Accelerating the world's research

Konstrukcja i Walidacja Skali

Moralnego Włączenia/Wykluczenia
Innych Grup (MIEG)
Przetłumaczone z: Construction and Validation of the Moral Inclusion/ Exclusion of Other Groups
(MIEG) Scale

Stefano Passini, Davide Morselli

Chcesz przytoczyć tę Chcesz więcej takich papierów?

gazetę?
Uzyskaj cytat w stylach
MLA, APA lub Chicago
Pobierz pakiet PDF z pokrewnymi dokumentami
Przeszukaj katalog Academia zawierający 22 miliony
bezpłatnych artykułów

translated with Academia.edu 

 TŁUMACZENIE 1

Konstrukcja i Walidacja Skali

Moralnego
Włączenia/Wykluczenia Innych
Grup (MIEG)
Stefano Passini, Davide Morselli

Original Paper 

Abstrakcyjne
Wykluczenie moralne definiuje się jako postrzeganie innych jako leżących poza granicą,
w której obowiązują wartości moralne i zasady sprawiedliwości. Natomiast proces integracji
moralnej obejmuje rozszerzenie sprawiedliwości społecznej na kilka grup społecznych. Tak
więc zarówno integracja moralna, jak i wykluczenie są kluczowym wymiarem w badaniu
nierówności społecznych. Chociaż koncepcja włączenia/wykluczenia moralnego ma ponad
20-letnią historię, w badaniach wciąż brakuje dokładnych instrumentów do jej pomiaru. W tym
artykule została skonstruowana i zweryfikowana pierwsza wersja skali mierzącej
włączenie/wykluczenie moralne. Dobra wiarygodność i wskaźniki korelacji stwierdzone w
próbkach sugerują, że MIEG jest dobrą miarą do wykorzystania objawów
wykluczenia/włączenia moralnego.

Wstęp
Chociaż społeczeństwa stają się coraz bardziej wielokulturowe i pluralistyczne, konflikty
między grupami społecznymi (Ferguson i Branscombe 2014; Opotow i in. 2011) oraz
utrzymywanie się nierówności społecznych (Laurin i in. 2013) są wciąż cechą stałą w różnych
kontekstach i na przestrzeni czasu . Wśród różnych wyjaśnień psychologia społeczna
wskazała, że nierówności społeczne są regulowane i usprawiedliwiane przez indywidualne
postawy i wartości kulturowe co do tego, jak należy traktować grupy społeczne, czy zasługują
na podobne prawa i obowiązki oraz czy należy je traktować zgodnie z te same standardy
 TŁUMACZENIE 2

sprawiedliwości. W szczególności niektórzy badacze zwracają uwagę (Deutsch 1985; Opotow

1990a; Staub 1989), że nasze wartości moralne, przekonania i normy dotyczą tych osób i
grup społecznych, które obejmujemy naszym zakresem sprawiedliwości. Ten zespół grup i
jednostek jest określany przez psychologów społecznych jako moralna wspólnota jednostki i
oznacza grupy, do których odnoszą się reguły sprawiedliwości.

Wspólnota moralna jednostki może być albo wąska – odnosząc się tylko do kilku osób,
takich jak członkowie grupy – albo szeroka, odnosząc się do całej społeczności światowej.
Jak zauważył Opotow (1990b), psychologia sprawiedliwości – przynajmniej do 1990 r. –
badała głównie formy, jakie przybiera sprawiedliwość, ale nie to, czy sprawiedliwość odnosi
się do wszystkich grup społecznych. To założenie o równym włączeniu wszystkich grup
społecznych w sferę sprawiedliwości podważają postawy wykluczenia moralnego.
Wykluczenie moralne definiuje się jako wykluczenie innych jednostek lub grup z własnej
wspólnoty moralnej (Opotow 1990b). Innymi słowy, postrzeganie innych jako leżących poza
granicą, w której obowiązują wartości moralne oraz zasady sprawiedliwości i uczciwości. W
przeciwieństwie do tego, integracja moralna obejmuje rozszerzenie sprawiedliwości
społecznej na grupy, które wcześniej były wyłączone z zakresu sprawiedliwości.

Wykluczenie moralne jest wszechobecne w życiu codziennym i łączy szeroki zakres

zagadnień społecznych (np. polityki proimigracyjnej lub antyimigracyjnej), ponieważ nasze
stanowisko w tych kwestiach zależy od tego, kogo ze wspólnoty moralnej zdecydujemy się
włączyć/wykluczyć (Opotów 1990b ). Niemniej jednak nie jest to łatwe do wykrycia ze
względu na uzasadniające ją racjonalizacje i uzasadnienia (Opotow 1990b). Te uzasadnienia
są zinstytucjonalizowane, często ukryte i akceptowane, ponieważ są nieuniknione (Fine
1990). Z tego powodu Opotow (1990b) zasugerowała, że wykluczenie moralne można wykryć,
koncentrując się na tym, co określa jako charakterystyczne objawy wykluczenia moralnego,
które można pojmować jako przejaw głębszych i bardziej ukrytych postaw moralnych. Autor
zidentyfikował wiele z tych symptomów specyficznych dla wykluczenia (zob. Opotow 1990b,
s. 10) istotnych dla wykrywania procesów wykluczenia moralnego (i odwrotnie procesów
integracji moralnej). Ponadto Opotow (1990a) zwrócił uwagę na potrzebę badań
empirycznych. Stwierdziła, że „praca eksperymentalna, której w dużej mierze brakuje, może
dostarczyć precyzyjnych i wiarygodnych pomiarów włączenia i wykluczenia moralnego,
zidentyfikować czynniki modyfikujące granice moralne” (Opotow 1990b, s. 14). Należy
zauważyć, że pojęcie włączenia/wykluczenia moralnego jest powiązane, ale różne od innych
podobnych pojęć, takich jak dystans społeczny i uprzedzenia. Dystans społeczny odnosi się
do chęci uniknięcia bliskości i kontaktu z członkami obcych grup (Bogardus 1933). Pojęcie
uprzedzenia opisuje te wrogie postawy wobec członków grup obcych (Allport 1954). Zamiast
tego, wykluczenie moralne odnosi się do odmowy rozważenia dla niektórych grup
społecznych tych wartości moralnych i zasad sprawiedliwości stosowanych wobec grupy
wewnętrznej i innych grup społecznych. Jako wskazanie różnicy między tymi zmiennymi
należy zauważyć, że ludzie mogą być uprzedzeni i odczuwać dystans do niektórych grup
 TŁUMACZENIE 3

społecznych, ale jednocześnie nie uważają, że grupy te powinny być wykluczone ze

wspólnoty moralnej.

Choć od sformalizowania teorii inkluzji i wykluczenia moralnego minęło wiele lat, a nawet
jeśli koncepcja ta została szeroko przyjęta w badaniach nauk społecznych, wiele otwartych
kwestii dotyczących jej pomiaru pozostało nierozwiązanych (np. Hafer i Olson 2003). . Celem
niniejszego opracowania jest przyczynienie się do wypełnienia tej luki poprzez
zaproponowanie narzędzia samoopisowego, które może wykryć postawy włączenia i
wykluczenia moralnego w sposób, który naszym zdaniem jest bliższy założeniom
teoretycznym Opotowa.

Włączenie moralne/wykluczenie innych grup

Teoretyczna definicja wykluczenia/włączenia moralnego ujmuje te pojęcia jako
odniesienie do indywidualnych postaw dotyczących egzekwowania wartości moralnych i
zasad sprawiedliwości w kontekście interakcji międzygrupowych. Możemy przypuszczać, że
te przeciwstawne poglądy można zidentyfikować na podstawie wymiernej różnicy
indywidualnej, która dotyka moralnego włączenia/wykluczenia innych grup (MIEG). Taki
środek dotyczy sposobu, w jaki ludzie postrzegają grupy społeczne jako kwalifikujące się do
równego lub nierównego traktowania w odniesieniu do wartości moralnych i sprawiedliwości
oraz tego, czy te grupy społeczne muszą być uważane za należące do tej samej wspólnoty
moralnej. Odniesienie do więcej niż jednej grupy jest teoretycznie istotne. Istotnie, Opotow
(1990b) argumentował, że pojęcia włączenia/wykluczenia moralnego nie odnoszą się do
włączenia/wykluczenia tylko jednej grupy, ale definiują bardziej ogólny stosunek do grup
społecznych. Dlatego uważamy, że MIEG jest ogólną orientacją postaw wobec grup
społecznych, odzwierciedlającą, czy ogólnie uważa się różne grupy za godne szacunku i
należą do tej samej kategorii inkluzyjnej (włączenie moralne), czy też generalnie nie uważa się
tych grup na tym samym poziomie, jeśli chodzi o cywilizację, szacunek, wartości moralne,
sprawiedliwość (wykluczenie moralne).

Zgodnie z naszą wiedzą, dotychczas potwierdzone zostały tylko dwa konkretne miary
włączenia/wykluczenia moralnego: skala zakresu sprawiedliwości Opotowa (1993) i skala
wykluczenia moralnego Passiniego (2005). Pierwsza ma mierzyć postawy dotyczące prawa
do sprawiedliwości członków innej grupy. Skala ma pewne ograniczenia, ponieważ naszym
zdaniem nie trafia dokładnie w te same symptomy wykluczenia moralnego, które identyfikuje
sama Opotow. Ponadto skala była zawsze stosowana w odniesieniu do jednej grupy. Zamiast
tego skala wykluczenia moralnego Passiniego (2005) zawiera 16 pozycji, które odnoszą się
do czterech skorelowanych wymiarów wywodzących się z niektórych objawów wykluczenia
moralnego Opotowa.

Uczestnicy muszą odpowiedzieć na pytania po wskazaniu grupy, którą uważają za

 TŁUMACZENIE 4

zagrażającą. Ta skala ma też pewne ograniczenia. Po pierwsze, kwestia, na którą uczestnicy

musieli odpowiedzieć grupie, którą uważają za zagrażającą, może prowadzić do silnych
uczuć wykluczenia moralnego, ale może w mniejszym stopniu wykryć postawy wykluczenia
moralnego, które są wszechobecne w życiu codziennym. Podobnie, niektóre pozycje są
bardziej odpowiednie do wykrywania poważnych form wykluczenia moralnego. Jednak w
kontekście życia codziennego bardziej istotne jest wykrywanie łagodnych i subtelnych form
wykluczenia moralnego (Opotow 1990b). Po trzecie, również skala Passiniego została
zaprojektowana tak, aby była skierowana do jednej grupy, która przypuszczalnie leżała poza
moralnymi granicami. Jak zauważyli Hafer i Olson (2003), podejście to może być
problematyczne, ponieważ na narzędzia ankiety samoopisowej może mieć wpływ
stronniczość atrakcyjności, a respondenci mogą niechętnie zgłaszać, że sprawiedliwość jest
nieistotna lub nie dotyczy grupy docelowej. Inną potencjalną trudnością zarówno ze skalami
Passiniego, jak i Opotowa jest to, że ludzie nie zawsze zastanawiają się i rozważają kwestie
sprawiedliwości lub sprawiedliwości jako motywację swoich zachowań i postaw (Hafer
2000). Wreszcie, mimo że grupy docelowe często są definiowane w teorii jako włączone lub
wykluczone, co sugeruje, że włączenie jest dychotomiczne (Opotow 2008), niektórzy autorzy
(np. Leets 2001) twierdzili, że bardziej odpowiednie może być konceptualizowanie włączenia i
wykluczenie jako zakres ciągły, który może przejawiać się od postaci łagodnych do ciężkich.

Dlatego uważamy, że istnieje metodologiczna rozbieżność między teoretyczną

konceptualizacją włączenia/wykluczenia moralnego a większością jego operacjonalizacji w
badaniach sondażowych. Aby lepiej odpowiadać teorii, miara pojęcia powinna uwzględniać
kontinuum między włączeniem a wykluczeniem. Co więcej, nie powinien skupiać się
wyłącznie na jednym wykluczonym celu, ale powinien przedstawiać postawy wobec wielu
różnych grup docelowych i rysować obraz różnych poziomów włączenia na kontinuum od
wykluczenia wszystkich grup do włączenia ich wszystkich. Aby przezwyciężyć te
niedociągnięcia, w tym badaniu zaprojektowaliśmy oryginalną skalę Moral
Inclusion/Exclusion of other Groups (MIEG), która składa się z serii czterech
dwubiegunowych pozycji typu Likerta. Celem tego pomiaru było obliczenie końcowego
indywidualnego wyniku, który obrazuje stopień włączenia moralnego danej osoby w
odniesieniu do wielu grup społecznych. Szczegóły dotyczące skali, pozycji i punktacji
znajdują się w następnym akapicie.

Skala MIEG
Wychodząc ze skali Passiniego, niektóre pozycje zostały wybrane i przeformułowane, aby
lepiej skoncentrować się na niektórych objawach specyficznych dla wykluczenia Opotowa
(1990b). W przeciwieństwie do opotowskiej skali zakresu sprawiedliwości, aby lepiej
podkreślić opozycję między pozycjonowaniem włączania i wykluczania, skala ta została
zaprojektowana jako seria dwubiegunowych pozycji: respondenci musieli wskazać swoje
preferencje między pozycjami wskazującymi na wykluczenie moralne po lewej stronie skali a
 TŁUMACZENIE 5

tym samym pozycji, ale odwołując się do koncepcji włączenia moralnego po prawej stronie
skali. Ma to sens, biorąc pod uwagę, że respondent nie może mieć jednocześnie postawy
wysoce inkluzywnej i wysoce wykluczającej wobec określonej grupy. Ponadto użycie
przedmiotów dwubiegunowych zamiast jednobiegunowych przy wykluczaniu i włączaniu
pozwala na opracowanie stosunkowo krótkiego narzędzia.

Pozycje oparto na tych objawach, które można uogólnić na wszystkie rodzaje procesów
wykluczenia moralnego od bardziej do mniej dotkliwych i które stanowią podstawę procesów
wykluczenia/włączenia. W szczególności MIEG opierał się na derogacji (poniżanie i
dyskredytowanie innych poprzez traktowanie ich jako niższych form życia lub istot
podrzędnych, np. barbarzyńców, robactwa); dehumanizacja (odrzucanie cudzego
człowieczeństwa, godności, zdolności odczuwania i prawa do współczucia); lęk przed
zanieczyszczeniem (postrzeganie kontaktu z innymi jako zagrażającego dobremu
samopoczuciu). Pozostałe symptomy zidentyfikowane przez Opotowa (1990b) nie zostały
wzięte pod uwagę, ponieważ odnoszą się do działań przeciwko grupie obcej, a zatem
implikują istniejący proces wykluczenia moralnego (np. otwarte aprobowanie destrukcyjnych
zachowań; obwinianie ofiary).

Uczestnicy proszeni są o udzielenie odpowiedzi na pytania odnoszące się do niektórych

grup narodowych innych niż ich własna, aby uchwycić postawy wobec członków grupy obcej.
Chociaż celem było uzyskanie ogólnej oceny postawy, MIEG odnosi się do określonych grup
życia codziennego, zamiast odnosić się do wykluczenia/włączenia w kategoriach ogólnych,
jak to zwykle bywa w przypadku innych pojęć, takich jak autorytaryzm itp. Brak odniesienia do
rzeczywistości może rzeczywiście maskują objawy wykluczenia moralnego, które są
trudniejsze do rozpoznania w nas samych (Opotow 1990c). Naszym zdaniem, centralnym
elementem koncepcji integracji moralnej jest rozszerzenie indywidualnych postaw
włączenia/wykluczenia, a nie włączenie/wykluczenie jednej grupy. Z drugiej strony, moralne
postawy włączenia/wykluczenia są uważane za ukryte postawy psychologiczne, które nie są
specyficzne dla kontekstu. Kontekst społeczny jest uważany za istotny dla identyfikacji grup,
które nie są całkowicie nieznane respondentom, ale celem jest uchwycenie niezależnych od
kontekstu psychologicznych postaw wykluczenia/włączenia. Tak więc, w porównaniu z
dwiema poprzednimi skalami mierzącymi wykluczenie moralne, MIEG poprawia
dyskryminację postaw włączających i wykluczających. Ponadto, odwołując się do kilku grup
społecznych w tym samym narzędziu, MIEG jest bardziej spójny z założeniami teorii. Co
więcej, MIEG jest bardziej odpowiedni do pomiaru objawów specyficznych dla Opotowa niż
poprzednie pomiary.

Skala MIEG składa się z n zestawów czterech elementów dwubiegunowych. W każdym

zestawie respondenci proszeni są o wybranie swojej pozycji w stosunku do określonych grup
społecznych, na skali pomiędzy dwoma stwierdzeniami (pierwsze identyfikuje moralne
wykluczenie grupy, drugie identyfikuje moralne włączenie grupy). Pozycje są dwubiegunowe,
 TŁUMACZENIE 6

oceniane w 7-punktowej skali od ?3 (wykluczenie moralne) po lewej stronie i ?3 (włączenie

moralne) po prawej stronie. Wynik został przeskalowany z -3 (wskazujący największą
zgodność ze stwierdzeniem wykluczenia moralnego) do ?3 (wskazujący największą
zgodność ze stwierdzeniem włączenia moralnego). Cztery opozycje (patrz „Załącznik 1”) to:
(1) „Wartości posiadane przez tę grupę stanowią zagrożenie dla naszego dobrobytu” w
porównaniu z „Wartości posiadane przez tę grupę stanowią szansę dla naszego dobrobytu”
(traktując lęk Opotowa przed skażeniem jako objaw charakterystyczny dla wykluczenia); (2)
„Członkowie tej grupy nie zasługują na szacunek” kontra „Członkowie tej grupy zasługują na
nasz najwyższy szacunek” (stukanie odczłowieczenia); (3) „Konieczne jest unikanie
wszelkiego rodzaju kontaktów z członkami tej grupy” kontra „Konieczne jest, abyśmy wszyscy
angażowali się w nawiązywanie konstruktywnych kontaktów z członkami tej grupy”
(podsłuchiwanie strachu przed zanieczyszczeniem); (4) „Uważam, że członkowie tej grupy
ludzi są skrajnie niecywilizowani” w przeciwieństwie do „Uważam, że członkowie tej grupy
ludzi są skrajnie cywilizowani” (odstępstwo podsłuchu). Ponieważ celem skali jest dotarcie
do szerokości wspólnoty moralnej, wybór docelowych grup społecznych powinien być
teoretycznie trafny i możliwie wyznaczać granice wspólnoty moralnej w różnych
odległościach. Wynik włączenia dla każdej grupy społecznej jest obliczany jako średnia z
czterech pozycji. Ostateczny wynik MIEG jest zatem obliczany jako średnia wyników inkluzji
dla wszystkich rozważanych grup społecznych. Oznacza to, że badacze powinni zdecydować
się na zadawanie baterii pytań grupom społecznym, które mogą być celem stronniczości i
grup zewnętrznych postrzeganych jako mniej różniące się od grupy respondentów.

Hipotezy
Celem niniejszych badań jest walidacja skali MIEG. W szczególności nasze cele to:

(1) opracowanie wewnętrznie wiarygodnej miary włączenia/wykluczenia moralnego

innych grup;

(2) testowanie związku między skalą MIEG a innymi zmiennymi postaw;

(3) przetestować brak redundancji między skalą MIEG a niektórymi zbliżonymi

koncepcjami.

Pierwszy zestaw testowanych przez nas hipotez dotyczył tych zmiennych, z którymi MIEG
powinien być silnie powiązany. Drugi zestaw hipotez stwierdza, że MIEG powinna mieć
wartość predykcyjną oprócz skutków bliskich pojęć.

Pierwszy zestaw hipotez

 TŁUMACZENIE 7

Uprzedzenie
Uprzedzenie jest klasycznie definiowane jako „awersyjne lub wrogie nastawienie do
osoby, która należy do grupy, po prostu dlatego, że należy do tej grupy” (Allport 1954, s. 7).
Ponieważ uprzedzenia odzwierciedlają wrogie nastawienie wobec obcych – a tym samym
odzwierciedlają tendencję do wykluczania niektórych innych grup – oczekujemy, że będą one
ujemnie skorelowane z MIEG.

Orientacja na dominację społeczną

Orientacja na dominację społeczną (SDO) jest definiowana jako „ogólna orientacja
postaw wobec relacji międzygrupowych, odzwierciedlająca to, czy generalnie preferuje się
takie relacje, aby były równe czy hierarchiczne” (Pratto i in. 1994, s. 742). Ta ideologia
wyższości jednej grupy nad innymi wspiera grupę i legitymizuje dyskryminację obcych (Pratto
i in. 1994). Ponieważ SDO odnosi się do wspierania ekskluzywnych i hierarchicznych ideologii,
oczekujemy, że będzie negatywnie skorelowany z MIEG.

Autorytarna uległość
Ponieważ autorytaryzm często popiera derogację innych grup przez instytucje, stawiamy
hipotezę, że inkluzja moralna jest ujemnie związana z „ślepą” akceptacją zaleceń władz.
Dlatego spodziewamy się znaleźć negatywną korelację między autorytarną uległością a
MIEG.

Wartości postmaterialistyczne
Wartości postmaterialistyczne (Inglehart 1977), takie jak wolność i równość, wiążą się z
wyższą tolerancją wobec różnorodności (Cohrs i in. 2005). Dlatego oczekujemy, że będą one
pozytywnie powiązane z MIEG.

Wsparcie dla demokracji

Kierując się tym samym tokiem rozumowania, co postmaterializm, spodziewaliśmy się,
że poparcie dla demokracji – zarówno jako zasady, jak i systemu politycznego – będzie
wiązało się z tolerancją międzygrupową, a co za tym idzie, z mniejszym wykluczeniem grup
obcych z granic moralnych.
 TŁUMACZENIE 8

Generatywność
Zgodnie z teorią rozwoju człowieka Eriksona (1963), generatywność odnosi się do
ogólnego poczucia odpowiedzialności za wspólnotę i przyszłe pokolenia. „Opisuje potrzebę
przyjęcia przez dorosłego obowiązków społecznych, zawodowych i społecznych, które będą
korzystne dla innych” (O'Hanlon i Coleman 2004, s. 48). Generatywność jest więc teoretycznie
związana z włączeniem we własne poczucie odpowiedzialności społecznej grup społecznych
w społeczności w czasie teraźniejszym i przyszłym. W związku z tym oczekujemy, że osoby o
wysokim poziomie generatywności będą bardziej skłonne do włączania w stosunku do
innych grup.

Przynależność polityczna i znaczenie nadawane polityce

Ponieważ tolerancja grup obcych jest mniej powszechna wśród zwolenników
prawicowych partii politycznych (zob. Barnea i Schwartz 1998), spodziewamy się, że im
więcej osób deklaruje się jako politycznie prawicowe, tym większe prawdopodobieństwo
wykluczenia niektórych grup ze swojej wspólnoty moralnej. . Z drugiej strony niektóre badania
wykazały, że więzi społeczne są wzmacniane wśród osób o dużym zaangażowaniu
politycznym (Tarrow 1996). Spodziewamy się zatem, że im większe znaczenie przywiązuje
się do polityki, tym wyższy powinien być wynik na MIEG. Dlatego też oczekuje się, że postawy
inkluzyjne będą wyższe w przypadku zwolenników lewicowych partii politycznych oraz osób
przywiązujących dużą wagę do polityki.

Drugi zestaw hipotez

„Użyteczność krańcowa” MIEG jest weryfikowana poprzez analizę, czy korelacje między
MIEG a innymi zmiennymi są istotne po uwzględnieniu pojęć zbliżonych do MIEG. Po
pierwsze, pojęcia bliskie MIEG to poprzednie skale mierzące wykluczenie moralne opisane
we wstępie. Jednak biorąc pod uwagę, że MIEG jest bezpośrednim pochodną skali
wykluczenia moralnego Passiniego (2005) (niektóre pozycje są prawie takie same),
wykorzystano jedynie opotowski zakres sprawiedliwości. Po drugie, zastosowano inne
pojęcia bliskie teoretycznie MIEG: dystans społeczny, autokategoryzację, uprzedzenia i
orientację na dominację społeczną. Dystans społeczny definiuje się jako stopień, w jakim
ludzie chcą uniknąć wzrastającego poziomu intymnych kontaktów między sobą a członkami
różnych grup społecznych (Bogardus 1933). Odnosi się więc do postrzeganej bliskości lub
dystansu do innych. Samokategoryzacja (SC) odnosi się do założenia, że zachowania,
poznanie i uczucia będą determinowane przez różne poziomy kategoryzacji poznawczej Ja
(Turner i in. 1987). Oznacza to, że zmieniając swoją samookreślenie pod względem
przynależności do grupy, ludzie również kategoryzują inne grupy jako grupę własną lub grupę
zewnętrzną (Haslam et al. 1999). SC odnosi się więc do innego poziomu włączenia jaźni.
 TŁUMACZENIE 9

Wreszcie, uprzedzenia i SDO są uwzględnione, ponieważ obie koncepcje mierzą w pewien

sposób tendencję do wykluczania niektórych innych grup. W ten sposób badana jest
„marginalna użyteczność” MIEG pod kątem analizy jego wartości dodanej wykraczającej
poza te koncepcje.

Próbki i procedury
Respondentów rekrutowano z populacji ogólnej, poszukując różnorodności pod
względem postaw społeczno-politycznych, płci, wieku i statusu społeczno-ekonomicznego.
Każda próbka miała pewien przedział wiekowy, a około połowa uczestników to kobiety.
Respondentom z Prób 1, 4 i 5 wręczono anonimową ankietę, którą zwracali wypełnioną. Z
respondentami w próbach 2, 3 i 6 kontaktowano się przez Internet (np. listy mailingowe,
grupy dyskusyjne) i odpowiedzieli na kwestionariusz online. Próbki 1, 2, 4, 5 i 6 pobrano we
Włoszech, a próbkę 3 w USA

Środki

Włączenie moralne/wykluczenie innych grup (MIEG)

We wszystkich próbach zastosowano skalę MIEG przedstawioną we wstępie. MIEG
został skierowany do następujących grup: obywatele Albanii, Francji, Maroka, Rumunii i USA
(próby 1 i 5); Francuzi, Niemcy, Irańczycy i Rumuni (próbki 2 i 4); Francuzi, Niemcy, Rumuni i
Hindusi (przykład 3). Zamiast tego w próbie 6 uczestników poproszono w pierwszym kroku o
wymienienie od 2 do 4 grup etnicznych/kulturowych innych niż ich własna, które mieszkały w
ich sąsiedztwie. Następnie poproszono o pytania MIEG odnoszące się do wymienionych
grup. Najczęściej nominowanymi grupami byli Rumuni (f = 225), Chińczycy (f = 216),
Marokańczycy (f = 192) i Albańczycy (f = 109). Indeks MIEG obliczono jako średnią
wszystkich czterech pozycji odnoszących się do wszystkich grup biorących udział w każdej
próbie. Wyższe wyniki na wskaźniku MIEG wskazują na włączenie innych grup do własnej
wspólnoty moralnej. Brakujące dane dotyczące MIEG to: 2,4% w próbce 1; 1,7% w próbie 4;
1,2% w próbie 6. Biorąc pod uwagę, że obecne badania skupiają się na walidacji MIEG,
uczestnicy ci zostali usunięci z próbek.

Subtelne i rażące uprzedzenie

Wykorzystano 10-punktową skalę subtelnych i rażących uprzedzeń (na 7-punktowej skali
od 1 = „zdecydowanie się nie zgadzam” do 7 = „zdecydowanie się zgadzam”) autorstwa
Pettigrew i Meertens (1995), w przekładzie Arcuri i Boca (1996). ze szczególnym
 TŁUMACZENIE 10

odniesieniem do imigrantów rumuńskich. Przykładowe pozycje skali to: „To tylko kwestia
tego, że niektórzy ludzie nie starają się wystarczająco mocno. Gdyby Rumuni tylko bardziej
się starali, mogliby mieć taką samą sytuację jak Włosi” (subtelne, 5 pozycji), „Rumuni mają
pracę, którą powinni mieć Włosi” (rażące, 5 pozycji). Skala ta została zastosowana w próbach
1 i 5. Alfa Cronbacha wyniosły: 0,84 (Próba 1) i 0,85 (Próba 5) dla subskrypcji podskali; 0,84
(Próba 1) i 0,83 (Próba 5) dla rażącej podskali. W próbie 5 brakujące dane wynosiły zaledwie
0,6% w subtelnej podskali.

Współczesny rasizm
Aby zmierzyć współczesny rasizm, pięć pozycji na 7-punktowej skali (od 1 =
zdecydowanie się nie zgadzam do 7 = zdecydowanie się zgadzam) ze skali współczesnego
seksizmu (Swim i in. 1995) zostało dostosowanych do rasizmu wobec imigrantów (zob. Wohl
i Branscombe 2009). Przykładowa pozycja to „Dyskryminacja imigrantów nie jest już
problemem we Włoszech”. Skala ta została zastosowana w próbie 6 (0,2% brakujących
danych). Ogólny wynik antyimigranckiego rasizmu został obliczony przez uśrednienie pięciu
pozycji (a = 0,76).

Orientacja na dominację społeczną (SDO)

SDO mierzono za pomocą 10-punktowej włoskiej wersji skali SDO6 (Pratto i wsp. 1994).
Wszystkie pozycje mierzono na 7-stopniowej skali, zakotwiczonej na zdecydowanie zgadzam
się i zdecydowanie się nie zgadzam. Przykładowa pozycja to „Niektóre grupy ludzi są po
prostu gorsze od innych grup”. Ta skala została użyta w próbie 1 (a = 0,84), 5 (a = 0,80) i 6 (a
= 0,70). Brakujące dane to: 0,8% w próbie 1; .6% w próbce 5; 0,3% w próbce 6.

Autorytarna uległość
Ten konstrukt był mierzony za pomocą 4 pozycji na 7-punktowej skali (od 1 =
zdecydowanie się nie zgadzam do 7 = zdecydowanie się zgadzam) opartej na prawicowym
autorytaryzmie (Altemeyer 1996) i potwierdzonej przez Passiniego (2008). Przykładowa
pozycja to „nasz kraj będzie świetny, jeśli zrobimy to, co każą nam władze”. Ta skala została
użyta w próbie 2 (a = 0,84), 3 (a = 0,73) i 4 (a = 0,69). Brakujące dane były tylko w Próbce 2:
1,2%.

Postmaterializm
Zastosowano 4-itemową skalę postmaterializmu Ingleharta i Abramsona (1999).
 TŁUMACZENIE 11

Respondentom zadano dwa pytania typu rangowego, aby spośród czterech wartości (dwóch
materialistycznych i dwóch postmaterialistycznych) wybrać wskaźnik o najwyższym i
najbliższym priorytecie. Wartościami materialistycznymi były: (1) utrzymywanie porządku w
narodzie;

(2) walka z rosnącymi cenami. Wartości postmaterialistyczne to: (3) dawanie ludziom
większego głosu w decyzjach rządowych; (4) ochrona wolności słowa. Skonstruowano
wskaźnik postmaterializmu z punktacją 1 = dwie odpowiedzi materialistów, 2 = odpowiedź
materialistów (ranga 1) i postmaterialistów (ranga 2), 3 = odpowiedź postmaterialistów
(ranga 1) i materialistów (ranga 2) oraz 4 = dwie postmaterialistyczne odpowiedzi. Skala ta
została zastosowana w próbie 2 (1,2% brakujących danych), 3 (brak brakujących danych) i 4
(1,1% brakujących danych).

Generatywność
Wykorzystano 6-itemową skalę generatywności Morselli i Passini (2015). Przykładowa
pozycja to „Myślę, że jestem odpowiedzialna za zapewnienie dobrego samopoczucia
przyszłych pokoleń”. Indeks generatywności został obliczony jako średnia wszystkich sześciu
pozycji. Skala ta została użyta w próbie 6 (a = 0,80) i nie zawierała brakujących danych.

Wsparcie dla demokracji

Wykorzystano klasyczną skalę poparcia dla demokracji Klingemanna (1999). Pytanie
miało na celu ocenę różnych typów systemu politycznego jako sposobu rządzenia krajem na
4-stopniowej skali od 1 (zupełnie źle) do 4 (bardzo dobrze):

(1) posiadanie silnego lidera, który nie musi zawracać sobie głowy parlamentem i
wyborami;

(2) posiadanie władzy wojskowej;

(3) posiadanie demokratycznego systemu politycznego. Poparcie dla demokracji zostało

zdefiniowane jako niezgadzanie się z pierwszymi dwoma punktami i zgadzanie się z trzecim.
Skala ta została użyta w próbie 3 (a = 0,84) i nie zawierała brakujących danych.

Wsparcie dla zasad demokratycznych

Na podstawie skali zawartej w World Values Survey (2005) uczestnicy zostali zapytani,
jakie ich zdaniem są „podstawowe cechy” demokracji. Respondentom przedstawiono 5
 TŁUMACZENIE 12

stwierdzeń obejmujących różne cechy i poproszono ich o przypisanie punktacji (od 1 = „wcale
nie jest to istotna cecha demokracji” do 7 = „podstawowa cecha demokracji”) do każdej
cechy. Przykładową charakterystyką jest „Rządy nakładają podatki na bogatych i dotują
biednych”. Skala ta została użyta w próbie 2 (a = 0,84) i 4 (a = 0,79). W obu próbkach nie
brakowało danych.

Zakres wymiaru sprawiedliwości

Skala zakresu sprawiedliwości Opotowa (1993) mierzy postawy dotyczące przekonań o
przysługującym innym prawom do sprawiedliwości. Składa się z trzech pozycji (na 7-
stopniowej skali od 1 = „zdecydowanie się nie zgadzam” do 7 = „zdecydowanie się
zgadzam”), w tym badaniu dotyczyły imigrantów:

(1) przekonanie, że względy sprawiedliwości odnoszą się do imigrantów, (2) gotowość

do osobistych poświęceń, aby pomóc lub wspierać dobrobyt imigrantów oraz (3) chęć
przydzielenia części zasobów społeczności imigrantom. Skala ta została użyta w próbie 1 (a
= 0,74) i nie zawierała brakujących danych.

Odległość społeczna
W oparciu o „skalę odległości społecznej” Bogardusa (1933) poprosiliśmy uczestników z
próby 1 o udzielenie odpowiedzi na 6 pytań dla 5 grup narodowych (Albańczycy, Francuzi,
Marokańczycy, Rumuni, obywatele USA). ''Czy akceptujesz posiadanie członka tej grupy jako
(1) współobywateli?;

(2) sąsiad z sąsiedztwa?;

(3) współpracownik?; (4) bliski przyjaciel?; (5) teściowie?; (6) współmałżonek?'' Wszystkie
pozycje zostały zmierzone na skali dychotomicznej, 0 = nie, 1 = tak. Rzetelności Cronbacha
wahały się od a = 0,77 (obywatele USA) do a = 0,89 (Rumuni). Wskaźnik bliskości społecznej
do różnych grup narodowościowych uzyskano za pomocą sumy sześciu pozycji (wskaźnik był
zatem na skali 0-6). Przeprowadzono analizę głównych składowych (PCA) z rotacją oblimin
na temat społecznej bliskości z różnymi grupami narodowymi. Wyodrębniono dwa czynniki
(rozkład wartości własnych: 3,19,2,49,.28,.17,.10). Zrotowane rozwiązanie czynnikowe
wyraźnie oddzieliło niektóre grupy, które są uważane za bardziej bliskie i bardziej podobne do
grupy (obywatele USA i Francuzi, bliskość z grupami są bardziej podobne), a inne grupy, które
są uważane za mniej bliskie i prawdopodobnie mniej podobne do grupy ( Albańczycy,
Marokańczycy i Rumuni, bliskość z grupami mniej podobnymi).

Brakujące dane wynosiły 1,7%.

 TŁUMACZENIE 13

Samodzielna kategoryzacja
Uczestnicy wyrazili zgodę w 4-punktowej skali na dwie pozycje: (1) Uważam się za
obywatela świata;

(2) Uważam się za Włocha. Pozycje te zostały wykorzystane w próbach 1 i 5. Brakujące

dane wynosiły 0,6% w przypadku pierwszej pozycji (tylko w próbie 5) oraz 1,7% (próbka 1) i
1,1% (próbka 5) w przypadku drugiej pozycji.

Demografia i polityka
We wszystkich próbach uczestnicy wskazywali swój wiek, płeć, przynależność polityczną
(na 10-stopniowej skali, od 1 = skrajnie lewy do 10 = skrajnie prawicowy) oraz wagę
przywiązywaną do polityki (na 7-stopniowej skali, od 1 = nie w ogóle do 7 = bardzo).

Wyniki
W pierwszej kolejności przedstawiono eksploracyjną i konfirmacyjną analizę czynnikową
skali MIEG. Po drugie, obliczana jest wewnętrzna wiarygodność dla każdej próbki. Na koniec,
w celu przetestowania hipotez, przedstawiono korelacje i korelacje cząstkowe.

Analiza czynnikowa skali MIEG

W każdej próbie obliczono faktoryzację głównych osi pozycji. Test osypiska ujawnił
wyraźną przerwę między pierwszą a drugą wartością własną w każdej próbce (patrz Tabela
1). W związku z tym z analizy zachowano tylko jeden czynnik. Do weryfikacji dopasowania
rozwiązania jednoczynnikowego wykorzystano konfirmacyjną analizę czynnikową (CFA).
Ponieważ szczególna struktura pozycji (cztery twierdzenia odnosiły się do różnych grup
społecznych), w każdej próbie obliczono średnią wszystkich grup każdej z czterech pozycji.
Dane analizowano za pomocą Mplus 6.1 (Muthén and Muthén 1998-2010) przy użyciu
estymacji MLMV, tj. oszacowania parametrów maksymalnego prawdopodobieństwa z
błędami standardowymi i statystyką testu chi-kwadrat skorygowaną o średnią i wariancję,
które są odporne na nienormalność. Jak sugerują Hu i Bentler (1999), dopasowanie modelu
oceniano za pomocą porównawczego wskaźnika dopasowania (CFI, wartość odcięcia bliska
0,95), wskaźnika Tuckera-Lewisa (TLI, wartość odcięcia bliska 0,95), błędu
średniokwadratowego aproksymacji (RMSEA, wartość odcięcia bliska .06) i standaryzowanej
średniej kwadratowej pozostałości (SRMR, wartość odcięcia bliska .08). Model
jednowymiarowy dopasowuje dane w akceptowalny sposób: v 2 (2) = 4,71, p = 0,09, CFI =
1,00, TLI = 1,00, RMSEA = 0,03, SRMR = 0,01. Standaryzowane ładunki czynnikowe wynosiły
 TŁUMACZENIE 14

0,71 (pozycja 1), 0,85 (pozycja 2), 0,85 (pozycja 3) i 0,71 (pozycja 4). Ponadto zastosowano
procedurę modelowania wielogrupowego do jednoczesnego testowania CFA na różnych
próbkach. Wyniki pokazały, że ta sama jednowymiarowa struktura pasuje do danych we
wszystkich próbkach.

Rzetelność Skali MIEG

Skala MIEG wykazała dobrą wiarygodność wewnętrzną we wszystkich próbach (patrz
Tabela 1), od a = 0,91 (Próba 3) do a = 0,96 (Próba 1). Obliczono również wiarygodność grup
docelowych (po 4 pozycje) wśród wszystkich uczestników: albańskiego (a = 0,91, n = 408),
chińskiego (a = 0,84, n = 216), francuskiego (a = 0,83, n = 749). ), Niemcy (a = 0,80, n = 450),
Hindusi (a = 0,72, n = 104), Irańczycy (a = 0,74, n = 450), Marokańczycy (a = 0,91, n = 491),
Rumuni (a = 0,91, n = 870), obywatele USA (a = 0,85, n = 299). We wszystkich analizach
współczynnik a Cronbacha nie wzrósł wraz z eliminacją żadnej pozycji. Całkowita korelacja
pozycji dla pozycji MIEG wynosiła ponad 0,40 we wszystkich próbach.

Pierwszy zestaw hipotez

Zgodnie z hipotezami wyniki MIEG (na ogół wysokie we wszystkich próbach) były
ujemnie skorelowane z uprzedzeniami, SDO, autorytarną uległością i przynależnością
polityczną, a dodatnio skorelowane z postmaterializmem, generatywnością, poparciem dla
demokracji, poparciem dla zasad demokratycznych i znaczenie przywiązywane do polityki
(patrz Tabela 2, patrz Załącznik 2 dla średnich i odchyleń standardowych wszystkich użytych
zmiennych).

Drugi zestaw hipotez

Druga część tabeli 2 przedstawia korelacje z bliskimi pojęciami. Skala MIEG była
dodatnio skorelowana ze wszystkimi następującymi zmiennymi: zakresem sprawiedliwości
Opotowa, bliskością z grupami bardziej podobnymi i mniej podobnymi do grupy własnej oraz
samokategoriowaniem jako obywatelami świata (nie skorelowanym z samokategoryzacją
jako obywatelami Włoch). Aby sprawdzić, czy MIEG miał moc predykcyjną ponad tymi
sąsiednimi pojęciami, korelacje między MIEG a innymi zmiennymi zostały obliczone po
częściowym wycinaniu od czasu do czasu każdego bliskiego pojęcia. Tabela 3 pokazuje, że
znak, wielkości i istotność korelacji cząstkowych nie różnią się istotnie od korelacji rzędu
zerowego dla większości zbliżonych pojęć podzielonych. Spadek wielkości korelacji z
rażącymi i subtelnymi uprzedzeniami można zaobserwować, gdy miara Bogardusa dla
bliskości grup niepodobnych do siebie jest wydzielona. Jednak korelacje są nadal
umiarkowanie wysokie i znaczące. Tym samym zgodnie z przyjętymi hipotezami można
 TŁUMACZENIE 15

przyjąć, że skala MIEG w unikalny sposób trafia w zmienne brane pod uwagę w tym badaniu.

Dyskusja
Celem niniejszego artykułu było skonstruowanie i walidacja skali do pomiaru procesów
włączenia/wykluczenia moralnego, aby wypełnić lukę w wiarygodnym mierniku, którą
zauważył Opotow (1990b). Zdefiniowaliśmy moralne włączenie/wykluczenie drugiej grupy
(MIEG) jako miarę przekonań na temat grup społecznych kwalifikujących się do równego lub
nierównego traktowania w odniesieniu do wartości moralnych i sprawiedliwości. MIEG
została przeanalizowana jako ogólna orientacja postaw, aby uznać grupy społeczne warte
szacunku i należące do tej samej kategorii inkluzywnej (włączenie moralne) lub nie
uwzględniać niektórych grup na tym samym poziomie, co do cywilizacji, szacunku, wartości
moralnych i sprawiedliwości (moralne wykluczenie).

Wyniki testowały trafność skali. MIEG wykazała się bardzo dobrą rzetelnością i wysokimi
korelacjami item-total we wszystkich próbach badawczych. Ponadto rzetelność skali była
bardzo podobna we wszystkich próbach, pomimo odnoszenia się do różnych zestawów grup
społecznych. Stanowi to dowód na to, że procesy włączania/wykluczania są ogólnym
sposobem rozpatrywania rzeczywistości międzygrupowej i wspólnoty moralnej i
niekoniecznie są wywoływane przez określony kontekst lub przez określone grupy.
Rzeczywiście, nawet jeśli kontekst jest istotny, aby odnieść się do rzeczywistości, w której
żyją ludzie i podać przykłady, do których odwołują się respondenci, dążyliśmy do wykrycia
postaw włączenia i wykluczenia ze wspólnoty moralnej niezależnie od konkretnego
kontekstu. W tym sensie zoperacjonalizowaliśmy włączenie moralne jako zmienną ciągłą od
„włączenia wszystkich grup obcych” do „bez uwzględnienia grup obcych”. Tak więc skala
dyskryminowałaby tylko tych skrajnych ludzi, którzy uważają wartości moralne i
sprawiedliwość za jednakowo stosowane. do wszystkich grup społecznych bez różnicy.
Wręcz przeciwnie, skala dyskryminuje respondentów, którzy nie uważają żadnej innej grupy –
poza własną grupą – za zasługującą na tę samą zasadę sprawiedliwości i wartości
moralnych.

Zgodnie z hipotezą, MIEG była ujemnie skorelowana z uprzedzeniami, SDO, autorytarną

uległością i przynależnością polityczną. Z drugiej strony było to pozytywnie skorelowane z
postmaterializmem, generatywnością, poparciem dla demokracji i znaczeniem
przypisywanym polityce. Ponadto dane potwierdziły brak redundancji skali z innymi
podobnymi lub zbliżonymi koncepcjami. Nawet jeśli MIEG była pozytywnie skorelowana z
zakresem sprawiedliwości, bliskością, samokategorią, uprzedzeniami i orientacją na
dominację społeczną, jej wartość predykcyjna jest solidna i nie jest pomniejszona przez te
zmienne. Oznacza to, że nawet jeśli MIEG ma na przykład pewne podobieństwo do uprzedzeń
(tak jak RWA i SDO), to identyfikuje specyficzny konstrukt, tj. nietolerancję w postaci
wykluczania innych jednostek lub grup z własnej wspólnoty moralnej. W tym sensie ludzie
 TŁUMACZENIE 16

mogą mieć uprzedzenia wobec niektórych grup społecznych, jednocześnie wspierając ich
dostęp do równych procedur uczciwości i sprawiedliwości. Jednocześnie niektóre inne osoby
mogą nie być pozornie szkodliwe wobec niektórych grup obcych, a jednocześnie mogą
zgadzać się z pewnymi formami ich moralnego i społecznego wykluczenia. Zatem
teoretyczna implikacja analizy wykluczenia moralnego polega na pogłębieniu różnych
sposobów, w jakie ludzie są nietolerancyjni wobec różnych grup oraz ich związku z kwestią
sprawiedliwości i sprawiedliwych kontra niesprawiedliwych procedur. Rzeczywiście, w
czasach, w których w społeczeństwach zachodnich rażące formy dyskryminacji stały się
politycznie poprawnymi i niepożądanymi cechami, ale nie zostały wygaszone (Dovidio i
Gaertner 2004), istotne może być zbadanie, czy uprzedzenia są ukryte przez bardziej subtelne
formy wykluczenia moralnego (por. Passini i Morselli 2016).

Specyficzny projekt tej skali ma dla badacza kilka zalet. W porównaniu z poprzednimi
narzędziami, siedmiopunktowa dwubiegunowa struktura skali ma silniejszą moc
dyskryminacyjną, umożliwiając badaczom lepsze rozróżnienie między moralnymi postawami
włączającymi i wykluczającymi. Ponadto MIEG jest narzędziem stosunkowo krótkim, łatwym i
szybkim do napełnienia. W ten sposób można go zastosować w badaniach, w których
problemem jest ograniczenie czasu i przestrzeni, takich jak badania międzynarodowe. Jako
ograniczenie obecnych badań, przyszłe badania powinny rozważyć włączenie skali aprobaty
społecznej w celu oszacowania wpływu tego czynnika. Rzeczywiście, biorąc pod uwagę, że
włączenie/wykluczenie moralne jest tematem wrażliwym społecznie, stronniczość aprobaty
społecznej może mieć wpływ na MIEG. Jednak naszym zdaniem kwestia analizy
wykluczenia/włączenia moralnego w odniesieniu do więcej niż jednej grupy społecznej oraz
dwubiegunowej struktury skali powinny ograniczać wpływ nastawienia na atrakcyjność
społeczną (por. Friborg i in. 2006).

Badanie to miało również inne ograniczenia, które należy wziąć pod uwagę. W
szczególności wykorzystano próbki wygody, z których niektóre są raczej niewielkie. Jednak
replikacja tych samych wyników w sześciu próbach dostarcza dowodów na zewnętrzną
trafność skali, chyba że wszystkie sześć próbek wygodnych miało tę samą stronniczość, co
jest mało prawdopodobne w przypadku innego trybu kontaktowania się z respondentami i
oceny skali (pióro i papier , internet) oraz różne populacje (mieszkańcy Włoch i Ameryki). To
powiedziawszy, przyszłe badania powinny potwierdzić wyniki na większych próbach i
określonych substratach populacji. W związku z tym próbka 6 była większa niż inne, a wyniki
są spójne z tym, co zaobserwowano w pozostałych pięciu badaniach. Ponadto w przyszłości
inne badania powinny potwierdzić wyniki na dużej grupie populacji i krajów. W tym badaniu
podobieństwo wyników na respondentach włoskich i amerykańskich sugeruje dobrą trafność
skali przynajmniej w kontekście zachodnim, ale dalsze badania są potrzebne w przypadku
społeczeństw o innym pochodzeniu kulturowym i wartościowym. Rzeczywiście, nawet jeśli
spodziewamy się, że pojęcie włączenia/wykluczenia moralnego powinno podobnie
charakteryzować ludzi w różnych krajach, możemy również spodziewać się możliwego
 TŁUMACZENIE 17

wpływu kontekstu kulturowego i debaty na tematy moralności. Co więcej, system polityczny

w kraju również może mieć znaczenie. Jak Duckitt i in. (2010) wskazali, że powinniśmy
odróżnić kraje, w których partie polityczne są zwykle identyfikowane w kategoriach twardego
lub miękkiego stanowiska w takich kwestiach jak opieka społeczna, mniejszości, polityka
zagraniczna (jak Włochy i USA) oraz kraje, w których proste jednowymiarowa pozycja
mierząca ideologię prawicowo-lewicową może nie uwzględniać złożoności politycznych
preferencji i przynależności (Passini 2015).

Podsumowując, chociaż siła konstruktu powinna być wykryta przez wiele zastosowań i
poprzez analizę wartości predykcyjnej skali na różnych koncepcjach, wyniki przedstawione w
tym artykule są obiecujące. Rzeczywiście, wyniki sugerują, że postawy
włączenia/wykluczenia są ściśle powiązane z uprzedzeniami, dominacją i postawami
antyegalitarnymi. Jeśli badania nad koncepcją włączenia/wykluczenia moralnego są mniej
rozwinięte niż inne koncepcje sąsiadujące (np. subtelne uprzedzenia, orientacja na dominację
społeczną), jest to częściowo spowodowane brakiem konkretnego narzędzia. MIEG wypełnia
tę lukę, dając naukowcom elastyczne narzędzie do badania poszerzenia wspólnoty moralnej
jednostki. Dobra wiarygodność i wskaźniki korelacji stwierdzone w próbkach rzeczywiście
sugerują, że MIEG jest dobrą miarą oceny objawów wykluczenia/włączenia moralnego. Takie
symptomy są wszechobecne w życiu codziennym i mogą uzasadniać systematyczną
dyskryminację i wykluczanie niektórych mniejszości, jak pokazał niedawny sukces polityczny
ksenofobicznych partii i ruchów prawicowych w Europie. W tym sensie MIEG może być
potężnym narzędziem dla socjologów, aby pogłębić swoje badania nad zrozumieniem
predyktorów agresji międzygrupowej. Identyfikacja przejawów wykluczenia moralnego może
rzeczywiście stanowić podstawę promowania procesów integracji moralnej i tolerancji
społecznej.

referencje
Allport, G. W. (1954). The nature of prejudice. Cambridge, MA: Addison-Wesley.

Altemeyer, B. (1996). The authoritarian specter. Cambridge, MA: Harvard University Press.

Arcuri, L., & Boca, S. (1996). Pregiudizio e affiliazione politica: destra e sinistra di fronte
all’immigrazione dal terzo mondo [Prejudice and political affiliation: Left and right confronting
immigration from the Third World].

In P. Legrenzi & V. Girotto (Eds.), Psicologia e politica [Psychology and politics] (pp. 241–
274). Milano: Raffaello Cortina.

Barnea, M. F., & Schwartz, S. H. (1998). Values and voting. Political Psychology, 19(1), 17–40.
doi:10. 1111/0162-895X.00090.
 TŁUMACZENIE 18

Bogardus, E. S. (1933). A social distance scale. Sociology and Social Research, 17, 265–271.
Construction and Validation of the Moral Inclusion… 1211

Cohrs, J. C., Kielmann, S., Maes, J., & Moschner, B. (2005). Effects of right-wing
authoritarianism and threat from terrorism on restriction of civil liberties. Analyses of Social
Issues and Public Policy, 5, 263–276. doi:10.1111/j.1530-2415.2005.00071.x.

Deutsch, M. (1985). Distributive justice: A social-psychological perspective. New Haven: Yale

University Press.

Dovidio, J. F., & Gaertner, S. L. (2004). Aversive racism. In M. P. Zanna (Ed.), Advances in
experimental social psychology (Vol. 36, pp. 1–52). New York: Elsevier.

Duckitt, J., Bizumic, B., Krauss, S. W., & Heled, E. (2010). A tripartite approach to right-wing
authori- tarianism: The authoritarianism–conservatism–traditionalism model. Political
Psychology, 31(5), 685–715.

Erikson, E. H. (1963). Childhood and society. Revised edition. New York: Norton.

Ferguson, M., & Branscombe, N. R. (2014). The social psychology of collective guilt. In C. von
Scheve & M. Salmela (Eds.), Collective emotions (pp. 251–265). Oxford: Oxford University
Press.

Fine, M. (1990). ‘‘The public’’ in public schools: The social construction/constriction of moral
communities. Journal of Social Issues, 46, 107–120. doi:10.1111/j.1540-
4560.1990.tb00275.x.

Friborg, O., Martinussen, M., & Rosenvinge, J. H. (2006). Likert-based vs. semantic differential-
based scorings of positive psychological constructs: A psychometric comparison of two
versions of a scale measuring resilience. Personality and Individual Differences, 40, 873–884.
doi:10.1016/j.paid.2005. 08.015.

Hafer, C. L. (2000). Do innocent victims threaten the belief in a just world? Evidence from a
modified Stroop task. Journal of Personality and Social Psychology, 79, 165–173.

Hafer, C. L., & Olson, J. M. (2003). An analysis of empirical research on the scope of justice.
Personality and Social Psychology Review, 7, 311–323.

Haslam, S. A., Oakes, P. J., Reynolds, K. J., & Turner, J. C. (1999). Social identity salience and
the emergence of stereotype consensus. Personality and Social Psychology Bulletin, 25, 809–
818. doi:10. 1177/0146167299025007004.
 TŁUMACZENIE 19

Hu, L., & Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis:
Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling, 6, 1–55.
doi:10.1080/ 10705519909540118.

Inglehart, R. (1977). The silent revolution: Changing values and political styles among western
publics. Princeton: Princeton University Press.

Inglehart, R., & Abramson, P. R. (1999). Measuring postmaterialism. American Political

Science Review, 93(3), 665–677. doi:10.2307/2585581.

Klingemann, H. D. (1999). Mapping Political Support in 1990s: A global analysis. In P. Norris

(Ed.), Critical citizens. Global support for democratic governance (pp. 31–56). Oxford: Oxford
University Press.

Laurin, K., Gaucher, D., & Kay, A. (2013). Stability and the justification of social inequality.
European Journal of Social Psychology, 43(4), 246–254.

Leets, L. (2001). Interrupting the Cycle of Moral Exclusion: A Communication Contribution to

Social Justice Research1. Journal of Applied Social Psychology, 31, 1859–1883.

Morselli, D., & Passini, S. (2015). Measuring prosocial attitudes for future generations: The
social gener- ativity scale. Journal of Adult Development, 22, 173–182.

Muthén, L. K. & Muthén, B. O. (1998–2010). Mplus user’s guide (6th ed.). Los Angeles, CA:
Muthén & Muthén.

O’Hanlon, A., & Coleman, P. (2004). Attitudes towards ageing: Adaptation, development and
growth into later years. In J. F. Nussbaum & J. Coupland (Eds.), Handbook of communication
and ageing research (pp. 31–69). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.

Opotow, S. (Ed.). (1990a). Moral exclusion and injustice [Special issue]. Journal of Social
Issues, 46(1), 1–214.

Opotow, S. (1990b). Moral exclusion and injustice: An introduction. Journal of Social Issues,
46, 1–20. doi:10.1111/j.1540-4560.1990.tb00268.x.

Opotow, S. (1990c). Deterring moral exclusion. Journal of Social Issues, 46, 173–182.
doi:10.1111/j.1540- 4560.1990.tb00268.x.

Opotow, S. (1993). Animals and the scope of justice. Journal of Social Issues, 49, 71–85.
doi:10.1111/j. 1540-4560.1993.tb00909.x.
 TŁUMACZENIE 20

Opotow, S. (2008). ‘‘Not so much as place to lay our head…’’: Moral inclusion and exclusion in
the American civil war reconstruction. Social Justice Research, 21, 26–49.
doi:10.1007/s11211-007-0061-9.

Opotow, S., Gerson, J., & Woodside, S. (2011). From moral exclusion to moral inclusion:
Theory for teaching peace. Theory into Practice, 44, 303–318.

Passini, S. (2005). Costruzione e validazione di una scala sull’esclusione morale

[Construction and vali- dation of a questionnaire on moral exclusion]. Testing Psicometria
Metodologia, 12, 21–34.

Passini, S. (2008). Exploring the multidimensional facets of authoritarianism: authoritarian

aggression and social dominance orientation. Swiss Journal of Psychology, 67, 51–60.
doi:10.1024/1421-0185.67.1. 51.

Passini, S. (2015). Different ways of being authoritarian: The distinct effects of authoritarian
dimensions on values and prejudice. Political Psychology. doi:10.1111/pops.12309.

Passini, S., & Morselli, D. (2016). Blatant domination and subtle exclusion: The mediation of
moral inclusion on the relationship between social dominance orientation and prejudice.
Personality and Individual Differences, 89, 182–186.

Pettigrew, T. F., & Meertens, R. W. (1995). Subtle and blatant prejudice in western Europe.
European Journal of Social Psychology, 25, 57–75. doi:10.1002/ejsp.2420250106.

Pratto, F., Sidanius, J., Stallworth, L. M., & Malle, B. F. (1994). Social dominance orientation: A
personality variable predicting social and political attitudes. Journal of Personality and Social
Psychology, 67, 741–763. doi:10.1037/0022-3514.67.4.741.

Staub, E. (1989). The roots of evil: The origin of genocide and other group violence. New York:
Cambridge University Press.

Swim, J. K., Aikin, W. S., Hall, W. S., & Hunter, B. A. (1995). Sexism, and racism: Old-fashioned
and modern prejudices. Journal of Personality and Social Psychology, 68, 199–214.
doi:10.1037/0022- 3514.68.2.199.

Tarrow, S. (1996). Making social science work across time and space: A critical reflection on
Robert Putnam’s ‘‘Making Democracy Work’’. American Political Science Review, 90, 389–
397. doi:10.2307/ 2082892.

Turner, J. C., Hogg, M. A., Oakes, P. J., Reicher, S. D., & Wetherell, M. S. (1987). Rediscovering
 TŁUMACZENIE 21

the social group: A self-categorization theory. Oxford: Basil Blackwell.

Wohl, M. J. A., & Branscombe, N. R. (2009). Group threat, collective angst, and ingroup
forgiveness for the war in Iraq. Political Psychology, 30, 193–217. doi:10.1111/j.1467-
9221.2008.00688.x. World Value Survey. (2005). WVS 2005: Codebook.
http://www.worldvaluessurvey.org.