Orang Asli Dan Pantang Larang PENGENALAN Mengikut Akta 134 - Akta Orang Asli 1954 (Disemak tahun

1974), orang Asli merujuk kepada individu seperti ibu-bapanya Orang Asli, ibunya Orang Asli, bapanya Orang Asli dan individu yang dipelihara sebagai anak angkat oleh Orang Asli semenjak kecil, di samping individu-individu berkenaan masih mengamalkan cara hidup, kepercayaan, adat istiadat dan berbahasa Orang Asli. Berdasarkan kajian oleh Penolong Pengarah Ukhuwah 1, Bahagian Dakwah, Jabatan Agama Islam Perak (JAIP), Mustapa Jaafar, Orang Asli dipercayai berasal dari utara Asia (Yunan dan Indocina). Penghijrahan ke negara ini berlaku secara berperingkat di Negrito, 25,000 tahun lampau, Senoi, 5,000 tahun lampau dan Melayu Proto, 4,000 tahun lampau. Banci Penduduk Orang Asli tahun 2000 mencatatkan jumlah keseluruhan mereka seramai 138,882 dengan pecahan Negrito - 4,150 orang, Senoi - 72,871 orang dan Melayu Proto - 55,860 orang. Mereka merupakan masyarakat yang tidak homogenous dan berasaskan dialek bahasa dan ciri-ciri fizikal, mereka boleh dibahagikan kepada tiga kaum iaitu Negrito, Senoi dan Melayu Proto. Orang Asli merupakan istilah yang digunakan ke atas sekumpulan masyarakat pribumi di Semenanjung Malaysia, yang dikenali dengan panggilan lain seperti Sakai, Pagan dan Orang Darat. KAUM ORANG ASLI Setiap kaum boleh dipecahkan kepada enam suku kaum Negrito iaitu Kintak, Kensiu, Jahai, Mendrik, Batek dan Lanoh. Manakala Senoi terdiri daripada suku Temiar, Semai, Che Wong, Jah Het, Semaq Beri dan Mah Beri. Melayu Proto pula terdiri daripada suku kaum Temuan, Semelai, Jakun, Orang Kanak, Orang Seletar dan Orang Kuala. Penempatan Masyarakat Orang Asli terdapat di seluruh negeri di Semenanjung Malaysia, kecuali Pulau Pinang dan Perlis. Penempatan mereka tertumpu di kawasan pedalaman, iaitu 45.6 peratus daripada 840 buah perkampungan di seluruh negara, manakala 53.3% tinggal di pinggir bandar dan 1.1% di bandar.