1.

Οι δύο τόποι

(Κάθετα στη σκηνή είναι στρωμένο ένα μεγάλο γαλάζιο πανί. Δεξιά και αριστερά τα
παιδιά, χωρισμένα σε δυο ομάδες στέκονται κοιτάζοντας τη θάλασσα).

Κωνσταντίνος: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δύο τόποι.

Μυρτώ Ιντζ: Ο ένας τόπος βρισκόταν εκεί που άρχιζε η θάλασσα κι ο άλλος
εκεί που τελείωνε.

Αναστασία: Ήταν κοντά, ήταν και μακριά.

Νικολέτα: Τόσο κοντά που οι άνθρωποι του ενός τόπου, κάθε βράδυ έβλεπαν
τα φώτα του άλλου.

Σταυρούλα: Τόσο μακριά που δεν μπορούσαν να ακούσουν τη φωνή των

απέναντι..

Όλοι: (χαιρετώντας απέναντι)Εεεεεεεεεε!

Γεωργία: ….Όσο και να φώναζαν.

Κλειώ: Στον έναν τόπο ζούσε η Σοφία. (Σηκώνεται ταμπέλα « Η Χώρα της
Σοφίας»)

Ιζαμπέλ: Στον άλλον τόπο, ζούσε ο Κεμάλ. (Σηκώνεται ταμπέλα « Η Χώρα

του Κεμάλ»).

2. Η Χώρα του Κεμάλ

(Τα παιδιά σηκώνουν όλα μαζί το πανί και το βάζουν οριζόντια στο προσκήνιο. Η
ταμπέλα της Σοφίας πέφτει).

Θάλεια: Στη χώρα του Κεμάλ υπήρχαν αυλές παραδεισένιες, με γιασεμιά και
λεμονιές που σκόρπιζαν το άρωμα τους σε όλες τις γωνιές.

Κάτοικοι Χώρας Κεμάλ: Αχχχχχ!!!

1
Άννα Μαρία: Τη Χώρα αυτή όμως αγαπούσαν πολύ δυο Πρίγκιπες και την
ήθελε ο καθένας για τον εαυτό του. Ο Πρίγκιπας Ήλιος και ο Μαύρος
Πρίγκιπας.

Μαύρος Πρίγκιπας(Ορέστης): Δική μου είναι!

Δήμητρα: Έλεγε ο Μαύρος Πρίγκιπας και πετούσε σκοτάδι.

Πρίγκιπας Ήλιος(Στέλιος): Δική μου είναι!

Μυρτώ: Έλεγε ο Πρίγκιπας Ήλιος και πετούσε φωτιά!

Άννα Μαρία: Κατάφεραν στο τέλος να μαυρίσουν, σαν κάρβουνο, την

όμορφη Πολιτεία.

Νικολέτα: Το ρόδινο χρώμα της έγινε γκρι. Χάθηκαν όλα.

Κλειώ: Χάθηκε και το σπίτι του Κεμάλ κι έτσι οι γονείς του αποφάσισαν να
πάρουν τα παιδιά τους και να φύγουν. Έτσι έκανε και όποιος άλλος ήθελε να
σωθεί από το σκοτάδι και τη φωτιά.

Κατερίνα: Φωτιά, φωτιά παντού!

Δέσποινα: Καίγονται τα σπίτια μας!

Βαρβάρα: Μα τι γίνεται;

Μπαμπάς(Κων/νος): Γρήγορα ετοιμαστείτε! Πάρτε μαζί σας μόνο τα

απαραίτητα.

Κεμάλ (Λάζαρος): Τα απαραίτητα;

Μαμά (Αναστασία): Θα πει μόνο αυτά που χρειαζόμαστε!

Κεμάλ(Λάζαρος): Τι χρειάζομαι;

(Όλοι οι κάτοικοι που μέχρι τώρα ετοιμάζονται αλαφιασμένοι, σταματούν ακίνητοι).

Θάλεια : Έλα ντε! Ποια είναι τα απαραίτητα; Εσύ τι θα έπαιρνες μαζί σου;

2
(πραγματικές απαντήσεις παιδιών)

Μυρτώ: Μια τσάντα με νερά και φαγητά!

Άννα Μαρία: Ναι! Νερό και φαγητό, αυτά είναι τα απαραίτητα.

Θάλεια: Ξηρά τροφή για να διατηρείται και ένα ραδιόφωνο για να

ενημερώνομαι!

Νικολέτα: Συμφωνώ κι εγώ, αλλά θα έπαιρνα και το αγαπημένο μου

αρκουδάκι για να με κάνει να νιώθω καλυτέρα.

Κλειώ: Φακό, λίγα ρούχα και φάρμακα!

Ορέστης: Και κάτι για να απασχολούμαι και να περνάω το χρόνο μου.

Στέλιος: Λίγα ρούχα και το αγαπημένο μου αντικείμενο, ένα μικρό ψαράκι!

Δήμητρα:

(Οι κάτοικοι της χώρας Κεμάλ ό, τι λένε το φέρνουν μαζί και το βάζουν σε μια
βαλίτσα).

Έναν χάρτη!

Μια θεραπευτική κρέμα!

Και χρήματα βρε παιδιά!

Μια πυξίδα!

Ένα σωσίβιο!

Κινητό τηλέφωνο και φορτιστή!

Ένα ταψί παστίτσιο!

Την οικογένεια μου!

Ναι! Την οικογένεια μου και μια βαλίτσα!

3
Νικολέτα: Την οικογένεια του και μια βαλίτσα! Αυτά χρειαζόταν ο Κεμάλ.
Ήταν πια έτοιμος να φύγει όταν ακούστηκε μια φωνή.

Φατιμά (Σταυρούλα): Περίμενε!

Άννα -Μαρία: Ήταν η αγαπημένη του φίλη, η Φατιμά.

Φατιμά: Πάρε την κούκλα μου, τη Γιαμίλ, να σου κρατάει συντροφιά μέχρι να
γυρίσεις.

Κεμάλ: Μα δεν μπορώ να το κάνω αυτό Φατιμά! Είναι το αγαπημένο σου

αντικείμενο!

(Τα παιδιά κρεμάνε σε ένα σχοινί τις ζωγραφιές με τα αγαπημένα αντικείμενα).

Όλοι: Στο χαρίζω!

Κεμάλ: Να με περιμένεις, Φατιμά. Μια μέρα θα γυρίσω και θα σου φέρω

πίσω τη Γιαμίλ.

Φατιμά: Αντίο…

3. Στη Θάλασσα

Ιζαμπέλ: Και φτάσαμε εκεί που άρχιζε η θάλασσα.

Γεωργία: Τόσο πολύ νερό δεν είχαμε ξαναδεί.

Μπαμπάς: Εκεί στο βάθος! Σε εκείνα τα φώτα, εκεί πρέπει να πάμε.

Μαμά: Ανεβήκαμε σε μια βάρκα και όταν δεν χωρούσε άλλους, ξεκινήσαμε.

(Τα παιδιά μπαίνουν σε σχήμα καράβι. Οι αφηγητές τοποθετούν στο γαλάζιο πανί,
ένα χάρτινο καραβάκι).

Μουσική: Το ταξίδι

Δήμητρα: Στην αρχή το ταξίδι ήταν ήρεμο. Τους πήρε όλους γλυκά ο ύπνος.

Δέσποινα: Αλλά σε λίγη ώρα, η βάρκα άρχισε να τραμπαλίζεται.

4
Βαρβάρα: Πελώρια κύματα σηκώθηκαν.

Κατερίνα: Τα φώτα της απέναντι πολιτείας χάθηκαν. Δεν φαίνεται κανένα

άστρο στον ορίζοντα.

Κεμάλ: Έσφιξα επάνω μου την κούκλα της Φατιμά!

Μπαμπάς: Κρατηθείτε γερά! Ξύπνησε ο Δράκος του Βυθού.

(Εμφανίζεται ο Δράκος και κάνει κύκλους γύρω από το καράβι).

Ορέστης: Ο Δράκος με τις εφτά ουρές χτυπούσε τη θάλασσα και σήκωνε τα

κύματα ως τον ουρανό.

Στέλιος: Δεν μιλούσε κανείς.

Μυρτώ : Άκουγαν μόνο τον χτύπο της καρδιάς τους.

Κατερίνα: Πρέπει να του δώσουμε κάτι, για να μας αφήσει ήσυχους αλλιώς
δεν θα σταματήσει.

Κωνσταντίνος: Πάρε το παλτό μου!

Αναστασία: Και μένα το μαντήλι μου!

Ιζαμπελ: Την κορδέλα απ΄ τα μαλλιά μου!

Γεωργία: Λίγο ψωμί!

Βαρβάρα: Η ένα μήλο!

Δέσποινα: Μόνο άφησέ μας, μην μας πειράξεις!

Άννα Μαρία: Αλλά τίποτα ο Δράκος!

Κούκλα(Σταυρούλα): Θα πάω εγώ! Εδώ, εγώ σας μιλάω!

Νικολέτα: Ήταν η κούκλα, η Γιαμίλ! Πολλά ζευγάρια μάτια καρφώθηκαν

επάνω της.

5
Κούκλα(Σταυρούλα): Καλά ακούσατε. Ο Δράκος δεν θέλει ρούχα και
παπούτσια. Θέλει συντροφιά γιατί νιώθει πολύ μόνος. Θα πάω λοιπόν να
παίξω μαζί του. Κανείς δεν λέει όχι στο παιχνίδι.

Κεμάλ: Όχι, δεν σ’ αφήνω! Υποσχέθηκα στη Φατιμά ότι θα σε πάω πίσω.

Θάλεια: Όμως η Γιαμίλ, ξέφυγε από την αγκαλιά του και έπεσε στο νερό.

Κλειώ: Μάταια προσπαθούσε να την κρατήσει από το πόδι. Το μόνο που

κατάφερε να κρατήσει ήταν το σανδαλάκι της.

Δήμητρα: Και τότε, ησύχασε η θάλασσα.

Ορέστης: Ο Δράκος χάθηκε.

Στέλιος: Φάνηκαν και πάλι τα φώτα της Πολιτείας.

Μυρτώ: Οι επιβάτες ξεφύσησαν ανακουφισμένοι. Μόνο ο Κεμάλ έκλαιγε.

Άννα Μαρία: Και τα δάκρυα του ήταν πιο αλμυρά από το νερό της θάλασσας.

Σκοτάδι

(Αλλαγή τόπου. Η ταμπέλα «Χώρα της Σοφίας» σηκώνεται και πέφτει η ταμπέλα του
Κεμάλ).

4. Η Χώρα της Σοφίας

Αναστασία: Ας δούμε όμως τι γινόταν στην άλλη πλευρά της Θάλασσας. Η

Σοφία η κυματομαλλούσα, κατέβαινε κάθε μέρα στην ακρογιαλιά για να
μαζέψει γυαλάκια, ξύλα, κοχύλια και ο,τι άλλο της έφερνε η θάλασσα.

Ιζαμπέλ: Εκείνη τη μέρα όμως κάτι διαφορετικό πηγαινοέφερνε το κύμα.

Κων/νος : Μια κούκλα με κουρελιασμένο φόρεμα και ένα μαντήλι στο λαιμό.

Γεωργία: Στα πόδια της φορούσε ένα σανδαλάκι. Ένα μόνο.

6
Σοφία(Άννα Μαρία): Τι όμορφη που είσαι! Μην στενοχωριέσαι για το
φόρεμα. Η γιαγιά μου που είναι μοδίστρα και θα το κάνει πάλι σαν
καινούριο.

Κλειώ: Τι την θέλεις αυτήν την παλιόκουκλα Σοφία; Έχεις τόσες καινούριες.

Νικολέτα: Η Σοφία την φρόντιζε με αγάπη. Όμως κάτι παράξενο συνέβαινε.

Στέλιος: Δεν είχε ανοίξει καθόλου τα βλέφαρα της!

Σοφία: Άνοιξε τα μάτια σου, κουκλίτσα μου!

Ορέστης: Την άλλη μέρα πήγε με την κούκλα της στο σχολείο.

Σοφία: Κοιτάξτε τι βρήκα σήμερα στη θάλασσα.

Θάλεια: Σιγά την παλιόκουκλα!

Κλειώ: Η δικιά μου είναι σίγουρα καλύτερη.

Δήμητρα: Κοίτα πως είναι ξεμαλλιασμένη.

Μυρτώ: Και τι άσχημα ρούχα που φοράει!

Δήμητρα: Δεν είναι καθόλου της μόδας!

Νικολέτα: Και έχει μόνο ένα παπούτσι…

Κλειώ: Και είναι και τυφλή!

Σοφία: Αν θέλετε να ξέρετε αυτή είναι πιο δυνατή από εσάς. Όλη νύχτα
πάλευε με τη θάλασσα και τη νίκησε. Γι’ αυτό είναι έτσι τα ρούχα και τα
μαλλιά της.

Σταυρούλα: Η κούκλα άνοιξε τα βλέφαρα της. Η Σοφία και οι φίλοι της

έμειναν σιωπηλοί.

Δέσποινα: Και σε λίγο μαύρα δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπό της και τα μάτια
της έμειναν λευκά. Εντελώς κενά.

Κορίτσια: (τρομαγμένες)Ααααα!

7
Σοφία: Εσείς φταίτε! Την στενοχωρήσατε. Κι αν δεν θέλετε την κούκλα μου
και εγώ δεν σας έχω φίλες.

Κατερίνα : Και πήρε ένα μαρκαδόρο και έβαλε πάλι χρώμα στα μάτια της
κούκλας της.

Βαρβάρα: Χτένισε τα μαλλιά της και φρόντισε τα ρούχα της.

Ιζαμπέλ: Αλλά όλο και κάποιο παιδί βρισκόταν να την πειράξει.

Ορέστης: Τι παράξενη κούκλα είναι αυτή;

Στέλιος: Δεν είναι καθόλου όμορφη.

Ορέστης: Βάζω στοίχημα πως θα μυρίζει μούχλα!

Νικολέτα: Ε παράτα την πια αυτήν την παλιατζούρα!

Σοφία: Εεεε σταματήστε πια!

Θάλεια: Και η κούκλα πάλι δάκρυζε.

Συμμαθητές: (τρομαγμένοι)Αααα!

Μυρτώ: Και η Σοφία πάλι έβαφε.

Ιζαμπέλ: Το μεσημέρι η Σοφία κατέβηκε στην θάλασσα με την κούκλα της.

Γεωργία: Κάθισε στην ακροθαλασσιά και την ακούμπησε δίπλα της.

Δέσποινα: Και αυτή τότε άνοιξε τα μάτια της και άρχισε να κλαίει.

Κατερίνα: Και την άλλη μέρα έγινε το ίδιο.

(Όλοι από τον κόσμο της Σοφίας την ακολουθούν προς τη θάλασσα και κάθονται).

8
 5. Κεμάλ και Σοφία

Μυρτώ Ιν: Την Τρίτη μέρα έφτασε στην ακροθαλασσιά ένα καράβι.

Μουσική

(Το καραβάκι μετακινείται από τα παιδιά από τη μια άκρη του πανιού στην άλλη. Οι
κάτοικοι της χώρας Κεμάλ μπαίνουν ξανά σε σχήμα καράβι).

Νικολέτα: Η βάρκα ήταν φορτωμένη με ανθρώπους. Πρώτη φορά έβλεπε η

Σοφία τόσους ανθρώπους σε μια βάρκα.

Δήμητρα: Τελευταίος βγήκε ένας άντρας που κρατούσε ένα αγόρι.

Θάλεια: Το αγόρι κοιτούσε επίμονα την κούκλα της και στο χέρι κρατούσε..

Όλοι: Ένα σανταλάκι!

Κεμάλ: Γιαμίλ!

Κλειώ: Η Σοφία κοίταξε την κούκλα της. Τα μάτια της είχαν γεμίσει με ένα
καστανό, υπέροχο χρώμα.

Ορέστης: Με δάκρυα στα μάτια η Σοφία έδωσε την κούκλα στο παιδί με το
σανταλάκι στο χέρι.

(Ο Κεμάλ αγκαλιάζει τη Σοφία)

Κεμάλ: Κεμάλ(δείχνει τον εαυτό του). Γιαμίλ(δείχνει την κούκλα).

Στέλιος: Εκείνη του χαμογέλασε.

Σοφία: Είμαι η Σοφία.

Μυρτώ: Η Σοφία είχε χάσει ένα παιχνίδι αλλά είχε κερδίσει ένα φίλο.

(Όλοι γύρω από τη θάλασσα)

9
Αναστασία: Με τον καιρό της μίλησε για την Πολιτεία του.

Κων/νος: Για τους δύο Πρίγκιπες που πετούσαν σκοτάδι και φωτιά.

Βαρβάρα: Και μαύρισαν την Πολιτεία και την καρδιά τους.

Γεωργία: Ωστόσο ο Κεμάλ αγαπούσε πολύ την πολιτεία του..

Ιζαμπέλ: Θυμόταν πως μύριζε γιασεμιά και λεμονιές.

Σταυρούλα: Μα πιο πολύ θυμόταν την φίλη του τη Φατιμά, που της είχε
υποσχεθεί πως θα της πάει πίσω τη Γιαμίλ.

Δέσποινα: Από τότε τα δύο παιδιά κάθονταν κάθε μέρα στην παραλία.

Κατερίνα: Πιάνονται από το χέρι, κλείνουν τα μάτια και κάνουν μια ευχή.

Σοφία: Θεέ της αγάπης, κάνε να γίνουν φίλοι οι εχθροί.

Κεμάλ: Σκοτάδι και φωτιά να μην σκορπίζουν.

Σοφία: Στην πολιτεία ξανά οι λεμονιές να ανθίζουν.

Κεμάλ: Να ροδίσει η πλάση και αγάπη να μυρίσει.

Σοφία: Και ο Κεμάλ στο σπίτι να γυρίσει.

Κεμάλ: Και η Γιαμίλ σε εκείνη πίσω να γυρίσει.

(Ο Κεμάλ αφήνει την κούκλα πάνω στο καράβι).

Δήμητρα: Εσείς τι θα χαρίζατε σε ένα φίλο σε μια δύσκολη στιγμή;

(Τα παιδιά ένα-ένα ξεκρεμούν τη ζωγραφιά από το σχοινί, λένε τι είναι και το
αφήνουν στη θάλασσα).

-απαντήσεις παιδιών-

10
Όλοι: Θα τα πρόσεχα σαν τα μάτια μου!

Κεμάλ: (φωνάζει απέναντι στην άλλη πλευρά της θάλασσας)Φατιμά!!!!

Όλοι: Εεε Φατιμάαααα!

Κεμάλ: Την προσέχω σαν τα μάτια μου την κούκλα σου!

Μουσική: (Η Κούκλα μέσα στο καράβι ταξιδεύει αργά πάνω στο πανί).

Σκοτάδι

Τέλος

11