Miejce narodzin: Rzym

Czas trwania: połowa XVI do połowy XVIIIw

Nazwy baroku: styl radosny, zepsuty renesans, styl dekoracyjny, barok rzymski
Geneza terminu: oryginalność,fantazyjność,nieregularność

Cechy budowli barokowych:

- monumentalizm
- dynamiczność (wyrażone np. przez falistą powierzchnię, uchwycenie postaci w
ruchu)
- występowanie efektów optycznych które dają wrażenie nieskończoności (np. przez
linie ciągnące się za horyzont,
freski naśladujące niebo, system luster dający wrażenie perspektywy)
- bogactwo w zdobnictwie obiektów np. poprzez formę płaskorzeźb, które sprawiały
wrażenie „wychodzących” ze ścian,
czy malowideł na sklepieniach wyprowadzających niejako percepcję widza poza
budynek.
- dominowała linia falista sprawiająca wrażenie krągłości, miękkości i płynności
całej konstrukcji
- występował kontrast światła i cienia

Dynamikę osiągano przez zastosowanie fasad przez wprowadzenie licznych elementów

zaburzających
jednolitość płaszczyzn (jak gzymsy, nisze, spiralne kolumny), zaś wewnątrz przez
zestawienie kontrastowych
barw i twórcze operowanie efektami świetlnymi.

Jest to styl, w którym próbowano połączyć w jedno różne formy sztuki: architekturę,
rzeźbę, malarstwo, muzykę.
Teatralnym dopełnieniem architektury świeckiej był rozbudowany ceremoniał dworski,
a architektury sakralnej – wspaniałość liturgii, której towarzyszyła bogata
scenografia – przepych szat, ołtarzy,
prospektów organowych, uroczyste procesje, koronacje obrazów, a nawet teatralne
odtwarzanie obrazów w formie misteriów.

W przypadku budowli sakralnych dominowały konstrukcje oparte naplanie prostokąta

lub krzyża
Za pierwszą budowlę realizującą założenia nowej architektury uważa się kościół Il
Gesu w Rzymie
Innym często wymienianym obiektem sakralnym jest kościół Santa Maria Della Salute
zaprojektowany przez Baltazara Longhenę
jednym z najznakomitszych przykładów barokowej architektury sakralnej jest paryski
kościół Inwalidów zaprojektowany przez Jules’a Hardouin-Mansart’a

Budowle świeckie uległy rozbudowie na płaszczyźnie horyzontalnej, przybierając

często formę litery „U” z budynkiem głównym i prostopadle ułożonymi skrzydłami
bocznymi.
Jedną z najdoskonalszych realizacji tych założeń estetycznych jest S we Francji z
budynkiem projektu Louisa Le Vau i ogrodem zaplanowanym przez André Le Notre.