1. 1. Empathize with your enemy(Współczuj swojemu wrogowi).
Poważny konflikt, kryzys kubański, został zażegnany dzięki zrozumieniu intencji wroga, a wojna wietnamska jest smutnym dowodem na to, że ślepe nieporozumienie prowadzi do nieodwracalnych zniszczeń. 2. Rationality alone will not save us(Racjonalność nas nie oszczędzi). McNamara podkreślał, że szczęście zapobiegło wojnie nuklearnej. Racjonalne osobowości takie jak Kennedy, Chruszczow czy Castro były bliskie stworzenia narodowej destrukcji. McNamara stwierdza, że możliwość zagłady nuklearnej wciąż istnieje. 3. There's something beyond one's self(Istnieje coś poza sobą). Lekcja ta została wykorzystana do opisania życia osobistego McNamary. O tym, że "istnieje coś poza sobą i odpowiedzialnością przed społeczeństwem", McNamara mówił, gdy zaczął opiekować się swoją żoną i miał dziecko. 4. Maximize efficiency(Maksymalizujcie efektywność). McNamara był odpowiedzialny za analizę operacji bombowych i sposobów zwiększenia ich skuteczności. 5. Proportionality should be a guideline in war(Proporcjonalność powinna być wytyczną na wojnie). McNamara mówi o proporcjach miast zniszczonych w Japonii przez USA. On porównuje zniszczone miasta Japonii do tych w USA przed zrzuceniem bomby atomowej. Tokio, wielkości mniej więcej Nowego Jorku, zostało zniszczone w 51%; Toyama, wielkości Chattanooga, w 99%; Nagoya, wielkości Los Angeles, w 40%; Osaka, wielkości Chicago, w 35%; Kobe, wielkości Baltimore, w 55%. 6. Get the data(Zdobywajcie dane). McNamara, pedant na punkcie informacji, spędził całe życie na zbieraniu faktów i stosowaniu ich w przyszłości, podkreślając siłę, jaką dają dane. 7. Belief and seeing are both often wrong(Wiara i widzenie są często błędne). Jakie czynniki kierują decyzjami? McNamara twierdził: „Czasami widzimy tylko połowę historii”, podczas gdy Morris doszedł do wniosku, że widzimy tylko to, co chcemy zobaczyć, a skrzywiony wzrok prowadzi do niepotrzebnych strat. 8. Be prepared to reexamine your reasoning(Przygotujcie się na ponowne przeanalizowanie swojego rozumowania). Nigdy nie jest za późno na cofnięcie decyzji, zwłaszcza gdy wydaje się, że jest to misja jednostronna, jak w przypadku wojny USA w Wietnamie. 9. In order to do good, you may have to engage in evil(Aby czynić dobro, być może trzeba będzie czynić zło). Nie możemy uniknąć zła wymaganego na naszej drodze do większego dobra. McNamara mówi: „czasami musimy angażować się w zło, ale minimalizujmy je”. 10. Never say never(Nigdy nie mów nigdy). Czasami pozornie niemożliwa opcja jest jedyną, która działa. 11. You can't change human nature(Nie można zmienić ludzkiej natury). W umyśle McNamary wojna jest naturalnym aspektem ludzkiego doświadczenia i mówi: „Nie jestem tak naiwny ani uproszczony, by wierzyć, że możemy zakończyć każdą wojnę”. 2. a. McNamara z uśmiechem na twarzy mówi, że jego najwcześniejsze wspomnienie to amerykańskie wojska powracające z Europy po zwycięstwie w I WŚ, gdy on miał tylko 2 lata. Wspomina również, że pozwolali mu nawet wyjść na zewnątrz, ale w masce, ponieważ panowała wtedy epidemia grypy. Z zadowoleniem wspomina także szkołę, do której chodził, i cudowną nauczycielkę, która usadzała uczniów według wyników ich testów; i jak rywalizował o najlepsze miejsce ze swoimi głównymi konkurentami -- Chińczykami, Japończykami i Żydami. b. Rozpoczynając pracę jako kierownik ds. planowania i analizy finansowej, McNamara szybko awansował przez szereg stanowisk kierowniczych najwyższego szczebla. McNamara został pierwszym prezesem Ford Motor Company spoza rodziny Fordów. On wspomina, że domagał się utworzenia działu badań marketingowych i był siłą napędową Forda Falcon sedan -- prostego i niedrogiego odpowiednika dużych, drogich pojazdów; również wprowadził pasy bezpieczeństwa. c. -Zaczynając od dzieciństwa i młodości, McNamara zawsze starał się osiągnąć największe sukcesy: był najlepszym w szkole, na uniwersytecie, dostał kobietę swoich marzeń, stał się wówczas najwyżej opłacanym i najmłodszym profesorem asystentem Harvardu i pierwszym prezesem Ford Motor Company spoza rodziny Fordów. -McNamara określa czas, kiedy ożenił się z Margaret i zdecydował się na pierwsze dziecko, jako najszęśliwsze dni w ich życiu. Wspomina jednak, że jego kariera polityczna przysporzyła rodzinie wiele stresu, co również wpłynęło na ich zdrowie. Przyznaje nawet, że mogło to być przyczyną raka jego żony i jej późniejszej śmierci. 3. McNamara dokonuje oceny swoich działań w odniesieniu do II wojny światowej, kubańskiego kryzysu rakietowego, a przede wszystkim, oczywiście, wojny wietnamskiej, w każdym przypadku głośno rozmyślając o imperatywach moralnych i decyzjach etycznych, z którymi spotykał się na co dzień, gdy rozgrywała się jego kluczowa rola w tych wszystkich wydarzeniach. Można uznać jego komentarze za nieco samochwalcze, próbę wybielenia faktów i zminimalizowania własnej odpowiedzialności, zwłaszcza jeśli chodzi o jego zaangażowanie w wojnę wietnamską(zapytany, kto ponosi winę za wojnę w Wietnamie, jest pewny mówiąc: „Prezydent Johnson”). Jednak w wielu przypadkach McNamara akceptuje wyroki historii i przyznaje się do winy. 4. a. McNamara niezaplanowanie został sekretarzem obrony po zaproszeniu na spotkanie z ówczesnym prezydentem Kennedy. Kiedy McNamara powiedział Kennedy'emu, że nie wie nic o rządzie, Kennedy odpowiedział, że też nie wie, jak być prezydentem. b. McNamara zrezygnował z propozycji zająć stanowisko sekretarza skarbu, ponieważ stwierdził, że nie posiada wystarczających kompetencji dla danego stanowiska. c. W filmie widać duży poziom sentymentalizmu i ewidentnych emocji w stosunku do prezydentów, którym służył McNamara. Najwyraźniej widać to we wspomnieniu o zabójstwie Kennedy'ego. Wspomina on także swoje wysiłki udoskonalenia miejsca pochówku prezydenta. To jest jedyna scena, w której pojawiają się czyste emocje i łzy pokazywane przez McNamarę. d. Chociaż często McNamara mówi, że nie posiada odpowiednich kompetencji dla tego czy innego stanowiska, on naprawdę służył dla dobra swojego narodu. Służył, jak można wywnioskować z filmu, dobrze. e. W refleksji nad wojną wietnamską, za której architekta często się go uważa, McNamara stwierdza, że to właśnie brak empatii USA wobec Wietnamczyków Północnych i ich sprawy doprowadził do tak tragicznego uwikłania ich w konflikt. W świetle tej klęski McNamara jest znacznie mniej skory do dyskusji o swojej winie i statusie zbrodniarza wojennego, a jego duma nie pozwala mu przyznać się do intelektualnych porażek. Z Wietnamu wyciąga jednak wniosek: "Jeśli nie możemy przekonać naszych sojuszników, lepiej ponownie przeanalizujmy nasze rozumowanie". McNamara występuje z łącznym przesłaniem sugerującym, że w czasie wojny nikt z rządzących tak naprawdę nie ma pełnej kontroli, nie zna skutków swoich działań ani optymalnego sposobu prowadzenia wysiłku wojennego swojego kraju. Tę refleksję podsumowuje 11 punkt McNamary - "nie można zmienić ludzkiej natury”. f. McNamara mówi:"Tak, używaliśmy toksycznych substancji przeciwko Wietnamczykom, ale nie mieliśmy prawa, które by tego zabraniało". "Każdy popełnia błędy, ja również, ale na błędach można się uczyć" - uśmiecha się niezatapialny dziadek. Warte setki tysięcy istnień ludzkich? I proszę bardzo, prawie parafraza Mefistofelesa:"Aby czynić dobro, być może trzeba będzie czynić zło”. Aby uzasadnić to lub to agresywne działanie, McNamara korzysta z technik demagogicznych. W końcu, według McNamary, nie było nikogo, kogo można byłoby winić za masowe bombardowanie i atak nuklearny. Nie było "zasad wojny", były zrozumiałe priorytety, od których nie można było odstąpić, były decyzje prezydenta, który bezsprzecznie kierował się wyłącznie troską o wielki naród. "Działaliśmy w atmosferze szumu informacyjnego", "nie wiedzieliśmy", "nie rozumieliśmy", "nie byliśmy pewni", "gdzie to było napisane?", "szła wojna". To "mgła wojny", która przykrywa wszystko i sprawia, że wszelka optyka jest bezużyteczna. 5. Udział statystyk i innych obiektywnych danych w opowieści McNamary jest bardzo duży. On nalegał na zbieranie danych o wszystkim, co mógł. Uważał, że tylko dzięki zastosowaniu rygoru statystycznego decydenci mogą zrozumieć złożoną sytuację i dokonać właściwych wyborów. 6. McNamara nigdy nie traci panowania nad sobą, choć kilka razy jest bliski załamania (na przykład przy wspominaniu zabójstwa Kennedy'ego). Mówi szczerze na prawie każdy temat poruszany przez Morrisa, z wyjątkiem końcówki filmu, kiedy odmawia dyskusji na temat tego, dlaczego nie wypowiedział się przeciwko wojnie w Wietnamie po opuszczeniu urzędu. Natomiast moim zdaniem podczas sprawowania swojego urzędu McNamara działał irracjonalnie, czasami nawet niezgodnie ze swoimi własnymi regułami.