මජ්ඣිම නිකාය

මජ්ඣිමපණ්ණාසපාළි
1. ගහපතිවග්ගො
1. කන්දරකසුත්තං
2. අට්ඨකනාගරසුත්තං
17
එවං මෙ සුතං - එකං සමයං ආයස්මා ආනන්දො වෙසාලියං මා විසින් මෙසේ
විහරති බෙලුවගාමකෙ (වෙළුවගාමකෙ (ස්‍යා. කං. ක.)). තෙන ස්ථවිරයන් වහන්
ඛො පන සමයෙන දසමො ගහපති අට්ඨකනාගරො පාටලිපුත්තං ගම වැඩ වාසය
අනුප්පත්තො හොති කෙනචිදෙව කරණීයෙන. අථ ඛො දසමො නම් ගෘහපති තෙ
ගහපති අට්ඨකනාගරො යෙන කුක්කුටාරාමො යෙන පැමිණියේ වෙයි.
අඤ්ඤතරො භික්ඛු තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා තං භික්ඛුං ගෘහපතිතෙම කුක්
අභිවාදෙත්වා එකමන්තං නිසීදි. එකමන්තං නිසින්නො ඛො ලද හෙයින් එනම්
දසමො ගහපති අට්ඨකනාගරො තං භික්ඛුං එතදවොච - ‘‘කහං නමක් යම් තැනෙ
නු ඛො, භන්තෙ, ආයස්මා ආනන්දො එතරහි විහරති? එක් පැත්තක උ
දස්සනකාමා හි මයං තං ආයස්මන්තං ආනන්ද’’න්ති. ‘‘එසො, අට්ඨක නුවර වැසි
ගහපති, ආයස්මා ආනන්දො වෙසාලියං විහරති “ස්වාමීනි, ආයුෂ්
බෙලුවගාමකෙ’’ති. අථ ඛො දසමො ගහපති අට්ඨකනාගරො වාසය කරන්නේ
පාටලිපුත්තෙ තං කරණීයං තීරෙත්වා යෙන වෙසාලී යෙන වහන්සේ දකිනු ක
බෙලුවගාමකො යෙනායස්මා ආනන්දො තෙනුපසඞ්කමි; “ගෘහපතිය, මේ
උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මන්තං ආනන්දං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං විශාලාමහනුවර
නිසීදි. කරති.” (කීහ)
18
එකමන්තං නිසින්නො ඛො දසමො ගහපති අට්ඨකනාගරො ඉක්බිති දසම න
ආයස්මන්තං ආනන්දං එතදවොච - ‘‘අත්ථි නු ඛො, භන්තෙ නුවර ඒ කටයුත්
ආනන්ද, තෙන භගවතා ජානතා පස්සතා අරහතා යම් තැනෙක්හිද
සම්මාසම්බුද්ධෙන එකධම්මො අක්ඛාතො යත්ථ භික්ඛුනො තැනෙක්හිද එත
අප්පමත්තස්ස ආතාපිනො පහිතත්තස්ස විහරතො ස්ථවිරයන් වහන්සේ
අවිමුත්තඤ්චෙව චිත්තං විමුච්චති, අපරික්ඛීණා ච ආසවා හුන්නාවූම දසම
පරික්ඛයං ගච්ඡන්ති , අනනුප්පත්තඤ්ච අනුත්තරං යොගක්ඛෙමං ආනන්ද ස්ථවිරය
අනුපාපුණාතී’’ති? ආනන්ද ස්ථවිරය
‘‘අත්ථි ඛො, ගහපති, තෙන භගවතා ජානතා පස්සතා අරහතා කෙලෙස් තවන
සම්මාසම්බුද්ධෙන එකධම්මො අක්ඛාතො යත්ථ භික්ඛුනො වාසය කරන්නාවූ
අප්පමත්තස්ස ආතාපිනො පහිතත්තස්ස විහරතො සිත හෝ මිදේද
අවිමුත්තඤ්චෙව චිත්තං විමුච්චති, අපරික්ඛීණා ච ආසවා පැමිණේද, නොප
පරික්ඛයං ගච්ඡන්ති, අනනුප්පත්තඤ්ච අනුත්තරං යොගක්ඛෙමං එබඳුවූ එකම ධ
අනුපාපුණාතී’’ති. අර්හත්වූ සම්‍යක්
‘‘කතමො පන, භන්තෙ ආනන්ද, තෙන භගවතා ජානතා දේශනාකර ඇත්තේ
පස්සතා අරහතා සම්මාසම්බුද්ධෙන එකධම්මො අක්ඛාතො යත්ථ “ගෘහපතිය, යම්
භික්ඛුනො අප්පමත්තස්ස ආතාපිනො පහිතත්තස්ස විහරතො ඇතිව, හරිනලද ආ
අවිමුත්තඤ්චෙව චිත්තං විමුච්චති, අපරික්ඛීණා ච ආසවා කෙලෙසුන්ගෙන්
පරික්ඛයං ගච්ඡන්ති, අනනුප්පත්තඤ්ච අනුත්තරං යොගක්ඛෙමං නැති නොවූ කෙ
අනුපාපුණාතී’’ති? නිරුත්තරවූ නිව
දක්නාවූ අර්හත්වූ
විසින් දේශනාකර
“ස්වාමීනි, ආනන්
රමාදව, කෙලෙස්
ඇතිව වාසය
කෙලෙසුන්ගෙන්
නොපැමිණියාවූ නි
සියල්ල දක්නාවූ
වහන්සේ විසින්
කවරේද?”
19
‘‘ඉධ, ගහපති, භික්ඛු විවිච්චෙව කාමෙහි විවිච්ච අකුසලෙහි “ගෘහපතිය, යම්
ධම්මෙහි සවිතක්කං සවිචාරං විවෙකජං පීතිසුඛං පඨමං ඣානං වෙන්වම අකුසල
උපසම්පජ්ජ විහරති. සො ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘ඉදම්පි පඨමං සහිතවූ විවේකයෙ
ඣානං අභිසඞ්ඛතං අභිසඤ්චෙතයිතං. යං ඛො පන කිඤ්චි ධ්‍යානයට පැමිණ
අභිසඞ්ඛතං අභිසඤ්චෙතයිතං තදනිච්චං නිරොධධම්ම’න්ති මේ පළමුවන ධ්
පජානාති. සො තත්ථ ඨිතො ආසවානං ඛයං පාපුණාති. නො චෙ සිතින් උපදවන
ආසවානං ඛයං පාපුණාති, තෙනෙව ධම්මරාගෙන තාය උපදවන ලද්දේද,
ධම්මනන්දියා පඤ්චන්නං ඔරම්භාගියානං සංයොජනානං පරික්ඛයා ස්වභාව ඇත්තේ
ඔපපාතිකො හොති තත්ථ පරිනිබ්බායී අනාවත්තිධම්මො තස්මා විදර්ශනා ධර්මයෙ
ලොකා. අයම්පි ඛො, ගහපති, තෙන භගවතා ජානතා පස්සතා කෙලෙස් නැසීම
අරහතා සම්මාසම්බුද්ධෙන එකධම්මො අක්ඛාතො යත්ථ ඇල්මෙන්ම ඒ ධර්
භික්ඛුනො අප්පමත්තස්ස ආතාපිනො පහිතත්තස්ස විහරතො සංයෝජන නැසීමෙ
අවිමුත්තඤ්චෙව චිත්තං විමුච්චති, අපරික්ඛීණා ච ආසවා පෙරලා නොඑන
පරික්ඛයං ගච්ඡන්ති, අනනුප්පත්තඤ්ච අනුත්තරං යොගක්ඛෙමං ධර්මයෙක්හි අප්‍ර
අනුපාපුණාති. ආත්ම ආශා ඇතිව
 සිත කෙලෙසුන්ගෙ
යෙද්ද, නොපැමිණි
එක් ධර්මයද සිය
සම්බුද්ධවූ ඒ භාග්
20
‘‘පුන චපරං, ගහපති, භික්ඛු විතක්කවිචාරානං වූපසමා “ගෘහපතිය, නැ
අජ්ඣත්තං සම්පසාදනං...පෙ.... දුතියං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. විචාරයන්ගේ සංසි
සො ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘ඉදම්පි ඛො දුතියං ඣානං අභිසඞ්ඛතං එකඟ බව ඇති
අභිසඤ්චෙතයිතං... අනුත්තරං යොගක්ඛෙමං අනුපාපුණාති. හටගත් ප්‍රීතිය හ
‘‘පුන චපරං, ගහපති, භික්ඛු පීතියා ච විරාගා...පෙ.... තතියං කරයිද, හෙතෙම
ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. සො ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘ඉදම්පි ප්‍රත්‍යයෙන් කර
ඛො තතියං ඣානං අභිසඞ්ඛතං අභිසඤ්චෙතයිතං...පෙ.... කිසිවක් වනාහි ප්
අනුත්තරං යොගක්ඛෙමං අනුපාපුණාති. එය අනිත්‍යය. න
‘‘පුන චපරං, ගහපති, භික්ඛු සුඛස්ස ච පහානා ...පෙ.... චතුත්ථං හෙතෙම ඒ ධර්ම
ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. සො ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘ඉදම්පි ඉදින් කෙලෙස්
ඛො චතුත්ථං ඣානං අභිසඞ්ඛතං අභිසඤ්චෙතයිතං... අනුත්තරං ඇල්මෙන්ම ඒ ධ
යොගක්ඛෙමං අනුපාපුණාති. සංයෝජනයත් න
‘‘පුන චපරං, ගහපති, භික්ඛු මෙත්තාසහගතෙන චෙතසා එකං ලෝකයෙන් පෙර
දිසං ඵරිත්වා විහරති, තථා දුතියං, තථා තතියං, තථා ගෘහපතිය, යම් ධ
චතුත්ථං (චතුත්ථිං (සී. පී.)). ඉති උද්ධමධො තිරියං සබ්බධි ඇතිව, හරනලද ආ
සබ්බත්තතාය සබ්බාවන්තං ලොකං මෙත්තාසහගතෙන චෙතසා නොමිදුනාවූම සිත
විපුලෙන මහග්ගතෙන අප්පමාණෙන අවෙරෙන අබ් නැතිවීමට යෙත්ද
යාබජ්ඣෙන (අබ්‍යාපජ්ඣෙන (සී. ස්‍යා. පී.), අබ්‍යාපජ්ජෙන (ක.) දන්නාවූ සියල්ල
අඞ්ගුත්තරතිකනිපාතටීකා ඔලොකෙතබ්බා) ඵරිත්වා විහරති. සො යවතුන් වහන්සේ
ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘අයම්පි ඛො මෙත්තාචෙතොවිමුත්ති ධර්මයකි.
අභිසඞ්ඛතා අභිසඤ්චෙතයිතා. යං ඛො පන කිඤ්චි අභිසඞ්ඛතං “ගෘහපතිය, නැව
අභිසඤ්චෙතයිතං තදනිච්චං නිරොධධම්ම’න්ති පජානාති. සො නො ඇල්මෙන් උ
තත්ථ ඨිතො...පෙ.... අනුත්තරං යොගක්ඛෙමං අනුපාපුණාති. යුක්තවූයේ නුවණි
‘‘පුන චපරං, ගහපති, භික්ඛු කරුණාසහගතෙන චෙතසා...පෙ.... යම් ඒ ධ්‍යානයක්
මුදිතාසහගතෙන චෙතසා...පෙ.... උපෙක්ඛාසහගතෙන චෙතසා ඇත්තේයයි ආර්‍ය්
එකං දිසං ඵරිත්වා විහරති, තථා දුතියං, තථා තතියං, තථා චතුත්ථං. වාසය කරයි. හෙතෙ
ඉති උද්ධමධො තිරියං සබ්බධි සබ්බත්තතාය සබ්බාවන්තං ලොකං රත්‍යයෙන් කරන
උපෙක්ඛාසහගතෙන චෙතසා විපුලෙන මහග්ගතෙන වනාහි ප්‍රත්‍යයෙ
අප්පමාණෙන අවෙරෙන අබ්‍යාබජ්ඣෙන ඵරිත්වා විහරති. සො අනිත්‍යය. නැතිවන
ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘අයම්පි ඛො උපෙක්ඛාචෙතොවිමුත්ති ධර්මයෙහි සිටියේ
අභිසඞ්ඛතා අභිසඤ්චෙතයිතා. යං ඛො පන කිඤ්චි අභිසඞ්ඛතං කෙලෙසුන් නැසී
අභිසඤ්චෙතයිතං තදනිච්චං නිරොධධම්ම’න්ත්න්ත්ති පජානාති. සො ඇල්මෙන්ම ඒ ධ
තත්ථ ඨිතො... අනුත්තරං යොගක්ඛෙමං අනුපාපුණාති. සංයොජනයන්
‘‘පුන චපරං, ගහපති, භික්ඛු සබ්බසො රූපසඤ්ඤානං ලෝකයෙන් පෙර
සමතික්කමා පටිඝසඤ්ඤානං අත්ථඞ්ගමා නානත්තසඤ්ඤානං ගෘහපතිය, යම් ධර්
අමනසිකාරා ‘අනන්තො ආකාසො’ති ආකාසානඤ්චායතනං ඇතිව හරනලද
උපසම්පජ්ජ විහරති. සො ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘අයම්පි ඛො භික්ෂූහුගේ නොමි
ආකාසානඤ්චායතනසමාපත්ති අභිසඞ්ඛතා අභිසඤ්චෙතයිතා. යං නොවූ කෙලෙසුන්
ඛො පන කිඤ්චි අභිසඞ්ඛතං අභිසඤ්චෙතයිතං පැමිණෙද්ද නුවණි
තදනිච්චං නිරොධධම්ම’න්ති පජානාති. සො තත්ථ ඨිතො...පෙ.... යක් සම්බුද්ධවූ ඒ
අනුත්තරං යොගක්ඛෙමං අනුපාපුණාති. ලද්දාවූ මේ එක
‘‘පුන චපරං, ගහපති, භික්ඛු සබ්බසො ආකාසානඤ්චායතනං “ගෘහපතිය, න
සමතික්කම්ම ‘අනන්තං විඤ්ඤාණ’න්ති විඤ්ඤාණඤ්චායතනං දුරුකිරීමෙන් දුකද
උපසම්පජ්ජ විහරති. සො ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘අයම්පි ඛො දෙදෙනාගේ නැසී
විඤ්ඤාණඤ්චායතනසමාපත්ති අභිසඞ්ඛතා අභිසඤ්චෙතයිතා. යං සිත පිරිසිදු බව ඇ
ඛො පන කිඤ්චි අභිසඞ්ඛතං අභිසඤ්චෙතයිතං තදනිච්චං හෙතෙම මෙසේ
නිරොධධම්ම’න්ති පජානාති. සො තත්ථ ඨිතො...පෙ.... අනුත්තරං ලද්දක්ය. සිතින් ක
යොගක්ඛෙමං අනුපාපුණාති. රැස්කරන ලදද
‘‘පුන චපරං, ගහපති, භික්ඛු සබ්බසො විඤ්ඤාණඤ්චායතනං ස්වභාව ඇත්තක්ය
සමතික්කම්ම ‘නත්ථි කිඤ්චී’ති ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං උපසම්පජ්ජ කෙලෙසුන් නැසී
විහරති. සො ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘අයම්පි ඛො නොපැමිණියේ න
ආකිඤ්චඤ්ඤායතනසමාපත්ති අභිසඞ්ඛතා අභිසඤ්චෙතයිතා. යං සතුටින්ම පස් වැ
ඛො පන කිඤ්චි අභිසඞ්ඛතං අභිසඤ්චෙතයිතං තදනිච්චං එහි පිරිනිවෙන්නේ
නිරොධධම්ම’න්ති පජානාති. සො තත්ථ ඨිතො ආසවානං ඛයං ඇත්තේ ඕපපාතික
පාපුණාති. නො චෙ ආසවානං ඛයං පාපුණාති, තෙනෙව කෙලෙස් තවන
ධම්මරාගෙන තාය ධම්මනන්දියා පඤ්චන්නං ඔරම්භාගියානං වාසය කරන්නාවූ
සංයොජනානං පරික්ඛයා ඔපපාතිකො හොති තත්ථ පරිනිබ්බායී කෙලෙසුන් ගෙන්
අනාවත්තිධම්මො තස්මා ලොකා. අයම්පි ඛො, ගහපති, තෙන නොපැමිණියාවූ නි
භගවතා ජානතා පස්සතා අරහතා සම්මාසම්බුද්ධෙන එකධම්මො දක්නාවූ අර්හත්වූ
අක්ඛාතො යත්ථ භික්ඛුනො අප්පමත්තස්ස ආතාපිනො විසින් දේශනා ක
පහිතත්තස්ස විහරතො අවිමුත්තඤ්චෙව චිත්තං විමුච්චති, “ගෘහපතිය, නැව
අපරික්ඛීණා ච ආසවා පරික්ඛයං ගච්ඡන්ති, අනනුප්පත්තඤ්ච සහගත සිතින්
අනුත්තරං යොගක්ඛෙමං අනුපාපුණාතී’’ති. දෙවන දිසාවද
දිසාවද මෙසේ උ
පැතිරීමෙන් යුත්
පැමිණියාවූ අප්‍රම
මෛත්‍රී සහගත
සලකයි. මේ මෛ
ලද්දීය. සිතින් උප
උපදවන ලදද, එය
ගනියි. හෙතෙම
පැමිණෙයි. ඉදින්
ධර්මයෙහිවූ ඇල්මෙ
ඔරම්භාගිය සංය
ඒ ලෝකයෙන්
වෙයි. ගෘහපතිය, ය
ය්‍යය ඇතිව, හර
භික්ෂුහුගේ
කෙලෙසුන්ගෙන්
නොපැමිණියාවූ නි
දක්නාවූ අර්හත්වූ
විසින් දේශනා ක
“ගෘහපතිය, නැ
සහගත සිතින්
දෙවන දිශාවද එ
මෙසේ උඩ යට
පැවති සියල්ල ඇ
අප්‍රමාණවූ වෛ
සහගත සිතින් ප
මේ කරුණා සහ
සිතින් උපදවන ල
උපදවන ලදද එ
දැනගනී. හෙතෙම
පැමිණෙයි. ඉදින්
ධර්මයෙහි වූ ඇල්
වූ ඔරම්භාගිය
සුලුවූයේ ඒ ල
ඕපපාතික වෙයි. ග
තවන වීර්‍ය්‍යය
කරන්නාවූ භික්ෂු
කෙලෙසුන් ගෙන්
නොපැමිණියාවූ නි
දක්නාවූ අර්හත්වූ
විසින් දේශනා ක
“ගෘහපතිය, නැව
සිතින් එක් දිශාව
දිශාවද එසේම තු
උඩයට සරස ය
සියල්ල ඇති ල
රමාණවූ වෛර
කරයි, හෙතෙම
හේතුවෙන් උපදව
හේතුවෙන් උපදව
නැතිවන ස්වභාව
සිටියේ කෙලෙසු
නැසීමට නොපැමි
ධර්මයෙහිවූ ස
සංයොජනයන්
ලෝකයෙන් පෙර
ගෘහපතිය, යම් ධර්
ඇතිව, හරනලද ආ
කෙලෙසුන්ගෙන්
නැති නොවූ
නිවණටත් පැමිණෙ
අර්හත්වූ සම්‍යක්
දේශනා කරන ල
“ගෘහපතිය, නැව
සහගත සිතින්
දෙවන දිශාවද එ
මෙසේ උඩ යට
සියල්ලෙන් යුක්ත
අප්‍රමාණවූ අවෛ
වාසය කරයි. හෙ
සමාධියද හේතුවෙ
යම් කිසිවක් වන
ලදද එය අනිත්‍ය
හෙතෙම ඒ ධර්ම
ඉදින් කෙලෙසුන්
ඇල්මෙන්ම ඒ
ඕරම්භාගිය සංය
ඒ ලෝකයෙන්
වෙයි. ගෘහපතිය, ය
යය ඇතිව හරන
භික්ෂුහුගේ කෙ
කෙලෙසුන්ගෙන්
නොපැමිණියාවූ නි
දක්නාවූ අර්හත්වූ
විසින් දේශනා ක
“ගෘහපතිය, න
ආකාරයෙන් රූප
හැපීම් සංඥාවන්
ආකාසනඤ්චායතන
මෙසේ සිතයි මේ
උපදවන ලද්දේය.
හේතුවෙන් උපදව
නැතිවන ස්වභා
ධර්මයෙහි සිටියේ
කෙලෙසුන් නැසී
ඇල්මෙන්ම ඒ
ඔරම්භාගිය සංය
ඒ ලෝකයෙන්
වෙයි. ගෘහපතිය, ය
ය්‍යය ඇතිව හර
භික්ෂූහුගේ කෙලෙ
ගෙන් මිදේද,
නොපැමිණියාවූ නි
දක්නාවූ අර්හත්වූ
විසින් දේශනා ක
“ගෘහපතිය, න
ආකාරයෙන් ආ
අනන්තයයි විඤ්
කරයිද හෙතෙම
සමාපත්තියද හේ
ලද්දේය යම් කිසි
උපදවන ලදද එ
දැන ගණියි. හෙතෙ
පැමිණෙයි. ඉදින්
ධර්මයෙහිවූ ඇල්මෙ
වූ ඔරම්භාගිය
සුලුවූයේ ඒ ල
ඕපපාතික වෙයි. ග
තවන වීර්‍ය්‍යය
කරන්නාවූ භික්ෂු
කෙලෙසුන්ගෙන්
නොපැමිණියාවූ නි
දක්නාවූ අර්හත්වූ
විසින් දේශනා ක
“ගෘහපතිය, න
ආකාරයෙන් විඤ්
ආකිඤ්චඤ්ඤායතන
මෙසේ සලකයි. මේ
උපදවන ලද්දේය
හේතුවෙන් උපදව
නැතිවන ස්වභා
ධර්මයෙහි සිටියේ
කෙලෙසුන් නැසී
ඇල්මෙන්ම, ඒ ධ
සංයොජනයන්
ලෝකයෙන් පෙර
ගෘහපතිය, යම් ධර්
ආත්ම ආශා
කෙලෙසුන්ගෙන්
නැති නොවූ කෙ
නිවණටත් පැමිණේ
සම්‍යක් සම්බුද්ධවූ
 කරන ලද එබඳුවූමේ
21
එවං වුත්තෙ, දසමො ගහපති අට්ඨකනාගරො ආයස්මන්තං මෙසේ වදාළ
ආනන්දං එතදවොච - ‘‘සෙය්‍යථාපි, භන්තෙ ආනන්ද, පුරිසො ගෘහපතිතෙම ආයු
එකංව නිධිමුඛං ගවෙසන්තො සකිදෙව එකාදස කීයේය. “ස්වාමීනි
නිධිමුඛානි අධිගච්ඡෙය්‍ය; එවමෙව ඛො අහං, භන්තෙ, එකං පුරුෂයෙක්තෙම එ
අමතද්වාරං ගවෙසන්තො සකිදෙව (සකිං දෙව (ක.)) එකාදස එකොළොසක් ලබ
අමතද්වාරානි අලත්ථං භාවනාය. සෙය්‍යථාපි, භන්තෙ, පුරිසස්ස දොරටුවක් සොය
අගාරං එකාදසද්වාරං, සො තස්මිං අගාරෙ ආදිත්තෙ ඇසීමට ලදිමි.
එකමෙකෙනපි ද්වාරෙන සක්කුණෙය්‍ය අත්තානං සොත්ථිං කාතුං; එකොළොසක් ඇ
එවමෙව ඛො අහං, භන්තෙ, ඉමෙසං එකාදසන්නං අමතද්වාරානං කල්හි ඒ එක
එකමෙකෙනපි අමතද්වාරෙන සක්කුණිස්සාමි අත්තානං සොත්ථිං හැකිවන්නේද ස්
කාතුං. ඉමෙහි නාම, භන්තෙ, අඤ්ඤතිත්ථියා ආචරියස්ස එකොළොස් නිව
ආචරියධනං පරියෙසිස්සන්ති, කිමඞ්ගං (කිං (සී. පී.)) පනාහං දොරටුවකිනුත් ත
ආයස්මතො ආනන්දස්ස පූජං න කරිස්සාමී’’ති ! අථ ඛො දසමො මේ අන්‍යතීර්ථකය
ගහපති අට්ඨකනාගරො පාටලිපුත්තකඤ්ච වෙසාලිකඤ්ච ධනය සොයන්න
භික්ඛුසඞ්ඝං සන්නිපාතෙත්වා පණීතෙන ඛාදනීයෙන ස්ථවිරයන් වහන්සේ
භොජනීයෙන සහත්ථා සන්තප්පෙසි සම්පවාරෙසි, එකමෙකඤ්ච ඉක්බිති අට්ඨක
භික්ඛුං පච්චෙකං දුස්සයුගෙන අච්ඡාදෙසි, ආයස්මන්තඤ්ච නුවර වැසිවූද විශ
ආනන්දං තිචීවරෙන අච්ඡාදෙසි, ආයස්මතො ච ආනන්දස්ස ප්‍රණීතවූ කෑයුතු
පඤ්චසතවිහාරං කාරාපෙසීති. එක එක භික්ෂුව
හැඳවීය. ආයුෂ්මත්
හැඳවීය. (පිදීය)
පන්සියයක් අගනා