«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ.

1,10)
Ἐκδίδεται ἀπὸ τὴν Κοινοβιακὴ Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης – 531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ – τηλ. 23850-28610 –imaaflo@yahoo.gr

Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΚΘ΄ Κυριακὴ ΚΓ΄ [ΣΤ΄ Λουκ.] (Ἐφ. 2, 4-10) Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 2516 20 Νοεμβρίου 2022 Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ἡ νεκρανάστασί μας
«Ὁ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν
ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄ ντ ας ἡ μᾶς νεκροὺς τ οῖς π αραπτ ώμα σ ι

Ὁ
σ υ ν ε ζω ο ποίη σ ε τῷ Χρι στῷ· χάριτί ἐστε σεσωσμένοι» (Ἐφ. 2,4-5)
Θεός, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ Ζωή. Εἶνε ἡ
Ζωὴ καὶ ἡ Πηγὴ τῆς Ζωῆς. Αὐτὸ διδά-
σκει σήμερα μὲ θεῖο κῦρος ὁ μέγας Παῦλος
στὸν ἀπόστολο ποὺ ἀκούσαμε (βλ. Ἐφ. 2,4-10).
***
⃝ Ἦταν κάποτε ἐποχὴ ποὺ ἐπάνω στὴ Γῆ δὲν
ὑπῆρχε ζωή. Ἡ Γῆ ἦταν ἕνας πλανήτης ἔρη-
μος. Ὑπῆρχαν θάλασσες, βουνὰ καὶ κάμποι,
μὰ ζωντανὸς ὀργανισμὸς πουθενά. Ἔπειτα ὁ
Θεὸς τὴν τρίτη δημιουργικὴ ἡμέρα (βλ. Γέν. 1,11-13)
ἔφερε στὴν ὕπαρξι ὅλα τὰ φυτά· ἐν συνεχείᾳ
τὴν πέμπτη καὶ τὴν ἕκτη ἡμέρα (βλ. ἔ.ἀ. 1,20-25) ἔκα-
νε ὅλα τὰ ζῷα, καὶ τέλος ὡς κορωνίδα τῆς δη-
μιουργίας (βλ. ἔ.ἀ. 1,26-31) ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο.
«Αὐτὸς εἶπε, καὶ ἐγενήθησαν (=ἔγιναν), αὐ-
τὸς ἐνετείλατο (=ἔδωσε ἐντολή), καὶ ἐκτίσθησαν
(=δημιουργήθηκαν)» (Ψαλμ. 148,5). Ἔτσι ἐμφανίστηκε ἡ
ζωὴ ἐπάνω στὴ Γῆ σὲ μύριες - ἄπειρες μορ-
φές. Ἀπὸ τὴν ἁγία Τριάδα πῆραν καὶ ἔχουν ὅλα
ζωή. Ὑπάρχουν γιατὶ τοὺς ἔδωσε ζωὴ ὁ ζωντα-
νὸς Θεός, καὶ συντηροῦνται γιατὶ τὰ συγκρα-
τεῖ καὶ προνοεῖ γι᾽ αὐτὰ ὁ πανάγαθος Δημι-
ουργὸς καὶ Πλάστης τοῦ παντός.
Δὲν εἶνε μία καὶ δύο ὑπάρξεις· εἶνε ἑκατομ-
μύρια καὶ δισεκατομμύρια ἀμέτρητα. Ὅλα ζοῦν
μέσα στὸ βασίλειο καὶ στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.
Ζῇ τὸ κοράλλι στὰ βάθη τῆς θαλάσσης· ἔχει ζωὴ
κι αὐτό, ἀφοῦ ὅπως κάθε ζωντανὸ γεννιέται, αὐ-
ξάνεται, πολλαπλασιάζεται καὶ πεθαίνει. Ζοῦν
τὰ φύκια στὸ βυθό. Ζοῦν τὰ φυτὰ στὴ στεριά,
σὲ κάμπους καὶ βουνά. Ζοῦν τὰ ἀπειράριθμα
ψάρια στὶς ἀπέραντες θάλασσες. Ζοῦν στὴν
ξηρά – ὤ καὶ τί δὲν ζῇ ἐκεῖ· ζοῦν στὰ δάση τὰ
πουλιά, ζῇ στὸ χῶμα τὸ σκουλήκι, ζοῦν στὸν
ἀέρα τὰ ἔντομα, ζῇ στὴν κοπριὰ τὸ μανιτάρι,
ζῇ στὶς λίμνες ὁ βάτραχος, ζοῦν στὴν ἔρημο
τὰ θηρία, τὰ μεγάλα καὶ τὰ μικρά… Μὰ πρὸ
παντὸς ζῇ – ποιός· ὁ ἄνθρωπος! Ἀλλὰ πῶς ζῇ;
Ἡ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων δὲν εἶνε γιὰ ὅλους ἡ
ἴδια· δὲν εἶνε ὅπως π.χ. ἡ ζωὴ τῶν προβάτων
στὸ κοπάδι. Πόσες ἰδιαίτερες παραλλαγές,
διαφορὲς καὶ ποικιλίες παρουσιάζει! Ζῇ τὸ
παιδὶ στὸ σχολεῖο κι ὁ φοιτητὴς στὸ πανεπι-
στήμιο, ζῇ ὅμως καὶ ὁ ἄρρωστος στὸ νοσοκο-
μεῖο καὶ ὁ φθισικὸς στὸ σανατόριο. Ζοῦν οἱ
γεωργοὶ στὴ στεριά, ζοῦν καὶ οἱ ψαρᾶδες στὸ
γιαλὸ καὶ οἱ ναυτικοὶ στὸν ὠκεανό. Ζῇ ὁ ἐρ-
γάτης στὸ σπιτάκι, ζῇ καὶ ὁ ὑπάλληλος στὸ δι-
αμέρισμα τῆς πολυκατοικίας. Ζοῦν φτωχοὶ σὲ
καλύβες, ζοῦν καὶ πλούσιοι σὲ μέγαρα. Ζοῦν
σὲ ἀνάκτορα βασιλιᾶδες, ζοῦν καὶ στρατιῶ-
τες σὲ μονάδες. Διασκεδάζουν στὰ κέντρα
νέοι καὶ νέες, ἀναστενάζουν ὅμως σὲ κελλιὰ
τῶν φυλακῶν κακοῦργοι καὶ λῃσταί…
Δὲν ξέρω ποιό ἀπ᾽ ὅλα τὰ εἴδη τῆς ζωῆς
σᾶς ἀρέσει. Θὰ προτιμᾶτε μᾶλλον τὴ ζωὴ τῶν
πλουσίων· ζηλεύετε ἴσως πῶς ζοῦν οἱ ἄρχον-
τες. Ἀλλ᾽ ἐὰν μὲ ρωτήσετε, ἀπ᾽ ὅλα τὰ εἴδη ζω-
ῆς ποιά εἶνε ἡ πιὸ ὡραία, τίνος ἡ ζωὴ εἶνε ἡ
πιὸ πλούσια καὶ πιὸ εὐτυχισμένη, θὰ σᾶς πῶ·
εἶνε ἡ ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ! αὐτὴ ποὺ ἔφερε
στὴ γῆ μὲ τὸν βίο καὶ μὲ τὸν λόγο του ὁ Χρι-
στός. Ἀπ᾽ ὅλα τὰ εἴδη ζωῆς αὐτὴ εἶνε ἡ ἀνώ-
τερη· καὶ σ᾽ αὐτὴν μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός.
⃝ Αὐτὸ ἀναπτύσσει μὲ φωτισμὸ καὶ θεία χάρι
στὴν περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε σήμερα ὁ ἀπό-
στολος τῶν ἐθνῶν. Εἴμαστε Χριστιανοί, λέει
στοὺς Ἐφεσίους· καὶ ἀφ᾽ ὅτου πιστέψαμε στὸ
Χριστὸ καὶ τὸν ἀκολουθήσαμε μὲ προθυμία
καὶ ἀκρίβεια, ἀλλάξαμε ῥιζικά· γευθήκαμε τί
θὰ πῇ ζωή. Ὁ ἀπόστολος ὁμιλεῖ ἐκ πείρας.
Ἤμασταν νεκροί, λέει, δὲν εἴχαμε μέσα μας
πνευματικὴ ζωή. Ἤμασταν σαρκικοί, ἐπράτ-
ταμε τὸ θέλημα τῆς σαρκός. Ζούσαμε μιὰ ζωὴ
ὅμοια σχεδὸν μ᾽ αὐτὴν ποὺ κάνουν τὰ ζῷα.
 2
Θεὸ ἀληθινὸ δὲν ξέραμε· τὰ ἄψυχα εἴδωλα δες νεκροὺς ποὺ εἶνε θαμμένοι στὸ νεκροτα-
λατρεύαμε· μάρμαρα καὶ πέτρες καὶ ξύλα ἦταν φεῖο ἀνασταινόταν καὶ παρουσιαζόταν μπρο-
οἱ θεοί μας. Δὲν ἦταν ζωὴ αὐτὴ ποὺ κάναμε βυθι- στά μας ὁλοζώντανος, ὅλοι βέβαια θὰ τὸ θε-
σμένοι στὴν ἁμαρτία. Κατ᾽ οὐσίαν δὲν ζούσαμε, ωρούσαμε αὐτὸ θαῦμα μεγάλο. Καὶ ὅμως τὸ
τ᾽ ἁμαρτήματα μᾶς εἶχαν πνίξει. Ἤμασταν «νε- ἄλλο θαῦμα εἶνε μεγαλύτερο.
κροὶ τοῖς παραπτώμασι», ὅπως γράφει (Ἐφ. 2,5). Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ κινοῦνται, περ-
Ἀλλὰ τώρα, δόξα τῷ Θεῷ, γνωρίζοντας τὴν πατοῦν, τρέχουν, διασκεδάζουν, γλεντοῦν, ὅ-
πίστι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ βρήκαμε τὴν πηγὴ λα τὰ κάνουν· ἀλλὰ τί τὰ θέλετε, εἶνε νεκροί·
τῆς Ζωῆς. Ὁ Χριστός, μὲ τὸ φῶς τῆς διδασκα- ζωντανοὶ νεκροί. Εἶνε θαμμένοι ἀπὸ τώρα –
λίας του, μὲ τὴν πνοὴ τῆς χάριτός του, μὲ τὴ ποῦ; Ὄχι στὸ νεκροταφεῖο τῆς πόλεως ἢ τοῦ
δύναμι τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας του νί- χωριοῦ μας (τοῦ Μεσολογγίου ἢ τῶν Πατρῶν
κησε τὸν διάβολο καὶ τὸν ᾅδη, ἐξάλειψε τὴν ἁ- ἢ τῶν Ἀθηνῶν κ.λπ.)· εἶνε θαμμένοι στὸ μεγα-
μαρτία, ἔσβησε τὸ χρέος τῶν παραπτωμάτων λύτερο νεκροταφεῖο τοῦ κόσμου. Ποιό εἶν᾽
μας, πάτησε τὸν θάνατο, καὶ ἐμφύσησε σ᾽ ἐμᾶς αὐτό; Εἶνε τὸ νεκροταφεῖο τῆς ἁμαρτίας. Νε-
τοὺς πνευματικὰ νεκροὺς ζωή, ὅπως στὸν κροθάφτης σ᾽ αὐτὸ εἶνε ὁ διάβολος. Αὐτός,
πρωτόπλαστο Ἀδὰμ καὶ στὸν τετραήμερο Λά- μὲ πολλὲς ἀξίνες ποὺ ἔχει, σκάβει κι ἀνοίγει
ζαρο. Ὁ Χριστὸς ἔχει καὶ μεταδίδει ζωή· γι᾽ τάφους, καὶ μέσα ἐκεῖ θάβει· θάβει συνεχῶς.
αὐτὸ λέγεται καὶ εἶνε Ζωοδότης. Ποιούς; Τοὺς ἁμαρτωλούς. Ποιούς ἁμαρτω-
Ἡ Ἐκκλησία διδάσκει, ὅτι ὁ Χριστὸς μὲ τὴν λούς; Τοὺς ἀμετανόητους.
ἐνανθρώπησί του ἀνέλαβε τὴν φθαρμένη ἀν- Εἶπα τοὺς ἀμετανόητους. Γιατὶ ἀπὸ τὴ στι-
θρώπινη φύσι μας, τὴν ἕνωσε μὲ τὴν θεία φύ- γμὴ ποὺ ἕνας ἁμαρτωλὸς ἀποφασίσῃ νὰ με-
σι του, καὶ τέλος μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία καὶ τὴν τανοήσῃ, αὐτὸς ἀμέσως δραπετεύει ἀπὸ τὸ
τριήμερο ἀνάστασί του ζωοποίησε μαζὶ μὲ τὸ νεκροταφεῖο τῆς ἁμαρτίας· τὸν χάνει ὁ κακὸς
σῶμα του καὶ τὸ νεκρὸ πτῶμα μας. Ἡ διδαχὴ νεκροθάφτης, ὁ διάβολος. Γίνεται τότε ἡ νε-
λοιπὸν αὐτὴ τῆς Ἐκκλησίας, αὐτὸς θεῖος λό- κρανάστασις, ὅπως λέει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος· ὅτι ὁ
γος, τώρα σ᾽ ἐμᾶς ἔγινε ἔργο, πραγματικότης· ἁμαρτωλὸς «οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε»,
τὸ ζοῦμε στὸν ἑαυτό μας, ἐπάνω στὴν ὕπαρ- ἦταν νεκρὸς καὶ ξαναγύρισε στὴ ζωή (Λουκ. 15,32).
ξί μας. Ζοῦμε τὴν πνευματικὴ νεκρανάστασι.
Ὁ Χριστὸς μᾶς χάρισε τὴν ἀληθινὴ ζωή, μᾶς ***
σήκωσε ἀπὸ τὸν πνευματικὸ θάνατο. Ἡ ἁμαρτία, ἀδελφοί μου, δὲν εἶνε παιχνίδι
Ἀναστηθήκαμε σὲ νέα ζωή. Ζούσαμε στὸ γιὰ νὰ γελάσουμε, ὄχι· εἶνε τὸ φαρμάκι τοῦ ὀ-
σκοτάδι, τώρα ζοῦμε στὸ φῶς· ζούσαμε στὴ λέθρου, ἕνα «ἐμβόλιο» ποὺ θανατώνει. Ὅσο
χώρα τοῦ θανάτου, τώρα ζοῦμε στὴ χώρα τῆς πιὸ πολὺ ἁμαρτάνει ὁ ἄνθρωπος, τόσο περισ-
ζωῆς· ζούσαμε στὴ φυλακή, τώρα ἀναπνέουμε σότερο νεκρώνεται· καὶ ἔτσι θὰ ἔρθῃ στιγμὴ
τὸν καθαρὸ ἀέρα τῆς ἐλευθερίας τῆς χάριτος. ποὺ αὐτὸς δὲν θὰ ἔχῃ πλέον θέσι μεταξὺ τῶν
Αὐτὰ εἶνε δῶρα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει ἄπει- ζώντων· θὰ εἶνε μεταξὺ τῶν νεκρῶν.
ρη ἀγάπη καὶ πλοῦτο ἐλέους. Αὐτὸ τὸ νόημα Ὅσοι θέλουμε τὴ ζωή, ἂς πλησιάσουμε μὲ
ἔχουν τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου ποὺ πίστι τὸ Χριστό. Αὐτὸς εἶνε τὸ ζωογόνο ἐμβό-
ἀκούσαμε σήμερα· «Ὁ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν λιο. Ὅπως σὲ καιρὸ ἐπιδημίας ἐκεῖνος ποὺ
ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγά- δὲν θέλει νὰ πεθάνῃ ἀλλὰ θέλει νὰ ἀσφαλίσῃ
πησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς τὴ ζωή του τρέχει καὶ ἐμβολιάζεται, ἔτσι κ᾽ ἐ-
παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χρι- μεῖς. Ἂν θέλουμε τὴ ζωή, τὴν αἰωνία καὶ μα-
σ τῷ · χάριτί ἐστε σεσωσμένοι» (ἔ.ἀ. 2,4-5). καρία, ἂς τρέξουμε στὸν Κύριό μας Ἰησοῦν
Χριστόν, καὶ ἐκεῖνος θὰ μᾶς δώσῃ δωρεὰν τὸ
⃝ Οὔτε ἐγὼ ποὺ σᾶς κηρύττω, ἀδελφοί μου, ἐμβόλιο τῆς ζωῆς.
οὔτε σεῖς ποὺ μὲ ἀκοῦτε ἔχουμε αἰσθανθῆ Καὶ ὅταν λάβουμε τὸ ἐμβόλιο τοῦ Χριστοῦ,
βαθειὰ τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά. Ἐμεῖς δὲν δὲν θὰ εἴμαστε πλέον νεκροί· θὰ εἴμαστε οἱ
ἔχουμε ἀκόμη ζήσει τὴ χριστιανικὴ ζωή, δὲν ζῶντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Σ᾽ αὐτὸν λοιπὸν ἂς
ἔχουμε αἰσθανθῆ τί θὰ πῇ ἐν Χριστῷ ζωή. Δὲν ἀναπέμψουμε, μαζὶ μὲ τὸν ἀπόστολο Παῦλο
ἔχει γίνει μέσα μας τὸ μέγα θαῦμα. Ποιό θαῦ- καὶ ὅλους τοὺς σεσωσμένους ὅλων τῶν αἰώ-
μα· ν᾽ ἀφήσουμε τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ ζήσουμε νων, δόξα καὶ τιμὴ καὶ προσκύνησι, γιατὶ αὐ-
τὸ Χριστό! Ὤ, αὐτὸ εἶνε τὸ μέγα θαῦμα· ὅλα τὸς εἶνε ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀνάστασις ὅλων τῶν με-
τ᾽ ἄλλα μπροστὰ σ᾽ αὐτὸ εἶνε μικρά. τανοημένων ἁμαρτωλῶν.
Ἐὰν τὴ στιγμὴ αὐτὴ ἕνας ἀπὸ τοὺς χιλιά- (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπὸ τὸ χειρόγραφο ὁμιλίας, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν νεκροταφειακὸ ἱ. ναὸ τοῦ Ἁγ. Λαζάρου Μεσολογγίου τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας πιθανὸν τὴν 20-11-1938.
Ἀνάγνωσις, στοιχειοθεσία, μεταφορὰ σὲ ἁπλῆ γλῶσσα καὶ ἐπέκτασις 5-10-2022.