STI COLLEGE CALOOCAN

109 Samson Road corner Caimito Road, Caloocan City

Kabanata II
KAUGNAYAN NA PAG-AARAL AT LITERATURA

Lokal na Literatura

Ayon kay Inoc, Paquibot, Verdida (2017) Batay sa Survey na ginawa noong nakaraang Mayo

2015, 7 sa 10 Pilipino ang hindi sang-ayon sa pagpapatupad ng Same-sex Marriage dahil una, labag

ito sa batas ng Diyos at maging batas moral ng tao.

Sa pagdaragdag, malaya ang isang kasapi ng LGBTQ na magpahayag ng saloobin sapagkat ito ay

isang karapatang pantao, ngunit ang pagdawit sa seremonyas ng “Kasal” ay kailanma’y hindi

tanggap ng simbahan at lipunan. Ang pagnanais ng isang organisasyon o indibidwal na maging legal

ang Same-sex Marriage ay higpit sinasang-ayonan. Bukod dito, ang mga taong kasapi sa 52

porsyento (52%) na hindi sang-ayon ay nag-iisip din na ang pag-legal nito sa batas ay walang epekto

sa lipunan, samantalang 40% ay naniniwala na ito ay makakapagbigay ng masamang dulot sa

lipunan.

Sa huli, hindi ito ang tamang panahon upang maging legal ang Same-sex Marriage sa bansa.

Maraming kahaharapin na pagsubok, sapagkat ang isip at puso ng mga Pilipino ay hindi pa bukas sa

ganitong usapin. Hindi kinokondena ng bansa ang LGBTQ ngunit hindi nangangahulugang sasang-

ayonan ng batas at simbahan ang Same-sex Marriage. Ayon kay Presidente Rodrigo Duterte,
“Katoliko tayo” at ang konsepto ng Same-sex Marriage ay angkop lamang sa mga Kanluraning

bansa.

Sa

Nabanggit din ng Hukuman na ang pagpapasya nito ay hindi tumugon sa iba't ibang isyu ng

kalayaan sa relihiyon, gaya ng Unang Pagbabago, Batas sa Pagpapanumbalik ng Kalayaan sa

Relihiyon, at mga pagbubukod na ibinibigay ng Titulo VII para sa mga employer ng relihiyon.

Banyagang Literatura

Ayon sa librong Sex, Politics, and Society: The Regulation of Society since 1820 ni Jeffey

Weeks, halos lahat ng mga naisulat tungkol sa kasaysayan ng pagtukoy ng kasarian ay nakatuon

lamang sa mga paglalarawan ng pagkalalaki o pagkababae ng mga indibidwal, at hindi isinasama

rito ang homosekswalidad. Ngunit ang pagsasawalang bahala sa bagay na ito ay isang malaking

pang-aalipusta sa isang mahalagang aspeto ng kasaysayan ng lipunan. Gayunpaman, sa

pagtalakay tungkol sa homosekswalidad, hindi maisasantabi ang ukol sa moral ng tao, maging

ito man ay nasa kontrol ng Simbahan lalo na noong Medieval Period o nasa pamamahala at

pamumuhay ng lipunan, lalo na sa pamilya sa panahon ngayon.

Sa lahat ng uri ng pangkasariang asal, ang homosekswalidad ay talagang nakatatanggap ng social

pressure ngunit nagtataglay pa rin ito ng isa sa pinakamaraming mga likhang tungkol sa ating

kasaysayan. Homosekswalidad din ang naging target ng matinding pagmamalupit ng lipunan.

Kung kaya naman ang pag-aaral ng homosekswalidad ay mahalaga, una dahil sa interes na
nakapaloob dito, at ikalawa dahil sa nagbibigay liwanag ito sa pagtukoy sa regulasyon ng mga

kasarian, sa pagpapahusay ng pagkategorya nito, at sa posibleng pagpapalawak ng mga bagay

tungkol sa kasarinlan ng mga tao. Sa nakaraang mga taon, naging malinaw sa lipunan ang

kahalagahan ng mga usaping tungkol sa homosekswalidad. Alinsunod dito, naging malinaw rin

noong ikalabingsiyam na siglo na ang mga asal ng isang homosekswal ay may pagkakaiba sa

iba’t ibang kultura. Samakatuwid, ang pagtanggap sa homosekswalidad ay nagiiba-iba ayon sa

kultura, at kung maintindihan pa ng mas malalim, ang mga usaping ukol dito ay naaayon sa

pagtugon ng lipunan at ang pagkakakilala sa bawat tao sa lipunang iyon. Sa pag-aaral ng

homosekswalidad, makikita na ang isyung ito ay nakadepende sa tatlong salik at ang mga ito ay

ang pagkakahati-hati ng lipunan ayon sa yaman o social class, heograpikal na lokasyon at sa

tinatawag na gender differentiation.

Lokal na Pag-aaral

Ayon kay briones (2022). Ang LGBT community sa Pilipinas ay kinukunsinti ngunit hindi

tinatanggap, bilang iba't ibang anyo ng

umiiral pa rin ang diskriminasyon sa sektor na ito. Ang pagkakatatag ng ilang organisasyong

LGBT Ang 1990s ay minarkahan ang paglitaw ng isang organisadong kilusang LGBT sa bansa.

Ang parehong dekad nasaksihan din ng Partido Komunista ang pagkilala sa mga relasyon sa

parehong kasarian at kasal Communist of the Philippines (CPP), na isang mahalagang pag-unlad

para sa pagsulong ng LGBT karapatan sa loob ng rebolusyonaryong kilusan. Sa papel na ito,

pinagtatalunan ko na ang makabuluhang bilang ng mga miyembro ng LGBT sa loob ng kilusan

ay kinailangan ang paglikha ng mga rebolusyonaryong patakaran na tumatanggi sa

diskriminasyon sa kasarian at nagsusulong ng mga karapatan ng LGBT. Pangunahing umasa ako

sa Paglaya,ang opisyal na publikasyon ng National Democratic Front of the Philippines (NDFP),

para sa mga salaysay ng walong bakla at lesbian na gerilya mula sa New People’s Army (NPA)

sa Mindanao dahil nagbibigay ito ng mga unang-taong salaysay ng kanilang pang-araw-araw na

buhay bilang 1) miyembro ng LGBT komunidad at bilang 2) mga gerilya sa buong panahon ng

limampu't tatlong taong armadong rebolusyon nasa probinsya. Sinuri ko ang mga kaugnay na

gawa sa alternatibong pagsulat at rebolusyonaryo mga patakaran ng CPP patungkol sa

komunidad ng LGBT at ginamit ang mga teoretikal na ideya ng Nancy Fraser sa katarungang

panlipunan at pagkilala. Sa pamamagitan ng mga salaysay, ang mga resulta ay nagpapakita na

ang mga bakla at lesbian na gerilya, sa ilalim ng patnubay ng partido, ay pinagsama ang kanilang

pakikibaka para sa pagkilala sa pakikibaka para sa muling pamamahagi, sa gayon ay iniiwasan

ang pagbabagong pangkultura sa loob ng rebolusyonaryong kilusan sa Mindanao.

Banyagang Pag-aaral

Sa Bostock v. Clayton County, Georgia, Blg. 17-1618 (S. Ct. Hunyo 15, 2020),[1] sinabi

ng Kataas-taasang Hukuman na ang pagpapaalis sa trabaho ng mga indibidwal dahil sa kanilang

sekswal na oryentasyon o katayuan bilang transgender ay labag sa pagbabawal ng Titulo VII sa

diskriminasyon dahil sa kasarian. Isinagawa ng Hukuman ang pagpapasya nito sa pamamagitan

ng pagtuon sa simpleng teksto ng Titulo VII. Gaya ng ipinaliwanag ng Hukuman, “ang

diskriminasyon batay sa pagiging homosexual o katayuan bilang transgender status ay

kinakailangang may diskriminasyon batay sa kasarian; hindi maaaring mangyari ang una nang

wala ang pangalawa.” Halimbawa, kung paalisin sa trabaho ng isang employer ang isang

empleyado dahil siya ay babaeng may asawang babae, ngunit hindi nito gagawin ang pareho sa

isang lalaking may asawang babae, nagsasagawa ng pagkilos ang employer dahil sa kasarian ng
empleyado dahil hindi mangyayari ang pagkilos kung hindi babae ang empleyado. Gayundin,

kung papaalisin sa trabaho ng isang employer ang isang empleyado dahil nakilala ang taong iyon

bilang lalaki sa kapanganakan ngunit gumagamit siya ng mga pambabaeng panghalip at

kinikilala niya ang sarili bilang babae, nagsasagawa ng pagkilos ang empleyado laban sa

indibidwal dahil sa kasarian, hindi mangyayari ang pagkilos kung hindi dahil sa impormasyong

orihinal na nakilala ang empleyado bilang lalaki.

Nabanggit din ng Hukuman na ang pagpapasya nito ay hindi tumugon sa iba't ibang isyu ng

kalayaan sa relihiyon, gaya ng Unang Pagbabago, Batas sa Pagpapanumbalik ng Kalayaan sa

Relihiyon, at mga pagbubukod na ibinibigay ng Titulo VII para sa mga employer ng relihiyon.

Ayon kay david masci et al. (2019) ang dumaraming bilang ng mga pamahalaan sa buong

mundo ay nag-iisip kung magbibigay ng legal na pagkilala sa same-sex marriages. Sa ngayon, 30

bansa at teritoryo ang nagpatupad ng mga pambansang batas na nagpapahintulot sa mga bakla at

lesbian na magpakasal, karamihan sa Europa at Amerika. Sa Mexico, pinahihintulutan ng ilang

hurisdiksyon ang magkaparehas na kasarian na magpakasal, habang ang iba ay hindi.

Nasa ibaba ang isang listahan ng mga bansang nag-legalize sa pagsasanay, kung saan

unang ipinakita ang mga pinakakamakailang bansang gumawa nito.

Noong Mayo 2020, ang Costa Rica ang naging unang bansa sa Central America na

gawing legal ang same-sex marriage. Ang pinakamataas na hukuman ng bansa noong 2018 ay

nagpasiya na ang batas ng bansa na nagbabawal sa same-sex marriage ay labag sa konstitusyon

at sinabing ang pagbabawal ay mawawalan ng bisa sa loob ng 18 buwan maliban kung kumilos

ang lehislatura bago noon, na hindi nito ginawa.