Professional Documents
Culture Documents
ΓΕΛΙΟ
ΓΕΛΙΟ
Διαίρεση: Ένα γέλιο μπορεί να διαφέρει από κάποιο άλλο όσον αφορά στη διάρκεια, στο
ηχόχρωμα, στον τρόπο, στην ένταση, στο ρυθμό, στις διακυμάνσεις, στον όγκο, στην κατάσταση
όπου εκδηλώνεται, στην έκφραση και στο αληθοφανές της εκδήλωσής του.. Διαφορετικά γελάει ο
άνθρωπος όταν πονάει η ψυχή του, σε στιγμές υπερηφάνειας, όταν σκληραίνει η καρδιά του, όταν
γίνεται καχύποπτος, θρασύς, ζηλιάρης ή δειλός.. Έτσι, μπορεί να έχουμε γέλιο δόλιο, ηλίθιο,
κοροϊδευτικό, νοσηρό, περιφρονητικό, ύπουλο, χαιρέκακο, ψυχρό, σατανικό, απολαυστικό,
ευχάριστο, θελκτικό..
↘ Αποφορτίζει την ένταση η οποία μπορεί να δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια του μαθήματος και
να οδηγήσει σε συγκρούσεις και ρήξεις, καταστάσεις που δεν ευνοούν τη διαδικασία της μάθησης..
↘ Δημιουργεί ευχάριστα διαλείμματα που ξεκουράζουν μαθητές και διδάσκοντες..
↘ Ασκεί την αντιληπτική και κριτική ικανότητα των μαθητών, επειδή απαιτεί σκέψη..
↘ Υποδεικνύει ένα διαφορετικό, ανατρεπτικό τρόπο προσέγγισης των θεμάτων..
↘ Βοηθά την προσέγγιση δασκάλου – μαθητή υπερβαίνοντας τη σχέση εξουσίας που υπάρχει
ανάμεσά τους και αποτελεί εμπόδιο στην επικοινωνία τους..
↘ Ευνοεί τη διαδικασία της μάθησης, καθώς διδάσκοντες και διδασκόμενοι είναι πιο χαλαροί, πιο
ελεύθεροι να αντιδρούν με προσωπικό τρόπο στα ερεθίσματα..
↘ Καταργεί τη σοβαροφάνεια και την αντιπαιδαγωγική αντίληψη ότι η μάθηση είναι μια επίπονη
θλιβερή διαδικασία..
Παρόλη τη θετική συμβολή του γέλιου στη σχολική ζωή, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος το γέλιο
να οδηγήσει σε απειθαρχία και αποδιοργάνωση.. Αυτό δε συντρέχει, αν υπάρχουν οι
παρακάτω προϋποθέσεις:
Διδάσκοντες και μαθητές έχουν συνειδητοποιήσει ότι βασικός στόχος της εκπαιδευτικής
διαδικασίας είναι η μάθηση και όχι το γέλιο..
Το γέλιο είναι αποδεκτό ως μέσο και στο βαθμό που διευκολύνει και δεν παρεμποδίζει τη
μάθηση..
Το γέλιο δε χρησιμοποιείται προσβλητικά, ώστε να θίγεται η αξιοπρέπεια μαθητών και
δασκάλων..
Ιδιαίτερα ο διδάσκων πρέπει να διαθέτει την παιδαγωγική ικανότητα να κρίνει πότε θα αποδεχτεί
την «πλάκα» των μαθητών και πόση έκταση θα της επιτρέψει να πάρει, ώστε να μην αποβεί
διαλυτική για το μάθημα ή προσβλητική για κάποιους..
Δυστυχώς, στο ελληνικό σχολείο δεν υπάρχει επίσημη αγωγή γέλιου.. Το γέλιο υπάρχει, βέβαια
στη σχολική ζωή, αλλά όχι ως παιδαγωγικός στόχος, ενώ ως παιδαγωγικό μέσο χρησιμοποιείται
σπάνια, αυθόρμητα και ευκαιριακά.. Η κατάσταση αυτή οφείλεται σε πολλούς λόγους:
↪ Δεν υπάρχει επίσημη παιδαγωγική κατεύθυνση που να στοχεύει στο γέλιο..
↪ Δεν έχει γίνει κατανοητό και επαρκές υλικό για τα μαθήματα που θα μπορούσαν να
υπηρετήσουν μια αγωγή γέλιου.. Για παράδειγμα, τα κείμενα της αρχαίας και νέας ελληνικής
γραμματείας που διδάσκονται στο σχολείο είναι στη συντριπτική πλειονότητά τους μελαγχολικά
και θλιβερά.. ελάχιστα έχουν κωμικό περιεχόμενο..
↪ Βασικός λόγος για τον οποίο ορισμένοι διδάσκοντες δεν ενθαρρύνουν το γέλιο στην τάξη είναι
γιατί δεν θεωρούν ότι ταιριάζει στη «σοβαρότητα» του μαθήματος και στο προσωπικό τους κύρος..
↪ Τέλος, ο όγκος της διδακτέας ύλης και τα περιορισμένα χρονικά όρια δεν αφήνουν μεγάλα
περιθώρια για ελεύθερο διάλογο που ευνοεί το χιούμορ..