Tough Hunk Series 1

Tough Hunks Series (1) Xevier : The Savior
Mmsoledad
Source: https://www.wattpad.com/story/72324055
Generated by Lightnovel Crawler
Tough Hunks Series (1) Xevier : The Savior c1-39
Volume 1 Xevier : The Savior
Chapter 1 : Asset
Chapter 2 : A Mother's Love
Chapter 3 : Involvement
Chapter 4 : Meet Again
Chapter 5 : Helping Hand
Chapter 6 : Hard to Say
Chapter 7 : Lead
Chapter 8 : Despite The Flood
Chapter 9 : Drowning
Chapter 10 : Her Strength
Chapter 11 : Desperate Move
Chapter 12 : On Her Side
Chapter 13 : The Ex Effect
Chapter 14 : The Notes
Chapter 15 : Frame Up
Chapter 16 : Pretender
Chapter 17 : Here Comes The Rival
Chapter 18 : TV Appearance
Chapter 19 : Shooting Encounter

Chapter 20 : Best Buddies
Chapter 21 : Wet & Cold
Chapter 22 : Quickie
Chapter 23 : All About Her
Chapter 24 : Here They Go Again
Chapter 25 : Here Comes Trouble
Chapter 26 : Resentment
Chapter 27 : Objective
Chapter 28 : Delusional
Chapter 29 : Persuasion
Chapter 30 : Madness
Chapter 31 : Car Chase
Chapter 32 : Struggle
Chapter 33 : Conspiracy
Chapter 34 : The Redeemer
Chapter 35 : Finale
Thankies and Few Facts
The Tough Hunks
Tough Hunks Reunion
Xevier : The Savior
A/N: This story is a work of fiction. All characters in this story are fictitious.
Any similarity with names, place, situation and actual events is completely
coincidental.
Gagawin ni Dra. Janine Palma ang lahat mailigtas lamang ang nakidnap niyang anak
kahit nangangahulogan pang lapitan niya ang pinakahuling lalaki sa mundo na gusto
niyang makita.
Gagawin naman ni NBI agent Xevier Ruiz ang lahat mailigtas lamang ang anak ng
babaeng minsan ng naging parte sa buhay niya.
Pero pano kung ang batang iyon ay ang sekretong inilihim pala ng doktora sa kanyang
dating nobyo?
Maililigtas din kaya ng tinaguriang "tagapagligtas" ng bureau ang paslit bago

mahuli ang lahat?
*****
Chapter 1 : Asset
Nakatuon lamang ang atensyon ni Xevier sa babaeng nakatulak ngayon ng stroller.

Kaya lang hindi niya masyadong naaaninag ang itsura nito. Basta ang alam niya na
ito yong babaeng asset na magpanggap na ina ng nakidnap na sanggol at ang magbigay
ng ransom sa kidnappers.
Pero bigla nalang lumiko ang babae sa maliit na eskinita dahilan sa pagkawala nito
sa paningin niya.
Nabuhay naman ang lahat ng dugo sa katawan ni Xevier nang bigla siyang mataranta sa
pagkawala ng babae. Nagsimula na ring mamuo ang butil ng pawis sa noo niya.
"Everyone count off." pero parang walang nakarinig sa kanya nang magsalita siya sa
pamamagitan ng earpiece. Naka poste sila sa lugar na iyon dahil may tutubusin na
naman silang bagong panganak na sanggol.
"Greenlantern two in position." Vin Alcaraz began the count, and only four out of
the five followed.
"Nakita nyo pa ba ang Alpha? Nawala kasi siya sa paningin ko."
"Nakatayo siya sa pet shop two minutes ago." sagot ni Vin. Even without the help of
his sniperscope, Vin had the best vantage point of the entire area from atop of the
north parking garage. "Pero hindi ko na siya makita ngayon."
"Greenlantern scramble. Switch to Bravo Tango Alpha." sabi ni Xevier. The team
changed frequencies to exclude the asset in case her radio was compromised.
"Grudge, search her last position. Ako nalang ang magmamanman dito sa target."
Dahil sa bilis ng paglubog ng araw. Ang dilim ang mas higit na kalaban nila ngayon
kaysa mga kidnappers. Once the fireworks began, mas lalo na silang mahihirapang
hagilapin ang asset. Kaya kailangan talaga nilang maging alerto sa lahat ng oras,
para ng sa ganon hindi mawala ang focus nila sa subject.
Naisip niyang napaka wais talaga ng mga kidnappers, biruin mo nakipag negotiate ang
mga ito sa isang parke na puno ng taong namamasyal. The kidnappers had chosen an
ideal time and place to run their game.
"Where the heck is she going?"
"Hindi ko na siya ngayon makita." sagot ni Vin. "Nakaharang kasi sa paningin ko ang
monorail."
"Baka malabo na talaga yang mga mata mo, Alcaraz." sabat naman ni Hector.
"Tumahimik ka diyan, Dela Vega. Baka gusto mong ikaw ang targeten ko."
"Hey, cut the chatter." mando naman ni Xevier sa mga kasamahan niya. "Talasan ninyo
ang mga mata ninyo. Our area is overextended, and you guys know that the highway
patrol already monitoring the crowd. Teka, nasaan na ngayon ang Alpha?"
Rumesponde kasi sila ngayon sa isang negosasyon ng kidnap for ransom kung saan
nakidnap ang isang bagong panganak na sanggol ng isang negosyante sa isang hospital
nursery. Tinakpan ang bibig at tinali ng mga walang hiyang kidnappers ang mga nurse
doon at saka iniwanan ng sulat ang isang nurse para sa magulang ng bata. At binilin
pa sa kanya ng mga kidnappers na palihim daw nitong ibigay ang sulat sa magulang ng
sanggol.
Humihingi raw ang mga ito ng five million. At kailangang nakalagay ito sa isang
stroller na may nakatakip na asul na lampin. Magkikita sila sa Green Forest Park sa
alas otso ng gabi.
Their only lead was to follow the asset. Nakita na sana niya ang asset, pero
hinarangan naman ito ng tatlong matanda at dalawang bata. The asset stood five feet
from the lake. Xevier stood fifteen feet behind her, within his reach, pero hindi
lang niya ito masyadong naaninag dahil sa sobrang dilim.
Time was up.
At nakita nalang nila ang kanilang asset na linapitan ng tatlong maangas na lalaki
habang tulak-tulak pa rin nito ang stroller.
"Nandito na yong perang hinihingi ninyo." sa wakas narinig din niya ang pamilyar na
boses ng babae sa pamamagitan ng communicator. "Pasensya na kung medyo natagalan
ako, siniguro ko kasing walang nakasunod sa akin."
"Too bad, hindi ako makakuha ng clear shot sa target." sabat ni Vin. "Marami kasing
nakaharang na sibilyan."
Sinuri namang mabuti ni Xevier ang asset, hindi kasi niya nakikita ang mukha nito
dahil natatabunan ito sa suot nitong floppy hat, may dala itong sling bag, naka
flip-flops, at nakasuot ito ng plain white shirt na pinaresan nito ng maong na
shorts.
Hanggang sa nagsimula na ang fireworks display sa lugar na iyon. Tuwing biyernes ng

gabi kasi magkakaroon doon ng fireworks display. But Xevier didn't let the noise
distract him. Nakatuon lamang ang atensyon niya sa magandang hubog ng babae, este
sa pigura pala ng babae. At nalipat naman ngayon ang kanyang atensyon sa kulay pula
na pedicure nito habang napapansin niyang humahakbang ang mga paa nito papunta sa
lawa.
"Patungo siya sa may lawa!" he shouted to his team.
Wala ngayong sibilyan sa may lawa dahil nagkumpol-kumpol ang lahat ng tao sa gitna
ng parke dahil sa pinanood nilang fireworks display.
Agad naman silang naalarma nang pilit na agawin ng dalawang maangas na lalaki ang
stroller na hawak ng babae. Hinawakan ng isa ang babae kaya hindi na ito nakapalag
pa. Hindi naman siya nakapagpigil sa nasaksihan niya, kaya agad niyang nilapitan
mula sa likuran ang lalaking nakahawak sa babae, at mabilis na sinakal ito sa leeg.
Bumunot ang mga kasamahan nito sa kanilang tig-iisang baril nang lumabas naman sa
kanilang pinagkublihan ang iba pa niyang mga kasamahan at ang mga pulis, hanggang
sa mapalibotan na ang naturang lugar ng mga awtoridad. At dahil sa mabilisang
pagresponde kaya hindi na nakapanlaban pa ang mga kidnappers.
Pero bigla na lang may tumupok sa braso niya dahilan sa kanyang panghina.
Nararamdaman niya ang munting pagkirot non habang naririnig na naman niya ang
pamilyar na boses na nagsasabing, "I'm sorry." Tapos hinugot pa nito mula sa
beywang niya ang kanyang sinturon at ipinalibot ito sa mga tuhod niya. Bumagsak
siya sa lupa pero hindi man lang niya nararamdam ang sakit ng pagbagsak. Nabaril
kaya siya?
Bigla namang nanlabo ang kanyang paningin. At pakiramdam niya parang bumibilis ang
pag-inog ng kanyang mundo. Hanggang sa tuloyan na ngang nandilim ang kanyang
paligid.
"Vin." He struggled with words, unable to force his mouth or hands to move.
"Wag kayong mag-alala, na collapsed lang siya." she told the men around her. Then
she forced something into his hand. "I'm really sorry, Xev. Here's the antidote.
Temporaryo lang ang pagkaparalisa mo."
Damn! It was Janine. Anong ginagawa niya rito? At ano tong ginagawa niya sa akin?
"Papuntahin ko nalang ang paramedics dito." anito, but he knew she wouldn't.
Dra. Janine Palma, isa sa napakatalinong chemist, at ang kanyang ex-girlfriend. Ang
babaeng asset pala nila ngayong gabi.
Dahil sa hindi niya maigalaw ang kanyang ulo, narinig nalang niya ang papalayo
nitong mga yabag. But no one paid attention sa pag alis nito. Dahil abala ang mga
kasamahan niya sa pagyugyog sa kanya, attempting to get any response. Hindi rin
niya maigalaw ang mga paa niya. Kitams, nakuha pa siyang takasan ni Janine.
Pilit niyang iminulat ang mga mata pero hindi pa rin niya ito maibuka. Malakas na
ang pagkayugyog sa kanya ng mga kasamahan at mukhang nag-aalala na nga sa kanya ang
mga ito. Dahil naririnig niya ang panic sa mga boses nito. "Xevier, please bro wag
ka munang mamatay, kailangan ka pa namin sa operasyon." ulol! buhay pa naman ako.
Pag makarecover talaga ako dito, kukutosan talaga niya ang Vin na to. "Dela Vega,
tumawag ka ng ambulansya. Bonifacio, sundan mo ang babaeng iyon."
"Tabi! tabi! tumabi kayo." sabi ng kararating lang. "Buddy, anong nangyari sayo?
Nawala mo ba ang anting-anting mo?" kunwari mangiyak-ngiyak nitong sambit. Isa pang
ulol itong si Ashton. Pag makarecover lang talaga ako..."Ruiz? Naririnig mo ba
ako?" at pinakinggan ni Ash ang pintig ng kanyang puso. "Vin, nasaan na ang
paramedics? Humihinga pa naman ito eh."
Alangan buhay pa kaya ako, sa isip ni Xevier.

"Saan ba ang tama nito?" tanong ni Ashton sa mga kasamahan. "Wala kasi akong
nakitang sugat sa kanya." Pinisil naman ni Ashton ang daliri ni Xevier kung saan
iniluklok ni Janine ang nakasulat na antidote. "Wait a minute. God, may nakasulat
ditong instruction oh, kung pano e administer ang antidote..Ano Vin, wala na tayong
oras. Susundin ko na ba ang nakasulat dito sa instruction?"
Naku Ash! baka magkamali ka ha? at baka tuloyan na nga akong matigok nito.
Kung pwede lang sana niyang imulat ang mga mata, para at least makapag eye language
siya sa mga ito, pero para kasing patay na rin siya.
Hindi! hindi pa pala siya pwedeng mamatay hangga't hindi niya nalalaman kung anong
kinalaman ni Janine sa kidnapping.
*****
Chapter 2 : A Mother's Love
Thank God at agad siyang nakaalis sa lugar na iyon, sabi ni Janine sa kanyang
sarili. Hindi kasi siya pwedeng magtagal doon dahil baka mapaghinalaan ang motibo
niya.
NBI agent Xevier Ruiz. My God, it had been almost four years.
Pero may mahalagang bagay pa siyang dapat pagtuonan, at yon ay ang kanyang anak na
si Robi. Her son needed her. Wag lang sana nilang sasaktan ang anak niya dahil
nagkabulilyaso ang plano ng mga ito ng dahil sa kanya. Natatakot talaga siya na
baka saktan lamang nila si Robi.
The kidnappers had kept her and Robi for the past two days, keeping her awake and
drilling their plan into her mind. The only chance Robi had was for her to follow
their instructions. Pinagawa siya ng isang formula para kung sino man ang humadlang
sa mga plano ng mga ito ay gagamitan nila non. At tumpak! Dahil ang unang taong
nagamitan niya non ay walang iba kundi si Xevier Ruiz. Alam na kaya ng taga NBI na
isa rin sa mga nakidnap ang kanyang anak?
Siguro nga, but she wouldn't have to deal with him. Pwede kahit sino pa ang
pakiusapan niya sa NBI, but not him. Dahil baka hindi lang niya kakayanin ang
akusasyon nito sa pagkasangkot niya sa kidnapping. Hindi pa kasi ito ang tamang
panahon. Hindi rin kasi niya inasahan na kasali pala ang NBI sa naturang operasyon.
Sana lang nakita ng mga kasamahan niya ang inipit niyang note sa mga daliri ni
Xevier para mabigyan kaagad siya ng karampatang panlunas. Naku! kargo di konsensya
pa naman niya ang nangyari kay Xevier.
But they were the NBI, for pity's sake. God help me. Dalangin niya na maabotan pa
sana niya si Robi.
Sobrang hinihingal na talaga si Janine sa pagmamadali. Habang nag-iisip naman siya

ng paraan kung paano niya dudurugin isa-isa ang mga walang hiyang kidnappers kung
may gagawin man silang masama sa anak niya. Mapapatay muna nila ako bago pa nila
gawan ng masama si Robi.
Sa wakas narating din niya ang dalampasigan kung saan naghihintay sa kanya ang
dalawang bandidong kidnappers sakay ng isang bangka.
The two bandits who were wearing a mask hauled her over the side of the pump boat.
Hindi naman siya makaupo ng maayos dahil may kargamento ang mga ito na
naglalakihang bag. Napansin rin niya na panay ang ngisi sa kanya ng isa. Umandar
lang siguro ang topak ng isang to, sa isip niya.
"Wala akong pakialam kung ilang halaga ang ipapatubos ninyo kapalit ng anak ko.
Basta wag lang ninyong sasaktan si Robi. Gagawin ko rin ang lahat ng gusto ninyo
palayain nyo lang ang anak ko." at kahit buhay ko pa ang kapalit.
Hindi pinansin ng mga ito ang pakikiusap niya, at sa halip ay tinaponan lang siya
ng face towel ng isa.
Kailangan mong maging matatag Janine, para sa anak mo. Yan ang palaging sinasabi ng
kanyang Mommy sa kanya. Panic never resolved anything. Yan din ang natutunan niya
sa ganitong sitwasyon. Nanginginig man ang tuhod niya dahil sa kaba, pero
ipinagwalang bahala niya iyon dahil ang higit na inaalala niya ay ang kaligtasan ng
kanyang anak. Once they reached the shore, her captor held a Glock in his gloved
hand. Makakaya lang naman niyang ihulog sa dagat ang dalawang ito kung hindi lang
ang mga ito armado.
Now that they had what they wanted, she assumed the gunman wouldn't hesitate to
shoot her. Lalo na't nasa kanya ngayon ang perang ipantubos sana sa nakidnap na
sanggol. Peke lang kasi ang mga pera na inilagay niya doon sa stroller, dahil para
lang iyon ipain sa mga pulis. Sumusunod lang talaga siya sa mga ipinapagawa sa
kanya ng mga kidnappers.
Nang marating na nila ang isla may nag aabang na nilang sasakyan sa may port.
Pinababa na siya sa isa sa mga kidnapper at nginisihan na naman siya. Kadiri pa

naman ang mga ipin nito. Ang iitim.eww! Kahit hindi man niya nakita ang pagmumukha
nito pero alam niyang mas gwapo pa ang alaga niyang pit bull kaysa nito.
Pakiramdam niya helpless talaga siya sa mga sandaling iyon. Hindi kasi siya pwedeng
magsumbong sa mga pulis dahil binalaan siyang papatayin nila si Robi.
Nakababa na rin sila sa bangka. The walk alongside the car took a minute with
bright orange flip-flops on her feet.
Nang makarating sila sa kotse, sapilitan naman siyang ipinasok sa loob nito na mas
lalo tuloy nagpadoble sa kaba niya. Pinaandar na ng driver ang kotse at
pinahaharurot ito. Hanggang sa ihinto siya ng driver sa parking lot ng isang Hotel.
Kung may gagawing masama ang lalaking ito sa kanya, hindi talaga siya mag
aatubiling lumaban.
But willpower alone kept her alert, at pinili na lamang niya ang kumalma para
ipakita sa taong ito na hindi siya natatakot.
Sa kanilang pagbyahe kanina sa daan marami sana siyang nakikita na traffic police.
At gusto man niyang ipagsigawan ang "tulong" pero hindi niya magawa iyon, at sa
halip ay tinakpan na lamang niya ang kanyang bibig.
May nakasabayan din silang ambulansya kanina sa daan kaya tuloy naalala niya ang
ginawa niya kay Xevier at ang kalagayan nito. Sana lang nadala kaagad nila ito sa
hospital. But she knows he will be okay. He had to be okay.
Breathe in. Breathe out, Janine. Kaya mo yan, basta sakyan mo nalang ang gusto ng
mga kidnappers. Everything will work out. Just follow the plan. With or without
Xevier's help, umaasa siyang matutubos niyang mag-isa si Robi.
Sa nagdaang dalawang araw, naging kasabwat siya sa mga plano ng mga kidnappers.
Wala kasi siyang magawa dahil hawak din siya ng mga ito sa leeg.
Alam na ng mga ito kung saan siya nakatira, kung saan siya nagtatrabaho, at lalong
alam na ng mga ito ang kakayahan niyang gumawa ng gamot, bawal man ito o hindi.
Please God, bring my little boy back to me. She prayed over and over again.
At habang naghihintay sila doon sa parking lot ng hotel may huminto namang sasakyan
sa tapat nila. Binuksan ng sakay nito ang tinted na bintana at inabot ang isang
papel sa driver ng kotseng sinasakyan niya.
"Maswerte ka rin Miss Palma, dahil ibabalik na kita ngayon sa syudad. Pero sa
pagbalik mo doon, heto ang mga dapat mong gawin." saad ng driver at inabot sa kanya
ang papel.
Binuklat niya ang papel at saka binasa ito. May ipapagawa na naman sa kanya ang
pinuno ng mga kidnappers. Hindi na ito maaari, sa isip niya. Wala na talaga siyang
ibang pagpipilian pa kundi ang humingi ng tulong sa dati niyang nobyo - kay Xevier
Ruiz.
*****
Chapter 3 : Involvement
Three hours in the hospital and still no one knew what had happened to Xevier. He'd
been informed they'd found another antidote vial locked in a safe at Dra. Palma's
house. Pero para saan nga ba ang antidote? Gustong malaman ng mga kasamahan niya
kung para saan nga ba ang nasabing antidote, pero si Janine lamang ang makakasagot
non. After all, it was her serum.
At dahil determinado na siyang makalabas sa hospital, pinakiusapan niya ang kanyang

doctor na hindi naman kritikal ang lagay niya kaya pwede na siyang mag discharge.
Nagpapalit siya ngayon ng damit nang dumating naman si Vin.
"Kumusta na? Nakita nyo na ba yong babae, Vin?"
"We lost her." napayukong saad ni Vin at saka napapailing.
"Sinabi mo na ba sa team na kailangan nating mahanap siya?" he asked and tucked his
shirt into his jeans.
"Magpagaling ka nga muna Xevier, bago mo isipin ang mga bagay na yan." ani Vin.
"Wag kang mag-alala kami na ang bahala sa kanya."
Pero hindi man lang nakinig si Xevier sa kaibigan. At sa halip na sumagot ay

nagsuot siya sa kanyang sapatos. Hindi pa kasi niya pwedeng sabihin sa mga ito na
kilala niya si Janine. Hangga't hindi pa niya nalalaman kung ano talaga ang
kinalaman ng dating nobya sa naganap na kidnapping.
Isinuot na niya ang pangalawang sapatos at saka sinuklay ang buhok gamit ang
kanyang kamay.
"Sigurado akong kasabwat ng mga kidnappers ang doctora na yon."
"Siguro, pero.." Pero hindi talaga siya makapaniwala na kasabwat nga si Janine sa
mga kidnappers.
"Pero ano?" untag ni Vin.
Pero bakit kaya iniksyonan siya ni Janine para maging paralisado siya? Ano ba
talaga ang dapat paniwalaan niya? "Basta hanapin nyo lang siya, Vin."
"Ihahatid na kita sa bahay mo." anito at inalalayan si Xevier.
"Wag na, kaya ko bro."
"Come on, Ruiz. Ka gagaling mo pa lang."
"Kilala ko si Janine Palma."
"Kilala mo ang babaeng yon, pero hindi mo man lang alam kung saan ito nakatira."
Hindi talaga, dahil ang alam niya nasa Amerika na ito. Oo, hindi man niya alam kung
saan na ito nakatira, pero kilalang-kilala niya si Janine. He knew every inch of
her body, every inch of her soul. Kaya nga hindi siya naniniwala na sangkot nga ito
sa kidnapping. Pero para na ring sangkot ito nang lokohin nito ang mga pulis na
siya ang asset na pinadala ng ransom money. Pero kung totoo ngang sangkot si
Janine, bakit naman niya ginagawa yon?
The doctor warned him to take it easy for the next several days as he left the
hospital. As if he actually would. Alangan naman tumunganga lang siya na marami ng
batang nakidnap. At ang dating nobya ay nasa most wanted list pa ng NBI.
Binuksan na ni Vin ang pintuan ng kanyang Ford F150 pick up at pinasakay na siya."I
can't take you anywhere but home, Ruiz. That's an order."
"Whose in charge?" He climbed in, still stiff from the drug.
"Si Hector ngayon ang in-charge sa imbestigasyon, at alam na namin ang history
ninyo ni Janine. You're on official medical leave starting today until malaman
namin kung anong serum ang itinurok sayo."
"Di ba alam na ninyo kung saan siya nakatira? pahingi naman ng address niya?"
"Don't do this to yourself, bro."
"Ang damot naman, nanghihingi nga lang ng address." ani Xevier, rested his
throbbing head against the seat.
"Iniwan ka niya, bro. She packed up and left you after two words - good and bye."
Matapos ang sermon ni Vin ay pinaandar na nito ang sasakyan. At habang nagbibiyahe
sila pauwi sa bahay niya, bigla namang nanumbalik kay Xevier ang nakaraan.
"Pwede ka namang sumama sakin sa Amerika, Xev." pangungumbinsi sa kanya ni Janine,
kahit alam na nito kung ano pa rin ang isasagot niya. Ayaw rin naman niyang pigilan
si Janine sa pagpunta nito sa States, dream job niya yon at once lang yon dadating
sa kanyang buhay.
"It's not that easy, honey. Ano naman ang aaplayan kung work pagdating natin doon?
Besides, napamahal na sa akin ang trabaho ko dito. This is the undercover break I
wanted. Kaya lang, it may be months before you hear from me, and I can't let you
know where--"
"Wag mo nang tapusin, Xev. Don't tell me I've got to live up my potential. Don't
say you won't stand in my way."
"Ano naman ang maaring buhay natin sa States? Ayaw kong maiwan mo ako sa bahay
Janine, habang ginugol mo ang iyong oras sa laboratoryo doing mindless work. Pero
kung talagang pangarap mo yon, e grab mo na ang opportunity."
"Ikaw lang ang nag dedisisyon para sa sarili mo Xev, hindi ba natin to e discuss
muna?"
"Mahal ko ang trabaho ko Janine, mahal ko ang bayan. Kaya dito ako nararapat." saad
niya tas hinapit niya ang nobya sa beywang.
"At pano na tayo?" Ipinalibot naman ni Janine ang mga kamay sa beywang ng nobyo,
holding on to him like a lifeline.
He held her, na parang ayaw na niya itong bitawan, but knowing it was the best he
could do at the moment. "Basta huwag lang tayong maglimotan sa isa't--"
Pinutol naman ni Janine ang pagsasalita ni Xevier sa pamamagitan ng halik. Hanggang

sa humantong sila sa kauna-unahan nilang pagtatalik, at nagising nalang siya
kinaumagahan na wala na sa tabi niya si Janine.
Ang oportunidad kasing makapunta ito sa States at makapagtrabaho doon sa pinaka

prestihiyosong laboratoryo ay mahirap palampasin. Ayaw rin niyang pigilan ito dahil
baka siya pa ang sisisihin nito sa huli sa hindi pagkamit sa pangarap nito. Masaya
siya dito sa Pilipinas, at dito rin siya magpapakamatay sa inang bayan. Masaya rin
siya sa mga loko-lokong ka teamates niya, para kasing magkarugtong ang mga bituka
nila.
Para sa kanya, ang paghihiwalay nila ng landas ni Janine ay tamang desisyon lang.
Pero hindi naman ibig sabihin na gusto rin niyang maputol ang komunikasyon nila.
Hindi na kasi ito tumawag sa kanya simula non, or kahit mag email man lang. Hindi
rin naman niya ito masisisi kung umalis man ito na walang paalam. Sigurado kasi
siyang nagtatampo talaga ito sa naging desisyon niya. But Janine made a perfect
choice.
It took thirty minutes to get to his house, but it took for a lifetime sa paghingi
lang ng address ni Janine. Tarantadong Vin, ayaw kasing ibigay ang address ni
Janine. Pero sa huli binigay rin pala kung hindi nga lang niya ito pabirong
tinutokan ng baril. Nakatira pala ito malapit lang sa med school kung saan siya
nag-aaral ng medisina noon. At kung saan rin una silang nagkita.
Sa halip na magpahinga siya sa kanyang bahay ay napagpasyahan naman niyang puntahan
ang bahay ng dating nobya.
Pagkadating na pagkadating niya doon, para makapasok siya sa bahay nito kinailangan
niyang ipakita ang kanyang badge sa mga nakabantay na unipormadong pulis. Matapos
siyang payagang makapasok ng mga ito, he ducked under the police yellow tape at
walang kahirap-hirap na pumasok siya sa bahay ng dating nobya. Uunahan nalang muna
niya ang kanyang team sa pag iimbestiga.
Sa pagpasok niya sa loob, nakita niyang may mga carton pa ito na hindi nabubuksan.
Siguro bagong lipat lang si Janine sa bahay na to, sa isip niya.
May mga frame itong nakapatong sa mesa pero wala pa naman itong laman. Sayang,
hindi niya makita kung may asawa na ba ito.
Sinuri naman niya ang isang kwarto doon, at nakita niyang wala pa itong laman na
kahit anong gamit.
Nakita niyang may computer desk sa living room pero wala namang computer unit.
Janine was a scientist and couldn't live without having access to her files and
external hard drive, kahit pa siguro may laptop pa ito. So where was the computer?
Nagdududa na naman siya, kahit pa hindi talaga siya makapaniwala na sangkot nga ito
sa kidnapping.
Binuksan naman niya ang isa sa mga drawer sa kwarto doon. Kinuha niya mula roon ang
picture frame ni Janine na kasama nito sa picture ang ina. Talagang magkamukha nga
ang mga ito. Then he ran his finger over Janine's lips. They'd still be soft and
luscious.
Nagbukas naman siya ng ibang drawer at nakita niya doon ang isang libro.
Jackpot! Na kay Janine pa ang librong ibinigay niya nito noon. May note pa nga na
nagsasaad "My favorite book is yours, and also my heart and soul. Love, Xev." naku!
ang baduy pala niyang ma inlove noon. Sa paglipat-lipat niya ng pahina sa libro,
isang antidote note ang kanyang natagpuan. Inilipat niya ulit ang pahina ng libro
at may nagtapuan na naman siyang Valentines Card na galing sa nagngangalang Jayden.
Sino kaya itong Jayden na to?
Inilipat na naman niya ito sa ibang pahina at natagpuan na naman niya ang larawan
nilang dalawa ni Janine, kuha ito sa bahay bakasyunan nila ni Janine sa Palawan.
So all this time may itinago pa pala itong larawan nilang dalawa. Naalala naman
niya itong libro na binigay niya noong kaarawan ni Janine, at naalala pa nga niya
sa itsura nito na tuwang-tuwang ito pagkatanggap nito sa libro. Masaya siya at
nalaman niyang may special value pala sa kanya ang librong binigay niya.
Pero wait. Baka itong larawan nila ang magtuturo sa kanya kung nasaan na si Janine.
Bahala na, anyway on leave naman siya. May panahon pa siyang mahanap si Janine.
Naghanap kaagad siya ng telephone directory at nang may mahanap na siya tinawagan
kaagad niya ang Airlines para makapagpa book siya ng ticket papunta sa Palawan. If
he were lucky baka doon pa niya matagpuan si Janine sa bahay bakasyunan nila sa
Palawan. At malalaman na rin niya sa wakas ang involvement nito sa kidnapping.
*****
Chapter 4 : Meet Again
Nine tedious hours at nawawalan na ng pasensya si Janine. Ang magmaneho habang

napakalakas ang ulan ay bangungot para sa kanya. Ang hindi inaasahang pagbabaha sa
kalsada ay ang sanhi sa pagka delay niya ng ilang oras. Kinailangan pa nga niyang
lumihis ng ibang daan para hindi siya ma apektohan sa traffic.
How she wished she could be like normal little girls. Na naglalaro lang ng manika
kasama ng mga kaibigan niya at walang pinoproblema. Pero hindi eh, kahit pilit pa
niyang e divert ang atensyon sa ibang bagay, si Robi pa rin ang sumasagi sa kanyang
isip.
Kung hindi lang sana nadiskubre ng mga kidnappers ang kakayahan niyang gumawa ng
gamot, e di sana malinaw ang paninirahan nilang mag-ina.
Kumidlat naman ng malakas at saka kumulog dahilan sa panginginig ng buong kalamnan

ni Janine. She drove past two barricades on the last turn and parked the car in a
drive leading to an unused field. The ground was normally a mixture of small
pebbles and dirt, but was now mainly water and mud. At dahil masyadong madulas ang
daan kaya hindi niya nakayanang ipagpatuloy pa ang pagmamaneho. Kaya bumaba siya sa
kotse at nang sa kanyang pagbaba sa lupa nalubog lamang ang mga paa niya sa
putikan. Kung minamalas nga naman siya oh.
Pero kinailangan talaga niyang magplano, at doon niya pag-iisapan ang kanyang mga
hakbang sa kanilang bahay bakasyonan, para hindi talaga siya madaling matunton ng
mga kidnappers.
Nagpatuloy pa rin siyang naglalakad sa putikan na daan. Anyway, malapit na siyang

makarating sa kanilang rancho. Pero ang ipinagtataka lang niya sa mga bahay na
nadaanan niya ay halos lahat walang ilaw. Brown out kaya? Eh wala namang
napabalitang bagyo. Malakas lang talaga ang ulan.
Sa isang kilometrong nilakad niya ay nakarating din siya sa wakas sa bahay

bakasyunan nila na basa at puno ng putik ang paa.
Binuksan na niya ang pintuan gamit ang susi at sa pagbukas nito, tahimik naman
siyang pumasok sa loob na para bang isang eskapo mula sa priso.
Nanginginig pa rin siya sa pagpasok niya sa loob ng bahay at dumiretso na lamang

siya sa banyo para makapaghugas agad ng paa. Buti nalang din at may nahagilap
siyang tuwalya sa sampayan. Pinahiran niya ang kanyang mukha at basang buhok. Medyo
inaantok na nga siya dahil dalawang araw siyang walang tulog. Matapos niyang
patuyuin ang mukha, dali-dali naman siyang umupo sa sofa at ipinatong ang mga paa
sa center table. Sa wakas nakapagpahinga rin siya, nalulungkot nga lang siya dahil
wala ngayon sa tabi niya si Robi.
"Fancy meeting you here."
Napasigaw naman sa gulat si Janine, at ang kanyang antok ay bigla-biglang nawala.

Di makapaniwalang tinitigan naman niya si Xevier na para bang isa itong multo na
nabuhay, medyo madilim nga lang ang paligid pero nasisiguro naman niyang si Xevier
ito. Ang malusog at buhay na buhay na si Xevier. Eh ano ba sa palagay mo Janine, na
multo na itong si Xevier?
Humugot naman siya ng isang malalim na hininga at dahan-dahang pinakalma ang

sarili.
Pero in fairness, ang nakatindig ngayon sa harapan niya ay isang matipunong
Machete. He looked handsome. Gosh! really handsome. Too perfect for words. And to
sum up: he was absolute, excellent, flawless, masterful, and super duper hunk.
Nagmumukha tuloy itong si Stephen Amell sa Arrow.
Xevier's brow wrinkled, and the tiny laugh lines around his eyes were emphasized.
She'd been gaping at him, but couldn't help another look down his long, lean torso
and back again to his lightly whiskered face. Isang sulyap nalang, promise! at
hindi na siya muling titingin pa kay Xevier.
But dear God in Heaven, she'd missed everything about him. Na mi-miss niyang
hawakan ang tangos ng ilong nito, tingnan ang namumungay na kayumangging mga mata
nito, at gulohin ang malinis nitong gupit. She wanted so much to throw herself into
his arms but she couldn't. She'd made her choice four years ago. At kailanman hindi
na pwedeng maibabalik ang nakaraan.
"Nagulat ka yatang makita ako?" He blocked the door leading into the rest of the
house. He was dry and immaculate except for the little bit of stubble that drove
her crazy. "Di ba, binilinan mo ako ng note para hindi ako tuloyang matigok?"
Oo nga pala. "Akala ko kasi may ibang nakapasok dito." Pagod siya at ayaw na niyang
makipagtalo pa nito. All she wanted was to warm up and dry off. Curl up and cry. At
kung pwede ipaubaya nalang niya ang lahat sa NBI.
"Nakaka hang over pala yong itinurok mo sa akin." Ani Xevier at hinilot-hilot pa
ang kanyang sentido. "Pero tingnan mo, kahit may hang over pa ako mas nauna pa rin
akong nakarating sayo."
"Ikaw lang ba? Saan na ba yong iba mo pang asungot na mga kasamahan?"
"Bakit, hindi ba pwedeng ako lang ang mag-isa?" Napahilot ulit ito sa kanyang
sentido. "Naka medical leave kasi ako ngayon matapos akong turukan ng unknown drug
sa ibang tao diyan." parinig nito.
"Halata namang gumana sayo ang antidote kaya wala kanang dapat ipag-alala." turan
naman niya.
"Alam mo sa isang promil kid na kagaya mo, you're not making much sense anymore.
Binilinan mo ako ng note ng antidote, pero nasurprisa ka naman nang makita ako." at
ginulo-gulo nito ang buhok niya. "What's going on, Janine? Bakit niloko mo ang mga
awtoridad?"
"Iyon lang kasi ang naisip kong paraan." Yumuko siya dahil hindi niya kayang
tumingin sa mga mata nito. "Sinadya ko talagang ilagay ang picture nating dalawa sa
libro na binigay mo, para mabigyan kita ng clue. At nandito ka nga."
"Bakit hindi ka nalang sumuko, Janine? Kidnapping has a serious consequences. Mas
mabuti pang sabihin mo nalang sakin kung saan ninyo dinala ang sanggol, at ang
perang ipantubos sana sa sanggol?"
"Ano ba yang mga pinagsasabi mo?" tama nga siya na pinagbentangan siya nito na
sangkot sa kidnapping. "Ang sabi kasi ng mga kidnapper na palalayain nila ang mga
bata basta sumunod lang daw ako sa gusto nila."
Ibinuka niya ang bibig para magtanong sana tungkol kay Robi pero tinalikuran lang
siya nito. Siguro dissapointed ito sa ginawa niya. At dissapointed rin siya sa
sarili dahil hindi niya magawang ipagtapat kay Xevier ang tungkol kay Robi.
Nakita niyang hinugot naman ni Xevier ang kanyang cellphone mula sa bulsa.
"Tatawagan ko ang kasamahan kong si Dela Vega para ipaalam sa kanya na nandito ka."
"Hindi ako sasama sa kanila!"
"Oh yes! you are. Hindi ko alam kung pano ka nasangkot dito, pero--"
Pilit naman niyang inagaw mula sa kamay ni Xevier ang hawak nitong cellphone. Pero
dahil sa sobrang ilap nitong makahawak, tuloy hindi niya maagaw-agaw ang cellphone.
"Please Xev, kailangan mong makinig sakin."
"Sabihin mo na, bilis! Dahil tumatatak ang oras."
"Kasama sa mga nakidnap na bata si Robi." pero hindi, ayaw niya sa ganitong
pagkakataon na malaman ni Xevier ang tungkol kay Robi. Pero ang gulo-gulo na talaga
ng utak niya. Idagdag pa na wala siyang tulog sa nakalipas na dalawang araw.
"Robi?" So wala ngang alam si Xevier na kasama si Robi sa nakidnap na sanggol. "Di
ba ikaw yong may dala sa perang ipantubos sana sa bagong panganak na sanggol?"
Bagong panganak na sanggol?
My God! Bagong panganak na sanggol pala ang kinuha ng mga ito. She stumbled against
the washer and slowly slid to the floor.
Sweet mother of God, makikita pa kaya niya si Robi?
*****
Chapter 5 : Helping Hand
"Ayos ka lang, Janine?" Xevier's first instinct was to kneel down and pull Janine
into his arms, but he couldn't. Hindi siya pwedeng magpakita na naaawa siya nito
dahil isa itong wanted. At matagal na rin silang tapos.
"I'm so stupid." napahilamos ito sa mukha habang umiiyak. Hindi lang basta umiiyak
ito, kundi humagulgol talaga.
Sa nakikita niyang paghihisterical nito parang hindi na ito ang Janine na nakilala
niya noon. Hindi man lang kasi ito umiyak nong magkahiwalay sila.
"Baka...hindi ko na siya...makita..ulit." she hiccuped.
"Ano ba yang mga pinagsasabi mo?"
"Ang anak ko, si Robi. Tinangay nila ang anak ko. Hindi ako makapaniwalang pati ang
anak ko ay tinangay nila.." hagulgol pa rin nito.
Nang hindi niya makayanang pagmasdan lang ito, he knelt until she looked him in the
eyes. "Hindi ko alam kung tama ba ang narinig ko sayo, Janine. Palagi mong sinasabi
na anak mo. Sa pagkakaalam ko kasi ang bagong panganak na sanggol palang ang natala
namin na nakidnap sa kasalukuyan."
"Pati si Robi ay tinangay rin nila."
"Ang gusto mo bang sabihin na dalawa ang kinidnap na bata at isa doon ang anak mo?"
Her bottom lip trembled and her head dropped as she pulled her knees in close to
her chest again. Kaya naman hindi na masyadong maintindihan ni Xevier ang sinasabi
nito dahil nakasubsob na ito sa dibdib niya. At isa pa hindi pa siya fully
recovered sa itinurok nitong drugas, hindi pa rin kasi masyadong gumagana ang
kanyang utak. Kaya naman ang mga sinasabi nito ay parang halusinasyon lang.
Pero teka lang, may anak na ito? Si Janine may anak na?
Kahit nababalot pa sa luha ang mga mata nito, hindi pa rin nawawala ang taglay
nitong kagandahan.
Matapos ang ilang segundong pag-iisip, inilahad niya ang mga kamay sa dating nobya,
para tulongan itong makatayo. Pero bigla nalang nanumbalik sa isipan niya ang
pagkakaroon nito ng anak.
"Bakit hindi mo sinabi sakin?" aniya sa nanunuyong lalamunan. "Kailan ka pa

ikinasal?"
Ang swerte naman sa napangasawa nito. Janine was very smart and beautiful. Pull
yourself together, Ruiz. You made your choice four years ago.
"Ang kanyang ama ay...Gusto sana kitang tawagan, Xev." napapikit ito at bumuntong-
hininga. "Hindi ko pala pwedeng sabihin sayo. They said not to involve any police
or the NBI. I couldn't risk it."
"Teka lang, huminahon ka muna. Magsimula tayo sa una."
"At the beginning? Namasyal lang naman kami ni Robi sa parke."
"Bakit hindi mo sinasabi sakin na may anak ka na?"
"Bakit mo naman naisip na kailangan mong malaman iyon? I thought it was better to
just keep things the way you wanted." anito sabay upo sa sofa. "You were undercover
and couldn't be reached."
Yeah, he's undercover for almost three years. At marami na ngang kaganapan na
nangyari sa buhay nila.
"Akala ko ba in good terms tayong nagkahiwalay. Bakit hindi mo man lang ako
tinatawagan?" sumbat niya rito.
"Hindi mo na rin kasi ako tinatawagan eh."
Para naman siyang sinampal sa katotohanan at nagi-guilty nga siya. Yeah, he could
have found her. Marami namang paraan para makontak niya ito. Pero mas pinili niyang
putolin nalang ang kaugnayan niya rito.
"Teka lang." aniya pa. "Hindi ako pwedeng tumawag sayo pag nag u-undercover ako.
Alam mo yon."
"Sinubokan kong mag email sayo ng ilang beses, pero ano naman ang isusulat ko?
Lininaw mo na sakin noon na mas mahalaga sayo ang trabaho mo kaysa sakin." sabi
nito na napahingos-hingos.
"Sino ang ama ng anak mo? Sangkot rin ba ito sa kidnapping?" malamang kasamahan rin
nitong genius. Siguro yong Jayden na yon.
Ayaw na niyang mag-isip, sumasakit lalo ang ulo niya. Totoong mahalaga sa kanya ang
trabaho niya, and it wasn't a waste.
"Kailanman hindi nagkaroon ng kaugnayan ang anak ko sa ama niya. At hindi ito
pwedeng masangkot sa kidnapping, dahil hinding-hindi iyon gagawin ng ama niya."
Walanghiyang lalaki, iniwan pala nito si Janine matapos buntisin. Janine deserved
better.
"Kailangan na nating mahanap si Robi." desperadang pahayag ni Janine.
Natutukso man siyang tawagan si Hector para ipaalam sa kasamahan niya na hawak niya
ngayon ang isa sa mga suspek, pero kailangan rin niyang kumpirmahin muna kung
kasama ba talaga ang anak nito sa nakidnap.
"Kailan ka pa dumating dito sa Pilipinas?"
Pero nong pumunta siya sa bahay nito, wala naman siyang nakitang ebidensya na may
anak nga ito. Pero apat na taon silang hindi nagkita, siguro nga may anak na talaga
ito.
"Two weeks ago." sagot nito.
"Ano naman ang makukuha nila sa pag kidnap ng anak mo?"
"Because of the new drugs I'm developing. Gaya ng itinurok ko sayo kahapon."
"Huh! At ako pa ang napili mong unang eksperementohan."
"It's not fully developed, you know. Sa Monday ko pa sana tapusin ang paggawa non.
Pero kasama sa kinuha ng mga kidnappers ang formula ko para don."
"Pano naman nila nalaman ang tungkol don?"
"My money's from the private sector. It came after my paper was publised in the
Journal of Anesthesiology. Anyone could know about it."
"Pero pano na ang trabaho mo sa Amerika?"
"Actually, my job there didn't work out. I've been privately funded so that my
research only belongs to me. So I have a lot of control over the development of a
new drugs."
"Meron bang bidding war na namamagitan sayo at sa mga kidnappers?"
"I worked alone for Forrester Pharmaceuticals, and I wasn't associated with anyone
in the company, except my boss."
"Mukhang malayo na tayo sa pinag-usapan natin kanina." aniya. "Sabihin mo nalang

sakin kung anong nangyari sa anak mo."
Taking a deep breath, she dropped her head onto the back of her grandmothers old
couch, and closed her eyes. "Hindi talaga ako makapaniwala na nangyari to samin ni
Robi."
Another deep breath and a long pause. Pero hindi pa rin ito nagsimula sa kanyang
salaysay. He wanted to ask a million questions, but his Bureau training held him
firm. He slowly sat back in the chair across from her to wait on the story. Ayaw pa
naman niya na pinaghihintay siya.
"Si Mrs. Lawis ang unang kapitbahay ko na nakipagkaibigan sakin. Dumadalaw siya
palagi sa bahay at nagpresenta ito na siya nalang ang magbabantay kay Robi sa halip
na kumuha ako ng yaya. "
May tumulo na namang luha sa kaliwang mata nito, tas agad din naman nitong
pinahiran.
"I didn't think twice. Dahil yon pa may magbabantay na sa anak ko at sa mismong
araw ding yon may importante akong bagay na nilalakad." nag-abot na naman ang mga
titig nila, pero si Janine na ang unang nag-iwas ng tingin.
"Pero..pero nang magbalik ako, yong dalawang tao nalang na nakamaskara ang naabotan
ko, at hindi lang yon may dala rin silang matataas na kalibre ng baril. Hindi naman
nila ako sinaktan, at hindi rin naman sila nagsasalita, inabotan lamang nila ako ng
isang note."
Pinigilan naman ni Xevier ang sarili upang hindi siya makakasingit sa pagkukwento
ni Janine sa kanya. He just stood, and let her finish the story.
"Ang sabi pa doon sa note na nasa mga kamay nila si Robi at isasama nila ako sa
kinaroroonan ng anak ko, basta huwag lang daw ako gagawa ng eksena."
"So that happened two days before nang mag presenta akong asset ninyo doon sa
parke."
"Wala akong choice eh. Kailangan kong gawin ang mga inuutos nila. Dahil nasa kamay
nila ang anak ko."
"Dinadala ka ba talaga nila sa anak mo?"
"Hindi ko alam kung saang lugar nila ako dinala, piniringan kasi nila ako sa byahe
papunta ron. I tried to keep track but I can't tell you anything significant. It
was a building with no visible address. At hindi ko na talaga matatandaan ang lugar
na yon. Wala naman kasi doon si Robi, niloko lang nila ako."
"So anong motibo nila sa pagdala nila sayo don? May kailangan ba sila sayo?"
"Kinausap lang naman ako ng big boss nila. Na kailangan ko daw sumunod sa mga utos
nila upang hindi mapapahamak si Robi. At pinalaya rin naman nila ako pagkatapos."
Hindi na iyon nasundan pa ng tanong dahil nawawala na siya sa konsentrasyon.
Ano ka ba Xevier, bakit ba nawawala ka sa konsentrasyon ngayon? He was a tough

agent for pete's sake. He should be able to keep his head, to be able to think
about this situation rationally.
"How many men were there?"
"Pito o walo siguro, it's so hard to be certain."
"May maalala ka bang isa o dalawa sa kanila?"
"Hindi, dahil nakasuot silang lahat ng maskara, at ang tanging big boss lamang nila
ang kumakausap sakin."
"Kung hindi ka naman nila hinihingan ng ransom, bakit kinidnap nila ang anak mo?
May ideya ka ba?"
Hindi sumagot si Janine, at hindi rin ito tumingin sa kanya. Hindi gumagalaw at
naka steady lang.
He felt like an ass.
"So tell me about last night."
"They watched everything I did during the fireworks. Kung minonitor niyo ako, mas
higit naman silang nag monitor sakin. Oo, hindi nila inasahan ang pagka trapped sa
iba pa nilang kasamahan, pero hindi naman sila nag-alala para sa mga yon. Ang
importante nasa akin ang ransom money at naibigay ko na sa kanila. Kaya nga ako
nagtago dito, para malayo muna sa kanila at para makapagplano na rin ako ng hakbang
kung pano ko mababawi si Robi mula sa mga kamay nila."
"May susunod na naman kasi silang instruction sakin. Kailangan ko daw silang e meet
sa lugar nato." at ipinakita nga nito ang sulat kung saang lugar sila magkikita sa
susunod.
Sounds weird. Wala man lang spoken instructions? Notes lang? eh makabagong panahon
na tayo ngayon ah.
Pero pano kung gawa-gawa lang pala ni Janine ang mga kwento nito? sabi ng isang
bahagi ng kanyang utak.
"Bakit nong pumunta ako sa bahay mo Janine, wala man lang akong nakitang ebidensya
para makasuporta diyan sa mga sinasabi mo sakin?"
"Anong ibig mong sabihin?"
Gaya ng ibang suspek na ini-interrogate niya, he watched for tells. Kung sakali
mang mag-iba ang ekspresyon sa mukha nito, at kung hindi man ito diretsong
makatingin sa kanya, nagsisinungaling ito.
But all he could see was Janine. Holy cow, she wasn't lying. She had a son. Totoo
nga si Robi.
"Pasensya na, dahil hinalughog ng team ko ang bahay mo. Pero wala talaga akong
nakitang ebidensiya na magpapatunay na may anak ka."
Mukha namang nagugulohan si Janine. "Dahil kinuha ng mga kidnappers ang lahat ng
kagamitan ng anak ko."
The tip of Janine's nose turned red from holding back the tears she refused to
surrender again. Her lip trembled as much as her hands. He clenched his jaw tighter
to withhold his sympathy and drew on a reserve of professionalism he'd never tapped
before.
Sa palagay niya hindi ito normal na kidnapping lang. His gut told him the
kidnappers didn't have any intention of returning her son. It didn't make sense.
"Sino ba ang mga walang hiyang iyon?" Nanggagalaiti sa galit na saad niya. Hindi na
kasi niya mapigil ang kanyang prustrasyon. Napapitlag ito, at hindi na siya umasa
pang sumagot pa si Janine, but she shrugged and choked back a sob.
"Hindi ko alam. Hindi ko kasi sila nakita." She dropped her face into her hands.
"Oo, hindi ako madaling makalimot. But I can't remember what they didn't expose me
to."
"Gusto kitang paniwalaan." Pero kailangan pa rin niyang malaman ang viable reason
kung bakit ginawang target si Janine ng mga ito. Oo, hindi na siya nagtataka sa
kinidnap na sanggol, bilyonaryo kasi ang parents ng sanggol na iyon.
"Pano mo naman nalaman na nakuha ko nga ang mensahe mo?"
"Actually, I hoped they wouldn't have to involve you, Xev. I assumed na kilala na
ako ngayon ng mga kasamahan mo at ang kaugnayan ko sayo noon. Dahil sinadya ko
talagang iwan ang libro na yon, para sayo."
Dang it! Did all her actions imply she was innocent or did he want her to be?
"Bakit hindi ka nalang sumulat ng kumpletong detalye ukol don sa kidnapping para
malaman ng mga pulis na kinidnap rin ang anak mo?"
"Palagi kasi nilang pinaalala sakin sa tuwing bibigyan nila ako ng note. Na hindi
ako pwedeng magsumbong sa mga police dahil mapapahamak ang anak ko. Kaya nga gusto
kong humingi ng tulong sayo, Xev."
Kung sasabihin niya sa mga ka team niya ang sakaling pagtulong niya kay Janine,
sigurado naman siyang hindi siya papayagan ng mga ito lalo na't si Hector ngayon
ang naka in-charge sa imbestigasyon.
"Hindi madali ang pagpunta ko rito, Janine. Tumawag ka nalang sana ng pulis, o
kahit sino na pwedeng tumulong sayo."
Ito kasing mga reaksyon ni Janine ay normal lang sa isang ina na nawawalan ng anak.
"Naalala ko nong tayo pa noon, Xev. Nong muntik na akong mamatay sa nerbyos dahil
nabaril ka sa pagsagip sa bata nang dahil sa hindi pagsunod ng mga magulang sa utos
ng mga kidnappers sa kanila."
Oo tama siya, naalala niya ang batang si Kevin Dalton araw-araw. Dahil ang peklat
niya sa kaliwang dibdib ay yon ang nagpaalala sa bata na kanyang sinagip. Na sa
halip na yong bata ang matamaan sa pagbaril, siya ang sumalo sa bala.
"Hindi rin ako pwedeng tumawag ng mga pulis sa pagpunta ko dito. What if sinundan
nila ako at trinack ang phone ko?..I was doing the best thing."
"I don't doubt you kahit na tama ka pa. But this makes no sense. Hindi kasi ganito
trumabaho ang mga normal na kidnappers. Bakit ka naman nila kailangang gamitin?
Para ikaw ang taga pick up sa ransom money nila? Pero bakit ikaw pa?"
Ghad! Sa totoo lang nakumbinsi nga siya nito. It surprised him how easily Janine
had persuaded him. Kahit alam niyang may tinatago pa rin ito.
"So what's next?" he asked her. "Ang nakasaad diyan sa note na magkikita kayo sa
lugar na yan. Kailan naman?"
"I need to be on that place tomorrow morning at ten. Ipapakita daw nila sakin si
Robi bago ko daw gagawin ang pangalawang misyon ko." tugon nito.
Xevier heard another choked sob, and his chest constricted tighter.
During their whirlwind romance, hindi pa kasi niya nakitang umiyak si Janine. Their
days and night had been completely filled with laughter and love. Kaya nga parang
naninikip ang dibdib niya nang makita niyang umiiyak ang dating nobya.
"Xev--" humihingos na sambit nito. "Ano kaya ang maaring gawin nila sa anak ko?"
Turning to her, he tried to reassure her. "He'll be fine. Hahanapin natin siya."
"Pero--"
"Walang pero-pero. Basta magtiwala ka lang."
"Ano na ang mangyayari sakin kapag isinangkot ako sa mga pulis sa pagkidnap sa
sanggol?" sabi nito na nanlalaki ang mga mata. "Hindi mo pwedeng sabihin sa kanila
na magkasama tayo, Xev. Ipangako mo sakin. Kailangan ako ng anak ko."
"Wag kang mag-alala, gagawin ko ang lahat makita lang ang anak mo."
Bigla namang napayakap sa kanya si Janine ng mahigpit. Tuloy gusto niya itong
mahalikan, mapawi lamang ang pag-aalala nito.
"Pakiusap sabihin mo sakin na tama nga ang ginawa kong pagtitiwala sayo." bulong ni
Janine sa kanya. "Ang sabi ng mga kidnappers na hindi ko raw ito ipagtapat sa pulis
o sa NBI man. Pero kailangan kita, Xev. Hindi ko kayang mag-isa."
He put his arms around her, loving every miserable minute of agony it caused him.
At that moment he didn't care if it would jeopardize the operation. Basta wala na
siyang pakialam. He wanted Janine right where she was.
"Kailangan nating tumawag. It's our only choice, Janine. At kailangan rin nating
mahanap ang sinasabi mong kapitbahay na nagbabantay kay Robi. Para malaman natin
ang buong storya sa pagkidnap ng anak mo."
"I can't let you take me back." sabi nito sa nanginginig na boses. "Not until I've
done what they said I have to do." anito na nagpipigil umiyak.
"Okay lang na umiyak ka, Janine." bulong niya sa tenga ng dating nobya.
"Hindi ako dapat umiiyak. Wala akong maiisip na magandang paraan kung palagi nalang
akong umiiyak. Pero na mi-miss ko ang anak ko. What if he's scared at hinahanap
niya ako?"
"Wag kang mag-isip ng ganyan." hindi rin siya dapat magpadala sa kanyang emosyon.
It impaired an agent's judgement when he got too involved. Gaya sa ginawa niyang
pang-aalo ngayon ni Janine. "Mag concentrate nalang tayo kung pano natin mababawi
ang anak mo. At gagawin talaga natin yan. Pinapangako ko."
Pero kailangan pa rin niyang makontak ang kanyang team para na rin sa proteksyon ni
Janine. Dahil hanggang ngayon, mahalaga pa rin ang babae sa kanya.
*****
Chapter 6 : Hard to Say
Hi guys! This story is now exclusively published on Dreame. But don't worry, you
can still read the full version of this story for free.
Just download the app or you can check the link on my profile.
Thank you and God bless.
Chapter 7 : Lead
Chapter 8 : Despite The Flood
Chapter 9 : Drowning
Chapter 10 : Her Strength

Chapter 11 : Desperate Move
Chapter 12 : On Her Side
Chapter 13 : The Ex Effect
Chapter 14 : The Notes

Chapter 15 : Frame Up
Chapter 16 : Pretender
Chapter 17 : Here Comes The Rival
Chapter 18 : TV Appearance
Chapter 19 : Shooting Encounter

Chapter 20 : Best Buddies
Chapter 21 : Wet & Cold
Chapter 22 : Quickie
Chapter 23 : All About Her
Chapter 24 : Here They Go Again
Chapter 25 : Here Comes Trouble
Chapter 26 : Resentment
Chapter 27 : Objective
Chapter 28 : Delusional
Chapter 29 : Persuasion
Chapter 30 : Madness
Chapter 31 : Car Chase

Chapter 32 : Struggle
Chapter 33 : Conspiracy
Chapter 34 : The Redeemer
Chapter 35 : Finale

Thankies and Few Facts
Words are not enough to say thank you, but I've made this far because of you guys.
Sa inyong walang sawang suporta thru votes and other means para suportahan lang ang
story ko. Nagawa kong tapusin ang lahat ng story ko ng bonggang-bongga..charot!
Seriously, thank you talaga for the motivation and inspiration.
Sa mga nagtatanong pala tungkol sakin, hehe.. ito po ang mga few facts lang naman
about me..
1. single or married po ba kayo ateng?
Double po, este Married na po ako at may isang makulit at energetic na little boy.
Working mom ako sa umaga at full time mom naman ako sa gabi. Tas nag-aaral ako ng
Masteral sa weekend. Nagsusulat po ako ng updates sa madaling araw na. Naniniwala
po ako na time management lang ang kailangan para magawa nyo ang mga gusto nyo at
ang dapat nyong gawin.
2. How old are you na po?
Thirty plus na but young at heart...oh diba?
3. Bakit puro agents, law enforcers, o military ang hero niyo?
Gusto ko eh!..hehe walang kokontra..pagbigyan nyo nalang..
4. Hindi po ba kayo magsusulat ng tungkol sa billionaire at mga arranged marriage?
Magsusulat rin ako balang araw, pero gusto ko kasi ang ma aksyon, makapigil-hininga
na kwento sa ngayon.
5. Kailan po ang mga updates?
Depende. Mag u-update talaga ako pag may time..

6. May FB account po ba kayo?
Meron as per requested sa ilang mga readers ko. Maria Soledad..e search nyo nalang.
7. Taga saan kayo?
Cebu City.
8. Writer na po ba kayo noon pa?
Hindi. Na engganyo lang akong sumulat simula ng mag exist ang watty. Silent reader
lang po ako ng isang taon.
9. Sino po ang inspiration nyo sa pagsusulat?
Syempre! Kayong mga readers ko, at ang cute na little boy ko.
10. May plan po ba kayong i published ang story nyo?
Sa ngayon, wala pa akong plan. Time consuming kasi ang mag edit ng story...hindi pa
kaya ng powers ko..hehe..maybe in the future in God's time..
Yan nalang muna siguro.. till the next story..
PS, isinali ko pala ang tough hunks series sa wattys2016, try2x lang, sana
suportahan nyo, and pls. do share and recommend it to your friends.
Love you all...Thank you very much..God bless!
-Maria Soledad
The Tough Hunks
Genre : Action/Romance/Thriller
THS 1: Xevier the Savior
THS 2: Andress the Dauntless
THS 3: Vin the Assassin
THS 4: Ash the Flash
THS 5: Hecthor the Protector
THS 6: Lukass the Badass
THS 7: Lander the Defender
THS 8: Jazzper the Peacekeeper
THS 9: To be updated
THS 10: Bryant the Valiant
THS 11: Taylor the Valor
THS 12: Edrian the Guardian
THS 13: Denver the Undercover
*****
Tough Hunks Reunion
Hi..posted na po ang last chapter ng Tough Hunks Series 10: Bryant the Valiant sa
Dreame. Kumbaga sa last chap din magtatagpo-tagpo lahat ng Tough Hunks sa batch 1.
Looking forward na mabasa niyo iyon sa Dreame account ko @ MariaSoledad007 at sana
ma follow niyo rin ako doon.
Ingat po kayo palagi. God bless!

Tough Hunk Series 1

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

Tough Hunk Series 1

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Tough Hunk Series 1

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Tough Hunks Series (1) Xevier : The Savior

Generated by Lightnovel Crawler

Tough Hunks Series (1) Xevier : The Savior c1-39

Volume 1 Xevier : The Savior

Chapter 2 : A Mother's Love

Chapter 4 : Meet Again

Chapter 5 : Helping Hand

Chapter 6 : Hard to Say

Chapter 8 : Despite The Flood

Chapter 10 : Her Strength

Chapter 11 : Desperate Move

Chapter 12 : On Her Side

Chapter 13 : The Ex Effect

Chapter 14 : The Notes

Chapter 17 : Here Comes The Rival

Chapter 19 : Shooting Encounter

Chapter 21 : Wet & Cold

Chapter 23 : All About Her

Chapter 24 : Here They Go Again

Chapter 25 : Here Comes Trouble

Chapter 31 : Car Chase

Chapter 34 : The Redeemer

Thankies and Few Facts

The Tough Hunks

Tough Hunks Reunion

Xevier : The Savior

Maililigtas din kaya ng tinaguriang "tagapagligtas" ng bureau ang paslit bago

Nakatuon lamang ang atensyon ni Xevier sa babaeng nakatulak ngayon ng stroller.

"Nakita nyo pa ba ang Alpha? Nawala kasi siya sa paningin ko."

"Where the heck is she going?"

Time was up.

Hanggang sa nagsimula na ang fireworks display sa lugar na iyon. Tuwing biyernes ng

"Patungo siya sa may lawa!" he shouted to his team.

Alangan buhay pa kaya ako, sa isip ni Xevier.

Chapter 2 : A Mother's Love

Sobrang hinihingal na talaga si Janine sa pagmamadali. Habang nag-iisip naman siya

Pinababa na siya sa isa sa mga kidnapper at nginisihan na naman siya. Kadiri pa

At dahil determinado na siyang makalabas sa hospital, pinakiusapan niya ang kanyang

"Kumusta na? Nakita nyo na ba yong babae, Vin?"

"We lost her." napayukong saad ni Vin at saka napapailing.

Pero hindi man lang nakinig si Xevier sa kaibigan. At sa halip na sumagot ay

"Sigurado akong kasabwat ng mga kidnappers ang doctora na yon."

"Pero ano?" untag ni Vin.

"Ihahatid na kita sa bahay mo." anito at inalalayan si Xevier.

"Wag na, kaya ko bro."

"Come on, Ruiz. Ka gagaling mo pa lang."

"Kilala ko si Janine Palma."

"Whose in charge?" He climbed in, still stiff from the drug.

"Don't do this to yourself, bro."

Pinutol naman ni Janine ang pagsasalita ni Xevier sa pamamagitan ng halik. Hanggang

Ang oportunidad kasing makapunta ito sa States at makapagtrabaho doon sa pinaka

Sino kaya itong Jayden na to?

Nine tedious hours at nawawalan na ng pasensya si Janine. Ang magmaneho habang

Kumidlat naman ng malakas at saka kumulog dahilan sa panginginig ng buong kalamnan

Nagpatuloy pa rin siyang naglalakad sa putikan na daan. Anyway, malapit na siyang

Sa isang kilometrong nilakad niya ay nakarating din siya sa wakas sa bahay

Nanginginig pa rin siya sa pagpasok niya sa loob ng bahay at dumiretso na lamang

"Fancy meeting you here."