Professional Documents
Culture Documents
T11 Fin Biodes
T11 Fin Biodes
* Puntualización: como e donde difunden os xenes, e donde quedan acumuladas. (mirar foto cando a suba)
Entre as proteínas responsables do terceiro grupo de xenes, o grupo terminal, está a proteína torso, que
responde a outro sinal emitido polas células foliculares. Esa proteína ten efecto no cigoto (tras a
fecundación), pero é un xene materno que se sintetiza nas células nutricias e que vai ir migrando a través
delas para depositarse no oocito ao longo da súa superficie, pero só se vai a activar nos extremos debido ao
efecto duns xenes que producen as células foliculares. Ese efecto é producido polas células foliculares
tamén antes da fecundación, xa que esas células foliculares non estaran no embrión. Cando o embrión está
dentro da cámara do ovo hai unha serie de células foliculares, e cando o oocito pasa ao úturo só pasa o ovo
sen as células foliculares nin as nutricias. As células foliculares secretan a cuberta do ovo, a cal pasa xunto
con algúns sinais que quedaron no espacio perivitelino e que foran secretadas polas células foliculares. Eses
sinais activan unha serie de proteínas tras a fecundación (como torso). En definitiva as células foliculares fan
o seu efecto aínda que non están presentes tras a fecundación grazas ás proteínas que quedaron no espazo
perivitelino, da mesma maneira que bicoid e nanos proceden das células nutricias e fan o efecto moito máis
tarde.
Transcríbense no propio cigoto (nas células que derivan de ese núcleo que derivan da
fusión do pronúcleo masculino co femenino). Os xenes da segmentación foron
definidos orixinalmente por mutacións no cigoto que alteraban o plan corporal
básico. Estes xenes dividíronse en tres grupos, en función dos seus fenotipos
mutantes (onde faltaban grupos de segmentos, porcións de segmentos alternos ou a
rexión máis anterior ou posterior dun segmento).
• XENES GAP
Directamente activados ou reprimidos polos xenes maternos. Vanse expresar nun ou dous dominios ao
longo do eixo antero-posterior. Os seus patróns de expresión correlacionanse ben coas rexións que faltan
nos mutantes. Por exemplo Krüppel vaise expresar no futuro nunha rexión que determina que se
especifiquen os segmentos 4, 5, e 6 que están máis ou menos no centro, e en ausencia de esta proteína van
faltar eses segmentos e os seus adxacentes.
Os patróns da expresión dos xenes van estar iniciados por distintas concentracións
de xenes maternos, polo que, por exemplo, altos niveis de bicoid (que estaba na
rexión anterior e era materno) van inducir altos niveis de hunchback na rexión
anterior.
Krüppel vaise forman donde non haxa hunchback, e giant formarase por un
mecanismo distinto nunha rexión un pouco posterior.
Esto vese facilitado porque ocorre nun sincitio e aínda non hai membranas
celulares. Os núcleos están todos na superficie (por eso vense as cores, se estivese
cortado pola metade veriase negro, e adoitase representar o corte transversal cos
núcleos na periferia). Cada un deses núcleos expresa distintos xenes (hundchback,
Krüppel…) e difunden cara o citoplasma común (pero non enormemente, e os
gradientes solápanse, como se ve na banda amarela).
Eso vaise manter por interaccións represivas entre os xenes. Tamén hai interaccións de inducción.
Finalmente crease un sistema preciso de bandas da expresión do ARNm (que se traducen a proteínas).
Cando dominio sirve de fonte para a difusión de proteínas nas rexións adxacentes implica certo
solapamento. Esas proteínas entran nos núcleos na seguinte fase para activar a expresión dos seguintes
xenes, actuando como factores de transcripción. Están en distintas concentracións nos distintos lugares:
distintas concentracións de proteínas gap determinan si un xen da regra par se transcribe ou non.
Estamos nun momento que o embrión está dividio en parasegmentos: engrailed na parte anterior do
parasegmento e a continuación wingless na parte máis posterior do seguinte. Esta sinalización recíproca se
inicia e se mantén e eses sinais empezan a difundir, e dependendo dos sinais e de donde difundan vanse
xerar unha sinalización que están máis ou menos lonxe de esta sinalización inicial, de maneira que lonxe da
influencia de wingless e de sonic se vai a encender outro xen que é Serrate, e na zona que queda entre
wingless e serrate inhibese a expresión de Rho, mentres que na zona que queda entre sonic e serrate
activase a expresión de Rho, co que xa hai un patrón. Engrailed pasa a ser a parte posterior dun segmento, e
Rho marca a parte anterior do segmento seguinte. Dependendo da rexión formaránse distintas estructuras
cuticulares. Este conxunto de xenes, da súa expresión e interaccións, establece unha polaridade antero-
posterior dentro do segmento, o que é importante para que as estructuras non aparezan revertidas.
Engrailed ( En/Hh ) ocupa a parte anterior de cada parasegmento (PS). Máis tarde, ocupará a parte
posterior de cada segmento (S).
-> XENES SELECTORES HOMEÓTICOS
Os discos imaxinais son grupos de células relativamente indiferenciadas pero que se identifican ben do
resto que se encontran xa no periodo larvario como consecuencia da expresión dos xenes selectores
homeóticos e que van dar lugar a distintas estructuras no adulto. Se non hai os xenes homeóticos
necesarios para especificar e determinar estos discos imaxinais, o disco imaxinal ¿contiguo? vai extender a
súa expresión co cal haberá máis células nesa rexión que se especifiquen como alas, por exemplo, de xeito
que haberá máis alas.