Ang Dakilang Kaibigan

Dalawang magkakaibigang sundalo ang nagkahiwalay nang sabihin ng

kanilang kapitan na uurong sila sa laban. Sila ay sina Arman at Mando.
Napakarami ng kaaway at wala silang kalaban-laban. Maaari silang mapatay
na lahat kung hindi uurong.

Pagdating sa kanilang kampo, natuklasan ni Arman na wala si Mando. Nag-

alala siya para sa kaibigan. May usapan pa naman sila na walang iwanan.
Lumapit siya sa kanilang kapitan para magpaalam.

“Babalikan ko po si Mando, Kapitan. Baka nasa pook pa siya ng labanan.”

“Hindi maaari,” sabi ng kapitan. “Ayokong ipakipagsapalaran ang buhay mo

sa isang taong maaaring patay na.”

Alam ni Arman na mapanganib ang magbalik sa lugar ng labanan kaya ayaw

siyang payagan. Nang gumabi ay tumakas siya sa kanilang kampo. Gusto
niyang balikan ang kanyang kaibigan. Hindi siya matatahimik hangga’t hindi
niya ito nakikita. Kung namantay ito sa labanan. Makita man lang niya ang
bangkay at mapanatag na siya.

Nang magbalik si Arman sa kabilang kampo ay sugatan siya. Marami siyang

sinuong na panganib. Galit na sinalubong siya ng kapitan.

“Sabi ko na sa iyo na patay na ang kaibigan mo. Ngayon, malamang na

mamatay ka na rin dahil sa mga sugat mo. Ano ang halaga ng ginawa mo,
sabihin mo nga?” galit na tanong ng kapitan.

“Kapitan, buhay pa ang aking kaibigan nang abutan ko siya. Bago siya
nalagutan ng hininga sa aking kandungan, naibulong pa niya sa akin, utol,
alam kong babalikan mo ako.”

Parang napahiya ang kapitan. Hindi na siya nakipagtalo pa, agad niyang
ipinagamot si Arman sa mga kasamahan nila. Naglakad-lakad siya sa paligid
ng kampo nang gabing iyon. Hindi siya makatulog. Naiisip niya ang kanyang
kaibigan sa kanyang pangkat. Tulad ng kaibigan ni Arman, hindi rin ito
nakabalik sa kampo nang sila’y umurong. At hindi niya ito binalikan para
hanapin.

Maikling Kwento Tungkol sa Kaibigan.