1.

Ruch egzekucyjny był szlacheckim ruchem politycznym, wywodzącym się z

niezadowolenia po przeprowadzonej przez Zygmunta I Starego elekcji vivente
rege z 1529 roku.
Początkowo ruch ten domagał się egzekucji, czyli wykonywania praw
dotyczących rozdawnictwa królewszczyzn i nominacji na wysokie stanowiska
państwowe. Później natomiast, żądał lustracji królewszczyzn w celu
oszacowania płynących z nich dochodów i przekazania części tych funduszy na
stałą armię.
Jednymi z czołowych przedstawicieli ruchu byli Jan Łaski oraz Hieronim
Ossoliński.

2. Ruch egzekucyjny dążył również do zacieśnienia unii z Litwą.

Groził, bowiem rozpad związku dwóch państw za sprawą bezdzietności
Zygmunta Augusta. W tej sytuacji król postanowił doprowadzić do zawarcia
unii realnej, czyli unii łączącej dwa państwa nie tylko wspólnym władcą,
ale także wspólnymi instytucjami państwowymi, Polski z Litwą. Konsekwencją
działań Korony, było uchwalenie unii lubelskiej 28 czerwca 1569 roku.
Na jej mocy Polska i Litwa zostały połączone w jedno państwo -
Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Dla obydwu narodów wspólnymi aspektami
politycznymi stały się: monarcha, sejm, polityka zagraniczna, przywileje
szlacheckie oraz moneta. Odrębne pozostały zaś wojsko, skarb, urzędy
centralne oraz sądownictwo.