W 2003 zadeb26 czerwca 2009 Real Madryt potwierdził, że Ronaldo dołączy do zespołu

1 lipca po podpisaniu sześcioletniego kontraktu oraz uzgodnieniu warunków

umowy[37], na której mocy ma zarabiać 13 mln euro na sezon, przy klauzuli wykupu
wynoszącej 1 mld euro[38]. Prezentacja Ronaldo jako gracza Realu Madryt odbyła się
6 lipca[39], zawodnik otrzymał koszulkę z numerem „9”[40], którą przed nim nosił
Javier Saviola[41]. Na Estadio Santiago Bernabéu w czasie prezentacji Ronaldo było
obecnych 80 tys. kibiców, co pobiło rekord należący do Diego Maradony, którego
witało 75 tys. fanów po tym, jak w 1984 przeszedł z FC Barcelona do SSC Napoli[42].

Cristiano Ronaldo w meczu z Schalke (2015)

16 kwietnia 2011 podczas ligowego El Clásico na Estadio Santiago Bernabéu w 82.
minucie spotkania strzelił z rzutu karnego swojego pierwszego gola w meczach z
Barceloną. Kolejną bramkę dla drużyny strzelił 20 kwietnia 2011 podczas finału Copa
del Rey – w 103. minucie spotkania otrzymał podanie z lewego skrzydła od Ángela Di
Maríí i skuteczną główką pokonał José Manuela Pinto. Gol ten zapewnił Królewskim
zwycięstwo, dzięki czemu po 18 latach zdobyli swój 18. Puchar Hiszpanii. W sezonie
2010/2011 w ramach trzeciej kolejki La Liga w wyjazdowym meczu Real Madryt
podejmował Real Sociedad. Po strzale Ronaldo piłka trafiła do bramki, zmieniając
tor po rykoszecie od pleców Pepego. Gazeta „Marca” zaliczyła tę bramkę, dzięki
czemu w klasyfikacji Marki Portugalczyk zakończył rozgrywki z 41 golami i zdobył
Trofeo Pichichi, poza tym otrzymał Złoty But UEFA za 40 trafień. Kończąc sezon z 53
golami we wszystkich rozgrywkach (40 w lidze), poprawił dwa klubowe rekordy
skuteczności strzeleckiej – Ferenca Puskása z 47 golami w całym sezonie 1959/1960 i
Hugo Sáncheza z 38 golami w sezonie ligowym 89/90.

Ronaldo vs. Celta Vigo (2016)

Sezon 2011/2012 zakończył z 46 bramkami w Primera División, ustępując pierwszego
miejsca Leo Messiemu z 50 bramkami, ale także zdobył z Realem Madryt mistrzostwo
Hiszpanii. Wtedy też po raz pierwszy od sezonu 1950/1951 zaliczył trafienia
przeciwko każdemu zespołowi występującemu w lidze, wyrównując też osiągnięcie
Ronaldo, który strzelał do bramek 19 z 21 przeciwników w sezonie 96/97. Dwa
strzelone przez niego gole w dwumeczu z FC Barceloną (23 i 29 sierpnia 2012) o
Superpuchar Hiszpanii, po jednym na Santiago Bernabéu i Camp Nou, zakończonego
wynikiem 4:4 zapewniły Realowi pierwsze w sezonie 2012/2013 trofeum (dzięki
przewadze goli na wyjeździe). Po zremisowanym 2:2 meczu ligowym z Barceloną 7
października 2012, w którym zdobył obie bramki dla Królewskich, ustanowił serię
sześciu kolejnych El Clásico w których strzelał gola (dwa półfinały Pucharu Króla,
dwa mecze ligowe i dwa o Superpuchar). Inna trwająca od 17 sierpnia 2011 seria to
sześć kolejnych meczów wyjazdowych na Camp Nou z wpisaniem się na listę strzelców
(łącznie 8 razy)[43]. W meczu wyjazdowym z Galatasaray SK 9 kwietnia 2013 poprawił
klubowy rekord 10 goli strzelonych w jednym sezonie Ligi Mistrzów, który od
poprzedniego sezonu dzielił z Raúlem i po raz pierwszy od 2008 był królem strzelców
tych rozgrywek.

15 września 2013 przedłużył kontrakt z Realem Madryt do 2018. 17 września w

pierwszej kolejce Ligi Mistrzów 2013/2014 strzelił hat-tricka w meczu przeciwko
Galatasaray SK (piłka nożna)|Galatasaray SK wygranym 6:1. W całym 2013 zdobył 69
goli w 59 oficjalnych występach klubowych i reprezentacyjnych, o sześć więcej niż w
2012. Ustanowił także dwa nowe rekordy strzeleckie Ligi Mistrzów: 9 goli w fazie
grupowej oraz 15 goli w jednym roku kalendarzowym[44].

13 stycznia 2014 otrzymał Złotą Piłkę FIFA. 18 marca w swoim 236. występie dla
klubu zdobył łącznie 242 gole, co uczyniło go czwartym strzelcem wszech czasów
Realu, na równi z Ferencem Puskásem (Węgier potrzebował jednak 262 występów, by
osiągnąć taki dorobek). 2 kwietnia w meczu ćwierćfinałowym LM z Borrusią trafił do
siatki po raz 14. w sezonie, wyrównując rekord strzelecki Leo Messiego z sezonu
2011/2012. 29 kwietnia w półfinale z Bayernem dołożył dublet, ustanawiając nowy
rekord 16 goli w sezonie[45], jednocześnie wyprzedzając dorobek 49 goli Alfredo Di
Stéfano, drugiego po Raúlu najlepszego strzelca Realu w Europie. 25 maja w wygranym
finale z Atlético Madryt świętował zdobycie 10. Pucharu Europy Realu Madryt, prawie
10 lat po tym, jak na tym samym Estádio da Luz w Lizbonie przegrał swój finał Euro
2004[46]. W końcowych minutach spotkania udało mu się przypieczętować sukces
drużyny golem z rzutu karnego na 4:1[47], śrubując swój rekord do 17 goli w
sezonie. W 2014 jako pierwszy piłkarz Realu zaliczył cztery sezony ligowe z rzędu,
w których zdobył przynajmniej 30 goli[48], ponadto został pierwszym piłkarzem w
historii, który zdobył bramki w meczach finałowych dla dwóch triumfatorów Ligi
Mistrzów – Manchesteru United w sezonie 2007/2008 oraz Realu Madryt w sezonie
2013/2014. W obu przypadkach został królem strzelców rozgrywek[49]. W swojej
karierze jako pierwszy piłkarz wpisał się na listę strzelców w każdej minucie
meczu.

Cristiano Ronaldo ze Złotą Piłką na Santiago Bernabeu, styczeń 2015

5 października 2014 wyrównał rekord La Liga w liczbie zdobytych hat-tricków,
wynoszący łącznie 22 na równi z Zarrą i Di Stefano, z czego trzy ostatnie zaliczył
w czterech meczach ligowych w czasie 15 dni[50]. 18 października pobił rekord
sprzed 71 lat najlepszego startu sezonu ligowego pod względem strzelonych bramek,
wówczas Echevarría w pierwszych ośmiu kolejkach sezonu zdobył 14 bramek.
Portugalczyk zdobył 15 goli w siedmiu spotkaniach, ale opuścił starcie drugiej
kolejki z Realem Sociedad[51]. 6 grudnia pobił rekord La Liga w liczbie zdobytych
hat-tricków, notując 23. hat-tricka w starciu 14 kolejki ligowej pomiędzy Realem
Madryt, a Celtą Vigo, jednocześnie przyczyniając się do wyrównania rekordu
drużynowego Barcelony z sezonu 2005/06 – wygrania 18 meczów z rzędu, przy tym
dobijając do 200 goli w La Liga. Osiągnął taki dorobek bramkowy, rozgrywając 178
meczów w hiszpańskiej lidze, co jest najlepszym wynikiem w historii[52].

12 stycznia 2015 drugi raz z rzędu otrzymał Złotą Piłkę FIFA, było to jego trzecie
wyróżnienie dla najlepszego piłkarza na świecie[53]. W 2015 Real nie zdobył żadnego
trofeum, ale Ronaldo poprawił dwa rekordy życiowe z sezonu 2011/2012 – najwięcej
goli zdobytych we wszystkich rozgrywkach w sezonie (61) i goli w sezonie ligowym
(48), za co otrzymał trzeciego Trofeo Pichichi i czwartego Europejskiego Złotego
Buta[54]. Wyśrubował także dwa własne rekordy w Hiszpanii – najwięcej hat-tricków
(27) i najwięcej hat-tricków w sezonie (8). W klasyfikacji strzelców Realu Ronaldo
wyprzedził Santillana i Di Stéfano; w 300 oficjalnych spotkaniach zaliczył 313
trafień, ustępując tylko Raúlowi, a w 200 występach w La Liga – 225 goli.

13 września 2015 zdobył pięć goli w meczu La Liga z Espanyolem, zostając najlepszym
ligowym strzelcem Realu, przed Raúlem z 228 trafieniami[55]. 30 września zaliczył
dwa trafienia z Malmö FF w LM, z czego pierwszy gol był jego 500. golem w
oficjalnych meczach klubowych i reprezentacyjnych (w 753 występach), a drugi 323.
golem dla Realu, czym zrównał się z rekordem Raúla[56] oraz został najlepszym
strzelem Realu w Europie z 67 golami, wyprzedzając rekord 66 goli Raula. 8 grudnia
podbił własny rekord liczby zdobytych bramek w fazie grupowej Ligi Mistrzów,
śrubując swój wynik do liczby 11 goli, tym samym poprawił również swój inny rekord
Ligi Mistrzów, goli zdobytych w danym roku kalendarzowym, zdobywając 16 goli w
2015[57].

12 kwietnia 2017 zdobył dublet w 1/4 finału LM z Bayernem Monachium i jako pierwszy
osiągnął 100 goli w europejskich pucharach (w tym jeden w kwalifikacjach Ligi
Mistrzów i dwa w Superpucharze Europy)[58]. Dzięki hat-trickowi w meczu rewanżowym
17 kwietnia w Madrycie poprawił swój rekord, przekraczając granicę 100 goli w Lidze
Mistrzów[59]. 29 kwietnia pobił 40-letni rekord Jimmy’ego Greavesa, który wynosił
366 goli, najlepszego ligowego strzelca spośród sześciu czołowych europejskich
lig[60]. 3 maja zaliczył hat-tricka w półfinale Ligi Mistrzów z Atlético Madryt,
dzięki czemu osiągnął jako pierwszy 50 goli w fazie pucharowej Ligi Mistrzów. Klub
pogratulował mu także zdobycia 400 goli w barwach Realu (wliczając nieoficjalny gol
zaliczony Pepe w 2010)[61]. 14 maja zdobył dublet w meczu z Sevillą, osiągając
oficjalne 400 goli[62]. 3 czerwca sięgnął czwarty raz po puchar Ligi Mistrzów,
dzięki dubletowi w finale z Juventusem jako pierwszy piłkarz zaliczył gola w trzech
różnych finałach tych rozgrywek (dla dwóch klubów), piąty rok z rzędu został królem
strzelców edycji LM oraz zdobył 600. bramkę w karierze (także 500. gola Realu w
LM[63]). Real jako pierwszy klub obronił tytuł Ligi Mistrzów od powstania rozgrywek
w tym formacie.

6 grudnia 2017 jako pierwszy zdobył gola w każdym z sześciu spotkań fazy grupowej
Ligi Mistriutował w seniorskiej reprezentacji Portugalii. Od tamtego czasu wystąpił
w narodowych barwach 191 razy, strzelając 117 bramek, co czyni go rekordzistą pod
względem występów, a także najlepszym strzelcem reprezentacji Portugalii w
historii. W 2004 sięgnął z drużyną po srebrny medal mistrzostw Europy. W 2008
został kapitanem reprezentacji Portugalii, którą w nowej roli poprowadził do
ćwierćfinału Euro 2008. Cztery lata później zdobył z drużyną brązowy medal Euro
2012, który to UEFA przyznała przegranym w półfinałach, po raz pierwszy w historii.
W 2016 zdobył z Portugalią, mistrzostwo Europy, natomiast rok później, brązowy
medal Pucharu Konfederacji.