Suring-Basa

Ipinasa ni:

Jerome Manalo

Ipinasa kay:

Gng. Heidee Del Rosario

I. Panimula
Pamagat: Orpheus at Eurydice
May-akda: Ang may akda ng kuwentong
ito ay si Poblius Ovidius Naso o “Ovid”. Si
Ovid ay isang manunula na taga-Roma.
Siya ay isa sa tatlong pinakasikat na
“Cononical Poets of Latin Literature”.
Walang nakalagay kung sino ang
nagsalin ng kuwentong ito sa wikang
Tagalog.
Uri ng Panitikan: Ang uri ng panitikan
ng akdang ito ay mitolohiya.
Bansang Pinagmulan: Ang akdang ito
ay mula sa bansang Greece.
Layunin ng Akda: Layunin ng akdang
ito ay ang magbigay ng kaalaman
tungkol sa pag-ibig at sa buhay. Kung
saan, ang akdang ito ay naglalahad na
habang nariyan pa ang ating mga mahal
sa buhay, ipakita at iparamdam na natin
sa kanila ang ating pagmamahal at pag-
aalaga. Inilalahad din ng akdang ito na
matuto tayong magtiwala at tumanggap
ng tunay na nangyayari sa buhay natin.

II. Pagsusuring Pangnilalaman

Tema o Paksa ng Akda: Makabuluhan
ang akdang ito na kung saan
ipinahihiwatig nito ang mensahe tungkol
sa buhay at sa pag-ibig na siyang
simbolismo ng mga Diyos at Diyosa na
tauhan ng akdang ito.
Mga Tauhan sa Akda:
Orpheus — Siya ang pangunahing
tauhan sa kuwento. Siya ay anak nina
Calliope at Apollo. Siya ay may katangi-
tanging kakayahan sa musika na
namana niya sa kaniyang mga
magulang, magaling rin siya sa
pagtugtog ng lyre/kudyapi na kung saan
nahahalina n‘ya lahat ng bagay sa
mundo sa pamamagitan lamang ng
pagtugtog niya nito.
Eurydice — Siya ang babaeng
napangasawa ni Orpheus na kung saan,
matapos ang ilang masayang taong
pagsasama nila ay siya ay namatay
nang dahil sa kagat ng natapakan
niyang ahas.
Apollo — Siya ang ama ni Orpheus, ang
Diyos ng musika.
Calliope — Siya ang ina ni Orpheus.
Cerberus — Ang mabangis na asong may
tatlong ulo na taga-bantay papasok sa
Mundong Ilalim.
Hades — Ang hari ng Mundong Ilalim.
Persephone — Ang reyna ng Mundong
Ilalim.
Tagpuan / Panahon: Ang tagpuan ng
kuwento ay sa Mundong Ilalim. Ang
kuwento ay nagtagpo sa panahong Circa
530 BC.
Balangkas ng mga Pangyayari: Sa
simula ng kuwento, ipinakita na ikinasal
sina Orpheus at Eurydice ngunit namatay
si Eurydice dahil natuklaw siya ng isang
ahas at dito na nabigo si Orpheus at
nagsimulang magdalamhati. Sa aking
opinyon, hindi ito ang katangi-tanging
panimula ng isang kuwento sapagkat
nagbibigay ito ng ideyang hindi ito
magkakaroon ng magandang
katapusan. Ngunit noong ipinagpatuloy
ko ang pagbabasa, nalaman ko na isa
pala itong kuwento na may nakakaawa
at walang masayang katapusan.
Kulturang Masasalamin sa Akda: Ang
kulturang masasalamin sa akda ay ang
kultura ng mga Griyego dahil sa mga
Diyos at Diyosa na makikita/mababasa
natin sa akda. Kilala ang nga Griyego sa
kanilang paniniwala tungkol sa mga
Diyos at Diyosa.

III. Pagsusuring Pangkaisipan

Mga Kaisipan / Ideang Taglay ng
Akda: Ipinahahayag ng akda na dapat
ay hindi tayo nagdadalawang-isip upang
hindi tayo magsisi sa huli. Magsisi man
tayo o hindi, dapat ay sinisigurado natin
ang mga desisyon na ating gagawin
kasama na rin ang pagtitiwala at
pagtanggap. Ipinakikita rin ng akda na
walang mas hihigit pa sa kapangyarihan
ng pag-ibig.
Estilo ng Pagkakasulat ng Akda: Ang
estilo ng pagkakasulat ng akda ay
pasalaysay. Maraming bersiyon ang
kuwento nina Orpheus at Eurydice ngunit
ang pinakasikat ay ang kuwentong ito na
isinulat ni Ovid. Madali lang basahin ang
kuwento sapagkat epektibo ang paraan
ng paggamit ng mga salita dito. At hindi
rin ito gaya ng ibang nobela na may
maraming mga kabanata.
Bisa sa Isip: Para sa akin, maganda ang
akdang ito sapagkat
naimpluwensiyahan niya ang aking pag-
iisip o utak sa pamamagitan ng mga
mensahe nito na may kinalaman tungkol
sa buhay at pag-ibig.
Bisa sa Damdamin: Sa usapin sa
damdamin naman, habang binabasa ko
ang kuwento ay nadadama ko ang
kalungkuta‘t pagdadalamhating
nadarama ng bidang si Orpheus noong
mamatay ang kaniyang minamahal na si
Eurydice.

IV. Buod

— Si Orpheus, ang anak nina Calliope at

Apollo, ang Diyos ng musika, ay may
katangi-tanging kakayahan sa musika
na namana niya sa kaniyang mga
magulang. Siya ay magaling sa
pagtugtog ng lyre/kudyapi at ang lahat
ng bagay sa mundo ay nahahalina
kapag siya ay tumutugtog nito. Isang
araw, may nakilala siyang babae na
nagngangalang Eurydice. Nagbighani
siya sa kagandahan nito. Siya at si
Eurydice ay umibig sa isa‘t isa at sa ilang
masayang taong pagsasama nila‘y
nagpasiya silang magpakasal. Ngunit ito
rin pala ang dahilan ng pagkakahiwalay
nila sapagkat sa araw na iyon, si
Eurydice ay namatay dahil natuklaw siya
ng natapakan niyang ahas. Nang
mamatay si Eurydice ay doon nagsimula
ang kalungkutan at pagdadalamhati ni
Orpheus. Tumutugtog siya ng
lyre/kudyapi at kumakanta upang
ipahayag ang kaniyang kalungkutan.
Ngunit hindi na niya kayang kontrolin pa
ito kung kaya‘t naisipan niyang pumunta
sa Mundong Ilalim upang ibalik si
Eueydice sa kaniyang piling. Noong
nagpunta siya, nakaharap niya ang
bantay papasok sa Mundong Ilalim, si
Cerberus, at pinatugtog niya ang
kaniyang lyre upang mapaamo‘t
papasukin siya nito. Noong makapasok
siya nakaharap niya si Hades at
Persephone, ang hari‘t reyna ng
Mundong Ilalim. Pinatugtog niyang muli
ang kaniyang lyre at nadala sina Hades
at Persephone mula sa emosyong
nadarama mula sa narinig na tugtog ni
Orpheus. Dahil sa nangyari, sumang-
ayon si Hades na si Eurydice ay maaring
mabuhay muli kasama si Orpheus
palabas ng Mundong Ilalim. Ngunit ito ay
may kaakibat na kondisyon. Hindi
kailanman maaaring tumingin sa likuran
si Orpheus habang nakasunod sa kaniya
si Eurydice hanggang sa makarating sila
sa Mundong Ibabaw. Nag-umpisang
maglakbay ang dalawa at noong
kinausap ni Opheus si Eurydice ay hindi
siya narinig nito kung kaya‘t hindi ito
sumasagot. Noong malapit na sila sa
Mundong Ibabaw, nagsimulang
magduda si Orpheus kung nasa likuran
niya pa ba si Eurydice at hindi siya
niloloko ni Hades kung kaya‘t siya‘y
tumalikod at dahil doon, naglaho si
Eurydice at muling napunta sa Mundong
Ilalim. Sinubukan ni Orpheus na muling
bumalik sa Mundong ilalim ngunit hindi
niya nagawa sapagkat walang
nabubuhay ang maaaring makapasok sa
mundong iyon nang dalawang beses.