საქარათველოს ღვინის კულტურა მსოფლიოში არის უძველესი და აქვს 8000 წლიანი

ისტორია. ითვლება რომ საქართველოდან გავრცელდა კულტურული ვაზის ჯიშები და

ღვინის წარმოების ტექნოლოგია მთელ მსოფლიოში.

ტრადიციულად საქართველოში ღვინის წარმოებისა და შენახვისთვის იყენებდნენ მიწაში

ჩაფლულ თიხის ჭურჭელს - ქვევრს. იგი რამოდენიმე ფუნქციებს წარმატებით ასრულებდა :

1. დუღილის პროცესში ინარჩუნებდა სითხის სტაბილურად გრილ მდგომარეობას ,

ანუ აციებდა მას.
2. უღილის პროცესში სითხეს მინიმალური შეხება ჰქონდა ჰაერთან მისი ვიწრო
ყელის გამო, რაც ეხმარებოდა დაჟანგვის საწინააღმდეგოდ.
3. ქართული ტრადიციული წესით დაყენებისას დუღილის დასრულების შემდეგ
საფუარი ილექება ქვევრის ვიწრო წვეტის ფორმის ფსკერზე და მინიმალურ
შეხებაშია დაწმნდილ ღვინის სითხესთან. ეს ბევრად აადვილებს ღვინის
გამოყოფას.
4. ქვევრის დამზადებისას გამოიყენება თიხასთან ერთად კვარცის ქვიშა რაც ხელს
უწყობს ქვევრის კედლის თბოგამტარობას.

ქვევრს აქვს წვრილი ყელი, განიერი ტანი

და წვეტის ფორმის ბოლო, ეს ფორმა არის
ყველაზე ხელსაყრელი ღვინნის სესანახად
და დასამზადებლად.

ქვევრი ასევე გამოიყენება მარცვლეულის

შესანახად. საქართველოში ქვევრისებური
ჭურჭელი ადრეული ბრინჯაოს ხაინდანაა
ცნობილი, თუმცა ბევრი მათგანის
კონკრეტული დანიშნულება უცნობია.