Aναφoρες απο ταξιδια της ψυχης εξω απο το σωμα

Aναφoρές από ταξίδια της ψυχής έξω από το σώμα, τις επονομαζόμενες
επιθανάτιες εμπειρίες, υπάρχουν από την αρχαιότητα, ξεκινώντας από τη
θιβετιανή Βίβλο 1WV Νεκρών τον 80 π.χ. αιώνα κι αρκετούς αιώνες
αργότερα την «Πολιτεία» του Πλάτωνα.

Τις τελευταίες δεκαετίες, ωστόσο, οι εμπειρίες τέτοιου είδους αναφέρονται όλο

και πιο συχνά, καθώς τα επιστημονικά επιτεύγματα των 30 τελευταίων ετών
έχουν βοηθήσει εκατομμύρια άτομα, τα οποία προς στιγμήν διαγνώστηκαν
ως κλινικά νεκρά να επιστρέψουν από την... απέναντι όχθη. 

Σχεδόν το ένα τρίτο αυτών των ατόμων, στη διάρκεια του σύντομου ταξιδιού
του στον άλλο κόσμο έχει βιώσει μια μοναδική πνευματική εμπειρία που
άλλαξε για πάντα τη ζωή τους. 

Αν και για τους περισσότερους ανθρώπους η εμπειρία του θανάτου είναι ό,τι
πιο εφιαλτικό μπορεί να υπάρξει τόσο γι' αυτόν που φεύγει, όσο και γι'
αυτούς που μένουν, όσοι άνθρωποι κατάφεραν να ...επιστρέψουν πίσω,
διηγούνται μια αρκετά διαφορετική εμπειρία! Οι περισσότεροι από αυτούς
μάλιστα, αν είχαν μια επιλογή να μείνουν... εκεί, δεν θα δίσταζαν ούτε λεπτό. 

Η μοναδικότητα μιας εμπειρίας τους εξάλλου, αποδεικνύεται κι από το

γεγονός ότι όλοι επιστρέφουν αισθητά αλλαγμένοι Αλκοολικοί, δεν
ξαναγγίζουν το αλκοόλ. Εγκληματίες αφιερώνουν τη ζωή τους στην υπηρεσία
των συνανθρώπων τους κι οι άθεοι γίνονται πιστοί. Παύουν να φοβoύνται
πλέον το θάνατο κι η ψυχή τους γεμίζει από αγάπη για όλους, γιατί αν μη τι
άλλο μετά από μια τέτοια εμπειρία συνειδητοποιούν ότι το μόνο που έχει
νόημα στη ζωή είναι η αγάπη. 

Οι εμπειρίες αυτών που πέρασαν στην απέναντι όχθη και γύρισαν πίσω,
ωστόσο, παραμένει μια... αχαρτογράφητη περιοχή, από αυτές που συνήθως
διεκδικεί η Παραψυχολογία. καθώς η επιστήμη επιμένει να αποδίδει τέτοιου
είδους εμπειρίες σε μια σειρά από αρκετά γήινους παράγοντες, οι οποίοι
κυμαίνονται από την έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλο, μια χρήση ορισμένων
φαρμάκων στην εντατική, μέχρι το άγχος ή ακόμη και μια βαθιά ανάγκη του
ατόμου να πιστέψει ότι δεν τελειώνουν όλα με το θάνατο. 

Τα τελευταία δυο χρόνια, δυο σnμαντικές επιστημονικές έρευνες ήρθαν να

ρίξουν περισσότερο φως σε αυτού του είδους τις εμπειρίες και να
προκαλέσουν το επιστημονικό κατεστημένο να αποδεχθεί την ύπαρξή τους. 

Η Βρετανική έρευνα

Η πρώτη σχετική έρευνα που δημοσιεύτηκε στην ιατρική

επιθεώρηση«Resuscitation» το Φεβρουάριο του 2001 βασίστηκε στις εμπειρίες
ασθενών του Γενικού Νοσοκομείου του Σαουθάμπτον στη Βρετανία και την
υπογράφει ο Βρετανός καρδιολόγος Σαμ Πάρνια. 
Ο Δρ Πάρνια για τις ανάγκες της έρευνάς του πλησίασε 63 ασθενείς, οι οποίοι
στη διάρκεια μιας νοσnλείας τους στο νοσοκομείο είχαν υποστεί καρδιακή
προσβολή κι έμειναν για λίγα λεπτά κλινικά νεκροί χωρίς σφuγμό, χωρίς
αναπνοή και διασταλμένες τις κόρες των ματιών τους. 

Ένας στους δέκα - παραδέχτηκαν ότι στη χρονική διάρκεια που οι γιατροί
τους θεωρούσαν κλινικά νεκρούς είδαν κάποιες εικόνες κι ένιωσαν έντονα
συναισθήματα. 

Aνεξάρτητα από τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις και τα επτά άτομα

δήλωσαν ότι στη διάρκεια του «ταξιδιού» τους στην... απέναντι όχθη
ένιωσαν: 

1. Να βγαίνουν από το σώμα τους. 

2. Βαθύ αίσθημα χαράς και γαλήνης. 

3. Όλες τις αισθήσεις τους σε εγρήγoρσn. 

4. Είδαν ένα λαμπρό φως. 

5. Μπήκαν σε ένα άλλο «σύμπαν». 

6. Συνάντησαν μια φωτεινή παρουσία ή κάποιο νεκρό συγγενή τους. 

7. Ένιωσαν ότι έφθασαν σε ένα σnμείo από το οποίο δεν μπορούσαν πλέον να
γυρίσουν πίσω

. Ο Δρ Πάρνια στη μελέτη του επισnμαίνει ότι το πιο αξιοσημείωτο ήταν ότι ο
ίδιος κι η επιστημονική ομάδα της οποίας ηγείτο, διαπίστωσαν πέραν κάθε
αμφιβολίας, ότι πολλοί από τους ασθενείς που χαρακτηρίζoνται κλινικά
νεκροί διατηρούν τις πνευματικές τους λειτουργίες παρά το γεγονός ότι ο
εγκέφαλος τους είναι νεκρός, η καρδιά τους έχει σταματήσει και δεν
αναπνέουν.