HER SHATTERED HEART IS MINE TO SAVE
nga iyan at lumapit kayo sa’kin dahil kukwentuhan ko
Lights off
Voice: (instrumental) Hi? Lahat naman siguro tayo biktima
ng pagmamahal, hindi ba? lahat naman tayo nagka-crush sa
isang tao pero hindi na crush back (tumawa) Ang iba
naman sa atin.. nang stalk sa facebook account ng taong
nakakuha ng attention natin, ang ilan naman dito ay
hinahabol ang taong may hinahabol naman na iba. May
mga tao ding nanatili sa taong akala nila panghabang
buhay na. Pero naisip n’yo ba kung may tao din kayang
gumagawa noon para sa’yo? May tao din kayang
nagpapagod magsulat ng mga love letters at tula na iaalay
sa’yo? May tao din kayang nang-stalk sa’yo? Ilan sa mga
katanungan na hindi masagot sagot kasi hindi mo alam
(tumawa) Ayy! Oo nga pala, mapanakit si pagmamahal,
akala mo kapag nagmahal ka happy happy na lang? oww!
Asa ka! Mayroon at mayroong iiyak, masasaktan, at
isusumpa si tadhana, kesyo bakit daw hinayaan pa ni
tadhana na ipagtagpo sila, kesyo bakit daw pumana si
Kupido tapos mawawala din naman sa huli. Ngunit, kung
marunong ang bawat isa sa atin na makuntento baka
sakaling walang kailangan na masaktan. Pero ang taong
nasaktan ng paulit ulit ang taong lumuha ng dahil sa pag-
ibig paano nga ba magkakaroon ng lakas ng loob para
sumubok muli?
Lights on
Joana: Good morning, Lola. (sigaw ng isang bata na
tumatakbo habang papalapit sa matanda.)
Narrator: Kakakitaan ng katandaan ang babaeng nakaupo
sa sala habang taimtim itong nakatingin sa librong maingat
niyang hinahawakan. Bagama’t mukhang istrekto ang
matanda ay pansin parin sa awra nito ang pagiging
mahinhin at mabait. Ang mga bata ay masasayang
nagtatakbuhan, tila inaagaw ang atensyon ng matanda.
Alexander: Huwag kang magulo, Joana! (sigaw ng isa
pang bata.)
(habang nagsasagutan ang dalawa upang makuha ang
atensyon ng kanilang lola ay biglang dumating ang
kanilang nakatatandang kapatid.)
Julie: Ay naku! (sigaw nito sa dalawa) bakit ang ingay
ninyo? (mahina nitong tanong at tinuro ang matanda)
nakikita niyo naman hindi ba? Si lola, nagbabasa.
Alexander and Joana: Naisturbo po ba, ate? (halos sabay
na sagot ng dalawa, may halong nang iinis ang tuno ng
dalawa)
Lola cassie: hay naku, mga bata talaga oo, tigilan niyo na
kayo.
(lumapit ang mga bata at naupo sa sahig na parang bang
handa nang makinig)
Story time…
Setting: bedroom, facing the study table. Papers are
scattered along the place
Narrator: Meron isang babae na ang hilig ay ang magsulat
ng malulungkot na kwento, karamihan sa kanyang mga
ginagawa ay walang happy ending nang dahil sa nakaraan
niya. Sa pagkakataong ito, labis na gusto niyang makasulat
ng isang kwento na may magandang katapusan ngunit tila
nahihirapan siya. Labis na papel na ang kanyang nasayang
at itinapon sa basurahan ngunit wala paring pumapasok sa
kanyang isipan. Kailangan ba muna niyang wakasan ang
mapait na nangyari sa kanya noon?
(Insert Instrumental -poetry vibe)
Cassie: Nais kong sumulat ng isang kwento
ngunit parang di ko magawa,
cccccccccccccccccccccbhhhhhhh`sa dami ng nag-uunahan
sa aking diwa,
di ko na alam kung saan magsisimula.
(sa ilalim ng pag-iisip ni Cassie, biglang pumasok ang
kanyang kaibigan.)
Nathan: Siguro’y kulang ka sa inspirasyon,
o tila limilipad ang iyong imahinasyon
o sadyang hindi nararapat sa panahon,
kaya di alam ang tamang direksyon.
Narrator: Natulala si Cassie sa biglaang pagiging makata
ni Nathan.
Cassie: (natawa) nananaginip ba ako?
Nathan: Narinig mo ba ang sinabi ko? (Ngumiti) Tugma
ang bawat dulo (mas lalong lumawak ang ngiti) sinearch
ko kasi iyon sa google. (proud)
Cassie: Kahit kailan talaga (babatuhin na sana niya ang
kaibigan ng…)
Nathan: SANDALI!
Cassie: (tinaasan siya ng kilay) at bakit?
Nathan: May gwapo akong nakita kanina sa kalye
(ngumiti) kaso, sinusungkit ang kanyang ilong (natawa)
Sayang! (sabay pitik ng kanyang kamay)
Cassie: Puro gwapo, puro gwapo! Lumayas ka nga ditong
bakla ka!
Nathan: Palibhasa kasi puro libro ang hawak mo!
Cassie: Paki mo ba?
Nathan: Sige syutain mo yan! Pakasalan mo na rin! (sabay
walk out)
Narrator: Sa pag-alis ng kaibigan natulala at napaisip-isip
si Cassie. Iniisip niya na kung hindi siguro siya nasaktan,
hindi siguro siya mahihirapan na magsulat.
Cassie: (Tagu-taguan by Moira Dela Torre)
Narrator: Maya-maya ngumiti ito at kinuha ang kanyang
papel at ballpen, isinangbahala ang mga bumubuong
katanungan sa isip niya at nagsimulang magsulat.
(Insert music and dancers)
(Cassie is still on the other side of the stage, continuously
writing)
Setting: Boxing Field
Kryzha: Ohh! Sino ang hahamon? Sino? (pasigaw)
Walang hahamon? (dagdag na sigaw nito sa nakakatakot na
tuno)
Narrator: Siya ang babaeng walang kinakatakutan, lahat
kaya niyang lampasan, ngunit ang pag-ibig? Hindi pa niya
mawari sa ngayon.
Bryle: At paano kung tanggapin ko ang iyong hamon?
(Natulala ang babae ng biglang bumungad mula sa
maraming tao ang isang gwapong lalaki.)
Kryzha: hmm…
Bryle: Sir, Ahh Miss
(nainis si Kryzha sa inasal ni Bryle)
Kryzha: Ano ang akala mo sa akin? Isang lalaki?
Bryle: (Nagpipigil ng tawa) mukha ka kasing lalaki.
Kryzha: Abat—
Bryle: Hep! Hep! (sabay harang ng kanyang kamay sa
kanyang mukha)
Kryzha: Halika rito (with hand gestures)
Bryle: NO! NO! baka sirain mo ang maganda kong mukha.
(hinahaplos nito ang sariling pisngi)
Kryzha: LUMAPIT KA SABI EH! (pangtatakot niya)
(Lumapit si Bryle)
Kryzha: Hinahamon kita (taas noong usal nito) ng titigan!
Bryle: ngtitigan? (natawa) Ayaw mo ng suntukan?
Kryzha: ahh, diba ayaw mo masira ang mukha mo?
(naiilang) ehh… Susunod ka o susunod ka? (pag iiba sa
usapan)
Bryle: May attitude din to! (pabulong)
Kryzha: (Nagstretching, inayos ang kanyang mukha,
pinantay ang kanyang mga kilay)
Bryle: (Natatawang pinagmamasdan ni Bryle si Kryzha)
(napatitig si Kryzha kay Bryle)
Background Instrumental – Titibi-tibo by Moira Dela Torre
(Lumapit si Bryle kay Kryzha kasabay ang pag-atras ng
dalaga)
Bryle: Huwag kang magalaw. (Sabay hawak sa
magkabilang balikat nito)
Kryzha: Anong ginagawa mong unggoy ka?
Bryle: (Ngumiti) Ang mukha kong to? Mukhang unggoy?
(mas lalo pa itong lumapit) pagmasdan mo ng mabuti
Kryzha: Move aside!
Bryle: (Hinawakan nito ang mukha ng babae) Ang tapang
tapang mo kanina pero bakit ngayon tila tumitiklop ka?
Kryzha: Hoy! Huwag mo akong hawakan, that’s
harassment!
Bryle: Woaahh! (ang dalawang kamay nito ay nakaharap
sa babae) I’m scared!
Kryzha: Woohh! You should! (tinuro ang pagmumuka
nito)
Bryle: Iche-check ko lang naman—
Kryzha: Huwag mo akong hahawakan.
Bryle: (Ngumiti) Iche-check ko lang naman—
Kryzha: Okay lang ako, sanay ako makipaglaban.
Bryle: (mas lalong lumawak ang ngiti) Iche-check ko lang
naman kung tama ba ang nakita ko sa mukha mo na—
Kryzha: Wala naman akong sugat kaonting pasa lang
(tatango tango nitong pigil kay Bryle)
Bryle: (hindi na napigilan ni Bryle at tumawa na ito ng
malakas)
Kryzha: (nagtaka) bakit?
Bryle: Wala naman akong pake sa’yo, ang akin lang,
nakakahiya naman sa akin, hinahamon mo ako ng titigan,
samantalang may something diyan sa mata mo (sabay turo
sa gilid ng mata) may muta? (sabay ngiti)
Kryzha: (Sabay talikod at pinahid ang mata niya, humarap
ito kay Bryle at…) YOU SON OF A BITCH! (susuntukin
si Bryle) YAAAAH!
(Insert Spoken poetry and instrumental)
Setting: bedroom, facing the study table. Papers are
scattered along the place
Narrator: Linapag ni Cassie ang kanyang ballpen at nag-
unat. Kasabay nito ang pagpasok ni Nathan.
Nathan: Mamamiyah! Mamamiyah! (happy)
Cassie: Ano ginagawa mo?
Nathan: Ano yan? Nakasulat ka na? Pabasa, bilis! (sabay
hablot ng notebook at binasa ito) Ang pangit! Ano ka ba
naman? Lovers? Enemy? What’s this? Bugbugan tapos
tsugs? (with action)
Cassie: You brat!
Nathan: Payong kaibigan, iyong masaya naman please,
mukha kang nagsusulat ng kwento pang elementary. Make
it more sexier. Sweetie.
Cassie: Yaks bakla! (sabay bato dito ng notebook)
Nathan: oh! ayan na ang papel, make it more interesting,
babosh!
Playing the song…
Cassie: (tinitigan ang papel at tumingala habang nakangiti)
You want it to be sexier, ha? Then let it be.
(simula nang magsulat)
(Insert singers)
(Cassie is still on the other side of the stage, continuously
writing)
Setting: Park
Narrator: Mayroon isang lalaki na labis ang taglay na
pagka-feelingero sa katawan. Pakiramdam niya lahat ng
babae na dadaan sa harap niya ay mahuhulog sa kamandag
niya. At ayon sa kanya…
Alfred: Mabilis kong makukuha ang puso ng bawat
kababaihan (proud)
Narrator: Hambog kung maglakad si Alfred at parang
ibinabalandra ang katawan niyang hindi naman kaaya-aya
sa karamihan at tangi lamang sa kanyang sariling
pagtingin.
Alfred: (nakagat ang dila) backstabbing, may nanglalait sa
akin! (parang baliw na sigaw nito.)
Narrator: Talaga namang kalait lait si Alfred. Habang
patuloy ito sa paglalakad ay may biglang dumating na
isang napakagandang dilag, may suot itong puting bistida
at may suot na belo na natatabunan ang kalahati nitong
mukha. Dahan dahan ang babae na naglakad sa gawi ni
Alfred, nanatili namang nakatulala ang mahangin na si
Alfred.
Alfred: Napakagandang babae (wala sa wisyong banggit
nito)
Samantha: (nanatiling naglalakad at kitang kita ang
pagguhit ng ngiti sa mga labi nito.)
Narrator: Sa sobrang lakas na hangin ang tinataglay ni
Alfred ay nilapitan niya si Samantha.
Alfred: Magandang dilag, napakaganda ng hubog ng iyong
katawan (parang manyakis na banggit nito)
(Ang babae ay nanatiling walang kibo at tinalikuran si
Alfred at naupo sa bench na naroon.)
Alfred: Ako nga pala si Alfred, ang napakagwapong
nilalang sa lugar na ito.
(Kasabay noon ay may nag datingang mga batang pulubi)
Pulubi 1: Ate, huwag kang maniwala, tingnan mo naman
ang itsura.
Pulubi 2: Mukhang gorilya!
(nagtawanan ang mga bata at sabay sabay na nagtakbuhan
paalis)
Alfred: Huwag kang maniwala, ang mukhang ito (sabay
turo sa sariling mukha) ay naiiba, walang kapareha.
Narrator: Dahan dahan na itinaas ni Samantha ang
kanyang suot na belo at nang-iinis na tiningnan si Alfred.
Alfred: Ay tyaannaak! (gulat)
(mas lalong nainis si Samantha at inihampas kay Alfred
ang kanyang belo.)
Alfred: Maaari ka bang magsalita? (putol putol na usal
nito) mukha ka kasing lalaking inayusan lang at—
Samantha: Gwapo ka? Gwapo ka?
Alfred: WOOOOAAHHHH! (gulat na reaksyon ni Alfred
ng marinig ang boses nito)
Samantha: Kung makaasta naman ito, akala mo kung
sinong gwapo, tama naman ang mga batang iyon, mukha
kang gorilya! (sigaw nito)
Alfred: Nakadamit pangbabae ka, nasaan na ang
magandang dilag kanina?
Samantha: Wha—Ha? (hindi makapaniwalang singhal
nito.)
Alfred: (Ipinaglakip nito ang dalawa niyang kamay na tila
magsasagawa ng orasyon) Abrakadabra! Alisin mo ang
mukhang gulay na nilalang na ito at ibalik ang
napakagandang dilag kanina.
Samantha: Talaga? Napakaganda kong dilag? (masayang
tanong nito)
Alfred: Abrakadabra! Abrakadbra! Nasaan na ang
magandang dilag kanina?
Samantha: (Hinawakan ang magkabila nitong bestida at
umikot na para bang prinsesa.)
Alfred: Abrakadbra! Ibalik muna, at alisin ang mukhang
tyanak na ito, Abrakadbra!
Samantha: (napatigil) Bwesit kang unggoy ka! Ipapatulfo
kitaaa! (Sigaw nito at hinabol si Alfred)
(Insert music and Dancers)
Setting: bedroom, facing the study table. Papers are
scattered along the place
Nathan: Hoy Napakabais mo?
Cassie: isn’t it sexy?
Nathan: Anong sexy ka diyan? Nangbubully ka!
Cassie: Bully ka dyan, don’t take it too personal.
Nathan: (Hindi umimik at nag galit-galitan)
Cassie: Okay, Okay! What do you want then?
(Ngumiti si Nathan at tila nag mamagic na iwinagayway
ang kanyang mga kamay)
Nathan: Lahat kasi ng isinusulat mo napakapait, para kang
ampalaya! Gusto ko ng happy ending! (masaya nitong
tugon sabay dampot ng ballpen) Katulad nito…
Cassie: Wait, sandali, ikaw ang magsusulat?
Nathan: Aangal ka? I just wanted to give you an example,
you know?
Cassie: Sige ngang bakla ka, sige paano? paano mo
sisimulan?
Nathan: excited? (tumawa) so ganito ‘yon.
(Insert Spoken poetry and Instrumental)
(Cassie and Nathan are still on the other side of the stage,
continuously writing)
Setting: Classroom
Narrator: May isang high school student na babae na
minsan na rin nasaktan ng dahil sa pag-ibig. Pero ni minsan
hindi siya nagpadaig, lumaban siya kahit na mahirap.
Pumasok siya sa kanyang silid aralan at naupo sa kanyang
upuan.
Ren: ‘yong isa diyan, iyong kakarating lang, minahal na
nga ng sobra sobra nagawa pang maghanap ng iba.
(pagpaparinig ni Ren)
Jas: (narinig niyang sabi ni Ren at napalingon sa
kinaroroonan nito)
Narrator: Hindi lingid sa mga kaklase nila na silang
dalawa ay dating magkasintahan.
Ren: Diba pre? Diba? (yugyug nito sa kausap)
Jas: Talaga? Sino ba sa ating dalawa ang may babae? Ako
ba? (pataray na usal nito)
Classmate 1: Woaahhh!
Classmate 2: Yan nanaman sila
Classmate 3: Team Ren ako!
Classmate 4: Pusta ako 100
(sigawan ng mga lalaki)
Ren: tamang hinala Jas? Ikaw na nga minahal ng tama ako
pa masama? (malakas na sigaw nito)
Classmate 5: (tumayo) Wooooahhh! Puti o pula? (with
Action na para bang ipagrarambol ang dalawa)
Jas: Wow, Just Wow! Magaling ka lang naman sa umpisa Over and over again and again I say I love
akala mo talaga hindi naghanap ng iba! (balik na sigaw you
nito) All together: now we’re together
Never ever will I leave you
Ren: Ikaw nga diyan, wala pang 1-week na nagbreak tayo We’re together
may bago ka na agad, huh, mga babae nga naman (singhal No one’s gonna take you away from me
nito) Cause you’ll be
You will always be
Jas: At sino namang bago ko? (Pataray na nanghahamon The one for me
na tanong nito) Narrator: Patuloy ang pagsasagutan ng dalawa ng hindi
nila napansin na may isang lalaki ang papalit palit ang
Ren: Iyong kasama mo sa mall kahapon, Bakit ha? Bakit?
tingin sa kanila
(naghahamon din na tugon nito)
Classmates: SANAA ALLL!
Classmate 1: I smell something selos
Teacher: wow! Sana all talaga, ako na mag a-adjust ha?
(tawanan)
Ako na lalabas, nakakahiya naman kasi, baka ipatulfo nyo
Classmate 2: Pasabog mo na yan, huwag nang mahiya! pa ako eh.
(tawanan) Classmate 4: Lagot! Tres na! (Sigaw nito at nataranta ang
lahat)
Jas: Are you jealous?
(Insert singers)
Ren: At bakit naman ako magseselos? Sa gwapo kong to?
Heh! Never! (depensa nito)
Jas: si Josh kasi iyong kasama ko… pinsan ko. Setting: bedroom, facing the study table. Papers are
scattered along the place
Classmate 3: BOOOM!
Cassie: That’s it?
Classmate 4: Selos pa more!
Nathan: Aha! So nagkabalikan sila, may happy ending.
Ren: Pinsan mo yun? So wala ka pang jowa?
(masaya nitong sagot)
Jas: wala pa! kaya kung nagbabalak kang bumalik,
Cassie: Walang happy ending sa mundo, lahat
WELCOME BACK! (nagulat sa sariling sinabi) hala ano
nagwawakas ng masakit
pinagsasabi ko? (bulong nito sa sarili)
Nathan: Bitter, bakla?
Ren: So, tayo na ulit? (tanong nito na may ngiti sa labi)
Cassie: Hindi, I’m just telling you the truth, Lahat ng
Jas: Oo na—Asa ka! (tinakpan ang bibig) bwesit na
umiibig nasasaktan, Lahat nagsasakripisyo, Lahat walang
bunganga ka! (bulong ulit nito sa sarili saka sinampal ang
patutunguhan, kundi pighati at galit.
sariling bibig)
Nathan: Pinaglalaban mo?
Ren: Tayo na ulit ha. (natatawa nitong usal)
Cassie: siya, kaso hindi ako ang pinaglaban niya.
Now We’re Together by Khalil Ramos/Bailey May (with
dance move) Nathan: wooah?
Jas: Now we’re together Cassie: (tinignan siya ng masama) marami akong
Never ever will I leave you pinaglalaban.
We’re together
No one’s gonna take you away from me Nathan: Lahat naman nasasaktan, kaakibat ng
You will always be the one for me pagmamahal ang masaktan, kaakibat ng lahat ang
masaktan, Pero hindi naman ibig sabihin nito na hindi na
Ren: When you told me, you love me the way I do maaaring maging masaya, kailangan mong sumugal.
Can’t explain my feelings inside
Siguro maiintindihan mo ako kapag sayo na nangyari to.
I feel so alive since I had you by my side
There’s nothing better than being just with you Cassie: (tumawa ng mapait) kung puro pagmamahal ang
Ren and Jas: It’s like a dream come true lahat bakit kailangan pang masaktan?
Nathan: dahil magkapatid si masaktan at magmahal
Cassie: (tumawa ulit ng mapait) kalukuhan
Narrator: Tinitigan ni Nathan ng maigi si Cassie, at
patuloy na umaasa na mababago niya ang pananaw nito sa
buhay.
Nathan: (tumunog ang cellphone at pakabasa nito ay dali
dali itong tumayo) Ahh, Cassie, kailangan ko ng umalis.
Cassie: San ka pupunta?
Nathan: may kikitain lang.
Cassie: mamamakla ka nanaman no?
Nathan: ikaw talaga, (ginulo nito ang buhok ni Cassie)
mauna na ako. (umalis)
Cassie: bakit kaya boses lalaki na yun? (nagtataka)
(bumalik sa pagsusulat)
(Insert visuals and instrumental)
Setting: Tai Restaurant
Nathan: Oh babe, kumusta?
Ace: sit down, bro! (tapik nito sa balikat)
Nathan: (tumawa) anong bro? I am your babe, remember?
Ace: Oh, I don’t remember anything, you bitch!
(pareho silang natawa)
Nathan: Kailan ka pa umuwi galing America?
Ace: Kahapon lang pero isang linggo lang ako kasi
kailangan kong bumalik agad sa America.
Nathan: I see
Ace: Seriously, kumusta na ang mission mo? Or should I
say, your happiness? (pang iinis nito)
Nathan: Ganoon parin, (tumawa) still an ampalaya.
Should I hit you right now?
Ace: Sige gawin mo at ibuburol ka ng wala sa oras.
(seryoso nitong usal) alam ko naman na kasalanan ko yun
eh.
Nathan: Yeah babe (malandi nitong usal) you broke her
heart.
Ace: Pwede bang itigil mo yang pagbabakla-baklaan mo?
Wala dito si Cassie, Ohh! (inis na sabi nito) para tayong
magsyuta dito sa kakaganyan mo.
Nathan: Okay dokey.
Ace: Ang mga sinusulat niya, ako parin ba ang paksa?
Nathan: (tumawa) ang hangin mo (tumawa) ni pangalan
mo nga hindi niya masabi.
(waiter entering)
Waiter: Your order sir?
Nathan: Ahh, I would like, Helicapripao,
Ace: And please, Capitaimamon.
Waiter: that’s it?
Nathan: Oh, and Calumchinchenkyawantkai, (hindi
maipaliwanag ang expresyon ng mukha) thank you.
Waiter: Okay, just wait for 10 mins.
Nathan: Anong klaseng mga pangalan ng pagkain yun?
Ace: You idiot! (sabay sapok sa ulo nito) nasa Tai
Restaurant tayo.
(waiters entering)
Waiter 1: Here’s your Helicapripao, Capitaimamon, and
Calumchinchenkyawantkai. Enjoy your date.
Ace: We’re not dating—
Nathan: Oh thank you, my babe will love it that much
(malanding sabi nito)
Waiter 2: I told you, they are a couple. (exit)
(eating time)
Ace: I have to go anyway (tumayo)
Nathan: Sige
Ace: (paalis na sana ng magsalita si Nathan)
Nathan: By the way, sasabihin ko na sa kanya
Ace: (napalingon)
Nathan: (tinitigan si Ace) Sasabihin ko na sa kanya Ace,
na hindi ako bakla tulad ng iniisip niya.
Ace: (nag aalala) Yan lang ba ang sasabihin mo sa kanya?
Nathan: Sasabihin ko rin sa kanyang… mahal ko siya.
Ace: Pero—
Nathan: (Tumayo) bayaran mo na yan, iiwan mo pa ako,
uy wala akong pang bayad diyan. (walk out)
Ace: Don’t you dare bro. (seryoso)
Nathan: Heh! Ikaw nagdala sa akin dito kaya bayaran mo
yan.
Ace: Don’t you dare, huwag mong sasabihin sa kanya, I’m
planning to get her back.
Nathan: Gago! Pakatapos mong itapon? Pakatapos mong
hayaan na umiyak? Pagkatapos mong ipagpalit sa iba?
Kukunin mo ulit? (sarcastic) You idiot! (pause) Hindi ko
hahayaan na mapunta siya sa katulad mong walang utak!
(sigaw nito)
(aalis na sana)
Ace: Manahimik ka hindi mo alam lahat, Nathan. Sa tingin
mo mapapatawad ka niya? (natawa) pareho lang naman
tayong niloko siya.
Nathan: Oo niloko ko siya, niloko ko siya para makita
siyang masaya. Para mailayo siya sa malugmok na
mundong idinala mo sa kanya.
Ace: (natahimik tila gustong manakit)
Nathan: mauna na ako, bayaran mo yan (umalis)
(insert singers)
Ace: (inisip at naalala kung pano sila naghiwalay ni Cassie.)
Cassie: (masayang naglilibot sa mall habang tumitingin
nang maaaring iregalo kay Ace.) Wow, ang ganda naman
nito paniguradong magugustuhan ito ni hubby.
Narrator: Sa paglalakad nito sa mall ay bigla siyang
napatigil sa restaurant na palagi nilang pinupuntahan
nang may mapansin siyang pamilyar na mukha roon.
Cassie: (kinuha ang cellphone at may tinawagan) please,
sana mali ang hinala ko.
Narrator: the number you have dial is now unattended,
please try your call later.
Cassie: ano ba? sagutin mo naman yung tawag ko.
(aligagang sabi nito habang hawak ang telopono na
medyo naluluha na.)
Cassie: (tumawag muli) please answer your phone!!
(naluluhang sabi nito) (bigla na lamang itong nabuhayan
nang biglang may sumagot sa kabilang linya.)
Ace: Please help me Ma’am. I know that you’re the best
cardiologist in the Philippines and I know you can help
with my condition. I really want to live. (sinasabi ang mga
ito habang hawak ang kamay ng dalagang doktora)
Doktora: I appreciate the words you say but we don’t have
enough advance surgical machines that can save your life.
I am really sorry.
(binitiwan ni ace ang kamay ng doktora ng marinig niya
ang vibration ng kanyang cellphone sa kanyang bulsa)
Ace: Excuse me please (sabay sagot sa tumatawag
habang ang isang kamay ay nakatakip sa bibig at ang isa
ay hawak ang cellphone na nasa kanyang tainga)
(nagpatuloy naman sa pagkain ang Doktora)
Ace: Yes, hubby?
Cassie: Hubby! Kanina pa kita tinatawagan. Nasaan ka
ba? (habang tinitingnan sa malayo ang kanyang nobyo)
Ace: Sorry, hubby. Medyo busy kasi ako ngayon sa bahay.
Cassie: Ahh bahay, nasa bahay ka pala ninyo haha
(mapakla nitong sabi)
Ace: Yes, hubby. Bakit?
Cassie: Wala naman, gusto ko lang marinig ang boses mo.
Happy Anniverssary Hubby!
Ace: Sige, mamaya na lang tayo mag-usap, Hubby. Busy
pa kasi ako, I love you.
(hindi pa man din ito nakaktugon ay binabaan niya na ito
ng telepeno)
Cassie: I love you too, Hubby. (Bulong nito sa sarili habang
ang mga luha nito ay nagsisimula nang pumatak)
Cassie: Anong nasa bahay Hubby? Eh sino ‘tong nakikita
ko ngayon? Sabihin mo sakin na hindi ikaw ‘to? Sino tong
kasama mo? Bakit Ace? Bakit kailangan mong
magsinungaling sakin? (napatakip na lamang ito ng
kamay sa mukha at pahagulgol sa may kanyang tuhod at
mayamaya ay tumayo ito at umalis na di alam kung saan
pupunta.)
(Humarap si Ace kay Doktora at umupo na ito ng maayos)
Doktora: You know what I can refer you to my colleague.
She’s also one of the famous cardiologist in the America. I
talked to her last time and she said she has a lot of
patient. So, I suggest that you must go there as soon as
possible so that she can accommodate you and for you to
recover faster.
(biglang lumiwanag ang mukha ni Ace sa kaniyang
narinig.)
Lights off
Narrator: Pagdating ni Cassie sa kanilang bahay ay
hinanap niya si Ace ngunit hindi nito mahagilap at makita
sa kanilang bahay. At nalaman na lamang niyang nakaalis
na ang eroplano nito papunta sa ibang bansa.
Setting: House.
(Nathan entering)
(nakapamulsang pumasok si Nathan)
Cassie: Nathan… andiyan ka na pala.
Nathan: hindi ba obvious? (sarkastiko nitong sagot)
Cassie: (hindi sumagot tanging nakatitig lang kay Nathan)
Nathan: (naiilang) bakit?
Cassie: (mas lalo pang lumapit)
Nathan: Uy, (hinawakan ang magkabilang balikat ni
Cassie)
Cassie: Bakit lalaking lalaki ang boses mo? (nagtataka)
Nathan: (Inakbayan si Cassie) nakakapagod kasi ang
boses pagirl.
Cassie: (Titig na titig parin sa kanya)
Nathan: Ano yang hawak mo? (pagpapalit sa usapan)
Cassie: Ah, ito, isinulat ko habang wala ka. (ngumiti)
Nathan: (kinuha at babasahin sana)
Cassie: Sandali… can I ask you a favor?
Nathan: (napatingin kay Cassie)
Cassie: pwede bang kumanta ka? Namiss ko na kasi ang
boses mo (naglalambing nitong tugon)
Nathan: Seriously?
Cassie: If you don’t sing a song, hindi mo yan mababasa
(sabay turo sa notebook)
Nathan: Fine! (pagmamaktol nito)
Nathan: Best Friend by Jason Chen
I pray for all your love
Girl our love is so unreal
I just wanna reach and touch you, squeeze you
Somebody pinch me (I must be dreamin’)
This is something like a movie
And I don’t know how it ends girl
But I fell in love with my best friend
(Ihinilig ni Cassie ang kanyang ulo sa balikat ni Nathan)
Through all the dudes that came by
And all the nights that you cried
Girl, I was there right by your side
How could I tell you I—
Cassie: (nag inat ng kanyang mga kamay) ang galing mo
parin talaga kumanta.
Nathan: Okay na? masaya kana?
Cassie: (tumango) pwede ka na magbasa.
(tinignan ni Nathan si Cassie at ibinaling nalang sa
notebook ang kanyang attention)
(Insert music and dancers)
(Nathan is still on the other side of the stage, continuously
reading while Cassie is in his side)
Narrator: People are always scared to fight for their love
ones specially kung ang ipinaglalaban mo’y may
pinaglalaban ding iba.
Setting: Classroom
Irine: Juuddeee! Ang taba mo na! (bungad nito sa
kasintahan)
Micky: Wow Irine, hiyang hiya ako.
Irine: (Tumawa) pero kahit mataba ka, ikaw parin naman
ang mahal ko (paglalambing nito)
Narrator: Ang pagmamahalan nina Irine at Micky ay
nanatiling matatag, tila walang makakabuwag. Ang
pangakong binitawan sa isa’t-isa, ang mga tingin na
magkakonekta at hindi mapapara ay nanatiling
magkadugtong.
Irine: Juudde! Alam mo ba? ako ang kinuhang muse sa
classroom namin.
Micky: wehh?
Irine: (Binatukan) ayaw mong maniwala?
Micky: (umiling ito)
Irine: tignan mo naman ang gandang tinataglay ng jowa
mo (inilapit ang kanyang mukha kay Micky)
Micky: may ganda ba? saan banda? (natatawang tanong
nito)
Irine: Meron, kaya nga minahal mo eh.
Micky: Hindi naman kita minahal dahil sa maganda ka,
hindi naman kita minahal dahil sa kung ano anong rason.
Irine: So? (speechless)
Micky: Minahal kita dahil totoo ka.
Irine: So ibig sabihin ang ibang babae d’yan hindi totoo?
Made in china, ganon? (painosenting tanong nito)
Micky: (hindi nalang pinansin ang pangbabara nito) At
minahal kita dahil mabait ka at masisiguradong hindi
magluluko. (paninigurado nito)
Irine: Akala ko ba walang rason? (dagdag pa nito)
Micky: Wala naman talaga akong rason (pause) para iwan
ka (sabay kindat)
Irine: At marami din naman akong rason (pause) para
manatili sayo.
Narrator: They were so happy, ang bawat asaran ay
nagsilbing sandigan ng isa’t isa. Ang bawat tawanan ay
nagsilbing maliwanag na ilaw para sa mga yugtong hindi
kaaya-aya. However, Promises are meant to be broken.
(teacher entering)
Prof: Everyone, mayroon kayong bagong kaklase, please
be good to him. Araso?
(new student entering)
(nagkagulo ang buong klase ngunit si Irine nanatiling
nakatingin sa bagong dating na kaklase)
Prof: Sir? Please introduce yourself.
Klyde: Hi! I’m Klyde, at your service. (nagbow)
(nagtawanan pero tila kinikilig ang mga kababaihan)
Micky: Ano yun pre? Magtatrabaho ba siya dito? (tanong
nito sa katabi)
Anne: Bat ka lumipat dito? (tanong ng isa nilang kaklase)
Klyde: May kailangan kasi akong bawiin dito eh (tumingin
sa paligid hanggang sa dumapo ang mga mata nito kay
Irine)
Angeli: Tao? Bagay o hayop?
Klyde: (ngumiti) malalaman niyo rin.
Prof: Ay naku tama na yan, take your sit.
Klyde: (Umupo ito sa likuran ni Irine)
Prof: Okay, class, pano mo masasabing nasasaktan ka?
Janice: Kapag masakit? (inosenting tanong nito na naging
dahilan ng tawanan ng buong klase)
Prof: Klyde? What do you think?
Klyde: Paano ko masasabi na nasasaktan ako? It is when I
saw her being so happy with someone else. (ngumiti ito at
nakatitig lang sa likuran ni Irine) It is when (pause)
nangako siya sayong hihintayin niya ang pagbabalik mo,
but when you came back, she was with another man.
Classmates: Wooahhhh. (sigawan ng buong klase)
Prof: How about you (umikot ang mata, naghahanap ng
matatanong), Irine?
Irine: Me?
Angeli: May iba pa bang Irine dito? (biro ng kaklase niya)
Irine: For me (Pause) It is when, (pause) when (yumuko)
nakikita mo siyang nasasaktan, pero wala ka nang
magagawa.
Prof: Irine, marami pang magagawa, bakit para sayo wala
na?
Irine: Just like what Mr. Klyde says, nangako sakanya ang
babaeng hihintayin siya nito but when he came back nasa
iba na ang attention nito, paano siya mananatiling
kakahintay? Kung napagod siyang maghintay? Paano?
kung may taong nanatili sa tabi niya? Paano kung ang
babaeng iyon ay may pinangakoan ng iba. Iba na (pause)
hindi siya iiwan.
Klyde: Why? Why Irine? (nagulat ang lahat) I promise
you, you promise me, pero bakit?
Micky: Teka lang, Irine? Kilala mo siya?
Irine: No…
Klyde: (tumawa ng mapakla) Talaga ba Irine? (tumingin sa
taas) narinig n’yo yun (tumingin sa mga kaklase) hindi
niya ako kilala.
Micky: Irine?
(ang mga kaklase naman ay tila nanonood ng live movie)
Irine: Micky (pinipigilan ang pagiyak) siya iyong sinasabi
ko sayo (yumuko)
Micky: (tumawa ng mapakla) your first love?
Irine: Micky…
Micky: (lumabas ng classroom)
Irine: Look Klyde… bakit ka nandito? Nakita mo naman
diba? Si Micky, si Micky na ang—
Klyde: Irine Rewrite the Stars by Zac Efron and Zendaya
You know I want you
It’s not a secret I try to hide
I know you want me
So don’t keep saying our hands are tide
You claim it’s not in the cards
But fate is pulling you miles away
And out of reach from me
But you’re here in my heart
So who can stop me if I decide
That you’re my destiny
(hinawakan ang kamay ni Irine, ang mga tao sa paligid ay
nakikisabay sa kumpas ng awit)
What if we rewrite the stars?
Say you were made to be mine
Nothing could keep us apart
You’d be the one I was meant to find
It’s up to you
And its up to me
No one can say what we get to be
So why don’t we rewrite the stars?
Maybe the world could be ours
Tonight
Irine: Anong pinagsasabi mo?
You think it’s easy
You think I don’t wanna run to you
But there are mountains
And there are doors that we can’t walk through
I know you’re wondering why
Because we’re able to be
Just you and me
Within these walls
But when we go outside
You’re gonna wake up and see that it was hopeless
after all
(Ang mga kaklase nila’y patuloy ang galaw ng katawan,
sinasayaw ang awit ng galit at pagsusumamo)
No one can rewrite the stars
How can you say you’ll be mine
Everything keeps us apart
And I’m not the one you were meant to find
It’s not up to you
It’s not up to me
When everyone tells us what we can be
How can we rewrite the stars?
Say that the world can be ours
Tonight
Classmates: All I want is to fly with you
All I want is to fall with you
So just give me all of you
Irine: It’s feels impossible
Klyde: It’s not impossible
Irine: Is it impossible
Classmates: Say that it’s possible
Klyde: How do we rewrite the stars?
Say you were made to be mine
Nothing could keep us apart
Cause you are the one I was meant to find
It’s up to you
And it’s up to me
No one can say what we get to be
Why don’t we rewrite the stars?
Changing the world to be ours
You know I want you
It’s not a secret to hide
Irine: But I can’t have you
We’re bound to break and
My hands are tied.
(Everyone went back to their sits)
Klyde: Irine…
Irine: mauna na ako, hinihintay ako ng taong mahal ko,
hinihintay ako ni Micky (walkout)
Kyde: Irine…
Prof: Ano ba ang nangyayari? Hindi ba’t nagtanong lang
naman ako?
Classmates: lagot ka siirrrr
Prof: bakit parang kasalanan ko?
(insert spoken poetry and instrumental)
Nathan: Lahat ba talaga ng isinusulat mo ay sa huli
kailangan may isang maiiwan o masasaktan?
Cassie: (Ngumiti) eh, yan ang pumapasok sa puso’t isip ko
eh.
Nathan: Pwede bang kalimutan mo nalang siya? (seryuso)
Cassie: Ha?
Nathan: Pwede bang… sa akin nalang ang attention mo?
(seryuso)
Cassie: Girl (tapik nito sa balikat) ano pinagsasabi mo?
(tumawa)
Nathan: Cassie, look, hindi mo ba napapansin?
Cassie: Napapansin ang ano? Nathan, hindi… hindi ko
maintintindihan.
Nathan: Cassie, hindi ako bakla, I’m just doing this, to
(pause) to divert your attention. (yumuko)
Cassie: (natahimik) (kalma) so, all this time, (pause) pinag
luluko mo lang ako? (pasigaw)
Nathan: (tahimik)
Cassie: Ano ang punto mo sa pagtatago ng totoo mong
pagkatao? Pati talaga ako na kaibigan mo?
Nathan: Cassie, kasi—
Cassie: Shinare ko lahat sayo, lahat lahat, tapos straight ka
pala? (natatawa at hindi makapaniwala)
Nathan: Nakita kitang durog na durog ng dahil sa tropa ko
noon Cassie, wala akong maisip na iba pang paraan para
mapasaya ka.
Cassie: Ibang paraan? Kaya nagsinungaling ka saakin? Kaya
pinagmukha mo kong tanga? Halos maghubad na ko sa
harap mo Nathan! (galit na bulyaw nito)
Nathan: Cassie, Ayuko lang na malugmok ka sa
kalungkutan.
Cassie: Ano bang pake mo kung malugmok ako sa
kalungkutan? Ano bang pake mo kung iyakan ko ang gago
mong kaibigan? Ano bang pake mo? (sigaw nito)
Nathan: Kasi mahal kita. (balik na sigaw nito)
Cassie: (nabigla at napaiyak nalang)
Nathan: Cassie…
(Duet -Gotta Go my own way)
(separate their ways)
(insert Dancers)
_______________________________________________
_______________________________________________
___
Narrator: simula ng malaman ni Cassie ang totoong
pagkatao nito at ang pakay upang mapalapit sa kanya ay
hindi na niya muling nakita pa si Nathan. Nag-aalala siya,
kasi sa pakiramdam niya masasakit na salita ang
nabitawan niya na naging dahilan ng pagkakalayo nilang
dalawa.
Setting: House/sala
Ace: Cassie…
Cassie: Ace? (gulat) Anong ginagawa mo dito?
Ace: Iche-check lang sana kita
Cassie: Bakit? Doctor ka ba? (sarkastikong sagot nito)
Ace: Cassie… Sorry sa nagawa ko sayo noon.
Cassie: because you’re stupid. Di mo man lang ako
sinabahan na aalis ka at may sakit ka pala.
Ace: Pinag-sisihan ko naman lahat ng iyon, kailangan ko
lang talagang umalis noon at ayokong makitang kaawaan
mo ako dahil sa lagay ko.
At bumalik ako dito sa pilipinas ‘coz I want you back.
Cassie: Okay na ako Ace.
Ace: Si Nathan ba? hindi ba’t sinaktan ka niya? Hindi ba’t
niluko ka niya?
Cassie: Pero hindi niya ko pinaiyak tulad ng ginawa mo
Ace, dahil nagsinungaling siya sakin para makalimutan ka,
para maging masaya ako.
Ace: Ngayon, nasaan siya Cassie? (nanghahamon) wala
siya dito (sigaw) Wala!
Cassie: because I pushed him away. (mahinhin nitong
tugon)
Ace: Hihintayin parin kita Cassie, hihintayin kita
(paninigurado nito)
Cassie: Ace…
(Hinawakan ni Ace ang kamay ni Cassie)
Singing the song, The Man who can’t be Moved by The
Script
Ace: Going back to the corner where I first saw you
Gonna camp in my sleeping bag I’m not gonna
move
Got some words on cardboard, got your picture in
my hand
Saying “If you see this girl can you tell her where
I am?”
Some try try to hand me money, they don’t
understand
I’m not broke I’m just a broken-hearted man I
know it make no sense but what else can I do
How can I move on when I’m still in love with you
(iling lang ng iling si Cassie, hindi makapaniwala sa
naririnig niya)
Cause if one day you wake up and find that you’re
missing me
And your heart starts to wonder where on this
earth I could be
Thinkin’ maybe you’ll come back here to the place
that we’d meet
And you’ll see me waiting for you on the corner of
the street
So I’m not moving, I’m not moving
(Marahas na tinaggal ni Cassie ang pagkakahawak ni Ace
sa kanya)
Cassie: (masama ang tingin kay Ace) Sana naisip mo yan
noong iniwan mo ako, alam mo ba kung ano ang
nararamdaman ko? Ha? Ace?
Singing the song, Nang Iwan by This Band
(tumalikod)
Cassie:
Nagtataka, Natatakot, nalulungkot, nag- iisa
Alaala nung panahon ng nandyan ka
Tila bangungot nang magising at wala ka na
Wala kana
Nangangamba kung ako pa kaya’y iibigin pa
Dahil sa ‘yong dinulot, parang wala na
Ang puso ko ngayo’y pagod nang umibig pa
Umibig pa
(Galit ang tuno ng boses)
Ilng taon ang tiniis
Para hindi ka umalis
Ngunit ako’y iyong nilisan
Ako ba ang may kulang?
Bakit ba binuhos panahon ko sa iyo
Hindi na dapat pang ialay sa’yo ang puso ko
Ngayon ako’y nahihirapan, kala ko’y walang
hangganan
Ang sakit-sakit isipin na ako’y iyong iniwan.
Ace: Cassie…
Cassie: Grabe ang sakit na binigay mo sa akin Ace
(umiiyak) okay na ako, okay na ako kahit wala ka.
Ace: Bakit akala mo ba naging madali sakin na iwan ka
lang?
Cassie: Oo, ni hindi ka man lang nga nag-abala na sabihin
sakin. Nagdesisyon ka na hindi mo man lang pinaalam sa
akin. Basta ka na lang umalis na walang abiso.
Ace: Masakit rin sakin yun Cassie kasi kahit ayaw ko
kailangan kasi ayaw ko mag-alala ka sakin at ayokong
kaawan mo ako.
Cassie: Naiintindihan ko naman yung rason mo pero
siguro oras na rin para kalimutan mo yung nararamdaman
mo para sa’kin. Kasi sa tingin ko mas mabuti kung
mananatili na lang tayong ganito kasi hindi mo na
maibabalik ang lahat, Ace. Siguro kailangan na lang nating
tanggapin na hindi talaga tayo ang para sa isa’t-isa, na may
nilaan ang Panginoon na para sa’tin. Tama na Ace, maawa
ka naman sa sarili mo.
Ace: Kapag ba hinayaan kita magiging masaya ka?
(malungkot na tanong nito?)
Cassie: (Tumango)
Ace: (Tumalikod)
(insert singers)
Narrator: After 5 years.
Voice over: Airplane PAC138 patungong America
nagcrash, labing apat sugatan, walong pasahero di pa
matagpuan at dalawa patay; na nagngangalang Maureen
Castro at Ace Louix Hidalgo. Para sa karagdagang
impormasyon sa mga nabiktima makipag-ugnayan lamang
po dito sa aming stasyon.
This is George Carinio, patrol ng Pilipino.
Cassie: Ilang taon na pala ang nakalipas simula nang
mawala ka. Ilang taon ko rin sinisi ang aking sarili dahil sa
nangyari. Kung alam ko lang na yun na pala ang huli nating
pag-uusap sana noon pa lang pinatawad na kita. Hindi
yung naghintay pa ako na maaksidente ka bago kita
mapatawad.
Narrator: Pagkatapos nitong alalahanin ang nakaraan ay
naghanda na ito para sa Reunion Ball.
Narrator: Reunion ball
Narrator: Nagkakagulo ang lahat, nagsasayawan,
nagtatawanan, lahat ng tao’y nakasuot ng kani-kanilang
mga formal attire. Si Cassie, ay patuloy na naglalakad sa
gitna ng mga taong nagsisisayahan, tila’y may hinahanap
ito.
Kyla: Nasaan si Nathan? Hindi ba siya ang date mo?
(bungad sa kanya ng isang babae)
Bella: Oo nga, hindi kayo mapaghiwalay noon hindi ba?
(halos nagsisigawan na sila dahil sa lakas ng musika sa
lugar na iyon)
Cassie: Bakit niyo hinahanap ang taong wala naman dito?
Kyla: Cassie, nagtataka lang naman kami kung bakit wala
siya dito. (stating the point, while roaming around)
Cassie: (nanatiling tahimik)
Bella: (wondering) Ang sabi niya saamin noon, mahal ka
niya, gagawin niya ang lahat maging masaya ka lang.
(pause) napako na ba ang mga salitang binitawan niya?
Cassie: (nagtaka) Alam niyo ang totoo niyang pagkatao?
Kyla: hello! (sarcastic) it’s too obvious naman.
Cassie: Paano? (hindi makapaniwala)
Bella: nagiging ganoon lang naman siya pagnandyan ka?
Ano girl? Manhidmanhidan? At saka kasabwat niya si Ace,
humingi siya ng pabor sa ex mo, para lang maibalik ka sa
dati, para lang makasulat ka ng may magandang wakas.
Pero tila nag-iba ang ihip ng hangin.
Kyla: Si Ace, tila nagising sa kalukuhan nya.
Cassie: (nanatiling tahimik, tila inaalala ang mga katagang
binitawan ni Ace sakanya noon)
Bella: Hay naku, Tara na nga, lets party! (sigaw nito)
Narrator: Naging malinaw na ang lahat sa kanya, sa mga
nalaman niya mas lalo lang niyang namiss at hinahanap
hanap si Nathan, simula ng talikuran niya ito ay hindi na
sila nagkita. Naging dahilan din iyon para magkaroon siya
ng lakas ng loob na pumunta sa party na ito,
nagbabakasakali na nandito si Nathan.
Cassie: (Patuloy na naglalakad sa gitna ng nagsisiyawang
mga tao)
Narrator: Sa patuloy na paghahanap niya kay Nathan, ay
may mga galaw na pamilyar sa kanya.
(tinitigan niya ang mga ito at wala sa sariling napahawak
sa kanyang bibig)
(1st story)
(2nd story)
(3rd story)
th
(4 story)
Narrator: Kung ano ang isinulat niya, ay nangyayari sa
totoong buhay, ngunit sa magkaibang pagkakataon. Ang
mga taong ito ang ginamit niya para makasulat, naging
marahas ang kwentong ginawa niya sa mga ito, pero tila sa
totoong pangyayari ang mga ito ang magkakasundo.
Bryle and Kryzha: Hi Cassie. (bati nito sa kanya)
Alfred: it’s been a long time, Cassie. (nagulat siya sa
biglang pagsulpot nito at may isang baklang nakakapit sa
braso nito)
Cassie: Eh? (habang tinitignan ang taong nakakapit sa
braso ni Alfred)
Alfred: Samantha ano ba? bumitaw ka nga, wala kaming
relasyon, talagang maharot lang ito.
Samantha: Wow ha, ang gwapo mo, eww!
(hinayaan niya nalang ang dalawa na magsagutan at
patuloy na naglakad.)
Jas: Ren, ano ba, pahingi ako ng inumin.
Cassie: OMG (gulat siyang napatingin sa mga ito)
Ren: CASSIE?
Jas: OMG CASSIE? Alam mo bang kaming dalawa parin
hanggang ngayon? Salamat at ginamit mo ang mga
pangalan namin sa mga isinusulat mo.
Cassie: (ngumiti siya rito) you’re welcome.
Ren: So, feeling artista kana ganon?
(napailing nalang siya at tinignan ang dalawang tao na
naging malapit sa puso niya.)
Cassie: Irine (tawag niya dito)
Irine: (lumingon ito) Cassie, andito kana pala?
Micky: kumusta na Cassie? Limang taon na rin pala no?
Cassie: (tumango at ngumiti)
Irine: Kalat na kalat na ang libro mo, hindi naming alam na
ginamit mo pala ang mga pangalan namin. (tumawa ito)
Cassie: pasensya kana, ganoon talaga.
Micky: nako, ayos lang.
Cassie: (Tumango ito)
Irine: may hinahanap ka ba?
Cassie: ahh, kasii—
(napatay ang musika) Balang araw darating
Ang iyong tanging hinihiling
MC: hellooo, everyone. (umalingawngaw ang boses ng MC At nung dumating
sa lugar) Gusto niyo ba ng laro? Ang aking panalangin
Ay hindi na maikubli
Everyone: YEESSSS! (dahan dahan nitong nilapitan si Cassie at nagsisimula ng
umiyak si Cassie)
MC: papatayin namin ang ilaw, at kung sino man ang
Ang pag-asang nahanap ko
makuha ng mga taong ito (tinuro niya ang mga lalaki at Sayong mga mata
babae sa tabi niya) kakanta sa stage. Game? At ang takot kong sakali mang
Ika’y mawawala
Everyone: YESSSS! (kasabay ng pagsigaw ng lahat ay ang (Dahan dahan na tinaggal ni Nathan ang takip sa mga mat
pagpatay ng ilaw) ani Cassie)
At ngayon, andyan ka na
(rinig na rinig ang pagsigawan ng mga tao habang
Di maipaliwanag ang nadarama
nakapatay ang ilaw) Handa ako sa walang hanggan
(Niyakap ni Cassie si Nathan)
(hanggang sa bigla itong bumukas)
Di paaasahin
(Tanging si Cassie lamang ang kinuha ng mga ito ngunit Di ka sasaktan
ang mga mata nito’y may takip) Mula noon
Hanggang ngayon
MC: AYYAANNN! Perfect! Ikaw at ako

Someone: Bakit may takip ang mata niya? Cassie: At sa wakas

Ay nahanap ko na rin
(sininyasan siya ng MC na tumahimik) Ang aking tanging hinhiling
MC: Are you all excited? (masayang tanong nito) Okay, (Kumalas ito sa yakap at hinawakan ang pisnge nito)
Pangako sa’yo
PAAASSOOOKKKK!
Na ika’y uunahin
(pumasok ang pamilyar na mga kalalakihan may mga dala At hindi naitatanggi
Ang tadhanang nahanap ko
itong micro phone at malalaki ang ngiti)
Sa’yong pagmamahal
(nagsimulang magsigawan ang mga tao, habang si Cassie Ang dudulot sa pag-ibig
naman ay tila natatakot) Natin na magtatagal
(umiiyak ito sa saya)
Boys Characters: Hi girls (sabay sabay na usal ng mga ito
sa malanding tuno) Nathan and Cassie:
At ngayon, andyan ka na
Bryle: May I present to you (pause) NAATTHHAANN! Di maipaliwanag ang nadarama
(sigaw nito) Handa ako sa walang hanggan
Di paaasahin
(napabalikwas si Cassie, ngunit may mga lalaking Di ka sasaktan
nakahawak sa kanya, gusto niyang tanggalin ang naka Mula noon
takip sa mga mata niya ngunit pinipigilan siya ng mga ito) Hanggang ngayon
Ikaw at ako
(Sa pagpasok ni Nathan ay nagsitabihan ang mga tao, tila
isa itong prinsipe na pumasok sa kanyang kaharian, At ngayon, nandito na
kasabay ng pagpasok niya ay ang pagtugtug ng mga Palaging hahawakan
Iyong mga kamay
instrumento)
Di kana mag-iisa
Cassie: Nathan… Sa hirap at ginhawa
Ay iibigin ka
Nathan: Singing the song Ikaw at Ako by Moira Dela Torre Mula noon
and Jason Marvin Hanggang ngayon
Hanggang dulo
Nathan: Sabi nila Ikaw at ako
(yinakap nila ang isa’t-isa)
Nathan: I’m so sorry.
Cassie: No, no, it’s okay.
Nathan: (hinalikan nito ang noo ng dalaga) mahal kita
Cassie: (ngumiti ito) mahal din naman kita.
Alfred and friends: wooaaahhh! Sana all
(nilapitan ng mga kalalakihan ang kani-kanilang mga
kapareha)

All: Singing the song Everyday-high school musical while

dancing

_______________________________________________
_______________________________________________
____

Lola Cassie: Nagustuhan niyo ba ang kuwento ko?

Mga Apo: oo naman po lola

(pumapalakpak sa tuwa ang mga bata ng biglang dumating

ang kanilang Lolo Nathan na noon ay nasa may pintuan)

Lolo Nathan: ikinukwento mo na naman ba ang ating pag-

iibigan noon? (bahagyang natawa)
Kung paano ko nakuha ang iyong puso? at nagbunga ng
dalawang mabubuting anak at tatlong makukulit na apo.

Lola Cassie: Halika at samahan mo kami rito (pinukpok

nito ang espasyong uupuan nito)
(lalapit ito sa kanyang asawa at hahalikan ito sa noo)
(lalapit din ang mga bata at magmamano sa kanilang lolo)

Alexander: Lolo, pabuhat

Joana: Ako rin po (wide smile)
Julie: Ano ba kayo?! Hali nga kayo rito ang kukulit ninyo
Joana and Alexander: Eh, Ate naman eh. Pabuhat lang eh
(habang pumapadyak pa ito ng paa at habang magkahawak
ang dalawang kamay na nakalagay sa kani-kanilang
dibdib)
(Nakangiti itong nakatanaw sa kanilang mga apo habang
akap-akap naman ni lolo Nathan si lola cassie)
Finale: kasama ang mga tao behind the stage play-
We’re all in this together.