Wkład starożytnych Greków w 

rozwój cywilizacji człowieka.

Barbara Roszak
 Starożytna Grecja położona była na kontynencie Europejskim na południowej części
półwyspu Bałkańskiego. Oblewały ją morza: Egejskie, Jońskie oraz Kreteńskie. Był to kraj
górzysty o klimacie śródziemnomorskim (upalne lata, łagodne zimy, średnia temperatura
powietrza to 15 stopni Celsjusza). Grecja była bogata w marmur, srebro oraz glinkę
ceramiczną. Grecja składała się z polis czyli, że każde miasto było państwem, zjednoczeniu
wszystkich polis utrudniały warunki naturalne. Do rozwoju człowieka przyczyniła się
głównie: filozofią, nauką, kulturą oraz sztuką

Starożytna Grecja miała bardzo dobrze rozwiniętą kulturę, filozofię, sztukę oraz
naukę. W tym antycznym kraju na przełomie VII i VI w. p. n. e. narodzili się filozofowie
określani mianem filozofów przyrody. Chcieli oni znieść myślenie mitologiczne a 
wprowadzić racjonalne jak również dowieść z czego powstał świat.
Jednym z nich był Tales z Miletu, który uważał, że spoiwem łączącym
cały świat jest woda, ponieważ woda jest potrzebna każdemu
organizmowi do życia. Innym filozofem działającym w VI wieku p. n. e.
był Pitagoras z Samos, który był również wybitnym matematykiem.
Miał on bardzo duży wpływ na rozwój człowieka, wprowadził on
twierdzenie nazwane jego imieniem, które mówi, że suma kątów
trójkąta równa jest dwóm kątom prostym oraz stworzył średnią
arytmetyczną (twierdzenie i średnia stworzone przez Pitagorasa są
używane w matematyce do dziś). Jego zasługą jest również stworzenie
interwałów w muzyce, określił on za pomocą struny 3 interwały doskonałe: kwartę, kwintę i 
oktawę udowodnił, że długość struny ma znaczenie w wysokości dźwięku. Największy
rozkwit filozofii w starożytnej Grecji przypada na V i IV w. p. n. e. żył wtedy wybitny filozof
– Sokrates. Był to filozof, który nie pozostawił po sobie żadnych pism,
osobami, które spisały jego naukę byli jego uczniowie. Swoje nauki
prowadził w Atenach po przez dyskusje z  napotkanymi ludźmi.
Namawiał on ludzi do myślenia i uczenia się, podkreślał
świadomość własnej niewiedzy. Jest twórcą sformułowania:
„Wiem, że nic nie wiem”. Niestety według niektórych Ateńczyków
jego nauki były uważane za złe i  bezbożne, takie które wywierają
zły wpływ na słuchającą go młodzież. Został skazany na śmierć po
przez wypicie trucizny, mógł uciec z więzienia lecz nie zrobił tego.
Umarł ale jego nauki były kontynuowane przez jego uczniów oraz
rozprzestrzeniły się do innych kultur. Sokrates podobnie jak Pitagoras miał bardzo duży
wpływ na rozwój człowieka.