Alfred Adler (1870-1937)

Psychologia Indywidualna - teoria osobowości, uwzględniająca czynniki społeczne

jak i biologiczne. Był przekonany, że człowieka determinują czynniki społeczne, nie
tylko popędy biologiczne (jak twierdził Freud)

Poczucie wspólnoty - koncepcja Adlera wrodzonej predyspozycji do współpracy z

innymi (osiąganie celów).

Skupiał się na świadomych determinacjach zachowania (nie jak Freud), NIe dzielił
osobowości, uważał, że jest spójna. Uznał, że ludzie dążą, za sprawą wrodzonych
czynników, do pełnego rozwoju i własnego JA (doskonałości). Nie ma też powodu,
dlaczego kobiety miałyby mieć poczucie niższości (raczej związane jest to ze
stereotypami - rola społeczna kobiet)

Uczycie społeczne (altruizm, współczucie, współpraca, poczucie więzi z innymi

ludźmi i z całym światem) Obejmuje; a) element poznawczy (rozumienie innych,
łączność z ludźmi) b) el. emocjonalny (odczuwanie empatii i wspólnoty) c) el.
behawioralny (współpraca dla dobra ogółu)

Twierdził, że ludzi cechuje ,,dążenie do mocy” ( nie pragnienie panowania, tylko

potrzeba samorealizacji), z czego rodzi się poczucie naturalnej niższości. Od
bezsilnego i bezbronnego dziecka do dorosłego, który widzi własne ograniczenia
swoich zdolności. Kompleks niższości to niezdolność do zaakceptowania własnych
naturalnych ograniczeń. Występuje, kiedy potrzeba samorealizacji zostaje
zablokowana/hamowana.

Styl życia (ustalany 5-6r.ż) - układ odniesienia dla późniejszych doświadczeń. Przy
czym wierzył, że możemy świadomie (w późniejszych latach) tworzyć własny styl
życia (nie jak Freud)

Twórcza siła Jaźni (=dusza) - zdolność determinowania naszej osobowości

Kolejność urodzeń - najstarsze, środkowe i najmłodsze dziecko, z powodu pozycji

w rodzinie mają różne doświadczenia społeczne, które odzwierciedla dorosłe życie
(postawy, radzenie sobie z problemami)