Cerita rakyat bahasa cirebon

BARIDIN

Rumiyin ana ning cirebon salasijine bujang lapuk naminipun Baridin, raine blesak , ugi
belok, baridin lare setunggaling tiyang randa sepuh ingkang miskin naminipun mbok
wangsih. sasampunipun kapejahan bapanipun Baridin lajeng nggantosaken posisinipun dados
tulang-punggung, inggih punika kangge madosi sesuap sekul kangge piyambakipun lan
ibunipun. sanes soal tampang awon utawi kemiskinan baridin ingkang dados gempar rakyat
cirebon wonten jamanipun. ananging criyos cintahipun ingkang bibar kalih[kaliyan]
kapejahan. dipuncriyosaken baridin nresnani setunggaling tiyang prawan lare semata ringgit
setunggaling tiyang duda kados wonten cirebon, prawan puniku naminipun suratminah.
prawan elok lan sugih pundi ingkang ajeng[badhe] diperistri dening bujang lapuk, misikin
awon malih reged? mekatenlah gambaran keogahan suratminah kangge diperisitri dening
baridin. sasampunipun baridin terpikat ing suratminah, baridin meksa ibunipun kangge
nglamar prawan idamanipun. ibunipun nolak amargi kangge piyambakipun mboten mungkin
setunggaling tiyang kaya-raya nampi lamaranipun, nanging mekaten baridin terus ndhesek
supados ibunipun ajeng[badhe] melamarkan prawan pujanipun. malah baridin ngancem
ajeng[badhe] bunuh dhiri bilih dumugi ibunipun mboten purun midhereki kehendakipun.
adhedhasar paksaan lan ajrih kaicalan lare setunggal-setunggalipun, lajeng mbok wangsih
wanina kangge nglamar suratminah. sesampainipun wonten griya suratminah, mbok
wangsih lajeng diperlakukan mboten manusiawi, dipun-ina, dicerca, dipun-gebag, diludahi
lan malah dipun-usir dening suratminah lan bapanipun kala bibar sanjangaken maksud
duginipun. mireng wartos ngengingi perlakukan kasar suratminah ing ibunipun, baridin
srengen ageng, ngiras rumaos gadhah lepat ing ibunipun. hinaan puniku lah lajeng ingkang
ndamel baridin kaicalan akal sarasipun, piyambakipun kados ewah akalen mboten ewah.
saweg wonten sisi sanes piyambakipun tetep taksih nresnani suratminah. inggil dorongan
sakit manah lan raos kajeng[badhe] meneklukan prawan pujaanipun, baridin lajeng mendhet
{margi, mlampah} setan. piyambakipun nglampahaken guna-guna, siyam 40 dinten 40 dalu
tanpa nedha guna-guna kasebat diniatkan supados suratminah tergila-gila dhateng
piyambakipun guna-guna penakluk estri wonten cirebon dipunsebat kemat (pelet) wondene
kemat ingkang baridin amalkan inggih punika "ajian kemat jaran goyang". sasampunipun 40
dinten 40 dalu , leres mawon suratminah ndadak tergila-gila ing baridin, bujang lapuk
ingkang rumiyin nate piyambakipun[Panjenenganipun] lan kluwarginipun hina. suratminah
malah berteriak-teriak, nangis[Muwun] lan nedha [Nyuwun] kalih[dhateng] bapakipun
Cerita rakyat bahasa cirebon

supados supados dipunemah-emahaken[Dipunkramakaken] kalih[kaliyan] baridin.

suratminah ewah. dados setunggaling tiyang duda sugih ingkang namung nggadhahi
[Ngagungani] lare[Putra] setunggal-setunggalipun, mang dam bapa[Rama] suratminah
mboten ngajeng-ajeng bab-bab awon kedados ing larenipun[Putranipun], pramila mang dam
lajeng midhereki kajeng[Kersa] larenipun[Putranipun]. Mang dam lajeng ngajak suratminah
kangge[Kagem] manggihi baridin kalih[kaliyan] niat mengawinkanipun. Nanging saying,
sekul sampun dados bubur. Mila kala[Nalika] mang dam manggihi baridin, kasunyatanipun
baridin sampun dados mayit[Layon], kapejahan[Kasedan] baridin dipunamargikaken raos
sakit[Gerah] manah[Panggalih] ingkang lebet dipuntambah raos luwe ingkang menusuk
amargi salami[Sadangu] 40 dinten 40 dalu piyambakipun[Panjenenganipun] mboten
nedha[Dhahar] sanadyan sesuap. Sawentawis suratminah sasampunipun kapejahan[Kasedan]
baridin dados tiyang ewah ingkang lebeting cangkemipun[Tutukipun] namung medal[Miyos]
tembung-tembung "baridin, baridin lan baridin". Salajengipun mboten pinten-pinten
lami[Dangu] lajeng suratminah nggih pejah[Seda] . Sawentawis puniku[Menika], mbok
wangsih hari-harinipun dipunliputi kesedihan amargi kaicalan lare[Putra] semata ringgit
ingkang menafkahinipun, nggih ugi mekaten kalih[kaliyan] mang dam hari-harinipun
dipunliputi kalih[kaliyan] penyesalan lan kaicalan , ngantos wonten pungkasanipun tiyang
sepuh baridin lan suratminah ugi pejah[SEDA] kalih[kaliyan] pangraosan duka ingkang
lebet .