100. Nacionalni simbol Mongolije, takozvani Sojombo, potiče iz Sojombo alfabeta koji je 1686.

godine stvorio Zanazabar, naučnik i vjerski lider, kao alfabet kojim bi se pisao mongolski jezik. Njime
je takođe moguće pisati tibetanski i sanskrit. Simbol Sojombo sastavljen je od deset elemenata od
kojih svaki ima svoje značenje: vatra, sunce i mjesec ,dva trougla, dva horizontalna pravougaonika,
Jin i Jang, dva vertikalna pravougaonika.

101. Budući da je veći dio Mongolije prekriven pustinjom i stepom, koja se uglavnom sastoji od
prostranih ravnica, nebo dominira velikim dijelom pejzaža. Zemlja se često naziva „zemlja vječnog
plavog neba“ jer ima više od 250 sunčanih dana u godini.

Naziv „Zemlja vječnog plavog neba“ ne znači samo da obično postoji lijepo vedro vrijeme. U Mongoli
tradicionalno praktikuju šamanizam i obožavanje beskrajnog plavetnila, takođe poznatog kao nebo
boga Tenger ili Tengri.

102. 1921.godine Mongolija je prihvatila komunističku vlast i bila je druga komunistička zemlja na
svijetu a 1990-te, posle građanskih nemira, uvela je višepartijski sistem i tržišnu ekonomiju.

103. Sela u Mongoliji skoro da nema. Rijetka, uglavnom uz neke značajnije drumove sa nizom
zanatskih ili uslužnih radnji

106. Gradova nema mnogo naročito onih preko 50.000 stanovnika. Uglavnom su smješteni uz neke
veće privredne objekte kao što su rudnici, fabrike ili energetski objekti. Nekada su gradovi stvarani
oko budističkih manastira ali je to prekinuto ulaskom Mongolije u svijet komunizma.

107. Mongoli, ponosni na svoje običaje, koriste svaku priliku za svečano oblaćenje tradicionalnih i
izuzetno bogatih nošnji. Najčešće se tako odijevaju na značajne datume, odlasku u goste ali ne
rijetko i običnoj šetnji.

108 . U Mongoliji ne postoje kovane novčanice. Sav novac je u papirnom obliku. Moneta se naziva
tugrik ili togrog. Najvrednija novčanica je od 20 000 tugrika a jedan euro vrijedi oko 3000 tugrika.

109. Zemlja Mongola naseljena je vrlo davno. Naučnici su potvrdili da su se prvi ljudi pojavili na
teritoriji države već 90 hiljada godina prije nove ere. Ova pretpostavka sugeriše da je Mongolija
zaista najstarija država na svijetu.
110. U Mongoliji i Sibiru česti su uspravljeni drevni megaliti na kojima su urezani “leteći” jeleni.
Takvo kamenje naziva se “jelensko kamenje”. Nastali su u bronzanom dobu (oko 1000.g.n.e.). Njihov
položaj u prostoru sugeriše da su imali neku (danas nepoznatu) ulogu u religioznim ritualima.

Ovi jeleni su ponekad prikazani sa simbolom sunca na vrhu, što su česti motivi sibirskog šamanizma.
Jelen u ovom kontekstu može biti shvaćen kao prevozno sredstvo duše šamana u duhovni svijet –
svijet sunca.

112. U davnim vremenima zemlja su bile prekrivene močvarnima i šumama. U 4. vijeku p.n.e. na tom
području živjeo je drevni narod - Huni. Godine 202 p.n. e. Na prostoru moderne Mongolije stvoreno
je Carstvo Huna pod komandom Moduna Shanu. To je bilo prvo carstvo nomadskih plemena. Huni su
vladali Mongolskim zemljama do 93. godine. U 12. vijeku, mongolska plemena pokušavaju se sjediniti
u jednu državu pod nazivom Hamag Mongol.

113. Zlatni orao se uzima još kao madunče iz gnijezda a podom slijedi intenzivan trening i druženje sa
čovjekom. Međutim, nakon nekoliko godina treninga i zajedničkog lova dođe vrijeme za rastanak.
Odrasla ptica se vraća natrag u divljinu, vođena svojim instiktom, pari se i podiže svoje ptiće. Čovjek
to ne spriječava, to je jedna od karakteristika lovačke tradicije. To se obično događa u periodu od 12
godina.

114. Prije nego što započnu zimski san, mrmoti izbace svu progutanu hranu i popiju ogromnu
količinu vode (inače ljeti mrmoti uopšte ne piju vodu). Ovako, potpuno ispražnjenog želuca i čistih
crijeva, sklupčaju se tako da im njuška dodiruje rep, i utonu u dubok san. Za to vrijeme njihova
tjelesna temperatura spadne na jedanaest ili dvanaest stepeni. Smanjuje se i broj otkucaja srca.
Izračunato je da za vrijeme zimskog sna mrmot u mjesec dana udahne sedamdeset i jednu hiljadu
puta, a to znači gotovo isto toliko koliko i za samo dva dana aktivnog života. Budi se iz sna u proljeće i
tada je vrlo slab jer za vreme sna potroši svu masnoću nakupljenu ispod kože.

115. Ogromni orlovi lešinari nevjerovatnom brzinom pronađu uginulu životinju a onad u jatima,
halapljivo napadajuna plijen i posle male svađe strvina nestaje.

116. . Mongolska plemena su poznata u svijetu po specifičnom načinu pjevanja, takozvanom

grlenom pjevanju, čija je suština stvaranje nepojmljivog zvuka, tako što je pjevač u stanju da ispusti
dva i više tonova istovremeno. Grleni pjevač vješto vlada rezonancama i šupljinama glave dok vazduh
putuje iz pluća, prolazeći pored glasnih žica do usana koje mijenjanjem oblika proizvode specifičnu
melodiju. Od 2009. godine, mongolsko grleno pjevanje uvršteno je na Uneskovu listu nematerijalne
svjetske baštine.
 117. Mongolija je svoju nezavisnost izborila 1921. godine uz sovjetsku podršku, a 1924. uspostavljen
je komunistički režim. Moderna država Mongolija, međutim, predstavlja samo dio istorijske
domovine Mongola; više etničkih Mongola živi u autonomnoj regiji Unutrašnja Mongolija u Narodnoj
Republici Kini nego u Mongoliji. Država Mongolija je ranije bila poznata kao Spoljna Mongolija. Sadrži
izvornu domovinu istorijskih Mongola, čija je snaga dostigla vrhunac tokom 13. veka pod Kublaj-
kanom.

120. kristalno čiste, vjerovatno zbog toga što nema ljudskih naselja ili tragova na njihovim obalama,
rijeke su biseri koje se tiho provlače korz beskrajne stepe.

122. Sa pitkom vodom, punom riba, rijeke su pravo osvježenje posle dugotrajnih putovanja kroz
mongolska prostranstva. Većina rijeka je sezonska, s masovnim isušivanjem tokom ljeta, nabujalim
kada se snijeg topi i kiša se povećava. Tokom zime, većina rijeka se smrzava, a neke čak i djeluju kao
putevi. Rijeke na istoku teku u Tihi okean, dok se one na jugu i zapadu odvode u jezera. Rijeka
Orkhon je najduža rijeka u Mongoliji.

123. Mongolija je trustno područje ali zbog stila gradnje, česti zemljotresi ne prave značajniju štetu.
Krater skoro ugašenog vulkana Chorgo nalazi se na 2200 m.n.v. Njegova moć se može procijeniti na
osnovu nepreglednih polja od crne lave koja okružuju krater.

124. Siromašna zemlja sa jako malom gustinom naseljenosti ( 1,7 ljudi na kvadratni kilometar) te
načinom života koji ne zahrijeva uređene puteve, čini ovu zemlju jednom od zemalja sa najlošijom
putnom mrežom.

126. po legend: I prije nego što će umrijeti, Džingis Kan je zatražio da bude sahranjen na tajnom
mjestu. Ožalošćena vojska je prenosila njegovo tijelo u njegov rodni kraj, ubijajući svakoga na koga bi
naišla kako bi sakrila put kojim se kretala. Kad su vladara napokon sahranili, njegovi vojnici su
projahali na 1.000 konja preko tog mjesta kako bi uništili svaki trag.

Za 800 godina od njegove smrti niko nije uspio da pronađe grob Džingis kana. Strane ekspedicije su
pokušale da ga traže kroz istorijske tekstove, preko prostranstava, čak i posmatrajući Mongoliju iz
svemira.

132. Pustinja Gobi se proteže preko južne Mongolije do dijelova sjeverne i sjeveroistočne Kine.
Tokom vrhunca Mongolskog carstva, nekoliko važnih gradova Puta svile nalazilo se duž Gobija. Niske
padavine u ovoj pustinji rezultat su prirodne barijere,jer Tibetanska visoravan sprečava kišovite
vjetrove iz Indijskog okeana da uđu u Gobi. Veći dio Gobija je pjeskovit, ali neke dijelove pustinje čine
kamene stijene.

136. Pustinja Gobi je najveći fosilni rezervat dinosaurusa na svijetu, ali i njihovih potpuno očuvanih
jaja iz perioda kasne krede koji predstavljaju završnu fazu evolucije svijeta dinosaurusa. Preko 80
rodova dinosaurusa otkriveno je u Gobiju na preko 60 nalazišta dinosaurusa i drugih kičmenjaka.

137. U predjelima pustinje Gobi u Mongoliji živi jedina vrsta divlje dvogrbe kamile na svijetu –
baktrijska kamila. Ova neobična životinja visoka je tri metra i može dostići težinu od 700 kilograma.

Baktrijska kamila morala je da se prilagodi surovim uslovima u kojima živi. U pustinji Gobi
temperatura zimi padne i do minus 30, a ljeti dostiže čak 50 stepeni Celzijusa. Zbog toga kamila zimi
ima dugu dlaku, koja je najgušća na grbama, prednjim nogama, glavi i vratu. Ljetnje odelo joj je
mnogo tanje – tada životinja gubi veliku količinu zimske dlake, koja visi s nje, pa kamila u vrijeme
„svlačenja“ izgleda odrpano.

140. Dvogrba kamila je ugrožena vrsta kamila koja naseljava prostor u i oko Gobi pustinje odnosno
na jugu Mongolije. Karakteriše je izuzetna izdržljivost na ekstremne vremenske uslove. Može da
podnese temperature od -50 do +50 °C kao i velike nadmorske visine pa je bila od velike važnosti na
Putu svile.

141-. Ovoos su mjesta gdje šamani prinose svoje mistične molitve. Najčešće su to gomile kamenja
oko svetog drveta koji e postavljaju samo šamani nego i prolaznici kružeći tri putaoko gomile nda bi
na kraju stavili kamen na istu.

152.TAIKHAR CHULUU je granitni blok visok 21 metar postavljen usred ogromno prostrane ravnice.
Čudno, njegov oblik i neobična lokacija nisu njegove najfascinantnije karakteristike.

Stijena ima 150 zapisa urezanih po cijeloj površini. Izgrebani znakovi pokrivaju stijenu od vrha do
dna. Najstariji od ovih spisa su na turskim jezicima i potiču iz 6. veka nove ere.

Riječi su zabiljeležene i na drugim jezicima, poput mongolskog, tibetanskog i kineskog. Natpisi su

dokaz da je stijena Taikhar bila važno mjesto više od 1.500 godina.

153. Prževalski je poslednja rasa divljih konja na svijetu. Za razliku od američkih Mustanga i
australijskih Brambija, koji su nastali oslobađanjem pitomih konja, Prževalski nikada nije bio
pripitomljen. U klasifikaciji ga smatraju ne rasom, već podvrstom konja: Equus ferus przevalskii.

Rasa je dobila ime po ruskom istraživaču, N.M.Prževalskom, koji je prvi put opisao divlje konje koji
lutaju stepama Mongolije.
Prževalski ima snažno, kratko i mišićavo tijelo. Sitniji je od domaćih konja: visok je 122-142cm u
grebenu, a teži do 340kg. Ima smeđu dlaku, bijel trbuh i bijelu njušku i crne noge. Griva je crna i stoji
uspravno, kao u zebre.

200. Prestonica Mongolije, Ulan Bator, osnovan je 1639. godine kao manastir u obliku jurte, oko 230
kilometara jugozapadno od svoje sadašnje lokacije. Ime koje danas nosi dobio je tek 1924. godine,
kada je Mongolija proglašena narodnom republikom. Značenje njenog imena je “crveni heroj” i
odnosi se na nacionalnog junaka Damdina Suhbatora, koji je uz pomoć Crvene armije oslobodio
Mongoliju od Kine.

201. Dječije pozorište u Ulan Batoru je prelijepo zdanje a na njegovoj unutrašnjosti bi im zavidili i
mnogo bogatiji zapadbni gradovi. Zanimljivo je da se ulaz ne plača i pored toga što se u zgradi nalazi
više sala za prestave

203. Kao rezultat priliva nomadskih porodica u glavni grad tokom protekle decenije nivo zagađenja i
nivo smoga su se višestruko povećali. Glavni razlog za povećani nivo zagađenja su peći na ugalj koje
nomadske porodice koriste.

204. Sa prosječnom godišnjom temperaturom od -1,3° С, glavni grad Mongolije je najhladniji glavni
grad na svijetu. Temperature ovdje padaju i ispod -40°C. Ulan Bator leži na nadmorskoj visini od oko
1300m, dok je prosječna nadmorska visina u Mongoliji oko 1700 m. Najniža tačka iznosi 560m dok je
najviša 4300m.

305. Mongolija uprkos svojoj veličini nema izlaz na more ali ima nekoliko slanih jezera koja u sušnom
periodu presuše ostavljajući za sobom slani talog koji se još uvijek primitivno sakuplja.

310. Većina stanovništva živi nomadskim načinom života koji se stotinama godina ne mijenja. Oni se
sele u potrazi za novim pašnjacima ali i izbjegavanjem ekstremnih vremenskih uslova koji su ovdje
jako surovi.

[ 309. . Tipična mongolska nomadska kuća, jurta, napravljena je od drvene okvirne konstrukcije koja
se prekriva filcom i raznim dekorativnim platnima dok je vanjski sloj od nepromočivog materijala.
Materijal je lagan, tako da pomaže tokom transporta kamilama. U jurti nema nikakvih pregrada niti
zasebnih prostorija nego nego je cio proctor otvoren sa peći u sredini jurte. 3 osobe rasklope jurtu i
spreme je za transport za 25 minuta.
311. Gostoljubivost je usađena u nomadsku kulturu, jer su nomadski Mongoli morali znati da će biti
dobrodošli i da mogu pronaći pomoć gde god da stignu, pošto žive tako izolovano. Njihov način
življenja mnogi ne mogu da razumiju a oni vjerno, vijekovima čuvaju svoju tradiciju.

313. Ishrana nomadskog stanovništva se bazira uglavnom na mesu. Zanimljivo je da se mladunčad

životinja nikada ne ubijaju zbog hrane a to se smatra izuzetno lošim postupkom.

Zbog geografskog položaja te klimatskih prilika, začini se skoro ne uzgajaju, tako da je nomadska
ishrana jednolična.

314. Suva balega se sakuplja i koristi za ogrev dok se balega od krava koristi za dezinfekciju jurte ali i
disajnih puteva. Često se ponudi i gostima a smatra se jako nepristojnim odbiti takvu ponudu.

316. Dimenzije mongolske jurte određuju se ne u kvadratnim metrima, već u zidovima.

Najsiromašnije i najmanje imaju 4 zida, a najbogatije jurte do 7 zidova.

317. Sir je dosta rijetka namirnica u jelovniku Mongola. Suši se na tradicionalan način kao i
vijekovima ranije, izožen suncu najčešće na krovu jurte.

318. Posebna bliskost ljudi i konja je izražena u Mongoliji. Da bi se ta bliskost održavala konji se
moraju krotiti. Vještina kroćenja se prenosi sa koljena na koljeno a dobri ukrotitelji su cijenjeni u
društvu.

320 . Mada je Mongolija velika, ne sadrži mnogo obradivih površina. Uglavnom je pokrivena
travnatom stepom, planinama na sjeveru i pustinjom Gobi na jugu. Oko 40% stanovništva je
nomadsko, sa vrlo mladom demografskom populacijom - 59% stanovništva je mlađe od 30 godina.
Istina, prosječni životni vijek je dosta niži nego u Evropi.

323. Uglavnom u zapadnom dijelu Mongolije čuva se tradicija pripitomljavanja i uzgoja zlatnog orla
za lov po prostranim stepama. Love se lisice i zečevi dok lovac jašući na konju drži orla na ruci. Ova
dugogodišnja tradicija počašćena je sa dva festivala orlova koji se održavaju u septembru i oktobru.
Ogromne ptice su ukroćene i sa njima se lovi u stepama više od 4500 godina. To je nevjerovatan
primjer moći tradicije i kulture.
324. Mongolija ima nevjerojatan broj autohtonih vrsta ptica. Vrste ptica uključuju koje uzgajaju ptiće
koje borave tokom cijele godine, ptice selice i ptice koje ovdje zimuju, izbjegavajući hladnoću na
sjeveru. Mongolija je zapanjujuće lijepa zemlja sa svojim netaknutim krajolicima, travnjacima,
planinama, alpskim šumama i pustinjama. Iako se zemlja čini kao prazna pustinja, bogatstvo i
jedinstvenost flore i faune su izuzetni..

327. Airag je jedno od najpopularnijih pića koje nomadske porodice piju . Gostima se obično nudi
kada uđu u jurtu ili ger i smatra se nepristojnim odbiti ga. Mlijeko koje proizvodi kobila čuva se i
ostavlja da fermentira dok ne postane ono što je poznato kao airag i tako u sebi sadrži oko 3%
alkohola.

Kobilje mlijeko je za Mongole takođe duhovno važno. Često se koristi tokom vjerskih ceremonija,
posipa se po zemlji da bi se obezbijedila pobjeda prije bitke ili se posipa po konju da bi se slavila
pobjeda nakon trke. Otpijanje gutljaja ili bacanje malo u vazduh takođe je uobičajeno kao blagoslov
ili proslava nečega.

328. Mongoli vjeruju da se emocije sa konja prenose na ljude i obrnuto. Satima nepomično stojanje
nad uginulim mladunčetom ne može ni ljude ostaviti ravnodušnim.

329. Mada postoje i divlji jakovi koji ne dijele životni proctor sa čovjekom, većina su u službi čovjeka.
Izuzetno izdržljiva životinja naročito u ekstremno hladnim uslovima. Po izdrživosti nadmašuju
poznate mongolske konje. Sa jako osjetljivim njuhom pronalazi ostatke trave pod dubokim snijegom
što mu pomaža da preživi duge i okrutne zime. Na temperaturama iznad 15 stepeni dolazi do
pregrijavanja njegovog tijelašto zahtijeva dodatno hlađenje.

331. Jak je višestruko koristan za nomade. Osim mesa koristi se i njegovo izuzetno gusto i hranjivo
mlijeko dok je njegova vuna poznata kao izuzerna i najkvalitetnija na svijetu. Najviše se koriste za
transport za nomadske potrebe pri čemu sve više zamjenjuje konje.

335. Veoma jedinstvena činjenica o Mongoliji je da ona ima jedinog pravog divljeg konja na svetu!
Većina divljih konja, kao što su američki mustang ili australijski brumbi, jednostavno su pripitomljeni
konji koji su u divljini postali divlji. Konj takhi iz Mongolije jedini je divlji konj koji nikada nije bio
pripitomljen i postoji i danas . Ovi konji izgledaju drugačije od pripitomljenih konja, kratkog su tijela,
prilično velike glave i kratkih griva koje stoje uspravno. Za razliku od pripitomljenog konja, koji ima 64
hromozoma, takhi ima 66 hromozoma, što pokazuje da nijedan nije predak drugog i da su on
evoluirali nezavisno.
402-.:

Molitvene zastavice jednostavne su rukotvorine koje združene s energijom prirode, vjetrom,

nenametljivo harmonizuju okolinu, neprestrano uvećavajući radost i sreću svakom živom biću s
kojim dođu u doticaj. Ispisane molitve postaju tako blagoslovi izgovoreni dahom prirode.

Mnoštvo raznobojnih zastavica što vijore na vjetru, podignutih za dobrobit i sreću svega što živi.
Drevne budističke molitve kojima su ispisane, te moćni simboli kojima su oslikane, bivaju, prema
tibetanskom vjerovanju, oživljeni dodirom vjetra, stvarajući pritom duhovne vibracije koje vjetar
raznosi na sve strane.

403. Početkom 20. vijeka u Mongoliji je bilo preko 700 manastira, u kojima je živjelo oko 100 hiljada
monaha. To je činilo trećinu ukupnog broja mongolskih muškaraca. U brojnim regionima zemlje
manasti su bili jedina naseljena središta i služili su kao gradovi. Nakon revolucije 1921. godine,
budiste su počeli progoniti, a krajem 1930-ih svi su manastiri bili zatvoreni i uništeni, a većina
monaha je potisnuta. Danas je Mongolija zemlja sa najvećim procentom vjerski neopredjeljenih ljudi
a u njoj vlada izuzetna vjerska tolerancija

404. Gandan je grupa hramova i drugih budističkih obejkata koji zajedno čine sklop manastira.
Manastir je izgrađen u u tibetanskom stilu u skladu sa preovlađujućim budističkim pravcem u
Mongoliji. Manastir je osnovan 1835. i ubrzo je postao glavno budističko učilište u Mongoliji. Tokom
tridesetih godina 20. vijeka Mongolska komunistička vlada je pod pritiskom Staljina, krenula u
kampanju uništavanja budističkih manastira. Ganden je praktično bio jedini manastir koji je i dalje
funkcionisao mada je i on u periodu od 1938. do 1944. godine bio zatvoren. Tokom 1944. Budistima
je dozvolj

405. Erdene Zuu (Stotine blaga) je prvi centar lamaizma i najstariji budistički manastir u Mongoliji.
Manastir se gradio 300. godina. Sadržao je od 60 do 100 hramova. Danas su sačuvana samo tri
manastira koji predstavljaju tri faze Budinog života: dete, adolescent i odrastao čovek. Ovo svetilište
opasano je velikim zidom sa 108 kula. Danas je dio UNESKO-ve kulturne baštine.

406. Točkovi molitve, koji su prvenstveno povezani sa tibetanskim budizmom, dolaze u mnogim
oblicima. Na njima su obično ispisane molitve ili mantre. Budisti okreću točkove dok se usredsređuju
na mantru i posvećuju molitvu svim bićima. Na taj način, okretanje točkova je takođe vrsta
meditacije.

410. Do 13-tog vijeka šamanizam je bio glavno vjersko učenje a nakon smrti Džingis-kana, budizam
lagano ulazi u Mongoliju da bi u 16-tom vijeku postao dominantna religija. Stanovnici se pridržavaju
učenja tibetanskih budista.
413. Pod budnim okom sveštenika u budističkom hramu prate se svi monasi na cjelodnevnim
molitvama.

414. Glavna religija u Mongoliji je lamaizam, odnosno takozvana škola žutih šešira Tibetanskog
budizma, koja je nastala u Tibetu u sedmom vijeku. Nju je u 16. vijeku mongolskom narodu
predstavio mongolski lider Altan Kan.

415. U kratkim pauzama monasi napuštaju svoje klupe na kojima ostaju molitveni spisi, sjemenke i
posuda za vod.

423. Jezero Terkhin Tsagan je jedno od najljepših u Mongoliji, smješteno na 2060 m.n.v. Na
sjeveroistočnoj obali mogu se vidjeti malo zastrašujuće siluete crnih stubova koje čine šamanske
napravljene gomile kamenja zvane „ovoos“.

Ovoosi se nalaze na mnogim visokim vrhovima širom Mongolije, a prema tradiciji, kada se neko
približi, treba da ga obići tri puta (uvek u smeru kazaljke na satu), a zatim dodati nekoliko stijena na
nepreglednu gomilu. Vremenom narastu, često do impresivnih visina, od kojih su neke visoke i do 3
metra.

440. Šamani se obraćajući za pomoć duhovima prirode (gornjem, srednjem i donjem svijetu), mogli
su predvidjeti vrijeme, događaje u životu, vrijeme sjetve i žetve. Pomoć duhova koristili su za
uspješan lov, rađanje djece, protjerivanje bolesti i slično. Svijet koji okružuje šamana omogućio mu je
da besprekorno odabire bilje, biljke, zavjere, rituale za ozdravljenje, stvarajući amajlije i talismane.

442. Šaman prirodu, događaje, pojave doživljava kao svete poruke iz Suptilnog svijeta.

Šamanova sposobnost razumijevanja znakova i poruka bila je visoko cijenjena. Iz tog razloga, šamani
su u njihovim zajednicama bili su visoko poštovani ljudi. Oni su istovremeno kombinovali funkcije
iscjelitelja, duhovnog pastira, proroka, psihologa.

500. Džingis Kan je rođen 1162. godine. Ujediniće mongolska plemena 1206. godine i tako će stvoriti
najveće carstvo koje će zemlja vidjeti. Istina , poslije njegove smrti carstvo će uvećati njegovi sinovi
ali ne za dugo jer će ubrzo biti podijeljeno na 4 kraljevstva za 4 sina iz prvog braka.

501. Poznato je da je Džingis kan imao mnogo žena. Neki kažu oko 150. Samo od prve je imao 9-oro
djece, mada su i druge žene bile tako plodne. Procenjuje se da oko 17 miliona muškaraca iz
Centralne Azije potiče od oca mongolske države. Genetičari su pratili varijante Y hromozoma koji se
prenosi samo po muškoj liniji DNK i došli do otkrića da zapanjujući broj muškaraca, koji žive na ovom
kontinentu, deli zajedničkog pretka koji je živeo u 13. vijeku.

502. Iako je sam bio nepismen, Džingis Kan je pisanu riječ donio u Mongoliju u 13. vijeku, pozajmivši
pismo od Ujugura, koji su ga prije toga preuzeli od Sogdijana, starog persijskog naroda. Mongolija je
na kratko uvela latinično pismo tridesetih godina 20. veka, ali ju je četrdesetih zamijenila ćirilicom. U
Mongoliji se danas za pisanje koristi ćirilica, dok se tradicionalno mongolsko pismo, koje se piše u
kolonama s lijeva na desno, sve više koristi. Inače, pravo ime velikog Džingis-kana je Temujin.

503. Sa 50 metara visine od kojih je 10 metara podest a 40 metara je sama skulptura, ovo je najveća
skulptura konjanika na svijetu. Izrađena je od 250 tona rosfraja a koštala je preko 4 miliona dolara.
Posjetioci liftom mogu da izađu na vrh konjske glave odakle se pruže prelijep panoramski pogled.

Podest je urađen u gotskom stilu simbolišući da Džingis Kan stoji na evropi a okrenut je na istok, gdje
se vraća dok se u daljini vidi skulptura žene koja predstavlja njegovu majku koja ga željno čeka.

506. Karakorum je bio glavni grad Mongolske imperije u 13. vijeku. Osnovao ga je Džingis-kan oko
1220. kao svoje sjedište (iako u njemu nije boravio dugo vremena). Karakorum je tako postao centar
velike mongolske imperije. U njega se slilo veliko bogatstvo koje je Džingis-kan sakupio na svojim
pohodima. Poslije smrti velikog kana ono je postalo glavni grad za njegove naslednike sve dok Kublaj
kan nije premjestio glavni grad u Peking (Hanbalig) dok su Karakorum uništili Kinezi.

507. Mongoli su bili nadomak osvajanja cijele Evrope. Stigli su do dijelova Njemačke i Poljske, ali su
se, sticajem okolnosti, vratili nazad.

U bitci kod Peći, 1288. godine kralj Milutin je pobijedio bugarsko-mongolsku vojsku goneći ih preko
Dunava i osvojivši Vidin. Srpski narod je ostao pošteđen osvete, jer je kralj odlučio da se povinuje
mongolskoj vladavini. Poslao je veoma bogate darove, između ostalog i svog sina, kao taoca, Stefana
Dečanskog. Stefan je posle deset godina uspio da pobjegne kada je umro Nogai Kan.

531. Kan je izvorno mongolska riječ koja u prijevodu znači vojskovođa. Dodjeljivanje titule „veliki
kan“ zapravo je uzdignulo Džingisa u status cara

532. Inače, pravo ime velikog Džingis-kana je Temujin

533. Ali Džingis Kan je taj koji je uspio stvoriti najveće svjetsko carstvo. Njegova imanja prostirala su
se na 22% čitave teritorije naše planete! Na slici je carstvo u najboljim godinama)

535. Tačno mjesto groba Džingis-kana (vidi) još uvijek nije poznato. Prema legendi, 800 vojnika ubilo
je nekoliko hiljada ljudi koji su se došli oprostiti od preminulog kana. Nakon toga, vojnici su izvršili
samoubistvo kako niko ne bi saznao gdje je sahranjen njihov zapovjednik.
537. Nedaleko od glavnog grada nalazi se najveći kip konjanika na planeti koji prikazuje Džingis-kana
na konju. Spomenik je toliko velik da je na konjskoj glavi izgrađena osmatračnica odakle se mogu
vidjeti veličanstveni pejzaži. Visina spomenika je 50 m, uključujući postolje.

543. Unuk od džingis kana je Kublaj-kan, osvajač Kine.

546. Када су освајали нове земље, Монголи су обично брисали много локалног становништва
што је доводило до њихове бруталне репутације. Монголско царство ипак није било све лоше,
јер је Џингис-кан подстицао верску толеранцију у целом царству, а постојање Пута свиле под
једним правилом олакшавало је трговину свима.

547. Џингис-кан је основао Монголско царство у 13. веку. Постало је највеће суседно царство
на свету након његове смрти. Ујединио је разна номадска племена у североисточној Азији под
једним царством, а затим је напао и освојио суседне земље. Убрзо је готово већи део
Евроазије дошао под контролу Монголског царства. Ове ратне кампање које је водио Џингис-
кан такође су биле познате по својој бруталној природи. Масакри стотина до хиљада невиних
цивила пратили су где год је монголска војска ушла. Стога се Џингис-кан често памти као један
од најбруталнијих и најгеноциднијих владара на свету.

548. Место сахране Џингис Кана је тајна до данас. Каже се да је учеснике сахране убио војник
који се такође убио покушавајући да локацију локалитета одржи у тајности, а зашто је то
учињено питање је до данас