That Nerd has a Secret (PUBLISHED UNDER PSICOM) - INTRODUCTION

by Mikasa_bolabola
2-3 minutes

I have a secret that no one must know.

Kahit nga sarili ko kinakatakutan ko.
Hindi ako halimaw, or I should’ve thought.
Hanggang sa napadpad ako sa isang kakaibang paaralan at natuklasan ko na hindi ako
nag-iisa.
Pero,
I still kept my secret. Because they're afraid of what I can do. Ayokong mawala
ulit sila sa akin. Ayokong layuan nila ako; ayokong layuan niya ako.
Pero sabi nga nila, walang sekretong hindi nabubunyag. Makakakaya ko kayang
tanggapin na mawawala na naman ulit ang mga taong napalapit na sa akin?

I am Shea Alysia Valdemore…

And I have a secret.                  

Shea's last name is pronounced as Val-de-mo-re at hindi Val-de-mor. I was inspired

by Harry Potter kaya naisip ko 'to.

This book is inspired by anime and written by an anime fan. Trailer above! Pag
pasensyahan niyo na at hindi ako pro past time ko lang 'yan since bored ako. Nasa
description sa vid yung mga anime at clips na ginamit ko.

Date started: June 16, 2016

Date finished: February 2020

Chapter 1: Bullied

“Oy, si Shea nandito na!”

“Dali tara na nandito na siya!”

“Hihi! I can’t wait to see her!”

“I’ll bake a cake for her!”

Hay, ito na naman sila. You know why kung bakit nila ako inaabangan? Because I’m
Shea Alysia Valdemore also known as…

“Shea ang itim mo talaga. Ito pampaputi! Hahaha!” sabi ng babae na humarang sa akin
at tinapunan ako ng isang balot ng harina.

Ayon maaga palang naligo na ako ng harina.

“Ito Shea bigay ko sa ‘yo para kuminis naman ‘yang mukha mo. Eww kadiri talaga.”
sabi naman ng isa at pinangbabato ako ng itlog. Nanatili lang akong nakatayo.

“Dahil gagawan kita ng cake, ito white sugar. Hihihi!” May tatlong babae naman na
tinapunan ako ng napakaraming asukal.

Ang lagkit-lagkit ko na. Balot na ang katawan ko ng mga pinang-hahagis nila sa

‘kin. Naramdaman kong parang nag-iinit na naman ang mata ko. Ano ba Shea, sa ilang
taon mo dito di ka pa rin nasasanay sa pambu-bully nila sa ‘yo? No, huwag kang
iiyak. Malakas ka Shea. Hindi sila worth it sa galit at luha mo.

I am Shea Alysia Valdemore…

“Oh my gosh girl! Look what happened to you! Don’t worry I’ll clean you up.”
Maarteng saad ni Katie, ang leader ng kaartehan at nangunguna sa pangbu-bully sa
akin. Hinagisan niya ako ng kalahating-timba ng tubig.

“Hahaha! Is she even human?”

“Of course not! She’s a freak!”

“Hahaha! Alam mo Shea, try mo mag apply bilang artista tapos role mo doon halimaw.
Hahaha! Ay, kahit pala halimaw walang panama sa ‘yo. Hahaha!” And they laugh and
laugh and laugh. Mabilaukan sana kayo.

I was known to be bullied, a nerd, at isang ugly duckling. Yeah, pangit ako.
Kayumanggi, pango, malapad ang noo, makapal na kilay, ngipin with braces, at may
suot na malaki at makapal na salamin. Nagmumukha tuloy akong tutubi.

Tumakbo ako pauwi sa amin. I’m not crying, why should I? Sanay narin naman ako. Sa
apat na taon ko ba namang pumapasok at binubully sa paaralang iyon sinong hindi
masasanay ‘di ba? Although may konting kirot dito sa puso ko, hinahayaan ko nalang.
Di naman ako mabubusog kung magpapa-apekto ako.

“O anak, anong nangyari sa ‘yo? Bakit ganyan ang itsura mo? At bakit ang aga mo
yata?” gulat na tanong sa akin ni mama. Naabutan ko kasi siya sa sala at nanonood
ng morning talk show. Si papa naman nasa work.

“Baking class ma.” sagot ko. Ayokong malaman ni mama na hanggang ngayon ay
binubully pa rin ako. Sa pagkakaalam niya kasi tumigil na sila last year dahil
napagsabihan na. Pero hindi, mas lumala pa nga ngayon.

“Eh bakit ganiyan talaga ang itsura mo? Sumabog ba ang niluluto mo?”

“Ma naman. Kahit hindi na kailangan pasabugan sabog narin naman ‘tong mukha ko.”

“Shea anak, you’re not ugly okay? Bakit mo ba kasi tinatago ‘yan? Bakit kasi ayaw
mong ayusan kita?” she said at lumapit sa akin.

“No need ma. Sige ligo muna ako.” sabi ko at umakyat na sa taas.

Naligo na ako at muling nagbihis ng aking extra over sized uniform. Ini-expect pa
naman ako ng mga teachers doon kasi nga ako lang daw ang maingay tuwing discussion.
Eh sa gusto ko mag-aral eh.

“Balik na ko ma.” sabi ko at tumakbo na sa aking mommy bike. Hindi ko na hinintay

ang sagot ni mama.
Nag-bike ako papuntang school. Hindi pa naman ako late eh. May 30-minutes pa bago
mag start ang first period.

Dumiretso ako sa likod ng school kung saan may daanan doon na ako lang ang
nakakaalam. Wala kasi halos pumupunta rito kasi nga may multo raw. As if maniniwala
ako. Baka nga pati multo takot sa ‘kin eh kaya hindi sila nagpaparamdam.

Nasa labas na ako ng pintuan ng room namin pero may kakaiba. Tahimik ang lahat sa
loob which is very unusual. Usually kasi ang section namin ang pinakamaingay sa
lahat.
Hindi ako tanga para hindi malaman ang ginagawa nila.
Stupids...
Naghintay ako sa labas ng room hanggang sa madatnan na nga ako ng teacher namin.

“What are you doing here Ms. Valdemore? You're supposed to be inside now.”
Nagtataka niyang tanong sa ‘kin.

“Ang ingay po kasi sa loob.”

“Is that so?” sabi niya at dahan-dahang binuksan ang pinto.

A splash echoed in the hallway sabayan pa ng tunog ng bucket. Bumuhos ang isang
bucket ng harina na may tubig sa ulo ni ma’am. Bonus na ang bucket na ngayon ay
nasa ulo na niya mismo.

Maging ang mga classmates ko ay nagulat. They're expecting me though. Hindi naman
ako kasing tanga tulad nila na walang ibang ginawa kundi ang mamerwisyo ng kanilang
kapwa.

“ALL OF YOU! TO MY OFFICE. NOW!”

I smirked. I never thought my revenge would be this easy.
   
--
   
Dito nalang ako tumambay sa canteen. Walang pasok ng first period kasi nga doon
silang lahat sa guidance office. At dahil paborito ako ng mga teachers dito,
malamang hindi ako damay dun. Perks of being a nerd.

“Konti nalang pre mapapasagot ko na si Athena. Ako panalo sa pustahan natin.

Hahaha!”
I know that voice. Nagsimula na namang magwala ang puso ko. It's William, my crush
since second year kasama ang mga barkada niya.

He's really cool kaya maraming babae ang humahanga sa kanya. At isa na ako doon.
Hindi naman siguro masama na ang isang pangit na katulad ko ay magkakagusto ‘di ba?
After all, tao pa rin naman ako. May kinuha ako sa bag ko. It's a love letter.
Ibibigay ko na ito sa kanya. Wala akong pake kung ano ang sasabihin niya basta ang
importante maibigay ko ‘to.

Walang sabi-sabi ay nilapag ko ito sa harap niya. Naka-upo na kasi sila sa table
ngayon. Ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko nang titigan niya ako.

“Ano 'to? Love letter?” tanong niya at tumango ako.

His shocked expression turns into a smirk.

“Oh.” he grinned playfully.

“Guys si Shea binigyan ako ng love letter!” he announced.

Sari-saring reaksyon ng mga estudyante ang lumabas. Merong nandidiri, merong
humahagalpak ng tawa, at meron namang halos sumpain na ako sa sukdulan.

Parang gumuho ang mundo ko. Tumakbo ako nang tumakbo. It hurts. It hurts like hell.
I thought I was ready for this pero ang sakit parin pala talaga. Ganito ba talaga
kapag panget ka?
Siya lang naman ang dahilan kung bakit ayaw kong umalis sa school kahit binubully
ako ng lahat eh.

Dinala ako ng mga paa ko sa river bank malayo sa school. My favorite place.

Doon ako umiyak ng umiyak. I have no friends to comfort me. Wala akong kakampi.
Tanging si mama at papa lang ang maasahan ko pero hindi dapat nila malaman. Ayoko
ng gulo. Alam kong oras na malaman nila iyon, paaalisin silang lahat ni mama sa
school.
Our school was named Valdemore High. A school for elites and rich kids. And yeah,
kami ang may-ari nito.

Chapter 2: Disguise

I decided na hindi na pumasok pa. Dito nalang ako tatambay sa tabing-ilog habang
hindi pa mainit. Siguradong kalat narin naman iyon sa buong campus ang ginawa kong
confession. At for sure, ibu-bully na naman nila ako. Wala pa ako ngayon sa mood
para sabayan ang trip nila.

Ibabato ko na sana sa ilog ang nadampot kong bato nang may sumilaw sa gilid ko.
Natamaan siguro sa sikat ng araw.
Tinignan ko ito at isa itong singsing. It's a ring na pale blue ang kulay ng bato
at parang mamahalin pa kasi ang ganda.

“Hi!” Someone greeted me mula sa taas. Mabilis kong kinuha ang singsing at binulsa
ito.

Bigla siyang bumaba at tumabi sa ‘kin. Napakunot ang noo ko. Sino ba ‘to?

"Bakit ganyan ka makatingin?" He giggled. Yes, he's a guy.

Walang naglakas loob na kumausap sa 'kin dahil nga sa mukha ko. Isa nga raw akong
halimaw. Pero bakit ito hindi yata takot sakin?

“I'm Drew by the way. From Wadeford Academy.” He then stretched his right hand for
a handshake, perhaps?

Tinitigan ko lang ang kamay nito. Kaya pala kinakausap niya ako dahil hindi niya
ako kilala. Pag nalaman niya kung sino ako, tiyak lalayuan niya rin ako. I don't
need friends. I can live without them.
“Mukhang wala ka yatang balak makipag-usap sakin. Hehe...” sabi niya at napakamot
sa batok na parang nahihiya.
Tatayo na sana ako nang bigla na naman siyang magsalita. “Bago lang kasi kaming
lipat ng pamilya ko dito kaya wala pa akong kaibigan kahit isa. Nakita kita at
naramdaman kong mabait ka kaya naisip kong pwede kita maging kaibigan.”
Kaibigan? Tsk.
“Nagkamali ka ng taong pinili na pwede maging kaibigan.” sabi ko at umalis na sakay
ng aking bike.
“Shea!” Bigla siyang sumabay sa ‘kin sakay rin ng kanyang bike.
Kulit din ng lahi nito eh. Teka, paano niya nalaman ang pangalan ko?
"Tigilan mo na ako."
Natahimik siya. Siguro ini-isip niya na ang pangit ko na nga ang sungit ko pa. Pero
kailangan eh.
“Alam mo Shea maganda ka pala.” Nagulat ako sa sinabi niya. Ako maganda? Ini-
insulto ba ako nito? Parang kumulo bigla ang dugo ko.
Tumigil ako sa pag pedal at hinarap siya.
“Alam mo kung wala ka namang magandang sasabihin tumigil ka na. Sawang-sawa na ako
sa pangbu-bully niyong lahat.” mariin kong sabi at mabilis na umalis. Maganda? Tsk.
Dumiretso ako sa park at doon nalang tumambay. Nakakainis! Kung saan maganda na
yung pwesto ko kanina saka pa may dumating.
Nilagay ko yung earphones ko at nakinig ng kanta. Music is my one way to escape
myself from reality. Tinatamad pa akong umuwi ng bahay.
Habang nakikinig ako ng kanta ay biglang may ice cream na tumambad sa harapan ko.
Tumingala ako at mukha na naman niya ang narito.
Kumunot ang noo ko. “Hindi ba sabi ko tigilan mo na ako?”
“P-pasensya na!” sabi niya at yumuko habang nakalahad sa ‘kin ang ice cream.
Mas lalong kumunot ang noo ko na puro wrinkles. Pasensya? Ngayon lang may nagsabi
sa ‘kin niyan.
"H-hindi ko naman sinasadyang ma-offend ka. Hindi naman ako tumitingin sa panlabas
na anyo eh. T-totoo ang sinasabi ko kanina Shea, maganda ka." sabi niya.
Mukhang seryoso naman siya. Hindi naman siguro ‘to isa sa mga pakana nina Katie.
Umusod ako sa bench senyales na pwede siyang tumabi. Parang nagliwanag naman ang
mukha niya.

"S-salamat!" Masiglang sabi niya at umupo.

Hindi na ako nagsalita pa. Mahabang katahimikan ang namayani sa amin.
“Uhm... Ano...”
I know he feels awkward. Let's see kung hanggang saan ang kaya mo.
“T-tanggapin mo sana itong ice cream. Peace offering.” Nahihiyang sabi niya at
muling nilahad sa ‘kin ang ice cream na tumutulo na sa kanyang kamay.
Tinanggap ko naman ito. What's with this guy? Desidido talaga siyang maging
kaibigan ako kahit ganito ang itsura ko?
“Thanks!” sabi ko.
“A-ah! Walang anuman! Hehehe...”
“Wala ka bang pasok?” I asked. Hindi ako ganon kabilis magtiwala. Pero bakit ang
gaan ng loob ko sa lalaking ‘to?
“Hehe wala tinatamad akong pumasok eh.” Sabi niya habang nakangiti. Ang ganda ng
mga ngiti niya.
“Bakit?”
“Ang yayabang kasi ng mga estudyante doon. Akala mo kung sino.” naiinis niyang
sabi.
“Ang pag-aaral hindi naman tungkol ‘yan sa kung ano ang nasa paligid mo eh. Nag-
aaral ka para sa iyong sarili at sa iyong kinabukasan. Hindi sapat ang iyong
dahilan para hindi ka pumasok dahil ayaw mo sa mga kaklase mo. Bakit sila ba ang
mawawalan kung hindi ka papasok? Sila ba ang masisira ang future? Wala kang
mapapala kung magpapa apekto ka sa kanila.” mahabang litanya ko.
Napatigil sya, “Mukhang ang lalim ng pinaghuhugutan mo ah.”
I looked away. After all those years of bullying sinong hindi mapapahugot ‘di ba?
“Binubully ka nila ‘no? Kaya ka ganyan.” Ngumiti siya, “Sabi mo ‘wag mag paapekto
sa mga bagay na nasa paligid mo. Be who you are. Alam kong hindi ka ganyan dati
pero bakit ka nagbago?” He asked.
Binabalik ba niya ang sinasabi ko sa kanya?
“Why do you even care? Kilala mo ba ako?” Tinaasan ko siya ng kilay.
“Woah chill! Haha! Masyadong ka naman yatang hot. Hindi ka pa ba uuwi?” Pag-iiba
niya ng topic.
Tss...
“Uuwi na.” Sabi ko at tumayo na. Dumiretso na ako sa aking bike. Nakakatamad
makipag-usap.
“Hatid na kita. ‘Di ba magkaibigan na tayo?" nakangiting sabi niya at sumakay sa
katabing bike ko. Bakit ba ang kulit nito?
“Bahala ka.” Nagsimula na akong mag pedal at sumabay siya. Kwento lang siya ng
kwento at ako nakikinig lang. Hindi ko alam kung bakit ba magaan ang loob ko sa
kanya.
Masaya siyang kasama ‘yun nga lang siya lang din ang nagsasalita. Naubusan na yata
siya ng kwento kaya tumahimik na siya.
“Bakit ka nakikipag-usap sa 'kin? Di ka ba natatakot?” tanong ko.
Tumingin naman siya sakin at tumambad sakin ang nakangiti niyang mukha.
“Bakit naman ako matatakot?”
“Bulag ka ba o bulag ka lang talaga? Hindi mo ba nakikita ang itsura ko?”
“Bakit ano bang meron sa itsura mo? Wala naman akong nakikitang kakaiba ah.”
Inosente niyang tanong.
Umiling nalang ako at nagpatuloy sa pag pedal. Kakaiba talaga ‘to.
Huminto na ako nang makarating ako sa ‘min.
“Woah, ito ang bahay niyo? Ang yaman niyo pala.” Manghang sabi niya.
“Pasok na ako.”
“Sige ingat! Ang galing nga eh, sa sunod na kanto lang ang bahay namin.” sabi niya.
So sila pala ang bagong lipat dito noong nakaraang linggo.
“Una na ako.” Tumango ako at hinintay muna siyang makaalis bago pumasok sa loob.
“Anak sino yun? Boyfriend mo? Gwapo ah.” Salubong sa ‘kin ni mama.
Napailing ako, “Kaibigan ko lang ma.”
Halatang nabigla si mama sa sinabi ko. Ilang taon narin kasi akong hindi nagkwento
sa kanya tungkol sa kaibigan. Nagtataka nga siya noon kung bakit wala akong
dinadalang kaklase dito sa bahay.
Umakyat na ako sa aking kwarto at doon nag bihis. Napatingin ako sa itsura ko sa
salamin. Ang pangit ko talaga sa ganitong anyo.
Umupo ako sa aking mirror cabinet na punong-puno ng mga cosmetics. Una kong
tinanggal ang aking malaking salamin.  Unti-unti ko ring tinanggal ang mga
makakapal na pekeng kilay at muli kong nasilayan ang aking maayos at totoong kilay.
Sunod ang pekeng ngipin na may braces at tumambad sa ‘kin ang maayos at mapuputing
ngipin. Kumuha ako ng cotton at nilagyan ng make-up remover upang tanggalin ang
makakapal na cosmetics sa aking mukha.
Na-miss ko ito. Na miss kong tignan ang totoong ako. Ang gaan sa pakiramdam at
napaka-presko. Naligo muna ako at blinow dry at sinuklay ang kaninang sabog-sabog
na buhok.
Muli akong tumingin sa salamin, “You really are a goddess Shea.” puri ko sa sarili
ko.
Lastly, tinanggal ko ang aking suot na contacts at tumambad sa ‘kin ang kulay
bughaw na mga mata na kasing ganda ng kalangitan. Bumagay naman ito sa mala perlas
kong kutis. Siguradong magugulat si mama nito kapag nakita niyang nag-ayos ako.
Ewan ko kung ano ang sumapi sakin at nag-ayos ako. I disguised as a nerd for a
reason. I want to prove something for myself.

Chapter 3: Transfer

Nandito na ako ngayon sa tapat ng gate ng school. Hinanda ko na ang sarili ko dahil
panigurado, may mga nakahanda na namang surpresa ang mga estudyante para sa 'kin.
Binalik ko na ang dati kong itsura. The nerd get-up. I stepped in at diretsong
naglakad papuntang hallway. I can sense that every eyes were on me. Tss... as if I
care.
"Shea!" Bigla akong sinalubong ni Katie ng yakap. Ano na naman ba ang pakulo ng
isang 'to?
Si Katie na number 1 sa pangbu-bully sa 'kin yayakapin ako? Tanga ang maniwala.
"I'm sorry for what I've done yesterday. Naisip ko rin kasi na mali pala ang
manakit ng kapwa and I'm really guilty right now. Hope you'll forgive me."
Seryosong sabi niya habang nakayakap sa 'kin.
"Okay lang." Tipid kong sagot.
She let go of me and smiled. Halatang pilit.
"At dahil dyan, we'll treat you something! Yaay! Girls?"
Lumapit yung apat niyang kasama at may dalang sulat? Wait, that's my letter to
William. Binigay ko 'yan sa kanya kahapon. Damn it. Sabi ko na nga ba.
"Narinig namin that you confessed to William yesterday. So dahil friends na tayo,"
at umarte pa siyang parang nasusuka. Nagtatawanan tuloy ang mga estudyante sa
paligid namin. "Sisiguraduhin naming makakarating sa kanya ang message mo."
The crowd formed an isle and there goes William with his squad. Tsk, grabe ang
effort niyo para sa 'kin ha. Nakakatouch. Iiyak na ba ako?
Nagtilian ang karamihan dahil sa kanila. Pati narin ang puso kumakarera na. Dapat
mapigilan ko siya sa pagbabasa!
"Hey babe, do you want me to read the message of this freak?" nakangising tanong ni
Katie.
"Sure babe." He grinned while looking at me.
"So it goes this way, Dear William..."
No, huwag mong basahin. Huwag mong basahin!
"Stop it." I'm burning right now. Parang may gustong kumawala sa aking katawan.
Third Person's POV
Natigilan ang lahat sa nakakakilabot na boses galing kay Shea. Nakatungo siya
ngayon kaya hindi makita ang ekspresyon niya.
"Aww... bakit naman? Takot ka ba na malaman ng lahat na isa ka talagang haliparot?
Ang pangit pangit mo na nga, may kalandian ka pa palang nalalaman. Kasing kapal ng
mukha mo 'yang kalandian mo. Wala kang kwenta. Hahaha! Kanino ka kaya nagmana? Ah,
siguro sa nanay mong haliparot din 'no? Dahil sa sobrang dikit niya sa mga lalaki,
kasing pangit ng ugali niya ang naging bunga-" Napatigil siya nang magsalita si
Shea.
"Don't ever mention my mom here." Nakakakilabot ang boses ni Shea. Natahimik ang
lahat.
Humangin ng malakas na nakapagtataka kung saan galing dahil nasa loob sila ng
building. Nanayo ang mga balahibo ni Katie maging ang ibang nanonood.
Inangat ni Shea ang kanyang mukha at nagulat ang lahat sa kanilang nakita. Her eyes
were blue. Mukhang natanggal yata ang kanyang contacts. Kitang-kita ito kahit
nakasalamin pa siya.
"Kung may haliparot, malandi, bitch, slut, o whore man dito, ikaw yun. 'Wag na 'wag
mong idamay ang ina ko sa walang kwentang pinagsasabi mo na ikaw lang din ang
lumalarawan. You don't know who you're dealing with." she said in an icy voice that
almost pierced their soul with fear. Parang panandaliang kumislap ang mga bughaw
niyang mata dahilan para mapaatras si Katie.
Tahimik pa rin ang lahat. Napipi sa nakita.

"N-nakakatakot siya..." Bulong ng isang estudyante.

Napasigaw si Katie nang masunog ang papel na hawak-hawak niya na kung saan nandon
ang sulat ni Shea para kay William.
"Oh my god!" tili niya maging ang ibang estudyante ay napasinghap.
"Halimaw ka!" William shouted and is about to attack Shea with his fist but what
happened was unexpected, Shea just waved her hand and William went flying unto the
other side of the hallway.
The principal came rushing in together with her assistant and the school janitor.
"What happened here?" tanong ni Mrs. Santos, the school principal at auntie ni
Shea.
"She's a real freak Ma'am!" sigaw ng isang kasama ni Katie at tinuro si Shea.
The principal observed Shea at nagulat siya sa nakita maging ang kasama niyang
assistant at janitor.
"Return to your classes now! Pag may nakita pa akong estudyante sa labas,
automatically you'll be expelled."
Nagmadaling pumasok ang mga estudyante sa classroom. Halatang takot; takot kay Shea
at takot ma-expel.
Tinanguan ng principal ang lalaking janitor. Nilapitan niya si Shea na ngayon ay
nakatayo at nakatulala. The janitor touched her forehead and sent her to sleep.

Shea's POV
Nagising ako at tumambad sa 'kin ang maroon ceiling. This must be my aunt's office.
She loves maroon. Bumangon ako sa sofa na hinihigaan ko at naramdaman ko pang
kumirot ang ulo ko.
"Good thing you're awake." Salubong sa 'kin ni tita.
"What happened?" I asked.
"Nothing really. Bigla ka nalang nahimatay." sabi niya. Nakaupo siya ngayon on her
office chair. The usual image of a principal.
"Oh, okay. Gotta go." kinuha ko na ang bag ko sa katabing sofa pero bigla niya
akong pinigilan.
"And where do you think you're going Alysia?" She stood up.
I sighed heavily, "Stop calling me that. I don't like being called by my second
name."
"But it's a lovely name. Why don't you like it?"
"Do you think that I'm lovely in this form?" Iritable kong tanong.
"Oh," she laughed. Thanks for the insult.
Napakunot ang noo ko. Ano bang meron sa taong 'to? She's very mysterious kahit tita
ko pa siya. Wala akong gaanong alam sa kanya.
"Bakit ba kasi ganyan ang itsura mo?" she asked.
"Shut up. I know you already knew it. I was conscious back there yet I can't
control it. Stupid emotions." I muttered.
All I have to say is I am not what you think of. I am not a normal person. That's
why I disguised as a nerd to keep people away from me. And to prevent myself from
hurting them. Ayoko nang maulit pa ang nangyari ten years ago.
"Pero hindi mo naman talaga ma-kontrol iyan 'di ba? Kahit conscious ka pa. That's
why umiiwas ka sa mga tao dahil baka masaktan mo sila." sabi niya at humalukipkip
sa kanyang upuan.
Nakuyom ko ang kamay ko. Marami siyang alam. Must've been mom telling her.
"I already called your parents. You're transferring." She declared out of nowhere.
"What?!" I exclaimed. No way! This is my school. Hindi ako lilipat.
"You heard it right. Inaasikaso na nila ang mga papers mo doon. Here's your letter
of invitation."
May inabot siya sa 'king golden envelope. May seal ng logo ng isang school at
nakasulat doon ang pangalan ko.
"I'm not accepting this." Mariin kong pagtanggi.
"You must." Mariin din niyang sagot.

"Myrrh Academy? What's so special about this school? Hindi hamak na mas maganda pa
ang school ko dito."
"You'll see." sabi niya at makahulugang ngumiti.
"I'm not going." pagmamatigas ko.
Tumingin siya sa relos niya, "Your parents are already here. You're transferring
whether you like it or not."
Walang sabi-sabi ay biglang bumukas ang pinto ng principal's office at niluwa doon
sina mama at papa.
"Shea, baby..." Mom called.
"No, I'm not coming with you." Bungad ko sa kanila pero hindi na sila nagulat pa.
"You will." Matigas na sabi ni papa.
I heaved out a deep sigh. Bakit pa kasi kinakailangan ito?

Chapter 4: New School

“Yung baon mo andyan na?” tanong ni mama sa ‘kin. Kasalukuyan ko nang iniimpake ang
mga gamit ko.
“Opo,” tipid kong sagot.
Who would expect na isa palang boarding school yun? And students there are not
allowed to get out unless permitted by the school head. Crazy right?
“Mga damit mo? Uniforms, school supplies, medicine—”
“Mom, I’m fine okay?” Pagputol ko sa mga sinasabi niya. Praning masyado eh.
Narinig kong suminghot si mama kaya napatigil ako sa pag-aayos, “I’ll be fine ma.
Don't cry.” pag-alo ko kay mama. My mom is very emotional pagdating sa ganitong
bagay. Bakit kasi biglaan naman ang paglipat ko?
“N-ngayon ka lang kasi mawawalay sa ‘min ng papa mo ng matagal. Hindi na kita
mababantayan ng mabuti.” Muling iyak ni mama.
Parang ako tuloy maiiyak rin. I may be emotionless sometimes pero sensitive ako
pagdating sa pamilya ko. They mean everything to me.
“Eh b-bakit niyo pa kasi ako ililipat? Ayan tuloy umiiyak kayo.” My voice broke
dahil sa pagpigil kong umiyak.
“Kailangan anak. For your protection at sa ika-bubuti mo.” Niyakap ko nalang si
mama at sabay na kaming bumaba. Naghihintay na doon si papa na mukhang umabsent pa
sa kanyang trabaho dahil dito.
“Everything’s ready?” tanong niya sa ‘min.
“Yes hon,” sagot ni mama.
“Teka, bakit suot mo pa ‘yang disguise mo anak? You don't need to wear it there,”
sabi ni papa.
“I need to wear it, Pa to keep people away from me. Para hindi ko sila masaktan.”
Tumungo ako. Naalala ko na naman ang dahilan kung bakit nawala ang nag-iisang
bestfriend ko. It's because of this power. A very dangerous power na hindi ko ma-
kontrol.
“No need na, baby. Myrrh Academy is a special school. Iba ito sa lahat ng paaralan
na nakikita mo. You’ll be safe there. At tsaka yung uniform mo hindi oversized
bahala ka.” Natatawang sabi ni papa.
“Kahit na, pa. Ititigil ko rin naman ito eh. Pag may napatunayan na ako.”
“Okay if that's what you want.” Sina papa at tita ang maghahatid sa ‘kin. Hindi na
raw sasama si mama dahil iiyak na naman daw siya.
“Be safe there okay? Wag mong kalimutang kumain ng tatlong beses sa isang araw.”
Muling bilin sa ‘kin ni mama. Nakaupo na ako sa backseat ng kotse namin habang si
papa naman ang mag d-drive at si auntie naman ang katabi niya.
“Oo ma alam ko na ‘yan.” Ang kulit naman ni mama eh.
“At nga pala nakalimutan kong sabihin, make some friends there Shea.”
Nagpaalam na kami sa isa't-isa at umalis na kami nina papa at auntie. I glanced at
my mother once again at kita kong pinahid niya ang mga luha sa kanyang pisngi.
She's crying again.
Hindi naman dapat ako malulungkot kasi wala rin naman akong maiiwan doon except kay
mama. Wala rin naman akong kaibigan. Oo nga pala, that guy. Si Drew na unang
itinuring akong kaibigan kahit ganito ako. Siguro magtataka iyon kung bakit wala na
ako.
“Alysia matulog ka nalang muna mahaba-haba pa ang byahe natin.” Sabi ni auntie mula
sa harapan.
Bakit ba gusto niya akong tawagin sa second name ko? Naglagay nalang ako ng
earphones at natulog na. Mukhang mahaba-haba pa nga ito.
Nagising ako at kinusot ang mata ko. We're still moving? Gaano ba kalayo ang school
na yun?

“How long have I been sleeping?”

“About 2 hours and half.” sagot ni papa.
“And we’re still not there? Gaano ba kalayo ang Myrrh Academy na ‘yan?”
“Relax young lady. We’re almost there.” sagot ni auntie.
Napatingin ako sa labas at bakit puro puno na ito? “Hindi ba tayo naliligaw?”
tanong ko.
Hello? How can be a school located in the forest. Are they sending me to a jungle
school or something?
“Nope,” Dad answered.
“How can you be so sure? Ilang beses na ba kayong nakapunta dito?”
“We just know.” And I saw them smiled at the rear view mirror. Ang weird talaga ng
pamilya ko.
Thirty minutes passed when I saw something. Nakalampas narin kami sa masukal na
kagubatan. A very huge gate with a big letter ‘M.A’ indicated in the middle ang
sumalubong sa ‘min. The gate looks elegant with it's gold and black color. So as
the walls surrounding the area.
“This is it?” I asked with amusement.
“Yes,” sagot ni auntie.
"Are you sure this is a school? It looks like a gate to a kingdom in fairytales.”
I never heard this school before. At bakit parang tago talaga ito? Napatingin ako
kay papa when he muttered something na hindi ko naman maintindihan and suddenly the
gate opened. Was that some kinda password?
I couldn't help myself from hiding my amusement. I was totally amazed. The place is
so magical like everything is sparkling. From fountains at the center ground of the
entrance, to the plants at the center isle, up to the buildings, it feels really
magical.
“Namiss ko ang mukha mong ‘yan anak. That expression is the same when me and your
mom brought you to the amusement park when you were little.” sabi ni papa.
“That was before dad.” sabi ko at binalik sa normal ang expression ko.
Ang dami ring mga estudyante ang narito sa labas ng gate at mukhang kararating rin
nila.
Bumaba na si papa at binaba rin ang mga gamit ko. Teka, hindi nila ako ihahatid sa
loob?
“Good luck Aly.” sabi ni auntie. First tinatawag niya akong Alysia, ngayon Aly na?
“What for?” takang tanong ko.
“For your entrance exam.”
Kumunot ang noo ko, “Entrance exam? Akala ko ba na enroll niyo na ako?”
“Tapos na nga. Entrance exam nalang ang kailangan mo para makapasok ng MA.” sabi ni
papa at pinag buksan ako ng pinto.
“Ano? Nauna pa ang enrollment bago ang entrance exam? Seriously?”
“All students please fall in line. All students please fall in line.” anunsyo nung
speaker. Hindi ba nila kami papasukin manlang?
“Here,” May binigay sa ‘kin si auntie na necklace. Black ang pendant nito na shield
ang itsura.
“Hindi ako mahilig sa accessories.” sabi ko.
“Hindi naman ito ordinaryo eh. Use it pag sa tingin mo ay kailangan mo.”
I accepted it while giving her a confusing look.
“We gotta go. Take care and good luck. I know you can pass the exam.” sabi ni
auntie at pumasok na sa kotse.
Niyakap naman ako ni papa bago niya pinaharurot ang kotse paalis. They are really
weird.
Nilibot ko ang paningin ko. Nakapasok narin naman kami ng gate at nandito kami sa
napakalawak na field nila. Maingay narin ang paligid dahil sa daming estudyante rin
ang nandito.

Chapter 5: Entrance Exam

Nakatayo kaming lahat dito sa harap ng napakalaking double-door sa field. Bigla

nalang siyang lumabas out of nowhere.
Should I use my power? Why do I have this feeling na now is not the time?
“Yosh! I can't wait!” Biglang tumabi sa ‘kin si El with her eyes full of
determination.
‘Di ba siya natatakot sa ‘kin?
“El, can I ask you something?”
“Ano yun?”
“Ano bang... school ito?”
Nag-aalangan pa kasi ako kung totoo ang hinala ko. Kasi malay mo, science school
lang pala ito with super advanced technology.
She gave me that what-are-you-talking-about look, “Uhh... Myrrh Academy? School of
special beings?” She answered na parang nagtataka kung bakit ganon ang naging
tanong ko.
Now it's confirmed. Ngayon alam ko na kung bakit sinasabi nina papa na hindi ito
ordinaryong school. This school is for someone like me.
“So... what is your ability?” I asked.
Ngumiti siya sakin, “I can read minds.”
So that means kanina niya pa ba nababasa ang nasa isip ko?
“But I can’t read yours which is strange. Sinasarado mo ba ‘yan?” Casual na tanong
niya sa ‘kin. Kung makapag-usap siya parang normal lang ako at hindi nakakadiri ang
itsura.
Umiling ako. I'm not closing my mind. Hindi ko nga alam kung pano isarado ito eh.
“Each one of you has a weapon accessory in your body. Use them to help you kill
those monsters and gain points.” anunsyo sa speaker.
Makakaya ko kaya ito? Will I pass this exam? Gagamitin ko na ba ang kapangyarihan
ko? Pero kasi... parang may hindi tama kung gagamitin ko na ngayon eh. Hindi ko rin
alam kung ano ang ability ko.
Napatingin ako kay El. She pressed her hairpin na naka-clip sa ulo niya then bigla
nalang ito naging axe! Sobrang laking axe na double-headed pa pero parang ang gaan-
gaan lang niya kung hawakan. Ayon pala ang weapon accessory niya? How about me?
Nagsilabasan na rin ang iba't-ibang weapon accessory ng ibang estudyante at ako
lang yata ang wala.
“Di mo ba gagamitin ang weapon accessory mo Shea?” Tanong niya sa ‘kin.
“I-I don’t have one.” Siguro babagsak na ako nito. Ni hindi ko nga ito napaghandaan
na may ganito pala at wala akong alam na pwede kong gamitin o tumulong manlang sa
‘kin.
Tinignan niya ang kabuuan ko, “How about your ring?”
Napatingin ako sa singsing ko na napulot ko sa river bank kahapon, “It's nothing
special. Nakita ko lang ito sa tabing-ilog kahapon.”
“O come on Shea! Anyone can tell that it has magic. Tignan mo, yung bato hindi mo
ba nararamdaman na parang kakaiba ‘to sa lahat?” Hinawakan niya yung kamay ko kung
nasan ang singsing.
“I-I have no idea.” Is it a coincidence na nakita ko lang talaga ‘to o binigay
talaga sa ‘kin?
“Now you have. Ganito, pakiramdaman mo kung ano ang nilalaman ng singsing mo.
Ipikit mo ang mga mata mo then concentrate. Huwag mong pansinin ang mga ingay sa
paligid.”
Sinunod ko ang sinabi niya. I can't believe na may lumalapit sa ‘kin ngayon at
hindi niya ako inaaway o iniwasan. Kakaiba talaga siya.
Ang nakikita ko lang ngayon ay para akong nasa space. Punong-puno ng mga bituin and
other heavenly bodies. Then far from me, may unti-unting nabubuong shadow. It has
the shape of a sword. Then sa hindi malamang kadahilanan, kusang bumuka ang bibig
ko at sinabing,

“Sword of Destruction, I summon you.”

   
--
        “Good luck students!” Huling sabi ng sa speaker bago tuluyan nang bumukas
ang pinto.
Sabay-sabay silang pumasok sa loob at iisa lang ang nakikita sa kanilang mga mata.
Determinasyon.
Naiwan ako sa labas at nakatulala.
I'm scared. I am always scared.
Paano kung hindi ko na naman ma control ang kapangyarihan ko? Paano kung may
masaktan ako? Paano kung may makakaalam ng sekreto ko? Paano pag bumagsak ako?
I looked at may sword na hawak-hawak ko ngayon. Ito yung sinummon ko kanina. Itim
ang handle niya na may bungo sa gitna. Para siyang sword ng isang knight dahil sa
laki nito. Nakakatakot din ang blade niya na kahit madaplisan ka lang nito ay
parang mahihiwa ka na.
Something inside me has this urge to pass this exam. Maybe this academy can help
discover what really I am.
Tumakbo ako papasok. Wait for me dumbasses.
As I enter, sumarado na ang gate at tumambad sa ‘kin ang masukal at nakakatakot na
gubat. Marami na ring mga nilalang ang patay.
Must have been the first students who entered the illusion. Biglang may nagbato ng
card sa harap ko at tinamaan ang isang halimaw na nasa gilid ko na pala.
I stood frozen. This is my first time encountering this kind of creature. And I
know I'm not ready.
“That would be 150 points.” sabi ng babae na tumira ng cards.
150? Samantalang ako 0 points pa rin? Damn, I need to find those creatures.
I ran deep into the forest. Ang dami nang mga patay na nilalang sa paligid. Shocks,
baka inubusan na nila ako.
Napatigil ako sa pagtakbo nang biglang may sumulpot na halimaw sa harap ko. His
large and sharp teeth were enough para mapaatras ako. Pulang-pula rin ang mga mata
nito na anytime ay pwede na akong lapain.
“12 points.” bulong ko.
He growled and looked me. He’s salivating as he opened his mouth ready to capture
his prey. Hinigpitan ko ang hawak sa espada ko. I won’t use my power. Walang dapat
makaalam nito dahil baka hindi ko pa ito makontrol.
I ran towards him while shouting. I'm gonna kill and get some points you monster!
“Yah!” I thrusts my sword into his chest where I think his heart is pero iba ang
nangyari.
Tinignan niya lang ito na parang wala lang. Hindi agad ako nakarecover sa
pagkagulat kaya hindi agad ako nakagalaw. Hanggang napansin ko nalang na papunta na
ang kamay niya sa akin. Tumilapon ako sa puno malayo sa gawi niya kanina.
“Aargghh!” Napadaing ako sa pinsalang natamo ko. Damn, the pain is very realistic.
Nanghihina akong tumayo dahil nanlalabo na ang paningin ko dala sa lakas ng impact
ng pagkakatama ko sa puno.
I need to get my sword out from his chest. Pinahid ko ang dugo sa pisngi ko.
Kailangan ko siyang patayin bago pa may makauna sa akin.
Muli akong tumakbo pabalik sa nagwawalang halimaw. Parang umiikot pa ang paningin
ko pero kaya ko pa naman. Kumuha ako ng bato at binato sa kanya. Tinamaan siya sa
ulo kaya muling bumalik ang atensyon niya sa ‘kin. Where is your weakness monster?
Akma na niya sana akong dadamputin pero bigla akong tumalon at pumatong sa malaki
at mabalahibo niyang braso. I don't know where did I get this agility but it feels
amazing. Tumalon ako sa isa pa niyang braso na dadamputin rin sana ako.
I am already inches away from my sword. I jump towards it and grab it with all my
might as I uses my whole body to cut through his thick skin. Kahit manlang dito
masugatan ko siya.
“Graaaawwrr!” Daing niya dahil sa sugat na natamo sa kanyang dibdib. Hindi ko
inaasahan ang sunod na nangyari. Nagwala siya at muli na naman niya akong hinampas
ng malaki niyang kamay. Tumilapon ako sa harapan niya. Napaubo ako ng dugo at
ramdam ko na na parang hindi na yata kakayanin ng katawan ko.
I look at the monster and he's one step away from me. He madly looked at me na
parang gustong-gusto na niya akong patayin. Wala na akong lakas. Kinuha ko ang
weapon ko at ginawang support upang makatayo. But his foot is already above me and
about to crush my body.
Napapikit nalang ako. Game over I think. A worthless nerd was kicked outside the
academy with zero points.
Hinintay ko nalang na apakan niya ako pero hanggang ngayon wala parin. I heard a
sudden growl kaya napadilat ako at nakita ko na dumadaing na sa sakit ang halimaw.
There is a chain tied on his entire body and its so tight it looks like he’s about
to explode.
Lumu-lobo ang buong katawan niya at tanging lumulusot lang ay yung part kung saan
nandoon ang chain. Mas lalo pang humigpit ang kadena hanggang sa sumabog ang
halimaw and his parts were spread all over the place. Gross.
“Are you okay?”
May nakita akong babae mula sa likod ng halimaw kanina. She's holding a chain whip
and she looks very angelic. Puti ang kanyang buhok at maliit lang ang kanyang
katawan. Ang hinhin din ng boses niya. I can’t believe that she’s the one who
killed that monster!
Tinulungan niya akong tumayo. “Buti nalang nakita kita. Bakit hindi mo ginamit ang
kahit isa sa mga abilities o power mo?” tanong niya sa ‘kin. Her voice is so soft
and gentle like a lullaby dahilan para kumalma ako.
Hindi ko siya sinagot at sinikap ang sarili kong tumayo mag-isa. Hearing what she
said, I think madami silang ability at isa lang ang kapangyarihan nila. Pero ano ba
ang pinagkaiba nila?
“Thanks.” sabi ko. Naligtas nga ako sa pagiging game over pero wala parin akong
points.
Nagsimula ulit akong maglakad gamit ang espada ko bilang suporta. Ang sakit na ng
katawan ko pero kailangan ko maka-gain ng points kahit five lang.
“Uhmm...” she uttered pero patuloy parin ako sa paglalakad.
“Y-you know I can help you.” Nahihiyang sabi niya kaya napatigil ako.
“Naka 926 points narin ako kaya pasado narin naman ako. Wala namang sinabi ang
headmaster na bawal magtulungan eh.” litanya niya.
926 points?! Tapos ako zero pa rin? Gaano na ba katagal nang magsimula ang exam? We
only have one-and-a-half-hour para matapos ‘to.
Simula nang magpanggap ako bilang isang nerd, hindi ako umasa sa tulong ng iba.
Nakaya kong tumayo sa sarili kong mga paa but now, I feel so helpless.
“Uhmm... you see 45 minutes nalang bago matapos ang exam.” sabi niya. I sighed.
“Thank you.” mahina kong sabi. I guess it couldn't be helped.
Nagliwanag naman ang mukha niya, “Of course! You can count on me. Ako nga pala si
Cein Azura Olieta. You can call me Cein.” pagpapakilala niya.
“Shea Alysia Valdemore.” Pagpapakilala ko rin.
“We don't have much time. Kailangan makaabot ka kahit 500 points manlang.” sabi
niya.
Tahimik lang ako. Hindi ko rin alam kung anong gagawin ko eh basta kailangan ko
lang magkapoints.
“Why don't you put some of your power on your sword? Hindi ‘yan gagana kung ganyan
lang siya. Look at my chain whip, I put some of my powers into it.” suhestiyon
niya.
Yun nga rin ang pumasok sa isip ko kanina kaso nga hindi ko makontrol at baka may
mapahamak pa.
“Hindi na kailangan. What I need is to gain points without using any abilities or
power. I know it sounds difficult but not impossible.” she nodded.
“Kaya pala mukhang nahihirapan kang kalabanin yung 12 points kanina. Well, kung
‘yan ang gusto mo, hahanap tayo ng 5 points then iyon ang papatayin mo. Don't worry
para lang silang mga sea urchins and all you need to do is dodge their spikes and
cut them in halves.” pagpapaliwanag niya at tumango ako. All I need is to kill 100
of those sea urchin-like creatures to get passed.
“Let's go.”

Chapter 6: Continuation

I motioned my sword and cut that cute sea urchin-like creature in front of me.
“Yay! That would be 125 points!” Masiglang sabi ni Cein matapos kong patayin yung 5
points.
They are too adorable that makes me want to carry them home yet, I need to kill
them to pass this exam.
“Tara maghanap pa tayo I'm sure hindi pa naman sila nauubos.” sabi ni Cein at
naglakad na kami.
Sa wakas nagka-points narin ako kahit papaano by the help of her. Everytime na may
nae-encounter kaming mga malalaking points ay sinasakal niya lang ito ng chain whip
habang ako ang pumapatay.
“30 minutes remaining.” biglang may nagsalita sa paligid. Must have been the
teachers monitoring us.
“Bilis maghanap pa tayo!” sabi niya at tumakbo na naman kami.
Habang tumatakbo kami ay pakapal ng pakapal ang hamog sa kagubatan. Damn, it’s
getting harder to get those creatures. Halos zero visibility na ang dinadaanan
namin. May maririnig ka ring iilang ungol ng mga nilalang dito at ang iba ay boses
ng mga estudyante. I wonder kung may na game over na ba.
“Shit!” I cussed silently nang madapa ako sa nakaangat na ugat ng puno. Guess being
a nerd is getting already in me. Bumangon ako at pinagpag ang dumi sa damit ko.
“Cein?” tawag ko pero mukhang naiwan na niya ako.
Great, mukhang ako na naman mag-isa. Ang kapal na talaga ng hamog sa paligid at
parang anytime may bigla nalang aatake sa ‘kin.
“Dapa!”
Hindi pa nga ako naka-react when a series of arrows passed just right beside my
face! Nadaplisan pa nga ang pisngi ko pati ang tenga ko. Ang dami ko na ngang sugat
nadagdagan pa.
“Bingi ka ba?! Sinabi kong dapa ‘di ba? Buti nalang magaling ako umasinta. Tsk!” A
guy suddenly appeared from the fog and I can already tell that he's an asshole.
Parang isang hunter ang pananamit niya at may bitbit pa siyang bow and arrow.
I was still stunned from what happened kaya hindi agad ako nakasagot.
“Kaya pala. Isa ka lang palang hamak na nerd na lalampa-lampa. Dapat isinama narin
kita sa 17 points na pinatay ko sa likuran mo baka umayos pa ‘yang mukha mo.”
Mariin na may kasamang tono ng panlalait ang sabi niya sa ‘kin.
Tahimik lang ako habang unti-unting inaabsorb ng sistema ko ang nangyari. Sanay
narin naman ako sa ganyan.
“Tandaan mo ‘to lampa, oras na humarang ka pa sa dinadaanan ko hindi na ako mag-
aatubiling patalsikin ka sa exam na ‘to.” he said with an evil grin. Whatever I
don't care.
“That would be 1,354 points.” Mayabang na sambit niya bago umalis. Ilang saglit pa
ay may narinig na naman akong ungol ng halimaw and I'm sure na siya na naman ang
may gawa ‘non.
“20 minutes remaining.” anunsyo ng boses na nag mo-monitor sa amin.
Nahihirapan man ako dahil sa natamong pinsala ko kanina ay sinikap ko paring
tumakbo upang maghanap pa ng 5 points pero shet lang ang dami nang patay na
creature.
Buti nalang at may nakita akong nagkukumpulang mga 5 points kaya agad ko silang
pinatay lahat. I already have 480 points. 20 points nalang ang kailangan and that
means I need to find four more of those sea urchin-like creatures.
“10 minutes remaining.” muling sabi nung nagmo-monitor sa amin.
Panic is not in my vocabulary kaya pinilit kong maging kalmado. Nagsimula ulit ako
maglakad sa zero visibility na gubat. Ang dami ko nang nadadaanan na patay na mga
creature at parang nasa forest of massacre ako sa daming dugo na nagkalat sa lugar.

I wonder kung ano nang ginagawa ni Cein ngayon? Nag-aalala kaya siya? Napa-iling
ako. What was I thinking? Nobody cares for me except my family. Siguro sinadya niya
rin talagang iwan ako kasi napagtanto niyang nakakadiri at isang mahina ang kasama
niya. O well, walang samaan ng loob sanay narin naman ako sa mga ganyan.
A sudden roar ang nakapag-alerto sa sistema ko. The sound is very intimidating that
it gave me chills down my spine. Hindi yun 5 points sigurado ako. Tumakbo ako
habang sinusundan ko ang tunog na iyon. Wala na akong ibang choice dahil pag
maghanap pa ako ng five points ay baka maubusan pa ako ng oras.
I gripped my sword tightly habang papalapit ako sa kinaroroonan ng halimaw. Palakas
ng palakas rin ang kabog ng dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit. Medyo manipis na
ang hamog sa part na pinupuntahan ko pero mahirap parin makakita.
“Nakakainis!” utas ng isang boses lalaki. That voice seems familiar.
Tumakbo ako and there I found the guy earlier cornered into a big rock by a huge,
hairy and hideous monster. By the looks of it, mukhang nahihirapan rin ang kumag na
kalabanin ito gamit ang pana niya. Is that a 20-point monster? Pero bakit hindi ko
yata nakita siya kanina sa big screen bago mag start ang exam?
   
Third Person's POV
  
Lahat ng mga in-charge sa monitoring ng entrance exam ay nakatingin sa parte kung
saan nandoon si Shea. Kanina pa kasi sila nagtataka kung bakit hindi siya gumagamit
ng kahit anong ability.
“I think we should call out the exam Sir. A demon had entered the illusion." sabi
ng isang personnel sa headmaster na in-charge sa illusion.
Ngunit nanatili lamang nakatingin ang headmaster sa monitor kung saan nandoon si
Shea, ang mayabang na lalaki at ang demon na sinasabi nila. Yes, that creature is
not part of the illusion but rather an intruder from the underworld.
“Not yet. Just wait for my signal.” sabi ng headmaster.
“But Mr. Millet that girl has no potential at all. Baka masaktan pa siya at madamay
pa ang academy dahil sa kapabayaan natin.” Pagtutol ng kanyang secretary.
Hindi na sumagot si Mr. Millet at seryoso siyang nakatingin sa monitor at
inoobserbahan ang mga estudyanteng nandoon.
Sa dako naman nina Shea ay hindi na niya alam kung anong gagawin. 12 points nga
nahirapan na siya, ito pa kayang demon?
Hindi siya napapansin ng demon ngayon kasi doon ang atensyon niya sa lalaki. Tila
gutom na gutom ito sa kaluluwa ng isang tao sa paglalaway nito. Dinuraan ng lalaki
ang matulis na bahagi ng kanyang arrow at tinira ito papunta sa halimaw. Ngunit
tila wala itong epekto.
Bakit niya ba ito dinuraan? “Shit!” he cussed dahil hindi manlang ito tinablan.
Nanlaki ang mata niya nang makita si Shea. An evil idea popped in his head.
“Hey there monster! See that girl over there?” sabi niya at tinuro si Shea na
sumisilip sa likod ng puno.
Nanigas naman ang katawan ng babae at di makagalaw dahil sa takot. Ngayon lang siya
nakakita ng ganitong mga nilalang kaya natural matatakot siya. Ngunit hindi niya
ito pinapahalata kahit nanginginig na ang buong sistema niya.
“Once I get out here I'm gonna rip your head off.” Pinapatay na niya ng mura ang
lalaki sa utak niya. Bakit niya ito ginagawa? Ano ba ang atraso ni Shea sa kanya?
“Hindi ba mukhang masarap? Siya nalang kaya ang kainin mo? Di rin naman ‘yan
makakalaban sayo eh. Ayaw mo ‘non, hindi ka na nga masasaktan, mabubusog ka pa.”
nakangising saad nito. At doon na nga napunta ang atensyon ng halimaw.
“3 minutes remaining.” mas lumakas ang kabog sa dibdib ni Shea dahil mauubusan na
siya ng oras. Kung hindi nalang sana siya pumunta dito.
Hindi aware ang dalawa na isang demon na pala ang kinakalaban nila at hindi na ito
kontrolado ng ilusyon.
Napamura sa gulat si Shea nang bigla itong tumalon sa direksyon niya. Kahit sobrang
laki nito ay nagawa nitong tumalon at gumalaw ng sobrang bilis.
Mas bumilis ang tibok ng puso ni Shea. Maliban sa takot na nararamdaman niya ay may
iba pang sensasyon ang bumabalot sa buo niyang sistema.
Nakakadiri tignan ang halimaw. Parang gagamba ang posisyon nito habang nakatingin
sa dalaga na naglalaway. Kita rin ang matatalim na ngipin nito habang nakangiting
nakatitig sa babae.
“Gross.” That what she thinks.
The demon is about to crush her with it’s fist but she immediately dodged it.
Paulit-ulit na ginawa ng halimaw iyon pero naiiwasan niya lang. The guy was
impressed of her agility by how she dodged every attack of the demon. Hindi niya
akalaing ganito kabilis ang galaw nito the fact that she's just a nerd.
“60 seconds.”
Naalarma si Shea na kaonti nalang ang oras na natitira ngunit di pa siya nakakaabot
sa minimum points na required sa exam upang makapasa.
Naghahanap siya ng tiyempo at nandyan parin ang kakaibang sensasyon na nararamdaman
niya. Hindi niya ito naramdaman nung unang encounter niya sa unang mga halimaw.
Somehow she feels excited. The guy smirked. Bumunot siya ng arrow mula sa kanyang
likuran at tinutok ito kay Shea. Mukhang gusto niya talagang pahirapan ang dalaga.
“20 seconds.”
Desperada na si Shea. All she thinks right now is to kill that beast and gain
points in order to pass the test. Ang akala niya, 20 points lang talaga ito.
“10 seconds.”
The guy slowly stretched his bow to charge his arrow. He’s aiming at Shea.
“Tignan natin kung anong kaya mong gawin.” ani nito sa kanyang isipan.
Samantala ang halimaw mukhang nairita narin kaya unti-unti siyang kumolekta ng itim
na enerhiya sa paligid upang itira kay Shea.
“Five...”
Napatigil si Shea at napatungo. The skull in her sword glows until it covers the
whole weapon. Itim na liwanag ang bumabalot dito.
“Four...”
Her eyes once again turned blue ngunit hindi ito napansin ng lalaki o ng halimaw.
“Three...”
She's already desperate. She needs to pass this exam. The guy released the arrow.
The demon is still charging for it’s attack.
“Two...”
Pero hindi inaasahan ang sumunod na nangyari. Mabilis na gumalaw ang mga kamay ni
Shea at hinablot ang pana na papunta sa kanya. Katulad ng espada niya ay nabalutan
rin ito ng itim na liwanag.
“What the—!” Gulat ang lalaki sa nangyari.
Tumakbo si Shea papunta sa demon dala ang pana at espada. Sakto namang tumira na
rin ang demon papunta sa kanya but there seems to be an invisible force in front of
her deflecting the attack towards the side as she continues to charge forward.
“One...”
She thrust both the arrow and her sword into the head of the demon which cause the
demon to roar in pain. Yes, the heart of the demon is located in its head while the
brain is in its chest. Shea is clever enough to notice that.
“Die.” she murmured.
And it just a snap, the demon turned into ashes.

Chapter 7: Result

Nakaririnig ako ng ingay sa paligid. Pakiramdam ko, ang bigat-bigat ng katawan ko.
"'Oy, Shea, gising ka na ba?" may tumatapik nang mahina sa pisngi ko.
"Hayaan mo na kasi nanghihina pa 'yan."
"Eh, malapit na i-announce 'yong mga qualified, eh."
Minulat ko ang mga mata ko and there are two girls looking at me. They seem
familiar, sino nga ang mga 'to?
"Thank goodness! Gising ka na, makakatayo ka ba?" asked the girl with a shoulder
length hair.
Agad akong tumayo at inayos ang suot ko. I'm lying in the middle of the field kung
nasaan kami bago pumasok sa illusion kanina. I guess it's already finished. Did I
kill it?
"Uhmm . . . Shea-chan, are you okay?" tanong na naman ng isang babaeng mala-anghel
ang mukha at may maliit na boses.
My brows furrowed. Sino nga ang mga 'to? "Don't tell me hindi mo na kami
naaalala?!" the girl with the short hair exclaimed.
Napailing ako. "Wala pa ngang tatlong oras tayong nagkakilala 'tapos nakalimutan mo
na ako? That hurts, you know? By the way, I'm Eloiny Marvell. The girl earlier,
mind reader and tracker are my abilities, and zero gravity is my power. Sorry nga
pala kung hindi kita nasamahan sa exam kanina. I'm filled with excitement kaya
medyo nagiging makakalimutin ako," paliwanag niya.
Naalala ko na. Siya 'yong may dalang maraming gamit kanina at tinulungan ako upang
mapalabas ko ang weapon accessory ko. Speaking of gamit, where are my stuffs?
"Hello, I'm Cein Azura Olieta, if you still remember me. Pasensya na, Shea, kung
naghiwalay tayo kanina. Huli ko na kasi napansin na wala ka na pala sa likuran ko,"
paliwanag no'ng babaeng maputi at mala-anghel ang mukha.
Naalala ko na. Siya 'yong babae kanina na niligtas ako sa 12 points at tumulong sa
'kin.
"Wala 'yon. Salamat pala sa lahat ng tulong n'yo. Kahit ganito ang itsura ko,
tinulungan n'yo pa rin ako."
Ngumiti naman sila. "There's nothing wrong with your looks," nakangiting sabi ni
El.
"Yeah. Kaya nga hindi ko maintindihan kung bakit binubully nila ang mga nerd, eh,"
dagdag ni Cein.
Ganyan kasi ang mga tao. Mapanghusga.
"Anyway, okay ka na?" tanong sa 'kin ni El.
Tumango naman ako. Pero ano ba'ng nangyari? Every time I use my power, I become
unconscious. My body is still not compatible in this kind of power.
I notice that some students are looking at me. Some are even whispering. Oh, well,
I'm used to it. Napansin ko lang na mas kumonti 'yong estudyante ngayon kaysa
kanina bago mag-start ang exam. I guess they're already eliminated.
"Nakapasa kaya ako?" I muttered.
Tumingin naman sa akin si Cein while smiling. "You will never believe what happened
to you, Shea-chan," sabi niya sa 'kin.
Napahinto ako. Sh*t. Did they saw it? My secret? I must have done something while
I'm not in myself.
"Yeah! Kahit nga kami, nagulat, eh. An arrow guy carried you outside the illusion!"
Eloiny exclaimed.
Someone carried me? Who? Wala namang may pakialam sa kagaya ko, ah.
"And he is so hot. Yummy!" dagdag pa ni El.
"El nee-chan!" sita sa kanya ni Cein.
Hindi ko alam na ganito pala ang mga nakilala ko. But nah, wala akong pake sa kung
sinuman 'yon.

All I need to do is find that jerk who baited me into that 20-point monster. I'm
definitely going to rip his head off. Mukhang nagamit ko na naman yata ang
kapangyarihan ko unconsciously.
"Hello, students! May I have your attention, please?"
A big screen appeared again in the middle of the field with the headmaster
displayed on it. Natahimik naman ang mga tao dito at doon napunta ang atensyon.
"'Ayan na! 'Ayan na!" El exclaimed excitedly.
"Nakakagulat ang mga results ngayon dahil hindi namin inaasahan na out of 507
students who were invited in the academy and took the preliminary test, only 35
survived and the rest was already kicked out," diretsong anunsyo ni Sir Millet.
Napuno ng bulungan ang paligid. Different reactions are heard. Some are very proud;
some are crying while the others are just chill. Pero 'tong mga katabi ko, parang
mga sinapian kung makareact. I can't believe that I'm already interacting with some
people today. At sila pa talagang mga weirdo ang nakilala ko. Napangiti ako sa
naisip ko.
"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. Here is the list of passers in the exam. The
list was based on how many points you've gathered during the test," sabi ni Mr.
Millet.
Another hologram appeared beside the screen dito sa field at doon nakalista ang mga
nakapasa.
Pumikit muna ako at humingang malalim bago tumingin. I mentally crossed fingers.
Did I make it?
I am searching for my last name. Wala na akong pake sa kung sino ang nauna basta
ang importante, makita ko ang last name ko.
Pero nanghina ako at bumagsak ang mga balikat ko nang hindi ko nakita ang pangalan
ko. I guess wala nga talaga akong kwenta. I didn't kill that 20-points monster. I
hate to admit it but I failed. When I started to disguise as a nerd, hindi ko pa
naranasang bumagsak sa mga exam. Dito lang. Hindi nga talaga siguro para sa akin
'to.
Napatingin ako kina El and Cein. They look very happy dahil nakapasa sila. So as
the students here in the field.
But wait . . .
Bakit ako lang yata ang nandito na bagsak? I should be kicked out in the academy by
now.
"Congratulations! Especially sa top 3 ng exam. Kindly go on stage to be
recognized."
Umakyat na ang top 3 students sa stage. I can't believe na nasa second place si
Cein. I'm happy for her.
"Ang galing talaga ng babaeng 'yan. Kung tingnan mo, parang 'di makabasag pinggan,
eh. Pero kung makapatay ng mga halimaw kanina, parang halimaw din siya," sabi ni El
sa tabi ko habang nakatingin kay Cein sa stage.
Oo nga, hindi ko natanong kung ano ang ability at power niya. Ano kaya 'yon?
"Magkakilala kayo?" tanong ko.
"Yep. We're schoolmates. Nagulat nga ako noong nagkasalubong kami kanina sa
illusion. Hindi ako makapaniwala na katulad din natin siya," litanya niya. Kaya
pala mukhang close sila. Buti pa sila, nakapasa.
"Sayang, rank 18 lang ako. Pero sige na lang. At least, pasado. Wait. Ikaw, Shea,
ano'ng rank mo?"
"Wala," sagot ko.
"Huh? What do you mean wala?" naguguluhan niyang tanong.
"Wala. Hindi ako nakapasa," diretsang sagot ko.
"Eh?! Kung ganoon, bakit ka pa nandito? I mean, hindi ba dapat napalabas ka na ng
system sa exam? No offense meant girl, ah."
"Hindi ko rin alam."

Chapter 8: First Day

Minulat ko ang mga mata ko and checked my phone na nakapatong sa mesa katabi lang
ng higaan ko. It's exactly 6:00 a.m. Hindi ko na kailangan ng alarm dahil kusa
nalang ako nagigising ng ganitong oras. It's what they call body clock.
Magkaiba ang sched namin nina Cein at El. Their class starts at ten o'clock while
mine is 8. I think they based our schedule sa points na nakuha namin.
Niligpit ko muna ang higaan ko bago dumiretso sa banyo upang maligo. Tinanggal ko
muna ang  disguise ko bago tuluyang naligo.
-
  
Papunta na ako ngayon sa first subject ko and I don't know where the hell that room
is. PR7 ang nakalagay sa schedule. Dapat naglagay manlang sana sila ng map para 'di
maligaw ang mga bagong students nila dito. Buti sana kung maliit lang ang campus
nila, eh.
I feel really uncomfortable wearing their uniform lalo pa't' di na ako sanay mag
suot ng hindi oversize na damit. Saka ang ikli ng palda kainis. Sino ba nagpauso ng
ganitong uniform?
Puting long sleeve sa loob na pinatungan ng dark green coat na may tatlong butones
sa baba, exposing the dark green bow na na nakatali sa puting blouse ko. Tapos
maikling green pleated skirt at itim na knee socks at sapatos. Kung makabalot itong
uniform nila, parang may winter naman dito.
(A/N: Uniform ng MA sa media. Uniform talaga 'yan ng My Hero Academia na anime
kinuha ko lang kasi type ko haha. Kaway-kaway sa mga otakus dyan!)
While I was walking in the middle of nowhere dahil puro building lang naman ang
nakikita ko dito at wala akong makitang PR7 na pangalan, a group of students came
running from my back. Natulak pa nga ako ng isa pero tiningnan niya lang ako na
parang nandidiri dahil dumikit ang katawan niya sa 'kin. Muntik na nga akong
madapa, eh. Tinawanan nalang nila ako at tumakbo na ulit.
Inayos ko ang malaking salamin ko at 'di na lang pinansin ang ibang taong
nagbubulungan sa paligid. Apat na taon ba naman akong ginaganito di pa ako nasanay.
Nagpatuloy ako sa paglalakad.
"Bes masusuka na yata ako."
"Ako nga rin, eh."
"'Di ba siya yung napabalitang demon slayer? Tama nga ang chismis. Malandi siya."
"Kapal naman niya hahaha!"
"Pre bilis halikan mo na!"
"Wag ka nga diyan, pre nanayo balahibo ko sayo, eh."
"Eww she's so pangit!"
"And nakakadiri!"
Sari-saring mata ang nakatuon sa'kin ngayon pagtapak ko ng hallway. Sige lang, i-
enjoy niyo lang 'yan. As if may mapapala kayo sa pinangagawa niyo.
Nakita ko na ang PR1. Ayos, malamang sa may dulo na nito ang room ko. Pero bakit
kaya tinatawag nila akong malandi? Buti sana kung si Alysia ang nakikita nila
ngayon, ang magandang version ko. May reason pa sila para tawagin nila akong
malandi, pero ngayon na si Shea ang narito? Pangit na nga, manlalandi pa ako?
Seriously people?
May makakasalubong akong tatlong babae at ang paraan ng pag tingin nila ay halatang
mambu-bully na. I thought they call a demon slayer cool and unique because of what
they're capable of but why are they doing this kind of things to me? Well, I'm used
to it.
Nagtatawanan sila at nagkukuwentuhan hanggang sa nagkasalubong na kami. Saktong
papalampas na sila sa'kin ay 'yon naman ang pagkadapa ko. Pinatid ako ng isa sa
kanila.
"Oops! Sorry!" maarteng sabi ng babae sa hulihan. Ash blonde ang mahaba niyang
buhok na may curl sa dulo. Ang puti ng mukha niya dahil sa kapal ng concealer in
contrast sa leeg niya na ang itim. Nagtawanan naman ang ibang mga kasama niya at
ang ibang nakikinood.

"Akala ko kasi hindi tao yung makakasalubong namin, eh. Kaya sinigurado ko muna,"
dagdag pa niya.
Umayos ako ng tayo pero nakatungo. Pinalilibutan kasi nila ako.
"Bakit sis ano bang akala mo?" maarteng tanong ng isang babaeng matangkad na kasama
rin nila.
"Akala ko kasi multo. Kasi 'di ba nga, her face pa lang is like nabubulok na and I
thought that my feet will just lusot in her body. Ahahaha!"
And I was like killing you in my mind and your body be like gutay-gutay na because
you are so maarte.
"You're right, sis. She's so pangit na nga pero slut pa rin like oh, my gee it's
nakakaloka," sabi ng isang pandak na hanggang baywang ko nga lang yata.
"Why you're so malandi? Here just kiss my Bruno. Bruno!" sabi naman ng babae
kaninang pumatid sa 'kin. And who the hell is Bruno?
A ring of light appeared at the back of those girls and there I saw a gross
creature coming out from that magic circle. It has the head of a bulldog and a body
of a man. I guess one of them is a summoner from I don't know where.
"Kiss that yucky girl. Ahahaha!" maarte niyang tawa.
"What?" takang tanong ko.
Napataas naman ang kilay nilang tatlo. "Duh. 'di ba nga, you want all the boys to
kiss you? So here's my baby Bruno. He'll grant your wish. Ang bait ko, right?
Ahahaha!"
"Did I say such thing?" tanong ko.
"Aba, sumasagot ka na sa 'min? Don't you know who we are?" maarteng sabi ng pandak.
Ako naman ang napataas ng kilay. "Excuse me. That was a question not a statement.
The next time you're bullying me, make sure to review your notes in English."
Natahimik silang tatlo pero kita sa mukha nila na gusto na nila akong sugurin. Good
thing the bell rang kaya nagsipasukan na ang mga tsismoso't tsismosa. Great, I'm
late.
Nangailiti silang tumingin sakin. "We're not done yet slut nerd," bigla silang
tatlo nawala sa harapan ko. One of them is a teleporter I think.
Napahinga nalang ako ng malalim at diretsong naglakad patungo sa room ko. Hindi ko
rin naman alam ang sinasabi nila.
Habang naglalakad ako ay may napansin akong nahulog mula sa likuran ko. I turned
back and saw a piece of paper on the floor.
"Kiss me boys It was written on a paper.
I closed my fist and sighed heavily. Kaya pala ganon sila kanina. Pinulot ko ang
papel at tinapon ito sa malapit na basurahan na nakita ko.
Diretso akong naglakad hanggang sa marating ko na nga ang PR7. Baka may sorpresa na
naman silang nakahanda sa'kin.
Binuksan ko na ang pintuan at nakakapanibago lang dahil walang biglang may
mahuhulog sa ulo ko, o tatapunan ako ng kung ano-ano. Everyone is silent dahil nga
first day at walang magkakilala.
Namukhaan ko rin sila dahil sila rin ang mga nakasama ko sa entrance exam. I just
feel awkward because all eyes were on me. At mukhang alam ko na rin ang iniisip
nila. Their classmate is the Demon Slayer which they thought is.
Umupo ako sa bakanteng upuan sa harapan. My favorite place ever since I pretended
to be a nerd. I can feel that the atmosphere suddenly changed. Hindi ko
maipaliwanag kung bakit.
Few minutes later ay may pumasok na lalaki that looks like in mid 20's. Maganda ang
pangangatawan at 'di maipagkakailang isa siya sa mga professor na hinahangaan dahil
sa porma at tindig niya pa lang. He looks so professional and undeniably handsome,
dahilan para kiligin ang mga tao sa likuran. I can feel the atmosphere behind me
became attentive. He must be our teacher.

Chapter 9: Trouble

I am here again... The place that I've hated ever since I was a kid. This place
keeps on appearing in my dreams.
"Shea, please accept the power within you. Tanggapin mo kung ano ka talaga. With
it, makokontrol mo na ang kapangyarihan mo. Hindi ka na matatakot. Hindi ka na
magtatago."
A woman with a black long dress appeared in front of me. Mahaba ang kanyang itim na
itim na buhok na bumagay sa napakaputi niyang balat. Mapupungay at kulay pula ang
kanyang mga mata. Wala siyang suot sa paa at parang nakalutang lang siya sa harap
ko. She really looks like a goddess. A goddess behind a mask. Ganito nalang palagi,
paulit-ulit na lang.
"I told you, hindi ako halimaw!" I shouted back at her.
She's the damn reason kung bakit ganito ako ngayon. Pinasa niya sa'kin ang
kapangyarihan nya. A very dangerous and deadly power.
"Hindi nga 'to tungkol lahat sa negatibong iniisip mo. Ilang beses ko bang
sasabihin sa'yo na pwede mong gamitin ito sa kabutihan? As long as you let me teach
you on how to use it, everything will be controlled," pagsusumamo nya.
"No," pagmamatigas ko. I am not a monster.
"Shea, your Kingdom needs you. Please come back," muling pagsumamo niya.
"I told you, I am not a property of anyone. I am just a normal person with a normal
life. So please remove this curse!"
"Hindi ako ang pumili sa iyo, Shea. The power itself chose you because of who you
are," she said in a deep voice. 
--
Nagising ako at napatingin sa bintana. Mataas na ang araw. I looked at my clock
beside my bed and it's already seven. I still have one hour to go. Kapag
nagpapakita kasi ang babaeng 'yon, palagi akong nale-late ng gising.
Pumasok na ako sa banyo. I removed my disguise and took a shower.
"Shea, kain na tayo. Gumising talaga kami ng maaga para sabay na tayong mag
breakfast!" masiglang bati sa 'kin ni Eloiny pagdating ko ng kitchen para sana
uminom ng tubig.
I'm all set pero sila ni Cein ay nakapambahay pa kasi ten pa ang klase nila.
"Upo ka na Nee-chan," aya sa 'kin ni Cein. Ayoko namang tanggihan ang offer nila
kahit male-late na ako because I know the feeling of putting your effort in certain
things yet they don't appreciate it.
Simple lang naman ang hinanda nila. Egg sandwich, pancakes, bacons and hotdogs.
Umupo na kami at nagsimulang kumain. "Nga pala, Shea. Kaklase pala kayo ni Mr.
Arrow guy? OMG ang swerte moooo!" tili ni El habang may lamang pagkain pa ang
kanyang bunganga.
Napatigil ako. "Arrow guy?" I asked.
"Si arrow guy! Yung lalaking bumuhat sa 'yo palabas ng illusion at yung top 1
natin! Si Ren Paxton Montero! My gosh, he's so hot!"
Napakunot ang noo kong puro wrinkles. What? That jerk carried me outside the exam?
Para saan? Kadiri. Oo alam kong kadiri 'tong mukha ko pero mas kadiri yung ginawa
nya.
"El nee-chan, behave!" sita sa kanya ni Cein. Ang hinhin talaga ng babaeng 'to.
"Ano ka ba, Cein? Ginagawa mo naman akong aso eh."
"Sigurado ba kayo diyan sa sinasabi niyo?" muling tanong ko.
Sabay silang tumango.
"Why would he do that?"
"'Di rin namin alam. Basta ka nalang niyang nilapag sa field at umalis. Buti na
lang, napansin ka agad ni Cein kaya pinuntahan ka namin," Eloiny explained.

Napatingin ako sa wrist watch ko. Oh my, I'm already late! Binilisan ko 'yong
pagkain at nagmadaling umalis.
I ran to the building where we will about to held our first period but damn, may
mga palaka na namang humarang sa daanan ko.
"News Update! A nerd is late in her class! How weird is that?" sabi ng jsa sa mga
babae na pinagtripan ako kahapon. Parang kaharap ko ngayon ang isang pintura na
tinubuan ng mukha.
"Excuse me," mahinang sabi ko habang nakatungo.
"What did you say, pangit?" she said be in a very irritating voice.
"Makikiraan," pag-ulit ko na medyo malakas.
If I were a bitch just like them? Kanina ko pa sila pinatulan. Buti nalang, mabait
ako. Tsk.
"Bakit ka kaya nalate? Oh, lumandi ka 'no? Sinong pinapangarap mo? Si Ren ko ba?"
she emphasized the word 'ko' . Ano na naman bang pinagsasabi ng babaeng 'to?
"Wala akong alam sa sinasabi mo."
"Bitch, I know nagpapasipsip ka lang kay Ren during the entrance exam and then you
make panggap na you fainted so that he will make buhat you," singit ng isa niyang
kasama na mukha rin namang singit na tinubuan ng mukha.
Lalagpasan ko na sana sila pero hinaharangan pa rin nila ako. Sige nalang,
pagbigyan.
"What do you need then?" tanong ko.
They looked at me, slightly amused. "OMG! You heard that, girl? She didn't deny
it!" a girl that looks like an elf said. Siya yung sinasabi kong taga baywang ko
lang yata at mahaba ang tenga.
"You really are a bitch disguised into a nerd," the glared with an ash blonde hair
glared at me.
Tumahimik nalang ako.
"Stay away from our Ren! Or else you will suffer the consequences, bitch."
I think their speech will end so I'll just wait for them to walk out.
"Hoy!"
My ghad, I hate drugs. Sino na naman ba 'tong dadagdag pa sa eksena? Napapitlag ako
nang biglang may umakbay sa'kin. What the---!
Out of my reflexes, I punched him in the stomach. Ba't ang tigas? Sh*t. I've blown
my cover. Nagulat kasi ako. Ni hindi ko nga naramdaman na lumapit siya.
"Ouch babe! Ang lakas mo naman manuntok!" sabi niya sabay tawa.
That voice is very familiar. I turned back and looked at the person behind me.
Napataas ang kilay ko. Of all people, ano na naman ba ang balak ng lalaking 'to?
"What are you doing here?" I glared at him. Gusto kong burahin ang mukha niya.
Hindi ko pa nakakalimutan ang lahat ng karantaduhang ginawa niya sa 'kin. He almost
killed me!
"Fetching you? Come on, male-late ka na!" sabi niya.
Napakunot ang noo ko. Pareho ba silang nakahithit ng kung ano dito?
"U-uhm... Hi Ren!" biglang singit nung leader nila.
Just looking at their faces right now makes me want to burst in laughter. She looks
like a bitch a while ago then seconds after, they all looked like a tamed frog.
Paxton just looked at them then returned his gaze on my garbage face.
I just rolled my eyes at them at naunang naglakad. Di na ako napigilan ng mga babae
kanina. Marahil nagulat din sila sa paglabas ng Ren nila. Hindi nila alam ang
lalaking iniidolo nila ay isa lamang duwag.
"Hintayin mo naman ako," bigla niya akong sinabayan. Hindi ko siya pinansin. Baka
mapatay ko pa.
"Pangit na nga, masungit pa," rinig kong bulong niya.
"Stay away or I'll kill you," banta ko sa kanya.
"Ohh... I'm scared..." he answered in sarcasm.
"Ano bang kailangan mo? We're not even close."
"Alam mo kasi, nakita kita kaninang inaaway. So dahil alam kong kayong mga babae ay
mahilig sa prince charming, there I came running to save Fiona."
Ahh... so siya si Shrek.
"Just wait 'til I get my revenge on you," matalim ko siyang tiningnan.
"I'm looking forward to that."
Nauna siyang pumasok sa loob ng room. Then after a minute, pumasok na rin ako. Good
thing, kakasimula pa lang ng discussion namin.
"Okay, listen up, everyone! Into the field, now. Just go to your locker room and
change into your P.E uniform. Please be there before 10 minutes," iyan ang naabutan
kong sabi ni Sir Mark pagpasok ko ng room. Bigla namang nagsilabasan ang mga
kaklase ko.
That feeling when you just entered the room tapos bigla rin pala silang aalis? This
is why I hate being late.
--
"Powers and abilities asessment test?!" they all said in unison matapos i-announce
ni sir ang gagawin namin. We're all standing in the middle of the field kung saan
naganap ang entrance exam wearing our P.E uniform. A green shirt na may logo ng
academy sa left side ng chest at itim na jogging pants.
Napalunok ako. Oh, no. I think I'm really in big trouble. Walang dapat makakakita
nito. They will know my secret pag ginawa ko 'to.
"Yes," diretsang sagot ni Sir Mark.
"Wala po ba munang orientation, Sir? Because second day pa lang po ng class. We
should learn the basics first, right?" I asked.
He looked at me. "If you're going to fight a dark special, you don't have time for
such leisurely events. That's also how the teachers run their classes," sagot niya.
I heard someone laugh kaya napatingin ako sa part kung san ko narinig iyon. And it
was that jerk.
"Pfft! Pahiya," hindi ko nalang siya pinansin at tumango nalang kay Sir. Tss...
Isip-bata.
Dark specials? Yan ba ang mga kalaban nila?
"Mr. Montero, you're the top 1, right?"
Lahat ng atensyon namin ay napunta kay Paxton nang tawagin siya ni Sir. He proudly
went in front.
"Yes sir," sagot niya.
"What was your best result for the javelin throw while you're still studying in the
human school?"
"69 meters."
Most of the girls look dreamily at that gay. Kulang nalang maging heart ang mata
nila.
"Then try doing it with your power or abilities. You can use both of them if you
like as long as you stay inside the circle," Sir instructed. Meron kasing malaking
bilog dito kung saan nakatayo si Paxton.
"Okay then," he looks excited as he started to stretch his body. Nagsimula na
siyang bumuwelo hawak ang javelin na binigay ni Sir. Pero bago siya tumira ay
tumingin muna siya sa 'kin.
"Die!" Walang paligoy-ligoy ay binato niya nang napakalakas ang javelin. Naramdaman
ko ang napakainit na hangin mula sa puwersang ginamit niya.
Bakit die? Bakit tumingin muna siya sa 'kin? Gusto niya ba talaga akong patayin?
Our class awed in amusement. Napairap nalang ako. Pasikat na naman.
"750 meters," sabi ni sir sa' min at pinakita ang measuring device na hawak niya.
Mas lalong napanganga ang mga kaklase namin.  Duh, whatever.
"This will be fun!" sabi ng isa sa mga kaklase ko.
Fun? For me, this is hell.
"Patikim palang 'yon. I am going to give you eight physical activity test and those
who will get the lowest will be considered with no potential at all. And will be
punished with expulsion."
Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. The heck? Expulsion? After all my near death
experience during the entrance exam after two days, masasayang lang? Ayokong may
makaalam kung ano ako pero ayoko rin na umalis sa academy. Hindi ko alam kung
bakit. I just feel that I belong here kahit na binubully pa rin ako ng karamihan.
--

Chapter 10: Blown up

400-meter dash, 10 push ups, 50-meter swimming, javelin throw, 10-lap jogging, sit-
ups, and bicycling. I did all of them without using any special abilities and
power. And as expected, I always came last. Dagdagan pa na parang sinabugan ako ng
bomba dahil sa buhok at itsura kong pangit na nga, haggard pa.
Last will be the dodge ball. Ito yung babatuhin ka ng bola kaya dapat mong iwasan,
kung hindi out ka na. We were grouped into two at napa rolyo nalang ako ng mata
dahil mostly ang napadpad sa 'kin ay mga maarte.
"Kyaaah! Kalaban natin si Ren omg! Em se kenekeleg ne!"
"Magpapatama nalang ako sa kanya tas kunwari mahihimatay ako then bubuhatin nya ako
papuntang clinic. Kyaaahh!"
"Agree ako dyan! Ako din, paunahan nalang tayo mwahaha!"
"Tse! Malandi!"
"Nag sabi ang hindi."
Well, whatever wala akong pake sa pinag-uusapan nila. This will be my last chance.
Pag bumagsak ako dito, wala na ako. I can only use my power if I'm feeling too
emotional o kung gugustuhin ko man, maraming matatakot sa'kin. And I can't even
bear thinking that. Okay lang na ganito nila ako tratuhin. At least makakapag
halubilo ako. What should I do?
Dahil wala silang mapagtripan, ako ang ginawang leader nila kuno. At ako naman ay
nagpauto kunwari.
"Head or tail?" tanong ni Sir Mark while holding a coin. Kaharap ko ngayon ang
bwis*t na iniidolo ng lahat. Yeah, it's Paxton o usually, tinatawag nilang Ren.
"Head," diretsang sagot ko. So automatically, tail yung sa kanya.
Sir tossed the coin into the air and as it landed on his palm, head ang lumabas.
He looked at me with an evil grin as we walked back to our groupmates. I know he's
already up to something. Diyan naman siya magaling, eh. Puro kalokohan.
"We won. Tayo ang mauuna," tipid kong sagot sa kanila. They just nodded.
Something's wrong.
Nagsimula na ang game. As instructed kanina, we are free to use our power and
abilities as long as hindi masisira yung original rules ng game. So heto, bumulusok
yung bola ng sobrang bilis na parang kidlat lang. Natamaan agad yung isang kasama
namin.
"Aww... how sad naman," sabi ng kasama kong natamaan. But I can feel the sarcasm in
her voice.
Next ay binato ulit ng kalaban ang bola papunta sa isa ring kasama ko na tinatarget
nila. But when the ball is about to hit her, it suddenly disappeared at muli itong
nakita sa likod ng kasama ko at tinamaan na nga siya.
Sunod-sunod ang pag game over ng kasamahan ko hanggang sa ako na nga lang ang
natira.
I knew it.
I can feel the atmosphere around us intensifies. Sinasabi ko na nga bang may ibang
pinaplano sila.
"So, nerd, where do you want to get hit first?" maarteng tanong ng isang kakampi ni
Paxton habang hinahagis-hagis ang bola sa kanyang kamay.
I just looked at him and he's already grinning. Damn you! Di mo ba talaga ako
titigilan? Ano bang ginawa ko sa 'yo?
Nanatili lang akong tahimik habang nakatuon ang atensyon sa bola.
"Hey this looks fun! Can I join?" tanong ng isang lalaking kakampi ko.
Sumali siya at sumunod naman ang mga kakampi ko. Yeah, all of them. Mga walang
magawa talaga. Tsk.
"Oy, 'di ba enhanced agility yung ability mo? So alam kong simple lang sa 'yo 'to
'di ba?" tanong ng isa.
Napatingin ako sa katabi ni Paxton, it was my seatmate, Alzena and she's just
staring at me. Hindi ko alam pero biglang uminit ang ulo ko. Hindi ako
nagpapaapekto sa panlalait ng iba sa 'kin, pero pag dating kina Paxton at Alzena,
bigla nalang ako nagiging sensitive.

All of a sudden, bigla nalang nabuhay ang sistema ko. And I have this urge to
something na hindi ko rin mapaliwanag. Ganito rin yung naramdaman ko when I faced
the demon back in the entrance exam. I feel like, excited? Hindi ko rin alam.
The floor where I was standing  suddenly turns into ice. I look at Paxton at mas
lalong lumapad ang kanyang ngiti sa kanyang mukha.
So they've decided to join force para lang sa 'kin? Ang lakas ko naman yata. The
floor was now slippery kaya nahihirapan na akong gumalaw.
"You having fun idi*t?" tanong ng isa sa kanila.
How dare them calling a nerd idiot? I think she's talking to herself. Kailangan ko
ring mag-isip ng paraan. If I fail here, then this will be my end.
"I think I should make the first move," biglang nagsalita si Alzena. So planado na
pala 'to lahat? Ang galing naman nila.
"Switch on," she said then stepped her right foot forward.
A sudden noise was heard. Parang nakikinig ka sa earphones o 'di kaya nasa tapat ka
ng malaking speaker na naka-full volume then sobrang lakas ng bass. Parang ganon
yung nandito. Tapos parang hindi ka makahinga dahil pati yung heartbeat mo, sobrang
lakas ng tibok. That's what I'm feeling right now.
"This is what I'm talking about, vibration and sound. I can amplify and sends my
own explosively loud  heartbeats. I can wreck your body into pieces if I want to."
Halos mapaluhod na ako dito sa kinatatayuan ko dahil sa lakas ng tunog at tibok ng
puso ko ngunit mas nangingibabaw yung nararamdaman kong excitement. Ewan ko
pagdating sa mga ganitong sitwasyon, nagiging weird ako.
Nanlalabo man ang paningin ko ay nakita kong nilalagay nila ang kapangyarihan nila
sa bola. The heck! Are they going to kill me?
They're still charging the ball in front of me and I am just standing here like a
dumb chicken. I don't know what to do. What should I do? Wala manlang bang gagawin
si sir Mark tungkol dito?
Umaapoy na ang bola na may nakapalibot pang iba't-ibang kapangyarihan. If I'm going
to get hit, I'm dead. Literally dead.
"Sandali lang!"
Napatingin kaming lahat sa nagsalita. It was that jerk, Paxton.
"You ready to die, nerd?" nakangising tanong niya.
"Die my ass," bulong ko.
Nag-aapoy na naman ang sistema ko. Parang may gusto na namang kumawala. Ito na
naman siya. Baka hindi ko na naman macontrol 'to. No, please, huwag ngayon. Ayokong
may makakita nito. Ayokong may masaktan.
The next thing I knew, papunta na sa akin ang bola. Nakatayo lang ako, just staring
at the ball and waiting for it to hit me. But then, parang gumagalaw ng kusa ang
katawan ko.
I feel that my eyes once again, turned blue. Wag, please, wag kang kumawala.
Ayokong makapatay ulit.
The crowd around me were cheering na parang nasa sabungan. Parang tuwang-tuwa pa
sila sa ginagawa nila. Don't they know the word respect and discipline? Hindi ba
sila tinuruan ng magulang nila ng manners? Oh, well, I chose this path though. I
must suffer the consequences.
The ball is already inches away from me but then what happened next surprise
everyone.
The powers surrounding the ball suddenly disappeard. Nawala talaga, as in naging
normal na lang siyang bola. Pati yung speed niya, normal ulit. I just tilted my
head to dodge the ball.
They all gasped. Samantalang ako ay parang nawalan na ng kaluluwa.
W-what did just happened?
"Mukhang nakalimutan nyo yatang nandito pa ako, ah," said by a familiar voice.

Chapter 11: The Alpha

Tinitingnan ko pa rin sila ngayon. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko alam
kung anong nararamdaman ko, lalo na pag tinitingnan ko yung lalaking nakaitim na
tahimik na kumakain kasama pa ang ibang Alpha.
It feels like there is a strong force pulling me towards him kaya hindi ko
matanggal ang pagkakatitig ko sa kanya.
Titig na titig din ang iba sa kanila, hindi nga lang pinahahalata. They are all
beautiful and their aura screams elegance and power. Pito silang lahat, apat na
lalaki at tatlong babae.
Yung isa, brownish yung buhok na medyo curly. Ang puti niya at mukhang siyang
masayahin sa grupo. Siya kasi yung maingay sa table nila. Yung isang babae, mukhang
simple lang. Her hair has a light color at ngumingit-ngiti lang. And the other one
is just eating silently. The way she looks is intimidating. Itim yung buhok niya at
sa kanilang lahat, siya yung pinakamaputi.
"Ang guwapo ng mga boys, 'no?" bulong sa 'kin ni El while eating her fries.
"See that guy over there na panay ang kulitan nila ni Ezra? That's Trevor. Ang
wafu, no? Pero sayang, boylet din pala ang hanap niyan!" mahinang tawa ni Eloiny.
Napatingin ulit ako sa table nila habang kausap niya yung babaeng brownish ang
buhok na Ezra pala ang pangalan. Sayang nga. Karamihan na kasi ng mga gwapo ngayon,
eh gwapo rin ang hanap.
"And those two na nag-aaway sa ulam, that's Fire and Ice. Obviously, kambal sila.
Ang cute nila, 'no? Hihihi!"
"El nee-chan!" muling sita na naman sa kanya ni Cein.
I looked at them. I must admit that they really look charming. Pero hindi ako
interesado. They look very similar at ang palatandaan nalang ay ang buhok nila
which is red. I think that's Fire, and blue, which is Ice.
"Nee-chan, hayaan mong ako naman ang magsalita. Ang dami mo na kasing nasabi kay
Shea-chan, eh," Cein pouted.
Eloiny just rolled her eyes. Lumapit naman sa 'kin si Cein para bumulong.
"And see that cool guy with the all black get up, Shea-chan? Siya si Kiyan Hayashi.
Handsome as always. Yun nga lang, tahimik siya at hindi namamansin pero okay lang.
Mas gumagwapo pa siya in that way," she said dreamily while looking at him. Mukhang
naimpluwensyahan na rin siya ni Eloiny.
I didn't talk the whole time pero nakikinig ako. Sanay na rin naman sila.
I stared at Kiyan. Hindi pa rin kumakalma ang sistema ko. Hindi ko na talaga
maintindihan ang sarili ko. Ngayon ko lang siya nakita but there's something in him
na nakukuha ang atensyon ko. I don't know, ngayon ko lang naramdaman 'to.
Mas lalong nagwala ang sistema ko nang maramdaman kong nagiging blue ang aking mga
mata. I haven't worn my contact lens since I entered this academy dahil katulad ko
rin ang mga nandito. But heck, parang may gustong kumawala sa katawan ko. I tried
to control the colors changing in my eyes pero mas lalo pang nagwala yung sistema
ko.
"Shea! Anong nangyayari? Okay ka lang ba?"
I can hear Eloiny's voice. Hindi ko alam kung ano 'tong nararamdaman ko. Nakapikit
lang ako habang nakatungo. Ang init! Para akong sinusunog.
                   
ELOINY'S POV
Bigla akong kinabahan. Si Shea, bigla niya nalang natapon yung kinakain niya at
bigla siyang sumigaw. What to do?! What to do?!
"Shea, anong nangyayari sa 'yo?" Nag simula na akong mag panic. Waaahh! 'Di pa
naman ako marunong mag handle ng mga ganitong sitwasyon.
"Cein, anong nangyayari kay Shea?!"

"I-I don't know! Shea-chan! Hey, what's happening to you?!"

Nagsimula na ring mag bulungan ang mga estudyante dito and I swear, kung hindi lang
ganito yung sitwasyon ni Shea ngayon, kanina ko pa sila pinalipad sa space! I'm
dead serious! Ang sasama ng ugali!
"J-just get me out of here," mahinang sabi niya pero halatang nagpipigil na siyang
sumigaw. I can see that she's suffering in pain. Pero tinatakpan niya pa rin yung
mukha niya.
Even the Alpha ay sa 'min na rin ang atensyon. OMG! They noticed me! Shunga ka
talaga, Eloiny. Hindi ngayon ang oras para lumandi!
I was about to use my zero gravity power para lumitaw nalang siya but damn, naagaw
na naman ang atensyon ko ng isa na namang guwapo ang tumatakbo papasok dito.
Haayyy... ang gwapo talaga ni Ren. Top 1 na nga, ang gwapo pa, matalino pa. Pero
shet ang dami kong kaagaw! Ang lalandi niyong mga higad kayo! Napairap tuloy ako.
Nagulat kami ni Cein nang bigla siyang tumigil sa harapan namin at hinihingal pa.
Like O to the M to the G! Iz thiz true?
Ang sarap higupin ng hininga niya. Para kang sumisinghot ng isang dosenang
mamahaling pabango with a touch of mint. Ang bango talaga! And his hair is kinda
messy kaya mas lalong naging hot pa siya tingnan! How to be yours po? Kinikilig ako
habang iniisip ko yun.
"Nee-chan!" bigla akong binatukan ni Cein.
Pambihira talagang babae 'to. Puro nalang El nee-chan ng El nee-chan, meron naman
akong tiyan. K.
"Ano ba! Kitang pumapantasya pa yung tao, eh!"
Nakakainis naman kasi. Ngayon ko na nga lang makita si Ren nang malapitan, sisirain
pa. Si Ren na yun, eh! The Ren Paxton Montero! The top 1! The heartthrob!
"Sira ka talaga! 'Di mo ba nakita? Bigla niyang binuhat si Shea-chan palabas dito."
Ha? Si Shea? Ay, oo nga pala si Shea! Hala oo nga kailangan na niyang madala sa
healer.
"Ano pang ginagawa mo dyan, Cein? Dali na, dalhin na natin si Shea sa healer!"
Naman kasi. Bakit kasi ang daming wafu dito? Nakalimutan ko tuloy kaibigan ko. I'm
such a bad friend huhuhu...
"Ewan ko sa 'yo," she pouted at nag-umpisang mag lakad palabas.
Ano raw?
"Sandali lang naman, teh, chill ka lang. Asan na pala si Ren ko—ah, este Ren?
Parang nakita ko siyang buhat-buhat..."
Natigilan ako.
Wait...
                        
                              
                             
Processing...
                               
                  
                          
                            
Loading...
                                  
                           
                            
Complete!
"BINUHAT NI REN SI SHEA?!"
Oh my gosh! This can't be happening, Shea! Bakit ako kinikilig? Eh, nasa panganib
na nga yung kaibigan namin?
"Nee-chan! Yung boses mo."
"Totoo ba, Cein? Binuhat siya ni Ren? Bakit? Saan siya dinala?"
OMG talaga, I can't believe this.

Chapter 12: Mistress

I am walking to my next class which is our history. And I'm in a bad mood right
now.  Thanks to that jerk who's always ruining my day.
--Flashback--
Kakarating ko lang ng room at unang bumungad sa 'kin ang magulo naming classroom.
Kulang nga sa disiplina ang mga students dito, the school must do something about
this. Merong nagbabatuhan ng kapangyarihan, some were using their powers to make
fun of others and some were just sitting.
Nakita kong nakapwesto si Paxton sa likuran ng upuan ko habang busy sa pakikinig ng
music using his earphones. At kelan pa siya lumipat ng upuan?
Panandalian ko siyang tiningnan ng masama habang nakapikit pa siya. He thinks that
he can repay me by just taking care of me when I'm sick? If I know, it was just a
prank. Hindi ko kinain ang hinain niyang sopas kahapon. Baka dinuraan niya pa yun
or what. I'm not stupid.
Agad din naman akong umalis kahapon sa dorm niya. Ang kapal ng mukha, sa dorm pa
ako ng mga lalaki dinala. He's the one who is stupid. I jumped through the window
at buti na lang, may katabing puno yung bintana kaya dun ako bumaba. I left their
dorm casually.
Una kong nilagay ang bag ko sa upuan. I was about to sit down pero napansin ko
nalang na padiretso na ako sa lapag. Just what the hell?! Nagsisimula na naman
sila!
Tumawa silang lahat sa room. Halos mamula na ako sa hiya. Agad kong inayos ang
palda ko pagkatayo ko. Damn it baka may nakita sila. Bakit ba kasi ang ikli ng
palda nila dito?
"May nakita akong bulaklak," hagalpak na tawa ni Paxton.
Sinasabi ko na nga ba. He's referring to my undergarment na flower printed. Agad
akong naupo at pilit na hindi sila pinapansin. Sanay na ako dito. Sige lang, Shea,
tiisin mo lang. Pero nakakahiya!
"Bastos," tanging nasabi ko. Halos mamula na ako dito. They all gasped nang marinig
nila ang sinabi ko. Sinabihan ba naman ang iniidolo nilang bastos. Eh, totoo naman.
Tumatawa pa rin siya hanggang ngayon. Yung ibang mga kaklase ko dito, humuhugis
puso na ang mata at halos tumulo ang laway kakatitig kay Paxton. Tss.
"Daisy, sabay tayong kumain mamaya," he said casually habang mahinang sinisipa ang
upuan ko. Why is he always acting like this? And what the hell? Daisy?
"Stop calling me that. And I'm not coming with you." I said coldly.
Kung makapag sabi, akala niya magkaibigan kami. Kung hindi lang talaga ako nerd
ngayon.
He grinned. "Libre mo ako lunch. You owe me twice kaya dapat magtanaw ka naman ng
utang na loob."
"Utot mo lunch," sagot ko. Matapos ng lahat ng ginawa niya? Ni sorry nga wala
siyang sinabi. Ilang beses na akong muntik mapahamak at mapahiya dahil sa kanya.
Owe him twice? At kelan pa ako nagkautang na loob sa kanya? I can handle myself.
Wala akong hiningan ng tulong.
"Daisy!"
Ugh, curse you.
--end of flashback--
Last period na namin ngayon which is their—I mean our history. Kung pano kami nag
originate mga ganon.
Ako ang unang dumating kaya pumwesto na ako sa harapan and lean on my desk. After a
couple of minutes, dumating na rin ang mga kaklase ko.
"Good morning class!" greeted by our History professor. I think she's in 40's.

Sumagot naman ang mga kaklase ko.

"First, we will discuss the history of our race and where we came from. Thousands
of years ago, there were two immortals that rule and protect the world. The God of
Light and Creation and the Goddess of Darkness and Destruction. As you know, they
are the sources of our powers and abilities," she discussed.
Some of my classmates were already sleepy, some were complaining.
"Ano ba yan, discussion agad? Masyadong excited. Wala manlang introduction?
Nakakatamad."
"Oo nga, kaantok."
Mukhang ako lang yung interesado dito. Nag pantig talaga ang tenga ko when I heard
about the two immortals.
Our teacher continues. "Without them, the world will be imbalance and chaotic. To
make their work easier, both of them created a disciple in which they called the
Master of Light and Creation and The Mistress of Darkness and Destruction."
Chills start to creep through my spine. Nanayo ang balahibo ko. So they really
exist? Which means totoo rin ang sinabi ng babaeng yun sa panaginip ko? Tsk. I'm a
demon slayer. I killed a demon so that means I'm a demon slayer. Nothing more,
nothing less.
"Those two disciples were both immortal. They've inherited the powers of their
master as they are the second most powerful being in the universe. However, if they
were put into battle, the result will be critical. One of them will die because
their only weakness are each other. In short, kahinaan ng Master of Creation ang
Mistress of Destruction and vice versa. Nakikinig ba, class?" she asked and sharply
stared at us, lalo na sa mga babaeng naghaharutan sa bandang likuran. Nakakairita
na nga, ang iingay.
"Yes ma'am."
"So let's continue, half of the powers and abilities of the God and Goddess of both
immortals were inherited by both disciples. The Master and the Mistress can pass
their powers sa mga taong mapipili nila. It took years sa pag oobserba para malaman
nilang karapatdapat nga ba nilang ibigay ang kapangyarihan nila sa isang nilalang.
But sometimes in a very rare instances, the power itself might be the one to choose
its holder. Once na mangyari iyon, the holder had no choice but to accept it or
else, that power will destroy him."
"But something happened that totally changed our history. Kinatatakutan ng lahat
ang Mistress of Darkness and Destruction. Pati na rin ang mga specials which is us,
na may dark-type powers. The Mistress is too powerful na kahit titingnan ka lang
niya ay kayang-kaya ka na niyang patayin. The people in this world protrayed her as
an evil, heartless creature."
Kumunot ang noo ko. Sabagay, people will judge that if it's dark, it's evil, and
when it's light, it's good.
"So the Mistress created her own kingdom with the guidance of the Goddess. No one
knows where it is but according to theories, it's in the underworld---the opposite
world from where we live which is reigned and protected by the God of Light and
Creation and his disciple."
"Ma'am are those two disciples still exists today?" tanong ng isang kaklase ko.
"Yes. Pero walang nakakaalam kung sino at kung saan sila ngayon. All we know is the
power of Light and Creation are with us. Kaya hindi makakapinsala ang kadiliman."
Tapos na ang klase namin at dali-dali akong lumabas. Ayokong makasabay ang lalaking
yun. Mawawalan lang ako ng ganang kumain at baka may magawa pa akong hindi maganda
sa kanya.
Mag-isa lang akong kakain ngayon dahil absent si Eloiny at si Cein naman ay may
ginagawa raw na group project. Okay lang nman dahil sanay na rin akong mag-isa.
"Bitch!"
Isang malutong na sampal ang bumati sa akin habang naglalakad lang ako nang
matiwasay. Here we go again. Ito yung babeng mahilig mam-bully sa 'kin pero hindi
ko pa alam ang pangalan.

Chapter 13: Festival

SHEA'S POV
"What's with you and you brought an ordinary student here?"
"She looks weird."
"And the way she dresses..."
"What's with that big glasses?"
"She's ugly."
Hay nako, mga girls, hayaan niyo nalang muna siyang magpahinga."
"I just can't believe that Kiyan brought a girl here."
"Wag niyo siyang awayin, okay? Baka magalit si Kiyan."
"Eh, nasan na ba 'yon?"
"Ewan ko dun. Bigla na lang umalis."
I slowly opened my eyes as I heard people talking around me. Unang bumungad sa'kin
ang puting kisame and a golden chandelier. Where am I? Agad akong bumangon.
"Hey guys, she's awake!" tawag ng isang babaeng pamilyar ang mukha.
"Nah, you go talk to her," sagot ng isa pang babae.
Nilapitan ako ng babaeng medyo brownish ang buhok. "Are you okay?" she asked.
"Yeah," sagot ko.
Bakit sunod-sunod na ako nahihimatay? And I always woke up in a different place.
"Uhh... What's your name? I'm Ezra by the way," pakilala niya sa 'kin.
"Shea," pagpapakilala ko.
This doesn't look like a clinic. Parang nasa palasyo ako na punong-puno ng
mamahalin at eleganteng kagamitan.
"You're in the Alpha's dormitory."
Namilog ang mata ko nang marinig ko ang sinabi niya. The Alpha's dormitory? How did
I get here? Agad akong tumayo.
"Where are you going?" Ezra asked.
Hindi ko alam kung pano ako napunta dito. Kung bakit sila ang kasama ko.
"Oh? Aalis ka na?" A girl suddenly appeared in front of me. Siya yung sinasabi kong
intimidating yung presence.
"I'm sorry for the disturbance," I looked down.
"Sino ka ba?" muling tanong niya.
"Vishna, don't be rude. She's not doing anything wrong," Ezra inserted herself
between us.
"Wala naman akong ginagawa. I'm just asking her name," sabi niya at bumaling
sa'kin.
"Shea Alysia Valdemore po," puno ng galang kong saad.
Iba talaga kapag nasa mataas ka, masyado mong minamaliit ang mga nasa ibaba. I
thought they are nice.
Napataas siya ng kilay. "Kaano-ano ka ni Kiyan?"
Ako naman ngayon ang napataas sa makapal kong kilay, "I don't know him," sagot ko.
Ano namang konek ko sa Kiyan na yun? Ang naalala ko lang ay may sumabunot sa 'kin
and that woman in my dream appeared. And as I accepted myself and the power
bestowed upon me, naramdaman kong mas lalo akong lumakas.
"Mga 'day, ito na yung food---oh." I saw a guy or rather a gay na Trevor ata ang
pangalan. Napatigil siya nang makita niya kaming tatlo.
"Gising ka na pala. Anong nangyayari?" he asked.
"I'm just asking kung kaano-ano siya ni Kiyan. Too bad she doesn't know him," sabi
ni Vishna.
Tiningnan lang nila ako. Nanatili lang akong tahimik at hinintay kung anong sunod
na mangyayari.

"Halooo, may pagkain na ba?" Another guy with a blue hair entered the room.
Napatingin din siya sa 'kin.
Now what? Magtitinginan nalang kami dito?
"Halika na, baby Ice. Our lunch is ready na! Dito muna kayo mga hampaslupa. Mamaya
na lang natin ipagpatuloy ang bonggang interrogation," aya ni Trevor sa amin.
"Aalis na po ako," magalang kong sabi. I have no reason to stay here.
"Dapat lang," sagot ni Vishna.
"No. You'll eat with us," sabi ni Ezra.
"Wala pa sina Fire at Ali. Let's wait for them," sabi naman nung Ice.
"Ok then," lumapit naman sa 'kin si Ezra. "Just don't mind her. Masungit naman kasi
talaga yan. Ito nga pala si---"
"Ako na magpapakilala. Kaloka 'to, aagawan pa ako ng linya. The goddess of
everything, the beautifulist in the whole galaxy, pak na pak! Trevor Kendrick! But
you can call me Tricia. Nice to meet you, uh... girl! Hehe." sabi nya. I know he
would suppose to call me beautiful pero hindi ako na belong dun.
"Beautifulist ka dyan? Most beautiful yun, tangek!"
"Wag mo na kasi akong pakialaman."
Patuloy pa rin silang nagkukulitan not minding my presence between them.
"Si Shea, na o-OP na sa 'tin. Ikaw kasing bakla ka, ang daldal mo."
"Dinamay mo pa ako. Ikaw ngang maingay diyan," sagot ni Trevor kay Ezra. I prefer
calling him Trevor. Sanay na rin naman akong ma-out of place.
"By the way, what happened ba? Bigla nalang kasing pumasok si Kiyan dito habang
buhat-buhat ka na walang malay," tanong sa 'kin ni Ezra.
Napatingin ako sa kanila. Ako, buhat-buhat ng lalaking yun? Bakit naman? I only
knew his name and face but we've never talked before. "I don't know. Hindi---"
naputol ang sasabihin ko nang marahas na bumukas ang pinto ng Alpha.
"Ay wafu!" Trevor exclaimed as he looked at the guy who just opened the door.
What is he doing here?
"Sino na naman yan?!" Vishna shouted from the kitchen and rushed to the living
room. Ganon rin ang ginawa ng iba.
I looked at him and he's breathing heavily. Parang nanggaling siya sa isang
marathon at yung buhok nya ay magulo pa. He explored his sight around the room at
napatigil lang siya nang makita ako.
"Y-yes, how can we help you?" Vishna stammered. Don't tell me pati siya na attract
kay Paxton?
Yes, the guy who just slammed the door was that jerk, Paxton.
Agad syang pumasok and immediately grab my arm. "Ano ba?!" I resisted but he's
strong.
"Where are you bringing her?" tanong ni Ezra sa kanya with the authority in her
voice. Napatigil kami.
Paxton just looked at her at muli akong hinila palabas. Ano bang problema nito?
"I speak as the rank 4 of the Alpha and as the President of the Disciplinary
council. Now may I ask, where are you bringing her? And who are you?" her voice
became stern with full of authority. Maramdaman mo talagang she has the power to
intimidate others. I never thought her jolly personality has this side. Nanayo ang
balahibo ko.
"I'm taking her for lunch, ma'am. I'm her guy," Paxton answered coldly while his
grip in my wrist tightened. Nasasaktan na ako. And he addressed her as ma'am?
Meaning, ganon pala sila ka respected dito.
Pero nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Her guy? What is he talking about?
Tiningnan ko ang reaksyon nila at hindi nga ako nabigo na nagulantang silang lahat.

Chapter 14: Demon Attack

"Ano, kumusta, girl? Balita ko, famous ka na raw," tanong sakin ni Eloiny. Nandito
kami ngayon sa dorm dahil kakatapos lang ng klase namin.
Humiga ako sa kama ko. "Pano mo naman yan nasabi?" I asked.
"Duh. Bulong-bulungan ka na kaya sa buong campus. Ito ha, una nakita ka nilang
buhat ni Ren right after the entrance exam, then may chismis na inamin ni Ren na
kayo raw and lastly, BINUHAT KA NI KIYAN HAYASHI! NARINIG MO AKO? KIYAN HAYASHI
YUN, MY GOSH! PRO ALPHA! ANO BANG MERON SA 'YONG BABAE KA AT NAPAPALIGIRAN KA NG
MGA GWAPONG TULAD NILA?!"
I almost got out of my bed as she shouted right into my face.
"El nee-chan!" sita na naman sa kanya ni Cein.
"Tumahimik ka muna dyan, Cein. At ito pa, anong nangyari after ka niyang binuhat?
Anong ginawa niyo?" she asked.
"Wala na," maiksi at walang gana kong sagot.
Halos manlumo naman siya nang marinig niya ang sagot ko. But I'm too lazy to talk.
I'm just tired of all the things happening here and I just want to sleep.
"Waaahh! Shea naman, bakit ba ayaw mong mag share? Huhuhu..."
Hindi ko nalang siya pinansin at nanatiling nakapikit.
"Umm... Shea-chan, can I ask you something?" Natahimik si Eloiny as Cein asked in a
serious tone.
"What is it?"
"Are you training alone? Because I can feel that you've become stronger. Hindi ko
nga lang alam kung ano yung power and ability level mo." she said.
Biglang natahimik si Eloiny at ramdam kong nakaharap silang dalawa sa 'kin.
Napabangon ako. Ability and power level? What's that? Never heard anything about
it.
"Hindi mo rin pala makita yung kay Shea, Cein? Same with me. I can't read her
mind." They looked at me na parang isa akong kakaiba at kamangha-manghang nilalang.
"You know, Cein has the ability to distinguish and sense your power and ability
level. Ako naman ay kayang makabasa ng isip. But there's something in you that is
blocking us to use our ability towards you. Ganon ba kapag demon slayer ka?" tanong
ni Eloiny sa 'kin.
"I don't know. Ano yung power and ability level?" I asked ignoring their questions.
"Ang power at ability level ay dyan malalaman kung gano ka kalakas. Like for El
nee-chan, her power was on level 14 and her ability was on level 16. Close enough.
Sa'kin naman ay on level 25 ang power and ability level ko," Cein explained.
Tumango nalang ako at humiga muli.
"Shea-chan, are you sure you are a demon slayer?" Cein asked again. Mukhang nag
sisimula na silang ma-curious.
"What do you mean?" I asked pretending to know nothing.
Pansamantala siyang natigilan. "Never mind."
Cein is smart, I know. She is not easy to trick compared to ordinary people that
I've met before. Observant din siya. Now is not the time to tell them who I really
am. Wala pa akong napatunayan. And I'm still scared of the consequences that might
happen once I tell them.
**
Papunta na ako ngayon sa room ko. As I stepped in the hallway, alam kong ako na
naman ang center of attention. Hindi dahil sa maganda ako but my face looks
horrible at 'famous' na rin daw dahil sa nangyari sa mga nakaraang araw.
Three girls are running towards my direction pero mukhang naghaharutan lang naman.
They were three but I sensed another aura. Apat sila pero hindi ko alam kung saan
ang isa. Naramdaman ko na lang na may tumapon ng harina sa mukha ko kaya napaubo
ako.

"Oh my gosh, nag gluta ka? Na sobrahan yata. Hahaha!"

A girl just appeared in front of me while holding a bag of flour. I knew it. She
used her ability para 'di ko siya makita. Invisibility.
"Ano ka ba, dapat nga mag pa salamat pa siya sayo kasi pumuti siya kahit papano.
Hahaha!" tawa ng isang babaeng kasama rin nila. So may another batch of bullies na
naman akong mae-encounter ngayon.
Nanatili lang akong nakatayo habang nakatungo. I need to get out of here or I will
be late in class. Kailangan ko pa palang mag linis. Ang sarap talagang tirisin ng
mga kutong 'to. They should be thankful because I'm already expert in maintaining
my patience.
A girl grabbed my hair at napadaing ako sa sakit sa anit ko. "Walang magtatanggol
sa 'yo ngayon, bitch. Ang kapal ng mukha mong landiin ang dalawang pinakamalakas
dito sa campus. You've got a lot of nerve to do that," she said through gritted
teeth.
The students around us cheered nang buhusan niya ako ng juice na iniinom ng kasma
niya. I don't care about my disguise. My cosmetics are all waterproof kaya no need
to worry.
"Stay away from them. Or else, marami ang makakalaban mo dito," dagdag pa niya.
Ohh... I'm scared. Tss..
Naglakad na sila paalis while laughing. Yung ibang nakikinood, panay lait sa 'kin.
Kesyo daig ko pa raw ang demon sa mukha ko, ako raw ang reyna ng mga halimaw. Hays,
hindi pa ako nasanay.
I looked at my watch at 15 minutes na lang before mag start ang class. Pag umuwi pa
ako at maglinis, I'll be late. No choice, I shall take a shower in the ladies'
locker room. Pero paano ang disguise ko? Kailangan ko 'tong tanggalin bago maligo.
'Di bale na nga.
Pumasok ako sa locker room at expected ko na namang pagtitinginan na naman ako.
Sino ba namang di mapapatingin sa halimaw na nga ang mukha, may harina pa.
Iba't-ibang bulungan na naman ang naririnig ko. Puro na naman panlalait at iba pang
nakakasakit na salita. I went inside the cubicle and wait for everyone to leave
para safe at walang makakakita sa mukha ko. As the door closes when the last person
left, dali-dali kong tinanggal ang lahat ng disguise ko. I know this will be very
risky but I have to this.
"Bilisan mo naman," sabi ko as I'm taking off my fake eyebrows and skin color. I'll
just use one of my abilities para di nila ako makilala once na lumabas ako dito
kahit di ko suot yung disguise ko. It takes an hour pa kasi bago ko mabalik yung
nerd na itsura ko. I don't have enough time.
Nilagay ko yung disguise apparatus ko sa locker and went inside the cubicle para
maligo. Those brats are really a pain in the ass.
I feel so free and comfortable dahil wala akong kahit anong makeup sa katawan at
ang lamig pa ng tubig. I wish I could stay like this forever.
Habang damang-dama ko ang tubig ay bigla na lang may parang pumitik sa loob ko. I
don't know what it is. My heart began to race at nag-iinit na naman ang katawan ko
kahit ang lamig ng tubig. Heto na naman yung kapangyarihang gustong lumabas sa
katawan ko. I concealed it for how many years to keep me and the people around me
safe. I will not let those years come to waste.
I'm experiencing that strange feeling again. I felt that my eyes turned blue as I
saw something in my mind. A premonition?
I cussed. What was that? Blood? Death? What the hell is happening?
May mga estudyanteng pumasok na normal lang na nag-uusap. Pinagpatuloy ko lang ang
pagligo. I tried to get my normal eye back pero pa rang may pumipigil sa 'kin na
gawin ito.
This is dangerous. Pag di ko 'to makontrol malalaman ng lahat ang tinatago ko.
Hindi pa ako handa. Everyone will get hurt.
"Lumabas na kayo dyan! Someone's outside!" I heard someone shouted causing the
girls to panic.

Chapter 15: The Master and the Mistress

"As expected from the top 1 and top 2!"

"They are really amazing..."
"I wish I can be like them."
"Ang lakas talaga nila. Halos kasing lakas na nila ang Alpha."
Marami pa akong narinig na pagpupuri sa kanila but suddenly a loud bang was heard
na galing sa pinaghulugan ng demon.
I knew it, it's jaw was dislocated pero ang nakakagulat ay nakakagalaw pa rin ito.
Kinakalaban siya ng Alpha pero mukhang hindi sapat ang kapangyarihan nila. Ganon ba
kalakas ang demon na 'to?
"We really need that demon slayer," sabi ng isang babaeng nakadungaw din sa sira-
sirang building tulad ko.
They were bullying me and now they need me? Tsk.
Should I get down there and help them? Pero paano kung malaman nila that I existed?
Hindi lang ako ang puwedeng mapahamak. Maging sila rin ay malalagay sa panganib.
Matatakot sila sa 'kin at isa pa, what if he'll find me?
Nanatili pa rin akong nakatingin sa ilalim, watching as the Alpha fight that demon.
"Who are you?" nagulat ako nang nagsalita si Paxton sa gilid ko. He's looking at me
like I'm someone dangerous.
"I'm a student here," sagot ko.
He looked at me sharply. With a stern and deep voice, he said, "Hindi ako
naniniwala sa 'yo. Kung dito ka nag-aaral, dapat noon pa kita napansin. Aside from
your beauty, you have the same aura as her."
Napakunot ang noo ko. "What do you mean?"
Sino ba talaga 'tong si Paxton? Why is he always following me? I mean the nerd me.
Napatingin siya sa ilalim. Gayon din ako and saw the Alpha's struggle as they fight
that demon. Akala ko ba sila ang pinakamalakas dito sa academy? Is the demon really
that strong o mahina lang talaga sila?
I'm still waiting for his answer pero hindi na siya nagsalita. Cein jumped from the
fourth floor towards the field where the demon is and helped the Alpha. This
academy never fails to surprise me. Lalo na ang mga estudyante.
The rest of the students ran outside led by an instructor. Pinasunod niya kami but
Paxton insisted na huwag na.
Naramdaman ko na lang na may matalim na bagay na nakatutok sa leeg ko. It was his
nails. Long, sharp nails that are enough to rip a flesh. It's not a nail of a human
but rather a nail of a beast. Maybe a wolf or a fox.
"Did the demon clan sent you?" he whispered through my ear. Nanayo ang balahibo ko.
"Wala akong alam sa sinasabi mo," I answered coldly.
"One more lie and I'll kill you," he said in a stern and deep voice.
Napatingin ako sa kanya. His ears were above his head like a fox. A tail grew from
his back and his nails were even sharper. So he's not human? Nakakagulat 'to. I
never thought such creatures really exist.
I smirked. "Try me."
There's no need to use a cover. Hindi ko naman suot ang disguise ko kaya walang
nakakakilala sa akin.
Nanggalaiti siya as he removed his claws from my throat.
"Tss..."
Isa na namang nakakabinging sigaw ang nanggaling sa ilalim. I looked down at sakto
namang tumalon si Paxton papunta dun. The demon was agonizing in pain habang may
light circle ang nakapalibot sa kanya. It was the Pro Alpha's doing na kararating
lang. Wearing his usual emotionless face.

The demon is slowly turning into ashes as it disappears in the wind. Nanatili lang
akong nakatingin, not doing anything.
Nagulat ako nang napatingin din sa 'kin ang demon with his red eyes. Parang may
gusto siyang sabihin, para siyang humihingi ng tulong.
"Please come back, my lady," those were his last words bago siya tuluyang nawala.
And I'm certain of it na yun talaga ang sinabi niya.
Napatingin ang Alpha sa direksyon kung saan nakatingin ang demon kanina bago siya
nawala. Naalerto naman ako at tumakbo nang mabilis. I need to get out of here.
What was that? Ako ba talaga ang tinutukoy ng nilalang na yun? No way. No freakin'
way. I am not who you think I am. I am not a demon, I'm a demon slayer.
But that power came from Kiyan, nakakapanghina kahit malayo ako sa kinatatayuan
niya kanina. Nanghihina ako na parang nae-excite. Hindi ko alam. Hindi ko na
maintindihan ang nangyayari sa 'kin.
"Sh*t," I cussed nang maramdaman kong may sumusunod sa 'kin. Nasundan niya ako.
Sinasabi ko na nga bang mapapahamak talaga ako pag di ko suot yung disguise ko.
The energy is getting stronger. I ran as fast as I could. Lumiko ako, dumiretso,
lumiko ulit, bumaba ng hagdan, tumakbo ulit. But—
"Too slow," I uttered as I immediately summoned my weapon accessory and blocked the
attack that came from the person who is following me. I can feel that my eyes
turned deep blue once again.
"Nice sword," he said as I face him.
The first thing that I've noticed are his eyes. Singkit pero nakakaintimidate. His
hair is a complete opposite of his power. His physical features were really
attractive lalo na ang kanyang mga mata. Attractive pero walang emosyon. Kaya pala
maraming humahanga sa kanya.
"What do you want?" I glared at him.
"Hindi ko inaasahang dito ka rin pala nag-aaral. Ikaw ba ang dahilan kung bakit
nakapasok yung alagad mo?" he said mockingly.
Nakuyom ko ang kamao ko and looked at him sharply. "Wala akong kinalaman sa
nangyari kanina. I'm just an ordinary student here."
"Oh really?" he grinned.
Masama 'to. My theory was right. He is the master of the opposite side.
Nagtitigan pa rin kami. Nagpapakiramdaman.
"Alam mo, may kapareha ka. Same aura, same energy. I wonder where she is," he said.
Ganito yung naramdaman ko nang una ko siyang nakita kasama ang Alpha. Umiinit ang
dibdib ko at ang bilis ng tibok nito. It's not what you think romantically. Basta
umiinit na naman pero ang pinagkaiba noon, I don't feel any pain. My body feels
extreme and excited. Ganito pala talaga ang nararamdaman ko kapag matagal kong
tinago ang kapangyarihan ko.
"What do you want from her?" I asked.
"Nothing. I just want to know her. Bakit? Kilala mo ba siya?"
"Just leave her alone."
"Really? Why?" mapanghamon niyang tanong.
I paused for a second and grin. "She'll kill you."
A sly smile formed from his lips. His emotionless face shifted to amusement. He
looks scary but nah, I am scarier.
"Alam mo, I can kill you anytime by just looking you in the eyes. Matagal-tagal ko
na kasing di nagagamit 'tong kapangyarihan ko, eh," I said while grinning. I looked
at my sword, a sword that could slice up anything, a sword that can destroy
everything, a sword that only a mistress can hold.
"I've been waiting for too long. The festival will arrive soon. See you there, my
fellow disciple," he said and disappeared.
Nakuyom ko ang kamao ko. D*mn it! He found me.
I turned back and transformed myself into the Shea they used to know. Kailangan
kong makabalik sa locker to get my disguise at doon ayusin sa dorm. Wala naman sina
Eloiny at Cein doon fo sure. My disguise ability can hold for only an hour or two.
Kailangan kong magmadali.
I have met the Master of Light and Creation. I am not safe here anymore.
**
Nandito ako sa dorm ko at nakahilata lang sa aking kama. I'm already wearing my
disguise. Suspended na rin naman kasi ang klase at parating na rin sina Cein at
Eloiny.
Gusto ko na sanang umalis dito but my parents won't let me. I told them the
situation pero ayaw pa rin nila. I am not safe here anymore but they insisted that
I'll stay here. Sabi nila, kaya ko na rin naman ang sarili ko and there is someone
who is protecting me. I don't know who that someone is. And I don't care.
I heard Eloiny and Cein talking downstairs kaya nagkunwari akong tulog. Ayoko
munang makipag-usap dahil alam ko yung nangyari kanina ang pag-uusapan na naman
nila.
"Shea?" Eloiny called as they entered our room.
"Akalain mo yun, nangyari na't lahat, nandito lang pala siya sa dorm at natutulog?
How to be like you po?" sabi ni Eloiny.
"Shh... lower down your voice, nee-chan."
Naramdaman kong naupo sila sa kani-kanilang mga kama pero patuloy pa rin silang
nag-uusap.
"I heard that the demon who entered the academy was an S-class. Yung pinakamalakas
na class sa buong demon clan." Naging seryoso ang boses ni Cein.
"No wonder nahirapan ang Alpha. Paano kaya niya napasok ang academy despite sa
strong barrier nito?" tanong ni Eloiny.
"I heard some of the faculties talking kanina, it's strong will could be the reason
kung paano niya nasira ang barrier. Parang may hinahanap daw siya?"
"Hinahanap? Like what? Demons can't live long in our world. Malulusaw sila kapag
nagtagal sila kahit isang araw lang. Kapag kapwa demon ang hinahanap niya, it's
impossible na mabubuhay siya dito."
"Exactly. But what if the strongest among them ang hinahanap niya? Like their
queen?"
Napukaw ang atensyon ko sa pinag-uusapan nila. Marami pala talaga silang alam
tungkol sa mga ganyan. Buti nalang nagkunwari akong tulog.
"You mean, the Mistress?" dagdag ni Cein.
"Yeah... You know, sabi nga ni daddy, both disciples are immortal. They won't die
unless they kill each other."
"Pero may nabasa ako noon sa library ni Dad. Ang Underworld ay nahahati sa dalawang
group or tribe or kingdom whatever, basta yun. Yung isa ay ang Demon clan which is
obviously full of demons at ang isa ay ang kingdom ng Mistress which is built
millions of years ago. Dark creatures ang naninirahan dun and some demons na hindi
umanib sa demon clan. Those two were enemies. Ang demon clan daw ang source of evil
and the Kingdom is only there to bring balance to the world. You know, boring ang
life kapag puro happy happy lang 'di ba? Walang thrill," mahabang paliwanag ni
Eloiny.
Ganoon pala yun, ito palagi yung paulit-ulit na sinasabi sa 'kin ng previous
mistress pero hindi ako nakikinig. I don't even care. Pero nag iba ang tingin ko
dahil sa nangyari ngayon.
"Kung totoo man yan. Well, evil will always be evil. Kahit nga sa mundo nila, nag-
aaway pa rin sila, 'di ba? Darkness is evil, 'di yan magbabago," Cein stated.
Naramdaman kong kumirot ang puso ko. Yeah, darkness is evil. Darkness is sorrow.
Darkness is death. So you must stay away from me to keep you safe.
--

Chapter 16: Meeting with the Alpha

Two weeks had passed since may nangyaring kaguluhan sa school. Back to normal na
ulit but something changed sa relationship naming tatlo nina Eloiny and Cein.
I kept my distance away from them. Kung noon minsan ko lang sila kinakausap, ngayon
hindi na talaga. It's not that I'm mad at them or what. I don't want to get in
touch with people na alam kong iiwan din ako sa huli. Lumalapit sila sa'kin pero
ako na ang kusang umiiwas. I know they will hate me in the end so why bother making
friends? Pag nalaman nila kung sino ako, maybe sila pa ang unang gustong pumatay sa
'kin.
"Ms. Valdemore, what are you doing?" napatingin ako kay Paxton nang sinita niya
ako. He's the one in-charge sa klase ni Sir Carlson at ang pinagagawa sa 'min ay
physical training. He's on his 'bossy' attitude again.
"Taking a break," sagot ko. I'm doing sit ups pero umupo muna ako saglit para
magpahinga. Sanay na rin naman ang katawan ko dito because dad trained me martial
arts since I was five. Matindi pa nga ang training ko sa amin kesa dito.
"At sinong may sabi na pwede kang magpahinga?"
"Myself."
"I didn't order you to rest," He glared at me.
"What if I die here? You ready to suffer the consequences?" Tiningnan ko rin siya
ng masama.
"Stop talking nonsense."
"Then stop asking questions that are obvious."
He smirked. Ayaw nya talagang magpatalo. "Who would care if a nerd like you die
anyway?"
Napatingin ako sa kanya. I'm really getting excited when it comes to debate.
"Exactly. So who would care if a nerd took a break from this nonsense activity?"
tinaasan ko siya gamit ang makapal kong kilay na ikinalabas naman ng isang dosenang
wrinkles ko.
He let out a deep sigh. Halatang napipikon nya siya. "Fine. Bilisan mo na dyan kung
ayaw mong maparusahan," he said then walked out.
Tsk. He will never win an argument against me.
"Ren, I'm taking a break too. Hindi mo ba ako pagagalitan?" malanding sabi ng isa
sa mga kaklase ko.
"Ako rin fafa Ren. I'm so tired na rin and thirsty. Could you please come here and
hug me to make me feel better?" dagdag pa ng isang bakla.
Napailing na lang ako.
"Me too. Ouch! My feet hurts. Could you please come here, Ren?"
Sunod-sunod ang pagpapansin sa kanya ng mga babae at bakla and I'm laughing in my
mind right now. Serves you right, jerk.
"Bakit? Si Shea ba kayo?" bigla niyang sabi sa harap ng mga kaklase ko. Natahimik
naman silang lahat.
Napatingin ako sa kanya. Ano namang konek ko sa mga pinangagawa nila? I look around
and as expected, parang gusto na nila akong patayin anytime.
What did I do?
"Ahem. I mean Sir Carlson instructed me to stay focused on Shea during training
because she was always last in class, remember?" he explained.
Mukhang sumang ayon naman sila. I rolled my eyes. Whatever.
Natapos ang physical training at papunta ako ngayon sa cafeteria upang mag lunch.
It's better to isolate myself from them and the rest of the students.
Nakarating na ako sa cafeteria and ordered some food. Buti na lang, konti pa lang
ang tao kaya malaya akong makakapili ng uupuan ko. I sat at the very corner in the
cafeteria. I put my earphones on, ignoring the world as I started eating.
"T-take care always, Aly. Don't blame yourself for this."
"N-no Bliss! Don't talk like that. I'm bringing you to the hospital, okay?
Everything will be fine."

"It doesn't mean that when it's dark, it's evil. Sometimes you only find comfort in
the darkness."
"What are you saying?! Hindi ka pa mamamatay, okay? Marami pa tayong tutuparing
pangarap."
"Alysia... live."
"Shea? Helloooo, I'm right here."
Napakurap ako ng ilang beses when someone waved on my face. Napalalim yata yung
iniisip ko. Tinanggal ko ang earphones ko.
"Okay ka lang?" asked by a familiar face. Naupo silang dalawa sa harapan ko.
It was Trevor and Ezra talking in front of me. Yeah, dalawa na kabilang sa Alpha
ang nandito sa harapan ko and asking if I'm okay. Yeah, I'm okay. Pero yung
masasamang tingin ng mga estudyante sa paligid is definitely not okay.
"Ang lalim naman yata ng iniisip mo, girl," sabi ni Trevor. Ngayon ko lang napansin
na may dala na rin pala silang food tray at makiki-share sa 'kin ng table.
"Hindi naman. Nice seeing you again," I said.
"Is it okay na share tayo ng table? Ito kasing si bakla, gusto ka raw kasama. Baka
lumalabas na ang manly side niya."
"Tumigil ka diyan, Ezra. Babanatan talaga kita."
"See? I think he's already becoming a man."
"My gosh! Kinikilabutan ako sa sinasabi mo, bruha ka. Nga pala, Shea, how are you?
Matagal-tagal na rin tayong 'di nag-uusap." Nilapag niya ang dala niyang food tray
sa harap ko at umupo. Ganoon rin ang ginawa ni Ezra.
"Oo nga. Noong umalis ka, hinanap ka pa ni Kiyan. 'Yong lalaki kasing yun, kung
saan-saan nagpupupunta," Ezra muttered as she ate her fries.
"I'm fine. Still alive," sagot ko.
Pareho naman silang natawa sa sinabi ko. Trevor's laugh is so manly at hindi mo
mahahalatang bakla siya. Kahit pumorma, lalaking-lalaki. So as Ezra, she's very
classy kahit tumatawa pa siya.
Napatigil sila nang may dalawang babae ang lumapit sa 'min.
"H-Hi Trevor, Ezra! Pwede po ba kaming magpa autograph?" pabebeng tanong ng isang
babae na mukhang pintura na tinubuan ng mukha. Hindi ako nanlalait, sinasabi ko
lang ang totoo.
"Kami lang ba ang babatiin mo?" Trevor asked at tinaasan sila ng kilay.
Napatingin naman ang dalawa sa 'kin at inirapan ako. Sana mag lock nalang 'yang mga
mata niyo.
"Hello, Shea. It's so beautiful to see you." They emphasized the word 'beautiful'
while giving me a very sarcastic smile.
I mentally rolled my eyes. Ang ganda niyo kasi, eh.
"The percentage probability of sarcasm is 100 percent. You know, young maiden,
before you say something like that, make sure you're perfect." a guy suddenly
popped in the scene kaya doon kami napatingin lahat.
"Fire! Good thing you're here," Ezra exclaimed.
He's a tall guy, about 6 ft. in height. Has a well-toned body based on his posture.
Maliban sa suot niyang salamin na bumagay sa kanya, I can tell that he's smart. Red
hair, which has a similar feature with Ice. Must be his twin.
"S-sorry po," sabi ng dalawang babae at naluluhang tumakbo paalis.
"You're so harsh talaga fafa Fire. And I like it," sabi ni Trevor sa malanding
tono.
The rest of the Alpha were already here and I'm starting to get anxious.
Nagsisigawan na dito sa cafeteria dahil narito ang buong Alpha. Even the Pro.
"I'm trying to get a peaceful lunch here," pasigaw na sabi ni Ezra dahil nga sa
ingay sa cafeteria.

Chapter 17: Her weak side

Minulat ko ang mga mata ko.

Black.
It's all black na may konting liwanag na hindi ko alam kung saan galing.
I'm in this dark dimension again. At alam kong lalabas na naman siya.
"Ano na namang kailangan mo?" umalingawngaw ang boses ko.
A lady stepped out revealing her very angelic face who wears a long black dress.
"The master is getting stronger," bungad niya sa'kin.
"I know," sagot ko. Magkaharap kami ngayong nakatayo.
"Hindi mo pa ba talaga kayang tanggapin ang lahat ng kapangyarihan mo, Shea? Your
life as a human is short. Baka 'di mo magawa ng maayos ang mga tungkulin mo," she
said. Her voice is very relaxing compared to who she is.
"I'm ready to accept it. Just wait for my signal, Seraphina." Nakita ko ang
pagkagulat sa mukha niya. Pero agad rin itong napalitan ng ngiti. Ang ganda niya
talaga, mala-anghel pero alagad pala ng kadiliman.
"We don't have much time. Especially malapit na ang festival."
Napakunot ang noo ko. "Bakit? Anong meron sa festival?"
"Hintayin mo na lang na ang Goddess na mismo ang magsabi sa 'yo. For now, I have to
train you," sabi niya sa 'kin.
"Train me for what?"
"To fight. To defend your kingdom. The demon who caused destruction two weeks ago
in the academy was very eager to see their queen. You know it won't be called a
kingdom without a King or a Queen who has the power to lead its nation. They need
you, Alysia." mahaba niyang paliwanag.
"Just give me more time, Seraphina. I'll decide during the festival."
"Won't it be too late?" she asked hesitantly.
I grinned. "Trust me. I know what I'm doing."
Napatango naman siya at ngumiti sa 'kin. "You had grown, Alysia. You are mature
enough to handle situations. I am expecting more from you."
Since I entered this academy, marami na ang nagbago sa 'kin. But nah, I'll stay as
the Shea they used to know. Besides, I'm enjoying being a nerd.
"May sasabihin ka pa ba?" tanong ko.
"Oh, I almost forgot. Please don't freak out after you woke up," she said and
smiled evily. Lumabas ang magagandang set ng ngipin niya.
Kumunot ang noo ko. Bakit nasan ba ako?
"See you," she snapped her fingers and disappeared.
**
Nagising ako sa mahihinang ingay sa kwarto. It looks like a television. Kelan pa
nagkaroon ng TV sa dorm ko?
An image of a guy appeared habang nakaupo sa sofa at nanonood. Napakunot ang noo
ko. I cupped my face and—
"What the f*ck!"
Napamura ako ng wala sa oras nang maramdaman kong hindi ko suot ang disguise ko.
Napabangon din ako at tiningnan ko ang iba pang bahagi ng aking katawan. My skin
color changed. Natanggal lahat ng mga disguise ko sa katawan!
And there was a guy in the room and probably saw all of it!
"Oh look, the nerd's awake. Or rather the nerd in disguise?" he flashed an evil
smile as he saw me. Bakit nandito na naman ako?

You have to maintain your cool, Shea. Baka 'di ka pa niya kilala sa ganitong anyo?
"W-Who are you? What am I doing here?" maang-maangan ko.
"Ano? Bago mo na naman 'yang acting? Hindi na 'yan eepekto sa' kin." Mas lalong
lumapad ang nakakairita niyang ngiti.
"Stop it, Shea. Alam kong 'yan ang totoo mong itsura," he said habang naka-cross
arms pa at naka-de-kuwatro.
Napapikit ako as I'm massaging my forehead. Guess it can't be helped. I sighed in
defeat.
"You saw all of it, didn't you, Paxton?"
Oo, siya nga ang nakakita. At nandito na naman ako sa kwarto niya.
"Why are you doing this?" tanong niya sa 'kin at umupo sa may dulo ng kama.
It feels awkward na nasa kwarto ka ng isang lalaki na kayo lang dalawa at hindi pa
kayo related o close manlang.
"I have to," malungkot kong sabi. Nakita na rin naman niya ang lahat, so wala na
akong lusot.
"Bakit?" muling tanong niya.
Chismoso talaga nito kahit kailan. "You don't need to know. Wala ka namang ibang
pagsasabihan nito, 'di ba?" I asked nervously.
He smirked. "What if ipagkakalat ko?"
"Then I have no choice but to leave this academy," diretsa kong sagot.
"I won't let that happen."
"What do you mean?"
He sighed. Ano bang meron sa lalaking 'to?
"Remember noong una kitang niligtas sa demon na 'yun during the entrance exam? I
purposely used you as a bait that time."
Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. "You jerk—"
He cut me off.
"And the time that I saved you from the bullies? At pinahirapan kita sa assessment
test ni Sir Carlson? Sinadya ko yun. Even your time with the Alpha na sumasakit
yung dibdib mo sa tuwing nakikita mo ang Pro, sa tuwing nasasangkot ka sa gulo, I
was there." Naging seryoso na ang tono ng boses niya.
"Why are you telling me all of this?" Shocked, but I still managed to ask.
He looked at me intently in the eyes. His crimson eyes were enough to melt my soul.
"Hindi mo pa ba nahahalata?" Huminga muna siya ng malalim bago niya tinuloy ang
sasabihin niya. My heart was racing. I was curious and excited at the same time.
He kneeled in half knee in front of his bed kung saan ako nakaupo. I gasped. Para
naman siyang nagpo-propose.
"I am your familiar, idiot. I have been searching for you for a long time. I am
here to protect, serve, and guide you until my very last breath."
My jaw almost dropped. What?
"The first time that I saw you, alam kong ikaw na nga siya. I know that you are the
Mistress of Darkness and Destruction."
THIRD PERSON'S POV
They were both silent for a while. Inangat ni Ren ang kanyang ulo para tingnan si
Shea pero nakatungo lang ito. Her face were covered by strands of hair.
Since he saw the real face of the nerd, natulala siya. Mesmerized of her beauty. He
never expected na ang nilalait nya noon, ay isa palang diyosa. Words of compliment
were not enough to describe the beauty of a  woman na tinitingnan niya kanina na
nakahiga at mahimbing na natutulog sa kanyang kama.
Nakaramdam tuloy siya ng konsensya sa mga panlalait na ginawa niya noon. He never
thought that the disciple of the Goddess of Darkness ay tumataglay na ganitong
kagandahan.
Ang bilis rin ng tibok ng puso niya.
Nabalik siya sa ulirat nang marinig niya ang mahihinang hikbi ni Shea. Tumataas-
baba rin ang balikat nito, senyales na umiiyak nga siya.
"H-Hoy, anong problema?" he asked worriedly kahit nahihiya pa siya. Nag-aalangan pa
siya kung lalapitan ba niya ito dahil based on Shea's personality, she seems
emotionless, cold, and hard to approach.
"I-I'm sorry if I called you idiot earlier, m-my lady," seryoso niyang sabi. As her
familiar, tungkulin niyang pagsilbihan, irespeto, at ialay ang buong buhay niya sa
kanyang mistress. Kahit palagi niya itong inaasar, pagdating sa seryosong sitwasyon
ay marunong siyang ilugar ang sarili niya.
Biglang inangat ni Shea ang kanyang mukha. She's crying. The cold-hearted nerd is
crying. Hindi makapaniwala si Ren sa nakita.
All of a sudden, he has the urge to hug her.
F*ck, what did I do? Why the hell is she crying?
Naguguluhan ang isip ni Ren. Hindi siya sanay na may nakikitang babaeng umiiyak sa
harapan niya. Lalo pa't si Shea pa ito. Her strong personality showed her weak
side.
Bigla niya na lang itong niyakap. Maging siya ay nagulat sa kanyang ginawa.
'Gag* ka pre. Anong ginagawa mo?' Nagtatalo ang isip ni Ren kung bakit niya iyon
ginawa.
Mas naiyak pa si Shea sa kanyang ginawa.
They stayed like that for a while. Nakapatay na rin ang TV. The room was silent at
tanging pag hinga at tibok ng puso lang nila ang nariring. Both their hearts are
beating faster while they are hugging each other.
Si Shea ang unang bumitiw. Suddenly, an awkward atmosphere surrounds them.
"Ehem... S-sorry," Ren apologized habang 'di makatingin ng diretso kay Shea.
Pinahid niya ang kanyang luha. "It's ok. I'm sorry too. But you're still a jerk."
Nawala ang awkward atmosphere at natawa nalang si Ren.
"Your face may have changed. Pero ikaw pa rin si Shea na kilala ko."
Tiningnan siya nito. "You should've seen your face. You look hilarious. I wonder
kung magugustuhan ka pa ba ng mga babae sa mukha mong yun," pang-aasar sa kanya ni
Shea.
"Ako pa? Eh, ikaw na nga umiyak na parang bata diyan."
"Shut up."
"Yes, my lady," his voice shifted from being a bad boy to a formal one.
The girl looked at him at namumula pa ang mata na galing sa iyak. Natulala na naman
si Ren dahil hindi pa talaga niya halos matanggap na isang diyosa ang kaharap niya
ngayon.
She's so beautiful even when she cries...
All of a sudden, he noticed na may kamao nang papunta sa kanyang mukha. Bigla
siyang sinuntok ni Shea kaya nahulog siya sa kanyang kama.
"Ow! What was that?!" he exclaimed habang hinihimas ang parte na nabagsak.
"Pervert! Why are you staring at me like that?" Nakatayo si Shea ngayon sa kama ng
lalaki habang naka-martial arts stance.
"Anong pinagsasabi mo?!"
"Your face is too near!"
Bigla naman siyang ngumisi. "Oh, bakit? Muntik mo nang mahalikan ang gwapong
pinapangarap ng lahat sa academy. Ayaw mo 'non?" he said playfully while grinning.
She also grinned. "O really? Then what if sirain ko ang mukha ng lalaking
pinapangarap nila? Nakalimutan mo yatang I'm the Mistress of Destruction?" she
readied herself habang pinapatunog pa ang kanyang mga buto sa daliri.
"J-Joke lang. 'Di ka naman mabiro."
Palihim siyang napangiti dahil sa nangyari. Hindi man niya alam kung bakit umiyak
si Shea, still he had seen the other side of the girl he used to know. She's not
cold and emotionless at all. She's fun to be with.
--

Chapter 18: Alzena Alors

Nandito na naman ako, as usual sa hallway naglalakad papuntang room kung saan first
period ko ngayon. I'm wearing my disguise and I'm walking with my heads down.
“Ow!”
Pareho kaming napadaing ng nakabangga ko. Mukhang hindi rin siya nakatingin.
I looked up at siya yung babaeng seatmate ko. If my memory was right, she is Alzena
Alors. She has the power of sound vibration and has the ability to steal. I don't
know what kind of ‘stealing’ she does.
“S-sorry.” I apologized.
Alam kong sisigawan na niya ako at mapapahiya so I better prepare myself. Nasa aura
pa naman niya yung pagiging bitch.
“It's ok. I wasn't looking too so quits lang tayo.” she said.
I was surprised. Well that’s new.
“Just don't do it again next time.” Dagdag pa niya at nilampasan ako.
I stared at her back. Is it just me o kumintab talaga yung mata niya nang tiningnan
niya ako?
Her eyes… It was just like me.
“Good morning class. Wala muna tayong gagawin ngayon and I have some few
announcements to make. Mr. Montero how was their training?” tanong ni sir Carlson
kay Paxton.
After that, dumiretso na ako dito sa classroom at ito na nga, kakarating lang ni
sir.
“They're good, sir. Everybody is performing well.” sagot niya.
Napatili naman ang mga kaklase kong babae. I rolled my eyes. Performing well in
flirting siguro pwede pa.
“You heard that? Ren said that I'm good. My gosh, best day ever!”
“Duhh... ako kaya ang tinutukoy niya.”
“No way. Don't you get it? He's looking at me while saying those words kanina!”
“Kyaaahh! Bakit ba kasi ang gwapo niya? Why? Why? Why?”
“You are all being delusional. He is mine.”
“Okay, settle down, class!” sigaw ni sir. Natahimik naman silang lahat.
Ang lalandi naman kasi.
“So here is my announcement, after the duel part on Festival of Magic, which is two
weeks na lang, we decided that the finale of the event will be a pageant. A search
for Mr. and Ms. Myrrh Academy.” They gasped. Yeah, whatever. As if may pake ako sa
mga ganyan.
“Dahil golden year ngayon ng Festival of Magic, ito nga ang napili nilang finale.
Maliban sa duel, ito ang highlight ng event. So, can you suggest someone na pwede
maging representative ng section natin?”
I can't believe na may mga ganito rin pala dito. I thought sa common realm lang may
mga ganito. Such a nonsense and boring activity. I lean on my desk and closed my
eyes. Hindi ako interesado sa pinag-uusapan nila.
“Sir, si Shea.”
Tss… ayan na naman sila. May mahihinang tawa akong naririnig. Ako na naman ang
pinagti-tripan nila.
“Oo nga, si ugly nerd. For sure, tayo ang mananalo sa best in costume. Hahaha!”
This people don't know who they are dealing with. Be careful of what you wish for
dumbasses. I may be your worst nightmare.
“Yeah, I go for Shea. Hahaha!”
“Seriously, guys? You're voting for her?” I think that's Alzena.
“Makapal naman ang mukha niya, eh. Hahaha!”
“Can't you be more serious?”
“Shea! Shea! Shea!”
They are all cheering for my name with insults. Nanatili lang akong nakasubsob sa
desk ko.
“Ayaw niyong tumahimik?” Dumagundong ang boses ni Paxton sa buong classroom.
Natahimik agad ang lahat.
I guess he's already performing his duty as a familiar. Or maybe he’s just acting
as a self-proclaimed president na nagpapa-bibo kay sir.
"Let's ask Ms. Valdemo—”
“I decline.” sinagot ko na agad si sir kahit di pa siya tapos magsalita.
“Booo!” Muli na naman nilang sigawan. I really don't get the way people think.
Ganon na ba kakitid ang utak nila?
“Shut your stupid mouth, f*ckin' people!” Isang boses ang nangibabaw sa buong room.
It's my seatmate, Alzena. Nagulat sila sa pamurang sigaw nito at pagtayo sa gitna.
Her face was scary kaya natahimik na naman sila.
“Can't you be more realistic? Ms. Shea, I don't intend to offend you, but seriously
people? You're choosing her?” she really emphasized the ‘her’ part habang tinuturo
pa ako. Yeah whatever, you’re not offending me, really. Not at all.
“Hindi lang siya ang mapapahiya kundi ang buong section natin. Gusto niyo ba ‘yon?”
dagdag niya.
Tinitingnan ko lang siya. Wala akong reaksyon o kahit ano pang komento. Why is she
reacting like this? Big deal ba sa kanya ang pageant?
“Ms. Alors that's enough. You may sit down.” pag singit ni sir.
Huminga muna siya ng malalim at bumalik sa pwesto katabi ko.
“Sorry for that.” Bulong niya sa ‘kin.
“It's okay.”
I'm certain that Alzena is not just an ordinary student here in the academy. That
strange aura surrounding her at ang pagiging mainit ng dugo ko sa kanya, I think
she have a strong connection to the opposite side.
“Anymore suggestions?” tanong ni sir.
“Si Alzena nalang.” sabi ng isang estudyante. Nag-agree naman ang lahat sa
suggestion niya.
Well, bagay naman kay Alzena dahil nasa physical features niya naman ang
characteristic ng isang beauty queen.
“Ms. Alors, okay lang ba sayo na ikaw ang representative ng section natin?”
“Yes sir.” walang pag-aalangang sagot niya. Mukhang gusto niya talagang sumali dito
kaya ganon siya kung maka-react.
“It's settled then. How about our representative for Mr—”
“REEEENNNN!”
Hindi pa nga tapos magsalita si sir ay nagsigawan na agad sila at kilig na kilig.
Mukhang ako nga lang talaga ang walang pake sa ganitong event. Pero bakit si Paxton
pa?
“Mr. Montero, you heard your classmates. Is it okay with you?” tanong ni sir sa
kanya.
“I'm sorry but I have to decline.” He replied politely. Where did his attidude go?
Napa-aww naman sila.
“Bakit naman?”
“Ayaw ko lang.” walang gana niyang sagot. Ah, so there it is.
“Alam niyo, hindi ko rin hilig ang mga ganitong event, eh pero since adviser niyo
ako, no choice. Kung pwede ako na nga lang maging representative matagal na akong
nag-volunteer, eh.”
Nagtawanan naman sila sa sinabi ni sir.
“Anymore suggestions or volunteer?”
Wala nang nagsalita o nagtaas pa ng kamay.
“Mr. Montero, mukhang no choice ka rin. Sayang naman kung tatanggihan mo 'to dahil
malaki ang chance mong manalo. Based on your physical features and your popularity,
di malayong mananalo ka. Ganyan din ako nang kabataan ko.” Ngisi ni sir habang nag
papa-pogi pa. Kilig na kilig naman ang mga babae. Hays, lahat nalang.
Chapter 19: Her Past

After that incident, hindi na kami nagkausap pa ni Alzena. Siya na rin ang kusang
lumipat ng upuan malayo sa akin. I don't care anyway. I'm in this academy to learn
and not to mind other people's business.
Nandito ako ngayon sa dorm at nakahilata lang so as Cein and Eloiny. The gloomy
atmosphere in our room have been here for almost a week. Hindi na sila nakikipag-
usap sa ‘kin. Masakit but I have to stay away from them to protect them.
“S-Shea,” Nabigla ako nang tinawag ako ni Eloiny. Hindi ko sila pinansin at
tumalikod ako sa gawi nila.
“Hindi mo ba talaga kami kakausapin?” dagdag niya.
“W-we already miss you, Shea-chan. I'm sorry if we did something wrong to you. We
can talk about it.” sabi naman ni Cein.
Hindi ko pa rin sila pinapansin. Pero ang bigat-bigat na ng dibdib ko. That's why I
hate staying in here when it's too early.
“Ano bang nangyari sayo? Bigla ka nalang nagkaganyan. Hindi ka naman ganyan noon,
ah. At least talk to us!” pasigaw na sabi ni Eloiny. I guess napupuno na talaga
sila.
“El nee-chan...”
“Magkaibigan na rin naman tayo 'di ba? I know you seldom talk to us dahil ganyan ka
naman talaga, but we can feel it na komportable ka na sa amin. That's why I don't
understand your sudden change of attitude!” dagdag pa ni Eloiny.
“I treated you as my bestfriend, Shea. Ayokong magkaganito tayo dahil sa 'di
malamang dahilan.” narinig ko ang konting pag piyok niya. Umiiyak ba siya?
Go on Shea. Ignore them just how you ignore the world.
“S-Shea-chan bati na tayo please? We can't take this anymore. Or kahit kausapin mo
manlang kami.” Cein said in a calm voice.
I'm sorry. But I have to do this.
Bumangon ako at kinuha ang earphones sa bag ko at sinaksak sa mp3 player ko. Muli
akong humiga patalikod sa kanila.
I heard them sighed. Parang sinasaksak ng paulit-ulit ang dibdib ko. I already
treated them as friends. Napalapit na ako sa kanila. Parang ganito din yung
naramdaman ko nung nawala si Bliss sa akin. She died because I killed her.
Kaya ngayon pa lang, kailangan ko nang lumayo kina Eloiny at Cein. I don't want to
see my friends' death again dahil na naman sa kapangyarihang 'to. I don't want them
to suffer.
“Ayoko na.” narinig ko ang padabog na pagtayo ni Eloiny. Hindi naman kasi naka-play
ang music sa mp3 ko.
“El nee-chan saan ka pupunta?”
"Pagod na akong pilitin ang taong ayaw. Hindi ko alam kung tinrato ba niya talaga
tayo bilang kaibigan niya. I've had enough. Bukas na bukas kakausapin ko ang dorm
manager, lilipat na ako ng room. I'm sick of everything.” sabi niya at lumabas ng
kwarto.
“El nee-chan!” Cein followed her.
“I know you can hear us Shea-chan. But whatever your reason is, it must be deep.
Eloiny loves you that's why she's hurt. But we will always be here for you.” sabi
ni Cein bago siya tuluyang lumabas ng room.
Naramdaman ko ang nagbabadyang luha sa aking mga mata. Itutulog ko nalang 'to. This
will be over soon.
Bakit ako pa kasi? Bakit ako pa kasi ang biniyayaan ng ganitong kapangyarihan? I
suffered much already. Sinakripisyo ko ang sariling kaligayahan ko para
maprotektahan ang mga taong mahal ko. Kulang pa ba?
    
FLASHBACK
**10 years ago
“Aly! Aly! May bago akong toy tara laro tayo sa park.” Masayang sabi ng isang
batang babae na may bitbit na laruang eroplano at remote.
Siya si Bliss. Ang bestfriend ni Shea at ang nag-iisang nakakaalam ng sekreto niya
maliban sa parents niya. Mahilig kasi talaga ito sa laruang panlalaki.
“Hindi pwede Bliss. Magagalit sina mama kapag nalaman nilang lumabas ako.” sabi
naman ng batang Shea habang nag babasa ng libro.
Walang ibang ginagawa si Shea kundi magbasa nalang ng magbasa. Hindi kasi siya
pinapayagang lumabas ng parents niya dahil nga sa taglay niyang kakaibang
kakayahan. Gustuhin man niya ay maraming mata ang nagmamasid sa kanya kaya wala pa
rin siyang takas.
“Gamitin mo powers mo dali. Hihi. Maging invisible ka tapos lulusot tayo ng wall.
Dali na madali lang naman 'to eh. Sige na please? Aly?”
Shea closed her book and looked at Bliss. “Have you seen John?” tanong niya. Si
John ang buttler nila at ang tagabantay ni Shea.
“Nope.”
Pilyang ngumiti si Shea, “Let's go.”
Hinawakan niya si Bliss at sabay silang naging invisible. Shea have countless
abilities at ang pagiging invisible ay isa lamang sa mga kakayahan niya. Which is
whoever gets to touch her will be invisible as well.
They walked silently as they pass through the maids and guards inside the mansion.
Shea also used her ability to pass through walls kaya tuluyan na silang nakalabas
ng mansyon.
“It feels good outside those walls.” sabi niya as they walked to the park.
Masaya silang naglaro ni Bliss sa park. Shea even showed more of her abilities to
Bliss. Mabuti nalang konti lang ang tao sa oras na ‘yon.
“Woah. You're really cooool!” Bliss exclaimed excitedly nang hawakan ni Shea ang
isa sa mga bulaklak at namatay ito.
“You're not scared?” tanong niya sa bestfriend niya.
“Why would I? Ang cool kaya! Kung pwede nga lang magkapowers din ako eh. I want to
be the next Avatar!”
Bahagyang natawa si Shea sa reaksyon ni Bliss. “You will be.”
Bliss gasped, “Really?” she asked excitedly.
Hindi pa nga nakapagsalita si Shea when a group of men in a black suit surrounded
them. Malalaki ang katawan nila wearing sunglasses and a suit case. Agad tinago ni
Shea si Bliss sa likod nito.
Nagpaputok ang isa sa kanila ng baril causing the other people to panic and run.
Even Bliss was already crying but Shea is trying to comfort her while protecting
her.
Parehong takot na ang dalawang bata but Shea chose to act brave.
An old man wearing a lab gown with long hair suddenly appeared. He must be a
scientist.
“Sino sa inyo ang anak ni Vincent Valdemore?” He asked pertaining to the two kids.
Tinignan sila ng masama ni Shea. Si Bliss ay panay parin ang iyak sa likod niya.
“What do you want?” Shea asked bravely but her voice trembles.
“Just answer my question kid, are you his daughter?” Tumingin siya sa likod ni Shea
and saw Bliss crying. An evil smile formed in his lips.
“Or maybe her?” He grinned while looking at Bliss.
Na alerto naman si Shea at hinawakan ang kamay ng kaibigan. Mas lalo pang naiyak si
Bliss at humigpit ang kapit kay Shea.
“What do you want?” dumagundong ang boses ng batang babae habang nakatitig ng
masama sa mga taong nakapaligid sa kanila.
The scientist was partly stunned but then again returned to his business. “So you
must be Shea.” he smiled.

Chapter 20: Familiar and the Pro

PAXTON'S POV
   
Narito ako ngayon sa rooftop, may natanggap kasi akong sulat na merong gustong
kumausap sa ‘kin. Alam kong hindi basta-basta ang taong nagpadala ‘non kaya
napagpasyahan kong pumunta. Wala namang mawawala sa ‘kin kapag sinubukan ko. Alam
kong kaya naman ni Shea ang sarili niya.
Speaking of Shea, she is the weirdest girl I’ve ever met since I become a familiar.
Lahat ng Mistress na dumaan sa ‘kin ay “Damsel in Distress” at kailangan ng knight
in shining armor kuno upang iligtas at protektahan sila.
Unlike Shea, her actions acts like I-don't-need-a-stupid-familiar-because-I-can-
live-without-them kind of thing.
“Pambihira. Ang sabi 5:30 daw pero hanggang ngayon wala pa rin,” bulong ko.
Ala-sais na wala parin siya? Buti sana kung chicks yung darating eh.
I looked up and noticed something strange. Hindi pwede akong magkamali, there's an
intruder inside the academy.
Biglang bumukas ang pintuan ng rooftop at lumabas ang di pamilyar na lalaki.
Mukhang nakalanghap ng kakaiba ‘to ah.
“Ikaw ba ang nagpadala ng sulat?” tanong ko.
He scoffed at tumawa na parang sira ulo. Mukhang high ito. May kinuha siya sa
kanyang bulsa at pinakita sa akin ang naka underwear lamang na larawan ni Shea.
Tarantado ‘to ah. Huminga ako ng malalim bago muling nagsalita.
“Oh? Aanhin ko ‘yan?”
“Girlfriend mo siya diba? Sundin mo ang gusto ko kung ayaw mong kumalat ‘to sa
buong campus.” ngiti-ngiting sabi niya.
Looks like they underestimated me.
I conclude that this guy holds the ability of Thoughtography. It’s when an
individual can take pictures on what they visualize on their mind.
“Edi ipagkalat mo. I won't mind.” sagot ko.
Halatang nagulat siya sa sagot ko. “Hindi mo ako pipigilan?”
“Bakit naman kita pipigilan?”
“Hahayaan mo lang ang girlfriend mong mabastos?”
I grinned. Sira ulo, “As what I’ve said, ipagkalat mo. I don't care and I don't
mind. ‘Yan lang ba ang ipinunta mo?” At si Shea pa talaga ang kinalaban niya ha.
Nanggalaiti siyang tumingin sa ‘kin. Mukhang na-insulto ko yata. Biglang may
pumitik sa puso ko. Napatingin ako sa parte ng campus kung saan mas madilim ang
kalangitan doon kesa dito.
“Eh gago ka pala eh!” Susuntukin na niya sana ako ngunit simple ko lang siyang
iniwasan. Bakla yata ‘to.
Tumakbo ako palabas ng rooftop upang puntahan ang aking reyna. Mukhang nasangkot na
naman siya sa isang gulo.
Ngunit bago ako bumaba ng hagdan ay nag-iwan ako ng salita sa taong palihim na
sumisilip kanina sa ‘kin mula sa likod ng pinto.
“The next time you set a trap on a mouse, make sure to use a cheese, not a trash.”
sabi ko at umalis.
ELOINY'S POV
   
Tulala akong nakatingin kay Shea habang inilabas niya ang kanyang weapon accessory.
Ibang-iba ang paggalaw niya ngayon kompara sa Shea na palagi kong nakikita. It's
like she's a different person wielding a strange sword. Parang pamilyar yung espada
niya, saan ko nga ba nakita ‘yon?
“Aray ko shet.” daing ko nang kumirot ang sugat sa braso ko.
Ayan kasi Eloiny ang drama mo masyado, ayan tuloy napala mo. Eh malay ko bang may
halimaw na biglang susulpot dito eh gusto ko lang naman mag unwind. Masyado akong
na stress kay Shea kanina pero hindi ko parin siya kayang tiisin.
Hanggang ngayon hindi ko parin magets kung bakit niya sinabi ang mga iyon sa ‘kin.
She is very mysterious pero sapat na sa ‘kin ang makita siyang may malasakit sa
amin ni Cein. Pero hindi ko talaga maintindihan kung bakit pilit niya kaming
tinutulak palayo sa kanya.
Alam kong hindi ganyan noon si Shea. There must be something from her past that
made her become like this.
Based on my observations, char, si Paxton lang ang nag-iisang tao na kahit
sinusungitan na siya ni Shea ay hindi parin lumalayo. Mas lalo pa nga siyang
dumidikit sa kanya. Ang swerte ni Shea pag ganon.
“Ay kabayong nalipad!” napasigaw ako when a sudden whoosh of wind passed me.
As in yung buhok ko napunta lahat sa mukha ko. Ano ba ‘yon? Masyado na ba ako
naging mahangin?
“Ako na dyan. Tabi.”
Napukol agad ang tingin ko nang may narinig akong pamilyar na boses.
From a distance, I saw a guy standing behind Shea. White haired tapos ang gwapo ng
likod my gosh! Yung likod niya ang sexy. Likod palang ‘yan. 6 ft. na yata ang
tangkad niya at mukhang nag gi-gym kasi damang-dama ko ang biceps niya kahit ang
layo.
OMG REN MALABS! Pero teka, saan siya nanggaling?
“Ouch! Ay tanga!” Nasampal ko kasi yung mukha kong may sugat. Tanga ko ‘no?
Pero pano napunta si fafa Ren doon? Saan siya dumaan?
“Let me do my first job to you as your familiar. I don't want to get my Mistress
stained with the blood of a nonsense creature.” sabi niya.
A-ano daw? Familiar? Mistress?
“Kaya ko na ‘to. Tabi ka dyan.” Shea answered boredly. Si Shea ba talaga ‘yan?
“My lady, with all due respect, I would like to ask your permission to give me this
one. Please don't take away my job from me.” sabi ni Paxton at bahagyang yumuko.
Is this true or am I just seeing things? The top 1 is bowing down from the last in
class?
Parang walang halimaw sa harapan nila kung makipag-usap sila ah. Hindi ko alam but
my zero-gravity power can't take effect on that demon. Plano ko sana siyang
paluntangin para mawala ang composure then slice him up with my double-headed axe
pero ako pa ang napuruhan.
Shea crossed her arms and looked down to Ren. Shea akin nalang siya kung ayaw mo sa
kanya.
"K." she answered. Hay nako girl.
Tumingin siya sa ‘kin and signaled me to prepare. Pero di ko yata kayang tumakbo.
“When I signal you to run, run. Remember what I've said to you.” A voice inside my
head echoed. Was that Shea? I thought her ability is only enhanced agility?
Tumabi siya as Ren grabbed an arrow and pointed it to the demon in front of him.
Ngayon ko lang napansing ngumingiti ito ng sobrang nakakakilabot na nagsitindigan
ang lahat ng balahibo ko sa katawan.
The demon charged to attack Ren but before it happened, Ren released two
consecutive arrows from his bow and it struck directly into the demon's eyes.
OMGGGG OPPA WHY SO COOOL?!
“Aarrgghh! Raawwwrr!”
The demon roared in pain while covering both his eyes.
“Now!” Sigaw ni Shea sa utak ko.
Masakit man ang natamo kong sugat, I tried my best to run. The fear and adrenaline
were already in me kaya nagawa kong tumakbo ng mabilis sa kabila ng mga sugat ko.
Waaaaaaaa!
SHEA'S POV
I'm just watching my familiar as he tortured that poor soul. O wait, may kaluluwa
nga ba sila?
Chapter 21: Goodbye Paxton?

Nakatingin parin ako sa kanya not knowing what should I reply to him. I'm facing
the Pro Alpha right now, the strongest in the academy, and my ultimate rival. His
stare pierced through me at hindi na naman gumaganda ang nararamdaman ko.
Magsasalita na sana ako nang may biglang umeksena.
"Bakit anong kailangan mo sa kanya?" tanong ni Paxton na nasa likuran ko na pala.
"I just want to talk to her." sagot ni Kiyan. Ang lalim ng boses niya.
Tinignan ko si Paxton at nanatili itong nakatayo na parang may hinihintay.
"...alone." dugtong ni Kiyan.
"I object." Paxton answered while glaring at the Pro.
Kinurot ko naman ang braso niya at ako na ang sumagot. "Sige. Saan mo po gustong
mag-usap?" sabi ko with a tune of respect. After all, I'm just a nobody here and
I'm facing the Pro right now.
Aangal pa sana si Paxton nang biglang sumingit si Alzena.
"Excuse me but you are interrupting our—oh, M-mas—I mean Sir." biglang yumuko si
Alzena sa harap ng Pro.
"What can we do for you?"
"Gusto ko lang sanang kausapin 'tong kaibigan niyo pero mukhang may hindi gusto."
kalmadong sabi ng Pro at tumingin kay Paxton.
"Hindi po. Pumapayag sya—”
"What?" naiiritang tumingin siya sa ‘kin.
"...na kausapin niyo ako dahil hindi naman siya involve dito."
"Hindi nga ako papayag."
Nakipagtitigan ako ng masama kay Paxton. How dare he disobey his mistress.
Nauna akong lumabas ng theater room at naramdaman kong sumunod sa ‘kin ang Pro.
Bakit kailangan niya akong kausapin? Alam na ba niya na ako ang disciple ng
goddess? To think of it, hindi ko pa alam kung sino ang familiar niya.
Napunta kami dito sa rooftop and luckily walang tao. Baka ano na naman kasi ang
isipin ng iba at ako na naman ang kawawa.
Sumandal siya sa riles habang nakatingala sa langit. Ako nama'y nanatiling nakatayo
sa harap niya. Pareho kaming tahimik.
"How are you?"
His chilling voice ran into my spine. Kung titignan, hindi halata na siya ang
Master of Light and Creation dahil sa kilos at itsura niya. Pero bakit niya
ginagawa ‘to? He led me all the way here just to ask me if how am I doing?
"I'm fine s-sir. Ano pong gusto niyong pag-usapan natin?"
Humarap sya sa ‘kin. His cold and blank stare have a resemblance to mine. Kung
hindi nila alam na siya ang master, then ano ang pinapakitang ability and power
niya?
"I want to offer you something."
Tumingin ako sa kanya.

"I want you to be part of the Alpha."

Napatigil ako habang ina-absorb ang sinabi niya. Did I just hear him right?
"Po?"
He grinned, "You have unique abilities and you're the only demon slayer here in the
Academy. Malaki ang maitutulong mo sa amin. My colleagues likes you too."
Napakunot ang noo ko at napatingin sa malayo.
"I'm sorry sir pero mukhang di ko matatanggap ang offer niyo."
"Why?" he asked.
"I am not strong as you are. I'm just a nerd who was bullied by everyone. I am
nothing special."
Natahimik kaming dalawa. A cold breeze blew while I am staring at his cold eyes.
Ilang minuto rin kaming ganon hanggang sa napagdesisyonan kong ako na ang unang
magsalita.
"Iyan lang po ba ang pag-uusapan natin?" tanong ko.
Hindi niya ako sinagot. I excused myself at aalis na sana nang bigla siyang muli
nagsalita.
"How about we make a deal?" tumingin ako sa kanya at wala paring pagbabago ang
kanyang ekspresyon.
"If you win the match, I let you decide for yourself. If your opponent wins, then
you'll join us. Deal?"
Gusto niya talaga akong sumali sa Alpha? My, what a great tactician he is. He's
really good at turning and twisting things just to fall in his hands. Well, I'm
looking forward for our fight sa festival. Hindi bilang Shea kundi bilang Mistress.
Ano kayang mangyayari if two disciples fight? The Creator vs. The Destructor? That
sounds exciting.
"Sure. Deal."
   
*****
   
"O, anong pinag-usapan niyo?" bungad sa ‘kin ni Paxton pagkababa ko ng rooftop.
Naabutan ko siyang nakasandal sa pader malapit sa hagdanan papuntang rooftop.
"Nothing important."
Sandaling katahimikan ang namayani sa amin. I don't mind talking to him anyway.
Mukhang ihahatid nga niya ako sa dorm ko.
"You know what, I feel so useless." biglaang sabi niya.
Agad napukaw ang atensyon ko sa sinabi niya. Ano na naman ba 'tong pinagsasabi
niya?
"Pakiramdam ko hindi ako familiar mo. You act so independent and strong. Familiars
are supposed to guide and protect their Mistress no matter what happen pero mukhang
ako lang yung halos walang ginawa. You keep on ignoring me as if I have no use to
you. All I want is to protect you with all my life but you’re not even listening to
me."
Napatigil ako sa paglalakad, "And it hurts my ego. Pakiramdam ko wala talaga akong
kwenta." dugtong niya.
"Frantically speaking, you are stepping down my pride. I know I did a lot of
inappropriate actions to you before but it's part of the test I had given to you.
Kung karapat-dapat nga ba ako maging familiar mo. The truth is, I am not yet your
full familiar. There's a contract that needs to be sealed so I can be yours until
your last breath."
"Dahil dyan, ano mang oras, pwedeng-pwede kong tanggalin ang temporary seal na naka
bind sa ating dalawa. I also miss the feeling of being a wild fox."

Chapter 22: Advice

"In order to seal the contract permanently, you must kiss the demon you wish to be
your familiar. Once you do, wala nang makakapaghiwalay sa inyo. As long as you're a
disciple, that familiar will serve you until you until the very end."
‘Yan ang mga salitang binitawan ni Seraphina kanina and that's what I'm doing right
now. As if I have a choice. Hindi ko 'to ginusto and will never be. Curse this guy.
Nahuhulog pa rin kami at kitang-kita ko sa itsura ni Paxton na hindi makapaniwala
sa aking ginawa. Ako na ang unang bumitaw. I just gave my first kiss to a demon. I
never imagined myself doing this right now.
"Now, save me," sabi ko.
"Damn this!" he cursed as his whole body lit up at bumalik sa dati yung itsura
niya. He’s now in a form of a human with a face who’s about to murder someone.
Hinablot niya ako and carried me as we landed slowly on the ground. Dahan-dahan
niya akong ibinaba habang nakayuko. If I know, he was already cursing me to death.
"Hindi kayo makakatakas!" biglang nahulog ang matandang babae sa harapan ko kaya
muntik na akong mapasigaw. Buti hindi siya nabalian. I remember what Paxton told me
before. Itong gusto niya eh.
I looked at him and grin. "It's all yours," sabi ko.
Lumapit siya sa demonyong matanda na ngayo'y naglalaway habang nakatingin sa 'kin.
Her face went pale as she saw the guy behind me.
"F-Falcon! Ikaw pala 'yan. Ahe-he-he." pekeng tawa ng matanda as he looked at
Paxton na kung tumingin ay parang papatay na.
Kawawang matanda. Tsk tsk. But wait, did she call her Falcon? Akala ko Ren Paxton
ang pangalan niya?
"Stupid old hag! Nang dahil sayo naging familiar na naman ako! Malaya na sana ako
kung hindi dahil sayong gurang ka na pakielamera!"
Mukhang doon niya binuhos lahat ng hinanakit niya sa matanda at pinagsisipa at
pinagmumura ito. Buti sana kung ordinaryong matanda 'to eh demonyo 'to.
Nagmamakaawa siya ngunit parang walang naririnig si Paxton.
"Ayos ka lang?" lumapit sa ‘kin si Seraphina at hinawakan ang balikat ko.
"Yeah. Thanks for leaving me behind."
She chuckled, "It wasn't my fault that you don't know how to climb trees."
"But congratulations. Nakuha mo ulit siya. Take care of him okay?" nakangiting sabi
ni Seraphina.
I looked at Paxton who is still busy torturing the demon. Seeing his face kung
gaano siya nanggigigil makes me want to laugh. Nakasalubong ang mga kilay at
nanlilisik ang mga mata. He's like a lion who just found its prey.
"Kasalanan ko bang gusto kong maging maganda ulit?!" sigaw ng matanda sa kanya.
"If you want to be as beautiful as shit, then take this." Paxton formed a ball of
acid in his hands and throw it right into the demon's face.
"Aaaahhhhhh!" the demon released an agonizing scream while she is slowly melting.
"Thanks for ruining my life old hag."
Mukhang mahihirapan akong paamuhin ang fox na ito.
                                                                                  
--
   
Nandito ako ngayon sa building papunta ng room namin and everyone were busy
preparing for the festival. Hindi ko kasama si Paxton dahil maaga pa ang practice
nila ni Alzena for the pageant. Paxton asked me to come with him pero humindi ako
kasi inaantok pa ako kanina.
He somehow changed. Parang bumait siya ng konti and his concern was only me. I'm
trying to control my attitude towards him. Even though that he's already my
familiar, ayoko siyang abusuhin.

As I reached the third floor, I looked down and students were already busy training
for the duel match on the field. Hindi na rin masyadong nagka-klase ang mga
instructor namin dahil busy rin sila sa paghahanda at para narin makapag-handa ang
mga estudyante.
While me? I just want to sleep. I don't care about anything.
Napahikab ako habang diretsong naglalakad sa hallway papuntang classroom when
someone grabbed my bag from me.
They're at it again.
May mga tumatawang babae sa likod ko and when I looked at them, napakunot ang noo
ko. Sino na naman ba ang mga 'to? Another batch of bullies?
"Eww, you make hawak it. I don't want my kamay to get dirty," maarteng sabi ng
babaeng mukhang bibe sa mga alalay niya.
"You, Chloe, hold it. My gosh! This is so kadiri," sabi ng alalay sa isa pa niyang
alalay.
I mentally rolled my eyes.
Tahimik lang akong nanonood sa kanila at kung paano nila pinag-pasahan ang aking
bag.
That Chloe put up an evil smile at hinulog lahat ng mga gamit ko sa bag sa sahig.
Nag tawanan naman sila, maging ang mga estudyanteng napapadaan sa hallway.
"Poor you. You're so pangit na nga. Cheap pa. Ewww."
Napayuko ako para kunin ang mga nahulog kong gamit pero bigla nila itong tinapakan
at nagtawanan. Patuloy ko pa ring pinupulot ang mga gamit ko when someone harshly
grabbed my hair. I secretly cussed dahil sa sakit.
"You nerd, tumigil ka na sa kakadikit kay Ren if you want us to spare your life.
Ren is mine." Biglang nag-iba ang tono ng pananalita niya. She sounds like an
obsessed whore.
"Hindi ako dumidikit sa kanya." I'm not a glue duhh.
Napataas ang kilay nilang apat, "Ows? Then anong rumor ang naririnig ko that kayo
raw?"
"If I'm not wrong, rumors are statements that isn't true or not yet proven. Stop
acting like you own him. He'll never be yours," diretsa kong sagot sa kanila. Their
mouth hang open at para na silang mga tigre na gusto akong lapain.
"How dare you talk to me like that—”
"Anong kaguluhan 'to?"
Napatigil sila sa attempt nilang sabunutan sana ako when we heard a voice coming
from behind.
Napalingon sila at nakita ko pang napalunok sila when they saw one of the member of
the Alpha. Hindi ko alam kung sisigaw sila sa kilig o matatakot of what they did.
Tsk.
"S-sir Ice! He-he-he."
Ice coldly looked at them at napunta din sa ‘kin. Dahan-dahan bumaba ang tingin
niya sa mga gamit kong nakakalat sa sahig at madumi na.
"A-ah sir Ice! Hehe napabisita ka dito. Is there anything we can do for you?" she
asked yet her voice was trembling.
Tinignan niya ako ng may pagbabanta na 'wag magsumbong kay Ice. I looked away. Wala
akong pakialam kung anong gusto nilang gawin.
"Yeah," sagot ni Ice.
Naging alisto naman sila at parang tuwang-tuwa pa.
"W-what is it?" they asked excitedly.
Tiningnan ako ni Ice at sa mga nakakalat kong gamit. Mukhang alam ko na ang gagawin
niya.
"Pulutin niyo ang kalat na ginawa niyo. I want it to be clean just like before as
you return it to her." tumingin sa ‘kin si Ice.
They looked at me as if I'm the worst person in the world. Wala naman akong ginawa,
ah. Sila nga 'tong nauna.
Unti-unti silang yumuko at nilinis ang mga gamit ko habang sinasauli nila sa aking
bag. They're working in silence while Ice is still looking at them. Wrong timing
naman kasi sila sa pangbu-bully sa 'kin.

Chapter 23: Paxton, Shea and Kiyan

The day that everyone awaits has arrived. The Festival.

Humihikab ako habang papunta ng school at makikita sa paligid ang ambiance nito na
excited ang lahat. Ako lang yata ang hindi.
Yung ibang estudyanteng nakakasalubong ko ay nandidiring napapatingin sa 'kin.
Maybe it's because wala akong suklay? Nah, panget lang talaga ako.
Masakit pa ang katawan ko sa pinanggagawa ni Seraphina sa 'kin sa loob ng tatlong
araw na training. But I'm confident na mas na ko-kontrol ko na ng maayos ang
kapangyarihan ko. Maybe because we were also trained here in the academy.
"Hoy!" someone tapped my back at rinig ko pa ang mabilis niyang pag hinga. Wala
talagang galang 'to.
I looked back with my brows furrowed at bumungad sa ‘kin ang mukhang matagal ko
nang pinagsawaan.
"Oh?" sagot ko.
"'Di ba sabi ko sayo, hintayin mo ako sa dorm niyo dahil susunduin kita?" masungit
niyang saad.
"It's not my fault that you’re a sloth."
"Who are you calling sloth?" nakabusangot niyang tanong.
Napairap na lang ako at nag umpisa muling naglakad.
"Sandali lang!" tawag niya pero hindi ko siya pinansin.
Some students were whispering as I pass them.
"Grabe ang kapal talaga ng mukha. Grrr! Di ko 'to keri!"
"Chill ka lang, girl. Baka magalit sa atin si Ren pag narinig niya tayo."
"Si Ren na nga ang kusang lumalapit sa kanya, siya pa ang may ganang mang snob.
Such a bitch!"
"She.is.so.ugly. Pero kung umasta akala mo kung sino."
"If only Ren wasn't here, kanina ko pa siya kinalbo."
Pinalusot ko nalang sa kabilang tenga ang aking naririnig at nagpatuloy sa
paglalakad.
But I suddenly stopped nang biglang nandito na siya sa harapan ko at may hawak na
box.
"Hey, I prepared breakfast for the both of us. Alam ko kasing sa cafeteria ka ulit
kakain kaya ipinagluto nalang kita," tila nahihiya pa niyang sabi.
Ako naman ay nagulat sa kanyang inasta. Nagluluto rin pala siya? Hindi agad ako
nakapagsalita dahil naninibago pa ako sa pinapakita niya.
"Hindi mo naman siguro nilagyan ng lason 'yan 'di ba?" I asked nang nag sink-in na
sa 'kin ang mga sinabi niya.
"Kahit lagyan ko 'to ng lason 'di ka pa rin naman mamamatay."
"So you're planning to kill me?"
"'Di pa ba halata?" naka ngisi niyang sagot.
"Is that a proper way to talk to your mistress?"
"Then is that a proper way to treat your familiar?"

Muli akong napairap at nauna nang maglakad. Jerk as always.

Habang papunta kami doon ay makakasalubong naman namin si Alzena. Hindi ko alam
kung duling ba ang gumawa sa uniform niya or what dahil sobrang fit nito to the
point na parang matatanggal na ang butones sa part ng kanyang dibdib.
Ang liit ng katawan pero ang laki ng dibdib. Mukha siyang trumpo.
Ngiting-ngiti naman siya at pakembot-kembot pa habang papalapit sa amin.
"Hi Rendeer!" bati niya sa kasama ko.
What? Rendeer?
Ito namang isa, nginitian din niya not minding my presence. So what am I here? A
chair? A board? A door?
Tumigil siya sa harapan namin while purposely letting her breast out. "What's that?
Para sa 'kin ba yan? Oh my! Thank you so much talaga Rendeer. You always know what
I want," sabi niya at kinuha ang baunang hawak ni Paxton.
So may endearment na sila? Tatlong araw lang nagkasama may mga ganon na.
"No, it's for Shea. 'Di pa kasi kami kumakain, eh," sagot niya.
Palihim niya akong tiningnan ng masama at muling humarap kay Paxton na nakangiti.
"Oh! Sorry. Nasanay kasi ako na nililibre mo lagi ako ng snacks tsaka lunch so
akala ko akin din 'yan. Hahaha!" tawa niya and returned the box to Paxton.
Nililibre pala siya ni Paxton? Kaya pala kahit lunch wala siya dahil ito pa lang
babae ang kasama niya.
Muli naman siyang nginitian ni Paxton at tila nangingisay naman itong parang uod na
sinabuyan ng asin.
"Mauuna muna kami."
"Okay see you later! Treat mo rin ako ha?" maarte niyang sabi at nakipag beso pa sa
kasama ko. Close na agad?
"Bye Rendeer!"
Nauna na akong naglakad kahit di pa sila tapos sa pakikipag landian. Pumila ako
para bibili ng sarili kong pagkain.
"'Di ba sabi ko ginawan na kita ng breakfast? Ano pang ginagawa mo dyan?" sabi niya
sa likuran ko.
Hindi ko siya nilingon at nanatiling naka focus sa babaeng nagse-serve ng sopas sa
counter.
"Hey," muli niyang tawag sa 'kin.
"I should be the one asking you that. What are you still doing here? Doon ka na
Alzebra mo."
Maging ako nagulat sa sinabi ko. I sounded like a jealous girlfriend. Eww.
"Anong Alzebra ko dyan ang sinasabi mo? Umalis ka na dyan at kakain na tayo."
"Eat yourself," sagot ko.
"Then after I eat myself, I'll eat you," bulong niya at naramdaman kong ngumisi pa
siya.
Hindi ko siya pinansin. One more costumer at ako na ang o-order.
"Isa pa, bubuhatin na kita. Come on, let's eat." his voice became serious. He
sounded like—whatever.

Chapter 24: The Demon Slayer

Nagsisigawan pa rin ang mga tao dito sa loob. Tumingin ako sa upper part ng
coliseum kung saan may parang veranda at doon nakaupo ang Alpha kasama ang
headmaster.
Nakatingin ako sa gitna kung saan magaganap ang labanan. Mabigat pa rin ang
nararamdaman ko at hindi ko alam kung bakit.
"Let the battle begin!"
Nagsimula nang gumalaw ang raffle screen kung saan nakadisplay ang mga profile
namin at kasama na ako doon.
Unang tumigil ang monitor sa senior student at ang isa nama'y sophomore. Maganda
ang naging laban nila.
The senior guy can be invisible and is extremely fast which is a perfect
combination. Ang isa naman ay laser beam at ice. But to think that seniors have
more experience than a sophompre, nanalo nga siya.
Five more matches were called at patagal ng patagal ay pabigat ng pabigat ang
nararamdaman ko. I started to feel uneasy. But why?
"Ayos ka lang?" Paxton asked in a monotone. Magkatabi kami ngayong tatlo sa bench.
"Tsk. If I know she's just scared. She wants to go home and hide under her mother's
skirt," singit ni Alzena.
Tumingin ako sa direksyon nila. Makahulugan akong tiningnan ni Paxton as if he
knows what I'm thinking.
"Don't worry, nothing bad will happen. Kapag may nangyari man, po-protektahan
kita," bulong niya sa 'kin.
I sighed at muling ibinaling ang tingin sa naglalaban. Looks like it was finished
dahil tumilapon ang babaeng sand manipulator sa labas ng platform.
Muling gumalaw ang raffle screen. This time, dalawang freshmen ang maglalaban.
Si Alzena and the other guy named Jonathan Russel. Sabay silang pumunta sa gitna
and gave respect to each other.
"Well, this is exciting! Freshmen vs. Freshmen! And Jonathan Russel, right? The top
3 in the last qualifying examination?" tanong nung emcee.
So he's the top 3? Hindi halata sa mukha niya dahil mukha rin syang nerd. Malaking
salamin at yung buhok ay mala-Rizal.
"Begin!"
The battle started as Alzena summoned her weapon accessory. It's a flare lancer
used in executing flares. A device operated by a trigger similar to a gun.
Nilagyan niya ito ng bala at ngumiti pa before she shoots upward. It created a loud
high-pitched sound na parang sasabog ang tenga naming lahat. Ang sakit sa tenga.
It's a sound flare!
Napapikit ang karamihang nanonood while covering their ears kabilang na doon ang
kalaban niya. Tumabi ako kay Paxton and created a soundproof barrier para sa aming
dalawa. Modified ang barrier na 'to for resisting any attacks that is related to
sound or music. Mukhang sensitive siya sa sound.
Alzena then charged to attack her opponent who is still covering his ears.
"I'm so disappointed. I'm expecting more since you're the top 3 pero wala ka rin
palang pagkakatulad sa kakilala ko." She looked at me before doing her final blow.
"Switch on," she casted.
Kung kanina ay high-pitched sound ang naririnig namin, ngayon ay loud and fast beat
naman na ilang beses na niyang ginawa sa 'kin.

The soundwaves were almost visible at papunta na ito sa kalaban niya na ngayo'y
nakapikit pa rin.
She grinned and victory was all over her face.
"Game ov-"
Napatigil siya when her opponent's eyes glowed. Even our eyes were glued in the
scene.
Before the soundwaves struck into him, may nakakasilaw na liwanag ang bumalot sa
kanya until it formed into wings at ginawa niya iyong shield for the attack.
"A-argh!" umiinit na naman ang dibdib ko. Kahit pala hindi ang master ang lumapit
sa 'kin basta gumamit ng light-type powers naapektuhan ako.
"Shea!" Paxton called at napatayo. He was about to cast a spell on me pero
pinigilan ko siya.
"Don't. The Master is near. He can sense it. I can bear the pain compared to
Kiyan."
He obediently nodded and returned to his seat.
Looks like si Alzena naman ang sa defense ngayon. Panay lang siya iwas ng iwas sa
mga atake ni Jonathan. There's a time na nasusugatan na siya but she continues to
dodge every attack.
Naghihiyawan na naman ang mga tao dito.
Which do you think is faster, light or sound?
The battle lasted for at least 20 minutes and knowing Alzena that she can't afford
to lose to anyone, she won. I can't deny the fact that I was impressed. Knowing her
ability to "steal," she literally stole her opponents' power and abilities leaving
it completely naked during a war. Her ability is indeed fearsome.
Same with Paxton who duel a senior whose power can pierce through anything was
defeated not more than a minute. Natahimik pa nga ang karamihan sa gulat dahil sa
resulta ng laban nila.
Paxton just went on the platform boredly waiting for the attack of his opponent.
Tinunaw niya lang naman ang weapon accessory ng kalaban niya kung saan doon din ang
source of power niya.
He returned to the duelist section na parang tumayo lang siya dun sa gitna ng ilang
segundo. He didn't even get a single sweat.
Halos natawag na ang lahat maliban sa 'kin. Even Eloiny and Cein ay tapos na rin.
Ako nalang ang natirang hindi pa natatawag. Maybe they won't call me.
"And for the final match for the first round..." the emcee announced at muling
gumalaw ang screen.
"Ms. Shea Alysia Valdemore and Mr. Christian Clive!"
Just so I thought na hindi na ako tatawagin ay tinawag pa. Inayos ko ang aking
salamin at tumayo.
"You're dead," Alzena smirked.
"Hindi mo ba alam that he became the top 1 sa panahon nila? He's a senior now and I
think I should prepare your coffin."
Hindi ko na pinansin ang mga trivias ni Alzena at pumunta na sa harapan. I was
expecting that my opponent is already smiling because he might have concluded that
he'll win. Pero iba ang bumungad sa 'kin.
His deep piercing eyes stared at me as if he found an interesting opponent. Mukhang
iba siya sa mga taong nandito na walang ginawa kundi i-boo ako. He's taking me
seriously.

Chapter 25: Attack of the Demon Clan

ELOINY'S POV
It was past lunch time at nagpapahinga ang mga ibang estudyante kabilang na ang mga
booth.
But one booth caught my attention dahil sa haba ng pila nito at kakaibang design.
Parang nanindig ang balahibo ko sa exterior design pa lang.
The horror house of First year section 2. Tirik ang araw pero kung titignan sa loob
at pagkakagawa parang napunta ako sa mundo ng kadiliman which is exactly fun and
thrilling. No wonder ang haba ng pila ng mga guest nila. And I think I know kung
sino ang may gawa nito.
Speaking of her, kailangan kong i-confirm kung totoo nga ang hinala ko. Since that
day na inatake ako ng demon sa west wing kung saan ang malakagubatang part ng
school, I think I have an idea of why she is pushing us away.
At mukhang tama rin ang hinala ko na palabas niya rin ang lahat.
Pumunta ako ng library at dumiretso sa history section. I really hate history-
related subjects pero iba ang sitwasyon ngayon. I need to clear something which is
bothering me for weeks.
"Let me do my first job to you as your familiar. I don't want to get my Mistress
stained with the blood of a nonsense creature."
Paulit-ulit na nagpe-play sa utak ko ang sinabi ni Ren while begging for Shea to
give him that demon. I don't want to jump into conclusion kaya nandito ako sa
library para mag research.
"Aha!" sabi ko nang makita ang librong hinahanap ko.
Umupo ako as I started scanning the book. Napahinto ako sa isang page kung saan may
naka-drawing na espada. At kaparehong-kapareho ito sa weapon accessory ni Shea.
"The Sword of Destruction is the only one whom the Mistress of Darkness and
Destruction can hold. It has a very sharp piercing blade blessed by the Goddess of
Destruction which is capable of wiping out and destroying all that exist in the
entire universe and way beyond."
Tila nanginig ako sa aking nabasa. Hindi ako pwedeng magkamali. Ganitong-ganito ang
espada ni Shea. Kitang-kita ko pa noong una kung pano niya sinummon ito mula sa
kanyang singsing.
If she possesses this legendary sword, then that means...
Nagpatuloy ako sa pag scan ng libro hanggang muli akong napatigil sa isang page.
"The Mistress of Darkness and Destruction is also known as the Disciple of the
Goddess. She is the Queen of the Underworld who rule and control everything within
it's territory. The Mistress has countless powers and abilities bestowed upon her
by the Goddess for her to train, to rule and lead everything under it. Studies
believe that all her powers and abilities are all extremely dangerous for the word
itself describes it---DESTRUCTION. They also believe that she has the power of
immortality. The most powerful of all attributes who was also possesed by the
Master of Creation."
I turn to the next page at patuloy na nagbasa.
"However, no matter how strong the Mistress is, she has her ultimate weakness---The
Master of Light and Creation. When two opposing forces collide, the world will be
in chaos and imbalance. So as the opposite sides can lose their immortality and
die. Their only weakness is each other.
Then there came the creatures called "Familiars." They are sent by the God and
Goddess to protect, guide and control their disciple to avoid each force to
collide. Their job is to protect and serve their Master and Mistress."
I closed the book, left the library and went straight to the coliseum. I've read
enough.
SHEA'S POV
Parang magigiba ang buong coliseum sa lakas ng sigaw ng mga nanonood. I'm in the
middle of the fight and my opponent is beating me mercilessly.
"Die! Die! Die, you ugly duckling! Hahaha!"
Pinagtatadyakan niya ako while I'm paralyze because of his attack. Masyadong
malakas ang static na nagpatigas ng katawan ko. Gutay-gutay na ang damit ko at
marami na akong natamong sugat sa katawan. I feel like I'm experiencing hell right
now. Oo nga pala, immune ako dun.
Napatingin ako sa gawi ni Paxton at nandidilim na ang paningin niyang nakatingin sa
amin. I'm sorry if I'm doing this. Konting tiis nalang Paxton, konti nalang.
"Hiya! Hahaha!"
I can feel that some of my bones broke as he kick me hard on my stomach. I landed
near the edge of the platform. Isang ikot nalang at mahuhulog na ako, and that
would be my defeat.
"Ano? Nasan na ang angas mo? Di ba tinalo mo ang senior namin? O bakit anong
nangyari?" he said mockingly habang lumalapit sa akin.
May eyepatch siya sa kanyang kanang mata at may malaking peklat sa kanyang kaliwang
kilay. Nagmumukha siyang nakakatakot. From the looks of it, isang delinquent ang
kalaban ko.
I tried to get up but I can't move. Matatalo na ba ako?

"If you win, you are free to choose. But if you don't, you have no choice but to
join us. Deal?"
"Ako nalang ang lalaban para sa 'yo, ayokong mapahamak ka dito."
"You know me Paxton, hindi ako papayag sa gusto mo."
"But I'm only trying to protect you."
"Please Shea, join us. Be part of the Alpha."

"Get up, Shea."

Nagulat ako sa nagsalita and it was Eloiny. Nandito pala ako banda sa side nila and
she is staring at me blankly.
"Fight. Reyna ka, at magpapatalo ka nalang basta-basta?"
Nanlaki ang mata ko sa aking narinig. Don't tell me...
"Hahaha! Tapos ka na!"
Kusang gumalaw ang mga kamay ko as I grabbed his feet. I slammed him to the ground.
Napadaing siya sakit.
Dahan-dahan akong tumayo habang dumadaing pa ang kalaban. Mukhang nawala na ang
bisa ng shock wave niya sa 'kin. Siya naman ngayon ang nakahandusay sa sahig.
Lahat sila ay nagulat kung pano ko nabuhat ang lalaking 'to at hinampas sa sahig.
Well, I have my ways. But damn it, my whole body is aching.
I replicated his ability at lumapit sa kanya habang nagre-recover pa siya. Mukhang
ang ulo niya talaga ang napuruhan. I touched his foot as the electricity travels to
paralyze his whole body. His eyes were staring at me like he can't believe that
he'll be defeated.

Chapter 26: Duel

Napupuno ng tensyon ang buong paligid. Once again I feel the excitement. Hindi ko
alam pero nabubuhay ang dugo ko sa tuwing may magaganap na labanan na involve ang
demons.
"Helio, anong kailangan mo dito?" umalingawngaw ang boses ng headmaster mula sa
taas ng coliseum. Pinapagitnaan naman siya ng Alpha na ngayo'y handang lumusob ano
mang oras.
"Nakakalungkot sapagkat hindi niyo manlang naisip na imbitahin kami sa inyong
kasiyahan. Nais sana naming makisalo." sa lalim ng boses niya ay halos manayo na
ang lahat ng balahibo ko sa katawan. Ramdam ko rin ang panlalamig at takot ng mga
estudyante dito.
"Alam naman nating lahat na hindi pwedeng tumungtong ang isang alagad ng kadiliman
sa teritoryo ng liwanag, 'di ba? Ano talaga ang sadya niyo rito?" sagot ng
headmaster na nananatiling kalmado.
Napansin kong tumalon papunta sa gilid ko si Paxton.
"N-nanghihina ako."
"Ako rin."
The two duelist coughed behind my back while they're inside my barrier. Oo nga
pala, mga light specials sila. They will rot pag nagtagal pa sila dito.
"Paxton..." tawag ko. Tumingin naman siya sa 'kin.
"Ikaw muna ang bahala sa dalawang 'to. I'll handle this situation."
"Are you nuts? Malalaman ng lahat pag ginawa mo 'yun," he protested. Pareho kaming
nagbubulungan dito.
"Can't you see? Thousands of lives here are at stake. Ano sa tingin mo ang gagawin
ko?"
"Let them handle the situation. Don't underestimate them especially the headmaster.
Papasok ka lang kapag hindi na kaya ang sitwasyon," sabi niya.
I heaved out a deep sigh at pinakinggan ang pag-uusap nila ng headmaster. This
can't be. What's happening?
Ngumiti ang tinatawag nilang Helio ng kakila-kilabot.
"Gusto sana naming maglaro," sabi niya.
Biglang nawala ang headmaster and he appeared in the middle of the platform malapit
sa 'kin. Kalmado pa rin siya at walang bakas ng takot sa kanyang mukha.
"Mukhang maganda ang iniisip mo. Pero pasensya na dahil hindi ka imbitado dito.
Hindi ako makakapayag sa nais mong mangyari," he answered.
"Inaasahan ko na iyan nga ang sasagutin niyo. Kaya may inihanda akong sorpresa," he
smiled and I know he has something up his sleeves.
A projection of images flashed before our eyes na mukhang gawa ng demonyong 'to.
There was a castle all painted in black and looks dead. The trees and plants
surrounding the castle are all lifeless and also covered with black. Mabilis na
gumalaw ang image hanggang napunta sa underground dungeon nito.
And the next thing I saw sent my body into shivers as I clenched my fist to control
my anger.
Napaka-hayop niya! Papatayin ko siya. I will make sure that not a bone nor his
ashes will remain. I will kill-
"Shea, stop it."
Napatigil ako nang hinawakan ako ni Paxton sa aking bewang. Ramdam ko pa rin ang
panginginig ng katawan ko sa galit.

"Kumalma ka muna. Baka mapahamak ang karamihan kapag nagkamali tayo ng galaw,"
bulong niya.
But I can't just stand here and watch as Eloiny suffered in the Underworld! Her
body will rot if she stays too long. Pero pano nila siya nakuha?
Most of us were dumbfounded as we watch Eloiny sleep in her cell. Wala pa rin
siyang malay habang may dalawang demon soldier ang nagbabantay sa kanya.
"Ano ba talaga ang gusto mo?" the headmaster asked calmly.
"Gusto kong isuko niyo ang reyna sa amin at papakawalan namin ang bihag. Aalis kami
ng matiwasay at walang masasaktan," malalim ang boses na sabi nito.
I heave out a deep sigh as I'm trying to control my emotion. Mahirap na kapag ako
sumabog. Ako nga ang hinahanap nila and I think they sensed it that I was here.
Naramdaman kong humigpit ang kapit ni Paxton sa aking bewang.
"Wala kaming alam sa sinasabi mo. Wala ba siya sa kaharian niya?"
Biglang nanlisik ang mga mata ni Helio, "MGA INUTIL!"
The ground began to shake as the debris started to fall down. Nagsisigawan na ang
mga tao dito sa loob as they panic to get out of the building. Palihim kong
ginagawang alikabok ang mga malalaking semento at bakal na tatama sa mga inosenteng
tao. Even in this simple way I can protect them secretly.
I blink several times to control my eyes in changing color.
"ALAM NAMING TINATAGO NIYO SIYA RITO! ILABAS NIYO SIYA KUNG AYAW NIYONG MAPUNTA SA
IMPYERNO!" muling sigaw ni Helio.
Biglang nabalot ng nakakasilaw na liwanag ang buong paligid. I can hear the scream
of some demons as they disappeared from the light who surrounded the area.
Ramdam ko ang panghihina at panginginig ng katawan ko. I'm catching my breath as
the light struck me. Kapag magtatagal pa to, manghihina ako ng tuluyan.
All of a sudden, I feel the warmth of something as it enveloped my body. Mukhang
hindi na ako natatamaan ng liwanag kaya unti-unting bumabalik sa normal ang
nararamdam ko. I opened my eyes only to see Paxton in front of me blocking the
light that might kill me. The size of his tail is enough to protect me from the
light.
"Ayos ka lang?" tanong niya.
Tumango ako as I stared at him. The light faded and more than half of the demons
are gone. May iilan paring natira pero nanghihina na. Kabilang na dun si Helio.
"We don't know what you're talking about. Go back to hell if you still want to
live."
Goosebumps was all over me as I heard that chilling voice again. I knew it. He's
the one who can only create a light as strong as that and can make me fall unto my
knees.
Kiyan Hayashi.
Nandito narin siya sa platform kasama ang headmaster.
"S-sino ka?" the demon asked while regaining his strength from that massive attack
of light struck on us.
Kiyan boredly stared at him while his hands are in his pocket.
"I will be the one to kill you if you insist stay here. This is the God's
territory. Who knows that his disciple might be around as well."

Chapter 27: The Familiar of Light

Sumunod na akong umakyat ng platform at pareho kaming pumwesto sa magkabilang dulo.

She's glaring at me the entire time.
I'm wearing an oversized t-shirt na kasya na yata kay papa na ininsert ko sa aking
jogging pants paired with rubber shoes. My hair is tied up into a messy bun kaya
kitang-kita ang sparkling and full of wrinkles na noo ko.
Samantalang kay Alzena ay halos maglaway na ang mga kalalakihan sa fitted niyang
damit designed for battle and her hair was on ponytail. Labas pa ang cleavage nito
na bumihag siguro sa mata ni Paxton that's why "I should go easy on her." duhh.
"Players ready,"
We positioned ourselves for attack. Sinummon na agad ni Alzena ang flare lancer
niya while putting up an evil grin.
"Fight!"
As soon as the commentator announced, she shoots up a sound flare that created a
high-pitched tone. Parang mababasag na naman ang tenga ko.
Tinakpan ko ang mga tenga ko at napapikit. So she made the first move.
Naramdaman kong papalapit na ang presensya niya sa 'kin, so I immediately used my
agility para makaiwas. Patuloy niya akong hinahabol but I manage to dodge her every
attack.
"You're good." she commented with a smirk.
We were like that for about a minute hanggang sa nawala na ang sound flare niya. I
opened my eyes at saktong pabulusok na sa 'kin ang paa ni Alzena. Huli na nang
mapansin ko ito until I feel it hit my face.
Tumilapon ako sa sahig and the audience laughed. Napahawak ako sa mukha and notice
that my eyeglasses were missing. Ang sakit ng panga ko.
They must not see me without my glasses dahil medyo mahahalata nila ang disguise
ko. I searched for it habang nakasalampak parin only to see that it is crushed by
Alzena right in front of me. I bit my lip.
"Oh. Sorry for that." she said sarcastically.
Sinipa niya ito na umabot sa kabilang dulo. I stare at the pieces of glasses
scattered on the floor as I get up. I look at her blankly.
"Ano, susuko ka na?"
Mabilis akong kumilos para kunin sa kabilang dulo ang glasses ko but she
immediately caught up and punch me hard on the stomach. I spitted blood I can taste
it.
But I regained my composure and punched her in her breast. She wasn't expecting it
kaya hindi na siya nakaiwas. Ang sama ng tingin niya sa ‘kin. Habang wala pa siya
sa focus ay tumakbo ako para kunin ang glasses ko na sira-sira na. Di bale nang
sira basta masuot ko 'to upang hindi nila mahalata. As I pick it up, lumabas ang
kwintas na binigay sa 'kin ni tita bago ako kumuha ng entrance exam.
                                                                                  
"Here." may binigay sa ‘kin si auntie na necklace. Black ang pendant nito na shield
ang itsura.
"Hindi ako mahilig sa accessories." sagot ko.
"Hindi naman 'to ordinaryo eh. Use it pag sa tingin mo ay kailangan mo."
I accepted it while giving her a confusing look.
Muli ko itong pinasok sa damit ko at sinuot ang aking glasses. Whatever it is, I'm
sure that this has a purpose. I look at Alzena at nakatingin din siya sa 'kin. Her
stares are mocking me na parang pinamumukha niya akong tanga sa harap ng maraming
tao.
I charged to attack her but she is just blocking all of it. I need to find an
opening and lock her down.
"Who taught you to fight?" she asked still dodging my attacks.

"
My father."
"Oh." she grinned and grab my left arm at pinilipit ito. I cussed dahil sa sakit
ngunit ginamit ko ang isang kamay ko at binalibag siya sa sahig.
"Argh!" daing niya.
The audience boo-ed at me dahil hindi nila gusto ang ginawa ko kay Alzena. What?
I'm just following the rules. It wasn't my fault that she underestimated me.
Besides, we're not still using any of our powers and abilities.
All of a sudden, bigla akong nabingi as I heard my heart created a loud thump.
Bumilis din ang pag tibok nito and I feel that my head was like tearing into
pieces. Ang sakit! May malalakas akong naririnig na beat na mas lalo pang
nagpabaliw sa 'kin sabayan pa na parang kinukuryente ako ng mahina.
Vibration and Beat.
"AAAAHHHHHHH!"
Hindi ko na alam kung ano ang ginagawa ko. All I know was I’m in pain. Parang
kumakapos ang pag hinga ko at nanghihina ang tuhod ko. I knelt on the floor still
covering my ears dahil sa nakakarinding beat na naririnig ko.
Something hard hit my face and I went flying on the opposite direction. Blood
splatters everywhere as I feel it in my lips. Maging ang glasses ko ay tumilapon.
"I wonder kung pano ka nga ba nakaabot sa round na 'to? I mean look at you, you're
helpless. I can't imagine myself being on the same stage with you. You're nothing
compared to me. You're too low." bigla niya akong sinampal at umalingawngaw ito sa
buong coliseum.
"And I also can't imagine Ren to be close to you. In our every rehearsal, he keeps
talking about you. Ano bang ginawa mo sa kanya? You made him drink a love potion,
didn't you? Witch."
Hindi ako sumagot at sinubukang tumayo pero nanghihina ang mga tuhod ko.
"Face reality Shea, you're nothing compared to us. Bakit pilit mong pinagsiksikan
ang sarili mo sa hindi ka naman belong? Ano bang magagawa mo?"
Ganon ba talaga ka baba ang tingin niya sa 'kin? Didn't she observe how I fight my
every opponent? Ganito ba talaga kataas ang tingin niya sa kanyang sarili?
I smirked, "I'm not doing anything wrong. I'm here to learn and enhance my powers
and abilities. I don't care about you or how strong you are. I'm here to win."
I used my enhance agility upang lumayo sa kanya. Mukhang nagulat siya sa sinabi ko.
"Hell fire." bulong ko as I summon fire from hell.
Naramdaman kong umangat ang mga matataas na apoy sa aking likuran. She laughed but
it eventually faded hanggang sa napahawak siya sa mga tuhod niya.
This is her weakness. The weakness of every light specials here. They're scared of
the dark. They are afraid to go to hell. And here I am, summoning the fire from
hell that will burn every soul.
Muli siyang tumawa pero mukhang malaking enerhiya ang nabawas sa kanya, "I thought
nerds are smart. Pero ikaw lang yata ang nerd na kilala kong bobo. Hahaha!"
She pointed her hands on me and I feel a strong energy coming out from my body.
Parang hinahatak ako nito. I grinned.
"Go on, steal it. So I can replicate it." mas lalong lumapad ang ngiti ko habang
siya ay napatigil sa kanyang ginagawa.
"Bitch!" she glared at me.
Nagtaka ako nang bigla siyang umatras ng ilang metro and a wide grin is plastered
on her face.
"Switch on." she casted.
Bigla siyang sumigaw ng sobrang lakas. The soundwaves were almost visible as it
comes out from her mouth and directly headed towards me.

Chapter 28: Kidnapped Familiar

THIRD PERSON’S POV

The Alpha were spending their leisure time in their dorm. Kiyan is on his favorite
spot beside the window while the rest of the Alpha were talking about the duel and
everything that happened along the festival.
"Boring naman, walang mission," reklamo ni Ice at sumandal sa malapad at malambot
nilang sofa. Katabi niya naman si Vishna na nagbabasa ng novel.
"At ano sa tingin mo ang ginagawa natin ngayon?" Ezra asked.
"I mean another mission. I'm not used to this kind of situation that we have only
one mission at this time."
"So you want to get killed alone, huh?" Vishna glances at Ice.
"But looking at her face, she can't even kill a mosquito!" sabi ni Ice.
"You know fafa Ice—”
"Wag mo kong tawagin ng ganyan Trevor naninindig balahibo ko sayo."
"So it means being gay is effective." Trevor grinned.
"Bakla ka naman kasi talaga," asar ni Ezra.
"Halikan kita dyan gusto mo?" he countered.
"Gusto mo halikan kamao ko?"
"Like eww I'd rather kiss our target than you," Trevor said in a high-pitch.
"Grabe kang bakla ka makalait. Baka mamaya sumpain ka 'non. Hahaha!"
"I'm still looking for evidence but someone is blocking me to move further,"
biglang sabi ni Fire out of nowhere.
Meanwhile, a girl with a blonde hair came in wearing her most angelic smile.
Straight with a curl at the end that waves every time she walks. She moves so
classy and sophisticated that makes every guy in the campus go crazy.
Lumapit siya kay Kiyan na ngayon ay nakatingin sa labas.
"You feel something didn't you?" ang mala-anghel niyang ngiti ay biglang nawala.
Her face became serious as she talks to the man beside her.
Kiyan doesn't even bother to look at her as he speaks, "Yeah. Back there, I can
feel that my knees were trembling. She's really here."
Parang may kirot siyang naramdaman as she heard what Kiyan said. He doesn't even
talk with emotions at all but now, every word that he’s saying struck her heart.
He’s full of emotion. He's excited, he's thrilled, he's longing. He wants her. And
she hates it.
"She told me..." Kiyan paused for a bit making the girl look up to him.
"She told me that she'll show up. She told me that she'll fight. And I won't waste
that opportunity." his hands began to shake because of excitement.
For a very long time, ngayon niya lang ulit nakitang ganito ang master. He's a cold
and heartless guy. He doesn't give a damn to anything. For him, life was boring.
Until he met this girl, his fellow disciple who gave his life a thrill. At ngayon
ay gusto na niyang angkinin ito.
"But what if she doesn’t show up?" she asked.
"Then I'll make her."
Nabalot ng katahimikan silang dalawa. She's mad, she's jealous. Not because she's
the rank 2 and cannot surpass the Master, but she never made Kiyan like this ever
since childhood. They grew up together but never did Kiyan looks at her like that
girl na isang beses niya palang nakita eh malaki na ang naging dulot sa kanya.
She's madly inlove with him. At hindi siya makakapayag na may aagaw kay Kiyan.
"How's Cein?" napapitlag siya nang biglang nagsalita si Kiyan.
"She separated contact from the target. Kahit kailan ang hina niya talaga. Still a
worthless sister."

"I heard that she's the rank 2 during the exam. I guess you have nothing
different." sabi nito.
She bit her lip to control her frustration. Kahit ganon ay hindi niya magawang
magalit kay Kiyan kahit ganon siya tratuhin nito. She loves him.
Umalis si Kiyan sa kinatatayuan niya at naglakad papunta sa ibang members.
"Fire." tawag nito.
"Yes master?" Fire answered while holding his notebook.
"How's Alzena?"
"She's slowly recovering from the injuries yesterday. Pero hindi na raw siya
makakasali ng pageant."
Nag react naman ang ibang members dahil nasayangan sila. Alzena has the beauty
queen material kaya malaki ang epekto nito sa freshmen.
"What's the name of the guy?" he asked again.
"Based on my investigation after the match, the ability used against her was
Counter. At sa mga information na nakalap ko, only one person possesses that
ability."
"Sino?" tanong ni Ezra.
"No other than the top 1 from the freshmen. His name is Ren Paxton Montero."
Walang nakikitang emosyon sa mukha ni Kiyan. So they find it hard to know what he’s
thinking. Umakyat siya sa second floor ng kanilang dorm leaving the members in
silence.
--
SHEA'S POV
There are no matches for today so it's a perfect time to relax myself for the past
few weeks. Papunta ako ngayon sa field kung saan nandon ang iba't-ibang attractions
na naka-display. I'm really not into these things but since I'm bored, I guess I
should just go with it.
As usual, mahaba parin ang pila ng booth na ginawa ko so I didn't bother to go
inside. Some people were staring at me dahil nga agaw pansin ang mukha ko. Nandito
ako ngayon sa part kung saan ang mga rides and there were cringy couples
everywhere.
Some were even kissing while riding in the ferris wheel. How can they display their
affection in public? That's gross.
"Anong ginagawa ng isang multo sa horror house dito? Naliligaw ka yata?" harang ng
apat na babae sa harapan ko. Akala ko wala nang mambu-bully sa 'kin kapag nakita
nila akong lumaban. Marami pa pala.
Sinubukan ko silang iwasan but they keep on blocking my way. I tried once again
pero sinadya akong banggain ng isa na may hawak na ice cream kaya napunta iyon
lahat sa damit ko.
"Oops! My bad." sabi niya at tumawa silang lahat.
"Ang saya mo pagtripan no? Hindi ka nagsusumbong. Hahaha! Good girl. I have a
question, bakit ang pangit mo?" sabi ng mukhang leader nila at muling tumawa.
Mukhang masaya nga sila.
Inangat ko ang tingin ko sa kanila, "Shouldn't be I'm the one asking you that?"
They stopped and glared at me. "How dare you disrespect your seniors!"
"How can she respect you when you can't even respect yourselves? Go change your
attitude if you want to be respected."
Their face went pale as they look at the guy who just arrived. It's the top 1 from
the seniors.
"Girl, si Christian. Alis na tayo dito." bulong ng isa.
Tinignan naman ako ng masama ng leader nila bago umalis. "Are you okay? Sinaktan ka
ba nila?" he asked worriedly.
"No I'm fine."
"Those are the students from the lowest section. I'll make sure that they'll get
disciplinary action right away." he said.

Chapter 29: Where it all began

"Ikaw! Ikaw ang dahilan kung bakit namatay ang anak ko!"
"Isa ka ngang halimaw!"
"That's the consequences for not listening to me."
"Lilipat tayo ng lugar. Aalis na tayo dito. I want you to forget the past Aly."
"Kukunin kita at pag-aaralan."
"Alysia, live."
Napabalikwas ako with my eyes wide open and breathing heavily. Napasabunot ako at
naramdaman kong tumulo ang luha ko.
After all those years the past is still haunting me. Even in my dreams.
"Bliss..."
Bulong ko as another tear fell from my eyes. Tama ba 'tong magiging desisyon ko?
Kung buhay kaya siya, magiging masaya ba siya kung gagawin ko 'to?
I'm too tired of being strong. Besides, I'm only human. O, let me rephrase that.
Besides, I was once human.
Napatingin ako sa orasan and it's only 2 in the morning. Hindi na ako inaantok so I
grabbed my hoodie and a pair of slippers and left the dorm. Hindi ko sinuot ang
disguise ko dahil wala namang gising ngayon.
Naglakad-lakad ako sa labas. I took a deep breath to appreciate the darkness around
me. Hindi naman totally na madilim dahil may mga lamp posts na nagsisilbing ilaw
nila dito.
In this simple way, I have proved that humans always find a way to seek light. Ayaw
nila sa dilim kaya gumawa sila ng paraan para mag bigay ng liwanag. I can't blame
them because it's true.
Pumunta ako sa west wing ng paaralan at nagteleport sa sanga ng isang malaking
puno. May ilaw parin dito pero mahina lang. I snapped my fingers to turn that light
off. Sumandal ako sa puno at sinummon ang weapon accessory ko.
Walang pinagbago except it's blade and the skull. The blade became sharper and
longer while the skull turned blue. Hindi ko alam kung bakit blue. Darkness suppose
to have the color of black and not blue. I began to furnish my sword to make it
even sharper. Weapon accessories evolves depending on its wielder. Dito makikita
physically kung lumakas ba ang gumagamit nito o wala.
                                                                                 
"Bago ka lang ba dito? I'm Bliss Angel Conell. Nice to meet you." a girl with a
shoulder length hair extended her hand at me with a wide smile. Kita pa ang
dalawang sirang ngipin sa harapan nito. Parehas kami.
"Oo kakalipat lang namin dito. I'm Aly. Shea Alysia Valdemore is my full name." I
smiled too.
"Friends?"
"Friends."
--
                   "Woah Aly! You have powers! But poor little mouse, patay na
sya."
"Okay lang 'yan marami pa naman sila."
"Tara laro muna tayo!"
"Hihi! Tara!"
       
        --
            "Ma'am Alysia pinapauwi ka na po ng mommy mo."
"Tell mommy I'll be there in a minute."
"No you must come with me right now."
"I said later John."
"Your mommy said you'll go down there if you don't come with me."
I stopped when John spoke those words. No I won't go down there! Those place are
nasty and full of ugly creatures!

"Fine. See you later Bliss."

                            --
                   "Aly! How many times do I have to tell you that you won't go
outside?!"
"But nothing's wrong with it mom, kasama ko naman si Bliss."
"Bliss can't protect you from the bad guys honey. The one who will protect you
hasn't come yet."
"But I have powers! Look mommy the plants died kahit tinignan ko pa lang sila."
"But it's not enough to protect yourself from the bad guys. Gusto mo bang kunin ka
nila then they'll put you into a lab as an expirement?"
"N-no."
"Then don't cry. As long as mommy and daddy are here nothing bad is going to
happen."
                          --
        "Psst! Aly!"
"Bliss? What are you doing here?"
"May bago akong toy tara laro tayo sa park."
"Hindi pwede Bliss. Magagalit sina mama kapag nalaman nilang lumabas ako."
"Gamitin mo powers mo dali. Hihi. Maging invisible ka tapos lulusot tayo ng wall.
Dali na madali lang naman 'to eh. Sige na please? Aly?"
"Nandyan ba si John?"
"Wala. Hihi."
          
                         
          --
                "Bliss?"
"Hmm?"
"What do you want to be when you grow up?"
"When I grow up, I want to be like you."
"Me? Why?"
"Because you are amazing Aly. You're brave and strong and cool and beautiful! Tapos
may powers ka pa."
"But it's not that easy to have powers Bliss. I can't be ordinary just like the
other children. I want to be like you. You can do whatever you want."
She giggled.
"Kaya kung malaki na tayo let's be each other? Haha."
"Oo ba! As long as I have this powers, no one will bully you. Hmp lagot sila sa
'kin kapag inaway ka nila."
"Hihi bestfriends?"
"Forever!"
              
                  --
                    "Paano ba 'yan? Pati kaibigan mo pumanig na sa amin? Aww... mga
bata nga naman. Kahinaan ang magulang. Hahaha!"     
              
"Aly! Aly! Please don't kill mom and dad. Aly!"
    
           --
    "Halimaw ka!"       
          
"Pinatay mo ang anak namin. How can you do this to her? We trusted you because you
two were bestfriends!"
"I'll make sure that you will suffer for the rest of your life."
"Stop it! Our daughter has nothing to do with this! You are the one who started it.
If you didn't try to get my daughter, wala sanang mangyayaring ganito."
"Eh gago ka pala Vincent eh! Sinakripisyo ng anak namin ang buhay niya para sa
‘min!"
"Hindi mamamatay ang anak niyo kapag hindi kayo umanib sa baliw na scientist na
'yun! Kayo ang nagsimula ng lahat. Bumalik rin sa inyo kung ano ang nararapat."
        
           --
              "Mom? Dad? Where are we going?"

Chapter 30: Beginning

“Y-yung gown mo. Waaaah! Shea yung gown sira na. May sumira ng gown mo huhuhu..."
Eloiny explained teary-eyed.
Napatingin ako kay Paxton and he just sighed.
"Sira ang gown niya? Sasali ba siya?"
"Pfft! So siya nga ang papalit kay Alzena? Hahaha. Nakaka-insulto yata 'to."
"Buti nga sa kanya. Feelingera kasi."
"Pabebe pa nga ayaw pang mag practice. Tingin niya mananalo siya?"
"Mukhang naduduling na yata ang organizer dahil nakasali siya sa pageant. Qualified
din pala ang ganyang mukha? Hahaha!"
"Kung sino man ang sumira sa gown niya, magkakasundo talaga kami. Hahaha!"
"Pre, may sako pa tayo sa dorm di ba? Bigay mo nalang sa kanya. Kawawa eh mukhang
wala na siyang masuot mamaya."
"Hahaha gago!"
             And they talked and laugh mocking me non-stop. Wala akong pakialam.
Tumingin ako kay Eloiny who’s still holding back her tears and disappointment was
drawn all over her face.
"Pano na 'to mamaya? Ano susuotin ni Shea? Ano sasabihin ko sa ate ni Cein? Na
nasira gown niya? Huhuhu... Saan ako pwede makahiram ng bagong gown? Waaaah!" she
keeps on talking to herself.
"Where's the gown?" I asked.
"Sa locker ko."
"Let me see it."
Tumayo na kaming tatlo at lumabas ng theatre room. Dumiretso kami sa locker room
para tingnan ang gown. As we arrived, kita agad ang nakakalat na tela sa sahig,
halatang ginupit at pinunit.
Nasa harapan na kami ng locker ni Eloiny and I already noticed a scratch in the
keyhole. May konting gasgas ito which is a sign na marunong mag lock-picking ang
salarin.
"Here." nilabas ni Eloiny ang gown at halos di na makilala kung damit pa ba ito.
It's a black long metallic prom dress with sleeves. Nakakalat na sa sahig ang ibang
bahagi pati sequence nito. It looks like a rag na pwede nang pampunas ng mga
alikabok.
I stared at the remaining parts at naramdaman kong tumabi sa 'kin si Paxton.
"Looks like the competition is on. They are threatened by your presence." bulong
niya sa tenga ko which gives me goosebumps.
I smirked, "They should be."
"Huhu Shea pano na 'yan? Kung sino mang impakta o impakto ang may gawa niyan,
sisiguraduhin kong magbabayad siya! Grrr! Kukunin ko ang gravity sa paligid niya
hanggang lulutang nalang siya habang buhay. This is getting into my nerves. Gosh!"
I observed the remaining parts and details of the long gown. Floor-length pa naman
siya kaso may mahabang slits na hanggang bewang. May mga cut and tore parts nga
lang sa may top. O well.
"It's okay. I'll wear this." sabi ko.
Obviously, they were shock. "Ha? Sa tingin mo ba masusuot mo pa ‘yan? Don't worry
maghahanap nalang ako uli. I'm sure marami pa dyan."
"No need. I'll wear this. Only few hours left before the contest starts. Wala nang
oras."
"Pero—”
I cut her off.
"No buts. This will be fine. Ako nang bahala."
"Don't tell me ako ang paayusin mo niyan. Wala akong alam dyan." sabi ni Paxton.
"Nope. Susuotin ko lang 'to mamaya. Hindi na 'to kayang ayusin. Besides, ginusto mo
naman 'to di ba? Ang mapahiya ako sa maraming tao?"
Biglang lumukot ang mukha ni Paxton while glaring at me, "What are you saying?
Akala ko ba pinag-usapan na natin 'to?"

I rolled my eyes at naunang maglakad. Dumiretso ako sa west wing kasama si Paxton
at sinisigurado kong walang tao o sino man ang nakasunod sa amin. Si Eloiny ay may
aasikasuhin pa raw.
"Anong gagawin natin dito?" he asked.
Hindi ko siya sinagot instead inutusan ko siya na mukhang ipinagtataka niya.
"Bring me up there." I pointed above the tree kung saan ako laging tumatambay.
He looked above then look at me. Alam kong nagtataka siya dahil kaya ko namang
umakyat yet I still decided to order him to do it for me.
Without a word, he carried me in a bridal style habang unti-unti kaming lumulutang
sa ere. I can smell his scent dahilan para mas lalo pa akong mapakapit sa kanya. My
heart began to race and my stomach starts to feel funny. I admit that I must be
lucky because the goddess chose him for me.
Dahan-dahan niya akong inilapag sa malaking sanga at tumabi rin siya sa 'kin.
Panandalian kaming natahimik hanggang ako na ang nagsalita.
"Are you happy to be my familiar Paxton?" I asked.
Matagal siya bago nakasagot, "Hindi. Ngayon lang kasi ako nagkaroon ng Mistress na
panget."
I glared at him.
"H-hehe," napakamot siya sa batok nya, "Ano bang klaseng tanong ‘yan?” he pouted na
dahilan ng biglang pag pitik ng puso ko.
“Hindi bagay kadiri ka tignan.”
“Ang baba kasi ng standard mo kaya di mo mapansin kung gaano ako kagwapo.” He
crossed his arms and winked at me. Napailing nalang ako.
"That moment when Kiyan kidnapped you, anong sinabi niya sayo?"
He went in silence. I waited for about a minute pero hindi parin siya nagsalita. I
can hear the birds chirping around us, the swaying of the leaves struck by the
wind. The ray of sun striking the canopy of the forest and the wall that surrounds
the academy. I miss my family. I miss to live outside. Sana normal nalang ulit ako.
"My lady," bigla na naman bumilis ang tibok ng puso ko.
"
Can I ask you a favor?"
My brows furrowed and asked him, "What is it?"
In a glimpse, I saw him smile. Not a grin nor a smirk but a smile. A smile that
could melt anyone's heart. A smile that can make every girl fall for him. Including
me.
"No matter what happens, can you let me protect you? Even if it causes my life?"
I gave him a confused look, "What kind of question is that?"
Tumingin siya sa malayo as he sighed dramatically. Parang ramdam ko ang bigat ng
dinadala niya.
"From the first time I met you, alam kong iba ka na sa lahat ng napagsilbihan ko,"
he paused for a moment then looked at me, "But there was this girl that I've met in
the past. She was just like you. Strong, independent, brave. She bacame my
Mistress."
The way he talks, mukhang malalim ang pinagsamahan nila ng babaeng 'yun.
"We became good friends. Palagi kaming nagkakasundo hanggang sa namalayan ko nalang
na nahulog na pala kami sa isa't-isa. Naging masaya kami kahit alam naming bawal
ang pagmamahalan ng isang familiar at ng Mistress."
Bakit niya sinasabi sa 'kin 'to? Bakit ang bigat ng pakiramdam ko?
"Bakit naman bawal?" I asked.
"It is the law of the Goddess. The Mistress must not acquire uneccessary feelings
towards her familiar. If one of them fails, one of us shall die or killed by the
Goddess."

Chapter 31: The Final Bully

The spotlight is on as I slowly get out from the backstage. Natahimik silang lahat.
Literally.

Hanggang nagsimula na akong maglakad sa platform wearing my disguise with a blank

face. Unti-unti napuno ng bulungan ang buong paligid. Until the whole place was
filled with boo’s.

Some were whistling and I can hear different harsh words everywhere. Nakita ko pang
kumunot ang mukha at napailing ang mga judges. Of course, how can a face like this
join a BEAUTY pageant?

May naririnig akong sumisigaw ng mga nakakasakit na salita. But I don't care.
Patuloy lang ako sa pag rampa.
Paxton and I met at the center. He's topless as he ramped up the stage just like
his fellow contestants. Ayoko nang mag describe pa kung gaano bumagay sa kanya ang
porma niya ngayon. All I can say is he's more attractive compared to other male
contestants.

"Don't mind them." bulong niya nang magkalapit kami.

Hindi ko siya pinansin at muli kaming humiwalay and went on opposite direction saka
nag pose. Muli kaming naglakad at nagtagpo sa gitna ng extended platform na pang
rampa.
                                                                           "Paano
ka mabibilang sa top kung hindi mo tatanggalin 'yang disguise mo?" Paxton asked
worriedly.

"The judges don't judge a contestant just by just looks. They also judged them base
on their personality and how they can catch the audience attention."

"You think you can do that?"

I smirked, "Watch me."

                                                                                   
Muli kaming naglakad papunta sa mic na nakalaan sa amin upang magpakilala.

I went first, "Shea Alysia Valdemore representing, freshmen section 1!" I was a
radio host during my grade school and middle school. Kaya marunong akong
manipulahin ang boses ko at pagandahin ito.

I grinned when someone cheered pero mahina lang. At alam kong sa section namin
galing 'yon. Guess they're supporting me after I helped them with their booth.

"Ren Paxton Montero representing, freshmen section 1!" he smiled then winked at the
judges.
        The place is suddenly filled with screams and shrieks as the campus
hearthrob spoke. Mostly girls and girls at heart. Who wouldn't when there's an
almost perfect man standing right in front of you. Kumbaga, para siyang inukit
because of his almost perfect features.

Nag-exit na kami at sumunod ang iba pang contestants. Pagdating ko ng backstage ay

sinalubong ako ni Eloiny at Trevor.

"Ang galing mong maglakad kanina Shea. At yung intro, boses pa lang kabog na silang
lahat. Sure ka na hindi ka talaga nag rehearse?" salubong ni Eloiny.

I didn't answer her and went directly into the dressing room at umupo sa tapat ng
salamin. I look at the make-up set and accessories displayed along the table.

"What's the next category?" I asked.

May kinuha siyang papel at binasa ito, "Uhh... base dito, casual attire ang
susunod. Ito..." may kinuha siyang damit mula sa mga naka line-up na mga costumes,
"Ito yung susuotin mo." she offered.

It's a shirt with cute prints on it and a skater skirt paired with converse shoes.
Dali-dali na akong nag palit as Trevor offered to fix me.

"Use only nude eyeshadow Trev. And a pink lipstick. Don't you dare use the dark
one." utos ko.

Mukhang nagulat naman siya maging ang ibang kasama ko sa dressing room. Of course,
sino ba naman ako para utusan ang Alpha di ‘ba? Well, nag volunteer siya eh.

I waited for my turn at noong ako na, I confidently walked towards the catwalk
ignoring the crowd. Naglakad ako na parang walang nanonood sa harap.

As usual, puro boo lang ang natatanggap ko while Paxton got all the cheer. I saw
the Alpha sitting on the upper corner of the hall na may parang veranda. Mga VIP.
But someone's missing.

Where's Kiyan?

Siguro hindi siya interesado sa mga ganitong event. Trevor's at the backstage but
I'm still wondering why he volunteered to be my make up artist.

The casual wear, sports wear and school uniform category were done. As the pageant
goes on, parang bumawas ang mga audience na lumalait sa 'kin. 

I smirked.

"So feeling maganda ka na niyan?" salubong sa 'kin ng isang contestant pag dating
ko ng backstage. Kakatapos lang ng school uniform category.

Tumawa naman ang ibang mga contestants. Nasa kabilang side kasi ang boys.

She's contestant #3 at kanina ko pa nga siya napapansin na nakatingin sa 'kin at

iniirapan ako.

Tumahimik lang ako at sinubukang umiwas pero hinaharangan niya ako.

"Pleased to meet you. I'm Kate. I'm looking for an alalay. Willing ka ba mag
apply?" she gave me an evil grin trying to intimidate me.

Do I still have to deal with this people again? What if I order some demons to
posses her body to teach her a lesson? Nah, that'll be bad.

"Ang kapal talaga ng mukha mong sumali dito no? Ganyan ka na ba ka desperada kay
Ren at pati pwesto ni Alzena inagaw mo? My ghad I can't believe this. Can't you see
yourself? You look like a shit in a well-polished marble floor. Ang panget mo na
nga, malandi ka pa. Do you think you'll please the judges just by your personality
and how you walk? Remember this contestant number shit, this is a BEAUTY pageant.
You don't belong here." mahina pero madiin niyang sabi. Sa amin lahat ang atensyon
ng mga tao dito at mukhang tuwang-tuwa pa silang ginaganito ako.
"Hoy hoy ano 'to?" biglang dating ni Eloiny. Tinaasan niya naman ng kilay ang
kasama ko. "So you're trying to intimidate me? Baka gusto mong lumutang nalang
buong buhay mo? Insecure ka? Dapat lang. Don't you dare mess up with our
contestant. Hindi mo siya kilala." sabi ni Eloiny.

"At kayo..." she pointed towards the people who are watching, "Get a life and mind
your own business. Mga etchosera!"

She dragged me along the isle and guided me to the dressing room. Doon naman
naghihintay si Trevor.

Umupo ulit ako sa harap ng salamin at sinimulan na ni Trevor na ayusan ako, "You
okay girl? Nasaktan ka ba?" tanong niya.

"Hindi naman." sagot ko.

Lumapit si Eloiny na may dalang damit. "Nakakastress yung kanina ha. My gosh.
Talent portion na. You ready?"

Chapter 32: The Transformation

Her presence gives me shivers as I bowed down in front of her. Nakakatakot, nakaka-
intimidate. Right now I'm facing the Goddess of Darkness and Destruction. The one
who's responsible of negativity of every living being around the universe.

"Maaari ka nang tumayo." sabi niya.

We're in a black dimension. Itim lahat pero hindi madilim. It's like a room all
painted in black.

In front of me is a royal throne where the Goddess sits. She’s holding a staff on
her right arm and a sword on her left arm. The staff was made of bone of an unknown
creature. Maybe a dragon with a skull on the end. Beside the skull are wings
painted in black with shades of blue.

"We are in a time lapse dimension right now. Minutes here are equivalent to
milliseconds in the present. I am happy that you finally accepted who you really
are and who will you be. The power itself chose you, and here I am taking the full
responsibility to give it to you."

Her voice is so soft like a lullaby but powerful like a lightning. She's beautiful.
The beauty of the Goddess.

"However, with this great power comes your responsibility. You are now the Queen of
the Underworld. This is the kingdom of the Mistresses that passed. Your
responsibility is to maintain the balance of the world so as the role of the
Kingdom to mankind and every living being in the universe."

"Your Highness, what will be my rights as Queen and as your disciple?" I asked.
"You have the right to kill whom deserved to be killed. You have the right to
destroy whom deserved to be destroyed. And if you satisfy me with your work, then I
have the right to pass you my throne as the next Goddess of Darkness and
Destruction."

Nanindig ang balahibo ko sa aking narinig. Being a Mistress is hard. How much more
if I become the Goddess?

"A Queen has also restrictions. You must not acquire uneccessary feelings to whom
of which is not ordinary. For I will be the one to kill you. That is my law. For
you are my Disciple. And a Disciple must follow its Master."

Natahimik ako sa huling sinabi niya. Dito siguro karamihang bumagsak ang mga
Mistresses at namatay. Maybe they were not really killed by their opposite. Maybe
the Goddess herself killed them. Because they fell inlove.

She stood up and looked at me, "This staff is use to judge every living being. To
judge if they deserve a second chance, or finally be thrown in hell." turo niya sa
bastong may bungo na hawak niya.

"And this sword is use to kill and destroy. Give me your weapon accessory disciple
for this will be your new sword."

I removed my ring from my finger and gave it to her. She handed me a smaller,
thinner yet sharper sword compared from my last weapon. It has a blue stone in the
middle with gold linings on the side and at the edge of the handle
the sword suddenly disappeared from my grip as the light headed into the necklace
where my aunt gave me.

Bigla siyang lumapit sa 'kin at hinawakan ang kwintas ko. Nagulat ako sa kanyang
ginawa.

"Do you know what's the purpose of this necklace disciple?" she asked.
May purpose 'to? I thought it's only an ordinary accessory.

"No, Your Highness."

"This necklace serves as your protection from the Master. It also controls the
amount of power released from your body preventing you to hurt anyone. And also
helps concealing your presence from the Master. This was useful before when you
still don't know how to control it."

Nagulat ako sa aking narinig. But my aunt gave it to me. That means my aunt is also
part of the specials?

"Who gave you this?" the Goddess asked.

"My aunt, Your Highness."

"And her name is?"

"Sarah Santos."
Pansamantala siyang napatigil. Maybe she's not also good with names just like me.

"Ah, I remember. She was once my Disciple."

My jaw dropped from what I've heard. What? That old hag was also a Mistress?
Really?

So that's why she acts weird everytime I told her about my powers. And she's the
one responsible on giving me this necklace.

I wonder how old is she? And who's her familiar?

"She's one of my best disciple. She's actually perfect to inherit my throne but she
disobeyed the law."

Napalunok ako. Mukhang alam ko na ang sunod niyang sasabihin.

"She fell inlove with her familiar. That familiar is one of the best creature that
I've created next to your familiar. But they failed me. And so they suffered the
consequences."

"Did you kill her familiar?"

Muli siyang umupo sa kanyang trono at ngumiti, "No. I gave them a choice to choose
between themselves of whom to be killed. The familiar volunteered for the sake of
her Mistress. But Sarah begged and kneel down to me. She begged to spare the life
of her familiar and take her instead. That's why I created that law to avoid
something like that to happen."

Tahimik pa rin akong nakikinig as she continues.

"Pareho silang ayaw mawala ang isa't-isa. They begged for their lives. They were
both perfect for me and it will be my loss if I kill them both. And so instead of
taking their lives, I removed their immortality and sent them to the mortal world
to live as humans. Pero may tinira akong kapangyarihan para maprotektahan ang
sarili nila. I was not that evil. But I hope that it won't happen again."

"Ibinahagi ko 'to sayo dahil ayaw kong maulit muli ang ganitong pangyayari Alysia.
Walang mabuting maidududulot ang pagmamahal. Tanging sagabal lamang ito sa iyong
misyon."

I nodded.

"Now, come here and kneel in front of me."

Lumapit naman ako at lumuhod sa kanyang harapan. She placed her hand over my head
and chanted something that I can't understand. This is it. This is the beginning of
everything. I know after this, everything will never be the same as before.

"As the highest being in the universe, I, the Goddess of Darkness and Destruction,
give to you your whole power and the right to give darkness and destruction to
everything of whom deserves it."

Chapter 33: Versus

"Stay here." sabi ni Paxton at lumapit sa mga light specials.

"Ano pang ginagawa niyo dito? Di ‘ba pinaalis ko na kayong lahat? Kami nang bahala
dito." bungad ng headmaster kay Paxton.

I still can't believe this. M-my bestfriend.

She's alive. And I don't know how did that happen. Nanginginig parin ang katawan ko
and I think I'm already going insane.

Parang may sariling utak ang mga paa ko at tumakbo ako papalapit sa kanya. All I
know is I miss her so much. Hell knows how much I miss her and how much I loathe
myself for killing her accidentally.

"B-Bliss..." I muttered habang unti-unti akong lumalapit sa kanya.

I don't care if I'll blow my cover. I just want to hug her right now. Naramdaman
kong tumulo ang luha ko when she faced me. Totoo nga, she's alive.

Only a few steps left before I can hug her but in just a blink of an eye, nasa
kabilang dulo na ako. Broken pieces of glass-like objects were scattered on the
floor. Someone is hugging me. And his smell is very enchanting. From his back, I
saw Bliss' sharp claws.

She just broke the barrier Paxton created. And someone grabbed me away from her.

"Ang bagal ng familiar mo."

His cold voice made me look at him. His stares met mine and my heart began to race.
Parang nagising ako bigla.

Kiyan is hugging me. He saved me.

"She don't know you. She was revived by the demon clan but she is dead." dugtong
niya.

Biglang may humila sa 'kin papalayo sa kanya, "Don't touch her." Paxton said in a
warning voice.

"You're a failure, fox. You are suppose to be on her side always." Kiyan said.

Tinignan ako ni Paxton na parang humihingi ng patawad. I look at Bliss. She's

staring at us with pure evil. Parang hindi siya ang kilala kong Bliss noon. Para na
siyang ibang tao. A wide grin was plastered on her face. This is not her. No, this
is not the Bliss I used to know.
"Ohh, what a scene. A love triangle." she said at lumapit sa amin. Pumunta si
Paxton sa harapan ko protecting me.

"Touch her and I'll send you back to hell." matalim siyang tinignan ni Paxton.

"Then make me." mapanghamong sabi niya as she summoned her weapon accessories. Yes,
accessories. She can summon multiple swords at once.

Nalilito na ako. Di ko na alam kung anong gagawin ko. My bestfriend who died 10
years ago is here in front of me. Alive and ready to fight.

"Tama na 'yan. Wala tayo dito para makipag-away."

The guy with a hooded cloak na kasama nila ang biglang lumapit kay Bliss. A part of
me says that I know him before. Pero di ko matandaan kung kelan at paano.

"Gusto ko lang subukan yung kapangyirahan ko." she grinned while looking at her
claws.

"We have no time for that. We need to find the Mistress."

His voice is very familiar that it gives me headache. But now's not the time for
that. My bestfriend is in front of me. I should not waste this opportunity.

"B-Bliss!" I directly ran towards her and gave her a hug.

A hug that's saying a thousand words. It gives me warmth habang sunod-sunod na

pumatak ang mga luha ko. Finally, finally. Ghad I miss her so much.

"Y-you're alive. I'm sorry! Bliss I am so sorry." hindi ko alam kung bakit 'yan
agad ang unang lumabas sa bibig ko. Parang lumabas lahat ng sakit na kinikimkim ko
sa loob ng sampung taon.

"Yeah, I miss you too." she whispered at mas lalo ko pang hinigpitan ang yakap ko
sa kanya.

"SHEA! GET AWAY FROM HER!" I heard Paxton's voice.

Why should I? This is a very rare situation. We were reunited again. And I really
really miss her so—

"Damn it!" Paxton muttered.

Bigla akong nakaramdam ng kirot sa may dibdib ko. Nilayo ni Bliss ang sarili niya
sa 'kin. I spitted blood. Napatingin ako sa masakit only to find out that my chest
was stabbed. Blood flows like a waterfall at ramdam kong nanghihina ang tuhod ko.
From black, my gown turns red.
May naramdaman akong bumuhat sa 'kin at nilayo ako kay Bliss.

Teka, anong nangyari? Sinaksak ba niya ako? Bumalik ba siya para maghiganti? If so,
then I'll be happy. If my death will satisfy her, then I'll be happy to die for
her.

"Ang tigas talaga ng ulo mo." nakatingin ako ngayon sa walang emosyong mukha ni
Paxton habang binubuhat ako.

"Wag kang mag drama dyan. Immortal ka, di ka mamamatay." he said.

Am I about to laugh because of his sarcasm?

Doon ako napatingin sa sinaksak niya sa 'kin. The sword she used to stab me has
poison pero parang niluluwa lang siya ng katawan ko. I shouted in pain as I remove
the sword in my chest.

"Masakit? Gusto mo ulitin natin?" he said sarcastically habang nilalapag ako sa isa
sa mga bench malayo sa kinaroroonan ni Kiyan.

"You're not helping." sabi ko. Hindi ko alam pero bigla ulit bumuhos ang luha ko.
Now I'm crying again like a kid.

Bigla niya akong hinila papalapit sa kanya at niyakap, "Di ka kasi nakikinig sa
'kin. Alam mong kapakanan mo lang naman ang iniisip ko." he said in a soft voice.

"I just can't think straight. What will you do if you see your bestfriend who you
thought died 10 years ago? Do you expect me to act normal?"

"Ano bang tinuro ni Seraphina sayo? Waren't you trained?"

I stopped. Ito ba ang ibig-sabihin niya na kailangan kong maghanda sa festival?

That's why she emotionally tortured me during my training?

"Ilang beses mo na bang sinira ang dimension na ginawa niya? Ilang beses mo na bang
muntik siyang patayin because of your emotions? Don't waste her sacrifices because
someone from your past just returned." diretso niyang sabi. Tumigil na ako sa pag-
iyak.

Chapter 34: Her Wrath

PAXTON’S POV

I watch her as she transforms into her true form. Ang bilis pa rin ng tibok ng puso
ko simula kanina. Bihira ko lang siya makita sa totoo niyang anyo, pero heto ako
ngayon. Savoring her beauty in front of me.

The Master keeps on staring at her. At alam ko na ang gusto niyang gawin. Malas
niya at nandito ako. Hindi siya makakalapit kay Shea.

"So I'm right. That bitch is the Mistress." sabi ni Alzena nang lumapit siya sa
'kin.
"Careful with your words."

"Tsk."

Shea and Bliss positioned themselves on both opposite sides of the platform. Kahit
gusto kong ako nalang ang lalaban para sa kanya, I still want to make her realize
something. Those demons are getting stronger at nagawa nilang kunin ang kaluluwa ng
babaeng kalaban niya at muling binigyan ng buhay.

I don't know the exact story, but I'm sure something big is going to happen.
My brother has returned. He's been missing for almost a hundred years, and what's
strange is kilala siya ni Shea. Is he following her from the start?

SHEA'S POV

I'm staring at her. Observing her weakness and weak points. But it's not very
visible. I might say she's quite strong. Never in my life have I imagined that I'll
fight my bestfriend. And she's part of the Demon clan.

As far as possible, I don't want to hurt her. But I must win this match.
My clothes are made up of protection magic that no any magical weapon can
penetrate.

I tried to look through her soul but I saw nothing. It's like she's dead. Wala
akong maramdamang enerhiya mula sa kanya yet she looks so alive and ready to have a
fight with me.

She summoned a hammer as I summon my sword. Is she a descendant of one of those

Avengers? The muscle man with a big hammer

Yeah funny.

"Nice sword. Where did you get that?" she asked.

"I'll tell you once we're done."

She smirked as she created some gestures with her fingers. Biglang gumalaw ang
martilyo niya without any physical contact at papunta na ito sa 'kin. Her ability
is similar to that confession guy. I think his name is Christopher. Or was it
Christoph?

I dodged her attack with my agility. Pero ang nakakagulat, the platform broke into
two where her hammer landed.
Her power can't be underestimated. Masyado siyang malakas para sa isang dark
special.

Kahit gusto ko siyang labanan all out, I can't because she's still my friend. But I
have to stop thinking about it. You know that I can kill her again in just a snap.

"Cerberus." A magic circle appeared and a three headed hound came out. His name is
Cerberus, the keeper of the gates of the underworld. He's the one guarding the
gates to prevent the dead from leaving.

Lumuhod muna siya sa harapan ko bago tumingin sa aking kalaban. He's hungry for a
soul.

"You can do anything to her. Just don't kill her." sabi ko.

Walang nagbabantay sa gate ng underworld ngayon but I know Seraphina can handle it.

I can't use the power of destruction baka pati ang buong lugar ay maging abo.

Cerberus faced Bliss.

"Why are you summoning creatures? Takot ka bang kalabanin ako?" she asked with a
wide grin plastered on her face.

I didn't answer her instead I motioned my hand as a signal for attack.

Cerberus headed straight towards her. Pero nakatayo lang siya at kalmang
nakakatitig sa halimaw na papalapit sa kanya.

"Graawwwrr!"

Cerberus attacked with its three heads. Yumayanig ang buong lugar sa tunog na gawa
niya but Bliss stays calm as ever.

Tumalon si Cerberus papunta sa kanya. He’ s planning to swallow her alive.

"Don't underestimate me."

Biglang umilaw yung hammer niya as it switched into another weapon.

It's a sword and she replicated it hundred times, "Die."

She motioned her arm forward at sabay-sabay na umatake ang daan-daang espada.

Tumama lahat kay Cerberus as he roared in pain hanggang unti-unti siyang bumagsak
sa lupa. He whimpers like a puppy as he lies down on the ground.

Poor dog.

I immediately sent him back to the Underworld to heal himself.

Hindi ko inakalang nagtataglay ng ganito kalakas na kapangyarihan si Bliss. What

have they done to her? Paano napunta ang katawan niya sa ilalim? She is such a good
person.

"A weak summoner. Tsk. Come on, fight me one on one. Ang pinaka-ayaw ko sa lahat ay
duwag. Time is running." she grinned at may bigla akong naalala.

Damn, si Cein. Kinulong nila sa Underworld cell and the only way to bring her back
is to win this fight. This shouldn't last long dahil pag nagtagal ang isang light
special sa underworld, her body will rot. Dahil iba ang hangin ng underworld dito.
I'm the only one and some elites are capable of withstanding both worlds.

"Ano? Tatakbo ka narin ba katulad nung alaga mo?"

Hawak ko ang espada ko. Thinking my next move. I won't hurt her but I must defeat
her. Tinignan ko siya as I memorize every part of her.

"Kilala mo ba ako?" tanong ko.

"Hindi. Pero alam kong malakas ka. At sisiguraduhin kong mamatay ka dito." she
said.

Life's too ironic. Who would expect that the person I cared most before is now
eager to kill me? The person I killed before, is back.

"Oh. Then attack me. I won't fight back." I said looking directly into her eyes.
Walang kabuhay-buhay ang mga mata niya.

She gritted her teeth, "Iniinsulto mo talaga ako 'no? Gusto ko ng totoong laban.
Ayoko ng ganito."

"I'm giving you the real thing. I'm giving you the chance to kill me without
fighting you."

Chapter 35: He's gone

THIRD PERSON POV

Lahat ng bagay at nilalang sa mundo ay unti-unting nawawala. Nawawala which means

they've been destroyed by the Queen.

Every being including the Alpha, the headmaster and Paxton had been destroyed.
Nawala, namatay. The Mistress did her part, to make the world suffer darkness and
destruction. Ganito siya kalakas.

If Kiyan can bring life, then she can bring death.

If Kiyan creates, she destroys.

If he's the light, she's darkness.

They are complete opposite. Light and dark, life and death.

Dahil sa pangyayaring ito, mas lumakas pa si Shea because the whole world is full
of darkness.

Nakaluhod siya ngayon habang nakatusok ang espada niya sa lugar kung saan sila
naglaban kanina ni Bliss. Binabalot ng itim na kapangyarihan ang kanyang espada
while the stone in her sword is glowing.

Everything is lifeless, destroyed. Walang natira maliban kay Shea, Kiyan at Alzena.
Yes, Alzena's alive because she is the familiar of light. Kiyan protected her.

"Go somewhere else Alzena. Kailangan muna naming mag-usap." sabi ni Kiyan nang
nawala na lahat ng nilalang.

Can the King really restore everything which the Queen destroyed?

Alzena bowed down with respect at naglakad palayo sa kanila. Hindi niya alam kung
saan siya pupunta because everything is dead. It looks like from green and blue,
the earth turns into brown, red and black. Walang buhay.

Kiyan began to glow. Isang nakakasilaw na liwanag ang bumalot sa kanya as something
forms on his hand. It's a staff just like Shea. Pero imbis bungo ang nakaukit sa
dulo nito, it's a leaf. A leaf that symbolizes life and creation.

Tumingin siya kay Shea na ngayon ay nanatiling nakaluhod at nakayuko hawak ang
kanyang espada.

Just like Kiyan, nabalot rin siya ng liwanag, ngunit ito ay itim.

"Shea..." he called. This time, hindi na telepathically ang pag-uusap nila. Dahil
kusa na siyang nagsalita.

Inangat ni Shea ang kanyang mukha revealing her intense blue eyes. Kiyan can't stop
staring at her dahil sa ganda niya.

"What have I done?" muling tumulo ang luha ni Shea.

"You've done your part. There's nothing wrong with it." sagot ni Kiyan.

"No. Everything's wrong. From the very start, mali na ako. Masama ako, wala akong
dinulot sa mundo kundi kasamaan. I'm evil."

"Wala kang ginawang masama. Maybe the power chooses the wrong person. You're too
good to symbolize darkness. You can't even kill a low-life being without crying.
Lahat iniiyakan mo, you become weak when you know that you'll hurt someone. You're
full of light, not darkness."

Yumuko si Kiyan para makapantay nya si Shea. Pinunasan niya ang luha nito and he
caressed her face.

"My Queen, the world needs to be balanced. That's why you're here. Humans must
experience misery for them to get stronger and value the gift of life they have."

That must be the longest line he ever said after a long time. Nang nalaman niyang
sa iisang paaralan lang sila nag-aaaral ng kapwa niya disciple, he once again
experienced the thrill of living his life.

"You'll bring them back, won't you?" she asked while looking at him straight in the
eye.

"Yes everything. And it's up to you wether you erase their memories or not."

Tumayo na si Kiyan as his staff glows. May mumunting halaman na tumubo sa kanyang
paanan kung saan siya nakatayo.

"What will happen after the creation?"

"Everything will be back from where it stops. Lahat ay maaalala nila, including
their disappearance on earth." paliwanag niya.

"Everything will be back to normal? Walang babalik sa umpisa? Like birth?"

Kiyan nodded while he’s still staring at the queen.

"Buburahin ko ang alaala nila kung saan sila namatay." she said.

Shea touched the ground as the earth and even the universe enveloped with a dark
light. Ilang segundo lang itong nagtagal at nawala rin.

"Who ever set foot on this land will selectively lose their memory about the
destruction."

Humarap siya kay Kiyan. Her sword lighted and it turns into a staff like Kiyan. Yun
nga lang, bungo ang nakaukit dito which symbolizes death.

"I'll return to the Underworld and see if some of my people survived. I'll be back
soon. I'm leaving everything to you."

For the first time ever, he smiled. Kiyan smiled dahilan para may maramdamang
kakaiba ang reyna. Ngayon lang ulit siya ngumiti.

"I'll be waiting."
             ♚♚♚
         6 MONTHS LATER

Shea's POV
"Your highness, gusto sana naming hingin ang permiso mong saniban at gambalain ang
babaeng ito. Masyadong malakas ang negatibong enerhiya mula sa kanya at naaakit
kami."

A ball of crystal was shown to me by a demon revealing the face of his victim. They
are the demons whose job is to take over a human's soul. In short, possession.

"Do what you want. Just don't kill her." I said.

Another group of succubus and incubus also asked my permission for their victim.
Makakatulong sila para paramihin muli ang lahi ng mga demonyo.

After the destruction, the demons who are here survived. They're not part of the
earth anyway. But Helio and his squad went missing. I'm here in my kingdom. The
Underworld.

Any demonic and evil activities ay dumadaan sa 'kin. I'm also the one who spreads
negativity upon earth.

"So how is the queen doing?" biglang sulpot ni Seraphina sa gilid ko.

Kumunot ang noo ko nang tinignan ko siya. And now she's here.

"Where have you been? You've been missing for about six months." I said to her.
Yes, she went missing for half a year and I have no idea where she's been.

Chapter 36: Familiar Applicant

SHEA'S POV

"In one condition, be part of the Alpha." sabi niya sa malamig na boses.

I smirked. He really knows how to play the game. Totoo ngang wala nang libre sa
mundo at lahat ay may kapalit. He really wants me to be part of this and he'll do
everything to get me. His intention is so obvious.

"Forget it. I'll do this alone." sabi ko at umalis.

If he can't do it, then I do it myself.

Umuwi ako ng dorm at dumiretso sa kwarto ko. I need a rest in everything at
kailangan kong makaisip ng paraan para mabalik si Paxton. That jerk, binigyan na
naman ako ng sakit ng ulo.

There has to be some way.

"Shea?" may kumakatok sa pinto ko but I chose to ignore it at nanatiling nakahiga.

Bahala silang gumawa ng paraan para makapasok.

"Huy Shea your diyosang bestfriend is here." boses pa lang kilala ko na kung sino.
"Baka tulog sya nee-chan 'wag na natin siyang istorbohin."

Patuloy parin siya sa pagkatok, "Shea pag di mo pa rin 'to bubuksan sisirain ko ang
pinto."

"Nee-chan mamaya nalang ulit tayo bumalik dito."

Biglang tumigil ang pagkatok at tumahimik ang paligid. Good. I can now relax even
bett—

Isang malakas na ingay ang narinig kaya napabalikwas ako sa gulat.

What the—

Agad-agad akong napabangon and headed to the front door. Only to find out na
nahiwalay na ang pinto sa pintuan. At hawak ito ni Cein.

"Hehe ohayou Shea-chan! I miss you!" Cein said in a sweet voice at todo ngiti pa
habang hawak ang pinto. Yep, she's literally carrying the door.

"What have you done to my door?!" I exclaimed.

"Sabi ko sayo sisirain namin ang pinto eh. Cein lapag mo nalang dyan yung pinto sa
sahig." sabi ni Eloiny.

"Okay." She placed the door on the floor like it was only as light as a paper.

Napairap nalang ako at muling bumalik sa kwarto ko at nahiga. Bahala sila dyan. I
secretly smiled dahil pakiramdam ko gumaan ang pakiramdam ko. Parang may nabunot na
isang napakalaking tinik sa dibdib ko at nakahinga na ako ng maluwag.

"Hiyaaa!"

What happened next is unexpected. Biglang lumanding si Eloiny sa likod ko to the

fact na nakadapa ako sa kama. I know she can be as light as a feather dahil kaya
niyang manipulahin ang gravity but she can also be heavy like a boulder.

Sumunod naman si Cein na pumatong rin kay Eloiny at ako pa yung sa pinakailalim.

"Hahaha!" they laughed at di ko napigilan ang sarili kong tumayo kaya nahulog
silang dalawa.

"Awww Shea-chan ang brutal mo parin talaga." Cein while massaging her butt.
"You two are the one who's brutal. You destroyed my door and now you two will fix
that."

Sabay nila akong binelatan at tumawa. I admit that I miss them so much. At di ko na
kailangang mag-alala sa kanila dahil panatag akong walang makakapanakit sa kanila.
I don't need to hide anymore. Pero may kulang parin.

"Nakakatibo talaga ang ganda mo Shea." tawa ni Eloiny.

"I agree."

I sighed. Lumapit naman silang dalawa sa 'kin.

"May problema ba? Where have you been for the past six months? Malapit nang matapos
ang school year."

"Sa Underworld."

Bigla silang natahimik.

"Ay oo nga pala. Reyna pala ng demonyo yung bestfriend namin hahaha!"

Tumawa sila. This is our first bonding together after all those hardships and
sacrifices that we've been through. Ilang laban ang nagdaan although wala namang
nangyari. It's just that I let go of my emotion and showed who really I am.

Finally, may napatunayan narin ako. That not all people will judge you by what and
who you are.

I know that I'm evil. But I have a heart.

"Nga pala. Ano bang nangyari kay Ren? Sabi nila lumipat raw sya ng school. But
transferring a school in the middle of a semester is weird right?" muling tanong ni
Eloiny. Of course I've erased their memory kaya wala silang maalala. It's part of
my powers and abilities.

"Hai. Ren-san is the top student in the Academy. He's a great loss."

Hindi ko alam kung ano nang nangyari after Kiyan re-created everything. Ano na ba
ang timeline ng mga tao ditto? What happened next after the pagaent? Did someone
manipulate the time and event? Ano ang sinabi nila kung bakit nawala ako at si
Paxton? I have no idea what happened up here.

"Yeah it's totally weird. So I'll bring him back."

"Huh?"

Tumayo na ako at dumiretso sa pinto kong sinira nila. I don't want to waste my time
here. Pumunta ako dito to check my familiar and friends. Kailangan kong mabalik si
Paxton.

"Saan ka pupunta?" tanong ni Eloiny as they follow me in the living room.

"Somewhere,"

"Teka lang. Aalis ka na naman?" she blurted out.

Tumango nalang ako bilang sagot ko sa kanila.

"But nee-chan, how about school?" Cein asked.

"Do you know what are the mission and vision of this school?" tanong ko sa kanila.

"To help the students wield properly their powers and abilities."

"Exactly. And do you think that I still need those?"

Pareho silang napatigil as they look at each other. Sabay silang napangiti.

"Nope. Not at all."

I grinned, "Before I come back here, I want you to fix this door immediately or
else I'll blow up every door in this dorm and you will be the one to blame." sabi
ko sa kanila at tuluyang umalis. I hope they are clear with that. I have no time
for jokes.

May isang nilalang ang alam kong pwedeng tumulong sa 'kin. I headed to the west
wing sa malakagubatang parte ng school kung saan ako laging pumupunta noon.
Peaceful as always. And dark.

Hinanap ko ang pinakamataas na puno and teleported right on top of it. Umupo ako sa
malaking sanga and rested my back on the trunk. I took a deep breath before I
closed my eyes to concentrate my mind so I can communicate peacefully. The disciple
needs to talk to its master.
   "Your Highness..." tawag ko. Dinala ako sa isang unknown dimension and it looks
like I'm in space. I can see stars and different galaxies.

Chapter 37: The Deal

Nakakatitig ako sa kanya. Nakatitig siya sa 'kin. We are both falling pero unti-
unti itong bumabagal hanggang sa naramdaman ko na ang paa ko sa lapag. Doon na
lamang bumalik ang ulirat ko.

"Thanks. But you don't have to do that." sabi ko without any eye contact habang
inaayos ang damit ko.

"You're about to lose your familiar once he kissed you." malamig niyang sabi.

"I know and I already lost him."

Biglang lumapag si Drew—este Flynn sa harapan naming dalawa na parang walang

nangyari. He's swift like a fox.
"Tsk. Sayang." Ngumisi siya. Ang sarap punitin ng mukha niya.

I sighed in frustration at umalis sa kinalalagyan nila. Walang kwenta lang pala

lahat ang pagbalik ko dito sa Academy. All of them are worse than a demon.

Malayo-layo na ang narating ko nang may naramdaman akong nakasunod sa 'kin.

"Follow me and dwell in hell. I'm dead serious." I said without bothering to look
at him at diretso ulit naglakad.

But he is still following me at doon ako tuluyang nagalit. I'm totally not in the
mood right now and I don't really care if I kill someone today. Especially if he
deserves it.

My eyes turned blue at bigla ko siyang nilingon. I just used the death glare where
I can kill anyone just by looking at my target.

"Too slow." walang emosyon niyang sabi as he is encircled himself by a holy barrier
making my attack useless.

Napairap nalang ako habang bumalik sa dati ang kulay ng mga mata ko.

"Not in the mood Kiyan." yes, he's the one who's following me.

"You’re always like that. What’s new?" he replied.

"What do you want?"

"Your answer."

Kumunot ang noo ko, "Haven't I told you that I won't?"

"I don't accept a 'no'."

"Then don't bother asking."

Bakit ba ang kulit niya? Why is he so eager to get me into the Alpha with those
bunch of polymers? They're planning to kill me and their first step is to get
closer to me. Umalis na ako without giving him a look. Si Paxton lang ang sadya ko
dito at wala na akong pakialam sa kanila.

"You don't have much time." he said that made me stop.

"Ano?"

"If you don't act now, your familiar will be gone. Forever."

Tuluyan na akong humarap sa kanya. I stared into his eyes. Ngayon ko lang napansin
na asul pala ang kulay nito. It’s deep, dark, and blue that it appears almost
black. The wind blows as the branches and leaves rattles. Gentle winds caressed our
face at naramdaman ko na naman ang enerhiya na naramdaman ko when I first met him.

It's like there is a strong force binding us.

"What do you mean that he'll be gone forever?"

Tumalikod sya sa 'kin at nagsimulang maglakad. I followed him at doon kami papunta
sa likod ng building namin kung saan may mga benches. He sat on one of the benches
and signaled me to sit beside him.

Even though I don't like his attitude, umupo nalang ako sa tabi niya pero malayo
ang distansya. Biglang sumikip ang dibdib ko.

I sighed.

"You feel it too?" malamig niyang tanong.

Tiningnan ko siya at sa taas lang siya nakatingin. I looked up at bumungad ang

napakaraming bituin na parang nasa ibang mundo ako.

"Yeah." sagot ko.

It's aching.

"Everytime you're near, I can't breathe." sabi niya sa walang emosyon niyang boses.

Hindi ko alam pero biglang bumilis ang pagtibok ng puso ko. This is the same
feeling when Paxton is around. Ano bang nangyayari?

"Maybe we are really destined to kill each other."

Napatingin ako sa kanya and he's already looking at me.

Those eyes...

Parang malulunod ako sa mga titig niya. Is this one of the best traits of a King?

"One of us must survive para wala na tayong maramdamang sakit." I said.

Naalala ko ang sinabi ng Goddess habang sa Underworld ako, "Everytime that you and
your opposite gets closer, your forces collide that causes you to feel the same
pain. That pain, can cause the both of you your death even you two are immortals.
And when the both of you die, the world as it is will die too."

"But light and dark must be balanced. If I die alone, then who will represent
darkness?"

"Before the day of your battle, both of you are required to choose a disciple that
will inherit your throne. So when one of you dies, your chosen descendant will be
the one to replace you as a Master or Mistress."

"Why do we have to fight? When our only intention is to bring balance to the
world?"

"Light and dark, creation and destruction, good and bad. All of them are destined
to fight because that is what the world made of."
              "Shea are you listening to me?"

Nabalik ako sa ulirat nang marinig ko ang malamig niyang boses. Muli ko siyang
tiningnan at kunot-noo siyang nakatingin sa 'kin.

"You're not." siya na ang sumagot sa kanyang tanong.

Kung nandito si Paxton at nakikita niya kaming magkasama ni Kiyan, I'm pretty sure
that he'll grab me away without saying anything at dadalhin sa dorm niya. And then
he'll fill me with his sermons.

"What is it that you're saying?"

"If you don't act now, his soul will totally vanish and it’ll be impossible to
bring him back. I hope you're aware that the soul of a demon only lasts up to six
months."

"What?!" I exclaimed. I'm not aware of that.

"Then why didn't you bring him back in the first place?!" tumaas na ang boses ko at
hindi ko na kayang kumalma. This will be my last chance to bring Paxton back.

"During your life with humans, did the Bible said that God created demons? That God
is the source of darkness?"

"Of course not." diretsa kong sagot.

"Then same applies to me. We can't let darkness spreads. That’s who we are."

"But Paxton—”

"Yes he's a demon. I can bring him back to life but it's forbidden. Once the god
knows about this, I'll suffer the consequences. That's why you must keep this a
secret."

I'm staring at him as he talks, "You've been talkative lately." hindi ko alam pero
kusa nalang itong lumabas sa bibig ko.

Bigla siyang tumahimik at napatingin sa malayo. I didn't mean to say it. Bakit iyon
pa ang nasabi ko? The cold breeze whispers pero hindi ako naapektuhan ng lamig.
Palaging malamig ang klima sa Underworld kaya sanay na ako.
Chapter 38: Bringing him back

THIRD PERSON'S POV

From the depths of the Kingdom of the Underworld where hell is, lies the 9th circle
of hell where Lucifer rests. Two demons from the Demon Clan ang pasekretong
nakapasok sa 9th circle of hell habang tinitingnan si Lucifer na nakatusok sa isang
matulis na kristal at tahimik na natutulog. Hell looks like a funnel and is made up
of 9 layered circle. Each circle is classified to what sins that mortal belongs to.
Ang ika-syam na bilog ay kung saan si Lucifer. The true source of evilness. Shea's
role is to spread negativity and darkness throughout the world in order to be
balanced and she's not the source of it. Only with authority from the Kingdom are
allowed to visit hell. Mahigpit na ipinagbabawal ng Mistress ang pagpasok ng mga
demonyo from Demon clan.

"Ano na?" tanong ng isang binata na myembro ng Demon clan. Oo nakapuslit sila.

"Mukhang magsasanib sila ng liwanag." sagot ng isang lalaki na galing mula sa

territoryo ng liwanag.

"Tss bobo. Gusto nga niya talaga sigurong mamatay."

"Mukhang may binabalak sila."

"Bubuhayin niya ang tagapagbantay niya. Di ako tanga para di malaman ang binabalak
nila ng Hari." sagot ng binata.

Napangisi na lamang siya, "Pano kaya pag nalaman 'to ng diyos at diyosa? Tiyak
paparusahan sila. Pero 'wag muna ngayon. Yan ang magsisilbing alas natin laban sa
kanila."

Pareho silang napatingin sa nilalang sa harapan nila. He has three heads and each
head consists of two horns. Titingnan mo palang ay mangingilabot ka na. His body is
pierced dahil matapos ng laban nila sa langit, hinulog siya dito at sa kristal na
iyon tumusok ang kanyang katawan.

"I never thought that being part of the light can hide so many secrets. Lalo na't
binata ka pa lamang." sabi ng lalaki sa kanya.

"When you’ve been exposed to light for too long, isn’t it blinding?"

"Yeah."

"Kapag masyado kang naka-pokus sa liwanag, di mo alam na may kutsilyo na palang

nakatutok sa likuran mo at handa ka nang saksakin. Nagtatago lamang siya sa dilim
na nasa paligid mo."
The guy grinned as he spoke to their Master who is asleep, "Soon Lord Lucifer, we
will get her and you will dominate the world."

ELOINY'S POV

Nandito ako ngayon sa training grounds at nagsasanay kasama si Cein. Malapit na

kasi ang practical exam namin which is a group battle. Ang grupong mananalo sa
labanan ay automatic 100 ang grade at ang matatalo ay 85. Saklaf bes no?

"Gotcha!"

"Aray! Ouch! Aw!" at pambihira naman 'tong si Cein. Papatayin yata ako nito, eh.

"Nee-chan you're not focusing!" singhal niya sa 'kin while she untangled her chain
whip na nakagapos sa 'kin. Ang sakit kaya.

"Brutal ka lang talaga!"

Inirapan niya lang ako at umupo sa damuhan dito sa gitna ng grounds habang naka-
pout. Di ko tuloy lubos maisip na yung ability niya eh enhanced physical strength
eh yung ugali nga niya di makabasag pinggan eh.

"I wonder what Shea-chan's doing right now."

Isa rin pala yun. Nawala ng anim na buwan kaya ewan ko lang kung ipapasa siya ng
mga teachers niya ngayong year. O well, di narin naman niya ‘yun kailangan kasi
siya yung disciple. Hayy... pero nakakatibo talaga ang ganda niya.

"Baka natutulog." sagot ko.

"Hey nee-chan. Do you notice something strange right after the pageant?"

"Ilang beses mo na bang tinanong sa 'kin ‘yan?"

She sighed habang tinitingnan namin ang aming ibang kaklase na busy sa pagsasanay
at yung iba naman ay puro kalokohan lang. Wala kasi si Sir Carlson dito, ewan ko
kung saan siya pumunta.

"I know. Pero nung dumating si Shea-chan I know that something's not right. I can
feel it. Parang may nawawala sa memorya natin pero di ko alam kung ano."

"Same as I. Parang may crush ako noon pero wala naman. Hayy... ewan."

Kahit alam na namin na si Shea ang reyna ng kadiliman, still napaka misteryosa niya
parin. Ayoko namang pakialaman ang personal life niya pero gusto kong pakialaman.

"Eh kung mag-spy kaya tayo?" I said excitedly.

Kunot-noo naman siyang humarap sa 'kin, "Spy? Kanino?"

"Edi kay Shea!"

"At bakit naman natin gagawin 'yon?"

I crossed my arms habang nakataas ang kilay, "Duuhh! para masagot yung mga tanong
natin. Kilala mo naman 'yon, hindi pala kwento yun. Tititigan ka lang 'non hanggang
sa mamatay ka." tumawa ako.

"Nee-chan, are you sure that she has the answer?"

"Ikaw na kaya mismo nagsabi."

"But knowing as the Mistress, halos lahat ng kapangyarihan ay nasa kanya na. At ang
senses niya ay sobrang sensitive. Baka mahuli tayo."

I giggled, "Trust me."

Nag-isip muna siya ng ilang sandali bago siya pumayag sa plano namin. This will be
exciting! Ngumisi ako.

"OPLAN: TOKHANG!" I exclaimed.

"Pfft! Seriously? Tingin mo kay Shea adik?"

"Hahaha ang cute kasi ng pangalan. Uso kasi 'to sa mundo ng mga tao."

Sinimulan na namin ang plano sa oplan: tokhang nang di sinasadya ay narinig ko ang
dalawang classmate namin na nag-uusap. Their topic suddenly piqued my interest.

"Nakabalik na raw si Shea di ‘ba?"

"Oo. Pumasok na nga siya kanina pero agad naman raw umalis."

"Bakit naman?"

"Sabi nila, pinatawag raw ng Alpha."

"What?! As in? OMG!"

"Oo nga! Halos magwala nga rin ako kanina eh. Biruin mo Alpha na 'yon! May chismis
na nga na kukunin raw siya ni Kiyan para isali sa kanila."

"You mean magiging 8th member siya ng Alpha?"

"Yun ang sabi nila."

Agad akong napatayo at lumapit kina Ricka at Emily na nag-uusap. Tinanong pa nga ni
Cein kung saan daw ako pupunta.

"Saan niyo narinig ang chismis?" tanong ko at nakiupo sa pwesto nila.

Nagulat sila sa pag singit ko at kunot-noo pang tumingin sa 'kin. "Chismosa ka

talaga ‘no?" sabi ni Emily.

Chapter 39: The Glass Window

Nandito ako ngayon sa kwarto ko at nakahiga habang iniisip pa rin ang nangyari
kanina. I thought everything would be as easy as I think but it's the opposite.
Paxton died, been part of the Alpha, disobeyed the law and now Paxton was revived
but without memories. Now what?! What's the essence of all of this?

I rolled on my bed. I just want to get back to the Underworld and do my duties.
Ayokong ipagkatiwala ang lahat ng trabaho ko kay Seraphina.
         -Flashback-  
    After he chanted the spell of resurrection, biglang umilaw ang buong kwarto
with a dark smoke. Yumanig din ang paligid.

"You destroyed the gates of hell." sabi ko. He just knocked down the gates without
informing me.

"How could I summon him if the gates were closed? The angel can't open the gates
without bringing a soul."

Napairap nalang ako, "I'll have it fix then. Geez." Panigurado galit na galit si
Cerberus nito.

Nakatitig parin siya sa 'kin for almost 10 seconds so I started to feel awkward.

"What?" Irita kong tanong.

Ngumiti naman siya at umiling. I just can't describe how perfect he is once he’s
doing something like that.

Ilang sandali pa ay biglang may pumitik sa dibdib ko at bumilis ang paghinga ko. I
was gasping for air at napahawak na ako sa mesa sa tapat namin. Nilapitan niya
naman ako at hahawakan na sana pero agad ko siyang pinigilan.

Mas sasakit pa kapag mas lumapit pa siya sa 'kin.

Few minutes later, I feel that my eyes turned blue. Not that intense but I can feel
that half of me was complete. Like all of my energy was restored habang binabalot
ako ng itim na liwanag.

I saw Kiyan held his chest at halatang nasasaktan siya. Mukhang naapektuhan siya sa
biglang paglakas ng kapangyarihan ko.

"H-hey, when did you become this strong?" nauutal niyang tanong habang nakahawak
parin sa dibdib niya.
Nanatili lang akong tahimik while my body is recovering from the pain and adapting
the additional power I’ve acquired. Makalipas ang ilang minuto ay nawala na ang
matinding sakit sa aming dalawa.

"The Goddess gave me addtional strength. I don't know why. Dagdagan pa ni Paxton."

"Yeah I can feel it."

Ilang sandali pa ay umilaw na ang libro sa gitna namin. And it only means one
thing. Pero bakit hindi maganda ang kutob ko?

"It's done. He was revived. But I don't know where he is."

Nanlaki ang mata ko, "Y-you mean he's lost?"

Tumango naman siya. "What? He's lost without any memories?"

   
       So that's it. Damn you Kiyan. Hindi ko alam kung sinasadya ba niya 'to o
ano. Or maybe hindi niya lang siguro sakop ang bumuhay ng demonyo. Once na nagbalik
yung familiar ko, mararamdaman ko 'yon dahil nagre-react yung katawan ko.

Ilang sandali pa ay may biglang kumatok sa pinto ng room ko. Must be Eloiny kaya di
ko na pinansin.
But it started to knock non-stop kaya nairita ako.

"Get the hell out!" sigaw ko.

"Ma'am?" napabangon ako nang may boses lalaking tumawag. Bumangon ako at
pinagbuksan siya only to know that it was the guard.

"Good eve ma'am. As part of the Alpha, you are called by the headmaster." sabi
niya.

"For what?"

Bigla na lamang siyang yumuko at umalis na. Napairap ako at sinarado ang pinto. I
searched for a pair jeans and shirts at tsaka nag tsinelas palabas.

"So you are the 8th member of Alpha." bungad sa 'kin ng headmaster na si Sir Millet
pag pasok ko palang sa office niya. The rest of the Alpha ay nandon na at lahat ng
mata nila ay nakatingin sa 'kin. Some greeted me with a warm smile habang si Vishna
ay inirapan lang ako. Kiyan is sitting alone sa isang malaking couch na parang hari
habang naka dekwatro pa.

The room is elegant in a black and gold paint all over with carpeted floors and
huge glass windows kung saan may table sa tapat at doon nakaupo si Sir Millet. Up
the ceiling were two chandeliers na nagpapa-ilaw sa buong office. May mga upuan sa
loob ng opisina niya to accomodate all of us.
"Shea dito ka!" tawag sa 'kin ni Ezra at pinaupo ako sa gitna nila ni Trevor. They
both greeted me.

"So before we proceed, I would like to congratulate you Ms. Valdemore for being
chosen as the new member of the Elite group—Alpha. Accredited na rin ang papers mo
kaya exempted ka na sa buong subject dito sa Academy." sabi niya. Sir Millet is a
man on his 30's at di mapagkakailang gwapo siya noong kabataan niya. He's strong, I
know it.

Pumalakpak naman sila and the room was filled with cheers maliban sa dalawang tao.
Kiyan and Vishna.

"Yay! Welcome Shea. Sana maenjoy mo ang pagsali sa amin."

"Hay… dyosa ka talaga. Kabog mo na ako." Trevor pouted.

"Salamat naman at may maganda nang sumali dito."

Natahimik ang mga babae and glared to Ice na ngayon ay napatigil rin.

"Hehe…" Napakamot na lamang siya sa kanyang batok.

"I'm surprised dahil walang naghamon na makipag duel sa kanya. It is usually your
tradition right?" The headmaster asked.

"Well Shea's exempted." sagot ni Ezra.

Ngumiti nalang siya at humalukipkip sa kanyang upuan. Ano bang sasabihin niya at
gusto ko nang matulog.

"Mukhang matagal narin naman kayo dito sa Academy kaya I decided to give you a
mission."

"Ayown!" Ice exclaimed excitedly.

"OMG finally!" sabi ni Trevor at nakipag-appear kay Ezra. Mukhang lahat sila ay na-
excite maliban kay Kiyan na wala paring emosyong pinapakita.

"This will be Shea's debut mission as an Alpha. So here's your mission. Kilala niyo
ba si King Gunther?"

"He's the King of purgatory, right?" mahinhing tanong ng babaeng dilaw ang buhok.
She looks similar to someone. I'm not sure who.

Chapter 40: Human World

SHEA'S POV

♚Night when Kiyan kissed her.♚

   
I looked at the clock and it's already 2 in the morning. I just can't sleep.
Paulit-ulit yung eksenang nangyari kanina sa amin ni Kiyan at hindi ko maintindihan
ang nararamdaman ko. Kanina pa ako paikot-ikot sa kama ko.
"Your Highness..."

Napairap nalang ako. What is she doing here at 2 in the morning?

"What?!" I'm just so irritated because I can't sleep. Napatingin ako sa tumawag sa
'kin at si Seraphina lang pala. Nababalot siya ng itim na usok.

"Ay galit?"

I heaved out a deep breath.

"What happened?" kalmado kong tanong sa kanya. This must be important dahil di niya
ako gagambalain ng ganitong oras dahil alam niyang nagpapahinga na ako.

"Kumikilos na sila. A fallen angel found them."

"Nahuli ba?" I asked.

"Unfortunately no. Malakas ang kutob kong may inside job na nangyayari dito."

My brows furrowed as I lean on the headboard, "What do you mean?"

"One of them is from the Kingdom of Light."

Napailing nalang ako. As expected. Mukhang hinahamon talaga nila ako. I grinned as
something popped into my mind. From Kiyan's kingdom eh? Let's see what they're up
to.

"May I know what you have in mind your Highness?" tanong niya sa 'kin.
Umiling ako and looked at her, "May ibabalita ka pa ba?"

"Wala na, Your Highness."

Tumango ako senyales na pwede na siyang umalis.

"Uhmm..."

Napataas ang kilay ko.

"Si Falcon kamusta?" she asked hesitantly.

Napatigil ako. Iniwas ko ang tingin ko sa kanya and focus more on my pillow while
hugging it. Di niya pwedeng malaman na binuhay siya namin ni Kiyan.

"I-I still can't find him." ang lakas ng tibok ng puso ko. Buti nalang pinagbawalan
ko siyang pumasok sa impyerno. If she ever gets in, she might find out.

"Mukhang wala na siya. Find someone else."

Bigla akong nainis. Pakiramdam ko lahat ng dugo ko ay umakyat sa ulo ko. "How dare
you talk to me like that?! Bakit ba lahat kayo ang dali lang para sa inyo na
palitan siya? Don't you know how much he sacrificed his self just to save me from
everything? You are also a familiar Seraphina. You should suppose to know the
feeling of being replaced."

She stared at me blankly as soon as she recovered from my sudden outburst.

"Falcon is the greatest familiar that I've known. Pero hindi tamang iwan ka
especially that you are his responsibility and priority. Familiars are created to
protect. His strength lies on you. Kapag wala ka, manghihina siya. It's been 6
months Shea. Familiars can't last a week without the presence of his Mistress."

Hindi niyo ako naintindihan. You don't know the feeling of losing someone that has
been almost part of my life. Konti lang ang mga taong malapit sa 'kin at lahat sila
ay tinuturing kong mga dyamante. They are all precious and I'll do anything to
protect them.

"Go." utos ko.

"I'm sorry."

Nanatili lang akong nakayuko at ramdam kong lumamig bigla ang paligid. "Add more
demons and fallen angels into ante-hell up to the last pouch of the 9th circle.
Make sure that no one will get close into Lucifer. I'm going to make sure that
he'll be burried for eternity."

She bowed down.

"And one more thing, increase the level of acitivity of the devil in the human
world. Kailangan ko ng karagdagang lakas. Recruit more soul to hell because I'll be
needing them in the future."

She bowed down once again as she descended to the Underworld. This will be
exciting. Let's get back to the old me.
    

♚♚♚
   

Lahat sila dito sa office ay panay ang tingin sa 'kin. Ezra clinged into my arm
habang si Trevor ay sa gilid ko. I sense something in Trevor but nah, hayaan nalang
muna siya.

"Everyone's here. We're going." sabi ni Kiyan pagdating ko.

I feel that my face heated up nang maalala ko na naman ang scenario kagabi. At sa
kwarto ko pa. I can't believe that he's more perverted than Paxton.

"Sandali lang. You need to have a protocol para masiguradong di kayo pumalpak. This
is one of your most important mission as the Alpha. Hindi kayo pupunta sa lugar na
kauri natin where you can freely expose and display your powers. You are going to
the human world. The common realm. And I know that you are aware of how cruel and
narrow minded humans are."

Napatango ako. Exactly. Kaya mas malakas ang kapangyarihan ko kapag nandon ako. The
surroundings are full of negativity.

"So before you go, we will have an orientation so you should be aware of what kind
of world you are about to enter." he's holding a bond paper at doon nakasulat ang
mga guidelines niya papunta sa mundo ng mga tao.

"First, you will be sent into an ordinary school and act as a normal student. Are
you aware about the behavior of humans in school?" tanong niya.

Tumango naman sila.

"Kyaaaa! Excited na akong makapunta sa mundo niyo Shea." Ezra exclaimed.

"Ako rin! Gusto kong maranasan kung paano sila mamuhay ng walang kapangyarihan.
Like it's so boring right? I'm sure mabibighani sila sa ka-dyosahan ko." Trevor
said.

"Tumahimik ka dyan bakla kung ayaw mong hatiin ko 'yang mukha mo sa dalawa." Vishna
said irritatedly.

Inirapan siya nito and then he pouted. Di ko talaga alam kung bakit siya naging
bakla.

"Inggit lang siya sa feslak ko. Palibhasa kasi pinagalitan ni fafa Kiyan."

"Anong sabi mo?!"

Chapter 41: First Day

SHEA'S POV

Biglang tumulo ang luha ko as soon as I saw him. Hindi ko alam kung bakit.

He's on stage with his guitar and mic and students keep on yelling his name. Which
is Xenon. Sya pala ang kanina pang usap-usapan dito.

"VALDEMORIANS! ARE YOU READY?!" A girl appeared from the backstage at tumabi kay
Paxton.
Dumagundong ang buong lugar sa lakas ng hiyawan nila as the music starts to play.
He started to strum his guitar as students went crazy on him.

Show you off, tonight I wanna show you off (eh, eh, eh)
What you got, a billion could've never bought (eh, eh, eh)

Hindi ko alam pero bigla nalang ako napatayo. He's alive! Thanks Kiyan he's alive!
He's here. Paxton's here!

We gonna party like it's 3012 tonight

I wanna show you all the finer things in life
So just forget about the world, we're young tonight
I'm coming for ya, I'm coming for ya

"Shea saan ka pupunta?" I heard someone asked me pero di ko ito pinansin. Gusto ko
lang lumapit ngayon sa kanya. I just want to hug him right now and tell him how
much I miss him.

May humawak ng braso ko. I tried to remove it but it's gripping me tight. I turned
back irritatedly only to find out that it's Kiyan who's holding my arm. Malamig nya
akong tinignan.

"Stay here. Deal with it later." sabi nya sa 'kin.

"B-but he's here."

"I know." he signaled me to sit beside him and so I did. Nakaka hypnotismo ang mga
titig nya.

Cause all I need

Is the beauty and the beat
Who can make my life complete
It's all about you,
When the music makes you move
Baby, do it like you do

Natapos na silang kumanta pero di parin tapos sa pagsigaw ang mga estudyante dito.
If only I could destroy this whole place and kidnapped Paxton and return back to
Myrrh Academy. I can actually do that. But I'm not that selfish. And it's not that
easy.

     
THIRD PERSON POV
Matapos silang kumanta ay dumiretso na sila sa backstage. Pagkarating na
pagkarating pa lamang nya ay agad syang napaupo. He's holding his chest dahil
biglang sumikip ang dibdib nya.

"Hey, are you okay?" the girl asked worriedly na ka duet nya kanina. Maganda sya,
itim na itim ang buhok hanggang bewang, morena, matangos na ilong at malalalim na
mga mata na parang nakakahipnotismo kung tititigan mo.

He nodded as a response at dahan-dahang tumayo ngunit nanghihina parin sya.

"Inaatake ka na naman ba ng asthma mo? Here, take some medicine." inabot sa kanya
ng babae ang kanyang gamot pero tinapik lang nito ang kanyang kamay.

"I'm fine Kleyan. Don't mind me." iritado nyang sabi at naglakad patungo sa exit.

"Xenon saan ka pupunta?" tanong ng adviser nila sa banda at hinarangan sya.

Masama nya itong tinignan na parang hindi guro ang kanyang kausap. Medyo napikon
ang adviser nila dahil hindi nya gusto ang pakikitungo ni Xenon sa kanya.

"May problema ba?" mapanghamong tanong ng adviser.

Biglang pumagitna si Kleyan sa kanilang dalawa, "A-ah pasensya na po sir hindi kasi
maganda ang pakiramdam nya. Inatake na naman kasi sya ng asthma kaya kailangan
nyang magpahinga." paliwanag nito.

"Yan lang pala. O sige magpahinga ka muna. Si Kleyan nalang ang bahala sa lead
mamaya."

"P-pero sir sasamahan ko sya." she reason out.

"At sino ang kakanta? Ako?" sarkastikong saad ng guro.

Xenon left without saying a word habang nagtatalo pa sila. Huli na nang mapansin
nyang naka alis na ito and she just sighed with disappointment.

"He'll never notice me." sa isip nito.

Pumasok si Paxton sa building ng seniors at tumungong hagdan parooftop. Mabigat ang

pakiramdam nya pero may isa pang hindi nya maipaliwanag. Rinig parin ang ingay dito
mula sa amphi.

As he stepped on the stairs, may dalawang pares ng sapatos ang tumigil sa kanyang
harapan. He looked up and the first one he noticed is a pair of glasses worn by a
nerd. Ang laki nito na parang sakupin na ang kanyang buong mukha.

"I don't do autographs today." masungit nyang sabi.

Napataas naman ang kilay ng babae. She grabbed him in the arm at kinaladkad
papuntang rooftop. Hindi sya makawala dahil sobrang lakas ng babae.

She locked the door at di manlang sya nakapalag.

"Look, if you're an obsessed fan—

"I am not your fan." she cut him off.

Nagsimulang tumayo ang mga balahibo nya dahil sa malamig na boses ng kausap nya. He
doesn't get easily affected pero iba ang dating sa kanya ng babaeng 'to. He glared
at her pero blanko lang sya tinignan ng babae.

"What do you want?" he asked.

"Let me introduce myself. I am Shea Alysia Valdemore. Owner of Valdemore High." she
extended her hand towards him ngunit tinignan lang nya ito.

"Kung gusto mo akong makuha dahil ikaw ang may-ari nito, sumuko ka na. Dahil wala
akong pakialam kahit sino ka pa." he harshly said.

Dahan-dahang binaba ni Shea ang kanyang kamay. She's holding herself not to burst
out of tears. Nanginging ang loob-loob nya. She badly wants to hug him right now.
She missed him so much. Kung pwede nga lang nya sabihin ang lahat-lahat sa kanya.
Pero hindi pwede.

"You're wasting my time."

"Paxton..." she called.

The wind blows at tila nakikisabay ang panahon sa nararamdaman ni Shea ngayon.
Dumilim ang kalangitan at ano mang oras ay bubuhos na ang ulan.

Tumingin sa kanya pabalik si Paxton ngunit kitang-kita sa mga mata nito na hindi na
sya kilala. Wala na syang maalala. He had  totally forgotten her.

"Your name is Paxton. At hindi ka nabibilang dito."

Napailing na lamang sya, "Another student who gone crazy because of me."

Chapter 42: Saviour

SHEA'S POV

Tumakbo ako palabas ng office not minding the gazes they were throwing at me.
Naghalo-halo na ang nararamdaman ko. Gulat, lungkot, inis at galit. They are all
mixed up and if I let this all out, it's probably the end of the world. The end of
it, literally.

"Watch where you're going ugly."

Di ko namalayan na may na bunggo na pala ako. And when I looked at him, napatigil
na naman ako.
"Paxton..." I unconsciously said. Iritado syang nakatingin sa 'kin kaya ako na ang
unang umiwas. I ran as fast as I could.

Natagpuan ko ang sarili ko sa labas ng campus at dumiretso sa river bank malapit

dito. This is where I met Drew, the brother of Paxton and also where I found my
weapon accessory. Dito nagsimula ang lahat. Kung saan nabago ng tuluyan ang buhay
ko.

I'll pay a visit to my parents after class. Di pa nila alam na nakauwi na ako.

"We are all involved here because we work as team. We are here for a mission and
not to adjust for you just because you can't handle stupid situations like this. If
you can't control your emotions just because your familiar can't recognize you,
then you're too weak as a Queen. And too weak to be called an Alpha. Don't call
yourself a Disciple if you can't handle simple problems like this. Shame on you to
be here and shame on the Goddess who trained you."

I sighed.

I hate you Kiyan. I hate you so much that I want to cry right now. Alam ko namang
may mali ako eh. But do you have to be that harsh? After all your actions towards
me bigla ka nalang gumanon?

Guys are really complicated.

He's right. Seraphina put her life in the line while she's training me. I almost
killed her several times dahil palagi akong nadadala ng emosyon ko yet I'm here,
crying over Paxton because he already can't remember me. Nadamay ko pa ang Alpha.
Alam ko naman na mangyayari 'to eh. Pero masakit parin. Minsan lang ako magtiwala,
at alam kong kasalanan ko rin kung bakit sya nagkaganito ngayon.

"Hi miss. Ikaw lang ba mag-isa?" naputol ang pag-iisip ko nang may tumawag sa 'kin.

Heh. Alam ko na ang mga ganitong klaseng tao. Tumingin ako sa likuran ko and a
group of college boys ang nakatingin sa 'kin. Seven of them. I can tell them by
their uniforms. Nasa may tabing ilog kasi ako and there's a slope bago sila
makarating sa position ko. Sa taas ng slope ay sidewalk na, kung saan sila
nakatayo. I enhanced my senses and there are devils on their left side. Mabuti at
ginagawa nila ng maayos ang trabaho nila.

Takot silang tumingin sa 'kin but I signaled them to continue. Palihim akong
napangisi nang may naisip ako.

Muli kong tinuon ang atensyon sa harap pretending I didn't see those boys na
halatang walang matinong magawa.
"Pwede mo kaming samahan gumala. Sigurado akong magiging masaya 'yun." a guy
whispered behind me.

Tumayo ako at inayos ang salamin ko. This is going to be fun.

"Aalis ka na? Sungit mo naman." sabi nya at hinarangan ang daraanan ko. Bumaba ang
mga kasamahan nya at pinalibutan ako.

Walang gaanong dumadaan dito kasi school route lang 'to at lahat ay nasa kani-
kanilang classroom na. So they are free to do things because no one can see us.

Nanatili lang akong nakayuko. Seeing their faces makes me want them to throw in
hell right away.

"Excuse me." I said attempting to get out from the scene.

"Sumama ka muna sa 'min."

"A-ayoko."

"Wag ka matakot miss. Di ka naman namin sasaktan basta sumama ka lang sa 'min."
seryosong sabi ng isa.

"P-paalisin nyo ako! Kung hindi s-sigaw ako!" nanginginig kong sabi.

Yumuko yung isang kasama nila upang makapantay ako. He glared at me as if he's
already killing me.

"Subukan mong sumigaw kung ayaw mong makita ang katawan mo dyan na palutang-
lutang." he said pointing at the river.

Di na ako nagsalita which gave them the signal that I surrender. Two of them grab
my arm upang hindi ako makatakas. "Subukan mong kumilos ng masama at malilintikan
ka sa amin."

Umalis na kami and they walk casually na tila barkada lang nila ako. But there's a
knife pointing at my back. Dumaan kami sa masikip na eskinita kung saan walang
gaanong tao ang dumaraan. We stop at an abandoned shop at marahas akong tinulak
papasok.

I almost kissed the floor dahil sa lakas ng tulak nila at natapon pa ang salamin
ko. Mabilis ko 'tong kinuha at sinuot. I can hear their laughter as soon as they
closed the door.

"Di naman 'yan chicks pre. Ang panget!"

"May choice pa ba tayo?"

"Sus pwede na 'yan. Hahaha!"

"Sinigurado nyo bang walang nakasunod sa atin?"

"Oo. Nandon si Mike sa labas. Sya ang lookout."

"Hoy! Tirhan nyo ako ha. Hahaha!" rinig kong sabi ng kasama nila sa labas.

"Parang awa nyo na! Pakawalan nyo ako dito!" I said while crying. Siniksik ko ang
sarili ko sa tabi while I'm hugging my knees habang takot na takot na nakatingin sa
kanila which makes them laugh even more.

"Pakakawalan ka naman namin miss eh. Matapos naming mag enjoy. Hahaha!" tumawa sila
ng tumawa. Wala namang nakakatawa.

They are just a bunch of bastards who were succumb by evilness. The devils are
dominant over angels within them.

"Itali na 'yan!" utos ng mukhang leader nila.

They all cheered. Isang lalaki ang naglabas ng lubid at marahas akong hinila mula
sa pagkakaupo. I scream and cried for help. But no one seems to hear me.

"No! Please don't do this to me! Parang awa nyo na!" sigaw ko at halos mapaos na.
My tears won't stop falling and my body won't stop shaking habang sila ay tawa lang
ng tawa.

Napasigaw ako nang hinigpitan ng lalaki ang pagkakatali ng kamay ko sa poste.

Parang mapuputol na ito anytime. Tinali nya ito pataas at wala akong nagawa kundi
ang umiyak.

Chapter 43: The Traitor

SHEA'S POV
  
Nagising ako at puting kisame ang unang bumungad sa 'kin. Anong nangyari? I thought
I was with Ice then he showed something like a golden dust—
"Good thing you're awake. Kumain ka muna."
Agad akong napatingin sa nagsalita. It was Fire, sitting on a couch in the corner
of my room while reading a magazine. Tumingin ako sa bed side table at may
nakahandang pagkain na pala. I don't know the dish but the aroma is quite good that
makes my stomach groan. Alas-diyes na pala ng gabi.
"Bakit ikaw ang nandito?" tanong ko.
"Master asked me to. Bantayan raw muna kita habang di ka pa nagigising. Kumain ka
na. Niluto nya 'yan para sa 'yo."
Napatingin ulit ako sa pagkain sa mesa. He did all this?
Bumangon na ako at sinimulang kinain ang niluto ni Kiyan. Fudge, ang sarap. Taste
like heaven. I never knew he can cook this good. Na-miss ko tuloy ang luto ni mama
noong dito pa ako nakatira. Di na ako nakapagsalita dahil pakiramdam ko gutom na
gutom ako. Parang nawala yung lakas ko kaya kailangan kong kumain ng marami para
maibalik ito.
I drank the glass of milk na kasama sa pagkain kanina and I've never been
satisfied. That was the best food I tasted.
"Masarap no? As expected from the Master. Ang sarap nya talagang magluto." sabi ni
Fire matapos kong kumain.
Humarap ako sa kanya. Naka-uniform pa pala ako.
"Anong nangyari? Where's Ice?"
"He's on his room. Natulog lang sya simula pa kanina hanggang ngayon. Kanina ka pa
namin hinihintay pero hindi ka parin dumarating. Kaya lumabas na si Master upang
hanapin ka but you were unconscious when he brought you here at buhat-buhat ka nya.
What happened?" paliwanag nya.
"Did he say something? Nasan na sya ngayon?"
"Tinanong lang nya kung nandito ba kaming lahat. Tapos inutusan nya akong bantayan
ka until you wakes up. Sya na ang naghanda ng pagkain mo at hinatid dito. Nandon
sya sa kwarto nya."
Napatingin ako sa tray na ngayo'y wala nang laman. Sa mga nangyari kanina, alam
kong kumikilos na sila. They are after me at mukhang tama nga si Seraphina. One of
them is from the kingdom of light.
"Thanks Fire. Magpahinga ka na rin. I'm okay now."
Ngumiti sya at nagbow bago umalis. Muli akong napahiga. That dust...
What was that? Si Ice ba ang traydor dito? Bakit bigla akong nanghina? Am I getting
weak dahil ba malapit ako kay Kiyan?
Speaking of Kiyan, niligtas na nya naman ako. We're not in good terms and he is my
opposite pero niligtas nya parin ako. But why is he asking Ice's name? Nakalimutan
ba nya ang pangalan nya? Ugh. What a stupid question Shea.

The door creak open kaya doon napunta ang atensyon ko. Napalunok ako when I saw the
person who opened it. Di ko alam ang sasabihin ko. Bakit ba kasi sya nandito?
"Are you okay?" there's a hint of worriedness in his voice or was it  just me?
"Y-yeah."
Tumingin sya sa tray na nakalagay sa gilid ng kama ko at saka umupo sa couch
malapit sa 'kin.
"They used the dust I gave them. It was only suppose to repel you away but they use
it to attack you."
Gulat akong napatingin sa kanya. Wow. So they use repellant now. Ganon na ba talaga
sila katakot sa 'kin? Parang wala lang pala silang pinagkaiba sa mga estudyanteng
tinatrato akong halimaw. If the one who knows who really I am was already afraid of
me, how much more if everyone knows it?
"That's bullshit. Totally bullshit. You are all shitless cowards." di ko na
napigilan na mag mura. They are called the elite of the elite because they are the
strongest. Mga takot rin pala sa 'kin ang mga 'to.
"You can't blame me. I gave it to them for their protection."
"F*ck it Kiyan. Pinilit mo akong sumali sa inyo and this is what I get?! Do you
think I was going to hurt them?! If I was planning something like that, then
hurting them is not enough. Killing them is the perfect solution. After all, all of
you treated me as a monster. So there's no problem on getting to be one."
"Shea."
"What?! Oh, it's my fault after all. Why did I even bother to join you? Ito ba ang
kabayaran dahil binuhay mo ang familiar ko? Kaya ganito nyo ako tratuhin?"
"Ice is not a traitor."
Napatigil ako. So pinagtanggol pa talaga nya.
"I saw it. You saw it." I can't help myself to be cold.
"It's an impostor."
"But he has your dust."
"Someone stole it from him."
Napatigil ako sa sinabi nya.
"How?"
Kumuha sya ng magazine from the shelf here in my room at sinimulang basahin.
"She sneaked out while Ice is asleep."
Napakunot ang noo ko, "Wait, you said "she." So it's a girl? At di manlang ba
nagising si Ice? Wala manlang sa inyo ang nakapansin?"
"I believe that she has the ability to conceal her presence that's why I can't feel
her. And Ice sleeps like dead. He never wakes up that easy. Until now he's asleep."
Napa face palm nalang ako. Pero kasalanan parin nya 'to. I never thought he would
look at me that way. That as if I'm a dangerous beast that will devour them
anytime. They kept a repellant to keep me away from them. They are even worse than
the people out there.
I-It feels bad. I don't know but I felt bad. It's our first day and I was already
humiliated, discriminated, feared. Sana kinuha nalang nila ako. At least I'd be
brought into the Underworld. I can fight them with my own strength not minding if I
destroy everything. I can be by myself and not to care about other beings of what
they think of me. They are all shits.
"I know what you're thinking." sabi nya.
Humiga ako at tumalikod sa kanya. I hate him. I hate them.
"Umalis ka na. Tell your friends to keep their repellants close to them. I might
kill them any moment from now."
I heard him sigh at matapos ang ilang segundo ay narinig ko nang sumarado ang
pinto. Bigla nalang tumulo ang luha ko. Why am I crying over worthless matter?
Hindi ko na alam ang nararamdaman ko. Di naman kasing lapit ko si Kiyan pero bakit
ang sakit? Why do I feel pain? Why do I feel disappointed? Does Kiyan has something
to do with this?

Chapter 44: Alysia

-FLASH BACK-
Year 970 (Imperian calendar)

Isang batang lalaki ang ngayo'y umiiyak habang pinagtatawanan sya ng ibang mga
bata. Nakadapa sya sa lupa at puro na sya galos at pasa.

"Hahaha! Ang hina mo! Wala kang kwenta! Uwi ka na sa nanay mo!" sigaw ng isang
batang mataba habang pinagbabato sya.

"Bakit? Porket ganito ako gaganyanin nyo lang ako? Balang araw gagantihan—

Naputol ang pagsasalita nya nang bigla syang sipain ng isa pang bata. Bigla syang
napaubo at halos dumilim na ang paningin nya dahil sa sakit.

"Ano lalaban ka?! Kahit nga 'yun di mo magawang pigilan eh. Hahaha!"

Napayuko sya sa sakit pero pinipigilan nya ang sariling sumigaw. Wala na syang
lakas upang labanan sila. Oo nga naman, apat sila at sya lang mag-isa. Ano naman
ang binatbat nya?

"Wala kang kahit isang kapangyarihan. Anong silbi mo dito? Kung wala kang
kapangyarihan, wala kang mararating." nginisian sya ng isa pang bata at nagpalabas
ng apoy.

"Eto? Magagawa mo ba 'to?" Isang bolang apoy ang tinapon papunta sa kanya pero
naiwasan nya ito kahit nanghihina na sya.

"Wala nga akong kapangyarihan, pero kaya kong lumaban ng patas hindi tulad sa inyo
na mga duwag!" sigaw ng bata habang patuloy na dumadaloy ang luha sa kanyang mga
mata. Naghahalo na ang kanyang sipon at luha at puro na sugat ang kanyang mukha.

"Anong sabi mo?! Sumasagot ka na ngayon?!" bigla syang kwinelyuhan ng batang

mataba. He was about to punch him at napapikit na lamang sya.

Ilang segundo na ang lumipas pero wala paring kamao ang dumapo sa kanya. He opened
his eyes and there he saw a girl who stopped the fist of the big bully.

Umatras ang batang mataba dahil sa gulat pero hinila lamang ito ng batang babae at
sinuntok sa tiyan dahilan upang sya ay matumba.

"U-umalis na tayo dito! Isa syang halimaw!" sigaw nila at sabay-sabay silang
nagsitakbuhan.

"Tsk. Mga duwag! Takot sa babae!" sigaw ng batang babae.

Humarap sya sa ngayo'y nakadapa na lalaki. Yumuko sya upang makapantay ito at
nagulat sya dahil sa dami nang sugat at pasa nito sa katawan. "Ayos ka lang?" the
girl said in a soft voice. She extended her hand towards him upang tulungan syang
makatayo.

The boy didn't answer. Nakatitig lang sya sa babaeng nasa harapan nya.

"Ang ganda nya." sa isip ng bata.

Her pitch black hair reached her waist na medyo curly sa dulo. Ang kinis nya na
kahit isang marka ng sugat ay walang makikita. Her skin was so white na mahihiya
ang artista sa kanya. Her eyes blue, her lips red. She's a perfect image of a
goddess.

"Aly!"

Tila naalimpungatan sya dahil sa sumigaw. Dalawang batang babae ang ngayo'y papunta
sa kinaroroonan nila. Isang babaeng hanggang bewang ang buhok at kapansin-pansin
ang mala-gintong kulay nito. Hila-hila nya ang sa tingin ay kapatid nya na mas
maliit sa kanya na may hawak na teddy bear. Hanggang leeg ang buhok nito at kulay
puti.

"Kanina ka pa hinahanap nila inay. Bakit ka ba nandito?" tanong ng babaeng dilaw

ang buhok.

"Wala lang, gusto ko lang libutin ang lugar na paglilipatan natin. Nga pala may
bago na tayong kaibigan!" ngiti-ngiting sabi nya na ikinagtaka naman ng kanyang mga
kapatid.

Bumaling sya sa lalaking ngayon ay nakatingin sa kanilang tatlo. Bigla syang tumayo
at napakamot sa batok na parang nahihiya.

"Ano nga ulit pangalan mo?" she smiled at him that makes his ears turn red.
"U-uh... Kiyan. Kiyan Hayashi."

"Masaya akong makilala kita Kiyan! Ako nga pala si Alysia. Ito naman ang mga
kapatid ko, si Alison at Azura." pagpapakilala nya sa dalawa.

Tulala naman si Alison na nakatingin sa lalaking nagpakilalang Kiyan kaya sinundot

na sya ng ate nya.

Nginitian nya si Kiyan at ramdam nya ang pamumula ng kanyang mukha. Azura on the
other hand ay nagtago sa likod ng ate nya dahil nahihiya pa.

"Eto nga pala ang bunso namin, si Azura. Hehe medyo mahiyain kasi 'to. Bumati ka
kay kuya dali." aya ni Aly sa kanyang kapatid.

Unti-unti namang sumilip ang bata sa likod ni Alison. Nahihiya pa talaga ito at
yakap-yakap ang kanyang teddy bear, "Konnichiwa" mahinang sabi nito at agad ulit
nagtago.

Alysia giggled that makes the boy's heart thump. Naninibago sya sa nararamdaman
nya. Binuhat nya si Azura mula kay Alison at tinapat kay Kiyan. Pilit tinatago nito
ang mukha nya kaya natawa nalang sila.

"Masasanay rin yan sa'yo. Pasensya ka na kung bigla kitang nilapitan. Kakalipat
lang kasi namin dito at wala kaming kakilala kahit isa." sabi ni Alysia.

"A-ayos lang. Ako nga dapat ang humingi ng tawad kasi nasangkot pa kayo sa gulo ko.
Sigurado akong babalikan ka ng tabatchoy na 'yun." nakayuko nyang saad.

"Sus wala namang binatbat ang mga 'yun eh. Isang suntok ko lang sila. Diba Azura?
Haha."

Nakangiti namang tumango ang kapatid nya, "Hai. Nee-chan will smash them all!" the
little girl exclaimed in a cute voice.

"At isa pa, nandyan ka naman." she smiled once again at him. Mas lalong namula ang
mukha ni Kiyan at di alam kung ano ang isasagot.

"N-n-nagkakamali ka. Hindi k-kita kayang ipagtanggol dahil wala akong

kapangyarihan." he stammered.

Napatigil sila at natahimik, "Kaya ka ba nila ginaganon?"

Mahinang tumango ang batang lalaki. Inaasahan na nyang parehas narin ang magiging
reaksyon nila ng mga iba pang bata na nakakaalam na wala syang taglay na
kapangyarihan. Aawayin, iinsultuhin, pagtatawanan. Sanay narin naman sya sa
ganitong buhay eh. Ganito na sya lumaki kaya mababa ang tingin nya sa kanyang
sarili. Hanggang sinisisi nya parin ang kanyang sarili kung bakit hindi sya
nagkaroon ng kapangyarihan. Lalabas na sana 'yun at the age of 3, pero walong taon
na sya ngayon at ni senyales ay walang lumabas.

Chapter 45: Descends

Umalis na si Sarah maging si Paxton. Sinabi narin ni Kiyan na pwede na silang
magpahinga. Malapit nang lumabas ang haring araw but here he is, staring outside
the window of his room while drinking a cup of tea. Hindi sya makatulog.
Pilit bumabalik sa kanyang ala-ala ang nakaraan na matagal na nyang kinalimutan.
The door creaked open pero di nya manlang tinignan kung sino ang nagbukas nito.
Nakatingin parin sya labas.

"Naaalala mo na naman ba sya?" tanong ng babaeng kakapasok lang. Tumabi sya kay
Kiyan at tumingin rin sa labas.

"Their names may be similar but they are way too different. Di hamak na mas lamang
si ate kay Shea sa lahat ng bagay." sabi nito.

Hindi sya sumagot at napahinga nalang ng malalim. Napatingin ang babae sa kamay ni
Kiyan at nakakuyom ito. He's very frustrated. Hindi man nya pinapakita pero galit
na galit sya sa sarili nya.

"Tell me Kiyan, bakit bigla tayong nag-iba ng plano? Instead of killing her, why do
you order us to protect that girl? Dahil ba nakikita mo si ate sa kanya? Si
Alysia?"

"Don't compare her to Alysia. I'm doing this for the sake of my people."

Tumulo ang luha niya nang marinig nya ang sinabi ni Kiyan. Hindi na nya alam ang
gagawin nya. Hindi na nya alam kung ano ang mararamdaman nya.

"I don't understand you. H-How about Azura? Si Cein? Kapatid ko rin sya, but why
did you let her die? Ganon nalang ba 'yun kadali sa 'yo? Wala na bang natitirang
awa dyan sa puso mo? You saw Alysia's death with your own eyes. Pati narin kay
Azura. Pero wala ka manlang nagawa. Tinignan mo lang. GANON MO BA TALAGA KAMAHAL SI
ATE NA PATI ANG PAGKAMATAY NYA AY TINIGNAN MO LANG?!" pasigaw nyang sabi habang
patuloy parin sya sa paghikbi.

"Kiyan... bakit ang sama-sama mo?"

"Di ba ayaw mo sa kapatid mo?" malamig na tanong ni Kiyan.

Napatigil naman si Alison at tumingin sa kanya.

"Cein Azura Olieta. You hate her because she's not strong enough. You're ashamed to
have her as your sister that's why you changed your last name into Redfox so that
they won't notice it. It then triggered her to accept the enemy and proved to you
that she is not weak by killing Shea. Am I wrong?" diretsong paliwanag ni Kiyan.
His eyes doesn't show any emotions. Para syang bato.

Nanigas sya sa kanyang kinatatayuan habang nakatingin kay Kiyan, "H-hindi yan
totoo." napaupo si Alison habang sunod-sunod ang pagpatak ng luha sa kanyang mga
mata. She's trembling at tila mababaliw na sya when she realized what Kiyan said.

Napayuko si Kiyan. He clenched his jaw and turned his palms into fists.

"Alison." Tawag ng kanyang master sa malalim na boses.

"You become an Alpha because you know how to judge situations correctly and create
descisions right away. Don't let your emotions overcome you. Because if you do,
you'll end up just like being me."

He took a sip of his tea, "You don't know what happened back then. Pero may
kasalanan rin ako." sa isip nito.

-FLASH BACK-
Year 980

Habang nag-uusap sina Alysia at Falcon ay dahan-dahang bumukas ang pinto ng kwarto
nya. She panicked pero pagtingin nya sa bintana ay wala na ang familiar nya dun.
Nakahinga naman sya ng maluwag.

"Ate?" tawag ng kapatid nya na kinse anyos pa lamang.

"Alison ikaw pala. Bakit?"

"Sino yung kausap mo?" tanong nya.

Natigilan naman si Alysia, "Ahh wala yun, sarili ko lang hehe. Kakain na ba?" Pag-
iiba nya.

Tinignan nya si Alison at panay ang iwas ng tingin nito sa kanya habang nilalaro
ang kanyang daliri. She looks anxious at medyo namumula ito.

"May problema ba? 'Lika upo ka dito." aya ng ate nya. Umupo naman si Alison.
"Umm... kasi ate may itatanong lang sana ako."

Di na sumagot si Alysia at hinintay na lamang ang sasabihin ng kanyang kapatid.

"Ano... uhmm... Waaahhh! Pano ba 'to?"

Natawa nalang si Alysia sa reaksyon ng kapatid nya, "Hahaha! Ano ba kasi 'yun? Sige
ka pag di ka pa magsalita magtatampo ako."

"Kasi ano ate... G-g-gusto mo ba si Kiyan?" utal-utal nyang tanong.

Nagulat naman si Aly at hindi agad nakasagot.

"H-ha?"

"Ate naman eh. 'Wag mo nang ipaulit sa akin." she pouted.

Ang bilis ng tibok ng puso nya at di nya alam kung ano ang kanyang isasagot. Her
mind was in chaos and she was shock because of her sister's question. Ilang
sengundo ang lumipas at parang naging estatwa lang sya.

"Ate? Ayos ka lang?"

Doon na lamang sa nabalik sa huwisyo. Ngumiti sya ng pilit, "Hindi. H-hindi ko sya
gusto. Bakit mo natanong?"

Pakiramdam nya parang tinutusok yung puso nya ng libo-libong kutsilyo sa bawat
salitang binibitiwan nya.

"Waaahh! Talaga?!" Tila kumikintab ang mata ni Alison.

"O-Oo naman! Hehe." It's a double kill. No, a massacre. She just denied her
feelings.

"Bakit mo pala natanong?"

Ngumiti ang kapatid nya, "Kasi ate, g-gusto ko sya. At balak ko sanang umamin sa
kanya mamayang gabi doon sa bayan kasabay ng pag salubong nila ng bagong taon.
Uhmm... magpapatulong sana ako sa 'yo ate kung ayos lang. Hehe."

Muling ngumiti si Alysia habang ginulo ang buhok ng kapatid nya.

"Gusto ko sanang tumulong pero may pupuntahan ako eh. Di bale, akong bahala magsabi
sa kanya na magkikita kayo. Suotin mo yung bagong damit na binili ko ah?"

Taka namang tumingin si Alison sa kanya, "Bakit ate? Saan ka pupunta?"

She gave her a faint smile, "Basta. Pero babalik rin ako agad. May kailangan lang
akong asikasuhin. Alagaan mo si ina at si Azura ah? 'Wag mo silang pababayaan." She
is doing her best to hold back her tears. Parang pinapatay nya ang kanyang puso.

Chapter 46: Apostles

ELOINY'S POV
Nandito ako sa loob ng hotel na tinutuluyan namin ni Cein. Nakaupo sa gitna ng
kama. At nakatunganga.

"Waaahh! Ceeiiinnn! Asan ka na ba?" ginulo ko ang buhok ko at sinubsob ang mukha sa
unan.

Eh kasi naman eh. Kagabi pa sya nawawala. Kaninang madaling araw pa ako hanap ng
hanap. Kaso naisip ko, madaling araw pa. Baka tulog pa sya. Kaya bumalik nalang ako
dito sa hotel at natulog ulit. Tapos nagising. Gising na siguro—

Ting!

"EH TANGA KA NAMAN ELOINY BAKIT MO NAISIP NA NATUTULOG 'YUN EH NAWAWALA NGA?! MAY
KILALA BA SYA DITO PARA TULUGAN?!"

Napukpok ko ang ulo ko dahil ngayon ko lang narealize ang pinanggagawa ko.

Tracking ang isa sa mga ability ko kaso di pa 'to reliable kasi minsan mali ang
tinuturo nito sa 'kin dahil malabo ang visuals na pinapakita nito sa utak ko. Tini-
train pa 'to sa academy. Di nga nagwork 'tong ability ko kay Shea at sa Alpha eh.

"Oplan: Tokhang ang punta namin dito eh. Pero ako pa yata yung natokhang."
napahinga nalang ako ng malalim at sinubukang mag concentrate upang hanapin si
Cein.

Pumikit ako at hinayaan ang ability kong gumana. I was like that for almost ten
minutes but...

"Waaaah! Wala talaga. Nasan na ba kasi kayong dalawa? Uwi na tayong academy.
Huhuhu..."

Nagpagulong-gulong ako sa kama hoping na magkaroon naman ng laman 'tong utak ko

para sa susunod na gagawin.

May bigla akong naramdamang kakaiba kaya napatigil ako.

This feeling...

Nakakakilabot. Parang ganito kalakas ang pwersa ni Shea kapag nagseseryoso sya.
Pero...
Mukhang mas malakas 'to na nagawa kong gamitin ang kapangyarihan ko na di ko alam.
May body acted on its own because of my instincts.

Nagmadali akong lumabas ng hotel. Meron pa nga akong nabunggong bata kaya muntik na
syang natumba. Buti nalang nahawakan ko sya kaya lumutang sya at di tuluyang
nabagsak. Gulat na gulat pa nga syang nakatingin sa 'kin eh. Ngayon lang ba sya
nakakakita ng dyosa? Charot.

As the elevator reached the ground floor, agad agad akong tumakbo sa labas at
hinanap kung saan nanggaling ang malakas na pwersa na 'yun. Pero wala akong
napansin na kakaiba. Pati na naman ba yung pakiramdam ko niloloko na ako?

Tumingin ako sa taas at doon nanlaki ang mata ko.

"O.M.G" slowmo pa yan.

Isang napakalaking liwanag na ewan ang pabulusok sa kung saan. Para itong comet
with different colors.

Bigla akong kinabahan dahil mukhang alam ko na kung ano ang nangyayari.

Nandito si Kiyan at Shea. Anything not ordinary that is happening right now might
be related to them. Kapag sinundan ko ang liwanag na 'to, maaari ko na silang
makita. Marahil nandon na rin si Cein. Ang daya talaga ng babaeng 'yun inunahan pa
ako.

Hinawakan ko ang damit, pants at sapatos na suot ko upang pagaanin ang katawan ko
at mapabilis ang aking kilos. Zero-gravity is my power. Di ko kayang lumipad,
lumutang lang. Pero mas gusto ko pang tumakbo kesa magpalutang-lutang kasi
nakakapagod. Para lang akong lumalangoy.

Mabilis akong tumakbo habang sinusundan ang liwanag. Naka ilang liko na ako at
marami na rin akong nabunggo pero di ko yun pinansin dahil kailangan kong sundan
ang liwanag na 'to. Medyo malayo na yata ako sa city kaya tumigil muna ako upang
habulin ang aking hininga.

"Eh? San na ba ako?" napakamot ako sa ulo ko. Bakit may ilog na dito?

I hear a rumbling sound. And all of a sudden, biglang bumukas ang gate ng academy
di malayo sa kinatatayuan ko. May academy pala dito? Ay malamang.

Panay sila sigaw na parang takot na takot. Nagdadagsaan sila at kung di ako
maingat, kanina pa siguro ako nabaon sa lupa.

"May mga demonyo! Demonyo!"

"Waaaahh! Ayoko pang mamatay!"

"May mga halimaw rin sa loob!"

"Mama! Huhuhu..."

Demons? Wait, ginalit ba nila si Shea? Anong sinasabi nilang demonyo?

Lahat kami ay napasigaw as we get down on the ground when a loud boom was heard
from the sky. Doon ko nakita na ang liwanag na mukhang tatama sa academy ay biglang
bumalik sa kung saan ito nanggaling.

I saw a guy—no a fox. A human fox? May hawak syang bow at ang porma nya ay parang
isang hunter. Isa ba sya sa kasamahan ni Kiyan? I've never seen him before.

Muli na namang nagsitakbuhan ang mga tao palayo sa academy habang ako ay
sinusubukang sumingit na makapasok dahil parang magkaka stampede na. Kailangan kong
makita sina Shea. Mukhang sasalakay ang demon clan at desperado na talaga silang
makuha ang reyna. At di ko yun papayagan!

Ginawa ko ang lahat upang agad makapasok. Si Shea. Sana okay lang sya. Pati si
Cein. Sana walang masamang nangyari sa kanila. Meron pang natitirang estudyante sa
loob at tinulungan ko silang makalabas. Nakapasok na ako ng building at mukhang
wala nang natira.

"What are you still doing here? Umalis ka na!"

A guy appeared out of nowhere kaya napatigil ako at napatingin sa kanya. Ang ganda
ng mga mata nya, tsaka ang bango nya. At ang taas pa. Waaaah! Gwapo!

Hinawakan nya ako sa braso at kinaladkad palabas. Oh my! Kilig si ako.

Teka, hindi ngayon ang oras para lumandi! At parang kilala ko ang lalaking 'to ah.
Pero diba bakla sya?

"Trevor? I-I mean sir Trevor?"

Bumaling sya sa 'kin at shocks ang intense nya tumingin. Pero diba bakla to? Why is
he so manly right now? Nagtataka nya naman akong tinignan.

"A-ako nga po pala si Eloiny. Isa rin akong special at kaibigan ko rin po si Shea."
sabi ko.

Lumiwanag naman ang mukha nya, "Talaga? OMG! Lika tulungan mo kami!" kinaladkad nya
ako sa hindi ko alam kung saan. Oh my ghad nahawakan ako ng isa sa mga Alpha!

Chapter 47: Talk for a bit

ELOINY'S POV

Di parin ako makapaniwalang bestfriend ko 'tong sa harapan ko. I'm really proud of
you Shea.

"Shea..."

She was surrounded by a blue fire at nakatayo lang sya. She wears a suit na ewan na
parang armor pero tanging ang maselang parte ng katawan lang nya ang natatakpan
nito. Waaah! Eh totoo naman eh. Parang two piece na armor type. Tapos ang ganda
ganda nya kahit nakakatakot sya. Buti pa sya may boobs.

Biglang may dumating na pito at pinalibutan sya. They must be the Apostles of Hell.
Para rin silang Alpha. Tapos may mga papabol pa hihi. Well except sa manyak na 'yon
at bakulaw na isa.

"Seal her! We need to bring her back to the Underworld." utos ng isang babaeng
halatang mataray at sobrang sexy ng suot. Pero mas sexy parin ang bestfriend ko.

She must be Ehra. The Apostle of Envy. Na recognize ko ang mukha nya dahil sa
nabasa ko noon sa mga libro ni papa.

Gusto kong tumayo at pigilan sila pero natatakot ako. Ayaw gumalaw ng mga paa ko.
Kaharap ko ngayon ang reyna nila at mga elite ng kaharian nya. Ano namang magagawa
ko? Parang extra nga lang ako dito eh.

Napatingin ako kay Falcon at nakatingin lang sya kay Shea. Walang ni isang bakas ng
emosyon syang pinapakita.

Biglang may mga liwanag na lumabas sa mga palad ng apostles at sabay-sabay nilang
tinutok ito kay Shea. Nakita ko pa ang reaksyon ng bestfriend ko na nagulat sa
surprised attack na ginawa nila.

No. Anong gagawin nila sa kanya? Are they going to seal her again? Alam kong
malakas si Shea pero kasunod nya sa pinakamalakas ang apostles. Kapag nagsama-sama
sila ng kapangyarihan...

Buong lakas akong tumayo at subukang lumapit sa kanila, "H-Hoy mga panget kayo—

"Get touched by that fire and you'll turn into ashes." biglaang sabi ng papabol sa
likod ko. Hihi si Falcon daw sya eh.

"P-pero..."

Natuon ang atensyon ko dahil tumigil na sa pag papalabas ng kapangyarihan ang

siyam. Biglang nawala ang malakas na enerhiya ng kadiliman sa paligid kaya parang
nakaginhawa ako ng maluwag. Napuno ng usok at kinaroroonan ni Shea kanina at patay
narin ang apoy. Ibig sabihin ba 'non...

"Anong ginawa nyo sa kanya?!" sigaw ko.

Bumaling silang lahat sa 'kin at parang gusto ko nalang tumakbo paalis dito. Huhuhu
nakakatakot sila. Waaaah! Ikaw naman kasi Eloiny akala mo ang lakas lakas mo.
"Kailangan namin syang dalhin pabalik. Kami nang—

"That tickles."

Napatigil sa pagsasalita yung isa nang may boses na nanggaling sa kanilang likod.
Isang napakalamig na boses.

Sabay-sabay kaming tumingin sa kinaroroonan ni Shea kanina at unti-unti nang

nawawala ang usok. Slowly, a very beautiful  woman stepped out of the smoke. Konti
nalang talaga tutulo na laway ko.

Naluha ako nang makita ko sya at di ko na napigilang sumigaw, "WAAAAAHH! SHEAAAAA!"

Tumingin sya sa 'kin at mukhang nagulat sya nang makita ako. Lumabas sya sa usok na
walang ni isang galos o sugat. She was completely and perfectly fine.

"Eloiny? What are you doing here?" tanong nya sa kalmadong boses. Despite of her
form right now, sya parin ang Shea na nakilala ko.

Parang nawalan ako ng boses. Nakaka intimidate talaga sya kahit maayos naman ang
pagtatanong nya sa 'kin.

She snatched something through her palm na mukhang tatama na sa mukha nya. Only to
find out that it was a bullet from the apostles. Bigla na lamang ito naging abo
nang hawakan nya.

One of the apostles ay bigla-bigla na lamang sumigaw na parang namimilipit sa

sakit. I saw Shea's eyes was in intense blue and red while staring at the apostle.

"Favaro right? The Apostle of Fraud. Don't interfere while I'm still talking. I
find it rude."

Nanindig ang balahibo ko sa biglang paglamig ng boses ni Shea. Huhu nakakatakot

talaga.

"Eloiny."

I jerked nang tawagin nya ako.

"H-ha?" sagot ko.

"Are you scared of me?" tanong nya.

"S-sino ba namang hindi? Nakakatakot ka kaya!"

Totoo naman eh. I can't believe na tinago ko sya sa bra ko.

"Then hide behind them. I don't want you to see something unpleasant." sabi nya.

Eh?
Isang nakakasilaw na liwanag ang nabuo malapit sa kinaroroonan ni Lord Fire. A few
seconds later, it reveals the King. Sa likod nya ang Alpha.

"P-pano nangyari 'to?! Patay na kayo ah!" sigaw sa kanila ng manyak na si Kaisar.

"Well this is actually Fire's idea." Alzena the bitch smirked.

Nakita ko si Lord Fire na tumayo at wala nang sugat sa kanyang katawan. Kusa siguro
syang gumaling nang matamaan ng liwanag mula kay Master Kiyan.

"I've got enough data. But how Shea escaped the Sapphire is still bothering me. I'm
still creating a hypothesis so I can develop my theory." sabi nya.

"Tsk. Mukhang nakalimutan mo yata kung sino kami. We are the apostles of the Master
of Light and Creation. No matter how many times we die, we get revived." sabi ni
Lady Ezra habang nakatingin kay Master Kiyan.

"At excuse me lang ha. We didn't actually die. This dude here manipulated that
rotten brain of yours para mag mukha kaming patay sa tuwing makikita nyo kami. I
wonder if I look sexy as a corpse." sabi ni Lady Vishna.

"OMG Vishna. YOU CALLED ME A DUDE? SA DYOSANG 'TO TINAWAG MO AKONG DUDE?! I'M A
DUDE?! OH MY GHAD YOU JUST RUINED MY REPUTATION! THAT IS SO INFORMAL! AT HINDI KA
SEXY! MUKHA KANG BANGKAY NA ILANG BESES HINAMPAS NG BATUTA NG BAKULAW NA 'TO!" Nag
hysterrical na si Lord Trevor habang tinuturo si Graniath na may hawak na batuta na
may tinik. Teka bakit nagiging green minded yata ako?

"At bakit ako nadamay sa pinag-uusapan nyo ha? Gusto nyo bang mabaon ang pagmumukha
nyo sa lupa ha?" Nakakatakot yung si Graniath. Ang laki kasi ng katawan tapos
mukhang rapist. Huhu

Chapter 48: The Return of Familiar

SHEA'S POV

Everything's back to normal. After the attack of the apostles, Sarah volunteered
that she'll be the one to deal with the students. Kiyan repaired all damages nang
lumusob ang mga apostles.

Eloiny chose to stay here in our unit habang di pa tapos ang misyon namin. Tinanong
ko sya kung bakit nya kami sinundan. May gusto raw syang malaman about what
happened after the pageant.

"Sheeeaaaaaa!" niyuyogyog nya ako dahil gusto na nga nya malaman ang nangyari noon.

Nandito kami sa living room habang nanonood ng tv. Bigla na lamang sya tumabi sa
'kin at kinulit ako bigla. Si Ice nakaupo sa kabilang sofa at natutulog. Oo,
natutulog sya habang nakaupo.

"Will you just shut up for a sec? Mamaya pag commercial na." sabi ko.
"Naman eh." she pouted.

"I never thought that you like watching kids shows." sabi ni Alison na kakalabas
lang ng kwarto nya. Tumabi sya kay Ice na natutulog parin.

"It's not just for kids. It's anime." sabi ko habang sa tv parin ang atensyon. I
miss watching fairytail.

Nasa part na ako where Natsu and Lucy are battling an enemy.

"Hey Lucy, what am I to you?" Natsu asked before he perform his last attack.

Crap. Is he going to confess already? Nagulat si Lucy sa tanong ni Natsu and then
she make that kawai look habang tinitignan sya ng diretso sa mata.
This is it! Finally! Don't you dare mess this time Natsu or I'm gonna roast you.

"Natsu I-

Hindi natuloy ang pinapanood ko when someone just fell from above and crashed the
tv. It was Paxton at mukhang may kalaban sya.

Napatayo kaming lahat na nandito. Parang pamilyar yung lalaki.

"Drew?"

Tumingin sa 'kin ang lalaki at sya nga. Si Drew nga.

"Shea!"

"I told you to pay attention!" bigla syang sinuntok ni Paxton at tumilapon naman si
Drew sa kusina kung saan nakapatong ang chocolate cake ko na kakainin ko na sana.

Now you made me angry.

PAXTON'S POV

Papunta ako sa unit na tinutuluyan ni Shea ngayon. Syempre doon na rin ako.
Alangang pababayaan ko ang Mistress ko. Kahit nabura ang kontrata namin, babawiin
ko parin sya.
Bigla akong nakaramdam ng kakaibang lakas. Not from humans around here but
something who came from the Underworld.

Malapit na ako sa condo at mukhang nandito nanggaling ang malakas na pwersa. Si

Shea ba?

Mukhang hindi. Mahina ito. Tumingala ako at doon ko na nalaman kung saan nanggaling
ang pwersang 'yun. Agad akong nag teleport papunta sa bubong ng building kung saan
sya.

"Sinusundan mo ba kami?" nakuyom ko ang kamao ko. Nakita ko na naman ang traydor
kong kapatid.

"Falcon ikaw pala." ngumisi sya na parang nanghahamon. Wala parin talaga syang
pinagbago.

Di na ako nagpatumpik-tumpik pa. Sinuntok ko sya dahilan para tumilapon sya sa

kabilang dulo.

"Is that your way of saying hello to your brother?" tanong nya habang unti-unting
bumabangon.

Mabilis ko syang nilapitan at sinipa sa mukha ngunit nasalag nya. Hinawakan nya ang
paa ko at agad akong binalibag.

"You're not my brother anymore." diretso ko syang sinuntok at tinadyakan sa tyan.

"You are weak as always." nginisian ko sya.

"Oh? Sino kaya ang namatay at pilit na binuhay ng mistress nya? Hindi ba isang
malaking kahihiyan yun para sa angkan nating mga familiars?" nginisian nya rin ako.

Tsk.

"Mas malaking kahihiyan ang talikuran ang sarili nyang angkan para sa
kapangyarihan." sabi ko.

Napatigil sya at tinignan ako. Bakit pa kasi nya kailangang gayahin ang gwapo kong
mukha?
"Nagbago na ako Falcon. Mag mula nang makilala ko si Shea, alam ko na kung ano ang
gusto kong gawin."

Tarantado talaga 'to kahit kailan. Talagang ginagalit nya ako ah.

"Don't call my Mistress informally. I'm going to teach you manners."

Mabilis akong kumilos at inatake sya mula sa taas. Alam kong di nya inasahan 'yun
kaya hindi sya nakaiwas at lumusot sa bubong. Sabay kaming bumagsak sa unit ni
Shea.

"Drew?" tawag ng Mistress ko. Oo nga pala, nag kunwari palang tao ang kumag na 'to.

"Shea!" sagot nya.

"I told you to pay attention!" malakas ko syang sinuntok dahilan upang tumilapon
sya sa kabilang dulo.

Eto ba ang sinasabi nyang malakas na kapangyarihan? Eh wala namang binatbat sa 'kin
to eh.
Nilapitan ko sya at hindi na sya halos gumagalaw at puro narin sya sugat. Gusto ko
talagang makita ang ganito nyang mukha. I want him to suffer more. He's a traitor
after all.

"Gusto mong maramdaman kung pano makulong sa impyerno? Don't worry, I'll bring you
straight away." nagpalabas ako ng itim na apoy. This fire is specifically used in
killing demons who tried to harm my mistress.

Dahil simula nang talikuran nya ang angkan namin at hinayaang mamatay ang mga
magulang namin, hindi ko na sya tinuring na kapatid.

"You want to go there together? It's my pleasure to escort the both of you."

Isang nakakakilabot na aura at boses ang narinig ko sa aking likuran. Lumakas ang
tibok ng puso ko habang dahan-dahang lumingon sa kanya.

Chapter 49: Challenger

Before we went back to the academy, I asked Kiyan first kung pwede ba muna akong
umuwi at bumisita sa amin. Because I know, this might be the last time that I'll
see them.

Dahil nararamdaman kong malapit na.

Binigyan nya naman ako ng pahintulot at nagtanong pa nga kung sasamahan nya ako. Di
na ako pumayag dahil baka ano na naman ang isipin ng pamilya ko.

I changed my clothes into loose shirt and pants saka nag rubber shoes. I used my
power para pansamantalahing ibahin ang mukha ko at pumanget. Back to the nerd get
up.

"Shea?" pumasok si Eloiny sa kwarto at naupo sa kama.

"Bakit ka na naman naka disguise? Ano bang meron at kailangan mo pang suotin yan?"

Inayos ko ang malaking salamin ko saka nagsalita, "I don't want to get more
attention." sagot ko.

Tumawa naman sya, "Hahaha sabagay. Kinabog mo ang artista sa ganda mong yan. Ngunit
yun lang ba?"

Di ako sumagot at inayos ang mga gamit ko na iuuwi sa bahay. Para konti nalang ang
dadalhin ko pagbalik ng academy.

"Alam kong iniisip mo na naman ang mga tao sa paligid mo. Takot kang baka
sinusundan ka ng kalaban at ang mga tao sa paligid mo ang bibiktimahin nila kapag
di mo suot ang disguise mo. Tama ako no?"

Well, mukhang mas nag-iisip na sya ngayon.

"The enemy know your true face so they might attack you or the people around you.
Ha! Ang talino ko talaga. Ang cool ko diba Shea?" tumawa na naman sya.

"Whatever. I'll go visit my family bago tayo umalis. Wait for me." sabi ko at
sinarado na ang pinto ng kwarto ko.

Naabutan ko yung prinsesa na nanonood ng tv sa sala. Tinignan nya ako from head to
foot saka inirapan. I was right. Mabait lang sya sa harap ng iba at pagdating sa
'kin lumalabas ang totoong ugali nya.

"Where are you going?" tanong nya bago ako lumabas ng unit.

"Dyan lang." sagot ko.

"That's not the proper way to talk to a princess. Remember that you're talking to a
royalty. Learn some manners. House keeper ka ba dito?" she asked. Akala ko talaga
mahinhin sya at mabait. She reminds me of someone though.

"You don't need to know." sabi ko at umalis.

Nauna nang lumabas si Paxton. Aayusin pa nila ng kapatid nya ang nasira sa unit at
bibilhan pa ako ng chocolate cake. I'll go alone.

"Tss." she hissed.

Lumabas na ako at pumara ng taxi para makauwi. Truly this world is amazing. Humans
are really intelligent that they created all of these. So as their creator and his
disciple. Their strength, power and intelligence are unmatched that they are able
to create this wonderful beings and make this world beautiful.

It's funny that it takes a long time to create such things and seconds to destroy
it. And that is one of the biggest truth telling that this world is unfair.

Am I even part of their creation? Probably because I was human. Until I find out
that may dad's a familiar from the Underworld. My life's completely messed up. At
ngayon, hinihintay ko nalang ang pagtutuos namin ng opposite ko.

Any moment by now, kukunin na ako ng Goddess para ipaghanda sa laban namin. My
power is telling me to prepare myself for a blood bath.
Kakalabanin ko na sya.

Am I ready to die?

Am I ready to leave everything behind? I can't imagine myself doing it but I have
to. Until now, tinatanong ko parin ang sarili ko. Bakit ako? Bakit ako pa? Yeah for
some reasons, this power is cool, strong, unmatched. But I don't want it.

Kahit sabihin kong tanggap ko na 'tong kapangyarihan ko, still I'm scared.

Natatakot ako kung hanggang saan kakayanin ng katawan ko na kontrolin ang halimaw
sa loob ko. A monstrous power na kahit ako kinakatakutan ko.

"Ma'am nandito na po tayo." sabi ng driver.

I handed him some cash and a scarf. Halatang gulat ang reaksyon nya.

"M-ma'am sobra—

"You can give it to your daughter. Take care of it." sabi ko at lumabas na ng taxi.

I was acting selfish once again. I wonder how it will turn out once he handed that
scarf to her daughter.

Naglakad lang ako ng konti hanggang sa narating ko na ang gate ng bahay namin. This
may be the last time na makikita ko ito.

I sighed. I haven't enjoyed my youth yet to the fullest. I still want to experience
how is it like to be an adult. At kung ano ang pakiramdam na maging independent.

Kaso mukhang sa imagination ko nalang yun.

Napangiti ako ng mapait at humakbang papasok ng gate. The maids greeted me habang
naglalakad ako. Wala paring pinagbago ang bahay. Maging ang mga tao dito na
tumutulong kina dad. Ganon parin ito mag mula nang umalis ako dito a year ago I
think.

Time sure is fast.

"SHEA!" sinalubong ako ni mama with a tear in her eye at mahigpit akong niyakap.

I hugged her back na parang ayaw ko na rin syang bitawan.

"Mom..."

Parang bumabalik ako sa pagiging bata. A child who is clinging in her mother's arms
at nag mamakaawang wag syang bibitawan nito.

"Namiss kita." sabi nya.

This day sure is dramatic.

"Tumaba ka ma. Pinapakain ka nga talaga ni dad ng mabuti." bungad ko as soon as nag
hiwalay kami.
She chuckled, "Aba oo naman! Kamusta ka na? Kumakain ka ba dun ng maayos? Binubully
ka parin ba nila? May nananakit pa ba sa 'yo? Anong mga ginagawa mo dun palagi?
Nagkasakit ka ba? May nagkakagusto na ba sayo? Meron—

"Mom." I cut her off.

"I'm fine. You don't need to worry about me. See? I'm healthy. Sorry ma if ngayon
lang ako nakabisita dito. School is busy you know."

Nakatitig lang sya sa 'kin at bigla na namang umiyak, "Waaah anak ko! Namiss ka
lang talaga ni mama. Kung pwede nga lang itali nalang kita sa poste dito para di ka
na bumalik dun eh. Kaso alam ko naman na di tatalab yun sa 'yo tapos pagagalitan pa
ako ng daddy mo. Dito ka nalang ulit mag-aral anak."

My mom sure is childish. She's the one who sent me to Myrrh Academy at ngayon
iiyak-iyak sya. I'm gonna miss this side of her.

"You're right ma. Kung pwede nga lang di na bumalik dun eh." bulong ko.

"Ano yun anak?"

"Nothing."

Umupo ako sa couch at nilagay ang bag na dala-dala ko.

"Where's dad?"

"Nasa office pa anak. Pero tinawagan ko na sya. Ang sabi nya pauwi na daw. Hihi
miss ka na rin ng daddy mo."

I smiled and opened my bag, "I brought some things and some of my clothes. Here,
for you and dad." May inabot akong singsing sa kanya.

"Di pwede na wedding ring lang ang sa inyo. You're the parents of a Queen so you
must be extra special. Wear it always."

Chapter 50: Before the Fight

"Milady." tawag sa 'kin ni Paxton.

Bumaling naman ako sa kanya and he's holding a box and a usb.

"As you requested." sabi nya and handed the items.

Una kong napansin ang usb at parang matatawa ako. It's a chibi version of Tomoe,
the male lead in the anime Kamisama kiss. Ang katawan ang usb nito at ang ulo ang
takip. So when you use it, kailangan mo munang kunin ang ulo upang isaksak sa
laptop.

Tinignan ko sya mula ulo hanggang paa, "It's not in your personality to choose this
kind of design. Seriously, this is too  cute."

He smirked at biglang nag transform sa pagiging familiar form nya which is a fox.
"He kind of looks like me so I bought it. Pero mas gwapo parin ako."

"You really need a mirror. And when did you learn to use this?" tanong ko habang
pinakita ang usb.

"Noong nasa mundo nyo pa ako. Tinuruan ako ng kabanda ko dahil kailangan kong
aralin ang mga kanta ng mga tao."

"Thanks anyway." sabi ko at tumungo sa kusina.

Nandito ako ngayon sa dorm ng Alpha. They invited me here to stay for the night so
I did. As part of the Alpha, di na namin kailangan pumasok.

"Give me that tool, Ice." Fire said while glaring at his twin. Nandito rin sila sa
kusina.

"You dumb brother. This is a cellphone stupid. Ano kayang laman nito. Hehe."
Pilyong ngiti ni Ice at binelatan ang kambal nya.

"You call the brain of the Alpha as stupid? Get back here and I'm going to teach
you the real definition of stupid. And give it back!" sabi ni Fire at hinabol ang
kambal nya.

Tumakbo naman sa kabilang mesa si Ice. Parang may dalawang elementary student akong
kasama dito.

Fire let out a flame blast that makes the whole kitchen burning. Seriously,
nasusunog na ang buong kusina. Napadaan si Vishna at napailing na lamang sya at
umakyat sa kwarto nya. Seems like she's already used to it.

"Dumb brother." Ice smirked. From fire, bigla nalang naging frozen ang buong
kusina.

Kahit kami ni Paxton nabalot rin ng yelo na agad rin namang natunaw.

"Anong nangyayari?" tanong ni Trevor mula sa taas.

"Oh my! A frozen kitchen and a skating rink! Rarampa na ang dyosa!" sabi nya at
agad na bumaba habang may bitbit na skating shoes.

Ganito ba talaga sila palagi?

"GET OUT OF HERE!" Sabay na sigaw ng kambal at parehong nagpakawala ng yelo at apoy
papunta kay Trevor.

It resulted a loud boom at napuno ng usok ang kinaroroonan ni Trevor. Unti-unting

nawawala ang usok at nakita kong nagpipigil si Paxton ng tawa dito sa gilid ko.

The other side of Trevor was burnt and the other side was frozen. Nangingitim
talaga ang katawan nya na parang natusta. Masama nya silang tinignan.

"Aba't mga shokoy kayo nagawa nyong sirain ang beautiful mood ko! At di nyo manlang
ginalang ang kadyosahan ko porket mga yummy kayo!" sabi nya it binato silang dalawa
ng sapatos na bitbit nya.

Lumusob sya sa kambal at nagkagulo na silang tatlo dun. Nagsimula nang magsiliparan
ang mga kawali, sandok, kaldero at kung ano-ano pa. Ang ingay na.

Okay, I'm out.

Umakyat narin ako patungo sa magiging kwarto ko habang nakabuntot parin sa 'kin si
Paxton. Bitbit ko ang usb at chocolate cake na dala nya.

"Anong laman nitong usb?" I asked.

"Kagwapuhan ko."

I sighed.

Bumabalik na naman ang mayabang na ugali nya. Well, ganito ko sya nakilala eh.

"Paxton." I said in a warning tone.

Napatigil naman sya and let out a deep sigh, "Yung drawing na gumagalaw na
pinapahanap mo sa 'kin. Tss." sagot nya.

Drawing na gumagalaw?

"Anong drawing na gumagalaw? It's animated you stupid. Try to watch it. Maganda
sya."

"Kahit ano pa 'yan ikaw pa rin ang maganda." he whispered pero rinig ko naman.
Pero kunwari di ko narinig, "Anong sabi mo?" I asked.

"Wala. Sabi ko ang pangit mo." he blurted out at unang binuksan ang kwarto ko at
nahiga sa aking kama. Parang sya yung may-ari.

The room's huge. Mas malaki pa 'to sa condo na tinutuluyan namin noon. Para na
ngang bahay with everything's in here. Meron akong maliit na mesa dito at doon ko
pinatong ang usb at box ng cake na dala nya. I just can't stop staring with the usb
though.

"Shea." tawag nya na ikinatigil ko.

Everytime that he'll mention my name, bigla nalang bumibilis ang tibok ng puso ko.

"You seem a lot more talkative than usual. You're not acting too cold anymore at
palagi ka na ring nakangiti. Ang dami nang nagbago sa 'yo." sabi nya habang
nakahiga parin at nakatingin sa kisame.

"Is that a bad thing?" tanong ko.

"Of course not. I like you better that way." he said.

Napatigil ako sa ginagawa ko. I felt pain when me and Kiyan are near yet my heart
is pounding fast. Ganon rin kay Paxton. Kiyan's an exception. And I don't know
about my familiar.

"Paxton"

"Hmm?"

Nilagay ko ang isang slice ng cake sa plato at umupo sa couch malapit sa kama. May
mini-kitchen kasi rito.

"That first year who topped the entrance exam, do you feel something weird about
her?"

Napatigil naman sya at nanatiling nakatingin sa kisame.

"Yeah."

"She's dead right?" tanong ko.

Tahimik lang sya at hindi ako sinagot.

"You know what, she might be Alysia Larzen. The previous Mistress and your first
love."

"Pano mo naman nasabi 'yan?" kalmado nyang tanong. So he isn't affected at all.

"That body is already dead. It's a body of a human being who was thrown in hell
with another soul inside it."

Bigla syang bumangon, "So you are saying that it's the soul of Alysia inside a
human's body."

Tumango ako.

"Stop talking nonsense, Shea." sagot nya at muling nahiga.

"Paxton, you know who you're talking to. Underworld and Hell is under my control.
So I can tell everything."

Huminga sya ng malalim at parang malalim ang iniisip. "There's no way Alysia's soul
can escape the Pyrell."

"She just did."

"You're imagining things."

Tumahimik kami ng ilang minuto. Ni walang nagsalita sa amin. Probably dahil di nya
matanggap na totoo ang sinabi ko. That time when he told me their story of Alysia,
I can tell it that he's sad. And that he still loves his Mistress.

Chapter 51: Clash

SHEA'S POV

Light and Dark.

Creation and Destruction.

Good and Bad.

Those are the two forces that made the world in balance.

I, the Mistress gather all my strengths to beings who's light inside his heart
began to fade. Whose hope in his life began to waver.

Humans are the best example.

They are vulnerable which made them easy to trick. They are standing at the edge of
a cliff. A little push will make them fall into the pit of darkness that wasn't
easy to escape.

I fed on their weaknesses and misery. Manipulating them to do bad, tempting them to
do those sinful task, slowly eating their soul away from, making them completely
lose sight of the light which serves as their guidance in their journey.

I want to see them suffer, completely succumb by my power, not being able to escape
the darkness they created.

Humans and beings create their own fate. Dalawa lang ang pupuntahan nila eh, light
or dark. If they choose the dark path, then ako na ang tumutulak sa kanilang
tahakin ang daang inilaan ko sa kanila.

But of course Kiyan were trying his best to save them. At nasa nilalang na 'yon
kung ano ang pipiliin nya.

Kiyan on the other hand is my complete opposite. He's the light, hope and
salvation. Sya ang nagliligtas sa mga nilalang na nawawala na sa landas at pilit
binabalik at tinutulungang makita muli ang liwanag.

He fed on their joys, their love, their happiness. Kung ang isang tao ay nakatayo
sa dulo ng bangin, sya ang humihila pabalik sa safe-zone. Molding their hearts and
making it pure.

He wants to see them do all the good things, smiling, doing everything that is not
against their will. He's the one who helps those lost souls find their tracks once
again.

Saving those hopless beings that almost fell under my power. Spreading good news to
every nation about their salvation. Telling truths, punishing the wicked. Spreading
light.

If he creates, I destroy.

If he's in heaven, then I'm in hell.

If he's the light, then I'm the dark.

If he's good, then I'm bad.

We are opposites.

Sobrang layo namin sa isa't-isa. Kaaway ko sya. Kaya sa tuwing naglalapit kami,
pareho kaming nasasaktan.

But why is he here? Holding my chin, kissing me. He whispered those words that we
know are forbidden.

I'm feeling the pain again. Parang kinikirot ang puso ko at nagwawala ang
kapangyarihan sa loob ng katawan ko dahil sa sobrang lapit namin. Hindi ito pwede.

Bawal 'to.

But he just said "I love you" in Japanese.

I'm not resisting. I just went with the flow nang hindi ko alam. Kusa nalang
gumalaw ang katawan ko.

"Why are you doing this Kiyan?" tanong ko at lumayo ng konti sa kanya.

Bigla nalang syang napahawak sa noo nya at mukhang ngayon nya lang narealize ang
kanyang ginawa.

"I-I'm sorry." he apologized.

Di ko alam pero masaya ako. Parang gusto kong tumakbo papalapit sa kanya at yakapin
sya. Pero hindi pwede dahil pareho lang kaming masasaktan. Nalilito na ako sa
nararamdaman ko.

Is it because nakita ko sina Paxton at Alysia kanina na nagyayakapan?

Or dahil ba opposite ko sya kaya ganito mag react ang katawan ko kapag nandyan sya?

Or is this already my personal feelings towards him?

"I screwed up." he sighed in defeat.

Kumunot naman ang noo ko. Anong sinasabi nya?

Muli nya akong tinignan at laking gulat ko nang bigla syang ngumiti. Oo, si Kiyan
Hayashi ngumiti na naman. Ngumiti na naman sya habang kasama ako.

"Di ko na naman napigilan ang sarili ko. Nahalikan na naman kita." sabi nya at
bigla syang ngumisi.
Di ako sanay na nagtatagalog sya at mas lalong di ako sanay na makita syang
nakangiti o nakangisi manlang. But this is the real him, isn't it?

My face heated up at di ako makatingin ng diretso sa kanya. What we did was crazy.

"Nakakarami ka na ah." utas ko.

He chuckled silently. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Man, that voice. I
could listen to it forever.

"Ihhhhh!"

"Ssshhh!"

Pareho kaming napatingin sa mataas na halaman dito sa garden sa likod ng dorm nang
may biglang tumili.

Nanlaki ang mata ko only to find out na lahat pala ng Alpha ay nakatingin sa 'min
at nakangiti. Pero ang nakakapagtaka ay lahat ng kamay nila nasa bibig ni Trevor.

"Ang ingay mo talagang bakla ka! Nabisto tuloy tayo!" sabi ni Ezra at hinampas sya.

"Ang hirap kaya magpigil ng kilig!" sambit ni Trevor.

"Tsk. Kahit na, ako parin ang nakauna kay Master." bulong ni Alzena dahilan upang
mapatingin kaming lahat sa kanya na nanlalaki ang mata.

"Duhh. Familiar nya kaya ako. Pano namin masi-seal ang contract pag di ko sya
hinalikan aber?" she flipped her hair sabay irap sa 'kin.

"Ang daya. Huhu master ang daya mo. Crush ko pa naman si Shea." iyak na sabi ni
Ice.

"It's alright bro. I feel you." Fire comforted his twin.

Di nagsalita sina Vishna at Alison. Pareho silang nakaiwas ng tingin sa amin at di

nagsasalita.

This is embarassing.

Chapter 52: Tortured

I tried to open my eyes.

Malabo. Ang bigat ng mga talukap ko.

An empty room? A room all painted in black, blue and red.

Where am I?

Sinubukan kong gumalaw pero napadaing ako sa sakit. Ang hapdi at ang sakit ng
katawan ko. I can't move.
Napatingin ako sa sarili ko. I was in a chair.

Chained.

Nakagapos ang mga kamay ko sa arm rest ng upuan maging ang mga paa ko. Puno na rin
ng pasa at sugat ang katawan ko.

What happened?

Buong akala ko nasa laban ako kay Alysia. Then Kiyan and Paxton helped me or
something tapos wala na akong maaalala.

Sinubukan kong kumawala but I feel so powerless. Parang wala akong kapangyarihan
dahil ang simpleng kadena ay di ko kayang putulin.

Biglang bumukas ang pinto ng kwarto kung saan ako.

A woman entered wearing a long dress extended on the floor and a black and red
royal cape. Kasing puti sya ng nyebe at kasing ganda ng anghel. Kabaligtaran sa
kung ano talaga sya.

"Master..." I whispered.

It's the Goddess. She held my chin at tumingin ng diretso sa mga mata ko.

"How is my disciple?" she asked in a sweet voice like she's talking to a baby.

"Master, what happened? Where are we? Why am I chained?"

She smiled, "Let's just say that I am about to train you by myself."

Napalunok ako. Di ko sya kayang tignan sa mata.

Natatakot ako.

"Did you by any chance... disobeyed one of my laws?" tanong nya pero nanatiling
kalmado ang kanyang boses.

Biglang nanginig ang katawan ko.

"M-master—

"I am asking you my disciple. Did you disobey me?"

Mula sa malambing na boses ay biglang lumalim ito na parang hinugot sa ilalim ng

lupa.

I can't help it but to look down. Her presence was so intimidating that I can't
even look at her in the eye. And besides, she already knew it.

"I'm sorry Master." Pagsuko ko.

Natahimik sya ng ilang sandali. The place was so quiet that I can almost hear my
own blood flowing within my body. The silence is killing me. It's so loud.

I'm scared. I've never been this scared all my life. I feel so helpless.

Paxton... Kiyan... save me. Help me.

"I see..." she whispered.

Tumingin ako sa kanya but her eyes were cold. Colder than mine that it sent me
chills. Yet she's calm.

"You stole a soul from hell and brought it back to life. You even seek the help of
the opposite side. You also felt uneccessarry feelings towards someone who is not
ordinary. And you've been too good to creatures who are suppose to be your enemy.
That my dear, are unforgivable."

Bigla nalang tumulo ang luha ko. Right. She's the Goddess after all. Alam nya lahat
ng nangyayari. How stupid am I to believe that she won't find out. Alam rin kaya ni
Kiyan 'yon? Bakit hindi sya tumutol? Was he that desperate that time to let me join
the Alpha that he'll sacrifice even himself?

"Are you going to kill me then?" tanong ko.

Bigla nalang may tumamang latigo sa likod ko. The lashing sound of the whip echoed
into my ear as my scream covered the whole place. My wounds are regenerating but it
doesn't mean that I don't feel pain.

I can feel anything just like every other human being. Including pain.

May latigo na namang tumama sa likod ko as I let out my cries of agony. It's so
painful na parang gusto ko nalang mamatay.
"Is this what you wanted? Is this your way of punishing me? Damn it! Just kill me
already!" I shouted at her as tears kept on running down my face.

"You know I can't do that to my own disciple. I'm not going to kill you. I'm going
to remake you." she grinned.

A grin that is pure of evilness. Full of darkness and suffering. I know I'm her
disciple but I never thought that she'll go this far.

She cut my toes and fingers. Blood spurted all over at walang natira ni isa sa mga
daliri ko. The whole place was filled with screams of pain that I'd only wish to
die. My whole body is shaking as I saw blood everywhere. She's laughing in pleasure
like she's enjoying my pain.

So this is evil. Darkness. This is who I am. She's my Master so I must be like her.

She's holding a sword at napansin ko nalang na nakatusok na pala 'to sa dibdib.

Blood came out of my mouth as my visions became blurry.

She's torturing me. Laughing at me as if I'm not her disciple. Why is she doing
this to me? Why does she have to go this far? She could just kill me instead.
Besides, my immortality doesn't work on her because she's my creator.

"Shea..." she called.

I'm so weak I can't even speak. I looked at her and she's wearing that evil look on
her face.

"Do you know who you are? What is your purpose? And what you are suppose to do?"
bulong nya malapit sa tenga ko.

Sasagutin ko na sana sya nang bigla nya akong talian sa bibig. And all came out of
my mouth were screams and groans.

"You are the Queen of the Underworld. My disciple. You are evil. You must kill the
disciple of Light. He musn't live anymore."

Goddess, you know I can't do that. You know how much I cherished Kiyan. I can't. I
can't kill him. I'd rather kill myself.

May tumulong luha sa mga mata ko habang iniisip ang gusto kong sabihin sa kanya. Di
ko kayang patayin sya. Mas mabuti pang ako nalang ang pumatay sa sarili ko.

He slashed her whip right at me and it feels like my body was being torn apart.

"You've grown so weak Shea. You can't even afford to lose your familiar that you
even disobeyed the law and seek help on the opposite side."

Well what can I do? I felt so helpless that time. I'm so desperate that I'm willing
to do anything just to save him. And I know that you can't help me.

"Count from 2,000 backwards until you reach 666. I'll be back in a few minutes."

Kusang nawala ang latigong hawak nya at lumabas sa silid kung saan ako ngayon. I
don't know where am I. But it's so cold and painful. I've never been so helpless.

This is my first time to cry this hard. Like I was a little girl lost in the middle
of the city. I was being tortured by my own Master.
It's so painful that I wish I just die. Please...

Someone save me. I can't do this alone. I'm so weak I can barely count.

"K-Kiyan... Paxton... p-please save me."

Chapter 53: The Strongest Apostle

KIYAN'S POV
 

Again, she left me. Right before my eyes she vanished without saying anything.

The girl who brought the hell out of me. The girl who made me realize again the
beauty of life and how it is fun to live even I'm almost a thousand years old.

Hundred years had passed since the death of Alysia that triggered me to be
stronger. I loved her and seeing her die right in front of me was the worst thing I
had witnessed in my whole existence.
Since that day, I promised myself to be stronger so I can protect everyone from
being hurt. So that I could protect my loved ones. And so it happened. The previous
King bestowed me his powers.

I was the strongest. The Mistress before even bowed down to me and admitted defeat.
And so she was punished. I was happy. I couldn't ask for more.

But then I realized something. I became too strong that I can barely feel anything.
My emotions, feelings, life. They were gone. No one dares to face me because they
were afraid. Some even begged for their life even though I didn't do anything to
them.

My humanity was being swallowed by my power. I don't feel any emotions or feelings.
I'm being numbed by my power.

For a hundred years, the dark side was quiet. The Goddess was nowhere to be found,
she had even no disciple that time. I have no opposite. My life became dull and
boring. I may be the Master of Light and Creation, but I'm living in a world of
darkness that I can't even appreciate my own creation.

Until that day came when we just arrived from our latest mission. It was the first
day of the school year.

    "Master, anong nangyayari sa 'yo?"

My eyes suddenly turned into yellow and the blood in my veins came rushing back at
me. My heart was pounding fast.
"It's his opposite. Nandito ang opposite nya!"

"Sinasabi mong dito rin nag-aaral ang Mistress, Ezra?"

"Oo Trevor."

"She's here in the cafeteria."

"You sense her, Fire?"

   
"JUST GET ME OUT OF HERE!"

My eyes were caught by a girl who wore big glasses and a shabby uniform. She's
screaming like she's in some kind of pain. Our eyes met.

"Master Kiyan..."

"It's her."

From that moment that our eyes were locked from each other, my life starts coming
back at me. I was starting to be alive again.

Finally, dumating ka na. Ang tagal kitang hinintay. I know that you are the
Mistress whom will I kill. The disciple of the Goddess who killed Alysia.

I'm going to kill you. And give justice for the life of Alysia who was taken.

   
But here I am. Sitting like everyone else in our secret chamber. Planning how to
rescue the queen who was I suppose to kill.

I can't imagine the world without her. I can't imagine my future without her by my
side. Even if it's forbidden, I want to be with her until we run out of breath.

Even though we have to kill each other.

"Do you have any idea where to find Shea?" I asked Alysia.

She nodded in response, "She's in the deepest part of the castle. Doon nya ako
palaging dinadala noong ako pa ang reyna upang sanayin. Alam kong doon nya rin
laging dinadala si Shea sa pamamagitan ng panaginip."

His stubborn familiar suddenly stood up. He's very impatient.

"Sit down." I commanded.

"I'm done with this crap. Pupuntahan ko na sya." he said irritatedly.

"The Master ordered you to sit down familiar." Vishna repeated with authority.

I don't want to spend more time planning but we have to do this.

"How about Lucifer? Sabi ni Trevor nandito raw sya." Ezra asked.

"At ang Demon clan pa. Diba gusto rin nilang kunin si Shea?"

"Teka lang, sino ba talaga ang kalaban natin? Nalilito na ako eh." Ice questioned.

"All of them." I answered.

"Ha?!" they said in unison.

"You mean the fallen angel, Lucifer, the Master of Shea at ang Demon clan ang
kalaban natin?"

"Yes."

"Bakit Ali? Takot ka?" Alysia teased her sister.

"I won't force you to come. You have the freedom to choose. Because I can't promise
that I'll be able to protect you in the Underworld. My powers are limited down
there." I said.

"Umm..."

I looked at the girl who raised her hand. She's the friend of Shea and Azura.
Eloiny's her name if I wasn't mistaken.

"Pwede magtanong?" she can't look at me directly.

"Nagtatanong ka na girl." Trevor said.

"Oo nga pala hehe.." she scratched her head and she's barely shaking.

"Ano... pwedeng magtanong kung bakit ganon nyo na lamang protektahan si Shea? I
mean kasi diba kalaban nyo sya? Alagad kayo ng liwanag tas si Shea reyna ng
kadiliman. Di ko sinasabing 'wag nyong iligtas sya ah. Curious lang ako."

All of my apostles looked at me. I sighed and crossed my arms. I saw her swallowed
and her hands turned into fists. She's nervous.

"Are you aware about Lucifer?" I asked her.

She stiffened, "Y-yes Your Highness. The demon lord kung saan nakakulong ang
katawan nya sa kailaliman ng impyerno. Yun ang sabi sa 'kin ni Shea."

Chapter 54: Acceptance

ELOINY'S POV

Hanggang ngayon di parin ako makapaniwala sa narinig ko.

Ako? Apostle of Love? Ha-ha. Baka pinagtatawanan na ako ngayon ni Marjorie kung
nandito sya. Yung ipis na nagsasalita na may boyfriend.

"P-pano nangyari 'yon?" tanong ko.

"Remember when your body suddenly glowed when we are dealing with those dark
apostles?" nakangiting sabi ni Lady Ezra.

Tumango naman ako. Naglo-loading parin ang utak ko hanggang ngayon.

"That's the time when Master gave you the power of Love and declared you as our
strongest Apostle. Kung napansin mong nag-iba bigla ang itsura ng weapon accessory
mo so as your body already has a high tolerance regarding in dark energies. That
also explains on how you make Shea escaped from the Goddess Sapphire." paliwanag
nya.

"Now why didn't I think of that?" singit ni Lord Fire at agad kinuha ang notebook
nya at may isinulat.

"So hindi talaga lumabas si Shea dun dahil nairita sya sa sigaw ko?" ewan ko kung
ba't yun agad ang natanong ko.

"Posible rin. Ikaw ba naman ang sumigaw. Pati siguro patay magigising eh." sabat ni
Trevor.

"Sigaw ng sigaw na nga 'tong puso ko sa 'yo pero di mo parin naririnig."

"Ano 'yun?" tanong nya.

Umiling ako, "Wala."

Buti nalang bingi sya. Kung ako yung Apostle of Love, ano na kaya ang magagawa ko?
Ibig sabihin malakas na ako 'non diba?

Parang sisigaw ba ako with love tapos lalabas ba ang dapat lalabas? Teka, na green
yata ako dun.

All of a sudden, may itim na usok ang lumitaw sa harapan namin. Bigla akong
kinabahan at napahawak kay Trevor. Nakakapagtaka lang na kalmado silang lahat.

Isang babae ang nabuo mula sa usok na 'yon. Ang ganda nya at parang nasa mid 20's
lang sya. Naka office clothes pa sya na mukhang kakagaling lang sa trabaho. Meron
ulit lumitaw sa likuran nya at namukhaan ko sya.
Sya yung papa ni Shea. Malaki ang pagkakahawig nila ni Shea at sigurado akong
papabol rin 'to noong kabataan nya.

Yung anyo nya ay parang yung kay Ren pero kulay brown yung buntot at tenga nya.
Ganito ba lahat ang anyo ng mga familiar?

"Good to see you again." bungad ni Master sa kanila.

"Tsk. Tagal nyo." sabi ni Ren.

"Eh ito kasing si Zeph ayaw sumama eh. What kind of familiar is abandoning his
Mistress?" sabi nung babae.

"Di ka na naman reyna ah. At nandito ako para sa anak ko, hindi para sa 'yo." sagot
ng papa ni Shea.

"Ewan ko sa 'yo."

Para silang teenager na nag-aaway. Sya ba ang sinasabi nilang dating Mistress bago
kay Shea? Sarah yata ang pangalan nya kung hindi ko nakalimutan.

"Let's go. We don't have much time."

Sabay na tumayo si Master at Ren. Bigla akong kinalabit ni Trevor kaya napatingin
ako sa kanya. Kinuha nya ang kamay ko at may binigay sa 'king heart na keychain.

Simpleng heart lang sya pero makintab. "Para saan 'to?" I asked.

"Good luck charm?" sabi nya saka tumawa. Bigla na namang may kung ano sa tiyan ko
at parang lalabas na yung puso ko sa ribs ko.

"Take care okay? Believe in yourself and rescue your bestfriend. You're not weak
anymore Eloiny. Alam kong kaya mo nang tumayo sa sarili mong mga paa. Trust your
instincts."

Nagulat ako nang bigla nya akong hinila papalapit sa kanya at hinalikan ako sa noo.
Agad syang tumakbo paalis kasama ang ibang Alpha, si Sarah, Seraphina at ang papa
ni Shea. Ni wala manlang akong oras makapag react.

Natulala ako at tanging tibok ng puso ko lang ang nariring ko. Ano 'yun? Joke ba
'yun? Crush nya din ba ako?

"Eloiny."

Nabalik ako sa ulirat nang narinig ko ang boses ni Master na tinatawag ako.
Lumingon ako sa kanya at dalawa sila ni Ren ang nakatayo sa likod ko.

This two hot and strong guys na parehong mahalaga kay Shea. Ang swerte talaga ng
bestfriend ko.
"If we ever get into a tight situation, we're going to need your help." sabi nya
habang seryosong nakatingin sa 'kin.

I've never seen Master this serious before. Oo tahimik lang sya but he acts as if
he doesn't care at all o di kaya ay madali lang ang lahat sa kanya. But this time,
I can see fire in his eyes. Those burning eyes na nagsasabing gagawin nya ang lahat
for this mission to be successful.

"Yes Master." sagot ko. Kahit di ko pa alam kung ano ang kaya kong gawin as 'The
Strongest Apostle', kailangan ko lang magtiwala sa sarili ko. Yun ang sabi ni
Trevor.

Palakad-lakad ang familiar ni Shea at halatang di mapakali. His face was not that
good at parang nasasaktan sya.

"Umm... Ren ayos ka lang?" tanong ko.

"No I'm not." diretso nyang sagot. Baka natatae.

Tatlo nalang kami ang natira dito. The Alpha was assigned on the front lines to
clear our way and our escape route. At sina Seraphina naman ang magsisiguradong
hindi kami makikita ng Goddess at mga apostles.

Each Alpha ay may hawak na flare guns which shoots smoke as indicator of their
current situation. Green means eliminated na ang mga kalaban at pwede na kaming
dumaan, yellow means may nakatakas, red means reinforcement, violet is for
emergency and black means the Goddess or Apostle had been spotted. Only resident of
the Kingdom of Light ang makakakita ng signal flare so safe ang plano namin. We
can't communicate through telepathy dahil kahit si Master ay limited lang na
kapangyarihan ang kayang gamitin dahil sa hangin ng Underworld.

We expected na hindi lahat ay maayon sa plano so we three act as reserves at mag

re-respond kami if someone sends out a black smoke. Once sent, Seraphina and her
group will go to the front lines habang ako at si Ren ang pupunta kay Shea. Master
Kiyan will be our protection.

Chapter 55: Choice

ELOINY'S POV

Nakapasok na kami sa abandoned underground village dito sa Underworld. Habang

tumatagal ay mas tumitindi ang tensyon habang papalapit kami sa lokasyon kung saan
si Shea.

Sunod-sunod na rin ang paglabas ng green signal flares na ang ibig sabihin ay
cleared na ang mga kalaban at pwede na kaming dumaan.

Nakikisakay ako sa dark cloud na gawa ni Ren. Para tuloy kami nasa dragon balls. Si
Ren parang si Goku kasi may buntot rin sya. Tapos ako si Majinbo hohoho.

Master looks very majestic on his golden wings. He flew majestically na parang
maiiyak ka ng hindi mo alam. Ang ganda kasi tignan na parang safe ka na ewan kasi
protektado ka ng mga pakpak nya kahit nasa teritoryo  kami ng kadiliman. He truly
is the Master of Light.

I pressed my hairpin to summon my weapon accessory. Naninigurado lang. Alam ko

namang malalakas ang kasama ko eh pero malakas rin kaya ako.

Pero nakakainsulto yung posisyon ko eh. Apostle of Love tapos single? Grabe siguro
ang tawa ni Marjorie pag nalaman nya kung ano ako.

"Sht." rinig kong bulong ni Ren sa likuran ko.

"Ayos ka lang?" tanong ko.

Di nya ako sinagot. Bakit ganon? Snob nya lang ang beauty ko? Ang beauty ng
bestfriend ng Mistress nya? Lahat nalang sila di ako pinapansin. Si Master ang
tahimik. Si Ren naman mukhang si Shea lang ang kinakausap eh. Pag ako napuno, di ko
kayo papayagang makalapit kay Shea. Kala nyo ha.

Gusto ko nalang kumain ng hotdog. Pag nakalabas talaga ako dito, di ko rin sila
kakausapin.

May signal flare na namang lumabas ngunit kulay pula ito. Na-alarma ako dahil red
means reinforcement.

"Master! Kailangan nila ang tulong natin."

Sino kaya 'yun? Sana okay lang si Trevor. Sana walang mangyaring masama sa kanya.

Di parin nila ako pinansin at nasa harapan lang ang tingin nila. I saw several
bodies of creature na patay na. Yung iba ay mga abo. I thought Underworld is the
place of the undead, kung mamamatay sila, saan sila mapupunta?

"Master!" tawag ko. One of his Apostles needs reinforcement. Bakit di namin
tulungan?

"Focus Eloiny." tanging sagot lang nya sa 'kin.

What?

"Pero—

A green flare went up kung saan kanina nanggaling ang pulang signal flare. Ibig
sabihin they already eliminated the enemy.
Napatingin ako kay Ren at Master Kiyan. Kaya ba nila ako hindi sinagot dahil gusto
nilang ako mismo ang matuto by observing?

"They are my apostles Eloiny. I chose them. Have faith in them."

Sa mga sinabi ni Master ay mas lumakas pa ang loob ko. Tama sya, sila ang Alpha.
The apostles of the Master. Pinili nya kami dahil alam nyang karapat-dapat kami.
Hindi lang dahil sa malakas o mahina kami.

Napatigil kami when a herd of devils blocked our way. Pula ang katawan nila na
parang hotdog pero may sungay. Parang ayaw ko na tuloy kumain ng hotdog.

Bakit nandito sila? Di ba sila nakita nina Trevor? Imposible. Dahil sinabi ni
Seraphina kung saan ang lokasyon ng mga kalaban.

But it's my time to shine. Gusto kong i-try kung anong kayang gawin ng strongest
apostle.

"Master let me handle them."

Tumayo ako sa dark cloud ni Paxton.

Pero sa totoo lang di ko alam ang gagawin ko. Di ko nga alam kung ano ang dumagdag
sa kapangyarihan ko. Pero bahala na nga, siguro utusan ko nalang sila na mahalin
ang isa't-isa di ba?

"Ahem! By the power of Love, I command you to love one another!" sigaw ko at
tinapat ang kamay ko sa kanila. Ngunit...

Wala.

Walang nangyari. Nakatayo lang sila habang masama kaming tinitignan.

"Hehe..." napakamot nalang ako sa ulo.

Teka try ko ulit yung bago kong naisip.

"By the power of Lo—

Di pa nga ako tapos magsalita pero kalahati na ng mga devils ay naging abo habang
sa kabila ay nabalot ng liwanag kaya namatay.

Eh? Ako ba may gawa 'non?

Napatingin ako kay Ren at umuusok ang palad nya habang si Master ay naging dilaw
ang mga mata.

Okay. Masakit mag assume. Sabi ko nga apostle of love lang ako pero wala paring
nagbago. Kaya ko lang lumutang, ganon.

"Master!" biglang sumulpot si Vishna sa harapan namin.

Meron rin siyang pakpak na parang anghel and a golden bracelet around her wrist.
Ang puti rin nya. Para tuloy syang isang greek goddess.

"How was it?" tanong ni Master.

How?

"The people. Their faith is weakening. Buti nalang nakita ni Ezra ang signal ko at
tinulungan ako. Bigla nalang humina ang kapangyarihan ko and some devils escaped.
Master, darkness is becoming stronger." nag-aalalang sabi niya.

Vishna is the Apostle of Faith, at kumukuha sya ng kapangyarihan sa pananampalataya

ng mga tao. Kaya kung humina ang pananampalataya nila, humihina rin sya. At ganon
rin ang mangyayari sa amin.

"Join Seraphina in the front line. We'll take care of the rest." Master stated.

Nagbow si Vishna saka lumipad paalis. Si Ren kanina pang hindi mapakali at
pinagpapawisan na. Ramdam ko ang tensyon sa aming tatlo.

"Let's go." sabi ng familiar ni Shea at nauna.

Tahimik kami buong oras at wala nang humaharang sa dinadaanan namin. Sunod-sunod
rin ang paglabas ng green flare. Mukhang umaayon lahat sa plano.

"Hoy bestfriend ni Shea." biglang tawag sa 'kin ng masungit na fox na 'to.

Nakatayo sya sa dark cloud na sinasakyan nya habang ako ay nakaupo.

"Eloiny ang pangalan ko."

"Anong gagawin mo kapag nakita mo si Shea na iba na kesa sa una mo syang nakilala?"
He asked.

Chapter 56: Eagle vs. Fox

THIRD PERSON POV

Pain

Sorrow

Suffering

Sacrifices

Why does she have to experience all those things? Is it her choice? Or was it
because it's her fate?

When was the last time that she smiled? When was the last time that she felt happy?
When was the last time that she felt love?
Shea

A girl who suffered all her life just to protect the people around her. She's
strong, powerful, brave.

Pero naging masaya ba sya? Did she even experience a full happiness? She is the
Queen of Darkness, and she's also living in it.

Pain makes people change. Even the Queen of Darkness cannot control it. She was
hurt.

And now she is bound to face her fate. To face her exact opposite, and to whom she
shared one of her most unforgettable memory.

She descended from the dark clouds of the Underworld. Her friends looked at her
with pain and sadness in their eyes. Ayaw nilang saktan si Shea, pero ito ang
nakatadhana sa kanila.

Nagtagpo ang mga mata nila ni Eloiny. At isang butil ng luha ang pumatak mula sa
mga mata nito. Nanghina ang tuhod nya at napaluhod.

Seeing your bestfriend becoming a monster is like your heart being shred into
pieces. Wala syang nagawa kundi ang umiyak.

"H-Hindi. Hindi ko sya nailigtas."

Tuluyang kumulimlim ang paligid. Thunder began to roar and lightning strikes
everywhere. Biglang sumeryoso ang aura ng mga apostle. Eloiny never saw this side
of them at nakakakilabot ang pwersa ng liwanag na nanggaling sa kanila.

Lahat sila nakatingin kay Shea. At hawak na nila ang kanya-kanyang weapon
accessory.

Kiyan flew up high. He released a ray of light straight to his apostles. Biglang
nawala ang demonyong sumapi kay Trevor at bumalik sya sa normal. Naramdaman ni
Eloiny na bigla syang lumakas. All of them are healed.

"Anong nangyayari?"

Biglang umilaw ang buong katawan nila. Until they found themselves being dressed in
a full battle armor. And each armor are specialized according to their powers.

They are like the knights of heaven. Kiyan created this armor in which hindi ito
basta-basta maaapektuhan ng kapangyarihan ng kadiliman. They look like the gods and
goddesses in greek because of their perfect features.

Tumingala si Eloiny para tignan si Kiyan pero wala na ito.

"Bakit kaya lagi syang wala sa tuwing may laban?" she wondered.

"Hello Kiyan. Do you like my new disciple? How does she look?" dumagundong ang
boses ng Goddess sa buong Underworld.

Shea can't be recognize as a human anymore. Her eyes were in intense blue, her skin
were covered with black scales na parang isang dragon, she has a long pointed tail
just like the devil, she has four bat-like wings and her horns are spirally
pointing downward. Her nails are now recognized as claws. Hindi na sya ang Shea na
kilala noon.

She's not even beautiful.

It is a demon. A monster.

Behind her was once a part of their bond. At nangakong hindi iiwan si Shea kahit
anong mangyari.

Si Paxton. Nakatayo sya sa likuran ni Shea. His eyes are full of desire to protect
her queen from any attacks coming from anyone. Handa nyang patayin kahit sino.
Kahit kakilala nya pa ito. He looks like he's been reformed. He is indeed the
familiar of Mistress.

"May the guidance of God be upon us. May his grace cover us from the penetrating
power of darkness. God, may our faith strengthen us to deliver darkness away and
free the suffering souls from evil. May your light shine upon us and let your love
overcome everything. May this holy war give end to every individual who suffers. We
trusted you with everything we've got. For without you, we are nothing. Thy will be
done." bulong ni Vishna and the rest of the apostles. Except kay Eloiny.

Tulala parin sya at hindi alam ang gagawin.

A prayer before the final battle.

"Alpha." tawag ng headmaster sa kanila.

Flynn and Eloiny found him in a run down building few kilometers away. Sabi nya,
kailangan nyang tumulong sa Alpha dahil hindi na basta-basta ang kalaban nila. They
might be the apostles but they are still his students. And a student need the help
of his teacher in tight situations. 'Yan ang paniniwala nya.

Itinaas nya ang mga kamay nya at may ilaw na nanggaling dito.

"This will give you additional strength to fight. I will do my best to support you
and defeat Shea." sabi ng headmaster with eyes full of determination.

They bowed as a sign of respect at sabay lumipad pataas upang pantayan si Shea.

Eloiny didn't move an inch at tulala lang. Patuloy parin ang pagpatak ng luha sa
kanyang mga mata. A hand reach out to her.

Napatingin sya dito. As their eyes met, her heart skipped a beat.

"It's time. You are bound to fight each other Eloiny. Light and dark are destined
to fight because that is what we're made of. Ayaw rin naming kalabanin sya, pero
ito ang nakatadhanang mangyari." malungkot na sabi ni Trevor.

"Trevor, naging masama ba akong kaibigan?" she asked. Tears running down her
cheeks.

Yumuko ang binata upang mapantayan sya nito, "Don't blame yourself. Alam ni Shea
kung gaano ka kabuting kaibigan. To the point that even the King chose you to be
his strongest apostle. It's just that, fate loves to play sometimes."

Napatingin sya sa gawi nina Shea. The Goddess is grinning at them. While Shea shows
no emotion at all. She's not even holding back to fight them.

Tumayo na si Trevor at handa nang bumalik sa mga kasama nya.

"Love controls all Eloiny. You don't know how strong you are. Di kita pipilitin
ngayon, but we will be expecting you."

Chapter 57: Game Over

SHEA'S POV

I watched them from above as my Master brought me to finally face my fate. The
gloomy atmosphere of the Underworld are replaced by their holy presence.

They are so beautiful. Being dressed in an armor and covered with light.
Nakakasilaw. Ang ayoko sa lahat ay yung sinisilaw ako ng liwanag.

But what is Eloiny doing down there? Bakit kasama sya sa mga Apostles ni Kiyan?
Masyadong itong delikado para sa kanya. Tinignan ko sya at nakatingin rin sya sa
'kin. A teardrop fell from her eye.

I'm sorry. Pero wala sa bokabularyo ko ang awa. Kaya di ko alam ang mangyayari sa
'yo once we are already in the battle field.

But why do I feel something strange towards her? Is it just me o may naramdaman
akong sobrang lakas na kapangyarihan mula sa kanya? And I'm starting to hate it.

Masyadong naging atat ang Familiar ko and started a fight towards Alzena. That
Alzena, ang daming masasama nyang atraso sa 'kin noong nagpapanggap palang akong
mahina. Maybe now's the time that she'll pay it back.

By her death.
Di ko mapigilang mapangiti as I imagined the scene later. A blood bath, screams,
agony, suffering, sadness, pain and death. I can't wait to see those expression
from them after this fight.

Did I become too evil? O well, this is me after all.

"Looks like you're enjoying the show." sabi sa 'kin ng Goddess. We are both sitting
on a throne. Katabi ko naman ang mga apostles ko.

Who would have thought na magkakasundo ulit ang Underworld at ang nine apostles
after thousands of years with the term of two queens?

"I just love the feeling of being myself."

Nalingat lang ako sandali at nakita kong tumilapon na si Paxton sa kabilang dulo.
Marami na syang sugat at pasa. Si Alzena naman ay nakatayo lang holding her flare
gun.

Agad namang bumangon ang familiar ko and in just a flash, nandon na sya kay Alzena.
They're both fighting in combat. At masasabi kong pantay ang lakas nila.

"Master, what if my familiar dies?"

"You can always find a new one. You'll be inheriting the whole world after this and
a new familiar is better."

Nakuyom ko ang mga kamao ko. I cannot simply allow that.

Patuloy paring naglalaban ang dalawa at parehong ayaw mag patalo.

Alzena shoots Paxton with a yellow flare. Dumaplis ito sa braso nya pero di nya ito
pinansin. He jumped straight towards her but he stopped mid-air and fell to the
ground.

"Tsk." utas ni Paxton.

Nakadapa sya ngayon sa sahig at parang hirap na hirap syang makatayo. He's getting
support from his elbows pero tila nanghihina na ang mga ito.

His tail is wagging consistently. Means he's already irritated.

"A flare that immobilizes the enemy. Kahit madaplisan ka lang nito, your body will
be paralyzed completely." Alzena grinned while looking down on my familiar.
I leaned on my chair and watched them. This is getting interesting.

May bago syang bala na kinuha mula sa bewang nya and inserted into her gun. Kinasa
nya ito at tinutok kay Paxton.

"A flare that targets only the heart." she grinned.

She almost pulled the trigger nang bigla syang sinipa ni Paxton sa paa causing her
to fall down. Tumayo ang familiar ko at biglang humaba ang mga kuko nya. Enough to
cut flesh.

"You're underestimating me. You think a simple trick like that will work against
me? I'm not some lowly demon, Eagle." he smirked and charged towards her with his
claws.

Matagumpay na nakaiwas si Alzena at lumipad paitaas. Her huge eagle wings created a
gust of wind dahilan upang mapaatras si Paxton sa kanyang kinatatayuan. He summoned
his dark cloud at lumipad patungo sa kanyang kalaban.

Sabay silang naglabas ng kapangyarihan and a color of light and dark filled the
battle arena.

"I'm getting bored here. Gusto ko nang matulog." reklamo ni Sorah saka humikab at
niyakap ang manika nya. The apostle of Sloth. Sya ang pinakabata sa mga apostles ko
pero hindi basta-basta ang taglay nyang lakas.

Kapansin-pansin ang buntot nya na kagaya ng pusa. She's wearing a black dress.

"Just die already." muling bulong nito. Bigla nyang sinummon ang kanyang scythe
kagaya ng kay Eloiny.

"Ugh, calm down brat." sita ni Graniath, the apostle of Greed.

A loud boom echoed from above kaya muling nabaling ang atensyon namin doon. The sky
was covered with smoke at naramdaman kong biglang sumakit ang buong katawan ko.

"Your Highness, are you okay?" tanong ni Ehra.

Tumingin ako sa itaas at unti-unti nang nawawala ang usok. Biglang kumirot ang
dibdib ko kaya napadaing ako sa sakit. Damn you Alzena.

"Oy, anong nangyayari sa mahal na reyna?"

"Yung familiar nya. Baka may nangyari sa kanya."

Isang nakakasilaw na liwanag ang bumulaga sa amin until it revealed the King. He's
wearing a royal cape with a gold, white and black armor. He looks very majestic as
he descended from above. But he doesn't look very good. Mukhang nasasaktan rin sya.

Chapter 58: Feelings of the Heartless

THIRD PERSON'S POV

"A-anong nangyayari pa? Ma? Bakit tayo nagtatago?"

Asked by a seven year old boy. Bigla na lamang may kumatok ng sobrang lakas sa
pinto nila na parang masisira kaya agad silang nagtago sa basement.

"Nothing Shawn. We're just playing hide and seek." his mother comforted.

The boy starts to get excited, "Really? Who are we hiding to?"

"Some bad guys." sagot ng kuya nya.

"Steve!"

"I'm just telling the truth." his brother shrugged.

Isang malakas na kalabog ang narinig nila mula sa taas senyales na nasira na nila
ang pinto. His mother held him tight habang may hawak na baril ang kanilang ama.

"Mom? Why are you shaking?"

"Shh..."

Several men entered their house. At mukhang hindi pagnanakaw ang sadya nila.

"Hanapin nyo sila!" utos ng pinuno ng grupo.

Laganap na ang krimen at kalamidad ngayon sa buong mundo. Parang biglaan ang
paglabas ng lahat ng mga trahedya. Parang katapusan na nga ng mundo sa dami ng mga
nangyayaring hindi nila maipaliwanag.

Hindi sapat ang otoridad para pigilan lahat ng mga nangyayari. Tulad ng grupo ng
mga lalaking pinasok ang bahay ng isang marangyang pamilya.

Habang nagtatago sila, may nakita si Shawn na lumilipad at kumikislap na bagay.

Umalis sya sa hawak ng kanyang ina at hinabol ang bagay na 'yun na palutang-lutang.

"Shawn!"

Mas lalong natakot ang mga magulang ng bata. Maliban sa baka matagpuan sila, ay
baka kunin rin ng mga lalaki ang anak nilang bunso.

"Ako nang hahabol sa kanya." Sabi ng ama nila at kinasa ang kanyang baril.
"There!" the boy caught the flying object with his small hand. He gently peek
what's inside pero nawala nalang ito bigla.

The boy look disappointed.

"Nandito ka lang pala." napasigaw sya ng damputin sya ng isa sa mga lalaki gamit
ang kanyang manggas sa likuran. He started to cry.

"Let go of my son!" his father shouted and pointed his gun towards the men.

"Papa!"

They all smirked at sabay-sabay nilang binunot ang kanilang mga baril at tinutok sa
ama.

"Daniel!" his wife came rushing in. Kinakabahan na ito at umiiyak.

"Parang awa nyo na! Kunin nyo na ang lahat ng mga gamit namin. Just please spare
our lives!" umiiyak na pakiusap ng kanyang ina. The boy cried even harder making
one of the men knocked him off through his neck.

"Shawn!"

"Bitawan nyo ang anak ko kung ayaw nyong butasan ko ang mga ulo nyo!"

"Hahaha! Paunahan nalang tayo." sagot ng mga lalaki.

Hindi na nakapagpigil ang kanilang ama at binaril ang isa sa mga lalaki. Agad naman
silang gumanti at binaril ang ama ni Shawn. He fell on the floor dead.

Napuno ng sigaw ang buong bahay while Daniel was bathed in his own blood. A
nightmare.

"Ngayon, sumunod ka sa utos namin kung ayaw mong sumunod dyan sa asawa mo."

The wife remained quiet. His older son rushed towards his mother pero agad ring
nanlambot nang makita ang ama nilang wala nang buhay.

"MGA HAYOP KAYO! PAPATAYIN KO KAYO!"

Tuluyan nang nandilim ang paningin ng kanilang ina at walang takot na kinuha ang
baril ng asawa nya at sinugod ang mga lalaki.

Ilang beses syang nagpaputok pero sadyang di nya sila natatamaan.

"Aba gago 'to ah—

Babarilin na sana sya nang mapatigil ang lalaki habang puno ng takot ang kanyang
mukha. Nabitawan nito ang baril na kanyang hawak.

"B-boss anong nangyayari?! AAAAHHHHHH!!!"

Napasigaw ang lalaki at namumula ang kanyang buong katawan. Para syang sinusunog.
Hindi sila nakagalaw sa gulat nang makita nilang naging literal na abo ang kasama
nila.

Isang napakalalim na boses ang pumuno sa buong silid.

"Before you face death, you must suffer pain. I will torture you, tear you apart. I
want to hear your agony, your suffering. I want to see your face buried in misery
before I burn you in hell and turn you into ashes that even the God of Creation
cannot restore."

Nakakapanindig balahibo ang boses ni Shawn. Parang hinugot sa ilalim ng lupa.

Nabitawan sya ng lalaki as all of them are screaming. Nakakarindi ang mga sigaw
nila. Parang mga kaluluwa na sinusunog sa impyerno. Nakakatakot. Nakakakilabot.

His eyes were glowing into intense blue, and a red mark formed in his forehead.
Para syang demonyo.

An image appeared right in front of him. At pinakita doon si Shea at Eloiny na

magkaharapan at mukhang handa nang maglaban. After awhile, the Goddess appeared.

"Arise apprentice. For after the fight, you will be my next disciple. The Master of
Darkness and Destruction."

     
       --
              Back in the Underworld, a very interesting fight is about to happen.
The Mistress of Darkness vs. The Apostle of Love.

Shea is expecting that Eloiny might be the one to kill her someday. Pero di nya
inaasahang magkakatotoo pala ang iniisip nya noon.

They both look at each other. Eloiny being cloth in an armor of light while Shea is
in a form of a monster.

"Alam kong nagtataka ka kung paano ako napunta dito. But hey, who would have
thought that your bestfriend will be the strongest apostle of light? Ang tanga ng
kapalaran no? Alam nya palang Apostle of Love ako pero hinayaan nyang maging
magkaibigan tayo. Hahaha ang tanga lang."

Mapait na tumawa si Eloiny. Pinipigilan ang luha na dumaloy mula sa kanyang mga
mata. Tahimik lang si Shea. Wala manlang syang pinapakitang emosyon.

Biglang sumeryoso si Eloiny, "Alam kong si Master Kiyan dapat ang kalaban mo ngayon
Shea. But I want to have this  fight with you. Maikli lang 'to. May gusto lang
akong sabihin sa 'yo."

She didn't respond pero nagtataka syang tinignan nito.

"Can I ask you a favor? Pwede ka bang mag transform sa anyo mo nung lumabas ka mula
sa Goddess Sapphire sa mundo ng mga tao? This will be my last favor Shea. Sana
pagbigyan mo ako."

Chapter 59: Retreat

"Shea! Eloiny!" sigaw ni Cein na puno ng takot.

Hindi sila makapaniwala sa kasalukuyang nangyayari. Napuno ng mga halimaw ang

Underworld, and there's this horrifying creature just came out from a magic circle.

Kasalukuyang nasa gitna parin ang dalawa nyang kaibigan dahil kakatapos lamang ng
kanilang laban.

"It's Lucifer! Protect the Queen!"

Agad sumugod ang mga apostles papunta kina Shea at agad nila syang kinuha bago pa
man tumama ang atake ng itim na apoy mula sa taas. Half of the area was completely
destroyed from the attack.

"It's the black fire! Even the Queen can't withstand a direct hit from it. It's the
fire that only exist in the deepest circle of hell." sabi ni Graniath, the apostle
of greed.

A horrifying roar echoed the whole Underworld as the King of Evilness descended to
the ground. Destroying everything there is.

"Lucifer..." bulong ni Shea habang nakatingin sa nakakakilabot na dragon. Umitim

ang kalangitan ng Underworld dahil sa biglaang paglabasan ng mga nilalang.

"S-Shea..." nanginginig na napayakap si Eloiny kay Shea. Ramdam nya ang

nakakakilabot na kapangyarihan mula dito.

"Are you alright Your Highness?" lumapit si Drew kay Shea kasama si Cein. Dahil sa
pagkawala ni Paxton, si Drew ang magsisilbing familiar ni Shea ngunit wala pang
formal ritual na naisagawa.

"I'm fine."

Shea stood up as her eyes glowed into intense blue. Which means she's in her most
strongest aspect. Nanatili lang syang nakatingin kay Lucifer while the apostles are
busy in command to issue appropriate measures.

"Your order, Your Highness." humarap si Drew kay Shea habang nakayuko.

"Have everyone finished evacuating?" tanong ng reyna.

"About 90% completed Your Highness. Kasalukuyang sina Seraphina at Sarah ang
nandoon."

"Make sure that everyone in the Kingdom has evacuated. I can't tell if I should be
able to hold him back without damaging nearby towns and villages. I can't even
assure everyone if I could restrain my powers without hurting someone."

"As long as you defeat that creature, it doesn't matter who you'll hurt or killed.
A sacrifice will be made in order to defeat that monster." Kiyan appeared behind
Shea. His cold voice echoed the queen's ear. Tumabi sya sa reyna habang sabay
nilang pinagmasdan ang paglabas ng inaasahan nilang kalaban.

"We can't win." the King suddenly uttered.

"Anong sabi mo?" Nanlaki ang mata ni Shea sa kanyang narinig. Tila nabingi ito at
maging si Drew at ibang apostles ay nabigla.

"We can't win. Not this time. All we can do is hold him down here. While we're
planning a way to seal him again." his voice was as dry as ever.

"This is not the time to joke around Kiyan. I will kill Lucifer."

"My disciple..." The Goddess walked towards Shea, her face was full of sadness and
anger.

"Master..."

"Whoever had done this treachery will receive eternal punishment that even Satan
will beg for mercy. I'll make sure to destroy everything that creature has. This is
the worst thing I've ever witnessed and I'll remember this day for as long as I
live." puno ng galit ang mata at boses ng Goddess.

Everyone knows what Lucifer can do. He has the power to erase the universe itself
at its full power. The very existence of life will vanish and evilness will prosper
at the end. No more light, no more life.

"I'm sending you back to your world." biglaang sabi ng Goddess.

"What?! But Master!" angal ng reyna.

"It's too huge for a risk Shea. We can't unleash our full power without a familiar.
And we're dealing an enemy that no one has ever imagined to happen. We need to
think of a plan." kalmadong sabi ni Kiyan.

"Plan? What plan? Can't you see? This world is about to collapse! I can't just run
away from MY world! I am their Queen. I can't just leave them."

"But Shea—
"Go. Leave. I can handle this alone. I never ask for your help anyway." lumamig ang
boses ni Shea while she let out both of her wings and was about to fly. Ngunit
pinigilan sya ni Eloiny.

"Let go." her voice is colder than death.

"Wag mo 'tong gawin Shea. We understand how you feel, but please we can't afford to
lose you again." naiiyak nyang saad.

"This is an order disciple. Go back up there. I will handle Lucifer for the time
being." the Goddess said sternly.

"I'm sorry Your Highness, but I'm afraid I won't take your order this time."

"Listen to me Shea. Alam kong alam mo ang sitwasyon ngayon. You know the strength
that monster has. And facing him will be suicide." pigil ni Fire sa kanya.

"I don't need any of your opinion. I know what l'm doing."

"Stubborn woman." bulong ni Kiyan.

Just as she was about to fly, a flash of light appeared right in front of her. And
in a blink of an eye, she lost her consciousness.

It took me awhile to adjust my hearing and sight. But what the hell happened?

Unti-unti kong binuksan ang mga mata ko and a familiar sight welcomed me. I'm
standing in front of a school building I'm very familiar of. Along with the
students na nakatingin sa 'kin.

"What the hell am I doing here?"

I'm in Valdemore High...

"Damn it!"

Bakit hindi nila ako maintindihan? Do I look like some weakling to them? Why are
they so scared?! The world is in danger and they want to fall back and think of a
plan?! Planning while my people down there are about to die?! What was the Goddess
thinking actually? I can't believe that she would agree along with the King!

"Uy, 'di ba si Shea 'yan? Akala ko ba nag transfer na sya? Why is she wearing our
uniform?"

"Oo nga 'no. Kala ko talaga di ko na makikita ang kasumpa-sumpang mukha nya.
Hahaha"

Chapter 60: Eternal Abyss

SHEA'S POV
Hindi parin ako makapaniwala. He's alive. My familiar is alive.

"Buhay na nga ako umiiyak ka parin. Pumapanget ka na talaga." muli syang tumawa at
ginulo ang buhok ko.

"Stupid. Di ko parin nakakalimutan yung ginawa mo sa 'kin bago ka 'namatay' sa

Underworld."

Nanlaki ang mata nya at biglang namula.

"Panget mo." saad nya at umiwas ng tingin.

Palihim naman akong napatawa.

"Mamaya na 'yang landian nyo may mas kailangan tayong pag-usapan ngayon." singit ni
Sarah. "I need you to listen carefully Shea. Dahil muling nabuhay si Lucifer, you
need to be vigilant. He might summon his minions everywhere to get more of your
blood."

"Don't look down on me, Sarah. I can fight right now if I want to." sagot ko.

"You think so? Sa tingin mo ba talaga kaya mo sya? Sa lagay ni Paxton at status mo,
you think you can surely defeat him?"

Kumunot ang noo ko, "Diretsuhin mo na ako. Ayoko ng paligoy-ligoy."

She sighed, "Tignan mo ang kamay mo."

Tinaasan ko sya ng kilay and stare at both of my hands. It takes me awhile before I
noticed that something is wrong.

"Di mo parin napapansin?" tanong nya.

Tinignan kong mabuti ang mga kamay ko. Oh I know.

"My ring's gone." I uttered.

"Exactly."

"So?" balik ko.

Napa face palm naman sya and looked at me hopelessly.

"Seriously?"

"Ano? You mean the Sword of Destruction is missing?!" Paxton exclaimed. Sinubukan
nyang bumangon pero pinigilan ko sya.

"Wag mo munang ipilit ang sarili mo. And who cares about my weapon, wala namang
ibang makakagamit 'non kundi ako lang. It'll come back eventually."

"At doon papasok ang problema." sabi ni Sarah at umupo sa gilid ko.

"What do you mean?"

"You see, the Sword of Destruction contains about one-fourth of your power. Noong
sinubukan kong sagipin si Paxton, I borrowed some of the swords' magic since di ko
naman kayang kumuha ng kapangyarihan sa 'yo directly. And while he's recovering,
your body is unconsciously giving dark energy to your familiar to sustain his life
and to uplift the curse that was implanted by the familiar of light." paliwanag
nya.

"So you mean my body and my power is not in the perfect state right now?"

"Exactly, and facing Lucifer will be suicide. Half of your power was drained and
you need some time to recover it if you want to fight him."

"Hindi 'yun pwede." pag angal ko. "My people and my disciples are risking their
lives to hold that monster in the Underworld. I just can't simply run away and
'rest' while they are dying down there."

"Wag ka na masyadong mag-alala mahal na reyna." tumawa sya kaya napairap ako. "All
the residents of the Underworld had evacuated in the Kingdom of Purgatory. Princess
Kriemhield offered their place since sabi nya may utang na loob raw sya sa 'yo."

Chapter 61: The Tournament

"Ha? Seryoso ka?" Denise exclaimed. Hindi sya makapaniwalang gusto kong sumali ng
tournament.

Tumango ako.

"Pero Shea wala kang kapangyarihan. Are you good at wielding any weapons?"
Umiling ako, "May sasabihin ako sa inyo." tinignan ko silang pareho. "You see, my
weapon accessory is missing at nandito ako para hanapin 'yun."

"Eh? So hindi ka dito pumunta para umattend ng festival?"

Umiling ako bilang sagot.

"Bakit naman nawala? You know that weapon accessories are very important, right?"
Yashiro's brows furrowed.

"It's a long story." sagot ko.

"And then? May clue ka na ba kung saan ka magsisimulang maghanap?" tanong ni

Denise.

"Actually nakita ko na sya." Tinuro ko yung Missy na ngayon ay paalis na.  "Yung
grand prize ng tournament nyo, 'yun ang weapon accessory ko."

Napatigil silang dalawa. They paused for a second at tinignan ako sabay biglang
tumawa ng malakas. Sabay pa talaga sila. Napatingin pa nga sa amin ang iilang tao.

"Hahaha! OMG Shea di ko alam na kaya mo pala mag joke ng ganyan. Hahaha!"

"Hahaha! Damn, ang ganda mo na nga nakuha mo pa ang humor ko." nakangiting sabi ni
Yashiro.

"Nice one girl! You really got us there."

Nagtataka ko naman silang tinignan, "Huh? But I'm telling the truth. That ring is
the Sword of Destruction."

"Pft! So you're the Queen of the Underworld?" natatawang tanong ni Denise.

"Oo."

At muli na naman silang tumawa. Naluluha na nga si Denise. Well I can't blame them.
Alam ko namang di agad sila maniniwala.

"More on like the Queen of my heart." saad ni Yashiro at kinindatan ako.

Binatukan naman sya ni Denise.

"Hays halika na nga Shea. Ililibot muna kita sa academy. Saka nalang natin pag-
usapan ang pagsali mo sa tournament." bigla nalang akong hinila ni Denise sa kung
saan.

"T-teka lang." pigil ko, "I'm serious."

Hindi ako sasali ng tournament para patunayan kung sino ako at ipahiya yung 'reyna'
nila. Ganon ang sistema nila dito kaya wala akong magagawa. Masaya pa nga ako kasi
kahit na myth lang ang tingin nila sa existence namin, they still acknowledge what
we are capable of. Although di ko parin maiwasang matawa.

Sasali ako to get my sword back at para makabalik na ako sa Underworld to settle
things with Lucifer. Pwede ko namang kunin agad 'yun kung gustuhin ko, but I want
to give them a fair fight. Ayokong gamitin ang kapangyarihan ko to overpower others
just because of my status. I know they are working hard to prepare for this
tournament, kaya dapat makuha rin nila ang deserve nila.

"Look Shea..." hinawakan ako ni Denise sa kamay at tinignan ng diretso sa mata.

"Alam kong kakakilala lang natin pero nag-aalala lang ako sa 'yo. Joining the
tournament means a declaration of war against the Queen. I don't mean to offend you
pero wala kang kapangyarihan Shea. At nawawala pa ang weapon accessory mo. You are
completely hopeless there."

Ngumiti ako at ginulo ang buhok nya. To think that there are still people who cares
much kahit sa isang stranger na katulad ko.

"Di mo kailangang mag-alala sa 'kin Denise. I'll be fine."

"Pero—

"Tara mahal na reyna, sasamahan kita sa registration area." Yashiro gave me a

genuine smile at hinila ang kamay ko. Sumunod naman ako sa kanya.

"Don't worry, ako ang bahala sa kanya if things got out of hand." Yashiro speak
through his mind papunta kay Denise.

Di nila alam na maging ang telepathy nila ay kaya ko ring ma access.

Nakarating kami sa registration area at may iilang taong nakapila doon.  Kabilang
na doon si Missy na first in line. Kasunod nya naman ang familiar nya. Medyo
marami-rami rin pala ang gustong sumali. Ganon ba talaga kahalaga ang weapon ko sa
kanila?

Chapter 62: Versus Queen

SHEA'S POV
  

Sunod-sunod pa ang naging labanan and I faced three opponents this day. Lahat sila
ay natalo ko.

First ay yung Braks na ginamitan ko ng pinky ko. Second ay isang outsider rin na
ginamitan ko ng ring finger ko. And third ay isang student rin ng E.A na ginamitan
ko lang ng thumb ko.

Lahat sila ay hindi makapaniwala that I defeated those three in a row. Unti-unti na
rin akong nagkakaroon ng mga supporters. But some even thought that I'm cheating
dahil masyadong madali raw yung pagkapanalo ko.

Wala na akong laban kaya pumunta na ako kina Paxton kung saan nakaupo sa may
bandang itaas ng arena. He reserved a seat for me.

"Shea!" bati sa 'kin ni Denise pagkarating ko sa pwesto nila.

"Everything that I said, I take it back!"

Di ko naman sya masisi dahil nag-aalala lang sya sa 'kin. Magkaiba ang mundo namin
kaya magkaiba rin ang basehan ng lakas namin. Parang may gusto pa syang sabihin but
she chose to be silent at naupo nalang ulit. I sat between Paxton and her.

"Sorry if I didn't give that much entertainment." sabi ko.

Both of them looked at me and smiled, "Anong sinasabi mo dyan? That was wonderful
Shea. Seeing you fight makes me realize how weak I am." wika ni Yashiro.

"Don't say that. We all have our strength and weaknesses. Hindi lang talaga nila
ako kaya."

"You bet." sagot ni Denise at tumawa.

"Shea." muli nyang tawag sa 'kin.

"Hmm?"

"That thing you said yesterday about the Mistress... Hindi ba myth lang sila?
That's what our elders told us. They're just part of our textbooks and literature."

Tumingin ako kay Paxton at maging sya ay nagulat sa kanyang narinig. Oo nga pala,
hindi ko pa nasabi sa kanya kung ano yung system nila dito. Panigurado manlalait
lang 'to.

"What do you think?" balik ko.

"I don't know. Mukhang wala rin kasi sa personality mo ang mag joke ng ganon. And
seeing your strength today even though you don't have a mark---it somewhat makes
sense."
I smiled, "Believe on what you believe Denise. I'm not forcing you or anything."

"Let's just say na totoo nga ang myth at ikaw ang totoong Queen ng Underworld, does
it mean that Ren is your familiar?" tanong nito.

"Huh? Myth? Sinong may sabing gawa-gawa lang---"

Pinigilan ko nang magsalita si Paxton.

"Yes. He's my familiar and we came here to retrieve my weapon accessory."

Nakita ko na medyo nag p-process pa ang mga info na nalalaman nya but she's trying
to keep up. Si Yashiro naman ay tahimik lang.

"Bakit nawala ang weapon accessory mo at pano 'yun napunta dito?"

"It's a long story." sagot ko.

Nag isip pa sya ng tanong at pabalik-balik kaming tinignan ni Paxton. She clicked
her tongue dahil mukhang di nya alam kung ano ang una nyang itatanong.

"My Disciple..."

Napatayo ako nang marinig ko ang boses ng Goddess. She's talking to me through
telepathy! Did something happen?

"Shea? May problema ba?" tanong ni Denise ngunit hindi ko sya pinansin.

"Master, anong problema?" I asked.

She paused for awhile. Masama ang kutob ko dito dahil ang Goddess na mismo ang
kumausap sa 'kin. Mukhang alam ko na ang sasabihin nya.

             
  DENISE' POV

Kinaumagahan ay nagpatuloy ang tournament at kakatapos lang ng laban namin ni

Yashiro. Nanalo naman kami pero hindi katulad kay Shea na daliri lang ang
ginagamit. Di ako makapaniwalang ganon pala kalakas ang babaeng 'yun. At daliri
palang yun ha, pano kaya pag kamao na nya ang ginamit?

Speaking of Shea, parang naging weird sya bigla. I mean yeah, being told that she's
the real queen is somewhat weird. Hindi ko alam kung dahil ba sa lakas nya kaya
sinabi nyang sya ang totoong queen or she only wants to rivaled Missy. Pero kahit
ano man 'yun, I know she's overpowered. Nagsimula yung pagiging weird nya nang
matapos ang kanyang huling laban kahapon. Bigla nalang syang umuwi without saying
anything to us. Sumunod naman si Ren sa kanya.

Hayy... Ren ng buhay ko. Charot. Oo na alam kong kay Shea na 'yun.

At ngayon ay nandito kami ni Yash sa entrance at hinihintay sila. Pero mag fi-
fifteen minutes na kaming nandito pero di parin sila dumarating. Hindi manlang nila
napanood ang laban namin ni Yash.
Chapter 63: The King and the Familiar

-The night before the appearance of Lucifer-

PAXTON'S POV

Nakahiga ako sa sofa ng inn ng tinutuluyan namin ni Shea.

Kung itatanong niyo kung nasan ang babaeng 'yun, nasa Underworld. Pinatawag ng
Goddess.

Hindi na ako sumama dahil mabilis lang naman daw siya. Tsaka familiar ako, hindi
aso. Masyado akong gwapo para maging aso.

Bigla akong nakaramdam ng ibang presensya kaya kinuha ko ang pana ko at bumangon.

"Anong kailangan mo?"

May puting usok na lumabas sa harap ko at bumungad si Alzena.

"Rendeer.."

Muli akong nahiga. Tsk, siya lang pala. Akala ko kung sino na.

"Gusto kang makita ni Master," sabi nya.

"Wala akong planong makipag-usap sa kanya."

Naiirita na ako sa kinginang hari na 'yun dahil masyadong pakielamero. Panay pa ang
lapit kay Shea kahit alam niyang nasasaktan ang Mistress ko. Pero hindi ako galit.
Wala akong planong makipagtalo sa kanya. Kung ano ang gusto ni Shea, iyon ang
sinusunod ko.

"It's about Shea."

Natahimik ako at tiningnan siya. Pag si Shea na ang nabanggit ibang usapan na 'to.

"Ano bang kailangan niya?"

"I don't know. I guess he figured something important and you have to hear it.
Hindi naman siya basta-bastang nagpapatawag lalo na sa familiar pa ng reyna."
--

Prente akong naupo sa sofa dito sa mukhang opisina ng kumag. Pinatong ko ang paa ko
sa center table habang siya ay nakaharap sa malaki niyang bintana.

Tsk. Naiirita ako sa presensya niya pati narin sa anim na alagad niya. Sa una pa
lang hindi na kami magkasundo, at wala akong planong baguhin 'yun. Kapakanan lang
ni Shea ang iniisip ko. At gagawin ko ang lahat maprotektahan lang siya.

"Anong sasabihin mo?" basag ko sa katahimikan.

"Where is she?" tanong niya.

"Underworld."

"I see."

At tumahimik na naman.

"Kung wala ka nang ibang sasabihin aalis na ako," sabi ko at akma na sanang tatayo
nang magsalita siya.

"I figured something about Lucifer's weakness. I don't know if that's how you call
it but we can think of a plan to counter it."

Tsk. 'Yan naman pala eh.

"Lucifer can unleash his true strength by the blood of the Mistress. A drop of it
is enough only if he's the one who injured her."

"Anong ibig mong sabihin?" kunot-noo kong tanong.

"Shea's blood will be useless if someone else gets to her first before Lucifer.
That's why he'll do anything to get his hands on her. Also if Shea's dead, her
blood will serve no purpose against him therefore he needed her alive."

Hindi ko gusto ang lalaking 'to pero hindi ibig sabihin 'non ay hindi ako
naniniwala sa kanya.

Taenang 'yan po-protektahan ko pa ang sira-ulong babaeng 'yun habang kinakalaban

niya ang tumatarget sa kanya at dapat hindi siya masugatan. Babalutin ko nalang
siguro ng metal ang buong katawan 'non para hindi masugatan. Tsk pano kasi pag
nakikipaglaban ang tipid sa tela ng suot. Inaakit yata ako eh.
"Knowing her, she won't just sit and watch as everyone else protects her. She's
stubborn and stupid that's why she loves charging into enemies mindlessly."

"Alam ko."

Masama ito. Alam kong lalabanan niya ng harapan ang halimaw na 'yun kahit alam
niyang siya ang target. But she and this man with the exception of their masters,
are the only one capable of matching his strength. Kahit gustuhin ko mang ako ang
sa lugar ng haring 'to, ay hindi pa rin pwede.

"So anong plano mo?" tanong ko.

"I already have a plan in mind. But I know you won't allow it."

Napakunot ang noo ko. "Ano?"

"If things get worse, I'll kill her before Lucifer does. That will be our last
resort."

Agad akong tumayo at kinuha ang pana ko at itinutok sa kanya. "Don't f*cking mess
with me Hayashi. I may not be able to kill you but we familiars have the power to
leave permament scars to immortals like you if you mean to harm my mistress."

Walang emosyon lang siyang tumingin sa 'kin. Kinginang siraulong 'to. Kung hindi
lang dahil kay Shea kanina ko pa 'to sinapak.

"We have to take risk or we won't be able to move forward. Once Shea is dead,
Lucifer will lose his purpose to fight."

"Do you f*cking hear yourself? You sound like a f*cking demon."

Napahilamos ako upang pigilan ang sarili ko. Baka ano pang magawa ko dito at tiyak
di magugustuhan ni Shea 'yun.

"Then do you have any plans aside from that?" tanong niya.

Naiinis ako sa mga master nila. Bakit kasi hindi nalang sila ang kumalaban sa
gagong halimaw na 'yun?

Tiningnan ko siya ng masama bago tumalikod, "Lay a f*cking finger on her and I'll
kill you."

SHEA'S POV

-Present-

The moment that the Goddess informed me about the bad news, my doubts were
confirmed.

Ever since the tournament started, something feels off. Kaya sinadya kong bilisan
ang bawat laban to claim my sword. I also sensed his faint presence even though he
did well on concealing it. Kaya noong sinabi ng Goddess that Lucifer escaped from
the 7th Circle of hell and that dragon was just a fake, hindi na ako nagpaligoy-
ligoy pa.

Chapter 64: The Face of Darkness

THIRD PERSON'S POV

Lucifer charged towards Shea. His majestic, dark, celestial wings glow and spread
that almost filled the sky.

Despite of being evil, he is indeed beautiful. He might be the lord of Hell, but he
was once an angel. Not just an angel, but the leader of them.

Ngunit bago pa man siya makaabot kay Shea ay hinarangan agad siya ng mga apostles
ng reyna. They encircled Shea as Paxton protected her in the middle. Sabay sabay na
may lumabas na purple mark sa iba't-ibang parte ng katawan nila. Each mark
represents their sins.

Napaismid si Lucifer, "Pathetic. I thought you hated the Queen so we formed an

alliance to unseal my body . Now look look at you, just a bunch of dogs following
its pathetic master."

"At least our master is hot and sexy. Nakakagana lalo makipag laban. Who would want
to follow an ugly old man anyway?" tawa ni Livius as he lick his lips. He is the
apostle of Lust.

"Yeah. And she promised to make me more dolls." Sorah giggled playfully habang
nakasakay siya sa isang malaking manika na kinokontrol niya. She is the apostle of
Sloth.

Her dolls were made from the soul of humans from hell.

"You have to go through us first before you can get her." umalingawngaw ang malamig
at malalim na boses ng pinuno ng mga apostles. Si Wagnar, ang apostle of wrath. A
claw mark appeared on his forehead as his whole body emitted a dark glow.

"Oh Lucifer, I wonder how strong can you be?" malumanay na may malanding
pagkakasabi ni Ehra, ang apostle of envy.

Tumigil si Lucifer, his wings are still glowing. Iisipin mong isa pa rin siyang
anghel kapag hindi mo siya kilala.

"I would love to deal with each one of you since you betrayed me." ngumisi siya.
"But we don't have enough time. I can't let my power escaped from me. Lalo na pag
nasa harapan ko na siya." Ngumisi siya habang nakatingin kay Shea. Namumula ang mga
mata nito at unti-unting nagbabago ang kanyang anyo.

From an angel, he is slowly turning into a demon. Mula sa perpekto niyang mga
ngipin, unti-unti itong napapalitan ng mga matutulis at nangingitim na anyo. His
skin slowly turned into a scaly red color as his head began to change form. Naging
tatlo ito at bawat ulo ay may mga sungay. Merong walang mata, isang mata, at
tatlong mata. May tumubo rin na matutulis na mga kuko mula sa anim niyang mga kamay
at mala-dragon na paa. His wings transformed into a dragon-like form with a color
of flame and darkness.

The amount of his power tripled as he transform into his demonic form. A horrifying
site that no human could survive just by the sight of it.

"Ew, you're ugly," sabi ni Shea as soon as Lucifer finished his transformation. 

"Apostles," the Queen called. Tumingin rin siya maging kina Kiyan. "Go help the
others. This is my fight."

"But---"

"Go. You don't stand a chance against him." pahayag ni Shea. Alam na niya kung gano
kalakas ang kapangyarihang taglay ni Lucifer at ayaw niyang hintayin pang may
masaktan pa bago siya ang lumaban.

Nag aalangan man, sinunod nalang ng mga apostles niya ang kanyang utos. Kiyan and
his apostles also decided to leave the fight to Shea, since it is her will to fight
alone against Lucifer. Tahimik lang ring nakabantay si Paxton.

Moments after, biglang umilaw ng asul ang buong katawan ni Shea. Her form changed.
She looks stunning and sexy on her dark, infernal suit only covering a piece of her
body. Napailing nalang si Paxton. The suit emitted a dark blue glow coming from her
magic. Nakalugay na rin ang mahaba niyang buhok. She prefers this kind of suit
dahil mas madali siyang gumalaw given her overpowered strength, speed and magic.
Two twirling horns grew on her forehead. Her lips are tainted with black. Her eyes
turned blue. Blue marks started appearing on her body. A small crown made of dark
gems are majestically formed on her head. Wings as beautiful as Lucifer appeared on
her back. Her wings are sparkling like the stars in the galaxy.

It looks so perfect and magical, just like looking at the most majestic creation
ever existed.

A very terrifying existence, yet beautiful.

"I can't believe that I'm seeing the face of darkness right now." Fire looking in
admiration towards the Queen.

"Isn't she beautiful? Damn, why am I crying?" Ezra became emotional while looking
at her.

"Darkness is beautiful..." Kiyan whispered habang nakatingin rin sa reyna. Walang

ibang nakarinig 'non kundi siya lamang.

Humakbang si Shea palapit pa lalo kay Lucifer. The heaven is enraged habang walang
tigil ang pagkulog at pagkidlat. Two immortal beings are facing each other in the
sky as the war between darkness and evil was about to begin.

"I am going to end you Lucifer. This time, for good."

Nginisian lang siya ng demonyo habang nilabas muli nito ang kutsilyong hawak niya.

"You're a stubborn student. Kaya magdudusa ka sa desisyong pinili mo."

Naunang umatake si Shea with a death stare na agad namang na-counter ni Lucifer ng
parehong kapangyarihan. A massive amount of force ang bumalik sa kanila ngunit
sabay nila itong naiwasan.

Mabilis gumalaw si Shea at agad sinugod si Lucifer gamit ang kanyang espada. The
Sword of Destruction enhances itself base on the power of the enemy. But it can
surpass its limit if it has a strong bond with its wielder.

Lucifer blocked her attack using his dagger pero napaatras siya when he didn't
anticipate the strength of the Queen. Hindi binigyan ni Shea ng oras si Lucifer at
muli itong sumugod, this time nakaiwas si Lucifer.

Two shadow abyss---a snake-like creature in the form of shadow was summoned by
Lucifer at inatake si Shea. The Queen fought back by summoning dark souls from the
depths of hell and commanded to consume the shadow abyss. Hindi naging madali ang
lahat dahil pareho silang malakas. Kailangan pa ni Shea maging maingat upang hindi
siya masugatan.

She channeled her sword towards the shadow abyss as the Sword of Destruction shoots
powerful magic towards it and sliced them in half. Ngunit bago pa man ulit
makagalaw si Shea ay papalapit na agad sa kanya si Lucifer. She blocked him with
her sword at kitang-kita ang nakakakilabot na ngisi ng halimaw.

As Shea focused on blocking Lucifer, mabilis namang may hinugot na isa pang
kutsilyo sa isang kamay ang halimaw and was about to stab her. Fortunately,
napansin agad ito ni Shea as she immediately released a protective magic that
creates an armor for her entire body. Hindi tumalab ang sandata ng halimaw. The
armor also repels the enemy away for a few seconds dahilan upang mabigyan si Shea
ng chance makalayo.

Chapter 65: The Apostle of Love

ELOINY'S POV

As Shea closed her eyes, tila panandaliang tumigil ang oras. Parang dinudurog ang
puso kong makita sa ganoong sitwasyon ang kaibigan ko.

"Eloiny..."

Napatingin ako sa lalaking katabi ko ngayon. Wala akong ibang makita sa mga mata
niya kundi lungkot at sakit dahilan para mas lalong madurog ang puso ko.

"Hindi lang talaga tayo nasa tamang panahon, Trev."

Hindi ko maipaliwanag ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Alam kong pinag isipan
ko 'to ng mabuti at hinanda ang sarili ko, pero iba pa rin talaga kapag nasa mismo
ka nang sitwasyon.

Nakita kong tumingin sa 'kin si Master. Senyales na sisimulan na namin ang plano.

Bago pa man kami pumunta rito, masinsinan kaming nag usap ng buong Alpha at ni Ren
tungkol sa planong gagawin namin. Si Master ang nanguna sa pag pupulong and
presented a plan na walang sinong matinong nilalang ang papayag na gagawin ito.

I will be the sacrifice.

In order to end this chaos, kailangan muna namin mapawalang bisa ang goal ng
kalaban na kunin ang dugo ng buhay na Mistress.

At ang natatanging paraan na naiisip ni Master upang maging totoo ito, is to end
the life of the Mistress.

Oo papatayin namin si Shea. With that, the enemy will lose its purpose to fight,
rendering his weakness, and defeat him. Lahat ng ito ay plinano ni Master and
everyone disagreed with him. Lalong-lalo na si Ren.

Pero at the end wala kaming magawa dahil kahit anong isip namin ng ibang paraan,
this is the only way through this. Makikita ko sa mata ni Ren kung gano niya
kinasusuklaman si Master Kiyan, ngunit maging siya ay sumuko at sumunod nalang sa
plano.

He himself offered his life. Even at the very end, si Shea pa rin ang iniisip niya.
Hindi pa rin siya nag aalinlangang ibuwis ang buhay niya ng paulit-ulit para sa
mistress niya. At para sa babaeng mahal niya.

Oo matagal ko nang alam na tuluyan na siyang nahulog kay Shea. Sus, kahit sinong
nilalang makakapag sabi agad na mahal niya si Shea sa paraan palang kung paano siya
tumingin dito.

Malungkot akong ngumiti. Lahat ba talaga kami dito walang chance magka happy ending
manlang? Bakit lahat kailangan ng sakripisyo? Bakit kailangan maging ganito?

Sabagay, sa una palang hindi na ordinaryo ang mga taong nakapaligid sa 'kin. Isipin
mo yun, yung isang bestfriend ko naging alagad ng kadiliman, tas yung isa naman
reyna ng kadiliman.

Tapos ako naging "strongest" apostle of Light.

Napatingala ako. Para akong sinasaksak ng paulit-ulit habang tinitingnan ko ang mga
mahahalagang tao sa paligid ko na unti-unting nawawala. May nakabaong kutsilyo sa
likod ni Paxton habang nakabaon naman ang Sword of Creation sa dibdib ni Shea.
Hindi. Hindi ko na kayang manood. Gusto kong umiyak pero nakakapag taka at walang
luha ni emosyon ang lumalabas sa 'kin.

Shea has no idea what we've planned. Dahil alam naming kahit anong mangyari
hinding-hindi siya papayag dito and it will turn out na pipilitin niyang siya
nalang mag isa ang lalaban kay Lucifer which is ginawa na nga niya.

Mahigpit kong hinawakan ang Grimoire ni Master at unti-unting pinalutang ang sarili
ko. Pero bago ako tuluyang makaalis, biglang hinawakan ni Trevor ang kamay ko.

"Enebe fafa!" giit ko at biglang tumawa. I was just holding myself. Ayokong bumigay
sa gitna ng gera.

Bigla niya akong hinila papalapit sa kanya at hinawakan ang mukha ko.

Pakiramdam ko biglang gumuho ang malaking pader na pumipigil upang bumigay ang
emosyon ko. Hindi ko alam ngunit kusa nalang tumulo ang luha ko.

"You don't need to act tough, Eloiny. It's okay to be vulnerable around me."

Bigla ko siyang niyakap at doon umiyak nang umiyak.

Bakit kasi ngayon lang tayo nagkalapit Trevor? Kung saan huli na ang lahat sa atin?

Ayokong umalis sa tabi niya.

Ayokong iwan siya.

Pakiramdam ko nauna pa akong mamatay kesa kay Shea.

"In another life Eloiny, I promise that we will meet again. That I will love you
and protect you so none of this will happen again." his voice cracked between the
lines. Mas lalo akong naiyak at hinigpitan ang yakap sa kanya.

"I'm sorry Trevor, I'm sorry..."

He kissed me on my forehead and I felt colors exploding.

Bigla ko siyang tinulak. And with all my strength, I flew upward without looking
back at him. Dahil kapag lumingon pa ako sa kanya, baka hindi ko na kakayanin at
tuluyang talikuran ang lahat ng responsibilidad ko. Baka sumama nalang ako sa
kanya.

Pag dating ko sa tabi ni Master, nakita ko ang lungkot sa mga mata niya. Na alam ko
maging siya ay labag sa kalooban niya ang mga nangyayari at mangyayari pa.

Bigla siyang yumuko sa harap ko na ikinagulat ko.

"You have done well, my apostle."

Ngumiti ako. "Wala kang kailangang pasalamatan sa 'kin Master. Lahat ng ito ay kusa
kong gagawin para sa world peace." sabi ko at yumuko rin pabalik sa kanya.

O diba pang Miss Universe yung sagot ko. Pak yung world peace.
Lumapit sa 'min sina Drew at Cein upang kunin ang katawan ni Paxton at Shea.
Master, with his sword na may dugo pa ni Shea, ay tila mapang asar na tiningnan si
Lucifer na ngayon ay tila nawalan na ng sense of direction mabuhay.

"This cannot be! Why---why would you do that to her?!" hindi pa rin makapaniwalang
utas ni Lucifer.

Biglang ngumisi si Master, "In order to move forward, someone must be sacrificed.
In order to defeat a monster, I must become a monster as well."

Ramdam ko ang sakit at bigat sa bawat binibitawang salita ni Master. Alam ko maging
siya ay labis na nasaktan sa kanyang ginawa but he abandoned all of his emotions
for a greater purpose. Ganito naman lagi ang ginagawa niya eh, inaalis niya ang
puso niya para sa kabutihan ng mas nakakarami.

A King, indeed.

Nag simula nang lumusob papalapit si Master kay Lucifer. I opened his grimoire
which is the source of his power and channeled it towards him; boosting all his
stats like speed, healing, damage, and magic power. Bilang his strongest apostle, I
have this unique ability of adapting his magic and amplifying it towards him. Ibig
sabihin, kaya kong gamitin ang kapangyarihan niya habang mas lalo ko pa siyang
pinapalakas.

Chapter 66: The Fallen

SHEA'S POV
 

I just had a very strange dream. A weird and a very realistic one.

"Shea," a faint voice whispered behind my ear. Dahan-dahan kong iminulat ang mga
mata ko only to see a familiar face.

"Kiyan,"

Bigla siyang ngumiti. I can see his relief nang makita niyang gising na ako. Bakas
pa rin sa mga mata niya ang pag-aalala.

Medyo hilo pa ako and my mind is in a haze. I barely remember what happened before
I fell asleep.

"How are you feeling?" tanong niya.

Unti-unti akong bumangon as I look around. Pamilyar ang silid na ito. This is the
Alpha's dormitory. Ito ang silid kung saan una akong dinala ni Kiyan noong first
year pa lang ako, at kung saan sinundo ako ni Paxton.
Si Paxton...

"What happened? Bakit ako nandito?" tanong ko.

"You don't remember?"

Pumikit ako at pilit inaalala ang mga nangyari.

Ang laban kay Lucifer...

Ang Exitium...

Ang nakakapagtakang pag absorb ng Sword of Destruction...

At si Paxton...

Nanginig ako as my memory began to surge.

"Wala na si Paxton..." bulong ko ng hindi namamalayan.

Napatingin ako sa lalaking nasa harapan ko ngayon.

"You killed me," diretsong utas ko. I was void of emotions.

Tahimik lang siya at hindi ako sinagot. Nanginginig ang buong pagkatao ko. Hindi ko
alam kung saan ako mag sisimula o ano ang dapat kong reaksyon.

Huminga akong malalim upang kalmahin ang sarili ko.

"What happened? Where is everybody?" kalmado kong tanong.

Isinarado niya ang librong kanina niya pa binabasa saka tumingin sa 'kin.

"The war was over. Lucifer was defeated---never to be seen again. Our Masters
ordered us to rest first before our final battle," paliwanag niya.

Muli akong huminga ng malalim. I don't know where to start. Kung ano ang unang
gagawin ko at ang kailangan kong unang malaman.

"What exactly... Happened? How am I alive?" I was still confused. I know he killed
me and there's no way that I could still be alive after I was killed by the
opposite.

Unless...

"It's the Apostle of Love," diretso niyang sagot.

"Eloiny?"

Tumango siya at hindi na sumagot. And by that, I know what he meant.

Napatulala ako sa kawalan. My heart is shattering into pieces. Nag simula akong
humikbi. Palakas ng palakas hanggang sa napuno ang buong kwarto ng iyak ko.

I cried my heart out not minding his presence.

Biglang tumayo si Kiyan at tumabi sa 'kin. At walang pag alinlangan, bigla niya
akong niyakap. Wala na akong iniisip pa but the pain and sadness I have now. Para
akong sinasaksak ng paulit-ulit thinking that Eloiny and Paxton are never coming
back.

"Do you hate me?" tanong niya nung kumalma ako ng kaunti.

Hindi agad ako nakasagot.

If life means living without Paxton and Eloiny, then I don't want it.

Iyon ang iisipin ko kung makasarili ako. Pero iba ang sitwasyon ngayon. Mas mabigat
ang kailangan kong gagawin na desisyon.

"Kiyan," tawag ko sa kanya.

He gently looked at me. Ang dating mga mata na kasing lamig ng nyebe ay ngayon
nagkakulay na. Ngunit nakikita ko rin kung gaano na siya kapagod. Alam kong bawat
malalaking desisyon na ginagawa niya ay doble ang konsensyang balik sa kanya. The
weight he's carrying now is more painful than I can imagine. He's the one making
heavy decisions at hindi ko alam kung ilang beses na niyang isinarado ang puso niya
para sa kapakanan ng mas nakararami that even others cannot fathom to understand.

Whatever his reasons of making those decisions even using a life as a sacrifice,
hindi ko na iyon tatanungin. Even the feeling is so painful na gustuhin mo nalang
iwan ang lahat.

"No. I don't hate you. It's just... I hate the things that are happening to us. I
just can't help it but to blame myself that I still have to rely on others to stay
alive. To the point that someone has to sacrifice their life for me. Ginawa ko na
ang lahat para lumakas so others would not carry the burden I have. I did
everything in my power to protect them but it wasn't enough. Even my familiar and
my bestfriend sacrificed their life for me. And you made those very heavy decisions
because I was too weak to fight for myself. That you also have to carry those
burdens that was supposed to be mine alone. Nakikita ko sa mga mata mo kung gaano
ka na kapagod sa lahat ng 'to, Kiyan. And I'm sorry... I'm sorry..."

Muli na naman akong umiyak sa balikat niya. I bawled like a child. My world just
shattered into pieces. I don't know where to put all these emotions and so I cried
and cried hanggang sa napagod ako. Kiyan remained silent pero nanatiling nakayakap
pa rin sa 'kin.

"Gusto ko na itong matapos lahat, Kiyan. I just wanted to disappear just like
Paxton and Eloiny. But I would be too selfish if I do that, right?"

Kumalas siya sa pagkakayakap sa 'kin at pinunasan ang luha ko. Basang basa na rin
ang balikat niya.

Humihikbi pa rin ako pero tila lumiwanag ang buong silid nang ngumiti na naman
siya. A rare sight before but now ay palagi ko nang nakikita.

"Stop worrying about the things you cannot control. Even we disciples have limits
too," he uttered habang patuloy pa ring pinupunasan ang luha ko.

"Ren and Eloiny died knowing that it will all be worth it in the end, my Queen."

Tumingin ako sa mapupungay niyang mata, "Half of me died with them, Kiyan. I will
never be the same without them."

Pareho na kaming pagod sa lahat ng 'to. At alam kong gusto na rin ni Kiyan matapos
'to.

"I want to do something,"

Nagtataka naman akong tumingin sa kanya, "What is it?"

Umilaw ang mga kamay niya and an image flashed in front of us. It was an amusement
park.

"I want to go there," diretso niyang saad. Para siyang bata.

Napatigil ako as I carefully watched the children just simply enjoying the moment,
living their lives, and not thinking about anything. Malungkot akong ngumiti.

Epilogue

THIRD PERSON'S POV

"Ano yan, Master?" tanong ni Ezra nang mapansing may sinusuri ang hari. Nakaupo
siya sa usual niyang upuan sa living room ng Alpha habang nakaharap sa malaking
bintana. Kita dito ang buong Academy.
The Battle of the Prophecy has been fulfilled. The Kingdom of Light once again
reigned over the world. Darkness has been defeated kaya humina ang kadiliman sa
kasalukuyang panahon.
The Underworld mourned for the death of their queen. Simula nung natalo si Shea,
hindi na nagpakita ang mga dark apostles, si Seraphina, at iba pang mga taong
malalapit sa reyna.
Ganon naman palagi, eh. Light will never be defeated by darkness. That is commonly
the mindset of the people when asked who do they wanted to be victorious.
But stars can't shine beautifully without the presence of darkness, right?
Bumalik na ulit sa normal ang lahat. It's been few months since the battle
happened.
As the second highest governing body, and the leader of the Alpha, si Kiyan ngayon
ang itinalaga bilang bagong namumuno ng Myrrh Academy. He is the current
Headmaster.
"Master?" tawag ulit ni Ezra. Kiyan was so drawn to the object he's holding that he
completely ignored the presence of his apostle.
Tiningnan niya si Ezra ngunit bumalik rin agad ang pagkakatitig sa isang bato na
hawak niya.
"This pendant is not made of ordinary stone," sabi niya na halos pabulong.
Nagsilapit naman sa kanya ang Alpha.
"Where did you get that?" tanong naman ni Fire.
"From Eloiny. I found it after she disappeared," he answered.
Dali-dali namang sumiksik si Trevor upang makarating sa harap dahil nga sa
nagkukumpulan silang anim sa paligid ng master nila.
"M-May I hold it?" Bakas ang pangungulila sa mata ni Trevor. His eyes were never
the same as before at hindi na siya ganon kasigla simula nung nawala ang babaeng
mahal niya.
Binigay naman ito ni Kiyan sa kanya. "Can I keep this?" he asked.
Hindi agad sumagot si Kiyan at halatang malalim ang kanyang iniisip.
Until a few moments, parang may umilaw na light bulb sa ulo niya.
"She's amazing," the King uttered in admiration while looking at the pendant Trevor
is holding.
"Who?" tanong ni Alison.
Hindi sumagot si Kiyan at napailing na lamang habang nakangiti.
"That pendant isn't just made of stone. It is made by the magic of the Queen
herself," panimula niya.
"Si Shea?"

"Ay hindi, Ice. Ako. Reyna din sana ako kung natuluyan ako at di ko nakilala si
Eloiny. Kaloka," pag-singit ni Trevor sa usapan gamit ang ipit niyang boses.
Tumawa naman si Ezra, "Uy, namiss ko ang dating Trevor."
"Mas miss ko siya," sagot naman ng huli.
There was an awkward silence after his remark. Tumikhim nalang si Ice to break the
awkwardness.
"This pendant was made for Eloiny to protect her from anything that involves the
Underworld and the Demon Clan," paliwanag ng Hari.
Masusi lang silang nakikinig sa paliwanag niya.
"And Shea must have thought ahead that if something were to happen to her friend
and she wasn't there, someone might still save her."
"Anong ibig mong sabihin, Master?" di na mapakaling tanong ni Trevor.
"Shea added a spell that only triggers if Eloiny will die. After her death, this
pendant will absorb all her magic and her soul, will remain dormant and
unnoticeable by dark users that even the Goddess herself will not be able to sense
it. Her magic was concealed only to the dark side. Not from us."
"So you mean sa una pa lang binigyan na ni Shea si Eloiny ng protective magic gamit
ang kwintas na 'yan in case may mangyaring masama sa kanya at di niya mailigtas si
Eloiny?" pag clarify ni Ezra.
"Exactly. At kung sakaling nahuli ang lahat at namatay si Eloiny, i-aabsorb ng
kwintas na 'yan ang magic niya nang hindi nase-sense ng mga dark specials o kahit
ng goddess mismo. She will stay hidden and unnoticeable by ordinary beings inside
that necklace. In short, Shea made sure to keep her safe while waiting to be
rescued. So if the dark side cannot do anything to her then we, as the light
can..."
A sudden realization hit them. Napatakip ng bibig si Ezra at Ice habang si Trevor
ay napatulala na lang.
Nagpatuloy si Fire sa kanyang paliwanag, "And if Eloiny's magic and soul is in
there that means..."
Tumingin ng diretso si Kiyan kay Trevor, "I can use resurrection magic on Eloiny."
Panandalian silang napatigil.
Napaluhod si Trevor. Nagsimulang tumulo ang luha sa mga mata niya. Napasigaw sa
saya ang buong Alpha while Kiyan cannot hide his admiration towards the Queen.
"Thank you, thank you for saving her," pabulong na sambit ni Trevor at di na
napigilan ang pag tulo ng kanyang mga luha.
"Even after all of these, you never fail to amaze me," pabulong na sabi ng hari.
"You really entrusted your friend to me, huh?" he said as he looked at the tree
sappling na nakalagay sa gitna ng silid covered by a glass tube.
The seed that Shea gave him which will become the Tree of Creation and Destruction.
The tree that will be the one to maintain the balance of the universe.
Kiyan summoned his grimoire, "You ready?" tanong niya kay Trevor. Mabilis namang
tumango ang huli. He is mixed with emotion at hindi niya mapigilang manginig habang
iniisip na muli na niyang mayayakap ang babaeng mahal niya.
The grimoire emitted a blinding light that filled the whole room as Kiyan chanted
the resurrection spell written from the book.

A golden magic circle appeared to where he's standing as Kiyan's eyes started to
glow. Maya-maya pa, a magic circle mixed with the color of blue and gold starts
appearing in front of him at kung saan nakalagay ang kwintas ni Eloiny. Lumalaki
ito ng lumalaki. Napuno ng liwanag ang buong silid until finally a girl covered
with light and dark glow, appeared.
Slowly, she opened her heterochromic eyes---gold on the right and black on the
left---it's like both the power of light and darkness are mixed inside her; and
they are very beautiful.
"Eloiny..." Trevor finally uttered the name he is longing for.
The girl smiled as she stepped out of the magic circle and hugged the man she
wishes to be with for eternity.
"Don't ever leave me again," he said at mahigpit na niyakap si Eloiny.
"Penge hotdog, Trev," the first sentence she uttered right after she was
resurrected.
"Shuta ka bakla!" sigaw ni Ezra at tumalon payakap sa kanila. Sumunod rin ang ibang
mga apostles habang napuno ng saya at tawanan ang buong silid.
Pinagmamasdan lang sila ni Kiyan. He's happy for them. Malungkot siyang ngumiti as
he once again felt the emptiness in his chest as he looked at the tree sappling
Shea gave him.
"I wish you could see this too, my Queen."
~*~
2,000 years later
The sound of heels echoe throughout the empty hallway. Kakasimula lang ng klase at
nagsipasukan na ang lahat ng mga estudyante sa kani-kanilang mga silid.
A woman in her late 20's hurriedly walked along the isle, still keeping her poise.
It's 8:15 and she's already 15 minutes late to her class.
Dumiretso siya sa pinakadulo at secluded na bahagi ng building. This is also the
place kung saan iniiwasan rin ng mga ibang estudyante ang pumunta o lumapit
manlang.
Huminga siyang malalim bago buksan ang pintuan sa harapan niya.
Class 4-D.
Ang section kung saan nabibilang ang mga pinaka-undisciplined na mga estudyante at
mga sinukuan na ng mga magulang at guro. It's been a month since the opening of
classes and every teachers didn't even last a week handling this class. Lahat ng
mga gurong sinubukang patinuin ang mga estudyante dito end up traumatized by the
students. And so the headmaster of the academy had no choice but to send her.
She opened the door at hindi pa nga niya tuluyang nabuksan ang pinto ay meron na
agad na lumipad na kape diretso sa mukha niya. Agad niya itong iniwasan at tumawa
lang ang lalaking nag bato 'non at gumawa na naman ng panibagong kalokohan.
The students didn't even gave any attention to her kahit teacher siya. Napakagulo
ng classroom. May nag babatuhan, nagsisigawan, magugulo ang mga upuan at sobrang
kalat.
Kalmado niyang nilagay sa table ang kanyang bag. She fixed her glasses at huminga
ng malalim.
"GET ONE WHOLE SHEET OF PAPER!" she yelled and the whole class suddenly went into
silence.
"Sino ka para utusan kami?" taas-kilay na pagsagot ng isang babae.
"I'm your new teacher," the woman answered.
Biglang may nagbato ng crumpled paper sa kanya at tumama ito sa mukha niya.
Nagtawanan ang mga estudyante.
"Like we give a f*ck," a guy with an earring on his nose answered. Kulay berde rin
ang buhok nito.

"Get one whole sheet of paper and write something about yourself. Walang lalabas ng
room hangga't di nakapag submit."
Tumayo bigla ang isang lalaki. Lumapit ito sa table niya habang nakangisi. All of a
sudden, hinawakan niya ang bag ng teacher at binato ito sa pintuan. Nagsiliparan
ang mga gamit ng guro at nagtawanan na naman ang buong klase.
But the teacher remained unfaze and calm.
Muli na namang ngumisi ang lalaki at akmang lalabas na sana ng room nang hindi niya
mabuksan ang pinto. Nagtaka naman ito at masamang tiningnan ang guro.
"The f*ck?!" he exclaimed angrily.
"Kakasabi ko lang na walang lalabas hanggat walang naipapasang activity. Go back to
your seat and work on it," casual na pagkakasabi ng guro at naupo sa ibabaw ng
kanyang mesa.
"Hindi mo yata alam kung ano 'tong pinasok mo miss," nakangising demonyo na sabi ng
isa pang lalaki.
The teacher remained calm at hindi pinansin ang sinabi ng estudyante.
"Pikon na si Arthur. Kawawa na naman ang bagong teacher na 'yan."
"Hayaan mo na, buti nga sa kanya. Tayo pa talaga hinamon niya."
"Eh delikado kapag nagwala na si Arthur at Jade, eh. Pwede nilang sirain ang buong
school."
"Ang teacher pa rin ang mananagot diyan. Pft!"
Tumingin ang guro sa relos niya, "You have 30 minutes left before the submission.
Ang hindi magpapasa will do community service to the entire campus for a week."
"You really don't know whom you're dealing with." Tumayo na ang lalaking may
berdeng buhok.
The muscles in his arm grew bigger as he mangled the table in front of him like it
was just a piece of paper.
"That teacher is dead."
"Pft! She deserved it."
"Arthur is the strongest when it comes to physical strength and power. Lahat ng mga
naging teacher dyan natrauma."
Napuno ng tawanan at sigawan ang buong silid. Para silang nasa loob ng isang
sabungan. The woman is just petite at parang hindi pa makabasag pinggan ang itsura.
She's wearing a 4-inch heels at sigurado silang mahihirapan gumalaw o dumepensa
manlang ang guro sa gagawin nila. But she remained calm at parang wala lang sa
kanya ang mga nangyayari.
"This will be your first and last day in Myrrh Academy, b*tch." The guy just cursed
his teacher.
"Sigurado ka diyan sa gagawin mo?" the woman asked in a warning tone.
"F*ck off."
The guy was about to attack the woman when she simply held Arthur on the collar at
malakas na binalibag ito sa sahig. All while maintaining her grace and elegance.
Hindi agad nakagalaw ang lalaki. All of them were surprised of what they just
witnessed.
The man used his strength magic to get up thinking that if their teacher tried to
stop him, ay titilapon lang ito. But the woman effortlessly stepped on his face at
yung 4-inch heels niya ay ilang inches na lamang ang layo sa mata ng lalaki.
"Try to move and you'll be blind until you die. You want that?"
Hindi nakagalaw ang estudyante. Kaya naman niyang hawakan ang paa ng guro at ihagis
siya palayo. But his body just froze. Fear started to crawl on his system.
Another student threw a dagger towards her ngunit bago pa man ito makarating sa
kanya ay ibinalik niya agad ito sa tumapon. The blade was about to hit the student
pero bigla nalang itong naging abo. Nanlambot ang tuhod ng estudyante at napaupo.

"I-I can't use my magic! A-Anong nangyayari?! I cannot summon a fire!" another guy
exclaimed from the back habang sinusubukan nitong palabasin ang apoy sa kamay niya.
"Ako din! I-I cannot use my telekinesis."
Nabalot ng takot ang lahat ng mga estudyante sa silid when they realized that their
magic has disappeared.
"Oh, you mean this?"
Sunod-sunod na may lumabas na kapangyarihan sa kamay ng guro and all of it were the
magic from her students.
"I temporarily 'confiscated' your magic. Ibabalik ko naman 'to kung kelan ko
gusto," she smirked at mapang asar silang tiningnan.
"W-Who are you?"
Nanlaki ang mata ng guro when she realized that she totally forgot to introduce
herself. Inalis niya ang paa niya sa mukha ni Arthur at lumapit sa board.
She wrote her name.
Shea Alysia Valdemore
"Read my name aloud," sabi niya.
Walang pag alinlangang sinunod ito ng buong klase. Maging ang lalaking nakahiga pa
rin sa sahig dahil hindi pa yata nawala ang sakit mula sa pagkakabalibag sa kanya.
Mula sa pagiging maangas at matapang na section, ay para silang naging maamong tupa
sa isang iglap.
"I will be your substitute teacher for now until the school finds you a permanent
one. I hope we can have a great time," matamis na ngumiti si Shea habang tahimik
ang buong klase.
Dahan-dahang tumayo si Arthur at parang matanda na yumuko sa harap ni Shea. His
forehead touched the floor.
"Ikaw na ngayon ang bago naming boss, ma'am Valdemore." biglang sumunod sa
pagkakayuko ang buong klase.
Nanlaki ang mata ni Shea sa kanyang nasaksihan. She feels nostalgic as an image of
her as the Queen of the Underworld flashed in her mind kung saan ganito rin
gumalang at yumuko sa kanya ang mga nilalang ng kanyang nasasakupan.
"I am not your boss. I'm your teacher. Get up," she said at mabilis naman sumunod
sa kanya ang buong klase.
She smirked.
"Ikaw pa rin ang kikilalanin naming boss ma'am. Napaka-angas 'non pag nalaman ng
kabilang year na ganito kalakas boss natin. Di ba, guys? Tiklop agad yun pag nakita
nila ang lakas ni boss ma'am."
"Boss ma'am? Ayan tawag nila sa 'kin?"
Napailing na lamang siya when everyone agreed to what Arthur said. Lahat sila nag
ingay at unti-unting inayos ang kanilang mga gamit at mga upuan. Someone picked up
Shea's bag at maayos na binalik ang kanyang mga gamit na natapon.
"Lahat ng sasabihin mo susundin namin ma'am!" muling sambit ni Arthur.
Shea sighed in defeat at napailing na lamang. "Suit yourself. Now finish that
activity."
"Yes po!"
  
SHEA'S POV
   
"Good bye ma'am!" masiglang pag papaalam ng mga estudyante ko sa 'kin bago ako
lumabas ng room.
Palihim na lamang akong tumawa at napailing dahil akala ko pa naman mahihirapan pa
akong i-manage sila base sa mga usap-usapang naririnig ko.
Myrrh Academy is so different. Mas lumaki ang sakop ng campus, nakapag patayo na
rin ng other campuses to other realms, at mas gumanda at dumami lalo ang mga
infrastructures compared to 2,000 years ago. I cannot even recognize that this was
my alma mater kung hindi lang sa napakalaking gate na may nakalagay na M.A dito. Sa
buong bahagi ng school, ito lang ang hindi nagbago. It feels so magical and
nostalgic just seeing it.

Dumiretso ako sa headmaster's office at padabog kong nilapag ang mga gamit ko sa
table niya.
Nakuha ko naman ang atensyon niya at ngumiti siya sa 'kin. For 2,000 years, parang
wala pa ring pinagbago ang mukha niya. Though parang tumanda siya ng mga 5 years
which makes him more captivating to mature women.
"How was it?" he asked.
"Just fine," sagot ko.
Umupo ako sa couch at tinanggal ang heels ko saka itinaas ang mga paa ko sa upuan.
This feels so nice.
"You didn't threaten to kill them, right?"
Inirapan ko siya, "I would've killed you instead. Bakit di nalang ikaw ang
dumisiplina dun? Why do you have to call me?"
Tumigil siya sa kanyang ginagawa and looked at me. "Because I'm bored."
Tumawa ako, "Yeah, right. Ikaw ba naman mabuhay ng 2,000 years." I chuckled and
went into his mini-kitchen. Kinalkal ko ang ref niya.
I'm starving.
"You want me to make you something?" he asked.
"No thanks, I'm good."
Kumuha lang ako ng dalawang slice ng pizza tsaka juice.
"Hey, Kiyan Hayashi!" I called.
"What?"
Tumawa ako. Alam kong naiirita na siya. Ganti ko nalang 'to dahil ginulat niya ang
nananahimik ko na sanang buhay sa common realm.
Ikaw ba naman ang mahimbing ang tulog, then a guy just freakin' showed up right in
front of your bed at 2 am telling you to teach some delinquents from his school? I
freakin' screamed.
And yeah, he's now the headmaster of Myrrh Academy for 2,000 years. The consistency
of this man is so amazing. Sabi niya, wala naman daw siyang ginagawa. He said he's
looking for a student that has potential to inherit his magic someday.
The concept of discipleship and war between the disciples has come to an end. The
Tree of Creation and Destruction continue to bloom until now and it keeps
everything in balance. Ang dating magic na kailangang ipamana sa susunod na
disciple ay tuluyan nang nawala. Instead, our magic became one with the world as
the Tree became the center of balance and peace.
As I've said before, the flower of the Tree will make a wish come true. Kaya mainit
rin ang mata ng ibang mga nilalang dito. But a few knows that the flower only
grants a wish from a pure heart. An evil heart will assume death from the Tree
itself.
"Anong gusto mong kainin?" tanong ko kay Kiyan mula sa kusina.
"Just bring me anything,"
I brought him the same snack I'm having. Nilapag ko ito sa gilid ng laptop niya
since busy pa naman siya.
"How's Eloiny?" tanong ko sa kanya.
I haven't heard from her ever since I came back.
"She's married."
Nanlaki ang mata ko, "Really?! With who?"
"Tingin mo?"

Napatakip ako ng bibig. "Trevor?"

"They've been married for 2,000 years."
Napangiti ako habang di ko namalayang may tumulong luha sa mga mata ko. I was
overjoyed.
"You saved her?" Di makapaniwalang tanong ko.
He stopped typing at tuluyan nang isinarado ang laptop niya.
"No. You saved her. I just did what you want me to do that time."
I was out of words as I hugged him tightly.
"Thank you," I whispered.
"SURPRISE!"
The door suddenly opened. Halos mapaupo ako when I saw the people in front of me.
Lahat nakangiti at may dalang mga regalo at pagkain.
"SHEAAAAAA!"
An extremely loud and familiar voice filled the room at hinding-hindi ko
makakalimutan ang may-ari nito kahit ilang libong taon pa ang lumipas.
"Eloiny..."
She jumped and hugged me at napaupo pa talaga kami sa couch sa lakas ng talon niya.
I hugged her back at tuluyan nang tumulo ang mga luha ko. At alam kong ganon rin
siya. I hugged her tightly as our memories together flashed in my mind. Mas lalo
akong naiyak.
"You stink," bungad ko sa kanya matapos naming mag yakapan.
"May utang ka pang kwek-kwek sa 'kin," sabi niya at sabay kaming nag tawanan.
Nandon rin ang buong Alpha. Sina Ehra, Vishna, Ice, Fire, Alison, even Alzena, at
si Trevor na may dalang bata. About 2 years old I gues.
Pati sina Seraphina, Cein, Drew, at aking mga dating apostles. I just can't believe
that all of these are real.
Isa-isa ko silang niyakap kahit si Alzena na inirapan muna ako bago yumakap sa
'kin.
"Is this...?" nanlalaki ang mata ko habang nakaturo sa batang buhat ni Trevor.
"Hehe... Shekainah, that's your tita Shea," sabi ni Eloiny at kinuha mula kay
Trevor ang bata.
"Woah! You're my mommy's guardian angel!" the kid exclaimed excitedly saka
nagpabuhat sa 'kin. I was surprised.
"She's 2 years old now. Gusto ni Eloiny na hintayin ka nga daw muna bago kami bumuo
ng pamilya. But I guess we can't wait that long," ani Trevor saka kinindatan si
Eloiny. Namula naman ang huli.
Malakas akong tumawa saka tumingin sa bata. "What did mommy tell you about me?"
tanong ko.
"Mommy said that you beat up an evil monster and there were two princes who's
inlove with you! I want to be like you, tita!"
Ngumiti ako at mahinang kinurot sa pisngi ang bata, "Well, maybe mommy's letting
you watch too much disney movies."
Sabi ko at inirapan ang mag asawa. Tumawa naman silang dalawa.
Muli kong inikot ang paningin ko sa paligid. Everyone's having a great time since
mukhang ngayon lang ulit rin sila nagkita-kita. Tumingin ako sa pintuan, hoping
that someone will open it again.

"Waiting for someone?" mapang asar na tanong ni Eloiny sa 'kin.

"Wala," I shrugged at sumandal sa couch. Panandalian akong napapikit.
Moments later, I felt strange. Parang ang lamig at nahihilo ako. Unti-unti kong
minulat ang mga mata ko and there was nothing in front of me but a wall.
What happened? Nasan sila?
I tried to move my arm but I can't. My head is bleeding. I was chained in both arms
and there's water continuosly flowing from below. Nasa bandang tuhod ko na siya.
I was confused. Unti-unti akong nilalamon ng takot. Wala akong lakas para kalasin
ang mga kadenang nakatali sa 'kin. It's like all my magic were gone. I tried to
scream but no one seems to hear me.
Pataas ng pataas ang tubig. I kept on pulling the chains as I scream and scream.
Pero wala talagang nakakarinig sa 'kin. My time is running out. I set aside my
confusion as I focused on how to escape. I took a deep breath as water consumes me.
Nagsisimula nang uminit ang dibdib ko. I'm running out of air.
Is this my end?
A dark figure suddenly appeared before me. Hindi ko alam kung hallucination ko lang
to o totoo. He firmly presses his mouth to me as air fills my lungs. Dahan-dahan
kong minulat ang mga mata ko.
A glowing crimson eyes are staring back at me.
Long, white hair.
Fox ears.
It's him.
Kinalas niya ang kadenang nakatali sa 'kin as he pulls me closer to him.
We are quickly moving through the water as he holds me tight. Ang bilis ng tibok ng
puso ko. I hope I'm not hallucinating because if I do, I wanted to stay this way.
We reached the surface. I quickly gasped for air. Pareho kaming habol ang hininga.
We stared at each other.
"You found me,"
The first word I uttered. Hinawakan ko siya sa mukha to make sure that he's real.
And he is.
Naramdaman kong may yumuyugyog sa 'kin. Kinatok pa ang noo ko.
"Hoy,"
I slowly opened my eyes. Bumungad sa 'kin ang mapupungay niyang mga mata.
"What?"
"What did you do this time?"
Naiirita niyang saad habang masama akong tinitingnan.
Iniwas ko ang tingin ko, "Nothing."
"Anong wala eh ramdam na ramdam ko ang takot mo? Sira ulo ka ba? You manipulated
your soul again to trap it in your own realm and put water in it to drown yourself,
just to call me?"
Narinig ko ang mahihinang tawa nina Eloiny at ibang mga kasama namin sa loob.
"Ilang beses ko bang kailangan sabihin sayo na di mo kailangang ipahamak ang sarili
mo para lang mapuntahan kita? Alam mo namang isang tawag mo lang sa 'kin iiwan ko
kahit ano pang ginagawa ko mapuntahan lang kita, eh. Kahit saan ka pang lupalop ng
daigdig Shea, pupuntahan kita."
Bakas sa mukha niya ang inis at pag aalala. His crimson eyes glowed for a split
second and his fox ears are twitching which means he's being too emotional.
"It's because you're too busy." yumuko ako at nakuyom ko ang mga kamay ko.
He sighed in defeat as he pulled me closer to him. "Don't ever do that again. I'm
sorry. Hindi ko alam na napapabayaan na pala kita."
Tiningnan ko siya at ngumiti. Bigla siyang namula kaya iniwas niya ang tingin niya
sa 'kin.
"Sana all," rinig kong sabi nila.
"Wait, kayo na? Nagkita na kayo?" pag-iintriga samin ni Ezra.
Bigla akong inakbayan ni Paxton.  Nanigas ako at ramdam ko ang pag akyat ng dugo sa
mukha ko.
"Yep, we're dating," mayabang niyang saad kaya napairap ako.
"Weh? As in? Since when?" pang-aasar ni Eloiny.
"I don't know," sagot ko.
"Anong di mo alam?"
"He didn't even court me. Sinabi niya lang na kami na daw."
"Pumayag ka naman?"
Hindi agad ako nakasagot. Paxton smirked. Umaapaw talaga ngayon ang kayabangan
niya.
"She confessed 2,000 years ago," pag singit niya habang nakangiting aso.
Kung pwede ko lang siya sakalin ngayon, ginawa ko na. Kaso bawal manakit ng aso.
Nagtawanan silang lahat.
"Kakaiba ka rin pala mag papansin ghorl, literal na nilulunod ang sarili. Pero
thanks sa tip," saad ni Eloiny kaya binatukan ko siya.
I've never been this happy and contented my whole life.
"I'm happy for the both of you," nakangiting sambit ni Kiyan habang nakatingin sa
'min.
"Meron na rin 'yang si Master," nakangising pang aasar ni Ice.
"Gagi, sabing di pa ako sure." binatukan naman siya ni Ezra. "Chinichismis mo naman
agad."
"Aray ko naman! Eh nakita ko silang magkasamang kumain sa common realm last week,
eh!"
"Talaga?!" we all exclaimed at tumingin kay Kiyan.
Ngumiti lang siya. Pero halatang may kakaiba na sa ngiti niya.
"Who's the girl?" tanong naman ni Alison.
"She's just a friend."
"Sus, friend."
Para kaming nasa sabayang pagbigkas at sabay talaga naming lahat sinabi iyon.
Napuno ng tawanan ang buong silid.
Dati, hinihiling ko lang na sana magkaroon naman ako ng normal na buhay. But I
guess being normal isn't really for me because I wouldn't have met this people who
taught me how to be happy, to sacrifice, and to love.
They knew how to look beyond the surface. Beyond appearances, and to love beyond
boundaries. They taught me that the world is not just about pain and sadness; that
it can also be as beautiful as what I'm seeing now.
The beauty of love and friendship can overcome boundaries that we can't even
imagine. They taught me to be hopeful even in the middle of despair and sadness.
And I say to myself that I am the happiest person right now because of them. And
especially, because of him.
Sumandal ako sa balikat ni Paxton as he encircled his arms behind me. Hinalikan
niya ako sa noo.
"I love you, Shea. And I always will."
I smiled. I've never been this happy my whole life, "I love you too, Paxton. And
forever will be."
  -Fin-