კომუნიკაციური უნარჩვევები სამა აბდულლაევა ესე

ფილმი “ექიმი” ს შესახებ

ამბავი "ექიმი" ისტორია აგებულია გულის ქირურგზე, სახელად დოქტორ ჯეკ მაკკი, რომელიც წარმატებულია
თავის ცოდნაში და უნარებიში, მაგრამ არ გააჩნია ემოციური ზრუნვა პაციენტის მიმართ. ის პაციენტებს
ეპყრობა, როგორც სიაში მითითებული სახელები და არ ესწრება მათ ემოციურ ასპექტებს. აქ ფილმი ხაზს
უსვამს რამდენიმე ეთიკურ და მორალურ საკითხს პრინციპები. სამედიცინო ეთიკა არის მორალური
პრინციპების სისტემა, რომელიც იყენებს ღირებულებებს და განსჯებს პრაქტიკაში მედიცინის, რომელიც
ეხმარება ექიმს გადაწყვიტოს რა არის მორალურად სწორი. სამედიცინო ეთიკის ძირითადი პრინციპებია
ავტონომიის პატივისცემა (პატივი სცეს პაციენტის შესაძლებლობას, მიიღოს გადაწყვეტილებები საკუთარი
სახელით), კეთილგანწყობა (სიკეთის გაკეთება), არაქალიქობა (ზიანს არ აყენებს) და სამართლიანობა
(სამართლიანად მოპყრობა და განაწილება სარგებელი სამართლიანად). უფრო მეტიც, ფილმი ხაზს უსვამს
იმას, რაც სამედიცინო პროფესიონალიზმისგან არის მოსალოდნელი. სამედიცინო პროფესიონალიზმი
ნიშნავს, ჩვეულებრივ და გონივრულ გამოყენებას კომუნიკაციის, ცოდნის, ტექნიკური უნარების, კლინიკური
მსჯელობის, ემოციები, ღირებულებები და ასახვა ყოველდღიურ პრაქტიკაში ინდივიდუალური და
საზოგადოებრივი სარგებლობისთვის ემსახურებოდა. ამ თვისებიდან ზოგიერთი არ არის წარმოდგენილი
დოქტორ მაკკის პერსონაჟში. მოთხრობა გვიჩვენებს, თუ როგორ ექიმი განიცდის შეხედულებებსა და
დამოკიდებულებებს პაციენტებთან მიმართებაში მას შემდეგ, რაც პაციენტია ავთვისებიანი ყელის სიმსივნე.

ფილმის დაწყებისთანავე იგი ასახავს თეატრში არსებულ ვითარებას, ის ჩვეულებრივია ხმამაღალი მუსიკით,
ჩურჩულით და ეკიპაჟის სიცილი, რომელიც არ არის შესაფერისი ამ ადგილისთვის. თუნდაც თეატრის გარეთ
ექიმი ცივი ჩანს პაციენტების პირადი პრობლემების მიმართ. როდესაც მსმენელებს მიმართავს, ის ასევე
ეუბნება რომ პირად განცდებს არაფერი აქვს საერთო პაციენტთა მეცნიერებასთან. ის არ ფიქრობს, როგორ ეს
პაციენტები ემოციურად განიცდიან ავადმყოფობას. როგორც ამბავი მიდის, ექიმი მის ცხოვრებაში გარდამტეხ
ეტაპზე დგება. ის იკვლევს ეპიზოდების გამო ახველებს სისხლს და აღმოაჩნდა რომ ყელში აქვს ზრდა. იგი
ეჭვმიტანილი იყო სიმსივნეზე. მაშინ მისი ცხოვრება ცვლილებები. მან უნდა ნახოს ექიმები, გაიაროს
სხვადასხვა გამოკვლევები და იწყებს მწუხარების შეგრძნებას როგორც პაციენტი. მიუხედავად იმისა, რომ იგი
გამოცდილი ქირურგი იყო, ის ასევე გრძნობს შიშს და ნერვიულობს თავის დაავადებაზე, როგორც
ჩვეულებრივი ადამიანი. მის ცხოვრებას პრობლემები შეექმნება. ის ხასიათდება, როდესაც იგი ისევე ექცევა,
როგორც უბრალო პაციენტი მუშაობს იმავე საავადმყოფოში. მან უნდა შეავსოს ფორმები, დაელოდოს რიგებს,
ჩაიცვა კაბა გამოძიება, რომელიც მას აღიზიანებს. დასაწყისში იგი ელოდება მას, როგორც ექიმს და არა
პაციენტს თუმცა ის პაციენტია. დროთა განმავლობაში მას ესმის სიტუაცია. მისი ბიოფსიის დასკვნა
ავთვისებიანია და გეგმავს სხივური თერაპიის ჩატარებას და თუ ეს წარმატებით არ დაგვჭირდება ამოკვეთა,
რომელმაც შეიძლება დაკარგოს ხმა. ის ძალიან კარგად განიცდის თავის ცხოვრებას, როგორც კიბოთი
დაავადებულ პაციენტს ასახავს თუ როგორ იცვლება მისი განწყობა ამ ცუდი ამბებით. იგი პირველად
მკურნალობს ქალ სტომატოლოგი ქირურგს რომელიც ასევე ცივი და უპიროვნოა. მისი პერსონაჟი ასევე ხაზს
უსვამს ეთიკურ საკითხებს, რომელთა დასაფიქრებლად. ისიც მხოლოდ გაითვალისწინეთ მისი მოვალეობა და
ნაკლები ზრუნვა დოქტორი მაკის, როგორც გულის ქირურგის პასუხისმგებლობაზე. არც კი ცდილობს
შეცვალოს თავისი დრო, რომ მოერგოს მის საქმეს. ასე რომ, მისი ხასიათი აჩვენებს ექიმებში მოქნილობის
საჭიროებას გონივრული რადიოთერაპიის განყოფილებაში დოქტორი მაკე ხვდება ქალბატონს, ქალბატონ
ჯუნს, რომელიც შეცვლის ექიმს დამოკიდებულება პაციენტების მიმართ. ის არის პაციენტი, რომელსაც
დიაგნოზი აქვს ტვინის კიბოს ბოლო ეტაპზე, რომელიც ცდილობს გაბედულად შეხვდი ცხოვრებას. ექიმი
ბევრად უკეთესად აფასებს ექიმების შეფერხებებსა და შეცდომებს გვიან დაუსვეს დიაგნოზი, თუმცა ექიმებს
ადრე დაუდგინეს. როდესაც იგი პირველად შეხვდება მას, მოგვითხრობს პაციენტი, რომელსაც ჰქონდა
ონკოლოგიური დაავადება, როგორც მას და მოგვიანებით გამოავლინა, რომ ასეთი პაციენტი არ არსებობდა,
რაც ქმნის იგი გარკვეულწილად გაბრაზდა და მოგვიანებით მას შეპირდა, რომ მას აღარასდროს მოუტყუებს ან
შეცდომაში შეჰყავს პაციენტი.

ფილმში ნაჩვენებია თუ რამდენად ბედნიერია ექიმი, როდესაც შეიტყობს, რომ სიმსივნე ლიმფამდე არ
გავრცელებულა კვანძები, მას სურს ამის აღნიშვნაც კი. შემდეგ მას უთხრეს, რომ საჭიროა სიმსივნის ამოკვეთა,
რადგან ეს არ არის რადიოთერაპიაზე რეაგირება და მისი განწყობა ნერვიულ პაციენტად იქცევა. ის განიცდის
უიმედო პაციენტის გრძნობები. მას ეშინია ხმის დაკარგვის. მას არ შეუძლია სწორად დაძინება და შეხვედრაზე
წასვლა ქალბატონი ჯუნი ღამითაც კი, რომელიც სინამდვილეში ემოციურია მისთვის. მეორე დღეს იგი ხედავს
მისი მეგობრის ქალბატონის ჯუნის გარდაცვალებას. მას სწყენია და შეეცდება მასთან ბოლო დროს იყოს
რამდენიმე წუთი ეს სიტუაციები ექიმს უფრო ადამიანურს ხდის. ასე რომ, მწერალი საუკეთესოდ ცდილობს
აჩვენოს რა საჭიროა პაციენტისთვის ექიმის გარდა, მისი უნარების გარდა, დოქტორ მაკის ხასიათის
გამოყენებით. დასასრულს ექიმი გადის ოპერაციას და გარკვეული დროით უნდა დარჩეს საკუთარ სახლში
ხმის გარდამავალი დაკარგვით. იქ ის ასევე განიცდის სირთულეებს, რომელსაც პაციენტი უნდა განიცდის
გამოჯანმრთელების პერიოდში. ის გამოჯანმრთელდება კარგი შედეგია, ის იძენს თავის ხმას, თუმცა ცოტათი
გახმაურდება. იგი საავადმყოფოს დაუბრუნდება ექიმთან იგივე უნარ-ჩვევებით და ცოდნით, მაგრამ
შეცვლილი დამოკიდებულებით პაციენტების მიმართ. ის უფრო ხდება ემოციურად ზრუნავს პაციენტებზე.
არა მხოლოდ ურჩევს, რომ ის თავის თანამშრომლებს ატარებს როგორც პაციენტებს და გაიაროს სხვადასხვა
გამოკვლევები თავად გრძნობენ გამოცდილებას, იწვევს მათი შეხედულების შეცვლასაც. ასე რომ, ფილმი
ძალიან კარგად ხაზს უსვამს როგორც ფიზიკური, ასევე ფსიქიკური ზრუნვის მნიშვნელობას პაციენტის
მიმართ, რა სახის თვისებებს უნდა ექვემდებარებოდეს ექიმი, რომ იყოს სამედიცინო პროფესია. ასევე
რამდენად მნიშვნელოვანია სამედიცინო ეთიკა პაციენტის უფლებების დასაცავად. ასე რომ, ეს არის
საინტერესო ფილმი, სადაც მწერალმა წარმატებას მიაღწია ხაზს უსვამს სამედიცინო ეთიკის ზოგიერთ
საკითხს, რამდენად რთულია ეს და სამედიცინო ეთიკაც ეხმარება დაიცვას როგორც ექიმის, ისე პაციენტის
ადამიანის უფლებები, ვიდრე ცოდნა და უნარები მედიცინაში.