DON CARLO'NUN SİR ALEX'İ ALT EDEN TAKTİKSEL PLANLARI -2007

AC Milan taraftarlarına kulüp tarihindeki en unutulmaz Avrupa gecelerini sorarsanız, 2007'de

San Siro'da Manchester United'a karşı oynanan maç kesinlikle ortaya çıkan bir maçtır.

Manchester United, San Siro'ya ilk maçta Old Trafford'da Ricardo Kaka'nın kahramanlıklarına
rağmen 3-2 öne geçmişti. Kaka ve Cristiano Ronaldo'da her birine karşı güçlerinin
zirvesindeki iki büyük takımı karşı karşıya getiren bir beraberlikti ve acımasız ve baskın bir
ikinci yarı görüntüsüyle galip gelen Milan'dı.

Aynı zamanda Sir Alex Ferguson'un Carlo Ancelotti ile karşı karşıya geldiği sığınaktaki oyunun
iki efsanesi arasındaki bir maçtı. Sir Alex ilk turu atmıştı, ancak Ancelotti San Siro'ya geri
dönmek için iki önemli deplasman golü attı.

İşte Milanisti'nin hala 'La Partita Perfetta' etiketli bir maçından bazı temel ilkelere bakan
oyunun taktiksel bir analizi...

Carlo'nun Noel ağacı

Andriy Shevchenko Chelsea'ye gittiğinde ve Manuel Rui Costa Benfica'ya gittiğinde,

Ancelotti'nin bazı taktiksel değişiklikler yapması gerekiyordu. Taktiksel olarak esnek bir koç
ve dünya standartlarında bir erkek yönetici olma ünüyle, taktiklerini bireylerin kendilerini
ifade etmelerine ve beceri setlerinde en iyisini ortaya çıkarmalarına izin verecek şekilde
tasarladı.

Yayıncının logosu AC MILANO

RESMI IÇERIK YÜKLENIYOR

Continue watching

Modern bir örnek, Real Madrid'in Şampiyonlar Ligi'ni tekrar kazanmasıyla bu sezon Vinicius
Jr. ve Karim Benzema'dan en iyi şekilde nasıl yararlandığıdır.

1
Ancelotti, ağaç benzeri şekli nedeniyle Noel ağacı olarak adlandırılan ünlü bir 4-3-2-1 sistemi
getirdi. Önde yalnız bir forvet ile bir orta saha üç ve iki iç forvet varken bir arka dörtlü seçti.

Resim

Ancelotti'nin başarmak istediği şey, Kaka'daki en iyi hücum oyuncularından biriyle birlikte o
noktada dünyanın en iyi orta saha oyuncularından bazılarına sahip olması nedeniyle merkezi
alanlarda hakimiyet kurmaktı.

Marek Jankulovski ve Massimo Oddo/Cafu ile Milan, genişlik sorunuyla ilgilenmek için
oyunculara sahipti. Bu sistemle karşılaşılan en büyük zorluklardan biri, oyuncuların genişlik
yaratmaya ve oyunu uzatmaya çalışmasıydı, bu da kolayca karşı karşıya gelme şansı olduğu
anlamına geliyordu. Bu, ortada Massimo Ambrosini ve Gennaro Gattuso şeklinde iki dinamik
varlıkla çözüldü.

İki yıldız

Ancelotti'nin takımını nasıl kurduğuna dair temel bir anlayışla, Milan'ın United'a karşı nasıl
oynadığına bir göz atalım.

Kaka'nın rolü: Brezilyalı takımın yıldızıydı. Ancelotti tarafından kendisine dolaşım lisansı
verilen çizgi arasında boşluk cepleri bulma yeteneğinin yanı sıra patlayıcı dribling yapan bir
oyuncuydu.

Resim

Kaka'nın kendisini sahanın ortasına veya sağ yarı alanlara doğru konumlandırdığını ve bu
örnekte olduğu gibi Vidic'te dribling yaptığını sık sık görebilirsiniz. Ayrıca, topu geri
kazandıktan sonra takımına kontra ataklar için her zaman bir pas seçeneği olarak mevcuttu.

2
Cristiano Ronaldo: Rakip tarafta United'ın yükselen yıldızı Cristiano Ronaldo vardı. Çıkış
sezonu olarak etiketlenebilecek olan sezonda Ronaldo, Sir Alex'in kozuydu. Başlangıçta 1'e
1'lerde Oddo'yu ele geçirmeye çalışmak için tamamen sol kanat oyuncusu olarak başladı.

Resim

Ona yardım etmek için Ferguson idareli bir şekilde Heinze'nin sol kanattan aşağı doğru
hücum eden sayıları güçlendirmek için Ronaldo'yu desteklemek için yukarı itmesine izin
verdi.

Resim

İlk yarı

Milan'ın özellikle Manchester United karşısında ve o sezonki başarısının reçetesi, yetenekli

ve çalışkan orta sahalarıydı. Pioli'nin Milan'ında şu anda sahip olduğumuzun aksine,
Ancelotti'nin orta sahası yaklaşım oyunlarının ve şans yaratmalarının çekirdeğiydi.

Sıradan bir gözlemciye göre Andrea Pirlo bir savunmacıydı, ancak tanıdık olanlar için bir
Regista, savunmanın önünde oturan ve derinlerden saldırılar yaratan bir oyun kurucuydu.
Pirlo, eşsiz pas yeteneğiyle, topları ileri bombalayabilen ve topu geçebilen hücum eden tam
sırtlara çevirebiliyordu.

Gattuso ve Ambrosini mezzalaların ya da yarı kanat oyuncularının isimleriydi. Onlar tarafın

motoruydu: etrafta koştular, orta bölgeleri savundular, sayaçları engellediler, oyunun
kurulmasına yardımcı oldular ve Pirlo'yu doğal oyununu oynamasına izin vermek için
korudular.

Son sezonuna kadar mezzala olarak oynayan Seedorf, iç forvet olarak dönüştürüldü.
Hollandalı, yüksek çalışma oranı ve çok fazla güçle birleştirilen teknik mükemmelliğe sahip
olduğu için eşsiz bir oyuncuydu.

3
Arrigo Sacchi'nin kendisinden başka kimsenin öğrencisi olmayan Ancelotti, sabit bir
pozisyondan ziyade bölgesel ilkeler doğrultusunda hareket eden bu dört orta saha
oyuncusuna özgürlük vermişti.

Milan'ın ne zaman yavaş yavaş ataklarını inşa etmesi gerekse, orta saha oyuncularından biri
orta saha oyuncularının arasına girip topu topluyordu. Bu örnekte konumsal bir anahtar
görebiliriz.

Gattuso derme çatma bir Regista, Seedorf Mezzala (LM) ve Pirlo ofansif orta saha oyuncusu
olarak oynuyor.

Resim

Seedorf, Ambrosini ve Pirlo'nun ilerlemesine ve hücuma katılmasına izin vermek için defansif
bir orta saha oyuncusu olarak Gattuso ile geri oturduğunda bir başka pozisyonel değişim
görüldü. Bu şekilde Milan'ın kontra ataklara karşı korunmanın bir yolu vardı, ancak United'ın
kutusunda kararlı oyunculara sahipti.

Resim

Bir noktada, dört oyuncunun da en uzak forvet Gattuso ile aynı bölgeyi işgal ettiğini
görebiliyordunuz.

Resim

Inzaghi'nin rolü: Pippo genellikle kutunun içindeki golleriyle hatırlanır, çünkü Sir Alex bir
zamanlar esprili bir şekilde ofsaytta doğduğunu iddia etti. Ancak, Inzaghi bir avcıdan çok
daha fazlasıydı.

Yalın bir çerçeveyle topu tutmada en iyisi değildi, ancak defans oyuncularına baskı ve işgal
konusunda yardımcı oldu ve Kaka'ya alan yaratmak için onları uzaklaştırdı. Ayrıca kutunun
içindeki tüm haçlar için hedef adam olarak hareket etti.

4
Milano'nun ilk golü: Savunması çok zor olan bir şey öngörülemeyen orta saha koşularıdır.
Seedorf'u işaretleyen Fletcher, geç koşusunu fark etti ve onu takip etti. Kaka'yı işaretleyen
Vidic, konsantrasyonunu bozdu ve Seedorf'u takip etti. Seedorf'un işten çıkarılması, işaretsiz
bir Kaka tarafından iyi bir şekilde tamamlandı.

Ronaldo'yu boğmak: Ancelotti, Cristiano'nun tehdidini haklı olarak kabul etti, bu yüzden
Oddo ile 1'e 1 yapmasına asla izin vermedi. Dinamik Gattuso veya Ambrosini – o kanatta
kimin olduğuna bağlı olarak – Oddo ile takım olacak ve Cristiano'da 2'ye 1 oynayarak onu
kanatta güçsüz hale getirecekti.

United'ın oluşumu: 4-2-3-1 oynayan United, Van Der Sar'dan forvetlerine üç dört pasla
geçmeye çalışırken hızlı dikey futbol oynamaya çalıştı. Carrick, Scholes'un 10 numaralı
pozisyonundan düşüp alan yaratmaya çalışmasıyla derin yatan oyun kurucuları olarak
oturacaktı.

Sahte bir dokuz olarak oynayan Wayne Rooney, Ronaldo veya Giggs'ten birinin içeri girip
haçlarla karşılaşmasına izin vermek için içeri girecekti. Dikeyleşmeleri de sayaçlar üzerinde
büyük bir tehdit oluşturuyordu. 2-3 pasla United son üçüncülüğüne girebildi ve böyle bir
şans United için hedefe bir şut çekti.

Resim

Full-back'ler açısından, Sir Alex, John O'Shea veya Heinze'den birinin saldırmasına izin verdi,
ancak her ikisi de arkada katı bir üçlü tutmadı.

Milano'dan presleme: Tabii ki bu 2007'ydi ve pres, Klopp veya Pep Guardiola'nın şu anda
kullandığı kadar yoğun değildi, ancak Ancelotti, United'ın savunmacıları topa sahip
olduğunda forvet ve orta saha oyuncularına adam işareti koydu.

5
United'ın oyuncuları topu temas çizgisine doğru tuttuğunda, Milan kenarlara doğru daha
fazla oyuncu alır ve oyun alanını azaltmaya çalışırdı.

Resim

Milan'ın ikinci golü Inzaghi ve Pirlo'nun akıllı presleri sonucu geldi. Vidic'e Inzaghi ve Pirlo'ya
Heinze'ye baskı yaptı. Vidic topu dışarı atmaya çalıştı, kayarak topu uzaklaştırdı ve top kötü
temizlenmiş çaprazdan atılan Pirlo'ya düştü.

İkinci yarı

Fergie'nin değişimi: Devre arasına 2-0 mağlup olan Ferguson, planını değiştirmek zorunda
kaldı. Temkinli yaklaşımı geri tepti ve geri dönüş yapmak için iki gol atması gerekiyordu.

Scholes'un Mezzala olarak oynadığı 4-3-3'e geçti (rahat pozisyonu) ve Giggs, Ronaldo'ya
serbest bir rol verilerek sola geçti.

Resim

Carrick hala derinlerde yatan oyun kurucu olarak oynarken, Fletcher geniş sağda oynadı ve
John O'Shea'ya, özellikle Ronaldo merkeze sürüklendiğinde veya sağda oynadığında, ileri
gitme ve Fletcher ile birleşme özgürlüğü verildi. Kısacası, United erkekleri ileriye doğru
itmeye başladı.

Resim

Ancelotti'nin tuzağı: İki gollü bir liderliğe sahip olan Milan, durumu yönetmek istedi.
Ancelotti bir kez daha takımının güçlü yanlarına oynamak istedi.

6
Orta blok adı verilen bir sistem kurdu, bu da takımın sahanın orta yarısında yatay ve dikey
olarak kompakt olmaya çalıştıkları bir yapı düzenleyeceği yerdir. İşte bir örnek.

Resim

Bunun yararı, rakip takımı hücuma davet etmesi, böylece rakip savunmacılar ile orta saha /
forvetleri arasında boşluk yaratmasıdır.

Rakip hücum başarısız olursa, orta blokta oynayan takım, savunma hattı ile orta saha hattı
arasında oynaması istenen forvetlerini kolayca bulabilir.

United'ın gol atması ve dolayısıyla hücum etmesi gerektiğini bilen Ancelotti, Ferguson'un
adamlarının onlara saldırmasına izin veren bir orta blok kurdu. Kaka ve Inzaghi/Gilardino'yu
United'ın savunma ve orta saha hattının arasına yerleştirdi. Etki anında oldu.

Geri tepmiş Gambit: Sir Alex'ten geri tepme yapan son hamle Luis Saha'nın yerine
geçmesiydi. Rooney'nin sahte bir 9 olarak oynaması ve Ronaldo-Giggs'in etkisiz hale
getirilmesiyle, United'ın haçları için hedef adam olabilecek uygun bir 9 numarası olan Saha'yı
getirdi.

Sağ bek John O'Shea için getirildi. United, 2 uygun merkez bek ve hücumu desteklemek için
daha fazla oynayan bir tam bek indirdi.

Milan, bir geçiş anında Wes Brown'u Seedorf ile başa çıkmak için görevden aldı. Heinze'nin
zamanında geri dönememesi ve Vidic'in Kaka'yı işgal etmesiyle Ambrosini'nin dikey topu
Gilardino'yu buldu ve beraberliği iyi bir şekilde bitirdi.

Son

Bu, Milan'ın son büyük takımlarından biriydi ve oyuncu olarak bir Milan efsanesi olan
Ancelotti, teknik direktör olarak da yıllar içinde gerçekten harika bir taraf inşa etmişti.

7
Yıldız forveti Shevchenko'yu kaybetmesine ve yerine geçmemesine rağmen, Don Carlo
taktiksel esnekliğini gösterdi. Milan taraftarları için Atina ve 'Yedi Cennet'ten önceki oyun
olarak hatırlanacak. İnsan Rossoneri'nin şu anda böyle bir başarıyı başarmak için ne kadar
uzak olduğunu merak ediyor.