შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.

ge 1

(ტრაგედია 2 მოქმედებად)

მოქმედი პირნი:

ესტრაგონი (გოგო)[1] პოცო

ვლადიმირი (დიდი) ბიჭი
ლაკი

პირველი მოქმედება

სოფლის გზა. ხე.

ესტრაგონი მიწაზე ზის და ცდილობს გაიძროს
ფეხსაცმელი, წვალობს, ხვნეშის, ძალაგამოცლილი შეჩერდება.
დაუშვებს ხელებს, სულს იბრუნებს, ისევ ეჭიდება. შემდეგ
ყველაფერი ეს მეორდება.
შემოდის ვლადიმირი.
ესტრაგონი (ისევ დაუშვებს ხელებს). თუ გინდა, თავი მოიკალი...
არაფერი გამოვა.
ვლადიმირი (მოკლე, სწრაფი, ბაკუნა ნაბიჯებით უახლოვდება,
ფეხებს გაჩაჩხავს და დგება). მეც მაგ ჭკუაზე ვდგები: მთელი
სიცოცხლე იხტიბარს არ ვიტეხდი, საკუთარ თავს ჩავჩიჩინებდი,
ვლადიმირ, გონი მოიხმარე, ათასი ხერხია, ყველა ხომ არ გიცდია-
მეთქი, და ისევ ვიბრძოდი... თავს არ ვიზოგავდი. (დაფიქრდება,

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 2

იხსენებს, როგორ არ იზოგავდა თავს, ესტრაგონს.) მაშ, შენ ისევ აქა ვლადიმირი. (ნაღვლიანად). მარტო ერთი კაცი ვერაფერს გახდება.
ხარ. (პაუზა. გამხნევებული.) მეორე მხრივ კი, ვფიქრობ, რაღა დროს
ესტრაგონი. ეგრე გგონია? ახლა ჩემი სულით დაცემაა-მეთქი, ამაზე ადრევე უნდა მეფიქრა,
ვლადიმირი. რა კარგია, რომ დაბრუნდი; მე კი ვფიქრობდი, სულ 1900 წელს, როცა სამყარო ახალგაზრდა იყო.
წავიდა-მეთქი. ესტრაგონი. რა სისულელეს ჩმახავ, მაგას ისა სჯობს. მომეხმარო და
ესტრაგონი. მეც ეგრე ვფიქრობდი. გამახდევინო ეს ოხერი.
ვლადიმირი. და აი, ბოლოს მაინც ერთად ვართ, აღგვენიშნა მაინც ვლადიმირი. მე და შენ ხელი ხელს ჩავკიდებდით და ეიფელის
რამენაირად... (ფიქრობს.) მოდი, ერთი გადაგეხვევი... კოშკიდან პირველები გადმოვხტებოდით. მაშინ ჯერ კიდევ
ესტრაგონი. (გაღიზიანებული). ერთი შენცა! რიგიანი ხალხი ვიყავით... ახლა უკვე გვიანაა. ახლა იმ სიმაღლეზე
ვლადიმირი. (განაწყენებული, ცივად). ნება მიბოძეთ შევიტყო, აღარც კი აგვიშვებენ. (ესტრაგონი წვალობს წაიძროს ფეხსაცმელი.)
თქვენმა ბრწყინვალებამ ღამე სად გაატარა. რას აკეთებ?
ესტრაგონი. ხრამში. ესტრაგონი. ფეხზე ვიხდი, რა გაგიკვირდა, შენ არასოდეს
ვლადიმირი. (გაოცებული) ხრამში? სად ხრამში? გაგიხდია?
ესტრაგონი. (არც ინძრევა). იქ, ხრამში. ვლადიმირი. ფეხსაცმელს იხდიან ყოველდღე. გული გამიწყალა
ვლადიმირი. არავის მიუბეგვიხარ? სულ ამის ჩიჩინმა. რატომ არ მიჯერებ?
ესტრაგონი. მცემეს, რა თქმა უნდა, როგორ გადავრჩებოდი. ესტრაგონი. (საცოდავად). მომეშველე.
ვლადიმირი. ისევ ისინი იყვნენ? ვლადიმირი. რა, გტკივა?
ესტრაგონი. ისევ ისინი? რა ვიცი! ესტრაგონი. გტკივაო, გესმით? მეკითხება კიდეც.
ვლადიმირი. როგორც კი წარმოვიდგენ... რა დღე დაგადგებოდა ვლადიმირი. (აღშფოთებით). თითქოს მარტო შენ იტანჯებოდე
მთელი ეს წლები... უჩემოდ... ძვლების გროვად იქცეოდი, ეჭვი არ ამქვეყნად. რა თქმა უნდა, მე რა ანგარიშში ჩასათვლელი ვარ, ერთი
შეგეპაროს. მაჩვენა, ჩემს ადგილზე როგორ მოიქცეოდი, რა ჰანგზე იმღერებდი.
ესტრაგონი. (გაცხარებით). მერე რა?.. ესტრაგონი. შენ რა, შენც გტკივა?
ვლადიმირი. გტკივაო? კიდეც რომ მეკითხება...

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 3

ესტრაგონი. (სალოკ თითს მიაშვერს). მაგრამ ეგ მაინც ვერაფერი ესტრაგონი. არაფერი.

მიზეზია, რომ შარვალგახსნილმა იარო. ვლადიმირი. მაჩვენე.
ვლადიმირი. მართალი ხარ. (დაიხედავს, შარვალს იკრავს.) ესტრაგონი. არაფერია საჩვენებელი.
წვრილმანებს არასოდეს არ უნდა წაუყრუო. ვლადიმირი. აბა სცადე, იქნებ ისევ ჩაიცვა.
ესტრაგონი. აბა, რა გითხრა, ყველაფერს ბოლო წუთისათვის ესტრაგონი. (გულმოდგინედ ისინჯავს ფეხს). ცოტა ნიავმა
გადადებ ხოლმე. დაუაროს.
ვლადიმირი. (ოცნებობს). ბოლო, უკანასკნელი წუთისათვის, - ვლადიმირი. აი ესეც ადამიანი, მთელი თავისი სიგრძე-სიგანით:
„ვიცი, იქნება შესანიშნავი, მაგრამ ახდება ძალიან გვიან“... ეს ვინა ფეხი სტკივა, ჯავრს კი ფეხსაცმელზე იყრის. (ისევ მოიხდის ქუდს,
თქვა? ჩაჰყურებს, ისევ შიგ იქექება, ხელს ურტყამს, ბერტყავს, სულს
ესტრაგონი. ეჰ, არ გინდა მომეხმარო? უბერავს, ისევ იხურავს). ეს უკვე მაშინებს კიდეც.
ვლადიმირი. ზოგჯერ მეჩვენება, აი ის წუთიც მიახლოვდება- (დუმან. ვლადიმირი ფიქრებში ჩაძირულა. ესტრაგონი
მეთქი და მაშინ როგორღაც უცნაურად ვგრძნობ თავს. (ქუდს ფეხს აქანებს, თითებს ამოძრავებს, რომ ჰაერმა დაუაროს.) იმ
მოიხდის, ჩახედავს, აფათურებს შიგ ხელს, ბერტყავს და ისევ ავაზაკებიდან ერთი გადარჩა. (პაუზა.) მაინც გვარიანი პროცენტია.
იხურავს.) როგორ გითხრა, თითქოს გულზე მოგეშვაო და თანაც... (პაუზა.) გოგო!
(სიტყვებს ეძებს) შეძრწუნებული ხარ. (პათოსით.) შეძრ-წუ- ესტრაგონი. რა გინდა?
ნებული. (ისევ მოიხდის ქუდს, ჩაჰყურებს.) საოცარია. (თითქოს ვლადიმირი. რა იქნება, რომ მოვინანიოთ?
ქუდში რაღაც ჩარჩენიათ, ისევ იყურება შიგ, იხურავს.) რას იზამ! ესტრაგონი. რა?
(ესტრაგონი არაადამიანური დაძაბვით, როგორც იქნა, ვლადიმირი. როგორ გითხრა... (დაფიქრდება.) ჩვენ დიდი ახსნა-
იძრობს ფეხსაცმელს, იყურება შიგ, ხელს ჩაყოფს, გადმოაბრუნებს, განმარტებაც არ დაგვჭირდება.
მერე მზერა მიწაზე გადააქვს, ხომ არაფერი გადმოვარდაო, ესტრაგონი. ა, ის, რომ გავჩნდით ამქვეყნად?
ვერაფერს პოულობს, ისევ ყოფს ხელს ფეხსაცმელში და უაზროდ (ვლადიმირი ახარხარდება, მაგრამ წამსვე ხელს მუცლის
იცქირება სივრცეში). ქვემოთ იტაცებს, სახე ემანჭება, სიცილს იოკებს.)
ვლადიმირი. აბა, რა გაქვს ფეხზე? ვლადიმირი. კაცს ვეღარც კი გაგიცინია.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 4

ესტრაგონი. ოჰ, ოჰ, საშინელი დანაკლისია. ვლადიმირი. დრო ასე უფრო მალე გავა. ორი ქურდი მაცხოვართან
ვლადიმირი. მხოლოდ ღიმილი, მხოლოდ! (უეცრად ღიმილისაგან ერთად გააკრეს ჯვარზე.
პირი ყურებამდე ეჭიმება. თითქოს ნიღაბი გადაეკრაო, ღიმილი ესტრაგონი. ვისთან ერთად?
რამდენიმე წამით შერჩება სახეზე, მერე მოულოდნელად უქრება.) ვლადიმირი. მაცხოვართან ერთად. ორი ავაზაკი... ერთი, როგორც
ეს ერთი და იგივე არაა. რას იზამ. (პაუზა.) გოგო. წერილში ამბობენ, გადაურჩა, მეორე კი... (ეძებს „გადაურჩას“
ესტრაგონი. (გაღიზიანებული). კიდევ რაღა გინდა? საწინააღმდეგო სიტყვას.) შეაჩვენეს.
ვლადიმირი. ბიბლია წაკითხული გაქვს? ესტრაგონი. რას გადაურჩა?
ესტრაგონი. ბიბლია?.. (ფიქრობს.) გადამიშლია ოდესღაც. ვლადიმირი. ჯოჯოხეთს.
ვლადიმირი. უღვთოთა სკოლაში? ესტრაგონი. მე წავალ... (არ იძვრის.)
ესტრაგონი. არ ვიცი ახლა, უღვთოთა იყო, თუ მორწმუნეთა. ვლადიმირი. მაგრამ... (პაუზა.) როგორღა გამოდის, რომ... იმედი
ვლადიმირი. სახარება... სახარება თუ გახსოვს? მაქვს თავს არ გაბეზრებ...
ესტრაგონი. მე მახსოვს წმინდა მიწის რუკები... ფერადი, ძალიან ესტრაგონი. არ გისმენ.
ლამაზი; მკვდარი ზღვა იყო ღია ცისფერი. ვუყურებდი და - ვლადიმირი. მაშ, როგორღა გამოდის, რომ ოთხი მახარობლიდან
მწყუროდა, და მე ვამბობდი: აი, სად გავატარებთ-მეთქი მხოლოდ ერთი ყვება ასე ამ ამბავს, ოთხივენი ხომ იქ იქნებოდნენ,
თაფლობის თვეს, ზღვაზე, ბედნიერები. ან ახლომახლო მაინც. და მარტო ერთი კი ყვება, ერთი ავაზაკი
ვლადიმირი. შენ პოეტი უნდა ყოფილიყავი. გადარჩაო. (პაუზა.) ჰოდა, მისმინე, გოგო.
ესტრაგონი. ვიყავი კიდეც. (თავის დაკონკილ ტანსაცმელზე ესტრაგონი. გისმენ.
მიუთითებს). არ მემჩნევა? (დუმილი.) ვლადიმირი. ოთხიდან ერთი აგრე ყვება. დანარჩენი სამიდან ორი
ვლადიმირი. ჰო, რას ვამბობდი წეღან? ფეხი როგორა გაქვს? საერთოდ არაფერს ამბობს ავაზაკებზე, მესამე კი ამბობს, იმას
ესტრაგონი. თვალთვალ სივდება. ორივე ლანძღავდაო.
ვლადიმირი. ჰო, იმ ორ ყაჩაღზე ვყვებოდი. გახსოვს ეს ამბავი? ესტრაგონი. ვის იმასო?
ესტრაგონი. არა. ვლადიმირი. რაზე მეკითხები?
ესტრაგონი. გამაგებინე, რას ამბობ. (პაუზა.) ვის ლანძღავდნენ?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 5

ვლადიმირი. მაცხოვარს. (გაჭირვებით დგება, კოჭლობით მიემართება მარცხნივ,

ესტრაგონი. რატომ? გასასვლელისაკენ. შეჩერდება, თავალს ხელით იჩრდილავს, შორს
ვლადიმირი. იმიტომ, რომ ისინი არ დაიხსნა. გაიხედავს, სცენას გადაჭრის და მარჯვნივ წავა, შორს გასცქერის.
ესტრაგონი. ჯოჯოხეთისაგან? ვლადიმირი თვალს არ აცილებს, მერე მიდის, იღებს მის
ვლადიმირი. რა დაგემართა! სიკვდილისაგან. ფეხსაცმელს, ჩაჰყურებს შიგ და სასწრაფოდ აგდებს ძირს).
ესტრაგონი. ეგრე მომეჩვენა, თითქოს შენა თქვი, ჯოჯოხეთისაგანო.
ვლადიმირი. სიკვდილისაგან, სიკვდილისაგან. ვლადიმირი. ფუჰ! (იფურთხება.)
ესტრაგონი. მერედა, რაო? (ესტრაგონი ბრუნდება და ხალხისაკენ ზურგშექცევით შუა
ვლადიმირი. ჰოდა, ეს ნიშნავს, რომ ორივე ჯოჯოხეთური სცენაზე ჩერდება).
წამებისათვის იყო განწირული. ესტრაგონი. წარმტაცი ადგილია. (ბრუნდება, რამპასთან ჩერდება,
ესტრაგონი. ისე, რომ ვთქვათ, რატომაც არა. მაყურებლისაკენ იხედება.) გადასარევი ხედია. (ვლადიმირს.)
ვლადიმირი. მაგრამ მერე მახარობელი რომ ამბობს, მხოლოდ ერთი წავიდეთ აქედან.
ავაზაკი გადაურჩაო. ვლადიმირი. ვერ წავალთ.
ესტრაგონი. მერე რა, ერთმა დაინახა ასე, მეორემ დაინახა ისე. ესტრაგონი. რატომ?
მორჩა და გათავდა. შენ რა გაწუხებს? ვლადიმირი. გოდოს არ ველოდებით?
ვლადიმირი. კი მაგრამ, განა ოთხივენი იქ არ იყვნენ? გადარჩენილ ესტრაგონი. ჰო, მართლა. (პაუზა.) ისე, დარწმუნებული ხარ, რომ აქ
ავაზაკზე კი მარტო ერთი ლაპარაკობს, რაღა მას დავუჯერო და არა უნდა იყოს?
იმ დანარჩენებს? ვლადიმირი. რა?
ესტრაგონი. მერე ვინ უჯერებს? ესტრაგონი. რომ აქ უნდა ველოდოთ?
ვლადიმირი. ყველა. ყველამ ეს ვერსია იცის მხოლოდ. ვლადიმირი. ეგრე თქვა, ხესთანო და... (უყურებს ხეს.) აქ სადმე
ესტრაგონი. ადამიანები ბრიყვები არიან. კიდევ ამჩნევ ხეს?
ესტრაგონი. რა ხეა ეს.
ვლადიმირი. რა ვიცი, ტირიფი უნდა იყოს.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 6

ესტრაგონი. მაშ, ფოთლები რატომ არ აქვს? ვლადიმირი. რას გეტყვი, იცი... (გულმოსული.) შენი გადამკიდე
ვლადიმირი. გაუხმა ალბათ. ყველაფერში დაეჭვებული ვიქნები.
ესტრაგონი. მეტს აღარ იტირებს. ესტრაგონი. მგონი, უკვე ვიყავით აქ გუშინ.
ვლადიმირი. ან იქნებ წლის სხვა დროა. ვლადიმირი. (ათვალიერებს ირგვლივ). ადგილი გეცნო?
ესტრაგონი. ჩემი აზრით, ეს ბუჩქნარი უნდა იყოს. ესტრაგონი. მე ეგ არ მითქვამს.
ვლადიმირი. ბუჩქი. ვლადიმირი. მაშ რა გითქვამს?
ესტრაგონი. ბუჩქნარი. ესტრაგონი. რაც მითქვამს, ერთი მეორეს არ უშლის.
ვლადიმირი. მაინც რის თქმა გინდა, სხვაგან მოვედით? ვლადიმირი. და მაინც... ეს ხე... (ხალხისკენ მიბრუნდება.) ეს
ესტრაგონი. აქამდე მოვიდოდა. ჭაობია.
ვლადიმირი. დანამდვილებით არ უთქვამს, მოვალო. ესტრაგონი. დარწმუნეული ხარ, რომ ამ საღამოსაა?
ესტრაგონი. რომ არ მოვიდეს? ვლადიმირი. რა?
ვლადიმირი. მაშინ ხვალ მოვალთ. ესტრაგონი. რომ ამ საღამოს უნდა ველოდოთ.
ესტრაგონი. მერე, ალბათ, ზეგ. ვლადიმირი. შაბათსო, ეგრე თქვა. (პაუზა.) მგონი.
ვლადიმირი. შესაძლოა. ესტრაგონი. მგონი! (ცბიერად.) სამსახურის მერეო?
ესტრაგონი. და ასე შემდეგ. ვლადიმირი. ალბათ ჩავიწერდი, ვნახავ. (ჯიბეში იქექება,
ვლადიმირი. ეს იმას ნიშნავს, რომ... ათასნაირი ნაგვით აქვს გამოტენილი.)
ესტრაგონი. ჯერჯერობით არ მოვა. ესტრაგონი. (ცბიერად.) მაინც, რომელ შაბათსო. ან შაბათი კია
ვლადიმირი. დაუნდობელი ხარ. დღეს? იქნებ კვირაა? (პაუზა.) ან ორშაბათი. (პაუზა.) ან პარასკევი.
ესტრაგონი. გუშინ უკვე ვიყავით აქ? ვლადიმირი. (გამწარებული აქეთ-იქით იყურება, თითქოს სადღაც
ვლადიმირი. ეს კი ნამდვილად გეშლება, არა ვყოფილვართ. პეიზაჟს აწერიაო დღე და რიცხვი). შეუძლებელია!
ესტრაგონი. გუშინ რაღას ვაკეთებდით? ესტრაგონი. თუ ხუთშაბათია?
ვლადიმირი. რას ვაკეთებდით გუშინ? ვლადიმირი. რა ვქნათ?
ესტრაგონი. ჰო.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 7

ესტრაგონი. გუშინ თუ ის უკვე იყო აქ და ვერ გვნახა, ვლადიმირი. იდუმალი, დაე, ისევ იდუმალად დარჩეს. ხომ იცი,
დარწმუნებული უნდა ბრძანდებოდე, დღეს აღარ მოვა. ვერ ვუძლებ მაგეებს.
ვლადიმირი. მაგრამ შენ ხომ ამბობ, აქ გუშინ ვიყავითო. ესტრაგონი. (ცივად). ზოგჯერ ჩემს თავს ვეკითხები, ხომ არ
ესტრაგონი. იქნებ ვცდებოდე. (პაუზა.) მოდი, ჩუმად ვიყოთ აჯობებდა, ჩვენ-ჩვენი გზით წავსულიყავით-მეთქი?
ერთხანს. ვლადიმირი. შორს კი წახვიდოდი.
ვლადიმირი. (ჩავარდნილი ხმით.) კარგი. ესტრაგონი. და ძალიანაც საწყენი იქნებოდა. (პაუზა.) მითხარი,
(ესტრაგონი მიწაზე ჯდება. აღგზნებული ვლადიმირი დიდი, ხომ ძალიან საწყენი იქნებოდა? (პაუზა.) განსაკუთრებით,
ბოლთასა სცემს, დროდადრო ჩერდება, სადღაც შორს იყურება, როცა წარმოიდგენ, რა საოცნებო გზაა და რა დიდსულოვანი
ჰორიზონტს გასცქერის. ესტრაგონს ჩაეძინება. ვლადიმირი მგზავრები დაბრძანდებიან. (პაუზა, ალერსიანად.) განა მართალს
ესტრაგონს გვერდით დაუდგება.) გოგო! გოგო! გოგო! (ესტრაგონი არ ვამბობ, დიდი?
წამსვე იღვიძებს). ვლადიმირი. დამშვიდდი.
ესტრაგონი. (ფხიზლდება, სინამდვილეს უბრუნდება. თავისი ესტრაგონი. (აღგზნებული). დამშვიდდი... დამშვიდდი... (თითქოს
მდგომარეობის მთელ სიმძიმეს გრძნობს.) მეძინა. (საყვედურით.) ოცნებობსო.) ინგლისელები ლაპარაკობენ câââm[2]... ისინი მუდამ
რატომ არასოდეს არ მაძინებ? câââms[3] არიან. იცი შენ ის ანეკდოტი, ინგლისელი რომ ბორდელში
ვლადიმირი. ისეთი სიმარტოვე ვიგრძენი... მოხვდება?
ესტრაგონი. სიზმარი ვნახე. ვლადიმირი. ვიცი.
ვლადიმირი. არ მიამბო. ესტრაგონი. მომიყევი.
ესტრაგონი. მესიზმრა, ვითომ... ვლადიმირი. თავი დამანებე.
ვლადიმირი. ნუ მიყვები... ესტრაგონი. ერთმა ინგლისელმა ზედმეტი გადაჰკრა და
ესტრაგონი. (მკლავს შლის და თითქოს მთელ ქვეყნიერებაზე ბორდელისაკენ გასწია. ბორდელის მეპატრონე ეკითხება, როგორი
მიუთითებს). ქალი გინდა - შავგვრემანი, ქერა თუ წითურიო. დანარჩენი შენ
აბა, მარტო ეს გეყოფა? (პაუზა.) ვერაფერი თავაზიანობაა. გააგრძელე.
შენ თუ არა, სხვას ვის გავანდო ჩემი იდუმალი კოშმარები. ვლადიმირი. მომეშვი! (ვლადიმირი სასწრაფოდ მიდის.)

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 8

(ესტრაგონი წამოდგება, უკან მიჰყვება, მერე ჩერდება და ესტრაგონი. მოდი, თავი ჩამოვიხრჩოთ. (ვლადიმირი რაღაცას
გაჰყურებს მიმავალ ვლადიმირს. ისეთი გამომეტყველება აქვს, უჩურჩულებს ესტრაგონს. ესტრაგონი ძალზე აღელვებულია.)
თითქოს კრივის გულშემატკივარია და მოასპარეზეს აქეზებსო. ვლადიმირი. რა თქმა უნდა, თავისთვად ცხადია. იმ ადგილზე კი,
ვლადიმირი ბრუნდება, ესტრაგონს გვერდით ჩაუვლის და სადაც ის დაეცა, მანდრაგორები ამოვიდა. იმიტომაც ასე
თავდახრილი მიდის სცენაზე. ესტრაგონი ნაბიჯს გადადგამს ადამიანური ხმით ყვირიან ხოლმე მანდრაგორები, როცა მათ
მისკენ, შეჩერდება.) თხრიან. შენ ეს არ იცოდი?
ესტრაგონი. (ალერსიანად.) რამე უნდა გეთქვა ჩემთვის? ესტრაგონი. მოდი, ახლავე ჩამოვიხრჩოთ თავი.
(ხმას არ სცემს. ესტრაგონი კიდევ ერთი ნაბიჯით ვლადიმირი. ტოტზე? (უახლოვდება ხეს, ათვალიერებს.) ვითომ
უახლოვდება...) რაღაცის თქმას აპირებდი? დიდი! გაგვიძლებს?
ვლადიმირი. (კვლავ ზურგშექცევით დგას). არაფრის თქმას არ ესტრაგონი. ვცადოთ.
ვაპირებდი. ვლადიმირი. მიდი, აბა, სცადე.
ესტრაგონი. (კიდევ ერთ ნაბიჯს გადადგამს). მიბრაზდები? ესტრაგონი. ჯერ შენ სცადე.
მაპატიე. (სიჩუმე. კიდევ ერთ ნაბიჯს გადადგამს... ხელს მხარზე ვლადიმირი. პირველად შენ.
ჩამოადებს.) კარგი ახლა, გეყოფა, დიდი. (სიჩუმე.) მომეცი ხელი. ესტრაგონი. რატომ მე?
(ვლადიმირი შემობრუნდება.) მაკოცე. (ვლადიმირს გული ვლადიმირი. ჩემზე უფრო მსუქანი ხარ.
მოულბება. გადაეხვევიან ერთმანეთს. ესტრაგონი უკან დაიწევს.) ესტრაგონი. საქმეც ეგ არის.
რა ნივრის სუნი აგდის! ვლადიმირი. არ მესმის.
ვლადიმირი. ნიორი თირკმელებს რგებს. (დუმილი. ესტრაგონი ესტრაგონი. სცადე მაინც, იქნებ გაიგო. (ვლადიმირი ცდილობს
ყურადღებით ათვალიერებს ხეს.) რა ვქნათ ახლა, როგორ გაიგოს, ჩაფიქრდება.)
მოვიქცეთ? ვლადიმირი. (კატეგორიულად.) არ მესმის.
ესტრაგონი. დაველოდოთ. ესტრაგონი. ახლავე აგიხსნი. (ფიქრობს.) როგორ გითხრა, ტოტი,
ვლადიმირი. და სანამ ველოდებით? გესმის... ტოტი... (გაღიზიანებული.) ცოტა ტვინი განძრიე!..
ვლადიმირი. მე შენი იმედი მაქვს, გამაგებინებს-მეთქი.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 9

ესტრაგონი. (წვალობს როგორმე გამოთქვას აზრი.) გოგო მჩატეა - ვლადიმირი. იქ არ იყავი, რაც ვთხოვეთ?
ტოტი არ მოტყდება. გოგო მოკვდა. დიდი მძიმეა - ტოტი ესტრაგონი. მე ერთ ყურში შევუშვი და მეორეში გავატარე.
მოტყდება... დიდი - მარტოა. (პაუზა.) მაშინ, როცა... (არჩევს ვლადიმირი. როგორ გითხრა, ისეთი კონკრეტული არაფერი
სიტყვებს.) ყოფილა.
ვლადიმირი. ეგ კი ვეღარ ვიფიქრე. ესტრაგონი. მუდარის მსგავსი იქნებოდა რამე.
ესტრაგონი. (პოულობს სათქმელს.) ვისაც შეუძლია ბევრი, იმას ვლადიმირი. მაგდაგვარი.
ცოტაც შეუძლია. ესტრაგონი. გაურკვეველი თხოვნა?
ვლადიმირი. განა მე შენზე მძიმე ვარ? ვლადიმირი. დაახლოებით.
ესტრაგონი. შენ თვითონ ეგრე თქვი. მე რა ვიცი. ჰოდა, შანსები ესტრაგონი. მერე იმან რა გვიპასუხა?
თანაბარი გვაქვს, ან თითქმის თანაბარი. ვლადიმირი. ვნახოთო.
ვლადიმირი. მაშ რა გავაკეთოთ? ესტრაგონი. ვერაფერს დაგპირდებითო.
ესტრაგონი. მოდი, ნურაფერსაც ნუ გავაკეთებთ, ეგრე უფრო ვლადიმირი. ვიფიქრებო.
უდავიდარაბოა. ესტრაგონი. დასვენებულ გონებაზეო?
ვლადიმირი. დავიცადოთ, ვნახოთ, ის რას გვეტყვის. ვლადიმირი. შინაურებს მოვეთათბირებიო.
ესტრაგონი. ვინ ის? ესტრაგონი. მეგობრებსო.
ვლადიმირი. გოდო. ვლადიმირი. რწმუნებულებს.
ესტრაგონი. სწორია. ესტრაგონი. კორესპონდენტებს.
ვლადიმირი. დავიცადოთ, სანამ გავარკვევდეთ, რა დღეში ვართ. ვლადიმირი. საშემოსავლო უწყისებს.
ესტრაგონი. მეორე მხრივ კი, იქნება სჯობდეს პური მაშინ ჩააკრა, ესტრაგონი. მიმდინარე ანგარიშს.
როცა თონე ცხელია. ვლადიმირი. სანამ რამეს გადავწყვეტო.
ვლადიმირი. საინტერესოა, მაინც რას გვეტყვის, ეს ხომ არაფერს არ ესტრაგონი. ჰო, ბუნებრუვია.
გვავალებს. ვლადიმირი. არა?
ესტრაგონი. კაცმა რომ თქვას, რა ვთხოვეთ? ესტრაგონი. მე მგონია.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 10

ვლადიმირი. მეც. (პაუზა.) ვლადიმირი. (ჩუმად იყავიო, ხელით ანიშნებს). გაიგონე?..

ესტრაგონი. ჩვენ? (უჩვეულოდ დაძაბულ პოზაში გარინდდებიან. ყურს მიუგდებენ.)
ვლადიმირი. როგორა თქვი? ესტრაგონი. ვერაფერი ვერ გავიგონე.
ესტრაგონი. ჩვენ-მეთქი? ვლადიმირი. ჩუ! ჩუ... (უსმენენ. ესტრაგონი წონასწორობას კარგავს
ვლადიმირი. რა ჩვენ, არ მესმის. და ლამის არის დაეცეს. ვლადიმირს ჩაეჭიდება ხელზე.
ესტრაგონი. ჩვენ რაღა როლი გვაკისრია? ვლადიმირი დაბარბაცდება. ერთმანეთს აწყდებიან და თვალებში
ვლადიმირი. როლი? შეაჩერდებიან ერთიმეორეს.) ვეღარც მე. (შვებით ამოისუნთქავენ
ესტრაგონი. ნუ აჩქარდები, იფიქრე და ისე მიპასუხე. და, მოშვებულნი, ერთმანეთს სცილდებიან).
ვლადიმირი. გვაკისრია? ჩვენ?.. ჩვენ მავედრებლის როლი ესტრაგონი. გული გამიხეთქე.
გვაკისრია. უნდა დავიჩოქოთ, მუხლებზე ვიფორთხოთ. ვლადიმირი. ის მეგონა.
ესტრაგონი. ეგრეც დაგვიდგა საქმე? ესტრაგონი. ვინ ის?
ვლადიმირი. თქვენს ბრწყინვალებას რაიმე მოთხოვნა ხომ არა აქვს? ვლადიმირი. გოდო.
ესტრაგონი. განა ჩვენ აღარაფრის უფლება არ გვაქვს? (ვლადიმირი ესტრაგონი. ეჰ, ქარი ყოფილა, ლერწმებს აშრიალებდა.
იცინის. უეცრად იკავებს სიცილს და როგორც უწინ, ღიმილი პირს ვლადიმირი. ყვირილი გარკვევით გავიგონე.
ყურებამდე აუჭიმავს.) ესტრაგონი. რად იყვირებდა?
ვლადიმირი. როგორ მაცინებ, აკრძალული რომ არ მქონდეს, ვლადიმირი. ცხენს თუ უჯავრდება-მეთქი. (დუმილი).
გადავიხარხარებდი. ესტრაგონი. წამო, წავიდეთ.
ესტრაგონი. ნუთუ ყველაფრის უფლება დავკარგეთ? ვლადიმირი. სად? (პაუზა.) ამ საღამოს იქნებ იმასთანაც კი
ვლადიმირი. (მკაფიოდ, მკვეთრად). ჩვენ თვითონ დავანიავეთ. დავიძინოთ, თბილად, მშრალად, თივაზე, გამომძღრებმა. მგონი
(თავჩაქინდრულები, მუხლმოყრილნი უძრავად დგანან და ხმას არ ღირს, დავიცადოთ, შენ რას იტყვი?
იღებენ. ხელები უღონოდ ჩამოუყრიათ.) ესტრაგონი. სადმე? მთელ ღამეს ხომ არ ვიყურყუტებთ.
ესტრაგონი. (უმწეოდ.) ხომ არაფერი გვაკავშირებს. (პაუზა.) ჰა? ვლადიმირი. ჯერ კიდევ დღეა. (დუმილი.)
დიდი? ესტრაგონი. მომშივდა.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 11

ვლადიმირი. გინდა სტაფილო? ატრიალებს.) სანატრელი სტაფილოა (დაფიქრებული წუწნის

ესტრაგონი. სხვა არაფერი გვაქვს? სტაფილოს.) დაიცა, დაიცა, გამახსენდა. (მოაკვნეტს.)
ვლადიმირი. ერთი-ორი თალგამიც უნდა მქონდეს. ვლადიმირი. აბა?
ესტრაგონი. სტაფილო მოიტა. (ვლადიმირი ჯიბეებში იქექება, ესტრაგონი. (პირი სტაფილოთი აქვს სავსე). ხომ არაფერი
თალგამს ამოაძვრენს, ესტრაგონს აწვდის). გვაკავშირებს-მეთქი?
გმადლობთ. (მოკბეჩს, საცოდავად.) ეს თალგამია! ვლადიმირი. ვერ მივხვდი რაზე მეკითხები.
ვლადიმირი. მაპატიე! სტაფილო მეგონა. (ისევ იჩხრეკს ჯიბეებს, ესტრაგონი. (ღეჭვას მორჩება, გადაყლაპავს). ხომ არაფერი
მხოლოდ თალგამი აღმოაჩნდა.) სულ თალგამებია. (ისევ ეძებს.) ის გვაკავშირებს-მეთქი?
ალბათ უკანასკნელი იყო, რომ ჭამე. (ეძებს.) მოიცა, ვიპოვე. ვლადიმირი. გვაკავშირებს?
(როგორც იქნა, ამოაძვრენს სტაფილოს და აწვდის ესტრაგონს.) აჰა, ესტრაგონი. გვა-კავ-ში-რებს.
ჩემო კარგო. (ესტრაგონი სტაფილოს სახელოზე წმენდს და ჭამს.) ვლადიმირი. როგორ თუ გვაკავშირებს, ვისთან, რა?
თალგამი დამიბრუნე. (ესტრაგონი უბრუნებს თალგამს.) ესტრაგონი. ხელ-ფეხს ხომ არ გვიბორკავს-მეთქი?
გამოიზოგე, მეტი აღარა გვაქვს. ვლადიმირი. ვინ?
ესტრაგონი. (ღეჭავს). წეღან რაღაცას გეკითხებოდი. ესტრაგონი. აი, ის... შენი ბერიკაცი.
ვლადიმირი. ჰოო? ვლადიმირი. გოდო? ეგ როგორ იფიქრე. გოდო ხომ არ გვიბორკავს
ესტრაგონი. თუ გახსოვს, მიპასუხე რამე? ხელ-ფეხს? არაფერიც. (პაუზა.) ჯერ მაინც არა.
ვლადიმირი. გემრიელია სტაფილო? ესტრაგონი. იმას გოდო ჰქვია?
ესტრაგონი. ტკბილია. ვლადიმირი. გოდო უნდა ერქვას, ჩემი აზრით.
ვლადიმირი. ჰოდა, ძალიან კარგი, ძვირფასო, ძალიან კარგი. ესტრაგონი. წარმოგიდგენია! (სტაფილოს ნარჩენს ხელში
(პაუზა.) წეღან რა მკითხე? ატრიალებს.) ძირში სულ უფრო და უფრო მეუგემურება.
ესტრაგონი. აღარ მახსოვს. (ღეჭავს სტაფილოს.) გულზე ვსკდები, ვლადიმირი. მე კი პირიქით.
რამ დამავიწყა. (კმაყოფილი ათვალიერებს სტაფილოს, თითებში ესტრაგონი. როგორ პირიქით?
ვლადიმირი. მადა ჭამაში მომდის ხოლმე.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 12

ესტრაგონი. (კარგა ხნის ფიქრის შემდეგ.) შენი პირიქით ეგ არის? პოცო. (კულისიდან.) გაინძერი, გადადგი ნაბიჯი! (მათრახს
ვლადიმირი. ეს ტემპერამენტზეა დამოკიდებული. ატკაცუნებს, სცენაზე გამოჩნდება. მთელ სცენას გაივლიან. ლაკი
ესტრაგონი. ხასიათზე. ჩაუვლის ვლადიმირს და ესტრაგონს და კულისებში მიიმალება.
ვლადიმირი. საკუთარ თავს ვერსად გაექცევი. პოცო კი მათ დანახვაზე შეჩერდება. თოკი დაიჭიმება. პოცო
ესტრაგონი. რამდენიც გინდა ნერვები დაიწყვიტო, არა? უხეშად დაქაჩავს თოკს.) უკან!
ვლადიმირი. რაცა ხარ, ისევ ის დარჩები. (ისმის მთელი თავისი ბარგი-ბარხანით როგორ მოადენს
ესტრაგონი. ცხრა ტყავიც რომ გაგძვრეს. ლაკი ბრაგვანს მიწაზე. ვლადიმირი და ესტრაგონი მისკენ
ვლადიმირი. შინაგანი ბუნება არ იცვლება. მიბრუნდებიან, უყურებენ, ერთი სული აქვთ მიეხმარონ ლაკის და
ესტრაგონი. რას იზამ; (სტაფილოს აწვდის ვლადიმირს.) ხომ არ თანაც შიშობენ, ისეთ რამეში არ გავერიოთ, რაც ჩვენ არ გვეხებაო.
შეჭამ? ვლადიმირი ნაბიჯს გადადგამს, ესტრაგონი სახელოზე
(სადღაც სულ ახლოდან შემზარავი ყვირილი მოისმის. დაეჭიდება).
ესტრაგონს სტაფილო ხელიდან უვარდება. ჯერ ადგილზე ვლადიმირი. გამიშვი!
გაქვავდება ორივე, შემდეგ კი უკან ბრუნდებიან; ესტრაგონი ძირს ესტრაგონი. შენს ქერქში დაეტიე.
დავარდნილ სტაფილოს იღებს, ჯიბეში იტენის და გარბის პოცო. ფრთხილად! იცოდეთ, ეგ ბრაზიანია! უცხო ხალხი დიდად
ვლადიმირისკენ, რომელიც მას ელოდება, მაგრამ ხელახლა არ ეპიტნავება. (ესტრაგონი და ვლადიმირი პოცოს მისჩერებიან).
ჩერდება, ახლა ფეხსაცმელს დასწვდება, აიღებს და კვლავ ესტრაგონი. ეს ის არის?
ვლადიმირისკენ გარბის. თავი მხრებში ჩაურგავთ, ერთმანეთს ვლადიმირი. ვინ ის?
მიკრულები დგანან და მოსალოდნელ საფრთხეს ელიან. შემოდიან ესტრაგონი. (ცდილობს გაიხსენოს სახელი). აი ის... შენი ის...
პოცო და ლაკი. პოცო ლაკის მოდენის. ჯერ კისერზე ვლადიმირი. გოდო?
თოკგამობმული ლაკი გამოჩნდება სცენაზე, შემდეგ კი, როცა ლაკი ესტრაგონი. ჰო.
სცენის შუამდე მიაღწევს, კულისებიდან გამოჩნდება პოცო. ლაკი პოცო. ნება მიბოძეთ გაგეცნოთ: მე გახლავართ პოცო.
საკეც სკამს, სანოვაგით სავსე კალათს, პოცოს პალტოსა და მძიმე ვლადიმირი. შეუძლებელია, ეგ როგორ?
ჩემოდანს მიათრევს. პოცოს ხელში მათრახი უჭირავს). ესტრაგონი. გოდოო, თქვა.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 13

ვლადიმირი. არა-მეთქი. ესტრაგონი. გოდო?

ესტრაგონი. (პოცოს). ბატონო, თქვენ გოდო არა ბრძანდებით? პოცო. თქვენ მე გოდოსგან ვერ განმასხვავეთ?
პოცო. (მგრგვინავი ბანით). მე ვარ პოცო. (სიჩუმე.) როგორ, ვლადიმირი. როგორ გეკადრებათ, ბატონო, არც ერთი წუთით... არ
თქვენთვის ეგ არაფერია? (დუმილი). თქვენ გეკითხებით, ეს გვიფიქრია.
სახელი არაფერია თქვენთვის? (ვლადიმირი და ესტრაგონი პოცო. ვინ არის გოდო?
ერთმანეთს გაკვირვებით გადახედავენ. სიჩუმე.) ვლადიმირი. როგორ გითხრათ... ისე, ერთი ნაცნობია.
ესტრაგონი. (თავს ისე აჩვენებს, თითქოს მოგონებას ცდილობს). ესტრაგონი. ნაცნობი კი არა! თითქმის სულაც არ ვიცნობთ.
ბოცო... ბოცო... ვლადიმირი. დიახ, მართალია, კარგად კი არ ვიცნობთ, მაგრამ
ვლადიმირი. (ისეთივე გამომეტყველებით). პოცო... მაინც...
პოცო. პპოცცო! ესტრაგონი. მე, პირადად, რომ შემხვედროდა, ვერ ვიცნობდი.
ესტრაგონი. აჰ, პოცო... დიახ, დიახ... პოცო... პოცო. და მე ის გეგონეთ?
ვლადიმირი. პოცო თუ ბოცო? ესტრაგონი. (უკან იხევს.) ეს ყველაფერი იმიტომ, რომ... ბნელა...
ესტრაგონი. პოცო, პოცო. არა, რაღაც არ მაგონდება. ჩვენი დაქანცულობა... დაძაბული მოლოდინი... ისე, მზად ვარ
ვლადიმირი. (ცდილობს აამოს). ოდესღაც მე ერთ გოცოს ოჯახს ვაღიარო, რომ... ერთი წუთით, მართლაც... მომეჩვენა, თითქოს...
ვიცნობდი. ძალუა გოცოს მეჭეჭი ჰქონდა... (პოცო მათ პოცო. დაძაბული მოლოდინი? მაშასადამე, მას ელოდით?
განრისხებული უახლოვდება.) ვლადიმირი. რა მოგახსენოთ... ჩვენ...
ესტრაგონი. (საჩქაროდ.) ჩვენ, ბატონო, აქაურები არ გახლავართ. პოცო. და თანაც აქ, ჩემს მამულში?
პოცო. ასე თუ ისე, მაინც, მგონი, ადამიანები უნდა ჩანდეთ. ვლადიმირი. ცუდს არაფერს ვაპირებდით.
(სათვალეს იკეთებს.) და როგორც ვხედავ (იხსნის სათვალეს, ესტრაგონი. მხოლოდ კეთილი განზრახვა გვქონდა.
მგრგვინავი ხმით აროხროხდება), ჩემივე ჯიშისა... პოცოს ჯიშისა! პოცო. გზა არავისთვის არაა დაკეტილი.
„მსგავსებისამებრ ღვთისა და ხატებისამებრ ღვთისა“. ვლადიმირი. ჩვენც აგრე ვფიქრობდით.
ვლადიმირი. ჩვენ, ბატონო... პოცო. აგრეა, ცხადია, მაგრამ ეგ მაინც სირცხვილია.
პოცო. (მკვეთრად). ვინ არის გოდო? ესტრაგონი. რას იზამთ.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge
პოცო. (დიდსულოვნად). კმარა, ამაზე ნუღარ ვილაპარაკებთ
(დაქაჩავს თოკს.) ადექი! (პაუზა.) დაეგდება თუ არა, მაშინვე უნდა
ჩაყვინთოს. (ქაჩავს თოკს.) აეთრიე, შე პირუტყვო. (ისმის, როგორ
წამოდგება ლაკი და აგროვებს თავის ბარგი-ბარხანას. პოცო თოკს
ეწევა.) უკან-მეთქი! (უკუსვლით შემოდის ლაკი.) შესდექ! (ლაკი
შეჩერდება.) მობრუნდი! (ლაკი შემობრუნდება. პოცო თავაზიანად
მიმართავს ვლადიმირსა და ესტრაგონს.) გზა ისე გრძელი
გეჩვენება, როცა მარტოდმარტო გაუყვები, მთელი (საათს
დაჰყურებს.), მთელი, (ითვლის ჩუმად.) ექვსი საათი. დიახ, სრულ
სიმართლეს მოგახსენებთ, მთელი ექვსი საათი და გზად ერთი
სულდგმულიც არ გაიჭაჭანებს. (ლაკის.) პალტო მომაწოდე! (ლაკი
ჩემოდანს ძირს დგამს, უახლოვდება პოცოს, აწვდის პალტოს, უკან
ბრუნდება და ისევ ჩემოდანს დასწვდება.) ეს დამიკავე. (პოცო
მათრახს გაუწოდებს, ლაკი უახლოვდება, მაგრამ რაკი ორივე ხელი
დაკავებული აქვს, კბილებით ართმევს მათრახს და ისევ უკან
იხევს. პოცო ცდილობს ჩაიცვას პალტო, შეჩერდება.) ჩამაცვი! (ლაკი
ყველაფერს მიწაზე აწყობს, უახლოვდება, აცმევს პალტოს, უკანვე
ბრუნდება და იღებს თავის ტვირთს.) უკვე სიცივე იგრძნობა.
(პალტოს იკრავს, იხრება, აიხედ-დაიხედავს, სწორდება.) მათრახი!
(ლაკი უახლოვდება, მის წინ მდაბლად იხრება. პოცო უხეშად
მოგლეჯს კბილებიდან მათრახს... ლაკი უკან-უკან იხევს.)
უნდა მოგახსენოთ, მეგობრებო, რომ მიჭირს ჩემი მსგავსი
ხალხის უმისოდ. (სათვალეს იკეთებს, ორივეს ათვალიერებს მის
საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos
14
მსგავსებს.) უიმათოდ მაშინაც კი მიჭირს, როცა მსგავსება
მიახლოებითია. (იძრობს სათვალეს. ლაკის.) სკამი! (ლაკი მიწაზე
დგამს ჩემოდანსაც და კალათსაც, უახლოვდება, შლის სკამს,
გაბრუნდება, ისევ იღებს ჩემოდანს და კალათს. პოცო ჯდება,
მათრახის ტარს მკერდზე მიაბჯენს ლაკის, შემდეგ ტარითვე უკან
მიაგდებს.) მიიწიე! (ლაკი უკან იხევს.) კიდევ! (ლაკი კიდევ იხევს
უკან.) გეყოფა! (ლაკი გაშეშდება. ვლადიმირს და ესტრაგონს.)
ამიტომაც, თქვენი ნებართვით, ერთხანს თქვენთან დავყოფ, სანამ
ხელახლა გზას გავუდგებოდე. (ლაკის.) კალათი მომართვი! (ლაკი
უახლოვდება. მიათრევს კალათს და თავის ადგილზევე ბრუნდება.)
სუფთა ჰაერი მადას მიღიზიანებს. (კალათს თავს მოხსნის,
ამოიღებს წიწილს, პურს და ერთ ბოთლ ღვინოს. ლაკის.) კალათი
მომაშორე! (ლაკი უახლოვდება, აიღებს კალათს, ოდნავ უკან იხევს
და ადგილს მიეყინება.) იქით! (ლაკი უკან იხევს.) კმარა! (ლაკი
გაშეშდება.) ყარს ეს ოხერი. (გულიანად მოსვამს ბოთლიდან
ღვინოს.) თქვენ გაგიმარჯოთ! (ბოთლს მიწაზე დგამს. ჭამს.)
(სიჩუმეა. ცოტა მოთამამებული ესტრაგონი და ვლადიმირი
გარს უვლიან ლაკის, თავიდან ფეხებამდე ათვალიიერებენ, პოცო
ხარბად ნთქავს წიწილს და სანამ ძვალს გადასაგდებად
გაიმეტებდეს, წიწკნის თავგამეტებით. ლაკის ნელ-ნელა მუხლები
ეკეცება, მაგრამ როგორც კი კალათი და ჩემოდანი მიწას შეეხება,
შეკრთება, სწორდება და შემდეგ ისევ ნელ-ნელა ეკეცება მუხლები.
მთელი სხეული ისე ერწევა, თითქოს ზეზეურად სძინავსო.)
 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 15

ესტრაგონი. რა ემართება? ვლადიმირი. იქნება იდიოტია.

ვლადიმირი. დაიღალა ალბათ. ესტრაგონი. კრეტინია.
ესტრაგონი. ტვირთს რატომ ძირს არ დადგამს? ვლადიმირი. (აკვირდება). მგონი, ჩიყვი უნდა ჰქონდეს.
ვლადიმირი. მე რა ვიცი! (სულ ახლოს მიდიან.) ფრთხილად! ესტრაგონი. (ისიც აკვირდება). დანამდვილებით ვერ იტყვი.
ესტრაგონი. გამოველაპარაკო? ვლადიმირი. თითქოს სული ეხუთებაო.
ვლადიმირი. ერთი შეხედე. (ანიშნებს.) კისერზე შეხედე. ესტრაგონი. აბა რა იქნება!
ესტრაგონი. (უყურებს კისერზე). ვერაფერს ვამჩნევ. ვლადიმირი. თვალებზე დააკვირდი.
ვლადიმირი. აბა ჩემს ადგილზე დადექი. ესტრაგონი. რა სჭირს თვალებზე?
(ესტრაგონი ვლადიმირის ადგილზე გადაინაცვლებს.) ვლადიმირი. სადაცაა ბუდიდან გადმოუცვივა.
ესტრაგონი. უჰ! ესტრაგონი. ახლავე გასძვრება სული.
ვლადიმირი. კისერი ერთიანად გადაყვლეფილი აქვს. ვლადიმირი. ვინ იცის! (პაუზა.) ჰკითხე აბა რამე.
ესტრაგონი. თოკისგან. ესტრაგონი. ღირს კი?
ვლადიმირი. ჰო, თოკი უხეხავს. ვლადიმირი. რა გეხარჯება.
ესტრაგონი. აბა რა იქნება. ესტრაგონი. (გაუბედავად). ბატონო...
ვლადიმირი. ეს უკვე იარაა, და თანაც საშიში. პოცო. თავი დაანებეთ. (ისინი პოცოსაკენ მოტრიალდებიან. პოცო
ესტრაგონი. თან ზედ რამხელა კვანძი ადევს. (ისევ თავიდან მორჩა ჭამას და ხელუკუღმა იწმენდს პირს.) ვერ ხედავთ,
ფეხებამდე ათვალიერებენ. ლაკის სახეში შეაჩერდებიან). დაღლილია და დასვენება სჭირდება. კალათი აიღე! (ასანთს
ვლადიმირი. კაცმა რომ თქვას, სულაც არ არის ულამაზო. გაჰკრავს და ჩიბუხს მიუახლოებს. ლაკი წიწილის ძვლებს
ესტრაგონი. (მხრებს იჩეჩავს, იმანჭება). ვითომ? დაინახავს და ხარბად დააჩერდება. ადგილიდან არ იძვრის. პოცო
ვლადიმირი. ეგ არის, რომ ცოტა მოშვებულია. ასანთს ესვრის ლაკის და თოკს ეწევა.) არ გესმის, ღორო, კალათი
ესტრაგონი. დორბლიანია. მომაშორე-მეთქი! (ლაკი დაბარბაცდება, გონს მოდის, უახლოვდება
ვლადიმირი. უჭერს თოკი. პოცოს, იღებს კალათს, ჩადგამს შიგ ბოთლს და ისევ ძველ ადგილს
ესტრაგონი. შეხედე, პირზე ქაფი მოადგა. უბრუნდება. ესტრაგონიც ხარბად დაჰყურებს ძვლებს. პოცო კიდევ

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 16

ერთხელ გაჰკრავს ასანთს და ჩიბუხს უკიდებს.) მოდი და ამის ესტრაგონი. ჩემო ბატონო, უკაცრავად, გჭირდებათ ეს ძვლები?
იმედით იცხოვრე. არაფრისათვის არ უქნია ღმერთს. (ეწევა, კვამლს (ლაკი დაჟინებულ მზერას არ აშორებს ესტრაგონს.)
გამოუშვებს, უფრო მოხერხებულად ჯდება.) აი, ახლა კი კარგად პოცო. (აღტაცებულია). ბატონოო, აღარ შემიძლია! (ლაკი თავს
ვარ. დახრის.) ამოშაქრე, გინდა თუ არა? (ლაკი დუმს. ესტრაგონს.)
ესტრაგონი. (გაუბედავად). ჩემო ბატონო... თქვენი იყოს. (ესტრაგონი მივარდება და ღრღნის ძვლებს.)
პოცო. რაო, გეთაყვა? უცნაური ამბავია. ჯერ არ მომხდარა ძვალზე უარი ეთქვას.
ესტრაგონი. მმმ... თქვენ ხომ აღარ... ხომ აღარ დაგჭირდებათ ეს (შეშფოთებული აკვირდება ლაკის.) ისღა აკლია, ოინი მიყოს და
ძვლები? ჩემი სათრევი გახდეს, ავადმყოფი. (ამოიღებს ჩიბუხს).
ვლადიმირი. (აღშფოთებით). რამე დაგემართებოდა, რომ ვლადიმირი. (იფეთქებს.) თავლაფის დასხმაა და მეტი არაფერი!
მოგეთმინა? (სიჩუმე. ესტრაგონი ძვლებს თავს ანებებს და
პოცო. რა უჭირს მერე, შეკითხვის ნება ყველას აქვს. მჭირდება თუ გაშტერებული შეჰყურებს ხან პოცოს, ხან ვლადიმირს. პოცო
არა მე ეს ძვლები? (მათრახის ტარით ქექავს ძვლებს.) არა, პირადად მშვიდადაა. ვლადიმირი უფრო და უფრო ირევა.)
მე აღარ მჭირდება. (ესტრაგონი ნაბიჯს დგამს.) მაგრამ... პოცო. (ვლადიმირს.) თქვენ რაიმე კონკრეტული გაქვთ
(ესტრაგონი ჩერდება.) მაგრამ, წესით ისინი ახლა ჩემს მსახურს მხედველობაში?
ეკუთვნის და, ცხადია, მე კი არა, მას უნდა დაეკითხოთ. ვლადიმირი. (თავგანწირული გამბედაობით, ბორძიკით, ნაწყვეტ-
(ესტრაგონი ლაკის მიუბრუნდება, კითხვა ვერ გადაუწყვეტია.) ნაწყვეტად). ასე მოეპყრო... ადამიანს... მე მიმაჩნია, რომ...
ჰკითხეთ, ჰკითხეთ, ნუ გერიდებათ, ყველაფერზე გიპასუხებთთ. ადამიანისათის ეს... არა... ეს სამარცხვინოა, თავლაფის დასხმაა!
(ესტრაგონი ლაკის უახლოვდება, მის წინ შეჩერდება.) ესტრაგონი. (არ სურს ჩამორჩეს ვლადიმირს). თავის მოჭრაა!
ესტრაგონი. ჩემო ბატონო... უკაცრავად... ბატონო... (ლაკი (კვლავ ძვლებს მიუბრუნდება, ხრავს.)
ყურადღებას არ აქცევს. პოცო მათრახს გაატკაცუნებს, ლაკი თავს პოცო. რა ძალიან მომთხოვნი ყოფილხართ. (ვლადიმირს.)
მაღლა აიღებს.) კადნიერებაში ნუ ჩამომართმევთ და რამდენი წლისა ხართ?
პოცო. შენ გეკითხებიან, პირუტყვო, უპასუხე! (ესტრაგონს.) (სიჩუმე.) სამოცის? სამოცდაათის? (ესტრაგონს.) მაინც რა ხნისა
ჰკითხეთ, ხელახლა. იქნება?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 17

ესტრაგონი. მას ჰკითხეთ! პოცო. ერთ წუთს მოითმინეთ, თუ შეიძლება. (ქაჩავს თოკს. ლაკის.)
პოცო. თავმდაბლობა, შესაძლოა, მართლაც, თავზე არ გადამდის. სკამი! (მათრახით ანიშნებს სკამზე. ლაკი სკამს გადმოდგამს.)
(ჩიბუხს მათრახის ტარს ურტყამს, გადმობერტყავს და წამოდგება.) უფრო ახლოს! საკმარისია! (ისევ ჯდება).
ჩემი წასვლის დროც მოვიდა. კომპანიისთვის მადლობას (ლაკი თავის ადგილზევე ბრუნდება და ჩემოდანსა და
მოგახსნებთ. (დაფიქრდება.) ხომ არ აჯობებდა, ერთიც კალათს იღებს ხელში). აი, ისევ დავჯექი. (ჩიბუხს ხელახლა
გამებოლებინა. თქვენ რას იტყვით. (ხმას არ იღებენ.) ტენის).
არა საერთოდ ცოტას ვეწევი. ორჯერ ზედიზედ ჩემს დღეში ვლადიმირი. წავიდეთ.
არ მომიწევია. ეს (ხელის გულზე მიიდებს.) გულისცემას მიჩქარებს. პოცო. მგონი, მე არ გაგდებთ. რა გეჩქარებათ, დარჩით კიდევ ცოტა
ათასი სიფრთხილის მიუხედავად ნიკოტინი მაინც შეიწოვება. ხანს, იქნებ არ ინანოთ.
(ოხრავს.) მაგრამ რას იზამ. ესტრაგონი. (რაღაც სახეირო იგრძნო.) ჩვენ არ გვეჩქარება.
(დუმილი.) მაგრამ იქნებ თქვენ არ ეწევით? ბოლოს და პოცო. (აბოლებს.) პირველს მაინც სულ სხვა გემო აქვს. (ჩიბუხს
ბოლოს, ამას არსებითი მნიშვნელობა არცა აქვს. (სიჩუმე.) პირიდან გამოიღებს.) მე მინდა ვთქვა, რომ მეორე ვერაა ის, რაც
კი, მაგრამ, როგორ დავჯდე ისე, რომ ბუნებრივი პირველი. (ისევ პირში იდებს ჩიბუხს.) მაგრამ მაინც სასიამოვნოა.
გამომივიდეს. ახლა, როცა უკვე ავდექი... რომ არ ვაფიქრებინო, ვლადიმირი. მე მივდივარ.
თითქოს, მე... როგორ ვთქვათ... რომ თითქოს არაქათი გამომეცალა. პოცო. ჩემი ატანა აღარ შეუძლია. არა, რა თქმა უნდა, დიდი
(ვლადიმირს.) თქვენ, ვგონებ, რაღაცა თქვით. (სიჩუმე.) თუ გულკეთილი კაცი არ მეთქმის, მაგრამ ამისთვის ჩხუბი სად
არაფერი გითქვამთ? (სიჩუმე.) ამას მნიშვნელობა არა აქვს. ვნახოთ... გაგონილა. კარგად დაფიქრდით, ნაჩქარევად ნურაფერს
(ჩაფიქრდება.) მოიმოქმედებთ. ვთქვათ წახვედით ახლა, დღისით, მზისით,
ესტრაგონი. ვჭამე. ესეც ასე. ასე არ სჯობს! (ძვლებს ჯიბეში იტენის). რამდენიც არ უნდა ილაპარაკოთ, ახლა მაინც დღეა. (სამივენი ცას
ვლადიმირი. წავიდეთ. ახედავენ.) კეთილი და პატიოსანი. წახვედით. მერე რა მოჰყვება
ესტრაგონი. უკვე? ამას? (ჩიბუხს პირიდან გამოიღებს და თამბაქოს დაჰყურებს.)
ჩამიქრა. (ისევ უკიდებს, აბოლებს.) ვინ შეხვდება გოდეს? გოდეა
თუ გოდო. თუ გოდენი. მოკლედ, გესმით, ვისზეც გეუბნებით....

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 18

იმას, ვისზეც თქვენი მომავალია დამოკიდებული. (დუმილი.) ასეა ვლადიმირი. (ესტრაგონს ლაკისაკენ მიახედებს). ეგრე მგონია, ის
თუ ისე, უახლოესი მომავალი. შენ უნდა გისმენდეს.
ესტრაგონი. მართალს ამბობს. ესტრაგონი. (მივა და ლაკის გარს შემოუვლის). რა თქვი?
ვლადიმირი. მაგას როგორ მიხვდით? საიდან გაიგეთ? ვლადიმირი. მაგან რაღაცნაირად ყურები ცქვიტა. მიდი, აბა, ახლა
პოცო. ხმა ამოვაღებინე, მადლობა ღმერთს. ცოტაც, და ჰკითხე.
დამიმეგობრდება. ესტრაგონი. რა ვკითხო?
ესტრაგონი. (ლაკიზე ანიშნებს). იმხელა ტვირთი ხელში რომ ვლადიმირი. ეგ შენი ტვირთი რა სულ ხელში გიკავია, ძირს რატომ
უჭირავს, ძირს ვერ დადგამს? არ დადგამ-თქო.
პოცო. გოდოს გაცნობა მეც დიდად მეამება. რაც მეტ ხალხს ვიცნობ, ესტრაგონი. მეც ამას არ ვეკითხები ჩემს თვს?
მით ბედნიერი ვარ. ყველაზე უბადრუკი არსებისგანაც კი რაღაცას ვლადიმირი. შენს თავს კი არა, მაგას ჰკითხე.
სწავლობ, მდიდრდები, საკუთარ კეთილდღეობასაც უფრო მეტად პოცო. (შეშფოთებით და ყურადღებით ისმენს ამ რეპლიკებს, თან
აფასებ, და აი, თვით თქვენც კი (დაჟინებით, ყურადღებით შიშობს, მეც რომ მკითხეს ეს, არ დაავიწყდეთო.) თქვენ
შესცქერის ხან ერთს, ხან მეორეს, რათა აგრძნობინოს, ორივე მეკითხებით, რატომ არ დადგამს ის თავის ტვირთსო, ყოველ
მყავხართ მხედველობაშიო), ვინ იცის, თვით თქვენც კი, იქნებ უკვე შემთხვევაში, თქვენ ასე უწოდებთ - ტვირთსო, არა?
რაღაც შემძინეთ. ვლადიმირი. დიახ, დიახ.
ესტრაგონი. თავის ტვირთს რატომ ძირს არ დადგამს? პოცო. (ესტრაგონს.) თქვენც ასე ფიქრობთ, რომ ნამდვილად
პოცო. პირადად მე გამიკვირდებოდა, რომ დაედგა. ტვირთია?
ვლადიმირი. თუ არ ვცდები, თქვენ გეკითხებიან. ესტრაგონი. (ისევ გარშემო ურბენს ლაკის.) როგორ საბერველივით
პოცო. (აღტაცებით.) მეკითხებიან? ვინ? რას? (დუმილი.) სულ ქშინავს.
ახლახან, წუთის წინ, დალაპარაკებას ვერ ბედავდით, შიშით პოცო. ახლავე ყველაფერზე გიპასუხებთ. (ესტრაგონს.) რა ამბავია,
კანკალებდით. „ბატონოო“ ასე მომმართავდით. ახლა კი კითხვას მოისვენეთ ერთ წამს, პირდაპირ ნერვებს მიშლით.
კითხვაზე მაყრით. არა, ამას კეთილი ბოლო არ უჩანს. ვლადიმირი. მოდი აქ.
ესტრაგონი. რა მოხდა?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 19

ვლადიმირი. მოდი აქ, უნდა ილაპარაკოს. (ერთმანეთს მიკრულები ესტრაგონი. (თავს ძალას ატანს.) ტვირთი, ტვირთი! (თითით
გაუნძრევლად დგანან და ელიან.) ლაკიზე ანიშნებს.) რატომო? სულ ხელში ჭერაო. (წელზე იკაკვება,
პოცო. ძალიან კარგი. ყველა ადგილზეა? ყველა მე მიყურებს? მე დავრდომილი, აქოშინებული კაცის პოზას იღებს.) ძირს დადგმა
მიყურე, შე ღორო. (ლაკი უყურებს.) ძალიან კარგი. (ჩიბუხს ინახავს. რატომ არაო? (წელში იმართება და ტვირთმოშორებული კაცივით
ჯიბიდან პატარა პულვიზატორს ამოიღებს და ყელს გამოივლებს, შლის მხრებს.) რატომ ასე არაო?
შემდეგ პულვიზატორს ისევ ჯიბეში იდებს. ჩაახველებს, პოცო. აჰა, მესმის, ადრევე უნდა გეთქვათ. ტვირთს ძირს რად არ
გადმოაფურთხებს, ისევ ამოიღებს პულვიზატორს, ისევ დადგამსო, არა? ვცადოთ და გავერკვეთ ამ ამბავში. აქვს ამის
გამოივლებს და შემდეგ ინახავს.) მე მზად ვარ. ყველა მისმენს? უფლება? აქვს. და თუ მაინც არ დგამს, მაშ, ასე სურს. სრულიად
(მიხედავს ლაკის და თოკს დაქაჩავს.) ახლოს მოიწი! (ლაკი ახლოს მარტივი ამბავია. და, მგონი, გავერკვიეთ კიდეც. მაგრამ რატომ
მიიწევს.) გეყოფა! (ლაკი შეჩერდება.) ყველანი მზად ხართ? (სამივეს სურს ასე? (პაუზა.) ახლავე მოგახსენებთ, ბატონებო.
მოავლებს თვალს, ბოლოს ლაკიზე შეაჩერებს მზერას, თოკს ეწევა.) ვლადიმირი. ყურადღება!
აბა? (ლაკი თავს ასწევს.) მე ტყუილუბრალო ლაპარაკი არ მიყვარს. პოცო. ეს იმიტომ, რომ მე მომაწონოს თავი, რომ არ გავაგდო,
ასე. ახლა კი მისმინეთ. (ფიქრობს.) ჩემთან დავიტოვო.
პოცო. ისე, რომ ვთქვათ, არსებითად, თქვენ მე რა მკითხეთ? ესტრაგონი. რაო?
ვლადიმირი. ჩვენ გკითხეთ, რატომ არ... პოცო. იქნებ საკმაოდ ნათლად ვერ გამოვთქვი აზრი. ჩემი გულის
პოცო. (განრისხებული). რატომ მაწყვეტინებთ! (პაუზა. შედარებით მოგებას ცდილობს, რომ მისი თავიდან მოშორება გადავიფიქრო.
მშვიდად.) ყველამ თუ ასე ერთად ვილაპარაკეთ, ვერასოდეს არა, არც მთლად ეგრეა.
ვერაფერში ვერ შევთანხმდებით. (პაუზა.) მაშ, რაზე ვლადიმირი. თქვენ მისი თვიდან მოშორება გინდათ?
ვლაპარაკობდი? (პაუზა. ხმამაღლა.) მართლაც, რაზე პოცო. მაგას გაცურება უნდა, მაგრამ არაფერი გამოუვა.
ვლაპარაკობდი? ვლადიმირი. თქვენ გსურთ იგი თავიდან მოიშოროთ?
(ვლადიმირი მიმიკით, ჟესტებით ცდილობს დაემსგავსოს პოცო. ფიქრობს თუ კარგ მზიდავად მოვაჩვენებ თავს, გაბრიყვდება
ადამიანს, რომელსაც ხელში მძიმე ტვირთი უკავია. პოცო უყურებს, და არასოდეს არ დამითხოვსო.
მაგრამ ვერ მიმხვდარა.) ესტრაგონი. თქვენ კი გსურთ დაითხოვოთ?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge
პოცო. ეგ მზიდავი კი არა, ბებერი კამეჩია. არაფრად აღარ ვარგა.
ვლადიმირი. თქვენ მისი თავიდან მოშორება გნებავთ?
პოცო. ფიქრობს, თუ დაუღალავად მსახურად მოვაჩვენებ თავს,
გული მოულბება და გადაწყვეტილებას შეიცვლისო. აი მთელი
მაგისი უბადრუკი ფილოსოფია. თითქოს შავი მუშები მაკლდეს.
(სამივე ლაკის მისჩერებია.) ატლასი იუპიტერის ვაჟიშვილია!
(დუმან.) ესაა სულ, მგონი, გიპასუხეთ კითხვაზე. სხვას ხომ
არაფერს შემეკითხებით? (პულვერიზატორს ჩაჰკირკიტებს.)
ვლადიმირი. თქვენ მისი თავიდან მოშორება გადაწყვიტეთ?
პოცო. არ დაგავიწყდეთ, რომ თუ არა შემთხვევა, შესაძლოა მე
ვყოფილიყავი მაგის ადგილზე. ყველას თავისი ერგება.
ვლადიმირი. თქვენ მისი თავიდან მოშორება გნებავთ?
პოცო. სრული ჭეშმარიტებაა. მაგრამ მისი გაგდების ნაცვლად, ხომ
შემეძლო ასეც მოვქცეულიყავი. მე მინდა ვთქვა, იმის ნაცვლად,
რომ პანღურის კვრით გამეგდო-მეთქი, ჩემი გულკეთილობით
წმინდა მაცხოვრის ბაზარზე მიმყავს, სადაც გარკვეულ ფასად
ალბათ ვინმეს შევაჩეჩებ. მაგრამ, თუ სიმართლე გნებავთ, ეგენი
ისეთი პირუტყვები არიან, გულითაც რომ ეცადო, თავიდან ვერ
მოიშორებ. ადგილზე უნდა ჩააძაღლო, ყველაზე კარგი ეს იქნება.
(ლაკი ტირის).
ესტრაგონი. შეხედე, ტირის.
პოცო. დავრდომილ ძაღლსაც კი მეტი თავმოყვარეობა ექნება.
(ცხვირსახოცს აწვდის ესტრაგონს.) მიდით, ანუგეშეთ, რაკი ეგრე
საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos
20
გეცოდებათ. (ესტრაგონს ვერ გადაუწყვეტია.) მიდით, შეუშრეთ
ცრემლები, რომ ისე ხელნაკრავად არ იგრძნოს თავი. (ესტრაგონს
მაინც ვერ გადაუწყვეტია.)
ვლადიმირი. მომე, მე შევუმშრალებ.
(ესტრაგონი არ უთმობს. ერთმანეთს სტაცებენ
ცხვირსახოცს და ბავშვებივით ძიძგილაობენ.)
პოცო. ჩქარა, თორემ სადაც არის მორჩება ტირილს. (ესტრაგონი
უახლოვდება ლაკის, ცხვირსახოციან ხელს გაიწვდის, რომ ცრემლი
მოსწმინდოს. ლაკი კი, რაც ძალი და ღონე აქვს, წვივში წიხლს
უთავაზებს. ესტრაგონი სიმწრის კვნესით უკან დაიხევს, და
სცენაზე მოკელანობს.) აბა, ჩემი ცხვირსახოცი!
ესტრაგონი. დამამტვრია ამ პირუტყვმა, ამ ღორმა. (შარვლის ტოტს
აიწევს.)
პოცო. ხომ გეუბნებოდით, უცხო ხალხი არ ეპიტნავება-მეთქი.
ვლადიმირი. (ესტრაგონს.) მიჩვენე რა გიყო. (ესტრაგონი უჩვენებს
ფეხს.)
(ზიზღით მიუბრუნდება პოცოს). სისხლი მოსდის ფეხიდან.
პოცო. ო, სისხლი კარგი ნიშანია.
ესტრაგონი. (ნატკენ ფეხს აქნევს.) უკვე ვეღარც ვივლი.
ვლადიმირი. (ნაზად.) მე აგიყვან და ხელით გატარებ. (პაუზა.) თუ
აუცილებელი დარჩა.
პოცო. დამშვიდდა, აღარ ტირის. (ესტრაგონს.) აი თქვენ კი,
ერთგვარად, მისი ადგილი დაიკავეთ, თითქოს შეენაცვლეთ მას.
 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 21

ადამიანის ცრემლი - მუდმივი სიდიდეა. საკმარისია, სადმე ერთი პოცო. ახლა მეც მიყურეთ. (ქუდს იძრობს. თავი ერთიანად
ატირდეს და სხვაგან მეორე დაჩუმდება, სიცილიც ეგრეა; (იცინის.) გამელოტებია. იხურავს ქუდს.) ხედავთ?
და დროს ნუ დავემდურებით, ავად ნუ მოვიხსენებთ. (დუმილი.) ვლადიმირი. რას ნიშნავს დებილი?
რაც შეეხება ხალხს, ცხადია, ხალხი მომრავლდა. პოცო. რა ციდან ჩამოსულებივით მეკითხებით. თქვენ რა, ამ
ვლადიმირი. სცადე, იქნებ გაიარო. (ესტრაგონი ფეხს დგამს, ქვეყანაზე არ დადიხართ? ოდესღაც, მასხრები ჰყავდათ, ახლა
კოჭლობით გაივლის, ლაკის წინ შეჩერდება, შეაფურთხებს და დებილები ჰყავთ. ოღონდ, რა თქმა უნდა, იმათ, ვისაც ამის შეძლება
იმავე ადგილზე ჯდება, სადაც პირველად, ფარდის ახდისას იჯდა.) მოსდევს.
პოცო. და ყველა ეს საუცხოო ამბები იცით, ვინ მასწავლა? (პაუზა. ვლადიმირი. და ახლა აგდებთ მაგას, ასე ძველსა და ერთგულს?
ლაკიზე მიუთითებს.) ამან. ესტრაგონი. ღორი!
ვლადიმირი. (ცას შეჰყურებს.) ოოჰ, დაღამდება. (პოცო სულ უფრო და უფრო ნერვიულობს.)
პოცო. ეგ რომ არა, ჩემი ყველა აზრი და გრძნობა ბილწი და ვლადიმირი. როცა მთელი წვენი გამოსწოვეთ, ახლა ისვრით გზაზე
უბადრუკი უნდა ყოფილიყო. ეს ჩემი ხელობის ბრალია. თუმცა როგორც (ეძებს სიტყვას), როგორც ბანანის ნაფცქვენს?
ახლა ამას რა მნიშვნელობა აქვს!.. ვიცოდი, რომ სათნოება, დამეთანხმეთ, რომ ეს... ეს...
სილამაზე, ჭეშმარიტება ჩემთვის მიუწვდომელი ცნებებია, და აი პოცო. (კვნესით თავზე იტაცებს ხელს). არა, აღარ შემიძლია... ვეღარ
მაშინ, ეს დებილი ვიყიდე. გავუძლებ... რომ იცოდეთ, რას მიშვრება... ვერც კი წარმოიდგენთ...
ვლადიმირი. (უნებურად ცას თვალს მოაშორებს). დებილი? არა, უნდა მომწყდეს თავიდან, (ხელებს იქნევს.) ნამდვილად
პოცო. ეს სამოცი წლის წინათ იყო. (საათს დახედავს.) დიახ, ჭკუიდან ვიშლები. (თავი უღონოდ ჩამოუვარდება.) აღარ შემიძლია
თითქმის სამოცი წლის წინ. (თავმომწონედ გაიჯგიმება.) და აბა, მეტი... აღარ შემიძლია (დუმილი, ყველა პოცოს მისჩერებია. ლაკი
ვინმე იტყვის ჩემზე ამ ხნისააო? მაგას რომ უყურებთ, მაგასთან კანკალებს.)
შედარებით მართლა ბავშვი ვარ. (დუმილი. ლაკის.) ქუდი მოიძრე! ვლადიმირი. რა ჰქნას, მეტი აღარ შეუძლია.
(ლაკი დგამს კალათს. ქუდს მოიხდის. ხშირი თეთრი თმა ესტრაგონი. საშინელებაა.
ლოყებზე ამოეწეწება. ქუდს იღლიაში ამოიჩრის და კვლავ ხელში ვლადიმირი. ჭკუიდან იშლება...
იღებს კალათს.) ესტრაგონი. აუტანელია.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 22

ვლადიმირი. (ლაკის). როგორ ბედავთ, ან როგორ არ გრცხვენიათ? ვლადიმირი. ჯერ სადა ხარ.
ასეთი კარგი, კეთილი პატრონი გყავთ.. და ასე აწამებთ! ამდენი ესტრაგონი. კიდევ კარგა ხანს გასტანს.
წლის შემდეგ... არა მართლა და მართლა... ვლადიმირი. კარგა ხანს კი არა, ეს-ესაა დაიწყო.
პოცო. (ტირილით). ადრე ისეთი ჭკვიანი იყო... მეხმარებოდა... ესტრაგონი. მე და შენ თითქმის სადღაც წარმოდგენას ვესწრებით.
მართობდა... ჩემი კეთილი ანგელოზი მეგონა... ახლა რამ გადარია... ვლადიმირი. ცირკში.
მკლავს პირდაპირ. ესტრაგონი. მიუზიკ-ჰოლში.
ესტრაგონი. (ვლადიმირს.) უნდა, რომ მაგის ნაცვლად სხვა ვლადიმირი. ცირკში.
აიყვანოს. პოცო. მაინც სად უნდა გამქრალიყო ჩემი ჩიბუხი?
ვლადიმირი. რა თქვი? ესტრაგონი. აი, ნამდვილი შტერი, თავისი საქშუტუნო დაჰკარგვია.
ესტრაგონი. გამაგებინე, უნდა, რომ ეგ გაუშვას და მაგის ადგილზე (ხმამაღლა იცინის.)
სხვა აიყვანოს? ვლადიმირი. მე ახლავე მოვალ. (კულისებისაკენ მიემართება.)
ვლადიმირი. არა მგონია. ესტრაგონი. მანდვეა, დერეფნის ბოლოს, მარცხნივ.
ესტრაგონი. ვიკითხოთ. ვლადიმირი. თვალი დაიჭირე, ჩემი ადგილი არავინ დაიკავოს.
პოცო. (დამშვიდებული). ბატონებო, არც კი ვიცი, გონს ვერ (გადის.)
მოვსულვარ, რა დამემართა. გთხოვთ მაპატიოთ და ყველაფერი პოცო. ჩიბუხი დავკარგე.
დაივიწყოთ. (კიდევ უფრო აილაგმავს თავს.) აღარც ის მახსოვს, რას ესტრაგონი. (სიცილით იჭაჭება). ოჰ, მომკლა, მომკლა სიცილით.
ვამბობდი, მაგრამ დარწმუნებული ბრძანდებოდეთ, რაც არ უნდა პოცო. (თავს მაღლა აიღებს.) შემთხვევით თქვენ ხომ არ
მეთქვა, წვეთი სიმართლე არ იქნებოდა. (წელში გაიმართება, დაგინახავთ? (უეცრად შეამჩნევს, რომ ვლადიმირი გასულა,
მკერდში მუჭს იცემს.) განა მე ისეთი კაცი ვჩანვარ, ვინმეს გულდაწყვეტილია.) ისე წასულა, არც კი გამომეთხოვა. მაინც რა
დავეჩაგვრინო? - თავი ვაწვალებინო? როგორ გეკადრებათ! (ჯიბეს გულმა უქნა. ნუთუ ვერ მოითმენდა?
იჩხრეკს.) ეს ჩიბუხი სადღა დამეკარგა? სად უნდა გამქრალიყო? ესტრაგონი. სულ არ ითმენდა?
ვლადიმირი. საუცხოო საღამოა. პოცო. არა (პაუზა), თუ ასეა, რა მეთქმის.
ესტრაგონი. დაუვიწყარი. ესტრაგონი. აბა, ერთი აქეთ მობრძანდით.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 23

პოცო. რისთვის? ესტრაგონი. იქნებ გიშველოთ?

ესტრაგონი. დაინახავთ რისთვის. პოცო. შესაძლოა, ოღონდ თუ მთხოვთ.
პოცო. უნდა ამაყენოთ? ესტრაგონი. გთხოვთ? რას?
ესტრაგონი. მალე, მალე, ვეღარ მოუსწრებთ. (პოცო დგება და პოცო. თუ მთხოვთ, დაბრძანდითო.
ესტრაგონს უახლოვდება.) ესტრაგონი. და ეს გიშველით?
ესტრაგონი. ხედავთ? პოცო. ვფიქრობ, მიშველის.
პოცო. ოჰო-ჰოო! ესტრაგონი. დიდი სიამოვნებით. აბა, მაშ! კეთილ ინებეთ, ბატონო,
ესტრაგონი. (ვლადიმირს). რაც ყველაზე საინტერესო იყო, დღეს ის დაბრძანდით, გთხოვთ.
გამოტოვე. (ვლადიმირი შეჩერდება, ფეხით გადასროლილ სკამს პოცო. არაფერი მიჭირს, გეთაყვა, ნუ წუხდებით, არ ღირს. (პაუზა.
თავის ადგილზე დადგამს და შედარებით დამშვიდებული ისევ წინ ხმადაბლა.) კიდევ მთხოვეთ.
და უკან დადის.) ესტრაგონი. აბა, ფეხზე როგორ უნდა იდგეთ, ასე შეიძლება
პოცო. მშვიდდება თანდათან. (სცენას მიმოავლებს თვალს.) გაცივდეთ კიდეც.
ირგვლივაც ყველაფერი მშვიდდება. დედამიწასაც უდიდესი პოცო. შეიძლება გავცივდე?
სიმშვიდე ეუფლება. მისმინეთ! (ხელს შემართავს.) პანს სძინავს. ესტრაგონი. უეჭველად.
ვლადიმირი. (შეჩერდება). როდის დაღამდება, ბოლოს და ბოლოს. პოცო. თქვენ მართალი ხართ, დავჯდები. (ჯდება.) გმადლობთ,
(სამივენი ცას უყურებენ.) ჩემო კარგო. ესეც ასე. აი, მეც დავჯექი. (საათს დაჰყურებს.) ოღონდ
პოცო. დაღამებამდე აქ უნდა დარჩეთ? კი არ დამაგვიანდეს, უნდა მივუსწრო.
ესტრაგონი. საქმე ისაა, რომ... ხომ მოგახსენეთ... ვლადიმირი. დრო კი გაქვავდა.
პოცო. რა თქმა უნდა, რა თქმა უნდა, ცხადია... მეც თქვენს პოცო. (ყურთან მიაქვს საათი.) ეგ არ დაიჯეროთ, ჩემო ბატონო, ეგ
ადგილზე, იმას რომ ველოდებოდე გოდენია თუ გოდე, თუ გოდო, არ იფიქროთ, ყველაფერი დაიჯერეთ და ეგ კი არა.
მოკლედ, გესმით ვიზეც გეუბნებით, მეც ალბათ გვიან ღამემდე ესტრაგონი. (პოცოს.) მაგას დღეს ყველაფერი უკუღმართად და
ფეხს არ მოვიცვლიდი. (დასაკეც სკამს დაჰყურებს.) ძალიან მინდა შავად ეჩვენება.
დავჯდე, და ვერ კი მომიხერხებია.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 24

პოცო. ყველაფერი, ცის გარდა. (იცინის, საკუთარი ენამახვილობით პოცო. (ვერ გაიგონა). აჰა, დიახ, აი, შეღამდა კიდეც. (თავს აიღებს.)
კმაყოფილია.) მოთმინება, მოთმინება უნდა იქონიოთ. ისე კი, ახლა რა მოხდა, ბოლოს და ბოლოს, მომაქციეთ ერთ წამს ყურადღება,
ვრწმუნდები, აქაურები არ უნდა იყოთ, რაკი არ გცოდნიათ, როგორ თორემ როდემდე უნდა ვილაპარაკო ასე. (ცას უყურებს.) ახედეთ.
ბინდდება აქ, ჩვენში. გინდათ გიამბოთ? (დუმან. ესტრაგონი და (ყველანი ცას ახედავენ, ლაკის გარდა, რომელიც ისევ თვლემს.
ვლადიმირი ისევ ჩაჰკირკიტებენ ერთი თავის ფეხსაცმელს, მეორე - პოცო, როგორც კი შენიშნავს ამას, დაქაჩავს თოკს.) ახედავ თუ არა
ქუდს. ლაკის ქუდი გადასძვრა და მიწაზე დაუვარდა, მაგრამ ამას ცას, პირუტყვო. (ლაკი ცას ახედავს.) გეყოფათ, საკმარისია. (ყველა
ვერ ამჩნევს.) თავს დახრის.) რა არის მასში არაჩვეულებრივი, იმ ცაში?
მინდა რამით გასიამოვნოთ. (ჯიბიდან პულვერიზატორს უფერულია, ნათელი, როგორც ყველგან ცა, ამ დროს. (პაუზა.) ამ
იღებს და სუნამოს ისხურებს.) გთხოვთ, წამით ყურადღება განედებში. (პაუზა.)
მომაპყროთ. კარგ ამინდში. (პათეტიკურ-ლირიული ტონით.) ერთი
(ესტრაგონი და ვლადიმირი მაინც თავ-თავისი საქმით საათის (დახედავს საათს და ჩვეულებრივი ტონით განაგრძობს), ან
გართულან, ლაკის თითქმის სძინავს. პოცო მათრახს გაატკაცუნებს, დაახლოებით ერთი საათის წინ (ისევ ლირიული ტონით), შემდეგ,
მაგრამ ტკაცანის ხმა სუსტად, ძლივს გაისმის) ამ მათრახს რაღა რაც (შეყოვნდება, კვლავ ჩვეულებრივი ტონით), ასე, ვთქვათ,
დაემართა? (დგება, და ძლიერად დაიქნევს მათრახს. ტკაცანი უფრო დილის ათი საათიდან (ამაღლებული განწყობილებით),
მკვეთრად ისმის. ლაკი შეკრთება. ესტრაგონსა და ვლადიმირს განუწყვეტელად მეწამული და თეთრი სხივების ჩქერალს
ხელიდან უვარდებათ ერთს ფეხსაცმელი, მეორეს - ქუდი. პოცო გვაღვრიდა, ცამ თანდათან დაკარგა ბრწყინვალება, ფითრდებოდა,
განზე გადაისვრის მათრახს.) სულ აღარ ვარგა ეს მათრახი. იცრიცებოდა. (ხელების მოძრაობას ააყოლებს, შემდეგ თანდათან
(გადახედავს თავის აუდიტორიას.) რას ვამბობდი წეღან? დაუშვებს ხელებს.) მკრთალდებოდა, შემდეგ სულ უფრო მეტად,
ვლადიმირი. წავიდეთ. სულ უფრო და უფრო მეტად, ვიდრე - ჭახ! - ყველაფერი არ
ესტრაგონი. ფეხზე რატომ დგახართ, ეგრე შეიძლება გაცივდეთ გათავდა. და იქმნა ცა უძრავი და ქუფრი! მაგრამ (დამრიგებლური
კიდეც. ტონით, ხელს შემართავს.) მდუმარებისა და სიმშვიდის ამ
პოცო. მართალი ხართ. (ჯდება. ესტრაგონს.) რა გქვიათ? საფარველს მიღმა მოგელავს ღამე, და სადაცაა იგი თავს
ესტრაგონი. კატულუსი. დაგვაცხრება - ჰოჰ! - ააი ისევ! (დაცხრება, ჩვეულებრივი ტონით.)

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 25

სწორედ იმ წამში, როცა ყველაზე ნაკლებად ელი. აი, როგორ ხდება პოცო. საქმე ისაა, რომ ცუდი მეხსიერება მაქვს. (დუმილი.)
ეს ყველაფერი ამ თახსირ დედამიწაზე. (ხანგრძლივი სიჩუმე.) ესტრაგონი. ჯერ-ჯერობით ისეთი არაფერი ხდება.
ესტრაგონი. და რაკი ეს იცი... პოცო. (გულდაწყვეტილია). მოგწყინდათ?
ვლადიმირი. ცოტა მოთმინებაც უნდა იქონიო. ესტრაგონი. (ირონიით.) ცოტ-ცოტა.
ესტრაგონი. იცი, რასაც უნდა ელოდე. ვლადიმირი. ჰო, ზოგჯერ უფრო მოგვილხენია ხოლმე. (ხმას არ
ვლადიმირი. და არც საწუხარია რამე. იღებენ. პოცო თავს ებრძვის.)
ესტრაგონი. მარტო უნდა იჯდე და ელოდე. პოცო. ბატონებო, თქვენ მე დამაფასეთ... (არჩევს სიტყვას.)
ვლადიმირი. მაგას შეჩვეულები ვართ. (ძირს დავარდნილ ქუდს ღირსსაკადრისად.
აიღებს, დახედავს, დაბერტყავს, იხურავს.) ესტრაგონი. როგორ გეკადრებათ!
პოცო. აბა, რას იტყვით, როგორი იყო ჩემი გამოსვლა? (ესტრაგონი ვლადიმირი. რა სათქმელია!
და ვლადიმირი შეჰყურებენ პოცოს, ვერაფერი გაუგიათ.) კარგი პოცო. დიახ, დიახ, თქვენ მე სწორედ მომექეცით. და ამიტომ,
იყო, არა უშავდა? თუ ისე? თუ არაფრად არ ვარგოდა? საკუთარ თავს ვეკითხები, ხომ არ შემიძლია მეც, ჩემი მხრივ, რამე
ვლადიმირი. (ვლადიმირი პირველი მიხვდება). ო, შესანიშნავი იყო, გავაკეთო ამ ხალხისათვის, ასე რომ მოუწყენიათ-მეთქი.
ძალიან, ძალიან კარგი. ესტრაგონი. ახლა ოც ფრანკსაც დიდი მნიშვნელობა ექნებოდა
პოცო. (ესტრაგონს). თქვენ, ბატონო, თქვენ რაღას ფიქრობთ? ჩემთვის.
ესტრაგონი. (ინგლისური აქცენტით). ო, შესანიშნავი იყო, ძალიან, ვლადიმირი. მათხოვრები არ ვართ ჩვენ.
ძალიან ქარგი. პოცო. ჩემს თავს ვეკითხები, რა შემიძლია გავაკეთო, რომ ასე არ
პოცო. (გულმხურვალედ). გმადლობთ, ბატონებო, გმადლობთ, მე მოიწყინონ-მეთქი. ძვლები იყო და არ დავზოგე, ვუამბე ამ მთისა,
ისე მჭირდება მხარდაჭერა... (დაფიქრდება.) მაგრამ ბოლოს მაინც, იმ მთისა, როგორ ბინდდება ისიც განვუმარტე, მაგრამ ეს ისე,
ცოტა მივაფუჩეჩე. თქვენ ვერ შენიშნეთ? თავისთავად, ამაზე არ შევჩერდები, და, საკმარისი კია-მეთქი, ეს,
ვლადიმირი. შესაძლოა. მართლაც იყო იდნავ, რაღაც, მაგრამ სულ რაც გამიკეთებია ამ ხალხისთვის? აი, რაზე ვიმტვრევ თავს.
ცოტათი, სულ უმნიშვნელოდ. ესტრაგონი. ასი სუც საკმარისი იქნებოდა.
ესტრაგონი. მე ვიფიქრე საგანგებოდ აკეთებს-მეთქი. ვლადიმირი. (ესტრაგონს, გაცეცხლებული). ხმა გაიკმინდე, გესმის?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 26

პოცო. კმარა კი ეს? რა თმა უნდა კმარა. მაგრამ მე დიდსულოვანი პოცო. რატომაც არა, ადვილი სამსახურია. გარდა ამისა, ეს
ვარ. ბუნებას ასეთი გავუჩენივარ დღესდღეობით, და მით უარესი ნორმალური თანმიმდევრობაა (ჩაიცინებს.)
ჩემთვის. (თოკს დაქაჩავს. ლაკი მას შეაჩერდება.) და რომ ვლადიმირი. მაშ, თუ ასეა, იცეკვოს.
ცხოვრებაში დავიტანჯები, ესეც ცხადია. (არ წამომდგარა, სკამიდან (სიჩუმე.)
გადმოიხრება და მათრახს აიღებს.) მითხარით, რა გსურთ კიდევ, პოცო. (ლაკის.) გაიგონე?
ვუთხრა, რომ იცეკვოს, თუ ვამღერო, თუ რამე წავაკითხო, თუ ესტრაგონი. უარს არასოდეს არაფერზე არ ამბობს?
ვუთხრა, იაზროვნე, იფიქრე-მეთქი? პოცო. ახლავე ყველაფერს აგიხსნით. (ლაკის.) იცეკვე, მძორო. (ლაკი
ესტრაგონი. და ეგ ვინ, ეგ ყველაფერი? დადგამს ჩემოდანს და კალათს, წინ გამოდის და პოცოსკენ
პოცო. ვინ? თქვენც კარგები ჩანხართ. ვინ იქნება? შეტრიალდება. ესტრაგონი ადგება, რომ უკეთ დაინახოს. ლაკი
ვლადიმირი. (ლაკის მიხედვს.) ეგ აზროვნებს? ფიქრი შეუძლია? ცეკვავს. გაჩერდება.)
პოცო. რა თქმა უნდა. ხმამაღლა. ერთ დროს გვარიანადაც ესტრაგონი. სულ ეგ არი?
ფიქრობდა. საათობით შემეძლო მემსინა... ახლა კი... (შეკრთება.) პოცო. კიდევ იცეკვე. (ლაკი იმავე მოძრაობებს გაიმეორებს.
ახლა, მით უარესი ჩემთვის. მაშ, თქვენ მაგისი ფიქრის მოსმენა ჩერდება.)
გსურთ. ესტრაგონი. მეც არ მეგონა. ეგრე ხომ მეც ვიცეკვებ (ბაძავს ლაკის.
ესტრაგონი. ცეკვა უფრო მხიარული იქნებოდა. გავერთობოდით. კინაღამ ზღართანს მოადენს.) ერთი-ორი რომ წავივარჯიშო.
პოცო. აუცილებელი არაა. ვლადიმირი. დაიღალა ალბათ.
ესტრაგონი. ერთი მითხარი, დიდი, ეს უფრო სამხიარულო არ პოცო. ერთ დროს ეგ ფარანდოლას, ალმეს, კადრილს, ჟიგას,
იქნება? ფანდანგოსა და ეკოსეზსაც კი ცეკვავდა. სიხარულით
ვლადიმირი. ძალიან მაინტერესებს, როგორ ფიქრობს. კუნტრუშობდა ხოლმე. ახლა მაგის მეტი აღარაფერი შეუძლია.
ესტრაგონი. იქნებ ჯერ ეცეკვა და მერე ეფიქრა? თუ ორივე ერთად იცით, მაგ ცეკვას ახლა რას ეძახის?
მეტისმეტი მოუვა? ესტრაგონი. განტევების ვაცის სასიკვდილოდ გაბრძოლებას.
ვლადიმირი. (პოცოს). მართლაც, ეგრე არ მოხერხდება? ვლადიმირი. კიბოიანი ბერიკაცის სიკვდილს.
პოცო. მახეში გაბმას, ეგრე ამბობს, ორივე ფეხებით გავიხლართეო.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 27

ვლადიმირი. (ტანით ლაკის მოძარაობას იმეორებს. დიდი ესთეტის პოცო. (მოუთმენლად.) თქვით, რაღას უყურებთ.
მიხრა-მოხრა აქვს.) ამაში მართლაც არის რაღაც... (ლაკი თავისი ესტრაგონი. თავის ტვირთს რატომ ძირს არ დადგამსო.
ბარგისაკენ მიიწევს.) ვლადიმირი. შენც ერთი, რაღაცას სხვას ამბობდა.
პოცო. (თითქოს ცხენს ეწევაო.) დრრრ... (ლაკი ადგილზე პოცო. ნამდვილად?
გაქვავდება.) ვლადიმირი. ეგ აკი უკვე აგვიხსენით.
ესტრაგონი. არაფერზე უარს არ ეუბნება. პოცო. აგიხსენით? მე?
პოცო. ახლავე აგიხსნით, რატომ (ჯიბეში რაღაცას ეძებს.) ვლადიმირი. თანაც უკვე დაუდგამს ძირს, და მაგაზე რაღად
მოითმინეთ. (ეძებს.) სად დამეკარგა? (ისევ ეძებს.) ვეღარაფერი ვილაპარაკებდით?
გამიგია, რა ხდება.(თავს აიღებს, გაოცებისაგან რეტდასხმულსა ესტრაგონი. (ესტრაგონი მიხედავს ლაკის.) მართლა დაუდგამს.
ჰგავს. მომაკვდავის ხმით.) პულვერიზატორი დავკარგე. ვითომ რა გამოიგონა?
ესტრაგონი. (მომაკვდავის ხმით). მარცხენა ფილტვით ძლივს ვლადიმირი. ჰოდა, რაკი დაუდგამს, როგორღა ვილაპარაკებდით,
ვსუნთქავ. (ყრუდ ახველებს, შემდეგ უეცრად დაიქუხებს.) ხელში რად უჭირავსო.
სამაგიეროდ მარჯვენას - ნაკლი არ მოეძებნება. პოცო. საღი მსჯელობაა.
პოცო. (ჩვეულებრივი ხმით). მით უარესი, მაგრამ როგორმე იოლას ესტრაგონი. მაინც რა მოიფიქრა, რისთვის დადგამდა?
გავალ. წეღან რაზე ვლაპარაკობდი? (ფიქრობს.) მოითმინეთ პოცო. საქმეც ეგაა. რისთვის?
(ფიქრობს.) რა მემართება. (თავს ასწევს.) მომეხმარეთ მაინც. ვლადიმირი. უნდა ეცეკვა.
ესტრაგონი. ახლავე, ახლავე გავიხსენებ. ესტრაგონი. უნდა ეცეკვა.
ვლადიმირი. მეც, მეც, ახლავე. პოცო. სწორია. (დუმილი.)
პოცო. ერთი წუთით! (სამივე ერთდროულად მოიძრობს ქუდს, ესტრაგონი. არაფერი არ ხდება. არავინ მიდის, არავინ მოდის. ეს
ხელებს შუბლზე მიიჭერენ და მეხსიერებას ძაბავენ. კარგა ხანს საშინელებაა.
დუმან.) ვლადიმირი. (პოცოს.) უთხარით იმას, იფიქრე-თქო.
ესტრაგონი. (გახარებული). მივაგენი. პოცო. თავისი ქუდი მიაწოდეთ.
ვლადიმირი. გაიხსენა. ვლადიმირი. ქუდი?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 28

პოცო. ჰო, უქუდოდ ვერ ფიქრობს. ლაკი. ენიჭა არსებობა პირადად ღმერთს ისეთი როგორიც
ვლადიმირი. (ესტრაგონს.) მიაწოდე თავისი ქუდი. როგორადაც იგი წარმოდგენილია პუანსონისა და ვატმანის
ესტრაგონი. მე მივაწოდო? მაგან რომ მე საქმე დამმართა!.. ახლახან გამოქვეყნებულ საზოგადოებრივ შრომებში ვიგივითარცა
არასდიდებით! თეთრწვერასი გარე დროისა სრბოლისა ზე მდგარისა თავისი
ვლადიმირი. მე მივაწვდი ახლავე (იღებს ქუდს, ლაკისგან ღვთიური აპათიის აფაზიის ღვთიური ატაქსიის მწვერვალიდან
მოშორებით ჩერდება და აწვდის. ლაკი უძრავად დგას.) ვუყვარვართ ყველა გარდა ვისი ჯერეთ უცნობია მაგრამ დრო
პოცო. თავზე უნდა დაახურო. გამოაჩენს და ითმენს ციური მირანდას მსგავსად რომელიც გეენიის
ესტრაგონი. (პოცოს.) უთხარით, მიდი და შენ თვითონ გამოართვი- სახმილით იწვის რისთვის არავინ იცის მაგრამ დრო გამოაჩენს
თქო. ცეცხლსა გეენიისასა სადაცა არს ალმური და სალმობა რაჟამს
პოცო. უმჯობესი იქნება თუ თავზე დაახურავთ. განივრცოს ცეცხლოვანი ლავა და ღადარი უკეთუ ვინ დაეჭვდეს
ვლადიმირი. ახლავე დავახურავ. (ფრთხილად გარს შემოუვლის რისხვით მოუბრუნდეს ცარგვალი და მოექცეს ჯოჯოხეთად
ლაკის, ფეხაკრეფით ზურგიდან მიეპარება, დაახურავს ქუდს, და ლურჯი კამარა სადაც ჯერეთ კიდევ დროდადრო სუფევს
მყისვე გაერიდება, ლაკი უძრავად დგას.) მყუდროება და სიმშვიდე და სიმშვიდე და ხანგამოშვებით არც თუ
ესტრაგონი. რაღას უყურებს? მუდამ სიმშვიდე ზოგჯერ მიუხედავად ამისა ყველასათვის
პოცო. განზე გადექით. (ესტრაგონი და ვლადიმირი მოშორებით ძვირფასი მაგრამ ნუ ვიწინასწარმეტყველებთ და რაც უფრო ჩქარა
დადგებიან. პოცო თოკს მოჭიმავს, ლაკი მიაჩერდება პოცოს.) აბა, მეორე მხრივ ჯერ დაუმთავრებელი შრომების შედეგად ნუ
დაიწყე ფიქრი, ღორო. (პაუზა. ლაკი იწყებს ცეკვას.) დებილო! ვიწინასწარმეტყველებთ ჯერჯერობით დაუმთავრებელ მაგრამ
(ლაკი ჩერდება). აქეთ მოიწიე! (ლაკი მიდის პოცოსკენ.) გეყოფა! ბერნში ანტროპოპოპოპომეტრიის აკააკადემიის მიერ დაფნის
(ლაკი ჩერდება.) იფიქრე ახლა! (პაუზა.) გვირგვინით შემკობილ შრომებში ტესტიუმ და კონარმა ზუსტად
ლაკი. მეორე მხრივ, რაც შეეხება... დაასაბუთეს ადამიანთა დავთრებისათვის ჩვეული შესაძლებელი
პოცო. მოიცა! (ლაკი ჩუმდება.) უკან დაიხიე! (ლაკი უკან იხევს.) შეცდომებით ტესტიუსა და კონარის დაუმთავრებელი შრომების
კმარა! (ლაკი შეჩერდება.) შემობრუნდი! (ლაკი საზოგადოებისაკენ მიხედვით დამტკიცებულიაამტკიცებულიაცებულია რომ
მიბრუნდება.) იფიქრე! გამომდინარე თუმცა ნუ ვიწინასწარმეტყველებთ რატომაა რომ

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 29

ერთი სიტყვით ჯერ კიდევ უცნობია პუანსონისა და ვატმანის ვოლტერის სიკვდილიდან სუფთა დანაკარგია სულზე ორი
საზოგადოებრივი ცდების რეზულტატის მიხედვით იმის გამო რომ დიუიმი ხუთი ლიტრი დაახლოებით რომ განვსაზღვროთ
ფარტოვისა და ბელშერის შრომები დაუმთავრებელი დარჩა მთლიანად და საშუალოდ სულზე ციფრებს გავამრავლებ ლამანშში
უცნობი მიზეზებით ტესტიუმ და კონორმაც ვერ დაამთავრეს ერთი თავიდან ფეხებამდე შიშველზე რატომ კაცმა არ იცის და თან
სიტყვით უკუაზრის საპირისპიროდ ადამიანი ბრესში ტესტიუსა მნიშვნელობა არა აქვს რატომ და ერთი სიტყვით მოკლედ რომ
და კონარის მიხედვით ესე იგი ადამიანი მიუხედავად ყველაფრისა მოვჭრათ ფაქტი ფაქტია და ეს უმთავრესია სხვათა შორის მეორე
ორიოდ სიტყვით მოთხოვნილების ზრდას პლიუს დაკმაყოფილება მხრივ უეჭველად მეტად მნიშვნელობა რომ გამომდინარე რომ
ჩიავდება და ილევა ერთობლივად ერთდროულად სიტყვამ გამომდინარე თავიმინებებული ცდებისაგან შტეინეგისა
მოიტანა და გამოუცნობი მიზეზების გამო მიუხედავად სპორტის პეტერმანის თვალსაზრისით ესე იგი მაშასადამე თავმინებებული
განვითარებისა და აყვავებისა როგორიცაა ტენისი მარათონი და ცდების მიხედვით მთასა და ბარში ზღვებისა და ტბების
ფეხბურთი საზაფხულო სპორტი წყალსპორტი ჯირითი სანაპიროებზე და დამდნარი ალი ცეხლისა ჰაერი ერთია და მიწა
პოსტულატი პრედიკატი მოტოსპორტი ციგურები ყინულზე ესე იგი ჰაერი მიწა ოდეს დაისადგურებს სუსხი გამთოში ყინული
ასფალტზე ხტომა და ფრენოსობა და პინგპონგი ზამთრის სპორტი ნეფხვა და უკუნი ჰაერი მიწა და ლოდმა გოდება და მოთქმა
საზაფხულო სპორტი და საშემოდგომო საშემოდგომო და ტენისი ამქვეყნიური ტეხვრა და ყინული უზომო გადაიქცევა გადაიქცევა
თივაზე ქაფზე თიხაზე და ჰოკეი წყალზე მიწაზე ატმოსფეროში ვაგლახ ერა მათი გადადგება თავისი მეშვიდე ასწლეულის
შემცვლელები პენიცილინი და ფოსფატი ერთი სიტყვით მოკლედ დასაწყისში მიწა ატმოსფერო ზღვა მიწა ლოდთა გოდება და
არავინ იცის რატომ ვიმეორებ კვლავ ერთობლივად დაკავშირებით უფსკერო სიღრმეებში ყოვლის მომცველი სიცივე დაისადგურებს
ჩიავდება უძლურდება ილევა მიუხედავად ვიმეორებ ტენისისა ზღვაზე ხმელეთზე ეთერში ერთი სიტყვით მოკლედ რომ ვთქვათ
ფრენოსნობისა ტენისისა გოლფისა დაწყებული მე-9-დან და მე-18-ე მიუხედავად ტენისისა ფაქტი ფაქტია და ვაგლახ ბოლოს უსათუოდ
კბილის ბუდემდე ტენისისა ყინულზე რატომ ორიოდ სიტყვით თუმცა ნუ ვიწინასწარმეტყველებთ რატომ არავინ იცის ვიმეორებ
უცნობია სენასა და უაზეზე მარნაზე მარნაზე სენაზე სენასა და კვლავ ლოდთა მოთქმად ერთობლივად თავი იფიტება იფიტება
უაზაზე ყველგან ერთობლივად დაკავშირებით ჩაჩანაკდება ყველგან მიუხედავად ტენისისა თეთრწვერასი ალმურისა
იფიტება მარნაზე სენაზე ესე იგი ერთი სიტყვით დანაკლისი ცრემლებისა ვაგლახ და სიმშვიდე და სიმშვიდე და მდუმარება

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 30

ცისფერ ლოდების მიუხედავად ტენისისა და თავი და თავი და ესტრაგონი. განგებ ეცემა.

თავი ლამანშში დაუმთავრებელ შრომათა დუმილში პოცო. რომ ააყენებთ, ერთხანს ხელიც უნდა შეაშველოთ. აბა,
დაუმთავრებელ... (ჩხუბი, აყალმაყალი. ზედახორა. ლაკის ააყენეთ, რაღას უყურებთ.
უკანასკნელი ზლუქუნი.) ესტრაგონი. ეშმაკსაც წაუღია!
პოცო. ქუდი მიაწოდეთ! (ვლადიმირი ქუდს მოიხდის. ლაკი ვლადიმირი. ერთხელაც ვცადოთ.
ჩუმდება და ეცემა. ხანგრძლივი სიჩუმე, აქოშინებული ესტრაგონი. არა, ვინ ვგონივართ ჩვენ მაგას. (ლაკის ასწევენ და
გამარჯვებული მოჭიდავენი სულს ითქვამენ.) ძალისძალად ფეხზე დააყენებენ.)
ესტრაგონი. ჯავრი არ ამოვიყარე! პოცო. ხელი არ გაუშვათ. (ესტრაგონი და ვლადიმირი აქეთ-იქით
ვლადიმირი. (ლაკის ქუდს ათვალიერებს, შიგ იყურება.) ირყევიან.) ნუ ირყევით. (პოცო მიდის, იღებს ჩემოდანს და კალათას
პოცო. აქ მომეცით! (ვლადიმირს ხელიდან გამოგლეჯს ქუდს, მიწას და ლაკის უახლოვდება.) მაგრად დაიჭირეთ. (პოცო ლაკის
დაანარცხებს. და ფეხით გათელავს.) სამუდამოდ დაეკარგა ფიქრის ჩემოდნის სახელურზე ჩააკიდებინებს ხელს. ჩემოდანი წამსვე ძირს
უნარი. ვარდება.) ხელი არ გაუშვათ. (იგი კვლავ ცდილობს დააჭერინოს
ვლადიმირი. სიარულს თუ მაინც შეძლებს? ლაკის ჩემოდანი. სიმძიმის ჩვეული შეგრძნება ლაკის აიძულებს
პოცო. ვერ ივლის და, ხოხვით წამომყვება. (ფეხს წაჰკრავს.) აეთრიე, ხელი მოუჭიროს სახელურს და მას თანდათანობით გრძნობაზე
მძორო! მოჰყავს იგი.) ხელი არ გაუშვათ, არ გაუშვათ ხელი. (ახლა კალათზე
ესტრაგონი. ხომ არ მოკვდა! იმეორებს იგივეს.) აი, ახლა კი გაუშვით. (ესტრაგონი და
ვლადიმირი. მოკლავთ თქვენ მაგას. ვლადიმირი ლაკის ჩამოცილდებიან. ლაკი ბარბაცებს, სადაცაა
პოცო. აეთრიე-მეთქი, შე ღორო. (თოკს ეწევა. ესტრაგონს და დაეცემა, მუხლები ეკეცება, მაგრამ თავს შეიკავებს და დგას. ხელში
ვლადიმირს.) მომეხმარეთ! ჩემოდანი და კალათი უკავია. პოცო უკან დაიხევს, მათრახს
ესტრაგონი. როგორ? ატკაცუნებს.) აბა, გადადგი ნაბიჯი! (ლაკი ადგილიდან იძვრის.)
პოცო. ეს ლეში ამაწევინეთ. (ესტრაგონი და ვლადიმირი ეწევიან უკან! (ლაკი იხევს უკან.) შემობრუნდი! (ლაკი შემობრუნდება.) ასე,
ლაკის. წამოაყენებენ. ერთ-ორ წამს ხელს აშველებენ, შემდეგ ყველაფერი რიგზეა, უკვე შეძლებს სიარულს. (ესტრაგონს და
შეუშვებენ. ლაკი ეცემა.) ვლადიმირს მიუბრუნდება.) ბატონებო, მადლობას მოგახსენებთ და

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 31

ნება მიბოძეთ (ჯიბეში რაღაცას ეძებს), გისურვოთ (ეძებს), ესტრაგონი. საათი?

გისურვოთ... კი, მაგრამ საათი სადა მაქვს... (ეძებს.) არა, მართლა და პოცო. კოშკში თუ დამრჩებოდა.
მართლა... (ნირწამხდარი თავს აიღებს.) ორმაგი გუმბათი ჰქონდა, ესტრაგონი. აბა, მაშ, მშვიდობით ბრძანდებოდეთ.
წამზომიც... ბატონებო, პაპაჩემის სახსოვარია, (ეძებს.) იქნება, აქვე პოცო. მშვიდობით.
სადმე ამოვარდა. (იხრება და ეძებს მიწაზე. ვლადიმირი და ვლადიმირი. მშვიდობით.
ესტრაგონიც ეძებენ. პოცო დაფლეთილ ქუდს გაჰკრავს ფეხს.) რას ესტრაგონი. მშვიდობით. (დუმილი. არავინ ადგილიდან არ
ჰგავს ეს, ბოლოს და ბოლოს. იძვრის.)
ვლადიმირი. იქნებ ქისაში გაქვთ, ქამარზე. ვლადიმირი. მშვიდობით.
პოცო. მოითმინეთ. (წელზე ორად იკეცება, ცდილობს მუცელზე პოცო. მშვვიდობით.
ყური მიიდოს, სმენას ძაბავს.) არაფერი მესმის. (ხელით ანიშნებს, ესტრაგონი. მშვიდობით. (დუმილი.)
მომიახლოვდითო.) აბა, ერთი თქვენ სცადეთ. (ესტრაგონი და პოცო. და მადლობელი ვარ.
ვლადიმირი უახლოვდებიან, იკუზებიან. ზედ მუცელზე ადებენ ვლადიმირი. პირიქით ჩვენ ვართ მადლობელი.
ყურს. პაუზა.) მანდ რომ იყოს, წიკწიკს გავიგონებდით. პოცო. როგორ გეკადრებათ.
ვლადიმირი. ჩუ! (ყველა ყურს უგდებს.) ესტრაგონი. რა თქმა უნდა.
ესტრაგონი. რაღაც ფეთქავს. პოცო. კარგი ერთი.
პოცო. სად? ვლადიმირი. რა თქმა უნდა.
ვლადიმირი. მანდ გულია. ესტრაგონი. რასაკვირველია. (დუმილი.)
პოცო. (გულდაწყვეტილი). ეშმაკსაც წაუღია. პოცო. მგონი, მიჭირს კიდეც წასვლა. (ყოყმანობს.)
ვლადიმირი. ჩუმად! (ყურს უგდებენ.) ესტრაგონი. ასეა ცხოვრება. (პოცო მობრუნდება, მიდის ლაკისთან
ესტრაგონი. იქნებ გაჩერებულია საათი. (წელში სწორდება.) კულისებში, თანდათანობით მიუშვებს თოკს.)
პოცო. რომელი ყარხართ ასე? ვლადიმირი. მგონი, გეშლებათ და საწინააღმდეგო მხარეს
ესტრაგონი. ამას პირი უყარს, მე კი - ფეხები. მიდიხართ.
პოცო. წავედი მე.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge
პოცო. არა, სტარტს ავიღებ და გამოვექანები. (ბოლომდე
გამოუშვებს თოკს, ჩერდება კულისებში, მოტრიალდება და
ყვირის.) გზიდან ჩამომეცალეთ! (ესტრაგონი და ვლადიმირი განზე
გადგებიან. სცენის სიღრმიდან უყურებენ პოცოს, რომელიც
მათრახს ატკაცუნებს.) აბა, გასწი! (ლაკი არ იძვრის.)
ესტრაგონი. გასწი!
ვლადიმირი. გასწი! (პოცო მათრახს ატკაცუნებს. ლაკი ნაბიჯს
გადადგამს).
პოცო. ცოცხლად! (პოცო გამოდის კულისებიდან, ლაკის
კვალდაკვალ გადაჭრის სცენას. ვლადიმირი და ესტრაგონი ქუდებს
იხდიან, იქნევენ. ლაკი თვალს მიეფარება. პოცო მას თოკის ქაჩვითა
და მათრახის ტკაცუნით წინ მიერეკება.) აბა, ცოცხლად, ცოცხლად!
მაგრამ სანამ საბოლოოდ მიეფარებოდეს თვალს, პოცო ჩერდება და
ვლადიმირისა და ესტრაგონისაკენ მობრუნდება. თოკი იჭიმება,
ისმის, როგორ მოადენს ლაკი ბრაგვანს მიწაზე.) მშვიდობით.
ვლდიმირი. მშვიდობით. (ხელს უქნევენ).
ესტრაგონი. მშვიდობით.
პოცო. აეთრიე! შე ღორო! (ისმის ლაკის ხვნეშა.) აჩუ! გასწი!
მშვიდობით! ნაბიჯს აუჩქარე მძორო, სწრაფად-მეთქი! (დუმილი.)
ვლადიმირი. აი, როგორც იქნა, დროც გავიდა.
ესტრაგონი. ისედაც გავიდოდა.
ვლადიმირი. ჰო, მაგრამ ასე სწრაფად არა. (პაუზა.)
ესტრაგონი. ახლა როგორღა მოვიქცეთ?
ვლადიმირი. არ ვიცი.
ესტრაგონი. მოდი, წავიდეთ.
ვლადიმირი. ვერ წავალთ.
საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos
32
ესტრაგონი. რატომ?
ვლადიმირი. გოდოს ველოდებით და იმიტომ.
ესტრაგონი. ჰო, მართლა. (პაუზა.)
ვლადიმირი. მაგრად კი გამოცვლილან.
ესტრაგონი. ვინ?
ვლადიმირი. ეგ ორნი.
ესტრაგონი. ჰო, მოდი, მართლა, ცოტა ვილაპარაკოთ.
ვლადიმირი. რა, შენი აზრით, არ გამოცვლილან?
ესტრაგონი. ადვილი შესაძლებელია. ოღონდ ესაა, მე და შენ
ვეღარაფერი გამოგვცვლის.
ვლადიმირი. იქნებ მართალიც ხარ. ეგრეა. მაგრამ ისინი ხომ ნახე.
ესტრაგონი. ვთქვათ, გამოცვლილან კიდეც. მაგრამ მე ხომ მაგათ არ
ვიცნობდი. რა ვიცი, უწინ როგორები იყვნენ.
ვლადიმირი. იცნობდი, ჩემო კარგო.
ესტრაგონი. ნამდვილად გეუბნები, არ ვიცნობდი.
ვლადიმირი. მე კი გეუბნები, მაგათ ჩვენ ორივე ვიცნობდით. შენ
ყველაფერი გავიწყდება. (პაუზა, თავისთვის.) თუ მართლა სხვები
არიან...
ესტრაგონი. მაშ, თვითონ მაინც რატომ ვერ გვიცნეს?
ვლადიმირი. ეგ არაფერს არ ნიშნავს. მეც თავი ისე მეჭირა, თითქოს
მაგათ პირველად ვხედავდი. (პაუზა.) და თანაც, არავინ არ
მოისურვებს მე და შენ გვიცნოს; არასდროს.
ესტრაგონი. მოვეშვათ ამას... სჯობს... ვაი! (ვლადიმირი უძრავად
დგას.) ვაი!
ვლადიმირი. (თავისთვის.) თუ მართლა სხვები არ არიან...
 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 33

ესტრაგონი. დიდი! ახლა მეორე ფეხში მივლის! (კოჭლობით იმ ესტრაგონი. (ვლადიმირს.) მომეშვი. (უახლოვდება ბიჭს.) იცი, ახლა
ადგილისაკენ მიემართება, სადაც პირველად იჯდა, ფარდის რომელი საათია?
ახდისას.) ბიჭი. (უკან-უკან იხევს.) ჩემი ბრალი არ არის... ბატონო...
ხმა კულისებიდან. ბატონო! (ესტრაგონი შეჩერდება. ორივე იმ ესტრაგონი. მაშ, ვისი ბრალია, ჩემი?
მხარეს იყურება, საიდანაც ხმა მოისმა.) აჰა, ისევე თავიდან იწყება. ბიჭი. მეშინოდა...
ვლადიმირი. მომიახლოვდი, შვილო ჩემო. (გაუბედავად შემოდის ესტრაგონი. გეშინოდა? რის? ჩვენი? მიპასუხე.
ბიჭი; მორიდებით შეჩერდება.) ვლადიმირი. ვხვდები, ისინი შეაშინებდნენ.
ბიჭი. ბატონი ალბერი... თუ შეიძლება... ესტრაგონი. რამდენი ხანი იქნება, რაც აქ იცდი?
ვლადიმირი. მე ვარ ბატონი ალბერი. ვლადიმირი. მათრახისა შეგეშინდა?
ესტრაგონი. რა გინდა? ბიჭი. დიახ, ბატონო.
ვლადიმირი. აქ მოდი, (ბიჭი არ უახლოვდება.) ვლადიმირი. და ყვირილისა?
ესტრაგონი. (ბრძანების კილოთი.) აქ მოდი-მეთქი, შენ გეუბნები. ბიჭი. დიახ, ბატონო.
(ბიჭი შეშინებული გადადგამს ნაბიჯს, მერე მეორეს... ჩერდება.) ვლადიმირი. და იმ ორი კაცისა?
ვლადიმირი. რაო, რა მოხდა. ბიჭი. დიახ, ბატონო.
ბიჭი. ბატონი გოდო... (ჩუმდება.) ვლადიმირი. იცნობ მათ?
ვლადიმირი. გასაგებია... (პაუზა.) მოდი აქ. (ბიჭ არ მიდის.) ბიჭი. დიახ, ბატონო.
ესტრაგონი. (ხმას აუწევს, მბრძანებლურად). აქ მოდი-მეთქი! (ბიჭი ვლადიმირი. აქაური ხარ?
მორიდებით გადადგამს ნაბიჯს, მერე მორეს, ჩერდება.) ასე რად ბიჭი. დიახ, ბატონო.
დაიგვიანე? ესტრაგონი. ეგ სულ მაგის ზღაპრებია. (ბიჭს მკლავში ჩააფრინდება
ვლადიმირი. ბატონმა გოდომ გამოგგზავნა? იდაყვს ზემოთ, ანჯღრევს.) მართალი თქვი!
ბიჭი. დიახ, ბატონო. ბიჭი. (ცახცახებს.) მართალს მოგახსენებთ, ბატონო.
ვლადიმირი. მაშ, გვითხარი... ვლადიმირი. თავი დაანებე. რა მოგდის. (ესტრაგონი ბიჭს ხელს
ესტრაგონი. რად დაიგვიანე? (ბიჭი ხან ერთს მიაპყრობს მზერას, შეუშვებს, მიდის, სახეს ხელებით იფარავს. ბიჭი და ვლადიმირი
ხან მეორეს, არ იცის, რომელს უპასუხოს.) თვალს არ აშორებენ. ესტრაგონი ხელებს დაუშვებს, სახე
ვლადიმირი. (ესტრაგონს.) თავი დაანებე! მწუხარებით დაუზაფვრია.) რა დაგემართა?
ესტრაგონი. ოო... უბედური ვარ.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 34

ვლადიმირი. გეყოფა ერთი; როტავ ტყუილებს, როდის აქეთა ხარ ვლადიმირი. არასოდეს გცემს?
უბედური. ბიჭი. მე არა.
ესტრაგონი. აღარ მახსოვს. ვლადიმირი. აბა, ვის სცემს?
ვლადიმირი. ეჰ, რას გვიშვრება ეს მეხსიერება! (ესტრაგონი ბიჭი. ჩემს ძმას.
ცდილობს რაღაცა თქვას, გადაიფიქრებს, მერე კოჭლობით მიდის, ვლადიმირი. აჰა, მაშ, ძმაც გყავს?
სცენას გაივლის, დაჯდება და ფეხზე იხდის.) აბა, რას გვეტყვი... ბიჭი. დიახ, ბატონო.
ბიჭი. ბატონი გოდო... ვლადიმირი. ის რაღას აკეთებს?
ვლადიმირი. (აწყვეტინებს). მგონი, მე შენ სადღაც უკვე მინახავხარ, ბიჭი. ისიც ცხვრებს მწყემსავს.
არა? ვლადიმირი. თუ შენს ძმას სცემს, შენ რაღად გიფრთხილდება?
ბიჭი. არ ვიცი, ბატონო. ბიჭი. არ ვიცი, ბატონო.
ვლადიმირი. შენ მე არ მიცნობ? ვლადიმირი. კარგადაც გაჭმევს, მაძღრად? (ბიჭი იშმუშნება.)
ბიჭი. არა, ბატონო. მითხარი, შენი ბატონი კარგად გკვებავს?
ვლადიმირი. აქ პირველად ხარ? ბიჭი. ძალიან კარგად, ბატონო.
ბიჭი. დიახ, ბატონო. (დუმილი.) ვლადიმირი. როგორ გგონია, ბედნიერი ხარ? (ბიჭი იშმუშნება.) არ
ვლადიმირი. ყველაფერი მითხარი, რაც გინდა. (პაუზა.) ჰო, გიცდი გესმის?
ახლა. ბიჭი. არ ვიცი.
ბიჭი. (ერთბაშად მიაყრის). ბატონმა გოდომ მიბრძანა გადმოგცეთ, ვლადიმირი. მაშ, არც ის იცი, უბედური ხარ თუ არა?
რომ ამ საღამოს ვერ მოვა, ხვალ კი უეჭველად გეახლებათ. ბიჭი. არა, ბატონო.
ვლადიმირი. და ეგ არის სულ? ვლადიმირი. ჩემსავით ყოფილხარ. (პაუზა.) ღამე კი სად გძინავს?
ბიჭი. დიახ, ბატონო. ბიჭი. სხვენზე ბატონო.
ვლადიმირი. შენ ბატონ გოდოს ემსახურები? ვლადიმირი. თივაზე?
ბიჭი. დიახ, ბატონო. ბიჭი. დიახ, ბატონო. (პაუზა.)
ვლადიმირი. რას აკეთებ? ვლადიმირი. კარგი... წადი.
ბიჭი. თხებს ვმწყემსავ. ბიჭი. ბატონ გოდოს რა მოვახსენო?
ესტრაგონი. შენი ბატონი კარგად გეპყრობა? ვლადიმირი. უთხარი, რომ... (ყოყმანობს.) უთხარი, რომ გვნახე.
ბიჭი. დიახ, ბატონო. (პაუზა.) ხომ მართლა გვნახე? ხომ მართალია?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge
ბიჭი. დიახ, ბატონო. (უკან-უკან იხევს, ტკეპნის ერთ ადგილს, მერე
შებრუნდება და გარბის.)
(უეცრად ბნელდება. რაღაც ძალიან სწრაფად ჩამოწვება
ღამე. იქ, ჰორიზონტის სიღრმეში მთვარე მიცურავს, მიიწევს სულ
მაღლა, მაღლა, მერე კაბადონს უძრავად დაეკიდება და სცენას
მქრქალ ვერცხლისფრად გაანათებს.)
ვლადიმირი. როგორც იქნა!
(ესტრაგონი ადგება და ვლადიმირისაკენ გამოემართება.
ხელში ფეხსაცმელები უკავია. შემდეგ სცენის განაპირას დააწყობს,
რამპასთან. ჩერდება, თავს აიღებს და მთვარეს შეჰყურებს.) რას
აკეთებ?
ესტრაგონი. რასაც შენ, მთვარის ცქერით ვტკბები.
ვლადიმირი. ფეხსაცმელებზე გეკითხები, იქ რად დააწყვე-მეთქი.
ესტრაგონი. აქ უნდა დავტოვო. (პაუზა.) ერთხელაც იქნება, აქ ვინმე
ისეთი გამოივლის... ჩემისთანა... ოღონდ ფეხი ცოტა პატარა
ექნება... იპოვის... გაიხარებს...
ვლადიმირი. შენ კი ფეხშიშველა ივლი?
ესტრაგონი. ქრისტე ფეხშიშველა დადიოდა.
ვლადიმირი. მერე, ქრისტე რა შუაშია თუ ქრისტეს ადარებ თავს?
ესტრაგონი. მე მთელი ჩემი სიცოცხლე ქრისტეს ვადარებ თავს.
ვლადიმირი. ჰო, მაგრამ იქ თბილოდა და საერთოდაც... იქ კარგი
იყო.
ესტრაგონი. ჰო, სწრაფად მაინც გაცვამდნენ ჯვარზე. (დუმილი.)
ვლადიმირი. წავიდეთ, აქ რაღა დაგვრჩენია.
ესტრაგონი. არც არსად დაგვრჩენია რამე.
საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos
35
ვლადიმირი. გოგო, ყური მიგდე, გულს ნუ ასკდები; აი ნახავ, ხვალ
უკეთესად ვიქნებით.
ესტრაგონი. მაინც, როგორ დაასკვენი?
ვლადიმირი. ვერ გაიგე, ბიჭმა რა თქვა?
ესტრაგონი. რაო?
ვლადიმირი. ბიჭმა თქვა, გოდო ხვალ უეჭველად მოვაო. (პაუზა.)
განა ეს არაფერია?
ესტრაგონი. მაშ, ხვალამდე აქ უნდა მოვუცადოთ?
ვლადიმირი. ხომ არ შეიშალე! სადმე თავი უნდა შევაფაროთ.
(ესტრაგონს მკლავზე ეჭიდება.) წავიდეთ! (მიათრევს. ესტრაგონი
ჯერ ნებას დაჰყვება, მერე უძალიანდება. შეჩერდებიან.)
ესტრაგონი. (ხეს ახედავს.) ეჰ, თოკი მაინც გვქონდეს.
ვლადიმირი. წავიდეთ, აცივდა. (მიათრევს. რამდენიმე ნაბიჯის
მერე იგივე მეორდება.)
ესტრაგონი. ხვალ თოკის წამოღება არ დამავიწყო!
ვლადიმირი. კარგი. წავედით. (ძალისძალად მიათრევს. კვლავ
იგივე სცენა.)
ესტრაგონი. რა ხანია, მე და შენ აი, ეგრე ვართ, სულ ერთად?
ვლადიმირი. რა მახსოვს. ერთი ორმოცდაათი წელი მაინც იქნება.
ესტრაგონი. გახსოვს ის დღე, რონაში რომ ვიხრჩობდი თავს?
ვლადიმირი. მაშინ ჩვენ ყურძნის კრეფაზე ვმუშაობდით.
ესტრაგონი. შენ ამომათრიე.
ვლადიმირი. ეგ ყველაფერი წარსულს ჩაბარდა.
ესტრაგონი. ჩემი ტანსაცმელი მზეზე შრებოდა...
ვლადიმირი. მოეშვი მაგაზე ფიქრს, წავიდეთ. (მეორდება იგივე
სცენა.)
 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 36

ესტრაგონი. დაიცა. გასასვლელთან შედგება, შორს გასცქერის. კვლავ აწრიალდება.

ვლადიმირი. გავიყინე. შემდეგ მოულოდნელად ისევ შეჩერდება, გულხელს დაიკრეფს,
ესტრაგონი. ვგონებ, აჯობებდა... ისევ ვყოფილიყავით... ცალ-ცალკე თავს უკან გადაიგდებს და რაც ძალი და ღონე აქვს მღერის.
- ჩვენ-ჩვენი გზით გვევლო. (პაუზა.) ისე გავჩენილვართ, რომ ცალ- ვლადიმირი. მღვდელსა ჰყავდა... (მაგრამ რაკი ძალიან დაბლა
ცალკე უნდა ვიაროთ. დაიწყო, ვეღარ გააგრძელა, ჩაახველა და ახლა მაღლა წამოიწყო.)
ვლადიმირი. (არ სწყენია.) დაბეჯითებით ვერ იტყვი.
ესტრაგონი. დაბეჯითებით ვერაფერს ვერ იტყვი. მღვდელსა ჰყავდა ერთი ძაღლი
ვლადიმირი. ეგ ეხლაც არაა გვიან. თუ ფიქრობ, რომ უკეთ იქნები. შერჩენილი ობლად,
ესტრაგონი. ახლა აღარ ღირს. (დუმილი.) ძაღლმა ხორცი მოჰპარა და
ვლადიმირი. ეჰ, ახლა მართლაც აღარ ღირს. (დუმილი.) მღვდელმა ძაღლი მოკლა.
ესტრაგონი. წავიდეთ, მაშ. მერე ორმო გაუთხარა -
ვლადიმირი. წავიდეთ. (დგანან.) წესი უნდა აეგო,
ზედ წარწერაც გაუკეთა -
ყოველ გამვლელს გაეგო,
მეორე მოქმედება რომ...

მეორე დღე. იგივე დრო. ესტრაგონის ფეხსაცმელები (შეჩერდება, სულს მოითქვამს და ხელახლა იწყებს.)
რამპასთან ისევ აწყვია - ქუსლებით ერთად, ცხვირებით წინ
გაშვერილი. ლაკის ქუდიც იქვე გდია. ხე მწვანით შემოსილა. მღვდელსა ჰყავდა ერთი ძაღლი
შეფოთლილია. სწრაფი ნაბიჯით შემოდის ვლადიმირი. კარგა ხანს შერჩენილი...
აკვირდება ხეს. უეცრად ადგილიდან მოწყდება და გაჩქარებული
ბოლთასა სცემს სცენაზე. შემდეგ ისევ ჩერდება ფეხსაცმელების წინ, (ჩუმდება. უძრავად დგას, ისევ ციებიანივით აქეთ-იქით
აიღებს ერთს, ათვალიერებს, დაყნოსავს და სიფრთხილით იმავე აწყდება. ისევ ჩერდება ხის წინ, ისევ აწრიალდება, შედგება,
ადგილზე დებს. ისევ ბოლთას ცემს. მარჯვენა გასასვლელთან ფეხსაცმელებს აკვირდება, გაექანება მარცხნივ, შორს იყურება.
შეჩერდება, თვალს ხელით მოიჩრდილავს, დიდხანს შორს მარჯვენა გასასვლელთან მიირბენს, შორს გასცქერის. ამასობაში
გაიყურება. მერე ისევ წინ და უკან დადის. ახლა მარცხენა მარცხენა მხრიდან შემოდის ესტრაგონი. ფეხშიშველი,

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge
თავდახრილი, ნელა, მძიმედ შემოდის. ვლადიმირი
შემობრუნდება, დაინახავს.)
ვლადიმირი. მაშ, ისევ შენ ხარ? (ესტრაგონი შეჩერდება,
თავდახრილია, ვლადიმირი მისკენ გაემართება.) მოდი გაკოცო.
ესტრაგონი. არ მომეკარო. (ვლადიმირი გულდაწყვეტილი
მიეყინება ადგილს.)
ვლადიმირი. თუ გინდა წავალ. (პაუზა.) გოგო! (პაუზა. ვლადიმირი
დაჟინებით აკვირდება, თავიდან ფეხებამდე ათვალიერებს.)
გცემეს? (პაუზა.) გოგო... (ესტრაგონი კვლავ დუმს... თავს მაღლა არ
იღებს.) ღამე სად გაატარე? (დუმილი. ვლადიმირი უახლოვდება.)
ესტრაგონი. ნუ მომეკარები, არც არაფერი მკითხო. ცოტა ხანს იყავი
ჩემთან.
ვლადიმირი. განა მე როდისმე ჩემი ნებით მიმიტოვებიხარ?
ესტრაგონი. შენ მე ჩემს ნებაზე მიმაგდე, საშუალება მომეცი
წავსულიყავი.
ვლადიმირი. გოგო, შემომხედე. (ესტრაგონი თავდახრილია;
ვლადიმირი ბრძანებით.) შემომხედე, რომ გეუბნები! (ესტრაგონი
თავს მაღლა ასწევს, დიდხანს შესცქერიან ერთმანეთს: ხან უკან
დაიხევენ, ხან წინ წამოვლენ, ხან გვერდზე გადახრიან თავს,
თითქოს ხელოვნების რაიმე ნიმუშს ათვალიერებენო. შემდეგ
ერთმანეთს უახლოვდებიან და გადაეხვევიან, ბეჭებზე ურტყამენ
ხელს, შემდეგ სწორდებიან და საყრდენგამოცლილი ესტრაგონი
ლამის არის დაეცეს.)
ესტრაგონი. რა დღეა!
ვლადიმირი. მითხარი, ვინ გცემა, ყველაფერი მიამბე.
საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos
37
ესტრაგონი. ეს ერთი დღეც მივასიკვდილეთ.
ვლადიმირი. ჯერ რა დროსია.
ესტრაგონი. თუმცა, რაც არ უნდა მოხდეს ამ დღეს, ჩემთვის
ყველაფერმა აზრი დაჰკარგა. (პაუზა.) შენ ხომ მღეროდი, მე
გავიგონე.
ვლადიმირი. მართალია, ვმღეროდი.
ესტრაგონი. მაგან მომათავა, გამიელვა: „აჰა, მარტოა, ჩემზე
ფიქრობს, საბოლოოდ მოვიშორე თავიდან და მღერის-მეთქი“.
ვლადიმირი. ძალით ხომ ვერ გაიფუჭებ გუნებას, დღეს კი მთელი
დღე მართლაც შესანიშნავად ვგრძნობ თავს. (პაუზა.) წუხელ
ღამითაც, ერთხელაც არ ავმდგარვარ.
ესტრაგონი. (ნაღვლიანად.) აი, ხედავ, უჩემოდ უკეთესად ხარ.
ვლადიმირი. როგორ მენატრებოდი, სულ მაკლდი, მაგრამ
კმაყოფილიც ვიყავი, უცნაურია, არა?
ესტრაგონი. (გაგულისებით). კმაყოფილიც იყავი?
ვლადიმირი. შეიძლება ზუსტად ისე ვერ გითხარი...
ესტრაგონი. ახლა?
ვლადიმირი. (დაფიქრდა.) ახლა... (გახარებული.) ახლა შენ ისევ აქა
ხარ... (გულგრილად.) ჩვენ ისევ აქ ვართ... (ნაღვლიანად.) მეც ისევ
აქა ვარ...
ესტრაგონი. აი ხედავ, ჩემთან ისე კარგად ვერ ხარ. მეც უკეთ
ვგრძნობ თავს, როცა მარტო ვარ.
ვლადიმირი. (გულზე მოხვდა). მაშ, ეს განუწყვეტელი შეხვედრები
რაღა საჭიროა.
ესტრაგონი. რა ვიცი.
 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 38

ვლადიმირი. მე ვიცი, შენ სულ უმწეო ხარ, თავის დაცვა არ ვლადიმირი. ჰო-თქო, მითხარი, თუნდაც გულში სულ სხვას
შეგიძლია. მე კი ვერ ვითმენ, ვინმემ გცემოს. აი, ახლაც, მე რომ ფიქრობდე.
შენთან ვყოფილიყავი... ესტრაგონი. რა გითხრა?
ესტრაგონი. ვერაფერს გახდებოდი. ვლადიმირი. მითხარი: მე კმაყოფილი ავრ.
ვლადიმირი. როგორ? ესტრაგონი. მე კმაყოფილი ვარ.
ესტრაგონი. ისინი ათნი იყვნენ. ვლადიმირი. მეც.
ვლადიმირი. მაგას როდი ვამბობ, ჩემთან ვერ გააღიზიანებდი იმათ ესტრაგონი. მეც.
ისე, რომ ეცემე. ვლადიმირი. ჩვენ კმაყოფილნი ვართ.
ესტრაგონი. ისეთი არაფერი გამიკეთებია. ესტრაგონი. ჩვენ კმაყოფილნი ვართ. (სიჩუმე.) და რა ვქნათ ახლა,
ვლადიმირი. მაშ, რაღად გცემეს? რაკი კმაყოფილნი ვართ?
ესტრაგონი. არ ვიცი. ვლადიმირი. გოდოს დაველოდოთ.
ვლადიმირი. ეჰ, გოგო, ყური მიგდე, არის ბევრი რამ ისეთი, რაც ესტრაგონი. სწორია. (დუმილი.)
შენდა უნებურად ხდება, რასაც შენ ვერ ამჩნევ, მე კი ვამჩნევ. ამას ვლადიმირი. გუშინდელს მერე შეცვლილა აქაურობა.
თვითონაც უნდა გრძნობდე... ესტრაგონი. რომ არ მოვიდეს?
ესტრაგონი. გეუბნები, ისეთი არაფერი გამიკეთებია-მეთქი. ვლადიმირი. (წუთით ისე შესცქერის, არ მესმის, რას ამბობო.)
ვლადიმირი. მესმის, შესაძლოა მართალიც იყო, მაგრამ გააჩნია, რაღაცას მოვიფიქრებთ. გეუბნები მე შენ, გუშინდელს აქეთ
როგორ დაიჭერ თავს. გამომწვევი არ უნდა იყო, თუ გინდა, რომ გამოცვლილა აქაურობა.
ცოცხალმა გააღწიო. მაგრამ მოვეშვათ ამას. შენ ჩემთან ხარ და მე ესტრაგონი. ყველაფერი ჟონავს.
ძალიან კმაყოფილი ვარ. ვლადიმირი. ხეს შეხედე.
ესტრაგონი. ისინი ათნი იყვნენ. ესტრაგონი. ორჯერ ერთსა და იმავე სიბინძურეშიც ვერ ჩაწვები.
ვლადიმირი. გამოტყდი, რომ შენც გიხარია. და სადღაც გულის ვლადიმირი. არა, ხეს, ამ ხეს შეხედე. (ესტრაგონი უყურებს ხეს.)
სიღრმეში შენც ძალიან კმაყოფილი ხარ. ესტრაგონი. გუშინ იყო აქ ეს ხე?
ესტრაგონი. კმაყოფილი ვარ? რით? ვლადიმირი. იყო, რა თქმა უნდა, როგორ დაგავიწყდა, კინაღამ ზედ
ვლადიმირი. იმით, რომ ისევ ერთად ვართ. თავი არ ჩამოვიხრჩეთ? (ჩაფიქრდება.) ცოტაც და (ნელა, მკაფიოდ
ესტრაგონი. ეგრე გგონია? გამოთქვამს თითოეულ სიტყვას.) ზედ დავეკიდებოდით, მაგრამ
შენ აღარ ინდომე. აღარ გახსოვს?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge
ესტრაგონი. დაგესიზმრებოდა.
ვლადიმირი. ყველაფერი ასე როგორ უნდა დაგვიწყნოდა.
ესტრაგონი. ასეთი გავჩენილვარ, რაც მოხდება, მაშინვე ან
სამუდამოდ უნდა დავივიწყო, ან სამუდამოდ დავიმახსოვრო.
ვლადიმირი. აღარც პოცო და ლაკი გახსოვს?
ესტრაგონი. პოცო და ლაკი?
ვლადიმირი. ყველაფერი დავიწყებია!
ესტრაგონი. მახსოვს ვიღაც გამოთაყვანებულმა ფეხში წიხლი
მომარტყა, მერე როგორღაც ტაკიმასხარობდა.
ვლადიმირი. ეს იყო ლაკი.
ესტრაგონი. მახსოვს, მაგრამ როდის იყო ეს?
ვლადიმირი. ლაკის რომ თოკზე გამობბმულს მორეკავდა, ის კაცი
აღარ გახსოვს?
ესტრაგონი. ძვლები რომ მომცა.
ვლადიმირი. ეს იყო პოცო.
ესტრაგონი. და შენ ამბობ, რომ ეს ყველაფერი გუშინ მოხდა?
ვლადიმირი. გუშინ, რა თქმა უნდა.
ესტრაგონი. და აქ, ამ ადგილზე?
ვლადიმირი. აქ, მაშ სად, სულ ვეღარ სცნობ?
ესტრაგონი. (უეცრად თითქოს ცოფი მოერიაო.) სცნობ, ვერა სცნობ!
რა უნდა ვიცნო, მთელი სიცოცხლე ლაფში ვგორავდი და ახლა
გნებავს პეიზაჟები გავარჩიო? (გარშემო თვალს მოავლებს.) შეხედე
ამ არარაობას, უბადრუკ წუმპეს, ფეხი არ მომიცვლია, ნაბიჯი არ
გადამიდგამს აქედან.
ვლადიმირი. ნუ ცხარობ, ნუ ცხარობ.
საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos
39
ესტრაგონი. ჰოდა, მაშ, მომწყდი თავიდან შენი პეიზაჟებიანად.
სჯობს ჭიაყელებზე მელაპარაკო.
ვლადიმირი. ჰო, მაგრამ , ხომ მაინც ვერ იტყვი, რომ ეს (მკლავს
გარშემო მოატარებს), ვოკლუზის მიდამოებს ჰგავს. რაც არ უნდა
თქვა, განსხვავება მაინც საგრძნობია.
ესტრაგონი. ვოკლუზი რაღა მოსატანია, ვინ გაიხსენა ვოკლუზი.
ვლადიმირი. კი მაგრამ, ხომ ყოფილხარ ვოკლუზში?
ესტრაგონი. არასოდეს არ ვყოფილვარ ვოკლუზში. მთელი ჩემი
მათხოვრული არსებობა აქ, ამ დამპალუზში გამიტარებია.
ვლადიმირი. კისერს მოვიჭრი, თუ მე და შენ ერთად არ
ვყოფილიყავით ვოკლუზში, და ყურძნის კრეფაზე იმასთან, - რა
ჰქვია, ბონელისთან, რუსილიონში არ გვემუშაოს.
ესტრაგონი. (შედარებით მშვიდად.) შესაძლებელია. ოღნდ მე არც
იქ შემინიშნავს რაიმე ისეთი.
ვლადიმირი. როგორ, ერთიანად გადაწითლებულია იქაურობა.
ესტრაგონი. (მოთმინებადაკარგული.) არაფერი შემინიშნავს-მეთქი,
გეუბნები. (სიჩუმე. ვლადიმირი ღრმად ამოიოხრებს.)
ვლადიმირი. ეჰ, მძიმე ხასიათი გაქვს, გოგო.
ესტრაგონი. ცალ-ცალკე ყოფნა სჯობდა ორივესთვის.
ვლადიმირი. სულ ასე ამბობ და ბრუნდები მაინც. (დუმილი.)
ესტრაგონი. ყველაზე კარგი ის იქნებოდა, მეც მოგეკალი, დიდი,
როგორც აი ის, სხვა.
ვლადიმირი. ვინ სხვა? (პაუზა.) ვინ სხვა?
ესტრაგონი. როგორც ბილიონი სხვები.
 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 40

ვლადიმირი. (შეგონებით.) თითოეულ ადამიანს იმხელა ტვირთი ესტრაგონი. ფოთოლთა შრიალს. (დუმან.)
დაჰყვება, რისი ზიდვაც შეუძლია... სანამ ცოცხალია... ვლადიმირი. თქვი გოგო, რამე.
(დაფიქრდება.) მერე კი მოკვდება, და იმ კაცსაც ყველა დაივიწყებს. ესტრაგონი. ვეძებ სათქმელს. (ხანგრძლივი დუმილი.)
ესტრაგონი. რაკი გაჩუმება არ შეგვიძლია, მოდი მშვიდად მაინც ვლადიმირი. (ნაღვლიანად.) თქვი რამე, სულ ერთია, რა იქნება.
ვილაპარაკოთ. ესტრაგონი. რა გზას დავადგეთ?
ვლადიმირი. მართლაც დაუცხრომლები ვართ მე და შენ. ვლადიმირი. გოდოს დაველოდოთ.
ესტრაგონი. ეს იმიტომ, რომ არ ვიფიქროთ. ესტრაგონი. სწორია. (დუმილი.)
ვლადიმირი. გამართლებას ყოველთვის მოვუძებნით. ვლადიმირი. საოცრად მიმძიმს. აუტანელია მოლოდინი.
ესტრაგონი. რომ არ გავიგონოთ. ესტრაგონი. იქნებ გემღერა?
ვლადიმირი. მიზეზი არ დაგველევა. ვლადიმირი. არა, არ შემიძლია. (ფიქრობს.) სჯობს ყველაფერი
ესტრაგონი. ყველა ეს სამარისეული ხმა. თავიდან დავიწყო.
ვლადიმირი. ფრთების შრიალის მსგავსი. ესტრაგონი. მართლაც, ეს არც ისე ძნელია.
ესტრაგონი. ფოთოლთა შრიალის. ვლადიმირი. დაწყებაა ძნელი.
ვლადიმირი. ქვიშის. ესტრაგონი. საიდანაც გინდა, იქიდან დაიწყებ.
ესტრაგონი. ფოთოლთა. (დუმილი.) ვლადიმირი. ჰო, მაგრამ ხომ უნდა გადაწყვიტო.
ვლადიმირი. ისინი ყველანი ერთად ლაპარაკობენ. ესტრაგონი. მართალია. (დუმილი.)
ესტრაგონი. და თითოეული თავისას მოთქვამს. (დუმილი.) ვლადიმირი. მიშველე რამე!
ვლადიმირი. უფრო სწორად, ჩურჩულებენ. ესტრაგონი. ვცდილობ. (დუმილი.)
ესტრაგონი. დრტვინავენ. ვლადიმირი. როცა ცდილობ, ბევრ რამეს გაიგონებ.
ვლადიმირი. შრიალებენ. ესტრაგონი. ჰო.
ესტრაგონი. დრტვინავენ. (დუმილი.) ვლადიმირი. ეს კი ხელს გიშლის მიაგნო, რასაც ეძებ.
ვლადიმირი. რაო, რას ამბობენ? ესტრაგონი. რა თქმა უნდა!
ესტრაგონი. თვითონ ცხოვრებაზე ლაპარაკობენ. ვლადიმირი. ფიქრშიაც გიშლის ხელს.
ვლადიმირი. ის არ ჰყოფნით, რომ ცოცხლობენ? ესტრაგონი. და მაინც ფიქრობ.
ესტრაგონი. ის არ ჰყოფნით, რომ მკვდრები არიან? (დუმილი.) ვლადიმირი. არა, ეს შეუძლებელია.
ვლადიმირი. ისინი ბუმბულის ჩქამს მოგვაგონებენ. ესტრაგონი. ჰო, ჰო, მოდი ერთმანეთს ვეკამათოთ.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 41

ვლადიმირი. არ შემიძლია. ვლადიმირი. თვალებიც რომ დაითხარო, მაინც, ამასთან ვერაფერს

ესტრაგონი. ფიქრობ? გააწყობ.
ვლადიმირი. არა, ფიქრის საფრთხე სამუდამოდ აცილებული ესტრაგონი. რა თქვი?
გვაქვს. ვლადიმირი. ვერაფერს გააწყობ-მეთქი.
ესტრაგონი. მაშ, რაღას ვემდურით ბედს? ესტრაგონი. სადმე ბუნების წიაღში უნდა გვეცხოვრა.
ვლადიმირი. ეჰ, ფიქრი არც თუ უსაშველო უბედურებაა. ვლადიმირი. აკი ვცადეთ.
ესტრაგონი. რაღა თქმა უნდა, მაგრამ საქმეც ეგ არის. ესტრაგონი. ჰო, მართლა.
ვლადიმირი. როგორ თუ, საქმეც ეგ არის? ვლადიმირი. ბოლოს და ბოლოს, ეს არც ისე უსაშველო
ესტრაგონი. აი როგორ, მეტი კითხვები დავუსვათ ერთმანეთს. უბედურებაა.
ვლადიმირი. რის თქმა გინდა, საქმეც ეგ არისო, რომ ამბობ? ესტრაგონი. რა ეს?
ესტრაგონი. არაფერი გვქონია სამდურავი. ვლადიმირი. ფიქრი.
ვლადიმირი. როგორც ჩანს. ესტრაგონი. ალბათ.
ესტრაგონი. მაშ, ასე ვიფიქროთ, ვითომ ბედი გვწყალობს. ვლადიმირი. თუმცა ამისთვისაც შეიძლებოდა გვერდის ავლა.
ვლადიმირი. საშინელებაა, როცა ფიქრობ. ესტრაგონი. ჰო, მაგრამ, რას იზამ...
ესტრაგონი. განა ხშირად ვფიქრობთ ხოლმე? ვლადიმირი. რა თქმა უნდა... ვიცი... (დუმილი.)
ვლადიმირი. საიდან მოზვავდა ამდენი მიცვალებული? ესტრაგონი. მაინც სწრაფად ჩავგრიალდით ბოლოში.
ესტრაგონი. ამდენი ჩონჩხი. ვლადიმირი. ჰო, და ახლა სხვა რაღაც გამოვძებნოთ.
ვლადიმირი. აი, თურმე საიდან. ესტრაგონი. რა?
ესტრაგონი. ხომ ყველაფერი ნათელია? ვლადიმირი. გამოვძებნოთ რამე.
ვლადიმირი. რა თქმა უნდა, - ვიფიქრეთ ცოტა. ესტრაგონი. დავძებნოთ. (ეძებენ.)
ესტრაგონი. ჰო, თავდაპირველად. დასაწყისში. ვლადიმირი. რაზე ვლაპარაკობდი? აი, აქედან შეიძლება
ვლადიმირი. რა სასაკლაოა, რა სასაკლაოა! დავიწყოთ.
ესტრაგონი. უნდა ეცადო თავი აარიდო, სხვა გზა არა გაქვს. ესტრაგონი. როდის?
ვლადიმირი. ძალაუნებურად მოგახედებს. ვლადიმირი. სულ თავში, სულ დასაწყისში.
ესტრაგონი. ჰო. ესტრაგონი. რის დასაწყისში?
ვლადიმირი. ამ საღამოს. მე ვამბობდი, რომ... მე ვამბობდი...

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 42

ესტრაგონი. ახლა მეტისმეტსაც კი ნუ მომთხოვ. ესტრაგონი. რას ვაკეთებდით?

ვლადიმირი. მოიცა... ჯერ, გადავეხვიეთ ერთმანეთს... მერე ვლადიმირი. ჰო, იქნებ გაიხსენო.
კმაყოფილები ვიყავით. ჰო, კმაყოფილები... მერე - რა ვქნათ, რაკი ესტრაგონი. ჩვენ? მე რა ვიცი ვილაყბებდით რაღაცას.
კმაყოფილები ვართო.... ველოდოთო... დამაცადე, ახლავე ვლადიმირი. რას?
გავიხსენებ... ჰო, ველოდოთო, ველოდოთო... დამაცადე ახლავე ესტრაგონი. რა ვიცი, ან იმას, ან ამას, ათას სისულელეს.
გავიხსენებ... ჰო ველოდოთ... კმაყოფილები ვიყავით... ვლეოდით... (დარწმუნებით.) მართლა, ახლა გამახსენდა, მე და შენ გუშინ
ველოდით... აჰა, გამახსენდა, ხე! ათასნაირ სისულელეს ვროშავდით. მთელი ნახევარი საუკუნეა,
ესტრაგონი. რა ხე? სულ მაგას არ ვუნდებით?
ვლადიმირი. აღარ გახსოვს? ვლადიმირი. ჰო, მაგრამ რაიმე ფაქტს, ან სიტუაციას ვერ გაიხსენებ?
ესტრაგონი. ძალიან დავიღალე. ესტრაგონი. სული ნუ ამომხადე, დიდი.
ვლადიმირი. შეხედე ხეს. (ესტრაგონი უყურებს ხეს.) ვლადიმირი. მზე? ან მთვარე? მთვარეც არ გახსოვს?
ესტრაგონი. ვერაფერს ვამჩნევ. ესტრაგონი. რა უნდა მახსოვდეს, ძირს ხომ არ ჩამოსულა.
ვლადიმირი. გუშინ მოშიშვლებულ იდგა, ჩაშავებული, დღეს ვლადიმირი. არაფერი განსაკუთრებული არ შეგიმჩნევია?
როგორ შეფოთლილა. ესტრაგონი. საუბედუროდ!
ესტრაგონი. შეფოთლილა? ვლადიმირი. მაშ, პოცო, ლაკი...
ვლადიმირი. სულ ერთ ღამეში! ესტრაგონი. პოცო?
ესტრაგონი. იქნებ გაზაფხულდა. ვლადიმირი. ჰო, ძვლები.
ვლადიმირი. ერთ ღამეში! ესტრაგონი. ისიც, რომ ძვლები იყო...
ესტრაგონი. ჩვენ აქ გუშინ არ ვყოფილვართ. ეგ სულ შენი ვლადიმირი. რაც იყო. პოცომ მოგვცა.
კოშმარების ბრალია. ესტრაგონი. არ მახსოვს.
ვლადიმირი. მაშ, სად ვიყავით გუშინ, შენი აზრით? ვლადიმირი. წიხლი რომ მოგაზილეს, ის გახსოვს?
ესტრაგონი. რა ვიცი მე, სხვაგან; ცოტა სიცარიელეა? სადმე საჩეხეში ესტრაგონი. ჰო, ვიღაცამ მართლა მომარტყა კოჭში.
ვეგდებოდით. ვლადიმირი. ლაკი იყო.
ვლადიმირი. (თავის სიმართლეში დარწმუნებული). კარგი. არ ესტრაგონი. და ეს ყველაფერი გუშინ მოხდა?
ვყოფილვართ აქ გუშინ საღამოს, მაგრამ იქ რას ვაკეთებდით, სადაც ვლადიმირი. შარვალი აიწიე, ერთი, და კოჭი მაჩვენე.
ვიყავით? ესტრაგონი. რომელი?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 43

ვლადიმირი. ორივე. აიწიე შარვალი. (ცალ ფეხზე მდგარი ესტრაგონი. როგორ გითხრა, ნაცრისფერიც ეთქმოდა.
ესტრაგონი მეორე ფეხს ვლადიმირისაკენ გაიშვერს და კინაღამ ვლადიმირი. და ეგ ყვითელია? მაჩვენე.
დაეცემა. ვლადიმირი ფეხში ჩაავლებს ხელს. ესტრაგონი ესტრაგონი. (ერთ ცალს დასწვდება, აიღებს.) არა, უფრო მომწვანოა.
ბარბაცებს.) აიწიე შარვალი. ვლადიმირი. (უახლოვდება). მაჩვენე. (ესტრაგონი გაუწვდის
ესტრაგონი. (ირყევა.) - არ შემიძლია. (ვლადიმირი შარვლის ტოტს ფეხსაცმელს. ვლადიმირი გამოართმევს და გაბრაზებული ძირს
აუკეცავს, ფეხს უთვალიერებს, ხელს გაუშვებს. ესტრაგონი ლამის დაახეთქებს.) მართლა და მართლა...
არის დაეცეს.) ესტრაგონი. აი, ხედავ, მთელი ეს...
ვლადიმირი. მეორე ფეხი მაჩვენე. (ესტრაგონი ისევ იმ ფეხს ვლადიმირი. ძალიან კარგად ვხედავ ყველაფერს. იმასაც ვხედავ,
გაუწვდის.) მეორე. აჰა, შეხედე, იარა დაგჩირქებია კიდეც. რაც აქ მომხდარა.
ესტრაგონი. მერე რა? ესტრაგონი. ყველაფერი ეს...
ვლადიმირი. ფეხსაცმელები სადა გაქვს? ვლადიმირი. ყველაფერი ეს დღესავით ნათელია. ყოფილა აქ ვიღაც,
ესტრაგონი. ალბათ გადავყრიდი. ჩაუცვამს შენი ფეხსაცმელები, თავისი კი დაუტოვებია.
ვლადიმირი. როდის? ესტრაგონი. რატომ?
ესტრაგონი. არ ვიცი. ვლადიმირი. მოუჭირა ალბათ. ჰოდა, შენი ჩაიცვა.
ვლადიმირი. რატომ? ესტრაგონი. მე ძალიან მიჭერდა.
ესტრაგონი. არ მახსოვს.
ვლადიმირი. ძალიან გიჭერდა შენ, იმას კარგად მოერგო.
ვლადიმირი. არა, რატომ არ იცი კი არა, რად გადაყრიდი-მეთქი.
ესტრაგონი. დავიღალე დიდი. (პაუზა.) მოდი წავიდეთ.
ესტრაგონი. ფეხს მტკენდა.
ვლადიმირი. (მიახედებს.) აგე შენი ფეხსაცმელები. (ესტრაგონი ვლადიმირი. ვერ წავალთ.
უყურებს ფეხსაცმელებს.) ისევ იქაა, სადაც გუშინ დატოვე. ესტრაგონი. რატომ?
(ესტრაგონი უფრო ახლოს მიდის, ჩაიჩოქებს, ცხვირს თითქმის ვლადიმირი. გოდოს ველოდებით.
დაადებს ფეხსაცმელებს და ათვალიერებს.) ესტრაგონი. ჰო, მართლა. რა ვქნათ?
ესტრაგონი. ეს ჩემი არაა. ვლადიმირი. რა უნდა ქნა.
ვლადიმირი. იცი რას გეტყვი...
ესტრაგონი. მე მეტი აღარ შემიძლია.
ესტრაგონი. ჩემი შავი იყო, ეს ყვითელია.
ვლადიმირი. დარწმუნებული ხარ, რომ შავი იყო? ვლადიმირი. გინდა ბოლოკი?
ესტრაგონი. სულ ეგ არის ჩვენი სიმდიდრე?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 44

ვლადიმირი. თალგამიც გვაქვს. ვლადიმირი. გაერთობი.

ესტრაგონი. სტაფილო? ესტრაგონი. დავისვენებ.
ვლადიმირი. სტაფილო არა გვაქვს. რას ამოიჩემე ეს სტაფილო. ვლადიმირი. ჰო, გასინჯე ახლა, გთხოვ.
ესტრაგონი. კარგი, მაშ, მოიტა ბოლოკი. (ვლადიმირი ჯიბეებს ესტრაგონი. მომეხმარები?
იქექავს, მხოლოდ თალგამს იპოვის, მერე ერთ ბოლოკსაც მიაგნებს ვლადიმირი. რა თქმა უნდა.
და აწვდის ესტრაგონს. ესტრაგონი ათვალიერებს ბოლოკს. ტუჩს ესტრაგონი. ორნი ყველაფერს იოლად ვართმევთ თავს, არა, დიდი?
აიბზუებს.) რა შავია! ვლადიმირი. ჰო ჩემო კარგო; აბა ჯერ მარცხენაზე სცადე.
ვლადიმირი. რა გინდა, ბოლოკია. ესტრაგონი. მაინც ყოველთვის გამოტყვრება რაღაც ისეთი, რაც
ესტრაგონი. მე წითელი ბოლოკი მიყვარს, ძალიან კარგად იცი. შთაბეჭდილებას გვიქმნის, არსებობთო, არა დიდი?
ვლადიმირი. მაშ, არ გინდა? ვლადიმირი. კი, კი, მე და შენ ნამდვილი ჯადოქრები ვართ, მაგრამ
ესტრაგონი. მე წითელი ბოლოკი მიყვარს. არც იმას უნდა გადავუხვიოთ, რის გაკეთებაც გადავწყვიტეთ,
ვლადიმირი. მოიტა, მე მომეცი. (ესტრაგონი უბრუნებს ბოლოკს.) თორემ მიგვრჩება საქმე. (აიღებს ფეხსაცმელს.) აბა, მომიშვირე
ესტრაგონი. წავალ, იქნებ სტაფილო გიპოვო. (ადგილიდან არ ფეხი. (ესტრაგონი უახლოვდება, მიუშვერს ფეხს.) ეგ არა, შტერო!
იძვრის.) (ესტრაგონი ახლა მეორე ფეხს მიუშვერს.) უფრო მაღლა ასწიე.
ვლადიმირი. ამას ახლა ნაკლები მნიშვნელობა აქვს. (ჩაებღაუჭებიან ერთმანეთს და სცენაზე ბარბაცებენ. ბოლოს,
ესტრაგონი. მაგრამ ჯერ მაინც აქვს. (დუმილი.) როგორც იქნა, ვლადიმირი წამოაცმევს ფეხსაცმელს ესტრაგონს.)
ვლადიმირი. რა იქნება, მაინც მოისინჯო? ახლა გაიარ-გამოიარე! (ესტრაგონი რამდენიმე ნაბიჯს გადადგამს.)
ესტრაგონი. ყველაფერი მოსინჯული მაქვს. კარგადა გაქვს?
ვლადიმირი. ფეხსაცმელებზე გეუბნები. ვესტრაგონი. ჩემს ფეხზეა შეკერილი.
ესტრაგონი. ვითომ ღირს? ვლადიმირი. (ჯიბიდან ბაწარს ამოიღებს). ახლა შეგიკრავ ბარემ.
ვლადიმირი. დროს გაგაყვანინებს. (ესტრაგონი ყოყმანობს.) ესტრაგონი. (გაცეცხლებული.) არა, არავითარ შემთხვევაში, არ
მართლა გეუბნები, გულს გადააყოლებ. შემიკრა.
ესტრაგონი. გულზე მომეშვება.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 45

ვლადიმირი. მერე ინანებ, იცოდე! მოიტა მეორე ფეხი. (მეორდება ვლადიმირი. (ხმას დაუდაბლებს.) ნანი-ნანა ნანინა, ნანი-ნანა...
იგივე სცენა.) ეგ როგორა გაქვს? (ესტრაგონი იძინებს, ვლადიმირი ქურთუკს გაიხდის და
ესტრაგონი. ზედგამოჭრილია. ესტრაგონს შემოახვევს. ადგება, ბოლთას სცემს, თან ხელებს იქნევს,
ვლადიმირი. სულ არ გიჭერს? გავითბოო. ესტრაგონი უეცრად იღვიძებს, ყვირის, სახეშეშლილი
ესტრაგონი. (მძიმედ ადგამს ნაბიჯებს.) ჯერჯერობით, არა. წამოვარდება, ვლადიმირი მიირბენს, გულში ჩაიკრავს.)
ვლადიმირი. ჰოდა, გეცვას, მაგას რა სჯობს. დამშვიდდი, დამშვიდდი... აქა ვარ... ნუ გეშინია.
ესტრაგონი. ძალიან დიდია. ესტრაგონი. ოო! ოოო!
ვლადიმირი. ერთ მშვენიერ დღეს, იქნებ წინდებიც გაიკრა, მაშინ ვლადიმირი. ცოტაც და, გაივლის, ნუ გეშინია.
კარგად გექნება. ესტრაგონი. უფსკრულში ვვარდებოდი.
ესტრაგონი. ჰო, მართლა. ვლადიმირი. ყველაფერი გაივლის, ნუ აჰყვები, ნუ...
ვლადიმირი. გვეყო ამ ფეხსაცმელებზე ლაპარაკი. ესტრაგონი. მწვერვალზე ვიდექ.
ესტრაგონი. მაშ, გადაწყდა! იტოვებ! ვლადიმირი. გაჩუმდი, გაჩუმდი, ნუ იხსენებ, ადექი, ცოტა გავიარ-
ვლადიმირი. ჰო, მაგრამ... გამოვიაროთ. (ხელს ჩაჰკიდებს და დადიან, ვიდრე ესტრაგონი
ესტრაგონი. გვეყო! (დუმილი.) ეჰ, მოდი დავჯდები. (ირგვლივ თავს არ გააქნევს, განძრევა აღარ შემიძლიაო.)
მიიხედ-მოიხედავს, შემდეგ მიდის და იმავე ადგილზე ჯდება, ესტრაგონი. არაქათი აღარა მაქვს!
სადაც პირველი მოქმედების დასაწყისში იჯდა.) ვლადიმირი. აბა, გირჩევნია ეგრე გულხელდაკრეფილი იჯდე?
ვლადიმირი. აი, სწორედ მანდ იჯექი გუშინ საღამოს. (დუმილი.) ესტრაგონი. ჰო.
ესტრაგონი. ნეტა დამეძინებოდეს. ვლადიმირი. როგორც გენებოს. (ხელს შეუშვებს ესტრაგონს, თავის
ვლადიმირი. გუშინ საღამოს გეძინა. ქურთუკს მოხდის და იცვამს.)
ესტრაგონი. ვცდი მაინც. (დაჯდება და თავს მუხლებში ჩარგავს.) ესტრაგონი. წამო, წავიდეთ.
ვლადიმირი. ერთ წუთს დაიცა! (მივა. გვერდით მიუჯდება და ვლადიმირი. ვერ წავალთ.
მთელი ხმით უმღერის.) ნანი-ნანა ნანინაა! ესტრაგონი. რატომ?
ესტრაგონი. (თავს აწევს.) ძალიან ყვირი. ვლადიმირი. გოდოს უნდა დავუცადოთ.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge
ესტრაგონი. ჰო. (ვლადიმირი ისევ ადგება და ბოლთასა სცემს.) არ
შეგიძლია მოისვენო?
ვლადიმირი. მცივა.
ესტრაგონი. ადრე მოგივიდა მოსვლა.
ვლადიმირი. რაღა ადრე, სადაცაა დაღამდება.
ესტრაგონი. მაგრამ არ ღამდება.
ვლადიმირი. უცებ ჩამოწვება სიბნელე, გუშინდელივით.
ესტრაგონი. და მერე ღამე იქნება.
ვლადიმირი. მერე ჩვენც წავალთ.
ესტრაგონი. მერე ისევ იქნება დღე. (პაუზა.) რა გვეშველება, რა
გვეშველება?
ვლადიმირი. (აღშფოთებული შეჩერდება). სულ როგორ უნდა
ტიროდე, აღარ შემიძლია შენი წუწუნის მოსმენა.
ესტრაგონი. მე მივდივარ.
ვლადიმირი. (ლაკის ქუდს იხურავს.) ეს რაღაა?
ესტრაგონი. მშვიდობით!
ვლადიმირი. ლაკის ქუდი! (უახლოვდება.) მთელი საათია აქა ვარ
და ახლაღა შევნიშნე. (ძალიან გახარებულია.) რა ბედნიერებაა!
ესტრაგონი. მე შენ საერთოდ ვეღარ მიხილავ, ვეღარასოდეს.
ვლადიმირი. ესე იგი, ადგილი არ შემშლია. ახლა კი მშვიდად
დაველოდები. (ლაკის ქუდს აიღებს, ათვალიერებს, ასწორებს.)
მშვენიერი ქუდი იქნებოდა. (თავისი ქუდის მაგივრად იხურავს,
თავისას კი ესტრაგონს გაუწვდის.)
საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos
46
ესტრაგონი. რა არის?
ვლადიმირი. გამომართვი. (გამოართმევს. ვლადიმირი ლაკის ქუდს
იხურავს და ცდლობს მოირგოს. ესტრაგონი იხურავს ვლადიმირის
ქუდს, თავისას კი ვლადიმირს აწვდის. ვლადიმირი გამოართმევს.
ესტრაგონი ცდილობს მოირგოს ვლადიმირის ქუდი. ვლადიმირი
ესტრაგონის ქუდს იხურავს, ლაკისას კი ესტრაგონს აძლევს.
ესტრაგონი გამოართმევს ლაკის ქუდს. ვლადიმირი ცდილობს
მოირგოს ესტრაგონის ქუდი. ესრტაგონი იღებს თავის ქუდს.
ვლადიმირი ორივე ხელით ისწორებს თავზე საკუთარ ქუდს,
ესტრაგონიც თავის ქუდს იხურავს და ლაკის ქუდს ვლადიმირს
გაუწვდის. ვლადიმირს ლაკის ქუდი უკავია. ესტრაგონი ორივე
ხელით ისწორებს საკუთარ ქუდს. ვლადიმირი ლაკის ქუდს
იხურავს, თავისას კი ესტრაგონს აწვდის. ესტრაგონი გამოართმევს
და ხელში უკავია ვლადიმირის ქუდი. ვლადიმირი ცდილობს
მოირგოს თავზე ლაკის ქუდი. ესტრაგონი უბრუნებს ვლადიმირს
მის ქუდს. ვლადიმირი გამოართმევს და ისევ აწვდის ესტრაგონს,
ესტრაგონი გამოართმევს და კვლავ ვლადიმირს უბრუნებს.
ვლადიმირი გამოართმევს და შორს გადაისვრის. ყოველივე ეს
ძალიან სწრაფ ტემპში ხდება.)
ვლადიმირი. მიხდება?
ესტრაგონი. არ ვიცი.
ვლადიმირი. არა, მაინც როგორ გამოვიყურები? (თავმომწონედ
მარჯვნივ და მარცხნივ ატრიალებს თავს.)
 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 47

ესტრაგონი. გულისამრევად. ესტრაგონი. იფიქრე, მძორო! (დუმილი.)

ვლადიმირი. ჩვეულებრივზე უარესად? ვლადიმირი. არ შემიძლია.
ესტრაგონი. ზუსტად ისევ ისე. ესტრაგონი. კმარა!
ვლადიმირი. მაშ, ეს მეხუროს, ჩემი თავს მტკენდა. (პაუზა.) ვლადიმირი. ახლა იცეკვე-თქო, მიბრძანე.
თითქოს კიდეც მკაწრავდა. ესტრაგონი. წავედი.
ესტრაგონი. მე წავედი. ვლადიმირი. იცეკვე, მძორო. (ერთ ადგილზე ცოდვილობს.
ვლადიმირი. თამაში აღარ გინდა? ესტრაგონი სასწრაფოდ გადის.) ისე კარგად ვერ გამომდის, ვერ ვარ
ესტრაგონი. რა თამაში? დიდი ოსტატი. (თავს ასწევს, ხედავს, რომ ესტრაგონი წასულა.)
ვლადიმირი. ვითომ პოცო და ლაკი ვართ. გოგო! (სიჩუმე. ვლადიმირი გადარეულივით აქეთ-იქით აწყდება;
ესტრაგონი. არ ვიცნობ. აქოშინებული შემორბის ესტრაგონი, ვლადიმირთან მიირბენს.)
ვლადიმირი. შენ იქნები პოცო, მე ვიქნები ლაკი. (ვლადიმირი როგორც იქნა! სად დაიკარგე!
წელში მოიხრება. ტვირთმოკიდებულ ლაკის დაემსგავსება. ესტრაგონი. (სუნთქვა ეკვრის.) დაწყევლილი ვარ!
ესტრაგონი გაგიჟებული უყურებს.) მოდი. ვლადიმირი. სად იყავი. მე მეგონა, სულ წახვედი.
ესტრაგონი. მე რა უნდა გავაკეთო. ესტრაგონი. მოდიან.
ვლადიმირი. მლანძღე და მთათხე! ვლადიმირი. ვინ?
ესტრაგონი. ვიგინდარავ! ესტრაგონი. არ ვიცი.
ვლადიმირი. უფრო მაგრად! ვლადიმირი. (გაბადრული.) გოდო იქნებ, გოდო! როგორც იქნა.
ესტრაგონი. დამყაყებულო... შე ნეხვო... (წელში ათად მოკაკვული (მივარდება, გადაეხვევა ესტრაგონს.) გოგო, გოგო, გესმის, ახლა
ვლადიმირი რამდენიმე ნაბიჯს გადადგამს წინ, მერე უკან აღარაფერი გვიჭირს, გვეშველა! წამო შევეგებოთ, ჩქარა! (ესტრაგონს
გაბრუნდება.) კულისისაკენ მიათრევს, ესტრაგონი უძალიანდება, მერე ხელიდან
ვლადიმირი. მიბრძანე, იფიქრე-თქო. უსხლტება და სცენის მეორე მხარეს მოპირდაპირე გასასვლელში
ესტრაგონი. როგორ? გაუჩინარდება.) გოგო! დაბრუნდი, დაბრუნდი! (დუმილი,
ვლადიმირი. მიღრიალე, მძორო, იფიქრე-თქო. ვლადიმირი იქითკენ გარბის, საიდანაც ესტრაგონი გავიდა. შორს

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 48

იყურება. მეორე მხრიდან ესტრაგონი შემოდის, ფეხაკრეფით თავს.) სიტყვას გაძლევ, ეს აღარ გამეორდება. აი ნახავ, მითხარი, რა
მიირბენს და ვლადიმირს ზურგიდან წამოეპარება. ვლადიმირი უნდა გავაკეთო?
შემობრუნდება.) აქა ხარ! ვლადიმირი. არაფერი, რა უნდა გააკეთო.
ესტრაგონი. დავიღუპე! ესტრაგონი. შენ იქ დადექი. (მარცხენა კულისისაკენ მიათრევს
ვლადიმირი. შორს იყავი? ვლადიმირს, გზის გასწვრივ სცენისაკენ ზურგშექცევით დააყენებს.)
ესტრაგონი. პლატომდე იმ მხრიდანაც მოდიან! აი ასე. არ გაინძრე და თვალყური ადევნე, არაფერი გამოგეპაროს.
ვლადიმირი. გარშემორტყმულები ვართ! (თავგზააბნეული (თვითონ მარჯვენა მხარეს გარბის. ვლადიმირი მხარს ზემოდან
ესტრაგონი სცენის სიღრმისაკენ გაექანება, დეკორაციას დაეჯახება, გახედავს მას. ესტრაგონი შეჩერდება, შორს იყურება,
წაიქცევა.) სად მირბიხარ, დამთხვეულო, სად არის მანდ შემობრუნდება, ორივენი მხარს ზემოდან უყურებენ ერთმანეთს.)
გასასვლელი. (წამოაყენებს ესტრაგონს, რამპასთან მიიყვანს. აბა, ძველი დროება გავიხსენოთ და ზურგშექცევით დავდგეთ!
მაყურებელთა დარბაზისაკენ მიუთითებს.) აი, იქ არავინაა, იქ (წუთით კვლავ თვალს გაუსწორებენ ერთმანეთს, შემდეგ
გაიქეცი, სწრაფად. (დარბაზისაკენ უბიძგებს. ესტრაგონი სმენაგამახვილებული აქეთ-იქით იყურებიან, ხანგრძლივი სიჩუმე.)
დამფრთხალი უკან დაიხევს.) არ გინდა? (დარბაზში რიგებს ხომ არ მოდიან?
ათვალიერებს.) მესმის შენი, დაიცა, რამეს მოვიფიქრებ. (ფიქრობს.) ვლადიმირი. (მიხედავს.) რა თქვი?
ერთი გამოსავალი დაგრჩენია - უნდა გაქრე, სხვა გზა არა გვაქვს. ესტრაგონი. ხომ არავინ ჩანს, ხომ არ მოდიან-მეთქი.
ესტრაგონი. სად? ვლადიმირი. არა.
ვლადიმირი. ხეს ამოეფარე. (ესტრაგონი ყოყმანობს.) ჩქარა, ხეს ესტრაგონი. მეც ვერაფერს ვამჩნევ. (კვლავ მიდამოს ზვერავენ.
ამოეფარე! (ესტრაგონი გარბის და ხეს ამოეფარება, მაგრამ მაინც ხანგრძლივი სიჩუმე.)
ჩანს.) ნუ ინძრევი! (ესტრაგონი წინ გამოდის). არაფერში არ გვარგია ვლადიმირი. ალბათ მოგეჩვენა.
ეს ხე. (ესტრაგონს.) შენ ხომ არ გაგიჟდი? ესტრაგონი. (თავს მოაბრუნებს.) რა მითხარი?
ესტრაგონი. (შედარებით დამშვიდებულია.) სულ გადავირიე, რა ვლადიმირი. (უფრო ხმამაღლა.) ალბათ მოგეჩვენა-მეთქი.
მომდის. (დარცხვენილი თავს ჩაჰკიდებს.) მაპატიე! (ამაყად სწევს ესტრაგონი. რა გაღრიალებს. (ისევ გარშემო იყურებიან.
ხანგრძლივი სიჩუმე.)

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 49

ვლადიმირი. (ერთდროულად შემობრუნდებიან.) მე განა... ვლადიმირი. (მკლავებს გაშლის). ჰო, მოდი ჩემთან.
ესტრაგონი. მე განა... ესტრაგონი. ახლავე. (გადაეხვევიან ერთმანეთს. სიჩუმე.)
ვლადიმირი. თქვი, თქვი, უკაცრავად! ვლადიმირი. რა მალე გადის დრო, როცა ერთობი. (სიჩუმე.)
ესტრაგონი. არა, გისმენ, გისმენ! ესტრაგონი. ახლა რაღა გავაკეთოთ?
ვლადიმირი. არაფერი. ვლადიმირი. ჯერჯერობით ველოდოთ.
ესტრაგონი. თქვი ახლა. ესტრაგონი. ველოდოთ ჯერჯერობით. (სიჩუმე.)
ვლადიმირი. მე შეგაწყვეტინე. ვლადიმირი. ხომ არ გვევარჯიშა?
ესტრაგონი. პირიქით (ბრაზი ერევათ, გულმოსულნი უყურებენ ესტრაგონი. ჩვენი მოძრაობები გავიემოროთ?
ერთმანეთს.) ვლადიმირი. ჰო, ჯერ წელში მოვიხაროთ.
ვლადიმირი. რა ტუტუცურად ლაპარაკობ. ესტრაგონი. მერე გავიმართოთ.
ესტრაგონი. რას ჯიუტობ, თქვი რომ გეუბნები. ვლადიმირი. ჩავჯდეთ.
ვლადიმირი. (შეუყვირებს). თქვი, რომ გეუბნები. ესტრაგონი. ისევ გავიმეოროთ.
ესტრაგონი. (იმავე ტონით.) ჯერ შენ. (სიჩუმე. ერთმანეთს ვლადიმირი. იქნებ გავთბეთ ცოტა.
უახლოვდებიან. შეჩერდებიან.) ესტრაგონი. იქნებ დავწყნარდეთ.
ვლადიმირი. რა უნდა გითხრა, ნადვილი იდიოტი ხარ. ვლადიმირი. დავიწყოთ. (ვლადიმირი ჯერ ცალ ფეხზე ხტის, მერე
ესტრაგონი. ჰო, ჰო, მართლა, მოდი ერთმანეთი ვლანძღოთ. მეორეზე, ესტრაგონიც მას ბაძავს.)
(რიგრიგობით ილანძღებიან. სიჩუმე.) ახლა კი შევრიგდეთ. ესტრაგონი. (შეჩერდება.) გვეყოფა, დავიღალე.
ვლადიმირი. გოგო! ვლადიმირი. (მიხედავს, შეჩერდება). ცოტა მხრებში გავიშალოთ,
ესტრაგონი. დიდი! ერთი-ორჯერაც ჩავისუნთქოთ და ამოვისუნთქოთ.
ვლადიმირი. მომეცი ხელი. ესტრაგონი. მომბეზრდა ეგ ჩასუნთქვა და ამოსუნთქვა.
ესტრაგონი. აჰა, ჩემო კარგო. ვლადიმირი. შენ მართალი ხარ. (პაუზა.) მოდი ახლა
ვლადიმირი. მოდი გაკოცო. წონასწორობაში გავივარჯიშოთ, ხე გავაკეთოთ.
ესტრაგონი. მაკოცო? ესტრაგონი. ხე გავაკეთოთ?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 50

ვლადიმირი. ჰო (ვლადიმირი ხესავით ცალ ფეხზე შედგება, აქეთ- ვლადიმირი. უჰ, სულზე მოგვისწრო (უახლოვდება მათ,
იქით ქანაობს.) ახლა შენი ჯერია. (ესტრაგონიც ცალ ფეხზე ესტრაგონიც უკან მიჰყვება.) სწორედ დროზე შეგვეშველება.
შედგება, ირყევა.) პოცო. მომეხმარეთ.
ესტრაგონი. როგორ გგონია, ღმერთი მხედავს მე? ესტრაგონი. გამაგებინე, გოდოა?
ვლადიმირი. თვალები უნდა დახუჭო. (ესტრაგონი თვალებს ვლადიმირი. ვფიქრობდი, წასულია ჩვენი საქმე, მეტისმეტად
დახუჭავს, უფრო მეტად ირყევა.) მოვიჩვართეთ, გვიმტყუნა მოთმინებამ-მეთქი.
ესტრაგონი. (გასწორდება, მუშტებს ცისკენ აღმართავს და, რაც პოცო. მიშვეელეთ!
ძალი და ღონე აქვს, ყვირის.) უფალო, შემიწყალე მე! ესტრაგონი. გესმის ყვირილი?
ვლადიმირი. (გულდაწყვეტილი). მე რაღა დავუშავე. ვლადიმირი. მარტოები აღარ მივაჩერდებით სივრცეს, როდის
ესტრაგონი. (განაგრძობს ყვირილს). შემიწყალე! მე შემიწყალე! დაღამდებაო, აღარც გოდოს მოლოდინი დაგვტანჯავს და არც
(შემოდიან პოცო და ლაკი. პოცოს მხედველობა საერთოდ... მოლოდინი. მთელი საღამო ვეწამეთ ჩვენი თავის ამარა,
დაუკარგავს, ბრმაა. ლაკი ისევ მოათრევს ტვირთს, და როგორც ახლა კი ყველაფერი გადატანილი გვაქვს. გათავდა, ხვალინდელმა
პირველ მოქმედებაში, კისერზე თოკი აბია, ოღონდ ახლა ბევრად დღემ თითქმის მოაღწია.
უფრო მოკლე, რომ პოცო უფრო მოხერხებულად მიჰყვეს ესტრაგონი. კარგი ერთი, მგზავრები არიან, ჩაივლიან და ეგ იქნება.
სიარულში. ლაკის ახალი ქუდი ახურავს. ვლადიმირის და პოცო. მიშველეთ!
ესტრაგონის დანახვაზე ლაკი შედგება. პოცო განაგრძობს სვლას და ვლადიმირი. ასე დროც სხვაგვარად გადის. მზე ჩავა, მერე
ლაკის მიაწყდება. ესტრაგონი და ვლადიმირი გზას უთმობენ.) ღრუბლებიდან ამოვა მთვარე და ჩვენც... წავალთ აქედან.
პოცო. (ებღაუჭება ლაკის, რომელიც მომეტებული ტვირთისაგან ესტრაგონი. ხომ გეუბნები, ჩაივლიან და გათავდა-მეთქი.
ძლივს დგას ფეხზე.) რა ამბავია, ვინ ყვირის? (ლაკი ეცემა, ტვირთს ვლადიმირი. ჰოდა, სწორედ საკმარისია.
ქვეშ მოიყოლებს, თან გადაიტანს პოცოს, და ასე გაშხლართულნი პოცო. შემიბრალეთ!
წვანან მიმოყრილ ნივთებს შორის.) ვლადიმირი. საწყალი პოცო!
ესტრაგონი. ეს გოდოა? ესტრაგონი. მე ვიცოდი, რომ ეგ იყო.
ვლადიმირი. ვინ?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 51

ესტრაგონი. გოდო. ვლადიმირი. სურვილი კი აქვს.

ვლადიმირი. ეგ გოდო არ არის. ესტრაგონი. ადგეს მერე, ვინ იჭერს.
ესტრაგონი. გოდო არ არის? ვლადიმირი. არ შეუძლია.
ვლადიმირი. არა. ესტრაგონი. რა სჭირს?
ესტრაგონი. აბა, ვინ არის? ვლადიმირი. რა ვიცი. (პოცო იკლაკნება, კვნესის, მიწას მუშტებს
ვლადიმირი. პოცოა. უშენს.)
პოცო. მე ვარ, მე! ამაყენეთ! ესტრაგონი. მოიხედე, ჯერ ძვლები ვთხოვოთ. თუ მოგვცა, ხომ
ვლადიმირი. ხედავ, თვითონ ვეღარ დგება. კარგი, თუ არა და, ეგდოს ეგრე მიწაზე.
ესტრაგონი. წავიდეთ აქედან. ვლადიმირი. რა გინდა მაგით თქვა, ჩვენს ხელშიაო?
ვლადიმირი. ვერ წავალთ. ესტრაგონი. ჰო.
ესტრაგონი. რატომ? ვლადიმირი. და ამიტომაც ვიდრე რამე სამსახურს გავუწევდეთ,
ვლადიმირი. გოდოს უნდა ველოდოთ. ჯერ მოთხოვნები წავუყენოთ?
ესტრაგონი. სწორია. ესტრაგონი. ჰო.
ვლადიმირი. იქნებ კიდევ ჰქონდეს ძვლები შენთვის? ვლადიმირი. თქმა არ უნდა, გონივრულია, მაგრამ ერთია
ესტრაგონი. რა ძვლები? საფრთხილო.
ვლადიმირი. წიწილის ძვლები. ეგეც დაგავიწყდა? ესტრაგონი. რა?
ესტრაგონი. აჰ, მაგან მომცა? ვლადიმირი. ლაკიმ არ იფეთქოს. ეგ თუ გადაირია, მტრისას. ცუდი
ვლადიმირი. ჰო. დღე დაგვადგება.
ესტრაგონი. ჰკითხე თუ აქვს. ესტრაგონი. ლაკი ვიღაა?
ვლადიმირი. ჯერ იქნებ მივხმარებოდით? ვლადიმირი. შენ რომ წიხლი მოგაზილა.
ესტრაგონი. რაში მივხმარებოდით? ესტრაგონი. ხომ გითხარი, ისინი ათნი იყვნენ-მეთქი.
ვლადიმირი. აგვეყენებინა. ვლადიმირი. მაგაზე ადრე, კოჭი რომ მიგინგრია.
ესტრაგონი. თვითონ ვერ ადგება? ესტრაგონი. და ის აქ არის?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 52

ვლადიმირი. აგე, შეხედე. (ხელით ანიშნებს.) ახლა გატვრენილა, იღებს.) აი, წარმოიდგინე, როცა ჩვენ გულხელდაკრეფილნი
მაგრამ ყოველ წამს მოსალოდნელია აიწყვიტოს. ადამინთა ავ-კარგს ვწონით და განსჯას ვუნდებით, მოყვასს
ესტრაგონი. მოდი მაგას ერთი კარგად ვასწავლოთ ჭკუა. მოვეხმაროთ თუ არაო, ამ დროს ბუნებას ვავლენთ და საკუთარ
ვლადიმირი. ვისარგებლოთ სანამ სძინავს და ვეცეთ? ღირსებას ვიცავთ. ვეფხვი დაუფიქრებლად, თვალის დახამხამებაში
ესტრაგონი. ჰო. გადაეშვება თავისი ამხანაგის საშველად, ან სადმე ტევრში
ვლადიმირი. კარგი აზრია, მაგრამ მოვერევით კი? ან, რა იცი, მიიმალება. მაგრამ ამას როდი ვამბობ. აქ რომ ვართ, რას ვაკეთებთ?
მართლა სძინავს? (პაუზა.) არა. ისევ სჯობს ვისარგებლოთ, რომ აი, რა უნდა ვკითხოთ ჩვენს თავს; და ჩვენი ბედი, რომ ვიცით, რა
პოცო საშველად გვიხმობს და მივეხმაროთ - მადლიერი ვუპასუხოთ. ჰო, ამ თავბრუდამხვევ, უზარმაზარ ქაოსში ერთი რამ
დაგვრჩება... ნათელია: ველით, როდის მოვა გოდო.
ესტრაგონი. არაფერსაც აღარ გიხმობს. ესტრაგონი. ეგ მართალია.
ვლადიმირი. იმიტომ, რომ იმედი დაკარგა. ვლადიმირი. ანუ, როდის მოვა ღამე. (პაუზა.) პაემანზე ვართ. მორჩა
ესტრაგონი. შესაძლებელია, მაგრამ... და გათავდა. ჩვენ წმინდანები არა ვართ, მაგრამ შესახვედრად
ვლადიმირი. რატომ ვკარგავთ დროს ტყუილუბრალო ლაპარაკში. მაინც მოვედით და განა ბევრი იტყვის ამას საკუთარ თავზე?
(პაუზა. გაღიზიანებული.) მოდი, გავაკეთოთ რამე, აი ხელსაყრელი ესტრაგონი. მილიონი.
შემთხვევა გვეძლევა. ყოველდღე კი არ ვჭირდებით ვინმეს, არ ვლადიმირი. ვითომ?
იფიქრო, რომ სწორედ ჩვენ დავჭირდით. სხვაც მშვენივრად ესტრაგონი. რა ვიცი.
მიეხმარებოდა, იქნებ უკეთესადაც. ეს ძახილი „მიშველეთო“, ვლადიმირი. იქნებ მართლაც.
პირადად მე და შენ კი არა, - მთელ კაცობრიობას მოუხმობს, მაგრამ პოცო. მიშველეთ!
რაკი აქ, ამ ადგილზე, ამ წუთს, კაცობრიობა ჩვენ ვართ, სულ ვლადიმირი. ჰოდა, ცხადია, ასეთ პირობებში დრო აუტანლად ნელა
ერთია, მოგწონს ეს თუ არა, უნდა ვისარგებლოთ, სანამ გვიან არ მიიზლაზნება და იძულებულნი ვართ შევავსოთ იგი მოქმედებით,
არის და ერთხელ მაინც ღირსეული წარმომადგენლები ვიყოთ იმ რომლებიც, ერთი შეხედვით, გონივრულად მიგვაჩნია, სანამ
ფლიდი და უეკთური მოდგმისა, რომელსაც უკუღმართმა ჩვეულებად გადაგვექცეოდეს. ახლა შენ მეტყვი, ეს იმიტომ, რომ
ბედისწერამ მიგვაკუთვნა. რას იტყვი ამაზე? (ესტრაგონი ხმას არ გონება არ შეგვერყესო. გასაგებია. მაგრამ განა ჩვენი გონება

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 53

უფსკერო სიღრმეების მუდმივ განუჭვრეტ წყვდიადში არ ვლადიმირი. მოვდივართ. (ცდილობს წამოაყენოს პოცო, ვერ
დაბორიალობს? ხომ მიჰყვები ჩემს მსჯელობას? ახერხებს. ძალას მოიკრებს, ისევ დაეჭიდება, წაიბორძიკებს და
ესტრაგონი. ეჰ, ჩვენ ყველანი შეშლილები ვიბადებით. ზოგს კი თვითონაც ეცემა, ცდილობს წამოდგეს, მაგრამ ვერ ახერხებს.)
სიგიჟე ბოლომდე გასდევს. ესტრაგონი. რა დაგემართათ დღეს ყველას?
პოცო. მიშველეთ! ფულს გადაგიხდით! ვლადიმირი. მომეხმარე.
ესტრაგონი. რამდენს? ესტრაგონი. მე წავედი.
პოცო. ას ფრანკს. ვლადიმირი. ამათ ხელში ნუ დამტოვებ, მომკლავენ ესენი.
ესტრაგონი. ცოტაა. ესტრაგონი. სადა ვარ?
ვლადიმირი. ძალიანაც ნუ გამოიდებ თავს. ვლადიმირი. გოგო!
ესტრაგონი. შენი აზრით, ასი ფრანკი საკმარისია? პოცო. ჩემკენ! აქეთ!
ვლადიმირი. მაგაზე არ გეუბნები, გონება არა მქონდა წესრიგში, ვლადიმირი. მომეხმარე.
როცა დავიბადე-მეთქი, ამას ვერ ვიტყვი. მაგრამ ეს როდია ესტრაგონი. მივდივარ მე.
მთავარი. ვლადიმირი. მიშველე ადგომა, მერე ერთად წავიდეთ.
პოცო. ვიძლევი ორასს! ესტრაგონი. სიტყვას მაძლევ?
ვლადიმირი. ჩვენ ველოდებით, ჩვენ მოწყენილები ვართ, ვლადიმირი. გეფიცები.
გავბეზრდით. (შემართავს ხელს.) არა, ნუ შემედავები, ვკვდებით ესტრაგონი. და აქ აღარასოდეს მოვბრუნდებით?
მოწყენისაგან, ამაზე უარს ვერ იტყვი. კარგი და პატიოსანი. ახლა ვლადიმირი. აღარასოდეს.
შემთხვევამ გასართობი გამოგვიგზავნა, ჩვენ კი როგორ ვიქცევით? ესტრაგონი. არიეჟში წავალთ.
ზურგს ვუბრუნებთ მას, ხელსა ვკრავთ. აბა, შევუდგეთ ახლა ვლადიმირი. სადაც ისურვებ.
საქმეს! (პოცოსაკენ გაემართება, შეჩერდება.) თორემ წამიც და, პოცო. სამას ფრანკს გაძლევთ, ოთხასს!
ყველაფერი გაქრება და ჩვენ ისევ მარტონი დავრჩებით უდიდესი ესტრაგონი. სულ ვნატრობდი, ნეტავ არიეჟში გამატარა-მეთქი.
მარტოობის პირისპირ. (დაფიქრდება.) ვლადიმირი. გაივლი.
პოცო. ვიძლევი ორასს! ესტრაგონი. (უეცრად უკან დაიწევს.) ვინ დააბოყინა?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 54

ვლადიმირი. იმან, პოცომ... ვლადიმირი. შეგიძლია ადგე?

პოცო. ჰო, მე ვარ, მე... შემიბრალეთ! ესტრაგონი. არ ვიცი.
ესტრაგონი. რა საზიზღრობაა! ვლადიმირი. სცადე.
ვლადიმირი. ჩქარა, ჩქარა, მომეცი ხელი! ესტრაგონი. ახლავე, ახლავე. (დუმილი.)
ესტრაგონი. წავედი მე. (პაუზა, ხმამაღლა.) წავედი. პოცო. რა მოხდა, რა ამბავია.
ვლადიმირი. ბოლოს და ბოლოს, მე თვითონ ავდგები. (წამოიწევს, ვლადიმირი. (განრისხებული). გაჩუმდები თუ არა შენ, ბოლოს და
ეცემა.) როგორც იქნება, ადრე თუ გვიან. ბოლოს; ეს რა მოუშორებელი ჭირი აგვიტყდა. სულ თავის თავზე
ესტრაგონი. რა მოგდის? არ ფიქრობს?
ვლადიმირი. ჯანდაბამდისაც გზა გქონია! ესტრაგონი. ვცადოთ, იქნებ დაგვეძინოს.
ესტრაგონი. შენ რა, აქ რჩები? ვლადიმირი. გესმის, რა მოხდაო, დაინტერესდა.
ვლადიმირი. ჯერჯერობით კი. ესტრაგონი. დაანებე თავი, დაიძინე. (დუმილი.)
ესტრაგონი. ადექი, მართლა და მართლა, გაცივდები. პოცო. შემიბრალეთ, შემიბრალეთ.
ვლადიმირი. ნუ სწუხარ ჩემზე. ესტრაგონი. (შეკრთება.) რა მოხდა? რა ამბავია?
ესტრაგონი. გამიგონე, დიდი, რას ჭირვეულობ. (გაუწვდის ხელს, ვლადიმირი. გეძინა?
ვლადიმირიც მაშინვე მოეჭიდება.) ადექი ახლა. ესტრაგონი. ეტყობა.
ვლადიმირი. ნუ სწუხხარ ჩემზე. ვლადიმირი. ისევ ეს ლეში აყვირდა, ეს პოცო.
(ესტრაგონი მოსწევს ხელზე, წაბარბაცდება და ეცემა. ესტრაგონი. ხმა გააკმენდინე ერთი მაგას, ლაზათიანად ჩააფარე.
ხანგრძლივი სიჩუმე.) ვლადიმირი. (სცემს პოცოს). ჩაიგდებ თუ არა ენას მუცელში,
პოცო. ჩემკენ! აქეთ, აქეთ! გაჩუმდები თუ არა როდესმე, შე მუდრეგო. (ტკივილისაგან
ვლადიმირი. აქა ვართ ჩვენ. გამწარებული პოცო ხმამაღლა ჰგოდებს, ცდილობს ხელიდან
პოცო. ვინ თქვენ? დაუსხლტეს ვლადიმირს და განზე მიხოხავს. დროდადრო
ვლადიმირი. ხალხი. (დუმილი.) შედგება, ხელით ჰაერს ეპოტინება, სწორედ ისე, ბრმებს რომ
ესტრაგონი. რა კარგია მიწაზე! სჩვევიათ, და მოუხმობს ლაკის. იდაყვზე დაბჯენილი ვლადიმირი

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 55

თვალს არ აშორებს.) თავს უშველა. (პოცო მიწაზე ჩაიკეცება. ვლადიმირი. რომ გეუბნები, დამიჯერე, პოცო ჰქვია.
სიჩუმე.) ერთიანად ჩაიკრიფა. ესტრაგონი. ახლავე შევამოწმებთ. (დაფიქრდება.) აბელ!
ესტრაგონი. ახლა რაღა გავაკეთოთ? პოცო. აქეთ, აქეთ!
ვლადიმირი. იქნებ მივხოხდე მასთან. ესტრაგონი. ხედავ?
ესტრაგონი. მარტოს ნუ დამაგდებ. ვლადიმირი. ყელში ამომივიდა ეგ სიმღერა.
ვლადიმირი. ან იქნებ ხმა მივაწვდინო. ესტრაგონი. მეორეს იქნებ კაენი ჰქვია. (უძახის.) კაენ! კაენ!
ესტრაგონი. ჰო, ეგრე აჯობებს, გამოეხმაურე. პოცო. ჩემკენ, აქა ვარ!
ვლადიმირი. პოცო! (სიჩუმე.) პოცოო! (სიჩუმე.) აღარ გვპასუხობს. ესტრაგონი. აქ ადამინთა მთელი მოდგმა შეყრილა. (სიჩუმე.)
ესტრაგონი. ერთად დავუძახოთ. შეხედე იმ ღრუბელს.
ვლადიმირი. პოცო! ვლადიმირი. (მაღლა აიხედავს.) აბა?
ესტრაგონი. პოცო! ესტრაგონი. ეგერ, სულ მაღლა, ზენიტში.
ვლადიმირი. შეირხაო თითქოს! ვლადიმირი. მერე, რა გაგიკვირდა? (სიჩუმე.)
ესტრაგონი. ნამდვილად იცი, რომ პოცო ჰქვია? ესტრაგონი. მოდი ახლა სხვა რამეზე ვილაპარაკოთ, გინდა?
ვლადიმირი. (შეშფოთებული). ბატონო პოცო, დაბრუნდით, ხელს ვლადიმირი. მეც სწორედ ეს უნდა მეთქვა.
აღარ გახლებთ. (სიჩუმე.) ესტრაგონი. ჰო, მაგრამ რაზე?
ესტრაგონი. სხვა სახელი რომ დავუძახოთ, იქნებ მაშინ ვლადიმირი. იმ ღრუბელზე. (სიჩუმე.)
გაგვაგონოს? ესტრაგონი. იქნებ ჯერ ადგომა მოგვეხერხებინა?
ვლადიმირი. სიკვდილის პირას არ იყოს. ვლადიმირი. ვცადოთ. (ადგებიან.)
ესტრაგონი. რა ოინი იქნება? ესტრაგონი. არც ისე ძნელი ყოფილა.
ვლადიმირი. რა იქნება ოინი? ვლადიმირი. მთავარია, მოინდომო.
ესტრაგონი. სხვა სახელი რომ დავუძახოთ და გაგვაგონოს; ესტრაგონი. ახლა რაღა გავაკეთოთ?
სხვადასხვა სახელები ვცადოთ, ჯერ ერთი, მერე მორე, დროც პოცო. მომეხმარეთ!
უფრო მალე გავა და იქნებ მისი ნამდვილი სახელიც დაემთხვეს. ესტრაგონი. წავიდეთ აქედან.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 56

ვლადიმირი. ვერ წავალთ. ვლადიმირი. არა, მაგისი მეგობრები თუ ვართ, ეს აინტერესებს.

ესტრაგონი. რატომ? ჩემი მოკეთეები ხართ თუ მტრებიო.
ვლადიმირი. გოდოს უნდა ველოდოთ. ესტრაგონი. მერე?
ესტრაგონი. ჰო, მართლა. (პაუზა.) სხვა რა გზა გვაქვს. ვლადიმირი. ჩვენ ეს ჩვენი საქციელით დავამტკიცეთ.
პოცო. მიშველეთ! ესტრაგონი. აბა რა! მეგობრები რომ არ ვყოფილიყავით,
ვლადიმირი. იქნებ მივშველებოდით? მივეხმარებოდით?
ესტრაგონი. კი მაგრამ, რა უნდა? ვლადიმირი. იქნებ მაინც მივხმარებოდით.
ვლადიმირი. ადგომა უნდა. ესტრაგონი. აუცილებლად მივეხმარებოდით.
ესტრაგონი. მერე? ვლადიმირი. ჰოდა, მოდი ამაზე ნუ ვიდავებთ.
ვლადიმირი. მაგას უნდა, რომ მივეხმაროთ, წამოვაყენოთ. პოცო. ყაჩაღები ხომ არ ხართ?
ესტრაგონი. წამოდი აბა, მივეხმაროთ, რაღას ვუყურებთ? (მიდიან, ესტრაგონი. (აენთება.) ყაჩაღებს რა გვიგავს.
წამოაყენებენ, პოცო მათ კისერზე მოხვევს მკლავებს და ვლადიმირი. რა დაგემართა, ბრმაა.
ძლივსძლივობით დგას ფეხზე.) ჯერ ფეხზე დგომას უნდა ესტრაგონი. ფუჰ, მართლა! ეშმაკმა წაიღოს მაგის თავი. (პაუზა.)
შეეჩვიოს. (პოცოს.) აბა, როგორ გრძნობთ თავს, უკეთ? მაგრამ ისე ლაპარაკობს...
პოცო. თქვენ ვინ ბრძანდებით? პოცო. თავს ხომ არ დამანებებთ?
ვლადიმირი. ვერ გვიცანით? ვლადიმირი. არც გავიფიქრებთ მაგას.
პოცო. მე ბრმა ვარ. (სიჩუმე.) ესტრაგონი. ჯერჯერობით.
ესტრაგონი. იქნებ მომავალს ხედავს? პოცო. რომელი საათია?
ვლადიმირი. (პოცოს.) დიდი ხანია? ვლადიმირი. (ცას უყურებს.) იქნება ასე, შვიდი, რვა საათი.
პოცო. შესანიშნავი მხედველობა მქონდა, მაგრამ... მითხარით, ესტრაგონი. ეგ იმაზეა დამოკიდებული, წლის რომელი დროა.
თქვენ მეგობრები ხართ? პოცო. ახლა საღამოა? (ხმას არ იღებენ. ვლადიმირი და ესტრაგონი
ესტრაგონი. (ხმამაღლა გაიცინებს.) გესმის, აინტერესებს, ვართ თუ მზის ჩასვლას უყურებენ.)
არა მე და შენ მეგობრები. ესტრაგონი. თითქოს ახლა ამოდისო.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 57

ვლადიმირი. შეუძლებელია. ვლადიმირი. მოეშვი, ვერა ხედავ, თავის დაკარგულ ბედნიერებაზე

ესტრაგონი. რა იცი, იქნებ მართლა ახლა ამოდის მზე.
ვლადიმირი. რას სულელობ, აქ დასავლეთია.
ესტრაგონი. რა იცი?
პოცო. რატომ არც ერთი არ მპასუხობთ?
ესტრაგონი. იმიტომ, რომ არ შემოგველანძღოთ.
ვლადიმირი. (დაყვავებით.) დიახ, ბატონო, საღამოა, შეღამდა უკვე.
ძალიან ცდილობს ჩემი მეგობარი გადამარწმუნოს, თენდებაო, და
გამოგიტყდებით, წუთით სერიოზულადაც კი დამაფიქრა, იქნებ
მართლა ვცდები-მეთქი, მაგრამ ტყუილუბრალოდ ხომ
ვიყურყუტე დღეს ამდენი ხანი? არა, ბატონო, დღე ნამდვილად
უკვე თავისი რეპერტუარის დასასრულს უახლოვდება. (პაუზა.) ეს
კი ასეა, მაგრამ თქვენ როგორა ბრძანდებით?
ესტრაგონი. (პოცოზე ანიშნებს.) კიდევ რამდენ ხანს
ვათრიოთ ეგრე კისერზე წამოკიდებული? (წუთით შეუშვებენ
ხელს, მაგრამ მყისვე ისევ შეაშველებენ, რადგან პოცო იქვე
ჩაიკეცება.)
ვლადიმირი. თუ სმენა არ მღალატობს, მგონი ბრძანეთ, უწინ
შესანიშნავი მხედველობა მქონდაო?
პოცო. დიახ, ძალიან კარგი მხედველობა მქონდა. (დუმილი.)
ესტრაგონი. (გაღიზიანებული პოცოს.) მართლა და მართლა,
თქვენც გაინძერით ცოტა.
ოცნებას მიეცა. (პაუზა.) Memoria preterilorum bonorum - ეს ალბათ
მძიმე მოსაგონარია.
პოცო. ძალიან კარგი მხედველობა მქონდა.
ვლადიმირი. და ეგ მოულოდნელად დაგემართათ?
პოცო. ერთ მშვენიერ დღეს გავიღვიძე და ვეღარაფერი დავინახე.
ბრმა ვიყავი... როგორც ბედისწერა. (პაუზა.) ზოგჯერ ჩემს თავს
ვეკითხები, ისევ ხომ არ მძინავს-მეთქი.
ვლადიმირი. და როდის მოხდა ეს ყველაფერი?
არ პოცო. არ ვიცი.
ვლადიმირი. კი, მაგრამ, ჯერ კიდევ გუშინ...
პოცო. ნუ მეკითხებით. ბრმებს არა აქვთ დროის შეგრძნება. (პაუზა.)
და ვერ აღიქვამენ ვერაფერს, რასაც კავშირი აქვს დროსთან.
უნდა ვლადიმირი. წარმოგიდგენიათ, მე კი პირიქით მეგონა.
ესტრაგონი. მე უნდა წავიდე.
პოცო. სადა ვართ?
ვლადიმირი. არ ვიცი.
პოცო. ლა პლანშის მიდამოები ხომ არ არის?
ვლადიმირი. ვერ გეტყვით.
პოცო. მაინც, ისე, როგორი ადგილია?
ვლადიმირი. (სცენას მიმოავლებს თვალს). შეუძლებელია აღწერა,
არც არაფერს ჰგავს, ერთადერთი ხე დგას, მეტი არაფერი, ერთი
მიუსაფარი ადგილია.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 58

პოცო. ჰოო, მაშ, ლა პლანსი არა ყოფილა. ესტრაგონი. არ ვიცი.

ესტრაგონი. და შენ იტყვი, რომ ერთობი? ვლადიმირი. იქნებ, სადმე აქვე მიიმალნენ და ჩვენ
პოცო. ჩემი მსახური სადაა? გვითვალთვალებენ?
ვლადიმირი. აქვე გახლავთ. ესტრაგონი. შეიძლება.
პოცო. აბა ხმას რატომ არ მცემს, როცა ვეძახი? ვლადიმირი. ან იქნებ ისე შეჩერდნენ სადმე?
ვლადიმირი. არ ვიცი, მგონი, სძინავს. ან იქნებ მოკვდა? ესტრაგონი. ჰო, ჰო, მეც ეგრე მგონია.
პოცო. რომ ვთქვათ, არსებითად, რა მოხდა? ვლადიმირი. სულის მოსათქმელად.
ესტრაგონი. არსებითად! ესტრაგონი. წასახემსებლად.
ვლადიმირი. ორივენი წაიქეცით, მეტი არაფერი. ვლადიმირი. იქნებ უკანაც გაბრუნდნენ?
პოცო. მიდით, მერე, ნახეთ, ხომ არ დაიმტვრა. ესტრაგონი. ნამდვილად ეგრე იქნება.
ვლადიმირი. როგორ ვნახოთ, თავს ხომ ვერ დაგანებებთ. ვლადიმირი. ან იქნებ მოჩვენება იყო.
პოცო. ერთ-ერთი წადით. ესტრაგონი. უფრო ილუზია.
ვლადიმირი. (ესტრაგონს.) მოდი, შენ წადი. პოცო. რაღას ელოდება?
პოცო. დიახ, დიახ, ეგრე აჯობებს, თქვენი მეგობარი წავიდეს, ვლადიმირი. (ესტრაგონს.) რაღას ელოდები?
როგორ ყარს. ესტრაგონი. მე ველოდები გოდოს.
ვლადიმირი. მიდი ერთი, გაიღვიძე. ვლადიმირი. (პოცოს.) აკი მოგახსენეთ, ეშინია ჩემს მეგობარს
ესტრაგონი. მე? მაგან რომ მე საქმე დამმართა. არასოდეს. თქვენი მსახურის. კინაღამ ფეხი მიამტვრია გუშინ, და არ
ვლადიმირი. აჰა, მაშ, მაინც გახსოვს, რომ მაგან რაღაცა დაგმართა. იკითხავთ, რატომ? ცრემლის მოწმენდა დაუპირა.
ესტრაგონი. არაფერიც არ მახსოვს, შენ მითხარი. პოცო. აჰ, მაგ ხალხს არასოდეს არ უნდა ელოლიავო, ისინი ამას ვერ
ვლადიმირი. (პოცო.) ჩემი მეგობარი ვერ მივა, ეშინია. იტანენ.
პოცო. საშიში არაფერია. ვლადიმირი. კი მაგრამ, მაინც, რა უნდა გააკეთოს?
ვლადიმირი. (ესტრაგონს.) მართლა. წეღან რომ დაინახე, ის ხალხი პოცო. რა უნდა გააკეთოს? ჯერ... თოკს მოსწიოს, რასაკვირველია
რა იქნა? ერთგვარი სიფრთხილით, ისე, რომ არ მოგუდოს, ჩვეულებრივ, ამ

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 59

ბიძგს მოჰყავს ხოლმე იგი გონზე. თუ ამანაც არ უშველა, მაშინ ვლადიმირი. მაშ ეს ნამდვილად ლაკია?
წიხლი ჩააზილოს მუცლის ქვემო არეში და დრუნჩში, რაც პოცო. რა ბრძანეთ?
შეიძლება მაგრად. ვლადიმირი. თქვენ კი პოცო ხართ?
ვლადიმირი. (ესტრგონს.) ხედავ, სულ ტყუილად გეშინოდა. კი არა, პოცო. რა თქმა უნდა!
შემთხვევა გეძლევა შური იძიო. ვლადიმირი. თქვენ გუშინ არ შეგხვდით?
ესტრაგონი. მერე იმანაც რომ სამაგიერო გადამიხადოს? პოცო. გუშინ?
პოცო. ეგ ნუ შეგაწუხებთ, არასოდეს არ დაუცავს თავი. ვლადიმირი. გუშინ არ გვნახეთ? (დუმილი.) აღარ გახსოვთ?
ვლადიმირი. მე აქ არ ვარ, იმ წამსვე მოგეშველები. პოცო. არ მაგონდება, რომ გუშინ ვინმე მენახოს, ხვალ კი ვეღარ
ესტრაგონი. თვალს მაინც ნუ მომაცილებ! (მიემართება ლაკისკენ.) გავიხსენებ, დღეს შემხვდა ვინმე თუ არა. ტყუილად გულში არ
ვლადიმირი. ჯერ დახედე, ცოცხალი თუა. მკვდრის ცემით თავს ნუ გაივლოთ, რომ ჩემგან რამეს შეიტყობთ. გარდა ამისა, კმარა ამაზე
შეიწუხებ. ლაპარაკი. (ლაკის.) აბა, ადექი ფეხზე!
ესტრაგონი. (დაიხრება, აკვირდება ლაკის). სუნთქავს. ვლადიმირი. თქვენ ეგ წმინდა მაცხოვრის ბაზარზე მიგყავდათ
ვლადიმირი. ჰოდა, მისცხე. გასაყიდად, მერე ჩვენ ვისაუბრეთ. მაგრამ იცეკვა, იფიქრა, თქვენც
(ესტრაგონი უეცრად გამხეცდება, ღმუილით წიხლებს მშვენიერი მხედველობა გქონდათ.
უშენს ლაკის, მაგრამ ფეხს იტკენს და სიმწრის კვნესით სცენაზე პოცო. იყოს აგრე, რაკი ასე დაბეჯითებით ამბობთ; გამატარეთ,
მოკელანობს. ლაკი გონს მოდის.) გეთაყვა! (ვლადიმირი უკან იხევს.) ადექი-მეთქი, ვის ვეუბნები!
ესტრაგონი. (ესტრაგონი ცალ ფეხზე დგას.) ოჰ, შე პირუტყვო! ვლადიმირი. დგება. (ლაკი დგება, ნივთებს კრეფს.)
(ჩაჯდება იქვე და წვალობს წაიძროს ფეხსაცმელი. მაგრამ მალე პოცო. და ჭკვიანურადაც იქცევა!
მობეზრდება, ოთხად მოიკეცება, თავს მუხლებში ჩარგავს, ვლადიმირი. ახლა სადღა მიბრძადებით?
ზემოდან ხელებს წაიფარებს.) პოცო. ეს უკვე მე არ მეკითხება.
პოცო. რაო, რა მოხდა კიდევ? ვლადიმირი. როგორ გამოიცვალეთ! (ტვირთმოკიდებული ლაკი
ვლადიმირი. ჩემმა მეგობარმა ფეხი იტკინა. წინ დაუდგება პოცოს.)
პოცო. ლაკის რაღა დაემართა?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge
პოცო. მათრახი! (ლაკი დაბლა დაიწყობს მთელ ბარგი-ბარხანას,
ეძებს მათრახს, პოულობს, აწვდის პოცოს, და ისევ იკიდებს ბარგს.)
თოკი! (ლაკი მოაწყობს ბარგს, თოკის ბოლოს ხელში ჩაუდებს
პოცოს, ისევ წამოიკიდებს ტვირთს.)
ვლადიმირი. რა გაქვთ მანდ, ჩემოდანში?
პოცო. ქვიშა. (მოსწევს თოკს.) გასწი! (ლაკი მიდის, პოცო მიჰყვება.)
ვლადიმირი. ერთი წუთით (პოცო შეჩერდება, თოკი იჭიმება. ლაკი
ეცემა, და ყველაფერი ხელიდან უცვივა. პოცოც ლამის არის დაეცეს,
მაგრამ დროზე შეუშვებს თოკს ხელს, და რის ვაივაგლახით
შეიმაგრებს თავს. ვლადიმირი ხელს აშველებს.)
პოცო. რა ხდება?
ვლადიმირი. ისევ დაეცა.
პოცო. სწრაფად, ააყენეთ ფეხზე. სანამ ჩაეძინებოდეს.
ვლადიმირი. ხომ არ დაეცემით, ხელი რომ გაგიშვათ?
პოცო. არა მგონია. (ვლადიმირი ფეხს მიარტყამს ლაკის.)
ვლადიმირი. აეთრიე, მძორო! (ლაკი დგება, თავის ტვირთს
აგროვებს.) ადგა!
პოცო. (ხელს გაიწვდის.) თოკი! (ლაკი მიწაზე დებს ტვირთს, თოკის
ბოლოს პოცოს ჩაუდებს ხელში, შემდეგ ისევ აიკიდებს ტვირთს.)
ვლადიმირი. ნუ წახვალთ ჯერ.
პოცო. მივდივარ.
ვლადიმირი. როდესაც ეცემით და არავინ არის, რომ აგაყენოთ,
მაშინ როგორღა იქცევით?
საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos
60
პოცო. ვუცდით, როდის მოგვეცემა ადგომის საშუალება. შემდეგ
მივდივართ.
ვლადიმირი. სანამ წახვიდოდეთ, უბრძანეთ იმღეროს.
პოცო. ვის ვუბრძანო?
ვლადიმირი. ლაკის.
პოცო. იმღეროს?
ვლადიმირი. დიახ, ან იფიქროს, ან გვიამბოს რამე.
პოცო. როგორ, მუნჯია.
ვლადიმირი. მუნჯია?!
პოცო. აბსოლუტურად. ვერც კი დაიკვნესებს.
ვლადიმირი. აჰა, ღმერთო! როდის დამუნჯდა?!
პოცო. (უეცრად განრისხდება). არ იქნა და აღარ გაათავეთ,
სიცოცხლეს მიწამლავთ მაგ თქვენი დროის დაზუსტებით. ეს
უაზრობაა! როდის! როდის! ერთ დღეს - თქვენ ეს არ გყოფნით? -
ერთ დღეს, რომელიც ათას სხვა დღეს ჰგავს, ის დამუნჯდა. ერთ
დღეს დავბრმავდი მე. ერთ დღეს ჩვენ დავყრუვდებით, ერთ დღეს
დავიბადეთ, ერთ დღეს მოვკვდებით, იმავე დღეს, იმავ წამს, - არა
კმარა ეს განმარტება თქვენთვის? (შედარებით მშვიდი ტონით.)
მშობიარობენ სამარეს გართხმულნი, სულ ერთი წამით იელვებს
დღე და მერე ისევ გრძელდება ღამე. (თოკს მოსწევს.) გასწი!
(მიდიან. ვლადიმირი სცენის ბოლომდე მიჰყვება. ხედავს,
თანდათან როგორ შორდებიან ისინი. შორიდან ხმაური მოისმის,
ვლადიმირის მიმიკა გვამცნობს, რომ ისინი ისევ დაეცნენ. სიჩუმე.
 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 61

ვლადიმირი გაემართება ესტრაგონისაკენ, რომელსაც სძინავს; ესტრაგონი. ეჰ, ავდგები მაინც. (გაჭირვებით წამოდგება.) ვაი!
დასცქერის ერთხანს, შემდეგ აღვიძებს.) ვლადიმირი. უკვე აღარც კი ვიცი, რა ვიფიქრო.
ესტრაგონი. (გადარეულივით იქნევს ხელებს, უთავბოლოდ ესტრაგონი. ფეხები, როგორ მტეხს ფეხები. (კვლავ ჩაჯდება და
ბოდავს, ბოლოს ერკვევა). რატომ არასოდეს არ მაძინებ? წვალობს წაიძროს ფეხსაცმელი.) მომეხმარე.
ვლადიმირი. ისეთი სიმარტოვე ვიგრძენი. ვლადიმირი. ნუთუ მეძინა, როცა სხვები ეწამებოდნენ? ან იქნებ
ესტრაგონი. მესიზმრა, ვითომ ბედნიერი ვიყავი. ახლა მძინავს? რას ვიტყვი დღევანდელ დღეზე ხვალ, როცა
ვლადიმირი. დრო ხომ მაინც გაგაყვანინა, სხვა თუ არაფერი. მეგონება გამოვიღვიძე-მეთქი? რომ ჩემს მეგობარ ესტრაგონთან
ესტრაგონი. მესიზმრა თითქოს... ერთად აქ, ამ ადგილზე, დაღამებამდე გოდოს ველოდი? რომ პოცომ
ვლადიმირი. გაჩუმდი. (სიჩუმე.) ჩემს თავს ვეკითხები, ნეტა და მისმა მსახურმა ჩაიარეს და პოცო გამოგველაპარაკა? სწორია, ასე
ნამდვილად თუ ბრმაა-მეთქი. იყო, მაგრამ სინამდვილეა თუ არა ეს? (ესტრაგონი ცდილობდა
ესტრაგონი. ვინ? ფეხსაცმელი გაეძრო, დიდხანს იწვალა, მაგრამ ამაოდ, და
ვლადიმირი. პოცოზე. გაბრაზებულს ჩასთვლიმა კიდეც. ვლადიმირი დაჰყურებდა
ესტრაგონი. პოცო ბრმაა? მძინარს.) ამას კი არაფერი ეცოდინება. მიამბობს, როგორ ურტყეს,
ვლადიმირი. ეგრე არ გვითხრა? როგორ გაილახა; მერე მე მას სტაფილოს მივცემ. (პაუზა.) სამარეს
ესტრაგონი. მერე? გადაემხობიან და ტანჯვით გაგაჩენენ. სამარის ფსკერზე კი
ვლადიმირი. მერე კი მეჩვენება, რომ გვხედავდა. მესაფლავე ზლაზვნით უკვე იარაღს ამზადებს. თურმე სიბერე
ესტრაგონი. მოგეჩვენებოდა. (პაუზა.) წავედით აქედან. თუმცა არა, მოსულა. ცას სწვდება ჩვენი ზარი, ჰაერი ჩვენი მოთქმითაა სავსე.
ვერ წავალთ.(პაუზა.) დარწმუნებული ხარ, რომ ეს ის არ იყო? (უსმენს.) მაგრამ ჩვეულება - ეს უდიდესი ჩამხშობია. (დახედავს
ვლადიმირი. ვინ ის? ესტრაგონს.) აი, მეც ასევე დამყურებს ვიღაც სხვა და ფიქრობს,
ესტრაგონი. გოდო. სძინავს და არაფერი იცის, ეძინოსო; (პაუზა.) აღარ შემიძლია.
ვლადიმირი. მომკლა, ვინ არ იყო გოდო? (პაუზა.) რას ვამბობდი? (ბოლთას სცემს აღელვებული, ბოლოს
ესტრაგონი. პოცო. მარცხენა გასასვლელთან შეჩერდება, შორს გასცქერის. მარჯვენა
ვლადიმირი. ოჰ, არა! არა! (პაუზა.) ნამდვილად არა.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 62

მხრიდან შემოდის ბიჭი, ისევ ის, წინა საღამოს რომ იყო. ვლადიმირი. ერთი ეს მითხარი, ბატონი გოდო რას აკეთებს?
შეჩერდება. სიჩუმე.) (პაუზა.) არ გესმის?
ბიჭი. ბატონო... (ვლადიმირი სწრაფად შემოტრიალდება.) ბატონი ბიჭი. მესმის, ბატონო.
ალბერი... ვლადიმირი. მერე?
ვლადიმირი. ასე. დავიწყოთ ისევ. (პაუზა. ბიჭს.) შენ მე ვერ მცნობ. ბიჭი. არაფერს არ აკეთებს, ბატონო. (დუმილი.)
ბიჭი. ვერა, ბატონო. ვლადიმირი. შენი ძმა როგორ არის?
ვლადიმირი. შენ არ იყავი გუშინ საღამოს? ბიჭი. ავადაა.
ბიჭი. არა, ბატონო. ვლადიმირი. ალბათ ის თუ იყო გუშინ.
ვლადიმირი. მაშ, აქ პირველად მოხვედი? ბიჭი. არ ვიცი. (დუმილი.)
ბიჭი. დიახ, ბატონო. ვლადიმირი. შენს ბატონ გოდოს წვერი აქვს?
ვლადიმირი. ბატონმა გოდომ გამოგგზავნა? ბიჭი. დიახ, ბატონო.
ბიჭი. დიახ, ბატონო. ვლადიმირი. ჟღალი თუ (ყოყმანობს)... შავი.
ვლადიმირი. ამ საღამოს არ მოვა? ბიჭი. (ყოყმანობს.) მე მგონია, თეთრი წვერი უნდა ჰქონდეს,
ბიჭი. არა, ბატონო. ბატონო. (დუმილი.)
ვლადიმირი. მაგრამ უეჭველად მოვა ხვალ არა? ვლადიმირი. ვაიმე! ვაიმე! (დუმილი.)
ბიჭი. დიახ, ბატონო. ბიჭი. ბატონ გოდოს რა მოვახსენო?
ვლადიმირი. ნამდვილად? ვლადიმირი. უთხარი რომ... (სიტყვა უწყდება.) უთხარი, რომ მნახე
ბიჭი. დიახ, ბატონო. (დუმილი.) და რომ... (ჩაფიქრდება.) რომ მნახე. (პაუზა. ვლადიმირი ბიჭისაკენ
ვლადიმირი. რომ შემოდიოდი, ხომ არავინ შეგხვედრია? ნაბიჯს გადადგამს, ბიჭი უკან იხევს. ვლადიმირი შეჩერდება,
ბიჭი. არა, ბატონო. შეჩერდება ბიჭიც.) მითხარი, ნამდვილად იცი, რომ მნახე? ხვალ
ვლადიმირი. ორი სხვა (ყოყმანობს თქვას)... ადამიანი. ხომ არ მეტყვი, არასოდეს მინახავხარო? (დუმილი.. ვლადიმირი
ბიჭი. თვალით არ მინახავს, ბატონო. (დუმილი.) მოულოდნელად ისკუპებს ბიჭისაკენ. ბიჭი ისარივით გაქრება.
სიჩუმეა. მზე ჩადის, ამოდის მთვარე. ვლადიმრი გაქვავებული

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 63

დგას. ესტრაგონი იღვიძებს, ფეხზე იხდის, ფეხსაცმელს რამპის წინ ვლადიმირი. ხეა.
დააწყობს, შემდეგ ვლადიმირთან მივა, დააკვირდება.) ესტრაგონი. კი, მაგრამ, რა ხეა?
ესტრაგონი. რა დაგემართა? ვლადიმირი. რა ვიცი მე, ტირიფია.
ვლადიმირი. არაფერი. ესტრაგონი. წამოდი, ვნახოთ. (ვლადიმირს ძალით მიათრევს
ესტრაგონი. იცი, მე მივდივარ. ხესთან. მივლენ და ორივენი უსიტყვოდ გაშეშდებიან ხის წინ.) რა
ვლადიმირი. მეც. (სიჩუმე.) იქნება, თავი რომ ჩამოვიხრჩოთ?
ესტრაგონი. სად წავიდეთ? ვლადიმირი. რით?
ვლადიმირი. აქვე სადმე. ესტრაგონი. თოკის ნაწყვეტიც არ გვაქვს?
ესტრაგონი. არა, არა, შორს წავიდეთ აქედან. ვლადიმირი. არა.
ვლადიმირი. ვერ წავალთ. ესტრაგონი. აბა, რა გამოგვივა.
ესტრაგონი. რატომ? ვლადიმირი. წავიდეთ აქედან.
ვლადიმირი. ხვალ ისევ აქ არ უნდა მოვიდეთ? ესტრაგონი. მოიცა, ქამარი მაქვს.
ესტრაგონი. ისევ აქ რაღა გვინდა? ვლადიმირი. მოკლე იქნება.
ვლადიმირი. გოდოს უნდა დაველოდოთ. ესტრაგონი. შენ მე ფეხებში ჩამავლებ ხელს და ძირს დამწევ.
ესტრაგონი. ჰო, მართლა. (პაუზა.) არ მოსულა? ვლადიმირი. მე ვინ დამწევს?
ვლადიმირი. არა. ესტრაგონი. ჰო, მართლა.
ესტრაგონი. ახლა უკვე ძალიან გვიანია? ვლადიმირი. მაჩვენე მაინც ქამარი. (ესტრაგონი შემოიხსნის თოკს,
ვლადიმირი. ჰო, ახლა ღამეა. რომლითაც შარვალი აქვს შეკრული. შერვალი მეტისმეტად
ესტრაგონი. სულ რომ მოვეშვათ მაგ გოდოს? (პაუზა.) ვითომ რა განიერია და მაშინვე კოჭებთან ჩამოუვარდება. ორივენი თოკს
მოხდება, რომ მოვეშვათ? ათვალიერებენ.) გაჭირვებისაა, მაგრამ მაინც გამოდგება. შენ ის
ვლადიმირი. დაგვსჯის. (დუმილი. უყურებს ხეს.) მხოლოდ ხე თქვი, მაგარი იყოს.
ცოცხლობს. ესტრაგონი. ვსინჯოთ. (თოკის ერთი ბოლო ვლადიმირს უკავია,
ესტრაგონი. (ათვალიერებს ხეს.) რა არის ეს? მეორე - ესტრაგონს, გასწევენ - გაწყდება, ორივე დაბარბაცდება.)

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 64

ვლადიმირი. არაფრად არ ვარგა. (სიჩუმე.) ვლადიმირი. წავიდეთ?

ესტრაგონი. შენ ამბობ, ხვალაც უნდა მოვიდეთო? ესტრაგონი. წავიდეთ. (დგანან.)
ვლადიმირი. უნდა მოვიდეთ.
ესტრაგონი. აბა, მაშინ კი წამოვიღებთ მაგარ თოკს. (ფარდა)
ვლადიმირი. ჰო. (სიჩუმე.)
ესტრაგონი. დიდი.
ვლადიმირი. ჰო...
ესტრაგონი. მე მეტი აღარ შემიძლია.
ვლადიმირი. ასეთ დროს, ეგრე ამბობენ ხოლმე.
ესტრაგონი. ან იქნებ დავშორებულიყავით, იქნებ ასე სჯობდეს?
ვლადიმირი. მე და შენ ხვალ ჩამოვიხრჩობთ თავს. (პაუზა.) თუ
გოდო არ მოვიდა.
ესტრაგონი. და თუ მოვიდა?
ვლადიმირი. მაშინ გადარჩენილები ვართ. (ვლადიმირი ქუდს
მოიხდის - ლაკის ქუდს, ჩახედავს შიგ, ხელს ჩაჰყოფს და
მოსინჯავს, დაბერტყავს, კვლავ იხურავს.)
ესტრაგონი. მაშ, წავიდეთ?
ვლადიმირი. შარვალი აიწიე.
ესტრაგონი. რა თქვი?
ვლადიმირი. შარვალი აიწიე.
ესტრაგონი. შარვალი გავიწიო?
ვლადიმირი. აიწიე, შარვალი აიწიე-მეთქი.
ესტრაგონი. ჰო. (აიწევს შარვალს. დუმილი.)

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 65

შენიშვნები სემუელ ბეკეტის სხვა წიგნები

კრაპის უკანასკნელი ფირი;
1 ↑ გოგო და დიდი - ზედმეტი სახელები ორი მოხუცისა. ფრანგულ
ენაზე, ფამილარულად ან ალერსიანად მიმართვის დროს ადამიანის წიგნები ამ თემაზე
სახელის რომელიმე მარცვალს აორმაგებენ. მაგ. მიშელ - მიმი; ეჟენ იონესკო - გაკვეთილი;
ჟილბერტ - ჟიჟი; ასევე - ესტრაგონ - გოგო; ვლადიმირ - დიდი; ჰაროლდ პინტერი - ოთახი;
2 ↑ მშვიდად. დიმიტრი უჩანეიშვილი - აქ, ნეაპოლში!;
3 ↑ მშვიდნი.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას Philos