Conformity and reactions to deviance in the time of COVID-19 by Parker, Ungson, and Marsh

Conformity During COVID-19

Here, we will focus on when, why, and how people conform to norms, as well as how they
respond when people deviate. Classically, social influence researchers distinguish two
mechanisms underlying conformity. Normative influence occurs when people conform to
maintain social acceptance. Informational influence occurs when people use others’ behavior
as a source of information about sensible or appropriate ways to think and behave; typically,
this form of influence is stronger when, as during a pandemic, uncertainty is high and
outcomes are important (Cialdini & Goldstein, 2004). To these can be added a third
mechanism: conformity as a means of expressing one’s identity as a member of a group
(Abrams et al., 1990). Conformity is a way to embody who we are and is greater among
strongly identified members (Terry & Hogg, 1996).

Conformity is typically greatest among people who belong to the same group, and all three
mechanisms contribute to this. People care more about being accepted by ingroup
members, assume that they are better sources of information, and are usually motivated to
embody the identity of their own rather than other groups. Scientists’ advice to policy-makers
responding to COVID-19 has encouraged messaging which is attentive to the bounded
nature of social influence. Van Bavel et al. (2020), for example, suggested that, “leaders and
the media might try to promote cooperative behaviour by emphasizing that cooperating is the
right thing to do and that other people are already cooperating”, and noted that it is important
to identify “sources (for example, religious or community leaders) that are credible to different
audiences to share public health messages” (p. 462; see also Andrews et al., 2020;
Habersaat et al., 2020; and see Antonakis, 2021, for discussion of leadership during the
COVID-19 pandemic). Scientists have also cautioned against exacerbating inaccurate
perceptions of norms by focusing on relatively rare problematic behaviors (e.g., large
gatherings).

However, normative patterns of behavior are not always optimal and learning about norms
can backfire; for example, as when people who have been distancing start to distance less
upon learning that others have been less vigilant. Backfiring can be prevented by
accompanying information about descriptive norms (what most people are doing) with
information about prescriptive norms (what most people think is right/wrong; Schultz et al.,
2007). Providing information about dynamic norms, which are changing in a positive
direction, may also be effective when behaviors are descriptively non-normative (Sparkman
& Walton, 2017).

Researchers have mobilized quickly to study social influence in the context of COVID-19.
While findings are mostly not yet peer-reviewed, several teams have reported that norms are
associated with distancing and other health-protective behaviors (e.g., Farias & Pilati, 2020;
Goldberg et al., 2020; Hagger et al., 2020; Kitamura & Yamada, 2020). Other researchers, in
contrast, report no effects of norms (Leary et al., 2020; Lees et al., 2020). It is not yet clear
what differentiates these findings, but the specificity and relevance of reference groups,
which vary across studies, are potential moderating variables given that people tend to
 conform more strongly to the norms of groups with which they identify (see Lees et al.,
2020).

In some places, intergroup conflict has transformed conformity to health-protective norms

from an intragroup dynamic (e.g., how people in our country are responding) to a contested
intergroup affair (e.g., how people of different political persuasions are responding). In
polarized contexts, conformity may be as much a matter of not doing what they do as it is
about doing what we do (Berger & Heath, 2008). Partisan divisions resulting in divergent
normative universes have life-and-death consequences and can obstruct effective responses
to COVID-19. Gollwitzer and colleagues (2020) analyzed GPS data from 15 million US cell
phones, indexing reductions in movement (a proxy for distancing) between March and May
2020. People’s movements decreased less in counties that had voted for Trump over Clinton
in 2016. Less distancing, in turn, predicted higher rates of infection and mortality.

However, research also suggests that people often overestimate partisan divisions and
differences in opinion (Wilson et al., 2020). Polling in the fall of 2020, for example, indicated
growing bipartisan support for mask-wearing in the United States (e.g., Whang & Elliot,
2020). Similarly, in a longitudinal study conducted between April and October 2020, we
observed that although there was a partisan gap, majorities of both Democrats and
Republicans reported physical distancing, handwashing, mask-wearing, and following health
guidance. Preliminary findings suggested that despite a hotly contested presidential election
cycle, self-reported frequency of wearing a mask in public increased substantially among
both Republicans and Democrats between June and October of 2020. Taken together,
correcting normative misperceptions by highlighting the frequency of desirable behaviors
within and across groups may be an effective way to promote protective behaviors, as well
as improve intergroup relations.

Deviance During COVID-19

We can ask two questions with respect to deviance: what motivates people to deviate from
norms and how will others react? As discussed, some deviance is driven by intergroup
differentiation motives. In other cases, groups’ existing norms may be difficult to reconcile
with new societal norms (e.g., religious practices at odds with distancing; Goldberger, 2020).

People may also deviate from the norms of their own groups. Research suggests multiple
drivers of deviance, including unawareness or indifference to a norm (more likely among
weakly identified members), as well as dissent intended to challenge a norm (more likely
among strongly identified members; Packer, 2008). Dissent may be particularly important
when norms are not health-promoting: for example, among students whose friendship
groups are not distancing. To this end, Habersaat et al. (2020) recommended that “guidance
on how to resist pressure to participate in large social gatherings and how to oppose
pressure . . . can be helpful” (p. 682).

Generally, we expect people to react negatively toward deviants who violate important social
norms. However, two streams of research raise conflicting predictions about how people
might differentially evaluate deviance by ingroup and outgroup members. The black sheep
effect suggests that people evaluate ingroup deviants more harshly than outgroup deviants.
 By derogating ingroup deviants, members uphold the distinctive value of their group and the
validity of their norms (Marques et al., 1988). However, other research has observed
intergroup bias in reactions to deviants, such that people are more punitive toward outgroup
than ingroup members who commit the same offense (e.g., Yudkin et al., 2016). Intergroup
hypocrisy suggests people are eager to explain away ingroup members’ transgressions while
holding outgroup members accountable (Barden et al., 2014). This inconsistency raises our
first question among a set of issues highlighted by the pandemic – to which we now turn.

Emerging Questions and Challenges

When are People Likely to Punish Ingroup Deviants More Harshly and When Will They be
More Punitive to Outgroup Deviants?

Examining how people react to deviance by ingroup and outgroup members during the
COVID-19 pandemic may provide an opportunity to reconcile seemingly contradictory
findings. As a working hypothesis, we suggest that reactions will be influenced by the group-
oriented goals that are salient and pressing to perceivers.

One goal may be to protect the group’s positive image and reputation, which can be
threatened when an ingroup member violates an important norm (see Kruglanski et al., 2021,
for discussion of COVID-19-induced threats to self). There are multiple routes to reduce this
threat, which include derogating the transgressor (black sheep effect), but also finding ways
to justify their behavior (intergroup hypocrisy). We suspect that in the absence of other
motives and with sufficient opportunity (e.g., when circumstances are ambiguous or
mitigating information is available), people will often justify ingroup violators’ behavior
(Barden et al., 2014).

Other goals may induce harsher reactions to ingroup deviants. Group members can also be
motivated to uphold and enforce important group norms, as well as maintain clear intergroup
boundaries. When these motives are salient, perceivers may be more punitive toward
ingroup transgressors as a means of reinforcing norms or clarifying intergroup distinctions.
Consistent with this, perceivers exhibit stronger black sheep effects when their group lacks
consensus about norms or is uncertain about its superiority (Marques et al., 2001). In the
context of COVID-19, the importance of reinforcing quickly shifting but extremely pressing
health-protective norms may motivate harsh responses to ingroup deviants. In contrast,
where polarization has caused some groups to adopt norms against distancing or wearing
masks, the motive to reinforce group boundaries may cause their members to punish ingroup
members who engage in health-protective behaviors.

Further, if deviance is perceived to cause harm to innocent victims, justice-related

motivesmay also drive reactions to deviance. In this case, the group membership of victims
may affect responses to deviants. Bernhard et al. (2006) examined third-party punishment in
dictator games depending on whether perceivers shared or did not share group
memberships with unfair transgressors and their victims. Punishment was substantially
greater when the victim belonged to the perceiver’s group. With an ingroup victim, people
were somewhat less punitive to an ingroup than an outgroup violator (intergroup hypocrisy),
but much more punitive in either case than if the victim was an outgroup member. Applying
this to COVID-19, if norm violations are perceived to cause harm to ingroup members by
 increasing risk of infection or death, we could expect strong negative reactions toward
deviants, whether they are ingroup or outgroup members. However, if risks are assumed to
be relatively isolated within groups (e.g., if groups have little cross-boundary interaction),
then health-violating behaviors by outgroup members may be evaluated less harshly.

What Reactions to Deviance are Most Effective at Increasing Conformity to Health-

Promoting Norms?

How should someone go about admonishing a friend who is not wearing a mask or
correcting a stranger who is not distancing? We do not have particularly good answers.
While punitive reactions to deviance are thought to enforce important norms, we also know
that people often do not respond productively to blame (e.g., Bradbury et al., 1996). It is
crucial to understand how norms can be constructively reinforced, perhaps especially when
the deviant and perceiver belong to different groups.

How do People Infer What Norms are When They are Shifting Rapidly in Information-Rich
Environments?

It is rare for norms in so many domains of life to change as quickly as they have during this
pandemic. While we know that perceived norms influence people’s behavior, we know less
about how people form those perceptions in the first place, especially when norms are in
rapid flux. People are inundated with information from public health officials, politicians,
social media, news media, pundits and commentators, opinion polls, etc. Research must
explore what people are drawing on to form assessments about what other people are doing
and thinking.

How Does Guidance From Officials and Experts Affect the Influence of Social Norms, and Vice
Versa?

We have focused on conformity rather than compliance, but during a pandemic, vertical
(e.g., from authorities) and horizontal (e.g., from peers) forms of influence co-occur. This
raises questions about what sorts of inferences people draw and how they behave if they
perceive discrepancies between the guidance of authorities and the responses of peers. For
example, if people see others not responding to guidance, in addition to potentially affecting
the efficacy of vertical influence, it may also alter perceived norms of trust in
experts/authorities or undermine the legitimacy of important institutions.

What is Unique About COVID-19?

Scientists know a lot about the dynamics of social influence. It is important to ask, however,
whether there are unique aspects of this pandemic that limit our ability to generalize from
prior research when making predictions or recommendations. The COVID-19 pandemic is a
time of protracted uncertainty, loss of agency, and social disconnection (see Abrams et al.,
2021, for discussion of social fragmentation and unity during COVID-19). Research suggests
that these are factors that may increase conformity and possibly attraction to groups with
particularly clear or extreme norms (Hogg & Adelman, 2013). How these and other factors
affect social influence during the pandemic needs careful investigation.
 Scientists have rapidly mobilized research focused on human behavior during the pandemic.
We will also have to ask what observations made during this unique moment can tell us
about behavior generally. At the narrowest scope, it is possible that some of what we learn
will simply reflect how people behave in a pandemic. At a broader scope, understanding
conformity and deviance dynamics in relation to COVID-19 may help us better understand
how people respond to public health challenges. Thinking of pandemic behaviors as within
the domain of health can allow for predictions about a host of other crucial health behaviors
(e.g., MMR vaccine uptake, organ donation). More broadly still, behaviors during the
pandemic may inform us about how people respond during extreme events, which – whether
due to natural or human causes – will undoubtedly recur. As such, understanding how
people are conforming to and deviating from norms during the COVID-19 pandemic is not
only critical for understanding and managing the current crisis, but will hopefully help
societies better prepare for crises to come.

Pagsang-ayon at mga reaksyon sa paglihis sa panahon ng COVID-19 nina Parker, Ungson, at Marsh

Conformity sa panahon ng COVID-19

Dito, tututukan natin kung kailan, bakit, at paano umaayon ang mga tao sa mga pamantayan, gayundin
kung paano sila tumugon kapag lumihis ang mga tao. . Sa klasikal, ang mga mananaliksik sa
impluwensyang panlipunan ay nakikilala ang dalawang mekanismo na pinagbabatayan ng pagkakaayon.
Ang normatibong impluwensya ay nangyayari kapag ang mga tao ay sumusunod upang mapanatili ang
pagtanggap sa lipunan. Nagaganap ang impluwensyang nagbibigay-impormasyon kapag ginagamit ng
mga tao ang iba na pag-uugali bilang pinagmumulan ng impormasyon tungkol sa mga makatwiran o
naaangkop na paraan upang mag-isip at kumilos; karaniwan, ang anyo ng impluwensyang ito ay mas
malakas kapag, tulad ng sa panahon ng isang pandemya, ang kawalan ng katiyakan ay mataas at ang
mga kinalabasan ay mahalaga (Cialdini & Goldstein, 2004). Sa mga ito ay maaaring idagdag ang isang
pangatlong mekanismo: pagsang-ayon bilang isang paraan ng pagpapahayag ng pagkakakilanlan ng isang
bilang isang miyembro ng isang grupo (Abrams et al., 1990). Ang pagsang-ayon ay isang paraan upang
mabuo kung sino tayo at mas higit sa mga miyembrong nakilala nang husto (Terry & Hogg, 1996).

Karaniwang pinakadakila ang pagsang-ayon sa mga taong kabilang sa parehong grupo, at lahat ng
tatlong mekanismo ay nag-aambag dito. Ang mga tao ay higit na nagmamalasakit sa pagiging matanggap
ng mga miyembro ng ingroup, ipinapalagay na sila ay mas mahusay na mga mapagkukunan ng
impormasyon, at kadalasan ay naudyukan na isama ang kanilang sariling pagkakakilanlan kaysa sa ibang
mga grupo. Ang payo ng mga scientist sa mga gumagawa ng patakaran na tumutugon sa COVID-19 ay
hinikayat ang pagmemensahe na nakatuon sa limitadong kalikasan ng panlipunang impluwensya. Van
Bavel et al. (2020), halimbawa, iminungkahi na, leaders at ang media ay maaaring subukang isulong ang
kooperatiba na pag-uugali sa pamamagitan ng pagbibigay-diin na ang pakikipagtulungan ay ang tamang
bagay na dapat gawin at ang ibang mga tao ay nakikipagtulungan na, at binanggit na mahalagang
tukuyin ang sources (halimbawa, mga lider ng relihiyon o komunidad) na mapagkakatiwalaan sa iba't
ibang audience na magbahagi ng mga mensahe sa pampublikong kalusugan (p. 462; tingnan din ang
Andrews et al., 2020; Habersaat et al., 2020; at tingnan ang Antonakis, 2021, para sa talakayan ng
pamumuno sa panahon ng pandemya ng COVID-19). Nag-ingat din ang mga siyentipiko laban sa
pagpapalala ng hindi tumpak na mga pananaw sa mga pamantayan sa pamamagitan ng pagtutuon sa
medyo bihirang problemang pag-uugali (hal., malalaking pagtitipon).
Mabilis na kumilos ang mga mananaliksik upang pag-aralan ang impluwensyang panlipunan sa konteksto
ng COVID-19. Bagama't karamihan sa mga natuklasan ay hindi pa nasusuri ng mga kasamahan, ilang mga
koponan ang nag-ulat na ang mga pamantayan ay nauugnay sa pagdistansya at iba pang pag-uugaling
nagpoprotekta sa kalusugan (hal., Farias & Pilati, 2020; Goldberg et al., 2020; Hagger et al., 2020;
Kitamura & Yamada, 2020). Ang iba pang mga mananaliksik, sa kabaligtaran, ay nag-uulat ng walang
mga epekto ng mga pamantayan (Leary et al., 2020; Lees et al., 2020). Hindi pa malinaw kung ano ang
pinagkaiba ng mga natuklasang ito, ngunit ang pagiging tiyak at kaugnayan ng mga pangkat ng
sanggunian, na nag-iiba-iba sa mga pag-aaral, ay mga potensyal na mga variable na nagmo-moderate
dahil ang mga tao ay may posibilidad na umayon nang mas malakas sa mga pamantayan ng mga grupo
kung saan sila nakikilala (tingnan ang Lees et al ., 2020).

Sa ilang lugar, binago ng salungatan sa pagitan ng grupo ang pagsunod sa mga pamantayang
nagpoprotekta sa kalusugan mula sa isang dinamikong intragroup (hal., kung paano tumutugon ang mga
tao sa ating bansa) patungo sa isang pinagtatalunang gawain sa pagitan ng grupo (hal., kung paano
tumutugon ang mga taong may iba't ibang pampulitikang paniniwala). Sa mga polarized na konteksto,
ang pagsang-ayon ay maaaring isang bagay ng hindi paggawa ng kanilang ginagawa gaya ng tungkol sa
paggawa ng ating ginagawa (Berger & Heath, 2008). Ang mga partisan divisions na nagreresulta sa
divergent normative universes ay may mga kahihinatnan sa buhay-at-kamatayan at maaaring
makahadlang sa mga epektibong tugon sa COVID-19. Sinuri ni Gollwitzer at mga kasamahan (2020) ang
data ng GPS mula sa 15 milyong mga cell phone sa US, na nag-i-index ng mga pagbawas sa paggalaw
(isang proxy para sa pagdistansya) sa pagitan ng Marso at Mayo 2020. Mas kaunti ang pagbaba ng mga
paggalaw ng People%u2019 sa mga county na bumoto kay Trump kaysa kay Clinton noong 2016. Ang
mas kaunting pagdistansya, sa turn, ay hinulaang mas mataas na mga rate ng impeksyon at namamatay.

Paglihis sa panahon ng COVID-19

Maaari tayong magtanong ng dalawang katanungan tungkol sa paglihis: ano ang nag-uudyok sa mga tao
na lumihis sa mga pamantayan at ano ang magiging reaksyon ng iba? Gaya ng napag-usapan, ang ilang
paglihis ay hinihimok ng mga motibo ng pagkakaiba-iba ng intergroup. Sa ibang mga kaso, maaaring
mahirap makipagkasundo sa mga bagong kaugalian ng lipunan ang mga grupo%u2019 (hal., mga
gawaing panrelihiyon na salungat sa pagdistansya; Goldberger, 2020).

Ang mga tao ay maaari ring lumihis sa mga pamantayan ng kanilang sariling mga grupo. Ang pananaliksik
ay nagmumungkahi ng maraming mga driver ng paglihis, kabilang ang kawalan ng kamalayan o
pagwawalang-bahala sa isang pamantayan (mas malamang sa mahihinang natukoy na mga miyembro),
pati na rin ang hindi pagsang-ayon na nilayon upang hamunin ang isang pamantayan (mas malamang sa
mga malakas na natukoy na miyembro; Packer, 2008). Ang hindi pagsang-ayon ay maaaring partikular na
mahalaga kapag ang mga pamantayan ay hindi nagpo-promote ng kalusugan: halimbawa, sa mga mag-
aaral na ang mga grupo ng pagkakaibigan ay hindi nagkakalayo. Sa layuning ito, si Habersaat et al. (2020)
inirerekomenda na guidance sa kung paano labanan ang pressure na lumahok sa malalaking social
gatherings at kung paano tutulan ang pressure . maaaring makatulong (p. 682).

Sa pangkalahatan, inaasahan namin na ang mga tao ay magreresulta ng negatibo sa mga lihis na
lumalabag sa mahahalagang pamantayan sa lipunan. Gayunpaman, ang dalawang stream ng
pananaliksik ay nagpapataas ng magkasalungat na hula tungkol sa kung paano maaaring magkaiba ang
pagsusuri ng mga tao sa paglihis ng mga miyembro ng ingroup at outgroup. Ang epekto ng itim na tupa
ay nagmumungkahi na sinusuri ng mga tao ang mga ingroup deviant nang mas malupit kaysa sa
outgroup deviants. Sa pamamagitan ng derogating ingroup deviants, itinataguyod ng mga miyembro ang
natatanging halaga ng kanilang grupo at ang bisa ng kanilang mga pamantayan (Marques et al., 1988).
Gayunpaman, ang iba pang pananaliksik ay nakakita ng pagkiling ng intergroup sa mga reaksyon sa mga
deviant, kung kaya't ang mga tao ay mas parusa sa outgroup kaysa sa mga miyembro ng ingroup na
nakagawa ng parehong pagkakasala (hal., Yudkin et al., 2016). Ang pagkukunwari ng intergroup ay
nagmumungkahi na ang mga tao ay sabik na ipaliwanag ang mga paglabag sa mga miyembro ng pangkat
habang pinapanagot ang mga miyembro ng outgroup (Barden et al., 2014). Ang hindi pagkakapare-
parehong ito ay itinataas ang aming unang tanong sa hanay ng mga isyung na-highlight ng pandemyang
%u2013 kung saan tayo ngayon ay bumaling.

Mga Umuusbong na Mga Tanong at Hamon Kailan Malamang na Parusahan ng mga Tao ang mga
Ingroup Deviant nang Higit na Marahas at Kailan Sila Mas Magiging Punitive sa Outgroup Deviants?

Ang pagsusuri sa kung paano tumugon ang mga tao sa paglihis ng mga miyembro ng ingroup at
outgroup sa panahon ng pandemya ng COVID-19 ay maaaring magbigay ng pagkakataon na magkasundo
ang tila magkasalungat na natuklasan. Bilang isang gumaganang hypothesis, iminumungkahi namin na
ang mga reaksyon ay maimpluwensyahan ng mga layuning nakatuon sa pangkat na kapansin-pansin at
pinipilit sa mga perceiver.

Ang isang layunin ay maaaring protektahan ang positibong imahe at reputasyon ng grupo, na maaaring
banta kapag ang isang miyembro ng grupo ay lumabag sa isang mahalagang pamantayan (tingnan ang
Kruglanski et al., 2021, para sa talakayan ng mga banta na dulot ng COVID-19 sa sarili). Mayroong
maraming mga ruta upang bawasan ang banta na ito, na kinabibilangan ng pagwawalang-bahala sa
lumalabag (epekto ng itim na tupa), ngunit ang paghahanap din ng mga paraan upang bigyang-katwiran
ang kanilang pag-uugali (pagkukunwari ng intergroup). Pinaghihinalaan namin na sa kawalan ng iba pang
mga motibo at may sapat na pagkakataon (hal., kapag ang mga pangyayari ay hindi maliwanag o
nagpapagaan ng impormasyon ay magagamit), ang mga tao ay madalas na bigyang-katwiran ang mga
ingroup na lumalabag sa pag-uugali (Barden et al., 2014).

Ang iba pang mga layunin ay maaaring magdulot ng mas malupit na mga reaksyon sa mga ingroup na
deviant. Ang mga miyembro ng grupo ay maaari ding mahikayat na panindigan at ipatupad ang
mahahalagang pamantayan ng grupo, pati na rin mapanatili ang malinaw na mga hangganan ng
intergroup. Kapag kapansin-pansin ang mga motibong ito, maaaring mas maging parusa ang mga
nakakakita sa mga lumalabag sa grupo bilang isang paraan ng pagpapatibay ng mga pamantayan o
paglilinaw ng mga pagkakaiba sa pagitan ng grupo. Alinsunod dito, ang mga perceivers ay nagpapakita
ng mas malakas na epekto ng mga itim na tupa kapag ang kanilang grupo ay walang pinagkasunduan
tungkol sa mga pamantayan o hindi sigurado tungkol sa higit na kahusayan nito (Marques et al., 2001).
Sa konteksto ng COVID-19, ang kahalagahan ng pagpapatibay ng mabilis na pagbabago ngunit labis na
pagpindot sa mga pamantayang nagpoprotekta sa kalusugan ay maaaring mag-udyok ng malupit na
tugon sa mga ingroup na deviant. Sa kabaligtaran, kung saan ang polarization ay naging sanhi ng ilang
mga grupo na magpatibay ng mga pamantayan laban sa pagdistansya o pagsusuot ng mga maskara, ang
motibo upang palakasin ang mga hangganan ng grupo ay maaaring maging sanhi ng kanilang mga
miyembro na parusahan ang mga miyembro ng grupo na nagsasagawa ng mga pag-uugaling
nagpoprotekta sa kalusugan.

Dagdag pa, kung ang paglihis ay itinuturing na magdulot ng pinsala sa mga inosenteng biktima, ang mga
motibong nauugnay sa hustisya ay maaari ring magdulot ng mga reaksyon sa paglihis. Sa kasong ito, ang
pagiging miyembro ng grupo ng mga biktima ay maaaring makaapekto sa mga tugon sa mga deviant.
Bernhard et al. (2006) sinuri ang parusa ng ikatlong partido sa mga laro ng diktador depende sa kung ang
mga perceivers ay nagbahagi o hindi nagbahagi ng mga membership ng grupo sa mga hindi patas na
lumalabag at kanilang mga biktima. Mas malaki ang parusa kapag ang biktima ay kabilang sa grupo ng
perceiver%u2019s. Sa isang ingroup na biktima, ang mga tao ay medyo hindi nagpaparusa sa isang
ingroup kaysa sa isang outgroup na lumalabag (intergroup hypocrisy), ngunit higit na mas parusa sa
alinmang kaso kaysa kung ang biktima ay isang outgroup na miyembro. Ang paglalapat nito sa COVID-19,
kung ang mga paglabag sa pamantayan ay pinaghihinalaang nagdudulot ng pinsala sa mga miyembro ng
ingroup sa pamamagitan ng pagtaas ng panganib ng impeksyon o kamatayan, maaari nating asahan ang
matinding negatibong reaksyon patungo sa mga deviant, sila man ay miyembro ng ingroup o outgroup.
Gayunpaman, kung ang mga panganib ay ipinapalagay na medyo nakahiwalay sa loob ng mga grupo
(hal., kung ang mga grupo ay may kaunting interaksyon sa cross-boundary), kung gayon ang mga pag-
uugaling lumalabag sa kalusugan ng mga miyembro ng outgroup ay maaaring masuri nang hindi gaanong
malupit.

Anong mga Reaksyon sa Paglihis ang Pinaka-Epektibo sa Pagtaas ng Pagsunod sa Mga Pamantayan na
Nagsusulong ng Kalusugan?

Paano dapat paalalahanan ng isang tao ang isang kaibigan na hindi nakasuot ng maskara o itinutuwid
ang isang estranghero na hindi lumalayo? Wala kaming partikular na magagandang sagot. Habang ang
mga reaksyon sa pagpaparusa sa paglihis ay iniisip na nagpapatupad ng mahahalagang pamantayan,
alam din natin na ang mga tao ay kadalasang hindi tumutugon nang produktibo upang sisihin (hal.,
Bradbury et al., 1996). Napakahalagang maunawaan kung paano mapapatibay ang mga pamantayan,
marahil lalo na kapag ang lihis at taga-unawa ay kabilang sa iba't ibang grupo.

Paano nahihinuha ng mga tao kung ano ang mga pamantayan kapag sila ay mabilis na nagbabago sa
mga kapaligiran na mayaman sa impormasyon?

Bihira para sa mga pamantayan sa napakaraming mga domain ng buhay na magbago nang kasing bilis ng
mga ito sa panahon ng pandemyang ito. Bagama't alam namin na ang mga pinaghihinalaang
pamantayan ay nakakaimpluwensya sa gawi ng mga tao, mas kaunti ang nalalaman namin tungkol sa
kung paano nabuo ng mga tao ang mga pananaw na iyon sa unang lugar, lalo na kapag ang mga
pamantayan ay mabilis na nagbabago. Ang mga tao ay binabaha ng impormasyon mula sa mga opisyal
ng pampublikong kalusugan, pulitiko, social media, news media, mga pantas at komentarista, mga
survey ng opinyon, atbp. Dapat tuklasin ng pananaliksik kung ano ang kinukuha ng mga tao upang
bumuo ng mga pagtatasa tungkol sa kung ano ang ginagawa at iniisip ng ibang tao.

Paano Naaapektuhan ng Patnubay Mula sa mga Opisyal at Eksperto ang Impluwensya ng Mga
Pamantayan sa Panlipunan, at Kabaliktaran?

Nakatuon kami sa pagsang-ayon sa halip na pagsunod, ngunit sa panahon ng isang pandemya, ang mga
vertical (hal., mula sa mga awtoridad) at pahalang (hal., mula sa mga kapantay) na anyo ng impluwensya
ay magkasabay na nagaganap. Nagdudulot ito ng mga tanong tungkol sa kung anong mga uri ng hinuha
ang mga tao at kung paano sila kumikilos kung nakikita nila ang mga pagkakaiba sa pagitan ng patnubay
ng mga awtoridad at mga tugon ng mga kapantay. Halimbawa, kung nakikita ng mga tao ang iba na hindi
tumutugon sa patnubay, bilang karagdagan sa potensyal na makaapekto sa bisa ng patayong
impluwensya, maaari rin nitong baguhin ang mga nakikitang pamantayan ng pagtitiwala sa mga
eksperto/awtoridad o pahinain ang pagiging lehitimo ng mahahalagang institusyon.

Ano ang Natatangi Tungkol sa COVID-19?

Maraming nalalaman ang mga siyentipiko tungkol sa dinamika ng impluwensyang panlipunan.

Mahalagang itanong, gayunpaman, kung may mga natatanging aspeto ng pandemyang ito na naglilimita
sa ating kakayahang mag-generalize mula sa naunang pananaliksik kapag gumagawa ng mga hula o
rekomendasyon. Ang pandemya ng COVID-19 ay isang panahon ng matagal na kawalan ng katiyakan,
pagkawala ng ahensya, at pagkadiskonekta sa lipunan (tingnan ang Abrams et al., 2021, para sa
talakayan ng pagkakawatak-watak ng lipunan at pagkakaisa sa panahon ng COVID-19). Iminumungkahi
ng pananaliksik na ito ay mga salik na maaaring magpapataas ng pagkakaayon at posibleng
pagkahumaling sa mga pangkat na may partikular na malinaw o matinding mga pamantayan (Hogg &
Adelman, 2013). Kung paano ito at iba pang mga salik ay nakakaapekto sa impluwensyang panlipunan sa
panahon ng pandemya ay nangangailangan ng maingat na pagsisiyasat.

Mabilis na pinakilos ng mga siyentipiko ang pananaliksik na nakatuon sa pag-uugali ng tao sa panahon ng
pandemya. Kakailanganin din nating itanong kung anong mga obserbasyon na ginawa sa natatanging
sandali na ito ang maaaring magsabi sa atin tungkol sa pag-uugali sa pangkalahatan. Sa pinakamaliit na
saklaw, posibleng ang ilan sa mga natutunan natin ay magpapakita lamang kung paano kumikilos ang
mga tao sa isang pandemya. Sa mas malawak na saklaw, ang pag-unawa sa dynamics ng pagsunod at
paglihis kaugnay ng COVID-19 ay maaaring makatulong sa atin na mas maunawaan kung paano
tumutugon ang mga tao sa mga hamon sa pampublikong kalusugan. Ang pag-iisip ng mga pandemya na
pag-uugali bilang nasa domain ng kalusugan ay maaaring magbigay-daan para sa mga hula tungkol sa
maraming iba pang mahahalagang pag-uugali sa kalusugan (hal., MMR vaccine uptake, organ donation).
Sa mas malawak na paraan, maaaring ipaalam sa atin ng mga pag-uugali sa panahon ng pandemya ang
tungkol sa kung paano tumutugon ang mga tao sa panahon ng matinding mga kaganapan, na , natural
man o tao, ay walang alinlangan na mauulit. Dahil dito, ang pag-unawa kung paano umaayon at
lumilihis ang mga tao sa mga pamantayan sa panahon ng pandemya ng COVID-19 ay hindi lamang
kritikal para sa pag-unawa at pamamahala sa kasalukuyang krisis, ngunit sana ay makatutulong sa mga
lipunan na mas mapaghandaan ang mga darating na krisis.