sabi nila, na dapat matuto tayong magparaya sa mundong madaya which is tama naman.

Kung alam mong hindi na siya masaya at ramdam mong wala na siyang gana, MAGPARAYA KA!

Kung hindi mo na makita ang kinang sa kanyang mga mata ‘pag ikaw ang kanyang kasama,

OO! Mahirap kase masakit, masakit!

Masakit isipin na yung taong akala mo na makakasamamo sa lahat ng hamon sa buhay mo

at nangako sayo na kayo hanggang dulo, na susuportahan ka at ipaglalaban ka sa lahat ng humahadlang

sa inyo ay IYON, iyon tumakas na,wala na dahil sumuko na!

Yung ayaw mo sana, pero kailangan at kinakailangan na magparaya ka dahil yun ang tama! Yun ang
dapat at nararapat!

Na kahit pag balik baliktarin mo pa ang mundo, hindi mo na maibabalik ang dating sigla ng inyong
pagsasama.

Sapagkat dinaya ka!

Dinaya ka kung kayat masaya na siya sa iba.

Kaya ano pa nga bang saysay upang ikay manatili sa buhay niya?

Gusto mong ipaglaban, pero puso niyay nabihag na ng iba.

Hindi naman siguro nakakababa ng pagkatao pag ikay nagparaya, diba?

Minsang kinakailangan nating bumitaw hindi dahil talo tayo kundi dahil yun yung tama!

Kung ang pagpaparaya ang susi upang siyay sumaya, why not diba?

Mahal mo pero may mahal ng iba kaya mas magandang bitawan mo na kaysa hinahayaan mong
dinurdurog durog ka ng paulit ulit na para bang tinutusuk ka ng karayom sa bandang likuran