სათაური

შელოცვა რადიოთი- ელი გორდელიანი კვდება გველის ნაკბენით, რომელსაც უშველის

როსკანას შელოცვა, რომელიც რადიოთი უნდა გადასცენ, რადგან სხვა გზა არ არის.

ბრომლეიმ არ დაიშურა ფინანსები, შექმნეს შხამსაწინააღმდეგო საშუალება , რომელიც

ნებისმიერ სხვაზე იმუშავებდა, მაგრამ არა ელიზე, რადგან ელის განკურნებას სჭირდება
ქართული წესი, ქართული შელოცვა. რომელიც დასავლეთ საქართველოში ძალიან
აქტუალური და ცნობილია.

სათაური გამოხატავს იმას, თუ როგორი განსხვავებულია ქართველი და მას ქართული

მკურნალობა უნდა, მეორე მხრივ ხაზს უსვამს ქართველების განსხვავებულ ტრადიციებზე .

2. დიდი გოდების მცირე ნაკადი- ეპიგრაფი-

ეს ეხება საქარ თველოს კულტურის განსაკუ თრებულობას, საქართველოს მთელი

ისტორია არის დიდი გოდება, და კონკრეტული თაობა მცირე ნაკადთან ცხოვრობს, რასაც
უკავშირდება ტერმინი მცირე ნაკადი.

ელის შიმშილი და გაჭირვება აიძულებს, რომ მიატოვოს მამა და ქალიშვილი . ელი კი

კვდება ისე, რომ მისი ოჯახი ელის გარდაცვალების შესახებ ვერ გაიგებს.

1. ეპიგრაფი- რუსთაველის ფრაზა-შეცვალა ცოტათი

რას მიქნევდით, რათ გინდოდით, ერთმანეთსა რითა ვგავდით?

თქვენ მორჭმულნის თამაშობდით, ჩვენ, ტირანნი, ღაწვსა ვბანდით?

ტარიელი ავთანდილს-რას მაქნევდით, რა გინდოდათ?

ამას ეუბნება, როცა ავთანდილი უსაყვედურებს ტარიელს, რომ მან როსტევანის ჯარი
ამოწყვიტა, ამით თავს იმართლებს ტარიელი.

ეპიგრაფს ელი ამბობს, რატომ დამტანჯა ცხოვრებამ, რატომ გამიქნია-გამომიქნია .

ჰექსლეისთვის და ბრომლეისთვის ელი იყო მხოლოდ გასართობი, რომელსაც

იყენებდნენ, ელი ამაში მაშინვე დარწმუნდა, როდესაც ჰექსლეიმ რამინო (ინდოელი )
ერთგული მეგობარი, გაყიდა.

მეორე ეპიგრაფი ეხება მხოფლიოს-ევროპა და ამერიკა ლხინობდა , ქართველები კი

იტანჯებოდნენ.

ელის გართობა გართობა არ არის- ის მწუხარების გაქარვებას ცდიოლობს კაბარეებში

და მუზეუმებში სიარულით.

ბრომლეი და ჰექსლეი ევროპელები არიან, რომლებიც ამერიკაში ერთობიან. ის რაც

მათ ახარებთ, ელის ამწუხრებს.

2. მესამე ეპიგრაფი- ეს არს სისხლი ჩემი, თქვენთვის და მრავლთათვის დანთხეული,

მისატევებლად ცოდვათა- და გასაწამებელად სიცოცხლისა (დაამატა ავტორმა )
სახარებისეული ფრაზა, მისი სისხლი სწორედ კაცობრიობის ცოდვების
მიტევებისთვის დაიღვარა.
ქართველები განხსხვავებულები ვართ, ბევრი რამ გვაქვს ორიგინალური , ჩვენი ლხინი
და მწუხარება სხვა არის, ჩვენი ადათწესებით კარგად ვგრძნობთ თავს, უფალი ისევე
ეცვა ჩვენთვის ჯვარს, როგორც სხვებისთის, ჩვენც მოგვანიჭა ბედნიერება და ტანჯვა .
მაგრამ ადამიანმა ცხოვრება სწორად უნდა გალიოს. ელიმ დაუშვა შეცდომა -რადგან
მან ხორციელი გაცვალა სულიერზე, უგვირგვინო ცოლობა ამჯობინა საქართველოში
ცხოვრებას და დაემსგავსა ნაბტკენ ბულბულს.

შელოცვა-ტრადიცია, ძველ;ებური

რადიო-თანამედროვეობის ყოფა.

მცირე ნაკადი-მე-20 საუკუნის ქართველების ყოფა.

ელის მთელი ცხოვრება ჩაივლის კინოკადრივით,

შალვა გორდელიანს ცოლად მოჰყავს იოჰანეს ვახერერის ასული მატილდა -

გერმანელი ხელოვანი, არისტოკრატი. (გერმანელი)

ელი-ნათლობის სახელი ელპიდა ( სასოება და იმედი)

ელი-მოლოდინი

გამზრდელი- ზღაპართა და თქმულებათა ხალიჩას უქსოვდა, მის შელოცვას უნდ აეხსნა

ელი სიკვდილისგან.

ელის დაბადება-იმ წელს არაფერი შემატებია ქართულ მშვენებას.

ეპოქა- ელი იბადება მაშინ, როცა დაწერილია მერანი, ელგუჯა, აჩრდილი ,

ვეფხისტყაოსანი ათრობს ქართველებს, მაგრამ ესაა უმძიმესი პერიოდი -სამოქალაქო
ომისა და არეულობის.

პირველი საქმრო-გრაფი ვლადიმერ ანდრეის ძე ბორენკოვი ( ყველასგან

მოწონებული-რუსი არისტოკრატი)

ქორწინება გრძელდება წამები, დაძინებულ ელისთან მთვრალ ბორენკოვს შემოჰყავს

მეგობრები, რათა საკუთარი ცოლის სხეულის სილამაზე ანახოს მათ. ეს ელისნაირი
მმხედრის შვილისთვის დიდი შეურაცხყოფაა. ასე ინგრევა პირველი ქორწინება .

ელისა და ბ9ორენკოვის ქორწინება იმიტომ ვერ შედგება, რომ ისინი სხვადასხვა

ღირებლებებით არიან აღზრდილები. ბორენკოვისთვის ელი ექსპონატია , რომლითაც
იგი ტრაბახობს. ასე ვართ რუსეთისთვის.

მალე 26 მაისი შეაუღლებს ელის და იერონიმო მშვილდაძეს- არ მიუწევს ელის გული,

რადგან იცის რომ იგი ვერ უპატრონებს ოჯახს. ეს არის ახალი სოციალური ფენა ,
რომელმაც დამოუკიდებელი საქართველო ჩაიბარა, მაგრამ ესეც დროებითია , ვერ
უპატრონეს მათ სახელმწიფოს. ესე იგი ელი განასახიერებს საქართველოს .

ელი დარჩა მამასთან მარტო შვილის მოლოდინში, რადგან მას ქმარმა ვერ უპატრონა .

ჰექსლეისთან თანაცხოვრება არის მოწყვეტილი ყვავილის ცხოვრება.

ელი ყავახანა საიდუმლო ბუში ცეკვის დროს გველებთან ცეკვისას გადაწყვეტს
სამშობლოში დაბრუნებას, თითქოს გველებთან შებრძოლებით ცდილობს უკან
დაბრუნებას.

როსკანი ჩაწერს შელოცვას, გადასცემენ, მაგრამ გვიანია. ქაშვეთის ეზოში შეკრებილი

ქართველებოი, თითქოს დამტირებლები, მაგრამ გამქილიკლებლები დგანან და
აცილებენ ელის.

ევროპაში მას დიდი პატივით მარხავენ.

მედალი, რომელიც ელის აქვს არის მეთორმეტე საუკუნით დათარიღებული და ხაზს

უსვამს იმას, რომ მისი მედალი მასთან უნდა დარჩენს და იგი ისტორიის სიმბოლოა .

ფინალი: ელის ფერფლი სადმე ნიკოლოზ ბარათაშვილის ძეგლთან უნდა

მიეფრქვიათ.

შელოცვა ძალიან ინტიმური ფაქტია, იგი ვერ გადააქვს რადიოთი. შეიძლება

ვიფიქროთ, რომ მაშინ როდესაც ჩვენ შელოცვაზე ვფიქრობთ, ევროპა ვითარდება .