პედიატრია

პედიატრია
1. ბავშვთა ავადობის სტრუქტურის ანალიზის შედეგად გამოვლინდება:

ა) წამყვანი პათოლოგია;
ბ) თითოეული ნოზოლოგიის მიხედვით ავადობის სიხშირე;
გ) ხშირად და ხანგრძლივად მოავადე ბავშვთა კონტინგენტი;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი.
2. გამოკვლეულ ბავშვთა რაოდენობისა და ყველა დაავადებათა საერთო

რაოდენობის მონაცემებით ავადობის რა მაჩვენებელი შეიძლება გამოითვალოს?
ა) ხშირად და ხანგრძლივად მოავადე ბავშვთა რაოდენობა (პროცენტებში);
ბ) ავადობის სტრუქტურა (პროცენტებში);
გ) ჯანმრთელობის ინდექსი;
*დ) ავადობის სიხშირის მაჩვენებელი.
3. შობადობის დაბალ მაჩვენებლად ითვლება:

*ა) 11-15 1000 მოსახლეზე;
ბ) 16-20 1000 მოსახლეზე;
გ) 21-25 1000 მოსახლეზე;
დ) 26-30 1000 მოსახლეზე.
4. სკოლამდელი ასაკის ბავშვებთან უბნის პედიატრის პროფილაქტიკური

მუშაობის ძირითადი მიმართულებაა:
ა) აღდგენითი მკურნალობა;
*ბ) დაბადებიდან 7 წლამდე ბავშვთა ჯანმრთელობაზე უწყვეტი
ზედამხედველობა;
გ) ბავშვთა ლაბორატორიულ-დიაგნოსტიკური გამოკვლევების და ექიმ-
სპეციალისტების მიერ გასინჯვების ორგანიზება;
დ) ბავშვთა მომზადება სკოლამდელ დაწესებულებასა და სკოლაში
შესასვლელად.
5. შობადობის მაღალ მაჩვენებლად ითვლება:

ა) 11-15 1000 მოსახლეზე;
ბ) 16-20 1000 მოსახლეზე;
გ) 21-25 1000 მოსახლეზე;
*დ) 26-30 1000 მოსახლეზე.
6. ჯანმრთელი ბავშვის აღზრდის კაბინეტში 1 წლამდე ასაკის ბავშვის

მიყვანის ოპტიმალური რაოდენობაა:
ა) 7-ჯერ წელიწადში;
ბ) ყოველთვიურად;
გ) ყოველკვარტალურად;
*დ) 3-ჯერ აცრის პერიოდში
7. რას შეიცავს მცნება "პერინატალური სიკვდილიანობა"?

ა) 1 წლამდე გარდაცვლილ ბავშვთა რაოდენობას ყოველ 1000
ცოცხლადშობილზე;
*ბ) მკვდრადშობილების რაოდენობას + 7 დღემდე ასაკში გარდაცვლილ
ახალშობილთა რაოდენობა გამრავლებული 1000-ზე და გაყოფილი ცოცხალი
და მკვდრადშობილი ბავშვების რაოდენობათა ჯამზე;
გ) მკვდრადშობილთა რაოდენობა გამრავლებული 1000 და გაყოფილი
დაბადებულ ბავშვთა რაოდენობაზე
დ) ადრეულ ნეონატალურ პერიოდში გარდაცვილ ახალშობილთა რაოდენობა
გამრავლებული 1000 და გაყოფილი ცოცხალი და მკვდრადშობილი ბავშვების
რაოდენობათა ჯამზე;
8. შობადობის კოეფიციენტი განისაზღვრება:

ა) დაბადებულ ბავშვთა რაოდენობით (პროცენტებში);
ბ) დაბადებულ ბავშვთა რაოდენობით (პრომილეებში);
გ) წლის განმავლობაში ცოცხლადშობილების რაოდენობის 1000-ზე
ნამრავლის გაყოფით მოსახლეობის საერთო რიცხვზე (პროცენტებში);
*დ) წლის განმავლობაში დაბადებულ ბავშვთა რაოდენობის შეფარდებით
მოსახლეობის საერთო რაოდენობასთან (პრომილეებში).
9. რა მონაცემის მიხედვით არ ფასდება სკოლამდელ დაწესებულებებში

ჩატარებული სამკურნალო-გამაჯანსაღებელი ღონისძიებების ეფექტურობა?
ა) ავადობის სტრუქტურით (პროცენტებში);
ბ) ყოველ 100 ბავშვზე მწვავე დაავადებათა შემთხვევების რაოდენობით;
*გ) სამედიცინო გასინჯვათა მოცვის სისრულით;
დ) მეთვალყურეობაზე აყვანილ ბავშვთა რაოდენობით.
10. ჰოსპიტალამდელ ეტაპზე ბავშვთა სიკვდილიანობის ნიშვნელოვანი

მიზეზებია ყველა გარდა ერთისა
ა) სამედიცინო დახმარებისთვის დაგვიანებული მიმართვა;
ბ) ბავშვთა მდგომარეობის სიმძიმის შეფასების დიაგნოსტიკური შეცდომა;
გ) ტრანსპორტირებისა და გადაუდებელი დახმარების აღმოჩენის
შესაძლებლობის არარსებობა;
*დ) ჯანმრთელობის მდგომარეობის გაუარესება გარემო პირობების
ცვლილებების გამო.
11. ორსულობის რომელ ვადაში მოქმედებდა დამზიანებელი ფაქტორები, თუ

ბავშვს აღმოაჩნდა თანდაყოლილი სიმახინჯეები?
*ა) 8-12 კვირა;
ბ) 14-16 კვირა;
გ) 20-25 კვირა;
დ) 28-32 კვირა.
12. ორსულობის რა ვადა ითვლება კრიტიკულად ნაყოფის ქსოვილებისა და

ორგანოების განვითარებისა და ფორმირების ტემპების დარღვევის
პროგნოზირებისთვის?
ა) 8-12 კვირა;
*ბ) 14-16 კვირა;
დ) 28-32 კვირა.
13. ორსულობის რომელ ვადაში მოხდა ნაყოფის დაზიანება, თუ ბავშვი
დაიბადა უმწიფრობის ნიშნებით?
*დ) 28-32 კვირა.
14. ორსულობის რომელ ვადაში შეიძლება დამზიანებელმა ფაქტორებმა

განაპირობოს ბავშვის პოსტნატალური ჰიპოქსია?
*დ) 28-32 კვირა. მეტი იქითა არა 33,34 და აშ???
15. ნაყოფის ორგანოების და სისტემების ფუნქციური მომწიფება ყველაზე

აქტიურად ხდება:
ა) ბლასტოგენეზის პერიოდში;
*ბ) განსხვავებულია თითოეული სისტემისა და ორგანოსათის;
გ) ფეტალურ პერიოდში;
დ) ინტრანატალურ პერიოდში.
16. განვითარებადი ტვინის ძირითადი ფუნქციური ნიშნებია:

ა) მომატებული ემოციურობა;
ბ) ქერქოვანი რგოლის ორიენტირებადი რეაქციის სისუსტე;
გ) უპირობო რეფლექსების დინამიკა;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი სწორია;
ე) ყველა ჩამოთვლილი არასწორია.
17. რა ასაკშია პულსის ნორმალური სიხშირე 135-140 წუთში:

ა) 1 წელი;
ბ) 2 წელი;
გ) 5 წელი;
*დ) ახალშობილი.
18. ადრეული ასაკის ბავშვებისთვის სპეციალური ვარჯიშის ძირითადი

მიზანია:
*ა) მოძრაობათა სწორად განვითარების უზრუნველყოფა;
ბ) მოძრაობაში ორგანული მოთხოვნილებების დაკმაყოფილება;
გ) სხვადასხვა მოძრაობითი ჩვევების შეძენა (სიარული, ცოცვა, გადაგდება
და სხვ. );
დ) რიტმის გრძნობის განვითარება.
19. გამაკაჟებელ პროცედურათა არჩევისას რომელ პრინციპს ენიჭება

უპირატესობა?
ა) თანდათანობითობას;
ბ) პროცედურაზე დადებითი ემოციების არსებობას;
*გ) ასაკობრივ და ინდივიდუალურ თავისებურებებათა გათვალისწინებას;
დ) სისტემატურობას.
20. 1 წლისა და 3 თვის ბავშვის თამაშის დამახასიათებელია?

ა) რთული წარმოსახვითი თამაში;
*ბ) თამაშში განასახიერებს ცალკეულ მოქმედებებს;
გ) თამაში ატარებს სიუჟეტურ ხასიათს;
დ) თამაში როლის შემსრულებლის ელემენტებით.
21. რომელი ქვემოთმოყვანილი შეესაბამება 2 წლის ასაკის ბავშვის

განვითარებას:
ა) შეუძლია კვადრატის კოპირება;
*ბ) იწყებს 2 სიტყვიანი ფრაზის , წინადადების წარმოთქმას;
გ) ატარებს ველოსიპედს;
დ) ადის კიბეზე ფეხის მონაცვლეობით.
22. რა ასაკით განისაზღვრება ნეონატალური სიკვდილიანობა?

ა) 0-7 დღე;
*ბ) 0-28 დღე;
გ) 7-28 დღე.
დ) 0-2 თვე
23. რაში გამოიხატება ახალშობილთა სიკვდილიანობა?

ა) პროცენტებში;
*ბ) პრომილეებში;
გ) აბსოლუტურ რიცხვებში
დ) ცალკე ახალშობილთა სიკვდილობა არ ითვლება
24. 1 თვის ასაკის ბავშვის მხედველობის ნორმალურ განვითარებაზე

მიუთითებს:
*ა) უძრავ საგანზე მხედველობის დაფიქსირება;
ბ) მხედველობის დაფიქსირება სათამაშოზე, რომელიც უჭირავთ
ვერტიკალურ მდებარეობაში;
გ) მოძრავ საგანზე ხანგრძლივი თვალის გაყოლება;
დ) თვალის გაყოლება ადამიანების მოქმედებაზე.
25. 1 თვის ასაკის ბავშვის სმენის ფუნქციის ნორმალურ განვითარებაზე

*ა) თვალების ხამხამი და შეკრთომა უეცარ ხმაურზე;
ბ) მოსაუბრისკენ თავის მიბრუნება;
გ) ხმაურის უხილავი წყაროს თვალებით მოძებნა;
დ) სიცილით რეაგირება დედის ხმის გაგონებაზე
26. რა ასაკიდანაა აუცილებელი სპეციალური ვარჯიშები და მასაჟი

ჯანმრთელ ბავშვებში?
ა) დაბადებიდან;
*ბ) ჯანმრთელ ბავშვს არ სჭირდება რუტინულად;
გ) 1,5 თვიდან;
დ) 2 თვიდან.
ე) 6 თვიდან
27. 3 თვის ასაკის ბავშვის განვითარების საშიშროების ნიშანს მიეკუთვნება:

ა) ვერ იტაცებს და იჭეს სათამაშოს;
ბ) ვერ ბრუნდება მუცლიდან ზურგზე;
გ) არ რეაგირებს თამაშზე ჭიტა;
*დ) ვერ იჭერს თავს
28. 1 თვის ასაკის ბავშვის განვითარების ნიშანსვეტებია ყველა გარდა:

*ა) მოძრავ საგნზე თვალის გაყოლება
ბ) ხმაურზე შეკრთომა;
გ) სპონტანური ღიმილი
დ) მუცელზე წოლისას წამიერად თავის აწევა
29. რომელი ქვემოთმოყვანილი ნიშანი წარმოადგენს განვითარების

შეფერხების საშიშროების ნიშანს და მოითხოვს დამატებით გამოკვევას:
ა) ვერ დგება 8 თვის ასაკში ;
ბ) ვერ დადის 11 თვის ასაკში:
გ) არ გადააქვს სათამაშო ხელიდან ხელში 4 თვის ასაკში;
*დ) არ ჯდება 9 თვის ასაკში.
30. 5 თვის ასაკის ბავშვის ნორმალურ განვითარებას ასახავს ყველა

ქვემოთჩამოთვლილი გარდა ერთისა:
ა) იწყებს გადაბრუნებას;
ბ) ვლინდება სოციალური ღიმილი;
გ) ცდილობს დაიჭიროს სათამაშო;
*დ) იწყებს ცოცვას.
31. 6 თვის ასაკის ბავშვის მოტორიკის ნიშანსვეტს წარმოადგენს:

ა) სათამაშოს მარწუხისებურად დაჭერა;
*ბ) ჯდომა;
გ) ცოცვა;
დ) ფეხზე ადგომის უნარი.
32. ნორმალური ნერვულ-ფსიქიკური განვითარების მქონე 2 თვის

ბავშვისთვის შეუსაბამოა:
ა) პირველი ბგრების წარმოთქმა
*ბ) სათამაშოს ტაცება;
გ) მუცელზე წოლისას თავის დაჭერა;
დ) საგანზე თვალის ხანმოკლე გაყოლება .
33. ყველა ქვემოთმოყვანილი მოქმედება მიეკუთნება რეცეპციულ მეტყველებას

გარდა:
ა) ბავშვი ასრულებს ისტრუქციას;
ბ) ბავშვს ესმის სიტყვების მნიშვნელობა;
გ) ბავშვს მოქავს დასახელებული საგანი საჩვენებლად;
*დ) ბავშვი გპასუხობთ შეკითხვაზე ახსნა-განმარტებით.
34. შეარჩიეთ სპეციალური გამაჯანსაღებელი მეთოდი, 3 წლის ხშირად

მოავადე ბავშვისთვის,:
ა) ინტენსიური მეთოდი გაკაჟებისა;
ბ) გაკაჟება ცივი წყლის გამოყენებით;
გ) კონტრასტული მეთოდი გაკაჟებისა;
*დ) გაკაჟება ტემპერატურის თანდათანობითი დაწევით.
35. ხელის დომინანტობის ფორმირების პროცესი მთავრდება:

ა) 3 წლის ასაკში;
*ბ) 5 წლის ასაკში;
გ) 7 წლის ასაკში;
დ) 11 წლის ასაკში.
36. თქვენ კონსულტაციას უწევთ მშობელს, რომელსაც უნდა მიაჩვიოს ცაცია

ბავშვს მარჯვენა ხელის უპირატეს გამოყენებას . რას ურჩევთ?
ა) მნიშვნელოვანია ვაიძულოთ რომ ძირითადი საქმიანობა წერა ხატვა,
შეასრულოს მარჯვენა ხელით;
ბ) გადაჩვევეა აუცილებლად უნდა განხორციელდეს 6 წლის ასაკამდე;
გ) 5 წლის ასაკამდე დასაშვებია ცაცია ბავშვის მარჯვენა ხელით
მოქმედებათა სწავლების მიდგომა ზეწოლის და დიქტატის გარეშე.
*დ) ხელის დომინანტა მიუთითებს შესაბამისი ჰემისფეროს
დომინანტურობაზე და არ საჭიროებს გადაჩვევას
37. ვადაგადაცილებულ ახალშობილს არ ახასიათებს:

ა) ხელისგულებსა და ფეხისგულების კანის მაცერაცია;
ბ) ხაჭოსებრი საცხის არარსებობა;
გ) ფრჩხილი ბოლომდეა ჩამოსული;
*დ) კანქვეშა ქსოვილის შეშუპება.
38. 10 წლის ბავშვს, რომელსაც ექიმთან მორიგი ვიზიტის შემდეგ

დაუდგინდა სიმსუქნე. სმი მაღალია. რა რეკომენდაცია უნდა მისცეს
პედიატრმა პირველ რიგში, თუ ბავშვს ანამნეზში აქვს სიმსუქნის რისკ-
ფაქტორები და ოჯახში შაქრიანი დიაბეტის ანამნეზი?
ა) კვების კორექცია;
*ბ) ენდოკრინოლოგის კონსულტაცია;
გ) ნახშირწყლების შეზღუდვა;
დ) განმეორებითი აწონვა დინამიკაში.
39. აღნიშნეთ სამკურნალო მცენარეების გამოყენების წამყვანი უპირატესობა

ჯანმრთელობის მდგომარეობის ადრეული გადახრების კორექციისთვის,
სინთეზურ სტიმულატორებთან შედარებით:
ა) მოქმედების სირბილე;
ბ) ნაკლები ტოქსიკურობა;
გ) მოქმედების ფართო სპექტრი;
*დ) შეჩვევის არარსებობა.
40. მცენარეები თავის სამკურნალო თვისებებს ყველაზე უკეთ ინარჩუნებენ:

ა) ნაყენის სახით;
ბ) ნახარშის სახით;
*გ) ექსტრაქტის სახით;
დ) არა აქვს მნიშვნელობა.
41. ორგანიზმის ადაპტაციის პროცესში მონაწილეობს:

ა) თირკმელზედა ჯირკვალი;
ბ) ჰიპოთალამუსი;
გ) ჰიპოფიზი;
*დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი;
ე) მხოლოდ ჰიპოფიზი და ჰიპოთალამუსი.
42. რომელ ასაკში ხდება ბავშვის დაბადების წონის გაორმაგება:

*ა) 4-5 თვის ასაკში;
ბ) 1 წლის ასაკში;
გ) 7-8 თვის ასაკში;
43. თქვენ სინჯავთ ბავშვს რომელიც ჩამორჩება სიმაღლეში, წონა შეესაბამება

ასაკს. ანამნეზიდან ყურადღებას იპყრობს, რომ მამაც იყო დაბალი, თუმცა
პუბერტულ პერიოდში საკმარისად გაიზარდა. ამჟამად მშობლების სიმაღლე
ნორმაშია. ბავშვი ჯანმრთელია არ აქვს დისემბრიოგენეზული სტიგმები,
ძვლოვანი ასაკი ჩამორჩება ბიოლოგიურ ასაკს. რაზე იფიქრებთ?
ა) კვებითი დეფიციტით განპირობებული ტანდაბლობა;
*ბ) კონსტიტუციური ტანდაბლობა;
გ) ენდოკრინოლოგიური პათოლოგია;
დ) ოჯახური ტანდაბლობა.
44. მიუთითეთ პარამეტრი, რომელიც არ მიეკუთვნება სოციალურ ანამნეზს:

ა) ოჯახის მთლიანობა;
ბ) საბინაო-საყოფაცხოვრებო და სანიტარიულ-ჰიგიენური პირობები;
*გ) დაავადების კერაში მშობელთა ყოფნა;
დ) ოჯახის ფსიქოლოგიური კლიმატი.
45. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებული დედის ახალშობილისთვის

დამახასიათებელია:
*ა) სხეულის ჭარბი წონა;
ბ) ჰიპერგლიკემია
გ) რესპირაციული მოშლილობების სინდრომის მაღალი სიხშირე;
დ) განვითარების მანკების მაღალი სიხშირე.
46. 2 წლისა და 8 თვის ბავშვი სომატურად ჯანმრთელია. ვლინდება

ექსპრესიული მეტყველების ჩამორჩენა. ანამნეზი - რაიმე გადახრების
გარეშე, ოჯახი მატერიალურად უზრუნველყოფილია. დედა 8 კლასის
განათლებით. ოჯახში კიდევ 2 ბავშვია: 21 და 36 თვის. რა შეიძლება
ვურჩიოთ დედას ბავშვის განვითარების გაუმჯობესების მიზნით?
ა) ბავშვთან ერთად ხშირი სეირნობა და თამაში;
*ბ) სკოლამდელ დაწესებულებაში ჩართვა ;
გ) სპეციალიზებული ლოგოპედური ბაღი;
დ) განვითარების ბუნებრივი გზა.
47. რა ასაკში უნდა შეფასდეს პირველად ბავშვის მზადყოფნა სკოლაში

შესასვლელად?
ა) 3 წლიდან;
*ბ) 5 წლიდან;
გ) 6 წლიდან;
დ) 7 წლიდან.
48. საბავშვო დაწესებულებაში ბავშვის ადაპტაციის პროცესის დამთავრების

წამყვანი მაჩვენებელია:
ა) ძილის ნორმალიზაცია;
ბ) მადის ნორმალიზაცია;
გ) უფროსებთან ურთიერთობა;
*დ) ბავშვებთან ურთიერთობა.
49. კბილების გაწმენდა მიზანშეწონილია დაიწყოს:

*ა) პირველი დროებითი (სარძევე) კბილების ამოჭრისთანავე;
ბ) 2 წლის ასაკიდან;
გ) ყველა სარძევე კბილის ამოსვლის შემდეგ;
დ) სკოლაში წასვლის პერიოდისთვის.
50. კარიესის განვითარებას ხელს უწყობს საკვებში:

ა) კალციუმის სიჭარბე;
*ბ) შაქრის სიჭარბე;
გ) სითხეების სიჭარბე;
დ) სუფრის მარილის სიჭარბე.
51. ფტორის პრეპარატების გამოიყენება რეკომენდებულია:

*ა) კბილის ამოჭრის პერიოდში თუ სასმელ წყალში შემცირებულია
ფტორის კონცენტრაცია;
ბ) ბავშვებში კბილების მრავლობითი კარიესის დროს, მიუხედავად იმისა
შეიცავს თუ არა წყალი ფტორს;
გ) რაქიტის შემთხვევაში
დ) კალციუმის ალიმენტურიდ ეფიციტის შემთხვევაში.
52. ენურეზი არ წარმოადგენს:

*ა) თირკმლის ანატომიური დეფექტის გამოვლინებას;
ბ) ნევროზის გამოვლინებას;
გ) შარდის ბუშტის ნეიროგენური დისფუნქციის გამოვლინებას;
დ) ურეტრის სტენოზის გამოვლინებას.
53. ბულემია განპირობებულია:
ა) ფსიქიკური პათოლოგიით;
ბ) დიაბეტით;
გ) კორტიკოსტეროიდული თერაპიით;
*დ) ყველა ჩამოთვლილით.
54. ვულვოვაგინიტის განვითარებას ხელს უწყობს ყველა ჩამოთვლილი

ფაქტორი, გარდა:
ა) ატოპიური დერმატიტისა;
ბ) ალერგიული დერმატიტისა;
*გ) გაცივებისა;
დ) პირადი ჰიგიენის დაუცველობისა.
55. ქრონიკული ვულვოვაგინიტი არ იწვევს:

ა) სინექიებს;
*ბ) საშოს პოლიპს;
გ) ცისტიტს;
დ) სასქესო მიდამოში კანის გაღიზიანებას
56. ამენორეის მიზეზია:

ა) ინფანტილიზმი;
ბ) სასქესო ორგანოების განვითარების ანომალია;
გ) ორსულობა;
57. ტერფმრუდობის მკურნალობა აუცილებელია:

ა) 6 თვის ასაკიდან;
ბ) 1 წლის ასაკიდან;
*გ) სიცოცხლის პირველი დღეებიდანვე;
დ) 3 წლის ასაკიდან.
58. ბადურა გარსის პიგმენტური დეგენერაციის ძირითადი ნიშანია:

*ა) ღამის მხედველობის დაქვეითება;
ბ) დღის მხედველობის დაქვეითება;
გ) მხედველობის ზონის შეზღუდვა;
დ) მიოპია.
59. ასტიგმატიზმის ძირითადი ნიშანია:

*ა) რეფრაქციის სხვაობა მთავარ მერიდიანებში და მხედველობის
დაქვეითება;
ბ) თავის დახრა საგნის დათვალიერების დროს;
გ) სინათლის შიში და ცრემლის დენა;
დ) გამონადენი თვალიდან.
60. ახლომხედველობის ძირითადი ნიშანია:

*ა) შორი მხედველობის დაქვეითება;
ბ) ახლო მხედველობის დაქვეითება;
გ) განიერი გუგები;
დ) ღამის მხედველობის დაქვეითება.
61. საცრემლე გზების დაავადებებს ახასიათებს:

ა) დაქვეითებული მხედველობა და ცრემლდენა;
*ბ) ცრემლის დენა, ცრემლის შეგუბება, ჩირქოვანი გამონადენი;
გ) სიელმე და მედველობის ველის შეზღუდვა ;
დ) თვალის კაკლის გაწითლება.
62. თქვენ აფასებთ 4 წლის ბავშვის განვითარებას. მისი მასა 50 ცენტილის

ზონაშია, სიგრძე კი 75 ცენტილის ზონაში. როგორია თქვენი აზრი?
*ა) ბავშვის მასა და სიგრძე ნორმის ფარგლებშია;
ბ) ბავშვის სიგრძე ნორმაზე მეტია, მასა კი ნორმის ფარგლებშია;
გ) ბავშვის სიგრძე ნორმაშია, მასა კი ნორმაზე მეტია;
დ) ბავშვის მასა ნორმაზე ნაკლებია, სიგრძე კი ნორმაშია;
ე) ორივე მაჩვენებელი ნორმაზე ნაკლებია.
63. თქვენ აფასებთ 1 წლის ბავშვის განვითარებას. მისი მასა 3 ცენტილზე

ნაკლებია სიგრძე კი 25 ცენტილის ზონაშია. როგორია თქვენი აზრი?
ა) ბავშვის მასა და სიგრძე ნორმის ფარგლებშია;
გ) ბავშვის სიგრძე ნორმაშია, მასა კი ნორმაზე მეტია;
*დ) ბავშვის მასა ნორმაზე ნაკლებია, სიგრძე კი ნორმაშია;
64. თქვენ აფასებთ 1 წლის ბავშვის განვითარებას. მისი სიგრძე 50

ცენტილის ზონაშია, მასა კი მეტია 97 ცენტილის ზონაზე. როგორია თქვენი
აზრი?
ა) ბავშვის მასა და სიგრძე ნორმის ფარგლებშია;
*გ) ბავშვის სიგრძე ნორმაშია, მასა კი ნორმაზე მეტია;
დ) ბავშვის მასა ნორმაზე ნაკლებია, სიგრძე კი ნორმაშია;
65. რომელი ქვემოთმოყვანილი მოსაზრებაა სწორი?

ა) ბავშვი იორმაგებს დაბადების სიგრძეს 1 წლის ასაკში;
ბ) ბავშვი იორმაგებს დაბადების მასას 2 თვის ასაკში;
გ) ბავშვი იორმაგებს დაბადების სიგრძეს 2 წლის ასაკში;
დ) ბავშვი ისამმაგებს დაბადების მასას 2 წლის ასაკში;
*ე) ბავშვი იორმაგებს დაბადების სიგრძეს 4 წლის ასაკში.

ა) სიცოცხლის პირველი წლის განმავლობაში ბავშვის მასა და სიგრძე უნდა
შეფასდეს კვარტალში ერთხელ;
ბ) თავის გარშემოწერილობის შეფასება ტარდება ჯანმრთელი ბავშვის ყოველი
ვიზიტისას 1 წლამდე ასაკში;
*გ) თავის გარშემოწერილობის შეფასება ტარდება ჯანმრთელი ბავშვის
ყოველი ვიზიტისას 3 წლამდე ასაკში;
დ) სიცოცხლის პირველი წლის განმავლობაში ბავშვის სიგრძეში მატების
შეფასება ტარდება 2 ჯერადად, 6 თვეში ერთხელ;
ე) ბავშვის მასისა და სიგრძეში მატების დინამიკის შეფასება ტარდება 1
წლამდე ასაკში.
67. თქვენ აფასებთ 5 წლის ბავშვის ფიზიკურ განვითარებას. მისი სხეულის

მასის ინდექსი განთავსებულია დიაგრამაზე -1 და +1-ს სტანდარტული
გადახრის ზონაში. როგორია თქვენი აზრი?
*ა) სხეულის მასის ინდექსი ნორმის ფარგლებშია;
ბ) სხეულის მასის ინდექსი ნორმაზე დაბალია და ვლინდება წონის
დეფიციტი;
გ) სხეულის მასის ინდექსი ნორმაზე მეტია და ვლინდება ჭარბი წონა;
დ) სხეულის მასის ინდექსი მკვეთრად მომატებულია და ვლინდება
სიმსუქნე;
ე) სხულის მასის ინდექსი მიუთითებს სიგრძეში ჩამორჩენაზე.
68. ჭარბი წონის შემთხვევაში რომელ ზონაში თავსდება სხულის მასის

ინდექსის მაჩვენებელი?
ა) 5 ცენტილზე ქვემოთ;
ბ) 5-50 ცენტილის ფარგლებში;
გ) 5-75 ცენტილის ფარგლებში;
*დ) 85-95 ცენტილის ფარგლებში;
ე) 95 ცენტილის ზემოთ.
69. წონის დეფიციტის შემთხვევაში რომელ ზონაში თავსდება სხულის მასის

ინდექსის მაჩვენებელი?
*ა) 5 ცენტილზე ქვემოთ;
ბ) 5-50 ცენტილის ფარგლებში;
გ) 5-75 ცენტილის ფარგლებში;
დ) 85-95 ცენტილის ფარგლებში;
ე) 95 ცენტილის ზემოთ.
70. სქესობრივი მომწიფების პერიოდისთვის დამახასიათებელია:

*ა) სიგრძისა და წონის ნამატის აჩქარება;
ბ) სიგრძის სწრაფი ნამატის ფონზე წონის მატების შეჩერება;
გ) წონაში სწრაფი ნამატის ფონზე სიგრძეში მატების ტემპის შენელება;
დ) კუნთოვანი მასის შემცირება;
ე) ძვლოვანი ასაკის ჩამორჩენა ბიოლოგიური ასაკიდან.
71. 1 წლის ასაკის შემდეგ სიცოცხლის პირველ წლებსა და წინა სასკოლო

ასაკში ბავშვის წლიური ნამატი წონაში დაახლოებით შედგენს:
ა) 1 კგ-ს;
*ბ) 2 კგ-ს;
გ) 3 კგ-ს;
დ) 4 კგ-ს;
ე) 5 კგ-ს.
72. პირველი წლის განმავლობაში ბავშვის თავის გარშემოწერილობა იზრდება

დაახლოებით:
ა) 5-6 სმ-ს;
ბ) 8-9 სმ-ს;
*გ) 10-11 სმ-ს;
დ) 13-15 სმ-ს;
ე) 5 სმ-ზე ნაკლებს.
73. დედამ მოგიყვანათ 3 წლის ბავშვი რინორეათი და შუბლის ტკივილით

და ითხოვს შუბლის წიაღების გადაღებას. როგორი იქნება თქვენი ტაქტიკა:
ა) ჩაატარებთ რენტგენოგრაფიას;
ბ) დანიშნავთ სინუსიტის საწინააღმდეგო მკურნალობას და თუ მდგომარეობა
არ გაუმჯობესდა ჩაატარებთ რენტგენოგრაფიას;
*გ) აუხსნით მშობლებს, რომ ფრონტალური წიაღი ვითარდება 7 წლის
ასაკისთვის;
დ) აუხსნით მშობლებს, რომ ფრონტალური წიაღი ვითარდება 12 წლის
ასაკისთვის;
ე) აუხსნით მშობლებს, რომ ფრონტალური წიაღი ვითარდება 4 წლის
ასაკისთვის.
74. თქვენ მოგიყვანეს 9 თვის ბავშვი. დედა გეუბნებათ, რომ

დარწმუნებულია მისი შვილიც მასავით ცაცია იქნება. რომელი ასაკისთვის
არის მყარად ჩამოყალიბებული ხელის დომინანტა?
ა) პირველ 6 თვეში;
ბ) პირველ 12 თვეში;
გ) 2 წლის ასაკისთვის;
დ) 10-12 წლის ასაკისთვის;
*ე) 5 წლის ასაკისთვის.
75. რომელ ასაკში იწყებს ბავშვი თავის დაჭერას (თავის დაჭერის

ნიშანსვეტი)?
ა) დაბადებისთანავე;
*ბ) 1-1,5 თვე;
გ) 3-4 თვე;
დ) 5-6 თვე;
ე) 2 კვირის ასაკიდან.
76. რომელი ასაკიდან იწყებს ბავშვი მცირე დროით საგანზე თვალის

გაყოლებას?
ა) დაბადებისთანავე;
ბ) 1 თვე;
*გ) 2 თვე;
დ) 3 თვე;
ე) 4 თვე.
77. ჩვეულებრივ რომელ ასაკში ვლინდება ზრდის ჰორმონის დეფიციტით
განპირობებული ზრდის შეფერხება:
ა) ვლინდება ანტენატალურად, გამოხატულია საშვილოსნოსშიგა ზრდის
შეფერხება;
ბ) გამოხატულია ზრდის შეფერხება ახალშობილობის პერიოდიდანვე;
გ) ზრდის შეფერხება ვლინდება სიცოცხლის პირველი წლის განმავლობაში;
*დ) ზრდის შეფერხება ვლინდება ჩვილობის ასაკის შემდეგ;
ე) ბავშვი ვითარდება ადეკვატურად პუბერტატულ პერიოდამდე, რის
შემდეგაც ვითარდება ზრდის შეფერხება.
78. ყველა ქვემოთაღნიშნული მახასიათებელი შეესაბამება კონსტიტუციურ

სიმაღლეში ჩამორჩენას გარდა:
ა) სიმაღლეში ზრდის პრობლემები ვლინდება ჩვილობის ასაკის ბოლოს;
ბ) ბავშვის მშობლებს აქვთ ნორმალური სიმაღლე;
*გ) ძვლოვანი ასაკი წინ უსწრებს ბიოლოგიურ ასაკს;
დ) ანამნეზიდან ვლინდება, რომ მშობლებიც მოზარდობის პერიოდამდე
იყვნენ დაბლები და მერე უცბად აიყარეს ტანი;
ე) ბავშვის საბოლოო სიმაღლე ჩვეულებრივ ნორმის ფარგლებშია.
79. ყველა ქვემოთაღნიშნული მახასიათებელი შეესაბამება ოჯახურ

(გენეტიკურ) სიმაღლეში ჩამორჩენას გარდა:
ა) სიმაღლეში ზრდის პრობლემები ვლინდება ჩვილობის ასაკიდან;
ბ) ბავშვის სიმაღლეში მატების მრუდი ნორმის ქვემოთაა განთავსებული,
თუმცა უხშირესად სტანდარტული მრუდების პარალელურია;
გ) ძვლოვანი ასაკი შეესაბამება ბიოლოგიურ ასაკს;
*დ) სქესობრივი მომწიფება დაგვიანებულია;
ე) ბავშვის საბოლოო სიმაღლე მცირეა.
80. რა შემთხვევაში ჩათვლით ბავშვთა ენურეზის არსებობას:

ა) 2 წლის ასაკის ბავშვი ვერ გადაეჩვია პამპერსის გამოყენებას ღამის ძილის
დროს;
ბ) 4 წლის ბავშვი უკანასკნელი 1 წელია ასველებს საფენებს კვირაში 5 დღე
მაინც;
გ) 5 წლის ბავშვი უკანასკნელი 1 თვის განმავლობაში ასველებს საფენებს
კვირაში 4 ჯერ;
*დ) 5 წლის ბავშვი უკანსკნელი 3 თვის განმავლობაში ასველებს საფენებს
კვირაში 2-3 ჯერ.
81. რა შემთხვევაში ჩათვლით, რომ ვლინდება დაგვიანებული სქესობრივი

მომწიფება:
ა) 10 წლის გოგონას არ აქვს გამოხატული სქესობრივი მომწიფების ნიშნები;
ბ) 13 წლის ვაჟს არ აქვს გამოხატული სქესობრივი მომწიფების ნიშნები;
*გ) 14 წლის გოგონას არ აქვს გამოხატული სქესობრივი მომწიფების
ნიშნები;
დ) 12 წლის გოგონას არ აქვს გამოხატული სქესობრივი მომწიფების
ნიშნები;
ე) 15 წლის ვაჟს არ აქვს გამოხატული სქესობრივი მომწიფების ნიშნები.
82. რომელი ქვემოთმოყვანილი მოსაზრებაა სწორი:
ა) განვითარების სკრინინგის ჩატარება საჭიროა მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ
ვლინდება განვითარების შეფერხების ნიშნები;
ბ) დღენაკლული ახალშობილის განვითარების შეფასებისას საჭიროა მისი
ასაკის კორექცია 6 წლამდე;
*გ) დღენაკლული ახალშობილის განვითარების შეფასებისას საჭიროა მისი
ასაკის კორექცია 2 წლამდე;
დ) დღენაკლული ახალშობილის განვითარების შეფასებისას საჭიროა მისი
ასაკის კორექცია1 წლამდე;
ე) დღენაკლულ, ისევე, როგორც ვადაგადაცილებულ ჩვილებში
განვითარების შეფასებისას ასაკის კორექცია არ ტარდება.
83. რომელი ქვემოთმოყვანილი ტესტი გამოიყენება განვითარების

სკრინინგისთვის:
ა) ბალარდის ტესტი;
ბ) გლაზგოს მოდიფიცირებული ტესტი;
გ) აპგარის შკალა;
დ) დაუნსის შკალა;
*ე) დენვერის ტესტი.
84. რომელი სფეროს პრობლემების მანიფესტაცია ვლინდება ყველაზე

ნათლად 1 წლამდე ასაკში?
ა) ქცევის დარღვევები;
ბ) კოგნიტური დეფიციტი;
გ) მეტყველების პრობლემები;
*დ) უხეში მოტორიკის პრობლემები;
ე) სოციალური სფეროს პრობლემები.
85. ინტელექტუალური კოეფიციენტის რა მაჩვენებელზე ფიქრობთ, რომ საქმე

გაქვთ მძიმე მენტალურ შეფერხებასთან?
ა) 80-90 ქულა;
ბ) 55-70 ქულა;
*გ) 20-35 ქულა;
დ) < 20-ზე;
ე) 35-55 ქულა.
86. თქვენ ნახულობთ 2 წლის პაციენტს, დედა შეშფოთებულია, რომ ბავშვი

არ ლაპარაკობს. ყურადღებას იპყრობს თვალით თვალთან კონტაქტის
არარსებობა, ბავშვი არ რეაგირებს თამაშზე, აქვს აკვიატებული მოქმედებები.
რა დაავადებაზე იფიქრებთ?
ა) ექსპრესიული მეტყველების დარღვევა;
ბ) გონებრივი განვითარების შეფერხება;
*გ) აუტიზმი;
დ) ყურადღების დეფიციტისა და ჰიპერაქტიულობის სინდრომი;
ე) რეცეფციული მეტყველების დარღვევა.
87. 4 წლის ბიჭის დედა წუხს, რომ მისი შვილი არ იმატებს კარგად
სიმაღლეში. ბავშვის დაბადების სიგრძეა 50 სმ. როგორი უნდა იყოს მისი
სიმაღლე ამჟამად?
ა) 75 სმ (დაბადების სიგრძეზე 25 სმ—ით მეტი);
*ბ) 100 სმ (გაორმაგებული დაბადების სიგრძე),;
გ) 150 სმ (გასამმაგებული დაბადების სიგრძე);
დ) პირველი 4 წელი ყოველწლიურად უნდა მოიმატოს 25 სმ;
ე) პირველი 4 წელი ყოველწლიურად უნდა მოიმატოს 12-14 სმ.
88. ყურადღების დეფიციტისა და ჰიპერქტიულობის სინდრომისთვის

დამახასიათებელია ყველა ქვემოთჩამოთვლილი გარდა:
ა) ხშირად ნივთების დაკარგვა;
ბ) ყურაღების ადვილად გაფანტვა;
გ) ერთ საქმეზე დიდხანს ყურადღების კონცენტრირების უუნარობა;
*დ) განმეორებითი სტერეოტიპული აკვიატებული ქმედებები;
ე) მოუსვენრობა და მუდმივად წრიალი.
89. წყალში ხსნადი ვიტამინების ჯგუფს მიეკუთვნება:

ა) რეტინოლი (A ვიტამინი);
ბ) ტოკოფეროლი (E ვიტამინი);
*გ) რიბოფლავინი (B2 ვიტამინი);
დ) ერგოკალციფეროლი (D2 ვიტამინი).
90. მიუთითეთ თიამინის (B1 ვიტამინის) უკმარისობის დამახასიათებელი

კლინიკური გამოვლინება:
ა) კანის სიმშრალე;
ბ) ტკივილის შეგრძნება ნერვების გაყოლებაზე;
გ) სისხლჩაქცევები კანსა და ლორწოვანზე;
*დ) ატაქსია და ჰიპერესთეზია;
ე) სიყვითლე.
91. რიბოფლავინის უკმარისობის კლინიკური გამოვლინების ნიშნებია:

ა) ტროფიკული წყლულები ქვედა კიდურებზე;
ბ) ძვლების დარბილება და დეფორმაცია;
გ) სისხლჩაქცევები კანსა და ლორწოვან გარსებზე;
*დ) ჰეილოზი, გლოსიტი, ანგულური სტომატიტი - ტუჩებისა და ენის
ლორწოვანის ცვლილებები;
ე) ნაწლავთა მოტორიკისა და ფუნქციის დათრგუნვა.
92. ნიკოტინმჟავას (PP ვიტამინის) ზემოქმედება იმუნოლოგიურ სისტემაზე

გამოიხატება:
ა) უჯრედული იმუნიტეტის სტიმულაციით;
*ბ) ფაგოციტური პროცესების სტიმულაციით;
გ) ჰუმორული იმუნიტეტის სტიმულაციით;
დ) იმუნოდეპრესიული ზემოქმედებით.
93. ნიკოტინმჟავას უკმარისობაზე მიუთითებს:

ა) კუნთთა ტონუსის მატება, ჰიპერესთეზიები და ატაქსია;
*ბ) ღია ადგილებში კანის საფარველის პიგმენტაცია ან სიმეტრიული
ერითემა, მზის სინათლისადმი მომატებული მგრძნობელობა;
გ) კანის მკვეთრად გამოხატული სიმშრალე და ტროფიკული წყლულები
ქვედა კიდურებზე;
დ) ენტერიტი, რომელიც ექვემდებარება დიეტთერაპიასა და
ფარმაკოთერაპიას;
ე) სისხლჩაქცევები კანსა და ლორწოვან გარსებზე.
94. პირიდოქსინის (B6 ვიტამინის) დეფიციტი ორგანიზმში იწვევს:

ა) თიროქსინისა და ტრიიოდთირონინის სინთეზის დაქვეითებას;
ბ) პერიფერიულ სისხლში კატექოლამინების გადმოსვლის შემცირებას;
*გ) გლუკოზა-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზისა დაქვეითებას;
დ) ინსულინის ინაქტივაციას.
95. ადრეული ასაკის ბავშვებში პირიდოქსინის (B6 ვიტამინის) ნაკლებობის

გამოვლინებაა:
ა) ჰეპატოსპლენომეგალია;
ბ) სიყვითლე;
გ) ოლიგურია;
*დ) სებორეული დერმატიტი.
96. პირიდოქსინი, როგორც ანტიდოტი, გამოიყენება:

*ა) ფთივაზიდით მოწამვლისას;
ბ) ბარბიტურატებით მოწამვლისას;
გ) ლითონებით მოწამვლისას;
დ) სოკოთი მოწამვლისას.
97. პირიდოქსინის ნაკლებობით გამოწვეული თანდაყოლილი ჰომოცისტინურია

კლინიკურად გამოვლინდება:
ა) ღებინებითა და ნაწლავთა აშლილობით;
*ბ) ჩონჩხის დეფორმაციით, თვალის ბროლის ექტოპიით,
თრომბოემბოლიით;
გ) ჰემოლიზური კრიზითა და სიყვითლით;
დ) კუნთთა ჰიპოტონიითა და დამბლით.
98. ციანკობალამინის უკმარისობას განსაკუთრებით ახასიათებს შემდეგი

კლინიკური გამოვლინებები:
ა) ნევროლოგიური სიმპტომები, რომლებიც არ არის განპირობებული
ზურგის ტვინის უკანა და გვერდითი რქების დეგენერაციით;
ბ) ჩონჩხის დეფორმაცია, სპონტანური მოტეხილობები;
*გ) ანემია, გლოსიტი, პარესთეზიები;
დ) სებორეული დერმატიტი, ეგზემა;
ე) სისხლჩაქცევები კანსა და ლორწოვან გარსებზე.
99. ციანკობალამინის უკმარისობის კარდინალური ლაბორატორიული ნიშანია

სისხლის ნაცხში დიდი რაოდენობით:
ა) სამიზნისებრი ერითროციტები;
ბ) შიზოციტები;
*გ) მეგალობლასტები;
დ) ელიპტოციტები.
ე) მიკროციტები
100. რომელი ჯგუფის პრეპარატების ხანგრძლივმა გამოყენებამ შეიძლება

გამოიწვიოს ბავშვებში ბ ჯგუფის ვიტამინების ნაკლებობა:
ა) ანტიჰისტამინური პრეპარატების (დიმედროლი, სუპრასტინი და სხვ. );
ბ) დიურეტიკების (ფუროსემიდი, ვეროშპირონი და სხვ. );
*გ) კრუნჩხვის საწინააღმდეგო საშუალებების (ფენობარბიტალი და სხვ. );
დ) კორტიკოსტერიოდების (პრედნიზოლონი, კორტიზონი და სხვ. ).
101. სისხლის შრატში რომელი ფერმენტის აქტივობის გამოხატული მატება

ახასიათებს “დ” ჰიპოვიტამინოზს:
ა) სუქცინატდეჰიდროგენაზასი;
ბ) გლუკოზა-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზასი;
გ) ქოლინესთერაზასი;
*დ) ტუტე ფოსფატაზასი.
102. საქართველოს პირობებში “დ”D ვიტამინის რა დოზაა ოპტიმალური

რაქიტის პროფილაქტიკისთვის:
ა) 10 000 სე ყოველდღიურად 1 თვის განმავლობაში, გაზაფხულსა და
შემოდგომაზე;
*ბ) 400 სე (ზეთოვანი ხსნარის ერთი წვეთი) ყოველდღე
გ) 10 000 - 15 000 სე კვირაში ერთხელ,;
დ) 30 000 სე ყოველდღიურად, 20 დღის განმავლობაში.
103. ფოლიუმის მჟავას გამოყენება ორსულობის პერიოდში ამცირებს:

ა) გულის თანდაყოლილი მანკების განვითარებას;
*ბ) ნერვული მილის დეფექტების განვითარებას;
გ) კუჭ- ნაწლავის ტრაქტის ანომალიებს
დ) ფილტვის აპლაზიასა და ჰიპოპლაზიას
ე) თირკმლის განვითარების ანომალიებს
104. ფოლიუმმჟავას გამოყენება ეფექტურია:

ა) ჰემოლიზური ანემიის დროს;
*ბ) მაკროციტული და მეგალობლასტური ანემიის დროს;
გ) ვერლჰოფის დაავადების დროს;
დ) გლანცმანის ტიპის თრომბასთენიის დროს.
105. თვალის მხრივ რომელი ცვლილება არ მიუთითებს A ვიტამინის

ნაკლებობის კლინიკურ გამოვლინებაზე:
ა) ღამის სიბრმავე;
ბ) კონიუნქტივის სიმშრალე;
გ) ბიტოტის ლაქები;
დ) კერატომალაცია;
*ე) ბადურის აშრევება.
106. ხანგრძლივი მიღების შემდეგ D”დ”-ვიტამინის ინაქტივაციასა და

რაქიტული ცვლილებების განვითარებას იწვევს:
*ა) ფენობარბიტალი;
ბ) ბუტადიონი;
გ) პირიდოქსალ-ფოსფატი;
დ) პენიცილინი;
ე) დიგოქსინი.
107. კრანიოტაბესი არ ვლინდება:

ა) “დ” ვიტამინდეფიციტური რაქიტის დროს;
ბ) ”დ” ვიტამინდამოკიდებული რაქიტის დროს;
*გ) ოსტეოპოროზის დროს;
დ) დღენაკლულ და უმწიფარ ბავშვებში.
108. ტონზილექტომიის ჩვენებას წარმოადგენს:

ა) ყლაპვის და სუნთქვის გაძნელება;
*ბ) უკანსკენლი 3 წლის მანძილზე ყოველწლიურად ჩირქოვანი
ტონზილიტის მინუმ 3 ეპიზოდი;
გ) კისრის ჯირკვლების მორეციდივე ლიმფადენიტი;
დ) პერიტონზილური აბსცესი;
ე) უკანსკენლი წლის განმავლობაში ტონზილიტის 3 ეპიზოდი.
109. ბავშვებში უეცარი სიკვდილის სინდრომის დამახასიათებელია:

ა) უმეტესად ვითარდება 3 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში;
ბ) სიკვდილი ვითარდება დღისით ღვიძილის პერიოდში;
გ) ყოველთვის დგინდება სიკვდილის კონკრეტული მიზეზი;
დ) ყოველთვის არსებობს უმწიფრობის კლინიკურ-მორფოლოგიური ნიშნები;
*ე) მთავარი გამომწვევი რისკ-ფაქტორია „ძილი მუცელზე“.
110. კიდურების გამრუდება არ ახასიათებს:

ა) ფოსფატ-დიაბეტს;
ბ) თირკმლის ტუბულურ აციდოზს;
*გ) გლუკოზურიას
დ) ქონდროდისტროფიას.
111. მწვავე მალნუტრიციისთვის დამახასიათებელია:

ა) ბავშვის წონის მრუდი ჩამორჩება ნორმას და განთავსებულია 10
ცენტილის ზონაში;
*ბ) ბავშვის სიმაღლის მრუდი ნორმის ფარგლებშია, წონის მრუდი კი
ჩამორჩება 3 ცენტილის მრუდს;
გ) ბავშვის სიმაღლე და წონა ჩამორჩება ასაკს და ორივე მრუდი
მოთავსებულია 10 ცენტილის ზონაში;
დ) ბავშვის სიმაღლე და წონა ჩამორჩება ასაკს და ორივე მრუდი
მოთავსებულია 3 ცენტილის ქვემოთ;
ე) გამოხატულია მხოლოდ სიმაღლეში ჩამორჩენა და მისი მრუდი
განთავსებულია 3 ცენტილის მრუდის ქვემოთ.
112. ატოპურ დერმატიტს არ ახასიათებს:

*ა) ჭარბი წონა;
ბ) კანის ქავილი;
გ) ლოყების სიწითლე;
დ) კანის სიმშრალე.
113. რაქიტის არ ახასიათებს:

ა) " რაქიტული კრიალოსანი";
ბ) " რაქიტული სამაჯური";
გ) ლულოვანი ძვლების გამრუდება;
*დ) კიდურების დამოკლება;
ე) კუნთთა ჰიპოტონია;
114. რაქიტის დიაგნოზის დაზუსტებისთვის არაა საჭირო:

ა) კალციუმის განსაზღვრა;
ბ) ფოსფორის განსაზღვრა;
*გ) კალიუმის განსაზღვრა;
დ) ტუტე ფოსფატაზას განსაზღვრა;
ე) “25 (0H) D” ვიტამინის განსაზღვრა
115. ჰიპერ D-ვიტამინოზს ახასიათებს:

ა) ანემია;
ბ) ზრდის შეფერხება;
*გ) თირკმლის ფუნქციის დარღვევა
დ) ჰიპოკალცემია.
116. ,,D" ვიტამინი:

ა) ამცირებს კალციუმის და ფოსფორის რეაბსორბციას თირკმლის მილაკებში;
ბ) იწვევს კალციუმის გადმოსვლას ძვლებიდან სისხლში;
*გ) ზრდის კალციუმის აბსორბციას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან;
დ) ასტიმულირებს ოსტეოკლასტების ფუნქციას;
ე) ახდენს სისხლში ტუტე ფოსფატაზის დონის შემცირებას.
117. კარპოპედალური სპაზმი ახასიათებს:

ა) ფებრილურ გულყრას;
ბ) დიდ ეპილეფსიურ გულყრას;
გ) ჰიპერფოსფატემიას;
*დ) ჰიპოკალცემიას;
ე) მცირე ეპილეფსიურ გულყრას.
118. ჰიპოკალცემიისათვის დამახასიათებელია:

ა) კუნთთა ჰიპოტონია;
ბ) დიდი ყიფლიბანდის ნაადრევი გაძვალება;
*გ) ლარინგოსპაზმი;
დ) ბრონქოსპაზმი;
ე) სინკოპეს განვითარება.
119. დეფიციტური მდგომარეობების განვითარებას ხელს უწყობს ძირითადი

საკვები ინგრედიენტების
ა) შემცირებული მიწოდება
ბ) შეწოვისა და უტილიზაციის პროცესების შეფერხება
გ) გაძლიერებული დაკარგვა
*დ) ყველა პასუხი სწორია
120. ნუტრიციულ დარღვევებს მიეკუთვნება

ა) ჰიპო- და ჰიპერვიტამინოზები
ბ) დისტროფიები
გ) დეფიციტური ანემიები
121. ნუტრიციული დაავადებების განვითარებას იწვევს შემდეგი საკვები

ნივთიერებების დეფიციტი
ა) ცილა
ბ) ცხიმი,
გ) ვიტამინები
დ) მინერალური მარილები
ე) ნახშირწყალი
*ვ) ყველა პასუხი სწორია
122. ჩვილ ბავშვთა ასაკში ნუტრიციული დაავადებების სიხშირე

დაკავშირებულია
ა) რესპირაციულ პათოლოგიასთან
ბ) თირკმლის ქრონიკულ დაავადებებთან
*გ) ზრდის სწრაფ ტემპთან და კვების ძირითადი ინგრედიენტების მიმართ
მაქსიმალურ მოთხოვნილებასთან
დ) ყველა პასუხი სწორია
123. ჰიპოტროფია განსაკუთრებით ხშირია

*ა) ადრეული ასაკის ბავშვებში
ბ) სკოლის ასაკის ბავშებში
გ) მოზარდებში
დ) ყველა ასაკის ბავშვებში
124. ჰიპოტროფიის დროს ტროფიკის დარღვევის ნიშანია

ა) ანორექსია, ნაწლავთა არამყარი მოქმედება (ყაბზობა, ფაღარათი),
საკვების მიმართ ტოლერანტობის დარღვევა
*ბ) კანქვეშა ცხიმოვანი ქსოვილის განლევა, ტურგორის დაქვეითება,
სხეულის მასის დეფიციტი, სხეულის პროპორციების დარღვევა,
ჰიპოვიტამინოზის ნიშნები
გ) ანემია, პანციტოპენია
დ) იმონოდეფიციტური მდგომარეობა
125. D-ჰიპოვიტამინოზი ბავშვის ორგანიზმში არ იწვევს
ა) ფოსფორისა და კალციუმის ცვლის მოშლას
ბ) ციტარტების სინთეზის დარღვევას
გ) ოსიფიკაციის პროცესების დარღვევას და ძვლების დემიელინიზაციას
*დ) კალციუმის ჩალაგებას სისხლძარღვებში და ქსოვილებში
126. D-ჰიპოვიტამინოზის განვითარების ძირითადი მიზეზია:

ა) დედის ქრონიკული დაავადებები
ბ) ორსულობის მიმდინარეობა გესტოზით
*გ) ულტრაიისფერი სხივების დეფიციტი და ალიმენტური ფაქტორი
დ) ჰიგიენური რეჟიმის დარღვევა
127. A-ჰიპოვიტამინოზი ჩვილ ბავშვებში არ იწვევს

ა) კერატომალაციას
*ბ) სკორბუტს
გ) ჰიპეროქსალურიას
დ) ფიზიკურ და ფსიქომოტორულ განვითარებაში ჩამორჩენას
128. მარაზმისათვის დამახასიათებელია

ა) უფრო ხშირია მოზრდილ ბავშვებში ვიდრე ჩვილებში
ბ) ვითარდება ცილის დეფიციტის გამო
გ) სხეულის მასის დეფიციტი სტანდარტულ მასასთან შედარებით 60%-ზე
ნაკლებია
*დ) ახასიათებს შეშუპება
ე) ყველა პასუხი სწორია
129. კვაშიორკორისათვის არ არის დამახასიათებელი:

ა) გავრცელებულიაა ტროპიკულ ქვეყნებში, უპირატესად ადრეული ასაკის
ბავშვებში
ბ) სხეულის მასის კლება
*გ) სიმაღლეში ზრდა ნორმალურია
დ) ვითარდება მხოლოდ მცენარეული საკვებით კვებისას
ე) დარღვეულია კანის, ფრჩხილების და თმების ტროფიკა
130. მძიმე ჰიპოტროფიის დროს კანქვეშა ცხიმოვანი ქსოვილი განლეულია

ა) მხოლოდ მუცელზე და კიდურებზე
ბ) მუცელზე, კიდურებზე და მკერდზე
გ) მხოლოდ კიდურებზე
*დ) მუცელზე, კიდურებზე, მკერდზე და სახეზე
131. მსუბუქი ხარისხის ჰიპოტროფიის დროს კანქვეშა ცხიმოვანი ქსოვილი

შენარჩუნებულია:
ა) კიდურებზე
ბ) მუცელზე
*გ) სახეზე
დ) მკერდის არეში
132. ჰიპოტროფიის დროს პოლიჰიპოვიტამინოზის გამოვლინებებია:
ა) მარმარილოსებური მშრალი და აქერცლილი კანი
ბ) ნაოჭიანი ადგილების ჰიპერპიგმენტაცია
გ) თმებისა და ფრჩხილების ტეხვადობა
დ) ნახეთქები ტუჩის კუთხეებში
*ე) ყველა პასუხი სწორია
133. მწვავე A-ჰიპოვიტამინოზისათვის დამახასიათებელია:

ა) დიპლოპია
ბ) მენინგიზმის მოვლენები
გ) მხედველობის დვრილის შეშუპება
დ) ეკზანთემები და პეტექიები კანზე
134. B-12 დეფიციტური მდგომარეობებისათის დამახასიათებელია:

ა) მეგალობლასტური ანემია
ბ) ფუნდალური (ატროფიული) გასტრიტი
გ) გლოსიტი
დ) პერიფერიული ნეიროპათია
*ე) ყველა პასუხი სწორია=+
135. რიბოფლავინის ნაკლებობა არ იწვევს

ა) ანულარულ სტომატიტს
ბ) ხელიოზს
*გ) პიელონეფრიტს
დ) დამახასიათებელია მშრალი და კაშკაშა წითელი ენა
136. E-ჰიპოვიტამინოზის დროს დღენაკლ ახალშობილებში ვლინდება

ტრიადა:
*ა) ჰემოლიზური ანემია, პერიფერიული შეშუპება, თრომბოციტოზი
ბ) სისხლდენები და სისხლჩაქცევები, ანემია, თრომბოციოტოზი
გ) ალოპეცია, პანციტოპენია, ჰეპატომეგალია
დ) სისხლდენები, ინტრავენტრიკულური ჰემორაგია
137. ორგანიზმში კალციუმის და ფოსფორის ცვლაზე მოქმედებს:

ა) მხოლოდ 24,25-დიჰიდროქოლეკალციფეროლი
ბ) 7-დეჰიდროქოლესტეროლი
გ) D3-პრევიტამინი
დ) მხოლოდ 1,25-დიჰიდროქოლეკალციფეროლი [24,25 (OH)2 D3]
*ე) 24,25-დიჰიდროქსიქოლეკალციფეროლი [1,25 (OH)2 D3] და 1,25-
დიჰიდროქოლეკალციფეროლი [1,25 (OH)2 D3]
ვ) D3-პრევიტამინი და 1,25-დიჰიდროქოლეკალციფეროლი [1,25 (OH)2
D3]
138. ღვიძლში სინთეზირდება D-ვიტამინის შუალედური მეტაბოლიტი

ა) 1,25-დიჰიდროქოლეკალციფეროლი
ბ) 24,25-დიჰიდროქოლეკალციფეროლი
*გ) 25-ჰიდროქსიქოლეკალციფეროლი
დ) 7 დეჰიდროქოლესტეროლი
139. მსუბუქი ხარისხის ჰიპოტროფიის დროს კანქვეშა ცხიმოვანი ქსოვილი

შენარჩუნებულია:
ა) კიდურებზე
ბ) მუცელზე
*გ) სახეზე
დ) მკერდის არეში
140. ჰიპოტროფიის დროს პოლიჰიპოვიტამინოზის გამოვლინებებია:

ა) მარმარილოსებური მშრალი და აქერცლილი კანი
ბ) ნაოჭიანი ადგილების ჰიპერპიგმენტაცია
გ) თმებისა და ფრჩხილების ტეხვადობა
დ) ნახეთქები ტუჩის კუთხეებში
141. მწვავე A-ჰიპოვიტამინოზისათვის დამახასიათებელია:

ა) დიპლოპია
ბ) მენინგიზმის მოვლენები
გ) მხედველობის დვრილის შეშუპება
დ) ეკზანთემები და პეტექიები კანზე
142. B-12 დეფიციტური მდგომარეობებისათის დამახასიათებელია:

ა) მეგალობლასტური ანემია
ბ) ფუნდალური (ატროფიული) გასტრიტი
გ) გლოსიტი
დ) პერიფერიული ნეიროპათია
143. რიბოფლავინის ნაკლებობა არ იწვევს

ა) ანულარულ სტომატიტს
ბ) ხელიოზს
*გ) პიელონეფრიტს
დ) დამახასიათებელია მშრალი და კაშკაშა წითელი ენა
144. E-ჰიპოვიტამინოზის დროს დღენაკლ ახალშობილებში ვლინდება

ტრიადა:
*ა) ჰემოლიზური ანემია, პერიფერიული შეშუპება, თრომბოციტოზი
ბ) სისხლდენები და სისხლჩაქცევები, ანემია, თრომბოციოტოზი
გ) ალოპეცია, პანციტოპენია, ჰეპატომეგალია
დ) სისხლდენები, ინტრავენტრიკულური ჰემორაგია
145. ორგანიზმში კალციუმის და ფოსფორის ცვლაზე მოქმედებს:

ა) მხოლოდ 24,25-დიჰიდროქოლეკალციფეროლი
ბ) 7-დეჰიდროქოლესტეროლი
გ) D3-პრევიტამინი
დ) მხოლოდ 1,25-დიჰიდროქოლეკალციფეროლი [24,25 (OH)2 D3]
*ე) 24,25-დიჰიდროქსიქოლეკალციფეროლი [1,25 (OH)2 D3] და 1,25-
დიჰიდროქოლეკალციფეროლი [1,25 (OH)2 D3]
ვ) D3-პრევიტამინი და 1,25-დიჰიდროქოლეკალციფეროლი [1,25 (OH)2
D3]
146. ღვიძლში სინთეზირდება D-ვიტამინის შუალედური მეტაბოლიტი

ა) 1,25-დიჰიდროქოლეკალციფეროლი
ბ) 24,25-დიჰიდროქოლეკალციფეროლი
*გ) 25-ჰიდროქსიქოლეკალციფეროლი
დ) 7 დეჰიდროქოლესტეროლი
147. D-დეფიციტური რაქიტის დამახასიათებელია:

ა) თავის ქალაზე ყიფლიბანდის კიდეების, ნაკერების და ბრტყელი ძვლების
დარბილება
ბ) კეფის და შუბლის ბორცვები გამოკვეთილია და შემსხვილებულია
გ) ოლიმპიური შუბლი
დ) რაქიტული “კრიალოსანი" და “სამაჯურები"
ე) ჰიპოქრომული ანემია
148. D-დეფიციტური რაქიტის დამახასიათებელია:

ა) თავის ქალაზე ყიფლიბანდის კიდეების, ნაკერების და ბრტყელი ძვლების
დარბილება
ბ) კეფის და შუბლის ბორცვები გამოკვეთილია და შემსხვილებულია
გ) ოლიმპიური შუბლი
დ) რაქიტული “კრიალოსანი" და “სამაჯურები"
ე) ჰიპოქრომული ანემია
149. D-ვიტამინის გამოყენება ეფექტურია:

ა) ფოსფატ-დიაბეტის დროს
ბ) დე ტონი-დებრე-ფანკონის სინდრომის დროს
*გ) D-ვიტამინდეფიციტური რაქიტის დროს
დ) თირკმლისმიერი ტუბულარული აციდოზის დროს
150. D-ვიტამინდეფიციტური რაქიტის დასაწყიში არ ვლიდნება :

*ა) კრანიოტაბესი
ბ) ჭირვეულობა
გ) ოფლიანობა
დ) უმადობა
ე) კეფის გამელოტება
151. რაქიტისთვის დამახასიათებელია:

*ა) მეტაბოლური აციდოზი
ბ) რესპირატორული აციდოზი
გ) მეტაბოლური ალკალოზი
დ) რესპირაციული ალკალოზი
152. კალციუმის დაკავშირებასა და უტილიზაციას ხელს უწყობს:

ა) ქარვა-ერბოს მჟავა
ბ) არაქიდონის მჟავა
*გ) ლიმონის მჟავა
დ) ძმრის მჟავა
153. D-დეფიციტური რაქიტის კლინიკური სურათის გაშლისას

ა) ჰიპოკალცემია და ჰიპოფოსფატემია
ბ) ჰიპერფოსფატურია და ჰიპერკალციურია
გ) ტუტე ფოსფატაზას აქტივობის მომატება
154. D-ვიტამინი შედის შემდეგ პროდუქტებში:

ა) ხორცი
ბ) კვერცხის გული
გ) ღვიძლი
*დ) ყველა ჩამოთვლილ პროდუქტში
155. 25-ჰიდროქსიქოლკალციფეროლის [25(OH)D3] და კალციუმის

ნაკლებობა სისხლში იწვევს:
ა) სისხლდენებსა და სისხლჩაქცევებს
ბ) ჰიპერთერმიას
*გ) ბავშვთა ტეტანიას
156. D-ჰიპერვიტამინოზის განვითარება დაკავშირებულია

ა) მკურნალობის კურსზე გამოყენებული D-ვიტამინის ჯამური დოზა
1000000 სე-ს აღემატება
ბ) D-ვიტამინის მიმართ აწეული მგრძნობელობასთან
გ) თირკმლის ქრონიკულ დაავადებასთან
157. D-ჰიპერვიტამინოზი იწვევს:

ა) ციტომემბრანათა დესტაბილიზაციას
ბ) ნივთიერებათა ცვლის მოშლას
გ) ჰიპერკალციემიას და ჰიპერკალციურიას
დ) კალციუმის ჩალაგებას ქსოვილებსა და სისხლძარღვებში
158. მწვავე D-ჰიპერვიტამინოზისათვის არ არის დამახასიათებელი

ა) ანორექსია
ბ) თავის ტკივილი
*გ) ციანოზი
დ) ცხელება
ე) პოლიურია
159. ბავშვთა ტეტანიის განვითარება დაკავშირებულია:

ა) გაზაფხულზე გაძლიერებულ ინსოლაციასთან
ბ) D-ვიტამინის აქტიურ გამოყენებასთან
გ) კალციუმით ღარიბი საკვების გამოყენებასთან
160. D-ჰიპერვიტამინოზისათვის დამახასიათებელია

ა) ჰიპერკალციემია
ბ) ჰიპერ ფოსფატემია
გ) მეტაბოლური აციდოზი
161. პრეპარატი, რომლის ხანგრძლივი გამოყენება ხელს უწყობს რაქიტის

განვითარებას:
*ა) ფენობარბიტალი;
ბ) ჰორმონული პრეპარატი;
გ) ანტიტუბერკულოზური პრეპარატები;
დ) ასთმის პრევენციული პრეპარატები;
ე) შარდმდენები.
162. იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით ტუბერკულოზის საწინააღმდეგო

პირველადი ვაქცინაცია ტარდება:
ა) 1-2 კვირის ასაკში;
ბ) 2 თვის ასაკში;
*გ) 0-5 დღის ასაკში;
დ) 3-4 კვირის ასაკში.
163. იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით დიფტერიის, ყივანახველას,

ტეტანუსის, “B” ჰეპატიტის,“Haemophilus influenza” საწინააღმდეგო
ვაქცინაციის პირველადი სერია ტარდება:
*ა) 2, 3 და 4 თვის ასაკში;
ბ) 1, 2 და 3 თვის ასაკში;
გ) 2, 3,5 და 5 თვის ასაკში;
დ) 3, 4,5 და 6 თვის ასაკში.
164. იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით დიფტერიის, ყივანახველას და

ტეტანუსის საწინააღმდეგო პირველადი რევაქცინაცია ტარდება:
*ა) 18 თვის ასაკში;
165. იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით დიფტერიის და ტეტანუსის
საწინააღმდეგო მეორე რევაქცინაცია ტარდება:
ა) 14 წლის;
*გ) 5 წლის ასაკში;
166. იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით პოლიომიელიტის საწინააღმდეგო

ვაქცინაციის პირველადი სერია ტარდება:
ა) 1, 2 და 3 თვის ასაკში;
*ბ) 2, 3 და 4 თვის ასაკში;
გ) 2, 3, და 5 თვის ასაკში;
დ) 3, 4, 5 და 6 თვის ასაკში.

პირველი რევაქცინაცია ტარდება:
*ა) 18 თვის ასაკში;

მეორე რევაქცინაცია ტარდება:
*გ) 5 წლის ასაკში;
დ) 2 წლის ასაკში;
169. იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით წითელას, წითურასა და ყბაყურას

საწინააღმდეგო პირველადი ვაქცინაცია ტარდება:
*ა) 1 წლის ასაკში;
გ) 6 თვის ასაკში;
დ) 2 თვის ასაკში.
170. იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით წითელას, წითურასა და ყბაყურას

საწინააღმდეგო პირველადი ვაქცინაცია ტარდება:
*ა) ერთ დღეს;
ბ) 1 დღის ინტერვალით;
გ) ერთი კვირის ინტერვალით;
დ) ერთი თვის ინტერვალით.
171. იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით B ჰეპატიტის საწინააღმდეგო

პირველი ვაქცინა კეთდება:
ა) 1 თვის ასაკში;
*ბ) სიცოცხლის პირვლ დღეებში;
გ) 2, თვის ასაკში;
დ) 3 თვის ასაკში.
172. იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით დიფტერიის და ტეტანუსის

საწინააღმდეგო მესამე რევაქცინაცია ტარდება:
*ა) 14 წლის ასაკში;
გ) არ ტარდება;

მესამე რევაქცინაცია ტარდება:
გ) 10 წლის ასაკში.
*დ) არ ტარდება;
174. იმუნიზაციის დარღვეული კალენდრის შემთხვევაში დასაშვებია ბავშვის

აცრა ბცჟ, დტყ, ოპვ, წითელას, ყბაყურის და B ჰეპატიტის ვაქცინებით:
*ა) ერთ დღეს;
ბ) ერთი დღის ინტერვალით;
გ) ერთი კვირის ინტერვალით;
დ) ერთი თვის ინტერვალით
ე) საჭიროებს დაახლოებით იგივე ინტერვალების რაც არის აცრებს შორის
ეროვნულ კალენდარში
175. ვაქცინაციის წინააღმდეგჩვენებებია:

ა) კანის ლოკალური ინფექცია, ეგზემა, დერმატიტი;
ბ) ახალშობილის დღენაკლულობის ხარისხი;
გ) პრენატალური ჰიპოტროფია;
დ) უეცარი სიკვდილის შემთხვევები ოჯახის ანამნეზში;
ე) ანამნეზში პენიცილინისადმი ალერგიული რეაქცია;
ვ) ყველა ჩამოთვლილი;
*ზ) არცერთი ჩამოთვლილი.

ა) სტაბილური ნევროლოგიური დარღვევა (დაუნის დაავადება, ბავშვთა
ცერებრული დამბლა);
ბ) ალერგია, ალერგიული დიათეზი, ბრონქული ასთმა, პოლინოზი;
გ) გულის, ფილტვის, თირკმლის და ღვიძლის ქრონიკული დაავადებები;
დ) ქრონიკული ტონზილიტი, ოტიტი, ანემია;
ე) შემაერთებელი ქსოვილის დიფუზური დაავადებები;
ვ) ყველა ჩამოთვლილი;
*ზ) არცერთი ჩამოთვლილი.

ა) კანის ჰემანგიომები;
*ბ) მძიმე პათოლოგიური რეაქციები ვაქცინის წინა დოზაზე;
გ) ფებრილური გულყრის ერთი ეპიზოდი ანამნეზში;
დ) გულის მანკი;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი:
ვ) არცერთი ჩამოთვლილი.
178. ვაქცინაციის გადავადების ჩვენებაა:

*ა) მწვავე დაავადება მიმდინარე ცხელებით (38. 5 და მეტი) და მძიმე
ფორმით;
ბ) მსუბუქი რინიტი;
გ) დაუნის დაავადება;
დ) უმნიშვნელოდ გამოხატული ატოპია;
ე) არცერთი ჩამოთვლილი.
179. ცოცხალი ვაქცინით ვაქცინაციის გადავადების ჩვენებაა:

ა) მწვავე მსუბუქი დაავადება მიმდინარე სუბფებრილიტეტით;
ბ) დიარეა ინტოქსიკაციის გაერშე;
*გ) კორტიკოსტეროიდებით ხანგრძლივი მკურნალობა;
დ) ინფექციურ დაავადებასთან კონტაქტი ახლო წარსულში;
ე) არცერთი ჩამოთვლილი;
ვ) ყველა ჩამოთვლილი.
180. ბცჟ ვაქცინაციის წინააღმდეგჩვენებაა:

ა) შიდსი - კლინიკურად გამოვლენილი;
ბ) ბცჟ ვაქცინაციაზე კელოიდური რეაქცია;
გ) კანის მძიმე პროგრესირებადი ინფექცია;
დ) არცერთი ჩამოთვლილი;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი.
181. ავადმყოფი შიდს-ის გამოვლენილი სიმპტომებით უნდა აიცრას:

ა) იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით;
*ბ) იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით, გარდა ცოცხალი ვაქცინაციისა;
გ) ვაქცინაცია დაუშვებელია;
დ) მხოლოდ ცოცხალი ვირუსის შემცველი ვაქცინებით;
ე) მხოლოდ დტ ვაქცინით.
182. იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით 2 თვის ბავშვი ერთდროულად

უნდა აიცრას:
*ა) დტყ, B ჰეპ, ჰიბ, იპვ, როტავირუსის ან პნევმოკოკის საწინააღმდეგო
ვაქცინებით;
ბ) პნევმოკოკის, როტავირუსის წითელა წითურა, ყბაყურას საწინააღმდეგო
გ) ბცჟ, დტყ, ოპვ, ჰემოფილუს ინფლუენცას და B ჰეპატიტის ვაქცინებით;
დ) დტყ და ოპვ ვაქცინებით.

*ა) დყატ, B ჰეპ, ჰიb, იპვ, როტავირუსის ან პენვმოკოკის საწინააღმდეგიო
ბ) პნევმოკოკის, როტავირუსის წითელა, წითურა, ყბაყურას საწინააღმდეგო

*ა) დყატ, B ჰეპ, ჰიb, იპვ საწინააღმდეგიო ვაქცინებით;
ბ) პნევმოკოკის, როტავირუსის წითელა წითურა , ყბაყურას საწინააღმდეგო
185. იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით 1 წლის ბავშვი ერთდროულად

*ა) წითელას, წითურას, ყბაყურას და პნევმოკოკის საწინააღმდეგო
ბ) 1 წლის ასაკში საქართველოს კალენდრის მიხედვით არ საჭიროებს
იმუნიზაციას;
გ) დტყ და ოპვ და B ჰეპატიტის ვაქცინებით;
დ) მხოლოდ B ჰეპატიტის ვაქცინით.
186. იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით 1,5 წლის ბავშვი ერთდროულად

ა) დტყ, ოპვ და B ჰეპატიტის ვაქცინებით;
ბ) მოცემულ ასაკში კალენდრის მიხედვით არ ტარდება იმუნიზაცია;
გ) წითელას და ყბაყურას ვაქცინებით;
*დ) დტყ და ოპვ ვაქცინებით.
187. იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით 7 წლის ბავშვი ერთდროულად

ა) დტყ, ოპვ და B ჰეპატიტის ვაქცინებით;
*ბ) მოცემულ ასაკში ბავშვი არ საჭიროებს იმუნიზაციას;
გ) ბცჟ, დტყ, ოპვ და B ჰეპატიტის ვაქცინებით;
დ) ბცჟ, დტყ, ოპვ და ყბაყურას ვაქცინებით;
ე) ბცჟ, დტყ, ოპვ და წითელას ვაქცინებით;
188. კარგად ჩატარებული ბცჟ–ვაქცინაციის მაჩვენებელია:

*ა) კანის პოსტვაქცინური ნიშანი;
ბ) იღლიისქვეშა ლიმფადენიტი;
გ) პაპულა;
დ) პუსტულა;
ე) ჰიპერემია.
189. ვაქცინების შენახვისას დაშვებულია:

ა) დტყ, დტ და ტდ ვაქცინების გაყინვა;
ბ) B ჰეპატიტის ვაქცინის გაყინვა;
გ) ვაქცინების გამხსნელის გაყინვა;
დ) ყველა პასუხი სწორია;
*ე) არცერთი პასუხი არ არის სწორი.
190. ვაქცინების შენახვისას დაშვებულია:

ა) წითელას ვაქცინის გაყინვა;
ბ) ყბაყურას ვაქცინის გაყინვა;
გ) ბცჟ ვაქცინის გაყინვა;
დ) ოპვ ვაქცინის გაყინვა;
*ე) ყველა პასუხი სწორია;
191. ვაქცინების ტრანსპორტირებისას ცივ ყუთში (ჩანთაში) აწყობენ:

*ა) ფსკერზე და გვერდებზე გაყინულ ელემენტებს, ყინულის ელემენტებზე
ოპვ, წითელას და ყბაყურას ვაქცინებს, შუაში ბცჟ ვაქცინასა და გამხსნელებს,
ზემოდან დტყ, დტ, ტდ და B ჰეპატიტის ვაქცინებს;
ბ) ფსკერზე და გვერდებზე გაყინულ ელემენტებს, ყინულის ელემენტებზე
დტყ, დტ, ტდ და B ჰეპატიტის ვაქცინებს, შუაში ბცჟ ვაქცინას და
გამხსნელებს, ზემოდან ოპვ, წითელას და ყბაყურას ვაქცინებს;
გ) ფსკერზე და გვერდებზე გაყინულ ელემენტებს, ყინულის ელემენტებზე
ბცჟ ვაქცინას და გამხსნელებს, შუაში დტყ, დტ, ტდ და B ჰეპატიტის
ვაქცინებს, ზემოდან ოპვ, წითელას და ყბაყურას ვაქცინებს.
დ) ვაქცინების ჩანთაში ჩაწყობის თანამიმდევრობას არა აქვს მნიშვნელობა.
192. დტყ, დტ, ტდ, წითელას, ყბაყურას და B ჰეპატიტის ვაქცინების

ერთჯერადი ასაცრელი დოზაა:
ა) 0. 05 მლ;
ბ) 0. 01 მლ;
*გ) 0. 5 მლ;
დ) 1 მლ.
193. აცრებით მოცვის საერთო დანაკარგის მაქსიმალურად დასაშვები

ზღვარია:
ა) 1%;
ბ) 15%;
გ) 25%;
*დ) 10%.
194. დტყ ვაქცინა შეიცავს:1). ცოცხალ ვირულენტობაშესუსტებულ

(ატენუირებულ) ჩხირებს;2). ანატოქსინებს; 3). ინაქტივირებულ
ჩხირებს;4). ცოცხალ ვირულენტობაშესუსტებულ (ატენუირებულ)
ვირუსებს;5). დახოცილ ბაქტერიებს; 6). ცოცხალ ვირუსს; 7). ცოცხალ
ბაქტერიებს.
ა) სწორია 1, 3, 7;
*ბ) სწორია 2, 3;
გ) სწორია 2, 3, 4;
დ) სწორია 4, 6, 7.
195. ოპვ ვაქცინა შეიცავს:

ა) ცოცხალ ვირულენტობაშესუსტებულ (ატენუირებულ) ჩხირებს;
ბ) ანატოქსინებს;
გ) ინაქტივირებულ ჩხირებს;
*დ) ცოცხალ ვირულენტობაშესუსტებულ (ატენუირებულ) ვირუსებს;
ე) დახოცილ ბაქტერიებს;
ვ) ცოცხალ ვირუსს;
ზ) ცოცხალ ბაქტერიებს.
196. დტ და ტდ ვაქცინები შეიცავს:

ა) ცოცხალ ვირულენტობაშესუსტებულ (ატენუირებულ) ჩხირებს;
*ბ) ანატოქსინებს;
დ) ცოცხალ ვირულენტობაშესუსტებულ (ატენუირებულ) ვირუსებს;
197. ბცჟ ვაქცინა შეიცავს:

*ა) ცოცხალ ვირულენტობაშესუსტებულ (ატენუირებულ) ჩხირებს;
ბ) ანატოქსინს;
დ) ცოცხალ ვირულენტობაშესუსტებულ (ატენუირებულ) ვირუსებს;
198. ვაქცინაციის უკუჩვენებას წარმოადგენს:

ა) ჩვილებში ატოპური დერმატიტი;
*ბ) ვაქცინაციის წინა დოზაზე დადასტურებული მძიმე ზოგადი რეაქცია;
გ) გულის თანდაყოლილი მანკები;
დ) ჰემანგიომა;
ე) ფებრილური გულყრა ანამნეზში.
199. 2 თვის ბავშვის მშობელი ითხოვს მიაწოდოთ ინფორმაცია

,,Haemophilus influenzae"-ს საწინააღმდეგო ვაქცინაციის შესახებ.
რომელი ქვემოთმოყვანილი მოსაზრებაა სწორი?
ა) ვაქცინაცია უტარდებათ მხოლოდ მაღალი რისკის ჩვილებს;
*ბ) ვაქცინაცია უატრდება ყველა ახალშობილს და იწყება 2 თვის ასაკში;
გ) ვაქცინა არ გამოიყენება კვერცხზე ალერგიული რეაქციების არსებობისას;
დ) ვაქცინაცია ერთჯერადია;
ე) ვაქცინაცია უტარდებათ მხოლოდ ახალშობილებს კრუნჩხვების ანამნეზით.
200. წითელას, წითურას და ყბაყურას ვაქცინა შეიცავს:

ა) ცოცხალ ბაქტერიებს;
ბ) ანატოქსინს;
*დ) ცოცხალ ვირულენტობაშესუსტებულ (ატენუირებულ) ვირუსებს;
201. მწვავე დუნე დამბლის ნარჩენი მოვლენების გამოვლენის მიზნით

ავადმყოფზე ზედამხედველობა გრძელდება:
ა) 30 დღე;
ბ) 45 დღე;
*გ) 60 დღე;
დ) 21 დღე.
202. საქართველოს იმუნიზაციის კალენდრის მიხედვით სამშობიარო სახლში

ტარდება: 1) ტუბერკულოზის საწინააღმდეგო ვაქცინაცია; 2) დიფთერია,
ყივანახველა ტეტანუსის საწინააღმდეგო ვაქცინაცია; 3) ,,B" ჰეპატიტის
საწინააღმდეგო ვაქცინაცია; 4) პოლიომიელიტის საწინააღმდეგო ვაქცინაცია;
ა) სწორია 1, 3, 4;
ბ) სწორია 3, 4;
*გ) სწორია 1, 3.
დ) სწორია 1, 4
ე) სწორია 2, 3
203. რა ქმედებას განახორციელებთ ახალშობილთან, რომლის დედაც

დაავადებულია ,,B" ჰეპატიტით?
ა) ძუძუთი კვების შეწყვეტა და ხელოვნურ კვებაზე გადაყვანა;
*ბ) ,,B" ჰეპატიტის საწინააღმდეგო ვაქცინაცია და ჰეპატიტის
საწინააღმდეგო იმუნოგლობულინის შეყვანა;
გ) ,,B" ჰეპატიტის საწინააღმდეგო ვაქცინაციის ჩატარება;
დ) ,,B" ჰეპატიტის საწინააღმდეგო ვაქცინაციის ჩატარება და ახალშობილის
ხელოვნურ კვებაზე გადაყვანა;
ე) ახალშობილთან ,,B" ჰეპატიტის მარკერების განსაზღვრა.
204. რომელი მოსაზრება შეესაბამება ჯანმრთელობის მსოფლიო ორგანიზაციის

რეკომენდაციას ძუძუთი კვების შესახებ?
ა) ძუძუთი კვების დაწყებამდე ახალშობილმა უნდა მიიღოს გლუკოზის
ხსნარის 10მლ;
*ბ) ძუძუთი კვება უნდა გაგრძელდეს 2 წლამდე;
გ) ქალის რძე ახალშობილმა უნდა მიიღოს 3 სთ-ში ერთხელ;
დ) ექსკლუზიური ძუძუთი კვება მიზანშეწონილია გაგრძელდეს 4 თვემდე;
ე) თუ დედას ან ჩვილს აღენიშნება ვირუსული ინფექცია ძუძუთი კვება
უნდა შეწყდეს.
205. რომელი მოსაზრება შეესაბამება ჯანმრთელობის მსოფლიო ორგანიზაციის

რეკომენდაციას?
ა) დამატებითი კვება ინიშნება 3 თვიდან;
ბ) პირველ დამატებით საკვებს წარმოადგენს ხორცის ნახარში;
გ) ახალშობილის კვება უნდა დაიწყოს დაბადებიდან 2 სთ-ის შემდეგ;
დ) ძუძუთი კვება უნდა გაგრძელდეს 1 წლამდე;
*ე) ძუძუთი კვების შემთხვევაში ბავშვი უნდა იკვებებოდეს
მოთხოვნილებითი რეჟიმით.
206. რა წარმოადგენს ძუძუთი კვების უპირატესობას?

ა) ქალის რძე დიდი რაოდენობით შეიცავს ნაჯერ და აქროლად ცხიმოვან
მჟავებს;
ბ) ქალის რძის შაქარი წარმოდგენილია ალფა ლაქტოზის სახით;
გ) ქალის რძე შეიცავს ,,D" ვიტამინის დიდ რაოდენობას და ძუძუთი
კევბისას არ ტარდება რაქიტის პროფილაქტიკა;
*დ) ქალის რძის ცილის 80 % წარმოდგენილია ლაქტალბუმინითა და
ლაქტგლობულინით;
ე) ყველა პასუხი სწორია.

ა) ხსენის მცირე რაოდენობის გამო ახალშობილმა დამატებით უნდა მიიღოს
ხელოვნური ნარევი;
ბ) ქალის რძის შაქარი წარმოდგენილია ალფა ლაქტოზის სახით;
გ) ქალის რძე მდიდარია “დ” ვიტამინით და არ საჭიროებს რაქიტის
პროფილაქტიკას ;
*დ) ქალის რძე შეიცავს არაქიდონის და დოკოზაჰექსაენის მჟავას;
208. რომელი მოსაზრებაა სწორი ხსენის შესახებ?

ა) შეიცავს დიდი რაოდენობით კაზეინს;
*ბ) ხელს უწყობს ნაწლავის მეკონიუმისგან განთავისუფლებას;
გ) შეიცვას დიდი რაოდენობით აქროლად ცხიმოვან მჟავებს;
დ) არ არის მდიდარი ანტისხეულებითა და იმუნოგლობულინებით;
ე) მდიდარია ალფა ლაქტოზით.
209. ძუძუთი კვება:

ა) იცავს ქალს მშობიარობის შემდგომი სისხლდენისაგან;
ბ) ამცირებს ხელახალი დაორსულების რისკს;
გ) ამცირებს სარძევე ჯირკვლის ავთვისებიანი დაავადებების რისკს;
დ) ხელს უწყობს საშვილოსნოს ინვოლუციას
*ე) სწორია ყველა პასუხი.
210. ბავშვის კვების რაციონში კალციუმის ძირითადი წყაროა:

*ა) რძე და რძის პროდუქტები;
ბ) ბურღულეული;
გ) ხორცი;
დ) ხილი;
ე) ბოსტნეული.
211. ჯანმრთელობის მსოფლიო ორგანიზაციის რეკომენდაციებს შეესაბამება

ყველა ქვემოთჩამოთვლილი გარდა:
ა) ექსკლუზიური ძუძუთი კვება უნდა გაგრძელდეს 6 თვემდე;
ბ) ძუძუთი კვება უნდა გაგრძელდეს 2 წლამდე;
*გ) ძუძუთი კვება უნდა დაიწყოს სამშობიარო სახლში მშობიარობიდან 2
საათის შემდეგ;
დ) მნიშვნელოვანი ძუძუთი კვების დროს სწორი პოზიციის დაცვა;
ე) ძუძუთი კვება უნდა განხორციელდეს მოთხოვნილების მიხედვით.
212. როგორია ახალშობილობის პერიოდში ძუძუთი კვების რეჟიმი?

ა) ახალშობილი უნდა იკვებებოდეს 3 საათში ერთხელ, ღამის 5-6 სთ-იანი
ინტერვალით;
ბ) ახალშობილი უნდა იკვებებოდეს 3,5 საათში ერთხელ, ღამის 5-6 სთ-
იანი ინტერვალით;
*გ) ბავშვის მოთხოვნილებით დღე და ღამის განმავლობაში;
დ) ახალშობილი უნდა იკვებებოდეს 3 საათში ერთხელ, ღამის ინტერვალის
გარეშე;
ე) საკვები უნდა მიიღოს 6-ჯერ დღეში.
213. თქვენ სინჯავთ 3 თვის პაციენტს. ბავშვი იმყოფება ძუძუთი კვებაზე.

დედას მიაჩნია რომ ბავშვს არ ჰყოფნის საკვები, რადგან უკანასკნელი
კვირის განმავლობაში არ აქვს კარგი ნამატი წონაში და ხშირად ტირის.
ბავშვი იკვებება დღში 6-ჯერ. როგორი იქნება თქვენი გადაწყვეტილება?
ა) დაუნიშნავთ ბავშვს დამატებით ხელოვნურ საკვებს;
ბ) ჩაატარებთ ერთჯერადად საკონტროლო აწონვას, განსაზღვრავთ თუ რა
რაოდენობის რძე მიიღო ბავშვმა და ამის მიხედვით გადაწყვიტავთ საკვების
დმატებას;
*გ) ურჩევთ დედას გაზარდოს კვების სიხშირე, შეაფასებთ 24 საათში
შარდვის რაოდენობას და გააკონტროლებთ წონის ნამატს;
დ) დედას დაუნიშნავთ რძის მომყვან საშუალებებს;
ე) დაუმატებთ ხელოვნურ საკვებს და დაიბარებთ 1 კვირაში წონის
გასაკონტროლებლად.
214. ხსენის ცილები მწიფე რძის ცილებისაგან განსხვავებით:

ა) მდიდარია კაზეინით;
ბ) არ განსხვავდება შემადგენლობით;
გ) შეიცავს ნაკლები რაოდენობის იმუნოგლობულინებს;
დ) შეიცავს ნაკლები რაოდენობით ანტისხეულებს;
*ე) უფრო მდიდარია ლაქტალბუმინითა და ლაქტგლობულინით.
215. თქვენ სინჯავთ 3 თვის ძუძუთი კვებაზე მყოფ პაციენტს. დედას

აღენიშნება ტემპერატურული რეაქცია. სარძევე ჯირკვალი მტკივნეული და
შეწითლებულია. თქვენ დასვით არაინფიცირებული მასტიტის დიაგნოზი.
როგორი იქნება თქვენი გადაწყვეტილება:
ა) შეწყვიტავთ ძუძუთი კვებას და გადაიყვანთ ბავშვს ხელოვნურ კვებაზე;
*ბ) გააგრძელებთ ძუძუთი კვებას დაზიანებული ჯირკვლიდან, ასწავლით
დედას სწორ პოზიციაში კვებას და დანიშნავთ ანტიპირეტულ საშუალებებს;
გ) შეწყვიტავთ ბავშვის კვებას დაზიანებული ჯირკვლიდან და დანიშნავთ
ანტისეპტიკურ მალამოებს;
დ) დანიშნავთ ანტიპირეტულ საშუალებებს და 2-3 დღე შეაჩერებთ ძუძუთი
კვებას.
ე) გააგრძელებთ ძუძუთი კვებას და დაუმატებთ ხელოვნურ საკვებს.
216. ჰიპოგალაქტიის შეფასებისას საუკეთესო სადიაგნოსტიკო კრიტერიუმად

ითვლება:
ა) მოთხოვნილება ხშირ კვებაზე;
ბ) ძლიერი ჭირვეულობა და აგზნება;
გ) ერთჯერადი საკონტროლო აწონვით მიღებული მონაცემები;
*დ) შარდვის სიხშირის შემცირება (6-ზე ნაკლები 24 სთ-ში);
ე) ყაბზობა.
217. ძუძუთი კვების დროს დვრილის დახეთქვა და დაზიანება შეიძლება

გამოიწვიოს ყველა მიზეზმა გარდა:
ა) არასწორი მოჭიდება;
ბ) ანტისპეტიკური ხსნარების ხშირი გამოყენება;
გ) უხეში თეთრეულის ტარება;
დ) ყოველი კვების წინ სარძევე ჯირკვლის საპნით მობანვა;
*ე) ხშირი ძუძუთი კვება.
218. ძუძუთი კვება უკუნაჩვენებია ყველა შემთხვევაში გარდა:

ა) დედა აივ ინფიცირებულია;
ბ) ბავშვთან დადგენილია ფენილკეტონურიის დიაგნოზი;
გ) ბავშვთან დადგენილია გალაქტოზემიის დიაგნოზი;
*დ) ბავშვთან დადგენილია დაუნის სინდრომი;
ე) ბავშვთან დადგენილია ლეიცინოზი (,,ნეკერჩხლის სიროფის"
დაავადება).
219. თქვენ აფასებთ ბავშვის პოზიციას ძუძუსთან. რომელი

ქვემოთმოყვანილი ნიშანი მიუთითებს სწორ პოზიციაში კვებაზე?
ა) ბავშვი წევს ჰორიზონტალურად და თავი აქვს მიბრუნებული დედისკენ;
ბ) ბავშვი ახორციელებს 6-8 წოვით მოძრაობას, რასაც მოყვება ყლაპვა;
*გ) ნიკაპი მიბჯენილია ძუძუზე და ტუჩები გადაშლილია;
დ) ტუჩები არ არის ფართოდ გადაშლილი და არ ჩანს ტუჩის ლორწოვანი
გარსი;
ე) პირის ღრუში მოთავსებულია დვრილი.
220. ძუძუთი კვების დაბრკოლებას მიეკუთვნება:

ა) ფენილკეტონურია;
ბ) ,,B" ჰეპატიტი;
გ) შიდსი;
*დ) სასისა და ტუჩის ნაპრალი;
ე) გალაქტოზემია.
221. ძუძუთი კვებასთან მიმართებაში სწორია ყველა მოსაზრება გარდა:

ა) ძუძუთი კვება ხელს უწყობს ბავშვის ინტელექტუალურ განვითარებას;
*ბ) ქალის რძეში ფოსფორისა და კალციუმის თანაფარდობა აფერხებს
კალციუმის შეწოვას;
გ) ქალის რძიდან შეიწოვება მასში არსებული რკინის 50 %;
დ) ქალის რძე მდიდარია ზრდის ფაქტორებით;
ე) ძუძუთი კვება ამცირებს დედასთან სარძევე ჯირკვლის ავთვისებიანი
დაავადებების რისკს.
222. თქვენ სინჯავთ 2 თვის ექსკლუზიურ ძუძუთი კვებაზე მყოფ პაციენტს.

დედა აღნიშნავს, რომ ბავშვი უკანასკნელ პერიოდში ხშირად ვერ
კმაყოფილდება კვების მერე და არ იმატებს კარგად. წონის ნამატი 1 თვის
განმავლობაში 800 გრამია. შარდვის სიხშირე 15. როგორ მოიქცევით?
ა) ძუძუთი კვებასთან ერთად დაამატებთ ადაპტირებულ საკვებს ყოველ
კვებაზე;
ბ) შეწყვიტავთ ძუძუთი კვებას და გადაიყვანთ ბავშვს ადაპტირებულ
ხელოვნურ კვებაზე;
*გ) დაარწმუნებთ დედას, როომ ბავშვს ყოფნის რძე და გააგრძელებთ
მხოლოდ ძუძუთი კვებას;
დ) გააგრძელებთ ძუძუთი კვებას და დღის განმავლობაში 2 ჯერ დაამატებთ
ადაპტირებულ საკვებს;
ე) გააგრძელებთ ძუძუთი კვებას და დღის განმავლობაში 2 ჯერ დაამატებთ
არაადაპტირებულ საკვებს.
223. რომელი მოსაზრებაა სწორი ძუძუთი კვებასთან მიმართებაში:

ა) ექსკლუზიურ ძუძუთი კვებაზე მყოფმა ბავშვმა რძესთან ერთად
აუცილებლად უნდა მიიღოს 200 მლ-მდე წყალი ან ჩაი;
ბ) ძუძუთი კვებასთან ერთად წყლის მიცემა ხელს უწყობს კუჭ-ნაწლავის
ტრაქტის ნორმალურ ფუნქციონირებას;
გ) ქალის რძე მინიმალური რაოდენობით 20 % შეიცავს წყალს და ამიტომ
ძუძუთი კვების დროს აუცილებელია წყლის დამატება;
დ) ძუძუთი კვებასთან ერთად წყლის მიცემა იწვევს გაუწყლოების
პროფილაქტიკას;
*ე) ძუძუთი კვებასთან ერთად წყლის მიცემა იწვევს ლაქტაციის შემცირებას;
224. ქალის რძე ძროხის რძისგან განსხვავებით:

ა) შეიცავს მეტი რაოდენობით ცილას;
ბ) შეიცავს მეტი რაოდენობით მყარ, ნაჯერ ცხიმოვან მჟავებს;
გ) შეიცავს მეტი რაოდენობით კაზეინს;
დ) შეიცავს მეტი რაოდენობით ნატრიუმის მარილს;
*ე) შეიცავს მეტი რაოდენობით ბეტა ლაქტოზას.
225. ქალის რძე ძროხის რძისგან განსხვავებით:

ა) შეიცავს ნაკლები რაოდენობით ფერმენტებს;
ბ) შეიცავს ნაკლები რაოდენობით ანტისხეულებს;
*გ) შეიცავს ნაკლები რაოდენობით კაზეინს;
დ) შეიცავს ნაკლები რაოდენობით ზრდის ფაქტორებს;
ე) შეიცავს ნაკლები რაოდენობით უჯერ ცხიმოვან მჟავებს.
226. რომელი მოსაზრებაა სწორი:
ა) დამატებითი კვება ყველა შემთხვევაში უნდა დაიწყოს 4 თვის ასაკიდან;
ბ) ძუძუთი კვების უკუჩვენების შემთხვევაში იწყება ხელოვნური კვება
არაადაპტირებული ნარევებით;
გ) ექსკლუზიური ძუძუთი კვება უნდა გაგრძელდეს 1 წლამდე;
დ) 7 თვის ასაკიდან საჭიროა კვებით რაციონში ძროხის რძის დამატება;
*ე) დამატებითი კვებისას ყოველი საკვები ინიშნება თანდათან მზარდი
დოზებით.
227. რომელი მოსაზრებაა სწორი ძროხის რძესთან მიმართებაში:

ა) ძროხის რძის ცილის ძირითადი ნაწილი წარმოდგენილია
ლაქტალბუმინებით, შედარებით მცირეა კაზეინის წილი;
ბ) ძროხის რძე შეიცავს დიდი რაოდენობით ანტისხეულებს;
*გ) ძროხის რძის შაქარი წარმოდგენილია ალფა ლაქტოზით;
დ) ძროხის რძის ცხიმის ძირითადი ფრაქცია წარმოდგენილია უჯერი
ცხიმოვანი მჟავებით;
ე) ძროხის რძიდან შეიწოვება მასში არსებული რკინის 75 %.
228. რომელი ქვემოთმოყვანილი პათოლოგიის განვითარება უკავშირდება

ბავშვის კვებას მხოლოდ თხის რძით?
*ა) ფოლიუმის მჟავის დეფიციტით განპირობებული ანემია;
ბ) ,,B12" ვიტამინის დეფიციტით განპირობებული ანემია;
გ) ქრონიკული პოსტჰემორაგიული ანემია;
დ) რკინა დეფიციტური ანემია;
ე) ჰემოლიზური ანემია.
229. თქვენთან მოყვანილია 1,5 წლის პაციენტი, დედა აღნიშნავს რომ

ბავშვი ძირითადად იღებს ძროხის რძეს. დღის განმავლობაში დაახლოებით
800-900 მლ-ოდენობით. რომელი პათოლოგიის განვითარების რისკი
იზრდება ასეთ შემთხვევაში?
ა) კალციუმის დეფიციტი;
ბ) ,,B12" ვიტამინის დეფიციტით განპირობებული ანემია;
გ) ჰიპერფოსფატემია;
*დ) რკინა დეფიციტური ანემია;
ე) ფოლიუმის მჟავის დეფიციტით განპირობებული ანემია.
230. ჯანმრთელობის მსოფლიო ორგანიზაციის რეკომენდაციით ძროხის რძის

შეტანა კვებით რაციონში მიზანშეწონილია:
ა) 3 თვიდან;
*ბ) 12 თვიდან;
გ) 6 თვიდან;
დ) 4 თვიდან;
ე) 9 თვიდან.
231. რომელი მოსაზრება შეესაბამება კვების შესახებ რეკომენდაციებს:

ა) დამატებითი კვების დაწყებიდან აუცილებელია საკვებში შაქრის და
მარილის დამატება;
*ბ) ხილფაფის მიწოდება რეკომენდებულია მხოლოდ 6 თვის შემდეგ და
უპირატესობა ენიჭება კოვზით მიწოდებას და არა ბოთლით;
გ) ხილის წვენი წარმოადგენს პირველ დამატებას, რომელიც ბავშვს უნდა
მიეწოდოს 4-6 თვის ასაკში;
დ) თაფლის მიწოდება რეკომენდებულია 6 თვის შემდეგ;
ე) 1 წლამდე ასაკში რეკომენდებულია დღის განმავლობაში 300-მლ წვენის
მიღeბა.
232. თქვენ მოგიყვანეს 3 თვის პატარა, გამონაყარზე ჩივილით, რაც

გამოვლინდა 10 დღეა და თანდათანობით გახდა უფრო მკვეთრი.
ობიექტურად გამოხატულია კანის მკვეთრი სიმშრალე კიდურების და სახის
მიდამოში, მაკულო პაპულური გამონაყარი, ექსკორიაციებით. დედის
გადმოცემით გამონაყარი დაიწყო ხელოვნურ კვებაზე გადაყვანის შემდეგ.
ემოლიანტებსა და ტოპიკურ სტეროიდებთან ერთად რა ტაქტიკას
გამოიყენებთ?:
ა) დატოვებთ იგივე საკვებს;
ბ) დაიწყებთ სოიოს რძეზე დამზადებულ ფორმულას;
გ) გადაიყვანთ ჰიპოალერგიულ ფორმულაზე;
*დ) გადაიყვანთ ჰიდროლიზებული რძის ფორმულაზე;
ე) გადაიყვანთ ულაქტოზო ფორმულაზე.
233. ბავშვი იმყოფება ხელოვნურ კვებაზე. რომელ ნარევს დანიშნავთ თუ

ვლინდება მძიმე ალერგია ძროხის რძის ცილაზე?
ა) ანტირეფლუქს ფორმულა;
ბ) ულაქტოზო ფორმულა;
*გ) ჰიდროლიზებული ცილის ფორმულა;
დ) სოიოს ცილაზე მომზადებული ფორმულა;
ე) რძემჟავა ნარევი.
234. ბავშვი იმყოფება ხელოვნურ კვებაზე. დაისვა გასტროეზოფაგური

რეფლუქსის დიაგნოზი. რომელი ტიპის საკვებს მიანიჭებთ უპირატესობას?
*ა) ანტირეფლუქს ფორმულა;
ბ) ულაქტოზო ფორმულა;
გ) ჰიდროლიზებული ცილის ფორმულა;
დ) სოიოს ცილაზე მომზადებული ფორმულა;
ე) რძემჟავა ნარევი.
235. თქვენ სინჯავთ 1 თვის პაციენტს, რომელიც იმყოფება ხელოვნურ

კვებაზე. დედის გადმოცემით ბავშვს 1 კვირაა დაეწყო შეუპოვარი ღებინება,
ნაღებინები მასა აღემატება 1 ჯერზე მიღებულ საკვების რაოდენობას.
უპირატესად რომელ პრობლემაზე მიუთითებს აღნიშნული სიპმტომატიკა?
ა) მწვავე გაუვალობა;
*ბ) პილოროსტენოზი;
გ) პილოროსპაზმი;
დ) გასტროეზოფაგური რეფლუქსი;
ე) ლაქტოზის აუტანლობა.
236. ძუძუთი კვების უპირატესობა მდგომარეობს შემდეგში:
ა) ბავშვს ოპტიმალური რაოდენობით მიეწოდება მაკრო და
მიკრონუტრიენტები;
ბ) იოლად განსახორციელებელია;
გ) განაპირობებს ბავშვის იმუნურ დაცვას;
დ) ხელს უწყობს ინტელექტუალურ გავითარებას;
237. ძუძუთი კვების საკითხებზე ქვემოჩამოთვლილი მოსაზრებებიდან

სწორია:
ა) ძუძუთი კვება უნდა გაგძლედეს 9 თვემდე;
*ბ) ძუძუთი კვება უნდა დაიწყოს დაბადებიდან 0,5-1 საათის
განმავლობაში;
გ) ბავშვმა არ უნდა მიიღოს ხსენი;
დ) ძუძუსთან ერთად ბავშვს უნდა მიეცეს სითხე დასალევად
ე) ძუძუთი კვება ხორციელდება საათობრივი რეჟიმით
238. როგორ უნდა იკვებებოდეს ახალშობილი ძუძუთი:

ა) საათობრივი რეჟიმით, ღამის ინტერვალით;
ბ) საათობრივი რეჟიმით, ღამის ინტერვალის გარეშე;
*გ) ბავშვის მოთხოვნით დღე-ღამის განმავლობაში; მინიმუმ 8-12 ჯერ
დ) დღეში 6-ჯერ, ღამის 6 სთ-იანი ინტერვალით.
239. ცნება "ექსკლუზიური ძუძუთი კვება" გულისხმობს, რომ ბავშვს უნდა

მიეცეს მარტო დედის რძე:
ა) 3 თვის ასაკამდე;
*ბ) 6 თვის ასაკამდე;
გ) 8 თვის ასაკამდე;
დ) 12 თვის ასაკამდე.
240. 6 თვის ასაკის ჯანმრთელი ბავშვის ძუძუთი კვების ჯერადობა უნდა

იყოს არანაკლებ:
ა) 7-8-ჯერ დღეში;
ბ) 6-7-ჯერ დღეში;
*გ) 4-5-ჯერ დღეში;
დ) 3-ჯერ დღეში.
241. რა უწყობს ხელს დედის რძის საკმარისი რაოდენობით გამომუშავებას:

ა) ძუძუთი კვება მკაცრად დაცული საათობრივი რეჟიმით;
ბ) ძუძუთი კვება საათობრივი რეჟიმით, სარძევე ჯირკვლის გამოწველა
ყველა კვების შემდეგ;
*გ) ძუძუთი კვება ბავშვის მოთხოვნით, ძუძუს ბოლომდე დაცლა;
დ) ძუძუთი კვება 6-ჯერ მაინც დღე-ღამეში.
242. რომელი ფაქტორი არის ყველაზე მნიშვნელოვანი რძის საკმარისი

რაოდენობით გამომუშავებისთვის:
ა) ოქსიტოცინის მაღალი დონე;
ბ) პროლაქტინის მაღალი დონე;
გ) ორივე ჰორმონის მაღალი დონე;
*დ) ძუძუს ხშირი დაცლა (8-12-ჯერ დღე-ღამეში).
243. ძუძუთი კვება ბავშვის მოთხოვნილებით იწვევს:

ა) მასტიტის ჩამოყალიბებას;
*ბ) ლაქტაციის მომატებას;
გ) სარძევე ჯირკვლის გაკირჯვებას;
დ) დვრილების დაზიანებას.
244. რა არის მნიშვნელოვანი ძუძუთი კვების წარმატებით

განხორციელებისათვის:
ა) სარძევე ჯირკვლის ფორმა;
ბ) სარძევე ჯირკვლის ზომა;
*გ) დვრილის წევადობა;
დ) დვრილისა და არეოლის სიდიდე.
245. სრულფასოვანი ძუძუთი კვების განსახორციელებლად ახალშობილს უნდა

ჰქონდეს ყველა ნიშანი, გარდა ერთისა:
*ა) დვრილზე მზერის ფიქსაციის უნარი;
ბ) ძიების რეფლექსი;
გ) წოვის რეფლექსი;
დ) ყლაპვის რეფლექსი
ე) წოვისა და ყლაპვის კოორდინაცია.
246. რომელი ნიშანი უკეთ მიუთითებს ბავშვის მიერ საკმარისი რაოდენობით

რძის მიღებაზე:
ა) ბავშვი არ ითხოვს კვებას ღამის საათებში;
ბ) ბავშვი მშვიდდება და იძინებს ძუძუთი კვების დამთავრების შემდეგ;
გ) ბავშვი აკეთებს 3 საათზე მეტ ინტერვალს კვებათა შორის;
*დ) ბავშვი 24 სთ-ში შარდავს 6-ზე მეტჯერ.
247. 6 თვის ასაკამდე ძუძუთი კვებაზე მყოფი ჯანმრთელი ბავშვისთვის

წყლის მიცემა იწვევს:
*ა) ლაქტაციის შემცირებას;
ბ) ლაქტაციის მომატებას;
გ) გაუწყლოვნების პროფილაქტიკას;
დ) წონაში სწრაფ მატებას.
248. მატყუარასა და საწოვარას გამოყენება იწვევს:

ა) ბავშვის მადის სტიმულაციას;
*ბ) ძუძუზე არასწორ მოჭიდებას;
გ) აუმჯობესებს წოვის რეფლექსს;
დ) ორალურ-კუნთოვანი ქსოვილის სწორ განვითარებას.
249. ძუძუზე ბავშვის მოჭიდების სწორი პოზიციის ნიშანია:

ა) ჩაზნექილი ლოყები;
*ბ) გადაშლილი და გადმობრუნებული ტუჩები;
გ) წოვის დროს წკლაპუნის ხმა;
დ) ნიკაპი არ არის მიბჯენილი ძუძუზე.
250. ძუძუზე ბავშვის მოჭიდების არასწორი პოზიციის ნიშნებია ყველა,

გარდა ერთისა:
ა) ბავშვი არ არის მობრუნებული დედისკენ;
*ბ) დვრილი და არეოლას 2,5 სმ. პირის ღრუშია მოთავსებული;
გ) ბავშვი მოუსვენარია, ჭირვეულობს;
დ) დედა გრძნობს დვრილის ტკივილს.
251. დვრილების დახეთქვის მიზეზია ყველა, გარდა ერთისა:

*ა) ძუძუს ხშირი წოვა;
ბ) სადეზინფექციო საშუალებების ხშირი გამოყენება;
გ) ძუძუს წოვა არასწორ პოზიციაში;
დ) უხეში თეთრეულის გამოყენება
252. დაზიანებული დვრილების სწორი მკურნალობა პირველ რიგში

გულისხმობს:
ა) ძუძუთი კვებას ნაკლები სიხშირით;
*ბ) ძუძუსთან ბავშვის პოზიციის კორექციას;
გ) სადეზინფექციო მალამოების გამოყენება;
დ) ძუძუთი კვებას ნაკლები ხანგრძლივობით.
253. მასტიტის გამომწვევი მიზეზია:

ა) პროლაქტინის მაღალი დონე;
ბ) ხშირი ძუძუთი კვება;
*გ) იშვიათი ძუძუთი კვება ;
დ) ძუძუდან რძის ხშირი გამოწველა.
254. ჰიპოგალაქტიის - რძის ნაკლებობის" სინდრომის მიზეზია:

ა) ქალის ჭარბი წონა;
ბ) მცირე ზომის სარძევე ჯირკვალი;
გ) ძუძუთი ხშირი კვება;
*დ) ძუძუთი იშვიათი კვება.
255. " ჰიპოგალაქტიის - რძის ნაკლებობის" სინდრომის გამოსწორების

მიზნით რეკომენდებულია:
ა) სარძევე ჯირკვლის მასაჟი;
ბ) დიდი რაოდენობით სითხის მიღება;
*გ) ძუძუთი ხშირი კვება;
დ) კვებათა შორის ინტერვალის გაზრდა.
256. დედის რომელი პათოლოგია მიეკუთვნება ძუძუთი კვების დროებით

წინააღმდეგჩვენებას?
ა) შიდ-სი;
*ბ) სარძევე ჯირკვლის აბსცესი;
გ) მასტიტი;
დ) დაზიანებული მტკივნეული დვრილები
ე) სარძევე ჯირკვლის გაჯირჯვება
257. ბავშვის რომელი პათოლოგია მიეკუთვნება ძუძუთი კვების აბსოლუტურ

წინააღმდეგჩვენებას?
ა) სასისა და ზედა ტუჩის შეუხორცებლობა;
ბ) რძიანა;
*გ) ფენილკეტონურია;
დ) დიარეა
ე) ვირუსული ინფექცია.
258. რა ტაქტიკას უნდა მიმართოს ექიმმა, როცა მეძუძურ დედას ენიშნება

ანტიპირეტიული მოქმედების მედიკამენტი?
ა) მიიღოს მედიკამენტი კვებათა შორის ინტერვალში;
ბ) შეწყვიტოს ძუძუთი კვება;
*გ) მიიღოს წამალი ბავშვის კვების დროს, ან უშუალოდ მის შემდეგ;
დ) მიიღოს ეს მედიკამენტი გლუკოკორტიკოიდებთან ერთად.
259. რა ტაქტიკას უნდა მიმართოს ექიმმა, როცა მეძუძურ დედას

დანიშნული აქვს ანტიბიოტიკები კუნთებში?
ა) გაუკეთდეს მედიკამენტი ძუძუთი კვების წინ;
ბ) შეაწყვეტინოს ძუძუთი კვება;
*გ) გაუკეთდეს მედიკამენტი ბავშვის ხანგრძლივი ძილის დროს;
დ) დაუნიშნოს ვიტამინები და გააგრძელოს ძუძუთი კვება.
260. მეძუძურმა დედამ დღის განმავლობაში უნდა მიიღოს:

ა) სითხე შეზღუდული რაოდენობით;
*ბ) საკვები 500 კკალ-ით მეტი, ვიდრე იღებდა ორსულობამდე;
გ) არ მიიღოს ნიგვზიანი საკვები;
დ) შეზღუდოს ხორცის ნახარშის მიღება.
261. ძირითად კრიტერიუმად, რომლითაც შეიძლება შეფასდეს ქალის რძის

ხარისხიანობა, ითვლება:
ა) რძის ფერი;
ბ) რძის სიბლანტე;
გ) რძის სუნი;
*დ) არცერთი ჩამოთვლილი.
262. რამდენ ხანს ინახება გამოწველილი ქალის რძე ოთახის ტემპერატურის

(15-20 გრადუსი) პირობებში:
ა) 1 საათი;
*ბ) 3 -4 საათი;
გ) 6-8 საათი;
დ) 12 საათი.
263. რომელი მოსაზრებაა სწორი დედის რძის სარგებლიანობის შესახებ?

ა) იწვევს ალერგიას;
*ბ) იცავს ბავშვს დიარეის განვითარებისგან;
გ) განაპირობებს ჭარბ წონას;
დ) არ იცავს ბავშვს დაავადებებისგან
264. რომელი ცხიმოვანი მჟავები შედის დიდი რაოდენობით ქალის რძის

შემადგენლობაში?
ა) ნაჯერი ცხიმოვანი მჟავები;
*ბ) უჯერი ცხიმოვანი მჟავები;
გ) ორივე;
დ) არცერთი.
265. ქალის რძე შეიცავს:

ა) კაზეინს 80%-ს;
ბ) კაზეინს 60%-ს;
*გ) წყალს 87%-ს;
დ) წყალს 55%-ს.
266. ქალის მწიფე რძესთან შედარებით ხსენი:

*ა) ცილები უპირატესად წარმოდეგნეილია შრატის ცილებით და მდიდარია
იმუნოგლობულინებით ;
ბ) ნახშირწყლები წარმოდგენილია გალაქტოზით;
გ) გამომუშავება ხდება დიდი რაოდენობით;
დ) არ განსხვავდება ქალის მწიფე რძისგან შემადგენლობით.
267. ქალის რძეს ძროხის რძისგან განსხვავებით არ ახასიათებს:

ა) შეუცველი ამინომჟავების მაღალი შემადგენლობა;
*ბ) კაზეინის სიჭარბე;
გ) შეხაჭოების შედეგად წარმოქმნილი მცირე ფიფქები;
დ) იმუნოგლობულინების მაღალი დონე.
268. ქალის რძე ხელს უწყობს ბავშის კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში

ა) ნაწლავის ჩხირის განვითარებას;
*ბ) ბიფიდუმ და ლაქტობაქტერიების განვითარებას;
გ) სტაფილოკოკების პროდუქციას;
დ) არ მოქმედებს ნაწლავური მიკროფლორაზე.
269. რომელი მოსაზრება ასახავს ექსკლუზიური ძუძუთი კვების პრინციპს?

*ა) ბავშვი იღებს მხოლოდ ძუძუს;
ბ) ბავშვი იღებს ძუძუს და წყალს;
გ) ბავშვი იღებს ძუძუს და ჩაის;
დ) ბავშვი იღებს ძუძუს და დამატებით საკვებს.
270. ქალის რძის შემცვლელ საკვებთა საერთაშორისო კოდექსის მიღება

საქართველოში ხელს შეუწყობს:
ა) ხელოვნური საკვების რეკლამირებას;
*ბ) ძუძუთი კვების გავრცელებას;
გ) სამშობიარო სახლების ხელოვნური საკვებით მომარაგების გაუმჯობესებას;
დ) ძუძუთი კვებაზე მყოფი ბავშვების რიცხვის შემცირებას
271. ქალის რძის შემცვლელ საკვებთა მარკეტინგის საერთაშორისო კოდექსის

დებულებებს შეესაბამება:
*ა) ქალის რძის შემცვლელთა რეკლამირების აკრძალვა;
ბ) ქალის რძის შემცვლელების ფასდაკლებული პარტიებით საავადმყოფოების
მომარაგების ხელშეწყობა;
გ) ქალის რძის შემცვლელების პარტიებით უფასო სამშობიარო სახლების
მომარაგება;
დ) პროდუქციის ექსპორტის შეზღუდვა.
272. ჩვილი ბავშვის საკვები ითვლება ადაპტირებულად, თუ იგი:

*ა) შედგენილობით უახლოვდება ქალის რძეს;
ბ) შედგენილობით უახლოვდება თხის რძეს;
გ) შედგენილობით უახლოვდება ძროხის რძეს;
დ) დიდი რაოდენობით შეიცავს მინერალებს
273. ძუძუთი კევბაზე მყოფი ბავშვის წონის ნამატი თვის განმავლობაში არ

უნდა იყოს ნაკლები:
ა) 300 გრ;
*ბ) 500 გრ;
გ) 800 გრ;
დ) 1 კგ-ზე.
274. ყველაზე კარგად რკინის ათვისება ხდება:

ა) ადაპტირებული ნარევიდან;
ბ) რკინით გამდიდრებული ადაპტირებული ნარევიდან;
*გ) დედის რძიდან;
დ) ვაშლის წვენიდან.
275. რკინის ძირითადი წყაროა:

*ა) ხორცი;
ბ) წიწიბურა;
გ) ბროწეული;
დ) თევზი;
ე) ვაშლი.
276. ბავშვები, რომლებიც იმყოფებიან ძუძუთი კვებაზე მაწონი შეიძლება

მიიღონ:
ა) 4,5 თვის ასაკში;
*გ) 6-7 თვის ასაკში;
დ) 8-9 თვის ასაკში.
277. რა ასაკიდან შეიძლება მიეცეს ბავშვს საკვები საერთო საოჯახო

სუფრიდან:
ბ) 6 თვის ასაკიდან;
გ) 8 თვის ასაკიდან;
*დ) 12 თვის ასაკის შემდეგ.
278. ძუძუთი კვებაზე მყოფ ბავშვს დამატებით ბოსტნეულის პიურეს

აძლევენ:
ა) 4-5 თვის ასაკიდან;
*გ) 6 თვის ასაკიდან;
დ) 7 თვის ასაკიდან.
279. რომელია ის მინიმალური ასაკის როდესაც ჩვენების არსებობის

შემთხვევაში შესაძლებელია დაიწყოს დამატებითი კვება?
*ა) 4თვის ასაკი;
ბ) 3თვის ასაკი;
გ) 6 თვის ასაკი;
დ) 8 თვის ასაკი.
280. ძუძუთი კვებაზე მყოფი ბავშვს ფაფებს უნიშნავენ:

*გ) 6 თვის ასაკიდან;
281. რა პრინციპით ხდება დამატებითი საკვების დანიშვნა 9 თემდე ასაკში?

ა) ჯერ ეძლევა დამატებითი საკვები, შემდეგ ძუძუ;
*ბ) ჯერ ეძლევა ძუძუ, შემდეგ დამატებითი საკვები;
გ) ძუძუთი კვება იცვლება დამატებითი საკვებით;
დ) ჯერ ეძლევა წყალი, შემდეგ დამატებითი საკვები
282. ძუძუთი კვებაზე მყოფ ბავშვს დამატებითი კვებას უნიშნავენ:

ა) 4-5 თვის ასაკიდან;
*ბ) 6 თვის ასაკიდან;
283. ძუძუთი კვებაზე მყოფ ბავშვს ხილის წვენებს უნიშნავენ:

*დ) 6 თვის ასაკიდან.
284. დამატებითი კვების მიღების წესებია:

*ა) დამატებითი საკვების თითოეული სახე ინიშნება თანდათან, დაწყებული
5-10 გ-დან;
ბ) ინიშნება ერთდროულად 2 სახის დამატებითი საკვები;
გ) ახალი დამატებითი საკვები ინიშნება წინა დამატების მიცემის მე-2
დღეს;
დ) დამატებითი საკვები ინიშნება ძუძუთი კვების წინ.
285. რა უნდა იქნეს გათვალისწინებული დამატებითი კვების დანიშვნის

დროს?
ა) პირველი დამატებითი კვებისთვის უმჯობესია უხეში საკვების გამოყენება;
*ბ) პირველი დამატებითი კვებისთვის უმჯობესია ნახევრად მყარი
(ფაფების) საკვების გამოყენება;
გ) ვიტამინების შემცველი პროდუქტი უნდა მიეცეს მხოლოდ დილით;
დ) ხორცი უნდა მიეცეს მხოლოდ ერთი წლის ასაკში.
286. როგორ ეძლევა ბავშვს საკვები ხელოვნური კვების დროს:

ა) ბავშვის მოთხოვნის მიხედვით;
*ბ) საათობრივი რეჟიმით ღამის ინტერვალით;
გ) საათობრივი რეჟიმით ღამის ინტერვალის გარეშე;
დ) დღე-ღამეში 8-10-ჯერ.
287. ცილების დეფიციტის შესავსებად ბავშვის საკვებ რაციონში არ უნდა

იქნას შეტანილი:
ა) ქათმის ხორცი;
ბ) თევზი;
გ) მუხუდო;
*დ) კარტოფილი.
288. ბავშვთა საკვები ფორმულა1-ის ნიშანდებაზე (ეტიკეტზე) უნდა იყოს

აღნიშნული:
*ა) დედის რძის უპირატესობა;
ბ) ჩვილი ბავშვის გამოსახულება;
გ) ბავშვის სათამაშო;
დ) აღნიშნული პროდუქტის იდენტურობა ქალის რძესთან.
289. ცხოვრების 10-დან 6 კვირამდე ბავშვთა დღიური საკვების მოცულობა

შეადგენს:
ა) სხეულის მასის 1/4 ნაწილს;
*ბ) სხეულის მასის 1/5 ნაწილს;
გ) სხეულის მასის 1/6 ნაწილს;
დ) სხეულის მასის 1/7 ნაწილს.
290. 2-დან 4 თვემდე ასაკის ბავშვის დღიური საკვების მოცულობა შეადგენს

სხეულის მასის:
ა) 1/5 ნაწილს;
*ბ) 1/6 ნაწილს;
გ) 1/7 ნაწილს;
დ) 1/8 ნაწილს. meordeba
291. 4-დან 6 თვემდე ასაკის ბავშვის დღიური საკვების მოცულობაა:

ა) სხეულის მასის 1/5 ნაწილი;
ბ) სხეულის მასის 1/6 ნაწილი;
*გ) სხეულის მასის 1/7 ნაწილი;
დ) სხეულის მასის 1/8 ნაწილი.
292. დამატებითი კვების დაწყებისასა არაა რეკომენდებული:

*ა) ხორბლის ფაფა;
ბ) ქერის ფაფა;
გ) წიწიბურის ფაფა;
დ) ბრინჯის ფაფა.
293. ერთი წლის ბავშვის კვების ეფექტურობის შეფასების კრიტერიუმად არ

გამოიყენება:
ა) ბავშვის წონის ინდექსი;
ბ) წონა-სიმაღლის ინდექსი;
გ) მხრის გარშემოწერილობის განსაზღვრა;
*დ) გენეტიკური ანამნეზი.
294. ერთიდან 14 წლამდე ბავშვის კვების ეფექტურობის შეფასების

კრიტერიუმად გამოიყენება:
ა) სხეულის მასისა და სიმაღლის ინდექსი;
ბ) წონის მატების ინტენსივობა;
გ) კანქვეშა ცხიმოვანი ქსოვილის განვითარება;
295. ერთი წლამდე ასაკის ბავშვის კვების დანიშვნისას

გასათვალისწინებელია:
ა) სხეულის მასა;
ბ) ბავშვის ჯანმრთელობის მდგომარეობა;
გ) გესტაციური ასაკი;
296. 6-დან 12 თვემდე ასაკის ბავშვის სითხის დღიური მოთხოვნილება

შეადგენს:
ა) 200-250 მლ/კგ;
ბ) 150-200 მლ/კგ;
*გ) 100-150 მლ/კგ;
დ) 50 მლ/კგ.
297. ცილების დეფიციტის კორექცია ხორციელდება:

*ა) ხაჭოთი, კვერცხის გულით;
ბ) 10%-იანი ან 20%-იანი ნაღებით;
გ) მზესუმზირის ზეთით;
დ) სიროფით ანუ ვაჟინით.
298. ცხიმის დეფიციტის კორექციისთვის არ იყენებენ:

ა) 10%-იან ან 20%-იან ნაღებს;
ბ) მზესუმზირის ზეთს;
გ) კვერცხის გულს;
*დ) კვერცხის ცილას.
299. ნახშირწყლების დეფიციტის კორექციისთვის იყენებენ:

ა) ხაჭოს;
ბ) 10%-იან ან 20%-იან ნაღებს;
გ) კვერცხის გულს;
*დ) სიროფს ანუ ვაჟინს.
300. ბავშვთა იმუნორეაქტიულობას ძალიან ცვლის:

ა) ქოლესტერინის დეფიციტი;
ბ) ტრიგლიცერიდების დეფიციტი;
*გ) პოლიუჯერი ცხიმოვანი მჟავების დეფიციტი;
დ) უჯერი ცხიმოვანი მჟავების დეფიციტი.
301. სალმონელოზის ყველაზე ხშირი მიზეზია:

ა) მაწვნის სუპი;
*ბ) კვერცხი;
გ) ბოსტნეულის პიურე;
დ) ატმის წვენი.
302. სალმონელოზური ინფექცია იშვიათადაა დაკავშირებული:

ა) რძესთან;
*ბ) კონსერვთან;
გ) კრემიან ტორტთან;
დ) ხორცთან.
303. სტაფილოკოკური ტოქსიკოინფექციის ყველაზე ხშირი მიზეზია:

ა) ხორცის პროდუქტები;
ბ) თევზის ნაწარმი;
გ) ბურღულეული;
*დ) რძიანი ნარევები.
304. ბავშვთა კოლექტივებში საკვებად შეიძლება გამოყენებულ იქნას:

ა) რძე;
ბ) ბოსტნეული;
გ) ხილი;
*დ) ყველა ზემოჩამოთვლილი.
305. საბავშვო დაწესებულებაში საკვებად არ იყენებენ:

ა) რძეს;
*ბ) თევზის, ხორცის კონსერვებს;
გ) ბოსტნეულს;
დ) ხილს.
306. სწრაფად ყველაზე ფუჭებადი პროდუქტია:

ა) ყველი;
*ბ) ღვიძლი;
გ) კვერცხი;
დ) კარაქი.
307. ჰიგიენური პოზიციებიდან გაყინული ხორცის გამოდნობის საუკეთესო

საშუალებაა:
ა) გამაცხელებელ ხელსაწყობთან სიახლოვე;
ბ) თბილი წყალი;
გ) ცივი წყალი;
*დ) ოთახის ტემპერატურაზე გამოდნობა
308. ფენილკეტონურიის შემთხვევაში 1 წლამდე ასაკის ბავშისთვის არ არის

რეკომენდებული:
*ა) რძის ნარევები;
ბ) ხილის წვენები;
გ) ხილის პიურე
დ) ბოსტნეულის პიურე.
309. შაქრიანი დიაბეტის დიეტთერაპიის ძირითად პრინციპებს მიეკუთვნება:

ა) ადვილად ათვისებადი ნახშირწყლების შეზღუდვა;
ბ) ნახშირწყლებისა და ცხიმების მოხმარების შეზღუდვა;
*გ) შაქრის მოხმარების უზრუნველყოფა სისხლში შაქრის დონის
კონტროლით;
დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი.
310. ქალის რძის კალორიულობაა:

ა) 50 კკალ/ 100 მლ;
ბ) 100 კკალ/ 100 მლ;
*გ) 69 კკალ/ 100 მლ;
დ) 120 კკალ/ 100 მლ;
ე) 150 კკალ/ 100 მლ.
311. 6 კვირიდან 4 თვემდე ასაკის ბავშვმა კვების მოცულობითი მეთოდით

გაანგარიშებისას დღე - ღამეში უნდა მიიღოს:
ა) სხულის მასის 1/8 მოცულობის;
ბ) სხულის მასის 1/7 მოცულობის;
*გ) სხულის მასის 1/6 მოცულობის;
დ) სხულის მასის 1/5 მოცულობის.
312. რამდენი კალორია უნდა მიიღოს ბავშვმა კილოგრამ წონაზე პირველი

სამი თვის განმავლობაში კვების კალორიული მეთოდით გაანგარიშებისას?
ა) 100 კკალ;
ბ) 110 კკალ;
გ) 115 კკალ;
*დ) 120 კკალ.
313. ხელოვნური კვების წესებთან დაკავშირებით არასწორია:
ა) საკვები ნარევი უნდა იყოს 35 - 40 გრადუსამდე შემთბარი;
*ბ) საწოვარას ხვრელი უნდა იყოს ისე ფართო, რომ დაყირავებული
ბოთლიდნ რძე გადმოდიოდეს ნაკადის სახით;
გ) კვების დროს ბოთლი უნდა იყოს ისეთ მდგომარეობაში, რომ მისი ყელი
მუდამ იყოს სავსე საკვებით, რათა ბავშვმა არ ჩაყლაპოს ჰაერი;
დ) დაუშვებელია საკვების ხშირი ცვლა, განსაკუთრებით 3 თვემდე ასაკის
ბავშვებისათვის.
314. ერთ წლამდე ასაკის ბავშვთა მსუბუქი ხარისხის მალნუტრიციის

შემთხვევაში მისაღები ცილისა და ნახშირწყლების რაოდენობა გაიანგარიშება:
ა) ბავშვის ფაქტიურ მასაზე;
ბ) ბავშვის კუთვნილ მასაზე;
გ) კუთვნილ და ფაქტიურ მასათა შორის სხვაობის საშუალო მაჩვენებელზე;
*დ) მიახლოებით კუთვნილ მასაზე.
315. გენის მუტაციის ყველაზე ხშირი მიზეზია:

ა) ინფექციური ფაქტორი;
*ბ) რადიაცია;
გ) ნერვულ-ფსიქიკური ფაქტორი;
დ) ალკოჰოლიზმი;
ე) თამბაქოს მოწევა.
316. რა არის დელეცია?

ა) ქრომოსომის არარსებობა;
ბ) ერთი ქრომოსომის ქრომოსომთა სხვა წყვილში გადაადგილება;
*გ) ქრომოსომის ნაწილის არარსებობა;
დ) ქრომოსომის ორი მხრის შეერთება.
317. დაავადების გადაცემის რომელი ტიპის შემთხვევაშია ყველაზე მეტად

შესაძლებელი ოჯახში მემკვიდრეობითი დაავადებების ზუსტი პროგნოზირება:
ა) პოლიგენური;
ბ) რეცესიული;
გ) სქესთან შეჭიდული;
*დ) მონოგენური.
318. რომელი დაავადებება არ მიეკუთვნება დაავადებათა ქრომოსომულ

ჯგუფს?
ა) დაუნის დაავადება;
*ბ) ალპორტის სინდრომი;
გ) შერეშევსკი-ტერნერის სინდრომი;
დ) პატაუს სინდრომი.
319. "კატის კნავილის" სინდრომის დამახასიათებელია:

*ა) მე-5 წყვილი ქრომოსომის მოკლე მხრის დელეცია;
ბ) 21-ე წყვილი ქრომოსომის ტრანსლოკაცია;
გ) ბეჭდისებრი მე-18 წყვილი ქრომოსომა;
დ) X-ქრომოსომის არარსებობა.
320. რომელი ნივთიერების მეტაბოლიზმის დარღვევა განაპირობებს B6-

ვიტამინზე დამოკიდებულ ბრონქულ ასთმას:
ა) თიროზინის;
ბ) ფენილალანინის;
*გ) ტრიპტოფანის;
დ) მეთიონინის.
321. რომელი დაავადების დროს გამოიყენება ფელინგის სინჯი:

*ა) ფენილკეტონურია;
ბ) ჰისტიდინემია;
გ) ჰომოცისტინურია;
დ) გლიკოგენოზი.
322. ბილირუბინული ცვლის მემკვიდრეობით დარღვევებს არ მიეკუთვნება:

ა) კრიგლერ-ნაიარის დაავადება;
ბ) ჟილბერის დაავადება;
გ) როტორის დაავადება;
*დ) პრეგნანდიოლური სიყვითლე.
323. რა საშიშროება ახასიათებს ნათესაურ ქორწინებას?

ა) უშვილობა;
ბ) მუტაციის წარმოქმნა;
*გ) ორი რეცესიული გენის თანხვედრის მაღალი ალბათობა
დ) დომინანტურად დამემკვიდრებული დაავადების სიხშირე
324. სქესის ზუსტი დადგენა ადრენოგენიტალური სინდრომის ვირილური

ფორმის შემთხვევაში შესაძლებელია:
ა) საკვერცხეების პალპაციით;
ბ) 11-ოქსიკორტიკოსტეროიდების განსაზღვრით;
გ) შარდში 17-კეტოსტეროიდების ექსკრეციის შემცირებით;
*დ) კარიოტიპის დადგენით.
325. რომელი ნიშანის არ არის დაახასიათებელი ჰიპოთირეოზისთვის:

ა) მაკროგლოსია;
ბ) გახანგრძლივებული სიყვითლე;
გ) მიდრეკილება ჰიპოთერმიისკენ;
*დ) ყიფლიბანდის ნაადრევი დახურვა;
326. ფენილკეტონურიისას დომინირებს:

ა) ნაწლავთა დაზიანება და მზარდი ჰიპოტროფია;
ბ) ჰემოპოეზის დეპრესია;
*გ) ნევროლოგიური სიმპტომატიკა;
დ) ეგზემა და ალბინიზმი.
327. ადრენოგენიტალურ სინდრომს 1 წლამდე ასაკის ვაჟებში ახასიათებს:
ა) ზრდის შენელება;
ბ) გაძვალების პროცესის შეფერხება (გაძვალების ასაკი ჩამორჩება
საპასპორტო ასაკს);
*გ) სასქესო ასოს ჰიპერტროფია;
დ) ფსიქიკური განვითარების დეფექტები;
ე) ქორიორეტინიტი.
328. გოგონებში ადრენოგენიტალური სინდრომის ვირილური ფორმისთვის არ

არის დამახასიათებელი:
ა) კლიტორისა და სასირცხო ბაგეების ჰიპერტროფია;
ბ) გაძვალების ასაკი წინ უსწრებს საპასპორტო ასაკს;
გ) შარდში 17-კეტოსტეროიდების შემცველობის მომატება;
*დ) ჰეპატოსპლენომეგალია.
329. ფაკომატოზებს არ ახასიათებს:

ა) ნერვული სისტემის დაზიანება;
ბ) ნეიროფიბრომატოზი;
გ) ძვლოვანი სისტემის განვითარების მანკები;
დ) პიგმენტური ლაქები კანზე;
*ე) იმუნოდეფიციტური მდგომარეობა.
330. ადამიანის ნორმალური ქრომოსომული ნაკრები (კარიოტიპი) შეიცავს:

*ა) 44 სომატურ და 2 სასქესო ქრომოსომას;
ბ) 46 სომატურ და 2 სასქესო ქრომოსომას;
გ) 46 სომატურ და 1 სასქესო ქრომოსომას;
დ) 42 სომატურ და 2 სასქესო ქრომოსომას.
331. ქრომოსომული დაავადების ქვემოაღნიშნული მახასიათებლებიდან

რომელია არასწორი:
ა) ქრომოსომების რიცხობრივი ცვლილებები (ქრომოსომული აბერაცია)
გვხვდება როგორც სომატურ, ისე სასქესო ქრომოსომებში;
ბ) ქრომოსომული დაავადების საფუძველი შეიძლება იყოს მათი
სტრუქტურული ცვლილებები;
გ) ქრომოსომულ დაავადებებს ახასიათებს სომატური განვითარების
დეფექტების შერწყმა ფსიქიკის ღრმა დარღვევასთან;
*დ) ქრომოსომული დაავადებების დროს კარიოტიპი უცვლელია.
332. გენური დაავადებების ქვემოაღნიშნული მახასიათებლებიდან რომელია

არასწორი:
ა) გენური დაავადებების დროს ციტოლოგიური სურათი (კარიოტიპი)
უცვლელია;
ბ) დაავადების ეტიოლოგიური ფაქტორია პათოლოგიური მუტანტური
გენები;
*გ) მუტანტური გენი არასტაბილურია და მემკვიდრეობით არ გადაეცემა;
დ) გენურ დაავადებებს ახასიათებს კლინიკური ნიშნების გამომჟღავნება და
დამძიმება ასაკის მატებასთან ერთად.
333. რა არ ახასიათებს დაავადების დამემკვიდრების აუტოსომურ -
დომინანტურ ტიპს?
ა) ოჯახის ყოველ დაავადებულ წევრს ავადმყოფი მშობელი ჰყავს;
ბ) დაავადება გადაეცემა თაობიდან თაობაზე; დაავადებულნი ვლინდებიან
ყველა თაობაში;
გ) დაავადება თანაბრად უვლინდებათ ბიჭებსა და გოგონებს;
*დ) ჯანმრთელ მშობლებს შეიძლება ჰყავდეთ ავადმყოფი შვილები.
334. რა არ ახასიათებს დაავადების დამემკვიდრების აუტოსომურ -

რეცესიულ ტიპს?
ა) დაავადება ვლინდება მხოლოდ ჰომოზიგოტურ მდგომარეობაში;
ბ) ჯანმრთელ მშობლებს შეიძლება გაუჩნდეთ ავადმყოფი შვილები;
გ) დაავადებულ მშობელს შეიძლება გაუჩნდეს ჯანმრთელი ბავშვი;
დ) დაავადება თანაბრად უვლინდებათ ბიჭებსა და გოგონებს;
*ე) ნათესაური ქორწინება დაავადების გამოვლენის რისკს არ ზრდის.
335. რა არ ახასიათებს დაავადების დამემკვიდრების სქესთან შეჭიდულ (X -

შეჭიდულ) დომონანტურ ტიპს?
ა) თუ დაავადებულია მამა, შთამომავლობაში ყველა გოგონა დაავადებული
იქნება, ხოლო ყველა ვაჟი - ჯანმრთელი;
ბ) თუ დაავადებულია დედა, ვაჟებსა და გოგნებში დაავადების
გამოვლინების შანსი თანაბარია;
გ) ჯანმრთელი მშობლების შთამომავლობაში დაავადება არ შეიძლება
გამოვლინდეს;
*დ) ავადდებიან როგორც ვაჟები, ასევე გოგონები, მაგრამ ოჯახში
დაავადების სიხშირე ჩვეულებრივ, სჭარბობს ბიჭებში.
336. რა არ ახასიათებს დაავადების დამემკვიდრების სქესთან შეჭიდულ (X -

შეჭიდულ) რეცესიულ ტიპს?
ა) ძირითადად ვაჟები ავადდებიან;
*ბ) დაავადებულ მამას შეიძლება ჰყავდეს დაავადებული ვაჟი;
გ) თუ გოგონაა დაავადებული, ეს ნიშნავს, რომ მისი მამაც აუცილებლად
დაავადებულია;
დ) დაავადებული მამისა და ჯანმრთელი დედის ყველა შვილი ჯანმრთელი
იქნება, მაგრამ გოგონებს შემდგომში შეიძლება დაავადებული ვაჟები
გაუჩნდეთ.
337. პოლიგენური დამემკვიდრება ახასიათებს:

*ა) შაქრიან დიაბეტს;
ბ) დაუნის დაავადებას;
გ) ფენილკეტონურიას;
დ) შერეშევსკი - ტერნერის დაავადებას;
ე) გალაქტოზემიას.
338. დისემბრიოგენეზულ სტიგმას არ განეკუთვნება:

ა) კისრის ფრთისებრი ნაოჭი;
ბ) პროგენია ;
გ) თვალების მონგოლოიდური ჭრილი;
დ) კურდღლის ტუჩი;
ე) პოლიდაქტილია;
*ვ) ჰიალინური მემბანა
339. დაუნის დაავადების დროს კარიოტიპის შესწავლით ვლინდება:

ა) მონოსომია 16 (45, 16- ) ;
*ბ) ტრისომია 21 (47, 21+ ) ;
გ) მონოსომია X0 (45 X0) ;
დ) ტრისომია 13 (47, 13+ ) .
340. დაუნის დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) გონებრივი ჩამორჩენა;
ბ) თვალების მონგოლოიდური ჭრილი;
გ) ნახევრად ღია პირი, ენის ექსპოზიცია და წინ წამოწეული ქვედა ყბა;
დ) გულის მანკი;
*ე) ჰიპერტონია;
ვ) მოკლე თითები, ნეკის დეფორმაცია.
341. პატაუს სინდრომს არ ახასიათებს:

*ა) ფიზიკურ განვითარებაში (წონაში, სიგრძეში) მკვეთრი ჩამორჩენა;
ბ) გონებრივ განვითარებაში მკვეთრი ჩამორჩენა;
გ) გამოხატული მიკროცეფალია;
დ) თვალის კაკლის ანომალია (მიკროფთალმია და ანოფთალმია) ;
ვ) შინაგანი ორგანოების მრავლობითი მანკი.
342. ქვემოაღნიშნული ქრომოსომული დაავადებებიდან რომელი არ

უვლინდებათ გოგონებს?
ა) ედვარდსის სინდრომი;
ბ) დაუნის დაავადება;
გ) ლეჟენეს (,,კატის კრუტუნის") სინდრომი;
დ) შერეშევსკი - ტერნერის სინდრომი;
*ე) კლაინ - ფელტერის სინდრომი.
343. რომელი მოსაზრება არის სწორი პრადერ-ვილის სინდრომისთვის:

ა) სიმსუქნე და ჭარბი წონა ვლინდება ახალშობილობის პერიოდიდანვე;
ბ) გამოხატულია კუნთთა ჰიპერტონუსი;
გ) დამახასიათებელია წონის პათოლოგიური დაქვეითება;
*დ) გამოხატულია განვითარებაში ჩამორჩენა და სწავლის პრობლემები;
ე) ვლინდება სიმაღლეში ჭარბი ზრდა.
344. ტერნერის სინდრომს არ ახასაითებს:

ა) ამენორეა;
*ბ) ჭარბი სიმაღლე;
გ) კისრის ფრთისებრი ნაოჭი;
დ) ჭარბი წონა;
ე) ფართო გულმკერდი.
345. ქვემოაღნიშნული კლინიკური გამოვლინენებიდან რომელი არ ახასიათებს

მონოსომიას X - ქრომოსომის მიხედვით (შერეშევსკი - ტერნერის
სინდრომს)?
ა) კისრის ფრთისებრი ნაოჭი;
ბ) ხელის მტევნებისა და ტერფების ლიმფური შეშუპება;
*გ) მიკროცეფალია;
დ) განიერი (ფარისებრი) გულმკერდი;
ე) თვალების ანტიმონგოლოიდური ჭრილი;
ვ) სქესობრივი ინფანტილიზმი.
346. ფენილკეტონურიის ქვემოაღნიშნული მახასიათებლებიდან რომელია

არასწორი?
*ა) დაავადება დამემკვიდრდება აუტოსომურ - დომინანტური ტიპით;
ბ) დაავადების განვითარებას საფუძვლად უდევს ფერმენტ ფენილალანინ - 4
- ჰიდროლაზას უკმარისობა;
გ) კლინიკურად ფენილკეტონურია ვლინდება ერთი წლის ასაკამდე;
დ) დამახასიათებელი გონებრივი ჩამორჩენილობა.
347. რომელი კლინიკური გამოვლინება არ ახასიათებს ფენილკეტონურიას

ახალშობილობის პერიოდში?
ა) ხშირი ღებინება;
ბ) კუნთთა ჰიპოტონია;
გ) შარდს აქვს თაგვის სუნი;
დ) პიგმენტაციის ნაკლებობა;
ე) დაოდვილობა, კანის ეგზემური დაზიანება;
*ვ) სიყვითლე.
348. რომელ დაავადებას ახასიათებს შარდის მოტკბო, ხილის ნახარშის

(ნეკერჩხლის სიროფის) სუნი?
*ა) ლეიცინოზს;
ბ) თიროზინოზს;
გ) ფენილკეტონურიას;
დ) ალკაპტონურიას;
ე) ჰისტიდინემიას.
349. რა უდევს საფუძვლად გალაქტოზემიას?

ა) გლუკოზა - 6 - ფოსფატდეჰიდროგენეზას დაბალი აქტივობა;
*ბ) გალაქტოზა - 1 - ფოსფატ - ურიდილტრანსფერაზას ნაკლებობა;
გ) ამილო - 1,6 - გლუკოზიდას არარსებობა;
დ) ფენილალანინჰიდროქსილაზას თანდაყოლილი დეფექტი.
350. გალაქტოზემიას არ ახასიათებს:

ა) ღებინება;
ბ) დიარეა, ქაფიანი განავალი;
გ) ჰეპატომეგალია;
დ) სიყვითლე;
*ე) ჰიპერგლიკემია.
351. გალაქტოზემიას თვალის მხრივ ახასიათებს:

ა) კონიუნქტივიტი;
ბ) ცვლილებები თვალის ფსკერზე;
*გ) კატარაქტა;
დ) ეგზოფთალმი.
352. ლაქტოზას აუტანლობას არ ახასითებს:

ა) კლინიკური სიმპტომთაკომპლექსის პროგრერსირება მანამ, სანამ
ახალშობილი რძეს ან რძის პროდუქტებს ღებულობს;
ბ) შეუპოვარი ღებინება, ფაღარათი, ტოქსიკოზისა და ექსიკოზის
მოვლენები;
გ) ჰიპოტროფია, რკინადეფიციტური ანემია;
*დ) მრავლობითი სიმახინჯე.
353. გლიკოგენოზის I ტიპს (გირკეს დაავადებას) არ ახასიათებს:

ა) დაბადებისთანავე ან ძუძუს წოვების პერიოდში გამოვლინება;
ბ) გადაცემის აუტუსომურ - რეცესიული ტიპი;
გ) უზმოზე ჰიპოგლიკემიური კრუნჩხვა;
დ) ზრდის შეფერხება და სხეულის დისპროპორცია;
*ე) გამოხატული (კლინიკურ - რენტგენოლოგიურად) კარდიომეგალია.
354. ქვემოაღნიშნული დაავადებებიდან რომელს ახასიათებს კუნთთა

ჰიპოტონია და ფიზიკური დატვირთვის აუტანლობა?
ა) ფენილკეტონურიას;
ბ) ფრუქტოზემიას;
გ) გლიკოგენოზის II ტიპს (პომპეს დაავადებას) ;
*დ) გლიკოგენოზის V ტიპს (მაკ - არდლის დაავადებას) .
355. პომპეს დაავადებას (გლიკოგენოზის II ტიპს) არ ახასიათებს:

*ა) პეტექიური სისხლჩაქცევები;
ბ) სუნთქვის უკმარისობა, ციანოზი;
გ) მაკროგლოსია;
დ) კარდიომეგალია, ე.წ. ,,ბურთისებრი" გულის ფორმა;
ე) კუნთთა ჰიპოტროფია, ჰიპორეფლექსია.
356. მარფანის დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) მუტანტური გენის აუტოსომურ - დომინანტური გადაცემა;
ბ) არაქნოდაქტილია (ობობასებრი თითები);
გ) სახსრების ჰიპერმობილურობა;
დ) ძვლოვანი დეფორმაცია ასთენიური აგებულების ფონზე;
ე) გულის თანდაყოლილი მანკი;
*ვ) გონებრივი ჩამორჩენილობა;
ზ) თვალის ბროლის ექტოპია.
357. არასრულ ოსტეოგენეზს არ ახასიათებს:
ა) ლულოვანი ძვლების, ნეკნების, ლავიწების მრავლობითი მოტეხილობა;
ბ) კიდურების დამოკლება, მიკრომელია (შეუსაბამობა მოკლე კიდურებსა და
ნორმალურ ტანს შორის) ;
გ) სკლერების სილურჯე;
დ) სახსრების ჰიპერმობილურობა;
*ე) მენჯის, თავის ქალას ძვლებისა და თითების მოტეხილობა;
ვ) ჰიდროცეფალია.
358. კანის წევადობის მკვეთრი მომატება ახასიათებს:

ა) მარფანის დაავადებას;
*ბ) ელერს - დანლოს სინდრომს;
გ) ქონდრიოექტოდერმულ დისპლაზიას;
დ) ართროგრიპოზს;
ე) დაუნის დაავადებას.
359. შერეშევსკი-ტერნერის სინდრომს არ ახასიათებს:

ა) სიგრძეში ჩამორჩენა;
*ბ) კარიოტიპი 46XY;
გ) ამენორეა;
დ) მოკლე კისერი კანის ფრთისებრი ნაოჭებით;
ე) საშვილოსნოს მკვეთრი ჰიპოპლაზია.
360. ჭეშმარიტი ჰერმაფროდიტიზმის შემთხვევაში:

ა) არ აქვთ სარძევე ჯირკვლები;
ბ) არასოდეს არ აქვთ მენსტრუაცია;
გ) კარიოტიპი ყოველთვის 46 XY-ია;
*დ) საკვერცხეები და ტესტიკულური ქსოვილი განვითარებულია;
361. ქალებს, რომელი კარიოტიპის დროს აღენიშნებათ უარყოფითი სასქესო

ქრომატინი?
ა) 46 XX;
*ბ) 46 XY;
გ) 47 XXX;
დ) 45 XO / 46XX;
ე) 48 XXX.
362. შერეშევსკი-ტერნერის დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) სიმაღლეში ჩამორჩენა;
*ბ) გონებრივ განვითარებაში ჩამორჩენა;
გ) ამენორეა;
დ) კისრის ფრთისებრი ნაოჭი;
ე) მეორადი სასქესო ნიშნების არსებობა;
ვ) ტერფების ლიმფური შეშუპება.
363. კლაინ-ფელტერის დაავადებას არ ახასიათებს:
ა) ფიზიკურ და ფსიქიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა;
*ბ) ცხვირის ზომების გაზრდა, ტუჩების გასქელება;
გ) ვაჟი ქალის ფენოტიპით;
დ) სარძევე ჯირკვლების ჰიპერტროფია.
364. მუკოვისციდოზით დაავადებულს არ ახასიათებს:

*ა) გაძლიერებული წყურვილის შეგრძნება;
ბ) ხშირი ფილტვების ანთება;
გ) შემაწუხებელი ხველა;
დ) წონის დეფიციტი;
ე) უსიამოვნო სუნის უხვი განავალი.
365. რომელი ანამნეზური მონაცემები არ ახასიათებს მუკოვისციდოზს:

ა) განმეორებითი, ხშირი პნევმონიები ანამნეზში;
ბ) ანალოგიური დაავადების არსებობა ნათესავებში;
*გ) მშობლების დაავადება ტუბერკულოზით;
დ) დების, ძმების ადრეულ ბავშვობაში პნევმონიით სიკვდილიანობის
შემთხვევები.
366. მარფანის დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) "ობობასმაგვარი" თითები;
ბ) მხედველობის დარღვევა, ბროლის ექტოპია;
გ) გულ-სისხლძარღვთა სისტემის განვითარების მანკი;
დ) სახსრების ჰიპერმობილურობა;
*ე) კონტრაქტურები.
367. იმუნური სისტემის ცენტრალური ორგანოა:

*ა) თიმუსი;
ბ) ცენტრალური ნერვული სისტემა;
გ) ელენთა;
დ) ლიმფური კვანძები;
ე) ნუშურა ჯირკვლები;
ვ) ღვიძლი.
368. არასპეციფიკური იმუნური დაცვის ფაქტორებს არ მიეკუთვნება:

ა) ინტერფერონი;
*ბ) B-ლიმფოციტი;
გ) კომპლემენტი;
დ) ლიზოციმი;
ე) პროპერდინი;
ვ) ფაგოციტოზი.
369. პერიფერიული იმუნური სისტემის ცენტრალური რგოლია:

ა) ნეიტროფილი;
ბ) მონოციტი;
*გ) ლიმფოციტი;
დ) ეოზინოფილი;
ე) თრომბოციტი.
370. T-ლიმფოციტების დიფერენციაცია ხორციელდება:

ა) ძვლის ტვინში;
*ბ) თიმუსში;
გ) ლიმფურ კვანძებში;
დ) ღვიძლში;
ე) ელენთაში.
371. ჰუმორული ტიპის იმუნურ პასუხს (ანტისხეულების პროდუცირებას)

ახორციელებს:
ბ) T- ლიმფოციტი;
*გ) პლაზმური უჯრედი;
დ) მაკროფაგი.
372. რომელი უჯრედები თრგუნავს იმუნურ პასუხს:

ა) T- ჰელპერები;
ბ) T - კილერები;
*გ) T- სუპრესორები;
დ) B- ლიმფოციტები;
ე) მაკროფაგები.
373. ფიზიოლოგიურად პლაცენტურ ბარიერს გადის:

ა) A- იმუნოგლობულინი;
ბ) M - იმუნოგლობულინი;
გ) D- იმუნოგლობულინი;
დ) E- იმუნოგლობულინი;
*ე) G- იმუნოგლობულინი.
374. კოოპერირებული სპეციფიკური იმუნური პასუხის განხორციელებაში

მონაწილეობს:
ა) T- ლიმფოციტი + ინტერფერონი + B-ლიმფოციტი;
*ბ) T- ლიმპოციტი + B-ლიმფოციტი + მაკროფაგი;
გ) მაკროფაგი + ინტერფერონი + ლიზოციმი;
დ) T- ლიმფოციტი + ლიზოციმი + B-ლიმფოციტი.
375. G-იმუნოგლობულინის მინიმალური შემცველობა ბავშვის სისხლში

ვლინდება:
ა) სიცოცხლის პირველ თვეზე;
*ბ) 6 თვის ასაკში;
დ) 2 წლის ასაკში;
ე) 5 - 6 წლის ასაკში.
376. ქვემოაღნიშნულიდან რა არის არასწორი?

*ა) აუტოიმუნურ პროცესებს ახასიათებს სისხლის შრატში G-
იმუნოგლობულინის შემცველობის კლება;
ბ) სეკრეციული იმუნოგლობულინები განეკუთვნება A-კლასს;
გ) M - იმუნოგლობულინის კონცენტრაცია ახალშობილის ბავშვის სისხლის
შრატში მკვეთრად მატულობს თანდაყოლილი ინფექციის დროს;
დ) E - იმუნოგლობულინი ასრულებს გამშვები მექანიზმის როლს
აჩქარებული ტიპის ალერგიულ რეაქციაში;
ე) D - იმუნოგლობულინის მაღალი კონცენტრაცია აღინიშნება
ოსტეომიელიტისა და კანის ზოგიერთი დაავადების დროს.
377. გენის მუტაციის ყველაზე ხშირი მიზეზია:

ა) ინფექცია;
*ბ) რადიაცია;
გ) სტრესი;
დ) თამბაქო;
ე) ალკოჰოლიზმი.
378. ანტისხეულების მასინთეზირებელი პლაზმური უჯრედები ფორმირდება:

*ა) ,,T"–ლიმფოციტებისგან;
ბ) ნეიტროფილებისგან;
გ) ბაზოფილებისგან;
დ) მაკროფაგებისგან;
ე) ,,B"–ლიმფოციტებისგან.
379. იმუნიტეტის ჰუმორული რგოლის დეფიციტი უხშირესად ხასიათდება:

ა) სოკოვანი დაავადებებით;
*ბ) ხშირი ბაქტერიული ინფექციებით;
გ) ხშირი ვირუსული დაავადებებით;
დ) ბლასტტრანფორმაციის უარყოფითი რეაქციით;
ე) იმუნო–სუპრესორების შემცირებით.
380. ქვემოაღნიშნულიდან რა არის არასწორი?

ა) ფაგოციტური აქტივობა ახასიათებს სისხლის ნეიტროფილურ
ლეიკოციტებს, მონოციტებსა და ქსოვილოვან მაკროფაგებს;
ბ) კომპლემენტის გააქტიურება განაპირობებს ორგანიზმის დაცვას
ბაქტერიული ინფექციისგან;
გ) ახალშობილის სისხლში ლიზოციმის შემცველობა უფრო მაღალია, ვიდრე
მოზრდილი ასაკის ბავშვის სისხლში;
*დ) ინტერფერონის როლი ორგანიზმის იმუნურ სისტემაში შემოიფარგლება
მისი ანტივირუსული ეფექტით.
381. პირველადი იმუნოდეფეციტური დაავადებების ჯგუფს არ მიეკუთვნება:

ა) აგამაგლობულინემიის შვეიცარიული ტიპი;
ბ) ატაქსია - ტელეანგიექტაზია (ლუი - ბარის სინდრომი) ;
დ) ბრუტონის დაავადება;
ე) დი ჯორჯის სინდრომი.
382. კისტურ ფიბროზს არ ახასიათებს:
ა) პოლიფეკალია;
ბ) მეკონიური ილეუსი;
*გ) ჰიპერნატრემია;
დ) სტეატორეა;
ე) ატელექტაზები.
383. კომბინირებული იმუნოდეფიციტური დაავადების ჯგუფს არ

მიეკუთვნება:
ა) აგამაგლობულინემიის შვეიცარიული ტიპი;
ბ) ატაქსია - ტელეანგიექტაზია (ლუი-ბარის სინდრომი) ;
გ) გუდის სინდრომი;
დ) ვისკოტ - ოლდრიჯის სინდრომი;
*ე) დი ჯორჯის სინდრომი.
384. თვალის პათოლოგიის და გულის ცვლილებების კომბინაცია უხშირესად

აღინიშნება:
ა) თანდაყოლილი ნეფრიტის დროს;
ბ) ლუი–ბარის სინდრომის დროს;
*გ) მარფანის სინდრომის დროს;
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილის დროს;
ე) ვილსონის დაავადების დროს.
385. ლუი - ბარის (ატაქსია - ტელეანგიექტაზიის) სინდრომს არ

ახასიათებს:
ა) მრავლობითი ტელეანგიექტაზიები კანზე;
ბ) ატაქსია, ჰიპერკინეზები;
გ) სასუნთქი სისტემის ქრონიკული დაავადებები;
*დ) მალაბსორბციის სინდრომი;
ე) ენდოკრინული მოშლილობა;
ვ) თიმუსის ჰიპოპლაზია.
386. ატაქსია - ტელეანგიექტაზიას არ ახასიათებს:

ა) ლიმფოპენია;
*ბ) ნეიტროპენია და ფაგოციტური აქტივობის მკვეთრი დათრგუნვა;
გ) სისხლის შრატში A და E - იმუნოგლობულინების დეფიციტი;
დ) ლიმფოციტების ბლასტტრანსფორმაციის რეაქციის დაქვეითება.
387. ვისკოტ-ოლდრიჯის სინდრომს არ ახასიათებს:

ა) დამემკვიდრების X - ქრომოსომასთან შეჭიდული, რეცესიული ტიპი;
ბ) თრომბოპენია;
გ) ეგზემა;
დ) ხშირი ბაქტერიული ინფექცია;
ე) ლიმფოციტების ბლასტტრანსფორმაციის რეაქციის დაქვეითება;
*ვ) შრატში G- ს და A იმუნოგლობულინების შემცირება, M-
იმუნოგლობულინების მატება.
388. დი ჯორჯის სინდრომს არ ახასიათებს:
ა) ჰიპოკალციემია;
ბ) მიდრეკილება ვირუსული, სოკოვანი და ბაქტერიული ინფექციისადმი;
გ) თანდაყოლილი გულის მანკი
*დ) ლიმფოციტოზი;
ე) უარყოფითი იმუნური პასუხი ვაქცინაციაზე.
389. ბრუტონის დაავადებას არ ახასიათებს:

*ა) თანაბარი გამოვლინება ვაჟებსა და გოგონებში;
ბ) შრატში ყველა კლასის იმუნოგლობულინების დაქვეითება;
გ) ქსოვილოვანი იმუნიტეტის ნორმალური მაჩვენებლები;
დ) სოკოვანი დაავადება, პნევმოცისტური პნევმონია, სეფსისი;
ე) ვირუსული ინფექციისადმი შედარებითი რეზისტენტობა.
390. შეძენილი იმუნოდეფიციტის სინდრომის (შიდს -ის) ეტიოლოგიური

ფაქტორია:
ა) მიქსოვირუსები;
*ბ) ლიმფოტროპული რეტროვირუსები;
გ) გრამდადებითი კოკები;
დ) გრამუარყოფითი ბაქტერიები;
ე) რიკეტსიები.
391. რაში მდგომარეობს შიდს - ით დავადების ძირითადი მექანიზმი?

ა) გამომწვევის მიერ არასპეციფიკური იმუნიტეტის ფაქტორების
დათრგუნვაში;
*ბ) გამომწვევის მიერ T- ჰელპერული უჯრედების განადგურებაში;
გ) B-ლიმფოციტების პირველად დაზიანებასა დ ანტისხეულების
პროდუქციის მკვეთრ დაქვეითებაში;
დ) გამომწვევის მიერ სხვადასხვა ორგანოს და სისტემის უშუალო
დაზიანებაში.
392. ფაგოციტოზის თანდაყოლილ დეფექტს არ ახასიათებს:

ა) მიდრეკილება ინფექციური დაავადებებისადმი;
ბ) ჰეპატოსპლენომეგალია;
გ) კანის მხრივ ცვლილებები (ჰიპოპიგმენტაცია, ეგზემური დერმატიტი) ;
*დ) პურპურა;
ე) ნეიტროპენია.
393. აუტოიმუნური დაავადებების ჯგუფს არ მიეკუთვნება:

*ა) ახალშობილთა სეფსისი;
ბ) რევმატოიდული ართრიტი;
გ) ხაშიმოტოს თირეოიდიტი;
დ) თავის ტვინის გაფანტული სკლეროზი;
ე) სისტემური წითელი მგლურა.
394. იმუნოკომპეტენტურ უჯრედებს არ მიეკუთვნება:

ა) T-ლიმფოციტი;
ბ) B-ლიმფოციტი;
გ) პლაზმური უჯრედი;
*დ) ერითროციტი.
395. ანტისხეულების გამომუშავებელი პლაზმური უჯრედი წარმოიქმნება:

*ა) B-ლიმფოციტისგან;
ბ) ნეიტროფილისგან;
გ) ბაზოფილისგან;
დ) მაკროფაგისგან.
396. ჰუმორული იმუნიტეტის მაჩვენებლებს მიეკუთვნება:

*ა) A, M, G იმუნოგლობულინები;
ბ) პროჰერდინი;
გ) ლიმფოციტების ბლასტტრანსფორმაციის რეაქცია;
დ) როზეტების წარმოქმნის რეაქცია.
397. უჯრედული იმუნიტეტის მაჩვენებლებს მიეკუთვნება:

ა) სისხლის შრატის ალფა-გლობულინი;
ბ) A, M, G იმუნოგლობულინები;
*გ) ლიმფოციტების ბლასტტრანსფორმაციის რეაქცია;
დ) ინტერფერონი.
398. ინფორმაცია ანტიგენის შესახებ ლიმფოციტს გადაეცემა:

ა) თრომბოციტისგან;
*ბ) მაკროფაგისგან;
გ) პლაზმური უჯრედისგან;
დ) ბაზოფილისგან.
399. ანტიგენური სტიმულაციის შემდეგ ანტისხეულები გამომუშავდება:

ა) 12-24 სთ-ის შემდეგ;
ბ) 2 დღე-ღამის შემდეგ;
*გ) მე 5-7 დღეს;
დ) 14 დღის შემდეგ.
400. რომელი დაავადების დროს აღინიშნება თიმუსისა და პარათირეოიდული

ჯირკვლების ჰიპოპლაზია
ა) ბრუტონის დაავადებისას
ბ) შვეიცარული ტიპის აგამაგლობულინემიის დროს
*გ) დი ჯორჯის სინდრომისას
დ) ლუი ბარის სინდრომისას
401. რა ლაბორატორიული მონაცემებია ნეზელოფის სინდრომის დროს

ა) K ლიმფოციტების დეფიციტი
*ბ) T ლიმფოციტების რაოდენობის შემცირება
გ) იმუნოგლობულინის დონის მომატება
დ) T და B ლიმფოციტების რაოდენობის მომატება
402. ფენილკეტონურიის ლაბორატორიული დიაგნოსტიკა მოიცავს:
ა) აცეტონის სინჯს;
ბ) სამქლორიანი რკინის სინჯს;
გ) სისხლის შესწავლა ცერულოპლაზმინზე;
დ) კრეატინფოსფიკონაზის შესწავლა შარდში;
*ე) ფენილანინის შესწავლა სისხლში.
403. რომელი იმუნოდეფიციტის დროს აღინიშნება ლიმფოიდური ქსოვილის

სრული აგენეზია
ა) დი ჯორჯის სინდრომის
ბ) ლუი ბარის სინდრომის
*გ) შვეიცარული ტიპის აგამაგლობულინემიის დროს
დ) ვისკონტ-ოლდრიჩის სინდრომის
ე) გუდის სინდრომის
404. რომელ იმუნოდეფიციტს მიეკუთვნება ლუი-ბარის სინდრომი

ა) უჯრედულს
ბ) ჰუმორულს
*გ) კომბინირებულს
დ) ფაგოციტური სისტემის დეფიციტს
405. გენები, რომლებიც განსაზღვრავენ გონადურ ნიშნებს მოთავსებულია

ა) X ქრომოსომაში
ბ) 21-ე ქრომოსომაში
*გ) Y ქრომოსომაში
დ) მე-18 ქრომოსომაში
406. მოცემული პათოლოგიებიდან რომელ ახასიათებს ჰეპატოციტების

სინუსოიდალური მემბრანის დეფექტი
ა) ნიმან-პიკის სინდრომს
ბ) გოშეს სინდრომს
*გ) ჟილბერის სინდრომს
დ) დუბინ-ჯონსონის სინდრომს
407. ნიშან-თვისებათა გადაცემის რომელი ტიპია დამახასიათებელი ჟილბერის

სინდრომისათვის
ა) აუტოსომურ-რეცესიული
*ბ) აუტოსომურ-დომიანტური
გ) X ქრომოსომასთან შეჭიდული რეცესიული
დ) X ქრომოსომასთან შეჭიდული დომინატური
408. ჩამოთვლილი სიმპტომებიდან რა არ არის დამახასიათებელი გოშეს

დაავადებისათვის
ა) მიდრეკილება ცხვირიდან სისხლდენისაკენ
ბ) კანის ჰემორაგიული გამონაყარი
გ) საშვილოსნოსშიდა სისხლდენა
*დ) ღვიძლი და ელენთა ნორმის ფარგლებში
409. ედვარდსის სინდრომის დროს კარიოტიპის შესწავლით ვლინდება:

ა) 47 XX ან XY, 15+
ბ) 46 XX ან XY, 13-
გ) 47 XX ან XY, 21+
*დ) 47 XX ან XY, 18+
410. შეძენილ იმუნოდეფიციტს ახასიათებს

ა) ლიმფადენოპათია
ბ) ჰეპატოსპლენომეგალია
გ) სხეულის მასის დაქვეითება
დ) უცნობი ეტიოლოგიის ცხელება
*ე) ყველა ჩამოთვლილი
411. კლაინფელტერის სინდრომს არ ახასიათებს

ა) ტრისომია X-ის მამაკაცებში (47 XXY)
ბ) ინტელექტის ჩამორჩენა
*გ) მოკლე კიდურები
დ) მამაკაცის ქალური ტიპი
412. ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომლის დროს ენიჭება ძირითადი

მნიშვნელობა აუტოიმუნურ პროცესს
ა) ჰიპოფოსფატემიური რაქიტი
ბ) ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია
გ) თანდაყოლილი ჰიპოთიეროზი
*დ) ინსულინდამოკიდებული შაქრიანი დიაბეტი
ე) ადრენოგენიტალური სინდრომი
413. ორგანიზმის არასპეციფიკური დაცვის ფაქტორებს არ მიეკუთვნება:

ა) ფაგოციტოზი;
ბ) ლიზოციმი;
გ) ინტერფერონი;
*დ) იმუნოგლობულინები.
414. ორგანიზმის სპეციფიკური დაცვის ფაქტორებს წარმოადგენს:

ა) კომპლემენტის სისტემა;
ბ) პროსტაგლანდინები;
*გ) ანტისხეულები;
დ) C-რეაქტიული ცილა.
415. პირველად (თანდაყოლილ) იმუნოდეფიციტურ დაავადებებს

ა) ალპორტის სინდრომი;
*ბ) ლუი-ბარის დაავადება (ატაქსია-ტელეანგიექტაზია) ;
გ) მარფანის დაავადება;
დ) დე ტონი-დებრე-ფანკონის დაავადება.
416. რომელი სინდრომისთვის არის დამახასიათებელი ჰიპოტონია,
დისემბრიოგენეზული სტიგმები (ეპიკანტი, კლინოდაქტილია), განვითარების
შეფერხება, სანაღვლე გზების ატრეზია, გულის თანდაყოლილი მანკი?
ა) მე-13 ქრომოსომის ტრისომია;
ბ) მე-18 ქრომოსომის ტრისომია;
*გ) დაუნის სინდრომი;
დ) ტერნერის სინდრომი;
ე) ელერს-დანლოსის სინდრომი.
417. კლასიკური ფენილკეტონურია წარმოადგენს:

ა) აუტოსომურ-დომინანტურ დაავადებას;
ბ) ქრომოსომულ აბერაციას;
გ) თანდაყოლილ ინფექციებს;
*დ) აუტოსომურ რეცესიულ დაავადებას;
ე) ქრომოსომის დელეციას.
418. თქვენ სინჯავთ 4 კვირის ახალშობილს, რომელსაც სამშობიარო სახლში

არ ჩაუტარდა სკრინინგი. ახალშობილს აღენიშნება პერიოდული ღებინება და
კრუნჩხვა, საფენებს აქვს თაგვის სუნი. რომელ დაავადებაზე იფიქრებთ?
ა) თანდაყოლილი წითურა;
ბ) გალაქტოზემია;
დ) ჰიპოთირეოზი;
ე) ელერეს-დანლესის სინდრომი.
419. ფენილკეტონურიის სადიაგნოსტიკოდ სკრინინგი ტარდება:

ა) პირველი კვირის ბოლოს;
*ბ) სიცოცხლის 24-48 საათში;
გ) დაბადებისთანავე, სანამ ახალშობილი მიიღბს რძეს;
დ) ანტენატალურად; გენეტიკა
ე) სიცოცხლის პირველი თვის გნამავლობაში.
420. ფენილკეტონურიის დროს:

ა) არ ხდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან ფენილალანინის შეწოვა;
ბ) დარღვეულია ფენილალანინის ტრანსპორტირების პროცესი;
გ) ხდება თირკმლის მილაკებიდან ფენილალანინის გაძლიერებული კარგვა;
*დ) დარღვეულია ფენილალანინის თიროზინად გარდაქმნა;
ე) დარღვეულია ფენილალანინის მელანინად გარდაქმნა.
421. რა ნიშნით განსხვავდება კლასიკური ფენილკეტონურია სხვა

ფენილალანინემიებისაგან?
*ა) ხდება შარდში ფენილკეტონების გამოყოფა;
ბ) არ ვლინდება გონებრივი განვითარების შეფერხება;
გ) მკურნალობას საჭიროებს მხოლოდ კლასიკური ფენილკეტონურია;
დ) ახალშობილებში შესაძლებელია უსიმპტომო მიმდინარეობა;
ე) დარღვეულია ფენილალანინის თიროზინად გარდაქმნა.
422. სისხლში ფენილალანინის რა მაჩვენებელზე იწყება ფენილალანინისგან
თავისუფალი დიეტის დანიშვნა?
ა) თუ ფენილალანინის დონე მეტია 2 მგ/დლ-ზე;
ბ) თუ ფენილალანინის დონე მეტია 20 მგ/დლ-ზე;
გ) თუ ფენილალანინის დონე მეტია 15 მგ/დლ-ზე;
დ) თუ ფენილალანინის დონე მეტია 10 მგ/დლ-ზე;
*ე) თუ ფენილალანინის დონე მეტია 6 მგ/დლ-ზე.
423. გალაქტოზემიისათვის დამახასიათებელია:

ა) ჰიპერგლიკემია;
ბ) სისხლში გალაქტოზის რაოდენობის დაქვეითება;
*გ) ჰიპერბილირუბინემია;
დ) ერითროციტებში გალაქტოზო-1 ფოსფატის დონის შემცირება;
ე) ალკალოზი.
424. გალაქტოზემიის ძირითადი კლინიკური ნიშანია:

*ა) ღვიძლის ფუნქციური უკმარისობა;
ბ) გამოხატული დიარეა;
გ) ანემია;
დ) ჰიპერთერმია;
ე) ჰიპერგლიკემია. გენეტიკა
425. კისტური ფიბროზი წარმოადგენს:

ა) აუტოსომურ-დომინანტურ დაავადებას;
ბ) ქრომოსომულ აბერაციას;
გ) შემაერთებელქსოვილოვან პათოლოგიას;
*დ) აუტოსომურ რეცესიულ დაავადებას;
ე) ინფქციურ პათოლოგიას.
426. თქვენ სინჯავთ 2 წლის პაციენტს, რომელსაც უვლინდება ზრდის

შეფერხება და ხშირი ბრონქოობსტრუქციული დაავადებები. ანამნეზში
ახალშობილობის პერიოდში აღსანიშნავია ნაწლავის ობსტრუქცია. ყურადღებას
იპყრობს სტეატორეა. რომელ დაავადებაზე მიიტანთ ეჭვს?
*ა) კისტური ფიბროზი;
ბ) მორეციდივე ბრონქიტი;
გ) ცელიაკია;
დ) გალაქტოზემია
ე) ბრონქოპულმონური დისპლაზია
427. რომელ კვლევას ჩაატარებთ კისტური ფიბროზის დიაგნოზის

დასადასტურებლად?
ა) განავლის საერთო ანალიზს;
ბ) ჰემოგრამას;
*გ) ოფლში ელექტროლიტების განსაზღვრას;
დ) ბრონქული სეკრეტის კვლევას;
ე) გულმკერდის რენტგენოგრაფიას.
428. ჩამოთვლილი ნიშნებიდან რომელი არ არის დამახასიათებელი
მუკოვისციდოზისათვის?
ა) მეკონიალური ილეუსი;
ბ) სტეატორეა;
გ) ზრდის შეფერხება;
*დ) ჰიპერგლიკემია;
ე) ბრონქოექტაზიები და ატელექტაზი.
429. რომელი დაავადებისთვისაა დამახასიათებელი სიმაღლეში ზრდის

შეფერხება და უნაყოფობა?
ა) კლაინფელტერის სინდრომი;
ბ) ბეკვიტ-ვიდემანის სინდრომი;
*გ) ტერნერის სინდრომი;
დ) მარფანის სინდრომი;
ე) კონსტიტუციური ზრდის შეფერხება.
430. 5 დღის ახალშობილში თანდაყოლილი ინფექციის არსებობაზე

ა) ლეიკოციტოზი - 10 000 მმ&-ში;
*ბ) სისხლის შრატში IგM-ს მატება;
გ) ლიმფოციტოზი - 50%;
დ) სისხლის შრატში IგG-ს შემცირება.
431. ანტისხეულებს არ მიეკუთვნება:

ა) A იმუნოგლობულინი;
ბ) M იმუნოგლობულინი;
*გ) ჰაპტოგლობინი;
დ) G იმუნოგლობულინი.
432. ორგანიზმის ადაპტაციურ რეაქციებში ნაკლები ხარისხითა ჩართული:

ა) ვეგეტატიური ნერვული სისტემა;
ბ) ჰიპოფიზი;
*გ) სასქესო ჯირკვლები;
დ) თირკმელზედა ჯირკვალი.
433. თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქი არ გამოიმუშავებს:

*ა) ნორადრენალინს;
ბ) ჰიდროკორტიზონს;
გ) ანდროგენებს;
დ) ალდოსტერონს.
434. ანთებითი რეაქციის განვითარებაში ნაკლები მნიშვნელობა აქვს:

ა) ჰისტამინს;
ბ) ჰეპარინს;
გ) სეროტონინს;
დ) პროსტაგლანდინებს;
*ე) რენინს.
435. ჭეშმარიტ ალერგიულ რეაქციას არ მიეკუთვნება:

ა) სისხლში ცირკულირებადი იმუნური კომპლექსების შემცველობის მატება;
ბ) E -იმუნოგლობულინის გამომუშავების მატება;
გ) ლიმფოციტების სენსიბილიზაცია;
*დ) ჰისტამინის გამონთავისუფლების გაძლიერება ანტისხეულების
გამომუშავების გარეშე.
436. ფსევდოალერგიული რეაქციის მექანიზმია:

ა) ანტისხეულების გამომუშავება ალერგენის მიმართ;
ბ) E იმუნოგლობულინის გამომუშავების მატება;
გ) ლიმფოციტების სენსიბილიზაცია;
*დ) ჰისტამინის გამონთავისუფლების გაძლიერება (ლიბერაცია)
ანტისხეულების გამომუშავების გარეშე.
437. I ტიპის ალერგიული რეაქციის სადიაგნოსტიკოდ ყველაზე მეტი

მნიშვნელობისაა:
ა) ეოზინოფილია;
ბ) სისხლში ცირკულირებადი იმუნური კომპლექსის შემცველობის მატება;
გ) შარდში ჰისტამინის შემცველობის მატება;
*დ) სისხლის შრატში E-იმუნოგლობულინის მაღალი კონცენტრაცია.
438. ფსევდოალერგიული რეაქციის დამახასიათებელია:

ა) სისხლის შრატში E იმუნოგლობულინის მაღალი კონცენტრაცია;
*ბ) ჰისტამინის შემცველობის მატება სისხლსა და შარდში;
გ) ეოზინოფილია;
დ) კანის ალერგიისმაგვარი ცრუდადებითი რეაქცია.
439. საკვებისმიერი ალერგიის განვითარების ხელშემწყობი ფაქტორია:

ა) მემკვიდრული წინასწარგანწყობა;
ბ) სეკრეციული A-იმუნოგლობულინის დონის შემცირება;
გ) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ორგანოების პათოლოგია;
440. 2 თვის ბავშვის მშობელი ითხოვს მიაწოდოთ ინფორმაცია

,,Haemophilus influenzae"-ს საწინააღმდეგო ვაქცინაციის შესახებ.
რომელი ქვემოთმოყვანილი მოსაზრებაა სწორი?
ა) ვაქცინაცია უტარდებათ მხოლოდ მაღალი რისკის ჩვილებს;
*ბ) ვაქცინაცია უატრდება ყველა ახალშობილს და იწყება 2 თვის ასაკში;
გ) ვაქცინა არ გამოიყენება კვერცხზე ალერგიული რეაქციების არსებობისას;
დ) ვაქცინაცია ერთჯერადია;
ე) ვაქცინაცია უტარდებათ მხოლოდ ახალშობილებს კრუნჩხვების ანამნეზით.
441. საკვებისმიერი ალერგიის კლინიკურ ფორმას არ ეკუთვნის:

ა) გასტროინტესტინური ფორმა;
ბ) ალერგოდერმატოზი;
გ) რესპირაციული ფორმა;
*დ) ნეფროზული სინდრომი.
442. ჭინჭრის ციების ნიშანს არ წარმოადგენს:

ა) წყლულები;
გ) ტკივილი გამონაყარის არეში;
დ) ართრალგია;
*ე) ვეზიკულური გამონაყარი.
443. საკვებისმიერი ალერგიის დროს არაა რეკომენდებული:

ა) მოცვი;
*ბ) ხენდრო;
გ) ქლიავი;
დ) ხურტკმელი.

ა) მწვანე ფერის ვაშლი;
ბ) მწვანე ფერის მსხალი;
*გ) გარგარი;
დ) ქლიავი.
445. საკვებისმიერი ალერგიის სადიაგნოსტიკოდ აუცილებელია:

ა) კანის სინჯები საკვები პროდუქტების ალერგენებით;
ბ) საერთო IგE-ს დონის განსაზღვრა სისხლის შრატში;
გ) საკვები ალერგენების მიმართ სპეციფიკური ანტისხეულების განსაზღვრა;

*ა) სტაფილოს წვენი;
ბ) ქლიავის წვენი;
გ) ალუბლის წვენი;
დ) ვაშლის წვენი.
447. კანის საკვებისმიერი ალერგიის ყველაზე იშვიათი ფორმაა:

*ა) სებორეული დერმატიტი;
ბ) ჭინჭრის ციება;
გ) ტოქსიდერმია;
დ) ატოპური დერმატიტი.
448. საკვებისმიერი ალერგიის დამახასიათებელია ალერგიული რეაქციის:

*ა) I ტიპი - რეაგინული;
ბ) II ტიპი - ციტოტოქსიკური;
გ) III ტიპი - იმუნოკომპლექსური;
დ) IV ტიპი - შენელებული ტიპის რეაქცია.
449. ატოპური დერმატიტისთვის არ არის დამახასიათებელი:

ა) კანის ქავილი;
ბ) გამონაყრის პოლიმორფიზმი;
გ) კლინიკური სიმპტომების ასაკობრივი სტადიურობა;
*დ) კვანძოვანი გამონაყარი.
450. ჰისტამინის გაძლიერებული გამონთავისუფლების (ლიბერაციული)

ეფექტით არ ხასიათდება:
ა) ხენდრო;
*ბ) რძე;
გ) შოკოლადი;
დ) კვერცხი.
451. საკვებისმიერი ალერგიის განვითარებას ხელს არ უწყობს:

ა) რძე;
ბ) ქათმის კვერცხი;
გ) თევზი;
*დ) პური.
452. მედიკამენტურ ალერგიას პრაქტიკულად არ იწვევს:

*ა) ანტიჰისტამინური პრეპარატები;
ბ) სულფანილამიდური პრეპარატები;
გ) სიცხის დამწევი საანელგეზიო პრეპარატები და ანალგეტიკები;
დ) ანტიბიოტიკები.
453. მედიკამენტური ალერგიის ხელშემწყობი ფაქტორი არ არის:

ა) სენსიბილიზაციის ინდექსი (ალერგიული რეაქციის სიხშირე) სამკურნალო
პრეპარატზე;
ბ) პრეპარატის დოზირება, შეყვანის წესი;
გ) გენეტიკური ფაქტორი;
*დ) ბავშვის სქესი.
454. მედიკამენტური ალერგოდერმატოზის კლინიკური ფორმა არ არის:

ა) მრავალფორმიანი ექსუდაციური ერითემა;
ბ) სტივენ-ჯონსონის, ლაიელის სინდრომი;
*გ) სებორეული დერმატიტი;
დ) ჭინჭრის ციება;
ე) ტოქსიდერმია.
455. მედიკამენტური ალერგიის წინასწარგანწყობის ფაქტორი არ არის:

ა) წამლებთან პროფესიული კონტაქტი;
ბ) ჰეპატობილიარული სისტემისა და ნაწლავთა პათოლოგია;
გ) მემკვიდრეობითი განწყობა ატოპიისადმი;
*დ) თირკმელის დაავადებები.
456. ჭინჭრის ციების დამახასიათებელი სიმპტომი არ არის:

*ბ) ეგზემისებრი და ლიქენისებრი სინდრომები;
გ) ლაქოვანი და ბუშტუკოვანი გამონაყარი;
დ) ართრალგია.
457. ალერგოდერმატოზის კლინიკური ფორმები არ არის:

*ა) სებორეული დერმატიტი;
ბ) ტოქსიდერმია;
გ) ატოპური დერმატიტი;
დ) ჭინჭრის ციება.
458. ალერგოდერმატოზის მძიმე კლინიკურ ფორმებს არ მიეკუთვნება:

ა) სტივენ-ჯონსონის სინდრომი;
ბ) ლაიელის სინდრომი;
გ) მრავალფორმიანი ექსუდაციური ერითემა;
*დ) დიურინგის დერმატიტი.
459. ატოპიური ბრონქული ასთმის მიზეზი არ არის:

ა) ყვავილის მტვერი;
ბ) კვებითი ალერგენები;
*გ) ბაქტერიული ალერგენები;
დ) ეპიდერმული ალერგენები.
460. პოლინოზის მიზეზია:

*ა) ყვავილის მტვერი;
ბ) ცილოვანი ალერგენები;
გ) კვებითი ალერგენები;
დ) ეპიდერმული ალერგენები.
461. ბრონქული ასთმის შეტევის დროს არ გამოიყენება:

ა) აეროზოლური ბეტა-2-სიმპატომიმეტიკები; (სალბუტამოლი, ვენტოლინი)
;
ბ) ეუფილინი;
გ) გლუკოკორტიკოიდები;
*დ) სუპრასტინი.
462. ბრონქული ასთმის ატოპიური ფორმის დროს სისხლის შრატში

ა) მხოლოდ IგE-ს დონის მატება;
*ბ) საერთო და სპეციფიკური IგE-ს დონის მატება;
გ) ჰისტამინის დონის მატება;
დ) ცირკულირებადი იმუნური კომპლექსების დონის მატება.
463. ატოპიური გენეზის ეოზინოფილიას ადასტურებს:

ა) განავლის ანალიზი ჭიის კვერცხებზე;
ბ) სისხლსა და შარდში ჰისტამინის განსაზღვრა;
*გ) საერთო IგE-ს დონის განსაზღვრა;
დ) IგM-ის კონცენტრაციის განსაზღვრა.
464. საკვებისმიერი ალერგიის გასტროინტესტინური ფორმასა და ნაწლავურ
ინფექციას შორის დიფერენციული დიაგნოსტიკისათვის აუცილებელი არ არის:
ა) განავლის ანალიზი კოპროლოგიაზე;
ბ) განავლის ანალიზი მიკრობთა ნაწლავურ ჯგუფზე;
გ) სისხლში IგE-ს დონის განსაზღვრა;
*დ) რექტორომანოსკოპია.
465. ქრონიკული ჭინჭრის ციების ყველაზე გავრცელებული მიზეზია:

ა) საკვებისმიერი ალერგია;
ბ) შემაერთებელი ქსოვილის დაზიანება;
გ) მედიკამენტური ალერგია;
*დ) იდიოპათიკური;
ე) ვირუსული ინფექცია.
466. ანაფილაქტოიდურ რეაქციას განაპირობებს:

ა) ყვავილის მტვერი;
ბ) ფუტკრის შხამი;
*გ) ასპირინი;
დ) არაქისი.
467. ახალშობილის ატოპური ეგზემის ყველაზე სარწმუნო სიმპტომია:

*ა) ერითემატოზული პაპულურ-ვეზიკულური გამონაყარი, ექსუდაციით;
ბ) კანის ლიქენიზებული დაზიანება კიდურების მომხრელ ზედაპირებზე;
გ) ჭინჭრის ციება;
დ) კონიუნქტივიტი.
468. ალერგიული რინიტის სამკურნალოდ ყველაზე მეტად უსაფრთხო და

ეფექტურია:
ა) ანტიჰისტამინური პრეპარატების გამოყენება;
*ბ) ალერგენთან კონტაქტის შეწყვეტა;
გ) დესენსიბილიზაცია;
დ) კორტიკოსტეროიდების ადგილობრივი გამოყენება;
ე) ანტიბაქტერიული თერაპია.
469. დაუყოვნებელი (I ტიპის) ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები

განპირობებულია:
ა) კომპლემენტის III ფრაქციით - ჩ3-ით;
*ბ) IგE ანტისხეულებით;
გ) ნეიტროფილებით;
დ) პლაზმური უჯრედებით.
470. იმუნური მექანიზმები არ განაპირობებს:

ა) ურტიკარიას;
ბ) კონტაქტურ დერმატიტს;
გ) ატოპიურ დერმატიტს;
*დ) სებორეულ დერმატიტს;
ე) პემფიგუსს.
471. II ტიპის იმუნურ რეაქციაში მონაწილეობს:1) IგG; 2) IგM; 3) B-
ლიმფოციტი; 4) T-ლიმფოციტი; 5) პოხიერი უჯრედი.
ა) სწორია 1, 4, 5;
ბ) სწორია 2, 3, 4;
*გ) სწორია 1, 2, 3;
დ) სწორია ყველა ზემოჩამოთვლილი.
472. III ტიპის იმუნურ რეაქციას განაპირობებს:1) IგG; 2) IგM; 3)

პოლიმორფულბირთვიანი ლეიკოციტი; 4) T-ლიმფოციტი; 5) კომპლემენტი.
ა) სწორია 1, 2, 4;
ბ) სწორია 1, 3, 5;
*გ) სწორია 2, 3, 5;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.
473. IV ტიპის იმუნურ რეაქციას განაპირობებს:1) IგG; 2) IგM; 3) T-

ლიმფოციტი; 4) ლანგერჰანსის უჯრედები; 5) ლიმფოკინები.
ა) სწორია 1, 2, 3;
*ბ) სწორია 3, 4, 5;
გ) სწორია 1, 4, 5;
დ) არცერთი ჩამოთვლილი.
474. ლიმფოკინები გამომუშავდება:

ა) B-ლიმფოციტის მიერ;
*ბ) T-ლიმფოციტის მიერ;
გ) ნულოვანი 0-ლიმფოციტის მიერ;
დ) მაკროფაგის მიერ;
ე) ნეიტროფილის მიერ.
475. იმუნოსუპრესიული მედიკამენტებია:1) პრედნიზოლონი; 2)

მეტოტრექსატი; 3) ციკლოფოსფამიდი; 4) აზატიოპრინი; 5) ლევამიზოლი.
*ა) სწორია 1, 2, 3, 4;
ბ) სწორია 1, 2, 5;
გ) სწორია 1, 2, 4, 5;
დ) სწორია 2, 3, 4, 5;
ე) არცერთი ზემოჩამოთვლილი;
ვ) ყველა ზემოჩამოთვლილი.
476. სპეციფიკური დესენსიბილიზაცია ეფექტურია:

*ა) I ტიპის იმუნური რეაქციის შემთხვევაში;
ბ) II ტიპის იმუნური რეაქციის შემთხვევაში;
გ) III ტიპის იმუნური რეაქციის შემთხვევაში;
დ) IV ტიპის იმუნური რეაქციის შემთხვევაში;
ე) ყველა ტიპის იმუნური რეაქციის დროს.
477. ურტიკარია არ გამოვლინდება:

ა) მწვავე ქავილით;
ბ) შეშუპებით;
*გ) ბრონქოსპაზმით;
დ) ინტესტინალური კოლიკით.
478. ურტიკარიის გამოწვევა არაიმუნური მექანიზმით შეუძლია: 1)

პენიცილინებს; 2) ასპირინს; 3) კოტრიმოქსაზოლს; 4) კოდეინს; 5)
პარაცეტამოლს.
ა) სწორია 1, 2, 3;
ბ) სწორია 3, 4, 5;
*გ) სწორია 2, 4, 5;
დ) სწორია 1, 3, 4.
479. ქოლინერგულ ურტიკარიას ახასიათებს:

ა) გამოვლინება მზით ინსოლაციის შემდეგ;
ბ) გამოვლინება საკვების მომზადების დროს;
გ) გამოვლინება ფიზიკური დატვირთვის შემდეგ;
დ) გამოვლინება ემოციური დატვირთვის შემდეგ;
ე) ინტრადერმულ კარბაქოლზე მკვეთრად დადებითი რეაქცია;
*ვ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.
480. პაციენტს, რომელსაც აღენიშნება გენერალიზებული ურტიკარია,

ელემენტები ქვედა ტუჩსა და ენაზე, სუნთქვის გაძნელება, მკურნალობა
უტარდება:
ა) ანტიჰისტამინური პრეპარატებით (კუნთში) ;
ბ) კორტიკოსტეროიდებით;
*გ) ადრენალინით (კუნთში) ;
დ) კალციუმგლუკონატით (ვენაში) .
481. ატოპიის კლინიკური გამოვლინება არ არის:

ა) ატოპიური დერმატიტი;
*ბ) კონტაქტური დერმატიტი;
გ) ურტიკარია;
დ) ალერგიული რინიტი;
ე) ბრონქული ასთმა.
482. ატოპიური განწყობის არსებობა დასტურდება:

ა) ატოპიური დაავადების კლინიკური გამოვლინებით;
ბ) დადებითი ოჯახური ანამნეზით ატოპიაზე;
გ) IგE-ს მაღალი დონით სისხლში;
დ) IგA-ს დეფიციტით;
ე) უჯრედული იმუნიტეტის დათრგუნვით;
*ვ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.
483. ატოპიური დერმატიტის სამკურნალოდ არ გამოიყენება:

ა) ადგილობრივად, კორტიკოსტეროიდები;
ბ) სისტემური კორტიკოსტეროიდები;
გ) სისტემური ანტიჰისტამინური პრეპარატები;
*დ) ლეიკოტრიენების ანტაგონისტი.
484. კონტაქტური დერმატიტი გამოწვეულია:

ა) საკვებით;
ბ) წამლებით;
გ) მწერის ნაკბენით;
*დ) ლოკალური ზემოქმედებით კანზე;
ე) აეროალერგენებით.
485. კონტაქტური დერმატიტის გამომწვევი ანტიგენია:

ა) პროტეინი;
ბ) კარბოჰიდრატი;
გ) ლიპიდი;
*დ) მცირე მოლეკულური მასის ქიმიური ნივთიერება;
ე) ყველა ჩამოთვლილი.
486. მცენარეული აეროალერგენებით გამოწვეული დერმატიტის

ლოკალიზაციის ადგილს არ წარმოადგენს:
ა) სახე;
ბ) კისერი;
გ) ხელები და წინამხრები;
*დ) გენიტალური მიდამო;
ე) ფეხები.
487. წამლისმიერი ალერგია შეიძლება გამოვლინდეს:

ა) ურტიკარიით;
ბ) ეგზანთემით;
გ) მრავალფორმიანი ერითემით;
დ) ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზით;
*ე) ყველა ჩამოთვლილით.
488. წამლისმიერი ალერგიის კლინიკური მახასიათებელი არ არის:

ა) უეცარი დასაწყისი;
ბ) სიმეტრიულობა;
გ) ბილატერალური გამონაყრის სიუხვე;
*დ) გენერალიზებული ლიმფოდენოპათია.
489. მრავალფორმიანი ერითემა გამოვლინდება:

ა) სამიზნისმაგვარი დაზიანებებით;
ბ) ბულური დაზიანებებით;
გ) ჰიპერთერმიით;
დ) ლორწოვანის დაწყლულებით;
ე) ართრალგიით;
*ვ) ყველა ჩამოთვლილით.
490. ტოქსიკურ ეპიდერმულ ნეკროლიზს არ იწვევს:

ა) წამლები;
ბ) სტაფილოკოკური ინფექცია;
გ) ენდოგენური მალიგნაცია;
*დ) საკვებისმიერი ინტოქსიკაცია.
491. მწერის შხამით განპირობებული ჰიპერრეაქტიული მდგომარეობის

მკურნალობა მოიცავს:
ა) სისტემურ ანტიჰისტამინურ პრეპარატებს;
ბ) კალიმინის ლოსიონს (ადგილობრივად) ;
გ) ნაკბენი ადგილების დამუშავებას;
დ) სისტემურ კორტიკოსტეროიდებს;
ე) სპეციფიკურ ჰიპოსენსიბილიზაციას;
*ვ) ყველა ჩამოთვლილს.
492. მწვავე ჭინჭრის ციების კლინიკურ ნიშნებს არ მიეკუთვნება:

ა) ბებერა;
გ) მუცლის ტკივილი;
*ე) ე. წ. ფოლაქები სადაფისფერი ქერცლით.
493. ატოპური დერმატიტი ყველაზე ხშირად ვლინდება:

ა) დაბადებიდან;
*ბ) 1 თვის ასაკიდან;
გ) 1 წლის ასაკიდან;
დ) სკოლამდელი ასაკიდან.
494. ატოპური დერმატიტის მკურნალობა არ მოიცავს:

ა) ანტიჰისტამინურ პრეპარატებს;
ბ) ადგილობრივ კალცინევრინის ინჰიბიტორებს;
გ) ჰიპოალერგიულ დიეტას;
*დ) ადრენალინს
ე) ემოლიანტებს
495. ლაიელის სინდრომი მიეკუთვნება:

*ა) ალერგოდერმატოზებს;
ბ) პიოდერმიებს;
გ) ვასკულიტებს;
დ) მემკვიდრულ დერმატოზებს.
496. სიცოცხლის პირველ თვეებში ბავშვის ორგანიზმის სენსიბილიზაციის

წამყვანი ფაქტორია:
*ა) კვებითი ალერგენები;
ბ) მცენარეული ალერგენები;
გ) საყოფაცხოვრებო ალერგენები;
დ) მედიკამენტები;
ე) ინფექციური ალერგენები.
497. ატოპიურ დერმატიტს (ეგზემას) ბავშვობის ასაკში არ ახასიათებს:
ა) კანის შეწითლება, შეშუპება, შემდგომში ვეზიკულები;
*ბ) პროცესის გავრცელება კიდურების მომხრელ ზედაპირებზე;
გ) ინტენსიური ქავილი;
დ) უხვი სერიოზული ექსუდაცია დაზიანებულ უბანზე.
498. მედიკამენტური ალერგიის შემთხვევაში ყველაზე ხშირად ვლინდება:

ა) კონტაქტური დერმატიტი;
ბ) ბრონქული ასთმის შეტევა;
გ) ანაფილაქსიური შოკი;
დ) გრანულოციტოპენია და თრომბოციტოპენია;
*ე) ჭინჭრის ციება და ქვინკეს შეშუპება.
499. ჭინჭრის ციების (ურტიკარიის) მახასიათებლებიდან რომელია

ა) დაავადება დაუყოვნებელი ტიპის ალერგიული რეაქციის კლასიკური
გამოვლინებაა;
ბ) ძირითადი კლინიკური გამოვლინებაა დერმის შეშუპების სხვადასხვა
ზომის უბნები (ბებერა), შემოსაზღვრული ჰიპერემიის ზონით;
*გ) გამონაყარი ხშირია ხელისა და ფეხის გულებზე, აგრეთვე თავის თმიან
ნაწილებში;
დ) დამახასიათებელია ქავილი, ხოლო რიგ შემთხვევაში შეიძლება
აღინიშნებოდეს ცხელება, თავის ტკივილი და ართრალგია;
ე) ქვინკეს შეშუპება, სხეულის გარკვეული ნაწილის (ქუთუთოების,
ტუჩებისა დ სხვა) გიგანტური ჭინჭრის ციებაა.
500. პირის ღრუსა და საყლაპავი მილის ლორწოვანის მძიმე ეროზიული

დაზიანება ახასიათებს:
ა) ქვინკეს შეშუპებას;
ბ) პოლინოზს;
*გ) მულტიფორმულ ერითემას (სტივენს - ჯონსონის სინდრომს) ;
დ) ატოპიურ დერმატიტს (ეგზემას) ;
ე) ანაფილაქსიურ შოკს.
501. ბრონქული ასთმის შეტევას არ ახასიათებს:

ა) იძულებითი მდებარეობა;
ბ) ხმაურიანი, გაძნელებული სუნთქვა;
*გ) სველი, პროდუქციული ხველება;
დ) ექსპირაციული ქოშინი და ციანოზი;
ე) აუსკულტაციით ფილტვებში მრავლობითი მშრალი და სველი ხიხინი.
502. ბავშვობის ასაკში ბრონქულ ასთმას არ ახასიათებს:

ა) ნახველში შარკო-ლეიდენის კრისტალების, კურშმანის სპირალებისა და
ეოზინოფილების დიდი შემცველობა;
ბ) სისხლის შრატში საერთო IგE-ს მაღალი შემცველობა;
*გ) რენტგენოლოგიურად ფილტვის ქსოვილის გამჭვირვალობის დაქვეითება;
დ) კანის დადებითი და პროვოკაციული ინჰალაციური სინჯები სპეციფიკურ
ანტიგენებზე.
503. კვებით ალერგიას არ ახასიათებს:

ა) კლინიკური სიმპტომთკომპლექსის სიმწვავე და მრავალფეროვნება;
*ბ) დაზიანების შეუქცევადი ხასიათი;
გ) უმრავლეს შემთხვევაში ცვლილებები კანის მხრივ;
დ) ალერგიული საკვები პროდუქტების სპექტრის სწრაფი ზრდა.
504. ალერგიულ გასტროდუოდენიტს არ ახასიათებს:

ა) დაავადების დაწყება მეტწილად 6 - 10 წლის ასაკში;
ბ) გამწვავების არასეზონურობა;
გ) ინტენსიური, მაგრამ ხანმოკლე ტკივილი;
*დ) გასტროდუოდენოსკოპიით ატროფიული გასტრიტის სურათის
გამოვლენა.
505. ჰეპარინსა და ჰისტამინს გამოყოფს:

ბ) ლიმფოციტი;
*გ) ფოყიერი უჯრედი (მასტოციტი) ;
დ) პლაზმური უჯრედი;
506. ლიმფოციტებისა და პლაზმური უჯრედების აქტივობას თრგუნავს:

ა) სუპრასტინი;
*ბ) მეთილპრედნიზოლონი;
გ) დიგოქსინი;
დ) ტრენტალი.
507. იმუნური რეაქციის I ტიპს (ანაფილაქსიურ ალერგიას) არ მიეკუთვნება:

ა) ანაფილაქსიური შოკი;
ბ) ჭინჭრის ციება დ ქვინკეს შეშუპება;
*გ) მედიკამენტური ჰემოლიზური ანემია, აგრანულოციტოზი,
თრომბოპენია;
დ) ალერგიული რინიტი და კონიუნქტივიტი.
508. იმუნური რეაქციის რომელ ტიპს მიეკუთვნება შრატისმიერი დაავადება?

ა) I ტიპს - ანაფილაქსიურ ალერგიას;
ბ) II ტიპს - ციტოტოქსიკურ რეაქციას;
*გ) III ტიპს - არტიუსის რეაქციას;
დ) IV ტიპს - შენელებული ტიპის ალერგიულ რეაქციას.
509. ანაფილაქსიურ შოკს არ ახასიათებს:

ა) ტაქიპნოე, წყვეტილი სუნთქვა, ასფიქსია;
ბ) მუცლის ტკივილი, ღებინება, ფაღარათი, უნებლიე დეფეკაცია და
შარდვა;
გ) გენერალიზებული ჭინჭრის ციება, ქვინკეს შეშუპება;
დ) გულის ტონების მკვეთრი მოყრუება;
*ე) კუნთთა მკვეთრი ჰიპერტონუსი, ოპისტოტონუსის მდგომარეობა;
ვ) კოლაფსი, გონების დაკარგვა.
510. ბრონქული ასთმის შეტევათაშორის პერიოდში არ ვლინდება:

ა) ფიზიკურ დატვირთვაზე ტოლერანტობის დაქვეითება;
ბ) გულმკერდის შებერვა (ემფიზემური გულმკერდი) ;
გ) გარდამავალი (არამუდმივი) ხასიათის ხიხინი ფილტვებში;
*დ) პროდუქციული ხველა, დიდი რაოდენობის ჩირქოვანი ნახველით.
511. ფსევდოალერგიული რეაქციის ძირითადი მექანიზმია:

ა) სპეციფიკური ანტისხეულების გამომუშავება;
ბ) E- იმუნოგლობულინის დონის მომატება;
*გ) მასტოციტების მომატებული აგზნებადობა და ჰისტამინის გამოყოფა;
დ) T-სუპრესორების რაოდენობის მომატება;
ე) T-ლიმფოციტების ჰელპერული აქტივობის შემცირება.
512. გამოხატული ჰისტამინგამოსანთავისუფლებელი თვისებები ახასიათებს:

*ა) ატროპინს;
ბ) პოლიმიქსინს;
გ) რენტგენსაკონტრასო პრეპარატებს;
დ) პოლიგლუკინს;
ე) ბისეპტოლს.
513. ჰისტამინგამოსანთავისუფლებელი თვისებები ახასიათებს:

*ა) ციტრუსს;
ბ) რძეს;
გ) კვერცხს;
დ) ვაშლს.
514. სიცოცხლის პირველ წელიწადს სახეზე უპირატესი ლოკალიზაცია

ა) სებორეულ დერმატიტს;
*ბ) ეგზემას (ატოპიურ დერმატიტს) ;
გ) მუნს;
დ) სტროფულუსს;
ე) ყველა ზემოჩამოთვლილს.
515. ანტიჰისტამინური პრეპარატები ყველაზე მეტად ეფექტურია:

ა) ატოპიური დერმატიტის დროს;
*ბ) ფსევდოალერგიული რეაქციების დროს;
გ) ციტოტოქსიკური დერმატიტის დროს;
დ) კონტაქტური დერმატიტის დროს;
ე) იმუნოკომპლექსური დაავადებების დროს.
516. ეფედრინი იწვევს:

ა) სუნთქვის დეპრესიას;
*ბ) ბრონქოდილატაციას;
გ) გულის წუთმოცულობის შემცირებას;
დ) ვაზოდილატაციას;
ე) ნაწლავთა პერისტალტიკის გაძლიერებას.
517. ზრდაში ჩამორჩენა, სახის უხეში ნაკვთები, ხერხემლის დეფორმაცია,

ჰეპატოსპლენომეგალია, თვალის პათოლოგია ახასიათებს:
ა) გლიკოგენოზს;
*ბ) მუკოპოლისაქარიდოზს;
გ) გალაქტოზემიას;
დ) დე ტონი-დებრე-ფანკონის დაავადებას.
518. დაგროვების დაავადების განვითარების ძირითადი მიზეზია:

*ა) თანდაყოლილი ენზიმოპათია;
ბ) ქრონიკული ანთებითი პროცესი;
გ) ავთვისებიანი სიმსივნეები;
დ) შეძენილი ენზიმოპათია;
ე) იმუნოდეფიციტი.
519. ქვემოთ ჩამოთვლილი ნიშნებიდან რომელი არ ახასიათებს ალერგიულ

რინიტს?
ა) თვალის უპეების ჩამუქება
ბ) ცხვირის ღრუს ლორწოვანის ჰიპერემია
გ) თხელი წყლიანი ნაზალური სეკრეტი
*დ) ნეიტროფილები ნაზალურ სეკრეტში
520. ატოპიური ეკზემის რომელი სიმპტომი გვხვდება ჩვილ ბავშვებში?

*ა) ერითემატოზული პაპულო-ვეზიკულური გამონაყარი თანდართული
ექსუდაციური მოვლენებით
ბ) მომხრელი კუნთების ზედაპირზე კანის უბნების ლიქენიზაცია
გ) ურტიკარია
დ) უვეიტი
521. ქვემოთ ჩამოთვლილი თერაპიული ღონისძიებებიდან რომელია უფრო

უსაფრთხო ალერგიული რინიტის სამკურნალოდ?
ა) ანტიჰისტამინური პრეპარატები
*ბ) ალერგენთან კონტაქტის თავიდან აცილება
გ) დესენსიბილიზაცია
დ) კორტიკოსტეროიდების ადგილობრივად დანიშვნა
ე) ანტიბაქტერიული თერაპია
522. წელიწადის რომელ დროს ვითარდება რინოკონიუქტივიტი მინდვრის

ბალახის მტვერზე?
ა) ზაფხულის ბოლო, შემოდგომის დასაწყისი
ბ) შემოდგომის ბოლო, ზამთარი
გ) ზამთრის ბოლო, გაზაფხულის დასაწყისი
*დ) გაზაფხული, ზაფხულის დასაწყისი
ე) მთელი წლის განმავლობაში
523. წელიწადის რომელ დროს ვითარდება რინოკონიუქტივიტი ამბროზიის

მტვერზე?
*ა) ზაფხულის ბოლო, შემოდგომის დასაწყისი
დ) გაზაფხული, ზაფხულის დასაწყისი
ე) მთელი წლის განმავლობაში
524. წელიწადის რომელ დროს ვითარდება რინოკონიუქტივიტი ალტერნარია-

ს გვარის ობის სოკოზე?
*ე) მთელი წლის განმავლობაში
525. წელიწადის რომელ დროს ვითარდება რინოკონიუქტივიტი სახლის

მტვრის ტკიპის ალერგენზე?
*ე) მთელ წლის განმავლობაში.
526. ჰიპერმგრძნობელობის რომელი ტიპის რეაქციის დროს ხდება ანტიგენისა

და IგE-ს შეკავშირების შედეგად ფოყიერი უჯრედებიდან მედიატორების
გამონთავისუფლება?
*ა) I ტიპი
ბ) II ტიპი
გ) III ტიპი
დ) IV ტიპი
ე) V ტიპი
527. ჰიპერმგრძნობელობის რომელი ტიპის რეაქციის დროს გვაქვს

დაგვიანებული კანის რეაქციები Candida-ს ან მიკობაქტერიების შეყვანაზე?
ა) I ტიპი
*დ) IV ტიპი
ე) V ტიპი
528. ჰიპერმგრძნობელობის რომელი ტიპის რეაქციის დროს გვაქვს

ერითროციტების აუტოიმუნური ჰემოლიზი?
ა) I ტიპი
*ბ) II ტიპი
ე) V ტიპი
529. ჰიპერმგრძნობელობის რომელი ტიპის რეაქციის დროს არის თირკმლის

გორგლების ანთება ანტიგენ-ანტისხეულის კომპლექსების ჩალაგების შედეგად?
ა) I ტიპი
*გ) III ტიპი
ე) V ტიპი
530. ბრონქოსპაზმი:
ა) ბრონქული ასთმის დროს ბრონქოობსტრუქციის ერთადერთი მიზეზია
ბ) ბრონქული ასთმის დროს სიკვდილის უხშირესი მიზეზია
*გ) გამოწვეულია ვაზოაქტიური მედიატორების გამოყოფით
დ) ასთმის გამწვავებისას კავშირშია ლორწოს სეკრეციასთან
ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი
531. ასთმის შემთხვევათა რიცხვის ზრდა გამოწვეულია

ა) გარემოს დაბინძურებით
ბ) დასავლური ცხოვრების წესით
გ) ექიმების მიერ ასთმის სწორი დიაგნოსტირებით
დ) ალერგენებით დატვირთვის ზრდით
*ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი მიზეზით.
532. ბეტა–2 აგონისტს არ მიეკუთვნება:

ა) სალბუტამოლი;
ბ) სალმეტეროლი;
*გ) იპრატროპიუმი;
დ) ფენოტეროლი;
ე) ფორმოტეროლი.
533. ხანმოკლე მოქმედების ბეტა–2 აგონისტს არ მიეკუთვნება:

*ბ) სალმეტეროლი;
გ) ალბუტეროლი;
დ) ვენტოლინი;
ე) ფენოტეროლი.
534. ხანგრძლივი მოქმედების ბეტა–2 აგონისტს მიეკუთვნება:

*ბ) ფორმოტეროლი;
გ) ალბუტეროლი;
დ) ვენტოლინი;
ე) ფენოტეროლი.
535. ბრონქოალვეოლური ლავაჟის და ნახველის შესწავლისას დადგინდა, რომ
ბრონქული ასთმის დროს რესპირაციულ ტრაქტში მატულობს უჯრედების
რაოდენობა; რომელია ეს უჯრედები?
*ა) ეოზინოფილი
ბ) ნეიტროფილი
გ) ბაზოფილი
დ) ფოყიერი უჯრედი
ე) ლიმფოციტი
536. ასთმის სამკურნალო პრეპარატი აკოლეტე (ზაფირლუკასტი) მოქმედებს:

ა) ბეტა-ადრენორეცეპტორებზე;
ბ) იწვევს პროსტაგლანდინების ინჰიბიციას;
გ) ფოყიერი უჯრედების სტაბილიზაციას;
*დ) იწვევს ლეიკოტრიენების ინჰიბიციას.
537. არაქიდონის მჟავის მეტაბოლიზმის პროდუქტებია:

ა) ლეიკოტრიენები და ინტერლეიკინები
ბ) ინტერლეიკინები და ჰისტამინი
გ) პროსტაგლანდინები და ჰისტამინი
*ე) ლეიკოტრიენები და პროსტაგლანდინები
538. ვირუსის ნეიტრალიზაციას განაპირობებს შემდეგი:

*ა) Th1
ბ) Th2
გ) Th0
დ) არცერთი ზემოთ ჩამოთვლილი.
539. კლარიტინს (ლორატადინი) ახასიათებს ყველა თვისება, გარდა ერთისა:

ა) ანტიჰისტამინური
ბ) ანტიანთებადი
გ) ანტიალერგიული
*დ) სედაციური
540. რაში მდგომარეობს ანტიჰისტამინური პრეპარატების კარდიოტოქსიური

ეფექტი:
ა) P-Q ინტერვალის შემცირება
*ბ) P-Q ინტერვალის გაზრდა
გ) Q-T ინტერვალის გახანგრძლივება
დ) Q-T ინტერვალის შემცირება
541. ციტოკინებს მიეკუთვნება ყველა, გარდა ერთისა:

ა) ინტერლეიკინ-4
ბ) ინტერლეიკინ-5
გ) გრანულოციტომაკროფაგული კოლონიის მასტიმულირებელი ფაქტორი
*დ) თრომბოქსანი-A
542. ბრონქოალვეოლურ ლავაჟში რისი მატება მეტყველებს ალერგიული
ანთების სასარგებლოდ: 1) ეოზინოფილების; 2) ეოზინოფილური კათიონური
ცილის; 3) მონოციტების; 4) ნეიტროფილების
ა) 1
ბ) 2, 3
გ) 3, 4
დ) 4
ე) 1, 3, 4
*ვ) 1, 2
543. კლარიტინს ახასიათებს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ერთისა:

ა) ანტიჰისტამინური
ბ) ანტიანთებითი
გ) ამცირებს ICAM-1-ის ექსპრესიას სასუნთქი გზების ეპითელზე
*დ) კარდიოტოქსიური
544. T-უჯრედები გამოიმუშავებენ შემდეგ ფაქტორებს გარდა ერთისა:

ა) ლიმფოკინები
*ბ) პროპერიდნი
გ) ჰელიპერ ფაქტორი
დ) სუპროსორული ფაქტორი
ე) ინტერლეოკინი
545. მაკროფაგებს არ მიეკუთვნება:

*ა) ლიმფოციტები
ბ) ოსტეოკლასტები
გ) ჰისტიოციტები
დ) ალვეოლური მაკროფაგები
ე) კუპფერის უჯრედები
546. სეკრეტორულ Ig A-ს შეიცავს:

ა) ხსენი
ბ) ნაწლავის წვენი
გ) ნერწყვი
დ) ბრონქების ლორწოვანი სეკრეტი
547. B-ლიმფოციტების დიფერენციაცია ხდება:

ა) თიმუსში
ბ) ელენთაში
*გ) ძვლის ტვინში
დ) ლიმფურ კვანძებში
ე) ყველა ჩამოთვლილში.
548. Ig M-ის მაღალი კონცენტრაცია ახალშობილის სისხლის შრატში

მაჩვენებელია:
*ა) თანდაყოლილი ინფექციის
ბ) ჰემოლიზური დაავადების
გ) იმუნოდეფიციტის
დ) ორგანიზმის ალერგიული განწყობის
ე) მემკვიდრული დაავადების
549. ფაგოციტური თვისებებით არ ხასიათდებიან:

ა) მაკროფაგები
ბ) ნეიტროფილები
გ) მონოციტები
*დ) ლიმფოციტები
550. მაკროფაგები ანხორციელებენ შემდეგ ფუნქციებს გარდა ერთისა:

ა) ანტიგენების შთანთქმა-გადამუშავება
ბ) ანტიგენების გარდაქმნა იმუნოგენურ ფორმებად
*გ) ანტისხეულების გამომუშავება
დ) სიგნალის გადაცემა იმუნური სისტემის ჩართვა
ე) T და B ლიმფოციტების კოოპერირება
551. ქვემოთ ჩამოთვლილი ნიშნებიდან რომელი არ ახასიათებს შეძენილ

იმუნოდეფიციტის სინდრომს:
ა) გამომწვევია ლიმფოტროპული რეტროვირუსი
ბ) ზიანდება T- ჰილპეული უჯრედები
გ) შესაძლებელია ნაყოფის დაინფიცირება ტრანსპლაცენტური გზით
დ) ბავშვის დაინფიცირება შესაძლებელია ძუძუს წოვით
*ე) ვითარდება T- სუპრესტორების დეფიციტი
552. შეძენილი იმუნოდეფიციტის რისკ ფაქტორებია:

ა) ნარკომანი მშობლები
ბ) ჰომოსექსუალისტები
გ) ანამნეზში სისხლის და მისი პრეპარატების გადასხმა
*დ) ყველა ჩამოთვლილი
ე) არც ერთი
553. შეძენილ იმუნოდეფიციტის სინდროს ახასიათებს:

ა) ლიმფადენოპათია
ბ) ჰეპატოსპლენომეგალია
გ) უცნობი ეტიოლოგიის ცხელება
დ) სხეულის მასის მკვეთრი დაქვეითება
554. ბრუტონის დაავადებას ახასიათებს გარდა ერთისა:

*ა) T-ლიმფოციტების რაოდენობის მკვეთრი დაქვეითება
ბ) ყველა კლასის იმუნოგლობულინის კონცენტრაციის დაქვეითება
გ) ორგანიზმის მიდრეკილება ბაქტერიული ინფექციისადმი
დ) გადაცემის ტიპი-რეცესიელი X ქრომოსომასთან შეჭრილი
ე) ვლინდება ვაჟებში
555. დი ჯორჯის სინდრომს არ ახასიათებს:
*ა) ჰუმორული იმუნიტეტის პირველადი ნაკლოვანება
ბ) თიმუსის და პარათირეოიდელი ჯირკვლებში ერთდროული აგნეზია
გ) გულის და მსხვილი სისხლძარღვის თანდაყოლილი მანკები
დ) პარათირეოდიზმის ნიშნები ჰიპოკალცემია, ტეტონია
ე) შენელებული ტიპის ზემგრძნობელობითი რეაქციის დათრგუნვა
556. მუტაცია არის:

ა) უჯრედის სტრუქტურის შეცვლა
ბ) უჯრედის დაშლა
*გ) უჯრედის გენეტიკური ნიშან-თვისებების შეცვლა
დ) უჯრედის ზომების შემცირება
ე) უჯრედის ზომების მომატება
557. ციტოგენეტიკური მეთოდით დგინდება:

ა) სისხლში ფერმენტის აქტივობა
*ბ) კარიოტიპი
გ) გენოტიპი
დ) ყველა ჩამოთვლილი
558. ლეჟენის ("კატის ყვირილის") სინდრომს კლინიკურად ახასიათებს:

ა) კატის კნავილის მსგავსი ტკივილი
ბ) გონებრივ განვითარებაში ჩამორჩენა
გ) მთვარისებრი სახე
დ) მიკროგნათია
559. დაუნის დაავადების დროს ციტოგენეტიკური კვლევით შეიძლება

გამოვლინდეს კარიოტიპის შემდეგი ვარიანტი:
ა) 21-ქრომოსომის რეგულარული ტრისტომია (47, XX(XY). 2+)
ბ) არაბალანსირებული ტრანსლოკაცია
გ) მოზაიციზმი (47, XX(XY)\ 46 XX(XY)
560. გირკეს დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) ფერმენტ გლუკოზ-G-ფოსფატაზას უკმარისობა
*ბ) გლიკოგენის დაგროვება გულში
გ) ჰიპოგლიკემიური კრუნჩხვები
დ) თოჯინის გამომეტყველება
ე) ჰეპატო და ნეფრომეგალია
561. პომპეს დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) გლიკოგენური კარდიომეგალია
ბ) გადაცემის აუტოსომურ-რეცესიული ტიპი
გ) სუნთქვის დარღვევები
დ) ციანოზი
*ე) გლიკოგენური ჰეპატო და ნეფრომეგალია
562. მაკ-არდლის დაავადება გულისხმობს გლიკოგენის დაგროვებას:

ა) გულის კუნთში
ბ) ღვიძლში და თირკმელებში
*გ) კუნთებში
დ) ელენთაში
ე) ყველა ჩამოთვლილში
563. ფენილკეტონურიის მიმართებაში სწორია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი

ა) ამინომჟავას ცვლის ენზიმოპათია
*ბ) გადაცემის ტიპი X ქრომოსომასთან შეჭედილი
გ) განაპირობებს ფერმენტ ფენილალანინ -4- ჰიდროლაზას დეფიციტი
დ) გონებრივი და ემოციური სფეროს სიღარიბე მძიმე ჭკუასუსტობა
ე) კრუნჩხვითი სინდრომი
564. ნიმან-პიკის დაავადებას ახასიათებს:

ა) ც. ნ. ს მძიმე დაზიანება
ბ) ორმხრივი ეგზოფტალმი
გ) ჰეპატო-სპლენომეგალია
დ) ძვლის ტვინის პუნქტატში დიდი მარცვლოვანი, ვაკუოლიზებული
"ქაფიანი" უჯრედი
*ე) ყველა აღნიშნული
565. ჩამოთვლილი ნიშნებიდან რა არ ახასიათებს ელერს-დანლოს სინდრომს:

ა) შინაგანი ორგანოების განვითარების მანკი
ბ) კოლაგენური ბოჭკოების სტრუქტურის ცვლილებები, ელასტური
ბოჭკოების სიჭარბე
*გ) ძვლების მრავლობითი მოტეხილობა
დ) პარაორბიტალური ნაოჭები "მოხუცის სახე"
ე) კანის წევადობა
566. რომელი ენზიმოპათიის დროს აქვს შარდს თაგვის სუნი:

ა) მალაქტოზემია
ბ) ფრუქოზემია
*გ) ფენილკეტონერია
დ) გლიკოგენოზი
ე) ყველა ჩამოთვლილის დროს.
567. მარფანის დაავადებას კლინიკურად ახასიათებს ყველა ჩამოთვლილი

სიმპტომი გარდა ერთისა:
*ა) ძვლების მრავლობითი მოტეხილობა
ბ) სახსრების ჰიპერმობილურობა
გ) არაქნოლაქტილია
დ) შინაგანი ორგანოების განვითარების მანკი
ე) შარდის ექტოპია
568. რომელ პრინციპებს ემყარება საკვებისმიერი ალერგიის დიაგნოსტიკა:

ა) ანამნეზში საკვებ პროდუქტებზე ორგანიზმის ალერგიულ რეაქციას
ბ) კანის სინჯები საკვები ალერგენებით
გ) IგE - ს რაოდენობის განსაზღვრა
დ) სპეციფიკური ანტისხეულების განსაზღვრა საკვები ალერგენების მიმართ
*ე) ყველა ჩამოთვლილს
569. ახალი თაობის ანტიჰისტამინურ პრეპარატებს ეკუთვნის: 1)

კლარიტინი; 2) ზირტეკი; 3) დიმედროლი
ა) 1
ბ) 2
გ) 3
დ) 2;3
ე) ყველა ჩამოთვლილი
*ვ) 1;2
570. ახალი თაობის ანტიჰისტამინურ პრეპარატებს არ ახასიათებთ: 1)

სედაციური ეფექტი; 2) კარდიოტოქსიური ეფექტი; 3) ანტიალერგიული
მოქმედება; 4) ანტიანთებითი მოქმედება
ა) 1;2;4
ბ) 2;4
გ) 1;3
დ) 2;3
*ე) 1;2
571. ჰიპოკომპლემენტემია შეიძლება გამოვლინდეს:

ა) ცილის სინთეზის დაქვეითებისას
ბ) იმუნოკომპლექსური პათოლოგიის დროს
გ) კომპლემენტის თანდაყოლილი დეფიციტის შემთხვევაში
*დ) ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევაში
572. IგA-ს დეფიციტის ძირითადი კლინიკური გამოვლინებებია: 1)

სასუნთქი სისტემის მორეციდივე პათოლოგია; 2) ქრონიკული დიარეა; 3)
მიდრეკილება ატოპიური დაავადებებისადმი (რინიტი, დერმატიტი, კვებითი
ალერგია)
ა) 1
ბ) 2
გ) 3
დ) 1;2
573. გამა-ინტერფერონის გავლენა უჯრედების ფუნქციაზე

ა) NK (ნატურალური კილერები) - უჯრედების აქტივაცია
ბ) ფაგოციტების აქტივაცია
გ) უჯრედული იმუნიტეტის აქტივაცია
574. ქვეყანაში ჯანდაცვის მდგომარეობის ყველაზე ზუსტი მაჩვენებელია:

ა) შობადობის დონე;
ბ) სიკვდილიანობის დონე;
გ) ექიმთა რიცხვი ერთ სულ მოსახლეზე;
*დ) 0-1 წლამდე ბავშვთა სიკვდილიანობა.
575. არაპასტერიზებული დედის რძე მაცივარში ინახება:

ა) არაუმეტეს 6 სთ-სა;
ბ) არაუმეტეს 12 სთ-სა;
*გ) არაუმეტეს 24 სთ-სა;
დ) არაუმეტეს 48 სთ-სა.
576. სამშობიარო სახლის ახალშობილთა ფიზიოლოგიის განყოფილების

პალატებში ჰაერის ტემპერატურა უნდა იყოს:
ა) არანაკლებ 20 გრადუსისა;
*ბ) არანაკლებ 22-24 გრადუსისა;
გ) არანაკლებ 26 გრადუსისა;
დ) არანაკლებ 28 გრადუსისა.
577. საავადმყოფოსშიგა (ნოზოკომიური) ინფექცია ძირითადად ვრცელდება:

*ა) პერსონალის ხელებით;
ბ) საკვებით;
გ) თეთრეულით;
დ) მოვლის საგნებით.
578. პერინატალური პერიოდი მოიცავს:

ა) დაბადებიდან სიცოცხლის მე-7 დღეს;
ბ) პერიოდს კვერცხუჯრედის განაყოფიერებიდან მშობიარობამდე;
*გ) პერიოდს ორსულობის 22-ე კვირიდან სიცოცხლის მე-7 დღემდე;
დ) პერიოდს ორსულობის 28-ე კვირიდან სიცოცხლის 1 თვემდე.
579. პერინატალურ პერიოდში სიკვდილიანობის ძირითადი მიზეზია:

ა) თანდაყოლილი ინფექცია;
*ბ) სამშობიარო ტრავმა, ასფიქსია;
გ) გულის მანკები;
დ) ახალშობილია ჰემოლიზური დაავადება.
580. პერინატალური სიკვდილიანობის მაჩვენებელი ასახავს:

ა) სამეანო დახმარების ხარისხს;
ბ) პედიატრიული დახმარების ხარისხს;
გ) სოციალურ-დემოგრაფიული პოლიტიკის ეფექტურობას;
*დ) ყველა ჩამოთვლილს.
581. სამშობიარო სახლიდან ახალშობილი ბავშვის სტაციონარში გადაყვანის
ჩვენებაა:
ა) ინფექციური დაავადება;
ბ) მძიმე ჰიპოტროფია;
გ) მძიმე რესპირაციული დისტრესი;
582. სამეანო სტაციონარში ეპიდემიოლოგიურ არაკეთილდღეობაზე

ა) ახალშობილებში ერთი და იგივე ნოზოლოგიური ფორმის დაავადების
გამოვლინება;
ბ) ახალშობილებში მძიმე ინფექციური დაავადებების (სეფსისი, მენინგიტი
და სხვა) გამოვლინება;
გ) ერთდროულად ჯგუფური ლოკალური ჩირქოვანი დაავადებები (3
ბავშვზე მეტი) ;
*დ) ჩამოთვლილიდან ერთ-ერთი მაინც.
583. დღენაკლული ბავშვი სიცოცხლის პირველი წლის განმავლობაში

ნევროპათოლოგის მიერ უნდა გაისინჯოს:
ა) თვეში ერთხელ;
ბ) ყოველ 2-3 თვეში;
გ) ყოველ 4-5 თვეში;
*დ) პედიატრის გადაწყვეტილების შესაბამისად.
584. ახალშობილის დღენაკლულობა განისაზღვრება: 1) გესტაციური ასაკით

2) ახალშობილის სხეულის მასით და სიგრძით დაბადებისას 3) ბალარდის
სქემით სიმწიფის განსაზღვრით 4) დაბადების მცირე წონით
*ა) სწორია 1; 3;
ბ) სწორია 1; 4;
გ) სწორია 2; 3;
დ) სწორია 2; 4;
585. ბცჟ- ვაქცინაციის წინააღმდეგჩვენებაა:

ა) თანდაყოლილი ფერმენტოპათია;
*ბ) პირველადი იმუნოდეფიციტი;
გ) ანაფილაქსიური რეაქცია ვაქცინაში შემავალ ანტიბიოტიკზე;
დ) ყველა ჩამოთვლილი.
586. ანტიგენთან შეხვედრისას ნაყოფს უნარი აქვს გამოიმუშაოს

ანტისხეულები:
ა) ორსულობის მე - 3-4 თვიდან;
*ბ) ორსულობის მე - 5-6 თვიდან;
გ) ორსულობის მე - 7-8 თვიდან;
დ) ორსულობის მე - 9 თვიდან.
587. თანდაყოლილ წითურას ახასიათებს:

ა) ქორიორეტინიტი;
*ბ) კატარაქტა;
გ) მიოკარდიტი;
დ) ჰემორაგიული სინდრომი.
588. B-კოკსაკის ვირუსით გამოწვეულ ინფექციას ახასიათებს:

ბ) კატარაქტა;
*გ) მიოკარდიტი;
დ) ჰემორაგიული სინდრომი.
589. ორსულობის რა ვადაშია ყველაზე საშიში ქალის წითურათი დაავადება?

*ა) პირველ ტრიმესტრში;
ბ) მეორე ტრიმესტრში;
გ) მესამე ტრიმესტრში;
დ) ორსულობის ნებისმიერ ვადაში.
590. თანდაყოლილი ინფექციის შემთხვევაში კონიუნქტივიტი ყველაზე

ხშირად გამოვლინდება:
ა) ტოქსოპლაზმოზის დროს;
ბ) მიკოპლაზმოზის დროს;
*გ) ქლამიდიოზის დროს;
დ) ციტომეგალიის დროს.
591. ორსულობის პირველ ტრიმესტრში რომელი პრეპარატის დამატება არის

საჭირო ნერვული მილის დეფექტების პრევენციისთვის?:
ა) “A” ვიტამინის დამატება;
*ბ) ფოლიუმის მჟავა;
გ) “D” ვიტამინი და კალციუმი;
დ) “B12” ვიტამინი.
592. ორსულობის პირველ ორ თვეში ნაყოფზე მავნე ფა განაპირობებს:

ა) დისტროფიული და ნეკროზული პროცესების განვითარებას;
ბ) ანთებითი პროცესების განვითარებას;
*გ) განვითარების მანკების ჩამოყალიბებას;
დ) ფეტოპათიის განვითარება.
593. მუცლადყოფნის ინფექციის შემთხვევაში დაავადების კლინიკურ სურათს

ყველაზე მეტად განსაზღვრავს:
*ა) საშვილოსნოსშიგა დაზიანების ვადა;
ბ) გამომწვევის ტოქსიკურობა;
გ) ინფექციის შეჭრის გზა;
დ) ნაყოფის იმუნორეაქტიულობა.
594. დედის შაქრიანი დიაბეტით ავადმყოფობა:

ა) თრგუნავს ნაყოფის ინსულარული აპარატის უჯრედების ფუნქციას;
*ბ) ააქტიურებს ნაყოფის ინსულარული აპარატის უჯრედებს;
გ) იწვევს ინსულარული აპარატის ატროფიას;
დ) არ ახდენს არავითარ ზემოქმედებას.
595. ორსულობის პერიოდში ქალის მიერ თამბაქოს გამოყენებამ შეიძლება

გამოიწვიოს:
ა) ახალშობილის დღენაკლულობა;
ბ) მუცლადყოფნის ჰიპოქსია;
გ) პრენატალური ჰიპოტროფია;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი;
596. თანდაყოლილი ლისტეროზის სადიაგნოსტიკოდ მნიშვნელობა ენიჭება:

ა) დედის კონტაქტს ცხოველებთან;
ბ) ორსულობის დროს მაღალ ტემპერატურას შემცივნებით და პიელიტის
მოვლენებს;
გ) ანამნეზში თვითნებურ აბორტს ორსულობის მე - 5 თვის შემდეგ;
597. თანდაყოლილი ბაქტერიული ინფექციის კლინიკური ფორმები შეიძლება

იყოს:
ა) ასპირაციული პნევმონია;
ბ) წყლულოვან-ნეკროზული ეზოფაგიტი, გასტროენტერიტი, პერიტონიტი;
გ) ჩირქოვანი ლეპტომენინგიტი, ოსტეომიელიტი;
598. ორსულთა ანემია უმეტესად არის:

ა) ჰიპოპლაზიური;
*ბ) რკინადეფიციტური;
გ) პოსტჰემორაგიული;
დ) ჰემოლიზური.
599. ორსულთა დიაბეტით ქალების ახალშობილები უმეტესად იბადებიან:

ა) თანდაყოლილი ჰიპოტროფიით;
*ბ) მაკროსომიით;
გ) თანდაყოლილი კატარაქტით;
დ) ყველა პასუხი სწორია.
600. ორსულ ქალს მკურნალობას აკტჰ-ით არ უტარებენ რადგან:

ა) მოსალოდნელია ნაყოფის ანტენატალური დაღუპვა;
ბ) მატულობს მუცლადყოფნის ინფექციის რისკი;
გ) შესაძლებელია ნაყოფს განუვითარდეს ფეოქრომოციტომა;
*დ) შესაძლებელია მდედრობითი სქესის ნაყოფის ვირილიზაცია.
601. ორსულ ქალს ნაყოფისთვის რისკის გარეშე შეიძლება დაენიშნოს:

*ა) ცეფალოსპორინები;
ბ) ამინოგლიკოზიდები;
გ) ტეტრაციკლინი;
602. ორსულის აქტიური ტუბერკულოზის შემთხვევაში ნაყოფის ინფიცირების
ძირითადი გზაა:
*ა) ტრანსპლანცენტური;
ბ) აღმავალი;
გ) ნაყოფის ინფიცირება არ ხდება;
დ) ინტრანატალური.
603. თანდაყოლილ ტუბერკულოზს ყველაზე მეტად ახასიათებს:

ა) პრენატალური ჰიპოტროფია, ლიმფადენიტი, სიყვითლე, სპლენომეგალია;
*ბ) ჰიპერთერმია, პაპულური გამონაყარი, ჰეპატომეგალია, ლიმფადენიტი;
გ) თანდაყოლილი კატარაქტა, ერითემატოზული გამონაყარი;
დ) ვეზიკულული გამონაყარი, ლიმფადენიტი, მენინგიტი, ასციტი,
ცხელება.
604. ახალშობილებში, რომელთა დედები დაავადებული იყვნენ

თირეოტოქსიკოზით, ადრეულ ნეონატალურ პერიოდში ფარისებრი ჯირკვლის
ჰიპერფუნქციის სიმპტომების არსებობა დაკავშირებულია:
ა) თიროქსინის ტრანსპლანცენტურ გადაცემასთან;
ბ) თირეოტროპული ჰორმონის ტრანსპლანცენტურ გადაცემასთან;
*გ) თირეომასტიმულირებელი იმუნოგლობულინების ტრანსპლანცენტურ
გადაცემასთან;
605. ორსული ქალის ტეტრაციკლინით მკურნალობამ შეიძლება გამოიწვიოს

ნაყოფის:
ა) თვალის დაზიანება;
ბ) კბილების ჩანასახების დაზიანება;
გ) ჩონჩხის დაზიანება;
606. ორსული ქალის პროპრანოლოლით მკურნალობამ შეიძლება გამოიწვიოს

ახალშობილის
ა) ბრადიკარდია;
ბ) სუნთქვის დათრგუნვა;
გ) ჰიპოგლიკემია;
607. ნაყოფის მოთხოვნილება რკინაზე მნიშვნელოვნად იზრდება ორსულობის:

ა) მე - 12 კვირიდან;
ბ) მე - 20 კვირიდან;
*გ) 28 - ე კვირიდან;
დ) 36 - ე კვირიდან.
608. ოჯახში, სადაც ორივე მშობელი ავად არის ქრონიკული

ალკოჰოლიზმით, დაიბადა დროული ბიჭი მასით 2200გ, სიგრძით 48 სმ.
კლინიკურად გამოხატული იყო: მიკროცეფალია, სახის დისმორფია,
დათრგუნვის სინდრომი, რომელიც შეიცვალა ნერვულ-რეფლექსური
აგზნებით. სწორი დიაგნოზია:
ა) მიკროცეფალია, დისემბრიოგენეზის მრავლობითი სტიგმები,
პრენატალური ჰიპოტროფია;
ბ) ემბრიოფეტოპათია, პრენატალური ჰოპოტროფია, მიკროცეფალია;
*გ) ნაყოფის ალკოჰოლური სინდრომი, მიკროცეფალია;
დ) ცნს-ის ჰიპოქსიური იშემიური დაზიანება.
609. ინტრანატალური ასფიქსია უმეტესად უვითარდება:

ა) ვადაგადაცილებულ ახალშობილს;
ბ) დღენაკლულ ახალშობილს;
გ) ახალშობილს მუცლადყოფნის განვითარების ჩამორჩენით;
610. მშობიარობის დროს ნაყოფის მწვავე ჰიპოქსიის მიზეზია:

ა) დედის არტერიული ჰიპოტენზია;
ბ) ჭიპლარის მიჭყლეტვა;
გ) საშვილოსნოს მომატებული კუმშვადობა;
611. ახალშობილის ჰემოსტაზის სისტემას ახასიათებს:

ა) კაპილარების მომატებული განვლადობა;
ბ) თრომბოციტების ფუნქციური აქტივობის შემცირება;
გ) სისხლის შემადედებელი ფაქტორების შემცირებული აქტივობა;
612. დღენაკლული ახალშობილის პერიფერიული სისხლის პირველი

ჯვარედინი ვლინდება:
ა) სიცოცხლის მე-1-2 დღეზე;
*ბ) სიცოცხლის მე-4-5 დღეზე;
გ) სიცოცხლის 7-10 დღეზე;
დ) სიცოცხლის 12 დღის შემდეგ.
613. ჭიპლარის მუმიფიკაციას ძირითადად სრულდება:

ა) 5-6 დღეში;
*ბ) 7-10 დღეში;
გ) 14-18 დღეში;
დ) 1 თვეში .
614. ახალშობილის ორგანიზმი საკმარისი რაოდენობით არ გამოიმუშავებს:

ა) IგA-ს;
ბ) IგM-ს;
*გ) IგG-ს;
დ) IგE-ს.
615. ბავშვის ოპტიმალურ ინტელექტუალურ განვითარებას უზრუნველყოფს:

*ა) ბუნებრივი კვება;
ბ) ხელოვნური კვება ადაპტირებული ნარევებით;
გ) კვება მინერალური ნივთიერებებითა და ვიტამინებით გამდიდრებული
ხელოვნური ნარევებით;
დ) შერეული კვება.
616. შაქრის რომელი სახეობა ჭარბობს ქალის რძეში:

ა) საქაროზა;
ბ) მალტოზა;
*გ) ბეტა-ლაქტოზა;
დ) გალაქტოზა.
617. ახალშობილთა ფლეგმონის განვითარებას პირველ რიგში ხელს უწყობს:

ა) ახალშობილის კანის საფარველის მაღალი განვლადობა;
*ბ) კანისა და კანქვეშა ქსოვილის სისხლძარღვოვანი ქსელის
თავისებურებები;
გ) ახალშობილის იმუნიტეტის თავისებურებები;
დ) ახალშობილის ცნს-ის თავისებურები.
618. პათოგენური მიკროფლორისგან ლორწოვანი გარსების დაცვაში ყველაზე

დიდ როლს თამაშობს:
ა) ინტერფერონი;
*ბ) ლიზოციმი;
გ) პროპერდინი;
დ) კომპლემენტის სისტემა.
619. ბუნებრივ კვებაზე მყოფ ახალშობილში ამოქაფებას ხელს უწყობს:

ა) მოკლე საყლაპავი;
ბ) კუჭის კარდიული ნაწილის არასრულფასოვანი განვითარება;
გ) კუჭის პილორული ნაწილის შედარებითი ჰიპერტონუსი;
620. ახალშობილებში სასუნთქი გზების "გასუფთავების" წამყვანი

ფიზიოლოგიური მექანიზმია:
ა) ხველა;
*ბ) ცემინება;
გ) ზედა სასუნთქი გზების შიგთავსის "პასიური" ტრანსპორტი მოციმციმე
ეპითელიუმით;
621. ჯანმრთელი ახალშობილის სუნთქვის სიხშირეა:

ა) 10-15 წუთში;
ბ) 20-30 წუთში;
*გ) 40-60 წუთში;
დ) 70-80 წუთში.
622. ახალშობილებში სითხის დანაკარგი მნიშვნელოვნად იზრდება:

ა) გარემოს ტემპერატურის მომატებისას;
ბ) სითბოს სხივური წყაროს გამოყენებისას;
გ) ფოტოთერაპიის ჩატარებისას;
*დ) ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევაში.
623. ახალშობილებში რკინის შეწოვა ხდება:

ა) კუჭში;
*ბ) წვრილი ნაწლავის ზედა ნაწილებში;
გ) მლივ ნაწლავში;
დ) მსხვილ ნაწლავში.
624. ახალშობილის ბცჟ ვაქცინაციის ადგილზე პაპულა, ვეზიკულა ან

პუსტულა უვითარდება:
ა) ერთი კვირის შემდეგ;
ბ) 2-3 კვირის შემდეგ;
*გ) 4-6 კვირის შემდეგ;
დ) 2-3 თვის შემდეგ.
625. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებული დედის ახალშობილში კრუნჩხვით

სინდრომს განაპირობებს:
ა) ასფიქსია და სამშობიარო ტრავმა;
ბ) ცნს-ს განვითარების მანკები;
*გ) ჰიპოგლიკემია და ჰიპოკალცემია;
დ) ჰიპერბილირუბინემია.
626. თანდაყოლილი ჰიპოთირეოზის დამახასაითებელი სიმპტომებია, ყველა

გარდა
ა) ფსიქომოტორული განვითარების ჩამორჩენა;
ბ) კანის სიმშრალე,
გ) გახანგრძლივებული სიყვითლე;
დ) შეშუპება, თმის მოკლე ზრდა;
*დ) მიდრეკილება დიარეისაკენ
627. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებული დედის ახალშობილს ახასიათებს:

ა) ჰიპოგლიკემია;
ბ) ჰიპოკალციემია;
გ) რესპირაციული დისტრესი;
628. თანდაყოლილი ტოქსოპლაზმოზის მწვავე პერიოდს ახასიათებს:

ა) მიკროცეფალია;
ბ) მხედველობის ნერვის ატროფია;
*დ) ანტიტოქსოპლაზმური ,,IgM" ანტისხეულების აღმოჩენა;
ე) ანტიტოქსოპლაზმური ,,IgG" ანტისხეულების აღმოჩენა.
629. ადრეულ ნეონატალურ პერიოდში ჰემორაგიული სინდრომის

განვითარებას განაპირობებს:
ა) “B “ ჯგუფის ვიტამენიების დეფიციტი;
ბ) “დ” ვიტამინის დეფიციტი;
გ) ჰიპერბილირუბინემია;
*დ) “K” ვიტამინის დეფიციტი.
630. ახალშობილთა ჰემოლიზური დაავადების სიყვითლის ყველაზე მძიმე

ფორმის გართულებაა:
ბ) ღვიძლის დაზიანება;
*გ) ცნს-ის დაზიანება;
დ) გულის უკმარისობა.
631. ახალშობილებში ანემიის ყველაზე ხშირი მიზეზია:

*ა) სისხლის დაკარგვა ან ჰემოლიზი;
ბ) მემკვიდრული მიკროსფეროციტოზი;
გ) ჰემოგლობინოპათიები;
დ) მემკვიდრული ჰიპოპლაზიური ანემია.
632. ახალშობილებში მიოკარდიტს ყველაზე ხშირად იწვევს:

*ა) კოკსაკის ვირუსი;
ბ) სტაფილოკოკი;
გ) სტრეპტოკოკი;
დ) კლებსიელა.
633. კოპროგრამაში დიდი რაოდენობით ნეიტრალური ცხიმი ან მისი სიჭარბე

ცხიმოვან მჟავებთან ახასიათებს:
ა) ლაქტოზას უკმარისობას;
*ბ) მუკოვისციდოზს;
გ) ექსუდაციურ ენტეროპათიას;
დ) ყველა პასუხი სწორია;
ე) არცერთი პასუხი არ არის სწორი.
634. მუკოვისციდოზის მკურნალობაში პრიორიტეტი ენიჭება:

ა) აბომინს;
ბ) ტრიფერმენტს;
*გ) კრეონს;
დ) ორაზას.
635. ახალშობილებში ნაწლავურ ინფექციას უმეტესად იწვევს:

ა) გრამ-დადებითი მიკრობები;
*ბ) გრამ-უარყოფითი ბაქტერიები;
გ) ვირუსები;
დ) ყველა ერთნაირი სიხშირით.
636. ნაწლავურ ინფექციას არაინფექციურ დიარეისგან განასხვავებს:

ა) კუჭის მოქმედების სიხშირე და განავალოვანი მასების ხასიათი;
ბ) ექსიკოზი და დისტროფია;
*გ) მწვავე დასაწყისი, ინფექციური ტოქსიკოზი, ენტეროკოლიტის ნიშნები;
637. ფერმენტოპათიას ახასიათებს:

ა) ნაწლავთა დისფუნქციის დაკავშირება კვებასთან;
ბ) კოპროგრამაში ანთებითი ცვლილებების არარსებობა;
გ) დამაკმაყოფილებელი მადა და წონაში არასაკმარისად მატება;
*დ) ყველა პასუხი სწორია.
638. დაბადებისთანავე გამოხატული ციანოზი ახასიათებს:

ა) პარკუჭთაშორისი ძგიდის დეფექტს;
ბ) ფალოს ტეტრადას;
*გ) მაგისტრალური სისხლძარღვების ტრანსპოზიციას;
დ) ღია არტერიული სადინარს.
639. გრამ-უარყოფითი სეფსისის შემთხვევაში ოსტეომილიტის კერა უმეტესად

ლოკალიზებულია:
ა) ქალას ძვლებში;
*ბ) ლულოვან ძვლებში;
გ) ქვედა ყბაზე;
დ) ბრტყელ ძვლებში.
640. გრამ-უარყოფითი ეტიოლოგიის ოსტომიელიტს ახასიათებს:

ა) მწვავე მიმდინარეობა მკვეთრად გამოხატული ართრიტით;
ბ) ელვისებური მიმდინარეობა;
*გ) დუნე მიმდინარეობა, მკვეთრად გამოხატული ართრიტის გარეშე,
არამკაფიო რენტგენოლოგიური ნიშნები;
დ) ყველა ვარიანტი გვხვდება ერთნაირი სიხშირით.
641. ელექტროლიტური ცვლის დარღვევები ყველაზე მეტად ახასიათებს:

ა) ფლეგმონას;
*ბ) წყლულოვან-ნეკროზულ ენტეროკოლიტს;
გ) დესტრუქციულ პნევმონიას;
დ) ჩირქოვან მენინგიტს.
642. ახალშობილთა სეფსისის კლინიკური სიმპტომებია:

ა) მრავლობითი ჩირქოვანი კერების არსებობა;
ბ) დისპეფსიური მოშლილობანი;
გ) ჰიპერთერმია, ცნობიერების დათრგუნვა;
დ) თერმორეგულაციის მოშლა, ნევროლოგიური სიმპტომები, სისხლის
შედედებისა და ცირკულირებადი სისხლის მოცულობის დარღვევა;
643. მდედრობითი სქესის გოგონებში ადრენოგენიტალური სინდრომის

პათოგნომური ნიშანია:
ა) ღებინება დაბადებიდან;
ბ) გინეკომასტია;
*გ) გარეთა გენიტალიების ვირილიზაცია პიგმენტაციასთან ერთად;
დ) მარმარილოსებური კანი.
644. ახალშობილებში კანის ჩირქოვანი დაზიანებებიდან ყველაზე ხშირია:

ა) პემფიგუსი;
*ბ) ვეზიკულოპუსტულოზი;
გ) რიტერის დაავადება;
დ) ფსევდოფურუნკულოზი.
645. ადრენოგენიტალური სინდრომის შემთხვევაში თირკმელზედა ჯირკვლის

უკმარისობის კრიზს ახასიათებს:
*ა) მეტაბოლური აციდოზი;
ბ) მეტაბოლური ალკალოზი;
გ) სუნთქვითი აციდოზი;
დ) სუნთქვითი ალკალოზი.
646. ახალშობილებში ცნს-ის მძიმე ჰიპოქსიური დაზიანების შემთხვევაში

ყველაზე ხშირია:
ა) პილოროსპაზმი;
ბ) საყლაპავის ახალაზია;
გ) ნაწლავთა მაღალი გაუვალობა;
*დ) წყლულოვან-ნეკროზული ენტეროკოლიტი.
647. სისხლის სისტემის რომელი ცვლილებაა შესაძლებელი იმ

ახალშობილებში, რომლებმაც მშობიარობის დროს გადაიტანეს ასფიქსია?
ა) პოლიციტემია;
ბ) ლეიკოციტოზი;
გ) თრომბოციტოპენია;
*დ) ყველა პასუხი სწორია;
ე) არც ერთი პასუხი არ არის სწორი.
648. რესპირაციულ-სინციტიური ვირუსი უმეტესად იწვევს:

ა) მწვავე რინიტს;
*ბ) ბრონქიოლიტს;
გ) პნევმონიას;
დ) ვირუსულ დიარეას.
649. ენტეროვირუსული ინფექცია ყველაზე ხშირად რთულდება:

*ა) სეროზული მენინგიტითა და მიოკარდიტით;
ბ) პნევმონიით;
გ) ოტიტით;
დ) პიელონეფრიტით;
650. შარდის მუქი ჟოლოს სიროფის ფერი მიუთითებს:

ა) მაკროჰემატურიაზე;
*ბ) ჰემოგლობინურიაზე;
გ) ბილირუბინემიაზე;
დ) შარდმჟავა ინფარქტზე;
651. რა დაავადებაზე მიუთითებს სისხლდმდენი მრავლობითი

ტელანგიექტაზიების არსებობა სისხლში თრომბოციტების ნორმალური
რაოდენობის შემთხვევაში?
ა) ვისკოტ-ოლდრიჩის სინდრომზე;
ბ) თრომბოციტოპენიურ პურპურაზე;
*გ) რენდიუ-ოსლერის სინდრომზე;
დ) კაზაბახ-მერიტის სინდრომზე.
652. ახალშობილის დაბადებისას თანდაყოლილ ჰიპოთირეოზზე მიუთითებს:

ა) კანის სიმშრალე, კუნთთა ჰიპოტონია;
ბ) მაკროგლოსია, დაბალი ხმა, ბრადიკარდია;
გ) სიყვითლე;
*დ) სპეციფიკური სიმპტომები დაბადებისას არ ვლინდება.
653. დისაქარიდაზული უკმარისობის შემთხვევაში განავალოვანი მასები:

ა) ჰომოგენურა, ყვითელი, ლორწოთი;
ბ) თხიერია, ცხიმიანი, მძაფრი სუნის;
*გ) წყლისებრია, მჟავე;
დ) უხვია, საგოზავისებრი, აქოლიური.
654. მაგისტრალური სისხლძარღვების სრულ ტრანსპოზიციას ახასიათებს:

*ა) დიფუზური ციანოზი;
ბ) ქოშინი;
გ) გულზე უხეში სისტოლური შუილი;
დ) ტაქიკარდია.
655. ახალშობილის მჭიდროდ გახვევამ შეიძლება გამოიწვიოს:

ა) აპნოე;
*ბ) ჰიპოვენტილაცია;
გ) ჰიპერვენტილაცია;
656. ახალშობილებში თრომბოციტოპენია ვლინდება:

ა) თანდაყოლილი წითურის შემთხვევაში;
ბ) თანდაყოლილი ციტომეგალიის შემთხვევაში;
გ) თანდაყოლილი ჰერპესული ინფექციის შემთხვევაში;
*დ) ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევაში;
ე) არცერთ შემთხვევაში.
657. ახალშობილებში თრომბოციტოპენია ვლინდება:

ა) ჰემანგიომატოზის დროს;
ბ) თანდაყოლილი ინფექციის შემთხვევაში;
გ) დისემინირებული სისხლძარღვთაშიგა შედედების სინდრომის
შემთხვევაში;
*დ) ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევაში;
ე) არცერთ შემთხვევაში.
658. დღენაკლული ახალშობილის ტვინის პარკუჭებში სისხლის ჩაქცევაზე

ეჭვს ბადებს:
ა) ქოშინი;
ბ) კიდურების ტრემორი;
გ) ტაქიკარდია;
*დ) ხშირი აპნოე.
659. სიცივითი სტრესის შედეგად ახალშობილს აღენიშნება:

ა) ენერგეტიკული რესურსების გამოფიტვა;
ბ) ჟანგბადის მოხმარების გაზრდა;
გ) მეტაბოლური აციდოზი;
660. დღენაკლულ ახალშობილებში კრუნჩხვით სინდრომს ყველაზე ხშირად

იწვევს:
ა) ქალასშიგა სამშობიარო ტრავმა;
ბ) ასფიქსია;
გ) ცნს-ის პრენატალური დაზიანება;
*დ) ნივთიერებათა ცვლის დარღვევები (ჰიპოგლიკემია, ჰიპოკალციემია და
სხვ) .
661. ბირთვული სიყვითლის დროს სუნთქვითი უკმარისობა რითი

განსხვავდება პნევმონიისგან?
ა) არ განსხვავდება;
ბ) ფილტვებში სველი ხიხინით;
გ) გამოხატული ქოშინით;
*დ) სუნთქვის ცენტრის მკვეთრი დათრგუნვით (ბრადიპნოეთი) .
662. მჟავა-ტუტოვანი მდგომარეობის რომელი ცვლილება აღინიშნება

ახალშობილის 32 გრადუსამდე გადაცივებისას?
ა) სუნთქვითი აციდოზი;
ბ) სუნთქვითი ალკალოზი;
*გ) მეტაბოლური აციდოზი;
დ) მეტაბოლური ალკალოზი.
663. დღენაკლულ ახალშობილებში ადრეული ნეონატალური სიკვდილიანობის

ყველაზე ხშირი მიზეზია:
ა) სამშობიარო ტრავმა;
*ბ) ასფიქსია და სასუნთქი სისტემის პათოლოგია;
გ) ინფექცია;
დ) განვითარების თანდაყოლილი მანკები.
664. დღენაკლულ ახალშობილთა პნევმონიის ყველაზე ხშირი გართულებაა:

ა) აბსცედირება;
ბ) პლევრიტი;
*გ) გულის უკმარისობა;
დ) მენინგიტი.
665. დღენაკლულ ბავშვთან დამატებით კვებას იწყებენ:

ა) ბიოლოგიური ასაკის მიხედვით;
ბ) პოსტკონცეპტუალური ასაკის მიხედვით;
*გ) კორეგირებული ასაკის მიხედვით:
დ) არ გამოიეყენება არც ერთი ზემოაღნიშნული
666. დღენაკლულ ახალშობილებში 100%-ანი ჟანგბადით ხანგრძლივმა

სუნთქვამ შეიძლება გამოიწვიოს:
*ა) დღენაკლულთა რეტინოპათია;
ბ) ფილტვის ჭიმვადობის შემცირება;
გ) კრუნჩხვა;
დ) ჰემორაგიების განვითარება.
667. პირველმშობიარე ქალების მშობიარობის საშუალო ხანგრძლივობაა:

ა) 7 - 8 საათი;
ბ) 9 - 10 საათი;
*გ) 11 - 12 საათი;
დ) 13 - 14 საათი;
ე) 15 - 16 საათი.
668. ორსულობის რომელი ვადა შეესაბამება ემბრიოგენეზის პერიოდს?

ა) 2 - დან 10 დღემდე;
ბ) 11 - დან 15 დღემდე;
*გ) 16 -დან 75 დღემდე;
დ) 76 - დან 152 დღემდე;
ე) 153 - დან 280 დღემდე.
669. ორსულობის რომელი ვადა შეესაბამება ფეტოგენეზის პერიოდს?

ა) 2 - დან 10 დღემდე;
ბ) 11 - დან 15 დღემდე;
გ) 16 -დან 75 დღემდე;
*დ) 76 - დან 280 დღემდე.
670. ნაყოფის მუცლადყოფნის განვითარების რომელ პერიოდშია

მოსალოდნელი თანდაყოლილი მანკის განვითარება?
ა) ბლასტოგენეზის პერიოდში;
*ბ) ემბრიოგენეზის პერიოდში;
გ) ადრეულ ფეტალურ პერიოდში
დ) გვიან ფეტალურ პერიოდში.
671. ქვემოაღნიშნული ტერმინოლოგიური განსაზღვრებიდან რომელი

შეესაბამება ახალშობილს, თუ მისი გესტაციური ასაკია - 39 კვირა, სიგრძე
- 50 სმ, მასა - 2 400 გ?
ა) ვადაგადაცილებული ახალშობილი;
ბ) დროული ახალშობილი, დაბადების ნორმალური მასითა და სიგრძით;
გ) დღენაკლული ახალშობილი;
*დ) დროული ახალშობილი, დაბადების მცირე მასით.
672. დღენაკლულობის ნიშნებს არ ეკუთვნის:

ა) ფრჩხილები არ არისბოლომდე ჩამოსული
ბ) ტერფის ზედაპირზე არ ვლინდება დახაზულობა
გ) ყურის ნიჟარების დეფორმაცია;
დ) გამოხატული თმიანობა ზურგსა და კიდურების გამშლელ ზედაპირებზე;
ე) გოგონებში დიდი სასირცხო ბაგეები არ ფარავს მცირეს, ბიჭებში -
კრიპტორქიზმი;
*ვ) კურდღლის ტუჩი და მგლის ხახა.
673. სიცოცხლის მერამდენე დღეს იწყებს ახალშობილი წონის მატებას, წონის

ფიზიოლოგიური დანაკარგის შემდეგ?
ა) მე - 3 - 4 დღეს;
*ბ) მე - 5 - 6დღეს;
გ) მე - 9 - 10 დღეს;
დ) მე - 11 - 12 დღეს.
674. რომელია ბოლო ვადა როდესაც უნდა აღდეგს ჯანმრთლი ახალსობილის

დაბადების წონა, წონის ფიზიოლოგიური დანაკარგის შემდეგ?
ა) მე - 5 - 6 დღეს;
*ბ) მე - 10-14 დღეს;
გ) მე - 9 - 10 დღეს;
დ) მე - 3-5 დღეს.
675. ყველა ქვემოთჩამოთვლილი ახასიათებს დღენაკლულ ახალშობილთა

თერმორეგულაციას გარდა ?
ა) მკვეთრად გაზრდილი დანაკარგი კონდუქციის და კონვექციის გზით
*ბ) სითბოს წარმოქმნა კანკალის ხარჯზე;
გ) გამოხატული თერმოლაბილურობა .
დ) სითბოს წარმოქნა მურა ცხიმოვანი ნივთიერების მეტაბოლიზმით;
676. ტრანზიტორული ჰიპერთერმიის (ცხელების) მახასიათებლებიდან

რომელია არასწორი?
ა) ტრანზიტორული ცხელება, ჩვეულებრივ, გამოვლინდება ახალშობილის
მასის მაქსიმალური დაქვეითების პერიოდში, სიცოცხლის მე - 3 - 5 დღეზე;
*ბ) ცხელება არ აღემატება სუფბერილურ ციფრებს;
გ) ცხლება განპირობებულია ანჰიდრემიით
დ) ახალშობილს შეიძლება აღენიშნებოდეს მოუსვენრობა და ანორექსია.
677. სარძევე ჯირკვლების ფიზიოლოგიური (ტრანზიტორული) გაჯირჯვების

დროს არ აღინიშნება:
*ა) სარძევე ჯირკვლების ირგვლივ ჰიპერემია და ინფილტრაცია;
ბ) სარძევე ჯირკვლებიდან რძისფერი გამონადენი;
გ) ორივე სარძევე ჯირკვლის გადიდება;
დ) კანზე მილია.
678. რა არის სარძევე ჯირკვლების გაჯირჯვების მიზეზი?

*ა) დედის ორგანიზმიდან ჰორმონების გადასვლა;
ბ) პრენატალურად განვითარებული ინფექცია;
გ) სამშობიარო ტრავმა;
დ) ენდოკრინული პათოლოგია .
679. თირკმლის შარდმჟავა ინფარქტის დროს არ აღინიშნება:

ა) შარდის შემღვრევა;
ბ) შარდის ინტენსიური წითელი შეფერილობა;
გ) ნალექის შემცველი შარდი;
*დ) ბაქტერიურია.
680. ფიზიოლოგიურ დისპეფსიას არ ახასიათებს:

ა) დიარეა მომწვანო - მოყვითალო ფერის განავლით;
ბ) განავალში ლორწოს, ლეიკოციტებისა და ცხიმოვანი მჟავების
შემცველობა;
გ) განავალში დიდი რაოდენობით მუცინის შემცველობა;
*დ) კუპრისებრი განავალი (მელენა) .
681. ტოქსიკურ ერითემას არ ახასიათებს:

ა) გამოვლინება სიცოცხლის პირველი 3 - 5 დღის განმავლობაში;
ბ) მაკულების, პაპულების და ვეზიკულების არსებობა ;
გ) ვეზიკულის ეოზინოფილური შიგთავსი;
დ) სპონტანური განკურნება;
*ე) გავრცელება ლორწოვან გარსზე.
682. ფიზიოლოგიურ (ტრანზიტორულ) სიყვითლეს ახასიათებს:

*ა) გამოვლინება სიცოცხლის მე - 2 - 3 დღეზე;
დ) ნაწლავური სინდრომი.
683. სიყვითლე დაბადებისთანავე ან სიცოცხლის პირველ დღეს უმეტესად

ა) სანაღველე გზების ატრეზიის შემთხვევაში;
ბ) ფეტალური ჰეპატიტის შემთხვევაში;
*გ) ჰემოლიზური დაავადების შემთხვევაში:
დ) თანდაყოლილი სიფილისის შემთხვევაში.
684. ჰიპერბილირუბინემია პირდაპირი (კონიუგირებელი) ბლირუბინის

ხარჯზე არ ახასიათებს:
ა) თანდაყოლილ ჰეპატიტს;
ბ) სანაღველე გზების ატრეზიას;
გ) ნაღვლის შესქელების სინდრომს;
*დ) ახალშობილთა ჰემოლიზურ დაავადებას.
685. მემკვიდრეობითი დაავადებებიდან კონიუგაციური ხასიათის სიყვითლე

არ ახასიათებს:
*ა) დუბინ - ჯონსონის სინდრომს;
ბ) კლიგერ - ნაიარას სინდრომს;
გ) ჟილბერის სინდრომს;
დ) ლუცეი - დრისკოლის სინდრომს.
686. თანდაყოლილ ჰეპატიტს კლინიკური გამოვლინებებიდან არ ახასიათებს:

*ა) მწვავე დასაწყისი;
ბ) ჰემატოსპლენომეგალია;
გ) წამოქაფება და ღებინება;
დ) სიყვითლე;
ე) აქოლიური განავალი;
ვ) შარდის გამუქება.
687. სანაღვლე გზების ატრეზიას არ ახასიათებს:

ა) დაავადება, ჩვეულებრივ, ვლინდება სიცოცხლის პირველ კვირაზე;
ბ) წამყვანი კლინიკური ნიშანია სიყვითლე მომწვენო ელფერით;
გ) პირდაპირი ჰიპერბილირუბინემია;
*დ) ჰეპატომეგალიას თავიდანვე თან სდევს სპლენომეგალია.
688. ახალშობილთა რომელ დაავადებას ახასიათებს ჰიდროცეფალიის

განვითარება?
ა) სეფსისს;
ბ) ჰემოლიზურ დაავადებას;
გ) ლისტერიოზს;
*დ) ტოქსოპლაზმოზს;
ე) გალაქტოზემიას.
689. თანდაყოლილ ტოქსოპლაზმოზს არ ახასიათებს:

ა) სიყვითლე;
გ) ქორიორეტინიტი;
დ) ჰიდროცეფალია და კალციფიკატები ტვინში:
*ე) მრავლობითი სიმახინჯე
690. ახალშობილთა ლისტერიოზი ვლინდება:

ა) ანგინურ - სეფსისური ფორმით;
ბ) ნერვული ფორმით;
*გ) სეფსისურ - გრანულემატოზური ფორმით;
დ) თვალ - ჯირკვლოვანი ფორმით.
691. სანერწყვე ჯირკვლების დაზიანება ახასიათებს:

ა) ტოქსოპლაზმოზს;
*ბ) ციტომეგალიას;
გ) თანდაყოლილ ათაშანგს;
დ) თანდაყოლილ ქლამიდიაზს;
ე) თანდაყოლილ ჰერპესს;
692. მეკონიუმურ ილეუსს არ ახასიათებს:

ა) წამოქაფება და ღებინება ნაღვლის შემცველი განავლით;
ბ) მუცლის შებერვა;
*გ) ჰეპატოსპლენომეგალია;
დ) პერისტალტიკის გაქრობა;
693. მონგოლოიდურ ლაქებს არ ახასიათებს:

ა) ლოკალიზება წელის არეში, იშვიათად - კიდურებსა და დუნდულოებზე;
ბ) 10 სმ დიამეტრის და მეტი სიდიდის ლაქები;
*გ) მიდრეკილება მალიგნიზაციისკენ;
დ) სპონტანური გაქრობა 4 - 7 წლის ასაკში.
694. კანის გარქოვნების თანდაყოლილი ანომალიის უმძიმესი ფორმაა:

*ა) ნაყოფის თანდაყოლილი იქთიოზი;
ბ) ბროკას თანდაყოლილი იქთიოზფორმული ერითროდერმია;
გ) ვულგარული იქთიოზი;
დ) იქთიოზფორმული კერატოზი.
695. ბულური ეპიდერმოლიზის მძიმე, ავთვისებიან ფორმას არ ახასიათებს:

ა) დაავადების გადაცემა აუტოსომურ - რეცესიული ტიპით;
ბ) დაავადების გამომჟღავნება დაბადებისთანავე ან სიცოცხლის პირველ
დღეებში;
გ) კანის დაფარვა მრავლობითი, მსხვილი, ჰემორაგიული შიგთავსის
შემცველი ბუშტუკებით;
*დ) ნიკოლსკის უარყოფითი ფენომენი;
ე) შემთხვევათა 20%-ში ლორწოვანი გარსებისა და ფრჩხილების დაზიანება.
696. როგორია გამონაყრის ხასიათი ვეზიკულოზ - პუსტულოზის დროს?

ა) ერთკამერიანი ინტრაეპითელიუმური ბუშტუკები ჰიპერემიული ქობით;
*ბ) გამჭვირვალე ან მღვრიე შიგთავსის შემცველი ბუშტუკები;
გ) ჰემორაგიული შიგთავსის შემცველი ბუშტუკები;
დ) ჩირქოვანი შიგთავსის შემცველი პუსტულები ირგვლივ ინფილტრაციით.
697. კანდიდოზი ახალშობილობის პერიოდში უფრო ხშირად გამოვლინდება:

ა) კანის დაზიანებით;
ბ) ვულვოვაგინიტით და ბალანოპოსტიტით;
*გ) რძიანათი;
დ) სეფსისით.
698. რძიანას შემთხევაში გამოიყენება:

ა) ანტიბიოტიკები;
*ბ) სოკოს საწინააღმდეგო პრეპარატები;
გ) კორტიკოსტეროიდები;
დ) ვიტამინები;
ე) კალიუმპერმანგანატის ხსნარით დამუშავება.
699. რა ახასიათებს ლაინერის დესქვამაციურ ერითროდერმიას?

ა) რძიანა ფუფხების წარმოქმნა თხემისა და სახის არეში;
ბ) ეროზიები ანოგენიტალურ, საზარდულის, იღლიებისა და სხვა ნაკეცების
არეში;
გ) ჰემორაგიული შიგთავსის შემცველი დიდი ბუშტუკების წარმოქმნა;
*დ) ჰიპერემია, შეშუპება, ეპიდერმისის აქერცვლა მთელს სხეულზე.
700. კანქვეშა ცხიმოვანი ქსოვილის კეროვან ნეკროზს არ ახასიათებს:

*ა) პროცესის სწრაფი გავრცელება;
ბ) მკვრივი კონსისტენციის ინფილტრატები კანის ქვეშ;
გ) ლოკალიზაცია ზურგისა და ზეწოლის ადგილებში;
დ) კეთილსაიმედო პროგნოზი.
701. ჭიპის რგოლიდან ხანგრძლივი სეროზული ან ჩირქოვანი გამონადენის

მიზეზია:
ა) კანის ჭიპი;
ბ) ემბრიონული თიაქარი;
გ) ჭიპის თიაქარი;
დ) ჭიპის ფისტულა შეუხორცებელი ჭიპ - ნაწლავის სადინარით;
*ე) ჭიპის ფისტულა შეუხორცებელი ურაქუსით.
702. ახალშობილთა ტრაქეა - საყლაპავი მილის ფისტულას არ ახასიათებს:

*ა) გამოვლენა დაბადებისთანავე კვების დაწყებამდე;
ბ) ცრუ ჰიპერსალივაცია - დიდი რაოდენობით ქაფიანი ნერწყვის გამოყოფა;
გ) პირველი კვებისას ხანმოკლე აპნოე, რომელიც იცვლება ხველით,
ქოშინით, ციანოზით;
დ) ფილტვებში მრავლობითი სველი ხიხინი;
ე) კუჭსა და ნაწლავებში ჰაერის მომატებული რაოდენობა.
703. თანდაყოლილი ატელექტაზის განვითარების ძირითადი მიზეზია:

ა) ჰიპოტროფია;
ბ) ტოქსოპლაზმოზი;
გ) ჰემოლიზური დაავადება;
დ) ქალასშიგა სამშობიარო ტრავმა;
*ე) სურფაქტანტის დეფიციტი.
704. რენტგენოლოგიურად რა გამოვლინება ახასიათებს რესპირაციულ

დისტრეს სინდრომს?
ა) რენტგენოგრამაზე შებერილი ფილტვი, გულის ჩრდილის ცდომით
დაზიანებულ მხარეს;
ბ) ჰომოგენური დაჩრდილვით, რომელიც ვრცელდება სეგმენტებზე, წილსა
და მთლიანად ფილტვზე;
გ) აპნევმატოზის უბნები;
*დ) ნოდოზურ - რეტიკულური ბადე, ე. წ. ,,ჰაეროვანი ბრონქოგრამით",
“ჭუჭყანი მინის შესახედაობა”.
705. ჰიალინური მემბრანის დაავადების მახასიათებლებიდან რომელია

ა) კლინიკურ სურათში წამყვანია სუნთქვის მძიმე უკმარისობა;
ბ) რენტგენოლოგიურიად ვლიდნება “ჰაეროვანი ბრონქოგრამა და ჭუჭყიანი
მინის შესახედაობა’;
*გ) დაავადების კლინიკური სიმპტომები ვლინდება სიცოცხლის მორე-მესამე
დღიდან;
დ) დაავადების მესამე (მძიმე) სტადია შეიძლება განვითარდეს პირველ,
მეორე დღეს, მაგრამ არაუგვიანეს მეოთხე დღისა.
706. ჰიალინური მემბრანის დაავადების მძიმე მიმდინარეობის დროს

კლინიკურად არ გამოვლინდება:
*ა) აგზნების სინდრომი;
ბ) ჟანგბადზე რეაქციის არარსებობა;
გ) ზედაპირული, ძნელად შესამჩნევი სუნთქვა;
დ) ბრადიკარდია, სისტოლური შუილი;
ე) რენტგენოლოგიურად ,,თეთრი ფილტვი".
707. ფილტვის აუსკულტაციით ყურყური (ნაწლავის ხმა) მოისმინება:

ა) არაინფექციური პნევმოპათიის დროს;
ბ) პნევმოთორაქსის დროს;
გ) თანდაყოლილი პნევმონიის დროს;
*დ) დიაფრაგმის თიაქრის დროს
ე) რესპირაციული დისტრესის დროს.
708. ახალშობილის თანდაყოლილი პნევმონიის კლინიკური სურათი

უმეტესად ვლინდება:
ა) დაბადებიდან მე - 3 - 4 დღეზე;
ბ) დაბადებიდან მე - 5 - 6 დღეზე;
გ) ორი კვირის ასაკში;
*დ) დაბადებიდან პირველ 24 - 48 საათში.
709. ჯანმრთელ ახალშობილთა ქვედა კიდურების ციანოზი აიხსნება:

ა) ტრანზიტორული პოლიციტემიით;
ბ) ტრანზიტორული ჰიპოთერმიით;
*გ) ტრანზიტორული მარჯვენა - მარცხენა შუნტით
დ) ტრანზიტორული ჰიპერვენტილაციით.
710. ახალშობილთა პლეტორა (პოლიციტემია) არ უვლინდებათ:

ა) დღენაკლულ ახალშობილებს;
ბ) ახალშობილებს ფეტო - ფეტალური და ფეტო - პლაცენტური
ტრანსფუზიით;
გ) ვადაგადაცილებულ ახალშობილებს;
დ) ახალშობილებს ნეონატალური თირეოტოქსიკოზის, დიაბეტური
ფეტოპათიის დროს;
ე) ახალშობილებს ჭიპლარის მოგვიანებითი გადაკვანძისას;
*ვ) ახალშობილებს ჰემოლიზური დაავადებისას.
711. ახალშობილთა პლეტორას (პოლიციტემიას) არ ახასიათებს:

ა) ციანოზი და კრუნჩხვა;
ბ) კანისა და ლორწოვანი გარსების სიწითლე;
გ) სუნთქვის რიტმის დარღვევა;
დ) ჰიპერბილირუბინემია;
*ე) ჰემატოკრიტის მაჩვენებელი 35 ზე ნაკლები;
ვ) თრომბოციტოპენია.
712. ახალშობილთა პლეტორას მკურნალობა მოიცავს:

ა) ინტენსიურ ოქსიგენთერაპიას და ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების
გამოყენებას;
*ბ) ასიმპტომურ პაციენტებში ჰიდრატაციას, მძიმე მიმდინაეობისას
ჰემოდილუციას;
გ) სისხლის მთლიან შენაცვლებით ტრანსფუზიას;
დ) ჰორმონთერაპიას;
ე) შარდმდენების გამოყენებას.
713. ახალშობილთა ჰემოლიზური დაავადების მახასიათებლებიდან რომელია

*ა) დაავადება ვითარდება მხოლოდ რეზუს-ანტიგენით, ABO ანტიგენური
სისტემით დედასა და ნაყოფს შორის შეუთავსებლობა არ იწვევს ჰემოლიზს.
ბ) პირველი ორსულობის შედეგად დაბადებულ ბავშვთა რეზუს-
კონფლიქტური ჰემოლიზური დაავადება პრაქტიკულად არ ვლინდება;
გ) ჰემოლიზური დაავადების სიმძიმე წინა აბორტების რიცხვის
პირდაპირპროპორციულია;
დ) ანტირეზუს ანტისხეულები ძირითადად განეკუთვნება G კლასის
იმუნოგლობულინებს.
714. ახალშობილთა ჰემოლიზური დაავადების წყალმანკით მიმდინარე ფორმას

ა) მძიმე ანემია;
*ბ) აკროციანოზი და სიყვითლე;
გ) მკვეთრი ჰეპატოსპლენომეგალია;
დ) გენერალიზებული შეშუპება და ასციტი;
ე) ყოველთვის დიდი ზომის, მკრთალი და შეშუპებული პლაცენტა.
715. ახალშობილთა ჰემოლიზური დააავადების სიყვითლით მიმდინარე

ფორმას არ ახასიათებს:
ა) სიყვითლის გამოვლინება დაბადებიდან 24 სთ-ის განმავლობაში;
ბ) პროგრესირებადი ანემია;
გ) ჰეპატოსპლენომეგალია;
დ) პურპურა;
*ე) აქოლიური განავალი და შარდის გამუქება.
716. ახალშობილთა ჰემოლიზური დააავადების ანემიურ ფორმას არ

ა) უმრავლეს შემთხვევაში შედარებით მსუბუქი მიმდინარეობა;
*ბ) სუბიქტერულობა ან მკვეთრად გამოხატული სიყვითლე;
დ) ანემიისა და კანის სიფერმკრთალის მოგვიანებითი (მე - 7 - 10
დღეზე) გამოვლინება.
717. ახალშობილთა ABO- სისტემაში შეუთავსებლობით გამოწვეულ

ჰემოლიზურ დაავადებას არ ახასიათებს:
ა) პირველი ორსულობიდან დაბადებულ ბავშვთა ამ დაავადების შედარებით
მაღალი სიხშირე (50% - მდე);
*ბ) ანტენატალურ პერიოდში ხშირი სიკვდილიანობა;
გ) დაავადების სიყვითლით მიმდინარე ფორმის გამოვლინება დღენაკლულ
ახალშობილთა შორის გამონაკლისის სახით;
დ) ცალკეულ შემთხვევაში ძლიერი ჰიპერბილირუბინემია, რაც იწვევს
სიყვითლეს.
718. ახალშობილთა ჰემოლიზური დაავადების დიაგნოზს არ შეესაბამება:

ა) კუმბსის დადებითი პირდაპირი რეაქცია;
ბ) ჭიპლარის სისხლში 166 გ/ლ-ზე ნაკლები ჰემოგლობინის შემცველობა;
გ) ჭიპლარის სისხლში 51 მკმოლ/ლ-ზე მეტი ბილირუბინის შემცველობა;
*დ) რეტიკულოციტოპენია;
ე) 100 ლეიკოციტზე 10-ზე მეტი ერითრობლასტისა და ნორმობლასტის
არსებობა.
719. რომელი სამკურნალო ჩარევაა მიზანშეწონილი ახალშობილთა

ჰემოლიზური დაავადების დროს, თუ ბილირუბინის საათობრივი ნამატი
შეადგენს 18 მკმოლ/ლ - ს?
*ა) სისხლის შენაცვლებითი გადასხმა;
ბ) ფოტოთერაპია;
გ) ჰემაბსორბცია;
დ) დეზინტოქსიკაციური თერაპია (ალბუმინი, ჰემოდეზი) .
720. რა გართულება არ ახასიათებს ახალშობილთა ჰემოლიზური დაავადების

დროს ფოტოთერაპიას?
ა) გადახურება და დეჰიდრატაცია;
ბ) ერითემული გამონაყარი;
გ) თვალებისა და სასქესო ჯირკვლების დაზიანება;
დ) თხელი, მომწვანო ფერის განავალი;
*ე) ჰემორაგიული სინდრომი
721. დროულ ახალშობილთა ჰემორაგიული დაავადება დაკავშირებულია:

ა) თრომბოციტების ფუნქციურ არასრულფასოვნებასთან;
ბ) ინფექციურ პათოლოგიასთან;
*გ) K ვიტამინის პროდუქციის დეფიციტთან;
დ) ქალასშიგა სამშობიარო ტრავმასთან.
722. ჩვეულებრივ, როდის ვლინდება ახალშობილთა ჰემორაგიული

დაავადება?
ა) დაბადებიდან 24 საათის განმავლობაში;
*ბ) სიცოცხლის მე - 2 - 4 დღეზე;
გ) სიცოცხლის მე - 6 - 8 დღეზე;
დ) გვიან ნეონატალურ პერიოდში.
723. ახალშობილთა ჰემორაგიულ დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) მელენა;
ბ) პურპურა;
გ) ჭიპლარიდან სისხლის დენა;
*დ) ჰემართროზები;
ე) მეტრორაგია;
ვ) კეფალოჰემატომა.
724. ახალშობილთა ჰემორაგიული დაავადების მკურნალობაში წამყვანი როლი

ენიჭება:
ა) ჰორმონთერაპიას;
ბ) ჰეპარინს;
გ) სისხლის გადასხმას;
დ) ბუნებრივ კვებას;
*ე) “K” ვიტამინს.
725. ახალშობილთა კეფალოჰემატომას არ ახასიათებს:

*ა) პულსაცია;
ბ) ერთი ძვილის კიდეებით შემოფარგვლა;
გ) პალპაციით უმტკივნეულობა;
დ) ინსპექციით თვალით ხილული შესიება;
ე) უფრო ხშირი ლოკალიზაცია თხემისა და კეფის ძვლებზე.
726. თანდაყოლილ სტრიდორს არ ახასიათებს:

ა) სუნთქვისას ინსპირაციული ხმაური;
ბ) ინსპირაციული ხმაური, რომელიც მცირდება ძილის დროს;
*გ) ტაქიპნოე, ქოშინი და გულმკერდის რეტრაქცია;
დ) თავისუფალი ყლაპვა;
ე) ხმის უცვლელი ტემბრი.
727. ქვემოაღნიშნული პათოლოგიებიდან რომელი უვლინდებათ დღენაკლულ

ახალშობილებს უფრო იშვიათად, ვიდრე დროულ ახალშობილებს?
ა) რესპირაციული დისტრეს სინდრომი;
*ბ) მეკონიუალური ასპირაციის სინდრომი;
დ) ქალასშიგა სამშობიარო ტრავმა.
728. ჩირქოვან კონიუნქტივიტს არ ახასიათებს:
ა) თვალის ლორწოვანი გარსის ჰიპერემია;
ბ) გაძლიერებული ცრემლის დენა;
გ) თვალიდან ჩირქოვანი გამონადენი;
*დ) ეგზოფთალმი;
ე) სისხლჩაქცევა კონიუნქტივაში.
729. ახალშობილთა მასტიტს არ ახასიათებს:

ა) მოუსვენრობა, ცხელება;
*ბ) სარძევე ჯირკვლებიდან რძისფერი გამონადენი;
გ) სარძევე ჯირკვლის არეში შეშუპება და ჰიპერემია;
დ) დაზიანებულ მხარეზე იღლიის ლიმფური ჯირკვლების გადიდება.
730. სტაფილოკოკურ პიოდერმიას არ განეკუთვნება:

ა) ახალშობილთა პემფიგუსი;
ბ) რიტერის ექსფოლიაციური დერმატიტი;
გ) ფიგნერის ფსევდოფურუნკულოზი;
დ) ახალშობილთა ნეკროზული ფლეგმონა;
*ე) ახალშობილთა წითელი ქარი.
731. რიტერის ექსფოლიაციურ დერმატიტს არ ახასიათებს:

ა) დაავადება უფრო ხშირად ვლინდება სიცოცხლის მე - 5 - 7 დღეზე;
ბ) უმრავლეს შემთხვევაში დაავადება იწყება ტუჩების ირგვლივ და ნიკაპის
არის ჰიპერემიით;
*გ) პათოლოგიური პროცესი პირის ღრუზე, ცხვირის ლორწოვანსა და
კონიუნქტივაზე არ ვრცელდება;
დ) დაავადება ზოგადი სეფსისური სახით მიმდინარეობს და ახასიათებს
ლეტალობის მაღალი მაჩვენებელი.
732. რიტერის ექსფოლიაციურ დერმატიტს არ ახასიათებს:

ა) პირის ღრუს ირგვლივ კანის რადიალურად დახეთქვა, რასაც მოჰყვება
ეპიდერმისის სწრაფი აქერცვლა;
ბ) კანის შეშუპება, დიდი ზომის ბუშტუკები, რომლებიც 24 საათში
სკდებიან და ტოვებენ ფართო ეროზიულ უბნებს;
გ) კანის აბსცესი, ფლეგმონა, ომფალიტი;
*დ) ფართო სისხლჩაქცევები კანსა და ლორწოვან გარსებზე.
733. ახალშობილთა ნეკროზულ ფლეგმონას არ ახასიათებს:

ა) ლოკალიზაცია წელის, ბეჭის, გულმკედრის წინა და გვერდით
ზედაპირებზე, გავა - კუდუსუნის არეში;
ბ) კანის ღრმა ნეკროზი და დეფექტი;
გ) პროცესის სწრაფი გავრცელება და ინტოქსიკაცია;
*დ) მიმდინარეობის სიმძიმე და პროგნოზი არ არის დამოკიდებული
დაზიანებული ზედაპირის ფართობზე.
734. ახალშობილთა სტრეპტოდერმია უმეტესედ ვლინდება:

*ა) ახალშობილთა წითელი ქარით;
ბ) ინტერტრიგინოზული სტრეპტოდერმიით;
გ) პაპულურ-ეროზიული სტრეპტოდერმიით;
დ) ვულგარული ექთიმით.
735. ახალშობილთა და ადრეული ასაკის ბავშვთა წითელ ქარს არ

ა) კანისა და კანქვეშა ქსოვილის ინფილტრაცია;
ბ) ანთებითი პროცესის ძალზე სწრაფი მიგრაცია;
გ) ჰიპერემიული უბნის კიდის მკვეთრი გამოხატვა;
დ) დაზიანებული კერის ზიგზაგისებრი ფორმა;
*ე) კანქვეშა აბსცესებისა და ნეკროზის განვითარება.
736. სეფსისს არ ახასიათებს:

ა) დაზიანებათა პოლისისტემურობა;
ბ) აციკლური მიმდინარეობა;
გ) სპონტანური განკურნებისაკენ მიდრეკილების არარსებობა;
*დ) კონტაგიოზურობა.
737. რისკის ჯგუფის ბავშვებს სეფსისის განვითარების მხრივ არ

ა) დღენაკლული და მცირე წონის ახალშობილი;
ბ) ახალშობილი ჩირქოვან - ანთებითი დაავადების ლოკალიზებული
ფორმით;
გ) ახალშობილი, რომლის დედასაც აღენიშნებოდა ქორიოამნიონიტი;
დ) ახალშობილი, რომელსაც დასჭირდა რეანიმაცია და ინვაზიური
პროცედურები;
*ე) ბუნებრივ კვებაზე მყოფი ახალშობილი.
738. გვიანი ნეონატალური სეფსისის დროს უპირატესად ვლიდნება:

ა) რესცპირაციიული დისტრესი;
*ბ) მენინგიტი;
გ) გულის უკმარისობა;
დ) ტვინის აბსცესი
ე) საშარდე გზების ინფექცია.
739. ახალშობილთა სეფსისის გართულებებიდან რომელია პროგნოზულად

ყველაზე მძიმე?
ა) პარაპროქტიტი;
ბ) ოსტეომიელიტი;
გ) დესტრუქციული პნევმონია;
*დ) წყლულოვან-ნეკროზული ენტეროკოლიტი ნაწლავის პერფორაციით.
740. ქვემოაღნიშნული კლინიკური გამოვლინებებიდან რომელია წამყვანი

სეფსისის ფონზე განვითარებული წყლულოვან - ნეკროზული ენტეროკოლიტის
დიაგნოსტიკაში?
ა) ღებინება ნაღვლის შემცველი შიგთავსით;
ბ) დიარეა ლორწოსა და სითხის შემცველი განავლით;
*გ) ნაწლავთა ატონია და მუცლის მყარი შებერვა;
დ) მარჯვენა ფერდქვეშა არეში სიმსივნისებრი წარმონაქმნის შეგრძნება
პალპაციით.
741. წყლულოვან - ნეკროზულ ენტეროკოლიტს არ ახასიათებს:

ა) რენტგენოლოგიურად ნაწლავთა პნევმატოზი;
ბ) ნაწლავსა, იღლიის ფოსოსა და მუცლის წინა კედელს შორის
ტემპერატურის სხვაობის ზრდა;
გ) მუცლის მკვეთრად გამოხატული შებერვა ;
დ) დადებითი ტესტი ფარულ სისხლის დენაზე;
*ე) განავალში ბიფიდოფლორის ნორმალური შემცველობა.
742. სეფსისის ფონზე განვითარებულ მწვავე ჰემატოგენურ ოსტეომიელიტს არ

ა) დაზიანებული კიდურის მოძრაობის შეზღუდვა (ფსევდოპარეზი) ;
ბ) მკვეთრი ტკივილი კიდურის პასიური მოძრაობისას და პალპაციის დროს;
გ) ახლომდებარე სახსრის კონტრაქტურა და შესივება;
*დ) ჰემართროზი.
743. ახალშობილთა სეფსისის კომპლექსურ მკურნალობაში არ არის

გამოყენებული:
ა) ანტიბიოტიკთერაპია;
*ბ) იმუნოდეპრესანტები;
გ) ინტრავენური იმუნოგლობულინი;
დ) ინფუზიური თერაპია;
ე) ოქსიგენოთერაპია;
ვ) თერმული კონტროლი.
744. რომელ ქვემოთმოყვანილ შემთვევაში შესაძლებელია ჰიდროკორტიზონის

გამოყენება ?
ა) მწვავე სეფსისის დროს;
ბ) ქვემწვავე სეფსისის დროს;
*გ) სეფსისური შოკის დროს;
დ) გახანრგძლივებული სეფსისის დროს.
745. ბავშვობის ასაკში სეფსისის ეტიოპათოგენეზთან დაკავშირებით

არასწორია:
ა) სეფსისის ეტიოლოგიაში ძალზე მნიშვნელოვანია ანტიბიოტიკებისადმი
მაღალი რეზისტენტობის მქონე ე. წ. ,,ჰოსპიტალური შტამების " როლი.
ბ) გახანგრძლივებული მიმდინარეობა ძირითადად ახასიათებს
სტაფილოკოკურ სეფსისს;
*გ) სტაფილოკოკური სეფსისი უფრო ხშირად აღენიშნებათ ახალშობილებს,
გრამუარყოფითი - ადრეული ასაკის ბავშვებს;
დ) ნაწლავის ნორმალური მიკროფლორის დათრგუნვა წამყვან როლს
ასრულებს ენდოგენური სეფსისის პათოგენეზში.
746. მონოზიგოტური ტყუპების ძირითადი მახასიათებელია:

ა) ტყუპების განსხვავებული სქესი;
ბ) შეადგენენ ორსქესიანი ორსულობის 1/3-ს;
გ) ისინი ყოველთვის ერთნაირები არიან;
დ) მემკვიდრეობითი განწყობა;
*ე) აქვთ ერთი პლაცენტა.
747. მომწიფებული ნაყოფის გულისცემის სიხშირეა:

ა) 85 -90 წუთში;
ბ) 100 -120 წუთში;
გ) 110-130 წუთში;
*დ) 140-160 წუთში;
ე) 170-190 წუთში.
748. ორსულობის რა ვადაზე ფორმირდება პლაცენტა?

*გ) 12-14 კვირა;
დ) 16-18 კვირა;
ე) 20-22 კვირა.
749. პლაცენტა არ გამოიმუშავებს:

ა) ქორიონულ ჰონადოტროპინს;
ბ) პლაცენტურ ლაქტოგენს;
გ) ესტროგენებს;
დ) პროგესტერონს;
*ე) ლუთეინიზირებელ ჰორმონს.
750. გამეტების შეხვედრა ხდება:

ა) მუცლის ღრუში;
*ბ) ფალოპის მილის ამპულურ ნაწილში;
გ) ფალოპის მილის ინტერსტიციულ ნაწილში;
დ) ფალოპის მილის ისთმიკალურ ნაწილში;
ე) საშვილოსნოს ღრუში.
751. მშობიარობისშემდგომი მასტიტის უხშირესი გამომწვევია:

ა) ნაწლავის ჩხირი;
ბ) ლურჯ-მწვავე ჩირქმბადი ჩხირი;
გ) პროტეუსი;
*დ) ოქროსფერი სტაფილოკოკი;
ე) სტრეპტოკოკი.
752. ამნიოცენტეზის შესაძლო გართულებაა:

ბ) მშობიარობის მოქმედების დაწყება;
გ) პლაცენტის დაზიანება;
დ) ნაყოფის ტრავმა;
753. ლორენს-მუნ-ბარდე-ბიდლის სინდრომს ახასიათებს:
ა) ამინორეა;
ბ) გაცხიმოვნება;
გ) გონებრივი ჩამორჩენა;
დ) პროგრესირებადი დეგენერაციული რეტინიტი;
754. ქორიოგონულ გონადოტროპინს გამოიმუშავებს:

ა) ჰიპოფიზი;
ბ) ჰიპოთალამუსი;
*გ) ტროფობლასტი;
დ) ყვითელი სხეული;
ე) ფოლიკულები.
755. აპგარის შკალით ფასდება ყველა ქვემოთმოყვანილი ნიშანი გარდა:

ა) კანის ფერი;
ბ) გულისცემის სიხშირე;
გ) სუნთქვა
დ) კუნთთა ტონუსი;
*ე) მყესთა რეფლექსები.
756. ნაყოფის ბრადიკარდიის მიზეზია:

ა) დედის ჰიპოტონია;
ბ) სამშობიარო მოქმედება;
გ) ნაყოფზე ზეწოლა;
დ) ჭიპლარის შემოხვევა;
*ე) ყველა აღნიშნული.
757. ახალშობილებში ფლეგმონის გამომწვევია:

ა) ახალშობილის საპროფიტული ფლორა;
ბ) უმარტივესები;
გ) ვირუსები;
*დ) სტაფილოკოკი.
758. ახალშობილთა ფლეგმონის დროს პირველადი ანთებითი პროცესი

ვითარდება:
*ა) კანქვეშა ქსოვილში;
ბ) ლორწოვან გარსში;
გ) კანის ლიმფურ სადინარებში;
დ) კანში.
759. მწვავე ოსტეომიელიტს არ ახასიათებს:

ა) გამოხატული ინტოქსიკაცია;
*ბ) ნორმალური ტემპერატურა;
გ) დაზიანებული კიდურის ძლიერი ტკივილი ღამით;
დ) შეშუპება დაზიანებული უბნის ზემოთ.
760. ოსტეომიელიტის დროს რენტგენოლოგიური ცვლილებები ვლინდება:
ა) დაავადების პირველ დღეს;
*ბ) დაავადების მე-8-14 დღეს;
გ) დაავადების პირველ კვირაში;
დ) მე-2, მე-3 დღეს.
761. თვალის დაზიანებას იწვევს:

ბ) თანდაყოლილი ტოქსოპლაზმოზი;
გ) თანდაყოლილი ციტომეგალია;
762. ვულგარული იქტიოზის კლინიკურ ნიშნებს არ მიეკუთვნება:

ა) კანის სიმშრალე;
ბ) მსხვილი- და საშუალო ფირფიტოვანი აქერცვლა;
გ) ფრჩხილების დისტროფია;
*დ) პუსტულური ელემენტები.
763. პიოდერმიის ძირითადი მორფოლროგიური ელემენტია:

*ა) პუსტულა;
ბ) პაპულა;
გ) ბულა;
დ) ლაქა.
764. თანდაყოლილ სიფილისს არ ახასიათებს:

ა) გამონაყარი;
ბ) პირისირგვლივი კანის ნახეთქები შემდგომი დანაწიბურებით;
*გ) ენდომიოკარდიტი;
დ) ლორწოვან-ჩირქოვანი რინიტი.
765. ადრეულ თანდაყოლილ სიფილისს არ ახასიათებს:

ა) ძვლების ძლიერი ტკივილი;
ბ) პერიოსტიტი;
*გ) წვრილი სახსრების დაზიანება;
დ) მსხვილი ლულოვანი ძვლების დაზიანება.
766. დროულ ახალშობილს სიცოცხლის პირველ კვირას აღენიშნებოდა

მზარდი სიყვითლე, რომელიც სტაბილურად შენარჩუნდა 4 კვირა,
გამოვლინდა ყაბზობა, ბრადიკარდია, გამოხატული ჰიპოტონია და
მაკროგლოსია. რომელ დაავადებაზე უნდა ვიფიქროთ?
ა) სეფსისზე;
*ბ) ჰიპოთირეოზზე;
გ) ABO-ჰემოლიზურ დაავადებაზე;
დ) პილოროსტენოზზე;
ე) ახალშობილთა ფიზიოლოგიურ სიყვითლეზე.
767. ABO -სისტემის ანტიგენების მიხედვით ახალშობილთა ჰემოლიზური
დაავადება უვლინდება:
ა) მხოლოდ დროულ ახალშობილს;
ბ) მხოლოდ განმეორებითი ორსულობის შედეგად დაბადებულ ახალშობილს;
გ) მხოლოდ სისხლის 0 (I) ჯგუფით;
*დ) ბავშვს A (II) ან B(III) ჯგუფის სისხლით და დედის 0 (I)
ჯგუფის სისხლით;
ე) რეზუს დადებითი მამის ახალშობილს.
768. ახალშობილებში პირდაპირი ჰიპერბილირუბინემია ახასიათებს:

*ა) სანაღვლე გზების ატრეზიას;
ბ) ახალშობილთა ჰემოლიზურ დაავადებას;
გ) კრიგლერ ნაიარის სინდრომს;
დ) მიკროსფეროციტულ ანემიას;
ე) ქალის რძით განპირობებულ სიყვითლეს.
769. ახალშობილთა რესპირაციულ დისტრესს არ ახასიათებს:

ა) ციანოზი;
ბ) ტაქიპნოე;
*გ) რენტგენოლოგიურად ინფილტრაციის არსებობა;
დ) აციდოზი;
ე) გულმკერდის ყაფაზის ჩაზნექვა.
770. ახალშობილთა დაავადებასთან მოსაზღვრე მდგომარეობებს არ

ა) ფიზიოლოგიური ერითემა;
*ბ) მელენა;
გ) ვაგინალური სისხლდენა;
დ) სარძევე ჯირკვლების გაჯირჯვება;
ე) მილია.
771. ახალშობილთა "ფიზიოლოგიური სიყვითლის" ძირითადი მიზეზია: 1.

გძლიერებული ჰემოლიზი; 2. სისხლის შესქელება; 3. ქოლესტაზი; 4.
გაზრდილი ენტეროჰეპატული ცირკულაცია.5. ღვიძლის უმწიფრობა, 6.
ჰიპოგლიკემია
ა) სწორია 2; 3; 5;
*ბ) სწორია 1; 4; 5;
გ) სწორია 1; 2; 5;;
დ) სწორია 1; 3; 6;;
ე) სწორია 2; 4; 5;.
772. თანდაყოლილ ჰიპოთირეოზს არ ახასიათებს:

ა) მაკროგლოსია;
ბ) გახანგრძლივებული სიყვითლე;
გ) მიდრეკილება ჰიპოთერმიისკენ;
*დ) დიდი ყიფლიბანდის ნაადრევი დახურვა;
773. ლიქვორში ცილოვან-უჯრედული დისოციაცია უფრო მეტად ახასიათებს:
ა) ციტომეგალოვირუსულ მენინგოენცეფალიტს;
ბ) ენტეროვირუსულ მენინგოენცეფალიტს;
*გ) ტოქსოპლაზმურ მენინგოენცეფალიტს;
დ) წითურისმიერ მენინგოენცეფალიტს;
ე) ლისტერიოზულ მენინგოენცეფალიტს.
774. დღენაკლულ ბავშვებში ჰიპოკალცემიური კრუნჩხვა შეიძლება

განაპირობოს:
*ა) პაროათირეოიდული ჯირკვლების ფუნქციურმა უკმარისობამ;
ბ) თირკმელების მიერ ფოსფორის ექსკრეციის უნარის დაქვეითებამ;
გ) ციტრატულმა სისხლმა;
დ) ასკორბინმჟავამ.
775. სიცოცხლის პირველ კვირებში დიარეის დაწყება არ ახასიათებს:

ა) მწვავე ნაწლავურ ინფექციას;
*ბ) ცელიაკიას;
გ) ენტეროკინაზას დეფიციტს;
დ) ყველა ჩამოთვლილს.
776. ემბრიოპათიას არ მიეკუთვნება:

ა) ნალისებრი თირკმელი;
ბ) გაორებული თირკმელი;
*გ) ალპორტის სინდრომი;
დ) თირკმლის აგენეზია;
ე) თირკმლის სეგმენტური ჰიპოპლაზია.
777. ორსულობის რომელი ვადა შეესაბამება ადრეული ფეტოგენეზის

პერიოდს:
ა) 2 დან 10 დღემდე
ბ) 11 დან 15 დღემდე
გ) 16 დან 75 დღემდე
*დ) 76 დან 150 დღემდე
ე) 151 დან 280 დღემდე
778. ქვემოთჩამოთვლილთაგან რომელი არ ეკუთვნის დისემბრიოგენეზულ

სტიგმებს:
ა) მგლის ხახა
ბ) ჰიპერტელორიზმი
*გ) ლურჯი (მონგოლოიდური) ლაქა
დ) პოლიდაქტილია
ე) ეპიკანტუსი
779. ქვემოთჩამოთვლილთაგან რომელი არ ეკუთვნის "უმწიფარ ახალშობილს"

ა) დღენაკლული ახალშობილი
ბ) ახალშობილი მუცლადყოფნის განვითარების შეფერხებით
გ) ახალშობილი პრენატალური ჰიპოტროფიით
*დ) ახალშობილი სხეულის დიდი მასით
780. ახალშობილთა პოლიციტემიის ძირითადი დიაგნოსტიკური

კრიტერიუმია:
ა) ტაქიპნოე
ბ) ღებინება
გ) პულსის მატება (წთ-ში 140-ზე მეტი)
*დ) ჰემატოკრიტის მაჩვენებლის მკვეთრი მატება
ე) ავთვისებიანი ჰიპერთერმია
781. რა არის განავლოვანი მასებით ღებინების მიზეზი ახალშობილებში:

ა) აეროფაგია
ბ) პილოროსტენოზი
გ) ადრენოგენიტალური სინდრომი
*დ) ნაწლავური გაუვალობა
ე) მეკელის დივერტიკული
782. ინტრავენტიკულური ჰემორაგია ყველაზე ხშირად ვითარდება

ა) დღესრულ ახალშობილებში სხეულის დიდი მასით
ბ) ვადაგადაცილებულ ახალშობილებში
*გ) ღრმა დღენაკლულებში
დ) პრენატალური ჰიპოტროფიის მქონე ახალშობილებში
ე) ახალშობილებში მუცლადყოფნის განვითარების შეფერხებით
783. ინტრავენტიკულური ჰემორაგიის დიაგნოსტირებისათვის უხშირესად

ა) კომპიუტერული ტომოგრაფია
ბ) ელექტროენცეფალოგრაფია (ე. ე. გ.)
გ) კრანიოგრაფია
*დ) ნეიროსონოგრაფია
ე) მაგნიტურ-რეზონანსული ტომოგრაფია
784. ც. ნ. ს. მხრივ ციტომეგალოვირუსულ ინფექციას ახასიათებს:

ა) ჰიდროცეფალია
ბ) ინტრავენტიკულური ჰემორაგია
გ) სილვიის წყალსადენის სტენოზი
*დ) პერივენტრიკული დაზიანებები ნეკროზითა და კალციფიკაციით
ე) სუბდურული ჰემატომა
785. ქვემოთჩამოთვლილ ანტიბიოტიკებიდან რომელია პირველი რიგის

პრეპარატი თანდაყოლილი სიფილისის მკურნალობისას:
*ა) პენიცილინ - G
ბ) გენტამიცინი
გ) ერითრომიცინი
დ) ციპროფლოქსაცინი
ე) კლაფორანი
786. ქვემოთჩამოთვლილთაგან რომელი ნიშანი ახასიათებს ნეონატალურ
გულყრებს:
ა) ნიკაპისა და ხელების ტრემორი
*ბ) მიოკლონიები
გ) მოროს რეფლექსის გაძლიერება
დ) ვერტიკალური ნისტაგმი
ე) წოვითი მოძრაობები
787. ნეონატალურ გულყრებს უხშირესად იწვევს:

*ა) ც. ნ. ს. -ის პოსჰიპოქსიური - იშემიური დაზიანება
ბ) ამინომჟავების ცვლის თანდაყოლილი მოშლა
გ) ჰიპერბილირუბინემია
დ) ქრომოსომული აბერაციები
ე) თანდაყოლილი ინფექციები
788. ვერდინგ-ჰოფმანის სპინალურ ამიოტროფიას ახასიათებს:

ა) მიოკლონიები
ბ) უპირობო რეფლექსების გაცხოველება
გ) ტონურ-კლონური ხასიათის გენერალიზებული კრუნჩხვა
*დ) არეფლექსია, მკვეთრი პროგრესირებადი ჰიპოტონია
ე) ტკივილისა და ტაქტილური მგრძნობელობის გაქრობა
789. პერინატალური ასფიქსიისთვის დამახასიათებელია შემდეგი ნიშნები:

ა) აპგარის დაბალი მაჩვენებლები 1 და 5 წუთზე
ბ) ნევროლოგიური დარღვევები შემდგომი რამდენიმე დღის განმავლობაში
გ) მეტაბოლური აციდოზი
დ) სხვა ორგანოთა და სისტემების დაზიანება (თირკმელები , ღვიძლი)
*ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი
790. აპგარის შკალით შეფასება ქვეითდება შემდეგი მიზეზების გამო:

ა) გესტაციური ასაკი
ბ) ორსულობის დროს მედიკამენტოზური თერაპია
გ) სეფსისი
დ) გულის თანდაყოლილი " ლურჯი " მანკი
791. ახალშობილს აქვს ციანოზი და ქოშინი. 50% ჟანგბადის გარემოში

მოთავსების შემდეგ ციანოზი გაქრა. რა უფრო სავარაუდოა:
ა) "ლურჯი" მანკი.
*ბ) ფილტვის პათოლოგია
გ) ცნს-ის დაზიანება
დ) ღვიძლის დაზიანება
ე) მეტჰემოგლობინემია
792. ახალშობილებში ჰიპოვოლემიის კლინიკა მოიცავს:

ა) რესპირატორულ დისტრესს
ბ) სიფერმკრთალეს
გ) ჰიპოტონიას
დ) ტემპერატურის დაქვეითებას
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილს
793. დაჭიმული პნევმოთორაქსის კლინიკა მოიცავს ყველას გარდა:

ა) გულმკერდის შებერვა დაზიანების მხარეს
ბ) სუნთქვითი ხმიანობის შესუსტებას დაზიანებულ მხარეს
*გ) დაზიანების მხარეს პერკუტორული ხმიანობის მოყრუებას
დ) გამოხატულ ტაქიპნეოსა და გულმკერდის რეტრაქციას
794. ნეიტრალური ტემპერატურული გარემოს შერჩევისას განმსაზღვრელ

ფაქტორს კონკრეტულ ახალშობილთან წარმოადგენს:
ა) გარემოს ტემპერატურა
ბ) სხეულის ტემპერატურა
*გ) წონა
დ) დედის ასაკი
795. ნეიტრალურ ტემპერატურულ გარემოში:

ა) ბავშვის სხეულის ტემპერატურა სტაბილურია
ბ) ბავშვი თბება
გ) იმატებს წონაში
*დ) ნორმალური ტემპერატურის შენარჩუნებისათვის ხარჯავს მინიმალურ
ენერგიას
796. სითბოს დაკარგვის პროფილაქტიკა ესაჭიროება:

*ა) ყველა ახალშობილს
ბ) მხოლოდ ასფიქსიაში დაბადებულ ახალშობილს
გ) მხოლოდ დღენაკლულ ახალშობილს
დ) მხოლოდ ახალშობილს თანდაყოლილი ინფექციით.
797. რესპირაციული დისტრეს სინდრომი უხშირესად უვითარდებათ:

ა) ვადაგადაცილებულ ახალშობილებს
*ბ) დღენაკლულ ახალშობილებს
გ) დროულ ახალშობილებს
დ) ფიზიოლოგიურ ახალშობილებს
798. სურფაქტანტის შემადგენლობაში ძირითადი ადგილი უჭირავს:

ა) ცილებს
*ბ) ლიპიდებს
გ) ნახშირწყლებს
დ) წყალს
799. რესპირაციული დისტრეს სინდრომისათვის არ არის დამახასიათებელი:

ა) გულმკერდის რეტრაქცია
ბ) ექსპირაციული ხმაური - გრანტინგი
გ) კუნთთა ჰიპოტონია
*დ) ოპისტოტონუსი
800. რესპირაციულ დისტრეს სინდრომის განვითარების პრენატალური

დიაგნოსტიკა ეფუძვნება:
ა) სანაყოფე წყლების ბაქტერიოლოგიურ კვლევას
ბ) სანაყოფე წყლევის და დედის სისხლის ჯგუფობრივი შეთავსების კვლევას
*გ) სანაყოფე წყლებში ფოსფოლიპიდების ფრაქციების განსაზღვრას
დ) ბირთვულ-მაგნიტუტი რეზონანსის შედეგებს
801. ახალშობილთა მეკონიუმის ასპირაციის სინდრომის ძირითადი მიზეზია:

*ა) ნაყოფის ანტე- და ინტრანატალური ჰიპოქსია
ბ) სისხლის ჯგუფობრივი შეუთავსებლობა
გ) ემბრიოპათიები
დ) არცერთი ჩამოთვლილი
802. განვითარების მანკები დამახასიათებელია ყველა თანდაყოლილი

ინფექციისათვის, გარდა:
ა) ტოსოპლაზმოზი
*ბ) ენტეროვირუსული ინფექცია
გ) ვირუსული B ჰეპატიტი
დ) ქლამიდიოზი
ე) ჰერპეს ინფექცია
803. ახალშობილთა კანის ჩირქოვან-ანთებთი დააბადებებიდან რომელი

ხასიათდება ყველაზე მაღალი კონტაგიოზურობით
ა) ვეზიკულო-პუსტულოზი
*ბ) ახალშობილთა პემფიგუსი
გ) რეიტერის ექსფოლაციური დერმატიტი
დ) ფსევდოფურუნკულოზი
804. ახალშობილთა ტრანზიტორული ტაქიპნოეს ძირითადი მიზეზია:

ა) ფილტვების განვითარების ანომალიები
ბ) ფილტვების ინფიცირება
*გ) სანაყოფე წყლების გაწოვის შეფერხება
დ) ჰიალინური მემბრანები
805. რესპირაციული დისტრეს სინდრომის სამკურნალო კომპლექსში არ შედის

ა) ადეკვატური ჰიდრატაციის შენარჩუნება - ინფუზური თერაპია
*ბ) სისხლის შენაცვლებითი გადასხმა
გ) ოქსიგენოთერაპია
დ) სურფაქტანტის გამოყენება
806. ტოქსოპლაზმოზით ნაყოფი ინფიცირდება:

*ა) ტრანსპლაცენტურად
ბ) სამშობიარო გზების გავლისას
გ) ბუნევრივი კვების დროს
დ) ჰაერ-წვეთოვანი გზით
807. ტოქსოპლაზმოზის დროს კანზე აღინიშნება:
ა) ვეზიკულური გამონაყარი
ბ) ჰემორაგიული გამონაყარი
*გ) პაპულურ-ლაქოვანი გამონაყარი
დ) პიოდერმიული გამონაყარი
808. ტოქსოპლაზმოზს ახასიათებს შემდეგი ქვემოთჩამოთვლილი , გარდა

ერთისა:
ა) ჰეპატოსპლენომეგალია
ბ) ინტერსტიციული პნევმონია
*გ) ნეფრიტი
დ) მენინგოენცეფალიტი
809. თანდაყოლილი ციტომეგალიისთვის დამახასითებელია ყველა სიმპტომი

გარდა:
ა) სიყვითლე
ბ) მიკროცეფალია და ინტრაკრანიული კალციფიკატები
*გ) თრომბოციტოზი
დ) ჰეპატო სპლენომეგალია
ე) ქორიორეტინიტი
810. მოძებნეთ მცდარი პასუხი

ა) ციტომეგალიის ვირუსს ახასიათებს პაციენტში გამრავლების მაღალი უნარი
ბ) ვირუსის რეზერვუარია მხოლოდ ადამიანი
გ) ციტომეგალოვირუსიტმოსალოდნელია ნაყოფის დაზიანება ნებისმიერ
პერიოდში
*დ) ციტომეგალოვირუსი ნაყოფში იწვევს ერითროციტების რაოდენობის
მომატებას
811. ახალშობილთა სეფსისის უხშირესი გამომწვევია, ყველა გარდა ერთისა:

ა) გრამუარყოფითი ნაწლავის ჩხირი
ბ) B ჯგუფის სტრეპტოკოკი
გ) ლისტერია
*დ) ტოქსოპლაზმა გონდი
812. ანტიბიოტიკოთერაპია ადრეული სეფსისის დროს იწყება:

*ა) ამპიცილინ-გენტამიცინით
ბ) ტეტრაციკლინით
გ) ლევომიცეტინით
დ) ყველა პასუხი მცდარია
813. სეფსისის კლინიკური ნიშნებია ყველა, გარდა:

ა) ჰიპო და ჰიპერთერმია
ბ) სიფერმკრთალე
გ) ლეთარგია, კუნთთა ჰიპოტონია
დ) ანორექსია, ღებინება
*ე) მიოკარდიტი
814. მძიმე აციდოზის შემთხვევაში შესაძლებელია გამოყენებული იყოს

ა) 5%-იანი ალბუმინი
ბ) ნალოქსონ-ჰიდროქლორიდი (ნარკანი)
*გ) ნატრიუმის ბიკარბონატი
დ) ადრენალინი
815. არტერიული წნევის პროგრესირებული დაქვეითების დროს გამოიყენება:

ა) სისხლის მოცულობის შემავსებლები;
ბ) ნატრიუმის ბიკარბონატი
გ) ნარკანი
*დ) დოპამინი
816. ახალშობილი ითვლება ცოცხლადშობილად, თუ დაბადებისას

უვლინდება:
ა) ჭიპლარის პულსაცია;
ბ) გულისცემა;
გ) სუნთქვა;
დ) კუნთთა უნებლიე მოძრაობა;
ე) ყველა ზემოთაღნიშნული ნიშანი;
*ვ) ზემოთაღნიშნული ნიშნებიდან ერთი მაინც.
817. რომელი ქვემოთმოყვანილი მოსაზრება შეესაბამება ჯანმოს

რეკომენდაციას?
ა) დაბადების მცირე წონა ვლინდება თუ ახალშობილის წონა ნაკლებია 500
გრამზე;
ბ) დაბადების მცირე წონა ვლინდება თუ ახალშობილის წონა ნაკლებია
1500 გრამზე;
გ) ცოცხლადშობილია ახალშლობილი, რომელიც იბადება გესტაციის 28
კვირის შემდეგ;
*დ) დაბადების მცირე წონა ვლინდება თუ ახალშობილის წონა ნაკლებია
2500 გრამზე;
ე) ცოცხლადშობილია ახალშობილი თუ მისი წონა აღმატება 1000 გრ-ს.
818. ახალშობილთა ჰემორაგიული დაავადების პროფილაქტიკა უტარდება:

ა) მხოლოდ დღენაკლულ ახალშობილებს;
ბ) მხოლოდ ძუძუთი კვებაზე მყოფ ახალშობილებს;
გ) მხოლოდ იმ ახალშობილებს, რომლებსაც აღენიშნებათ საშვილოსნოსშიგა
განვითარების შეფერხება;
დ) მხოლოდ ხელოვნურ კვებაზე მყოფ ახალშობილებს;
*ე) ყველა ახალშობილს.
819. ახალშობილთა ჰემორაგიული დაავადების პროფილაქტიკის მიზნით

იყენებენ:
ა) ,,D" ვიტამინს;
*ბ) ,,K" ვიტამინს;
გ) ,,C" ვიტამინს;
დ) ,,A" ვიტამინს;
ე) ,,E" ვიტამინს.
820. თქვენ აფასებთ ახალშობილს სიცოცხლის 1 წუთზე აპგარის შკალით.

მას აღენიშნება მკვეთრი ჰიპოტონია, ერთეული სუნთქვა, გულისცემის
სიხშირე 120, გენერალიზებული ციანოზი და ცხვირში კათეტერის შეყვანისას
გრიმასა. აპგარის რამდენი ქულით შეაფასებთ ასეთ ახალშობილს?
*ა) 4 ქულით;
ბ) 3 ქულით;
გ) 1 ქულით:
დ) 5 ქულით;
ე) 6 ქულით.
821. რომელი ქვემოთმოყვანილი მოსაზრებაა სწორი აპგარის შკალის შესახებ?

ა) აპგარის შკალით ფასდება ბავშვის გეტსაციური ასაკი;
ბ) აპგარის შკალით ახალშობილი ფასდება ერთჯერადად დაბადებისთანავე;
გ) აპგარის შკალით შეფასება ესაჭიროება მხოლოდ დღენაკლულ
ახალშობილს;
*დ) აპგარის შკალის ნორმული მაჩვენებელები შეადგენს 8-10 ქულას;
ე) აპგარის შკალით შეფასება უტარდებათ მხოლოდ იმ ახალშობილებს,
რომლებიც საჭიროებენ რეანიმაციას.
822. პერინატალური პერიოდი ეწოდება:

ა) პერიოდს, რომელიც იწყება გესტაციის 28 კვირიდან და მთავრდება
სამშობიარო მოქმედებების დაწყებამდე;
ბ) პერიოდს, რომელიც იწყება გესტაციის 22 კვირიდან, მოიცავს
მშობიარობის პერიოდს და სიცოცხლის პირველ 28 დღეს;
გ) პერიოდს, რომელიც იწყება გესტაციის 22 კვირიდან და მთავრდება
ბავშვის დაბადებისთანავე;
*დ) პერიოდს, რომელიც იწყება გესტაციის 22 კვირიდან, მოიცავს
მშობიარობის პერიოდს და სიცოცხლის პირველ 7 დღეს;
ე) პერიოდს, რომელიც იწყება გესტაციის 28 კვირიდან მოიცავს
მშობიარობის პერიოდს და ახალშობილის სიცოცხლის პირველ 7 დღეს.
823. გვიანი ნეონატალური პერიოდი ეწოდება:

ა) პერიოდს ახალშობილის დაბადებიდან პირველი 3 თვის ჩათვლით;
ბ) პერიოდს სამშობიარო მოქმედებების დაწყებიდან სიცოცხლის პირველი
7დღის ჩათვლით;
გ) პერიოდს ახალშობილის დაბადებიდან სიცოცხლის პირველი 7 დღის
ჩათვლით;
დ) პერიოდს ახალშობილის დაბადებიდან პირველი 28 დღის ჩათვლით;
*ე) პერიოდს სიცოცხლის პირველი 7 დღიდან 28 დღემდე.
824. რომელი მოსაზრებაა სწორი კეფალოჰემატომასთან დაკავშირებით:

*ა) შემოფარგლულია მხოლოდ ერთი ძვლით;
ბ) განპირობებულია ლიმფის შეგუბებით;
გ) საჭიროებს პუნქციას;
დ) უვლინდება მხოლოდ დღენაკლულ ახალშობილებს;
ე) განაპირობებს პირდაპირი ბილირუბინის დაგროვებას.
825. რომელი მოსაზრებაა სწორი ახალშობილების წონის

ტრანზიტორულ/ფიზიოლოგიურ კლებასთან მიმართებაში:
ა) წონის დაკლების მაქსიმუმი ვლინდება სიცოცხლის პირველ დღეს;
*ბ) წონის კლება დროულ ახალშობილებში არ აღემატება 6-10 %-ს;
გ) წონის კლება დროულ ახალშობილებში არ აღემატება 5 %-ს;
დ) წონის კლება დღენაკლულ ახალშობილებში ნაკლებად არის გამოხატული
ვიდრე დროულებში;
ე) ახალშობილი იბრუნებს დაბადების წონას სიცოცხლის მე-20 დღისთვის.
826. ჯანმრთელმა დროულმა ახალშობილმა დაბადების წონა, წონის

ფიზოლოგიური დაკლების შემდეგ უნდა აღიდგინოს მაქსიმუმ:
*ა) მე-10-14 დღეს;
ბ) მე-3-4 დღეს;
გ) მე-5-7 დღეს;
დ) მე-15-20 დღეს;
ე) ახალშობილობის პერიოდის დამთავრებამდე.
827. რომელი მოსაზრებაა სწორი ახალშობილთა ფიზიოლოგიური სიყვითლის

შესახებ:
ა) ვლინდება სიცოცხლის პირველ დღეს;
ბ) სიყვითლე ვრცელდება კრამერის I-V ზონებს შორის;
გ) განპირობებულია დედასა და ბავშვს შორის სისხლის ჯგუფური ან
რეზუს შეუთავსებლობით;
*დ) ფიზიოლოგიური სიყვითლის შემთხვევაში იმატებს არაპირდაპირი
ბილირუბინის დონე;
ე) ფიზიოლოგიური სიყვითლე ვლინდება სიცოცხლის მე-7 დღის შემდეგ.
828. დღენაკლულებში "არლეკინის სიმტომის" განვითარების მიზეზია:

ა) ჰიპოთერმია;
ბ) კანქვეშა ცხიმოვანი ქსოვილის შეშუპება;
გ) ფეტალური სისხლის მიმოქცევის შენარჩუნება დაბადების შემდეგ;
დ) კანის რქოვანა გარსის სინაზე;
*ე) კაპილარების ტონუსის არასრულყოფილი რეგულაცია,
829. ახალშობილებში დედის ჰორმონების გადასვლის გამო შესაძლებელია

გამოვლინდეს:
ა) "შარდმჟავა ინფარქტი", სარძევე ჯირკვლების გაჯირჯვება, მილია და
მეტრორაგია;
ბ) წონის ფიზიოლოგიური დაკლება, სარძევე ჯირკვლების გაჯირჯვება,
მილია და მეტრორაგია;
*გ) სარძევე ჯირკვლების გაჯირჯვება, მილია, მეტრორაგია და სათესლე
პარკის პიგმენტაცია ვაჟებში;
დ) სარძევე ჯირკვლების გაჯირჯვება, სათესლე პარკის პიგმენტაცია და
ჰიდროცელე ვაჟებში;
ე) სარძევე ჯირკვლების გაჯირჯვება და ტოქსიკიკური ერითემა.
830. რომელი მოსაზრებაა სწორი ახალშობილთა ტოქსიკურ ერითემასთან

მიმართბაში?
*ა) ტოქსიკური ერითემა ალერგიის გამოვლინებად მიიჩნევა, არ საჭიროებს
მკურნალობას და თავად გაივლის არა უმეტეს 1 კვირის განმავლობაში.
ბ) წარმოადგენს ინფექციის გამოვლინებას და საჭიროებს
ანტიბიოტიკოთერაპიას;
გ) წარმოადგენს ალერგიიის გამოვლინებას და საჭიროებს ანტიჰისტამინური
პრეპარატების გამოყენებას;
დ) გამონაყარი ვლინდება დაბადებისთანავე და მოიცავს მთელ სხეულს, მათ
შორის ლორწოვან გარსებს, ხელის და ფეხისგულებს;
ე) ვლინდება ჰემორაგიული გამონაყარით: პეტექიებითა და პურპურით.
831. ახალშობილთა გესტაციური ასაკის და სიმწიფის შესაფასებლად

პედიატრიულ პრაქტიკაში გამოიყენება:
ა) აპგარის შკალა;
*ბ) ბალარდის შკალა;
გ) გლაზგოს შკალა;
დ) დაუნსის შკალა;
ე) ახალშობილის ანთროპომეტრული მონაცემები.
832. რომელი მოსაზრებაა სწორი ახალშობილთა "სამშობიარო სიმსივნის"

შესახებ?
ა) შემოსაზღვრულია ერთი ძვლით;
ბ) გამოხატულია ძვლისაზრდელას ქვემოთ სისხლჩაქცევა;
*გ) განპირობებულია სისხლისა და ლიმფის შეგუბებით;
დ) საჭიროებს მკურნალობას დიურეტიკებით;
ე) ვლინდება სიცოცხლის მე-5 დღის შემდეგ.
833. ახალშობილთა ფიზიოლოგიური სიყვითლის ძირითადი მიზეზია:

*ა) გაძლიერებული ჰემოლიზი;
ბ) სისხლის შესქელება;
დ) ქოლესტაზი;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი
834. რომელ ნიშნებს ეფუძნება ახალშობილთა რეანიმაციის შესახებ

გადაწყვეტილების მიღება? 1) გესტაციური ასაკი; 2) სანაყოფე სითხის
მდგომარეობა; 3) სუნთქვა; 4) გულისცემის სიხშირე; 5) კუნთთა ტონუსი;
6) კანის ფერი
ა) სწორია 1, 2, 3;
ბ) სწორია 1, 3, 4;
*გ) სწორია 1, 3, 5.
დ) სწორია 1,3,6
ე) სწორია 2,4,6
835. რას მოიმოქმედებთ თუ სამშობიარო ბლოკში დაიბადა ახალშობილი,

რომელიც არ სუნთქავს ტაქტილური სტიმულაციის შემდეგ?
*ა) დაიწყებთ ფილტვის დადებითი წნევით ვენტილაციას;
ბ) მიაწოდებთ ჟანგბადს თავისუფალი წესით;
გ) გააგრძელებთ ტაქტილურ სტიმულაციას;
დ) ჩაატარებთ ზედა სასუნთქი გზების სანაციას;
ე) დაიწყებთ გულის არაპირდაპირ მასაჟს.
836. რომელი ქმედების ჩატარება იქნება ყველაზე ეფექტური ახალშობილთან

რომელსაც უგრძელდება აპნოე გამშრალების და ფეხის გულებზე შემორტყმის
შემდეგ?
ა) ჟანგბადის თავისუფალი წესით მიწოდება;
ბ) ჟანგბადის სატურაციის შეფასება;
გ) არტერიული წნევის შეფასება;
დ) ზედა სასუნთქი გზების სანაცია,
*ე) ფილტვის ხელოვნური ვენტილაცია;
837. ახალშობილი დაიბადა დროული, იგი სუნთქავს, მისი გულისცემის

სიხშირეა 130, თუმცა ვლინდება ცენტრალური ციანოზი, როგორი იქნება
თქვენი მოქმედების ტაქტიკა?
ა) ადრენალინის გამოყენება;
*ბ) დამატებითი ჟანგბადის თავისუფალი წესით მიწოდება ნიღბით;
გ) არტერიული წნევის შეფასება;
დ) ზედა სასუნთქი გზების სანაცია;
ე) ფილტვის ხელოვნური ვენტილაცია.
838. რომელი მოსაზრებაა სწორი სასუნთქი გზების სანაციის შესახებ,

როდესაც სანაყოფე სითხე არ შეიცავს მეკონიუმს:
ა) სანაცია უნდა იყოს საკმაოდ ღრმა და ენერგიული;
ბ) თავდაპირველად ტარდება ცხვირის და შემდეგ პირის ღრუს სანაცია;
გ) სანაცია უნდა ჩატარდეს მხოლოდ ელექტროამომქაჩით და უარყოფითი
წნევა უნდა იყოს მაღალი;
*დ) ზედა სასუნთქი გზების სანაციის ჩატარება რუტინულად არ არის
საჭირო;
ე) სანაცია ტარდება ენდოტრაქეალური მილის გამოყენებით.
839. ახალშობილებთან გულის არაპირდაპირი მასაჟის პარალელურად

ყოველთვის საჭიროა:
ა) ჟანგბადის თავისუფალი წესით მიწოდება;
*ბ) ფილტვის ხელოვნური ვენტილაცია;
გ) ინფუზური თერაპია;
დ) ადრენალინის შეყვანა;
ე) ტრაქეის ინტუბაცია.
840. რომელი დაავადების პროფილაქტიკა ტარდება დედასთან
ანტენატალურად კორტიკოსტეროიდების გამოყენებით?
ა) ჰემოლიზური დაავადების;
ბ) ჰემორაგიული დაავადების;
გ) ახალშობილთა სეფსისის;
*დ) რესპირატორული დისტრეს სინდრომის;
ე) მეკონიალური ასპირაციის.
841. ახალშობილთა რომელი დაავადების საპროფილაქტიკოდ გამოიყენება

ადამიანის ანტი ,,D" გლობულინი?
*ა) ჰემოლიზური დაავადების;
ბ) ჰემორაგიული დაავადების;
გ) ახალშობილთა სეფსისის;
დ) რესპირატორული დისტრეს სინდრომის;
ე) მეკონიალური ასპირაციის.
842. დღენაკლული ახალშობილების დისადაპტაციური მდგომარეობისათვის

დამახასიათებელია ყველა ქვემოთჩამოთვლილი მონაცემი გარდა?
ა) წონის ფიზიოლოგიური დანაკლისი უფრო მკვეთრია;
ბ) ფიზიოლოგიური სიყვითლე მეტად არის გამოხატული ვიდრე
დროულებში;
*გ) კანის ფიზიოლოგიური კატარი მკვეთრია და შესაძლებელია რამდენიმე
დღე გასტანოს;
დ) უფრო მკვეთრად არის გამოხატული კანის ფიზიოლოგიურ აქერცვლა
ვიდრე დროულებში;
ე) ტოქსიკური ერითემა დროულებში უფრო მძაფრად ვლინდება.
843. თქვენ სინჯავთ დღენაკლულ ახალშობილს რომელსაც დაბადებიდან 3

სთ-ში გამოუვლინდა ტაქიპნოე, ექსპირაციული ხმიანობა, დამხმარე კუნთების
მონაწილეობა სუნთქვაში, რენტგენოლოგიურად ფიჭისებრი სურათი. თქვენი
სავარაუდო დიაგნოზია:
ა) მეკონიალური ასპირაციის სინდრომი;
ბ) დღენაკლულთა აპნოე;
გ) ახალშობილთა სეფსისი;
*დ) რესპირატორული დისტრეს სინდრომი;
ე) ახალშობილთა პნევმონია.
844. რდს-ის რომელი ქვემოთჩამოთვილი გართულება მიეკუთვნება

ქრონიკულს?
ა) პნევმოთორაქსი;
ბ) ინტრაკრანიული სისხლჩაქცევა;
გ) ინფექცია;
დ) წყლულოვან-ნეკროზული ენტეროკოლიტი;
*ე) დღენაკლულთა რეტინოპათია.
845. ახალშობილთა რესპირატორული დისტრეს სინდრომის შემთხვევაში

დაავადების კლინიკური ნიშნები უხშირესად ვლინდება:
ა) 24-48 საათში;
*ბ) პირველ 6 საათში;
გ) 12-24 საათში;
დ) 48-72 საათში;
ე) 72 საათის შემდეგ.
846. პაციენტის კლინიკური შეფასების შედეგად ფიქრობთ რესპირატორული

დისტრეს სინდრომის სასარგებლოდ, რენტგენოგრაფიულად რომელი
გამოვლინება დაადასტურებს თქვენ დიაგნოზს?
ა) ლობალური ინფილტრაცია;
ბ) კეროვანი ინფილტრაცია;
*გ) ფიჭისებრი სურათი და ჰაეროვანი ბრონქოგრამა;
დ) სისხლძარღვოვანი სურათის გაძლიერება;
ე) შუასაყარის ცდომა.
847. ახალშობილთა რესპირატორული დისტრეს სინდრომის სამკურნალო

პირველი რიგის პრეპარატს მიეკუთვნება:
*ბ) სურფაქტანტი;
დ) ანტიპირეტული საშუალებები;
ე) დიურეტიკები.
848. ახალშობილთა რესპირატორული დისტრეს სინდრომის

საპროფილაქტიკოდ დედასთან ანტენატალურად გამოიყენება:
ბ) სურფაქტანტი;
*გ) კორტიკოსტეროიდები;
დ) ანტიპირეტული საშუალებები;
849. რომელ ქვემოთმოყვანილ შემთხვევაში განსაზღვრავთ ახალშობილთან

ბილირუბინის დონეს?
ა) ახალშობილი დაბადებულია III ორსულობიდან და რეზუსუარყოფითია,
დედა კი რეზუს დადებითი;
ბ) ახალშობილი დაბადებულია I ორსულობიდან და რეზუსუარყოფითია,
დედა კი რეზუს დადებითი;
გ) ახალშობილი დაბადებულია I ორსულობიდან და რეზუს დადებითია,
დედა კი რეზუსუარყოფითი;
*დ) ახალშობილი დაბადებულია III ორსულობიდან და რეზუს
დადებითია, დედა კი რეზუს უარყოფითი;
ე) ახალშობილი დაბადებულია III ორსულობიდან აქვს I ჯგუფის სისხლი,
დედას კი აქვს II ჯგუფის სისხლი.
850. თქვენ აფასებთ 14 დღის ახალშობილს, რომელსაც უვლინდება

ინტენსიური სიყვითლე. სიყვითლე გამოვლინდა მე-7 დღიდან. სისხლში
მკვეთრადაა მომატებული პირდაპირი ბილირუბინი. თქვენი სავარაუდო
დიაგნოზია:
ა) ახალშობილთა ჰემოლიზური დაავადება;
*ბ) სანაღვლე გზების ატრეზია;
გ) დედის რძით განპირობებულია ჰიპერბილირუბინემია;
დ) გლუკოზო 6 ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტი;
ე) კრიგლერ-ნაიარის სინდრომი.
851. რომელი დაავადება იწვევს უპირატესად არაპირდაპირი ბილირუბინის

დონის მომატებას?
ა) სეფსისი;
ბ) ჰეპატიტი;
გ) სანაღვლე გზების ატრეზია;
დ) ქოლესტაზური სინდრომი;
*ე) კეფალოჰემატომა, სისხლჩაქცევები.
852. თქვენ სინჯავთ 4 დღის ახალშობილს სიყვითლით. ბავშვის ზოგადი

მდგომარეობა დამაკმაყოფილებელია. საკვებს იღებს კარგად. სიყვითლე
ვრცელდება კრამერის I-III ზონაში. სისხლში: ჰემოგლობინი 200 გ/ლ,
რეტიკულოციტები 1%, ბილირუბინი 95 მმოლ/ლ, პირდაპირი ბილირუბინი
1,2 მმოლ/ლ. თქვენი სავარაუდო დიაგნოზია:
გ) სანაღვლე გზების ატრეზია;
*დ) ფიზიოლოგიური სიყვითლე;
ე) თანდაყოლილი ციტომეგალოვირუსული ინფექცია.
853. თქვენ სინჯავთ 25 დღის დროულ ახალშობილს სიყვითლით.

სიყვითლე გამოვლინდა პირველი კვირის განმავლობაში, მზარდი
ინტენსივობით. ამჟამად ყურადღებას იპყრობს კუნთთა ჰიპოტონია,
ბრადიკარდია, ყაბზობა და მაკროგლოსია. თქვენი სავარაუდო დიაგნოზია:
*გ) ჰიპოთირეოზი;
დ) ფიზიოლოგიური სიყვითლე;
ე) თანდაყოლილი ციტომეგალოვირუსული ინფექცია.
854. არაპირდაპირი ჰიპერბილირუბინემიის შემთხვევაში მკურნალობის

ძირითად მეთოდს წარმოადგენს:
ა) ინფუზური თერაპია;
ბ) ენტეროსორბენტების გამოყენება;
დ) ჰეპატოპროტექტორების გამოყენება;
*ე) ფოტოთერაპია.
855. თქვენ სინჯავთ 26 დღის ახალშობილს სიყვითლით, რომელიც

გამოვლინდა სიცოცხლის მეორე კვირას. ყურადღებას იპყრობს აქოლიური
განავალი. სისხლში მომატებულია ბილირუბინის დონე უპირატესად
პირდაპირი ბილირუბინის ხარჯზე. ღვიძლის ფუნქციური ტესტები ნორმის
ფარგლებშია. თქვენი სავარაუდო დიაგნოზია:
გ) ჰიპოთირეოზი;
*ე) სანაღვლე გზების ატრეზია.
856. თქვენ სინჯავთ III მშობიარობიდან დაბადებულ ახალშობილს I დღეს

განვითარებული სიყვითლით. დედას არ ჩატარებია ჰემოლიზური დაავადების
პროფილაქტიკა. კუმბსის პირდაპირი ტესტი დადებითია. დედას აქვს II
ჯგუფის სისხლი, ახალშობილს I. თქვენი აზრით რა არის მოცემულ
შემთხვევაში ჰემოლიზური სიყვითლის მიზეზი?
ა) სისხლის ჯგუფური შეუთავსებლობა;
*ბ) რეზუს შეუთავსებლობა;
გ) ტოქსოპლაზმოზი;
ე) თანდაყოლილი წითურა.
857. სისხლის ბანკში მოვიდა შეტყობინება ნაყოფთან სისხლის ტრანსფუზიის

ჩატარების შესახებ. რომელი ქვემოთმოყვანილი პათოლოგიის დროსაა
ფეტალური ტრანსფუზიის ჩატარების აუცილებლობა?
*ა) ნაყოფის ერითრობლასტოზი;
ბ) ნაყოფის ბრადიკარდია;
გ) ნამგალუჯრედოვანი ანემია;
დ) გულის თანდაყოლილი მანკი;
ე) სფეროციტოზი.
858. რომელი ქვემოთმოყვანილი დებულებაა სწორი ბილირუბინთან

მიმართებაში?
ა) არაპირდაპირი ბილირუბინი არ არის ცხიმში ხსნადი;
*ბ) არაპირდაპირი ბილირუბინი მჭიდროდ უკავშირდება ალბუმინს;
გ) არაპირდაპირი ბილირუბინი მჭიდროდ უკავშირდება ჰემოგლობინს;
დ) არაპირდაპირი ბილირუბინი ვერ გადის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს;
ე) არაპირდაპირი ბილირუბინი ადვილად გამოიყოფა შარდთან ერთად.
859. თქვენ ახდენთ რესპირაციული დისტრეს სინდრომის დიფ.

დიაგნოსტიკას. რომელ ქვემოთმოყვანილ მონაცემს აქვს განსაკუთრებული
მნიშვნელობა და ასოცირებულია რდს-თან?
ა) დაბადების წონა > 2500;
ბ) დედის დიაბეტი;
გ) სანაყოფე სითხეში მეკონიუმის არსებობა;
*დ) გესტაციური ასაკი;
ე) საკეისრო კვეთა.
860. რესპირატორული დისტრეს სინდრომის მქონე პაციენტს სურფაქტანტის
შყვანის შემდეგ უტარდება ,,CPAP" (მუდმივ დადებითი წნევით
ვენტილაცია). რა არის ,,CPAP" -ით მკურნალობის ძირითადი მიზანი ?
ა) ინფექციის პრევენცია;
*ბ) არტერიული ,,Po2" გაზრდა;
გ) არტერიული ,,Pco2" გაზრდა;
დ) პნევმოთორაქსის პრევენცია;
ე) გულის კუმშვადუნარიანობის გაძლიერება.
861. დღენაკლული ახალშობილი რესპირატორული დისტრეს სინდრომით

მოიხსნა მართვითი სუნთქვის აპარატიდან. მისი ჟანგბადის სატურაცია
აპარატის მინიმალურ რეჟიმზე იყო 100 %. რა დაზიანება შეიძლება
გამოიწვიოს ჟანგბადის დამატებით მიწოდებამ დღენაკლულებში?
ა) ატელექტაზი;
ბ) პნევმონია;
გ) ინტრაკრანიული ჰემორაგია;
დ) კერნიქტერუსი;
*ე) რეტინოპათია.
862. რა არის დღენაკლულებში რესპირატორული დისტრეს სინდრომის

განვითარების ძირითადი პათოფიზიოლოგიური მექანიზმი?
ა) სურფაქტანტის პროდუქციის გაზრდა;
*ბ) სურფაქტანტის პროდუქციის შემცირება;
გ) სურფაქტანტის მეტაბოლიზმის გაძლიერება;
დ) სურფაქტანტის მეტაბოლიზმის შემცირება;
ე) სურფაქტანტის არასწორი განაწილება ალვეოლებში.
863. ფიზიოლოგიური მიზეზებით გამოწვეულ სიყვითლეს ახასიათებს:

ა) ახალშობილის ზოგადი მდგომარეობის გაუარესება;
ბ) სიყვითლის გამოვლინება 1 დღეს;
*გ) სიყვითლის გავრცელება მხოლოდ კრამერის I-III ზონებში;
დ) სიყვითლის გამოვლინება მე-7 დღის შემდეგ;
ე) შარდის მუქი და განავლის აქოლიური შეფერილობა.
864. პრენატალურად რესპირატორული დისტრეს სინდრომის გამოსავლენად

იყენებენ:
ა) სანაყოფე სითხეში იმუნოგლობულინი ,,M"-ის განსაზღვრას;
ბ) სანაყოფე სითხეში ანტისხეულების დონის შეფასებას;
გ) სანაყოფე სითხეში სურფაქტანტის დონის შეფასებას ;
*დ) სანაყოფე სითხეში სფიგმომიელინ-ლეციტინის თანაფარდობის
შესწავლას;
ე) ჟანგბადის პარციალური წნევის შეფასებას ანტენატალურად.
865. თქვენ სინჯავთ 5 დღის ახალშობილს, რომელსაც უვლინდება

ჰიდროცეფალია, ქორიორეტინიტი, სიყვითლე და ინტრაკრანიული
კალციფიკატები. რა დაავადებაზე იფიქრებთ?
ა) ადრეული სეფსისი;
*ბ) ტოქსოპლაზმოზი;
გ) თანდაყოლილი ჰერპესვირუსული ინფექცია;
დ) ქლამიდიური ინფექცია;
ე) თანდაყოლილი წითურა.
866. თქვენ სინჯავთ ახალშობილს, რომელსაც გამოხატული აქვს კატარაქტა,

სიყრუე და გულის მანკი, კერძოდ ღია არტერიული სადინარი. როგორია
თქვენი დიაგნოზი?
ა) ადრეული სეფსისი;
ბ) ტოქსოპლაზმოზი;
გ) თანდაყოლილი ჰერპესვირუსული ინფექცია;
დ) ქლამიდიური ინფექცია;
*ე) თანდაყოლილი წითურა.
867. 1 დღის ახალშობილთან თანდაყოლი ინფექციის არსებობაზე

მიუთითებს უპირატესად:
*ა) ,,Jg M" მომატება;
ბ) ,,Jg G" მომატება;
გ) ლეიკოციტოზი 20 000;
დ) ნეიტროფილოზი და ახალგაზრდა ფორმების მომატება;
ე) ტემპერატურული რეაქცია 37,5 °C-მდე.
868. თქვენ სინჯავთ გესტაციის 35 კვირაზე დაბადებულ ახალშობილს,

რომელიც იწონის 3,9 კგ-ს და აქვს მკვეთრად გამოხატული მაკროგლოსია
(დიდი ენა). გასინჯვისას არ ვლინდება სხვა დისმორფული ან
პათოლოგიური ნიშნები. რა არის თქვენი სავარაუდო დიაგნოზი?
ა) დაუნის სინდრომი;
ბ) მე-18 ქრომოსომის ტრისომია;
გ) მე-13 ქრომოსომის ტრისომია;
*დ) ბეკვიტ-ვიდემანის სინდრომი;
ე) ფეტალური ალკოჰოლის სინდრომი.
869. რომელი ნიშნის საფუძველზე განასხვავებთ კეფალოჰემატომას

სამშობიარო სიმსივნისაგან?
ა) გახანგრძლივებული ან მძიმე მშობიარობის ანამნეზის არარსებობა;
*ბ) შეშუპების შემოფარგვლა მხოლოდ ერთი ძვლით;
გ) კრუნჩხვითი სინდრომის განვითარება;
დ) სისხლის შედედების დროის გახანგრძლივება;
ე) თავზურგ-ტვინის სითხეში ციტოზის მომატება.
870. თქვენ სინჯავთ ახალშობილს პოლიმორფული გამონაყარით და დასვით

ტოქსიკური ერითემას დიაგნოზი. გამონაყარის შიგთავსში რომელი
უჯრედების მომატება დაადასტურებს თქვენს დიაგნოზს?
*ა) ეოზინოფილები;
ბ) ბაზოფილები;
გ) ლიმფოციტები;
დ) პოლიმორფონუკლეარული ლეიკოციტები;
ე) ერითროციტები.
871. მეკონიუმის გამოყოფის დაგვიანების რომელ შემთხვევაში ჩათვლით

საჭიროდ ახალშობილთან ნაწლავის ობსტრუქციის გამორიცხვას?
ა) მეკონიუმის გამოყოფა მოხდა დაბადებიდან პირველ 6 სთ-ში;
ბ) მეკონიუმი გამოიყო პრენატალურად და სანაყოფე სითხე შეიცავს
მეკონიუმს;
გ) მეკონიუმი არ გამოყოფილა სიცოცხლის პირველ 12 საათში;
დ) მეკონიუმი არ გამოყოფილა სიცოცხლის პირველ 24 სთ-ში;
*ე) მეკონიუმი არ გამოყოფილა სიცოცხლის პირველ 48 სთ-ში.
872. რომელი ქვმოთმოყვანილი დებულებაა სწორი თანდაყოლილი

ჰიპოთირეოიდიზმის შესახებ:
ა) დაავადების სრული კლინიკური სურათი ვლინდება დაბადებისთანავე;
ბ) ჰიპოთირეოზისას დიდი ყიფლიბანდის ზომა მკვეთრად არის
შემცირებული;
*გ) ახასიათებს გახანგრძლივებული ჰიპერბილირუბინემია;
დ) დაბადებისთანავე ვლინდება ფარისებრი ჯირკვლის ზომების მომატება;
ე) დამახასიათებელია დიარეა.
873. რომელი ქვმოთმოყვანილი დებულებაა სწორი ,,ქალის რძით"

განპირობებული სიყვითლის შესახებ?
*ა) გამოხატულია არაპირდაპირი ჰიპერბილირუბინემია;
ბ) ვლინდება სიცოცხლის პირველ 12 საათში;
გ) ახასიათებს ზომიერი ანემია და რეტიკულოციტოზი;
დ) გამოხატულია დათრგუნვა და ჰეპატოსპლენომეგალია;
ე) ყურადღბას იპყრობს შარდის გამუქება და აქოლიური განავალი.
874. თქვენ სინჯავთ გესტაციის 39 კვირაზე დაბადებულ ახალშობილს

რომლის წონაა 2000 გრამი. როგორ დაახასიათებთ მას?
ა) დღენაკლული ახალშობილი;
ბ) ვადაგადაცილებული ახალშობილი;
გ) ნორმალური მასის ახალშობილი, თუმცა რომლის მასა არ შეესაბამება
მის გესტაციურ ასაკს;
დ) დღენაკლული ახალშობილი, რომლის მასა ჩამორჩება გესტაციურ ასაკს;
*ე) დაბადების მცირე მასის და გესტაციურ ასაკთან შედარებით მცირე მასის
ახალშობილი.
875. ახალშობილისა და ჩვილის ძილისთვის რეკომენდებულია ზურგზე

წოლის პოზიცია. დადგენილია რომ მუცელზე წოლის პოზიცია
ახალშობილებსა და ჩვილებში ზრდის შემდეგი პრობლემის განვითარების
რისკს:
ა) გასტროეზოფაგური რეფლუქსი და საკვების ასპირაცია;
ბ) სიელმე;
გ) კბილების დაგვიანებუილ ამოჭრა;
*დ) უეცარი სიკვდილის სინდრომი;
ე) მაკროგნატია.
876. დროულ ახალშობილს კისტური ფიბროზის ოჯახური ანამნეზით
სიცოცხლის პირველ დღეებში აღენიშნება ღებინება და მუცლის შებერილობა.
რომელი ქვემოთმოყვანილი მდგომარეობა შეესაბამება ბავშვის ოჯახურ
ანამნეზს?
ა) სანაღვლე გზების ატრეზია;
*ბ) მეკონიალური ილეუსი;
გ) პილოროსტენოზი;
დ) პილოროსპაზმი;
ე) მეკელის დივერტიკული.
877. თქვენ ბინაზე უნდა გაწეროთ დროული ახალშობილი, მშობელი

გეუბნებათ რომ ბავშის ძმას გამუვლინდა ჩუტყვავილა. რომელი
ქვემოთმოყვანილი მოსაზრებაა სწორი?
ა) ყველა ახალშობილს სამშობიარო სახლში უნდა ჩაუტარდეს ჩუტყვავილას
საწინააღმდეგო ვაქცინაცია;
ბ) ახალშობილებში ჩუტყვავილასთან კონტაქტის შემთხვევაში ვითარდება
ჰერპეს ზოსტერი;
გ) მოცემული ახალშობილი სავარაუდოდ უკვე ინფიცირებულია, ვინაიდან
დედას ჰქონდა კონტაქტი დაავადებულთან;
დ) ახალშობილებში კონტაქტის შემთხვევაში ჩუტყვავილათი დაინფიცირების
რისკი თითქმის 100 %-ია;
*ე) თუ დედას გადატანილი აქვს ჩუტყვავილა, ახალშობილი დაცულია
დედისგან გადაცემული პასიური ანტისხეულების გამო.
878. ახალშობილს აღენიშნება დაუნის სინდრომი და გასინჯვისას ვლინდება

შუილი. რომელი მანკი ვლინდება უხშირესად დაუნის სინდრომის დროს?
ა) ტოტალური ანომალური ვენური დრენაჟი;
ბ) აორტის კოარქტაცია;
*გ) პარკუჭთაშუა ან წინაგულთაშუა ძგიდის დეფექტი;
დ) მიტრალური სარქვლის ნაკლოვანება;
ე) ფალოს ტეტრადა.
879. რომელი ქვემოთმოყვანილი პრობლემა არ შეესაბამება ახალშობილთა

დისადაპტაციურ ანუ ,,ტრანზიტორულ" მდგომარეობებს?
ა) ტოქსიკური ერითემა;
ბ) შარდმჟავა ინფარქტი;
გ) მილია;
*დ) მელენა;
ე) სარძევე ჯირკვლების გაჯირჯვება.
880. დედა შეშფოთებულია, რომ მისი 2 დღის შვილის საფენზე ნახა

აგურისფერი ფერის ლაქა და ითხოვს შარდის გამოკვლევას სისხლის
შემცველოაბზე. როგორ მოიქცევით?
ა) დაუყოვნებლივ ჩაატარებთ შარდის მიკროსკოპულ და ბაქტერიოლოგიურ
კვლევას;
ბ) აუსხნით დედას, რომ აღნიშნულის მიზეზია ალბუმინურია და შარდის
ანალიზს ჩაატარებთ 2-3 დღის შემდეგ თუ კვალავ გაგრძლედება სიმპტომები;
*გ) აუსხნით დედას, რომ აღნიშნულის მიზეზია შარდმჟამვა ინფარქტი,
რომელიც თავად გაივლის და არ საჭიროებს გამოკვლევასა და მკურნალობას;
დ) აუსხნით დედას, რომ აღნიშნულის მიზეზია ჰემატურია და
გამოიკვლევთ შარდის მიკროსკოპიას;
ე) აუსხნით დედას, რომ აღნიშნული შესაძლებელია განპირობებული იყოს
შედედების პრობლემებით და გამოიყენებთ დიცინონს.
881. რომელია დაუნის განვითარების ძირითადი რისკ-ფაქტორი?

ა) მამის დიაბეტი;
ბ) დედის გულ-სისხლძარღვთა პათოლოგია;
*გ) დედის ასაკი მეტი 35 წელზე;
დ) დედის თირეოტოქსიკოზი;
ე) ორსულის ანემია. გენეტიკა
882. ახალშობილებში ამოქაფების განვითარების მაღალი სიხშირე

ა) ფერმენტული უკამარისობით;
ბ) კუჭის მაღალი მჟავიანობით;
გ) მოკლე საყლაპავი მილით;
*დ) კუჭის კარდიალური ნაწილის სუსტი განვითარებით;
ე) სანაღვლე სადინარის განუვითარებლობით.
883. ახალშობილთა რესპირატორული დისტრეს სინდრომისათვის არ არის

დამახასიათებელი:
*ა) ჰიპოკაპნია და ჰიპეროქსემია;
ბ) მეტაბოლური აციდოზი;
გ) ტაქიპნოე;
დ) ციანოზი;
ე) დამხმარე კუნთების მონაწილეობა სუნთქვაში.
884. ახალშობილთა ქლამიდიური ინფექციისათვის დამახასიათებელია:

ა) მიკროცეფალია და განვითარების შეფერხება;
*ბ) კონიუქტივიტი და პნევმონია;
გ) პოლიმორფული გამონაყარი და გლაუკომა;
დ) ქორიორეტინიტი და კალციფიკატები;
ე) გულის თანდაყოლილი მანკი.
885. თქვენ სინჯავთ 35 კვირაზე დაბადებულ ახალშობილს, რომელსაც

აღენიშნება მრავლობითი პოლიმორფული გამონაყარი მათ შორის ხელის და
ფეხის გულებზე, ცხვირის გაჭედვა ე.წ ,,ქერქოვანი სურდო",
ჰეპატოსპლენომეგალია. სისხლში ვლინდება ანემია, ნეიტროპენია და
თრომბოციტოპენია. თქვენი სავარაუდო დიაგნოზია:
ბ) ქლამიდიური ინფექცია;
*გ) თანდაყოლილი ათაშანგი;
დ) ტოქსოპლაზმოზი;
ე) ,,B" ჰეპატიტი.
886. რომელი კლინიკური გამოვლინება არის ყველაზე დამახასიათებელი

ადრეული სეფსისისთვის:
*ა) რესპირაციული დისტრესი;
ბ) მენინგიტი;
გ) თრომბოჰემორაგიული სინდრომი;
დ) ჰიპოგლიკემია;
ე) ჰეპატიტი.
887. თქვენ სინჯავთ 2 კვირის ახალშობილს, რომელსაც სამშობიაროდან

გამოწერისას გამოუვლინდა კონიუქტივიტი. ამჟამად ყურადღებას იპყრობს
ხველა და სუნთქვის გაძნელება, ტაქიპნოე, სუნთქვაში დამხმარე კუნთების
მონაწილეობა. გულმკერდის რენტგენოგრაფიით პნევმონიის სურათი. რომელია
მოცემული დაავადების სავარაუდო გამომწვევი?
ა) ,,Hepatitis B virus";
ბ) ,,Neisseria gonorrhoeae";
გ) ,,Herpes simplex";
*დ) ,,Chlamydia trachomatis";
ე) ,,Streptococcus pneumonie".
888. ადრეული ნეონატალური სეფსისი ვლინდება:

ა) სიცოცხლის პირველივე დღეს;
ბ) დაბადებიდან პირველი 28 დღის განმავლობაში;
გ) დაბადებიდან პირველ 2 კვირაში;
დ) კლინიკური ნიშნები სახეზეა დაბადებისთანავე;
*ე) სიცოცხლის პირველ 3-7 დღეში.
889. რომელი ქვემოთმოყვანილი თანდაყოლილი ინფექცია ასოცირდება

სიყრუესთან:
ა) ქლამიდიური ინფექცია;
ბ) თანდაყოლილი ჰერპესვირუსული ინფექცია;
გ) ,,B" ჰეპატიტი.
*დ) ციტომეგალოვირუსული ინფექცია;
ე) თანდაყოლილი ათაშანგი.
890. ახალშობილთა სისხლის თავისებურებებს არ მიეკუთვნება:

ა) პოლიკილოციტოზი და ანიზოციტოზი;
ბ) ერითროციტების ოსმოსური მდგრადობის ლაბილობა;
*გ) რეტიკულოციტოპენია;
დ) ახალგაზრდა ნეიტროფილების სიჭარბე;
ე) ჰემოგლობინის მაღალი კონცენტრაცია.
891. ახალშობილთა სისხლის თავისებურებებს მიეკუთვნება:

ა) ლეიკოპენია;
ბ) ჰიპოქრომია;
გ) ნეიტროპენია;
*დ) ახალგაზრდა ნეიტროფილების სიჭარბე;
ე) თრომბოციტოპენია.
892. საშვილოსნოსშიგა განვითარების ბოლო პერიოდში ჰემოგლობინის და

ერითროციტების ჭარბი რაოდენობა განპირობებულია:
ა) თანდაყოლილი ინფექციებით;
ბ) ჰორმონული დისბალანსით;
*გ) ჰიპოქსიის გამო ერითროპოეზის გაძლიერებით;
დ) ნაყოფის საშვილოსნოსშიგა ზრდის შეფერხებით;
ე) ნაყოფის სისხლისმიმოქცევის თავისებურებებით.
893. თანდაყოლილი ჰიპოთირეოზის გამორიცხვა საჭირო იქნება იმ

შემთხვევაში თუ ახალშობილს უვლინდება:
ა) ცხელება;
ბ) კომა;
*გ) გახანგრძლივებული სიყვითლე;
დ) ფილტვის შეშუპება;
ე) მძიმე ანემია.
894. არაპირდაპირი ბილირუბინის დონის მომატება ვლინდება ყველა

შემთავევაში გარდა:
*ა) ქოლესტაზი;
ბ) ჰემოლიზური დაავადება;
გ) პოლიციტემია;
დ) კეფალოჰემატომა;
ე) დედის რძით განპირობებული სიყვითლე.
895. ახალშობილებში ჩირქოვანი მენინგიტის უხშირესი გამომწვევია:

ა) სტაფილოკოკი;
ბ) მენინგოკოკი;
*გ) გრამუარყოფითი ჩხირი;
დ) ლისტერია;
ე) პნევმოკოკი.
896. ახალშობილში რკინის დეფიციტის მიზეზს არ წარმოადგენს:

ა) ორსულში რკინის დეფიციტი;
ბ) რკინის ტრანსპლაცენტური პასაჟის დარღვევა;
გ) დღენაკლულობა;
*დ) ფეტალური ერითროციტების შემცველი ერითროციტების დაშლა;
ე) ჭიპლარის ნაადრევი გადაკვანძვა.
897. თანდაყოლილი წითურის დამახასიათებელი გართულებაა:

დ) ჰემორაგიული სინდრომი;
ე) ცნს–ის დაზიანება.
898. ორსულობის დროს ტეტრაციკლინის მიღება ნაყოფში განაპირობებს:

ა) თვალის დაზიანებას;
ბ) ხერხემლის დაზიანებას;
გ) კბილების ჩანასახის დაზიანებას;
*დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილს;
ე) ანემიას.
899. ახალშობილის კუჭ–ნაწლავის ტრაქტში რკინა შეიწოვება:

ა) კუჭიდან;
*ბ) წვრილი ნაწლავის ზემო ნაწილებიდან;
გ) მლივი ნაწლავიდან;
დ) მსხვილი ნაწლავიდან;
ე) ყველა ნაწილიდან თანაბრად.
900. საშვილოსნოსშიდა ბაქტერიული ინფექციის კლინიკური ფორმა შეიძლება

იყოს:
ა) ასპირაციული პნევმონია;
ბ) წყლულოვან–ნეკროზული ენტეროკოლიტი;
გ) ოსტეომიელიტი;
დ) პერიტონიტი;
901. დაბადების შემდეგ მაშინვე განვითარებული ციანოზის მიზეზია:

ა) პარკუჭთაშორის ძგიდის დეფექტი;
ბ) ფალოს ტეტრადა;
*გ) მაგისტრალური სისხლძარღვების ტრანსპოზიცია;
დ) ღია არტერიული სადინარი;
ე) წინაგულთაშორისი ძგიდის დეფექტი.
902. დროულ ახალშობილს პირველი კვირის განმავლობაში გამოუვლინდა

პროგრესირებადი სიყვითლე, რომელიც შენარჩუნდა 4 კვირის მანძილზე.
გამოჩნდა შეკრულობა, ბრადიკარდია. სავარაუდო დიაგნოზია:
ა) სეფსისი;
*ბ) ჰიპოთირეოზი;
გ) ჰემოლიზური დაავადება;
დ) თანდაყოლილი ჰეპატიტი;
ე) ციტომეგალოვირუსული ინფექცია.
903. ბავშვებში სიცოცხლის პირველი წლის შემდეგ, პნევმონიის

ეტიოლოგიაში წამყვანი მნიშვნელობა ენიჭება:
*ა) პნევმოკოკს;
ბ) სტრეპტოკოკს;
გ) სტაფილოკოკს;
დ) კლებსიელას.
904. დაავადების პირველ საათებში ჰიპერთერმია შემცივნებით ახასიათებს:
ა) ქლამიდიურ პნევმონიას;
ბ) მიკოპლაზმურ პნევმონიას;
გ) პნევმოცისტურ პნევმონიას;
*დ) პნევმოკოკურ პნევმონიას.
905. იმუნოდეფიციტური მდგომარეობისას უმეტესად ვითარდება:

ა) პნევმოკოკური პნევმონია;
ბ) სტაფილოკოკური პნევმონია;
გ) მიკოპლაზმური პნევმონია;
*დ) პნევმოცისტური პნევმონია.
906. სისხლძარღვოვანი უკმარისობა ახასიათებს:

ა) ქლამიდიურ პნევმონიას;
ბ) პნევმოცისტურ პნევმონიას;
*გ) პნევმოკოკურ პნევმონიას;
დ) მიკოპლაზმურ პნევმონიას.
907. პიოთორაქსის განვითარება დაავადების პირველ 2-3 დღეში ახასიათებს:

ა) პნევმოკოკურ პნევმონიას;
გ) მიკოპლაზმურ პნევმონიას;
*დ) სტაფილოკოკურ პნევმონიას.
908. ჩირქოვან პლევრიტს ახასიათებს:

ა) პერკუსიით კოლოფისებრი ხმიანობა და შესუსტებული სუნთქვა;
ბ) ბგერითი ხმიანობის გაძლიერება და პერკუსიული ხმიანობის შემოკლება;
გ) შესუსტებული სუნთქვა ბრონქოფონიით და შუასაყარის ორგანოების
დაზიანებულ მხარეზე ცდომა;
*დ) პერკუსიული ხმის შემოკლება და შუასაყრის ორგანოების ცდომა
ჯანმრთელ მხარეს.
909. მკვეთრი ლეიკოციტოზი მკვეთრი ნეიტროფილოზით და მარცხნივ

გადახრით ახასიათებს:
ა) ბრონქიოლიტს;
გ) ლარინგოტრაქეიტს;
*დ) სტაფილოკოკურ პნევმონიას
ე) ვირუსულ პნევმონიას.
910. პნევმოცისტურ პნევმონიას ახასიათებს: :

ა) წილოვანი ინფილტრაცია;
ბ) ემფიზემა და სისხლძარღვოვანი სურათის გაძლიერება;
გ) ბრონქოექტაზიების არსებობა;
*დ) ბილატერალური დიფუზური გარნულური სურათი.
911. აირთა დიფუზია მაქსიმალურად ირღვევა:

ა) წვრილკეროვანი პნევმონიის დროს;
ბ) სეგმენტური პნევმონიის დროს;
გ) კრუპოზული პნევმონიის დროს;
*დ) ინტერსტიციული პნევმონიის დროს.
912. 5 წლამდე ასაკის ბავშვებში "საზოგადოებრივი" (არაჰოსპიტალური)

პნევმონიის სამკურნალო პირველი რიგის პრეპარატს მიეკუთვნება:
ა) გენტამიცინი;
*ბ) ამოქსიცილინი
გ) ერითრომიცინი;
დ) მეტრონიდაზოლი.
913. პნევმოკოკური პნევმონიის სამკურნალოდ არ არის მიზანშეწონილი:

*ა) გენტამიცინი;
ბ) ამპიცილინი;
გ) პენიცილინი;
დ) ამოქსიცილინი.
914. თქვენ სინჯავთ 5 თვის პაციენტს, სუბფებრილიტეტით და შეტევითი

ხასითის ხველით. გამოხატულია ხმაურიანი ამოსუნტქვა - ვიზინგი, ტაქიპნოე
და გულმკერდის რეტრაქცია. რა დაავადებაზე იფიქრებთ:
ა) ხორხის სტენოზი;
ბ) ეპიგლოტიტი;
*გ) ბრონქიოლიტი;
დ) ტრაქეიტი.
915. წილთაშორისი პლევრიტის რენტგენოდიაგნოსტიკისთვის საჭიროა:

ა) ტომოგრამა;
*ბ) გვერდითი სურათი;
გ) პლევრული პუნქცია;
დ) პირდაპირი რენტგენოგრამა.
916. ბრონქოექტაზიურ დაავადებას ახასიათებს:

ა) გარდამავალი სველი ხიხინი;
*ბ) მუდმივი ლოკალური სველი ხიხინი;
გ) გამტარი ხიხინი;
დ) კრეპიტაცია.
917. ბრონქოექტაზიების სადიაგნოსტიკო სტანდარტს მიეკუთვნება:

*ა) კომპიუტერული ტომოგრაფია
ბ) პნევმოტაქომეტრია;
გ) გულმკერდის რენტგენოგრაფია;
დ) ბრონქოსკოპია.
918. ბრონქოსპაზმის სამკურნალოდ გამწვავების პერიოდში ნაჩვენებია:

ა) ამოსახველებელი საშუალებები;
ბ) მუკოლიზური პრეპარატები;
*გ) ბრონქოდილატატორები;
დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი.
919. კარტაგენერის სინდრომს ახასიათებს:

ა) ქრონიკული სინუსიტი;
ბ) ბრონქოექტაზიები;
გ) შინაგანი ორგანოების პირუკუ განლაგება;
920. ფილტვის ჰემოსიდეროზს ახასიათებს:

*ა) ნახველში სიდეროფაგების არსებობა;
ბ) სისხლის შრატში რკინის მაღალი დონე;
გ) ემფიზემა;
დ) ფილტვის ეოზინოფილური ინფილტრატი.
921. ბრონქულ ასთმას არ ახასიათებს:

ა) ბრონქოსპაზმი ექსპირაციული ქოშინით;
*ბ) ქლორიდების მომატება შარდსა და ოფლში;
გ) ბლანტი გამჭვირვალე ნახველის ჰიპერპროდუქცია;
დ) გაფანტული არამუდმივი მშრალი და სველი ხიხინი.
922. რომელ კვლევას გამოიყენებთ ბრონქული ასთმის სადიაგნოსტიკოდ:

*ა) სპირომეტრია;
ბ) ბრონქოსკოპია;
გ) სისხლის საერთო ანალიზი და IგE-ს განსაზღვრა;
დ) გულმკერდის რენტგენოგრაფია.
923. ბრონქული ასთმის შეტევის პერიოდში რენტგენოლოგიურად არ

ა) გულმკერდის ექსკურსიის დარღვევა;
ბ) გულმკერდის შებერვა;
*გ) შუასაყრის ლიმფური კვანძების გადიდება;
დ) სისხლძარღვოვანი სურათის გაძლიერება.
924. რომელი ქვემოთმოყვანილი მონაცემი ადასტურებს ბრონქული ასთმის

დიაგნოზს:
*ა) სპიროგრაფიით ბრონქოდილატატორის გამოყენების შემდეგ
ფორსირებული ამოსუნთქვის (FEV1) გაზრდა12 %-ზე მეტად;
ბ) რენტგენოლოგიურად ინფილტრაციული კერების არსებობა;
გ) სისხლის საერთო ანალიზით გამოვლენილი ეოზინოფილია;
დ) “C’ რეაქტიული ცილის და ედსის აჩქარებას
925. ბრონქული ასთმის შეტევის მოსახსნელად გამოიყენება ყველა

მედიკამენტი გარდა:
*ა) ლეიკოტრიენების ანტაგონისტი;
ბ) სწრაფი მომქდების ბეტა აგონისტები;
გ) იპრატროპიუმის ბრომიდი
დ) სისტემური სტეროიდები.
ე) ოქსიგენოთერაპია
926. ბრონქული ასთმის დროს ვლიდნება ყველა სიმპტომი გარდა:

*ა) პერკუსიით პერკუტორული ხმის შემოკლება;
ბ) ვიზინიგი;
გ) ექსპიპრაციული ქოშინი;
დ) უხვი მშრალი მსტვინავი ხიხინი.
927. ბრონქული ასთმის სამკურნალოდ გამოიყენება ყველა პრეპარატი გარდა:

ა) ლეიკოტრიენების ანტაგონისტები;
ბ) საინჰალაციო კორტიკოსტეროიდები;
გ) ბეტა 2 აგონისტები;
*დ) ანტიჰისტამინური პრეპარატები.
928. ბრონქული ასთმის სამკურნალო კონტროლის მედიკამენტია:

ა) ხანმოკლე მოქმედების ბეტა 2 აგონისტები;
ბ) ეუფილინი;
გ) იპრატროპიუმის ბრომიდი
*დ) საინჰალაციო სტეროიდები.
929. ბრონქული ასთმის სამკურნალოდ რეკომენდებულია:

ა) პრეპარატები, რომლებიც თრგუნავს ხველის რეფლექსს;
ბ) ანტიჰისტამინური პრეპარატები;
გ) მუკოლიზური საშუალებები;
*დ) ბრონქოსპაზმოლიზური პრეპარატები.
930. მძიმე ასთმური სტატუსის მქონე პაციენტთან სალბუტამოლის

გამოყენებამ მდგომარდეობა უმნიშვნელოდ გააუმჯობესა, რომელ პრეპარატს
გამოიყენებთ ასეთ შემთხვევაში დაუყოვნებლივ? :
ა) ანტიჰისტამინური პრეპარატებს;
*ბ) კორტიკოსტეროიდებს;
გ) ინტალს;
დ) ანტილეიკოტრიენებს.
931. უფროსი ასაკის ბავშვს ფილტვის ეოზინოფილური ინფილტრატის

შემთხვევაში უმეტესად აღენიშნება:
ა) წვრილბუშტუკოვანი სველი ხიხინი;
ბ) კრეპიტაცია;
გ) გაფანტული სველი და მშრალი ხიხინი;
*დ) პერკუსიული და აუსკულტაციური ცვლილებების არარსებობა.
932. პლევრის ღრუში სითხის დონის დასადგენად პირველ რიგში უნდა

გაკეთდეს:
*ა) ფილტვის რენტგენოგრაფია ვერტიკალურ პოზიციაში;
ბ) ლატეროგრაფია;
გ) ტომოგრაფია;
დ) პლევრული პუნქცია.
933. 3 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში ბრონქულ ასთმას უმეტესად იწვევს:

ა) სახლის მტვერი;
ბ) ყვავილის მტვერი;
გ) მედიკამენტი;
934. ალერგიულ რინოსინუსიტს არ ახასიათებს:

ა) ცხვირის ლორწოვანისა და ჰაიმორის წიაღების შეშუპება;
ბ) ფსევდოპოლიპოზი;
გ) ფსევდოცისტების განვითარება;
*დ) ექსპირაციული ქოშინი.
935. ალერგიულ რინიტს ახასიათებს ყველა ნიშანი გარდა:

*ა) ჩირქოვანი რინორეა;
ბ) ცხვირის გაჭედვა;
გ) ალერგიული სალუტი;
დ) ხშირი ცემინება.
936. ეკზოგენური ალერგიული ალვეოლიტის დამახასიათებელი გართულებაა:

ა) ემფიზემა;
*ბ) ფიბროზული ალვეოლიტი, ქრონიკული სუნთქვის უკმარისობა;
გ) სუნთქვის მწვავე უკმარისობა;
დ) პნევმოთორაქსი.
937. ბრონქული ასთმის დროს ექსპირაციული ქოშინის მიზეზია:

ა) ხორხის სტენოზი;
ბ) ლარინგოსპაზმი;
*გ) ბრონქოსპაზმი;
დ) ბრონქის სანათურის შევიწროება გარეგანი ზეწოლის გამო
938. გულმკერდის ლიმფური კვანძების გამოსავლენად გულმკერდის

რენტგენოგრაფია აუცილებელი არ არის:
ა) ლიმფოსარკომის დროს;
ბ) ლიმფოგრანულემატოზის დროს;
*გ) ინფექციური მონონუკლეოზის დროს;
დ) ლეიკოზის დროს.
939. რომელია სუნთქვის სიხშირის ის ზღვრული მაჩენებლი, რომელიც

ჯანმრთელობის მსოფლიო ორგანიზაციის რეკომენდაცით შესაძლებელია
მიუთითებდეს პნევმონიის არსებობაზე 1 - დან 5 წლამდე ასაკში:
ა) 60-ზე მეტი წუთში;
ბ) 50-ზე მეტი წუთში;
*გ) 40-ზე მეტი წუთში ;
დ) 30 -ზე მეტი წუთში;
ე) 20-ზე მეტი წუთში.
940. ჩეინ - სტოქსისა და ბიოტის ტიპის სუნთქვა ბავშვობის ასაკში
ა) პნევმონიას;
ბ) ბრონქიტს;
გ) ბრონქში უცხო სხეულს;
*დ) თავის ტვინის მძიმე დაზიანებას;
ე) ფილტვის ტუბერკულოზს.
941. ბიტონალური ხველა ახასიათებს:

ა) პნევმონიას;
ბ) ობსტრუქციულ ბრონქიტს;
*გ) ტუბერკულოზურ ბრონქადენიტს;
დ) ბრონქულ ასთმას.
942. ვერტიკალურ მდგომარეობაში გულმკერდის ზედა ნაწილის პერკუსიით

კოლოფისებრი ხმა აღინიშნება:
ა) პლევრიტის დროს;
ბ) აბსცედირებული პნევმონიის შემთხვევაში;
გ) ფილტვის ატელექტაზის შემთხვევაში;
დ) ემფიზემის შემთხვევაში;
*ე) პნევმოთორაქსის შემთხვევაში.
943. ფილტვებში პერკუსიით მოკლე ხმა არ ახასიათებს:

ა) ფილტვის ანთებას;
ბ) ფილტვის ატელექტაზს;
გ) ექსუდაციურ პლევრიტს
*დ) ფილტვის ემფიზემას;
944. ქვემოაღნიშნული პათოლოგიური მდგომარეობიდან შესუსტებული

სუნთქვა არ ახასიათებს:
ა) ბრონქის უცხო სხეულს;
*ბ) ბრონქიტს;
გ) პნევმოთორაქსს;
დ) ქრონიკულ პნევმონიას.
945. ამფორული ტიპის სუნთქვა ახასიათებს:

ა) სეგმენტურ პნევმონიას;
ბ) მილიარულ ტუბერკულოზს;
გ) მასტენოზებელ ტრაქეობრონქიტს;
*დ) ბრონქოექტაზიას;
ე) ბრონქულ ასთმას.
946. ზედა სასუნთქი გზების დაავადებების ქვემოაღნიშნული

მახასიათებლებიდან რა არის არასწორი?
ა) ბრონქიოლიტით გართულებული ზედა სასუნთქი გზების დაავადებების
უხშირესი გამომწვევია რესპირაციულ - სინციტიური ვირუსი;
*ბ) პარაგრიპის ვირუსს არ ახასიათებს ცრუ კრუპის სინდრომი;
გ) ადენოვირუსს ახასიათებს ფარინგოკონიუნქტივიტის განვითარება;
დ) მწვავე ნაზოფარინგიტის უხშირესი გამომწვევია რინოვირუსები.
947. ბავშვებში ზედა სასუნთქი გზების ინფექციას არ ახასიათებს:

ა) ცხვირიდან გამონადენი;
ბ) მშრალი ხველა;
გ) ტემპერატურის მომატება, სისუსტე;
*დ) თავის ძლიერი ტკივილი;
ე) ადენიტით, ტონზილიტით, ფარინგიტით, ლარინგიტით ან ბრონქიტით
გართულება.
948. მასტენოზებელი ლარინგოტრაქეიტის (კრუპის სინდრომის) შეტევას არ

ა) ხმაურიანი სუნთქვა;
ბ) ცხელება;
გ) უხეში ხველება;
დ) ხმის ჩახლეჩა;
ე) დისპნოე, ციანოზი;
*ვ) გამოხატული ტოქსემია.
949. ლარინგოტრაქეიტის დროს მსუბუქი შეტევის დროს იყენებენ:

ა) ოქსიგენთერაპიას;
ბ) საინჰალაციო ეპინეფრინს;
*გ) კორტიკოსტეროიდებს;
დ) ტრაქეოსტომიას.
950. ფილტვის ჰიპოპლაზიას არ ახასიათებს:

*ა) სუნთქვის უკმარისობის არარსებობა;
ბ) გულმკერდის ასიმეტრია;
გ) დიაფრაგმის თაღის მაღლა დგომა;
დ) შუასაყარის ცდომა დაავადებულ მხარეზე;
ე) მიდრეკილება პნევმონიისაკენ.
951. ფილტვის რომელ წილში ლოკალიზდება უმეტესად თანდაყოლილი

ცისტა:
ა) მარჯვენა ზედა წილში;
ბ) მარჯვენა შუა წილში;
გ) მარჯვენა ქვედა წილში;
*დ) მარცხენა ზედა წილში;
ე) მარცხენა ქვედა წილში.
952. თანდაყოლილ ლობალურ ემფიზემას არ ახასიათებს:

ა) პროგრესირებადი ქოშინი, ციანოზი და გაძნელებული მსტვენავი სუნთქვა;
ბ) გულმკერდის დაზიანებული ნახევრის გადიდება და ჩამორჩენა
სუნთქვაში;
გ) აუსკულტაციით შესუსტებული სუნთქვა;
*დ) პერკუსიით მოკლე ხმა;
ე) რენტგენოლოგიურად დაზიანებულ უბანზე ფილტვის ქსოვილის
გამჭვირვალობის გაძლიერება და შუასაყრის ცდომა საღ მხარეზე.
953. კარტაგენერის სინდრომს არ ახასიათებს:

*ა) გონებრივი ჩამორჩენილობა;
ბ) დექსტროკარდია;
გ) ბრონქოექტაზიები;
დ) სინუსიტი.
954. ახალშობილთა პნევმონიის დროს იშვიათად ვლინდება:

ბ) სუნთქვის გახშირება;
გ) სუნთქვისა რიტმის დარღვევა;
დ) ცხელება;
ე) აგზნება, მოუსვენრობა;
*ვ) ხველა.
955. ფილტვის პნევმოცისტურ ანთებას, რომელიც არ არის გართულებული

ბაქტერიული ინფექციით, არ ახასიათებს:
ა) ხველება;
ბ) მკვეთრი ქოშინი;
გ) მყარი ციანოზი;
*დ) ტოქსემია;
ე) პნემოთორაქსი.
956. სუნთქვის მწვავე უკმარისობის დროს გადაუდებელი დახმარება არ

*ა) ,,A"–ვიტამინის გადასხმას;
ბ) მოცირკულირე სისხლის რაოდენობის აღდგენას;
გ) მჟავე–ტუტოვანი ბალანსის კორექციას;
დ) ოქსიგენოთერაპიას;
ე) სასუნთქი გზების გამავლობის უზრუნველყოფას.
957. ასთმური სტატუსის დროს არ ინიშნება:

ა) ბეტა–აგონისტები;
ბ) ოქსიგენოთერაპია;
გ) თეოფილინი;
*დ) ლეიკოტრიენების ანტაგონისტები;
ე) სტეროიდები.
958. ბრონქიოლიტს არ ახასიათებს:

ა) მწვავე ვირუსული ინფექციის ფონზე განვითარება;
გ) ხველა;
დ) მსტვინავი ხიხინი;
*ე) გამოხატული ტოქსიკოზი.
959. ბრონქიოლიტს ახასიათებს ყველა კლინიკური გამოვლინება გარდა:
ბ) სუბფებრილური ტემპერატურა;
*გ) სტრიდორი;
დ) სუნთქვაში დმხმარე კუნთების მონაწილეობა.

*ა) ბრონქული სუნთქვა;
ბ) მშრალი მსტვინავი და წვრილბუშტუკოვანი ხიხინი;
გ) პერკუსიით კოლოფისებრი ხმა;
დ) გულის მოყრუების საზღვრების შემცირება.
961. ბრონქიოლიტის ძირითადი ეტიოლოგიური ფაქტორია:

ა) პარაგრიპის ვირუსი;
*ბ) რესპირაციულ - სინციტიური ვირუსი;
გ) ადენოვირუსები;
დ) გრამდადებითი კოკები;
ე) გრამუარყოფითი ბაქტერიები;
ვ) პნევმოცისტები.

ა) დეჰიდრატაცია და აციდოზი;
ბ) გულ - სისხლძარღვთა უკმარისობა;
გ) სუნთქვის პროგრესირებადი უკმარისობა ანოქსიითა დ შესაძლო
ლეტალური გამოსავლით;
*დ) ბრონქოექტაზიები მოგვიანებით პერიოდში.
963. მოზრდილ ბავშვთა პნევმონიის ეტიოლოგიაში პრაქტიკულ მნიშვნელობას

მოკლებულია:
ა) პნევმოკოკი;
ბ) სტრეპტოკოკი;
გ) სტაფილოკოკი;
*დ) პროტეუსი.
964. კრუპოზული პნევმონიის ეტიოლოგიური ფაქტორია:

გ) მენინგოკოკი;
დ) კლებსიელა;
*ე) პნევმოკოკი.
965. კრუპოზულ პნევმონიას არ ახასიათებს:

ა) მწვავე დასაწყისი;
ბ) მაღალი ცხელება;
გ) ჟანგისფერი ნახველი;
დ) ტკივილი გულმკერდის ღრუში;
ე) ლოყების ჰიპერემია;
*ვ) პერკუსიით კოლოფისებრი ხმა;
ზ) კრეპიტაციული ხიხინი.
966. სტაფილოკოკურ პნევმონიას ბავშვებში არ ახასიათებს:

ა) ცხელება, ინტოქსიკაცია;
ბ) ძლიერი სიფერმკრთალე;
გ) ქოშინი, მკვნესარე სუნთქვა;
დ) გამოხატული მიდრეკილება დესტრუქციისაკენ;
*ე) პლევრული რეაქციის არ არსებობა
967. ფილტვის დესტრუქციის შემთხვევაში რა შეიძლება გამოვლინდეს

ნახველში?
ა) შარკო - ლეიდენის კრისტალები;
ბ) კუშმანის სპირალები;
გ) ეოზინოფილები;
*დ) ელასტიკური ბოჭკოები.
968. დესტრუქციულ პნევმონიას არ ახასიათებს:

*ა) ხილოთორაქსი;
ბ) პნევმოთორაქსი;
გ) პიოთორაქსი;
დ) პიოპნევმოთორაქსი.
969. ბრონქოექტაზიურ დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) ხველება;
გ) ტკივილი გულმკერდის ღრუში;
დ) ფიზიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა;
*ე) ფსიქომოტორული განვითარების შეფერხება;
ვ) გულმკერდის დეფორმაცია.

*ა) საშუალო ინტენსივობის, სველი ხველება, დილის საათებში სეროზული
ან სეროზულ - ჩირქოვანი ნახველის გამოყოფა;
ბ) შეტევითი ხასიათის, მყეფავი, ხველება რეპრიზითა და წებოვანი
ნახველის გამოყოფით შეტევის ბოლოს;
გ) მშრალი, შემაწუხებელი ხველება სისხლიანი ნახველით;
დ) შეტევითი ხველება დიდი რაოდენობით ჩირქიანი ნახველის გამოყოფით.
971. ბრონქში უცხო სხეულის მოხვედრა მეტწილად დაკავშირებულია:

ა) დისფაგიასთან;
ბ) ხველის რეფლექსის დაქვეითებასთან;
*გ) უეცრად ღრმა ჩასუნთქვას სხვადასხვა მოულოდნელ ემოციურ
რეაქციებთან (შეშინების, წონასწორობის დაკარგვის და ა. შ. ) ;
დ) ბრონქების განვითარების ანომალიასთან.
972. ბრონქის უცხო სხეულის მახასიათებლებიდან რომელია არასწორი?
ა) უცხო სხეულის მოხვედრას ბრონქში თან სდევს დისპნოე და ხველის
შეტევა, რომლებიც გრძელდება რამდენიმე წუთს;
*ბ) უცხო სხეულის მოხვედრას ბრონქში თან სდევს ხმის ჩახლეჩა ან
აფონია;
გ) მორეციდივე ბრონქიტის ან პნევმონიის კლინიკური სურათი;
დ) დაავადებულ მხარეზე გულმკერდის ჩამორჩენა სუნთქვაში და ამ მხარეზე
ფილტვის შებერვა.
973. ბრონქის უცხო სხეულის რენტგენოლოგიური მახასიათებლებიდან

*ა) უცხო სხეულის რენტგენოლოგიური იდენტიფიკაცია შესაძლებელია ყველა
ბ) ბრონქის სრულ ობსტრუქციას რენტგენოლოგიურად ახასაითებს
ატელექტაზი და შუასაყრის ცდომა დაზიანებულ მხარეზე;
გ) ბრონქის არასრული ობსტრუქცია გამოვლინდება ემფიზემითა და
შუასაყრის ცდომით დაზიანების საპირისპირო მხარეს;
დ) რენტგენოსკოპიით ვლინდება გოლცკნეხტ - იაკობსონის დადებითი
სიმპტომი - სუნთქვის დროს შუასაყრის ბიძგისებრი ცდომა.
974. ბრონქის უცხო სხეულის მკურნალობისას გამოიყენება:

ა) ამოსახველებელი საშუალებები;
*ბ) უცხო სხეულის ბრონქოსკოპიული ექსტრაქცია;
გ) ინჰალაციური და ფიზიოთრაპიული სასუალებები
დ) ხველის დამთრგუნველი სასუალებები
975. ფილტვის ექინოკოკოზის სამკურნალოდ არ გამოიყენება:

ა) ქირურგიული მკურნალობა - ცისტექტომია;
*ბ) ცისტის პუნქცია;
გ) ვერმოქსი (მებენდაზოლი) ;
დ) ალბენდაზოლი
976. ჩირქოვანი პლევრიტის (ემპიემის) უხშირესი გამომწვევია:

*გ) სტაფილოკოკი;
დ) ტუბერკულოზის მიკობაქტერია;
ე) ნაწლავის ჩხირი.
977. ჩირქოვანი პლევრიტის კლინიკურ მანიფესტაციას არ ახასიათებს:

ბ) ქოშინი, ციანოზი;
გ) ხველება;
დ) ტოქსიკოზი;
*ე) სისხლიანი ნახველი;
ვ) ტკივილი გულმკერდის არეში.
978. პლევრიტის კლინიკური მონაცემებიდნ რომელია არასწორად
მითითებული?
ა) დაზიანებულ მხარეზე გულმკერდის ჩამორჩენა სუნთქვაში;
*ბ) კასრისებრი გულმკერდი;
გ) პერკუსიული ხმის მკვეთრი მოყრუება;
დ) აუსკულტაციით სუნთქვა შესუსტებულია ან არ ვლინდება;
ე) შუასაყრის ცდომა დაზიანების საპირისპირო მხარეს.
979. ჩირქოვანი და სეროზული პლევრიტის დიაგნოსტიკა ძირითადად

ეფუძნება:
ა) კლინიკურ გამოკვლევას;
ბ) ბრონქოგრაფიას;
გ) გულმკერდის რენტგენოგრაფიას;
*დ) პლევრალური პუნქტატის გამოკვლევას;
980. ჰიდროთორაქსს არ იწვევს:

*ა) ბრონქოპნევმონია;
ბ) პერიკარდიტი;
გ) ჰიპოპროტეინემია;
დ) შუასაყრის სიმსივნე;
ე) ღვიძლის ციროზი;
ვ) ნეფროზული სინდრომი.
981. პუნქციით პლევრის ღრუდან თეთრი, რძისფერი, ცხიმისა და

ლიმფოციტების შემცველი სითხის მიღება ახასიათებს:
ა) მშრალ (ფიბრინულ) პლევრიტს;
ბ) ჩირქოვან პლევრიტს;
გ) ჰიდროთორაქსს;
დ) ჰემოთორაქსს;
*ე) ხილოთორაქსს.
982. პნევმოთორაქსს არ ახასიათებს:

ა) ქოშინი და ციანოზი;
ბ) მკვნესარე სუნთქვა;
გ) მწვავე ტკივილი გულმკერდის არეში;
დ) დაზიანებული მხარის ჩამორჩენა სუნთქვაში;
ე) პერკუსიით ტიმპანიტი, აუსკულტაციით შესუსტებული სუნთქვა;
*ვ) რენტგენოლოგიურად შუასაყრის ცდომა დაზიანებულ მხარეზე.
983. ჩამოთვლილთაგან პნევმონიისათვის არ არის დამახასიათებელი:

*ბ) პერკუსიით კოლოფისებრი ხმიანობა;
გ) ლოკალური კრეპიტაცია;
დ) ცხვირის ნესტოების ბერვა;
ე) მკვნესარე სუნთქვა.
984. 5 წლამდე ასაკის ბავშვებში საზოგადოებაში შეძენილი პნევმონიის
უხშირესი გამომწვევია:
ა) მიკოპლაზმა;
*ბ) პნევმოკოკი;
გ) ,,A" სტრეპტოკოკი;
დ) ჰემოფილუს ინფლუენცა;
ე) სტაფილოკოკი.
985. ინსპირაციული ქოშინის მიზეზია:

ა) ბრონქიტი;
ბ) ფარინგიტი;
გ) ბრონქოობსტრუქცია;
დ) პნევმონია ;
*ე) არცერთი ზემოთ ჩამოთვლილი.
986. ასთმის შეტევის კუპირებისთვის მიზანშეწონილია გამოვიყენოთ:

ა) ინჰალაციური სტეროიდი;
ბ) ნატრიუმის კრომოგლიკატი;
გ) ნედოკრომილი;
*დ) ბეტა-2 აგონისტი;
ე) ჟანგბადი.
987. მძიმე ბრონქოობსტრუქციის დროს შეიძლება განვითარდეს:

*ა) ატელექტაზი;
ბ) პიოთორაქსი;
გ) აბსცესი;
დ) დაჭიმული პნევმოთორაქსი;
ე) ბულა.
988. ჰიპერთერმია და შემცივნება დამახასიათებელია შემდეგი ეტიოლოგიის

პნევმონიისთვის:
ა) ქლამიდიური;
ბ) მიკოპლაზმური;
გ) პნევმოცისტური;
*დ) პნევმოკოკური;
ე) ვირუსული.
989. ფილტვის ჰემოსიდეროზისთვის დამახასითებელია:

*ა) სიდეროფაგების არსებობა ნახველში;
ბ) შრატის რკინის მაღალი დონე;
გ) ემფიზემა;
დ) ფილტვის ეოზინოფილური ინფლიტრატი;
ე) ჟანგისფერი ნახველი.
990. პნევმოკოკის ბეტა-ლაქტამაზა მაპროდუცირებელი შტამებით გამოწვეული

პნევმონიის დროს მიზანშეწონილია გამოვიყენოთ:
ა) მეთილპენიცილინი;
*ბ) ამოქსიცილინ/კლავულანატი;
გ) ამოქსიცილინი;
დ) ამპიცილინი;
ე) აზიტრომიცინი.
991. პლევრული ექსუდატის შემადგენლობა: ლიმფოციტი - 80%,

ნეიტროფილი 15%, ერითროციტი 5% დამახასიათებელია:
ა) ჩირქოვანი პლევრიტისთვის;
*ბ) სეროზული პლევრიტისთვის;
გ) ჰემორაგიული პლევრიტისთვის;
დ) სეროზულ-ჰემორაგიული პლევრიტისთვის;
ე) პოსტტრავმული პლევრიტისთვის.

ა) არამდგრადი სველი ხიხინი;
*ბ) მუდმივი ლოკალიზაციის სველი ხიხინი;
გ) მშრალი მსტვინავი ხიხინი;
დ) ლოკალური კრეპიტაცია;
ე) ბრონქული ასთმა.
993. ბრონქული ასთმის დროს მედიკამენტის ხანგრძლივი გამოყენების

გვერდითი ეფექტი აღინიშნება:
ა) ინჰალაციური სტეროიდის გამოყენებისას;
ბ) ნატრიუმის კრომოგლიკატის გამოყენებისას;
*გ) პერორალური სტეროიდების გამოყენების დროს;
დ) ლეიკოტრიენების ანტაგონისტების გამოყენებისას;
ე) ხანგრძლივი მოქმედების ბეტა აგონისტების გამოყენებისას.
994. ექსპირაციული ქოშინის მიზეზია:

ა) ტრაქეობრონქიტი;
ბ) ობსტრუქციული ლარინგიტი;
*გ) ობსტრუქციული ბრონქიტი;
დ) ტრაქეიტი;
ე) არცერთი ზემოთ ჩამოთვლილი.
995. ინსპირაციული ქოშინის მიზეზია:

ა) ფარინგიტი;
*ბ) ობსტრუქციული ლარინგიტი;
გ) ობსტრუქციული ბრონქიტი;
დ) ტრაქეიტი;
ე) ვირუსული პნევმონია.
996. ჰიპერთერმია და შემცივნება ახასიათებს შემდეგი ეტიოლოგიის

პნევმონიას:
ა) ციტომეგალოვირუსულს;
ბ) მიკოპლაზმურს;
გ) პნევმოცისტურს;
*დ) პნევმოკოკურს;
ე) სოკოვანს.
997. 10 წლის ბავშვს დაუდგინდა პნევმონიის დიაგნოზი. სავარაუდო

გამომწვევია:
ა) ვირუსი;
გ) პნევმოკოკი;
*დ) ატიპური პათოგენი;
ე) სტაფილოკოკი.
998. ტუბერკულოზით ავადმყოფი გარშემომყოფთათვის განსაკუთრებით

საშიშია:
ა) პეტრიფიკაციის ფაზაში;
ბ) ინფილტრაციის ფაზაში;
*გ) დაშლის ფაზაში;
დ) გამკვრივების ფაზაში;
ე) დანაწიბურების ფაზაში.
999. ქლამიდია პნევმონიათი გამოწვეული პნევმონიისთვის არ არის

ა) შემაწუხებელი ხველა;
ბ) სუბფებრილიტეტი;
გ) მსტვინავი ხიხინი;
დ) დამაკმაყოფილებელი ზოგადი მდგომარეობა;
*ე) შემცივნება.
1000. ასთმის გამოვლენის მიზნით ნაჩვენებია:

ა) პნევმოტაქომეტრია;
*ბ) სპიროგრაფია;
გ) რენტგენოგრაფია;
დ) ბრონქოგრაფია;
ე) კომპიუტერული ტომოგრაფია.
1001. ბრონქული ასთმისთვის დამახასიათებელი არ არის:

ა) ვიზინგი;
ბ) მშრალი მსტვინავი ხიხინი;
გ) ტაქიპნოე;
დ) წებვადი ნახველი;
*ე) ბრონქული სუნთქვა.
1002. ბრონქულ ასთმას არ ახასიათებს:

ა) შეტევითი ხველა;
ბ) გაფანტული მშრალი მსტვინავი ხიხინი;
*გ) სტრიდორული სუნთქვა;
დ) ხველა ძირითადად ღამით;
ე) ხველა ფიზიკური დატვირთვის შემდეგ.
1003. ასთმის გამოვლენის მიზნით ნაჩვენებია:
*ბ) სპიროგრაფია;
დ) ბრონქოგრაფია;
1004. მწვავე პნევმონიის დროს ჰიპოქსემიის განვითარების ძირითად ფაქტორს

წარმოადგენს:
ა) ტემპერატურის მატება;
*ბ) ტაქიპნოე;
გ) ბრადიპნოე;
დ) ტაქიკარდია;
ე) მეტაბოლიზმის დარღვევა.
1005. ადრეული ასაკის ბავშვებში ბრონქიოლიტი:

ა) არ მიმდინარეობს მძიმედ;
ბ) განპირობებულია ალერგიული კომპონენტით;
გ) წარმოადგენს ბრონქული ასთმის წინაპირობას;
*დ) იწვევს ხანგრძლივ ბრონქოობსტრუქციას;
ე) ახასიათებს გამოხატული ჰიპერთერმია.
1006. აზიტრომიცინის გამოყენების ხანგრძლივობა პნევმონიის დროს:

ა) 6 დღე;
ბ) 7 დღე;
*გ) 5 დღე;
დ) 10 დღე;
ე) დამოკიდებულია მდგომარეობის სიმძიმეზე.
1007. მწვავე ვირუსული ბრონქოობსტრუქციის დროს გამოყენებულ უნდა

იქნეს ყველა ქვემოთჩამოთვლილი, გარდა:
ა) ბრონქოლიზური საშუალება;
ბ) ჰორმონული საშუალება;
გ) ჟანგბადი;
*დ) ამოსახველებელი;
ე) სითხის დამატებითი მიწოდება.
1008. სასუნთქი გზების ობსტრუქციას ბავშვებში ხელს უწყობს ანატომიურ–

ფიზიოლოგიური თავისებურებანი, გარდა:
ა) ვიწრო ჰაერგამტარი გზები;
ბ) ხორხის, ტრაქეის და ბრონქების რბილი ხრტილი;
გ) უმწიფარი მუკოცილიარული დრენაჟი;
*დ) სუნთქვის გულმკერდის ტიპი;
ე) ელასტიური ქსოვილის სუსტი განვითარება.
1009. გამომწვევი, რომლის დროსაც უხშირესად ვითარდება პიოთორაქსი:

ბ) პნევმოცისტა;
გ) ლეგიონელა;
*დ) სტაფილოკოკი;
ე) სტრეპტოკოკი.
1010. ბრონქული ასთმისთვის დამახასიათებელი არ არის:

ბ) გაფანტული მშრალი მსტვინავი ხიხინი;
*გ) კრეპიტაცია;
დ) წებვადი ნახველის ჰიპერპროდუქცია;
ე) ექსპირაციული ქოშინი.
1011. პნევმონიის დროს ანტიბიოტიკოთერაპიის ხანგრძლივობა

განისაზღვრება:
ა) რენტგენოლოგიურად ინფილტრაციის ალაგებით;
ბ) ტემპერატურის ნორმალიზაციიდან პლუს 1 დღე;
გ) ხველის და გულმკერდის ჩადრეკის გაქრობით;
*დ) სუნთქვის სიხშირის და ტემპერატურის ნორმალიზაციიდან 72 სთ;
ე) ლეიკოციტების საერთო რაოდენობის და ედს–ის ნორმალიზაციით.
1012. 3 წლის ბავშვში პლევრულ გამონაჟონში აღმოჩენილია უპირატესად

სეგმენტბირთვიანი ნეიტროფილები. სავარაუდო მიზეზია:
*ა) პნევმონია;
ბ) ტუბერკულოზი;
გ) ფილტვის კიბო;
დ) ტრავმული დაზიანება;
ე) ასპერგილოზი.
1013. მწვავე მასტენოზირებელი ლარინგოტრაქეიტის დროს არ აღინიშნება:

ა) ხმის შეცვლა;
ბ) უხეში მყეფავი ხველა;
გ) გულმკერდის ჩადრეკა;
დ) ჩასუნთქვის გახანგრძლივება;
*ე) მსტვინავი სუნთქვა.
1014. ექსუდაციური პლევრიტის დროს არ აღინიშნება:

ა) სუნთქვის შესუსტება;
ბ) პერკუტორული ხმიანობის შემოკლება;
*გ) კრეპიტაცია;
დ) სუნთქვითი ხმიანობის შესუსტება;
ე) ტაქიპნოე.
1015. გულმკერდის ძაბრისებრ დეფორმაციას ხშირად თან ახლავს:

ა) ალპორტის სინდრომი;
ბ) ტუბულოპათია;
გ) გულის მანკი;
*დ) ფილტვის ფუნქციური სინჯების ცვლილებები;
ე) ეკგ–ს ცვლილებები.
1016. ბავშვის სასუნთქი სისტემის ტუბერკულოზის გამოვლინების ძირითადი

კლინიკური ფორმაა:
ა) პირველადი კომპლექსი;
*ბ) ტუბერკულოზური ბრონქადენიტი;
გ) ბრონქების ტუბერკულოზი;
დ) დისემინირებული ტუბერკულოზი;
ე) ტუბერკულოზური პლევრიტი.
1017. ფილტვის სეგმენტური და წილოვანი დაზიანების მახასიათებლებიდან

რომელია არასწორი ბავშვის ტუბერკულოზის შემთხვევაში?
ა) სეგმენტური და წილოვანი დაზიანებები პირველადი კომპლექსის ან
ბრონქადენიტის გართულებაა;
ბ) გამოვლინება, ჩვეულებრივ, მწვავეა მაღალი ტემპერატურის, მაგრამ
შედარებით დამაკმაყოფილებელი ზოგადი მდგომარეობის ფონზე;
*გ) უხშირესი ლოკალიზაციის ადგილია მარჯვენა ფილტვის ქვედა წილი;
დ) დიაგნოსტიკურ სირთულეს წარმოადგენს დაზიანების დიფერენცირება
გახანგრძლივებული, არასპეციფიკური სეგმენტური პნევმონიისგან.
1018. დისემინირებული (მილიარული) ტუბერკულოზის მახასიათებლებიდან

ა) გამოხატულია ზოგადი ინტოქსიკაციის სურათი;
ბ) ფილტვის დაზიანების სიმპტომატიკა შეიძლება სრულიად არ
ფიგურირებდეს კლინიკურ სურათში;
გ) რენტგენოლოგიურად ვლინდება წვრილკეროვანი ან მსხვილკეროვანი
დისიმინაცია;
*დ) მანტუს სინჯი მკვეთრად დადებითია.
1019. ბრონქის ადენომა უმეტესად ლოკალიზდება:

ა) ტრაქეაში;
*ბ) წილოვან ბრონქში;
გ) სეგმენტურ ბრონქში;
დ) სუბსეგმენტურ ბრონქში.
1020. ჰემოგრამაზე ბრონქიოლიტის ტიპური მაჩვენებელია:

ა) ლეიკოციტოზი ნეიტროფილოზით;
ბ) ედს-ი ს აჩქარება 30 მმ/სთ-ზე მეტად ;
გ) ნეიტროფილოზი და ფორმულის მარცხნივ გადახრა;
*დ) ლეიკოპენია და ნეიტროპენია;
ე) ეზონოფილია.
1021. რესპირაციულ ალერგოზს ახასიათებს:

ა) ლეიკოციტოზი;
ბ) ედს-ის აჩქარება;
*გ) ეზონიფილია სისხლში;
დ) პერიფერიული სისხლში ფორმულის მარცხნივ გადახრა.
1022. მწვავე სინუსიტის ძირითადი კლინიკური ნიშანი არ არის:

ა) ზეწოლითი ტკივილი ცხვირის დაზიანებული ღრუს არეში;
ბ) ხანგრძლივი ჩირქოვანი გამონადენი ცხვირიდან;
*გ) მსტვინავი სუნთქვა;
დ) ტემპერატურული რეაქცია.
1023. ყველაზე ხშირად ბრონქიოლიტი ახასიათებს:

ა) გრიპს;
ბ) პარაგრიპს;
*გ) რესპირაციულ სინციტიურ ინფექციას;
დ) ადენოვირუსულ ინფექციას;
ე) რინოვირუსულ ინფექციას.
1024. რომელ ასაკობრივ ჯგუფში ვლინდება ჩეულებრივ ბრონქიოლიტი?

*ა) 0-2 წლამდე;
ბ) 2-3წ. ;
გ) 3-5 წ.
დ) 5-7 წ.
ე) 0-6 წლამდე
1025. მწვავე ბრონქიტს არ ახასიათებს:

ა) ცხელება 39 გრადუსზე ნაკლები;
ბ) ხველა;
გ) ფილტვებში დიფუზური მშრალი ხიხინი;
დ) ფილტვის პერკუსიით კოლოფისებური ხმიანობა;
*ე) ქოშინი.
1026. ჩირქოვანი პლევრიტის დამახასიათებელია:

ბ) ლეიკოპენია ნეიტროპენიით;
გ) ლეიკოციტოზი ლიმფოციტოზით;
*დ) ლეიკოციტოზი ფორმულის მარცხნივ გადახრით.
1027. ფილტვის წილის ასეპტიკური ნეკროზი ახასიათებს:

ა) ბრონქოექტაზიურ დაავადებას;
ბ) დესტრუქციულ პნევმონიას;
გ) ფილტვის ტუბერკულოზს;
*დ) ბრონქის უცხო სხეულს;
ე) წვრილკეროვან პნევმონიას.
1028. უცხო სხეულის ასპირაციის დროს უმეტესად ფილტვის რომელი წილი

განიცდის ატელექტაზს?
ა) მარჯვენა ფილტვის ზედა წილი;
*ბ) მარჯვენა ფილტვის ქვედა წილი;
გ) მარცხენა ფილტვის შუა წილი;
დ) ენოვანი სეგმენტები.
1029. რომელი დაავადების დროს წარმოიქმნება ფილტვებში მრგვალი

ჰაეროვანი ღრუები პერიფოკალური ანთებითი პროცესით ხანგრძლივი დროის
განმავლობაში?
ა) ფილტვის პოლიცისტოზის დროს;
*ბ) ფილტვის ტუბერკულოზის დროს;
გ) დესტრუქციული პნევმონიის დროს;
დ) ბრონქოექტაზიური დაავადების დროს;
ე) ფილტვის აბსცესის დროს.
1030. რა ასაკის ბავშვებშია ყველაზე ხშირად უცხო სხეულის ბრონქში

მოხვედრა?
ა) I თვის ასაკამდე;
ბ) 6 თვის ასაკამდე;
*გ) 1-დან 3 წლამდე;
დ) 3-დან 7 წლამდე;
ე) 7 წლის და მეტი ასაკის ბავშვებში.
1031. ფილტვის რომელ დაავადებას ახასიათებს სისხლიანი ნახველი?

ა) მწვავე პნევმონიას;
ბ) დესტრუქციულ პნევმონიას;
გ) ბრონქოექტაზიურ დაავადებას;
*დ) ფილტვის ტუბერკულოზს;
ე) ფილტვის ექინოკოკს.
1032. რა გართულება ახასიათებს ბრონქის ადენომას?

ა) ფილტვის ემფიზემა;
*ბ) ფილტვის ატელექტაზი;
გ) ჩირქოვანი ლობიტი;
დ) ფილტვის კოლაფსი;
ე) პნევმონია.
1033. პირველ რიგში რა გართულება ვითარდება წვეტიანი ფორმის უცხო

სხეულის მოხვედრისას ბრონქში?
*ა) მედიასტინური ემფიზემა;
ბ) ბრონქის გრანულომა;
გ) ჩირქოვანი ლობიტი;
დ) ფილტვის აბსცესი;
ე) ფილტვის კოლაფსი.
1034. სიმპტომებით რომელი დაავადება გავს ხორხის იოგქვეშა სივრცის უცხო

სხეულს?
ა) ქრონიკული პნევმონია;
ბ) ბრონქოექტაზია;
გ) ბრონქის ადენომა;
დ) დესტრუქციული პნევმონია;
*ე) ცრუ კრუპი.
1035. ფილტვის რომელ ქრონიკულ დაავადებას ახასიათებს ხველა უხვი

ჩირქოვანი ნახველით (განსაკუთრებით დილას) ?
ა) დესტრუქციულ პნევმონიას;
ბ) ფილტვის ტუბერკულოზს;
*გ) ბრონქოექტაზიურ დაავადებას;
დ) ფილტვის აბსცესს;
ე) ფილტვის ატელექტაზს.
1036. მუკოვისციდოზის დიაგნოზს ადასტურებს:

ა) გულმკერდის რენტგენოგრაფია;
ბ) ძვლის ტვინის გამოკვლევა;
გ) წვრილი ნაწლავის ბიოფსია;
დ) შარდის ნალექის მიკროსკოპია;
*ე) ოფლში ელექტროლიტების განსაზღვრა.
1037. ინსპირაციუილი ქოშინი და სტრიდორი ვლინდება :

ა) ბრონქულ ასთმის დროს;
ბ) ობსტრუქციულ ბრონქიტის შემთხვევში;
გ) პნევმონიის დროს;
დ) ჰიპერპარათირეოზის დროს;
*ე) ეპიგლოტიტის დროს.
1038. ფილტვის ატელექტაზი ახასიათებს:

ა) ჰემოსიდეროზს;
*ბ) მუკოვისციდოზს;
გ) ცელიაკიას;
დ) ალფა-ანტიტრიფსინის დეფიციტს;
ე) ლარინგოტრაქეიტს.
1039. ბავშვის ასაკის მატებასთან ერთად ბრონქიტის სიხშირის შემცირების

ა) სასუნთქი კუნთების გაძლიერება;
ბ) ბაქტერიული ალერგიის შემცირება;
*გ) ბრონქების სანათურის ასაკობრივი გაფართოება;
დ) ლიმფური ქსოვილის რეაქტიულობის შემცირება.
1040. ექსუდაციური პლევრიტის შემთხვევაში არ ვლინდება:

ა) სუნთქვის შესუსტება;
ბ) პერკუსიული ხმიანობის მოყრუება;
*გ) ბრონქული სუნთქვა;
დ) ბგერითი რხევის შესუსტება;
ე) ტაქიპნოე.
1041. მწვავე პნევმონიის დროს ჰიპოქსემიის ძირითადი მიზეზია:

ა) სხეულის ტემპერატურის მომატება;
*ბ) ზედაპირული სუნთქვა;
გ) მეტაბოლიზმის აქტივაცია;
დ) ტაქიკარდია;
ე) ანემია.
1042. დაჭიმული პნევმოთორაქსის დროს რომელი ღონისძიება ითვლება

რადიკალურად?
ა) ინტუბაცია და ხელოვნური სუნთქვა;
ბ) დაზიანებულ მხარეს წოლა;
გ) აქტიური ოქსიგენთერაპია;
დ) ამაღლებული მდებარეობა;
*ე) პლევრის პუნქცია და დრენაჟის ჩადგმა.
1043. ჩამოთვლილი სიმპტომებიდან რომელი არ ახასიათებს მუკოვისციდოზს?

ბ) მეკონიუმური ილეუსი;
*გ) ჰიპერნატრიემია;
დ) ატელექტაზი;
ე) სტეატორეა.
1044. ბრონქოსპაზმს აძლიერებს:

ა) ალკალოზი;
ბ) სედაციური პრეპარატები;
*გ) ბეტა-ადრენობლოკატორები;
დ) ვაგოლიზური საშუალებები;
1045. ხახის უკანა აბსცესის დიფერენცირება საჭიროა ყველა

ქვემოთჩამოთვლილთან გარდა:
ა) ეპიგლოტიტი;
ბ) ხორხის უცხო სხეული;
გ) ალერგიულ შეშუპება;
დ) პარატონზილური აბსცესი;
*ე) ბრონქიოლიტი
1046. ადამიანში ყველაზე ხშირად რომელი სახის მიკობაქტერია იწვევს

ტუბერკულოზს?
*ა) ტუბერკულოზის მიკობაქტერია
ბ) ხარის ტიპის მიკობაქტერია
გ) ფრინველის ტიპის მიკობაქტერია
დ) L - ფორმა
1047. რის მიმართ იჩენს ტუბერკულოზის მიკობაქტერია ნაკლებ

მგრძნობელობას?
ა) სპირტის
ბ) მჟავის
გ) ინფრაწითელი სხივების
*დ) ულტრაიისფერი სხივების
1048. რომელი გზით ხდება ადამიანის ორგანიზმში ტუბერკულოზის
მიკობაქტერიის შეჭრა?
ა) აეროგენური
ბ) ალიმენტური
გ) კონტაქტური
*დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი
1049. რა უწყობს ხელს ტუბერკულოზის განვითარებას?

ა) არასრულფასოვანი კვება
ბ) ტოქსიური ნივთიერებები
გ) დიაბეტი, წითელა
დ) კორტიკოსტეროიდები
1050. ტუბინტოქსიკაციისათვის დამახასიათებელია:

ა) ხველა სისხლიანი ნახველით
*ბ) ოფლიანობა და სუბფებრილიტეტი
გ) ძლიერი ტკივილი გულმკერდის არეში
დ) რენტგენოლოგიურად ფილტვის ზემო წილში ინფილტრაცია
1051. ქვემოთ ჩამოთვლილი მონაცემებიდან რომელი ხდის უეჭველს

ტუბერკულოზის დიაგნოზს?
ა) რენტგენოლოგიურად ფილტვში ჩრდილის გამოვლენა
*ბ) ბაქტერიოლოგიურად ნახველში ტუბერკულოზის მიკობაქტერიის აღმოჩენა
გ) მანტუს სინჯი 10 მმ-ზე მეტი
დ) ფილტვიდან სისხლდენა
1052. რომელია ორგანიზმში ტუბერკულოზის გავრცელების გზები?

ა) ლიმფოგენური
ბ) ჰემატოგენური
გ) კონტაქტური
დ) ბრონქოგენური
1053. რა ცვლილებები აღინიშნება პერიფერიულ სისხლში ყველაზე მეტად

ტუბერკულოზის დროს?
ა) ანემია, ეოზინოფილია, ლეიკოციტოზი
*ბ) ედს-ის ზომიერი მატება, ლიმფომონოციტოზი ან ლიმფოპენია
გ) თრომბოციტოპენია, ნეიტროფილოზი
დ) ფორმულის მარცხნივ გადახრა
1054. ტუბერკულოზის რომელი ფორმისათვისაა დამახასიათებელი

რენტგენოლოგიური ბიპოლარობა?
ა) ინფილტრაციული ტუბერკულოზი
ბ) კეროვანი ტუბერკულოზი
გ) მკერდშიდა ლიმფური კვანძების ტუბერკულოზი
*დ) პირველადი ტუბერკულოზური კომპლექსი
1055. ქვემოთ ჩამოთვლილი გართულებებიდან რომელია დამახასიათებელი

მკერდშიდა ლიმფური კვანძების ტუბერკულოზისათვის?
ა) სპონტანური პნევმოთორაქსი
*ბ) ატელექტაზი
გ) ფილტვ-გულის უკმარისობა
დ) ამილოიდოზი
1056. ქვემოთ ჩამოთვლილი ნიშნებიდან რომელი ხდის უეჭველს

ბრონქოადენიტის დროს ბრონქულ-ჯირკვლოვანი ფისტულის განვითარებას?
ა) სხეულის ტემპერატურის მომატება
ბ) ფილტვის ქსოვილში ბრონქოგენური მოთესვის კერების გაჩენა
გ) ატელექტაზის გაჩენა
*დ) ნახველში ტუბერკულოზის მიკობაქტერიის გაჩენა
ე) პლევრის ღრუში ექსუდაცია
1057. რა კლინიკური ნიშანი ახასიათებს მშრალ პლევრიტს ნეკნთაშუა

ნევრალგიისაგან განსხვავებით?
*ა) ტკივილი გულმკერდში, რომელიც ძლიერდება დაზიანებულ მხარეს
გადახრისას
ბ) ტკივილი გულმკერდში, რომელიც ძლიერდება ჯანმრთელ მხარეს
გადახრისას
გ) ხველა
დ) ტკივილი არ იცვლება მოძრაობისას
1058. როგორი კლინიკური მიმდინარეობა შეიძლება ახასიათებდეს

ტუბერკულოზურ ექსუდაციურ პლევრიტს?
ა) მწვავე
ბ) დუნე
გ) უსიმპტომო
1059. ადრეული ასაკის ბავშვებში ძალიან იშვიათია:

ა) ბრონქოპნევმონია;
ბ) ინტერსტიციული პნევმონია;
გ) ასპირაციული პნევმონია;
*დ) წილოვანი პნევმონია;
ე) პნევმოცისტური პნევმონია.
1060. დაჭიმული პნევმოთორაქსის დროს მთავარია:

ა) ინტუბაცია და ხელოვნური ვენტილაცია;
ბ) პაციენტის მოთავსება დაზიანებულ მხარეზე;
გ) ჟანგბადის აქტიური მიწოდება;
დ) პაციენტის მოთავსება მოსვენებულ მდგომარეობაში და ოქსიგენოთერაპია;
*ე) პლევრული პუნქცია და დრენაჟი.
1061. რა ნიშნები ახასიათებს ტუბერკულოზური მენინგიტის საწყის სტადიას?
ა) თავის ტკივილი
ბ) ღებინება
გ) ძილიანობა
დ) სუბფებრილური ცხელება
1062. რა კლინიკური ნიშნები ახასიათებს პერიფერიული ლიმფური კვანძების

ტუბერკულოზს საწყის სტადიაში?
*ა) ლიმფური კვანძების ჰიპერპლაზია
ბ) დაზიანებულ ადგილზე კანის ჰიპერემია
გ) მტკივნეულობა
დ) ხვრელ-მილის განვითარება
1063. რა ახასიათებს აბდომინურ ტუბერკულოზს?

ა) ღებინება
ბ) ნაწლავთა არამყარი მოქმედება
გ) მეტეორიზმი
დ) მუცლის ტკივილი
1064. რით ხასიათდება თავზურგტვინის სითხე ტუბერკულოზური

მენინგიტის დროს?
ა) ციტოზის მატება ნეიტროფილების ხარჯზე და გლუკოზის მატება
*ბ) ციტოზის მატება ლიმფოციტების ხარჯზე და გლუკოზის კლება
გ) ციტოზის მატება ნეიტროფილების ხარჯზე და გლუკოზის კლება
დ) ციტოზის მატება ლიმფოციტების ხარჯზე და გლუკოზის მატება
1065. რა დროს მოიცავს ბცჟ ვაქცინაციის ნაწიბურის ჩამოყალიბების ციკლი?

ა) არა უმეტეს 2 კვირისა
ბ) არა უმეტეს 2 თვისა
*გ) არა უმეტეს 6 თვისა
დ) არა უმეტეს 1 წელისა
1066. როდის ითვლება 5 მმ მანტუს სინჯი დადებითად

ა) პერიფერიულ სისხლში ლიმფოციტოზის არსებობისას
*ბ) იმუნოსუპრესიულ ბავშვებში
გ) 4 წლის ასაკის კლინიკურად ჯანმრთელ ბავშვებში
დ) მოზარდებში
1067. რომელ მედიკამენტს არ ახასიათებს ჰეპატოტოქსიური მოქმედება?

ა) პირაზინამიდი
ბ) იზონიაზიდი
გ) რიფამპიცინი
*დ) ეტამბუტოლი
1068. ტუბერკულოზის რომელი ფორმა გვხვდება ბავშვებში უფრო ხშირად?

ა) კავერნოზული ტუბერკულოზი
ბ) დისიმინირებული ტუბერკულოზი
გ) ციროზული ტუბერკულოზი
დ) ფიბროზულ-კავერნული ტუბერკულოზი
*ე) გულმკერდის ლიმფური კვანძების ტუბერკულოზი
1069. ტუბერკულოზური პლევრიტის დროს აუსკულტაციით ისმის:

ა) ვეზიკულური სუნთქვა
ბ) კრეპიტაცია
გ) წვრილბუშტუკოვანი სველი ხიხინი
დ) მსხვილბუშტუკოვანი სველი ხიხინი
*ე) შესუსტებული სუნთქვა ან პლევრის ხახუნი
1070. ტუბერკულოზის საწყისი სტადიისათვის დამახასიათებელია ხველა:

ა) უხვი წებოვანი ნახველით
*ბ) იშვიათი მშრალი ხველა
გ) დიდი რაოდენობის ნახველის გამოყოფა, რომელიც სინჯარაში ლაგდება
სამ ფენად
დ) დიდი რაოდენობის სისხლიანი ნახველით
ე) ჩირქის შემცველი ნახველის გამოყოფით
1071. ჰაერგამტარი გზების ობსტრუქცია შეიძლება გამოწვეული იქნას,

გარდა:
ა) ჰაერგამტარი გზების კედლის ანთებითი შეშუპებით
ბ) ჰაერგამტარი გზების კედლის ჰიპერტროფიით
გ) ჰაერგამტარი გზების სპაზმით
*დ) ტრაქეობრონქომეგალიით
1072. სუნთქვის მწვავე უკმარისობა არ შეიძლება განპირობებული იყოს:

ა) ეპიგლოტიტით
ბ) ბრონქომალაციით
*გ) ტონზილიტით
დ) ტრაქეოეზოფაგალური ფისტულით
ე) ნაწლავური გაუვალობით
1073. ფილტვის ჰიპოპლაზიისათვის დამახასიათებელია შემდეგი სიმპტომები,

გარდა:
ა) ფიზიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა
ბ) გულმკერდის დეფორმაცია
გ) "დოლის ჩხირისებრი" თითები
*დ) ფილტვშიდა მარჯვენა -მარცხენა შუნტის განვითარება
ე) შუასაყრის გადაწევა
1074. რომელი უჯრედები გამოიმუშვებენ სურფაქტანტს

ა) I ტიპის ალვეოციტები
*ბ) II ტიპის ალვეოციტები
გ) ეპითელიუმის ფიალისებრი უჯრედები
დ) ეპითელიიუმის კუბური უჯრედები
ე) მაკროფაგები
1075. ჰემორაგიული პლევრიტი შეიძლება განვითარდეს შემდეგი

დაავადებების მიმდინარეობის დროს, გარდა:
ა) გართულებული გრიპი
ბ) ლეიკოზი
გ) ტუბერკულზი
*დ) ბრონქიოლიტი
ე) შემაერთებელი ქსოვილის დიფუზური დაავადებები
1076. ინსპირაციული ქოშინი ახასიათებს ყველას, გარდა:

ა) მწვავე ლარინგოტრაქეიტი
ბ) თანდაყოლილი სტრიდორი
გ) ხორხის შეშუპება
*დ) ბრონქული ასთმა
1077. ბრონქოექტაზიების გამოვლენის საუკეთესო მეთოდს წარმოადგენს:

ბ) სპიროგრაფია;
გ) პირდაპირი რენტგენოგრაფია;
დ) გვერდითი რენტგენოგრაფია;
*ე) კომპიუტერული ტომოგრაფია.
1078. ლეგიონელური პნევმონიის სამკურნალოდ გამოიყენება:

ა) დაცული ამინოპენიცილინი;
ბ) ამინოგლიკოზიდი;
გ) მესამე თაობის ცეფალოსპორინი;
*დ) მაკროლიდი;
ე) იმეპენემის ჯგუფის ანტიბიოტიკი.
1079. ექსუდაციური პლევრიტის უხშირესი მიზეზია:

ა) პნევმონია;
*ბ) ტუბერკულოზი;
გ) სიმსივნე;
დ) ექინოკოკი;
ე) გრიპის და პნევმოკოკის მიქსტ–ინფექცია.
1080. მწვავე რესპირაციული ინფექცია აერთიანებს ყველა დაავადებას,

გარდა:
ა) ფარინგიტისა;
ბ) ბრონქიტისა;
გ) ბრონქიოლიტისა;
დ) პნევმონიისა;
*ე) მედიასტინიტისა.
1081. მწვავე რესპირაციული ინფექციის დროს ანტიბაქტერიული მკურნალობა
გამართლებულია:
ა) პნევმონიის საპროფილაქტიკოდ;
ბ) პლევრიტის საპროფილაქტიკოდ;
გ) ბრონქიოლიტის საპროფილაქტიკოდ;
*დ) არცერთი პასუხი არ არის სწორი;
1082. მწვავე რესპირაციული ინფექციის დროს ლეტალობას ძირითადად

განაპირობებს:
ა) რინოფარინგიტი;
ბ) ბრონქიტი;
*გ) პნევმონია;
1083. პნევმონიით ლეტალობის მაჩვენებელი ყველაზე მაღალია:

*ა) 2 თვემდე ასაკში;
ბ) 6 თვემდე ასაკში;
გ) 1 წლამდე ასაკში;
დ) 5 წლამდე ასაკში.
1084. 5 წლამდე ასაკის ბავშვებშიპნევმონიის უხშირეს ეტიოლოგიურ ფაქტორს

ბ) სტაფილოკოკი;
გ) პნევმოცისტა;
დ) მიკოპლაზმა;
*ე) ვირუსული ინფექცია.
1085. პნევმონიის კლინიური სურათი მოიცავს ყველა ნიშანს გარდა :

ა) გახშირებული სუნთქვა;
ბ) სუნთქვის დროს გულმკერდის ქვედა ნაწილის ჩაზნექვა;
*გ) პერკუსიით კოლოფისებრი ხმიანობა;
დ) აუსკულტაციით ბრონქული სუნთქვა.
1086. პნევმონიის კლინიკური ნიშნებს მიეკუთვნება ყველა სიმპტომი, გარდა:

ბ) ტაქიპნოე;
*გ) დიფუზური სველი ხიხინი;
დ) რეტრაქცია;
ე) ბრონქული სუნთქვა.
1087. პნევმოკოკური პნევმონისთვის არ არის დამახასიათებელი:

ა) ვლინდება ტაქიპნოე;
ბ) ხშირია გვერდის ტკივილი;
გ) ხშირია გულმკერდის რეტრაქცია;
დ) დამახასიათებელია მაღალი ტემპერატურა;
*ე) დასაწყისში ვლიდნება მხოლოდ შეუპოვარი ხველა.
1088. მიკოპლაზმური პნევმონიისთვის დამახასიათებელია:

ა) ხველა და ფებრილიტეტი;
*ბ) მსტვინავი ხიხინი და ართრალგია;
გ) მაღალი ტემპარატურა და რეტრაქცია;
დ) გახანგრძლივებული ცხელება;
ე) მდგომარეობის მკვეთრი გაუარესება ნათელი პერიოდის შემდეგ.
1089. წილთაშორისი გამონაჟონის გამოვლენისთვის ნაჩვენებია:

ა) კომპიუტერული ტომოგრაფია;
*ბ) გვერდითი სურათი;
გ) პლევრული პუნქცია;
დ) პირდაპირი რენტგენოგრაფია;
ე) ბრონქოსკოპია.
1090. მწვავე რესპირაციული ინფექციის შემთხვევაში 2 თვემდე ასაკის

ბავშვებში პნევმონიის სადიაგნოსტიკო კრიტერიუმად ითვლება სუნთქვის
სიხშირე:
*ა) 60 და მეტი წუთში;
ბ) 50 და მეტი წუთში;
გ) 40 და მეტი წუთში
დ) 30-ზე მეტი წუთში.
1091. მწვავე რესპირაციული ინფექციის შემთხვევაში 2 თვიდან 1 წლამდე

ასაკის ბავშვებში პნევმონიის სადიაგნოსტიკო კრიტერიუმად ითვლება
სუნთქვის სიხშირე:
ა) 60 და მეტი წუთში;
*ბ) 50 და მეტი წუთში;
გ) 40 და მეტი წუთში
დ) 30-ზე მეტი წუთში.
1092. მწვავე რესპირაციული ინფექციის შემთხვევაში 1 წლიდან 5 წლამდე

ასაკის ბავშვებში პნევმონიის სადიაგნოსტიკო კრიტერიუმად ითვლება
სუნთქვის სიხშირე:
ა) 60 და მეტი წუთში;
ბ) 50 და მეტი წუთში;
*გ) 40 და მეტი წუთში
დ) 30-ზე მეტი წუთში .
1093. მწვავე ლარინგოტრაქეიტს (კრუპს) ახასიათებს:

ა) პროდუქციული ხველა;
*ბ) გაძნელებული ჩასუნთქვა;
გ) ვიზინიგი;
1094. 3 წლამდე ასაკის ბავშვებში ფარინგიტს ყველაზე ხშირად იწვევს:

*ა) ვირუსი;
დ) რიკეტსია;
ე) ყველა ჩამოთვლილი ერთნაირი სიხშირით.
1095. ვირუსული ფარინგიტის სადიაგნოსტიკო ნიშნებია:

*ა) ხახის ჰიპერემია, ხახის უკანა კედლის მარცვლოვანება;
ბ) ხახის ჰიპერემია, თეთრი ნადები ხახაზე;
გ) ნუშურების ჰიპერპლაზია, კისრის ლიმფური ჯირკვლების გადიდება;
1096. სტრეპტოკოკული ფარინგიტის სადიაგნოსტიკო ნიშნებია:

ა) ხახის ჰიპერემია, ხახის უკანა კედლის მარცვლოვანება;
*ბ) ხახის ჰიპერემია, თეთრი ნადები ხახაზე, კისრის ლიმფური
ჯირკვლების გადიდება;
გ) ნუშურების ჰიპერპლაზია, კისრის ლიმფური ჯირკვლების გადიდება;
1097. სტრეპტოკოკული ფარინგიტი ყველაზე ხშირია:

ა) 2 თვემდე ასაკში;
ბ) 2 თვიდან 1 წლამდე ასაკში;
გ) 2 წლამდე ასაკში;
დ) 2 წლიდან 5 წლამდე ასაკში;
*ე) 5 წლიდან 14 წლამდე ასაკში.
1098. მწვავე რესპირაციული ინფექციის შემთხვევაში განვითარებულ ხახის

უკანა აბსცესს ახასიათებს:
ა) ყლაპვის გაძნელება
ბ) ცრუ ნერწყვდენა;
გ) ყელის ტკივილი;
დ) მაღალი ცხელება;
1099. მწვავე რესპირაციული ინფექციის ბინაზე მკურნალობის ძირითადი

პრინციპებია:
*ა) სითხით დატვირთვა, სრულფასოვანი კვება;
ბ) ანტიბიოტიკოთერაპია;
გ) ანტიჰისტამინური პრეპარატები;
1100. პნევმონიის დროს სამკურნალოდ ჯანმო-ს მიერ რეკომენდებული

ანტიმიკრობული პრეპარატებია:
ა) პენიცილინისა და სტრეპტომიცინის კომბინაცია;
ბ) გენტამიცინისა და ცეპორინის კომბინაცია;
გ) ტეტრაციკლინის ჯგუფის პრეპარატები;
1101. სტრეპტოკოკული ფარინგიტის სამკურნალოდ რეკომენდებულია:
ა) კოტრიმოქსაზოლი (ბაქტრიმი, ბისეპტოლი) ;
*ბ) პენიცილინის ჯგუფის პრეპარატები;
გ) ცეფალოსპორინები;
დ) ამინოგლიკოზიდები.
1102. მძიმე კრუპის შემთხვევაში პირველ რიგში გამოიყენება:

*ა) ეპინეფრინის ინჰალაცია;
ბ) ეპინეფრინის კანქვეშა ინიექცია;
გ) ჰორმონთერაპია;
დ) ანტიბიოტიკოთერაპია.
1103. სტრეპტოკოკული ფარინგიტის პენიცილინით მკურნალობის

ხანგრძლიობა შეადგენს:
ა) 5 დღეს;
ბ) 7 დღეს;
*გ) 10 დღეს;
დ) 14 დღეს.
1104. მწვავე რესპირაციული ინფექციის დროს ანტიპირეტული საშუალებების

გამოყენების ჩვენებაა:
ა) დაბალი სუბფებრილიტეტი (37 გრადუსი-37,5 გრადუსი) ;
ბ) მაღალი სუბფებრილიტეტი (37,5 გრადუსი -38 გრადუსი) ;
*გ) მაღალი ცხელება (38,5 გრადუსი და მეტი) ;
1105. პნევმონიის განვითარების რისკ-ფაქტორია:

ა) ადრეული ასაკი;
ბ) დღენაკლულობა;
გ) ორგანიზმის გადაცივება;
დ) ჰიპოტროფია;
1106. პნევმონიის სადიაგნოსტიკო კლინიკური ნიშნებია:

ა) ტემპერატურის მომატება, ხველა, უხვი მშრალი ხიხინი;
ბ) ციანოზი ცხვირ-ტუჩის არეში, სუნთქვაში ნეკნთაშორის არეების
მონაწილეობა, სველი მსხვილბუშტუკოვანი ხიხინი;
გ) ხველა, ცხვირიდან უხვი სეროზული გამონადენი, მშრალი ხიხინი;
*დ) ხველა, სუნთქვის გახშირება და ლოკალური კრეპიტაცია.
1107. 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში ჯმო-ს მიერ რეკომენდებული

ანტიპირეტიული საშუალებაა:
ა) ასპირინი;
ბ) ანალგინი;
*გ) პარაცეტამოლი;
1108. მწვავე რესპირაციული ინფექციის დროს 2 თვემდე ასაკის ბავშვთა
ჰოსპიტალიზაციის ჩვენებაა:
ა) კრუნჩხვა;
გ) კრუპის სინდრომი;
დ) ქრონიკული პათოლოგია
1109. ყურის მწვავე ინფექციის კლინიკური ნიშანია:

ა) მაღალი ცხელება;
ბ) ყურის ტკივილი;
გ) ჩირქოვანი გამონადენი ყურიდან;
1110. საზოგადოებაში შეძენილი პნევმონიის უხშირესი გამომწვევი 2 წლამდე

ასაკის ბავშვში არის:
*ა) ვირუსი;
ბ) პნევმოკოკი;
გ) მიქსტ–ინფექცია;
დ) სტაფილოკოკი;
ე) გრამ–უარყოფითი ჩხირი.

ა) ვირუსი განაპირობებს პნევმონიის მძიმე მიმდინარეობას;
ბ) მიკოპლაზმური პნევმონია იშვიათია 5 წლამდე ასაკში;
გ) პნევმოკოკი წარმოადგენს მძიმე პნევმონიის მიზეზს 5 წლის ზემოთ
ასაკში;
*დ) ,,A"–ჯგუფის სტრეპტოკოკი განაპირობებს პნევმონიის მძიმე
მიმდინარეობას;
ე) ატიპური პათოგენებით გამოწვეული პნევმონია ძირითადად მსუბუქი
მიმდინარეობისაა.
1112. კარდიული პათოლოგიის რისკის-ჯგუფს არ მიეკუთვნებიან ბავშვები:

ა) მარფანის სინდრომით;
ბ) ელერს-დანლოს სინდრომით;
გ) მოკლე PQ ინტერვალის სინდრომით;
*დ) ალპორტის სინდრომით.
1113. გულის პათოლოგია უმეტესად ვლინდება:

ა) დეტონი-დებრე-ფანკონის სინდრომის დროს;
*ბ) მარფანის სინდრომის დროს;
გ) ალპორტის სინდრომის დროს;
დ) ადრენოგენიტალური სინდრომის დროს.
1114. 5 წლის ბიჭს აღენიშნება დაღლილობა, ხშირი ავადობა სასუნთქი

სისტემის დაავადებებით, მარცხენა პარკუჭის პულსაციის გაძლიერება, კატის
კრუტუნი მარცხნივ II ნეკნთაშორის არეში, ეკგ-ზე მარცხენა პარკუჭის
გადატვირთვა, რენტგენოგრამაზე - მცირე წრის ჰიპერვოლემია, მარცხენა
პარკუჭის ჰიპერტროფია. თქვენი წინასწარი დიაგნოზია:
ა) ფილტვის არტერიის სტენოზი;
ბ) პარკუჭთაშორის ძგიდის დეფექტი;
გ) სუბაორტული სტენოზი;
*დ) ღია არტერიული (ბოტალის) სადინარი.
1115. ავადმყოფს ღია არტერიული სადინრით არ ახასიათებს:

*ა) პოლიციტემია;
ბ) მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფია;
გ) ფილტვის არტერიის რკალის გამოდრეკა რენტგენოგრამაზე;
დ) სისხლის მიმოქცევის მცირე წრის ჰიპერვოლემია.
1116. ავადმყოფს ღია არტერიული სადინრით პრაქტიკულად არ უვლინდება:

ა) გაფანტული და გაძლიერებული გულის საძგერი;
ბ) გულის კუზი გულის საპროექციო არეში მარცხნივ;
გ) "მანქანისებრი" შუილი;
*დ) ციანოზი და "დოლის ჯოხისმაგვარი თითები".
1117. ავადმყოფს ღია არტერიული სადინრით, როგორც წესი არ

უვითარდება:
ა) ბაქტერიული ენდოკარდიტი;
ბ) ფილტვის შეშუპება;
*დ) ქოშინ-ციანოზის შეტევები.
1118. გამოხატული ზოგადი ციანოზი ახასიათებს:

*ა) სამკარიანი სარქვლის ატრეზიას
ბ) აორტის კოარქტაციას;
გ) ღია არტერიულ სადინარს;
დ) პარკუჭთაშორის ძგიდის დეფექტს.
1119. ფილტვისმიერი ჰიპერტენზია არ ახასიათებს:

ა) ღია არტერიული სადინარს;
ბ) წინაგულთაშორის ძგიდის დეფექტს;
გ) პარკუჭთაშორის ძგიდის დეფექტს;
*დ) ფილტვის არტერიის იზოლირებულ სტენოზს.
1120. პარკუჭთაშორის ძგიდის დიდი ზომის დეფექტის შემთხვევაში 3 თვის

ასაკის ბავშვს არ უვლინდება:
ა) ქოშინი და ფიზიკური დატვირთვის აუტანლობა;
ბ) ხშირი პნევმონიები;
გ) ფილტვის არტერიაზე მეორე ტონის აქცენტი;
*დ) ჰიპოქსემიური შეტევები.
1121. პარკუჭთაშორის ძგიდის დეფექტის დროს შუილის მაქსიმალური
ხმიანობა ვლინდება:
ა) გულის მწვერვალზე;
ბ) ფილტვის არტერიაზე;
*გ) მკერდის ძვლის მარცხნივ III-IV ნეკნთაშორის არეში;
დ) მკერდის ძვლის ზედა მესამედზე.
1122. ხშირი პნევმონიები არ ახასიათებს:

ა) ატრიოვენტრიკულურ კომუნიკაციას;
ბ) პარკუჭთაშორის ძგიდის დეფექტს;
*გ) ფალოს ტეტრადას;
დ) წინაგულთაშორის ძგიდის დეფექტს.
1123. ფალოს ტეტრადას არ ახასიათებს:

ბ) ციანოზის მძიმე შეტევები;
*გ) კარგი ფიზიკური განვითარება;
დ) "დოლის ჯოხისმაგვარი" თითები;
ე) პოლიციტემია.
1124. ქოშინ-ციანოზის შეტევები ახასიათებს:

ა) წინაგულთაშორის ძგიდის დეფექტს;
*ბ) ფალოს ტეტრადას;
1125. ფალოს ტეტრადის შემთხვევაში ქოშინ-ციანოზის შეტევის მოსახსნელად

არ გამოიყენება:
*ა) დიგოქსინი;
ბ) ჟანგბადი;
გ) ანაპრილინი (ობზიდანი) ;
დ) პრომედოლი;
ე) მუხლ-იდაყვის პოზიცია.
1126. სისტემური წითელი მგლურას დროს გამონაყარის ტიპიური

ლოკალიზაციაა:
ა) ყურის ნიჟარებზე;
ბ) ტანზე;
გ) ფეხებზე;
*დ) ცხვირის კეხსა და ლოყებზე;
ე) ხელებზე.
1127. სისტემური წითელი მგლურას სადიაგნოსტიკოდ ყველაზე

ინფორმაციულია განისაზღვროს:
ა) A იმუნოგლობულინები;
ბ) M იმუნოგლობულინები ;
გ) რევმატოიდული ფაქტორი;
*დ) ანტისხეულები დნმ-ის მიმართ;
ე) არც ერთი აღნიშნული.
1128. ვეგენერის გრანულომატოზის დროს იშვიათია:

ა) სასუნთქი გზების დაზიანება;
ბ) ნეფროპათია;
გ) ცხვირ-ხახის დაზიანება;
*დ) ცენტრალური ნერვული სისტემის დაზიანება.
1129. სკლეროდერმიას ყველაზე მეტად ახასიათებს:

ა) ღვიძლის დაზიანება;
ბ) კარდიოპათია;
გ) ნეფროპათია;
*დ) კანის დაზიანება.
1130. რევმატოიდულ ართრიტს არ ახასიათებს:

ა) მცირე სახსრების დაზიანება;
ბ) "დილის შებოჭილობა";
გ) ართრიტის ხანგრძლივი მიმდინარეობა;
*დ) სახსრების "მფრინავი" ტკივილები;
1131. რევმატოიდულ ართრიტს ახასიათებს:

ა) ენდოკარდიტი;
ბ) სახსრების "მფრინავი" ტკივილები;
გ) ციკლური მიმდინარეობა სრული და სწრაფი უკუგანვითარებით;
*დ) ნარჩენი დეფორმაციები;
1132. რევმატიზმის განვითარება შეიძლება განაპირობოს:

ა) პიელონეფრიტმა;
ბ) ქოლეცისტიტმა;
*გ) ქრონიკულმა ტონზილიტმა;
დ) ვულვოვაგინიტმა.
1133. რევმატიულ შეტევას ხშირად წინ უსწრებს:

*ა) სტრეპტოკოკული ინფექცია;
ბ) ტრავმა;
გ) სეფსისი;
დ) ნაწლავური ინფექცია.
1134. რევმატიზმის ძირითადი დიაგნოსტიკური კრიტერიუმია:

ა) იმუნოგლობულინების ტიტრის მომატება;
ბ) აბდომინური სინდრომი;
*გ) პოლიართრიტი;
დ) ეკგ-ზე დაბალი T-კბილი;
ა) ანტისტერეპტოლიზინის ტიტრის მატება;
*ბ) კარდიტი;
გ) საერთო სისუსტე;
1136. რევმატიულ პროცესზე არ მიუთითებს:

ბ) ედს-ის მომატება;
*გ) ლიმფოციტოზი;
დ) ნეიტროფილოზი.
1137. რევმატიზმის მძიმე შეტევის შემდეგ უმეტესად ვლინდება:

ა) იზოლირებული მიოკარდიტი;
ბ) იზოლირებული პერიკარდიტი;
გ) იზოლირებული ენდოკარდიტი;
*დ) ენდომიოკარდიტი.
1138. რევმატიული ენდოკარდიტის დროს უმეტესად ზიანდება:

ა) აორტული სარქველი;
ბ) სამკარიანი სარქველი;
*გ) ორკარიანი სარქველი;
დ) ფილტვის არტერია.
1139. ბავშვებში შეძენილი გულის მანკის ფორმირების ძირითადი მიზეზია:

ა) ფიბროელასტოზი;
ბ) სისტემური წითელი მგლურა;
*გ) რევმატიზმი;
დ) სეფსისური ენდოკარდიტი.
1140. აორტული სარქვლის მკვეთრად გამოხატული უკმარისობის შემთხვევაში

არტერიული წნევა:
ა) ნორმის ფარგლებშია;
ბ) მაქსიმალური - დაბალია, მინიმალური - მაღალი;
*გ) სისტოლური - ნორმალური ან მაღალია, დიასტოლური - დაბალი;
დ) ხელებზე მაღალი, ფეხებზე დაბალი.
1141. მიტრალური უკმარისობის დროს სისტოლური შუილი:

ა) ნაზი, მოკლე, არამუდმივია;
ბ) უხეშია, ეპიცენტრით V წერტილში;
გ) გაბმულია, მბერავი, დაკავშირებული I ტონთან, V წერტილში მდგრადია
არ ქრება;
*დ) გაბმულია, მბერავი, დაკავშირებული I ტონთან, მდგრადი,
მაქსიმუმით გულის მწვერვალზე.
1142. რევმატიული შეტევის საწყის პერიოდში მიზანშეწონილია დაინიშნოს:

*ა) პენიცილინი;
ბ) ცეპორინი;
გ) ლევომიცეტინი;
დ) ბიცილინი.
1143. არასტეროიდული ანთებისსაწინააღმდეგო პრეპარატები არ არის

ა) რევმატიზმის დროს;
ბ) რევმატოიდული ართრიტის დროს;
*გ) ვერლჰოფის დაავადების დროს;
დ) პოსტტრავმული ართრიტის დროს.
1144. პენიცილინის მიმართ ალერგიის შემთხვევაში უნიშნავენ:

ა) ამპიცილინს;
ბ) ბიცილინს;
გ) ოქსაცილინს;
*დ) ერითრომიცინს.

*ბ) ხველა ქაფიანი ნახველით;
გ) ციანოზი;
დ) ფიზიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა.
1146. გულის თანდაყოლილი მანკის განვითარებას ხელშემწყობ ფაქტორად არ

შეიძლება ჩაითვალოს:
ა) დედის ანამნეზში პროფესიული მავნე ფაქტორების არსებობა;
ბ) დედის მიერ ორსულობის პერიოდში სამკურნალწამლო საშუალებების
მიღება;
*გ) დედის გინეკოლოგიური დაავადებები ორსულობის პერიოდში;
დ) ახლო ნათესავების არსებობა, რომლებსაც აქვთ გულის თანდაყოლილი
მანკი.
1147. ფალოს ტეტრადის დროს არატიპურია:

ა) ერითროციტების რაოდენობის მომატება;
ბ) რენტგენოგრამაზე გულის ტიპური კონფიგურაციის ჩრდილის არსებობა;
*გ) მარცხენაგრამა ეკგ-ზე;
დ) მარჯვენაგრამა ეკგ-ზე.
1148. მოზრდილი ასაკის ბავშვის აორტის კოარქტაციას არ ახასიათებს:

ა) თავის ტკივილი;
ბ) თავბრუსხვევა;
გ) სისუსტე ფეხებში;
*დ) მიდრეკილება სასუნთქი სისტემის ხშირი დაავადებებისადმი.
1149. ღია არტერიული სადინარის არსებობას არ ახასიათებს:

ა) ფიზიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა;
ბ) კანის საფარველის სიფერმკრთალე;
*გ) არტერიული (სისტოლური) წნევის შემცირება;
დ) მიდრეკილება სისუნთქი ორგანოების ხშირი დაავადებებისასდმი.
1150. ღია არტერიული სადინარის არსებობას ახასიათებს:

ა) გახანგრძლივებული სისტოლური შუილი გულის მწვერვალზე;
ბ) დიასტოლური შუილი გულის მწვერვალზე;
გ) სისტოლური შუილი გულის ფუძესთან;
*დ) სისტოლურ-დიასტოლური შუილი II ნეკნთაშორის არეში მკერდის
ძვლის მარცხნივ.
1151. პარკუჭთაშორის ძგიდის დეფექტის დროს სისტოლური შუილი

ყველაზე უკეთ მოისმინება:
*ბ) V წერტილში;
გ) II ნეკნთაშორის არეში მკერდის ძვლის მარჯვნივ;
დ) II ნეკნთაშორის არეში მკერდის ძვლის მარცხნივ.
1152. ქორეას არ ახასიათებს:

ა) ქაოტიური მოძრაობა;
ბ) კოორდინაციის დარღვევა;
*გ) სახის ნერვის პარეზი;
დ) ხელწერის შეცვლა.
1153. რევმოკარდიტს არ ახასიათებს:

*ა) ელენთის გადიდება;
ბ) გულის საზღვრების გადიდება;
გ) გახანგრძლივებული მბერავი სისტოლური შუილი გულის მწერვალზე;
დ) გულის ტონების მოყრუება.
1154. სისხლის მიმოქცევის უკმარისობის სიმპტომს არ წარმოადგნენს:

ბ) ღვიძლის გადიდება;
გ) კიდურების პასტოზურობა;
*დ) დიურეზის გაძლიერება.
1155. სისტემურ წითელ მგლურას არ ახასიათებს:

*ბ) ლეიკოციტოზი;
გ) ედს-ის აჩქარება;
დ) "წითელი მგლურას" უჯრედების არსებობა.
1156. ჯანმრთელი ბავშვის ფიზიოლოგიური (ე. წ. სუნთქვითი) არიტმია

*ა) ჩასუნთქვისას პულსის გახშირებით, ამოსუნთქვისას - გაიშვიათებით;
ბ) დროზე ადრე ცალკეული პულსური ტალღის წარმოქმნითა და შემდგომი
კომპენსაციური პაუზით;
გ) პულსის მკვეთრი გახშირების შეტევით;
დ) ჩასუნთქვისას პულსის მკვეთრი შემცირებით ან გაქრობით,
ამოსუნთქვისას - გახშირებით.
1157. დიასტოლური კანკალი (,,კატის კრუტუნი") გულის მწვერვალზე

ა) მიტრალური სარქვლის უკმარისობას;
*ბ) მიტრალურ სტენოზს;
გ) აორტულ სტენოზს;
დ) წინაგულთაშორის ძგიდის დეფექტს;
ე) აორტის კოარქტაციას.
1158. გულის მეორე ტონის წარმოქმნას საფუძვლად უდევს:

ა) ატრიოვენტრიკულური სარქვლების დახურვა სისტოლის დასაწყისში;
*ბ) აორტისა და ფილტვის არტერიის სარქვლების ასინქრონული დახურვა;
გ) პარკუჭების გაფართოება სისხლის პირველი ულუფის გადინებით
დიასტოლაში;
დ) სისხლის გაძლიერებული გადინება ატრიოვენტრიკულურ სარქვლებში.
1159. ექსუდაციური პერიკარდიტის დიაგნოსტიკაში ყველაზე

ინფორმაციულია:
ა) ელექტროკარდიოგრაფია;
ბ) ფონოკარდიოგრაფია;
*დ) ექოკარდიოგრაფია.
1160. ღია არტერიული სადინრის შემთხვევაში არ აღინიშნება:

ა) სისტოლურ - დიასტოლური ,,მანქანისებრი“ შუილი;
ბ) რენტგენოგრამაზე ფილტვის არტერიის გამოზნექა;
გ) მარცხენა პარკუჭის გადიდება;
დ) სისხლის მიმოქცევის მცირე წრის გადატვირთვა;
*ე) პოლიციტემია.
1161. ფართო ღია არტერიულ (ბოტალის) სადინარს არ ახასიათებს:

ა) კისრის არტერიების პულსაცია;
*ბ) დაბალი პულსური წნევა;
გ) კარდიომეგალია;
ე) ,,კატის კრუტუნი" მეორე ნეკნთაშორის არეში.
1162. წინაგულთაშორის ძგიდის დეფექტს ბავშვობის ასაკში არ ახასიათებს:

ა) ქოშინი ფიზიკური დატვირთვისას;
*ბ) ციანოზი;
გ) სისტოლური შუილი;
დ) გულის ელექტრული ღერძის გადახრა მარჯვნივ;
ე) რენტგენოგრამაზე გულის განივი საზღვრის გადიდება ძირითადად
მარჯვენა ნაწილების ხარჯზე.
1163. გულის რომელი მანკის დროს არის წინაგულთაშორის ძგიდის
დეფექტისა და მიტრალური ხვრელის სტენოზის კომბინირება?
*ა) ლუტენბაშეს დაავადების დროს;
ბ) ეიზენმენგერის კომპლექსის შემთხვევაში;
გ) ფალოს ტეტრადის დროს;
დ) ებშტეინის ანომალიის შემთხვევაში.
1164. მცირე წრის (ფილტვისმიერი) ჰიპერტენზია არ ვლინდება:

ა) ღია არტერიული სადინრის შემთხვევაში;
ბ) წინაგულთაშორის ძგიდის დეფექტის შემთხვევაში;
*გ) ფილტვის არტერიის იზოლირებული სტენოზის დროს;
დ) მიტრალური სარქვლის სტენოზის დროს.
1165. ფილტვის არტერიის გამოხატულ (მძიმე) იზოლირებულ სტენოზს არ

ა) ტკივილი მკერდის არეში;
ბ) გულის უკმარისობის რეფრაქტერული, პროგრესირებადი ხასიათი;
*გ) გულის საზღვრები ნორმის ფარგლებში;
დ) რენტგენოლოგიურად ფილტვის სურათის მკვეთრი გაღარიბება;
ე) ღრმა S კბილი V6 განხრაში.
1166. ფილტვის არტერიის სარქვლების თანდაყოლილი უკმარისობის დროს

აუსკულტაციური მონაცემებია:
ა) უხეში სისტოლურ - დიასტოლური შუილი გულის მწვერვალზე;
ბ) მეზოდიასტოლური შუილი გულის მწვერვალზე ინტერვალით II
ტონთან;
გ) ნორმალური პირველი და მეორე ტონი ფილტვის არტერიაზე;
*დ) პროტოდიასტოლური შუილი, შერწყმული II ტონთან მეორე ნეკნთაშუა
არეში მარცხნივ.
1167. რომელი გართულება არ ახასიათებს აორტის სტენოზს?

*ა) არტერიული ჰიპერტენზია;
გ) ბაქტერიული ენდოკარდიტი;
დ) აორტული სარქვლების უკმარისობა.
1168. როგორია არტერიული წნევა აორტის კოარქტაციის შემთხვევაში?

ა) ნორმალური;
ბ) მაქსიმალური - დაბალი, მინიმალური - მომატებული;
გ) მაქსიმალური - მაღალი, მინიმალური - დაბალი;
*დ) ზედა კიდურებზე - მაღალი, ქვედა კიდურებზე - დაბალი;
ე) მკვეთრად მომატებული როგორს ზედა, ასევე ქვედა კიდურებზე.
1169. ფალოს ტრიადაში არ შედის:

ბ) წინაგულთაშორის ძგიდის დეფექტი;
*გ) პარკუჭთაშორის ძგიდის დეფექტი;
დ) მარჯვენა პარკუჭის ჰიპერტროფია;
1170. ფალოს ტეტრადის შემადგენელი კომპონენტი არ არის:

გ) აორტის დექსტრაპოზიცია;
*დ) მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფია.

ბ) ციანოზის შეტევები;
გ) ფიზიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა;
დ) ,,დოლის ჯოხისებრი" თითები;
*ე) დიასტოლური შუილი.
1172. ჰიპოქსიური (ქოშინისა და ციანოზის) კრიზების პაროქსიზმის

მკურნალობისას ფალოს ტეტრადას დროს არ გამოიყენება:
ა) ბავშვის დაწვენა პირქვე მუცელზე მიბჯენილი ფეხებით;
ბ) ოქსიგენთერაპია;
გ) პრომედოლის შეყვანა კანქვეშ;
დ) ანაპრილინის (ობზიდანის) დანიშვნა;
*ე) საგულე გლიკოზიდების პარენტერული შეყვანა.
1173. 5 წლის ბიჭს აღენიშნება დაღლილობა, ხშირი ავადობა სასუნთქი

სისტემის დაავადებებით, მარცხენა პარკუჭის პულსაციის გაძლიერება, კატის
კრუტუნი მარცხნივ II ნეკნთაშორის არეში, ეკგ-ზე მარცხენა პარკუჭის
გადატვირთვა, რენტგენოგრამაზე - მცირე წრის ჰიპერვოლემია, მარცხენა
პარკუჭის ჰიპერტროფია. თქვენი წინასწარი დიაგნოზია:
გ) სუბაორტული სტენოზი;
*დ) ღია არტერიული (ბოტალის) სადინარი.
1174. ავადმყოფს ღია არტერიული სადინრით არ ახასიათებს:

*ა) პოლიციტემია;
გ) ფილტვის არტერიის რკალის გამოდრეკა რენტგენოგრამაზე;
დ) სისხლის მიმოქცევის მცირე წრის ჰიპერვოლემია.
1175. ავადმყოფს ღია არტერიული სადინრით პრაქტიკულად არ უვლინდება:

ა) გაფანტული და გაძლიერებული გულის საძგერი;
ბ) გულის კუზი გულის საპროექციო არეში მარცხნივ;
გ) "მანქანისებრი" შუილი;
*დ) ციანოზი და "დოლის ჯოხისმაგვარი თითები".
1176. ავადმყოფს ღია არტერიული სადინრით, როგორც წესი არ

უვითარდება:
ა) ბაქტერიული ენდოკარდიტი;
ბ) ფილტვის შეშუპება;
*დ) ქოშინ-ციანოზის შეტევები.
1177. გამოხატული ზოგადი ციანოზი ახასიათებს:

*ა) სამკარიანი სარქვლის ატრეზიას
ბ) აორტის კოარქტაციას;
1178. ფილტვისმიერი ჰიპერტენზია არ ახასიათებს:

ა) ღია არტერიული სადინარს;
ბ) წინაგულთაშორის ძგიდის დეფექტს;
გ) პარკუჭთაშორის ძგიდის დეფექტს;
*დ) ფილტვის არტერიის იზოლირებულ სტენოზს.
1179. პარკუჭთაშორის ძგიდის დიდი ზომის დეფექტის შემთხვევაში 3 თვის

ასაკის ბავშვს არ უვლინდება:
ა) ქოშინი და ფიზიკური დატვირთვის აუტანლობა;
ბ) ხშირი პნევმონიები;
*დ) ჰიპოქსემიური შეტევები.
1180. პარკუჭთაშორის ძგიდის დეფექტის დროს შუილის მაქსიმალური

ხმიანობა ვლინდება:
ბ) ფილტვის არტერიაზე;
*გ) მკერდის ძვლის მარცხნივ III-IV ნეკნთაშორის არეში;
დ) მკერდის ძვლის ზედა მესამედზე.
1181. ხშირი პნევმონიები არ ახასიათებს:

ა) ატრიოვენტრიკულურ კომუნიკაციას;

ბ) ციანოზის მძიმე შეტევები;
*გ) კარგი ფიზიკური განვითარება;
დ) "დოლის ჯოხისმაგვარი" თითები;
1183. ქოშინ-ციანოზის შეტევები ახასიათებს:

ა) წინაგულთაშორის ძგიდის დეფექტს;
*ბ) ფალოს ტეტრადას;
1184. ფალოს ტეტრადის შემთხვევაში ქოშინ-ციანოზის შეტევის მოსახსნელად

არ გამოიყენება:
*ა) დიგოქსინი;
ბ) ჟანგბადი;
გ) ანაპრილინი (ობზიდანი) ;
დ) პრომედოლი;
ე) მუხლ-იდაყვის პოზიცია.
1185. სისტემური წითელი მგლურას დროს გამონაყარის ტიპიური

ლოკალიზაციაა:
ა) ყურის ნიჟარებზე;
ბ) ტანზე;
გ) ფეხებზე;
*დ) ცხვირის კეხსა და ლოყებზე;
ე) ხელებზე.
1186. სისტემური წითელი მგლურას სადიაგნოსტიკოდ ყველაზე

ინფორმაციულია განისაზღვროს:
ა) A იმუნოგლობულინები;
ბ) M იმუნოგლობულინები ;
გ) რევმატოიდული ფაქტორი;
*დ) ანტისხეულები დნმ-ის მიმართ;
ე) არც ერთი აღნიშნული.
1187. ვეგენერის გრანულომატოზის დროს იშვიათია:

ა) სასუნთქი გზების დაზიანება;
ბ) ნეფროპათია;
გ) ცხვირ-ხახის დაზიანება;
*დ) ცენტრალური ნერვული სისტემის დაზიანება.
1188. სკლეროდერმიას ყველაზე მეტად ახასიათებს:

ა) ღვიძლის დაზიანება;
ბ) კარდიოპათია;
გ) ნეფროპათია;
*დ) კანის დაზიანება.

ა) მცირე სახსრების დაზიანება;
ბ) "დილის შებოჭილობა";
გ) ართრიტის ხანგრძლივი მიმდინარეობა;
*დ) სახსრების "მფრინავი" ტკივილები;
1190. რევმატოიდულ ართრიტს ახასიათებს:

ა) ენდოკარდიტი;
ბ) სახსრების "მფრინავი" ტკივილები;
გ) ციკლური მიმდინარეობა სრული და სწრაფი უკუგანვითარებით;
*დ) ნარჩენი დეფორმაციები;
1191. რევმატიზმის განვითარება შეიძლება განაპირობოს:

ა) პიელონეფრიტმა;
ბ) ქოლეცისტიტმა;
*გ) ქრონიკულმა ტონზილიტმა;
დ) ვულვოვაგინიტმა.
1192. რევმატიულ შეტევას ხშირად წინ უსწრებს:

*ა) სტრეპტოკოკული ინფექცია;
ბ) ტრავმა;
გ) სეფსისი;
დ) ნაწლავური ინფექცია.

ა) იმუნოგლობულინების ტიტრის მომატება;
ბ) აბდომინური სინდრომი;
*გ) პოლიართრიტი;
დ) ეკგ-ზე დაბალი T-კბილი;

ა) ანტისტერეპტოლიზინის ტიტრის მატება;
გ) საერთო სისუსტე;
1195. რევმატიულ პროცესზე არ მიუთითებს:

*გ) ლიმფოციტოზი;
დ) ნეიტროფილოზი.
1196. რევმატიზმის მძიმე შეტევის შემდეგ უმეტესად ვლინდება:

ა) იზოლირებული მიოკარდიტი;
ბ) იზოლირებული პერიკარდიტი;
გ) იზოლირებული ენდოკარდიტი;
*დ) ენდომიოკარდიტი.
1197. რევმატიული ენდოკარდიტის დროს უმეტესად ზიანდება:

ა) აორტული სარქველი;
ბ) სამკარიანი სარქველი;
*გ) ორკარიანი სარქველი;
დ) ფილტვის არტერია.
1198. ბავშვებში შეძენილი გულის მანკის ფორმირების ძირითადი მიზეზია:
ა) ფიბროელასტოზი;
*გ) რევმატიზმი;
დ) სეფსისური ენდოკარდიტი.
1199. აორტული სარქვლის მკვეთრად გამოხატული უკმარისობის შემთხვევაში

არტერიული წნევა:
ა) ნორმის ფარგლებშია;
ბ) მაქსიმალური - დაბალია, მინიმალური - მაღალი;
*გ) სისტოლური - ნორმალური ან მაღალია, დიასტოლური - დაბალი;
დ) ხელებზე მაღალი, ფეხებზე დაბალი.
1200. მიტრალური უკმარისობის დროს სისტოლური შუილი:

ა) ნაზი, მოკლე, არამუდმივია;
ბ) უხეშია, ეპიცენტრით V წერტილში;
გ) გაბმულია, მბერავი, დაკავშირებული I ტონთან, V წერტილში მდგრადია
არ ქრება;
*დ) გაბმულია, მბერავი, დაკავშირებული I ტონთან, მდგრადი,
მაქსიმუმით გულის მწვერვალზე.
1201. რევმატიული შეტევის საწყის პერიოდში მიზანშეწონილია დაინიშნოს:

*ა) პენიცილინი;
ბ) ცეპორინი;
გ) ლევომიცეტინი;
დ) ბიცილინი.
1202. არასტეროიდული ანთებისსაწინააღმდეგო პრეპარატები არ არის

ა) რევმატიზმის დროს;
ბ) რევმატოიდული ართრიტის დროს;
*გ) ვერლჰოფის დაავადების დროს;
დ) პოსტტრავმული ართრიტის დროს.
1203. პენიცილინის მიმართ ალერგიის შემთხვევაში უნიშნავენ:

ბ) ბიცილინს;
გ) ოქსაცილინს;
*დ) ერითრომიცინს.

*ბ) ხველა ქაფიანი ნახველით;
დ) ფიზიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა.
1205. გულის თანდაყოლილი მანკის განვითარებას ხელშემწყობ ფაქტორად არ
შეიძლება ჩაითვალოს:
ა) დედის ანამნეზში პროფესიული მავნე ფაქტორების არსებობა;
ბ) დედის მიერ ორსულობის პერიოდში სამკურნალწამლო საშუალებების
მიღება;
*გ) დედის გინეკოლოგიური დაავადებები ორსულობის პერიოდში;
დ) ახლო ნათესავების არსებობა, რომლებსაც აქვთ გულის თანდაყოლილი
მანკი.
1206. ფალოს ტეტრადის დროს არატიპურია:

ა) ერითროციტების რაოდენობის მომატება;
ბ) რენტგენოგრამაზე გულის ტიპური კონფიგურაციის ჩრდილის არსებობა;
*გ) მარცხენაგრამა ეკგ-ზე;
დ) მარჯვენაგრამა ეკგ-ზე.
1207. მოზრდილი ასაკის ბავშვის აორტის კოარქტაციას არ ახასიათებს:

ბ) თავბრუსხვევა;
გ) სისუსტე ფეხებში;
*დ) მიდრეკილება სასუნთქი სისტემის ხშირი დაავადებებისადმი.
1208. ღია არტერიული სადინარის არსებობას არ ახასიათებს:

ა) ფიზიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა;
*გ) არტერიული (სისტოლური) წნევის შემცირება;
დ) მიდრეკილება სისუნთქი ორგანოების ხშირი დაავადებებისასდმი.
1209. ღია არტერიული სადინარის არსებობას ახასიათებს:

ა) გახანგრძლივებული სისტოლური შუილი გულის მწვერვალზე;
ბ) დიასტოლური შუილი გულის მწვერვალზე;
გ) სისტოლური შუილი გულის ფუძესთან;
*დ) სისტოლურ-დიასტოლური შუილი II ნეკნთაშორის არეში მკერდის
ძვლის მარცხნივ.
1210. პარკუჭთაშორის ძგიდის დეფექტის დროს სისტოლური შუილი

ყველაზე უკეთ მოისმინება:
*ბ) V წერტილში;
გ) II ნეკნთაშორის არეში მკერდის ძვლის მარჯვნივ;
დ) II ნეკნთაშორის არეში მკერდის ძვლის მარცხნივ.

ა) ქაოტიური მოძრაობა;
*გ) სახის ნერვის პარეზი;
დ) ხელწერის შეცვლა.
1212. რევმოკარდიტს არ ახასიათებს:
*ა) ელენთის გადიდება;
ბ) გულის საზღვრების გადიდება;
გ) გახანგრძლივებული მბერავი სისტოლური შუილი გულის მწერვალზე;
დ) გულის ტონების მოყრუება.
1213. სისხლის მიმოქცევის უკმარისობის სიმპტომს არ წარმოადგნენს:

ბ) ღვიძლის გადიდება;
გ) კიდურების პასტოზურობა;
*დ) დიურეზის გაძლიერება.

გ) ედს-ის აჩქარება;
დ) "წითელი მგლურას" უჯრედების არსებობა.
1215. ჯანმრთელი ბავშვის ფიზიოლოგიური (ე. წ. სუნთქვითი) არიტმია

*ა) ჩასუნთქვისას პულსის გახშირებით, ამოსუნთქვისას - გაიშვიათებით;
ბ) დროზე ადრე ცალკეული პულსური ტალღის წარმოქმნითა და შემდგომი
კომპენსაციური პაუზით;
გ) პულსის მკვეთრი გახშირების შეტევით;
დ) ჩასუნთქვისას პულსის მკვეთრი შემცირებით ან გაქრობით,
ამოსუნთქვისას - გახშირებით.
1216. დიასტოლური კანკალი (,,კატის კრუტუნი") გულის მწვერვალზე

*ბ) მიტრალურ სტენოზს;
გ) აორტულ სტენოზს;
დ) წინაგულთაშორის ძგიდის დეფექტს;
ე) აორტის კოარქტაციას.
1217. გულის მეორე ტონის წარმოქმნას საფუძვლად უდევს:

ა) ატრიოვენტრიკულური სარქვლების დახურვა სისტოლის დასაწყისში;
*ბ) აორტისა და ფილტვის არტერიის სარქვლების ასინქრონული დახურვა;
გ) პარკუჭების გაფართოება სისხლის პირველი ულუფის გადინებით
დიასტოლაში;
დ) სისხლის გაძლიერებული გადინება ატრიოვენტრიკულურ სარქვლებში.
1218. ექსუდაციური პერიკარდიტის დიაგნოსტიკაში ყველაზე

ა) ელექტროკარდიოგრაფია;
ბ) ფონოკარდიოგრაფია;
*დ) ექოკარდიოგრაფია.
1219. ღია არტერიული სადინრის შემთხვევაში არ აღინიშნება:

ა) სისტოლურ - დიასტოლური ,,მანქანისებრი“ შუილი;
ბ) რენტგენოგრამაზე ფილტვის არტერიის გამოზნექა;
გ) მარცხენა პარკუჭის გადიდება;
დ) სისხლის მიმოქცევის მცირე წრის გადატვირთვა;
*ე) პოლიციტემია.
1220. ფართო ღია არტერიულ (ბოტალის) სადინარს არ ახასიათებს:

ა) კისრის არტერიების პულსაცია;
*ბ) დაბალი პულსური წნევა;
გ) კარდიომეგალია;
ე) ,,კატის კრუტუნი" მეორე ნეკნთაშორის არეში.
1221. წინაგულთაშორის ძგიდის დეფექტს ბავშვობის ასაკში არ ახასიათებს:

ა) ქოშინი ფიზიკური დატვირთვისას;
*ბ) ციანოზი;
დ) გულის ელექტრული ღერძის გადახრა მარჯვნივ;
ე) რენტგენოგრამაზე გულის განივი საზღვრის გადიდება ძირითადად
მარჯვენა ნაწილების ხარჯზე.
1222. გულის რომელი მანკის დროს არის წინაგულთაშორის ძგიდის

დეფექტისა და მიტრალური ხვრელის სტენოზის კომბინირება?
*ა) ლუტენბაშეს დაავადების დროს;
ბ) ეიზენმენგერის კომპლექსის შემთხვევაში;
გ) ფალოს ტეტრადის დროს;
დ) ებშტეინის ანომალიის შემთხვევაში.
1223. მცირე წრის (ფილტვისმიერი) ჰიპერტენზია არ ვლინდება:

ა) ღია არტერიული სადინრის შემთხვევაში;
ბ) წინაგულთაშორის ძგიდის დეფექტის შემთხვევაში;
*გ) ფილტვის არტერიის იზოლირებული სტენოზის დროს;
დ) მიტრალური სარქვლის სტენოზის დროს.
1224. ფილტვის არტერიის გამოხატულ (მძიმე) იზოლირებულ სტენოზს არ

ა) ტკივილი მკერდის არეში;
ბ) გულის უკმარისობის რეფრაქტერული, პროგრესირებადი ხასიათი;
*გ) გულის საზღვრები ნორმის ფარგლებში;
დ) რენტგენოლოგიურად ფილტვის სურათის მკვეთრი გაღარიბება;
ე) ღრმა S კბილი V6 განხრაში.
1225. ფილტვის არტერიის სარქვლების თანდაყოლილი უკმარისობის დროს

აუსკულტაციური მონაცემებია:
ა) უხეში სისტოლურ - დიასტოლური შუილი გულის მწვერვალზე;
ბ) მეზოდიასტოლური შუილი გულის მწვერვალზე ინტერვალით II
ტონთან;
გ) ნორმალური პირველი და მეორე ტონი ფილტვის არტერიაზე;
*დ) პროტოდიასტოლური შუილი, შერწყმული II ტონთან მეორე ნეკნთაშუა
არეში მარცხნივ.
1226. რომელი გართულება არ ახასიათებს აორტის სტენოზს?

*ა) არტერიული ჰიპერტენზია;
გ) ბაქტერიული ენდოკარდიტი;
დ) აორტული სარქვლების უკმარისობა.
1227. როგორია არტერიული წნევა აორტის კოარქტაციის შემთხვევაში?

ა) ნორმალური;
ბ) მაქსიმალური - დაბალი, მინიმალური - მომატებული;
გ) მაქსიმალური - მაღალი, მინიმალური - დაბალი;
*დ) ზედა კიდურებზე - მაღალი, ქვედა კიდურებზე - დაბალი;
ე) მკვეთრად მომატებული როგორს ზედა, ასევე ქვედა კიდურებზე.
1228. ფალოს ტრიადაში არ შედის:

ბ) წინაგულთაშორის ძგიდის დეფექტი;
*გ) პარკუჭთაშორის ძგიდის დეფექტი;
დ) მარჯვენა პარკუჭის ჰიპერტროფია;
1229. ფალოს ტეტრადის შემადგენელი კომპონენტი არ არის:

გ) აორტის დექსტრაპოზიცია;
*დ) მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფია.

ბ) ციანოზის შეტევები;
გ) ფიზიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა;
დ) ,,დოლის ჯოხისებრი" თითები;
*ე) დიასტოლური შუილი.
1231. ჰიპოქსიური (ქოშინისა და ციანოზის) კრიზების პაროქსიზმის

მკურნალობისას ფალოს ტეტრადას დროს არ გამოიყენება:
ა) ბავშვის დაწვენა პირქვე მუცელზე მიბჯენილი ფეხებით;
გ) პრომედოლის შეყვანა კანქვეშ;
დ) ანაპრილინის (ობზიდანის) დანიშვნა;
*ე) საგულე გლიკოზიდების პარენტერული შეყვანა.
1232. გულის თანდაყოლილი მანკებიდან რომელს ახასიათებს მყარი ციანოზი
და ლეტალობის ძალზე მაღალი მაჩვენებელი სიცოცხლის პირველ წელს?
ა) ფალოს ტეტრადას;
*ბ) მაგისტრალური სისხლძარღვების ტრანსპოზიციას;
გ) მიტრალური სარქვლის თანდაყოლილ სტენოზს;
დ) ებშტეინის ანომალიას.
1233. მაგისტრალური სისხლძარღვების ტრანსპოზიციის დროს

დიაგნოსტიკური მნიშვნელობა არ აქვს:
ა) პროგრესირებად ციანოზს სიცოცხლის პირველ კვირაზე;
ბ) ტაქიპნოეს;
გ) გულის შეგუბებით უკმარისობას;
*დ) შუილს;
ე) პროგრესირებად კარდიომეგალიას;
ვ) პოლიციტემიას.
1234. ენდოკარდიულ ფიბროელასტოზს არ ახასიათებს:

ა) დაავადების დაწყება უმეტესად 6 თვის ასაკამდე;
ბ) გულის მარცხენაპარკუჭოვანი უკმარისობის პროგრესირება;
გ) მძიმე, არაკეთილსაიმედო პროგნოზი;
*დ) რენტგენოსკოპიით გულის გაძლიერებული ან ნორმალური პულსაცია.
1235. ქვემოაღნიშნული ელექტროკარდიოგრაფიული მონაცენებიდან მწვავე

მიოკარდიტს არ ახასიათებს:
ა) QRS კომპლექსის ვოლტაჟის დაქვეითება;
ბ) P-Q ინტერვალის გახანგრძლივება;
გ) T კბილის ინვერსია;
დ) S-T სეგმენტის ცდომა;
*ე) პათოლოგიური D კბილი.
1236. ინფექციურ ენდოკარდიტს არ ახასიათებს:

ბ) ზოგადი ტოქსიკოზი;
გ) ჰემორაგიული სინდრომი;
დ) ჰეპატოსპლენომეგალია;
ე) თრომბოემბოლიური გართულებები;
*ვ) კრუნჩხვის პაროქსიზმები.
1237. მშრალ (ფიბროზულ) პერიკარდიტს არ ახასიათებს:

ა) ჩხვლეტითი ხასიათის ტკივილი გულის არეში;
გ) აუსკულტაციით პერიკარდიუმის ხახუნი;
*დ) კარდიომეგალია;
ე) უარყოფითი T კბილი სტანდარტულ განხრებში.
1238. ექსუდაციურ პერიკარდიტს არ ახასიათებს:

ა) ელექტროკარდიოგრამაზე ვოლტაჟის დაქვეითება;
ბ) ტაქიკარდია, არიტმია, პარადოქსული პულსი;
*გ) აუსკულტაციით პერიკარდიუმის ხახუნი;
დ) არტერიული წნევის დაქვეითება;
ე) რენტგენოლოგიურად გულის პულსაციის დაქვეითება, კარდიომეგალია.
1239. ქვემოაღნიშნულიდან ექსტრასისტოლიასთან დაკავშირებით რა არის

ა) ბავშვობის ასაკში ექსტრასისტოლიის განვითარებაში წამყვანი როლი
ენიჭება ექსტრაკარდიალურ, ნევროგენულ მიზეზებს;
ბ) უფრო ხშირად ექსტრასისტოლია გამოვლინდება შემთხვევით ბავშვის
გასინჯვისას მწვავე რესპირაციული ინფექციის ფონზე ან მის შემდეგ;
*გ) ექსტრასისტოლიის მქონე ბავშვები ჩამორჩებიან ფიზიკურ
განვითარებაში;
დ) ექსტრასისტოლია შეიძლება გამოვლინდეს გულის ისეთი ორგანული
დაავადებების ფონზე, როგორიცაა, კარდიტი, კარდიომიოპათია.
1240. პარკუჭოვან პაროქსიზმულ ტაქიკარდიას უფრო ხშირად იწვევს:

*ა) გულის ორგანული პათოლოგია;
ბ) ვირუსული ინფექცია;
გ) ფილტვის ქრონიკული დაავადება;
დ) თირეოტოქსიკოზი.
1241. წინაგულოვან პაროქსიზმულ ტაქიკარდიას არ ახასიათებს:

ა) შეტევის სწრაფი დაწყება დ ასევე სწრაფი დამთავრება;
ბ) გულის ცემის სიხშირე 180 -ზე მეტი;
*გ) შეტევის ერთადერთი კლინიკური გამოვლინებაა ტაქიკარდია;
დ) გახანგრძლივებულმა შეტევამ შეიძლება გამოიწვიოს გულის უკმარისობა.
1242. ქვემოაღნიშნული კლნიკური გამოვლინებებიდან რომელია

განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი პარკუჭოვანი პაროქსიზმული ტაქიკარდიის
ა) ვეგეტატიური გამოვლინებები;
გ) ტკივილი გულის არეში;
დ) პულსის გახშირება და გულის ცემის გაძლიერება;
*ე) კისრის ვენების პულსაციის გაიშვიათება არტერიულ პულსთან
შედარებით.
1243. სრულ ატრიოვენტრიკულურ ბლოკადას არ ახასიათებს:

*ბ) ტაქიარიტმია;
გ) არტერიული სისტოლური ჰიპერტონია დაბალი დიასტოლური წნევით;
დ) მკვეთრად აქცენტირებული I ტონი;
ე) მორგან - ედემს - სტოქსის შეტევები.
1244. ჰისის კონის მარცხენა ტოტის სრული ბლოკადა ყველაზე მეტად

*გ) კარდიომიოპათიას;
დ) ფილტვის არტერიის სტენოზს;
ე) აორტის სარქვლების უკმარისობას.
1245. ბეტა - ადრენობლოკატორებს მიეკუთვნება:

ა) ადრენალინი;
ბ) იზოლანიდი;
გ) ნოვოკაინამიდი;
დ) ეთმოზინი;
*ე) ანაპრილინი (ობზიდანი) .
1246. ანაპრილინის (ობზიდანის) დანიშვნა უკუნაჩვენებია:

ა) სინუსური ტაქიკარდიის დროს;
ბ) პაროქსიზმული ტაქიკარდიის დროს;
გ) ექსტრასისტოლიის შემთხვევაში;
*დ) სრული ან ნაწლობრივი ატრიოვენტრიკულური ბლოკადის დროს;
ე) წინაგულების თრთოლვისა და ციმციმის შემთხვევაში.
1247. ბავშვთა პირველადი არტერიული ჰიპერტენზიის განვითარების რისკ-

ფაქტორებს არ განეკუთვნება:
ა) მემკვიდრეობითი დატვირთვა;
ბ) სიმსუქნე;
გ) ნერვულ - ფსიქიკური გადაძაბვა;
დ) ჰიპოდინამია;
ე) სუფრის მარილის ჭარბად მოხმარება.
*ვ) თირეოტოქსიკოზი.
1248. პერიფერიულ ვაზოდილატატორებს მიეკუთვნება:

ა) იზოლანიდი;
*ბ) ნიტროპრუსიდი;
გ) კორდარონი;
დ) კურანტილი;
ე) ეუფილინი.
1249. შემაერთებელი ქსოვილის დიფუზურ დაავადებებს (კოლაგენოზებს) არ

*ა) რევმატიზმი;
გ) დერმატომიოზიტი;
დ) კვანძოვანი პერიარტერიიტი;
ე) სკლეროდერმია.
1250. რევმატიზმის სადიაგნოსტიკო ძირითად (ჯონსის) კრიტერიუმებს არ

განეკუთვნება:
ა) კარდიტი;
*ბ) ართრალგია;
გ) ქორეა;
დ) კანქვეშა რევმატიული კვანძები;
ე) ბეჭდისებრი ერითემა.
1251. რევმატიზმის სადიაგნოსტიკო დამატებით კრიტერიუმებს არ

ბ) ართრალგია;
*გ) ტაქიკარდია;
დ) P-Q ინტერვალის გახანგრძლივება;
ე) ედს-ის მომატება;
ვ) ,, C" რეაქტიული ცილის მატება.
1252. რევმატიზმის კლინიკურ გამოვლინებებს არ ახასიათებს:

ბ) მსხვილი სახსრების დაზიანება;
გ) კარდიო - ვასკულური სინდრომი, რომელიც ძირითადად განსაზღვრავს
დაავადების პროგნოზს;
*დ) ძვლების დეფორმაცია და ანკილოზები.
1253. ბავშვობის ასაკში რევმოკარდიტის ფონზე ყველაზე ხშირად ვითარდება:

ა) მიოკარდიოსკლეროზი;
ბ) აორტის სტენოზი;
გ) აორტის სარქვლის უკმარისობა;
დ) მიტრალური ხვრელის სტენოზი;
*ე) მიტრალური სარქვლის უკმარისობა.
1254. მწვავე რევმატიულ პოლიართრიტს არ ახასიათებს:

ა) სიმეტრიულობა;
ბ) დაზიანების ,,მფრინავი" ხასიათი;
გ) დაზიანებულ სახსარში მოძრაობის მკვეთრი შეზღუდვა;
დ) კანის სიწითლე და გაცხელება, პერიარტიკულური ქსოვილის შეშუპება;
ე) ექსუდაცია სახსრის ღრუში;
*ვ) ნარჩენი მოვლენები სახსრებში.
1255. რევმატიზმის შემთხვევაში ცენტრალური ნერვული სისტემის დაზიანება

ყველაზე ხშირად გამოვლინდება:
*ა) ქორეით;
ბ) რევმატიული ენცეფალიტით;
გ) მენინგიტით;
დ) ჰიპოთალამური სინდრომით.
1256. რევმატიულ ქორეას არ ახასიათებს:

ა) ემოციური ლაბილობა;
ბ) კუნთების ჰიპოტონია;
გ) სხეულისა და კიდურების უნებლიე მოძრაობა;
*დ) რევმატიული პროცესის მაღალი აქტივობა, მძიმე მიოკარდიტი;
ე) მორეციდივე მიმდინარეობა.
1257. რევმატიზმის აქტიური ფაზის ბაზისურ თერაპიაში არ გამოიყენება:

ა) პენიცილინი;
ბ) აცეტილსალიცილმჟავა;
გ) ბრუფენი;
*დ) ციკლოფოსფამიდი.
1258. რევმატიზმის დროს კორტიკოსტეროიდების დანიშვნის ჩვენებაა:

ა) მცირე ქორეის მსუბუქი ფორმა;
ბ) გულის დაზიანების გამოვლინების არარსებობა;
*გ) გულის დაზიანება;
დ) დაავადების დუნე ან ლატენტური მიმდინარეობა.
1259. როგორია ბიცილინპროფილაქტიკის სქემა 8 წლის ბავშვისთვის,

რომელმაც გადაიტანა პირველადი რევმოკარდიტი ჩამოყალიბებული გულის
მანკის ნიშნებით?
*ა) ბიცილინ -5 დოზით 1 200 000 ერთ. 4 კვირაში ერთხელ უწყვეტად 5
წლის განმავლობაში;
ბ) ბიცილინ -5 დოზით 750 000 ერთ. 2 კვირაში ერთხელ უწყვეტად 3
წლის განმავლობაში და ბიცილინ - 1 დოზით 600 000 ერთ. თითო
ინიექცია კვირაში ერთხელ გაზაფხულის და შემოდგომის თვეებში, 2 წლის
გ) ბიცილინ -5 დოზით 1 200 000 ერთ. 4 კვირაში ერთხელ 3 წლის
დ) ბიცილინ - 3 დოზით 600 000 ერთ. თითო ინიექცია, კვირაში
ერთხელ, გაზაფხულის და შემოდგომის თვეებში, 2 წლის განმავლობაში.
ნელსონის მიხედვით 10 წელი ან 40 წლამდე, რომელიც გრძელია ამ
შემთხვევაში 40
1260. იუვენილურ იდიოპათიურ (რევმატოიდულ) ართრიტს არ ახასიათებს:

ა) ინტერმისიული ხასიათის ცხელება;
ბ) დილის შებოჭილობა;
*გ) მფრინავი ართრალგია;
დ) 6 კვირაზე მეტი ხანგრძლივობის ართრიტი;
ე) ბურსიტი ან ტენდოსინოვიტი.
1261. იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის შემთხვევაში თვალების მხრივ

რომელი დაზიანებაა ყველაზე მეტად მნიშვნელოვანი?
ა) კატარაქტა;
*ბ) უვეიტი;
გ) ქორიოიდიტი;
დ) რქოვანას ზონრისებრი დისტროფია;
ე) ბადურა გარსის აშრევება.
1262. იუვენილურ რევმატოიდულ ართრიტს არ ახასიათებს:

ა) ეპიფიზური ოსტეოპოროზი;
ბ) სახსრების ნაპრალის შევიწროება;
*გ) ოსტეოლიზი;
დ) პერიარტიკულური ქსოვილის გასქელება.
1263. სისტემური წითელი მგლურა უმეტესად უვლინდებათ:

ა) სკოლამდელი ასაკის ბიჭებს;
ბ) სკოლამდელი ასაკის გოგონებს;
*გ) გოგონებს პუბერტულ პერიოდში;
დ) ბიჭებს პუბერტულ პერიოდში.
1264. სისტემური წითელი მგლურას დიაგნოსტიკურ კრიტერიუმებს არ

ა) სახეზე ერითემული, ლაქოვან-პაპულური გამონაყარი ,,პეპელას” სახით;
ბ) რეინოს სინდრომი;
გ) ართრიტი დეფორმაციის გარეშე;
*დ) ჰეპატოსპლენომეგალია;
ე) ჰემოლიზური ანემია, ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია.

ა) პლევრიტი, პერიკარდიტი;
ბ) ანტინუკლეური ანტისხეულების მატება;
გ) პერსისტიული პროტეინურია;
*დ) ვარსკვლავისებრი ტელეანგიექტაზიები კანსა და ლორწოვან გარსებზე;
ე) ფოტოსენსიბილიზაცია.
1266. ძვალ - კუნთოვანი სისტემის დაზიანებებიდან სისტემურ წითელ

მგლურას არ ახასიათებს:
ა) ართრალგია და ართრიტი;
ბ) ტენდონიტი;
*გ) ანკილოზი;
დ) მიალგია, მიოზიტი.
1267. მგლურასმიერ ნეფრიტს არ ახასიათებს:

ა) პროტეინურია;
ბ) მაკროჰემატურია;
გ) არტერიული ჰიპერტენზია;
დ) ჰიპერაზოტემია;
ე) ქრონიკული მიმდინარეობა რეციდივებით;
*ვ) დადებითი პროგნოზი კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობის ფონზე.

*ბ) მაღალი ლეიკოციტოზი;
გ) ანტინუკლეური ანტისხეულების მაღალი ტიტრი სისხლის შრატში;
დ) ჰიპერპროტეინემია, ý-გლობულინის მომატება.
1269. არტერიული წნევის მაღალი მაჩვენებელი ახასიათებს:
ა) რევმატოიდულ ართრიტს;
ბ) დერმატომიოზიტს;
გ) რევმატიზმს;
*დ) კვანძოვან პერიარტერიიტს;
ე) სისტემურ სკლეროდერმიას.
1270. კვანძოვანი პერიარტერიიტის კარდინალური კლინიკური ნიშანია:

*ა) სისხლძარღვთა გასწვრივ ლოკალიზებული კვანძები 1 სმ -მდე
დიამეტრით;
ბ) თითების მწვავე მშრალი განგრენა;
დ) პროგრესირებადი სიგამხდრე.
1271. კვანძოვან პერიარტერიიტს არ ახასიათებს:

ა) სტენოკარდიის შეტევები;
*ბ) მწვავე დეფორმაციული პოლიართრიტი;
გ) აბდომინური სინდრომი;
დ) ნეფროზული სინდრომი, თირკმლის უკმარისობით
ე) კანის ერითემული, ურტიკარიული, ჰემორაგიული ან ნეკროზული
დაზიანება.
1272. კვანძოვანი პერიარტერიიტის დიაგნოსტიკაში გადამწყვეტი მნიშვნელობა

ა) ჰემატოლოგიურ მონაცემებს;
ბ) იმუნოლოგიურ კვლევას;
გ) თირკმლის ბიოფსიას;
*დ) კანისა და კუნთების ბიოფსიას.
1273. ქვემოაღნიშნული დაავადებებიდან რომლისთვისაა პათოგნომონური

ოსტეოლიზი (ძვლოვანი ქსოვილის განლევა) და ე. წ. ,,ჩიტის ფეხისებრი“
ხელის მტევნები?
ა) რევმატიზმისთვის;
ბ) ბეხტერევის დაავადებისთვის;
*გ) სისტემური სკლეროდერმიისთვის;
დ) დერმატომიოზიტისთვის;
ე) ოგიუსტ - შლატერის დაავადებისთვის.
1274. სისტემური სკლეროდერმიის პათოგნომონური ნიშანია:

*ა) კანის გავრცელებული ცვლილებები, რომლებიც გამოხატულია მისი
შეშუპებით, ინდურაციითა და ატროფიით;
ბ) წონაში კატასტროფული დაკლება (კახექსია) ;
გ) რეინოს სინდრომი;
დ) პოლიართრალგია და პოლიართრიტი;
ე) მიოზიტი.
1275. ვისცერული გამოვლინებებიდან სისტემურ სკლეროდერმიას არ
ა) საყლაპავი მილის კედლის რიგიდობა, მისი დიფუზური გაგანიერება;
ბ) დიფუზური ფიბროზი როგორც ფილტვებში, ასევე პლევრაში
გ) მიოკარდიუმის კეროვანი ან დიფუზური ინტერსტიციული ფიბროზი;
*დ) ღვიძლის ციროზი ჰეპატოსპლენომეგალიითა და პორტული
ჰიპერტენზიით;
ე) დიფუზური გლომერულონეფრიტი თირკმლის უკმარისობით.
1276. დერმატომიოზიტის ძირითადი კლინიკური დიაგნოსტიკური ნიშანია:

ა) ერითემა;
ბ) დისფაგია;
*გ) მიალგია და კუნთოვანი სისუსტე;
დ) პერიორბიტული შეშუპება;
ე) ართრალგია;
ვ) ენის დვრილების ატროფია.
1277. კუნთოვანი დაზიანების გამოვლინებებიდან დერმატომიოზიტს არ

*ა) კუნთების დაზიანების ასიმეტრიულობა;
ბ) პალპაციით დაზიანებული კუნთების მტკივნეულობა, გამკვრივება ან
ცომისებრი კონსისტენცია;
გ) დაზიანების პროგრესირება და ბავშვის სრული ინვალიდიზაცია;
დ) პათოლოგიურ პროცესში სასუნთქი და საყლაპავი კუნთების, აგრეთვე
სფინქტერების ჩართვა.
1278. პერტესის დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) გამოვლინების მეტი სიხშირე (4 - 5 -ჯერ) გოგონებში, ვაჟებთან
შედარებით;
ბ) ტკივილი და კოჭლობა;
*გ) დიდი წვივის ძვლის ეპიფიზის დაზიანება;
დ) ბარძაყის თავის ეპიფიზის დაზიანება;
ე) დუნდულა კუნთების ატროფია.
1279. ოსგუდ - შლატერის დაავადებასთან დაკავშირებით არასწორია:

ა) დაავადება ძირითადად უვლინდებათ 13 - 15 წლის ბიჭებს;
ბ) დაავადების საფუძველია წვივის დიდი ძვლის კორძის ასეპტიკური
ნეკროზი;
გ) დაზიანება ხშირად ორმხრივია;
დ) კლინიკურად ვლინდება წვივის ძვლის კორძის მტკივნეულობა
პალპაციით, შესივება, შეშუპება, აგრეთვე მტკივნეულობა ბჯენისა და
მოძრაობის დროს;
*ე) მკურნალობა არ გულისხმობს ფიზიკური დატვირთის შეზღუდვას.
1280. კელერის - 1 დაავადებას ახასიათებს:

*ა) ტერფის ეტლისებრი (ნავისებრი) ძვლის ოსტეოქონდროზი;
ბ) ტერფის წინა ძვლების თავის ოსტეოქონდროზი;
გ) მალების ოსტეოქონდროზი კიფოზის განვითარებით;
დ) ხელის მტევნის ნახევარმთვარისებრი ძვლის ოსტეოქონდროზი.
1281. შემაერთებელი ქსოვილის დიფუზური დაავადებების კლინიკური

მახასიათებლებიდან რომელია არასწორი?
ა) იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის უმძიმესი სისტემური ფორმაა
სტილის სინდრომი;
ბ) ლუპუს - ნეფრიტის გამოვლინება მკვეთრად ამძიმებს სისტემური
წითელი მგლურას მიმდინარეობასა და პროგნოზს;
*გ) არტერიული ჰიპერტენზია კვანძოვანი პერიარტერიიტის პირველი და
აუცილებელი კლინიკური გამოვლინებაა;
დ) სისტემური სკლეროდერმიის დროს ვაზოსპაზმური დარღვევა, რეინოს
კლასიკური სინდრომისგან განსხვავებით, გავრცელებული ხასიათისაა.
1282. შემაერთებელი ქსოვილის დიფუზური დაავადებების ლაბორატორიულ

მონაცემებთან დაკავშირებით არასწორია:
*ა) სისხლში რევმატოიდული ფაქტორი გამოვლინდება იუვენილური
რევმატოიდული ართრიტის ყველა შემთხვევაში;
ბ) ანტინუკლეური ანტისხეულები სისხლში, გარდა სისტემური წითელი
მგლურასი, შეიძლება გამოვლინდეს სხვა კოლაგენოზის დროსაც;
გ) ჰემატოლოგიური გამოკვლევები არ იძლევა რაიმე მეტ-ნაკლებად
სპეციფიკურ მონაცემებს კვანძოვანი პერიარტერიიტის სადიაგნოსტიკოდ;
დ) რენტგენოლოგიურად დერმატომიოზიტისა და სისტემური
სკლეროდერმიის შემთხვევაში შეიძლება გამოვლინდეს მასიური კალცინოზის
სურათი.
1283. არასტეროიდულ ანთებისსაწინააღმდეგო პრეპარატებს არ მიეკუთვნება:

ა) აცეტილსალიცილმჟავა;
ბ) დიკლოფენაკი;
გ) ინდომეტაცინი;
*დ) პრედნიზოლონი.
1284. არტერიული ჰიპერტენზია შეიძლება გამოიწვიოს:

ა) ბრუფენმა;
ბ) ნერობოლმა;
*გ) პრედნიზოლონმა;
დ) þ-ადრენობლოკატორებმა.
1285. მიოკარდიუმის კუმშვადუნარიანობაზე ყველაზე მეტ ზემოქმედებას

ახდენს:
ა) კალიუმი;
*ბ) კალციუმი;
გ) ნატრიუმი;
დ) მაგნიუმი.
1286. სისხლის ჰიპერკოაგულაციაზე არ მიუთითებს:

ა) თრომბოციტები - 450 000;
ბ) ფიბრინოგენი - 600გ/ლ;
გ) ჰემატოკრიტი - 50%;
*დ) ჰემოგლობინი - 100 გ/ლ.
1287. თრომბოციტოპენიის შემთხვევაში არ უნიშნავენ:

ა) პროლონგირებული მოქმედების სულფანილამიდებს;
ბ) დიმედროლს;
*გ) აცეტილსალიცილმჟავას;
დ) ნიტროფურანის წარმოებულს.
1288. 8 წლის ბავშვმა გადაიტანა რევმატიზმის 2 შეტევა და ჩამოუყალიბდა

მიტრალური უკმარისობა. ბიცილინპროფილაქტიკა უნდა ჩაუტარდეს:
*დ) 5 წელი; 40 წლამდე
ე) არ საჭიროებს.
1289. ფილტვის შეშუპებას არ ახასიათებს:

ბ) ორთოპნოე;
გ) მრავლობითი სველი ხიხინი ფილტვებში;
*დ) შარდვის გახშირება;
1290. გულ-სისხლძარღვთა მწვავე უკმარისობას არ ახასიათებს:

ა) კანის საფარველის სიფერმკრთალე;
ბ) ძაფისებრი პულსი;
გ) არტერიული წნევის დაცემა;
*დ) კანის ჰიპერემია;

ა) ტაქიპნოე;
გ) ქაფიანი ნახველი;
*დ) ბრადიკარდია.
1292. ორტოსტატიული კოლაფსი შეიძლება გამოიწვიოს:

ა) დიბაზოლმა;
ბ) რეზერპინმა;
გ) პაპავერინმა;
*დ) ანაპრილინმა.
1293. არტერიული ჰიპერტონია უფრო ხშირად ვლინდება:

ა) სისტემური წითელი მგლურას დროს;
ბ) ჰემორაგიული ვასკულიტის დროს;
*გ) კვანძოვანი პერიარტერიიტის დროს;
დ) ღია არტერიული სადინრის დროს.
1294. ვაზორენული ჰიპერტენზიის გამოსავლენად წამყვანი გამოკვლევაა:
ა) ცისტოგრაფია;
ბ) არტერიული წნევის გაზომვა ფეხებზე;
გ) ინტრავენური უროგრაფია;
*დ) რენული ანგიოგრაფია.
1295. არტერიული ჰიპერტენზია ახასიათებს:

ა) ფილტვის არტერიის სტენოზს;
ბ) აორტის სტენოზს;
*გ) აორტის კოარქტაციას;
1296. სინუსური ტაქიკარდია ახასიათებს:

ა) მიოკარდიტს;
ბ) ექსუდაციურ პერიკარდიტს;
გ) შეხორცებით პერიკარდიტს;
1297. პაროქსიზმული ტაქიკარდიის დიაგნოსტიკის სასწრაფო მეთოდია:

ა) რენტგენოგრაფია;
*ბ) ეკგ;
გ) ფკგ;
დ) კალიუმის განსაზღვრა სისხლში.
1298. ბავშვებში პაროქსიზმული ტაქიკარდიის სუპრავენტრიკულურ ფორმას

ეკგ-ზე ახასიათებს:
ა) სიხშირე 130 წთ-ში, რეგულარული, ფართო QRS-კომპლექსი;
ბ) სიხშირე 160 წთ-ში, რეგულარული, მკვეთრად დეფორმირებული QRS -
კომპლექსი;
გ) სიხშირე 150 წთ-ში, არარეგულარული, ვიწრო QRS -კომპლექსი;
*დ) სიხშირე 180-ზე მეტი წთ-ში, რეგულარული, ვიწრო QRS -
კომპლექსი.
1299. პაროქსიზმული ტაქიკარდიის პარკუჭოვან ფორმას ახასიათებს:

ა) სიხშირე 130 წთ-ში, რეგულარული, ვიწრო QRS -კომპლექსი;
ბ) სიხშირე 180-ზე მეტი წთ-ში, რეგულარული, სუპრავენტრიკულური QRS
-კომპლექსი;
*გ) სიხშირე <180-ზე წთ-ში, არარეგულარული, მკვეთრად
დეფორმირებული QRS -კომპლექსი;
დ) სიხშირე 150 წთ-ში, არარეგულარული, ვიწრო QRS -კომპლექსი.
1300. 6 თვის ბავშვს სუპრავენტრიკულური პაროქსიზმული ტაქიკარდიის

შეტევიდან გამოსაყვანად უნიშნავენ:
ა) ნოვოკაინამიდს;
ბ) ინდერალს პერორულად;
გ) დიგოქსინს;
*დ) ადენოზინს.
1301. სრული ატრიოვენტრიკულური ბლოკადის დროს შეიძლება

განვითარდეს:
ა) მკვეთრი ციანოზის შეტევა;
*ბ) გონების დაკარგვა;
გ) გულის ფრიალი;
დ) ქოშინ-ციანოზის შეტევა.
1302. ინფექციური ენდოკარდიტის დროს უფრო ხშირად ზიანდება:

ა) მიტრალური სარქვლის ენდოკარდი;
*ბ) აორტული სარქვლის ენდოკარდი;
გ) სამკარიანი სარქვლის ენდოკარდი;
დ) ფილტვის არტერიის ენდოკარდი.
1303. ბაქტერიულ კარდიტს ახასიათებს:

ბ) აორტული სარქვლის დაზიანება;
გ) ედს-ის მომატება;
დ) ჰიპერკოაგულაცია;
1304. ამილოიდოზით უმეტესად რთულდება:

*ა) რევმატოიდული ართრიტი;
ბ) რევმატიზმი;
გ) ლეიკოზი;
დ) სისტემური წითელი მგლურა.
1305. მიოკარდიუმის დისტროფია შეიძლება განვითარდეს:

ა) ალერგიული რეაქციის დროს;
ბ) ენდოკრინული დაავადების დროს;
გ) სეფსისისა და ოსტეომიელიტის დროს;
დ) სიმსუქნის დროს;
*ე) ყველა ჩამოთვლილის დროს.
1306. აუსკულტაციური მონაცემები დგინდება:

ა) რეოკარდიოგრამით;
ბ) აპეკსკარდიოგრამით;
გ) ექოკარდიოგრამით;
დ) ტაქიოსცილოგრამით;
*ე) ფონოკარდიოგრამით და დოპლერექოკარდიოგრამით.
1307. ნორმაში ბავშვის II ნეკნთაშორის არეში მარცხნივ ტონების ხმიანობის

ურთიერთშეფარდება უნდა იყოს:
ა) I და II ტონი თანაბარია;
ბ) II ტონი სუსტია I ტონთან შედარებით;
გ) I, II, III ტონები თანაბარია;
დ) I ტონი ძლიერია II ტონთან შედარებით;
*ე) II ტონი ძლიერია I ტონთან შედარებით.
1308. ნორმაში მწვერვალზე გულის ტონების ხმიანობის ურთიერთშეფარდება

უნდა იყოს:
*ა) I ტონი ძლიერია II ტონთან შედარებით;
ბ) I ტონი და II ტონი თანაბარი ინტენსივობისაა;
გ) II ტონი ძლიერია I ტონთან შედარებით;
დ) I, II, III ტონები თანაბარი ინტენსივობისაა.
1309. სისტოლური შუილი მაქსიმუმით გულის მწვერვალზე ახასიათებს:

ა) აორტული სარქვლის პათოლოგიას;
*ბ) მიტრალური სარქვლის პათოლოგიას;
გ) სამკარიანი სარქვლის პათოლოგიას;
დ) ფილტვის არტერიის პათოლოგიას.
1310. ელექტროკარდიოგრაფიის მეთოდი ყველაზე ნაკლებად ასახავს გულის:

ა) ავტომატიზმს;
ბ) გამტარებლობას;
გ) აგზნებადობას;
*დ) შეკუმშვადობას.
1311. გულის ულტრაბგერითი გამოკვლევით ჰიპერტროფიულ

კარდიომიოპათიას ახასიათებს:
*ა) პარკუჭთაშორის ძგიდის ჰიპერტროფია;
ბ) მარცხენა პარკუჭის ღრუს გადიდება;
გ) მარჯვენა პარკუჭის ღრუს გადიდება;
დ) წინაგულების ჰიპერტროფია.
1312. დილატაციურ კარდიომიოპათიიას ახასიათებს:

ა) მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფია;
*ბ) პარკუჭების ღრუების გადიდება;
გ) მარჯვენა პარკუჭის ჰიპერტროფია;
დ) პარკუჭთაშორის ძგიდის ჰიპერტროფია.
1313. ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათიის გამოსავლენად ყველაზე

ინფორმაციული გამოკვლევაა:
*ა) ექოკარდიოგრაფია;
ბ) რენტგენოგრაფია;
გ) რადიოიზოტოპური გამოკვლევა;
დ) ეკგ+ფკგ+რენტგენოგრამა.
1314. კარდიორევმატოლოგის დისპანსერული მეთვალყურეობა არ ესაჭიროება

ბავშვს:
*ა) ჰისის კონის მარჯვენა ფეხის არასრული ბლოკადით;
ბ) გახანგრძლივებული QT-ინტერვალის სინდრომით;
გ) ვოლფ-პარკინსონ-უაიტის სინდრომით;
დ) არასრული ატრიოვენტრიკულური ბლოკადით.
1315. გულის ულტრაბგერითი გამოკვლევა არ იძლევა საშუალებას შეფასდეს:

ა) გულის ღრუების ზომები;
ბ) გულის სარქვლების მდგომარეობა;
გ) პარკუჭთაშორის ძგიდის დეფექტი;
დ) გულის დარტყმითი (სისტოლური) და წუთმოცულობა;
*ე) სისხლის ჟანგბადით გაჯერება.
1316. მიტრალური სარქვლის პროლაფსის დიაგნოსტიკისთვის ყველაზე

სარწმუნო გამოკვლევაა:
ა) ეკგ;
*ბ) ულტრაბგერითი გამოკვლევა;
გ) ფკგ;
დ) გულის რენტგენოგრამა.
1317. მიტრალური სარქვლის უკმარისობის მიტრალური სარქვლის

პროლაფსისგან დიფერენცირება ყველაზე საიმედოდ ხდება:
ა) ეკგ-ით;
ბ) რენტგენოგრაფიით;
გ) ვექტორკარდიოგრაფიით;
*დ) ექოკარდიოგრაფიით.
1318. ნაყოფს არ აღენიშნება:

ა) ოვალური ხვრელი;
*ბ) ხვრელი პარკუჭთაშორის ძგიდეში;
გ) არანცის სადინარი;
დ) არტერიული სადინარი.
1319. პირდაპირ ანტიკოაგულანტებს მიეკუთვნება:

ა) ფენილინი;
ბ) დიპირიდამოლი;
*გ) ჰეპარინი;
დ) დიკუმარინი.
1320. არასტეროიდულ ანთებისსაწინააღმდეგო პრეპარატებს არ ახასიათებს:

ა) ანტიპირეტიული მოქმედება;
ბ) ანალგეზიური მოქმედება;
გ) დეზაგრეგაციული მოქმედება;
*დ) ფერმენტების აქტივობის მომატება.

ა) პიროქსიკამი;
ბ) ნაპროსინი;
*გ) დესფერალი;
დ) ფლუგალინი.
1322. ამილოიდოზს არ ახასიათებს:
ა) ფიბრინოგენის მომატება;
ბ) თრომბოციტოზი;
გ) დისპროტეინემია;
*დ) ნორმალური ედს-ი.
1323. პერიოდულ დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) სახსროვანი სინდრომი;
ბ) მუცლის ტკივილი;
გ) პერიოდული ცხელება;
*დ) კარდიტი.
1324. ამილოიდოზის გამოსავლენად ყველაზე ინფორმაციულია:

ა) იმუნოგლობულინების განსაზღვრა;
ბ) სწორი ნაწლავის ლორწოვანი გარსის ბიოფსია;
გ) ღრძილების ლორწოვანი გარსის ბიოფსია;
*დ) დაზიანებული ორგანოს ბიოფსია.
1325. ამილოიდოზს უმეტესად იწვევს:

ა) იერსინიოზი;
*ბ) პერიოდული დაავადება;
გ) რევმატიზმი;
1326. ფილტვის არტერიაზე II ტონის აქცენტი ახასიათებს:

ა) მაგისტრალური სისხლძაღვების ტრანსპოზიციას;
ბ) კორონარულ სისხლძარღვების ანომალიებს;
*გ) ფილტვისმიერ ჰიპერტენზიას;
დ) მიოკარდიტს.
1327. დიასტოლური წნევის დაქვეითება ახასიათებს:

ა) ანემიას;
*ბ) ღია არტერიულ სადინარს;
გ) აორტის სტენოზს;
დ) მიტრალურ უკმარისობას.
1328. ანტისტრეპტოლიზინის მაღალი ტიტრი მიუთითებს:

ა) რევმატოიდულ ართრიტზე;
*ბ) ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკით გამოწვეულ ინფექციაზე;
გ) სტაფილოკოკით გამოწვეულ ინფექციაზე;
დ) ორგანიზმის რეზისტენტობის დაქვეითებაზე.
1329. მასწავლებელმა მიაქცია ყურადღება იმას, რომ 10 წლის გოგონა

ადვილად ბრაზდება, გახდა მტირალა, გაუფუჭდა ხელწერა, ცუდად
ასრულებს დავალებებს შრომის გაკვეთილზე. ეჭვი უნდა მოვიტანოთ:
ა) ნევროზზე;
ბ) მხედველობის გაუარესებაზე;
*გ) ქორეაზე;
დ) პერიფერიული ნერვების ანთებაზე.
1330. ლიმფადენოპათია, ჰეპატოსპლენომეგალია, ანგინა უფრო მეტად

ა) რევმატიზმს;
ბ) რევმატოიდულ ართრიტს;
*გ) ინფექციურ მონონუკლეოზს;
დ) კვანძოვან პერიარტერიიტს.
1331. თვალის დაზიანება ახასიათებს:

ა) შონლეინ-ჰენოხის დაავადებას;
*დ) რევმატოიდულ ართრიტს.
1332. ანგინის შემდეგ "მფრინავი" ართრიტის განვითარება მიუთითებს:

*ბ) რევმატიზმის შეტევაზე;
გ) შონლეინ-ჰენოხის დაავადებაზე;
დ) სისტემურ წითელ მგლურაზე.
1333. ჯონსის კრიტერიუმები გამოიყენება:

ა) რევმატოიდული ართრიტის სადიაგნოსტიკოდ;
*ბ) რევმატიზმის სადიაგნოსტიკოდ;
გ) წითელი მგლურას სადიაგნოსტიკოდ;
დ) სარკოიდოზის სადიაგნოსტიკოდ.
1334. ჯონსის დიდ კრიტერიუმებს მიეკუთნება ყველა გარდა:

ბ) ქორეა;
გ) ბეჭდისებრი ერითემა;
დ) რევმატიული კვანძები;
*ე) ართრალგია.
1335. რევმატიზმის ძირითად დიაგნოსტიკურ კრიტერიუმებს არ მიეკუთვნება:

ა) ქორეა;
ბ) ართრიტი;
*გ) ძვლების სასახსრე ზედაპირების უზურები (ჩანაჭდევები) ;
დ) ბეჭდისებრი (ანულარული) გამონაყარი.
1336. ამილოდოზით არ რთულდება:

ა) რევმატოიდული ართრიტი;
ბ) ლიმფოგრანულომატოზი;
*გ) შონლეინ-ჰენოხის დაავადება;
დ) პერიოდული დაავადება.
*ა) დილის შებოჭილობა;
ბ) სახეზე "პეპელასმაგვარი" ერითემა;
გ) ართრიტი;
დ) ანტინუკლეარული ფაქტორის არსებობა.
1338. რენტგენოგრამაზე "ჰოლანდიური ხის ქოშისმაგვარი" გულის ფორმა

ა) პერიკარდიტს;
ბ) ფილტვის ვენების ტოტალურ ანომალიურ დრენაჟს;
დ) აორტის კოარქტაციას.
1339. თუ რენტგენოგრამაზე გულის ფორმა მოგვაგონებს ციფრს "8"-ანს,

უნდა ვივარაუდოთ:
ა) ფალოს ტეტრადა;
ბ) სამკარიანი სარქვლის ატრეზია;
*გ) ფილტვების ვენების ტოტალური ანომალიური დრენაჟი;
დ) ღია არტერიული სადინარი.

ა) აორტის დექსტრაპოზიცია;
ბ) ფილტვის არტერიის სტენოზი;
*გ) აორტის სტენოზი;
დ) მარჯვენა პარკუჭის ჰიპერტროფია.
1341. კონიუნქტივიტი ახასიათებს:

*ბ) რეიტერის სინდრომს;
დ) სკლეროდერმიას.
1342. ურეთრიტი ახასიათებს:

*გ) რეიტერის სინდრომს;
1343. დილის შებოჭილობა ახასიათებს:

*ბ) რევმატოიდულ ართრიტს;
გ) სისტემურ წითელ მგლურას;
დ) რეაქტიულ ართრიტს.
1344. ინსოლაცია პროვოცირებს:

*ბ) სისტემურ წითელ მგლურას;
გ) რეაქტიულ ართრიტს;
დ) რეიტერის სინდრომს.
1345. ანტიკოაგულაციური თვისებები ახასიათებს:

ა) ორტოფენს;
*ბ) ასპირინს;
გ) ნაპროსინს;
დ) ბუტადიონს.
1346. სისტემური წითელი მგლურას არსებობა სავარაუდოა მაშინ, თუ

გოგონას აღენიშნება:
ა) გამონაყარი სახეზე, ართრიტი, ცხელება;
ბ) ჰემოლიზური ანემია, სიარულის მანერის შეცვლა და მსუბუქი
ჰიპერკინეზი, სისხლში ლეიკოციტები- 4100;
გ) მტევნის ფალანგთაშორისი სახსრების ართრიტი, ტემპერატურა -37. 5-
37. 8 გრადუსი, ედსი- 20 მმ/სთ, ერთეული LE-უჯრედები სისხლში;
1347. სისტემურ წითელ მგლურას ახასიათებს ყველა გარდა:

ა) პერიოდული პაპულური გამონაყარი;
ბ) ჰემოლიზური ანემია;
გ) ჰემატურია და პროტეინურია;
*დ) თრომბოციტოზი.
1348. დერმატომიოზიტს არ ახასიათებს:

ა) თვალების ირგვლივ იისფერი ერითემა;
*ბ) პეპელისმაგვარი წითელი გამონაყარი სახეზე;
გ) პოლიმიოზიტი;
დ) კრეატინურია.

ა) კუნთების კალცინოზი;
გ) კიდურების დისტალურ ნაწილებში მოძრაობის შენარჩუნება;
*დ) ჰემორაგიული გამონაყარი.
1350. თირკმელი შედარებით იშვიათად ზიანდება:

ბ) კვანძოვანი პერიარტერიიტის დროს;
*გ) სკლეროდერმიის დროს;
დ) ჰემორაგიული ვასკულიტის დროს.
1351. ფრჩხილები იშვიათად ზიანდება:

*ა) რევმატიზმის დროს;
ბ) სისტემური წითელი მგლურას დროს;
გ) სკლეროდერმიის დროს;
დ) ფსორიაზის დროს.
1352. ართრიტი, არ არის სიმპტომი:

ა) ფსორიაზის;
ბ) რეიტერის სინდრომის;
გ) იერსინიოზის;
*დ) დიფტერიის.
1353. შლატერის დაავადება ვლინდება:

*ა) დიდი წვივის ძვლის ბორცვის ოსტეოქონდროპათიით;
ბ) ტერფის II და III ძვლების თავების დესტრუქციით;
გ) ტერფის ძვლების დიაფიზების გაწოვით;
დ) ბარძაყის ძვლის პათოლოგიური გაძვალებით.
1354. გულისა და თვალის პათოლოგია ხშირია:

ა) მემკვიდრეობითი ნეფრიტის დროს;
ბ) ლუი-ბარის სინდრომის დროს;
დ) ყველა ჩამოთვლილი დაავადების დროს.

ა) სკლეროდერმიას;
ბ) რევმატიზმს;
*გ) იუვენილურ რევმატოიდული ართრიტს;
1356. რეიტერის სინდრომს არ ახასიათებს:

გ) ურეთრიტი;
დ) ართრიტი.
1357. კვანძოვან ერითემას არ ახასიათებს:

ა) სიმეტრიულად განლაგებული, მკვრივი და მტკივნეული, ალუბლისფერ-
წითელი ფერის კვანძები კანქვეშა ქსოვილში;
*ბ) ქავილი;
გ) სხეულის ტემპერატურის მომატება;
დ) ინტოქსიკაციის სიმპტომები.
1358. ფსორიაზის ძირითადი კლინიკური ნიშანია:

*ა) ვერცხლისფერი ფაშარი ქერცლით დაფარული მოვარდისფრო-მოწითალო
პაპულა;
ბ) პოლიგონური ფორმის პაპულა, ჭიპისმაგვარად ჩაზნექილი ცენტრით;
გ) მუქი წითელი ფერის მკვრივი პაპულა;
დ) ჰემორაგიული გამონაყარი.
1359. ლოკალური სკლეროდერმიის ძირითად კლინიკურ ნიშანს არ
ა) მოწითალო-იისფერი ლაქა;
ბ) კანის გამკვრივება და ინდურაცია;
გ) კანის დისტროფია;
*დ) ქავილი.
1360. კანისა და ლორწოვანი გარსების ციანოზი ფიზიკური დატვირთვისას არ

მატულობს:
ა) გულის თანდაყოლილი მანკის დროს;
*ბ) მეტჰემოგლობინემიის შემთხვევაში;
დ) ატელექტაზის შემთხვევაში;
ე) კრუპის დროს.
1361. რომელი კლინიკური ნიშანი არ არის დამახასიათებელი ვეგენერის

გრანულომატოზისათვის?
ა) სინუსიტი
ბ) პნევმონიტი
გ) გლომერულონეფრიტი
*დ) ართრიტი
1362. რომელ დაავადებას ახასიათებს კორონალური არტერიების ანევრიზმის

ა) რევმატიზმი
ბ) ვეგენერის გრანულომატოზი
გ) კვანძოვანი პოლიარტერიტი
*დ) კავასაკის დაავადება
1363. იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის რომელი ფორმის დროსაა

ყველაზე ხშირი სახსრების მძიმე და შეუქცევადი დაზიანება?
ა) პოლიართრიტი უარყოფითი რევმატოიდული ფაქტორით
*ბ) პოლიართრიტი დადებითი რევმატოიდული ფაქტორით
გ) I ტიპის ოლიგოართრიტი
დ) II ტიპის ოლიგოართრიტი
ე) ართრიტი სისტემური გამოავლინებით
1364. ჰემორაგიული ვასკულიტისათვის არ არის დამახასიათებელი:

ა) ექსუდაციურ-ჰემორაგიული გამონაყარი
ბ) ართრიტი
გ) აბდომინალგია
დ) IგA შემცველი დეპოზიტები თირკმლის გორგალში
*ე) მნიშვნელოვანი ჰიპოკომპლემენტემია (C3)
1365. მგლურას ნეფრიტს არ ახასიათებს:

ა) ჰემატურია
ბ) ნეფროზული სინდრომი
*გ) ბაქტერიურია
დ) დაქვეითებული “C3” ფრაქციის დაქვეითება
1366. ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელს ახასიათებს კლინიკური

ტრიადა: სინუსიტი, პნევმონიტი, გლომერულონეფრიტი
ა) გუდპაშჩერის სინდრომი
*ბ) ვეგენერის გრანულომატოზი
გ) სისტემური წითელი მგლურა
დ) ტაკაიასუს არტერიიტი
ე) ბეხჩეტის დაავადება

ტრიადა: აფტოზური სტომატიტი, გარეთა სასქესო ორგანოების დაწყლულება,
უვეიტი
ა) ვეგენერის გრანულომატოზი
ბ) დერმატომიოზიტი
*გ) ბეხჩეტის დაავადება
დ) გუდპაშჩერის სინდრომი
ე) კვანძოვანი პერიარტერიიტი
1368. რომელი სიმპტომოკომპლექსი განსაზღვრავს სისტემური წითელი

მგლურას პროგნოზს:
ა) ართრიტი
ბ) კანის დაზიანება
გ) კარდიტი
*დ) ვასკულიტი
ე) ნევრიტი
1369. გულის თანდაყოლილი მანკებიდან რომელს ახასიათებს მყარი ციანოზი

და ლეტალობის ძალზე მაღალი მაჩვენებელი სიცოცხლის პირველ წელს?
ა) ფალოს ტეტრადას;
*ბ) მაგისტრალური სისხლძარღვების ტრანსპოზიციას;
გ) მიტრალური სარქვლის თანდაყოლილ სტენოზს;
დ) ებშტეინის ანომალიას.
1370. მაგისტრალური სისხლძარღვების ტრანსპოზიციის დროს

დიაგნოსტიკური მნიშვნელობა არ აქვს:
ა) პროგრესირებად ციანოზს სიცოცხლის პირველ კვირაზე;
ბ) ტაქიპნოეს;
გ) გულის შეგუბებით უკმარისობას;
*დ) შუილს;
ე) პროგრესირებად კარდიომეგალიას;
ვ) პოლიციტემიას.
1371. ენდოკარდიულ ფიბროელასტოზს არ ახასიათებს:

ა) დაავადების დაწყება უმეტესად 6 თვის ასაკამდე;
ბ) გულის მარცხენაპარკუჭოვანი უკმარისობის პროგრესირება;
გ) მძიმე, არაკეთილსაიმედო პროგნოზი;
*დ) რენტგენოსკოპიით გულის გაძლიერებული ან ნორმალური პულსაცია.
1372. ქვემოაღნიშნული ელექტროკარდიოგრაფიული მონაცენებიდან მწვავე

მიოკარდიტს არ ახასიათებს:
ა) QRS კომპლექსის ვოლტაჟის დაქვეითება;
ბ) P-Q ინტერვალის გახანგრძლივება;
გ) T კბილის ინვერსია;
დ) S-T სეგმენტის ცდომა;
*ე) პათოლოგიური D კბილი.
1373. ინფექციურ ენდოკარდიტს არ ახასიათებს:

ბ) ზოგადი ტოქსიკოზი;
გ) ჰემორაგიული სინდრომი;
ე) თრომბოემბოლიური გართულებები;
*ვ) კრუნჩხვის პაროქსიზმები.
1374. მშრალ (ფიბროზულ) პერიკარდიტს არ ახასიათებს:

ა) ჩხვლეტითი ხასიათის ტკივილი გულის არეში;
გ) აუსკულტაციით პერიკარდიუმის ხახუნი;
*დ) კარდიომეგალია;
ე) უარყოფითი T კბილი სტანდარტულ განხრებში.
1375. ექსუდაციურ პერიკარდიტს არ ახასიათებს:

ა) ელექტროკარდიოგრამაზე ვოლტაჟის დაქვეითება;
ბ) ტაქიკარდია, არიტმია, პარადოქსული პულსი;
*გ) აუსკულტაციით პერიკარდიუმის ხახუნი;
დ) არტერიული წნევის დაქვეითება;
ე) რენტგენოლოგიურად გულის პულსაციის დაქვეითება, კარდიომეგალია.
1376. ქვემოაღნიშნულიდან ექსტრასისტოლიასთან დაკავშირებით რა არის

ა) ბავშვობის ასაკში ექსტრასისტოლიის განვითარებაში წამყვანი როლი
ენიჭება ექსტრაკარდიალურ, ნევროგენულ მიზეზებს;
ბ) უფრო ხშირად ექსტრასისტოლია გამოვლინდება შემთხვევით ბავშვის
გასინჯვისას მწვავე რესპირაციული ინფექციის ფონზე ან მის შემდეგ;
*გ) ექსტრასისტოლიის მქონე ბავშვები ჩამორჩებიან ფიზიკურ
განვითარებაში;
დ) ექსტრასისტოლია შეიძლება გამოვლინდეს გულის ისეთი ორგანული
დაავადებების ფონზე, როგორიცაა, კარდიტი, კარდიომიოპათია.
1377. პარკუჭოვან პაროქსიზმულ ტაქიკარდიას უფრო ხშირად იწვევს:

*ა) გულის ორგანული პათოლოგია;
ბ) ვირუსული ინფექცია;
გ) ფილტვის ქრონიკული დაავადება;
დ) თირეოტოქსიკოზი.
1378. წინაგულოვან პაროქსიზმულ ტაქიკარდიას არ ახასიათებს:

ა) შეტევის სწრაფი დაწყება დ ასევე სწრაფი დამთავრება;
ბ) გულის ცემის სიხშირე 180 -ზე მეტი;
*გ) შეტევის ერთადერთი კლინიკური გამოვლინებაა ტაქიკარდია;
დ) გახანგრძლივებულმა შეტევამ შეიძლება გამოიწვიოს გულის უკმარისობა.
1379. ქვემოაღნიშნული კლნიკური გამოვლინებებიდან რომელია

განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი პარკუჭოვანი პაროქსიზმული ტაქიკარდიის
ა) ვეგეტატიური გამოვლინებები;
გ) ტკივილი გულის არეში;
დ) პულსის გახშირება და გულის ცემის გაძლიერება;
*ე) კისრის ვენების პულსაციის გაიშვიათება არტერიულ პულსთან
შედარებით.
1380. სრულ ატრიოვენტრიკულურ ბლოკადას არ ახასიათებს:

*ბ) ტაქიარიტმია;
გ) არტერიული სისტოლური ჰიპერტონია დაბალი დიასტოლური წნევით;
დ) მკვეთრად აქცენტირებული I ტონი;
ე) მორგან - ედემს - სტოქსის შეტევები.
1381. ჰისის კონის მარცხენა ტოტის სრული ბლოკადა ყველაზე მეტად

*გ) კარდიომიოპათიას;
დ) ფილტვის არტერიის სტენოზს;
ე) აორტის სარქვლების უკმარისობას.
1382. ბეტა - ადრენობლოკატორებს მიეკუთვნება:

ა) ადრენალინი;
ბ) იზოლანიდი;
გ) ნოვოკაინამიდი;
დ) ეთმოზინი;
*ე) ანაპრილინი (ობზიდანი) .
1383. ანაპრილინის (ობზიდანის) დანიშვნა უკუნაჩვენებია:

ა) სინუსური ტაქიკარდიის დროს;
ბ) პაროქსიზმული ტაქიკარდიის დროს;
გ) ექსტრასისტოლიის შემთხვევაში;
*დ) სრული ან ნაწლობრივი ატრიოვენტრიკულური ბლოკადის დროს;
ე) წინაგულების თრთოლვისა და ციმციმის შემთხვევაში.
1384. ბავშვთა პირველადი არტერიული ჰიპერტენზიის განვითარების რისკ-
ფაქტორებს არ განეკუთვნება:
ა) მემკვიდრეობითი დატვირთვა;
ბ) სიმსუქნე;
გ) ნერვულ - ფსიქიკური გადაძაბვა;
დ) ჰიპოდინამია;
ე) სუფრის მარილის ჭარბად მოხმარება.
*ვ) თირეოტოქსიკოზი.
1385. შემაერთებელი ქსოვილის დიფუზურ დაავადებებს (კოლაგენოზებს) არ

*ა) რევმატიზმი;
გ) დერმატომიოზიტი;
დ) კვანძოვანი პერიარტერიიტი;
ე) სკლეროდერმია.
1386. რევმატიზმის სადიაგნოსტიკო ძირითად (ჯონსის) კრიტერიუმებს არ

*ბ) ართრალგია;
გ) ქორეა;
დ) კანქვეშა რევმატიული კვანძები;
ე) ბეჭდისებრი ერითემა.
1387. რევმატიზმის სადიაგნოსტიკო დამატებით კრიტერიუმებს არ

*გ) ტაქიკარდია;
დ) P-Q ინტერვალის გახანგრძლივება;
ე) ედს-ის მომატება;
ვ) ,, C" რეაქტიული ცილის მატება.
1388. რევმატიზმის კლინიკურ გამოვლინებებს არ ახასიათებს:

ბ) მსხვილი სახსრების დაზიანება;
გ) კარდიო - ვასკულური სინდრომი, რომელიც ძირითადად განსაზღვრავს
დაავადების პროგნოზს;
*დ) ძვლების დეფორმაცია და ანკილოზები.
1389. ბავშვობის ასაკში რევმოკარდიტის ფონზე ყველაზე ხშირად ვითარდება:

ა) მიოკარდიოსკლეროზი;
ბ) აორტის სტენოზი;
გ) აორტის სარქვლის უკმარისობა;
დ) მიტრალური ხვრელის სტენოზი;
*ე) მიტრალური სარქვლის უკმარისობა.
1390. მწვავე რევმატიულ პოლიართრიტს არ ახასიათებს:

ა) სიმეტრიულობა;
ბ) დაზიანების ,,მფრინავი" ხასიათი;
გ) დაზიანებულ სახსარში მოძრაობის მკვეთრი შეზღუდვა;
დ) კანის სიწითლე და გაცხელება, პერიარტიკულური ქსოვილის შეშუპება;
ე) ექსუდაცია სახსრის ღრუში;
*ვ) ნარჩენი მოვლენები სახსრებში.
1391. რევმატიზმის შემთხვევაში ცენტრალური ნერვული სისტემის დაზიანება

ყველაზე ხშირად გამოვლინდება:
*ა) ქორეით;
ბ) რევმატიული ენცეფალიტით;
გ) მენინგიტით;
დ) ჰიპოთალამური სინდრომით.

ა) ემოციური ლაბილობა;
ბ) კუნთების ჰიპოტონია;
გ) სხეულისა და კიდურების უნებლიე მოძრაობა;
*დ) რევმატიული პროცესის მაღალი აქტივობა, მძიმე მიოკარდიტი;
ე) მორეციდივე მიმდინარეობა.
1393. რევმატიზმის აქტიური ფაზის ბაზისურ თერაპიაში არ გამოიყენება:

ბ) აცეტილსალიცილმჟავა;
გ) ბრუფენი;
*დ) ციკლოფოსფამიდი.
1394. რევმატიზმის დროს კორტიკოსტეროიდების დანიშვნის ჩვენებაა:

ა) მცირე ქორეის მსუბუქი ფორმა;
ბ) გულის დაზიანების გამოვლინების არარსებობა;
*გ) გულის დაზიანება;
დ) დაავადების დუნე ან ლატენტური მიმდინარეობა.
1395. როგორია ბიცილინპროფილაქტიკის სქემა 8 წლის ბავშვისთვის,

რომელმაც გადაიტანა პირველადი რევმოკარდიტი ჩამოყალიბებული გულის
მანკის ნიშნებით?
*ა) ბიცილინ -5 დოზით 1 200 000 ერთ. 4 კვირაში ერთხელ უწყვეტად 5
წლის განმავლობაში;
ბ) ბიცილინ -5 დოზით 750 000 ერთ. 2 კვირაში ერთხელ უწყვეტად 3
წლის განმავლობაში და ბიცილინ - 1 დოზით 600 000 ერთ. თითო
ინიექცია კვირაში ერთხელ გაზაფხულის და შემოდგომის თვეებში, 2 წლის
გ) ბიცილინ -5 დოზით 1 200 000 ერთ. 4 კვირაში ერთხელ 3 წლის
დ) ბიცილინ - 3 დოზით 600 000 ერთ. თითო ინიექცია, კვირაში
ერთხელ, გაზაფხულის და შემოდგომის თვეებში, 2 წლის განმავლობაში.
ნელსონის მიხედვით 10 წელი ან 40 წლამდე, რომელიც გრძელია ამ
შემთხვევაში 40
1396. იუვენილურ იდიოპათიურ (რევმატოიდულ) ართრიტს არ ახასიათებს:

ა) ინტერმისიული ხასიათის ცხელება;
ბ) დილის შებოჭილობა;
*გ) მფრინავი ართრალგია;
დ) 6 კვირაზე მეტი ხანგრძლივობის ართრიტი;
ე) ბურსიტი ან ტენდოსინოვიტი.
1397. იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის შემთხვევაში თვალების მხრივ

რომელი დაზიანებაა ყველაზე მეტად მნიშვნელოვანი?
*ბ) უვეიტი;
გ) ქორიოიდიტი;
დ) რქოვანას ზონრისებრი დისტროფია;
ე) ბადურა გარსის აშრევება.
1398. იუვენილურ რევმატოიდულ ართრიტს არ ახასიათებს:

ა) ეპიფიზური ოსტეოპოროზი;
ბ) სახსრების ნაპრალის შევიწროება;
*გ) ოსტეოლიზი;
დ) პერიარტიკულური ქსოვილის გასქელება.
1399. სისტემური წითელი მგლურა უმეტესად უვლინდებათ:

ა) სკოლამდელი ასაკის ბიჭებს;
ბ) სკოლამდელი ასაკის გოგონებს;
*გ) გოგონებს პუბერტულ პერიოდში;
დ) ბიჭებს პუბერტულ პერიოდში.

ა) სახეზე ერითემული, ლაქოვან-პაპულური გამონაყარი ,,პეპელას” სახით;
ბ) რეინოს სინდრომი;
გ) ართრიტი დეფორმაციის გარეშე;
*დ) ჰეპატოსპლენომეგალია;
ე) ჰემოლიზური ანემია, ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია.

ა) პლევრიტი, პერიკარდიტი;
ბ) ანტინუკლეური ანტისხეულების მატება;
გ) პერსისტიული პროტეინურია;
*დ) ვარსკვლავისებრი ტელეანგიექტაზიები კანსა და ლორწოვან გარსებზე;
ე) ფოტოსენსიბილიზაცია.
1402. ძვალ - კუნთოვანი სისტემის დაზიანებებიდან სისტემურ წითელ
მგლურას არ ახასიათებს:
ა) ართრალგია და ართრიტი;
ბ) ტენდონიტი;
*გ) ანკილოზი;
დ) მიალგია, მიოზიტი.
1403. მგლურასმიერ ნეფრიტს არ ახასიათებს:

ბ) მაკროჰემატურია;
დ) ჰიპერაზოტემია;
ე) ქრონიკული მიმდინარეობა რეციდივებით;
*ვ) დადებითი პროგნოზი კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობის ფონზე.

*ბ) მაღალი ლეიკოციტოზი;
გ) ანტინუკლეური ანტისხეულების მაღალი ტიტრი სისხლის შრატში;
დ) ჰიპერპროტეინემია, ý-გლობულინის მომატება.
1405. არტერიული წნევის მაღალი მაჩვენებელი ახასიათებს:

*დ) კვანძოვან პერიარტერიიტს;
ე) სისტემურ სკლეროდერმიას.
1406. კვანძოვანი პერიარტერიიტის კარდინალური კლინიკური ნიშანია:

*ა) სისხლძარღვთა გასწვრივ ლოკალიზებული კვანძები 1 სმ -მდე
დიამეტრით;
ბ) თითების მწვავე მშრალი განგრენა;
დ) პროგრესირებადი სიგამხდრე.
1407. კვანძოვან პერიარტერიიტს არ ახასიათებს:

ა) სტენოკარდიის შეტევები;
*ბ) მწვავე დეფორმაციული პოლიართრიტი;
გ) აბდომინური სინდრომი;
დ) ნეფროზული სინდრომი, თირკმლის უკმარისობით
ე) კანის ერითემული, ურტიკარიული, ჰემორაგიული ან ნეკროზული
დაზიანება.
1408. კვანძოვანი პერიარტერიიტის დიაგნოსტიკაში გადამწყვეტი მნიშვნელობა

ა) ჰემატოლოგიურ მონაცემებს;
ბ) იმუნოლოგიურ კვლევას;
გ) თირკმლის ბიოფსიას;
*დ) კანისა და კუნთების ბიოფსიას.
1409. ქვემოაღნიშნული დაავადებებიდან რომლისთვისაა პათოგნომონური

ოსტეოლიზი (ძვლოვანი ქსოვილის განლევა) და ე. წ. ,,ჩიტის ფეხისებრი“
ხელის მტევნები?
ა) რევმატიზმისთვის;
ბ) ბეხტერევის დაავადებისთვის;
*გ) სისტემური სკლეროდერმიისთვის;
დ) დერმატომიოზიტისთვის;
ე) ოგიუსტ - შლატერის დაავადებისთვის.
1410. სისტემური სკლეროდერმიის პათოგნომონური ნიშანია:

*ა) კანის გავრცელებული ცვლილებები, რომლებიც გამოხატულია მისი
შეშუპებით, ინდურაციითა და ატროფიით;
ბ) წონაში კატასტროფული დაკლება (კახექსია) ;
გ) რეინოს სინდრომი;
დ) პოლიართრალგია და პოლიართრიტი;
ე) მიოზიტი.
1411. ვისცერული გამოვლინებებიდან სისტემურ სკლეროდერმიას არ

ა) საყლაპავი მილის კედლის რიგიდობა, მისი დიფუზური გაგანიერება;
ბ) დიფუზური ფიბროზი როგორც ფილტვებში, ასევე პლევრაში
გ) მიოკარდიუმის კეროვანი ან დიფუზური ინტერსტიციული ფიბროზი;
*დ) ღვიძლის ციროზი ჰეპატოსპლენომეგალიითა და პორტული
ჰიპერტენზიით;
ე) დიფუზური გლომერულონეფრიტი თირკმლის უკმარისობით.
1412. დერმატომიოზიტის ძირითადი კლინიკური დიაგნოსტიკური ნიშანია:

ა) ერითემა;
*გ) მიალგია და კუნთოვანი სისუსტე;
დ) პერიორბიტული შეშუპება;
ე) ართრალგია;
ვ) ენის დვრილების ატროფია.
1413. კუნთოვანი დაზიანების გამოვლინებებიდან დერმატომიოზიტს არ

*ა) კუნთების დაზიანების ასიმეტრიულობა;
ბ) პალპაციით დაზიანებული კუნთების მტკივნეულობა, გამკვრივება ან
ცომისებრი კონსისტენცია;
გ) დაზიანების პროგრესირება და ბავშვის სრული ინვალიდიზაცია;
დ) პათოლოგიურ პროცესში სასუნთქი და საყლაპავი კუნთების, აგრეთვე
სფინქტერების ჩართვა.
1414. პერტესის დაავადებას არ ახასიათებს:
ა) გამოვლინების მეტი სიხშირე (4 - 5 -ჯერ) გოგონებში, ვაჟებთან
შედარებით;
ბ) ტკივილი და კოჭლობა;
*გ) დიდი წვივის ძვლის ეპიფიზის დაზიანება;
დ) ბარძაყის თავის ეპიფიზის დაზიანება;
ე) დუნდულა კუნთების ატროფია.
1415. ოსგუდ - შლატერის დაავადებასთან დაკავშირებით არასწორია:

ა) დაავადება ძირითადად უვლინდებათ 13 - 15 წლის ბიჭებს;
ბ) დაავადების საფუძველია წვივის დიდი ძვლის კორძის ასეპტიკური
ნეკროზი;
გ) დაზიანება ხშირად ორმხრივია;
დ) კლინიკურად ვლინდება წვივის ძვლის კორძის მტკივნეულობა
პალპაციით, შესივება, შეშუპება, აგრეთვე მტკივნეულობა ბჯენისა და
მოძრაობის დროს;
*ე) მკურნალობა არ გულისხმობს ფიზიკური დატვირთის შეზღუდვას.
1416. კელერის - 1 დაავადებას ახასიათებს:

*ა) ტერფის ეტლისებრი (ნავისებრი) ძვლის ოსტეოქონდროზი;
ბ) ტერფის წინა ძვლების თავის ოსტეოქონდროზი;
გ) მალების ოსტეოქონდროზი კიფოზის განვითარებით;
დ) ხელის მტევნის ნახევარმთვარისებრი ძვლის ოსტეოქონდროზი.
1417. შემაერთებელი ქსოვილის დიფუზური დაავადებების კლინიკური

მახასიათებლებიდან რომელია არასწორი?
ა) იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის უმძიმესი სისტემური ფორმაა
სტილის სინდრომი;
ბ) ლუპუს - ნეფრიტის გამოვლინება მკვეთრად ამძიმებს სისტემური
წითელი მგლურას მიმდინარეობასა და პროგნოზს;
*გ) არტერიული ჰიპერტენზია კვანძოვანი პერიარტერიიტის პირველი და
აუცილებელი კლინიკური გამოვლინებაა;
დ) სისტემური სკლეროდერმიის დროს ვაზოსპაზმური დარღვევა, რეინოს
კლასიკური სინდრომისგან განსხვავებით, გავრცელებული ხასიათისაა.
1418. შემაერთებელი ქსოვილის დიფუზური დაავადებების ლაბორატორიულ

მონაცემებთან დაკავშირებით არასწორია:
*ა) სისხლში რევმატოიდული ფაქტორი გამოვლინდება იუვენილური
რევმატოიდული ართრიტის ყველა შემთხვევაში;
ბ) ანტინუკლეური ანტისხეულები სისხლში, გარდა სისტემური წითელი
მგლურასი, შეიძლება გამოვლინდეს სხვა კოლაგენოზის დროსაც;
გ) ჰემატოლოგიური გამოკვლევები არ იძლევა რაიმე მეტ-ნაკლებად
სპეციფიკურ მონაცემებს კვანძოვანი პერიარტერიიტის სადიაგნოსტიკოდ;
დ) რენტგენოლოგიურად დერმატომიოზიტისა და სისტემური
სკლეროდერმიის შემთხვევაში შეიძლება გამოვლინდეს მასიური კალცინოზის
სურათი.
ა) აცეტილსალიცილმჟავა;
ბ) დიკლოფენაკი;
გ) ინდომეტაცინი;
*დ) პრედნიზოლონი.
1420. არტერიული ჰიპერტენზია შეიძლება გამოიწვიოს:

ა) ბრუფენმა;
ბ) ნერობოლმა;
*გ) პრედნიზოლონმა;
დ) þ-ადრენობლოკატორებმა.
1421. მიოკარდიუმის კუმშვადუნარიანობაზე ყველაზე მეტ ზემოქმედებას

ახდენს:
ა) კალიუმი;
*ბ) კალციუმი;
გ) ნატრიუმი;
დ) მაგნიუმი.
1422. სისხლის ჰიპერკოაგულაციაზე არ მიუთითებს:

ა) თრომბოციტები - 450 000;
ბ) ფიბრინოგენი - 600გ/ლ;
გ) ჰემატოკრიტი - 50%;
*დ) ჰემოგლობინი - 100 გ/ლ.
1423. თრომბოციტოპენიის შემთხვევაში არ უნიშნავენ:

ა) პროლონგირებული მოქმედების სულფანილამიდებს;
ბ) დიმედროლს;
*გ) აცეტილსალიცილმჟავას;
დ) ნიტროფურანის წარმოებულს.
1424. 8 წლის ბავშვმა გადაიტანა რევმატიზმის 2 შეტევა და ჩამოუყალიბდა

მიტრალური უკმარისობა. ბიცილინპროფილაქტიკა უნდა ჩაუტარდეს:
*დ) 5 წელი; 40 წლამდე
ე) არ საჭიროებს.

ბ) ორთოპნოე;
გ) მრავლობითი სველი ხიხინი ფილტვებში;
*დ) შარდვის გახშირება;
1426. გულ-სისხლძარღვთა მწვავე უკმარისობას არ ახასიათებს:

ბ) ძაფისებრი პულსი;
გ) არტერიული წნევის დაცემა;
*დ) კანის ჰიპერემია;

ა) ტაქიპნოე;
გ) ქაფიანი ნახველი;
*დ) ბრადიკარდია.
1428. ორტოსტატიული კოლაფსი შეიძლება გამოიწვიოს:

ა) დიბაზოლმა;
ბ) რეზერპინმა;
გ) პაპავერინმა;
*დ) ანაპრილინმა.
1429. არტერიული ჰიპერტონია უფრო ხშირად ვლინდება:

*გ) კვანძოვანი პერიარტერიიტის დროს;
დ) ღია არტერიული სადინრის დროს.
1430. ვაზორენული ჰიპერტენზიის გამოსავლენად წამყვანი გამოკვლევაა:

ბ) არტერიული წნევის გაზომვა ფეხებზე;
გ) ინტრავენური უროგრაფია;
*დ) რენული ანგიოგრაფია.
1431. არტერიული ჰიპერტენზია ახასიათებს:

ა) ფილტვის არტერიის სტენოზს;
ბ) აორტის სტენოზს;
*გ) აორტის კოარქტაციას;
1432. სინუსური ტაქიკარდია ახასიათებს:

ა) მიოკარდიტს;
ბ) ექსუდაციურ პერიკარდიტს;
გ) შეხორცებით პერიკარდიტს;
1433. პაროქსიზმული ტაქიკარდიის დიაგნოსტიკის სასწრაფო მეთოდია:

ა) რენტგენოგრაფია;
*ბ) ეკგ;
გ) ფკგ;
დ) კალიუმის განსაზღვრა სისხლში.
1434. ბავშვებში პაროქსიზმული ტაქიკარდიის სუპრავენტრიკულურ ფორმას
ეკგ-ზე ახასიათებს:
ა) სიხშირე 130 წთ-ში, რეგულარული, ფართო QRS-კომპლექსი;
ბ) სიხშირე 160 წთ-ში, რეგულარული, მკვეთრად დეფორმირებული QRS -
კომპლექსი;
გ) სიხშირე 150 წთ-ში, არარეგულარული, ვიწრო QRS -კომპლექსი;
*დ) სიხშირე 180-ზე მეტი წთ-ში, რეგულარული, ვიწრო QRS -
კომპლექსი.
1435. პაროქსიზმული ტაქიკარდიის პარკუჭოვან ფორმას ახასიათებს:

ა) სიხშირე 130 წთ-ში, რეგულარული, ვიწრო QRS -კომპლექსი;
ბ) სიხშირე 180-ზე მეტი წთ-ში, რეგულარული, სუპრავენტრიკულური QRS
-კომპლექსი;
*გ) სიხშირე <180-ზე წთ-ში, არარეგულარული, მკვეთრად
დეფორმირებული QRS -კომპლექსი;
დ) სიხშირე 150 წთ-ში, არარეგულარული, ვიწრო QRS -კომპლექსი.
1436. 6 თვის ბავშვს სუპრავენტრიკულური პაროქსიზმული ტაქიკარდიის

შეტევიდან გამოსაყვანად უნიშნავენ:
ა) ნოვოკაინამიდს;
ბ) ინდერალს პერორულად;
გ) დიგოქსინს;
*დ) ადენოზინს.
1437. სრული ატრიოვენტრიკულური ბლოკადის დროს შეიძლება

განვითარდეს:
*ბ) გონების დაკარგვა;
გ) გულის ფრიალი;
დ) ქოშინ-ციანოზის შეტევა.
1438. ინფექციური ენდოკარდიტის დროს უფრო ხშირად ზიანდება:

ა) მიტრალური სარქვლის ენდოკარდი;
*ბ) აორტული სარქვლის ენდოკარდი;
გ) სამკარიანი სარქვლის ენდოკარდი;
დ) ფილტვის არტერიის ენდოკარდი.

ბ) აორტული სარქვლის დაზიანება;
1440. ამილოიდოზით უმეტესად რთულდება:

*ა) რევმატოიდული ართრიტი;
ბ) რევმატიზმი;
გ) ლეიკოზი;
1441. მიოკარდიუმის დისტროფია შეიძლება განვითარდეს:

ა) ალერგიული რეაქციის დროს;
ბ) ენდოკრინული დაავადების დროს;
გ) სეფსისისა და ოსტეომიელიტის დროს;
1442. აუსკულტაციური მონაცემები დგინდება:

ა) რეოკარდიოგრამით;
ბ) აპეკსკარდიოგრამით;
გ) ექოკარდიოგრამით;
დ) ტაქიოსცილოგრამით;
*ე) ფონოკარდიოგრამით და დოპლერექოკარდიოგრამით.
1443. ნორმაში ბავშვის II ნეკნთაშორის არეში მარცხნივ ტონების ხმიანობის

ურთიერთშეფარდება უნდა იყოს:
ა) I და II ტონი თანაბარია;
ბ) II ტონი სუსტია I ტონთან შედარებით;
გ) I, II, III ტონები თანაბარია;
დ) I ტონი ძლიერია II ტონთან შედარებით;
*ე) II ტონი ძლიერია I ტონთან შედარებით.
1444. ნორმაში მწვერვალზე გულის ტონების ხმიანობის ურთიერთშეფარდება

უნდა იყოს:
*ა) I ტონი ძლიერია II ტონთან შედარებით;
ბ) I ტონი და II ტონი თანაბარი ინტენსივობისაა;
გ) II ტონი ძლიერია I ტონთან შედარებით;
დ) I, II, III ტონები თანაბარი ინტენსივობისაა.
1445. სისტოლური შუილი მაქსიმუმით გულის მწვერვალზე ახასიათებს:

ა) აორტული სარქვლის პათოლოგიას;
*ბ) მიტრალური სარქვლის პათოლოგიას;
გ) სამკარიანი სარქვლის პათოლოგიას;
დ) ფილტვის არტერიის პათოლოგიას.
1446. ელექტროკარდიოგრაფიის მეთოდი ყველაზე ნაკლებად ასახავს გულის:

ა) ავტომატიზმს;
ბ) გამტარებლობას;
გ) აგზნებადობას;
*დ) შეკუმშვადობას.
1447. გულის ულტრაბგერითი გამოკვლევით ჰიპერტროფიულ

კარდიომიოპათიას ახასიათებს:
*ა) პარკუჭთაშორის ძგიდის ჰიპერტროფია;
ბ) მარცხენა პარკუჭის ღრუს გადიდება;
გ) მარჯვენა პარკუჭის ღრუს გადიდება;
დ) წინაგულების ჰიპერტროფია.
1448. დილატაციურ კარდიომიოპათიიას ახასიათებს:

ა) მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფია;
*ბ) პარკუჭების ღრუების გადიდება;
გ) მარჯვენა პარკუჭის ჰიპერტროფია;
დ) პარკუჭთაშორის ძგიდის ჰიპერტროფია.
1449. ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათიის გამოსავლენად ყველაზე

ინფორმაციული გამოკვლევაა:
*ა) ექოკარდიოგრაფია;
დ) ეკგ+ფკგ+რენტგენოგრამა.
1450. კარდიორევმატოლოგის მეთვალყურეობა არ ესაჭიროება ბავშვს:

*ა) ჰისის კონის მარჯვენა ფეხის არასრული ბლოკადით;
ბ) გახანგრძლივებული QT-ინტერვალის სინდრომით;
გ) ვოლფ-პარკინსონ-უაიტის სინდრომით;
დ) არასრული ატრიოვენტრიკულური ბლოკადით.
1451. გულის ულტრაბგერითი გამოკვლევა არ იძლევა საშუალებას შეფასდეს:

ა) გულის ღრუების ზომები;
ბ) გულის სარქვლების მდგომარეობა;
გ) პარკუჭთაშორის ძგიდის დეფექტი;
დ) გულის დარტყმითი (სისტოლური) და წუთმოცულობა;
*ე) სისხლის ჟანგბადით გაჯერება.
1452. მიტრალური სარქვლის პროლაფსის დიაგნოსტიკისთვის ყველაზე

სარწმუნო გამოკვლევაა:
ა) ეკგ;
გ) ფკგ;
დ) გულის რენტგენოგრამა.
1453. მიტრალური სარქვლის უკმარისობის მიტრალური სარქვლის

პროლაფსისგან დიფერენცირება ყველაზე საიმედოდ ხდება:
ა) ეკგ-ით;
ბ) რენტგენოგრაფიით;
გ) ვექტორკარდიოგრაფიით;
*დ) ექოკარდიოგრაფიით.
1454. ნაყოფს არ აღენიშნება:

ა) ოვალური ხვრელი;
*ბ) ხვრელი პარკუჭთაშორის ძგიდეში;
გ) არანცის სადინარი;
დ) არტერიული სადინარი.
1455. პირდაპირ ანტიკოაგულანტებს მიეკუთვნება:

ა) ფენილინი;
ბ) დიპირიდამოლი;
*გ) ჰეპარინი;
დ) დიკუმარინი.
1456. არასტეროიდულ ანთებისსაწინააღმდეგო პრეპარატებს არ ახასიათებს:

ა) ანტიპირეტიული მოქმედება;
ბ) ანალგეზიური მოქმედება;
გ) დეზაგრეგაციული მოქმედება;
*დ) ფერმენტების აქტივობის მომატება.

ბ) ნაპროსინი;
*გ) დესფერალი;
დ) ფლუგალინი.
1458. ამილოიდოზს არ ახასიათებს:

ბ) თრომბოციტოზი;
*დ) ნორმალური ედს-ი.
1459. პერიოდულ დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) სახსროვანი სინდრომი;
გ) პერიოდული ცხელება;
*დ) კარდიტი.
1460. ამილოიდოზის გამოსავლენად ყველაზე ინფორმაციულია:

ა) იმუნოგლობულინების განსაზღვრა;
ბ) სწორი ნაწლავის ლორწოვანი გარსის ბიოფსია;
გ) ღრძილების ლორწოვანი გარსის ბიოფსია;
*დ) დაზიანებული ორგანოს ბიოფსია.
1461. ამილოიდოზს უმეტესად იწვევს:

ა) იერსინიოზი;
*ბ) პერიოდული დაავადება;
გ) რევმატიზმი;
1462. ფილტვის არტერიაზე II ტონის აქცენტი ახასიათებს:

ა) მაგისტრალური სისხლძაღვების ტრანსპოზიციას;
ბ) კორონარულ სისხლძარღვების ანომალიებს;
*გ) ფილტვისმიერ ჰიპერტენზიას;
დ) მიოკარდიტს.
1463. დიასტოლური წნევის დაქვეითება ახასიათებს:

ა) ანემიას;
*ბ) ღია არტერიულ სადინარს;
გ) აორტის სტენოზს;
დ) მიტრალურ უკმარისობას.
1464. ანტისტრეპტოლიზინის მაღალი ტიტრი მიუთითებს:

*ბ) ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკით გამოწვეულ ინფექციაზე;
გ) სტაფილოკოკით გამოწვეულ ინფექციაზე;
დ) ორგანიზმის რეზისტენტობის დაქვეითებაზე.
1465. მასწავლებელმა მიაქცია ყურადღება იმას, რომ 10 წლის გოგონა

ადვილად ბრაზდება, გახდა მტირალა, გაუფუჭდა ხელწერა, ცუდად
ასრულებს დავალებებს შრომის გაკვეთილზე. ეჭვი უნდა მოვიტანოთ:
ა) ნევროზზე;
ბ) მხედველობის გაუარესებაზე;
*გ) ქორეაზე;
დ) პერიფერიული ნერვების ანთებაზე.
1466. ლიმფადენოპათია, ჰეპატოსპლენომეგალია, ანგინა უფრო მეტად

*გ) ინფექციურ მონონუკლეოზს;

ა) შონლეინ-ჰენოხის დაავადებას;
*დ) რევმატოიდულ ართრიტს.
1468. ანგინის შემდეგ "მფრინავი" ართრიტის განვითარება მიუთითებს:

*ბ) რევმატიზმის შეტევაზე;
გ) შონლეინ-ჰენოხის დაავადებაზე;
დ) სისტემურ წითელ მგლურაზე.
1469. ჯონსის კრიტერიუმები გამოიყენება:

ა) რევმატოიდული ართრიტის სადიაგნოსტიკოდ;
*ბ) რევმატიზმის სადიაგნოსტიკოდ;
გ) წითელი მგლურას სადიაგნოსტიკოდ;
დ) სარკოიდოზის სადიაგნოსტიკოდ.
1470. ჯონსის დიდ კრიტერიუმებს მიეკუთნება ყველა გარდა:

ბ) ქორეა;
გ) ბეჭდისებრი ერითემა;
დ) რევმატიული კვანძები;
*ე) ართრალგია.
1471. რევმატიზმის ძირითად დიაგნოსტიკურ კრიტერიუმებს არ მიეკუთვნება:

ა) ქორეა;
*გ) ძვლების სასახსრე ზედაპირების უზურები (ჩანაჭდევები) ;
დ) ბეჭდისებრი (ანულარული) გამონაყარი.
1472. ამილოდოზით არ რთულდება:

ა) რევმატოიდული ართრიტი;
ბ) ლიმფოგრანულომატოზი;
*გ) შონლეინ-ჰენოხის დაავადება;
დ) პერიოდული დაავადება.

*ა) დილის შებოჭილობა;
ბ) სახეზე "პეპელასმაგვარი" ერითემა;
გ) ართრიტი;
დ) ანტინუკლეარული ფაქტორის არსებობა.
1474. რენტგენოგრამაზე "ჰოლანდიური ხის ქოშისმაგვარი" გულის ფორმა

ა) პერიკარდიტს;
ბ) ფილტვის ვენების ტოტალურ ანომალიურ დრენაჟს;
დ) აორტის კოარქტაციას.
1475. თუ რენტგენოგრამაზე გულის ფორმა მოგვაგონებს ციფრს "8"-ანს,

უნდა ვივარაუდოთ:
ა) ფალოს ტეტრადა;
ბ) სამკარიანი სარქვლის ატრეზია;
*გ) ფილტვების ვენების ტოტალური ანომალიური დრენაჟი;
დ) ღია არტერიული სადინარი.

ა) აორტის დექსტრაპოზიცია;
ბ) ფილტვის არტერიის სტენოზი;
*გ) აორტის სტენოზი;
დ) მარჯვენა პარკუჭის ჰიპერტროფია.
1477. კონიუნქტივიტი ახასიათებს:
*ბ) რეიტერის სინდრომს;
დ) სკლეროდერმიას.
1478. ურეთრიტი ახასიათებს:

*გ) რეიტერის სინდრომს;
1479. დილის შებოჭილობა ახასიათებს:

*ბ) რევმატოიდულ ართრიტს;
გ) სისტემურ წითელ მგლურას;
1480. ინსოლაცია პროვოცირებს:

*ბ) სისტემურ წითელ მგლურას;
გ) რეაქტიულ ართრიტს;
დ) რეიტერის სინდრომს.
1481. ანტიკოაგულაციური თვისებები ახასიათებს:

ა) ორტოფენს;
*ბ) ასპირინს;
გ) ნაპროსინს;
დ) ბუტადიონს.
1482. სისტემური წითელი მგლურას არსებობა სავარაუდოა მაშინ, თუ

გოგონას აღენიშნება:
ა) გამონაყარი სახეზე, ართრიტი, ცხელება;
ბ) ჰემოლიზური ანემია, სიარულის მანერის შეცვლა და მსუბუქი
ჰიპერკინეზი, სისხლში ლეიკოციტები- 4100;
გ) მტევნის ფალანგთაშორისი სახსრების ართრიტი, ტემპერატურა -37. 5-
37. 8 გრადუსი, ედსი- 20 მმ/სთ, ერთეული LE-უჯრედები სისხლში;
1483. სისტემურ წითელ მგლურას ახასიათებს ყველა გარდა:

ა) პერიოდული პაპულური გამონაყარი;
ბ) ჰემოლიზური ანემია;
გ) ჰემატურია და პროტეინურია;
*დ) თრომბოციტოზი.

ა) თვალების ირგვლივ იისფერი ერითემა;
*ბ) პეპელისმაგვარი წითელი გამონაყარი სახეზე;
გ) პოლიმიოზიტი;
დ) კრეატინურია.

ა) კუნთების კალცინოზი;
გ) კიდურების დისტალურ ნაწილებში მოძრაობის შენარჩუნება;
1486. თირკმელი შედარებით იშვიათად ზიანდება:

ბ) კვანძოვანი პერიარტერიიტის დროს;
*გ) სკლეროდერმიის დროს;
დ) ჰემორაგიული ვასკულიტის დროს.
1487. ფრჩხილები იშვიათად ზიანდება:

*ა) რევმატიზმის დროს;
ბ) სისტემური წითელი მგლურას დროს;
გ) სკლეროდერმიის დროს;
დ) ფსორიაზის დროს.
1488. ართრიტი, არ არის სიმპტომი:

ა) ფსორიაზის;
ბ) რეიტერის სინდრომის;
გ) იერსინიოზის;
*დ) დიფტერიის.
1489. შლატერის დაავადება ვლინდება:

*ა) დიდი წვივის ძვლის ბორცვის ოსტეოქონდროპათიით;
ბ) ტერფის II და III ძვლების თავების დესტრუქციით;
გ) ტერფის ძვლების დიაფიზების გაწოვით;
დ) ბარძაყის ძვლის პათოლოგიური გაძვალებით.
1490. გულისა და თვალის პათოლოგია ხშირია:

ა) მემკვიდრეობითი ნეფრიტის დროს;
ბ) ლუი-ბარის სინდრომის დროს;
დ) ყველა ჩამოთვლილი დაავადების დროს.

ა) სკლეროდერმიას;
ბ) რევმატიზმს;
*გ) იუვენილურ რევმატოიდული ართრიტს;
1492. რეიტერის სინდრომს არ ახასიათებს:
გ) ურეთრიტი;
დ) ართრიტი.
1493. კვანძოვან ერითემას არ ახასიათებს:

ა) სიმეტრიულად განლაგებული, მკვრივი და მტკივნეული, ალუბლისფერ-
წითელი ფერის კვანძები კანქვეშა ქსოვილში;
*ბ) ქავილი;
გ) სხეულის ტემპერატურის მომატება;
1494. ფსორიაზის ძირითადი კლინიკური ნიშანია:

*ა) ვერცხლისფერი ფაშარი ქერცლით დაფარული მოვარდისფრო-მოწითალო
პაპულა;
ბ) პოლიგონური ფორმის პაპულა, ჭიპისმაგვარად ჩაზნექილი ცენტრით;
გ) მუქი წითელი ფერის მკვრივი პაპულა;
დ) ჰემორაგიული გამონაყარი.
1495. ლოკალური სკლეროდერმიის ძირითად კლინიკურ ნიშანს არ

ა) მოწითალო-იისფერი ლაქა;
ბ) კანის გამკვრივება და ინდურაცია;
გ) კანის დისტროფია;
*დ) ქავილი.
1496. კანისა და ლორწოვანი გარსების ციანოზი ფიზიკური დატვირთვისას არ

მატულობს:
ა) გულის თანდაყოლილი მანკის დროს;
*ბ) მეტჰემოგლობინემიის შემთხვევაში;
დ) ატელექტაზის შემთხვევაში;
ე) კრუპის დროს.
1497. რომელი კლინიკური ნიშანი არ არის დამახასიათებელი ვეგენერის

გრანულომატოზისათვის?
ა) სინუსიტი
ბ) პნევმონიტი
გ) გლომერულონეფრიტი
*დ) ართრიტი
1498. რომელ დაავადებას ახასიათებს კორონალური არტერიების ანევრიზმის

ა) რევმატიზმი
ბ) ვეგენერის გრანულომატოზი
გ) კვანძოვანი პოლიარტერიტი
*დ) კავასაკის დაავადება
1499. იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის რომელი ფორმის დროსაა

ყველაზე ხშირი სახსრების მძიმე და შეუქცევადი დაზიანება?
ა) პოლიართრიტი უარყოფითი რევმატოიდული ფაქტორით
*ბ) პოლიართრიტი დადებითი რევმატოიდული ფაქტორით
გ) I ტიპის ოლიგოართრიტი
დ) II ტიპის ოლიგოართრიტი
ე) ართრიტი სისტემური გამოავლინებით
1500. ჰემორაგიული ვასკულიტისათვის არ არის დამახასიათებელი:

ა) ექსუდაციურ-ჰემორაგიული გამონაყარი
ბ) ართრიტი
გ) აბდომინალგია
დ) IგA შემცველი დეპოზიტები თირკმლის გორგალში
*ე) მნიშვნელოვანი ჰიპოკომპლემენტემია (C3)
1501. მგლურას ნეფრიტს არ ახასიათებს:

ა) ჰემატურია
ბ) ნეფროზული სინდრომი
*გ) ბაქტერიურია
დ) დაქვეითებული “C3” ფრაქციის დაქვეითება

ტრიადა: სინუსიტი, პნევმონიტი, გლომერულონეფრიტი
ა) გუდპაშჩერის სინდრომი
*ბ) ვეგენერის გრანულომატოზი
გ) სისტემური წითელი მგლურა
დ) ტაკაიასუს არტერიიტი
ე) ბეხჩეტის დაავადება

ტრიადა: აფტოზური სტომატიტი, გარეთა სასქესო ორგანოების დაწყლულება,
უვეიტი
ბ) დერმატომიოზიტი
*გ) ბეხჩეტის დაავადება
დ) გუდპაშჩერის სინდრომი
ე) კვანძოვანი პერიარტერიიტი
1504. რომელი სიმპტომოკომპლექსი განსაზღვრავს სისტემური წითელი

მგლურას პროგნოზს:
ა) ართრიტი
ბ) კანის დაზიანება
გ) კარდიტი
*დ) ვასკულიტი
ე) ნევრიტი
1505. რევმატიული ცხელების მეორადი პრევენცია გულისხმობს:
ა) ცეფალოსპორინების აუცილებელ ჩართვას პრევენციის სქემაში;
ბ) კორტიკოსტეროიდებისა და მაკროლიდების ერთობლივ ხანგრძლივ
გამოყენებას;
*გ) ხანგრძლივი მოქმედების პენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკების
სისტემატიურ გამოყენებას;
დ) ციტოსტატიკებისა და ანტიბიოტიკების გამოყენებას;
ე) ანთების საწინააღმდეგო პრერარატების გამოყენებას.
1506. ჰიპერტონია უხშირესად აღინიშნება:

*გ) კვანძოვანი პერიარტერიტის დროს;
დ) ღია არტერიული სადინარის დროს;
ე) აორტის სარქვლის ნაკლოვანების დროს.
1507. გულ–სისხლძარღვთა მწვავე უკმარისობის დროს არ არის ნაჩვენები:

ა) დოპამინი;
ბ) პრედნიზოლონი;
გ) მეზატონი;
*დ) პროპრანოლონი;
ე) ინტრავენური ინფუზია.

ბ) აორტალური სარქვლის დაზიანება;
გ) ედს–ის მატება;
1509. თვალის დაზიანება უხშირესად აღინიშნება:

ა) სკლეროდერმიის დროს;
ბ) რევმატიზმის დროს;
*გ) იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის დროს;
დ) რეაქტიული ართრიტის დროს;
ე) დერმატომიოზიტი.
1510. ქორეისთვის დამახასიათებელი არ არის:

ა) ჰიპერკინეზები;
*გ) პარეზები;
დ) კოორდინაციის დარღვევა;
ე) ხელწერის ცვლილება.
1511. ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათიის გამოვლენისათვის მეტად

ინფორმატიულია:
*ა) ექო–კარდიოგრაფია;
გ) რადიოიზოტოპური კვლევა;
დ) ეკგ;
ე) ფონო კგ + რენტგენოგრაფია.
1512. არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს არ მიეკუთვნება:

ბ) ნაპროქსენი;
*გ) დისფერალი;
დ) ქსეფოკამი;
ე) დიკლოფენაკი.
1513. 10 წლის ბიჭი აღნიშნავს ტკივილს მუხლის და კოჭ-წვივის სახსარში,

ტემპერატურა 38°C გულის მარცხენა საზღვარი გადიდებულია 2 სმ-ით,
ტონები მოყრუებული. 7 დღის წინ გადაიტანა ანგინა. წინასწარი დიაგნოზი:
ა) პოსტინფექციური მიოკარდიტი;
*ბ) რევმატული ცხელება;
გ) რევმატოიდული ართრიტი;
დ) სეპტიური კარდიტი;
ე) რეაქტიული ართრიტი
1514. 10 წლის ბავშვი უჩივის ტკივილს გულის არეში. დიაგნოსტიკური

კვლევებიდან აუცილებელია:
*ა) ელექტრო და ექოკარდიოგრაფია;
ბ) ველოერგომეტრია;
გ) ეკგ და რევმატული აქტივობის გამოკვლევა;
დ) ეკგ და გულმკერდის რენტგენოგრაფია;
ე) ექოკარდიოგრაფია და სისხლის საერთო ანალიზი.
1515. პოსტვირუსული მიოკარდიტის დროს უხშირესად აღინიშნება:

ა) სისტოლურ–დიასტოლური შუილი;
ბ) მწვერვალზე სისტოლური შუილი;
გ) მეზოდიასტოლური შუილი;
*დ) ტონების მოყრუება და მსუბუქი სისტოლური შუილი;
ე) ტაქიარითმია.
1516. 3 თვემდე ასაკის ბავშვში პარკუჭთაშუა ძგიდის დიდი დეფექტის დროს

აღინიშნება ყველა ნიშანი, გარდა:
ა) ქოშინი და ფიზიკური დატვირთვის შეუძლებლობა;
ბ) მორეციდივე პნევმონია;
*დ) გონების კარგვა;
ე) ტაქიკარდია
1517. რევმატიზმის ერთ–ერთი ძირითადი სადიაგნოსტიკო კრიტერიუმია:

ა) ჩირქოვანი ტონზილიტი;
გ) ხანგრძლივი სუბფებრილიტეტი;
ე) ერითემული გამონაყარი.
1518. სტეროიდების გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს:

ა) თრომბის წარმოქმნის გაძლიერება;
ბ) არტერიული წნევის მატება;
გ) საჭმლის მომნელებელ ტრაქტში წყლულის წარმოქმნა;
დ) ჰიპერგლიკემია;
1519. აორტის კოარქტაციის დროს ჰიპერტენზიის დიაგნოსტიკისათვის

ყველაზე ინფორმატიულია:
ა) შარდში ალდოსტერონის მატება;
ბ) შარდში 17–კეტოსტეროიდების ნორმალური მაჩვენებელი;
*გ) არტერიული წნევა ქვემო კიდურებზე უფრო დაბალია, ვიდრე ზემო
კიდურებზე;
დ) შარდში კატექოლამინების დაქვეითება;
ე) არტერიული წნევა ქვემო კიდურებზე უფრო მაღალია, ვიდრე ზემო
კიდურებზე.
1520. სრული ატრიოვენტრიკულური ბლოკადის დროს შეიძლება აღინიშნოს:

*ბ) გონების უეცარი დაკარგვა;
გ) გულისცემის სიხშირის გახშირება;
დ) ქოშინის და ციანოზის შეტევა;
ე) ცხელება და სახის ჰიპერემია.
1521. მიოკარდიუმის დისტროფია შეიძლება აღინიშნოს:

ა) ალერგიული რეაქციების დროს;
ბ) ენდოკრინული დაავადებების დროს;
გ) სეფსისის და ოსტეომიელიტის დროს;
1522. "T"-კბილის დაქვეითება არ შეიძლება იყოს გამოწვეული:

*ა) ჰიპერკალემიით;
ბ) ჰიპოკალემიით;
გ) პნევმონიის ფონზე განვითარებული კარდიოპათიით;
დ) მძიმე ალერგიული რეაქციით;
ე) მიოკარდიტით.
1523. სისტემური წითელი მგლურას დროს ნერვული სისტემის დაზიანების

უხშირესი სახეა:
ა) მენინგიტი;
*ბ) პოლირადიკულონევრიტი;
გ) ენცეფალიტი;
დ) მენინგოენცეფალიტი;
ე) დამბლები.
1524. სისტემური სკლეროდერმიისათვის დამახასიათებელი კლინიკური

გამოვლინებებია:
ა) საყლაპავის მოტორიკის მოშლა
ბ) ფილტვის დაზიანება
გ) კანის დისტალური ნაწილის გასქელება
დ) თირკმლის დაზიანება
1525. კეროვანი სკლეროდერმიისათვის დამახასიათებელია:

ა) კანის კეროვანი დაზიანება
ბ) ბეჭდისებური სკლეროზული უბნები
გ) ზოლოვანი (ხმლისებრი) სკლეროზული უბნები
1526. პროგრესული სისტემური სკლეროდერმიისათვის დამახასიათებელია:

ა) კანის და კანქვეშა ქსოვილის დიფუზური გამკვრივება და ინდურაცია
ბ) თირკმლების დაზიანება
გ) ფილტვების დაზიანება
დ) სახსრების დაზიანება
ე) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაზიანება
1527. პროგრესული სისტემური სკლეროდერმიის განვითარების საფუძველია:

*ა) კანის და შინაგანი ორგანოების წვრილი სისხლძარღვების ობლიტერაცია
და ფიბროზი
ბ) კანის და კანქვეშა ქსოვილის იზოლირებული კეროვანი დაზიანება
გ) ფილტვების სისხლძარღვთა იზოლირებული დაზიანება
დ) ტვინის დაზიანება
1528. სისტემური სკლეროდერმიისათვის არ არის დამახასიათებელი:

ა) თითების კანის დაზიანება მკვრივი შეშუპების და შემდგომში ატროფიის
განვითარებით
ბ) რეინოს სინდრომი
*გ) პეპელასმაგვარი ერითემა
დ) ფილტვის ფიბროზი
1529. რეინოს სინდრომის განვითარების მექანიზმია:

ა) სისხლძარღვთა სანათურის შევიწროება და ქსოვილთა იშემია
ბ) სისხლძარღვთა სანათურის შევიწროვების და ქსოვილთა იშემიის
პროგრესირება კანსა და შინაგან ორგანოებში ფიზიოლოგიური
ვაზოკონსტრიქციული (სიცივე, ემოცია, A2-თრომბოქსანი, სეროტონინი)
სტიმულაციის ზემოქმედებით
გ) სისხლძარღვთა სანათურის შევიწროვებისა და იშემიის გამო
ვაზოსპასტიური კრიზები კიდურების ციანოზით და ხელის (იშვიათად ფეხის)
თითებში შეგრძნების დაქვეითებით
1530. სისიტემური სკლეროდერმიის დროს საყლაპავის დაზიანების მიზეზი

არ არის:
ა) საყლაპავის ქვედა მესამედის გლუვი კუნთების კოლაგენით ჩანაცვლება
*ბ) საყლაპავის ზემო მესამედის განივზოლიანი კუნთების დაზიანება და
კოლაგენით ჩანაცვლება
გ) გასტროეზოფაგალური რეფლუქსის გამო საყლაპავის სტრიქტურა
დ) საყლაპავის კუჭთან შეერთების არეში წყლულების არსებობა
1531. სისტემური სკლეროდერმიის დროს თირკმლის დაზიანება ვლინდება:

ა) თირკმლის მწვავე უკმარისობის სახით (ე.წ. თირკმლის
სკლეროდერმიული კრიზი)
ბ) ავთვისებიანი ჰიპერტენზიით
გ) თირკმელების ქრონიკული უკმარისობით
1532. სისტემური სკლეროდერმიის დროს D-პენიცილამინი:

ა) ამცირებს კანის დაზიანების პროგრესირებას
ბ) ამცირებს შინაგანი ორგანოების დაზიანების პროგრესირებას
გ) ამცირებს ფილტვის ფიბროზულ ცვლილებებს
*დ) სწორია ყველა პასუხი
1533. სისტემური წითელი მგლურას წამყანი კლინიკური ნიშნებია:

ა) პეპელასებრი ერითემა
ბ) ლუპუს ნეფრიტი
გ) ართრალგიები
დ) სეროზიტები
ე) ცნს-ის დაზიანება
1534. სისტემური წითელი მგლურას განვითარებაში წამყვანი როლი

ა) იმუნურ კომპლექსებს
ბ) ავტოიმუნურ რეაქციებს
გ) ლიმფოციტების (CD8 და CD4) დისფუნქციას
დ) როგორც უჯრედული ასევე ჰუმორული იმუნიტეტის დისფუნქციას
*ე) ყველა დებულება სწორია
1535. სისტემური წითელი მგლურას დიაგნოსტიკური კრიტერიუმი არ არის:

ა) ფოტოსენსიბილიზაცია
ბ) ანტინუკლეარული ანტისხეულები
გ) სახეზე პეპელასებური ერითემა
*დ) მიოზიტი
ე) თირკმლის დაზიანებები
ვ) ნეიროლუპუსი
ზ) ყველა პასუხი სწორია
1536. სისტემური წითელი მგლურას დროს განვითარებული

ანტიფოსფოლიპიდური სინდრომისათვის დამახასიათებელია:
ა) დადებითი ანტიფოსფოლიპიდური ტესტი
ბ) სიფილისზე ცრუ დადებითი სეროლოგიური რეაქცია
გ) პროთრომბინის დროის გახანგრძლივებული მაჩვენებელი (მგლურასმიერი
ანტიკოაგულანტის არსებობის გამო)
1537. ვენეგერის გრანულემატოზს არ ახასიათებს:

ა) ზედა და ქვედა სასუნთქი გზების დაზიუანება
ბ) თირკმლის დაზიანება
გ) მცირე და საშუალო ყალიბის სისხლძარღვთა გრანულემატოზური
დაზიანება
*დ) ანტინუკლეარული ანტისხეულების მომატება
ე) ანტინეიტროფილური ანტისხეულების მ,ომატება

ა) ფილტვების ფიბროზული დაზიანება
*ბ) კანის რგოლისებური ან ზოლოვანი შესიება და უზურაცია
გ) კუნთების გენერალიზებული დაზიანება
დ) რეინოს ფენომენი
ე) ყველა პასუხი სწორია

ა) მცირე სახსრების დაზიანება
*ბ) მიგრირებადი პოლიართრალგია და პოლიართრიტი
გ) დილის შემოჭილობა
1540. სისტემური წითელი მგლურას დროს ადგილი არ აქვს:

ა) ლეიკოპენიას
ბ) LE-უჯრედების არსებობას
გ) ანტინუკლეური ანტისხეულების სიჭარბეს
დ) ანემიას
*ე) თრომბოციტოზს
1541. რევმატიული ცხელების წამყვანი პათოგენეზური რგოლია:

ა) ჯვარედინი რეაქტიულობა სტრეპტოკოკულ და გულის ქსოვილის
ანტიგენებს შორის
ბ) ჯვარედინმორეაგირე ანტისხეულების ზემოქმედება გულის ქსოვილზე
(მოლეკულური მიმიკრია)
გ) სტრეპტოკოკული ფერმენტების კარდიოტოქსიური ზემოქმედება
1542. რევმატიზმის განვითარების რისკ-ფაქტორებია:
ა) გენეტიკური განწყობა
ბ) ვითარდება პირებში, რომელთაც გააჩნიათ რევმატიზმის მიართ
სპეციფიური B-ლიმფოციტების ალოანტიგენები
გ) ცუდი საყოფაცხოვრებო პირობები, არასრულფასოვანი კვება
დ) გენეტიკური განწყობა, ცუდი საყოფაცხოვრებო პირობები,
არასრულფასოვანი კვება
1543. რევმოკარდიტს ახასიათებს:

ა) ქოშინი და ორთოპნოე
ბ) კარდიალგია ან უსიამოვნო შეგრძნება გულის არეში
გ) გულის საზღვრების გადიდება, უპირატესად მარცხნივ, ტაქიკარდია
დ) ცვლილებები ეკგ-ზე და ფკგ-ზე
1544. რევმოკარდიტის წამყვანი ელექტროკარდიოგრაფული მონაცემებია:

ა) Qღშ-პარკუჭოვანი კომპლექსის დეფორმაცია, გაფართოება
ბ) PQ-ინტერვალის დამოკლება
*გ) PQ-ინტერვალის გახანგრძლივება
დ) P-კბილი არ არის პარკუჭოვანი კომპლექსის წინ
1545. რევმატიზმის გამოვლინებაა

*ა) სიდენჰემის ქორეა
ბ) პლევრიტი
გ) პერიტონიტი
დ) პნევმონიტი
1546. რევმატიზმის იშვიათი გამოვლინებებია:

ა) უმტკივნეულო, ფეტვის მარცვლის ზომის კანქვეშა კვანძები
პერიარტიკულარულ ქსოვილში
ბ) ანულარული ერითემა
გ) სეროზიტები
1547. ჯონსის მიხედვით რევმატიზმის დიდ სადიაგნოსტიკო კრიტერიუმებს

არ მიეკუთვნება:
ა) კარდიტი
ბ) პოლიართრიტი
გ) ქორეა
*დ) ანტი-O სტრეპტოლიზინის ტიტრის მატება
ე) ანულარული ერითემა
ვ) კანქვეშა რევმატიული კვანძი
1548. ჯონსის მიხედვით რევმატიზმის მცირე სადიაგნოსტიკო კრიტერიუმია:

ა) ცხელება
ბ) ართრალგია
გ) ანამნეზში რევმატიული ცხელება ან რევმოკარდიტი
დ) მაღალი ედს-ი, ლეიკოციტოზი
1549. რევმატიზმის მცირე სადიაგნოსტიკო კრიტერიუმს არ წარმოადგენს:

ა) C-რეაქტიული ცილის მაღალი კონცენტრაცია
ბ) ეკგ-ზე P-Q ინტერვალის გახანგრძლივება
*გ) მცირე ქორეა
დ) სტრეპტოკოკული ინფექციის გადატანის მაჩვენებელი: ანტისხეულების
ტიტრის მომატება
1550. რევმატიზმის დროს კორტიკოსტრეოიდები არ გამოიყენება:

ა) პირველადი რევმოკარდიტის დროს, როდესაც მაღალია რისკი
განვითარდეს გულის სარქვლოვანი მანკი
ბ) მეორადი რევმოკარდიტის დროს, როდესაც ვალვულიტის პროგრესირების
საშიშროებაა
*გ) გამოხატულია მფრინავი ხასიათის ართრიტი გულის დაზიანების გარეშე
1551. რევმატიზმის მკურნალობის ეფექტურობის მაჩვენებელია:

ა) სხეულის ტემპერატურის მყარი ნორმალიზირება
ბ) პოლიართრიტის მოვლენების ალაგება
გ) გულის მხრივ ფიზიკალური მონაცემების ნორმალიზირება
დ) გულის ტონების ხმიანობის აღდგენა, შუილის გაქრობა, ელექრტო- და
ფონოკარდიოგრაფიული მონაცემების ნორმალიზირება
ე) აქტივობის ლაბორატორიული მაჩვენებლების ნორმალიზირება
1552. რევმატიზმის დროს ანტიბაქტერიული მკურნალობის მიზნით

ა) პენიცილინი
ბ) ბიცილინი
გ) ერითრომიცინი, თუ პენიცილინი პრეპარატების მიმართ აუტანლობაა
1553. რევმატიზმის პირველადი პროფილაქტიკა გულისხმობს:

ა) საზოგადოების სოციალ-ეკონომიური პირობების გაუმჯობესებას,
ჯანდაცვის სისტემის მომსახურეობის სრულყოფას და სანიტარული კულტურის
მოწესრიგებას
ბ) სტრეპტოკოკული ინფექციის მტარებელთა გამოვლენას
გ) სტრეპტოკოკული ინფექციის მტარებელთა მკურნალობას ანტიბიოტიკებით
დ) სტრეპტოკოკული ინფექციის ქრონიკული კერების სანაციას
ე) პროფილქტიკური ღონისძიებების გატარება ბავშთა და მოზარდთა
დახურულ კოლექტივებში
1554. რევმატიზმის შესაძლო გართულებებია:
ა) გულის სარქვლოვანი მანკი
ბ) თრომბოემბოლია
გ) სეპტიკური ენდოკარდიტი
დ) გულის უკმარისობა
1555. უსიმპტომიდ მიმდინარე ორკარიანი სარქველის ნაკლოვანება შეიძლება

დადასტურდეს:
ა) ანტისტრეპტოკოკული ანტისხეულების ტიტრის მომატებით
ბ) ელექტროკარდიოგრაფიული მონაცემებით
*გ) დოპლერული ელექტროკარდიოგრაფიული კვლევით
დ) გულმკერდის რენტგენოლოგიური კვლევით
ე) ყვლა პასუხი სწორია
1556. რევმატიზმის დროს დიფერენციული დიაგნოზი ტარდება:

ა) ფუნქციურ შუილთან
ბ) გულის თანდაყოლილ მანკთან
გ) ვირუსულ კარდიტებთან
დ) რევმატოიდულ ართრიტთან
1557. რევმატიზმის დროს არ გამოიყენება:

*ა) გენტამიცინი
ბ) ერითრომიცინი
გ) G-პენიცილინი
დ) ბიცილინი
1558. სტილის დაავადების მძიმე გამოვლინებაა:

ა) მაკულო-პაპულოზური გამონაყარი
*ბ) პერიკარდიტი და პლევრიტი
გ) ლიმფადენოპათია
დ) ჰეპატომეგალია
1559. იუვენილური რევმატოიდული ართრიტი გვხვდება

ა) მხოლოდ 5 წლამდე ასაკის ბავშვებში
*ბ) 16 წლამდე ასაკის ბავშებში
გ) 18 წლიდან 30 წლამდე ასაკის ბავშვებში
დ) ხანდაზმულებში
1560. იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის ვარიანტებია:

ა) სისტემური და ოლიგოართრიტული
ბ) ოლიგოართრიტული
გ) ოლიგოართრიტული და პოლიართრიტული
*დ) სისტემური, ოლიგოართრიტული და პოლიართრიტული
1561. სტილის დაავადების დროს ლაბორატორიული კვლევით ვლინდება:

*ა) მაღალი ედს-ი, ლეიკოციტოზი, თრომბოციტოზი, სეროლოგიურად
იშვიათია რევმატოიდული ფაქტორი და ანტინუკლეარული ანტისხეულები
ბ) დამახასიათებელია თრომბოციტოპენია; სეროლოგიური კვლევები არ
აღინიშნება
გ) თვალსაჩინოა პანციტოპენია და ედს-ის აჩქარება,სეროლოგიური კვლევით
რევმატოიდული ფაქტორი ყოველტვის ვლინდება
დ) სისტემური დაავადების დროს არ ვლინდება ლაბორატორიული
ცვლილებები
1562. იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის ხერხემლის

ოლიგოართრიტული ფორმას არ ახასიათებს:
ა) სახსრების დაზიანება
*ბ) მწვავე წინა უვეიტი მხედველობის დაკარგვის საშიშროებით
გ) გავრცელებულია მოზარდებში, უპირატესად ვაჟებში
დ) უმრავლესობაში ვითარდება სპონდილოართრიტი
1563. იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის მკურნალობის ძირითადი

მიმართულებაა
*ა) ტკივილის შემცირება და დაზიანებული სახსრის ფუნქციის შენარჩუნება
ბ) წოლითი რეჟიმი
გ) სანატორიული მკურნალობა
დ) ფიზიოთერაპია
1564. იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის პოლიართრიტული ფორმის

დროს დაზიანება მოიცავს:
ა) ხუთ სახსარზე ნაკლებს დაავადების პირველივე 6 თვეში
*ბ) ხუთ სახსარს დაავადების პირველივე 6 თვეში
გ) 3-4 სახსარს, რომელსაც 2 კვირის შემდეგ ემატება სხვა სახსრები
დ) დასაწყისში არ ვლიდნება სახსრების დაზიანება
1565. სინოვიური სითხის კვლევით იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის

დროს აღინიშნება:
*ა) უმნიშვნელო ციტოზი (10000-20000) უჯრედი/კვ. მმ-ში)
ბ) მიკრობების იდენტიფიკაცია
გ) ერითროციტების სიჭარბე
1566. სალიცილატების გამოყენების გამო განვითარებული რეის სინდრომს

ა) ტვინის შეშუპება
ბ) ცხელება
გ) ღებინება
დ) ჰემორაგიული სინდრომი
1567. იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის დროს პრედნიზოლონი

ა) სისტემური გამოვლინებისას
ბ) სიცოცხლისათვის საშიში მდგომარეობების (პერიკარდიტის) შემთხვევაში
გ) ქრონიკული უვეიტით მიმდინარე ოლიგოართრიტის დროს
*დ) ყველა შემთხვევაში
1568. იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის დროს შეიძლება სიკვდილის

მიზეზი იყოს:
ა) პროგრესირებადი ამილოიდოზი
ბ) დიფუზური მიოკარდიტი
გ) თანდართული მეორადი ინფექცია
1569. თირკმლის და სასუნთქი გზების დაზიანებით მიმდინარე სისტემური

ვასკულიტია:
ა) შენლაინ-ჰენოხის დაავადება
ბ) ტაკაიასუს დაავადება
*გ) ვეგენერის გრანულომატოზი
დ) ალერგიული ანგიიტი ჩარჯ-სტროსის
1570. შონლაინ-ჰენოხის დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) პურპურა
ბ) პოლიართრალგია ან პოლიართრიტი შქცევადი ხაიათის
გ) აბდომინალგია ან სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან
*დ) პნევმონია
ე) იმუნოკომპლექსური ნეფრიტი
1571. მაგისტრალური სისხლძარღვების სრული ტრანსპოზიციის დროს

კარდიოქირურგიული კორექცია უნდა ჩატარდეს:
*ა) რაც შეიძლება სწრაფად
ბ) 1 წლის შემდეგ
გ) 3 წლის შემდეგ
დ) 5 წლის შემდეგ
1572. რას ახასიათებს პულსის (მაჯისცემის) გაქრობა?

ა) ექსტრასისტოლიას
ბ) პაროქსიზმულ ტაქიკარდიას
*გ) მოციმციმე (პარკუჭოვან) არითმიას
დ) ტაქიარითმიას
1573. გულის რომელ პათოლოგიას არ ახასიათებს I ტონის გაძლიერება

*ა) მიოკარდიუმის დაზიანებას (მიოკარდიტს, კარდიოპათიას)
ბ) წინაგულთაშორის ძგიდის დეფექტს
გ) მიტრალური სარქველის სტენოზს
დ) P-Q ინტერვალის შემოკლებას
1574. არარევმატიული კარდიტის დროს გულის ტონები:

*ა) მოყრუებულია
ბ) ტონების ხმიანობა არ იცვლება
გ) გაძლიერებულია
დ) I ტონი გაძლიერებულია, II - შესუსტებული
ე) II ტონი გაძლიერებულია
1575. არარევმატიული კარდიტის დროს გულის შედარებითი მოყრუების

საზღვრები:
*ა) გაფართოებულია მარცხნივ
ბ) გაფართოებულია მარჯვნივ
გ) ტოტალურად გაფართოებულია
დ) ტოტალურად შემცირებულია
1576. რა არის არასწორი აორტის სტენოზთან დაკავშირებით?

ა) მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფია
*ბ) მანკი თავიდანვე გამომჟღავნდება კლინიკურად
გ) გამოდევნის უხეში სისტოლური შუილი
დ) სარქველის ფიბროზული გადაგვარება და კალცინოზი, რაც ვითარდება
მოზრდილ ასაკში
1577. ფსორიაზულ ართრიტის სამკურნალოდ არ გამოიყენება:

ა) ინდომეტაცინი
ბ) ვოლტარენი
*გ) ამინოქინოლის პრეპარატები
დ) ასპირინი
1578. სტილის დაავადების საწყისი სტადიის იშვიათი გამოვლინებაა:

ა) მაკულო-პაპულოზური გამონაყარი
ბ) ჰექტიური ცხელება
*გ) სახსროვანი სინდრომი
დ) ლიმფადენოპათია
1579. საყლაპავის პათოლოგიის განვითარების რისკი მაღალია:

*ა) ეზოფაგოკარდიული ნაწილის უკმარისობის დროს;
ბ) სპასტიური ყაბზობის დროს;
გ) ჰეპატიტის დროს;
დ) სანაღვლე გზების დისკინეზიის დროს.
1580. დიაფრაგმის საყლაპავის ხვრელის თიაქრის ეჭვის შემთხვევაში უნდა

ჩატარდეს:
*ა) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის რენტგენოლოგიური გამოკვლევა ბარიუმის
ფაფით;
ბ) გასტროფიბროდუოდენოსკოპია;
გ) კუჭშიგა pH-მეტრია;
დ) რექტორომანოსკოპია.
1581. საყლაპავის ვენების ვარიკოზული გაგანიერების აღმოსაჩენად ყველაზე

*ა) გასტროფიბროდუოდენოსკოპია;
ბ) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის რენტგენოლოგიური გამოკვლევა ბარიუმით;
გ) განავლის გამოკვლევა ფარულ სისხლის დენაზე;
დ) სისხლის საერთო ანალიზი.
1582. საყლაპავის ანომალიის დასადგენად უნდა ჩატარდეს

*ა) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის რენტგენოკონტრასტული გამოკვლევა;
ბ) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის რადიოიზოტოპური გამოკვლევა;
გ) ულტრაბგერითი გამოკვლევა;
დ) სისხლის საერთო ანალიზი.
1583. საყლაპავის დივერტიკული შეიძლება გართულდეს:

*ა) დივერტიკულიტით;
ბ) აქალაზიით;
გ) ქალაზიით;
დ) დიაფრაგმული თიაქრით.
1584. ავადმყოფს ეზოფაგიტით უნიშნავენ:

*ა) ანტაციდებს;
ბ) ფერმენტებს;
გ) სპაზმოლიზურ პრეპარატებს;
დ) სედაციურ პრეპარატებს.
1585. ეზოფაგიტს ახასიათებს:

*ა) ტკივილი მკერდის ძვლის უკან;
ბ) მეტეორიზმი;
გ) თხელი განავალი;
დ) ყაბზობა.
1586. მორეციდივე ღებინების შემთხვევაში უნდა გაკეთდეს:

ა) ირიგოსკოპია;
ბ) ქოლეცისტოსკოპია;
*გ) კუჭის რენტგენოლოგიური გამოკვლევა;
დ) გულმკერდის რენტგენოსკოპია.
1587. მორეციდივე ღებინების შემთხვევაში პირველ რიგში უნდა ჩატარდეს

სისხლის გამოკვლევა:
ა) ბილირუბინზე;
ბ) ქოლესტერინზე;
გ) C-რეაქტიულ ცილაზე;
*დ) მჟავა-ტუტოვან წონასწორობაზე.
1588. ცენტრალური გენეზის ღებინებას ახასიათებს:

ა) თხელი განავალი;
*გ) თავის ტკივილი;
დ) აცეტონურია.
1589. ჩვილ ბავშვებში ამოქაფების მიზეზია:
ა) საყლაპავის კუჭში გადასვლის ბლაგვი კუთხის არსებობა;
ბ) კუჭის პილორული ნაწილის მაღალი ტონუსი;
გ) მუცლის ღრუში მაღალი წნევა;
1590. გულძმარვის არსებობა მეტყველებს:

*ა) კუჭის შიგთავსის საყლაპავში გადასროლაზე;
ბ) კუჭის შიგთავსის მჟავიანობის მომატებაზე;
გ) დიაფრაგმულ თიაქარზე;
დ) კარდიის სპაზმზე.
1591. კეტოაციდოზის შემთხვევაში ღებინებას ახასიათებს:

ა) თხელი განავალი;
გ) თავის ტკივილი;
*დ) აცეტონურია.
1592. კეტოაციდოზის დროს პირველ რიგში უნდა ჩატარდეს გამოკვლევა:

*ა) შაქარზე;
ბ) პროთრომბინზე;
გ) ბილირუბინზე;
დ) ნარჩენ აზოტზე.
1593. კეტოაციდოზის დროს დიეტა არ მოიცავს:

*ა) ცხიმებს;
ბ) ბოსტნეულის კერძებს;
გ) ადვილად ასათვისებელ ნახშირწყლებს;
დ) ტუტე სითხეებს.
1594. კეტოაციდოზის დროს უპირატესობა ენიჭება:

ა) ყავას;
ბ) რძეს;
*გ) ბორჯომს;
დ) ლიმონათს.
1595. ქალაზიას ახასიათებს:

ა) ტკივილი მარჯვენა ფერდქვეშა არეში;
ბ) ყაბზობა;
გ) "მშიერი" ტკივილები ეპიგასტრიუმში;
*დ) მორეციდივე ღებინება.
1596. ქალაზიის დასადგენად აუცილებელია:

ა) ქოლეცისტოგრაფია;
ბ) კოპროლოგიური გამოკვლევა;
*გ) კონტრასტული რენტგენოსკოპია;
დ) ირიგოსკოპია.
1597. საყლაპავის ქალაზიას არ ახასიათებს:

ა) უსისტემო ამოქაფება და ღებინება;
ბ) ამოქაფება შეხაჭოვებული რძით;
*გ) ჰიპერსალივაცია;
დ) რბილი სასის რკალების ჰიპერემია.
1598. აქალაზიას თან ახლავს:

*ა) ღებინება გადაუმუშავებული საკვებით;
ბ) ღებინება ნაღვლის მინარევით;
გ) ამოქაფება ჭამიდან 1 საათის შემდეგ;
დ) ღებინება გადამუშავებელი საკვებით.
1599. აქალაზიის დროს ყველაზე დამახასიათებელი ნიშანია:

*ა) ღებინება ჭამის დროს;
ბ) საკვებზე უარის თქმა;
გ) ღებინება ნაღვლის მინარევით;
დ) ღებინება ჭამის შემდეგ.
1600. ეზოფაგიტის დროს ტკივილი მკერდის ძვლის უკან დაკავშირებულია:

ა) კუჭის წვენის მომატებული მჟავიანობასთან;
*ბ) საყლაპავის ლორწოვანის გარსის გაღიზიანებასთან რეფლუქს-ეზოფაგიტის
გამო;
გ) მეტეორიზმთან;
დ) მუცელშიგა წნევის მომატებასთან.
1601. ეზოფაგიტის დროს რესპირაციული გართულებები პირველ რიგში

გამოწვეულია:
*ა) გასტროეზოფაგალური რეფლუქსით;
ბ) დიაფრაგმული თიაქრით;
გ) წყლულოვანი დაავადებით;
დ) გასტრიტით.
1602. კუჭის წვენის მჟავიანობის განსაზღვრის ყველაზე ატრავმული

მეთოდია:
ა) ზონდირება ბოას-ევალდის მეთოდით;
ბ) pH-მეტრია;
გ) ფრაქციული მეთოდი;
*დ) აციდოტესტი.
1603. კუჭის წვენის სეკრეციის რომელი სტიმულატორის პირველადად

გამოყენებაა მიზანშეწონილი?
ა) ჰისტამინის;
*ბ) ხორცის ბულიონის;
გ) პურისა და წყლის;
დ) კოფეინის.
1604. კუჭის წვენის მჟავიანობის განსაზღვრის ყველაზე ობიექტური
ა) აციდოტესტი;
ბ) ერთმომენტიანი, ბოას-ევალდის;
გ) ფრაქციული;
*დ) pH-მეტრია.
1605. მწვავე ტკივილი მუცლის არეში არ აღინიშნება:

ა) მწვავე გასტრიტის დროს;
ბ) თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულის შემთხვევაში;
გ) პანკრეატიტის დროს;
*დ) ჰეპატიტის დროს;
ე) ასკარიდოზის შემთხვევაში.
1606. ღებინება არ ახასითებს:

ა) საყლაპავი მილის ახალაზიას (კარდიოსპაზმს) ;
ბ) გასტროდუოდენიტს;
გ) პილოროსტენოზს;
დ) მწვავე ქოლეცისტიტს;
*ე) კრონის დაავადებას;
ვ) ლაქტოზას აუტანლობას.
1607. განსაკუთრებით მკვეთრად გამოხატული გულძმარვა ახასიათებს:

ა) ეზოფაგიტს;
ბ) გასტროდუოდენიტს;
*გ) წყლულოვან დაავადებას;
დ) ქოლეცისტიტს.
1608. პოლიფეკალია ახასიათებს:

ა) კუჭ - ნაწლავის ტრაქტის განვითარების მანკს;
ბ) ჰელმინთოზს;
*გ) მალაბსორბციის სინდრომით მიმდინარე დაავადებებს;
დ) კუჭ - ნაწლავის ტრაქტის ინფექციას.
1609. შეუპოვარი დიარეა ახასიათებს:

ა) წყლულოვან დაავადებას;
*ბ) ენტეროპათიულ აკროდერმატიტს;
გ) ანკილოსტომიდოზს;
დ) პილოროსტენოზს;
ე) ჰირშპრუნგის დაავადებას.
1610. რენტგენოლოგიურად კუჭში ჰაერის ბუშტი ვლინდება:

ა) საყლაპავი მილის სტენოზის დროს;
ბ) საყლაპავი მილის დივერტიკულის შემთხვევაში;
გ) საყლაპავი მილის ახალაზიის დროს;
*დ) საყლაპავი მილის ატრეზიის დროს;
ე) მალორი - ვეისის სინდრომის შემთხვევაში.
1611. დისფაგია არ ახასიათებს:

ა) საყლაპავი მილის ახალაზიას;
ბ) საყლაპავი მილის დიაფრაგმული ხვრელის თიაქარს;
*გ) კარდიის უკმარისობას;
დ) საყლაპავი მილის დამწვრობას.
1612. მოულოდნელად განვითარებული სისხლიანი ღებინება ახასიათებს:

ა) საყლაპავი მილის დივერტიკულს;
ბ) კარდიოსპაზმს;
გ) საყლაპავი მილის ატრეზიას;
*დ) მალორი-ვეისის სინდრომს;
ე) ქრონიკულ ეზოფაგიტს.
1613. ეზოფაგიტს არ ახასიათებს:

ა) სხეულის ტემპერატურის მატება;
ბ) ტკივილი მკერდის ძვლის უკან;
გ) გულმძარვა;
დ) დისფაგია;
*ე) შადრევნისებრი ღებინება.
1614. თანდაყოლილ პილოროსტენოზს არ ახასიათებს:

*ა) გამოვლინება ძირითადად დღენაკლულ ახალშობილებში;
ბ) მჟავესუნიანი საკვები მასის შადრევნისებრი ღებინება;
გ) გაძლიერებული პერისტალტიკა ეპიგასტრიუმის არეში - "ქვიშის საათის"
სიმპტომი;
დ) დეჰიდრატაცია, მჟავა-ტუტოვანი წონასწორობის დარღვევა.
1615. თანდაყოლილი პილოროსტენოზის დიაგნოსტიკური კრიტერიუმებიდან

ა) ღრმა პალპაციით შესაძლებელია კუჭის გამკვრივებული პილორული
ნაწილის შეგრძნება;
ბ) რენტგენოლოგიურად ბარიუმის მასის დაყოვნება კუჭში 12 სთ-ზე
მეტად;
*გ) დადებითი შედეგი სპაზმოლიზური თერაპიის ფონზე;
დ) კუჭიდან თორმეტგოჯა ნაწლავში ფიბროსკოპის გადასვლის
შეუძლებლობა.
1616. პილოროსპაზმს არ ახასიათებს:

ა) მოუსვენრობა;
ბ) მოტორიკის გაძლიერება;
გ) ღებინება;
*დ) მელენა;
ე) წონაში მატების შეფერხება.
1617. ალიმენტური ფაქტორით განპირობებულ მწვავე ეგზოგენურ გასტრიტს
ა) სისუსტე, თავის ტკივილი, თავბრუ;
ბ) ჰიპერსალივაცია, გულისრევა, ღებინება;
*დ) მუცლის კუნთების დაჭიმულობა (დეფანსი) ;
1618. ქრონიკული გასტრიტის დიაგნოსტიკაში წამყვანი მნიშვნელობა ენიჭება:

ა) კლინიკურ სიმპტომთა კომპლექსს;
ბ) კუჭის მჟავაწარმომქმნელი ფუნქციის შესწავლას;
გ) რენტგენოლოგიურ გამოკვლევას;
*დ) ენდოსკოპიურ გამოკვლევას.
1619. კუჭის წყლულოვანი დაავადების დიაგნოსტიკაში წამყვანია:

ა) რენტგენოლოგიური გამოკვლევა;
*ბ) ეზოფაგოგასტროდუოდენოსკოპია;
გ) განავლის გამოკვლევა ფარულ სისხლის დენაზე;
დ) დამიზნებითი ბიოფსია ჰისტოლოგიური გამოკვლევისთვის.
1620. მწვავე ქოლეცისტიტს არ ახასიათებს:

ა) შემცივნება, ცხელება (38-40 გრადუსი) ;
ბ) მორუხო-თეთრი ნადებიანი მშრალი ენა;
გ) ტოქსიკოზი, ღებინება ნაღვლის შემცველი შიგთავსით;
*დ) ძლიერი ტკივილი მარჯვენა ფერდქვეშა არეში საზარდულში
ირადიაციით;
1621. ქრონიკულ ქოლეცისტოქოლანგიტს არ ახასიათებს:

ა) არამუდმივი, ყრუ ტკივილი მარჯვენა ფერდქვეშა არესა და
ეპიგასტრიუმში;
ბ) ჰეპატომეგალია;
გ) იქტერულობა, კანის ქავილი;
დ) გულისრევა, ღებინება;
*ე) ნაწლავთა მყარი აშლილობა.
1622. ნაღვლმდენების დანიშვნის უკუჩვენებაა:

ა) სანაღვლე გზების ჰიპოტონიური დისკინეზია;
*ბ) კალკულოზური ქოლეცისტიტი;
გ) ქრონიკული მორეციდივე ქოლეცისტიტი;
დ) ქოლეცისტოქოლანგიტი.
1623. ქრონიკულ აქტიურ ჰეპატიტს არ ახასიათებს:

*ა) მაღალი ცხელება (39-40 გრადუსი)
ბ) ასციტი;
დ) ჰემორაგიული სინდრომი;
1624. ღვიძლის ციროზს ბავშვობის ასაკში არ ახასიათებს:
ა) ზოგადი სისუსტე, დისპეფსიური გამოვლინებები;
ბ) ჰეპატოსპლენომეგალია და სიყვითლე;
გ) ხელისგულების ერითემა;
*დ) არტერიული ჰიპერტენზია;
ე) კანზე ტელეანგიექტაზიები.
1625. მწვავე პანკრეატიტის განვითარებაში წამყვან მნიშვნელობას ანიჭებენ:

ა) სტაფილოკოკურ ინფექციას;
*ბ) ეპიდემიურ პაროტიტს;
გ) ასკარიდოზს;
დ) კოლაგენოზს;
ე) ალერგიულ დაავადებებს.
1626. მწვავე პანკრეატიტის კლინიკაში წამყვანი სიმპტომია:

ბ) კანზე წერტილოვანი სისხლჩაქცევები;
*გ) მოულოდნელად განვითარებული, სხვადასხვა ინტენსივობის მუცლის
ტკივილი;
დ) ჭიპის ირგვლივ კანის ციანოზური ელფერი (კალენის სიმპტომი) ;
ე) მუცლის გვერდითი ზედაპირების ციანოზი (გრეი-ტერნერის სიმპტომი) .
1627. ცელიაკიას არ ახასიათებს:

ა) კლინიკური სურათის მანიფესტაცია ხელოვნურ კვებაზე გადაყვანის ან
დამატებითი კვების შემდეგ;
ბ) მუცლის ზომების მკვეთრი მატება;
გ) ფიზიკურ განვითარებაში მკვეთრი ჩამორჩენა;
*დ) ჰეპატოსპლენომეგალია და სიყვითლე.
1628. მუკოვისციდოზის ნაწლავური ფორმის პათოგენეზში წამყვანი

მნიშვნელობა ენიჭება:
ა) ჰეპატოციტების ფუნქციურ უკმარისობასა და ნაღვლის შესქელებას;
*ბ) კუჭუკანა ჯირკვლისა ფერმენტების აქტივობის მკვეთრ დაქვეითებას;
გ) ნაწლავის ნორმალური მიკროფლორის შეცვლას;
დ) მსხვილი ნაწლავის ლორწოვანი და კუნთოვანი შრეების დაზიანებას.
1629. მუკოვისციდოზის (ცისტური ფიბროზის) ნაწლავურ ფორმას არ

ა) ქრონიკული დიარეა ან მიდრეკილება ყაბზობისკენ;
ბ) ჰიპოტროფია;
გ) მუცლის შებერვა;
*დ) ანორექსია;
ე) პირის სიმშრალე.
1630. განავლის ქვემოაღნიშნული მახასიათებლებიდან რომელია არასწორი

მუკოვისციდოზის შემთხვევაში?
*ბ) მუქი მწვანე ფერი;
გ) ფაფისებრი ან მკვრივი კონსისტენცია;
დ) ცხიმის წვეთების შემცველობა;
ე) მძაფრი, ძლიერ ცუდი სუნი.
1631. ქვემოაღნიშნული გართულებებიდან რომელი არ ახასიათებს

მუკოვისციდოზს?
ა) ბრონქოექტაზიები;
ბ) ღვიძლის ციროზი;
გ) პოლიჰიპოვიტამინოზი;
დ) ნაწლავთა გაუვალობა;
ე) სწორი ნაწლავის გამოვარდნა;
*ვ) ნეფროზული სინდრომი არტერიული ჰიპერტენზიით.
1632. ენტეროპათიკურ აკროდერმატიტს არ ახასიათებს:

ა) ქრონიკული დიარეა;
*ბ) მრავლობითი დისემბრიოგენეზული სტიგმები;
გ) კანზე გამონაყარი მრავლობითი ეროზიების სახით;
დ) თმის ცვენა;
ე) ფრჩხილების დისტროფია.
1633. ექსუდაციური ენტეროპათიის პათოგენეზში წამყვანი მნიშვნელობა

ა) ნაწლავურ დეჰიდრატაციას;
*ბ) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან პლაზმის ცილების კარგვას;
გ) სისხლის დენას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან;
დ) ნაწლავის პარეზს.
1634. ექსუდაციური ენტეროპათიის კლინიკურ სურათში წამყვანია:

ა) დიარეა;
*ბ) შეშუპება;
გ) სტეატორეა;
დ) კრუნჩხვა.
1635. ქრონიკულ ენტეროკოლიტს არ ახასიათებს:

ა) ტკივილი მუცლის არეში;
ბ) ყაბზობა, ფაღარათი ან მათი მონაცვლეობა;
გ) მეტეორიზმი;
დ) ინტოქსიკაცია;
*ე) ალისფერი სისხლი განავალში.
1636. ტკივილის სინდრომს ქრონიკული ენტეროკოლიტის შემთხვევაში არ

ა) სხვადასხვა ლოკალიზაცია;
ბ) მოვლითი ხასიათი;
*გ) ირადიაცია;
დ) შემცირება დეფეკაციის შემდეგ;
ე) გაძლიერება ნახშირწყლებით მდიდარი საკვების მიღებისას.
1637. არასპეციფიკურ წყლულოვან კოლიტს არ ახასიათებს:

ა) მუცლის ტკივილი;
*ბ) ყაბზობა;
გ) დიარეა;
დ) განავალში ლორწოს შემცველობა;
ე) რექტული სისხლისდენა.
1638. არასპეციფიკური წყლულოვანი კოლიტის დიაგნოსტიკაში ყველაზე

უფრო ინფორმაციულია:
ა) განავლის ბაქტერიოლოგიური გამოკვლევა;
ბ) გამოკვლევა დისბაქტერიოზზე;
გ) რენტგენოლოგიური გამოკვლევა;
დ) რექტოსკოპია;
*ე) კოლონოფიბროსკოპია.
1639. ჰირშპრუნგის დაავადებას (თანდაყოლილ მეგაკოლონს) არ ახასიათებს:

ა) მუდმივი ყაბზობა სიცოცხლის პირველი დღეებიდანვე;
ბ) მეტეორიზმი;
გ) მუცლის გადიდება და ასიმეტრია ("ბაყაყის მუცელი") ;
*დ) მელენა.
1640. მსხვილი ნაწლავის პოლიპს არ ახასიათებს:

*ა) მელენა;
ბ) ალისფერი სისხლის შემცველი განავალი;
გ) განავლოვან მასებში სისხლის წვეთების შემცველობა;
დ) მასიური სისხლის დენა დეფეკაციის დროს ან მის შემდეგ.
1641. ანკილოსტომიდოზის კლინიკურ მანიფესტაციას არ ახასიათებს:

ა) ურტიკარიული გამონაყარი;
გ) დიარეა და ყაბზობა;
დ) პროგრესირებადი რკინადეფიციტური ანემია;
*ე) მძიმე მალაბსორბციის სინდრომი.
1642. ანკილოსტომიდოზის მკურნალობაში არ გამოიყენება:

*ა) პიპერაზინი;
ბ) პირანტელი;
გ) ალბენდაზოლი ;
დ) მებენდაზოლი .
1643. ასკარიდოზს არ ახასიათებს:

ბ) დიარეა;
გ) ურტიკარია;
*დ) სისხლჩაქცევები კანზე;
ე) ეოზინოფილია.
1644. რომელი გართულება არ ახასიათებს ასკარიდოზს?

ა) ნაწლავური გაუვალობა;
*გ) ჰიპერსპლენიზმი;
დ) ღვიძლის აბსცესი;
ე) ნაწლავის პერფორაცია.
1645. სტრონგილოიდოზისთვის არ არის დამახასიათებელი:

ა) ჭინჭრის ციება;
ბ) ენტეროკოლიტი;
*გ) ჰეპატოსპლენომეგალია;
დ) ეოზინოფილია.
1646. სტრონგილოიდოზის სამკურნალოდ საუკეთესო პრეპარატია:

ა) პიპერაზინი;
*ბ) ალბენდაზოლი;
გ) დეკარისი;
დ) ვერმოქსი;
ე) პირანტელი.
1647. ტრიქინელოზს არ ახასიათებს:

ა) სახისა და ქუთუთოების შეშუპება, კონიუნქტივიტი;
გ) კუნთების ტკივილი;
დ) ეოზინოფილია;
*ე) ყაბზობა.
1648. რომელი გართულება არ ახასიათებს ტრიქინელოზს?

ა) პანკრეატიტი;
*ბ) ნეფრიტი;
გ) პნევმონია;
დ) მენინგოენცეფალიტი;
1649. ტრიქოცეფალოზს არ ახასიათებს:

ბ) ტკივილი ჭიპის არეში;
გ) ზრდის შეფერხება;
*დ) ეგზემა;
ე) კოგნიტური დეფიციტი.
1650. ენტერობიოზის გამოვლინების ძირითადი სიმპტომია:

ა) ანორექსია;
ბ) თავის ტკივილი და თავბრუ;
*გ) უკანა ტანის ქავილი ღამით;
დ) მოვლითი ტკივილი მუცლის არეში;
ე) დიარეა ლორწოს შემცველი განავლით.
1651. ენტერობიოზის სამკურნალოდ ყველაზე უფრო ეფექტურია:

ა) ლევამიზოლი;
*ბ) მებენდაზოლი;
გ) ნაფთამონი;
დ) დიფეზილი;
ე) პირანტელი.
1652. უმეტესად ბავშვის ნაწლავთა პოლიპები ლოკალიზებულია:

ა) წვრილ ნაწლავში;
ბ) განივ კოლინჯში;
გ) სიგმოიდურ კოლინჯში;
*დ) სწორ ნაწლავში;
ე) ანალურ არხში.
1653. პილოროსტენოზულ ღებინებას ახასიათებს:

ა) იშვიათი ამოქაფება;
ბ) ამონაღები მასა მეტია მიღებული საკვების რაოდენობაზე;
გ) სისხლი ნაღებინებ მასაში;
*დ) ღებინება "შადრევნისებურად".
1654. პილოროსტენოზის დიფერენცირება პირველ რიგში საჭიროა:

ა) ურაქუსის თანდაყოლილ პათოლოგიასთან;
*ბ) პილოროსპაზმთან;
გ) ჩაჭედილ თიაქართან;
დ) ინვაგინაციასთან.
1655. 9 წლის ბავშვს 6 დღე აღენიშნება მუცლის ტკივილი, ტემპერატურა

39. სისხლში ლეიკოციტოზი - 19 000. მარჯვენა ილეოცეკალურ არეში
პალპაციით ვლინდება მტკივნეული სიმსივნისმაგვარი წარმონაქმნი. პედიატრის
ტაქტიკაა:
ა) ანტიბიოტიკთერაპიის დანიშვნა, ცივი მუცელზე;
ბ) კონსულტაცია ქირურგთან;
*გ) სასწრაფო ჰოსპიტალიზაცია ქირურგიულ განყოფილებაში;
დ) სადიაგნოსტიკოდ მუცლის ღრუს მიმოხილვითი სურათის გადადება.
1656. მწვავე აპენდიციტს არ ახასიათებს:

ა) პულსის სიხშირის და ტემპერატურის შეუსაბამობა (ტემპერატურა 37,6
გრადუსი, პულსი - 130 წუთში) ;
*ბ) ღებინება სისხლიანი მასით;
გ) ტემპერატურის მატება დაავადების პროგრესირებასთან ერთად;
დ) ძილის დროს კუნთების დაჭიმულობა და მტკივნეულობა მარჯვენა
ილეოცეკალურ არეში.
1657. ინვაგინაცია უხშირესად გვხდება:

*ა) 2 წლამდე ასაკში;
ბ) ახალშობილებში;
გ) სკოლის ასაკში;
დ) მოზარდებში.
1658. კუჭის წვენის სეკრეციის რომელი სტიმულატორი გამოიყენება

განმეორებითი გამოკვლევისას, თუ პირველადად დადგინდა სეკრეციული
უკმარისობა?
*ა) ჰისტამინი;
ბ) კომბოსტოს წვენი;
გ) ხორცის ბულიონი;
დ) პური და წყალი.
1659. ბავშვებში კუჭის წვენის მჟავიანობის დადგენის ჩვენებაა:

ა) დიზურიული მოვლენები;
*ბ) "მშიერი ტკივილები" ეპიგასტრიუმის მიდამოში;
გ) ტკივილი დეფეკაციის დროს;
დ) დისფაგია.
1660. ჰიპერაციდულ გასტრიტს არ ახასიათებს:

*ა) დიარეა;
ბ) მშიერი ტკივილი გასტროდუოდენურ ზონაში;
გ) ყაბზობა;
დ) ენაზე ნადები.
1661. კუჭის წყლულოვანი დაავადების სიმულაცია შეუძლია:

ა) გასტრიტს;
ბ) კუჭის გადაგრეხას;
გ) ჰიპერსეკრეციულ დარღვევებს;
*დ) კუჭის დივერტიკულს.
1662. გასტრიტის სადიაგნოსტიკოდ ყველაზე მეტად ინფორმაციულია:

*ა) ენდოსკოპია;
ბ) რენტგენოკონტრასტული გამოკვლევა;
გ) ულტრაბგერითი გამოკვლევა;
დ) ირიდოდიაგნოსტიკა.
1663. კუჭიდან ევაკუაციას არ აჩქარებს:

ა) სითხე;
ბ) ხილი;
გ) ბოსტნეული;
*დ) მაწონი.
1664. პილოროსპაზმი უმეტესად ვლინდება:

*ა) 6 თვემდე ასაკში;
ბ) 1-დან 3 წლამდე ასაკში;
გ) სკოლამდელ ასაკში;
დ) სკოლის ასაკში.
1665. პილოროსპაზმს არ ახასიათებს:

ა) წონის ცუდი ნამატი;
ბ) ღებინება;
*გ) ღებინება ნაღვლის მინარევით;
დ) ნაღებინები მასა მიღებულ საკვებზე მცირეა.
1666. უფროსი ასაკის ბავშვებში პილოსპაზმის განვითარება შესაძლებელია:

ა) პილორუსის მორეციდივე წყლულის დროს;
ბ) გასტრიტის დროს;
გ) დუოდენიტის დროს;
*დ) დუოდენოგასტრული რეფლუქსის დროს.
1667. ახალშობილი ბავშვებში პილოროსტენოზი წარმოადგენს:

ა) თანდაყოლილ ფუნქციურ დარღვევას;
*ბ) თანდაყოლილ ანატომიურ დარღვევას;
გ) არასწორი კვების შედეგს;
დ) ქალაშიგა ჰიპერტენზიის შედეგს.
1668. პილოროსტენოზს არ ახასიათებს:

ა) შადრევანისებური ღებინება;
*ბ) ნაღებინები მასა ნაკლებია ვიდრე მიღბული საკვები;
გ) მიდრეკილება ყაბზობისკენ
დ) წონის მატების შეფერხება.
1669. 12-გოჯა ნაწლავის წყლულის დასადგენად ყველაზე

ნაკლებინფორმაციული გამოკვლევაა:
ა) რენტგენოკონტრასტული გამოკვლევა ბარიუმით;
ბ) გასტროდუოდენოფიბროსკოპია;
გ) განავლის გამოკვლევა ფარულ სისხლდენაზე;
*დ) ექოსკოპია.
1670. 12-გოჯა ნაწლავის წყლულის დასადგენად ყველაზე საიმედო

რენტგენოლოგიური ნიშანია:
ა) ნაოჭების კონვერგენცია;
*ბ) ბარიუმის ნარჩენი ლაქა;
გ) გაღიზიანებული ბოლქვი;
დ) ნაოჭების შეშუპება.
1671. 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვან დაავადებაზე ეჭვის შემთხვევაში არ

უნდა გაკეთდეს:
ა) განავლის ანალიზი ფარულ სისხლდენაზე;
ბ) გასტროდუოდენოსკოპია;
*გ) დუოდენური ზონდირება;
დ) რენტგენოკონტრასტული გამოკვლევა.
1672. ბავშვებში წყლულოვანი დაავადების ყველაზე ხშირი გართულებაა:
*ა) სისხლის დენა;
ბ) პერფორაცია;
გ) კუჭუკანა ჯირკვალში პენეტრაცია;
დ) მალიგნიზაცია.
1673. კუჭის ლორწოვანის ამომფენი თვისება არ ახასიათებს:

ა) დე-ნოლს;
ბ) ალმაგელს;
გ) ქერის ნახარშს;
*დ) რანიტიდინს.
1674. წყლულოვანი დაავადების დროს რეპარაციული თვისებები არ

ა) სოლკოსერილს;
ბ) ოქსიფერისკორბონს;
გ) ქაცვის ზეთს;
*დ) ალმაგელს.
1675. ქოლესტაზის განვითარებაზე ზემოქმედებას არ ახდენს:

ა) ჰეპატოციტის დაზიანება;
ბ) ბილიარული გზების პათოლოგია;
გ) დისბიოზი;
*დ) ცხიმის სიჭარბე საკვებში.
1676. ნაღვლის ბუშტის დაავადებების დროს პათოგნომონური არ არის:

ა) კერის სიმპტომი;
ბ) მერფის სიმპტომი;
გ) ორტნერის სიმპტომი
*დ) პასტერნაცკის სიმპტომი.
1677. სანაღვლე გზების დისკინეზიით არ არის განპირობებული:

ა) ტკივილი მარჯვენა ფერდქვეშა მიდამოში;
ბ) სკლერების სუბიქტერულობა;
გ) ნადები ენაზე;
*დ) ტელეანგიექტაზიები კანზე.
1678. დუოდენური შიგთავსის ნალექში რისი გამოვლენა მიუთითებს წვრილი

ნაწლავიდან 12-გოჯა ნაწლავში რეფლუქსის არსებობაზე?
ა) ქოლესტერინის კრისტალების;
ბ) კალციუმბილირუბინატის კრისტალების;
*გ) ლამბლიების;
დ) ლეიკოციტების.
1679. ქრონიკული ჰეპატიტის დროს არატიპიურია:

ბ) ქოლესტაზი;
გ) მეზინქიმის ანთებითი პროცესი;
*დ) ლიმფადენოპათია.
1680. ქრონიკული ჰეპატიტის დროს არატიპიურია:

ა) ჰეპატოციტოლოზი;
ბ) ჰეპატო-ცელულური უკმარისობა;
გ) ჰეპატო-რენული სინდრომი;
*დ) კოლიტური სინდრომი.
1681. ქრონიკული ჰეპატიტის დროს სიყვითლის სინდრომს არ ახასიათებს:

ა) პირდაპირი ბილირუბინის მომატება;
ბ) პირდაპირი ბილირუბინის მომატება;
*გ) ჰემოლიზი;
დ) აქოლიური განავალი.
1682. ღვიძლშიგა ქოლესტაზის სინდრომს არ ახასიათებს:

ა) ჰიპერამინოტრანსფერაზემია;
*ბ) ჰიპერბილირუბინემია;
გ) ურობილინურია;
დ) სისხლის შრატში ნაღვლის მჟავების მომატება.
1683. ღვიძლშიგა ქოლესტაზს არ ახასიათებს:

*ბ) სპლენომეგალია;
გ) ღვიძლის გამკვრივება;
დ) ჰეპატომეგალია.
1684. ღვიძლშიგა ქოლესტაზის სინდრომის განვითარების მიზეზი არ არის:

ა) მწვავე ვირუსული ჰეპატიტი;
ბ) ქრონიკული ჰეპატიტი;
გ) ტოქსიკური ჰეპატიტი;
*დ) კაროტინული სიყვითლე.
1685. ღვიძლშიგა ქოლესტაზის სინდრომი არ ვითარდება:

ა) მონონუკლეოზური ჰეპატიტის დროს;
*ბ) ლიმფოგრანულომატოზის დროს;
გ) ნაღვლგამომტანი გზების დისკინეზიის დროს;
დ) სეფსისური ჰეპატიტის დროს.
1686. ღვიძლქვედა ქოლესტაზის სინდრომს არ ახასიათებს:

ა) ჰიპერტენზია ბილიარულ სისტემაში;
ბ) 12-გოჯა ნაწლავში ნაღვლის გადასვლის შეფერხება;
გ) ჰიპერქოლესტერინემია, ტუტე ფოსფატაზას მომატება;
*დ) ჰიპერამინოტრანსფერაზემია.
1687. ღვიძლქვედა ქოლესტაზი არ ვითარდება:

ა) სანაღვლე გზების დისკინეზიის დროს;
*ბ) მწვავე ან ქრონიკული ჰეპატიტის დროს;
გ) ნაღვლის საერთო სადინარში კენჭის არსებობის შემთხვევაში;
დ) 12-გოჯა ნაწლავის დაავადებების დროს.
1688. ჰეპატოციტოლიზის მაჩვენებელია:

ა) ჰიპერქოლესტერინემია;
*ბ) ჰიპერამინოტრანსფერაზემია;
დ) ჰიპერფიბრინოგენემია.
1689. ჰეპატო-ცელულური უკმარისობის სინდრომს არ ახასიათებს:

*ა) ჰიპერალბუმინემია;
ბ) სისხლის შრატში ნაღვლის მჟავების მომატება;
გ) ჰიპერამინოტრანსფერაზემია;
დ) ჰიპერბილირუბინემია.
1690. ჰეპატო-რენულ სინდრომს ახასიათებს:

ა) ნეფროპათიის განვითარება ჰეპატოცელულური უკმარისობის დროს;
ბ) სიყვითლე ღვიძლის უკმარისობის დროს;
*გ) ღვიძლისა და თირკმლის უკმარისობის შერწყმა;
დ) ღვიძლისა და თირკმლის პათოლოგიის ნიშნების არსებობა.
1691. ქრონიკული ჰეპატიტის სადიაგნოსტიკოდ არაინფორმაციულია:

ა) სპლენომეგალია;
*ბ) ჰეპატომეგალია ღვიძლის გამკვრივების გარეშე;
გ) ჰეპატომეგალია ღვიძლის გამკვრივებით;
დ) სიყვითლე.
1692. ქრონიკული ჰეპატიტს არ ახასიათებს:

ა) ღვიძლისა და ელენთის გადიდება, გამკვრივება;
*გ) ჰეპატომეგალია ელენთის გადიდების გარეშე;
დ) დერმატოვასკულიტი.
1693. ჰეპატოციტოლიზს არ ადასტურებს:

ბ) ნაღვლის მჟავების მომატება სისხლის შრატში;
*დ) არაპირდაპირი ჰიპერბილირუბინემია.
1694. ქრონიკულ ჰეპატიტს არ ახასიათებს:

ბ) ავსტრალიური ანტიგენის არსებობა;
გ) ჰიპერვოლემია;
*დ) ქოლესტერინის მომატება.
1695. ტოქსიკური ჰეპატიტის შესაძლო პროგნოზს არ წარმოადგენს:

ა) გაჯანმრთელება;
ბ) ღვიძლის მწვავე უკმარისობა;
*გ) აბსცედირება;
დ) ქრონიკული ჰეპატიტი, ციროზი.
1696. ჰეპატოზებს არ ახასიათებს:

ა) ღვიძლის და ელენთის გადიდება და გამკვრივება;
გ) დისტროფიული ცვლილებები;
*დ) სისხლის დენა.
1697. ცხიმოვანი ჰეპატოზი იშვიათად ვითარდება:

ა) მსხვილი ნაწლავის პათოლოგიის დროს;
ბ) ნივთიერებათა ცვლის დარღვევის დროს;
გ) მწვავე და ქრონიკული ინტოქსიკაციის დროს;
*დ) კუჭის დაავადებების დროს.
1698. ჰეპატოზის სადიაგნოსტიკოდ არაინფორმაციული მეთოდია:

ა) ულტრაბგერითი;
ბ) რადიოიზოტოპური ჰეპატოსცინტიგრაფია;
გ) რადიოიზოტოპური ჰეპატოსცინტიგრაფია ტექნეციუმით;
*დ) დუოდენური შიგთავსის ნალექის მიკროსკოპია.
1699. ჟილბერის სიყვითლის პროვოცირება შეიძლება გამოიწვიოს:

*ა) ჰეპატიტმა;
ბ) ანემიამ;
გ) გასტრიტმა;
დ) ჩუტყვავილამ.
1700. ჟილბერის სიყვითლე უმეტესად ვლინდება:

ა) ახალშობილებში;
ბ) ჩვილ ბავშვებში;
*გ) სასკოლო ასაკში;
დ) სკოლამდელ ასაკში.
1701. ჟილბერის სიყვითლეს ახასიათებს:

*ა) არაპირდაპირი ჰიპერბილირუბინემია;
ბ) რეტიკულოციტოზი;
გ) ამინოტრანსფერაზების მომატება;
დ) პირდაპირი ჰიპერბილირუბინემია.
1702. ჟილბერის სიყვითლის პროგნოზს უშუალოდ არ ამძიმებს:

ა) სტრესი;
გ) ტოქსიკოზი;
*დ) ნახშირწყლების სიჭარბე საკვებში.
1703. ღვიძლის ციროზის კარდინალური კლინიკური ნიშანია:
*ბ) ღვიძლისა და ელენთის გადიდება და მნიშვნელოვანი გამკვრივება;
გ) დისტროფიული ცვლილებები;
დ) სიყვითლე.
1704. ღვიძლის ციროზის სადიაგნოსტიკოდ ნაკლებინფორმაციულია

გამოკვლევა:
ა) რადიოიზოტოპური კოლოიდით;
ბ) რადიოიზოტოპური ტექნეციუმით;
*გ) ეზოფაგოგასტროდუოდენოსკოპია;
დ) ულტრაბგერითი კვლევა.
1705. ღვიძლის ციროზის დროს უპირატესობა ენიჭება:

*ა) მოხარშულ საკვებს;
ბ) შემწვარ საკვებს;
გ) შებოლილ საკვებს;
დ) უმ საკვებს.
1706. ციროზი არ არის:

*ა) სანაღვლე გზების დისკინეზიის შედეგი;
ბ) ალკოჰოლიზმის შედეგი;
გ) ჰეპატოზის შედეგი;
დ) B ჰეპატიტის შედეგი.
1707. ღვიძლის პათოლოგიის შემთხვევაში დიეტაში არ არის სასურველი?

ა) ხორცი;
ბ) მცენარეული ზეთი;
*გ) მჟავე ხილი;
დ) ტკბილი ხილი.
1708. ჰეპატობილიარული პათოლოგიის შემთხვევაში არ არის

ა) მოხარშული ხორცი;
*ბ) შემწვარი ხორცი;
გ) მოხარშული თევზი;
დ) მოხარშული ბოსტნეული.
1709. ჰეპატობილიარული სისტემის დაავადების დროს საკვების მიღება

რეკომენდებულია:
ა) 3-ჯერ დღეში;
ბ) 4-5-ჯერ დღეში;
გ) მოშიების დროს;
*დ) 4-5-ჯერ დღეში, ნაღვლმდენი პროდუქტების აუცილებელი ჩართვით.
1710. კუჭუკანა ჯირკვლის დაზიანება ახასიათებს:

*ა) მუკოვისციდოზს;
ბ) ნაწლავური ინფექციას;
გ) ქუნთრუშას;
დ) კოლიტს.
1711. პანკრეატიტის შეტევის დროს არ გვხვდება:

ა) ტემპერატურული რეაქცია;
ბ) ინტოქსიკაცია;
გ) კანისა და სკლერების იქტერულობა;
*დ) ბულური დერმატიტი.
1712. პანკრეატიტის შეტევას არ ახასიათებს:

ა) ძლიერი სარტყლისებრი ტკივილი
*ბ) კანის ქავილი;
გ) ცხელება;
დ) შეუპოვარი ღბინება
1713. პანკრეატიტის სადიაგნოსტიკოდ ყველაზე ინფორმაციული:

ა) 12-გოჯა ნაწლავის რენტგენკონტრასტული გამოკვლევა;
გ) ნაწლავთა რენტგენკონტრასტული გამოკვლევა;
დ) მუცლის ღრუს მიმოხილვითი რენტგენოგრაფია.
1714. პანკრეატიტის დიაგნოზის დასადასტურებლად აუცილებელია

დადგინდეს:
ა) პერიფერიული სისხლის სურათი;
ბ) შაქრის შემცველობა სისხლში;
გ) კალციუმის დონე სისხლის შრატში;
*დ) ამილაზას დონე სისხლის შრატში.
1715. პანკრეატიტის შეტევის დიფერენცირება არაა საჭირო:

*ა) პროქტიტთან;
ბ) აპენდიციტთან;
გ) ინვაგინაციასთან, ნაწლავთა გაუვალობასთან;
დ) სანაღვლე გზების დისკინეზიასთან.
1716. პანკრეატიტის შეტევის დიფერენცირება არაა საჭირო:

*ა) დიაფრაგმულ თიაქართან;
ბ) საკვერცხის ცისტის შემოგრეხასთან;
გ) ენტერიტთან;
დ) მწვავე ქოლეცისტიტთან.
1717. პანკრეატიტის დროს კვების რაციონიდან უნდა გამოირიცხოს:

*ა) ბოსტნეულის კონცენტრირებული წვენები;
ბ) პური;
გ) მჭლე ხორცი;
დ) ფაფები.
1718. პანკრეატიტის დიაგნოსტიკა ეფუძნება: 1) სისხლში ლიპაზისა და
ამილაზის აქტივობის განსაზღვრას; 2) კოპროლოგიური კვლევას 3) სისხლის
საერთო ანალიზს 4) კომპიუტერულ ტომოგრაფიას
*ა) სწორია 1; 4;
ბ) სწორია 2; 3;
გ) სწორია 1; 3;
დ) სწორია 2; 4;
1719. მძიმე პანკრეატიტის სამკურნალოდ იყენებენ ყველა ჩამოთვლილს

გარდა:
ბ) ანალგეზიური პრეპარატები;
*გ) ანტაციდები ;
დ) სითხისდ ალექტროლიტდების ბალანსის მოწესრიგება .
1720. წვრილი ნაწლავის ძირითადი ფუნქციაა:

*ა) შეწოვითი;
ბ) მოტორული;
გ) გამომყოფი;
დ) ეუბიოზის შენარჩუნება.
1721. ქრონიკული ენტერიტის არსებობას ადასტურებს:

ა) ირიგოსკოპია;
*ბ) წვრილი ნაწლავის ბიოფსია;
გ) რექტორომანოსკოპია;
დ) გასტროფიბროდუოდენოსკოპია.
1722. წვრილ ნაწლავში საჭმლის მონელება ხდება:

ა) ნაწლავშიგა ტიპით;
ბ) მემბრანული ტიპით;
გ) უჯრედშიგა ტიპით;
*დ) ყველა ჩამოთვლილით.
1723. მსხვილი ნაწლავის ძირითად ფლორას არ მიეკუთვნება:

ა) ნაწლავის ჩხირი;
*ბ) კლოსტრიდიები;
გ) ლაქტობაქტერიები;
დ) ბიფიდუმბაქტერიები.
1724. მსხვილი ნაწლავის მოტორულ ფუნქციას ასახავს:

ა) კოპროგრამა;
ბ) რექტორომანოსკოპია;
*გ) ირიგოსკოპია;
დ) კოლონოსკოპია.
1725. მსხვილი ნაწლავის ძირითადი ფუნქციაა:

*ა) გამომყოფი;
ბ) ცილების პროტეოლიზი;
გ) ცხიმებისა და ნახშირწყლების ჰიდროლიზი;
დ) pH-ის მუდმივობის შენარჩუნება ორგანიზმში.
1726. მსხვილი ნაწლავში ფეკალური მასის ფორმირება განპირობებულია:

*ა) წყლის შეწოვით;
ბ) ცილების პროტეოლიზით;
გ) ბიოცენოზით;
დ) ცხიმების ჰიდროლიზით.
1727. მსხვილი ნაწლავის პათოლოგიაზე არ მიუთითებს კოპროგრამაში:

*ა) კუნთოვანი ბოჭკოებს არსებობა
ბ) ლორწოს არსებობა;
გ) ლეიკოციტებს არსებობა;
დ) ერითროციტების არსებობა.
1728. ფარული სისხლდენა არ მიუთითებს:

*ა) სწორი ნაწლავის დაზიანებაზე;
ბ) წვრილი ნაწლავის დაზიანებაზე;
გ) 12-გოჯა ნაწლავის დაზიანებაზე;
დ) ბრმა ნაწლავის დაზიანებაზე.
1729. არასპეციფიკური წყლულოვანი კოლიტის ძირითადი კოპროლოგიური

ნიშანია:
*ა) სისხლიანი ლორწო;
გ) ამილორეა;
დ) კრეატორეა.
1730. ირიგოსკოპიის ჩვენებაა:

ა) "მშიერი ტკივილი" ეპიგასტრიუმის არეში;
ბ) ტკივილი მსხვილი ნაწლავის გაყოლებაზე დეფეკაციის წინ;
*გ) ლორწოს გამოყოფა, სისხლიანი განავალი;
დ) ტკივილი ანუსის არეში დეფეკაციის შემდეგ.
1731. კოლონოსკოპიის ჩვენებაა:

ა) სპასტიური ყაბზობა;
*ბ) ხშირი სისხლის დენა სწორი ნაწლავიდან;
გ) ჩვეულებრივი ყაბზობა;
დ) ტკივილი მსხვილი ნაწლავის გაყოლებაზე.
1732. რექტორომანოსკოპიის ჩვენებას არ წარმოადგენს:

ა) გადატანილი ნაწლავური ინფექცია;
ბ) დამოუკიდებელი დეფეკაციის შეუძლებლობა;
გ) ტკივილი განივი კოლინჯის გაყოლებაზე;
*დ) ტკივილი ეპიგასტრიუმში.
1733. დამიზნებითი ბიოფსია აუცილებელია:
*ა) წყლულოვანი არასპეციფიკური კოლიტის და კრონის დაავადების დროს;
ბ) სპასტიური ყაბზობის დროს;
გ) პროქტოსიგმოიდიტის დროს;
დ) დისბაქტერიოზის დროს.
1734. მსხვილი ნაწლავის ლორწოვანის გამოვარდნა არ ახასიათებს:

ა) ანალური ხვრელის დიზმეზენქიმოზს;
ბ) გადატანილ ნაწლავურ ინფექციას;
გ) ანალური მიდამოს ანომალიებს;
*დ) 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვან დაავადებას.
1735. მსხვილი ნაწლავის ანომალიას ავლენს:

ა) რექტორომანოსკოპია;
*ბ) ირიგოსკოპია;
გ) დისბაქტერიოზზე გამოკვლევა;
დ) კოპროლოგია.
1736. სწორი ნაწლავის უცხო სხეულზე ეჭვის შემთხვევაში კეთდება:

ა) განავლის ანალიზი დისბაქტერიოზზე;
*ბ) რექტორომანოსკოპია;
გ) კოპროლოგია;
დ) კოლონოსკოპია.
1737. ბუასილის განვითარებას განაპირობებს:

ა) კატარული პროქტიტი;
ბ) სფინქტერიტი;
*გ) სწორი ნაწლავის ვენების გაგანიერება;
დ) ფოლიკულიტი.
1738. სწორი ნაწლავის პოლიპზე ეჭვის შემთხვევაში კეთდება:

*ბ) კოლონოსკოპია;
გ) კოპროლოგია;
დ) გამოკვლევა დისბაქტერიოზზე.
1739. სწორი ნაწლავის ნახეთქზე ეჭვის შემთხვევაში კეთდება:

*ა) რექტორომანოსკოპია;
ბ) ირიგოსკოპია;
გ) კოლონოსკოპია;
დ) კოპროგრამა.
1740. კრონის დაავადებას ახასიათებს:

ა) ინტრაპერიტონეუმური აბსცესი;
ბ) პარაპროქტიტი;
გ) პოსტჰემორაგიული ანემია;
1741. სწორი ნაწლავიდან ხშირი სისხლის დენის შემთხვევაში კეთდება:
*ბ) კოლონოსკოპია;
გ) კოპროგრამა;
დ) განავლის ანალიზი დისბაქტერიოზზე.
1742. მსხვილი ნაწლავის დაავადებასთან დაკავშირებულ აბდომინურ

სინდრომს არ ახასიათებს:
ა) ტკივილი მუცლის არეში;
ბ) ტკივილი მარჯვენა ფერდქვეშა მიდამოში;
*გ) ტკივილი ეპიგასტრიუმში;
დ) ტკივილი ანუსის არეში დეფეკაციის დროს.
1743. პროქტოლოგ-ქირურგის კონსულტაციის ჩატარების ჩვენებას

ა) ჩვეულებრივი ყაბზობა;
*გ) სწორი ნაწლავის ლორწოვანის გამოვარდნა;
დ) დისბაქტერიოზი.
1744. მსხვილი ნაწლავის სასწრაფო რენტგენოკონტრასტული გამოკვლევის

ჩვენებაა:
*ა) გაუვალობის ნიშნები;
ბ) სპასტიური ყაბზობა;
გ) ტკივილი სიგმის არეში;
დ) ტკივილი ბრმა ნაწლავის არეში
1745. კოლიტის რისკის ჯგუფის ბავშვებს უნიშნავენ:

ა) ნაღვლმდენ დიეტას;
ბ) დამზოგველ დიეტას;
*გ) დიეტას, რომელიც არეგულირებს დეფეკაციის რიტმს;
დ) ანტაციდურ დიეტას.
1746. ყაბზობით მიმდინარე კოლიტის შემთხვევაში უნიშნავენ:

*ა) შლაკების გამომტან დიეტას მექანიკურად დამუშავებული უჯრედისით;
ბ) ნაღვლმდენ დიეტას;
გ) რძის პროდუქტებს, მცენარეულ საკვებს;
დ) საერთო მაგიდას.
1747. არასპეციფიკური წყლულოვანი კოლიტის მედიკამენტურ

პროფილაქტიკას ატარებენ:
*ა) სულფოსალაზინით;
ბ) საშუალებებით, რომლებიც აწესრიგებენ მსხვილი ნაწლავის
მიკროფლორას;
გ) სპაზმოლიზური საშუალებებით;
დ) პრედნიზოლონის ხანგრძლივი მიღებით.
1748. სისხლიანი ღებინება არ ახლავს:
ა) სისხლის დენას ცხვირიდან;
ბ) ეზოფაგიტს (ჰემორაგიულს, წყლულოვანს) ;
*გ) სანაღვლე გზების დისკინეზიას;
დ) პორტულ ჰიპერტენზიას საყლაპავის ვენების ვარიკოზით.

ა) ჰემორაგიულ, ეროზიულ გასტრიტს;
ბ) კუჭის წყლულს;
*გ) კუჭის წვენის ჰიპერაციდულობას;
დ) მალორი-ვეისის სინდრომს.

ა) 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვან დაავადებას;
ბ) ნაწლავთა მაღალ გაუვალობას;
გ) საყლაპავი ვენების ვარიკოზს;
*დ) ქოლელითიაზს.
1751. ნაწლავიდან სისხლის დენა არ ახასიათებს:

ა) მეკელის დივერტიკულს;
ბ) პოლიპოზს;
გ) ბუასილს;
*დ) მუკოვისციდოზს.
1752. ნაწლავიდან სისხლის დენა არ ახასიათებს:

ა) წყლულოვან-ნეკროზულ ენტეროკოლიტს;
ბ) კრონის დაავადებას;
გ) არასპეციფიკურ წყლულოვან კოლიტს;
*დ) ცელიაკიას.
1753. დადებითი რეაქცია ფარულ სისხლდენაზე არ ახასიათებს:

ა) მსხვილი ნაწლავის პოლიპს;
ბ) 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვან დაავადებას;
*გ) ნაღვლის ბუშტის დისკინეზიას;
დ) წყლულოვან კოლიტს.
1754. საყლაპავის ვენებიდან სისხლდენაზე ეჭვის შემთხვევაში პირველად

უნდა გაკეთდეს:
ა) შრატის რკინის შემცველობის განსაზღვრა;
*ბ) ეზოფაგოსკოპია;
გ) ნახველის გამოკვლევა სიდეროფაგებზე;
დ) საყლაპავის რენტგენოკონტრასტული გამოკვლევა ბარიუმით.
1755. ეპიგასტრიუმში ტკივილი არ ახლავს:

ა) აპენდიციტს;
*ბ) ცელიაკიას;
გ) გინეკოლოგიურ პათოლოგიას;
დ) პროქტოსიგმოიდიტს.
1756. "მწვავე მუცელს" არ ახასიათებს:

*ა) ბრადიკარდია;
ბ) მშრალი ენა;
გ) პერიტონიუმის გაღიზიანების ნიშნები;
დ) მუცლის ტკივილი პალპაციის დროს.
1757. სასწრაფო ჰოსპიტალიზაციის ჩვენებას არ წარმოადგენს:

*ა) მორეციდივე ტკივილი მუცელში;
ბ) პერიტონიუმის გაღიზიანების დადებითი სიმპტომები;
გ) სისხლიანი ღებინება;
დ) სისხლის დენა ნაწლავიდან.
1758. მიუთითეთ საყლაპავის აქალაზიის პათოგნომონური სიმპტომი:

ა) მკვრივი საკვების გაძნელებული ჩაყლაპვა;
*ბ) სითხის გაძნელებული ჩაყლაპვა;
გ) სითხისა და მკვრივი საკვების გაძნელებული ჩაყლაპვა;
დ) საყლაპავ მილში საკვების გაუვალობა;
ე) ნებისმიერი საკვების თავისუფლად ჩაყლაპვა.
1759. საყლაპავი მილის თანდაყოლილი შევიწროების დამახასიათებელი

პირველი ნიშნები ვლინდება:
ა) დაბადებისას;
ბ) სიცოცხლის პირველ კვირეებში;
*გ) სიცოცხლის პირველ 6 თვეში;
დ) 6-12 თვის ასაკში;
ე) 1 წელზე მეტ ასაკში.
1760. საყლაპავის ახალაზიასა და შევიწროებას შორის უდავო

სადიფერენციაციო მეთოდია:
ა) ზონდირება;
ბ) ეზოფაგოსკოპია;
გ) კონტრასტული ეზოფაგოგრაფია;
*დ) კონტრასტული რენტგენოეზოფაგოსკოპია.
1761. შეუპოვარი ღებინება შეუცვლელი საკვებით ახასიათებს:

ა) საყლაპავის ახალაზიას;
*ბ) საყლაპავის შევიწროებას;
გ) დიაფრაგმულ თიაქარს;
დ) პილოროსტენოზს;
1762. საყლაპავის ატრეზიაზე ეჭვის მიტანის შემთხვევაში უპირველეს

ყოვლისა უნდა გაკეთდეს:
*ა) საყლაპავის კათეტერიზაცია;
ბ) ტრაქეის კათეტერიზაცია;
გ) მიმოხილვითი რენტგენოგრაფია;
დ) რენტგენოსკოპია;
ე) საყლაპავის კონტრასტული რენტგენოგრაფია.
1763. ნაწლავთა პოლიპები უმეტესად ლოკალიზდება:

ა) ბრმა ნაწლავში;
ბ) წვრილ ნაწლავში;
გ) განივ კოლინჯში;
*დ) სწორ ნაწლავში;
ე) ანალურ არხში.
1764. ბავშვებში სწორი ნაწლავიდან სისხლის დენის ყველაზე ხშირი

ა) წყლულოვანი კოლიტი;
*ბ) უკანა ტანის (ანუსის) ნახეთქი;
გ) პოლიპები;
დ) ჰემოფილია;
ე) ლეიკოზი.
1765. 2 წლის ბავშვს, რომელსაც ყაბზობა აქვს, განავლის ბოლო ულუფა

შეფერილია სისხლით, თქვენი სავარაუდო დიაგნოზია:
ა) ნაწლავის ინვაგინაცია;
ბ) სწორი ნაწლავის პოლიპი;
*გ) უკანა ტანის ნახეთქი;
დ) მეკელის დივერტიკული;
ე) 12-გოჯა ნაწლავის წყლული.
1766. 6 წლის ავადმყოფს დეფეკაციის დროს პერიოდულად აღენიშნება სწორი

ნაწლავიდან მცირე რაოდენობის ალისფერი სისხლი, თქვენი სავარაუდო
დიაგნოზია:
ა) ნაწლავის ინვაგინაცია;
*ბ) სწორი ნაწლავის პოლიპი;
გ) სწორი ნაწლავის ლორწოვანის ნახეთქი;
დ) მეკელის დივერტიკული;
ე) 12-გოჯა ნაწლავის წყლული.
1767. რას ადასტურებს ახალშობილის მუცლის ღრუს მიმოხილვით

რენტგენოგრამაზე სითხის 2 დონის არსებობა?
ა) განივი კოლინჯის ატრეზიას;
ბ) ჰირშპრუნგის დაავადების მწვავე ფორმას;
გ) პილორული არხის ატრეზიას;
*დ) 12-გოჯა ნაწლავის თანდაყოლილ გაუვალობას;
ე) არტერიო-მეზენტერიალურ გაუვალობას.
1768. კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის დაავადებებს არ ახასიათებს:

ა) მუცლის ტკივილი უზმოზე:
ბ) მუცლის ტკივილი დაკავშირებული საკვების მიღებასთან;
*დ) ტკივილების შემსუბუქება დეფეკაციის შემდეგ.
1769. კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის დაავადებებს კლინიკურად არ

ა) ტკივილების ლოკალიზაცია ეპიგასტრიუმის არეში;
ბ) ტკივილის გაძლიერება მექანიკური და ქიმიურად გამღიზიანებელი
საკვების მიღების შემდეგ;
*გ) ტკივილის გაძლიერება ფიზიკური დატვირთვისას;
დ) ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში უზმოზე;
ე) ნადებიანი ენა.
1770. რომელი კლინიკური სიმპტომი არ აღინიშნება ყაბზობის დროს?

ა) ნადებიანი ენა;
*ბ) ტკივილი უზმოზე ეპიგასტრიუმის არეში;
გ) ინტოქსიკაციის სიმპტომები;
დ) დისხეზია
ე) ტკივილი მსხვილი ნაწლავის პალპაციის დროს.
1771. სპასტიურ (სპაზმურ) ყაბზობას არ ახასიათებს:

ა) ფრაგმენტირებული განავალი ("ცხვრის კურკლი") ;
ბ) ნაწლავური კოლიკის შეტევები;
*გ) დიდი დიამეტრის, ცილინდრის ფორმის განავლოვანი მასა;
დ) მტკივნეულობა მსხვილი ნაწლავის პალპაციის დროს.
1772. ჰიპოტონურ ყაბზობას არ ახასიათებს:

ა) ნაწლავთა მოქმედების შეფერხება 2-დღეზე მეტ ხანს;
ბ) დიდი დიამეტრის, ცილინდრის ფორმის განავლოვანი მასა;
*გ) ფრაგმენტირებული განავალი ("ცხვრის კურკლი") ;
დ) ტკივილები მსხვილი ნაწლავის გაყოლებაზე დეფეკაციამდე.
1773. არასპეციფიკურ წყლულოვან კოლიტს არ ახასიათებს:

*ა) ღებინება;
ბ) ინტოქსიკაცია;
გ) სიფერმკრთალე;
დ) ჰეპატომეგალია;
ე) სისხლიანი განავალი.
1774. ნაღვლგამომტანი გზების დაავადებებს არ ახასიათებს:

ა) ტკივილი მარჯვენა ფერდქვეშა მიდამოში;
ბ) ტკივილის გაძლიერება ცხიმიანი საკვების მიღების შემდეგ;
*გ) ტკივილის შესუსტება დეფეკაციის შემდეგ;
დ) სკლერების სუბიქტერულობა.
1775. რომელი ორგანოს ფერმენტის დეფიციტითაა განპირობებული

მეკონიუმური გაუვალობა?
ა) წვრილი ნაწლავის;
ბ) ლარგენჰანსის კუნძულების უჯრედების;
გ) ღვიძლის;
*დ) კუჭქვეშა ჯირკვლის ეკზოკრინული უჯრედების;
ე) კუჭის.
1776. პორტული ჰიპერტენზიის შემთხვევაში ვლინდება:

ბ) იზოლირებული ჰეპატომეგალია;
გ) გამა-გლობულინის მაღალი დონე;
*დ) საყლაპავის ვენების გაფართოება (ვარიკოზი) .
1777. ცელიაკია:
ა) უმეტესად ვლინდება სიცოცხლის პირველ 3 თვეში;
ბ) პროგრესირებადი ბრონქოექტაზიების გამო იწვევს სიკვდილს;
გ) სპონტანურად იწყება 2 წლის ასაკის შემდეგ;
*დ) მიმდინარეობს წვრილი ნაწლავის ხაოების დამახასიათებელი
ატროფიით;
ე) უფრო ხშირად გვხვდება ბიჭებში, ვიდრე გოგონებში.
1778. ცელიაკიას შემთხვევაში ნაწლავის კედლის ლორწოვანი გარსის

დაზიანება განპირობებულია:
*ა) გლიადინის ზემოქმედებით;
ბ) მიოგლობინის ზემოქმედებით;
გ) ლაქტალბუმინის ზემოქმედებით;
დ) გლობინის ზემოქმედებით;
ე) კაზეინის ზემოქმედებით.
1779. ცელიაკია უხშირესად ვლინდება კვების რაციონში:

ა) რძემჟავა პროდუქტების დამატების შემდეგ;
ბ) ბოსტნეული პიურეს დამატების შემდეგ;
გ) ცხოველური ცილის დამატების შემდეგ;
*დ) მარცვლეულის დამატების შემდეგ;
ე) არ არის დაკავშირებული საკვები პროდუქტების დამატებასთან.
1780. ცელიაკიის შემთხვევაში ძირითადი კლინიკური ნიშანია:

ა) გონებრივი ჩამორჩენილობა;
*ბ) მუცლის შებერვა და პოლიფეკალია;
გ) ყაბზობა და სწორი ნაწლავის პროლაფსი;
დ) კრუნჩხვები;
ე) ბრონქოობსტრუქცია. გასტრო
1781. თქვენ სინჯავთ 1 წლის პაციენტს, რომელსაც უვლინდება წონის და

სიგრძის დეფიციტი. დედის გადმოცემით ბავშვი კარგად იმატებდა წონაში
პირველი 6 თვის განმავლობაში, როდესაც იმყოფებოდა ექსკლუზიურ ძუძუთი
კვებაზე. დამატებითი კვების დაწყების შემდეგ ნამატი მინიმალურია.
ყურადღებას იპყრობს დიდი მუცელი და დეფეკაცია უხვი ქაფიანი განავლით.
რა გამოკვლევას ჩაუტარებთ პაციენტს პირველ რიგში?
ა) განავლის საერთო ანალიზი;
ბ) ჰემოგრამა;
*გ) ანტიგლიადინური და ანტიტრანსგლუტამინური ანტისხეულების ტიტრის
განსაზღვრა;
დ) ოფლში ქლორიდების განსაზღვრა;
ე) სისხლში ფენილალანინის დონის შეფასება.
1782. ცელიაკიის მკურნალობის საუკეთესო მეთოდია:

ა) კორტიკოსტეროიდები და დიეტა;
ბ) ანტიბიოტიკოთერაპია;
გ) ინფუზური თერაპია;
*დ) მხოლოდ დიეტოთერაპია;
ე) ენტეროსორბენტების გამოყენება.
1783. ცელიაკიის დიაგნოზის ვერიფიკაციის საუკეთესო მეთოდია:

ა) ოფლში ქლორიდების განსაზღვრა;
ბ) კარიოტიპის კვლევა;
გ) სისხლის ბიოქიმიური კვლევა;
დ) განავლის ბაქტერიოლოგიური კვლევა;
*ე) წვრილი ნაწლავის ბიოფსია და მორფოლოგიური კვლევა. გასტრო
1784. ცელიაკიის შემთხვევაში ქვემოთჩამოთვლილი პროდუქტებიდან

გამოიყენებთ:
ა) შვრიის ფაფას;
ბ) პურის ფქვილს;
გ) მანანის ბურღულის ფაფას;
*დ) სიმინდის ფქვილს;
ე) პურსა და ცომეულის პროდუქტებს.
1785. გლუტეინ-ინდუცირებული ცელიაკიის შემთხვევაში საკვები უნდა

მომზადდეს:
ა) ხორბლის ფქვილით;
ბ) ჭვავის ფქვილით;
გ) შვრიის ფქვილით;
დ) მანის ბურღულით;
*ე) სიმინდის ფქვილით.
1786. 6 თვის ჯამრთელ ბავშვმა უეცრად დაიწყო ტირილი. ტემპერატურა

ნორმალური აქვს. მუცელი დაჭიმული, კუჭის მოქმედება არ ჰქონია.
რექტალური გასინჯვით დროს თითზე სისხლია. თქვენი სავარაუდო
დიაგნოზი:
ა) მწვავე აპენდიციტი;
ბ) მწვავე პანკრეატიტი;
გ) მწვავე გასტროენტერიტი;
*დ) ინვაგინაცია.
1787. რა სიმპტომები არ ახასიათებს სტომატიტს

ა) ჰიპერთერმია
ბ) ტკივილი
*გ) მწარე გემო პირში
დ) ნერწყვის დენა
1788. ეზოფაგიტის სიმპტომებია

ა) ტკივილი მეზოგასტრიუმის არეში
ბ) ტკივილი ჰიპოგასტრიუმის არეში
*გ) დისფაგია
ე) პირის სიმშრალე
1789. ბავშვებში საჭმლის მომნელებელი სისტემის ყველაზე ხშირ პათოლოგიას

*ა) გასტროდუოდენიტი
ბ) ქოლეცისტიტი
გ) პანკრეატიტი
დ) ჰეპატიტი
ე) წყლულოვანი დაავადება
1790. ბავშვთა შორის ქრონიკული გასტრიტი უპირატესად გვხვდება:

ა) ახალშობილებში
ბ) ძუძუმწოვრებში
გ) სკოლამდელი ასაკის ბავშვებში
*დ) სკოლის ასაკის ბავშვებში
ე) სქესობრივი მომწიების პერიოდში
1791. ეთიოლოგიური ფაქტორი, რომელიც არ იწვევს მწვავე გასტრიტს:

ა) საყოფაცხოვრებო შხამებით მოწამვლა
ბ) ტოქსიკურ-ინფექციური
გ) ალერგიული
დ) კვებისმიერი
*ე) პარაზიტული ინვაზია
1792. შემოხაზეთ, რომელი მეთოდი არ გამოიყენება ქრონიკული გასტრიტის

სადიაგნოზო დამატებით მეთოდებიდან:
ა) გასტროფიბროსკოპია
ბ) კუჭის წვენის ფრაქციული მეთოდით შესწავლა
გ) რენტგენოსკოპია
*დ) დუოდენური ზონდირება
1793. კუჭის ჯირკვლოვანი აპარატი არ გამოიმუშავებს:

ა) მარილმჟავას
ბ) პეფსინს
გ) გასტრინს
*დ) ტრიპსინს
ე) ლაბფერმენტს
1794. რომელი მიკრობი იწვევს კუჭის წყლულოვან დაავადებას:
ა) ნაწლავის ჩხირი
ბ) სტაფილოკოკი
გ) სტრეპტოკოკი
*დ) ჰელოკობაქტერია
ე) მიკოპლაზმა
1795. რომელი დაავადების კლინიკური სურათი გამოვლინდება

ახალშობილობის პერიოდში:
ა) ცელიაკია
ბ) ექსუდაციური ენტეროპათია
გ) ნაღვლის ბუშტის აგენეზია
*დ) დისაქარიდოზული უკმარისობა
ე) ნაღვლის ბუშტის თანდაყოლილი დივერტიკულოზი
1796. რომელი პათოლოგია არ ვლინდება წყლულოვანი დაავადების

გართულების სახით:
ა) სისხლდენა
ბ) პილორუსის და თორმეტგოჯას სტენოზი
გ) პერფორაცია
*დ) კისტების წარმოქმნა და დაჩირქება
1797. კვლევის რომელი მეთოდი არ არის ინფორმატიული წყლულოვანი

დაავადების დიაგნოსტიკაში:
ა) ენდოსკოპიური კვლევა
ბ) რენტგენოლოგიური კვლევა ბარიუმის ფაფით
გ) განავალში ფარული სისხლდენის განსაზღვრა
დ) კუჭის ფრაქციული ზონდირება
*ე) კუჭის ერთმომენტიანი ზონდირება
1798. ქრონიკულ ჰიპერაციდულ გასტრიტს ახასიათებს:

ა) მადის დაქვეითება
ბ) კუჭის ავსებისა და სიმძიმის შეგრძნება
გ) ბოყინი ლაყე კვერცხის სუნით
დ) ტემპერატურის მატება
*ე) ბოყინი მომჟავო სუნით და გულწვა
1799. ქრონიკულ ჰიპოაციდულ გასტრიტს ახასიათებს:

ა) მადა შენარჩუნებულია
ბ) გულძმარვა
გ) ავადმყოფი ეტანება ხორცეულს
დ) ტემპერატურის მატება
*ე) ბოყინი ლაყე კვერცხის სუნით
1800. ქრონიკული ჰიპერაციდული გასტრიტის მკურნალობის მიზნით

ა) ანტიდეპრესანტები
ბ) ტრანკვილიზატორები
გ) ტოკოლიტიკები
დ) ანტიპირეტიკები
*ე) ანტაციდები
1801. ვილსონის დაავადების გართულებებია:

ა) ბრონქული ასთმა
ბ) მიოკარდიტი
*გ) ღვიძლის კომა
დ) გლომერულონეფრიტი
ე) პიელონეფრიტი
1802. ენტერობიოზის დიაგნოზის დასაზუსტებლად ჭიის კვერცხებზე

იკვლევენ: 1) განავალს; 2) შარდს 3) ნერწყვს 4) სისხლს 5) პერიანალურ
ჩამონაფხეკს
ა) სწორია 1,3:
ბ) სწორია 1,4:
გ) სწორია 1,2:
დ) სწორია 3,5:
*ე) სწორია 1,5:
1803. ნორმალურ ნაღველში არ ისაზღვრება:

ა) ბილირუბინი
*ბ) ურობილინი
გ) ნაღვლის მჟავები
დ) ქოლესტერინი
ე) ლიპიდური კომპლექსი
1804. კუჭის სეკრეტორული აპარატი არ გამოიმუშავებს:

ა) მარილმჟავას
ბ) პეპსინს
გ) მუკოპროტეინს
დ) ლაბფერმენტს
*ე) ტრიპსინს
1805. დაავადება, მიმდინარე მუცლის მწვავე ტკივილით, რომელიც არ არის

დაკავშირებული მუცლის ღრუს ორგანოების დაავადებასთან:
ა) ნაწლავთა მაღალი გაუვალობა
ბ) მწვავე აპენდიციტის ატიპიური ფორმები
გ) მწვავე პანკრეატიტი
დ) პერიტონიტი
*ე) სისტემური ვასკულიტი
1806. მუცლის ღრუს ორგანოების პათოლოგიასთან დაკავშირებული მუცლის

მწვავე ტკივილით მიმდინარე დაავადებაა:
ა) ინფექციური მონონუკლეოზი
ბ) კრუპოზული პნევმონია
გ) რევმატიზმის აბდომინალური ფორმა
*დ) მწვავე პანკრეატიტი
ე) კვანძოვანი პერიარტერიტი
1807. ნაწლავთა დისბაქტერიოზის განვითარების რისკ-ფაქტორებია:

ა) ანამნეზში ბაქტერიული და ვირუსული ეტიოლოგიის დაავადებების
არსებობა;
ბ) კვების დარღვევა;
გ) ქიმიოთერაპიული, ანტიბიოტიკებისა და ჰორმონული პრეპარატების
მიღება;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი. გადავიდეს კუჭ-ნაწლავში
1808. დისაქარიდული უკმარისობის დროს განავალი არის:

ა) ყვითელი, ჰომოგენური, ლორწოთი;
ბ) წყლიანი, ცხიმით, მყრალი სუნით;
*გ) წყლიანი, დაბალი ,,pH"–ით;
დ) დიდი რაოდენობით, აქოლიური;
ე) ლორწოს დიდი რაოდენობით
1809. 12–გოჯა ნაწლავის დისკინეზიისთვის არ არის დამახასითებელი:

ა) დუოდენოგასტრული რეფლუქსი;
ბ) გულისრევა;
*გ) ტკივილი ჰიპოგასტრიუმში;
დ) ტკივილი ეპიგასტრიუმში;
ე) საჭმლის მონელების დარღვევა.
1810. ბავშვებში წყლულოვანი დაავადების უხშირეს გართულებას

*ა) სისხლდენა;
ბ) პერფორაცია;
გ) გაუვალობა;
დ) მალიგნიზაცია;
ე) ყველა შესაძლებელია. ნაწლავი
1811. დიაფრაგმის თიაქარზე ეჭვის შემთხვევაში პირველ რიგში ტარდება:

ა) ულტრაბგერითი კვლევა;
ბ) რენტგენოლოგიური კვლევა;
*გ) ულტრაბგერითი და რენტგენოლოგიური კვლევა;
დ) გასტროფიბროსკოპია და კომპიუტერული ტომოგრაფია;
1812. ,,ჰელიკობაქტერ პილორის" სადიაგნოსტიკო ტესტებია:

ა) განავალში ,,H pylori"–ის ანტიგენის ტესტი და განავლის
კოპროლოგია;
ბ) ,,H pylori"–ის ანტისხეულების განსაზღვრა და ნერწყვში H pylori"–ის
განსაზღვრა ,,PCR" მეთოდით ;
*გ) განავალში ,,H pylori"–ის ანტიგენის ტესტი და ,,H pylori"–ის
ანტისხეულების განსაზღვრა
დ) ნერწყვში ,,H pylori"–ის განსაზღვრა ,,PCR" მეთოდით და
კოპროლოგია;
ე) კოპროლოგიური კვლევა და ენდოსკოპია.
1813. დუოდენოგასტრული რეფლუქსი ხელს უწყობს ჩამოყალიბდეს:

ა) კუჭის დივერტიკული;
ბ) გასტროეზოფაგური რეფლუქსი;
*გ) ანტრალური გასტრიტი;
დ) დუოდენიტი;
ე) კუჭის წყლულოვანი დაავადება.
1814. საყლაპავის ვარიკოზული გაგანიერების სადიაგნოსტიკო მეთოდია:

*ა) გასტროფიბროდუოდენოსკოპია;
ბ) საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის რენტგენოგრაფია ბარიუმით;
გ) განავლის გამოკვლევა ფარულ სისხლდენაზე;
დ) სისხლის ანალიზი;
ე) ინტრაგასტრული ,,Ph "-მეტრია.
1815. მკერდის უკან ტკივილი დაკავშირებულია:

ა) მჟავობის მატებასთან;
*ბ) რეფლუქს-ეზოფაგიტის გამო საყლაპავის ლორწოვანის გაღიზიანებასთან;
გ) მეტეორიზმთან;
დ) ინტრააბდომინური წნევის მატებასთან;
ე) ოდის სფინქტერის სპაზმთან.
1816. ჰელიკობაქტერიული ინფექციის დროს არ არის ეფექტური:

ა) დე-ნოლი;
ბ) ფურაზოლიდონი;
გ) ბისმუტის პრეპარატები;
*დ) სპაზმოლიზური საშუალებები;
ე) მაკროლიდი.
1817. მწვავე აპენდიციტის და შაქრიანი დიაბეტის კეტოაციდოზური პრეკომის

აბდომინური სინდრომის დიფერენციული დიაგნოზის დროს
გათვალისწინებული უნდა იქნეს ყველა ნიშანი, გარდა:
ა) გლუკოზურია;
გ) აცეტონურია;
დ) ჰიპერგლიკემია;
ე) აციდოზი.
1818. ჰიპერაციდური გასტრიტისთვის არ არის დამახასიათებელი:

*ა) დიარეა;
ბ) ტკივილი უზმოზე გასტროდუოდენურ ზონაში;
გ) შეკრულობა;
დ) ნადები ენაზე;
ე) გულწვა.
1819. 12–გოჯა ნაწლავის წყლულზე ეჭვის დროს არ უნდა ჩატარდეს:

ა) განავლის გამოკვლევა ფარულ სისხლდენაზე;
ბ) გასტროდუოდენოსკოპია;
*გ) დუოდენური ზონდირება;
დ) რენტგენოკონტრასტული კვლევა;
ე) სისხლის საერთო ანალიზი.
1820. საყლაპავის პათოლოგიის ჩამოყალიბების მაღალი რისკია:

*ა) ეზოფაგოკარდიული ნაწილის უკმარისობის დროს;
ბ) სპასტიური შეკრულობის დროს;
გ) ჰეპატიტის დროს;
დ) ბილიარული ტრაქტის დისფუნქციის დროს;
ე) პანკრეატიტის დროს.
1821. პილოროსტენოზის დროს ღებინება ხასიათდება:

ა) მცირე წამოქაფებით;
ბ) პირნაღები მასა ნაკლებია, ვიდრე მიღებული საკვებია;
გ) ხშირი წამოქაფებით;
*დ) ,,შადრევანისებრი" ღებინება;
ე) ღებინებით ყველა კვების შემდეგ.
1822. 5 წლის ბავშვს 5 საათის წინ აღენიშნა შეტევისმაგვარი ტკივილი

მუცლის არეში. ნაწლავთა მოქმედება იყო ერთჯერ, ფაფისებრი, სისხლიანი,
ღებინება ერთჯერადი, ტემპერატურა ნორმალური. პირველ რიგში უნდა
გამოირიცხოს:
ა) ნაწლავური ინფექცია;
*ბ) ინვაგინაცია;
გ) მწვავე აპენდიციტი;
დ) ადენოვირუსული ინფექცია;
ე) ნაწლავური სისხლდენა.
1823. ქრონიკული გასტრიტის ეტიოლოგიური ფაქტორი არ არის:

ა) ინფექციური აგენტი (ჰელიკობაქტერია პილორი)
ბ) იმუნოლოგიური ფაქტორები
გ) არასტეროიდული ანთებისსაწინააღმდეგო საშუალებების ხანგრძლივი
გამოყენება
დ) დუოდენო-გასტრალური რეფლუქსი
*ე) ქოლედისკინეზია
1824. ქრონიკული გასტრიტის ძირითადი სიმპტომებია:

*ა) სიმძიმის შეგრძნება და/ან ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, ბოყინი,
გულზიდვა, ღებინება
ბ) დისფაგია, ნაწლავთა მოქმედების გახშირება, ტკივილი მარჯვენა
ფერდქვეშა არეში
გ) მოვლითი ხასიათის ტკივილი მუცლის არეში, პერიოდულად ყაბზობა
ნაწლავთა
დ) ნაწლავთა მოქმედების გახშირება, სითხის შემცველი განავლით
1825. ანტრალური გასტრიტისათვის დამახასიათებელია

ა) სიმძიმის შეგრძნება ეპიგასტრიუმის არეში, ბოყინი გოგირდის სუნით
ბ) ჰიპო- და ანაციდური მდგომარეობა
გ) ენდოსკოპიით ლორწოვანის ატროფია ანტრალურ ნაწილში
*დ) მოგვინებითი და ღამის ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, რომელიც
წყნარდება საკვების მიღების შემდეგ, კუჭის მჟავიანობა ნორმალურია ან
მომატებული
1826. ჰელიკობაქტერია პილორისთვის დამახასიათებელია:

ა) გრამ-უარყოფითი სპირალური ფორმის მიკროორგანიზმია, რომელიც იჩენს
ტროპიზმს კუჭის ანტრალური ნაწილის ეპითელის მიმართ და აზიანებს მას
ბ) ახდენს IგA-ს და შრატისმიერი Iგ-ის ოფსონიზაციას
გ) გამოიმუშავებს ურეაზას
დ) ახდენს მჟავის უკუდიფუზიას და იწვევს კუჭის კედლის წყლულოვან
დაზიანებას
1827. კუჭის ლორწოვანზე მომქმედ აგრესიულ ფაქტორებს არ მიეკუთვნება:

ა) HCL-ის და პეპსინის ჭარბი გამომუშავება
ბ) პილორული ჰელიკობაქტერია
გ) დუოდენო-გასტრალური რეფლექსი
*დ) ანტაციდები
ე) არასტეროიდული ანთებისსაწინააღმდეგო საშუალებები
ვ) გლიკოკორტიკოსტეროიდები
1828. ანტრალური გასტრიტის მკურნალობის ძირითადი მიმართულებებია:

*ა) HP-ის ერადიკაცია
ბ) ანტაციდების დანიშვნა
გ) ტკივილის სინდრომის მოხსნა
დ) მინერალური წყლების დანიშვნა
1829. HP-ის ერადიკაციისთვის გამოიყენება:

*ა) პოლიქიმიოთერაპია სამი და ოთხკომპონენტიანი სქემის სახით
ბ) მონოთერაპია ბისმუტის პრეპარატებით
გ) მონოთერაპია მეტრონიდაზოლით
დ) მონოთერაპია ამოქსიცილინით
1830. ანტრალური გასტრიტის მკურნალობისთვის არ გამოიყენება:

ა) დე-ნოლი
ბ) ტეტრაციკლინი
*გ) ინდომეტაცინი
დ) მეტრონიდაზოლი
ე) ზანტაკი
ვ) ომეპრაზოლი
1831. სიყვითლე ჟილბერის სინდრომის დროს ძლიერდება შემდეგი

პრეპარატების მიღებისას
ა) ფენობარბიტალი
ბ) ესენციალე-ფორტე
*გ) სულფანილამიდები
დ) ბიოპრეპარატები
ე) ანტიბიოტიკები
1832. ეზოფაგიტის მთავარი მიზეზებია ბავშვებში ყველა, გარდა ერთისა

ა) ინფექციური დაავადებები
ბ) რეფლუქსი
გ) ჰიპოვიტამინოზი
დ) სისტემური დაავადებები
*ე) საყლაპავის ატრეზია
1833. ეზოფაგიტის ხშირი გართულებაა

*ა) საყლაპავის სტრიქტურა
ბ) კარდიის ახალაზია
გ) სეფსისის
ე) კუჭ-დუოდენალური წყლული
1834. ცელიაკიის აუცილებელი დიფერენცირება უნდა მოხდეს:

*ა) ექსუდაციურ ენტეროპათიასთან
ბ) ჰეპატიტთან
გ) სეფსისთან
დ) დიზენტერიასთან
ე) ღვძლის ციაოზთან
1835. ქრონიკული ჰიპოაციდური გასტრიტის მკურნალობის მიზნით

ა) ანტაციდები
ბ) ანტიდეპრესანტები
გ) ტრანკვილიზატორები
დ) ნეიროლეპტიკები
*ე) რეპარანტები
1836. წყლულოვანი დაავადების ჩამოყალიბებას ხელს უწყობს:

ა) მჟავიანობის ანტროდუოდენალური მუხრუჭის გაძლიერება
ბ) მუკოპროტეინების მატება
გ) ფეკომუტინების მატება
*დ) ვაგოტონია
1837. ტკივილი გასტრალურ არეში არ შეიძლება გამოიწვიოს:

ა) გასტროდუოდენიტმა
ბ) წყლულოვანმა დაავადებამ
გ) ეზოფაგიტმა
*დ) კოლიტმა
1838. ტკივილი მუცლის მარჯვენა ზედა ნახევარში არ შეიძლება გამოწვეული

იყოს:
ა) ჰეპატიტით
ბ) სანაღვლე გზების პათოლოგიით
გ) წყლულოვანი დაავადებით
დ) თირკმელკენჭოვანი დაავადებით
ე) კრუპოზული პნევმონიით
*ვ) სიგმოიდიტით
1839. ტკივილი მარცხენა ფერდქვეშა მიდამოში არ შეიძლება იყოს

განპირობებული:
ა) პანკრეატიტით
ბ) სპლენომეგალიით
*გ) სიგმოიდიტით
დ) თრკმელკენჭოვანი დაავადებით
1840. ორალური სარეჰიდრატაციო ხსნარის გამოყენება გამართლებულია:

ა) ვირუსული დიარეის შემთხვევაში;
ბ) მიკრობული დიარეის შემთხვევაში;
გ) პარაზიტული დიარეის შემთხვევაში;
*დ) ყველა ჩამოთვლილის შემთხვევაში.
1841. დიარეის მკურნალობის პროცესში კვების გაგრძელება განაპირობებს:

ა) წონაში ნამატის შემცირებას;
*ბ) წონაში კლების შემცირებას;
გ) დიარეის გაძლიერებას;
დ) ღებინებას.
1842. ორალური სარეჰიდრატაციო ხსნარის გამოყენება იწვევს:

ა) დიარეის შეწყვეტას;
ბ) დიარეის შემცირებას;
*გ) ორგანიზმის სითხითა და მიკროელემენტებით შევსებას;
დ) ორგანიზმის საკვები ინგრედიენტებით შევსებას.
1843. ორალური სარეჰიდრატაციო ხსნარის გამოყენება ეფექტურია:

ა) ახალშობილობის პერიოდში;
ბ) ჩვილობის პერიოდში;
გ) 5 წელზე მეტ ასაკში;
დ) 5 წლამდე ასაკში;
*ე) ყველა ასაკში.
1844. დიარეის დროს მიზანშეწონილია სითხის სახით:

ა) ბოსტნეულის ნახარშის მიცემა;
ბ) ხილის ნახარშის მიცემა;
გ) ხილის წვენის მიცემა;
1845. დიარეის დაწყებისთანავე გაუწყლოვნების საპროფილაქტიკოდ საჭიროა:

ა) კუჭის ამორეცხვა;
ბ) გამწმენდი ოყნა;
*გ) სითხეებით დატვირთვა;
დ) "შემკვრელი" საშუალებების მიცემა;
ე) ანტიმიკრობული პრეპარატების გამოყენება.
1846. დიარეის დროს რეჰიდრატაციის ჩასატარებლად აუცილებელია:

ა) კოპროლოგიური გამოკვლევა;
ბ) განავლის ბაქტერიოლოგიური გამოკვლევა;
*გ) ექსიკოზის (გაუწყლოვნების) ხარისხის დადგენა;
დ) პერიფერიული სისხლის საერთო ანალიზი;
1847. დიარეის ბინაზე მკურნალობის ძირითადი პრინციპია:

ა) სითხეებით დატვირთვა;
ბ) ხშირი კვება;
გ) ბავშვის მოვლის შესახებ დედისთვის ინფორმაციის მიწოდება;
1848. დიარეის პროფილაქტიკის ძირითადი პრინციპია:

ა) ძუძუთი კვების ხელშეწყობა;
ბ) დამატებითი კვების დანიშვნა ასაკობრივ ვადებში;
გ) პირადი ჰიგიენის დაცვა;
1849. ორალური რეჰიდრატაციის წინააღმდეგჩვენებაა:

*ბ) შეუპოვარი ღებინება;
გ) ნაწლავთა გახშირებული მოქმედება;
დ) მეტეორიზმი;
ე) ვირუსული ეტიოლოგიის დიარეა.
1850. ორალური რეჰიდრატაციის უპირატესობაა:

ა) ეკონომიურობა;
ბ) ეფექტურობა;
გ) გართულებების თავიდან აცილება;
1851. დიარეის დროს განავალში სისხლის არსებობის შემთხვევაში

რეკომენდებულია დაინიშნოს:
ა) ორალური ანტიბიოტიკი და ორალური სარეჰიდრატაციო ხსნარი;
ბ) ორალური ანტიბიოტიკი და სრულფასოვანი კვება;
*გ) ორალური ანტიბიოტიკები, სრულფასოვანი კვება და ორალური
სარეჰიდრატაციო ხსნარი;
დ) არცერთი პასუხი არ არის სწორი.
1852. ნაწლავთა ინფექციის გადაცემის გზებია:

ა) ჰაერ-წვეთოვანი;
*ბ) ფეკალურ-ორალური;
გ) კონტაქტური;
1853. მწვავე დიარეის დროს წყლის დეფიციტთან ერთად საჭიროა:

*ა) ნატრიუმის, კალიუმისა და ბიკარბონატის დეფიციტის შევსება;
ბ) ნატრიუმის, კალიუმის, ცინკისა და რკინის დეფიციტის შევსება;
გ) ნატრიუმის, ფოსფატის, კალციუმისა და მაგნიუმის დეფიციტის შევსება;
დ) კალიუმის, ცინკისა და ბიკარბონატის დეფიციტის შევსება.
1854. ბავშვებში ექსიკოზის (გაუწყლოვნების) ნიშნებია:

ა) ცხელება, ღებინება;
ბ) შეშუპება, ჰიპერტენზია, არიტმული პულსი, ტაქიკარდია;
*გ) ჩაცვენილი თვალები, კანის ელასტიკურობის დაქვეითება, ლორწოვანი
გარსების და ენის სიმშრალე, წყურვილის გრძნობა;
დ) ღებინება, გახშირებული პულსი, ჰიპერტენზია.
1855. ჯმო-ს მიერ მოწოდებული ორალური სარეჰიდრატაციო ხსნარი

შეიცავს:
ა) საქაროზას, წყალს, ნატრიუმქლორიდს, ორგანულ დანამატებსა და
კალიუმქლორიდს;
ბ) გლუკოზას, წყალს, ნატრიუმქლორიდსა და ნატრიუმბიკარბონატს;
*გ) გლუკოზას, წყალს, ნატრიუმქლორიდს, კალიუმქლორიდსა და
ნატრიუმციტრატს;
დ) გლუკოზას, წყალსა და ნატრიუმქლორიდს.
1856. დიარეის დაწყებისთანავე აუცილებელია:

ა) ძუძუთი კვების შეწყვეტა, სითხეებით დატვირთვა, გაუწყლოვნების
ნიშნების გამოვლენა;
ბ) სითხეებით დატვირთვა, ძუძუთი კვების გაგრძელება, დიარეის
საწინააღმდეგო პრეპარატების გამოყენება;
*გ) სითხეებით დატვირთვა, ძუძუთი კვების გაგრძელება, გაუწყლოვნების
ნიშნების გამოვლენა;
1857. დიარეის დროს ორალური რეჰიდრატაციული თერაპია ამცირებს:

ა) დიარეით გამოწვეულ სიკვდილიანობას;
ბ) ინტრავენური თერაპიის გამოყენების პროცენტულ მაჩვენებელს;
გ) დიარეის გამო სტაციონარში მიმართვიანობას;
1858. მარტო ორალური სარეჰიდრატაციო ხსნარით მკურნალობა
არაეფექტურია თუ ბავშვს აქვს:
ა) ქოლერა;
ბ) შეუპოვარი ღებინება;
გ) სისხლიანი დიარეა;
*დ) ყველა აღნიშნული.
1859. მწვავე დიარეის შემთხვევაში ინფუზიური თერაპიის ჩვენებაა:

ა) გამოხატული გაუწყლოვნება, ცხელება, ღებინება;
*ბ) მძიმე გაუწყლოვნება
გ) გაუწყლოვნება, ცხელება ან პნევმონია;
1860. მძიმე გაუწყლოვნების შემთხვევაში ინტრავენური თერაპიის

უპირატესობა ენიჭება:
*ა) რინგერ-ლაქტატის ხსნარს;
ბ) ფიზიოლოგიურ ხსნარს;
გ) გლუკოზის 5%-იან ხსნარს;
დ) გლუკოზის 10%-იან ხსნარს.
1861. ჯმო-ს რეკომენდაციით დიარეული დაავადების სამკურნალოდ

ა) იმოდიუმი და ნაწლავთა მოტორიკის დამთრგუნველი სხვა პრეპარატები;
ბ) ქლორპრომაზინი და ღებინების საწინააღმდეგო სხვა პრეპარატები;
გ) ყველა ჩამოთვლილი;
1862. ანტიბაქტერიულ პრეპარატებს იყენებენ:

ა) როტავირუსული ინფექციის შემთხვევაში;
ბ) კვებითი მოწამლის შემთხვევაში;
გ) დისბაქტერიოზის შემთხვევაში;
*დ) შიგელოზის (დიზენტერიის) შემთხვევაში;
1863. ჩამოთვლილი დებულებებიდან სწორია:

ა) დიარეის მწვავე და ჩამთავრების პერიოდებში "მშიერი დიეტა"
არაფიზიოლოგიურია;
ბ) დამტკიცებულია, რომ შიმშილის დროს წვრილი ნაწლავი კარგავს საკვები
ნივთიერებების შეწოვის უნარს;
გ) ბუნებრივ კვებაზე მყოფ ბავშვს 6 თვემდე ეძლევა მხოლოდ დედის რძე;
1864. 5 წლამდე ასაკის ბავშვებში ექსიკოზის (გაუწყლოვნების) სამი

კარდინალური ნიშანია:
*ა) წყურვილის გრძნობა, მოუსვენრობა ან ადინამია, კანის ელასტიკურობის
შემცირება;
ბ) ჩაცვენილი თვალები, კანის ელასტიკურობის შემცირება, ნაწლავთა
გახშირებული მოქმედება;
გ) რექტალური ტემპერატურის მომატება, პირის ღრუს ლორწოვანის
სიმშრალე, გახშირებული პულსი;
1865. ორალური სარეჰიდრატაციო ხსნარი არის:

*ა) დიარეის შემთხვევაში ორგანიზმის რეჰიდრატაციისა და ცხოველქმედების
შენარჩუნების აუცილებელი სამედიცინო პრეპარატი;
ბ) დიარეის შემთხვევაში საკვების შემცვლელი;
გ) მძიმე გაუწყლოვნების დროს ინტრავენურად გადასასხმელი სითხეების
შემცვლელი;
1866. დიარეის დაწყების დროს ავადმყოფმა:

ა) არ უნდა მიიღოს სითხე, ვინაიდან დიარეა გაძლიერდება;
ბ) უნდა მიიღოს ანტიდიარეული პრეპარატები;
*გ) უნდა მიიღოს ორალური სარეჰიდრატაციო ხსნარი;
დ) უნდა გადავიდეს "მშიერ დიეტაზე".
1867. მძიმე ჰიპოტროფიის ფონზე განვითარებული დიარეის დროს ექიმის

ტაქტიკაა:
ა) ბინაზე მკურნალობა ორალური სარეჰიდრატაციო ხსნარით;
ბ) ბინაზე მკურნალობა ორალური სარეჰიდრატაციო ხსნარით და
ანტიდიარეული პრეპარატებით;
გ) ბინაზე მკურნალობა ორალური სარეჰიდრატაციო ხსნარით და
ანტიმიკრობული პრეპარატებით;
*დ) ავადმყოფი მოათავსოს სტაციონარში.
1868. ძუძუთი კვებაზე მყოფ 6 თვემდე ასაკის ბავშვს, რომელსაც დიარეის

გამო უტარდება რეჰიდრატაცია, ურჩევთ:
ა) შეწყვიტოს ძუძუთი კვება 6 საათით;
ბ) შეწყვიტოს ძუძუთი კვება 24 საათით;
*გ) გააგრძელოს ძუძუთი კვება;
დ) 6 საათი შეწყვიტოს ძუძუთი კვება და მისცეს სოიოზე დამზადებული
ხელოვნური ნარევი.
1869. 2 წლის ასაკის ბავშვს, რომელსაც ზომიერი გაუწყლოვნების გამო

უტარდება რეჰიდრატაცია, ურჩევთ:
ა) განაგრძოს საკვების მიღება;
*ბ) მიიღოს საკვები რეჰიდრატაციის დაწყებიდან 4 საათის შემდეგ;
გ) მიიღოს საკვები რეჰიდრატაციის დაწყებიდან 6 საათის შემდეგ;
დ) მიიღოს საკვები რეჰიდრატაციის დაწყებიდან 12 საათის შემდეგ.
1870. დიარეის სამკურნალოდ ნაჩვენებია:

ა) აქტივირებული ნახშირი;
ბ) იმოდიუმი;
გ) ქლორპრომაზინი;
დ) ყველა ჩამოთვლილი;
*ე) არცერთი ჩამოთვლილი.
1871. ინფუზიური თერაპიის დროს წყლის ბალანსის განსაზღვრის ყველაზე

მარტივ მეთოდს წარმოადგენს:
*ა) ბავშვის რეგულარული აწონვა;
ბ) დიურეზის საათობრივი კონტროლი;
გ) სადღეღამისო შარდის შეგროვება;
დ) ჰემატოკრიტის განსაზღვრა;
ე) შარდის ხვედრითი წონის განსაზღვრა.
1872. ბავშვის შარდის კონცენტრაცია მოზრდილთა მაჩვენებლებს აღწევს:

ა) 1 კვირის ასაკში;
*ბ) 5 წლის ასაკში;
გ) 6 თვის ასაკში;
1873. შარდსაწვეთის ფიზიოლოგიური შევიწროვებების რაოდენობაა:

*ა) სამი;
ბ) ოთხი;
გ) ორი;
დ) არცერთი.
1874. ნეფრონი მოიცავს:

*ა) გორგალსა და მილაკოვან სისტემას;
ბ) პროქსიმალურ და დისტალურ მილაკებს;
გ) მხოლოდ გორგალს;
დ) პროქსიმალურ და დისტალურ მილაკებს, ჰენლეს მარყუჟს.
1875. თირკმლის გორგალი ასრულებს:

*ა) ფილტრაციულ ფუნქციას;
ბ) რეაბსორბციულ ფუნქციას;
გ) სეკრეციულ ფუნქციას;
1876. დისტალური მილაკი ახდენს:

ა) ცილის რეაბსორბაციას;
ბ) გლუკოზის რეაბსორბაციას;
*გ) წყალბადის იონების სეკრეციას;
დ) ჰორმონულ რეგულაციას.
1877. ჩვილ ბავშვთა თირკმელების დაბალ ოსმორეგულაციურ ფუნქციას არ

ა) დისტალური მილაკების ეპითელიუმის ფუნქციური არასრულფასოვნება;
ბ) ოსმორეცეპტორების განუვითარებლობა;
გ) ანტიდიურეზული ჰორმონის წარმოქმნის უკმარისობა;
*დ) კვების ხასიათი.
1878. გორგლოვანი ფილტრაციის სიჩქარეს არ განაპირობებს:

ა) პლაზმის ონკოზური წნევა;
ბ) პლაზმის ოსმოსური წნევა;
*გ) მჟავე-ტუტოვანი წონასწორობა;
დ) ჰიდროსტატიკური წნევა თირკმლის კაპილარებში.
1879. თირკმლის მილაკების ფუნქციაზე უშუალოდ მოქმედებს:

*ა) ალდოსტერონი;
ბ) თიროქსინი;
გ) ინსულინი;
დ) გონადოტროპინი.
1880. პროტეინურიის სელექტიურობით აფასებენ:

ა) ჰენლეს მარყუჟის ფუნქციას;
ბ) დისტალური მილაკების ეპითელიუმის ფუნქციას;
*გ) გორგლების მემბრანის ფუნქციას;
1881. თირკმელი ახდენს სეკრეციას:

ა) ალდოსტერონის;
ბ) კატექოლამინების;
*გ) რენინის;
დ) ანდროგენების.
1882. თირკმელზედა ჯირკვალი არ ახდენს სეკრეციას:

ა) ანდროგენების;
ბ) ჰიდროკორტიზონის;
გ) ალდოსტერონის;
*დ) რენინის.
1883. თირკმლის კონცენტრაციულ ფუნქციას აფასებენ:

ა) სელექტიური პროტეინურიის შეფასებით;
ბ) ცილა და ცილის ფრაქციების განსაზღვრით;
*გ) შარდის ხვედრითი წონითა და ოსმოლარობით;
დ) შარდოვანას რაოდენობით.
1884. თირკმლის ფილტრაციულ ფუნქციას არ აფასებენ:

ა) ენდოგენური კრეატინინის კლირენსით;
ბ) სისხლში კრეატინინის დონით;
გ) სისხლში შარდოვანას დონით;
*დ) შარდის ოსმოლარობით.
1885. ნორმაში შარდით გამოიყოფა:

ა) მიღებული სითხის მოცულობის 1/3;
*ბ) მიღებული სითხის მოცულობის 2/3;
გ) მიღებული სითხის მოცულობის 1/6;
დ) მიღებული სითხის მოცულობის 1/4.
1886. დაავადების ადრეულ სტადიაზე არტერიული წნევის მომატება

ა) მემკვიდრულ ნეფრიტს;
*ბ) გლომერულონეფრიტს;
გ) პიელონეფრიტს;
დ) დიზმეტაბოლურ ნეფროპათიას.
1887. 10 წლის ბავშვის მოშარდვის სიხშირეა:

*ა) 4-6-ჯერ დღე-ღამეში;
ბ) 7-8-ჯერ დღეღამეში;
გ) 12-15-მდე დღეღამეში;
დ) 10-12-მდე დღეღამეში.
1888. რა ასაკიდან შეიძლება გაიზომოს არტერიული წნევა მხრის არტერიაზე?

ა) 3 წლიდან;
ბ) 1 წლიდან;
გ) ახალშობილობის პერიოდიდან;
*დ) ნებისმიერ ასაკში.
1889. ბაქტერიოლოგიური გამოკვლევისთვის არ იყენებენ:

ა) შარდის ბუშტის პუნქციას;
ბ) შარდს შუა ნაკადიდან;
გ) შარდის ბუშტის კათეტერიზაციას;
*დ) დღის განმავლობაში შეგროვებულ შარდს
1890. შარდის ნალექში ლეიკოციტურია და ნეიტროფილების სიჭარბე

*ა) პიელონეფრიტზე;
ბ) ტუბულო-ინტერსტიციულ ნეფრიტზე;
გ) გლომერულონეფრიტზე;
დ) მემკვიდრულ ნეფრიტზე.
1891. ჰიპერლიპიდემია ახასიათებს:

*ა) გლომერულონეფრიტის ნეფროზულ ფორმას;
ბ) გლომერულონეფრიტის ჰემატურიულ ფორმას;
დ) ტუბულო- ინტერსტიციურ ნეფრიტს.
1892. შარდში ოქსალატებისა და ურატების ექსკრეციას საზღვრავენ:

*ა) დღე-ღამის შარდში;
ბ) დილის ულუფაში;
გ) სამ საათიან შარდში;
1893. სისხლში შარდმჟავას მომატება მიუთითებს:
ა) კალციუმის ცვლის მოშლაზე;
ბ) მჟაუნმჟავას ცვლის მოშლაზე;
გ) ატოპიურ დერმატიტზე;
*დ) პურინების ცვლის მოშლაზე.
1894. იმუნოკომპლექსურ დაავადებებს მიეკუთვნება:

*ა) გლომერულონეფრიტი;
გ) ვირუსული ჰეპატიტი;
დ) გასტროდუოდენიტი.
1895. ცისტოგრაფიით არ ვლინდება:

ა) რეფლუქსის არსებობა;
ბ) ურეთრის მდგომარეობა;
*გ) თირკმელის ფუნქციური მდგომარეობა;
დ) ნარჩენი შარდის რაოდენობა.
1896. ინტრავენური უროგრაფიის ჩვენებას არ წარმოადგენს:

ა) უცნობი ეტიოლოგიის მუცლის ტკივილი;
ბ) მყარი ლეიკოციტურია;
გ) მუცლის ღრუს ტრავმა, შარდვის შეკავებით;
*დ) გლომერულონეფრიტის მწვავე პერიოდი.
1897. ინტრავენური უროგრაფია შეიძლება ჩატარდეს:

*ა) 10 დღის ასაკიდან;
დ) 3 წლის ასაკიდან.
1898. ანგიოგრაფიის ჩვენებას არ წარმოადგენს:

ა) არტერიული წნევის მყარი მომატება;
ბ) ეჭვი თირკმლის სისხლძარღვების პათოლოგიაზე;
გ) ეჭვი თირკმლის სიმსივნეზე;
*დ) დიზურია.
1899. რენოგრაფიით დგინდება:

ა) თითოეული თირკმლის ფუნქცია;
ბ) თირკმლის მილაკების ფუნქცია;
გ) ერთ-ერთი თირკმლის ფუნქციის არარსებობა;
1900. თირკმლის სცინტიგრაფიით დგინდება:

ა) თითოეული თირკმლის ფუნქცია;
ბ) თირკმლის ტოპოგრაფია;
გ) თირკმლის ზომები;
1901. საშარდე სისტემის რენტგენოკონტრასტული გამოკვლევის ჩვენებაა:
ა) შემაერთებელქსოვილოვანი დისპლაზიის ნიშნები;
*ბ) უროგენიტალური მიდამოს განვითარების ანომალიები;
1902. თირკმლის ბიოფსიის ჩვენებაა:

ა) ერთი თირკმლის არსებობა;
ბ) თირკმლის პოლიცისტოზი;
გ) თირკმლის ტუბერკულოზი;
*დ) ჰორმონრეზისტენტული გლომერულონეფრიტი.
1903. გლომერულონეფრიტი:
*ა) იმუნოკომპლექსური დაავადებაა;
ბ) არაიმუნური დაავადებაა;
გ) მიკრობულ-ანთებითი დაავადებაა;
დ) ინფექციური დაავადებაა.
1904. გლომერულონეფრიტის ნეფრიტული ფორმის ძირითად კლინიკურ

მახასითებელს არ წარმოადგენს:
ა) შეშუპება;
ბ) ჰიპერტენზია;
*დ) ჰიპერლიპიდემია.
1905. პოსტ სტრეპტოკოკული გლომერულონეფრიტი უმეტესად ვლინდება:

ა) სიცოცხლის 1 წელს;
ბ) 1-დან 2 წლამდე ასაკში;
*გ) 5-დან 15 წლამდე ასაკში;
დ) 2-3 წლის ასაკის შემდეგ.
1906. მინიმალური ცვლილებების გლომერულონეფრიტის ნეფროზული ფორმა

ა) 1 წლამდე ასაკში;
*ბ) 1-დან 7 წლამდე ასაკში;
გ) პუბერტულ ასაკში;
დ) ახალშობილებში.
1907. ნეფროზულ სინდრომს ახასიათებს: 1) მნიშვნელოვანი პროტეინურია

2) ჰიპოლიპიდემია; 3) ჰიპოალბუმინემია 4) ჰიპერტენზია 5)
ჰიპერქოლესტერინემია 6) მაკროჰემატურია
*ა) სწორია 1; 3; 5,;
ბ) სწორია 1; 2; 4;
გ) სწორია 3;4; 6
დ) სწორია 1; 4; 6.
1908. გლომერულონეფრიტს ახასიათებს ყველა ნიშანი გარდა:
ა) პარაორბიტალური შეშუპება;
ბ) ოლიგურია;
*გ) ჰიპოალბუმინემია;
დ) ჰიპერტენზია.
1909. პოსტსტრეპტოკოკული გლომერულონეფრიტი უმეტესად ვლინდება:

ა) სტრეპტოკოლკული ფარინგიტის ან სტრეპტოკოკული პიოდერმიის
ფონზე;
*ბ) ფარინგიტის გადატანიდან 7-14 დღის და სტრეპტოკოკული
პიოდერმიის 3-6 კვირის შემდეგ;
გ) ფარინგიტის და სტრეპტოკოკული პიოდერმიის გადატანიდან ორი თვის
შემდეგ;
დ) მხოლოდ სტრეპტოკოკული ფარინგიტის გადატანიდან 1 თვის შემდეგ.
1910. გლომერულონეფრიტის ნეფრიტული ფორმის წამყვანი სიმპტომია:

*ა) მაკროჰემატურია;
ბ) პროტეინურია;
გ) ლეიკოციტურია;
დ) ბაქტერიურია.
1911. გლომერულონეფრიტის ჰემატურიული ფორმის აქტივობის მაჩვენებელი

ა) ჰემატურია;
1912. გლომერულონეფრიტის ნეფრიტული ფორმისთვის დამახასიათებელია:

ა) გამოხატული ლეიკოციტურია;
ბ) ჰიპერლიპიდემია და ჰიპერქოლესტერინემია;
გ) ჰიპოალბუმინემია;
*დ) კომპლემენტის “C3” ფრაქციის დაქვეითება .
1913. გლომერულონეფრიტს არ ახასიათებს:

ა) კომპლემენტის დონის დაქვეითება;
ბ) შრატში ცირკულირებადი იმუნური კომპლექსების მომატება;
გ) იმუნოგლობულინების დონის მომატება;
*დ) სისხლში ანტინუკლეარული ფაქტორის დონის მომატება.
1914. გლომერულონეფრიტის ნეფრიტულ ფორმას ყველაზე მეტად

*ა) მაკროჰემატურია პროტეინურიით;
ბ) იზოლირებული პროტეინურია;
გ) აბაქტერიული ლეიკოციტურია;
დ) ხანგრძლივი ჰემატურია.
1915. გლომერულონეფრიტის ნეფრიტული ფორმის წამყვანი სიმპტომია
ყველა, გარდა:
ა) ჰიპერტენზია;
ბ) ჰემატურია;
გ) პროტეინურია;
*დ) დიზურია.
1916. გლომერულონეფრიტის ნეფროზული ფორმის წამყვან სიმპტომს არ

ა) შეშუპებითი სინდრომი;
*ბ) აბდომინური სინდრომი;
გ) პროტეინურია 3გ/ლ და მეტი;
დ) ოლიგურია.
1917. გლომერულონეფრიტის ნეფროზული ფორმის მაჩვენებელს არ

ა) შეშუპებითი სინდრომი;
გ) გამოხატული პროტეინურია;
*დ) ჰეპატომეგალია.
1918. ჰიპერ გამა-გლობულინემია განსაკუთრებით ახასიათებს:

ა) გლომერულონეფრიტის ნეფროზულ ფორმას;
*ბ) მგლურასმიერ ნეფრიტს;
გ) გლომერულონეფრიტის შერეულ ფორმას;
დ) მწვავე ნეფრიტს.
1919. გლომერულონეფრიტის ნეფროზული ფორმის არსებობაზე არ

ა) ჰიპოალბუმინემია;
ბ) დისპროტეინემია;
გ) ჰიპერლიპიდემია;
*დ) ლეიკოციტურია .
1920. მწვავე გლომერულონეფრიტის გართულებას არ წარმოადგენს:

ა) თირკმლის უკმარისობა;
ბ) ეკლამფსია;
გ) თრომბოზული გართულება;
*დ) სმენის დაქვეითება.
1921. გლომერულონეფრიტის ჰემატურიული ფორმის ყველაზე ხშირი

გართულებაა:
*ა) ჰიპერტონული ენცეფალოპათია;
ბ) ფილტვების შეშუპება;
გ) სისხლის დენა;
დ) გულის უკმარისობა.
1922. ჰიპერტონულ ენცეფალოპათიას ახასიათებს:
ა) გულის უკმარისობა;
ბ) გულის რიტმის მოშლა;
*გ) კრუნჩხვა, გონების დაკარგვა;
დ) ქოშინი, ხიხინი ფილტვებში.
1923. გლომერულონეფრიტის დროს ეკგ-ზე უმეტესად ვლინდება:

ა) გამტარებლობის მოშლა (PQ-ინტერვალის გაზრდა) ;
ბ) ექსტრასისტოლია;
*გ) T კბილის ცვლილებები;
დ) P კბილის ცვლილებები.
1924. სუფრის მარილი არ უნდა შეიზღუდოს:

ა) ოლიგოანურიის დროს;
ბ) არტერიული ჰიპერტენზიის დროს;
გ) შეშუპებითი სინდრომის დროს;
*დ) მიკროპროტეინურიის დროს.
1925. დიეტაში ცილა არ იზღუდება:

ა) შეშუპების დროს;
ბ) მაღალი პროტეინურიის დროს;
გ) არტერიული ჰიპერტენზიის დროს;
*დ) მიკროჰემატურიის დროს.
1926. პრედნიზოლონს იყენებენ:

*ა) გლომერულონეფრიტის ნეფროზული ფორმის დროს;
ბ) პოსტსტრეპტოკოკული გლომერულონეფრიტის დროს;
გ) ამილოიდოზის დროს;
დ) ნაწლავური შეწოვის დარღვევის სინდრომის დროს.
1927. არტერიულ წნევას წყალ-ელექტროლიტური ბალანსის ცვლილებათა

გზით აქვეითებს:
*ა) დიქლორთიაზიდი;
ბ) დიბაზოლი;
გ) ნატრიუმის ნიტროპრუსიდი;
დ) რეზერპინი.
1928. არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებს არ მიეკუთვნება

ა) ბრუფენი;
ბ) ნაპროქსენი;
გ) პიროქსიკამი;
*დ) ტრენტალი.
1929. გლუკოკორტიკოიდების ჩვენებაა:

*ა) გლომერულონეფრიტის ნეფროზული ფორმა;
ბ) გლომერულონეფრიტის ჰემატურიული ფორმა;
გ) ტუბულოინტერსტიციული ნეფრიტი;
დ) დიზმეტაბოლური ნეფროპათია.
1930. პრედნიზოლონი წარმოადგენს:

ა) მინერალოკორტიკოიდს;
*ბ) გლუკოკორტიკოიდს;
გ) ანაბოლიურ სტეროიდს;
დ) ანდროგენულ პრეპარატს.
1931. გლუკოკორტიკოიდები:
*ა) ზრდიან გლუკოზის შემცველობას სისხლში;
ბ) ზრდიან ლიმფოციტების რაოდენობას სისხლში;
გ) ზრდიან ცილების სინთეზს;
დ) წარმოადგენენ იმუნოსტიმულატორებს.
1932. ანტიბიოტიკების შერჩევისას ითვალისწინებენ:

ა) შარდის პH-ს;
ბ) თირკმელის ფუნქციურ მდგომარეობას;
გ) ნეფროტოქსიკურობას;
1933. გლომერულონეფრიტის რომელი ფორმის დროსაა ნაჩვენები

პრედნიზოლონის გამოყენება დაავადების პირველ დღეებში?
*ა) ნეფროზულის;
ბ) ჰემატურიულის;
გ) შერეულის;
დ) ყველა ფორმის დროს.
1934. გლომერულონეფრიტის შემთხვევაში ანასარკისა და ფილტვის შეშუპების

საშიშროების შემთხვევაში გამოიყენება:
ა) ვეროშპირონი;
ბ) ვეროშპირონი ჰიპოთიაზიდთან ერთად;
*გ) ლაზიქსი;
დ) ურეგიტი.
1935. ციტოსტაზურ პრეპარატებს არ მიეკუთვნება:

ა) აზატიოპრინი;
ბ) 6-მერკაპტოპურინი;
გ) ციკლოფოსფამიდი;
*დ) ქლოროფილიფტი.
1936. ჰიპერკალიემიას არ ახასიათებს:

ა) გულის ტონების მოყრუება;
ბ) ბრადიკარდია;
გ) პარესთეზია;
*დ) ტაქიკარდია.
1937. 6 წლის ბიჭუნას, რომელსაც გამოუვლინდა ქუთუთოების, ფეხების
შეშუპება და შარდვის შემცირება უნიშნავენ:
ა) ჰიპოქლორიდულ დიეტას;
ბ) ხილის დიეტას;
გ) ვეგეტარიანულ დიეტას;
*დ) უმარილო, უხორცო დიეტას.
1938. ტუბულოინტერსტიციული ნეფრიტი:

ა) იმუნოკომპექსური დაავადებაა;
ბ) ბაქტერიული ანთებაა;
გ) აუტოიმუნური პროცესია;
*დ) Tუჯრედული მექანიზმითაა განპირობებული.
1939. ოსტეოპოროზი უმეტესად ვითარდება:

*ა) პრედნიზოლონით მკურნალობისას;
ბ) ტრენტალით მკურნალობისას;
გ) ჰეპარინით მკურნალობისას;
დ) ლაზიქსით მკურნალობისას.
1940. ტუბულოინტერსტიციული ნეფრიტს ახასიათებს ყველა მაჩვენებელი

გარდა:
ა) მაკულურ-პაპულური ან ურტიკარული გამონაყარი;
გ) კრეატინინის მაღალი მაჩენებელი;
*დ) მასიური პროტეინურია და მაკროჰემატურია.
1941. ტუბულოინტერსტიციული ნეფრიტის მკურნალობა მოიცავს ყველა

ჩამოთვლილს გარდა:
ა) წყალ-მარილოვანი ცვლის შენარჩუნებას;
ბ) ნერფროტოქსიური აგენტების თავიდან აცილებას;
გ) კორტიკოსტეროიდების გამოყენებას;
*დ) არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებს.
1942. ნეფროპათია არ ახასიათებს:

ა) სისტემურ წითელ მგლურას;
ბ) ვეგენერის სინდრომს;
გ) კვანძოვან პერიარტერიიტს;
*დ) იერსინიოზს.
1943. თირკმლის დაზიანება არ ახასიათებს:

*ა) სკლეროდერმიას;
ბ) სისტემურ წითელ მგლურას;
გ) ჰემორაგიულ ვასკულიტს;
1944. ლეიკოპენია ახასიათებს:

ა) კვანძოვან პერიარტერიიტს;
ბ) მემკვიდრულ ნეფრიტს;
*გ) მგლურასმიერ ნეფრიტს;
დ) დისმეტაბოლურ ნეფროპათიას.
1945. თირკმლის ამილოიდოზი უმეტესად ვითარდება:

*ა) რევმატოიდული ართრიტის დროს;
ბ) გლომერულონეფრიტის დროს;
გ) ტუბულოინტერსტიციული ნეფრიტის დროს;
დ) პიელონეფრიტის დროს.
1946. საშარდე სისტემის ინფექციის სადიაგნოსტიკოდ ნაკლებ

მნიშვნელოვანია:
ა) შარდის საერთო ანალიზი;
ბ) შარდის ანალიზი ბაქტერიურიაზე;
გ) შარდის ბაქტერიოლოგიური ანალიზი;
*დ) შარდოვანას განსაზღვრა სისხლში.
1947. ხშირი შარდვა ახასიათებს:

ა) თირკმლის ქრონიკულ უკმარისობას;
*ბ) საშარდე გზების ინფექციას;
გ) გლომერულონეფრიტს;
დ) ნეფროზულ სინდრომს.
1948. ცისტიტს არ ახასიათებს:

*ა) ტკივილი წელის არეში;
ბ) პოლაკიურია;
გ) დიზურია;
დ) ლეიკოციტურია.
1949. პიელონეფრიტის დროს არ ირღვევა ფუნქცია:

*ა) გორგლის;
ბ) ნეფრონის ტუბულური ნაწილის;
გ) ნეფრონის პროქსიმული ნაწილის;
დ) ჰენლეს მარყუჟის.
1950. ბაქტერიციდული მოქმედება ახასიათებს:

ა) ამინოგლიკოზიდებს;
ბ) პენიცილინს;
გ) ცეფალოსპორინებს;
1951. სულფანილამიდების თანამოვლენებს არ მიეკუთვნება:

*ა) სმენის დაქვეითება;
ბ) ლეიკოპენია, ანემია;
გ) ალერგიული რეაქციები;
დ) იქტერულობა.
1952. სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებებს არ მიეკუთვნება:
ა) ნისტატინი;
ბ) დიფლუკანი;
გ) გრიზეოფულვინი;
*დ) კლაციდი.
1953. მემკვიდრული ნეფრიტი ხშირად შერწყმულია:

*ა) სიყრუესთან;
ბ) გულის თანდაყოლილ მანკთან;
გ) გლუკოზურიასთან;
დ) პიელონეფრიტთან.
1954. ცისტიტს არ ახასიათებს:

*ა) მასიური პროტეინურია;
ბ) ბაქტერიურია;
გ) ლეიკოციტურია ჰემატურიით;
დ) ტერმინალური ჰემატურია.
1955. უროლითიაზი ხშირად ვითარდება:

ა) ადისონის დაავადების დროს;
ბ) კუშინგის დაავადების დროს;
*გ) პარათირეოიდული ჯირკვლების ჰიპერფუნქციის დროს;
დ) ხორცის პროდუქტების გადაჭარბებული გამოყენებისას.
1956. შარდში ოქსალატების რაოდენობას ზრდის:

ა) ასპირინი;
ბ) დელაგილი;
გ) B6 ვიტამინი;
*დ) ასკორბინმჟავა.
1957. აციდოზი ვითარდება:

ა) ალპორტის სინდრომის დროს;
ბ) თირკმლისმიერი გლუკოზურიის დროს;
*გ) თირკმელ-ტუბულური აციდოზის დროს;
დ) ფოსფატ-დიაბეტის დროს.
1958. ამინოაციდურია ახასიათებს:

ა) დიზმეტაბოლურ ნეფროპათიას;
ბ) ალპორტის სინდრომს;
*გ) დე ტონი-დებრე-ფანკონის სინდრომს;
დ) D ვიტამინ -რეზისტენტულ რაქიტს.
1959. ქვედა კიდურების დეფორმაცია ახასიათებს:

*ა) დე ტონი-დებრე-ფანკონის სინდრომს;
ბ) ქრონიკულ პიელონეფრიტს;
გ) დიზმეტაბოლურ ნეფროპათიას;
დ) ცისტინოზს.
1960. არტერიული ჰიპერტენზია ხშირად თან ახლავს:
*ბ) პირველად ჰიპერალდოსტერონიზმს;
გ) შონლეინ-ჰენოხის დაავადებას;
დ) ფანკონის ნეფრონოფტიზს.
1961. ვაზორენული ჰიპერტენზიის გამოსარიცხად ყველაზე მეტად

ა) ექსკრეტორული უროგრაფია;
ბ) თირკმლის ულტრაბგერითი გამოკვლევა;
*გ) რენული ანგიოგრაფია;
დ) თირკმლის ბიოფსია.
1962. ფეოქრომოციტომის გამოსარიცხად არტერიული ჰიპერტენზიის დროს

ყველაზე მეტად ინფორმაციულია:
*ა) შარდში კატექოლამინების განსაზღვრა;
ბ) 17 - კეტოსტეროიდების განსაზღვრა;
გ) შარდში ალდოსტერონის განსაზღვრა;
დ) ფეხებზე არტერიული წნევის გაზომვა.
1963. თირკმლის მწვავე უკმარისობის შემთხვევაში სიცოცხლისთვის

სახიფათოა:
ა) სისხლში შარდოვანას მომატება;
ბ) სისხლში კრეატინინის მომატება;
გ) ჰიპერურიკემია;
*დ) ჰიპერკალიემია.
1964. თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის დროს ანემია:

ა) მაკროციტულია;
*ბ) ნორმოქრომულია;
გ) მიკროციტულია;
დ) ანემია არ ვითარდება.
1965. ჰიპოკალიემიას არ იწვევს:

*ა) ჰიპოფიზური გამოფიტვა;
ბ) ალდოსტერონის მაღალი შემცველობა;
გ) გლუკოკორტიკოიდული თერაპია;
დ) ხანგრძლივი დიარეა.
1966. ჰემოლიზურ- ურემიულ სინდრომს ახასიათებს:

*ა) სისხლის სისხლძარღვთაშიგა შედედება;
ბ) პოლიურია;
დ) ყველა ჩამოთვლილით.
1967. თირკმლის სიმსივნის სადიაგნოსტიკოდ განსაკუთრებით სარწმუნო
ა) სელექტიური რენოანგიოგრაფია;
ბ) უროგრაფია;
გ) სცინტიგრაფია;
*დ) ულტრაბგერითი გამოკვლევა.
1968. ვილმსის სიმსივნის ყველაზე ხშირი კლინიკური ნიშანია:

ა) არტერიული ჰიპერტენზია;
ბ) ტკივილი წელის არეში;
*გ) "უმიზეზო", უეცარი ჰემატურია;
დ) ხშირი და მტკივნეული შარდვა.
1969. ჰიპოსპადია არის:

ა) შარდსადენი მილის შევიწროვება;
ბ) სასქესო ასოს გადაღუნვა;
*გ) შარდსადენი მილის გამოსავლის მდებარეობა სასქესო ასოს თავის
ქვევით;
დ) სასქესო ასოს თავის დეფორმაცია.
1970. გლომერულონეფრიტის შემთხვევაში ჰიპერტონული ენცეფალოპათიის

დროს არასწორია:
ა) თავ-ზურგის ტვინის პუნქტატის შესწავლა;
ბ) ლაზიქსის შეყვანა კუნთებში;
გ) ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების დანიშვნა;
*დ) პრედნიზოლონის შეყვანა ინტრავენურად.
1971. კალიუმშემაკავებელი მოქმედება ახასიათებს:

*ა) ვეროშპერონს;
ბ) ლაზიქსს;
გ) ჰიპოთიაზიდს;
დ) ფონურიტს.
1972. გლომერულონეფრიტის ნეფროზული ფორმის მკურნალობა იწყება:

*ბ) პრედნიზოლონი;
გ) მეტოტრექსტი;
დ) ციკლოსპორინი.
1973. შარდის ბუშტის კათეტერიზაცია წინააღმდეგნაჩვენებია:

*ა) ურეთრის ტრავმის დროს;
ბ) ცისტიტის დროს;
გ) თირკმლის კენჭოვანი დაავადების დროს;
დ) შარდის ბუშტის სიმსივნის დროს.
1974. ანურიის დროს წინააღმდეგნაჩვენებია:

ა) თირკმლის ულტრაბგერითი გამოკვლევა;
ბ) საშარდე სისტემის ორგანოების მიმოხილვითი რენტგენოგრაფია;
გ) ცისტოგრაფია;
*დ) ექსკრეტორული უროგრაფია.
1975. ურეთრის გაგლეჯას არ ახასიათებს:

ა) დიზურია;
*ბ) პიურია;
გ) შარდის მწვავე შეკავება;
დ) ჰემატურია.
1976. ბავშვს მემკვიდრული ნეფრიტით უმეტესად აღენიშნება:

ბ) მიოპია;
გ) ასტიგმატიზმი;
1977. თვალის პათოლოგიისა და ჰემატურიის შერწყმა ახასიათებს:

ა) ელერს-დანლოს სინდრომს;
*ბ) მემკვიდრულ ნეფრიტს;
გ) ვოლფ-პარკისონ-უაიტის სინდრომს;
დ) მარფანის დაავადებას.
1978. სიყრუის შერწყმა ჰემატურიასთან ახასიათებს:

*ა) ალპორტის სინდრომს;
ბ) ელერს-დანლოს სინდრომს;
გ) მარფანის სინდრომს;
დ) ვოლფ-პარკინსონ-უაიტის სინდრომს.
1979. გორგლოვანი ფილტრაციის მდგომარებას აფასებენ:

*ა) ენდოგენური კრეატინინის კლირენსით;
ბ) თავისუფალი ამინომჟავების კლირენსით;
გ) ოსმოსური კლირენსითა და "თავისუფალი წყლის" კლირენსით;
დ) შარდოვანას გნსაზღვრა.
1980. რომელ შემთხვევაში ვლინდება ჰემოგლობინურია?

ა) ნეფროზულ სინდრომი;
ბ) შარდ-კენჭოვან დაავადება;
*გ) ჰემოლიზი;
დ) ტუბულოპათია.
1981. პრერენული (არათირკმლისმიერი) პროტეინურია სავარაუდოა:

ა) თირკმლის არტერიის თრომბოზის დროს;
ბ) შოკური თირკმლის შემთხვევაში;
გ) ექსტრარენული (არათირკმლისმიერი) ჰიპერტენზიის დროს;
*დ) მაღალი ცხელებით (38-ზე გრადუსზე მეტი) მიმდინარე დაავადების
დროს.
1982. იზოლირებული მილაკოვანი პროტეინურია სავარაუდოა:
ა) ინტერსტიციული ნეფრიტის დროს;
*ბ) ტუბულოპათიის, კერძოდ დე ტონი-დებრე-ფანკონის დაავადების
დროს;
გ) პიელონეფრიტის დროს;
დ) დიზმეტაბოლური ნეფროპათიის დროს.
1983. ბაქტერიურია მიჩნეულია სიგნიფიკანტურად (ჭეშმარიტად) , თუ:

ა) შარდვის დაწყებისას აღებულ ულუფაში (1 მლ შარდში) გამოვლინდება
10* *5 მიკრობი;
ბ) თუ შარდვის გაძნელებისას შუა ულუფაში 1 მლ შარდში გამოვლინდება
10* *5 მიკრობი;
გ) თუ გარეთა სასქესო ორგანოების ტუალეტის ჩაუტარებლად 1 მლ შარდში
გამოვლინდება 10* *6 მიკრობი;
*დ) თუ გარეთა სასქესო ორგანოების ტუალეტის შემდეგ თავისუფლად
მიღებული შარდის შუა ულუფის 1 მლ-ში გამოვლინდება 10**5 მიკრობი.
1984. გამოხატული კრისტალურია ახასიათებს:

ა) ობსტრუქციულ უროპათიას;
ბ) ტუბულოპათიას;
*გ) დისმეტაბოლურ ნეფროპათიას;
დ) ინტერსტიციულ ნეფრიტს;
ე) თირკმლოვან დისპლაზიას.
1985. შეშუპებითი სინდრომის ნეფრიტული ვარიანტის ძირითადი

საფუძველია:
ა) მკვეთრად გამოხატული პროტეინურია და ჰიპოალბუმინემია;
*ბ) სისხლძარღვთა გამავლობის უნივერსალური მოშლა მომატებული
ჰიდროსტატიკური წნევის პირობებში;
გ) სისხლში გამოხატული ლიპიდემია;
დ) ოსმოსურად აქტიური ელექტროლიტების დეფიციტი.
1986. იზოლირებული აბდომინური სინდრომი ახასიათებს:

*ა) ობსტრუქციულ უროპათიას;
ბ) თირკმლის ამილოიდოზს;
დ) ნეფროფტოზს;
ე) გლომერულონეფრიტს.
1987. ბავშვის საშარდე სისტემის ინფექციას უმეტესად განაპირობებს:

ა) პროტეუსი;
ბ) სერაცია;
დ) კლებსიელა;
ე) სტრეპტოკოკი;
*ვ) ნაწლავის ჩხირი.
1988. საშარდე სისტემის ინფექციის მანიფესტაციას არ ახასიათებს:
*გ) გამონაყარი;
დ) დიზურია;
ე) ცვლილებები შარდში;
ვ) დიარეა.
1989. პიელონეფრიტს არ ახასიათებს:

ა) პიურია;
გ) ზომიერი პროტეინურია;
*დ) კრისტალურია.
1990. ცნება "ნეფროზული სინდრომი" არ მოიცავს:

ა) გამოხატულ პროტეინურიას;
ბ) გავრცელებულ შეშუპებას;
გ) ჰიპოალბუმინემიას;
დ) ჰიპერლიპიდემიას;
*ე) მაკროჰემატურიას;
ვ) ჰიპოვოლემიას.
1991. მწვავე გლომერულონეფრიტის ეტიოლოგიურ სტრუქტურაში წამყვანი

როლი ენიჭება:
ა) სტაფილოკოკს;
*ბ) სტრეპტოკოკს;
გ) ნაწლავის ჩხირს;
დ) სერაციას;
ე) პნევმოკოკს.
1992. გლომერულონეფრიტის მემბრანული ფორმების განვითარებაში წამყვანი

როლი ენიჭება:
ა) წითურას ვირუსს;
ბ) რესპირაციულ-სინციტიურ ვირუსს;
*გ) B-ჰეპატიტის ვირუსს;
დ) ენტეროვირუსებს.
1993. ჩვეულებრივ, ინტერვალი სტრეპტოკოკულ ანგინასა და მწვავე

გლომერულონეფრიტის გამოვლინებას შორის შეადგენს:
ა) 2 თვეს;
ბ) 3 თვეს;
გ) 3 დღეს;
*დ) 1-2 კვირას.
1994. მწვავე გლომერულონეფრიტის კლინიკურ მანიფესტაციას არ

ბ) პერიორბიტული შეშუპება;
გ) ჰიპერტენზიული ენცეფალოპათია;
დ) თირკმლის მწვავე უკმარისობა;
*ე) პოლიურია.
1995. მწვავე გლომერულონეფრიტს არ ახასიათებს:

ა) მწვანე დასაწყისი;
დ) ჰიპერტენზია;
ე) შეშუპება;
*ვ) ჰიპერლიპიდემია
1996. შარდის ანალიზს მწვავე გლომერულონეფრიტის დროს არ ახასიათებს:

ა) ოლიგურია;
გ) ჰემატურია
დ) ცილინდრურია;
*ე) გამოხატული ლეიკოციტურია
ვ) “ხორცის“ნარეცხის ფერის შარდი.
1997. აღნიშნული მძიმე გართულებებიდან რომელი არ ახასიათებს მწვავე

გლომერულონეფრიტს:
ა) გულის უკმარისობა;
*ბ) მიოკარდიტი;
გ) ჰიპერტენზიული ენცეფალოპათია;
დ) სუნთქვის უკმარისობა.
1998. ფუროსემიდის (ლაზიქსის) დიურეზული ეფექტი დამყარებულია:

ა) ორგანიზმში კალიუმის შეკავებაზე;
ბ) სისხლძარღვოვან ქსელში ოსმოსური წნევის შეცვლაზე;
გ) თირკმლის მილაკებში სულფჰიდრილური ჯგუფის ფერმენტების
ბლოკირებაზე, რაც იწვევს ნატრიუმის, კალიუმისა და ქლორის გაძლიერებულ
ექსკრეციას შარდში;
*დ) ნატრიუმის იონების რეაბსორბციის დათრგუნვაზე პროქსიმულ
მილაკებსა და ჰენლეს მარყუჟის აღმავალ ნაწილში.
1999. მემკვიდრეობითი ნეფრიტის დასაწყის პერიოდში შარდის მხრივ

განსაკუთრებით გამოხატულია:
*ა) ჰემატურია;
დ) ცილინდრურია.
2000. ალპორტის სინდრომს ახასიათებს მემკვიდრეობითი ნეფრიტის

კომბინირება:
ა) ნანიზმთან;
*ბ) სმენის დაქვეითებასთან;
გ) ჰეპატომეგალიასთან;
დ) იმბეცილობასთან.
2001. მწვავედ განვითარებულ ინტერსტიციულ ნეფრიტს არ ახასიათებს:

ბ) ჰიპოსტენურია;
გ) ზომიერი პროტეინურია;
დ) მიკროჰემატურია;
*ე) პიურია.
2002. ინტერსტიციული ნეფრიტის დროს შარდის ნალექში ლეიკოციტურია

ატარებს:
ა) ნეიტროფილურ ხასიათს;
ბ) ლიმფოციტურ ხასიათს;
გ) ეოზინოფილურ ხასიათს;
*დ) მონონუკლეარულ ხასიათს.
2003. დისმეტაბოლურ ნეფროპათიას ახასიათებს:

*ა) კრისტალურია;
გ) პროტეინურია;
დ) ცილინდრურია;
ე) პიურია.
2004. დე ტონი-დებრე-ფანკონის დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) ჩამორჩენა ფიზიკურ და გონებრივ განვითარებაში;
ბ) რაქიტისებრი ცვლილებები ჩონჩხის მხრივ;
*გ) რეტინოპათია;
დ) ინფექციისადმი რეზისტენტობის დაქვეითება;
ე) ძვლების ტკივილი.

ა) ჰიპერამინოაციდურია;
ბ) ფოსფატურია;
გ) გლუკოზურია;
დ) პოლიურია;
*ე) მაკროჰემატურია.

ა) ჰიპოკალიემია;
დ) ნორმოკალციემია;
ე) ტუტე ფოსფატაზის მომატება.
2007. მემკვიდრეობით ფოსფატდიაბეტს არ ახასიათებს:

ა) სისხლში მჟავა-ტუტოვანი წონასწორობის ნორმალური მაჩვენებლები;
ბ) სისხლის შრატში არაორგანული ფოსფატების შემცველობის დაკლება;
გ) გამოხატული ფოსფატურია;
*დ) გამოხატული ამინოაციდურია;
ე) სისხლის შრატში ელექტროლიტების ნორმალური შემცველობა.
2008. მიუთითეთ დაავადება, რომლის ფონზე უფრო ხშირია თირკმლის

ამილოიდოზი:
*ა) პერიოდული დაავადება;
ბ) ოსტეოართროზი;
გ) ბრონქოექტაზიური დაავადება;
დ) წითელი მგლურა.
2009. თირკმლის ამილოიდოზის ბაზისურ თერაპიაში წამყვანია:

ა) პრედნიზოლონი;
ბ) დელაგილი;
გ) უნითიოლი;
დ) მეთიონინი;
ე) ლეიკერანი;
*ვ) კოლხიცინი.
2010. ჰემოლიზურ-ურემიული სინდრომის დამახასიათებელი კლინიკური

გამოვლინებები მოიცავს:
ა) მკვეთრად გამოხატულ ჰეპატოსპლენომეგალიასა და ნეფროზულ
სინდრომს;
*ბ) ჰემოლიზურ ანემიას, თრომბოციტოპენიასა და თირკმლის მწვავე
უკმარისობას;
გ) ჰემოლიზურ ანემიას ტოქსიკოზითა და ოლიგურიით;
დ) ჰემოლიზურ ანემიას ბირთვული სიყვითლითა და ოლიგურიით.
2011. ჰემოლიზურ-ურემიული სინდრომით განპირობებული თირკმლის მწვავე

უკმარისობის დროს არ იყენებენ:
ა) ჰემასორბციას;
ბ) ჰემოდიალიზს;
გ) პლაზმაფერეზს;
დ) პერიტონეულ დიალიზს;
*ე) ფორსირებულ დიურეზს.
2012. თირკმლის მწვავე უკმარისობის დროს განვითარებულ ურემიას არ

ა) ძლიერი მოდუნება;
ბ) სრული აპათია;
გ) გუგების შევიწროვება;
დ) კრუნჩხვითი განწყობა;
ე) კანის სიფერმკრთალე და სიმშრალე;
*ვ) სუნთქვის სწორი რიტმი.
2013. ნიქტურიის შემთხვევაში:
ა) დღისით გამოყოფილი შარდის მოცულობა 2-ჯერ აღემატება ღამისას;
*ბ) ღამის შარდის მოცულობა ჭარბობს დღისით გამოყოფილს;
გ) დღისით და ღამით გამოყოფილი შარდის მოცულობა ტოლია
დ) ღამით გამოყოფილი შარდის ხვედრითი წონ აღმატება დილისას.
2014. თირკმლის პათოლოგიის სარწმუნო ნიშანია:

ა) სუსტად გამოხატული პროტეინურია მაღალი ცხელების ფონზე;
ბ) შეშუპება;
*გ) დიდი რაოდენობით ჰიალინური ცილინდრები შარდში;
დ) პოლიურია და ნიქტურია.
2015. გამოკვლევის რომელი მეთოდია ყველაზე სარწმუნო ჰიდრონეფროზის

გამომწვევი შარდსაწვეთის ობსტრუქციის გამოსავლენად?
ა) ექსკრეციული უროგრაფია;
*ბ) რეტროგრადიული ურეთეროპიელოგრაფია;
გ) ანგიოგრაფია;
დ) რადიოიზოტოპური გამოკვლევა;
ე) რეორენოგრაფია.
2016. ჩამოთვლილიდან რომელი მეთოდია ყველაზე მეტად ინფორმაციული

თირკმლის რენტგენონეგატიური კენჭების გამოსვლენად?
ა) ექსკრეციული უროგრაფია;
ბ) უროკინემატოგრაფია;
გ) რეტროპნევმოცისტოურეთროგრაფია;
დ) პნევმოპიელოგრაფია;
*ე) თირკმლების ულტრასონოგრაფია.
2017. რომელ პათოლოგიას ახასიათებს ჰემოგლობინურია?

ა) მწვავე პიელონეფრიტს;
ბ) მწვავე გლომერულონეფრიტს;
გ) ნეკროზულ პაპილიტს;
დ) პარანეფრიტს;
*ე) დამწვრობას .
2018. ანურიის შემთხვევაში გამოკვლევის რომელი მეთოდია უკუნაჩვენები?

ა) საშარდე სისტემის ორგანოების მიმოხილვითი რენტგენოგრაფია;
*ბ) ექსკრეციული უროგრაფია;
გ) ცისტოურეთეროგრაფია;
დ) რეტროგრადული პიელოგრაფია;
ე) ცისტოსკოპია.
2019. რომელი დაავადებისთვისაა დამახასიათებელი ჰემატურიის შერწყმა

ასეპტიკურ პიურიასთან?
ა) ჰიდრონეფროზისთვის;
ბ) კალკულოზისთვის;
*გ) თირკმლის ტუბერკულოზისთვის;
დ) ნეფროფტოზისთვის;
ე) თირკმლის სიმსივნისთვის.
2020. თირკმლის მწვავე ტრავმის დიაგნოსტიკაში ყველაზე ინფორმაციული

ა) რენოგრაფია;
ბ) ცისტოურეთეროგრაფია;
გ) ცისტოსკოპია;
*დ) ექსკრეციული უროგრაფია;
ე) პოლიპოზიციური ცისტოგრაფია.
2021. თირკმლის რომელი დაავადება ან განვითარების მანკი განაპირობებს

ორმხრივ ტოტალურ მაკროჰემატურიას?
*ა) შარდკენჭოვანი დაავადება;
ბ) ჰიდრონეფროზი;
გ) მწვავე გლომერულონეფრიტი;
დ) თირკმლების სიმსივნე;
ე) თირკმლის კისტა.
2022. ობსტრუქციული უროპათიის დროს პიელონეფრიტი:

ა) გვხვდება იშვიათად;
ბ) წარმოადგენს ობსტრუქციის მიზეზს;
გ) არ ვითარდება
*დ) ვითარდება ძალიან ხშირად;
ე) არ არის დაკავშირებული ბაქტერიულ ფლორასთან.
2023. პიელონეფრიტის ყველაზე ხშირი მიზეზია:

ა) გაორებული თირკმელი;
ბ) ნეფროფტოზი;
*გ) შარდისბუშტ-შარდსაწვეთის რეფლუქსი;
დ) პოლიკისტოზი.
2024. შარდის მუდმივი ტუტე რეაქცია ახასიათებს:

ა) პიელონეფრიტს;
*ბ) თირკმლის მილაკოვან აციდოზს;
გ) მეგაურეტრის;
დ) მწვავე გლომელურონეფრიტს;
ე) ჰიდრონეფროზს.
2025. დაავადების ადრეულ პერიოდში პოლიურიის განვითარება ახასიათებს:

ა) დე ტონი-დებრე-ფანკონის სინდრომს;
ბ) ქსანტინურიას;
*გ) უშაქრო დიაბეტს;
დ) ფოსფატ-დიაბეტს;
ე) D-ჰიპერვიტამინოზს.
2026. თირკმლის ტუბულურ აციდოზს არ ახასიათებს:

ა) მეტაბოლური აციდოზი;
*გ) ჰიპერგლიკემია;
დ) ნეფროლითიაზი;
ე) ოსტეოპათია.
2027. ოლიგურია არ ახასიათებს:

ა) თირკმლის მწვავე უკმარისობას;
ბ) ექსიკოზს;
გ) შარდ-კენჭოვან დაავადებას;
*დ) შაქრიან დიაბეტს;
ე) გულის უკმარისობას.
2028. თირკმელის განსხვავებული ზომები ულტრაბგერითი გამოკვლევით

*ა) ქრონიკული პიელონეფრიტის დროს;
ბ) ნეფროზის დროს;
გ) რენული რაქიტის დროს;
დ) გლომერულონეფრიტის დროს;
ე) D ჰიპერვიტამინოზის შემთხვევაში.
2029. ჩვილ ბავშვებში მწვავე პიელონეფრიტის წამყვანი ნიშანია:

*ა) ორგანიზმის ზოგადი ინტოქსიკაცია;
ბ) დიზურიული მოვლენები;
გ) ამოქაფების სინდრომი;
დ) სუბფებრილიტეტი;
ე) ტკივილის სინდრომი.
2030. ქვემოთ ჩამოთვლილ დაავადებებიდან როდის გვხვდება ყველაზე

ხშირად მიკროჰემატურია:
ა) შარდის ბუშტის სიმსივნის დროს
ბ) იდიოპათიური ნეფროზული სინდრომის დროს
*გ) გლომერულონეფრიტის დროს
დ) ვერლჰოფის დაავადების დროს
ე) პიელონეფრიტის დროს
2031. მწვავე გლომერულონეფრიტის დროს ხშირად აღინიშნება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი გართულება, გარდა:
ა) თირკმლის მწვავე უკმარისობა
ბ) კარდიალური ასთმა
გ) ტვინის შეშუპება
დ) ანურია
*ე) მიოკარდიუმის ინფარქტი
2032. ორთოსტატიური პროტეიურია:

ა) დაკავშირებულია თირკმლის ფუნქციის დარღვევასთან
*ბ) თითქმის ყოველთვის კეთილთვისებიანია
გ) მწვავე გლომერულონეფრიტის გართულებაა
დ) მიუთითებს თირკმლის ლატენტურად მიმდინარე დაავადებაზე
ე) განაპირობებს ცილის ექსკრეციას 3გ - 24 საათში
2033. ნეფროლოგიაში კორტიკოსტეროიდების გამოყენების ჩვენებაა:

ა) თირკმლის ამილოიდოზი
ბ) დიაბეტური ნეფროპათია
*გ) მინიმალური ცვლილებებით მიმდინარე ნეფროზი
დ) მწვავე გლომერულონეფრიტი
2034. ავადმყოფებში, რომლებიც იმყოფებიან ქრონიკულ ჰემოდიალიზზე,

თირკმლის უკმარისობის უხშირესი მიზეზია:
ა) მწვავე გლომერულონეფრიტი
ბ) თირკმლის ამილოიდოზი
გ) დიაბეტური ნეფროპათია
*დ) ქრონიკული გლომერულონეფრიტი
2035. მწვავე პიელონეფრიტის მიზეზია:

ა) უროდინამიკის დარღვევა საშარდე გზებიდან
ბ) უროდინამიკის დარღვევა ორსულობის დროს
გ) შარდის ბუშტ-შარდსაწვეთის რეფლუქსი
დ) ინფექციის ჰემატოგენური გზით გავრცელება
2036. მწვავე პიელონეფრიტის არსებობაზე მიუთითებს ყველა

ქვემოთჩამოთვლილი ნიშანი, გარდა:
ა) დადებითი პასტერნაცკის ნიშანი
ბ) ლეიკოციტოზი
*გ) ტკივილის ირადიაცია ბეჭის არეში და მარცხენა ზემო კიდურში
დ) ლეიკოციტურია
ე) ბაქტერიურია
2037. რომელი ნიშანი შეიძლება არ იყოს, თუ აღინიშნება შარდსაწვეთის

ოკლუზია დაზიანებულ მხარეს:
ა) ლეიკოციტოზი
ბ) ედს-ის აჩქარება
*გ) ლეიკოციტურია
დ) ტემპერატურის მომატება, შემცივნება
ე) დადებითი პასტერნაცკის სიმპტომი
2038. ჩამოთვლილი ფაქტორებიდან ქრონიკული პიელონეფრიტის მიზეზს

ა) უროდინამიკის დარღვევა
ბ) აღმავალი ინფექცია
გ) შარდის ბუშტ-შარდსაწვეთის რეფლუქსი
ე) არცერთი ზემოთჩამოთვლილი
2039. შარდვის გახშირება შეიძლება შეგვხვდეს:

ა) მწვავე გლომერულონეფრიტის დროს
*ბ) მწვავე პიელონეფრიტის დროს
გ) ქრონიკული გლომერულონეფრიტის დროს
დ) თირკმლის ამილოიდოზის დროს
ე) ლიპოიდური ნეფროზის დროს
2040. ნიქტურია გვხვდება:

ა) თირკმლის მწვავე უკმარისობის დროს
*ბ) თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის დროს
გ) გულის უკმარისობის დროს
დ) მწვავე გლომერულონეფრიტის დროს
ე) მწვავე პიელონეფრიტის დროს
2041. ჩამოთვლილიდან რომელი დაავადებისათვის არის დამახასიათებელი

ლეიკოციტურია
ბ) ლიპოიდური ნეფრიოზი
გ) თირკმლის ამილოიდოზი
*დ) მწვავე პიელონეფრიტი
2042. თირკმლის კოლიკის დროს აუცილებელია დიფდიაგნოზის გატარება

ჩამოთვლილ დაავადებებთან, გარდა:
ა) მწვავე აპენდიციტისა
ბ) მწვავე პარანეფრიტისა
გ) მწვავე პანკრეატიტისა
დ) საშვილოსნოსგარეშე ორსულობისა
*ე) მწვავე გლომერულონეფრიტისა
2043. მაკროჰემატურია თირკმლის დაავადებების დროს გვხვდება:

ა) თირკმლის ამილოიდოზის დროს
ბ) ინტერსტიციული ნეფრიტის დროს
*გ) საშარდე სისტემის სიმსივნეების დროს
დ) ჰემოლიზური დაავადების დროს
ე) მწვავე პიელონეფრიტის დროს
2044. თირკმლის მწვავე უკმარისობის მიზეზი შეიძლება იყოს ყველა

ფაქტორი, გარდა:
*ა) თირკმლის ამილოიდოზისა
ბ) კარდიოგენური შოკისა
გ) ტრანსფუზიული გართულებებისა
დ) ნეფროტოქსიური ანტიბიოტიკებისა
ე) ქიმიური ორგანული გამხსნელებისა
2045. თირკმლის მწვავე უკმარისობის კონსერვატული მკურნალობა
ა) შოკის მკურნალობას
ბ) დიურეტიკების გამოყენებას
გ) დარღვეული ელექტროლიტური ბალანსის კორექციას
დ) მეტაბოლური აციდოზის კორექციას
*ე) ყველა ჩამოთვლილს
2046. ყველა ჩამოთვლილს შეუძლია თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის

გამოწვევა, გარდა:
ა) თირკმლის პოლიკისტოზისა
ბ) დიაბეტური ნეფროპათიისა
გ) მგლურას ნეფრიტისა
*დ) პირველადი ჰიპერპარათირეოზისა
ე) ქრონიკული გლომერულონეფრიტისა
2047. 3 გრამზე მეტი პროტეინურიის მიზეზი შეიძლება იყოს ყველა

დაავადება, გარდა:
ა) თირკმლის ამილოიდოზისა
ბ) ლიპოიდური ნეფროზისა
გ) მემბრანული გლომერულოპათიისა
*დ) ქრონიკული პიელონეფრიტისა
ე) სწრაფად პროგრესირებადი გლომერულონეფრიტისა
2048. თირკმლის მეორადი ამილოიდოზის მიზეზია:

ა) ოსტეომიელიტი
ბ) ბრონქოექტაზია
გ) პარანეოპლასტური პროცესი
*დ) რევმატოიდული ართრიტი
2049. თირკმლის ამილოიდოზის ადრეული დიაგნოსტიკის ყველაზე სარწმუნო

ა) სისხლის საერთო ანალიზი
ბ) სისხლის ცილოვანი სპექტრი
გ) შარდის პროტეინოგრამა
*დ) თირკმლის ბიოფსია
2050. შარდის კონცენტრაციისა და განზავების უნარი ნორმალურია, თუ

ხვედრითი წონა მერყეობს:
ა) 1001-1012 ფარგლებში
*ბ) 1000-1025 ფარგლებში
გ) 1010-1012 ფარგლებში
დ) 1012-1020 ფარგლებში
ე) არც ერთი პასუხი არ არის სწორი
2051. ფანკონის სინდრომისათვის დამახასიათებელია:
ა) პროქსიმალური მილაკოვანი აციდოზი ბიკარბონატურიით
ბ) თირკმლისმიერი გლუკოზურია
გ) ფოსფატურია
დ) ოსტეომალაცია ან თირკმლისმიერი რაქიტი
2052. მწვავე გლომერულონეფრიტი დაკავშირებულია:

ა) სტაფილოკოკურ ინფექციასთან
*ბ) სტრეპტოკოკულ ინფექციასთან
გ) ვირუსულ ინფექციასთან
დ) პარაზიტულ ინფექციასთან
ე) ჰელმინთოზთან
2053. მწვავე გლომერულონეფრიტისათვის დამახასიათებელია:

ა) ლეიკოციტურია
ბ) ბაქტერიურია
*გ) შეშუპება და ჰიპერტენზია
დ) დიზურია
ე) ტკივილი მუცლის არეში
2054. მწვავე გლომერულონეფრიტისათვის დამახასიათებელია:

ა) ჰიპერტენზია, ჰიპოალბუმინემია, პროტეინურია
*ბ) ოლიგურია, პროტეინურია, ჰემატურია
გ) ჰიპერლიპიდემია, მაკროჰემატუია, ოლიგურია
დ) ლეიკოციტურია, ჰიპერტენზია,
ე) პოლიურია, ჰიპოალბუმინემია, პროტეინურია
2055. ჰიპერვოლემია გვხვდება:

ა) მწვავე პიელონეფრიტის დროს
ბ) ვაზორენალური ჰიპერტონიის დროს
გ) თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის დროს
*დ) მწვავე გლომერულონეფრიტის დროს
ე) ბერჟეს დაავადების დროს
2056. მემკვიდრული ნეფრიტის კლინიკური ვარიანტი, შერწყმული სმენის

ნერვის ნევრიტთან, ზოგ შემთხვევაში კი თვალების პათოლოგიასთან არის:
ა) რეიტერის სინდრომი
*ბ) ალპორტის სინდრომი
გ) გუდპასჩერის სინდრომი
დ) ფანკონის სინდრომი
ე) სენიორის სინდრომი
2057. დაავადება, რომლის დროსაც ერთდროულად ზიანდება თირკმლები და

ფილტვები - აღინიშნება სისხლიანი ხველა ან სისხლდენა ფილტვებიდან -
არის:
ბ) ბერჟეს დაავადება
გ) მგლურას ნეფრიტი
*დ) გუდპასჩერის სინდრომი
ე) სარკოიდოზი
2058. რომელი დაავადების დროს აღინიშნება თირკმლის დაზიანების შერწყმა

ზემო ართრიტთან?
*ბ) რეიტერის სინდრომი
გ) გუდპასჩერის სინდრომი
დ) ალპორტის სინდრომი
ე) სარკოიდოზი
2059. ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელი მიმდინარეობს თირკმლის

დაზიანებით, ცხელებით, პოლიართრიტით, ვასკულიტით, ედს-ის
აჩქარებით, ლეიკოპენიით, თრომბოციტოპენიით, ანტინუკლეარული
ანტისხეულების ტიტრის მატებით:
ა) ქრონიკული აქტიური ჰეპატიტი
ბ) რევმატოოდული ართრიტი
გ) მიელომური დაავადება
*დ) სისტემური წითელი მგლურა
ე) ბაქტერიული ენდოკარდიტი
2060. რომელი ფაქტორები განაპირობებენ ურემიის დროს მომატებულ

მგრძნობელობას ბაქტერიული ინფექციისადმი:
ა) ფაგოციტოზის უნარის დაქვეითება
ბ) ანტიგენის მიმართ ანტისხეულების პროდუქციის დაქვეითება
გ) ლიმფოციტების რაოდენობის შემცირება
ე) არცერთი ზემოთ ჩამოთვლილი
2061. ჩამოთვლილი ანტიბიოტიკებიდან რომელი არ შეიძლება დაინიშნოს

თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის დროს მისი ნეფროტოქსიურობის გამო:
ა) პენიცილინი
*ბ) ამიკაცინი
გ) ცეფტრიაქსონი
დ) კარბენიცილინი
ე) უნაზინი
2062. იდიოპათიური ნეფროზული სინდრომისათვის დამახასიათებელია ყველა

კლინიკური გამოვლინება, გარდა:
ა) სელექციური პროტეინურია
ბ) მასიური შეშუპება
გ) ჰიპოალბუმინემია
დ) ჰიპერქოლესტერინემია
*ე) სტაბილური ჰიპერტენზია
2063. იდიოპათიური ნეფროზული სინდრომის დროს ბიოპსიური მასალის
კვლევით მოსალოდნელია შემდეგი ცვლილებები:
ა) მეზანგიური მატრიქსის გადიდება, მეზანგიოციტების პროლიფერაცია,
ბაზალური მემბრანის გასქელება, ორმაგი კონტური
*ბ) მინიმალური გლომერულოპათია: პოდოციტების ციტოპედიკულების
დაზიანება, დისპლაზიური ცლილებები
გ) კორტიკომედულარულ ზონაში პროქსიმალური მილაკების მიკროკისტოზი
დ) კეროვანი და სეგმენტური გლომერულოკისტოზი
ე) ბაზალური მემბრანის გასქელება უჯრედის პროლიფერაციის გარეშე
2064. პროტეინურია არასელექციურია, როდესაც:

ა) ულტრაფილტრატში მხოლოდ ალბუმინებია
ბ) ულტრაფილტრატში ალბუმინები და ტრანსფერინია
*გ) შარდში ვლინდება ალბუმინები და გლობულინები
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი
2065. იდიოპათიური ნეფროზული სინდრომისათვის დამახასიათებელია:

ა) თირკმლის ფუნქცია დარღვეულია
ბ) ჰიპერტენზია
გ) მაკროჰემატურია
*დ) არასელექციური პროტეინურია
ე) ბაქტერიურია
2066. ნეფროზული სინდრომის დროს ნეფრობიოფსიის ჩვენებაა ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:
ა) ნეფროზული სინდრომი განვითარებული ერთ წლამდე ასაკში
ბ) ნეფროზული სინდრომი განვითარებული 8 წლის ზემოთ ასაკში
*გ) ნეფროზული სინდრომის ჰორმონომგრძნობიარე ფორმა
დ) ნეფროზული სინდრომი მიმდინარე ჰიპერტენზიით, ჰემატურიით,
თირკმლის ფუნქციის დარღვევით
ე) ნეფროზული სინდრომის ჰორმონორეზისტენტული ფორმა
2067. ნეფროზული სინდრომის დროს ციტოსტატიკური თერაპიის ჩვენებანია

ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:
ა) სტეროიდმგრძნობელობის ფონზე ნეფროზული სინდრომის ხშირი
რეციდივი
ბ) სტეროიდრეზისტენტობა
გ) სტეროიდდამოკიდებულება სტეროიდტოქსიკურობის ნიშნებით
*დ) სტეროიდმგრძნობელობის ფონზე ნეფროზული სინდრომის იშვიათი
რეციდივი
2068. რა წარმოადგენს ჰემოდიალიზის ყველაზე ხშირ ჩვენებას თირკმელის

მწვავე უკმარისობის დროს?
ა) ოლიგურია
*ბ) ჰიპერკალემია
გ) ჰიპერტენზია
დ) მეტაბოლური აციდოზი
ე) ანორექსია, გულის რევა, ღებინება
2069. რა წარმოადგენს თირკმლის ბიოფსიის ჩვენებას?

ბ) მწვავე პიელონეფრიტი
გ) პოლიურია
*დ) პერსისტირებადი ჰემატურია
ე) ლიპოიდური ნეფროზი
2070. რომელი ქრონიკული გლომერულონეფრიტისათვისაა დამახასიათებელი

ხშირი სპონტანური რემისიები:
ა) მემბრანოპროლიფერაციული გლომერულონეფრიტისათვის
სუბენდოთელიარული დეპოზიტებით
ბ) მკვრივი დეპოზიტების დაავადებისათვის
*გ) მემბრანული გლომერულონეფრიტისათვის
დ) ფოკალურ სეგმენტალური გლომერული სკლეროზისათვის
2071. გლომერულონეფრიტისთვის (ნეფრიტული ფორმა) დამახასიათებელია

ყველა ნიშანი გარდა:
*გ) პოლიურია;
დ) მაკროჰემატურია;
ე) თვალების შეშუპება.
2072. მინიმალური ცვლილებებით მიმდინარე ნეფროზული სინდრომის

გამოვლინების პიკი ვლინდება შემდეგ ასაკში:
ა) 6 თვემდე ასაკი;
ბ) 1 – 1,5 წელი;
გ) 7-10 წელი;
დ) 10 წლის ასაკის შემდეგ;
*ე) 2-6 წელი.
2073. თქვენ სინჯავთ 8 წლის პაციენტს, რომელსაც უვლინდება თვალების

მიდამოს შეშუპება, თავის ტკივილი. შარდის საერთო ანალიზით უვლინდება
ერითროციტურია 80-100 მხ/არეში, პროტეინურია 0,033%, 1-2
მარცვლოვანი ცილინდრი. როგორია თქვენი სავარაუდო დიაგნოზი:
ა) პიელონეფრიტი;
ბ) ნეფროზული სინდრომი;
გ) ცისტიტი;
*დ) გლომერულონეფრიტი (ნეფრიტული ფორმა);
ე) თირკმელკენჭოვანი დაავადება.
2074. ნეფროზული სინდრომისათვის დამახასიათებელია:

ა) ჰიპოლიპიდემია;
ბ) ჰიპერტონია;
დ) ჰიპერალბუმინემია;
*ე) მკვეთრი პროტეინურია.
2075. სისხლში ჰიპოალბუმინემია და ჰიპერლიპიდემია ძირითადად

ა) პიელონეფრიტს;
*ბ) ნეფროზულ სინდრომს;
გ) გლომერულონეფრიტის ნეფრიტულ ფორმას;
დ) ცისტიტს.
2076. ნეფროზული სინდრომის შემთხვევაში ვლინდება:

ა) პოლაკიურია;
გ) პიურია;
*დ) ოლიგურია;
ე) სტრანგურია.
2077. თქვენ სინჯავთ 5 წლის პაციენტს, მაღალი ფებრილიტეტით, წელის

ტკივილითა და ღებინებით. შარდის ანალიზით ყურადღებას იპყრობს
ლეიკოციტურია, ერითროციტურია შეუცვლელი ერითროციტების ხარჯზე,
ბაქტერიურია. თქვენი სავარაუდო დიაგნოზია:
ა) გლომერულონეფრიტის ნეფრიტული ფორმა;
ბ) ნეფროზული სინდრომი;
გ) ცისტიტი;
დ) თირკმლისმიერი დიაბეტი;
*ე) პიელონეფრიტი.
2078. გლომერულონეფრიტის ნეფრიტული ფორმისთვის დამახასიათებელია:

ა) პოლიურია, მაკროჰემატურია და პროტეინურია;
*ბ) ოლიგურია, მაკროჰემატურია და პროტეინურია;
გ) ოლიგურია, მაკროჰემატურია და ლეიკოციტურია;
დ) ოლიგურია, მაკროჰემატურია და ბაქტერიურია;
ე) პოლიურია, მაკროჰემატურია და პროტეინურია.
2079. ნეფროზული სინდრომისათვის დამახასიათებელია:

ა) შეშუპება, ჰიპოლიპიდემია და ჰიპოალბუმინემია;
ბ) შეშუპება, ჰიპერლიპიდემია და ჰიპერალბუმინემია;
გ) ჰიპერტენზია, ჰიპერლიპიდემია და ჰიპოალბუმინემია;
დ) ჰიპერტენზია, ჰიპოლიპიდემია და ჰიპერალბუმინემია;
*ე) შეშუპება, ჰიპერლიპიდემია და ჰიპოალბუმინემია.
2080. თქვენ სინჯავთ 3 წლის პაციენტს, რომელსაც უვლინდება ზოგადი

შეშუპება, ოლიგურია. შარდის ანალიზით ყურადღებას იპყრობს მასიური
პროტეინურია და ცილინდრურია. თქვენი აზრით სისხლის რა ცვლილებები
იქნება შესაბამისი მოცემული მდგომარეობისათვის?
ა) ჰიპოლიპიდემია, ჰიპერქოლესტერინემია, ჰიპოალბუმინემია და ,,C3"
კომპლემენტის დონის შემცირება;
*ბ) ჰიპერლიპიდემია, ჰიპერქოლესტერინემია, ჰიპოალბუმინემია და ,,C3"
გ) ჰიპერლიპიდემია, ჰიპოქოლესტერინემია, ჰიპერალბუმინემია და ,,C3"
დ) ჰიპოლიპიდემია, ჰიპერქოლესტერინემია, ჰიპოალბუმინემია და ,,C3"
კომპლემენტის დონის მომატება.
2081. პიელონეფრიტისათვის დამახასიათებელია ყველა გარდა:

ა) ლეიკოციტურია;
*გ) ერითროციტურია ფორმა შეცვლილი ერითროციტებით;
დ) დიზურია;
ე) მაღალი ფებრილიტეტი.
2082. თქვენ დაუსვით 3 წლის პაციენტს მინიმალური ცვლილებებით

მიმდინარე ნეფროზული სინდრომის დიაგნოზი. როგორი იქნება თქვენი
მოქმედების ტაქტიკა?
*ა) დაიწყებთ კორტიკოსტეროიდებით თერაპიას და უეფექტობის
შემთხვევაში ჩაატარებთ ბიოფსიას;
ბ) ჩაატარებთ ბიოფსიას და მის მიხედვით გადაწყვიტავთ მკურნალობას;
გ) დაიწყებთ ციტოსტატიკებით მკურნალობას;
დ) დაიწყებთ ანტიბიოტიკოთერაპიისა და სტეროიდების კომბინაციას;
ე) დაიწყებთ ანტიბიოტიკოთერაპიას და უეფექტობის შემთხვევაში ჩაატარებთ
ბიოფსიას.
2083. თქვენ სინჯავთ 7 წლის პაციენტს, რომელსაც სტრეპტოკოკული

ინფექციის 2 კვირის შემდეგ გამოუვლინდა თავის ტკივილი, ქუთუთოების
შეშუპება და ხორცის ნარეცხის ფერი შარდი. თქვენი სავარაუდო დიაგნოზია:
ა) მინიმალური ცვლილებებით მიმდინარე ნეფროზული სინდრომი;
ბ) პიელონეფრიტი;
გ) საშარდე გზების ინფექცია;
*დ) მწვავე პოსტსტრეპტოკოკული გლომერულონეფრიტი;
ე) გენერალიზებული სტრეპტოკოკული ინფექცია.

ა) საშარდე გზების ინფექცია ჩვილ ბავშვთა ასაკში მიმდინარეობს
ფებრილიტეტის გარეშე;
ბ) ჩვილ ბავშვთა ასაკში პიელონეფრიტი ხასიათდება გამოხატული
დიზურიული მოვლენებით;
გ) ჩვილ ბავშვთა ასაკში ყოველთვის ვლინდება პასტერნაცკის დადებითი
ნიშანი;
დ) ჩვილ ბავშვთა ასაკში საშარდე გზების ინფექცია ვლინდება ოლიგურიით;
*ე) ჩვილ ბავშვთა ასაკში საშარდე გზების ინფექცია ხშირად ვლინდება
დიარეითა და ღებინებით.
2085. ნეფროზული სინდრომისათვის დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი
გარდა:
ა) ჰიპერლიპიდემია;
ბ) მასიური პროტეინურია;
გ) ცილინდრურია;
დ) ჰიპოალბუმინემია;
*ე) ჰიპერტენზია.
2086. ალკალოზი დამახასიათებელია:

ა) გლომერულონეფრიტისთვის;
ბ) პიელონეფრიტისთვის;
გ) შაქრიანი დიაბეტისთვის;
დ) უშაქრო დიაბეტისთვის;
*ე) თავის ტვინის შეშუპებისთვის შეუპოვარი ღებინებით.
2087. თირკმლის მილაკებზე გავლენას ახდენს ჰორმონი:

*ა) ალდოსტერონი;
ბ) თიროქსინი;
გ) ინსულინი;
დ) გონადოტროპინი;
ე) ტესტოსტერონი.
2088. უროგროფიის ჩვენებაა ყველა, გარდა:

ა) საშარდე სისტემის ავთვისებიანი სიმსივნე;
ბ) საშარდე სისტემის განვითარების ანომალიები;
გ) უეცრად განვითარებული ჰემატურია;
*დ) თირკმლის უკმარისობა;
ე) შარდკენჭოვანი დაავადება.
2089. გლომერულონეფრიტის დასაწყისისთვის დამახასიათებელია:

ა) ტემპერატურის მატება და შემცივნება;
ბ) მუცლის და წელის ტკივილი;
*გ) ოლიგურია;
დ) შეშუპება;
ე) დიზურია.
2090. გლომერულონეფრიტის დიაგნოსტიკისთვის მნიშვნელოვანია ყველა,

გარდა:
ა) ანტი-,,DNAase B"–ს განსაზღვრა;
ბ) ანტისტრეპტოლიზინის განსაზღვრა;
გ) ,,C3", ,,C4" კომპლემენტის განსაზღვრა;
*დ) პროანთებითი ციტოკინების განსაზღვრა;
ე) უჯრედული ანტინეიტროფილური ციტოპლაზმური ანტისხეულის (,,P-
ANCA") განსაზღვრა.
2091. გლომერულონეფრიტის სამკურნალოდ გამოიყენება ყველა, გარდა:

ა) ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატები;
ბ) ანტიბიოტიკები;
*გ) იმუნოსუპრესორები;
დ) ანტი–ინფლამატორები;
2092. მწვავე პოლიომიელიტის გავრცელების გზას წარმოადგენს:

ა) ჰაერ–წვეთოვანი;
ბ) ალიმენტური;
გ) ტრანსმისიული;
*დ) ჰაერ–წვეთოვანი და ალიმენტური;
2093. ვაზორენული ჰიპერტენზიის დასადგენად ყველაზე ეფექტურია:

ბ) ქვემო კიდურებზე არტერიული წნევის განსაზღვრა;
გ) ვენური უროგრაფია;
*დ) რენული ანგიოგრაფია;
ე) თირკმლის სისხლძარღვების ულტრაბგერითი კვლევა
2094. ცისტოგრაფია საშუალებას იძლევა დაზუსტდეს ყველა მონაცემი,

გარდა:
ა) რეფლუქსის არსებობა;
ბ) ურეთრის მდგომარეობა;
*გ) თირკმლის ფუნქციური მდგომარეობა;
დ) ნარჩენი შარდის რაოდენობა;
ე) შარდსადენის მდგომარეობა.
2095. ნეფროზული სინდრომისთვის დამახასიათებელია:

*ა) პროტეინურია, ჰიპოალბუმინემია;
ბ) ჰიპოლიპიდემია, ჰიპოალბუმინემია;
გ) პროტეინურია, ჰიპერტონია;
დ) ჰიპოფიბრინოგენემია;
ე) ჰემატურია, ჰიპერტონია.
2096. 10 თვის ბავშვს აღენიშნება ღებინება, ტემპერატურა 39°?, ხშირად

შარდავს. შარდში ცილის ნიშნები, ერითროციტები – 20, ლეიკოციტები 80
მხედველობის არეში. თქვენი დიაგნოზი:
ა) ნეფროზული სინდრომი;
ბ) მწვავე ნეფრიტი;
*გ) პიელონეფრიტი;
დ) ქრონიკული ცისტიტი;
ე) მწვავე ცისტიტი.
2097. ჰემოლიზურ–ურემიული სინდრომის დროს არ არის დამახასიათებელი:

*ბ) პირდაპირი ჰიპერბილირუბინემია;
დ) ოლიგურია;
ე) პროტეინურია.
2098. ადრეული ასაკის ბავშვებში პიელონეფრიტის ძირითადი ნიშანია:

*ა) ზოგადი ინტოქსიკაცია;
ბ) პოლაკიურია;
გ) ნიქტურია;
დ) სუბფებრილიტეტი;
ე) ღებინება.
2099. გლომერულონეფრიტს არ ახასიათებს:

ა) პარაორბიტალური შეშუპება;
*დ) დიზურია;
ე) ჰემატურია.
2100. საშარდე სისტემის ინფექციის დროს ანტიბიოტიკების დანიშვნისას

უნდა გავითვალისწინოთ:
ა) შარდის ანალიზი;
ბ) თირკმლის ფუნქციური მდგომარეობა;
გ) ნეფროტოქსიურობა;
ე) შარდის ხვედრითი წონა.
2101. ჰიპერსტენურიაა, როდესაც შარდის ხვედრითი წონაა:

ა) 1020-1025
ბ) 1025-1030
*გ) 1030-ზე მეტი
2102. ჰიპოსტენურიაა, როდესაც შარდის ხვედრითი წონა :

ა) 1020-1015
ბ) 1055-1010
*გ) 1005-ზე ნაკლები
2103. თირკმლის მწვავე უკმარისობის სახეებია:

ა) პრერენული
ბ) პოსტრენული
გ) რენული
2104. თირკმლის მწვავე უკმარისობის რენული მიზეზი არ არის:

*ა) სისხლძარღვთაშიდა ჰემოლიზი
ბ) გლომერულონეფრიტის სხვადასხვა ვარიანტი
გ) მწვავე მილაკოვანი ნეკროზი
დ) ტუბულო-ინტერსტიციული ნეფრიტი
2105. თირკმლის მწვავე უკმარისობის პრერენული მიზეზებია

ა) მოცირკულირე სითხის რაოდენობის შემცირება
ბ) თირკმლის არტერიის სტენოზი
გ) შოკი
დ) ჰემოლიზი
2106. გორგლის გამავლობა ცილის მიმართ დამოკიდებულია:

ა) ცილის მოლეკულურ მასაზე და დიამეტრზე
ბ) გორგლოვანი კაპილარის ფორების სიდიდეზე
გ) გორგლის კაპილარების უარყოფით მუხტზე
დ) გლომერულური ჰემოდინამიკის სისწრაფეზე
ე) ცილის მოლეკულურ მასაზე და დიამეტრზე და გორგლოვანი კაპილარის
ფორმების სიდიდეზე
*ვ) ყველა ჩამოთვლილზე
2107. განვითარების მექანიზმის მიხედვით პროტეინურიის სახებია

ა) პრერენული
ბ) რენული
გ) პოსტრენული
2108. პოსტრენული პროტეინურია აღინიშნება:

ა) კუნთების მასიური დაზიანების დროს
ბ) თირკმლის გორგლების დაზიანების დროს
*გ) საშარდე გზების ანთებითი დაზიანების დროს
2109. მწვავე გლომერულონეფრიტის გართულება არ არის:

ა) რენული ენცეფალოპათია
ბ) გულის უკმარისობა
გ) თირკმელების მწვავე უკმარისობა
*დ) ნეკროზული პაპილიტი
2110. თირკმლის დაავადებათა ტერმინალურ სტადიაში უნდა ჩატარდეს:

ა) პერიტონეული დიალიზი
ბ) ქრონიკული ჰემოდიალიზი
გ) თირკმლის ტრანსპლანტაცია
2111. მემბრანოზული გლომერულონეფრიტისათვის კლინიკურ-

ლაბორატორიულად დამახასიათებელია:
ა) ნეფრიტული სინდრომი
ბ) არასრული ნეფროზული სინდრომი, ზოგჯერ მიკროჰემატურიით
გ) ნეფროზული სინდრომი
დ) შერეული სინდრომი
*ე) არასრული ნეფროზული სინდრომი, ზოგჯერ მიკროჰემატურიით და
ნეფროზული სინდრომით
ვ) ყველა ჩამოთვლილი
2112. მემბრანოზული გლომერულონეფრიტის წამყვანი ეტიოლოგიური

ფაქტორია:
*ა) შემთხვევათა 30-50%-ში იდიოპათიურია, სხვა შემთხვევებში მეორადია
ბ) დაკავშირებულია მხოლოდ ბეტა-ჰემოლიზურ სტრეპტოკოკურ
ინფექციასთან
გ) იწვევს A2 გრიპის ვირუსი
დ) ძირითადად ვირუსული გენეზისაა
2113. ეუფილინის ჰიპერდოზირების პირველი ნიშანია:

ა) არტერიალური წნევის დაქვეითება;
*ბ) თავის ტკივილი, მუცლის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება;
გ) გულის რიტმის დარღვევა;
დ) ჰიპოგლიკემია.
2114. ნაწლავური ინფექციის დროს ინფუზიური თერაპიის საწყის ეტაპზე

ა) ნატრიუმქლორიდის 10%-ანი ხსნარი;
ბ) ნატრიუმქლორიდის 0,9%-ანი ხსნარი;
*გ) რინგერის ხსნარი (რინგერ-ლაქტატი) ;
დ) გლუკოზის 5 % ხსნარი
2115. ვენის კათეტერიზაციის ყველაზე ხშირი გართულებაა:

*ა) ფლებიტი;
ბ) თრომბოზი;
გ) ემბოლია;
2116. კანის ზედაპირული დამწვრობის დროს ბავშვის ჰოსპიტალიზაცია არ

არის აუცილებელი, როდესაც კანის დაზიანების ხარისხი და ფართობია:
*ა) I ხარისხის, 5-10%;
ბ) I ხარისხის, 10-15%;
გ) II ხარისხის, 5%-ზე მეტი;
დ) III ხარისხის, 3%-ზე მეტი.
2117. "მზის დაკვრის" ნიშნებს მიეკუთვნება:

ბ) გულისრევა, ღებინება;
გ) ტემპერატურის მომატება;
2118. "მზის დაკვრის" დროს აუცილებელია ყველა ღონისძიების ჩატარება,

ა) ბავშვის ჩრდილში მოთავსება;
ბ) მაგისტრალურ სისხლძარღვებზე ცივი საფენების დადება;
გ) ჰემოდინამიკის დარღვევისა და სუნთქვის მოშლის შემთხვევაში ბავშვის
ჰოსპიტალიზაცია;
*დ) ატროპინის შეყვანა.
2119. ბავშვებში თირკმლის მწვავე უკმარისობის უხშირესი მიზეზია:

*ა) ჰიპოვოლემია;
ბ) ნეფროტოქსიკური ნივთიერებების მიღება;
გ) ჰემოლიზი;
დ) თირკმლის განვითარების მანკები.
2120. თირკმლის მწვავე უკმარისობის ოლიგურიის სტადიაში უმეტესად

ა) ჰიპოკალიემია;
*ბ) ჰიპერკალიემია;
გ) ჰიპერნატრიემია;
დ) ჰიპერკალციემია.
2121. თირკმლის მწვავე უკმარისობის დროს არ იყენებენ:

*ა) გენტამიცინს;
ბ) ცეფოტაქსიმს;
გ) პენიცილინს;
დ) ერითრომიცინს.
2122. ღვიძლის მწვავე უკმარისობის ყველაზე ადრეული ნიშანია:

ა) ჰიპერბილირუბინემია;
ბ) ჰიპოალბუმინემია;
*დ) ამინოტრანსფერაზების დონის მატება.
2123. ღვიძლის მწვავე უკმარისობას უმეტესად თან ახლავს:

ა) ჰიპერკალიემია;
დ) შარდოვანას მომატება.
2124. "შოკური ფილტვის" პათოგენეზური მექანიზმია:

ა) სისხლის მიმოქცევის მცირე წრეში წნევის მომატება;
ბ) ფილტვების არაადეკვატური სპონტანური ვენტილაცია;
გ) ენდორფინების ჰიპერპროდუქცია;
*დ) ფილტვის სისხლძარღვების წვრილი ტოტების თრომბოემბოლია.
2125. მხუთავი აირით მოწამვლის მკურნალობის ყველაზე ეფექტური

ა) სისხლის შემცვლელების გადასხმა;
*ბ) ჰიპერბარული ოქსიგენაცია;
გ) ჰაერ-ჟანგბადის ნარევის ინჰალაცია;
დ) ჰემოსორბცია.
2126. შოკის საწინააღმდეგო თერაპიის ეფექტურობის შეფასების ყველაზე

ადრეული მაჩვენებელია:
*ა) არტერიული წნევის ნორმალიზაცია;
ბ) დიურეზის ნორმალიზაცია;
გ) ცენტრალური ვენური წნევის ნორმალური დონე;
დ) მეტაბოლური აციდოზის ლიკვიდაცია.
2127. თეთრი შხამა სოკოთი მოწამვლისას ლატენტური პერიოდია:

ა) 15-30 წუთი;
ბ) 1-2 საათი;
გ) 5-6 საათი;
*დ) 12-24 საათი.
2128. ატროპინის ჯგუფის პრეპარატებით მოწამვლისას აღინიშნება:

ა) სალივაცია, ბრონქოსპაზმი, გუგების შევიწროება;
ბ) გონების დაბინდვა, გუგების შევიწროება;
*გ) კანის ჰიპერემია, ლორწოვანების სიმშრალე, გუგების გაფართოება;
დ) ტონურ-კლონური კრუნჩხვა.
2129. მწვავე მოწამვლების უმეტეს შემთხვევებში ყველაზე ეფექტური

ღონისძიებაა:
ა) დიურეზის ფორსირება;
ბ) სისხლის შენაცვლებითი გადასხმა;
გ) პერიტონეალური დიალიზი;
*დ) ჰემოსორბცია.
2130. ატროპინის ჯგუფის პრეპარატებით მოწამვლისას იყენებენ:

ა) კარბოქოლინს;
*ბ) ფიზოსტიგმინს;
გ) ინდერალს, ობზიდანს;
დ) ნორადრენალინს, მეზატონს.
2131. კანის ჰიპერემიას, ჰალუცინაციებს, გუგების გაფართოებას იწვევს:

ა) მაისის შროშანით მოწამვლა;
*ბ) ლენცოფით მოწამვლა;
გ) ციკუტით მოწამვლა;
დ) ცხვირისსატეხელათი (ადონისით) მოწამვლა.
2132. ბავშვებში მოწამვლას უმეტესად იწვევს:

*ა) სამკურნალო პრეპარატები;
ბ) მცენარეული შხამები;
გ) საყოფაცხოვრებო ქიმიის პრეპარატები;
დ) შხამიანი სოკოები.
2133. ბავშვის პერორული მოწამვლის შემთხვევაში პირველ რიგში უნდა
ჩატარდეს:
ა) ფორსირებული დიურეზი;
ბ) საფაღარათო საშუალებების შეყვანა;
გ) სიფონის ოყნა;
*დ) კუჭის ამორეცხვა.
2134. კლინიკური სიკვდილის დროს ნორმოთერმიის პირობებში ტვინის

ცხოველქმედება შენარჩუნებულია:
*ა) 3-4 წუთი;
ბ) 6-8 წუთი;
გ) 10 წუთი და მეტი;
დ) 15 წუთი.
2135. გულის გაჩერების დროს სარეანიმაციო ღონისძიებები მოიცავს ყველა

ჩამოთვლილს, გარდა ერთისა:
ა) განგაშის სიგნალს;
ბ) გულის არაპირდაპირ მასაჟს;
გ) ავადმყოფის დაწვენას მაგარ ზედაპირზე;
დ) ფილტვის ხელოვნურ ვენტილაციას "პირით პირში"-ს წესით;
*ე) მაგისტრალურ სისხლძარღვებზე ცივის დადებას.
2136. ჩვილ ბავშვებში კრუნჩხვას უმეტესად იწვევს:

ა) ეპილეფსია;
ბ) ტვინის სიმსივნე;
გ) სისხლჩაქცევა ტვინში;
*დ) ჰიპერთერმია.
2137. კრუნჩხვის შემთხვევაში პირველი დახმარებისთვის იყენებენ:

*ა) დიაზეპამს;
ბ) ლაზიქსს;
გ) პრედნიზოლონს;
დ) მიდაზოლამს.
2138. თუ ჰოსპიტალიზაციამდე დიაზეპამმა არ მოხსნა კრუნჩხვა, საჭიროა:

ა) სწრაფი მოქმედების ბარბიტურატების შეყვანა ინტრავენურად;
ბ) ნატრიუმოქსიბუტირატის შეყვანა ინტრავენურად;
გ) ამინაზინისა და პიპოლფენიის შეყვანა;
*დ) დიაზეპამის განმეორება.
2139. ლუმბალური პუნქცია ნაჩვენებია:

ა) პირველივე კრუნჩხვის შემდგომ;
ბ) ეპილეფსიაზე ეჭვის დროს;
გ) ტვინის სიმსივნეზე ეჭვის დროს;
*დ) მენინგიტზე ეჭვის დროს.
2140. მენინგოკოქცემიის შემთხვევაში ენდოტოქსინემიის შედეგად ხდება:

ა) სისხლძარღვთა ენდოთელიუმის დაზიანება;
ბ) სისტემური არტერიული წნევის დაქვეითება;
გ) სისხლძარღვთაშიგა დისემინირებული შედედების სინდრომის
განვითარება;
2141. მენინგოკოქცემიის დროს ჰოსპიტალიზაციამდე ავადმყოფს უკეთებენ:

ა) საგულე გლიკოზიდებს, ანტიბიოტიკებს, პრედნიზოლონს;
*ბ) ანტიბიოტიკს, კორტიკოსტეროიდს;
გ) ეუფილინს, ანტიბიოტიკებს, ანტიჰისტამინურ პრეპარატებს,
პრედნიზოლონს.
დ) კორტიკოსტეროიდს, ადრენალინს, ანტიბიოტიკს.
2142. გულის არაპირდაპირი მასაჟის გართულება არ არის:

ა) ნეკნების მოტეხილობა;
*ბ) მკერდის ძვლის მოტეხილობა;
გ) ჰემოთორაქსი;

ა) ხველა ვარდისფერი ქაფიანი ნახველით;
ბ) ტაქიკარდია;
*გ) შეშუპება ქვედა კიდურებზე;
დ) სველი ხიხინი ფილტვებში.
2144. დეჰიდრატაციის იზოტონურ ტიპს არ ახასიათებს:

*ა) ციანოზური, მარმარილოსებრი, ცივი კანი;
ბ) წყურვილის შეგრძნება;
გ) ლორწოვანი გარსების სიმშრალე;
დ) ილიგურია.
2145. დეჰიდრატაციის ჰიპერტონიულ (წყალდეფიციტურ) ტიპს არ

ახასისათებს:
*ბ) წყურვილის შერგძნების არარსებობა;
გ) შეხებით რბილი, ჰიპერემიული კანი;
დ) ჰიპერთერმია;
ე) სუნთქვის არიტმია.
2146. ჰიპონატრიემიის განვითარება არ ახასიათებს:

ა) კუჭ-ნაწლავის ინფექციას;
ბ) მარილების დაკარგვით მიმდინარე ნეფრიტს;
გ) თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობას;
დ) ხანგრძლივ უმარილო დიეტას;
*ე) მწვავე რესპირაციულ ინფექციას და ფილტვისმიერ ჰიპერვენტილაციას.
2147. ჰიპოკალიემიურ სინდრომს არ ახასიათებს:

ა) კუნთთა ჰიპოტონია;
ბ) ნაწლავთა პერისტალტიკის მოშლა;
გ) გულის კუნთში გამტარობის დარღვევა;
*დ) პარესთეზიები.
2148. მეტაბოლური აციდოზის კორეგირებისთვის არ გამოიყენება:

*ა) C ვიტამინის დიდი დოზები;
ბ) ცილოვანი ხსნარები;
გ) სოდის 4%-იანი ხსნარი;
დ) რინგერ-ლაქტატის ხსნარი
2149. დაჭიმული პნევმოთორაქსის დროს მკურნალობის ტაქტიკაა:

ა) ჟანგბადით ინჰალაცია;
ბ) ფილტვის ხელოვნური ვენტილაცია;
გ) ფილტვის ხელოვნური ვენტილაცია უარყოფითი წნევის ქვეშ;
დ) ჰიპერბარიული ოქსიგენაციის სეანსი;
*ე) პლევრის ღრუს დრენირება.
2150. ბავშვის გულის შეგუბებით უკმარისობას არ ახასიათებს:

ა) კარდიომეგალია;
ბ) ტაქიკარდია;
დ) შეშუპება;
ე) ჰეპატომეგალია;
*ვ) ბრადიპნოე.
2151. ადრეული ასაკის ბავშვთა გულის უკმარისობის დამახასიათებელი

აუსკულტაციური ნიშანია:
ა) სისტოლურ-დიასტოლური შუილი;
ბ) სისტოლური ტკაცუნი;
გ) მოყრუებული პირველი ტონი;
*დ) ჭენების (გალოპის) რიტმი.
2152. ფილტვის შეშუპების ყველაზე მეტად დამახასიათებელი კლინიკური

ნიშანია:
ა) მზარდი ციანოზი;
ბ) ხმაურიანი სუნთქვა;
გ) სუნთქვის რიტმის დარღვევა;
*დ) მოვარდისფრო ან მოყვითალო ქაფიანი ნახველი;
ე) აუსკულტაციით სხვადასხვა კალიბრის სველი ხიხინი.
2153. სისხლძარღვოვან კოლაფსს არ ახასიათებს:

ა) მკვეთრად გამოხატული სისუსტე;
გ) კიდურების გაცივება;
დ) ცივი ოფლი;
ე) სუსტი ავსებისა და დაჭიმულობის, ხშირი პულსი;
*ვ) გონების დაკარგვა.
2154. შოკის მკურნალობისას ცირკულირებადი სისხლის მოცულობის

დინამიკური კონტროლის ყველაზე საიმედო მაჩვენებელია:
*ა) ცენტრალური ვენური წნევა;
ბ) არტერიული წნევა;
გ) დიურეზის მოცულობა;
დ) ჰემატოკრიტის მაჩვენებელი.
2155. საინფუზიო სხნარებიდან რომელი არ გამოიყენება ბავშვის

პარენტერული კვების მიზნით?
ა) ცილოვანი ჰიდროლიზატები და ამინომჟავები;
*ბ) სინთეზური კოლოიდები;
გ) ცხიმოვანი ემულსიები (ინტრალიპიდი, ლიპოფუნდინი) ;
დ) ნახშირწყლების ხსნარები.
2156. ბარბიტურატების ინტრავენური შეყვანა არ არის რეკომენდებული:

ა) ეპილეფსიური კრუნჩხვისას;
ბ) ფებრილური კრუნჩხვისას;
გ) ეკლამფსიური კრუნჩხვისას;
დ) ნოვოკაინით გამოწვეული აგზნებისას;
*ე) სისხლძარღვოვანი კოლაფსის დროს.
2157. რა მიუთითებს გულის ხელოვნური მასაჟის უეფექტობაზე?

ა) მაქსიმალური არტერიული წნევა 50-70 მმ. ვერცხ. წყ. სვ. -ის
ფარგლებში;
ბ) ერთეული სპონტანური ჩასუნთქვები;
გ) პულსაცია საძილე და სხივის არტერიებზე;
*დ) გუგების მყარი გაფართოება.
2158. პარკუჭოვანი ფიბრილაციის შემთხვევაში რეკომენდებულია:

ა) სტროფანტინის შეყვანა;
ბ) ადრენალინის შეყვანა;
გ) კალციუმის მარილების შეყვანა;
*დ) ელექტრული დეფიბრილაცია;
ე) რიტმის წარმმართველის ჩართვა.
2159. წონასწორობის მოშლა და ატაქსია არ ახასიათებს:

*ა) ძმრის ესენციით მოწამვლას;
ბ) ბარბიტურატებით მოწამვლას;
გ) ნეიროლეპტიკებით მოწამვლას;
დ) ანტიჰისტამინური პრეპარატებით მოწამვლას;
ე) სპირტით მოწამვლას;
ვ) ოპიუმის პრეპარატებით მოწამვლას.
2160. კრუნჩხვები არ ახასიათებს:

ა) სალიცილატებით მოწამვლას;
ბ) ნიკოტინით მოწამვლას;
გ) სტრიქნინით მოწამვლას;
დ) ატროპინით მოწამვლას;
*ე) ბარბიტურატებით მოწამვლას.
2161. ბრადიკარდია ახასიათებს:

ა) სპირტით მოწამვლას;
*ბ) საგულე გლიკოზიდებით მოწამვლას;
გ) ატროპინით მოწამვლას;
დ) ნიკოტინით მოწამვლას;
ე) ნავთობ პროდუქტებით მოწამვლას.
2162. აპნოე არ ახასიათებს:

ა) ბარბიტურატებით მოწამვლას;
ბ) კურარეს პრეპარატებით მოწამვლას;
გ) კლოფელინით მოწამვლას;
*დ) მჟავებით მოწამვლას.
2163. ბენზინით მოწამვლას არ ახასიათებს:

ა) ბენზინის სუნი ავადმყოფის პირიდან და ნაღებინები მასიდან;
*ბ) ჰემატემეზისი (სისხლიანი ღებინება) ;
გ) ყელის წვა;
დ) ცხელება;
2164. ბარბიტურატებითა და საძილე პრეპარატებით მსუბუქ მოწამვლას არ

ა) ძილად მივარდნა;
*ბ) ღებინება;
გ) ატაქსია;
დ) ღრმა, შენელებული სუნთქვა;
ე) მერყევი სიარული;
ვ) მეტყველების შეფერხება.
2165. ბარბიტურათებითა და სხვა საშუალებებით (რადედორმით,

ნოქსირონით, ბრომურალით) მძიმე მოწამვლას არ ახასიათებს:
*ა) კრუნჩხვა;
ბ) სუნთქვის დათრგუნვა;
გ) ჰიპოტენზია;
დ) გაძლიერებული ბრონქორეა;
ე) სფინქტერთა მოდუნება;
ვ) გულის მუშაობის დათრგუნვა;
ზ) ფილტვის შეშუპება;
თ) კომა.
2166. ამინაზინით მოწამვლის მანიფესტაციას არ ახასიათებს:

ა) მოდუნება და კუნთოვანი ჰიპოტონია;
ბ) თავბრუ და არამყარი სიარული;
*გ) გუგების შევიწროება და ჰიპერსალივაცია;
დ) ღებინება, როგორც წესი, არ აღინიშნება.
2167. ამინაზინით ძლიერ მოწამვლას არ ახასიათებს:

ა) სახის კუნთების კრთომა და კისრის ჰიპერესთეზია;
*ბ) არტერიული ჰიპერტენზია;
გ) ტრემორი, რიგიდულობა, ტონური ან კლონური კრუნჩხვა;
დ) მიდრიაზი (გუგების გაფართოება) სინათლეზე რეაქციის დაქვეითებით.
2168. მკურნალობის რომელი მეთოდი არ არის ეფექტური ამინაზინით მძიმე

მოწამვლის დროს?
ა) კუჭის დროული ამორეცხვა;
ბ) ფორსირებული დიურეზი;
გ) ჰემაბსორბცია;
დ) ნაწლავური ლავაჟი;
*ე) ჰემოდიალიზი;
ვ) პლაზმაფერეზი.
2169. ამიტრიპტილინითა და სხვა ანტიდეპრესანტებით (იმიზინით,

იპრაზიდით) მსუბუქ მოწამვლას არ ახასიათებს?
ა) პირის სიმშრალე;
ბ) ვაზოდილატაცია და კანის შეწითლება;
გ) ატაქსია;
*დ) ბრადიკარდია;
ე) მიდრიაზი;
ვ) სმენის დარღვევა.
2170. რომელი პრეპარატის გამოყენება არ არის მიზანშეწონილი ატროპინით

მოწამვლის დროს. თუ გამოხატულია მკვეთრი აგზნება?
ა) ამინაზინის;
ბ) დიმედროლის;
*გ) კოფეინის;
დ) დიაზეპამის.
2171. აღნიშნული კლინიკური მახასიათებლებიდან რომელი არ არის სწორი

ნარკოტიკული ანალგეტიკებით (მორფით, კოდეინით) მოწამვლასთან
დაკავშირებით?
ა) ბავშვები, განსაკუთრებით ჩვილობის ასაკში, ძლიერ მგრძნობიარენი არიან
ნარკოტიკული ანალგეტიკებისადმი;
*ბ) გახშირებული სუნთქვა (ტაქიპნოე) ;
გ) გუგები ძლიერ შევიწროებულია (მიოზი) , სინათლეზე არ რეაგირებენ;
დ) სიკვდილის ძირითადი მიზეზია სუნთქვის ცენტრის დამბლა.
2172. ნარკოტიკული ანალგეტიკებით მოწამვლის მკურნალობის

ქვემოჩამოთვლილი მეთოდებიდან რომელია არასწორად მითითებული?
*ა) კუჭის ამორეცხვა გამართლებულია მხოლოდ მოწამვლიდან 1 სთ-ის
ბ) ფორსირებული დიურეზი, აციდოზის კორექცია;
გ) ნალოქსონის (ნარკანის) შეყვანა;
დ) მძიმე და ხანგძლივი აპნოეს შემთხვევაში ტრაქეის ინტუბაცია და
მართვითი სუნთქვა.
2173. ქვემოაღნიშნულიდან რა არის არასწორი იზონიაზიდით მოწამვლასთან

ა) სპეციფიკური ანიდოტია "B6" ვიტამინი;
ბ) გუგების გაფართოება, ბრადიკარდია, ჰიპოთერმია, კოლაფსი;
გ) კომური მდგომარეობა, ტონურ-კლონური კრუნჩხვები;
*დ) ფორსირებული დიურეზი არ არის ეფექტური.
2174. დიგოქსინით მოწამვლის კლინიკურ მანიფესტაციას არ ახასიათებს:

*ა) სისხლჩაქცევები კანზე;
ბ) ანორექსია;
დ) თავბრუ;
ე) ჰალუცინაცია;
ვ) კომური მდგომარეობა.
2175. რკინის პრეპარატებით მძიმე მოწამვლასთან დაკავშირებით არასწორია:

ა) რკინის მარილებით მოწამვლა ძალიან მძიმედ აზიანებს კუჭისა და
ნაწლავების ლორწოვანს;
ბ) დოზა 500 მგ/კგ შეიძლება სასიკვდილო აღმოჩნდეს;
გ) კლინიკურ სურათში წამყვანია ტოქსიკური, ჰემორაგიული
გასტროენტეროკოლიტი;
დ) კოლაფსი და გენერალიზებული კრუნჩხვა;
*ე) პროგნოზი კეთილსაიმედოა.
2176. კალიუმპერმანგანატით მოწამვლის სიმძიმეს ძირითადად განსაზღვრავს:

ა) ცენტრალური ნერვული სისტემის ტოქსიკური დაზიანება;
*ბ) ზედა სასუნთქი გზებისა და საყლაპავი მილის დამწვრობა;
გ) ჰემოპოეზური სისტემის დათრგუნვა;
დ) დეჰიდრატაცია ელექტროლიტური დისბალანსით.
2177. მიუთითეთ ხსნარი, რომლითაც უნდა ამორეცხონ კუჭი

კალიუმპერმანგანატით მოწამვლისას:
*ა) ასკორბინმჟავას 1%-იანი ხსნარით;
ბ) ტანინის 3%-იანი ხსნარით;
გ) სოდის 5%-იანი ხსნარით;
დ) ლიმონმჟავას 1%-იანი ხსნარით.
2178. მჟავებით მძიმე მოწამვლის მანიფესტაციას არ ახასიათებს:

ა) ზედა სასუნთქი გზების, საყლაპავი მილისა და კუჭის ლორწოვანის
დამწვრობის ნიშნები;
ბ) ღებინება ჟანგისფერი ან სისხლის შემცველი მასით;
გ) ტაქიკარდია, არტერიული წნევის მატება;
*დ) ჰიპოთერმია, პოლიურია.
2179. მჟავებით მძიმე მოწამვლის დროს პროგნოზს არ განსაზღვრავს:

ა) ხახის შეშუპება;
*ბ) სუნთქვის ცენტრის დათრგუნვა;
გ) საყლაპავი მილის პერფორაცია, მედიასტინიტი;
დ) კუჭის პერფორაცია და შემდგომი პერიტონიტით.
2180. ქვემოაღნიშნული მახასიათებლებიდან რომელი არ არის სწორი

ტუტეებით (კაუსტიკური სოდით, ამიაკის ხსნარით და სხვ. ) მოწამვლის
დროს?
ა) დამახასიათებელია ლორწოვანი გარსების დაშლა და ღრმა ქსოვილებში
გაღწევა, ცხიმოვანი ქსოვილის "აქაფება";
*ბ) მძიმე შოკი და ლეტალური გამოსავალი მოწამვლიდან პირველ საათებში
არ არის მოსალოდნელი;
გ) მოწამვლიდან მე-2-4 დღეზე მოსალოდნელია მდგომარეობის მკვეთრი
გაუარესება, მუცლის ტკივილი;
დ) დამახასიათებელია საყლაპავი მილის სტენოზი.
2181. მხუთავი აირით (ნახშირჟანგით) მოწამვლის ქვემოაღნიშნული

კლინიკური გამოვლინებებიდან რომელი არ აღინიშნება პირველ სტადიაზე?
დ) ძლიერი საერთო სისუსტე;
ე) გონების დაკარგვა;
*ვ) სახის მკვეთრი სიფერმკრთალე.
2182. მკვეთრი ეფექტი მხუთავი აირით მოწამვლის შემთხვევაში მკურნალობა

*ა) ოქსიგენაციას 100%-იანი ჟანგბადით, სანამ კარბოქსიჰემოგლობინის
შემცველობა დაიწევს უხიფათო დონემდე;
ბ) კრანიოცერებრულ ჰიპოთერმიას
გ) სისხლის შენაცვლებით გადასხმას;
დ) ფორსირებულ დიურეზს.
2183. რომელი სოკოთი მოწამვლას ახასიათებს ძალზე მძიმე მიმდინარეობა

და არაკეთილსაიმედო პროგნოზი?
ა) ადგილობრივი მოქმედების სოკოთი, რომელიც შეიცავს ნივთიერება
რიზოიდინს;
*ბ) ფალოიდინის შემცველი ჰეპატოტროპული სოკოთი;
გ) მუსკარინის შემცველი სოკოთი, რომელსაც ახასიათებს ნეიროტროპული
მოქმედება.
2184. ქვემოაღნიშნული მახასიათებლებიდან რომელია არასწორი
ჰეპატოტროპული სოკოთი მოწამვლის შემთხვევაში?
ა) დიაგნოსტიკა ცუდად შეკრებილი ანამნეზის შემთხვევაში მნიშნელოვნად
გაძნელებულია;
ბ) ბავშვთა ასაკში, ჩვეულებრივ ვლინდება მძიმე და ელვისებრი ფორმები;
გ) ღვიძლის მძიმე დაზიანების (მეორე) სტადიაზე ენერგიული სამკურნალო
ჩარევაც კი ნაკლებად ეფექტურია;
*დ) ლატენტური პერიოდი (სოკოს მიღებიდან კლინიკურ მანიფესტაციამდე)
მოკლეა, არ აღემატება 2-4 სთ-ს.
2185. ფალოიდინის შემცველი სოკოთი მოწამვლისას მძიმე პროგნოზს

(ლეტალურ გამოსავალს) განსაზღვრავს:
ა) მწვავე გასტროენტერიტი ექსიკოზით და ელექტროლიტური დისბალანსით;
ბ) ტოქსიკური ნეფროპათია ოლიგურიით, პროტეინურიითა და აზოტემიით;
*გ) ჰეპატარგიული კომა ჰემორაგიული გამოვლინებებით;
დ) ტოქსიკური ენცეფალოპათია.
2186. გველის ნაკბენით მოწამვლას არ ახასიათებს:

ა) ანაფილაქსიური შოკის ტიპით მიმდინარე კოლაფსი;
ბ) მამოძრავებელი მუსკულატურის დამბლა;
გ) ჰემოკოაგულაციური დარღვევა და სისხლჩაქცევები;
*დ) დეჰიდრატაცია, ჰიპოვოლემიური შოკის სურათი;
ე) ლოკალური შეშუპება და ციანოზი ნაკბენის ადგილზე.
2187. გველის ნაკბენით მოწამვლის დროს ყველაზე მნიშვნელოვანია:

ა) ადგილობრივი განაკვეთი ან დასერვა;
ბ) ცირკულაციური ბლოკადა ნოვოკაინით ნაკბენის ზემოთ;
*გ) გველის შხამის საწინააღმდეგო პოლივალენტური შრატის შეყვანა პირველ
დღე-ღამის განმავლობაში;
დ) ჰეპარინისა და ჰიდროკორტიზონის დანიშვნა;
ე) დეზინტოქსიკაცია გლუკოზით და სისხლის შემცველებით.
2188. რა არის საჭირო პირველ რიგში ფოსფოროორგანული ნაერთებით

(ქლოროფოსით, დიქლოფოსით) მოწამვლისას, თუ ასფიქსია არ აღინიშნება?
ა) კუჭის ამორეცხვა სოდიანი წყლით;
*ბ) ატროპინის დაუყოვნებლივ შეყვანა;
გ) პრედნიზოლონის შეყვანა კუნთებში;
დ) ანტიჰისტამინური პრეპარატებით დატვირთვა.
2189. მორიელის ნაკბენით მოწამვლის შემთხვევაში არ არის სწორი:

ა) კლინიკური ნიშნები ვლინდება ადგილობრივი (ძლიერი ტკივილი,
შეშუპება და ჰიპერემია) და ზოგადი ინტოქსიკაციის ნიშნებით;
ბ) კლინიკურ სიმპტომთკომპლექსს განსაზღვრავს მორიელის შხამის
ნეიროტოქსიკური და კარდიოტოქსიკური თვისებები;
*გ) მკურნალობა მორიელის შხამის საწინააღმდეგო შრატის გარეშე უიმედოა;
დ) შეიძლება სხვა შრატების ("ანტიკობრა", ობობას შხამის საწინააღმდეგო)
გამოყენებაც.
2190. ძმრის ესენციით მოწამვლას არ ახასიათებს:
*ა) კუჭისა და ნაწლავთა პერფორაცია;
ბ) ტოქსიკური კოაგულოპათია, ჰემოლიზი;
გ) ტოქსიკური ნეფროპათია, თირკმლის მწვავე უკმარისობა;
დ) ტოქსიკური ჰეპატოპათია, ღვიძლის მწვავე უკმარისობა.
2191. მიუთითეთ ანტიდოტი, რომლის გამოყენება საჭიროა ტყვიით და

ბენზინის ეთილით (მეთილეთილტყვია) მოწამვლის დროს:
ა) უნითიოლი;
*ბ) ტეტაცინ-კალციუმი;
გ) მეკაპტიდი;
დ) ტრილონ-ბ.
2192. ქვემოაღნიშნული ფარმაკოლოგიური ანტიდოტებიდან რომელია

არასწორად მითითებული?
ა) კალიუმპერმანგანატი - ასკორბინმჟავა ("C" ვიტამინი);
ბ) ატროპინი - ფიზოსტიგმინი, პროზერინი;
*გ) ოპიუმის პრეპარატები - ბემეგრიდი, კოფეინი;
დ) ფთივაზიდი (იზონიაზიდი) - პირიდოქსინი ("B6" ვიტამინი).
2193. მწვავე ვირუსული რესპირაციული ინფექციით დაავადებული 7 წლის

ბავშვს აღენიშნება ცხვირიდან სისხლის დენა. სისხლდენის კუპირებისთვის
სწორია?
ა) თავის უკან გადაწევა;
ბ) თითებით ცხვირის ფრთების მიჭყლეტვა და ცხვირის ტამპონადა;
გ) ჰორიზონტალურ პოზიციაში მოთავსება ;
*დ) ცხვირის ნესტოების ცივი წყლით გამორეცხვა.
2194. მეტაბოლურ ალკალოზს განაპირობებს:

ა) პროფუზული დიარეა;
*ბ) პილოროსტენოზი;
გ) კარბოანჰიდრაზას ინჰიბიტორების ჰიპერდოზირება;
დ) კარბოანჰიდრაზას თანდაყოლილ დეფიციტი;
ე) ჰიპერბილირუბინემია.
2195. წყალდეფიციტურ ექსიკოზს ახასიათებს:

ა) ცივი, პასტოზური კანი;
*ბ) პოლიდიფსია;
გ) ლიქვორში ციტოზისა და ცილის მომატება;
დ) ჰიპონატრიემია;
ე) პოლიურია.
2196. ჰემოლიზურ-ურემიულ სინდრომს არ ახასიათებს:

*დ) შრატში კონიუგირებული ბილირუბინის მომატება;
ე) პროტეინურია.
2197. მეორად აპნოეს პირველადი აპნოესაგან განასხვავებს შემდეგი ნიშნები:

1) სუნთქვის არარსებობა 2) სისხლის წნევის დაცემა 3) ბრადიკარდია 4)
სუნთქვის თავისთავადი აღგგენის შეუძლებლობა 5) ყველა
ზემოთჩამოთვლილი
ა) სწორია 1, 2, 4
ბ) სწორია 1, 2
*გ) სწორია 2, 4
დ) სწორია 5
2198. მეორადი აპნოე დროს სუნთქვის აღსადგენად საჭიროა

ა) ჟანგბადის თავისუფალი წესით მიწოდება
ბ) ტაქტილური სტიმულაციის ჩატარება
გ) მედიკამენტოზური სტიმულაცია
*დ) ფილტვის დადებითი წნევით ვენტილაცია
2199. რა უნდა გაკეთდეს, როდესაც ახალშობილი არ სუნთქავს ტაქტილური

სტიმულაციის შემდეგ?
ა) ჩატარდეს ამოქაჩვა
ბ) გაგრძელდეს ტაქტილური სტიმულაცია
გ) დაიწყოს თავისუფალი წესით ჟანგბადის მიწოდება
*დ) დაიწყოს ფილტვის ხელოვნური ვენტილაცია დადებითი წნევით
2200. თუ ახალშობილი დამოუკიდებლად ადეკვატურად სუნთქავს, საჭიროა

ა) გაიზომოს სხეულის ტემპერატურა
*ბ) განისაზღვროს გულისცემა
გ) შეფასდეს კუნთთა ტონუსი
დ) აუსკულტაციით შეფასდეს სუნთქვის ხასიათი
2201. მეორად აპნოეს ახასიათებს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი ნიშანი გარდა

ერთისა
ა) სუნთქვის არარსებობა
ბ) ბრადიკარდია
გ) სისხლში ჟანგბადის პარციალური წნევის შემცირება
*დ) არტერიული წნევის მომატება
ე) მჟავა ტუტოვანი წონასწორობის გადახრა აციდოზისაკენ
2202. პირველად აპნოეს ახასიათებს

ა) ტაქიპნოე
ბ) გასპინგის ტიპის სუნთქვა
გ) არტერიული წნევის დაქვეითება
დ) ტაქიკარდია
*ე) ბრდიკარდია
2203. რა მაჩვენებელებს ემყარება გადაწყვეტილება რეანიმაციული
ღონისძიებების დაწყების შესახებ? 1) სუნთქვა 2) გულისცემის სიხშირე 3)
კუნთთა ტონუსი 4) კანის ფერი 5) მოძრაობითი აქტივობა 6) გესტაციური
ასაკი
*ა) სწორია 1, 2, 4
ბ) სწორია 1, 2, 3
გ) სწორია 1, 4, 5
დ) სწორია 1, ბ, 6
2204. აპგარის შკალის შეფასება ემყარება: 1) სუნთქვას 2) გულისცემის

სიხშირეს 3) რეფლექსებს 4) კანის ფერს 5) რეაქციას ცხვირში კათეტერის
შეყვანაზე 6) კუნთთა ტონუსს 7) გესტაციური ასაკს
ა) სწორია 1, 2, 4, 5, 6
ბ) სწორია 1, 2, 3, 4, 7
*გ) სწორია 1, 2, 4, 5, 6
დ) სწორია 1, 2, 3, 6, 7
2205. ახალშობილს სპონტანუსი სუნთქვის და 120 გულისცემის სიხშირის

ფონზე გამოხატული აქვს ცენტრალური ციანოზი. ამ დროს საუკეთესო
საწყისო ჩარევაა:
*ა) ჟანგბადის მიწოდება თავისუფალი წესით
ბ) ტაქტილური სტიმულაცია
გ) ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია დადებითი წნევით
დ) ნალოქსონის გამოყენება
2206. მიუთითეთ რეანიმაციის საწყისი საფეხურების სწორი თანმიმდევრობა,

თუ სანაყოფე სითხე სუფთაა. 1) ბავშვის გამშრალება 2) ცხვირის ღრუს
სანაცია 3) პირის ღრუს სანაცია 4) მოთავსება სხივური გამათბობელის ქვეშ
5) სწორ პოზიციაში მოთავსება
ა) სწორია 4, 2, 3, 1, 5
*ბ) სწორია 4, 5, 3, 2, 1
გ) სწორია 1, 4, 3, 2, 5
დ) სწორია 2, 3, 4, 5, 1
2207. რა კონცენტრაციის ჟანგბადის გამოიყენებაა მიზანშეწონილი სამშობიარო

ბლოკში ახალშობილის რეანიმაციისათვის
*ა) 21%
ბ) 40% დან - 60%- მდე
გ) 80%
დ) 90% დან - 100%- მდე
2208. დაბადებიდან პირველი წუთების განმავლობაში პირის ღრუს სანაციის

დროს ხახის უკანა კედლის გაღიზიანება იწვევს1) ტაქიპნოეს 2) ტირილს 3)
აპნოეს 4) ბრადიკარდიას 5) ტაქიკარდიას
*ა) სწორია 3, 4
გ) სწორია 3, 5
2209. რომელი ქვემოთ მოყვანილი ქმედება გამოიყენება ტაქტილური

სტიმულაციისათვის.
*ა) ფეხის გულზე დარტყმა
ბ) ნეკნებზე ხელის მოჭერა.
გ) ცივი კომპრესი
დ) მუცელზე ხელის მოჭერა
ე) ჟანგბადის ნაკადის დაბერვა სახეში
ვ) პერესის რეფლექსის გამოწვევა
2210. ახალშობილთა სარეანიმაციო ტომრის მოცულობა არ უნდა

აღემატებოდეს:
ა) 240 მლ
ბ) 500 მლ
*გ) 750 მლ
დ) 1 ლ (1000 მლ)
2211. აღნიშნეთ ფილტვების დადებითი წნევით ვენტილაციის ჩვენებები: 1)

გასპინგის ტიპის სუნთქვა 2) აპნოე 3) გულისცემის სიხშირე 100-ზე ნაკლები
წთ-ში 4) კრუნჩხვა 5) ცენტრალური ციანოზი 6) პერიფერიული ციანოზი
ა) სწორია 1, 4, 5
*ბ) სწორია 1, 2, 3
გ) სწორია 2, 3, 4
დ) სწორია 1, 2, 5
2212. რა სიხშირით ტარდება ფილტვის ხელოვნური ვენტილაცია

ახალშობილებში?
ა) 20 ჩასუნთქვა წთ-ში
ბ) 30-40 ჩასუნთქვა წთ-ში
*გ) 40-60 ჩასუნთქვა წთ-ში
დ) 60-80 ჩასუნთქვა წუთში
2213. ახალშობილებში ფილტვის ხელოვნური ვენტილაციისთვის დროს

ჩასუნთქვის წნევა არ უნდა აღემატებოდეს:
ა) 20 სმ H2O
*ბ) 40 სმ H2O
გ) 50 სმ H2O
დ) 60 სმ H2O
2214. ტაქტილური სტიმულაციის შემდეგ, ახალშობილმა დაიწყო სუნთქვა,

ახალშობილის გულისცემის სიხშირე 100-ზე ნაკლებია, შემდეგი ჩარევა უნდა
იყოს
ა) სითბოს დაკარგვის პრევენცია
ბ) განმეორებითი ტაქტილური სტიმულაცია
გ) თავისუფალი წესით ჟანგბადის მიწოდება
დ) გულის არაპირდაპირი მასაჟი
*ე) ფილტვების დადებითი წნევით ვენტილაცია
2215. ჟანგბადის თავისუფალი წესით მიწოდება ესაჭიროება ახალშობილს,

რომელსაც აღენიშნება
ა) მკვეთრი ბრადიკარდია
ბ) ტაქიპნოე
*გ) ცენტრალური ციანოზი
დ) პერიფერიული ციანოზი
2216. ფილტვის დადებითი წნევით ვენტილაციის ადეკვატურ ჩატარებაზე

პირველ რიგში მიუთითებს
ა) მუცლის ექსკურისა.
ბ) მანომეტრით ვენტილაციისთვის სასურველი წნევის დაფიქსირება.
*გ) გულმკერდის ექსკურსია
დ) ციანოზის გაქრობა
2217. რომელია გულის არაპირდაპირი მასაჟის დაწყების ჩვენება: 1)

გულისცემის სიხშირე 80-დან 100-მდე 2) გულისცემის სიხშირე 60-ზე
ნაკლები 3) გულისცემის სიხშირე 60-დან 80-მდე და არ იზრდება 4)
გულისცემის სიხშირე 60-დან 80-მდე და იზრდება
ა) სწორია 2, 3
ბ) სწორია 2, 3, 4
*გ) სწორია 2
ე) სწორია 3
ვ) სწორია 2, 3
2218. გულის არაპირდაპირ მასაჟს ყოველთვის თან უნდა ახლდეს:

ა) ჟანგბადის თავისუფალი ნაკადით მიწოდება
ბ) მედიკამენტოზური თერაპია
გ) ტაქტილური სტიმულაცია
*დ) ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია
2219. გულისცემის სიხშირის რა მაჩვენებელზე უნდა შეწყდეს გულის

არაპირდაპირი მასაჟი?
*ა) გულისცემის სიხშირე 60 და მეტი წთ-ში
ბ) გულისცემის სიხშირე 80 და მეტი წთ-ში
გ) გულისცემის სიხშირე 100 და მეტი წთ-ში
დ) გულისცემის სიხშირე 120-ზე მეტი წთ-ში
2220. რა სიხშირით ტარდება გულის არაპირდაპირი მასაჟის დროს

კომპრესია?
ა) 120 წთ-ში
ბ) 60 წთ-ში
*გ) 90 წთ -ში
დ) 100 წთ-ში
2221. როგორია ვენტილაციის სიხშირე როდესაც იგი ტარდება გულის
არაპირდაპირ მასაჟთან ერთად
ა) 40 წთ-ში
ბ) 60 წთ-ში
*გ) 30 წთ-ში
დ) 20 წთ-ში
2222. ახალშობილთან ფილტვის დადებითი წნევით ვენტილაციისა და გულის

არაპირდაპირი მასაჟის ერთდროულად ჩატარებისას კომპრესიასა და
ვენტილაციას შორის თანაფარდობაა
ა) 2 : 1
ბ) 4 : 1
გ) 1 : 1
*დ) 3 : 1
2223. მოცემული სიტუაციებიდან როდის არის საჭირო ენდოტრაქეული

ინტუბაცია. 1) საეჭვო დიაფრაგმის თიაქარი, 2) არაეფექტური ფილტვის
ვენტილაცია სასუნთქი ტომარითა და ნიღბით, 3) ხანგრძლივი ფილტვის
ვენტილაციის საჭიროება, 4) სანაყოფე სითხეში მეკონიუმის მკვრივი
ნაწილაკების არსებობა
ა) ყველა ზემოთჩამოთვლილი
ბ) 1,2,4
გ) 1,3,4
დ) 2,3,4
*ე) 1,2,3
2224. ენდოტრაქეული მილის სწორი მდებარეობის შესაფასებელი უნდა: 1)

დავაკვირდეთ გულმკერდის და მუცლის მოძრაობას 2) ჩავატაროთ
გულმკერდის ზედა ლატერალური უბნების აუსკულტაცია 3) ჩავატაროთ
გულმკერდის ქვედა ლატერალური უბნების აუსკულტაცია 4) ჩავატაროთ
კუჭის მიდამოს აუსკულტაცია
ა) სწორია 1 და 2
*ბ) სწორია 1, 2, 4
გ) სწორია 1, 2, 3,
დ) ყველა სწორია
2225. ახალშობილებში მექანიკური ამოსაქაჩი მოწყობილობის გამოყენებისას

ამოქაცვის წნევა არ უნდა აღემატებოდეს
ა) 50 მმ ვწ. სვ
ბ) 80 მმ ვწ. სვ
*გ) 100 მმ ვწ. სვ
დ) 120 მმ ვწ. სვ
2226. ტრაქეიდან ენდოტრაქეული მილით მეკონიუმის განუწყვეტელი

ამოქაჩვის ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს
*ა) 3-5 წმ
ბ) 7-10 წმ
გ) 15 წმ
დ) 20 წმ
2227. ინტუბაციის ერთი მცდელობის დრო იფარგლება

ა) 60 წმ-ით
ბ) 2 წთ-ით
*გ) 20 წმ-ით
დ) 40 წმ-ით
2228. ადრენალინის შეყვანა შესაძლებელია დოზირებით:

ა) 1:1000 ხსნარის 0,1-0,3 მლ/კგ
ბ) 1:1000 ხსნარის 0,2-0,4 მლ/კგ
*გ) 1:10000 ხსნარის 0,1-0,3 მლ/კგ
დ) 1:10000 ხსნარის 0,2-0,4 მლ/კგ
2229. ახალშობილთა რეანიმაციისათვის ადრენალინის შეყვანის გზაა: 1)

ინტრამუსკულარული 2) კანქვეშა 3) ინტრავენური 4) ენდოტრაქეული
*ბ) სწორია 3, 4
2230. რა მოსაზრება უნდა გავითვალისწინოთ ნატრიუმის ბიკარბონატის

შეყვანისას:
ა) სწრაფი შეყვანა სისხლის შრატში მაღალი კონცენტრაციის მისაღწევად
ბ) ენდოტრაქეული შეყვანის გზა
*გ) არ გამოვიყენოთ ადეკვატური ვენტილაციის გარეშე
დ) შეყვანის ინტრამუსკულარული გზა ხანგრძლივი ეფექტის მისაღწევად
2231. მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემავსებლების შეყვანა

ახალშობილტა რეანიმაციის დროს უნდა მოხდეს დოზირებით:
ა) 10 მლ/კგ
*ბ) 20 მლ/კგ
გ) 30 მლ/კგ
დ) 40 მლ/კგ
2232. ჰიპოვოლემიის ნიშნებს მიეკუთვნება ყველა ქვემოთჩამოთვლი გარდა

ა) გამოხატული სიფერმკრთალე
ბ) არტერიული წნევის დაქვეითება
გ) მიკროცირკულაციის დარღვევა, "თეთრი ლაქის" სიმპტომი
*დ) არტერიული წნევის მომატება
ე) კანის ელასტიურობის დაქვეითება
2233. ახალშობილი კარგავს სითბოს

ა) აორთქლებით
ბ) კონვექციით
გ) კონდუქციით
დ) რადიაციით
*ე) ყველა ჩამოთვლილით
2234. სითბოს დაკარგვის პროფილაქტიკა ესაჭიროება:

*ა) ყველა ახალშობილს
ბ) მხოლოდ ასფიქსიაში დაბადებულ ახალშობილს
გ) მხოლოდ დღენაკლულ ახალშობილს
დ) მხოლოდ ვადაგადაცილებულ ახალშობილს
2235. ჰიპოთერმიამ შეიძლება გამოიწვიოს ყველა ქვემოთჩამოთვლილი გარდა

ა) ჰიპოქსია
ბ) შოკი
გ) ჰიპოგლიკემია
დ) ინტრაკრანიული ჰემორაგია
*ე) ჰიპერგლიკემია
2236. ჯანმრთელი დროული ახალშობილებში ჰიპოგლიკემიის

პროფილაქტიკისათვის საჭიროა:
ა) პერორალურად გლუკოზის 10% ხსნარის მიცემა
ბ) ინტრავენურად გლუკოზის ინფუზია
*გ) ძუძუთი კვების დაწყება სამშობიარო ბლოკში
დ) ხელოვნური საკვების მიცემა
2237. თუ გამოხატულია ჰიპოგლიკემიის კლინიკური ნიშნები და სისხლში

შაქრის კონცენტრაცია ნაკლებია 2,6 მმოლ/ლ საჭიროა: 1) გლუკოზის 10%
ხსნარის მიცემა საწოვრით; 2) გლუკოზის 10% ხსნარის მიცემა ზონდით; 3)
ინტრავენურად გლუკოზის ინფუზია; 4) საკვების მიცემა
*ა) სწორია 3, 4
2238. ჰიპერბილირუბინემია არაპირდაპირი ბილირუბინის მომატების ხარჯზე

ახასიათებს შემდეგ პათოლოგიებს: 1) ჰემოლიზური ანემია; 2) ჰეპატიტები;
3) სანაღვლე გზების ატრეზია; 4) კრიგლერ-ნაიარის სინდრომი
*გ) სწორია 1, 4
ე) სწორია 1, 2
2239. არაპირდაპირი ჰიპერბილირუბინემიის სამკურნალოდ გამოიყენება ყველა

ა) ფოტოთერაპია
ბ) ინტრავენური იმუნოგლობულინი
*გ) ფენობარბიტალი
დ) სისხლის შენაცვლებითი ტრანსფუზია
2240. ჰემოლიზური სიყვითლე კონიუგაციურისაგან განსხვავებით ხასიათდება
ა) არაპირდაპირი ბილირუბინემიით
*ბ) შარდისა და განავლის ნორმალური შეფერილობით
გ) სისხლის სურათში ჰემოლიზის არსებობით
დ) ჰეპატოსპლენომეგალიით
2241. სეფსისის რისკ-ფაქტორებს წარმოადგენს:

ა) დღენაკლულობა და დაბადების მცირე მასა
ბ) გახანგრძლივებული უწყლო პერიოდი > 18 სთ, ჭუჭყიანი სანაყოფე
წყლები
გ) დედის ცხლება ინტრანატალურ პერიოდში (380C) .
დ) ქორიოამნიონიტი
ე) ახალშობილის რეანიმაცია სამშობიარო ბლოკში და ინვაზიური
პროცედურები
*ვ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი
2242. ახალშობილთა ინფიცირებულად შეიძლება ჩაითვალოს თუ ახალგაზრდა

ნეიტროფილების ფარდობა ნეიტროფილთა საერთო რიცხვთან შეადგენს
ა) 0,05-0,1
ბ) 0,1-0,15
გ) 1,16-0,2
*დ) > 0,2
2243. ახალშობილებს სეფსისის სიმპტომებით უნდა ჩაუტარდეთ:

ა) ანტიბიოტიკოთერაპია სისხლის ბაქტერიოლოგიური პასუხის შემდეგ
*ბ) ანტიბიოტიკოთერაპია დაუყოვნებლივ
გ) ანტიბიოტიკოთერაპია სისხლის კლინიკური ანალიზის და და უმწიფარი
ნეიტროფილების : საერთო ნეიტროფილების რიცხვთან ფარდობის
საფუძველზე
დ) ანტიბიოტიკოთრაპია ც რეაქტიული ცილის დ აპროკალციტონინის
განსაზღვრის შემდეგ
2244. ინფექციური დაავადების გამოვლენისას სასწრაფო შეტყობინება

სანეპიდსადგურში (დაავადებათა კონტროლის ცენტრში) უნდა გაიგზავნოს:
*ა) 24 საათის განმავლობაში;
ბ) 3 დღეში;
გ) 5 დღეში;
დ) სასწრაფოდ.
2245. განსაკუთრებით საშიში ინფექციის აღმოჩენისას სასწრაფო შეტყობინება

სანეპიდსადგურში (დაავადებათა კონტროლის ცენტრში?) უნდა გაიგზავნოს:
ა) 24 საათის განმავლობაში;
ბ) 3 დღეში;
გ) 5 დღეში;
*დ) სასწრაფოდ.
2246. ტოქსიკურ დიფტერიას არ ახასიათებს:
ა) ცხელება, ყელის ტკივილი;
ბ) კისრის ქსოვილის შეშუპება, ტონზილური ლიმფადენიტი;
*გ) რეგიონული ლიმფადენიტი კისრის ქსოვილის შეშუპების გარეშე;
დ) ნუშურა ჯირკვლების და პირ-ხახის გამოხატული შეშუპება;
ე) გავრცელებული ფიბრინული ნადები პირ-ხახაში.
2247. მენინგოკოქცემიას ახასიათებს:

ა) როზეოლური გამონაყარი;
ბ) პუსტულური გამონაყარი;
*გ) ჰემორაგიული გამონაყარი;
დ) ჰერპესული გამონაყარი.
2248. მენინგოკოქცემიის ელვისებურ ფორმას არ ახასიათებს:

ა) ცხელების დაკლების ტენდენცია;
*ბ) მძიმე ხრისხის ექსიკოზი;
გ) ოლიგოანურია;
დ) სისხლძარღვთა და სასუნთქი სისტემის პროგრესირებადი დარღვევები;
ე) ქვედა კიდურებზე ვარსკვლავის ფორმის ექკიმოზები.
2249. ქუნთრუშასმიერ ეკზანთემას არ ახასიათებს:

ა) გამონაყრის უპირატესი განლაგება გულმკერდის გვერდით ზედაპირებსა
და ხელის მომხრელ ზედაპირზე;
ბ) გამონაყრის არსებობა ბარძაყის შიდა ზედაპირზე;
*გ) გამონაყრის ინტენსივობა მსხვილ სახსრებზე, ხელისგულებსა და
ფეხისგულებზე;
დ) გამონაყრის არარსებობა ცხვირ-ტუჩის არეში;
ე) გამონაყრის ეტაპობრიობის არარსებობა.
2250. ქუნთრუშის დროს გამონაყარი ვლინდება:

*ა) პირველ 24-48 საათში;
ბ) დაავადების მე-3-4 დღეს;
გ) დაავადების მე-5 დღეს;
დ) დაავადების მე-2 კვირას.
2251. ინფექციურ მონონუკლეოზს არ ახასიათებს:

ბ) პოლიადენია, უპირატესად კისრის უკანა ჯირკვლების გადიდებით;
*გ) დიარეა;
დ) ჰეპატო-სპლენომეგალია;
ე) ჰემოგრამაში - ატიპიური მონონუკლეარები.
2252. ეპიდემიურ პაროტიტს არ ახასიათებს:

ბ) ყურისახლო სანერწყვე ჯირკვლების გადიდება;
გ) ყბისქვეშა სანერწყვე ჯირკვლების გადიდება;
დ) ტკივილი მუცლის არეში;
*ე) ანგინა.
2253. ეპიდემიური პაროტიტის დროს არ ვითარდება:

ა) სეროზული მენინგიტი;
*ბ) ჩირქოვანი მენინგიტი;
გ) პანკრეატიტი;
დ) ორქიტი;
ე) თირეოიდიტი.
2254. გაურთულებელ ეპიდემიურ პაროტიტს მკურნალობენ:

ა) პენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკებით;
ბ) ტეტრაციკლინის ჯგუფის ანტიბიოტიკებით;
*გ) სიმპტომური საშუალებებით;
დ) ადამიანის იმუნოგლობულინით.
2255. ყივანახველას შემთხვევაში ანტიბიოტიკოთრაპიის დროს არჩევის

პრეპარატია:
*ა) ერითრომიცინი;
ბ) ამპიცილინი;
გ) ბისეპტოლი;
დ) ტეტრაციკლინი;
ე) როცეფინი;
2256. წითელას პროდრომულიპერიოდს არ ახასიათებს: რომ დავწეროთ

ნელსონში წერია პროდრომული გამონაყრის გარეშე
ბ) სურდო;
გ) ყრუ ხველა;
*დ) გამონაყარი;
ე) კონიუნქტივიტი.
2257. წითელას დროს გამონაყრის ტიპიური თავისებურებაა:

ა) გამონაყარი არ ვლინდება ავადმყოფობის პირველ დღეს;
ბ) ლაქოვანი გამონაყარი შერწყმის ტენდენციით;
გ) გამონაყრის გამოვლენის და გაქრობის ეტაპურობა;
დ) კატარული მოვლენები;
*ე) ყველა პასუხი სწორია.
2258. წითურას ტიპიურ კლინიკურ გამოვლინებას არ წარმოადგენს:

ა) სუბფებრილური ცხელება, მსუბუქი კატარული მოვლენები;
ბ) უპირატესად პაპულური გამონაყარი;
გ) კისრის უკანა და კეფის ლიმფური კვანძების გადიდება და
მტკივნეულობა;
*დ) კრუპის სინდრომი;
ე) ერთდროულად ვლინდება ყველა სიმპტომი.
2259. ჩუტყვავილას გამონაყარს არ ახასიათებს:

ა) პოლიფორმიზმი ვეზიკულების სიჭარბით;
ბ) დასაწყისი თავის თმიანი ნაწილიდან;
გ) განმეორებითი გამონაყარი 1-2 დღის შუალედებით;
*დ) ერთმომენტიანი ერთნაირი გამონაყარი;
ე) გამონაყარის გავრცელება ლორწოვან გარსებზე.
2260. დისტალური კოლიტი ახასიათებს:

ა) სალმონელოზს;
*ბ) შიგელოზს;
გ) პროტოზოულ ინფექციას;
დ) ენტეროტოქსიკურ ეშერიხიოზს;
2261. დიზენტერიის გასტროენტეროკოლიტურ ვარიანტს არ ახასიათებს:

ა) მრავალჯერადი ღებინება;
ბ) თხელი, ლორწოს და სსიხლის შემცველი განავალი;
*გ) ჰეპატო-ლიენური სინდრომი;
დ) მაღალი ცხელება.
2262. მუცლის ტიფის გამონაყრის თავისებურებაა:

ა) როზეოლური გამონაყარი ჩნდება ერთმომენტად დაავადების 1-3 დღეს;
ბ) როზეოლურ-პეტექიური გამონაყარი ჩნდება მე 5-7 დღეს შემდგომი
მატებით;
გ) როზეოლური გამონაყარი ჩნდება ერთმომენტად მე-8-10 დღეს;
*დ) როზეოლური გამონაყარი ჩნდება მე-8-10 დღეს შემდგომი მატებით.
2263. იერსინიოზის გასტროინტესტინურ ფორმას არ ახასიათებს:

ა) თხელი მყრალი სუნის მწვანე ლორწოს შემცველი განავალი;
ბ) მუცლის შეტევითი ხასიათის ტკივილი;
*გ) წყლიანი დიარეა, მძიმე დეჰიდრატაციით -ექსიკოზით;
დ) გამოხატული ინტოქსიკაცია;
ე) ინტენსიური გამონაყარი სახსრების ირგვლივ, " ხელთათმანის" და
"წინდის" სიმპტომი;
ვ) ართრალგია.
2264. ბოტულიზმის დიაგნოზის დასადასტურებელი ტოქსინის შემცველობაზე

იკლევენ:1) კვების პროდუქტებს; 2) სისხლს; 3) თავ-ზურგის ტვინის
სითხეს; 4) ნაღებინებ მასას.
*ა) სწორია 1, 2, 3;
ბ) სწორია 2, 3, 4;
გ) სწორია 1, 3, 4;
2265. როტავირუსულ გასტროენტერიტს არ ახასიათებს:

ა) ცხელება, ხშირად სუბფებრილური, ზომიერი ინტოქსიკაცია;
ბ) განმეორებითი ღებინება;
გ) ხშირი თხელი განავალი;
დ) მძიმე ხარისხის ექსიკოზი;
*ე) ხშირი თხელი განავალი ლორწოთი და სისხლით.
2266. A ვირუსულ ჰეპატიტს არ ახასიათებს:

ბ) მიმდინარეობის ციკლურობა;
გ) ცხელება და დისპეფსიური მოვლენები სიყვითლისწინა პერიოდში;
დ) სიყვითლის გამოვლენის შემდეგ ზოგადი მდგომარეობის გაუმჯობესება;
*ე) გამოხატული რესპირაციული სინდრომი.
2267. B ვირუსულ ჰეპატიტს არ ახასიათებს:

ა) ავადობა ნებისმიერ ასაკში;
ბ) 1 წლამდე ასაკში დაავადების მძიმე მიმდინარეობა;
გ) ვირუსის მტარებლობის შესაძლებლობა მთელი ცხოვრების განმავლობაში;
*დ) დაავადების სეზონურობა;
ე) იმუნიტეტის ფორმირება.
2268. B ვირუსული ჰეპატიტის სიმძიმის მაჩვენებელი არ არის:

ა) გამოხატული ინტოქსიკაცია;
ბ) ჰემორაგიული სინდრომი;
*გ) HBSAg-ის კონცენტრაცია;
დ) ხშირი ღებინება.
2269. “C” ვირუსულ ჰეპატიტს ახასიათებს:

ა) ხშირი გამოვლინება ჰემოდიალიზისა და ორგანოთა ტრანსპლანტაციის
ცენტრებში;
ბ) ქრონიკულ ფორმაში გადასვლის შესაძლებლობა;
გ) სადიაგნოსტიკოდ სეროლოგიური მარკერის არსებობა;
დ) ტალღისებური მიმდინარეობა;
ე) ინტოქსიკაცია სიყვითლის პერიოდში;
*ვ) ყველა ჩამოთვლილი.
2270. დელტა-ვირუსულ ჰეპატიტს არ ახასიათებს:

ა) დელტა-ვირუსის რეპლიკაცია ხორციელდება მხოლოდ B ვირუსის
მონაწილეობით;
ბ) მძიმე ფორმით მიმდინარეობა;
გ) ქრონიკული პროცესის ადრე ფორმირება HBსAგ-ის მტარებლობის
*დ) კეთილთვისებიანი მიმდინარეობა.
2271. სეროზულ მენინგიტს უმეტესად იწვევს:

ა) ვირუსულ-ბაქტერიული ფლორა;
ბ) გრიპის ვირუსი;
გ) ტუბერკულოზის ჩხირი;
*დ) პაროტიტული და ენტეროვირუსული ინფექცია;
ე) ადენოვირუსი.
2272. ჩირქოვანი მენინგიტის შემთხვევაში ანტიბიოტიკთერაპიის შეწყვეტის
ძირითადი კრიტერიუმია:
ა) ტემპერატურის ნორმალიზაცია;
ბ) მენინგიალური სინდრომის გაქრობა;
*გ) ლიქვორის სანაცია;
დ) ჰემოგრამის ნორმალიზაცია.
2273. ტუბერკულოზურ მენინგიტს არ ახასიათებს:

ა) თანდათანობითი დასაწყისი;
ბ) ცხელება დასაწყისში სუბფებრილური, არამუდმივი, შემდეგში კი -
მაღალი;
გ) სისუსტე, მივარდნილობა, ძილიანობა დღე, ღამით მოუსვენარი ძილი;
დ) მენინგიალური და კეროვანი სიმპტომები;
*ე) შინაგანი ორგანოების აუცილებელი ტუბერკულოზური დაზიანება
2274. ბენზილპენიცილინი არ იძლევა ეფექტს, თუ ინფექციური პროცესი

გამოწვეულია:
ა) გრამდადებითი კოკებით (სტაფილოკოკებით, სტრეპტოკოკებით,
პნევმოკოკებით) ;
ბ) გრამუარყოფითი კოკებით (გონოკოკებით, მენინგოკოკებით) ;
გ) სპიროქეტებით;
*დ) გრამუარყოფითი ბაქტერიებით (ნაწლავის ჩხირით, სერაციით,
სალმონელათი და სხვ. ) ;
ე) გრამდადებითი (დიფთერიის, ციმბირული წყლულის) ჩხირებით.
2275. რომელი ანტიბიოტიკის დანიშვნა შეიძლება პენიცილინზე ალერგიის

შემთხვევაში?
ა) ამოქსაცილინის;
ბ) ამპიცილინის;
გ) ოქსაცილინის;
დ) ამოქსიკლავის;
ე) კარბენიცილინის;
*ვ) ერითრომიცინის.
2276. ცეფალოსპორინების ჯგუფს არ მიეკუთვნება:

ა) ცეფტრიაქსონი;
*ბ) გენტამიცინი
გ) ცეფობიდი;
დ) ცეფექსინი;
ე) ფორტუმი;
ვ) ცეფამეზინი.
2277. ამინოგლიკოზიდების ჯგუფს არ მიეკუთვნება:

ა) კანამიცინი;
ბ) გენტამიცინი;
გ) ნეომიცინი;
დ) ამიკაცინი;
*ე) პოლიმიქსინი:
ვ) ტობრამიცინი (ბრულამიცინი) ;
2278. მაკროლიდების ჯგუფს მიეკუთვნება:

ა) ლევომიცეტინი;
ბ) ტეტრაციკლინი;
*გ) აზითრომიცინი;
დ) ლინკომიცინი;
ე) ამოსაცილინი.
2279. მაკროლიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკებს ახასიათებს:

ა) მოქმედების ფართო სპექტრი;
ბ) მაღალი ტოქსიკურობა;
გ) მიკროორგანიზმების მხრივ რეზისტენტობის არარსებობა;
*დ) ბაქტერიოსტატიული ეფექტი.
2280. ოსტეოტროპული ეფექტი ყველაზე მეტად ახასიათებს:

*ბ) ლინკომიცინს;
გ) ერითრომიცინს;
დ) კლაფორანს;
ე) გენტამიცინს.
2281. აქტიურ ანტიტუბერკულოზურ პრეპარატებს არ განეკუთვნება:

ა) სტრეპტომიცინი;
ბ) კანამიცინი;
გ) რიფამპიცინი;
დ) ეტამბუტოლი;
*ე) ფუზიდინი.
2282. რომელი პრეპარატია რეკომენდებული სისტემური კანდიდოზის

ა) ამპიცილინი;
ბ) გენტამიცინი;
გ) ნისტატინი;
*დ) ამფოტერიცინი;
ე) ტეტრაციკლინი.
2283. ბაქტერიციდული მოქმედების ანტიბიოტიკია:

ა) ერითრომიცინი;
ბ) ტეტრაციკლინი;
გ) აზითრომიცინი;
დ) ჯოზამიცინი;
*ე) ამიკაცინი.
2284. ბაქტერიოსტატიული მოქმედების ანტიბიოტიკია:

*ბ) აზითრომიცინი;
გ) სტრეპტომიცინი;
დ) კლაფორანი;
ე) გენტამიცინი.
2285. ჰეპატოტოქსიკური ეფექტი ახასიათებს:

ა) პენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკებს;
ბ) ცეფალოსპორინების ჯგუფის ანტიბიოტიკებს;
გ) ამინოგლიკოზიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკებს;
დ) მაკროლიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკებს;
*ე) ანტიტუბერკულოზური ჯგუფის ანტიბიოტიკებს.
2286. ანტიბიოტიკების რომელი კომბინაციით იწყება მკურნალობა

ახალშობილებში საეჭვო სეფსისით კულტურის მიღებამდე?
ა) გენტამიცინი + კანამიცინი;
*ბ) ამპიცილინი + გენტამიცინი;
გ) ლევომიცეტინი + კლაფორანი;
დ) სტრეპტომიცინი + პოლიმიქსინი.
ე) ცეფტრიაქსონი + აზითრომიცინი
2287. ბუნებრივი პენიცილინის მიმართ რეზისტენტულია:

ბ) ტრეპონემა;
*გ) ქლამიდია;
დ) მენინგოკოკი.
2288. ბუნებრივი პენიცილინებისადმი მგრძნობიარეა:

ა) კლოსტრიდია;
ბ) ნაწლავის ჩხირი;
*გ) დიფტერიის ჩხირი;
დ) ლურჯ-მწვანე ჩირქმბადი ჩხირი.
2289. ამოქსიცილინისადმი რეზისტენტულია:

ა) შიგელა;
ბ) კლოსტრიდია;
*გ) ლურჯ-მწვანე ჩირქმბადი ჩხირი;
დ) ნაწლავის ჩხირი;
ე) არცერთი.
2290. პენიცილინებისადმი რეზისტენტულია:

ა) ლურჯ-მწვანე ჩირქმბადი ჩხირი;
დ) პფეიფერის ჩხირი;
*ე) ქლამიდია.
2291. ცეფალოსპორინების გამოყენება არ არის მიზანშეწონილი, თუ
ა) ქრონიკული პერსისტირებადი ჰეპატიტი;
ბ) სუნთქვის უკმარისობა;
გ) იმუნოდეფიციტური ვირუსით ინფიცირება;
*დ) ალერგია პენიცილინის მიმართ;
ე) თირეოტოქსიკოზი.
2292. ცეფალექსინისადმი რეზისტენტულია:

ა) სტრეპტოკოკი;
გ) მორაქსელა;
*დ) პროტეუსი.
2293. ცეფუროქსიმისადმი რეზისტენტულია:

ა) სტრეპტოკოკი;
*გ) ენტეროკოკი;
დ) მორაქსელა;
ე) კლებსიელა;
2294. მენინგიტის სამკურნალოდ არ გამოიყენება:

ა) ცეფოტაქსიმი (კლაფორანი) ;
ბ) ცეფტრიაქსონი (ლონგაცეფი, როცეფინი)
გ) მეროპენემი (მერონემი)
*დ) აზიტრომიცინი (სუმამედი)
ე) ცეფტაზიდიმი (ფორტაქსი, ტაზიცეფი) ;
2295. პროლონგირებული მოქმედების ცეფალოსპორინია:

ა) ცეფტიზოქსიმი (ცეფიზოქსი) ;
*ბ) ცეფტრიაქსონი (როცეფინი, ლონგაცეფი)
გ) ცეფოქსიტინი (მეფოქსინი) ;
დ) არცერთი;
ე) ყველა.
2296. პარენტერულად გამოიყენება:

ა) ცეფალექსინი;
ბ) ცეფუროქსიმ აქსეტილი (ცეფტინი) ;
გ) ცეფაკლორი (ცეკლორი) ;
დ) ცეფიქსიმი (სუპრაქსი);
ე) ცეფაროქსილი (დუროცეფი) ;;
*ე) ცეფაზოლინი (კეფზოლი) ;
2297. III თაობის ცეფალოსპორინებს არ ახასიათებს:

ა) დიზბაქტერიოზი;
*ბ) ღვიძლის უკმარისობა;
გ) ალერგიული რეაქციები;
დ) ფლებიტი;
ე) კანდიდოზი.
2298. კლებსიელური ინფექციის შემთხვევაში რეკომენდებულია:

*ბ) ცეფტრიაქსონი ;
გ) აზითრომიცინი;
დ) რიფამპიცინი;
ე) ყველა ჩამოთვლილი;
ვ) არცერთი ჩამოთვლილი.
2299. ბავშვთა ასაკში აერობულ-ანაერობულ ინფექციათა სამკურნალოდ

უპირატესობას ანიჭებენ:
ა) გენტამიცინს;
ბ) ციპროფლოქსაცინს;
*გ) აუგმენტინს;
დ) მეტრონიდაზოლს.
2300. ამინოგლიკოზიდები არ მოქმედებენ:

ა) ინდოლ-დადებით პროტეუსზე;
ბ) ლურჯ-მწვანე ჩირქმბად ჩხირზე;
*გ) პნევმოკოკზე;
დ) სტაფილოკოკზე.
2301. ერითრომიცინის გამოყენება რეკომენდებული არ არის:

ა) სტრეპტოკოკული ფარინგიტის სამკურნალოდ;
ბ) ქლამიდიური ინფექციის სამკურნალოდ;
გ) მიკოპლაზმური პნევმონიის სამკურნალოდ;
*დ) ეშერიხიოზის სამკურნალოდ.
2302. ქლამიდიური ინფექციის შემთხვევაში რომელ ანტიბიოტიკს აირჩევთ

მკურნალობის დასწყებად:
ა) ამოქსაცილინს;
ბ) ცეფტრიაქსონს;
გ) ამიკაცინს;
*დ) აზიტრომიცინს
ე) ცეფალექსინს
2303. კლინდამიცინის გამოყენება რეკომენდებული არაა:

ა) სტაფილოკოკური ოსტეომიელიტის სამკურნალოდ;
ბ) სტრეპტოკოკული ფარინგიტის სამკურნალოდ;
*გ) სტრეპტოკოკული მენინგიტის სამკურნალოდ;
დ) სტაფილოკოკური აბსცესის სამკურნალოდ.
2304. ლინკომიცინის მიმართ რეზისტენტულია:

ა) ანაერობები;
*ბ) პფეიფერის ჩხირი;
დ) სტრეპტოკოკი;
2305. ფტორქინოლონებისადმი რეზისტენტულია:

*ბ) სტრეპტოკოკი;
გ) ენტერობაქტერიები;
დ) ქლამიდია;
ე) ლურჯ-მწვანე ჩირქმბადი ჩხირი.
2306. ციპროფლოქსაცინისადმი მაღალმგრძნობიარეა:

ა) ანაერობები;
ბ) ენტეროკოკი;
*დ) იერსინია;
ე) არცერთი ჩამოთვლილი;
2307. მეტრონიდაზოლის მიმართ რეზისტენტულია:

ა) ამება;
ბ) კამპილობაქტერია;
*გ) სალმონელა;
დ) კლოსტრიდია;
ე) ლამბლია;
ვ) ტრიქომონადა;
2308. აციკლოვირის მიმართ მგრძნობიარეა: 1. ჰერპესის მარტივი ვირუსი;

2) ციტომეგალოვირუსი; 3) ვარიცელა-ზოსტერ ვირუსი. 4) გრიპის ვირუსი.
5) ადენოვირუსი
ა) სწორია 1,2,5;
*ბ) სწორია 1, 3;
გ) სწორია 2, 3, 4:
დ) სწორია 2, 5;
ე) სწორია 1, 5;
2309. რესპირაციულ-სინციტიური ვირუსის მიმართ აქტიურობით გამოირჩევა

:
ა) აციკლოვირი;
*ბ) რიბავირინი;
გ) განციკლოვირი;
დ) ამანტადინი;
ე) არც ერთი.
2310. ყველაზე მეტად გამოხატული ნეფროტოქსიკური ეფექტი ახასიათებს:

ა) ამპიცილინ-გენტამიცინის კომბინაციას;
*ბ) ტობრამიცინ-პოლიმიქსინის კომბინაციას;
გ) ამპიცილინ-ოქსაცილინის კომბინაციას;
დ) ამოქსიცილინ-ცეფოტაქსიმის კომბინაციას.
2311. ბრუცელოზს არ ახასიათებს:

ა) ცხელება, ოფლიანობა;
ბ) ლიმფადენოპათია;
გ) კუნთებისა და სახსრების ტკივილი;
*დ) ცნობიერების დაბინდვა;
ე) ელენთის და ღვიძლის გადიდება.
2312. ნაწლავთა ამებიაზს არ ახასიათებს:

*ა) მწვავე დასაწყისი, გამოხატული ინტოქსიკაცია;
ბ) თანდათანობითი დასაწყისი;
გ) თხელი განავალი ლორწოთი და სასხლით;
დ) მუცლის ტკივილი, უპირატესად მარჯვენა მხარეს.
2313. პნევმოცისტოზის გამოვლინების თავისებურებას ბავშვებში წარმოადგენს

ა) გამოხატული ტოქსიკოზი;
*ბ) ბრონქოობსტრუქციით მიმდინარე გახანგრძლივებული რესპირაციული
სინდრომი;
გ) პოლიადენოპათია;
დ) ჰეპატომეგალია;
ე) გამონაყარი.
2314. პნევმოცისტური პნევმონიის ეფექტური ეტიოტროპული სამკურნალო

პრეპარატია:
ა) ლევომიციტინი;
*ბ) ბისეპტოლი;
გ) კლაფორანი;
დ) რიფამპიცინი.
2315. ბავშვებში აივ ინფექციის რისკის ჯგუფს არ მიეკუთვნება:

ა) ბავშვები, რომლებიც ხშირად საჭიროებენ ჰემოტრანსფუზიას;
ბ) მეძავების და ნარკომანების შვილები;
გ) ბავშვები, რომლებიც ხანგრძლივად მკურნალობენ სტაციონარში;
*დ) ბავშვები, რომლებიც ხანგრძლივად მკურნალობენ
კორტიკოსტიროიდებით.
2316. ბავშვებში აივ-ინფექციის ძირითადი მანიშნებელი სიმპტომი არ არის:

ა) ხანგრძლივი გენერალიზებული ლიმფადენოპათია;
ბ) დაუდგენელი გენეზის ხანგრძლივი ცხელება (1 თვეზე მეტი) ;
გ) პროგრესირებადი ენცეფალოპათია;
დ) გახანგრძლივებული დიარეა (1,5-2 თვე) სხეულის წონის საგრძნობი
დაკლებით;
*ე) გახანგრძლივებული ჩირქოვანი მენინგიტი.
2317. ნაწლავთა ინფექციის შემთხვევაში ჰიპოვოლემიურ შოკს არ ახასიათებს:
ა) კანის სიფერმკრთალე ფერფლისფერი რუხი ელფერით;
ბ) კანისა და ლორწოვანი გარსების სიმშრალე;
გ) არტერიული ჰოპოტენზია;
*დ) წყლის ხარბად დალევა;
ე) ოლიგურია, ანურია.
2318. თქვენ სინჯავთ პაციენტს მძიმე კრუპის, სინდრომით. სახეზეა

სტრიდორი მოსვენებულ მდგომარეობაში, ტაქიპნოე, გულმკერდის რეტრაქცია,
ციანოზი. ასეთ შემთხვევაში შესაძლებელია გამოიყენეთ ყველა სამკურნალო
საშუალება, გარდა:
*ა) ანტიბიოტიკი;
ბ) საინჰალაციო ეპინეფრინი;
გ) კორტიკოსტეროიდი;
დ) ოქსიგენოთერაპია
2319. მწვავე ბაქტერიული ჰაიმორიტის სამკურნალოდ პირველ რიგში

ა) პრედნიზოლონი;
ბ) ანტიჰისტამინური საშუალებები;
გ) ანთებისსაწინააღმდეგო საშუალებები;
*დ) ანტიბიოტიკი
2320. ტონზილიტი ჩვეულებრივ არ რთულდება:

ა) ყბისქვეშა ლიმფადენიტით;
ბ) პარატონზილური აბსცესით;
*გ) სტომატიტით;
დ) პერიტონზილიტით.
2321. ხახის უკანა აბსცესის კლინიკური ნიშნებია ყველა ქვემოთჩამოთვლილი

გარდა:
ა) გაძლიერებული ნერწყვდენა;
*ბ) ვიზინგი;
გ) დისფაგია;
დ) მაღალი ცხელება.
2322. ხახისუკანა აბსცესის შემთხვევაში რეკომენდებულია:

ა) ანტიბიოტიკთერაპია;
ბ) აბსცესის პუნქცია;
გ) აბსცესის გაკვეთა;
2323. მწვავე ჰერპესული სტომატიტის სიმპტომია:

ა) ყბისქვეშა ლიმფადენტი;
ბ) გინგივიტი;
გ) აფთები (წყლულები) პირის ღრუს ლორწოვანზე;
2324. ბავშვთა სიფილისის დროს იშვიათად ზიანდება:
ა) ღვიძლი;
ბ) ფილტვები;
*გ) გული;
დ) ლიმფური კვანძები.
2325. ვიტილიგოს კლინიკური ნიშანია

*ა) დეპიგმენტური ლაქა;
ბ) ჰიპერპიგმენტური ლაქა;
გ) კანის გამკვრივება
დ) კანის გენერალიზებული სიფერმკრთალე.
2326. ვირუსულ დერმატოზებს არ მიეკუთვნება:

ა) მეჭეჭები;
*ბ) პრურიგო;
გ) ჰერპესი;
დ) კონტაგიოზორი მოლუსკი.
2327. მუნს ახასიათებს ყველა ჩამოთვლილი გარდა:

ა) ქავილი უპირატესად ღამით;
ბ) ნაკაწრების არსებობა;
*გ) ქავილის არარსებობა
დ) “მუნის გასავლების” ასრებობა.
2328. დიფთერიის ეტიპოათოგენეზური მახასიათებლებიდან რომელია

არასწორად მითითებული:
ა) დიფთერიის ჩხირის პათოგენურობის ძირითადი ფაქტორია მის მიერ
გამომუშავებული ეგზოტოქსინი;
*ბ) ავადმყოფი კონტაგიოზურია მხოლოდ კლინიკური სურათის გაშლის
პერიოდში;
გ) დიფთერიის გადაცემის ძირითადი გზა ჰაერ-წვეთოვანია;
დ) დიფთერიის დროს ორგანიზმის უმნიშვნელოვანესი დაცვითი რეაქცია
გამოიხატება ანტიტოქსინის გამომუშავებით.
2329. ხახის დიფთერიის შემთხვევაში არ აღინიშნება:

ა) მაღალი ცხელება, თავის ტკივილი, კანის საფარის მკვეთრი
სიფერმკრთალე;
ბ) ხახის ნუშურების დაფარვა სქელი, ხორკლიანი, მოთეთრო-მორუხო ან
რუხი ფერის ნადებით, რომელიც ვრცელდება რბილ სასაზე;
*გ) მძიმე ინტოქსიკაციის, გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობის და ნერვული
სისტემის დაზიანების გამოვლინება დაავადების პირველივე დღიდან;
დ) კისრის ლიმფური ჯირკვლების მტკივნეული ინფილტრაცია;
ე) ანორექსია, ღებინება, მუცლის ტკივილი.
2330. მიუთითეთ გართულება, რომელიც არ ახასიათებს დიფთერიას:

ა) სასუნთქი კუნთების დამბლა;
*ბ) წყლულოვან-ნეკროზული ენტეროკოლიტი ნაწლავის პერფორაციით;
გ) ტოქსიკური ნეფროზი;
დ) მძიმე მიოკარდიტი, გულის მწვავე უკმარისობა;
2331. წითელას პროდრომულ პერიოდს არ ახასიათებს:

ა) ზედა სასუნთქი გზების კატარი;
გ) თავის ტკივილი, მოდუნება და ანორექსია;
*დ) კეფის ლიმფური ჯირკვლების შესივება;
ე) კონიუნქტივიტი და ფოტოფობია;
ვ) ფილატოვ-კოპლიკის ლაქები ლოყის ლორწოვანზე.
2332. ფილატოვ-კოპლიკის ლაქას არ ახასიათებს:

ა) ლოკალიზაცია ლოყის ლორწოვანზე მცირე საღეჭი კბილების გასწვრივ;
ბ) ლაქები ჰიპერემიული ქობით შემოფარგლული მცირე ზომის პაპულებია;
*გ) გვხვდება დაავადების მთელი პერიოდის განმავლობაში;
დ) ლაქები შესაძლებელია გავრცელდეს ტუჩების, ღრძილების ლორწოვანსა
დ ამაგარ სასაზე.
2333. წითელას ნიშნებიდან რომელია არასწორი:

*ა) დაავადების მწვავე სტადიაში სისხლიდან და ცხვირ-ხახის ნაცხიდან
გამოიყოფა წითელას ვირუსი;
ბ) გამონაყრის ელემენტები მე-3-4 დღიდან უკუვითარდება (ქრება) ისეთივე
თანმიმდევრობით, როგორც წარმოიქმნება;
გ) ლეიკოპენია, ლიმფოპენია, შესაძლბელია გამოვლინდეს ნეიტროპენია;
დ) წითელასმიერ ენცეფალიტს ახასიათებს მძიმე მიმდინარეობა, ხშირად
ნარჩენი მოვლენები და მაღალი (10-15%) ლეტალობა.
2334. წითელას გამონაყარს არ ახასიათებს:

ა) მაკულო პაპულური ხასიათის გამონაყარი;
*ბ) ზეწოლისას გამონაყრის ელემენტები არ ქრება;
გ) გამონაყრის შემდგომი პიგმენტაცია 1-2 კვირის მანძილზე;
დ) კოპლიკ-ფილატოვის ლაქები
2335. წითურას ქვემოჩამოთვლილი მახასიათებლებიდან რომელია არასწორი:

ა) წითურას გამომწვევი განეკუთვნება მიქსოვირუსების ჯგუფს;
*ბ) დაავადების გადაცემაში გამორიცხულია ტრანსპლაცენტური გზა;
გ) ავადდებიან ძირითადად 1-დან 7 წლამდე ასაკის ბავშვები;
დ) ვირუსის არსებობა ცხვირის ლორწოვანის სეკრეტში ზოგ შემთხვევაში
აღინიშნება გამონაყრის გაქრობიდან ორი კვირის მანძილზე.
2336. წითურას არ ახასიათებს:

ა) კეფისა და კისრის უკანა ჯირკვლების შესივება;
ბ) მაკულო -პაპულური გამონაყარი;
*გ) ბურბუშელასებრი აქერცვლა;
დ) ფორშეიმერის ლაქები.
2337. ქუნთრუშას არ ახასიათებს:
ა) მაღალი ცხელება;
გ) სიფერმკრთალე ცხვირ-ტუჩის არეში;
*დ) პეტექიური გამონაყარი;
ე) თეთრი დერმოგრაფიზმი;
ვ) ჟოლოსმაგვარი ენა.
2338. ქუნთრუშას გამონაყარს არ ახასიათებს:

ა) გამონაყარი თავდაპირველად წარმოიქმნება კისერზე და გულმკერდის
ზედა ნაწილში, საიდანაც ვრცელდება სახესა და მთელს სხეულზე;
ბ) გამონაყრის ელემენტები განლაგებულია ჰიპერემიულ ფონზე;
გ) თითის ზეწოლით გამონაყარი ქრება;
დ) გამონაყარი შედგება მჭიდროდ განლაგებული წვრილწერტილოვანი
ლაქებისგან;
*ე) გამონაყრის ელემენტები შემოსაზღვრულია წითელი ქობით, ხოლო მათი
ცენტრი შედარებით მკრთალია.
2339. რომელი გართულება არ ახასიათებს ქუნთრუშას:

ა) პარატონზილარული აბსცესი;
ბ) რევმატიული ცხელება;
გ) დიფუზური გლომერულონეფრიტი;
*დ) რევმატოიდული ართრიტი;
2340. ქვემოაღნიშნულიდან რა არ ასახავს სწორად ყივანახველას

ეტიოპათოგენეზს?
ა) ყივანახველას გამომწვევა ბორდე-ჟანგუს ჩხირი;
ბ) ყივანახველას შემთხვევები გვხვდება 6 თვემდე ასაკშიც;
გ) ძირითადი დამზიანებელი ფაქტორია გამომწვევის მიერ გამომუშავებული
ტოქსიკური ნივთიერება;
*დ) გამომწვევ მიდრეკილება ბაქტერიემიისა და სხვა ქსოვილებში (გარდა
სასუნთქი გზებისა) შეღწევაში;
ე) სპაზმური ხველის მექანიზმში წამყვანი როლი ენიჭება ცენტრალურ
ნერვულ სისტემაში მყარი აგზნების კერის (დომინანტის) ჩამოყალიბებას.
2341. ყივანახველას პაროქსიზმულ ფაზაში არ ახასიათებს:

ა) სპაზმური ან კონვულსიური ხველის შეტევები;
ბ) ხველის სერიები დამახასიათებელი რეპრიზით;
*გ) პროდუქციული ხველა დიდი რაოდენობის თხელი სეროზულ-ჩირქოვანი
ნახველით;
დ) შეტევისას ავადმყოფის სახე შეწითლებული ან ციანოზური;
ე) ხველის შეტევის გაძლიერება ღამის საათებში.
2342. ყივანახველას დროს პერიფერიული სისხლში აღინიშნება:

*ა) ლეიკოციტოზი, ლიმფოციტოზით;
ბ) ლეიკოპენია, ნეიტროპენიით;
გ) ლეიკოციტოზი, ნეიტროფილოზით;
დ) ლეიკოციტოზი, მონოციტოზითა და ეოზინოფილიით.
2343. მიუთითეთ არასწორი პასუხი ჩუტყვავილას ეპიდემიოლოგიასთან

დაკავშირებით:
ა) კონტაგიოზურობა აღინიშნება გამონაყრის წარმოქმნიდან მე-9 დღემდე;
ბ) გადაეცემა მხოლოდ ჰაერ-წვეთოვანი გზით;
*გ) გამომწვევთან პირველი კონტაქტისას მიმღებლობა დაბალია;
დ) ძირითადად ავადდებიან 10 წლის ასაკამდე ბავშვები.
2344. ქვემოჩამოთვლილი ნიშნებიდან რომელი არ ახასიათებს ჩუტყვავილას

გამონაყარს?
ა) იშვიათი გამონაყარი ფეხის- და ხელისგულებზე;
ბ) კანზე ერთდროულად აღინიშნება განვითარების სხვადასხვა სტადიაში
არსებული ელემენტები (პოლიმორფული გამონაყარი) ;
გ) გამონაყრის ელემენტები გამჭვირვალე სითხის შემცველი ვეზიკულებია,
რომლებიც შემოსაზღვრულია ჰიპერემიის ვიწრო ქობით;
*დ) გამონაყრის ელემენტები არ წარმოიქმნება ლორწოვან გარსებზე;
ე) ელემენტები გაქრობის შემდეგ არ ტოვებს ნაწიბურებს.
2345. რომელი გართულება არ ახასიათებს ჩუტყვავილას?

ა) კერატიტი;
ბ) კანის მეორადი ინფექცია;
გ) ბრონქოპნევმონია;
დ) ენცეფალიტი;
*ე) ორხიტი.
2346. ეპიდემურ პაროტიტს (ყბაყურას) არ ახასიათებს:

ა) ყბისუკანა ჯირკვლის შესივება;
გ) ანორექსია;
დ) ყურის ტკივილი;
*ე) მუცლის ტკივილი.
2347. ქვემოჩამოთვლილი გართულებებიდან რომელი არ გვხვდება ყბაყურას

დროს?
*ა) პერიკარდიტი;
ბ) ორხიტი;
დ) პანკრეატიტი;
ე) მენინგოენცეფალიტი.
2348. ინფექციური მონონუკლეოზის მიმდინარეობაში არ აღინიშნება:

ა) რემისიული ხასიათის ცხელება ან სუბფებრილიტეტი;
ბ) კისრის უკანა და ყბისქვეშა ლიმფური ჯირკვლების შესივება;
*დ) გამოხატული ჰიპერბილირუბინემია და სიყვითლე;
ე) კატარული, ლაკუნური ან წყლულოვანი ანგინა.
2349. ინფექციური მონონუკლეოზის შემთხვევაში პერიფერიული სისხლის

სურათში არ აღინიშნება:
ა) ლიმფოციტოზი ;
ბ) მონოციტოზი და ატიპური მონონუკლეარების არსებობა;
*გ) გამოხატული ანემია და რეტიკულოციტოზი;
დ) ედს-ის ზემიერად მატება.
2350. პოლიომიელიტის ეტიოპათოგენეზს სწორად არ ასახავს:

ა) გამომწვევი განეკუთვნება ენტეროვირუსების ჯგუფს;
ბ) გამომწვევი გადაეცემა ჰაერ-წვეთოვანი გზით;
გ) ინფექციის შეჭრის ყველაზე სავარაუდო ჭიშკრად მიჩნეულია ხახის
ლიმფური ჯირკვლები და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი;
დ) სრული დამბლა ვითარდება კერაში ნერვული უჯრედების არანაკლებ
3/4-ის დაღუპვის შემდეგ;
*ე) პოლიომიელიტის დროს პნევმონია და გულის კუნთის დაზიანება
ვირუსის უშუალო ზემოქმედების შედეგია.
2351. ცენტრალური ნერვული სისტემის რომელი ნაწილის დაზიანებაა

განსაკუთრებით გამოხატული პოლიომიელიტის დროს?
ა) თავის ტვინის ღეროს უჯრედების დაზიანება;
ბ) ნათხემის ქერქქვეშა კვანძების დაზიანება;
*გ) ზურგის ტვინის კისრისა და წელის არის რუხი ნივთიერების წინა
რქების დაზიანება;
დ) ზურგის ტვინის უკანა რქების დაზიანება.
2352. პოლიომიელიტის დაწყებით (პრეპარალიზურ) სტადიაზე ლიქვორში არ

ა) ლიქვორი გამოედინება მაღალი წნევით, გამჭვირვალეა;
ბ) აღინიშნება უჯრედულ-ცილოვანი დისოციაცია, გამოხატული ციტოზი
ცილის რაოდენობის უმნიშვნელო მატების ფონზე;
*გ) ციტოზი ნეიტროფილების ხარჯზე;
დ) შაქრის შემცველობა ნორმალურია ან მცირედ მომატებული.
2353. მიუთითეთ ფაქტორი, რომელიც არ მონაწილეობს სუნთქვის

უკმარისობის განვითარებაში პოლიომიელიტის დროს:
ა) დიაფრაგმისა და ნეკნთაშორისი კუნთების დამბლა;
ბ) სუნთქვის ცენტრისა და ცდომილი ნერვის (ვაგუსის) დათრგუნვა;
გ) ზედა სასუნთქი გზების ობსტრუქცია სეკრეციულ-სალივაციური
პროდუქტების პასაჟის დარღვევის გამო;
*დ) ფილტვის შეშუპება.
2354. ტეტანუსს არ ახასიათებს:

ა) ტრიზმი;
ბ) სარდონიკული ღიმილი;
გ) ტონური კრუნჩხვა;
დ) ოპისტოტონუსი;
*ე) კლონური კრუნჩხვა.
2355. სალმონელოზის გასტროინტესტინულ ფორმას არ ახასიათებს:

ბ) გულისრევა და ღებინება;
*დ) როზეოლური გამონაყარი;
ე) გამოხატული დიარეა;
ვ) ექსიკოზი.
2356. ცხელების როგორი ტიპი ახასიათებს სალმონელოზის სეფსისურ

ფორმას?
*ა) რემისიული;
ბ) ინტერმისიული;
გ) მუდმივი;
დ) შებრუნებითი.
2357. მუცლის ტიფის მანიფესტაციას არ ახასიათებს:

ა) მუდმივი ხასიათის ცხელება;
*ბ) ტაქიკარდია;
გ) ცნობიერების დაბინდვა;
დ) თავის ტკივილი;
ე) ნაწლავთა აშლილობა და მუცლის ტკივილი;
ვ) სპლენომეგალია ჰეპატომეგალიით ან მის გარეშე.
2358. მუცლის ტიფის გამონაყარს (როზეოლებს) არ ახასიათებს:

ა) 3-4 მმ დიამეტრის, ვარდისფერი, მრგვალი ფორმის ლაქაა, რომელიც
ოდნავ შემაღლებულია კანის ზედაპირიდან;
ბ) თითის ზეწოლით ქრება;
გ) ქრება 3-5 დღის განმავლობაში;
*დ) გამონაყარი ძირითადად კონცენტრირდება სახესა და კიდურებზე;
ე) რაოდენობა დიდი არ არის (ერთეული ელემენტები, იშვიათად ორი-სამი
ათეული) .
2359. როგორია პერიფერიული სისხლის სურათი მუცლის ტიფის კლინიკის

სრული გაშლის პერიოდში?
*ა) ლეიკოპენია, შეფარდებითი ლიმფოციტოზი, ეოზინოპენია, ზოგჯერ მათ
სრულ გაქრობამდე;
ბ) ლეიკოციტოზი ნეიტროფილოზითა და მარცხნივ გადახრით;
გ) ლეიკოციტოზი, ლომფოციტოზი, ეოზინოფილია;
დ) გამოხატული ანემია, ლეიკოპენია, ლიმფოპენია.
2360. დიზენტერიის კლინიკურ მანიფესტაციას არ ახასიათებს:

ბ) თავის ტკივილი;
გ) ხშირი, თხელი განავალი;
დ) ტენეზმები;
*ე) მელენა;
ვ) ლორწოიანი განავალი.
2361. ქვემოჩამოთვლილი გართულებებიდან რომელი არ ახასიათებს

დიზენტერიას?
ა) ჰემოლიზურ-ურემიული სინდრომი;
გ) სწორი ნაწლავის გამოვარდნა;
დ) პნევმონია;
*ე) ღვიძლის აბსცესი.
2362. ქვემოაღნიშნული კლინიკურ-ლაბორატორიული გამოვლინებებიდან

რომელს მიეკუთვნება გადამწყვეტი როლი იერსინიოზის (ენტეროკოლიტურის)
ა) ცხელებას 3-5 დღის განმავლობაში ართრალგიებითა და დიარეით;
ბ) ვიდალის უარყოფით რეაქციას;
გ) ძლიერ, მოვლით ტკივილს მუცლის არეში, დიარეას ლორწოსა და
სისხლის შემცველი განავლით;
დ) რექტორომანოსკოპიით სწორი და სიგმოიდური ნაწლავის ლორწოვანის
ჰიპერემიასა და შეშუპებას;
*ე) განავლის ბაქტერიოლოგიურ გამოკვლევას.
2363. ქოლერის მანიფესტაციას არ ახასიათებს:

*ა) მაღალი ცხელება;
ბ) დიარეა;
დ) პოლიდიფსია;
ე) კრუნჩხვა.
2364. ქოლერის უკიდურესად მძიმე ფორმის (ალჰიდის) კლინიკური

გამოვლინებებიდან რომელია არასწორად მითითებული?
ა) დეფეკაციის სიხშირის განსაზღვრა პრაქტიკულად შეუძლებელია, განავალი
ბრინჯის ნახარშს ჰგავს;
ბ) არტერიული და ვენური წნევა ქვეითდება, პულსი ძაფისებრია;
*გ) დიურეზის მოცულობა ნორმის ფარგლებშია ან მომატებულია, შარდის
ხვედრითი წონა დაქვეითებულია;
დ) თვალები ჩაცვენილია, ცხვირი წაწვეტებული, კანი ცივი და
ციანოზური;
ე) აღინიშნება გენერალიზებული კრუნჩხვა.
2365. მიუთითეთ ანტიბიოტიკი, რომლისადმიც ქოლერის ვიბრიონი

ამჟღავნებს მაღალ მგრძნობელობას:
*ბ) ტეტრაციკლინი;
გ) კლაფორანი;
დ) სიზომიცინი.
2366. ცხელების როგორი ტიპი ახასიათებს პარტახტიან ტიფს?

*ა) მუდმივი;
ბ) ინტერმისიული;
გ) რემისიული;
დ) შებრუნებითი.
2367. პარტახტიანი ტიფის გამონაყარს არ ახასიათებს:

ა) გამონაყარი წარმოიქმნება დაავადების მე-4-5 დღეზე;
ბ) თავდაპირველად გამონაყარი როზეოლურია, ხოლო შემდეგ როზეოლურ-
პეტექიური;
*გ) გამონაყარი ძირითადად ლოკალიზდება სახესა და კიდურების გამშლელ
ზედაპირზე;
დ) გამონაყრის "აყვავება" გასტანს 3-5 დღეს, შემდეგ მკრთალდება.
2368. მალარიის კლინიკური გამოვლინებებიდან რომელია არასწორად

მითითებული?
ა) შემცივნება, კიდურების გაცივება, მსუბუქი ციანოზი;
ბ) მაღალი ცხელება (40-41 გრადუსი) , პოლიდიფსია;
გ) პროფუზული ოფლის დენა;
*დ) ღვიძლი და ელენთა ინტაქტურია;
ე) მსუბუქი იქტერულობა.
2369. ქვემოაღნიშნული მახასიათებლებიდან რომელია არასწორი ვისცერული

ლეიშმანიოზის შემთხვევაში?
ა) გამომწვევია დონოვანის ლეიშმანია;
ბ) დაავადების მიმღებლობა მაღალია, განსაკუთრებით ბავშვებში;
გ) ინკუბაციური პერიოდი 20 დღიდან რამდენიმე თვემდეა;
*დ) დაავადების დასაწყისი მწვავეა, ახასიათებს კლინიკური სურათის
სწრაფი გაშლა;
ე) დაავადების მწვავე ფორმები მაღალ ლეტალობას იწვევს.
2370. ვისცერული ლეიშმანიოზის მანიფესტაციას არ ახასიათებს:

ა) ინტერმისიული ცხელება;
*ბ) კანის პიგმენტაცია;
გ) სპლენოჰეპატომეგალია;
დ) პროგრესირებადი ანემია;
ე) ანორექსია;
ვ) გამოფიტვა.
2371. ვისცერულ ლეიშმანიოზს ახასიათებს ყველა სიმპტომი გარდა?

ბ) ადვილად დაღლა, შრომისუნარის დაქვეითება;
გ) ცხელება;
დ) ანემია;
*ე) ლეიკოციტოზი;
2372. ქვემოაღნიშნული მახასიათებლებიდან რომელია არასწორი ბრუცელოზის
ა) ინფიცირების წყაროა შინაური ცხოველები (ცხვარი, თხა, ძროხა, ღორი)
;
ბ) ინკუბაციური პერიოდი საშუალოდ 2-4 კვირას შეადგენს;
გ) დაავადება შეიძლება გახანგრძლივებულად მიმდინარეობდეს, რამდენიმე
თვიდან 3-4 წლამდეც კი;
*დ) არ საჭიროებს მკურნალობას და ხასიათდება მაღალ პროცენტში
თვითგანკურნებით.
2373. ბრუცელოზის მანიფესტაციას არ ახასიათებს:

ა) ცხელება შებრუნებითი, რემისიული, მუდმივი ან სუბფებრილური;
ბ) გამოხატული ოფლიანობა;
*გ) ჰემოლიზური კრიზი ჰიპერბილირუბინემიითა და სიყვითლით;
ე) ართრალგია/ ართრიტი.
2374. ჩუტყვავილას ინკუბაციური პერიოდია:

ა) 1-2 დღე;
ბ) 1 თვე;
გ) 24 საათი;
*დ) 10-21 დღე.
2375. წითურას ინკუბაციური პერიოდია:

ა) 3 დღე;
*ბ) 14-21 დღე;
გ) 1,5 თვე;
დ) 3-10 დღე.
2376. A ჰეპატიტის ინკუბაციური პერიოდია:

*ა) 21-30 დღე;
ბ) 2 თვე;
გ) 6 თვე;
დ) 7-10 დღე.
2377. B ჰეპატიტის ინკუბაციური პერიოდია:

ა) 1 თვე;
*ბ) 6 კვირიდან - 6 თვემდე;
დ) 7-14 დღე.
2378. C ჰეპატიტის ინკუბაციური პერიოდია:

ა) 7-14 დღე;
ბ) 1-1,5 თვე;
*გ) 2 თვე;
დ) 1 წელი.
2379. ბოტულიზმის ინკუბაციური პერიოდია:
ა) 1,5-3 სთ;
*ბ) 6 სთ - 8 დღე;
გ) 14-21 დღე;
დ) 21-30 დღე.
2380. გრიპის ინკუბაციური პერიოდია:

ა) 6-12 საათი;
*ბ) 1-3 დღე;
გ) 7-10 დღე;
დ) 2 კვირა.
2381. წითელას ინკუბაციური პერიოდია:

ა) 1-5 დღე;
ბ) 1 თვე;
გ) 1,5 თვე;
*დ) 6-21 დღე.
2382. ყივანახველის ინკუბაციური პერიოდია:

*ა) 7-10 დღე;
ბ) 1-2 დღე;
გ) 21 დღე;
დ) 1-1,5 თვე.
2383. ლეიშმანიოზის ინკუბაციური პერიოდია:

*ა) 6 კვირიდან - 6 თვემდე;
ბ) 1 თვე;
დ) 7-14 დღე.
2384. ქოლერას ინკუბაციური პერიოდია:

ა) 2 კვირა;
*ბ) 1-3 დღე;
გ) 7-10 დღე;
დ) 21 დღე.
2385. ყბაყურას (პაროტიტს) არ ახასიათებს:

ა) პანკრეატიტი;
ბ) სუბმანდიბულური და სუბლინგვალური ჯირკვლების დაზიანება;
გ) ენცეფალიტი;
*დ) ნეფრიტი;
ე) ორხიტი (ან ადნექსიტი) .
2386. ციტომეგალოვირუსული ინფექცია იწვევს:

ა) დესტრუქციულ პნევმონიას;
ბ) სეგმენტურ პნევმონიას;
*გ) ინტერსტიციულ პნევმონიას;
დ) ბრონქოპნევმონიას;
ე) ფილტვის ატელექტაზს.
2387. წითელას შემთხვევაში პრაქტიკულად არ გვხვდება:

ა) ენცეფალიტი;
*ბ) ოსტეომიელიტი;
გ) ოტიტი;
დ) ბრონქოპნევმონია.
2388. ანტიმიკოზური მალამო გამოიყენება:

ა) ეგზემის დროს;
ბ) მუნის დროს;
გ) გნეისის დროს;
*დ) კანის კანდიდოზის დროს;
ე) რიტერის ექსფოლიაციური დერმატიტის დროს.
2389. სპლენომეგალია არ ახასიათებს:

ა) ჰეპატიტს;
ბ) სეფსისს;
გ) ბრუცელოზს;
*დ) რკინა დეფიციტურ ანემიას;
ე) თანდაყოლილ სიფილისს.
2390. . ,,B"–ჰეპატიტის დროს ჰოსპიტალიზაციის ჩვენებაა ყველა, გარდა:

ა) პროთრომბინის დროის გახანგრძლივება;
ბ) შრატის ალბუმინის შემცირება;
*დ) ჰიპერგლიკემია;
ე) შრატის ბილირუბინის ძალიან მაღალი მაჩვენებლები.
2391. 6 თვის ბავშვს აღენიშნება ტემპერატურა 38°С, აღგზნებულია, ძუძუს

წოვის დროს ტირის, თავს ანებებს კვებას, ცხვირით სუნთქვა გაძნელებულია.
თქვენი სავარაუდო დიაგნოზი:
ა) მწვავე ფარინგიტი;
*ბ) მწვავე ოტიტი;
გ) მწვავე რინიტი;
დ) მწვავე სტომატიტი;
ე) მწვავე ეპიგლოტიტი.
2392. ქრონიკული სინუსიტის დროს დიაგნოსტიკისთვის გამოიყენება ყველა

მეთოდი, გარდა:
*ა) სისხლის საერთო ანალიზი;
ბ) დანამატი ღრუების რენტგენოგრაფია;
გ) კომპიუტერული ტომოგრაფია;
დ) ლარინგოლოგის კონსულტაცია;
ე) სინუსის ასპირაცია და კულტურის შესწავლა.
2393. მწვავე ჰაიმორიტის მკურნალობა არ არის რეკომენდებული:
*ა) ანტიჰისტამინური პრეპარატებით;
ბ) ცხვირში სისხლძარღვთა შემავიწროებელიწვეთებით;
გ) ანტიანთებითი პრეპარატებით;
დ) ანტიბაქტერიული თერაპიით;
ე) ტკივილის საწინააღმდეგო პრეპარატებით.
2394. 9 წლის ბავშვს აღენიშნება ყელის ტკივილი, უჭირს პირის გაღება,

აქვს ნერწყვდენა. ერთ–ერთი ნუშურა ჯირკვალი გადიდებულია,
ჰიპერემიული, ხმა შეცვლილი აქვს. წინასაწარი დიაგნოზია:
ა) ხახის უკანა აბსცესი;
*ბ) პარატონზილური აბსცესი;
გ) კრუპის სინდრომი
დ) ტონზილიტი;
ე) ეპიგლოტიტი.
2395. . მწვავე ჰერპესულ სტომატიტს ახასიათებს:

ა) ყბის ქვეშა ლიმფადენიტი;
ბ) გინგივიტი;
გ) აფთები პირის ღრუს ლორწოვანზე;
ე) ენანთემა რბილ სასაზე.
2396. მენინგოკოკცემიის ელვისებური მიმდინარეობისათვის დამახასიათებელი

*ბ) მე–2–3 ხარისხის ექსიკოზი;
გ) პეტექიური გამონაყარი;
დ) გულ–სისხლძარღვთა და სუნთქვის სისტემების პროგრესირებადი
დარღვევები;
ე) მეტაბოლური აციდოზი.
2397. როტავირუსული გასტროენტერიტის დროს არ არის დამახასიათებელი:

ა) სუბფებრილური ცხელება, ზომიერი ინტოქსიკაცია;
ბ) განმეორებითი ღებინება;
გ) ხშირი, წყლიანი განავალი;
დ) ექსიკოზი;
*ე) სისხლიანი დიარეა.
2398. ყველა ქვემოთჩამოთვლილი არის შეძენილი ციტომეგალოვირუსის

დამახასიათებელი გამოვლენა, გარდა:
ა) ინტერსტიციული პნევმონია;
ბ) სიალოადენიტი;
გ) ჰეპატიტი;
დ) მონონუკლეოზური სინდრომი;
*ე) პოლიართრიტი.
2399. ჩუტყვავილას დროს ანტიბიოტიკები უნდა დაინიშნოს:
ა) მძიმე მიმდინარეობისას;
ბ) არ ინიშნება;
*გ) მეორადი ბაქტერიული ინფექციებისას;
დ) ენცეფალიტით გართულებისას;
ე) გიენ ბარის სინდრომით გართულებისას.
2400. დიფტერიისთვის არ არის დამახასიათებელი:

ა) ცხელება და ყელის ტკივილი;
ბ) შეშუპება კისრის არეში, ტონზილური ლიმფადენიტი;
*გ) რეგიონული ლიმფადენიტი კისრის არეში შეშუპების გარეშე;
დ) ნუშურების და პირხახის გამოხატული შეშუპება;
ე) ფიბრინული ნადები პირხახაში.
2401. რესპირაციული მიკოპლაზმური ინფექციისთვის არ არის

*ბ) გამოხატული ინტოქსიკაცია და ჰიპერთერმია;
გ) ხანგრძლივი ბრონქოობსტრუქცია;
დ) ღარიბი ფიზიკალური მონაცემები ფილტვებში;
ე) ლიმფადენოპათია.
2402. მოზრდილი ასაკის ბავშვებში შეძენილი ციტომეგალოვირუსული

ინფექცია უხშირესად ვლინდება:
*ა) მონონუკლეოზის მსგავსი სინდრომით;
ბ) ჰეპატიტით;
გ) გასტროენტერიტით;
დ) გახანგრძლივებულიპნევმონიით;
ე) ქორიორეტინიტით
2403. ხახის უკანა აბსცესის დროს რეკომენდებულია:

ა) ანტიბიოტიკოთერაპია;
ბ) აბსცესის პუნქცია;
გ) აბსცესის გახსნა;
*დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი;
ე) ხახის ნაცხის კვლევა.
2404. ბავშვებში სიფილისის დროს იშვიათია:

ა) თვალის დაზიანება;
ბ) სიყრუე;
*გ) კარდიტი;
დ) ძვლის ტკივილი;
ე) სახსრების დაზიანება.
2405. ოტიტის დროს არ არის რეკომენდებული:

ა) ცხვირის წვეთები;
ბ) სიცხის დამწევი პრეპარატები;
გ) ანტიბიოტიკები;
დ) ტკივილის საწინააღმდეგო მედიკამენტები;
*ე) ანტიჰისტამინურები.
2406. 6თვის ბავშვთან ოტოსკოპიით დადასტურებული ოტიტით ანტიბიოტიკი

უნდა დაიწყოთ:
*ა) დიაგნოზის დასმისთანავე;
ბ) დაავადების საშუალო სიმძიმისას;
გ) სამდღიანი ტკივილგამაყუჩებელი საშუალების უეფექტობის შემდეგ;
დ) დაავადების 5 დღე ზემეტხანს გახანგრძლივებისას;
ე) არ უნდა იქნეს გამოყენებული
2407. ქვემოთ ჩამოთვილთაგან ტუბერკულოზის დროს უხშირეს ფილტვგარეშე

ლოკალიზაციას წარმოადგენს:
*ა) ძვლები;
ბ) ხორხი;
გ) თვალები;
დ) თირკმელი;
ე) კანი.
2408. სეროზული მენინგიტების უმრავლესობის ეტიოლოგიურ ფაქტორს

ა) ვირუსულ–ბაქტერიული ასოციაცია;
ბ) გრიპი;
გ) ტუბერკულოზი;
*დ) ენტეროვირუსი;
ე) ადენოვირუსი.
2409. ლიმფოციტოზი არ არის დაკავშირებული:

*ა) ბაქტერიულ ინფექციასთან;
ბ) ჰემატოონკოლოგიურ დაავადებებთან;
გ) ვირუსულ ინფექციასთან;
დ) კონსტიტუციის ტიპთან.
2410. აბსოლუტური ლიმფოპენია არ არის დაკავშირებული:

ა) მაიონიზებელ რადიაციასთან;
ბ) ლიმფოგრანულომატოზთან;
გ) იმუნოდეფიციტურ მდგომარეობასთან;
*დ) მწვავე სისხლდენასთან.
2411. ეოზინოფილია არ ვლიდნება:

*ა) ვირუსული ინეფქციის დროს;
ბ) ატოპიის დროს;
გ) ფასციოლოზის დროს;
დ) ჰელმინთოზის დროს.
2412. ლეიკოციტოზი, მონოციტოზით, ერთეული ბლასტებით,
თრომბოციტოპენიით და ანემიით ვლინდება:
ა) მწვავე ლეიკოზის დროს;
*ბ) ქრონიკული მიელოლეიკოზის დროს;
გ) ბაქტერიული ინფექციის დროს;
დ) ვირუსული ინფექციის დროს
ე) ინფექცური მონონუკლეოზის დროს.
2413. ედს-ის აჩქარებას არ იწვევს:

ბ) ჰაპტოგლობინის მომატება;
გ) ალფა-2 და გამა-გლობინის მომატება;
*დ) ალბუმინის მომატება.
2414. ახალშობილებში რკინის დეფიციტის მიზეზი არ არის:

ა) ორსული ქალის რკინის დეფიციტი;
ბ) რკინის ტრანსპლაცენტური პასაჟის დარღვევა;
*დ) ფეტალური ჰემოგლობინის შემცველი ერითროციტების დაშლა.
2415. რკინის ტრანსპლაცენტური გადასვლის დარღვევის მიზეზი არ არის:

ა) ანტენატალური ინფექცია;
ბ) ჰესტოზი;
*გ) დედისა და ნაყოფის სისხლის ჯგუფური შეუთავსებლობა;
დ) პლაცენტის აშრევება.
2416. რკინის დეფიციტის ეკზოგენურ-ალიმენტური მიზეზი არ არის:

ა) რკინით ღარიბი პროდუქტების გამოყენება;
ბ) ძროხის რძის დიდი რაოდენობით გამოყენება;
*გ) საკვებში ხორცის პროდუქტების სიჭარბე;
დ) ფქვილის პროდუქტების სიჭარბე.
2417. ალიმენტური რკინის შეწოვის დარღვევის ენდოგენური მიზეზი არ

არის:
ა) შეწოვის დარღვევა წვრილ ნაწლავში;
*ბ) პასაჟის დარღვევა მსხვილ ნაწლავში;
გ) კუჭის წვენის ჰოპოაციდურობა;
დ) ფერიტინის ცვლის მოშლა.
2418. რკინის დეფიციტის კლინიკურ ნიშნებს არ მიეკუთვნება:

ა) ლორწოვანი გარსების სიფერმკთალე;
ბ) სისტოლური შუილი;
*გ) გამოხატული სპლენომეგალია;
დ) კანის, თმების, ფრჩხილების და კბილების დისტროფიული
ცვლილებები.
2419. რკინადეფიციტური ანემიის ჰემატოლოგიური ნიშანი არ არის:

ა) ნორმალური ან მცირედ დაქვეითებული რეტიკულოციტები;
ბ) ანიზო-პოიკილოციტოზი;
*გ) ნორმობლასტოზი;
დ) ერითროციტების ჰიპოქრომია.
2420. რკინის დეფიციტი არ ვლინდება:

ა) ტრანსფერინის განსაზღვრით;
ბ) შრატის რკინის განსაზღვრით;
*გ) შრატის ცილის განსაზღვრით;
დ) ფერიტინის განსაზღვრით.
2421. რკინადეფიციტური ანემიის შემთხვევაში საკვებად არ არის

აუცილებელი:
ა) ხორცი;
*ბ) კარტოფილი;
გ) წიწიბურა;
დ) ღვიძლი.
2422. რკინის პრეპარატებს უნიშნავენ:

ა) ჰემოგლობინის ნორმალიზაციამდე;
*ბ) ჰემოგლობინის ნორმალიზაციის შემდეგ კიდევ 3-4 კვირა;
გ) შრატის რკინის ნორმალიზაციამდე;
დ) 2 კვირის განმავლობაში.
2423. პორფირინული ცვლის დარღვევით გამოწვეულ ანემიას არ ახასიათებს:

ა) მორეციდივე ტკივილი მუცელში;
ბ) პოლინევრიტი;
*დ) კანის დეპიგმენტაცია.
2424. პორფირინემიას არ ახასიათებს:

ა) შრატის რკინის მომატება;
*ბ) შრატის რკინის შემცირება;
გ) ტრანსფერინით გაჯერების მომატება;
დ) ერითროციტის პროტოპორფირინის შემცირება.
2425. თალასემიას არ ახასიათებს:

*გ) პურპურა;
დ) კარდიოპათია.

ა) სამიზნისმაგვარი ერითროციტები;
ბ) ერითროციტების საშუალო მოცულობის დაქვეითება;
*გ) პირდაპირი ჰიპერბილირუბინემია;
დ) რეტიკულოციტოზი.
*ა) შრატის რკინის შემცირება;
ბ) რკინის ნორმალური შებოჭვის უნარი;
გ) ფეტალური ჰემოგლობინის მომატება;
დ) ელექტროფორეზით ანომალიური ჰემოგლობინის გამოვლენა.
2428. თალასემიის სამკურნალოდ წინააღმდეგნაჩვენებია:

*ა) რკინის პრეპარატები;
ბ) მიკროცირკულაციის გასაუმჯობესებელი პრეპარატები;
გ) დესფერალი;
დ) ჟანგბადი.
2429. უჯრედშიგა ჰემოლიზზე არ მიუთითებს:

*გ) პურპურა;
დ) ანემია.
2430. ჰემოლიზის დროს შარდის ფერის შეცვლა ძირითადად

ა) პროტეინურიით;
*ბ) ჰემოგლობინურიით;
გ) კრისტალურიით;
დ) ბილირუბინურიით.
2431. ჰემოლიზის ძირითადი ჰემატოლოგიური ნიშანია:

*ა) რეტიკულოციტოზი;
ბ) ანემია;
დ) თრომბოციტოზი.
2432. ჰემოლიზს არ ახასიათებს:

ა) არაპირდაპირი ჰიპერბილირუბინემია;
ბ) ჰაპტოგლობინის შემცირება;
*გ) ჰიპერპროტეინემია;
დ) რკინის მომატება.
2433. მწვავე ჰემოლიზი არ რთულდება:

ა) თირკმლის მწვავე უკმარისობით;
ბ) კომით;
გ) დისემინირებული სისხლძარღვთაშიგა შედედების სინდრომით;
*დ) სისხლის დენით.
2434. მიკროსფეროციტული ჰემოლიზური ანემიის ძირითადი მიზეზია:

*ა) ერითროციტის მემბრანული ცილის სტრუქტურის მემკვიდრეობითი
დეფექტი;
ბ) ლიპიდების ზეჟანგური ჟანგვის პროცესების გაძლიერება;
გ) ჰიპერსპლენიზმი;
დ) იმუნური პროცესები.
2435. მიკროსფეროციტულ ანემიას არ ახასიათებს:

*ა) მაკროციტოზი;
გ) გამოხატული სპლენომეგალია;
დ) ერითროციტების საშუალო კონცენტრაციის მომატება.
2436. მიკროსფეროციტული ანემიის დროს ჰემოლიზური კრიზის

პროვოცირებას არ იწვევს:
ა) ბაქტერიული ინფექცია;
ბ) პარვოვირუსული ინფექცია;
*გ) ალიმენტური ფაქტორები;
დ) გრიპი.
2437. მძიმე მიკროსფეროციტული ანემიის მკურნალობაში ყველაზე

*ა) სპლენექტომია;
ბ) კორტიკოსტეროიდები;
გ) ჰემოტრანსფუზია;
დ) ჰემოსორბცია.
2438. მემკვიდრეობითი არასფეროციტული ჰემოლიზური ანემიის ძირითადი

*ა) ერითროციტების ფერმენტების აქტივობის დარღვევა;
ბ) ჰიპერსპლენიზმი;
გ) ერითროციტების მემბრანის ცილის სტრუქტურული დეფექტი;
დ) იმუნური პროცესები.
2439. მემკვიდრეობითი არასფეროციტულ ჰემოლიზურ ანემიას არ

ა) გლუკოზო - 6 - ფოსფატდეჰიდროგენაზას აქტივობის შემცირება,
დეფიციტი;
ბ) პირუვატკინაზების დეფიციტი;
გ) გლუტათიონის ფერმენტული სისტემის დეფიციტი;
*დ) ერითროციტის მემბრანის ფერმენტების დეფიციტი.
2440. არასფეროციტული ჰემოლიზური ანემიის შემთხვევაში ჰემოლიზური

კრიზის პროვოცირებას არ ახდენს:
ბ) სამკურნალო პრეპარატები;
გ) ალიმენტური ფაქტორები;
*დ) იმუნური პროცესები.
2441. ჰემოლიზური კრიზის პროვოცირებას არ იწვევს:

ა) სულფანილამიდები;
ბ) მალარიის საწინააღმდეგო პრეპარატები;
გ) ნიტროფურანები;
*დ) პენიცილინი.
2442. ჰემოგლობინოპათიის ძირითადი მიზეზია:

*ა) გლობინის ჯაჭვის სტრუქტურული დარღვევა;
ბ) ერითროციტის მემბრანის სტრუქტურის დარღვევა;
გ) ფერმენტოპათია;
დ) იმუნური ფაქტორები.
2443. ჰემოგლობინოპათიას არ ახასიათებს:

ა) რეტიკულოციტოზი;
ბ) სპლენომეგალია;
გ) ჰემოლიზური ანემია;
*დ) ლიმფადენოპათია.
2444. ნამგლისებურუჯრედიანი ანემიის დროს თრომბოფილიას არ

ა) ძვალ-სახსართა დაზიანება (შესიება, ასეპტიკური ნეკროზი და სხვა) ;
ბ) პნევმოპათია (ინფარქტი, პნევმონიტი) ;
გ) ნებისმიერი ლოკალიზაციის თრომბოზი და ინფარქტი;
*დ) იმუნური დარღვევები. ცოტა გაგებარია? ეს ნელსონში არის?
2445. ჰემოგლობინოპათიას არ ახასიათებს:

ა) ჰიპერსიდერინემია;
გ) ეითროციტის საშუალო მოცულობის შემცირება;
*დ) ერითროციტების ოსმოსური რეზისტენტობის შემცირება.
2446. სფეროციტული ჰემოლიზური ანემიის სამკურნალოდ არ გამოიყენება:

ა) თრომბოფილიის საპროფილაქტიკო პრეპარატები;
*გ) რკინის პრეპარატები;
დ) ჰემოტრანსფუზია.
2447. აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემია დგინდება:

*ა) კუმბსის დადებითი პირდაპირი სინჯით;
ბ) რეტიკულოციტოზით;
გ) კუმბსის დადებითი არაპირდაპირი სინჯით;
დ) შრატის იმუნოგლობულინების განსაზღვრით.
2448. აპლაზიური ანემიის ძირითადი კლინიკური ნიშანი არ არის:

ბ) პურპურა;
*გ) ლიმფური კვანძებისა და ელენთის საგრძნობი გადიდება;
დ) ლორწოვნი გარსების (პირის, სწორი ნაწლავის, გენიტალიების) ანთება.
2449. აპლაზიურ ანემიას არ ახასიათებს:
ა) ერითროციტოპენია;
ბ) ნეიტროფილების შემცირება;
*დ) რეტიკულოციტოზი.
2450. ფანკონის ანემიას არ ახასიათებს:

ა) პიგმენტაციის დარღვევა;
ბ) ძვლების დეფექტი;
გ) ცნს-ის, თირკმელის, გულის, სასქესო ორგანოების თანდაყოლილი
დეფექტები;
*დ) სპლენომაგალია.
2451. მწვავე ლეიკოზს არ ახასიათებს:

*ბ) რეტიკულოციტოზი;
გ) ნეიტროპენია;
დ) თრომბოციტოპენია.
2452. მწვავე მიელოეიკოზს არ ახასიათებს:

ბ) ნეიტროფილების ახალგაზრდა ფორმების მომატება;
*გ) თრომბოციტოზი;
დ) ლეიკემიური "ღიაობა".
2453. მწვავე ლეიკოზის დიაგნოზის ვერიფიკაციისთვის ყველაზე სარწმუნოა:

ა) ჰემოგრამა;
*ბ) მიელოგრამა;
გ) ბიოქიმიური გამოკვლევა;
დ) კარიოტიპის გამოკვლევა.
2454. ქრონიკულ მიელოლეიკოზს არ ახასიათებს:

ა) ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი;
ბ) პრომიელოციტებამდე, მიელობლასტებამდე მარცხნივ გადახრა;
გ) თრომბოციტოზი;
*დ) ლიმფობლასტები პერიფერიულ სისხლში.
2455. ლიმფოსარკომის, ლიმფოგრანულომატოზის ძირითადი ნიშანია:

*ა) მკვრივი, უმტკივნეულო, სიმსივნური ლიმფური კვანძები;
ბ) ლიმფური კვანძების შესიება ანთების ნიშნებით;
გ) რეგიონული ლიმფადენოპათია;
დ) რეგიონული ლიმფადენიტი.
2456. ლიმფოგრანულომატოზს არ ახასიათებს:

ა) ტემპერატურული რეაქცია შემცივნებით;
ბ) სისუსტე, ოფლიანობა;
გ) სიყვითლე, ქავილი;
*დ) სისხლის დენა.
2457. ლიმფოგრანულომატოზს არ ახასიათებს:

ა) ლიმფური ჯირკვლის გადიდება;
გ) სიგამხდრე, დისტროფია;
*დ) პურპურა.
2458. ლიმფოსარკომის, ლიმფოგრანულომატოზის სადიაგნოსტიკოდ

აუცილებელია ყველა გამოკვლევა, გარდა ერთისა:
ა) ლიმფური კვანძის ბიოფსია;
ბ) ბიოპტატის ანაბეჭდი და ნაცხი;
გ) შუასყარის და გულმკერდის ღრუს ორგანოების რენტგენოგრაფია;
*დ) ზურგის ტვინის პუნქცია.
2459. ლიმფოგრანულომატოზის ადრეულ სტადიას ახასიათებს:

*გ) ზომიერი ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი;
დ) თრომბოციტოპენია.
2460. ლიმფოგრანულომატოზის გვიან სტადიას არ ახასიათებს:

ა) ლიმფოციტოპენია;
*დ) პლაზმური უჯრედების მომატება.
2461. X ჰისტიოციტოზის სადიაგნოსტიკო ძირითადი კრიტერიუმია:

*ა) კანის ბიოპტატში სპეციფიკური უჯრედების გამოვლენა;
ბ) ცვლილებები მიელოგრამაში;
გ) რენტგენოგრამაზე ბრტყელი ძვლების ოსტეოლიზის კერები;
დ) კანის გამონაყრის ხასიათი.

*დ) რკინადეფიციტურ ანემიას.

ა) ინფექციურ მონონუკლეოზს;
ბ) "კატის ნაკაწრის" დაავადებას;
*გ) ჩუტყვავილას;
დ) ციტომეგალიას.

ა) თანდაყოლილ სიფილისს;
ბ) მალარიას;
*გ) ლამბლიოზს;
დ) ტოქსოპლაზმოზს.

ბ) ჰემოლიზურ ანემიას;
გ) ლეიკოზს;
*დ) სკლეროდერმიას.

*ა) თრომბოციტოპენიურ პურპურას;
ბ) მწვავე და ქრონიკულ ლეიკოზს;
გ) ჰემოლიზურ ანემიას;
დ) ლიმფოგრანულომატოზს.
2467. ლიმფური კვანძების გენერალიზებული გადიდება არ ახასიათებს:

ა) ლიმფოგრანულომატოზს;
ბ) ლიმფოსარკომას;
*გ) ჰემოლიზურ ანემიას;
დ) ბრილ-სიმერსის ლიმფომას.
2468. გენერალიზებული ლიმფადენოპათია არ ახასიათებს:

ა) ლეიკოზს;
ბ) ტუბერკულოზს;
გ) ენტეროვირუსულ ინფექციას;
*დ) როტავირუსულ ინფექციას.
2469. ჩვილ ბავშვებში დისემინირებული სისხლძარღვთაშიგა შედედების

სინდრომის პროვოცირება ნაკლებად ახასიათებს:
ა) სეფსისს;
ბ) მანიპულაციებს ჭიპის სისხლძარღვებზე;
გ) ჩირქოვან ინფექციას;
*დ) ნაწლავთა დისბაქტერიოზს.
2470. სისხლის წებოვნებას არ აძლიერებს:

*ა) ჰემატოკრიტის შემცირება;
ბ) ჰემატოკრიტის მომატება;
გ) პოლიციტემია;
დ) დეჰიდრატაცია.
2471. ჰეპარინის შეყვანის რომელ წესს ენიჭება უპირატესობა

დისემინირებული სისხლძარღვთაშიგა შედედების საწყის ფაზაში?
ა) კუნთში;
ბ) მუცლის კანქვეშა ცხიმოვან ქსოვილში;
გ) ენის ქვეშ;
*დ) ინტრავენურად.
2472. რომელი გამოკვლევა არ არის ინფორმაციული თრომბოციტოპათიის

სადიაგნოსტიკოდ?
ა) თრომბოციტების დათვლა;
ბ) სისხლის დენის დროის განსაზღვრა;
*გ) შედედების დროის განსაზღვრა;
დ) თრომბოციტების ფუნქციის განსაზღვრა.
2473. თრომბოციტების ფუნქციურ მდგომარეობას ვერ ასახავს:

*ა) თრომბოციტების დათვლა;
ბ) აგრეგაციული უნარის განსაზღვრა;
გ) ადჰეზიის განსაზღვრა;
დ) სისხლის კოლტის რეტრაქციის განსაზღვრა.
2474. თრომბოციტოპათიას ახასიათებს:

ა) ლიმფადენოპათია;
*ბ) პურპურა;
გ) ოსალგია;
დ) ჰეპატომეგალია.
2475. A-ტიპის ჰემოფილიას ახასიათებს სისხლჩაქცევა:

*ა) სახსრებში;
ბ) ცხვირიდან სისხლის დენა;
გ) კანში;
დ) პლევრის ღრუში.
2476. ჰემოფილიის დროს ყველაზე ინფორმატიულია:

ა) პროთრომბინის დროს განსაზღვრა;
ბ) სისხლდენის ხანგრძლივობის განსაზღვრა;
*გ) პარციალური თრომბოპლასტინის დროს განსაზღვრა;
დ) თრომბოციტების დათვლა.
2477. A ჰემოფილიას მკურნალობენ:

ა) სისხლის პირდაპირი გადასხმით;
*ბ) VIII ფაქტორის კონცენტრატით;
გ) კონსერვირებული სისხლის გადასხმით.
დ) თრომბოციტური მასის გადასხმა
2478. ვილებრანდის დაავადებს დროს სისხლის დენის ეფექტური

კუპირებითვის საჭიროა ინფუზია:
ა) ერითროციტული მასის;
ბ) ამინოკაპრონმჟავასი;
*გ) ნატიური პლაზმის ან კრიოპლაზმის;
დ) ალბუმინის.
2479. ჰემორაგიული ვასკულიტის (შონლეინ-ჰენოხის დაავადების)
შემთხვევაში არ აღინიშნება:
ა) ართრიტი/ართრალგია;
ბ) აბდომინალური სინდრომი, რომელიც ჰგავს მწვავე მუცელს
გ) გამონაყარს ახასიათებს სიმეტრიულობა და ძირითადად ლოკალიზდება
ქვედა კიდურებზე;
*დ) თითის ზეწოლისას გამონაყარის ელემენტები ქრება.
2480. შონლეინ-ჰენოხის დაავადების არ ახასიათბს:

ა) სიმეტრიული პეტექიური გამონაყარი ქვედა კიდურებზე;
ბ) მუცლის ტკივილი, მელენა;
გ) მტევნის, ტერფის პერიორალური, პერიორბიტალური შეშუპება;
*დ) "მფრინავი" ხასიათის სახსრების ტკივილი.
2481. შონლეინ-ჰენოხის დაავადების თირკმლის ფორმას არ ახასიათებს:

ა) ჰემატურია, პროტეინურია, ცილინდრურია;
ბ) როგორც წესი, აღინიშნება არტერიული ჰიპერტენზია;
*გ) თირკმლის დაზიანება ხშირად ვლინდება დაავადების დაწყებიდან 1-4
კვირის შემდეგ;
დ) თირკმლის დაზიანებამ შეიძლება მიიღოს პროგრესირებადი ხასიათი და
გამოიწვიოს ურემიის განვითარება.
2482. რანდიუ-ოსლერის დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) დაავადება, ჩვეულებრივ, ვლინდება 6-10 წლის ასაკში და სწაფად
პროგრესირებს;
ბ) ტელეანგიექტაზიები თავდაპირველად წარმოიქმნება ტუჩებზე, ცხვირზე,
ლოყებზე, პირის ღრუს ლორწოვანზე, ენასა და ღრძილებზე;
გ) უმრავლეს შემთხვევაში ჰემორაგიული მოვლენები იწყება სისხლის დენით
ცხვირიდან და ხშირად მეორდება;
*დ) პროფუზული სისხლის დენა შინაგან ორგანოებში არ აღინიშნება.
2483. ქვემოაღნიშნული გართულებებიდან რომელი არ ვლინდება რანდიუ-

ოსლერის დაავადების დროს?
ა) პოსტჰემორაგიული რკინადეფიციტური ანემია;
*ბ) ჰემოლიზური კრიზი ჰიპერბილირუბინემიითა და სიყვითლით;
გ) ღვიძლის პათოლოგია ქრონიკული ჰეპატიტისა და ციროზის სურათით;
დ) მორეციდივე სისხლის დენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან.
2484. რას გულისხმობს რანდიუ-ოსლერის დაავადების მკურნალობა?

ა) ასკორბინმჟავას და რუტინის დანიშვნას;
ბ) სისხლის დენის კუპირებას სისხლის გადასხმით;
გ) ვიკასოლის, ამინოკაპრონმჟავას და დიცინონის დანიშვნას;
*დ) სისხლის დენის ლოკალურ კუპირებას თრომბინით, ცივი
ამინოკაპრონმჟავითი, მოწვით, მოყინვით და ა. შ.
2485. ჰემოფილიის რომელი ფორმა უვლინდებათ გოგონებს?

ა) A ჰემოფილია;
ბ) B ჰემოფილია;
*გ) C ჰემოფილია;
დ) არც ერთი ფორმა.
2486. ჰემოფილიის კლინიკურ მანიფესტაციას არ ახასიათებს:

*ა) პეტექიური სისხლჩაქცევები კანსა და ლორწოვან გარსებზე;
ბ) სისხლის დენა ჭიპლარის გადაკვეთისა და წინდაცვთის დროს;
გ) ჰემატომის განვითარება ინიექციის ადგილას;
დ) ჰემართროზები.
2487. ქვემოაღნიშნული პრეპარატებიდან რომლის დანიშვნაა მკაცრად

უკუნაჩვენები ჰემოფილიის დროს?
ა) პარაცეტამოლის;
ბ) ვიტამინების;
გ) ანტიბიოტიკების;
*დ) ასპირინის;
ე) კალციუმის პრეპარატები.
2488. მწვავე სისხლის დენის შესაჩერებლად ჰემოფილიის დროს ყველაზე

ა) ციტრატული სისხლის გადასამა;
ბ) მშრალი პლაზმის გადასხმა;
გ) ნატიური პლაზმის გადასხმა;
*დ) კრიოპრეციპიტატის გადასხმა.
2489. თრომბოჰემორაგიული სინდრომის ჰიპოკოაგულაციურ სტადიას არ

ა) კანის მარმარილოსებრი სიჭრელე;
ბ) სისხლჩაქცევები კანზე, ლორწოვან გარსებზე, ინიექციის ადგილებზე;
გ) პროფუზული სისხლის დენა და სისხლჩაქცევები შინაგან ორგანოებში;
*დ) ჰიპერბილირუბინემია და სიყვითლე ჰემორაგიული კომპონენტის გარეშე;
ე) ღებინება "ყავის ნალექისებრი" მასით, მელენა.
2490. ჰეპარინის გამოყენება თრომბოჰემორაგიული სინდრომის შემთხვევაში

უკუნაჩვენებია:
ა) ძლიერი აციდოზის დროს;
ბ) თრომბოზის კლინიკური გამოვლინებების დროს;
გ) ჰემორაგიული სინდრომის გამოვლინებამდე;
*დ) ძლიერი თრომბოციტოპენიის (20÷10**9/ლ-ზე ნაკლები) დროს. (**
- აღნიშნავს ახარისხებას)
2491. წამლისმიერ ნეიტროპენიას არ ახასიათებს:

ა) მწვავე დასაწყისი, შემცივნება;
ბ) ლორწოვანი გარსების (პირის ღრუს, სწორი ნაწლავის ლორწოვანი
გარსის) წყლულები;
გ) კანის ინფექცია და პნევმონია;
დ) სეფსიური ცხელება;
*ე) ჩირქოვანი ექსუდაცია, პიემიური კერები.
2492. ბავშვობის ასაკში ძირითადად ვლინდება:

*ა) მწავე ლიმფობლასტური ლეიკოზი;
ბ) ქრონიკული ლიმფობლასტური ლეიკოზი;
გ) მწვავე მიელობლასტური ლეიკოზი;
დ) ქრონიკული მიელოციტური ლეიკოზი.
2493. მწვავე ლეიკოზს არ ახასიათებს:

ა) საერთო სისუსტე;
ბ) კანისა და ლორწოვანის სიფერმკრთალე;
*გ) ჰიპერსპლენიზმი;
დ) ზომიერი ჰეპატომეგალია;
ე) სისხლჩაქცევები;
ვ) პოლიადენია.
2494. ბავშვთა ლეიკოზს არ ახასიათებს:

ა) გენერალიზებული ლიმფადენოპათია;
ბ) ჰეპატოსპლენმეგალია;
გ) ძლიერი ტკივილი ძვლებში, განსაკუთრებით ღამით;
*დ) ანკილოზები და ჩონჩხის დეფორმაცია;
ე) სისხლჩაქცევების განვითარება.
2495. ბავშვთა ლეიკოზს არ ახასიათებს:

ა) სისხლჩაქცევები თავის ტვინში;
*ბ) ჩირქოვანი მენინგიტი;
გ) ქალასშიგა წნევის მატება;
დ) დამბლა და ეპილეფსიური გამოვლინებები;
ე) პერიფერიული ნევრიტი.
2496. ლიქვორში ნეიროლეიკოზის დროს არ აღინიშნება:

ა) ცილების მატება;
ბ) პლეოციტოზი;
*გ) შაქრის მატება;
დ) ბლასტური უჯრედები.
2497. ბავშვთა მწვავე ლეიკოზს არ ახასიათებს:

ბ) ლეიკოციტოზი;
გ) ლეიკოპენია;
დ) ბლასტური უჯრედები;
*ე) თრომბოციტოზი.
2498. ლიმფოგრანულემატოზის ქვემოაღნიშნული მახასიათებლებიდან

ა) 5 წლის ასაკამდე ბავშვები იშვიათად ავადდებიან;
ბ) ყველაზე მუდმივი ნიშანია კისრის ლიმფური ჯირკვლების გადიდება;
*გ) ცხელება და ღამით ოფლიანობა არ აღინიშნება;
დ) დაავადება უნდა ივარაუდონ, როდესაც ვლინდება აუხსნელი გენეზისის
პერსისტირებული ლიმფადენოპათია.
2499. ლიმფადენოპათიას ლიმფოგრანულემატოზის დროს არ ახასიათებს:

ა) ლიმფური ჯირკვლების სიმკვრივე, არაელასტიკურობა;
*ბ) როგორც წესი, ლიმფური ჯირკვლები შეხორცებულია ირგვლივ მდებარე
ქსოვილებთან;
გ) გადიდებული ლიმფური ჯირკვლები ერთეული ან მრავლობითია;
დ) არ ვლინდება რეგიონული ანთებითი პროცესი, რომელიც ახსნიდა
ლიმფადენოპათიას.
2500. რკინადეფიციტური ანემიის ეტიოლოგიაში მნიშნელოვან როლს არ

ასრულებს:
ბ) ძროხის რძეზე სენსიბილიზაცია;
გ) ფარული სისხლის დენა;
დ) ჭიებით ინვაზია (ნემატოდოზი) ;
ე) საკვებში რკინის დეფიციტი;
*ვ) ცისტოფიბროზი;
ზ) მწვავე სისხლისდენა.
2501. სისხლის ნაცხში რკინადეფიციტური ანემიის შემთხვევაში არ

ა) ჰიპოქრომია;
*ბ) რკინის შებოჭვის უნარის დაქვეითება;
გ) მიკროციტოზი;
დ) პოიკილოციტოზი;
ე) ანიზოციტოზი.
2502. პერნიციოზული ("B12" ვიტამინდეფიციტური) ანემიის იუვენილური

ფორმის შემთხვევაში პათოგნომონურია:
ა) ანორექსია;
ბ) მოუსვენრობა;
დ) ნევროლოგიური სიმპტომატიკა;
*ე) გლოსიტი ალისფერი ლაქისებრი, მტკივნეული ენა.
2503. სისხლის ნაცხში პერნიციოზული ანემიის დროს ვლინდება:

*ა) მაკროციტოზი;
ბ) ანიზოციტოზი;
გ) მიკროსფეროციტოზი;
დ) სამიზნისებრი ერითროციტები.
2504. მემკვიდრეობითი სფეროციტოზის (შოფარ-მინკოვსკის ანემიის)

ქვემოაღნიშნული მახასიათებელიდან რომელია არასწორი?
ა) დაავადება გადაეცემა აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით;
ბ) ძირითადი დეფექტია ერითროციტების მემბრანების ანომალია;
გ) დაავადების განვითარება არ უკავშირდება ელენთის პათოლოგიას;
*დ) ერითროციტების მორფოლოგიური ცვლილება აღინიშნება როგორც
პერიფერიულ სისხლში, ასევე ძვლის ტვინში.
2505. რომელი ერითროციტული ფერმენტის დეფიციტით განპირობებული

ჰემოლიზური ანემიაა უფრო ხშირი კლინიკურ პრაქტიკაში?
ა) პირუვატკინაზას დეფიციტით განპირობებული;
ბ) ჰექსოკინაზას დეფიციტით განპირობებული;
*გ) გლუკოზა-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტით განპირობებული;
დ) გლუტათიონრედუქტაზას დეფიციტით განპირობებული.
2506. ქვემოაღნიშნულიდან რა არის არასწორი დიდი თალასემიის (კულის

ანემიის) ეტიოპათოგენეზთან დაკავშირებით?
ა) დაავადების საფუძველია ჰემოგლობინის პოლიპეპტიდური B-ჯაჭვების
სინთეზის დარღვევა;
ბ) კომპენსაციური მექანიზმის სახით აღინიშნება ფეტალური ჰემოგლობინის
შემცველობის მატება;
გ) რეტიკულოციტების რიცხვი მატულობს;
*დ) სისხლში კლებულობს თავისუფალი რკინის შემცველობა.
2507. დიდ თალასემიას არ ახასიათებს:

ა) წინ წამოწეული შუბლი ;
ბ) ზედა ყბის ჰიპერპლაზია, ზედა კბილების ექსპოზიცია;
გ) ცხვირის ჩავარდნილი კეხი;
*დ) თვალების ანტიმონგოლოიდური ჭრილი.
2508. პერიფერიულ სისხლში ცვლილებებიდან თალასემიას არ ახასიათებს:

ა) მიკროციტული ჰიპოქრომული ანემია;
ბ) სამიზნისებრი ერითროციტები;
გ) ანიზოციტოზი და პოიკილოციტოზი;
*დ) რეტიკულოციტოპენია.
2509. დიდი თალასემიის პროგნოზს განსაზღვრავს:

ა) მზარდი ანემიზაცია;
*ბ) ღვიძლის, გულისა და ფილტვების ჰემოსიდეროზი;
გ) ჰემოკოაგულაციური დარღვევები;
დ) ნევროლოგიური გართულებები.
2510. უმრავლეს შემთხვევაში აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემიის

განვითარება ადრეული ასაკის ბავშვებში დაკავშირებულია:
*ა) ინფექციურ პროცესთან;
ბ) ავთვისებიან რეტიკულოზთან;
გ) მოწამვლასთან;
დ) თანდაყოლილ ლეიკოზთან.
2511. იდიოპათიკური თრომბოციტოპენიური პურპურის (ვერლჰოფის
დაავადების) ქვემოაღნიშნული მახასიათებლებიდან რომელია არასწორი?
ა) ვერლჰოფის დაავადება ერთ-ერთი ყველაზე ხშირი ჰემატოლოგიური
დაავადებაა ბავშვობის ასაკში;
ბ) პათოლოგია ძირთადად ვლინდება 3-8 წლის ასაკში;
*გ) დაავადება იწყება მწვავედ, უშუალოდ ვირუსული ინფექციის ფონზე;
დ) პათოგენეზში წამყვანია, როგორც თრომბოციტების გაძლიერებული
დაშლა, ასევე მათი წარმოქმნის დათრგუნვა ძვლის ტვინში.
2512. ვერლჰოფის დაავადების მანიფესტაციას არ ახასიათბს:

ა) გაურთულებელ შემთხვევებში ავადმყოფის კარგი ზოგადი მდგომარეობა;
ბ) ჰემორაგიული გამონაყარი კანსა და ლორწოვან გარსებზე;
გ) ელენთის პალპაციის შესაძლებლობა შემთხვევათა 10%-ში;
დ) კისრის ჯირკვლებით შემოფარგლული არამკვეთრი ლიმფადენოპათია;
*ე) გამოხატული ჰეპატომეგალია;
ვ) მიდრეკილება სისხლჩაქცევებისადმი ტრავმის ადგილებში.
2513. ვერლჰოფის დაავადების დროს ვლინდება:

ა) მაკულურ-პაპულური გამონაყარი, რომელიც თავდაპირველად წააგავს
ურტიკარიას, ხოლო მოგვიანებით გადადის ერითემაში ცენტრში
სისხლჩაქცევით;
*ბ) პეტექიური, პურპურის ტიპის გამონაყარი და ასიმეტრიული
პოლიქრომული სისხლნაჟღენთები
გ) კანის ზედაპირიდან ოდნავ შემაღლებული წითელი ფერის, მცირე ზომის
დაზიანება, რომელიც თითის ზეწოლით ფერმკრთალდება.
დ) გენერალიზებული ჰემორაგიული შიგთავსის მქონე ვეზიკულები
2514. ვერლჰოფის დაავადებას არ ახასიათებს:

ა) პერიფერიული სისხლში თრომბოციტების რიცხვის მკვეთრად დაკლება;
ბ) სისხლის ნაცხში დიდი ზომის თრომბოციტების (მეგათრომბოციტების)
წარმოქმნა;
გ) სისხლის დენის დროისა და კოლტის რეტრაქციის დარღვევა;
*დ) ანემიის გამოვლენა ლეიკოციტოზითა და მარცხნივ გადახრით.
2515. რომელი გართულება არ ახასიათებს ვერლჰოფის დაავადებას?

ა) სისხლის დენა ცხვირიდან, პირის ღრუს ლორწოვანიდან და
ღრძილებიდან;
ბ) ჰემატურია და მელენა;
გ) სისხლჩაქცევები შინაგან ორგანოებში;
დ) სისხლჩაქცევები თავისა და ზურგის ტვინში;
*ე) ჰემატომები ღრმა კუნთოვან ქსოვილებში.
2516. გლანცმანის თრომბასთენიას საფუძვლად უდევს:

ა) თრომბოციტოგენეზის მოშლა ძვლის ტვინში;
ბ) თრომბოციტების გაძლიერებული დაშლა ცირკულირებად სისხლში;
*გ) თრომბოციტების აგრეგაციის და ადჰეზივობის დაქვეითება
დ) თრომბოციტების მორფოლოგიისა და ზომის ცვლილება
2517. ვილებრანდის დაავადების დროს ჰემორაგიულ გამოვლინებებს
საფუძვლად უდევს:
ა) ძვლის ტვინში თრომბოციტოგენეზის თანდაყოლილი მოშლა;
ბ) ცირკულირებად სისხლში თრომბოციტების რიცხვის მკვეთრი შემცირება;
*გ) თრომბოციტების ფუნქციის (ადჰეზივობის) მკვეთრი დათრგუნვა
სისხლის შრატში ანტიჰემოფილიური (VIII ფაქტორის) კომპლექსის
დეფიციტის გამო;
დ) სისხლის შრატში შემდედებელი ფაქტორების დეფიციტი თრომბოციტების
ნორმალური რიცხვისა და ფუნქციის ფონზე.
2518. ჰემოლიზურ ანემიას არ ახასიათებს:

*ა) პირდაპირი ჰიპერბილირუბინემია;
გ) სიყვითლე;
დ) ჰემოგლობინურია.
2519. თქვენ სინჯავთ პაციენტს, რომელსც ვირუსული ინეფქციის შემდეგ

განუვითარდა ქვედა კიდურებზე მაკულური გამონაყარი, რომელიც შემდგომ
ტრანსფორმირდა პეტექიებში. გასინჯვისას ყურადღბას იპყრობს ქვედა
კიდურებსა და დუნდულოებზე სიმეტრიულად განლაგებული პეტექიები და
პურპურა. როგორია თქვენი საწყისი დიაგნოზი:
ა) შამბერგის პიგმენტურ-ჰემორაგიულ ვასკულიტს;
ბ) კვანძოვან ერითემას;
*გ) შონლეინ-ჰენოხის ჰემორაგიულ ვასკულიტს.
დ) თრომბოციტოპენიური პურპურა
2520. რკინადეფიციტურ ანემიას არ ახასიათებს:

*ა) სისხლში ბილირუბინის მომატება;
ბ) ერითროციტების ჰიპოქრომია;
გ) მიკროციტოზი;
დ) ფერიტინის დონის შემცირება;
ე) ერითროციტების რაოდენობის შემცირება.
2521. კოაგულოპათია ერთდროულად სისხლის დენისა და შედედების დროის

გახანგრძლივებით ახასიათებს:
ა) ჰემოფილიას;
ბ) VII ფაქტორის უკმარისობას;
გ) XII ფაქტორის უკმარისობას;
*დ) აფიბრინოგენემიას;
ე) ყველა ჩამოთვლილს.
2522. მიკროციტულ ანემიას არ მიეკუთვნება:

ა) რკინადეფიციტური ანემია
*ბ) ფანკონის ანემია
გ) მინკოვსკი - შოფარის ანემია
დ) თალასემია
ე) ტყვიით მოწამვლით გამოწვეული ანემია
2523. ქრონიკული მიელოლეიკოზის მოზრდილის ტიპის კლინიკური

ნიშნებია:
ა) ვლინდება მოზრდილი ასაკის ბავშვებში
ბ) ცვლითი დარღვევების გამო გამოხატულია სხეულის მასის
პროგრესირებადი კლება
გ) გამოხატულია ოსალგიები
დ) სპლენომეგალია
*ე) ყველა დებულება სწორია
2524. რკინის ხანგრძლივი დეფიციტის შემთხვევაში შესაძლებელია

განვითარდეს ყველა ქვემოთჩამოთვლილი, გარდა:
ა) გონებრივი განვითარების შეფერხება;
ბ) გარემოსადმი ინტერესის დაქვეითება;
გ) ყურადღების კონცენტრირების დარღვევა;
*დ) ავადობის შემცირება;
ე) ქცევის დარღვევა.
2525. ჰიპოქრომული ანემიის მიზეზს არ წარმოადგენს:

ა) რკინის დეფიციტი;
ბ) პორფირული ცვლის დარღვევა;
გ) გლობინური ჯაჭვის სტრუქტურის დარღვევა;
*დ) ფოლიუმის დეფიციტი;
ე) ტყვიით ინტოქსიკაცია.
2526. თალასემიისთვის არ არის დამახასიათებელი:

გ) ზრდის შეფერხება ;
*დ) კარდიოპათია;
ე) ძვლოვანი დეფორმციები
2527. რკინის დეფიციტის ძირითად გამომწვევს არ მიეკუთვნება:

ა) ალიმენტური დეფიციტი;
ბ) ნაყოფის რკინით უზრუნველყოფის დარღვევა;
გ) სისხლის დაკარგვა;
*დ) ჰემოლიზი;
ე) შეწოვის დარღვევის სინდრომი.

*ა) შრატის რკინის შემცირება;
ბ) სამიზნისებრი ერითროციტები ნაცხში;
გ) ფეტალური ჰემოგლობინის მატება;
დ) ჰიპოქრომული ანემია;
ე) მიკოციტული ანემია.
2529. რკინა დეფიციტურ ანემიას არ ახასაითებს:
ა) მიკროციტული ანემია;
ბ) ჰიპოქრომია;
გ) ფერიტინის დაქვეითება;
*დ) რკინის შებოჭვის უნარის დაქვეითება;
ე) შრატის რკინის დაქვეითება.

*ა) შრატის რკინის დაქვეითება;
ბ) შრატის რკინის მატება;
გ) შრატის რკინის ნორმალური დონე;
დ) ანომალური ჰემოგლობინის არსებობა;
ე) ჰიპოქრომული ანემია.

*დ) რკინა დეფიციტურ ანემიას;
ე) თანდაყოლილ სიფილისს.
2532. ჰემოლიზის ძირითადი ჰემატოლოგიური ნიშანია:

*ა) რეტიკულოციტოზი;
ბ) ანემია;
გ) ედს-ისმატება;
დ) თრომბოციტოზი;

ა) ინფექციურ მონონუკლეოზს;
ბ) კატის ნაკაწრის დაავადებას;
*გ) ჩუტყვავილას;
დ) ციტომეგალიას;
ე) ტოქსოპლაზმოზს.
2534. კოაგულოპათია, რომელსაც ახასიათებს ერთდროულად სისხლის

შედედების და სისხლდენის დროის გახანგრძლივება:
ა) ჰემოფილია;
ბ) VII ფაქტორის უკმარისობა;
გ) XIII ფაქტორის უკმარისობა;
*დ) აფიბრინოგენემია;
ე) ყველა ჩამოთვლილის დროს.
2535. რკინის პრეპარატების სწორი გამოყენების ტაქტიკაა:

ა) ჰემოგლობინის დონის ნორმალიზაციამდე;
*ბ) სისხლში ფერიტინის დონის ნორმალიზაციამდე;
გ) შრატის რკინის ნორმალიზაციამდე;
დ) 4 კვირის მანძილზე;
ე) 8 კვირის მანძილზე
2536. ლიმფოგრანულომატოზის ადრეულ სტადიაზე პერიფერიულ სისხლში

ბ) ედს–ისმატება;
გ) ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი;
*დ) თრომბოციტოპენია;
ე) სისხლში ცვლილებები არ აღინიშნება.
2537. ჰემოფილიის დროს საჭიროა:

ა) დედის სისხლის პირდაპირი გადასხმა;
*ბ) VIII ფაქტორის ტრანსფუზია;
გ) სისხლის პირდაპირი გადასხმა;
დ) გარეცხილი ერითროციტების გადასხმა;
ე) კრიოპლაზმის გადასხმა

გ) ჰიპოქრომია;
*დ) მაკროციტოზი;
ე) რეტიკულოციტოზი.
2539. ანემიის შემთხვევაში სიფრთხილით უნდა დავნიშნოთ:

*ბ) ლევომიცეტინი;
გ) ცეფტრიაქსონი;
დ) მაკროლიდი;
ე) ამოქსიკლავი
2540. ლეიკოპენია აღინიშნება:

ა) კვანძოვანი პერიარტერიტის დროს;
ბ) მემკვიდრეობითი ნეფრიტის დროს;
*გ) მგლურას ნეფრიტის დროს;
დ) დისმეტაბოლური ნეფროპათიის დროს;
ე) გლომერულონეფრიტის დროს.
2541. ლიმფოგრანულომატოზის დროს დამახასიათებელი სიმპტომებია

ყველა, გარდა:
ა) ტემპერატურის მატება შემცივნებით;
ბ) ზოგადი სისუსტე;
გ) კანის ქავილი;
*დ) სისხლდენა;
ე) ოფლიანობა.
2542. ჰემოფილიის დროს ყველაზე ინფორმატიულია:
*ა) შედედების პლაზმური ფაქტორების განსაზღვრა;
ბ) სისხლდენის ხანგრძლივობის განსაზღვრა;
გ) შედედების ხანგრძლივობის განსაზღვრა;
დ) თრომბოციტების დათვლა;
ე) ჰემოგლობინის დათვლა
2543. მწვავე ლიმფობლასტური ლეიკოზი გავრცელებულია:

*ა) 2-დან10 წლის ბავშვებში
ბ) ახალშობილებში
გ) ადრეული ასაკის ბავშვებში
დ) ყველა ასაკობრივ ჯგუფში
2544. მწვავე მიელობლასტური ლეიკოზის დიაგნოსტიკური მარკერია

*ა) პეროქსიდაზა
ბ) გლიკოგენი
გ) ტერმინალური ნუკლეოტიდილ ტრანსფერაზა
დ) ყველა ჩამოთვლილი
2545. მწვავე ლიმფობლასტური ლეიკოზის დიაგნოსტიკური მარკერია:

ა) პეროქსიდაზა
ბ) ტუტე ფოსფატაზა
გ) მჟავე ფოსფტაზა
*დ) ტერმინალური ნუკლეოტიდილ ტრანსფერაზა
2546. მწვავე ლიმფობლასტური ლეიკოზის საიმედო პროგნოზულ ნიშანს არ

ა) ბავშვის ასაკი 2-დან 10 წლისასაკამდე
ბ) ლეიკოციტების რიცხვი 10X10-ის მეცხრე ხარისხი/ლ-ზენაკლებია
გ) არ არის ლიმფომატოზის ნიშნები
*დ) B-უჯრედული ვარიანტი
ე) თრომბოციტების რიცხვი მეტია 100X10-ის მეცხრეხარიხი/ლ-ზე,
2547. მწვავე ლიმფობლასტური ლეიკოზის საიმედო ნიშანია:

ა) ერთწლამდედა 10 წლისზემოთასაკისბავშვები, უპირატესადვაჟები
ბ) ლეიკოციტებისრიცხვიაჭარბებს 50 X10-ისმეცხრეხარისხი/ლ-ზე
გ) ლიმფომატოზისნიშნებიგამოხატულია
*დ) FAB კლასიფიკაციის L1 ვარიანტი
2548. ბავშვთა ასაკში არ გვხვდება:

ა) მწვავე არა ლიმფობლასტური ლეიკოზი
ბ) მწვავე ლიმფობლასტური ლეიკოზი
*გ) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზი
დ) ქრონიკული მიელოლეიკოზი
2549. რკინადეფიციტურ ანემიას არ ახასიათებს

ა) სისხლის შრატში Fe++ -ის დაბალი დონე
ბ) სისხლის შრატის გაძლიერებული უნარი შეითვისოს რკინა
*გ) სისხლის შრატში ფერიტინის მაღალი დონე
დ) ძვლის ტვინში რკინის მარაგის შემცირება
ე) ტრანსფერინის რკინით გაჯერების კოეფიციენტის შემცირება
2550. ჰემოგლობინის სინთეზის დარღვევას და მიკროციტარული ანემიის

განვითარებას არ იწვევს:
ა) პირიდოქსინის და სპილენძის დეფიციტი
ბ) რკინის დეფიციტი
*გ) ფოლის მჟავას დეფიციტი
დ) ტყვიით მოწამვლა
ე) ქრონიკული ანთებითი დაავადებები
2551. სიდერობლასტურ ანემიას არ მიეკუთვნება:

ა) მემკვიდრეობითი სიდერობლასტური ანემია X შეჭიდული პათოლოგია
პირიდოქსინის მეტაბოლიზმის დარღვევით
*ბ) მიკროციტული ანემია, როდესაც სისხლის შრატში რკინის დონე
დაბალია
გ) შეძენილი სიდერობლასტური ანემია, განვითარებული ტყვიით მოწამვლის
შედეგად
დ) მიკროციტული ანემია, როდესაც სისხლის შრატში ფერიტინის და რკინის
დონე მაღალია, ძვლის ტვინში კი ვლინდება ბეჭდისებური სიდერობლასტები
2552. ბარტის Hb-ის ფორმირება დაკავშირებულია:

*ა) ოთხივე ალფაგლობინური გენის დელეციასთან, როდესაც საერთოდ არ
ხდება ალფა-გლობინური ჯაჭვის პროდუქცია
ბ) გლობინის სამი გენის დელეციის შემთხვევაში
გ) გლობინის ორი გენის დელეციის შემთხვევაში
დ) გლობინის ერთი გენის დელეციის შემთხვევაში
ე) ყველა დებულება სწორია
2553. შაქრიან დიაბეტს არ ახასიათებს:

ა) წყურვილი;
ბ) შარდვის გახშირება;
გ) სიგამხდრე;
*დ) შარდვის სიხშირის შემცირება.
2554. ადრენო გენიტალური სინდრომის მარილ დეფიციტურ ფორმას

ა) მოთენთილობა;
გ) თხელი განავალი;
*დ) ყველა ზემოჩამოთვლილი;
2555. თანდაყოლილ პირველად ჰიპოთირეოზს არ ახასიათებს:

ა) ეკგ-ზე კბილების ვოლტაჟის შემცირება;
ბ) თირეოტროპული ჰორმონის მომატება;
გ) თ3 დათ4-ის შემცირება;
*დ) ზრდის ჰორმონის მაღალი დონე.

*გ) ეკზოფთალმი;
დ) კანზე ნაკაწრები ქავილის შედეგად.
2557. თანდაყოლილ პირველად არანამკურნალევ ჰიპოთირეოზს არ

*ა) პოლიურია;
ბ) ქსოვილების პასტოზურობა;
გ) მაკროგლოსია;
დ) კანის სიმშრალე.
2558. ადრენოგენიტალური სინდრომის მარილდეფიციტური ფორმის

შემთხვევაში გადაუდებელი ღონისძიებებია:
ა) ჰიდროკორტიზონის შეყვანა კუნთებში ყოველ 6-8 საათში;
ბ) ფიზიოლოგიური ხსნარის და გლუკოზის 5%-ანი ხსნარის შეყვანა
ინტრავენურად, წვეთოვნად;
გ) დეზოქსიკორტიკოსტერონის შეყვანა კუნთებში 1-2-ჯერ დღე ღამეში;
*დ) ყველა ზემოჩამოთვლილი;
2559. ჰიპოგლიკემიური კომით გართულებული ტიპის შაქრიანი დიაბეტის

შემთხვევაში არ შეიძლება:
ა) 40%-ანი გლუკოზის შეყვანა;
ბ) კანქვეშ 0,5 - 1,0 მლ ადრენალინის შეყვანა;
გ) საკვების მიცემა კომიდან გამოსვლის შემდეგ;
*დ) ინსულინის შეყვანა;
2560. თანდაყოლილ პირველად ჰიპოთირეოზს არ ახასიათებს:

ა) ჰიპერქოლესტერინემია;
ბ) ჩონჩხის ძვლების დიფერენცირების შეფერხება;
გ) ოსტეოპოროზი;
*დ) პოლიურია;

*ა) ჰიპერბილირუბინემია;
ბ) ჰიპერგლიკემია;
გ) გლუკოზურია;
დ) აცეტონი შარდში;
2562. "დიაბეტურ კეტოაციდოზურკომას" არ ახასიათებს:

ა) უგონო მდგომარეობა;
ბ) კუსმაულის ხმაურიანი სუნთქვა;
გ) კანის სიმშრალე;
*დ) მრავლობითი ხიხინი ფილტვებში;
2563. ჰიპოთირეოზის დროს პედიატრმა უნდა:

ა) დამოუკიდებლად დანიშნოს მკურნალობა;
*ბ) გაგზავნოს ავადმყოფი კონსულტაციაზე ენდოკრინოლოგთან;
გ) დანიშნოს დიეტთერაპია;
დ) დანიშნოს განმეორებითი გამოკვლევა ნახევარი წლის შემდეგ.
2564. თირკმელზედა ჯირკვლის ქრონიკულ უკმარისობას (ადისონის

დაავადებას) არ ახასიათებს:
ა) კანის ჰიპერპიგმენტაცია;
*ბ) კანის სიყვითლე;
გ) სიგამხდრე;
დ) საერთო სისუსტე.
2565. დიაბეტურ კეტოაციდოზურ კომას არ ახასიათებს:

ბ) გონების დაკარგვა;
გ) აცეტონის სუნი;
*დ) კრუნჩხვა.
2566. პირველად ჰიპერალდოსტერონიზმს (კონის სინდრომს) არ ახასიათებს:

*ა) სისხლში შაქრის მომატება;
დ) კუნთთა სისუსტე.

დაავადებას) არახასიათებს:
ა) მადის დაქვეითება;
*ბ) არტერიული წნევის მომატება;
გ) არტერიალური წნევის დაქვეითება;
დ) ხშირი შერწყმა ტუბერკულოზთან.
2568. იცენკო-კუშინგის დაავადებას არ ახასიათებს:

*ა) არტერიული ჰიპოტენზია;
ბ) ცხიმის არათანაბარი ჩალაგება;
გ) სტრიები;
დ) ოსტეოპოროზი და ზრდის შეჩერება.

დაავადებას) ახასიათებს:
ა) ხელების ტრემორი;
ბ) კრუნჩხვა;
გ) გაძლიერებული მადა;
*დ) კანის ჰიპერპიგმენტაცია;
ე) კანის სიყვითლე.
2570. პირველად ჰიპერალდოსტერონიზმს (კონის სინდრომს) არ ახასიათებს:
*ა) სისხლში შაქრის მომატება;
ბ) კალიუმის რაოდენობის შემცირება სისხლში;
დ) კუნთთა სისუსტე.
2571. დიფუზური ტოქსიკური ჩიყვის დროს არ აღინიშნება:

ა) ეგზოფთალმი;
ბ) კუნთოვანი სისუსტე;
გ) ტრემორი;
დ) ძლიერი ოფლიანობა;
*ე) ბრადიკარდია;
ვ) მაღალი პულსურიწნევა;
ზ) სიგამხდრე;
თ) ჰიპერტონია.
2572. ჰაშიმოტოს თირეოიდიტს არ ახასიათებს:

ა) დაავადება აუტოიმუნური ხასიათისაა;
*ბ) უფრო ხშირია ბიჭებში;
გ) დაავადების განვითარებაში მნიშვნელოვანია მემკვიდრეობითი ფაქტორი;
დ) დაავადების პროგრესირება იწვევს ჰიპოთირეოზის განვითარებას;
ე) მკურნალობა გულისხმობს თირეოიდული პრეპარატების დანიშვნას.
2573. თანდაყოლილი ჰიპოთირეოზის ადრეულ გამოვლინებებს არ

ა) კუნთთა ჰიპერტონუსი;
ბ) სუსტი, ჩახლეჩილი ხმით ტირილი;
გ) სიყვითლის გახანგრძლივება;
*დ) პერსისტიული დიარეა;
ე) ქსოვილთა შეშუპება.
2574. ჰიპოთირეოზის მანიფესტაციას ბავშვებში არ ახასიათებს:

ა) გონებრივ განვითარებაში ჩამორჩენა;
ბ) ქონდროდისტროფიული ცვლილებები ფიზიკური განვითარების მხრივ;
გ) კანის სიმშრალე და აქერცვლა;
დ) მიქსედემური შეშუპება;
ე) მაკროგლოსია ;
ვ) კარდიომეგალია, სისტოლური შუილი, ბრადიკარდია, ჰიპოტენზია;
*ზ) ჰეპატოსპლენომეგალია.
2575. ჰიპოთირეოზის დიაგნოსტიკაში გადამწყვეტი მნიშვნელობა ენიჭება:

ა) სისხლის შრატში ცილებთან შეკავშირებული იოდის განსაზღვრას;
ბ) რადიოაქტიური იოდის შთანთქმას ფარისებრი ჯირკვლის მიერ;
გ) სისხლში თირეოტროპული ჰირმონის მატებას;
*დ) სისხლში თიროქსინისა და ტრიიოდთირონინის განსაზღვრას.
2576. რა სამკურნალო საშუალებები გამოიყენება ჰიპოთირეოზის
მკურნალობისას:
ა) ჰორმონოთერაპია კორტიკოსტეროიდებით;
*ბ) ჩანაცვლებითი თერაპიათი რეოიდინითა და თიროქსინით;
გ) ანტიანემიური მკურნალობა;
დ) მკურნალობა ფსიქო ფარმაკოლოგიური საშუალებით ;
ე) ვიტამინიო თერაპია.
2577. პარათჰორმონის (პჰ) კალციუმის ჰომეოსტაზის მარეგულირებელი

მექანიზმებიდან რომელია არა სწორი:
ა) კალციუმისა და ფოსფორის მობილიზაცია ძვლოვანი ქსოვილიდან;
*ბ) ფოსფორის რეაბსორბციის გაძლიერება თირკმლის ტუბულური აპარატის
მიერ;
გ) შარდით კალციუმის ექსკრეციის შემცირება;
დ) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან კალციუმის შეწოვის გაძლიერება.
2578. ტრანზიტორულ (გარდამავალ) ჰიპოპარათირეოზს ახალშობილობის

პერიდში არახასიათებს:
ა) ტეტანია;
*ბ) დიარეა;
გ) ჰიპერფოსფატემია;
დ) ჰიპოკალციემია;
ე) ნორმალურიან დაქვეითებული ტუტე ფოსფატაზა
2579. ჰიპერპარათირეოზის მანიფესტაციას არ ახასიათებს:

ა) კუნთოვანი სისუსტე;
ბ) ყაბზობა;
გ) მრავლობითი მოტეხილობა;
*დ) კრუნჩხვა.
ე) კალციფიკატები რბილ ქსოვილებში;
ვ) ჰიპერკალციემია;
ზ) პოლიდფსია, პოლიურია.
2580. დიაბეტიანი დედების ახალშობილებს არ ახასიათებს:

*ა) სხეულის მცირე მასა;
ბ) სხეულის დიდი მასა;
გ) მრგვალი სახე;
დ) მოკლე კისერი;
ე) ქსოვილთა პასტოზურობა;
ვ) თავზე თმის ხშირი საფარველი.
2581. შაქრიან დიაბეტს ბავშვებში არ ახასიათებს:

ა) პოლიდიფსია;
გ) ნიქტურია;
დ) ანორექსია;
ე) კანის სიმშრალე და ქავილი;
ვ) წონაში დაკლება;
ზ) გემოს გაუკუღმართება;
*თ) გასუქება.
2582. მორიაკის სინდრომს არ ახასიათებს:

ა) გამოხატულიჰეპატომეგალია;
*ბ) გონებრივ განვითარებაში ჩამორჩენა;
გ) ნანიზმი;
დ) სქესობრივი ინფანტილიზმი.
2583. ჰიპერგლიკემიურ კომას არ ახასიათებს:

ა) ტაქიკარდია;
ბ) ტოქსიკური სუნთქვა;
დ) დეჰიდრატაცია;
ე) აცეტონის სუნი პირიდან;
*ვ) გონების სწრაფი დაკარგვა.
2584. ჰიპოგლიკემიურ მდგომარეობას არ ახასიათებს:

ა) გულისრევა და ღებინება;
ბ) ხელების კანკალი;
გ) ოფლიანობა;
დ) გონების დაბინდვა;
ე) სიფემკრთალე
ვ) კრუნჩხვა;
*ზ) უნებლიე შარდვა და დეფეკაცია.
2585. ჰიპოფიზის ქვემოაღნიშნული ჰორმონებიდან რომელი არ განეკუთვნება

ჰიპოთალამუსის მიერ სტიმულირებულ (რილიზინგ) ფაქტორს?
ა) ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონი (აკტჰ) ;
ბ) თირეოტროპული ჰორმონი (თტჰ) ;
გ) გონადოტროპინი;
*დ) ოქსიტოცინი;
ე) პროლაქტინი.
2586. ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონის უკმარისობას არ ახასიათებს:

ბ) ჰიპოტენზია;
*გ) ბრადიკარდია;
დ) წონაში დაკლება.
2587. (ჰიპოფიზურ) გიგანტიზმს არ ახასიათებს:

ა) კლინიკური გამოვლინება მეტწილად ემთხვევა პუბერტულ პერიოდს;
ბ) სიმაღლეში სწრაფი ზრდა;
გ) მერყევი (მოუხერხებელი) სიარული;
*დ) სხეულის ნაწილების მკვეთრი დისპროპორცია;
ე) ინტელექტის დაბალი კოეფიციენტი;
ვ) სისუსტე, სწრაფი დაღლა.
2588. ჰიპოფიზურ ნანიზმს არ ახასიათებს:

ა) გამოვლინება 2-3 წლის ასაკში;
ბ) სქესობრივი ინფანტილიზმი;
გ) კანის დანაოჭება (მოხუცის სახე) ;
დ) ზრდის მკვეთრი შეჩერება;
ე) ნეგატივიზმი;
*ვ) ოლიგოფრენია.
2589. უშაქრო დიაბეტის სინდრომს არ ახასიათებს:

ა) შარდის დაბალი (1 000 - 1 005) ხვედრითი წონა;
*ბ) დიზურია;
გ) პოლიდიფსია;
დ) პოლიურია;
ე) კანის მკვეთრი სიმშრალე, ოფლიანობის გაქრობა.
2590. ადიპოზო გენიტალური დისტროფიის (ფრელიხის დაავადების)

შემთხვევაში არ აღინიშნება:
ა) გასუქება;
*ბ) ზედმეტი სიმაღლე (გიგანტიზმი) ;
გ) ჰიპოგენიტალიზმი;
დ) ინტელექტის დაქვეითება;
ე) უშაქრო დიაბეტის სინდრომი.
2591. ლოურენს-მუნ-ბარდე-ბიდლის სინდრომის შემთხვევაში არ აღინიშნება:

ბ) გონებრივი ჩამორჩენა;
გ) პიგმენტური რეტინიტი;
*დ) ოსტეოპოროზი;
ვ) ჰიპოგენიტალიზმი.
2592. იცენკო-კუშინგის დაავადებას არ ახასიათებს:

ბ) ზრდის შეჩერება;
გ) ჰიპოგენიტალიზმი;
დ) სტრიები;
ე) ოსტეოპოროზი;
ვ) ჰიპერტონია;
*ზ) ოლიგოფრენია.
2593. თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობას არ იწვევს:

*ა) ანაბოლური ჰორმონების ხანგრძლივი გამოყენება;
ბ) თირკმელზედა ჯირკვლის ტუბერკულოზური დაზიანება;
გ) უოტერჰაუზ-ფრიდერიკსენის სინდრომი;
დ) აკტჰ-ის სეკრეციის იზოლირებული დეფექტი.
2594. თირკმელზედა ჯირკვლის ფუნქციის გაძლიერების
(ჰიპერკორტიციზმის) მიზეზი არ შეიძლება იყოს:
ა) იცენკო-კუშინგის დაავადება და კუშინგის სინდრომი;
ბ) ადრენოგენიტალური სინდრომი;
გ) ჰიპერალდოსტერონიზმი;
*დ) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის დესტრუქციული ატრეზია;
ე) ფეოქრომოციტომა.
2595. ადრენოგენიტალურ სინდრომს არ ახასიათებს:

ა) ზრდის ნაადრევი და სწრაფი შეწყვეტა;
ბ) გარეთა სასქესო ორგანოების არასწორი აგებულება;
*გ) ოლიგოფრენია;
დ) ელექტროლიტური ცვლის მოშლა;
ე) ღებინება და დიარეა.
2596. მიუთითეთ ფეოქრომოციტომის წამყვანი კლინიკური ნიშანი:

ა) კუნთოვანი სისუსტე და ადვილად დაღლა;
*ბ) ავთვისებიანი ჰიპერტენზია;
გ) ძლიერი ოფლიანობა;
დ) მხედველობის გაუარესება სრულ სიბრმავემდე.
2597. ქალის ფსევდო ჰერმაფროდიტიზმს არ ახასიათებს:

ა) მდედრობითი ფენოტიპი;
*ბ) საკვერცხეების არ არსებობა;
გ) კლიტორის ჰიპერტროფია სასქესო ასოს მსგავსად;
დ) ძირითადად დაკავშირებულია დედის ორგანიზმიდან ანდროგენების ჭარბ
გადმოსვლასთან და თირკმელზედა ჯირკვლების ჰიპერპლაზიასთან.
2598. გასუქება არ ახასიათებს:

ა) იცენკო-კუშინგის დაავადებას;
ბ) ლიპომატოზს;
გ) თირკმელზედა ჯირკვლის სიმსივნეს;
*დ) ცერებრულ გიგანტიზმს;
ე) ჰიპოგონადიზმს.
2599. ცერებრულ-ჰიპოფიზურ ნანიზმს ახასიათებს:

*ა) ბავშვის ფიზიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა 3-5 წლის ასაკიდან;
ბ) ბავშვის ფიზიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა დაბადებიდანვე;
გ) ბავშვის სხეულის წონა და სიგრძე დაბადებისას ნორმაზე ნაკლებია;
დ) ბავშვის ფიზიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა 10 წლის ასაკიდან.
2600. ცერებრულ-ჰიპოფიზურ ნანიზმს ახასიათებს:

*ა) კიდურების დამოკლება;
ბ) სხეულის პროპორციული ზრდის შეფერხება;
გ) სხეულის პროპორციული ზრდა;
დ) ფსიქიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა.
2601. რომელი კლინიკური ნიშანი არ ახასიათებს იცენკო-კუშინგის
დაავადებას:
ა) წონის გადამეტებული მატება;
*ბ) უმადობა;
გ) ვარდისფერი "სტრიები" კანზე;
დ) ჰიპერტონია;
ე) ზრდის შეფერხება.
2602. ბავშვთა ჰიპოთირეოზს არ ახასიათებს:

ა) ფსიქო-ფიზიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა;
ბ) მივარდნილობა, პასიურობა;
*გ) მომატებული აგზნებადობა;
დ) ყაბზობა.
2603. რომელი კლინიკური გამოვლინება არ ახასიათებს ჰიპოთირეოზს?

ა) ჭიპის თიაქარი;
ბ) კანის სიმშრალე;
გ) დი დიენა;
*დ) სახის ჰიპერემია;
ე) უხეში, მშრალითმა;
ვ) ბრადიკარდია;
ზ) ჰიპოტონია.
2604. დიფუზურ-ტოქსიკურ ჩიყვს არ ახასიათბს:

ა) მტირალობა;
*ბ) მადის დაქვეითება;
გ) ოფლიანობა;
დ) გულის ფრიალი;
ე) წინ გაწეული ხელების ტრემორი.
2605. დიფუზურ-ტოქსიკურ ჩიყვს არ ახასიათებს:

ა) ფარისებრი ჯირკვლის გადიდება;
*ბ) კანის სიმშრალე;
გ) ეკზოფთალმი;
დ) ტაქიკარდია.
2606. ბავშვთა ასაკში შაქრიან დიაბეტს არ ახასიათებს:

გ) გახდომა;
დ) კანის და ლორწოვანის სიმშრალე;
*ე) ტაქიკარდია;
ვ) ენურეზი.
2607. ჰიპოფიზის წინა წილის ჰორმონია

ა) ალდოსტერონი;
ბ) თირიქსინი;
*გ) აკტჰ;
დ) კორტიზოლი.
2608. თირკმელზედა ჯირკვლის ტვინოვანი ნივთიერების ჰორმონია:

ა) კორტიზოლი;
*ბ) ადრენალინი;
გ) აკტჰ;
დ) ალდოსტერონი.
2609. თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქოვანი შრის ჰორმონს არ წარმოადგენს:

ა) ანდროგენები;
*ბ) ადრენალინი;
გ) კორტიზოლი;
დ) ალდოსტერონი.
2610. ადრენო გენიტალური სინდრომის ვირილური ფორმის დროს სქესის

ზუსტი განსაზღვრა შესაძლებელია:
ა) სათესლე ჯირკვლების პალპაციით;
ბ) 10–ოქსიკეტოსტეროიდების განსაზღვრით;
გ) სასქესო ქრომატინის განსაზღვრით;
*დ) კარიოტიპის განსაზღვრით;
ე) გონადების ჰისტოლოგიის შესწავლით.
2611. ჩამოთვლილი სიმპტომებიდან რომელი არ ახასიათებს ჰიპოგლიკემიურ

კომას
ა) ოფლიანობა
ბ) გონების დაკარგვა
გ) კრუნჩხვები
*დ) კუნთთა ჰიპოტონია
ე) სველი ენა
2612. შაქრიანი დიაბეტის გართულებებიდან რომელია სპეციფიური

ა) პიოდერმია
ბ) ვულვოვაგინიტი
გ) სტომატიტი
*დ) ნეფროპათია
ე) კანდიდოზი
2613. თანდაყოლილ ჰიპოთირეოზს ქვემოთჩამოთვლილი სიმპტომებიდან არ

ახასიათებს
ა) მაკროგლოსია
ბ) კუნთთა რიგიდობა
გ) გახანგრძლივებული სიყვითლე
*დ) ხელისგულზე ღრმა განივი ნაოჭი
ე) მოკლე კისერი
2614. რომელია ჰაშიმოტოს ჩიყვი
ა) მწვავე თიეროიდიტი
ბ) ქვემწვავე თიერეოიდიტი
*გ) აუტოიმუნური თიეროიდიტი
დ) ქრონიკული ფიბროზული თერეოიდიტი
2615. ჩამოთვლილი ნიშნებიდან რომელი არ ახასიათებს ჰაშიმოტოს ჩიყვს

ა) ფარისებრი ჯირკვლის გადიდება
*ბ) რეგიონული ლიმფადენიტი
გ) ჰიპერგამაგლობულინემია
დ) თიეროიდული ანტიგენის საწინააღმდეგო აუტო ანტისხეულები
2616. თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ქრონიკული უკმერისობისათვის არ

არის დამახასიათებელი
ა) ზოგადი სისუსტე
ბ) მეხსიერების დაქვეითება
გ) არტერიული ჰიპოტონია
*დ) სტრიების არსებობა
ე) ჰიპერპიგმენტაცია
2617. ადისონის დავადების მკურნალობა ტარდება

*ა) მინერალოკორტიკოიდებით
ბ) გლუკოკოტრიკოიდებით
გ) ანაბოლური ჰორმონებით
დ) ესტროგენებით
2618. რომელ ასაკში ვლინდება გიგანტიზმი

ა) 1 წლის ასაკში
ბ) 3-4 წლის ასაკში
გ) 7-8 წლის ასაკში
*დ) 10-15 წლის ასაკში
ე) 4-6 წლის ასაკში
2619. რა სიმპტომები არ აღენიშენება აკრომეგალიის შემთხვევაში

*ა) კუნთთა ჰიპერტონუსი
ბ) ავადმყოფს აწუხებს ძლიერი თავის ტკივილი
გ) ღებინება
დ) პროგნატიზმი
2620. რომელი კლინიკური ფორმა არ მიეკუთვნება მეორად სიმსუქნეს:

ა) ცერებრული სიმსუქნე
ბ) ჰიპოთალამური სიმსუქნე
გ) ჰიპოფიზური სიმსუქნე
*დ) ეგზოგენურ-კონსისტუციური სიმსუქნე
ე) ჰიპოგენეტიკური სიმსუქნე
2621. რომელი კლინიკური ნიშანი არ ახასისთებს პადერ-ვილის სინდრომს?

ა) ჰიპოგონადიზმი
ბ) გონებრივი ჩამორჩენილობა
გ) ჰიპოტონია
დ) პოლიფაგია
*ე) მხედველობის დაქვეითება
2622. რომელი კლინიკური ნიშანი არ გვახვდება აკრომეგალიის დროს

ა) ჩონჩხის დისპროპორციული ზრდა
ბ) გონადების ფუნქციის დაქვეითება
*გ) სტეროიდული დიაბეტი
დ) თავის ტკივილი
ე) სახსრებისა და ძვლების ტკივილი
2623. თირკმელზედა ჯირკვლის ჰიპერფუნქცია არ იწვევს

ა) კუშინგის დაავადებას
ბ) ჰიპერალდოსტერონიზმს
გ) ადრენოგენიტალურ სინდრომს
*დ) კანის ჰიპერპიგმენტაციას
2624. პირველადი ალდოსტერონიზმის კლინიკური სიმპტომებია:

ა) კუნთოვანი სისუსტე
ბ) საერთო სისუსტე
გ) პოლიურია, პოლიდიფსია
დ) კალიუმის დეფიციტი
2625. ბავშვეში ლანდაუს ზედა და ქვედა რეფლექსი ვლინდება:

ა) 6 თვისთვის ვლინდება ორივე რეფლექსი;
*ბ) ზედა რეფლექსი 3 თვის ასაკში, ქვედა - 5-6 თვის ასაკში;
გ) ზედა რეფლექსი 2 თვის ასაკში , ქვედა - სამი თვის ასაკში;
დ) ქვედა რეფლექსი 3 თვის ასაკში, ზედა - 4 თვის ასაკში.
2626. თავის ტვინის სიმსივნეებს ახასიათებს:

ა) ღებინება ჭამის შემდეგ;
*ბ) ღებინება უზმოზე, თავის ტკივილი, განსაკუთრებით დილით;
გ) მენინგიალური სიმპტომები;
დ) თავის ტკივილი, რომელიც მცირდება ღებინების შემდეგ.
2627. სეროზული მენინგიტის საწყის სიმპტომს მიეკუთვნება:

ა) თავის ტკივილი, ღებინება ნორმალური ტემპერატურის დროს;
ბ) თაბრუსხვევა და ღებინება;
გ) ტემპერატურის მომატება, კატარული მოვლენები;
*დ) ტემპერატურის მომატება, თავის ტკივილი, ღებინება.
2628. ჯანმრთელი ბავშვი თავისით ბრუნდება მუცელზე და ჯდება

დახმარებით:
*ა) 4-5 თვის ასაკიდან;
ბ) 6-7 თვის ასაკიდან;
გ) 3-4 თვის ასაკიდან;
დ) 5-6 თვის ასაკიდან.
2629. ვირუსული ეტიოლოგიის სეროზულ მენინგიტს მკურნალობენ:

ა) ანტიბიოტიკებით და სადეჰიდრატაციო საშუალებებით;
*ბ) სიმპტომური და დეჰიდრატაციული საშუალებებით;
გ) პლაზმის შემცვლელებით;
დ) მხოლოდ ანტიბიოტიკებით.
2630. ჩირქოვან მენინგიტს ახასიათებს:

ა) მრავალჯერადი ღებინება;
*ბ) ტემპერატურის მომატება, შემცივნება, თავის ტკივილი, ღებინება;
გ) მოუსვენრობა, პერიოდული სისუსტე, ჰიპერსთეზიები;
დ) სიელმე, ნისტაგმი, სუნთქვითი არიტმია, კოლაპსი.

ა) ჰიპერკინეზები;
*გ) დამბლა;
დ) კოორდინაციის მოშლა.
2632. რევმატიული ქორეის დიფერენცირება არ არის საჭირო:

ა) ლოკალურ ტიკოზთან;
ბ) გავრცელებულ ჰიპერკინეზებთან;
გ) აკვიატებულ ნევროზთან;
*დ) მენინგიტთან.
2633. სისტემური წითელი მგელურას დროს ნერვული სისტემის დაზიანება

ა) მენინგიტით;
*ბ) პოლირადიკულონევრიტით;
გ) ენცეფალიტით;
დ) მენინგოენცეფალიტით.

*ა) მენინგიალური სიმპტომები;
გ) კუნთთა ჰიპოტონია;
დ) ემოციური სტატუსის შეცვლა;
ე) ჰიპერკინეზები.
2635. ქვემოაღნიშნული უპირობო რეფლექსების გამოვლინების

ხანგრძლივობიდან რომელია არასწორად მითითებული?
ა) მოროს რეფლექსი 4-5 თვის ასაკამდე;
*ბ) ბჯენისა და ავტომატური სიარულის რეფლექსი 12 თვემდე;
გ) ცოცვის (ბაუერის) რეფლექსი 4-5 თვის ასაკამდე;
დ) გალანტის რეფლექსი 3-4 თვის ასაკამდე.
2636. ჯანმრთელი ბავშვის თავ-ზურგის ტვინის სითხის ქვემოაღნიშნული

მაჩვენებლებიდან რომელია არასწორი?
ა) შეხედვით უფერული, გამჭვირვალე;
ბ) pH 7,31-7,42;
გ) ლიმფოციტები 1-5 უჯრედი 1 მკლ-ში;
*დ) ნეიტროფილები 30-50 უჯრედი 1 მკლ-ში;
ე) ცილა 0,1-0,3 გ/ლ;
ვ) შაქარი 0,5-0,7 გ/ლ;
ზ) ქლორიდები 7-7,5 გ/ლ.
2637. დათრგუნვის სინდრომს არ ახასიათებს:

ა) ფტოზი;
ბ) გარეთა და შიგა სიელმე;
*გ) ტრემორი;
დ) ნისტაგმი;
ე) წოვის გაძნელება;
ვ) ყლაპვის გაძნელება.
2638. ჰიპერტენზიულ-ჰიდროცეფალურ სინდრომს არ ახასიათებს:

ა) ორალური ავტომატიზმის გაძლიერება;
ბ) ქვედა ყბისა და კიდურების კანკალი;
გ) ზომიერი ეგზოფთალმი, გრეფეს და "მზის ჩასვლის" სიმპტომი;
*დ) ყიფლიბანდი ჩავარდნილია, არ პულსირებს;
ე) კისრის გამშლელ კუნთთა ჰიპერტონუსი თავის უკან გადახრით.
2639. კრუნჩხვას არ იწვევს:

ა) ჰიპონატრიემია;
ბ) ჰიპოკალციემია;
გ) ჰიპომაგნიემია;
დ) ჰიპოგლიკემია;
*ე) A ვიტამინის დეფიციტი.
2640. ჰიპოკალციემიურ კრუნჩხვას არ ახასიათებს:

ა) ლარინგოსპაზმი;
ბ) მიმიკური და კიდურების კუნთების ტონური შეკუმშვა;
გ) "მეანის ხელი";
დ) ცქერის მიმართულების ერთ წერტილში ფიქსაცია;
ე) ციანოზი და მეორადი ასფიქსიის შეტევა;
*ვ) კრუნჩხვა არასოდეს ღებულობს გენერალიზებულ, კლონურ ხასიათს.
2641. ჰიპოკალციემიურ კრუნჩხვას არ ახასიათებს:

ა) მოროს რეფლექსის სპონტანური გამოვლინება;
*ბ) მყესთა რეფლექსების გაქრობა;
გ) ხვოსტეკის ნიშნის (ჩაქუჩის დარტყმის საპასუხოდ გარეთა სასმენი
ხვრელის წინ სახის კუნთების შეკუმშვა) გამოვლინება;
დ) ტრუსოს ნიშნის ("მეანის ხელის" განვითარება მხარზე ლახტის
რამდენიმე წუთით გადაჭერისას) გამოვლინება.
2642. პარკუჭშიგა სისხლის ჩაქცევას არ ახასიათებს:

ა) ვეგეტატიური ფუნქციების მკვეთრი მოშლა და თერმორეგულაციის
დარღვევა;
ბ) მძიმე კომური მდგომარეობა;
გ) ტონური კრუნჩხვა ოპისტოტონუსით;
*დ) უპირობო რეფლექსების შენარჩუნება;
ე) ანიზოკორია, ნისტაგმი.
2643. ქვემოაღნიშნულიდან რა არის არასწორი ზედა კიდურის პერიფერიულ

(სამეანო) დამბლასთან დაკავშირებით:
ა) დაავადება მხრის წნულის ტრავმული დაზიანების შედეგია;
ბ) კიდურში მგრძნობელობა, ჩვეულებრივ, მოშლილი არ არის;
*გ) ყველა სახსარში (კიდურის) შეზღუდულია თავისუფალი მოძრაობა;
დ) ხელი, ჩვეულებრივ, დევს სხეულის გასწვრივ, პრონირებულია.
2644. თანდაყოლილ ჰიდროცეფალიას არ ახასიათებს:

ა) ბავშვის დაბადებისას თავის დიდი გარშემოწერილობა;
ბ) ყიფლიბანდის ზომების მატება და ნაკერების გახსნა;
*გ) ნორმალური გონებრივი განვითარება
დ) "ჩამავალი მზის" სიმპტომი;
ე) თავის ქალას პერკუსიისას კოლოფისებრი ("გაბზარული ქოთნის") ხმა;
2645. ჰიდროცეფალიის მძიმე, ოკლუზიურ ფორმას არ ახასიათებს:

ა) თავის ძლიერი ტკივილი, იძულებითი მდებარეობა და ღებინება;
*ბ) თვალის სიმპტომატიკის არარსებობა;
გ) ვეგეტატიური მოშლილობა - სიფერმკრთალე, ბრადიკარდია;
დ) ტონური კრუნჩხვა;
ე) ცვლილებები თვალის ფსკერზე.
2646. მიკროცეფალიის ქვემოაღნიშნული მახასიათებლებიდან რომელია

ა) დაავადება შეიძლება იყოს მემკვიდრეობითი ან დისემბრიოგენეზული
ხასიათის;
ბ) განსაკუთრებით ზიანდება დიდი ჰემისფეროების ქერქი;
გ) წამყვანი სიმპტომია დისპროპორცია სახისა და ტვინის ქალას ზომებს
შორის;
დ) კლინიკურ სურათში წამყვანია სხვადასხვა ხარისხით გამოხატული
ინტელექტუალური დეფექტი;
*ე) თვალის სიმპტომატიკა, პარეზი, კრუნჩხვა არ ვლინდება.
2647. კრანიოსტენოზის დიაგნოსტიკაში წამყვანი მნიშვნელობა ენიჭება:

ა) თავის ქალას დეფორმაციას;
ბ) ნევროლოგიურ სიმპტომატიკას (ნისტაგმს, კრუნჩხვას და სხვ) .
გ) ცვლილებებს თვალის ფსკერზე;
*დ) კრანიოგრამას.
2648. ვერდინგ-ჰოფმანის სპინალურ ამიოტროფიას არ ახასიათებს:

ა) მკვეთრი, პროგრესირებადი ჰიპოტონიის გამოვლინება დაბადებისთანავე;
ბ) არეფლექსია;
*გ) ტკივილისა და ტაქტილური მგრძნობელობის გაქრობა;
დ) ფილტვის ვენტილაციის მოშლა დიაფრაგმისა და ნეკნთაშორისი კუნთების
ჰიპოტონიის გამო.
2649. ბავშვთა ცერებრული დამბლის ქვემოაღნიშნული მახასიათებლებიდან

რომელია არასწორი:
ა) დაავადება ბავშვთა ინვალიდობის ერთ-ერთი ხშირი მიზეზია;
*ბ) ყველა შემთხვევაში ვლინდება მკვეთრი გონებრივი ჩამორჩენა;
გ) დაავადება შეიძლება გამოიწვიოს ტვინის დაზიანებამ მუცლადყოფნის,
ინტრანატალურ ან ადრეულ პოსტნატალურ პერიოდებში;
დ) ასოცირებული მოშლილობა შეიძლება გამოიხატოს ეპილეფსიით,
ორთოპედიული დეფორმაციით, მეტყველებისა და ფსიქიკური განვითარების
შეფერხებით.
2650. მოტორული მოშლილობის რომელი ფორმა არ ვლინდება ბავშვთა

ცერებრული დამბლის დროს:
ა) სპასტიური
ბ) ატონიური ან ჰიპოტონიური;
*გ) ათეტოიდური;
დ) ატაქსიური;
ე) ჰემიპლეგიური.
2651. კიდურებში მოძრაობის შეზღუდვის მიხედვით ბავშვთა ცერებრული

დამბლის ყველაზე ხშირი კლინიკური ვარიანტია:
*ა) სპასტიური დიპლეგია;
ბ) სპასტიური ჰემიპლეგია;
გ) ორმხრივი ჰემიპლეგია (კვადრიპლეგია) ;
დ) მონოპლეგია;
ე) პარაპლეგია.
2652. პოლიომიელიტის მენინგიალურ ფორმას არ ახასიათებს:

გ) კეფის კუნთების რიგიდობა;
დ) კერნიგის სიმპტომი;
ე) ბრუძინსკის სინდრომი;
ვ) ზოგადი ჰიპერესთეზია;
*ზ) ატროფიული დამბლა.
2653. პოლიომიელიტის პარალიზურ ფორმას არ ახასიათებს:

ა) დამბლის განვითარება ტემპერატურის მატების მეორე ტალღის პიკზე;
ბ) დამბლა პერიფერიული ხასიათისაა და უფრო ხშირად ლოკალიზებულია
ქვედა კიდურებში;
*გ) დამბლის სიმეტრიულობა;
დ) ატროფიის პირველი ნიშნები თავს იჩენს დაავადების მე-10-14 დღეს.
2654. პედიატრიულ პრაქტიკაში რომელი ეტიოლოგიის ჩირქოვან-მენინგიტს

ახასიათებს ეპიდემიური აფეთქება?
ა) სტრეპტოკოკულს;
*ბ) მენინგოკოკურს;
გ) სტაფილოკოკურს;
დ) სოკოთი გამოწვეულს.
2655. ჩირქოვან მენინგიტს არ ახასიათებს:

ა) თავისა და მუცლის ტკივილი, განმეორებითი ღებინება;
ბ) კერნიგისა და ბრუძინსკის დადებითი სიმპტომები;
*გ) კეროვანი დაზიანების სიმპტომატიკა;
დ) კისრის კუნთების რიგიდობა.
2656. ჩირქოვანი მენინგიტის დროს თავ-ზურგის ტვინის სითხეში არ

ა) მღვრიე, ზოგჯერ მომწვანო-ყვითელი ფერის ლიქვორი;
*ბ) შაქრის შემცველობის მომატება;
გ) ცილის შემცველობის მომატება 0,66-1,0 გ/ლ-მდე;
დ) მკვეთრად გამოხატული (2 000-3 000) ნეიტროფილური ციტოზი.
2657. სეროზული მენინგიტის დიაგნოსტიკის ლიქვორული მაჩვენებლებიდან

გადამწყვეტი მნიშვნელობა ენიჭება:
ა) თავ-ზურგის ტვინის სითხის წნევის მკვეთრ მატებას;
*ბ) ლიმფოციტური პლეოციტოზი (500-1 000 უჯრედი 1 მკლ-ში) ;
გ) ცილის მატებას (0,4-0,6 გ/ლ) ლიქვორში;
დ) შაქრის ნორმალურ შემცველობას ლიქვორში.
2658. ტუბერკულოზური მენინგიტის პროდრომულ პერიოდში არ ვლინდება:

ა) აპათია და მოდუნება;
დ) ანორექსია;
ე) ყაბზობა;
*ვ) მაღალი ცხელება.
2659. ტუბერკულოზური მენინგიტის მანიფესტაციისას არ ვლინდება:

ა) მყარი წითელი დერმოგრაფიზმი;
ბ) სოპორული მდგომარეობა;
გ) ღრმა მყესოვანი რეფლექსების გაცხოველება;
*დ) ნაწლავთა პარეზი, მუცლის ზომების მკვეთრი გადიდება;
ე) ატაქსია.
2660. თავ-ზურგის ტვინის სითხეში ტუბერკულოზური მენინგიტის დროს არ
ა) გამჭვირვალე, მოყვითალო ფერის ლიქვორი;
ბ) სინჯარაში ლიქვორის გაჩერების შემთხვევაში მასში "ობობას ქსელისებრი"
ფიბრინული აპკის წარმოქმნა, რომლიდანაც გამოითესება მიკობაქტერიები;
გ) ზომიერი (100-500) , შერეული (ლიმფოციტურ-ნეიტროფილური)
ციტოზი;
დ) ცილის შემცველობის მატება;
*ე) შაქრისა და ქლორიდების შემცველობის მატება.
2661. ტვინის შერყევის მსუბუქ ფორმას არ ახასიათებს:

ა) გულისრევა, ღებინება, თავის ტკივილი დღე-ღამის განმავლობაში
ტრავმის მიღების მომენტიდან;
ბ) გონების ხანმოკლე დაკარგვა, ზოგ შემთხვევაში ადინამია და მოდუნება;
*გ) ლოკალური დაზიანების სიმპტომატიკა;
დ) ქალასშიგა ჰიპერტენზიისა და თვალის ფსკერზე ცვლილებების
არარსებობა.
2662. ტვინის შერყევის მძიმე ფორმას არ ახასიათებს:

ბ) თავის ძლიერი ტკივილი;
გ) გონების დაკარგვა;
დ) ამნეზია;
ე) ანიზოკორეა
ვ) ჰორიზონტალური ნისტაგმი;
*ზ) არეფლექსია;
თ) ქალასშიგა ჰიპერტენზია.
2663. ქვემოაღნიშნული მახასიათებლებიდან რომელი არ მიესადაგება

ეპილეფსიის დროს განვითარებულ დიდ გულყრას?
ა) გულყრას უშუალოდ უძღვის წინ აურა;
*ბ) გულყრა ყველა ასაკობრივ ჯგუფში აუცილებლად ტონურ-კლონური
ხასიათისაა;
გ) უფროსი ასაკის ბავშვების გულყრა ხშირია ღამით, ძილის დროს;
დ) გულყრის პირველი გამოვლინება ერთ წლამდე ასაკში ცუდი პროგნოზის
მაჩვენებელია.
2664. ეპილეფსიური დიდი გულყრას არ ახასიათებს:

*ა) ცნობიერების ნელი, თანდათანობით დაკარგვა;
ბ) ტონურ კლონური გულყრა;
გ) აურა დაწყებამდე;
დ) უნებლიე შარდვა.
2665. კლინიკურ პრაქტიკაში ბავშვთა კრუნჩხვითი სინდრომის კუპირებას

იწყებენ:
*ა) დიაზეპამით ;
ბ) პიპოლფენით;
გ) ქლორალჰიდრატით;
დ) დროპერიდოლით;
ე) დიფენინით;
ვ) გომკ-ით (ნატრიუმოქსიბუტირატით) .
2666. კარპოპედური სპაზმი ახასიათებს:

ა) რკინის დეფიციტს;
ბ) ჰიპოფოსფატემიას;
*გ) ჰოპოკალციემიას;
დ) ფებრილურ გულყრას;
ე) ეპისინდრომს.
2667. კრუნჩხვის შემთხვევაში "არჩევის" პრეპარატია:

ა) პიპოლფენი;
*ბ) ფენობარბიტალი (საინიექციო) ;
გ) 25%-ანი მაგნიუმ სულფატი;
დ) დროპერიდოლი.
2668. კეფის კუნთების რიგიდობა არ ვლინდება:

ა) ბაქტერიული მენინგიტის დროს;
*ბ) ვაზომოტორულ კოლაფსის დროს;
გ) კისრის ლიმფადენიტის დროს;
დ) შუა ყურის ანთების დროს.
2669. ბავშვებში მწვავე რესპირაციული ვირუსული ინფექციის ფონზე

განვითარებული ფებრილური გულყრის შესახებ მართებულია მტკიცება:
*ა) კრუნჩხვები ხშირია 6 თვიდან 5 წლამდე ასაკში;
ბ) ბავშვების 90%-ს შემდგომში უყალიბდებათ ეპილეფსია;
გ) კრუნჩხვა ატარებს ლოკალურ ხასიათს;
დ) კრუნჩხვას თან ახლავს ცვლილებები ლიქვორში;
ე) საჭიროებს მკურნალობას ფენობარბიტალით.
2670. რა მანძილზე უნდა შეიყვანონ პოლიეთილენის კათეტერი ჭიპლარის

ვენაში სისხლის შენაცვლებითი გადასხმის დროს:
ა) 2-4 სმ-ზე ჭიპლარის რგოლიდან;
ბ) 5-6 სმ-ზე ჭიპლარის ტაკვის კიდიდან;
გ) 6-8 სმ-ზე ჭიპლარის რგოლიდან;
*დ) 10-15 სმ-ზე ჭიპლარის რგოლიდან.
2671. ქვემოაღნიშნულიდან რა არის არასწორი ბავშვთათვის სამკურნალო

საშუალებების პარენტერულ შეყვანასთან დაკავშირებით?
ა) მიუხედავად იმისა, თუ სად აკეთებენ ინიექციას (კანქვეშ, კუნთში,
ვენაში) , შპრიციდან სრულიად უნდა გამო დევნონ ჰაერის ბუშტუკები;
ბ) კუნთში ინიექციისათვის საუკეთესო ადგილია დუნდულოს ზედა გარეთა
კვადრატი;
გ) ვენაში ზეთოვანი ხსნარებისა და ემულსიების შეყვანა დაუშვებელია;
*დ) პრეპარატების უმრავლესობა ვენაში შეჰყავთ განზავების გარეშე.
2672. ქვემოაღნიშნულიდან რა არის არასწორი ბავშვის ვენეპუნქციასთან
ა) ადრეული ასაკის ბავშვის ვენეპუნქციისთვის მოსახერხებელია თავის
(შუბლისა და საფეთქლის) ზედაპირული ვენები;
*ბ) იდაყვის სახსრი სვენების პუნქციის დროს ლახტი უნდა გადაუჭირონ
ისე მჭიდროდ, რომ არტერიის პულსაცია აღარ შეიგრძნობოდეს;
გ) ბავშვთა ვენეპუნქციას ახორციელებენ მარტო ნემსით და მისი სანათურიდან
სისხლის გამოსვლის შემდეგ მას უკეთებენ შპრიცს.
დ) ვენეპუნქციის დროს არ არსებობს ინფექციის შეჭრის რიკსი
2673. ქვემოაღნიშნულიდან რა არის არასწორი ახალშობილთა და ადრეული

ასაკის ბავშვთა ლუმბური პუნქციის ჩატარების ტექნიკასთან დაკავშირებით?
*ა) ლუმბური პუნქციის დროს ახალშობილი და ადრეული ასაკის ბავშვი
მჯდომარე მდგომარეობაშია;
ბ) პუნქციას აკეთებენ იმ მალთაშორის არეში, რომელიც მდებარეობს თეძოს
ძვლის ზედა ბორცვების შემაერთებელ ხაზზე;
გ) ნემსი შეჰყავთ ხერხემლის ხაზის პერპენდიკულარულად;
დ) პუნქციამდე აუცილებელი კანის დამუშავება.
2674. ქვემო აღნიშნულიდან რა არის არასწორი სელდინგერის მეთოდით

ბავშვთა ლავიწქვეშა ვენის კათეტერიზაციასთან დაკავშირებით?
ა) კათეტერიზაციას ახორციელებენ ადგილობრივი ანესთეზიის პირობებში;
ბ) ნემსი შეჰყავთ ლავიწის შიგა და შუამესამედების საზღვარზე
(ახალშობილებში - შუა მესამედში) მისი ქვედა კიდის გასწვრივ 30-35
გრადუსიანიკუთხით;
გ) ვენაში მოხვედრისას სისხლი ნაკადის სახით შედის შპრიცში;
*დ) ნემსის სანათურით შეჰყავთ ვენაში მანდრენი (ძუა) 2-3 სმ მანძილზე;
ე) ნემსის ამოღების შემდეგ მანდრენზე წამოაცვამენ კათეტერს, რომელიც
შეჰყავთ ვენაში.
2675. რამდენი წუთის შემდეგ აფასებენ აგლუტინაციის (შეუთავსებლობის)

არსებობას სისხლის ჯგუფობრიობის განსაზღვრისას სტანდარტული ხსნარებით?
ა) 1 წუთის შემდეგ;
ბ) 3 წუთის შემდეგ;
*გ) 5 წუთის შემდეგ;
დ) 8-10 წუთის შემდეგ.
2676. რამდენი ხნით არის აუცილებელი მაცივრიდან გამოღებული სისხლის

ოთახის ტემპერატურაზე გაჩერება მისი ბავშვისთვის გადასხმის წინ?
ა) 5-10 წუთით;
ბ) 20-30 წუთით;
*გ) 30-50 წუთით;
დ) 60-90 წუთით.
2677. რამდენ ხანში უნდა გამოვლინდეს კანზე ჰიპერემია და შეშუპება

პენიცილინის შეყვანისას, მომატებული მგრძნობელობის შემთხვევაში?
*ა) 15-20 წუთში;
ბ) 30-40 წუთში;
გ) 50-60 წუთში;
დ) 1-5 წუთში.
2678. მანტუს რეაქცია ჩაითვლება დადებითად, თუ ინიექციის ადგილზე

წარმოქმნება:
ა) 1 მმ-მდე დიამეტრის პაპულა;
ბ) 2-4 მმ დიამეტრის ინფილტრაცია;
*გ) 5 მმ მეტი დიამეტრის ინფილტრაცია;
დ) ვეზიკულო-ნეკროზული ცვლილება რეგიონული ლიმფური ჯირკვლების
ლიმფადენიტით ან მის გარეშე.
2679. ქვემოაღნიშნულიდან რა არის არასწორი ახალშობილთა და ჩვილ

ბავშვთა გულის არაპირდაპირი მასაჟის ჩატარებასთან დაკავშირებით?
ა) მასაჟს ატარებენ მკერდის ძვლის ქვედა კიდეზე ცერის ან საჩვენებელი და
შუა თითების ზეწოლით;
ბ) მკერდის ძვლის ჩაზნექა და საშვებია გულმკერდის 1/3-ით;
გ) მასაჟის ეფექტურობაზე მიანიშნებს ხელოვნურად წარმოქმნილი პულსური
ტალღა საძილე ან ბარძაყის არტერიაზე;
*დ) მასაჟი უნდა ჩაატარონ წუთში 60-80-ჯერ ზეწოლით.
2680. ქვემოაღნიშნულიდან რა არის არასწორი ბავშვობის ასაკში პლევრის

ღრუს პუნქციასთან დაკავშირებით?
ა) პუნქციისთვის გამოყენებულია რეზინის ან პოლიეთილენის მილთან
შეერთებული 10-12 სმ სიგრძის ნემსი, რომლის დიამეტრია 1 მმ და მეტი;
ბ) პლევრის ღრუში ჰაერის არსებობისას პუნქციას ახორციელებენII-III
ნეკნთაშორის სივრცეში ლავიწის შუახაზზე;
გ) პლევრის ღრუში სითხის არსებობისას პუნქციას ახორციელებენ VII-VIII
ნეკნთაშორის სივრცეში შუა, უკანა აქსილარულ ან ბეჭის ხაზზე;
დ) პუნქციას ახორციელებენ ნოვოკაინის ანესთეზიის პირობებში;
*ე) პლევრის ღრუს შიგთავსი უნდა გამოიღონ რაც შეიძლება სწრაფად.
2681. ქვემოაღნიშნულიდან რა არის არასწორი ბავშვის შარდის ბუშტის

კათეტერიზაციასთან დაკავშირებით:
ა) კათეტერიზაციას, ჩვეულებრივ, ახორციელებენ რბილი რეზინის
კათეტერით;
ბ) კათეტერიზაციის წინ გარეთა სასქესო ორგანოებს დაამუშავებენ
სადეზინფექცი ოხსნარით;
გ) კათეტერი შეჰყავთ ანატომიური პინცეტით ურეთრაში, ამასთან, იგი არ
უნდა ეხებოდეს გარეთა სასქესო ორგანოებსა და ექიმის ხელებს;
*დ) ბუშტში შარდის არ არსებობის შემთხვევაში კათეტერს აფიქსირებენ
რამდენიმე დღე, შარდის მიღებამდე.
2682. მწვავე სხივური დაავადების პირველადი რეაქციის პერიოდს არ

ახასიათებს
ბ) ტემპერატურის მატება;
გ) თავის ტკივილი;
*დ) დიზურიული მოვლენები.
2683. სხივური დაზიანების მკვეთრად გამოხატულ სიმძიმეზე მეტყველებს:

ა) დასხივებიდან 3 საათის შემდეგ ღებინება 2-ჯერ;
*ბ) დასხივებიდან 15-20 წუთის შემდეგ მრავალჯერადი ღებინება;
გ) დასხივებიდან 1 საათის შემდეგ ღებინების განმეორება;
დ) დასხივების 4-5 საათის შემდეგ ერთჯერადი ღებინება.
2684. სხივური დაზიანების მკვეთრად გამოხატულ სიმძიმესა და შესაძლო

ცუდ პროგნოზზე მიუთითებს:
ა) გულისრევა;
ბ) სუბფებრილიტეტი;
*გ) გონების ხანმოკლე დაკარგვა;
დ) ლეიკოციტოზი
2685. სხივური დაავადების გამწვავების პერიოდში მოგვიანებით ვლინდება:

ა) თრომბოციტოპენია;
ბ) ნეიტროპენია;
გ) ლიმფოპენია;
*დ) ანემია.
2686. მწვავე სხივური დაავადებისას სისხლის კლინიკურ ანალიზში პირველ

რიგში აღინიშნება შემცირება:
ა) ერითროციტების;
ბ) ლეიკოციტების;
გ) ნეიტროფილების;
*დ) ლიმფოციტების;
ე) თრომბოციტების.
2687. რადიოაქტივობის ერთეულია:

ა) რენტგენი;
ბ) გრეი;
*გ) ბეკერელი;
დ) რადი;
ე) ზივერტი.
2688. მამაკაცის გონადების დასხივების ყველაზე დამახასიათებელი შედეგია:

ა) სქესობრივი პოტენციის დარღვევა;
*ბ) ჰიპოსპერმია;
გ) ჰიდროცელე;
დ) მემკვიდრული დარღვევები მომავალ თაობაში;
ე) სისხლში ტესტოსტერონის შემცირება.
2689. რადიაციის შთანთქმული დოზის ერთეულია:

*ა) გრეი;
ბ) ზივერტი;
გ) რენტგენი;
დ) კიური;
ე) ბერი.
2690. მწვავე სხივური დაავადებას ჰემატოლოგიური გართულებებიდან

ა) თრომბოციტოპენია ან პერიფერიული სისხლიდან თრომბოციტების
გაქრობა;
ბ) ფორმიანი ელემენტების დეგენერაცია;
გ) მწვავე ლეიკოპენია, ძვლის ტვინის აპლაზია, ანემია;
დ) არცერთი ზემოჩამოთვლილი;
2691. მწვავე სხივური დაავადების შემთხვევაში დასხივებულ პირს შეიძლება

განუვითარდეს:
ა) სიმსივნე;
ბ) ადრეული სიბერე;
გ) შთამომავლობაზე მავნე ზეგავლენა;
2692. ატომურ ელექტროსადგურებზე ავარიის შემთხვევაში გადაუდებელ

ღონისძიებებს მიეკუთვნება:
ა) ავარიის მიზეზის ლიკვიდაცია;
ბ) მოსახლეობის ევაკუაცია უსაფრთხო ზონაში;
გ) რეაქტორში მიმდინარე დაყოფის რეაქციაზე შემდგომი მართვის
კონტროლის ხელში აღება;
დ) პროფილაქტიკა სტაბილური იოდით;
2693. როგორ ხდება წყლის დეზაქტივაცია ოჯახის პირობებში?

*ა) ადუღებით;
ბ) გაცხელებით;
გ) გაფილტვრით;
დ) გაყინვით.
2694. პაციენტის დასხივება ყველაზე მეტი დოზით ხდება:

ა) რადიოიზოტოპური დიაგნოსტიკური პროცედურების დროს;
*ბ) სხივური თერაპიული პროცედურების დროს;
გ) რენტგენოდიაგნოსტიკური პროცედურების დროს;
დ) თერმოგრაფიის დროს;
ე) ექოგრაფიის (ულტრაბგერითი გამოკვლევის) დროს.
2695. პაციენტის დასხივება ყველაზე ნაკლები დოზით ხდება:

ა) რენტგენოსკოპიის დროს;
*ბ) რენტგენოგრაფიის დროს;
გ) ფლუოროგრაფიის დროს;
დ) სხივური თერაპიის დროს;
ე) რადიოიზოტოპური გამოკვლევის დროს.
2696. მსხვილმასშტაბური ავარიული სიტუაციების შემთხვევაში რა სასწრაფო

ღონისძიებების ჩატარებაა აუცილებელი მოსახლეობის დაცვის მიზნით?
ა) ევაკუაცია;
ბ) მოსახლეობის სწრაფი შეყვანა დახურულ ადგილებში;
გ) პროფილაქტიკა სტაბილური იოდით;
დ) დაბინძურებული საკვების მიღების აღკვეთა;
*ე) ყველა პასუხი სწორია.
2697. სტაბილური იოდის პრეპარატები მიღებული უნდა იქნეს რადაციული

ავარიიდან:
*ა) პირველი 2 საათის განმავლობაში;
ბ) 24 საათის განმავლობაში;
გ) 48 საათის განმავლობაში;
დ) 72 საათის განმავლობაში; 5. არ არის საჭირო მისი მიღება.

პედიატრია

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

პედიატრია

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

პედიატრია

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

პედიატრია

1. ბავშვთა ავადობის სტრუქტურის ანალიზის შედეგად გამოვლინდება:

2. გამოკვლეულ ბავშვთა რაოდენობისა და ყველა დაავადებათა საერთო

3. შობადობის დაბალ მაჩვენებლად ითვლება:

4. სკოლამდელი ასაკის ბავშვებთან უბნის პედიატრის პროფილაქტიკური

5. შობადობის მაღალ მაჩვენებლად ითვლება:

6. ჯანმრთელი ბავშვის აღზრდის კაბინეტში 1 წლამდე ასაკის ბავშვის

7. რას შეიცავს მცნება "პერინატალური სიკვდილიანობა"?

8. შობადობის კოეფიციენტი განისაზღვრება:

9. რა მონაცემის მიხედვით არ ფასდება სკოლამდელ დაწესებულებებში

10. ჰოსპიტალამდელ ეტაპზე ბავშვთა სიკვდილიანობის ნიშვნელოვანი

11. ორსულობის რომელ ვადაში მოქმედებდა დამზიანებელი ფაქტორები, თუ

12. ორსულობის რა ვადა ითვლება კრიტიკულად ნაყოფის ქსოვილებისა და

14. ორსულობის რომელ ვადაში შეიძლება დამზიანებელმა ფაქტორებმა

15. ნაყოფის ორგანოების და სისტემების ფუნქციური მომწიფება ყველაზე

16. განვითარებადი ტვინის ძირითადი ფუნქციური ნიშნებია:

17. რა ასაკშია პულსის ნორმალური სიხშირე 135-140 წუთში:

18. ადრეული ასაკის ბავშვებისთვის სპეციალური ვარჯიშის ძირითადი

19. გამაკაჟებელ პროცედურათა არჩევისას რომელ პრინციპს ენიჭება

20. 1 წლისა და 3 თვის ბავშვის თამაშის დამახასიათებელია?

21. რომელი ქვემოთმოყვანილი შეესაბამება 2 წლის ასაკის ბავშვის

22. რა ასაკით განისაზღვრება ნეონატალური სიკვდილიანობა?

23. რაში გამოიხატება ახალშობილთა სიკვდილიანობა?

24. 1 თვის ასაკის ბავშვის მხედველობის ნორმალურ განვითარებაზე

25. 1 თვის ასაკის ბავშვის სმენის ფუნქციის ნორმალურ განვითარებაზე

26. რა ასაკიდანაა აუცილებელი სპეციალური ვარჯიშები და მასაჟი

27. 3 თვის ასაკის ბავშვის განვითარების საშიშროების ნიშანს მიეკუთვნება:

28. 1 თვის ასაკის ბავშვის განვითარების ნიშანსვეტებია ყველა გარდა:

29. რომელი ქვემოთმოყვანილი ნიშანი წარმოადგენს განვითარების

30. 5 თვის ასაკის ბავშვის ნორმალურ განვითარებას ასახავს ყველა

31. 6 თვის ასაკის ბავშვის მოტორიკის ნიშანსვეტს წარმოადგენს:

32. ნორმალური ნერვულ-ფსიქიკური განვითარების მქონე 2 თვის

33. ყველა ქვემოთმოყვანილი მოქმედება მიეკუთნება რეცეპციულ მეტყველებას

34. შეარჩიეთ სპეციალური გამაჯანსაღებელი მეთოდი, 3 წლის ხშირად

35. ხელის დომინანტობის ფორმირების პროცესი მთავრდება:

36. თქვენ კონსულტაციას უწევთ მშობელს, რომელსაც უნდა მიაჩვიოს ცაცია

37. ვადაგადაცილებულ ახალშობილს არ ახასიათებს:

38. 10 წლის ბავშვს, რომელსაც ექიმთან მორიგი ვიზიტის შემდეგ

39. აღნიშნეთ სამკურნალო მცენარეების გამოყენების წამყვანი უპირატესობა

40. მცენარეები თავის სამკურნალო თვისებებს ყველაზე უკეთ ინარჩუნებენ:

41. ორგანიზმის ადაპტაციის პროცესში მონაწილეობს:

42. რომელ ასაკში ხდება ბავშვის დაბადების წონის გაორმაგება:

43. თქვენ სინჯავთ ბავშვს რომელიც ჩამორჩება სიმაღლეში, წონა შეესაბამება

44. მიუთითეთ პარამეტრი, რომელიც არ მიეკუთვნება სოციალურ ანამნეზს:

45. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებული დედის ახალშობილისთვის

46. 2 წლისა და 8 თვის ბავშვი სომატურად ჯანმრთელია. ვლინდება

47. რა ასაკში უნდა შეფასდეს პირველად ბავშვის მზადყოფნა სკოლაში

48. საბავშვო დაწესებულებაში ბავშვის ადაპტაციის პროცესის დამთავრების

49. კბილების გაწმენდა მიზანშეწონილია დაიწყოს:

50. კარიესის განვითარებას ხელს უწყობს საკვებში:

51. ფტორის პრეპარატების გამოიყენება რეკომენდებულია:

52. ენურეზი არ წარმოადგენს:

54. ვულვოვაგინიტის განვითარებას ხელს უწყობს ყველა ჩამოთვლილი

55. ქრონიკული ვულვოვაგინიტი არ იწვევს:

56. ამენორეის მიზეზია:

57. ტერფმრუდობის მკურნალობა აუცილებელია:

58. ბადურა გარსის პიგმენტური დეგენერაციის ძირითადი ნიშანია:

59. ასტიგმატიზმის ძირითადი ნიშანია: