Professional Documents
Culture Documents
Schemat Opisu Malarstwa
Schemat Opisu Malarstwa
DZIEŁO SZTUKI
GENEZA RECEPCJA
Geneza
Nim przystąpimy do rozważań o dziele jako takim, musimy popatrzyć na nie
w szerszym historycznym, filozoficznym, społecznym i artystycznym kontekście:
jako wytwór określonego czasu i co zatem idzie stylu
jako obiekt związany z określonym miejscem (szkoła, styl lokalny)
w kontekście środowiska i stosunków społecznych (funkcja w momencie
powstania, mecenat)
jako produkt pewnej koncepcji sztuk
jako wyraz indywidualnej osobowości twórczej autora (styl artysty)
Recepcja
Powstałe dzieło sztuki nie funkcjonuje w próżni. Jest w obiektem percepcji zarówno
indywidualnej jak i zbiorowej, Odgrywa, bądź nie określoną rolę w bliższych lub
dalszych dziejach sztuki. Pragnąc ustalić rolę analizowanego dzieła uwzględnić należy:
wartościowanie zgodne z obowiązującymi kategoriami estetycznymi w czasie
i miejscu powstania
sytuację własnościową,. sposób udostępnienia i ochronę prawną: własność
prywatna (kolekcjonerstwo, wymiana handlowa) lub publiczna (muzea, wystawy,
ochrona prawna i konserwatorska)
odbiór emocjonalny i intelektualny
ocenę naukową
Zasadniczą czynnością rozważań o dziele jest jego analiza (od greckiego analysis =
rozbiór) . Analizując dzieło, staramy się ustalić, z jakich elementów i w jaki sposób
zostało zbudowane, jaka jest jego struktura, stylistyka, jakie zawiera treści, czyli jaka
jest jego zawartość ideowa. Możemy analizować całość danego dzieła lub wybrane
jego elementy (przy analizie porównawczej)
2
Liceum Plastyczne Nowy Wiśnicz Historia Sztuki – Analiza malarstwa
animalistyka
marynistyka (marina)
akt
3
Liceum Plastyczne Nowy Wiśnicz Historia Sztuki – Analiza malarstwa
Przy analizie kompozycji należy również dostrzec i uwzględnić takie jej składniki, jak:
figuralna kompozycja
- wielofiguralna/elementowa
- jedno-dwu, kilku osobowa/przedmiotowa
- postaci we wnętrzu/ w pejzażu
- pejzaż/pejzaż ze sztafażem
- postacie/elementy wyodrębnione
- postacie/elementy splecione ze sobą
- może nie mieć elementów figuralnych – abstrakcja
ruch
- dośrodkowy
- odśrodkowy
- wielokierunkowy
- napięcia kierunkowe sugerujące ruch
plany
- czy jest jednoplanowa, kilku czy wieloplanowa,
- czy plany są wyodrębnione, czy płynnie przechodzą jeden w drugi
- czy zastosowano którąś z perspektyw: linearną, powietrzną, malarską
- czy jest to np. kompozycja strefowa (pasowa) lub układ kulisowy
4
Liceum Plastyczne Nowy Wiśnicz Historia Sztuki – Analiza malarstwa
kierunek padania światła podkreślony formą (np. duktem pędzla, fakturą) lub też
niezależny
5
Liceum Plastyczne Nowy Wiśnicz Historia Sztuki – Analiza malarstwa
pojęcia:
szeroka lub wąska gama barwna (szeroka obejmuje barwy chłodne i ciepłe, wąska -
tylko jedne lub tylko drugie). Jeśli gama jest szeroka, ale w obrazie występuje
przewaga zdecydowana barw chłodnych lub ciepłych należy to podać
barwy dźwięczne lub stonowane (delikatne, wysublimowane)
nazwy barw - dobrze jest się posłużyć językiem plastyka lub różnicować przez
porównanie z naturą (np. zieleń wiosenna, zieleń chromowa, zieleń groszkowa,
czerwień malinowa, siena, umbra)
kontrasty
- walorowe (walor – natężenie tonu barw)
- temperaturowe (zestawienie w sąsiedztwie barw ciepłych i zimnych)
- dopełnieniowe (kontrasty barw leżących po przeciwnej stronie koła barw)
- brak kontrastów
6
Liceum Plastyczne Nowy Wiśnicz Historia Sztuki – Analiza malarstwa
Każde dzieło ma właściwe artyście (a często też stylowi i epoce, w której powstało)
środki ekspresji. Np. obrazy Rubensa przemawiają znakomitą kolorystyką,
dynamizmem ujęcia, a van Gogha ostrymi zestawieniami kolorystycznymi, wyrazistym
duktem pędzla i bogatą fakturą. Każde dzieło ma właściwe artyście (a często też
stylowi i epoce, w której powstało) środki ekspresji.
W tej kategorii bierzemy pod uwagę główne, dominujące środki wyrazu wyróżniające to
dzieło od innych (plama, linia, światło, faktura, rysunek, kolor (prymat koloru), iluzja
rzeczywistości, jej brak, idealizm, realizm, weryzm itd.)
Ostatnim etapem rozważań dotyczących dzieła sztuki jest jego ocena czyli
wartościowanie dzieła sztuki, następuje w finale tego trójczłonowego łańcucha działań
poznawczych i jest naturalnym efektem tych działań. Kiedy już przeanalizowaliśmy
omawiane dzieło, zinterpretowaliśmy jego sens i znaczenie – pora na wnioski, czyli na
jego ocenę. Sąd wartościujący sytuuje dzieło w kontekście innych dzieł tej samej
kategorii, tego samego stylu lub epoki.
Powyższa analiza omawia dzieło jako materialny przedmiot, ale pamiętać trzeba, że
dzieło to również imago - wyobrażenie czyli dzieło idei, archetypów i symboli oraz obiekt
subiektywnego, emocjonalnego odbioru i odczuwania a wówczas nie koniecznie należy
posługiwać się „mędrca szkiełkiem i okiem”.