Georg Friedrich Händel urodził się 23 lutego 1685 roku w niemieckiej

miejscowości Halle. Jego ojciec, cyrulik z miejscowości Halle w Niemczech,

Georg Haendel senior, nie pochwalał zamiłowania syna do muzyki. Wolał, żeby
jego syn obrał bardziej intratny zawód.  Na jego edukację muzyczną ojciec
zgodził się wyłącznie pod warunkiem, że Georg będzie jednocześnie studiować
prawo. W wieku 11 lat zaczął uczyć się gry na organach u Friedricha Wilhelma
Zachau, a sześć lat później, w 1702 roku (miał wtedy 17 lat) zaczął studia
prawnicze na uniwersytecie w Halle. W tym samym roku został organistą
tamtejszego kościoła katedralnego. Ze studiów prawniczych szybko
zrezygnował. W 1704 roku przyszły kompozytor postanowił zrezygnować z kariery organisty i
opuścił rodzinne Halle, by udać się do Hamburga. XVII-wieczny Hamburg był wówczas centrum
sztuki operowej w Niemczech. W 1678 roku powstała tu pierwsza w tym kraju instytucja opery
publicznej, Oper am Gänsemarkt[6], gdzie Händel został zatrudniony jako skrzypek i klawesynista,
a wkrótce rozpoczął pisanie oper. Źródłem inspiracji do napisania jego hamburskich dzieł była
muzyka Reinharda Keisera – słynnego niemieckiego kompozytora i dyrektora hamburskiej opery.
ostanowił wyjechać do Włoch, gdzie mógłby zarówno przyjrzeć się
operze włoskiej, jak i odnieść nowe sukcesy. Händel odwiedził
Wenecję, Florencję, Rzym i Neapol, dużo komponował,
zarówno opery, jak i oratoria, kantaty (ok. 150), mniejsze utwory
religijne czy instrumentalne.
Podczas pobytu w Italii Georg Friedrich nie tylko udoskonalił swój
styl w zakresie melodyki, śpiewności arii i języka włoskiego, ale
poznał wielu znakomitych twórców, których styl sobie przyswoił, i z
których czerpał inspirację, a nawet dosłowne zapożyczenia przez
całe swoje twórcze życie: m.in. Arcangelo Corellego, Alessandra
Scarlattiego, Domenico Scarlattiego,Tomaso Albinoniego.
Otrzymał także zaproszenie do Anglii. Droga do Anglii prowadziła
jednak przez Hanower, gdzie Händel objął stanowisko dyrygenta na
dworze elektora. Parę miesięcy później wyjechał do Londynu, gdzie
w lutym 1711 r. wystawił operę Rinaldo, która odniosła ogromny
sukces, przyczyniając się do ogromnej popularności opery w Anglii,
gdzie wykonane zostały jego kolejne dzieła: Il Pastor Fido (1712
r.), Teseo (1713 r.), Amadigi (1715 r.). W czerwcu powrócił do
Hanoweru komponując tam koncerty obojowe, sonaty triowe i
duety kameralne. Jesienią 1712 r. osiadł na stałe w Londynie;
niebawem zaczęto go uznawać za największego angielskiego
kompozytora narodowego (z inną pisownią nazwiska: Haendel).
Napisał wówczas trzy nowe opery, odę na urodziny królowej Anny
(swój pierwszy utwór w języku angielskim). Wkrótce stał się
oficjalnym kompozytorem dworu angielskiego z dość wysoką pensją
200 funtów rocznie. Do czasu założenia Royal Academy of Music Händel przebywał (od
1717 roku) w nowo wybudowanym pałacu Cannons na dworze księcia Chandos jako
kompozytor-rezydent[17]. Stanowisko dyrektora muzycznego pełnił tam już od dłuższego
czasu Johann Pepusch. W tym czasie Händel skomponował cykl 11 hymnów Chandos
Anthems oraz Chandos Te Deum[18]. Hymny te wyrażają händlowskie skłonności eklektyczne –
do jego stylu przyczyniła się muzyka niemiecka, włoska i angielska