1. Razlika govornog aparata između čoveka I čovekolikog majmuna.

Čovekoliki majmuni nisu imali razvijen glasovni aparat za ljudski govor. Oni su se sporazumevali
kricima, koji su bili proizvod imitiranja ostalih životinja iz prirode, iskazivali su emocije uzvicima,
sporazumevali su se takođe I govorom tela. Maks Miler, lingvista, je 1861. Postavio teoriju o
poreklu govornog jezika, gde se izdvaja sledeće:

 Bau-vau (bow-wow) ili teorija oponašanja. Prema bau-vau teoriji ili teoriji kukavice, koju
je Miler pripisivao nemačkom filozofu Johanu Gotfridu Herderu, prvobitne reči su bile
imitacije krikova životinja i ptica.
 Pu-pu (pooh-pooh) ili teorija uzvika. Prema pu-pu teoriji, prve reči su bile emocionalni
usklici i krici podstaknuti osećanjima bola, zadovoljstva, iznenađenja itd.
 Ding-dong ili nativistička teorija. Miler je postavio ovu teoriju, prema kojoj sve stvari
imaju prirodnu rezonancu koju je čovek imitirao u svojim prvobitnim rečima.
 Jo-he-ho (yo-he-ho) teorija. Ova teorija tvrdi da je jezik nastao iz kolektivnog ritmičnog
rada, u pokušaju da se sinhronizuju zajedničke fizičke radnje.
 Ta-ta teorija. Ova teorija nije bila na spisku Maksa Milera. Predložio ju je 1930. godine
ser Ričard Pedžet. Prema ovoj teoriji, ljudi su proizvodili prvobitne reči pokretima jezika
kojima su imitirali fizičke gestove.

2. Razlika između govornog aparata bebe I odraslog čoveka.

Prema teoriji "ostavljanja" bebe, antropološkinje Din Falk (Dean Falk), glasovne interakcije
između majki i beba hominida podstakle su sled događaja koji su na kraju doveli do prvih reči
naših predaka. Osnovna ideja ove teorije je da ljudske majke tokom evolucije nisu mogle, za
razliku od njihovih ekvivalenata kod drugih primata, da se kreću po šumi i love, noseći bebe
okačene na leđima. S obzirom da je čovek izgubio krzno, novorođenčad nisu više imala za šta da
se uhvate. Prema tome, majke su često morale da spuštaju svoje bebe da bi oslobodile ruke. Iz
toga je proizišao zadatak majki da uvere te bebe da ih neće napustiti. Zbog toga su one razvile
"majčinski jezik" - sistem komunikacije usmeren ka novorođenčadi, koji se koristi izrazima lica,
govorom tela, dodirom, milovanjem, smehom, golicanjem i emocionalno ekspresivnim
kontaktnim usklicima. Tvrdnja je da se jezik, na neki način, razvio iz svega ovoga.
Beba uči da priča od momenta kad je rođena, sluša razgovore, iako ih razume delimično ili ih ne
razume uopšte, ono što pamti jeste melodija I ritam govora. Beba kreće sa govorom
izgovaranjem zadnjonepčanih, odnosno velarnih suglasnika, zatim to prelazi u fazu brbljanja I
tako dalje, dok do prve godine ne dođe do prvih ligvalnih fraza koje su najčešće mama I tata.
3. Životinjske vrste koje imaju anatomiju sličnu čovekovoj
Delfini su čuda evolucije. Pošto su sisari njihova tela su građena kao i naša, ali tokom 50 miliona
godina prilagođavanja gotovo da ih je nemoguće razlikovati od riba koje su im plen .No, ipak su
zadržali najkarakteristicnije crte svojih kopnenih predaka: toplokrvnost, pluća i sposobnost
mladunaca da sisaju.

Slonovi kao I ljudi, imaju gornju donju I gornju vilicu sa zubima, dušnik, jednjak, ždrelo.