ΧΡΟΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

Η Δικαιοσύνη , η τρίτη συνταγματική εξουσία, ο πυλώνας της

Δημοκρατίας , θα έπρεπε να είναι η 1 η προτεραιότητα κάθε ευνομούμενης
πολιτείας. Γιατί αν λειτουργεί η Δικαιοσύνη λειτουργεί και η δημοκρατία και
οι θεσμοί αυτής.

Δυστυχώς όμως είμαστε μάρτυρες κάθε φορά εξαγγελιών για ταχύτητα

απονομής της Δικαιοσύνης, που στο τέλος καταντά γράμμα κενό. Πολυνομία,
νομοθετήματα επί νομοθετημάτων, υπουργικές αποφάσεις, νέες διαδικασίες ,
νέοι κώδικες , παραγραφές αδικημάτων, επιβολή με υποχρεωτικότητα
επίλυσης διαφορών με θεσμούς εξωδικαστικούς (πχ διαμεσολάβηση ) το
πρόβλημα όμως εξακολουθεί να υφίσταται και να ταλανίζει το νομικό κόσμο,
αλλά περισσότερο να ταλαιπωρεί τον έλληνα πολίτη που προσφεύγει στη
δικαιοσύνη για να δικαιωθεί . Μπορεί κανείς να απαριθμήσει πάμπολλες αιτίες
για το θέμα αυτό, το οποίο έχει καταδικάσει τη χώρα μας από το Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο.

Μία απλή αναφορά σε αριθμούς καταδεικνύει το πρόβλημα .

Σε παλιότερη μελέτη του ο Θεόδωρος Π. Φορτσάκης Καθηγητής της

Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αναφέρει :

«Τα στατιστικά στοιχεία είναι αμείλικτα: εκκρεμούν εκατοντάδες χιλιάδες

υποθέσεις. Οι μέσοι όροι συχνά συγκαλύπτουν την πραγματική διάρκεια της
αναμονής για εκδίκαση, που μπορεί να υπερβαίνει ακόμη και τη δεκαετία,
ανάλογα με το συγκεκριμένο δικαστήριο και τη συγκεκριμένη κατηγορία
υπόθεσης. Σχηματικά αξίζει να αναφερθεί για τη διοικητική δικαιοσύνη ότι
στο Συμβούλιο της Επικρατείας εκκρεμούν σχεδόν 28.000 υποθέσεις, με μέσο
όρο εκδίκασης πέντε χρόνια. Στα εννέα λειτουργούντα Διοικητικά Εφετεία
εκκρεμούν περισσότερες από 60.000 υποθέσεις, με μέσο όρο εκδίκασης
τριάμισι χρόνια, ενώ στα τριάντα Διοικητικά Πρωτοδικεία εκκρεμούν πάνω
από 376.000 υποθέσεις, με μέσο όρο εκδίκασης πέντε χρόνια. Στο Ελεγκτικό
Συνέδριο εκκρεμούν περισσότερες από 30.000 υποθέσεις, με μέσο όρο
εκδίκασης τρία χρόνια Αντίστοιχα είναι και τα στοιχεία για την πολιτική
δικαιοσύνη: στον Άρειο Πάγο εκκρεμούν σχεδόν 2.700 υποθέσεις, με μέσο όρο
εκδίκασης ένα χρόνο, στα είκοσι ένα πολιτικά Εφετεία εκκρεμούν πάνω από
36.000 υποθέσεις, με μέσο όρο εκδίκασης τρία χρόνια, στα εξήντα τέσσερα
Πρωτοδικεία εκκρεμούν πάνω από 255.000 υποθέσεις, με μέσο όρο εκδίκασης
τρία χρόνια στις αστικές και τέσσερα χρόνια στις ποινικές υποθέσεις, ενώ στα
τριακόσια ένα Ειρηνοδικεία εκκρεμούν περισσότερες από 500.000 υποθέσεις,
με μέσο όρο εκδίκασης τρία χρόνια, διάρκεια που αναμένεται να αυξηθεί
σημαντικά, ίσως και να διπλασιαστεί, λόγω του συνεχώς αυξανόμενου όγκου
των αιτήσεων των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και της μεταφοράς σε αυτά
μεγάλου μέρους των υποθέσεων της εκούσιας δικαιοδοσίας. Αποτέλεσμα όλων
αυτών είναι ότι από το 1997 μέχρι σήμερα, η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σε περισσότερες από 360
υποθέσεις για υπερβολικές καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης από
όλα τα δικαστήρια, πολιτικά, ποινικά και διοικητικά. Συγκεκριμένα, στα 47
κράτη του Συμβουλίου της Ευρώπης η Ελλάδα κατέχει την τέταρτη σειρά στις
παραβιάσεις της εύλογης διάρκειας της δίκης. Υπάρχει μάλιστα και ακραία
υπόθεση για την οποία η χώρα μας καταδικάστηκε, γιατί καθυστέρησε η
έκδοση απόφασης είκοσι επτά ολόκληρα χρόνια! Για όλα αυτά το Δημόσιο
καταδικάστηκε να καταβάλει σχεδόν 8,5 εκατομμύρια ευρώ για χρηματική
αποζημίωση και ηθική ικανοποίηση».

Και ενώ έτσι έχει η κατάσταση της Δικαιοσύνης , έρχεται να προστεθεί

ένα ακόμη πρόβλημα που επηρεάζει το κύρος της Δικαιοσύνης και είναι αυτό
της καθυστέρησης εκ μέρους μερίδας δικαστών στην έκδοση αποφάσεων σε
υποθέσεις που έχουν εκδικαστεί, που σε πολλές περιπτώσεις αγγίζει τα όρια
της αρνησιδικίας.
 Η καθυστέρηση της έκδοσης απόφασης παραβιάζει σαφέστατα το
υφιστάμενο νομικό καθεστώς . Ειδικότερα :

Στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (άρθρο 307) προβλέπεται ρητά ότι

« Μόλις συμπληρωθεί το 8μηνο ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου
Επιθεώρησης των Δικαστηρίων επιλαμβάνεται και ερευνά αν είναι
δικαιολογημένη ή μη η καθυστέρηση. Όταν αυτή κριθεί δικαιολογημένη
παρέχεται στο Δικαστή προθεσμία δύο μηνών για τη δημοσίευση των
αποφάσεων που καθυστερούν πέραν του οκταμήνου. Σε περίπτωση
αδικαιολόγητης καθυστέρησης , όπως και όταν παρέλθει η προθεσμία των
2 μηνών που χορηγήθηκε , χωρίς να έχουν δημοσιευτεί οι αποφάσεις που
καθυστερούν ο Δικαστής υποχρεούται να επιστρέψει τη δικογραφία,
άλλως αυτή αφαιρείται αμέσως με πράξη του Δικαστή που διευθύνει το
Δικαστήριο. Για τις υποθέσεις αυτές ορίζεται δικάσιμος για νέα
συζήτηση , υποχρεωτικά εντός τριών μηνών για τις υποθέσεις ειδικών
διαδικασιών και έξι μηνών για τις υποθέσεις τακτικής διαδικασίας»

Ο νομοθέτης έθεσε επομένως το χρονικό ορίζοντα έκδοσης των

αποφάσεων ως και τη διαδικασία εκδίκασης υποθέσεων των οποίων ο
Δικαστής καθυστερεί στην έκδοση αυτών.

Εφαρμόζεται αυτό στην πράξη? Φυσικά και όχι . Η συνήθης πορεία που
ακολουθείται στην πράξη διαφέρει από το γράμμα του νομοθέτη. Δικαστές
καθυστερούν έως και 2 ½ χρόνια να εκδώσουν αποφάσεις, χωρίς συνέπειες
καταρρακώνοντας με τη συμπεριφορά τους αυτή το κύρος της δικαιοσύνης. Οι
διάδικοι διαμαρτύρονται και οι δικηγόροι δεχόμεθα τη μήνι των εντολέων μας.

Τι προβλέπει ενδεικτικά ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας ?

Α) Οι ανακοπές του άρθρου 933 προσδιορίζονται υποχρεωτικά σε 60
ημέρες και η απόφαση εκδίδεται υποχρεωτικά μέσα σε 60 ημέρες από τι
συζήτηση της ανακοπής.
Εφαρμόζεται? ΟΧΙ . Οι κίνδυνοι τεράστιοι αφού μπορεί να
εκπλειστηριαστεί το ακίνητο ( δεδομένης της κατάργησης του άρθρου
938- αναστολή) να ακυρωθεί ο εκτελεστός τίτλος και ο οφειλέτης να έχει
χάσει το ακίνητό του
Β) Τα ασφαλιστικά μέτρα
Το άρθρο 691 ορίζει ότι η απόφαση δημοσιεύεται το αργότερο μέχρι 48
ώρες από το πέρας της προθεσμίας υποβολής του σημειώματος. Μόνο σε
εξαιρετικές περιπτώσεις ο δικαστής δημοσιεύει την απόφαση μέσα σε
αποκλειστική προθεσμίας 30 ημερών από το πέρας της προθεσμίας
υποβολής του σημειώματος.
Και αμείλικτα τίθεται το ερώτημα. Ποιες αποφάσεις ασφαλιστικών
μέτρων εκδίδονται εντός 48 ωρών, άντε 30 ημερών? Σχεδόν καμία.
Απεναντίας υπάρχουν περιπτώσεις όπου η έκδοση αποφάσεων επί
ασφαλιστικών μέτρων ξεπερνά σε χρόνο και αυτές της τακτικής
διαδικασίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα τείνουν σε παραγραφή
(όπως σε ασφαλιστικά νομής). Σε μεγάλο Πρωτοδικείο της χώρας η
Πρόεδρος Πρωτοδικών εξέδωσε αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων μετά
την διετία. Πως μπορεί να δικαιολογηθεί η επείγουσα περίπτωση και ο
επικείμενος κίνδυνος?
Θεωρείται αδικαιολόγητη η καθυστέρηση όταν αφαιρείται ή
επιστρέφεται η δικογραφία από τον δικαστή που τη χειρίζεται λόγω μη
έκδοσης απόφασης μέσα σε οκτώ (8) μήνες από τη συζήτηση πολιτικής ή
διοικητικής υπόθεσης,

Περαιτέρω σύμφωνα με τον Οργανισμό Δικαστηρίων και Δικαστικών

Λειτουργών και συγκεκριμένα στο άρθρο 91 προβλέπεται χρονικός ορίζοντας
έκδοσης δικαστικών αποφάσεων το 6μηνο από τη συζήτηση της υπόθεσης,
εκτός αν πρόκειται για υποθέσεις στις οποίες ορίζονται ειδικότερες
προθεσμίες στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Αποτελεί δε πειθαρχικό
παράπτωμα του Δικαστή η αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην έκδοση
δικαστικής απόφασης. Το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρει ότι πειθαρχικό
παράπτωμα αποτελεί :
 ε) η αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην εκτέλεση των καθηκόντων
του. Για το δικαιολογημένο ή μη της καθυστέρησης λαμβάνονται υπόψη η
σοβαρότητα της υπόθεσης, ο βαθμός και η πείρα του δικαστικού
λειτουργού, ο φόρτος της εργασίας εν γένει και οι ατομικές και
οικογενειακές του περιστάσεις. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι
αδικαιολόγητη η έκδοση απόφασης πολιτικού δικαστηρίου μέσα σε έξι (6)
μήνες από τη συζήτηση της υπόθεσης, εκτός αν πρόκειται για υποθέσεις
στις οποίες ορίζονται ειδικότερες προθεσμίες στον Κώδικα Πολιτικής
Δικονομίας. Θεωρείται αδικαιολόγητη η καθυστέρηση όταν αφαιρείται ή
επιστρέφεται η δικογραφία από τον δικαστή που τη χειρίζεται λόγω μη
έκδοσης απόφασης μέσα σε οκτώ (8) μήνες από τη συζήτηση πολιτικής ή
διοικητικής υπόθεσης,

Ο νομοθέτης έθεσε ως όριο για την έκδοση απόφασης από το

δικαστικό λειτουργό το εξάμηνο . Θεωρεί δε αδικαιολόγητη την καθυστέρηση
αν μέσα σε 8 μήνες δεν εκδώσει απόφαση (αφαιρείται από τον Δικαστή ή
επιστρέφει αυτή προς ανασυζήτηση).
Όμως και αυτό είναι γράμμα του νόμου χωρίς εφαρμογή. Και
συγκεκριμένα. Υπάρχουν δικαστές οι οποίοι καθυστερούν (στην ουσία
αρνούνται) την έκδοση αποφάσεων 2 και δύομισυ χρόνια. Και μιλάμε για
υποθέσεις που αφορούν διατροφές ανηλίκων, εργατικές , αυτοκινητικά
ατυχήματα, διετής κλονισμός έγγαμης συμβίωσης κλπ) Υποθέσεις οι οποίες ,
λόγω αυτής της καθυστέρησης, μπορεί να δημιουργήσουν πλείστα όσα
κοινωνικά προβλήματα πχ ανήλικα χωρίς διατροφή για 2 και περισσότερα
χρόνια, εργαζόμενος χωρίς αποζημίωση ή επαναπρόσληψη.
Μεταφέρω προσωπική εμπειρία από τα Δικαστήρια της Λάρισας:
1) Πρωτοδίκης έχει καθυστέρηση έκδοσης αποφάσεων πολιτικών πέραν
της διετίας. Δεν εφαρμόζεται ο νόμος για την αφαίρεση των
δικογραφιών από αυτόν μέσα στις οριζόμενες προθεσμίες, αλλά μετά
την παρέλευση της διετίας . Οι υποθέσεις επαναπροσδιορίζονται όχι στα
 χρονικά όρια που ορίζει η δικονομία και ανασυζητούνται. Χρόνος
έκδοσης απόφασης πέραν της τριετίας . Ο Πρωτοδίκης μετατίθεται ,
αφήνοντας για ανασυζήτηση 70 περίπου υποθέσεις (ας υποστεί και
άλλο πρωτοδικείο τις συνέπειες ) νέα εκκρεμότητα . Στο μεταξύ όλο
αυτό το χρονικό διάστημα , στον Δικαστή καταβάλλεται επίδομα
ταχείας διεκπεραίωσης . Σε τι αναλογεί αυτό ? Αν δεν κάνω λάθος και
δεν κάνω αναλογεί από 500 έως 700 ευρώ μηνιαίως!!!
2) Άλλος Πρωτοδίκης έχει επίσης καθυστέρηση έκδοσης αποφάσεων
πέραν της διετίας. Παρά τις διαμαρτυρίες του Συλλόγου, των
δικηγόρων, διαδίκων το μόνο που υπόσχεται είναι «θα τις φέρω». Όχι
δεν τις «έφερε». Του αφαιρέθηκαν και θα ανασυζητηθούν. Πότε
ακριβώς? Αν λάβουμε υπόψη και τις υποθέσεις που έχουν αποσυρθεί
λόγω COVID 19 ενδεχομένως να ξεπεράσουν και την τριετία μέχρις
ότου εκδοθούν αποφάσεις επί των ως άνω υποθέσεων.
3) Εφέτης , με εκκρεμότητα από τον Φεβρουάριο του 2019 προάγεται σε
Πρόεδρο Εφετών χωρίς να έχει περαιώσει τις υποθέσεις που έχει
χρεωθεί, εκδίδοντας αποφάσεις.
Νομίζω ότι όλοι οι Πρόεδροι αντιμετωπίζουν προβλήματα με δικαστικούς
λειτουργούς που δεν είναι συνεπείς με τις υποχρεώσεις τους.

Γινόμαστε μάρτυρες σωρείας νομοθετημάτων που στόχο έχουν την

επιτάχυνση στην απονομή της Δικαιοσύνης. ενδεικτικά: Ν. 2915/2001
«Επιτάχυνση της τακτικής διαδικασίας ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων
και λοιπές δικονομικές και συναφείς ρυθμίσεις», Ν. 3160/2003 «Επιτάχυνση
της ποινικής διαδικασίας και άλλες διατάξεις», Ν. 3346/2005 «Επιτάχυνση της
διαδικασίας ενώπιον των πολιτικών και ποινικών δικαστηρίων και άλλες
διατάξεις», Ν. 3659/2008 «Βελτίωση και επιτάχυνση των διαδικασιών της
δίκης στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια και άλλες διατάξεις», Ν. 3900/2010
«Εξορθολογισμός διαδικασιών και επιτάχυνση της διοικητικής δίκης και άλλες
διατάξεις», Ν. 3994/2011 «Εξορθολογισμός και βελτίωση στην απονομή της
πολιτικής δικαιοσύνης και άλλες διατάξεις», Ν. 4043/2012 «Μέτρα για τη
βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στα καταστήματα κράτησης και άλλες
διατάξεις», Ν. 4198/2013 « Πρόληψη και καταπολέμηση της εμπορίας
ανθρώπων και προστασία των θυμάτων αυτής και άλλες διατάξεις», Νόμος
4194/2013 «Κώδικας Δικηγόρων». Νόμος 4239/2014 “Δίκαιη ικανοποίηση
λόγω υπέρβασης της εύλογης διάρκειας της δίκης, στα πολιτικά και ποινικά
δικαστήρια και στο Ελεγκτικό Συνέδριο και άλλες διατάξεις”. Νόμος
4335/2015: “Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του ν. 4334/2015 . Νόμος
4322/2015: “Μεταρρυθμίσεις ποινικών διατάξεων, κατάργηση των
καταστημάτων κράτησης Γ΄ τύπου και άλλες διατάξεις.” Ν. 4411/2016, άρθρα
8 και 9 «Παραγραφή και παύση ποινικής δίωξης και παραγραφή και μη
εκτέλεση ποινών υπό όρο»). Νόμος 4446/2016: “Πτωχευτικός Κώδικας
Κώδικας Ποινικής Δικονομίας, Τροποποίηση και πάλι του Κώδικα Πολιτικής ,
Διοικητική Δικαιοσύνη, Τέλη-Παράβολα, Οικειοθελής αποκάλυψη
φορολογητέας ύλης παρελθόντων ετών, Ηλεκτρονικές συναλλαγές,
Ν.4738/2020 Ν’εος πτωχευτικός Κώδικας , Νέος Ποινικός Κώδικας και
Δικονομίας.

Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες νομοθετήματα τα οποία σκοπό έχουν

την επιτάχυνση απονομής της Δικαιοσύνης. Η επιτάχυνση όμως είναι
συνάρτηση του νομικού πλαισίου και του ανθρώπινου παράγοντα. Οσο
υπάρχουν δικαστικοί λειτουργοί οι οποίοι κατά παράβαση των υφισταμένων
νομικών κανόνων, καθυστερούν στην έκδοση αποφάσεων για χρόνο που
αγγίζει σχεδόν τα όρια της αρνησιδικίας ,χωρίς συνέπειες το φαινόμενο θα
εξακολουθεί να υφίσταται.

Οι δικηγόροι είμαστε αυτοί που δεχόμαστε τα πυρά των εντολέων μας για
το συγκεκριμένο ζήτημα. Πως μπορείς να πείσεις τον εντολέα σου ότι η
απόφασή του μετά από δύο χρόνια δεν έχει εκδοθεί και ότι θα συζητηθεί εξ
υπαρχής από νέο δικαστή και ότι θα υπάρξει νέα καθυστέρηση περίπου ενός
έτους.

Οι δικηγόροι ως συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης ζητούν από την Πολιτεία

να επιλύσει αυτό το πρόβλημα το οποίο ταλαιπωρεί τους διαδίκους, τους
δικηγόρους, αλλά και εκθέτει τη Δικαιοσύνη.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Όπως γίνεται αντιληπτό το δικαιικό μας σύστημα έχει θωρακίσει με

νόμους την επιτάχυνση απονομής της Δικαιοσύνης, ως και τον χρόνο έκδοσης
των δικαστικών αποφάσεων. Εκείνο το οποίο νοσεί είναι η
αποτελεσματικότητα στην εφαρμογή του .

Οι δικηγορικοί σύλλογοι είχαν και έχουν προτάσεις για την εξυγίανση

αυτού του φαινομένου , το οποίο εκθέτει τη Δικαιοσύνη, αλλά αδικεί και τους
ευσυνείδητους δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι επιβαρύνονται με τις
επιπλέον υποθέσεις των συναδέλφων τους .

Προτείνουμε :

1.- Η Επιθεώρηση των Δικαστών να είναι ουσιαστική και όχι

τυπική. Δεν νοείται επιθεώρηση μεγάλων δικαστικών σχηματισμών σε τρείς
ημέρες . Για παράδειγμα στη Λάρισα έδρα Εφετείου και Πρωτοδικείου , όπου
υπηρετούν 19 εφέτες και 4 πρόεδροι εφετών και 19 πρωτοδίκες και 4 πρόεδροι
πρωτοδικών η Επιθεώρηση γίνεται σε 3 ημέρες. Εύλογα γεννάται το ερώτημα.
Για ποιες αποφάσεις επιθεωρούνται οι δικαστικοί λειτουργοί? Για αυτές που οι
ίδιοι επιλέγουν ή αυτές που τυχαία θα επιλέξει ο Επιθεωρητής? Γιατί με τον 2 ο
τρόπο θα κριθεί εκτός της ταχύτητας, και η ποιότητα των αποφάσεων. Διότι
έχουμε το εξής φαινόμενο. Άριστη η μείζονα σκέψη της απόφασης, αλλά η
υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών να πάσχει .

2.- Η αποτελεσματική εφαρμογή των διατάξεων του ΚΠολΔ και του

Οργανισμού Δικαστηρίων . Η πέραν του 8μηνου ή στη χειρότερη περίπτωση
10μηνου μη έκδοση αποφάσεως να έχει ως συνέπεια την άμεση αφαίρεση της
υπόθεσης από το Δικαστή και ο επαναπροσδιορισμός αυτής στα προβλεπόμενα
από το νόμο χρονικά όρια. Οι Διευθύνοντες τους δικαστικούς σχηματισμούς
(Πρόεδροι Εφετών και Πρωτοδικών ή Πρόεδροι των Τριμελών
Διοικήσεων) να υποχρεούνται να αφαιρούν τις δικογραφίες από Δικαστές
που υπερβαίνουν τα εκ του νόμου χρονικά όρια.

3.- Η άμεση εφαρμογή των πειθαρχικών ποινών για Δικαστές που

καθυστερούν στην έκδοση αποφάσεων.
 4.- Ο Δικαστής που έχει εκκρεμότητα και παραιτείται να μην
δικαιούται συντάξεως , ως και του «εφάπαξ» μέχρι την περαίωση όλων
των υποθέσεων που έχει χρεωθεί.

5.- Οι Δικαστές που καθυστερούν την έκδοση αποφάσεων πέραν του

εκ του νόμου προβλεπομένου χρόνου να στερούνται του επιδόματος
ταχείας διεκπεραίωσης. Που ακούστηκε ο Δικαστής να καθυστερεί στην
έκδοση απόφασης και να λαμβάνει επίδομα ταχείας διεκπεραίωσης μέχρι και
700 ευρώ μηνιαίως?

6.- Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι να έχουν γνώμη και θέση στην

Επιθεώρηση Δικαστών. Να θεωρείται απαραίτητο στον Επιθεωρητή κάθε
δικαστικού σχηματισμού να κατατίθεται έγγραφο του οικείου δικηγορικού
συλλόγου με τις θέσεις του δικηγορικού σώματος για την ποιότητα καθώς και
την ταχύτητα έκδοσης απόφασης κάθε δικαστικού λειτουργού που υπηρετεί
στο συγκεκριμένο εφετείο και πρωτοδικείο. Οι δικηγόροι είναι συλλειτουργοί
της Δικαιοσύνης. Δεν νοείται να μην ακούγεται η θέση τους για θέματα
λειτουργίας της Δικαιοσύνης.

7.- Δικαστής που καθυστερεί την έκδοση αποφάσεως να

παραλείπεται στην προαγωγή του.

8.- Να μην επιδικάζονται τόκοι επιδικίας σε υποθέσεις

ανασυζήτησης . Γιατί πρέπει να τιμωρούνται οι διάδικοι από την ασυνείδητη
συμπεριφορά των δικαστικών λειτουργών.

9.-Να μην χρεώνονται σε δικαστές που έχουν ξεπεράσει το χρονικό

όριο έκδοσης αποφάσεων 10 τουλάχιστον υποθέσεων , νέες υποθέσεις.

Ελπίζουμε ότι η Πολιτεία θα δώσει λύσεις σε αυτό το πρόβλημα

Νικολέττα Μπασδέκη

Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας