Ελληνική Δημοκρατία

Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό

Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών

Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό

Με αφορμή τις πρόσφατες

γυναικοκτονίες εντείνεται στην
δημόσια σφαίρα η συζήτηση για
περιστατικά βίας κατά των
Daesh Molested the Girls," painted by Rostam Aghala in 2015. Daesh γυναικών και τις έμφυλες
Molested the Girls," painted by Rostam Aghala in 2015. Source: Women
Media Center, https://womensmediacenter.com/women-under-siege/art- διακρίσεις. Κατά τη γνώμη σας, ποια
exhibit-explores-global-violence-against-women-during-genocide είναι τα σημαντικότερα
γενεσιουργά αίτια τέτοιων
φαινομένων, και πιο συγκεκριμένα,
ποιες συναφείς αντιλήψεις ή

ΕΑΠ- ΕΠΟ 43
προκαταλήψεις εμποδίζουν την
αναγνώριση φεμινιστικών ιδεών;

3Η ΓΕ
Της Αθηνάς Μπλατσιώτη
ΑΜ 79126 ΗΛΕ 45
Μάρτιος 2022
Κ.Σ. Φιλήμων Παιονίδης
2

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Εισαγωγή ………………………………………………………….. σελ. 3

Φεμινισμός, μια ιστορική αναδρομή ………………………………………………………….. σελ. 4

Γυναικοκτονίες και έμφυλη βία. Αίτια ………………………………………………………….. σελ. 5

Η εξυγίανση για το μέλλον ………………………………………………………….. σελ. 7

Συμπεράσματα ………………………………………………………….. σελ. 9

Βιβλιογραφία ………………………………………………………….. σελ. 10

2
3

Εισαγωγή

Σε μια εποχή προβληματική και επιβαρυμένη με παγκόσμιες υγειονομικές και

πολιτικές απειλές, η Ελλάδα μαστίζεται από ένα φαινόμενο που φαίνεται να μην είναι
και τόσο σύγχρονο απλά τώρα βρήκε την φωνή και τη διάσταση που του αρμόζει. Σε
μια εποχή που σε παγκόσμιο επίπεδο οι κοινωνίες επιθυμούν να υπερασπίσουν την
ελευθερία, την δικαιοσύνη, την ισότητα αλλά και την διαφορετικότητα, την
ποικιλομορφία και την συμπερίληψη, η κοινή γνώμη στην Ελλάδα ανακάλυψε και
βίωσε τις γυναικοκτονίες ως μια άλλη μορφή έμφυλης βίας και διακρίσεων. Ξεκίνησε
λοιπόν άλλη μια συζήτηση για τους λόγους που τέτοια φαινόμενα βίας κατά των
γυναικών είναι τόσο έντονα και αποκρουστικά στην Ελλάδα. Η συζήτηση διευρύνθηκε
στο φεμινιστικό κίνημα γενικότερα και τους λόγους που το πολιτικό αυτό κίνημα και
η ιδεολογία δεν βρήκε μετά από έναν αιώνα ύπαρξης, το έδαφος για να αναπτυχθεί,
να ανθίσει και να τελικά να ριζώσει στην συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας.

Η εργασία αυτή θα διαπραγματευθεί το φεμινιστικό φαινόμενο και τις

γυναικοκτονίες επιχειρώντας μια αρχική ιστορική αναδρομή για την πορεία του
φεμινισμού και τα δομικά χαρακτηριστικά του. Στην συνέχεια θα δοθεί έμφαση στα
φαινόμενα έμφυλης βίας που σημειώνονται στην ελληνική κοινωνία με μορφές
γυναικοκτονιών και θα επιχειρηθεί μια απόπειρα αιτιολόγησης τους μέσα από την
καταγραφή των θέσεων που εμποδίζουν ή καταδικάζουν την αναγνώριση των
φεμινιστικών ιδεών και την παγίωση αντιλήψεων που δικαιώνουν τους θύτες να
ασκούν βία στα γυναικεία θύματα τους. Σε επόμενο επίπεδο θα γίνει μια προσπάθεια
καταγραφής των παραγόντων και των φαινομένων που μπορούν να εξυγιάνουν την
νοσηρή αυτή κατάσταση. Τέλος θα αναγραφούν κάποια συμπεράσματα και κάποιες
σκέψεις για το μέλλον και την πορεία προς μια κοινωνία περισσότερο ίση, δίκαιη και
συμπεριληπτική.

3
4

Φεμινισμός, μια ιστορική αναδρομή

Ο φεμινισμός ως πολιτικό και κοινωνικό κίνημα επικεντρώθηκε στις σχέσεις

μοναδικότητας και ομοιότητας των δύο φύλλων από την μια πλευρά αλλά και στην
καταγραφή των ομοιοτήτων και των διαφορών μεταξύ αντρών και γυναικών από την
άλλη (Rosanvallon, 20212 : 292). H πεποίθηση ότι οι γυναίκες ήταν και είναι μη
προνομιούχες λόγω του βιολογικού φύλου τους και από την φύση τους κατώτερες ως
προς το αρσενικό φύλο, έπρεπε να καταρριφθεί. Η αγωνία των γυναικών ήταν να
εξασφαλίσουν άμεση πρόσβαση στην πολιτική, την κοινωνία, τον δημόσιο βίο και την
εκπαίδευση με όρους ισότιμους των αντρών, απαλλαγμένες από ταπεινωτικές
πρακτικές και βίαιες χειραγωγήσεις ή απομονώσεις (Heywood, 2007: 423-424).
Ο Φεμινισμός εκδηλώθηκε αρχικά, με το «πρώτο κύμα» ,σαν οργανωμένο γυναικείο
κίνημα τον 190 αιώνα ειδικά μετά την έκδοση του Διεκδίκηση των δικαιωμάτων των
γυναικών της Mary Wollstonecraft με τελικό σκοπό την διεκδίκηση των εκλογικών
δικαιωμάτων των γυναικών και την νομική και πολιτική εξίσωση τους με τους άντρες
ως απόρροια των αιτημάτων της Γαλλικής επανάστασης. Το αίτημα αυτό
υποστηρίχθηκε από τον John Stuart Mill στην Αγγλία και οργανώθηκε σαν
επαναστατικό κίνημα από τις « σουφραζέτες» σε Αγγλία και Γαλλία και ΗΠΑ και τελικά
οδήγησε στην δικαίωση των αιτημάτων των γυναικών με την κατοχύρωση του
δικαιώματος ψήφου το 1893 στη Νέα Ζηλανδία, το 1918 στην Αγγλία και το 1920 στην
Αμερική (Heywood, 2007: 424-426).

Το «πρώτο κύμα» του φεμινισμού μεταλλάχθηκε στις διεκδικήσεις του «δεύτερου

κύματος» που μίλησε για το υποβόσκων «γυναικείο ζήτημα» που η κατοχύρωση
ψήφου δεν είχε λύσει. Το φύλο και τα ζητήματα του δεν ήταν βιολογικά αλλά
ευρύτερα κοινωνικά. Η γυναικεία καταπίεση δεν ήταν μόνο πολιτική και αλλά και
κοινωνική, προσωπική, ψυχολογική και σεξουαλική. Η γυναίκα δεν ήταν
ευχαριστημένη στο ρόλο της νοικοκυράς και μητέρας αλλά η νέα κίνηση ( το κίνημα
για την Απελευθέρωση των γυναικών ή Women’s Liberation Movement με κύριο
εκπρόσωπο την Betty Fridan) που ενδυναμώθηκε το 1960 και 1970 επιθυμούσε μια
ριζοσπαστική και επαναστατική αναθεώρηση της γυναικείας φύσης. Απαίτησε μια πιο

4
5

ουσιαστική κοινωνική θέση για την γυναίκα που αξίωνε ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης
και σταδιοδρομίας και μια πιο ενεργή κοινωνική θέση απαλλαγμένη από τους
περιορισμούς των «οικιακών» (Heywood, 2007: 427-429).

Στην συνέχεια ο φεμινισμός άλλαξε και επιχειρήθηκε να ανασυνταχθεί η ιδεολογία

του στο επίπεδο του μετα-φεμινισμού με την οργάνωση ενός «τρίτου κύματος». Ο
φεμινισμός του 21ου αιώνα έχοντας πετύχει τους στόχους του πρώτου και δευτέρου
κύματος, έχει δημιουργήσει το πρότυπο του «νέου άντρα» που δεν αρνείται να
μοιραστεί τις ευθύνες της οικογένειας και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αυτός το
θύμα των έμφυλων διακρίσεων και της σαρωτικής δυναμικής των γυναικών. Ο μετα-
φεμινισμός εξυμνεί την τεκνότητα, αποθυματοποιεί τις γυναίκες, αρνείται τον
επαναστατικό και ριζοσπαστικό ρόλο και εμμένει στην επίλυση προβλημάτων όπως
η χαμηλά αμειβομένη εργασία, η στερεοτυποποίηση του γυναικείου σώματος και
προτύπων ομορφιάς αλλά και η αφομοίωση της γυναικείας φύσης μέσα στην
αντρική. Το τρίτο κύμα όμως εξακολουθεί να έχει σοβαρά θέματα να επιλύσει.
(Heywood, 2007: 428, 463-464, Rosanvallon, 20212 : 293-294).

Γυναικοκτονίες και έμφυλη βία. Αίτια

Αν και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τις αλλαγές και τις εξυγιάνσεις που έφερε ο
φεμινισμός για τις γυναίκες, η «πάλη» δεν έχει σταματήσει. Η έμφυλη βία, της οποίας
θύματα είναι κυρίως γυναίκες μέσα από εγκλήματα όπως ενδοοικογενειακή βία,
βιασμός, παρενόχληση και κακομεταχείριση , έχει σχετικά πρόσφατα αποκτήσει ένα
καινούριο έγκλημα, στις εκφάνσεις της, τις γυναικοκτονίες. Υπάρχει αρκετός διάλογος
για το αν οι γυναικοκτονίες θα πρέπει να ονομαστούν και να διακριθούν σαν
ξεχωριστό έγκλημα και η τάση είναι πως εφόσον είναι έντονο φαινόμενο των καιρών
μας (από το 2012 -2017 οι φόνοι των γυναικών αυξήθηκαν κατά 81.25%) πρέπει να τους
δοθεί η ανάλογη προσοχή. Άλλωστε οι γυναικοκτονίες αποτελούν ένα διπλά
παθογόνο κοινωνικό φαινόμενο καθώς συνιστούν και έγκλημα κατά της ζωής αλλά
και μορφή έμφυλης βίας (Μαροπούλου, 2020, 2-6).

5
6

Το φαινόμενο των γυναικοκτονιών είναι έντονο στη σημερινή εποχή καθώς

κοινωνικές παθογένειες είναι ακόμα ορατές και καθολικά ισχυρές σε πολλές κοινωνίες
όπως και στην ελληνική. Η πατριαρχία είναι μια από αυτές τις μορφές καταπίεσης της
γυναικείας φύσης. Οι περισσότεροι Έλληνες και Ελληνίδες μεγάλωσαν σε μια
οικογένεια με κυρίαρχη μορφή εξουσίας τον σύζυγο – πατέρα που απαιτούσε την
απόλυτη υποταγή της οικογένειας στη θέληση του. Η αντρική αυτή υπεροχή που
καθορίζεται από το φύλο και την ηλικία, καθρεπτίζεται και σε άλλες κοινωνικές
εκφάνσεις όπως στην εκπαίδευση, την εργασία και την πολιτική. Σε άλλες κοινωνίες,
όπως στις αφρικανικές χώρες και ασιατικές χώρες, η πατριαρχία ευθύνεται για
βάρβαρες πρακτικές και φρικαλεότητες ως προς την σεξουαλικότητα των γυναικών,
την τύχη των θηλυκών νεογνών (θανάτωση), την κακοποίηση των γυναικών από
αλκοολικούς συζύγους κ.ο.κ. Οι πράξεις αυτές ακόμα και σήμερα θεωρούνται
δικαιολογημένες μέσα στο πλαίσιο μιας παραδοσιακής εξιδανίκευσης ενός
παροπλισμένου, αρρωστημένου και άδικου αξιακού συστήματος αλλά και της
επικείμενης επικράτησης του καπιταλισμού ως το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα
(Heywood, 2007: 432-434, Τσιμπιρίδου, 2018).

Τα πατριαρχικά κατάλοιπα εντείνονται και από την τοξική αρρενωπότητα που

κατακλύζει την δημόσια ζωή σήμερα. Σε συνθήκες μιας κοινωνικής αναταραχής όπως
αυτές που διανύουμε το πρότυπο ενός άντρα δυνατού, γυμνασμένου, σκληρού και
αδυσώπητου καλλιεργείται μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την τηλεόραση,
τον κινηματογράφο, την λογοτεχνία και τις μικρο-κοινωνικές ή ακόμα και
οικογενειακές παραδόσεις. Ο άντρας που μόλις περιεγράφηκε επιθυμεί δίπλα του μια
σύντροφο τρόπαιο με πολύ θηλυκή εμφάνιση μεν αλλά πολύ πειθήνια και άβουλη
προσωπικότητα δε. Η κάθε παρέκκλιση από αυτήν την συνθήκη, στοχοποιεί το θύμα ,
επιρρίπτοντας της κάθε ευθύνη για την ολέθρια έκβαση μια τέτοιας κακοποιητικής
και άνισης σχέσης. Η δολοφονία\ γυναικοκτονία δικαιώνεται μέσα από αυτές τις
κατασκευασμένες συνθήκες, μέσα από αιτιολογήσεις μιας συμπεριφοράς που
παρέκκλινε από την νόρμα που η τοξική ανδρική φύση τους είχε πιστέψει και
κατασκευάσει (Βουγιούκα 2019, Πεγκλίδου 2021, Δημητρούλια 2021).

6
7

Στην τοξική ανδρική φύση που μόλις περιγράφηκε, συντελεί κατά πολύ και ο
υπερβάλλων σεξισμός που είναι πάρα πολύ ορατός στην καθημερινότητα. Ιδιαίτερα η
γυναικεία σεξουαλικότητα έχει στην σημερινή εποχή υπερ-εμπορευματοποιηθεί και
υπερπροβληθεί μέσα από τα μέσα επικοινωνίας, το διαδίκτυο και τα ψηφιακά
κοινωνικά μέσα. Η υπερέκθεση αυτή της γυναικείας σεξουαλικότητας και ειδικά στις
μικρές ηλικίες που η κριτική σκέψη και η διανοητική λειτουργία δεν έχουν
ολοκληρωθεί ή ακόμα και καθόλου εξασκηθεί, μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένα
συμπεράσματα για την υποδεέστερη θέση των γυναικών στην κοινωνία και κατ΄
επέκταση σε μια σχέση και τα δικαιώματα που θα έχει ο σύντροφος τους ή ο
σεξουαλικός παρτενέρ τους σε αυτές. Και κατά συνέπεια η βία που μπορεί να
υποβόσκει σε αυτές να δικαιολογείται καθώς έτσι ορίστηκε η σχέση από την αρχή (ο
άνδρας ως η κυρίαρχη μορφή και η γυναίκα ως ένα άβουλο, σκεύος ηδονής)
(Τσιμπιρίδου, 2018, Δημητρούλια 2021).

Τέλος, για να ορίσουμε τις αιτιογόνες πεποιθήσεις και αντιλήψεις που συνετέλεσαν
στην αύξηση των γυναικοκτονιών και των γενικότερων πράξεων κακοποιητικής
συμπεριφοράς και έμφυλης βίας, οφείλουμε να λάβουμε υπόψιν μας τις παρούσες
συνθήκες κρίσης, οικονομικής και πανδημικής τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε εθνικό
επίπεδο. Η Ελλάδα μόλις είχε ξεπεράσει μια δεκαετή οικονομική κρίση που οδήγησε
πολλούς πολίτες σε εξαθλίωση και σε μια συνεχή μάχη για επιβίωση με ολέθρια
αποτελέσματα στην ψυχική αλλά και την σωματική υγεία. Με το πέρας της δεκαετίας,
η πανδημία του COVID-19 ανάγκασε κυριολεκτικά όλη την υφήλιο να απομονωθεί και
να περιοριστεί στο σπίτι της. Την περίοδο της κοινωνικής απόστασης και απομόνωσης
οι καταγγελίες για οικιακή βία, οι αυτοκτονίες και οι καταθλιπτικές κρίσεις αυξήθηκαν,
όπως αυξήθηκαν και οι γυναικοκτονίες σε παγκόσμιο επίπεδο. Το γεγονός αυτό
μαρτυρά την εμφάνιση παθογένειας που συνδέεται με την υγειονομική κρίση και έχει
χαρακτήρα «μοραλιστικό, ιδιωτικό, εξατομικευμένο, ψυχολογοποιημένο, και
απολιτικοποιημένο …» (Πεγκλίδου, 2021, Καμτσίδου 2021).

Η εξυγίανση για το μέλλον

7
8

Η γυναικοκτονία αποτελεί ένα έγκλημα που η κοινωνία πρέπει να το αναγνωρίσει, να

το κατηγοριοποιήσει και να το εντάξει στο πλαίσιο των έμφυλων ανισοτήτων και να
το αντιμετωπίσει με αυστηρότητα. Αν και το παράδειγμα των ΗΠΑ με την ύπαρξη της
θανατικής ποινής που δεν εξασφαλίζει τον αποτρεπτικό χαρακτήρα που η ποινή αυτή
επισύρει, εντούτοις η τιμωρία για το έγκλημα αυτό οφείλει να είναι αυστηρή
προτείνοντας στην κοινωνία την σοβαρότητα με την οποία θα πρέπει να
αντιμετωπίζονται εγκλήματα τέτοιου χαρακτήρα (Σταμάτης, 2021)

Τα πιο σημαντικά μέτρα για την αποτροπή των γυναικοκτονιών θα πρέπει να

εστιάσουν στα θύματα και όχι στους θύτες. Σε πανελλαδικό αλλά και σε παγκόσμιο
επίπεδο οφείλουν να δημιουργηθούν δομές προστασίας από την έμφυλη βία και
κακοποιητική συμπεριφορά. Στις δομές αυτές οι γυναίκες θα βρίσκουν προστασία,
κατανόηση και σεβασμό προκειμένου να βρουν την δύναμη και να εγκαταλείψουν μια
κακοποιητική και δυνητικά δολοφονική σχέση. Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει ακόμα να
παγιωθούν και να θεσμοθετηθούν οι υπηρεσίες εκείνες που θα ενδυναμώνουν τις
γυναίκες αλλά και τα παιδιά τους να εγκαταλείψουν μια σχέση ή την συζυγική εστία
εφόσον είναι κακοποιητική εξασφαλίζοντας για αυτές οικονομική και βιοτική
ανεξαρτησία προκειμένου να στηριχθούν στις δυνάμεις τους (Σταμάτης, 2021).

Σε νομικό επίπεδο έχουν γίνει πολλά βήματα για την εξίσωση των δύο φύλων και την
αποφυγή πατριαρχικών πρακτικών όπως η προίκα, το συνοικέσιο, η πολιτική
εξίσωση αντρών και γυναικών, οι ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση και την εργασία κλπ.
Παραμένει όμως ανοικτό το ζήτημα της συν-επιμέλειας των τέκνων από τους δύο
γονείς ακόμα και αν ο ένας εκ των συζύγων έχει καταδικαστεί για κακοποιητική
συμπεριφορά. Το νομικό αυτό κενό δεν εξυπηρετεί την απομόνωση του θύτη και την
ενδυνάμωση του θύματος μακριά από συμπεριφορές που θα μπορούσαν να την
βλάψουν (Σταμάτης, 2021)

Πολύ καίρια όμως κρίνεται μια άμεση και γενικότερη αναμόρφωση την κοινωνίας
στην οποία θα συμβάλουν τα ΜΜΕ, τα σχολεία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η
εκκλησιά, η οικογένεια. Μια αναμόρφωση στην οποία θα απορριφθεί η αριστεία και η
παραδοσιακή ιεραρχία των αρσενικών, η εργαλειοποίηση της γυναικείας

8
9

σεξουαλικότητας, θα σταματήσει η σιωπή σε φαινόμενα οικογενειακής βίας, θα

παύσει η στυγνή επιδίωξη για την επίτευξη ιδιοτελών σκοπών μέσα σε πλαίσια
ασυδοσίας και αποκλειστικής προσωπικής ανέλιξης. Μια πιο ανθρώπινη κοινωνία
επιβάλλεται (Σταμάτης, 2021).

Συμπεράσματα

Πολύ πρόσφατα η κοινωνία μας ήρθε αντιμέτωπη με την απειλή μιας πανδημίας που
μας ανάγκασε να επαναπροσδιορίσουμε την δημόσια ζωή μας, την συντροφικότητα
μας, την κοινωνικότητά μας. Μας έκανε ακόμα να επανεξετάσουμε τον τρόπο με τον
οποίο δουλεύουμε, εκπαιδευόμαστε, κοινωνικοποιούμαστε, μεγαλώνουμε τα παιδιά
μας, ταξιδεύουμε και διασκεδάζουμε. Στο πλαίσιο αυτό η επανεξέταση σε ζητήματα
όπως η ισότητα, η συμπεριληψιμότητα, και η αποδοχή του διαφορετικού είναι πλέον
παγκόσμιας σημασίας σε κάθε μορφή κοινωνικής ένταξης στην εργασία, στην
εκπαίδευση, στην κοινωνία. Οι άνθρωποι προσπάθησαν συνειδητά να απορρίψουν
αυτά που τους χωρίζουν και να επικεντρωθούν σε αυτά που τος ενώνουν. Έτσι
λοιπόν, κάθε μορφή βίας ειδικά βίας που οφείλετε στον έμφυλο διαχωρισμό πρέπει
να εκριζωθεί και να γίνει μια σοβαρή απόπειρα να μελετηθούν αυτά τα φαινόμενα και
να καταδικαστούν. Μόνο με μεθοδευμένες και συντονισμένες προσπάθειες από
όλους μπορεί να επιτευχθεί η γυναικεία χειραφέτηση μέσα στο πλαίσιο ενός ίσου και
καθορισμένου κοινωνικού κράτους δίκαιου.

9
10

Βιβλιογραφία

Βασική Βιβλιογραφία:

 Α. Heywood, Πολιτικές Ιδεολογίες, Αθήνα: Επίκεντρο, 2007

 P. Rosanvallon, Η Κοινωνία των ίσων, Αθήνα: Πόλις, 20212

Περαιτέρω βιβλιογραφία

 Μ. Μαροπούλου, Γυναικοκτονία: Όρια και όροι αποδοχής ενός νέου νομικού όρου.
Retrieved October 2, 2021 from https://diotima.org.gr
 Άννα Βουγιούκα, «Femicide/feminicidio/γυναικοκτονία: Linguafeminista και το
διαρκές αίτημα για μια αξιοβίωτη ζωή», περιοδικό φεμινιστιqά, τεύχος 2, 2019.
http://feministiqa.net/gunaikoktonia-lingua-feminista/
 Αθηνά Πεγκλίδου, «Γυναικοκτονίες στην πανδημία Covid 19: Ένα σχόλιο για την
καθημερινή βία σε εξαιρετικούς καιρούς, Σύγχρονα Θέματα, τχ. 153-154
https://www.synchronathemata.gr/gynaikoktonies-stin-pandimia-covid-19-ena-
scholio-gia-tin-kathimerini-via-se-exairetikoys-kairoys/
 Φωτεινή Τσιμπιρίδου, «Η πατριαρχία ως αιχμαλωσία στη μετασοβιετική εποχή:
Βότκα ανδρισμός επί της οθόνης και θυμωμένες φεμινίστριες στην κάμερα»,
Feministiqa, τεύχος 1, 2018 https://feministiqa.net/patriarchia-os-aihmalosia-
metasovietiki-epohi/
 Τ. Δημητρούλια, «Γυναικοκτονίας το ανάγνωσμα», Bookpress23/7/2021, 
o https://bookpress.gr/stiles/eponimos/13865-gynaikoktonias-to-anagnosma
 Ι. Καμτσίδου, «Γυναικοκτονίες: το «αόρατο» έγκλημα βγαίνει στο φως»
Εφημερίδα των Συντακτών 21/8/2021
o https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/307217_gynaikoktonies-aorato-
egklima-bgainei-sto-fos
 Κ. Σταμάτης, «Η δικαιοπολιτική αντιμετώπιση της γυναικοκτονίας» ΕΝΑ,
22/12/2021, https://www.enainstitute.org/publication/%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%ba
%ce%b1%ce%b9%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce
%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%8e%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%b7-
%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b3%cf%85/

10