Które zwierzę śpi, a które biega zimą po lesie?

Czy podczas chłodniejszych miesięcy tylko niedźwiedzie przytulą

głowę do poduszki, czy także inni mieszkańcy lasu zapadają w
sen zimowy?

Paradoksalnie, największych leśnych
śpiochów znajdziemy wśród małych
gryzoni – rekordzistkami są smużki
i popielice, które pozostają w stanie odrętwienia
od października do maja. Te drugie w
„objęciach Morfeusza” są aż do początku
czerwca. Trochę krócej, bo tylko do kwietnia,
„leniuchują” żołędnice, orzesznice, koszatki i
nornica ruda. Nie śpi za to wiewiórka, która
przezornie zgromadziła zapasy na zimę. Niestety ten sympatyczny rudzielec często zapomina,
gdzie schował zapasy.

„Hibernacja ssaków, potocznie nazywana

Zimą nie śpią także inne gryzonie: norniki, snem zimowym, wcale nie jest snem. Jest to stan
odrętwienia, objawiający się okresowym
darniówka i myszy. Mysz leśną można
spowolnieniem procesów życiowych u niektórych
nawet spotkać zwierząt stałocieplnych, np. spada tempo
w domach, dokąd często zagląda przemiany materii czy temperatura ciała. Sen
zimowy może być stanem ciągłym lub
w poszukiwaniu pokarmu, a gdy warunki
przerywanym; trwa od kilku tygodni do siedmiu
sprzyjają już w lutym przystępują do miesięcy. Jest poprzedzony gromadzeniem
rozrodu. Podczas zimowych brunatnej tkanki tłuszczowej w organizmie lub
zapasów pokarmu w gnieździe oraz zmianami w
miesięcy aktywne są także ryjówkowate –
funkcjonowaniu gruczołów dokrewnych.”
krety, rzęsorki, zębiełki
i ryjówki.  Przedstawicielka ostatniego
wymienionego rodzaju, ryjówka malutka,
to najmniejszy europejski ssak, za to z
ogromnym apetytem. Dziennie potrafi zjeść dwa razy więcej, niż sama waży, a że zimą o pokarm
trudno – zmniejsza swoje rozmiary. I nie chodzi o dietę-cud, tylko rzeczywiste zmniejszenie
rozmiarów narządów wewnętrznych, a nawet objętości czaszki!
Na uprawach leśnych, w sadach i zaroślach można się
natknąć na ślady zimowej aktywności zajęcy, które
ogryzają pędy oraz – ku utrapieniu właścicieli sadów –
korę z młodych drzewek.

Zimę przesypiają nietoperze oraz jeże, które zwinięte w

kulkę, śpią w gniazdach pod liśćmi. Należy pamiętać, że
zarówno pierwszych, jak
i drugich nie należy budzić. Zwierzęta te na zimę
gromadzą podskórną zapasy, a każde przebudzenie
zwiększa ryzyko wyczerpania zapasów jeszcze przed
nastaniem wiosny i w rezultacie głodowej śmierci
zwierzęcia.

Spośród drapieżnych ssaków leśnych, w sen – oprócz niedźwiedzi – zapadają także jenoty i
borsuki. Te pierwsze śpią stosunkowo krótko – od grudnia do lutego, a ich sen jest lekki. Borsuki
przed udaniem się na zimowy odpoczynek gromadzą spore zapasy tłuszczyku, i dokładnie
moszczą swoje nory. Mają przy tym swoje dziwactwa – jedne wolą spać na suchych liściach
drzew i krzewów, drugie wybierają paprocie, a jeszcze inne – mchy. Natomiast zwierzęta, które
zimą są aktywne, np. dziki i jeleniowate zmieniają sierść – jest ona teraz bardziej szara
i nawet dwa razy dłuższa i gęstsza, niż latem. Podobnie przygotował się do zimy król puszcz –
żubr.
Zima, mimo, że jest trudną porą dla zwierząt, jest nie mniej ciekawa niż cieplejsze miesiące.
Wystarczy wybrać się na spacer do lasu, aby się o tym przekonać.