Table of Contents Call Me Mayor

DISCLAIMER

MOODBOARD

Chapter One

Chapter Two

Chapter Three

Chapter Four

Chapter Five

Chapter Six

Chapter Seven

Chapter Eight

Chapter Nine

Chapter Ten

Chapter Eleven

Chapter Twelve

Chapter Thirteen

Chapter Fourteen

Chapter Fifteen

Chapter Sixteen

Chapter Seventeen

Chapter Eighteen

Chapter Nineteen

Chapter Twenty

Chapter Twenty-One

Chapter Twenty-Two

Chapter Twenty-Three

Chapter Twenty-Four

Chapter Twenty-Five

Chapter Twenty-Six

Chapter Twenty-Seven
Chapter Twenty-Eight

Chapter Twenty-Nine

Chapter Thirty

Chapter Thirty-One

Chapter Thirty-Two

Chapter Thirty-Three

Chapter Thirty-Four

Chapter Thirty-Five

Chapter Thirty-Six

Chapter Thirty-Seven

Chapter Thirty-Eight

Chapter Thirty-Nine

Chapter Forty

LAST CHAPTER

NEXT

PLEASE READ

PRE-ORDER

Description (COMPLETED) Arken Zaviere is the definition of a perfect mayor, he was

the savior of Caloocan City. Aside from being strikingly handsome and intelligent,
he was also known for being a competent mayor for providing the needs of everyone,
saving every family from poverty, providing jobs for the jobless people, and giving
college scholarships. Jonalyn 'Ayen' Macarios admired him ever since he became the
mayor. Mayor Arken Zaviere is beyond perfect in her eyes until that ill-fated night
in which she saw Mayor Arken Zaviere's dark nature.

Arken Zaviere is the definition of a perfect mayor, he was the savior of Caloocan
City. Aside from being strikingly handsome and intelligent, he was also known for
being a competent mayor for providing the needs of everyone... saving every family
from poverty, providing jobs for the jobless people, and giving college
scholarships. Jonalyn 'Ayen' Macarios admired him ever since he became the mayor.
Mayor Arken Zaviere is beyond perfect in her eyes until that ill-fated night... In
which she saw Mayor Arken Zaviere's dark nature.
• ────── ✾ ────── •

NOTE: I will mute disrespectful readers from now on. PLEASE. Please stop mentioning
other writer's stories or characters in my stories. Call me sensitive or whatever
you want, but I found comments like that offensive, I won't... and I will never
take those as a compliment. Please stop doing that to me and to other writers as
well. I love reading comments from the stories I worked hard writing... yes,
writing is my relaxation but I can't deny the fact that it is tiring as well. So
please, be mindful of your comments, that's all I ask for. Please, let's respect
each other. Thank you.

ANOTHER NOTE:

The first installments of this series are poorly written. I promise to improve in
every story. I want to edit this but writing is not the only thing I do in my life
(lol). I will surely edit this if I have time. Thank you for understanding.

This is a work of fiction. Names, characters, places, businesses, events, and

incidents are either the products of the author's imagination or used in a
fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual
events is purely coincidental.

I mostly write cliché, light (not all the time), predictable, and unrealistic
stories. If you are looking for realistic stories with heavy plot twists and drama,
you can't find it in my stories. I'm kinda shallow-minded so don't expect something
bizarre or mind-blowing in my stories. My stories are also unedited and contain a
lot of grammatical errors and typos. I'm open to correction and criticism, please
correct me if you happen to see some errors in my works :)

❛ ━━━━━━･❪ ❁ ❫ ･━━━━━━ ❜

"Respect is a two-way street, if you want to get it, you've got to give it."

~ R.G. Risch

"I firmly believe that respect is a lot more important, and a lot greater, than
popularity."

~ Julius Erving

✻ ═════ •❅• ═════ ✼

WARNING: This series contains violence, abuse, brutality, and vulgar words, please
be aware that this series also contains kidnapping, using or selling illegal drugs,
abusing of power, etc. that may be disturbing for some readers. I do not promote,
support neither romanticize any of the crimes and red flags that will be mentioned
throughout the series, it's just needed in the story. Please be open-minded. Thank
you.

NOTE: This series can be read in ANY ORDER.

WARNING: SPG | R18

✿❯────「Ayen Macarios」────❮✿

⊱⋅ ──────────── ⋅⊰

»Arken Zaviere«

made by warrioressangel 💖

WARNING: This series contains violence, abuse, brutality, and vulgar words, please
be aware that this series also contains kidnapping, using or selling illegal drugs,
abusing of power, etc. that may be disturbing for some readers. I do not promote,
support neither romanticize any of the crimes and red flags that will be mentioned
throughout the series, it's just needed in the story. Please be open-minded.

I'm not forcing anyone to read my stories so if you're not comfortable with the
issues mentioned above, please don't read this story.

* * * ~ ~ ~ * * *

Jonalyn 'Ayen' Macarios

"Hoy Ayen, mamaya raw may speech si Mayor pogi."

Napailing na lang ako sa sinabi ng kaibigan kong si Wrena.

"Anong oras?" tanong ko habang binabasa ang paborito kong libro tungkol sa pulitika
na hiniram ko pa sa city library.

I'm not interested in taking law or political science as my course, I'm just kind
of interested about politics and law.

"Maya-maya, wala rin naman akong pakialam sa sasabihin niya. Gusto ko lang titigan
siya," kinikilig na sabi pa niya.

Ako rin naman, pero siyempre interasado pa rin ako sa iaanunsyo niya. Baka tungkol
iyon sa mga issue na kinakaharap ng Caloocan o baka naman sa mga bagong programa na
ipatutupad niya.

"Inaagawan mo ako sa crush ko," pabirong sabi ko saka tiningnan siya ng masama.

"Huh, sorry na lang girl, pero ako ang nauna kay Mayor. Charot, bakit kasi wala pa
siyang girlfriend eh? Umaasa tuloy ako na may chance kami," sabi niya habang
nakanguso. Napailing na lang ako.
"Sorry my friend, I'm his real girlfriend. Bawal kasi i-announce sa media,"
pagbibiro ko pa. Wala namang masama mangarap.

Halos lahat naman yata ng babae rito sa lugar namin nangangarap na maging
kasintahan ni Mayor Zaviere. Sino ba naman ang hindi?

"Hoy, pinagnanasahan mo na naman si Mayor sa maruming isip mo," sabi ni Wrena at

binato ako ng unan.

"Shut up," sabi ko na lang at inirapan siya.

"Pa-shut up shut up ka pa riyan, may part time job pa tayo mamayang gabi sa
convenience store," she said while putting lip tint on her pouty lips.
Nakakainggit, medyo manipis kasi ang labi ko eh.

"You want?" She offered me her lip tint. Agad akong napangiwi saka umiling.

"Bakit mo inaalok ang personal mong gamit sa ibang tao?" tanong ko na lang saka
muling ibinalik ang tingin ko sa librong binabasa ko.

"Ang arte mo," sabi niya saka tinuloy na lang ang pagme-make up.

"Para saan ang make up? Speech ni Mayor ang magaganap mamaya, hindi party,"
natatawang sabi ko.

"Hindi ka pa ba sanay sa 'kin? Kahit maglalaba lang naka-make up pa 'ko," sabi

niya.

"Ewan ko sa 'yo," natatawang sabi ko na lang habang napapailing.

"Pero alam mo ba yung tsismis? May tinatagong anak daw si Mayor Arken," bulong ni
Wrena sa 'kin. Napakunot na lang ang noo ko.

"Puro tsismis lang naman 'yon, saka kung sakaling totoo man 'yon, ano naman?"
Napaismid na lang siya sa sinabi ko.

"Duh, siyempre mac-criticize siya. Okay lang na may junakis na siya, pero yung
katotohanan na itinago niya sa mga tao, ibang usapan na 'yon." Sabagay may punto
siya ro'n.

"I won't judge him easily if that's true."

"Wow, iba talaga tama mo kay Mayor 'no. Ikaw na, sa 'yo na ang korona," pagbibiro
niya. Natatawang napailing na lang ako.

"Hoy! Kayong dalawa puro kayo kuda at kalandian!"

Napaupo ako ng tuwid nang marinig ko ang boses ni Tita Celina. Tiyahin siya ni
Wrena na talagang masakit magsalita at palaging nakasigaw.

"Ako lang yung malandi 'no! Matino si Ayen," pagtatanggol ni Wrena sa 'kin. Palagi
niya talagang sinasagot at binabara si Tita Celina.

Nasa Masbate ang mga magulang ko ngayon ngunit taga-Camarines Sur talaga kami,
nandoon sila upang bantayan ang lola ko sa side ni nanay. Sumama lang ako sa
tiyahin ko na magpunta rito sa Caloocan City upang mag-aral, kaso hindi ako
nabigyan ng pagkakataon, mas inuna ko ang magtrabaho at mag-ipon para magpadala ng
pera sa mga magulang ko.
26 years old na ako ngayon pero kung mabibigyan pa ako ng pagkakataon na
makapagkolehiyo, hindi ko palalagpasin kahit ano pa'ng edad ko.

Dito ako natuloy sa tiyahin ni Wrena, apat na taon na rin ako rito sa Caloocan
City, nagtatrabaho ako bilang katulong ni Tita Celina, kahit masungit siya kahit
papa'no maayos siya magpasweldo, pero ume-extra rin ako sa ibang trabaho na
pinahintulutan naman ni Tita Celina.

Simple lang din naman kasi ang buhay nina Tita Celina, hindi kalakihan ang bahay
ngunit malaki rin naman ang espasyo. Gawa naman sa bato ang bahay niya, maganda ang
pagkakagawa at may hardin pa sa labas ng bahay. Dikit-dikit din ang mga bahay rito
kaya kapag sumigaw ka, rinig lahat ng kapit-bahay.

"Ayen!"

Napangiti ako nang makita ang kaibigan ko na si Aljen. Basta na lang siya pumasok
sa bahay ni Tita Celina, siguradong masisigawan na naman siya mamaya.

"Wala ka talagang kahihiyan sa katawan 'no? Basta ka na lang pumapasok sa bahay

namin," nakapamaywang na sabi ni Wrena.

Mukhang magbabangayan na naman ang dalawang 'to.

"Shut up, hindi ikaw ang pakay ko kundi si Ayen my loves," sabi ni Aljen saka
inakbayan pa ako. Natatawang napailing na lang ako.

"Mag-aabogado ka ba talaga? Bakit napaka-cheap mo magsalita? Eww," pang-aasar ni

Wrena.

Isang taon na lang makakapagtapos na si Aljen sa law school, masaya ako para sa
kanya pero naiinggit din ako. Gusto ko ring makapagtapos ng pag-aaral at maging
veterinarian.

"Ewan sa 'yo," sabi na lang ni Aljen saka nilamukos ang mukha ni Wrena.

"Bwisit ka! Nagulo yung make up ko!" Naainis na napapadyak si Wrena saka agad na
nagtungo sa kwarto namin para ayusin ang make up niya.

"Bakit mo ba naging kaibigan si Wrena? Ubod ng arte no'n eh," nakangiwing sabi ni
Aljen.

"May kailangan ka ba, Attorney?" pabirong tanong ko.

"I need you in my life," he said while grinning. Sinuntok ko na lang nang mahina
ang braso niya.

"Puro ka kalokohan," natatawang sabi ko na lang.

"Wag kang mangarap na magustuhan ka ni Ayen! Una kailangan mo munang maging mayor
na marami ng nagawa para sa bayan natin, pangalawa kailangan mo munang maging
sobrang gwapo. In short, kailangan mo munang maging si Mayor Arken bago ka niya
magustuhan pero siyempre imposible 'yon," nanunuyang sabi ni Wrena pagkagaling niya
sa kwarto.

Alam ko naman na may gusto sa 'kin si Aljen. Kahit ilang beses ko na siyang ni-
reject, hindi pa rin siya sumusuko. Hinayaan ko na lang, alam niya rin naman na
hanggang pagkakaibigan lang ang kaya kong ibigay sa kanya.
"Bakit ba kasi crush na crush mo si Mayor Arken? Magkasing pogi lang naman kaming
dalawa," sabi ni Aljen at napahawak pa sa mukha niya. Napangiwi naman si Wrena.

"Ibang level din ang kakapalan ng mukha mo 'no? Di hamak naman na mas gwapo si
Mayor ng sampung beses sa 'yo," pang-aasar pa ni Wrena.

"Ang OA nung sampung beses, saka bakit ba crush na crush niyo 'yon eh ang tanda na
no'n."

Sabay kaming napatingin ng masama ni Wrena kay Aljen.

"Ano'ng matanda? 35 years old pa lang si mayor 'no. Hindi 'yon matanda,"
pagtatanggol ni Wrena kay Mayor.

"Oo nga, hindi pa 'yon matanda," segunda ko naman. Napasimangot na lang si Aljen.

"Edi hindi," pagsuko niya.

"Teka Ayen, magsisimula na yata ang speech ni Mayor Arken. Punta na tayo agad do'n
para may mahanap tayong maayos na pwesto. Alam mo naman ang ibang fans ni mayor,
masyadong wild." Natawa na lang ako sa sinabi niya.

Tumingin muna ako sa salamin, ayos na naman ang mukha ko. Naglagay na lang ako ng
lip balm. Maraming nagsasabi na mukha lang daw akong 20, dahil siguro medyo maliit
ang height ko, minsan nga nahihiya akong tumabi kay Wrena. Tinatawag din nila akong
ano... Baby face ba ang tawag do'n? Maliit din kasi ang mukha ko, bilugan ang mga
mata, maliit na may katangusan ang ilong, manipis ang labi, mahahabang pilikmata,
na medyo makapal na kilay. Maputi rin ang balat ko, kaya madalas naiinggit si
Wrena. Pero lahat naman maganda para sa 'kin kahit ano pang kulay nila.

Agad kaming nagtungo sa paggaganapan ng announcement speech ni Mayor Arken. Tama

nga ang hula ni Wrena na marami na ang tao, karamihan ay puro mga babae.

"Wag kang mag-alala, my dear friend, sisingit tayo. Ang pumalag bibigwasan ko,"
maangas na sabi ni Wrena. Natawa na lang ako at nagpahila sa kanya. Gusto ko rin
naman sumingit para makita ko ng malapitan si mayor.

Kahit mahirap at talagang mainit, nagawan naman ng paraan ni Wrena at nakapewsto

kami sa unahan, ang sama lang talaga ng tingin sa 'min ng mga nasingitan namin.

"Hoy, ang kapal naman ng mukha niyong sumingit. Kanina pa kami rito eh," nakataas-
kilay na sabi ng babaeng katabi namin. Nginitian lang siya ng matamis ni Wrena.

"English-in mo nga 'to nang manahimik," bulong ni Wrena sa 'kin. Napailing na lang
ako at bahagyang siniko siya. Puro talaga siya kalokohan.

"Hoy, kinakausap kita," sabi pa nung babae kay Wrena.

"Shh, wag kang magulo, ayan na yung boyfriend ko."

Napatingin ako sa stage. Agad na nagwala ang mga paru-paro sa tiyan ko nang makita
ko si Mayor Arken. Ang gwapo niya talaga.

"Good day, everyone. I am the mayor of Caloocan City, Arken Zaviere."

Napairap ako nang magtilian ang mga babae, pero hindi ko sila masisi, ang sexy ng
boses ni mayor. Pero ang sakit nila sa tenga.

"Ganyan karami ang kaagaw natin. Paano pa kapag naging governor siya? Senador? O
kaya naman presidente ng Pilipinas? Lalo tayong mawawalan ng pag-asa. Kainis, bakit
kasi ang gwapo niya?" napapailing na sabi ni Wrena.

"Hindi rin naman natin siya magiging crush kung hindi siya gwapo," natatawang sabi
ko na lang habang nakatitig kay Mayor Arken na panay ang salita sa unahan.

Wala tuloy akong naintindihan sa sinasabi ni Mayor eh, napakadaldal ba naman nitong
si Wrena.

"Wag kang magulo, wala akong naiintindihan sa sinasabi ng mayor ko," sabi ko na
lang habang nakatitig pa rin kay Mayor Arken.

"Wala akong pake sa sinasabi niya, gusto ko lang siya makita," kinikilig na sabi ni
Wrena. Napairap na lang ako.

"I'm planning to give free college scholarship for everyone, there's no age
requirement when it comes to education. I'm giving everyone a chance to pursue
their dream profession, no matter how impossible it may be for you. I'm giving
everyone any educational benefits I can provide, but of course, it's only for those
who are willing. But I'm persuading everyone to try, there's no harm trying."

Napalunok ako habang pino-proseso ng isip ko ang mga binitiwang salita ni Mayor,
pati si Wrena na kanina ay maingay, natahimik din.

"Wow, ito na ang chance mo Ayen," natutuwang sabi ni Wrena nang mahimasmasan siya.
Niyugyog niya pa ang braso ko.

Napangiti ako habang nakatitig kay Mayor, pinipigil ko ang sarili ko na maiyak.
Tuwang tuwa ako sa inanunsyo niyang 'to, pakiramdam ko binigyan ako ng pag-asa ni
Mayor Arken na baguhin ang buhay ko.

Lalo ko siyang hinahangaan.

"Let's help each other, I want everyone to cooperate for the betterment of Caloocan
City. That's all. Again, this is Mayor Arken Zaviere, thank you for lending me your
time."

Napasinghap ako nang magtagpo ang mga mata namin ni Mayor. Napalunok ako dahil
talagang nakatingin siya ng diretso sa mga mata ko. Napakagat ako sa ibabang labi
ko at pinilit na pakalmahin ang nagwawalang puso ko pati na rin ang nga paru-paro
sa tiyan ko.

Pakiramdam ko nakahinga ako ng maluwag nang tuluyan na siyang nag-iwas ng tingin sa

'kin. Umalis na rin kaagad siya ng stage. Nanghihinang napakapa ako sa dibdib ko,
para akong hihimatayin.

"Grabe, ang tipid talaga lagi magsalita ni mayor. Ten minutes lang yata siyang
nagsalita. Pero may napansin ako..." napatigil si Wrena sa sasabihin niya saka
tumingin sa 'kin

"...Ayen, tiningnan ka yata ni Mayor," kinikilig na sabi ni Wrena saka niyugyog

muli ang braso ko. Tila wala sa sariling napangiti na lang ako.

"T-tiningnan niya nga ako, Wrena. Nagtitigan kami," kinikilig na sabi ko.

"Hay buti na lang sumingit tayo. Mapapansin ka talaga ni Mayor kasi ang puti mo,
nagliliwanag ka! Panis!"

Hindi ko na lang pinansin ang pinagsasabi ni Wrena. Lutang na nakangiti pa rin ako
habang inaalala kung paano nagtagpo ang mga mata namin kanina.

NAHALATA ng mga customer sa convenience store na pinagtatrabahuhan ko na masaya

ako. Todo ngiti ako sa customers na hindi ko naman palaging ginagawa.

"Teh, 'wag mong masyadong ipahalata na hanggang ngayon kinikilig ka. Naiinggit
ako," nakasimangot na sabi ni Wrena habang inaayos ang mga paninda.

Napakagat ako sa ibabang labi ko para subukang pigilin ang pagngiti ko. Natatawang
napatingin sa 'kin ang customer. Para akong ewan na nakangiti, cashier pa naman ako
ngayong araw.

"Bakit tuwang tuwa ka yata ngayon, Ayen?" tanong ni Aling Marie habang naghihintay
na maibalot ko ang mga pinamili niya.

"Tuwang tuwa po siya kasi nagtitigan sila ni Mayor Arken," sagot naman ni Wrena.
Pasimpleng inirapan ko na lang siya.

"Sus, kaya naman pala. Magtrabaho ka sa munisipyo, madalas mong makikita si Mayor
kapag nagtrabaho ka ro'n," suhestiyon ni Aling Marie. Napangiti na lang ako at
umiling.

"Pero bali-balita may anak na raw si Mayor eh," dugtong naman ni Aling Marie.

"Kung may anak man po siya, aalagaan ko," nakangiting sabi ko. Natigilan ako nang
maramdaman kong binato ako ng tissue roll ni Wrena.

"Magtigil kang babae ka at tapusin mo 'yan, baka nagmamadali si Aling Marie.

Maharot ka." Natawa na lang ako sa sinabi niya.

Maraming nakahalata na mas masaya ako ngayong araw. Hindi ko akalain na isang
tingin lang galing kay Mayor, kikiligin na ako ng ganito. Palagi kasi akong nasa
likod kapag may speech si Mayor. Buti na lang talaga sumingit kami ni Wrena kanina,
parang gusto ko tuloy siyang ilibre.

"Nga pala Ayen, nagpaalam ako kay boss. Mauuna akong umuwi kasi may kailangan akong
puntahan. Kaya mo na ba mag-isa rito?" tanong niya. Ngumiti naman ako at tumango.

"Saan ka ba pupunta?"

"Secret, no clue. Charot, may family gathering kinemerut kami. Maiirita lang ako
dahil makikita ko yung mayayabang kong pinsan pero wala akong magagawa, sasabunutan
ako ni Tita Celina kapag hindi ako nagpunta," napapailing na sabi niya. Hindi
talaga sila magkasundo ni Tita Celina.

"Okay lang ako rito, mahalaga ang pupuntahan mo eh," nakangiting sabi ko. Pasalamat
siya at maganda ang mood ko.

"Tigilan mo yung kakangiti ng ganyan, mapagkamalan ka pang nasisiraan ng bait."

Napaismid na lang ako sa sinabi niya.

Naiwan din ako nang umalis na si Wrena. Kasama ko naman si kuyang guard kaya hindi
ako natatakot.

"Sige Ayen, umuwi ka na. Ako na ang bahala rito," sabi ng kasunod ko sa shift.
Hindi ko namalayan na tapos na pala ang oras ng trabaho ko.

Napangiti ako saka binitbit ang bag ko.

"Sige, alis na 'ko!"

Nakangiti pa rin ako habang naglalakad pauwi. Mukhang tama si Wrena, mapagkakamalan
nga akong nababaliw ng makakakita sa 'kin, pero okay lang. Wala naman ng masyadong
tao ng ganitong oras.

I smiled unknowingly when I remembered him again. Napakagat na lang ako sa ibabang
labi ko upang pigilin na mapatili. Gusto kong magtitili at magtatalon sa kilig.
Grabe ang epekto sa 'kin ni mayor.

Alam ko naman na imposibleng mapansin niya ako. Bukod sa siya ang alkalde ng
Caloocan City, marami rin siyang negosyo bago siya naging mayor. Sa pagkakaalam ko
pa ay may sarili siyang airlines sa iba't ibang parte ng Asya, kaya marami ang
nagsasabi na hindi siya nanghihinayang na maglabas ng pera para sa mga mamamayan ng
Caloocan City.

Noong nakarang taon lang ay sumikat siya sa internet at nabansagang 'most competent
mayor in the Philippines'. Agaw pansin din ang kagwapuhan nito. Inis na inis pa
kami ni Wrena no'n dahil lalong dumami ang kaagaw namin.

Ang dami niya talagang nagawa para sa mga mamamayan dito. Talagang malaki ang
naitulong niya, hindi na nakakapagtaka na sa susunod ay maging gobernador na siya o
senador. Hindi rin biro ang kasikatan niya rito, lalo na sa mga kababaihan.

I smiled widely while looking at his stolen picture on my phone. It was taken last
month during his medical volunteer. Tumulong siya sa pag-aasikaso sa mga may sakit.
Sobrang daming tao no'n pero nagawa ko pa siyang kuhanan ng litrato.

Napatigil ako sa paglalakad nang makarinig ako ng kakaibang ingay. Napakunot ang
noo ko at napatingin sa eskinita na pinanggalingan ng ingay. Parang may
nagsusuntukan na ewan, may mga kalabog akong naririnig.

Dapat bang sumilip ako? Mas maganda yata na umalis na lang agad ako, ayokong
madamay sa mga ganyan. Akala ko pa naman naubos na ni Mayor Arken ang mga loko-loko
rito.

Huminga ako ng malalim at akmang lalakad na lang ng diretso nang makarinig ako ng
malakas na daing na tila nasasaktan. Napabuntong hininga ako at napakamot sa batok
ko. Ano ba 'yan? Bakit ba kasi ang bilis ko maawa?

Pasimple akong sumilip sa nangyayari sa may eskinita. Naningkit ang mga mata ko
nang makita ko ang pamilyar na lalaking nakasuot ng three piece suit. Pamilyar sa
'kin ang tindig nito, sobrang pamilyar.

"H-hayop ka mayor!"

Napasinghap ako nang sumigaw ang lalaking nakaupo sa sahig. Duguan ang mukha nito
at mukhang matindi ang pagkakabugbog dito.

Si mayor ba talaga ang lalaking nakatayo sa tapat ng duguang lalaki? Ano'ng

ginagawa niya rito?

"Should I kill him now, mayor?" tanong ng lalaking katabi ni Mayor Arken na sa
pagkakaalala ko ay bodyguard niya.

Napalunok ako at nanghihinang napakapit sa posteng tinataguan ko. Nanginginig ang

mga tuhod ko at pakiramdam ko matutumba ako anumang oras.

"Do it quietly, make him disappear without anyone knowing. You know what to do,
right?"

Pakiramdam ko literal na nagtayuan ang mga balahibo ko sa malamig na boses niya.

Para bang wala siyang pakialam sa buhay ng ibang tao.

Nanghihinang napaatras ako nang makitang tinutukan ng bodyguard ni mayor ng baril

ang duguang lalaki. Prenteng nakatayo lang si Mayor Arken habang walang emosyong
nakatingin sa lalaki.

"Napakahayop mo! Sisiguraduhin kong malalaman ng mga tao kung gaano ka ka-demonyong
hayop ka! Napakawalang---" Hindi na naituloy ng duguang lalaki ang sasabihin niya
nang walang pakundangang sinipa ni Mayor Arken ang mukha niya.

Napasinghap ako dahil sa gulat. Mas lalong nanginig ang mga tuhod ko nang
mapatingin ang bodyguard niya sa direksyon ko.

Agad akong napaatras nang mapatingin din sa 'kin si Mayor Arken. Nagtagpo ang mga
mata namin ngunit hindi na kilig ang nararamdaman ko ngayon kundi takot.

Kahit nanginginig ang mga tuhod ko, agad akong tumalikod at pinilit ang sarili ko
na tumakbo palayo ro'n.

Pero huli na ang lahat nang maramdaman ko ang malaking kamay na humawak sa braso
ko.

"It seems like we have an audience." Boses ni mayor iyon.

Nanginginig na napatingin ako kay mayor na nakahawak sa braso ko. Literal na

nanginginig na ang buong katawan ko dahil sa takot.

Ang bilis talaga ng pangyayari. Parang kanina lang tila nasa langit ako dahil sa
kilig na nararamdaman ko kay mayor, ngayon hindi ko na maipaliwanag ang
nararamdaman ko.

"Should I kill her, mayor?" malamig na tanong ng bodyguard ni mayor. Favorite line
niya yata iyon, halatang sanay na itong pumatay.

Napalunok ako nang mapatingin ako kay Mayor Arken. Naningkit ang mga mata niya
habang nakatitig sa mga mata ko.

"I know you," mahinang bulong niya.

Napalunok ako at napaiwas ng tingin, kilala niya 'ko?

Napailing na lang ako, bakit nagawa ko pang kiligin ng kaunti sa ganitong

sitwasyon?

Napasinghap na lang ako nang maramdaman ko ang kamao niya sa tiyan ko. Sinuntok
niya ba talaga ako?

Napakapit ako sa dibdib ni Mayor Arken dahil pakiramdam ko ay matutumba ako.

Narinig ko pa ang boses niya bago ako tuluyang nawalan ng malay...

"Don't kill this woman yet, I still need her."

"Mama, wake up na po."

Napadaing ako at napahawak sa tiyan kong medyo masakit pa. Kinusot ko ang mga mata
ko saka pinilit na idilat ang mga 'yon.

"Yehey! Gising ka na, Mama!"

Napakunot ang noo ko at tumingin sa batang babae na nakaupo sa kama katabi ko. Muli
akong napadaing saka bumangon at sumandal sa headboard ng kama.

"S-sino ka?" nauutal na tanong ko habang nakatingin sa batang babae.

Napalunok ako at bahagyang napaatras sa batang babae, humigpit ang kapit ko sa

comforter na nakabalot sa katawan ko.

Bakit niya ako tinatawag na Mama? Nagkaanak ba ako ng hindi ko alam? Pero imposible
naman 'yon, virgin pa ako sa pagkakaalala ko.

May kamukha ang batang 'to, hindi ko lang maalala kung sino, pero sa totoo lang
sobrang cute niya. Maputi siya, bilugan ang mga mata, maliit at matangos ang ilong
at mukhang natural na mapula ang mga labi, itim na itim din ang makinis na buhok
nito pati ang mga mata nito.

"Hello Mama, anak mo po ako. Dapat alam mo ang pangalan ko," nakangusong sabi niya.

I bit my lower lip and stopped myself from pinching her chubby cheeks. Her looks
alone is a ray of sunshine, she's too cute to be true. Baka mamaya manggigil ako at
iuwi siya sa amin.

Bakit niya kaya ipinagpipilitan na Mama niya ako? Nakakakaba siya, baka naman may
kamukha ako tapos iyon ang totoo niyang Mama, o baka naman may saltik lang talaga
ang batang 'to?

"Ahm..." Hindi ko alam ang sasabihin, wala akong maalala na may anak na ako.

Napasinghap ako, baka naman ilang taon na ang nakalipas at nagka-amnesia pala ako?
Baka naman anak ko talaga ang cute na batang 'to?

"Oh, I remember now. You have amnesia nga po pala sabi ni Papa, sorry Mama," sabi
niya saka niyakap ako.

Napabuntong hininga ako at kahit naguguluhan ako sa nangyayari, niyakap ko na lang

din siya. Sa mga ganitong sitwasyon, dapat sumakay muna ako sa mga nangyayari saka
ako tatakas. Hindi ko yata matatagalan ang lugar na 'to, sumasakit ang ulo ko sa
nangyayari.

"Mama, ang name ko po ay Arkia. I'm Arkia Vei Zaviere, 5 years old," sabi niya at
ipinakita pa ang limang daliri niya.

Natigilan ako, Arkia Vei Zaviere? Zaviere? Kaano-ano niya naman kaya si Mayor
Arken?

Natigilan ako at napahawak sa tiyan ko, speaking of Mayor Arken, nanaginip lang ba
ako nang makita ko siya sa may eskinita at sinuntok niya ang tiyan ko?

Natatawang napailing na lang ako, malamang panaginip lang 'yon. Mabait si Mayor
Arken, hindi niya gagawin 'yon.

"Mama, are you okay?"

Natigilan ako at napatingin sa cute na bata na nasa harapan ko ngayon. Napasinghap
ako at tumingin sa paligid. Nasa malaki at magandang kwarto kaming dalawa, halatang
mamahalin ang mga gamit dito at talagang nakakasilaw. Napakurap na lang ako at
napakamot sa batok ko.

Ano ba'ng nangyayari sa 'kin?

Muli akong natawa at napasabunot sa sarili kong buhok, siguro nananaginip pa rin
ako ngayon.

"Mama, siguro po nababaliw na po kayo. Okay lang po, love pa rin po kita kahit
mabaliw ka," sabi ni Arkia habang nakatitig sa 'kin. Hindi ko alam kung mai-insulto
ba ako matatawa sa sinabi niya. Ang cute niya kasi eh.

"Ahm, Arkia, kaano-ano mo si Mayor Arken?" tanong ko. Napakunot naman ang noo niya.

"Siya po ang Papa ko, hindi niyo po alam? Ay oo nga pala, may amnesia ka nga po
pala."

Napasinghap ako sa sinabi niya. Totoo pala ang tsismis na may anak na si Mayor
Arken, kaya pala kamukhang kamukha niya ang batang 'to.

"Mama, sobra po akong sad ng ilang years kasi po akala ko ayaw niyo po sa 'kin
dahil hindi mo po ako pinupuntahan, pero super duper happy na po ako ngayon!"
masiglang sabi niya saka muli akong niyakap. Napabuntong hininga na lang ako at
tinugon ang yakap niya.

Kawawang bata naman 'to, mukhang nangungulila talaga siya sa pagmamahal ng isang
ina. Pagbibigyan ko na lang siya ngayon, kunwari anak ko talaga siya.

Natigilan kami sa pagyayakapan nang biglang bumukas ang pinto. Napakurap ako nang
makitang si Mayor Arken 'yon, agad siyang pumasok sa silid saka lumapit sa 'min.

Napalunok ako at tumikhim. Mas lalo akong nagsumiksik sa headboard ng kama at

ibinalot ang sarili ko sa comforter. Naramdamdaman ko ang panginginig ng kalamnan
ko.

Kung gano'n totoo nga ang nakita ko sa eskinita, totoong masamang tao si mayor.

"Papa!" tuwang tuwa na bati ni Arkia kay mayor. Tumango lang si Mayor Arken saka
umupo rin sa kama.

"Why are you disturbing your mother? She's tired," he said and then looked at me.

Napalunok ako sa sinabi niya kasabay ng panlalambot ng mga tuhod ko dahil sa kaba.
Mas lalong umulan ng pagtataka sa isipan ko. Bakit niya sinasabi kay Arkia na ako
ang Mama nito? Bakit siya nagsisinungaling sa anak niya?

Ngayon ko lang nakita ng malapitan ang mukha ni Mayor Arken, kung gwapo siya sa
malayuan, mas gwapo siya ng sampung beses ngayong magkaharap na kami. Itim ang mga
mata nito katulad ng kay Arkia, makapal ang kilay niya na bumagay sa matangos
niyang ilong, nahiya rin ang labi ko sa ganda ng labi niya, manipis ang upper lip
niya at medyo makapal ang lower lip, hindi siya maputi tulad ni Arkia pero hindi
'yon nakabawas sa kagwapuhan niya, idagdag pa ang balbas nito na hindi naman
makapal, stubble beard style. Hindi ko akalain na maa-attract ako sa balbas ng
lalaki. Bumagay naman kay Mayor Arken pero ano kaya ang hitsura niya kung aahitin
niya 'yon?
"Excited na po kasi ako na ma-meet si Mama," sabi ni Arkia saka kumapit sa braso
ko.

Hindi ko alam ang sasabihin ko habang nakatingin sa kanilang mag-ama. Naguguluhan

na talaga ako sa nangyayari. Bakit ako nandito kina Mayor Arken? Bakit ako
tinatawag na Mama ni Arkia?

"Mama, are you hungry na po ba? You didn't eat all day. Natulog lang po kayo,"
nakangusong sabi niya. Tipid na ngumiti na lang ako saka umiling.

"H-hindi ako gutom," pagsisinungaling ko.

Natigilan silang dalawa nang kumalam ang sikmura ko. Napapikit na lang ako ng
mariin at napahawak sa tiyan ko.

"Papa, gutom na po si Mama. Kawawa naman ang Mama ko," nakasimangot na sabi ni
Arkia.

"Let's eat then," sabi ni Mayor Arken saka tipid na ngumiti.

"Papa, hindi ka po ba happy na makita si Mama? Hindi mo na po ba siya love?"

nakangusong tanong ni Arkia.

Natigilan ako nang ilapit ni Mayor Arken ang kamay sa pisngi ko saka marahang
hinaplos iyon. Hindi ko alam kung bakit pero nagtayuan ang mga balahibo ko nang
maramdaman ko ang pagdampi ng kamay niya sa pisngi ko.

Yung dating kilig na nararamdaman ko sa kanya naging kilabot na. Agad na nanginig
ang mga kamay ko kasabay ng pagtayo ng mga balahibo sa batok ko. Merong kakaiba sa
mga mata niya na ngayon ko lang napansin. Nakakatayo ng mga balahibo.

"Of course not, I love your mother so much," he said in a cold tone while looking
directly at me. I almost hugged myself, his voice sent chills down to my spine.

"Let's eat," sabi na lang ni Mayor Arken saka agad na tumayo.

Hinawakan naman ni Arkia ang kamay ko at hinila ako patayo. Napakamot na lang ako
sa batok ko at nagpatianod sa kanya. Sa totoo lang ay kinakabahan ako sa mag-amang
'to, iba ang pakiramdam ko sa nangyayari, gusto ko man sumigaw at tumakbo palayo,
natatakot ako na baka kung ano pa ang gawin ni mayor.

Ngayon ko lang na-realize na ibang damit na pala ang suot ko, simpleng itim na t-
shirt at jogging pants na medyo malaki sa 'kin. Kanino naman kaya 'to?

Napaawang ang labi ko nang lumabas kami ng kwartong 'yon. Ngayon lang yata ako
nakapasok sa ganitong kaganda at ganitong kalaki na bahay.

Halos masilaw ako sa mga painting at mamahaling gamit sa paligid, nakakatakot

namang mag-gala rito, baka may mabasag pa ako, paniguradong mahal ang babayaran ko
kapag nagkataon.

Napasinghap ako nang mapatingin sa chandelier na nasa mataas na kisame. Halos

mapanganga ako habang nakatingin do'n.

"Aray." Napatigil ako sa paglalakad nang mapabunggo ako sa kung saan.

Napasinghap ako nang mapansing bumangga pala ako sa likod ni Mayor Arken, grabe,
ang tangkad niya pala talaga, o baka naman sadyang maliit lang ako?
"S-sorry," I murmured softly. He didn't say anything. I bit my lower lip when I
accidentally inhaled his scent.

Grabe, ang bango pala talaga ni Mayor Arken, ano kaya ang perfume niya? Mukhang
mahal pa sa buhay ko 'yon.

Napailing na lang ako, hindi ko dapat nagagawang hangaan ang amoy niya at lahat ng
tungkol sa pagkatao niya. Masama siyang tao, maskara niya lang ang ipinapakita niya
sa mga tao.

Napakurap ako nang sa wakas ay nakarating din kami dining room. Halos malaglag ang
panga ko sa haba ng mesa at sa dami ng mga pagkaing nakahain. Natakam ako bigla,
ramdam na ramdam ko na ang gutom ko eh.

"Mama, sit here," sabi ni Arkia at pinaupo ako sa tabi niya.

Pasimple akong tumingin kay mayor na umupo sa tabi ni Arkia, bale napanggigitnaan
namin si Arkia ngayon.

Hanggang ngayon naguguluhan pa rin ako sa mga nangyayari pero go with the flow na
lang muna ako ngayon, wala ng napasok na maayos sa isip ko dahil sa gutom eh.

Halos maglaway ako dahil sa mga pagkain na nakahain, mukhang mapapadami ang kain ko
ah.

"Papa, happy po ako dahil sumabay ka po sa akin kumain for the first time."

Napasinghap ako sa sinabi ni Arkia. Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang lakas ng
loob pero tiningnan ko nanng masama si mayor. Anong klaseng tatay siya? Buti na
lang mabait na bata ang anak niya at mukhang hindi nagtatanim ng sama ng loob.

"Magpray muna po tayo," sabi ni Arkia at pinigilan ako nang akmang kukuha na ako ng
pagkain. Pahiya ako ro'n ah.

"Lord, salamat po sa food na blessing Niyo sa amin ngayon, salamat din po dahil
kasama ko na si Mama at sumabay po si Papa sa amin kumain. Sana po hindi na po
magutom ang mga tao sa lansangan, at sana rin po magkaroon na sila ng house para po
hindi sila nauulanan kapag naulan at sana po hindi sila magkasakit..."

Napangiti ako habang nakatingin kay Arkia na taimtim na nagdadasal. Tatay niya ba
talaga si mayor? Magkaibang magkaiba sila eh.

"...super salamat po sa blessings na ibinibigay Niyo po sa amin. I love you so much

po. Amen."

Napatingin ako kay mayor na nakatingin din pala sa anak niya. Natigilan ako nang
mapansin kong lumambot ang ekspresyon niya kahit papa'no. Mukhang mahal naman pala
niya ang anak niya.

"Mama, ano pong gusto mo? Steak po o seafood?" tanong ni Arkia. Napangiti na lang
ako dahil hindi pa ako nakakasagot pero nilalagyan na niya ng pagkain ang plato ko,
hinayaan ko na lang siya. Hindi naman ako pihikan sa pagkain e.

Napatingin ako kay mayor na tahimik na kumakain. Tahimik pala talaga si mayor.

Natigilan ako nang maalala ko ang nasaksihan ko sa eskinita, bakit niya kaya nagawa
ang gano'ng bagay? Kumusta na kaya yung duguang lalaki? Talaga bang pinapatay niya
'yon?
Sana hindi, ilang gabi akong hindi makakatulog nang ayos kung talagang patay na ang
taong 'yon na nasa eskinita. Nasaksihan ko ang pagkamatay niya ngunit wala akong
nagawa.

Tahimik na kumain na lang ako habang panay ang kwento ni Arkia, hindi lang talaga
ako makapagconcentrate dahil naiilang ako sa presensya ni mayor.

Natapos na kami kumain, hindi ako makapaniwala sa dami ng nakain ko. Gaano ba ako
katagal nawalan ng malay at gano'n na lang ang gutom ko?

"Mama, siguro po magiging happy na palagi si Papa kasi bumalik ka na," nakangiting
sabi ni Arkia. Alanganing ngumiti na lang ako.

"Arkia, a-ang totoo niyan hindi talaga ako ang--"

"Arkia, go to your room and take a shower. I'll just talk to your Mom," he said in
an authoritative voice.

"Okay po, mag-usap lang po kayo."

Hinabol ko na lang ng tingin si Arkia nang umalis siya ng dining room, pupunta na
siguro siya sa silid niya. Grabe, ang masunuring bata naman niya.

Napalunok na lang ako nang mapagtanto kong kami na lang ang naiwan ni mayor. Panay
lang ang tingin ko sa ibang direksyon. Kinakabahan ako na ewan, parang may kung ano
na naman sa tiyan ko. Pero malamang hindi na kilig ang nararamdaman ko ngayon kundi
takot.

"M-mayor, ano po bang nangyayari? Nasaan po ako ngayon?" nauutal na tanong ko

habang nakatingin sa plato ko na wala ng laman.

"Obviously, you're in my house," he said coldly with a hint of sarcasm. I supress

myself from rolling my eyes.

Hindi ko dapat kalimutan na sinuntok ako ng lalaking 'to, nakakatakot siya.

"B-bakit ako tinatawag na Mama ng anak mo?" tanong ko pa. Sa lahat ng tanong sa
isip ko, iyan ang pinakagusto kong mabigyan ng sagot.

"Because you're her mother," he said while looking at me.

Ano raw? Naglolokohan ba kami rito?

"Mayor, w-wala po akong anak. Pwede bang pauwiin niyo na lang ako, baka nag-aalala
na yung kaibigan ko sa 'kin," pakiusap ko sa kanya. Lagot talaga ako kay Wrena at
Tita Celina pag-uwi ko, masesermunan ako ng bonggang bongga.

"This is your home, you won't leave Arkia. I told you, she's now your child," he
said calmly as if he's just giving me a piece of candy.

May saltik ba siya? Grabe, may instant anak ako. Nakakaloka na talaga ang mga
nangyayari sa 'kin.

"Mayor Arken, seryoso ako, pauwiin mo na 'ko. Hindi ko anak si Arkia kaya please--"

Pakiramdam ko literal na nanigas ako sa kinatatayuan ko nang lumapit siya sa 'kin

at may itinutok sa noo ko. Napalunok na lang ako habang hindi maalis ang tingin ko
sa makintab na baril na nakatutok sa 'kin ngayon.
"Kapag narinig ka ni Arkia, pasasabugin ko 'yang ulo mo," bulong niya habang
malamig na nakatingin sa 'kin.

Napalunok na lang ako at napatango. Pakiramdam ko pinagpapawisan na ang kamay ko,

sobrang lamig ng pakiramdam ko. Para na akong maiihi sa takot, pati mga paa ko ay
nanginginig na rin.

Ayoko namang mamatay sa ganitong paraan, ni hindi pa ako nagkakaroon ng boyfriend.

"Stop asking questions, just do what I want and we're good."

Tila wala sa sariling napatango na lang ako at napalunok. Pakiramdam ko nabunutan

ako ng tinik nang ilayo na niya sa 'kin ang baril niya saka ibinalik 'yon sa bulsa
sa loob ng coat niya.

Natigilan ako nang hawakan niya ang braso ko at hinila ako patayo, halos
napatingala ako sa kanya dahil masyado siyang matangkad.

Nagpatianod na lang ako nang hilahin niya 'ko, ayoko na lang kumontra. Takot ko
lang sa makintab niyang baril. Saka bakit naman kaya siya may baril?

Pumasok kami sa isang silid. Napaawang ang labi ko nang mapatingin ako sa silid na
pinasukan namin, library pala ito.

Namangha ako habang nililibot ng tingin ang paligid. Sobrang laki ng library na
'to, triple yata ang laki nito sa city library. Napakarami ring libro, pwede na
yata akong tumira rito, wala akong gagawin kundi ang magbasa kapag nagkataon.

"Sit down."

Agad akong umupo nang paupuin ako ni mayor sa couch, ayoko siyang suwayin at
mahirap na. Umupo naman siya sa upuan na nasa tapat ko.

"You'll be the mother of my daughter from now on."

Napalunok ako sa sinabi niya. Gusto kong magtanong kaso natatakot ako sa kanya...
pero sige na nga, magtatanong na rin 'ko.

"H-hanggang kailan ako magiging nanay niya?" nauutal na tanong ko.

Tumayo siya at hinubad ang coat at waistcoat niya saka nagsindi ng sigarilyo.
Napalunok na lang ako habang pinapanood ang bawat galaw niya.

"Don't worry, you won't act like her mother for a long time and I won't let someone
like you to be her mother for real."

Gusto kong mapaismid sa sinabi niya, wala rin naman akong sinabi na gusto kong
maging nanay ng anak niya eh.

Tumayo ako at hinarap siya, napatigil siya sa paghithit ng sigarilyo saka napakunot
ang noo habang nakatingin sa 'kin.

Paano kaya kapag nalaman ng mga tao ang tunay na katauhan ng mayor na iniidolo
nila? Hanggang ngayon nadidismaya ako, sobra ko siyang hinahangaan tapos mala-
demonyo pala ang ugali niya.

"A-ano'ng kapalit? Ano ang gagawin mo para sa 'kin kapalit ng pagpapanggap ko na

ina ni Arkia?" buong tapang na tanong ko.
Aba, hindi madali ang ipapagawa niya sa 'kin. Hindi pa nga ako nagkakaboyfriend
tapos bigla akong magkakaanak. Kailangan may kapalit, para naman hindi masayang ang
paghihirap ko.

Natigilan ako nang muli niyang kuhanin ang baril niya, napakurap ako habang
nakatitig sa makintab na baril na 'yon. Napalunok ako at bahagyang napaatras.

"I won't kill you, that's the best offer that I can give you," he said coldly while
playing with his gun.

Anak ng pating naman, baka naman magkamali siya ng hawak at mapaputok niya ang
baril na 'yon. Hindi ba siya natatakot?

"I-iyon lang?" tila dismayadong tanong ko.

Ano ba 'yan? Ang yaman niya, hindi man lang ba niya 'ko babayaran ng malaki o kaya
naman ay bigyan ng bahay, lupa at kotse? Wala ba talaga siyang ibibigay sa 'kin
maliban sa hindi niya ako papatayin?

"Why? Do you want something else in return?" he asked in a low tone.

Napakurap ako nang magsimula siyang maglakad papalapit sa pwesto ko. Napalunok na
lang ako at umatras palayo sa kanya, pero nalapit naman siya sa 'kin.

"Ahm w-wala na po pala akong ibang gusto, sobrang thankful ko na hindi mo ako
papatayin, it's more than enough," sabi ko na lang habang tumatango-tango pa. Ewan
ko ba kung bakit bigla akong kinabahan.

Nakahinga ako ng maluwag nang lumayo na siya sa 'kin.

"I'll buy a house for you and your family in Camarines Sur, I'll make sure that
your family will live a good life there and I'll pay all of your debts. By the way,
I'll enrol you to a prestigious university and I'll make sure that you'll become a
successful veterinarian. How about that?"

Natigilan ako sa sinabi niya, napalunok ako at tila hindi makapaniwalang napatingin
sa kanya. Bakit alam niya ang lahat ng 'yon? Pina-imbestigahan niya ba ako?

"G-gagawin mo talaga lahat 'yon?" naniniguradong tanong ko.

"Of course, I can make everything possible for you. But..." Hindi niya itinuloy ang
sasabihin niya saka seryosong tumingin sa 'kin.

"...if you tell anyone about our agreement and if you leave this house without my
permission..."

Kinuha niya ang baril niya at pinaputok iyon sa sahig. Napatili ako nanginginig na
napaupo sa sahig dahil sa gulat.

"...your friend." Muli niyang pinaputok ang baril sa sahig. Muli akong napatili.
Mas lalo akong nagulat ngayon kaysa kanina dahil muntik ng tumama sa hita ko ang
bala.

"...your family." Muli na naman niyang pinaputok ang baril niya sa sahig.

"Ahh!" Balak niya ba akong patayin?!

"...and you, will die. Do you understand?"

Kahit nanginginig ang mga hita ko, pinilit ko pa ring tumayo at harapin siya.
Nabutas na ang sahig dahil sa ginawa niya. May saltik talaga ang mayor na 'to,
akala ko tatamaan ako ng bala niya.

"N-naiintindihan ko, hindi kita susuwayin, c-cross my heart," nauutal na sabi ko.
Hanggang ngayon nanginginig pa rin ako at ang lakas pa rin ng tibok ng puso ko
dahil sa bigla niyang pagpapaputok ng baril.

"And let me remind you the most important thing of all..." he said and harshly
grabbed my arm and pulled me closer to him.

Napalunok na lang ako at napatingala sa kanya, ang lapit namin masyado sa isa't
isa. Malamang ramdam na ramdam niya ngayon ang nagwawalang puso ko. Sino ba namang
hindi aatakahin sa ginawa niya?

"...don't fall in love with me, value your life."

“Bakit walang katao-tao rito?”

Kanina pa ako paikot-ikot sa malaking bahay na 'to, bukod sa aming tatlo nina mayor
at Arkia, wala ng ibang tao. Bakit kaya wala man lang katulong o kaya guard dito?

Gusto ko sanang tumakas, kanina ko pa binabalak tumakas, pero natatakot ako na baka
biglang sumulpot si mayor o ang tauhan niya. Buti sana kung buhay ko lang ang
nakasalalay, pati pamilya at mga kaibigan ko madadawit kaunting maling galaw ko
lang.

Ibig sabihin mag-isa lang si Arkia rito? Grabe, kawawang bata naman. Mayaman nga
ang Papa niya kaso mukhang hindi siya naaalagaang mabuti.

“Mama!”

Natigilan ako sa paghahalungkat ng pagkain sa ref nang marinig ko ang boses ni

Arkia. Yumakap siya sa baywang ko habang tumatalon-talon. Napangiti na lang ako.

Sobrang cute niya, kung anak ko lang 'to baka ginawa ko ng kikay 'to. Pero sabagay,
kahit ano'ng isuot niya ang cute niya pa rin.

Idagdag pa na kamukha niya si Mayor Arken, sana lang talaga 'wag siyang magmana sa
Papa niya kapag lumaki na siya. Mala-anghel pa naman siya.

“Good morning, Arkia,” bati ko sa kanya saka bahagyang ginulo ang buhok niya.

“Mama, ang pretty mo po ngayong morning ah,” nakangiting sabi niya. Aba, marunong
mang-uto ang batang 'to ah.

“Arkia, morning man, madaling-araw, tanghali, hapon o gabi, maganda talaga ako.
Saka ikaw rin maganda ka, siguro dahil ako ang Mama mo,” sabi ko na lang habang
nakahawak sa baba ko.

Nakikita ko na agad na lalaki siyang maganda, pero good luck na lang sa

magkakagusto sa kanya. Mala-demonyo pa naman ang Papa niya, namamaril.

“Sabi na nga po ikaw talaga ang Mama ko,” sabi niya saka muli akong niyakap.
Natigilan ako.
Hindi ko namalayan na nasabi ko pala na ako ang Mama niya, pero iyon naman talaga
ang dahilan kung bakit ako nandito diba? Magpanggap muna raw ako na Mama niya sabi
ni mayor. Kung ako ang papipiliin, ayaw ko talaga, kaso ayoko namang mamatay ng
maaga.

“Ano'ng gusto mong kainin, Arkia? Kaso kaunti na lang ang laman ng ref,” sabi ko
saka napakamot sa batok ko.

“Kahit ano po Mama, kahit milk na lang po at toasted bread,” sabi niya habang
nakayakap pa rin sa 'kin.

Napahawak ako sa baba ko habang nakatingin sa laman ng ref. Hindi ko siya pwedeng
pakainin ng tinapay lang at gatas. Breakfast is the most important meal of the day.

Ano ba 'tong naiisip ko? Pakiramdam ko tuloy Mama talaga ako ni Arkia eh.

“Gusto mo ng scrambled egg, ipapalaman sa tinapay? Masarap 'yon,” sabi ko saka

nagtaas-baba ng kilay. Lumaki ang ngiti sa labi niya.

“Opo, Mama, gusto ko po 'yon!”

Kinurot ko ang cute na pisngi niya bago nagluto ng itlog saka nagtoast ng timapay.
Nagluto na rin ako para sa sarili ko dahil hindi ako nakakakilos ng ayos kapag
hindi ako nag-aalmusal.

“Mama, ano po ang name mo?” tanong niya. Natigilan ako, hindi niya pala alam ang
pangalan ko.

“Jonalyn Macarios, Ayen ang nickname ko,” sagot ko naman.

“Wow, ang pretty po ng name mo, Mama.”

Napangiti na lang ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko tuloy maganda talaga ang
pangalan ko. Hindi ko talaga kasi masyadong gusto ang pangalan ko dahil common na.

“May kape ba rito ang Papa mo, Arkia?” tanong ko habang naghahanap sa cabinet.

“Meron po riyan si Papa na coffee beans, may coffee bean grinder din po si Papa.
Kaso mapait po ang iniinom niyang kape baka po hindi niyo gusto.”

Napakurap na lang ako sa sinabi niya. Malamang hindi uso kay mayor ang mga instant
coffee o yung tinatawag 3-in-1 coffee. Sosyal nga pala siya, ano ba 'yan? Mukhang
kailangan kong magshopping request sa kanya, mahilig ako sa kape pero ayoko ng
mapait na kape.

“Wag na nga lang, tubig na lang,” sabi ko saka napakamot sa batok ko. Napahagikhik
naman si Arkia habang pinapanood ako.

“Okay, kain na tayo,” sabi ko at inihain na sa kanya ang tinapay na may palamang
scrambled egg. Napapalakpak naman siya.

“Yehey! Thank you po Mama, you're the best,” tuwang tuwa na sabi niya. Napangiti na
lang ako habang nakatingin sa kanya.

Kawawang bata naman 'to, ang bilis niyang matuwa sa lahat ng bagay. Halatang hindi
siya masyadong hinahayaan ni mayor na gawin ang lahat ng gusto niya.

“Arkia, may itatanong ako sa 'yo,” sabi ko saka kumagat sa tinapay. Napatigil siya
sa pag-inom ng gatas saka napatingin sa 'kin.

“Bakit wala akong nakikitang ibang tao? Ikaw lang ba mag-isa rito bago ako
dumating?” tanong ko. Pinahid niya ang gatas sa labi niya bago ako sinagot.

“Opo, nagdadala lang po lagi ng food, toys, CDs at books dito ang tauhan ni Papa,
saka po may driver na naghahatid at nagsusundo sa 'kin sa school. Tuwing gabi lang
po nauwi si Papa kaya sa gabi lang po ako may kasama,” parang wala lang na sabi
niya saka kumagat sa tinapay niya.

I sighed while staring at her. May kung anong humaplos sa puso ko habang nakatitig
sa inosenteng mukha niya. Mas lalo akong naawa sa kanya. Pero bakit parang wala
lang sa kanya na palagi siyang mag-isa?

“Hindi ka ba nalulungkot? Mag-isa ka lang dito palagi”"

“Hindi po, alam ko po kasi na busy si Papa palagi kasi po mayor siya. Sanay na rin
po ako na mag-isa kaya po hindi ako natatakot, saka kasama ko po lagi si Lord.
Binabantayan po Niya ang lahat ng tao, sabi po 'yon sa bible,” sabi niya saka
uminom ng gatas. Napakurap na lang ako.

“Nagbabasa ka ng bible?” tanong ko. Ngumiti siya saka tumango.

Nahiya ako bigla sa sarili ko, nagsisimba naman ako tuwing linggo, pero hindi ako
mahilig magbasa ng bible. Wala rin kasi kaming bible.

“Opo! Gusto ko po maging madre kapag lumaki na ako. Gusto ko pong magserve kay Lord
habang buhay,” nakangiting sabi niya.

Nasamid ako sa sinabi niya. Ngiting ngiti siya na para bang pangarap niya talaga
ang maging madre.

Kapag nagdalaga siya, mukhang maraming lalaki ang malulungkot kapag naging madre
siya. Pero kung iyon naman talaga ang gusto niya eh, saka maganda nga iyon. Iaalay
niya ang sarili niya sa pagsisilbi sa Diyos.

“Nasabi mo na ba 'yan sa Papa mo? Pumayag na ba siya?” tanong ko. Tumango naman
siya.

“Sabi niya, ako raw po ang bahala, mas okay rin daw po iyon kasi sabi niya, ‘men
are animalistic creatures’ kaya wag na raw po akong mag-asawa at magmadre na lang.”

Napangiwi ako sa sinabi niya. Bakit naman gano'n ang tinuturo ni mayor sa anak
niya? Masyado naman niyang ginagawang man hater si Arkia.

“Arkia, may tanong pa ako.”

Ewan ko kung naiirita na si Arkia sa kakatanong ko, pero nakangiti lang siya sa
'kin kaya mukha namang hindi.

“Ano po 'yon, Mama?” magalang na tanong niya.

“Bukod sa gusto mong magserve kay Lord, ano pang dahilan mo kung bakit gusto mong
maging madre?” tanong ko.

Pakiramdam ko hindi bata ang kausap ko ngayon, mukha naman kasing matalinong bata
si Arkia, pero sabagay, matalino rin naman kasi si Mayor Arken.

“Gusto ko po kasing humingi ng tawad kay Lord para kay Papa,” nakangusong sabi
niya. Napakunot ang noo ko.

“Bakit naman?” tanong ko pa.

“Kasi po bad guy si Papa, makasalanan po siya.”

Napakurap ako at tila hindi makapaniwalang napatingin sa kanya. Alam niya ang mga
ginagawa ng Papa niya?

“Pinatay niya po ang nanny ko dati na nanakit sa 'kin, narinig ko po sa usapan nila
ng bodyguard niya. Kaya po hindi na po siya naghire ng nanny simula no'n. Gusto ko
pong humingi ng tawad kay Lord para sa mga kasalanan niya,” nakangusong sabi pa
niya saka muling kumagat sa tinapay.

“Wag niyo pong sabihin kay Papa na alam ko 'yon ha, magkunwari na lang po tayo na
hindi natin alam. Papa is kind naman po, kaso he already killed someone.”

Napabuntong hininga ako habang nakatingin sa kanya. Alam kong hindi madaling
tanggapin para sa kanya ang totoong katauhan ng Papa niya. Kung sakaling ganyan ang
tatay ko, baka naloka ako ng wala sa oras.

Nakatingin lang ako kay Arkia na abala sa pagkain at pag-inom ng gatas. Pakiramdam
ko naubusan ako ng sasabihin, limang taon lang ba talaga ang batang 'to? Mas
matured pa yata siya sa 'kin mag-isip.

“Mama, hindi ka po ba natatakot kay Papa?” tanong naman ni Arkia sa 'kin.

Napangiwi ako sa tanong niya.

“Ahm, hindi naman.” Takot na takot ako sa Papa mo, kung alam mo lang.

“Wow, mukhang love na love mo po talaga si Papa!” tuwang tuwa na sabi niya.

Ay nako, bawal ko siyang mahalin, Arkia. Ayoko pang mamatay.

“Ahm, parang gano'n na nga,” sabi ko na lang at napakamot sa batok ko.

Inasikaso ko na si Arkia pagkatapos naming mag-almusal. Napansin ko kay Arkia na

sanay na siyang alagaan ang sarili niya, pero siyempre inasikaso ko pa rin siya.
Gusto ko namang maramdaman niya na may kasama siya rito sa malaking bahay na 'to.

“Mama.”

Napatingin ako kay Arkia sa salamin habang tinitirintas ko ang mahabang buhok niya.

Malaki ang kwarto ni Arkia, marami siyang mga laruan at libro, pero ang makapal na
bible lang ang nakalagay sa bedside table niya. Malinis ang kwarto niya at halatang
marunong talaga siyang mag-asikaso sa sarili niya.

Mas lalo sigurong nakakalungkot para sa kanya ang mag-isa rito lalo pa't ganitong
kalaki ang silid niya.

“Ngayon lang po natirintasan ang hair ko, ang galing niyo po,” tuwang tuwang sabi
niya saka hinawakan ang nakatirintas niyang buhok. Napangiti ako habang nakatingin
sa kanya.

Nakakaawa talaga ang batang 'to.

“Beh, dito ka lang sa kwarto ha. Try kong silipin sa labas kung nandoon ang Papa
mo, wala na kasing laman ang ref natin eh,” sabi ko na lang matapos ko siyang
tirintasan.

“Pinapayagan ka po ba ni Papa na lumabas?” tanong naman niya. Napakurap ako saka

napakamot sa batok ko.

“Sisilip lang ako, sige, magbasa ka muna ng bible riyan o kaya maglaro.”

Lumabas na ako ng silid niya. Napailing ako habang nililibot ng tingin ang kabuuan
ng bahay, nakasara ang makakapal na kurtina kaya madilim kahit tanghaling tapat.
Ilaw sa chandelier at iba pang ilaw ang nagsisilbing ilaw sa bahay. Para bang
bampira ang nakatira rito sa bahay. Napailing na lang ako, kaya pala ang puti
masyado ni Arkia.

Kahit walang permiso ni mayor, ibinuka ko ang mga kurtina upang pumasok ang liwanag
sa bahay. Wala naman siyang sinabi na bawal akong makialam sa mga gamit dito eh.

Binuksan ko ang malaking pinto na nagsisilbing main door ng bahay. Napangiti ako
nang maramdaman ko ang hangin pagkabukas ko no'n. Grabe, pakiramdam ko ngayon lang
ulit ako nakasagap ng simoy ng hangin sa loob ng ilang taon kahit wala pa kong
dalawang araw rito.

Lumabas ako ng bahay, natigilan ako nang mapansin kong napakalawak ng labas ng
bahay na 'to.

Napakamot ako sa batok ko. Sabi ni mayor bawal daw akong umalis dito ng walang
permiso niya. Pero paano naman ako makakaalis dito? Ni hindi ko makita kung nasaan
ang gate sa sobrang lawak ng lugar. Maraming halaman sa paligid at may malaking
fountain sa gitna, iyon ang nagpaganda sa paligid.

Sa totoo lang hindi dapat bahay ang tinatawag ko rito kundi mansyon. Ganito ang mga
mansyon na napapanood ko sa TV, mas malaki pa yata 'to.

“I told you last night that you're not allowed to go outside without my
permission.”

“Ay kabayo.”

Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa gulat nang biglang may magsalita. Gulat na
napatingin ako kay mayor na nakatayo mula sa di kalayuan habang kasama ang
bodyguard niya. Napangiwi na lang ako.

Naalala ko na naman tuloy ang nangyari sa eskinita.

“Paano naman po ako makakaalis dito, mayor? Mas malawak pa yata sa Caloocan City
ang lugar na 'to,” bulong ko saka napaismid.

“Should I kill her?”

Nagtayuan ang mga balahibo ko sa tanong ng bodyguard niya. Ano ba naman 'yan?
Pinanganak ba siya para patayin ang mga gustong idispatsa ni Mayor Arken?

Pero sa totoo lang gwapo rin itong bodyguard ni mayor, mukha lang talagang galit sa
mundo.

Naglakad si mayor papalapit sa 'kin. Napalunok naman ako at napaiwas ng tingin sa

kanya nang nasa tapat ko na siya.

Naamoy ko na naman ang mabangong amoy ni mayor, lalaking lalaki ang amoy nito at
hindi masakit sa ilong. Gusto ko ngang hingiin ang coat niya, aamuyin ko lang.

Kaso paniguradong nabaril na niya 'ko bago ko magawa 'yon.

Hay, simula nang makilala ko ang totoong katauhan ni mayor, ang dali na lang para
sa 'kin ang sabihin ang mga harsh words.

“Ahm mayor, pwede ko po bang makuha ang cellphone ko? Kasi po baka nag-aalala na
yung kaibigan at amo ko. Hindi naman po ako tatakas, takot ko lang na mabaril 'no.”
Binulong ko na lang ang huling sinabi ko.

Natigilan ako nang ihagis niya sa 'kin ang bag ko na bitbit ko noong gabing nakita
ko sila sa eskinita. Akala ko tinapon niya na 'to, buti na lang hindi dahil nandito
ang cellphone ko.

“S-salamat, ahm... Mayor, kaunti na lang ang laman ng ref. Saka gusto ko sanang
mag-grocery ng mga personal necessities ko saka mga kape, wala rin akong damit,
saka wala ba kayong wifi rito at--”

Naputol ang sasabihin ko nang mapansing malamig na nakatitig sa 'kin si mayor.

Itinikom ko na lang ang bibig ko, hindi ko talaga makontrol ang pagdaldal ko
minsan.

“You have to quit to all of your current jobs, you have to focus on taking care of
my daughter.”

Natigilan ako sa sinabi niya.

“P-paano ako kikita ng pera?” nakakunot-noong tanong ko.

“Here's my card, buy whatever the fuck you want, go wherever the fuck you want, but
you have to ask for my permission first.” Inabutan niya ako ng itim na card.
Napalunok ako at nanginginig ang mga kamay na kinuha 'yon.

Totoo ba 'tong nahahawakan ko ngayon? Black card ba talaga 'to?

Pero ano'ng silbi nito? Hindi ako makakabili ng ukay-ukay at mga street food gamit
ito? Wala ba siyang cash diyan?

UMALIS din agad si mayor pagkatapos niyang ibigay sa 'kin ang card at ang gamit ko.
Hindi niya muna ako pinayagan lumabas ngayong araw, hindi ko alam kung bakit.

“Ano ba 'yan? Wala akong load, paano ko tatawagan sina Wrena?” Napakamot na lang
ako sa batok ko.

Pero teka, bakit wala man lang texts at missed calls sa akin ang babaeng 'yon? Wala
na bang pakialam sa akin 'yon?

Pupuntahan ko na nga lang siya bukas, pwede na raw akong lumabas bukas eh. Kaso
dapat saglit lang dahil walang kasama si Arkia rito.

“Mama.”

Napatingin ako kay Arkia nang tawagin niya ako.

“Bakit Arkia?”

Napatungo siya habang may hawak ang barbie, tila ba nahihiya siyang sabihin sa 'kin
ang pakay niya. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang balikat niya.
“May gusto ka ba?” tanong ko.

“Pwede po ba tayong maglaro, Mama?” tanong niya saka inangat ang barbie na hawak
niya.

Natawa na lang ako at kinurot ang pisngi niya. Napakacute naman ng batang 'to, iyon
lang pala ang kailangan niya hirap na hirap pa siyang magsabi.

“Oo naman, maglalaro tayo ng barbie. Pero teka, bakit ang simple naman ng damit ng
barbie mo” tanong ko. Napanguso naman siya.

“Sabi ko po kay Papa ibili niya ng damit si barbie ko kaso nakakalimutan po niya.”

“Don't worry bebe, madali lang 'yan. May tahian ba kayo rito?” tanong ko. Ngumiti
naman siya at tumango.

“Magtatahi tayo ng mga damit ng barbie mo, magaling yata manahi ang Mama mo,” proud
na sabi ko. Kung meron man akong maipagyayabang, iyon ay ang namana ko ang galing
ng nanay ko sa pananahi.

“Sige po! Yehey!” excited na sabi ni Arkia. Napangiti na lang ako habang
pinagmamasdan siya.

Paano kaya kapag dumating ang araw na kailangan ko na siyang iwan? Sana dumating
ang tunay niyang ina bago mangyari 'yon, awang awa ako sa batang 'to.

NANAHI kami ng mga damit ng barbie buong araw, halata namang nag-eenjoy si Arkia
dahil magaganda ang mga damit na natatahi ko.

“Mama, ang galing mo po talaga! The best na Mama ka po talaga,” sabi ni Arkia at
nagthumbs up pa sa 'kin. Natawa na lang ako at muling kinurot ang pisngi niya.
Naging hobby ko na yata ang pagkurot sa pisngi niya. Ang cute niya kasi eh.

“The best talaga ako, kasi the best din ang anak ko,” sabi ko naman saka nginitian
siya ng matamis.

Sige, paninindigan ko na lang muna ang pagiging Mama niya.

Pakiramdam ko tuloy mag-asawa kami ni mayor.

Natigilan ako sa biglang pumasok sa isip ko. Napailing na lang ako at mahinang
sinampal ang sarili ko. Ano ba 'tong mga naiisip ko?

Hindi pwede, Ayen. Kung mahal mo pa ang buhay mo, 'wag kang magkakagusto kay mayor.

“Kumain na tayo, Arkia. Magluluto lang ako.”

Nagluto na ako ng hapunan namin ni Arkia. Niluto ko na lang kung ano ang meron sa
ref. Napansin ko naman na hindi pihikan sa pagkain si Arkia kaya hotdog na lang ang
niluto ko.

Pinagshower ko na rin siya pagkatapos naming kumain. Mukhang napagod siya sa tahian
session namin kaya agad din siyang nakatulog.

“Where's Arkia?”

“Ay palaka.”
Napatalon ako sa gulat at napatigil sa paghuhugas ng plato. Napatingin ako sa
pinanggalingan ng boses, natigilan ako nang makita si Mayor Arken na nakatayo ro'n
at nakatingin sa 'kin.

“Tulog na si Arkia, napakain ko na rin siya. Ahm, gusto mo bang kumain, mayor?”
tanong ko saka napakamot sa leeg ko.

“Follow me,” malamig na sabi niya saka agad akong tinalikuran.

Napabuntong hininga na lang ako at sumunod sa kanya. Pinangarap ko na magkaroon ng

relasyon na ituturing akong reyna ng lalaking mahal ko. Paano kaya kung si mayor
ang naging boyfriend ko? Baka pati pag-ihi, kailangan ko pang ipaalam sa kanya.

Napailing na lang ako, bakit ko naman magiging boyfriend si mayor? Nababaliw na

naman yata ako.

Nagtaka ako nang pumasok kami sa malaking silid. Napakunot ang noo ko habang
nililibot ng tingin ang kabuuan ng silid. Malaki ang kama ro'n at may couch din,
parang nasa hotel room lang ako ng 5 star hotel na napapanood ko sa mga palabas.

Sa pagkakaalam ko ito ang silid niya.

“Ahm... bakit po, mayor?” tanong ko na lang habang panay ang tingin sa kabuuan ng
kwarto niya. Nakakalula ang laki ng kwartong 'to, sadyang madilim lang, parang
bampira ang nakatira rito.

“Call me Arken.”

Gulat na napatingin ako kay mayor. Nagbibiro ba siya?

Napalunok ako nang mapatingin sa seryoso niyang mukha. Mukhang hindi nga siya
nagbibiro.

“B-bakit?” tanong ko.

“Call me Arken when Arkia's around but call me mayor when we're alone,” he said
coldly while removing his coat.

Napalunok na lang ako at tumango. Ang lakas talaga ng dating niya sa suot niyang
three piece suit. Hindi talaga siya mukhang mayor.

“Sige, punta na ako sa kwarto ko,” sabi ko na lang at akmang aalis nang magsalita
siya.

“You'll sleep here.”

Pakiramdam ko natulos ako sa kinatatayuan ko dahil sa sinabi niya. Napakurap ako at

muli siyang hinarap.

Ano raw?

“H-ha? Diba kwarto mo 'to?” nauutal tanong ko.

“Obviously,” he said with a hint of sarcasm.

“D-dito ako matutulog? K-kasama ka?” tila hindi makapaniwalang tanong ko.

Tumingin siya ng diretso sa mga mata ko bago sumagot.

“From now on, you'll be sleeping here with me.”

“Joke ba 'yon, mayor?”

Hindi siya sumagot, nakatingin lang siya nang masama sa 'kin na para bang gusto na
niya 'kong barilin. Napalunok na lang ako at alanganing ngumiti sa kanya.

“Mayor, this isn't right. This is really really wrong,” napapailing na sabi ko.

Ngumiti ako nang matamis sa kanya saka agad na tumalikod. Akmang bubuksan ko na ang
pinto para lumabas nang agad siyang magsalita.

“Are you disobeying me?”

Agad akong napatigil dahil sa malamig na boses na 'yon. Napalunok ako at huminga ng
malalim.

“Mayor, pasensya na. Mas okay na sa 'kin ang mabaril mo kaysa matulog sa tabi mo.”

Hindi ba siya nag-aalala na baka gapangin ko siya?

Nanlaki ang mga mata ko nang makarinig ako ng pagkasa ng baril. Agad akong tumakbo
papalapit sa kama at umupo ro'n.

“Joke lang po, mayor. Masyado ka namang seryoso,” sabi ko saka naiilang na tumawa.

Inilagay niyang muli ang hawak niyang baril sa may drawer. Napakamot na lang ako sa
batok ko saka bahagyang tumalon-talon sa kama, ang lambot ah.

“Ahm mayor, b-bakit kailangan nating matulog sa iisang kwarto?” tanong ko.

Napalunok ako nang tanggalin niya ang pagkakabutones ng suot niyang polo pero hindi
niya hinubad, sumisilip tuloy sa paningin ko ngayon ang matipunong katawan niya.

Sabi na nga ba at may abs si mayor. Kahit naka three piece suit siya, nahalata ko
na agad.

“Are you still not aware about your role in this house?” tanong niya. Relo naman
niya ang hinuhubad niya ngayon.

“Mama ako ni Arkia?” patanong na sabi ko.

“Exactly, in this house, you're her mother. Ano na lang ang iisipin niya kapag
natulog tayo sa magkaibang kwarto?”

Napabuntong hininga na lang ako sa sinabi niya. Sabagay, may punto siya ro'n. Pero
paano naman ako makakatulog ng ayos kung alam kong nasa iisang kwarto lang kami?

Paano kung mapagtrip-an niya akong barilin habang natutulog ako? Nakakapraning.

Hindi na nagsalita ulit si mayor at pumasok na lang sa banyo. Napabuntong hininga

na lang ako at lumabas saka nagtungo sa kusina para tapusin ang hinuhugasan kong
mga plato.

Nakakaloka talaga ang mga nangyayari sa 'kin ngayon. Kung sana lang ay hindi ako
sumilip sa eskinitang 'yon, malamang wala ako rito at matiwasay pa rin ang buhay
ko... Pero malamang malungkot si Arkia kung hindi nangyari 'yon.

Napailing na lang ako at pinunasan ang mga kamay ko pagkatapos kong maghugas.
Bumalik na ako sa kwarto ni mayor, naabutan ko siya na nakaupo sa kama niya at
nakasandal sa headboard habang nagtitingin ng mga papeles.

Napakagat ako sa ibabang labi ko dahil sa suot niya. Itim na sando lang at boxer
ang suot niya, kitang kita ko tuloy ang matipunong braso niya.

Hindi talaga magandang ideya 'to, magkakasala ako ng wala sa oras.

“Mayor, may extra toothbrush ka ba?” tanong ko habang nakahawak sa laylayan ng t-

shirt na suot ko.

Tumango lang siya at hindi man lang ako binalingan ng tingin, napaismid na lang ako
at agad na pumasok sa banyo.

Ano ba 'tong si Mayor Arken? Hindi man lang ba siya apektado na sa iisang kwarto
kami matutulog? Babae kaya ako, at lalaki naman siya. Bakit parang wala lang sa
kanya na rito ako matutulog sa kwarto niya? Nakakainis.

“Wow.”

Nabawasan ang inis ko nang makapasok ako sa banyo rito sa silid ni mayor. Ganitong
ganito ang mga banyo na nakikita sa ko mga sosyal na bahay sa TV, mas maganda pa
yata 'to.

Ang ganda ng bathtub at malaki, siguro dahil matangkad si mayor. Clear glass ang
shower divider dito, may whole body mirror na talagang makikita mo ang buong
katawan mo kapag tumingin ka. Nakakasilaw ang bathroom sink at inidoro rito sa
sobrang kintab. Grabe, banyo pa ba 'to? Bakit parang ang sarap tumambay rito?

Inabot ako ng ilang minuto sa pagtingin-tingin sa kabuuan ng banyo. Malaki pa yata

ang banyo na 'to sa bahay namin sa probinsya eh.

“Tama na, Ayen. Oras na para magsepilyo,” sabi ko na lang saka nagtungo sa sink.

Napakunot ang noo ko nang mapansing tatlo ang toothbrush na naroon, isang kay itim,
isang kulay puti at isang kulay blue. Alin naman dito ang extra toothbrush?

Kinuha ko ang isang kulay puti. Imposibleng gumamit si mayor ng puting toothbrush,
ibinase ko na lang sa personality niya.

Lumabas na ako ng banyo pagkatapos kong magtoothbrush. Hanggang ngayon nagtitingin

pa rin ng mga papeles si mayor.

Huminga ako ng malalim upang ipunin ang lakas ng loob ko bago ako nagtungo sa kama
at umupo sa kabilang gilid. Naupo pa lang ako para ng sasabog ang puso ko, paano
naman kaya kapakapag humiga na 'ko?

“What the fuck are you doing?”

Natigilan ako at nagtatakang napatingin kay mayor, ang sama na naman ng tingin niya
sa 'kin.

“Ahm, matutulog na 'ko,” sabi ko na lang saka napaiwas ng tingin sa kanya.

“I said you will sleep here in my room, but I didn't say that you'll sleep beside
me,” he said coldly.

“Ha? Saan ako matutulog?” nakakunot-noong tanong ko.

Napasinghap ako nang ituro niya ang couch. May unan at kumot na nakalagay ro'n.

Napaiwas ako ng tingin sa kanya saka agad na tumayo. Nakatungong nagtungo ako sa
may couch saka humiga ro'n at nagtalukbong ng kumot.

Gusto kong manira ng gamit at sumigaw ng malakas dahil sa pagkapahiya. Bakit hindi
ko naisip na imposibleng patulugin niya ako sa tabi niya?

Nakakahiya talaga!

Huminga ako ng malalim at pilit na pinakalma ang sarili ko. Normal lang naman ang
mapahiya paminsan-minsan, makakalimutan niya rin 'yon.

Dahan-dahan kong tinanggal ang kumot ko saka muling tumingin kay mayor. Abala pa
rin siya sa mga tinitingnan niya at mukhang hindi na niya pinansin ang pagkapahiya
ko.

“Mayor, wala namang CCTV yung banyo, diba?”

Natigilan siya sa tanong ko. Nakagat ko ang dila ko nang tumingin siya sa 'kin ng
masama.

“What do you think of me?” naiinis na tanong niya. Napakurap na lang ako saka
alanganing ngumiti.

“Naninigurado lang ako, siyempre babae pa rin naman ako at lalaki ka. Minsan hindi
nakokontrol ng lalaki ang sarili niya saka diba sabi mo nga kay Arkia, men are
animalistic creature. Eh lalaki ka rin naman eh, malay mo biglang lumabas ang
pagiging animalistic creature mo tapos matukso ka na---”

Agad na naputol ang sasabihin ko nang kuhanin niya ang baril niya mula sa drawer.
Napalunok na lang ako at ngumiti nang matamis sa kanya.

Hindi ba uso sa kanya ang salitang joke? Masyado kasi siyang seryoso sa buhay at
puro baril ang hinahawakan.

“Mayor,” pagtawag ko sa kanya.

“Ano na naman?!”

Napapitlag ako nang sumigaw na siya. Achievement 'to, ngayon ko lang siya narinig
na sumigaw, ang gwapo pa rin ng boses niya kahit nasigaw.

“Ahm, ano ba yung extra toothbrush sa banyo? Tatlo kasi ang nandoon eh,” wika ko
saka tumingin sa kanya.

“Blue and black.”

Literal na nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Agad akong napabangon at tila
hindi makapaniwalang napatingin sa kanya.

“Y-yung white ang toothbrush mo?” nauutal na tanong ko.

“Obviously,” masungit na sagot naman niya.

Napatakip ako sa bibig ko, pakiramdam ko pulang pula na ang mukha ko ngayon. Feel
na feel ko pa naman ang pagsesepilyo gamit ang toothbrush na 'yon.

“Bakit parang bago?! Hindi pa siya busalsal!” Napatayo pa talaga ako at lumapit sa
kanya.

Naiiritang inilapag niya ang mga papeles niya sa kama at tumayo saka hinarap ako.
Napalunok naman ako habang nakatingala sa kanya, bakit naman kasi ang tangkad niya
masyado?

“What the hell is you problem?” mariing tanong niya.

“Yung toothbrush mo ang problema ko! Bakit white ang toothbrush mo? Saka bakit
parang bago?!” naiiritang tanong ko.

Nakakaloka, bakit naman kasi hindi muna ako nagtanong kanina bago magtoothbrush?
Basta na lang ako gumamit.

Hindi ko rin naman kasi inaakala na kulay puti ang toothbrush niya, pangmatino.

“What the fuck is your problem with my fucking toothbrush?! I just bought it
recently that's why it still looks new!”

Gusto kong matawa dahil namumula na ang mukha niya sa inis. Mukhang rinding rindi
na talaga siya sa 'kin. Maraming salita ang nasabi niya na madalang niyang gawin.

Bahala siya, ginusto niyang matulog kami sa iisang kwarto eh. Maririndi talaga siya
sa 'kin.

“Don't tell me... Did you use my toothbrush?”

Napasinghap ako sa tanong niya.

“P-paano mo nalaman, mayor?”

Natulala siya sa 'kin, sinubukan niyang ibuka ang bibig niya ngunit walang salitang
lumabas do'n. Huminga na lang siya ng malalim saka pumikit ng mariin.

“Are you fucking dumb?” tanong niya habang nakatingin ng masama sa 'kin.

Napasimangot na lang ako saka tumungo. Hindi ako dumb 'no, matalino raw ako sabi ng
ibang tao.

“Malay ko bang toothbrush mo 'yon,” nakatungong sabi ko.

Saglit siyang natahimik. Napatingin ako sa kanya, napalunok ako nang makitang
nakapikit siya at tila ba pinapakalma ang sarili niya.

“Just fucking go to sleep now before I lose my mind and kill you right now.”

Napalunok na lang ako at agad na nagtungo sa couch saka humiga. Napaismid na lang
ako at binalot ng kumot ang sarili ko.

Pasimple akong sumilip kay mayor na bumalik na sa ginagawa niya. Gusto kong matawa
dahil nakakunot pa rin ang noo niya.

Napabuntong hininga na lang ako habang nakatitig sa kanya. Natigilan ako nang
mapatingin siya sa pwesto ko.
“What?” masungit na tanong niya. Napanguso ako saka umiling.

“Tahimik na nga ako rito eh.”

Hindi na siya kumibo at itinuloy na lang ang ginagawa niya. Napakagat ako sa
ibabang labi ko saka napabuntong hininga.

Wala namang masama kung magkakagusto ako sa kanya diba?

Hindi ko na lang sasabihin, hinding hindi ko sasabihin.

* * *

“Mama, saan ka po pupunta?” tanong ni Arkia habang nakayakap sa baywang ko. Kinurot
ko ang pisngi niya.

“Sa kaibigan ko beh, wag kang mag-alala, ngayong araw lang ako aalis. Sa susunod
kasama na kita palagi. Saka yung cellphone mo ha, palaging nasa tabi mo kasi
tatawagan kita,” sabi ko sa kanya. Ngumiti naman siya saka tumango.

“Sige po, Mama!”

Hay, napakabait na bata talaga nito.

“Ma'am.”

Napatingin ako sa bodyguard ni Mayor Arken na kanina pa naghihintay sa 'kin. 30

minutes na kasi akong nagpapaalam kay Arkia, nalulungkot ako na iwan siya rito
ngayong araw.

“Sige, bye na Arkia. Be a good girl, mwah.” Dinampian ko ng halik ang pisngi niya,
napahagikhik naman siya.

Lumabas na kami ng bahay ni Mr. Bodyguard. Agad niya akong pinagbuksan ng pinto ng
kotse sa may passenger seat. Ngumiti ako sa kanya bago pumasok sa loob. Pumasok din
siya at agad na nagmaneho.

Bigla akong na-excite na makalabas, tatlong araw pa lang ako sa bahay ni mayor
pakiramdam ko ilang buwan akong nawala sa mundo.

Napakunot ang noo ko habang nagmamaneho si Mr. Bodyguard at hanggang ngayon hindi
pa namin nararating ang gate. Kapag nilakad ko siguro 'to baka lawit na ang dila ko
sa pagod.

“Ayun!” Tinuro ko ang malaking gate na kulay itim. Grabe, tagong tago pala ang
bahay na ito ni mayor.

“Wow.” Napaawang ang labi ko nang kusang bumukas ang malaking gate.

Wala namang kibo si Mr. Bodyguard at tahimik lang na nagmamaneho, hindi ba uso ang
magsalita sa taong 'to?

“Ahm, ano nga palang pangalan mo? Ang halay naman kung Mr. Bodyguard ang palaging
tawag ko sa 'yo.”

“Adham,” tipid na sagot nito. Wow, ang angas ng pangalan niya.

Tahimik na ulit kami, patingin tingin lang ako sa paligid habang sinasaulo ang mga
dinadaanan namin. Siyempre dapat alam ko ang papunta at paalis sa bahay ni mayor.
Buti na lang matalas ang memory ko.

“Mayor Arken bought a car for you, you can use it if you know how to drive. He also
said that you can buy whatever you want using the card he gave you.”

Napasinghap ako sa sinabi niya.

“M-marunong ako magdrive, pero bakit bumili pa siya ng kotse?” tila hindi
makapaniwalang tanong ko.

“Ikaw na ang maghahatid at magsusundo kay Arkia sa school. He also said it will be
easy for you if you have a car since he doesn't trust other drivers, I can't be
your driver 24/7 for I am busy too.”

Napatango na lang ako sa sinabi niya saka napakagat sa ibabang labi ko upang
pigilan na mapangiti. Wow naman, may instant kotse ako.

Mukhang alam na ni Adham kung saan ako ihahatid dahil hindi siya nagtatanong.
Papunta kina Tita Celina rin ang dinadaanan namin.

Nakarating din kami kina Tita Celina makalipas ang ilang minuto. Excited na lumabas
ako ng kotse, lumabas din naman ng kotse si Adham at lumapit sa 'kin.

“Adham, nasaan nga pala ang kotseng binili ni mayor?” bulong ko sa kanya.

Napasinghap ako nang iabot niya sa 'kin ang susi ng kotse na sinakyan namin.
Napakurap ako at napatitig do'n.

“That's the car I'm talking about,” sabi niya saka itinuro ang kotse na ginamit
namin. Napaawang na lang ang labi ko saka napatango.

“I'll go ahead.”

Hindi na niya ako hinintay na magsalita dahil agad siyang umalis saka sumakay ng
taxi. Napakurap na lang ako saka nagkibit-balikat.

“Ayen!”

Sigaw agad ni Wrena ang bumungad sa 'kin pagpasok ko sa loob ng bahay. Agad siyang
yumakap sa 'kin, natawa na lang ako.

Tatlong araw lang naman akong nawala pero kung maka-react siya parang three years
kaming hindi nagkita.

“Ikaw ha, hindi mo nabanggit sa 'kin na may something pala sa inyo ni mayor,”
kinikilig na sabi niya. Nagtatakang napatingin naman ako sa kanya. Ano ba'ng
something ang pinagsasasabi niya riyan?

“Malisyosa ka masyado, teka, nasaan si Tita Celina? Nagalit ba siya sa 'kin?” nag-
aalalang tanong ko.

“Bakit naman siya magagalit sa 'yo kung tauhan na mismo ni Mayor Arken ang kumausap
sa kanya?” nakapamaywang na tanong naman niya.

“Bakit kinausap ng tauhan ni mayor si Tita Celina?” nagtatakang tanong ko.

“Ayun na nga eh, kaya ako nagtampo sa 'yo kasi hindi mo sinabi sa 'kin na
nagtatrabaho ka na pala kay mayor. Kaya pala nagtinginan kayong dalawa nung
nakaraan ah,” nanunuksong sabi niya. Alanganing ngumiti na lang ako.
Ano naman kayang trabaho ang sinabi ni mayor sa kanila? Ayoko namang magtanong
dahil baka mahalata niyang wala akong kaalam-alam.

“Pero bakit ka naman tinanggap ni mayor bilang secretary niya? Nakakapagtaka talaga
kaya feeling ko may something sa inyo o baka naman na-love at first sight siya sa
'yo. Saka isipin mo, ayaw ka na niyang paalisin sa piling niya kaya doon ka na
tumutuloy sa bahay niya,” bulong naman niya sa 'kin. Hinampas ko ang braso niya.

“Ano ka ba? Hindi gano'n 'yon. Ano... Hindi madali ang pagiging secretary ni mayor
kaya kailangan nandoon ako 24/7.”

Ewan ko ba kung may sense ang palusot ko, pero sana tumalab sa kanya.

“Hay nako, 'wag ka ng mahiya sa 'kin. Secret lang natin na may something sa inyo ni
mayor. Tuturuan kita kung paano mang-akit ng tama, 'wag kang mag-alala,” bulong
naman niya.

Napailing na lang ako, kahit ano'ng paliwanag ang gawin ko sa kanya hindi naman
siya maniniwala sa 'kin.

“Ayen, my love!”

Natigilan ako nang biglang dumating si Aljen. Agad ako nitong sinugod ng yakap,
natatawang niyakap ko na lang din siya pabalik.

“Bakit ka ba biglang nawala nang gano'n? Sobra akong nag-alala,” sabi ni Aljen saka
inabutan ako ng paborito kong chocolate. Natatawang tinanggap ko na lang 'yon.

“Sinabi ko naman sa 'yo na nasa piling siya ni mayor, wala ka ng chance. Sumuko ka
na,” napapailing na sabi ni Wrena saka tinapik-tapik ang balikat ni Aljen.

“Hindi 'yan, asawa nga naaagaw pa eh,” puno ng determinasyon na sabi ni Aljen.
Napangiwi si Wrena.

“Mag-aabogado ka ba talaga? Bakit ganyan ka magsalitang hayop ka?”

Napailing na lang ako habang nakikinig sa bangayan nila, na-miss ko rin pala
makinig sa palagi nilang pag-aaway. Kaunti na nga lang at iisipin kong sila talaga
ang magkakagustuhan niyan sa huli eh.

Natigilan ako nang magring ang cellphone ko. Lumayo muna ako sa kanila na busy pa
rin sa pagbabangayan saka sinagot ang tawag ni Arkia.

“Hello, Arkia.” Miss na agad ako ng batang 'to, parang wala pang isang oras akong
umalis ah.

“Mama, pwede niyo po ba akong uwian ng kahit ano po?” tanong niya. Napangiti na
lang ako.

“Ano ba'ng gusto mong ibili ko sa 'yo? Uuwian kita,” sabi ko na lang.

“Hmm, gusto ko po ng gummy bears, pati po ng gummy worms.”

“Iyon lang ba? Wala ka ng ibang gusto?” tanong ko pa.

“Iyon lang po, Mama. Hihintayin po kita, bye. I love you po.” Napangiti ako sa
sinabi niya.
“I love you too,” sagot ko naman bago binaba ang tawag.

Natigilan ako nang mapansing nakatingin sa 'kin sina Aljen at Wrena nang matapos
akong makipag-usap kay Arkia. Napalunok ako at napakurap, bakit ganyan sila
makatingin sa 'kin?

“Sabi na sa 'yo eh, may something talaga sa kanila ni mayor. Tingnan mo nga at nag-
I love you pa siya, mataas na ang stage ng relasyon nila,” napapatangong sabi ni
Wrena.

“H-hindi, mali kayo ng iniisip. Hindi si---”

“Okay lang, Ayen. Hindi mo kailangang mahiya sa 'kin, kung talagang kay mayor ka
sasaya wala na 'kong magagawa. Pero kapag sinaktan ka no'n, pasensyahan na lang
kami kahit mayor pa siya,” sabi naman ni Aljen. Tinapik-tapik ni Wrena ang balikat
niya.

Sinubukan kong ipaliwanag sa kanila na hindi si mayor ang kausap ko pero hindi nila
ako pinaniniwalaan. Sumuko na lang ako sa pagpapaliwanag at hinayaan na lang silang
paniwalaan ang gusto nila.

Wala kaming ginawa kundi ang magkwentuhan maghapon, halos nalimutan ko na ang oras.

Kinuha ko na ang mga damit ko rito sa bahay ni Tita Celina at inilagay sa kotse.
Nagtatanong sila kung bakit pinahiram ako ng kotse ni mayor, nagpalusot na lang
ako.

Nagpasama na rin ako sa kanila na bumili ng gummy bears at gummy worms sa malapit
na tindahan. Nagtataka sila kung bakit bumili ako no'n, nagpalusot na lang ako na
namimiss ko kumain ng matatamis.

Ginalingan ko na lang talaga magsinungaling dahil observant si Aljen.

“Pahingi ako ng gummy worms,” sabi ni Wrena at akmang dudukot ng gummy worms sa
plastic nang tampalin ko ang kamay niya.

“Wag mong pakialaman 'yan, puputulin ko ang kamay mo eh,” pananakot ko sa kanya.
Napasimangot naman siya.

“Kailan ka pa naging madamot ha?” nakataas-kilay na tanong niya. Napailing na lang

ako.

“Sige, aalis na 'ko ha. May pinapabili pa sa 'kin si mayor eh. Bye!”

Hindi ko na sila hinintay na sumagot, sumakay na agad ako sa kotse at pinaandar

'yon.

Nagpunta ako sa grocery para bumili ng mga kailangan ko, pati panglaman sa ref
bumili na rin ako.

Hindi ko ginamit ang card na binigay ni mayor. May pera pa naman ako, pakiramdam ko
kasi makakaagaw ng atensyon ang card na 'yon, saka pwede ba ipambili 'yon sa kung
saan-saan? Alam ko sa mga sosyal na stores lang nagagamit ang gano'ng card.

“Thank you po,” nakangiting sabi ko sa staff na tumulong sa 'kin ipasok ang
pinamili ko sa kotse.

Agad kong kinuha ang cellphone ko pagkapasok ko sa kotse upang i-text si Arkia.
Malamang matagal naghintay sa 'kin ang batang 'yon.
Pauwi na 'ko, alam kong na-miss mo ko hahaha. I love you! 😚❤

Napangiti na lang ako at akmang paaandarin na ang kotse nang magvibrate ang
cellphone ko. Ang bilis naman magreply ni Arkia.

Napakunot ang noo ko nang mabasa ang reply niya.

What the fuck are you saying?

Kailan pa natutong magmura si Arkia? Nahawa na ba agad siya sa Papa niya?

Natigilan ako nang umangat ang tingin ko sa pangalan ng pinagsend-an ko ng message.

Nanlaki ang mga mata ko habang nakatitig do'n.

Arken Zaviere

"Mama, bakit po parang hindi ka mapakali?"

Napatigil ako sa paglalagay ng mga pinamili ko sa ref nang magsalita si Arkia na

katabi ko lang.

"H-ha? Hindi naman, okay lang ako," sabi ko saka alanganing ngumiti sa kanya.

"You're hands are shaking po, Mama," sabi ni Arkia saka hinawakan ang nanginginig
kong mga kamay.

Hindi ko rin talaga alam kung paano ako nakauwi rito ng ligtas kahit na nanginginig
ang mga kamay ko habang nagd-drive. Para akong naubusan ng lakas dahil lang sa
katangahang text na nagawa ko.

Ang totoo niyan, ilang beses na akong na-wrong send kung kani-kanino. Hindi na big
deal sa akin ang gano'n, nagso-sorry na lang ako, pero ibang usapan na kasi ang
ngayon. Kay mayor ako na-wrong send!

Parang gusto ko na lang lumubog sa lupa at maglaho.

"Arkia, kumain na tayo ha. Tapos magshower na tayo at matulog na agad para hindi
tayo abutan ng Papa mo. Okay?" tanong ko saka kinurot ang pisngi niya. Nagtatakang
napatingin siya sa 'kin.

"Bakit po? Galit ka po ba kay Papa? Inaway ka po ba ni Papa?" nag-aalalang tanong

niya.

Sana nga gano'n na lang ang nangyari para hindi ako naii-stress ngayon ng ganito.
Hindi ko alam kung paano haharapin si mayor ngayon.

Kung bakit naman kasi naka-save ang number niya sa cellphone ko eh? Hindi naman ako
ang naglagay no'n.

Saka malapit ang Arkia Zaviere sa Arken Zaviere, bakit kasi Arkia ang ipinangalan
kay Arkia?! Bakit ba 'to nangyayari sa 'kin? Gusto ko lang naman maka-survive rito
para hindi mabaril ni mayor.

Paano na lang kapag binaril ako ni Mayor Arken habang natutulog ako dahil buong
akala niya na-fall na ako sa kanya?

Dapat ba na hintayin ko siya para ipaliwanag ang side ko? Eh paano kung isipin niya
na defensive ako at barilin niya pa rin ako?

"Mama, masusunog po ang niluluto mo."

Natigilan ako sa sinabi ni Arkia, agad kong hinango ang fried chicken sa kawali.
Nagiging lutang na tuloy ako dahil sa pagkapraning. Para na akong masisiraan ng
bait.

"Mama, nag-away po ba kayo ni Papa kaya ka po ganyan? Don't worry po, ipagtatanggol
po kita, kakausapin ko po si Papa. Nakakatakot po si Papa minsan pero mabait naman
din po siya minsan. Ako po ang bahala sa 'yo," sabi ni Arkia saka yumakap sa
baywang ko. Tipid na ngumiti na lang ako at hinaplos ang buhok niya.

"Wala naman kaming problema ng Papa mo, Arkia. May iniisip lang talaga ako," sabi
ko saka ngumiti na lang sa kanya.

Iniisip ko kung bakit simula nang makilala ko si mayor, natatanga na 'ko.

Pinilit ko na lang na iwaglit sa isip ko ang nangyari kanina, pinilit ko na lang na

magfocus kay Arkia.

"Pasensya na, prito na naman ang nailuto ko para sa 'yo, ginabi na kasi ako eh.
Babawi na lang ako sa 'yo bukas, lulutuan kita ng masarap," nakangiting sabi ko
habang pinapanood siyang kumain.

"Okay lang po, Mama," nakangiting sabi niya.

Grabe, ang bait talaga ng batang 'to. Sana naman pasahan niya nang kahit kaunti ang
Papa niya na galit yata sa mundo.

"Arkia, inuwian kita ng gummy worms at gummy bear!"

Inilabas ko ang binili ko sa kanya pagkatapos naming kumain. Napasinghap naman siya
saka agad na napangiti. Tuwang tuwa na kinuha niya 'yon saka niyakap ako.

"Pero bukas mo na kainin 'yan ha? Gabi na kasi, kailangan mo pang matulog ng
maaga," sabi ko saka hinaplos ang buhok niya.

"Opo, Mama," nakangiting sabi niya.

Pinagshower ko na si Arkia pagkatapos naming kumain. Gusto ko na kasi talagang

matapos ang mga gawain ko para maabutan ako ni mayor na tulog. Hindi ko talaga siya
kayang harapin ngayon, baka maihi ako sa salawal ko.

"Good night po, Mama." Napangiti ako sa sinabi ni Arkia. Dinampian ko ng halik ang
noo niya at kinumutan siya saka lumabas ng silid niya.

Nagmamadaling nagtungo ako sa silid namin ni mayor. Kahit matagal talaga akong
magshower, napilitan akong bilisan dahil ayokong maabutan niya akong gising.

"Kalma ka lang, Ayen. Matulog ka na," sabi ko na lang saka humiga sa couch at
pumikit.

Sana maraming gawin si mayor sa munisipyo, sana hindi muna siya umuwi ngayong gabi.
Hindi talaga ako makakatulog ng matiwasay kapag nandito siya.
Napasinghap ako nang marinig kong nagbukas ang pinto. Napapikit ako ng mariin at
piniilit na pakalmahin ang paghinga ko kahit halos magwala na ang puso ko dahil sa
kaba.

"She's sleeping peacefully. I can kill her right now without any hassle."

Agad akong napabangon sa sinabi niya.

"Wrong send lang 'yon, mayor! Believe me, wrong send lang talaga 'yon! Kay Arkia ko
dapat ise-send 'yon kaso magkatabi ang pangalan niyo sa contacts. Kasalanan ko ba
'yon? Ikaw naman kasi, bakit mo sinave ang number mo sa cellphone ko? Na-wrong send
tuloy ako."

Napalunok ako at napaiwas ng tingin sa kanya. Kainis naman, nagmukha tuloy akong
defensive. Bakit naman kasi sa pamamaril niya dinadaan ang lahat ng bagay? Hindi
niya ba naisip na baka na-wrong send lang talaga ako? Basta na lang siya kikitil ng
inosenteng buhay. Wala siyang puso.

"Was that my fault then?" tanong ni mayor habang tinatanggal ang suot niyang
necktie.

"H-hindi," sagot ko naman. Baka lalo lang siyang magalit sa 'kin eh.

"You should be careful from now on. Usually, I don't ask for explanation, I just
kill them without hearing their side," he said while unbuttoning his polo.

Napalunok na lang ako at napaiwas ng tingin. Bakit kaya palagi siyang naghuhubad sa
harapan ko? Parang tinutukso niya ako na ewan.

Napailing na lang ako. Bakit ba mas nagf-focus pa ako sa paghuhubad niya kaysa sa
pananakot niya sa 'kin?

"Oo, mag-iingat na talaga ako sa susunod," nakasimangot na sabi ko na lang.

Hindi na siya sumagot at pumasok na lang sa banyo. Napaismid na lang ako at muling
humiga at pumikit.

Masyado siyang affected sa message ko eh obvious naman na wrong send lang iyon.

Pero ako yata ang mas affected kaysa sa kanya, pero kahit na, ayaw na ayaw niya ba
talaga na ma-fall ako sa kanya? Big deal masyado sa kanya ang feelings ko.

Pakialam niya ba kung ma-in love man ako sa kanya? Hindi na naman niya problema
'yon ah.

Ang plano ko ay tulugan si mayor habang nasa banyo siya, pero natapos na siyang
magshower, gising na gising pa rin ako.

"Why are you still awake?" tanong ni mayor saka umupo sa kama niya habang
pinupunasan ng towel ang basa niyang buhok.

Napatitig ako kay mayor, aware ba siya na ang gwapo niya talaga? Nagpupunas lang
siya ng buhok pero mukha na siyang model na nag-eendorse ng shampoo.

"Ahm, hindi kasi ako makatulog, mayor. Siguro namamahay ako," sabi ko na lang saka
napaiwas ng tingin sa kanya.

"Really? But you slept peacefully last night, you were snoring and drooling, I
almost kick you out of my room." Napasinghap ako sa sinabi niya.
"Grabe naman, mayor, imbento na 'yan ah," napapailing na sabi ko. Imposible 'yon.

"It's true, I also lost count of how many times you fell off the couch. Nagdududa
na ako kung babae ka ba talaga," napapailing na sabi niya saka nagtingin na naman
sa mga papeles niya.

Naningkit ang mga mata ko sa sinabi niya. Kainis, kaya pala medyo masakit ang likod
ko pagkagising ko.

Hindi na lang ako nagsalita, malikot kasi talaga akong matulog. Iyon ang dahilan
kaya ayaw tumabi sa 'kin ni Wrena matulog, palagi ko raw siyang nasasampal at
nasisipa kapag magkatabi kami.

"M-minsan, nangyayari talaga 'yon," sabi ko na lang saka napakamot sa batok ko.

Ilang beses na akong napahiya sa harapan ni mayor ngayong araw, hindi na kinakaya
ng sistema ko. Nakakaloka na.

"Stop talking to me, just go to sleep," he said without looking at me.

"Mayor, kumain ka na?" tanong ko kahit binalaan na niya ako na 'wag siyang
kausapin.

Malamig na tumingin siya sa 'kin, napakagat ako sa ibabang labi ko saka alanganing
ngumiti sa kanya.

"Do you really want to die?" masungit na tanong niya. Napaismid na lang ako.

"Hindi ako pa-fall mayor, concerned lang ako," sabi ko naman.

Sabi nila pa-fall daw kapag nagtanong ng 'kumain ka na?', ano naman kayang pa-fall
do'n?

"I'm good, just go to sleep for fuck's sake and stop disturbing me," he said
coldly.

"Sungit," bulong ko na lang.

Napabuntong hininga ako at tumitig na lang sa kanya. Mukhang makakasanayan ko pa

yata ang titigan muna siya bago matulog. Hindi maganda 'yon.

Paano na lang kung kailangan ko ng umalis at bumalik sa normal kong buhay? Baka
hanap-hanapin ko.

"Stop staring at me and go to sleep," sabi naman niya.

Hindi ako nakinig sa kanya, tumitig lang ako sa kanya hanggang sa makatulog ako.

* * *

"Good morning, Mama!"

Napatigil ako sa pagluluto ng bacon saka napatingin kay Arkia. Agad naman siyang
tumakbo papalapit sa 'kin at niyakap ako sa baywang. Napangiti na lang ako at
bahagyang ginulo ang buhok niya.

"Good morning, gutom ka na ba?" tanong ko saka hinango ang bacon.

"Opo, Mama."

Ipinagtimpla ko siya ng gatas pagkatapos kong magluto, nagtimpla na rin ako ng kape
ko.

Si mayor ay maaga ulit umalis. Hindi ko pa siya naabutan sa umaga, kapag gigising
ako, nakaalis na siya.

Sayang, gusto ko maranasan na makita si mayor pagkagising na pagkagising ko.

Napailing na lang ako sa naiisip ko.

"Mama, malapit na po ako pumasok sa school," excited na sabi niya. Napangiti naman
ako.

"Talaga? Nako, excited na 'ko, siguradong marami kang magiging kaibigan sa school,"
sabi ko saka nagthumbs up pa sa kanya.

Natigilan ako nang may maisip ako.

"Pero teka, diba bawal may makaalam na anak ka ni mayor---I mean, ni Arken? Zaviere
ang apelyido mo eh," sabi ko naman. Sa pagkakaalam ko, madalang ang may apelyidong
Zaviere rito sa Pilipinas.

"Iba po ang surname na ginagamit ko sa school. Ang gamit ko pong surname sa school
ay Ramirez, middle name po iyon ni Papa," sabi naman niya. Napatango na lang ako.

Ramirez pala ang middle name ni mayor. Arken Ramirez Zaviere, pangalan pa lang ni
mayor ang gwapo na. Nasaan ang hustisya?

Wala akong ginawa maghapon kundi ang makipaglaro kay Arkia, nag-enjoy naman ako,
kahit papa'no ay gusto kong nakikita na masaya si Arkia. Kawawa kasi ang batang
'to.

Kahit na mahirap lang kami, hindi ako nagawang pabayaan ng mga magulang ko. Hindi
ko naranasan maging mag-isa noong nasa edad ako ni Arkia.

"Mama, pwede ko na po bang kainin ang gummy worms at gummy bears?" tanong ni Arkia
habang naghuhugas ako ng mga pinggan.

"Sige lang, basta uminom ka ng maraming tubig pagkatapos mong kumain ha. Saka wag
mo kalimutang magtoothbrush," bilin ko habang nasa paghuhugas ng mga plato ang
atensyon ko.

Kumusta na kaya sina Wrena at Aljen? Mamaya makikipagkwentuhan ako sa kanila sa

tawag. Si Aljen naman ay madalas magtext sa 'kin, si Wrena kasi tsismis lang ang
habol kapag nagte-text sa 'kin.

Kayo na ba ni mayor?

May nangyari na sa inyo?

Ikakasal na ba kayo ni mayor?

Minsan hindi ko alam kung saan nakukuha ni Wrena ang mga gano'ng ideya. Napakarumi
talaga ng utak niya.

Natigilan ako nang makarinig ako ng kagabog. Agad akong napatigil sa paghuhugas ng
pinggan upang tingnan ang pinanggalingan ng kalabog.
Napasinghap ako nang makita si Arkia na nakahiga sa sahig habang nakahawak sa leeg
niya, tila ba nahihirapan itong huminga.

"Arkia!"

Agad akong lumapit sa kanya at buong lakas na binuhat siya saka itinakbo siya sa
sala at pinahiga siya sa couch.

"A-Arkia, a-ano'ng nangyayari sa 'yo?" kinakabahang tanong ko saka niyugyog ang

braso niya.

Hindi siya sumagot, nakahawak lang siya sa leeg niya na tila ba hirap na hirap
siyang huminga.

"A-Arkia, ano bang nangyayari sa 'yo?" naiiyak na tanong ko.

Nanginginig ang mga kamay na kinuha ko ang cellphone ko upang tawagan si mayor. Mas
lalo akong nataranta nang hindi niya sinagot ang tawag.

Sinubukan ko ulit siyang tawagan, laking pasasalamat ko nang sagutin na niya iyon.

"M-mayor, k-kailangan nating dalhin sa ospitak si Arkia. N-nahihirapan siyang

huminga," nauutal na sabi ko saka nagpunta sa kusina at kumuha ng plastic.

"What happened?" tanong niya.

Nilapitan ko si Arkia at sinubukan siyang pahingahin sa plastic kahit nanginginig

ang mga kamay ko sa kaba.

"H-hindi ko alam! Nahihirapan siyang huminga, mayor. H-hindi ko na alam ang gagawin
ko," sabi ko na lang saka napahagulgol ng iyak.

"Fuck," mariing mura niya bago ibinaba ang tawag.

Sinubukan kong tulungan si Arkia sa abot ng makakaya ko kahit wala akong alam sa
nangyayari. Laking pasasalamat ko naman na dumating kaagad si mayor at may kasama
pang doktor makalipas lang ang ilang minuto.

"What happened to her?" nag-aalalang tanong ni mayor habang nakatingin kay Arkia.

Hindi ako nakasagot at tuloy lang sa paghikbi. Dumating na ang doktor pero takot na
takot pa rin ako.

Dinala na si Arkia sa silid niya, sumunod naman si mayor at pumasok din sa silid ni
Arkia. Nanatili ako rito sa sala at nanghihinang napaupo sa couch.

Hindi ko alam kung ano'ng nangyari. Hindi ko alam pero pakiramdam ko may kasalanan
ako sa nangyari kay Arkia, kung nabantayan ko lang siya ng maigi, malamang hindi
mangyayari 'to.

Napahilamos ako sa mukha ko, hanggang ngayon nanginginig pa rin ang mga kamay ko
dahil sa nangyari. Ang sakit sa dibdib na makita si Arkia na nahihirapan huminga,
talagang natakot ako. Akala ko may mangyayari ng masama kay Arkia, habang buhay
kong sisisihin ang sarili ko kapag nagkataon.

Natigilan ako nang makita ang gunmy worms at gummy bears sa sahig. Nanginginig ang
mga kamay na pinulot ko ang mga 'yon. Napabuntong hininga ako at itinapon na ang
mga 'yon sa basurahan.
Nag-ipon muna ako ng lakas ng loob bago pumasok sa silid ni Arkia. Napatingin sa
'kin sina mayor at ang doktor, tipid na ngumiti na lang ako saka dire-diretsong
pumasoks sa loob kahit na nanginginig ang mga tuhod ko.

"What happened to her?" tanong ni mayor sa doktor.

"It was allergic reaction, kung nahuli pa tayo ng ilang minuto baka kung ano na ang
nangyari sa bata. Saan ba allergic si Arkia?" tanong ng doktor.

"The last time I remember, she also had allergic reeaction after eating gummy
candies before."

Natigilan ako sa sinabi ni mayor, pakiramdam ko nanlamig ang buong katawan ko.

"Is that so? Be careful next time, bad alllergy can really kill a person,"
seryosong sabi ng doktor.

Nanatili akong tahimik habang magkausap sila ng doktor, may mga binilin ito na
gamot at kung ano-ano pero blangko ang isip ko.

Kasalanan ko kung bakit nangyari kay Arkia iyon, kasalanan ko.

Naiwan kami ni mayor sa silid ni Arkia nang makaalis na ang doktor. Nanginginig pa
rin ako habang nakatingin kay Arkia na walang malay.

Hindi ba alam ni Arkia na allergic siya sa gummy bears? Bakit niya pinabili sa 'kin
'yon? Bakit niya kinain 'yon?

Napalunok na lang ako at napailing, siguro hindi niya lang talaga alam. Masyado
pang bata si Arkia para maisip na wakasan ang sarili niyang buhay.

"What the fuck happened? What the fuck did you do to my daughter?"

Napatingin ako kay mayor, umakyat ang kaba sa dibdib ko dahil sa masamang tingin
niya sa 'kin. Napalunok ako at napaiwas ng tingin sa kanya.

Pakiramdam ko aatakihin ako sa puso dahil sa kabang nararamdaman ko ngayon.

"B-binilhan ko siya ng gummy bears, h-hindi ko alam na allergic siya ro'n. Maniwala
ka hindi ko talaga---"

Napasinghap ako nang hawakan niya ng mahigpit ang braso ko saka hinila ako
papalapit sa kanya. Lalong umakyat ang takot sa sistema ko dahil sa paraan ng
pagtingin niya sa 'kin.

Mukhang may balak na talaga siyang patayin ako.

"Are you fucking kidding me?" mariing tanong niya.

"H-hindi, mayor. Hayaan mo akong magpaliwanag sa---"

Hindi ko naituloy ang sasabihin ko nang sakalin niya ako. Napahawak ako sa mga
kamay niya na sumasakal sa leeg ko. Nahihirapan akong huminga, ang hirap huminga.

"M-mayor," nahihirapang usal ko.

Napapikit ako ng mariin nang mas humigpit ang pagkakasakal niya sa 'kin. Natatakot
ako, ayokong mamatay ng ganito, gusto ko pang bumawi kay Arkia.
"P-Papa! B-bitiwan mo po si Mama!"

Napaubo ako nang bitiwan na ako ni mayor. Nanghihinang napaupo ako sa sahig habang
umuubo. Kung hindi siya napigilan agad ni Arkia, siguro talagang malalagutan na ako
ng hininga sa mga kamay ni mayor.

"P-Papa, wag mo pong saktan si Mama. W-wala po siyang kasalanan," nanghihinang sabi
ni Arkia saka pinilit na bumangon.

Hindi nagsalita si mayor, ako naman ay nanatiling nakaupo sa sahig habang hawak ang
leeg ko, hanggang ngayon nararamdaman ko pa rin ang mga kamay ni mayor. Pakiramdam
ko sinasakal niya pa rin ako.

"Papa, g-gusto ko pong kausapin si Mama. Iwan mo muna po kami."

Natahimik si mayor, hindi alam kung susundin ba si Arkia o mananatili. Napabuntong

hininga siya saka lumabas ng kwarto ni Arkia.

Napatingin ako kay Arkia na nakatingin lang sa akin. Natahimik ako, nahihiya akong
harapin siya. Hindi ko alam ang sasabihin.

"Ano pa'ng hinihintay mo? Umupo ka rito at kakausapin kita."

Natigilan ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko ibang Arkia na ang nasa harapan ko
ngayon.

Nagtataka man ako sa inaasta niya, pinilit ko pa ring tumayo at umupo sa tabi niya.

"Arkia, s-sorry sa nangyari. Hindi ko alam na allergic ka sa ganoong pagkain,"

hinging paumanhin ko.

"Sinadya ko 'yon, hindi pa ba halata?" nakataas-kilay na tanong niya. Napalunok

ako, nanlalamig na naman ang mga kamay ko.

Bakit nagkakaganito si Arkia?

"Bakit mo ginawa 'yon?" tila hindi makapaniwalang tanong ko.

"Nakakairita ka, you're pretentious, you're a hypocrite, I hate people like you,"
malamig na sabi niya habang walang emosyong nakatingin sa 'kin.

Siya ba talaga si Arkia na nakasama ko ng ilang araw sa bahay na 'to? Pakiramdam ko

hindi na si Arkia ang nasa harapan ko ngayon.

"Arkia, bakit ka ba nagkakaganito? Galit ka ba sa 'kin dahil sa nangyari sa 'yo?"

nag-aalalang tanong ko.

Sinubukan kong hawakan ang kamay niya pero agad niyang iniwas iyon.

Natigilan ako nang mapangisi siya, pero ang mas nagpagulat sa 'kin ay ang mga
sinabi niya...

"Akala mo ba hindi ko alam? Simula una pa lang alam ko ng hindi ikaw ang Mama ko."
“Bakit ba ganyan ang boses mo? Ano ba'ng nangyayari sa 'yo?”

Napabuntong hininga ako at napahilamos sa mukha ko. Tinawagan ko si Wrena dahil

kailangan ko ng kausap, pero hindi ko naman pwedeng sabihin sa kanya ang problema
ko.

“H-hindi ko na alam Wrena, hindi ko alam kung ano 'tong pinasok ko,” nauutal na
sabi ko saka napapikit ng mariin.

Nandito ako sa sala ngayon. Wala akong balak matulog sa kwarto ni mayor ngayon.
Natatakot pa rin ako, ramdam na ramdam ko pa rin ang mga kamay niya sa leeg ko na
para bang sinasakal niya pa rin ako.

Nasasakal ako sa lugar na 'to, natatakot na 'ko. Wala akong kakampi rito kahit isa,
kahit si Arkia na akala ko ay isang inosenteng anghel.

“Mahirap ba ang maging secretary ni mayor? Magresign ka na lang at bumalik dito,

tatanggapin ka naman ulit ni Tita Celina,” sabi ni Wrena sa kabilang linya.
Napabuntong hininga ako.

Gusto kong gawin 'yon, kung gano'n lang sana kadali, aalis agad ako rito at babalik
kina Tita Celina o kaya naman doon sa Masbate, pero alam kong hindi basta basta si
Mayor Arken, hindi niya ako hahayaang makawala ng gano'n ng hindi ako pinapatay.

“Huy, ano na ang nangyari sa 'yo? Bakit tahimik ka riyan? Kinakabahan na 'ko ha,
sabihin mo nga sa 'kin kung nasaan ka nang mapuntahan na kita. Nag-aalala na 'ko.”

Natigilan ako nang biglang dumating si mayor. Hindi na ako nagpaaam kay Wrena at
agad ng binaba ang tawag. Napalunok ako at napaiwas ng tingin kay mayor.

Muli akong tumingin sa kanya, nakasuot na siya ng sando at boxer na pantulog niya.
Nagtungo siya sa kusina, siguro iinom siya ng tubig.

Muli akong napaiwas ng tingin nang makabalik din agad siya galing sa kusina. Ang
lakas ng kabog ng dibdib ko, nanginginig din ang mga kamay at tuhod ko.

Takot na takot na ako sa kanya ngayon.

“What are you still doing here?” malamig na tanong niya.

Napalunok ako at napatingin sa kanya. Mas lalo akong kinabahan nang mapatingin ako
sa mga mata niya. Kalmado na ang mga 'yon pero naaalala ko pa rin kung paano niya
ako tingnan kanina habang sinasakal niya ako.

Para bang gusto niya na akong patayin kanina.

“M-mayor, papasok din po ako mamaya. D-dito lang muna po ako.”

Hindi na siya sumagot at umalis na rin kaagad. Pakiramdam ko nakahinga ako ng

maluwag nang mawala na siya sa paningin ko.

Napakagat ako sa ibabang labi ko at napayakap sa mga tuhod ko. Hindi ko na alam
kung paano ako kikilos sa bahay na 'to, natatakot ako sa kalalabasan ng bawat galaw
ko.

Nakasalalay ang buhay ko at buhay ng mga taong importante sa 'kin sa mga kilos ko.

Kahit takot na takot pa ako, pinilit kong lakasan ang loob ko na tumayo saka
pumunta sa silid ni mayor. Para akong bibitayin sa sobrang bigat ng mga hakbang ko.
Napalunok ako at napatitig sa pinto ng silid ni Mayor Arken. Kahit ang hawakan ang
doorknob, kinakabahan akong gawin.

Huminga ako ng malalim saka dahan-dahang binuksan iyon at nakatungong pumasok sa

loob.

Agad akong dumiretso sa couch at umupo ro'n. Ang bigat ng paghinga ko, parang may
nakadagan sa dibdib ko na hindi ko maipaliwanag.

Pasimpleng napatingin ako kay mayor. Hindi ako nito binalingan ng tingin at
nakatutok lang sa laptop niya.

Napasinghap ako nang mapatingin siya sa 'kin. Agad akong nag-iwas ng tingin at
napatungo, hindi ko na alam kung paano ako kikilos.

Huminga ako ng malalim at tumayo upang kumuha ng damit pantulog ko. Nanginginig ang
mga tuhod na nagtungo ako sa banyo.

Napapitlag ako nang sabay kaming mapahawak ni mayor sa doorknob ng banyo. Agad
akong napaatras palayo sa kanya.

“S-sige, i-ikaw muna,” nauutal na sabi ko habang nakatungo.

Hindi ko na yata kayang tumingin sa mukha niya ng hindi natatakot.

Hindi siya nagsalita, natigilan ako nang tumalikod na lang siya at bumalik sa kama
niya.

Napalunok ako at pumasok na lang sa banyo saka agad na sinara ang pinto at ni-lock
'yon.

Nanghihinang napaupo ako sa sahig. Napahawak ako sa dibdib ko dahil para ng sasabog
ang puso ko, hindi ko alam pero mas lalong lumaki ang takot ko sa kanya ngayon, ni
hindi ko siya magawang tingnan.

Pinilit kong tumayo kahit nanginginig ang mga tuhod ko saka pinakalma ang sarili
ko. Hindi ako pwedeng lumabas ng banyo na 'to na nanginginig pa rin sa takot.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal nagshower. Siguro talagang sinasadya ko lang
tagalan para tulog na si mayor paglabas ko. Hindi ko na alam kung paano ako
makakatulog ng payapa.

Paano kung sakalin niya ako habang natutulog ako?

Napapikit ako ng mariin nang makitang gising pa si mayor paglabas ko. Halos isang
oras na ako sa banyo, bakit gising pa rin siya?

Agad akong nagtungo sa couch at humiga, ni hindi na ako nag-abalang suklayin o

patuyuin ang buhok ko. Basta na lang akong humiga at nagtalukbong ng kumot.

Napapikit ako ng mariin at napahawak sa leeg ko. Hindi ko maintindihan kung bakit
hanggang ngayon nararamdaman ko pa rin ang malalaking kamay niya sa leeg ko.

Napakadali lang sa kanya na masakal ako o kaya naman durugin ako, pakiramdam ko
sobrang hina ko kumpara sa kanya. Natatakot pa rin ako. Hindi ko alam kung magagawa
ko pa bang makatulog ng ayos.

Pasimple akong sumilip sa kanya, sinigurado ko na natatakpan pa rin ako ng kumot.

Natigilan ako nang mapansing nakatingin siya sa pwesto ko. Napalunok na lang ako
habang nakatingin sa mukha niya.

Bakit ganyan ang ekspresyon niya? Hindi ko maipaliwanag. Nasaan na ang masamang
titig niya kanina?

Napailing na lang ako at tumalikod na lang saka pinilit na pumikit.

Pakiramdam ko napalitan na ng takot ang lahat ng nararamdaman ko para sa kanya.

* * *

“Hmm...”

Napadaing ako nang magising ako. Napatingin ako sa kama ni mayor at gaya ng
inaasahan ko, wala na siya ro'n.

Napailing na lang ako at agad na dumiretso sa banyo para maghilamos at

magtoothbrush.

Hindi ako nakatulog ng ayos kagabi, siguro nakatulog lang ako ng tuluyan nang
maramdaman kong natapos na si mayor sa ginagawa niya.

Huminga ako ng malalim saka lumabas ng kwarto.

Hindi ko alam kung paano ko haharapin si Arkia. Ano ba ang magiging pakikitungo ko
sa kanya? Dapat bang magpanggap ako na walang nangyari?

Hindi ko na alam.

Natigilan ako sa naabutan ko sa kusina. Ipinaghahain ng almusal ni mayor si Arkia.

Bago 'to ha, ngayon ko lang naabutan si mayor sa umaga. Bakit nandito pa siya?

“Mama!”

Natigilan ako nang lumapit sa 'kin si Arkia saka hinila ako paupo. Nagtatakang
napatingin ako sa kanya. Nakangiti siya ng matamis sa 'kin habang nakahawak sa
kamay ko.

“Mama, tingnan mo po si Papa. Siya ang nagluto ng almusal ngayon, super happy po
ako kasi first time niyang sumabay sa 'kin mag-almusal. Kain ka na po, Mama. Si
Papa ang nagluto niyan,” masiglang sabi niya saka ipinaghain ako.

Hindi ako nakapagsalita habang nakatitig kay Arkia. Bakit siya ganito? Akala ko ba
alam na niya na hindi ako ang tunay niyang Mama? Bakit siya umaakto ng ganito
ngayon?

Naguguluhan ako.

“Mama, ayaw niyo po bang kumain?” nakangusong tanong ni Arkia. Tipid na ngumiti na
lang ako.

Napatingin ako kay mayor na tahimik lang habang nagkakape. Nakasuot na siya ng
damit pangtrabaho, hindi ko alam kung bakit hindi pa rin siya naalis.

Agad akong napaiwas ng tingin nang mapadako ang tingin niya sa 'kin. Napalunok ako
saka alanganing ngumiti kay Arkia.
“A-ano, wala kasi akong gana kumain. M-magkakape na lang ako,” tipid na sabi ko
saka agad na tumayo para magtimpla ng kape ko.

Palihim kong hinihiling na sana umalis na si mayor at magtrabaho na. Si Arkia ay

matitiis ko pa, pero hindi talaga ako makakilos ng ayos nang nandito siya.

Pasimple akong napatingin kay mayor nang tumayo siya saka sinuot ang coat niya.

“Aalis ka na po, Papa?” tanong ni Arkia.

“Yes, be a good girl. Don't eat gummy bears again.”

Napapitlag ako nang mapatingin si mayor sa direksyon ko. Agad akong napatungo at
itinuloy na lang ang pagtitimpla ng kape.

Pakiramdam ko nakahinga ako ng maluwag nang tuluyan na siyang umalis. Kahit papa'no
nabawasan ang bigat sa dibdib ko.

Umupo na lang ulit ako sa tapat ni Arkia habang nakatingin sa kapeng tinimpla ko.
Wala akong gana kumain kahit yata ang uminom ng kape.

“Ano'ng meron sa inyo ni Papa? May gusto ba siya sa 'yo?”

Natigilan ako at napatingin kay Arkia na walang emosyon na nakatingin sa 'kin.

Napalunok ako saka alanganing ngumiti sa kanya.

Mukhang ito ang totoong Arkia.

“B-bakit mo naman naitanong 'yan?” tanong ko na lang saka napaiwas ng tingin sa

kanya.

“Forget it, wag kang umasa agad porke't sumabay sa 'tin mag-almusal si Papa.
Ididispatsa ka rin niya kapag wala ka ng pakinabang sa kanya,” malamig na sabi niya
saka tumayo at umalis.

Napabuntong hininga na lang ako. Paano ko kaya mapapa-amo ang batang 'yon?

Napaisip tuloy ako kung totoo ba ang mga sinabi niya sa 'kin nung magkasundo pa
kami. Totoo bang gusto niyang maging madre?

Kahit papa'no, naramdaman ko ang sinseridad niya kahit saglit lang. Malungkot lang
talaga si Arkia kaya siya ganyan, nasabi niya rin sa 'kin na sinaktan siya ng
naging nanny niya noon. Baka ayaw niya lang magtiwala ulit.

* * *

“Ano yung arte mo kagabi teh? Kinabahan ako sa 'yo ah,” sabi ni Wrena habang nakain
ng chips. Napabuntong hininga na lang ako.

“Bakit? Ano'ng nangyari sa 'yo kagabi, Ayen?” nag-aalalang tanong ni Aljen. Umiling
na lang ako saka tipid na ngumiti sa kanya.

“Nako, tumawag sa 'kin 'yan kagabi. Patulog na sana ako no'n eh, nanginginig yung
boses kaya kinabahan ako,” sabi naman ni Wrena. Tiningnan ko siya ng masama.

Pati ba naman kay Aljen sinabi niya, baka mag-alala rin 'to sa 'kin eh.

“Hala, bakit Ayen? Ano ba'ng nangyari?” tanong ni Aljen.

Natahimik na lang ako. Mga kaibigan ko sila, gustong gusto ko ring sabihin sa
kanila ang problema ko kaso hindi pwede. Ayokong madamay sila, paniguradong pati
sila hindi palalagpasin ni mayor.

“Wala, na-homesick lang ako, 'wag na kayong mag-alala sa 'kin,” nakangiting sabi ko
na lang.

“Kapag may problema ka, tumawag ka rin sa 'kin. Nakakatampo na kay Wrena ka lang
natawag,” nagtatampong sabi ni Aljen. Natawa na lang ako at inakbayan siya.

“Hindi kita basta matawagan, future attorney, kasi alam kong busy ka sa pag-aaral,”
sabi ko na lang. Napaismid naman siya.

“Para ka namang others, Ayen. Kahit na ga'no ako ka-busy, basta ikaw ang tumawag,
kakalimutan ko lahat,” sabi naman niya. Natawa na lang ako.

“Kaya nga ayaw ka niyang tawagan eh. Nagiging asong ulol ka kapag tinatawagan ka ni
Ayen,” pambabara naman ni Wrena kay Aljen.

“Wag ka ngang panira, kaya wala kang boyfriend eh,” sabi naman ni Aljen.

“Wow naman, bakit may girlfriend ka ba?” pang-aasar pa ni Wrena.

Natatawang napailing na lang ako sa kanilang dalawa. Wala talagang araw na hindi
nagbangayan ang dalawang 'to.

“Wala pa, loyal kasi ako kay Ayen, ikaw bente yata ang crush mo. Mali 'yan,”
napapailing na sabi ni Aljen.

“Sus, loyal daw, wala lang talagang gustong pumatol sa 'yo,” sabi ni Wrena saka
humagalpak ng tawa. Natatawang napailing na lang ako.

Gwapo naman si Aljen, mabait pa at matalino. Sa totoo lang marami ang nagkakagusto
sa kanya rito sa amin, pero nasa akin lang talaga ang atensyon niya kaya minsan
nakokonsensya ako kasi pagkakaibigan lang talaga ang kaya kong ibigay.

“Teka Ayen, gabi na ah. Hindi ka ba hinahanap ni mayor? Ikaw na yata ang
pinakatamad na secretary na nakilala ko,” napapailing na sabi ni Wrena.

Napalunok ako at napakagat sa ibabang labi ko. Mukhang kailangan ko ng bumalik sa

realidad.

“H-hindi naman kasi mahigpit si mayor,” pagpapalusot ko na lang.

Ayoko ng bumalik kay mayor.

“Kahit na, nako, gagabihin ka rin sa daan. Umuwi ka na, pumunta ka na lang ulit
dito bukas,” sabi naman ni Wrena.

“Gusto mo ba samahan ka na namin papunta ro'n? Mamamasahe na lang kami ni Wrena

pabalik,” sabi naman ni Aljen.

“Oo nga, samahan ka na lang namin,” segunda naman ni Wrena. Agad akong napailing.

“Hindi na, wag na kayong mag-alala sa 'kin. Kaya ko na ang sarili ko.”

Buti na lang at napilit ko sila na huwag na akong samahan pabalik kay mayor. Baka
malaman pa nila ang sitwasyon ko ro'n. Ayoko na silang idamay sa problema ko.
“Mama! Bakit ngayon ka lang po?”

Natigilan ako nang salubungin ako ni Arkia pagkauwi ko. Naabutan ko sila ni mayor
sa hapag, mukhang si mayor din ang nagluto ng hapunan ngayon.

“P-pasensya na Arkia. Binisita ko lang ang mga kaibigan ko,” sabi ko na lang.

Hinila ako ni Arkia paupo sa tabi niya. Nahihiwagahan talaga ako sa batang 'to,
bakit kaya siya ganito?

“Kain ka po, Mama,” nakangiting sabi ni Arkia saka naglagay ng ulam sa plato.
Alanganing ngumiti na lang ako at umiling.

“K-kumain na 'ko eh, kayo na lang ni may---”

Agad na naputol ang sasabihin ko nang mapatingin sa 'kin si mayor. Napalunok ako at
napakamot sa batok ko.

Bawal ko nga pala siyang tawagin na mayor sa harapan ni Arkia.

Para saan pa ba 'to? Alam na naman ni Arkia na hindi ako ang tunay niyang Mama.

Siguro hindi alam ni mayor na alam na ni Arkia.

“K-kayo na lang ni Arken ang kumain,” sabi ko na lang. Napasimangot naman si Arkia.

“Magpapahinga na ako ha, bukas na lang tayo mag-usap ulit,” sabi ko saka ngumiti
kay Arkia.

Umalis ako ng dining room ng hindi binabalingan ng tingin si mayor.

Agad akong nagtungo sa silid ni mayor at umupo sa couch na tinutulugan ko.

Napabuntong hininga ako saka napapikit ng mariin.

Gaano katagal ko kaya kailangang manatili rito? Hindi na talaga ako komportable,
hindi na ako nakakahinga ng ayos.

Sa tuwing nakikita ko si mayor, parang gusto kong magtatakbo palayo at magtago sa

kanya.

Napailing na lang ako at kumuha ng pantulog ko saka nagshower.

Natagalan na naman ako sa banyo, parang gusto ko na lang magkulong dito at 'wag ng
lumabas.

Natigilan ako at napatingin sa tatlong toothbrush pagkatapos kong magshower. Tipid

na napangiti ako habang nakatingin sa mga 'yon.

Buong akala ko talaga ay may pag-asang lumambot ang puso sa 'kin ni mayor, kahit
hindi na niya ako magustuhan, basta ituring niya lang ako ng ayos.

Pero ngayon alam kong imposible na 'yon, habang buhay na sa isip ko ang ginawa niya
nung nakaraan, ang pananakal niya sa 'kin, ang nanlilisik na tingin niya sa 'kin,
hindi ko malilimutan ang mga 'yon.

Lumabas na ako ng banyo pagkatapos makapagtoothbrush at magbihis. Natigilan ako

nang maabutan ko si mayor na nakaupo sa kama niya habang nakatingin sa direksyon
ko.
Agad akong napaiwas ng tingin. Agad akong nagtungo sa couch at umupo ro'n. Pinatuyo
ko na lang ang buhok ko gamit ang tuwalya habang nakatingin sa sahig upang hindi
magtagpo ang mga mata naming dalawa.

Hindi na lang siya nagsalita saka hinubad ang coat at waistcoat niya saka hinagis
ang mga 'yon sa kama. Tila nakahinga ako ng maluwag nang pumasok na siya sa banyo.

Napabuntong hininga na lang ako at sinuklay ang buhok ko habang nakatingin sa

salamin. Napakagat ako sa ibabang labi ko at napahawak sa leeg ko, medyo sumasakit
pa rin ang leeg ko, pero wala namang marka na ipinagpapasalamat ko.

Humiga na ako pagkatapos kong magsuklay. Pumikit ako at pinilit ang sarili ko na
matulog. Hindi na yata talaga ako makakatulog ng payapa hangga't nandito ako sa
poder ni mayor.

Napasinghap ako nang bumukas ang pinto sa banyo. Napapikit ako ng mariin, humigpit
din ang kapit ko sa kumot ko.

Kumalma ka, Ayen. Huminga ka nang ayos.

Kumalat ang amoy ng shower gel ni mayor sa kwarto. Napalunok ako at napadilat,
halos mapatalon ako sa gulat nang makitang nakaupo siya sa kama habang nakatitig sa
'kin.

Agad akong napakurap saka napaiwas ng tingin sa kanya. Bakit niya ba ako
pinahihirapan ng ganito? Ni hindi ako makatulog ng ayos dahil sa kanya.

Napaiwas na lang din siya ng tingin sa 'kin saka pinunasan ang buhok niya ng towel.
Napabuntong hininga ako at napatitig sa kisame.

Hindi ko alam kung ilang minuto na kaming tahimik. Pasimple akong napapatingin sa
kanya, nag-aalala ako dahil nakakunot ang noo niya.

Galit na naman ba siya sa 'kin?

Bumangon ako at inayos ang unan ko. Natigilan ako nang tumayo si mayor saka lumapit
sa pwesto ko.

“B-bakit?” nauutal na tanong ko nang nasa tapat ko na siya.

Napapikit ako nang mariin nang iangat niya ang kamay niya. Hindi ko alam pero
kusang gumalaw ang mga kamay ko para takpan ang leeg ko. Nagsumiksik ako sa couch
saka pinilit na lumayo sa kanya.

Mas bumigat ang paghinga ko, hindi ko maidilat ang mga mata ko dahil natatakot ako
na makita ang mukha niya.

“G-galit ka na naman ba sa 'kin? S-sasakalin mo ulit ako?” nauutal na tanong ko

habang nakahawak pa rin sa leeg ko.

Pakiramdam ko literal na nanginginig ang mga kamay ko, siguradong kitang kita niya
ngayon na nanginginig ako sa takot dahil sa kanya.

Ayoko sanang makita niya ako sa ganitong sitwasyon, pero hindi ko maiwasan.

Natigilan ako nang hawakan niya ang nanginginig na mga kamay ko saka marahang
inalis ang mga 'yon sa pagkakatakip sa leeg ko.

“Does your neck hurt?”

Pakiramdam ko nagtayuan ang mga balahibo ko dahil sa pagbabago ng boses niya. Para
bang hindi si mayor ang nasa harapan ko ngayon.

Napalunok ako at dahan-dahang idinilat ang mga mata ko. Napakagat ako sa ibabang
labi ko nang makitang nakatingin siya sa leeg ko, napaiwas na lang ako ng tingin sa
kanya.

“A-ayos lang ako, m-matutulog na 'ko,” sabi ko na lang saka muling lumayo sa kanya.

Natigilan ako nang mapansing nabasa ang pisngi ko. Napahawak ako ro'n, napalunok
ako nang mapansing luha iyon.

Napaiyak na pala ako ng hindi ko namamalayan.

Napapitlag ako nang maramdaman kong hinawakan ni mayor ang pisngi ko at marahang
pinahid ang luha ko ro'n.

“I... I won't...” hindi niya naituloy ang sasabihin niya at napabuntong hininga na
lang.

“G-gagawin ko ang lahat ng gusto mo. A-aalagaan ko si Arkia, m-magiging mabait na

'ko sa 'yo ngayon. S-sana lang 'wag mo na 'kong hawakan ulit, mayor. N-natatakot
ako.”

Saglit siyang natahimik. Ramdam kong nakatitig siya sa 'kin ngunit hindi pa rin ako
tumingin sa kanya. Ayokong tumingin sa mga mata niya, natatakot ako... Natatakot
ako na baka mabago na naman ang nararamdaman ko.

Mas ayos na ngayon na natatakot ako sa kanya.

Napasinghap ako nang bigla niya akong buhatin, agad akong napakapit sa batok niya
at napatingin sa kanya. Hindi naman siya nagsalita at nanatiling buhat ako.

Amoy na amoy ko ang mabangong amoy ni mayor lalo pa't sobrang lapit namin sa isa't
isa.

“M-mayor...”

Natigilan ako nang marahan niya akong inihiga sa kama. Nagtatakang napatingin ako
sa kanya.

“Sleep here, I'll sleep on the couch.”

Magp-protesta pa sana ako ngunit agad siyang nagtungo sa couch at umupo ro'n.
Kinuha niya rin ang mga papeles niya at doon binasa ang mga 'yon.

Napahawak ako sa puso ko dahil para na namang nagwawala 'yon.

Ganito ba siya humingi ng tawad?

“A-ano'ng gagawin ko? Paano kung nasa labas si mayor?”

Para akong ewan na paikot-ikot dito sa kwarto. Kinakabahan akong lumabas at pumunta
sa dining room dahil baka nandoon si mayor.
Hindi ko alam kung paano siya haharapin o kung paano siya pakikitunguhan.

Malambot ang kama ni mayor at malaki, mabango rin ang unan at kumot na halos
pakiramdam ko kayakap ko lang si mayor, pero hindi ako nakatulog ng ayos.
Nahihiwagahan pa rin ako kung bakit ginawa ni mayor 'yon.

“Okay lang 'yan, normal pa rin ang pakikitungo ko. Tama, pinatulog niya lang ako sa
kama niya, walang ibang meaning 'yon,” pangungumbinsi ko sa sarili ko.

Natigilan ako nang marinig kong pumihit ang doorknob. Agad akong tumakbo at tumalon
sa kama saka nagtulug-tulugan.

“I know you're awake, get up before I shoot your head.”

Agad kong idinilat ang mga mata ko dahil sa sinabi ni mayor. Bumangon ako at
napakamot sa batok ko. Nahihiyang tumingin ako sa kanya.

Ang gwapo niya sa suot niyang kulay gray na three piece suit. Kahit siguro ano'ng
isuot niya, gwapo pa rin siya.

Siguro gwapo rin siya kapag walang suot.

“G-good morning, mayor,” sabi ko na lang saka nagkunwaring humikab.

“What are you still doing here? You're being an irresponsible mother to Arkia,”
nakakunot-noong sabi niya. Pinigilan kong mapaismid.

“Ahm, ano kasi eh... Masarap ang tulog ko dahil dito ako sa kama mo natulog,”
nakangiting sabi ko saka tinapik ang kama.

Joke lang iyon, hindi ako nakatulog ng ayos kakaisip sa 'yo, mayor.

Napatingin ako kay mayor. Walang emosyon na nakatingin lang siya sa 'kin. Napakurap
na lang ako at muling napaiwas ng tingin sa kanya.

Nakakainis naman, bakit naging komportable ulit ako kay mayor? Akala ko pa naman
magtatagal ang takot na naramdaman ko sa kanya, pati yung takot ko marupok din.

Hindi na siya nagsalita at lumabas din agad. Napasimangot na lang ako at tumayo
saka sumunod sa kanya.

Ang gwapo ng likod ni mayor kapag naglalakad, kapag naglalakad siya parang siya ang
may-ari ng mundo, ang confident niya kahit naglalakad lang. Ang ganda ng tindig
niya.

“Mama!”

Natigilan ako nang lumapit sa 'kin si Arkia saka niyakap ako sa baywang. Kahit alam
kong ka-plastikan niya lang 'to, sinakyan ko na lang at ngumiti sa kanya saka
niyakap din siya.

“Bakit po ngayon ka lang nagising, Mama? Hindi po ako makapagbreakfast kasi po

hindi ka kasabay,” nakangusong sabi pa niya.

“Sorry, Arkia,” sabi ko na lang.

Kasalanan ng Papa mo eh.

“Papa, sasabay ka po ba sa 'min kumain?” tanong ni Arkia.

Napatingin ako kay mayor habang naghihintay rin ng isasagot niya. Ayaw kong sumabay
siya sa 'min mag-almusal na medyo gusto rin.

“I'm busy, I just woke her up for you. I'll go ahead,” sabi niya saka marahang
ginulo ang buhok ni Arkia.

Napakurap ako nang mapatingin din siya sa 'kin. Napaiwas na lang ako ng tingin sa
kanya.

“Take care of our daughter.”

Napasinghap ako nang hawakan din ni mayor ang buhok ko. Napakagat ako sa ibabang
labi ko saka muling napatingin sa kanya. Para na namang may nagkakarera sa dibdib
ko nang magtagpo ang mga tingin namin.

“I'll go ahead.”

Umalis na rin agad si mayor. Napahawak ako sa dibdib ko dahil pakiramdam ko

nagwawala pa rin ang puso ko. Napailing na lang ako at napatingin kay Arkia.
Napapitlag naman ako nang mapansing nakatingin siya sa 'kin.

“May gusto ka ba kay Papa?” tanong niya.

Nakagat ko ang dila ko sa tanong niya. Bakit niya ba ako tinatanong ng bagay na
hindi ko rin alam ang sagot?

“Kain na lang tayo,” sabi ko saka ngumiti ng matamis sa kanya.

Napairap naman siya at umupo na lang. Napailing na lang ako sa inasal niya saka
naghanap ng ilulutong almusal sa ref. Hindi ko talaga maintindihan ang trip sa
buhay ni Arkia, pero minsan nananaig talaga ang awa ko sa kanya.

“Ano ba'ng gusto mong almusal?” tanong ko na lang habang naghahalungkat sa ref.

Mukhang kailangan ko ng mag-grocery.

“Anything,” tipid na sagot niya.

“Eh kung pakainin kita ng lason, okay lang din?” tanong ko saka kumuha ng itlog at
hotdog.

Napatingin ako kay Arkia, nakataas ang kilay niya sa 'kin pero wala siyang
reaksyon.

“Are you finally showing your true color?” masungit na tanong niya. Natawa na lang
ako.

“Hmm, sincere naman ako sa 'yo simula pa lang pero siyempre, hindi mo paniniwalaan
'yon. Sinasakyan ko na lang ang trip mo. Kung hindi mo ako kayang pagkatiwalaan at
kung talagang susungitan mo ako ng ganyan kapag tayong dalawa na lang, ano ba'ng
magagawa ko diba? Tratuhin na lang natin ang isa't isa na magkaaway,” sabi ko saka
ngumiti ng matamis sa kanya.

Hindi ko na hinintay na may sabihin siya at agad na pinrito ang itlog at hotdog.
Ipinagtimpla ko na rin siya ng gatas.

Magkaaway na kami ngayon pero ayaw ko siyang gutumin 'no.

“Magpanggap na lang tayo na sweet na mag-ina sa harap ng Papa mo. Ano? Deal?”
tanong ko saka hinarap siya.

Hindi siya sumagot at malamig na nakatitig lang sa 'kin. Kapag ganyan siya, lalo
niyang nagiging kamukha si mayor, tapos magka-ugali pa pala silang dalawa.

“Bakit hindi mo na lang sabihin sa Papa mo na alam mo na ang totoo? Na alam mo ng

hindi naman ako ang Mama mo?” tanong ko saka ipinaghain siya. Inabot ko rin sa
kanya ang gatas niya. Napaiwas siya ng tingin sa 'kin.

“I'll just play along. Maghahanap din naman siya ng magiging Mama ko kapag sinabi
kong alam ko. Hindi niya rin hahanapin ang totoo kong Mama, ayaw niyang makilala ko
si Mama,” sabi niya saka uminom ng gatas.

Napatango na lang ako at ininom ang kape ko saka kumagat sa hotdog habang nakatitig
sa kanya.

Sa pagkakatanda ko limang taon pa lang si Arkia, bakit kung umasta siya parang
magka-edad lang kami? Masyado siyang matured mag-isip para sa edad niya.

Pinanood ko na lang siya na kumain habang iniinom ang kape ko.

“Bakit ka ba tingin ng tingin?! Kumain ka na lang diyan,” pagsusungit na naman

niya. Natawa na lang ako saka muling kumagat ng hotdog.

Ang cute niya kaso minsan gusto ko siyang sabunutan.

“Ang sungit mo, manang mana ka sa Papa mo,” napapailing na sabi ko na lang.

“Malamang, Papa ko siya eh,” sabi niya saka napairap.

Aba't... Masasabunutan ko talaga ang batang 'to eh.

“Ibig sabihin gagawin mo rin ang mga naging kasalanan ng Papa mo pag laki mo?” tila
nanghahamon na sabi ko.

Napaismid siya saka napaiwas ng tingin sa 'kin. Ayos 'to, tinatablan na siya ng
hiya sa 'kin.

“It's a different thing,” sabi na lang niya saka muling uminom ng gatas.

“Alam mo kayo ng Papa mo, magkaparehas talaga kayo. Ikaw, mabait ka sa harap ng
Papa mo, yung Papa mo naman, mabait sa harap ng mga tao. Alam mo bang na-scam
talaga ako ng Papa mo? Akala ko talaga napakabuti niyang mayor,” nakangiwing sabi
ko.

“Mabait si Papa,” sabi naman niya saka tumingin ng masama sa 'kin.

“Siguro mabait siya, pero sigurado ako na hindi siya mabuting tatay sa 'yo.”

Nakita ko kung paano siya natigilan. Ang kaninang masamang tingin niya sa 'kin, mas
lalong sumama.

“Kung mabuti siyang tatay sa 'yo, malamang hindi ka ganyan, dapat hindi ka niya
iniiwan mag-isa rito, dapat ipinagmamalaki ka niya sa mga tao, ni hindi ka niya
napalaki ng ayos, saka kung talagang naging mabuting ama siya sa 'yo, edi sana
hindi ka malungkot ngayon. Bata ka pa lang pero miserable ka na,” napapailing na
sabi ko.
Napasinghap ako at napahawak sa pisngi ko nang tumama ro'n ang binato niyang hotdog
sa 'kin.

Bakit naman sa lahat ng ibabato niya, hotdog pa? Ang halay naman.

“I hate you!”

Napakurap na lang ako nang magtatakbo siya palabas ng dining room. Napabuntong
hininga na lang ako.

Kung hindi ko makukuha ang loob niya sa maayos na paraan, dito muna ako
magsisimula.

Alam kong lalambot din si Arkia sa 'kin, iinisin ko na lang muna siya sa ngayon.

Sabi nga nila, the more you hate, the more you love.

* * *

“Crush mo na si mayor?”

Napalunok ako sa tanong ni Wrena sa kabilang linya.

“Oo yata, ano'ng gagawin ko?” natatarantang tanong ko.

Nakikipagchikahan na lang ako kay Wrena ngayon dahil natapos ko na naman ang lahat
ng trabaho ko kay Arkia kahit nagsusungit siya palagi.

“Tanga ka ba? Crush mo na si mayor simula pa lang nung maging mayor siya,”
sarkastikong sabi niya.

Napapadyak ako sa sahig saka umupo sa kama ni mayor. Kumuha ako ng isang unan saka
niyakap 'yon at inamoy.

Ang bango, kaamoy ni mayor.

“Hindi eh, ibang crush na ngayon. Ano'ng gagawin ko Wrena?” tanong ko saka
isinubsob ang mukha ko sa unan.

Ang bango talaga.

“Ano pa bang ibang crush ang sinasabi mo? Kung mas naging crush mo siya, baka hindi
mo na siya crush, baka gusto mo na siya,” tila kinikilig na sabi niya sa kabilang
linya. Napasinghap naman ako.

“Hindi pwede!” sabi ko saka agad na napatayo.

“Bakit naman hindi pwede? Kasalanan ba'ng magkagusto kay mayor? Okay lang 'yan,
malay mo type ka rin ni mayor kaya ka niya ginawang secretary niya.”

Nararamdaman kong nakangisi siya habang sinasabi ang mga 'yon.

“Hindi niya ako type.” Bawal din akong magkagusto sa kanya.

Napabuntong hininga ako at muling umupo sa kama, muli kong inamoy ang unan ni
mayor. Naaadik na yata ako sa amoy ni mayor, mukhang tokhang na lang ang kulang sa
'kin.
“Dapat kasi galingan mo sa pang-aakit kay mayor. Kahit na paramg bato siya, lalaki
pa rin 'yon 'no!”

Napasinghap ako sa sinabi niya. Isinubsob ko ang mukha ko sa unan ni mayor saka
nagpagulong-gulong sa kama.

Muli akong bumangon nang mahimasmasan na ulit ako.

“Ano ba'ng pinagsasasabi mo riyan?” kunwaring naiirita na sabi ko. Napakagat na

lang ako sa ibabang labi ko para pigilin na mapatili.

“Ay sus, kapag ganyang pabebe ang boses mo alam kong kinikilig kang gaga ka,” tila
nanunuksong sabi niya.

“Hindi ah, imbento ka na naman,” sabi ko na lang saka napaismid.

Hindi rin pala maganda na kilalang kilala na ako ni Wrena, kahit tono lang ng boses
ko, alam na niya kung ano ang nararamdaman ko.

“Okay lang naman na ma-in love ka riyan kay mayor. Basta ba hindi ka kawawa sa
bandang huli, alam mo naman ang mga tulad natin, walang laban kay mayor,” babala
niya. Napangiti na lang ako at tumango.

“Yes, Ma'am, iingatan kong maigi ang puso ko. Hindi ako mai-in love kay mayor 'no,
saka alam ko naman ang pinagkaiba ng estado naming dalawa.” Bawal ko rin talaga
siyang mahalin.

Ilang minuto pa kaming nagkwentuhan ni Wrena bago niya binaba ang tawag,
nagtatrabaho pa rin kasi siya hanggang ngayon sa convenience store.

Napabuntong hininga ako at humiga sa kama saka inangat ang unan ni mayor. Naningkit
ang mga mata ko habang nakatitig do'n.

“Hindi ako mai-in love sa 'yo, promise,” sabi ko habang seryosong nakatitig sa
unan.

“Kasi naman eh!” naiinis na sabi ko saka niyakap muli ang unan at sinubsob ang
mukha ko ro'n.

“What are you doing?”

Agad akong napabangon nang marinig ko ang boses ni mayor. Nanlaki ang mga mata ko
saka tumingin sa kanya na nakatayo at nakasandal sa pintuan habang nakatingin sa
'kin.

Pakiramdam ko teenager ako na nahuli ng crush ko na pumupuslit ng damit niya sa

locker at inaamoy-amoy 'yon.

Agad kong inihagis pabalik sa kama ang unan ni mayor. Dali dali akong tumakbo sa
couch at humiga ro'n saka nagtalukbong ng kumot.

Hindi ako palamura pero sampung beses ko na yatang minura ang sarili ko sa isip ko.
Pakiramdam ko rin iteral na nag-iinit ang magkabilang pisngi ko dahil sa kahihiyan.

“Why the hell are you talking to my pillow?”

Napakagat ako sa ibabang labi ko at napapikit ng mariin nang marinig ko ang mga
hakbang niya.
Nagpapanggap ba siya na hindi niya nakita na inaamoy ko ang unan niya?

Hindi ako nagsalita. Pinakikiramdaman ko lang siya habang nakatalukbong pa rin ako.
Ayokong makita niya ang mukha ko, siguradong pulang pula pa rin ang mukha ko
ngayon.

Bakit naman kasi ang aga umuwi ni mayor ngayon? Usually 11 or 12 na siya ng
madaling araw nauwi. 9 pm pa lang ngayon, diba dapat busy ang mga mayor? Bakit siya
pa-chill chill lang?

Napalunok ako at pasimpleng sumilip sa kanya. Inaalis na niya ang pagkakabutones ng

polo niya.

Napasinghap ako nang mapatingin siy sa direksyon ko, muli akong nagtalukbong ng
kumot.

Ilang beses na akong napahiya sa harap ni mayor, pero ito na yata ang
pinakanakakahiya sa lahat. Wala na nga yata akong mukhang ihaharap sa kanya.

Narinig kong bumukas ang pinto sa banyo saka sumara. Agad akong bumangon saka
napahawak sa dibdib ko. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko, parang may kung anong
nagkakarera ro'n.

“Ang tanga mo talaga,” naiinis na sabi ko saka binatukan ang sarili ko.

Napatingin ako sa pinto ng banyo. Napabuntong hininga ako saka muling humiga sa
couch.

Ayoko ng matulog ulit sa kama, nakakapraning. Hindi ako nakakatulog ng maayos.

Pumikit na lang ako at pinilit na matulog pero gaya ng inaasahan ko, lumabas na ng
banyo si mayor, gising na gising pa rin ang diwa ko.

Pasimpleng sumilip ako sa kanya, umupo siya sa kama habang nakatingin sa direksyon
ko.

Napatikhim ako at napilitan na lang bumangon dahil nahuli na rin naman niya ako.

Hindi ko na lang siya tiningnan, nagtungo ako sa may table saka kinuha ang suklay
ko ro'n at sinuklay ang magulo kong buhok.

Cool ka lang, Ayen. Kunwari nagkaroon ka ng amnesia at nalimutan mo ang kahihiyan

mo kanina.

Pasimple akong tumingin kay mayor. Tumayo siya at kinuha ang mga gamit niya saka
nagtungo sa couch. Natigilan ako at nagtatakang napatingin sa kanya.

Sa couch ulit siya matutulog?

“It's comfortable here, sleep on the bed,” sabi niya habang nakabaling ang tingin
niya sa mga papeles na gabi-gabi na lang yata niyang inaasikaso.

Hindi na ako masyadong nakakalabas kaya hindi na ako updated sa nangyayari rito sa
Caloocan City, kung ano ba ang mga bagong programa ni mayor, kung ano na naman ba
ang magagandang nagawa niya lalo na sa mahihirap.

Ang bait niyang mayor, pero hindi siya mabait na tao. Pwede ba 'yon?

Hindi na lang ako nagsalita at nagtungo sa kama at umupo. Kailangan cool lang ako
para kunwari hindi ako napahiya kanina.

Hanggang ngayon hiyang hiya pa rin ako sa nangyari.

Napatingin ako sa cellphone ko nang magvibrate 'yon. Agad kong binuksan ang message
nang makitang galing iyon kay Aljen.

Ayen, sabi ni Wrena kayo na raw ni mayor? Support na lang ako sayo kahit masakit.
Kapag sinaktan ka ni mayor isumbong mo sakin, senador ang tatay ko.

Natatawang napailing na lang ako sa text niya. Madalang niya talagang ipagyabang na
senador ang tatay niya pero mukhang napilitan siya ngayon.

Nagtype ako ng reply sa kanya...

Wag kang maniwala riyan kay Wrena. Fake news!

Ito talagang si Wrena, loka-loka rin eh.

Napailing na lang ako at nilagay sa bedside table ang cellphone ko. Napabuntong
hininga na lang ako at sumandal sa headboard ng kama.

Napatingin ako kay mayor na abala sa pagt-type sa laptop niya.

Ang gwapo niya talaga kahit palaging seryoso, pero gusto ko siyang makita na
nakangiti. Pati kasi picture niya sa munisipyo, seryoso siya eh.

Minsan napapaisip ako kung paano siya nanalong mayor, nung nangangampanya pa lang
siya, madalang na talaga siya ngumiti. Kung nangiti man siya, tipid na tipid lang.

Siguro dahil noon pa man maganda na ang mga plataporma niya, medyo hindi na rin
nakakapagtaka na nanalo siya.

Pero kung tatakbo man siyang senador o presidente, siguro dapat trabahuhin na niya
ang ngumiti.

Napaiwas ako ng tingin nang mapatingin siya sa direksyon ko. Nilaro ko na lang ang
mga daliri ko habang nililibot ang tingin sa kabuuan ng kwarto niya, pilit kong
iniiwas ang tingin ko sa kanya.

Naramdaman kong muli niyang binalik ang tingin sa ginagawa niya.

Napabuntong hininga na lang ako at napatungo. Namimiss kong kulitin sj mayor at

tanungin ng tanungin hanggang sa mapikon siya.

Wala na akong lakas ng loob na kulitin siya, nahihiya na 'ko.

“Damn.”

Natigilan ako at nagtatakang napatingin kay mayor nang tumayo siya.

“Why are you so quiet?!”

Napakurap ako dahil sa tanong niya. Nakakunot ang noo niya habang nakatingin sa
'kin.

“D-diba ayaw mo ng maingay?” nauutal na tanong ko.

Bakit ba siya nagagalit?

Napapikit siya ng mariin saka naiinis na umupo ulit sa couch. Napalunok naman ako
habang nakatitig lang sa kanya.

“Are you still mad at me?” tanong niya.

Napaiwas ako ng tingin sa kanya. Bakit naman naisip niya 'yon?

Nahihiya ako dahil nahuli niya akong inaamoy ang unan niya. Ano ba'ng pinagsasasabi
niya?

“Ahm, nag-aadik ka ba, mayor?” tanong ko saka napakamot sa batok ko.

Napakunot ang noo niya habang nakatingin sa 'kin.

“Ang gulo mo kasi, palagi kang naiirita kapag maingay ako, tapos naiirita ka rin
kapag tahimik ako. Saan ako lulugar?” nakangusong tanong ko.

Litong lito na ako.

Hindi siya sumagot, napaiwas na lang siya ng tingin saka napailing. Napakurap na
lang ako nang kinuha na lang niya ang laptop niya saka nagtype ro'n.

Tingnan mo 'to, ang gulo niya talaga.

“Mayor, kumain ka na ba?”

Nakita ko na natigilan siya sa pagt-type dahil sa tanong ko. Muli siyang napatingin
sa 'kin.

Pa-fall muna ako ngayon.

“So what if I didn't? Will you cook for me or what?” walang emosyon na tanong niya.

Siya pala ang pa-fall.

“Gusto mo bang ipagluto kita?” tanong ko saka napaiwas ng tingin sa kanya.

“No, you don't have to. Go to sleep,” sabi na lang niya saka muling ibinaling ang
tingin sa laptop niya.

Napasimangot na lang ako at nanatiling nakatitig sa kanya. Hanga na talaga ako sa

pagbabago ng mood niya.

“Mayor.”

“What?” tanong niya habang nakatingin pa rin sa laptop niya.

“May bipolar disorder ka ba?”

Muli siyang napatigil sa pagt-type saka napatingin sa 'kin. Napakagat ako sa

ibabang labi ko nang tingnan niya ako ng masama.

“Bakit ka nagagalit? Naiinis ka kapag tahimik ako,” bulong ko na lang saka hinablot
ang isang unan saka niyakap 'yon.

Pahamak na unan 'to.

Hindi na lang ako nagsalita at nilaro-laro ang mabangong unan ni mayor. Bigla tuloy
akong na-conscious, unan ko ang ginagamit ni mayor. Malamang kumapit na ro'n ang
amoy ng cheap kong shampoo.

Natigilan ako nang padabog na inilapag ni mayor ang laptop niya sa mini table.

“Why aren't you saying anything?!”

Napaawang na lang ang labi ko sa tanong niya. Ano ba ang problema ni mayor?

Nagpapacute ba siya sa 'kin?

"Ano'ng gustong almusal ng baby ko?"

Gusto kong matawa nang makita ko kung paano pasimpleng napangiwi si Arkia sa tanong
ko. Ang satisfying talaga kapag naiinis ko siya.

"Kahit ano pong iluto mo, okay lang po sa 'kin," sagot naman niya saka ngumiti ng
matamis.

Napatigil si mayor sa pagbabasa ng diyaryo at napatingin sa 'min ni Arkia. Yumakap

naman ako kay Arkia saka pinisil ang malambot na pisngi niya.

"Ang sweet mo talaga, Arkia. Bakit ba ako nagkaroon ng anak na kasing sweet mo?"
tanong ko saka ngumiti sa kanya. Napairap siya sa 'kin nang muling ibinaling ni
mayor ang tingin nito sa diyaryo.

"Sweet ka rin po kasi Mama," plastik na sabi niya habang todo ismid,

"Magluluto na 'ko!" kunwaring excited na sabi ko saka binuksan ang ref upang
maghanap ng mailuluto.

Pakainin ko kaya ng tortang sili itong si Arkia? Ang cute niya kasi eh.

"Arken."

Natigilan kami ni Arkia nang mapaubo si mayor. Agad ko siyang inabuutan ng tubig.
Ano naman kayang problema ng isang 'to at paubo-ubo pa?

"Arken, gusto mong ipagluto rin kita?" tanong ko saka ngumiti ng matamis sa kanya.

Napatikhim na lang siya at muling ibinaling ang tingin niya sa diyaryo.

"Just make a coffee for me," sabi na lang niya. Tumango na lang ako at nagsimula ng
magluto ng pancake.

Ipinagtimpla ko na rin ng gatas si Arkia, sunod ang kape ni mayor, buti na lang
talaga at inaral ko ang paggamit ng coffee maker, pinipindot lang pala 'yon.

"Pancake at gatas para kay Arkia, kape naman para kay yorme," sabi ko saka
ipinaghain sila.

"Yorme?" sabay na tanong ni Arkia at mayor. Natawa na lang ako.

"Yorme, mayor 'yon. Nako, palibhasa wala kayong alam mag-ama sa mga ganyang words
eh. Saka mayor---este Arken, meron kang facebook page, saka sikat ka kaya sa social
media," sabi ko saka umupo sa tabi ni Arkia at ininom ang kape na tinimpla ko para
sa sarili ko.

"I don't handle my social media accounts, I let my secretary handle those,"
masungit na sabi niya saka uminom ng kape niya.

Ang gwapo talaga ni mayor, mukhang bagong ligo siya. Ang bango niya pa, amoy na
amoy ko. Kahit parang pasan niya ang mundo, ang gwapo niya pa rin. Kapag ngumiti
siguro siya sa 'kin kahit isang beses, siguradong malalaglag ang dapat malaglag.

"Ah, kaya pala gano'n yung reply ng page sa ibang comments, puro kalokohan. Hindi
pala ikaw ang nagha-handle no'n." Sabagay, busy siyang tao. Malamang wala na siyang
time magfacebook.

Hindi na lang siya nagsalita at inubos ang kape niya. Tumayo na siya at nagtungo sa
kwarto niya para siguro magtoothbrush at magpalit ng damit. Napaismid na lang ako,
ang sungit naman no'n.

"Palagi ng nasabay si Papa mag-almusal," nakakunot-noong sabi ni Arkia pagkaalis ni

mayor. Ngumiti na lang ako ng matamis sa kanya.

"Baka na-fall siya sa charms ko," pagbibiro ko. Napairap naman siya sa sinabi ko.

"To be honest, wala ka pa sa kalingkingan ng mga nagkakagusto kay Papa," tila nang-
iinis na sabi niya.

Kinagat ko ang ibabang labi ko upang pigilan ang sarili ko na hilahin ang buhok
niya. Dapat kong itatak sa isip ko na bata pa siya at sadyang matalas lang ang dila
niya.

"Grabe ka naman, maganda kaya ako, hindi lang ako nag-aayos," sabi ko saka
pasimpleng humawak sa pisngi ko.

Napairap naman siya saka uminom na lang ng gatas. Naku, kaunti na lang at madudukot
ko na ang mata nitong batang 'to.

Lumabas na rin si mayor makalipas ang ilang minuto. Nakasuot na siya ng tipikal
niyang damit pangtrabaho na three piece suit, kapag suot niya 'yan, lalo siyang
nagmumukhang matipuno. Paano na lang kaya kapag wala siyang suot?

"Yung laway mo," bulong ni Arkia sa 'kin.

Agad akong napahawak sa labi ko. Tiningnan ko ng masama si Arkia nang mapansing
wala namang laway.

"Ikaw talagang bata ka, masasabunutan kita," pasimpleng bulong ko naman sa kanya.

"I'll go ahead," sabi ni mayor bago tuluyang umalis. Hinabol ko na lang siya ng
tingin hanggang sa makaalis siya.

"May crush ka talaga sa Papa ko," pang-aakusa ni Arkia habang nakatingin ng masama
sa 'kin.

"Wag ka ngang ano riyan, feeling mo ba lahat ng babae nagkakagusto sa Papa mo?"
tanong ko na lang. Naningkit ang mga mata niya.

"Ayaw ko sa 'yo para sa Papa ko," masungit na sabi niya.

"Ayaw ko rin sa Papa mo para sa 'kin, masyado akong mabait para sa kanya," sabi ko
na lang.

"Hindi ka mabait, nagbabait-baitan ka lang."

Ayos din ang batang 'to ah.

"Nakadepende kasi sa tao ang pagiging mabait ko. Hindi ako mabait sa 'yo kasi hindi
ka mabait sa 'kin," sabi

Ito talagang si Arkia, hindi ko talaga inakala noong una na ganito ang ugali niya,
pero kahit papa'no naiintindihan ko naman siya. Napipikon lang talaga ako minsan.

"Arkia, aalis ako ha. Text mo na lang ako kung may trip kang ipabili, pero hindi na
kita ibibili ng gummy worms. Pahamak ka," sabi ko saka inirapan siya.

"Umalis ka kung gusto mo, I don't care," masungit na sabi niya saka nagtungo sa
kwarto niya.

Napailing na lang ako habang hinahabol siya ng tingin, mag-ama talaga sila ni
mayor, walang duda.

* * *

"Bakit gusto mong mamili ng mga damit? Nagpapaganda ka talaga para kay mayor 'no?"
tila nanunuksong tanong ni Wrena. Napairap naman ako.

"I don't need to look pretty, my friend. I was born pretty," I said and smiled
sweetly at her.

Napasimangot na lang ako nang batuhin niya ako ng damit sa mukha.

"Manahimik ka na lang, mamili ka na ng damit," pagsingit niya sa sasabihin ko.

Hindi naman kasi ako namimili ng mga damit para magpaganda kay mayor, puro luma na
kasi ang mga damit ko kaya gusto ko ng palitan yung mga luma na talaga.

Pero sige na nga, medyo gusto ko rin manamit ng ayos sa harapan ni mayor. Hindi
naman ako magsusuot ng revealing na damit, aayusin ko lang ang pananamit ko.

"Ayen, tingnan mo 'to."

Tumingin ako kay Wrena. Napasinghap ako at hinampas siya sa braso nang lingerie ang
ipakita niya sa 'kin. Agad kong hinablot iyon at ibinalik sa kung saan man niya
iyon nakuha.

"Ano ka ba? Ang laswa no'n, baka sipain ako palabas ni mayor kapag nakitang suot ko
'yon," nakangiwing sabi ko. Ayoko ng ma-imagine.

"Sus, try mo lang. Kapag tinanong kung bakit gano'n ang suot mo, sabihin mo na lang
na nadulas ang kamay mo at nasuot mo 'yon nang hindi sinasadya."

Napailing na lang ako sa sinabi niya. Hindi ko talaga alam ang magagawa ni mayor sa
'kin kapag nakitang suot ko 'yan. Baka mabaril talaga ako no'n ng tuluyan.

"Mababaril ako," tipid na sabi ko na lang habang nagtitingin ng mga damit.

"Aysus, mababaril ka ng sandata niya?"

Agad ko siyang hinampas sa braso saka tiningnan ng masama. Tinawanan niya lang ako
saka itinuloy ang pagtingin sa mga damit.

Puro kahalayan talaga ang nasa isip niya, pakiramdam ko tuloy nahahawa ako minsan,
narurumihan na rin ang isip ko.

"Pero alam mo, kakaiba ka sa lahat ng secretary. Bakit pagala-gala ka lang? Akala
ko ba sobrang busy ng trabaho mo kay mayor kaya kailangan mong tumira sa bahay
niya? Eh bakit parang ang dami mo naman yatang oras," sabi niya saka pinaningkitan
ako ng mga mata.

"Ano ka ba? Hindi naman ako robot 'no, binibigyan din ako ni mayor ng time na
magpahinga, mabait siyang amo," labas sa ilong na sabi ko.

"Talaga ba? Sobrang bait naman niyang amo na tipong nakakagala ka kung kailan mo
gusto. Grabe naman girl, hindi ko kinakaya ang pagiging mabait ng amo mo," puno ng
sarkasmong sabi niya. Napaismid na lang ako.

"Iyan ka na naman sa pagiging malisyosa mo. Walang something sa 'min ni mayor,

okay?"

Ibang something ang meron sa 'min ni mayor at hindi nakakakilig 'yon, medyo
suspenseful.

"Ay ewan ko sa 'yo, ilibre mo na lang ako nito," sabi niya saka ipinakita sa 'kin
ang damit na gusto niya. Kulay itim iyon at medyo may kaiklian.

"Ano 'yan? Nagpapaganda ka ba kay Aljen?" natatawang tanong ko. Napasighap naman
siya sa sinabi ko.

"Ano ka ba?! Mandiri ka nga sa pinagsasasabi mo," nakangiwing sabi niya. Natatawang
napailing na lang ako.

"Sus, malakas talaga ang feeling ko na kayo ni Aljen ang magkakatuluyan eh," pang-
aasar ko pa.

"Asa naman 'no, kita mong baliw na baliw sa 'yo ang lalaking 'yon eh," sabi na lang
niya.

"Feeling ko naman matagal ng walang mararamdaman sa 'kin si Aljen, nalilito lang

talaga siya. Malay mo ikaw pala ang totoong gusto niya."

"Manahimik ka na lang diyan, puro katangahan ang sinasabi mo," napapailing na sabi
niya.

Matagal din kaming namili ng mga damit ni Wrena. Iniwan niya rin ako pagkatapos
naming mamili dahil naka-duty siya rito sa mall, nagta-trabaho siyang sales lady
rito.

Nakakamiss din ang mga trabaho namin ni Wrena, ngayon kasi ang trabaho ko na lang
ay maging nanay at alagaan ang medyo bruhildang anak ni mayor.

Natigilan ako nang mapadaan ako sa bilihan ng mga damit pambata. Napakunot ang noo
ko nang makita si mayor doon at nagtitingin ng mga damit.

Ano'ng ginagawa ni mayor doon?

Agad akong pumasok sa loob ng mall at nilapitan siya. Nakakapagtaka na hindi niya
kasama ang bodyguard niyang si Adham, nakakapagtaka rin na nandito siya sa mall.
"Mayor," tawag ko sa kanya saka dinutdot ang balikat niya. Agad siyang napatingin
sa 'kin.

"What are you doing here?" nakakunot-noong tanong niya.

Inangat ko ang dalawang paper bag na hawak ko.

"Namili ako ng damit, mamaya sa ukay-ukay naman ako pupunta, mas magaganda ang
damit do'n at mura pa," bulong ko sa kanya para hindi marinig ng sales lady.

Hindi na siya nagsalita at pinagpatuloy na lang ang pagtingin ng mga damit. Gusto
kong matawa sa hitsura niya ngayon, ang cute niya.

"Hinahanapan mo ng damit si Arkia?" tanong ko. Tumango na lang siya.

"Ikaw pala ang napili ng mga damit ni Arkia, kaya pala hindi magaganda ang mga
damit niya."

Napatakip ako sa bibig ko nang tumingin ng masama sa 'kin si mayor. Bakit ba siya
nagagalit eh nagsasabi lang naman ako ng totoo?

Hindi na lang niya ako pinansin at ibinalik ang atensyon sa mga damit.

"Mayor," bulong ko sa kanya.

Huminga siya ng malalim saka naiinis na tumingin sa 'kin.

"Bakit na naman ba?" naiiritang tanong niya pero pinapanatiling mahina ang boses.

"Wala ka bang trabaho? Bakit pa-shopping shopping ka na lang? Saka nasaan si

Adham?" sunod-sunod na tanong ko.

"I checked the construction of road nearby. Dumiretso na lang ako rito para bilhan
ng damit si Arkia. May inutos ako kay Adham," sagot niya sa mga tanong ko.
Napatango na lang ako.

Ayos din itong si mayor, parang robot kung sumagot.

"Hawakan mo 'to, ako na ang mamimili ng mga damit ng baby ko," sabi ko saka
pinahawak sa kanya ang paper bags na dala ko.

Lihim akong natawa, kung narinig lang siguro ni Arkia ang sinabi ko baka napairap
'yon.

"Sanay ba talagang mag-isa si Arkia? Mukhang hindi siya natatakot kahit mag-isa
lang siya sa bahay na 'yon. Saka hindi ka ba natatakot? Baka may mang-kidnap sa
kanya o ano?" tanong ko habang nagtitingin ng mga damit.

"There are guards around the house, she's safe," tipid na sagot niya. Napasinghap
naman ako.

"May mga guard do'n? Bakit hindi ko nakikita?" tanong ko.

Hindi na lang siya sumagot. Napaismid na lang ako at itinuloy ang paghahanap ng mga
damit.

"Alam mo magiging honest ako, hindi talaga magaganda ang mga damit ni Arkia kahit
mukhang mamahalin. Suggest ko sa 'yo, bumili ka ng maraming tela, ipagtatahi ko na
lang siya," sabi ko saka inabot sa kanya ang mga damit na napipili ko.
"Do whatever you want," sabi na lang niya habang kinukuha ang mga damit na inaabot
ko sa kanya.

Lumabas na kami ng store na 'yon pagkatapos naming mamili. Buti na lang talaga at
nakita ko siya, ang pangit ng mga pinipili niyang damit. Wala siyang kaalam-alam sa
fashion.

Ako naman kasi sadyang wala lang akong pera kaya hindi ako maayos manamit.

"Mayor, ilibre mo ko ng binatog," sabi ko saka itinuro ang stall ng binatog.

"No," agad na sabi niya at akmang aalis na bitbit ang paper bags nang hawawakan ko
ang braso niya.

"Mayor, sige na. Gusto rin 'yan ni Arkia eh," pagsisinungaling ko.

"I don't care," sabi naman niya at akmang aalis pero mas hinigpitan ko ang pagkapit
sa braso niya.

"Mayor, ang sama ng ugali mo," nakakunot-noong sabi ko.

Napabuntong hininga siya at isinabit sa isang kamay niya ang limang paper bag saka
kinuha ang wallet niya sa bulsa ng coat niya at iniabot sa 'kin.

"Ang bait mo na pala, mayor," tuwang tuwa na sabi ko.

Hinila ko siya sa stall ng binatog. Namiss ko kumain nito, paborito ko talaga ang
binatog.

"Kuya, pabili nga po ng apat na binatog," sabi ko kay kuyang tindero.

Binuksan ko ang wallet ni mayor, napasinghap ako nang makitang puro card ang laman
no'n, may cash naman siya kaso puro isang libo at five hundred. Kumuha na lang ako
ng five hundred at inabot kay kuya.

"Bakit apat?" nagtatakang tanong niya.

"Dalawa sa 'kin, isa kay Arkia at isa rin sa 'yo," sabi ko naman.

"I don't eat binatog," sabi naman niya. Napailing ako.

"I don't care," panggagaya ko sa sinabi niya kanina.

Excited na nakatingin ako sa binatog na ginagawa ni kuyang tindero. Namiss ko

talaga ang binatog dahil dalawang linggo na akong hindi nakakakain nito.

"Kuya, paki-plastic yung tatlo, yung isa kakainin ko na ngayon."

Napangiti ako nang i-abot sa 'kin ni kuya ang plastic pati ang isang binatog na
ready to eat na.

"Mayor, hawakan mo 'to." Inabot ko kay mayor ang plastic ng binatog at pinabitbit
'yon sa kanya.

"Mayor, ikaw pala 'yan," nakangiting sabi ni kuyang tindero.

"Hello," tipid na sabi na lang ni mayor saka tipid na ngumiti kay kuyang tindero.
Sabi na nga ba at gwapo talaga siya kapag ngumiti. Kahit tipid na ngiti lang 'yon,
parang may kung anong nagwala sa tiyan ko.

"Girlfriend mo ba siya, mayor? Nako, bagay na bagay kayo," nakangiting sabi naman
ng tindero.

Napalunok na lang ako at hinawakan ang braso ni mayor at hinila siya palayo sa
binatog stall. Baka ma-tsismis pa kami ni mayor nito eh.

Umupo kami ni mayor sa may mahabang upuan. Agad kong tinikman ang binatog nang
makaupo na kami.

"Wow, ang sarap talaga. Tikman mo mayor," sabi ko at inilapit sa labi niya ang
kutsara na may binatog.

Napabuntong hininga na lang siya at sinubo iyon. Napakagat ako sa ibabang labi ko
saka napangiti.

Bakit ngayon ko lang napansin na sinusunod lahat ni mayor ang utos ko ngayon?

"Ang sarap 'no? Magugustuhan ni Arkia 'to, saka bumili rin tayo no'n oh," sabi ko
at itinuro ang cotton candy stall na katabi lang namin.

"Cotton candy?" nakakunot-noong tanong ni mayor. Tumango naman ako.

"Oo, gusto ni Arkia 'yan, pati ng doughnuts. Bumili rin tayo ng chocolate cake na
maliit, gustong gusto raw talaga ni Arkia 'yon."

Ako lang naman talaga ang may gusto ng mga 'yon, kunwari na lang gusto rin ni Arkia
para bilhin niya talaga.

Muli akong sumubo ng binatog, tila wala sa sariling napangiti ako.

Grabe, indirect kiss 'yon! Iisang kutsara ang ginagamit namin ni mayor.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko nang maramdaman kong nag-iinit ang
magkabilang pisngi ko. Pakiramdam ko rin may kung anong nagwawala sa tiyan ko,
hindi ko maipaliwanag kung ano.

"Ano pa'ng gusto ni Arkia?" tanong ni mayor habang nakatingin sa 'kin.

"Gummy worms."

Tiningnan niya ako ng masama. Tumawa na lang ako saka pabirong hinampas ang braso
niya.

"Joke lang naman, mayor. Hindi ka mabiro," sabi ko na lang saka muli siyang
hinampas sa braso.

Ang tigas ng braso ni mayor. Kayang kaya akong protektahan... Kayang kaya rin akong
saktan.

INABOT kami ng ilang oras ni mayor sa pagbili ng kung ano-ano. Nasira lang ang
moment namin nang dumating si Adham, may kailangan pa rin kasing asikasuhin si
mayor.

"Hay, ang dami kong napamili ah," sabi ko na lang saka inilagay sa backseat ang mga
paper bags.
Buti na lang nakita ko si mayor sa mall, bukod sa kaunti lang ang nagastos ko,
nakapagbonding din kami.

Itinapon ko sa malapit na basurahan ang paper cup ng binatog. Kunwari pa si mayor,

naubos din naman namin ang binatog. Hindi na nga namin natirhan si Arkia pero buti
na lang binilhan siya ng doughnuts ni mayor.

Nakangiti pa rin ako habang nagmamaneho. Kahit na medyo masungit pa rin si mayor
maghapon, pakiramdam ko para kaming nagdate. Ako ang nasunod sa 'ming dalawa
kanina, para kaming magjowa.

Napailing na lang ako sa mga naiisip ko. Ano ba naman 'to? Nahahawa na yata talaga
ako kay Wrena.

"Ay!"

Napatili ako nang maramdaman kong tila pumutok ang gulong ng sasakyan ko. Ano'ng
nangyari?

Dali dali akong bumaba ng kotse upang tingnan ang gulong, napangiwi ako nang
makitang flat ang gulong sa unahan. Bakit naman kaya nagkaganito 'to?

Napangiwi ako nang makitang nasa gitna ako nang madilim na kalsada at walang katao-
tao rito, wala ring bahay at puro puno lang. Parang katulad lang ng mga nasa
cannibal na palabas.

Nagtayuan ang mga balahibo ko nang biglang humangin, ang lamig ng hangin. Papasok
na lang ako sa kotse at hihingi ng tulong kay mayor o Adham.

"Miss."

Natigilan ako at napalingon sa tumawag sa 'kin. Napakunot ang noo ko nang mapansing
may lalaki na papalapit sa 'kin. Naningkit ang mga mata ko, hindi ko siya masyadong
maaninag dahil madilim na.

"Girlfriend ka ba ni mayor?"

Napasinghap ako nang mamukhaan ko na kung sino siya. Napalunok ako at napaatras ako
saka napakapit sa kotse. Pakiramdam ko nanginginig ang mga tuhod ko.

Siya yung lalaki sa eskinita, siya yung dapat papatayin ni mayor.

"H-hindi po ako girlfriend ni mayor," nauutal na sabi ko.

Nanlaki ang mga mata ko nang maglabas siya ng kutsilyo at itinutok iyon sa 'kin.

"Alam mo ba kung gaano kahayop ang lalaking 'yon? Tinangka niya akong patayin dahil
lang sa nalaman ko ang tungkol sa grupo nila."

Napalunok ako, ano'ng grupo na tinutukoy niya?

Natigilan kami nang mapansing may paparating na sasakyan. Nabuhayan ako ng loob
nang makitang lumabas ng kotse si mayor.

"Mayor!"

Akmang tatakbo na ako papalapit kay mayor nang mahablot ng lalaki ang buhok ko at
hinila ako papalapit sa kanya. Napasinghap ako nang itutok nito ang kutsilyo leeg
ko.
"Let her go," malamig na sabi ni mayor habang nakatingin sa 'min.

"Kung papatayin mo lang din naman ako, isasama ko na 'tong syota mo."

Napapikit ako ng mariin nang maramdaman ko ang paglapat ng malamig na patalim sa

leeg ko. Nanginginig na ang buong katawan ko sa takot.

"M-mayor," nauutal na sabi ko habang nakatingin sa kanya.

Mas lalong nanginig ang buong katawan ko nang i-angat na ng lalaki ang kutsilyong
hawak niya at isasaksak sa 'kin. Sinubukan kong magpumiglas pero masyado siyang
malakas.

Napapikit na lang ako ng mariin kasabay ng pagkawala ng mga luha mula sa mga mata
ko at hinintay ang kutsilyo na sumaksak sa 'kin.

Napasinghap ako nang makarinig ng putok ng baril. Napadilat ako at gulat na

napatingin sa lalaki na ngayon ay nakahiga na sa sahig.

Napalunok ako at dahan-dahang napatingin kay mayor. Pakiramdam ko nagtayuan ang mga
balahibo ko nang makitang may hawak siyang baril.

Walang emosyon na makikita sa mukha niya habang nakatingin sa duguang lalaki na

binaril niya.

Hindi ako nakagalaw ng lumapit sa 'kin si mayor at binuhat ako, nanginig na naman
ang katawan ko nang maramdaman ko ang hawak niyang baril.

Alam kong masama talaga si mayor at pumapatay siya, pero iba pala talaga ang
pakiramdam ngayong nakita ko ito ng harapan.

Pero mas lalo akong nanghihina dahil sa mga mata niyang walang emosyon na para bang
wala lang sa kanya ang pumatay.

“Drink it.”

Napatingin ako kay mayor nang abutan niya ako ng tubig. Nanginginig ang mga kamay
na kinuha ko iyon saka uminom.

Hindi ako makatingin ng ayos sa kanya, hanggang ngayon nanginginig pa rin ang buong
katawan ko dahil sa nangyari.

Natigilan ako nang magbukas ang pinto sa kwarto ni mayor. Pumasok si Arkia saka
lumapit sa kama at umupo sa tabi ko.

“Papa, ano'ng nangyari kay Mama?” tanong ni Arkia kay mayor.

“Don't mind her and go back to your room now, it's late,” sabi ni mayor saka
lumabas ng kwarto.

Naiwan kaming dalawa ni Arkia sa kwarto. Nanatili akong tahimik at walang kibo,
wala ako sa mood makipag-usap kahit kanino.

“Gusto mo pa rin ba si Papa? Talagang nakakatakot siya, hindi ka makakatulog sa

gabi kakaisip,” walang emosyon na sabi niya saka tumayo at hinarap ako.

“You're too good for him, I pity you,” sabi niya bago lumabas ng kwarto ni mayor.

Napabuntong hininga na lang ako at napahilamos sa mukha ko. Pakiramdam ko hanggang

ngayon naririnig ko pa rin ang putok ng baril kanina. Paulit-ulit ko itong
naririnig sa isip ko.

Kahit nanghihina pa 'ko, pinilit kong tumayo para kumuha ng mga damit. Nagtungo ako
sa banyo para maligo.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal sa banyo. Nakababad lang ako sa bathtub habang
nakatulala, kahit anong pagpapakalma sa sarili ko ang gawin ko, walang nangyayari.
Nanginginig pa rin ako, takot na takot pa rin ako.

Lumabas na ako ng banyo pagkatapos kong maligo at magtoothbrush. Natigilan ako nang
maabutan si mayor na nakaupo sa kama habang nakatingin sa direksyon ko.

Napaiwas na lang ako ng tingin sa kanya saka nagtungo sa couch at umupo ro'n.

Hindi na lang siya nagsalita at pumasok sa banyo. Napailing na lang ako at sinuklay
ang buhok ko. Kahit papa'no medyo kumalma na ako, pero natatakot pa rin ako
hanggang ngayon.

Sino ba naman ang hindi matatakot ng gano'n? Pinatay lang naman ni mayor ang lalaki
sa harapan ko. Hindi ko alam kung magagawa ko pang matulog ng payapa.

Napabuntong hininga na lang ako at sumandal sa couch saka ipinikit ang mga mata ko.

Agad kong naidilat ang mga mata ko nang maalala ko na naman ang nangyari kanina.
Yumakap na lang ako sa mga tuhod ko, gusto ko ng makalimutan ang nangyari kanina
pero hindi ko magawa. Mukhang hindi ko 'yon basta malilimutan.

Natigilan ako nang lumabas na si mayor ng banyo makalipas ang ilang minuto.
Napatingin siya sa 'kin habang pinupunasan niya ang buhok niya ng towel.

“Sleep on the bed,” sabi niya saka lumapit sa 'kin. Napaiwas na lang ako ng tingin
sa kanya.

“A-ayoko,” sabi ko na lang saka mas nagsumiksik sa couch.

Tila naubusan na siya ng pasensya at marahas na hinila ako patayo. Napasinghap ako
nang hilahin niya ako palapit sa kanya, napakapit ako sa dibdib niya saka gulat na
napatingin sa kanya.

“Stop acting like this, will you? He's not dead, I just shoot his right leg!”

Napakurap ako sa sinabi niya, napakagat ako sa ibabang labi ko saka tinitigan ang
mga mata niya para tukuyin kung nagsisinungaling ba siya o hindi.

“T-talaga? Buhay pa siya?” paninigurado ko.

“You can ask Adham if you want to make sure. I really didn't kill him,” seryosong
sabi niya habang nakatitig sa mga mata ko.

Napabuntong hininga ako at napatungo.

“S-sige, maniniwala na 'ko,” nakangusong sabi ko na lang.

Natigilan kaming pareho at muling nagkatinginan. Pakiramdam ko nag-akyatan ang
lahat ng dugo sa mukha ko nang mapagtantong sobrang lapit namin sa isa't isa.
Halatang natigilan din siya saka napaiwas ng tingin sa 'kin.

Agad niya akong binitawan, lumayo naman ako nang kaunti sa kanya. Pakiramdam ko
nakahinga ako ng maluwag, hindi ko napansin na napigil ko pala ang paghinga ko nang
matagal.

“Sleep on the bed,” sabi na lang niya saka marahan akong tinulak palapit sa kama.

Napatingin na lang ako sa kanya nang umupo siya sa couch saka humiga ro'n.
Napakamot na lang ako sa batok ko at nagtungo sa kama at umupo ro'n.

“Mayor,” pagtawag ko sa kanya.

“Hmm?” tanong niya habang nakapikit.

“Komportable ka ba talaga sa couch?” nag-aalalang tanong ko.

Ang tangkad niya masyado para sa couch na hinihigaan niya. Malamang sumasakit ang
likod niya sa umaga.

“I'm comfortable here. Just go to sleep and don't mind me, I know you're tired,”
sabi niya habang nakapikit pa rin.

“Malaki naman 'tong kama, ayaw mong magtabi tayo?” nakatungong tanong ko.

Napapitlag ako nang biglang napabangon si mayor at napatingin sa 'kin. Napakurap na

lang ako dahil ang sama ng tingin niya sa 'kin ngayon.

“What the hell are you saying? I'm a man!” naiinis na sabi niya saka napaiwas ng
tingin sa 'kin.

“Alam ko, wala naman akong sinabi na babae ka eh.”

Napatakip na lang ako sa bibig ko nang tingnan niya ako ng masama. Ang sungit na
naman niya.

“Do you have bipolar disorder?” masungit na tanong niya. Agad akong napailing.

“Wala naman, mayor. Kanina malungkot lang talaga ako dahil akala ko patay na si
kuyang binaril mo,” sabi ko na lang saka napakagat sa ibabang labi ko.

Natigilan ako nang mapansing natahimik siya. Tumingin ako sa kanya, napakurap na
lang ako nang mapansin kong nakatingin siya sa 'kin.

“I'm sure you won't be able to live a normal life if you're my girlfriend,”
napapailing na sabi niya saka muling humiga sa couch at pumikit.

Natigilan ako sa sinabi niya, pakiramdam ko nagloading pa iyon sa isip ko.

Sa sinabi niyang 'yon kanina, yung salitang girlfriend lang ang naintindihan ko.

* * *

“Excited ka na ba, Arkia? Today is your big day!” excited na sabi ko saka inihain
ang niluto kong almusal.

“Opo, Mama! Sobrang happy ko rin dahil may ipapakilala na akong Mama sa classmates
ko,” nakangiting sabi niya.

Gusto ko sanang mainis sa plastikan namin ngayon kaso naawa naman ako sa kanya.
Wala pala siyang mga magulang na ipinapakilala sa mga kaklase niya.

“Dapat talaga maging happy ka dahil maiinggit sila sa 'yo, ang ganda ko kaya,”
natatawang sabi ko saka naghawi pa ng buhok.

“Opo Mama, mana po ako sa 'yo,” masiglang sabi naman ni Arkia.

Hindi ko na talaga kinakaya ang plastikan naming dalawa, ibang level na.

Napatingin ako kay mayor na napapatingin sa 'min na para bang ang OA na namin ni
Arkia.

Hindi na lang siya nagsalita at itinuloy na lang ang pagbabasa ng diyaryo. Ang
gwapo ni mayor kahit nagbabasa lang siya ng diyaryo. Hindi makatarungan.

“Arken!”

Napatingin ako sa pinanggalingan ng boses. Napakunot ang noo ko nang may apat na
gwapo at matatangkad na lalaki ang dumating. Sino naman ang mga 'to?

Napatayo si mayor at sinara ang diyaryong binabasa niya.

“Let's talk in the library,” sabi ni Mayor Arken saka agad na umalis. Sinundan
naman siya ng tatlong lalaki.

Napakunot ang noo ko nang maiwan ang isang lalaki, nakatingin ito sa 'kin.

“Hello, I'm Cadence Lettiere, what's your name?” tanong nito saka ngumiti sa 'kin.

Napakurap na lang ako. Ang gwapo niya rin, pero si mayor talaga ang pinakagwapo sa
paningin ko sa ngayon.

“Cadence!”

Napatayo ng tuwid si Cadence at sinundan na lang si mayor. Napakibit-balikat na

lang ako at muling ibinaling ang tingin kay Arkia.

“Kilala mo ba ang mga 'yon?” tanong ko.

“Si Kuya Cadence at Ninong Zak lang ang kilala ko,” sagot naman niya.

Napailing na lang ako at inayos ang kwelyo ng uniform ni Arkia. Inayos ko rin amg
buhok niya na tinirintas ko kanina.

“Pwede na ba tayong umalis? Mukhang matagal pa ang Papa mo eh,” sabi ko saka
napakamot sa batok ko.

“Hindi ko alam,” tila walang pakialam na sabi niya. Napaismid na lang ako,
sasabunutan ko na ang batang 'to eh.

“Saglit lang, tatanungin ko si mayor.”

Iniwan ko muna saglit si Arkia at nagtungo sa library. Kumatok muna ako sa pinto
bago ako pumasok. Naabutan ko naman si mayor na seryosong kausap ang mga kaibigan
niya.
Napakurap ako nang napatingin silang lahat sa 'kin.

“Who is she?” malamig na tanong ng lalaking kulay asul ang mga mata.

Pasimple akong napayakap sa sarili ko dahil sa malamig na boses ng lalaki. Bakit

mukhang problemado at galit sa mundo itong mga kaibigan ni mayor?

“Ano'ng pangalan mo? Hindi mo sinabi sa 'kin,” sabi naman ni Cadence. Alanganing
ngumiti na lang ako sa kanya.

Si Cadence lang yata ang mukhang friendly sa kanila, pero kinikilabutan din ako
rito kay Cadence, yung ngiti niya nakakataas ng mga balahibo.

“Ahm, ako si Ayen,” tipid na sagot ko na lang.

“Magpakilala naman kayo kay Ayen,” sabi ni Cadence. Napakamot na lang ako sa batok
ko.

Gusto ko lang naman itanong kay mayor kung pwede na kaming umalis ni Arkia.

“I'm Zak, Zakarius Cavalcante,” malamig na sabi ng lalaking may kulay asul na mga
mata.

“H-hello,” nauutal na sabi ko na lang.

Bakit boses pa lang niya nakakatakot na?

“I'm Ashteroh Alexeev,” sabi naman ng lalaking brown ang mata at blonde ang buhok.

Foreigner yata siya, tunog Russian ang apelyido niya at sa tingin ko wala siyang
dugong Pilipino.

Napatingin ako sa lalaking hindi nagsalita at itinuloy lang ang pagt-type sa phone
nito. Napakurap na lang ako at napakagat sa ibabang labi ko.

“He is Xanthos Archante, he's an asshole,” nakangiting sabi ni Cadence. Napangiwi

na lang ako.

Mukha ngang wala itong pakialam sa mundo, mukha talagang suplado. Bakit naman
ganitong ka-wirdo ang mga kaibigan ni mayor?

“Ahm, h-hello sa inyo,” pagbati ko na lang sa kanila.

Napatingin ako kay mayor na nakatingin pala sa 'kin.

“Mayor, pwede na ba kaming umalis ni Arkia? Baka ma-late siya sa school,” sabi ko
na lang saka napakamot sa batok ko.

Tumango na lang si mayor. Tipid na ngumiti na lang ako saka agad na lumabas ng
library.

Pakiramdam ko nakahinga ako nang maluwag nang makalabas na ako ng library. Grabe
ang hangin sa loob, parang nakakasakal.

“Arkia, halika na.”

Hinawakan ko ang kamay ni Arkia saka binitbit ang bag niya. Sa totoo lang ang cute
ni Arkia sa suot niyang uniform, kaso nakasimangot siya. Magkakaroon ba siya ng
kaibigan sa lagay na 'yan?
“Arkia, ngumiti ka naman. Baka wala kang maging friends,” sabi ko nang makasakay na
kami sa kotse.

Napairap na lang siya at tumingin sa bintana. Napailing na lang ako. Ang sungit
naman nito, ako na nga ang concerned sa kanya.

Nakarating na kami sa school makalipas ang mahigit 20 minutes na biyahe. Private

school ang pinapasukan ni Arkia ngayon, mukha talagang mahal ang bayad sa enrolment
dito sa school na papasukan niya.

Sinamahan ko si Arkia hanggang sa gate, akmang papasok na ako sa loob nang pigilan
niya ako.

“Kaya ko na, umalis ka na,” tipid na sabi niya saka agad na pumasok sa loob.

Napailing na lang ako at hinayaan siya. Mag-aaway lang kami kung ipipilit ko ang
sarili ko, mukhang kaya naman niya ang sarili niya.

BUMALIK din agad ako sa school ni Arkia nang time na ng uwian nila.

Kahit nakakainis si Arkia, hindi ko naman siya pwedeng pabayaan ng basta basta.
Kailangan on time ko siyang nasusundo at baka may dumukot pa sa kanya na kung sino.

Talagang mapapatay ako ni mayor pag nagkataon.

“Nasaan na ba ang bruhildang 'yon?” tanong ko saka tiningnan ang oras sa cellphone
ko.

“Where's your Mom?! It seems like you don't even have a parent, how did you manage
to enroll here?!”

Natigilan ako nang mapansing may sopistikadang babae na galit na galit sa isang
bata. Nasa gilid sila ng gate, yung guard naman nanonood lang imbis na umawat sa
babae. Napailing na lang ako. Pati ba naman bata pinapatulan niya, mukha pa naman
siya edukada.

Muli kong ibinaling ang tingin sa cellphone ko, ngunit natigilan ako nang may
mapagtanto ako. Muli akong tumingin sa babaeng nasigaw.

Si Arkia ba ang sinisigawan niya?

Agad akong lumapit sa kanila. Napakunot ang noo ko nang mapansing si Arkia nga ang
sinisigawan ng babae.

“Ano'ng karapatan mong lamangan ang anak ko?! You don't even have a parent with
you! Masyado kang pabibo!” galit na sabi ng babae at niyakap ang anak niya na
nakayakap sa baywang niya.

Agad na napataas ang isang kilay ko.

“Hoy!”

Napatingin sa 'kin ang babae. Agad akong lumapit kay Arkia at hinawakan ang kamay
niya, yumakap naman si Arkia sa 'kin saka nagtago sa likod ko.

“Bakit mo sinisigawan ang anak kong gaga ka?!”

Hindi talaga ako mapagpatol o palamura, hindi rin naman ako war freak, pero
ginigigil ako ng mayabang na babaeng 'to.

“Pagsabihan mo 'yang anak mo, mukhang cheap din katulad mo. Pinaiyak niya ang anak
ko!” galit na sabi niya saka itinuro ang anak niya na nakayakap sa baywang niya.

“Paano naman pinaiyak ng anak ko ang anak mo?!” matapang na tanong ko.

“Ang anak ko ang pinakamagaling sa klase! Pero dahil diyan sa anak mo, umiiyak ang
anak ko. Dinaya niya ang anak ko!”

Mapakla akong tumawa sa sinabi niya.

“Kasalanan ba ng anak ko na mas magaling at mas matalino siya sa anak mo?! Ha?!”

Namula ang mukha niya sa galit dahil sa sinabi ko. Wala akong pakialam kahit
sumabog pa siya riyan, hindi ko siya uurungan 'no.

“Malamang dinaya ng anak mo ang anak ko! Hitsura niyo pa lang mag-ina hindi na
katiwa-tiwala! Kaya rin siguro walang tatay 'yang anak mo dahil hindi siya gusto ng
tatay--”

Hindi na niya naituloy ang sasabihin niya nang hablutin ko ang buhok niya.
Napasigaw naman siya dahil sa sakit. Napansin kong pinagtitinginan na kami ng mga
tao, pero wala na 'kong pakialam.

“Una sa lahat, wala kang karapatang sigawan ang anak ko dahil lang sa punyetang
mababaw na dahilan! Pangalawa, wala kang karapatan na pagsabihan ng masama ang anak
ko dahil hindi ikaw ang nanay niya kundi ako!”

Hinila niya rin ang buhok ko pero hindi ako nagpatinag at mas nilakasan ang
pagsabunot sa kanya. Nasampal ko rin siya sa sobrang inis ko.

“Pangatlo, sobrang gaga mo! Mukha kang edukada pero wala kang utak!”

Nakatikim ako ng malutong na sampal mula sa kanya dahil sa sinabi ko. Hindi naman
ako nagpatalo at sinampal siya ng mas malakas.

“Mama!”

Narinig ko ang boses ni Arkia na tumatawag sa 'kin pero wala akong pakialam. Hindi
ako makakapayag ng hindi nababangasan ang pagmumukha ng mayabang na babaeng 'to.

“You bitch! Let me go!” sigaw niya.

“Ikaw ang bitch! Gaga!”

Nararamdaman kong may nagvi-video na sa 'min. Hindi ko iyon pinansin at tinuloy

lang ang pakikipagbakbakan sa babaeng 'to.

Napabitiw ako sa buhok niya nang suntukin niya ako. Grabe, boksingera ba ang
babaeng 'to? Bakit ang lakas niya manuntok?

Hindi naman ako nagpatalo at bumwelo saka tinadyakan ang tiyan niya. Pumaibabaw ako
sa kanya at muli siyang sinabunutan.

“Mrs. Dela Juego! Ms. Macarios! Stop this right now!”

Napatigil kami sa pagsasabunutan nang may babaeng sumulpot sa harapan namin.

“I'm Principal Liana Cuesta, I'm inviting the two of you in my office.”

* * *

“Congratulations, you're currently trending on social media,” malamig na sabi ni

mayor habang nakatitig sa 'kin.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi, pero napangiwi rin ako nang maramdaman kong
may sugat pala ako ro'n.

“Hihingi ka ba ng autograph?” tanong ko saka alanganing ngumiti sa kanya.

Napakurap na lang ako nang tumingin siya sa 'kin ng masama.

“Sorry na nga eh,” sabi ko na lang at napatungo.

Napatingin na lang ako kay mayor nang tumayo siya saka kumuha ng first aid kit.
Napaiwas na lang ako ng tingin sa kanya nang umupo siya sa tabi ko.

Napasinghap ako nang hawakan niya ang mukha ko at iniharap 'yon sa kanya. Napakagat
ako sa ibabang labi ko dahil titig na titig siya sa mukha ko.

“Look at your face, you look like a fucking delinquent,” nakakunot-noong sabi niya
habang nakatitig sa 'kin. Napasimangot na lang ako.

“Hindi naman talaga ako war freak, yorme. Kaso bruha ang babaeng 'yon eh! Sinigawan
niya si Arkia at sinabihan ng masama, sa tingin mo ba hindi ako maiinis no'n?!”
galit na sabi ko.

Napakurap na lang ako nang pahirin niya ang pisngi niya. Tumalsik na pala ang laway
ko sa mukha niya dahil sa pagsigaw.

“Ayun nga mayor, sana maintindihan mo kung bakit ako nagwala ng gano'n. Hindi naman
talaga ako palaaway, mabait kaya ako. Kaso sinagad ng babaeng 'yon ang pasensya
ko,” nakangusong sabi ko.

Napailing na lang si mayor at kumuha ng bulak saka naglagay ng betadine ro'n. Mas
inilapit niya ang mukha sa 'kin saka dinampian ng bulak ang sugat sa pisngi ko.
Nakalmot pala ako ng babaeng 'yon sa pisngi, hindi ko na napansin.

“I'll take care of that woman, don't worry,” malamig na sabi niya saka gilid naman
ng labi ko ang ginamot niya.

Napasinghap ako sa sinabi niya.

“W-wag mong sabihin na--” agad niyang pinutol ang sasabihin ko.

“Silly, I won't kill her,” sabi na lang niya na tila ba nababasa niya ang nasa isip
ko.

Tila nakahinga naman ako ng maluwag. Nakakagigil ang babaeng 'yon pero ayoko namang
mamatay siya 'no.

“Paano ako makakasiguro na hindi mo siya papatayin?” tanong ko saka nilaro ang
daliri ko.

“Hindi nga, ang kulit,” sabi na lang niya.

Napakagat ako sa ibabang labi ko para pigilin ang pagngiti ko saka napatingin sa
kanya.

Ang kulit ko raw, ang cute ng pagkakasabi niya no'n.

“Hindi naman ako makulit, cute lang,” sabi ko na lang saka ngumiti ng matamis.

Napasinghap ako nang diinan niya ang pagdikit ng bulak sa sugat ko.

“Aray naman!” naiinis na sabi ko saka hinampas siya.

“Stop talking nonsense before I kick you out of this room,” pananakot niya.
Napaismid na lang ako.

“Mayor, gusto ko ng binatog,” sabi ko habang nakatitig sa kanya.

Ang gwapo talaga ni mayor kahit hindi nakaayos ang buhok niya at nakababa. Palagi
kasing naka-taas ang buhok niya kaya nagmumukha siya palaging intimidating. Kapag
nasa bahay lang siya, nakababa na ang buhok niya, nagmumukha siyang cute minsan
lalo na kapag basa ang buhok niya. Ngayon ko lang din napansin na nag-ahit pala
siya, sabi na nga ba at gwapong gwapo talaga siya kapag walang balbas. Kitang kita
ang detalyadong panga niya at ang magandang labi niya.

Hindi ko na pala yata gusto ng binatog. Titigan ko lang si mayor, nabubusog na 'ko.

Joke lang.

Hindi siya sumagot at ginamot naman ang sugat sa leeg ko. Napapitlag ako nang
makaramdam ako ng kakaiba nang dumampi ang balat niya ro'n.

“M-mayor,” nauutal na sabi ko.

Natigilan siya sa sinabi ko saka napatingin sa 'kin. Napalunok ako nang mapansing
may kakaiba sa tingin niya.

Bakit parang nag-iba ang atmosphere?

“What did you say?” tila paos na tanong niya. Napakurap na lang ako.

“M-mayor,” sagot ko.

Natigilan ako nang mapansing napalunok siya habang nakatitig sa 'kin. Naramdaman ko
rin na bumigat ang paghinga niya, gano'n din naman ako.

Bakit parang nagwawala ang mga paru-paro sa tiyan ko? Halos mabingi na rin ako sa
lakas ng kabog ng dibdib ko.

“Again,” utos niya, bumaba ang tingin niya sa labi ko.

“M-mayor.”

Natigilan ako nang agad siyang tumayo. Nagtatakang napatingin ako sa kanya.

“Call me Arken from now on even when we're alone. Don't call me mayor ever again,”
sabi niya saka lumabas ng kwarto.

Napalunok na lang ako at napatitig sa pinto.

Ano'ng nangyari? Bakit siya nagkagano'n?

"Bakit kanina ka pa tahimik?" tanong ko kay Arkia.

Hindi siya sumagot at napatungo na lang habang nagbabasa ng bible. Napakamot na

lang ako sa batok ko, bakit naman kaya hindi ako pinapansin ng batang 'to?

"Alam ko na kung bakit. Galit ka siguro sa 'kin dahil pinahiya kita sa school 'no?"
tanong ko pa.

Hindi pa rin siya nagsalita at pinagpatuloy lang ang pagbabasa niya. Mukhang
seryoso siya nung sinabi niya na mahilig siyang magbasa ng bible.

Bakit hindi siya bumait?

"Bahala ka, wag mo na lang akong pansinin. Balak pa naman kitang isama maggala sa
labas dahil pinayagan tayo ng Papa mo, pero wag na lang pala," pagpaparinig ko.

Natigilan naman siya at agad na napatingin sa 'kin. Pinigilan ko ang pagngiti ko

nang mapansing napangiti siya sa sinabi ko.

"Wag kang ngumiti riyan, nagbago na ang isip ko," kunwaring masungit na sabi ko

"H-hindi naman ako galit sa 'yo, hindi ko lang alam ang sasabihin ko," naiilang na
sabi niya saka napaiwas ng tingin sa 'kin.

Kinuha ko ang bible na binabasa niya at inilapag 'yon sa mini table. Hinawakan ko
ang balikat ni Arkia at pinaharap siya sa 'kin. Humarap naman siya kaso nanatili
siyang nakatungo. Napailing na lang ako.

"Ano ang nararamdaman mo kung hindi ka galit sa 'kin?" seryosong tanong ko.

Hinawi niya ang kamay kong nakahawak sa balikat niya saka muling kinuha ang bible.

"W-wag ka na ngang magtanong ng magtanong," sabi na lang niya.

Natatawang napailing na lang ako, malakas ang pakiramdam ko na kaunti na lang,

magiging close na kami ni Arkia ng totoo.

Worth it naman pala ang pakapahiya at pambubugbog na natamo ko sa amazonang babae

kahapon, hanggang ngayon masakit pa rin ang mga sugat na natamo ko kahit maliliit
lang ang mga 'yon.

Napatingin ako sa magazine na nasa mini table. Napaismid ako nang makita ang sikat
na artista na nasa front cover ng magazine.

"Angel Mendoza? Sabagay, mukha talaga siyang anghel," bulong ko habang nakatingin
sa magazine.

Mukha siyang sopistikada at talagang maganda, ganitong babae kaya ang mga type ni
mayor? Yung tipo ng babae na luluwa ang mga mata mo kapag nakita ko.

Napabuntong hininga na lang ako at padabog na inilapag ang magazine sa mini table.

Natigilan kami ni Arkia at napatingin kay mayor na mukhang kalalabas lang ng kwarto
niya. Naka-three piece suit na siya at mukhang handa ng magpunta sa munisipyo.
Agad akong lumapit sa kanya. Grabe, ang bango talaga palagi ni mayor, parang ayoko
na lang siya paalisin, kaso hindi ko naman siya boyfriend.

"Mayor."

Natigilan ako nang tingnan niya ako ng masama. Napatakip ako sa bibig ko, bawal ko
na nga pala siya tawaging mayor sa hindi malamang dahilan.

"Arken, diba pinayagan mo kami lumabas ni Arkia kagabi?" tanong ko saka ngumiti ng
matamis sa kanya.

Excited na kasi akong ilabas si Arkia, masyado na siyang maputla. Halatang hindi
siya nasisinagan ng araw.

"When did I say that?" masungit na tanong niya habang inaayos ang necktie niya.

"Ang daya mo naman, kagabi pumayag ka eh. One hundred times kasi kitang kinulit,"
sabi ko naman.

Hindi ko talaga siya pinatulog kagabi hangga't hindi siya pumapayag, antok na antok
na siya no'n. Tinutukan niya pa nga ako ng baril para tumahimik na 'ko pero hindi
ako nagpatalo hanggang sa pumayag siya.

"Mayor--este Arken naman, tingnan mo si Arkia oh, mukha na siyang binabad sa suka
dahil sa putla. Kailangan niya rin ng sunlight 'no, hindi niyo ba pinag-aralan
'yon?" tanong ko.

Hindi siya nagsalita at akmang aalis na nang hawakan ko ang braso niya ng mahigpit.

"Pumayag ka na kagabi, 'wag ka namang madaya, saka gusto rin kaya ni Arkia lumabas.
Diba 'no?" tanong ko saka tiningnan si Arkia.

Napalunok naman si Arkia saka tumango, halata sa mukha niya na gusto niya talagang
lumabas.

Napabuntong hininga si mayor at tila nandidiring inalis ang pagkakahawak ko sa

braso niya.

Ang arte naman.

"Fine, but if something bad happens to my daughter, you know what will happen to
you, right?" mahinang tanong niya para hindi marinig ni Arkia.

"Oo naman 'no, saka kung may mangyayari mang masama kay Arkia, hindi na ako
magpapakita sa 'yo," sabi ko na lang.

Napatakip na lang ako sa bibig ko nang tingnan niya na naman ako ng masama.

"Joke lang, yorme," sabi ko saka nagpeace sign sa kanya.

"Yorme?" nakataas-kilay na tanong niya. Tumango naman ako.

"Ayaw mo ng mayor eh, edi yorme na lang."

Kapag tinatawag ko siyang yorme, parang magtropa lang kami. Ayos na rin 'yon, hindi
rin kasi ako komportableng tawagin siya sa pangalan niya.

Hindi na lang siya sumagot. Akmang aalis na siya nang hawakan ko ulit ang braso
niya.
"Wait lang, yorme."

Agad akong tumakbo at kinuha ang magazine sa mini table saka muling lumapit kay
mayor at ipinakita sa kanya ang front cover ng magazine.

"Mayor, kilala mo ba siya?" tanong ko at itinuro ang artista sa front cover.

"Why are you asking that?" walang emosyon na tanong niya. Napaismid na lang ako.

"Ganitong babae ba ang type mo?" bulong ko sa kanya.

Nakakahiya kapag narinig ni Arkia.

"Ewan ko sa 'yo," sabi na lang niya bago tuluyang umalis.

Napaismid na lang ako at padabog na ibinalik ang magazine sa mini table. Ang dali
dali lang ng tanong ko hindi niya pa masagot.

"Arkia, magbihis ka na. Aalis na tayo!" excited na sabi ko.

Napangiti ako nang agad na tumayo si Arkia, napansin ko rin na nagpipigil siya ng
ngiti. Sus, kunwari pa ang batang 'to, halata namang excited din siya.

Umalis kami agad pagkatapos magpalit ng damit ni Arkia. Halatang hindi siya
mapakali habang nasa kotse kami.

"Kalma ka lang, Arkia. Sure ako na matutuwa ka sa mga pupuntahan natin, saka wag
kang mag-alala dahil palagi na tayong maggagala. Wala namang nagagawa si mayor
kapag nangulit na 'ko eh," tila proud na sabi ko saka ngumisi sa kanya.

Mukhang talent ko na yata ang pangungulit kay mayor. Siyempre nakasalalay rin kasi
ang buhay ko sa bawat pangungulit ko, baka mapikon na talaga 'yon at barilin ako ng
tuluyan eh.

"Saan tayo pupunta?" tanong ni Arkia habang nakatingin sa bintana.

"Ang una nating pupuntahan ay mall, nakapunta ka na ba sa mall?" tanong ko.

"H-hindi pa," tila nahihiyang sabi niya.

Napailing na lang ako. Grabe naman, ako kahit walang pera nagpupunta pa rin ako sa
mall. Minsan nagpapalamig lang ako ro'n o kaya naman may part-time job.

"Wow, ang laki ng mall!"

Napangiti ako nang makitang excited si Arkia nang makarating na kami sa mall. Agad
kong hinawakan ang kamay niya bago kami pumasok sa loob.

"Maraming mabibili rito sa mall, buti na lang dumukot ako ng pera sa wallet ng Papa
mo," nakangising sabi ko saka inilabas ang limang libo na kinuha ko sa wallet ni
mayor kagabi habang tulog siya.

Napahagikhik si Arkia sa sinabi ko.

"Dumukot ka ng pera sa wallet ni Papa? Bad kaya 'yon," natatawang sabi niya.

"Okay lang 'yon, babarilin niya lang naman ako kapag nalaman niya," sabi ko na
lang.
Nagpunta muna kami sa isang fast food restaurant para kumain. Hindi naman siya
nagreklamo at sumama na lang sa 'kin.

"Tikman mo 'to," sabi ko saka sinubuan siya ng French fries. Mukha namang nasarapan
siya at muling kumuha.

Mukha namang nagustuhan niya ang mga kinain niya dahil napadami siya ng kain.

"Saan naman tayo?" halatang excited na tanong niya.

"Pupunta tayo sa lugar na gustong puntahan ng mga batang tulad mo," sabi ko naman
saka ngumiti sa kanya.

Agad kaming nagtungo sa arcade. Manghang mangha naman siya nang makapasok na kami
sa loob.

"Wow! Ang ganda rito!" tuwang tuwa na sabi niya at tumatalon-talon pa. Natawa na
lang ako habang nakatingin sa kanya.

Hindi na siya mukhang nagpapanggap ngayon, mukhang masaya talaga siya.

"Ano'ng una mong gustong laruin?" tanong ko.

Itinuro niya ang claw machine na may malalaking teddy bear sa loob. Napangiwi ako,
wala pa naman akong swerte sa ganyan.

"Let's go! Malamang hindi mo alam pero expert ako riyan," mayabang na sabi ko.

Nagpapalit kami ng maraming tokens saka nagtungo sa claw machine. Naghulog ako ng
token, titig na titig naman si Arkia sa mg teddy bear na nandoon.

"Ano'ng gusto mo riyan? Kukuhanin ko," mayabang na sabi ko.

"Ayun!" sabi niya saka itinuro ang kulay pink na teddy bear. Napangiwi ako, medyo
alanganin ang pwesto ng teddy bear na 'yon, mahirap kuhanin.

"Sige, kukuhanin natin 'yan, watch and learn, Arkia."

Palihim akong humiling na sana makuha ko 'yon, ayoko namang ma-disappoint ang
bruhildang bata na 'to. Mukha pa namang masaya talaga siya ngayon.

"Sayang," nakangusong sabi ni Arkia nang hindi ko nakuha ang teddy bear. Napakamot
na lang ako sa batok ko.

Natigilan ako nang maghulog ulit ng token si Arkia sa claw machin. Napataas naman
ang isang kilay ko sa ginawa niya.

"Ita-try mo?" tanong ko. Tumango naman siya.

"Ako na lang po, mukhang hindi ka magaling," mayabang na sabi niya, Napangisi na
lang ako.

"Wag kang masyadong mayabang, Arkia. Hindi madali ang makakuha ng teddy bear sa mga
ganyan dahil may daya--"

Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang ipakita sa 'kin ni Arkia ang nakuha
niyang teddy bear. Napaawang na lang ang labi ko habang nakangiti siya ng matamis
sa 'kin.
"Hindi ka lang po marunong," napapailing na sabi niya saka niyakap ang teddy bear.

Ang daya naman, ilang beses na 'kong naglalaro ng ganyan pero hindi pa 'ko nakakuha
ng teddy bear kahit isang beses.

"Sa basketball tayo!" excited na sabi niy saka hinila ako. Natawa na lang ako at
nagpahila sa kanya. Mukhang enjoy na enjoy siya eh.

* * *

"Ano 'yan?" tanong ni Arkia saka tinuro ang bilihan ng mga fishball.

"Rich kid ka kaya hindi mo alam ang mga ganitong pagkain kaya papakainin kita nito
ngayon."

Nagtungo kami sa park pagkatapos naming mag-enjoy sa mall. Medyo hirap nga lang
kami ngayon dahil limang teddy bear ang nakuha ni Arkia sa claw machine, pinamigay
na lang namin yung iba sa mga bata. Nakakaloka.

"Safe po ba iyan kainin? Mukhang dirty naman ang--"

Agad kong tinakpan ang bibig ni Arkia nang tingnan siya ng masama ng tindero. Itong
batang 'to, masyadong pahamak.

"Ano ka bang bata ka? Ubod mo naman ng arte, hindi dirty 'yan 'no," pananaway ko sa
kanya.

Hindi na lang nagsalita si Arkia saka umismid. Bumili na lang ako ng fishball at
kikiam, pinalagay ko sa dalawang paper cup para tig-isa kami ni Arkia.

"Oh, tikman mo 'yan. Kapag natikman mo 'yan, paniguadong mawawala ang kaartehan mo
sa katawan," sabi ko na lang saka inabot sa kanya ang paper cup.

Naglakad lakad na kami habang nakain ng fishball. Pasimple akong tumingin sa

reaksyon ni Arkia. Napangiti na lang ako nang makita kong nagustuhan niya iyon.

"Ano? Masarap 'no?" tanong ko sa kanya. Napaiwas naman siya ng tingin sa 'kin.

"Hindi kaya, gutom lang talaga ako kaya ko kinakain," pagde-deny niya. Napailing na
lang ako.

Manang mana siya kay mayor, pag-untugin ko silang mag-ama eh.

"Mama! Tingnan mo, si Papa 'yon oh!"

Natigilan ako nang kumapit si Arkia sa damit ko at itinuro ang malaking tarpaulin
na may seryosong mukha ni mayor. Napangiwi na lang ako, kahit sa tarpaulin man
lang, hindi niya nagawang ngumiti.

"Oo, tingnan mo naman ang pagmumukha ng Papa mo riyan, mukhang hindi nabigyan ng
ayuda," napapailing na sabi ko na lang.

"Ang pogi kaya ng Papa ko. Diba nga crush mo siya?"

Napaubo naman ako sa tanong niya. Grabe naman 'tong batang 'to, mababatukan ko na
'to eh.

"Grabe ka naman, simpleng crush lang 'yon 'no. Gwapo ang Papa mo, napopogian lang
ako sa kanya. Wag ka ngang ano riyan," sabi ko na lang saka napairap.

Muli akong napatingin sa tarpaulin na may mukha ni mayor. Ang gwapo niya kahit
mukha siyang galit sa mundo.

"Akala ko ba may gusto ka sa Papa ko? Gusto ko maging love mo siya!" galit na sabi
niya.

Napakamot na lang ako sa batok ko habang nakatingin sa galit na mukha niya. Kakaiba
rin talaga ang batang 'to, anak talaga siya ni mayor.

"Bakit naman gusto mong maging love ko siya? Akala ko ba ayaw mo 'ko maging Mama
mo?" panghahamon ko.

Napaiwas naman siya ng tingin sa 'kin saka muling kumain ng fishball.

"Mas okay na ikaw na lang ang maging Mama ko kaysa ibang tao," nakatungong sabi
niya.

Napakagat ako sa ibabang labi ko upang pigilan na mapangiti. Sabi na nga ba at

lalambot din sa 'kin ang batang 'to eh.

"Wag kang masyado maging happy, wala lang talaga akong ibang mapagpilian kaya ikaw
na lang," masungit na sabi niya habang panay ang iwas ng tingin sa 'kin.

"Ay sus, ang arte mo naman girl. Aminin mo na lang kasi na na-fall ka rin sa charms
ko," sabi ko na lang. Napairap naman siya.

"Charms your face," masungit na sabi niya. Natatawang napailing na lang ako.

Pagkatapos naming kumain ng fishball, hinila ko siya sa bilihan ng dirty ice cream.
Gaya ng inaasahan ko, nag-inarte siya nung una pero nagustuhan din naman niya.

"Papayag ba si Papa na lumabas tayo palagi?" tanong niya saka tumingin sa 'kin.

"Oo naman, wala ka bang bilib sa talent ko?" mayabang na tanong ko. Napaismid naman
siya.

"Baka mabaril ka na niya ng tuluyan," sabi niya. Napangisi naman ako.

"Bakit? Concerned ka sa 'kin? Nag-aalala ka na baka barilin ako ng Papa mo?" tila
nanunuksong tanong ko.

"Ang kapal ng face mo, Mama," sabi naman niya.

Napangiti na lang ako, natatawag niya akong Mama ng hindi niya namamalayan. Mukhang
binubuksan na talaga niya ang puso niya sa 'kin.

"Arkia, doon tayo," sabi ko saka tinuro ang bilihan ng mga laruan na tig-sasampung
piso.

Natigilan ako nang matisod ako sa isang bato at tumumba sa sahig.

Ano ba naman 'yan? Panibagong sugat na naman.

* * *

"What the hell are you doing to yourself?" nakakunot-noong tanong ni mayor habang
ginagamot ang sugat sa tuhod ko.
"Eh kasi naman, kasalanan nung bato," nakasimangot na sabi ko.

Napangiwi ako dahil medyo mahapdi ang sugat ko sa tuhod na ginagamot niya.

Hindi ko rin talaga alam ang pinaggagagawa ko sa buhay ko nitong mga nakaraang araw
at nagkakasugat ako.

"Papa."

Napatingin kami kay Arkia na pumasok ng kwarto namin ni mayor. Lumapit siya sa 'min
saka umupo sa tabi ko.

"Masakit ba, Mama?" tanong niya saka tinuro ang sugat ko sa tuhod.

"Hindi, parang kagat lang ng langgam--aray naman!"

Tiningnan ko ng masama si mayor nang diinan niya ang paglapat ng bulak sa sugat ko.
Tadyakan ko kaya siya?

"You said it doesn't hurt," tila painosenteng sabi niya saka tumingin sa 'kin.
Napaismid na lang ako.

"Mama, nagsearch ako, sabi nawawala raw ang sakit ng sugat kapag kini-kiss," sabi
ni Arkia habang inosenteng nakatitig sa 'kin.

"Eh? Kadiri naman kung iki-kiss ang sugat ko, dirty," nakangiwing sabi ko.

Lumapit sa 'kin si Arkia at dinampian ng halik ang pisngi ko. Gulat na napatingin
ako sa kanya.

"Baka po gumana kapag sa cheeks ni-kiss," sabi naman niya.

Napangiti na lang ako habang nakatitig sa kanya. Hinaplos ko ang malambot niyang
pisngi.

Tinitigan ko ng maigi ang mga mata niya, hindi na siya mukhang namp-plastik. Halata
sa mukha niya na concerned talaga siya sa lagay ko ngayon.

"Okay na 'ko, effective pala ang kiss," nakangiting sabi ko saka hinaplos ang buhok
niya.

Bahagyang namula ang magkabilang pisngi ni Arkia saka napaiwas ng tingin sa 'kin.
Agad naman siyang tumayo.

"Sige po, matutulog na 'ko. Take care of her po, Papa," bilin ni Arkia kay mayor.
Tumango na lang si mayor bilang sagot.

Lumabas na ng kwarto si Arkia. Napatingin na lang ako kay mayor na abala pa rin sa
paggamot sa sugat ko. Doktor ba siya? Bakit ang dami niyang kaartehan na nilalagay
sa sugat ko?

Kinuha ni mayor ang kamay ko at ginamot ang sugat ko ro'n.

"Yorme, sagutin mo ang tanong ko kanina. Type mo ba 'to?"

Muli kong kinuha ang magazine na mukha ni Angel Mendoza ang front cover saka
itinapat sa mukha niya. Naiinis na inalis niya 'yon saka inihagis sa mini table.
"Why are you so interested with my type? Do you have a crush on me?" masungit na
tanong niya. Napasinghap ako.

"Hindi 'no! Curious lang akong tao, curious din ako sa type ni Cadence, ni
Zakarius, ni Ashteroh pati ni Xanthos," sabi ko na lang. Napakunot naman ang noo
niya.

"You still remember their names?" tanong niya. Tumango naman ako.

"Oo naman, sino ba'ng makakalimot sa pangalan ng mga gano'ng ka-gwapong nilalang?"

Gwapo talaga sila, pero hindi ko sila crush. Si mayor lang ang crush ko sa ngayon,
o kung crush ko lang ba talaga siya.

Hindi na lang nagsalita si mayor. Napasinghap ako nang diinan niya ang pagdampi ng
bulak sa sugat ko sa kamay.

"Ang sakit ah, may galit ka ba sa 'kin?" naiiritang tanong ko. Hindi naman siya
sumagot.

Napakagulo talaga ng mood ni mayor, parehas na parehas sila ni Arkia.

"Hay, ang dami ko ng sugat, hindi na 'ko maganda."

Makinis talaga ang balat ko at maputi rin ako, pero ewan ko na lang ngayon, puro
sugat na 'ko dahil sa mga kalokohang pinaggagawa ko nitong mga nakaraang araw.

"I don't think so."

Natigilan ako at napatingin sa mukha ni mayor. Napalunok ako dahil sa sinabi niya.

Tama ba ako ng narinig? O baka naman nagkakaroon na 'ko ng auditory hallucination?

"Ha?" tanong ko.

Tinigil niya ang paggamot sa sugat ko saka tumingin ng diretso sa mga mata ko.

Hindi siya nagsalita at nanatili lang na nakatitig sa 'kin. Napatitig din ako sa
mga mata niya, hindi ko alam pero kahit na anong pananaway ang gawi ko sa isip ko,
hindi ko magawang ialis ang tingin ko sa kanya.

Napalunok ako nang mas lumapit siya sa 'kin saka marahang hinawakan ang pisngi ko.
Napakagat ako sa dila ko habang pinipigil ang paghinga ko, papalapit na ng
papalapit ang mukha niya sa 'kin.

Parang sasabog na ang puso ko sa bilis ng tibok no'n.

Pakiramdam ko may kakaibang kurtente na dumaloy sa buong katawan ko nang tuluyan ng

dumampi ang malambot niyang labi sa labi ko.

Napapikit na lang ako nang mapunta ang kamay niya sa batok ko upang mas palapitin
ako sa kanya. Tila wala sa sariling napakapit na lang ako sa balikat niya.

Hindi ko alam ang gagawin nang maramdaman ko ang banayad na paggalaw ng labi niya.
Hindi ko talaga alam ang gagawin, ito ang unang beses na may humalik sa labi ko.

Impit na napadaing ako at napakapit ng mahigpit sa balikat niya nang tila

nanggigigil na kinagat niya ang ibabang labi ko.
Tila natauhan siya at lumayo sa 'kin. Napadilat ako at tumitig sa mga mata niya.
Hinihingal na napalunok ako at napatingin sa labi niya na namumula dahil sa
paghalik niya sa 'kin.

Agad siyang lumayo sa 'kin saka napaiwas ng tingin. Tila nanghihinang napakapit
naman ako sa sarili kong mga hita. Literal na nanginginig ang mga kamay ko ngayon.

"Arkia said that a kiss can ease the pain of your wounds, I hope it helps. Go to
sleep now."

"Mama, ayos na po ba ang sugat mo?" tanong ni Arkia habang nakain ng sandwich.

Napalunok ako at pasimpleng tumingin kay mayor. Hindi kami nito binalingan ng
tingin, abala lang siya sa pagkakape. Mukhang hindi ito napuyat at mukhang masarap
pa ang tulog.

Grabe lang, ganyan lang ang reaksyon niya matapos niya akong halikan kagabi.
Samantalang ako hindi nakatulog ng ayos kakaisip kung bakit niya ako hinalikan.

Nagandahan ba siya sa 'kin? Naakit ba siya sa lips ko?

Imposible namang hinalikan niya ako dahil lang sa may sugat ako. Kung iyon ang
dahilan, lagi ko na lang susugatan ang sarili ko.

"Okay na ang sugat ko beh, kiss lang pala ang sagot para mawala ang sakit," sabi ko
saka ngumiti ng matamis sa kanya.

Palihim akong natawa nang matigilan si mayor at napatingin sa 'kin. Napatikhim pa

siya saka ininom ang kape niya.

"Effective talaga ang kiss mo Arkia, kapag nagkasugat ako, magpapakiss ulit ako,"
sabi ko saka pasimpleng tumingin kay mayor.

Natigilan ako nang mapansing nakatingin din siya sa 'kin. Napailing na lang siya at
muling humigop ng kape.

"Pero mas effective ang kiss ng yorme," bulong ko saka napahawak sa baba ko.

Natigilan kami ni Arkia nang masamid si mayor. Agad ko akong lumapit sa kanya at
inabutan siya ng tubig.

"Grabe naman, bakit bigla kang nasamid?" tanong ko at pinalo-palo pa ang likod ni
mayor.

Tiningnan niya ako ng masama. Nagpeace sign na lang ako sa kanya. Bakit ba siya
nagagalit? Wala naman akong sinabing masama.

Napailing na lang ako at bumalik na sa tabi ni Arkia.

"Papa, magtatrabaho ka po whole day?" tanong ni Arkia saka kumagat sa sandwich.

"No," tipid na sagot ni mayor. Napakunot ang noo ko.

Wala na bang ihahaba ang sagot niya?

Tumayo na si mayor nang maubos na niya ang kape niya saka umalis. Malamang maliligo
na ito at maghahanda sa pagpasok sa trabaho.

"Mama, nagkiss kayo ni Papa last night 'no?" tanong ni Arkia saka pinaningkitan ako
ng mga mata.

"Magtigil ka nga, ang bata bata mo pa, kiss na 'yang iniintindi mo. Kurutin ko
singit mo riyan eh," pananaway ko sa kanya.

"Ang mahalaga nagkiss kayo," sabi niya naman.

"Hindi nga kami nagkiss, ang ginawa namin ay kiss for healing purposes only," sabi
ko naman.

Ano ba 'tong pinagsasasabi ko kay Arkia? Bakit naman kasi may alam na siya sa kiss
kiss na 'yan? Ang bata niya pa ah, mahihila ko na talaga ang buhok niya eh.

"Healing purposes? Wala namang gano'ng kiss eh," nakasimangot na sabi niya.
Napataas ang isang kilay ko.

"Eh bakit ni-kiss mo 'ko kagabi? Sabi mo nakakawala ng sakit ng sugat 'yon," sabi
ko naman.

"Pakitang-tao lang 'yon," sabi niya saka umirap.

"Wow, magmamadre ka ba talaga? Ang sama ng ugali mo."

"Magmamadre ako," pagmamatigas niya.

"Oo na, wala naman akong pakialam," pang-aasar ko.

Tiningnan niya ako ng masama, palihim akong natawa. Magkamukhang magkamukha sila ni
mayor kapag ganyan ang mukha niya.

"Ang cute cute mong bruha ka, pa-kiss nga," nanggigigil na sabi ko saka kinurot ang
pisngi niya.

Napangiwi siya ng dampian ko ng halik ang magkabilang pisngi niya.

"Eww naman! You're so eww, si Papa na lang ang i-kiss mo!" naiinis na sabi niya.

Natawa na lang ako habang nakatingin sa nandidiring mukha niya. Mukhang bet na niya
ako maging Mama niya.

Nakipagkulitan muna ako kay Arkia, nakakatuwa rin kasi inisin ang batang 'to.
Parang gusto niya rin akong barilin kapag naiinis siya sa 'kin.

"Let's go."

Natigilan ako nang tumayo siya at hinila ako papuntang kwarto namin ni mayor.
Tumigil kami sa tapat ng pinto, nagtatakang napatingin na lang ako kay Arkia.

"Asikasuhin mo si Papa para talagang ma-fall siya sa 'yo, saka sumama ka sa

pupuntahan niya. Hindi siya napunta sa work kapag linggo," bulong niya sa 'kin.
Napakunot ang noo ko.

"Saan siya napunta kapag linggo?" tanong ko naman.

"I don't know, kaya nga dapat sumama ka sa kanya. Diba talent mo ang mangulit?"
nakataas-kilay na tanong niya.

"Oo nga, talent ko nga ang mangulit, pero gusto ko pang mabuhay," sabi ko na lang.
Napairap naman siya.

"Kailangan mong malaman kung saan napunta si Papa kapag Sunday, malay mo may iba
siya babae."

Napasinghap ako sa sinabi niya. Grabe naman, saan niya naman nakuha ang ideyang
'yon?

"Grabe naman, babae agad? Hindi ba pwedeng nagsisimba lang siya?" tanong ko.
Tiningnan niya ako ng masama.

Sabagay, malamang masusunog ang Papa niya kapag pumasok 'yon ng simbahan.

"Mama, this is a serious matter," seryosong sabi ni Arkia.

Hindi ko alam kung ano'ng trip ng batang 'to at dinadamay pa ako. Nanahimik ako
rito eh, gusto ko pang mabuhay... pero curious din talaga ako kung saan nagpupunta
si mayor tuwing Linggo.

"Kaya mo 'yan, Mama. Fighting," sabi niya saka binuksan ang pinto sa kwarto at
tinulak ako papasok sa loob saka agad na isinara ang pinto.

Natigilan ako nang makita si mayor na nagsusuot na ng polo niya. Napabuntong

hininga ako dahil sa pagkadismaya. Sana mas maaga akong pumasok dito sa kwarto,
nakabihis na tuloy si mayor.

"What are you doing here?" masungit na tanong niya.

Napaismid na lang ako at lumapit sa kama saka kinuha ang suklay sa bedside table.

"Magsusuklay ako, bakit? Masama ba'ng magsuklay? Sinabi ba sa batas na bawal

magsuklay?" tanong ko saka sinimulang suklayin ang buhok ko.

Hindi na lang nagsalita si mayor at sinuot ang coat niya. Ang gwapo talaga ni
mayor, minsan gusto ko siyang makita na simpleng t-shirt at pants lang ang suot,
siguro bagay rin 'yon sa kanya.

"Mayor, sasabay sana ako sa paglabas mo," sabi ko saka inilapag ang suklay sa
bedside table.

"Why? You have your own car," sabi niya saka tumingin sa 'kin.

"Wala lang, lalabas din naman ako eh, saka dapat nagtitipid tayo sa gas," sabi ko
habang tumatango.

May sense ba 'tong sinasabi ko?

"Bahala ka," sabi na lang niya saka agad na lumabas ng kwarto.

Napakamot ako sa batok ko at agad na sumunod sa kanya. Hindi maganda ang kutob ko
rito sa pinapagawa sa 'kin ni Arkia eh, saka bakit ko ba siya sinusunod?

"Arkia, alis lang ako ha!" pagpapaalam ko kay Arkia.

Napatigil si Arkia sa pagbabasa ng bible at napatingin sa 'min ni mayor. Napangiti

lang siya saka tumango.
"Sige po, bye!"

Hindi naman halatang excited siya.

Lumabas na kami ng bahay ni mayor saka nagtungo sa itim na kotseng palagi niyang
ginagamit. Gaya ng inaasahan ko, hindi niya ako pinagbuksan ng pinto ng kotse kaya
ako na lang ang nagpapasok sa sarili ko. Sa may shotgun seat ako umupo para
magkalapit lang kami ni mayor.

Napatingin na lang ako kay mayor nang paandarin na niya ang kotse. Napabuntong
hininga na lang ako at napatingin sa labi niya.

Kailan kaya kami magki-kiss ulit? Parang gusto ko tuloy magkasugat ulit.

"Mayor, saan ka pupunta?" tanong ko.

"Why are you asking that?" masungit na tanong niya.

Hindi na lang ako sumagot at napaismid. Nagtanong ako sa kanya tapos tanong din ang
isinagot niya sa 'kin. Mali naman yata 'yon.

Natigilan ako nang itigil ni mayor ang kotse sa tapat ng bahay nina Wrena.
Nagtatakang napatingin ako sa kanya.

"I know what you're scheming. Don't dare to follow me," pananakot niya habang
seryosong nakatingin sa 'kin.

Napaismid na lang ako at agad na bumaba ng kotse niya. Hinabol ko na lang ng tingin
ang kotse niya nang paandarin na niya 'yon.

Mission failed, wala akong mukhang ihaharap kay Arkia. Pero wala naman akong
magagawa eh, kapag nagpumilit pa ako baka mabaril na talaga ako ng totoo.

"Ayen!"

Natigilan ako nang marinig ang malakas na boses ni Wrena. Agad akong napangiti at
sinugod siya ng yakap.

"Bakit ka naligaw rito? Pinayagan ka na naman ni mayor maggala?" tila nanunuksong

tanong niya. Hinampas ko ang braso niya.

"Day off ko kaya ngayon 'no. Teka, bakit nandito ka sa bahay? Wala ka bang
trabaho?" tanong ko.

"Para ka namang ewan, diba pahinga day naman talaga natin ang Linggo saka
nagsisimba tayo," sabi naman niya.

Oo nga pala, muntik ng mawala sa isip ko ang pagsisimba. Sa susunod na linggo nga
ay isasama ko si Arkia sa pagsisimba para hindi siya sa TV nanonood ng misa.

"Simba tayo?" tanong ni Wrena. Ngumiti naman ako at nagthumbs up sa kanya.

Pumasok na kami sa loob ng bahay para makapagbihis na si Wrena.

"Wrena, kapag ba hinalikan ka ng lalaki, ano'ng ibig sabihin no'n?" tanong ko.

Napatigil si Wrena sa paglalagay ng lip tint saka naiinis na tumingin sa 'kin. Para
bang gusto na niya akong sakalin sa paraan ng pagtingin niya sa 'kin.
"Aba malay ko, depende naman 'yon sa pag-iisip ng lalaki nung hinalikan niya ang
babae saka ro'n sa sitwasyon," sabi naman niya saka inayos ang buhok niya.

"Eh paano kapag may sugat yung babae tapos sabi niya nakakawala raw ng sakit ang
kiss?" tanong ko pa.

Natigilan ako nang mapahagalpak ng tawa si Wrena.

"Ano ba naman 'yon, girl? Ano ba'ng tingin ng lalaking 'yon sa babae?Grade one?"
natatawang tanong niya.

Natigilan ako nang mapatingin si Wrena sa tuhod ko, napakunot ang noo niya habang
nakatitig do'n.

Napasinghap ako at agad na tinakpan ang sugat ko. Bakit nalimutan kong nakasuot nga
pala ako ng short na hanggang gitna ng hita ko. Kitang kita tuloy ang tuhod ko.

"Sino ba ang babaeng tinutukoy mo na may sugat?" nakataas-kilay na tanong niya

habang nakatingin sa sugat ko.

"W-wala! Mema tanong lang 'yon. Halika na nga, baka ma-late pa tayo sa misa," sabi
ko na lang.

Nagpunta kami sa simbahan na malapit lang sa 'min. Habang nasa simbahan kami,
ipinagdasal ko rin si Arkia at mayor, pati nga si Adham pinagdasal ko na rin. Ang
sasama kasi ng ugali nilang tatlo.

"Saan tayo pupunta?" tanong ni Wrena nang matapos na ang misa.

"Wag na tayong gumala, gusto kong tumambay sa bahay niyo. Nasaan nga pala si Aljen?
Busy sa law school?" tanong ko. Napairap naman siya.

"Wala akong pakialam do'n, bahala siya sa buhay niya," naiinis na sabi niya.

Palagi na lang talaga silang nag-aaway, magugulat ako kung isang beses hindi sila
magkaaway eh.

"Sigurado ka hindi tayo gagala?" tanong pa ni Wrena nang makarating na kami sa

bahay nila. Umiling na lang ako.

Wala ako sa mood gumala, hindi rin kasi ako nakakupit ng pera sa wallet ni mayor.
Nakakatamad gumala ng walang pera.

Napailing na lang ako sa naiisip ko. Kakasimba ko lang pangungupit na agad ang nasa
isip ko. Mukhang kailangan ko na yatang magbasa ng bible kagaya ni Arkia. Kaso
nagbabasa na nga siya ng bible masama pa rin ang ugali niya eh.

"May gusto ka bang kainin Ayen?" tanong ni Wrena habang nagtitingin ng pagkain sa
ref.

Sasagutin ko na sana ang tanong niya nang biglang tumunog ang cellphone ko. Agad ko
iyong kinuha sa bag ko. Napasinghap ako sa gulat at agad na sinagot ang tawag nang
makita ang pangalan ni mayor sa caller ID.

"H-hello?"

"I'm here, let's go home together," sabi niya saka agad na binaba ang tawag.
Napakagat ako sa ibabang labi ko upang pigilan na mapangiti. Let's go home together
daw. Grabe naman 'tong si mayor, masyadong pa-fall.

"Wrena, kailangan ko ng umalis ha. Sa susunod na lang ulit, bye!" pagpapaalam ko sa

kanya. Tila nanunuksong ngumiti na lang siya saka tumango.

Napangiti ako nang makita ang kotse ni mayor paglabas ko ng bahay ni Wrena. Agad
akong lumapit do'n at pumasok sa loob.

"Hello, mayor," nakangiting bati ko sa kanya.

Hindi naman siya sumagot at pinaandar na lang ang kotse. Ang sungit naman, para
namang inutusan ko siya na magpunta rito at sunduin ako.

"Mayor, makinig tayo sa music, pwede?" tanong ko. Tumango na lang siya.

Napangiti ako at agad na binuksan ang radyo, bakit naman hindi siya nagpapatugtog
kapag nagd-drive siya? Mas maganda kaya ang may pinapakinggang music kapag nagd-
drive.

"Mayor, alam mo ang kantang 'yan? Favorite ko 'yan."

Pinapatugtog sa radyo ang cover ng Can't Help Falling In Love na kanta ni Elvis
Presley. Mas gusto ko pa rin ang original, pero ayos din naman ang cover.

"Take my hand, take my whole life too... for I can't help falling in love with
you," pagsabay ko sa kanta.

"Ang pangit ng boses mo," masungit na komento ni mayor.

Agad ko siyang tiningnan ng masama. Grabe naman siya makalait sa boses ko, sabi nga
ni Aljen mala-anghel daw ang boses ko eh.

"Wow, bakit? Maganda ba ang boses mo, mayor?" panghahamon ko.

Hindi siya sumagot at itinigil na ang kotse. Hindi ko na namalayan na nakauwi na

pala kami. Agad siyang bumaba ng kotse at iniwan ako, napaismid na lang ako at
bumaba rin.

Napakagentleman naman niya.

Sumunod na lang ako kay mayor nang magpunta siya sa silid namin.

"Mayor, hindi ka ba nagugutom?" tanong ko saka umupo sa kama.

"I'm not hungry," tipid na sagot niya habang hinuhubad ang coat niya.

Bigla tuloy akong na-curious kung saan siya nagpunta. Kumain na ba siya sa lugar na
pinuntahan niya? Baka naman may babae sa pinuntahan niya at ipinagluto siya.

Hinabol ko na lang ng tingin si mayor nang pumasok siya sa banyo. Napaismid na lang
ako at humiga sa kama.

Ano kaya ang sasabihin ko kay Arkia bukas kapag nagtanong siya?

Muli akong bumangon, kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa para magsearch sa

internet.

Paano i-crushback?
Hindi ako nagsearch ng ganito para kay mayor, curious lang talaga akong tao.

"Number one, maging sweet kay crush? Sweet naman ako palagi sa kanya ah," bulong ko
habang nakahawak sa baba ko.

Napangiwi na lang ako at hindi na itinuloy ang pagbabasa no'n saka inilapag ang
cellphone ko sa bedside table.

Natigilan ako nang mapansin ang mga ballpen ni mayor do'n. Napangisi ako at kinuha
ang red ballpen, sinulatan ko ang hintuturo ko.

"Ayos na ba 'to?" tanong ko habang nakatingin sa daliri kong may sulat.

Lumabas na rin si mayor ng banyo makalipas ang ilang minuto. Napakamot ako sa
pisngi ko dahil naamoy ko kaagad ang mabangong amoy niya. Nagkakasala talaga palagi
ang isip ko dahil dito kay mayor eh.

Napatingin ako sa matipunong braso niya. Naiinis talaga ako dahil sando ang
sinusuot niyang pantulog, torture sa 'kin 'yon.

"Mayor!"

Natigilan si mayor sa pagpupunas ng basa niyang buhok saka napatingin sa 'kin.

"Hmm?" tanong niya. Lihim na napangiti ako nang lumapit siya sa 'kin.

"Tingnan mo mayor, may sugat ako," sabi ko saka ipinakita ang daliri kong sinulatan
ko ng red ballpen.

Napakunot ang noo niya habang nakatitig do'n.

"What happened to your finger?" tanong niya.

"Naghihiwa kasi ako kanina habang naliligo ka, kaso nahiwa ko yung daliri ko.
Gamutin mo, mayor," sabi ko saka ininguso ang daliri ko.

Napabuntong hininga siya at nagtungo sa drawer na lagayan ng first aid kit. Agad ko
naman siyang pinigilan.

"Hindi 'yan ang kailangan ko, mayor!" pagpigil ko sa kanya.

Naiinis na lumapit siya sa 'kin habang nakakunot ang noo. Mukhang babarilin na
talaga niya 'ko anumang oras.

"What the fuck do you need then?" tila naiiritang tanong niya.

Napakagat naman ako sa ibabang labi ko saka bahagyang ngumuso.

"Baka kailangan ng kiss para mawala yung sakit," bulong ko saka hinipan ang daliri
ko na may kunwaring sugat.

Natigilan ako nang batuhin ako ni mayor ng unan sa mukha. Naiinis na binato ko rin
'yon sa kanya saka tiningnan siya ng masama.

"Bakit mo 'ko binato ng unan?! Grabe ka, gusto ko lang naman mawala ang sakit ng
sugat ko," pagmamaktol ko.

Natigilan ako nang kuhanin niya ang baril niya sa drawer saka itinutok iyon sa
'kin.

"Wala ka ng mararamdaman pagkatapos nito," masungit na sabi niya saka ikinasa ang
baril niya.

Sa totoo lang, dahil palagi ko ng nakikita ang baril niya, hindi na ako natatakot
kapag tinututukan niya ako no'n.

"Kumalma ka naman, mayor. Masyado kang high blood, pumutok sana ang ugat mo,"
naiinis na sabi ko.

Napailing na lang siya at muling ibinalik ang baril sa drawer niya. Hindi ba siya
natatakot na baka kuhanin ko ang baril niya at siya ang barilin ko?

Pero sabagay, alam niya siguro na ni hindi ko kayang humawak ng baril. Baka
atakihin ako sa puso.

"Joke na sugat lang talaga 'to, mayor," sabi ko na lang saka binura ang sulat ng
ballpen sa daliri ko.

Hindi na lang nagsalita si mayor at umupo na lang sa couch. Napakamot naman ako sa
batok ko at tinitigan siya.

Nagiging bastos na rin yata talaga ang isip ko, kapag napapatingin ako sa labi
niya, gusto kong halikan niya ako ulit katulad kagabi, kaso mukhang hindi na
mauulit 'yon.

Natigilan ako nang mapatingin sa 'kin si mayor. Napabuntong hininga na lang ako
habang nakatitig sa labi niya, hindi ba talaga kami pwedeng magkiss ulit? Kahit
ilang segundo lang.

Napailing na lang ako sa mga naiisip ko. Sinampal-sampal ko ng mahina ang

magkabilang pisngi ko upang gisingin ang sarili ko sa realidad.

Naiinis na kinuha ko ang red ballpen at sinulatan ulit ang daliri ko. Ramdam kong
nakatingin sa 'kin si mayor pero tuloy lang ako sa ginagawa ko.

"Mayor, may sugat ulit ako," sabi ko saka ipinakita sa kanya ang daliri ko.

Natigilan ako nang mapansing seryosong nakatitig sa 'kin si mayor. Napalunok na

lang ako at muling ibinaba ang kamay ko. Galit na ba talaga siya?

Napakurap ako nang tumayo siya at lumapit sa 'kin. Nanatili naman akong nakatingin
sa mukha niya habang sinusuri ang emosyon niya.

Galit ba siya o ano? Hindi ko mabasa ang iniisip niya ngayon.

Natigilan ako nang hinawakan niya ang kamay ko na sinulatan ko ng ballpen.

"Does it hurt?" tanong niya habang nakatitig sa mga mata ko.

Napalunok ako habang nakikipaglabanan ng titig sa kanya. Ano ba ang dapat kong
sabihin? Alam naman niya na ballpen lang 'yon, bakit tinatanong niya pa kung
masakit?

Napasinghap na lang ako nang hilahin niya ako patayo saka binuhat ng walang
kahirap-hirap. Napakapit ako sa batok niya, iniyakap naman niya ang mga hita ko sa
baywang niya saka isinandal ako sa pader.
Pakiramdam ko bumigat ang paghinga ko habang nakatitig sa nag-aalab na tingin niya.
Hindi ko maialis ang tingin ko, mayroong kakaiba sa mga mata niya na para akong
hinihila.

"I'll help you alleviate the pain," bulong niya habang hindi maalis ang titig sa
'kin.

Hindi na ako nakapalag nang siilin niya ng halik ang labi ko.

3rd Person's POV

“M-mayor, teka lang naman,” nasabi ni Ayen nang akmang hahalikan na naman siya ni
Arken.

“You teased the hell out of me first, deal with it,” he said and crushed his lips
on hers again.

Wala ng nagawa si Ayen at pumikit na lang saka yumakap sa batok ni Arken upang
tugunin ang halik nito. Hindi man siya gaanong komportable dahil nakasandal ang
likod niya sa pader, hindi na lang niya iyon pinansin.

“Should we continue this on the bed?” Arken asked and distanced his face from her
to look straightly at her eyes.

“I-ikaw ang bahala,” sagot na lang ni Ayen saka napaiwas ng tingin sa nag-aalab na
tingin ni Arken.

She gasped when Arken threw her on the bed and positioned himself on top of her.

“I'm not a gentleman, but I'll still ask you if you really want to continue this.
Believe me, once I started this, I won't be able to stop,” he said in a low tone
while staring at her luscious lips.

Ayen gulped and nodded, he clunged on his nape, urging him to continue. Arken
kissed her right cheek lightly and stared at her face again.

Arken smirked handsomely at her, Ayen gulped while staring at him. She didn't see
him smirked like that before.

Arken crushed his lips on hers again, Ayen just closed her eyes and gripped his
nape, she pulled him closer to her. He gladly obliged and deepened his hungry
kisses more.

“Hmm,” Ayen moaned softly when his tongue starts invading the insides of her mouth.

Arken bit her small tounge and played with it. She gasped for air when he let go of
her tongue and starts sucking her lower lip, while teasing it using his playful
tongue.

“M-mayor.”

Pakiramdam niya malalagutan siya ng hininga sa ginagawa ni Arken. Buti na lang at

kahit papa'no pinapakawalan nito ang labi niya at hinahayaan siyang huminga ng
ayos, pero sinugod din agad nito ng halik ang labi niya pagkatapos.
Napatingin na lang siya kay Arken nang itigil nito ang paghalik sa labi niya.
Napalunok na lang siya habang nakatitig sa gwapong mukha nito. Pakiramdam niya
namamaga na ang labi niya dahil sa mapangahas na paraan ng paghalik sa kanya ni
Arken.

“You have the sweetest lips,” he said huskily and kissed her lightly on the lips.

Napakagat na lang siya sa ibabang labi niya nang saglit na lumayo si Arken saka
hinubad ang suot nitong sando. Agad siyang napaiwas ng tingin sa matipunong katawan
nito.

She didn't know that he was way hotter than she expected. His broad shoulder, his
ripped abs, his chiseled chest and his perfect shaped v-line are to die for. She
gulped and bit her lower lip.

Arken positioned himself on top of her again and kissed her again. Ayen didn't
protest and kissed him back with equal fervor. She doesn't know if she's doing it
right, but Arken doesn't seem to mind and just continue kissing her with much
eagerness.

She bit her lower lip when his kisses go down to her jaw, down to her neck. She
gripped his hair tightly when his tongue starts playing with her sensitive skin.
She felt an unfamiliar timgling sensation shot through her belly when he starts
sucking the skin on her neck, and bitting it softly.

“M-mayor,” she murmured softly when she felt his calloused hand inside her blouse,
he's now touching her soft belly.

“That's right, call me mayor while I'm pleasuring you,” he said in a husky voice
and then bit the skin above her clavicle.

Napasinghap na lang siya nang walang kahirap-hirap na nasira ni Arken ang suot
niyang damit. Natatarantang tinakpan niya ang sarili niya pero agad na nahawakan
nito ang mga kamay niya.

Arken owned her lips once again, he's now kissing her with much hunger as if he
didn't kiss anyone for the past years.

“Hmm,” Ayen moaned helplessly when he starts unclasping her brassiere.

He threw the brassiere somewhere when he successfully removed it. Ayen doesn't know
what to do. Nahihiya siya na ipakita ang katawan sa alkalde. Nakita na niya ang
katawan ni Arken at masasabi niyang perpekto iyon kaya nahihiya siyang ipakita ang
katawan dito.

“Relax, I won't eat you. Well, I'm planning to eat you but not literally,” he said
and then smirked at her.

Ayen gasped when he starts showering kisses on her neck and shoulder, she can feel
an unfamiliar electricity that runs through her veins.

“M-mayor... Hmm.” She bit her lower lip to suppress her moans. His hand's now on
her bare breast, he's fondling it like he owns it.

“You have the softest skin, damn,” he whispered huskily while still caressing her
breast.

“M-mayor... Ahhh,” she moaned and gripped his muscled arms. He starts playing with
her nipple using his forefinger and thumb, he's rolling his fingers there, teasing
it, making it harder than it already was.

“Aaah! A-Arken,” she called his name helplessly when he starts teasing her
sensitive nipple using the tip of his tongue. He rolled his tongue around her
nipple, avoiding it on purpose.

“M-mayor, please... Aahh.” She gripped his hair and pulled him closer to her, as if
she's begging him to stop torturing her.

“Ooh... M-mayor!” she moaned loudly when his tongue starts playing with her taut
nipple.

She moaned louder when he finally put her nipple inside his mouth, sucking it while
playing with it using his tongue. Her toes curled when his other hand started
caressing her other breast, giving it attention.

“M-mayor... Ahhh, hmmm.” Arken starts sucking her nipple harder, sliglty bitting
it, teasing it.

She gasped for air when his hand goes down until it reached the zipper of the short
she's wearing. Arken stopped playing with her nipples and removed her short
together with her underwear and threw it somewhere just like what he did to her
brassier.

“M-mayor,” nahihiyang sabi niya saka agad na itinikom ang mga hita.

Pakiramdam niya wala ng ipupula pa ang mukha niya ngayon. Sigurado siya na gusto na
niyang ibigay ang sarili sa alkalde ngunit nahihiya siya na makita nito ang buong
kahubdan niya.

“I told you earlier, I'm not a gentleman, and I won't be able to stop once I
started,” he said in a very low tone.

Ayen gulped when Arken starts spreading her legs, she closed her eyes tightly when
she saw his head goes down. He clung her legs on his broad shoulders and dipped his
head in between her legs.

“Aaah!” she moaned loudly when she felt his hot lips on her core. She gripped his
hair, trying to stop him but that didn't bother him.

He held her legs tightly and teased her core using the tip of his tongue. She bit
her lower lip and buried her head on the bed when he runs his tongue on the hole of
her core up to her cl-t. Her legs start shaking above his shoulders, he caressed
it, trying to calm her down.

“M-mayor, h-hindi ko na kaya... Aaahh,” she whimpered helplessly when his tongue
starts playing with her sensitive cl-t. She raised her hips higher, pushing her
core closer to his sinful mouth.

“Aaah, m-mayor, oooh.” He separated her folds and licked the insides of her core
harder. She doesn't know what to do anymore, she's now pulling her own hair while
whimpering weakly because of the unbearable pleasure that he's giving her.

“Aaah!” she moaned loudly when he slowly put his long finger inside her. She
gripped the bed sheets tightly while preventing herself from shouting.

She bit her lower lip hardly while he's pushing his finger deeper inside her. Medyo
masakit iyon ngunit hindi na lang niya ito pinigilan, siguro naman ay mawawala rin
ang sakit.
Arken didn't put his finger inside her entirely. She wailed softly when he starts
pumping his finger slowly inside her while licking and sucking her already
sensitive cl!t.

“M-mayor... P-please, aaahh!” she moaned loudly when he starts bitting and pulling
her cl-t softly.

She gasped for air when he removed his finger inside her and it was replaced by his
sinful tongue. He hardened his tongue and starts thrusting the tip of his tongue
inside her. Napahawak siya sa buhok ni Arken upang kumuha ng lakas, pakiramdam niya
hinihigop ni Arken ang lahat ng lakas na natitira sa katawan niya.

“M-mayor, mayor aaahh.” She's now gripping the bed sheets tightly while he's
playing with her small hole using his tongue down there. She doesn't know what to
do anymore. Hindi na siya mapakali, kung saan saan na siya kumakapit upang kumuha
ng lakas.

“Aaahh... Hmm,” she groaned weakly when his tongue goes up to her cl-t and licked
it again like a melting ice cream. She gripped his hair, her back arched when she
felt something that's building up inside her. Her knees are now shaking.

“M-mayor.” She tried to push his head away from her womanhood but Arken just held
her legs tightly and spread wider while French kissing her core. She breathe
heavily while bitting her lower lip, preventing herself from screaming.

“Oohh, m-mayor... aaahh.” She let out a soft whimper when she finally had her
release. He licked her core one last time before climbing up to see her sated face.

“I'm just starting,” he murmured. Ayen closed her eyes weakly while catching her
breath.

Arken removed his boxer and also threw it somewhere. Ayen felt his heat above her
body but she didn't open her eyes. She's kinda nervous to see his nudity for she is
sure that his manhood will shock her.

Natigilan siya nang makarinig siya ng tunog ng pagbukas ng kung ano. Napakagat siya
sa ibabang labi niya nang makitang condom iyon. Pakiramdam niya nag-iinit na ng
sobra ang magkabilang pisngi niya. Muli siyang napapikit ng mariin.

She opened her eyes in shock when she felt him positioned himself in between her
legs. She bit her lower lip ang clung on his broad shoulders when he starts
spreading her legs wider.

She gasped for air when she felt the tip of his manhood slowly penetrating her
core. She closed her eyes tightly and tried to stop herself from whimpering.

“Fuck, you're a virgin?” Arken asked, he seemed shocked, he didn't penetrate deeper
when he felt her hymen was ripped by his huge c-ck. He didn't even put the half of
his manhood inside her fully.

Paano pa kaya kapag naipasok na niya ng buo?

Napapikit ng mariin si Ayen, naramdaman niyang may luha na dumaloy sa pisngi niya
ngunit hindi niya pinatigil si Arken. Talagang masakit ang nararamdaman niya
ngayon, pero ayaw niyang tumigil ito.

“W-wag kang tumigil,” she cried weakly and pulled him closer to her.
“I really want to stop, but damn, you feel so good,” he groaned. He's suppressing
himself from thrusting inside her roughly.

For the first time in his life, he needs to be a gentleman, for her.

“M-mayor.” Nakalmot niya ang braso ni Arken nang dahan-dahan nitong ibaon ang
pagkalalaki sa loob niya. Pakiramdam niya'y talagang literal na hinahati ang
katawan niya sa sakit.

“You feel so damn good,” he said and groaned in a hoarse voice.

Another tear fell from her eye when he starts thrusting slowly. She bit her own
finger, restraining herself from shouting because of the pain in between her legs.

“Push me if you can't take it anymore. I'll try to stop, I will fucking try...
Fuck, you're so damn tight,” he groaned huskily while slowly moving above her.

She cried softly when he spread her legs wider and pushed himself deeper inside
her. She gasped and clung on his nape while supressing herself from crying loudly.

“You're so small, why are you this small? I can crush you easily. Damn, you're
fucking small.”

Kung nasa ibang sitwasyon lang sila ay baka natawa na si Ayen. Hindi niya alam na
nagiging madaldal pala ang alkalde sa kama.

“M-mayor, aaahh,” she cried.

“Stop... stop calling me that for now. I might really lose it,” he pleaded.

“Aaahh,” she moaned loudly when he pushed his manhood deeper inside her. Arken's
jaw clenched, his thrusts became a little faster.

“M-mayor, s-saglit,” she moaned. She tried to push his hips because it seems like
he finally lose his self-control. He's now thrusting faster and rougher inside her.

“M-mayor... Aaahh, p-please m-mayor.” She gripped her own hair and bit her lower
lip.

Hindi na niya maintindihan ang mararamdaman niya, parang may nararamdaman siyang
kakaiba na hindi niya maipaliwanag. Masakit pa rin ng kaunti pero nagugustuhan na
ng katawan niya ang ginagawa ng alkalde.

“M-mayor,” she moaned helplessly when he starts thrusting inside her deeply. The
tip of his c-ck is reaching something inside her that she couldn't explain, and it
feels really good.

Her mouth agape when Arken hung her legs on her shoulder while thrusting faster
above her. She bit her lower lip when she heard the creaking of the bed. Mukhang
pati ang mamahaling kama ni Arken ay bibigay sa marahas na pag-ulos nito sa ibabaw
niya.

“Aaahh, m-mayor... P-please, ooohh,” she moaned. She tried to move her hips against
his but he's too rough and fast, she can't catch his pace.

“Damn, you're clenching around my c-ck,” he groaned. Arken held her waist and
shoved his c-ck deeper inside her that earned a loud moan from her.

“M-mayor, aaahh! Oooh, m-mayor aaahh.” Hindi na talaga siya mapakali dahil sa
sensasyon na ibinibigay nito sa kanya. Hindi na niya alam kung kay Arken ba siya
kakapit o sa kama.

“Move your sexy hips, damn, move with me,” he said in a husky voice while
thrusting.

She bit her lower lip and tried to move her hips against his. Arken groaned like a
wounded beast when she moved her hips together with him as her womanhood clenched,
gripping his c-ck more.

“M-mayor, aaahh! Aaah,” she moaned loudly when she felt it again. There's something
building up in her belly again that she couldn't explain.

“Fuck, release it. Damn, you feel so fucking good,” Arken murmured huskily. He
spread her legs wider and thrusts his hips faster, as if he's catching something.

“Aaahh,” she moaned softly when she finally had her release. She's now breathing
heavily, she closed her eyes and bit her lower lip, he's still thrusting roughly
inside her.

“Fuck, you're mine. You're fucking mine,” he groaned. He closed his eyes and bit
his lower lip sexily as he had his release.

Napaiwas na lang ng tingin si Ayen sa alkalde. Bigla siyang tinamaan ng hiya sa

pinaggagawa nila ngunit nagtataka siya dahil wala siyang naramdamang pagsisisi.

Kung yayayain nga siya ulit ni Arken ay talagang papayag siya. Natigilan siya at
napailing na lang sa mga naiisip niya.

She gasped when he slowly pull his c-ck out of her core. Napakagat na lang siya sa
ibabang labi niya, pakiramdam niya nasanay agad ang katawan niya kay Arken.

Arken removed the condom from his c-ck. Ayen gulped, she finally saw his manhood.
Hindi niya inaasahan na malaki pala talaga iyon. Kaya pala parang hinahati ang
katawan niya sa sakit.

Napalunok na lang siya nang mapansing nakatitig ang alkalde sa mukha niya. Lalo
tuloy siyang nahiya, malamang mukha siyang bruha ngayon dahil magulo ang buhok
niya.

“Your after-sex look is making my c-ck hard again,” he said while staring at her
face.

“H-ha?” tila hindi makapaniwalang tanong ni Ayen.

Maganda ba siya sa paningin nito kahit mukha siyang bruha, magulo ang buhok at
pawisan pa? Pakiramdam niya tuloy namumula na naman ang mukha niya dahil sa hiyang
nararamdaman.

Napasinghap na lang siya sa gulat nang walang kahirap-hirap na binuhat siya ni

Arken. Pakiramdam niya tuloy hindi ito napagod sa ginawa nila.

“M-mayor,” she stuttered when he held her waist.

Napalunok na lamang siya nang iyakap ni Arken ang mga hita niya sa baywang nito.
Titig na titig ang alkalde sa mga mata niya na tila ba ayaw nitong mawala siya sa
paningin nito.

“M-mayor,” she murmured softly when she felt his hard manhood in between her legs
as her legs are around his waist.

She gasped in surprise when he starts putting his hard c-ck inside her core.

“M-mayor, condom,” nahihiyang usal niya.

“Fuck condoms, I want you now,” he said in a low tone while penetrating her
womanhood.

“M-mayor, t-teka... Aaahh.” She clung on his nape tighter when he starts thrusting
deeply inside her. He held her spank her butt and hold it while thrusting his hips.
Pakiramdam ni Ayen ay masisiraan siya ng bait sa ginagawa nito.

“N-nakatayo tayo, m-mayor,” she said while gasping for air.

“I know, this is the best exercise for me,” he said while smirking and thrusts
roughly inside her, earning a needy moan from her.

“B-baka malaglag ako,” she said nervously while bitting her lip. She can't help but
to move her hips against his thrusts, it feels good. Standing position also feels
good.

“Don't worry, just moan for me while I'm fucking your brains out,” he said in a
sexy voice and continue his deep and rough thrusts inside her.

She bit her lower lip when she felt something building up inside her again. She
groaned helplessly and desperately move her hips together with him.

“Fuck, that's it. You're so good, you feel so good.” Arken groaned while thrusting,
he's holding her butt, trying to control her movements.

“Aaahh, m-mayor.” She can't take it anymore, she desperately want to reach her
orgasm.

“Yes, I'm your mayor, baby,” he said in a husky voice. He bit her shoulder blade
lightly, he's now hitting her G-spot.

“Aaahh...” she moaned helplessly when she finally had her release.

“Fuck,” he said in a husky voice.

Arken thrusts become slower as he orgasms. She bit her lower lip when she felt an
unfamiliar thick liquid coming out from his c-ck, it's now filling her core, some
of it gushed out of her womanhood, running down to her thighs.

“M-mayor,” she said weakly when Arken laid her down on the bed.

Napasinghap na lang siya nang padapain siya ng alkalde sa kama. He put a pillow on
her lower abdomen. Nakataas na ngayon ang puwetan niya sa harapan ng alkalde kaya
talagang naiilang siya.

She gasped in shock when he slowly spread legs and put his hard c-ck inside her
again, earning a loud moan from her.

“I told you, I'm not a gentleman,” he murmured on her ear. He's now gently bitting
her earlobe from her behind while he's thrusting faster, deeper, and roughly inside
her like there's no tomorrow.
Ayen ~

“Hmm.”

Napalunok ako nang maramdaman kong mas humigpit ang pagkakayakap sa 'kin ni mayor
na para bang ayaw na niya 'kong pakawalan.

Tumingala ako at tiningnan ang mukha niya, tulog na tulog pa rin siya pero ang
higpit niya yumakap. Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at humawak sa
matipunong dibdib niya.

Habang buhay ko na yatang maaalala ang nangyari kagabi. Mukha lang mailap si mayor
pero mabagsik pala siya sa kama, kahit hindi sa kama mabagsik din siya.

Napasubsob na lang ako sa dibdib niya nang maramdaman kong nag-iinit ang
magkabilang pisngi ko. Ngayon ko lang yata naramdaman na parang sobrang babae ako.
Hindi ko talaga makakalimutan ang nangyari kagabi.

Pero sa totoo lang masakit ang buong katawan ko ngayon, yung mga hita ko, mga
braso, yung likod ko, lalo na ang pagitan ng mga hita ko. Hindi ko yata maihahatid
si Arkia sa school ngayon dahil parang binubog ang katawan ko.

Napangiti ako nang bahagyang gumalaw si mayor at niyakap na naman ako. Sakop na
sakop ng malaking katawan niya ang sa 'kin, may kaliitan kasi akong babae. Halos
madali lang sa kanya ang ibalibag at buhatin ako kagabi.

Naalala ko na ginawa namin ‘yon kagabi habang nakasandal sa pader at isang braso
lang ang pinanghawak niya sa 'kin.

Napasinghap na lang ako at napailing sa mga naiisip ko. Ang aga aga, kahalayan ang
pumapasok sa isip ko. Kasalanan ni mayor 'to eh, masyado siyang mahilig.

Pero sa tingin ko kasalanan ito ng red ballpen.

“Jonalyn.”

Pakiramdam ko nagtayuan ang mga balahibo ko nang tawagin ni mayor ang pangalan ko.
Ngayon niya lang yata ako tinawag sa pangalan ko, lalo pang nakakakilabot dahil
sexy ng boses niya nung binanggit niya ang pangalan ko.

“M-mayor?” tanong ko habang nakatingin sa kanya.

Dahan dahan niyang idinilat ang mga mata niya. Napalunok ako nang magtagpo ang mga
mata naming dalawa. Ang gwapo niya kahit bagong gising, ang sarap niyang kagatin.

Sana lang talaga wala akong muta o panis na laway. Sasapakin ko talaga ang sarili
ko kapag meron.

“Does it hurt?” tanong niya. Tumango na lang ako saka napaiwas ng tingin sa kanya.

May nangyari na sa 'min at lahat lahat, bakit ngayon pa ako tinablan ng hiya sa
kanya?

Natigilan ako nang bumangon si mayor. Napaiwas ako ng tingin sa katawan niya,
nakasuot naman siya ng boxer pero nahihiya pa rin ako.
Napasinghap ako nang walang pasabi niyang inalis ang kumot na nakabalot sa katawan
ko saka binuhat ako. Kahit hiyang hiya ako, hindi na lang ako nag-abala na takpan
ang sarili ko. Para saan pa?

“We'll take a bath together,” sabi niya saka dinala ako banyo.

“M-mayor, masakit pa,” nakatungong sabi ko.

“I know, we'll just take a bath, relax,” sabi naman niya. Napakurap na lang ako at
tumango.

Napalunok ako nang dahan dahan niya akong pinaupo sa may bowl na may takip.
Napangiwi na lang ako dahil masakit talaga ang pagkababae ko. Bakit naman kasi
napakawild ni mayor kagabi? Nagustuhan ko tuloy kaya hindi ko siya napigilan.

“I'm a little bit insatiable last night, it's been a long time since the last time
I had sex... And you seduced me,” sabi niya saka bumaba ang tingin niya sa katawan
ko. Napasinghap ako sa sinabi niya.

“Hindi naman kita inakit ah, yung red ballpen ang may kasalanan,” sabi ko na lang
saka napaiwas ng tingin sa kanya.

Natigilan ako nang mapansing natahimik siya. Napatingin ako sa kanya, napalunok ako
kasabay ng pagwawala ng mga paru-paro sa tiyan ko nang mapansing nakatitig siya sa
'kin.

“M-mayor.”

“Hmm?”

“N-nag-enjoy ka ba kagabi?” tanong ko saka napaiwas ng tingin sa kanya.

Hindi ko alam kung saan ko kinuha ang tapang na itanong sa kanya 'yon, curious lang
talaga ako kung ano ba ang naramdaman niya kagabi. Kung nag-enjoy ba siya, kung
satisfied ba siya.

“Just thinking about last night makes me hard as fuck... Did that answer your
question?”

Napalunok ako sa tanong niya saka tumango. Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko
upang pigilan na mapangiti.

NAGTUNGO na kami ni mayor sa kusina pagkatapos naming maligo. Binuhat niya pa

talaga ako kahit na sinabi ko na kaya ko namang maglakad.

“Mama, what happened to you po?” tanong ni Arkia.

Iniupo ako ni mayor sa tabi ni Arkia. Naiilang na ngumiti na lang ako, ano ba'ng
pwede kong idahilan?

Napatingin ako kay mayor na umupo sa tapat ko. Sana naman tulungan niya akong
magdahilan, yung kapani-paniwala sana.

“Maraming nangyari kagabi, Arkia,” sabi ko na lang. Napakunot naman ang noo niya
habang nakatingin sa 'kin. Mas lalo niyang nagiging kamukha si mayor kapag ganyan
ang mukha niya.

“Ahm, lumindol kagabi, tapos yumugyog ang kama...” Napatingin sa 'kin si mayor,
ngumiti na lang ako sa kanya.
Trust me, mayor.

“...nalaglag ako tapos sumakit yung katawan ko. So ibig sabihin, kasalanan ng red
ballpen,” napapatangong sabi ko.

Tila naguguluhang napatingin naman sa 'kin si Arkia. Napatingin ako kay mayor at
hindi nakawala sa paningin ko ang pag-angat ng isang sulok ng labi niya.
Napapailing na lang siya saka nagbasa ng diyaryo.

Laking pasasalamat ko nang hindi na lang nagtanong si Arkia. Kahit na nahihirapan

akong kumilos, tumayo pa rin ako para ipagluto siya ng almusal saka timplahan siya
ng gatas.

Nagtimpla na rin ako ng kape ko pati na rin ng kape ni mayor pagkatapos kong
magluto. Napabuntong hininga ako at napatingin sa lagayan ng asukal. Hindi ako
makatingkayad dahil ang sakit ng mga hita ko.

Napabuntong hininga na lang ako at pinilit na abutin 'yon. Natigilan ako nang may
kumuha na no'n at inabot sa 'kin. Napatingin ako kay mayor na nasa likod ko,
napakurap ako nang halos ilang pulgada na lang ang layo ng mukha niya sa mukha ko.

“S-salamat,” nauutal na sabi ko at inilapag ang lagayan ng asukal.

Napasinghap ako at napatakip sa bibig ko nang marahan niyang kinagat ang tainga ko.
Pakiramdam ko may kakaibang kuryenteng dumaloy sa katawan ko.

Gulat na napatingin naman ako sa kanya at napahawak sa tainga ko.

“Ano'ng trip mo, mayor?” tanong ko. Walang emosyon na tumingin lang siya sa 'kin.

“Your ears are small,” sabi niya na lang saka muling bumalik sa upuan niya.

Napatulala na lang ako habang nakahawak sa tainga ko. Ano naman kung maliit ang
tainga ko? Bakit niya naman kinagat?

Napailing na lang ako at mahinang sinampal-sampal ang pisngi ko. Pakiramdam ko

namumula na naman ang mukha ko ngayon.

Pinilit ko na lang na magfocus sa ginagawa ko. Ipinaghain ko na si Arkia nang

matapos kong timplahin ang gatas niya, inabot ko na rin ang kape ni mayor bago
umupo sa tabi ni Arkia.

“Mama, edi hindi mo po ako maihahatid sa school today?” tanong ni Arkia.

“Kaya ko namang--” agad na pinutol ni mayor ang sasabihin ko.

“Adham will take you to school today,” sabi naman ni mayor bago ininom ang kape
niya. Napatango naman si Arkia.

“Mama, sana po gumaling na ang legs mo,” sabi ni Arkia saka yumakap sa 'kin.
Napangiti na lang ako at tumango.

“Oo nga eh, grabe naman kasi yung lindol kagabi, masyadong harsh,” sabi ko saka
pasimpleng tumingin kay mayor.

“Hindi naman po lumindol kagabi, Mama,” nakakunot-noong sabi ni Arkia. Napakamot na

lang ako sa batok ko.
“There was an earthquake last night, tulog ka na yata kaya hindi mo napansin,” sabi
naman ni mayor saka isinara ang diyaryo niya. Napatango na lang si Arkia.

Napatingin ako kay mayor habang nagpipigil ng tawa. Hindi ko akalaing sasakyan niya
ang dahilan kong 'yon.

Naligo na agad si Arkia at naghanda sa pagpasok pagkatapos niyang kumain. Dumating

naman kaagad si Adham pagkatapos na pagkatapos ni Arkia maghanda sa pagpasok.

“Bye po! Mama, take care po. Sana po magaling ka na bukas,” nakangusong sabi ni
Arkia. Napangiti naman ako saka tumango.

Naiwan na kami ni mayor sa bahay nang makaalis na sina Adham. Naiilang na

napatingin ako kay mayor na nakaupo pa rin habang nagbabasa ng diyaryo.

“Mayor, hindi ka ba pupunta sa city hall?” tanong ko habang nakatitig sa kanya.

Hindi nakakasawang titigan si mayor, kahit titigan ko siya buong araw, ayos lang.

“I won't go to work if you don't want to,” sabi niya saka sinara ang diyaryong
binabasa niya at seryosong tumingin sa 'kin.

“Bakit naman kita pipigilang pumasok sa trabaho? Mayor ka, hindi ka dapat uma-
absent basta basta,” pananaway ko sa kanya.

Tumayo siya at lumapit sa 'kin. Napasinghap na lang ako nang buhatin niya 'ko at
walang kahirap-hirap na nai-upo sa mesa. Itinuon niya ang mga kamay sa magkabilang
gilid ko at inilapit ang mukha niya sa mukha ko.

“Are you sure? You're still sore,” sabi niya saka napatingin sa bandang ibaba ng
katawan ko.

“K-kaya ko naman, wag mo na akong intindihin,” sabi ko na lang saka bahagyang

nilayo ang mukha ko sa kanya.

Baka masunggaban ko siya at mahalikan ng wala sa oras, baka isipin niya pa na

masyado akong patay na patay sa kanya... na medyo totoo naman.

“Really?” tanong niya saka mas inilapit ang mukha sa 'kin.

Napalunok na lang ako at napakapit ng mahigpit sa mesa. Kaunti na lang magdidikit

na ang ilong namin, amoy na amoy ko na rin ngayon ang mabangong hininga niya na
medyo amoy kape. Parang gusto ko na talagang sunggaban siya ng tuluyan.

Kaso kailangan kong magpakatino, kailangan ko ng matinding pagkokontrol sa sarili.

Ano ba 'tong pinagsasasabi ko?

“M-mayor, kung gusto mo ulit akong halikan, sabihin mo na lang hindi yung tinutukso
mo ako ng ganito, nagpapaligoy--”

Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang dampian niya ng magaan na halik ang labi
ko. Napalunok na lang ako at napatingin sa kanya. Nagwawala na naman ang mga paru-
paro sa tiyan ko, parang sasabog na rin ang puso ko sa bilis ng tibok no'n.

“Stop provoking me, I'm not someone you can easily deal with,” sabi niya sa malamig
na boses habang nakatitig ng diretso sa mga mata ko.

“So what? Kabayong bundat.” Napakunot ang noo niya sa sinabi ko.
Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at huminga ng malalim. Natigilan siya nang
yumakap ako sa batok niya saka inilapit siya sa 'kin. Mas lalo siyang nagulat nang
siilin ko ng halik ang labi niya.

Inaasahan ko na itutulak niya ako o kaya naman ay lalayo siya ngunit napahawak lang
siya sa baywang ko at tinugon ang halik ko.

Napaigik ako nang hilahin niya ang baywang ko papalapit sa kanya saka mas pinalalim
ang paghalik sa 'kin. Mas yumakap na lang ako sa batok niya at pilit na nilabanan
ang halik niya kahit hindi ako gaanong marunong.

Umakyat ang kamay ni mayor sa braso ko at marahang hinaplos 'yon habang

nagsisimulang marahan niyang kinakagat ang ibabang labi ko saka sinisipsip 'yon.
Pakiramdam ko mamamaga na naman ang labi ko dahil sa ginagawa niya.

Pakiramdam ko nagtayuan ang mga balahibo ko kasabay ng pagdaloy ng kakaibang

kuryente sa buong katawan ko nang maramdaman ko ang marahang paghagod ng dila niya
sa ibabang labi ko hanggang sa maipasok na niya 'yon sa bibig ko. Napasabunot na
lang ako sa malambot niyang buhok upang kumuha ng lakas do'n.

“I can't kiss you like this...” Natigilan ako ng hinihingal na tumigil siya sa
paghalik sa 'kin. Dinampian na lang niya ng magagaang halik ang leeg ko, pababa sa
balikat ko.

“...without fucking you roughly in any positions I want until you can't take it
anymore,” usal niya sa tila paos na boses. Napalunok na lang ako at napapikit nang
maramdaman ko ang kamay niya na pumapasok sa loob ng damit ko.

“M-mayor,” mahinang usal ko at napakapit sa matipunong braso niya.

“Don't call me that, I'm restraining myself from fucking you right now. Be a good
girl even just for today...” he said in a husky voice.

“...before I lose control of myself and fuck you even if you're still sore down
there,” sabi niya pa bago lumayo sa 'kin.

Pakiramdam ko nakahinga ako ng maluwag nang makalayo na siya sa 'kin, pero ang
lakas pa rin ng tibok ng puso ko. Pakiramdam ko rin pulang pula na ang mukha ko
ngayon.

“Hey, breathe,” tila nang-aasar na sabi ni mayor.

Napabuga ako ng hangin nang mapansin kong nagpipigil pala ako ng paghinga. Napaiwas
na lang ako ng tingin kay mayor.

“I'll go to work, call me if you need something,” sabi niya saka umalis.

Napahawak na lang ako sa dibdib ko habang hinahabol siya ng tingin.

Delikado na talaga ang puso ko kay mayor.

* * *

“Okay ka lang ba talaga? Bakit ganyan ka maglakad?” naiiritang tanong ni Wrena.

Napangiwi na lang ako at pinilit na ayusin ang paglalakad ko. Akala ko pa naman
magiging maayos na ang paglalakad ko kinabukasan, hindi pa rin pala. Pero hindi na
naman kasing lala katulad kahapon, nakakapagdrive na ako ngayon.
Nandito kami sa palengke ni Wrena ngayon, mamimili ako ng prutas at mga panglaman
sa ref. Saka binilhan ko na rin si Arkia ng mga tigpi-pisong tsitsirya at candy
para naman maranasan niya, binilhan ko rin siya ng pogs, teks, Chinese garter, at
kung ano-ano pang mga laruan. Sayang ang childhood niya kapag hindi niya naramasan
ang mga 'yon.

“Nadulas nga kasi ako sa banyo, ang kulit mo,” kunwaring naiirita na sabi ko na
lang.

“Ano ba kasing katangahan ang ginawa mo at nadulas ka sa banyo? Mas okay sana kung
nagkaganyan ka dahil pinagod ka ni mayor, ang engot mo talaga.”

Napatigil ako sa pagpili ng mga prutas dahil sa sinabi niya. Napatikhim na lang ako
at pinilit na maging kalmado.

“Ano ba'ng ‘pinagod ni mayor’ pinagsasasabi mo? Ang bastos mo naman,” sabi ko na
lang saka binayaran ang mga prutas na binili ko.

Natigilan ako nang nagtatakang napatingin sa 'kin si Wrena. Napakurap na lang ako
habang nakatingin din sa kanya.

“Ano bang bastos ang sinasabi mo? Pinagod sa trabaho kasi ang sinasabi ko, ano ba
ang nasa isip mo?” tila nang-aasar na tanong niya.

Napakamot na lang ako sa batok ko at palihim na binatukan ang sarili ko. Nagiging
marumi na tuloy ang isip ko, hindi maganda 'to.

“Ikaw ha, nagiging bastos na ang isip mo. Hindi ka naman ganyan dati. Umamin ka nga
sa 'kin...”

Napalunok ako nang tumingin siya ng seryoso sa 'kin. Napakagat ako sa dila ko
habang nag-iisip ng idadahilan sa kanya sa isip ko.

“...natututo ka na bang manood ng porn?”

Pakiramdam ko nakahinga ko ng maluwag sa tanong niya.

Pilit na tumawa na lang ako at pabirong hinampas ang braso niya. Sobrang thankful
ako ngayon na medyo may pagka-engot itong si Wrena.

“Ano ka ba? Normal lang na manood ako ng porn sa edad kong 'to, para naman may alam
na ako kapag nagka-boyfriend na 'ko,” sabi ko saka muling tumawa.

“Oo, okay 'yan para alam mo na ang gagawin mo kapag naging boyfriend mo na si
mayor,” kinikilig na sabi niya.

Tumatango na lang ako sa sinasabi niya. Nakakaloka lang isipin dahil hindi ko pa
boyfriend si mayor pero nagawa na namin 'yon. Malamang makakalbo ako ni Wrena kapag
nalaman niya.

“Wala bang improvements sa relationship ninyo ni mayor?” tanong niya habang nakain
ng dirty ice cream.

“Ano ba'ng improvements ang pinagsasabi mo riyan?” pa-inosenteng tanong ko na lang.

“Improvements, the act of improving something or the act or process of making

something better, pwede rin namang the quality of being better than before...
Credits sa dictionary,” sabi niya saka ipinakita sa 'kin ang meaning ng improvement
sa cellphone niya.

Napailing ako at hindi na lang pinansin ang pinagsasasabi niya. Minsan talaga
nakakahawa na ang pagiging loka-loka ni Wrena, pakiramdam ko nahahawa na rin ako
minsan.

“Teka nga, bakit may binili kang mga laruan? Ano'ng trip mo?” nakakunot-noong
tanong ni Wrena saka itinuro ang mga pinamili kong laruan.

“Wala lang, gusto ko lang bumalik sa pagkabata. Masama ba?” nakataas-kilay na

tanong ko.

“Noong nakaraan gummy worms ang binili mo, ngayon naman Chinese garter, teka, at
pogs, pati mga tsitsirya? Kung hindi lang kita kilala iisipin kong may tinatago
kang anak eh,” napapailing na sabi ni Wrena.

Napalunok na lang ako at napaiwas ng tingin sa kanya. Dapat sa susunod wag ko na

siyang isama kapag binibilhan ko ng kung ano-ano si Arkia at baka mai-kwento niya
pa kay Aljen, malakas pa naman ang pakiramdam ng lalaking 'yon palibhasa future
lawyer.

“Ewan ko nga sa 'yo, magpunta na lang tayo sa plaza, may announcement yata si mayor
doon,” pag-iwas ko na lang sa usapan.

“Hindi ka na ba nagsasawa? Araw-araw mo na ngang nakikita ang pagmumukha ni mayor

eh, saka diba secretary ka niya, dapat alam mo na ang ia-anunsyo niya.”

“Wag kang masyadong panira. Halika na, panoorin natin siya,” sabi ko na lang at
hinila siya papuntang plaza kahit na pa-ika ika pa akong maglakad.

“Ayun si mayor, nasa stage,” sabi ni Wrena at itinuro si mayor.

Napangiti ako nang makita siya ro'n na kausap ang ilan sa mga konsehal. Ang gwapo
niya rin kahit sa malayuan, ang seryoso rin ng mukha niya at talagang ma-otoridad
ang dating niya.

“Uy gaga, tingnan mo iyong babaeng 'yon na katabi ni mayor,” sabi ni Wrena at
itinuro ang sopistikadang babae na katabi ni mayor.

Napalunok ako at nakipagsiksikan sa iba at mas lumapit sa stage upang makita ang
babae.

Nanliit ako sa sarili ko nang makita ang babae. Matangkad ito at talagang maganda
ang katawan, bukod pa ro'n, mala-artista ang ganda nito. Napakagat na lang ako sa
ibabang labi ko, nakakapanliit siya.

“Si Mayor Paola Juancho ang babaeng 'yan, mayor ng Valenzuela at talagang matalino.
Saka tingnan mo naman ang hitsura niya, nakakahiyang tumabi sa kanya. Marami ngang
nagsasabi na mas maganda pa siya sa ibang artista. Alam mo bang ang daming nagp-
pair sa kanila ni Mayor Arken. Kesyo bagay raw silang dalawa, marami ring pictures
sa social media na sweet sila kaso yung iba mukhang edited, pero yung iba naman
totoong pictures talaga.”

Napalunok na lang ako habang nakatingin sa babaeng alkalde na may ibinubulong kay
mayor. Halata namang nakikinig sa kanyang maigi si Mayor Arken at parang nasa
babaeng 'yon lang ang atensyon niya.

“Nako, mahirap na kalaban 'yan, Ayen. Almost perfect na ang gagang 'yan eh. Sikat
na nga ang love team nila ni mayor sa social media, kesyo perfect couple raw sila.
Pero okay lang 'yan, wag kang susuko,” sabi ni Wrena at tinapik pa ang balikat ko.

Pakiramdam ko may kung anong tumarak sa dibdib ko nang matisod ang babaeng alkalde
at napakapit kay mayor, napahawak naman si mayor sa baywang niya para alalayan
siya. Napalunok ako nang magtilian ang mga tao sa paligid at kinukuhanan pa sila ng
mga litrato.

“Wrena, k-kailangan ko pala munang umuwi. Mauuna na ako ha.”

Agad akong tumalikod at umalis sa lugar na 'yon. Narinig ko pang tinawag ako ni
Wrena ngunit hindi ko iyon pinansin at nagtuloy-tuloy lang ako sa paglalakad ng
mabilis.

Nanginginig ang mga kamay ko, pakiramdam ko ang bigat bigat ng dibdib ko na para
bang may mabigat na nadagan do'n.

Alam kong wala akong karapatan, pero sobrang nagseselos ako.

Broken-hearted ako kahit wala pa akong boyfriend. Bakit naman gano'n?

“Okay ka lang ba, Mama?”

Napatingin ako kay Arkia na nag-aalalang nakatingin sa 'kin. Gusto ko sanang

tuksuhin siya dahil tinawag niya akong Mama at concerned siya sa 'kin kaso wala ako
sa mood.

“Pagod lang siguro,” sabi ko na lang saka tinikman ang niluto kong adobo.

Hindi pa nauwi si mayor, hindi naman dapat ako magulat dahil palagi siyang late
nauwi pero iba ngayon. Napa-praning ako dahil iniisip ko na kasama niya ang Mayor
Paola na 'yon.

Napailing na lang ako at ipinaghain si Arkia. Tahimik lang siya pero ramdam ko ang
tingin niya sa bawat kilos ko. Umupo na lang ako sa tabi niya at kumain na lang
din.

Napabuntong hininga ako at uminom ng tubig saka kinuha ang cellphone ko para i-
search si Mayor Paola Juancho. Napapabuntong hininga na lang ako sa tuwing
nakakabasa ako ng positibong article tungkol sa kanya.

Nakaka-insecure.

“Mama, bakit ka nagce-cellphone habang nakain? Bad 'yon,” sabi ni Arkia habang
nakakunot ang noo. Napakamot na lang ako sa batok ko saka alanganing ngumiti sa
kanya.

“Sorry, may kailangan lang kasi ako i-search,” pagdadahilan ko na lang.

“Si Mayor Paola Juancho po ang kailangan niyo i-search?” tanong niya habang
nakatingin sa cellphone ko.

Napatikhim na lang ako. Ipinakita ko sa kanya ang isang picture ni Mayor Paola na
akala mo fashion show ang pupuntahan.

“Sabi sa social media, bagay raw sila ng Papa mo. Payag ka ba no'n? Ano ba'ng
tingin mo sa kanya? Gusto mo ba siya maging Mama?” sunod-sunod na tanong ko sa
kanya.

Napahawak si Arkia sa baba niya habang nakatitig sa picture ni Mayor Paola.

“Hindi siya mukhang mother material, mukhang mas may pakialam siya sa make up niya
kaysa sa bata,” sabi naman ni Arkia.

Napangiti ako sa sinabi niya. May punto siya ro'n, hindi talaga mukhang mother
material ang Mayor Paola na 'to. Hindi siya pwede kay Mayor Arken.

“Pero kung siya ang gusto ni Papa, wala naman akong magagawa kundi ang tanggapin
siya na Mama ko. Ganyang mga babae ang gusto ng mga boys,” dugtong naman ni Arkia
na nagpabagsak ng mga balikat ko.

“Hindi naman lahat ng lalaki ganyan ang type 'no!” naiinis na sabi ko saka agad na
pinatay ang screen ng cellphone ko.

“Bakit ka nagagalit?” nakangusong tanong niya.

Napakamot na lang ako sa batok ko saka napaiwas ng tingin sa kanya.

“Hindi naman po ako nagagalit, nagpapaliwanag lang po, boss,” sabi ko na lang saka
pilit na ngumiti sa kanya.

Napaismid na lang ako at muling sumubo ng kanin. Lalo lang akong nainis. Bakit ba
kasi karamihan sa mga lalaki ay maganda at sexy ang type?

Sabagay, karamihan din naman kasi sa babae ay gwapo ang hanap, pero hindi naman
palagi 'no. May mga nakikita nga ako na magandang babae tapos hindi kagwapuhan ang
boyfriend.

Napailing na lang ako sa mga naiisip ko, masyado akong affected dahil sa nakita ko
kanina. Siguro hindi ako pwedeng magkaboyfriend dahil mabilis akong magselos. Hindi
ko pa nga boyfriend si mayor, para ng sinasaksak ang puso ko dahil sa selos na
nararamdaman ko ngayon.

“Papa!”

Napaupo ako ng tuwid nang agad na tumayo si Arkia at sinugo mg yakap si mayor.
Napakagat ako sa ibabang labi ko at napapikit ng mariin.

Bakit naman kaya ang aga niyang umuwi ngayon?

“Sumabay ka na po sa 'min, Papa. Nagluto po si Mama ng masarap na adobo!”

Napaiwas ako ng tingin kay mayor nang umupo siya sa tapat ko. Paano ba ako aakto?
Dapat ba normal lang? Ano ba ang normal kong kilos kay mayor? Nalimutan ko na yata
dahil sa Mayor Paola na 'yon.

“Mama, hindi mo po ba ipaghahain si Papa?” tanong ni Arkia.

Natigilan ako sa tanong niya. Oo nga pala, palagi ko nga palang ipinaghahain si
mayor.

Napatingin ako kay mayor na seryosong nakatitig sa 'kin, pakiramdam ko nanghina ang
mga tuhod ko nang magtagpo ang mga tingin namin. Napailing na lang ako at tumayo
saka ipinaghain siya.
“Mama, saan ka po pupunta? Hindi ka pa po tapos kumain,” nakasimangot na tanong ni
Arkia.

“Busog na 'ko, Arkia. Magpapahinga na 'ko. Maihahatid at masusundo na kita sa

school bukas,” sabi ko na lang saka nagtungo na sa silid namin ni mayor.

Agad akong nagshower at nagpalit ng damit pantulog. Napatitig ako sa salamin habang
sinusuklay ang mahaba kong buhok.

Ang awkward ko na kay mayor ngayon, malamang nahahalata niya ang pagiging malamig
ko sa kanya pero naiinis kasi talaga ako sa tuwing nakikita ko siya. Naaalala ko
lang kung paano niya hinawakan ang Mayor Paola na 'yon.

Malamang nagandahan siya sa babaeng 'yon, malamang nabanguhan siya, malamang naakit
siya dahil talagang sexy si Mayor Paola.

Naiinis na inilapag ko sa table ang suklay. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman

ko, parang may nagwawala sa loob ng sistema ko na hindi ko maipaliwanag.

Napasinghap ako nang bumukas ang pinto. Dali dali akong nagtungo sa kama at humiga
ro'n saka nagtalukbong ng kumot.

Pinakiramdaman ko si mayor. Tahimik lang siya at hindi nagsasalita. Agad kong

inalis ang kumot na nakabalot sa 'kin nang marinig kong bumukas ang pinto sa banyo.

Napabuntong hininga na lang ako at pumikit, gusto ko sana na makatulog na bago

lumabas ng banyo si mayor pero alam kong imposible 'yon. Baka nga mamaya pa 'ko
makatulog nito eh.

Pinilit kong matulog pero nakalabas natapos ng maligo si mayor at lahat lahat,
gising pa rin ako. Nakapikit lang talaga ako para hindi na niya ako kausapin.

Sabagay, ano ba'ng kinakatakot ko? Hindi naman talaga ako kinakausap ni mayor
maliban na lang kapag ako ang unang kumausap sa kanya, kapag kinukulit ko siya.

Siguro nakukulitan na sa 'kin si mayor. Pakiramdam ko mabait talaga siya dahik

nagagawa niyang pagtiyagaan ang kakulitan ko nang hindi ako binabaril.

Pinigilan ko ang sarili ko na mapapitlag nang maramdaman kong hinawakan ni mayor

ang braso ko.

“What the fuck is your problem?” tanong niya.

Nagtayuan ang mga balahibo ko dahil naramdaman ko ang pagtama ng hininga niya sa
bandang leeg ko. Parang may kung anong kuryente ang dumaloy sa katawan ko na hindi
ko maipaliwanag.

Mukhang ramdam niya na hindi pa ako tulog.

Napabuntong hininga ako saka bumangon. Kumuha ako ng unan at dinala 'yon sa couch
saka humiga ro'n. Naramdaman kong hinahabol niya ng tingin ang bawat galaw ko.
Hindi na lang ako kumibo at tumalikod sa pwesto niya.

Naiinis pa rin talaga ako. Akala ko mababawasan na ang bigat na nararamdaman ko

kapag lumipas na ang ilang oras, pero inis na inis pa rin ako sa nakita ko kanina
sa plaza hanggang ngayon.

Napasinghap ako nang hatakin ako ni mayor patayo. Napalunok na lang ako nang
mapatingin sa mga mata niya, nakakunot ang noo niya at talagang halata sa mga mata
niya na naiinis na siya.

“Stop pissing me off and tell me why the fuck are you acting like that,” mariing
sabi niya habang hawak ng mahigpit ang braso ko.

“Sa couch naman talaga ako totoong natutulog diba?” pa-inosenteng tanong ko,
pinilit kong alisin ang pait sa boses ko.

“I told you to sleep on the bed,” naiinis na sabi niya saka itinuro ang kama.

“At saan ka naman matutulog?” tanong ko. Natigilan siya.

“On the bed,” nakakunot-noong sabi niya.

“Magtatabi tayo? Bakit tayo magtatabi? Hindi naman porke't may nangyari na sa 'tin
dapat na tayong matulog ng magkatabi diba? Alam ko naman ang limitasyon ko, nilinaw
mo sa 'kin na bawal akong magkagusto sa 'yo. Tinutupad ko lang ang gusto mo dahil
ayaw ko pang mamatay.”

Hindi siya nakasagot sa sinabi ko. Nanatili lang siyang nakatitig sa mga mata ko.
Pakiramdam ko nanghihina ang mga tuhod ko. Ako rin pala ang manghihina sa mga
salitang sinabi ko.

“Fine, fucking sleep on the couch. Do whatever the fuck you want,” malamig na sabi
nito saka tinalikuran ako at nagtungo sa kama niya saka humiga.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at muling humiga sa couch. Muli akong
tumalikod sa pwesto ni mayor saka bumaluktot.

Mas lalo lang bumigat ang pakiramdam ko, pati paglunok nahihirapan na 'ko.

Pumikit na lang ako at pinilit ang sarili ko na matulog, pero mahigit isang oras na
yata ang lumipas pero gising na gising pa rin ang diwa ko.

Nangangati akong silipin si mayor kung tulog na siya. Malamang tulog na siya dahil
wala akong naririnig na pagkilos mula sa kanya.

Ang unfair naman. Bakit ang dali lang para sa kanya na matulog pagkatapos ng
nangyari. Gano'n ba talaga siya ka-walang pakialam sa 'kin.

Natigilan ako nang maramdaman kong may malalakas na braso ang bumuhat sa 'kin mula
sa couch. Pumikit na lang ako at pinilit na pakalmahin ang paghinga ko upang hindi
mahalata ni mayor na gising pa 'ko.

Naramdaman kong dahan-dahan niya akong inihiga sa kama saka kinumutan. Napalunok
ako nang maramdaman kong humiga siya sa tabi ko.

Bakit niya naman ako binuhat dito sa kama? Akala ko ba galit siya sa 'kin?

Pinigil ko na mapasinghap nang maramdaman kong niyakap niya ako nang mahigpit.
Pakiramdam ko sakop na sakop ng katawan niya ang may kaliitan kong katawan.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at pinilit na pakalmahin ang nagwawala

kong puso. Ano ba 'tong ginagawa sa 'kin ni mayor?

Bakit niya ba ako ginaganito?

* * *
“Papa, bakit po kayong dalawa ni Mama ang maghahatid sa 'kin sa school?” tanong ni
Arkia mula sa back seat ng kotse. Halata sa boses nito ang tuwa.

Napatingin naman ako kay mayor na nasa tabi ko at abala sa pagmamaneho.

Sa totoo lang nagtaka rin ako dahil nagprisinta siya na ihatid si Arkia sa school,
mas lalo akong nagtaka dahil isinama niya pa ako.

“I still have a lot of time,” tipid na sagot niya na lang kay Arkia.

Tumingin na lang ako sa bintana at hindi na lang nagsalita. Bakit ba kasi sinama pa
ako ni mayor? Hindi ko nga alam kung paano aakto sa harapan niya ngayon dahil sa
ginawa kagabi.

“Bye po, Mama, bye, Papa!” Hinalikan ni Arkia ang pisngi ko pati ang kay mayor saka
agad na lumabas ng kotse at pumasok sa school niya.

Hindi ko alam kung bakit pero ayaw na ayaw ni Arkia na magpapahatid sa loob ng
school niya, kaya na raw kasi niya ang sarili niya.

Naging awkward na naman ang atmosphere nang maiwan kami ni mayor sa kotse. Tahimik
lang ako habang tinitingnan ang mga nadadaanan naming mga gusali. Hindi ko alam
kung saan kami pupunta, pero hindi ako nagtatanong dahil gusto kong manindigan.

Natigilan ako nang tumigil ang kotse sa mall. Agad na lumabas ng kotse si mayor at
pinaguksan ako ng pinto saka walang pasabing hinila ako palabas.

“A-ano'ng ginagawa natin dito?” tanong ko.

“Shut up,” malamig na sabi niya saka hinila ako papasok sa loob ng mall.

Tumahimik na lang ako at nagpatianod sa kanya. Napakagat ako sa ibabang labi ko at

napatingin sa kamay niyang nakahawak sa kamay ko. Hindi ba siya nag-aalala? Kilala
siya ng lahat ng tao rito sa Caloocan City.

Natigilan ako nang tumigil kami sa tapat ng stall ng bilihan ng binatog. Napakunot
ang noo ko at nagtatakang napatingin sa kanya.

“Do you want that... what do you call that again?” nakakunot-noong tanong niya saka
tinuro ang binatog.

“Binatog?”

“Yes, binatog. Do you want that... binatog?” tanong niya.

Napakurap na lang ako habang nakatitig sa kanya. Bakit naman niya tinatanong kung
gusto ko ng binatog?

“B-bakit?” tanong ko na lang.

“I'm trying to... Fuck, I'm trying to cheer you up since you seem to be in a bad
mood last night,” sabi niya na tila ba hirap na hirap siyang sabihin 'yon.

Napakagat na lang ako sa loob ng pisngi ko.

Walang ibig sabihin 'to Ayen, wag kang kiligin. Wag kang kiligin.

“Sige na nga, ibili mo 'ko,” kunwaring napipilitan na sabi ko na lang saka napaiwas
ng tingin sa kanya.
Gusto ko pa sanang mag-inarte kaso dinaan niya 'ko sa binatog. Paborito ko 'yon eh,
hindi ako nakakatanggi sa binatog.

Bumili si mayor ng binatog, pinigilan ko na mapangiti nang ibigay niya sa 'kin

'yon. Hinila niya ako papunta sa isang bench saka iniupo ako ro'n, umupo naman siya
sa tabi ko.

“Mayor, gusto mo ba?” tanong ko saka inalok siya ng binatog.

Tumango na lang siya. Napangiti ako at sinubuan siya no'n. Pinanood ko siya na
ngumuya, ang gwapo ni mayor ngumuya. Hindi na nakakatuwa.

Natigilan ako at napatingin sa pwesto namin. Bakit parang nangyari na 'to?

“Bibili lang ako ng tubig,” sabi ko saka tumayo at naghanap ng bilihan ng tubig.

Natigilan ako nang mapansing nakasunod pala sa 'kin si mayor. Hindi na lang ako
nagsalita at hinayaan siya.

“Pabili po ng tubig,” sabi ko sa tindero saka nagbayad. Agad niya namang inabot ang
bottled water sa 'kin.

Binuksan ko ang tubig saka ininom 'yon. Natigilan ako at napatingin kay mayor na
nakatitig sa 'kin. Nauuhaw rin ba siya?

“Gusto mo rin ng tubig? Ibibili kita, wait.”

Akmang pupunta ulit ako sa bilihan ng tubig nang hawakan niya ang braso ko saka
kinuha ang bottled water na ininuman ko. Napakurap na lang ako nang inumin niya
'yon saka ibinalik din kaagad sa 'kin.

“M-mayor, nainuman ko na 'to eh,” nauutal na sabi ko na lang. Napakunot na lang ang
noo niya.

Oo nga pala, may nangyari na sa 'min at lahat lahat. Bakit big deal pa sa 'kin
'yon?

“May gusto ka pa ba?” tanong na lang niya.

“Ikaw,” agad na sagot ko.

Natigilan siya pero nanatiling walang reaksyon.

“What?” tanong niya.

“Ikaw, kung may gusto ka pa ba?” palusot ko na lang.

“Ikaw.”

Napaubo ako sa sinabi niya. Gulat na napatingin ako sa kanya, nanatili naman siyang
walang reaksyon. Bakit wala pa rin siyang reaksyon samantalang muntik na akong
maloka sa isang salita na sinabi niya.

“Ikaw, may gusto ka pa ba?” ganting tanong niya.

Napaismid na lang ako at pinigilan ang sarili ko na sapakin siya. Kung hindi ko
lang talaga siya crush... Nako. Pasalamat talaga siya.
“Gusto ko ng libro tungkol sa mga hayop, lalo na tungkol sa mga nagiging sakit ng
iba't ibang hayop. Wag kang mag-alala, ikaltas mo na lang sa ibinabayad mo sa
'kin,” sabi ko na lang.

Gusto ko talaga ng maraming alagang hayop kaso hindi ko naman maaalagaan.

Hindi naman siya nagsalita at hinila na lang ako papuntang book store.

“Excuse me, I want to buy all the books here about animals, I'll send you the
address.”

Napasinghap ako sa sinabi ni mayor. Agad ko siyang hinila palayo sa manager ng book
store.

“Mayor, bakit mo naman bibilhin ang lahatbng libro? Paano ko naman mababayaran
'yon?” tanong ko saka napakamot sa batok ko.

Baka kulang pa ang isang taong suweldo ko para sa mga 'yon eh.

“I didn't tell you to pay for it,” sabi na lang niya saka muling bumalik sa manager
ng book store.

Mukhang seryoso talaga siya na bibilhin niya ang lahat ng libro tungkol sa mga
hayop sa book store na 'to.

“Mayor, hindi ba sobra naman yata 'yon? Eh malay mo hindi ko naman mabasa 'yon
lahat, edi sayang lang ang pera mo,” sabi ko na lang habang nakasunod sa kanya.

“I don't care,” sabi na lang niya habang tuloy sa paglalakad. Napakamot na lang ako
sa batok ko.

“Mayor Arken!”

Natigilan ako at napatingin sa maganda at sopistikadang babae na papalapit sa

pwesto namin. Naningkit ang mga mata ko habang nakatitig sa kanya.

Bakit parang nakita ko na ang babaeng 'to?

“Mayor Paola, you're still here,” wika naman ni mayor saka hinarap ang babae.

Pakiramdam ko nanliit ako nang magkalapit na si mayor at ang Mayor Paola na 'yon.
Mukhang tama ang mga tao, bagay na bagay talaga sila.

Napabuntong hininga na lang ako at tumalikod at pasimpleng umalis at iniwan sila.

Mukhang hindi naman napansin 'yon ni mayor dahil ni hindi ako binalingan ng tingin
nito.

Nakakalimutan niya 'ko kapag nandyan ang Mayor Paola na 'yan

* * *

Tahimik lang ako na nakahiga sa kama habang si mayor ay nasa banyo at nagsh-shower.

Hindi ko siya kinibo simula nang umuwi na siya rito. Alam kong nahalata niya 'yon
pero hindi na lang siya kumibo.

Natigilan ako nang magbukas ang pinto sa banyo. Pasimple akong napatingin kay mayor
na boxer lang ang suot habang nagpupunas ng basa niyang buhok.
Napaiwas na lang ako ng tingin at napalunok. Kailangan kong umiwas sa tukso at baka
bumigay ako ng wala sa oras.

Bakit naman kasi ibinabalandra niya ang katawan sa harapan ko? Sinasadya niya ba
'yon?

Kumuha siya ng sando sa drawer niya at sinuot 'yon. Medyo nadismaya ako nang
matakpan na ng damit ang abs niya, pero okay lang dahil kita pa naman ang braso
niya.

Napailing na lang ako. Ano ba naman 'tong naiisip ko? Nasasaktan na nga ang puso ko
dahil sa nangyari kanina, nagawa ko pang pagnasahan si mayor sa isip ko.

Napatingin ako kay mayor, seryosong nakatitig siya sa 'kin habang nagpupunas siya
ng buhok. Napalunok na lang ako at muling napaiwas ng tingin sa kanya.

Napasinghap ako nang mapansing gumapang si mayor sa kama, napakurap ako at umatras
habang siya naman ay gumagapang papalapit sa 'kin. Ano ba'ng trip niya.

“M-mayor,” nauutal na sabi ko hanggang sa lumapat na ang likod ko sa headboard ng

kama dahil sa kakaatras ko.

Napalunok na lang ako nang magkalapit na ang mukha naming dalawa. Pinigil ko ang
paghinga ko nang halos magdikit na ang ilong namin.

“I'm really pissed now, tell me what the hell is your problem,” mariing usal niya
habang nakatitig sa 'kin.

Napaiwas ako ng tingin, maling move yata iyon dahil naramdaman ko ang paghinga niya
sa leeg ko na nagpatayo ng mga balahibo ko.

“M-mayor,” sabi ko na lang saka marahan siyang itinulak palayo sa 'kin. Baka
malagutan na talaga ako ng hininga dahil sa kakapigil ko ro'n.

“Mayor, k-katulad ba ni Mayor Paola ang type mong babae?” lakas-loob na tanong ko
saka tumingin sa kanya.

Halatang natigilan siya sa tanong ko at bahagyang napalayo. Napalunok na lang ako

habang dinadamdam ang mabilis na tibok ng puso ko habang hinihintay ang sagot niya.

Napasinghap ako nang imbis na sagutin ang tanong ko, hinila niya ako papalapit sa
kanya saka marahang kinagat ang tainga ko. Agad naman akong napatakip sa tainga ko
at gulat na napatingin sa kanya.

Tila may kuryente na namang dumaloy sa buong katawan ko.

“She's not my type for several reasons, but the most crucial reason is because her
ears aren't small,” sabi na lang niya habang nakatitig sa 'kin.

Ano raw?

“Maliit ba ang tainga ko?”

Ilang minuto na yata akong nakatitig sa harap ng salamin habang tinititigan ang
tainga ko.
Bakit naman kaya gano'n ang type ni mayor? Ang weird naman ng taste niya. May iba
pa kaya siyang kilala na maliit ang tainga bukod sa 'kin?

Maliit ang tainga ko pero hindi lang naman ako ang nag-iisang gano'n sa buong
mundo.

Naiinis na napapadyak na lang ako sa sahig at tumayo saka lumabas ng kwarto namin
ni mayor. Maaga siyanh umalis dahil may kailangan daw siyang asikasuhin kaya hindi
na siya rito nag-almusal.

“Mama.”

Napatingin ako kay Arkia na agad akong sinalubong. Mukhang kakagaling niya lang sa
silid niya, halata na kakaligo lang niya dahil basa pa ang buhok niya.

“Nagugutom ka na ba?” tanong ko.

Hindi siya sumagot. Napailing na lang ako at hinawakan ang kamay niya saka hinila
siya papuntang dining room. Hanggang ngayon nahihiya pa rin sa 'kin ang batang 'to,
kurutin ko kaya siya sa singit para hindi na siya mahiya sa 'kin.

“Arkia, maliit ba ang tainga ko?” tanong ko saka kumuha ng hotcake powder sa
cabinet.

Napatingin ako kay Arkia habang hinihintay ang sagot niya. Nakakunot lang naman ang
noo niya habang nakatingin sa 'kin na tila ba naguguluhan siya kung bakit ko iyon
tinanong.

“They're kinda small. Why did you suddenly ask that?” tanong naman niya.

Napakagat ako sa ibabang labi ko at pasimpleng napahawak sa tainga ko. Kung ganoon
pasok pala ako sa taste ni mayor, ayos 'yon. Sana 'wag ng lumaki 'tong tainga ko.

“May crush kasi ako, Arkia. Tapos sabi niya ang type niya raw sa babae eh yung
maliliit ang tainga,” paliwanag ko naman sa kanya saka sinimulang lutuin ang
hotcake.

“Si Papa ba ang tinutukoy mo?” nakakunot-noong tanong niya.

“Hindi ah, hindi lang naman Papa mo ang crush ko 'no. Ang dami ko kayang crush,”
sabi ko naman saka ngumiti sa kanya.

“Paglaki ko marami rin akong crush,” seryosong sabi niya habang nakatitig sa 'kin.

Napasinghap ako at dali daling hinango ang hotcake saka lumapit sa kanya. Impit na
napatili naman siya nang kurutin ko ng malakas ang pisngi niya.

“Akala ko ba magmamadre ka? Bawal magkacrush nang marami, hindi maganda 'yon,”
pananaway ko sa kanya.

“Edi bawal ka rin magkacrush ng marami, si Papa lang dapat,” nakangusong sabi niya
habang nakahawak sa pisngi niya na kinurot ko.

Si Mayor lang naman talaga ang crush ko. Ayoko lang talaga na isipin niyang masyado
akong patay na patay kay mayor, dapat slight lang.

“Sus, gusto mo na talaga akong maging Mama mo 'no? Wala ka na kasi talagang
makikilala na tulad ko. Perfect mother ako para sa 'yo,” napapangiting sabi ko saka
inihain sa kanya ang hotcake at gatas niya.

Nanatili naman siyang walang emosyon habang nakatitig sa 'kin. Napakamot na lang
ako sa batok ko saka napaiwas ng tingin sa kanya.

Badtrip naman talaga 'tong batang 'to, minsan hindi ko maintindihan kung boto ba
talaga siya sa 'kin o gusto niya lang ng mapagti-tripan.

Parehas sila ni mayor na hindi ko mabasa ang laman ng isip.

“Mama.”

Napatigil ako sa pagtitimpla ng kape at napatingin kay Arkia. Napakamot siya sa

batok niya saka napatungo. Binubuka niya rin ang bibig niya na parang may gusto
siyang sabihin kaso nahihiya siya.

“Ano 'yon? May gusto ka bang sabihin?” tanong ko saka umupo sa tabi niya habang
hinahalo ang kape ko.

“M-may ano kami,” nauutal na sabi niya. Halatang hindi niya masabi ang gusto niyang
sabihin.

“Ano 'yon, Arkia? Sige na, sabihin mo sa 'kin.” Hinaplos ko ang buhok niya saka
inipit ang mga 'yon sa likod ng tainga niya.

“May family program kami bukas, I'll sing on the stage,” mahinang usal niya habang
nilalaro ang mga kamay niya.

Napasinghap ako sa sinabi niya, hinawakan ko ang baba niya at pinaharap siya sa
'kin. Napangiti ako saka nanggigigil na pinisil ang magkabilang pisngi niya.
Napanguso naman siya sa ginawa ko.

Kahit maldita 'tong si Arkia, hindi maikakaila na ang cute niya talaga palagi.
Kahit nagsusungit siya, ang cute niya pa rin.

“Wow! Pupunta talaga ako ro'n at papanuorin kita. Ano pa ba'ng ginagawa sa family
program?” tanong ko.

“May games, tapos performance. Hindi ko masyadong alam, first time kong pupunta sa
gano'n,” sabi naman niya saka muling napakamot sa batok niya.

Napabuntong hininga ako habang nakatitig sa kanya. Halata sa mga mata niya ang
excitement at kaba, siguro dahil first time niyang um-attend sa gano'n. Pero at the
same time naaawa ako sa kanya, mukhang noon niya pa gustong magparticipate sa mga
gano'ng program kaso hindi niya magawa dahil walang na-attend sa kanya.

“Dapat magready tayo ro'n ng maigi, wag kang mag-alala, pupunta talaga ako!”
excited na sabi ko.

Natigilan ako nang mapansing natahimik siya. Nagtatakang napatingin naman ako sa
kanya.

“Bakit malungkot ka pa rin?” nag-aalalang tanong ko.

“G-gusto kong pumunta si Papa ro'n, kahit panuorin niya lang ako na kumanta, okay
na sa 'kin,” nakatungong sabi niya.

Napabuntong hininga ako at napakamot sa kilay ko. Hindi ko siya mabibigyan ng

siguradong sagot sa bagay na 'yon. Talent ko'ng kulitin si mayor, pero hindi naman
kasi ako sure, baka busy siya bukas.

“Mama, pwede mo bang pilitin si Papa na pumunta sa school bukas? Saglit lang ang
performance ko, 4 to 5 minutes lang 'yon. Hindi naman niya kailangang magpakita sa
mga tao bilang Papa ko.”

Tumingin siya sa 'kin saka kumapit sa laylayan ng damit ko. Napabuntong hininga na
lang ako at alanganing ngumiti sa kanya.

Muli akong napatingin sa mukha niya, lalo na sa mga mata niyang umaasa. Mukhang
gustong gusto niya talagang mapanuod siya ni mayor bukas.

Sabagay, iyon ang unang beses niyang magparticipate sa program, malamang gusto niya
talagang makita si mayor do'n para naman mabawasan ang kaba niya kahit papa'no.

Huminga ako ng malalim at ngumiti sa kanya saka hinawakan ang mga kamay niya.

“Hindi mo ba ako kilala, Arkia? Talent ko ang mangulit, ako'ng bahala, kukulitin ko
talaga si mayor na magpunta sa program bukas,” sabi ko na lang saka nagtaas-baba ng
kilay.

Napasinghap siya sa sinabi ko. Nanlaki ang mga mata niya na tila ba tuwang tuwa
siya sa sinabi ko.

Napangiti na lang siya at niyakap ako ng mahigpit. Napabuntong hininga ako at

marahang tinapik ang likod niya.

Maaaring buhay ko ang kapalit dito, pero bahala na.

* * *

“Mayor.”

Napatigil si mayor sa pagpunas ng basang buhok niya at napatingin sa 'kin.

Napakagat ako sa ibabang labi ko habang nakatingin sa kanya.

Nadi-distract ako dahil sa hitsura ni mayor. Hindi ko tuloy masabi ang gusto kong
sabihin dahil ang gwapo niya. Nakikita ko pa ang muscles niya sa braso na parang
inaakit ako na hawakan siya.

“Are you just going to stare at me?” masungit na tanong niya.

Napatikhim na lang ako at napaiwas ng tingin sa kanya. Siguro dapat sabihin ko na

lang ang kailangan kong sabihin nang hindi natingin sa kanya.

“Mayor, kumain ka na ba?” tanong ko saka muling tumingin sa kanya at ngumiti ng

matamis.

Dapat busog si mayor kapag sinabi ko ang pakay ko para hindi siya masyadong mainis.
Kapag busog siya hindi siguro siya masyadong maiinis sa sasabihin ko at
makakalimutan niyang may baril siya.

“I haven't eaten yet, but I usually skip dinner,” sabi na lang niya saka muling
pinunasan ang buhok niya.

Napasinghap ako sa sinabi niya at agad na napatayo. Hinila ko siya at pinaupo sa

kama at inagaw ang towel mula sa kanya.

“Ako na ang magpupunas ng buhok mo para mabilis. Ipagluluto kita ng masarap na

hapunan, hindi ka dapat nagpapalipas ng gutom,” pananaway ko sa kanya saka
sinimulang punasan ang buhok niya. “Alam ko na gusto mo maging macho, pero hindi ka
dapat nagpapalipas ng gutom,” dugtong ko.

Hindi na lang nagsalita si mayor. Hindi na lang din ako nagsalita at itinuloy ang
pagpupunas sa buhok niya.

Natigilan ako at napatitig sa mukha niya. Nararamdaman ko pa lang ang presensya ni

Mayor Arken, para ng nagwawala ang mga paru-paro sa tiyan ko. Paano pa kaya kapag
ganito kaming kalapit sa isa't isa? Baka yung mga paru-paro sa tiyan ko naging
lawin na.

“Mayor, pwede pa-kiss?” tanong ko saka ngumuso sa kanya.

Agad na tumayo si mayor at tinakpan ang mukha ko gamit ang kamay niya. Grabe,
talagang nasakop ng kamay niya ang buong mukha ko.

“Shut the fuck up and just cook for me,” masungit na sabi niya saka hinablot ang
towel mula sa 'kin.

Napasimangot ako at napakamot sa batok ko.

“Hindi naman ako nagpapakiss kasi gusto ko 'no, kailangan ko lang magpractice para
magaling na 'ko kapag nagkaboyfriend ako,” palusot ko na lang.

Natigilan ako nang tingnan niya ako nang masama. Naitikom ko na lang ang bibig ko
saka napaiwas ng tingin sa kanya.

Nagtungo na kami sa kusina, pinaupo ko na lang siya at hinayaan siya na panuorin

ako. Kailangan ko siyang pagsilbihan ng maigi para maawa siya sa 'kin at pumayag
siya sa request ko.

“Mayor, 'wag kang mag-alala dahil special ang iluluto ko sa 'yo,” sabi ko saka
ngumiti nang matamis sa kanya. Nanatili naman siyang walang emosyon na nakatingin
sa 'kin.

Ang sungit naman, akala mo kung sinong gwapo.

Gwapo naman talaga siya, pero nakakainis talaga.

“Kaunting hintay na lang, yorme. Maluluto na 'to,” sabi ko na lang saka naglagay ng
kanin sa plato habang hinihintay maluto ang niluluto ko.

“Ayan luto na! Excited ka na ba, mayor? Okay lang 'yan, ang bango kasi ng niluluto
ko kaya malamang nae-excite ka.”

Patuloy lang ako sa pagdaldal habang siya naman ay walang kakibo-kibo. Ang hirap
talaga makisalamuha sa taong tulad ni mayor na parang ipinaglihi ng nanay niya sa
robot.

Bakit kasi sa kama lang siya expressive? Jugjugan is life ba ang motto niya?

“Tada! Iyan na, masarap 'yan.”

Napakunot ang noo ni mayor habang nakatitig sa inihain ko sa kanya. Para bang ayaw
niyang kainin iyon.

Umupo ako sa tabi niya at inabutan siya ng kutsara't tinidor.

“What the fuck is this?” masungit na tanong niya saka itinuro ang niluto ko.

Napailing na lang ako habang nakatingin sa kanya. Napaka-ignorante ni mayor sa

mumurahin pero masasarap na pagkain. Hindi siya tunay na Pilipino, isinusuka siya
ng bansa.

“Ano ka ba naman, mayor? Wag kang magmura sa harap ng pagkain, blessing 'yan na
galing sa Panginoon. Hindi maganda na nagmumura ka sa harap ng pagkain,”
napapailing na sabi ko.

Hindi talaga kami compatible ni mayor, pero okay lang, gano'n daw talaga kapag
meant to be.

“Anyway, ginisang sardinas 'yan, mayor. Sobrang sarap niyan, maniwala ka sa 'kin,”
sabi ko saka kumuha ng kutsara at tinikman 'yon.

Masarap naman ang pagkakaluto ko, saka paborito ko rin kaya ito.

“You made me eat binatog last time and now this... sardines?” nakakunot-noong sabi
niya saka dinuro pa ang sardinas. Hinampas ko naman ang kamay niya.

“Masarap nga 'to, magtiwala ka sa 'kin,” napapatangong sabi ko pa.

Napabuntong hininga na lang siya at kinuha ang kutsara at akmang kakain na nang
hawakan ko ang braso niya.

“Mayor naman, wala ka bang natututunan kay Arkia? Dapat nagdadasal ka muna bago
kumain, magmamadre ang anak mo, igalang mo ang Diyos na pagsisilbihan ni Arkia.”

Napakamot na lang si Mayor Arken sa kilay niya saka nagsign of the cross saka
pumikit. Ibig sabihin Katoliko pala si mayor, parehas kami, walang hassle kapag
kinasal kami sa future.

Napabuntong hininga na lang si mayor at nagsimula ng kumain pagkatapos niyang

magdasal.

Napangiti ako nang mapansing tila nagustuhan niya iyon. Kunwari pa siya ba poker
face at walang pakialam, obvious naman na nasarapan din siya sa luto ko.

Hindi na lang ako nag-aksaya ng oras na itanong kung nasarapan siya, malamang ide-
deny niya 'yon.

“Mayor, nagdadasal ka pa rin ba kahit makasalanan ka?” tanong ko habang pinapanood

siyang kumain.

“I don't pray for myself. I'm just praying for Arkia, I just hope she won't end up
like me and pursue her dream to become a nun,” sabi niya saka muling sumubo ng
kanin.

Marami akong gustong itanong habang nakatitig sa kanya ngayon. Pero ang pinakagusto
kong malaman ay kung bakit siya nagkaganito.

Sa totoo lang, hindi naman siya gano'ng kasama sa paningin ko. Malamig man ang mga
tingin niya at palaging walang reaksyon, pakiramdam ko may damdamin pa rin naman na
nakatago sa puso niya.

Mas pinili ko na lang na hindi tanungin ang bagay na 'yon, may limitasyon din naman
ang pangungulit ko sa kanya.
“Mayor, may program sa school ni Arkia bukas. Kakanta siya sa stage, gusto ka
niyang makita na pinapanood siya kahit saglit lang.”

Natigilan siya sa sinabi ko. Uminom siya ng tubig saka tumitig sa mga mata ko.

“What time is it?” tanong niya. Napasinghap naman ako at napangiti.

“3 pm ang performance niya, pupunta ka ba?” excited na tanong ko.

“If I'm not busy, of course I'll come.”

Napatili ako sa tuwa at niyakap siya. Halata namang natigilan siya sa ginawa ko.
Ngumiti na lang ako at hinarap siya saka dinampian ng halik ang pisngi niya.

“Thank you, mayor!”

Nanatili siyang nakatitig sa 'kin, tila ba pino-proseso ng isip niya ang mga
pinaggagawa ko.

“You're welcome,” sabi na lang niya saka muling ibinaling ang tingin sa pagkain
niya. Napangiti ako nang matamis.

Ang cute ni mayor.

* * *

“Wag kang kabahan, dadating na ang Papa mo para panoorin ka. Wag kang mag-alala
dahil magch-cheer talaga ako para sa 'yo,” sabi ko kay Arkia saka nagthumbs up pa
sa kanya.

Kahit halatang kinakabahan, ngumiti lang sa 'kin si Arkia saka tumango. Nanggigigil
na niyakap ko siya saka hinaplos ang likod niya.

“Thank you, Mama. You're the best, I love you.”

Natigilan ako sa sinabi niya saka gulat na napatingin sa kanya. Wala naman si
mayor, bakit ang sweet niya pa rin?

Tanggap na ba niya 'ko? Nagtitiwala na ba siya sa 'kin?

“Arkia, you're up next.”

Napatingin kami sa teacher niya saka tumango. Muli akong tumingin kay Arkia saka
hinawakan ang magkabilang balikat niya.

“Kaya mo 'yan, Arkia. Support lang ako sa 'yo, galingan mo ha,” nakangiting sabi ko
saka dinampian ng halik ang noo niya.

Nagtungo na sa backstage si Arkia. Agad ko namang kinuha ang cellphone ko para i-

text si mayor. Bakit wala pa rin siya hanggang ngayon? Magsisimula na ang
performance ni Arkia.

Napakagat ako sa kuko ko at tumingin sa paligid upang hanapin si mayor, bumagsak

ang mga balikat ko nang hindi ko siya makita. Nasaan na ba siya?

Kinabahan ako nang makitang nasa stage na si Arkia, nagsisimula na rin ang tugtog
at mukhang kakanta na siya.

Nanghina ako nang mapansing tumitingin siya sa paligid na tila ba hinahanap niya
ang Papa niya. Napatingin siya sa 'kin at kitang kita ko ang lungkot sa inosenteng
mga mata niya.

Napabuntong hininga na lang ako at tumayo upang i-cheer siya.

“Go Arkia! You're the best! I love you!”

Napapatingin sa 'kin ang mga tao sa paligid pero wala akong pakialam at todo cheer
lang kay Arkia. Tipid na ngumiti naman siya sa 'kin saka nagsimula ng kumanta.

Agad kong kinuha ang cellphone ko at agad na kumuha ng video.

Worship song ang kinanta niya. Halos lahat yata ay namangha sa mala-anghel na boses
ni Arkia, hindi ko alam na magaling pala siyang kumanta. Parang may humahaplos sa
puso ko habang pinakikinggan siyang kumanta.

Sayang lang at hindi ito napanood ni mayor. Kahit pa may video sa cellphone ko, iba
pa rin ang marinig niyang kumakanta si Arkia sa harap ng maraming tao sa personal.

Nakausad naman kami ngayong araw, alam kong nalungkot si Arkia sa hindi pagsipot ng
Papa niya pero hindi naman niya iyon pinahalata at todo ngiti lang habang
nakikiparticipate sa program.

“Nag-enjoy ka ba ngayong araw?” tanong ko habang nagmamaneho na pauwi.

“Masaya, sobrang saya ko po, Mama. Kaso mas masaya ako kung nandoon si Papa,” sabi
niya saka tipid na ngumiti.

Napabuntong hininga na lang ako at hindi na lang nagsalita. Hindi ko alam kung
paano pagagaanin ang loob niya, sa tingin ko si mayor lang ang makakagawa no'n.

“Arkia.”

Tinawag ko siya nang akmang papasok na siya sa kwarto niya. Hinawakan ko ang
balikat niya saka ngumiti sa kanya.

“Ang galing mo, sobrang proud ako sa 'yo. Pinasaya mo 'ko ngayong araw.”

Napabuntong hininga ako at pumantay sa kanya saka hinaplos ang pisngi niya.

“Nalulungkot ka ba dahil hindi nagpunta ang Papa mo?” tanong ko.

“Inaasahan ko na naman na hindi pupunta si Papa, p-pero nalulungkot pa rin ako.”

Pakiramdam ko may kung ano akong naramdaman nang makitang namula ang ilong at
pisngi niya kasabay nang pagdaloy ng masaganang mga luha mula sa mga mata niya.

“S-sagabal lang ako kay Papa, pahirap lang ako sa kanya. Nagpapasalamat po ako sa
Diyos dahil nabuhay ako pero sana hindi na lang ako pinanganak para hindi
nahihirapan si Papa sa pag-aalaga sa 'kin,” sabi niya saka napahikbi habang
pinapahid ang mga luha niya.

Pakiramdam ko naluluha rin ako habang pinagmamasdan siya. Agad akong lumapit sa
kanya at niyakap siya.

“Mahal ka ng Papa mo, Arkia, wag mong isipin 'yan. Hindi ka abala sa Papa mo, mahal
na mahal ka no'n.”

Umiyak lang si Arkia habang nakayakap sa 'kin. Wala naman akong nagawa kundi ang
samahan siya hanggang sa makatulog siya.

Gabi na nang makauwi si mayor. Huminga ako nang malalim saka hinarap siya upang
kausapin.

“Sabi mo pupunta ka sa program ni Arkia,” seryosong sabi ko habang nakatingin ng

masama sa kanya.

Napatigil siya sa paghuhubad ng waistcoat niya saka napatingin sa 'kin.

“I didn't promise anything, I said I'd come if I'm not busy,” malamig na sabi niya
habang nakatitig sa 'kin.

Napakagat ako sa ibabang labi ko, hindi ko maintindihan pero pikon na pikon ako sa
kanya ngayong araw. Ngayon lang yata ako nainis kay mayor ng ganito.

“Tatay ka niya! Wala naman siyang ibang hiling sa 'yo kundi ang panoorin siyang
magperform sa program nila! Kung nakita mo lang kung paano siya nadismaya at umiyak
nang hindi ka nagpunta. Iniisip niya na abala lang siya sa 'yo at hindi mo siya
mahal! Palagi mo siyang kinukulong dito sa bahay na 'to, hindi mo siya magawang
ipagmalaki sa mga tao. Anong klaseng tatay ka?!”

Nanatili siyang nakatitig sa 'kin, walang emosyon na makikita sa mga mata niya na
para bang wala siyang pakialam sa pinagsasabi ko.

Napasinghap ako nang kwelyuhan niya ako saka hilahin palapit sa kanya. Napalunok na
lang ako habang nakikipaglabanan ng titig sa kanya.

“Why are you acting like her real mother?”

Natigilan ako sa tanong niya. Pinigil ko ang paghinga ko nang mas hinila niya ako
papalapit sa kanya.

“I told you before that you're not going to be her real mother so don't act like
one. Don't go beyond your limits, don't wish to fly high. You know what will happen
if you do, right?” Kinuha niya ang baril niya mula sa bulsa ng coat niya at
itinapat iyon sa sentido ko. Napalunok na lang ako habang nakatitig sa mga mata
niya.

“Know your fucking place,” malamig na sabi nito saka marahas akong binitiwan saka
nagtungo sa banyo.

Nanghihinang napaupo ako sa kama saka napasapo sa dibdib ko. Nanginginig ang mga
kamay ko hindi dahil sa takot sa baril niya.

Sa totoo lang, hindi ko na magawang matakot sa baril niyang 'yon, tanggap ko na ang
kahihinatnan ko kapag hiniling ko na lumagpas sa limitasyon ko.

Nanginginig ako ngayon dahil sa sakit na nararamdaman ko sa puso ko, para akong
naduduwal dahil sa sakit na nararamdaman ko ngayon. Bakit ba ako nasasaktan ng
ganito?

Simula ngayon dapat ko ng alamin kung hanggang saan ang limitasyon ko at subukang
'wag lumampas do'n.
Hindi ko pwedeng mahalin si mayor, hindi ko siya pwedeng magustuhan, ni hindi ako
pwedeng maging concern sa anak niya.

“Mama!”

Agad na tumakbo si Arkia papalapit sa 'kin saka niyakap ako nang magtungo ako sa
dining room. Tipid na ngumiti na lang ako sa kanya saka marahang hinaplos ang buhok
niya.

Nakangiti ngayon si Arkia na para bang hindi siya umiyak kagabi, pero malakas ang
pakiramdam ko na nagpapanggap lang siya sa mga ngiti niya ngayon. Nalulungkot pa
rin siya, nagdaramdam pa rin siya pero hindi na lang niya ipinapakita ang kahinaan
niya.

Napatingin ako kay mayor nang makitang nakaupo siya habang nakatutok sa laptop
niya. Napaiwas na lang ako ng tingin sa kanya saka nagtungo sa ref para maghanap ng
iluluto para kay Arkia.

Tahimik kaming tatlo sa dining room, wala akong balak magsalita hangga't nandito si
mayor. Ayoko na siyang kulitin, ayoko na siyang guluhin, ayoko na ulit na lumagpas
sa limitasyon ko sa bahay na 'to.

Ipinaghain ko na si Arkia. Nagtimpla ako ng kape para sa sarili ko, ipinagtimpla ko

na rin ng kape si mayor pero hindi ko siya binati katulad ng palagi kong ginagawa.
Basta na lang akong umupo sa tabi ni Arkia.

Nahahalata kong natitigilan si Arkia at napapatingin sa 'min ni mayor. Alam kong

naguguluhan at nagtataka siya kung bakit tahimik ako o kung bakit hindi ko
kinukulit si mayor. Siguro dapat masanay na siya.

Sasanayin ko na rin ang sarili ko na maging ganito hanggang sa matapos na ang dapat
kong gawin dito.

“What do you want me to buy for you? It'll be my peace offering for not attending
to your school's program,” sabi ni mayor habang nakatingin kay Arkia. Ngumiti naman
si Arkia sa kanya bago sumagot.

“Gusto ko po ng chocolates, pati si Mama po bilhan mo,” sabi ni Arkia saka yumakap
sa braso ko.

“Wag na, hindi naman ako mahilig sa chocolate,” sabi ko na lang saka uminom ng
kape.

“Mama, lahat naman po ng nakakain, kinakain mo po eh,” sabi ni Arkia habang

nakatitig sa 'kin.

“Hindi na, ikaw na lang.” Uminom na lang ulit ako ng kape saka napaiwas ng tingin
sa kanya.

“Okay lang po, Mama. Alam kong gusto mo po ng--”

“I won't buy anything for her if she doesn't want to,” malamig na sabi ni mayor
saka sinara ang laptop niya at inilagay iyon sa itim na laptop bag niya.

“I'll go ahead,” sabi niya saka tumayo at binitbit ang bag niya.

Pasimple ko na lang siyang hinabol ng tingin hanggang sa makaalis siya. Napabuntong

hininga ako at napahawak sa dibdib ko nang pakiramdam ko nakahinga ako nang maluwag
nang makaalis na siya.
Parang kahapon lang, kapag nakikita ko siya parang may kung anong mga bulaklak ang
tumutubo sa puso ko. Nakakamangha lang na ang bilis nagbago no'n dahil lang sa
masasakit na salitang sinabi niya kagabi.

Hanggang ngayon naiisip ko pa rin ang mga 'yon, hanggang ngayon paulit-ulit pa ring
naglalaro sa isip ko ang mga sinabi niya.

Halo halo ang nararamdaman ko ngayon, naiinis, nagagalit, naawa sa sarili, at

nahihiya. Nahihiya ako dahil pakiramdam ko naging makapal ang mukha ko na basta na
lang lumagpas sa boundaries ko. Bakit hindi ko nagawang itatak sa isip ko na hindi
naman ako permanente rito? Bakit hindi nagawang itatak sa isip ko na hindi
magkakagusto si mayor sa tulad ko?

Oo nga't may nangyari na sa 'min, pero lalaki din siya, malamang nagawa niya lang
akong patulan ng gabing 'yon dahil parte 'yon ng pangangailangan niya bilang lalaki
o kaya naman dahil naawa siya sa 'kin dahil masyado kong ipinahalata na desperada
ako sa kanya.

“Mama, I'm worried about you.”

Natigilan ako nang hawakan ni Arkia ang kamay ko. Napatingin ako sa kanya, parang
may kung anong humaplos sa puso ko nang makita sa mga mata niya ang pag-aalala sa
'kin. Napangiti na lang ako at hinaplos ang pisngi niya.

“Okay lang naman ako beh, wag kang mag-alala,” sabi ko na lang saka dinampian ng
halik ang noo niya.

Hangga't nandito ako, ipaparamdam ko kay Arkia ang pagmamahal ng isang ina kahit
hindi ako ang tunay niyang nanay. Sa totoo lang ay natutunan ko na ring pahalagahan
at mahalin ang batang 'to, hindi ko yata kakayanin kapag naiwan na naman siyang
mag-isa kapag umalis na 'ko.

“Bakit hindi mo kinakausap si Papa? Saka bakit ayaw mo ng chocolate?” nakangusong

tanong niya. Natawa na lang ako at kinurot ang ilong niya.

“Arkia.”

Napatingin siya sa 'kin nang mapansing naging seryoso na ang boses ko. Napabuntong
hininga ako at hinaplos ang buhok niya habang nakatitig sa kabuuan ng mukha niya.

“Yung sa amin ng Papa mo, hindi na talaga natin pwedeng ipagpilitan. Hindi niya
talaga ako gusto, hinding hindi niya ako magugustuhan. Ang trabaho ko lang sa bahay
na 'to ay maging nanay mo ng pansamantala, hindi na dapat ako maghangad ng kahit
ano,” sabi ko na lang saka mapait na ngumiti sa kanya. Napakunot naman ang noo niya
sa sinabi ko.

“Papa likes you,” tila siguradong sabi niya. Natatawang napailing na lang ako.

“Arkia, hindi na talaga natin pwedeng ipilit ang hindi pwede. Wag mo na akong
paasahin sa ganyan, pinaasa ko rin ang sarili ko at wala namang magandang
kinahinatnan 'yon,” sabi ko na lang.

“No, I'm certain that Papa likes you too, I can see it,” sabi niya saka napatungo.

Napangiti na lang ako at bahagyang ginulo ang buhok niya. Nanunuksong ngumiti na
lang ako sa kanya.

“Ikaw ha, mukhang gusto mo na talaga akong maging Mama mo, sabi na nga ba at
mahuhulog ka rin sa charms ko eh,” pang-aasar ko na lang sa kanya para maalis na si
mayor sa usapan.

“Yes, I fell for your charms... Papa fell for your charms too, he just doesn't
realized it yet. Please don't give up on him, he just thought that he's not capable
of loving someone because he sees himself as a monster.”

Natigilan ako sa sinabi niya. Kung nasa ibang sitwasyon lang kami, ngingiti ako sa
sinabi niya at sasabihin sa kanya na hindi ko susukuan si mayor... pero ayaw ko na
kasi talaga.

Wala ng iba pang dahilan si mayor kaya niya sinabi ang mga 'yon kagabi, sinabi niya
ang mga 'yon dahil hinding hindi niya magugustuhan ang tulad ko.

“I want you to be my real mother, I don't want anyone, ikaw lang ang gusto kong
maging Mama ko,” sabi ni Arkia habang nakatingin sa mga mata ko.

“Gusto rin naman kitang maging anak, kaso hindi pwede,” sabi ko na lang saka mapait
na ngumiti sa kanya.

* * *

“Wrena!”

Napakunot ang noo ko habang nililibot ng tingin ang bahay nina Tita Celina.
Binigyan kasi ako ng susi ni Wrena para raw pwede akong pumasok sa loob ng bahay
kapag bumisita ako.

“Linggo naman ngayon, bakit wala si Wrena?” tanong ko na lang saka umupo sa sofa.

Gusto ko sanang maka-kwentuhan si Wrena ngayong araw para gumaan naman ang loob ko
kahit papa'no. Hindi ko naman ik-kwento sa kanya ang totoong sitwasyon ko, gusto ko
lang marinig ang mga kwelang kwento niya na minsan hindi totoo.

“Ayen! Bakit ka napadalaw?”

Agad akong napatayo nang marinig ang boses ni Aljen. Agad akong napangiti at
sinugod siya ng yakap. Natawa naman siya saka binuhat ako at inikot-ikot.

“Kumusta ka, babe ko? Bakit naman ngayon ka lang nagpunta? Nangulila talaga ang
puso ko dahil wala ka,” pagd-drama niya habang nakahawak pa sa dibdib niya. Natawa
na lang ako at hinampas ang braso niya.

“Sus, bakit naman mangungulila ang puso ko eh nandito naman si Wrena?” tila
nanunuksong sabi ko. Napangiwi naman siya sa sinabi ko.

“Wag mo munang banggitin ang pangalan ng balahurang babae 'yon,” sabi niya na lang
saka napailing.

Naningkit ang mga mata ko sa sinabi niya. Palagi niyang sinasabihan ng balahura si
Wrene, pero iba yata ang dating ng pagkakasabi niya ngayon. May halong bitterness.

“Sus, kunwari pa kayong dalawa eh, alam kong may something sa inyong dalawa ni
Wrena,” nanunuksong sabi ko na lang.

“Ano ka ba naman, Ayen? Alam mo namang napakaloyal ko sa 'yo kahit si mayor tanda
ang pinili mo,” napapailing na sabi niya na lang.

Napaiwas ako ng tingin sa kanya nang mabanggit niya si mayor, nagpunta ako rito
para kahit papa'no makatakas ang isip ko sa pag-iisip kay mayor pero mukhang
imposible 'yon.

“Nasaan nga pala si Wrena? Bakit wala siya rieo eh Linggo naman ngayon?”
nagtatakang tanong ko na lang para maiwas ang usapan tungkol kay mayor. Napakibit-
balikat naman siya.

“Ewan ko ba sa babaeng 'yon,” sabi na lang niya.

Kinuha ko ang cellphone ko at nagtext kay Wrena na nandito ako sa bahay nila.
Napakunot na lang ang noo ko nang lumipas na ang ilang minuto pero hindi pa rin
siya nagrereply. Ano naman kaya ang nangyari ro'n?

“Ayen, ano'ng problema niyo ni mayor?” seryosong tanong niya habang nakatingin sa
'kin. Napaiwas na lang ako ng tingin sa kanya.

Paano naman kaya niya nalaman na may problema sa 'min ni mayor? Sobrang observant
niya talaga.

“W-wala naman kaming problema, saka bakit kami magkakaproblema eh secretary niya
lang naman ako?” sabi ko na lang saka pilit na tumawa at hinampas ang braso niya.

“Sa mga libro at movies, sumusulpot ang second leading man kapag may problema yung
babae sa ka-partner niya,” sabi niya saka inakbayan pa 'ko. Natawa na lang ako at
siniko ang tiyan niya.

“Ewan ko sa 'yo, attorney. Kung ano-anong pinagsasasabi mo. Ilibre mo na lang ako
ng fishball diyan sa labas, namiss ko kumain no'n eh,” sabi ko na lang.

Agad kaming lumabas ng bahay at nagtungo sa plaza dahil doon maraming bilihan ng
kung ano-anong street food.

“Wow, namiss ko talaga ang fishball,” sabi ko habang nag-eenjoy sa pagkain ng

fishball na nilibre sa 'kin ni Aljen.

“Bumalik ka na lang kasi rito, Ayen. Ang boring ng buhay mo ro'n kay mayor
panigurado,” napapailing na sabi naman niya.

“Wag mo 'kong isipin, Aljen. Kung ako sa 'yo, maghanap ka na ng babaeng liligawan
ng totoo. Malay mo nasa malapit lang sila,” sabi ko naman saka nagtaas-baba ng
kilay sa kanya. Pinapahiwatig ko talaga sa kanya na si Wrena ang babaeng dapat
niyang ligawan.

“Hindi ko yata magagawa 'yan, Ayen. Sa lahat ng babaen niligawan ko, walang
nakahigit sa 'yo, ikaw ang pinakamaganda at mabait sa kanila kaya loyal talaga ang
puso ko sa 'yo,” sabi naman niya saka inabutan ako ng juice.

“Tange, ako lang naman kasi ang babaeng niligawan mo eh.”

“Oo nga, sabi ko nga,” sabi na lang niya saka napatango.

Natigilan ako nang mapatingin sa bilihan ng mga damit mula sa di kalayuan. Lumapit
ako ng kaunti at kinusot pa ang mga mata para masiguro kung siya ba talaga ang
nakikita ko.

“Si Wrena 'yon diba?” tanong ko kay Aljen at kinalabit pa siya.

“Si Wrena nga 'yan, pero sino 'yong kasama niya?” nakakunot-noong tanong niya
habang nakatitig sa pwesto ni Wrena.
Napailing na lang ako. “Kaya naman pala hindi nagre-reply ang gaga sa text ko e,
may ka-date naman pala,” sabi ko na lang habang nakangiwi.

“Iyan talagang babaeng 'yan, kahit kailan. Ni hindi ko nga kilala 'yang kasama niya
eh, kung kani-kanino na lang siya nakikipagdate, hindi mukhang katiwa-tiwala,”
nakakunot-noong sabi ni Aljen.

Pasimpleng ngumiti na lang ako habang nakatingin sa kanya. Masyado na siyang

obvious, bakit kasi iniisip niya pa rin na ako ang gusto niya hanggang ngayon?
Halata naman

na si Wrena na ang gusto niya.

“Sundan natin sila,” nakangising sabi ko kay Aljen saka hinila siya papalapit kina
Wrena. Agad naman siyang tumigil sa paglalakad, napatingin na lang ako sa kanya.

“Bakit natin sila susundan? Artista ba sila?” tila labas sa ilong na sabi niya.

“Ano ka ba? Sa 'yo na nga nanggaling diba? Hindi kamo katiwa-tiwala ang hitsura
nung lalaki, edi dapat natin silang sundan. Halika na, wag ka ng mag-inarte
riyan,”sabi ko na lang saka hinila siya.

Nagtago kami sa katabing bilihan ng damit at nagkunwaring nagtitingin ng mga damit

habang pasimpleng nakatingin kay Wrena pati sa kasama niya.

“Wrena, gusto mo ba 'to? Mukhang bagay 'to sa 'yo,” sabi ng lalaking kasama ni
Wrena saka ipinakita rito ang kulay puting dress.

“Talaga? Bagay sa 'kin 'to?” nakangiting tanong ni Wrena saka tiningnan ang dress.

Natawa ako nang mapansing napaismid si Aljen.

“Ang pangit naman ng taste ng ka-date ni Wrena. Hitsura pa lang mukhanh jologs na,
wala talagang taste sa lalaki 'tong si Wrena,” napapailing na sabi ni Aljen.

“Ayos naman yung lalaki ah, saka bagay naman talaga kay Wrena yung puting dress,
mukha siyang anghel,” tila nang-aasar na sabi ko sa kanya.

Pero totoo naman talagang maganda si Wrena, medyo burara lang talaga siya at parang
hindi babae manalita at kumilos.

“Mukhang anghel? Si Wrena? Nakakatawa 'yon ah,” natatawang sabi na lang ni Aljen.

Napailing na lang ako at hindi na lang nagsalita. Nagtungo naman kami sa bilihan ng
mga inihaw, nagtago kami sa bilihan ng buko juice na malapit lang habang nakatingin
kina Wrena.

“Tangina, bakit sila nagsusubuan? Kadiri, ano sila teenager?” bitter na sabi ni
Aljen habang nakatingin kina Wrena at sa ka-date niya na nagsusubuan ng barbecue.

Kanina ko pa talaga gustong humagalpak ng tawa dahil dito kay Aljen, masyado kasing
obvious na nagseselos siya, idinadaan na lang niya sa panlalait.

“Ang sweet nga eh, ganyan kaya ang type ng mga babae, yung sweet lover,”
nanunuksong sabi ko sa kanya.

“Sweet lover? Mukha bang sweet lover ang lalaking 'yan? Mas mukha siyang kidnapper
eh.”
Tuluyan na akong natawa sa sinabi niya. Napakabitter talaga niya, parang gusto ko
tuloy i-record ang mga pinagsasabi niya ngayon at iparinig kay Wrena eh.

“Halika, pupunta na sila ng court,” sabi naman ni Aljen saka siya na mismo ang
humila sa 'kin.

Nagpatianod na lang ako sa kanya nang magtago kami sa may puno na malapit sa
basketball court. Tinuturuan na ngayon nung lalaki na magbasketball si Wrena.

“Tangina ano'ng katangahan na 'yan? Bakit niya tinuturuan magbasketball si Wrena eh

mas magaling pa nga magbasketball sa 'kin ang balahurang 'yan,” naiinis na sabi ni
Aljen na kulang na lang ay batuhin ang ka-date ni Wrena.

Natatawang tinapik ko ang balikat niya para pakalmahin siya.

“Kalma ka lang, Aljen. Gusto talaga ng ibang mga babae ang ganyan,” sabi ko na
lang. Nagtatakang napatingin sa 'kin si Aljen.

“Gusto nilang tinuturuan sila ng basketball?” tanong niya. Binatukan ko naman siya.

“Tange, gusto nila na parang ginagabayan sila ng mga lalaki. Basta, yung parang
itinuturing silang prinsesa,” sabi ko naman.

“May prinsesa bang naglalaro ng basketball?” pilosopong tanong niya.

Napasapo na lang ako sa noo ko. Suko na ako rito kay Aljen, napaka-in denial niya.
Ang sarap niyang iuntog hanggang sa matauhan siya.

“Woah, tingnan mo 'yon, hinahawakan niya ang kamay ni Wrena,” kunwaring kinikilig
na sabi ko at hinampas pa si Aljen.

Hinawakan nung lalaki ang mga kamay ni Wrena para turuan itong magshoot ng bola sa
ring. Natawa ako nang makitang napangiwi si Aljen na para bang diring diri siya sa
nakikita niya.

“Ano ba'ng tingin niya kay Wrena? Hindi marunong humawak ng bola? Grabe na 'to,
Ayen. Hindi na kinakaya ng mga mata ko, nakakadiri na talaga. Halika na nga!”

Natatawang nagpatianod na lang ako sa kanya nang hilahin niya ako palayo kina
Wrena.

Naglakad-lakad na lang kami ni Aljen. Napansin kong medyo natahimik siya pero alam
ko na naman kung ano ang dahilan kaya hindi na ako nagtatanong.

“Okay ka lang ba?” tanong ko saka bahagyang tinapik ang balikat niya.

Inabot na kami ng dilim sa paglalakad-lakad habang tila wala sa sariling nakatulala

siya at sinisipa ang mga kalat na nadadaanan niya.

“Okay lang ako, sumakit lang talaga yung mga mata ko kanina. Bakit naman kasi
gano'n? Tangina, bakit gano'n yung taste ni Wrena? Mauubos na ba ang mga almost
perfect na lalaking tulad ko sa mundo at kung sino na lang ang pinatos niya?!”

Napapitlag ako nang mapalakas ang sipa niya sa latang nadaanan niya, halos tumalsik
'yon sa malayong lugar. Napakamot na lang ako sa batok ko.

Natigilan ako nang magvibrate ang cellphone ko. Napangiti ako nang makitang kay
Wrena galing ang text.
“Nagtext sa 'kin si Wrena,” nakangiting sabi ko.

“Ano'ng sabi?” tanong ni Aljen saka agad na lumapit sa 'kin.

“Sorry raw at hindi niya ako napuntahan agad dahil busy siya,” sabi ko habang
binabasa ang text niya. Napakunot naman ang noo ni Aljen.

“Busy siya sa jologs na ka-data niya? Ayos 'yan,” sarkastikong sabi niya.

Natatawang napailing na lang ako at yumakap sa braso niya. Napaismid naman siya
saka napakamot sa kilay niya.

“Umamin ka na kasi kay Wrena,” bulong ko sa kanya.

“Ano naman ang aaminin ko sa babaeng 'yon?” masungit na tanong niya.

“Sus, 'wag ka ng maging in denial, attorney. Obvious naman na gusto mo na siya eh,”
sabi ko na lang.

Natawa na lang siya sa sinabi ko at inakbayan ako. Mukhang hindi niya pa rin
matanggap na gusto niya na si Wrena.

“Ay kalabaw!”

Napatili ako nang makarinig ako ng putok ng baril.

“Tangina, si mayor ba 'yon?”

Natigilan ako sa tanong ni Aljen. Napatingin ako sa direksyon na tinitingnan niya.

Pakiramdam ko nanghina ang mga tuhod ko nang makita si mayor na papalapit sa pwesto
namin... may hawak siyang baril.

“Get you fucking hands off her,” malamig na sabi ni mayor saka tinutukan ng baril
si Aljen.

Halata namang natigilan si Aljen at hindi makapaniwalang napatingin kay mayor.

Naramadaman kong lumawag ang pagkakaakbay niya sa 'kin.

“M-mayor, pakiusap. B-bitiwan mo 'yan, baka mabaril mo ang kaibigan ko,”

kinakabahang sabi ko habang hindi maalis ang tingin ko sa baril niya.

“Get in the fucking car and stay away from that motherf-cker,” malamig na sabi niya
habang walang emosyon na nakatingin sa 'min.

“Tangina, mayor, labag sa putanginang batas ang ginagawa mo,” sabi naman ni Aljen
at hinigpitan ang pagkakahawak sa 'kin na para bang ayaw niya akong ibalik kay
mayor.

“Do you really want to die you fucking bastard?”

Napalunok ako at sinubukang alisin ang pagkakahawak ni Aljen sa 'kin pero hindi
siya nagpatinag na para bang hindi siya natatakot na barilin ni mayor.

“Hindi ko ibibigay ang kaibigan ko sa 'yong gago ka,” seryosong sabi ni Aljen
habang nakikipagtagisan ng tingin kay mayor.

“A-Aljen, bitiwan mo na 'ko, pakiusap. B-babarilin ka talaga niya, k-kaya ka niyang

patayin,” bulong ko sa kanya habang pilit na inaalis ang pagkakahawak niya sa 'kin.
“Kaya nga hindi kita pwedeng ibigay sa kanya!” galit na sigaw ni Aljen saka mas
hinila ako papalapit sa kanya.

“You fucking moron,” mariing mura ni mayor habang nakaigting ang panga.

Napatili ako nang muli niyang paputukin ang baril niya. Napaigik si Aljen nang
dumaplis sa braso niya ang bala.

“Aljen!”

Agad kong tiningnan ang braso niya. Hinawi naman niya 'yon.

“Daplis lang 'to,” tila wala lang na sabi niya.

“M-mayor, please, k-kumalma ka. W-wag mong babarilin si Aljen, h-habang buhay
talaga akong magagalit sa 'yo kapag pinatay mo siya!”

Naluluha na 'ko dahil sa takot na baka magdilim ang paningin niya at mapatay si
Aljen. Hindi ko talaga alam kung mapapatawad ko pa siya kapag nangyari 'yon.

Muling nagpaputok ng baril si mayor sa paanan ni Aljen dahilan para mapabitiw ito
sa 'kin.

Agad akong tumakbo papalapit kay mayor at nanginginig ang mga kamay hinawakan ang
baril niya na tila ba pinipigilan siya.

“Ayen! Wag kang sasama sa kanya!” sigaw ni Aljen habang nakahawak sa braso niya.

Nanginginig na ang buong katawan ko habang nakatitig kay mayor. Walang bahid ng
kahit anong emosyon sa mga mata niya na para bang desidido siyang patayin si Aljen.

“Get in the fucking car. I'll end that motherf-cker's life,” malamig na sabi niya
at itinulak ako.

Muli niyang ikinasa ang baril at akmang babarilin na si Aljen nang lumapit ako sa
kanya saka niyakap siya nang mahigpit sa baywang.

“M-mayor, please, g-gagawin ko ang lahat ng gusto mo. Wag mong papatayin si Aljen,
p-pakiusap.”

Kahit nanginginig ang buong katawan ko, pinilit ko pa ring higpitan ang
pagkakayakap sa kanya. Hinawakan ko ang baril na hawak niya at ibinaba ang braso
niya. Nanatili naman siyang walang emosyon na nakatingin kay Aljen.

“Get in the car before I change my mind and kill your friend in front of you.”

Hindi ko alam kung bakit siya nagalit. Wala naman akong ginawang masama sa kanya,
hindi ko na nga siya kinulit o kinausap kaya naguguluhan ako kung bakit niyang
pagbantaan ang buhay ni Aljen para lang takutin ako.

Nanatili kaming tahimik pareho hanggang sa makarating na kami sa silid namin.

Pasimple akong tumingin sa kanya at tahimik na umupo sa couch.

Natigilan ako nang hablutin niya ang bag ko mula sa 'kin, nagtatakang napatingin na
lang ako nang buksan niya iyon saka ikinalat sa kama ang mga laman no'n. Agad akong
napatayo nang mapansin kong kinuha niya ang cellphone ko pati na ang susi ng kotse.

“B-bakit mo kinukuha ang cellphone ko?” tanong ko saka lumapit sa kanya at akmang
kukuhanin ang cellphone ko nang agad niyang nailayo ang kamay niya.

“From now on, you aren't allowed to go out. I won't allow you to use your phone as
well,” malamig na sabi niya habang walang emosyon na nakatingin sa 'kin.

Napaawang ang labi ko sa sinabi niya. Tiningnan ko ang mga mata niya at umasang may
bahid ng pagbibiro ro'n kahit alam kong wala 'yon sa bokabularyo niya. Seryoso ba
talaga siya?

“H-hindi ako nakikipagbiruan, mayor,” seryosong sabi ko habang nakatitig sa mga

mata niya.

“Do you think I'm fucking fooling around? I'm serious,” sabi niya saka lumapit sa
'kin at hinablot ang braso ko. “You pushed me to my limits,” mariing sabi niya saka
marahas na binitiwan ang braso ko.

Akmang tatalikuran niya ako nang hawakan ko ang braso niya. Napalunok ako at
nakipaglabanan ng titig sa kanya, wala akong balak na magpatalo sa kanya.

“Ikukulong mo ako rito sa bahay mo?! Ano'ng karapatan mong gawin 'to sa 'kin?!
Hindi ikaw ang may ari sa 'kin!”

Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang lakas ng loob na sigawan siya. Sobra akong
naiinis, nanginginig ang kalamnan ko sa sobrang inis na nararamdaman ko sa kanya.

Napasinghap ako nang hilahin niya ako papalapit sa kanya. Napalunok na lang ako
nang ilapit niya ang mukha sa 'kin, halos maduling ako. Sinubukan kong alisin ang
pagkakahawak niya sa 'kin pero masyado yata akong nanghina dahil sa mga nangyari.

“Who says I don't? I own you, you're mine,” malamig na sabi niya habang nakatitig
sa 'kin. Pakiramdam ko natutunaw ako sa intensidad ng titig niya sa 'kin, ramdam na
ramdam ko ang bigat ng mga 'yon.

Hindi ako nakapagsalita sa sinabi niya. Hindi ko alam kung bakit kakaiba ang
maramdaman ko sa sinabi niyang 'yon. Naiinis ako pero may kakaibang pakiramdam na
nakikisawsaw, hindi ko 'yon maipaliwanag.

“Bakit mo ba ginagawa 'to? B-bakit mo ba ginugulo ang isip ko? Bakit mo 'ko
nililito? Hindi kita maintindihan,” naiinis na sabi ko para tabunan ang kakaibang
pakiramdam na naradamdaman ko.

Hindi siya sumagot, binitiwan niya ang braso ko saka marahan na itinulak ako palayo
sa kanya.

“Stop asking questions, just do what I want, be obedient. You don't want me to kill
your friend, right?”

Napalunok ako sa sinabi niya. Hindi na lang ako sumagot at napatungo. Mukhang wala
akong ibang magagawa kundi ang sundin ang gusto niyang mangyari.

Ayokong may mapahamak ng dahil sa 'kin, malamang hindi ko kakayanin. Habang buhay
akong hindi papatahimikin ng konsensya ko kapag may nangyaring masama sa kanila ng
dahil lang sa 'kin.

“P-pwede ko bang tawagan si Aljen kahit saglit lang? Nabaril mo ang braso niya,
nag-aalala ako,” nakikiusap na sabi ko.

Napaatras ako nang kaunti nang tumalim ang tingin niya. Napalunok ako at napaiwas
ng tingin dahil sa hindi malamang dahilan, bigla akong kinabahan sa tingin niyang
'yon.

“Hindi siya bata, nadaplisan lang siya,” malamig na sabi niya saka padabog na
hinubad ang coat niya saka pumasok sa banyo.

Nanghihinang napaupo ako sa couch nang mawala na siya sa paningin ko. Napabuntong
hining na lang ako at napahilamos sa mukha ko. Gano'n ba talagang katindi ang galit
niya sa 'kin para parusahan niya ako ng ganito? Hindi ko na siya maintindihan.

TAHIMIK LANG ako habang ipinagluluto ng almusal si Arkia. Pasimple akong tumitingin
kay mayor na wala ring kibo habang nagbabasa ng diyaryo. Napaismid na lang ako,
palagi naman siyang ganyan, kailan ba siya kumibo?

“Mama, bakit hindi na po ikaw ang maghahatid sa 'kin sa school tomorrow?” tanong ni
Arkia saka ininom ang itinimpla kong gatas sa kanya.

Napatingin ako kay mayor, hindi niya ako binalingan ng tingin na para bang
hinahayaan niya ako na magpalusot kay Arkia.

Napangisi na lang ako bago sumagot.

“Ayaw kasi akong palabasin ng Papa mo eh,” diretsong sabi ko saka isinalin ang
fried rice sa plato.

Halata namang natigilan si mayor sa sinabi ko at napatingin sa 'kin. Nagkibit-

balikat na lang ako saka napairap, bahala siya sa buhay niya. Talaga namang ayaw
niya 'kong palabasin eh.

“Papa, bakit po bawal na lumabas si Mama?” inosenteng tanong naman ni Arkia.

Isinara ni mayor ang diyaryong binabasa niya saka tumingin kay Arkia.

“She's cheating on me with another man. I'm not letting her out so that she won't
be able to meet with him again,” dire-diretsong sabi niya.

Napasinghap ako at padabog na inilapag ang plato ng fried rice sa mesa. Napapitlag
naman sa gulat si Arkia habang si mayor ay walang reaksyon lang na tumingin sa
'kin.

Bakit naman iyon pa ang idinahilan niya? Nasisiraan na ba siya ng bait? Baka kung
ano pa ang isipin ni Arkia tungkol sa 'kin.

“It was your fault naman po, Papa,” nakangusong sabi ni Arkia. Natigilan kaming
pareho ni mayor sa sinabi niya.

“Hindi po maghahanap ng iba si Mama kung ipinakita mo na love mo siya. Dapat po

maging sweet ka na kay Mama from now on, mas gusto po ng girls ang sweet guys,”
dugtong naman ni Arkia.

Napakurap na lang ako habang nakatitig sa kanya. Nakakaloka rin itong si Arkia,
saan naman niya natututunan ang mga ganyang bagay eh hindi naman siya gaanong
nalabas? Saka limang taon pa lang siya, bakit may nalalaman na siyang mga ganyan?

“Manahimik ka na lang at kumain,” sabi ko na lang saka sinubuan ng fried rice si

Arkia. Napanguso naman siya habang nakatingin nang masama sa 'kin.
Hindi na lang nagsalita si mayor at tumayo upang suotin ang coat niya na nakasabit
sa upuan na nasa tabi niya saka walang salitang umalis.

Agad ko namang kinurot ang pisngi ni Arkia nang makaalis na ang Papa niya. Napatili
naman siya at hinampas ang kamay ko.

“Bakit ka ba nangungurot?!” naiinis na tanong ni Arkia habang nakahawak sa pisngi

niya.

“Ikaw talagang bata ka, naloloka ako sa 'yo. Bakit mo naman sinabi ang mga 'yon sa
Papa mo? Baka isipin niya kung ano-ano ang itinuturo kong kalokohan sa 'yo,”
naiinis na sabi ko saka pinaningkitan siya ng mga mata.

“Tinuturuan mo naman talaga ako ng mga kalokohan eh,” katwiran naman niya.
Napabuntong hininga na lang ako at pinigil ang sarili ko na kurutin ulit siya ng
malakas.

“Bakit ka ba kasi hindi pinayagan ni Papa na lumabas? Ano ba'ng ginawa mong
kalokohan, Mama?” nakapamaywang na tanong niya na para bang siya ang mas matanda sa
aming dalawa. Agad na naningkit ang mga mata ko.

“Wala akong ginawa 'no. Ang Papa mo nga ang may kasalanan sa 'kin dahil binaril
niya ang kaibigan ko,” naiinis na sabi ko saka napaimid nang muli kong maalala ang
ginawa ni mayor kay Aljen kagabi.

“Bakit binaril ni Papa ang friend mo?” tanong pa ni Arkia. Napakibit-balikat naman
ako.

“Aba ewan ko riyan sa tatay mo, nasisiraan na yata ng ulo at basta na lang
namamaril ng kung sino,” sabi ko saka napairap.

Mas maganda 'to, natatabunan ng inis ang nararamdaman ko para kay mayor. Ayos na
rin na ipagpatuloy niya ang pang-iinis na ginagawa niya sa 'kin para hindi na
lumalim pa ang nararamdaman ko para sa kanya, pero sana naman ay 'wag niya ulit
barilin ang kaibigan ko.

“Hindi gagawin ni Papa 'yon ng walang dahilan. Baka naman galit siya sa friend mo,”
sabi naman ni Arkia. Napaismid ako.

“Bakit naman siya magagalit sa kaibigan ko eh hindi naman sila magkakilala? Pero
anak ng senador ang kaibigan ko, baka kaaway ni mayor ang tatay niya,” bulong ko
saka napahawak sa baba ko. Agad namang napailing si Arkia.

“Hindi papatayin ni Papa ang kalaban niya sa pulitika, ang pinapatay niya lang ay
yung nakakaalam sa secret nila nina Ninong Zak at Kuya Cad, pati na rin ang mga
nananakit sa akin, pati yung may mabibigat na kasalanan,” sabi niya naman.
Napangiwi ako habang nakatingin sa kanya.

“Bakit alam mo ang lahat ng tungkol sa mga pinapatay ng Papa mo?” nagtatakang
tanong ko.

“I'm always eavesdropping when he's talking with his friends, or Kuya Adham,”
parang wala lang na sabi niya. Napatango na lang ako.

Malamang nagpapanggap lang siya na tanggap niya ang lahat, malamang mahirap lunukin
para sa kanya ang ginagawa ng Papa niya lalo pa't gusto niyang maging madre at
magsilbi sa Diyos.
Natigilan ako nang may maalala ako. Agad akong lumapit kay Arkia at inilapit ang
labi ko sa tainga niya saka may ibinulong.

“Ano ang secret ng Papa mo at ng friends niya?” bulong ko sa kanya.

“Hindi ko alam, saka bawal mong malaman 'yon. Alam kong hindi ka mababaril ni Papa
dahil love ka niya pero sina Ninong Zak... wala silang pakialam sa buhay mo,”
pananakot niya sa 'kin.

Lalo tuloy akong na-curious tungkol sa sikretong tinutukoy niya. Pero alam ko naman
isa 'yong sikreto na hindi ko dapat malaman. Ayoko pa rin namang mamatay. Sa
karkula ko pa naman, sina Zakarius ay tipo ng mga tao na hindi man lang kukurap
kapag pumatay ng tao.

* * *

“Yehey!”

Napasapo na lang ako sa mukha ko nang nanalo na naman si Arkia at kinuha ang
natitirang pogs ko. Todo talon naman siya na para bang siya ang pinakamagaling sa
lahat.

“Wag kang masyadong matuwa, hindi ko lang talaga inaayusan kasi naaawa ako sa 'yo
kapag natalo kita,” pagdadahilan ko saka napakamot sa batok ko.

“Weh? Weak ka, Mama. First time kong maglaro nito pero magaling na agad ako,”
mayabang na sabi niya.

“Wag mo 'kong matawag-tawag na weak kung ayaw mong kurutin kita ulit,” pananakot ko
sa kanya. Agad naman siyang lumayo sa 'kin habang nakahawak sa pisngi niya.

Ang tanda ko na pero nakakapikon pa rin pala na matalo sa ganito. Sa sobrang pikon
ko parang gusto ko na lang kurutin ng kurutin si Arkia hanggang sa maubos ang
pisngi niya.

“Pikon ka, Mama. Hindi tumatanggap ng pagkatalo,” nakangusong sabi niya. Naningkit
naman ang mga mata ko.

Natigilan ako nang mapatingin sa bedside table. Napasinghap ako at agad na tumayo
at kinuha ang cellphone ni Arkia.

“Arkia, pwede pahiram ng phone mo? May tatawagan lang ako,” sabi ko saka ipinakita
sa kanya ang phone niya. Tumango na lang siya.

Lumabas ako ng silid ni Arkia at nagtungo sa kusina upang tawagan si Wrena, buti na
lang kinabisado ko ang number niya in case of emergency.

“Hello?”

Napasuntok ako sa hangin nang sagutin niya ang tawag.

“Wrena, si Ayen 'to,” sabi ko naman.

“Ayen, ikaw pala! Bakit hindi mo ako hinintay kagabi? Bigla ka na lang umalis.” May
bahid ng pagtatampo sa boses nito.

“May ano kasi... basta may emergency kasi sa city hall kagabi Napatawag lang ako
kasi gusto kong kumustahin si Aljen, ayos lang ba siya?” tanong ko.
“Oo naman, napansin ko lang na may sugat siya sa braso pero parang daplis lang
naman. Sabi niya tumama lang daw sa kung saan, saka bukod do'n, napansin ko na ang
sungit niya sa 'kin. Ano ba'ng kasalanan ko ro'n at nagsusungit 'yon? Baka may
nasabi siya sa 'yo? Aba, ubod ng sungit niya maghapon, ang sarap sapakin, pero
kapag sina Bella ang kausap, todo ngiti. Ang landi landi talaga ng lalaking 'yon!
Nakakagigil siya!”

Natawa na lang ako sa dire-diretsong reklamo ni Wrena. Mukhang hindi lang si Aljen
ang may nararandaman sa kanilang dalawa. Bakit ba kasi hindi na lang sila mag-
aminan? Dinadaan pa nila sa pag-iinarte nila.

Mukha namang okay lang si Aljen kaya nakahinga ako nang maluwag kahit papa'no.

Natapos na kaming mag-usap ni Wrena. Wala naman siyang masyadong nai-kwento bukod
sa ang sungit at ang landi raw ni Aljen.

“Ay kabayo.”

Muntik ko ng mabitawan ang phone ni Arkia dahil sa gulat nang bumungad sa 'kin si
mayor nang umikot na ako at akmang babalik na sa silid ni Arkia.

Napalunok ako kasabay nang malakas na kabog ng dibdib ko. Pasimple kong tinago ang
cellphone ni Arkia sa likuran ko kahit malakas ang kutob kong nakita niya iyon.

Napaiwas ako ng tingin sa tindi ng intensidad ng titig niya sa 'kin, para na naman
akong tinutunaw ng mga tingin niya. Hindi ko maipaliwanag.

“Who gave you the permission to use Arkia's phone?” malamig na tanong niya.
Napakagat ako sa ibabang labi ko nang maglakad siya papalapit sa 'kin saka hinablot
ang phone ni Arkia na nakatago sa likuran ko.

“S-si Arkia, wala ka namang sinabi na bawal kong gamitin ang cellphone ni Arkia,”
nakatungong sagot ko naman.

Mas lalong sumama ang tingin niya sa 'kin, itinikom ko na lang ang bibig ko saka
napakamot sa batok ko.

Hindi na lang siya nagsalita at nagtungo sa ref upang kuhanin ang pitsel saka
kunuha ng baso at uminom ng tubig. Ako naman at nakatingin lang sa kanya, bawat
galaw niya ay hinahabol ko ng tingin.

Bakit ang aga niyang umuwi ngayon? 5 pm pa lang, ito na yata ang pinakamaagang uwi
niya.

“Gusto ko lang naman kumustahin si Aljen, hindi ako nakatulog dahil sa pag-aalala
sa kanya. Binaril mo lang naman ang kaibigan ko, normal lang na mag-alala ako,”
sabi ko na lang habang pinaglalaruan ang mga daliri ko.

Hindi siya nagsalita at muling nilagok ang tubig sa baso. Napakunot na lang ang noo
ko nang mapansing tila nanginginig yata ang mga kamay niya. Tumapon ng kaunti ang
tubig at tumulo ang mga 'yon sa polong suot niya.

Agad na inilapag ni mayor ang baso sa sink saka hinubad ang coat niya at basta na
lang 'yon ibinagsak sa sahig pati ang waistcoat niya, tila naiiritang hinubad niya
rin ang necktie niya at ibinagsak iyon sa sahig. Natigilan ako nang tanggalin niya
ang pagkakabutones ng polo niya pero hindi naman lahat. Siguro tatlong butones lang
kaya tanaw na tanaw ko ngayon ang matipunong dibdib niya.

Napalunok na lang ako at napaiwas ng tingin sa kanya. Ano naman kaya ang trip niya
at naghuhubad siya ngayon sa harapan ko?

Natigilan ako nang hilahin niya ang braso ko at hinila ako papalapit sa kanya.
Napasinghap na lang ako nang yakapin niya ang baywang ko saka isinubsob ang mukha
sa leeg ko. Itinuon niya ng kaunti ang bigat niya sa 'kin.

“M-mayor,” nauutal na sambit ko nang maramdaman ko ang mainit na hininga niya sa

leeg ko. Ramdam na ramdam ko ang kakaibang kuryente na dumaloy sa buong katawan ko
dahil do'n.

“I desperately need this,” tila paos na sambit niya saka mas hinigpitan ang
pagkakayakap niya sa 'kin.

Napakunot ang noo ko nang mapansing mainit ang singaw ng katawan ni mayor. Agad
kong sinapo ang leeg niya, nilalagnat siya.

“Mayor, nilalagnat ka. Halika, dadalhin kita sa kwarto,” nag-aalalang sabi ko saka
sinubukang alisin ang pagkakayakap niya sa baywang ko ngunit hindi siya nagpatinag.

“Later,” bulong niya na lang.

Napabuntong hininga na lang ako at hinayaan siya na yakapin ako kahit hindi
mapakali ang kalooban ko dahil sa init ng katawan niya. Kaya pala maaga siyang
umuwi, tinatablan din pala siya ng lagnat.

Napasinghap ako nang maramdaman ko ang pagdampi ng labi niya sa leeg ko. Akmang
lalayo ako mula sa kanya ngunit mas ikinulong niya lang ako sa mga bisig niya saka
sinimulang halik-halikan ang leeg ko.

Nagtayuan ang mga balahibo ko dahil sa hindi maipaliwanag na pakiramdam,

nakakakilita. Dagdag pa na parang may naghahabulan sa dibdib ko dahil sa bilis ng
tibok ng puso ko.

“M-mayor.” Pinilit kong kumawala sa kanya kahit nanghihina ako sa mga halik niya,
pero wala rin akong nagawa.

“I'll let you go out again and I'll give you your phone... Please,” sabi nito sa
tila nang-aakit na boses habang umaakyan ang halik niya sa panga ko.

Gusto kong magprotesta pero ayaw makisama ng katawan ko, gusto ko ang ginagawa
niya, gusto kong ituloy niya. Pakiramdam ko bibigay na talaga ako anumang oras.

“S-si Arkia, m-makikita ni Arkia,” nauutal na sambit ko nang maramdaman kong

marahan niyang pinisil ang baywang ko saka idinampi ang mainit niyang dila sa leeg
ko.

“I want you, I fucking want you,” tila paos na usal niya saka binuhat ako at inupo
sa mesa.

“N-nilalagnat ka,” nauutal na sabi ko habang ginagawa ang makakaya ko para pigilan
siya, pati na rin ang sarili ko.

“I'm at my horniest right now.” Natigilan ako sa sinabi niya. “Damn, I really want
to fuck you senselessly. I fucking want you,” sabi pa niya saka ipinasok ang kamay
sa loob ng damit ko.

Napakapit ako sa matipuno niyang braso nang tuluyan na niyang siniil ng halik ang
labi ko. Pakiramdam ko mas lalo akong ginanahan dahil mainit ang labi niya maski na
ang dila niya. Alam kong sigurado na mahahawa ako ng lagnat sa kanya ngunit wala na
'kong pakialam. Nalalasing ako sa mga halik niya.

Impit na napadaing ako nang idikit niya ang gitnang bahagi ng katawan niya sa
pagitan ng mga hita ko. Ramdam na ramdam ko ang pagkalalaki niya. Humigpit ang
kapit ko sa braso niya nang marahan niyang igalaw ang balakang niya.

“M-mayor,” mahinang usal ko na lang nang maramdaman ko ang mainit na kamay niya na
ngayon ay sumasakop na sa dibdib ko at marahang pinipisil 'yon. Tila nanggigigil na
nakagat ko ang dila niya na ngayon ay naglalaro sa loob ng bibig ko.

“Oh, am I interrupting something?”

Agad kong naitulak si mayor nang makarinig ako ng boses ng babae. Mariing napamura
naman si mayor at kinuha ang coat niya saka ibinalot 'yon sa katawan ko kahit hindi
pa naman ako nakahubad.

Napakunot ang noo ni mayor nang mapatingin sa babaeng dumating.

Napatingin din ako sa babae. Napaawang ang labi ko nang mapansing magandang babae
pala ang dumating. Nakasuot ito ng pulang dress na hanggang itaas ng tuhod nito at
talaga namang sexy ito sa suot. Nakasuot pa siya ng itim na high heels at pula rin
ang lipstick nito. Napakaganda niya, karkula ko rin ay may kahawig siya, hindi ko
lang matukoy kung sino.

“What the hell are you doing here?” malamig na tanong ni mayor habang walang
emosyon na nakatingin sa kanya.

“Ah, Adham let me in, even the guards let me in. By the way, where's our daughter?
I want to see Arkia.”

"Bakit po dalawa ang Mama ko?"

Napatingin kaming tatlo kay Arkia na nagtatakang nakatingin sa 'min ng tunay niyang
nanay.

Hindi ko alam kung ano'ng trip ni Arkia at tinanong niya pa 'yan kahit alam niya
namang hindi ako ang tunay niyang ina. Siguro hanggang ngayon pinapanindigan niya
pa rin ang pagpapanggap sa harap ni mayor.

"She ain't your real mother, Arkia, I am," sabi ng babaeng nakaupo sa tapat namin
ngayon habang naka-dekwatro pa.

Lihim akong napaismid, sinasadya niya bang ipakita kay mayor ang maputi at makinis
niyang mga hita?

"Sino po ba kayo?" nakakunot-noong tanong ni Arkia sa babae.

"I'm your mother, the one who gave birth to you, Vierra De Guzman," pagpapakilala
niya sa sarili niyang anak.

Saglit kaming natahimik. Napatingin ako kay Arkia na nakatitig lang sa ina niya.

Walang duda na ang Vierra De Guzman na 'to ang ina ni Arkia, mas kahawig ni Arkia
si mayor, pero may nakuha rin siya sa facial features ng Mama niya. Ayaw ko mang
aminin pero talagang maganda ang Vierra na 'to, halatang hindi ito purong Pilipino,
kung hitsura nga ang basehan, paniguradong papasa itong Hollywood actress.

Nakakapanliit, mas nai-insecure ako sa kanya dahil sa katotohanang siyang ang ina
ni Arkia. Nagkaanak sila ni mayor, malamang malalim ang naging ugnayan nila noon,
sa tingin ko nga rin ay minahal nila ang isa't isa.

"Bakit ngayon ka lang po dumating? Bakit kailangan pa po na may magpanggap na Mama

ko bago ka dumating?" tanong ni Arkia. Walang emosyong makikita sa mukha niya o
maririnig sa boses niya. Hindi ko mahulaan ang nararamdaman niya ngayon.

"I have to leave you with your father even though I didn't want to because I have
to fix my life first, hindi pa ako handa sa responsibilidad ng mga panahong 'yon,
but now I'm responsible enough to take care of you. I promise that from now on, I
won't leave you... and your father," sabi nito saka binalingan ng tingin si mayor.

Napalunok na lang ako at napaiwas ng tingin sa kanila. Pakiramdam ko outsider na

lang ako sa bahay na 'to, dapat pa ba akong manatili rito?

"Shut up, you're not welcome here," malamig na sabi ni mayor.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko nang mapansing hindi pa rin niya inaayos
ang damit niya. Hindi niya ba alam na nakikita ng Vierra na 'yon ang matipunong
dibdib niya?

"Papa, gusto kong makasama ang tunay kong Mama."

Napatingin ako kay Arkia na hanggang ngayon ay hindi inaalis ang tingin kay Vierra.
Nakaramdam ako ng kakaibang pakiramdam na tila may sumipa sa dibdib ko. Siguro
dahil napamahal na sa 'kin si Arkia kaya may kaunting selos akong nararamdaman.

"Sasabihin ko na lang po kapag ayaw ko sa kanya para po mapaalis niyo siya rito."

Napaubo ako sa sinabi ni Arkia, tila hindi makapaniwalang napatingin ako sa kanya.
Talaga bang sinabi niya 'yon sa harapan ng totoong Mama niya?

Mukhang namana talaga ni Arkia ang ibang ugali ni mayor, mukhang nakakatakot siya
kapag lumaki na siya. Buti na lang talaga at gusto niyang maging madre.

"Saan siya matutulog?" bulong ko kay mayor. Siguro narinig nina Vierra at Arkia
'yon dahil napalingon sila sa 'kin.

"I'll sleep in your room, Arken. We used to sleep there together anyway," sabi ni
Vierra habang nakatingin kay mayor.

Napalunok na lang ako at napatungo. Ayos din naman 'yon, sa kwarto na lang ni Arkia
ako matutulog.

Pero hindi ko maiwasang mapaisip, hindi na nakakagulat na sa kwarto ni mayor

natutulog si Vierra noon, pero hindi ko maintindihan kung bakit parang naninikip
ang dibdib ko kapag naiisip 'yon.

"M-magandang ideya 'yon, sa kwarto na lang ni Arkia ako matutulog," sabi ko saka
pilit na ngumiti sa kanila.

Natigilan ako nang tumingin nang masama sa 'kin si mayor. Napakurap na lang ako
habang nakatingin sa kanya, bakit parang galit pa siya?

"No, I won't fucking let you sleep in my room. Sleep beside Arkia, get to know your
daughter more instead of me," malamig na sabi ni mayor saka agad na tumayo.
Napasinghap na lang ako nang hawakan ni mayor ang kamay ko saka hinila ako patayo.
Nagpatianod na lang ako sa kanya nang hilahin niya ako papunta sa silid namin.

"Mayor, baka isipin ni Vierra na ano... na may something sa ating dalawa," sabi ko
na lang saka napakamot sa batok ko.

Hindi kumibo si mayor at basta na lang humiga sa kama. Napakunot ang noo ko nang
mapansing pinagpapawisan pa rin siya. Mukhang masama talaga ang pakiramdam niya
kaya halos hindi na siya nakabangon para magshower.

Pero nakakapagtaka lang na nagawa niya pa akong yayain na makipagsex sa kanya.

"Mayor, hindi ka na ba maliligo o magpapalit man lang ng damit? Matutuyuan ka ng

pawis," nag-aalalang sabi ko at umupo sa kama saka muling sinapo ang noo niya pati
na ang leeg niya.

Mukhang mataas ang lagnat niya, pero kung halikan niya ako kanina para ng mabubura
ang labi ko. Hindi niya man lang ba naisip na baka mahawa ako sa kanya?

"Mayor," tawag ko pa saka marahang niyugyog ang braso niya.

Hindi siya nagsalita at nanatiling nakapikit. Napabuntong hininga na lang ako at

nagtungo sa banyo upang kumuha ng maliit na towel at binasa 'yon. Mukhang may
kailangan akong alagaan ngayong gabi.

"Mayor, wag kang mag-isip ng kung ano ha, may sakit ka kaya ko 'to ginagawa,"
mahinang sambit ko.

Napalunok ako at tuluyang inalis ang pagkakabutones ng polo niya. Nahirapan pa ako
sa pag-alis no'n dahil medyo mabigat si mayor. Mukhang nakatulog na talaga siya.

Hinubad ko na rin ang trousers niya, pati ang sapatos at medyas niya. Tanging boxer
na lang ang natitirang suot niya.

Panay ang lunok ko habang pikit-matang pinupunasan ang pawisan niyang katawan. Ang
sexy ni mayor kapag gising, pero ang sexy niya rin kapag ganito ang hitsura niya...
tulog at walang kalaban-laban.

Napailing na lang ako sa mga naiisip ko at mahinang sinampal sampal ang sarili ko.
May sakit na nga yung tao, nagawa ko pang pag-isipan ng kung ano-ano.

Sinuotan ko ng long sleeve si mayor dahil mukhang medyo nilalamig siya. Buti na
lang at nakita kong may mga pajama rin siya sa drawer niya na hindi ko pa nakitang
sinuot niya. Siguro mas sanay siya na sando at boxer ang sinusuot na pantulog.

Nilagyan ko ng basang towel ang noo niya para kahit papa'no ay bumaba ang
temperatura niya. Mukhang kailangan ko siyang ipagluto ng lugaw at painumin ng
gamot. Sa palagay ko hindi pa siya nakain ng hapunan.

Akmang tatayo na ako nang hawakan ni mayor ang kamay ko at hinila ako pahiga sa
tabi niya. Gulat na napasinghap ako saka napahawak sa dibdib niya.

Ikinulong niya ako sa mga bisig niya at niyakap ng mahigpit. Napakagat na lang ako
sa ibabang labi ko nang maramdaman ko ang init ng katawan niya. Nagugustuhan ko ang
pakiramdam ng init niya.

"Mayor, ipagluluto pa kita eh," sabi ko na lang saka tumingala upang tingnan siya.
"I want to fuck you," tila paos na usal niya saka ipinapasok ang kamay niya sa
damit ko.

Napabuntong hininga na lang ako, akala ko naka-move on na siya ro'n dahil sa

biglang pagsulpot ni Vierra, pero pakikipag-fuck pa rin yata sa 'kin ang nasa isip
niya hanggang ngayon.

"Mayor, may sakit ka na at lahat lahat. Magpahinga ka na lang, ipagluluto muna kita
ng lugaw tapos paiinumin ng gamot," sabi ko na lang saka sinubukang kumawala sa
pagkakayakap niya pero hindi siya nagpatinag.

"Just one round," pamimili niya pa hanggang sa nasa dibdib ko na naman ang kamay
niya.

Pati yata ako pinagpapawisan na rito. Baka mamaya niyan bumigay na talaga ako at
pumayag sa gusto niya.

"Mayor naman, k-kailangan mong kumain ng lugaw," sabi ko na lang saka inalis ang
kamay niya sa loob ng damit ko.

"I don't want to eat food, but I want to eat you," tila nanunukso pang sabi niya
saka marahang kinagat ang tainga ko.

Ito na naman siya sa panggigigil sa tainga ko.

"Mayor, hindi ka mabubusog kapag kinain mo 'ko, kailangan mo ng totoong pagkain."

Kahit nanginginig ang mga tuhod ko at gusto ng bumigay ng katawan ko, pinilit ko pa
ring makawala sa pagkakayakap niya at agad na tumayo saka lumabas ng kwarto niya.

Tila nakahinga naman ako nang maluwag nang makalabas sa kwarto niya. Agad among
nagtungo sa kusina para ipagluto si mayor ng lugaw.

"Hey."

Natigilan ako at napatingin kay Vierra. Tipid na ngumiti na lang ako sa kanya saka
muling ibinalik ang atensyon ko sa niluluto kong lugaw.

"What's your name?" tanong niya saka kumuha ng tubig sa ref.

"Ayen," tipid na sagot ko saka tinikman ang niluto kong lugaw. Masarap ang luto ko,
sana magustuhan ni mayor.

"You're petite, you're too small for him. Arken doesn't like small women like you,
he likes women with long legs and huge breasts," nakangising sabi niya saka
hinugasan ang basong ginamit niya.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at pasimpleng pinakiramdaman ang dibdib

ko. Hindi talaga kalakihan ang dibdib ko, pero hindi naman maliit.

Napatingin ako sa dibdib ni Vierra, malaki ang mga 'yon, mahaba rin ang legs niya,
pangmodelo talaga ang katawan niya.

Napaiwas na lang ako ng tingin sa kanya at isinalin na lang sa mangkok ang lugaw.
Hindi ko dapat ipahalata na naiinggit ako sa katawan niya.

"Nilalagnat ba siya?" tanong pa ni Vierra. Tumango na lang ako.

"Ah, I think he's ten times hornier than usual right now," sabi naman niya.
Natigilan ako at pasimpleng tumingin sa kanya. Pati ang bagay na 'yon alam niya,
mukhang malalim talaga ang naging ugnayan nila ni mayor noon.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at kumuha ng kutsara. Basta ko na lang

siyang iniwan sa kusina at nagtungo sa silid namin ni mayor. Mabigat ang pakiramdam
ko, pero pilit ko na lang iwinawaglit 'yon.

Wala naman akong karapatan na maramdaman 'to.

"Mayor, kumain ka na muna," sabi ko saka marahang niyugyog ang balikat niya.

Dahan dahan niyang idinilat ang mga mata saka tumingin sa 'kin. Inalalayan ko na
lang siya paupo at pinasandal sa headboard. Napapikit na lang siya ulit at
napahilot sa sentido niya.

"Ahh..." Itinapat ko sa labi ni mayor ang kutsara na may lugaw. Napatingin muna
siya ro'n bago niya iyon sinubo. Napangiti na lang ako at bahagyang ginulo ang
buhok niya.

"Good boy," nakangiting sabi ko. Napakunot naman ang noo niya saka tiningnan ako ng
masama.

"Are you teasing me?" naiinis na tanong niya. Natatawang napailing na lang ako saka
muli siyang sinubuan.

Hindi naubos ni mayor ang lugaw pero marami-rami naman siyang nakain. Agad ko
siyang pinainom ng gamot at pinahiga saka kinumutan.

"Wag ka muna kayang pumasok sa trabaho bukas, mayor. Baka nasobrahan ka sa kaka-
trabaho." May bahid ng panenermon sa boses ko habang pinupunasan ang mukha niya ng
basang towel.

Hindi na lang siya nagsalita at nanatiling nakapikit.

Sumandal ako sa headboard ng kama at umupo ng maayos. Lumapit ako kay mayor at
dahan dahang inalalayan ang ulo niya at ipinahiga siya sa kandungan ko. Sinimula
kong hilutin ang sentido niya. Napadilat naman siya saka napatingin sa 'kin.

Napalunok ako kasabay ng mabilis na tibok ng puso ko nang magtagpo ang mga tingin
namin. May kakaiba talaga sa mga mata ni mayor na palaging nagpapahina ng sistema
ko.

Kinuha ni mayor ang isang kamay ko at dinampian 'yon ng halik saka pumikit.

Napakagat ako sa ibabang labi ko dahil sa ginawa niya. Paano pa ako makakaahon
nito? Paano ako makakaiwas kung ganito ang ginagawa niya sa 'kin?

HINDI KO alam kung bakit inis na inis ako maghapon. Si Vierra ang naghanda ng mga
almusal ni Arkia, siya rin ang naghatid at sumundo kay Arkia sa school. Halos hindi
ko na maka-kwentuhan si Arkia dahil si Vierra ang palagi niyang kasama.

"Masarap ba ang luto ko, Arkia?" tanong ni Vierra matapos ihain ang hapunan ni
Arkia.

"Opo, Mama," sabi naman ng bruhang bata saka ngumiti kay Vierra.

"Lahat naman kayang magluto ng hotdog," bulong ko saka palihim na napairap.

Napatingin silang mag-ina sa 'kin. Napatikhim na lang ako at uminom ng tubig.
Nakakawalang gana panurin si Arkia na plastikin si Vierra.

Sigurado akong pina-plastik niya lang si Vierra, bruha pa naman ang batang 'yan.

"Mama, kanina ka pa po bulong ng bulong," sabi naman ni Arkia habang nakatingin sa

'kin. Ngumiti na lang ako nang matamis sa kanya.

"Napa-praning ka lang beh, wala naman akong binubulong. Natutuwa lang talaga ako sa
inyong magnanay dahil ang sweet ninyo."

Ako na yata ang pinaka-plastik na nakilala ko.

Napaismid na lang ako at tumayo saka umalis ng kusina. Agad akong nagtungo sa
kwarto namin ni mayor saka padabog na umupo sa kama.

Bruha talaga ang Arkia na 'yon, sabi niya ako lang ang gusto niyang Mama, pero
sabagay, ano ba'ng magagawa ko eh tunay niyang nanay 'yon? Wala akong laban.

Natigilan ako nang bumukas ang pinto at iniluwa no'n si mayor. Matigas talaga ang
ulo ng alkaldeng 'to, pinagsabihan ko na siya na wag pumasok sa trabaho kaninang
umaga dahil nilalagnat pa siya pero hindi siya nakinig sa 'kin.

"Why are you sulking like a kid?" tanong ni mayor habang hinuhubad ang coat niya.
Napairap na lang ako.

"Hindi naman ako galit. Yung anak mo kasi ang sama ng ugali, hindi na niya ako
pinapansin ngayon porke't nandiyan na ang Vierra na 'yon," bulong ko.

Hindi naman nagsalita si mayor at todo hubad lang. Napakunot ang noo ko at
nagtatakang napatingin sa kanya nang hubarin niya ang polo niya pati ang trouser
niya hanggang sa boxer na lang ang matira sa kanya.

"B-bakit ka naghuhubad sa harapan ko?" nauutal na tanong ko.

Hindi siya sumagot at itinulak na lang ako pahiga sa kama saka pumaibabaw sa 'kin.

"I want you," sabi na lang niya saka walang pasabi na siniil ng halik ang labi ko.

Mainit pa rin siya, mukhang nilalagnat pa siya, kaya naman pala.

* * *

3rd Person's POV

"M-mayor, aaah..." she moaned loudly when he lashed his tongue back and forth on
her cl-t. He spread her legs wider and buried his face in between her legs more.

"Aaah, m-mayor, ooohh." She couldn't stop herself from moaning. It feels like her
body missed his touch and kisses so damn much.

She bit her lower lip when Arken put his forefinger and middle finger inside her at
the same time while licking and sucking her sensitive cl-t. Her toes curled and
electricity ran through her veins. He starts thrusting his fingers inside her.

"M-mayor." Napayakap na lang siya sa batok ng alkalde nang umangat ito hanggang sa
magkatapat na ang mga mukha nila ngunit ang mga daliri nito ay nasa loob pa rin
niya.
"Damn, you look so hot. I can't wait to fuck you countless times," he said in a
husky voice and kissed her lips like a hungry beast.

"M-mayor... Aaah!" Napayakap siya nang mahigpit sa alkalde nang palitan nito ang
mga daliri ng pagkalalaki nito.

Napakagat siya sa ibabang labi niya at napadaing nang makaramdam ng kaunting sakit.
Akala niya pa naman ay sa unang beses lang masakit iyon.

"Fuck." He starts thrusting his hips slowly at first, letting her adjust to his
enormous size.

"M-mayor," she moaned softly. She moved her hips against his thrust that earned a
husky moan from Arken.

"I'll fuck you in every corner of this room, I'll fuck you in every furniture, I'll
fuck you many times until you beg for me to stop," he said and bit her earlobe
softly.

"M-mayor, aaahh... Hmm." She bit her lower lip when his thrusts became rougher and
deeper.

"Damn, that's right, moan for me. Call me mayor as I fuck you," he said in a deep
and husky voice, he sounded like a sex-starved man but he couldn't care less. He
himself and his body desperately wants her, only her.

"Mayor! Aaahh, p-please, m-mayor," she cried because of the unbearable pleasure
that he's giving her. Her body can't take it anymore, the pleasure is too much to
take.

She bit her lower lip harder and moved her hips faster together with him when she
felt something building up inside her belly.

Arken starts thrusting faster and rougher. They can hear the bed creaking and
slamming against the wall but they didn't care. They're too busy to mind that
sound.

"Aaah," she moaned weakly when she finally had her release. Arken also had his
release as after her.

"Fuck," he hissed while thrusting slowly while his seeds are gushing in inside her.

"M-mayor." Hindi alam ni Ayen kung ano ang sumapi sa kanya, muli niyang iginalaw
ang balakang niya habang kagat kagat ang ibabang labi niya.

"Damn, baby, of course I'll give you more," he said in a needy voice and wrapped
her legs around his waist.

Napasinghap na lang siya nang walang kahirap-hirap na nabuhay siya ni Arken habang
magkadugtong pa rin ang mga katawan nila.

"M-mayor," usal niya nang ihiga siya sa sahig ni mayor saka muling umulos sa ibabaw
niya.

"Damn, spread your legs more," he said while thrusting inside her again.

Ayen bit her lower lip and gladly obliged. She gave him more access and spread her
legs wider while thrusting her hips against his.
"You feel so fucking good," he said and pinched her taut nipple softly that earned
a soft moan from her.

Natigilan silang pareho nang makarinig ng katok. Nanlaki ang mga mata ni Ayen nang
imbis na tumigil, mas lalo lang binilisan ni Arken ang pag-ulos nito sa ibabaw
niya.

"M-mayor, m-may nakatok... Ooohh," napaungol siya nang iangat nito ang isang hita
niya habang mas nagiging desperado ang mga ulos nito.

Napasinghap siya nang marinig na pumihit ang doorknob. Mabilis namang nakakilos si
mayor at kinuha ang mga damit nila sa sahig saka umikot papuntang ilalim ng kama.
Napakagat na lang siya sa ibabang labi niya nang bumukas na ng tuluyan ang pinto.

"Arken? Ayen?" Boses iyon ni Vierra at tila hinahanap silang dalawa.

"M-mayor, hmmm..." Muli siyang napaungol nang mas bumaon ang pagkalalaki nito sa
loob niya.

Arken covered her lips using his right hang and continued his hard and deep
thrusts.

Hindi maintindihan ni Ayen ang nararamdaman. Kinakabahan siya na baka mahuli sila
ni Vierra na may ginagawang kababalaghan sa ilalim ng kama, pero nagtataka siya
kung bakit nakakaramdam din siya ng kakaibang pananabik sa posibilidad na mahuli
sila ni Vierra.

"This is exciting but I don't want us to be caught in this situation. I'm the only
one who can see your naked body, I don't give a fuck if she's a woman," he said in
a fierce voice and thrusts deeper. Ayen bit her lower lip to stop herself from
moaning when he reached her G-spot.

"That woman fucking knows when to fucking interrupt."

Ayen ~

Hindi na yata normal ang tingin ko sa ilalim ng kama simula ngayon.

"Does your back hurt?"

Napatingin ako kay mayor nang lagyan niya ng shampoo ang buhok ko saka marahang
hinaplos 'yon. Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at umiling.

Pulang pula na yata ang mukha ko ngayon. Nagpumilit siya na magsabay kaming maligo
dahil baka raw masakit ang likod ko kahit ilang ulit ko ng sinabi na ayos lang ako.

"Mayor, n-nahalata kaya tayo ni Vierra kanina?" nauutal na tanont ko.

Laking pasasalamat ko talaga nang umalis din kaagad si Vierra kanina nang hindi
kami nakita ni mayor.

Hindi na lang sumagot si mayor at marahang sinabon ang leeg ko pababa sa balikat
ko. Panay naman ang iwas ko ng tingin sa kanya. Sa mga hawak pa lang niya
nakakaramdam na kaagad ako ng kuryente na dumadaloy sa buong katawan ko.
"M-mayor, kaya ko namang sabunin ang sarili ko," sabi ko na lang at hinawakan ang
kamay niya upang pigilan siya sa pagsasabon sa 'kin.

Medyo naiilang talaga ako, bukod sa parehas kaming wala ni isang damit ngayon,
sinasabon niya pa ang katawan ko. Baka kung saan pa mauwi ito.

"I know," tipid na sagot na lang ni mayor.

Napasinghap ako nang bigla ako nitong pinatalikod, napapitlag ako nang yakapin niya
ang baywang ko. Napalunok na lang ako nang maramdaman kong sinasabon na niya ngayon
ang likod ko.

"Relax, we won't do it here... well, not yet," sabi na lang niya saka muli akong
pinaharap sa kanya matapos niyang sabunin ang likod ko.

Panay lang ang kagat ko sa ibabang labi ko habang sinasabon niya ang katawan ko.
Kung saan saan na nakapunta ang kamay niya pero hinayaan ko na lang, wala na rin
naman siguro akong dapat ikahiya.

"Mayor, pwedeng ako ang magshampoo saka magsabon sa 'yo?" excited na tanong ko saka
ngumiti nang matamis sa kanya.

Natigilan naman siya at saglit na napatitig sa 'kin. Lumabas na naman yata ang
tapang kong 'to. Gusto ko rin kasing sabunin ang katawan ni mayor, para naman ma-
experience ko rin. Parang nakaka-excite rin kasi.

Tumikhim si mayor saka umiwas ng tingin sa 'kin. Lumaki ang ngiti ko nang i-abot
niya sa 'kin ang sabon.

Inilapag ko muna iyon, kinuha ko ang shampoo saka naglagay nang kaunti sa kamay ko.
Napatingala ako sa kanya, ang tangkad niya masyado. Mahihirapan akong shampoo-han
siya.

"Mayor, ano, pwede yumuko ka kaunti," sabi ko na lang saka alanganing ngumiti sa
kanya.

Napabuntong hininga na lang siya pero sinunod din naman niya ako. Napangiti na lang
ako at agad na nilagyan ng shampoo ang buhok niya, malamang mangangalay siya sa
pwesto niya ngayon.

Napangiti ako habang tinitingnan ang buhok niya. Bumaba ang tingin ko sa mukha
niya, natigilan ako nang mapansing titig na titig siya sa 'kin. Napalunok na lang
ako at alanganing ngumiti sa kanya.

Bakit ganyan siya makatitig sa 'kin? Para na namang tinutunaw ng tingin niya ang
pagkatao ko, nakakapanlambot ng mga tuhod.

Natigilan ako nang siilin niya nang magaang halik ang labi ko, pero lumayo rin siya
kaagad at umayos ng tayo.

Napatulala ako at napasapo sa dibdib ko dahil pakiramdam ko may kung ano na namang
nagwawala ro'n, malamang puso ko na naman 'yon, hindi na talaga nagiging normal ang
tibok ng puso ko kapag nasa paligid ko lang si mayor, lalo pa kapag malapit kami sa
isa't isa, naghahalikan... Hindi na normal ang puso ko dahil sa kanya.

Napatikhim na lang ako at napailing saka kinuha ang sabon. Napalunok ako at
napatingin sa matipunong dibdib niya pababa sa abs niya. Magagawa ko bang sabunin
ang mga 'yon nang hindi nanginginig?
Napakagat ako sa loob ng pisngi ko at pinilit na alisin ang kung ano man itong nasa
isip ko ngayon. Naliligo lang kami, naliligo lang.

Sinimulan kong sabunin ang matipunong dibdib niya. Nakaramdam ako ng pagkailang
dahil nararamdaman ko ang tila nakapapaso niyang titig sa bawat galaw ko.

Bumaba ang kamay ko sa tiyan niya, napalunok na lang ako nang maramdaman ko ang abs
niya, pasimple ko pang binilang ang mga 'yon.

Lumapit ako nang kaunti sa kanya at sinabon ang likod niya habang nakayakap sa
kanya. Napapitlag ako nang maramdaman ko ang pagkalalaki niya sa bandang puson ko.
Lumayo ako nang kaunti sa kanya pero hinila niya lang ulit ako papalapit.

"Don't mind my little friend down there, he's always horny for you," tila paos na
sabi nito at muling iniyakap ang mga braso ko sa kanya.

Bakit little friend angt tawag niya ro'n? Sa palagay ko dapat huge friend.

Napalunok na lang ako at muling sinabon ang likod niya. Hindi na lang ulit kumibo
si mayor at idinikit ang pisngi niya sa ulo ko. Lihim akong napangiti nang ma-
imagine ko ang hitsura niya nang gawin niya 'yon, ang cute siguro no'n.

Napangisi na lang ako nang bumaba ang kamay ko sa pang-upo ni mayor para sabunin
'yon. Halatang natigilan siya nang hawakan ko iyon pero hindi naman siya nagsalita
o kumontra.

"M-mayor, sasabunin ko rin ba yung a-ano?" tanong ko. Kumalas ako sa pagkakayakap
sa kanya saka tumingin nang diretso sa mga mata niya.

"What?" tanong niya. Napakagat naman ako sa ibabang labi ko saka itinuro ang little
friend kuno niya sa ibaba.

Nag-init yata ang magkabilang pisngi ko kasabay ng panlalambot ng mga tuhod ko nang
ngumisi siya sa 'kin saka tumango. Minsan lang ngumisi nang ganyan si mayor dahil
madalas wala siyang emosyon kaya nakakapanibago.

Ang gwapo niya kapag nangisi nang gano'n, nagmumukha siyang pilyo at pakiramdam ko
nagiging tao siya kapag nangisi.

Kailan ko kaya siya makikitang ngumiti ng totoo?

Napailing na lang ako sa pumasok sa isip ko, hindi na dapat ako maghangad ng
gano'n.

Nanginginig ang mga kamay na hinawakan ko rin ang little friend niya na nasa
pagitan ng mga hita niya at sinabon iyon. Nanatili akong nakatingin sa mukha niya,
hindi ko kayang tingnan 'yon. Nahihiya ako lalo pa't ang tigas nito ngayon.

"It seems like you're giving me a handjob," tila paos na usal ni mayor saka
napakapit sa balikat ko.

Napalunok ako at napatingin sa mukha niya, kitang kita ang pagnanasa sa itim na mga
mata niya. Huminga ako nang malalim saka marahang itinaas-baba ang kamay ko ro'n.
Humigpit naman ang pagkakahawak niya sa balikat ko.

"I'm taking it back."

Napatigil ako sa sinabi niya at nagtatakang napatingin sa kanya.

"A-ang alin?"

"I'm taking back what I said earlier that we won't do it here," sabi niya saka
walang sabi sabing binuhat ako at isinandal sa pader.

Napayakap na lang ako sa batok niya at nagpatianod sa gusto niyang mangyari.

"S-sige, go lang, mayor."

MAHIGIT ISANG oras din yata bago kami tuluyang nakalabas ng banyo ni mayor. Sumakit
na nga ang balakang at likod ko dahil literal yata siyang nanggigil sa 'kin sa
banyo kanina.

Napangiwi ako at napahawak ako sa balikat ko at hinilot 'yon. Napatingin ako kay
mayor na katabi ko lang at abala sa pagpupunas ng buhok niya.

Lumapit ako sa kanya at inagaw ang towel na hawak niya at ako na ang nagpunas ng
buhok niya. Hindi naman siya pumalag at hinayaan na lang ako.

"Mayor, bakit hindi ka bumili ng blower para mas mabilis matuyo ang buhok mo? Para
rin makagamit ako," sabi ko saka pati magkabilang tainga niya pinunasan ko.

"What the hell is that?" tanong naman ni mayor habang nakakunot ang noo ko. Natawa
na lang ako sa tanong niya.

"Hindi mo ba alam ang blower, mayor?" natatawang tanong ko.

"Itatanong ko ba kung alam ko?" masungit na tanong niya. Mas lalo akong natawa.

Ang cute ni mayor mainis dahil sa maliit na bagay, ang cute niya rin kapag nagta-
tagalog siya.

"Basta ano siya, para siyang baril pero hangin ang nilalabas niya, tapos mas
mabilis matutuyo ang buhok mo ro'n," paliwanag ko naman.

"I'll give you money, go buy it tomorrow," sabi naman niya.

Napasinghap ako at napatigil sa pagpupunas ng buhok niya saka tumingin sa kanya.

"Ibig sabihin pinapayagan mo na 'ko lumabas?" nakangiting tanong ko. Hindi siya
sumagot at tumango lang sa 'kin.

Lumapit siya sa bedside table niya at binuksan ang drawer do'n saka kinuha ang
cellphone ko mula ro'n at inabot 'yon sa 'kin. Agad akong napangiti at excited na
kinuha 'yon.

Doon lang pala nakalagay ang cellphone ko? Sana pala matagal ko ng tiningnan 'yon.

"Magpapasko na ba? Bakit ang bait mo yata, mayor?" nakangiting tanong ko.

"Whatever, come here," utos niya saka tinapik ang pwesto sa harapan niya.

Napakagat ako sa ibabang labi ko at lumapit sa kanya. Natigilan ako nang hawakan
niya ang balikat ko at pinatalikod ako sa pwesto niya. Napakamot na lang ako sa
batok ko at hinayaan siya.

"Saan masakit?" tanong niya.

Natigilan ako, pakiramdam ko may mga anghel na nagkantahan sa paligid dahil lang sa
dalawang salita na sinabi niya.

"Yung ano, yung likod ko pati balikat saka balakang," sagot ko naman.

Napakagat ako sa ibabang labi ko upang pigilan na mapangiti nang hilutin niya ang
balikat ko. Napapikit na lang ako at hinayaan siya, halatang hindi sanay manghilot
si mayor pero ang sarap naman sa pakiramdam ng ginagawa niya.

Matapos niya akong hilutin, pinahiga niya agad ako sa tabi niya at niyakap ako.
Hindi na lang ako pumalag at hinayaan siya, gusto ko rin namang yakapin siya eh.

"Mayor, mukhang hindi na 'ko kailangan ni Arkia, kailan ako pwedeng umalis?" tanong
ko saka tumingala at tiningnan siya.

Hindi siya sumagot at mas hinigpitan lang ang pagyakap sa 'kin. Napakagat na lang
ako sa ibabang labi ko at gumanti ng yakap sa kanya. Ayoko rin namang marinig ang
sagot sa tanong na 'yon, hindi pa ako handang marinig.

"Good night, mayor," mahinang sambit ko na lang saka pumikit sinubsob ang mukha ko
sa dibdib niya.

"Good night."

* * *

"Sino po ang maghahatid sa 'kin sa school?" tanong ni Arkia.

"Pinayagan na ako ng magaling mong tatay na lumabas kaya ako na lang," sabi ko saka
pinunasan ang gatas sa paligid ng labi niya.

Napatingin ako kay Vierra na nakakunot ang noo habang panay ang dutdot sa cellphone
niya. Napakibit-balikat na lang ako at muling ibinaling kay Arkia ang tingin ko.

"Mukhang hindi maganda ang mood ng totoong Mama mo ngayon kaya sa fake Mama mo muna
ikaw umasa," sabi ko na lang saka basta siya sinubuan ng tinapay. Napanguso na lang
siya at tumango.

Maagang umalis si mayor dahil marami raw siyang naiwang trabaho dahil maaga siyang
umuwi galing sa trabaho nang dalawang araw, kailangan niya raw bumawi.

Natawa nga ako kanina dahil binigyan niya ako nang ten thousand kanina bago siya
umalis, pambili raw ng blower.

Grabe naman, hindi naman ako bibili ng blower na sampung libo ang halaga 'no.

"Dapat hindi na kita ihahatid dahil nagtatampo ako sa 'yo. Napakasama ng ugali mong
bata ka, porke't nandiyan na ang totoong Mama mo, hindi mo na ako pinapansin,"
pagrereklamo ko kay Arkia habang nasa kotse na kami.

"Need ko po magspend ng time with her para makita kung deserving siya na maging
Mama ko," katwiran naman niya. Napataas ang isang kilay ko.

"Deserving ba siya?" tanong ko.

"Hindi. Hindi kasi siya mukhang sincere sa pag-aalaga sa 'kin," agad na sabi naman
niya. Ni hindi niya pinag-isipan nang ilang segundo bago sumagot.

"Ano ka ba? Paano mo naman nasabi 'yon?" nagtatakang tanong ko.

"Basta alam ko lang, sumasabay na lang ako sa mga gusto niya. Pero ikaw ang mas
gusto kong Mama," sabi naman niya saka tumingin sa bintana.

Napakagat ako sa loob ng pisngi ko para pigilan na mapangiti dahil sa sinabi niya.

"Talaga? Bakit naman gano'n ang iniisip mo tungkol sa Mama mo?"

"I want you to be my mother instead of her. I kinda hate you, but you're always
sincere. I can feel it," sabi naman niya habang hindi makatingin sa 'kin.

Natutuwa ako dahil nararamdaman ni Arkia ang sinseridad ko sa pag-aalaga sa kanya.

Noong una, hindi ko talaga gusto na alagaan siya o maging anak siya. Kaso
nakakaramdam ako ng awa sa kanya sa tuwing napapatingin ako sa malungkot na mga
mata niya. Hanggang sa gumaan na ng tuluyan ang loob ko sa kanya at napamahal na
siya sa 'kin.

PAGKATAPOS kong ihatid si Arkia sa school, nagtungo agad ako kina Aljen para
kumustahin siya.

"Okay ka lang ba talaga?" tanong ko habang hindi maalis ang tingin ko sa braso
niya.

"Okay lang talaga ako, sa 'yo ako mas nag-aalala," seryosong sabi niya habang
nakatitig sa 'kin. Napaiwas na lang ako ng tingin sa kanya.

"Wala ka namang dapat ipag-alala, ayos lang ako sa poder ni mayor," katwiran ko
naman.

"Hindi 'yon ayos, Ayen. Pumapatay ng tao ang lalaking 'yon, kitang kita ko sa mga
mata niya na balak niya talaga akong patayin. Nag-aalala ako para sa 'yo," sabi
naman niya.

"H-hindi ako papatayin ni mayor." Hindi pa siguro.

"Hindi 'yon ang ibig kong sabihin."

Napakunot ang noo ko sa sinabi niya.

"Ha? Ano pala?"

Napabuntong hininga muna siya bago nagsalita.

"Ang kinakatakot ko ay yung paraan ng pagtingin niya sa 'yo, parang gusto ka niyang
ikulong sa kanya, parang gusto ka niyang angkinin at ipagdamot. Lalaki rin ako,
alam ko ang ibig sabihin ng mga tingin niya sa 'yo," sabi niya habang nakahawak sa
baba niya. Natatawang napailing na lang ako.

"Ewan ko sa 'yo," sabi ko na lang at hinampas siya.

"Seryoso ako, Ayen. Mag-ingat ka kay mayor."

HINDI KO na lang sineryoso ang mga sinabi sa 'kin ni Aljen. Mas maniniwala pa ako
kung sasabihin niyang laruan lang ang tingin sa 'kin ni mayor kaysa ro'n.

Nagtungo muna ako sa mall para bumili ng blower at ng kung ano-ano bago tuluyang
umuwi. Naabutan ko naman si Vierra na nasa dining room at nainom ng wine. Hindi ko
na lang siya pinansin at binuksan ang ref para uminom ng tubig.

"Arken is the best in the art of fucking, isn't he?"

Natigilan ako sa pag-inom ng tubig dahil sa sinabi niya. Napakagat na lang ako sa
ibabang labi ko at inilagay ang baso sa sink saka tumingin sa kanya.

"I'm not stupid, I saw you bra on the bed last night. Hindi ko nga lang alam kung
nasaan kayo," nakangising sabi niya.

Pakiramdam ko nag-akyatan ang lahat ng dugo sa mukha ko dahil sa sinabi niya. Ang
engot naman ni mayor, bakit nalimutan niyang kuhanin ang bra ko sa kama?

"You're just his temporary toy, he'll treat you like a trash later on," sabi niya
saka inubos ang wine sa baso.

Hindi ako nagsalita at tumahimik na lang. Ayoko ng gulo, ayokong makipag-away sa

kanya, ina pa rin siya ni Arkia.

"Pwede ba diretsahin mo na lang ako?" tanong ko habang nakikipaglabanan ng titig sa

kanya.

"Get the fuck out, leave us alone. Kunpleto na kaming pamilya, ikaw lang ang
nakikisingit. Saka di hamak naman na ako ang mas dapat para kay Arken, ako ang
nanay ng anak niya," nakataas-kilay niyang sabi. Napabuntong hininga na lang ako at
seryosong tumingin sa kanya.

Dadaanin ko na lang ito sa usapan, ayokong manakit. Baka ma-turn off pa sa 'kin si
mayor kagaya nung nakaraan na may sinugod akong nanay sa school ni Arkia.

"Sinabi ba ni mayor na gusto ka niya rito? Sinabi ba niya na makikipagbalikan siya

sa 'yo? Binalingan ka ba niya ng tingin sa tuwing nagpapapansin ka? Ikaw ba ang
gusto niyang halikan? Ikaw ba ang gusto niyang hawakan? Ikaw ba ang gusto niyang
katabi sa kama? Ikaw ba ang gusto niyang maka-sex? Ni hindi nga yata siya naaakit
sa 'yo kahit ilantad mo pa ang katawan mo sa harapan niya eh. Bakit kaya gano'n? Di
hamak naman na mas maganda at mas sexy ka sa 'kin, simple lang naman akong babae,
pero bakit ako ang hinahanap-hanap ni mayor?"

Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang tapang na sabihin ang mga 'yon, pero sobra
akong nasiyahan nang makita ko kung paano namula ang mukha niya at napataas ang
kilay niya sa inis.

"You fucking bitch!"

Napasinghap ako nang makatikim ako nang malakas na sampal mula sa kanya. Napaupo
ako sa sahig dahil do'n, akala ko tumabingi ang mukha ko dahil sa lakas ng sampal
niya.

Hindi ako nakapalag nang pumaibabaw siya sa 'kin at hinila ang buhok ko habang
paulit-ulit akong sinasampal. Pilit akong umiilag pero wala akong laban dahil
nakadagan siya sa 'kin, di hamak naman na mas maliit ako kaysa sa kanya na talagang
matangkad na babae.

"Ang kapal ng mukha mong sabihin ang mga 'yon! Laruan ka lang ni Arken, sa akin pa
rin siya babalik!"

Napadaing ako nang muli niya akong sinampal. Napakagat ako sa ibabang labi ko nang
may malasahan akong dugo sa gilid ng labi ko. Masyado siyang malakas, baka mabugbog
na talaga niya ako ng tuluyan.

"Bitiwan mo 'ko!" Sinubukan kong lumaban at itulak siya pero walang kwento 'yon,
luging lugi talaga ako. Hindi niya ako binibigyan ng pagkakataon na lumaban sa
kanya.

"What the fuck are you doing?!"

Napatigil siya nang marinig ang boses ni mayor. Napatingin ako sa pinanggalingan ng
boses. Agad na lumapit sa 'min si mayor. Napasinghap ako nang walang kahirap hirap
na naiangat niya si Vierra at malakas na itinulak. Napadaing ito nang mapasubsob
ito sa sahig dahil sa ginawa ni mayor.

Napalunok na lang ako nang buhatin ako ni mayor at dahan-dahang inupo sa mesa.
Tinitigan niya ang mukha ko at marahang hinawakan ang pisngi ko. Kitang kita ko
kung paano dumilim ang mga mata niya nang makita ang ilang sugat sa mukha ko..

"Fuck," mariing mura niya.

Tumayo si Vierra at akmang susugurin ulit ako nang may kinuha si mayor mula sa loob
ng coat niya.

Napasinghap ako nang tutukan niya ng baril si Vierra, maski si Vierra ay halatang
nagulat din sa ginawa niya.

"M-mayor," nauutal na sambit ko.

"Are you fucking serious, Arken?! You'll choose that boring b-tch over me?!"
naiinis na tanong ni Vierra habang hindi maalis ang tingin niya sa baril ni mayor
na nakatutok sa kanya.

"Who gave you the fucking right to hurt my woman in my own house?" malamig na
tanong ni mayor habang nakatingin nang masama kay Vierra.

Agad akong napahawak sa braso ni mayor nang ikasa niya ang baril niya at muling
itinutok 'yon kay Vierra.

"P-please wag, mayor," pagpigil ko sa kanya. Hindi naman siya nagpatinag at

nanatiling nakatutok ang baril kay Vierra.

"Hurt her again and you'll see how evil I can be, fucking try me, Vierra."

"Okay lang ako, mayor, hindi naman masakit."

Hindi nagpatinag si mayor at tinuloy lang ang paggamot sa kalmot sa mukha ko at

sugat sa gilid ng labi ko. Napakamot na lang ako sa batok ko at hinayaan na lang
siya.

Hindi na kasi maganda ang kutob ko sa mga ganitong paggamot niya ng sugat ko, kapag
ginagamot niya ang sugat ko, may nangyayari palaging kakaiba, kung hindi halikan,
ano naman... Basta, iyon.

"Mayor, ano... Balak mo ba talagang barilin si Vierra kanina? O baka joke time mo
lang 'yon?" tanong ko saka tumingin sa kanya.

"I can kill whoever I want, I don't care if she's Arkia's mother," malamig na sabi
niya saka muling nagfocus sa paggamot sa sugat ko.

Napalunok na lang ako sa sinabi niya at alanganing ngumiti sa kanya. Kung gano'n
pala, gano'n niya lang din kadaling patayin ako. Sa nanay nga ni Arkia wala siyang
pakialam eh, paano pa sa 'kin?

"D-diba nanay siya ni Arkia? Bakit wala kang pakialan sa kanya? Imposible namang
hindi kayo nagkaroon ng relasyon noon, wala lang ba siya sa 'yo?" pasimpleng tanong
ko.

Sana hindi niya mahalata ang tunay na agenda ko sa pagtatanong tungkol do'n, gusto
ko lang malaman kung may gusto pa ba siya kay Vierra o mahalaga ba si Vierra sa
kanya.

"We were just fuck buddies back then, nothing more, nothing less, but I got her
pregnant and she couldn't take responsibility for it, and now she's being a bitch
for some reason," sabi naman niya saka marahang hinaplos ang pisngi kong may
kalmot, napapitlag naman ako sa ginawa niya.

"Mayor, hindi mo dapat siya patayin. Kahit wala ka ng pakialam sa kanya ngayon,
isipin mo pa rin na siya ang nanay ni Arkia. Galit ako sa kanya dahil bruha siya,
pero ayoko namang mamatay siya," tila nakikiusap na sabi ko sa kanya.

Natahimik siya, hindi na lang siya nagsalita at inayos ang first aid kit saka
isinara 'yon. Natigilan ako nang may maalala ako. Napangisi ako at tila nanunuksong
kinalabit ang braso ni mayor, napakunot naman ang noo niya saka nagtatakang
tumingin sa 'kin.

"Naalala ko yung sinabi mo kanina, mayor. Sabi mo ganito." Tumikhim muna ako bago
muling nagsalita. "Who gave you the right to hurt my woman in my own house?" sabi
ko saka pinilit na ginaya ang tono ng boses niya.

Napakagat ako sa loob ng pisngi ko upang magpigil ng tawa nang makita kong sumama
ang mukha niya dahil sa sinabi ko.

"I didn't say that," pagtanggi niya. Naningkit naman ang mga mata ko.

"Sinabi mo kaya, rinig na rinig ko nga eh. Hindi ko na lang pinansin dahil may
hawak kang baril, natakot ako. Pero rinig na rinig ko 'yon. Ikaw mayor ha, woman
ako pero hindi ako sa 'yo," sabi ko na lang saka napailing.

"You're mine," sabi naman niya saka tumayo at kinuha ang first aid kita saka muling
ibinalik iyon sa drawer.

Natigilan ako at natulala sa sinabi niya. Pakiramdam ko nagwawala na naman ang mga
paru-paro sa tiyan ko, dalawang salita lang ang sinabi niya pero kung anong kakaiba
na agad ang nagwala sa sistema ko.

Napatikhim na lang ako at pilit na pinakalma ang sarili ko saka napakagat sa

ibabang labi ko na pinagsisihan ko rin agad.

"Aray," napadaing ako nang maalala kong may sugat nga pala ako sa labi.

Agad na napatingin sa 'kin si mayor. Lumapit siya sa 'kin at umupo sa kama, katabi
ko. Hinawakan niya ang pisngi ko habang nakatitig sa 'kin.

"Saan masakit?" tanong niya. Napakurap na lang ako at itinuro ang sugat ko sa labi.

"Okay lang ako, mayor. Wag kang OA, masyadong obvious na nag-aalala ka sa 'kin eh,"
panunukso ko na lang sa kanya saka sinundot-sundot ang tagiliran niya. Napasimagot
na lang ako nang hindi siya nagreact.
"You're stupid as fuck, why didn't you fight back? Ang tapang tapang mo nung
nakaraan," tila nanenermong sabi niya saka kinurot ang pisngi ko.

Natigilan ako sa ginawa niya, nanlaki ang mga mata ko at napahawak sa pisngi ko na
kinurot niya. Halatang natigilan din naman siya nang mapagtanto niya ang ginawa
niya. Napatikhim na lang siya at napaiwas ng tingin sa 'kin.

Kinurot niya ba talaga ang pisngi ko?

"I mean, you should fight back next time," sabi naman niya. Napasimangot ako.

"Kung ibang babae siya, talagang papatulan ko siya 'no, kaso hindi ko basta
magagawa 'yon dahil nanay pa rin siya ni Arkia," sabi ko na lang saka napaiwas ng
tingin sa kanya.

Hindi naman siya sumagot at humiga na lang sa kama. Napatingin ako sa kanya,
mukhang pagod siya ngayong araw, mukhang dumagdag pa sa pagod niya ang away namin
ni Vierra.

"Mayor, kumustahin mo rin kaya si Vierra? Napalakas kasi ang tulak mo sa kanya
kanina."

Hindi siya sumagot at pumikit na lang.

"Don't mind her, just take a shower and sleep early," sabi naman niya habang
nanatiling nakapikit.

Tumango na lang ako at tumayo saka kumuha ng pantulog sa cabinet. Pumasok na ako sa
banyo para magshower.

Medyo nahirapan ako magshower dahil naramdaman ko na lang ang pananakit ng katawan
ko. Hindi talaga biro ang pambubugbog ng Vierra na iyon sa 'kin, dinaganan niya pa
talaga ako, sa liit kong 'to, ang tangkad tangkad niya.

Buti naman at kahit papa'no nagawa kong makapagshower nang ayos. Lumabas din ako
kaagad pagkatapos kong magbihis at magtoothbrush.

Naabutan ko si mayor na tutok na tutok sa laptop niya, napakibit-balikat na lang

ako at kinuha ang blower sa drawer. Sinaksak ko iyon sa saksakan saka sinimulang i-
blower ang buhok ko.

Napatingin sa 'kin si mayor. Natigilan ako nang isara niya ang laptop niya saka
lumapit sa 'kin, kinuha niya ang blower at suklay mula sa 'kin at siya na ang
nagblower ng buhok ko.

"This fucking blower is loud as fuck," naiinis na reklamo niya habang bino-blower
ang buhok ko. Natawa na lang ako habang nakatingin sa kanya sa pamamagitan ng
malaking salamin.

"Mukha kang poging bakla sa parlor," tila nang-aasar na sabi ko sa kanya.

"Don't can't call me that, remember that I fucked you real good last night and you
screamed my name like your life depends on it," sabi naman niya saka itinuloy na
lang ang ginagawa niya.

Natahimik ako sa sinabi niya kasabay nang pag-iinit ng magkabilang pisngi ko, bigla
akong nahiya sa sinabi niya. Bakit ko ba nakakalimutan na wala palang filter ang
bibig ni mayor?
Ilang minuto rin yata bago natapos ang blower session namin ni mayor, natatawa pa
ako sa kanya minsan dahil halatang hindi siya marunong pero ginagawa naman niya ang
best niya.

"Mayor, sa tingin ko mas maganda kung blower na lang ang hahawakan mo kaysa sa
baril. Parang parehas lang naman 'yon eh, magkaiba lang ng nilalabas," sabi ko saka
ngumiti nang matamis sa kanya.

Tumingin siya nang masama sa 'kin saka ibinaling na lang ang tingin sa laptop niya.
Napanguso na lang ako at umupo sa tabi niya saka nagfacebook na lang.

Napangiti ako nang makita ang post ni Aljen, halatang pinariringgan niya si Wrena.

Aljen Mijares

8 minutes ago

Kadiri naman ang taste mo, girl.

Mayroong 395 reacts at mahigit 100 comments sa post niyang 'yon, famous talaga
'tong si Aljen kahit puro kalokohan ang pino-post niya. Puro babae rin kasi ang
friends niya sa facebook, hindi rin naman kasi maikakaila na gwapo ang lalaking
'yon.

Agad akong nagcomment do'n habang nakangisi, minention ko pa talaga si Wrena.

Ayen Macarios: Wrenashi Bautista pinaparinggan ka ni future attorney oh.

Agad namang nagreply si Wrena sa comment ko.

Wrenashi Bautista: putang ina niya. Siya nga ang walang taste eh, nakita ko siyang
nakikipaglandian kay Perla!

Natawa ako sa reply niya. Grabe talaga ang babaeng 'to, pati si Perla na
nananahimik dinamay niya pa.

Natigilan ako nang magreply rin agad si Aljen. Excited na binuksan ko iyon upang
tingnan.

Aljen Mijares: Wrenashi Bautista masyado kang ma-issue, nagseselos ka yata eh.

Napahagalpak ako ng tawa sa reply ni Aljen. Naramdaman kong napatingin sa 'kin si

mayor, alanganing ngumit na lang ako sa kanya at nagpeace sign.

Nagreply agad si Wrena.

Wrenashi Bautista: Aljen Mijares kapal mo naman. Baka nga ikaw ang nagseselos sa
ka-date ko eh.

Aljen Mijares: Ewan sayo! Pumunta ka na lang dito, dalhan mo ako ng kape pati ng
monay, magrereview ako. Hihintayin ko yon ah!!!

Kinikilig na napahagikhik na lang ako, nabitin ako sa away at selosan nila, pero
okay lang, alam ko naman kung ano ang kahahantungan nila. Ito talagang si Aljen,
masyado ng obvious, gano'n din naman si Wrena.

Tumambay na lang ako sa facebook at twitter para magpaantok. Natigilan ako nang
makita kong nagpost ulit si Aljen, binura na niya ang post niya kanina.
Nagpost siya ng picture ng kape at tinapay, iyon lang ang post niya pero meron na
agad mahigit 500 reacts kahit kaka-post niya pa lang. Napangiti ako nang mabasa ko
ang caption.

Aljen Mijares

12 minutes ago

3-in-1 lang naman 'to, instant coffee, pero daig pa nito ang starbucks dahil ikaw
ang nagtimpla.

Napahagikhik ako nang makitang nagcomment si Wrena ng sticker na galit.

Wrenashi Bautista: Ulol, korni mo.

Napailing na lang ako habang hindi maalis ang ngiti sa labi ko. Sabi na nga ba at
magkakatuluyan ang dalawang 'to, noon pa man ramdam ko na ang kahihinatnan nilang
dalawa.

Natigilan ako at napatingin kay mayor nang mapansin kong may pinapanood siya sa
laptop niya. Nanonood ba siyabng movie? Aba, parang ngayon ko lang siya nakitang
manood.

"Sinabi ba ni mayor na gusto ka niya rito? Sinabi ba ni mayor na gusto ka niya

rito? Sinabi ba niya na makikipagbalikan siya sa 'yo? Binalingan ka ba niya ng
tingin sa tuwing nagpapapansin ka? Ikaw ba ang gusto niyang halikan? Ikaw ba ang
gusto niyang hawakan? Ikaw ba ang gusto niyang katabi sa kama? Ikaw ba ang gusto
niyang maka-sex? Ni hindi--"

Agad akong napatayo nang mapagtanto ko kung ano ang pinapanood niya. Sinubukan kong
kuhanin ang laptop mula sa kanya pero agad siyang tumayo at inangat 'yon. Titig na
titig pa rin siya ro'n at tila nagfofocus sa panonood.

"Mayor naman eh! Bakit may CCTV sa kusina?!" naiinis na tanong ko habang pilit na
inaabot ang laptop niya pero masyado siyang matangkad.

Nakakahiya pa naman ang pinagsasabi ko ro'n!

"Mayor, itigil mo na 'yan, hindi nakakatuwa," pagmamaktol ko saka napapadyak pa sa

sahig.

"Damn, this is entertaining as fuck," napapangising sabi niya habang hindi maialis
ang tingin sa laptop.

Mabagsakan sana ng laptop ang mukha niya!

"--simple lang naman akong babae, pero bakit ako ang hinahanap-hanap ni mayor?"

Napatalon ako sa kama at nagtalukbong ng kumot dahil sa kahihiyan. Naramdaman ko

namang umupo si mayor sa tabi ko.

"This is funny, I'll watch it again."

Napasinghap ako sa sinabi niya. Agad akong inalis ang kumot at gulat na napatingin
sa kanya.

Kagat kagat ni mayor ang ibabang labi niya na tila ba nagpipigil ng tawa habang
pinapanood ulit 'yon. Naiinis na binato ko ng unan ang laptop niya.
"Hindi ka na nakakatuwa, mayor. Naiinis na talaga ako!" naiinis na sabi ko.
Napakagat ako sa ibabang labi ko. Naiiyak ako dahil sa kahihiyan.

Padabog akong humiga at tumalikod sa pwesto niya. Narinig kong itinigil na niya ang
panonood no'n saka inilapag niya ang laptop sa bedside table.

Humiga siya sa tabi ko saka hinawakan ang balikat ko.

"Are you mad?" tanong niya saka marahang niyugyog ang balikat ko.

Muli akong napakagat sa ibabang labi ko dahil sa boses niya. Nagtatampo dapat ako
eh, kaso ang sexy ng boses niya.

Naiinis na hinarap ko siya saka sinimangutan.

"Ikaw kasi eh, kita mo na ngang hiyang hiya ako! Nasabi ko lang naman 'yon kasi
naiinis ako kay Vierra," sabi ko na lang saka napairap.

"Fine, I won't watch it again," sabi na lang niya saka ikinulong ako sa mga braso
niya.

"Burahin mo na 'yon ah, kapag pinanood mo ulit 'yon wawasakin ko talaga ang laptop
mo kahit barilin mo pa 'ko," nakangusong sabi ko. Tumango na lang siya at mas
hinigpitan ang pagyakap sa 'kin.

"Can I watch it when I'm having a bad day?" hirit niya pa. Sinuntok ko naman ang
matipunong dibdib niya.

Ang cute ni mayor ngayong gabi.

"Mayor."

"Hmm?" tanong niya. Tumingala ako upang tingnan ang gwapong mukha niya.

"Gusto ko ng binatog," sabi ko habang nakatitig sa kanya. Napakunot naman ang noo
niya.

"Gabi na," sabi naman niya. Napabuntong hininga na lang ako.

"Alam ko, mayor, pero mas masarap ang binatog kapag gabi diba?" tanong ko saka
hinila ang sando niya na tila ba pinipilit siya.

"We'll buy that tomorrow, sleep now," sabi naman niya at kinumutan ako saka muling
niyakap.

Muli akong napabuntong hininga dahil sa sinabi niya. Napatango na lang ako at
gumanti ng yakap sa kanya. Inamoy ko ang dibdib niya, ang bango talaga ni mayor.
Gusto ko siyang kagatin.

Ilang minuto na ang nakalipas na nakahiga kami at magkayakap pero hindi pa rin ako
makatulog.

"Mayor, tulog ka na?" tanong ko habang nakatitig sa mukha niya.

"What?" tipid na tanong niya habang nakapikit pa rin.

"Mayor, sa tingin ko talaga kailangan nating kumain ng binatog, tayong dalawa,"

sabi ko saka muling hinila pababa ang sando niya. Napabuntong hininga naman siya
saka idinilat ang mga mata niya. Tumingin siya sa wall clock.
"11:30 na, wala na tayong mabibilhan," sabi naman niya saka seryosong tumingin sa
'kin.

"Diba mayaman ka naman?" tanong ko na lang. Napabuntong hininga siya at bumangon

saka kinuha ang phone niya sa bedside table.

Nagpabili na lang si mayor ng binatog, kaso wala na talagang mabilhan kaya

nagpabili na lang siya ng ingredients sa paggawa ng binatog.

"Marunong ka ba, mayor?" tanong ko habang pinapanood si mayor na ihanda ang

ingredients sa paggawa ng binatog.

"Hindi. I'll just follow this video," sabi niya habang tutok na tutok sa laptop
niya at sinusundan ang steps sa paggawa ng binatog.

"Ahm, ako na lang kaya, mayor?" tanong ko. Umiling naman siya.

"Just sit there, I know what to do," sabi naman niya.

Napakamot na lang ako sa batok ko at hinayaan siya. Masyado talagang OA itong si

mayor, paulit-ulit ko ng sinasabi na okay lang ako at hindi na masakit ang katawan
ko pero ayaw pa rin akong pakilusin.

"Oh fuck, am I doing it right?" bulong niya. Napahagikhik na lang ako habang
pinapanood siya.

Inabot din yata siya nang mahigit 30 minutes dahil madalas siyang magkamali,
sinusubukan ko siyang tulungan kaso nagagalit siya, kaya na raw niya.

"Yehey!" excited na sabi ko at napapalakpak pa nang ihain na niya ang binatog na

ginawa niya.

"You know, it was my first time making binatog, It's not that delicious," sabi na
lang ni mayor saka umupo sa tapat ko.

Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya at agad na kinuha ang kutsara saka
nasasabik na tinikman 'yon.

Seryosong nakatitig sa 'kin si mayor na tila ba abang na abang sa sasabihin ko

tungkol sa binatog niya.

"Mayor," sabi ko habang nanlalaki ang mga matang nakatingin sa kanya.

"What? Was it bad?" tanong niya. Pinigilan kong matawa nang makitang nagtaas-baba
ang Adam's apple niya.

"Ang sarap! Mas gusto ko 'to kaysa sa binatog sa mall!" tuwang tuwa na sabi ko saka
muling tinikman 'yon.

Napakunot naman ang noo ni mayor at kinuha mula sa 'kin ang kutsara saka tinikman
'yon.

"What the hell are you blabbering? The binatog in the mall tastes ten times better
than this," masungit na sabi niya saka naiinis na ibinalik sa 'kin ang kutsara.

"Gano'n ba? Siguro masarap siya para sa 'kin dahil ikaw ang nagluto," tila wala sa
sariling nasabi ko saka muling tinikman 'yon. Halata namang natigilan si mayor sa
sinabi ko.

Napatikhim siya at napaiwas ng tingin sa 'kin at uminom na lang ng tubig.

"Ewan ko sa 'yo," sabi na lang niya saka tumayo at iniwan ako sa dining room.

Natawa na lang ako sa naging reaksyon niya saka muling kumain ng binatog. Sobrang
cute talaga ni mayor.

* * *

"Bakit ka po aalis, Mama?" tanong ni Arkia kay Vierra.

"I need to, darling. Don't worry, I'll still visit you," sabi naman nito sa anak.

Napakagat ako sa ibabang labi ko habang nakatitig sa kanila. Malamang isa ako sa
dahilan kung bakit aalis si Vierra. Ayoko sa kanya pero nalulungkot pa rin ako para
kay Arkia, nanay niya pa rin si Vierra.

"It's fine, Mama, I know you're busy rin po because you're a model. Alam ko rin po
na bawal malaman ng mga tao na may anak ka na, naiintindihan ko po and I'm used to
it. Nandito naman po si Mama Ayen para alagaan ako," sabi ni Arkia saka yumakap sa
baywang ko. Napangiti na lang ako at hinaplos ang buhok niya.

"I know, baby. Alam kong hindi ka pababayaan ni Ayen. By the way, can I talk to
your Mama Ayen privately? Mag-uusap lang kami saglit," sabi ni Vierra habang
nakatingin kay Arkia. Ngumiti naman si Arkia at tumango saka iniwan kami.

"Masaya ka ba na aalis ako?" nakangiting tanong niya sa 'kin nang tuluyan na kaming
iwan ni Arkia sa living room.

Hindi ako sumagot at nanatili lang na nakatingin sa kanya. Ayokong mag-away kami sa
huling araw niya rito.

"Mag-iingat ka, bisitahin mo palagi si Arkia dahil anak mo pa rin siya," sabi ko na
lang. Napangisi naman siya sa sinabi ko.

"Arkia doesn't need me in the first place, hindi ko rin naman siya kayang
panindigan," parang wala lang na sabi niya saka kinuha ang bag niya.

Naikuyom ko ang kamao ko dahil sa sinabi niya. Paano niya nagagawang sabihin 'yon
na para bang walang halaga si Arkia sa kanya?

"Mahal mo ba talaga si Arkia?" nakakunot-noong tanong ko.

"Of course, I love her. I'm not a heartless bitch," napapailing na sabi niya.

"The real heartless here is Arken. You should be careful of him, he's not someone
who's easy to deal with," babala niya.

"Alam ko," sabi ko na lang habang nakikipaglabanan ng titig sa kanya. Napangisi

naman siya

"Alam mo? Alam mo na ba ang lahat lahat sa kanya bukod sa pumapatay siya ng tao?
Alam mo ba kung ano ang pinagdaanan niya? Alam mo ba kung ano ang tumatakbo sa isip
niya? Alam mo ba ang totoong nararamdaman niya? Ako? Alam ko ang lahat ng 'yon."

Natahimik ako sa sinabi niya, para akong naputulan ng dila at hindi nakabwelta sa
kanya. Tama kasi ang lahat ng sinabi niya, wala akong nalalaman tungkol kay mayor.

"Don't fall for him, Ayen. He's not capable of loving anyone, he doesn't love you,
he doesn't love Arkia, and he doesn't love himself. You should stop dreaming and
wake up," tila nanunuyang sabi niya.

"He'll throw you like a bag of dirt when he's done playing with you later on. You
should prepare yourself, he will never love you. Never."

Pinilit ko na lang na hindi intindihin ang sinabi ni Vierra bago siya umalis, pero
hindi maalis 'yon sa isip ko.

Alam ko namang iyon din naman ang kahahantungan ko sa buhay ni mayor, alam kong
idi-dispatsa niya rin ako kapag sawa na siya, pero hindi ko alam kung bakit hindi
ko magawang tumakas, gusto kong lubusin ang mga oras na nandito pa 'ko at kasama si
Arkia... at si mayor.

"Hindi ka ba nalulungkot? Umalis na naman ang Mama mo," sabi ko kay Arkia habang
sinusuklayan ang buhok niya.

"Diba sabi niya naman bibisita siya? Saka inaasahan ko na rin naman na hindi niya
ako maaalagaan. Basta wag kang aalis, okay na ako," sabi niya saka itinuloy na ang
paglalaro ng barbie niya.

Natahimik ako at napatigil sa pagsusuklay sa kanya. Ayaw niyang umalis ako, ayaw ni
Arkia na iwan ko siya, pero ano'ng magagawa ko? Aalis at aalis din naman ako dahil
magsasawa rin sa 'kin si mayor... at bawal ko siyang mahalin.

"Hindi ka dapat ma-fall ng sobra sa charms ko beh, kasi hindi naman ako permanente
rito," sabi ko na lang saka hinawakan ang balikat niya at ipinaharap siya sa 'kin.
Napanguso naman siya.

"Na-fall naman si Papa sa charms mo eh, kapag na-fall na siya ng tuluyan sa 'yo,
hindi mo na kailangan umalis," sabi niya habang nakatitig sa mga mata ko.

Napangiti na lang ako at kinurot ang pisngi niya, ang cute na talaga lalo ni Arkia
sa paningin ko kahit bruhang bata siya noon.

"Kung ano-anong pinagsasasabi mo, matulog ka na nga o kaya naman magbasa ng bible,"
sabi ko na lang at inayos siya ng upo sa kama.

"Mama."

"Hmm?" tanong ko habang hinahaplos ang mahabang buhok niya.

"Kapag po birthday ng anak mo, ano ang gagawin mo?" inosenteng tanong niya.

"Siyempre ipagluluto ko at reregaluhan," sabi ko naman. Nanlaki ang mga mata niya
habang nakatitig sa 'kin.

"Ano ang ireregalo mo sa kanya?" tila nasasabik na tanong niya. Napakunot ang noo
ko habang nakatingin sa kanya.

"Bakit mo tinatanong 'yan? Birthday mo ba?" tanong ko pa.

Agad siyang umiling at napaiwas ng tingin sa 'kin, naningkit naman ang mga mata ko
nang mapansing bahagyang namula ang magkabilang pisngi niya. Bakit naman siya
nagtanong ng gano'n kung hindi pala?

"Good night na, Mama, magbabasa na po ako ng bible," sabi niya na lang saka kinuha
ang bible sa bedside table niya.

"Sige, good night." Dinampian ko muna ng halik ang noo niya bago ako lumabas ng
silid niya.

Nagtungo na ako sa kwarto namin ni mayor at agad na nagshower, nagtoothbrush at

nagpalit ng pantulog. Umupo na ako sa kama at sumandal sa headboard saka
nagfacebook, baka may update rito tungkol kina Aljen at Wrena.

Naningkit ang mga mata ko nang makita ang post ni Wrena.

Wrenashi Bautista

32 minutes ago

Alam ko trip mo lang ako kasi binasted ka. Wag ako pwede, hindi ka nakakatuwa.

Napabuntong hininga na lang ako at napailing sa post niya, mukhang nagkakalabuan pa

sila ni Aljen ngayon ah. Natigilan naman ako nang makitang may post din si Aljen.

Aljen Mijares

18 minutes ago

Sinabi ko bang nakakatuwa ako?

Napailing na lang ako, paano ko ba mapagbabati ang dalawang 'to? Mukhang seryoso
ang away nila ngayon.

Napapitlag ako nang tumunog ang cellphone ko. Agad kong sinagot iyon nang makita
ang pangalan ni Wrena sa caller ID.

"Ayen! Hindi ka maniniwala sa inamin sa 'kin ni Aljen," sabi niya na para bang
naiinis siya. Napakamot na lang ako sa kilay ko.

"Alin? Yung may gusto siya sa 'yo?" tanong ko. Saglit siyang natahimik.

"Paano mo nalaman, teh?" tila nagtatakang tanong niya.

"Wrenashi, obvious naman kasi na may gusto sa 'yo si future attorney, kahit noon pa
napapansin ko na," may bahid ng sarkasmo na sabi ko.

"Baliw ka ba? Bakit magkakagusto sa 'kin 'yon eh baliw na baliw 'yon sa 'yo,"
naiiritang sabi niya. Napakamot na lang ako sa batok ko.

"Wrena, maniwala ka sa 'kin, totoo ang sinabi sa 'yo ni Aljen. Kung nakita mo lang
kung gaano siya nagselos sa ka-date mo, kulang na lang sugurin niya at suntukin.
Maniwala ka Wrena, gusto ka talaga ni Aljen, legit na gusto," sabi ko na lang.

Natahimik siya sa sinabi ko. Wala na lang siyang naging komento sa sinabi ko at
agad na nagpaalam sa 'kin saka binaba ang tawag. Natatawang napailing na lang ako,
sana talaga magkaroon na ng improvement sa relasyon nilang dalawa.

Natigilan ako nang biglang pumasok si mayor sa kwarto. Napatingin ako sa wall
clock, 7:30 pm pa lang, bakit kaya ang aga umuwi ni mayor?

Tumingin sa 'kin si mayor, nginitian ko na lang siya nang matamis kahit na tila may
nagwawala na naman sa dibdib ko dahil lang sa tumingin siya sa 'kin.

Kumuha siya ng damit at agad na nagtungo sa banyo. Napakibit-balikat na lang ako at

muling bumalik sa pagf-facebook, nang magsawa ako, sa instagram naman ako tumambay.

Napasinghap ako nang makitang nagpost si Aljen ng picture ng kamay nila ni Wrena na
magkahawak.

Ilang taon na kaming magkakaibigan, sigurado akong kamay Wrena ang hawak niya,
dahil na rin sa pamilyar na bracelet, alam kong iyon ang bracelet na paborito ni
Wrena.

aljenM: I'm the happiest, holding your hand like this feels euphoric. WB ~

Agad naman akong nagcomment.

AyenMacarios: @aljenM sabi ko naman sayo eh, pasasalamatan mo ako balang araw dahil
binasted kita hahahahah.

Nagreply naman si Aljen.

aljenM: thank you Ayen, ninang ka sa kasal namin.

Napahagikhik ako at napapadyak. Kaibigan ko naman silang dalawa pero kilig na kilig
ako. Hindi ko akalaing bibigay agad ng gano'n si Wrena.

Gusto ko tuloy silang puntahan para makita ang mga hitsura nilang dalawa.
Paniguradong maglalandian na sila palagi sa harapan ko.

Natigilan ako sa paghagikhik na parang baliw nang lumabas na si mayor ng banyo.

Napakagat ako sa ibabang labi ko at napatikhim saka pasimpleng tumingin sa kanya.

Ang gwapo talaga palagi ni mayor sa paningin ko, minsan ayoko na lang tumingin sa
kanya.

"Jonalyn."

Natigilan ako at napatingin kay mayor. Siya lang yata ang kilala ko na tumatawag sa
'kin sa totoo kong pangalan. Sa totoo lang ayoko talaga sa pangalan ko dahil
common, pero kapag binabanggit ni mayor 'yon parang nagugustuhan ko na.

"Ahm, mayor, pwede Ayen na lang ang itawag mo sa 'kin? Iyon kasi ang tawag sa 'kin
ng lahat," sabi ko na lang saka napakamot sa batok ko.

Hindi sumagot si mayor at umupo na lang sa kama habang nakatingin sa 'kin.

Napakurap naman ako at nagtatakang napatingin sa kanya. Ano kaya ang problema ni
mayor at nakatitig siya sa 'kin ng ganito?

Naiinis pa naman ako kapag natitig siya ng ganyan, nakakapanlambot kasi ng mga
tuhod, parang may kakaiba sa mga tingin niya na hindi ko pa naramdaman sa kahit
kanino.

"Jonalyn."

Napakagat ako sa loob ng pisngi ko at pinigilan na mapasapo sa noo ko dahil tinawag

na naman niya ako sa totoong pangalan ko. Ang kulit din ng lahi nitong si mayor.
"Mayor, diba sabi ko naman sa 'yo, ang itawag mo--"

"It's Arkia's birthday tomorrow."

Natigilan ako sa sinabi niya. Nanlaki ang mga mata ko at gulat na napatingin sa
kanya.

"Seryoso?" tanong ko. Tumango naman siya.

Kaya pala nagtanong sa 'kin si Arkia ng tungkol sa birthday kanina, bakit ang
manhid ko? Hindi ko na-gets agad ang pinapahiwatig niya.

"I don't know what to do or what gift should I give her," sabi niya saka napaiwas
ng tingin sa 'kin. Natatawang napailing na lang ako habang nakatingin sa kanya.
Tiningnan naman niya ako nang masama, napakagat na lang ako sa ibabang labi ko para
itikom ang bibig ko.

"Tinanong mo na ba siya kung ano ang gusto niya?" tanong ko na lang.

"She says she's fine with anything, what the fuck is anything that she's talking
about?" tila naiiritang tanong niya. Napakamot na lang ako sa batok ko at tinapik
ang balikat niya para pakalmahin siya.

"Ito na lang, ano ba ang binibigay mo sa kanya tuwing birthday niya?" tanong ko.

"Bunch of toys, books, chocolates," sagot niya. Napangiwi ako habang napapailing.

"Hindi naman kasi dapat gano'n ang regalo mo. Palagi mo na namang binibigay sa
kanya ang mga 'yon eh, saka yung mga 'yon binili mo lang, halatang hindi mo
pinaglaanan ng effort," panenermon ko sa kanya. Nanatili naman siyang nakatitig sa
'kin. Gusto kong matawa sa hitsura niya, mukha siyang estudyante na nakikinig ng
maigi sa teacher niya.

"What should I do then?" tanong niya.

Napaisip naman ako. Ano nga kaya ang pwedeng iregalo kay Arkia na magugustuhan
niya? Dapat regalo iyon na paglalaanan ng oras at ng effort.

"Alam ko na, magpa-party tayo, tapos yung mga pagkain, tayo ang gumawa o magluto,
tapos magtatahi naman tayo ng teddy bear para sa kanya bukas habang nasa school
siya. Wag ngayon kasi gabi na," sabi ko naman. Tumango na lang siya.

"What are we gonna cook?" tanong niya.

"Wait, maglilista ako ng ingredients. Ipabili mo na sa mga tauhan mo, gawin na

natin ngayon ang mga pwede nating gawin para kaunti na lang bukas. Teka, diba nay
trabaho ka bukas?" nakakunot-noong tanong ko.

"Don't mind that, let's just focus on Arkia for now," sabi na lang niya.

Nag-utos si mayor na magpabili ng ingredientsn na nilista ko. Gabi na ngayon pero

iluluto na namin ang pwede naming iluto. Mas maganda kung kami talaga ni mayor ang
magluluto para naman maranasan niyang mag-effort para sa anak niya. Siyempre
sinigurado rin naming tulog na tulog na si Arkia.

"Wait, aren't these a recipe for making binatog?" nakakunot-noong tanong ni mayor
saka inangat ang plastic. Agad ko iyong hinablot mula sa kanya.
"Ano ka ba naman mayor? Paborito rin kaya ni Arkia 'yan, dapat merong binatog,"
sabi ko na lang saka muling ibinalik 'yon sa mesa.

"Fine, how should I cut this carrot?" tanong niya saka inangat ang carrot.

"Basta pa-box, maliliit lang ha," sabi ko naman habang inaayos ang ingredients sa
paggawa ng cupcake. Magb-bake ako ng chocolate cupcakes, isa 'to sa regalo ko kay
Arkia bukod sa teddy bear.

"Ano pa ba ang gusto ni Arkia? Tell me more about my daughter," sabi niya habang
naghihiwa ng carrots. Napataas naman ang kilay ko sa sinabi niya.

"Diba dapat alam mo ang mga 'yon kasi anak mo siya," sabi ko naman saka muling
ibinalik ang atensyon sa cupcakes na ginagawa ko.

"As you can see, I ain't a loving father so I know nothing about my own child,
that's why I'm asking you."

Napatingin ako sa kanya na halatang nagfo-focus nang maigi sa hinihiwa niya.

Napailing na lang ako.

"Para sa 'kin mapagmahal kang tatay kay Arkia, hindi ka naman mag-eeffort nang
ganito kung hindi," sabi ko na lang saka tipid na ngumiti.

"Am I?" tanong niya saka tumingin nang diretso sa mga mata ko. Nanlambot ang mga
tuhod ko sa tingin niyang 'yon pero nagawa ko pang ngumiti nang matamis sa kanya
saka tumango.

"Anyway, mahilig si Arkia magbasa ng bible, love na love niya ang Diyos. Alam mo
naman na gusto niyang maging madre diba?" Tumango naman siya sa tanong ko.

Mukhang kahit papa'no naman ay nakakapagkwentuhan sila ng anak niya.

"Matalino si Arkia, alam niya una pa lang na hindi ako ang totoong Mama niya pero
sumasakay na lang siya. Alam mo bang napakasuplada ng batang 'yon in real life?
Pero okay lang naman, na-fall din naman siya sa charms ko eh," sabi ko na lang saka
napahagikhik.

"That's so expected," bulong niya. Nagtatakang napatingin naman ako sa kanya.

"Ha?" tanong ko. Hindi ko narinig ang ibinulong niya.

"Nothing... so what you were saying again?" tanong na lang niya. Napatikhim na lang
ako at muling bumalik sa kinu-kwento ko.

"Ayun nga, sweet naman talaga si Arkia saka mahal na mahal ka no'n. Paniguradong
magugustuhan niya talaga ang effort na ginagawa mo para sa kanya ngayon."

Natahimik naman siya sa sinabi ko pero tinuloy niya pa rin ang ginagawa. Napangiti
na lang ako habang nakatingin sa kanya.

Kaunti lang ang serving ng niluluto namin, para sa aming tatlo lang kaya hindi kami
masyadong nahirapan ni mayor, kaso mahahalata talaga na hindi marunong magluto si
mayor dahil simpleng paghiwa hindi niya magawa ng ayos, pero nakaraos naman kami.

"Mayor, tikman mo 'tong cupcake," sabi ko saka inilapit ang cupcake sa bibig niya.
Napakunot naman ang noo niya saka umiling.

"I don't like sweets," masungit na sabi niya. Napaismid naman ako.
"Tikman mo na kasi," pamimilit ko saka mas inilapit 'yon sa kanya. Napabuntong
hininga naman siya saka kumagat na lang.

Napangiti ako at kumagat din sa cupcake. Napangisi ako nang mapatingin sa chocolate
icing na nasa ibabaw ng cupcake, agad kong dinutdot 'yon saka ipinahid 'yon sa
pisngi ni mayor. Napahagalpak na lang ako ng tawa nang tingnan niya ako nang
masama.

Napasinghap ako nang agawin niya sa 'kin ang cupcake at ginaya ang ginawa ko.
Akmang ipapahid niya rin 'yon sa 'kin pero agad akong nakatakbo.

"Come here," tila nananakot na sabi ni mayor. Umiling naman ako. Ano ako? Engot?

Napatili ako nang agad na tumakbo si mayor papalapit sa 'kin, wala akong nagawa
nang buhatin niya ako at pinaupo sa mesa saka ikinulong sa mga bisig niya.

Napasimangot na lang ako nang pahiran niya ng icin ang pisngi ko. Napakagat siya sa
ibabang labi niya habang nakatingin sa 'kin na tila ba pinipigil niya na matawa.

"Ang dungis ko na!" naiinis na sabi ko.

Napangisi naman siya habang nakatitig sa pisngi ko na may icing.

"I'll lick it off," tila paos na sabi niya saka walang sabi-sabing dinilaan ang
pisngi ko.

Pakiramdam ko nag-akyatan ang lahat ng dugo ko dahil sa ginawa niya, malamang

pulang pula na ang mukha ko ngayon. Pati ang mga paru-paro sa tiyan ko nagpa-party
rin.

"B-bakit mo ginawa 'yon? Ang dugyot naman," nauutal na sabi ko.

"Then lick my face too," tila nang-aasar pa na sabi niya.

Inabot na tuloy kami ng madaling-raw dahil sa landian namin.

* * *

"Mali naman eh, salit-salitan dapat," panenermon ko kay mayor.

"Damn it! This is frustrating as fuck," naiiritang sabi niya.

Natawa ako sa hitsura niya ngayon, pagkaalis na pagkaalis ni Arkia, nagtahi agad
kami ng teddy bear para sa kanya. Simpleng teddy bear lang naman ang gagawin namin
at hindi mabigat, tig-isa kami ng tinatahi ngayon. Kulay pink ang sa akin, sa kanya
naman kulay white.

"Mayor, kaya mo 'yan. Para kay Arkia naman ang ginagawa mo eh, saka kailangan mong
bilisan dahil susunduin na ni Adhan si Arkia maya-maya," sabi ko na lang saka
tinapik ang balikat niya.

Napakamot na lang si mayor sa batok niya saka muling tumuloy, napakagat na lang ako
sa ibabang labi ko at napapailing na tumitingin sa kanya. Sobrang cute talaga ni
mayor sa mga ganitong sitwasyon.

Natapos din kami makalipas ang ilang oras. Tuwang tuwa ako sa kinalabasan ng gawa
namin. Napangiti naman ako at napatingin kay mayor.
"Wow, ang ganda ng iyo," sabi ko na lang saka kinurot ang braso ni mayor.

Ang tigas naman ng braso niya, nakakagigil.

Napatingin sa 'kin si mayor habang nakakunot ang noo saka tumingin sa teddy bear na
tinatahi ko.

"Are you kidding me?" iritadong tanong niya. Napakagat ako sa ibabang labi ko habag
nagpipigil ng tawa.

"Wag ka namang mainis, mayor. Pa-kiss na lang," tila nang-aasar na sabi ko saka
ngumuso.

Natigilan ako nang seryoso siyang nakatitig sa 'kin.

Napasinghap ako nang basta na lang niya ako hinila paupo sa kandungan niya saka
siniil ng halik ang labi ko.

Niyakap niya ako sa baywang saka mas pinalalim ang paghalik sa 'kin. Yumakap na
lang din ako sa batok niya at pumikit upang tugunin ang halik niya.

Impit na napadaing ako nang tila nanggigigil na kinagat niya ang ibabang labi ko
saka sinipsip 'yon. Napasabunot naman ako sa buhok niya nang maglumikot na ang dila
niya at tila inaangkin nito ang pagkatao ko.

"Let's go to our room," tila paos na bulong ni mayor habang hinahalik-halikan ang
labi ko pababa sa panga ko.

"P-pauwi na si Arkia," nasabi ko na lang kahit kaunti na lang ay bibigay na 'ko.

"We'll be quick, I really want you now," sabi pa niya.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko habang patuloy niya akong hinahalikan,
nanlalambot na talaga ako sa ginagawa niya.

"Mama! Papa!"

Agad akong lumayo kay mayor nang marinig ang boses ni Arkia. Napatikhim naman si
mayor saka tumayo, inalalayan niya rin ako patayo.

"You won't get away with me tonight," bulong niya saka kinuha ang teddy bear na
tinahi niya. Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at kinuha rin ang teddy bear
na tinahi ko.

Dali dali kong hinila si mayor papuntang dining room, itinago ko ang teddy bear na
tinahi namin sa ilalim ng mesa.

"Sisigaw tayo ng happy birthday kapag dumating si--" naputol ang sasabihin ko.

"Mama? Papa?"

Napakurap ako at napatingin kay Arkia na nakatitig sa 'ming dalawa ni mayor.

Pasimple ko namang siniko ang tiyan niya. Masyado yata siyang na-carried away sa
halikan namin kaya lutang siya.

"Happy birthday, Arkia!" sabi ko na lang saka itinaas ang dalawang kamay ko.

"Happy birthday," sabi naman ni mayor. Napaismid na lang ako, wala na bang isisigla
pa ang boses niya?
"Wow! Naghanda po kayo sa birthday ko?!" tuwang tuwang tanong ni Arkia saka
tumungtong sa upuan upang tingnan ang mga pagkain. Ang laki ng ngiti niya habang
nakatitig sa mga 'yon, napatingin din siya sa mga balloons at maliit na tarpaulin
na pinagawa ni mayor. Hindi maalis ang magandang ngiti sa labi niya.

"Oo beh, Papa mo talaga ang nagluto ng mga 'yan. Ito pa." Kinuha ko ang dalawang
teddy bear sa ilalim ng mesa at inabot sa kanya.

Nanlaki naman ang mga mata niya at agad na kinuha ang mga 'yon. Kitang kita sa mga
mata niya na talagang gustong gusto niya ang mga 'yon.

"Kami ng Papa mo ang nagtahi niyan. Yung white, Papa mo ang nagtahi. Tingnan mo ang
kamay ng Papa mo, puro sugat," sabi ko naman saka inangat ang kamay ni mayor para
ipakita sa kanya.

Agad na umalis si Arkia sa upuan at sinugod kami ng yakap ni mayor. Napangiti na

lang ako at hinaplos ang buhok niya.

Pakiramdam ko may kung anong kakaiba ang humahaplos sa puso ko ngayon, sobrang saya
ko na makitang masaya si Arkia.

"Kayo po ang best parents in the world!" sabi ni Arkia at ngumiti sa 'min saka mas
hinigpitan ang pagyakap niya.

Kahit wala pa akong anak at kahit hindi ako ang tunay niyang ina, pakiramdam ko
best parent talaga ako gaya ng sabi niya.

Natigilan ako at napatingin kay mayor, napatingin din naman siya sa 'kin.

"Thank you," mahinang usal ni mayor saka hinaplos ang pisngi ko. Natigilan naman
ako sa ginawa niya.

Pakiramdam ko nagwala ang puso ko kasabay nang pagdaloy ng hindi maipaliwanag na

kuryente sa buong katawan ko nang ngumiti siya sa 'kin. Hindi iyon ngisi o ano man.

Totoong ngiti iyon.

“Magbabakasyon po tayo?!”

Sabay kaming napatingin ni Arkia kay mayor. Tipid na ngumiti lang si mayor at
tumango.

“Hmm,” tipid na sagot ni mayor saka tumango.

Kaya pala hindi niya pinapasok si Arkia sa school ngayong araw.

“Seryoso? Kasama ba ako?” tanong ko.

“Of course,” sagot naman ni mayor habang nililigpit ang mga platong pinagkainan
namin.

Napatili kami ni Arkia at nagtatalon. Halos maglambitin sa 'kin si Arkia dahil sa

tuwa.
“Saan tayo magbabakasyon, Papa?” excited na tanong ni Arkia. Lumapit ito sa Papa
niya saka yumakap sa baywang nito.

“Cebu, there's a beautiful beach there.”

Napasinghap ako sa sinabi niya, gulat na napatingin din sa 'kin si Arkia habang
malaki ang ngiti sa labi nito. Kitang kita sa mga mata niya ang excitement.

“Pack your things now, dalawang araw tayo ro'n,” sabi naman ni mayor.

Agad na nagpaalam si Arkia at pumunta sa silid niya para maghanda ng mga damit,
dapat tutulungan ko siya kaso kaya na raw niya ang sarili niya.

“Paano ang trabaho mo, mayor?” nag-aalalang tanong ko.

“Adham will take care of that, he'll update me everytime.”

Hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako papuntang silid namin. Naglabas siya ng
bag saka inilagay 'yon sa kama. Nakaupo lang ako habang pinapanood ang ginagawa
niya.

Naglagay na siya ng mga damit niya sa bag. Pati mga damit ko siya na rin ang
naglagay sa bag. Nanonood lang ako sa kanya habang nakaupo sa kama.

“I love your panties, they're small,” nakangising sabi niya saka inangat ang
dalawang underwear ko.

“Mayor!”

Napaismid na lang ako nang ilagay niya ang mga 'yon sa bag, kumuha rin siya ng mga
towel at inilagay 'yon sa bag. Kumuha na lang ako ng isang unan at niyakap 'yon.

“Kailan tayo aalis, mayor?” tanong ko.

Tumingin muna siya sa 'kin bago sumagot.

“Ngayon,” sagot niya saka isinara na ang bag. Napasinghap naman ako at tila hindi
makapaniwalang tumingin sa kanya.

“Ngayon? Right now? Right now talaga? As in ngayon?” pangungulit ko.

“Let's go,” sabi niya na lang saka binitbit ang bag at lumabas.

Lumabas na siya ng kwarto namin. Agad naman akong sumunod sa kanya. Kumapit ako sa
braso niya, natigilan ako nang inalis niya ang pagkakahawak ko ro'n saka humawak sa
palapulsuhan ko. Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at hinayaan siya.

“Mama! Papa! Ready na po ako, nagdala po ako ng swimsuit ko!” excited na sabi ni
Arkia pagkalabas niya sa kwarto niya saka lumapit sa 'min.

Napangiti na lang ako nang kumapit siya sa kamay ko, binitbit naman ni mayor ang
bag niya. Halatang tuwang tuwa talaga siya at excited. Sabagay, ako rin naman.

PRIVATE JET ni mayor ang sasakyan namin papuntang Cebu. Medyo kinakabahan ako dahil
first time kong sasakay sa ganito pero mas dumadaig naman ang excitement sa
nararamdaman ko.

“Wow, Mama! Ang ganda ng airplane ni Papa!”

Panay ang ikot namin ni Arkia sa loob, maliit lang ang ito at hindi tulad ng
tipikal na eroplano na makikita sa mga airport pero talagang maganda ang sa loob at
halatang mahal talaga. Binilang ko ang lahat ng upuan, 16 lang lahat 'yon. Para
itong bahay dahil may mesa at may maliit na ref din sa loob. Sobrang nae-excite na
ako.

“Wow, Arkia! Lilipad tayo,” excited na sabi ko at napatili. Napatili rin si Arkia
at napapalakpak.

Napapailing na lang si mayor habang nakatingin sa 'min, tahimik itong nakaupo sa

kabilang gilid, muli niyang ibinaling ang tingin sa laptop niya.

“Arkia, mag-picture tayo.”

Inilabas ko ang cellphone ko at nagtungo sa camera saka inilagay sa front cam.

Tumingin kami ni Arkia sa camera saka ngumiti.

“Mama, doon naman po tayo magpicture!” sabi niya saka itunuro ang pwesto malapit sa
bintana.

Agad kaming nagtungo ro'n para kumuha ng picture, ipinakita talaga namin ang
bintana sa picture. Gusto ko sanang i-post ang mga 'to sa facebook o instagram kaso
bawal.

“Mama, isama natin si Papa sa picture,” bulong ni Arkia sa 'kin. Napangiti naman
ako saka tumango.

Agad kaming lumapit kay mayor. Natigilan siya nang biglang umupo si Arkia sa
kandungan niya, umupo naman ako sa tabi nila saka itinapat sa 'min ang cellphone
ko.

“Mayor, ngumiti ka ha,” sabi ko saka tumingin sa camera at ngumiti.

Napaismid ako nang makitang ang sama ng tingin ni mayor sa camera. Agad ko siyang
nilingon saka kinurot ang pisngi niya nang malakas, halata namang natigilan siya sa
ginawa ko.

Napahagikhik naman si Arkia at kinurot naman ang kabilang pisngi ni mayor.

Napakunot na lang ang noo ni mayor habang nakakurot kami ni Arkia sa pisngi niya.

“Ngiti ka na po, Papa. Talent po ni Mama ang mangulit, kukulitin ka po niya

hanggang sa pumayag ka,” tila nananakot na sabi ni Arkia.

Napabuntong hininga na lang si mayor nang binitiwan na namin ni Arkia ang pisngi
niya. Muli kaming humarap sa camera saka ngumiti. Mas lalong lumaki ang ngiti ko
nang ngumiti na lang din si mayor, maliit na ngiti lang 'yon pero ayos lang. Ang
gwapo niya pa rin.

Natigilan ako nang i-abot sa 'kin ni mayor ang cellphone niya. Nagtatakang
napatingin na lang ako sa kanya.

“Send the pictures to me,” tipid na sabi niya saka napaiwas ng tingin. Napangiti na
lang ako saka sinunod ang utos niya.

“Mama! Naandar na ang airplane natin!” tila tuwang tuwa na sabi ni Arkia habang
titig na titig sa bintana.

Agad akong lumapit do'n at napatitig sa pag-andar ng private jet na sinasakyan

namin. Halos mapanganga ako habang nakatitig sa labas. Para akong bata kung umakto
ngayon pero sadyang tuwang tuwa lang talaga ako at excited.

Wala kaming ginawa ni Arkia kundi ang maglikot sa loob. Halatang naririndi na sa
amin si mayor dahil panay ang kunot ng noo niya pero hindi na lang nagsalita at
hinahayaan kami.

“Mayor, masasarap ba ang mga pagkain dito?” tanong ko kay mayor saka kumapit sa
braso niya habang hawak naman niya ang kamay ni Arkia sa kabilang kamay niya.

“Papa, ipadala na lang po natin ang gamit natin sa beach, magpunta muna po tayo sa
church at magsimba,” sabi ni Arkia. Agad akong napangiti sa sinabi niya saka
tumango.

Wala namang nagawa si mayor, pinadala na niya sa mga tauhan niya ang mga gamit
namin sa beach na pupuntahan namin para pagbigyan si Arkia at magsimba.

Nagcommute lang kami papuntang simbahan. Dapat magpapadala si mayor ng kotse pero
namilit ako na magcommute na lang kami para maranasan naman nilang mag-ama 'yon,
naparanas ko na kay Arkia dati na sumakay sa jeep, dapat maranasan din ni mayor.

“Naiinitan ka ba?” bulong ko kay mayor habang nasa jeep kami.

Panay ang pahid niya sa noo at pisngi niya. Halatang naiinitan siya dahil hindi
siya sanay sa ganito. Buti na lang talaga at simpleng t-shirt at itim na beach
broad shorts lang ang suot ni mayor. Kung nagkataong naka-coat at trousers pa siya,
baka nasiraan siya ng bait sa sobrang init.

Kinuha ko ang panyo ko at pinahid ang namumuong pawis sa noo at leeg niya, hinayaan
naman niya ako.

“Ang sweet niyo naman po,” kinikilig na sabi ni Arkia na nasa gitna namin ni mayor.
Kinurot ko na lang ang pisngi niya nang manahimik na siya.

Nakarating din kami sa malapit na simbahan makalipas ang ilang minuto, mukhang
pamilyar na si mayor sa Cebu, hindi na niya kailangan magtanong tanong. Mukhang
nakapunta na siya rito.

“Ang laki ng simbahan,” ngiting ngiti na sabi ni Arkia. Napasinghap siya nang
mapatingin sa mga madre na dumaan.

“Gusto ko rin po maging madre,” sabi ni Arkia habang titig na titig sa mga madre.

Sakto at may misa ngayon. Marami-rami ang tao pero hindi naman ganoong kasikip,
kaso naiinitan pa rin yata si mayor.

Napapatingin ako kay mayor habang nasa misa. Halatang hindi siya maalam sa mga
nangyayari sa simbahan, daig na daig siya ni Arkia na alam na alam ang mga
sasabihin. Palagi kasi itong nanonood ng mga live mass sa internet o kaya naman sa
TV. Hindi na talaga ako magugulat kung magiging madre siya.

“Ang kapayapaan ng Panginoon ay laging sumainyo,” sabi ng pari.

“At sumainyo rin.”

Muli akong napatingin kay mayor na napatikhim na lang at napakamot sa kilay niya
dahil hindi siya nakakasabay, napailing na lang ako. Mukhang kailangan na talaga
niyang magsimba palagi.

“Magbigayan kayo ng kapayapaan sa isa't isa,” muling sambitbng pari.

Napatingin ako kay Arkia na nakikipagpalitan ng ‘peace be with you’ sa mga tao sa
paligid niya, ako rin naman ay gano'n.

“What are you murmuring?” tanong ni mayor. Napabuntong hininga ako at napakamot sa
batok ko.

“Peace be with you, mayor. Nagbibigayan kami ng kapayapaan sa isa't isa. Magsimba
ka rin kasi paminsan-minsan, daig na daig ka ng anak mo oh,” bulong ko saka ini-
nguso si Arkia.

UMALIS din kami agad pagkatapos ng misa. Nagyaya naman si Arkia na kumain ng street
food na ikinatuwa ko, mukhang natututo na talaga sa 'kin ang batang 'to.

Walang nagawa si mayor nang basta na lang namin siya hinila sa stall ng mga street
food.

“Wow, proben ba 'to?” tanong ko sa tindero. Tumango naman ito.

“Wow, mukhang masarap, Mama,” sabi naman ni Arkia habang nakatingin sa tinda ni
kuya.

Tumingin ako kay mayor, tumingin din si Arkia sa kanya. Napabuntong hininga na lang
siya at naglabas ng wallet saka nagbayad sa tindero.

Umupo kami sa may bench ni Arkia nang makabili na kami. Napatingin ako kay mayor na
tahimik lang habang nakatingin sa 'min. Napangiti ako at inilapit ang chicken
proben sa labi niya. Umiling naman siya na tila natanggi.

“Papa, masarap po,” pangungumbinsi ni Arkia sa Papa niya.

“Sige na, mayor, wag ka namang killjoy. Birthday kaya ni Arkia kahapon,”
nakangusong sabi ko na lang.

Wala ng nagawa si mayor saka sinubo ang proben. Lumaki ang ngiti ko saka muli
siyang sinubuan, hindi naman siya kumontra at sumubo na lang ulit.

Sa totoo lang habang nakikilala ko si mayor, hindi naman pala siya nakakatakot gaya
ng una kong pagkakilala sa kanya. Habang tumatagal nga ay nagiging cute siya sa
paningin ko, para siyang bata na marami pang dapat matutunan.

Pagkaubos namin ng proben, nakakita naman si Arkia nang bilihan ng fishball at

kwek-kwek, agad naming hinila si mayor doon upang magpabili.

“Mayor, ahh!” sabi ko saka inilapit sa labi niya ang maliit na kwek-kwek, parang
pugo lang ang itlog sa loob, kaya keri lang.

“Fuck, ang init.”

Natawa kami ni Arkia nang mapamura si mayor at umiihip-ihip pa. Natatawang inabutan
ko siya ng tubig, agad niya namang kinuha 'yon at ininom, nalimutan ko palang hipan
ang kwek-kwek.

“Do you want to kill me?” nakakunot-noong tanong niya. Natawa na lang ako at
lumapit sa kanya upang tingnan ang labi niya.

“Wag ka ng magalit, kiss ko na lang para hindi masakit.”

Nagulat siya nang basta ko na lang dinampian ng halik ang labi niya. Impit na
napatili naman si Arkia na tila kinikilig.

“Hindi na ba masakit?” tila nanunuksong tanong ko. Napakunot naman ang noo niya.

“That ain't enough, kiss me again,” sabi niya saka yumuko. Sinubuan ko na lang siya
ng fishball saka itinulak ang mukha niya papalayo sa 'kin.

Ang landi naman ni mayor.

NAGTUNGO na rin kami sa beach pagkatapos naming kumain ng kung ano-anong street
food.

“Wow! Excited na 'ko magswimming!” tuwang tuwa na sabi ni Arkia saka nagtatakbo
papuntang dagat.

Nakitakbo naman ako kay Arkia at dinawdaw ang paa ko sa dagat, lumaki ang ngiti sa
labi ko nang maramdaman ko ang lamig no'n.

“Mayor, magswimming na tayo!”

Lumapit ako kay mayor at hinila siya papalapit sa dagat. Todo hagikhik naman si
Arkia saka naglaro sa tubig pero hindi pa naman siya nalublob sa tubig.

“Hindi pa tayo nagbibihis,” sabi naman ni mayor.

“Okay na 'tong suot ko,” sabi ko na lang.

Nakasuot ako ng simpleng t-shirt at floral na cotton shorts. Si Arkia naman mukhang
wala na ring pakialam sa suot niya at excited ng magswimming.

“Okay,” tipid na sabi na lang ni mayor saka walang sabi-sabing hinubad ang t-shirt
niya.

Napakunot ang noo ko nang makaagaw siya ng atensyon ng mga tao, lalo na ng mga
babaeng naka-bikini, yung iba mga foreigner pa yata.

Kumapit ako sa matipunong braso ni mayor at hinila siya papalapit sa 'min ni Arkia.
Kailangang makita ng mga babaeng 'to na pamilyadong tao na si mayor at bawal na
siyang pagnasahan.

“Let's go!” excited na sabi ko saka hinubad din ang t-shirt na suot ko.

“What the fuck are you doing?” tanong ni mayor saka hinawakan ang braso ko at
hinila ako papalapit sa kanya. Napakunot naman ang noo ko at nagtatakang napatingin
sa kanya.

“Bakit? Hindi naman mahalay ang bra ko eh, partner naman ang kulay niya sa short
ko,” sabi ko saka pinasadahan ng tingin ang katawan ko.

“Mama, okay lang po, ang sexy mo po!” sabi ni Arkia at nagthumbs up pa sa 'kin.
Napangiti naman ako at kumindat sa kanya. Supportive talaga 'tong si baby Arkia.

Sinubukan kong i-alis ang pagkakahawak ni mayor sa braso ko pero hindi niya ako
pinakawalan. Hinawakan niya ang baywang ko at iniharang ang malaki niyang katawan
sa 'kin. Napalunok na lang ako nang matipunong dibdib niya ang bumungad sa 'kin.

“Ano ba'ng trip mo, mayor?” nakapamaywang na tanong ko.

Hindi siya sumagot. Napakamot na lang ako at nagtungo sa dagat kahit na dikit na
dikit sa 'kin si mayor. Mukhang nage-gets ko na ang ginagawa niya, mukhang
inihaharang niya ang katawan niya sa 'kin para walang masyadong makakita sa akin.
Ayos din itong si mayor eh.

“Mayor naman, paano ako makakalangoy kung para kang lintang nakadikit sa 'kin?”
nakapamaywang na tanong ko.

Hindi na naman siya sumagot at yumakap lang sa baywang ko at tinakpan ako gamit ang
mga braso niya.

“Mayor, wag ka ng mag-ano riyan, hanggang tingin lang naman sila. Ikaw lang ang
nakakahawak sa 'kin, okay na?” tanong ko.

Napatitig muna siya sa 'kin bago tuluyang lumayo ng kaunti, pero malapit pa rin
siya sa 'kin. Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko para pigilan na mapangiti,
sobrang cute talaga ni mayor.

“Arkia, langoy tayo. Marunong ka ba lumangoy?” tanong ko kay Arkia na abala sa

paglublob sa tubig.

“Hindi po, Mama,” nakangusong sabi niya.

“Kumapit ka sa 'kin, tuturuan kitang lumangoy,” nakangiting sabi ko saka hinawakan

ang baywang niya para turuan siya.

Nakatingin lang sa 'min si mayor habang tinuturuan ko si Arkia, fast learner talaga
ang batang 'to, natututo na siyang lumangoy kahit papa'no, pero inaalalayan ko pa
rin siya.

Inabot na kami nang hapon kakalangoy hanggang sa mapagod na si Arkia at magyaya na

magpahinga.

Nagtungo kami sa malaking modern cottage kung nasaan ang mga gamit namin. Halos
mapanganga kami ni Arkia nang nakapasok sa loob, kung maganda sa labas ng cottage,
mas maganda naman ang loob. Talagang moderno ang disenyo no'n at di hamak na mas
malaki sa mga tipikal na bahay.

Naligo na kami at nagpalit ng damit, pagkatapos nagyaya na ulit na kumain si Arkia.

Nagtungo kami restaurant sa beach na fresh seafood ang sine-serve.

Ganadong ganado ako sa pagkain, dahil siguro mahilig talaga ako sa seafood. Pero sa
totoo lang, napansin ko rin sa sarili ko na mas tumatakaw na ako kaysa dati. Nag-
aalala nga ako na baka manaba ako eh.

“Wow, Mama, ang lakas mo po kumain,” tila manghang mangha na sabi ni Arkia habang
nakatitig sa plato ko.

“Gano'n talaga eh, wala tayong magagawa,” sabi ko na lang saka tumuloy sa pagkain.

Napatingin naman ako kay mayor na hindi masyadong nakain. Mas abala siya sa
pagbabalat ng hipon na kinakain namin ni Arkia pati ang pagbubukas ng alimasag at
lobster para sa 'min ni Arkia.

Bumalik na kami sa cottage pagkatapos naming kumain. Agad namang nakatulog si Arkia
pagbalik namin dahil siguro sa pagod, madilim na rin kasi.

“Mayor, magpapahangin lang ako sa labas ha,” pagpapaalam ko.

Hindi ko na hinintay na sumagot si mayor, lumabas na lang ako basta at nagtungo sa

tabing dagat para maglakad-lakad.

Napatingin ako sa repleksyon ng buwan sa dagat, ang ganda no'n tingnan, hindi
nakakasawa.

Napayakap ako sa sarili ko nang maramdaman ko ang simoy ng hangin. Dapat pala
nagsuot ako ng jacket, nakalimutan kong magdala.

Natigilan ako nang may maglagay ng jacket sa balikat ko, napangiti naman ako at
agad na lumingon sa kanya.

“Mayor, thank-- ay kalabaw!”

Napapitlag ako at napaatras nang mapansing hindi pala si mayor ang naglagay ng
jacket sa 'kin. Agad kong hinubad ang jacket at ibinalik sa lalaki.

May hitsura rin ang lalaking 'to at matangkad, sa tingin ko lang ay mas matangkad
ng kaunti si mayor sa kanya. Pero wala akong pakialam kahit gwapo pa siya, hindi ko
siya kilala.

“Mukhang nilalamig ka, sa 'yo na 'to,” sabi niya at ngumiti saka muling ibinalik
ang jacket sa 'kin. Tipid na ngumiti na lang ako sa kanya saka umiling.

“H-hindi na po, kuya,” sabi ko na lang saka lumayo ng kaunti sa kanya.

“Sige na, malamig talaga rito kapag gabi. Suotin mo na--”

Natigilan ako at napasinghap nang may sumipa sa lalaki. Napatakip ako sa gulat nang
halos tumalsik sa buhanginan ang lalaki.

Napapitlag ako nang maramdaman kong may jacket na bumalot sa katawan ko. Napalingon
ako at napatingala sa pamilyar na amoy na 'yon.

“M-mayor,” nauutal na sambit ko na lang. Nanatili namang walang emosyon si mayor

habang nakatitig sa lalaki saka hinila ang baywang ko papalapit sa kanya.

Akmang lalapitan pa ni mayor ang lalaki nang hawakan ko ang braso niya.

“M-mayor, wag na. Umalis na lang tayo, baka isumbong ka pa niya sa mga pulis,”
kinakabahang sabi ko at sinubukan siyang hilahin palayo sa lalaki.

“I'll shoot his head,” mariing sabi niya habang nakatitig nang masama sa lalaki.

“Mayor, u-umalis na tayo. Please,” pakiusap ko sa kanya.

Napatitig sa 'kin si mayor, tila nagsusumamong tumingin ako sa kanya at marahang

hinaplos ang braso niya. Napabuntong hininga na lang siya at nagpatianod nang
hilahin ko siya palayo sa lalaki.

Hindi ko alam kung bakit ginawa ni mayor 'yon. Kilala niya ba ang lalaki at
talagang galit siya ro'n? O baka naman nagseselos siya dahil kinausap ako nito at
binigyan ng jacket?

Ayokong umasa pero kung iyong pangalawa ang dahilan, mukhang hindi pala magandang
magselos si mayor.

“Mayor.”

Nanatili akong nakakapit sa braso niya habang naglalakad kami sa dalampasigan

pabalik sa cottage namin.

“Hmm?”

Napatigil ako sa paglalakad, napatigil din siya at nagtatakang napatingin sa 'kin.

Ngumiti na lang ako nang matamis sa kanya saka kinuha ang kamay niya at idinikit
iyon sa pisngi ko. Hindi naman siya pumalag o kumontra, seryosong nakatitig lang
siya sa 'kin.

Napapikit ako nang maramdaman kong gumalaw ang hinlalaki niya na tila ba hinahaplos
niya ang pisngi ko.

Nagwawala na naman ang puso pati ang mga paru-paro sa tiyan ko. Simpleng haplos
lang 'yon galing sa kanya pero pakiramdam ko nagbigay init na 'yon sa buong katawan
ko hanggang sa pagkatao ko.

Nasabi ko ang mga salitang gusto kong sabihin sa kanya sa lenggwahe namin sa
probinsya.

“Arken Zaviere, namumutan ta ka.”

Hindi ko alam kung dapat na ba akong kabahan.

“Papa, bakit po ang tahimik mo?” tanong ni Arkia habang nakatingin kay mayor.

Hindi sumagot si mayor at basta na lang pumasok sa silid namin habang dala ang bag
namin. Nagtatakang napatingin naman si Arkia sa 'kin. Tipid na ngumiti na lang ako
sa kanya saka kinuha ang bag niya at hinawakan ang kamay niya. Pumasok na lang kami
sa kwarto niya at inayos ko na lang ang mga damit niya.

“Mama, galit ba sa 'kin si Papa?” tanong ni Arkia saka kumapit sa braso ko.
Napatigil naman ako sa pag-aayos ng mga damit niya saka hinarap si Arkia.

“Hindi galit ang Papa mo sa 'yo, naii-stress lang talaga siya dahil marami siyang
naiwang trabaho,” sabi ko na lang saka marahang hinaplos ang pisngi niya saka
ngumiti sa kanya.

Tila wala ako sa sarili ko nang lumabas ako sa silid ni Arkia. Nagtungo ako sa
kusina para magluto, kuumain, o libangin ang sarili ko.

Alam ba ni mayor ang ibig sabihin nang sinabi ko kagabi? Simula nang sinabi ko
'yon, nanahimik siya at hindi kumibo, ni hindi niya tinanong sa 'kin ang ibig
sabihin ng sinabi ko. Posible kayang naintindihan niya ang sinabi ko?

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at naiinis na binalatan ang banana chips
na binili namin sa souvenir and food shop na nadaanan namin sa Cebu. Hindi naman
talaga ako mahilig dito, hindi ko alam kung bakit gusto ko na nito ngayon.

Napakamot ako sa batok ko at sinubsob ang pisngi ko sa mesa. Napa-praning na ako

kakaisip kung ano ang problema ni mayor sa 'kin.

Huminga ako nang malalim at tumayo saka nagtungo sa silid namin ni mayor, naabutan
ko siya na nakatutok sa laptop niya at todo type ro'n. Sa pagkakataong 'to, gusto
kong isipin na busy lang talaga siya at maraming naiwan na trabaho.
“Mayor,” pagtawag ko sa kanya saka umupo sa tabi niya. Natigilan naman siya at
walang emosyon na tumingin sa 'kin.

“Hmm?” tanong niya saka muling ibinalik ang tingin sa laptop niya.

“May problema ka ba sa 'kin? O b-baka naman naintindihan mo ang sinabi ko kagabi?”

kinakabahang tanong ko.

Napabuntong hininga siya at seryosong tumingin sa 'kin. Napalunok naman ako habang
nakikipaglabanan ng titig sa kanya. Nanghihina na naman ako, mas lalong
nakakapanghina na hindi ko nababasa ang laman ng isip niya, palagi akong
nangangapa.

Hindi ko siya maintindihan.

“I have a lot of work to do, I don't have time to play and fuck around. Whatever it
is that you said last night, I'm not interested to know, I bet you just cussed at
me or something,” sabi niya saka muling ibinalik ang tingin niya sa laptop niya.

Natahimik na lang ako at napatango. Sanay naman ako na palagi niya akong
sinusungitan pero hindi ko alam kung bakit iba ang nararamdaman ko ngayon.

Play and fuck around? Laro lang ba ang tingin niya sa mga oras na nilalaan niya
para sa 'kin? Hindi ba sincere ang mga 'yon?

Muli ko siyang binalingan ng tingin na abala pa rin sa ginagawa niya hanggang

ngayon.

Mukhang naiirita na si mayor sa 'kin.

MAAGA AKONG gumising para ihanda ang mga susuotin ni mayor na nakasanayan ko ng
gawin. Ipinagluto ko na rin si Arkia ng almusal.

“Mama, pwede ba magsimba ulit tayo next week? Mas masarap po ang feeling kapag sa
totoong church nagsisimba at hindi sa TV lang,” sabi ni Arkia saka ngumiti sa 'kin.
Napangiti na lang din ako at nagthumbs up sa kanya.

“Oo naman beh, magpapaalam tayo sa Papa mo tapos magsisimba tayo ulit.”

Hindi ko lang talaga alam kung ayos nang magpaalam ako ngayon, mukhang hindi pa rin
maganda ang mood ni mayor eh.

“Saglit lang Arkia, pupuntahan ko lang ang Papa mo ha,” sabi ko na lang saka iniwan
siya sa dining room at nagtungo sa silid namin ni mayor.

Naabutan ko si mayor na nagsusuot na ng necktie niya. Nawala ang ngiti sa labi ko

nang mapansing ibang necktie ang suot niya.

Napatingin ako sa damit niya na inihanda ko sa kama, hindi niya sinuot ang mga
'yon.

“M-mayor, ayaw mo ba ng damit na pinili ko?” tanong ko saka kinuha ang damit niya
sa kama at ibinalik 'yon sa cabinet.

Isinuot ni mayor ang coat niya saka malamig na tumingin sa 'kin.

“I'll wear what I want to wear,” malamig na sabi niya saka kinuha ang phone niya at
inilagay iyon sa bulsa ng coat niya.
Akmang aalis na siya nang lumapit ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya. Agad
naman siyang napatingin sa 'kin saka inalis ang pagkakahawak ko sa kanya.

“M-may problema ka ba, mayor? May nagawa ba akong mali? Pwede bang sabihin mo sa
'kin dahil wala akong ideya kung ano'ng masama ang nagawa ko sa 'yo. Kausapin mo
naman sana ako.”

Nanatili siyang nakatingin nang malamig sa 'kin na para bang wala siyang pakialam
sa mga sinasabi ko.

“My problem? I just want you to fuck off and leave me alone, I'm too busy to handle
your whims,” malamig na sabi niya saka agad na umalis at iniwan ako sa silid.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko kasabay ng pag-uunahan ng mga luha sa

pagdaloy sa pisngi ko. Nanghihinang napaupo na lang ako sa kama.

Bumibigat na naman ang dibdib ko, ang hirap na namang huminga. Ang sakit na naman,
hindi ko maipaliwanag.

* * *

“Ekis na ba si mayor?” tanong ni Wrena habang nakain ng ice cream na binili ko para
sa kanya.

“Hindi ko alam, baka wala lang siya sa mood,” sabi ko na lang habang matamlay na
nakain.

Bigla akong nawalan ng gana kumilos at kumain. Sa harap na lang ako ni Arkia
nagiging masigla dahil ayokong ipahalata sa kanya ang nararamdaman ko ngayon.

“Ano ba ang label ninyong dalawa? Magjowa na ba kayo o ano?” tanong niya.

Muli akong natahimik. Hindi ko talaga alam ang sagot sa tanong niyang 'yon. Wala
naman kaming 'label' ni mayor. Paano ko sasabihin kay Wrena 'yon nang hindi
napapahiya?

“Wrenashi!”

Natigilan kami at napatingin kay Aljen na basta na lang pumasok ng bahay saka
tumabi kay Wrena. Mukhang hindi ako nito napansin dahil basta na lang itong yumakap
kay Wrena.

“Tangina naman, Aljen, mahiya-hiya ka nga kay Ayen!” pananaway ni Wrena saka
hinampas si Aljen.

Gulat na napatingin naman sa 'kin si Aljen na tila hindi siya makapaniwala na

nandito ako. Napatikhim na lang siya at lumayo ng kaunti kay Wrena. Natatawang
napailing na lang ako habang nakatingin sa kanila.

“Parang dati lang, ako lang ang palagi mong napapansin ah, nakakaselos naman,” tila
nang-aasar na sabi ko. Natigilan ako nang bigla na lang akong binato ng unan ni
Wrena.

“Manahimik kang babae ka, tapos na ang moment niyo ni Aljen. Past is past, me is
present,” sabi naman ni Wrena. Natawa si Aljen saka binatukan si Wrena.

“Aray naman! Mapanakit ka 'no?!” naiiritang tanong ni Wrena saka sinuntok ang braso
ni Aljen.
“Ang bobo mo naman kasi, anong ‘me is present’ ang pinagsasasabi mo? Ang sakit sa
tainga nung grammatical error na 'yon,” napapangiwing sabi ni Aljen.

“Edi ikaw na ang matalino, hiyang hiya naman ako sa 'yo. Wag mo akong mahawak-
hawakan, kairita ka,” naiinis na sabi ni Wrena at itinulak si Aljen palayo.

“Joke lang, hindi ko na pala narinig ang kabobohan mo. Sabi nga nila, love is
deaf,” sabi ni Aljen at nagtaas-baba pa ng kilay saka muling niyakap si Wrena.

Sabi na nga ba at sa harapan ko sila maglalandian, sinasadya talaga nilang inggitin

ako at ipamukha sa akin na single ako. Pag-untugin ko silang dalawa eh.

“Ay wag tayong magpaka-sweet masyado, baka mainggit si Ayen at magsisi siya na
binasted niya 'ko, baka maging magkaribal pa kayo, ayoko namang mangyari 'yon,”
napapailing na sabi ni Aljen.

“Wow, poging pogi ka sa sarili mo 'no? May mayor na 'yang si Ayen,” sabi naman ni
Wrena saka inirapan si Aljen.

Naging seryoso ang mukha ni Aljen at napatingin sa 'kin. Napakagat na lang ako sa
ibabang labi ko at napaiwas ng tingin sa kanya, hindi niya talaga gusto ang ideya
na nananatili ako sa bahay ni mayor. Si Wrena naman ay mukhang walang kaalam-alam
sa nalaman ni Aljen, buti na lang talaga at hindi niya sinabi kay Wrena. Kapag
nalaman ni Wrena, siguradong hindi na niya ako pababalikin kay mayor.

“Saglit lang, kukuha lang ako ng tsitsirya sa cabinet,” sabi ni Wrena at tumayo
saka nagtungo sa kusina.

Napaiwas ako ng tingin kay Aljen. Napabuntong hininga na lang siya at nanatiling
nakatitig sa 'kin ng seryoso.

“Kailan matatapos ang pagsisilbi mo kay mayor? Diba sabi mo hindi ka naman
permanente ro'n.”

“H-hindi ko alam, pero malapit na 'yon,” sabi ko na lang at napakamot sa batok ko.

“Mahal mo na ba si mayor?” tanong pa niya.

Hindi ako nakasagot sa tanong niya at nanatiling nakatungo habang nilalaro ang mga
daliri ko. Hindi ako nakakasagot palagi kapag ganitong ka-seryoso si Aljen, matagal
ko na siyang kaibigan kaya para ng kapatid ang turing ko sa kanya.

“Huy, bakit parang ang seryoso niyo naman?” tanong ni Wrena nang dumating na siya
bitbit ang mga tsitsirya na kinuha niya. Agad namang humablot ng isang tsitsirya si
Aljen mula sa kanya.

“Wala, pinag-uusapan lang namin kung bakit kita nagustuhan eh hindi ka naman
maanda,” pang-aasar ni Aljen. Tiningnan naman siya nang masama ni Wrena saka
hinampas siya sa braso.

“Ang kapal mo naman, para namang ang gwapo gwapo mo. Umalis ka na nga at mag-aral
na lang sa bahay mo, malapit na ang exam niyo diba?”

Napakamot na lang si Aljen sa batok niya saka nagnakaw muna ng halik kay Wrena bago
umalis. Natatawang napailing na lang ako, masaya ako para sa kanila pero may
nararamdaman akong inggit. Kailan kaya kami magiging gano'n ni mayor?

“Ayen, okay ka lang ba talaga?” muling tanong ni Wrena.

Ngumiti na lang ako sa kanya at tumango saka kumuha ng tsitsirya at binuksan 'yon
para kumain. Kakain na lang ako ng kakain para kahit papa'no mawala sa isip ko si
mayor kahit saglit lang.

Napaubo ako nang maamoy ang tsitsirya, agad kong tinakpan ang ilong ko at inihagis
iyon palayo. Nagtatakang napatingin naman sa 'kin si Wrena saka pinulot ang
tsitsirya, buti na lang hindi kumalat ang laman no'n sa sahig.

“Bakit mo naman hinagis 'to? Paborito natin ang tsitsirya na 'to eh,” sabi ni Wrena
saka kinain ang tsitsirya na inihagis ko. Napakunot na lang ang noo ko saka
napangiwi.

“Ang baho, Wrena. Baka naman expired na 'yan, wag mo ng kainin,” nakangiwing sabi
ko habang nakatingin nang masama sa tsitsiryang kinakain niya.

“Hindi ah, ang lutong pa kaya, saka hindi naman mabaho ah, ang bango nga eh. Diba
paborito naman natin 'to noon pa? Bakit ayaw mo na ngayon?” nakakunot-noong tanong
ni Wrena saka muling inilapit sa 'kin ang tsitsirya.

Napatakip ako sa bibig ko nang pakiramdam ko ay babaligtad ang sikmura ko nang

maamoy iyon. Agad akong tumakbo sa kusina saka napaduwal. Agad namang sumunod sa
'kin si Wrena at hinaplos ang likod ko habang nasuka ako.

“Sabi na nga ba at may kakaiba talaga sa 'yo ngayon eh. Kaya naman pala ang putla
mo at matamlay. Pupunta tayo sa ospital ngayon din, ipapa-check up kita.”

WALA NA akong nagawa nang dalhin ako ni Wrena sa ospital at agad na pina-check up
kahit na ilang ulit ko ng sinabi sa kanya na okay lang ako, nagpumilit pa rin siya
kahit na magsasayang lang kami ng pera.

“Ms. Macarios.”

Napatingin kami ni Wrena sa doctor, mukhang lumabas na ang resulta ng mga tests na
isinagawa sa 'kin kanina, inabot din yata kami ng mahigit dalawang oras sa
paghihintay rito ng resulta ng tests. Ang OA talaga nitong si Wrena, sinabi ko na
sa kanya na hindi ko na kailangan pa ng gano'ng tests pero nagpumilit.

“May sakit po ba si ang kaibigan ko, doc?” nag-aalalang tanong ni Wrena.

“Hindi hija, walang karamdaman ang kaibigan mo. Ayon sa blood test resul ni Ms.
Macarios, there are human chorionic gonadotropin or hCG hormones present in her
blood and urine,” sabi ng doktor habang nakatingin sa mga kung ano-anong papel.
Napakunot naman ang noo namin ni Wrena sa sinabi niya.

“Ahm, so ano po ang ibig sabihin no'n?” tanong ni Wrena saka napakamot sa batok
niya.

“Congratulations, Ms. Macarios, you're four weeks pregnant,” nakangiting sabi nito.

Pakiramdam ko literal na tumigil ang paggalaw ng oras dahil sa sinabi ng doktor,

maski si Wrena na katabi ko ay natahimik din.

“Dok, seryoso ka ba? Baka naman nasa Wow Mali kami ha, hindi 'to funny,” sabi ni
Wrena saka pilit na tumawa.

Tulala ako habang kausap ni Wrena ang doktor. Nanginginig ang mga kamay na
napahawak ako sa tiyan ko, kasabay ng panlalabo ng paningin ko dahil sa mga luhang
nagbabadyang kumawala.
Hindi ko alam kung ano ba'ng dapat kong maramdaman, halo-halo na ang nararamdaman
ko ngayon, pero nangunguna sa 'kin ang kaba at takot.

Paano kung hindi matanggap ni mayor ang anak namin?

* * *

Ayen, sabihin mo talaga kay mayor ang tungkol sa anak niyo kung ayaw mong sumugod
ako sa city hall at sipain ang pagkalalaki niya!

Napabuntong hininga ako nang mabasa ang text ni Wrena. Napakagat ako sa ibabang
labi ko at muling napahawak sa tiyan ko, kinakabahan ako. Hindi ko alam kung
kakayanin ko bang sabihin kay mayor ang tungkol sa pagbubuntis ko.

Nanginginig ang mga tuhod na nagtungo ako sa silid namin ni mayor. Gabi na akong
nakauwi, kung hindi pa ako pinilit ni Wrena na bumalik dito baka hanggang ngayon ay
nandoon pa rin ako sa bahay nila.

Nanginginig ang mga kamay na pinihit ko ang doorknob saka binuksan ang pinto...
Ngunit natigilan ako sa nadatnan ko.

“Aahh, Arken, that's right, kiss me more... You're really the best” ungol ni Vierra
habang hinahalikan ni mayor ang leeg niya.

Nanghihinang napakapit ako sa pintuan nang makita ang hitsura nilang dalawa.
Tanging pang-ibaba na lang ang suot ni mayor habang si Vierra naman ay wala na ring
pang-itaas. Nakapatong sa kanya si mayor habang nakahiga sila sa kama na
tinutulugan namin habang mapusok silang naghahalikan. Mas lalong bumigat ang
paghinga ko nang makita kung paano hawakan ni mayor ang iba't ibang parte ng
katawan ni Vierra.

Napatakip ako sa bibig ko kasabay ng pag-uunahan ng mga luha na dumaloy mula sa mga
mata ko. Kusa ng bumigay ang mga tuhod ko at nanghihinang napaupo sa sahig. Naagaw
ko naman ang atensyon ni Vierra at napatingin siya sa 'kin.

“Arken, stop muna. May audience tayo,” sabi ni Vierra at napahagikhik saka marahang
itinulak si mayor.

Saglit na napatingin sa 'kin si mayor, pero ibinaling niya rin kaagad ang tingin
kay Vierra.

“Don't mind her,” sabi naman ni mayor saka muling hinalikan si Vierra.

Tuluyan akong napahikbi sa sinabi niya. Pakiramdam ko literal na nagunaw ang mundo
ko. Pakiramdam ko wala siyang ni katiting na pakialam sa 'kin.

“I want you, Arken. But I don't want her watching us like a poor b-tch. Talk to her
first and we'll continue,” tila nang-aakit na sabi ni Vierra saka tinakpan ng kumot
ang halos hubo't hubad na niyang katawan.

Bumangon na lang si mayor at hinablot ang coat niya saka lumapit sa 'kin.

“Let's talk,” sabi na lang ni mayor saka lumabas ng silid.

Kahit nanghihina ang mga tuhod ko, pinilit ko pa ring tumayo upang sundan si mayor.

Nakatungo lang ako habang patuloy na lumuluha. Sobrang bigat ng pakiramdam ko,
pakiramdam ko habang buhay ko ng maaalala ang nasaksihan kong 'yon.
Natigilan ako nang lumabas ng bahay si mayor, sumunod na lang ako sa kanya.
Napatingin ako sa bag na nasa sahig, pamilyar sa akin ang bag na 'yon. Napapitlag
na lang ako nang sipain iyon ni mayor palayo.

“M-mayor, b-bakit niyo ginawa ni Vierra 'yon? S-sabi mo hindi mo siya mahal,
bakit?” naluluhang tanong ko saka marahas na pinahid ang mga luha sa magkabilang
pisngi ko.

“Leave,” malamig na sabi niya na lang saka itinuro ang bag na hinagis niya. Marahil
iyon ang mga damit ko.

Akmang aalis na siya nang hawakan ko ang braso niya upang pigilan siya na umalis.
Muli naman siyang humarap sa 'kin at malamig na tumitig sa mga mata ko.

“M-mayor, mahal kita. M-mahal na mahal kita. W-wala akong pakialam kung nahuli ko
man kayo ni Vierra sa gano'ng posisyon, handa akong kalimutan 'yon, mayor. P-
pakiusap, tanggapin mo 'ko, mahal na mahal kita.”

Alam kong nagmumukha akong desperada ngayon sa ginagawa ko, pero sadya yatang na-
blangko na ang isip ko. Mahal ko si mayor, mahal na mahal ko siya at ayokong lumayo
sa kanya.

“I know.”

Natigilan ako sa sinabi niya.

“A-ano'ng ibig mong sabihin?”

“I know, you're pretty obvious, I'm not fucking stupid,” malamig na sabi niya saka
inilabas ang baril mula sa bulsa ng coat niya.

“Hindi ka na lang sana umamin. I enjoyed playing with you, you're dumb and dense,
and fucking easy to please,” sabi niya habang pinaglalaruan ang baril sa kamay
niya.

Ayaw paniwalaan ng puso ko ang mga sinasabi niya kahit na parang patalim ang bawat
salitang sinasabi niya na tumatarak sa puso ko. Sobrang sakit, wala na yatang
isasakit pa ang nararamdaman ko ngayon sa simpleng mga salita niya lang.

“I'll give you something that I don't easily give to anyone. I'm giving you a
chance to escape, but you have to be fast.”

Napapitlag ako nang barilin niya ang sahig na malapit sa paa ko. Nanginginig na
napaupo ako sa sahig dahil sa gulat. Napatili ako nang muli siyang bumaril at
muntik na iyong tumama sa hita ko.

Nanginginig ang mga tuhod na tumayo ako at napahawak sa tiyan ko.

Napatingin ako kay Vierra na nakatayo mula sa di kalayuan habang nakangising

pinapanood kami.

Napasigaw ako nang muling paputukin ni mayor ang baril niya, muntik na iyong tumama
sa braso ko.

“Run, woman. Run like a fool, that will excite me,” malamig na sabi ni mayor saka
muling nagpaputok ng baril.

Napasinghap ako at agad na tumakbo palayo habang nakahawak sa tiyan ko, mabaril na
niya ang lahat ng parte ng katawan ko, wag lang ang tiyan ko, wag lang ang anak
namin.

Patuloy ako sa pagluha habang tumatakbo palayo sa lugar na 'yon habang patuloy pa
rin akong hinahabol ng mga bala ni mayor.

Hindi ako makampante at patuloy pa rin sa pagtakbo kahit na hindi ko na naririnig

ang putok ng baril. Nanginginig ang mga tuhod na tumatakbo ako kahit na ilang beses
akong nadapa.

Napahagulgol ako ng iyak habang patuloy sa pagtakbo. Nabuhayan lang ako ng loob
nang matanaw ko na ang malaking gate pagkatapos ng ilang minutong pagtakbo.

Laking pasasalamat ko nang kusang nagbukas iyon. Agad akong lumabas at tumakbo
palayo sa lugar na 'yon.

Nanghihinang napaupo ako sa sahig nang kusa ng bumigay ang mga tuhod ko.

Napangiwi ako nang makaramdam ako ng matinding pananakit sa tiyan ko. Umakyat ang
takot sa dibdib ko nang makitang may dugo na dumadaloy sa binti ko.

Napahagulgol ako ng iyak habang nakahawak sa tiyan ko. Ang sakit ng tiyan ko, pero
mas masakit ang nararamdaman ko sa puso ko.

Hindi ko kakayanin kapag nawala ang anak ko.

“A-anak ko! Anak, w-wag, h-hindi! Tulong! T-tulungan niyo 'ko!”

Gusto kong tumayo at manghingi ng tulong pero hindi ko magawa dahil bumigay na ang
mga tuhod ko. Wala akong nagawa kundi ang umiyak at sumigaw habang umaasa na sana
ay may tumulong sa 'kin, sa amin ng anak ko. Hindi ko alam ang mangyayari sa 'kin,
kung paano pa ako magpapatuloy kapag nawala ang munting buhay sa sinapupunan ko.

“Tulong! A-ang anak ko!” Nailing ako habang patuloy sa pagsigaw at pag-iyak.
Nanginginig na ang boses ko dahil sa takot.

Nagsisisi ako, sobrang pinagsisisihan ko na nakilala at minahal ko si Arken

Zaviere.

Hindi ka sa paglipas ng panahon natututo kundi sa mga karanasan na pinagdaanan mo.

Nakadepende na sa 'yo kung habang buhay kang matatakot at magtatago o matututo kang
tumayo sa sarili mong mga paa at labanan ang sarili mong emosyon at takot.

“Pretty doctor, kumusta na po ang pusa ko?” nag-aalalang tanong ni Lina, ang batang
may-ari ng pusa na nasa tauhan ko ngayon. Sinisipon kasi ang pusa niya, dinala nila
sa 'kin dahil may lumalabas na ring dugo sa ilong ni Lian, ang pusa niya.

“Kailangan niya pang mag-stay rito para sa ilang tests, pero wag kang mag-alala,
gagamutin ko siya,” sabi ko na lang saka ngumiti sa kanya.

Isang taon pa lang akong veterinarian, pero marami na akong karanasan sa paggamot
sa iba't ibang hayop. Madalas abala ako at talagang maraming napunta dahil ito lang
ang nag-iisang vet clinic sa lugar na 'to, tapos dalawa lang kaming veterinarian ng
kasama kong si Dr. Orlando.

“Doc! Yung aso ko po, hindi nagalaw!”

Napatingin ako sa biglang pumasok sa clinic. Dalawang bata sila na may bitbit na
maliit na aso na hindi nagalaw. Agad ko silang nilapitan, dahan dahan kong kinuha
ang aso mula sa kanila at inihiga sa hospital bed.

Marahan kong pinakiramdaman ang tiyan ng aso, naninigas ang tiyan nito. Napabuntong
hininga ako at inutusan ang tauhan na tawagin si Doc Orlando.

Sa tingin ko at may problema sa paghinga o digestion ang aso, masyadong sensitibo

ang ganito.

“Doc, magagamot po ba ang aso niya?” walang emosyon na tanong ng bata at itinuro
ang kaklase niya na mukhang nag-aalala sa aso nito.

“Magagamot ang aso niya, pero teka, bakit doc na naman ang tawag mo sa 'kin?”
natatawang tanong ko at hinila siya para yakapin.

Pakiramdam ko natanggal ang lahat ng pagod ko nang mayakap ko siya. Isang yakap
lang talaga galing sa kanya, okay na ako.

“You're my mother but you're still a doctor, we're in a vet clinic, I should
address you properly,” seryosong sabi nito habang nakatitig sa 'kin.

Palaging nagtatayuan ang mga balahibo ko kapag nakatingin siya sa 'kin ng ganyan,
pakiramdam ko hindi bata ang kaharap ko at ka-edad ko lang.

“Van, tinulungan mo ba ang kaklase mo?” tanong ko sa anak ko saka napatingin sa

kaklase niya na panay ang tingin sa glass wall sa silid ng aso niya na chine-check
up na ngayon ni Doc Orlando.

“Hindi po, pinilit niya lang ako,” walang emosyon na sabi pa nito. Napangiwi na
lang ako, sabi na nga ba.

“Okay lang, very good ka pa rin dahil tinulungan mo siya... Kahit pinilit ka lang
niya,” sabi ko na lang saka napakamot sa batok ko.

“Babalik na po ako sa school,” sabi ni Vander saka humalik sa pisngi ko saka

lumabas na ng clinic.

Napabuntong hininga na lang ako at hinabol ng tingin ang anak ko, malapit lang ang
clinic namin sa school nina Vander kaya napunta ako minsan doon para silipin siya.

Anim na taon pa lang si Vander Alair Macarios, pero mas matured siyang mag-isip
kaysa sa mga ka-edad niya. Noong anim na taon ako, ni hindi ako makapagbasa ng
ingles nang ayos, pero siya matatas na magsalita ng ingles sa panonood lang ng
English movies at pagbabasa ng mga libro na walang drawing at hindi naman dapat
binabasa ng mga bata sa edad niya.

Sa totoo lang pino-problema ko ang ugali niya na palaging tahimik at walang

emosyon, sa pagkakatanda ko nga ay isa lang ang kaibigan niya na nakakapag-tiyaga
sa kanya. Madalas din siyang magkaroon ng mga kaaway sa school dahil nami-
misinterpret ang mga sinasabi niya, kaya minsan umuuwi siya ng may galos. Nag-
aalala na talaga ako sa batang 'yon. Sinubukan ko siyang panoorin ng makukulay na
cartoons pero nakakatulugan niya, mas gusto niyang manood ng documentaries o
mystery o murder cases.

Minsan napapaisip ako na baka namana niya 'yon sa tatay niya.

Napailing na lang ako at mahinang sinampal ang pisngi ko para i-alis siya sa isip
ko. Hindi ko na dapat iniisip pa ang walang kwentang lalaking 'yon. Muntik ng
mawala sa 'kin si Vander ng dahil sa kanya.

“Vander! Bakit may sugat ka na naman?!” nag-aalalang tanong ko kay Van nang sunduin
ko siya sa school.

Nanatili siyang walang emosyon at napakamot na lang sa buhok niya. Napangiwi ako at
pinagpag 'yon nang mapansin kong may buhangin do'n.

“Mukha raw po akong galit,” sabi naman niya saka pinagpag ang buhok niya.

“Bakit naman hindi ka nagsumbong o lumaban?” naiinis na tanong ko at tiningnan ang

pisngi niya.

“I'll do that when I'm powerful enough, I will surely crush their whole existence,”
sabi niya saka napakunot ang noo.

Napakurap na lang ako at napatikhim dahil seryosong seryoso ang mukha niya at
walang bahid ng pagbibiro.

Bigla akong kinabahan, baka seryoso siya sa sinabi niya at talagang gumanti siya sa
mga ito balang-araw.

“Anak, magsisimba tayo sa linggo. Wag kang mag-isip ng kung ano-ano riyan,”
panenermon ko na lang saka kinurot ang ilong niya.

Nagpabili muna siya ng libro sa bookstore bago kami umuwi, mukhang madadagdagan na
naman ang mga libro niya.

“Ma, magagamot po ba yung aso ng kaklase ko?” tanong ni Van pagkababa namin ng
kotse.

“Wow, concern ka sa aso kaklase mo? Teka, ano ba'ng pangalan ng kaklase mong 'yon?”
tanong ko.

Ngumiti ako sa mga katulong na nadadaanan namin at binabati kami.

“I don't know, I forgot,” tipid na sabi niya habang nakayakap sa libro niya.
Napakamot na lang ako sa kilay ko, hindi na ako nagugulat. Isang kaklase lang ang
kilala niya, si Pzalm, yung cute na batang babae na maraming kaibigan. Nagtataka
nga ako kung paano niya kinaibigan si Vander eh.

“Magbihis ka na ha, tapos maya-maya rin kakain na tayo,” sabi ko na lang saka
dinampian ng halik ang noo niya. Tumango na lang siya at nagtungo sa sariling silid
niya.

Nagtungo ako sa kwarto ko para magshower na at magpalit ng pambahay. Minsan gusto

kong kausapin si Van ng masinsinan, hindi ko mabasa ang iniisip niya. Malambing
naman sa 'kin at madalas akong yakapin at halikan, tipid lang talaga itong
magsalita. Gusto ko na nga siyang patigilin manuod ng mga murder case at books,
kaso naaawa naman ako kapag tumitingin siya sa 'kin na tila nagpapaawa.

“Hello, Ate Ayen,” bati sa 'kin ni Gina, ang pinakabatang katulong dito.

“Hello, Gina, kumusta pala ang pag-aaral mo?” nakangiting tanong ko sa kanya.

“Ayos naman po, Ate, matataas naman po ang grades ko. Gusto ko po talagang maging
veterinarian katulad mo,” nakangiting sabi niya saka nagpunas ng kamay nang matapos
siyang maghugas ng mga pinggan.
“Nararamdaman ko na magiging veterinarian ka rin. Kapag kailangan mo ng tulong sa
pag-aaral, sabihan mo lang ako.”

Lima lahat ang katulong dito at lahat sila ay kasundo ko.

“Ayen.”

Agad akong napatayo nang tuwid nang marinig ko ang boses na 'yon. Nanunuksong
napatingin sa 'kin ang mga katulong, agad na nag-init ang magkabilang pisngi ko at
napailing na lang.

Ito na naman sila sa panunukso nila.

“Ikaw pala, Vaughn, kumusta ang araw mo ngayon?” tanong ko pagkaharap ko sa kanya.

“I'm fine, medyo napagod lang. By the way, where's Vander?” tanong niya habang
tinatanggal ang necktie niya.

“Nasa kwarto niya, nagbabasa na naman,” sabi ko na lang saka kinuha ang bag niya
mula sa kanya, nakasanayan ko ng gawin 'yon.

Mas naging busy si Vaughn simula nang tumakbo siyang governor ng Sorsogon. Marami
naman ang sumusuporta sa kanya dahil siya ang mayor dito sa Sorsogon City pero
siyempre, kailangan niya pa rin mag-effort sa pagtakbo, hindi rin naman kasi basta
basta ang mga kalaban niya.

“Luto na ang pagkain, Sir, kakain na po ba kayo?” tanong ni Aling Gina. Ngumiti
naman si Vaughn sa kanya saka tumango.

“Ayen, yayain mo na si Vander na kumain, magbibihis lang ako.”

Tumango na lang ako at sumunod sa kanya. Pumasok ako sa silid niya nang pumasok din
siya at inilapag ang bag niya sa bedside table.

“Vaugh, salamat nga pala sa pagsuporta mo sa clinic namin, malaking bagay 'yon para
sa 'min,” sabi ko na lang saka ngumiti sa kanya.

Tipid na napangiti rin siya at lumapit sa 'kin saka marahang hinaplos ang pisngi
ko. Napapitlag ako nang makaramdam nang kakaibang kuryente sa hawak niya.

“You know that I can give everything you want, just don't leave me,” sabi nito saka
lumayo na at nagtungo sa banyo.

Napabuga ako ng hangin at tila nakahinga nang maluwag, palagi ko namang naririnig
'yon sa kanya pero parang hindi masanay-samasanay-sanay ang puso ko.

Wala naman akong balak na iwan siya.

Napailing na lang ako at lumabas ng silid niya saka nagtungo sa kwarto ni Vander.
Naabutan ko siya na nakaupo sa kama habang nanonood na naman ng kung anong murder
case.

“Vander, nandito na si Vaughn, kakain na tayo,” pag-aaya ko sa kanya.

Hindi naman siya nagsalita at pinatay na lang ang TV saka lumapit sa 'kin at
humawak sa kamay ko. Nagtungo na kami sa dining room, naghahain na ro'n sina Aling
Cordelia.
“Nako, Ate Ayen, malakas po ang kutob ko na mananalo si Mayor Vaughn sa pagka-
gobernador, ang dami niya pong supporters, lalo na mga babae,” natatawang sabi ni
Gina. Naningkit naman ang mga mata ko.

“Mali naman yatang i-boto nila si Vaughn dahil gwapo siya,” nakakunot-noong sabi ko
saka napaismid. Nagtawanan naman ang mga katulong.

“Nagseselos si Ate Ayen,” panunukso nila. Napailing na lang ako.

Umupo si Vander sa tabi ko, ipinaghain naman siya nina Aling Cordelia. Akmang
kakain na siya nang hampasin ko ang kamay niya.

“Ano ka ba? Hintayin mo muna si Vaughn,” pananawan ko sa kanya.

“Why do I have to?” malamig na tanong niya. Tiningnan ko naman siya nang masama.

“Vander Alair, hindi ako natutuwa sa ugali mo,” panenermon ko sa kanya. Tumahimik
na lang siya at binitiwan ang kutsara.

“My boy, Vander.”

Napatingin ako kay Vaughn na nakapagpalit na ng damit saka umupo sa tapat namin.
Lumapit siya kay Van at marahang ginulo ang buhok ng anak ko, hindi naman kumibo si
Van.

“How's your day? Wait, is that a bruise?” tanong ni Vaughn saka itinuro ang nasa
pisngi ni Van.

“Napaaway na naman siya, magrereklamo ako sa teacher niya bukas. Hindi na ako
natutuwa kapag umuuwi siyang may sugat,” napapailing na sabi ko saka marahang
hinaplos ang pisngi ni Van.

“You don't have to, I will kill them someday, I'll surely do,” sabi ni Van saka
sumubo ng kanin.

Alanganing ngumiti na lang ako at napatingin kay Vaughn. Palagi namang sinasabi ni
Vander iyon pero nahihiya pa rin ako kapag naririnig ni Vaughn, baka isipin niya
future serial killer ang anak ko o ano.

“Anak, diba sabi sa church, masama ang gumanti sa kapwa mo?” tanong ko sa kanya.

“I'ts not revenge, I'll just give them a dose of their own medicine, just like a
doctor, right?” tila inosenteng tanong niya sa 'kin pero walang emosyon. Napakamot
na lang ako sa kilay ko at napapikit nang mariin.

Naloloka ako sa anak kong 'to. Mukhang kailangan ko na rin siyang pagbasahin ng
bible, bakit ba hindi siya nagmana sa ate niya?

Napabuntong hininga na lang ako nang maalala ko ang batang 'yon, kumusta na kaya
siya? Malamang malaki na siya ngayon at mas gumanda.

“Van, ano ba talaga ang trip mo sa buhay?” naitanong ko na lang. Sumasakit ang ulo
ko sa kanya.

“Mama, pwede po ba Vander and itawag niyo sa 'kin o Alair?” tanong niya. Napakunot
naman ang noo ko.

“Bakit naman? I like calling you Van, katunog ng pangalan ni Vaughn, diba nga kay
Vaughn nanggaling ang pangalan mo?” sabi ko na lang saka hinaplos ang buhok niya.
“That's why I hate it,” malamig na sabi ni Vander at uminom ng tubig saka tumayo.
Hinabol ko na lang siya ng tingin nang makaalis na siya sa dining room.

“Vaughn, pasensya ka na kay Vander. Alam mo namang sa sama ng loob ko talaga

ipinaglihi ang batang 'yon,” hinging paumanhin ko sa kanya.

“It's fine, he never liked me in the first place. He's not kind and approachable to
everyone around him, except you,” sabi na lang niya saka ngumiti.

Naiinis talaga ako kapag ganito ang pagtrato ni Vander kay Vaughn, ilang beses ko
ng ipinaliwanag na si Vaughn ang dahilan kung bakit nakaligtas kami noon pero
parang wala siyang pakialam sa katotohanang 'yon.

Si Vaughn Regnier ang nagligtas sa akin noong gabing 'yon na umalis ako sa poder ni
Arken Zaviere. Iniligtas niya ako at dinala sa ospital, kinupkop niya rin ako at
dinala rito sa Sorsogon dahil wala na akong ibang malapitan nang panahong 'yon
dahil ayaw kong guluhin ang kaibigan ko na sina Aljen at Wrena.

Sa ngayon wala na akong balita sa kanila dahil pinutol ko na ang komunikasyon ko sa

Caloocan, alam kong nag-alala sila dahil sa biglang pagkawala ko pero ayoko ng
bumalik do'n at alalahanin ang nakaraan. Masaya na 'ko ngayon dito.

Ipinaalam ko rin sa pamilya ko na nasa Camarines Sur na ngayon ang tungkol sa

pagbubuntis ko dati, nagalit sila noong una pero nawala rin ang galit nilang 'yon
nang isilang ko si Vander, lumambot ang puso nila sa anak ko noong dalhin ko sa
kanila si Vander. Minsan ay napunta kami ni Vander doon upang bisitahin sina nanay
at tatay.

Sa totoo lang ay wala ako sa kinatatayuan ko ngayon kung wala si Vaughn. Pinilit
niya ako na mag-aral ulit at tuparin ang pangarap kong propesyon, hindi ko naman
pinagsisisihan 'yon dahil veterinarian na ako ngayon.

Lahat ng kailangan namin ay ibinigay ni Vaughn, pero may isang bagay lang siya na
gusto kapalit ang lahat ng 'yon... ang wag namin siyang iwan.

Wala kaming relasyon, hindi ko alam kung may nararamdaman ba siyang pagmamahal sa
'kin o talagang gusto niya lang kaming tulungan mag-ina... pero mahal ko siya,
mahal ko si Vaughn.

“Gibuhon mo ng agum ining si Vaugh, ta wara ka ng mahi-hiling na arug nikading

lalaki!” sabi ni Mama na tila nanenermon.

Kinukulit na naman ako ni Nanay na pakasalan ko na raw si Vaughn dahil wala akong
makikilala na katulad niya.

Napabuntong hininga na lang ako at itinuloy ang pagpupunas ng buhok ko habang

kausap si Nanay sa phone, sabi na nga ba at si Vaughn na naman ang pag-uusapan
namin.

“Nay, wara man caming relasyon ni Vaugh. Tatabangan man lang niya cami casi mabuot
siya.” (Nay, wala naman kaming relasyon ni Vaugh. Tinutulungan niya lang kami dahil
mabait siya.)

Ilang beses ko ng sinasabi kay Nanay 'yan pero talagang gusto niyang mapangasawa ko
na si Vaughn, kahit si Tatay naman ay gano'n din.

Sino ba ang hindi? Kahit ako gusto ko ng mapangasawa si Vaughn at masabi sa kanya
na mahal ko siya, pero wala akong lakas ng loob na sabihin 'yon.
Alam kong magkaiba sina Vaugh at Arken, pero natatakot na 'ko, nadala na 'ko.
Natatakot na akong sabihin ang mga salitang 'yon, baka may magbago, baka may
mangyari na namang hindi maganda.

“Vaughn, hindi ka ba makatulog?”

Umupo ako sa tabi ni Vaughn, sabi na nga ba at nandito lang siya sa may hardin at
nakaupo habang nainom ng wine. Routine niya na yata ito tuwing gabi, lalo na kapag
hindi siya nakakatulog.

“Go to your room and sleep, baka inaantok ka na,” sabi na lang niya saka tipid na
ngumiti sa 'kin.

“Hindi pa naman ako inaantok, sasamahan muna kita rito,” sabi ko na lang saka
hinawakan ang bulaklak na nasa tabi ko at marahang hinaplos 'yon.

“Ayen.”

Napalingon ako kay Vaughn. Natigilan ako nang hilahin niya ako papalapit sa kanya
saka yumakap sa baywang ko. Napalunok ako kasabay ng pagwawala ng puso ko, pinilit
kong pakalmahin ang sarili ko at umaktong normal.

“Okay ka lang ba?” tanong ko sa kanya.

“I'm fine, I'm just wondering, how can I make Vander like me?” tanong niya.

Napakagat ako sa ibabang labi ko dahil sa sinabi niya at napabuntong hininga. Sabi
na nga ba at naiisip niya 'yon, kahit palagi niyang sinasabi na ayos lang sa kanya,
hindi niya pa rin maiwasan na mapaisip kung paano mapapalambot ang puso ni Vander.

Natigilan ako nang kumalas na siya sa pagkakayakap sa 'kin saka inipit ang ilang
hibla ng buhok na tumatakip sa mukha ko sa ilalim ng tainga ko.

“Anyway, it's fine, as long as you won't leave me, I don't give a fuck on how he
deals with me.”

Naging seryoso ang boses niya habang nakatitig sa 'kin, hindi naman ako nag-iwas ng
tingin sa kanya at nakipaglabanan ng titig sa kanya. Sa totoo lang, unpredictable
talaga ang mood ni Vaughn. May mga oras na pakiramdam ko ay hindi ko nababasa ang
iniisip niya. Pero isang bagay lang ang alam ko, ayaw niyang iwanan namin siya.

“Diba sabi ko naman sa 'yo na wala kaming balak na iwan ka,” sabi ko na lang saka
hinawakan ang pisngi niya. Napangiti naman siya sa sinabi ko at hinawakan ang kamay
ko na nakahawak sa pisngi niya.

“You promised me, Ayen. You won't marry anyone and you will stay with me forever,
even if Vander's father comes back,” sabi niya saka binitiwan ang kamay ko. Ngumiti
na lang ako saka tumango.

Hindi niya rin kilala kung sino ang tatay ni Van, hindi ko sinabi sa kanya kung
sino dahil ayaw ko na talaga 'yong balikan, iginalang naman niya ang desisyon ko na
hindi sabihin at hindi na ako pinilit na magsalita.

“You and Vander, you're mine, I won't let anyone have you,” seryosong sabi niya
habang nakatitig pa rin sa 'kin.

Nakahinga lang ako nang maluwag nang tumunog ang phone niya. Agad niyang kinuha
'yon at sinagot ang tawag. Tumayo siya at lumayo nang kaunti sa 'kin.
Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa malakas na pagkabog ng puso ko. Palagi niya
namang sinasabi 'yon pero hindi masanay-sanay ang puso ko.

“What the fuck?! Are you fucking serious?!”

Natigilan ako at napatingin kay Vaughn nang galit itong sumigaw. Napapitlag na lang
ako nang naiinis na inihagis niya ang phone niya saka walang pasabi na umalis.

Hindi talaga mabilis magalit si Vaughn, nakikita ko siyang magalit pero kapag may
mabigat na problema lang sa city hall o sa Sorsogon City, napakadalang na mangyari
no'n kaya nagtataka ako kung bakit galit na galit siya nngayon, mukhang may
kinalaman 'to sa pagtakbo niyang gobernador ng Sorsogon.

Kinuha ko ang phone niya na inihagis niya at tiningnan 'yon. Natigilan ako nang
makita ang article na nandoon. Pakiramdam ko bumigat ang paghinga ko kasabay ng
kakaibang pakiramdam na umaakyat sa batok ko.

The former mayor of Caloocan City, Arken Zaviere, is now running for the position
of governor in Sorsogon.

~ ~ ~

ELY:

I'm not a Bicolana or Bisaya, kung may nakita man kayong kamalian sa translation,
paki-correct na lang po ako. That will be highly appreciated, thank you :)

Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman, o kung may dapat ba akong
maramdaman.

“Vaughn, okay ka lang ba?”

Pinuntahan ko si Vaughn sa kwarto niya at kinumusta siya, hindi maganda ang mood
niya kagabi, malamang hindi siya nakatulog nang maayos.

Sinuot na ni Vaugh ang coat niya bago niya ako nilingon, lumapit siya sa 'kin saka
marahang hinaplos ang pisngi ko. Tipid na ngumiti na lang ako sa kanya.

“I'm fine, I'm sorry about my sudden outburst last night, something terrible came
up,” sabi niya kasabay ng pagdilim ng anyo niya.

Napabuntong hininga na lang ako at hinawakan ang kamay niya na nakahawak sa pisngi
ko.

“Wag kang matakot, alam kong mananalo ka. You did your best and you're the best
politician for me,” sabi ko naman saka ngumiti nang matamis sa kanya.

“Thank you.”

Hindi ko sigurado kung ano ang bumabagabag sa isip ni Vaughn, dahil ba kay Arken?
Kilala niya ba si Arken o talagang kalaban lang sa pulitika ang tingin niya rito?

“Si Arken Zaviere... mayor siya ng Caloocan City noon, pero nabalitaan ko na
tatakbo siyang mayor dito ngayon? Pwede ba 'yon? Galing siya sa Caloocan tapos dito
siya tatakbong gobernador? Hindi pwede 'yon, 'di ba?” sunod-sunod na tanong ko.

Halatang natigilan naman si Vaughn ngunit napakamot na lang siya sa batok n'ya.

“He has his ways,” tipid na sagot na lang niya.

Napatango na lang ako at hindi na nangulit dahil mukhang wala talaga siya sa mood
pag-usapan iyon. Lumabas na lang ako ng silid ni Vaughn.

“Gina, pakitawag nga si Vander sa kwarto niya, mag-aalmusal na kamo,” utos ko kay
Gina. Agad naman siyang tumango saka sinunod ang utos ko.

Napabuntong hininga ako at kinuha ang cellphone ko. Kagat kagat ko ang ibabang labi
ko habang nagda-dalawang isip kung pipindutin ko ba iyon.

Huminga ako nang malalim saka nagtipa sa cellphone ko.

Arken Zaviere

Wala naman akong pakialam sa nangyayari sa kanya ngayon, wala na nga akong balak na
magpakita sa kanya o gustuhin na makita siya. Nagtataka lang ako kung bakit sa
lahat ng lugar na pwede niyang takbuhan bilang gobernador, bakit dito pa sa
Sorsogon?

Hindi naman sa umaasa ako na ako ang dahilan, alam ko namang walang pakialam sa
'kin ang walang pusong lalaking 'yon, sobra lang talaga akong nagtataka sa
nangyayari.

Baka naman nagkataon lang.

Napailing na lang ako, nagkataon man o hindi, wala naman akong pakialam. Buhay niya
'yon, matagal na akong nawalan ng pakialam sa kanya.

“Who is he?”

Halos mapatalon ako sa gulat at dali daling pinatay ang screen ng phone ko.
Napatikhim ako at pilit na ngumiti kay Vander na nakatitig sa 'kin, hindi ko
napansin na nasa tabi ko na pala siya. Minsan talaga ganyan si Vander, para siyang
assassin kung minsan, nagugulat na lang ako nasa tabi ko na pala siya.

Maling ideya talaga na nag-search pa ako ng tungkol kay Arken. Kung maaari, ayokong
makilala ni Van ang totoong tatay niya. Aminado akong natatakot ako, natatakot ako
sa posibleng gawin ni Vander kapag nakilala niya ang tatay niya. Matalinong bata si
Van, posibleng malaman niya kaagad na tatay niya si Arken.

“Ahm, wala lang, kalaban lang ni Vaughn sa pulitika,” sabi ko na lang saka muling
ngumiti sa kanya.

“Si Arken Zaviere?”

Natigilan ako sa tanong niya, napaiwas ako ng tingin sa kanya saka tumango. Marahil
nabasa niya 'yon sa cellphone ko kanina.

“Kumain ka na,” sabi ko na lang saka pinaupo siya sa tabi ko. Tahimik na umupo na
lang siya saka nagsimulang kumain.
DUMIRETSO AGAD ako sa vet clinic pagkahatid ko kay Vander sa school. Binati ko ang
mga staff na bumabati rin sa 'kin.

“Legit ba yung tsismis na may tinatago raw na babae si Mayor Vaughn?”

Natigilan ako sa paglalakad nang marinig ko ang dalawang staff na nag-uusap.

“Normal lang naman na magkaroon ng girlfriend 'yong tao 'no,” sabi naman nung isang
staff at hinampas sa braso ang kausap.

“Kung may girlfriend man siya, bakit kailangang itago? Hindi ba siya proud sa jowa
niya?”

Napailing na lang ako at tumuloy na lang papuntang opisina ko. Hindi naman ito ang
unang beses na nakakarinig ako ng gano'n, marami talaga ang kumakalat na tsismis na
may tinatagong babae si Vaughn, alam ko namang ako iyon, maingat kami ni Vander
kapag nauwi dahil maraming mga mata sa paligid, ayokong madamay si Van sa gulo ng
pulitika, nangako naman sa 'kin si Vaughn na hindi mangyayari 'yon.

“Dr. Macarios, good morning!” bati sa 'kin ng isa sa vet nurse na close ko na si
Ember.

“Ikaw pala, Ember, magandang umaga,” bati ko rin sa kanya saka umupo sa swivel
chair. Tiningnan ko ang schedule ko ngayong araw, mukhang hindi ako magiging busy
nang sobra hindi tulad kahapon, talagang napagod ako.

Binuksan ko ang pinakababang drawer ng table ko, natigilan ako nang diyaryo tungkol
sa kanya ang bumungad sa 'kin. Napabuntong hininga na lang ako at napaiwas ng
tingin do'n.

Tatlong taon na ang diyaryo na 'yon, hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang
itapon 'yon, siguro dahil tungkol kay Arkia ang balita ro'n.

Inamin na ni Arken sa lahat ang tungkol kay Arkia three years ago, kumalat sa
social media 'yon dahil na rin may kasikatan si Arken. Marami ang negatibong
reaksyon, pero lumipas din naman ang issue tungkol do'n, natanggap din naman ng mga
tao iyon hindi kalaunan.

Tipid na napangiti na lang ako nang muli kong maalala si Arkia. Sa totoo lang,
walang araw na hindi ko naiisip ang batang 'yon. Gusto niya pa rin kayang maging
madre? Mas naging close na kaya sila ni Arken? Kasama niya na kaya ang totoong ina
niya?

Sana maayos ang lagay niya ngayon. Maikling panahon lang ang pinagsamahan naming
dalawa pero naging mahalagang parte siya ng buhay ko.

“Ang swerte naman ng Sorsogon, dalawang gwapo ang naglalaban para maging governor
natin,” kinikilig na sabi ni Elein na vet nurse rin.

“Sinong bet niyo?” tanong naman ni Ember.

Nanatili akong tahimik habang chine-check ang tuta na si Lizzie. Napailing na lang
ako at pinilit na magfocus sa tuta. Ano ba naman ang mga nurse na ito? Hanggang sa
trabaho nagtsi-tsismisan.

“Kung hitsura ang basehan, ahm, kay Mayor Arken ako, bet ko yung mga rough looking
men, yung tingin pa lang para ng nalulusaw ang panty mo,” kinikilig na sabi ng
isang staff.
Lihim na napaismid na lang ako, gwapo rin naman si Vaughn ah. Mas maamo nga ang
mukha ni Vaughn kaysa kay Arken eh.

“Kay Mayor Vaughn ako, bukod sa hindi yata marunong ngumiti si Mayor Arken, mukha
rin siyang gwapong drug lord, o kaya yung mga mafia boss sa mga palabas,”
nakangiwing sabi ni Jian.

Napatango na lang ako, tama siya ro'n, wag na nilang iboto si Arken, masama talaga
ang ugali no'n, walang puso at mahilig mamaril. Ni ayoko ng nakakarinig maski ng
salitang ‘baril’, muntik ng mawala sa 'kin ang anak ko ng dahil sa baril na 'yon.

“Correct, may tiwala na ako kay Mayor Vaughn, naging mabuting mayor siya rito sa
Sorsogon City, kumbaga subok na,” sabi naman ni Ember.

Lihim na napangiti ako sa sinabi ni Ember.

“Bakit? Diba gano'n din naman si Mayor Arken sa Caloocan? Ang dami niyang
napagtapos ng libre, ang dami niyang naibigay na mga kagamitan sa mga public
hospitals doon, marami siyang nabigyan ng trabaho saka diba bali-balita na halos
naubos ang mga adik sa Caloocan City? Trending na trending nga siya sa social media
no'n eh,” pagtatanggol naman ni Elein sa panig ni Arken.

“True, triggered din sa kanya yung mg senador. Malamang takot sila kapag tumakbo si
Mayor Arken, ang lakas ng hatak no'n sa mga tao. Ni ayaw na ngang bitiwan ng
Caloocan si Mayor Arken eh,” pagtatanggol pa ng isang staff kay Arken.

“Kahit na, dapat lahat tayo rito si Mayor Vaughn ang boto. Wag kayong magpapaakit
porke't gwapo ang Mayor Arken na 'yon,” sabi ni Jian.

“Hindi naman namin boto si Mayor Arken dahil lang sa gwapo siya 'no. Gwapo rin
naman si Mayor Vaughn diba? Ang basehan namin eh yung pagiging competent ni Mayor
Arken,” bwelta naman ni Elein.

Napailing na lang ako nang magsimula na silang mag-away away na parang mga bata.
Pati yata ang tuta ay naririndi na sa kanila dahil nakatitig lang siya sa mga ito
na tuloy pa rin sa pag-aaway.

“Teka nga, two over two kasi tayo eh, tanungin natin si Doc Ayen,” sabi naman ni
Jian.

Natigilan ako nang mapatingin silang apat sa 'kin. Napakurap na lang ako at niyakap
ang tutang si Lizzie.

“Wag niyo akong idamay sa pagpapaka-fangirls niyo, busy ako rito,” sabi ko na lang
saka muling ibinalik ang atensyon ko kay Lizzie.

“Wala ka namang ginagawa eh, hinahaplos mo lang si Lizzie,” pambabara naman ni

Ember. Napaismid na lang ako.

“Tinitingnan ko lang kung may problema siya sa balat niya, parte 'to ng check-up,”
pagdadahilan ko na lang.

“Sus naman, ano ba'ng mahirap sa tanong namin, Doc? Nahihirapan ka bang pumili sa
kanila?”

Natigilan ako sa tanong ni Elein. Oo nga naman, bakit nga ba hirap na hirap akong
sagutin 'yon? Ang dali lang naman ng dapat kong isagot.
“Siyempre si Mayor Vaughn.”

Natuwa naman ang dalawa na boto kay Vaughn at nag-apir pa.

“Mas may tiwala ako kay Mayor Vaughn, saka isa pa, kahit na maraming nagawa si
Mayor Arken sa Caloocan, hindi naman 'yon basehan para iboto ko siya kaagad. Hindi
pa natin siya gano'ng kilala, si Mayor Vaughn marami ng napatunayan,” paliwanag ko
habang hinahaplos ang balahibo ni Lizzie.

“Saka ano'ng sinabi niyo? Mukhang nakakatakot si Mayor Arken? Nakakatakot talaga
siya 'no, pakitang tao lang 'yon at halata namang hindi talaga siya sincere sa
pagtulong sa mga tao, kinukuha niya ang loob nila para kapag nahulog na ang loob sa
kanya ng mga tao, madali na para sa kanya ang umakyat sa itaas. Si Mayor Vaughn,
mahahalata mo sa kanya na sincere siya sa mga tao. Wag kayo basta basta boboto
porke maganda yung image ng Arken na 'yon, malay niyo mamamatay-tao pala iyon o
kaya naman mahilig mamaril. Wag kayo masyadong paka-siguro, doon na kayo sa katiwa-
tiwala at subok na, saka ang Mayor Arken na 'yon--”

“Excuse me.”

Napatigil ako sa pagsasalita dahil sa boses na 'yon, napalunok ako at natulala.

Parang may kung ano akong nararamdaman sa puso ko na hindi ko maipaliwanag. Mahigit
anim na taon na ang nakakalipas pero saulong-saulo ko pa rin ang boses niya.

Nanginginig ang mga kamay na hinarap ko ang pinaggalingan ng boses. Napalunok ako
at nanghihinang iniabot si Lizzie kay Ember. Nagtatakang napatingin naman sa 'kin
ang mga kasama ko dahil halatang halata ang pagbabago ng ekspresyon ko.

“I think there's something wrong with my dog,” malamig na sabi nito saka inilapit
sa akin ang bitbit niyang aso.

Pilit kong pinakalma ang sarili ko saka ngumiti sa kanya. Dahan dahan kong kinuha
mula sa kanya ang aso. White Pomeranian ang breed ng aso kaya talagang maganda ito
at malambot ang balahibo, puting puti ang balahibo nito na parang hindi naranasan
marumihan.

“Bata, ano'ng pangalan mo? Wala ka bang kasamang parents?” tanong ni Jian sa kanya.

“I can handle myself, don't worry about the payment, I can pay for my dog's
medication. My parents are busy as of now so I brought my dog here all by myself.
By the way, if you're asking for my name, I'm Arkia Vei Zaviere,” dire-diretsong
sabi nito.

Napasinghap sina Ember sa sinabi niya. Napaiwas na lang ako ng tingin at ibinaling
ang atensyon ko sa aso niya.

Kaunti lang yata sa Pilipinas ang may apelyidong Zaviere kaya talagang nagulat
sila.

“Kaano-ano mo si Mayor Arken? Ikaw ba yung anak niya?” tanong naman ni Elein.

“Well, obviously,” may bahid na pagsusungit na sabi ni Arkia.

Lihim na napangiti na lang ako, hindi pa rin pala nagbabago ang batang 'to, suplada
pa rin siya. Paano naman kaya siya magiging madre niyan?

“Ano'ng pangalan ng aso mo?” tanong ni Ember.

Natigilan ako nang mapatingin sa 'kin si Arkia, agad din siyang napaiwas ng tingin
pero nakita ko kung paano bahagyang namula ang magkabilang pisngi niya.

“Jona,” tipid na sagot niya.

Hindi ako umaasa na sa pangalan ko nanggaling ang pangalan ng aso niya ngunit
pakiramdam ko, may kung anong pamilyar na pakiramdam ang humaplos sa puso ko.

Sabi na nga ba at mas gaganda pa si Arkia, siguro 12 years old na siya ngayon. Mas
tumangkad siya at mas humaba ang buhok niya, mas lalo niyang naging kahawig si
Arken ngayong malaki na siya. Kumusta na ba siya? Nagkaka-crush na kaya siya?
Kumusta na kaya ang buhay niya sa school? May mga kaibigan na ba siya? May mga
nanay pa rin bang umaaway sa kanya?

Malamang nandito rin si Arken, bakit naman niya hinahayaang mag-isa si Arkia?
Hanggang ngayon pala ay hindi pa rin siya nagbabago, hindi pa rin yata siya
responsableng ama kay Arkia.

“Why aren't you checking on my dog? Are you sure you're doing your job properly?”

Natigilan ako at napatikhim na lang, inilagay ko sa higaan ang aso niya at

sinimulang suriin ang aso.

“Ano ba ang problema kay Jona?” tanong ko.

Napatingin ako sa mga mata ng aso niya, namumula ang mga 'yon.

“She doesn't want to play with me anymore, she's also shivering, gusto niyang
nakabalot lang sa kumot. Ayaw niya ring kumain, and worst, she's coughing ang
vomiting,” tila nag-aalalang sabi ni Arkia habang nakatitig sa aso niya.

Hinawakan ko ang tainga ng aso saka tiningnan ang ilong nito. Mainit ang tainga ng
aso, tuyo rin ang ilong nito.

“Base sa mga sinabi mo, sa tingin ko may lagnat si Jona. Ember, paki-check ng
temperature niya. Ms. Zaviere, let's talk in my office,” sabi ko saka bahagyang
ngumiti kay Arkia.

Hindi na lang kumibo si Arkia at sumunod sa 'kin sa opisina ko.

“Kumusta ka na?” tanong ko sa kanya pagkapasok namin sa opisina ko.

“Aren't we here to talk about my dog?” malamig na tanong nito.

“Gusto lang kita kumustahin.”

“My affairs are none of your concern anymore, please be professional, doc,” malamig
na tugon niya pa. Napangiti na lang ako imbis na mainis.

“Na-miss kita.”

Alam kong hindi sinabi ng Papa niya ang dahilan kung bakit ako nawala at umalis sa
poder nila, hindi naman siya gano'ng kahibang para sabihin ang totoo sa anak niya,
hindi niya sisirain ang imahe niya rito.

“Na-miss din kita, s-sobra.”

Natigilan ako sa sinabi niya. Napaiwas siya ng tingin sa 'kin pero hindi nakawala
sa paningin ko ang pamumula ng ilong at mga mata niya.
“Alam ko ang ginawa ni Papa sa 'yo, a-ayaw na kitang harapin dahil do'n, nahihiya
na 'kong humarap sa 'yo dahil sa ginawa ni Papa, p-pero ang bait mo pa rin sa 'kin,
pinapahirapan mo 'ko.”

Parang may mabigat na dumagan sa dibdib ko nang tuluyan nang mabasag ang boses niya
kasabay ng pagdaloy ng masasaganang mga luha sa magkabilang pisngi niya.

Lumapit ako sa kanya at umupo sa tapat niya saka hinila siya para yakapin.
Napangiti na lang ako nang gumanti siya ng yakap sa 'kin saka tuluang napahagulgol
ng iyak.

“Wala ka namang kasalanan sa 'kin, kung alam mo lang kung gaano ako nalungkot na
iwan ka. A-alam mo namang tunay na anak na ang tinuring ko sa 'yo diba?” tanong ko
saka hinaplos ang malambot na buhok niya.

Natigilan ako nang agad siyang kumalas ng yakap sa 'kin at tumayo. Agad niyang
pinahid ang mga luha niya saka napaiwas ng tingin sa 'kin.

“F-forget it, I'm not supposed to be here.”

Natigilan na lang ako nang agad siyang lumabas ng opisina ko.

* * *

“May gusto ka bang ipabili?” tanong ko kay Vander sa kabilang linya.

“Just go home immediately after that, it's not safe to be alone at night, there are
a lot of murderers out there.”

Natatawang napailing na lang ako sa sinabi ni Vander, ito yata ang napapala ng
kakanood niya ng kung ano-ano.

“Susuntukin ko sila, wag kang mag-alala,” sabi ko na lang saka kumuha ng tomato
sauce at inilagay 'yon sa cart.

“Your punches are nothing if they have gun. I told you many times that we should
buy a gun. Vaughn will surely give us permission to have a gun with us.” Napailing
na lang ako sa mga sinasabi ni Vander.

Hindi ko alam na namamana rin pala ang hilig sa baril.

Pumila na lang agad ako sa cashier upang bayaran ang mg pinamili ko pagkatapos kong
kausapin sa phone si Vander. Natigilan ako nang mapatingin sa stall ng gummy bears.
Tipid na napangiti na lang ako habang nakatingin do'n.

Bigla ko na namang naalala si Arkia. Umalis din kaagad siya sa vet clinic kanina,
ni hindi ko nagawang gamutin ang aso niya dahil nagmamadali siyang umalis.

Gusto ko pa sana siyang makausap nang matagal, hindi ko alam kung bakit umalis siya
kaagad sa kalagitnaan ng malalim na pag-uusap namin. Marami akong gustong itanong
sa kanya pero hindi ko naman alam kung saan siya hahagilapin.

Natigilan ako nang mapatingin sa stall ng binatog sa labas ng grocery store.

Ilang taon na rin akong hindi nakakatikim ng binatog. Paboritong paborito ko 'yon
noon, pero simula nang umalis ako sa poder ni Arken, hindi ko na tinangkang kumain
no'n ulit. Halos lahat yata ng simpleng bagay na may kaugnayan kay Arken ay matagal
ko ng pinutol.
Napailing na lang ako at nagtungo sa parking area at inilagay sa backseat ng kotse
ang mga pinamili ko at agad na sumakay sa loob saka pinaharurot 'yon.

Nagiging lutang ako ngayong araw, kasalanan ni Arken 'to, bakit dito pa sa Sorsogon
niya kailangangang tumakbong gobernador? Naubos na ba ang probinsya sa Pilipinas at
Sorsogon na lang ang natitira? Mahigit 11 hours ang biyahe mula Caloocan papunta
rito sa Sorsogon, bakit nagpakalayo pa siya kung pwede namang Caloocan na lang ang
pamahalaan niya?

“Ahh!”

Napatili ako nang biglang may humarang sa daan at bumangga sa kotse ko. Napasinghap
ako at napatakip sa bibig ko nang bumagsak sa sahig ang nabangga ko.

“Ayen, kalma, kailangan mong lumabas at tulungan siya,” kinakabahang sabi ko habang
pilit na pinakakalma ang sarili ko.

Nanginginig ang mga kamay na lumabas ako at silipin kung sino ang nabangga ko.

Napasinghap ako nang mapansing may hawak itong baril, may dugo rin siya sa bandang
tiyan niya na sa tingin ko ay tama ng baril. Agad akong lumapit sa kanya at
pinakiramdaman ang pulso niya. Nakahinga ako nang maluwag nang mapansing may pintig
pa iyon, kaso mahina na.

Natigilan ako nang mapatingin sa mukha ng lalaki. Bahagya akong napaatras nang
mapagtanto ko kung sino siya.

“Arken?” tila hindi makapaniwalang tanong ko.

“Fuck those motherf-cker, where the hell are you when I fucking need you, Adham?”
mahinang bulong niya habang nakapikit pa rin.

Mas lalong nanghina ang mga tuhod ko nang dahan-dahan niyang idinilat ang mga mata
niya, nagsalubong ang tingin naming dalawa.

“Damn, am I dead already?” tila paos na tanong niya saka hinawakan ang sugat niya
sa tiyan.

“T-tumayo ka, d-dadalhin kita sa ospital,” nauutal na sambit ko saka hinawakan ang
braso niya at inalalayan siyang bumangon.

Napapikit na lang siya at nanatiling nakaupo sa sahig, sinubukan ko siyang alalayan

patayo pero hindi siya kumilos. Idinilat niya ang mga mata saka diretsong tumitig
sa mga mata ko.

“A-ano ba?! Tumayo ka! Mauubusan ka na ng dugo sa ginagawa mo!” natatarantang sabi
ko.

Doktor ako ng mga hayop, oo nga at hayop siya, pero yung katawan niya tao pa rin,
hindi ko alam kung magagawa ko siyang gamutin.

“Hey, angel, you look like someone I know,” mahinang sambit niya saka hinila ako
papalapit sa kanya.

“Ano ba ang trip mo ha?! Sabi ng pumunta na tayo sa ospital eh! Gusto mo bang
mamatay rito?!”

Hindi naman siya nagsalita at nanatiling nakatitig sa 'kin.

“I'm dead anyway.”

Pakiramdam ko tumigil ang lahat sa paligid ko nang hilahin niya ang braso ko
papalapit sa kanya saka siniil ng malalim na halik ang labi ko.

Agad ko na siyang itinulak nang mapagtanto ko ang ginawa niya. Agad na nagtaas-baba
ang dibdib ko dahil sa matagal na pagpigil ko ng hininga saka sinampal siya nang
malakas sa pisngi.

"Mamamatay ka na nga't lahat lahat, nagawa mo pang manghalik!" naiinis na sabi ko.

Tila natauhan naman siya saka napahawak sa pisngi niya habang titig na titig sa
'kin.

"Damn, you're real," napapangiwing sabi niya saka muling napahawak sa tiyan niya na
may tama ng baril.

Napailing na lang ako, hindi ito ang tamang oras para isipin ang halik niya.

"T-tumayo ka, dadalhin kita sa ospital," sabi ko na lang at inalalayan siya sa

pagtayo.

Kahit nanghihina pa siya at tila hindi makapaniwala na totoo ang nangyayari ngayon,
pinilit niya pa ring tumayo. Agad kong ikinapit ang braso niya sa balikat ko at
buong lakas siyang dinala sa kotse, sa may shotgun seat. Agad akong sumakay ng
kotse at pinaharurot 'yon.

"Dadalhin kita sa ospital, k-kayanin mo muna," nauutal na sabi ko habang

napapatingin sa kanya habang nagd-drive ako.

Baka pareho pa kaming mamatay nito sa ginagawa ko, hindi ako makapagfocus sa mina-
maneho ko dahil napapatingin ako sa kanya na nakapikit lang na tila ba tinitiis ang
sakit.

"D-don't mind me, just drop me off somewhere, I'll call Adham. I don't want to be
in a fucking hospital," tila nahihirapang sambit niya. Napakunot naman ang noo ko.

"Wag ka na ngang mag-inarte! Dadalhin kita sa ospital sa ayaw at sa gusto mo!"

naiinis na sambit ko.

"Then do it, Jonalyn. Fucking do it and I'll kill the doctor who will treat me in
front of you," sabi niya sa mariing tono.

Natatarantang napasabunot na lang ako sa buhok ko habang pasimpleng napapatingin sa

sugat niya.

"Tawagan mo si Adham, natataranta na ako rito!"

Pinaharurot ko na lang ang sasakyan papuntang vet clinic. Malamang sarado na 'yon
ngayon pero mayroon namang susi sa bag ko. Bahala na..

Hindi kumilos si Arken at napapikit na lang habang nakahawak sa sugat niya. Hinubad
ko ang jacket ko gamit ang isang kamay ko at inilapat 'yon sa sugat niya.

"W-wag kang pipikit! Natatakot ako!"

Pakiramdam ko kapag pumikit siya baka hindi na siya dumilat pa. Gustong gusto ko na
siyang dalhin sa ospital pero alam kong may posibilidad na seryosohin niya ang
sinabi niya na papatayin niya ang doktor na gagamot sa kanya.

Baka naman kasi mauna pa siyang mamatay sa lagay niyang 'yan eh!

Agad akong bumaba ng kotse pagkarating namin sa vet clinic. Agad kong binuksan ang
pinto sa may shotgun seat at mahinang tinampal ang pisngi ni Arken na nakapikit pa
rin.

"Arken! Gumising ka riyan, tinatakot mo 'ko!"

Nararamdaman ko na ang panlalabo ng mga mata ko dahil sa takot. Wala na akong

pakialam sa kanya, pero ayoko namang mamata siya sa harapan ko ng basta basta.

Nakakaawa si Arkia kapag nagkataon.

"Arken!"

Dahan-dahan niyang idinilat ang mga mata niya. Agad kong kinuha ang braso niya at
isinabit iyon sa batok ko saka inalalayan siya palabas ng kotse.

Mali ako ng akala, bukas pa ang clinic. Halatang nagulat sina Ember nang makita
ako, lalo na kay Arken na duguan ngayon.

"T-tumawag ka ng doktor, Ember!"

Tinulungan nila ako na ipasok si Arken sa operating room namin para sa mga hayop.
Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at dahan-dahang inihiga sa hospital bed si
Arken.

"B-bakit hindi mo siya dinala sa ospital para sa mga tao?" tila natataranta ring
tanong ni Jian.

"Ayaw niya! P-paano ang gagawin ko?" nauutal na tanong ko.

"I-I'm fine, Adham will be here, h-he's a doctor now. J-just leave, fuck."
Napalunok na lang siya habang nakahawak sa sugat niya.

"Baka patay ka na bago pa dumating si Adham!" naiinis na sigaw ko sa kanya.

Buti na lang at walang tao ngayon dito sa vet clinic maliban kina Ember, Jian at
Elein, pati na rin ang guard. Malamang ayaw ni Arken na makaagaw ng atensyon sa
publiko kaya ayaw niyang magpadala sa ospital.

"Arken naman! Tumawag na tayo ng doktor, kailan pa ba dadating si Adham?!"

Literal na natataranta na ako. Namumutla nang maigi si Arken, halos wala ng kulay
ang labi niya at mukhang marami ng dugo ang nawala sa kanya pero nagagawa niya pang
mag-inarte.

"Doc Ayen, i-ikaw na kaya ang gumamot sa kanya, diba nakapag-opera ka na namang ng
ilang beses?" tila natatarantang tanong din ni Elein habang nakatingin kay Arken.

"Mga hayop ang inooperahan ko, Elein. Tao ang lalaking 'yan, a-ayokong mawalan ng
lisensya," napapailing na sabi ko na lang saka muling napatingin kay Arken.

"Emergency naman 'to eh, saka tatahiin mo lang naman ang sugat niya. N-nabaril ba
siya? Tatanggalin mo lang ang bala at tatahiin mo, diba nagawa mo na 'to sa aso
dati?" pangungumbinsi ni Jian sa 'kin.

Nakagamot ako noon nang aso na nabaril, pero magkaiba pa rin naman ang aso at tao.

Muli akong napatingin kay Arken na nakapikit at pawis na pawis na. Napakagat ako sa
ibang labi ko nang makita ang hitsura ni Arken.

Bakit naman kasi sa ganitong sitwasyon kami nagkita ulit?

"E-Ember, ihanda ninyo ang mga gamit, wag niyong kalimutan ang anesthesia. Sa
emergency room ninyo kuhanin, nandoon ang mga gamit para sa paggamot sa tao," sabi
ko na lang habang hindi maalis ang titig ko kay Arken.

Buti na lang at mayroon kaming anesthesia at mga gamit para sa tao sa mga ganitong
sitwasyon, pero kinakabahan pa rin ako, kung literal na hayop siya, hindi ako
kakabahan nang ganito.

Inayos at inihanda ko na ang sarili ko nang madala na ni Ember ang mga gamit.
Huminga ako nang malalim at dali-daling hinubad ang puting dress shirt niya.

Napalunok ako at napatingin sa dugo sa bandang tagiliran niya, napapikit ako nang
mariin.

Kaya ko ba talaga 'to? Paano kung magkamali ako at may mangyaring masama sa kanya?
Habang buhay kong sisisihin ang sarili ko.

"Mayor!"

Pakiramdam ko nakahinga ako nang maluwag nang makita si Adham na pumasok. Agad
akong lumapit sa kanya.

"D-doktor ka na raw ngayon? P-pwede bang ikaw na ang gumamot sa kanya?" nauutal na
tanong ko kay Adham.

Hindi siya nagsalita at agad na sinuot ang mga kagamitan na kailangan. Nanghihinang
napasandal ako sa pader at tila nakahinga nang maluwag, agad naman akong nilapitan
nina Ember.

MATAGAL DIN kaming naghintay nina Ember sa labas ng silid nang lumabas na si Adham.
Agad akong tumayo at nilapitan siya.

"K-kumusta na ang hinayupak na 'yon? Okay na ba siya?" may bahid ng pag-aalala na

tanong ko. Tumango na lang si Adham, halata sa mukha niya na kinabahan din siya sa
nangyari.

"He's okay now. This is not my first time treating his gunshot wound, but damn,
this shit still scares me," mahinang sambit niya.

Ibig sabihin hindi ito ang unang beses na nabaril si Arken? Ano ba ang
pinaggagagawa niya sa buhay niya?

"B-bakit ba siya nabaril? Ano ba ang nangyari?" tanong ko.

Napaiwas na lang ng tingin sa 'kin si Adham. Hinawakan ko ang braso niya at

pinaharap siya sa 'kin.

"It's nice to meet you again, Ayen. But I we have to go," sabi na lang ni Adhan
saka muling pumasok sa loob ng silid kung nasaan si Arken.
Hinabol ko na lang sila ng tingin hanggang sa makalabas sila ng clinic habang akay-
akay ni Adham si Arken. Napabuntong hininga na lang ako hanggang sa tuluyan na
silang makaalis.

Hinarap ko sina Ember, Jian at Elein, halatang nawiwindang pa rin sila sa nangyari,
kanina pa sila tahimik.

"P-pwede bang wala kayong pagsabihan ng nangyari ngayon? Inasikaso na ni Adham ang
mga CCTV, nangako siya na babayaran niya kayo. Alam kong nakakagulat ang nangyari,
pero sana wag niyong sasabihin kahit--"

"Adham ang pangalan niya?" nakatulalang tanong ni Jian. Napakunot naman ang noo ko.

"Ahm, oo, bakit?"

"Ang gwapo niya!" kinikilig na sabi nilang tatlo at nagtitili pa habang panay ang
talon. Napairap na lang ako at napakamot sa batok ko.

Akala ko pa naman natulala sila sa nangyari. Kaya naman pala sila natulala ay dahil
sa kagwapuhan ni Adham. Hanga rin ako sa kaharutan ng tatlong 'to.

"Pero Ayen, magkakilala na ba kayo ni Arken Zaviere noon pa?"

Natigilan ako sa tanong ni Ember. Napalunok na lang ako at napakamot sa kilay ko

saka napaiwas ng tingin sa kanila.

"Hindi, si Adham ang kakilala ko," pagdadahilan ko na lang.

Ayoko ng ibalik ang nakaraang 'yon, sana lang talaga ay hindi na kami magkita pang
muli ni Arken.

* * *

"Where have you been?"

Napapitlag ako pagpasok ko sa bahay ni Vaughn, naabutan ko siya na nakaupo sa may

couch sa living room at mukhang hinihintay ako.

Napalunok ako at pasimpleng itinago ang dugo ni Arken sa damit ko. Bumaba naman ang
tingin niya ro'n. Nanlaki ang mga mata niya at dali-daling lumapit sa 'kin. Bakas
ang pag-aalala sa mga mata niya.

"What happened to you? Are you alright?" nag-aalalang tanong niya saka hinaplos ang
pisngi ko. Tipid na ngumit naman ako sa kanya saka tumango.

"M-may emergency kasi, kinailangan nila ako sa clinic. Pasensya na kung hindi kita
nasabihan agad, nawala na kasi sa isip ko," paliwanag ko sa kanya. Napabuntong
hininga naman siya at hinila ako saka niyakap.

Napalunok na lang ako nang maramdaman ko ang biglang pagbilis ng tibok ng puso ko.
Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at ginantihan siya ng yakap.

"It's okay, as long as you're fine," sabi na lang niya saka marahang hinaplos ang
buhok ko.

"Madaling araw na, bakit mo pa 'ko hinintay? May trabaho ka pa bukas." Kumalas ako
sa pagkakayakap sa kanya at lumayo nang kaunti sa kanya saka tumitig sa mukha niya.
"Sino'ng ginamot mo?" seryosong tanong niya habang nakatitig sa mga mata ko.

Natigilan ako sa tanong niya. Nakaramdam ako nang kaunting kaba sa hindi malamang
dahilan, tipid na ngumiti na lang ako sa kanya.

"Veterinarian ako, Vaughn. Ano ba ang inaasahan mong gagamutin ko?" tila natatawang
tanong ko para itago ang kakaibang kaba na nararamdaman ko.

"Oh, I almost forgot," sabi na lang niya saka napailing.

Muli siyang tumitig sa 'kin at hinawakan ang pisngi ko. Napangiti na lang ako
habang nakatitig din sa kanya.

"You should take a rest, you seem really tired."

May mga pagkakataon na nahihiwagahan ako kay Vaughn, pakiramdam ko may laman ang
mga sinasabi niya kung minsan na hindi ko maipaliwanag. Pero isinasantabi ko na
lang ang mga isiping 'yon, hindi ko dapat pinagdududahan si Vaughn.

ILANG ARAW na ang nakakalipas mula nang nagkita kami ni Arken sa hindi normal na
sitwasyon. Ilang gabi na rin akong hindi nakakatulog nang ayos kakaisip kay Arken.

Kahit naman galit ako sa kanya, nag-aalala pa rin ako kahit papa'no. Hindi naman
ako gano'ng kasama para gustuhin na may manyaring masama sa kanya.

Kahit marami pa ring tanong sa isip ko, lalo na kung bakit siya nasa lugar na 'yon
at kung bakit siya nabaril, pinilit ko na lang na umaktong normal at kalimutan
iyon. Panigurado namang hindi na kami magkikita ulit, at alam ko rin naman na ayaw
rin akong makita ni Arken. Sana ay 'wag na lang kaming magkita ulit.

"Doc Ayen, sa tingin mo okay na talaga si Mayor Arken?" tanong ni Ember sa 'kin.

Napatingin din naman sina Elein at Jian sa 'kin. Napaiwas na lang ako nang tingin
saka hinaplos ang balahibo ng pusa na pina-check up sa 'kin.

"Okay na yata siya, nangampanya na siya kahapon sa Magallanes eh, kaya pala ang
dami raw tao ro'n kahapon sabi ng Mama ko," kwento ni Jian.

"Oo nga raw eh, marami na nga raw agad ang gusto siyang iboto, aminado rin naman
ako na magaganda yung plataporma niya," napapailing na sabi ni Ember.

Kaya pala hindi maganda ang mood ni Vaughn kahapon, nagsisimula na palang
mangampanya si Arken at mukhang marami na agad itong taga-suporta.

"Sabi ko naman sa inyo eh, saka kung nakita niyo lang ang inunlad ng Caloocan City
dahil sa kanya. Lahat ng plataporma na ipinangako niya noong tumatakbo pa lang
siyang mayor ng Caloocan City, tinupad niya," tila proud na sabi pa ni Elein.

"Wow, bakit parang ang dami mo naman yatang alam tungkol sa kanya?" tanong ni Jian.

"Siyempre, nakikita ko siya sa social media palagi, lalo na kung paano siya
ipagmalaki ng mga taga-Caloocan," sagot ni Elein.

"Baka naman dahil gwapo siya?" nakataas-kilay na tanong ni Ember.

"Hindi rin teh, try mo ring magsearch tungkol sa kanya, makikita mo," pagtatanggol
pa ni Elein kay Arken. Napailing na lang ako.

"Speaking of Mayor Arken," bulong ni Jian.

Natigilan ako sa sinabi niya. Hindi ko alam pero kusang tumigil ang kamay ko sa
paghaplos sa makapal na balahibo ng pusa at napatingin sa tinitingnan nina Jian.

Nakaagaw siya ng atensyon ng mga tao sa clinic. Napabuntong hininga na lang ako at
tinitigan siya, seryoso rin naman siyang nakatingin sa 'kin. Pati paraan ng
pagtingin niya gano'n pa rin tulad ng dati, walang pinagbago.

"Ember, sa inyo muna si Casel," sabi ko saka iniabot sa kanila ang pusa.

Pinilit kong magpaka-pormal saka muling hinarap si Arken. Lumapit na lang ako sa
kanya habang seryosong nakatingin sa kanya. Saglit akong napatingin kay Adham na
nasa gilid niya saka muling ibinaling sa kanya ang tingin ko.

"May kailangan po ba kayo sa clinic namin, Mayor? May ipapa-check-up po ba kayo?"

pormal na tanong ko.

"Let's talk," aniya.

"Kung hindi ka magpapa-check-up ng alaga mo, hindi po tayo pwedeng mag-usap dahil
busy ako," sabi ko na lang at akmang tatalikuran siya nang hawakan niya ang braso
ko.

"Just... Just give me a minute," tila nahihirapang sambit niya habang nakatitig sa
mga mata ko.

"Makakaasa ka na wala akong pagsasabihan ng nangyari, pati ang mga kasamahan kong
nurse ay tikom ang bibig. Wala na tayong dapat pag-usapan, umalis ka na lang kung
pwede. Busy ako."

Kung maaari, ayoko ng magkaroon pa kami ng kahit anong ugnayan ulit, ni ayoko na
nga siyang makita. Okay na ako ng wala siya, hindi na niya kailangang magpakita
ulit.

Nangingitngit lang ako dahil kinamumuhian ko siya.

"Doctor."

Natigilan ako at napatingin sa batang pumasok ng clinic at lumapit sa 'kin.

Napalunok na lang ako kasabay ng pagbilis ng tibok ng puso ko at panghihina ng mga
tuhod ko.

"B-bakit?" nakangiting tanong ko sa kanya.

"Kumusta na po ang alagang aso ng kaklase ko?" walang emosyon na tanong ni Vander
habang nakatingin sa 'kin.

Sa unang pagkakataon, ipinagpapasalamat ko na 'doctor' ang tawag sa 'kin ni Vander

dito sa clinic.

Umakyat ang kaba sa dibdib ko nang mapatingin sina Arken at Adham kay Vander,
napatingin din naman ang anak ko sa kanila.

"You're Arken Zaviere," sabi ni Vander habang titig na titig kay Arken.

Natigilan ako nang bahagyang ngumiti sa Arken habang nakatitig din sa anak ko.

"You know me?" tanong pa nito. Tumango naman si Vander.

"Hmm, I saw my Mom searching about you on the internet."

Bumigat ang paghinga ko sa sinabi ni Vander. Kinakabahan ako sa hindi malamang

dahilan, alam kong matalino si Arken, pero hindi naman niya malalaman diba? Hindi
naman siya manghuhula o ano.

"Your Mom must be interested in me," sabi na lang ni Arken saka bahagyang ginulo
ang buhok ni Vander.

"You're cocky, but I like you more than Vaughn," sabi naman ni Van.

"Vaughn? Vaughn Regnier?"

Tumango naman si Vander sa tanong ni Arken.

Nagtatakang napatingin ako sa anak ko. Bakit ang bilis naman yatang gumaan ng loob
niya kay Arken? Samantalang si Vaughn ay ilang taon na siyang sinusuyo, pero hindi
nito nagawang ibigay ang tiwala rito.

Pero bakit kay Arken.

"Are you interested in him?" tanong ni Vander saka tumingin sa 'kin.

Napakunot ang noo ko sa tanong niya.

"B-bakit mo naman naitanong 'yan?" tanong ko na lang kay Van.

"He said my Mom must be interested in him. Are you interested in him?"

Pakiramdam ko literal na tumigil ang lahat nang mapatingin sa 'kin si Arken. Sa

unang pagkakataon sa buong buhay ko, nakita ko ang pagkabigla sa mga mata ni Arken
habang nakatingin sa 'kin. Napalunok na lang ako at napaiwas ng tingin sa kanya.

Pinagpapawisan ang mga kamay ko dahil sa kabang nararamdaman ko. Hindi siya tanga,
alam kong alam niya ang ibig sabihin ng sinabi ni Vander.

"She's your Mom?" seryosong tanong ni Arken kay Vander habang hindi maalis ang
titig niya sa 'kin.

Hindi nagsalita si Vander at nakatingin lang sa 'ming dalawa. Malamang nararamdaman

niya ang kakaibang tensyon sa pagitan namin ni Arken.

Nanghihina ang mga tuhod ko, mas kinakabahan ako ngayon kaysa noong kumuha ako ng
veterinary licensure exam one year ago.

Mas lalong nakakakaba ang paraan ng pagtingin sa 'kin ni Arken.

"I think we should talk now, ain't we?"

Sa mga ganitong sitwasyon, gusto kong tawagan si Vaughn upang humingi ng tulong.
Alam kong magagalit siya lalo na kapag nalaman niyang si Arken ang ama ni Vander,
pero wala na akong pakialam.

Ayokong makuha sa 'kin si Vander, ako lang ang may karapatan sa anak ko.

"Ano'ng gusto mong malaman? Kung anak ko ba ang batang 'yon?" buong tapang na
tanong ko nang makalabas na kami ng clinic.

Hindi nagsalita si Arken at nanatili lang na nakatitig sa 'kin. Parehas na parehas

sila ng mga mata ni Vander, pati na rin kung paano sila tumingin.

"Oo, anak ko siya, anak ko si Vander. Ano naman ngayon? Bakit kailangan mong
malaman ang tungkol do'n?" nakapamaywang na tanong ko.

"Obviously, I'm his father."

Napabuntong hininga ako at hinawi ang buhok ko. Hindi na ako nagtataka, mahahalata
niya talaga na anak niya si Vander.

"Oo, ikaw ang tatay niya."

Para saan pa kung itatanggi ko?

"Lahat naman pwede maging tatay, pero ikaw, wala kang karapatan maging tatay ng
anak ko."

Halatang natigilan siya sa sinabi ko. Ngumisi na lang ako habang nakikipaglabanan
ng titig sa kanya.

"Ni wala kang karapatan na mahawakan ang anak ko. Malamang hindi mo 'to alam pero
muntik ng mamatay si Vander ng dahil sa 'yo! Muntik na siyang mawala sa sinapupunan
ko ng dahil sa 'yo! Wala kang karapatan na kilalaning tatay niya!"

Napakagat ako sa ibabang labi ko nang muli kong maalala ang gabing 'yon, kung paano
niya ako itinaboy, kung paano niya ako pinaputukan ng baril niya, kung paano ako
dinugo ng dahil sa kanya.

Lahat 'yon habang buhay na sa alaaala ko, hinding hindi ko malilimutan 'yon.

"Ano'ng gagawin? K-kukuhanin mo siya ng sapilitan? Babayaran mo 'ko?! Tututukan mo

'ko ng baril? Papatayin mo 'ko para makuha siya? Malamang gano'n ang gagawin mo
dahil doon naman magaling ang mga hayop at walang pusong tulad mo!"

Alam kong sobra na ang mga salitang binibitiwan ko, pero kulang pa ang lahat ng 'to
sa kahayupang ginawa niya sa 'kin. Salita lang ang lahat ng sinasabi ko, walang
wala kumpara sa pagpapahirap niya sa 'kin noon.

"Ano? Nagagalit ka dahil hindi ko sinabi sa 'yo ang tungkol sa anak ko? Wala akong
pakialam kung galit ka man! Ipaglalaban ko ang anak ko at hindi mo siya makukuha sa
'kin!"

Napakagat ako sa ibabang labi ko nang maramdaman ko ang pagdaloy ng mga luha sa
pisngi ko.

Ayokong umiyak sa harapan niya, ipinangako ko sa sarili ko na kapag muli kaming

nagkita, hinding hindi ako iiyak sa harapan niya. Pero binali ko rin iyon, mas
masakit palang alalahanin ang nakaraan ngayong nasa harapan ko na siya.

Nanatili siyang nakatitig sa 'kin at walang sinasabi. Bahagya akong napaatras nang
lumapit siya sa 'kin. Inangat niya ang kamay niya saka marahang hinaplos ang mga
luha sa pisngi ko.

"I'm not mad at you," sabi niya habang nakatitig sa mga mata ko. "I won't take him
away from you, stop crying."

Natigilan ako sa sinabi niya. Hindi ko alam kung dapat ba akong makampante o dapat
ko bang pagkatiwalaan 'yon, pero gumaan kahit papa'no ang loob ko sa sinabi niya.
"You're the best and the strongest parent I know for taking care of him all by
yourself. I won't take him away from you. I don't have the rights to be his father
anyway. Don't tell him the truth if you don't want to. He's all yours," sabi niya
pa habang nakahawak pa rin sa pisngi ko.

"H-hindi ako nag-iisa sa pag-aalaga sa kanya, kasama ko si Vaughn."

Hindi ko alam kung bakit ko sinabi 'yon, pakiramdam ko dapat kong sabihin.

Napatingin ako sa mga mata niya, nakita ko ang pagbabago ng emosyon niya pero hindi
na lang siya kumibo at tumango sa sinabi ko.

"I changed my mind."

Natigilan ako sa sinabi niya. Ano ang ibig niyang sabihin?

Inialis na niya ang kamay niya sa pisngi ko habang puno ng intensidad na nakatitig
sa 'kin. Kakaiba ang pagbabago ng emosyon niya ngayon, naguguluhan ako.

"I'm still his father, I have all the rights to claim him."

Mas pinili ko na lang na hindi seryosohin ang sinabi ni Arken.

Aminado ako na kinakabahan ako. Malaki ang posibilidad na kuhanin niya talaga sa
'kin si Vander, kapag nangyari 'yon, wala akong choice kundi ang humingi ng tulong
kay Vaughn. Siya lang ang kilala ko na kaya akong matulungan, at kayang kalabanin
si Arken. Siguro kakapalan ko na lang ang mukha ko.

“Is there something bothering you?”

Napatingin ako kay Vaughn nang umupo siya sa tabi ko saka inabutan ako ng baso na
may lamang gatas. Napangiti na lang ako at kinuha 'yon. Alam na niya talaga ang
kailangan ko kapag hindi ako makatulog.

“Wala naman, hindi lang ako makatulog,” pagdadahilan ko na lang saka ininom ang
gatas.

“You're absolutely lying, Dr. Macarios. Nagpupunta ka rito kapag marami kang
iniisip, lalo na nung mga panahong nag-aaral ka pa lang,” natatawang sabi niya saka
bahagyang ginulo ang buhok ko.

Palagi talaga akong nandito sa pool area kapag marami akong iniisip, nakatitig lang
sa pool nang ilang oras. Weird mang pakinggan pero napapakalma no'n ang isip ko
kahit papa'no.

“You can tell me what's bothering you,” sabi niya habang seryosong nakatingin sa
'kin.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at tipid na ngumiti sa kanya. Napangiti na

lang din siya at hinawakan ang kamay ko saka dinampian ng halik ang likod ng palad
ko. Napalunok na lang ako at napaiwas ng tingin nang pinagsalikop niya ang mga
daliri namin.

Hindi ko alam kung bakit hindi ako masanay-sanay sa tuwing ginagawa niya 'to.
Pakiramdam ko teenager pa rin ako na kinikilig sa bawat gestures ng crush ko.
Minsan naguguluhan ako kung bakit niya ginagawa ang mga 'to. Minsan hindi ko
maiwasang isipin na baka may gusto rin siya sa 'kin, o baka naman pinapaasa niya
lang ako, o kaya naman ganito lang talaga siya at normal lang 'to sa kanya. Pero
hindi ko pa naman nakita na ginawa niya 'to sa ibang babae, at ayoko rin namang
makita na gawin niya 'to sa ibang babae.

“Kumusta ang pangangampanya mo?” pag-iwas ko na lang sa usapan. Napangiti na lang

siya saka mahinang kinurot ang ilong ko.

“You're changing the topic, silly woman,” sabi niya saka pinaningkitan ako ng mga
mata.

“Sagutin mo na lang,” ungot ko.

Inakbayan niya ako, yumakap na lang ako sa baywang niya at isinandal ang ulo ko sa
dibdib niya. Ang bango talaga ni Vaughn.

Magkaiba sila ng amoy ni Arken.

Natigilan na lang ako at napailing. Bakit naman biglang napasok sa isip ko ang
lalaking 'yon?

Ayaw ko mang aminin, pero hanggang ngayon tanda ko pa rin ang amoy ni Arken. Siguro
tumatak na talaga 'yon sa sistema ko, pero wala namang ibig sabihin 'yon. Mahirap
lang siguro talaga 'yong kalimutan.

“It's kinda tiring, as always. Especially the smile part, it's not easy to smile
for hours. Ang sakit sa psingi,” natatawang sabi niya at hinawakan pa ang pisngi
niya.

Lumayo ako nang kaunti sa kanya, napangiti na lang ako at kinurot ang pisngi niya.

“Hmm, paano yung mga kalaban mo? Hindi ka ba naii-stress sa kanila?” tanong ko.

Natigilan siya sa tanong ko, saglit siyang natahimik pero ngumiti na lang siya sa
'kin bago sumagot.

“Wala naman akong matinding kalaban, si Arken Zaviere lang talaga. Nag-tie kami sa
survey kahapon. To be honest, I'm kinda nervous, he's not an easy opponent,” sabi
naman niya.

“Wag kang mag-alala, mahaba-haba pa naman ang oras mo para mapatunayan ang sarili
sa mga tao. Saka sigurado naman ako na kinakabahan din si Arken Zaviere sa 'yo,”
sabi ko na lang saka tinapik ang balikat niya.

Sa totoo lang duda ako sa sinabi ko. Hindi ko pa yata nakitang kinabahan si Arken
sa ganitong bagay, o baka naman hindi lang siya mahilig magpakita ng emosyon.

Napailing na lang ako at mahinang sinampal ang sarili ko. Nakakainis talaga ang
Arken na 'yon, nagugulo na naman ang isip ko ng dahil sa kanya. Malamang natatakot
ako sa katotohanan na kaya niyang makuha si Vander mula sa 'kin.

Hindi ko siya maintindihan, pumayag na siya na sa akin na lang si Vander, sinabi

niyang hindi na niya kukuhanin sa 'kin di Vander, at sa kanya na rin mismo
nanggaling na wala siyang karapatan na maging ama ni Vander.

“I'm still confused, Ayen. Of all places in this country. Why did he suddenly run
as a governor here in Sorsogon? I mean, he's from Caloocan. Bakit hindi na lang
siya sa Caloocan tumakbong gobernador? Bakit dito pa?” tanong niya habang nakatitig
sa pool.

Hindi ko rin alam ang sagot sa tanong niyang 'yan dahil maski ako ay nagtataka kung
bakit pa siya rito tumakbong gobernador.

“You were from Caloocan City too, right? I think you kind of know him,” sabi niya
habang nakatitig sa 'kin.

Alanganing ngumiti na lang ako sa kanya. Ayokong magsinungaling sa kanya, pero

hindi ko alam kung handa na ba akong sabihin kung ano ang naging papel ni Arken sa
buhay ko. Mas mahirap ngayon lalo pa't may nararamdaman siyang inis kay Arken dahil
sa pulitika.

“M-mayor siya ng Caloocan City, medyo kilala ko siya, pero hindi personally,” sabi
ko na lang. Napatango na lang siya saka hinaplos ang buhok ko.

“I think you should rest now, Ayen. Maaga pa ang pasok mo sa trabaho bukas,”
nakangiting sabi na lang niya saka dinampian ng halik ang noo ko.

Hinabol ko na lang siya ng tingin nang tumayo siya at pumasok na sa loob ng bahay.
Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at napabuntong hininga.

Bakit kailangan pang guluhin ni Arken ang tahimik ko ng buhay? Bakit kailangan niya
pang bumalik at pahirapan ako nang ganito?

* * *

“Bakit ka ba tingin nang tingin sa labas?”

Napatikhim na lang ako sa tanong ni Ember at kinagat ang tuktok ng ballpen ko.
Ibinaling ko na lang sa kanila ang tingin ko at iniwas ang tingin ko sa labas.

“Naghihintay lang ako na may pumasok na kailangan ng tulong natin,” sabi ko na lang
saka muling tumingin sa labas.

“Baka naman hinihintay mo si Arken Zaviere.”

Napaubo ako sa sinabi ni Jian. Agad akong inabutan ng tubig nina Elein, agad ko
namang ininom 'yon.

“Bakit ko naman hihintayin ang lalaking 'yon? I mean, bakit ko naman siya
hihintayin? Hindi naman kami close.” Uminom ulit ako ng tubig.

“Bakit parang close kayo noong nag-usap kayo nung nakaraan?” pang-uusisa pa ni
Elein.

“Siyempre, tinulungan ko siya diba? Nagpalasalamat lang siya sa 'kin ng personal.

Kung kayo ang nasa posisyon niya gano'n din naman ang gagawin ninyo diba?” tanong
ko pa. Napatango na lang sila sa sinabi ko.

Napakagat ako sa ibabang labi ko at napatingin sa cellphone ko. Napatingin ako sa

facebook at instagram, sa totoo lang matagal na akong nangangati na mag-online sa
dating account ko at silipin kung kumusta na sina Aljen at Wrena, pero nahihiya
ako.

Bigla na lang akong nawala nang walang paalam, paniguradong sobra silang nag-alala
nang mga panahong 'yon. Sigurado rin ako na galit sila sa 'kin ngayon dahil hindi
ako nagparamdam sa kanila ng anim na taon.
Lumabas ako ng clinic at umupo sa may malapit na bench habang hawak hawak ang
cellphone ko.

Huminga ako nang malalim at sinubukang i-recover ang dati kong account. Kinakabahan
ako, nanlalamig din ang mga kamay ko dahil pakiramdam ko manghihina ako sa mga
messages na makikita ko.

Agad kong tiningnan ang mga chat sa akin nina Wrena at Aljen. Napabuntong hininga
ako nang makitang ilang daan na ang mga chat nila sa 'king dalawa, lalo na kay
Wrena.

Naramdaman ko ang panlalabo ng paningin ko dahil sa mga luhang nagbabadyang

kumawala nang makitang kaka-chat lang sa 'kin ni Wrena noong isang linggo.

Mukhang palagi niya akong china-chat na tila nagba-baka sakali na mag-online ako.

Hoy bruha, kumusta ka na? Buntis ako ngayon at kukuhanin kitang ninang. Sana
magpunta ka sa binyag ng future inaanak mo, sasabunutan kita.

Kahit pakiramdam ko hindi ko kakayanin, sinubukan ko pa ring i-backread ang mga

chat niya.

Ayen naman. Walang araw na hindi ka namin naiisip ni Aljen, sobra kaming nag-
aalala. Si mayor ba ang dahilan kaya umalis ka? Ginawan ka ba ng masama ng
putanginang yon?

Ayen. Kumusta kayo ng anak mo? Sana okay lang kayo kung nasaan man kayo ngayon.

Ayen. Naghiwalay kami ni Aljen, puro na lang kami away. Kailangan kita ngayon.

Ayen. Nagpropose sa 'kin si Aljen, ikakasal na kami! Sana makapunta ka.

Ayen, ikinasal kami ni Aljen kasabay ng pagpasa niya sa exam. Attorney na siya! Mas
gagaling na siya magsinungaling. Sana nandito ka, miss na miss ka na namin.

Ikinasal kami ni Aljen kahapon, Ayen. Ang tindi niya sa honeymoon. Ang galing niya
sa kama hihihi!

Napangiti na lang ako at nagpigil ng tawa habang dumadaloy ang mga luha sa pisngi
ko.

Inaasahan ko na puro hate messages ang bubungad sa 'kin, pero mali ako. Hindi pa
rin sila nagbabago, naniniwala sila na may matinong dahilan ang pag-alis ko.
Naniniwala sila na hindi ko magagawang umalis ng gano'n gano'n na lang.

Tiningnan ko ang instagram account nila ni Aljen. Totoo ngang kinasal sila at
attorney na ang loko lokong si Aljen. Sobrang saya ko para sa kanila, sabi na nga
ba sila ang magkakatuluyan sa huli, sabi na nga ba at magiging masaya sila at
mamahalin nang sobra ang isa't isa.

wrenamijares: tuwang tuwa si @aljenM, magiging daddy na siya. I'm 8 weeks pregnant
yow!

Natawa na lang ako sa caption niya sa instagram, picture niya 'yon na nakahawak sa
tiyan niyang medyo maliit pa. Napangiti ako nang makita ang wedding ring nila ni
Aljen na sout niya.

Napasinghap ako nang makita ang incoming call na galing kay Wrena. Agad na
naglabasan ang tadtad na chat mula sa kanya, mukhang nakita niyang online ako.

Tangina ka Ayen! Sagutin mo to kung ayaw mong ipakulam kita!

Ayennnn sagutin mo! Magagalit na talaga ako sayo for real!

Napabuntong hininga na lang ako at dali daling nag-log out. Napakagat ako sa
ibabang labi ko at napapikit nang mariin.

Hindi pa ako handang makausap sila, hindi ko alam kung magiging handa pa ba ako
dahil ayoko ng balikan ang naging buhay ko sa Caloocan.

Tumayo na lang ako at pinagpag ang damit ko saka nanghihinang pumasok sa clinic.

“Uuwi ka na?” tanong ni Ember. Tipid na ngumiti na lang ako saka tumango at
binitbit ang bag ko.

“Kaya na ni Doc Orlando rito, kaunti lang naman ang pasyente ngayon eh,” sabi ko na
lang at agad na lumabas.

Tila lutang ako habang nagmamaneho papuntang school ni Vander. Mukhang maling ideya
talaga na nag-log in pa ako sa dati kong account. Paniguradong ilang gabi akong
hindi makakatulog nang ayos kakaisip kina Wrena.

Pero kahit papa'no nakampante ako, mukhang maayos ang buhay nila at masaya silang
nagsasama, mahal na mahal din nila ang isa't isa.

Itinigil ko ang kotse sa parking space ng school, agad akong lumabas ng kotse.
Natigilan ako nang makita si Vander sa labas ng school habang kausap si Arken.

Agad na bumilis ang pintig ng puso ko. Dali dali akong lumapit sa kanila at hinila
si Van palayo kay Arken. Halata namang natigilan ang anak ko sa ginawa ko.

“Van, diba sabi ko sa 'yo wag kang makikipag-usap sa strangers?” tila nanenermong
sabi ko kay Vander.

“He's not a stranger though, he's Arken Zaviere, he will be the governor of
Sorsogon,” sabi niya na tila ba sigurado siya na si Arken ang mananalo sa pagka-
gobernador.

“Kahit na! Hindi mo pa rin siya lubusang kilala! At ikaw naman! Diba sinabi ko na
sa 'yo na 'wag mo ng kakausapin ulit ang anak ko!” naiinis na sabi ko habang
nakatingin nang masama kay Arken.

“Wala naman akong sinabi na susundin ko ang sinabi mo,” walang emosyon na sabi niya
habang nakikipaglabanan ng titig sa 'kin.

Parehas na parehas talaga sila ng paraan ng pagtingin ni Vander, nakakataas ng

balahibo. Walang duda na mag-ama talaga silang dalawa.

Pero hindi ako makakapayag na kilalanin siyang ama ni Van. Hinding hindi ko
malilimutan na siya ang dahilan kung bakit muntik ng mawala sa 'kin ang anak ko.

“Halika na, Vander!”

Hinila ko si Vander papuntang kotse. Natigilan ako nang mapansing lumilingon siya
kay Arken. Mas lalo akong nakaramdam ng inis. Ano ba ang ginawa ng Arken na 'yon at
gumaan kaagad ang loob sa kanya ni Van?
Tahimik kaming pareho ni Vander hanggang sa makauwi kami. Malakas ang pakiramdam ko
na nagtatampo siya sa 'kin.

Bakit ba siya nagtatampo? Dahil ba hindi ko siya hinayaan na makausap nang matagal
ang Arken na 'yon?

“Vander.”

Agad akong nagtungo sa silid niya nang matapos na akong magshower. Hindi niya ako
nilingon, nanatili siyang nakatingin sa TV, nanonood na naman siya ng murder
documentaries. Hindi na siya nagsawa sa mga ganyang palabas.

“Anak, nagtatampo ka ba sa 'kin?” tanong ko saka umupo sa tabi niya.

“I want to know him more,” sabi niya, hindi niya sinagot ang tanong ko.

“Bakit ba gusto mo siyang makilala pa? Hindi ba sapat sa 'yo ang Tito Vaughn mo?
Mas mabait siya, inalagaan ka niya, minahal ka niya, at hindi ka niya sasaktan.”

Matagal ko ng gusto na kilalanin niya si Vaughn at pakisamahan nang maayos. Kaya

nagtataka ako kung paano nakuha ni Arken ang loob niya sa loob lang ng ilang minuto
nilang pag-uusap?

“I don't like Vaughn,” sabi na lang niya saka tumingin sa mga mata ko.

Napabuntong hininga na lang ako at hinawakan ang kamay niya.

“Bakit ba ayaw mo kay Vaughn? Mabuti naman siyang tao, wala naman siyang ginawang
masama sa 'yo diba?”

Tumango na lang siya sa tanong ko.

“Kaya nga, bakit hindi mo siya gusto? Bakit ang lamig mo sa kanya?”

Muli siyang tumingin nang seryoso sa mga mata ko bago sumagot.

“Because he's not my father.”

Natigilan ako sa sagot niya. Napakagat ako sa ibabang labi ko. Hindi ko alam kung
bakit kinabahan ako sa sinabi niya at napahigpit ang hawak ko sa kamay niya.

“B-bakit? Hindi mo rin naman tatay si Arken Zaviere diba?” nauutal na tanong ko.

“Ain't he my father though?” tila inosenteng tanong niya habang seryosong nakatitig
sa mga mata ko.

Literal na nanginig ang mga tuhod ko sa tanong niya. Kung pakikinggan, ang inosente
nang pagkakatanong niya sa 'kin, pero alam kong may laman ang tanong niyang 'yon.
Masyado ko yatang minaliit ang kakayahang mag-isip ng anak ko.

“Anak,” nasabi ko na lang. Pakiramdam ko naubusan ako ng sasabihin.

Huminga ako nang malalim at napakagat sa ibabang labi ko.

“H-hindi siya ang tatay mo, saan mo naman nakuha ang ideyang 'yon?”

Tipid na ngumiti na lang si Van saka tumango.

“If you say so,” sabi na lang niya saka muling ibinaling ang tingin sa TV.
Hindi ko alam kung naniwala ba siya sa sinabi ko, pakiramdam ko hindi. Saan niya ba
kasi nakuha ang ideyang si Arken ang tatay niya? Oo nga't totoo 'yon, pero sa edad
niya, hindi niya dapat agad nalalaman 'yon.

“Vander, galit ka ba sa 'kin?” tanong ko na lang saka muling hinawakan ang kamay
niya.

Muli siyang napatingin sa 'kin. Napabuntong hininga na lang siya at kinuha ang
remote saka pinatay ang TV. Natigilan ako nang lumapit siya sa 'kin at niyakap ako.

Tipid na napangiti na lang ako at ginantihan siya ng yakap, kahit papa'no napagaan
no'n ang loob ko. Minsan lang maglambing si Vander kaya ang sarap sa pakiramdam.

“Hindi po ako galit, Mama. I will never be mad at you, I love you more than
anything,” sabi niya habang nakayakap sa 'kin.

May kung anong humaplos sa puso ko dahil sa sinabi niya.

“Mahal na mahal din kita, baby ko.”

Kahit papa'no, nabawasan ang bigat sa dibdib ko. Masaya ako na pinaniniwalaan ako
ni Van na nalulungkot din, nagsinungaling ako sa kanya. Alam ko namang malalaman
niya rin di kalaunan kung sino ang totoong tatay niya, pero kinakabahan pa rin ako.

“Tulog na ba si Vander?” tanong ni Vaughn at lumapit sa 'kin. Ngumiti na lang ako

saka tumango.

“Why are you still awake?” tanong niya pa ulit saka marahang hinaplos ang pisngi
ko.

Umupo ako sa couch, umupo rin naman siya sa tabi ko habang seryosong nakatingin sa
'kin na tila hinihintay ang sasabihin ko.

“Vaughn, may gusto sana akong aminin sa 'yo,” kinakabahang sabi ko saka tumingin sa
kanya.

“About what?”

“T-tungkol sa tunay na tatay ni Van--”

Naputol ang sasabihin ko nang lumapit sa 'min si Gina. Mukhang nag-aalangan pa ito
na lumapit, mukha siyang kinakabahan.

“Ma'am, Sir, m-may tao po sa labas,” sabi ni Gina saka napakamot pa sa batok niya.

“M-may nakapasok sa gate?” nagtatakang tanong ko. Tumango naman si Gina.

“Opo, nasa tapat po siya ng bahay eh, ayoko pong lapitan, hindi naman po kasi siya
mukhang guard. Natatakot po ako,” kinakabahang sabi ni Gina.

Tumayo si Vaughn at agad na nagtungo sa kwarto niya. Napakunot na lang ang noo ko
at hinabol siya ng tingin.

“Sige Gina, matulog ka na, kami na ni Vaughn ang bahala,” sabi ko na lang saka
ngumiti sa kanya. Tipid na ngumiti na lang din siya saka tumango saka umalis.

Napatingin ako kay Vaughn na kagagaling lang sa kwarto niya. Agad akong tumayo at
sinundan siya nang lumabas siya ng bahay.
“Stay inside, Ayen,” ma-otoridad na sabi niya nang mapansin niyang sumunod ako sa
kanya ngunit hindi ako nakinig.

Natigilan ako nang mapatingin sa lalaking nakatayo mula sa di kalayuan. Napasinghap

ako at napatakip sa bibig ko.

Arken? Bakit siya nandito?

“Arken Zaviere? What the fuck are you doing here?! This is trespassing assh-le!”

Nanatili ako sa kinatatayuan ko nang lapitan ni Vaughn si Arken. Napalunok na lang

ako nang magtagisan sila ng tingin, halos magkasing-tangkad lang sila.

Ramdam na ramdam ko ang tensyon sa paligid nila, para silang magsusuntukan anumang
oras.

“How ironic, Regnier. You're a trespasser too, aren't you?” walang emosyon na
tanong ni Arken.

Ano ang ibig niyang sabihin do'n?

“Cut the crap, what the fuck do you need from me?”

Hindi sinagot ni Arken ang tanong ni Vaughn, tumagos ang tingin niya rito at
tumingin sa 'kin. Napalunok na lang ako ag bahagyang napaatras nang magsalubong ang
tingin naming dalawa.

Ilang metro naman ang layo namin sa isa't isa, pero ramdam na ramdam ko pa rin ang
intensidad ng titig niya.

“I don't need anything from you, but I need something from her,” sabi ni Arken
habang nananatiling nakatitig sa 'kin.

Umakyat ang kaba sa dibdib ko. Ano ba ang trip nitong si Arken?

“You don't know that I'm the father of her child? That's impossible, Regnier,” tila
sarkastikong sabi ni Arken saka tumingin kay Vaughn.

Hindi nagsalita si Vaughn, nanatili siyang nakatingin nang masama kay Arken na para
bang may mabigat pa itong galit maliban sa magkalaban sila sa pulitika.

“I won't buy that crap, you're not Vander's father. Ayen and Vander? They're mine
now, fucking leave.”

Umigting ang panga ni Arken sa sinabi ni Vaughn, mas tumindi ang intensidad ng
tingin nito.

“Are you her husband? Are you her boyfriend? Just shut the fuck up, Regnier.”

“You're in my territory, Zaviere,” mariing sambit ni Vaughn saka itinulak si Arken.

“This is your territory, but Ayen and my son? I don't think they are yours too.
That's why I'm here, I'm claiming what's rightfully mine.”

Nagtayuan ang mga balahibo ko nang ibaling ni Arken ang tingin niya sa 'kin.
Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at napaiwas ng tingin sa kanya.

Ano ba ang pinagsasasabi niya? Akala ko ba si Vander lang ang babawiin niya? Bakit
pati ako kasama?

Napailing na lang ako, hindi rin naman ako papayag na kuhanin niya si Vander,
hinding hindi ako papayag.

Napasinghap ako nang maglabas ng baril si Vaughn at itinutok iyon sa noo ni Arken.

“Fucking leave now before I lose it, Zaviere.”

Mas lalo akong kinabahan nang kuhanin din ni Arken ang baril mula sa bulsa ng coat
niya at tinutukan din si Vaughn.

Baliw ba siya?! Hindi pa nga yata nagaling ang sugat niya, makikipagbarilan pa
siya!

“Bring it on, motherf-cker,” malamig na sabi ni Arken habang nakatitig kay Vaughn.

Tila may kung anong mabigat na tensyon ang nanggaling sa kanilang dalawa.
Pakiramdam ko nga ay talagang magbabarilan sila.

Kinakabahang napakagat ako sa ibabang labi ko habang nakatingin sa kanilang dalawa.

Dapat na ba akong makialam?

Napatili ako nang paputukin ni Vaughn ang baril niya. Napahawak ako sa dibdib ko at
kinakabahang napatingin sa kanila, nakahinga naman ako nang maluwag nang makitang
hindi niya binaril si Arken, sadyang pinaputok niya lang ang baril.

Mukhang hindi man lang nagulat si Arken sa putok ng baril at nanatiling walang
emosyon na nakatitig kay Vaughn.

“Tama na 'yan!”

Agad akong lumapit sa kanila. Humawak ako sa braso ni Vaughn at hinila siya palayo
kay Arken.

Hindi ko alam kung bakit natigilan ako nang mapatingin si Arken sa kamay ko na
nakahawak kay Vaughn. Napailing na lang ako.

“Baka magising si Vander sa ginagawa niyo at makita pa kayong nagbabarilan dito!

Ikaw naman, Arken, diba sinabi ko na sa 'yo na wala kang karapatan sa anak ko! Ano
ba ang hindi mo maintindihan do'n?!”

Hindi siya sumagot, nanatili siyang tahimik habang nakatitig sa kamay ko na

nakahawak sa braso ni Vaughn.

“I never follow orders from anyone, Jonalyn,” sabi nito saka tumitig sa mga mata
ko.

Napabuntong hininga na lang ako at hinarap si Vaughn at hinawakan ang kamay niya.

“Kakausapin ko lang siya, a-ako na ang bahala, pumasok ka na sa loob,” sabi ko na

lang saka tipid na ngumiti sa kanya.

Ilang segundo ring napatitig sa 'kin si Vaughn na tila ba hindi siya kampante na
kausapin ko si Arken nang mag-isa. Ngumiti na lang ulit ako sa kanya at tumango.
“Sige na, Vaughn, kaya ko na 'to. Ako na lang ang kakausap sa kanya kaysa
magbarilan kayo, a-alam mo namang takot ako sa baril diba?” tanong ko na lang.
Napabuntong hininga siya saka tumango.

“Just scream loudly if he tries to harm you or take you away,” tila hindi pa rin
kumbinsidong sabi niya saka bahagyang hinaplos ang pisngi ko.

Tumalikod na si Vaughn at pumasok sa bahay, hinabol ko na lang siya ng tingin bago

hinarap si Arken at tiningnan siya nang masama. Nanatili naman siyang walang
emosyon na nakatingin sa 'kin.

“That's fucking sweet, I almost teared up,” may bakas ng sarkasmong sabi niya.
Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko, naikuyom ko ang kamao ko sa sinabi niya.

“Bakit ka ba nandito? Ano ba ang pinaglalaban mo?! Diba pumayag ka na nung una na
sa 'kin na lang si Vander at hindi mo na siya kukuhanin, bakit biglang nagbago ang
isip mo? Pinaglalaruan mo ba ako?”

Hindi sumagot si Arken at inilagay ang baril niya sa bulsa ng coat niya habang
nakatitig sa mga mata ko.

“Do you love him?”

Imbis na sagutin ang tanong ko, tinanong niya rin ako. Napabuntong hininga na lang
ako at inilagay ang kamay ko sa baywang ko.

“Hindi 'yan ang pinag-uusapan natin ngayon, Arken! Ang sinasabi ko, wala ka ng
karapatan na kuhanin sa 'kin si Vander!”

Bakit niya ba iniiba ang usapan?

“You're not safe with that man, Jonalyn,” sabi na lang niya.

Natawa ako nang mapakla dahil sa sinabi niya. Napakagat pa ako sa ibabang labi ko
upang pigilan na matawa nang mas malakas.

“Safe ako kay Vaughn, Arken. Sa 'yo ako hindi ligtas! Ikaw ang totoong mapanganib,
huwag mong ipasa sa iba ang baho mo. Si Vaughn ang tumulong sa 'kin nang mga
panahong pinalayas mo ako at tinangkang patayin, si Vaughn ang nagligtas kay Vander
noong nasa sinapupunan ko pa lang siya, si Vaughn ang tumulong sa 'kin na umahon.
Kung wala siya baka wala na rin si Vander ngayon, kung wala siya baka matagal na
'kong sumuko sa buhay ko. Kaya wag na wag mong sasabihin na hindi ako ligtas kay
Vaughn, sa kanya ako pinakaligtas laban sa mga katulad mong walang puso at
pakiramdam!”

Sa unang pagkakataon, napaiwas ng tingin sa 'kin si Arken. Naramdaman kong bumigat

ang paghinga niya. Muli niya 'kong hinarap, pero walang bahid ng emosyon sa mga
mata nito na para bang hindi siya naapektuhan sa mga sinabi ko.

Ano pa ba ang dapat kong asahan sa katulad niya? Wala siyang pakialam sa
nararamdaman ng ibang tao?

“I... I'll talk to you again tomorrow.”

Natigilan ako nang talikuran niya ako saka umalis. Ramdam na ramdam ko ang bigat sa
bawat hakbang niya. Napakunot na lang ang noo ko habang hinahabol siya ng tingin.

Inaasahan ko na pakikipag-argumento pa siya sa 'kin, akala ko ipaglalaban niya pa

rin ang gusto niya.

Naapektuhan ba siya sa mga sinabi ko? Pero imposible 'yon, walang pakialam sa
ganitong bagay ang Arken na 'yon, wala siyang pakiramdam.

“Is he really Vander's father, Ayen?” seryosong tanong ni Vaughn nang pumasok na
ako sa bahay. Napatungo na lang ako habang nilalaro ang mga daliri ko. Kinakabahan
ako sa hindi malamang dahilan.

“O-oo, pasensya na kung inilihim ko sa 'yo ang tungkol do'n. Sasabihin ko naman
talaga dapat ang tungkol do'n ngayon, k-kaso naunahan ako ni Arken. Natatakot din
ako sa magiging reaksyon mo dahil alam kong galit ka sa kanya.”

Hindi siya agad nagsalita at nanatili lang na seryosong nakatitig sa 'kin.

Nakahinga ako nang maluwag nang kalaunan ay napabuntong hininga siya kasabay ng
paglambot ng ekspresyon niya. Hinawakan na lang niya ang kamay ko at hinila ako
para yakapin. Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at gumanti ng yakap sa
kanya.

Naghuhuramentado na naman ang puso ko, palagi kong hinihiling na sana hindi niya
nararamdaman ang tibok ng puso ko sa mga ganitong sitwasyon.

“Fine, I understand. Don't worry, I will protect you and Vander from him at all
cost. I won't let him take you away from me.”

Kahit papa'no, pakiramdam ko gumaan ang loob ko sa sinabi niya.

Alam kong hindi niya hahayaang makuha ni Arken si Vander, magtitiwala ako sa kanya.

* * *

“Hay nako, excited na ako mamaya sa debate mamaya nina Mayor Vaughn at Arken
Zaviere,” excited na sabi ni Ember at hinampas pa ang braso ko.

Napailing na lang ako at sinuri ang pusang si Kitty, ayon sa may-ari ng pusa,
magda-dalawang linggo na raw ang sipon ni Kitty. Baka pneumonia na ang sakit nito.

“Ang swerte nga natin dahil dito gaganapin ang debate nila. Hay, siguradong taob
'yang si Arken Zaviere kay Mayor Vaughn,” sabi ni Jian saka napangisi.

Naloloka ako sa mga 'to, lima ang magde-debate mamaya, lima lahat ang tumatakbong
gobernador ng Sorsogon pero kina Arken at Vaughn lang nagfo-focus ang mga tao. Sila
ang pinakamatinding magkalaban sa ngayon.

“Try mo kayang manood ng mga naging debate ni Arken Zaviere sa ibang pulitiko,
mapapanganga ka teh. Masyado ka kasing focused kay Mayor Vaughn eh, ayaw mong
bigyan ng chance ang iba,” sabi naman ni Elein.

Sabi na nga ba at pag-aawayan na naman nila sina Arken at Vaughn.

“Basta Team Vaughn ako,” sabi na lang ni Ember saka napaismid.

Napailing na lang ako, bahala sila riyan, basta si Vaughn ang iboboto ko kahit
ano'ng mangyari. Mas mapapabuti ang Sorsogon kay Vaughn kaysa kay Arken, wala akong
tiwala sa lalaking 'yon na idinadaan lahat sa dahas.

“Team Vaughn din si Doc Ayen, bakit ba kinakawawa ninyo ako?” nakasimangot na
tanong ni Elein.
Hindi ko alam kung manonood ba ako ng debate nila. Paniguradong marami ang manonod
do'n. Nakakapagtaka lang na pumayag si Arken na rito iganap ang debate sa Sorsogon
City, halos lahat ng taga-rito ay naka-suporta kay Vaughn dahil siya ang mayor
dito.

Napailing na lang ako, ano naman ngayon kung wala siyang taga-suporta rito? Mas
maganda nga iyon eh, siguradong madi-discourage siya sa magiging opinyon sa kanya
ng mga tao.

“Doc Ayen, hindi ka ba manonood ng debate? Nagsisimula na,” sabi nina Elein bago
sila lumabas. Tipid na ngumiti na lang ako saka umiling.

“Babantayan ko ang clinic,” pagpapalusot ko na lang.

“Babantayan mo ang clinic? Para saan pa ang guard? Halos lahat manonood, saka nasa
loob naman si Doc Orlando,” nakakunot-noong sabi ni Jian.

“Hindi na, rito na lang ako,” sabi ko na lang saka iwinasiwas ang kamay ko na tila
pinaaalis na sila.

Hindi ko alam kung bakit ayaw kong panuorin ang debate nila. Sa tingin ko kasi wala
namang silbi kung manonood pa ako ro'n, kahit naman ano ang sabihin ni Arken doon,
hindi ko rin susuportahan. Saka may personal akong galit sa kanya, lahat ng lalabas
sa bibih niya paniguradong hindi ko naman magugustuhan. Mas mabuting hindi na lang
ako manood.

Napatingin na lang ako sa cellphone ko at napatingin sa facebook at instagram.

Kinakabahan na akong mag-online, baka makita na naman ni Wrena at tawagan niya ako
ulit. Kinakabahan din akong basahin ang mga bagong chat niya, paniguradong galit na
talaga siya sa 'kin dahil sa ginawa ko kahapon.

Napabuntong hininga na lang ako at umiling. Napatingin ako sa wall clock, halos
isang oras na ang nakakalipas, hindi pa rin nabalik sina Ember. Bakit naman gano'ng
katagal ang debate nina Vaughn at Arken?

Napakagat ako sa ibabang labi ko at tumayo saka lumabas ng clinic. Nakaka-boring sa

clinic kapag wala sina Ember, siguro panunuorin ko na lang ang debate nina Arken at
Vaughn kahit paniguradong patapos na iyon.

Bumagsak ang balikat ko nang mapansing tapos na pala ang debate at wala na ang mga
tao. Agad naman akong nilapitan nina Ember nang makita nila ako.

“Bakit ngayon ka lang lumabas? Sayang hindi mo napanood ang debate, ang intense ng
aura sa paligid ni Mayor Vaughn at Arken, parang may personal silang alitan.
Nakakakilig kasi ang seryoso nilang dalawa,” sabi ni Elein at impit pang napatili.

“Malakas talaga ang feeling ko na may alitan ang dalawang 'yon, kung nakakamatay
lang ang tingin, baka patay na silang dalawa ngayon. Akala ko magsusuntukan na sila
kanina,” nakangiwing sabi ni Jian.

Hindi naman siguro, nagtutukan lang sila ng baril.

“Baka naman nag-aagawan sila sa isang babae, diba gano'n sa mga palabas?” tanong ni
Ember.

Hindi ko alam kung bakit natigilan ako sa sinabi ni Ember. Hindi naman ako pinag-
aagawan ni Vaughn at Arken tulad ng nasa isip nila ngayon. Si Vander naman yata ang
pinag-aagawan nila diba? Hindi naman ako.
“Hala, baka si Vierra De Guzman? Pero diba girlfriend na ni Arken Zaviere 'yon?
Saka may anak na sila, bakit naman makikisawsaw si Mayor Vaughn?” nagtatakang
tanong ni Elein.

Girlfriend na ba ni Arken si Vierra? Sabagay, hindi na nakakapagtaka, mas magtataka

pa ako kung wala silang relasyon. Buti at pinapayagan siya ni Vierra na guluhin ako
at bawiin sa 'kin si Vander. Eskandalosa pa naman ang babaeng 'yon.

“Huy, Ayen, bakit ang tahimik mo?” tanong ni Jian. Napailing na lang ako.

Bakit ko ba iniisip kung may relasyon man sina Arken at Vierra? Wala naman akong
pakialam, saka hindi na dapat ako nagtataka dahil halos magtalik na sila nang
maabutan ko sila noon bago ako umalis sa poder ni Arken.

“May iniisip lang ako,” pagdadahilan ko na lang.

* * *

“Ano ba ang kailangan nating pag-usapan?” nakapamaywang na tanong ko.

Hindi ko alam kung paano nalaman ni Arken ang number ko, basta na lang siyang
nagtext sa akin at kakausapin niya raw ako tungkol kay Vander.

“Ano? Tititigan mo na lang ba ako?” masungit na tanong ko pa.

Ginabi ako ngayon sa clinic. Pinasundo ko na lang si Vander sa driver ni Vaughn

dahil may inoperahan akong aso at ngayon lang natapos.

Pagod ako at text pa ni Arken ang bumungad sa 'kin, lalo tuloy akong naiirita.
Malamang ipaglalaban na naman niya ang karapatan kuno niya kay Vander.

“Come with me,” sabi na lang niya at hinawakan ang palapulsuhan ko saka hinila ako.
Agad naman akong nagpumiglas pero walang silbi 'yon dahil di hamak na mas malakas
siya sa 'kin.

“Bitiwan mo 'ko! Sisigaw ako,” pananakot ko sa kanya.

Tumigil si Arken, natigilan ako nang humarap siya sa 'kin at hinila ako papalapit
sa kanya. Napakurap na lang ako at napahawak sa dibdib niya dahil nabigla ako sa
ginawa niya.

“I just want to talk to you about our son, Jonalyn. I won't kidnap you or what.
Just fucking cooperate, I'm tired as fuck,” sabi niya habang nakatitig sa mga mata
ko.

Hindi ko alam kung bakit kusang gumalaw ang ulo ko upang tumango sa sinabi niya.
Ramdam na ramdam ko sa tono ng boses niya na pagod talaga siya. Alam kong hindi
naman dapat ako naaawa sa kanya pero hinayaan ko na lang siya at nagpatianod sa
kanya.

Nababaliw na rin yata talaga ako.

Tahimik lang kaming pareho sa kotse niya. Hindi ko alam kung saan niya ako
dadalhin, dapat ay nasigaw na ako ngayon at kinukulit siya na pababain ako. Siguro
pagod na rin akong makipag-argumento sa kanya at interesado rin naman akong
pakinggan ang sasabihin niya.

Sana lang talaga ay 'wag niyang sayangin ang oras ko.

Tahimik pa rin kaming pareho nang tumigil na ang sasakyan. Agad na lumabas ng kotse
si Arken at pinagbuksan ako ng pinto saka hinila ako palabas.

“Aray naman! Dahan-dahan, aray!”

Napakapit ako sa matipunong braso niya nang mabali ang takong ng sapatos na suot
ko. Napakagat ako sa ibabang labi ko nang natigilan siya at napatingin sa 'kin.

“I-ikaw kasi! Bakit mo ako kinakaladkad? May lakad ka ba?!” naiinis na tanong ko na
lang para itago ang pagkapahiya.

Bakit naman ngayon pa nabali ang takong ng sapatos ko? Sa harapan pa talaga ng
Arken na 'to.

Napasinghap ako nang walang sabi sabi na binuhat ako ni Arken. Kusang gumalaw ang
mga braso ko at napakapit sa batok niya. Napalunok naman ako at napatingin sa
kanya, halos magtayuan ang mga balahibo ko nang halos magdikit na ang ilong naming
dalawa dahil sa sobrang lapit ng mukha niya sa 'kin.

Napaiwas na lang ako ng tingin sa kanya. Inayos naman niya ang pagkakabuhat sa
'kin, bahagya akong umalog at mas napakapit ang mga bisig ko sa batok niya.

“M-magpasalamat ka at nasira ang sapatos ko, kung hindi talagang masasapak kita,”
sabi ko na lang habang panay ang iwas ng tingin sa kanya.

Ang lapit namin sa isa't isa kaya hindi ako mapakali, dagdag pa na naamoy ko na
ngayon ang pamilyar na amoy niya. Mukhang yung dati pa rin ang ginagamit niyang
pabango.

Hindi na lang siya nagsalita at naglakad na lang habang buhat buhat ako. Minabuti
ko na lang na ilibot ang tingin sa paligid ko, naiilang ako dahil masyado kaming
magkadikit.

Bwisit talaga ang sapatos ko na 'to.

Ngayon ko lang napansin na dinala niya ako sa hindi kalakihang bahay. Hindi naman
iyon maliit, pero hindi rin naman sobrang laki kagaya ng bahay niya sa Caloocan.
Simple lang din ang disenyo ng bahay na 'to, makakaramdam ka ng pangpamilyang vibes
mula rito.

Tahimik na lang ako nang makapasok kami sa loob. Dahan dahan niya akong iniupo sa
couch. Pakiramdam ko nakahinga ako nang maluwag nang tuluyan na siyang lumayo sa
'kin.

Hindi ko namalayan na matagal ko palang napigil ang paghinga ko.

Kumuha ng tsinelas si Arken sa shoe rack mula sa di kalayuan saka lumapit sa 'kin.
Lumuhod siya sa harapan ko at hinawakan ang paa ko.

Hindi ko alam kung bakit nakatingin lang ako sa bawat kilos niya at hindi
nagpupumiglas kahit hawakan niya ako. Siguro napagod lang talaga ako sa araw na 'to
at naubos na ang lahat ng energy sa katawan ko, maski na ang energy na makipag-away
sa kanya.

Tinanggal ni Arken ang sapatos na suot ko. Napapitlag ako nang hawakan niya ang
sakong ng paa ko at dahan dahang inikot iyon na tila ba hinihilot niya 'yon.
Napatikhim na lang ako at napaiwas ng tingin sa kanya.
Ayoko mang aminin, pero ang sarap sa pakiramdam ng ginagawa niya. Ang gaan ng mga
kamay niya na para bang nag-iingat siya na hindi ako masaktan.

Muli akong tumingin sa kanya nang dahan-dahan niyang isinuot ang dalawang tsinelas
sa 'kin. Malaki ang tsinelas na 'yon at malakas ang pakiramdam ko na sa kanya ang
mga 'yon.

Napatingin na lang ako sa kanya nang tumayo siya saka umupo sa mini table na nasa
tapat ko. Muli akong napaiwas ng tingin dahil ang lapit niya na naman sa 'kin.
Medyo mababa ang mini table pero matangkad naman siya, kahit nakaupo siya ro'n
nakakapanliit pa rin. Saka bakit ba siya dikit nang dikit? Kanina pa siya ah.

“You want Vander for yourself, right? You don't want me to be his father, right?”
tanong niya.

Napapitlag ako nang hawakan niya ang panga ko at pinaharap ako sa kanya.

“Answer me,” utos niya habang nakakunot-ang noo.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko saka tumango. Tama naman siya, gusto ko na
sa 'kin lang si Vander at huwag na siyang makisawsaw, kaya ko namang alagaan nang
walang tulong niya ang anak ko, nagawa ko 'yon ng mahigit anim na taon.

“I'll do what you want on three conditions,” sabi niya saka inangat pa ang tatlong
daliri niya. Napakunot naman ang noo ko.

“Teka, ang dami naman. Dapat isa lang eh,” nakasimangot na sabi ko.

Baka naman dayain niya lang ako rito.

“I'm doing you a favor right now. Samantalahin mo na habang mabait pa ako,” sabi
niya habang seryosong nakatitig sa 'kin.

“Ano ba 'yon?” pagsuko ko na lang saka muling napaiwas ng tingin sa kanya.

“I want Arkia to meet our son, her brother. Let them have a quality time together,
it's not difficult, right?”

Muli akong tumingin sa kanya saka napatango. Wala namang kaso sa 'kin 'yon, gusto
ko rin namang makilala ni Vander ang ate niya.

“Second, sleep with me tonight.”

Natigilan ako nang tumayo na siya at tinalikuran ako. Napakurap na lang ako at
pinilit na i-proseso sa isip ko ang sinabi niya.

Napasinghap ako at agad na napatayo saka sinundan siya. Nagtungo siya sa kusina
upang uminom ng tubig. Agad ko namang hinawakan ang braso niya at pinaharap siya sa
'kin.

“Hoy, bakit may sleep with me chuchu ka na sinasabi riyan?! Baliw ka ba?! I-uwi mo
na 'ko ngayon dahil baka nag-aalala na sina Vaughn at Vander,” naiinis na sabi ko
habang nakatingin nang masama sa kanya.

May ilang patak ng tubig ang tumulo sa damit niya habang nainom siya. Seryosong
tumitig lang siya sa 'kin saka pinunasan ang baba niya gamit ang likod ng palad
niya. Napaatras ako nang maglakad siya papalapit sa 'kin.

Napakurap naman ako habang nakatitig din sa kanya nang bumangga na ang pwetan ko sa
mesa kaka-atras ko.

Napangisi na lang siya saka inilagay ang baso sa mesa. Tila nakahinga naman ako
nang maluwag, akala ko kung ano na ang gagawin niya.

“I'm sure Vander won't mind if you sleep here, as well as Vaughn. He's not even
your boyfriend. He shouldn't give a fuck.”

Napaiwas na lang ako ng tingin sa kanya dahil nakaramdam ako nang kaunting
pagkapahiya. Sabagay, may punto naman siya ro'n.

“K-kahit na! Ang kapal ng mukha mo na yayain ako ng g-gano'n, nauubusan ka na ba ng

babae?!” naiinis na tanong ko saka pasimpleng napayakap sa sarili ko.

Marahang hinawakan ni Arken ang panga ko saka tinitigan nang diretso ang mga mata
ko. Halos maduling ako dahil ang lapit niya sa 'kin, naaamoy ko na rin ang
mabangong hininga niya.

“I'm too tired to drive that's why you have to sleep here, I'm talking about it
literally. What kind of ‘sleep with me’ do you have in mind, Ms. Macarios?” tanong
niya sa malalim na boses habang titig na titig sa 'kin.

Pakiramdam ko nag-akyatan ang lahat ng dugo sa mukha ko. Siguro pulang pula na
ngayon ang mukha ko. Ang bilis din ng tibok ng puso ko, malamang dahil napahiya na
naman ako sa kanya ngayong gabi. Ilang beses na 'to.

“H-hindi mo naman kasi nililinaw! Kasalanan mo,” sabi ko na lang saka inirapan
siya.

Gusto ko na lang maglaho sa harapan niya ngayon. Bakit naman kasi ang bastos ng
isip ko?

“S-sabihin mo na yung isa pang kondisyon!” sabi ko na lang para maalis na ang
usapan sa sleep with me na iyan.

Napasinghap ako nang walang sabi sabing hinawakan niya ang baywang ko. Napahawak na
lang ako sa balikat niya nang walang kahirap-hirap na binuhat niya ako at iniupo sa
mesa.

Nanlaki ang mga mata ko nang itukod niya ang mga kamay sa magkabilang gilid ko, ang
lapit na naman ng mukha niya sa 'kin.

“Lastly, you have to prove to me that that d-ckhead, Vaughn Regnier, is a pure and
loving fucktard, and he deserves to be my son's father. If you fail to prove that
d-ckhead's immaculacy, you have to submit yourself willingly to me.”

“Pauwiin mo ako.”

Kanina pa ako nangungulit kay Arken na pauwiin ako. Kahit maayos na ang usapan
namin tungkol kay Vander, hindi ibig sabihin no'n ay mananatili na ako rito. Wala
pa rin akong ni katiting na tiwala sa kanya.

Paano kung barilin niya ako habang natutulog ako para masolo na niya si Vander?

Nagtext na ako kay Vaughn at napilitang magsinungaling sa kanya na nasa bahay ako
ng kaibigan ko. Pumayag naman siya at sinabing siya na ang bahala kay Vander pero
nakokonsensya ako, ayoko naman talagang magsinungaling sa kanya, pero ayaw ko rin
namang sabihing na kay Arken ako, baka sugurin niya pa 'to ng baril at magkabarilan
na talaga sila.

“Hoy, Arken Zaviere!”

Napabuntong hininga na lang si Arken at padabog na inilapag ang kutsilyo at tinidor

sa plato niya saka malamig na tumingin sa 'kin.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko nang makaramdam nang kaunting takot sa
paraan ng pagtingin niya. Mukhang naiinis na talaga siya sa 'kin. Wala akong ginawa
kundi ang kulitin siya habang nakain siya.

“Iuwi mo na kasi ako,” sabi ko na lang saka napakamot sa batok ko.

“Inuwi na nga kita,” sabi naman niya.

Napakunot ang noo ko at nagtatakang napatingin sa kanya. Saglit akong

nakipaglabanan ng titig sa kanya, napansinghap din ako nang mapagtanto ang ibig
niyang sabihin.

“H-hindi 'yon ang ibig kong sabihin! Ang sabi ko ihatid mo na ako pauwi ro'n kay
Vaughn, hindi ko sinasabi na iuwi mo ako!” naiinis na sabi ko.

Hindi na lang siya sumagot at itinuloy ang pagkain niya. Napabuntong hininga na
lang ako at kinuha ang baso ng tubig at akmang iinumin 'yon nang may mapagtanto
ako.

Paano kung may lason pala ang tubig na 'to?

“Eat your food, I'm not into shitty tricks like poisoning someone,” tila
naniniguradong sabi niya.

Napatingin na lang ako sa steak na nasa harapan ko, kanina pa talaga ako
natutuksong kainin 'to kaso wala akong tiwala kay Arken. Mas maganda na ang
sigurado.

Napakagat ako sa ibabang labi ko nang maramdaman ko ang pagkalam ng sikmura ko.
Kakainin ko na ba 'to?

Napatikhim na lang ako at kunwaring napipilitan na kinuha ang tinidor at kutsilyo

saka nagsimula ng kumain. Ibababa ko muna ang pride ko kahit ngayon lang. Nagugutom
na talaga ako, kung alam ko lang na mangyayari 'to, edi sana kumain muna ako kasama
nina Ember para makapag-inarte talaga ako sa Arken na 'to.

Tahimik lang kaming pareho na kumakain. Pasimple akong napapatingin sa kanya, wala
na namang emosyon sa mukha niya at abala lang sa pagkain.

Hindi ko masasabing wala na ang galit ko sa kanya, kung hindi lang ako buntis ng
mga panahong itinaboy niya ako sa buhay niya, siguro pinatawad ko rin siya kaagad
sa isip ko. Pero sa tuwing naiisip ko na muntik ng mawala sa sinapupunan ko si
Vander ng dahil sa kanya, nakakaramdam pa rin ako ng galit at pagkadismaya.

Hindi ko talaga alam kung mawawala pa ang nararamdaman kong ito sa kanya. Kung
noon, bumibilis ang tibok ng puso ko sa kanya dahil sa pagmamahal, ngayon sa
pagkamuhi na.

Hindi siya humihingi ng tawad sa 'kin, pero hindi ko talaga siya kayang patawarin,
hindi ko alam kung kakayanin ko.

Tahimik pa rin kami hanggang sa matapos kaming kumain. Natigilan ako nang tumayo
siya at lumapit sa 'kin saka hinawakan ang kamay ko at hinila ako paalis ng dining
room.

“Saan tayo pupunta?” tanong ko na lang.

Napagod na rin yata akong sigawan siya nang sigawan.

Hindi siya nagsalita at dinala na lang ako sa isang silid. Napakunot naman ang noo
ko at nagtatakang napatingin sa kanya.

“Sleep here tonight.”

“Hindi ako matutulog dito!”

Akala ko pagod na akong sigawan siya, hindi pa pala.

“Sleep in my room then.”

Napaawang ang labi ko nang talikuran na niya ako. Nagtungo siya sa pinto na katabi
ng silid na pinagdalhan niya sa akin, mukhang magkatabi lang ang silid na tutulugan
naming dalawa.

Napapadyak na lang ako sa sahig at pumasok sa loob ng kwarto. Mas ayos na ang
matulog dito kaysa ang matulog sa tabi ng Arken na 'yon, ni ayaw kong mapadikit sa
kanya.

Inilibot ko ang tingin sa paligid ng silid. Hindi naman sobrang laki ng silid, tama
lang, mas malaki pa rin ang silid ko sa bahay ni Vaughn. Mukha rin naman kasing
bago pa lang ang bahay na 'to dahil kaunti pa ang gamit.

Napakibit-balikat na lang ako at nagtungo sa malapit na closet. Napataas ang kilay

ko nang mapansing may mga damit ng pambabae ro'n. May dinadala ba siyang babae
rito?

Napairap na lang ako at kumuha ng damit do'n. Pakialam ko ba kung may babae man
siya, buhay niya naman 'yon.

Nagshower na ako at nagpalit ng damit. Hahayaan ko na lang, dito na lang ako

matutulog. Kahit na galit ako kay Arken, medyo nakokonsensya rin naman ako dahil
mukhang pagod na rin talaga siya.

Bakit naman kasi kailangan niya pa akong dalhin dito para lang pag-usapan ang
tungkol kay Vander? Iyon lang naman pala ang sasabihin niya dinala niya pa ako
rito, kailangan ko tuloy matulog dito sa bahay niya.

Sa totoo lang, hindi ako nakakaramdam ng takot sa kanya ngayon sa hindi ko malamang
dahilan. Malamig pa rin siyang tumingin at walang emosyon, pero hindi ako
nakakaramdam ng takot. Hindi ko maipaliwanag.

Humiga na lang ako sa kama at napatitig sa kisame. Hindi ako makatulog, medyo
kinakabahan ako na baka pasukin ako rito ni Arken at patayin kahit alam ko namang
hindi niya gagawin 'yon.

Ano ba'ng kinakatakot ko? Hindi ko na rin maintindihan ang sarili kong pakiramdam.

Napabuntong hininga na lang ako at tumayo saka lumabas ng silid, siguro

magpapahangin muna ako sa labas.

Natigilan ako nang maabutan si Arken na nasa tapat ng pinto ko.

“Ahm, I was just...passing by.”

Napataas ang kilay ko nang mapaiwas siya ng tingin sa 'kin. Napatikhim na lang siya
at napakamot sa kilay niya saka umalis sa harapan ko.

Napailing na lang ako at pinigilan na matawa. Ayokong nakikita ang ganitong side ni
Arken, ang cute niya rin kasi talag kung minsan.

Lumabas ako ng bahay niya at unupo sa mahabang upuan na nasa labas. Napatingin ako
sa gate, wala siyang guard dito. Ayos lang ba na walang guard ang lalaking 'yon?
Natakbo pa rin siyang gobernador at malakas siya sa mga tao, madalas habulin ng mga
kalaban ang ganoon. Baka naman may mga ninja siya sa paligid kagaya noon, imposible
naman kasing walang nagbabantay sa kanya.

Napailing na lang ako, wala naman akong pakialam kahit may nagbabanta pa sa buhay
niya, pero ibang usapan ngayon dahil kasama niya ako, baka pati ako madamay pa.

Natigilan ako at muling tumingin sa gate. Bakit kaya hindi ko naisip na lumabas na
lang at umuwi?

Napailing na lang ako, pagod na rin kasi ako. Malamang malayo pa ang sakayan,
tinatamad na akong maglakad. Malamang hindi ako ihahatid ni Arken dahil pagod din
'yon. Hayaan na nga, nakapagpaalam na rin naman ako kay Vaughn eh.

Natigilan ako nang makita si Arken na naglalakad papalapit sa 'kin. Napaupo na lang
ako nang tuwid saka napaiwas ng tingin sa kanya.

Pakiramdam ko bumibigat ang hangin kapag malapit si Arken sa 'kin, isa 'yon sa mga
nararamdamdan ko sa kanya na hindi nawala. Siguro pagmamahal lang talaga ang
nawala, at buti na lang nawala na ang nararamdaman ko na 'yon sa kanya.

Ni ayoko ng alalahanin na minahal ko siya noon.

Napatingin ako sa kanya, hindi siya umupo sa tabi ko o lumapit sa akin. Ilang metro
ang layo niya sa 'kin habang naninigarilyo siya. Napangiwi na lang ako, ayaw ko
talaga ng amoy ng sigarilyo.

“Can't sleep?” tanong niya.

“Hmm,” sagot ko na lang saka tumango.

Hindi na siya nagsalita at umupo na lang sa upuang inuupuan ko, pero malayo-layo pa
rin siya sa 'kin na para bang may nakakahawang sakit ako. Napaismid na lang ako at
muling nag-iwas ng tingin sa kanya.

Ang dami kong gustong itanong sa kanya, pero ngayong magkatabi na kami, pakiramdam
ko naubusan ako ng mga sasabihin.

“Kumusta na si Arkia? Kumusta na kayo ni Vierra?”

Hindi ko alam kung bakit pati si Vierra ay naitanong ko pa, pakialam ko ba sa

bruhang 'yon na walang alam gawin kundi ang alagaan ang kagandahan at reputasyon
niya.

“Arkia's fine,” sagot naman niya.

Napakunot ang noo ko sa sagot niya, bakit naman kulang pa ang sagot niya? Dalawa
ang tanong ko, bakit isa lang ang isinagot niya?

“Kumusta kako kayo ni Vierra?” tanong ko pa.

Muli siyang bumuga ng usok saka inilaglag ang yosi at inapakan. Napaupo ako nang
tuwid nang tumingin siya nang diretso sa mga mata ko.

“Can you tell me specifically what you want to know?” tanong niya.

Kailangan ko pa bang i-spelling-in sa kanya? Napaka-obvious naman ng tanong ko,

bakit may pa-specifically pa siyang nalalaman diyan?

“Kumusta ang relasyon ninyo ni Vierra? Ipinaalam mo na ba sa kanya ang tungkol kay
Vander?”

Hindi siya sumagot at nanatili lang na nakatingin sa 'kin, tinaasan ko na lang siya
ng kilay. Bakit ganyan siya makatingin?

“We're not in a relationship, we will never be.”

Napangisi na lang ako sa sinabi niya. Nakakatawa lang na marinig 'yan mula sa
kanya, parang ang hirap paniwalaan.

“Sus, bakit ba nahihiya ka pang aminin?” tanong ko na lang saka napakamot sa ilong
ko.

“Her ears aren't small, she's not my type.”

Natigilan ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko natulos ako sa kinauupuan ko. Nanatili
akong nakatingin sa harapan ko at pinigilan ang sarili ko na mapatingin sa kanya.

Bakit tandang tanda ko pa rin ang tungkol doon? Pakiramdam ko kahapon lang
nangyari.

Napailing na lang ako at pinilit na alisin ang kakaibang pakiramdam na umaakyat sa

sistema ko, normal lang naman siguro na makaramdam ako ng ganito, minahal ko pa rin
naman siya noon at naging parte ng buhay ko.

“M-matutulog na 'ko.”

Agad akong tumayo at iniwan siya ro'n. Napangiwi pa ako nang maramdamang kumirot
ang paa ko, bakit ngayon ko biglang naramdaman ang kirot no'n?

Dali dali akong nagtungo sa kwarto at umupo sa kama. Napabuntong hininga na lang
ako at napahilamos sa mukha ko. Isang pangungusap lang naman ang sinabi niya, bakit
pakiramdam ko apektadong apektado ako?

Ayoko ng balikan ang mga ganoong alaala mula sa kanya, ni ayoko na ngang mapalapit
sa kanya, bakit hinahayaan kong mangyari 'to?

Natigilan ako nang basta na lang pumasok si Arken sa kwarto ko. Agad akong kumuha
ng unan at binato iyon sa kanya, nasalo naman niya 'yon.

Hindi siya nagsalita at inilapag ang unan sa kama saka lumuhod sa harapan ko at
hinawakan ang paa kong sumasakit. Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko nang
marahan niyang hinilot iyon kagaya ng ginawa niya kanina.
“Don't overreact about what I said earlier. Your ears aren't small now,” sabi na
lang niya habang hinihilot ang paa ko. Napakunot naman ang noo ko sa sinabi niya
saka pasimpleng napahawak sa tainga ko.

“Ang weird naman ng type mo, lahat ba ng babaeng maliit ang tainga type mo rin?
Paano kung bata 'yon? Basta maliit ang tainga gusto mo? Hindi 'yon ang basehan
ng--”

Hindi ko naituloy ang sasabihin ko nang mapatigil siya sa paghilot sa paa ko saka
napatunghay, tumingin siya nang diretso sa mga mata ko.

Maski ako ay natigilan din, naguguluhan na ako sa sarili ko..

Natigilan ako nang tumayo siya, nanlaki naman ang mga mata ko nang ilapat niya ang
mga kamay sa kama, sa magkabilang gilid ko na tila kino-corner ako. Napalunok ako
habang nakikipaglabanan ng titig sa kanya, masyadong malapit ang mukha niya sa
'kin, halos magkanda-duling na ako. Kanina pa siya ha!

“Are you playing with me, Jonalyn?” tanong niya sa tila paos na boses habang
nakatitig nang diretso sa mga mata ko.

Pakiramdam ko malulusaw ako sa paraan ng pagtingin niya sa 'kin, hindi yata

kinakaya ng sistema ko ang intensidad ng tingin niya.

Hindi ako sumagot sa tanong niya. Bahagya lang akong umatras saka tuluyang napaiwas
ng tingin sa kanya.

Napasinghap ako at gulat na napatingin sa kanya nang maramdamang dinampian niya ng

halik ang pisngi ko. Akmang itutulak ko na siya nang hawakan niya ang braso ko at
tuluyan na niyang siniil ng halik ang labi ko.

Hindi ko alam kung bakit hindi kaagad ako nakagalaw. Hindi ito ang unang beses na
hinalikan niya ako simula nang magkita kami ulit pero kakaiba ang pakiramdam
ngayon.

Hindi ko alam kung bakit hindi ako nakagalaw upang itulak siya. Napahawak pa ako sa
balikat niya nang hawakan niya ang likod ko at hinila ako papalapit sa kanya.

May kakaibang pakiramdam ang humihila sa 'kin na pumikit at tugunin ang halik niya.

Nadadala ako, hindi ko dapat 'to nararamdaman pero nanginginig ang mga tuhod ko,
may kung ano akong nararamdaman sa kalamnan ko.

Hinihingal ako at napakapit nang mahigpit sa balikat niya nang ilayo na niya ang
labi sa 'kin. Napalunok ako nang mapansing nakatingin siya sa labi ko na tila ba
gusto ulit halikan ang mga 'yon.

“M-mayor.”

Hindi ko alam kung bakit kusang lumabas ang salitang 'yon sa labi ko, halata namang
natigilan siya at napatingin nang diretso sa mga mata ko.

Tila natauhan naman ako at agad siyang itinulak, halatang nagulat siya sa ginawa ko
pero hindi na lang nagsalita.

“L-lumabas ka na, kakalimutan ko na lang na nangyari 'to, lumabas ka na!”

Saglit siyang natigilan habang nakatitig sa 'kin. Napaiwas na lang ako ng tingin
saka agad na humiga at tinalikuran siya, nagtalukbong din ako ng kumot.
Ilang saglit pa naramdaman kong lumabas na siya ng kwarto. Napakagat na lang ako sa
ibabang labi ko at napapikit nang mariin.

Bakit hinayaan ko na mangyari 'yon? Bakit nadala ako sa halik niya? Bakit
nakalimutan ko kaagad ang lahat sa simpleng halik lang niya?

Hindi pwede, hindi pwedeng mangyari ulit ang lahat. Hinding hindi ko na siya
mamahalin ulit.

* * *

“Vaughn, okay lang ba na kumain tayo rito? Ang daming nakakakita sa atin,” sabi ko
na lang habang panay ang tingin sa paligid.

May mga napapatingin sa amin, pero hindi naman lahat. Napabuntong hininga na lang
ako, baka lumabas pa na ako ang tinatagong babae ni Vaughn. Wala naman kaming
relasyon, pero hindi iyon ang iisipin ng mga tao.

“It's fine, hindi naman 'to makaka-apekto sa pagtakbo ko,” sabi na lang niya saka
marahang hinaplos ang pisngi ko. Tipid na ngumiti na lang ako sa kanya.

Kahit kumikita na ako ng maayos, hindi ko pa rin hilig ang kumain sa mga ganitong
restaurant. Siguro nakasanayan ko na talaga ang pagtitipid at paggastos sa mga
bagay na talagang mahalaga. Nabili rin naman ako ng mga luho kaso minsan lang
talaga.

“Saan ka natulog kagabi?” tanong niya saka sumubo ng pagkain. Tipid na napangiti na
lang ako saka napaiwas ng tingin sa kanya.

“Kay Ember, kasamahan ko siya sa trabaho, vet nurse.”

Nakokonsensya ako kapag nagsisinungaling ako nang ganito kay Vaughn, pero wala
naman akong magagawa kundi ang magsinungaling. Hindi ko naman pwedeng sabihin na si
Arken ang kasama ko.

Napabuntong hininga na lang ako nang maalala ko na naman siya. Agad akong umalis ng
bahay niya pagkagising na pagkagising ko, hindi ko na hinintay na magising siya at
ihatid ako, agad akong umalis.

“Pagod ka ba sa trabaho?” tila nag-aalalang tanong niya saka hinawakan ang kamay
ko. Tipid na ngumiti ako saka tumango.

Kahit papa'no nawawala ang isipin ko tungkol kay Arken dahil kay Vaughn.

“Nakapag-usap kami kahapon ni Arken, hindi naman niya balak kuhanin si Van, gusto
niya lang na makasama ni Vander si Arkia, siya yung panganay na anak ni Arken.”

Napatango na lang siya sa sinabi ko.

“Iyon lang ba ang gusto niya?” tanong niya. Tumango na lang ako.

Sa lahat naman ng kondisyon na sinabi ni Arken, iyon lang ang sineryoso ko.

“I doubt that, Zaviere is a selfish and manipulative jerk,” seryosong sabi niya.

Napakunot ang noo ko at nagtatakang napatingin sa kanya.

“Kilala mo ba ng personal si Arken?” nagtatakang tanong ko.

Tipid na ngumiti na lang siya at napakibit-balikat.

“I don't know him that much, I'm just describing him from what I see.”

Hindi na lang ako nagsalita at nagpatuloy na lang sa pagkain. Galit ako kay Arken
at malaki ang kasalanan niya sa 'kin, pero sa tingin ko hindi naman gano'ng kasama
si Arken gaya ng nasa isip niya.

Napailing na lang ako sa pumapasok sa isip ko. Ginugulo na naman ng Arken na 'yon
ang isip ko, bakit kasi nagpakita pa siya?

Napatingin na lang ako kay Vaughn, tahimik lang siyang nakain. Napakagat ako sa
ibabang labi ko saka uminom ng tubig.

“Do you have anything to say? Kanina ka pa tingin nang tingin sa 'kin,” natatawang
sabi ni Vaughn saka pinahid ang gilid ng labi ko.

Nanatili akong nakatitig sa kanya, ang higpit ng hawak ko sa tinidor at kutsilyo.

Kinakabahan ako, malamig dito sa restaurant dahil sa aircon pero pinagpapawisan
ako. May kakaibang pakiramdam na namumuo sa dibdid ko pababa sa tiyan ko dahil sa
kaba.

Alam ko naman ang kahihinatnan nito, pero sasabihin ko pa rin.

“Mahal kita, Vaughn.”

Natigilan siya sa sinabi ko. Nanatili naman akong nakatitig sa kanya kahit na
nanginginig na ngayon ang mga tuhod ko.

“Joke ba 'yan?” tila naghihinalang tanong niya. Napakagat na lang ako sa ibabang
labi ko at napaiwas ng tingin sa kanya.

“S-seryoso ako.”

Saglit kaming natahimik. Hindi na ako makatingin sa kanya. Alam kong kailangan ko
na 'tong gawin lalo ngayong ginugulo na naman ni Arken ang buhay ko. Hindi na dapat
ako malito.

“You and Vander are important to me, Ayen. If you mean, you love me romantically,
I'm sorry, I can't reciprocate that,” sabi niya sa mababang boses saka hinawakan
ang kamay ko.

Natahimik na lang ako sa sinabi niya. Inaasahan ko na naman ito noon pa pero
nasasaktan pa rin ako. Bumibigat ang talukap ng mga mata ko at nanlalabo rin ang
paningin ko dahil sa mga nagbabadyang luha.

Agad akong tumayo at binitbit ang bag ko, ayaw kong umiyak sa harapan niya.

“Ayen,” pagpigil niya sa 'kin saka hinawakan ang palapulsuhan ko.

Tipid na ngumiti ako sa kanya saka inalis ang pagkakahawak niya sa 'kin.

“A-ayos lang ako Vaughn, kailangan ko lang muna mapag-isa, magiging ayos din ako
bukas.” Sana nga.

“Ayen, are you going to--” agad kong pinutol ang sasabihin niya.

“Hindi kita iiwan, Vaughn. Kailangan ko lang ng oras para sa sarili ko, normal lang
naman siguro makaramdam nito dahil rejected ako diba?” sabi ko na lang na tila may
bahid ng pagbibiro.

Napabuntong hininga na lang siya habang nakatitig sa 'kin.

Hindi ko na hinintay ang sasabihin niya at agad na tinalikuran siya saka lumabas ng
restaurant.

Naglakad ako nang naglakad hanggang sa makalayo na ako sa lugar na 'yon, hindi ko
muna kayang makita si Vaughn sa ngayon.

Mawawala rin siguro 'to, mas masakit ang rejection sa akin ni Arken noon pero
nalagpasan ko naman. Sisiw na lang ito sa 'kin.

Napabuntong hininga ako at umupo sa may bench. Hindi ko na napigilan ang mga luha
ko, agad na nag-alpasan ang mga 'yon mula sa mga mata ko.

Hindi ko maiwasang makaramdam ng kaunting inis kay Vaughn. Hindi ko alam kung bakit
niya pa kailangang iparamdam sa 'kin na mahalaga ako sa kanya kung hindi naman pala
niya ako mahal. Pero hindi ko naman pwedeng ipilit ang gusto ko.

Napahikbi ako at kinapa ang bulsa ko, napakagat ako sa ibabang labi ko nang
mapansing wala ro'n ang panyo ko.

Natigilan ako nang may panyong bumungad sa harapan ko. Tila nag-aalangang kinuha ko
iyon saka napatingin sa nagbigay no'n sa akin.

Napakurap ako nang makita si Arken na nasa harapan ko habang nakatitig sa 'kin.
Dali dali kong ibinalik ang panyo mula sa kanya.

Bakit kailangan niya pa akong makita sa ganitong sitwasyon?

“A-ano? Nandit ka ba para pagtawanan ako dahil sa sitwasyon ko ngayon?” tanong ko

na lang saka napaiwas ng tingin sa kanya.

Hindi siya sumagot, umupo lang siya sa tabi ko at marahang hinawakan ang panga ko
saka pinaharap ako sa kanya. Natulala na lang ako at natahimik nang marahan niyang
pinahid ng panyo ang mga luha ko.

“I want to be mad at him, but I know what I did to you back then was more
unforgivable,” sabi niya habang nakatitig sa 'kin habang pinapahid ang mga luha ko.

Hindi na lang ako nagsalita at napakagat na lang sa ibabang labi ko.

Napatingin sa kanya nang tumayo siya, seryoso pa rin siyang nakatingin sa 'kin.

“Can I kidnap you?”

Natigilan ako sa tanong niya.

“I won't force you if you don't want to,” segunda naman niya.

Hindi naman kidnapping 'yon ah.

“Ahm, I guess, I have to leave you alone now.”

Akmang aalis na siya nang hawakan ko ang kamay niya, agad naman siyang napatingin
sa 'kin. Napalunok ako bago nagsalita.
“Sige, kidnap-in mo 'ko.”

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko at sumama ako kay Arken. Siguro
nadala lang ako ng kagustuhan na makalayo ng pansamantala kay Vaughn, pero
pinagsisisihan ko na 'yon ngayon.

“Bababa na ako!”

Hindi nagpatinag si Arken at tuloy lang sa pagmamaneho. Naiinis na napasabunot na

lang ako sa sarili kong buhok at tumingin nang masama sa kanya.

“I'm kidnapping you, kidnappers don't listen to their victim,” sabi na lang niya.
Napapikit ako nang mariin.

“Diba sabi mo kanina hindi mo ako pipilitin kung ayaw ko?!” naiinis na tanong ko.

“Come to think of it, that's not kidnapping, right?” sabi na lang niya habang tuloy
pa rin sa pagmamaneho.

“Saan mo ba ako dadalhin?” nakataas-kilay na tanong ko.

“Somewhere you can relax, forget that motherf-cking Vaughn for a few days.”

Napasinghap ako sa sinabi niya. Seryoso ba siya?

“Baliw ka ba?! Baka nakakalimutan mong may anak tayo?”

Halatang natigilan siya sa sinabi ko. Maski ako ay natigilan din nang mapagtanto ko
ang sinabi ko. Napatikhim na lang ako at napakamot sa batok ko.

“I-ibig kong sabihin, baka nakakalimutan mong may anak ako?” sabi ko na lang at
pinilit na iwaglit ang naunang sinabi ko.

“Sinundo ko na si Vander kanina,” sabi na lang niya.

Napataas ang kilay ko at hinampas ang braso niya. Hindi ko alam kung saan ko kinuha
ang tapang na gawin 'yon. Basta naiinis lang ako sa kanya.

“Ang kapal naman ng mukha mo na kuhanin si Vander nang hindi nagpapaalam sa 'kin!”

“We had an agreement, right? You'll let Arkia and Vander have their quality time
together. Of course we'll join them. Don't panic, it'll be for a few days only.”

Napapikit na lang ako nang mariin at napabuntong hininga.

“Hindi pa ako nagpapaalam kay Vaughn,” sabi ko na lang saka tumingin sa bintana.

“Fucking martyr,” bulong niya. Agad akong napasinghap at naiinis na hinarap siya.

“Anong sabi mo?!”

“Do you want to eat something?” tanong na lang niya habang napapatingin sa mga
restaurant na nadaraanan namin.

“Ayokong kumain, basta dalhin mo na lang ako sa pagdadalhan mo sa 'kin,” masungit

na sabi ko saka inirapan siya.

Pakiramdam ko tuloy nagkabaligtad na kaming dalawa. Ako na ang nagsusungit sa kanya

ngayon.

Tahimik lang kaming pareho. Hindi ko na alam ang sasabihin ko. Nakakaramdam ako
nang kaunting konsensya sa pagsusungit ko sa kanya.

Dapat intindihin niya ako, broken-hearted ako.

Itinigil na niya ang sasakyan makalipas ang ilang minuto. Napaismid na lang ako
nang lumabas siya ng kotse at pinagbuksan ako. Hinawakan niya ang kamay ko at
hinila ako palabas. Gusto ko sanang hilahin ang kamay ko at ialis sa pagkakahawak
niya pero hindi na lang ako nag-inarte. Napagod na rin akong magalit at magsungit
sa kanya.

Napasinghap ako nang makakita ng malaking yate. Gulat na napatingin ako kay Arken.
Wala naman siyang kibo at hila hila pa rin ako.

“A-ano 'yan?” tanong ko saka itinuro ang yate.

“A yacht,” tipid na sagot niya. Napasapo na lang ako sa noo ko.

Sabi na nga ba at iyon talaga ang isasagot niya.

“I mean, bakit may yate? Saka yung mga yate na nakikita ko sa TV hindi naman
ganyang kalaki,” sabi ko saka muling napatingin sa malaking yate.

Ang ganda ng yate na 'yon at talagang malaki. Sigurado ako na hindi biro ang halaga
no'n, baka sweldo ko sa loob ng 30 years ang halaga ng yate na 'yan.

“It's a superyacht,” sagot naman niya.

Napalunok ako nang makita na hinihila na niya ako papuntang yate. Agad akong
humawak nang mahigpit sa braso niya, nagtatakang napatingin naman siya sa 'kin.

“Ano... H-hindi ba lulubog 'yan?” kinakabahang tanong ko. Napangisi na lang siya
habang nakatitig sa 'kin.

Sige na, aaminin kong ang gwapo niya pa rin talaga lalo kapag nangisi siya nang
ganyan. Siguro nasa 40 years old na siya ngayon, pero hindi makatarungan dahil ang
gwapo niya pa rin.

Napailing na lang ako, hindi mahalaga ang kagwapuhan niya, ang mahalaga takot ako
sa mga ganyang sasakyang pandagat.

“Vander's in there, magpapaiwan ka pa rin ba?” tanong niya. Napaiwas na lang ako ng
tingin sa kanya.

“Eh natatakot nga kasi ako,” mahinang bulong ko na lang habang nakanguso.

“Trust me, nothing will happen to that yacht. It will not sink or whatever you have
in mind. Don't you trust me?” tanong niya. Napatango naman ako.

“Wala akong tiwala sa 'yo.”

Napangisi na lang ulit siya at hinawakan ang kamay ko.

“Why am I doing this anyway? I'm kidnapping you,” sabi na lang niya.
Napasinghap ako nang hilahin niya ang kamay ko papuntang yate. Wala na lang akong
nagawa at napapikit na lang nang mariin habang hinihila niya ako sa pasakay sa
yate.

Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Hindi naman ito ang unang beses na sasakay ako sa
sasakyang pandagat pero kinakabahan pa rin ako.

“Open your eyes, we're here.”

Dahan dahan kong idinilat ang mga mata ko. Agad kong kinusot ang mga mata ko at
inilibot ang tingin sa paligid. Nanlaki ang mga mata ko, hindi ko inaasahan na
ganitong kaganda sa loob ng yateng 'to.

Malaki talaga iyon at doble o triple yata ang size sa tipikal na yate na nakikita
ko sa mga palabas. Karkula ko maraming silid dito at talagang mataas din. Hindi
yata ako makakatingin sa dagat nito.

“Nasaan si Vander?” tanong ko saka tiningnan nang masama si Arken.

Kapag wala talaga rito ang anak ko, masasakal ko siya.

“He's with Arkia, they're on the upper deck.”

Napaismid na lang ako at inilibot ang tingin sa paligid. Hindi ako maka-move on sa
ganda ng yate na 'to, may mga sofa at couch pa sa loob. Nawindang din ako nang
makitang may maliit na pool dito.

Maganda ang ilaw ng yate at hindi masakit sa mata. Ngayon ko biglang naramdaman ang
pagod, parang gusto ko na tuloy mahiga at matulog.

“Alam ba ng gobyerno na may ganito kang yate?” tanong ko habang naglalakad at

nililibot ng tingin ang kabuuan ng yate.

“I'm a politician, but this is a private property that I bought with my own money,”
sabi niya na lang habang nakasunod sa 'kin.

Hindi naman niya sinagot ang tanong ko eh.

“Papa!”

Natigilan ako at napatingin kay Arkia na kasama si Vander. Nagtungo sila sa

direksyon namin, agad namang yumakap si Arkia kay Arken. Bahagyang ngumiti na lang
si Arken at hinaplos ang buhok ng anak.

“Papa, Vander is really weird, but I love him! I have a brother!” tuwang tuwa na
sabi ni Arkia saka nanggigigil na niyakap si Vander. Napangiti na lang ako habang
nakatingin sa kanila.

Magkamukhang magkamukha si Vander at Arkia, alam ko na iyon noon pa pero mas lalo
kong napansin 'yon ngayong magkalapit na sila.

“Mama, you told me last time that he's not my father. You lied to me,” walang
emosyon na sabi ni Vander habang nakatingin sa 'kin.

Napakamot na lang ako sa batok ko at alanganing ngumiti sa kanya. Wala akong maisip
na pwedeng idahilan sa kanya na hindi niya mahahalatang dahilan lang 'yon. May mga
pagkakataon kasi sa buhay ko na pakiramdam ko mas matalino pa sa 'kin si Vander.
“Mali, Vander. Dapat ganito ang mukha mo. Kasi hindi nila mahahalatang galit ka
kapag ganyan ka. Magpractice pa tayo,” sabi ni Arkia saka tinapik ang balikat ni
Vander.

Napapatingin lang si Vander sa mga ekspresyon na ipinapakita sa kanya ni Arkia.

Kung gano'n nagpapractice lang pala siya?

“I told you, Pa. Vander is really weird,” sabi naman ni Arkia.

“Ganyan lang talaga siya Arkia, ano, para siyang... Basta,” nasabi ko na lang. Wala
akong maisip na adjective para i-describe si Van.

Natigilan ako nang lumapit sa 'kin si Arkia saka hinawakan ang kamay ko. Mas lalo
akong nagulat nang yakapin niya ako.

“Mama Ayen, I missed you,” sabi niya habang nakayakap pa rin sa 'kin. Napangiti na
lang ako at gumanti ng yakap sa kanya.

Na-miss ko rin si Arkia, kahit hindi ko siya totoong anak, talagang minahal ko
siya. Pero sana 'wag siyang umasa na mananatili kami nang matagal ni Vander sa
kanila ni Arken. Ayoko siyang masaktan at umasa.

KUMAIN NA kami, masasarap ang mga pagkaing inihanda at halatang magaling na chef
ang nagluto. Kahit kumain na kami ni Vaughn ng dinner kanina, nagutom ulit ako nang
makita ang mga pagkain.

“Ano'ng pangalan ng yate na 'to? Diba pinapangalanan din ang mga yate?” tanong ko.

“Hindi ko po napansin sa sobrang excitement ko eh, Papa, ano'ng name ng yacht na

'to?” tanong ni Arkia kay Arken.

Maski ako hindi ko na nagawang tingnan ang pangalan ng yate dahil sobrang
preoccupied ang isip ko kanina.

Halatang natigilan si Arken sa tanong ng anak. Napatikhim na lang siya at uminom ng

tubig habang hindi makatingin nang ayos sa amin.

“The name of this yacht isn't important,” sabi na lang niya. Napakunot naman ang
noo ko.

Bakit naman pati pangalan ng yateng 'to ipinagdadamot niya?

“Jonalyn. The name of this yacht is Jonalyn, I saw it earlier,” sabi naman ni
Vander habang tuloy pa rin sa pagkain.

Tila hindi makapaniwalang napatingin ako kay Arken. Hindi nakawala sa paningin ko
ang pagiging balisa niya na ngayon ko lang yata nakita.

“Don't assume anything because of it. Jonalyn is Arkia's dog,” sabi na lang ni
Arken saka muling uminom ng tubig.

Napangisi na lang ako.

“Wala naman akong sinasabi ah, ang defensive mo,” bulong ko.

Bakit naman niya ipinangalan ang ganitong kalaking yate sa aso ng anak niya? Wala
na ba talaga siyang maisip na pangalan?

“Papa, hindi naman po Jonalyn ang name ng dog ko eh. Jona lang po ang name niya,”
sabi naman ni Arkia.

Napatakip ako sa bibig ko para magpigil ng tawa nang mapansing natigilan si Arken
at napabuntong hininga.

“Enough, just eat your food, Arkia,” seryosong sabi ni Arken sa anak.

Napanguso na lang si Arkia saka tumuloy sa pagkain.

“Ang layo naman yata ng Jona sa Jonalyn,” pagpaparinig ko saka uminom ng tubig.

“They're the same name,” sabi naman ni Arken habang nakakunot ang noo.

“Arken Zaviere, magkaiba ang Jona sa Jonalyn, magkaibang magkaiba. Ang tanda mo na
yata talaga kaya pati iyon hindi mo alam,” tila nang-iinis na sabi ko na lang saka
ngumiti nang matamis sa kanya.

Napahagikhik si Arkia sa sinabi ko. Si Vander naman ay napapangiti rin na minsan ko

lang makita.

“I beg your pardon?” nakakunot-noong tanong ni Arken.

Napangisi na lang ako, hindi niya ako masisindak sa paganyan-ganyan niya 'no.

“Sabi ko, matanda ka na yata talaga. Matanda.”

Huminga siya nang malalim at napapikit nang mariin, para bang gusto na niyang
kumuha ng baril at tutukan ako no'n gaya ng ginagawa niya dati.

“41 years of age ain't old,” naiinis na sabi niya saka pinaningkitan ako ng mga
mata.

Kung gano'n 41 years old na pala siya. Mukha lang kaming magka-edad.

Siya na yata ang pinaka-gwapong 41 years old na nakilala ko. Hindi makatarungan
para sa mga mas bata sa kanya.

“Matanda na 'yon, diba 'no Arkia?” pang-aasar ko pa sa kanya. Muling napahagikhik

si Arkia saka tumango.

Hindi ko alam kung ano'ng nakain ko at inaasar ko si Arken. Sabi niya gusto niya
akong makapagrelax at kalimutan muna si Vaughn. Kapag inaasar ko siya nang ganito,
nakakapagrelax ako kaya dapat pagbigyan niya 'ko.

“Very funny,” sarkastikong sabi ni Arken.

Natigilan ako nang tumayo siya at nagwalk-out. Tuluyan na kaming natawa ni Arkia.
Si Vander ay tahimik lang pero napapangiti rin.

Grabe, ngayon ko lang yata nakita ang gano'ng side ni Arken, nakaka-enjoy pala
siyang asarin. Aasarin ko siya nang aasarin habang nandito kami, lulubusin ko na.

“Magpahinga na kayong dalawa at matulog ha. Bukas na ulit kayo maglaro, hmm? Arkia,
basahan mo ng bible si Vander kung gusto mo.”

Pinulbuhan ko sila nang makapagpalit na sila ng pantulog. Napangiti na lang ako

habang nakatingin sa kanila, terno ang damit pajama nilang dalawa. Ang cute.

“Nagbabasa ka ba ng bible, Vander? Gusto mong basahan kita ng bible?” tanong ni

Arkia.

Mukhang hanggang ngayon gusto niya pa ring maging madre.

“I only read mystery and murder cases,” sagot naman ni Vander. Parehas kaming
napangiwi ni Arkia sa sinabi niya.

Bakit ba hindi natulad ang batang 'to kay Arkia?

“Mama, parehas sila ni Papa,” sabi naman ni Arkia at napahagikhik.

“Makinig ka kay Arkia, ana. Maganda ang magbasa ng bible.”

Dinampian ko ng halik ang noo nilang dalawa saka iniwan na sila sa kwarto nila.
Hahayaan ko muna silang makapagbonding pa. Hahayaan ko silang lubusin ang oras
habang nandito pa kami ni Vander.

Natigilan ako nang makita si Arken na naninigarilyo habang nakatingin sa dagat.

Napakamot na lang ako sa batok ko at lumapit sa kanya.

“Hoy.”

Napatingin siya sa 'kin. Ilang metro rin ang layo ko sa kanya, ayaw kong lumapit
dahil natatakot akong makita ang dagat sa ibaba.

Napasimangot ako nang muli niyang ibaling ang tingin niya sa dagat. Nagtatampo pa
rin ba siya sa pang-aasar ko sa kanya kanina?

“Arken! Lumapit ka,” sabi ko na lang dahil hindi ako makalapit sa kanya.

Napapadyak ako nang hindi ako nito pinansin at tumuloy lang sa paninigarilyo.
Naiinis na lumapit ako sa kanya at hinablot ang sigarilyo mula sa kanya saka
inilagay 'yon sa sahig at inapak-apakan.

“What the fuck, Jonalyn?!” naiinis na tanong niya.

“Bakit ka ba nag-iinarte?! Dinala-dala mo ako rito kahit takot ako tapos hindi mo
naman pala ako papansinin,” nakapamaywang na sabi ko.

Ano naman kung hindi niya ako pansinin? Wala naman ako dapat na pakialam kung hindi
man niya ako pansinin. Ang gulo ko rin.

“Napipikon ka? Edi tutukan mo ako ng baril kagaya ng ginagawa mo noon,” sabi ko na
lang saka inismiran siya.

Nanatili siyang seryosong nakatitig sa 'kin. Napakurap na lang ako at napaiwas ng

tingin sa kanya.

“S-saan ako matutulog?” tanong ko na lang.

“In my room,” tipid na sagot na lang niya.

Gulat na napatingin ako sa kanya. Nanatili naman siyang walang emosyon na

nakatingin sa 'kin.

“Baliw ka ba?!”

“Nothing will happen between us if you don't want to, Jonalyn. If you want to have
sex with me, then I will gladly do so. Everything depends on you, if you're
confident that that won't happen, then sleep in my room,” sabi niya naman.

Naningkit naman ang mga mata ko sa sinabi niya. Hindi ko alam kung saan niya
nadadampot ang mga gano'ng logic niya na wala namang sense.

Napasinghap ako nang hablutin niya ang kamay ko at hinila ako papalapit sa kanya.
Napakislot naman ako nang ipwesto niya ako sa unahan niya saka humawak sa railings
ng yate. Napakurap na lang ako dahil nasa pagitan ako ng mga bisig niya ngayon
habang nakatalikod ako sa kanya.

“T-takot nga kasi ako tumingin sa dagat nang ganito, hindi mo ba ma-gets?” sabi ko
na lang at napatingin sa ilalim ng dagat.

Hindi ko alam kung saan ba ako hindi mapakali, sa dagat ba o dahil ang lapit namin
sa isa't isa?

“Just enjoy the view.”

Nagtayuan ang mga balahibo ko nang ibulong niya iyon sa tainga ko. Hindi ko alam
pero may parte ng sistema ko ang nagwala dahil sa magdampi ng mainit niyang hininga
sa tainga ko.

“Sabi ng takot ako rito eh!”

Humarap ako sa kanya pero wrong move lang yata iyon. Napalunok ako at napatingala
sa kanya, nakatingin naman siya nang diretso sa mga mata ko. Halos maduling na ako
sa lapit ng mukha namin sa isa't isa.

Malamig naman ang hangin dahil gabi na pero pinagpapawisan ang palad ko sa hindi
malamang dahilan.

“L-lumayo ka nga,” sabi ko na lang at bahagyang itinulak ang dibdib niya pero hindi
siya nagpatinag.

“Kiss me first,” tila paos na usal niya saka bumaba ang tingin sa mga labi ko.

Napapikit na lang ako at dinampian nang mabilis na halik ang labi niya para matapos
na 'to. Halata namang nagulat siya sa ginawa ko at natulala.

“O-okay na? Lumayo ka na!”

Buong lakas ko siyang itinulak. Dahil halatang nagulat pa rin siya sa ginawa ko.
Hindi naman siya nakalaban at agad na napaatras dahil sa pagtulak ko.

“B-bakit ganyan ang hitsura mo?” tanong ko na lang saka napaismid.

Nakatulala pa rin siya at napahawak sa labi niya na tila hindi makapaniwala sa

ginawa ko.

“You really kissed me, I was just kidding,” sabi naman niya.

Pakiramdam ko nag-akyatan ang lahat ng dugo ko sa mukha dahil sa sinabi niya.

Ramdam na ramdam ko ang init sa magkabilang pisngi ko na tila ba nakakapaso kapag
humawak do'n. Ngayon na lang yata ulit ako nahiya nang ganito sa harapan niya.

“B-bakit hindi mo sinabi?! Nasayang ang kiss ko!” naiinis na sabi ko at sinuntok
ang dibdib niya.

“I didn't expect that you will actually kiss me,” sabi naman niya. Halata rin
talaga sa mukha nito ang pagkagulat sa ginawa ko.

Mas lalo akong nakaramdam ng hiya dahil sa sinabi niya. Dapat naman kasi sinabi
niya kaagad na joke lang pala 'yon.

Bakit naman kasi ako nagdalos-dalos at hinalikan siya?

Natahimik kaming pareho. Napaismid na lang ako at inirapan siya. Naiinis ako sa
kanya pero ako naman ang may kasalanan sa pagkakataong 'to. Ano ba kasi ang nakain
ko at basta ko na lang siyang hinalikan?

“Jonalyn.”

Natigilan ako at napatingin sa kanya. Seryoso at matiim siyang nakatitig sa 'kin na

para bang ako lang ang nakikita niya. Hindi ko alam kung bakit pero may kung anong
enerhiya ang tumutulak sa 'kin na labanan ang titig niya.

“Bakit?” tanong ko na lang, pilit na hindi ipinapahalata ang epekto ng pagtitig

niya sa 'kin.

Tipid na ngumiti na lang siya at hinawakan ang kamay ko. Hinila niya na lang ako,
wala naman akong nagawa at nagpatianod sa kanya.

Akala ko pa naman ay may seryoso siyang sasabihin.

Pumasok kami sa isang silid. Nilibot ko ang tingin sa kabuuan ng kwarto. Mas malaki
ito kumpara sa silid nina Arkia at Vander.

“This will be your room, I'll sleep outside,” sabi ni Arken.

Muli siyang napatitig sa 'kin saka inipit ang ilang pirasong hibla ng buhok na
nakakalat sa mukha ko. Pakiramdam ko malulusaw ako sa matiim niyang titig, pero
wala akong magawa para mag-iwas ng tingin sa magandang pares ng mga mata niya.

“Sabi mo sa iisang kwarto tayo matutulog?” naitanong ko na lang.

Natawa siya nang mahina sa sinabi ko. Napakislot naman ako nang maramdaman ang
marahang pagdampi ng daliri niya sa tainga ko.

“I was just kidding about that too. I know you'll be uncomfortable if we will sleep
together. I brought you here to be comfortable and to ease your mind. Isipin mo na
lang na wala ako rito...spend time with Arkia and Vander. Forget that motherf-cking
Regnier for a while.”

Natahimik ako sa sinabi niya. Hindi ko alam kung para saan o bakit niya ito
ginagawa, pero natagpuan ko na lang ang sarili ko na nakayakap sa kanya.

Halatang natigilan siya sa ginawa ko, maski ako rin ay nagulat dahil pakiramdam ko
kusang kumilos ang katawan ko. Napapikit na lang ako at isinandal ang ulo ko sa
dibdib niya, ramdam na ramdam ko ang mabilis na tibok ng puso niya pati na rin ang
pagpipigil niya ng paghinga.

“Salamat.”

Tumunghay ako at tumitig sa gwapong mukha niya habang nakayakap pa rin sa kanya.
Hindi nakawala sa paningin ko ang pagtaas-baba ng Adam's apple niya.

“This is not for free,” sabi niya sa malalim na boses.

Napasinghap ako nang dampian niya nang magaang halik ang labi ko. Napatitig na lang
ako sa mga mata niya, bumigat ang paghinga ko nang makipaglabanan siya ng titig sa
'kin.

“Damn it.”

Hindi ako nakapalag nang muli niyang siniil ng halik ang labi ko.

Pakiramdam ko ngayon lang ako nahalikan sa buong buhay ko. Ilang taon na rin yata
ang nakakalipas nang huling beses na may humalik sa labi ko, at si Arken din 'yon.
Pakiramdam ko mamamatay ako na si Arken lang ang nakahalik sa 'kin nang gano'n.
Hindi ko alam, pakiramdam ko hindi masamang ideya 'yon.

Napailing na lang ako at napayakap sa unan at isinubsob ang mukha ko ro'n. Hindi
ako makatulog kakaisip sa mga pinaggagawa ng Arken na 'yon. Imbis na si Vaughn ang
isipin ko dahil sa pagreject niya sa 'kin, si Arken ang naiisip ko dahil sa hindi
ko malamang dahilan.

Pero sa totoo lang, sa unang pagkakataon, nagpapasalamat ako na si Arken ang nasa
isip ko ngayon. Masasaktan lang ako kapag hahayaan ko na mamahay si Vaughn sa isip
ko.

Napabuntong hininga ako at tila wala sa sariling napahawak sa labi ko. Pakiramdam
ko walang nagbago sa pakiramdam ng pagdampi ng labi ni Arken sa labi ko.
Nakakatakot na ang komportable ng pakiramdam ko sa halik niya na para bang labi
lang niya ang gustong mahalikan ng labi ko.

Impit na napatili na lang ako at sinuntok-suntok ang unan dahil sa mga naiisip ko.
Hindi pala maganda na si Arken ang naiisip ko, nilalason niya yata ang isip ko.

Naiinis na bumangon ako at tumayo saka lumabas ng silid. Magpapahangin na lang ako,
kahit ano'ng gawin ko, hindi ako makatulog.

Saan kaya natutulog si Arken? Komportable kaya siya?

Napailing na lang ako at umupo sa upuan na malapit sa railing saka tumingin sa

langit. Napapikit ako at napayakap sa sarili ko nang maramdaman ko ang malamig na
simoy ng hangin. Naramdaman ko ang lamig na umakyat hanggang leeg ko nang liparin
ng hangin ang buhok ko.

“You look like a goddess.”

Agad akong napadilat dahil sa gulat at napatingin sa pinanggalingan ng boses.

Napakurap ako kasabay ng panlalambot ng mga tuhod ko nang makita si Arken na
nakauposa itim na foldable lounge chair na hindi naman gaanong kalayo sa pwesto ko.
Napaiwas na lang ako ng tingin dahil sa matiim niyang titig sa 'kin.

Agad na nag-init ang magkabilang pisngi ko sa sinabi niya. Nag-iwas na lang ako ng
tingin saka tumikhim na at napaismid upang hindi ipahalata na na-apektuhan ako nang
kaunti sa sinabi niya.

Hindi ko napansin na nandiyan siya, itim din kasi ang suot niyang damit.

Naramdaman kong tumayo siya. Muli akong napatingin sa kanya nang lumapit siya sa
'kin saka binalutan ng jacket ang katawan ko.
“Ahm, diyan ka ba matutulog?” tanong ko saka itinuro ang lounge chair na inuupuan
niya kanina. Tumango naman siya saka umupo sa tabi ko.

“Ang laki mo naman yata para matulog diyan.”

Tipid na napangiti siya dahil sa sinabi ko, tila nagpipigil ng ngiti.

Aminado ako na ang gwapo niya.

“Will you let me sleep beside you?” tanong niya. Agad naman akong napairap.

“Asa ka.”

Nanatili na lang kaming tahimik. Napakagat ako sa ibabang labi ko at mas ibinalot
ang jacket sa 'kin. Mukhang kay Arken ang jacket na 'to, naaamoy ko ang pabango
niya mula ro'n.

“Wala bang ibang kwarto? Ang laki laki nito eh, hindi ka pwedeng matulog dito sa
labas kasi malamig, sisipunin ka bukas,” panenermon ko. Nanatili akong nakatingin
sa dagat.

“I'm fine, I'm a bull,” sabi na lang niya. Napakunot ang noo ko at tiningnan siya
nang masama.

“Anong bull ang pinagsasasabi mo?” naiinis na tanong ko at hinampas ang matipunong
braso niya.

“Toro.”

Napakurap na lang ako habang nakatitig sa kanya. Walang halong sarkasmo sa

pagkakasabi niya no'n at seryosong nakatingin sa 'kin. Napakagat na lang ako sa
ibabang labi ko at napabuntong hininga.

“Alam kong toro 'yon, ang sinasabi ko lang, tao ka at tinatablan ka rin ng sakit.
Hindi ka dapat natutulog dito,” sabi ko na lang.

“You sound like a concerned wife,” napapailing na sabi niya saka sumandal sa upuan.
Agad ko naman siyang tiningnan nang masama.

“Ano'ng concerned wife ang pinagsasasabi mo riyan?!”

Nakakainis na ako naman ang naaasar niya ngayon, mukhang ginagantihan niya ako sa
pang-aasar ko sa kanya kanina habang nakain kami ng hapunan.

Napaismid na lang ako at muling tumingin sa dagat. Naramdaman ko namang tumayo si

Arken at bumalik na sa lounge chair na inuupuan niya kanina. Pasimpleng tumingin na
lang ako sa kanya nang humiga na siya ro'n at pumikit. Mukhang seryoso siya na roon
siya matutulog.

Napabuntong hininga na lang ako at tumayo saka lumapit sa kanya. Halatang natigilan
siya nang hawakan ko ang braso niya at marahang niyugyog 'yon. Agad naman siyang
tumingin sa 'kin.

“Why? Do you need something?”

Napakagat ako sa ibabang labi ko bago sumagot.

“Sa kwarto ka na matulog,” sabi ko na lang at agad na napaiwas ng tingin sa gwapong

mukha niya.

Hindi siya agad sumagot. Pakiramdam ko tuluyan nang umakyat ang lahat ng dugo sa
mukha ko dahil sa hiya at nanatiling nakaiwas ng tingin sa kanya.

“I'm fine here, don't worry about me,” sabi na lang niya. Naiinis na napatingin ako
sa kanya.

“Hindi ako nag-aalala sa 'yo! Nag-aalala ako kina Arkia at Vander, baka mahawa sila
sa 'yo kapag sinipon ka!”

Napakagat siya sa ibabang labi niya sa sinabi ko na tila nagpipigil na matawa.

Lalong napakunot ang noo ko, may nakakatawa ba sa sinabi ko?

“Wag kang kiligin diyan! Bawal mo 'kong hawakan o lapitan, may unan na nakaharang
sa 'tin!”

“Hindi ako kinikilig,” sabi naman niya.

“Ah basta! Magtatabi tayo sa kama pero magkalayo tayo,” sabi ko na lang saka
tinaasan siya ng kilay.

“So, I can't hug you?” tila nadidismayang tanong niya.

“Anong hug ka riyan?! Bawal mo 'kong hawakan 'no!”

Napangisi na lang siya at tumayo saka hinawakan ang kamay ko. Napasinghap naman ako
sa ginawa niya.

“A-ano'ng ginagawa mo?”

Sinubukan kong alisin ang pagkakahawak niya sa 'kin pero masyado siyang malakas
kumpara sa 'kin.

“I'm trying my best to be a gentleman, but you're pushing me to the edge,” sabi
niya saka hinaplos ang pisngi ko.

Napalunok na lang ako nang may kung anong mga insekto na naman ang nagwawala sa
loob ng tiyan ko.

“B-bawal kang dumikit sa 'kin kapag nasa kwarto na tayo, dapat isang dipa ang layo
mo sa 'kin,” sabi ko na lang at napaismid saka agad na pumasok sa kwarto.

Napatikhim na lang ako nang maramdamang sumunod siya sa 'kin. Napairap na lang ako
at humiga sa kama saka agad na nagharang ng unan sa pagitan namin. Pinaningkitan ko
siya ng mga mata nang umupo na siya sa kama.

“Kapag lumapit ka sa 'kin at hinawakan mo 'ko, ilalaglag talaga kita sa dagat,”

pananakot ko sa kanya kahit imposibleng magawa ko 'yon.

Hindi siya sumagot at napakibit-balikat na lang. Naiinis na tinalikuran ko siya at

agad na itinakip ang kumot sa katawan ko hanggang sa baywang ko.

Pakiramdam ko bumigat ang hangin ngayong nasa loob na kami ng kwarto ni Arken.
Pilit ko lang na pinakakalma ang sarili ko kahit nagwawala na ang sistema ko. Hindi
ako natatakot na baka hawakan niya ako, hindi ako mapakali dahil sa hindi ko
matukoy na dahilan.

“Jonalyn.”
Pakiramdam ko nagtayuan ang mga balahibo ko dahil sa malalim at tila paos na boses
ni Arken, normal na boses naman niya 'yon pero pakiramdam ko inaakit niya ako.

Naiinis na napailing na lang ako at mahinang sinampal ang pisngi ko. Nababaliw na
yata talaga ako, kung ano-ano ang pumapasok sa isip ko.

“Matulog ka na lang diyan at 'wag kang makulit,” sabi ko na lang habang pilit na
ginagawang normal ang boses ko.

“I want to hug you.”

Muli akong napalunok sa sinabi niya. Pilit kong kinakapa ang inis na pakiramdam
pero hindi ko 'yon maramdaman. Bakit nagkakaganito na naman ako sa kanya?

“Susuntukin kita,” pananakot ko na lang.

Hindi na lang siya sumagot at natahimik. Pakiramdam ko nakahinga ako nang maluwag,
sana naman ay matulog na lang siya at 'wag ng magsalita.

Napasinghap ako nang maramdaman ko ang paggalaw ng kama at ang pagyakap ng bisig
niya sa baywang ko. Agad akong humarap sa kanya at gulat na napatingin sa kanya,
nanatili naman siyang nakayakap sa baywang ko.

“Don't look at me like that as if I asked you to have sex with me. I won't do
anything, I will just hug you, I promise,” tila nagsusumamong sabi niya habang
nakatitig sa mga mata ko.

Ayan na naman siya sa tingin niya na nakakapanghina ng sistema.

Hindi na lang ako nagsalita. Mas lumapit naman siya sa 'kin at mas hinigpitan ang
pagyakap sa 'kin na tila ba ayaw na niya akong pakawalan.

Tumahimik na kaming parehas, napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at napatitig

sa dibdib niya. Ayokong tingnan ang mukha niya, lalo na ang mga mata niya.

Hindi ko alam kung ilang minuto na akong nakatitig sa dibdib niya. Hindi ako
makatulog, at nakakainis na mabigat na ang paghinga ni Arken. Paano niya nagawang
matulog nang gano'n gano'n na lang?

Muli akong napabuntong hininga at nag-angat ng tingin. Nakapikit na si Arken at

tila tulog na tulog na. Napaismid na lang ako at dahan-dahang nagsumiksik sa dibdib
niya at isinubsob ang mukha ko ro'n.

Pakiramdam ko kusang gumalaw ang bisig ko at yumakap sa leeg ni Arken.

Napasinghap ako nang maramdaman ang pagdampi niya ng halik sa buhok ko. Agad akong
napaangat ng tingin sa kanya.

“G-gising ka pa?” tanong ko sa mahinang boses.

Nakapikit pa rin siya, napakunot na lang ang noo ko. Nananaginip ba siya o ano?

“You're the most beautiful for me,” bulong niya habang nakapikit.

Nananaginip ba talaga siya? At sino naman kaya ang tinutukoy niya?

“I yearned for you,” muling bulong niya.

Napalunok ako habang nakatitig sa kanya... sa hindi malamang dahilan, hinihintay ko
na banggitin niya ang pangalan ko.

“Arken,” mahinang sambit ko.

“I want to hug... Jonalyn.”

Tila wala sa sariling napangiti ako habang nakatitig sa kanya. Para siyang
inosenteng bata na nananaginip at tinatawag ang nanay niya. Ngayon ko lang nakita
ang ganitong side niya at talagang ang cute niya.

Pakiramdam ko may kung ano'ng sumapi sa 'kin, lumapit ako sa kanya at marahang
dinampian ng halik ang malambot na labi niya.

Tila nahihiyang sumubsob na lang ulit ako sa dibdib niya nang makaramdam nang
kaunting hiya dahil sa pagnanakaw ko ng halik sa kanya.

Muli akong napatingin sa mukha niya at mukhang mahimbing pa rin ang tulog niya
kahit nanakawan ko na siya ng halik. Mukhang pagod na pagod talaga siya.

Napailing na lang ako at pumikit.

Ano ba 'tong ginagawa ko?

* * *

“Let her sleep, Arkia.”

Naalimpungatan ako nang marinig ko ang malalim na boses ni Arken. Napakunot naman
ang noo ko nang maramdaman ang paggalaw ng kama.

“Papa, magkatabi po kayong natulog?” narinig kong tanong ni Arkia.

“Yeah, and we cuddled,” sagot naman ni Arken. Agad kong naidilat ang mga mata ko.

“Ano'ng we cuddled ang pinagsasasabi mo riyan?!” naiinis na tanong ko at kinuha ang

unan saka ibinato 'yon sa kanya. Natawa naman si Arkia sa ginawa ko habang si
Vander ay tahimik lang sa gilid at nakain ng tinapay.

Napangisi na lang si Arken na mas nagpa-gwapo sa kanya. Napaismid na lang ako at

muli siyang binato ng unan.

“Do you still want to sleep?” tanong niya. Napaiwas na lang ako ng tingin sa kanya
saka umiling.

Bakit naman kasi ang lambing ng boses niya? Nawawala tuloy nang kaunti ang
kasungitan ko sa kanya.

“Good morning, Arkia at Vander.”

Lumapit ako sa kanila at kinurot nang bahagya ang pisngi nilang dalawa bago tumayo
at nagtungo sa cr para magshower. Bigla akong tinablan ng hiya kay Arken, baka
mabaho pa ang hininga ko at maamoy niya.

Natigilan na lang ako sa naiisip ko nang mapatingin ako sa salamin. Naiinis na

sinampal-sampal ko nang mahina ang pisngi ko. Ano naman ngayon kung mabahuan si
Arken sa 'kin? Wala akong pakialam sa iisipin niya.

Agad akong lumabas ng kwarto pagkatapos kong magshower at magpalit ng damit saka
nagtungo sa dining area. Naabutan ko ro'n sina Arkia at Vander na nakaupo habang si
Arken naman ang nagluluto.

Agad na napataas ang kilay ko habang pinagmamasdan siya.

Natatawang napailing na lang ako nang maalala ko noong ipinagluto niya ako ng
binatog. Hindi ko talaga inakala noon na magagawa niyang magluto para sa 'kin.

Napailing na lang ako at tumabi kina Vander, bakit ko pa ba inaalala 'yon? Wala na
dapat akong pakialam do'n.

Napatikhim na lang ako at napaiwas ng tingin kay Arken nang magsimula na siyang
ipaghain kami. Ang gwapo niya rin kahit nakasuot ng apron, kahit anong suotin niya
ang lakas ng dating niya.

Gano'n din kaya kung pambabae na ang suot niya?

Umupo na si Arken sa tapat ko. Napatingin ako sa kanya, natigilan ako nang makitang
nakatingin din siya sa 'kin. Bakit ba siya natingin diyan?

Napaismid na lang ako kinuha ang kutsara at nagsimulang kumain ng niluto niyang
fried rice at bacon. Napakagat ako sa ibabang labi ko nang makitang ipinagtimpla
niya ako ng kape.

Bakit ang bait niya nitong mga nakaraang araw? Naaawa ba siya sa 'kin dahil ni-
reject ako ni Vaughn?

“Ang sama naman ng lasa,” pagpaparinig ko nang matikman ko ang niluto niya.

Sa totoo lang masarap naman talaga 'yon, kakaiba siya sa tipikal na fried rice na
natitikman ko at parang may sariling recipe si Arken. Gusto ko lang talaga siyang
inisin.

Nagtatakang napatingin naman sa 'kin sina Arkia pero hindi na lang nagsalita at
tumuloy na lang sa pagkain.

“Really? Should I cook another one for you?”

Natigilan ako sa tanong niya, bakit iyan pa ang sinabi niya imbis na mainis siya sa
sinabi ko? Nababaliw na ba siya?

“Wag na,” nakataas-kilay na sabi ko na lang saka uminom ng kape.

Nanatili namang nakatitig sa 'kin si Arken na tila hinihintay ang komento ko sa

kapeng tinimpla niya.

“Kailangan mo pang magpractice magtimpla ng kape,” masungit na sabi ko saka

tinaasan siya ng kilay.

“Is that so? Should I make another coffee for you?” tanong niya pa.

Napakagat ako sa ibabang labi ko dahil ayan na naman siya sa tila naglalambing na
boses niya. Ano ba ang nangyayari sa lalaking 'to at parang sinapian?

“Wag na, kumain ka na lang at 'wag kang titig nang titig sa 'kin.”

Hindi ko alam kung bakit gusto ko siyang sungitan ngayon, gusto ko lang kasi makita
kung hanggang saan aabot ang pasensya niya.
“Papa, gusto naming mag-swimming ni Vander sa pool,” sabi ni Arkia kay Arken
pagkatapos nilang kumain. Tipid na ngumiti naman si Arken saka tumango.

“Halika, Vander, diba sabi mo kagabi gusto mo magswimming?” nakangiting tanong ni

Arkia. Nanatili namang walang emosyon si Vander pero tumango ito sa ate niya.

“Bye, Mama Ayen, mags-swimming lang po kami.”

May pool nga pala rito sa yate ni Arken, hindi naman kasi basta yate lang ito,
talagang malaki, nai-imagine ko pa lang ang presyo nito, nalulula na 'ko.

Naiwan kami ni Arken nang umalis sina Arkia at Vander.

Gusto ko rin magswimming, kaso baka isipin ni Arken na ang isip-bata ko.

“Nakausap mo na ba si Vander nang maayos? Alam kong hindi niya lang ipinapakita
pero nagugulat siya sa mga nangyayari,” sabi ko saka muling uminom ng kape.

“I talked to him yesterday, when I told him that I'm his father, he believed me in
a blink of an eye. I think he knew it in the first place. He's really my son, no
doubt,” sabi niya habang nakatitig sa 'kin. Napairap na lang ako.

“Mags-swimming din ako. Bahala ka na rito,” sabi ko na lang at agad siyang iniwan
sa hapag. Hindi na ako makatiis, kanina ko pa gustong sumunod kina Arkia.

Nagtungo kaagad ako sa kwarto para magpalit ng maayos-ayos na damit pang-swimming.

Hindi ko alam kung bakit may mga pambabaeng damit dito at sakto ang sukat ng mga
'yon sa 'kin. Imposible namang pinasadya ni Arken 'yon.

Simpleng puting fitted sando at itim na shorts na lang ang sinuot ko. Naglagay muna
ako ng sunblock saka agad na lumabas ng kwarto at nagtungo sa pool, naabutan ko
sina Arkia at Vander na nags-swimming do'n. Agad akong lumusong sa pool, ang tagal
na rin nang huli akong nagswimming, nakaka-miss din pala.

“Vander, Arkia, naglagay muna ba kayo ng sunscreen?” tanong ko sa kanila.

“Naglagay na po kami, Mama Ayen, sensitive po kasi ang skin ko,” sabi ni Arkia saka
itinuro ang braso niya. Napangiti na lang ako at winisikan siya ng tubig. Napatili
naman siya at kaagad na gumanti sa 'kin.

Agad akong napayakap sa sarili ko nang mapatingin ako sa sando ko. Mukhang maling
ideya na puti ang sinuot ko, kitang kita na ang bra ko, kulay itim pa naman 'yon.

Agad akong lumubog sa tubig hanggang leeg ko nang makita si Arken na paparating.

Umupo siya sa beach chair na nakatapat sa pwesto ko. Nakasuot siya ng maluwag na
sleeveless shirt at aviator sunglasses, pero kahit nakasuot siya no'n, nararamdaman
ko na nakatitig siya sa 'kin.

Napayakap ako sa sarili ko kahit nakalublob naman ang katawan ko sa pool, nagtago
pa ako sa likod nina Vander at Arkia na abala sa paglalaro. Nakita na naman niya
noon ang lahat sa 'kin, pero nahihiya ako ngayon. Nanganak na ako't lahat lahat,
hindi na katulad ng dati ang katawan ko.

Napasinghap ako at napailing nang mapagtanto ang tumatakbo sa isip ko. Ano naman
ngayon kung isipin niya 'yon? Ano ba'ng pakialam ko? Wala akong pakialam sa iisipin
niya.

Napakagat ako sa ibabang labi ko nang umahon na sina Arkia at Vander makalipas ang
ilang minutong paglalaro at nagtungo sa upper deck. Naiwan kami ni Arken dito sa
may pool area.

Bakit ba palagi kaming iniiwanan ni Arken ng dalawang batang 'yon?

“Are you gonna stay there?” tanong ni Arken saka hinubad ang sunglasses niya.

“U-umalis ka muna, para makaahon ako!” sabi ko at nanatiling nakayakap sa sarili

ko.

“Why do I have to leave?” nakakunot-noong tanong niya.

“Basta umalis ka na lang!”

“Answer my question first,” pagmamatigas niya.

Napapikit ako nang mariin saka tiningnan siya nang masama. Gusto ko siyang sakalin
ngayon.

“Kita nga kasi ang bra ko dahil manipis ang sando ko at kulay puti pa! Okay na?!”

Natigilan siya sa sinabi ko at tila hindi makapaniwala. Mas lalo akong napaismid at
muli siyang inirapan.

Napakagat siya sa ibabang labi niya na tila nagpipigil ng ngiti. Ang gwapo niya
pero lalo lang akong naiinis, bakit niya ako tinatawanan? Nagdudusa na nga ako rito
eh.

“Umalis ka na sabi!”

Hindi naman siya umalis at nanatili lang na nakatayo sa pwesto niya. Napasinghap
ako nang hubarin niya ang suot niyang sleeveless shirt. Agad akong napaiwas ng
tingin sa kanya, pakiramdam ko biglang uminit ang pisngi ko kahit malamig naman ang
tubig sa pool.

“Come here, wear this. I won't look.”

Dahan-dahan akong lumingon sa kanya. Sa ibang direksyon siya nakatingin habang

hawak hawak ang damit na hinubad niya.

Pasimple akong napatingin sa matipunong dibdib niya pababa sa tiyan niya habang
hindi siya nakatingin. Akala ko noon wala ng igaganda pa ang pangangatawan niya,
pero nagkamali ako. Mas naging prominente ang katawan niya kahit nasa 40 na ang
edad niya. Hindi makatarungan. Bakit parang hindi naman siya tumatanda?

“W-wag kang titingin! Kapag tumingin ka, itatapon kita sa dagat at ipapakain sa mga
pating diyan!” pananakot ko sa kanya.

Hindi maalis ang tingin ko sa kanya habang umaahon ako, baka bigla siyang tumingin,
mahirap na.

“Ay kalabaw!”

Agad na napahawak si Arken sa baywang ko nang matalisod ako nang makaahon na ako.
Agad akong napasinghap napayakap sa sarili ko nang mapatingin siya sa 'kin.

“Sorry,” sabi niya na lang saka muling iniwas ang tingin sa 'kin.

Isinuot niya sa 'kin ang shirt niya habang nakaiwas ng tingin. Napakagat na lang
ako sa ibabang labi ko nang maamoy ko ang pabango ni Arken do'n.

Tumingin na siya sa 'kin, ako naman ngayon ang napaiwas ng tingin sa kanya.
Hanggang dibdib niya lang ako kaya bungad na bungad sa 'kin ang katawan niya.

Kinuha niya ang towel na nakasabit sa sandalan ng beach chair saka marahang
pinunasan ang mukha ko pati ang buhok ko. Hindi na lang ako tumutol sa ginawa niya
at hinayaan siya.

Ibinalot niya sa katawan ko ang towel, napatingin ako sa kanya at tila wala sa
sariling napakapit sa bisig ni Arken.

May kakaiba na naman akong naramdaman na nagpahina sa mga tuhod ko. Pilit kong
sinusuway ang mga insekto sa kalamnan ko na nagwawala. Ano na naman ba 'tong
nararamdaman ko?

Muli akong napatingin kay Arken, hindi naman siya nagsalita at nakatitig lang sa
'kin. Siguro nararamdaman ko 'to dahil sa pangrereject ni Vaughn sa 'kin. Si Arken
ang nagpapagaan ng loob ko ngayon kaya ko siguro 'to nararamdaman.

Hahayaan ko na lang, sa ngayon, sasabay na lang ako sa agos. Hindi rin naman 'to
magtatagal, aalis din agad si Arken sa buhay ko.

Hindi ko hahayaang magtagal 'to.

“Bumalik na tayo sa yate! Bakit natin iiwan ang mga bata ro'n, ha?! Nahihibang ka
na ba?!”

Alam kong ang lakas ng boses ko at napapatingin sa 'min ang ilang turista, pero
naiinis na talaga ako.

“They don't want to come with us, we can't force them,” sabi naman ni Arken. Lalong
napakunot ang noo ko.

“So, hahayaan na lang natin ang mga bata sa yate habang nandito tayo? Gano'n?!”

“Relax, Cad is with them. He's trustworthy,” pagpapakalma niya sa 'kin.

“Para sa 'yo trustworthy siya, pero para sa 'kin hindi! Bumalik na tayo sa yate,
ngayon din!”

Sinubukan ko siyang hilahin pero hindi siya nagpatinag. Naiinis na napapadyak naman
ako sa sahig at sinuntok ang braso niya, mukhang hindi naman siya nasaktan dahil
nakatingin lang siya sa 'kin at hindi nagre-react.

“Saang lugar ba 'to?!” naiinis na tanong ko pa.

“Siquijor.”

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya at tila hindi makapaniwalang napatingin sa
kanya. Napakamot naman siya sa kilay niya.

“At bakit tayo nasa Siquijor?! Nababaliw ka na ba? Bumalik na tayo sa yate ngayon
din!”
Naiinis na binitbit ko ang bag ko at akmang aalis nang hawakan ni Arken ang braso
ko at kinuha mula sa 'kin ang bag.

“Jonalyn, napagod ako sa pangangampanya. I deserve to take a rest too, right? And
it's awkward to enjoy this island all by myself, so I brought you with me,” sabi
niya habang nakatitig sa mga mata ko.

Napabuntong hininga ako nang mapatingin sa mga mata niya, halata nga ang pagod sa
mga 'yon. Tama naman siya, deserve niya rin naman ang magpahinga at mag-enjoy.

Medyo nakokonsensya ako sa paninigaw ko sa kanya.

“Bakit tayong dalawa lang? Bakit hindi kasama ang mga bata?” tanong ko na lang saka
napairap.

“They don't want to, you know that I tried my best to convinced them to come with
us. They want to stay in the yacht, we can't force them to come with us,” paliwanag
niya. Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at napaiwas ng tingin sa kanya.

“Jonalyn, if you don't want this, then fine, we'll head back,” sabi niya saka
hinawakan ang kamay ko.

Muli akong napatingin sa kanya, tila nagsusumamo ang mga tingin niya, para bang
nagmamakaawa siya sa 'kin sa pamamagitan ng mga tingin niya na samahan ko siya at
'wag ko siyang iwan dito. Napabuntong hininga ako.

“Sige na nga, pero kapag na-bored ako, babalik na tayo sa yate. Okay?”

Bahagya siyang napangiti sa sinabi ko saka pinagsalikop ang mga daliri namin.
Napaismid na lang ako at napaiwas nang tingin nang maramdaman ko ang pag-akyat ng
dugo sa mukha ko.

Nagpatianod na lang ako sa kanya. Napapatingin ako sa paligid habang naglalakad

kami. Sa totoo lang maganda ang dagat dito sa Siquijor, paniguradong maraming
magandang lugar na pwedeng puntahan dito. Ayoko lang sabihin kay Arken pero medyo
na-e-excite ako. Ngayon na lang ulit yata ako nakapunta sa beach.

“Bakit kailangan nating magcheck-in sa hotel?” nanggagalaiting bulong ko kay Arken.

Hindi niya pinansin ang tanong ko at kinuha na lang ang susi ng silid namin sa
receptionist.

“Bagay po kayong dalawa, Ma'am, Sir. Enjoy po kayo sa honeymoon niyo,” nakangiting
sabi ng receptionist na tila kinikilig pa.

Akmang magsasalita na ako upang sabihin na hindi kami magh-honeymoon nang hilahin
na ako ni Arken papasok ng elevator. Naiinis na sinuntok ko ang dibdib niya.

“Sagutin mo ang tanong ko, bakit kailangang magcheck-in tayo rito?!”

Napabuntong hininga si Arken at hinarap ako.

“Of course we need to, our bags are heavy, we can't always bring them with us,”
paliwanag naman niya. Napataas na lang ang kilay ko.

“Ah, nagcheck-in tayo mamahaling hotel para lang may mapaglagyan ang mga bag natin,
grabe, ang galing naman,” sarkastikong sabi ko.

Hindi na lang siya nagsalita at hinila ako palabas ng elevator. Binuksan niya ang
pinto na may nakalagay na number 302 saka hinila ako papasok doon. Napaismid na
lang ako at nagpatianod sa kanya.

Hindi ko maiwasang mamangha nang makapasok kami sa loob ng hotel room, hindi ko
akalaing ganito kaganda ang hotel dito sa Siquijor. Hindi na nakakapagtaka kung
bakit mahal ang bayad dito.

Inilapag ni Arken ang bag namin sa mesa. Pinanood ko lang siya habang naglalagay
siya ng ilang damit namin sa isang bag at shampoo. Para saan naman ang mga 'yon?

Natigilan ako nang agad niyang hinawakan ang kamay ko nang matapos na siyang
maglagay ng ilang gamit sa bag saka hinila ako palabas ng hotel room.

“Saan tayo pupunta? May lakad ka ba?!”

“Oo, may lakad tayong dalawa,” sagot na lang niya.

Nagrenta kami ng motor na gagamitin namin para sa paggagala buong araw, 350 lang
ang bayad. Nakaramdam ako ng kung ano sa tiyan ko, na-excite ako bigla.

“Here is the list of tourist attractions here in Siquijor, it's up to you where we
go first,” sabi niya saka may ibinigay sa 'kin na parang catalogue.

Sinuotan niya ako ng helmet habang natingin ako ng pwede naming unahin na puntahan,
hinayaan ko na lang siya.

“Wow, dito muna tayo pumunta, Arken! Old enchanted balete tree, sabi rito may super
powers daw yung puno na 'yon,” sabi ko saka ipinakita sa kanya ang picture ng
balete tree.

“It doesn't have super powers, the old tree is said to be spiritual or mystical,
but I don't believe those things though,” sabi na lang niya habang sinusuot ang
helmet niya.

“Hindi ka kasi lumaki sa probinsya kaya hindi ka naniniwala sa mga ganyan, totoo
kaya 'yon, pati mga aswang.”

“Are you a kid?” tila nang-aasar na tanong niya. Agad ko siyang hinampas sa braso
niya.

“Totoo kasi 'yon, sana magalit sa 'yo ang mga kapre at duwende para maniwala ka.
Sana may kumulam din sa 'yo,” naiinis na sabi ko.

“Oo na, sige na, totoo na 'yon,” pagsuko niya habang natango pa.

Sumakay na siya sa motor. Napaismid na lang ako at umangkas sa likod niya at

yumakap sa baywang niya. Halatang natigilan naman siya sa ginawa ko.

“Huy, okay ka lang?” tanong ko. Bakit para siyang kinuryente riyan?

Napatikhim na lang siya at pinaandar na ang motor. Mas lalo akong na-excite,
curious ako sa balete tree na may powers daw kaya ro'n ko gusto unang magpunta.

Gusto ko sana na ako na lang ang magdrive, kaso hindi ko naman alam ang pupuntahan,
si Arken naman mukhang alam na.

Kaunti na lang at iisipin kong planado niya 'to...pero sabagay, baka plano na
talaga niya ang maggala rito sa Siquijor.
“We're here.”

Napasinghap ako at agad na bumaba ng motor, halos kusang bumuka ang bibig ko nang
makita ko na sa personal ang sikat na balete tree rito sa Siquijor.

“Wow, ang laki naman,” tila namamanghang sabi ko. “Halika, Arken!”

Hinawakan ko ang bisig niya at hinila siya papalapit sa tubig na may mga isda.
Napatingin ako sa batang katabi namin na ibinababad ang paa niya sa tubig,
napatingin din naman siya sa 'min.

“Gayahin natin yung bata,” bulong ko kag Arken saka hinubad ang sandals ko, umupo
ako at ibinabad ang mga paa ko. Umupo rin naman si Arken sa tabi ko at hinubad ang
itim na flip flops na suot niya at ibinabad ang mga paa niya sa tubig.

Nanlaki ang mga mata ko nang lumapit ang mga isda sa mga paa ko. Dali dali kong
inangat ang mga paa ko nang maramdaman kong kinakagat nila 'yon.

“Arken, kinakain nila ang paa ko.”

Bahagyang natawa si Arken nang kumapit ako sa braso niya. Tiningnan ko naman siya
nang masama at hinampas, nakailang hampas na yata ako sa kanya ngayong araw.

Humawak si Arken sa baywang ko at hinila ako ng mas malapit sa kanya. Hindi na lang
ako tumutol dahil natatakot ako sa mga isda.

“Relax, they're just eating the dead skin of your feet. They are harmless,” sabi
naman niya.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at muling inilublob ang mga paa ko.
Magtitiwala ako sa kanya dahil mukhang nag-e-enjoy siya sa pagkagat ng mga isda sa
paa niya.

“Arken, ang laki ng isdang 'yon, papalapit siya sa paa ko. Paano kung masugatan
ako?”

Umakyat ang kaba sa dibdib ko nang tuluyan nang dumikit ang medyo malaking isda sa
paa ko. Mas humigpit ang kapit ko kay Arken.

Lumuwag ang pagkakakapit ko sa kanya nang maramdamang hindi naman pala masakit
kumagat ang isda. Napangiti na lang ako at hinayaan siyang kagat-kagatin ang paa
ko.

PAGKATAPOS NAMIN sa balete tree, nagyaya ako na magpunta sa Cambugahay Falls na

nakita ko rin sa catalogue, sabi kaunti lang daw ang taong napunta ro'n at tahimik
kaya roon ako nagyaya.

“Ahh! Ang ganda!”

Napatili ako nang mapatingin ako sa magandang kulay ng tubig ng Cabugahay Falls.
Mas maganda ito kaysa sa picture. Kulay asul na may halong kulay berde ang tubig at
talagang malinis.

May ilan ding tao, siguro mabibilang lang sa daliri kaya mas lalo akong natuwa.
Ayaw ko talaga sa mataong lugar, buti na lang at nagpunta kami rito.

“Jonalyn!”

Agad kong tinalon ang tubig nang makababa kami. Halatang nagulat si Arken at
napasigaw pa dahil bigla na lang akong tumalon.

Napahagalpak ako ng tawa at lumangoy. Napatingin ako kay Arken na nakakunot ang noo
habang nakatingin sa 'kin, tinawanan ko na lang siya.

“Halika na! Ang sarap lumangoy rito!” pagyayaya ko sa kanya.

Wala na siyang nagawa at hinubad ang t-shirt niya saka lumusong sa tubig. Lumangoy
siya papalapit sa 'kin at humawak sa baywang ko.

Napatingin ako sa mga tao na nalambitin sa parang lubid saka tumatalon sa itaas.
Napaawang ang labi ko habang nakatingin do'n.

“Arken, i-try natin 'yon!” excited na sabi ko at itinuro ang lubid. Napakunot naman
ang noo niya.

“Baka kung ano pa'ng mangyari sa 'yo,” sabi na lang niya. Napaismid naman ako at
humawak sa braso niya saka niyugyog 'yon.

“Sige na, hindi naman ako maaano riyan eh, maglalambitin lang naman tapos bibitiw
na kapag tatapat na sa tubig. Sige na,” pamimilit ko sa kanya.

Sa huli, ako rin ang nasunod. Umakyat kami sa lalambitinan, pinanood muna namin ang
mga nauna sa 'min. Mukhang masaya talaga 'to, first time kong maligo sa ganitong
lugar eh.

Nakaramdam ako nang kaunting kaba nang ako na ang lalambitin. Akmang susugod na ako
nang hawakan ni Arken ang braso ko.

“Be careful, I will demolish this place if something happens to you... not even a
fucking scratch, Jonalyn,” seryosong sabi niya habang nakatitig sa mga mata ko.
Natawa na lang ako sa sinabi niya at mahinang hinampas siya.

“Wag ka ngang OA riyan, hindi naman ako mamamatay rito eh. Sige na, tatalon na
'ko!”

Hindi ko na siya hinintay at agad na nag-swing sa lubid.

“Ahhhh!”

Napasigaw ako nang bitiwan ko na ang lubid. Napahagalpak ako ng tawa dahil sa tuwa
saka tiningnan si Arken mula sa itaas. Muli akong natawa sa paraan ng pagtingin
niya sa 'kin, para bang nakahinga siya nang maluwag nang makitang nakatalon ako ng
ligtas.

Lumangoy ako sa mismong falls at itinapat ang ulo ko sa tubig. Napatingin ako kay
Arken na tumalon din saka agad na lumangoy papalapit sa 'kin.

“I almost had an heart attack because of your stunt,” tila nanenermong sabi niya.

“Wag ka ng KJ, halika rito sa tubig, parang ulan.”

Hinila ko si Arken palapit sa 'kin, sa ilalim ng falls. Natawa ako nang mapapitlag
siya sa gulat dahil sa tubig.

“Ang cute mo minsan kahit ang tanda mo na,” natatawang sabi ko sa kanya.

Mas lalo akong natawa nang tingnan niya ako nang masama. Ayaw na ayaw niya talaga
na sinasabihan siyang matanda kahit matanda na naman talaga siya.
Pagkatapos naming maligo sa Cabugahay Falls, nagtungo kami sa Capilay Spring park
at butterfly sanctuary. Sobra akong nag-enjoy maghapon dahil ang ganda pala rito sa
Siquijor, mas maganda kaysa sa inaasahan ko.

“Magsimba naman tayo,” sabi ko kay Arken pagkagaling namin sa butterfly sanctuary.

Siguro maganda rin ang simbahan nila rito, napanood ko noon sa TV ang isang
simbahan dito sa Siquijor, nalimutan ko lang talaga ang pangalan.

Agad akong bumaba ng motor pagkarating namin sa simbahan. Akmang tatakbo na ako
papuntang simbahan nang hawakan ni Arken ang kamay ko.

“You're still wearing a helmet, dummy,” sabi niya saka lumapit sa 'kin upang
tanggalin ang helmet na suot ko.

Natigilan ako at napatitig sa mukha niya habang tinatanggal niya iyon. Napalunok
ako habang nakatitig sa kanya, pakiramdam ko bumagal ang oras habang tinatanggal
niya ang helmet ko, bumibigat din ang hangin at nagdudulot 'yon ng kakaibang
tensyon na hindi ko maipaliwanag.

“Hey, are you alright?” tanong niya.

Doon lang ako natauhan na natanggal na pala niya ang helmet. Napakurap na lang ako
at agad na napaiwas ng tingin sa kanya saka tumikhim. Sana hindi niya nahalatang
natulala ako sa kanya.

Bakit naman kasi ako natulala? Inaantok na ba ako?

Hinawakan ni Arken ang kamay ko at pinagsalikop ang mga daliri namin bago ako
hinila papasok sa simbahan. Hindi na lang ako pumalag at hinayaan siya.

“Baka masunog ka rito,” bulong ko nang makapasok na kami sa simbahan. Napakunot ang
noo ni Arken saka tumingin sa 'kin.

“What did you say?” tanong niya. Natawa na lang ako at napailing.

Nagsimula na ang sermon ng pari. Taimtim akong nakikinig habang napapatingin kay
Arken na mukhang nakikinig din.

“Huwag kang papatay, walang sinuman ang may karapatan na kumuha ng buhay na alay ng
Diyos.”

Napatingin ako kay Arken at siniko ang tagiliran niya.

“Wag kang magulo, nakikinig ako,” sabi naman niya at kinuha na lang ang kamay ko
saka hinawakan 'yon.

Aba, mukhang nagbabagong buhay na siya ah. Parang noon lang ni hindi niya alam ang
mga ginagawa sa loob ng simbahan, noon, maski pags-sign of the cross kinokopya niya
pa sa iba.

Lumabas na kami ng simbahan nang matapos ang misa. Doon lang ako nakaramdam ng
pagod, parang nahigop yata ng araw na 'to ang lahat ng lakas ko. Pero sobrang worth
it naman dahil aminin ko man o hindi, talagang nag-enjoy ako kahit pa si Arken ang
kasama ko.

“Arken, nagugutom na 'ko,” sabi ko pagkapasok na pagkapasok namin sa hotel room.

“What do you want to eat?” tanong niya habang inaayos ang mga gamit namin.

“Basta seafood, tapos marami kasi gutom na gutom na 'ko. Um-order ka na lang ha,
tinatamad na ako tumayo.”

“Okay.”

Basta na lang ako humiga sa kama at nagpagulong-gulong do'n. Ang lambot ng kama at
ang bango, inaantok tuloy ako.

Napagdesisyunan kong magshower muna para hindi ako antukin. Si Arken naman ang
sumunod pagkatapos ko.

“Wow, ang dami mong in-order, puro seafood.”

Excited na umupo ako sa upuan at agad na nagbalat ng hipon at tinikman 'yon.

“Wow, ang sarap ng timpla nila sa hipon. Paano kaya 'to?” tanong ko saka muling
kumuha ng isang hipon at binalatan 'yon.

Nagtatakang napatingin ako kay Arken nang mapansing instant noodles lang ang
kinakain niya. Agad na napataas ang kilay ko.

Kumuha ako ng alimasag at binuksan 'yon saka kinuha ang laman no'n. Lumapit ako kay
Arken at inilapit ang pagkain sa bibig niya.

“Bakit instant noodles lang ang kinakain mo? Kainin mo 'to, masarap 'to, maniwala
ka sa 'kin,” sabi ko saka ipinagduldulan ang laman ng alimasag sa kanya.

“No, I'm fine with this,” sabi na lang niya. Napaismid ako at mas lalong inilapit
'yon sa kanya.

“Kapag hindi mo 'to kinain, aalis talaga ako,” pananakot ko sa kanya.

Napakamot na lang siya sa kilay niya at isinubo ang alimasag. Napangiti na lang ako
at napasuntok pa sa hangin. Achievement 'yon.

Ipinagpatuloy ko na ang pagkain. Natigilan ako at napatingin kay Arken nang

mapansin kong natahimik siya.

“Arken, okay ka lang?”

Namumula ang mukha niya. Napaubo siya at dali daling nagtungo sa sink at iniluwa
ang nasa bibig niya. Agad akong tumayo at lumapit sa kanya saka inabutan siya ng
tubig.

“Huy, ano'ng nangyayari sa 'yo?” nag-aalalang tanong ko habang tinatapik-tapik ko

ang likod niya.

Muli siyang napaubo at pinahid ang bibig niya. Umakyat ang kaba sa dibdib ko dahil
namumula ang mukha at leeg niya.

“D-dadalhin na ba kita sa ospital?”

Umiling naman siya at kinuha ang bag niya sa mesa at kumuha ng gamot do'n at ininom
'yon. Hinahabol ko lang ng tingin ang bawat kilos niya.

“I'm allergic to shellfish,” sabi niya saka napapikit nang mariin.

“Tanga ka pala eh! Bakit kinain mo 'yon?! Sana sinabi mo sa 'kin na allergic ka
riyan!”

Napaiwas siya ng tingin sa 'kin saka muling uminom ng tubig.

“I have my medicine with me, and besides, my allergy isn't fatal,” sabi naman niya
saka napahawak sa leeg niya na nawawala na ang pamumula.

Nakahinga ako nang maluwag nang mapansing nagiging ayos na ang kulay niya kumpara
kanina.

Bakit hindi ko alam na allergic siya sa seafood? Noong nagpunta kami nina Arkia sa
Cebu noon, nakain naman siya ng seafood ah.

Pero sa pagkakaalala ko rin ay taga-balat lang siya ng kinakain namin ni Arkia

noon.

Nangi-ngitngit ang kalooban ko, bakit hindi ko 'yon alam? Naiinis ako na hindi ko
alam ang mahalagang bagay na 'yon tungkol sa kanya.

* * *

Nakatulog ako na hindi maalis sa isip ko ang katotohanang hindi ko alam na allergic
sa seafood si Arken, hindi ko rin maintindihan ang sarili ko kung bakit ako
naiinis.

Ang babaw naman yata kung kaiinisan ko 'yon, at para saan?

NAGISING AKO na wala si Arken sa tabi ko. Napatingin ako sa wall clock, 1 am pa
lang pala. Bakit hindi pa natutulog si Arken?

Bumangon ako upang hanapin si Arken, naabutan ko siya sa may dining area habang
nainom ng alak.

Hindi yata siya makatulog.

Hindi niya ako napansin dahil nakatalikod siya sa pwesto ko. Lumapit ako sa kanya
at umupo sa tabi niya, halatang natigilan siya nang makita ako.

“Bakit gising ka pa?” tanong ko sa kanya.

“Can't sleep.”

Napatango na lang ako tumitig sa kanya, mukhang maraming bumabagabag sa isip niya
ngayon. Nakikita ko 'yon sa mga mata niya.

“Arken, hindi mo na kailangang gawin 'to.”

Natigilan siya sa sinabi ko. Napabuntong hininga na lang ako at kinuha ang beer
mula sa kanya at ininom 'yon. Isang lagok lang naman ang ininom ko at muli 'yong
ibinalik sa kanya.

“Alam ko kung bakit mo ginagawa ang lahat ng 'to para mapagaan ang loob ko, dahil
kay Vaughn diba?”

Napakunot ang noo niya sa sinabi ko.

“May galit ka ba talaga kay Vaughn? O talagang gusto mo lang manalo sa pagka-
gobernador? Iniisip mo ba na kahinaan ako ni Vaughn?”
Hindi siya nagsalita at nanatiling nakatitig sa 'kin.

“O baka ginagawa mo 'to dahil naaawa ka sa 'kin, o baka dahil gusto mong bumawi sa
kasalanan mo noon...o baka inaaliw mo lang ako para makuha mo si Vander.”

Napaiwas ako ng tingin sa mga mata niya matapos kong sabihin 'yon. Nanghihina ang
mga tuhod ko, pero ayaw tumigil ng bibig ko sa pagsasalita.

Gusto kong malaman ang totoong dahilan kung bakit niya ginagawa 'to, dahil
imposibleng wala.

Alam kong ginagamit niya lang ako.

“Bullsht.”

Natigilan ako sa sinabi niya at gulat na napatingin sa kanya. Napangisi na lang

siya at muling lumagok ng alak bago muling tumingin sa mga mata ko.

Napasinghap ako nang hilahin niya ang upuang inuupuan ko papalapit sa kanya.
Nanlambot ang mga tuhod ko nang halos magdikit na ang ilong naming dalawa dahil sa
sobrang lapit niya sa 'kin.

“Fuck those lame reasons, Jonalyn, I just want to get into your pants,” tila paos
na bulong niya habang nakatitig sa mga mata ko.

Natahimik ako sa sinabi niya. Humigpit ang pagkakahawak ko sa laylayan ng damit ko

dahil sa intensidad ng titig niya sa 'kin.

“H-hindi ako naniniwala.”

Hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang paniwalaan na iyon ang dahilan niya.
Masamang tao si Arken, pero hindi siya ganyang kababaw.

“Then don't, I'll just make you believe me.”

Napasinghap ako nang walang pasabi niyang hinawakan ang baywang ko at inangat ako
saka iniupo sa mesa. Napakislot ako nang ibuka niya ang mga hita ko saka pumwesto
sa pagitan no'n at hinila ako papalapit sa kanya. Napakapit ako sa balikat niya
dahil sa pagkabigla.

“A-Arken.”

Sinubukan kong kapain ang nararamdaman ko. Bakit walang bahid ng pagtutol sa puso
ko? Bakit parang hindi ako naiinis sa ginagawa niya?

Pakiramdam ko naririnig ko na ang tibok ng puso ko dahil sa lakas ng tibok no'n,

parang kusa itong tumutugon sa mga ginagawa ni Arken.

Hindi ko alam ngunit kusang kumilos ang katawan ko at yumakap sa batok niya.
Halatang natigilan siya nang dampian ko ng halik ang labi niya.

Napatitig siya sa 'kin dahil sa ginawa ko. Pakiramdam ko malulusaw ako sa paraan ng
pagtitig niya sa 'kin, parang may kakaibang enerhiya na humihila sa 'kin, hindi ko
maipaliwanag.

“I'm not a gentleman, Jonalyn.”

Napapikit na lang ako nang tuluyan na niyang siniil ng halik ang labi ko, ngunit
imbis na itulak ko siya at pigilan, yumakap pa ako sa kanya at tinugon ang halik
niya.

3rd Person’s POV

Napakapit si Ayen nang mahigpit sa matipunong braso ni Arken nang bumaba ang halik
nito sa leeg niya.

“A-Arken,” she murmured softly.

Pakiramdam niya ngayon lang siya nahalikan, ngayon niya na lang ulit naramdaman ang
ganitong pananabik. Ayaw niyang maramdaman ito kay Arken ngunit hindi niya
mapigilan ang sarili, natagpuan niya na lang ang sarili na bumibigay sa mga halik
at hawak nito.

“Do you want this too, Jonalyn?” he asked in a husky voice. He really wants this to
happen, but he won't force her if she doesn't want to.

Ayen gulped while looking at his handsome face, she hugged his nape and pulled him
closer to her, giving him permission to kiss her, to touch her, to take her...and
Arken gladly obliged.

He pulled her nape and gave her little kisses all over her face. Ayen closed her
eyes and touched his muscled arm. Pakiramdam niya nalalasing siya sa mga halik nito
kahit padampi-dampi lang ang mga 'yon, tila ba tinutukso siya nito.

“Arken, hmm.” She moaned softly when his lips finally crashed on hers, kissing her
hungrily.

Ayen gripped his arm tightly when he starts sucking her lower lip, and then
releasing it, and then sucking it again. She groaned helplessly and touched his
hard chest. She tried her best to kiss him back with equal passion, but it's not
easy for her to cope up with his kisses. He's kissing her as if his life depends on
it.

“Hmm...” She moaned again when his tongue starts teasing her lips, he runs his
tongue from her chin up to her sweet lips. She can taste the liquor from his
tongue, but she finds it hot, and sexy.

She groaned weakly when his tongue slipped into her mouth. He's playful tongue
invaded her mouth and played with her small tongue. Arken hold her waist and pulled
her closer to him. She moaned against his kisses when she felt his manhood in
between her legs.

“Arken.” Hinihingal na napakapit siya sa balikat nito nang walang sabi sabing
binuhat siya nito at dinala sa kama saka dahan dahang inihiga ro'n.

Muli siyang napalunok nang pumaibabaw si Arken sa kanya. Napakagat na lang siya sa
ibabang labi niya nang titigan siya nito. Bigla siyang tinablan ng hiya sa paraan
ng pagtitig nito sa kanya. Malamang kitang kita sa mukha niya ngayon ang
pagkalasing sa mga halik ni Arken.

“Do you really want this?” Arken asked while planting little kisses on her jaw down
to her neck.
Ayen bit her lower lip and nodded, she wants this, she desperately wants him, all
of him.

Arken stopped kissing her and removed his t-shirt and threw it somewhere. Ayen
gazed at his gorgeous body, his body is to die for. He became more masculine than
before, his ripped abs, chiseled chest and muscled arms are mouth-watering, his
handsome face matched with his masculine body. Arken is probably the most handsome
man she has ever seen.

Arken ripped her fabric top and also threw it. A smirk formed on his lips because
she didn't bother to cover her exposed body, she's not wearing a bra, his eyes are
now feasting on her breasts. She's actually embarrassed, but she tried her best to
look confident even in this situation.

Arken removed her shorts and threw it, leaving her with only undies on. She gulped
when he slowly spread her legs and positioned himself in between her legs. She
closed her eyes and hugged his nape, he kissed her again, it's more passionate and
slow this time, as if he's savoring every inch of her lips and mouth, tasting and
sucking her sweetness.

Napalunok siya at nagtatakang napatingin kay Arken nang bahagya itong lumayo sa
kanya at seryosong tumitig sa mga mata niya.

“A-Arken...”

“Call me mayor again, just like before,” he said in a hoarse voice, almost
pleading.

“M-mayor, please,” she pleaded and pulled his nape, as if begging him to kiss her
more.

“Fuck.”

Arken starts kissing her jaw and runs his tongue on her soft skin, earning a
desperate moan from her. His kisses go down from her jaw to her neck and starts
bitting her skin there.

She gripped his soft hair tightly his hand gently outlined the circle of her
breast, teasing it. Her breast surged at the intimacy of his touch, it feels like
her body became more sensitive, it became more needy of his touch.

“Mayor!” She shivered when his lips touched her taut nipple. He starts nibbling the
it using his sinful lips while playing with the other nipple using his fingers,
rolling it in between his thumb and forefinger.

“Aaahh.” She moaned softly when his tongue caressed her sensitive and swollen
nipple, her body arched because of the overflowing pleasure.

She bit her lower lip to suppress herself from moaning loudly when he teasingly put
her hard nipple inside his mouth. Her breathing hitched, her mind is now clouded
with desire she couldn't fight it.

“Oooh, m-mayor, aaaah,” she moaned helplessly. He starts rolling his tongue around
her taut nipple while sucking it, her eyes dilated when he fondled her breast at
the same time.

His hand goes down from her breast to her soft tummy and starts playing with her
navel, she moaned loudly when he teasingly inserted the top of his forefinger there
and slowly tease it.
“Arken, p-please, aaahh...”

Arken slowly bit her nipple and then sucked it again. Ayen closed her eyes tightly,
she can't take the pleasure anymore, it's too overwhelming.

“Call me mayor, baby. If you still want me to continue,” Arken said teasingly as
his hand goes down and down until it reached her underwear.

“M-mayor! Mayor, please, h-hawakan mo 'ko, pakiusap,” tila nalalasing na sabi niya
saka mas hinigpitan ang pagkapit sa balikat ni Arken.

“That's more like it.”

Arken put his hand inside her underwear and starts playing with her wetness. She
groaned helplessly when his thumb teased her cl-t, making her core wetter than it
already is.

“M-mayor.” She grabbed his arm weakly, she doesn't know anymore if she wants him to
continue or to stop, the pleasure is too much for her.

Arken stopped teasing her nipple and looked at her sated face. Ipinikit na lamang
ni Ayen ang mga mata niya dahil hindi niya makayanan ang tingin ni Arken sa kanya.

“Aaahh!” She shouted in shock when Arken slowly put his finger inside her. She
gripped his arm tightly, it's kinda painful, but bearable.

Arken starts moving his finger faster, she just bit her lower lip when he added
another finger inside her.

“M-mayor, m-masakit.” Napakagat siya sa ibabang labi niya nang makaramdam nang
kaunting sakit, mukhang hindi na sanay ang katawan niya sa ganito.

“Aahhh!” she shouted in pain when he finally buried his fingers inside her.

Arken kissed her passionately on her lips and thrusts his tongue in and out of her
mouth while thrusting his fingers inside her core. She moaned against his lips, she
starts scratching his back but he doesn't seem to mind.

“Hmmm...”

She groaned when his fingers thrust slower, it feels like he's teasing her, making
her more needy than she already is.

“M-mayor,” she muttered in protest when he removed his fingers inside her.

He gave her a sexy smirk before he removed her underwear. She bit her lower lip and
closed her eyes tightly when he spread her legs wider, exposing her womanhood.

“I fucking yearned for this for so long,” he murmured before burying his head in
between her legs.

“Aaahh!”

She gripped his hair as her body arched when his moist and hot lips touched her
needy core.

“M-mayor, aaahh...”
His tongue played with her sensitive cl-t. She moaned deliriously when the tip of
his tongue starts teasing her cl-t. She gripped his hair tighter and arched her
back, giving him full access.

Arken spread her legs wider and starts sucking her core while teasing it with his
hot tongue. Ayen doesn't know what to do anymore, her mind is now clouded by
desire, she wants him to stop but she also wants him to continue. She doesn't
understand herself anymore.

“M-mayor, mayor, p-please...ooohh!”

She wailed when his tongue hardened and starts thrusting inside her tight hole.

“W-wag, t-tama na...aaahh... M-mayor,” she moaned weakly when she felt something
building up inside her tummy.

She cried when he separated seprated her folds and sucked her pearl inside and then
gently bit it. Her breathing hitched when he his tongue strummed her sensitive cl-t
and then sucked it again.

“M-mayor, aaaahh...”

Mas naging malikot siya, hinigpitan ni Arken ang paghawak sa mga hita at mas
ibinuka ang mga iyon upang i-pirmi siya ngunit hindi na talaga siya mapakali, para
na siyang masisiraan ng bait sa ginagawa nito.

“Aaahhh,” she moaned her lungs out when she finally had her release.

Her cheeks heated, she felt his tongue licking all of her arousal, she just closed
her eyes tightly and let him even though it's embarrassing.

“A-Arken, t-tama na, ooohh...”

Arken starts kissing her womanhood again like there's no tomorrow. She just bit the
insides of her cheeks and gripped his hair while moving her hips against his wet
lips.

“A-Arken, aaahh...”

She loses track of time, hindi na niya alam kung gaano katagal si Arken a pagitan
ng mga hita niya. Nanghihina na siya at pakiramdam niya inubos na nito ang lahat ng
lakas niya.

“A-Arken, h-hindi ko na--aaahh... T-tama na, ooohh...”

She had her release again, she couldn't even remember how many times she had her
release. Arken was unstoppable. Akala ni Ayen ay mauubos na siya.

Arken licked his lower lip while staring at her. Ayen opened her eyes and looked at
him with the same intensity he's giving her.

He removed his boxer shorts and threw it. She gulped nervously when she finally saw
his proud manhood again.

Nakaramdam siya ng kaba, pakiramdam niya ito ang unang beses na makikipagtalik
siya.

She just bit her lower lip when he positioned himself in between her legs.
“Fuck,” he groaned softly when the tip of his c-ck touched her wet core.

He starts rubbing the tip of his shaft on the folds of her womanhood, Ayen bit her
lower lip again as he slowly slowly put his hard-on inside her.

“Ah, fucking tight,” he growled under his breath as he starts penetrating her core
using his c-ck.

“M-mayor, aaahh...”

Nanghihinang napakapit siya sa balikat ni Arken habang marahan itong naglalabas-

masok sa loob niya. Impit na napapadaing na lang siya dahil sa sakit na
nararamdaman sa pagitan ng mga hita niya.

Pakiramdam niya ito ang unang beses na makikipagtalik siya dahil sa sakit.

“You feel so good. Fuck, ah...”

Ayen's bitting her lower lip as she listens to his sexy moans. She didn't know that
someone's moan can be so pleasurable to hear. Arken Zaviere's moan is probably the
sexiest sound in the world.

“A-Arken, dahan-dahan lang sana--aaahh!”

Arken spread her legs wider and thrusts deeper inside her. She just bit her lip and
hugged his nape, she caressed his cheek to calm him down. Mukhang nawawalan na ito
ng kontrol sa sarili.

“I said... call me mayor,” he said in a deep and dangerous voice. She whined a
little when he smacked her butt cheek, it was kinda painful, but strangely, it
turned her on.

She looked at him with desire written all over her face, Arken is looking at her
with the same intensity.

“M-mayor, hmm... Ooohh!”

“Fuck, that's it, moan for me... You're mine,” he said in a husky voice.

Her mouth agape when he suddenly pulled his c-ck out of her womanhood. She arched
her body more, she wants his hardness inside her again.

“Aaahh!”

She shouted in pure ecstasy when he suddenly put his c-ck inside her again without
any warning.

“You want more? Hmm?” he asked while ramming his c-ck roughly inside her.

“M-mayor, s-sige pa... Please, ooohh...”

Arken pinched her hard nipple and rolled it in between his thumb and index finger.
She moaned loudly and moved her hips against his thrust.

“Jonalyn, don't...fuck.”

Humawak si Ayen sa balakang nito at sinabayan ang pag-ulos nito. Naikuyom ni Arken
ang kamao upang pigilin ang sarili na tuluyang mawalan ng kontrol, nahihibang na
siya sa ginagawa ni Ayen.
Arken grabbed her hands and pinned it on the bed, on top of her head, using his one
hand.

“Ah, fucking tight, fucking good,” he groaned while thrusting deeper and rougher.

“M-mayor, mayor aaahh!”

Arken bit his lower lip when the tip of his manhood reached her G-spot. Ayen
twitched and buried her head on the pillow because of the unbearable pleasure.

Arken hang her right leg on his shoulder, she just let him and spread her legs
wider. Ayen moved her hips to meet his rough and deep thrusts that earned a manly
and deep groan from him.

“M-mayor...”

Nanginig ang mga tuhod ni Ayen nang makaramdam ng kakaiba na namumuo sa kalamnan
niya. Nanghihinang napapikit siya at desperadong sinabayan ang pag-ulos ni Arken.

“Aaahh... M-mayor, mayor ooohh...”

She bit her lower lip and weakly closed her eyes when she finally reached her
climax.

Arken continue his rough thrusts inside her. She cried softly when he suddenly
stopped thrusting and let his c-ck indulge her juices.

“M-mayor...” She's worried about him, he doesn't reach his climax yet.

Ilang saglit lang ay agad na siyang binuhat ni Arken. Nagtatakang napatingin siya
rito ngunit napakapit na lang sa batok nito at hinayaan ito.

Pinaupo siya ni Arken sa mesa at muling ibinuka ang mga hita niya. Napaungol na
lang siya at nanghihinang napakapit sa mesa nang muli na naman nitong ipasok ang
pagkalalaki sa loob niya.

“Aaahh, m-mayor...”

Arken hugged her waist using his right arm, he touched the top of the table using
his other hand while thrusting roughly inside her. Ayen closed her eyes and spread
her legs wider, she hugged his waist using her legs and moved her hips against his
thrust.

“M-mayor, aaahh...”

Itinuon ni Ayen ang dalawang kamay sa mesa sa bandang likod niya at mas inarko ang
katawan at habang sinasabayan ang pag-ulos ni Arken.

“You're mine, Jonalyn Macarios, mine alone...”

She finally hugged his nape when she felt the familiar feeling building up her
belly.

“Aaah! Aaahh, mayor! Ooohh...”

Her eyes dilated. She's moaning loudly while releasing her arousal. She bit her
lower lip and finally laid her back on the table.
After a few deep thrusts, Arken finally had his release. He thrusts slowly while
releasing his seeds inside her. He bit his lower lip and finally removed his c-ck.
He spread her legs and watched his seeds coming out from her core.

Ayen closed her eyes while breathing heavily on top of the table while her legs are
still spread apart.

“Hey, we're not yet done.”

She gasped in shock when he pulled her into a hug and carried her, she just gulped
and hug his nape. She's still weak because of the mindblowing orgasm she had a few
minutes ago.

Napangisi na lang si Arken at isinandal siya sa pader. Napakagat siya sa ibabang

labi niya at napapikit nang muli na namang nitong ipasok ang pagkalalaki sa loob
niya.

“M-mayor, aaahh...”

“We'll do it on the floor after this, in the bathroom, under the bed...everywhere,”
he murmured while thrusting deeply inside her.

Napapikit na lang nang mariin si Ayen at sinabayan na lang ang pag-ulos ni Arken.
Hindi ba ito napapagod?

* * *

“Are you taking good care of my children, Lettiere?”

Nagtungo si Arken sa balkonahe ng hotel room nila at nagsindi ng sigarilyo. Sinilip

niya muna si Ayen sa kwarto na mahimbing ng natutulog. Mukhang pagod na pagod ito.

‘Of course, Zaviere, you drained the hell out of her. When did you become a fucking
sex-starved man?’ he muttered to himself.

He puffed on his cigarette and closed his eyes. He's tired as hell too, but he
can't bring himself to sleep. He can't sleep beside her without touching and
kissing her again.

“They're fine, Zaviere. Wala ka bang tiwala sa 'kin? Pinagbubutihan ko ang pag-
aalaga sa mga anak mo,” sabi ni Cadence Lettiere sa kabilang linya.

“You should be, fucker, I paid you two million pesos just for that,” Arken said
while gritting his teeth.

Hanggang ngayon ay nanghihinayang pa rin siya sa dalawang milyon na ibinayad niya

kay Cadence. Marami siyang pera pero malaking kawalan na sa kanya ang dalawang
milyon. Sadyang wala lang talaga siyang ibang mapagkatiwalaan sa mga anak niya, si
Adham kasi ay nagtungo saglit sa Canada para bantayan ang lola nitong may sakit
hangga't walang nagbabantay.

“Wag ka ng magreklamo riyan, mas marami ka namang pera kaysa sa 'kin,” sabi naman
ni Cadence.

Si Cadence ang pinakamalakas gumastos sa feroci, kaya madalas itong masermunan ni

Zakarius. Mahilig kasi itong bumili ng mga kung ano-anong mamahaling gamit na wala
namang kwenta.

Basta na lang binaba ni Arken ang tawag at inilagay ang sigarilyo niya sa ash tray
at pinatay iyon.

Pumasok na siya sa loob at umupo sa kama saka pinagmasdan si Ayen na tulog na

tulog.

He's about to lay down beside her when his phone rang. He cussed under his breath
and answered the call.

“Zaviere! Saan mo dinala sina Ayen at Vander?!”

Natigilan siya nang marinig ang boses ni Vaughn Regnier sa kabilang linya.
Napangisi na lang siya at muling tumingin kay Ayen at marahang hinaplos ang
malambot na pisngi nito.

“They're mine, Regnier, fuck off.”

“Fine, enjoy your final moments with them. She won't stay with you for long
anyway.”

Arken licked his lower lip to calm himself. He's fighting the urge to hunt him down
and kill him using his own hands.

“She will choose me,” he said in a weak voice, unsure.

“Let's see, Arken. Let's see.”

Arken sighed and closed his eyes when Vaughn ended the call. For some unknown
reason, his hands are shaking, which is unusual.

Muli siyang napatingin kay Ayen saka tumabi rito. Napabuntong hininga siya at
ikinulong ang may kaliitang katawan ni Ayen sa mga bisig niya. Napatitig siya sa
maamong mukha nito saka marahang hinaplos ang pisngi nito na tila ba isa iyong
mamahaling bagay.

“Fine, he can take you away from me, you can choose him, I don't give a fuck. I
don't love you anyway. I...I don't love you.”

Ayen ~

Napagtanto ko lang yata ang katangahan ko nang sumapit na ang umaga.

Napatingin ako sa gwapong mukha ni Arken na natutulog habang nakayakap nang

mahigpit sa 'kin. Napabuntong hininga na lang ako at sinubukang alisin ang
matipunong braso niya pero agad niya iyong iniyakap ng mas mahigpit sa akin.

Paano ba ako makakaalis nito? Gusto ko ng maligo at makapagsuot nang maayos na

damit. T-shirt niya ang suot ko ngayon, naiilang ako na maabutan niya akong ganito
ang hitsura.

Sinubukan kong alisin muli ang pagkakayakap niya sa 'kin ngunit hindi na naman ako
nagtagumpay. Napasapo na lang ako sa noo ko.

Napasinghap ako nang maramdaman ko ang kamay ni Arken na bumababa sa pang-upo ko.

Agad kong hinampas ang braso niya, sabi na nga ba at gising talaga ang hinayupak na
'to!

“Arken, bitiwan mo ako kung ayaw mong tadyakan kita,” pananakot ko na lang.

Bakit ba kasi nagpadala ako sa init ng katawan kagabi? Oo nga at gwapo siya,
maganda ang katawa, at mabango rin, pero hindi naman sapat na dahilan 'yon para
bumigay na lang ako basta.

Ano ba kasi ang nakain ko at hinayaan kong may mangyari sa 'min ulit? Nahihibang na
yata talaga ako.

Impit na napatili ako nang pumaibabaw sa 'kin si Arken. Nanlaki ang mga mata ko
kasabay ng pag-iinit ng magkabilang pisngi ko. Pilit kong pinigil ang paghinga ko.

Paniguradong hindi maganda ang amoy ng hininga ko, nakakahiya kapag naamoy niya.

“Matapang ka na ngayon?” nakangising tanong niya.

Napasinghap ako nang ipasok niya ang kamay sa loob ng t-shirt na suot ko. Agad na
nanlambot ang mga tuhod ko sa ginawa niyang 'yon. Ang mainit niyang kamay ay nasa
tiyan ko na ngayon at marahang hinahaplos 'yon. Napalunok na lang ako at pinigil
ang sarili ko na mapakagat-labi.

“But last night, you were different. You were helpless when I touched you, when I
kissed you, when I fu--”

Agad kong tinakpan ang bibig niya dahil alam ko na ang susunod niyang sasabihin at
paniguradong kabalbalan iyon. Bakit ba walang filter ang bibig ng lalaking 'to?

“Hindi ako natutuwa ha, n-nalasing lang talaga ako nang kaunti kaya nangyari 'yon,”
pagdadahilan ko na lang.

Isang lagok lang naman ang ininom ko at ewan ko ba kung nakakalasing na 'yon, pero
iyon na lang ang idadahilan ko dahil ayaw kong aminin na nadala ako sa mga halik
niya.

“Hmm, really?” tila nang-aakit na tanong niya.

Napasinghap ako nang umakyat ang kamay niya sa dibdib ko at marahang pinisil 'yon.
Agad ko namang tinapik ang braso niya. Ngumisi lang naman siya sa 'kin.

“Let's take a bath together.”

Muli akong napasinghap nang walang pasabi na binuhat ako nito. Wala naman akong
nagawa kundi ang kumapit sa batok niya at iyakap ang mga hita ko sa baywang niya.

“Arken, duda akong ligo lang ang gagawin natin kaya bitiwan mo ako. Maliligo ako
mag-isa,” naiinis na sabi ko at sinubukang magpumiglas sa pagkakahawak niya ngunit
hindi siya nakinig at ipinasok pa rin ako sa banyo.

LUMABAS NA kami ng hotel pagkatapos naming maligo at magbihis. Tama nga ako na
hindi lang ligo ang mangyayari, hindi ko alam kung saan nakukuha ni Arken ang lakas
niya sa gano'ng bagay. Hindi ba uso sa kanya ang mapagod?

“What do you want to eat?” tanong ni Arken habang hawak hawak ang kamay ko.
Hinayaan ko na lang siya dahil komportable naman ako ro'n kahit papa'no.

Ang sarap maglakad-lakad dito dahil kitang kita ang malinis na dagat. May mga
bilihan din ng kung ano-anong pagkain sa paligid at maraming turista, pero hindi
naman gano'ng karami.

Ang ganda rito sa Siquijor at talagang probinsya ang datingan. Baka sa susunod nga
ay pumunta ulit ako rito, isasama ko na si Vander sa susunod para naman makapag-
enjoy ang batang 'yon.

“Kahit ano okay lang sa akin...ikaw na ang mamili dahil may allergy ka. Ano ba ang
gusto mong kainin?” ganting tanong ko. Hindi naman kasi ako pihikan sa pagkain.

“I want to eat you.”

Gulat na napatingin ako kay Arken. Tumingin lang siya sa 'kin saka napakibit-
balikat. Naiinis na hinampas ko na lang braso niya.

“Hindi ako nakikipagbiruan, Arken,” pananakot ko saka pinaningkitan siya ng mga

mata.

“Ikaw naman talaga ang gusto kong kainin,” bulong pa niya na narinig ko naman.

Napatakip na lang ako sa mukha ko upang maitago ang pamumula no'n. Hindi ako sanay
na puro kabalbalan ang pinagsasasabi ni Arken, palagi kasi siyang seryoso.
Naninibago ako, hindi ako prepared sa mga kalokohang pinagsasasabi niya.

“How about binatog?”

Natigilan ako sa sinabi niya at napaisip. Ang tagal ko na ring hindi nakakakain ng
binatog dahil ayaw ko ng kahit anong magpapaalala sa 'kin kay Arken noon.

“Gusto mo na ng binatog ngayon?” natatawang tanong ko.

“Binatog ain't that bad,” sabi na lang niya.

Buti na lang at may nabibilhan ng binatog dito. Sa totoo lang ay na-miss ko

talagang kumain nito dahil ilang taon na yata ang nakakalipas nang huli akong
kumain ng binatog.

“Ibili mo pa ako, ubos na yung akin,” sabi ko saka ibinigay kay Arken ang paper cup
na wala ng laman.

“Eat mine, hindi ko naman mauubos 'to.”

Akmang kukuhanin ko na ang binatog niya ngunit agad niya iyong iniwas sa 'kin.
Nagtatakang napatingin ako sa kanya.

“I'll feed you,” sabi niya saka bahagyang ngumiti. Napaismid na lang ako.

“Ang dami mong kaartehan sa buhay, Arken.”

Wala na akong nagawa nang subuan niya ako. Ngayon ko lang natuklasan na may pagka-
isip bata itong si Arken. Akala ko talaga puro pulitika at pagpatay lang ang nasa
isip niya. Para siya ngayong boyfriend na nagpapacute sa girlfriend niya.

Napailing na lang ako sa naiisip ko.

“Masyado tayong agaw-pansin, ako na nga lang!”

Muli niyang iniwas sa akin ang binatog nang akmang kukuhanin ko iyon. Napasinghap
na lang ako kasabay ng pag-iinit ng magkabilang pisngi ko nang dampian niya ng
halik ang labi ko. Napatingin ako sa paligid, may mga ilang natingin sa amin
ngayon, lalo na kay Arken.

Hindi ko sila masisisi, ang gwapo niya palagi.

Napangisi na lang siya at muli akong sinubuan ng binatog.

“Bakit hindi mo maubos 'yan? Ang hina mo naman kumain,” panenermon ko sa kanya.

Parang baligtad yata kaming dalawa. Sa mga nakikita ko, yung babae ang mahina
kumain at ang lalaki naman ang malakas kumain.

“I don't want to gain weight, I'm body conscious. My perfect body is a product of
my hard work, working out ain't easy.”

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko upang pigilan na matawa sa pinagsasabi

niya. Napakayabang naman ng lalaking 'to.

“Grabe yung perfect body ha. May kayabangan ka pala sa katawan 'no?” natatawang
sabi ko na lang.

Inagaw ko sa kanya ang binatog saka sinubukan siyang subuan. Napakunot naman ang
noo niya.

“Ayoko ng kumain,” sabi naman niya. Napailing na lang ako.

“Hindi mo kailangan ng perfect body kasi gwapo ka na naman, kumain ka na lang nang
kumain.”

Natigilan ako nang matahimik siya sa sinabi ko. Napakunot ang noo ko at nagtatakang
napatingin sa kanya, bakit para siyang nakakita ng multo riyan?

Unti-unti akong napangiti nang mapansin ko ang pamumula ng mukha niya. Napakagat
ako sa loob ng pisngi ko upang pigilan ang sarili ko na mapahagalpak ng tawa sa
hitsura niya.

“Huy, grabe ka, ngayon ka lang ba nasabihan ng gwapo at kinikilig ka riyan?”

natatawang tanong ko.

Agad siyang napatikhim at napaiwas ng tingin sa 'kin. Mas lalo akong natawa, hindi
ko alam na may ganitong side si Arken.

“Hindi ako kinikilig,” pagtanggi naman niya. Napangisi na lang ako at sinundot ang
tagiliran niya.

“Sus, kinikilig ka eh. Okay lang naman kiligin, normal sa tao 'yon. Hay, muntik ko
ng pagdudahan kung tao ka ba talaga, ngayon napatunayan mo na sa 'kin na tao ka
talaga,” natatawang sabi ko habang napapailing. Tumingin naman siya nang masama sa
'kin.

“Hoy, bakit ka ba natahimik diyan? Huy, gwapo,” pang-aasar ko pa.

Naiinis na tumayo na siya at iniwan ako sa bilihan ng binatog. Agad akong tumayo at
sinundan siya saka kumapit sa matipunong braso niya. Tiningnan ko ang mukha niya,
nakakunot pa rin ang noo niya. Mukhang napikon talaga siya sa pang-aasar ko.

“Arken, nagtatampo ka ba?” tanong ko. Pinigilan ko ang sarili ko na matawa, baka
lalo pa siyang mainis niyan.

“Wag ka ng magtampo, Arken Zaviere. Ibili mo na lang ako no'n, gusto ko no'n,” sabi
ko saka itinuro ang bilihan ng fruit shake.

Napasimangot ako nang alisin niya ang pagkakahawak ko sa braso niya saka muling
tumuloy sa paglalakad. Grabe naman siyang magtampo, gusto niya pa bang lambingin ko
siya o ano?

“Arken! 'Wag ka na kasing magalit! Ano ba'ng gusto mong sabihin ko? Pangit ka?
Ano'ng magagawa ko eh sa gwapo ka naman talaga?”

Humabol ako sa kanya at muling kumapit sa braso niya at pinigilan siya na maglakad.
Naiinis na ako, kung may dala lang akong pera, hindi ako magpapabili ng fruit shake
sa kanya.

“Arken! Gusto ko nga kasi ng fruit shake, mamaya ka na mag-inarte. Okay?”

Napaismid ako nang manatili siyang walang kibo habang masama pa rin ang mukha.

Ang cute naman kasi ng reaksyon niya nang sabihan ko siya na gwapo, para siyang
kinikilig na ewan. Para bang sinabihan siya ng ‘I love you’ ng crush niya, gano'n
'yong reaksyon niya. Paano ba naman ako hindi matatawa no'n?

“Arken, seryoso na ako, 'wag ka ng magtampo riyan. Gusto ko ng mango shake kasi
paborito ko 'yon, sige na,” pangungulit ko pa sa kanya.

Napabuntong hininga na lang ako at napakamot sa batok ko. Mukhang kailangan ko ng

gamitin ang trick na ‘yon. Iyon lang ang alam kong paraan para hindi na siya
magtampo riyan.

Tumikhim ako upang ihanda ang malambing kong boses.

“Mayor...”

Napatigil siya sa paglalakad. Lihim akong napangiti sa naging reaksyon niya.

“Mayor...ayaw mo ba talaga akong ibili no'n, mayor?”

Napabuntong hininga siya saka tumingin sa 'kin. Pinigilan ko ang sarili na

mapangiti dahil sa pagbabago ng ekspresyon niya. Hindi na nakakunot ang noo niya
tulad kanina.

“Fine, what do you want?”

‘Mayor’ ko lang pala ang katapat mo, Arken Zaviere.

Napangiti na lang ako at itinuro ang stall ng fruit shake. Kinuha niya ang wallet
niya saka nagtungo sa bilihan, excited na sumunod naman ako sa kanya.

“Mango shake,” bulong ko sa kanya. Tumango na lang siya.

Hindi maalis ang ngiti sa labi ko nang ibigay na sa 'kin ng tindera ang mango
shake. Napatingin naman ako kay Arken na nakatitig lang sa 'kin. Minsan naiilang
ako kapag natitig siya nang ganyan, pakiramdam ko kasi gandang ganda siya sa
'kin...pero alam ko namang hindi. Ang dami niyang nakakasalimuhang magagandang
babae, malamang walang wala ako sa mga 'yon.

“Gusto mo?” pag-aalok ko sa kanya ng mango shake. Umiling na lang siya.

“Gusto mo bang tawagin kita ulit na mayor ha?” nakangising tanong ko saka siniko
ang tagiliran niya.
“Wag kang makulit,” sabi na lang niya saka muling hinawakan ang kamay ko.

Alam kong weird 'to pero mas gwapo ang boses niya kapag nagta-tagalog, siguro
talagang iba yung dating dahil madalang siyang magtagalog.

“Arken, may joke ako sa 'yo,” sabi ko saka muling ininom ang mango shake. Napataas
naman ang kilay niya saka tumingin sa 'kin.

“Hmm?”

“Knock knock.”

Napakunot ang noo niya sa sinabi ko. Nakatitig lang ako sa kanya habang hinihintay
na sabihin niya ang who's there?

“Hoy, knock knock,” muling sabi ko na lang.

“What am I suppose to say?” nagtatakang tanong niya.

Napabuntong hininga na lang ako at napasapo sa noo ko, bakit ba palagi kong
nakakalimutan na wala siyang enjoyment sa buhay?

“Sabihin mo, who's there. Ulitin ko ha, knock knock.”

“Who's there?” pagsakay na lang niya sa trip ko.

“Arken.”

Napakunot ang noo niya.

“What?” tila naguguluhang tanong na lang niya. Muli akong napabuntong hininga.

“Mali naman eh. Sabihin mo, Arken who?”

“Fine. Arken who?”

Tumikhim muna ako bago kinanta ang joke ko.

“Arken ka na lang, Arken ka na lang... Ang dinadasal sa araw-araw, Arken ka na

lang, Arken ka na lang... At maghihintay hanggang akin ka na.

Giliw...”

Bumagsak ang mga balikat ko nang manatili siyang walang reaksyon habang nakatitig
lang sa 'kin. Napaismid na lang ako at hinampas ang braso niya.

“Bakit wala kang reaksyon? Joke 'yon!”

“Ah, should I laugh then? But where's the joke in that?” tila walang ka-ide-ideyang
tanong niya.

“Hay nako, ewan ko nga sa 'yo!”

Napapadyak na lang ako sa sahig at iniwan siya ro'n. Malamang hindi niya alam ang
kantang 'yon kaya hindi siya natatawa. Pero nakakainis pa rin, dapat kahit kunwari
lang tumawa na lang siya. Nakakahiya kaya magjoke tapos hindi naman tatawanan.

“Ayen!”
Humabol sa 'kin si Arken saka hinawakan ang kamay ko. Napaismid na lang ako at
inalis ang pagkakahawak niya sa 'kin, ako naman ang magtatampo ngayon.

“Are you mad? Sorry, I'll laugh next time, promise.”

Hindi ako nakinig at tumuloy lang sa paglalakad. Naiinis pa rin ako, ilang minuto
kong pinag-isipan ang joke na 'yon tapos wala siyang reaksyon.

“I have a joke for you too.”

Napatigil ako sa paglalakad at nakataas-kilay na napatingin sa kanya. Seryoso ba

siya ro'n?

“Knock knock.”

Kinagat ko ang ibabang labi ko upang pigilin ang pagngiti, baka hindi na siya
magjoke kapag bumigay ako.

Bakit kasi ang cute ng pagkakasabi niya sa knock knock? Talagang may accent pa ring
kasama.

“Who's there?” tila masungit pa rin na tanong ko.

“Ayen.”

‘Wag kang tatawa, Ayen.’ bulong ko sa sarili ko.

“Ayen who?”

Huminga muna siya nang malalim. Hindi nakawala sa paningin ko ang bahagyang
pamumula ng mukha niya na tila ba nahihiya siya kaagad sa sasabihin niya.

“Ayen ka na lang, Ayen ka na lang... Ang dinadasal sa araw-araw, Ayen ka na lang,

Ayen ka na lang.”

“Pft!”

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at napahagalpak ng tawa. Napapahampas pa ako sa

kanya habang nakahawak sa tiyan ko.

Mali ang tono ng pagkanta niya, halata ring pilit. Ang nakakatawa pa ro'n ay ang
hitsura niya ngayon, parang gusto na lang niyang lamunin siya ng lupa dahil sa
kahihiyan.

“I made you laugh, you're not mad at me anymore, aren't you?”

Muli kong hinampas ang braso niya habang natatawa pa rin.

“Hay, grabe, sobrang benta ng joke mo kahit ginaya mo lang naman yung akin,”
napapailing na sabi ko na lang.

Dapat nai-record ko ang joke niyang 'yon, papakinggan ko kapag hindi maganda ang
mood ko. Baka kahit ilang daang beses kong pakinggan 'yon, matatawa pa rin ako.

“Damn, that's embarassing.”

Muli akong natawa nang tuluyan na siyang magwalk out, hindi niya siguro kinayanan
ang kahihiyan dahil sa joke niya.

“Mayor, wait!”

* * *

“Ulitin mo na kasi yung joke mo kanina, gagawin ko lang ringtone ko,” pangungulit
ko pa kay Arken.

Kababalik lang namin dito sa yate. Hanggang ngayon hindi pa rin ako nakaka-move on
sa joke niya. Nanghihinayang pa rin ako na hindi ko 'yon nai-record dahil mukhang
wala na siyang balak na ulitin 'yon.

“Papa! Mama Ayen!”

Napangiti ako nang makita sina Arkia at Vander. Agad ko silang sinugod ng yakap,
na-miss ko ang dalawang batang 'to. Sana sumama na lang sila sa 'min para naman
nakapag-enjoy rin sila, sa susunod nga ay isasama ko sila.

“Kumusta kayong dalawa? Hindi ba kayo na-boring dito?” tanong ko. Sabay naman
silang umiling.

Kapag magkadikit nang ganito si Arkia at Vander, mas nakikita ang pagiging
magkamukha nila.

“Mama.”

Napangiti ako nang yumakap sa 'kin si Vander. Mukhang na-miss din ako ng anak ko,
hindi rin naman kasi siya sanay na hindi ako nakikita kahit hindi siya masyadong
showy.

GABI NA rin nang makabalik kami ni Arken kaya ipinagluto ko na sila ng hapunan.

“Mama Ayen, saan po kayo nagpunta ni Papa?” tanong ni Arkia habang nakain.

“Sa Siquijor beh, sayang nga at hindi kayo sumama. Ang ganda ro'n...bakit nga ba
hindi kayo sumama?” tanong ko habang pinupunasan ang bibig ni Vander.

Nagkatinginan lang sina Vander at Arkia, mas lalo akong nagtaka nang mapahagikhik
si Arkia. Ano naman kaya ang ibig sabihin ng tinginan nilang 'yan?

“Gusto po kasi namin na magkaroon kayo ng moment ni Papa,” kinikilig na sabi na

lang ni Arkia. Napakunot ang noo ko.

“Ikaw na bata ka, anong moment ang pinagsasabi mo riyan? Kurutin kita eh,” sabi ko
na lang at pinaningkitan siya ng mga mata.

Napatingin ako kay Arken. Natigilan ako nang mapansing nakatititg siya sa 'kin.
Hindi ko alam ngunit may kung ano akong naramdaman sa tiyan ko habang
nakikipaglabanan ng tingin sa kanya. Kanina pa ba siya nakatitig sa 'kin?

Bumigat ang paghinga ko nang bahagya siyang ngumiti sa 'kin. Alam ko na noon pa na
mas lalo siyang guma-gwapo kapag ngumingiti siya, pero parang hindi yata nasanay
ang puso ko sa katotohanang 'yon.

Bakit naghu-huramentado ang puso ko?

Napailing na lang ako at napaiwas ng tingin sa kanya. Bakit ko ba nararamdaman 'to

ngayon sa kanya? Bakit hindi na naman mapakali ang puso kong 'to kapag nakikita o
kasama ko siya?

Napalunok ako at ibinaling na lang ang atensyon ko sa pagkain.

Hindi ko dapat hayaan pa na lumalim ito...pagkatapos nito hindi na ulit kami

magkakasama. Pansamantala lang ang lahat ng 'to, hindi na dapat pa lumalim ang
nararamdaman kong 'to.

* * *

“Jonalyn.”

Natigilan ako sa pagtitig sa dagat at napatingin kay Arken. Lumapit siya sa 'kin
saka yumakap sa baywang ko mula sa likuran. Hindi na lang ako kumontra ngunit
napapitlag ako nang isandal niya ang baba niya sa balikat ko.

Hindi na naman normal ang pagtibok ng puso ko ngayon.

“This is the last day, we'll reach Sorsogon in a few minutes,” mahinang sambit
niya.

Oo nga pala, ilang oras na rin ang nakalipas. Babalik na kami sa Sorsogon ni
Vander, babalik na kami kay Vaughn.

“Excited na 'kong umuwi,” sabi ko na lang.

Pinilit kong kapain ang damdamin ko. Bakit parang hindi naman ako masaya? Bakit
parang gusto ko pang manatili rito? Hindi ko na maintindihan ang sarili ko.

Nanatili siyang nakayakap sa 'kin hanggang sa hindi ko na napansin ang oras.

“Mama, we're here.”

Napatingin ako kay Vander, agad namang bumitiw si Arken sa 'kin. Hindi ko alam pero
pakiramdam ko may kung anong nawala sa pagkatao ko nang bumitiw siya sa
pagkakayakap sa 'kin.

Kailangan ko ng masanay sa ganito. Aalalahanin ko na lang siguro ang mga panahong

galit ako sa kanya, aalalahanin ko na lang ang mga panahong sinaktan niya ang
damdamin ko at itinaboy niya ako sa buhay niya.

Tama, gano'n na nga lang ang iisipin ko at makakalimutan ko rin ulit siya.

“Ayen!”

Natigilan ako nang salubungin ako ni Vaughn pagbabang pagbaba namin ng yate. Agad
niya akong sinugod ng yakap, napalunok na lang ako at gumanti ng yakap sa kanya.

Bakit ganito ang pakiramdam ko sa yakap ni Vaughn? Ibang iba ang pakiramdam no'n sa
yakap ni Arken.

Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya at alanganing ngumiti sa kanya. Napangiti na

lang din siya at marahang hinaplos ang pisngi ko.

“V-Vaughn, pasensya na kung hindi kita natawagan, wala akong dalang cellphone at--”
agad niyang pinutol ang sasabihin ko.

“It's fine, at least you came back. Please don't disappear like that again,” tila
nag-aalalang sabi niya habang nakatitig sa 'kin. Ngumiti na lang ako at tumango.

“Vander, halika na,” sabi ko kay Vander at hinawakan ang kamay niya.

Lumingon ang anak ko sa kinatatayuan ni Arken. Kahit ayokong lumingon sa kanya, may
kung anong nagtulak sa 'kin upang lingunin siya.

Nakapamulsa siya habang matiim na nakatitig sa 'kin, may emosyon akong nakikita sa
mga mata niya na hindi ko maipaliwanag... Nararamdaman din ba niya ang nararamdaman
ko ngayon?

“Take care of my son, Regnier,” malamig na sabi ni Arken saka ibinaling ang tingin
niya kay Vaughn.

“Don't tell me what to do, Zaviere. I know better when it comes to them, shut the
fuck up,” mariing sabi ni Vaughn. Hinawakan ko na lang ang braso niya upang
pakalmahin siya.

“Pagod na ako, Vaughn. Umuwi na tayo,” sabi ko na lang. Tumango naman siya at
iginiya ako sa kotse at pinagbuksan ako ng pinto, agad akong pumwesto sa may
shotgun seat. Si Vander naman ay sumakay na rin sa backseat.

Bumigat ang pakiramdam ko nang paandarin na ni Vaughn ang sasakyan. Napalunok ako
at tiningnan si Arken mula sa side mirror ng kotse.

Babalik na ulit sa normal ang buhay ko kasama si Vaughn...at hindi ko na dapat pang
isipin si Arken. Iisipin ko na lang na panaginip lang ang ilang araw na nakasama ko
siya.

Tahimik lang ako hanggang sa makauwi na kami, tahimik lang din sina Vaughn at
Vander. Hindi ako kinibo ng anak ko at agad ng nagtungo sa kwarto niya.

Mukhang gumaan na talaga ang loob niya sa Papa niya, at mukhang nagtatampo siya sa
'kin dahil umalis kami sa poder ni Arken.

“Did he force you and Vander to come with him? Did he do something to harm you?”
tila nag-aalalang tanong ni Vaughn saka hinaplos ang pisngi ko.

Tipid na ngumiti na lang ako sa kanya at hinawakan ang kamay niyang nakahawak sa
pisngi ko. Umiling na lang ako at tumingin nang diretso sa mga mata niya.

“Hindi, Vaughn. Kusa kaming sumama sa kanya,” sabi ko na lang.

Napabuntong hininga siya at idinikit ang noo niya sa noo ko, napapikit na lang ako
sa ginawa niya. Hindi ko alam kung bakit wala na akong masyadong maramdaman ngayon.
Hindi na nagwawala ang sistema ko sa simpleng paghawak niya sa akin.

“Palalagpasin ko muna 'to ngayon, alam kong nasaktan ka sa nagawa ko sa 'yo nung
nakaraan. But please, don't make me worry like that again. Lalo akong hindi
mapakali dahil nasa poder ka ng Zaviere na 'yon.”

Bahagya niyang inilayo ang mukha sa 'kin saka tinitigan ang mga mata ko. Napakagat
na lang ako sa ibabang labi ko, bakit ba masyadong masama ang tingin niya kay
Arken?
“Walang ginawang masama si Arken, kahit papa'no naman ay nakasama ko siya noon,
nagkaanak pa nga kami diba? Hindi naman siya gano'ng kasamang tao gaya ng iniisip
mo,” pagtatanggol ko kay Arken.

Natahimik si Vaughn saka matiim na tumitig sa mga mata ko. Napalunok na lang ako at
napaiwas ng tingin do'n. Pakiramdam ko nagtayuan ang mga balahibo ko sa paraan ng
pagtitig niya sa 'kin.

“Are you falling in love with him again?”

Pakiramdam ko literal na tumigil ang mundo ko dahil sa tanong niya. Hindi naman ako
dapat kabahan dahil alam ko sa sarili ko na hindi totoo 'yon, pero hindi ko alam
kung bakit tila nanikip ang dibdib ko.

“Saan mo naman nakuha ang ideyang 'yan, Vaughn? Sumama lang ako sa kanya dahil
masyadong preoccupied ang utak ko no'n, saka alam mo namang ikaw ang mahal ko diba?
Hindi mababago ni Arken ang nararamdaman ko nang gano'n gano'n na lang,” sabi ko na
lang saka ngumiti sa kanya.

Tama, si Vaughn ang mahal ko...ilang araw lang kaming nagkasama ni Arken,
kinailangan ko lang siya dahil nasaktan ako, alam kong alam rin 'yon ni Arken.

Napangiti na lang si Vaughn at tila nakahinga ito nang maluwag dahil sa sinabi ko.
Marahang hinaplos niya ang pisngi ko habang nakatitig sa 'kin.

“You know I can't live without you and Vander. So please don't fall in love with
him again, stay with me forever. I can't bare to lose you,” seryosong sabi niya
habang nakatitig nang diretso sa mga mata ko.

Hinawakan ko na lang muli ang kamay niyang nakahawak sa pisngi ko at marahang

hinaplos 'yon.

“Hindi mangyayari 'yon, hindi ko na hahayaan na magkita kami ulit, saka nangako
naman siya na hindi na niya kami guguluhin pa ulit ni Vander, diba kasama sa
kondisyon niya ang hayaang makapagbonding sina Vander at ang anak niya? Isipin mo
na lang na tapos na, wala na ulit kaming ugnayan.”

“What if he'll try to take you away from me again?” nag-aalalang tanong niya.
Umiling na lang ako.

“Hindi 'yon mangyayari.”

Siguro naman ay tutupad si Arken sa usapan namin noon na hindi na niya kami
guguluhin pa ni Vander. Ayos na ako rito kay Vaughn, dito ako sa kanya nararapat.

* * *

“Saan ka ba nanggaling at bigla kang nawala? Akala namin mawawala ka na sa trabaho,

buti hindi ka sinesante, nakakapagtaka,” sabi ni Ember habang nakaupo sa table ko
at nakikipagchismisan na naman sa 'kin.

“Wag mo akong tanungin dahil hindi ko rin alam, akala ko talaga wala na akong
babalikang trabaho,” sabi ko na lang habang hinahaplos ang aspin na si Mimi, iniwan
lang siya saglit ng amo niya rito habang chine-check up ko.

Siguro si Vaughn ang nakiusap para hindi ako maalis sa trabaho.

“Nung nawala ka nga, hindi rin nangangampanya si Mayor Arken no'n. Saktong sakto
nga e, ngayon din bumalik si Mayor Arken sa pangangampanya,” sabi naman ni Jian.
Tipid na ngumiti na lang ako sa sinabi niya. Kahit pa na may naramdaman akong kung
ano sa kalamnan ko dahil sa sinabi niya, hindi ko na lang ipinahalata na apektado
ako.

“Saan ka ba kasi nanggaling, Doc?” tanong naman ni Elein saka kinuha mula sa 'kin
si Mimi.

“Nagbakasyon lang ako saglit, kinailangan kong mag-isip,” pagdadahilan ko na lang.

“Doc.”

Laking pasasalamat ko nang may pumasok sa opisina ko nang akmang magtatanong na

naman sina Ember. Pumasok naman ang vet nurse sa loob.

“May magpapacheck up po ng pusa nila.”

“Sige, papasukin mo. Kayong tatlo, lumayas-layas muna kayo rito at may pasyente
ako,” pabirong pagtataboy ko na lang sa kanila. Nakasimangot na lumabas sila ng
opisina ko habang bitbit ang asong si Mimi.

Inayos ko ang table ko na medyo makalat pati na rin ang sarili ko. Siyempre dapat
maayos din ang hitsura ko kahit pa mga hayop ang ginagamot ko.

Natigilan ako nang mapatingin sa pinto. Pakiramdam ko nabuhusan ako ng malamig na

tubig habang nakatingin sa kanila, gano'n din naman ang gulat nila nang makita ako.

Ang lakas ng kabog ng puso ko at tila nanlambot ang mga tuhod ko. Naramdaman ko rin
ang pag-iinit ng sulok ng mga mata ko, nagbabadya na ang mga luha na kumawala mula
sa mga mata ko.

“Aljen, sa iba na lang natin ipa-check up si Mingming,” malamig na sabi ni Wrena.

Agad akong tumayo at lumapit sa kanya. Sinubukan kong hawakan ang braso niya ngunit
agad niya iyong iniwas sa 'kin. Mas lalo akong nanghina dahil sa ginawa niya.

“W-Wrena, hayaan mo akong magpaliwanag,” nauutal na sambit ko.

“Sinabihan na kita! K-kapag hindi mo sinagot ang tawag kong 'yon magagalit na ako
sa 'yo for real. G-gaano ba kahirap sagutin ang tawag ko o reply-an ang messages ko
kahit isang beses lang? Halos mamatay ako sa pag-aalala sa 'yo! B-bigla ka na lang
nawala na parang walang nag-aalala sa 'yo!”

Tuluyan ng kumawala ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan nang makita kong
lumuluha na rin si Wrena. Agad naman siyang dinaluhan ni Aljen at marahang hinaplos
ang likod niya.

“S-sana sinabi mo man lang na ‘okay ako, Wrena, veterinarian na ako at 'wag ka ng
mag-alala.’ Iyon lang naman ang gusto kong malaman e, p-pati iyon pinagdamot mo sa
'min na kaibigan mo!”

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at niyakap siya saka napahagulgol ng iyak. Alam
kong nakatingin na sa'min ang mga tao sa clinic ngunit tila wala kaming pakialam ni
Wrena habang magkayakap at nag-iiyakan. Si Aljen naman ay walang kibo na
pinagmamasdan kami.

“N-napakasama mong bitch ka, punyeta ka talaga, Ayen,” patuloy na lumuluhang sabi
ni Wrena habang hinahampas ang braso ko. Nanatili naman akong nakayakap sa kanya at
tinatanggap ang bawat hampas niya.
Ngayong nakita ko na sila ulit, pakiramdam ko natanggal ang malaking tinik sa
dibdib ko. Alam kong ako ang umiwas sa kanila, alam kong nasaktan ko sila sa hindi
ko pagpaparamdam maiwasan lang si Arken noon.

NAPAGDESISYUNAN naming lumabas muna ng clinic at makapag-usap ng seryoso.

“Bibigyan lang kita ng chance magpaliwanag, pero hindi ibig sabihin no'n na
papatawarin na kita kaagad,” malamig na sabi ni Wrena habang hinahaplos ang
balahibo ng pusa niya.

Si Aljen naman ay nakasandal lang sa kotse niya habang nakatingin sa 'min, tila ba
hinahayaan niya kaming makapag-usap nang masinsinan ni Wrena.

Napabuntong hininga ako at napatungo habang pilit na hinahanap ang mga salitang
dapat kong sabihin. Hindi ko inaasahan na makita si Wrena kaya hindi ako handa.
Marami akong gustong sabihin sa kanya ngunit pakiramdam ko naubos ang lahat ng
'yon.

“S-sorry, Wrena, hindi ko naman ginustong iwanan kayo ng basta basta. Ayaw ko lang
talaga kayong idamay sa problema ko,” sabi ko na lang habang nakatungo.

“Si Mayor Arken ba ang dahilan? Ano ba'ng ginawa niya sa 'yo? Kumusta ang anak niyo
ng lalaking 'yon? Saka ano'ng--”

Agad na pinutol ni Aljen ang sasabihin ni Wrena.

“Saglit. Tangina, may anak kayo ni Mayor Arken, Ayen?!” tila hindi makapaniwalang
tanong ni Aljen. Alanganing ngumiti na lang ako at sinenyasan siya na hinaan ang
boses niya.

Mahirap na at baka may makarinig pa sa kanya, marami pa naman ang nakakakilala rito
kay Mayor Arken.

“May anak kayo ng mayor na 'yon?” bulong naman ni Aljen, halatang gulat na gulat
talaga siya.

“Oo,” sagot ko na lang at alanganing ngumiti sa kanya.

Hinampas naman ni Aljen ang braso ni Wrena. Napasinghap na lang si Wrena at gumanti
ng hampas sa asawa.

“Tangina ka, bakit ka nanghahampas?!” naiinis na tanong ni Wrena.

“Malamang, ilang taon tayong naging magjowa at mag-asawa, tapos hindi mo man lang
sinabi sa 'kin na may anak si Ayen, bruha ka pala e,” naiinis na segunda naman ni
Aljen.

“H'wag kang magalit sa 'kin, naii-stress ang baby natin!” sabi na lang ni Wrena
saka humawak sa tiyan niya. Napangiti na lang ako nang maalalang buntis nga pala
siya ngayon.

“Kapag hindi ka na buntis babatukan kita nang babatukan,” bulong naman ni Aljen.

“H'wag ka ngang magulo! Si Ayen ang kinakausap ko eh. Ikaw Ayen, hindi pa kita
pinapatawad baka akala mo, hindi mo pinaliwanag sa akin nang buo kung bakit ka
umalis. Ano'ng ginawa sa 'yo ni mayor ha? O baka naman pinilit ka niyang lumayo
dahil nagkaanak kayo? Sabihin mo sa 'kin ang totoo para mapatawad na kita,”
nakataas-kilay na sabi niya.
Napabuntong hininga na lang ako at tipid na ngumiti sa kanya.

“H-hindi sa gano'n, hindi ko masabi sa 'yo sa ngayon. Sana maintindihan mo, Wrena.”

Natahimik na lang siya na tila inaanalisa kung ano ba ang dapat na sabihin.

Ayokong maglihim sa kanya, pero kapag sinabi ko ang totoo kung bakit ako umalis,
baka sugurin niya lang si Arken at lalong lumaki ang inis niya rito.

“Basta, punyeta siya. Iisipin ko na lang na iyon ang dahilan. Sige, sa ngayon
patatawarin kita, pero kalahati pa lang. Mapapatawad na kita ng buo kapag sinabi mo
na sa 'kin ang totoong dahilan,” tila nagsusungit pa rin na sabi niya.

Napangiti na lang ako dahil sa sinabi niya. Pakiramdam ko naalis na ang mabigat na
nakadagan sa dibdib ko. Hindi talaga ako matiis ni Wrena, napakaswerte ko at meron
akong mabuting kaibigan na tulad niya kahit pa marami akong naging pagkukulang sa
kanya bilang kaibigan niya.

“Teka, ako rin, Ayen. Apologize to me, my forgiveness matters too, you know,”
pagsingit naman ni Aljen. Sinipa naman ni Wrena ang binti niya.

“Manahimik kang gago ka, wala kang masyadong dulot sa buhay ni Ayen,” masungit na
sabi naman ni Wrena. Natawa na lang ako sa kanila, hanggang ngayon pala ay
nagbabangayan pa rin sila.

“H'wag kang mura nang mura, maririnig ni baby na palamura ang nanay niya,” sabi
naman ni Aljen saka ini-nguso ang tiyan ni Wrena.

Hindi na lang pinansin ni Wrena ang pinagsasabi ni Aljen at muling ibinaling ang
tingin sa 'kin.

“Diba natakbong mayor dito ang Arken Zaviere na 'yon, nagkita na ba kayo?” tanong
pa niya. Nahihiyang ngumiti na lang ako sa kanya saka napakamot sa batok ko.

Hindi lang kami basta nagkita, may nangyari pa sa 'min.

“Oo, sinubukan niyang kuhanin ang anak ko pero napakiusapan ko naman siya. Ikaw,
bakit kayo napunta rito sa Sorsogon?” tanong ko na lang.

“Nalimutan mo na ba? Taga-rito ang ibang kamag-anak namin, tapos itong pusa ko
ilang araw ng walang gana kumain kaya dinaan namin sa vet clinic niyo,” sabi naman
niya.

Oo nga pala, nakalimutan ko na ang tungkol sa pusa niya.

“Mama.”

Halos mapatalon ako sa gulat nang may kumalabit sa braso ko. Gulat na napatingin
ako kay Vander na bigla na lang sumulpot sa tabi ko.

“Mama, hindi pa ba tayo uuwi?” tanong ni Vander.

Napatingin ako kina Wrena. Nakatitig naman sila kay Vander at halos hindi na maalis
ang tingin nila sa anak ko.

“Wrena, Aljen, siya ang anak ko, si Vander. Anak, sila ang mga kaibigan ko,”
pagpapakilala ko na lang sa kanila sa isa't isa.
“Hello po,” magalang na bati ni Vander, pero wala pa rin siyang reaksyon.

“H-hello Vander, ako ang ninang mo dapat kung hindi lang biglang lumayas ang
magaling mong nanay. Payakap nga.”

Kahit halatang naguluhan si Vander sa pinagsasabi ni Wrena, lumapit pa rin siya

rito upang magpayakap kay Wrena. Napangiti na lang ako nang tila may humaplos sa
puso ko habang pinagmamasdan sila.

“Grabe, Ayen, kamukhang kamukha ni Mayor Arken ang anak mo. Nung unang tingin ko
akala ko anak lang siya ni Arken,” mahinang sambit ni Aljen. Muling sinipa ni Wrena
ang binti niya.

“Aray naman, Wrenashi! Ang sakit mo magmahal ha,” nakangiwing sabi ni Aljen at
napahawak sa binti niya.

“Vander, ang gwapong bata mo naman. Sana kapag babae ang anak ko, ikaw ang
makatuluyan niya,” sabi ni Wrena at napahagikhik pa saka kinurot ang pisngi ni
Vander.

Natatawang napailing na lang ako. Puro kalokohan pa rin talaga itong si Wrena.

HALOS AYAW ng pakawalan ni Wrena si Vander buong maghapon, gigil na gigil siya sa
anak ko. Nagpaalam lang sila ng tuluyan dahil kailangan na nilang umuwi at
dumidilim na rin. Hiningi naman ni Wrena ang bagong number ko para raw wala akong
kawala. Hindi ko na rin naman balak na umiwas sa kanila e.

“How's Vander?” tanong ni Vaughn saka uminom ng wine.

Hindi ko alam kung bakit biglang nagyaya si Vaugh kumain sa private restaurant,
pumayag na lang ako dahil hindi naman ako gaanong napagod ngayong araw.

“Hindi na siya nagtatampo sa 'kin, saka nakita ko kanina ang grades niya. Matataas
naman, medyo mababa lang talaga siya sa Math, pero pasado naman,” natatawang sabi
ko na lang.

Siguro sa akin namana ni Vander 'yon, hindi ko rin talaga hilig ang Math, pero kaya
naman kahit papa'no, hindi nga lang ako magaling sa subject na 'yon.

“That's good to hear,” sabi na lang niya saka ngumiti sa 'kin.

“Okay lang ba 'to, Vaughn? Hindi ba delikado kapag may nakakita sa atin?” nag-
aalalang tanong ko. Napangiti na lang siya saka umiling.

“It's fine. This is a private restaurant that my aunt owns, hanggang dalawang
customer lang ang pwede rito kapag nandito ako. And besides, I have my bodyguards
all over the place. Saka ano naman kung may makakita sa atin na magkasama?” tila
natatawang tanong niya.

Tipid na ngumiti na lang ako at akmang tutuloy na ako sa pagkain ng steak nang may
mapansin ako sa bandang likuran ni Vander. Agad akong natigilan nang makita si
Arken na nasa kabilang table lang.

Mas lalong nanghina ang mga tuhod ko nang magtagpo ang mga mata naming dalawa.
Matiim siyang nakatitig sa 'kin na para bang ako lang ang nakikita niya. Wala
siyang kasama sa table.

Bakit siya nandito?

Hindi ako makapagfocus sa pagkain dahil ramdam na ramdam ko ang pagtitig sa 'kin ni
Arken. Nagwawala ang mga paru-paro sa tiyan ko sa hindi ko maipaliwanag na dahilan,
bakit nagkakaganito ako sa kanya? Bakit ko 'to nararamdaman sa kanya?

“Ayen, are you alright? You look tensed,” sabi ni Vaughn at hinawakan ang kamay ko
na nakapatong sa ibabaw ng mesa. Ngumiti na lang ako sa kanya at tumango.

“Ayos lang ako, Vaughn. Marami lang akong iniisip,” pagdadahilan ko na lang.

Napangiti na lang si Vaughn at marahang pinahid ang gilid ng labi ko. Hindi ko alam
pero nakaramdam ako ng kaba dahil sa ginawa niya.

Muli akong napatingin kay Arken. Namuo ang pawis sa noo ko kahit na malamig naman
sa restaurant na 'to nang muling magtagpo ang mga mata naming dalawa.

Hindi nakawala sa paningin ko ang pag-igting ng panga niya habang nakatitig sa 'min
ni Vaughn na para bang hindi niya nagustuhan ang nakita niya.

Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan sa titig niyang 'yon na para bang nahuli
ako ng asawa ko na may ka-date na iba.

Napailing na lang ako sa naiisip ko. Ano naman ngayon kung nakatingin siya? Bakit
naman dapat akong kabahan sa presensya niya? Dapat ay ituring ko na lamang siya na
hangin na para bang hindi ko siya nakikita.

“Ayen.”

Tila natauhan ako nang tawagin ako ni Vaughn. Hinawakan niya ang kamay ko at kinuha
'yon saka dinampian ng halik ang likod ng palad ko.

“V-Vaughn...”

“Pinagsisihan kong tinanggihan ko ang nararamdaman mo noong nakaraan. Will you

please give me a chance? I just realized that my feelings for you aren't just
simple concern anymore. I love you too, Ayen.”

Natigilan ako sa sinabi niya. Tila hindi makapaniwalang napatingin ako sa kanya.
Nanatili naman siyang nakatitig sa 'kin na tila hinihintay ang isasagot ko.

Hindi ko alam kung bakit wala akong maramdaman, dapat ay nagtatatalon ako sa tuwa
ngayon dahil mahal niya rin ako. Pinilit kong kapain ang damdamin ko ngunit wala
talaga akong maramdaman. Hindi ko maintindihan kung bakit, imposibleng hindi ko na
siya agad mahal nang gano'ng kabilis.

“Ayen, your parents told me that we should get married. I think they're right.”

Mas lalong bumigat ang paghinga ko nang kinuha ni Vaughn ang maliit na box mula sa
bulsa ng coat niya.

Muli akong naptingin kay Arken. Mas lalong lumalima ang pagtitig niya sa 'kin na
para bang hinihintay niya ang isasagot ko.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at muling tumingin kay Vaughn na nakatitig
pa rin sa 'kin habang hawak ang kamay ko.

Siguro nga ay mahal ko si Vaughn, pero sa tingin ko ay hindi pa ako handang

magpakasal sa kanya nang gano'n gano'n na lang.

Hindi ko nakikita ang hinaharap ko na kasama siya bilang asawa niya. Hindi ko
maintindihan ang sarili ko pero hindi pa ako handa na ikasal sa kanya kahit pa may
nararamdaman ako para sa kanya.

“Vaughn. S-sa tingin ko, hindi pa dapat--”

Natigilan ako nang makita ang pamilyar na babae na naglalakad papalapit sa table ni
Arken. Pakiramdam ko bawat tunog ng paglapat ng takong ng babae sa sahig ay
lumilikha ng kakaibang ingay na masakit sa pandinig.

Si Vierra pala. Akala ko ay mag-isa lang si Arken dito, kikitain niya pala si
Vierra.

Mas lalong bumigat ang nararamdaman ko nang dinampian ng halik ni Vierra ang pisngi
ni Arken na matiim pa ring nakatitig sa 'kin.

“Ayen?”

Muli akong natigilan at napatingin kay Vaughn, tila natauhan ako nang mapatingin
ako sa mga mata niya.

Napalunok ako at tipid na ngumiti sa kanya saka tumango.

“S-sige, magpapakasal ako sa 'yo.”

Napangiti nang malaki si Vaughn sa sinabi ko. Agad siyang tumayo at lumapit sa
'kin, tumayo na lang din ako at hinarap siya, agad niya akong sinugod ng yakap.
Mapait na napangiti na lang ako at gumanti ng yakap sa kanya.

Napakagat ako sa ibabang labi ko at muling napatingin kay Arken. Nakakunot ang noo
niya at mukhang anumang oras ay mananakit na siya, ngunit nanatili siyang nakaupo.
Kitang kita ko ang pagtaas-baba ng dibdib niya na tila pinakakalma ang sarili.

“I love you so much, Ayen,” sabi ni Vaughn habang nakayakap pa rin sa 'kin.

“I love you,” mahinang sambit ko na lang habang hindi maalis ang tingin ko kay
Arken na halos papatay na sa paraan ng pagtingin nito sa amin.

“Maray man ta naisipan mong ki Vaughn na ikasal. Tama sana ton desisyon mong an.”
(Buti naman at napagdesisyunan mo ng magpakasal kay Vaughn, tama ang desisyon mong
'yan.)

Napabuntong hininga na lang ako sa sinabi ni Nanay saka napatango kahit hindi niya
naman ako nakikita.

“Diri pa man po adto siguradong ikasal na tulos kami.” (Hindi pa naman po

siguradong ikakasal kami)

Napahiga na lang ako sa kama at ipinikit ang mga mata ko habang nagpapaliwanag kay
Nanay. Gustong gusto niya talaga na mapangasawa ko si Vaughn.

Grabe ang pagod ko ngayong gabi kahit wala naman akong masyadong ginawa. Hindi ko
alam kung bakit, pakiramdam ko noong oras na pumayag akong magpakasal kay Vaughn,
naubos ang lahat ng lakas ko.

“Tauno arugkan iton pigsasabi mo? Dae ka mag isip sa arug kiton! Iistorya ko na adi
sa tatay mo ah. Sige, mag ingat kamo siton ni Vander. Alagaan mong maray itun
mokuapo ko.”

(Bakit ganiyan ang sinasabi mo? H'wag kang mag-isip ng ganyan! Ipapaalam ko na ito
sa tatay mo ha. Sige, mag-ingat kayo riyan ni Vander. Alagaan mong maigi ang apo
ko.)

Napapikit na lang ako nang ibaba na ni Nanay ang tawag.

Naiinis na kinuha ko ang unan at niyakap 'yon. Gusto ko munang lumayo sa lahat at
mag-isip isip. Pakiramdam ko naninikip ang dibdib ko sa mga nangyari.

Ngayon ko lang napagtanto na masyado akong nagpadalos-dalos. Bakit ako pumayag na

magpakasal kay Vaughn? Ni hindi na nga ako sigurado kung may nararamdaman pa ako sa
kanya e.

Kung pwede lang na basta ko na lang bawiin ang pag-oo ko sa proposal niya kanina.

Kasalanan ni Arken 'to e, bakit naman kasi nandoon pa siya at kasama niya ang
Vierra na 'yon? Kung hindi ko sana sila nakita edi sana hindi ako basta pumayag sa
alok na kasal ni Vaughn.

“Mama.”

Napabangon ako dahil sa gulat nang bigla na lang may magsalita sa gilid ko. Gulat
na napatingin ako kay Vander na nakatayo sa gilid habang nakatingin sa 'kin.

“Anak, bakit? May kailangan ka ba kay Mama?”

Hinawakan ko ang kamay ni Vander at hinila siya papalapit sa 'kin. Nanatili naman
siyang walang reaksyon, pero halata sa mga mata niya na may gusto siyang itanong.

“Magpapakasal na po kayo ni Vaughn?” tanong niya.

Mukhang narinig niya ang pag-uusap namin ni Nanay.

Napabuntong hininga ako saka tipid na ngumiti sa kanya. Ang gwapo talaga ng anak
ko, kamukhang kamukha niya si Arken.

“Oo, ayaw mo ba? Diba sabi mo sa 'kin noon basta kung saan ako masaya, papayag ka,”
sabi ko na lang saka hinaplos ang malambot niyang pisngi.

“But you don't look happy, you look happier when you're with my father. You're not
happy with Vaughn.”

Natahimik ako sa sinabi niya, ayaw ko mang aminin pero natamaan ako sa sinabi niya.
Ayaw ko mang aminin, pero totoo ang sinabi niya.

Bakit hindi ako masaya? Bakit hindi ko maramdaman ngayon ang pakiramdam noong
kasama ko si Arken? Bakit parang walang buhay ang puso ko? Hindi ko na talaga
naiintindihan ang sarili ko.

“Masaya ako, anak. H'wag mo ng isipin si Mama. Magpahinga ka na at matulog, gaya ng

itinuro sa 'yo ng Ate Arkia mo, magdasal ka muna ha,” nakangiting sabi ko saka
dinampian ng halik ang noo niya.

Napatango na lang siya at humalik sa pisngi ko bago lumabas ng kwarto ko. Muli
akong napabuntong hininga at humiga sa kama.
Paano ko ba mapapasaya ang sarili ko ngayon? Paano ko ba maaalis sa isip ko si
Arken kahit saglit lang?

“Ayen.”

Napatingin ako sa may pinto. Agad akong bumangon nang lumapit si Vaugh sa 'kin saka
umupo sa tabi ko.

“Bakit, Vaughn? May sasabihin ka ba?” tanong ko na lang saka ngumiti sa kanya.

Hindi naman siya nagsalita at inipit na lang ang ilang hibla ng buhok ko sa ilalim
ng tainga ko.

“Is there something bothering you?” tanong niya habang nakatitig nang diretso sa
mga mata ko.

Tipid na ngumiti na lang ako at umiling. Mukhang pati si Vaughn ay napansin ang
pagbabago ng mood ko.

“I saw Arken Zaviere at the restaurant with another woman, is he the reason why
you're like this?” seryosong tanong niya.

“Hindi, Vaughn. Napagod lang ako sa trabaho, h'wag mo na akong isipin. Itutulog ko
lang 'to at ayos na ako kinabukasan,” pagpapalusot ko na lang.

Tipid na ngumiti si Vaughn saka tumango. Mukha namang kumbinsido siya sa dahilan ko
na ipinagpapasalamat ko.

“Kailan mo gustong maikasal tayo? Saan mo gusto at ano'ng theme? Ikaw ang masusunod
sa lahat,” malumanay na sambit niya saka hinawakan ang kamay ko.

“Salamat, pero magpapahinga muna ako sa ngayon. Bukas na lang natin pag-usapan.”

Tumango na lang siya at dinampian ng halik ang likod ng palad ko bago tumayo.

“Okay, take a rest. Good night, Ayen.”

Hinabol ko na lang siya ng tingin hanggang sa makalabas siya ng silid ko.

Sa tingin ko dapat na sumabay na lang ako sa agos at magpakasal sa kanya. Tama

naman si Nanay e, mas maayos ang buhay ko kung si Vaughn ang magiging asawa ko,
walang komplikasyon. Hindi ako mahihirapan o masasaktan.

* * *

“Magpapakasal ka kay Vaughn?!”

Agad kong tiningnan nang masama Wrena nang mapasigaw siya. Hanggang ngayon pala ay
hindi niya pa rin nakokontrol ang bunganga niyang 'yan.

Napabuntong hininga na lang siya at napailing habang hinahaplos ang tiyan niya.
Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at napatungo.

Nagyaya akong makipagkita kay Wrena rito sa restaurant na malapit sa vet clinic
upang sabihin sa kanya ang tungkol sa pagpapakasal ko kay Vaughn. Ayoko na kasi na
magtampo pa ulit siya sa 'kin dahil sa paglilihim ko.

Buti na lang at hindi naman siya busy, gusto niya rin daw ang maglakad-lakad dahil
nakabubuti raw 'yon sa mga buntis. Si Aljen naman ay bigla niyang inutusan na
bumili ng mansanas at hanggang ngayon ay hindi pa nabalik.

“Bakit naman bigla kang magpapakasal kay Vaughn?” tanong ni Wrena saka napataas pa
ang kilay.

“S-Siyempre, mahal ko siya,” sabi ko na lang saka napatungo.

Bakit pakiramdam ko hindi ako sigurado sa mga nalabas sa bibig ko?

“Mahal mo siya... Teka, sino ba si Vaughn?” nakakunot-noong tanong niya.

Natigilan na lang ako at tila hindi makapaniwalang napatingin sa kanya. Ngumiti na

lang siya sa 'kin saka napakamot sa batok niya.

Kanina pa ako kwento ako nang kwento rito ng tungkol kay Vaugh, hindi naman pala
niya kilala. Loka-loka talaga ang babaeng 'to kahit kailan.

“Si Vaughn Regnier, mayor siya rito pero natakbo ngayong gobernador, magkalaban
sila ni Arken,” mahinang sambit ko. Mahirap na at baka may makarinig pa sa paligid.

Napasinghap si Wrena sa sinabi ko, umawang ang bibig niya na kulang na lang ay
pasukan ng langaw. Napailing na lang ako, sabi na nga ba at ganito ang magiging
reaksyon niya.

“Ano'ng hitsura niya? Gwapo ba?” tanong niya nang matauhan na siya.

Ini-nguso ko ang hawak niyang pamaypay na gawa sa matigas na papel, may mukha ni
Vaughn do'n. Saan niya naman kaya nakuha 'yan?

Nanlaki ang mga mata niya at napatingin sa pamaypay na hawak niya.

“Wow, ang gwapo. Maputi, parang vampire look. Ano'ng sikreto mo, Jonalyn Macarios?
Bakit habulin ka ng mga gwapong mayor? Hindi kita ma-reach,” napapailing na sabi
niya habang nakatitig pa rin sa pamaypay.

“Sakit sa ulo ang mga mayor,” sabi ko na lang saka napaismid.

Bakit nga ba puro mayor ang mga lalaking dumadaan sa buhay ko?

“Ayen, sigurado ka na bang magpapakasal ka sa kanya? Naiinis ako kay Mayor Arken
pero siya pa rin ang bet ko.”

Natigilan ako nang muli ko na namang maalala si Arken. Kumusta na kaya sila ni
Vierra ngayon? Ano ang pinag-usapan nila sa restaurant kagabi? Bakit sila
magkasama?

Nagkabalikan na ba sila?

Napailing na lang ako sa mga naiisip ko. Bakit ko ba iniisip ang lalaking 'yon
kahit na naman dapat? May mga sarili na kaming buhay na dapat pagtuunan ng pansin.

“Matagal ng wala ang sa amin ni Arken, Wrena.”

May naramdaman ako na kung anong mapait sa lalamunan ko. Mukhang dapat ay iwasan ko
muna ang pag-iisip kay Arken.

“Sa akin ayos lang naman, basta ba mahal mo talaga siya at masaya ka sa desisyon
mo, walang kaso sa 'kin,” sabi niya habang seryosong nakatingin sa 'kin. Tipid na
ngumiti na lang ako at tumango.
“Hello, mahal ko.”

Napatingin kaming pareho ni Wrena kay Aljen na kararating lang at may dalang isang
plastic ng apple. Agad siyang tumabi kay Wrena at inilapag sa mesa ang plastic ng
mansanas.

“Bakit ngayon ka lang dumating? Nambabae ka ba?” nakakunot-noong pang-aakusa ni

Wrena sa asawa.

“Grabe ka naman, misis. Nagpakahirap akong bilhin 'yang green apples na gusto mo
tapos pagbibintangan mo akong nambababae. Nakakainis ha, kapag ako talaga nainis.”

Agad na napataas ang kilay ni Wrena at tila nanghahamong tumingin kay Aljen.

“Ano? Ano'ng gagawin mo?”

Ngumiti na lang si Aljen saka dinampian ng halik ang sentido ni Wrena.

“Iki-kiss kita... Ito naman, masyadong high blood. Ano nga palang pinag-uusapan
niyo?” tanong na lang ni Aljen.

“Si Ayen, magpapakasal na kay Mayor Vaughn,” sabi ni Wrena saka ipinakita ang
pamaypay niya kay Aljen. Nanlaki ang mga mata niya saka napatingin sa 'kin.

“Wow, congrats, Ayen. Habulin ka ng mga gwapong mayor,” natatawang sabi na lang
nito.

Natawa rin si Wrena at napahampas sa braso ng asawa. Parehas pa talaga sila ng

sinabing dalawa.

“Hay, ewan ko sa inyo. Sige, babalik na ako sa clinic. Balitaan niyo na lang ako ng
mga ganap sa buhay niyo ha. Ikaw, Wrena, ingatan mo ang sarili mo. Mahirap
magbuntis,” sabi ko na lang saka pinaningkitan siya ng mga mata.

“Yes, Doc Ayen,” sarkastikong sabi na lang niya.

Lumabas na ako ng restaurant upang iwan silang mag-asawa matapos kong magpaalam.

Masaya ako na nakikitang masaya na si Aljen at Wrena sa isa't isa, mukhang hanggang
ngayon ay nagkakabangayan pa rin sila pero mas pinapatatag lang no'n ang relasyon
nila. Nakikita ko rin naman sa mga mata nila ang pagmamahal sa isa't isa.

Napasinghap ako nang bigla na lang may humila sa braso ko. Akmang sisigaw na ako
nang agad na may tumakip ng bibig ko.

Hinila ako nito sa may kasikipang eskinita saka isinandal sa pader. Pinilit kong
tanggalin ang kamay niyang nakatakip sa bibig ko ngunit natigilan ako nang
mapatingin ako sa mukha niya.

“Don't shout, it's just me.”

Pakiramdam ko natulos ako sa kinatatayuan ko nang makita si Arken na titig na titig

sa mga mata ko. Napakagat ako sa ibabang labi ko nang maramdaman ko ang mabilis na
pagtibok ng puso ko kasabay ng pamilyar na pagwawala ng mga paru-paro sa tiyan ko.

Napatingin ako sa hitsura niya. Nakasuot siya ng simpleng puting campaign t-shirt
na may nakasulat na pangalan niya at pants. Medyo pawisan siya at halatang
kakagaling lang sa pangangampanya. Pero kahit gano'n, hindi nabawasan ang
kagwapuhan niya sa paningin ko.

“B-bakit mo 'ko hinila rito?” nauutal na tanong ko.

Hindi ko maintindihan pero tila may kung anong pagkukulang sa puso ko ang napunan
nang makita siya ngayon.

“Come with me and leave him, Jonalyn. Live with me, together with Vander... Marry
me.”

Tila sasabog na ang puso ko sa bilis ng tibok no'n kasabay ng mabigat na paghinga
ko habang nakikipaglaban ng titig sa magandang pares ng mga mata niya.

“N-Nababaliw ka na ba? Bakit ko gagawin 'yon?”

Napabuntong hininga siya at hinawakan ang kamay ko. Sinubukan kong bawiin 'yon mula
sa kanya ngunit nagmatigas siya.

“Come with me while I'm still asking nicely. Don't make me force you... You won't
like it.”

Napakagat ako sa ibabang labi ko at buong lakas siyang itinulak. Hindi ko alam
ngunit nakita ko sa mga mata niya ang kakaibang emosyon nang gawin ko 'yon... Tila
ba nasasaktan siya.

“Hindi lahat madadaan mo sa ganyan. Sasama ako sa 'yo kung mahal kita. Sa yate pa
lang, sasama na ako sa 'yo kung mahal kita. H'wag mong asahan na sasama ako sa 'yo
dahil hindi kita mahal,” mariing sambit ko.

Tama, hindi ko siya mahal. Bakit ko mamahaling muli ang katulad niya? Guguluhin
niya lang ulit ang buhay ko, sisirain niya lang ulit ang buhay ko.

“Jonalyn...”

Akmang lalapit ulit siya sa 'kin ngunit agad akong umatras.

“Pinagbigyan lang kita ng ilang araw, Arken, dahil nangako ka sa 'kin na hahayaan
mo na kami ng anak ko pagkatapos no'n. Pwede bang tumupad ka sa usapan at lubayan
mo na kami?”

Agad ko siyang tinalikuran at akmang aalis na sa eskinitang 'to nang hawakan niya
ang palapulsuhan ko. Napapikit na lang ako nang mariin at minabuting h'wag siyang
lingunin.

Kapag nilingon ko siya at nakita ko na naman ang mukha niya, baka magbago pa ang
isip ko, baka gustuhin ko pang sumama sa kanya... Baka bumigay na naman ako.

“Do you really love him?”

Napakagat ako sa ibabang labi ko bago sinagot ang tanong niya.

“Mahal na mahal ko si Vaughn, Arken. H-hindi ko kayang mabuhay ng wala siya.”

Agad kong inalis ang pagkakahawak niya sa 'kin at dali daling tumakbo paalis sa
lugar na 'yon nang hindi siya nililingon.

Pakiusap, Arken. H'wag mo na akong lituhin, h'wag mo na akong paasahin.

* * *
“Mama, that was really a bad dream.”

Napatingin ako kay Vander. Napangiti na lang ako at hinaplos ang buhok niya saka
kinumutan siya. Ngayon ko lang yata nakitang natakot si Vander nang dahil sa
panaginip.

“Panaginip lang 'yon, hindi 'yon magkakatotoo. Saka diba sabi ni Ate Arkia mo,
magdadasal ka palagi bago ka matulog para hindi ka nilalapitan ng bad spirits.”

Napatango na lang siya at umupo saka nagsimulang magdasal. Napangiti na lang ako
habang pinagmamasdan siya.

Hinintay ko munang makatulog ulit si Vander bago ako lumabas ng silid niya. Natakot
talaga siya sa panaginip niya, noong tinanong ko naman kung ano iyon, hindi niya
sinabi dahil baka magkatotoo raw... Mukhang nakakatakot talaga ang napaginipan
niya.

Napatingin ako sa wall clock. 10 pm na pero hindi pa nauwi si Vaughn. Siguro ay

talagang abala siya sa pangangampanya dahil matindi ang labanan nila ni Arken.

Napabuntong hininga na lang ako at humiga sa kama ko. Muli na namang pumasok sa
isip ko ang mga napag-usapan namin ni Arken kanina.

Bakit niya nasabi ang mga 'yon? Bakit niya ako niyayang magpakasal kahit may Vierra
na sa buhay niya?

Hindi agad ako makatulog kakaisip kay Arken. Kailan kaya ako makakatulog nang
payapa nang hindi siya iniisip?

Natigilan ako nang tumunog ang cellphone ko na nasa bedside table. Napakunot ang
noo ko at agad na napabangon upang tingnan kung sino ang tumatawag ng ganitong
oras.

Unregistered number.

Nagda-dalawang isip man, sinagot ko na rin ang tawag.

“Hello?”

“Ayen, this is Adham.”

Napaupo ako nang tuwid. Si Adham?

“Bakit ka napatawag, Adham?”

“I hope I'm not disturbing you. Can you go to the address that I will send to you?
I feel there's something strange with Mayor. Nag-text siya sa 'kin na ako na raw
ang bahala kay Arkia. Yung mga kasama niya mangampanya ay hinahanap din siya dahil
bigla siyang nawala. Na-track ko ang location niya. Nagtawag na rin ako ng mga
tauhan para puntahan siya ngayon. I think there's something off, para siyang
nagpapaalam. Pwede mo ba siyang puntahan? Wala ako sa Pilipinas ngayon. Hindi
maganda ang kutob ko sa binabalak niya, ikaw lang ang kilala ko na nakakapagpabago
ng isip niya. Hindi ko alam, pero kakaiba ang kutob ko, Ayen. Alam kong mapanganib
ang hinihiling ko sa 'yo, y-you don't have to go if you don't want to but--”

“S-Sabihin mo kung saan ang address. Pupunta ako, ngayon din.”

Agad kong ibinaba ang tawag nang sabihin na niya ang address. Nagmamadaling sinuot
ko ang tsinelas ko at basta at kinuha ang wallet mula sa bag ko.

Hindi ko maintindihan ang mga sinabi ni Adham, sa totoo lang ay nalilito ako sa
gusto niyang iparating. Pero alam kong kilalang kilala niya si Arken, alam niya
agad kapag may kakaiba sa kinikilos nito.

Nanginginig ang mga kamay ko habang nasa taxi. Hindi ko rin alam kung bakit
kinakabahan ako kagaya ni Adham. May kinalaman ba 'to sa pagiging balisa ko buong
araw at ang masamang panaginip ni Vander?

Agad akong bumaba ng taxi matapos kong magbayad. Inilibot ko ang tingin sa paligid.
Bukirin ang lugar na ito at talagang madilim, ngunit maliwanag naman ang buwan at
may nag-iisang poste ng ilaw na nagsisilbi ring liwanag.

Agad akong tumakbo habang nililibot ng tingin ang paligid. Wala akong ibang
nakikita bukod sa berdeng mga damo.

Nasaan si Arken?

Kusang napatigil ang mga paa ko nang makarating ako sa isa pang poste ng ilaw.
Gano'n na lang ang gulat ko nang makakita ng mahigit sampung lalaki na nakapalibot
kay Vaughn na nakaupo sa sahig at nakatali. Kaunti lang ang layo ko sa kanila kaya
kitang kita ko sila.

Ano ang ginagawa ni Vaughn dito?

Natigilan ako nang mapatingin sa lalaking nakahiga sa sahig, pamilyar ang suot
nitong damit sa akin. Kulay puting campaign t-shirt na suot ni Arken... May bahid
ng dugo ang damit nito.

Napatakip ako sa bibig ko nang mapagtantong si Arken ang duguan na nakahiga sa

sahig.

Pakiramdam ko ay kusang kumilos ang mga paa ko at tumakbo papalapit sa kanya. Hindi
ko na pinansin pa ang mga lalaki na nakapalibot sa kanila...na kay Arken lang ang
buong atensyon ko.

“Arken! A-Arken!”

Agad na nag-init ang sulok ng mga mata ko at agad na lumuhod at sinubukang i-angat
ang katawan niya ngunit hindi ko kaya. Naluluhang ipinatong ko na lang ang ulo niya
sa mga hita ko.

Nanghihinang idinilat niya ang mga mata saka napatingin sa 'kin. Tuluyan ng umalpas
ang mga luha sa mga mata ko nang makitang napaubo siya ng dugo.

“W-what are you doing here? L-leave, it's dangerous here,” tila nahihirapang sambit
niya saka hinawakan nang mahigpit ang kamay ko. Pati ang kamay niya ay duguan din.

“Nandito na ang mga tauhan niya!” narinig kong sigaw ng isang lalaki.

Naramdaman ko na may mga yabag na nanggagaling sa likuran ko, marahil dumating na

ang mga tauhan ni Arken, pero hindi ko na pinagtuunan pa ng pansin 'yon.

Nanginginig ang mga kamay na hinubad ko ang jacket ko at agad iyong itinakip sa
dugo na tumatagas mula sa tagiliran niya.

“S-sabi mo ilang beses ka ng nabaril, h-hindi ka mamamatay rito diba? H-hindi ka

pwedeng mamatay, Arken! H-hindi pwede!”
Napapailing ako habang patuloy ang pagtulo ng mga luha mula sa mga mata ko. Ang
bigat bigat ng pakiramdam ko habang pilit na tinatakpan ang dugo sa tagiliran niya.

Ang gulo ng paligid, may mga nagbabarilan at nagsusuntukan ngunit pakiramdam ko

hindi ko na nakikita ang mga 'yon.

Napalunok na lang si Arken saka napakagat sa ibabang labi niya. Halatang pilit
niyang nilalabanan na ipikit ang mga mata niya.

“S-sabi mo kanina sumama ako sa 'yo. S-sasama na ako sa 'yo, Arken. Pakiusap, h'wag
kang pipikit, h'wag mo 'kong iwan. D-dadalhin ka namin sa ospital,” lumuluhang
sambit ko habang nailing.

Natigilan ako nang i-angat niya ang kamay niya saka marahang hinaplos ang pisngi
ko. Nanghihinang napangiti siya habang nakatitig sa mukha ko.

“I-I know, I didn't tell you this and I know you won't believe me, b-but you're
really my type.”

Natigilan ako sa sinabi niya. Nanatili naman siyang nakatitig sa 'kin nang matiim
habang nanghihinang nakangiti.

Muli siyang napaubo ng dugo. Muli akong napahagulgol ng iyak habang nanginginig ang
mga kamay na nakahawak sa braso niya.

“H'wag ka ng m-magsalita, please. Ipunin mo ang lakas mo, d-dadalhin ka pa namin sa

ospital,” naluluhang sabi ko saka napatingin sa mga tauhan niya na abala sa
pakikipaglaban sa mga lalaki.

“Sir Arken, dadalhin ka na namin sa ospital,” sabi ng isa sa tauhan niya.

“L-leave us alone, I-I still have something to tell her,” sabi na lang ni Arken
habang nasa akin pa rin nakatingin.

“A-Arken naman, mamamatay ka sa ginagawa mo!”

Muli siyang napangiti saka hinawakan ang kamay ko.

“I-I don't mind going straight to hell after this and suffer there forever. All the
moment I spent with you feels heavenly. Y-you're my angel.”

Napapikit ako nang mariin sa sinabi niya kasabay ng muling pag-alpas ng

masasaganang luha mula sa mga mata ko. Muli akong napahagulgol ng iyak habang pilit
na tinatakip ang jacket ko sa tagiliran niya.

“A-Arken, h'wag mo ng ubusin ang lakas mo rito. P-please, h'wag kang magsalita ng
ganyan.”

Hindi ko na maalala kung kailan ang huling beses na umiyak ako nang ganito. Sobrang
naninikip ang dibdib ko, pakiramdam ko ay nauubusan din ako ng dugo.

“J-Jonalyn... You made me feel all the feelings I never thought I would. I-I know
God won't forgive me for all the sins I've done in my life. But I still want to
thank Him because I met you, I-I met a beautiful angel...with a beautiful heart.”

“A-Arken, p-please.”

“I-I love you, Jonalyn... I love you so much, m-my angel.”

Muli siyang napangiti bago tuluyang pumikit ang mga mata niya.

Pakiramdam ko tumigil sa pag-ikot ang mundo nang tuluyan na niyang bitiwan ang
kamay ko. Hindi ko naririnig ang nangyayari sa paligid, si Arken lang ang nakikita
ko... Si Arken na nakapikit... At tila walang buhay.

“A-Arken! Arken! G-gumising ka... Aaaah! Gumising ka, A-Arken, utang na loob!”

Muli akong napahagulgol ng iyak nang hindi siya gumising. Nanatili siyang nakapikit
at walang buhay habang nasa mga bisig ko.

“A-Arken, mahal din kita! M-mahal na mahal kita! G-gumising ka!”

Naramdaman ko na lang na may humawak sa braso ko at humila sa akin palayo kay

Arken. Lumapit naman ang dalawang tauhan ni Arken sa kanya at isinandal ang
magkabilang braso nito sa batok nila.

Pilit akong kumakawala sa nakahawak sa 'kin habang paulit-ulit na isinisigaw ang

pangalan ni Arken.

Kung panaginip lang 'to, gusto ko ng magising. Gusto ko ng magising upang agad
siyang puntahan at sabihin na mahal ko siya... Na handa akong sumama sa kanya at
magpakasal.

“A-Arken! Arken! B-bitiwan mo 'ko! Si Arken!” Pilit akong nagpupumiglas ngunit agad
na akong nahila ni Vaughn palayo.

Patuloy ako sa pagluha habang hindi maalis ang tingin ko kay Arken na bitbit nila.
Naramdaman ko na lang na kusang bumigay ang mga tuhod ko kasabay ng pandidilim ng
paningin ko.

Hindi siya pwedeng mamatay. Kailangan niya pang malaman na mahal ko rin siya... na
mahal na mahal ko rin siya.

Ngayon ko lang naramdaman na tila may malaking bagay na nawala sa pagkatao ko,
pakiramdam ko kulang na ako, pakiramdam ko hindi na ako buo, pakiramdam ko may
malaking parte sa puso ko na nawala.

Hindi ko alam kung gaano na katagal akong nakatulala at hinihintay ang sarili ko na
magising sa masamang panaginip na 'to. Pakiramdam ko nasa loob pa rin ako nang
masamang panaginip, at gusto ko ng magising. Gustong gusto ko ng magising upang
puntahan si Arken at sumama sa kanya.

“Ayen, please, get back to your senses. He's gone, crying won't change anything, it
won't bring him back to life.”

Sa unang pagkakataon sa buong buhay ko, tiningan ko nang masama si Vaughn. Ngayon
ko lang yata naramdaman na gusto ko siyang bulyawan at saktan, alam kong wala
siyang kasalanan sa nangyari, pero naiinis ako sa kanya ngayon.

“A-ano'ng nangyari? B-bakit namatay si Arken? S-sino'ng pumatay sa kanya? Sabihin

mo sa 'kin, Vaughn!”

Hanggang ngayon ay may mapait na dumadaloy sa lalamunan ko, hindi matanggap ng

sistema ko na wala na si Arken. Ang bigat bigat pa rin sa dibdib, pakiramdam ko may
malaking nawala sa pagkatao ko.

“We were kidnapped, kalaban namin sa pulitika, dapat ako ang unang babarilin, but
Arken insisted, he said that he's the one who must be killed first. It was weird,
but it seems like he didn't want me to die, he tried to bought time for me not to
be killed by them. I don't want to admit it, but if he didn't do that, ako sana ang
namatay at hindi siya. Humiling lang siya na mag-iwan ng text message sa tauhan
niya for the last time. After that, they shoot him.”

Bakit iniligtas ni Arken si Vaughn? Bakit niya hinayaang mabaril siya? Bakit hindi
na lang siya nag-ubos ng oras hanggang sa dumating ang mga tauhan niya?

Napahawak ako nang mahigpit sa laylayan ng damit ko, nandoon pa ang mantsa ng dugo
ni Arken. Naaalala ko na naman kung paano tuluyang pumikit ang mga mata niya, kung
paano niya binitiwan ang kamay ko... Ayokong tanggapin na wala na siya, hindi
kayang tanggapin ng puso ko na wala na siya.

“Ayen, did I hear you right earlier? Do you really love him? You don't love him,
right? You're just carried away because he's dying in your arms, right?” tanong
niya saka hinawakan ang kamay ko.

Hindi ko na lang siya sinagot, wala akong lakas na makipagtalo o magpaliwanag sa

kanya. Halo halo na ang lahat sa isip ko, naguguluhan na ako sa nangyayari at tila
isang masamang panaginip pa rin ang lahat.

“G-gusto ko munang magpahinga, Vaughn.”

Hindi ko na hinintay na makasagot siya at tila walang lakas na tinalikuran siya

saka agad na nagtungo sa silid ko.

Kahit may bahid pa ng dugo ni Arken ang damit ko at mga kamay ko, basta na lang
akong humiga sa kama at yumakap ng unan. Napakagat ako sa ibabang labi ko kasabay
ng pag-iinit ng sulok ng mga mata ko.

Gusto kong malaman kung kumusta na si Arken, kung ligtas ba siya...kung buhay pa
siya. Gustong gusto kong malaman ngunit wala akong magawa. Gustong gusto ko na
siyang makita, ngunit wala akong lakas.

Hinayaan ko na lang ang mga luha na dumaloy sa magkabilang pisngi ko, napahagulgol
ako ng iyak at yumakap nang mahigpit sa unan na nabahiran na rin ng dugo.

Hindi ko kakayanin ko kapag nawala si Arken, hindi ko kakayanin kapag nawala siya
sa 'kin nang tuluyan.

“Mama.”

Natigilan ako at napatingin kay Vander na nasa pinto habang nakatingin sa 'kin.
Namumula ang pisngi at mga mata niya, lumuluha siya habang nakatingin sa 'kin.

“I heard it wrong, he's not dead, right? He can't be... S-sabi niya po sa 'kin na
papakasalan ka pa niya, sabi niya magiging buong pamilya tayo.”

Patuloy sa pagluha si Vander habang nakatayo sa may pintuan, pilit niyang pinapahid
ang mga luhang hindi niya makontrol mula sa pag-alpas sa mga mata niya... Ngayon ko
lang nakita na umiyak nang ganitong ka-tindi si Vander, parang dinudurog ang puso
ko.

Kahit nanghihina, pinilit kong tumayo at lumapit sa kanya. Pinahid ko ang mga luha
sa pisngi ko at pilit na ngumiti sa kanya. Hinang hina ako ngayon pero ayaw kong
makita ni Vander na mahina ako.

Wala akong nagawa kundi ang yakapin siya... Dahil ako mismo, hindi ko alam ang
sagot sa tanong niya at natatakot akong tanggapin kung sakaling wala na siya...
Hindi ko matatanggap, habang buhay kong pagsisisihan.

* * *

“Buti pinayagan kayo ni Mayor Vaughn na umalis,” sabi ni Wrena habang hinahaplos
ang buhok ni Vander na tulog na tulog sa kama.

Napagdesisyunan kong umalis muna sa poder ni Vaughn, hindi ako makahinga nang ayos
sa bahay niya. Alam kong hindi niya kasalanan ang nangyari kay Arken, pero naiinis
ako sa katotohanan na nagawang unahin ni Arken ang buhay niya kaysa sarili nitong
buhay.

Noong una ay hindi pumayag si Vaughn, idinahilan ko na lang na ayaw na ni Vander

doon. Pero totoo naman 'yon, kung hindi ako pinilit ni Vander na umalis na ro'n,
hindi pa ako kikilos.

Buti na lang at pinatuloy kami ni Wrena rito sa bahay ng mga magulang niya at
mabait naman ang mga ito.

“Wala na ba talaga si Mayor Arken, Ayen? Kalat na kalat sa balita na patay na

siya,” tila nag-aalangang sabi ni Wrena.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at napatungo. Naramdaman ko na naman ang

paninikip ng dibdib ko at ang pagbigat ng talukap ng mga mata ko. Ang hirap na
naman huminga.

Tatlong araw na ang nakakalipas simula nang mangyari ang bangungot na 'yon.
Sinubukan kong tawagan si Adham, pero hindi siya nasagot sa tawag ko. Hindi ko na
alam kung sino ang lalapitan ko para malaman kung kumusta na si Arken.

Pero nito lang ay lumabas ang balita na patay na siya dahil sa tama ng baril, hindi
pa nahahanap ang puno't dulo ng pangyayari... Nakakapagtaka rin na hindi lumabas sa
balita si Vaughn, pero hindi na lang ako nagtanong sa kanya.

Buong araw na umiyak si Vander nang makita ang balitang 'yon at halos hindi
makausap. Ako man ay gusto ring bumigay at lumuha, pero ayaw kong makita ng anak ko
na naiyak ako.

Ayaw kong paniwalaan ang nasa balita, ayaw 'yon paniwalaan ng puso ko... O baka
dahil hindi ko lang matanggap, at kahit kailan ay hindi ko matatanggap.

SA HINDI KO na mabilangbna pagkakataon, sinubukan ko ulit na tawagan si Adham.

Laking pasasalamat ko naman nang sumagot na ito.

“Adham! H'wag mong ibababa, please. P-pwede ko bang makausap si Arken? Pwede ko
bang malaman kung kumusta na siya? H-hindi pa siya patay diba? K-kilala mo si
Arken, imposibleng mamatay siya nang gano'n gano'n lang.”

Halos hindi ko na makilala ang sarili kong boses, pakiramdam ko hindi na ako 'to.
Bakas na bakas ang panginginig sa boses ko dahil sa takot... Natatakot ako sa
isasagot ni Adham.

“Pasensya na kung ngayon ko lang sinagot ang tawag mo, Ayen. Everything is still
surreal for me, I-I'm still blaming myself for what happened, because I wasn't
here, I didn't do my job to protect him at all cost... He's gone, Ayen. His remains
are now in Spain as Arkia requested. You can come with me if you want to see him,
but he will be cremated.”

Nanghihinang napaupo ako sa kama dahil sa sinabi niya. Sunod-sunod na kumawala ang
mga luha mula sa mga mata ko at hindi ko na napigil ang mga iyon. Pakiramdam ko
dumilim ang lahat sa paligid ko, pakiramdam ko wala na akong ibang makita kundi
kadiliman.

“A-Adham, hindi ako nakikipagbiruan sa 'yo. I-imposibleng patay na si Arken, s-sabi

niya mahal niya 'ko, sabi niya sumama ako sa kanya!”

Alam kong hindi ko dapat kay Adham ibinubunton ang sakit na nararamdaman ko ngayon,
ngunit wala na 'kong kontrol sa sarili kong emosyon. Nahihirapan akong tanggapin,
hindi kayang tanggapin ng sistema ko ang mga sinabi ni Adham.

“I know this is hard for you, until now I can't believe that he let himself die
like that, without fighting, without thinking of himself. I never thought he would
be selfless, it's killing me too, Ayen. Knowing that I was useless when he was
killed. But what can we do? We can't bring him back to life, even if we want to.”

Pakiramdam ko, pati ako ay nawalan ng buhay dahil sa nalaman ko... Sa pagkakataong
'to, kumpirmado ko na na wala na talaga si Arken. Mas lalong masakit, mas lalong
mabigat sa dibdib dahil umasa ako na buhay pa siya, umasa ako na nakaligtas siya sa
bingit ng kamatayan at babalik siya sa 'kin.

“Ayen, kumain ka na muna. Hindi kumain ng kahit ano kahapon, baka naman magkasakit
ka na niyan,” nag-aalalang sabi ni Wrena saka hinawakan ang kamay ko.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at muling napatingin kay Vander na

natutulog na naman. Ilang araw na siyang hindi pumapasok, idinadaan niya na lang sa
tulog ang sakit na nararamdaman niya. Naaawa ako sa anak ko, kahit pa saglit niya
lang nakasama si Arken, talagang napamahal na siya rito.

“Wrena, k-kung alam ko lang na iyon na ang huling magkakausap kami ni Arken, sana
sumama na 'ko sa kanya, s-sana pumayag na akong magpakasal sa kanya... S-sana
sinabi kong mahal ko siya. A-ang tanga tanga ko Wrena, pinairal ko ang katangahan
ko, y-yung pride ko, kasalanan ko kung bakit wala na siya ngayon.”

Hinayaan ko na lang na umalpas ang mga luha mula sa mga mata ko. Bakas sa mga mata
ni Wrena ang pag-aalala habang nakatitig sa 'kin, napabuntong hininga siya at
marahang pinahid ang mga luha ko.

“Sige lang, umiyak ka lang nang umiyak kung hindi mo na talaga kaya,” mahinang
sambit niya saka hinila ako para yakapin.

Mahigpit na gumanti ako ng yakap sa kanya habang naluha. Walang kapaguran ang mga
luha ko, halos maubos na ang tubig sa katawan ko, pero hindi ko sila makontrol...
Sobra pa rin akong nasasaktan, para pa ring sinasaksak nang paulit-ulit ang puso ko
kahit pa ilang ulit na akong umiyak.

Mukhang hindi na mapapagod ang mga mata kong umiyak sa tuwing maiisip ko siya.

* * *

“Vander, ayaw mo pa rin bang pumasok sa school?” tanong ko habang hinahaplos ang
buhok niya.

Hindi siya agad sumagot at muling kumagat sa tinapay. Kagaya ko, sobrang
naapektuhan din si Vander sa nangyari kay Arken. Hindi niya rin matanggap na wala
na ang Papa niya.

“Papasok na po ako bukas, Mama,” tipid na sabi na lang niya saka uminom ng tubig.

Mukhang nagutom talaga siya, ilang araw rin kasi siyang walang ganang kumain kagaya
ko.

Natigilan ako nang tumunog ang phone ko. Napabuntong hininga na lang ako nang
makitang galing kay Vaughn ang tawag. Tumayo muna ako at iniwan si Vander saglit
saka sinagot ang tawag ni Vaughn.

“Ayen, when will you come back here? Please, let's fix this. Hindi ka naman ganito
e, ayusin natin ang mga gusot. You know I can't live without you and Vander,
right?”

Napabuntong hininga na lang ako.

“Vaughn, bukas na tayo mag-usap. Wala pa ako sa mood ngayon, please.”

Hindi ko na hinintay na sumagot siya at agad ng binaba ang tawag. Gusto ko muna ng
malayo sa lahat lalo na kay Vaughn. Sa hindi ko malamang dahilan, nakakaramdam ako
nang kaunting inis sa kanya.

Muli akong napabuntong hininga nang tumunog na naman ang phone ko, ngunit natigilan
ako nang mapansing unregistered number ang natawag.

Napakunot ang noo ko at kahit nagda-dalawang isip ay sinagot ko pa rin ang tawag.

“Hello?” tanong ko.

“Is this Jonalyn Macarios? Ayen?”

Natigilan ako nang mapagtantong pamilyar ang boses niya sa pandinig ko. Mahinhin
ang boses at malumanay, babaeng babae. Bakit pakiramdam ko narinig ko na ang boses
na 'to noon?

“Oo, ako nga, sino ka po ba?” nagtatakang tanong ko na lang.

“It's me, Vierra, Arkia's mother.”

Natigilan ako, bakit hindi ko naalala na boses iyon ni Vierra?

Napalunok na lang ako at kinalma ang sarili ko bago muling nagsalita.

“B-bakit mo 'ko tinawagan? Ano'ng kailangan mo sa 'kin?”

“I want to talk to you personally, I think it's the right thing to do, I want to
make amends with you before I leave.”

Natahimik ako sa sinabi niya, tila hindi kumbinsido. Hanggang ngayon ay wala pa rin
akong ni katiting na tiwala sa kanya, pero sa tingin ko ay kailangan kong pakinggan
kung ano man ang sasabihin niya.

“S-sige, sabihin mo kung saan tayo magkikita.”

AGAD KONG pinuntahan ang address na sinabi ni Vierra pagkatapos naming mag-usap. Si
Vander naman ay ibinilin ko muna saglit kay Wrena.
Pinapunta ako ni Vierra sa hotel na tinutuluyan niya rito sa Sorsogon. Hindi naman
gano'ng kalayo iyon sa bahay ng mga magulang ni Wrena kaya agad akong nakarating.

Nagtungo ako sa room 219 at nagdoorbell. Agad naman akong pinagbuksan ng pinto ni
Vierra at iginiya ako papasok sa loob.

Napayakap na lang ako sa sarili ko dahil sa lamig sa hotel room ni Vierra, malinis
at malaki ang hotel room at mukhang mahal ang ibinayad niya rito.

“Do you want juice? Or water?” tanong niya. Umiling na lang ako at umupo sa couch.

“Mukhang ayaw mong magpa-tumpik tumpik,” sabi na lang niya at umupo sa sofa katapat
ng inuupuan kong couch.

Hindi na lang ako nagsalita, gusto ko na kaagad ma umalis dito. Hindi ako
komportableng kasama siya ngayon.

“To be honest, I don't why I'm doing this... But I think I have too, para naman
matahimik ang kaluluwa ni Arken sa impyerno.”

Napalunok ako kasabay ng pagkuyom ng mga kamao ko dahil sa sinabi niya. Parang
ginagawa niya lang biro ang pagkamatay ni Arken, hindi ako natutuwa... Nanginginig
ang mg kamay ko na sampalin siya ngayon.

“Arken sincerely loved you before. Mahal ka na niya noon pa.”

Pakiramdam ko natulos ako sa kinauupuan ko dahil sa sinabi niya. Bumigat ang

paghinga ko at kahit na ang hirap para sa 'kin na gawin, tumingin pa rin ako sa mga
mata ni Vierra.

“P-pero bakit niya ginawa 'yon? B-bakit niya ako tinaboy?”

Seryoso ang mga mata na tumingin siya sa 'kin.

“Because I made him realize that you're way too good for him. Hindi mo alam ang
mundong ginagalawan niya, magugulo lang ang tahimik mong buhay. And as a loving
fucktard as he is, he doesn't want you to be involved in his shitty life... he
pushed you away. And you know what? He cried like a fucking baby after he did that.
It's actually the first time I saw the most ruthless and vicious man, Arken Zaviere
cried, hiniling niya na sana parehas lang kayo ng mundong ginagalawan para magawa
ka niyang mahalin nang malaya at walang takot. Arken is madly and deeply in love
with you, Ayen. He's been crazy over you for how many years.”

Pakiramdam ko, ang bigat na dinadala ko ng mga nakaraang ay mas lalong bumigat.
Nanlabo ang paningin ko dahil sa mga luhang nagbabadyang umalpas mula sa mga mata
ko.

Kung gano'n pala... mahal niya rin ako noon. Hindi lang ako ang nagdusa noon, hindi
lang ako ang nagmamahal noon.

“Wala na akong pakialam kung paniwalaan mo man 'yon o hindi. Basta natanggal na ang
tinik sa dibdib ko, nasabi ko na sa 'yo ngayon. I know you won't believe me, so I'm
giving this to you.”

Lumapit siya sa 'kin at inabutan ako ng flash drive.

“After watching the videos, you'll realize that Arken Zaviere is crazy and dramatic
when he is in love,” nakangising sabi niya saka tinapik ang balikat ko.
Hindi ko alam kung kakayanin ko ba... Baka lalo akong masiraan ng bait.

* * *

Tahimik kaming pareho ni Vaughn. Kanina pa siya nagpunta rito ngunit kanina pa
walang kumikibo sa aming dalawa.

Tuluyan na niya akong pinuntahan dito sa bahay ng mga magulang ni Wrena. Iniwan
kami ng mga ito rito sa may hardin upang makapag-usap nang seryoso... Ngunit
hanggang ngayon ay tahimik pa rin kaming dalawa.

“Ayen, I have a feeling about what you're going to say,” sabi ni Vaughn saka mapait
na napangiti.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at tumingin sa mga bulaklak sa hardin na

magandang tingnan. Kahit papa'no ay nakapagpahinga ang mga mata ko sa ilang araw at
walang tigil na pag-iyak dahil sa magagandang bulaklak.

“Vaughn... Hindi ako tumigil na mahalin si Arken, mula noon, hanggang ngayon...
Mahal na mahal ko pa rin siya. K-kahit wala na siya ngayon, mahal na mahal ko pa
rin siya.”

Mapait akong napangiti nang muling manlabo ang paningin ko. Agad kong pinahid ang
luhang dumaloy sa pisngi ko... Hindi ko na naman sila napigilan.

“Uuwi na kami ni Vander sa Camarines Sur... Pasensya na pero hindi ko kayang

magpakasal sa 'yo, dahil sa buhay na 'to at kahit wala na siya, si Arken lang ang
mamahalin ko.”

“Ayen, taga-saan ba kayo sa Camarines Sur? Para naman mapuntahan ko kayo,” sabi ni
Wrena saka hinawakan ang kamay ko. Tipid na ngumiti na lang ako sa kanya.

“Bibisitahin ka na lang namin sa Caloocan, bibisita naman ako sa 'yo paminsan-

minsan e,” sabi ko na lang saka pinulbuhan ang likod ni Vander.

“Bakit hindi na lang kayo sa Caloocan tumira? May mga kapatid ka naman na
nagbabantay sa mga magulang mo diba? Saka mas marami kang pwedeng pagtrabahuhan sa
Caloocan,” nakangusong sabi pa ni Wrena.

Napabuntong hininga na lang ako at tumingin sa kanya saka umiling.

“Hindi ko kayang tumira ro'n, Wrena. M-maaalala ko lang siya,” sabi ko na lang at
napailing.

Napabuntong hininga na lang si Wrena at hinaplos ang buhok ko na tila pinapakalma

ako. Napatingin din naman si Vander sa 'kin saka yumakap sa baywang ko. Napangiti
na lang ako at dinampian ng halik ang sentido niya.

Ayoko munang umiyak, napagod na ang mga mata ko. Gusto ko muna ng sariwang hangin
at malimutan ang lahat kahit saglit... Pero alam kong mananatili siya sa puso ko,
mananatili si Arken sa puso ko habang buhay.

Tinulungan ako ni Wrena na mag empake. Buti na lang at ipinadala na rito ni Vaughn
ang mga damit namin ni Vander para hindi na kami mahirapan.
Laking pasasalamat ko nang tanggapin ni Vaughn ang pagtanggi ko sa kasal. Sinabihan
na lang niya ako na kung may maitutulong siya sa 'kin ay sabihin ko lang.

Malaki ang pasasalamat ko kay Vaughn, naging mabuti siya sa 'min ng anak ko. Hindi
ko lang talaga siya kayang pakasalan, sa tingin ko nga ay hindi ko naman talaga
siya minahal. Masyado lang akong naging thankful sa kanya dahil sa mga naging
tulong niya sa amin ni Vander.

Nagresign na rin ako sa vet clinic. Nanghihinayang man ang amo ko, sinabihan niya
na lang ako na mag-ingat sa pag-uwi sa Camarines Sur at pwedeng pwede akong bumalik
sa vet kung gusto ko. Nagpaalam na rin ako sa mga naging kaibigan ko ro'n na sina
Ember.

“Hindi ka ba nagtataka kay Mayor Vaughn? Bakit basta na lang siya pumayag na hindi
na tuloy ang kasal niyo?” tanong ni Wrena habang nakain ng apple.

“Iyan ka na naman sa mga iniisip mo, siyempre wala naman siyang ibang magagawa
kundi tanggapin dahil ayaw ko ng ituloy ang kasal,” sabi ko na lang habang
hinahaplos ang buhok ni Vander, tulog na naman ang anak ko. Simula nang mawala si
Arken, palagi siyang natutulog, mukhang doon niya inilalabas ang lungkot niya.

“Hindi mo 'ko naiintindihan e, kung talagang mahal ka niya, hindi niya agad
matatanggap 'yon, o kaya gagawa siya ng paraan para mahalin mo siya ulit, gano'n.
Siya tinanggap na lang niya basta na ayaw mo ng ituloy. Parang may mali e,” sabi ni
Wrena saka naningkit pa ang mga mata. Napailing na lang ako sa mga pinagsasabi
niya.

“Nga pala, Wrena, magpapaalam muna ako kay Vaughn bago ako umalis. Pupuntahan ko
siya saglit, pakibantayan muna si Vander.”

Bukas na kami pupunta ng Camarines Sur ni Vander. Wala namang tutol ang anak ko sa
plano ko. Sa totoo lang hindi ko pa nasasabi kina nanay na uuwi kami ni Vander
doon, paniguradong magugulat sila, pero matutuwa rin dahil tuwang tuwa ang mga 'yon
kay Vander pati na rin ang mga kapatid ko ro'n.

Meron akong kapatid na lalaki, yung isa si Kuya Jomer na mas matanda ng dalawang
taon sa 'kin, teacher siya. Yung isa naman ay si John, mas bata sa 'kin ng tatlong
taon, engineer na siya ngayon.

Ako ang nag-iisang babaeng anak kaya galit na galit noon sina nanay nang sabihin
kong buntis ako, lalo pa silang nagalit dahil wala akong ipinakilalang tatay.
Ngunit natanggap din naman nila di kalaunan.

“Ako ang bahala kay Vander, ingat ka ha. Bumalik ka ng buo ha, wala talaga akong
tiwala riyan sa Mayor Vaughn na 'yan,” sabi niya saka napaismid.

Hindi ko alam kung saan nakukuha ni Wrena ang mga ideyang 'yan, pero siguro dahil
buntis siya kaya kung ano-ano ang naiisip niya.

PINAPASOK AKO kaagad ng guard nang makarating ako sa bahay ni Vaughn. Sa totoo lang
ay mami-miss ko rin ang bahay na 'to dahil dito na lumaki si Vander.

“Nasaan si Vaughn, Aling Rita?” tanong ko sa katulong ni Vaugn na si Aling Rita na

abala sa paghuhugas ng pinggan.

“Ayen, ikaw pala! Nandoon si Sir Vaughn sa opisina niya. Babalik na ba kayo ni
Vander dito?” tanong niya. Tipid na ngumiti na lang ako at umiling.

“Hindi po, magpapaalam lang po ako kay Vaughn dahil uuwi na kami ni Vander sa
Camarines Sur,” sabi ko na lang saka ngumiti sa kanya. Binigyan naman ako nang
malungkot na ngiti ng ginang.

“Gano'n ba? Sige, mag-iingat kayong mag-ina ha. Buong akala ko talaga ay
magkakatuluyan kayo ni Sir Vaughn,” tila nanghihinayang na sabi nito.

“Akala ko rin po,” sabi ko na lang.

Agad na akong nagtungo sa ikalawang palapag at dumiretso sa opisina ni Vaughn.

Binuksan ko na lang basta ang pinto at hindi na kumatok. Natigilan ako nang
mapansing abala si Vaugh sa kausap nito sa phone at hindi ako nito napansin.

“That's a good news. It's a sure win now without Zaviere. Killing him was worth it.
Parehas naman tayong nakinabang. Nah, that's a good thing.”

Pakiramdam ko nanlamig ang buong katawan ko sa sinabi niya. Para akong sinaksak
nang paulit-ulit, parang hindi agad natanggap ng sistema ko ang sinabi niya...
Ngunit rinig na rinig ko iyon... Siya ang pumatay kay Arken?

Natigilan si Vaughn nang mapalingon sa pwesto ko. Nanatili akong nakatayo rito
habang tila hindi pa rin makapaniwala habang nakatitig sa kanya.

“Ayen, how long have you been there?” nakakunot-noong tanong niya saka lumapit sa
'kin. Agad naman akong napaatras.

“P-pinatay mo si Arken? Ikaw ang pumatay kay Arken?”

Napabuntong hininga siya saka napapikit nang mariin. Sinubukan niyang hawakan ang
kamay ko ngunit agad kong naiwas iyon sa kanya.

“I didn't kill him, Ayen. Tumulong lang ako para mapatay siya ng totoong suspect
dito, I just used you to capture him, you are his weakness. But don't make it sound
like I killed him with my own hands, I didn't. Ayen, you have to understand the
world of politics. Kapag pinasok mo ang pulitika, madudungisan talaga ang mga kamay
mo. Well, I'll be honest, I proposed to you because I know you're his weakness. You
won't believe how crazy he is for you. But I helped you sincerely before, please
don't forget that,” sabi na lang niya saka hinawakan ang kamay ko.

Nanatili akong nakatitig sa kanya, kusa namang kumawala ang mga luha mula sa mga
mata ko at hindi ko iyon napigilan. Hindi ko akalain na ang taong pinagkatiwalaan
ko nang buong puso ang siyang dahilan kung bakit namatay si Arken.

Ako ang kahinaan ni Arken. Namatay siya nang dahil din sa 'kin, namatay siya nang
walang laban dahil mahina siya pagdating sa 'kin.

Napakagat ako sa ibabang labi ko at buong lakas na itinulak si Vaughn. Hindi ko

matagalan ang nakakadiring hawak niya. Kahit pa tinulungan niya ako noon, wala
akong maramdaman sa kanya kundi poot at galit.

Natigilan ako nang ngumisi lang siya sa 'kin saka pinagpag ang coat niya.

“You should be grateful, I won't kill you, Ayen, naging espesyal ka rin naman sa
'kin. Wala rin namang maniniwala sa 'yo kapag sinabi mo na isa ako sa dahilan kung
bakit namatay si Zaviere. Bumalik ka na lang sa pinaggalingan mo, kasama si Vander.
Mahal mo ang anak mo diba? H'wag mo na akong subukan, mamuhay ka na lang nang
tahimik kung ayaw mong madamay ang pinakamamahal mong anak,” sabi niya saka
binigyan ako nang nakakatakot na ngiti.

Nagtayuan ang mga balahibo ko sa sinabi niya. Pakiramdam ko hindi na siya ang
Vaughn na nakilala ko, pakiramdam ko hindi na siya ang Vaughn na tumulong sa 'kin
at naging karamay ko.

Ang sakit, ang bigat sa dibdib. Dapat naniwala ako kay Arken noong sinabi niya na
hindi basta basta si Vaughn, sana naniwala ako kay Arken nang sabihin niya na hindi
ko dapat pagkatiwalaan si Vaughn.

Kung maibabalik ko lang ang oras, agad kong pupuntahan si Arken at agad na sasama
sa kanya. Kung maibabalik ko lang ang oras, ipaparamdam ko sa kanya na mahal na
mahal ko siya.

* * *

Hindi ko alam kung bakit hinayaan pa rin ako ni Vaughn na mabuhay kahit nalaman ko
na may kinalaman siya sa pagkamatay ni Arken... Pero kahit na gano'n, hindi pa rin
nawawala ang galit ko sa kanya. Hinding hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niya.

Gusto ko mang magsumbong sa otoridad, gusto ko mang pagbayaran nina Vaughn at ng

kasabwat niya ang ginawa nila kay Arken, wala akong magawa. Kung buhay ko lang ang
nakasalalay ay wala akong pakialam, pero hindi ko makakaya lalo pa't baka may
mangyaring masama kay Vander. Ang mga walang pusong tulad nila ay siguradong
makakagawa nang ganoong kasamang bagay.

“Ayen, mag-iingat kayo ro'n. I-text mo sa akin ang exact address niyo ro'n para
mapuntahan ko kayo minsan. Saka pupunta ka sa binyag ng anak ko ha, ninang ka,”
sabi ni Wrena habang nakahawak sa kamay ko. Napangiti na lang ako at tumango.

“Oo naman, dapat makita ng inaanak ko ang maganda niyang ninang,” nakangiting sabi
ko saka marahang hinaplos ang malaki na niyang tiyan.

Bibisita rin naman ako sa kanila sa Calocan, gusto kong makilala ako ng inaanak ko
sa personal.

“Wrena, pwede bang mahiram ang laptop mo o laptop ni Aljen? May titingnan lang
ako.”

Agad namang kinuha ni Wrena ang laptop niya sa drawer at binuksan 'yon saka inabot
sa 'kin. Napangiti na lang ako saka kinuha iyon.

“Sige, maiwan muna kita rito ha. Si Vander nga pala ayaw ng bitiwan nina Mama.
Akala yata nila apo nila si Vander,” napapailing na sabi niya bago lumabas ng
silid.

Napabuntong hininga ako at kinuha ang flash drive na ibinigay sa 'kin ni Vierra
noong nakaraan. Kahit nanghihina ako at kinakabahan sa laman no'n, isinalpak ko pa
rin iyon sa laptop. Agad kong pinindot ang video file na may nakapangalan na Arken
Zaviere.

Bumigat ang paghinga ko nang mukha ni Arken ang bumungad sa akin sa video.
Napakagat ako sa ibabang labi ko kasabay ng panlalabo ng paningin ko dahil sa mga
luha.

“Why do I have to do this shit, Vierra?” tanong ni Arken habang nakatitig camera.
Pakiramdam ko sa 'kin siya nakatitig.

“Come on, Arken. You have to do this. Kapag namatay ka o ano man, ipapakita ko 'to
kay Ayen. Para naman malaman niya ang totoo mong feelings, para naman hindi ka niya
kamuhian forever.”
Narinig ko ang boses ni Vierra ngunit wala siya sa tapat ng camera.

“Fine, get the fuck out so I can focus here.”

Kahit naluha ay natawa pa rin ako sa sinabi nito. Kahit kailan talaga napakasungit
ni Arken.

Tumingin nang diretso si Arken sa camera. Inayos niya pa ang buhok niya, nahalata
ko na kinakabahan siya sa video dahil napapaiwas siya ng tingin do'n.

“Jonalyn, I-I know I pushed you away a-and... Fuck. I just want you to know that I
didn't want to do that. I'm sorry, sorry for ruining your life, I'm sorry because
I... I have to be like this. I want you to know that...”

Natigilan siya sa pagsasalita, napahilamos siya sa mukha niya, tila ba pinipigilan

ang sarili na maluha.

“W-when you came into my life, I wished to be a simple guy with a normal life. Y-
you made me desire things I shouldn't... Pangarap kong mahalin ka nang hindi
natatakot sa mga pwedeng mangyari. I want to wake up every morning with you,
together with our future children, and grow old together. But I don't deserve you,
Vierra is right... You're too good for me, you're too perfect for me. Hanggang
pangarap na lang ang gusto kong mangyari mamuhay nang simple kasama ka, tumanda na
kasama ka... My whole life, I thought I only want one thing, power. But when I met
you, I realized that power isn't really the one I want. I just want to be Arken, I
just want to be Jonalyn's Arken, not Arken who holds a lot of power and terror. I-I
just want to be your Arken.”

Napatakip ako sa bibig ko habang lumuluha. Ayokong marinig nina Wrena na naiyak na
naman ako... Kahit hindi ko na mapigilan, kahit ang bigat bigat na sa pakiramdam,
kahit parang bibigay na ang puso ko sa sakit na nararamdaman ko ngayon.

“I-I know this is a crazy thing to say after what I've done to you, but I love you
so much. You are my dream, you are my everything, you are my angel... Mahal na
mahal kita, Jonalyn.”

Tuluyan na akong napahagulgol ng iyak at bumigay dahil sa huling sinabi niya.

Napahawak ako sa dibdib ko habang patuloy na lumuluha.

“M-mahal din kita, Arken. Mahal na mahal din kita.”

* * *

“Nasaan ka ba, Ayen? Mahuhuli na kayo ni Vander niyan e,” panenermon ni Wrena sa
kabilang linya.

“Saglit lang ako, uuwi rin ako kaagad,” sabi ko na lang saka agad na ibinaba ang
tawag.

Napatingin ako sa bahay na pinuntahan namin ni Arken noon. May nakasabit ng

karatula na may nakalagay na for sale sa gate.

Gusto ko munang pumunta rito bago kami umalis ni Vander. May naging alaala rin kami
ni Arken dito, sa ganitong paraan na lang ako magpapaalam sa kanya dahil hindi ko
siya kayang puntahan sa Spain.

May mga alaala agad na pumasok sa isipan ko nang pasukin ko ang gate. Naalala ko
nang dalhin ako rito ni Arken upang pag-usapan ang tungkol kay Vander, nabali pa
noon ang takong ng sapatos ko at binuhat niya ako. Noon pa lang dapat napansin ko
na na mahal ko pa rin siya... Na hindi naman talaga nawala ang pagmamahal ko sa
kanya.

Marami akong mga bagay na hindi nagawa noong nasa piling ko pa si Arken, sana hindi
pride ang pinairal ko noon. Kung nagawa ko lang sabihin na mahal ko pa rin siya,
malamang buhay pa siya ngayon at kasama ko.

Madilim ang loob ng bahay at wala ng mga gamit, nakakapagtaka na hindi iyon naka-
lock, dahil siguro inabandona na ito at ibebenta na rin naman. Sana lang ay walang
makakita sa akin, baka mapagkamalan pa akong trespasser dito.

Napabuntong hininga na lang ako at umakyat sa ikalawang palapag. Natigilan ako nang
mapansing may bulto ng lalaki sa may balcony, nakatalikod ito sa pwesto ko at
mukhang may kausap sa phone.

“May tao pala,” bulong ko at akmang aalis na nang marinig ko itong nagsalita.

“Prepare our ticket to Spain, of course, Arkia too.”

Pakiramdam ko tumigil ang pag-ikot ng mundo ko. Nanginginig ang mga tuhod na
lumapit pa ako nang kaunti sa lalaki.

Imposible, alam kong sa kanya ang boses na 'yon, hindi ako pwedeng magkamali.

“About Jonalyn...”

Napabuntong hininga siya at natigilan sa pagsasalita.

“...I-I will let her be happy with Vaughn, everyone assumes that I'm dead anyway.
Until now, I wish that I didn't survive.” Napabuntong hininga siya. “But I'm dead
here anyway, we will just stay in Spain for the rest of our fucking lives. I don't
want to bother Jonalyn again, I-I just caused her a lot of trouble.”

Napakagat ako sa ibabang labi ko dahil nanginginig iyon. Pinilit kong h'wag gumawa
ng ingay at pigilin ang mga luhang gustong gusto ng kumawala.

Ibinulsa na niya ang phone saka napalingon sa pwesto ko. Natigilan siya nang makita
ako. Kusa namang tumakas ang mga luha mula sa mga mata ko habang nakikipaglabanan
ng titig sa kanya.

“Jonalyn...”

Naikuyom ko ang mga kamao ko habang nakatingin nang masama sa kanya, walang kontrol
sa pagluha ang mga mata ko dahil sa halo halong pakiramdam, pagkagulat, inis,
galit... tuwa.

“N-napakasama mo talaga, Arken Zaviere.”

Hindi ko maintindihan kung ano'ng dapat kong maramdaman at gawin. Gusto kong
magalit sa kanya, gusto kong ibato ang lahat ng gamit na makikita ko sa kanya,
gusto kong magwalk-out at iwan siya rito, gusto kong magwala... Pero nanaig pa rin
ang pagmamahal at pananabik ngayong nandito na siya sa harapan ko.

Agad akong tumakbo papalapit sa kanya at niyakap siya nang mahigpit sa baywang.
Hindi na napigilan ng mga luha ko ang mag-unahang kumawala mula sa mga mata ko.
Naninikip ang dibdib ko at tila nahihirapan akong huminga... Kung nananaginip lang
ako ngayon, sana h'wag muna akong magising. Ayaw ko pang magising.

“J-Jonalyn, my wound,” daing niya at marahan akong hinawakan sa braso.

Agad akong lumayo sa kanya at napatingin sa tagiliran niya. Umakyat ang pag-aalala
at takot sa dibdib ko.

“S-sorry, n-nasaktan ba kita? Bumuka ba 'yong sugat mo? D-dadalhin na ba kita sa

ospital?” sunod-sunod na tanong ko.

“Hey, relax, I'm fine. You just hugged me too tight, it hurts a little,” sabi na
lang niya at hinawakan ang pisngi ko.

Napatitig ako sa kanya, tinitigan kong maigi ang bawat parte ng mukha niya. Inangat
ko ang kamay ko upang hawakan ang pisngi niya. Nanatili akong nakatitig sa itim
niyang mga mata na para bang doon nakasalalay ang buhay ko.

Halata sa mga mata niya na ilang araw siyang walang matinong tulog. Tinubuan na rin
siya ng kaunting balbas at bigote, maputla rin ang mukha at labi niya ngunit hindi
naman 'yon nakabawas sa ka-guwapuhang taglay niya.

Napasinghap siya nang walang sabing hinampas ko ang dibdib niya. Bahagyang nanlaki
ang mga mata niya saka napaawang ang labi habang nakatingin sa 'kin. Nagsalubong
naman ang mga kilay ko at muling hinampas ang dibdib niya.

Napakagat ako sa ibabang labi ko nang muling manlabo ang paningin ko dahil sa mga
luhang nagbabadyang umalpas. Nanginginig ang mga labi na muli ko siyang hinampas sa
dibdib.

“Balak mo pang umalis at hindi na magpakita sa 'kin?! H-hahayaan mo akong maging

masaya kay Vaughn?! Ang kapal naman talaga ng mukha mo, Arken! Nakikita mo ba ang
hitsura ko ngayon?! Ilang araw kong iniyakan ang akala kong pagkamatay mo, pati si
Vander umiiyak din, wala ka na rin bang pakialam sa anak natin? P-paano kung hindi
ako nagpunta rito? H-habang buhay ko ng aakalain na patay ka na!”

Muli kong sinuntok ang dibdib niya. Hindi naman niya ako pinigilan at hinayaan lang
ako na gawin ang gusto ko. Hindi ko na mabilang kung ilang beses kong sinuntok ang
dibdib niya, sa ganoong paraan ko na lang inilalabas ang lahat ng inis ko sa kanya.

Natigilan lang ako nang hawakan ni Arken ang kamay ko habang matiim na nakatitig sa
mga mata ko.

“That's what you want, right? I know you don't want me dead, but you want me out of
your life. You should be happy,” sabi niya sa mahinang boses saka binitiwan ang
kamay ko.

Inangat niya ang kamay niya upang pahirin ang mga luha sa pisngi ko. Napabuntong
hininga siya habang nakatitig sa mga 'yon na para bang nasasaktan siya kapag
nakikita ang mga luha ko.

Natigilan siya nang hawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa pisngi ko. Lumapit pa
ako lalo sa kanya at yumakap sa batok niya. Tila natulos siya sa kinatatayuan niya
dahil sa ginawa ko. Napapikit na lang ako at isinandal ang ulo ko sa dibdib niya
saka pinakinggan ang tibok ng puso niya.

“Mahal kita, Arken,” mahinang bulong ko.

Hindi ko na pinansin pa ang sinabi niya, sinabi ko na lang kaagad ang pakiramdam ko
ay dapat kong sabihin. Ngayong buhay na buhay siya at nasa tabi ko, pakiramdam ko
hindi ko na dapat palagpasin pa at sabihin ang totoong nararamdaman ko.

Humawak si Arken sa magkabilang balikat ko at bahagyang inilayo ako sa kanya upang

titigan ako sa mga mata.

Mabigat ang paghinga niya habang nakatitig sa 'kin, hindi ko mabasa ang emosyon
niya. Tila ba hindi siya makapaniwala, tila ba hindi niya alam ang dapat na
sabihin.

“M-maybe you're just confused because you thought I was dead,” sabi niya saka
hinaplos ang pisngi ko. Umiling ako at muling yumakap sa batok niya. Halata namang
natigilan siya nang dampian ko ng halik ang labi niya.

“H'wag mo na 'kong iiwan ulit, Arken. H'wag mo na kaming iwan ni Vander ulit.
Sasama ako sa 'yo kahit saan pa 'yan, m-magpapakasal ako sa 'yo kahit saan at
kailan. Mahal na mahal kita.”

Pakiramdam ko hindi ko na kontrolado ang mga salitang lumabas sa bibig ko, alam ko
sa sarili ko na totoong mahal ko siya. Masyado akong nabulag ng takot na baka
masaktan na naman ako kapag minahal ko siya. Pero alam ko na ngayon, malinaw na sa
'kin ngayon.

“Ayaw ko ng mawala ka sa 'kin ulit. Gusto kitang makasama habang buhay. H'wag ka ng
lalayo ulit, h'wag ka ng mawala ulit,” sabi ko habang nakayakap pa rin sa batok
niya.

Nanatili siyang nakatitig sa mga mata ko. Hanggang ngayon nakikita ko pa rin sa
mukha niya na hindi niya alam kung ano ba ang dapat sabihin o maramdaman.

Napasinghap na lang ako nang hawakan niya ang magkabilang pisngi ko saka siniil
nang malalim na halik ang labi ko. Hindi naman ako nagdalawang-isip pa at agad na
pumikit at tinugon ang halik niya.

Parang panaginip pa rin na nayayakap at nahahalikan ko siya ngayon, parang

napakagandang panaginip na ayaw ko ng magising.

Ramdam na ramdam ko ang pagmamahal niya sa banayad na paghagod ng mga labi niya sa
labi ko. Hinigpitan ko ang pagyakap sa batok niya at buong init na nakipaglabanan
ng halik sa kanya. Halos magtayuan ang mga balahibo ko sa pananabik nang mas maging
mapusok ang paghalik niya sa 'kin.

Napasinghap ako nang marahan niyang kagatin ang ibabang labi ko dahilan para
maibuka ko ang labi ko. Bumaba ang kamay niya sa baywang ko at mas hinila ako
papalapit sa kanya. Nanghina ang mga tuhod ko nang maramdaman ko ang dila niya sa
loob ng bibig ko at nakikipaglabanan sa dila ko. Tila ba ngayon lang siya nakahalik
sa paraan ng paghalik niya sa 'kin, ako naman ay sinusubukang pantayan ang
intensidad ng bawat halik niya.

Tila pareho kaming naghahabol ng hininga nang kumalas siya sa paghahalikan namin,
isinandal niya ang noo niya sa noo ko saka dinampian nang magaan na halik ang labi
ko.

Yumakap ako sa baywang niya ngunit siniguro ko na hindi madadali ang sugat niya sa
tagiliran. Napakagat ako sa ibabang labi ko upang pigilan na mapangiti nang titigan
niya ang mga mata ko saka hinaplos ang ibabang labi ko. Sa halik at paghawak niya
pa lang sa 'kin ay ramdam na ramdam ko na ang pag-iingat at pagmamahal.

“I love you more,” tila paos na usal niya saka ngumiti.

Ang ganda ng ngiti niyang 'yon, lumitaw ang mapuputi at pantay niyang mga ngipin...
iyon ang ngiti na gugustuhin kong makita araw-araw.

* * *

“Paano 'yan? Akala ng mga tao patay ka na? Paano kung may makakita sa 'yo?” tanong
ko habang nakaupo sa kandungan ni Arken habang hinahaplos ang buhok niya.

Hindi agad siya sumagot at isinubsob na lang ang mukha sa leeg ko. Napangiti na
lang ako nang higpitan niya ang pagyakap sa baywang ko na tila ba ayaw na niya
akong pakawalan.

Nandito kami sa isa niyang rest house dito rin sa Sorsogon. Hindi ko alam kung kung
ilan bahay at lupa rito, kaya na yata kaming buhayin ng mga pag-aari niya pa lang
dito.

Katamtaman lang ang laki ng rest house na 'to ngunit maganda ang pagkaka-disenyo,
simple lang pero maganda. Nasa private beach ang rest house na 'to at sa tingin ko
ay si Arken din ang may-ari ng beach.

“Arken!” Napahagikhik ako dahil sa kiliti nang amuyin niya ang leeg ko saka dampian
nang maliliit na halik 'yon.

“I don't give a fuck about that now. Sa 'yo lang ako may pakialam,” sabi naman niya
saka inalis ang pagkakasubsob sa leeg ko saka tumingin sa mga mata ko.

Napakagat ako sa loob ng pisngi ko dahil nanggigigil ako sa kanya. Natigilan naman
siya nang walang pasabi na pinupog ko ng halik ang buong mukha niya, mula sa noo
niya, sa pisngi, sa labi, sa baba.

Napangiti siya sa ginawa ko na tila ba aliw na aliw siya at talagang nagustuhan

niya iyon. Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko at yumakap na lang sa batok
niya at ako naman ang sumubsob sa mabangong leeg niya.

“Arken,” mahinang usal ko.

“Hmm?” Hinaplos niya ang buhok ko habang ang isang bisig ay nakayakap pa rin sa
baywang ko.

“Ano ba talagang nangyari? Bakit na nabaril? Paano ka napunta ro'n? Pwede mo bang
ipaliwanag sa 'kin lahat?”

Inalis ko ang pagkakasubsob sa leeg niya at seryosong tumitig sa mga mata niya.
Napabuntong hininga siya saka napakagat sa ibabang labi niya.

“I was abducted, I wanted to be alone after that exhausting day, but those
motherfckers kidnapped me. I can beat their ass, but I don't have much energy that
time...you know, you rejected me that day. I saw Vaughn there, he was tied up. I
was about to fight them back but they said that they have you and they can kill you
in just a snap of a finger, you know I'm vulnerable and thoughtless when it comes
to you. My mind was clouded, I became foolish that time. They saw how stupid I am
when it comes to you. I have a feeling who's behind it all, he must be one of those
running governor too, maybe it was Santos or Polionia but I didn't give a fuck
anymore, I just want you to be safe. They was about to shoot Vaughn, but I stopped
them. You said last time that you can't live without him. I can't let him die, I
tried to buy time and waited for my men to come. I requested to be killed first and
text Adham to take care of Arkia, I'd been shot for how many times before but I'm a
human too. Baka 'yon na talaga ang huling sandali ko, I can't let Arkia grow up
with Vierra, I trust Adham more than her...and they shoot me, and then I saw you.”

Napakagat ako sa ibabang labi ko at naiinis na sinuntok ang dibdib niya. Bahagyang
nanlaki ang mga mata niya sa ginawa ko. Natigilan siya nang muli kong suntukin ang
dibdib niya.

“Tanga ka ba?! Sinakripisyo mo ang sarili mo para kay Vaughn dahil lang sinabi ko
na hindi ko kayang mabuhay ng wala siya?! Baliw ka ba?! Hindi ko sinabing mamatay
ka para kay Vaughn!”

Napangiti na lang siya at hinawakan ang nakakuyom kong kamao saka dinampian ng
halik 'yon.

“But I'm alive.” Napangiti siya nang simangutan ko lang siya.

Natigilan ako, naramdaman ko ang pagbigat ng pakiramdam ko nang maalala ko ang

tungkol kay Vaughn. Mukhang hindi alam ni Arken na kasabwat si Vaughn sa nangyari
dahil na-uto siya ng acting ng mga walang hiyang 'yon.

“Arken.”

“Hmm?” tanong niya.

“S-si Vaughn, kasabwat talaga siya sa nangyari, b-baka nga siya talaga ang
mastermind, e. Inamin niya sa 'kin na kasabwat siya sa pagpatay sa 'yo at gano'n
daw talaga ang pulituka. Maraming gustong pumatay sa 'yo, Arken,” nag-aalalang sabi
ko saka yumakap sa leeg niya.

“That motherfcker, I thought he was there too for he was blackmailed because of
you. Damn him,” mariing sabi niya kasabay ng pag-igting ng panga niya.

“Magsumbong ka sa pulis, Arken, ipahuli mo siya. Paano kung pagtangkaan niya ulit
ang buhay mo?” nag-aalalang tanong ko saka hinaplos ang pisngi niya.

Natigilan ako nang matawa siya sa sinabi ko. Agad namang nagsalubong ang mga kilay
ko, may nakakatawa ba sa sinabi ko?

“That's a cute thing to say, Jonalyn. Damn, you're so cute,” natatawang sabi pa rin
niya.

Once in a blue moon ko na nga lang siyang makitang natawa, nakakainis pa.

“Bakit ka ba natawa? Seryoso ako!” Muli kong hinampas ang dibdib niya.

“Seryoso rin ako sa 'yo,” sabi naman niya saka dinampian ng halik ang tungki ng
ilong ko.

Nag-init ang magkabilang pisngi ko ngunit tumikhim na lang ako at sinimangutan

siya. Bakit ba siya nabanat nang ganyan? Seryoso ang pinag-uusapan namin.

“Arken, ano na ba ang plano mo?” pangungulit ko pa.

“I'll let Zakarius or Xanthos handle that. I just want to focus on you, Arkia and
Vander from now on. Hindi na ako tatakbong gobernador, I'll just focus on my
businesses. I don't care about influence, power and a lot of money anymore...
you're more than enough,” puno ng sinseridad na sabi niya habang nakatitig sa mga
mata ko. Para akong nilulusaw ng mga tingin niyang 'yon, para bang inaangkin na
niya ang buong pagkatao ko...nakakapanghina, pero gusto ko ang pakiramdam na 'yon.
Napangisi ako at inilapit ang labi ko sa tainga niya saka bumulong.

“Pwede pa rin ba kitang tawaging mayor?”

Natawa ako dahil tila natulos siya sa kinauupuan niya dahil sa sinabi ko. Huminga
siya nang malalim at isinandal ang likod sa sandalan ng couch habang seryosong
nakatitig sa 'kin. Hinila niya ang baywan ko papalapit sa kanya saka bumulong sa
tainga ko.

“This conversation will lead us on the bed, Jonalyn... naked,” bulong niya saka
marahang kinagat ang tainga ko.

Natigilan kaming pareho nang makarinig kami ng yabag. Akmang aalis ako sa kandungan
ni Arken nang makita ko sina Adham at Cadence ngunit agad na niyakap niya ang
baywang ko.

“Ayos ah, sarap ng buhay mo, gago. Akala ko patay ka na tapos--aray! Tangina naman,
Adham!”

Hindi na naituloy ni Cadence ang sasabihin nang sikuhin ni Adham ang sikmura niya.
Namula ang mukha ni Cadence dahil siguro masakit talaga ang pagsiko ni Adham sa
kanya.

“Sorry for disturbing you, Sir. Lalabas na kami,” hinging paumanhin ni Adham saka
hinila palabas si Cadence saka iniwan kaming muli ni Arken.

Tiningnan ko nang masama si Arken. Napangiti na lang siya saka muling isinubsob ang
mukha sa leeg ko.

“Arken, paano kung tangkain ka ulit nilang patayin? Hindi ako matahimik, natatakot
ako.”

Hindi ko kakayanin kapag nawala na naman siya sa 'kin.

Tumunghay siya saka matiim na tumitig sa mga mata ko.

“Do you want me to kill them? Do you want me to kill Vaughn?” seryosong tanong
niya. Agad naman akong napailing.

“H'wag naman, kahit papa'no malaki pa rin ang naitulong niya sa 'kin noon,” sabi ko
na lang saka napabuntong hininga.

“H'wag kang matakot. I know how to defend myself and besides, I think they won't
bother me anymore because I'm quitting politics. I don't want you to live in my
mess, you deserve a peaceful life,” sabi niya habang nakatitig pa rin nang diretso
sa mga mata ko.

“Sigurado ka ba na talagang gusto mong tumigil sa pulitika, Arken?”

Ayaw ko naman na tumigil siya sa pulitka ng dahil lang sa 'kin.

Tipid na ngumiti siya sa 'kin saka tumango. Halata naman sa mukha niya na wala lang
'yon sa kanya.

“Ayoko ng natatakot ka. I want you to live in a safe world, safe place with me.”

Napangiti na lang ako at sumandal sa dibdib niya. Nasasabik na akong mamuhay kasama
siya, kasama ang mga anak namin.
Natigilan ako nang maalala ko si Vander.

“Arken, mukhang kailangan mong magpakita kay Vander.”

PINAPUNTA NI Arken si Adham kina Wrena upang kuhanin si Vander. Ayaw pa raw ibigay
ni Wrena si Vander noong una pero mukhang nakilala naman daw ni Vander si Adham at
kusa itong sumama sa kanya. Nakakapagtaka lang dahil hindi naman mabilis magtiwala
si Vander.

“Is he a ghost?”

Nakakunot ang noo ni Vander habang nakatitig kay Arken. Hindi ko mawari kung masaya
ba siya o naiinis, pero hindi ko naman siya masisisi. Ilang gabi rin siyang umiyak
dahil akala niya ay wala na si Arken.

“He's not a ghost, Vander. Akala ko rin noong una ghost siya, pero hindi. Buhay ang
Papa natin, hawakan mo siya.”

Napangiti ako nang kuhanin ni Arkia ang kamay ni Vander at inilapit 'yon sa kamay
ni Arken. Mas lalong sumama ang mukha ni Vander.

“I cried for nothing,” masungit na sabi ni Vander saka naiinis na binitiwan ang
kamay ni Arken.

Imbis na magalit, napangiti na lang si Arken sa inasal ng anak saka binuhat ito.
Buti at nakakaya niyang buhatin si Vander, hindi ko na kasi kayang buhatin ang anak
kong 'yan, e.

“You cried because of me? That's an honor, my son,” tila natatawang sabi ni Arken
saka kinurot ang tungki ng ilong ni Vander.

Natigilan ako nang humawak si Arkia sa kamay ko. Napangiti naman ako at hinaplos
ang malambot niyang buhok.

“Mama Ayen, hindi na po ba kayo maghihiwalay ni Papa? Magkakasama na po ba tayo?”

tanong niya habang nakatitig sa mga mata ko.

Napangiti naman ako at tumango saka bahagyang kinurot ang pisngi niya.

“Kapag nawala na naman bigla ang Papa mo, maghahanap ako ng ibang lalaki, bahala
siya at manlalalaki talaga ako. Bahala siya sa--”

Agad na pinutol ni Arken ang sasabihin ko.

“Jonalyn,” ma-otoridad na sabi niya habang nakakunot ang noo. Inirapan ko lang
siya.

“Nyenyenye,” pang-aasar ko. Napahagikhik naman si Arkia saka yumakap sa baywang ko.

Ibinaba ni Arken si Vander saka lumapit sa 'kin. Impit na napatili ako nang kurutin
niya ang magkabilang pisngi ko. Tiningnan ko naman siya nang masama saka hinampas
ang dibdib niya.

“Anong manlalalaki ang sinasabi mo, Jonalyn Zaviere? Hmm?” tanong niya saka
pinaningkitan ako ng mga mata.

Naiinis na inalis ko ang mga kamay niya sa pisngi ko. Napailing na lang siya at
hinila ako para yakapin. Kahit naiinis pa ako sa pangungurot niya sa pisngi ko,
gumanti na lang din ako ng yakap sa kanya.
“Ang isip-bata mo kamo, bakit ka nangungurot ng pisngi? Matanda ka na, e,” nang-
aasar na sabi ko.

Natawa ako nang kumalas siya sa pagkakayakap sa 'kin saka tiningnan ako nang
masama.

“Joke lang, pikon masyado,” sabi ko na lang at dinampian ng halik ang pisngi niya.

Napakagat na lang siya sa ibabang labi niya at yumakap sa baywang ko saka siniil
nang magaan na halik ang labi ko.

“Yuck, my innocent eyes! Vander, this is a couple thing, let's get out of here,”
narinig kong sabi ni Arkia.

Natatawang itinulak ko ang dibdib ni Arken at napatingin kina Arkia at Vander na

lumabas ng rest house, mukhang sa garden na lang sila tatambay dalawa. Napaka-harot
naman kasi nitong si Arken, e.

Natigilan ako nang may maalala ako. Agad akong napatingin kay Arken.

“Arken, pupunta pa rin kami ni Vander ng Camarines Sur para puntahan ang mga
magulang ko. Pero h'wag kang mag-alala dahil tatlong araw lang naman 'yon, saka
tatawagan kita palagi,” sabi ko saka yumakap sa batok niya.

“Sure, but can I come with you? I want to meet your parents.”

Natigilan ako sa sinabi niya. Sinuri ko ang mga mata niya upang alamin kung seryoso
ba talaga siya o nagbibiro lang.

“Seryoso ka ba? Gusto mo talagang ma-meet ang mga magulang ko?” Napakagat ako sa
ibabang labi ko upang pigilan na mapangiti.

Tumango si Arken saka mas hinila ako papalapit sa kanya.

“We'll get married, right? You said it earlier. You're serious about it, right?”
tila nahihiyang tanong niya. Napapaiwas pa siya ng tingin sa 'kin na para bang
kinakabahan siya na biro lang ang sinabi ko kanina.

“Oo naman, seryoso ako ro'n,” sabi ko na lang habang nakatitig nang diretso sa
kanya.

Tila nagliwanag ang mukha niya sa sinabi ko. Natawa na lang ako dahil ang cute
niyang tingnan dahil do'n.

“That's why I need to meet your family. Let me come with you, please. I want to
meet them,” sabi niya habang hinahalik-halikan ang magkabilang pisngi at labi ko.
Natatawa na lang ako sa ginagawa niya.

“Sure ka? Dapat ready ka. Galit pa naman ang mga magulang ko sa tatay ni Vander, at
siyempre ikaw 'yon. Wala silang pakialam kahit mayaman ka pa o dating mayor ng
Caloocan City,” pananakot ko sa kanya.

“That's fine and understandable.”

Napangiti na lang ako at tumango. Ngayon pa lang nakikita ko na na hindi padadaliin

nina tatay ang lahat para sa kanya.

“Napaka-understanding naman ng mayor ko,” tila nanunuksong sabi ko at sinundot

sundot pa ang dibdib niya.

Natigilan ako nang hawakan niya ang kamay ko na sumusundot sa dibdib niya saka
ngumisi sa 'kin. Ang gwapo niya kapag ngumi-ngisi, mukha siyang gwapong pilyo.
Kapag may ibang nakakita sa kanya baka nalusaw na ang panty.

“Yes, I'm your mayor, baby. I'm all yours,” tila paos na sabi niya bago siniil nang
mapusok na halik ang labi ko.

“Iyan, tapos lumiko ka sa kaliwa,” sabi ko saka itinuro ang daan kay Arken, agad
naman niyang iniliko ang kotse sa kaliwa.

Kaunti na lang at makakarating na kami sa bahay namin dito sa Camsur. Hindi ko pa

rin sinasabi kina Nanay na pupunta kami dahil gusto ko silang supresahin, mas
magugulat lang sila dahil kasama ko si Arken. Sa totoo lang hindi ako sigurado kung
matatanggap agad nina nanay si Arken, pero mapilit itong si Arken at gustong gusto
sumama kaya hinayaan ko na lang.

“Mama Ayen, okay lang po ba talaga na sumama ako?”

Napatingin ako kay Arkia na nasa backseat katabi ni Vander na nakatingin lang sa
bintana. Napangiti na lang ako at lumiyad para bahagyang kurutin ang pisngi niya.
Twelve years old na si Arkia pero para sa 'kin baby pa rin siya.

“Oo naman, beh,” nakangiting turan ko.

Natigilan ako nang tumunog ang cellphone ko. Agad kong kinuha iyon mula sa bulsa
ko. Napangiti na lang ako nang makitang si Wrena ang natawag, bigla ko tuloy
naalala na hindi ko pa pala nasasabi sa kanya na buhay si Arken.

“Hello, Wrena.”

“Kumusta ang biyahe niyo? Nandiyan ka na ba sa inyo?” tanong niya.

“Malapit na, bakit ka nga pala napatawag?”

“Wala lang, saan ba 'yang lugar niyo sa Camarines Sur? Para naman mapuntahan ko
kayo paminsan-minsan,” sabi na lang niya.

“Sa Pili, h'wag ka na ring mag-alala, sa Caloocan na kami titira ni Vander pagka-
uwi namin galing Camsur,” nakangiting tugon ko saka napatingin kay Arken na abala
sa pagmamaneho. Hindi naman nakawala sa paningin ko ang maliit na ngiti sa labi
niya.

“Wow! Buti naman at napagdesisyunan mong tumira sa Caloocan ulit. Pero alam mo ba?
Ang daming kumakalat sa internet na nagmumulto raw si Mayor Arken, may nabasa nga
ako sa facebook na cashier sa mall dito sa Sorsogon, sigurado raw siya na nag-
grocery raw Mayor Arken noong nakaraan.”

Nagpigil ako ng tawa sa sinabi ni Wrena. Nagtatakang napatingin naman sa 'kin si

Arken. Umiling na lang ako at muling ibinaling ang atensyon kay Wrena.

“Hindi multo 'yon, buhay si Arken, kasama ko nga siya ngayon, e,” natatawang sabi
ko na lang.
Saglit na natahimik si Wrena sa kabilang linya. Bigla kong na-imagine ang hitsura
niya ngayon, malamang nakaawang ang labi niya habang nanlalaki ang mga mata. Nawala
rin kasi sa isip ko na sabihin kaagad sa kanya dahil inabala ko ang sarili ko kay
Arken, sobra kong na-miss ang lalaking 'to, e.

“Tangina, Ayen. Alam kong hindi madali para sa 'yo ang lahat, kung ako rin ang nasa
sitwasyon mo mababaliw rin ako. Magpatingin ka na sa doktor, Ayen. H'wag mong
masamain, gusto ko lang na mapabuti ka dahil kaibigan kita,” ma-dramang sambit
nito. Natatawang napailing na lang ako at walang pasabi na pinatay ang tawag.

Kinuhanan ko ng litrato si Arken habang nagda-drive saka agad 'yong ni-send kay
Wrena. Napahagikhik na lang ako habang hinihintay ang reply niya.

Wrenashi Mijares: OMG! Buhay talaga siya? Myghad, bakit naman kasi ni-broadcast
niya sa buong Pilipinas na patay na siya tapos biglang susulpot na lang siya kung
saan-saan? Sabihin mo riyan sa lalaking 'yan e ayusin na ang buhay niya. Nakakaloka
kayo.

Natawa na lang ako sa reply niya. Nai-imagine ko na naman ang hitsura niya ngayon.

“Sige, kanan na lang tapos iyon na,” sabi ko kay Arken saka itinuro ang daan sa
bahay namin.

Medyo nahihirapan si Arken dahil may kasikipan ang lugar namin dito at lubak ang
daan, pero hindi naman siya nagrereklamo. I-suggest ko nga sa kanya mamaya na
ipaayos itong daan namin para good shot siya kina Nanay.

Joke lang.

“Nandito na tayo!” excited na sabi ko saka agad na lumabas ng kotse. Lumabas din
naman agad si Arken at pinagbuksan ng pinto ang mga bata sa backseat, kinuha rin
niya ang bag namin.

Agad kong hinawakan ang kamay nina Arkia at Vander. Napangiti ako nang makita ang
pulang gate ng bahay namin. Malaki talaga ang pinagbago ng bahay namin simula nang
makapagtapos sina John. Talagang pina-ayos nila ni Kuya Jomer ang bahay namin kaya
malaki na ito ngayon at gawa na sa bato.

“Jonalyn.”

Natigilan ako nang hawakan ni Arken ang braso ko nang akmang bubuksan ko na ang
gate. Napakunot na lang ang noo ko at napatingin sa kanya.

“Bakit?” tanong ko.

“Do I look decent?” tanong niya saka inayos ang buhok niya na medyo magulo, bagay
sa kanya ang gano'ng style ng buhok, palagi kasing nakataas ang buhok niya, ngayon
ko lang siya nakitang nakabagsak ang buhok.

“Ang gwapo mo,” nakangiting tugon ko saka dinampian ng halik ang pisngi niya. Tipid
na ngumiti na lang siya sa sinabi ko, halatang kinakabahan siya. Parang kagabi lang
ang tapang niya, e.

Binuksan ko na ang gate at agad na pumasok sa loob ng bahay. Napangiti ako nang
bumungad sa 'kin ang amoy ng nilulutong pagkain na sa tingin ko ay pinangat,
malamang si nanay ang nagluluto no'n.

Maluwag na ang bahay hindi tulad noon at tiles na ang sahig, may ikalawang palapag
na rin ito at may nadagdag na kuwarto, buti na lang.
“Nay! Tay! Sadi na kami!” (Nandito na kami)

Natawa ako nang mabilis na lumabas ng kusina si nanay, may hawak pa siyang sandok,
sina Tatay naman at ang mga kapatid ko ay lumabas din mula sa mga silid nito.
Linggo nga pala ngayon at malamang pahinga sa trabaho nina Kuya Jomer at John kaya
sila nandito.

“Ika palan, Ayen! Tauno man bigla iton pag iyan mo? Maray nganing kadakol kadi
niluto ko.” (Ikaw pala, Ayen! Bakit naman bigla ang pagpunta mo? Buti na lang
marami akong niluto.)

Natigilan si nanay nang mapatingin kay Arken pati na rin kay Arkia, napakunot ang
noo niya.

“Isay man iton kaiba mo?” (Sinon iyang kasama mo?) Si Tatay naman ang nagtanong
saka itinuro si Arken.

“Nay, Tay, puyding mag-tagalog na sana kita?” (Nay, pwede po bang mag-tagalog na
lang tayo?)

Naaawa na ako kina Arken na mukhang walang naiintindihan sa mga pinag-uusupan

namin.

“Sino ba iyang kasama mo? Ayen? Siya na ba si Vaughn?” nakangiting tanong ni Nanay
at lumapit pa kay Arken.

Napakagat ako sa ibabang labi ko at pinigilan na matawa nang mapakunot ang noo ni
Arken saka napatingin sa 'kin.

“Parang nagbago yata ang mukha ni Vaughn, 'nay,” sabi naman ni Kuya Jomer at
lumapit sa amin saka sinuri ng tingin si Arken. Halos nakatingala sila kay Arken
dahil di hamak na mas matangkad ito sa kanila. Hanggang labi lang yata sila ni
Arken. Lahi talaga kami ng mga hindi katangkaran, kaya medyo maliit din ako, e.

“Hindi po siya si Vaughn, siya po si Arken, siya po ang--” agad na naputol ang
sasabihin nang magsalita kaagad si Tatay.

“Bodyguard ka ba ni Vaughn?” tanong pa ni Tatay habang nakatitig kay Arken.

Wala namang reaksyon si Arken na tila wala lang sa kanya ang sinabi ni Tatay.

“Tay, hindi siya mukhang bodyguard, e, mas mukha siyang model ng brief,” sabi naman
ni John na prenteng naka-upo sa sofa habang nakain ng mais.

Tumikhim na lang ako at hinawakan ang kamay ni Arken sa harapan nilang lahat.
Napaatras sina Tatay at Kuya Jomer sa ginawa ko, nanlaki rin naman ang mata nina
Nanay dahil sa ginawa ko.

“Hiwalay na po kami ni Vaughn, hindi ko naman po siya mahal, e. Ito pong katabi ko
ay si Arken Zaviere, siya po ang boyfriend ko ngayon at ang totoong mahal ko...
Siya rin po ang totoong tatay ni Vander,” anunsyo ko saka alanganing ngumiti sa
kanila.

Kitang kita ko kung paano nagbago ang emosyon nina Nanay, napakunot ang noo nila at
agad na sumama ang tingin nila kay Arken.

“Aba, nakipaghiwalay ka kay Vaughn para sa walang hiyang 'yan na tatay ni Vander?!
Aba naman, Jonalyn! Ano bang katangahan 'yan?!”
Napapitlag ako nang mapasigaw si Nanay sa galit, halos mamula rin ang mukha nito.

Napasinghap ako nang agad akong hinila ni Tatay palayo kay Arken. Kinuha rin naman
sina Kuya Jomer si Vander palayo kay Arken.

“Aba, ginugulat mo naman kami, Ayen! Ngayon mo lang pinakilala sa 'min itong tatay
ni Vander. Malay ba namin kung anong klaseng tao siya, baka hindi naman katiwa-
tiwala ang lalaking 'yan! Nagawa niya nga kayong abandonahin ng apo ko, e!” asik ni
Tatay saka dinuro-duro pa si Arken.

Nanatili namang tahimik si Arken, wala akong nakikitang galit o inis sa mga mata
niya na para bang tinatanggap niya ang bawat salitang binibitiwan nina Tatay. Kung
ibang tao siguro ang gumagawa no'n sa kanya ay baka nabaril na niya.

“Dati po siyang mayor ng Caloocan City.”

Natahimik silang lahat sa sinabi ko, maski si John na kanina ay walang pakialam ay
napatingin kay Arken.

“E, ano naman?! Mayor din naman si Vaughn! Saka inabandona niya kayo ni Vander
noon, hindi ako makakapayag diyan sa lalaking 'yan,” umiiling na sabi ni Nanay.

“Nay, hindi naman po niya kami inabandona ni Vander, h'wag niyo naman pong
ganituhin ang lalaking mahal ko.” Inalis ko ang pagkakahawak sa 'kin ni Tatay saka
muling lumapit kay Arken at kumapit sa braso niya.

Napahilot si Tatay sa sentido niya at tila hindi pa rin sang-ayon sa relasyon ko

kay Arken, si Kuya Jomer naman na kahit tahimik ay nahahalata ko rito na hindi rin
siya boto kay Arken.

“Ma'am, Sir, If you will let me--”

Agad na pinutol ni Tatay ang sasabihin ni Arken.

“Magtagalog ka!” asik ni Tatay saka napahampas sa mesa.

Napalunok naman si Arken, naramdaman ko na nanlalamig ang kamay niya. Hindi rin
nakawala sa paningin ko ang pawis na namumuo sa leeg at patilya niya. Ngayon ko
lang yata nakitang kinabahan nang ganito si Arken.

“Sorry po. Gusto ko lang po sabihin na malinis po ang intensyon ko kay Jonalyn.
Gagawin ko po ang lahat para patunayan 'yon sa inyo. Hindi po ako perpektong lalaki
para sa anak niyo, marami po akong nagawang kasalanan sa kanya, pero mahal na mahal
ko po talaga siya. Balak na po naming magpakasal kaya po sana ay bigyan niyo ako ng
pagkakataon para patunayan sa inyo ang sinseridad ko.”

Nanlaki ang mga mata ko habang nakatingin kay Arken, nanatili naman siyang
nakatingin nang seryoso sa mga magulang ko. Pati si Arkia na katabi niya ay mukhang
natigilan din.

Sana hindi dumugo ang ilong niya pagkatapos, ngayon ko lang yata siya narinig na
nagsalita nang ganiyan ka-haba tapos tagalog.

Natahimik din naman sina Nanay. Napaismid na lang si Tatay at nagwalk-out saka
nagtungo sa silid nito. Si Nanay naman ay napapailing na nagtungo na lang sa
kusina. Si Kuya Jomer naman ay umupo na lang sa tabi ni John.

“Future brother-in-law, ngayon pa lang sasabihan na kita na papahirapan ka nina

Tatay. Kung ako sa 'yo magba-back out na 'ko, hindi naman maganda si Ate Ayen, e.
Mukha kang model ng brief, maraming maaakit sa 'yo at-- aray naman! Ang sakit, Ate
Ayen!” reklamo ni John nang lapitan ko siya saka tinadyakan sa binti.

“Manahimik ka na nga lang diyan! May extrang kuwarto ba?” tanong ko na lang.

“Doon sa taas, kasya kayong apat do'n kasi may banig naman. Patulugin mo sa banig
'yang si mayor kuno,” tila sarkastikong sabi ni Kuya Jomer.

Napabuntong hininga na lang ako at napailing saka niyaya sina Arken sa ikalawang
palapag saka nagtungo sa magiging silid namin.

Inilapag ni Arken ang bag namin sa kama, sina Vander at Arkia naman ay agad na
umupo ro'n.

“Arken.” Lumapit ako kay Arken saka hinawakan ang kamay niya. Tipid na napangiti
naman siya saka dinampian ng halik ang likod ng palad ko. “Okay ka lang ba?” nag-
aalalang tanong ko.

“I'm fine, don't worry about me. I should face amd endure this to get their
approval. They're your family, I respect them,” sabi niya saka yumakap sa baywang
ko at dinampian ng halik ang noo ko.

Napangiti na lang ako at gumanti ng yakap sa kanya. Mas lalo ko lang siyang
minamahal dahil nirerespeto niya ang pamilya ko.

WALANG KIBO sina Nanay habang nakain kami ng tanghalian. Si John lang ang salita
nang salita at panay kuwento.

“Bata, ano'ng pangalan mo?” tanong ni John kay Arkia.

Uminom muna ng tubig si Arkia bago sinagot ang tanong ni John.

“Ako po si Arkia,” sabi ni Arkia saka ngumiti sa kanila.

“Sino naman ang batang 'yan?” tanong ni Nanay habang pinupunasan ang baba ni Vander
na may kanin.

“Anak ko po siya,” magalang na sagot naman ni Arken.

Napatango na lang sina Nanay at Tatay.

“Walang kaso sa amin ang ganiyan, mukha namang mabait ang anak mo. Pero ikaw, wala
pa rin kaming tiwala sa 'yo,” masungit na sabi ni Nanay habang nakatingin kay
Arken.

Hindi issue sa kanila kung may unang anak man si Arken dahil si Kuya Jomer ay anak
ni Tatay sa una niyang asawa, pero ang turing sa kanya ni Nanay ay katulad lang din
ng sa amin ni John. Ma-swerte rin talaga ako dahil mabait sila at bukas ang isip.

“Alam mo ba kung paano manligaw ang mga kalalakihan noon?”

Natigilan si Arken sa tanong ni Tatay saka umiling.

“Future brother-in-law, pagsisibakin ka nila ng kahoy, pag-iigibin at pagsasakahin.

Kaya nga sinasabihan na kita kanina na tumakas ka na, e,” natatawang sabi ni John
habang nakain ng ubas.

“Ayos lang po sa 'kin, gagawin ko po lahat ng gusto niyo,” magalang na sabi ni

Arken.

Napabuntong hininga na lang ako at napailing. Sana lang talaga ay hindi siya
makipaghiwalay sa 'kin dahil sa ipagagawa nina Tatay sa kanya.

NAPAKAGAT AKO sa pandesal na kinakain ko habang nakatitig kay Arken na abala sa

pagsisibak ng kahoy.

Mainit na nga ang panahon, lalo pang umiinit dahil sa matipunong katawan niya na
nakalantad. Simpleng short lang ang suot niya at wala siyang damit pang-itaas,
nakasabit ang t-shirt niya sa batok niya at kumikislap ang pawisan niyang katawan
sa araw. Parang gusto ko na lang tuloy siyang hilahin at dalhin sa kuwarto.

“Hoy, Ayen, ayusin mo nga 'yang hitsura mo. Mukha kang nagnanasa sa kanya,”
pananaway sa 'kin ni Nanay saka binatukan ako. Napanguso na lang ako at napahawak
sa batok ko. Panira ng pantasya 'to si Nanay.

“Nay naman, e,” ungot ko na lang saka muling sinubo ang pandesal.

“Nagta-trabaho ba nang maigi ang kasintahan mo?!”

Natigilan kami ni Nanay at napatingin kay Tatay na kalalabas lang ng bahay habang
nagkakamot pa ng likod. Agad na hinanap ng mga mata niya si Arken na nagsisibak pa
rin ng kahoy.

“Tay naman, e. H'wag niyo naman pong pagurin masyado si Arken, hindi naman na po
tayo nagamit ng panggatong diba? Bakit niyo pa siya pinagsisibak ng kahoy?” tanong
ko saka muling napatingin kay Arken.

“Bakit? Ipamimigay ko 'yan sa mga kapit-bahay na nangangailangan ng panggatong,

h'wag ka ngang magreklamo riyan at hindi naman ikaw ang pinagsisibak ko!” singhal
ni Tatay.

Napabuntong hininga na lang ako habang nakatingin kay Arken. Mukha namang sanay
siya sa mabigat na gawain, pero mainit din kasi. Halata namang hindi siya sanay sa
ganitong init at baka himatayin pa siya niyan.

“Hayaan mo na, sabi niya patutunayan niya na karapat-dapat siya para sa 'yo, hayaan
mo siyang mahirapan,” sikmat ni Nanay.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko habang pinagmamasdan si Arken, sana talaga
ay h'wag siyang kaagad sumuko.

* * *

“Kuya Jomer, kausapin mo naman si Tatay. Hindi naman marunong magtanim ng palay si
Arken, e,” sabi ko habang nakatingin kay Arken na nasa initan na naman habang
nagtatanim ng palay.

Kanina pa siya riyan, ngunit kahit na gaano siya pinapahirapan ni Tatay ay hindi ko
siya narinig na nagreklamo kahit isang beses. Tatlong araw pa lang kami nina Arken
dito sa Camsur at talagang mapapansin na medyo nangitim siya dahil sa mga
pinapagawa ni Tatay sa kanya, ngunit hindi naman 'yon nakabawas sa ka-gwapuhan
niya. Mas lalo ngang lumakas ang dating niya dahil doon.

“H'wag kang mag-inarte riyan, naturuan na siya ni Tatay saka marunong na siya,”
tugon naman ni Kuya Jomer at piningot ang tainga ko bago umalis at iniwan ako.
Mukhang hindi na niya ma-take ang kanina ko pang pagrereklamo.
Napasimangot na lang ako habang nakatingin pa rin kay Arken mula rito sa may silong
sa tabi ng palayan.

Pero ang issue ko talaga rito ay ang mga kababaihan mula sa di kalayuan na halos
hubaran na si Arken ng tingin. Nag-grupo pa talaga sila habang nakatingin sa
boyfriend ko. Parang gusto ko tuloy balutin ang matipunong katawan ni Arken na
nakalantad sa mga kabaihan pati na rin ang guwapo niyang mukha.

Himdi na ako nakatiis. Kinuha ko ang timba na may lamang tubig at tabo saka umalis
sa silong upang tawagin si Arken.

“Arken! Halika na rito, ayos na 'yan!” sigaw ko sa kanya.

“Saglit na lang 'to!” sagot naman niya saka muling ibinaling ang atensyon sa mga
palay. Mukhang matatapos na nga siya.

Saglit lang ay natapos na rin siya at lumapit sa akin. Punong puno ng putik ang
kamay, paa at katawan niya kaya hindi ko alam kung bakit pinag-iinteresan pa rin
siya ng mga hitad doon sa gilid.

“Bubuhusan kita,” sabi ko na lang at binuhusan ang paa at kamay niya ng tubig,
sunod ang katawan niya.

Sinadya kong ihagod ang kamay ko sa abs niya saka tumingin sa mga babae mula sa di
kalayuan saka ngumisi sa kanila.

Huh! Hanggang tingin lang kayo.

“Hey, what are you doing?” natatawang tanong ni Arken saka hinawakan ang kamay ko.
Napaismid na lang ako.

“Bakit kasi kailangang nakahubad ka pa? Gusto ko ng dumukot ng mata kanina pa,”
naiinis na sabi ko saka napapadyak sa sahig.

Natawa na lang si Arken saka yumakap sa baywang ko. Napakagat na lang ako sa
ibabang labi ko nang dampian niya ng halik ang tungki ng ilong ko saka ang labi ko.

“I love you,” anas niya saka ngumiti sa 'kin. Napangiti na lang din ako at yumakap
sa batok niya.

“Hoy! Tigilan niyo ang paghaharutan diyan! May ipapagawa pa ako sa 'yo, Arken!”

Natigilan kaming pareho nang marinig ang boses ni Tatay mula sa silong. Kumalas si
Arken sa pagkakayakap sa 'kin saka muling dinampian ng halik ang labi ko.

“Mamaya na lang, may ipapagawa pa sa 'kin si Tatay,” nakangising sabi niya.

Napailing na lang ako nang agad siyang tumakbo papalapit kay Tatay.

Hanga ako sa haba ng pasensya ni Arken sa pamilya ko. Parang dati lang siya ang
tipo ng tao na mamamaril kaagad may makaapak lang ng sapatos niya.

Ang laki talaga ng ipinagbago ni Arken, nakaka-proud dahil pakiramdam ko isa ako sa
dahilan ng pagbabago niyang 'yan.

* * *

“Magrelax ka muna, Arken. Ngayon ka lang pinayagan nina Tatay na makapagrelax,”

sabi ko na lang saka yumakap sa braso niya.
Naiwan sina Vander at Arkia sa bahay at malamang nilalaro sila nina John at Nanay,
natuwa na rin kasi sila kay Arkia dahil mabait at pala-dasal. Hindi lang nila alam
kung gaano kasama ang ugali ni Arkia dati. Natawa na lang ako nang muli kong
maalala 'yon.

“Arken, tagay!” Inabutan ni tatay ng alak si Arken. Nag-aalangang tinanggap naman

'yon ni Arken.

May party-party-han na nagaganap dito sa malaking court malapit sa sakahan,

birthday kasi ng mayaman naming kapit-bahay na si Aling Rose kaya halos buong
barangay ay inimbitahan nito.

“Sige na, inumin mo na 'yan at alam kong napagod ko sa mga pinagawa ko sa 'yo nang
limang araw,” halos pupungas-pungas ng sabi ni Tatay. Medyo marami na kasing nainom
si Tatay, mamaya lang ay susunduin na siya ni Nanay panigurado.

“Siya ba ang magiging manugang mo? Aba, kay gandang lalaki naman,” kantyaw ni Mang
Raul.

“Oo, siya ang mapapangasawa ni Ayen. Guwapo talaga 'yan kaya guwapo rin ang apo ko!
Dati rin 'yang mayor ng Caloocan at masipag pa, kaya botong boto ako sa lalaking
'yan, talagang mahal na mahal niya ang anak ko,” sabi ni Tatay habang napapapikit
na dahil sa kalasingan.

Natawa na lang ako sa sinabi ni Tatay, nagiging honest talaga siya kapag
nalalasing.

“Did you hear that?” bulong ni Arken sa 'kin. Ang laki ng ngiti niya na para bang
nanalo siya sa lotto. Napangiti na lang din ako at tumango. Masaya ako para sa
kanya, ang mga sinabi ni Tatay ang nagsilbing reward sa ilang araw niyang
pagpapakahirap.

Mahigit isang oras na rin ang nakalipas, hindi nakakatanggi si Arken sa mga tagay
sa kanya ni Tatay, napansin ko rin na tinatamaan na siya dahil namumula na nang
kaunti ang leeg at pisngi niya.

“Hoy, Renato Macarios! Halika na sa bahay at lasing ka na!”

Tama nga ang hinala ko at dumating na si Nanay upang sunduin si Tatay. Nakayuko na
rin kasi si Tatay sa mesa dahil sa sobrang kalasingan.

Natatawang napailing na lang ako habang hinahabol sina Nanay ng tingin hanggang sa
makalabas sila sa court.

“Arken, tayo, hindi pa ba tayo uuwi?” tanong ko sa kanya saka hinaplos ang buhok
niya. Nakayuko na rin siya at tila lasing na.

Napasinghap ako nang biglang tumayo si Arken, agad din naman akong tumayo upang
alalayan siya sa braso nang muntik na siyang matumba, mukhang lasing na lasing na
talaga siya.

“M-makinig kayo! This is Jonalyn Macarios, we'll get married and have a lot of
children! You are all invited! You, you and you!”

Napapikit ako nang mariin dahil sa kahihiyan nang sumigaw si Arken. Hindi ko alam
kung matatawa ba ako o mahihiya sa ginagawa niya ngayon.

Naghiyawan naman ang mga tao sa court, buti na lang talaga at lasing na rin ang mga
tao rito.

“She's so beautiful and kind and perfect, she's my angel...my angel!” Napahagalpak
pa siya ng tawa kaya tumawa rin ang mga tao. Napakamot na lang ako sa batok ko,
kailangan na talaga naming umuwi.

Hindi ko alam na ganito pala kasama malasing si Arken, nagiging honest din siya at
nawawalan ng kahihiyan.

Agad kong sinabit ang braso niya sa balikat ko at inalalayan siya palabas ng court.
Buti na lang at kaunting lakad lang ang bahay namin mula sa court.

Hirap na hirap ako hanggang sa makarating kami sa bahay dahil hindi biro ang bigat
nitong si Arken.

“Jonalyn, m-mahal na mahal kita... one hundred percent, ay hindi, one million
percent, ay hindi, one billion percent... Ay hindi--” agad kong pinutol ang
sasabihin niya.

“Oo na, sige na. Mahal na mahal mo na 'ko, tumahimik ka na at baka magising pa sina
kuya sa 'yo,” bulong ko na lang.

Nakarating na kami sa kwarto, dahan dahan ko siyang inihiga sa banig dahil nasa
kama sina Vander at Arkia na tulog na tulog na. Napabuntong hininga na lang ako at
pinunasan ng basang towel ang mukha at braso niya pagkatapos ay kinumutan ko siya
saka humiga sa tabi niya. Sa kanya muna ako tatabi ngayon.

“Jonalyn,” bulong ni Arken habang nakapikit. Pulang pula pa rin ang mukha niya
dahil sa kalasingan.

“Hmm?”

“I love you so much,” usal pa niya saka yumakap sa 'kin. Napangiti na lang ako at
yumakap din sa kanya.

“I love you too,” tugon ko naman saka dinampian ng halik ang labi niya kahit na
amoy alak siya.

Bahagya niyang idinilat ang mga mata saka may kinuha sa bulsa niya. Napasinghap ako
nang kuminang ang bagay na iyon dahil sa sinag ng buwan mula sa bintana.

“A-Arken...”

“Will you marry this drunk man, Jonalyn?” tanong niya saka muling napapapikit,
mukhang antok na antok na talaga siya.

Napangiti na lang ako kasabay ng pag-iinit ng sulok ng mga mata ko. Agad siyang
nanlabo sa paningin ko dahil sa mga luhang nagbabadyang kumawala. Napag-uusapan
naman namin ang tungkol sa pagpapakasal, pero naluluha pa rin ako dahil sa tuwa.

“O-oo naman, magpapakasal ako sa 'yo, Arken.”

Kinuha ni Arken ang kamay ko at isinuot sa daliri ko ang singsing. Napangiti siya
saka tinitigan ang kamay ko na may singsing, simple lang ang singsing at walang
bato ngunit iyon talaga ang tipo ko.

“I love you so damn much, Jonalyn.”

Napangiti na lang ako at yumakap sa kanya saka sinubsob ang mukha ko sa dibdib
niya.

Nag-propose siya sa 'kin ng lasing. Kakaiba talaga.

WARNING: this chapter contains extreme profanities, issues about drugs, abuse of
power, violence, and other sensitive issues that may be disturbing for some
readers.

* * *

Arken Zaviere

“Ano'ng tinutunganga mo?! Magtrabaho ka!”

I just nodded and started packing again. I'm not foolish, I know all of these are
illegal drugs, I'm just a kid, 15 years old but I know this kind of things for I am
delivering this shits to my father's powerful clients for how many years now... My
father made me do all kinds of stuff. He made me stop going to school this year
even though I was the first honor in our class last year, he noticed that I'm good
at fighting, solving problems and how to get away from different kinds of
trouble...so he made me do this.

Arnold Zaviere is the only family I had, I didn't get to know my mother because he
never mentioned it to me. But he went bankrupt last month and he sold me to a drug
lord, Franko Manuel, and he's a worthless piece of fuck.

Hindi ako galit sa tatay ko, I never give a fuck about him anyway. He never treated
me like his son, as a family, that's why I became like this...an emotionless fuck
who doesn't give a shit about his own life.

“Putangina ka! Napaka-tanga mo! Paano kung nahuli ka ng mga pulis ha?!”

Napadaing ako nang maramdaman ko ang paghagupit ng latigo sa likuran ko. Damn this
asshole. It was his fault why I'm almost busted anyway.

I just endured an hour of torture from him. I'm kinda used to it anyway. But I'm
not numb, it fucking hurts like hell I just wanna die. Good thing he didn't do
worse than whipping, sometimes he does something worse than that.

“You should learn how to use a gun. Malapit ka ng mag-eighteen, hanggang ngayon ay
hindi ka pa rin--”

Agad kong pinaputok ang baril upang putulin ang sasabihin ni Franko. His mouth
agape when I hit the most middle part of the shooting target, the hardest to shoot.
He gulped and patted my back, still dazed.

I always stole my father's gun since I was twelve and practiced using it alone.
Good thing I did that, but it wasn't easy at first because guns are too heavy for
me back then.

“Hey, pretty man, aren't you tired of doing this? Why don't you come with me.”

Elisa is one of our biggest clients, she's hot and mature with big boobs and a
curvy body, but she's also a bitch who shows interest to a seventeen-year-old boy.
“I don't do old women,” I said in a cold tone. I'm not that desperate to come with
her and become her boy toy or sex slave. Damn her.

Her cheeks heated because her friends laughed at my remark. She stood up and
slapped me, she's a little bit taller than me, and I can't hurt her even though I
want to because Franko will surely beat the shit out of me. I'm so done with the
torture.

“Do you see this, Arken?” Franko asked with a triumphant smile on his face.

Of course, idiot. I have eyes.

This is his secret room located at the secret door in his office. There are tons of
money, gold, and jewelry in this place. Nakakabulag ang liwanag sa silid na 'to.
Napakarami niyang kayamanan.

“Lahat magagawa mo kapag may kapangyarihan ka. With power and influence, you can do
anything. Hindi ka mamumuhay nang ganiyan, na parang tuta na inuutus-utusan at
pinaglalaruan. But of course, you won't be able to experience this kind of life,
this doesn't suit you, pretty boy,” Franko said while smirking.

I don't know why he's showing me all of this, this is the first time he showed all
of this to someone. Kahit sekretarya niya hindi niya pinapasok dito.

“And because of this power, I enjoyed your mother's taste. Alam mo bang binenta
lang din ng tatay mo ang nanay mo sa 'kin? Pagkatapos kong pagsawaan ang nanay
mo... Pinatay ko siya, nang walang kalaban-laban.”

My chest tightened at his remark, my breathing became heavy, my vision became dark.
Anger, fury, and wrath blinded me. So that's what happened... He's the one who
killed my mother. He fucking killed my mother.

Franko was shocked when I pushed him. Napahiga siya sa sahig dahil sa gulat, agad
akong pumaibabaw sa kanya. Kinuha ko ang kutsilyo sa bulsa ko at agad na sinaksak
ang tiyan niya. He shouted because of pain, I stabbed him again, tumalsik ang dugo
niya sa mukha ko.

He did his best to push me away and he succeeded. He keeps on shouting while trying
to stop his blood from coming out of his stomach. I smirked in triumph. Fuck him,
serves him right.

“Y-you! How dare you do this to me?!”

Kinuha niya ang baril mula sa bulsa niya at pinaputok sa direksyon ko, agad naman
akong nakaiwas. I ran to his direction and punched his wounded stomach. He shouted
in sheer pain and let go of the gun. I immediately took it and pointed it at him.

“A-Arken, don't do this, I-I'm just kidding, I didn't kill your mother. Kid, come
on, I'll treat you better after this. P-para na 'kong tatay mo diba?” he asked,
pleading for his life.

I didn't feel anything at all... Mercy, affection, concern... I can't feel anything
at all. I just want to kill him, and see his thick blood on the floor. I'm not
stupid, I'm sure he will kill me if I let him live.

“Goodbye, asshole. Don't worry because we'll meet in hell anyway,” I said coldly
and fired the gun. Tumama 'yon sa dibdib niya dahilan para tuluyan siyang mamatay.
Pinahid ko ang maruming dugo niya sa mukha ko.
Oddly, I didn't feel any remorse. It feels like I did the right thing. I'd been
dying to kill him anyway, I want to do this ever since, and I finally did.

This is the first time I killed someone, and it feels right, so fucking right.

“Woah! That was fucking great!”

I was taken aback when two men entered Franko's secret room. They look like the
same age as mine, what are they doing here?

“Damn, dude! I saw that! You're fucking good, you stabbed him two times and punched
his wound and then you shot him. Fuck, your talented!” the other boy said with a
huge smile on his face.

He's a creep, why is he smiling at me like that?

“Wow, dude. You really earned my fucking respect. Ano'ng pangalan mo? Ako si
Cadence Lettiere,” he said and took my hand to shake hands with me. My forehead
furrows, what the fuck is wrong with this crazy asshole?

I looked at the blue-eyed man who's busy checking the room. He took one gold and
examined it.

“This man is loaded with fucking riches, good thing he's dead,” Cadence said and
took a diamond necklace and wore it.

I'm confused, what are they doing here? They seem to be intruders, but how did they
manage to get inside? No one has ever done that before. Maybe they are no ordinary
young boys.

“I'm Zakarius Cavalcante, who are you?”

The man with blue eyes spoke while looking at me with no emotions in his eyes.

“Arken... Arken Zaviere,” I answered with equal coldness as his.

“You are now the owner of these riches since you killed the boss,” he said and
throw the gold bar at me.

“Wait, bro. Akala ko ba nanakawan natin 'to? Bakit mo binibigay sa kanya?” Cadence
asked, confused.

“He's the one who killed the boss, not us. By the way, Arken Zaviere, are you
interested in power, influence, lots of money? Do you want that?” Zakarius asked
while looking intensely at me.

For the first time in my life, I wanted something. I want power, I want influence,
I want to control people, I want to be powerful and make everyone shake in fear
because of me.

I joined Club dei Gentiluomini Feroci, a secret organization led by Zakarius'

father, Zachariah Cavacante.

“What is this group all about?” I asked, I think I have the right to know what kind
of organization I will be joining.

“Ako na ang magpapaliwanag sa 'yo, dude.” Inakbayan ako ni Cadence at tinapik ang
balikat ko. “This organization is for those who want power, for those who are
willing to kill, who are willing to be greedy... Para sa mga lalaking walang
pakialam kundi ang apakan ang mga tao. We're cruel, but we deserve it, Arken. Why?
Because we're powerful. This organization may sound pointless and nonsensical to
you but it's not. Lahat kami may pinagdaanan tulad mo, that driven us to want
power, to seek for it. That's the number one goal of all the twenty members here.
Don't you know that government officials are scared of Zachariah? That is power,
Arken, that feels good, right? To be feared. Lahat kami rito makasarili, gusto
namin ng kapangyarihan para sa pansariling interes namin. But of course, you have
to have a strong will. Dapat masikmura mo ang pumatay, magnakaw... Siyempre, hindi
tayo nagmamahal, that will be a hindrance for our goal,” Cadence explained with
hand gestures.

That sounds good, I want that. I want power, I want to be powerful.

“Arken, bawal na bawal may makaalam ng organisasyon na 'to. Kailangan maging

maingat ka, kapag may nakaalam, patayin mo agad. Gano'n lang,” Cadence added and
moved away from me.

“What will be your facade? I mean, Zak will be a movie director, Pirius will be a
seaman, Cadence will be a hotelier... Other members have their own facade or
disguise in doing dirty works. How about you, Arken?” Zachariah asked while puffing
on his cigarette.

I don't know, I haven't thought of this before. I just told him what comes into my
mind first.

“I will be a politician.”

They became quiet, even Zachariah seemed stunned with my answer, but he smirked
afterwards and nodded.

“That's risky, but a good choice,” he said and puffed on his cigarette again.

Zachariah taught us how to fight, how to use guns, properly, how to control our
emotions, how to pretend in front of everyone.

I grew up together with them with one goal set in mind, to gain power.

I met Adham who's a young man just like me. He was abandoned and abused, I didn't
pity him, hindi ako nakakaramdam no'n, but I showed him mercy and kept him because
I need a loyal servant beside me. But of course, I don't trust him that much,
unless he dies for my sake.

I'm already 26 when I finished law school, I immediately enrolled in law school
after I graduated in college, the same day Zachariah died.

Zakarius became our new leader after his father died. He's good and smart too, just
like his father. But he's more emotionless and heartless than Zachariah. He can
kill someone without any emotion in his eyes. He made the organization more
powerful and unbeatable.

Maraming taon ang lumipas, I became a lawyer first, and of course, I'm doing dirty
deeds behind that. I gained popularity because of my good deeds. Many people wanted
me to run as a politician, I realized that disguising is really important if you
want to gain power.

I did gain the power that I wanted, my riches are more than you could ever imagine.
It feels good.

I met Vierra De Guzman, she knows about the organization. I don't know why she's
still alive, it's maybe because Cadence, and Zakarius fuck her too.

She became my fuck buddy too, she came every time I needed someone to fuck, I'm a
man too.

She got pregnant and left her daughter to me. Pinagdudahan ko kung anak ko ba
talaga si Arkia noong una, but it turns out that Arkia is really my child.

Zakarius was furious at first, but he just let it pass and told me to make sure
that my daughter won't be a hindrance to our organization and goal.

“Damn, bro! You won! You're the new mayor of Caloocan City!” Cadence announced.

I don't know what to feel, it feels good, but not good enough to fill the gaps in
me. I couldn't explain, but it somewhat feels good.

My first speech as the mayor came. I know that starting today, I need to be extra
careful of my actions because I'm a government official now, doing dirty deeds will
be extra difficult.

I was stunned when I saw a fair and petite woman in front who's staring dreamily at
me. She's smiling as if she's hoping that I will be the new hope of Caloocan City.

“I-I... I promise to...”

I bit my lower lip, why am I suddenly distracted? She's just staring and smiling at
me? Bakit nanghihina ako? This never happened before. My heart is thumping fast as
if it wants to go out of my ribcage.

What the hell is wrong with me?

I don't know what gotten into my mind, I did everything to be the best mayor.
Isinaksak ko sa isip ko na ginagawa ko lang 'to para sa pagpapanggap ko.

But I have weird feelings I couldn't explain, I want to impress her... That woman,
I like it when she smiles from the crowd while staring at me every time I'm
announcing something as if she's proud of me.

“Nagbabagong buhay ka na ba, Arken?” Cadence asked while drinking his favorite
alcohol.

My forehead creased with his remark.

“What the fuck are you saying?” I asked, annoyed.

“Nothing, masyado ka lang mabait sa mga tao. Ang dami mo ng nagawa para sa
Caloocan, alam ko naman na parte 'yan ng pagpapanggap mo, pero parang sobra naman
yata,” Cadence said suspiciously with a serious look in his eyes.

Cadence seems to be an idiot and crazy, but he's smart and clever. He knows there's
something wrong with me. I should be careful, I shouldn't be swayed by that woman
again.

“Ayen! Halika rito, sabihin mo kay mayor ang thoughts mo sa kanya! Bilis!”

My heart skipped a beat when I saw her being pulled by her friend. Her name's Ayen,
she's Ayen.

“M-mayor, ano po... T-the best ka, pagbutihan niyo pa po,” she said shyly. Her
cheeks are crimson red and she couldn't look directly at my eyes.

Damn, heavenly.

She's so beautiful... Her skin is white and pale, her almond-shaped eyes are
captivating, her small but pointed nose matched with her heart-shaped face... And
her lips, I will risk everything just to have a taste of those luscious lips. I
couldn't take my eyes off her, but damn, I need to act normal, even though I want
to take her... I want her mine.

That woman... Ayen, never let me sleep peacefully for how many years, I can't get
her off my mind. I never wanted someone like this before, she's making me crazy.

“Clear, Sir, I made sure no one followed us here,” Adham said and get inside the
car.

“What's his name again?” I asked Adham while holding my silver gun, my favorite
gun.

“Fernan Reyes, sinabi niya sa black bullet ang tungkol sa feroci,” Adham said. I
just nodded.

Black bullet, just a shitty organization. Susugurin ni Zakarius ang grupong 'yon
ngayon para ubusin ang miyembro.

Fernan Reyes, we will kill that motherfucker tonight. I want to kill him
personally. Kinakalawang na 'ko, ang tagal na noong huling beses na pumatay ako...
Dahil kay Ayen. I couldn't let this happen, Zakarius is now suspicious of my
actions.

“W-wala na kayong kawala, Arken Zaviere! Malalaman ng buong mundo ang tungkol sa
grupo niyo at babagsak kayong lahat!” Fernan shouted, his face is now severely
wounded because of Adham.

Nangangati ang kamay kong patayin siya. Sa ilang taon ko ng pumapatay, naging parte
na siguro 'yon ng pagkatao ko.

“Let's do this fast,” I murmured while looking coldly at Fernan who's lying on the
floor in this dark alley.

I turned my gun's silencer on and pointed it at him. I was about to pull the
trigger but she invaded my mind again. I licked my lower lip and gave the gun to
Adham.

“Kill him, I'm not in the mood,” I murmured and gave him the gun.

“H-hayop ka, mayor!” Fernan screamed when Adham pointed the gun at him.

“Should I kill him now, mayor?” Adham asked.

“Do it quietly, make him disappear without anyone knowing. You know what to do,
right?” I asked coldly while staring at Fernan.

“Napakahayop mo! Sisiguraduhin kong malalaman ng mga tao kung gaano ka ka-demonyong
hayop ka! Napakawalang--”

I didn't let him finish and kicked his face, he spits blood and coughed. I don't
have time with his shitty remarks.
Natigilan ako nang makarinig ako ng kaluskos. Agad akong napatingin sa malaking
poste sa kanto ng eskinita.

It's a woman.

“It seems like we have an audience,” I muttered and walked in her direction.

She immediately ran away, but I'm faster than her and immediately grabbed her arm
and pulled her close to me.

I was stunned when she looked at me, fear is visible in her eyes.

Ayen...

I punched her on her stomach and carried her when she collapsed.

“Sir, I think we should kill her,” Adham said while driving the car.

I stared at her face and caressed her soft cheek. Her head is on my lap right now,
she's still unconscious.

I'm sorry, I had to do that.

For the first time in my life, I felt excited about going home because she's there.
I was kind of worried, she's still not waking up, did I punched her too hard? Or
maybe she was so frightened that she doesn't want me to see her awake.

“You'll be the mother of my daughter from now on,” I said while looking straightly
at her eyes.

Seriously, Arken? What kind of fucking excuse is that? I didn't know I'll go this
far just to make her stay here.

Saglit lang naman, just for a month or two. I just want to feel her presence even
just for a short time...

I tried my best to push through with my cold facade towards her. Ginawa ko ang
lahat para matakot siya sa 'kin at isipin niya na masama ako.

I smiled a little while staring at her innocent face. She's sleeping on the couch
earlier but I carried her to my bed and let her sleep beside me.

“You're driving me insane, Jonalyn,” I murmured while caressing her soft cheek. I
can stare at this beauty forever, I will never get tired of it.

“Hmm,” she moaned softly.

I groaned and immediately stood up when my dick reacted to her innocent but
seductive moan.

“Fuck.”

I immediately go to the bathroom and released my heat and desire for her alone. I
need to restrain myself, I'm not a sex-addicted man, I don't know why my body is
reacting like this just because of her moan.

Jonalyn... Jonalyn keeps showing me her sunshine even though I did my best to show
her that I'm not a good man. Damn, her presence is enough to make my feelings and
mood much lighter. She made me do things I never did before, she made me feel
something I never felt before... Lumalambot ako sa kanya.

“My, my, Arken... You love that woman already, aren't you?” Vierra asked while
shaking her head.

I didn't answer her question, I remained quiet... I don't know... Do I love her?

“Hindi mo dapat hayaan na magtagal 'yan, Arken. Look at her, she has a simple life,
she's beautiful, she's living peacefully before you appear in her life... Are you
planning to confess to her and put her into your messy life? You're a feroci
member, Arken. Magulo ang buhay mo at walang kaligtasan, gusto mo bang isama ang
babaeng 'yon sa kaguluhan ng buhay mo? Paano kung mapahamak... Or worse, mamatay
siya ng dahil sa 'yo? Think clearly, Arken. That woman doesn't deserve to get into
your troubling life. Guguluhin mo lang ang maayos niyang buhay.”

Vierra's words bugged my mind for days. I don't want her to be in trouble because
of me, I don't want her to be in danger because of me... I don't want her to die
because of me.

“M-mayor, mahal kita. M-mahal na mahal kita. W-wala akong pakialam kung nakita ko
man kayo ni Vierra sa gano'ng posisyon, handa akong kalimutan 'yon, mayor. P-
pakiusap, tanggapin mo 'ko, mahal na mahal kita,” Jonalyn said while crying.

I did my best to restrain myself from crying. My hands are shaking as I pointed my
gun at her. Seeing her cry like that... Realizing that I'm the one who made her cry
like that... I want to kill myself.

I watched her as she ran away from me... Away from my shitty life, and my tears are
already running through my cheeks. My knees weakened, and my heart was about to
explode because of unbearable pain.

“I-I love her too, Vierra. I love her so much, I love her more than my life. I-I
love her, I'm so damn much in love with her, i-it's too much to bear. My heart
feels heavy.”

Vierra just looked at me with pity, probably because this is the first time I
cried. She finally saw my weakness, and that is Jonalyn.

For the first time in my life, I wanted something more than power and influence...
I want to have a simple life, I want to be with her, and love her without
restrictions.

Many years passed, I tried to forget about her. Adham didn't update me about her
whereabouts, I tried to stop thinking about her and focus on my goals... But I
failed.

“What's happening to you, Zaviere? You're not yourself for the past years,”
Zakarius said while looking at me with his cold eyes.

“He's pussy-whipped, obviously. Ilang taon ka ng hindi napasok sa pulitika, ano na

ba'ng balak mo, Arken? Saka bakit sa Sorsogon ka na naka-reside? Pabalik-balik ka
yata masyado ro'n for the past two years?” Cadence asked with serious eyes.

I just cleared my throat and avoided his gaze. Cadence is one of the most observant
member of feroci. Para lang siyang gago, pero marami siyang napapansin sa paligid
n'ya.

I know that Jonalyn is in Sorsogon, that's the only information I know about her
because I chose not to dig more information.
“Hindi mo ba hahanapin si Ayen dito sa Sorsogon, Sir?”

Natigilan ako sa tanong ni Adham.

“I won't,” I answered shortly. Adham looked at me suspiciously.

“Then why are you here, Sir? Why are you staying here in Sorsogon for two years?
You even changed your residency. May balak ka bang tumakbo rito sa Sorsogon?”
tanong pa ni Adham.

I don't know why I'm doing this. For the past two years, I'm hoping that Jonalyn
and I will cross paths here in Sorsogon even though the public doesn't know I
reside here now... but I somewhat wants to run as a politician here in Sorsogon
because I want her to know about me. I want her to reach me, I want her to know
what I'm doing, and I want her to know that I'm here for her... even though she
doesn't love me anymore.

But I discovered that she's living with Vaughn Regnier, Sorsogon City's mayor, for
how many years now... my mind went blank, anger and jealousy rushed in my veins...
I made decisions hastily without thinking thoroughly which is unusual.

I decided to run as a governor in Sorsogon to compete with Vaughn Regnier who's

also running for the position. Adham and my lawyer had a hard time processing that
because I'm a former politician in Caloocan... but I don't care. I want to beat the
shit out of Vaughn Regnier.

I can't let Jonalyn be with him any longer. Katulad ko lang din si Vaughn, he's a
heartless jerk who only cares about money and power. He kills people too. I know
that. I don't want Jonalyn to end up with a man like me and Vaughn is just like me.

Vaughn Regnier was furious when he found out that I'll be competing with him for
governor's position. I can't blame him, my name alone screams competence and
threat.

I have to deal with him seriously, I have to make him give up on Jonalyn... Baka
kung ano pa'ng gawin n'ya. I don't know what I'll be able to do if that happens.

“Sir, Vaughn Regnier wants to meet you,” Adham said.

Pumayag ako na makipagkita kay Regnier dito sa pribadong lupa na pag-aari niya.
Adham is not with me because I ordered him to do something else.

“Go back where you fucking came from, Zaviere! Why do you have to compete with me?!
Huh?”

My jaw clenched while looking at Vaughn, I want to kill him right now and take
Jonalyn away from him.

“I won't. If you're really confident, fight me fair and square, Regnier. Am I a

threat to you?” I asked, mocking him.

I want to talk to him about Jonalyn in a peaceful way possible, but here I am,
mocking him. I just can't stand this man. Nakikita ko pa lang siya, naiisip ko pa
lang na matagal siyang nakasama ni Jonalyn... para na 'kong sasabog sa galit kahit
wala akong karapatan.
His face reddened, he immediately gets his gun from his coat and shot me with it. I
groaned a little when it hit me on my stomach. Damn him.

I pulled my gun and tried to shoot him, nakaiwas siya kaagad. I have no time for
this, I need to find where's Jonalyn and take her away from Regnier.

Sumakay ako sa kotse ko at agad na pinaandar 'yon. I grimaced while driving, I'm
getting dizzy, I'm used to gunshots like this for this is not the first time but
I'm a human too.

Lumabas ako ng kotse nang makalayo na ako sa kanila. I can't manage to drive
anymore. I just walked and walked until I reached the road. I'll just call Adham
and wait for him there.

In that place and time, I saw Jonalyn again... And I promised to myself that I
won't let her go again, I'll do my best to deserve her this time. Fuck my goals,
fuck power, fuck feroci, fuck everything... She's the only one I need, just her,
Arkia, and our son, Vander.

* * *

“Congrats sa kasal niyo ni Ayen,” Vaughn said and sipped on his wine. I just nodded
and drank mine.

I didn't kill him, I request Zak not to kill him. Tama si Jonalyn, kung hindi dahil
sa kanya, baka wala na si Vander ngayon.

“H'wag kang mag-alala, hindi ko na tatangkaing patayin ka ulit... Basta ba hindi ka

na talaga babalik sa pulitika,” he said and laughed gently. I just smirked and
drank another glass of wine.

Jonalyn and I got married last week, one of the happiest days of my life. I
restrained myself from crying that day, pero hindi ko nakontrol ang sarili ko.

I'm still a feroci member, most of the feroci got married too. Most of us stopped
killing people. Well, I killed one last week, but I didn't mean it... I mean, he
will kill me if I did not kill him first. But that would be the last, Jonalyn will
be furious if she happens to know about it. I promised her that I will stop killing
people for good, but I don't kill innocent people though.

Inamin ko kay Jonalyn ang tungkol sa organisasyon namin. She didn't tell me to quit
the organization, she just told me that I should stop killing people.

Sinunod ko na lang dahil ayokong magalit siya. Jonalyn is kind of scary when she's
mad, but damn, I still love her... kahit ano pa ang mood niya.

“To be honest, I loved her. I loved Ayen,” Vaughn said and smiled bitterly.

My forehead creased. I want to change my mind and kill him this time. Bakit niya
minahal si Jonalyn? I mean, Jonalyn is really lovable, but how dare he?!

“But you know, you and I have the same goal, I only want tons of money and power. I
set aside my feelings for her,” he added.

“Mahahanap mo rin ang taong mas gugustuhin mo kaysa sa kapangyarihan. That sounds
impossible, but damn, loving someone will make you feel something you mever thought
you would. I'll pray for that to happen to you too, Regnier, just stay away from my
wife.”
Vaughn laughed at my remark.

“You? You'll pray for me? Nagdadasal ka ba?” natatawang tanong pa niya.

“Shut the fuck up and just go home. Dapat kasama ko ang asawa ko ngayon pero
sinamahan pa kita rito. I'll go ahead. By the way, I know you'll find someone to
love later on. Grab the opportunity when that happens.”

I didn't wait for him to respond, I left the bar and immediately get in my car. I'm
excited to go home with my family, I'm excited to see my children and my wife.

Sinilip ko muna ang mga anak ko sa kuwarto nila pagka-uwi ko bago dumiretso sa
silid namin ni Jonalyn.

“Saan ka galing?” Jonalyn asked, her eyebrow arched. I just smiled and hugged her
waist. She feels home.

“I love you,” I murmured and kissed her temple.

“H'wag mo akong dadaan-daanin sa pa-I love you mo ha, Arken...pero sige na nga, I
love you too.” She kissed both of my cheeks, my jaw, and lastly, my lips.

My heart skipped a beat. Paano niya nagagawang gawin 'to sa sistema ko nang walang
kahirap-hirap? Just a simple gesture from her makes my heart gone wild, only her
can do this to me.

“Pero nakakainis ka, nagpa-sexy ako ngayong gabi dahil maagang natulog sina Vander
at Arkia tapos ginabi ka naman. Tingnan mo, ang sexy ko ngayon.”

Lumayo siya sa 'kin nang kaunti at umikot upang ipakita ang suot niya. She's
wearing a red see-through lingerie that emphasizer her white skin. I smirked and
hugged her again.

“You're sexy in whatever you wear, but you're sexier when wearing nothing,” I
murmured and bit her small ear. She gasped and smacked my chest, I just laughed and
kissed her forehead.

I was stunned when her lingerie fell on the floor, she bit her lower lip and her
face reddened, her beauty is intoxicating. I'm powerless when it comes to her
charm, I will never be able to resist her charm. My d-ck hardened at the sight of
her perfect body, pleasure and desire pulsed in my veins, the beast woke up.

I immediately held her cheeks and kissed her plump, red, and delicious lips. She
hugged my nape and answered my hungry kiss with equal passion.

I never thought this day would come, I never thought that I won't be able to feel
happiness and contentment in my life... I never thought I would love someone more
than power and wealth... I never thought I would love someone more than myself.

* * * ~ ~ ~ * * *

Thank you Jonalyn Manghay (Ayen) for letting me use your name. I love you,
friend 💛

Thank you for reading this story despite its flaws, errors, and loopholes. You've
been with me on my writing journey and watched me improve in every story 🤧

Please leave a comment and let me know your thoughts about this story. I'll read
your comments and will surely appreciate it. Thank you, my elies. I love you all 💛

~ You can interact with me on my social media accounts ~

FACEBOOK: Elyjindria Farthon (or) Elyjindria Zaviere

TWITTER: @elyjindria

INSTAGRAM: elyjindria

TIKTOK: elyjindria (walang kuwenta ang tiktok account ko pero nilagay ko na rin)

Captured and Tainted (Serie Feroci 2)

Angelica Louise ‘Angel’ Mendoza is a famous model and actress, she has a bitchy
attitude, she does whatever she wants to do, she gained a lot of haters because of
that but she doesn't care because she's happy. She finally achieved her dreams and
plans in life, she couldn't ask for more. Her best friend, Jaze, has a long-time
boyfriend. Angelica knew that Jaze is deeply in love with him that's why she was
shocked when Jaze left without any notice, leaving her boyfriend behind. And now,
she was being held as a hostage by her best friend's ferocious boyfriend...
Zakarius Cavalcante.

Call Me Mayor (SERIE FEROCI 1) physical book details:

📌Size: 6×9

📌Pages: 341 (pwede pa madagdagan)

📌Price: 600-650 pesos (shipping fee not included)

Bakit ang mahal? 6×9 po kasi ang size na mas malaki kaysa sa standard size na 5×8.
Hindi raw kasi kakayanin kapag 5×8 dahil masyado ng makapal. Limited copy rin kasi
since hindi naman karamihan ang ire-release na copies. With inclusions naman 'yon
like bookmark and postcard (hindi ako sure kung iyon lang, baka madagdagan pa po)

May pirma ko rin po 'yung books.

P.S. Hindi pa po nags-start ng order, baka next month pa po (March) or April kaya
may time pa po mag-ipon 😊.

Further announcements will be announced on my Facebook account. Elyjindria Farthon

CALL ME MAYOR, reservation slots is now OPEN. 🔓Starting April 1- May 15.
Send a message to Howling Wolf's Publishing (facebook page) and attached this order
form. Makikita niyo ang form na 'yan sa latest post ng page. (note: Pakiayos po ang
pag-fill up. Pakilagay po ang estimated payment date and MOP. ) 👇

⚜️ORDERING FORM ⚜️

🔰 Please Send us your following details:

📌Facebook Name:

📌Name:

📌Contact Number:

📌House Address:

📌Branch Address: (Pick up):

📌 Mode of Payment

📌Date of Payment:

📌Name of Orders:

📌Quantity:

📍Shipping Fee: Manila Area > 100

Provincial Area > 180

(good for 1-3 regular weight books)

📍MOD — We have GCASH, BDO/LANDBANK TRANSFER, OTHER REMITTANCES —Palawan, Cebuana,

Etc.

📌 GCASH

ROWENA FERNANDEZ

09564764575

📌LANDBANK

1696 1795 37

Ryan C. Espinoza

📌BDO ACCOUNT

0044 9504 0416

ROWENA FERNANDEZ

📌OTHER REMITTANCES LIKE

PALAWAN/CEBUANA/MLHULLIER/WESTERN UNION

RYAN C. ESPINOZA
09398750151

💳For Installment, kindly DM: Hnrl.MERCH

https://www.facebook.com/hnrLMerchPh/

POST: https://www.facebook.com/300543610504084/posts/746582185900222/

📌 Book Details:

6x9 book size

341 pages

White paper

Laminated Matte

📌 Inclusions:

Bookmark

Postcard

HWP freebies

(ballpen & button pins)

PRICE: 650 pesos (shipping fee not included)

P.S. books will be signed by yours truly 💛

P.P.S. The book has special chapter.