De valkuilen van het social media

Het internet en dan specifiek social media, is een mes dat aan twee kanten kan
snijden. Enerzijds is het een prachtig werkinstrument dat bijvoorbeeld revoluties kan
doen ontspruiten, maar anderzijds kan het ook je hele leven kelderen in een moment
van onachtzaamheid. De basis voor beide mogelijkheden is de verkleining van de
wereld, mede mogelijk gemaakt door het wereldwijde web. Het gevaar zit hem in de
‘eeuwigheid’ en openbaarheid van het net en ons gebrek aan inschatting van ons
online netwerk. Je kan binnen de seconde iets de wijde wereld insturen via het web,
maar om het terug te roepen zal je vroeger moeten opstaan. Bovendien heb je geen
controle over wie je content uiteindelijk zal delen. Wat zijn de valkuilen van social
media?
Gooi het eruit
Wanneer we ontevreden zijn over een bepaald merk, of zelfs een gewone
persoonlijke vete beleven, durven we dit al eens op internet gooien. We klagen op
Facebook of Twitter over de wanpraktijken aan van service providers, we mekkeren
over de slechte werking van het openbaar vervoer. Dat is voor de gebruiker vaak een
opluchting; de pijn van weer 10 minuten op je trein moeten wachten wordt licht
verzacht door het medeleven dat je ontvangt van je Twitter of Facebook feed. Maar
wat als we niet op het bedrijf, maar op de man gaan spelen?
Internet Shaming
Internet Shaming wordt stilaan een begrip. Iets of iemand door de modder trekken
via sociale media of blogposts. Wanneer het gaat om foto’s van de hond die net in de
keuken heeft geplast kan dit onschuldig en grappig zijn. Wanneer het over een mens
van vlees en bloed gaat wordt het anders. We hebben het idee dat we onze
gedachten ventileren, maar denken niet meteen na over de gevolgen.
Denk aan het verhaal van een advertising consultant die zich op een congres druk
maakt over de vrouwonvriendelijke commentaren van twee kerels op de rij achter
zich.  Ze maakt een foto van het duo en gooit deze op Twitter met de stelling dat hun
gedrag niet door de beugel kwam. Lang verhaal kort, zowel zij als een van de twee
mannen raken hun job kwijt door de nasleep van dit internetdrama. De dame
onderschatte haar sociaal bereik en de draagwijdte van het congres waar ze aan
deelnam.

Wie heeft het gedaan?

In situaties van voorgaande geval kan je je afvragen wie er de schuld draagt. Velen
wijzen dan naar de originele poster van de controversiële Tweet. Maar denk dan ook
even aan het voorval waarbij enkele jonge gasten aan de schandpaal worden
genageld door de website Jezebel. De kereltjes posten enkele racistische Tweets
over de Amerikaanse president waarop Jezebel hen met naam en toenaam
vernoemt op hun website en in een moeite de school inlichtte. Jezebel liet een sterke
online voetafdruk na van informatie over deze jongens, welke hen nog jaren kan
achtervolgen. Nu, racistische tweets zijn nooit ok, maar hadden die pubers wel enig
idee van wat zo’n Tweet zou kunnen teweegbrengen?
Ons netwerk is groter dan we denken
Misschien wordt het tijd dat we eens nadenken over hoe we de huidige en
toekomstige generatie van social media addicts kunnen sensibiliseren over de
mogelijke gevolgen van zo’n posts. We zien het nog altijd klein, want als gewone
gebruiker heb je misschien een 100tal volgers. Maar als er tussen die followers
iemand zit met een groter bereik, kan een retweet van een boodschap meteen viraal
gaan. Je kan best altijd een persoon in je achterhoofd houden (een toekomstig
werkgever, een belangrijke klant of misschien zelfs je oma) die je kan behoeden voor
foute posts. Zo vermijd je dat je beschamende dingen, of bij uitbreiding dingen die je
later kunnen achtervolgen, de wereld instuurt.