Hockney, notatka z filmu Ola

Czarniecka

David Hockney jest zafascynowany

technikami, których używali
barokowi mistrzowie aby uchwycić
niespotykanie realistyczne
wizerunki modeli i obrazy na
płótnach. Porównanie
manipulowania rzeczywistosci przez
fotografow xx i xxi wieku do pracy
artystow xvi wiecznych.

Przywołanie Florencji, Bruges,

Ghent i Hollywood jako miast, które
były ośrodkami sztuki tworzenia
obrazów. Obrazy sprzed 600 lat do
dziś uderzają w nas swoją
prawdziwością, fotogenicznością,
odwzorowaniem natury

Hockney przygladal sie szkicom

turystow autorstwa brytyjskiego
artysty z 1812 roku są to bardzo
małe prace. Uderzyla go
dokladnosc oddania cech, niemal
fotograficzna precyzja. Zaczął
kserować prace i studiowac je
uwaznie, linie zaczęły przypominac
mu prace Andyego Warhola i jego
technikę przerysowywania za
pomocą projektora.

W swoich badaniach Hockney

zgromadził w studiu wydruki setek
obrazów. Posegregował je wg tego
jak bardzo wierne są rzeczywistości
w fotograficznym przedstawianiu.
Realizm ten pojawia się po 1420
roku, jest to nagla zmiana w
malarstwie florenckim.
Duza indywidualnosc postaci.
Ludzie ogladali je jak efekty
specjane, cos niesamowitego.
Hockney twierdzi, ze niemozliwym
jest, aby wszyscy artysci nauczyli
się lepiej rysować.
Uwage hockneya przyciaga kontrast
swiatloscieniowy, ktory mogl byc
uzyskany
we wloskim swietle slonecznym.
Zwraca tez uwagę na zachowabia
tkanin na pracach jana van eycka i
bronzina. Materialy ukladają się na
nich w sposób niezwykle
wiarygodny, zgodny z prawami
fizyki i ksztaltem okrywanych
powierzchni i przedmiotow.
1435 Alberti w swojej książce o
malarstwie opisuje metode
wyrysowywania przedmiotów za
pomocą siatki trzymanej przed
oczami. Byl to jednak niebyt
prezycyjny sposob.
Patrzyac na portret malzenstwa
arnolfinich hockney zastanawia sie
nad uzyciem przez van eycka
camery obscury.
Przywolanie prac Vermeera jako
uzywajacych camery obscury.
Wskazuje na to utrata ostrosci w
niektorych punktach jego obrazu, co
byloby niemozliwe do
zaobserowania bez uzycia optyki
innej niz ludzkie oczy, ktore nie
tracją ostrosci. Zaobserwowano tez
uklad otoczenia i postaci zgodny w
stu procentach z obrazem, ktory
mozemy uzyskac dzis przy pomocy
optyki fotograficznej.
Hockney prosi przyjaciela fizyka o
przyjrzenie sie pracy artysty Lotta z
1540. Po wykonaniu obliczen i
pomiarow nasuwa się oczywisty
wniosek, że uzyto do jego
wykonania szkiel. Naukowiec
sugeruje, że mozliwe bylo uzycie
zakrzywionego lustra.
Najwiekszą dokladnosc uzyskiwano
przy wymiarze obrazu 30 x 30 cm.
Nie dziwi więc ogromna ilosc
portretow wczesnego malarstwa
holenderskiego dokladnie w tych
wymiarach.
Hockeny udowadnia tez uzycie
przez Brunelleschiego luster do
wykreslania zasad perspektywy.

Na podstawie prac caravaggia

zaobserwowane jest uzycie
soczewek zamiast soczewek
lustrzanych. Pozwalają one na
uzyskanie bardziej fotograficznej
przestrzeni. Soczewki generują
obraz odwrócony. Zaobserwowane
jest że niemal wszystkie postaci
unoszące przedmioty robia to lewą
ręka, co jest nienaturalne. Jest to
dowodem na to iż obrazy sa
odwrócone. W okresie pozniejszym
zapobiegano owemu odwroceniu
przez dodatkowe uzycie plaskiego
lustra.
Hockney przyglada się też pracom
Diega Velazqueza, który odchodził
od rysunku w malarstwie, działając
od razu plamami koloru. Wszystkie
pociagniecia pedzla są niemal
100% zgodne z rzeczywistymi
ukladami materiału, co również
dowodzi uzywania soczewek.
Artysci radzili sobie z soczewkowa
utratą ostrosci przestawiając płotno
w
odpowiednie miejsce.

W xix wieku role realistycznego

odwzorowywania obrazow
dokladnoe takimi jakimi są odbiera
malarstwu portretowemu fotografia.
Artysci natomiast zaczynają
podzukiwac innych sciezek w
odwzorowywaniu rzeczywistosci