2

ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ

3
4
 ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ

Παναγιώτα Λαγκάνη

5
6
 ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ

#1 Σαν τα κεφάλαια
ενός μυθιστορήματος
τοποθετημένα σε τυ-
χαία σειρά...

#2 Η έμπνευση είναι
σαν το τρεχούμενο
νερό. Δεν είναι ποτέ
στατική.

7
#3 Ποιός μπορεί να
συναγωνιστεί την
Φύση! Ακόμη και
στην φαινομενική
απλότητα μιας νι-
φάδας κρύβεται ένα
περίτεχνο γλυπτό.

#4 Ο συλλέκτης
έργων τέχνης μοιάζει
με κάποιον που, ενώ
έχει μία μεγάλη κάβα
με εξαιρετικά κρασιά,
δεν πίνει αλκοόλ.

8
#5 Creativity is when
you are fencing,
holding a fish,
against an elephant
on the top of a roof.

#6 Contemporary art
looks like a fish
market; it may have
fresh fish, but that
doesn't mean that
they don't stink.

9
#7 Στα στρείδια,
συνήθως, κρύβονται
μαργαριτάρια.

#8 Η πραγματική
ομορφιά δεν κραυ-
γάζει· αναδεικνύεται
μέσα από τους ψι-
θύρους και ακτινο-
βολεί στη σιωπή.

#9 Ήταν κατα-
σκότεινα, αλλά μπο-
ρούσες να δεις την
κακογουστιά.

10
#10 Μία γυναίκα
οφείλει να είναι πάντα
περιποιημένη, ακόμη
και αν έχει ραντεβού
με τον θάνατο.

#11 I find natural

ugliness much more
interesting and
beautiful than
plastic beauty.

11
#12 Στολίδι στον
λαιμό –σαν περι-
δέραιο- η νύχτα.

Τραχύ ζωνάρι, ασφυ-

κτικό, η μέρα.

#13 Λατρεύω το
φθινόπωρο· αυτό το
άδολο ξεγύμνωμα της
φύσης λίγο πριν τον
θάνατό της.

12
#14 Τελικά, δεν έχει
σημασία ποιος είσαι
αλλά το πως
πλασάρεσαι.

#15 Ήταν διάσημος,

μα πέθανε στην
ψάθα, μόνος και
ξεχασμένος. Τι τι-
μωρία για κάποιον
που λάτρευε να
μονοπωλεί το ενδια-
φέρον!

13
#16 Αν επιτύχεις, έχει
καλώς. Αν αποτύχεις,
να αποτύχεις πα-
ταγωδώς.

#17 Εάν προχωράς

μπροστά κοιτάζοντας
πίσω, δεν είναι
δύσκολο να σκο-
ντάψεις.

#18 Η μάχη κρίνεται

στο τέλος· ο μαχητής
καθ' όλη την διάρκειά
της.

14
#19 Η αποτυχία
μοιάζει με την
καμένη γη· όλα είναι
μαύρα και μυρίζουν
απαίσια. Είναι
βέβαιο, όμως, πως η
φύση θα βρει τρόπο
να ξαναγεννηθεί.

#20 Όταν είσαι νέος

θέλεις να μιμείσαι
τους άλλους και όταν
γερνάς πασχίζεις να
διαφοροποιηθείς.

15
#21 Δεν θέλω να
πρωταγωνιστήσω.
Μου αρκεί, όταν
πέσει η αυλαία, να
πάρω το χειρο-
κρότημα.

#22 Να είναι ο λόγος

σου αστραπή και σαν
βροχή τα λόγια.

#23 Προσπαθώ, αλλά

πάντα σπεύδει πρώτος
ο εαυτός μου να με
διαβάλλει.

16
#24 Είσαι ο δεσμο-
φύλακας του εαυτού
σου.

#25 Βρίσκω πολύ

διασκεδαστικό τον
εαυτό μου. Με κάνει
και γελάω εις βάρος
του.

#26 Είναι φορές που

νιώθω πνευματώδης.
Ευτυχώς, όμως, μου

περνάει γρήγορα.

17
#27 Το μυαλό είναι
το πολυτιμότερο ό-
ργανο του ανθρώπου.
Το δικό μου
βρίσκεται σε θυρίδα,
οπότε δεν ανησυχώ.

#28 Η ηλιθιότητα
είναι σαν δερματίτιδα:
μεταδίδεται με την
επαφή.

#29 Οι βοές σιγούν

μέσα σε έναν πολύ-
πλοκο λαβύρινθο.

18
#30 Είναι όμορφα τα
ίχνη πάνω στην άμμο,
μα δεν αντέχουν στο
κύμα.

#31 Διευκολύνετε τον

εαυτό σας. Πετάξτε
ό,τι σας είναι άχρηστο
από την βιβλιοθήκη
της μνήμης στον κάδο
της λήθης.

#32 Ένα ρόδι που

έσπασε... για καλο-
τυχία...

19
#33 Όπως τα βότσαλα
στολίζουν την ακτή,
αμέτοχα και ακίνητα,
έτσι και οι μνήμες
πλαγιάζουν μες στον
νου.

#34 Εάν κόψεις τον

κορμό του δέντρου,
θα πεινάσεις. Εάν
κόψεις τον καρπό, θα
χορτάσεις.

20
#35 Παρακάλεσα να
έρθει η βροχή και
ήρθε. Μόνο που
έφερε μαζί και την
πλημμύρα.

#36 Λέω αυτό που

σκέφτομαι, για να
ακούω αυτό που
επιθυμώ.

#37 Ο λεκές, όσο

μικρός κι αν είναι,
παραμένει λεκές.

21
#38 Αν δεν έτρωγε το
μήλο ο Αδάμ, θα ήταν
καταδικασμένος σε
αιώνια κρεβατομουρ-
μούρα.

#39 Δεν αμαρτάνουμε

πια. Όχι επειδή δεν
θέλουμε, αλλά λόγω
έλλειψης χρόνου.

#40 Αυτό που εσύ

ονομάζεις έπαινο, για
εμένα είναι κολακεία.

22
#41 Αμαρτωλός είναι
αυτός που βάζει το
δάχτυλο στο γλυκό·
κολασμένος, αυτός
που το γλείφει
κιόλας.

#42 Αν σπρώξεις, να
είσαι έτοιμος να σε
ποδοπατήσουν.

#43 Να κάνεις τον

παλιάτσο μόνο στο
παιδί σου.

23
#44 Σοβαροφανής
είναι αυτός που
κάθεται κάτω από ένα
δέντρο και ανησυχεί
για τις κουτσουλιές.

#45 Είμαι λαίμαργος,

αλλά μόνο όταν τρώω.

#46 Έχε ανοιχτά τα

χέρια όταν δίνεις, για
να λάβεις με κλειστές
τις παλάμες.

24
#47 Εκείνος που
κουβαλά την αλήθεια
στην πλάτη του,
περπατά ξεκού-
ραστος. Εκείνος που
κουβαλά το ψέμα,
περπατά αγκομα-
χώντας.

#48 Στα υπόγεια

φτιάχνονται οι άνθρω-
ποι, αλλά στα σταυρο-
δρόμια χτίζονται οι
χαρακτήρες.

25
#49 Το καλάμι γέρνει
στον άνεμο, μα ο
κορμός του δέντρου
μένει ακίνητος.

#50 Ο άνθρωπος
γεννιέται ακέραιος
και στην πορεία
τεμαχίζεται.

#51 Μην ψάχνεις

μάταια· μονάχα στην
τελειότητα του
κύκλου θα βρεις
καταφύγιο.

26
#52 Οι φίλοι θα σου
κρύψουν την αλήθεια
για να σε προστα-
τεύσουν, οι εχθροί θα
σου πουν ψέματα για
να σε εκδικηθούν.
Την ειλικρίνεια θα
την βρεις μονάχα
στον καθρέφτη σου.

#53 Ο θεατής βλέπει

την μαριονέτα, όχι
τον μαριονετίστα.

27
#54 Μπορώ εύκολα
να αποκτήσω μερικές
χιλιάδες φίλους, αλλά
κανένας δεν θα έρθει
να μου βάλει κο-
μπρέσες όταν αρ-
ρωστήσω.

#54 Η τεχνολογική
πρόοδος επιδρά α-
ρνητικά στην ψυχική
μου υγεία. Μου
στέρησε την ευχα-
ρίστηση να γρονθο-
κοπώ την τηλεόραση
όταν αυτή χαλάει.

28
#56 Δεν χρειάζεσαι
πολλά, παιδί μου.
Ένα σακί όνειρα στον
ώμο για εφόδιο και
γίνεσαι ταξιδευτής του
κόσμου.

#57 Αν βάλεις έναν

τρελό σε ένα δωμάτιο
χωρίς παράθυρα, θα
τα ζωγραφίσει. Αν
βάλεις έναν λογικό,
θα τα φτιάξει. Και αν
βάλεις έναν ορα-
ματιστή, θα γκρεμίσει
το δωμάτιο.

29
#58 Η θάλασσα είναι
ο προορισμός και
δρόμος μας το όρος.

#59 Τίποτα δεν είναι

απίθανο. Άλλωστε το
άπειρο δεν είναι παρά
ένα ξαπλωμένο οχτώ.

#60 Ο σταθμός είναι

ένας. Τα τρένα αλ-
λάζουν.

30
#61 Μην φοβάσαι το
αύριο· είναι σαν το
σήμερα αλλά χει-
ρότερο.

#62 Ας εστιάσουμε
στο τέλος. Η αρχή
είναι άνευ σημασίας.

#63 Το τέλος βρί-

σκεται εκεί που
σταματά η αναζήτηση.

31
#64 Ευτυχία: Η
πρωινή λιακάδα που
σε θαμπώνει, αλλά σε
ζεσταίνει συνάμα.

#65 Ο αληθινός έ-
ρωτας είναι σαν το
διαμάντι. Έχει την
σκληρότερη επι-
φάνεια που συνα-
ντάμε στην φύση και
λαμποκοπάει όταν
εκτίθεται στο φως.

32
#66 Ο έρωτας
λειτουργεί σαν τον
ιστό της αράχνης:
Πρώτα η μύγα πιά-
νεται σε αυτόν και
έπειτα αναλαμβάνει η
αράχνη.

#67 Ενώ η καρδιά

ταξιδεύει με την
ταχύτητα του φωτός,
το μυαλό πηγαίνει με
τα πόδια.

33
#68 Είναι αρετή το να
μην κάνεις κατά-
χρηση των αρετών
σου.

#69 Η ψυχή είναι σαν

μία λευκή κόλλα
χαρτί που στην πο-
ρεία γεμίζει με λέξεις,
ζωγραφιές, αλλά και
μουντζούρες.

#70 Σκιά της ψυχής

μου, διάφανη...

34
#71 Θεέ μου, πώς
κατάντησε έτσι η
ψυχή! Χωλαίνει, σα
γερόντισσα στην α-
νηφόρα...

#72 Κοιμήθηκα πολύ

και βαθιά, τόσο που
πρήστηκαν τα χείλη
και μούδιασε το
κορμί.

35
#73 Σαν το ψάρι μέσα
στη γυάλα: Όμορφο
από έξω, αλλά
στενάχωρο μέσα…

#74 Την αθανασία

άγγιξαν όσοι ήπιαν
από την πηγή της
μελαγχολίας.

#75 Γλυκιά θλίψη!

Που στέκεις βουβή
και συντροφεύεις,
νωχελικά, κάτασπρα
απογεύματα.

36
#76 Είμαστε ένα
σμάρι απελπισμένων
πουλιών.

#77 Η τραγικότητα
της ανθρώπινης ύ-
παρξης οφείλεται
στην κωμική διά-
σταση της ζωής.

#78 Η τρέλα τρέφεται

με υποκατάστατα
πραγματικότητας για
να χωνέψει εφιάλτες.

37
#79 Κάποιος που τον
νομίζουν για ασή-
μαντο, μπορεί και
είναι βασιλιάς. Τι κι
αν δεν έχει βασίλειο!

#80 Η φτώχεια και ο

πλούτος είναι α-
δέρφια που ζουν κάτω
από την ίδια στέγη.

#81 Ο εφησυχασμός
είναι το ναρκωτικό
του πολίτη.

38
#82 Κοινωνική αδικία
είναι: ο πλούσιος να
παρακολουθεί τον
φτωχό, να σκάβει με
κουτάλι το χώμα.

#83 Εάν η Ευρώπη

ήταν πόρνη, η Ελ-
λάδα θα ήταν το
αιδοίο της.

#84 Στη δημοκρατία

έχεις την ελευθερία
να επιλέξεις κελί.

39
#85 Η ζωή δεν
χρειάζεται πολιτικούς,
αλλά ακτιβιστές.

#86 Στην ζωή χρει-

άζεσαι: Ψωμί για την
πείνα, νερό για την
δίψα, βιβλία για το
πνεύμα, ανθρώ-πους
για την παρέα.

40
#87 Η ζωή είναι ένα
τραμπολίνο. Πότε σε
πετάει ψηλά και πότε
σε προσγειώνει α-
νώμαλα.

#88 Εάν η ζωή είναι

σίριαλ, θα προ-
τιμούσα να διαδρα-
ματίζεται σε αυτοτελή
επεισόδια.

41
#89 Δεν θέλω να γίνει
πραγματικότητα το
ταξίδι στον χρόνο.
Φανταστείτε, ένα
μάτσο Ιάπωνες να
φωτογραφίζουν τον
Αρχιμήδη, την ώρα
που ανακάλυπτε την
άνωση!

#90 Το πραγματικό
δυστύχημα με τον
θάνατο είναι ότι
συμβαίνει μία φορά.

42
#91 Το φως στο τέλος
του τούνελ μπορεί να
σημαίνει δύο πράγ-
ματα: είτε ότι το τρένο
έρχεται κατά πάνω
σου, είτε σε έχει ήδη
προσπεράσει.

#92 Σταματήστε!
Σταματήστε, ό,τι και
αν κάνετε, και
αρχίστε να ζείτε.

43
44