Historia Niobe i Nike

Niobe była córką Tantala, okrutnego mordercy swego syna, żoną Amfiona, króla Teb, z
którym miała siedmiu synów i siedem córek (Homer mówił o sześciu córkach i takiej samej
liczbie synów) zwanych Niobidami. Była kobietą próżną, pyszną, przede wszystkim chełpiła
się swoją płodnością, urodą swych dzieci. Szydziła przy tym z Leto, która urodziła tylko
Artemidę i Apolla, uważała, że należy jej się większa część niż matce ważnych bogów.
Bogowie uznali to za zniewagę, za atak na siebie. Mszcząc szyderstwo z matki, dzieci Leto
pozabijały strzałami z łuków prawie całe potomstwo Niobe. Ocalała wyłącznie jedna z córek,
ale jej twarz z przerażenia już na zawsze pozostała zielona - nazwano ją Zieloną (Chloris).

Niobe słyszała przerażające krzyki gnijących dzieci. Wybiegła z pałacu, jej oczom ukazał się
straszny widok prężących się, wijących w agonii ciał. Jakby skamieniała ze zgrozy.
Następnie wróciła do Teb. Zeusa ogarnęła litość, zamienił nieszczęsną matkę w skałę o
kształtach przypominających kobietę na górze Sypilos, z której spływały łzy tworzące
strumyk. Zwłoki zabitych dzieci Niobe przez dziesięć dni leżały niepogrzebane. Dopiero
dziesiątego dnia minął gniew bogów - sami pochowali synów i córki tej, która odważyła się z
nich szydzić. Niobe stała się powszechnie znanym synonimem matki rozpaczającej po
stracie ukochanych dzieci