Mit o Narcyzie a mit o Demeter i Korze

Mit o Narcyzie należy do mitów, które w metaforyczny sposób tłumaczą, skąd wzięły się
różne zjawiska i elementy przyrody. Mit o Narcyzie wyjaśnia pochodzenie tego białego
kwiatu.

Mit o Narcyzie opowiada o pięknym młodzieńcu, w którym zakochane były wszystkie nimfy i
boginki leśne. Narcyz, bo takie imię nosił bohater mitu, jednak nie zauważał tego, gdyż jego
wielką miłością były łowy, którym się całkowicie poświęcał. Jak podaje mit Narcyz pewnego
dnia, zmęczony pogonią za zwierzyną, zatrzymał się przy strumieniu, aby ugasić pragnienie.
W gładkiej tafli wody dostrzegł swoje odbicie, które uderzyło go swoją nieprzeciętną urodą.
Narcyz zakochał się w swoim zwierciadlanym odbiciu. Po pewnym czasie umarł dręczony
bezgraniczną tęsknotą. Na grobie Narcyza wyrósł piękny biały kwiat o złotym środku, który
otrzymał imię bohatera mitu - narcyz.

Z mitem o Narcyzie pośrednio związany jest także mit o Demeter i Korze. Demeter upomina
córkę bawiącą się z nimfami na łące, aby nie zrywała narcyzów, ponieważ są to zdradzieckie
kwiaty poświęcone bogom podziemi. Kora była posłuszna matce do momentu, gdy jej oczom
ukazał się narcyz o niespotykanej piękności, który wyrósł przed nią w jednej chwili.

Jak mówi mit narcyz tak silnie wabił ją bielą płatków i upajającym zapachem, że w końcu
uległa. W chwili, w której bohaterka mitu zerwała narcyza, z otworu powstałego nagle w
ziemi wyjechał Hades w swym rydwanie i porwał dziewczynę. W ten sposób narcyz
sprowadził nieszczęście na Korę i jej zrozpaczoną matkę.