მოსწავლე:კესო ზირაქაძე

თამარ მეფის სახე ბეთანიის ეკლესიაში

ლექსი „თამარ მეფის სახე ბეთნიის ეკლესიაში“ ეძღნება იმ

ფაქტს,რომ გრიგოლ ორბელიანი მთელი თავისი სიცოცხლის
განმავლობაში მწვავედ განიცდიდა სამშობლოს დამოუკიდებლობის
დაკარგვას და ხალხის ზნეობრივ დაცემას.
12-ე საუკუნეში აიგო ბეთანიის ტაძარი,რომლის კედელზე იყო
გამოსახული თამარ მეფის ფრესკა. ეს ფრესკა საზოგადოებამ
ზედმეტად მიივიწყეს. სწორედ ამის გამო გულგატეხილი პოეტი მივიდა
ბეთანიაში,როგორც ვიცით თამარ მეფის ეპოქა ესს იყო აღორძინების
ეპოვა საქართველოსთის, ავტორი მუხლს იდრეკს ფრესკის წინაშე
ცრემლმომდგარი ავედრებს სამშობლოს მაგრამ უშედეგოდ რადგან
მას მაინც ყველანაირი იმედები აკვს გადაწურული ეს კი აკაც კარგად
ჩანს „ვაჰ თუ რაც წახდეს,ვეღარა აღსდგეს,ვეღარა აყვავდეს ახლის
მშვნებით?და რაც დაეცა,ის წარიტაცა შავმა ყორანმა ვით უმწე
მსხვერპლი,,. აკ პოეტმა იგულისხმა და გადმოსცა თავისი ტკივი რომ
მას სურდა იმ ეპოქის აღორძინება რომელიც ტამარ მეფის დროს იყო
მაგრამ ყველანაირი აზრი ა იმედი დაკარგული კონდა.
ავტორმა აქ გამოიყენა მხატვრული ხერხება რითიც გადმოცა
და ჩვენამდე მოიტანა მისი ტკივილი და განცდები რასაც სამშობლოს
მიმართ გრძნობს.გამოცემულია ოცნების სამყაროსკენ
სწრაფვა,რეალური და იდეალური სამყაროს კავშირი და მწვავწ
სკეპტიციზმი რაც რომანტიკოსი მწერლებისათვის ძალზე
დამახსიათებელია. მხატვრულ ხერხებს რაც შეეხება აქ ჩვენ ვხვდებით:
ეპითეტი- „ცრემლმორეული“, მეტაფორა-„მზეს დიდებულსა
ჩასვენებულსა“, მწვავე სკეპტიცისმი-„ვაჰ თუ რაც წახდეს ვეღარა
აღსდგეს“ და ტოპონიმი „შენი ივერია“.