Γκέσος Παύλος

Σημειώσεις
Οπλισμένου Σκυροδέματος ΙΙΙ
Κατασκευές από Οπλισμένο Σκυρόδεμα σε Σεισμό
 2

Περιεχόμενα
1. Βασικές Έννοιες..............................................................................................................1
α. Δυσκαμψία και Ροπή Αδρανείας..............................................................................1
β. Κέντρο Ελαστικής Στροφής και Κέντρο Μάζας.........................................................1
γ. Ακτίνα Δυστρεψίας και Ακτίνα Αδρανείας.................................................................2
2. Σεισμική Απόκριση..........................................................................................................2
α. Μονοβαθμίου............................................................................................................2
β. Πολυβαθμίου............................................................................................................2
(1) Πολυβάθμιο Σύστημα.......................................................................................2
(2) Γενικευμένα Μονοβάθμια.................................................................................2
(3) Ισοδύναμα Μονοβάθμια...................................................................................3
(4) Συνδετικά μεταξύ Ισοδύναμου και Γενικευμένου Μονοβαθμίου......................3
3. Τύποι Δομικού Συστήματος.............................................................................................3
4. Κτίριο Κανονικό σε Κάτοψη.............................................................................................4
5. Κτίριο Κανονικό καθ’ Ύψος.............................................................................................4
6. Προβλήματα από Τοιχοπληρώσεις..................................................................................5
7. Κατηγορίες Πλαστιμότητας..............................................................................................6
8. Συντελεστής Συμπεριφοράς............................................................................................6
9. Φάσμα Σχεδιασμού.........................................................................................................7
α. Κατακόρυφο Φάσμα Σχεδιασμού.............................................................................8
10. Μέθοδοι Ανάλυσης..........................................................................................................8
α. Δυναμική Ανελαστική Βήμα-προς-Βήμα...................................................................8
β. Ανάλυση με Ιδιομορφές............................................................................................8
(1) Βήμα-προς-βήμα Δυναμική Ανάλυση με Ιδιομορφές.......................................8
(2) Δυναμική Φασματική Ανάλυση........................................................................8
γ. Μέθοδος Ανάλυσης με Οριζόντια Φόρτιση...............................................................8
11. Επαλληλία Μεγεθών (Χωρική και Ιδιομορφική)..............................................................9
12. Επιρροή 2ας Τάξεως.....................................................................................................10
13. Τυχηματική Εκκεντρότητα..............................................................................................10
14. Στροφή Δομικού Στοιχείου.............................................................................................10
15. Διαδικασία Υπολογισμού Εντατικών Μεγεθών Μονωρόφου........................................10
16. Πλαστιμότητα.................................................................................................................11
α. Πλαστιμότητες Παραμορφωσιακών Μεγεθών Σκυροδέματος................................11
(1) Πλαστιμότητα Μετατοπίσεων.........................................................................11
(2) Αξονική Πλαστιμότητα....................................................................................11
(3) Πλαστιμότητα Καμπυλοτήτων........................................................................11
(4) Πλαστιμότητα Στροφών..................................................................................12
(5) Παράδειγμα σε Πρόβολο...............................................................................13
(6) Παράδειγμα σε Αμφίπακτη Δοκό....................................................................13
β. Σε ένα Έργο............................................................................................................13
(1) Σχεδιασμός....................................................................................................13
(2) Πραγματική Κατασκευή..................................................................................13
(3) Σεισμός..........................................................................................................13
 3
17. Ικανοτικός Σχεδιασμός..................................................................................................14
α. Μηχανισμός Ορόφου..............................................................................................14
β. Μηχανισμός Δοκού.................................................................................................14
18. Δοκοί..............................................................................................................................15
α. Γεωμετρία...............................................................................................................15
β. Διαμήκης Οπλισμός................................................................................................15
(1) Περιορισμοί EC2............................................................................................15
(2) Περιορισμοί EC8............................................................................................15
γ. Οπλισμός Διάτμησης..............................................................................................16
(1) Σχεδιασμός έναντι διάτμησης........................................................................17
δ. Ικανοτικός Σχεδιασμός...........................................................................................17
ε. Αγκύρωση Διαμήκους Οπλισμού στις Στηρίξεις.....................................................18
στ. Διάφορα Χρήζοντα Αναφοράς................................................................................19
19. Υποστυλώματα..............................................................................................................19
α. Γενικοί περιορισμοί.................................................................................................19
β. Διαμήκης οπλισμός................................................................................................20
γ. Εγκάρσιος οπλισμός...............................................................................................20
δ. Ικανοτικός Σχεδιασμός...........................................................................................21
20. Τοιχία.............................................................................................................................21
α. Γενικοί Περιορισμοί.................................................................................................21
β. Διαμήκης Οπλισμός................................................................................................22
(1) Γενικοί περιορισμοί........................................................................................22
(2) Διαμήκης Οπλισμός Ακραίων Περιοχών (Κατακόρυφος)..............................22
(3) Διαμήκης Οπλισμός Κορμού σε Πλάστιμα Τοιχώματα DCH..........................23
γ. Οπλισμός Περίσφιξης Ακραίων Περιοχών Πλάστιμων Τοιχωμάτων......................23
(1) Κρίσιμο Ύψος................................................................................................23
(2) Μη Κρίσιμο Ύψος..........................................................................................23
δ. Μεγέθη Σχεδιασμού Πλάστιμων Τοιχωμάτων........................................................24
(1) Περιβάλλουσα ροπής.....................................................................................24
(2) Περιβάλλουσα Τέμνουσας.............................................................................24
ε. Σχεδιασμός τοιχωμάτων έναντι κάμψης.................................................................25
στ. Σχεδιασμός τοιχωμάτων έναντι διάτμησης.............................................................25
21. Κόμβοι...........................................................................................................................25
α. Ικανοτικός Σχεδιασμός – Αποφυγή Μηχανισμού Ορόφου.....................................25
β. Διατμητικός σχεδιασμός.........................................................................................26
(1) DCM...............................................................................................................26
(2) DCH...............................................................................................................26
1. Βασικές Έννοιες 1

1. Βασικές Έννοιες

α. Δυσκαμψία και Ροπή Αδρανείας

EI
— Δυσκαμψία αμφίπακτου υποστυλώματος K=12 .
L3
EI
— Δυσκαμψία προβόλου ή μονόπακτου υποστυλώματος K=3 .
L3
GIp
— Δυστρεψία υποστυλώματος K= .
L
1
— Δυσκαμψία αμφίπακτου τοιχώματος K= 3
.
L L
+
12 E I G A w
Τα παραπάνω ισχύουν πολύ χονδροειδώς όταν έχουμε πλαισιακή λειτουργία.
Για υποστυλώματα από σκυρόδεμα λαμβάνουμε I eff =0.5 I και I p , eff =0.1 I p λόγω
ρηγμάτωσης.
m 2 2
— Ροπή αδρανείας ορθογωνικής πλάκας I m= (L + L ) .
12 x y
2 2
— Ροπή αδρανείας κυκλικής πλάκας I m= m R .
5
Η σχέση σεισμικής ροπής και τέμνουσας είναι:
h
— M=V για αμφίπακτα.
2
— M =V h για προβόλους.

β. Κέντρο Ελαστικής Στροφής και Κέντρο Μάζας

Κέντρο ελαστικής στροφής ΚΕΣ ή πόλος στροφής ΠΣ είναι το σημείο του διαφράγμα-
τος ενός μονοβαθμίου όπου αν ασκηθεί μια οριζόντια δύναμη το κτίριο θα μετατοπιστεί χω-
ρίς στροφή.
Ο σεισμός ασκείται στο κέντρο μάζας ΚΜ αλλά αν αυτό έχει εκκεντρότητα ως προς το
ΚΕΣ τότε το κτίριο στρέφεται.

x ΚΕΣ =
∑ xi K i , y , ∑ y i K i , x , x = ∑ x i mi , y = ∑ y i mi .
y ΚΕΣ =
∑ Ki, y ∑ Ki,x ΚM
∑ mi ΚM
∑ mi
e= √ e x +e y είναι η απόσταση του ΠΣ από το ΚΜ.
2 2
Εκκεντρότητα ορόφου
mi z i mi Φi
Ο ΠΣ υπολογίζεται ασκώντας M z στο KM (ή M z ,i =F i = = σε πο-
∑ m j z j ∑ mj Φ j
j j
λυώροφα κτίρια και λαμβάνοντας τις παραμορφώσεις από τον όροφο που είναι πιο κοντά
u ΚΜ , y u ΚΜ , x
στο 0.8 H του κτιρίου) και από τις παραμορφώσεις e x =− , e y= .
θ ΚΜ , z θ ΚΜ , z
1. Βασικές Έννοιες 2
γ. Ακτίνα Δυστρεψίας και Ακτίνα Αδρανείας

Ακτίνα αδρανείας ls =
I mp
m √
είναι η απόσταση από τον πόλο στροφής (ΠΣ) στον οποίο
τοποθετώ όλη τη μάζα του διαφράγματος, ώστε η προκύπτουσα πολική ροπή αδρανείας
να μην αλλάζει I mp =m l2s .

Ακτίνα δυστρεψίας r x =
uy
θz
=
√ √
F y/ K y
Mz/Kz
=
Kz
Ky
u
θz√
ΠΣ στον οποίο τοποθετώ όλη τη δυσκαμψία του διαφράγματος, ώστε η στροφική δυσκαμ-
√
και r y = x είναι η απόσταση από τον

ψία να μην αλλάζει Κ 2z =K y r 2x =K x r 2y ). Τα παραμορφωσιακά μεγέθη u x , u y , θ z προκύ-

πτουν αν ασκήσουμε στον ΠΣ (ή στον πλασματικό άξονα σε πολυώροφα κτίρια)
M z =F x = F y , ένα μέγεθος τη φορά.

2. Σεισμική Απόκριση

α. Μονοβαθμίου

⏟ẍ + C⏟ẋ +
M
Αδράνεια Απόσβεση
⏟
Kx
Ελαστικότητα
2
⏟
= −M x¨g
Σεισμική Διέγερση
, ω=
√ K
M
, T =2 π
M
K √
, C cr=2 M ω , ζ =
C
C cr
και

εναλλακτικά ẍ+ 2ζ ω ẋ +ω x=− x¨ g .

β. Πολυβαθμίου

(1) Πολυβάθμιο Σύστημα

Προέρχεται κατευθείαν από το φορέα με διαφορική εξίσωση
u̇+[ K ]⋅⃗u =−[ M ]⋅r⃗ ⋅x¨g .
[M ]⋅⃗ü+[C ]⋅⃗
X

Οι εξισώσεις είναι πεπλεγμένες. Αποπλέκονται με ιδιομορφές και ιδιοπεριόδους. Πολ-

λαπλασιάζουμε από δεξιά με Φ⃗i ενώ έχουμε αντικαταστήσει το ⃗ u =∑ Φ ⃗ i q i και
T
u με ⃗
κάνουμε χρήση της ορθογωνικότητας Φ⃗ ⋅[ M ]⋅Φ
⃗ =M και Φ⃗ ⋅[ M ]⋅Φ⃗ =0 , i≠ j , για [ M ] ,
T T
i i i j i
[C] , [ K ] .

(2) Γενικευμένα Μονοβάθμια

Κάθε ιδιομορφή αντιστοιχεί σε ένα γενικευμένο μονοβάθμιο. Στο γενικευμένο μονο-
βάθμιο, οι βαθμοί ελευθερίας του πολυβαθμίου συστήματος είναι γραμμικά εξαρτημένοι με-
ταξύ τους.
β i είναι η μη κανονικοποιημένη ιδιομορφή ενώ Φi είναι η κανονικοποιημένη ιδιομορ-
φή (με το πιο ακραίο της στοιχείο να είναι 1).
Το γενικευμένο μονοβάθμιο χαρακτηρίζεται από 3 μεγέθη: Τ i , ζ i , Φi .
H διαφορική εξίσωση του γενικευμένου μονοβαθμίου είναι q̈ i +2ζ i ωi q̇i +ω2i qi =−Γ i x¨g .
Η γενικευμένη ιδιομορφική μάζα (της ιδιομορφής i για σεισμό στη διεύθυνση x ) εί-
ναι M i = Φ⃗i ⋅[ M ]⋅Φ
⃗i .
Τ

Η μετακίνηση του γενικευμένου μονοβαθμίου για σεισμό στη διεύθυνση x είναι

⃗i .
u⃗i =Γ i SD i Φ
2. Σεισμική Απόκριση 3

(3) Ισοδύναμα Μονοβάθμια

Το ισοδύναμο μονοβάθμιο χαρακτηρίζεται από 2 μεγέθη: Τ i , ζ i .

Η μάζα του ισοδύναμου μονοβαθμίου είναι Li= Φ⃗i ⋅[ M ]⋅r⃗ .

Τ X

H διαφορική εξίσωση του ισοδύναμου μονοβαθμίου είναι q̈ i +2ζ i ωi q̇i +ω2i qi = x¨g .
SA i
Η μετακίνηση του ισοδύναμου μονοβαθμίου είναι SD i= 2 . Το SAi προκύπτει από
ωi
το φάσμα απόκρισης.

(4) Συνδετικά μεταξύ Ισοδύναμου και Γενικευμένου Μονοβαθμίου

Ο συντελεστής συμμετοχής της ιδιομορφής i για σεισμό στη διεύθυνση x , είναι ο
Li Φ⃗Τi ⋅[ M ]⋅r⃗X
Γ i= = , που συνδέει το γενικευμένο μονοβάθμιο με το ισοδύναμο μονοβάθ-
Μ i Φ⃗Τ⋅[M ]⋅Φ ⃗
i i
μιο.
Ενεργός ιδιομορφική μάζα που ταλαντώνει η ιδιομορφή i στη διεύθυνση του σεισμού
Li ( Φ⃗i ⋅[ M ]⋅r⃗ )
2 Τ X 2
X
x , είναι meff ,i =Γ i Li = = .
Mi Φ⃗ ⋅[ M ]⋅Φ ⃗
Τ
i i

Η ιδιομορφή δεσπόζει στη διεύθυνση όπου συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη ενεργό ιδιο-

μορφική μάζα.
Το ποσοστό της συνολικής μάζας που αντιστοιχεί στην i ιδιομορφή για διεύθυνση
X
meff ,i
σεισμού x είναι a= X .
mtotal

3. Τύποι Δομικού Συστήματος

Όταν λέμε τοιχίο εννούμε στη διαμήκη διεύθυνσή του. Στην εγκάρσια το τοιχίο είναι
υποστύλωμα (εκτός κι αν είναι διατομής Γ, Τ ή αντίστοιχο).
Ασκούμε μια οριζόντια δύναμη στο κτίριο και:
— Πλαισιωτό, αν τα υποστυλώματα παραλαμβάνουν πάνω από 65% της τέμνου-
σας βάσης.
— Αρχιτεκτονικά δεν κλείνει το χώρο.
— Επαρκής υπερστατικότητα λόγω πολλών υποστυλωμάτων.
— Εύκαμπτο γιατί τα υποστυλώματα είναι εύκαμπτα.
— Τοιχωματικό, αν τα τοιχία παραλαμβάνουν πάνω από το 65% της τέμνουσας
βάσης.
— Αυξημένη διατμητική αντοχή.
— Αποφυγή μαλακού ορόφου.
— Δύσκαμπτο. Περιορισμός μετακινήσεων άρα μικρές βλάβες τοιχοπληρώσε-
ων.
— Μικρότερη υπερστατικότητα λόγω λιγότερων υποστυλωμάτων.
— Απαιτήσεις από την θεμελίωση.
3. Τύποι Δομικού Συστήματος 4
— Μεγάλος βαθμός αβεβαιότητας στη συμπεριφορά.
— Αν δεν τοποθετηθούν τα τοιχία στις σωστές θέσεις χάνουμε εύκολα τη συμ-
μετρική συμπεριφορά.
— Μικτό, ισοδύναμο με πλαισιωτό, αν τα υποστυλώματα παραλαμβάνουν πάνω
από το 50% της τέμνουσας βάσης.
— Μικτό, ισοδύναμο με τοιχωματικό, αν τα τοιχία παραλαμβάνουν πάνω από το
50% της τέμνουσας βάσης.
— Σύστημα ανεστραμμένου εκκρεμούς, αν τουλάχιστον 50% της μάζας είναι στο
πάνω 1/3 του ύψους.
— Σύστημα μεγάλων, ελαφρά οπλισμένων, τοιχωμάτων.
— Εύστρεπτο σύστημα.

4. Κτίριο Κανονικό σε Κάτοψη

Ο EC8 επιτρέπει αν ένα κτίριο είναι κανονικό σε κάτοψη να γίνει επίπεδη προσομοίω-
ση και όχι απαραίτητα χωρική. Αν γίνει χωρική δεν απαιτείται καθόλου ο έλεγχος.
Για να είναι κανονικό ένα κτίριο σε κάτοψη πρέπει να ισχύουν ΟΛΑ τα παρακάτω:
— Σχετικά συμμετρικό κτίριο στην κατανομή της μάζας και της δυσκαμψίας. Ασύμ-
μετρο κτίριο οδηγεί σε έντονα στρεπτικά φαινόμενα.
— Κυρτή πολυγωνική γραμμή κάθε πλάκας. Αν εί-
ναι κοίλη, προκειμένου να γίνει κυρτή, να μην απαιτείται
πάνω από το 5% της επιφάνειας του ορόφου.
— Επαρκής πλευρική δυσκαμψία ώστε παραμορ-
φώσεις των διαφραγμάτων να μην επηρεάζουν τις τέμνου-
σες. Αφορά κτίρια Ι, Γ, Π, Χ, Η. Σε αυτά πρέπει να τοποθετη-
θεί σεισμικός αρμός και τα σκέλη τους να συμπεριφέρονται ανεξάρτητα.
Lmax
— Η λυγηρότητα της κατόψεως λ= ≤4 , όπου Lmax , Lmin οι διαστάσεις της
Lmin
κάτοψης. Ο EC8 δέχεται ότι όλη η βάση του κτιρίου δέχεται την ίδια επιτάχυνση (ίδια
φάση). Αν το κτίριο είναι μεγάλο, ενδέχεται οι διαστάσεις του να είναι συγκρίσιμες με το μή-
κος του σεισμικού κύματος.
— Το κτίριο δεν πρέπει να είναι στρεπτικά ευαίσθητο. Πρέπει δηλαδή για κάθε
όροφο να ισχύει e o , x ≤0.3 r x , e o , y ≤0.3 r y , r s , x ≥l s , r s , y ≥l s .
Κάποια επιπλέον αρνητικά χαρακτηριστικά κτιρίου:
— Πλάκες χωρίς δοκούς. Δεν υπάρχει επαρκής πλαισιακή λειτουργία, τα υποστυ-
λώματα δέχονται μεγαλύτερη καμπτική καταπόνηση, υπάρχουν αυξημένοι κίνδυνοι διάτρη-
σης και ο κόμβος υποστυλώματος – πλάκας είναι ανεπαρκής. Συνίσταται ευρεία χρήση τοι-
χωμάτων.
— Δοκοί με κακή πλαισιακή λειτουργία. Δοκοί μόνο προς μια κατεύθυνση ή δοκοί
με έμμεσες στηρίξεις (δοκοί που στηρίζονται σε δοκούς).

5. Κτίριο Κανονικό καθ’ Ύψος

— Σε ασύμμετρες εσοχές, το άθροισμα εσοχών των ορόφων δεν πρέπει να είναι
μεγαλύτερο από 30% της μεγαλύτερης διάστασης σε αυτή τη διεύθυνση, δηλαδή
L1−L 4≤0.3 L 1 .
5. Κτίριο Κανονικό καθ’ Ύψος 5
— Σε ασύμμετρες εσοχές, κάθε όροφος πρέπει να
έχει μικροτερη εσοχή από το 10% της διάστασης σε αυτή τη L4
διεύθυνση του προηγούμενου ορόφου, δηλαδή
Li−Li+1≤0.1 Li . L3
— Σε συμμετρικές
L4 εσοχές, κάθε όροφος L2
πρέπει να έχει μικροτερη
L3 εσοχή από το 20% της
διάστασης σε αυτή τη διεύ- L1
θυνση του προηγούμενου
L2
ορόφου, δηλαδή
Li−Li+1≤0.2 Li .
L1
— Η μάζα και η δυσκαμψία πρέπει να μεταβάλεται
βαθμιαία από όροφο σε όροφο.
mi+1−mi Κ i+ 1−Κ i
−0.5≤ ≤0.35 και −0.5≤ ≤0.35 .
mi Κi
— Όλα τα κατακόρυφα στοιχεία (υποστυλώματα, τοιχία, πυρήνες) πρέπει να
τρέχουν συνεχώς, από τη θεμελίωση ως την οροφή εκτός κι αν διακόπτονται σε εσοχές.
— Όχι φυτευτά υποστυλώματα. Επιφέρει κάμψη και διάτμηση στη φέρουσα
δοκό και μη παραλαβή της τέμνουσας του υποστυλώματος καθώς και κατακόρυφες σεισμι-
κές ταλαντώσεις στη δοκό.
— Όχι τοιχώματα επί υποστυλωμάτων. Επιφέρουν μεγάλες παραμορφώσεις
στα φέροντα υποστυλώματα.
— Ασυμμετρία με πρόβολο είναι μη κανονική.
— Έχει στρεπτική συμπεριφορά.
— Απαιτείται έλεγχος της κατακόρυφης συνιστώσας σεισμού
γιατί έχει σημαντική επιρροή.
— Οι παραμορφώσεις από οριζόντιες δράσεις, των κατακορύφων
στοιχείων πρέπει να μην έχουν σημαντικές διαφορές. Αυτό ίσως να μην
είναι εύκολο σε μικτά συστήματα.
— Μεγάλη λυγηρότητα είναι μη κανονική. Παραμορφώσεις από φαινόμενα δευ-
τέρας τάξεως οδηγούν σε σημαντική επιρροή ανώτερων ιδιομορφών με μεγάλες τέμνουσες
σε μεσαίους ορόφους.
Κάποια επιπλέον αρνητικά χαρακτηριστικά κτιρίου:
— Σκάλες.
— Πλήττουν τα υποστυλώματα στη μέση. Απαιτούνται τοιχία και διατμητική
ενίσχυση των υποστυλωμάτων που πλήττονται.
— Λόγω της δυσκαμψίας τους, αν τοποθετηθούν έκκεντρα, πιθανότατα θα
προκαλέσουν στρεπτική συμπεριφορά.
— Παλαιά κτίρια με πολύ ισχυρές δοκούς και ασθενή υποστυλώματα, που πλέον
δεν επιτρέπονται.

6. Προβλήματα από Τοιχοπληρώσεις

Δεν λαμβάνει μέρος στην ανάλυση, αλλά η αντοχή τοιχοπληρωμένου πλαισίου είναι
6. Προβλήματα από Τοιχοπληρώσεις 6
μεγαλύτερη από το άθροισμα της αντοχής του πλαισίου και της τοιχοπλήρωσης.
— Ανοικτό ισόγειο (πυλωτή).
Αλλαγή δυσκαμψίας καθ’ ύψος. Μαλακός όροφος.
Σε μαλακούς ορόφους πρέπει να προσαυξάνονται τα εντατικά μεγέθη κατά
ΔV Rw
η=min(q , 1+ ) όπου ΔV Rw η μείωση αντοχής τοιχοπληρώσεων στον τρέχοντα όροφο
ΣV Ed
σε σχέση με τον υπερκείμενο και ΣV Ed το άθροισμα των τεμνουσών δυνάμεων σε όλα τα
κατακόρυφα στοιχεία του τρέχοντος ορόφου. Αν η≤1.1 δεν απαιτείται προσαύξηση.
— Ανοικτές όψεις (βιτρίνες).
Εκκεντρότητα και στροφική συμπεριφορά.
— Συνεχή παράθυρα φωτισμού (φεγγίτες σε βιομηχανίες).
— Κοντά υποστυλώματα.
— Χαμηλή πλαστιμότητα
— Πιθανή υπέρβαση σεισμού σχεδιασμού.
— Απαιτείται παραλαβή τεμνουσών με τοιχία και ικανός οπλισμός διάτμησης
στα κοντά υποστυλώματα.

7. Κατηγορίες Πλαστιμότητας
— Χαμηλή ΚΠΧ – DCL. Απαγορεύεται στην Ελλάδα.
— Μέση ΚΠΜ – DCM (Ductility class medium).
— Υψηλή ΚΠΥ – DCH. Κτίρια σπουδαιότητας ΙΙΙ και IV είναι πάντα ΚΠΥ εκτός κι αν
έχουν προκατασκευασμένα τοιχώματα.

8. Συντελεστής Συμπεριφοράς
Ο συντελεστής συμπεριφοράς ισούται με q=max(1.5 , k k w q0 ) και υπολογίζεται και
προς τις 2 διευθύνσεις.

Το k ={0.81 Μη κανονικότητα καθ’ ύψος

Οποιαδήποτε άλλη περίπτωση
Σύστημα Kw
Πλαισιωτά
Μικτά ισοδύναμα προς πλαισιω-
τά
Τοιχωματικά ή μικτά ισοδύναμα
1
προς τοιχωματικά με πάνω από
2 ορόφους
Στρεπτικά εύκαμπτα
Ανεστραμμένο εκκρεμές

(
clamp 0.5 ,
1+ a0
3 )
, 1
Τοιχωματικά ή μικτά ισοδύναμα hw
προς τοιχωματικά μέχρι διώροφα Το a = ύψος τοιχωμάτων (συνήθως ύψος κτιρίου)
0
∑l w
προς άθροισμα μηκών όλων των τοιχωμάτων (στη διεύ-
θυνση που εξετάζουμε).
8. Συντελεστής Συμπεριφοράς 7

q0
Σύστημα
ΚΠΜ ΚΠΥ
Πλαισιωτά
Μικτά ισοδύναμα προς πλαισιω- 3 a u 4.5 au
τά a1 a1
Συζευγμένα τοιχώματα
Τοιχωματικά au
Μικτά ισοδύναμα προς τοιχωμα-3 4
a1
τικά
Ανεστραμμένο εκκρεμές 1.5 2
Στρεπτικά ευαίσθητο 2 3

a1 V b , Rd είναι η τέμνουσα που απαιτείται για την πρώτη διαρροή στην κατασκευή και
au V b , Rd είναι η τέμνουσα που απαιτείται για τον πρώτο μηχανισμό στην κατασκευή (μερική
ή ολική κατάρρευση). V b , Rd είναι η τέμνουσα σχεδιασμου.
Σύστημα au /a 1
Τοιχωματικά ή μικτά τοιχωματικά με δύο ασύζευκτα τοιχώματα σε κάθε διεύ-
1
θυνση
Μονώροφα πλαισιωτά ή μικτά πλαισιωτά 1.1
Τοιχωματικά με ασύζευκτα τοιχώματα
Πολυώροφα δίστυλα πλασιωτά ή μικτά πλαισιωτά
1.2
Μικτά τοιχωματικά ή τοιχωματικά συζευγμένων τοιχωμάτων
Πολυώροφα πολύστυλα πλαισιωτά ή μικτά πλαισιωτά 1.3
Εύρεση του au /a 1 με pushover ≤1.5

9. Φάσμα Σχεδιασμού

{
ag S
[ (
2 T 2.5 2
+
3 TB q 3
– )] T ≤T B

2.5

√
ag S T B ≤T ≤T C
q 3 TL
S d (T )= όπου β=0.2 , a g=a gR γ I και γ Ι = .
2.5 T C 475
max(ag S , β a g) T C ≤T ≤T D
q T
2.5 T C T D
max(ag S , β a g) T D ≤T
q T2

Κατηγορία γΙ Ζώνη a gR Κατηγορία TB TC TD S

σπουδαιότητας Επικινδυνότη- εδάφους (sec) (sec) (sec)
Ι 0.8 τας A 0.15 0.4 2.5 1
ΙΙ 1 Ι 0.16g B 0.15 0.5 2.5 1.2
ΙΙΙ 1.2 ΙΙ 0.24g C 0.2 0.6 2.5 1.15
IV 1.4 ΙΙΙ 0.36g D 0.2 0.8 2.5 1.35
E 0.15 0.5 2.5 1.4

S d (T )
Κανονικοποιημένο φάσμα είναι το .
S d (T =0)
9. Φάσμα Σχεδιασμού 8
α. Κατακόρυφο Φάσμα Σχεδιασμού
Ισχύει a vg=0.9 a g , S=1 , T B=0.05 sec , T C =0.15 sec , T D =1 sec , q≤1.5 .
Πραγματοποιούμε έλεγχο κατακόρυφης συνιστώσας σεισμού όταν έχουμε:
— a vg >0.25 g και τουλάχιστον ένα από τα παρακάτω:
— Προεντεταμένο σκυρόδεμα.
— Ανοίγματα μεγαλύτερα από 20m
— Πρόβολους μεγαλύτερους από 5m
— Φυτευτά υποστυλώματα.

10. Μέθοδοι Ανάλυσης

α. Δυναμική Ανελαστική Βήμα-προς-Βήμα

Είναι βασισμένη σε χρονοϊστορία. Απαιτούνται τουλάχιστον 7 χρονοϊστορίες. Αποφεύ-
γεται λόγω μεγάλων υπολογιστικών απαιτήσεων. Χρησιμοποιείται για σημαντικές κατα-
σκευές και μνημεία.

β. Ανάλυση με Ιδιομορφές

(1) Βήμα-προς-βήμα Δυναμική Ανάλυση με Ιδιομορφές

Είναι βασισμένη σε χρονοϊστορία. Επαλληλία ιδιομορφών κάθε στιγμή. Αποφεύγεται
λόγω μεγάλων υπολογιστικών απαιτήσεων.

(2) Δυναμική Φασματική Ανάλυση

Είναι μέθοδος ελαστικής ανάλυσης η οποία καταχρηστικά εφαρμόζεται με ανελαστικό
φάσμα.
Λαμβάνουμε τόσες ιδιομορφές ώστε:
— Η συνολική μάζα που ταλαντώνουν να είναι τουλάχιστον 90% της μάζας του κτι-
ρίου ή
— k ιδιομορφές ώστε k ≥3 √ n και T k ≤0.2 sec , όπου n ο αριθμός ορόφων του κτι-
ρίου.
Τα βήματα είναι:
— Υπολογισμός των απαιτούμενων ιδιομορφών και ιδιοπεριόδων.
— Μέγιστη απόκριση κάθε ιδιομορφής από το φάσμα επιταχύνσεων σχεδιασμού.
— Επαλληλία των μέγιστων αποκρίσεων των ιδιομορφών, μόνο στο τελικό μέγε-
θος, με μέθοδο CQC (ή SRSS αν οι ιδιοπερίοδοι απέχουν πάνω από 10%).
— Επαλληλία των μέγιστων αποκρίσεων για ταυτόχρονη δράση σεισμού σε 2 (ή 3)
διευθύνσεις.

γ. Μέθοδος Ανάλυσης με Οριζόντια Φόρτιση

Επιτρέπεται να εφαρμοστεί αν:
— Η πρώτη ιδιομορφή ταλαντώνει τουλάχιστον το 90% της μάζας του κτιρίου.
10. Μέθοδοι Ανάλυσης 9
— Το κτίριο είναι κανονικό καθ’ ύψος.
— Τ 1 ≤max(4 T C , 2 sec) και στις 2 διευθύνσεις.
Τα βήματα είναι:
— Προσεγγιστική εκτίμηση 1ης ιδιοπεριόδου με μια από τις παρακάτω μεθόδους:
— Για κατασκευές με H≤40 m ο EC8 προσεγγιστικά δίνει T 1 =Ct H 3 /4 όπου

{
0.075 πλαισιακό

[( )]
2
0.05 μικτό l w ,i
Ct = 0.075 και A c ∑
= A i 0.2+ η συνολική επιφάνεια τοιχωμάτων
τοιχωματικό H
√ Ac
1ου ορόφου, Α i το εμβαδό διατομής του τοιχώματος στη συγκεκριμένη σεισμική διεύθυν-
ση, l w ,i≤0.9 H το μήκος τοιχώματος του 1ου ορόφου.

— Μέθοδος Rayleigh που προκύπτει από στατική ανάλυση T 1 =2 π

∑ 2
wi δ i
,
∑ F i δi
όπου Fi =1 οριζόντιες δυνάμεις σε κάθε όροφο και δ i η μετατόπιση κάθε ορόφου λόγω
Fi και w i το βάρος κάθε ορόφου.

{
n
εύκαμπτο πλαισιακό
10
— Τ1= όπου n ο αριθμός ορόφων.
n
πιο δύσκαμπτο
12
— Τ 1 =2 √ δ όπου δ η οριζόντια ελαστική μετακίνηση της οροφής του κτιρίου
υπό τη δράση των φορτίων βαρύτητας τοποθετημένων ως οριζόντια δύναμη κατά τη διεύ-
θυνση του σεισμού.
— Εκτίμηση του κατάλληλου συντελεστή συμπεριφοράς q.
— Υπολογισμός τέμνουσας βάσης
Fb =S d (T 1 )mολ λ όπου mολ η συνολική μάζα του κτιρίου και
λ={0.85 T 1≤2 T C και τουλάχιστον διώροφο
1 αλλιώς
. 0.85 γιατί η 1η ιδιομορφή ταλαντώνει περίπου

85% της συνολικής μάζας σε πολυώροφα κτίρια.

— Κατανομή της τέμνουσας βάσης σαν οριζόντιες δυνάμεις στο ΚΜ κάθε ορόφου.
mi Φ i mi z i
Fi =F b ≃F b
∑ mi Φi ∑ mi z i
— Ανάλυση για τις στατικές οριζόντιες δυνάμεις του προηγούμενου βήματος και
υπολογισμός εντατικών μεγεθών.

11. Επαλληλία Μεγεθών (Χωρική και Ιδιομορφική)

— SRSS
Ιδιομορφική: exX =√ X 1+ X 2 +… (αν οι ιδιοπερίοδοι απέχουν πάνω από 10%)
2 2

Χωρική: exX =√ X x + X y + X z
2 2 2

— CQC, μόνο ιδιομορφική. Αρκετά πολύπλοκη και εκτός ύλης για να την αναφέρω.
11. Επαλληλία Μεγεθών (Χωρική και Ιδιομορφική) 10
— Με 0.3 των εντατικών από σεισμό στις άλλες διευθύνσεις (μόνο χωρική)
exX =ex [±X x ±0.3 X y ±0.3 X z , ±0.3 X x ±X y ±0.3 X z , ±0.3 X x ±0.3 X y ±X z ]

12. Επιρροή 2ας Τάξεως

Μ ΙΙ N δ
Υπολογίζεται για κάθε όροφο το θ= = όπου δ η σχετική μετακίνηση των ΚΜ
MI V h
διαδοχικών ορόφων, h το ύψος του ορόφου, Ν το συνολικό κατακόρυφο φορτίο του
ορόφου και V η συνολική τέμνουσα του ορόφου.
— Για θ≤0.1 παραλείπεται ο έλεγχος.
— Για 0.1<θ≤0.2 σε κάποιο όροφο, λαμβάνουμε υπόψη την επιρροή φαινομένων
1
2ας τάξεως ως προσαύξηση της σεισμικής δράσης κατά .
1−θ
— Για 0.2<θ≤0.3 σε κάποιο όροφο, απαιτείται ακριβής υπολογισμός των 2ας τάξε-
ως φαινομένων.
— Απαγορεύεται 0.3<θ σε οποιοδήποτε όροφο.

13. Τυχηματική Εκκεντρότητα

Οφείλεται σε τοιχοπληρώσεις και λοιπά φορτία που οδηγούν σε μια τυχηματική εκκε-
ντρότητα του ΚΜ από τη θέση που το έχουμε υπολογίσει, της τάξης του e a ,i=±0.05 Li
όπου Li η κάθετη διάσταση της κάτοψης του κτιρίου στη διεύθυνση που εξετάζουμε.
Συνολικά προκύπτουν 4 φορτίσεις, 2 ανα διεύθυνση.

14. Στροφή Δομικού Στοιχείου

Αν ασκηθεί οριζόντια σεισμική δύναμη V⃗0 στο ΚΜ, τότε οι μετατοπίσεις του ΚΕΣ θα
V 0, x V V 0 , y e x −V 0 , x e y
είναι u0= , v 0 = 0 , y και θ0= όπου τα e x , e y η εκκε-
∑ Ki,x ∑ Ki, y ∑ ( x2i K i , y + y 2i K i , x+ K i , ω)
ντρότητα του ΚΜ ως προς το ΚΕΣ και x i , y i οι συντεταγμένες των κατακόρυφων στοιχεί-
ων δυσκαμψίας ως προς το ΚΕΣ.
Αντίστοιχα οι μετατοπίσεις ενός δομικού στοιχείου θα είναι: ui=u 0− y i θ 0 , v i=v 0 + x i θ0 ,
θi=θ 0 .
Αν ασκηθεί ροπή Μ στο ΚΕΣ, τότε οι μετατοπίσεις του ΚΕΣ θα είναι u0=v 0=0 και
M
θ 0= .
∑ ( xi K i , y + y 2i K i , x + K i , ω)
2

Αντίστοιχα οι μετατοπίσεις ενός δομικού στοιχείου θα είναι: ui=− y i θ0 , v i=x i θ0 ,

θi=θ 0 .

15. Διαδικασία Υπολογισμού Εντατικών Μεγεθών Μονωρόφου

— Υπολογισμός δυσκαμψιών κατακόρυφων στοιχείων κατά x και y.
— Υπολογισμός συντεταγμένων του ΚΕΣ και του ΚΜ.
— Υπολογισμός μάζας και δυσκαμψίας κατασκευής κατά x και y.
— Υπολογισμός ιδιοπεριόδου κατά x και y.
15. Διαδικασία Υπολογισμού Εντατικών Μεγεθών Μονωρόφου 11
— Υπολογισμός συντελεστή συμπεριφοράς κατά x και y.
— Υπολογισμός τεμνουσών βάσεων κατά x και y μέσω του φάσματος σχεδιασμού.
— Υπολογισμός μετατοπίσεων και στροφής του ΚΕΣ από εφαρμογή της τέμνου-
σας βάσης κατά x και κατά y στο ΚΜ, λαμβάνοντας υπόψη και την τυχηματική εκκεντρότη-
τα. Πολλαπλασιάζουμε με το q.
— Υπολογισμός μετατοπίσεων και στροφής των κατακόρυφων στοιχείων δυσκαμ-
ψίας από τις αντίστοιχες του ΚΕΣ.
— Υπολογισμός τέμνουσας κατά x και y των κατακόρυφων στοιχείων δυσκαμψίας,
από τις αντίστοιχες μετατοπίσεις. Διαιρούμε με το q.
— Χωρική επαλληλία μετατοπίσεων, στροφής και τεμνουσών των κατακόρυφων
στοιχείων δυσκαμψίας. Μέχρι στιγμής ότι κάναμε αφορά τα φορτία σεισμού.
— Συνδυασμοί φορτίσεων
— Στατικά 1.35G+1.5 Q όπου απλοποιητικά μπορούμε να αγνοήσουμε ρο-
πές και τέμνουσες υποστυλωμάτων.
— Σεισμικά G+0.3 Q±E όπου λαμβάνουμε για τη δράση E τις τέμνουσες και τις
ροπές όπως τις υπολογίσαμε παραπάνω.

16. Πλαστιμότητα

α. Πλαστιμότητες Παραμορφωσιακών Μεγεθών Σκυροδέματος

Η σχεδιαστική πλαστιμότητα προκύπτει με τις τάσεις των υλικών να έχουν συντελε-
στές ασφαλείας, ενώ η διαθέσιμη ή πραγματική χωρίς τους συντελεστές ασφαλείας ενώ ει-
δικά για το σκυρόδεμα χρησιμοποιούμε την f cm αντί της f ck .

(1) Πλαστιμότητα Μετατοπίσεων

δu
μ=μδ = όπου δ u η μετατόπιση θραύσης και δ y η μετατόπιση διαρροής.
δy

(2) Αξονική Πλαστιμότητα

Αναφέρεται σε διαγράμματα αξονικής δύναμης – αξονικής πλαστιμότητας Ν−μ ε .
Μικρή πλαστιμότητα που γίνεται μικρότερη σε σκυροδέματα μεγαλύτερης αντοχής.
Αυξάνεται σημαντικά με περίσφιξη.
Ο χάλυβας παρουσιάζει πολύ μεγάλη πλαστιμότητα που επίσης μειώνεται σε χάλυβες
μεγαλύτερης αντοχής.

(3) Πλαστιμότητα Καμπυλοτήτων

Όταν μια δοκός κάμπτεται, κάθε στοιχειώδες τμήμα της αποτελεί τμήμα κύκλου με
ε +ε M ( x)
ακτίνα R . Η καμπυλότητα είναι φ=1/R=dθ /dx= c s1 = και εκφράζει γωνία ανά μο-
d EI
νάδα μήκους. Ισχύει δηλαδή θelastic =∫ φ( x )dx και δ elastic=∫ ∫ φ(x) dx ≈∫ x φ( x )dx .
2

S S S S

Η πλαστιμότητα αναφέρεται σε διαγράμματα ροπής – πλαστιμότητας καμπυλοτήτων

Μ −μφ με ή χωρίς αξονική δύναμη.
16. Πλαστιμότητα 12
εc , y ε ε +ε
Καμπυλότητα διαρροής φ y = ή φ y = s 1, y ή φ y = c , y s 1, y .
x d −x d
Σε περίπτωση πολλών στρώσεων εφελκυόμενου χάλυβα η διαρροή δε θεωρούμε ότι
συμβαίνει όταν διαρρεύσει η πρώτη στρώση αλλά κάπου ενδιάμεσα, γιατί αλλιώς το δι-
M
γραμμικό διάγραμμα αποκλίνει από τα πειραματικά δεδομένα. Ισχύει φ y = u φ y1 όπου
M y1
M y 1 , φ y1 η ροπή και η καμπυλότητα αντίστοιχα στη διαρροή της πρώτης στρώσης εφελ-
M
κυόμενου χάλυβα. Εναλλακτικά φ y = u φ y ' =1.33 φ y ' όπου φ y ' η καμπυλότητα που αντι-
Mu'
στοιχεί σε M u '=0.75 M u .
Καμπυλότητα αστοχίας για τον EC2 είναι ε cu =3.5 ‰ και ε uk =75 ‰ με κράτυνση ή
ε uk =+∞ χωρίς κράτυνση, ε ud =0.9 ε uk (στον ΕΚΩΣ2000 ήταν ε uk =20 ‰ ).
Επειδή από το παραπάνω είναι ξεκάθαρο ότι κρίσιμο υλικό είναι το σκυρόδεμα, αύξη-
ση εφελκυόμενου οπλισμού προκαλεί σημαντική μείωση της πλαστιμότητας.
Αύξηση του θλιβόμενου οπλισμού υποβοηθάει το σκυρόδεμα και αυξάνει την πλαστι-
μότητα, ελάχιστα όταν έχουμε λίγο εφελκυόμενο οπλισμό και πολύ όταν έχουμε αρκετό
εφελκυόμενο οπλισμό.
Χάλυβες μεγαλύτερης αντοχής προκαλούν μικρή μείωση πλαστιμότητας καμπυλοτή-
των.
Σκυρόδεμα μεγαλύτερης αντοχής προκαλεί μεγάλη αύξηση της πλαστιμότητας κα-
μπυλοτήτων, ειδικά σε διατομές με αρκετό εφελκυόμενο οπλισμό, γιατί η καμπυλότητα
διαρροής μειώνεται λόγω της μείωσης της θλιβόμενης ζώνης και η καμπυλότητα αστοχίας
αυξάνει.
Η αξονική δύναμη μειώνει σημαντικά την πλαστιμότητα της διατομής.
Για να βρούμε την καμπυλότητα διαρροής ή αστοχίας:
— Θέτουμε και το σκυρόδεμα και τον οπλισμό σε διαρροή (ή αστοχία).
— Υπολογίζουμε τις δυνάμεις που αναπτύσσονται (θλιπτική και εφελκυστική).
— Σε καθαρή κάμψη η μικρότερη δείχνει το κρίσιμο υλικό. Οπότε κρατάμε αυτό το
υλικό σε αυτή την παραμόρφωση και μειώνουμε την παραμόρφωση του άλλου υλικού
μέχρι να επιτευχθεί ισορροπία. Κατά τη διαδικασία αυτή αλλάζει η θλιβόμενη ζώνη του
ε
σκυροδέματος η οποία θα μας δώσει την καμπυλότητα από τον τύπο φ y = c , y .
x

(4) Πλαστιμότητα Στροφών

Η στροφή αστοχίας είναι θu=θ y + θ p άθροισμα της στροφής διαρροής και της πλαστι-
κής με θe =∫ φ (x) dx και θ p=φ p l p .
S

Η πλαστική καμπυλότητα αναπτύσσεται σε μια περιοχή του μήκους και έχει μέγιστη
τιμή σε κάποιο σημείο αυτής της περιοχής. Θεωρούμε απλοποιητικά ότι η μέγιστη αυτή κα-
μπυλότητα φ p στο σημείο της πλαστικής άρθρωσης είναι σταθερή σε ένα μικρότερο του
πλαστικοποιημένου μήκος l p=0.08 l+l sp , όπου l το καμπτόμενο μήκος και l sp =0.022 Φt f y
το μήκος πλαστικοποίησης και πέραν του άκρου του στοιχείου, εντός του κόμβου, όπου
Φt η διάμετρος εφελκυόμενου χάλυβα και f y η τάση διαρροής του. Προσεγγιστικά
l p≈0.5 h της διατομής.
16. Πλαστιμότητα 13
(5) Παράδειγμα σε Πρόβολο
Ασκούμε στο άκρο Α προβόλου ΑΒ, πακτωμένης στο Β, φορτίο P.
l l
M ( x) P x Px Pl φBl 2
φy , Bl
φ( x )= = ⇒ θ AB=∫ φ(x)dx=∫ dx= = άρα θ y , AB = και
EI EI 0 0 EI 2EI 2 2
l 2 2
φBl φ y, B l
αντίστοιχα δ ΑB=∫ x φ ( x)dx= άρα δ y , AB= .
0 3 3
φy,B l φ y ,B l θu lp
θu=θ y + θ p= +φ p l p= +(φ u−φ y, B )l p ⇒ μθ = =1+2 (μ φ, Β −1) και
2 2 θy l

( ) ( )
2 2
φ y ,B l l φ l l
δ u , Α =δ y, Α +δ p ,α = + φ p l p l− p = y ,B +(φu −φ y , B )l p l − p ⇒
3 2 3 2
δ
μδ = u , A =1+3 ( μφ ,Β −1) 1− p p
δy, A ( )
l l
2l l

(6) Παράδειγμα σε Αμφίπακτη Δοκό

Αμφίπακτη δοκός φορτίζεται με ομόροπη ίση ροπή M στα άκρα του, κλασική περί-
Ml M
πτωση σεισμικής αντισυμμετρικής καμπυλότητας και έχουμε θ= και φ= οπότε και
EI EI
τα αντίστοιχα μεγέθη διαρροής.
Μετά τις 2 πλαστικές αρθρώσεις στα άκρα έχουμε θ p=φ p l p (δες εφαρμογή προ-
βόλου) και θu=θ y + θ p .
lp
Τελικά μετά από πράξεις μθ=1+6 ( μ −1)
l φ

β. Σε ένα Έργο

(1) Σχεδιασμός
δ u Fe
Για το σχεδιασμό ισχύει πάντα μ= = =q .
δy Fy

(2) Πραγματική Κατασκευή

V b , y , πραγματικό
Στην πραγματική κατασκευή έχουμε υπεραντοχή γ Rd = γιατί στο σχεδια-
V b, y , d
σμό είχαμε λάβει πολλούς συντελεστές ασφαλείας. Επίσης έχουμε μικρότερη δυσκαμψία
γιατί το σκυρόδεμα έχει ρηγματωθεί. Άρα έχουμε άλλη ιδιοπερίοδο ισοδύναμου μονοβαθμί-

ου T =2 π
√u y ,πραγματικό
a y ,πραγματικό
u
=2 π
√ M
K πραγματικό
, άλλο συντελεστή συμπεριφοράς και άλλη πλαστι-

μότητα μδ , διαθέσιμο = u , πραγματικό .

u y ,πραγματικό

(3) Σεισμός
— Γνωρίζουμε τα SA y , SD y =u y , μδιαθέσιμο της κατασκευής.
— Ελέγχουμε πάντα αν ο σεισμός οδηγεί την κατασκευή σε διαρροή, δηλαδή
16. Πλαστιμότητα 14
SA (T ,ζ )> SA y .
— Αν δεν την οδηγεί σε διαρροή έχουμε ελαστικότητα.
— Αν την οδηγεί σε διαρροή
— Υπολογίζουμε το μδ , απαιτούμενο από τη σχέση του Vidic et al

{
T
( μ δ −1) +1 T ≤T 0
q y= T0 όπου T 0=min(0.65 μ0.3
δ TC, T C ) το οποίο απαιτεί επαναλύψεις ή
μδ T ≥T 0
προσεγγιστικά T 0=T C .
— Υπολογίζουμε το uu , απαιτούμενο=μ δ , απαιτούμενο u y, πραγματικό .

17. Ικανοτικός Σχεδιασμός

Ικανοτικός σχεδιασμός είναι ο σχεδιασμός που εξασφαλίζει πολύ μεγάλη απορρόφη-
ση ενέργειας χωρίς μερική ή ολική κατάρρευση της κατασκευής.
Υλοποιείται με χρήση όλου του αποθέματος αντοχής των επιμέρους στοιχείων της κα-
τασκευής, με την ιεράρχιση των βλαβών ώστε να εκδηλωθούν με την επιθυμητή σειρά
(πρώτα οριζόντια και μετά κατακόρυφα στοιχεία) και με την κατανομή βλαβών σε όσο γίνε-
ται περισσότερα στοιχεία.
Θέλουμε μηχανισμό δοκών και όχι υποστυλωμάτων (μαλακός όροφος).
Η πλαστιμότητα καμπυλοτήτων υποστυλωμάτων μφ συνδέονται πολύ χονδροειδώς
(EC8) με την γενική πλαστιμότητα μδ της κατασκευής με τον τύπο μφ =2 μ δ −1 .

Η μετατόπιση διαρροής της κατασκευής δ y =

l 2c φ
6
1
[
3(2 n−1)− (3 n−2)+ λ( n−1)
k1 ]
όπου l c το ύψος του υποστυλώματος, φ η καμπυλότητα διαρροής του υποστυλώματος
στο ισόγειο, n ο αριθμός ορόφων, k 1 με συνήθεις τιμές 0.6 ή 0.7, ο συντελεστής που δεί-
χνει το σημείο μηδενισμού των ορόφων στο ισόγειο ( k 1 l ενώ στους ορόφους είναι 0.5 l )
και λ ένα μέσο ποσοστό της καμπυλότητας ορόφων σε σχέση με την καμπυλότητα διαρ-
ροής στο ισόγειο, προσεγγιστικά λ=0.3 για μηχανισμό δοκών και λ=0.05 για μηχανισμό
ορόφου στην πυλωτή.

α. Μηχανισμός Ορόφου
Οριακή πλαστική στροφή μαλακού ορόφου θ p , max=min ((φ u−φ y )l p , (φu ' −φ y ')l p ')
όπου τα αντίστοιχα μεγέθη στη βάση και στην κορυφή του υποστυλώματος στο ισόγειο.

Μέγιστη μετατόπιση κατασκευής δ u=δ y + θ p ,max l−

l p +l p '
2 ( )
και η απαιτούμενη πλαστι-
μότητα αντίστοιχα μδ=δ u /δ y . Προκύπτει ότι η απαιτούμενη πλαστιμότητα είναι τεράστια και
αυξάνει δραματικά με την αύξηση των ορόφων.

β. Μηχανισμός Δοκού
Οριακή πλαστική στροφή στη βάση του υποστυλώματος (μια πλαστικοποίηση σε όλο
το ύψος του υποστυλώματος) θ p , max=(φu −φ y )l p .
17. Ικανοτικός Σχεδιασμός 15

Μέγιστη μετατόπιση κατασκευής δ u=δ y + θ p ,max l− ( l p +l p '

2 ) και η πλαστιμότητα αντί-
στοιχα μδ =δ u /δ y .
Πλαστική παραμόρφωση κατασκευής δ p=n lθ p ,max .
Συνολική μετατόπιση κατασκευής δ u=δ y + δ p και η απαιτούμενη πλαστιμότητα αντί-
στοιχα μδ =δ u /δ y . Προκύπτει ότι η απαιτούμενη πλαστιμότητα κινείται σε λογικά επίπεδα
και δεν αυξάνει ιδιαίτερα με την αύξηση των ορόφων.

18. Δοκοί

α. Γεωμετρία
— Πλάτος δοκού b w ≤min(b c + hw , 2 bc ) . Δείκτες w: δοκός, c: υποστύλωμα. Για
DCH επιπλέον b w ≥20 cm .
— Η οριζόντια εκκεντρότητα δοκού – υποστυλώματος e≤0.25 bc , όπου bc το
μέτωπο της διατομής του υποστυλώματος στη δοκό.
l0 t a
— Για DCH για αποφυγή στρέβλωσης ≤ όπου l 0 t η απόσταση μεταξύ
b √3 h/b
των στηρίξεων, b το πλάτος το θλιβόμενου πέλματος, h το ύψος της δοκού στο μέσο του
l 0 t και:
— Για μόνιμες καταστάσεις a=50 , h/b≤2.5 .
— Για παροδικές καταστάσεις a=70 , h/ b≤2.5 .

β. Διαμήκης Οπλισμός

(1) Περιορισμοί EC2

f ctm
— A s , min =max(0.26 b d , 0.0013b w d)
f yk w
— A s , max=0.04 A c
— Άνω και κάτω (αντίστοιχα) οπλισμός ακραίας στήριξης είναι ποσοστό του μεγα-
λύτερου από τον άνω και κάτω οπλισμό του ανοίγματος A s , o , support =0.15 A s , max, span ,
A s , u ,support =0.25 A s , max , span .

(2) Περιορισμοί EC8

— Στα άκρα των δοκών υπάρχει πιθανότητα δημιουργίας πλαστικής άρθρωσης
οπότε έχουμε κρίσιμο μήκος Lcr =hw για DCM και Lcr =1.5 hw για DCH. Κρίσιμη περιοχή
έχουμε και γύρω από φυτευτά υποστυλώματα με Lcr =2 hw σε κάθε πλευρά.
— Ελάχιστο ποσοστό εφελκυόμενου διαμήκους οπλισμού (ανυγμένο σε b d )
f ctm
ρmin = .
2 f yk
— Σε κρίσιμες περιοχές μέγιστο ποσοστό εφελκυόμενου διαμήκους οπλισμού
18. Δοκοί 16
0.0018 f cd
ρmax =ρ '+ όπου ρ ' το ποσοστό θλιβόμενου οπλισμού της διατομής και μφ
μφ ε sy ,d f yd
όπως κάτω στο 19.γ, σελίδα 20.
— Για ικανοποιητική πλαστιμότητα στις στηρίξεις, πρέπει ο κάτω θλιβόμενος οπλι-
σμός ρ '= ρ' ανάλυση + ρ/2 να προσαυξηθεί κατά τον μισό του εφελκυόμενου στην ίδια διατομή.
— Για DCH, σε όλο το μήκος της δοκού άνω πρέπει να τίθεται τουλάχιστον ¼ του
άνω εφελκυόμενου οπλισμού στις στηρίξεις.
— Για DCH, σε όλο το μήκος της δοκού τίθενται τουλάχιστον 2Φ14 και πάνω και
κάτω.
— Σε πλακοδοκούς, ο άνω οπλισμός δέον να τίθενται εντός του πλάτος της δοκού.
Αν τίθεται και στην πλάκα, εκτός πλάτους δοκού κατά bα και bδ , τότε:
— Για δοκό που στηρίζεται σε εσωτερικά υποστυλώματα, bα , bδ ≤4 h f αν στη
στήριξη συντρέχουν εγκάρσιοι δοκοί παρόμοιου ύψους ή τοιχώματα και bα , bδ ≤2h f αν δεν
συντρέχουν.
— Για δοκό που στηρίζεται σε εξωτερικά υποστυλώματα, bα , bδ ≤2h f αν στη
στήριξη συντρέχουν εγκάρσιοι δοκοί παρόμοιου ύψους ή τοιχώματα και ο οπλισμός της δο-
κού αγκυρώνεται σε αυτές και bα =bδ =0 αν δεν συντρέχουν.
— Πάντα μικρότερα από το συνεργαζόμενο πλάτος πλάκας bα , bδ ≤beff .
— Ο παραπάνω οπλισμός λαμβάνει μέρος στον ικανοτικό σχεδιασμό (συνει-
σφέρει στην αντοχή δοκού σε αρνητική κάμψη).

γ. Οπλισμός Διάτμησης
A sw
Ποσοστό οπλισμού διατμήσεως ρw = όπου sin a=1 , A sw το συνολικό εμβα-
s bw sin a
δό συνδετήρων μέσα σε μήκος δοκού s .

— ρw , min=0.08
√ f ck
f yk
— Διάμετρος συνδετήρων d bw ,min =6 mm .
— Εκτός κρίσιμης περιοχής η
απόσταση συνδετήρων πρέπει να είναι
h
(
s w ,max =0.75 d , ενώ στην κρίσιμη περιοχή s max =min w , 24 d bw , 225 mm , 8 d bL
4 ) για DCM
18. Δοκοί 17

και s max =min ( h4 , 24 d

w
bw , 175 mm , 6 d bL ) για DCH.
— Ο πρώτος συνδετήρας απέχει από την παρειά του υποστυλώματος s 1 ,max =5 cm .
— Σε DCH, αν η δρώσα τέμνουσα αντιστρέφεται πλήρως και έχει μεγάλες τιμές με
V Ed ,min
ζ= <−0.5 , δηλαδή πλήρης αντιστροφή και ταυτόχρονα |V E|max >(2+ ζ) f ctd bw d , τότε
V Ed ,max
πρέπει να τεθεί εκτός από συνδετήρες και δισδιαγώνιος οπλισμός που να παραλαμβάνει
0.5|V E|max ενώ το άλλο μισό να το παραλαμβάνουν οι συνδετήρες. Άρα ο δισδιαγώνιος
|V E|max
As≥ με a=45 ° ή αντίστοιχη που βγαίνει από τις διαστάσεις της δοκού
4 f yd sin a
d −d ’
a= .
lb

(1) Σχεδιασμός έναντι διάτμησης

Η διαδικασία είναι:
— Αν V Ed > V Rd , max απαιτείται αλλαγή διατομής (αντοχή σχεδιασμού λοξού θλιπτή-
ρα).
— Αν V Ed ≤V Rd ,c δεν απαιτείται εγκάρσιος οπλισμός και πάμε με τον ελάχιστο.
— Αν V Ed > V Rd , c απαιτείται εγκάρσιος οπλισμός ώστε να επιτυγχάνεται V Ed ≤V Rd ,s
acw bw z v 1 f cd
— V Rd ,max = όπου acw =clamp( 1, 1+σ cp /f cd , 1.25) , σ cp η μέση θλιπτι-
cotθ+ tan θ
κή τάση του σκυροδέματος, v 1=0.6 , z=0.9 d . Η γωνία θ είναι θ=21.8 ° όταν θέλουμε
ελάχιστο οπλισμό διάτμησης και θ=45 ° όταν θέλουμε ελάχιστο ύψος διατομής d .
— V Rd ,c =[max (C Rd , c k √3 100 ρl f ck , v min )+k 1 σ cp ]bw d σε MN, όπου v min =0.035 k 3 / 2 √ f ck

με v min , f ck σε MPa, C Rd , c =0.12 , k 1=0.15 , (

k =min 2 , 1+
√ )
200
d
, d σε mm,

σ cp =min
( N Ed
Ac ) A
, 0.2 f cd , ρ1= sl ≤0.02 το γεωμετρικό ποσοστό διαμήκους χάλυβα.
bw d
A sw
— z f ywd cot θ όπου z=0.9 d , f ywd =0.8 f ywk (όχι f ywk / 1.15 ). Η γωνία θ
V Rd ,s=
s
είναι θ=21.8 ° όταν θέλουμε ελάχιστο οπλισμό διάτμησης και θ=45 ° όταν θέλουμε
ελάχιστο ύψος διατομής d ή έχουμε DCH σε κρίσιμη περιοχή.

δ. Ικανοτικός Σχεδιασμός
Αποφυγή ψαθυρών διατμητικών αστοχιών στις κρίσιμες περιοχές των δοκών.
Οι ικανοτικές τέμνουσες που προκύπτουν από τη μέγιστη και ελάχιστη ροπή στα
M + M2 , d
άκρα i της δοκού V Ed ,max ,i=V 0 , b+ 1 ,d όπου V 0 ,b η τέμνουσα από δράσεις
lc 1
G+ψ 2 Q , ψ 2=0.3 , l c1 το καθαρό μήκος της δοκού και M 1, d , M 2 ,d οι μέγιστες ροπές κατά
τη θετική διεύθυνση του σεισμού στα άκρα της δοκού για V Ed ,max ,i και κατά την αρνητική
διεύθυνση του σεισμού για V Ed ,min ,i .
18. Δοκοί 18

{
γ Rd M Rb ,i ∑ M Rc ≥∑ M Rb
Ισχύει M i ,d =
γ Rd M Rb ,i
∑ M Rc
∑ M Rc <∑ M Rb
όπου γ Rd = {
1 DCM
1.2 DCH
και τα αθροί-
∑ M Rb
σματα αφορούν τον κόμβο που εξετάζουμε την Μ i ,d .

ε. Αγκύρωση Διαμήκους Οπλισμού

στις Στηρίξεις
Οι οπλισμοί των δοκών που κάμπτονται
για να αγκυρωθούν σε κόμβους πρέπει να βρί-
σκονται μέσα από τους συνδετήρες των υπο-
στυλωμάτων.
— Οριακή τάση συνάφειας
f bd=2.25 n1 n2 f ctd με f ctd=f ctk /γ c , n1=1 για ευ-
νοϊκές συνθήκες αγκύρωσης, n1=0.7 για μη ευ-
νοϊκες και n2=1 για Φ≤32mm .
— Βασικό απαιτούμενο μήκος αγκύρω-
Φ f yd
σης (ευθύγραμμης ράβδου) l b ,rqd = .
4 f bd
— Μήκος αγκύρωσης σχεδιασμού
l bd =max (a1 a2 a3 a4 a 5 l b , rqd , l b ,min ) ενώ πρέπει
a2 a3 a5≥0.7 όπου a1=a2=a 3=a 4=a5 =1 και
l b ,min =max (0.3 l b ,rqd , 10 Φ , 10 cm) .
— Σε ενδιάμεσες στηρίξεις δε διακόπτε-
ται ο οπλισμός σε κόμβο ή κρίσιμο μήκος.
— Το μήκος αγκύρωσης του οπλισμού
της δοκού μέσα στον κόμβο μετριέται για DCM
από την παρειά του κόμβου και για DCH μετά από απόσταση 5 d bL από την παρειά.
— Η αστοχία από συνάφεια, των διαμηκών οπλισμών που διέρχονται μέσα από
τον κόμβο, εξασφαλίζεται όταν η d bL είναι:
d bL 7.5 f ctm 1+0.8 v d
— Για εσωτερικούς κόμβους ≤ όπου
hc γ Rd f yd ρ'
1+ 0.75 k D
ρmax
k D= {21/3
DCM
DCH
, hc η διάσταση του υποστυλώματος παράλληλα στη ράβδο και v d η μι-
κρότερη ανυγμένη αξονική των σεισμικών συνδυασμών. Αποτελεί αυστηρό κριτήριο και
υποχρεώνει σε χρήση οπλισμού μικρής διαμέτρου στη δοκό καθώς και καθορίζει το μήκος
του κόμβου.
d bL 7.5 f ctm
— Για εξωτερικούς κόμβους ≤ (1+ 0.8 v d ) . Αν δεν επαρκεί το hc
hc γ Rd f yd
μπορούμε:
— Να επεκτείνουμε ελάχιστα τη δοκό σαν μια μικρή πρόβολο.
— Να κάμψουμε τις ράβδους προς το εσωτερικό της δοκού κατά μήκος
10 d bL . τοποθετώντας και εγκάρσιο οπλισμό d bw > 0.6 d bL .
18. Δοκοί 19

—
4 Φ L Φ≤16 mm
Το τύμπανο κάμψης έχει διάμετρο Φm , min =
7 Φ L Φ >16 mm {
(η

διάμετρος υπολογίζεται χωρίς να περιλαμβάνει τη ράβδο) με προϋπόθεσεις:

— Το επίπεδο της καμπύλης να απέχει από την επιφάνεια
του σκυροδέματος και έχουν τοποθετηθεί και εγκάρσιοι οπλισμοί.
— Η αγκύρωση έχει συνολικό μήκος τόσο ώστε μετά το άκρο
της κάμψης να υπάρχει επιπλέον μήκος το πολύ 5 Φ L .
— Αν αυτές οι προϋποθέσεις δεν ισχύουν τότε
1 1
+
ab 2 Φ L
Φm , min ≥Fbt , όπου Fbt η εφελκυστική δύναμη της ράβδου που αγκυρώνεται στην
f cd
αρχή του τυμπάνου υπό τα φορτία αστοχίας και ab το μισό της απόστασης των ράβδων
κέντρο-κέντρο ή αν είναι πολύ κοντά στην επιφάνεια σκυροδέματος η επικάλυψη συν
Φ L /2 .
Η διαδικασία του τυμπάνου είναι:
— Υπολογίζεται η Φm =Φm , min από τον πρώτο τύπο.
— Υπολογίζεται το διαθέσιμο μήκος της αγκύρωσης l 1=b−c nom −Φw −Φ L−Φ m /2 .
— Υπολογίζεται η εφελκυστική δύναμη Fbt = A s f yd −l 1 π Φ L f bd .
— Ελέγχεται αν η Φm ≥Φm , min του δευτέρου τύπου. Αν δεν ισχύει, αυξάνουμε ελάχι-
στα την Φm και ξαναπροσπαθούμε. Οι μεγάλες τιμές τυμπάνου εμποδίζουν την τοποθέτη-
ση οπλισμού στον κόμβο.

στ. Διάφορα Χρήζοντα Αναφοράς

— Στις πλακοδοκούς σε σεισμό l 0≈0.5 l , όσο και το μήκος μηδενισμού της ροπής
(δεν ακολουθεί τον EC2).
— Στις προβόλους δεν υπάρχει σεισμική ροπή άρα ούτε ικανοτική τέμνουσα.

19. Υποστυλώματα

α. Γενικοί περιορισμοί
— Διαστάσεις διατομής για να είναι υποστύλωμα hc /bc ≤4 .
— Ποιότητα σκυροδέματος τουλάχιστον C16 για DCM και C20 για DCH.

{
Nd 0.65 DCM όπου N η δρώσα θλιπτική δύναμη για συν-
— Πρέπει v d = ≤ d
A c f cd 0.55 DCH
δυασμούς σεισμού.

{
0 DCM και θ≤0.1 (2ας τάξης)
— Ελάχιστη διάσταση υποστυλώματος bc , min= 1/ 10 l 0 DCM και θ> 0.1 .
25 cm DCH
— Τα φαινόμενα 2ας τάξεως μπορούν να αγνοηθούν αν η λυγηρότητα
20 A BC 1
λ< λ min = , όπου A= ή A=0.7 αν ο ενεργός συντελεστής ερπυσμού φef
√ vd 1+0.2 φef
19. Υποστυλώματα 20
A y f yd
είναι άγνωστος, B=√ 1+ 2 ω ή B=1.1 αν η ανυγμένη ορθή δύναμη ω= είναι άγνω-
A c f cd
M 01
στη, C=1.7−r m ή C=0.7 αν r m= με |M 01|≥|M 02| είναι οι ροπές πρώτης τάξεως.
M 02

β. Διαμήκης οπλισμός
— Σε πολυώροφα κτίρια κυριαρχούν οι σεισμικές ροπές έναντι των στατικών ενώ
μέχρι διώροφα το αντίθετο. Αυτό σημαίνει ότι ο οπλισμός πρέπει να είναι συμμετρικός και
μόνη εξαίρεση μπορούν να είναι τα μονώροφα (αυτό είναι καλή πρακτική και όχι κανονιστι-
κό).
— Ελάχιστη διάμετρος διαμήκους οπλισμού d bL, min=8 mm .
— Όρια ποσοστών διαμήκους οπλισμού ρmin =0.01 , ρmax =0.04 .
— Κάθε πλευρά πρέπει να έχει τουλάχιστον 3 ράβδους ενώ τα κυκλικά υποστυ-
λώματα τουλάχιστον 4. Σε πολυγωνικές διατομές, σε κάθε γωνία μια ράβδος.

— Απόσταση μεταξύ ράβδων bi= {2015 cmcm DCM

DCH
.

γ. Εγκάρσιος οπλισμός
— Κρίσιμο μήκος είναι όλο το υποστύλωμα αν ισχύει l c / hc < 3 , ειδάλλως για DCM
l cr =max(h c , l c1 /6 , 0.45 m) και για DCH l cr =max(1.5 h c , l c1 /6 , 0.6 m) , όπου l c1 το καθαρό
ύψος του υποστυλώματος.
— Στους 2 κατώτερους ορόφους για DCH, οι συνδετήρες εκτείνονται σε μή-
κος 1.5 l cr .
— Ελάχιστη διάμετρος εγκάρσιου οπλισμού d bw ,min =max( 6 mm , d bL,max /4) , όπου
d bL, max η μεγαλύτερη διάμετρος διαμήκους οπλισμού στο υποστύλωμα. Επιπλέον για κρί-
σιμες περιοχές d bw ,min =0.4 d bL ,max √ f ydL/d ydw .
— Μέγιστη απόσταση εγκάρσιου οπλισμού σε μη κρίσιμες περιοχές είναι
s max =min(b min , 20 d bL,min , 400 mm) , όπου bmin η μικρότερη πλευρά του υποστυλώματος,
ενώ σε κρίσιμες DCM είναι s max =min(b 0 / 2, 8 d bL, min , 175 mm) και σε κρίσιμες DCH είναι
s max =min(b 0 / 3 , 6 d bL ,min , 125 mm) , όπου b0 η μικρότερη πλευρά του πυρήνα σκυροδέμα-
τος ως το κέντρο των συνδετήρων (περισφιγμένο).
— Το μηχανικό ογκομετρικό ποσοστό σχεδιασμού των συνδετήρων είναι
όγκος συνδετήρων f yd
ω wd = .
όγκος πυρήνα σκυροδέματος υπό περίσφιξη f cd
bc
30 μφ v d ε sy , d −0.035
b0
— Πρέπει να ισχύει ω wd, min = , όπου α ο συντελεστής απόδο-
a
σης της περίσφιξης, μφ η πλαστιμότητα καμπυλοτήτων στις κρίσιμες περιοχές

{
2 q 0−1 T 1≥T C
φu ,0.85
μφ = ≥ T όπου φu ,0 .85 η καμπυλότητα για καμπτική αντοχή 85%
φy 1+2( q0−1) C T 1 <T C
T1
της μέγιστης. Η σχέση αυτή του EC8 είναι προσεγγιστική Vidic et al. ε sy , d η παραμόρφω-
19. Υποστυλώματα 21
ση διαρροής σχεδιασμού του χάλυβα, bc η διάσταση της διατομής κάθετα στο επίπεδο της
κάμψης που αφορά το μφ και b0 η αντίστοιχη διάσταση του περισφιγμένου πυρήνα της
διατομής.
— Πρέπει να ισχύει επιπλέον ω wd, min =0.08 στην κρίσιμη περιοχή, για DCM
της βάσης του υποστυλώματος (ισόγειο) και για DCH εκτός βάσης υποστυλώματος.
— Πρέπει να ισχύει επιπλέον ω wd, min =0.12 στην κρίσιμη περιοχή, για DCH
της βάσης του υποστυλώματος (ισόγειο).
— Ο συντελεστής απόδοσης a=an a s .
2

( )( )
n
bi s s
— Για ορθογωνικές διατομές an =1−∑
, a s= 1− 1−
1 6 A0 2 b0 2 h0
όπου bi≤200 mm η απόσταση μεταξύ διαδοχικών διαμήκων ράβδων που συγκρατούνται
με συνδετήρες και n ο αριθμός διαμήκων ράβδων και με δείκτη 0 οι τα γεωμετρικά μεγέθη
του πυρήνα.
— Για κυκλικές
διατομές an =1 και με κυκλικούς συνδετήρες

( )
2
s s
a s=1− ενώ με σπειροειδείς a s= 1− όπου D 0 η περισφιγμένη διάμετρος.
2 D0 2 D0
— Μια καλή περίσφιξη, οτι σχήμα και να έχει η διατομή
πρέπει να πλησιάζει τον κύκλο και τα γεωμετρικά ποσοστά προς
κάθε κατεύθυνση να είναι περίπου ίσα.
— Η αγκύρωση στην πρώτη περίπτωση πρέπει να έχει μή-
κος max(5 Φ w , 5 cm) και στη δεύτερη max(10 Φ w , 7 cm) .

δ. Ικανοτικός Σχεδιασμός
Αποφυγή ψαθυρών διατμητικών αστοχιών στις κρίσιμες περιοχές των δοκών.
Εκτός από τις τέμνουσες της ανάλυσης ελέγχουμε και τις ικανοτικές τέμνουσες που
προκύπτουν από τη μέγιστη και ελάχιστη ροπή στα άκρα i της δοκού:
M 1 , d + M 2 ,d
V Ed ,max ,i= όπου l c1 το καθαρό μήκος του υποστυλώματος και M 1, d , M 2 ,d
l c1
οι μέγιστες ροπές κατά τη θετική διεύθυνση του σεισμού στα άκρα του υποστυλώματος για
V Ed ,max ,i και κατά την αρνητική διεύθυνση του σεισμού για V Ed ,min ,i .

{
γ Rd M Rc, i ∑ M Rb≥∑ M Rc
Ισχύει M i ,d =
γ Rd M Rc ,i
∑ M Rb
∑ M Rb <∑ M Rc
όπου γ Rd = {
1.1 DCM
1.3 DCH
και τα αθροί-
∑ M Rc
σματα αφορούν τον κόμβο που εξετάζουμε την Μ i ,d .

20. Τοιχία

α. Γενικοί Περιορισμοί
— Διαστάσεις διατομής για να είναι τοίχωμα l w /bw > 4 .
h/l Συμπεριφορά
<1 Καθαρά διατμητικά, πολύ μικρού ύψους
20. Τοιχία 22
1−2 Καμπτοδιατμητικά, μικρού ύψους
2−5 Καμπτικά, μέσου ύψους
>5 Καμπτικά, μεγάλου ύψους
— Πλάστιμα τοιχώματα
— Επιτρέπεται πλαστική άρθρωση μόνο στη βάση του, η οποία είναι πακτω-
μένη (ειδική μέριμνα για τη θεμελίωση).
— Απορροφά ενέργεια.
— Κατάλληλα για DCM, DCH.
— Μεγάλα ελαφρά οπλισμένα τοιχώματα
2
— Πρέπει το ελάχιστο μήκος να είναι l w ,min =min( 4 m , h ).
3 w
— Θα ρηγματωθούν σε σεισμό και επειδή δε λαμβάνονται πακτωμένα στη
βάση τους δεν αναμένεται να απορροφήσουν αρκετή ενέργεια μέσω πλαστικοποίησης της
βάσης των.
— Επιτρέπονται μόνο σε DCM.
— Ελάχιστο πάχος τοιχώματος b w0 , min=max(15 cm , hs /20) όπου hs το καθαρό
ύψος ορόφου. Το πάχος αυτό αναφέρεται στο εσωτερικό του τοιχώματος (στα άκρα τίθε-
νται κρυφοϋποστυλώματα).

{
Nd 0.4 DCM όπου N η δρώσα θλιπτική δύναμη για συν-
— Πρέπει v d = ≤ d
A c f cd 0.35 DCH
δυασμούς σεισμού.
— Το τοίχωμα λειτουργεί σαν πρόβολος και αναμένεται να πλαστικοποιηθεί ακρι-
βώς πάνω από τη βάση του. Οπότε το κρίσιμο ύψος του είναι hcr =max (l w , h w /6) με
hcr ,max =min(2 l w , a hs ) , όπου a={1 n≤6 όροφοι
2 ν> 6 όροφοι
.

— Τα ακραία τμήματα του πλάστιμου τοιχίου πρέπει να διαμορφώνονται ως κρυ-

φοϋποστυλώματα. Το κάθε ένα από αυτά έχει ελάχιστο μήκος l c ,min =max(0.15l w , 1.5b w )
και ελάχιστο πλάτος b w, min =max(20 cm , hs /15) αν l c ≤max( 0.2l w , 2b w ) , αλλιώς
b w, min =max(20 cm , hs /10) .
— Τα ακραία τμήματα του μεγάλου ελαφρά οπλισμένου τοιχίου έχουν ίδιο πλάτος

( σ
)
με το υπόλοιπο τοιχίο b w =bw 0 και μήκος l c ,min =max b w , 3 bw cm , όπου η μέση τιμή της
f cd
τάσης σκυροδέματος στη θλιβόμενη ζώνη στην ΟΚΑ, από κάμψη με αξονική δύναμη.

β. Διαμήκης Οπλισμός

(1) Γενικοί περιορισμοί

— Ελάχιστος και μέγιστος κατακόρυφος οπλισμός A s , v ,min =0.002 A c και
A s , v ,max =0.04 A c . Μέγιστη απόσταση μεταξύ ράβδων s s , v ,max =min(3 b w ή 3 bw 0 , 40 cm) .
— Ελάχιστος οριζόντιος οπλισμός A s , h ,min =max(0.001 A c , 0.25 A s , v ) και μέγιστη
απόσταση μεταξύ ράβδων s s , h ,max =40 cm .

(2) Διαμήκης Οπλισμός Ακραίων Περιοχών (Κατακόρυφος)

20. Τοιχία 23
— Πλάστιμα τοιχώματα
As
— Στην κρίσιμη περιοχή ρmin =0.5 % και ρmax =4 % ( ρ= ).
lc b w

— Στη μη κρίσιμη περιοχή ρmin =

{0.2 % ε c ≤2 ‰
0.5 % ε c > 2 ‰
.

— Μεγάλα ελαφρώς οπλισμένα τοιχώματα

— Σε όλους όλους τους ορόφους που ισχύει l w <hs /3 , όπου hs το ύψος του
ορόφου, καθώς και στον κάτω όροφο, πρέπει d bL, min=12 mm αλλιώς d bL, min=10 mm .
— Οι διαμήκεις οπλισμοί περιβάλλονται από κλειστούς ή μονοσκελείς συνδε-
τήρες με ελάχιστη διάμετρο d bw ,min =max(6 mm , d bL /3) και μέγιστη απόσταση μεταξύ τους
s w ,max =min( 10 cm, 8 d bL ) .

(3) Διαμήκης Οπλισμός Κορμού σε Πλάστιμα Τοιχώματα DCH

— Ελάχιστη και μέγιστη διάμετρος κατακόρυφου οπλισμού 8 mm≤d bv ≤bw 0 /8 και
μέγιστη απόσταση μεταξύ ράβδων s s , v ,max =min(25 d bv , 25 cm) .
— Ελάχιστη και μέγιστη διάμετρος οριζόντιου οπλισμού 8 mm≤d bh≤bw 0 / 8 και μέγι-
στη απόσταση μεταξύ ράβδων s s , h ,max =min(25 d bh , 25 cm) . Ελάχιστο ποσοστό οπλισμού
ρh ,min =0.2 % .

γ. Οπλισμός Περίσφιξης Ακραίων Περιοχών Πλάστιμων Τοιχωμάτων

(1) Κρίσιμο Ύψος

bc
30 μφ (v d +ω v ) ε sy ,d −0.035
b0
— Πρέπει να ισχύει ω wd, min = , όπου v d η ανυγμένη αξο-
a
f yd
νική στο ακραίο υποστύλωμα (περιλαμβάνει κάμψη τοιχίου), ω v =ρv το μηχανικό ποσο-
f cd
στό του κατακόρυφου οπλισμού του κορμού ανυγμένο σε όλη τη διατομή του τοιχίου και
λοιπά όπως επάνω στο 19.γ, σελίδα 20 με την μφ να διαφοροποιείται αντί για q 0 τοποθε-

( )
τείται q 0 '=q 0
M Ed
M Rd max
.

— Στις ακραίες περιοχές των τοιχωμάτων πρέπει να ισχύει επιπλέον ω wd, min=0.08
για DCM και ω wd, min =0.12 για DCH.
— Η μέγιστη απόσταση συνδετήρων είναι s max =min(b 0 /2, 175 mm , 8 d bL,min ) για
DCM και s max =min(b 0 /3 , 125 mm , 6 d bL, min ) για DCH, όπου b0 η μικρότερη πλευρά του
πυρήνα σκυροδέματος της ακραίας περιοχής ως τον άξονα των συνδετήρων.

— (
Για DCH ελάχιστη διάμετρος d bw =max 6 mm , 0.4 d bL ,max
√ )f dL
f ydw
.

(2) Μη Κρίσιμο Ύψος

— Για DCH, ο πρώτος όροφος πάνω από το κρίσιμο ύψος πρέπει να έχει
20. Τοιχία 24
a ω wd, min =0.5(a ω wd ,min )cr .

δ. Μεγέθη Σχεδια-
σμού Πλάστιμων Τοιχω-
μάτων

(1) Περιβάλλου-
σα ροπής
Για τη M Ed δημιουργούμε
μια περιβάλλουσα ροπής ως
εξής:
— Λαμβάνουμε τη
ροπή της ανάλυσης (πριονωτή).
— Τραβάμε μια ευθεία
περιβάλλουσα που τέμνει το
διάγραμμα ροπής της ανάλυ-
σης ακριβώς σε 2 σημεία (ευ-
θεία Α 0− Α n ).
— Μετατοπίζουμε προς
cot θ – cot a
τα πάνω την ευθεία κατά a1=z , όπου z≈0.8 l w ο μοχλοβραχίονας της διατο-
2
μής, θ η γωνία λοξών θλιπτήρων με την κατακόρυφο και a=90 ° η γωνία συνδετήρων με
την κατακόρυφο.

(2) Περιβάλλουσα Τέμνουσας

Για τα τοιχώματα πολυώροφων εύκαμπτων κατασκευών πρέπει να λαμβάνονται
υπόψη και οι ανώτερες ιδιομορφές. Αυτό γίνεται μέσω της T 1 (αυξάνεται) και της S e (T 1 )
(μειώνεται).
q+1
Σε μεγάλα ελαφρώς οπλισμένα τοιχώματα λαμβάνεται σε κάθε όροφο V Ed = V Ed '
2
ενώ σε πλάστιμα τοιχώματα V Εd =ε V Ed ' όπου

( {√ )
1.5 DCM
M Rd 0
1.2 DCH κοντά τοιχώματα
ε =clamp 1.5 , M Ed 0 , q . Κοντό είναι ένα

( ) ( )
2 2
M Rd 0 S (T )
1.2 +0.1 q e C DCH γενικά
M Ed 0 S e (T 1 )

hw
τοίχωμα όταν ≤2 και σε αυτό δεν υπάρχει επιρροή ανώτερων ιδιομορφών.
lw
Η περιβάλλουσα σχεδιάζεται ως εξής:
— Λαμβάνουμε το διάγραμμα τέμνουσας της ανάλυσης.
— Δημιουργούμε το διάγραμμα τέμνουσας V Εd =ε V Ed ' και σχεδιάζουμε την περι-
βάλλουσά της.
— Η τέμνουσα κορυφής πρέπει να είναι V Ed ,n=max (V Ed ,n , V Ed ,0 /2) .
20. Τοιχία 25
— Τραβάμε μια ευθεία από την κορυφή V Ed , n μέχρι να τέμνει την περιβάλλουσα
ε V Ed ' στο hw /3 . Οι 2 αυτές γραμμές είναι η περιβάλλουσα της V Ed .

ε. Σχεδιασμός τοιχωμάτων έναντι κάμψης

Χονδροειδώς θεωρούμε όλο τον οπλισμό των κρυφοϋποστυλωμάτων, συγκεντρω-
μένων στο ΚΒ του οπλισμού και με διαγράμματα αλληλεπίδρασης Μ-Ν, λαμβάνοντας
υπόψη μεγαλύτερη επικάλυψη.

στ. Σχεδιασμός τοιχωμάτων έναντι διάτμησης

Όπως και επάνω, στο 18.γ(1), σελίδα 17 με διαφοροποιήσεις:
— z≈0.8 l w
— Οπλισμός διάτμησης εκτός των συνδετήρων είναι και οι οριζόντιοι διαμήκεις
οπλισμοί (αφορά s και A sw ).
— Σε DCH είναι θ=45 °
— Σε κρίσιμες περιοχές DCH λαμβάνεται το 40% της V Rd ,max .
M Ed
— Σε DCH αν a s= <2 (χθαμαλό και όχι καμπτικό τοιχίο) τότε λαμβάνεται
V Ed l w
υπόψη ο οπλισμός του κορμού λόγω διάτμησης με τις ράβδους του κορμού να υπολογίζο-
νται από τη σχέση:
Ah V Ed−V Rd ,c
— Οριζόντιες με ποσοστό οπλισμού ρh= = .
b w0 sh 0.75 f yd ,h b w0 a s l w
Av ρ f b z−N Ed ,min
— Κατακόρυφες με ποσοστό οπλισμού ρv = = h yd ,h w0 .
b w0 sv f yd ,v bw 0 z
Για μεγάλα ελαφρώς οπλισμένα τοιχώματα, ελάχιστος οπλισμός διάτμησης είναι ο μη-
δενικός (αν V Ed ≤V Rd ,c ).

21. Κόμβοι
Οι κόμβοι θα πρέπει να λειτουργούν ελαστικά και αν αυτό δεν είναι δυνατό, να διατη-
ρούν τη μέγιστη αντοχή τους κατά τους ανελαστικούς κύκλους με μεγάλη απορρόφηση
ενέργειας.
Υπάρχουν πολλές απόψεις που αποκλίνουν για το σχεδιασμό των κόμβων αλλά εδώ
θα αναπτυχθεί αποκλειστικά ο EC8.

α. Ικανοτικός Σχεδιασμός – Αποφυγή Μηχανισμού Ορόφου

Και κατά x και κατά y και για θετικής φοράς και για αρνητικής φοράς εντατικά μεγέθη,
σε κάθε κόμβο πρέπει να ισχύει ∑ M Rc ≥1.3 ∑ M Rb όπου αντίστοιχα οι ροπές σχεδιασμού
των συντρεχουσών υποστυλωμάτων (c) και δοκών (b) στον κόμβο.
— Εξαιρείται ο τελευταίος όροφος.
— Εξαιρείται το ισόγειο διώροφου με ανυγμένη αξονική κάθε υποστυλώματος
v d ≤0.3 .
21. Κόμβοι 26
— Σε επίπεδα πλαίσια με περίπου ίδιες διατομές υποστυλωμάτων η σχέση μπορεί
να ισχύει σε 3 από κάθε 4 υποστυλώματα (όχι 75%).

β. Διατμητικός σχεδιασμός
— Για εσωτερικούς κόμβους V jhd =γ Rd ( A s 1+ A s 2)f yd −V c και για εξωτερικούς
V jhd =γ Rd A s 1 f yd −V c , όπου γ Rd =1.2 , A s 1 , A s 2 οι εφελκυόμενοι οπλισμοί (πάνω) των δο-
κών 1 και 2 αντίστοιχα, V c η τέμνουσα του υποστυλώματος ακριβώς πάνω από τον κόμβο
για τις σεισμικές δράσεις.

(1) DCM
Ακολουθείται ο οπλισμός περίσφιξης που έχουν τα DCM υποστυλώματα στη βάση
τους (κρίσιμη περιοχή) όπως αναφέρεται στο 19.γ, σελίδα 20. Αν συντέχουν στον κόμβο 4
δοκοί πλατύτεροι από τον κόμβο τότε θεωρούμε ότι τον περισφίγγουν και μπορεί να μπει ο
οπλισμός περίσφιξης στη διπλάσια απόσταση αλλά όχι πάνω από 15cm. Σε κάθε πλευρά
πρέπει να υπάρχουν 3 κατακόρυφοι ράβδοι.

(2) DCH
Ισχύει ότι και για DCM και επιπλέον:
— Η θλίψη στη θλιβόμενη αντηρίδα του σκυροδέματος του κόμβου πρέπει να είναι

μικρότερη από την αντοχή σκυροδέματος. Για εσωτερικούς κόμβους V jhd ≤η f cd 1− b j h jc

√ vd
η

√ vd
και για εξωτερικούς V jhd ≤0.8 η f cd 1− b j h jc , όπου h jc η ακραία απόσταση μεταξύ οπλι-
η

( f
)
σμών του υποστυλώματος στη διεύθυνση της δοκού, η=0.6 1− ck , f ck σε MPa, v d η
250
ανυγμένη αξονική του πάνω υποστυλώματος, b j=
{
min( bc , b w + 0.5 hc ) bc >b w
min( bw , b c + 0.5 hc ) bc <b w
, bc πλάτος

υποστυλώματος, b w πλάτος δοκού. Αν η σχέση δεν ικανοποιείται πρέπει να αυξηθούν οι

διαστάσεις του κόμβου.
— Ο εφελκυσμός κάθετα στη θλιβόμενη αντηρίδα του σκυροδέματος του κόμβου
πρέπει να είναι μικρότερος από την εφελκυστική αντοχή σκυροδέματος. Αυτή η απαίτηση

( )
2
V jhd
A sh f ywd b j h jc
εξασφαλίζεται με οριζόντιους συνδετήρες Φ w >6 mm ≥ −f ctd όπου A sh
b j h jw f ctd + v d f cd
συνολικό εμβαδό οριζόντιων συνδετήρων, h jw η απόσταση πάνω και κάτω οπλισμού της
δοκού.
— Εναλλακτικά, για εσωτερικούς A sh f ywd ≥γ Rd ( A s 1 + A s 2 ) f yd (1−0.8 v d ) και για
εξωτερικούς κόμβους A sh f ywd ≥γ Rd A s 2 f yd (1−0.8 v d ) , όπου γ Rd =1.2 , v d η ανυγμένη αξονική
του πάνω (εσωτερικοί κόμβοι) και του κάτω (εξωτερικοί) υποστυλώματος από σεισμικές
δράσεις.
— Οι συνδετήρες από τις παραπάνω σχέσεις τοποθετούνται ομοιόμορφα μέσα
στον κόμβο μεταξύ των άνω και κάτω οπλισμών της δοκού.
2 h
— Ο EC8 προβλέπει κατακόρυφο διαμήκη οπλισμό A sv ,i≥ A sh jc στον οποίο πε-
3 h jw
21. Κόμβοι 27
ριλαμβάνεται και ο μη-γωνιακός οπλισμός των υποστυλωμάτων στις πλευρές του υποστυ-
λώματος που συμπίπτει με την αντίστοιχη πλευρά του κόμβου.