magosto. Sempre se puido celebrar en casa, á beira do lume do fogar, nalgún recuncho do pobo; pero o seu lugar orixinario foi o monte. Os celtas celebraban as súas festas e as súas cerimonias rituais nun claro do bosque.
FESTA E TRADICIÓNS San Martiño marca o inicio dos fríos de inverno e dá o
punto de saída á tradición de matar o porco que se cebou durante todo o ano. De aí o devandito : "A todo porco lle chega ou seu San Martiño" É tempo de matanza, de reunión familiar ao redor da boa mesa. De laconadas e cocidos, de probar o viño tinto novo que se degusta en cada casa e nos furanchos que cada ano abren as súas portas para deleite dos veciños.
" En San Martiño, peóns ó camiño " refrán de vellos e
non tan vellos que alude á tradición de facer rodar as buxainas ou buxainas nestas datas festivas ... Tradicionais son tamén os magostos; festa de exaltación da castaña con ingredientes baseados en ancestrales rituais celtas. Durante os magostos ásanse as castañas, degústanse, báilase e realízanse xogos populares. Non falta o viño novo, acompañado moitas veces de chourizos e patacas asados. O magosto non é magosto se quen participa del non se tiznan a cara cos restos de asar as castañas unha vez que a festa finalizou.