Ur. 30 maja lub 9 czerwca w Moskwie, zm.

28 stycznia lub 8 lutego w Santk

Petersburgu.Był carem Rosji od 1682r. a imperatorem od 1721. Piotr I był
synem cara Rosji Aleksego i jego drugiej żony Natalii Kiryłowej
Naryszkiny. Obwołany został carem przez dumę bojarską po śmierci
przyrodniego brata, bezdzietnego cara Fiodora III, wiosną 1682 roku.
Pominięto przy tym prawo do tronu jego starszego brata przyrodniego,
chorowitego Iwana Aleksiejewicza. W imieniu 10-letniego Piotra I
rządziła przez trzy tygodnie regencja, złożona z jego matki Natalii
Kiryłłownej Naryszkiny i jej rodziny. W maju stronnictwo Miłosławskich
doprowadziło w Moskwie do wybuchu buntu strzelców, w efekcie którego
ogłoszono współrządy dwóch małoletnich braci: Iwana V (jako
„pierwszego cara”) i Piotra I (jako „drugiego cara”). W imieniu obu braci
rządy regencyjne objęła ich starsza siostra, carewna Zofia Aleksiejewna.
W 1689 roku, w wyniku kolejnego przewrotu, samodzielne rządy objął
Piotr I oraz stronnictwo Naryszkinów. Piotr w wieku niecałych czterech lat
stracił ojca. Nie wziął udziału w jego pogrzebie. Wkrótce został odebrany
spod opieki kobiet i oddany w męskie ręce. Jego opiekunem został
bojarzyn Rodion Streszniew wraz z przydanymi mu do pomocy
szlachcicem dumskim Tichonem Streszniewem oraz stolnikiem
Timofiejewem Juszkowem.Prawdopodobnie naukę rozpoczął pod koniec
1679 roku. Wśród pierwszych nauczycieli był zapewne Nikita Zotow,
człowiek sprytny, lecz o ograniczonych horyzontach umysłowych.
Wiadomo, że nauka trwała niemal cały dzień. Zotow do południa uczył
cara zasad wiary i alfabetu, zaś popołudniami uczył arytmetyki i historii. Z
czasem car miał styczność z nauczycielami, którzy byli światłymi ludźmi,
jak np. Symeonem Połockim.