«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ.

1,10)
Ἐκδίδεται ἀπὸ τὴν Κοινοβιακὴ Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης – 531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ – τηλ. 23850-28610 –imaaflo@yahoo.gr

Περίοδος Δ΄ - Ἔτος Κ΄ Τοῦ ἁγίου Τρύφωνος (῾Ρωμ. 8,28-39) Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
Φλώρινα - ἀριθ. φύλλου 9392 Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2021 (2003) Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ

«Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχω-

Θ
ρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;» (῾Ρωμ. 8, 35)
αυμασμὸ προξενεῖ, ἀγαπητοί μου, ὁ βίος
καὶ τὸ μαρτύριο τοῦ ἁγίου μάρτυρος Τρύ-
φωνος, τὸν ὁποῖο τιμᾷ σήμερα 1η Φεβρουα-
ρίου ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία.
Καταγόταν ἀπὸ τὴν Λάμψαδο τῆς Φρυγίας.
Ἔζησε τὴν ἐποχὴ τοῦ ῾Ρωμαίου αὐτοκράτο-
ρος Γορδιανοῦ(238-244 μ.Χ.). Ταπεινὸ ἦταν τὸ ἐπάγ-
γελμα ποὺ ἔκανε ἀπὸ τὴ νεανική του ἡλικία·
ἔβοσκε χῆνες. Αὐτὸς ὅμως ὁ ἁπλοϊκὸς πτη-
νοτρόφος ἦταν γεμᾶτος ἀπὸ τὴ χάρι τοῦ Θε-
οῦ· σὲ τέτοιο μάλιστα σημεῖο, ὥστε νὰ κάνῃ
θαύματα καὶ θεραπεῖες ἀνιάτων ἀσθενειῶν.
Μεταξὺ τῶν ἄλλων θεράπευσε καὶ τὴν κόρη
τοῦ Γορδιανοῦ, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ δαιμόνιο.
Ἀργότερα, κατὰ τὸν διωγμὸ ἐπὶ τοῦ Δεκί-
ου (249-251), τὸν κατήγγειλαν στὸν ἔπαρχο τῆς Ἀ-
νατολῆς Ἀκυλῖνο. Τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἔ-
φεραν στὴ Νίκαια. Ἐκεῖ, ἀφοῦ ὡμολόγησε τὸ
Χριστό, δέχτηκε βάναυσα χτυπήματα. Κατό-
πιν τὸν ἔδεσαν πίσω ἀπὸ ἄλογα, τὰ ὁποῖα τὸν
ἔσυραν σὲ ἀνώμαλο ἔδαφος μέσα στὸ κρύο
τοῦ χειμώνα. Ἔπειτα τὸν ἔσυραν γυμνὸ ἐπά-
νω σὲ σιδερένια καρφιά, τοῦ ἔκαψαν τὰ πλευ-
ρὰ μὲ ἀναμμένες λαμπάδες. Τέλος τὸν κατα-
δίκασαν σὲ ἀποκεφαλισμό. Προτοῦ ὅμως ἐκ-
τελεσθῇ ἡ ποινή, ὁ Τρύφων παρέδωσε τὴν
ψυχή του στὸν Κύριο.
Ὑπέστη τὰ μαρτύρια γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ
Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτὸ καὶ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνω-
σμα ποὺ διαβάζεται σήμερα στὴ μνήμη του (βλ.
῾Ρωμ. 8,28-39) ὁμιλεῖ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ·
«Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χρι-
στοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς
ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;» (ἔ.ἀ. 8,35). Γι᾽
αὐτὴ τὴν ἀγάπη λοιπὸν θὰ μιλήσουμε.
***
Ἡ ἀγάπη, ἀδελφοί μου, εἶνε τὸ πιὸ εὐγενι-
κὸ αἴσθημα τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς. Ἀλλὰ ἡ
ἁμαρτία, ἡ ὁποία διέστρεψε ὅλες τὶς εὐγενι-
κὲς κλίσεις καὶ ῥοπὲς τῆς καρδιᾶς, διέστρε-
ψε καὶ τὴν ἀγάπη. Καὶ ἔτσι ὁ ἄνθρωπος ἀγα-
πάει ἐκεῖνα ποὺ δὲν πρέπει ν᾽ ἀγαπάῃ, καὶ μι-
σεῖ καὶ ἀποστρέφεται ἐκεῖνα ποὺ ἔπρεπε ν᾽
ἀγαπάῃ. Μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἁμαρτωλοῦ
ἀνθρώπου γίνεται μιὰ ἀνατροπὴ τῶν ἀξιῶν·
τὰ εὐτελῆ χαλίκια τιμῶνται σὰν διαμάντια,
καὶ τὰ πολύτιμα διαμάντια πετιῶνται σὰν χα-
λίκια. Θέλετε παραδείγματα;
 Τί εἶνε, σᾶς ἐρωτῶ, τὸ ποδόσφαιρο; Εἶνε
ἕνα παιχνίδι, πού, ἂν περιωριζόταν μέχρι ἐκεῖ,
κανείς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ τὸ κατηγορήσῃ·
εἶνε μία σωματικὴ ἄσκησι καὶ κατὰ κάποιο
τρόπο ἕνα μέσο ψυχαγωγίας. Ἀλλὰ παρέμει-
νε στὰ ὅρια αὐτά; Ἡ ἐνασχόλησι μὲ τὸ φουτ-
μπὼλ πῆρε τέτοιες διαστάσεις, ποὺ ἀπορεῖ
κανεὶς γιὰ τὴν ἐκτροπή του. Τὸ φουτ-μπὼλ ἔ-
γινε πάθος. Τὸ φουτ-μπὼλ ἔγινε θεὸς ποὺ
τὸν λατρεύουν ἑκατομμύρια φίλαθλοι. Ἐὰν
πῇ κανεὶς στοὺς φιλάθλους αὐτοὺς νὰ σηκω-
θοῦν πρωὶ καὶ νὰ πᾶνε σὲ μιὰ λειτουργία ποὺ
γίνεται σὲ κάποιο ἐξωκκλήσι, κανένας ἀπ᾽ αὐ-
τοὺς δὲν θὰ κουνηθῇ. Ὅταν ὅμως πρόκειται
γιὰ τὸ ποδόσφαιρο, θὰ ταξιδέψουν στὸ ἐσω-
τερικὸ ἀλλὰ καὶ στὸ ἐξωτερικὸ ἀκόμη, θὰ ση-
κωθοῦν ἀπὸ τὰ μεσάνυχτα, θὰ στριμωχτοῦν
στὰ γήπεδα, θὰ φωνάζουν καὶ θὰ ὠρύωνται
σὰν ἄγρια θηρία, ἐκδηλώνοντας τὴν ἐπιδοκι-
μιασία ἢ ἀποδοκιμασία τους στὶς διάφορες
φάσεις τοῦ ἀγῶνος, θὰ ἔρθουν σὲ συμπλοκὴ
μὲ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς ἄλλης ὁμάδος… Καὶ δὲν
εἶνε λίγες οἱ περιπτώσεις ποὺ φίλαθλοι, ἀπὸ
τὴν ὑπερβολικὴ ἔντασι τῶν αἰσθήσεών τους,
ἔπαθαν συγκοπὴ καὶ ἔμειναν ἐπὶ τόπου.
Αὐτὴ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸ ποδόσφαιρο, ποὺ
γιὰ διαφόρους λόγους ἔχει πάρει στὶς μέρες
μας τεράστιες διαστάσεις, δὲν εἶνε ἐκτροπὴ
τῆς ἀγάπης; δὲν εἶνε εἰδωλολατρία; Θεὸς τὸ
φουτ-μπώλ· σὰν μία ἄλλου εἴδους θρησκεία,
 22
ποὺ συγκεντρώνει ἑκατομμύρια ὀπαδοὺς σὲ ωσι τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καὶ θ᾽ ἀναστε-
ζύγια, ἀλλὰ μὲ τὰ πόδια, «πεζῇ», μία λέξι ποὺ ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν
ὅλες τὶς χῶρες. νάξῃ λέγοντας· Ποῦ εἶσαι, καθαρὴ ἀγάπη!…
λέει πολλά. Νὰ φανταστῇ κανεὶς ἐκεῖνο τὸ ἑαυτοῖς βρώματα» (Ματθ. 14,15).
Ἀλλὰ δὲν εἶνε μόνο ἡ ἀγάπη τοῦ ποδο- Ἀκούγοντας ὅμως τὸν σημερινὸ ἀπόστο-
πλῆθος νὰ ὁδοιπορῇ σὲ δύσβατους τόπους· Ἀλλ᾿ ἀκριβῶς γιατὶ τὸ πλῆθος ἔδειξε στὸν
σφαίρου ποὺ ἔχει καταντήσει μιὰ νεοειδωλο- λο, τὴν περίφημη ἐκείνη περικοπὴ ἀπὸ τὴν
ὄχι μόνο παιδιὰ καὶ νέοι, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες Κύριο τέτοια προθυμία, ἀφοσίωσι καὶ ἀγάπη,
λατρία τῶν ἡμερῶν μας. Εἶνε καὶ ἄλλες ἀγά- πρὸς ῾Ρωμαίους ἐπιστολὴ κεφάλαιο 8, στίχοι
καὶ ἡλιωμένοι καὶ ἀσθενεῖς. Εἶνε συγκινητικό. γι᾽ αὐτὸ κ᾽ ἐκεῖνος ἔκρινε ὅτι ὁ λαὸς αὐτὸς
πες, πρὸς ἄλλα πράγματα, στὰ ὁποῖα βλέπει 28-39, βλέπει τὴν ἀγάπη νὰ τρέχῃ σὰν κρυ-
Τί ἀγάπη, τί ἔρωτας, τί δίψα τῆς ψυχῆς! Ὁ Χρι- εἶνε ἄξιος νὰ τραφῇ ἀκόμη καὶ μὲ ἕνα θαῦμα.
κανεὶς νὰ ἐκφυλίζεται ἡ ἀγάπη καὶ νὰ ἐξελίσ- στάλλινος ποταμὸς στὰ πόδια τοῦ Ἐσταυρω-
στὸς βέβαια δὲν θὰ ἔμενε διαρκῶς στὴν ἔρη- Δὲν εἶνε ὁ Χριστὸς ἐκεῖνος ποὺ εἶπε σὲ ὅ-
σεται σὲ νέο εἶδος εἰδωλολατρίας. μένου. Βλέπει τὸν ἀπόστολο Παῦλο νὰ ἀγα-
μο· θὰ ἐπέστρεφε καὶ στὴν Καπερναοὺμ καὶ σους ἀγωνιοῦν γιὰ τὴ συντήρησί τους «Ζη-
 Κάποιος ποὺ δὲν ἔχει παιδιὰ ἔχει στρέψει πᾷ, ὄχι μικρὰ καὶ ἀσήμαντα πράγματα, ἀλλά,
στὶς ἄλλες πόλεις τῆς Γαλιλαίας, καὶ θὰ εἶχαν τεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν
τὴν ἀγάπη του πρὸς τὰ ζῷα, ἰδίως σὲ σκυλιὰ ἀξιολογώντας τὴ ζωὴ μὲ τὰ ἀληθινὰ κριτήρια,
πάλι εὐκαιρία νὰ τὸν δοῦν καὶ νὰ τὸν ἀκού- δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστε-
καὶ γατιά. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι στὶς μεγάλες νὰ ἀγαπᾷ μὲ θεῖον ἔρωτα ΕΚΕΙΝΟΝ ποὺ «ἔκα-
σουν. Ἀλλ᾿ αὐτοὶ δὲν ἀντέχουν νὰ μένουν μα- θήσεται ὑμῖν» (ἔ.ἀ. 6,33); Αἴ λοιπόν· τὴν ἐπίσημη
πόλεις ποὺ συντηροῦν καὶ τρέφουν λυκόσκυ- νε ὅλα τὰ ὡραῖα τῆς γῆς» (Ψαλμ. 73,17), Ἐκεῖνον ποὺ
κριά του. Τὸν ἐπιθυμοῦν, ξεσηκώνονται, βγαί- αὐτὴ ὑπόσχεσί του τὸν βλέπουμε νὰ τὴν πρα-
λα, καὶ δὲν τ᾽ ἀποχωρίζονται οὔτε τὴ νύχτα. ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο «κατ᾽ εἰκόνα καὶ καθ᾽ ὁ-
νουν καὶ τὸν ἀναζητοῦν στὴν ἔρημο. Ἡ δίψα γματοποιῇ τώρα. Ὁ λαὸς αὐτὸς εἶχε ἀποδεί-
Ζωή τους εἶνε τὰ λυκόσκυλα. Ἐὰν τυχὸν ἀρ- μοίωσιν» τοῦ Θεοῦ (Γέν. 1,26)· καὶ τὸ σπουδαιότε-
τους αὐτὴ ζωντανεύει τὴν εἰκόνα τοῦ ψαλμῳ- ξει τὴν ἡμέρα αὐτὴ μὲ τὴν ὅλη συμπεριφορά
ρωστήσουν, ὁ κύριός τους μπαίνει σὲ ἀγωνία ρο, νὰ ἀγαπᾷ Ἐκεῖνον πού, ὅταν ὁ ἄνθρωπος
δοῦ γιὰ τὸ διψασμένο ἐλάφι, ποὺ τρέχει, δι- του, ὅτι θέτει τὰ πνευματικὰ πάνω ἀπὸ τὰ ὑ-
καὶ καλεῖ κτηνιάτρους καὶ ξοδεύει χρήματα διεφθάρη ἀπὸ τὸν ἐκφυλισμὸ τῆς ἀγάπης,
ασχίζει μεγάλες ἀποστάσεις ἀναζητώντας νε- λικά· «ἐζήτει πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ».
καὶ τὰ εἰσάγει σὲ εἰδικὲς κλινικὲς ζᾠων, καὶ τὸν ἀνέπλασε καὶ μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὴ θυσία του
ρό, νὰ βρῇ τὴ δροσερὴ πηγή, ποὺ θὰ σβήσῃ Κ᾽ ἐκεῖνος λοιπὸν τοὺς δίνει τὰ ἀγαθά του
κάνει κάθε τι γιὰ νὰ ἀναρρώσουν! Ἡ ἀγάπη ἄνοιξε νέο δρόμο ἠθικῆς τελειώσεώς του.
τὸ καμίνι τῆς δίψας του. «Ὃν τρόπον», λέει, πλουσιοπάροχα· θεραπεύει, εὐλογεῖ, τρέφει,
τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν ἔχει ἐκφυλισθῆ σὲ εἶ- Τόσο μεγάλη εἶνε ἡ ἀγάπη ποὺ αἰσθάνεται
«ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδά- ἐλεεῖ τὸ λαό. Καὶ ὁ λαὸς φεύγει ἀπὸ τὴν ἔρη-
δος ζῳολατρίας, ποὺ παρετηρεῖτο στοὺς ἀρ- ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιὰ τὸ Χριστό, ὥστε στὸ
των, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρὸς σέ, ὁ μο ψυχικὰ καὶ σωματικὰ χορτασμένος. Ὁ Κύ-
χαίους εἰδωλολατρικοὺς χρόνους. σημερινὸ ἀπόστολο ὑπόσχεται καὶ λέει, ὅτι
Θεός»· ὅπως τὸ ἐλάφι λαχταρᾷ καὶ τρέχει ἐ- ριος ἔθρεψε καὶ τὶς ψυχὲς καὶ τὰ σώματα.
 Κάποιος ἄλλος περιώρισε τὴ γέννησι παι- καμμιά δύναμις τοῦ κόσμου τούτου δὲν θὰ
κεῖ ποὺ πηγάζουν νερά, ἔτσι, Θεέ μου, λαχτα- Δὲν ὑπάρχει κανένας πεινασμένος!
διῶν σὲ ἕνα παιδί. Ἡ ἀγάπη πρὸς αὐτὸ βγαί- μπορέσῃ ν᾽ ἀποσπάσῃ τὴν καρδιά του ἀπ᾽ τὴν
ρᾷ καὶ τρέχει ἡ ψυχή μου σ᾽ ἐσένα (Ψαλμ. 41,2). Ἐ-
νει ἀπὸ τὰ φυσικὰ ὅρια τῆς ἀγάπης πρὸς τὸ
λάφια διψασμένα γιὰ τὸ λόγο καὶ τὴ χάρι τοῦ
ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἀκούσαμε *** πῶς τὸ ἐκφρά-
παιδὶ καὶ καταντᾷ σὲ μιὰ ἐκφυλισμένη καὶ νο- ζει ἐπὶ λέξει· «Οὔτεἀγαπητοί
Τί ἀποδεικνύει, θάνατοςμου, οὔτεαὐτὴ ζωὴ ἡοὔ τε
ὁμα-
Χριστοῦ ἦταν ὅλοι αὐτοί.
σηρὴ ἀγάπη. Τὸ παιδὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο αὐτὸν ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις
δικὴ διατροφὴ τοῦ λαοῦ; Ὅτι ἕνας λαὸς ποὺ οὔτε ἐνε-
⃝ Θέλουμε Κάποιος
θεοποιεῖται! κι ἄλλη μίαἀπ᾽ ἀπόδειξι
αὐτοὺς ποὺ τῆςθεοποί-
ἀρετῆς στῶτα οὔτε τὸν μέλλοντα οὔτε ὕψωμα
ἀκολουθεῖ Κύριο στὸ δρόμο τῆςοὔτε βά- -
εὐσεβεί
τοῦ τὰ
ησαν λαοῦ; Ἂςτους,
παιδιά προσέξουμε πόσο νὰ
κ᾽ εἶνε ἕτοιμοι χρό νο θὰ
ἱκανο- θος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χω-
ας καὶ τῆς ἀρετῆς, ἕνας λαὸς ποὺ ἐκτιμᾷ τὰ
μείνουν ἐκεῖ στὴν ἐρημιά. Ἔφτασαν
ποιήσουν ὅλες τὶς ἰδιοτροπίες τους, καυχό- ἐπὶ τέ- ρίσαι ἀπὸ τῆςπράγματα ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χρι-
πνευματικὰ περισσότερο ἀπὸ τὰ
ταν καὶ ἔλεγε, ὅτι ὅσο ἔχει τὸ νυχάκι τοῦ παι- -
λους στὸ σκοπό τους, βρῆκαν αὐτὸν ποὺ ζητοῦ στῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν»
ὑλικά, ἕνας λαὸς ποὺ δὲν ἐννοεῖ ἀκόμη καὶ (῾ Ρ ωμ. 8,38-39).
σαν.του
διοῦ Κ᾽ ἐκεῖνος,
δὲν ἔχειἀφοῦ θεράπευσε τοὺς ἀρρώ-
τὸ Χριστό!… σὲ καιρὸ δυσμενῶν* περιστάσεων ** ν᾿ ἀπομα-
 Καὶ ποὺ
στους εἶνεεἶχαν
μόνο φέρει
αὐτοὶ μαζί
ποὺ τους, ἄνοιξετὸ
ἐκφυλίζουν τὸ Ἀδελφοί
κρυν θῇ ἀπὸ μου! τὸνΠοῦ εἶνεἕνας
Κύριο, σήμερα λαὸς ἡ ποὺ
ἀγάπη πι-
στόμα του καὶ ἄρχισε νὰ τοὺς
θεῖο δῶρο τῆς ἀγάπης; Δὲν βλέπετε τοὺς ἄλ-διδάσκῃ. Κρέ- τοῦ Χριστοῦ; Ποῦ εἶνε ἡ ἀγάπη ποὺ ἔκανε τὸν
στεύει, ὁ λαὸς αὐτὸς δὲν θὰ στερηθῇ οὔτε
μονται
λους, ποὺἀπὸσὰν τὰτουρίστες
χείλη του.βρίσκονται
Κ᾽ ἐνῷ οἱ ὧρεςσὲ μιὰπερ-
ἀ- ἅγιο Τρύφωνα νὰ ἀψηφᾷ
καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, ὅσατὰ βασανιστήρια
εἶνε ἀναγκαῖα γιὰ καὶ
τὴ
έναη κίνησι καὶ πηγαίνουν ἀπὸ πόλι κουράζε-
νοῦν, ὁ λαὸς αὐτὸς δὲν δείχνει νὰ σὲ πόλι, αὐτὸν τὸν θάνατο; Ὅπως προφήτευσε
συντήρησί του. Ἕνα τέτοιο λαὸ ποτέ δὲν θὰ ὁ Χρι-
Παρα- αὐτὴ ἔχει νὰστὶς μέρεςκαὶ μαςνὰψυ-
ται,τόπο
ἀπὸ δὲν βαριέται,
σὲ τόπο, γιὰ δὲννὰ δυσανασχετεῖ.
ἰδοῦν τὰ ὡραῖα τῆς στός, ἡ ἀγάπη
τὸν ἀφήσῃ ὁ Κύριος πεινάσῃ πε-
τείνει τὴ διαμονή του στὴν ἔρημο.
φύσεως; Ἔχουν σχηματίσει αὐτοὶ συλλόγους Μετὰ ἀπὸ χρανθῇ (βλ. Ματθ. 24,12). Τὸ θερμόμετρο τῆς θεϊκῆς
θάνῃ ἀπὸ τὴν πεῖνα.
λίγο ὁ ἥλιος θὰ βασιλέψῃ· ἀλλὰ τί μὲ τοῦτο; ἀγάπης δείχνει
φυσιολατρικούς, οἱ ὁποῖοι ἀντὶ τοῦ Κτίσαντος Γι᾽ αὐτό, ἂν μηδὲν
θέλουμε καὶ νὰ
ὑπὸἔχουμετὸ μηδέν. Ἄλ-
πάντοτε
λάμπει ἐμπρός
λατρεύουν τους ὁ Ἰησοῦς,
τὰ κτίσματα. Ὅλα εἶνε ὁ πνευματικὸς
ὡραῖα καὶ λα πρόσωπα καὶ πράγματα, ἰδέες καὶ καταστά-
τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου, πρέπει ὡς λαός, ἄρ-
Ἥλιος· πρὸς αὐτὸν μικροὶ
ἐκτὸς καὶἀπὸμεγάλοι
Ἐκεῖνονἔχουνποὺ σεις, ἐκφυλισμοὶ καὶ ἐξωφρενισμοί, μικρὰ
θαυμαστὰ γι᾽ αὐτούς, χοντες καὶ ἀρχόμενοι, νὰ ζήσουμε μιὰ ζωὴκαὶ
πί-
στραμμένη
τὰ δημιούργησε. τὴν προσοχή τους καὶ ἀδιαφο- ἀσήμαντα ἀλλὰ καὶ ἐπικίνδυνα πράγματα, χα-
στεως καὶ ἀρετῆς, ποὺ νὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν
Ἐκφυλιστικὲς
ροῦν γιὰ τὴ δύσιἀγάπες!
τοῦ ἥλίου, γιὰ τι
Κάθε τὴποὺ
νύχταὁ ἄνποὺ- λίκια
Κύριο. τοῦ Ἐὰν αἰῶνος τούτου –μήπως
κρεμαστοῦμε ἀπὸ τὸνχαλίκι Κύριο,δὲν
τό-
ζυγώνει, γιὰ τὴν ἀνάγκη τῆς τροφῆς.
θρωπος τὸ τιμᾷ περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι ἀξίζει Μένουν εἶνε καὶ τὸ περιβόητο ἄτομο τῆς πυρηνικῆς
τε βάλαμε τοὺς ἑαυτούς μας, τὶς οἰκογένειές
κοντὰ
καὶ στὸν Ἰησοῦ
ἀποδίδει σ᾽ αὐτὸστὸ ὕπαιθρο,θεϊκὲς
ἰδιότητες νηστικοί,
καὶἀτε-
τὸ ἐνεργείας;–, προσελκύουν
μας καὶ ὁλόκληρο τὸ ἔθνοςτὸ μας θαυμασμὸ
κάτω ἀπὸκαὶ τὴν
νίζοντας ὅλοι σὲ ἕνα σημεῖο,
καθιστᾷ ἀντικείμενο λατρείας –ἡ ὁποία ἀνή-στὸ πρόσωπό τὴ λατρεία τῶν πολλῶν.
κραταιὰ προστασία του. Σὰν πιστὰ καὶ ἀφω-
του.
κει Ἡ προσήλωσί
μόνο στὸ Θεό–, αὐτὸ τουςτὸ εἶνε
κάθετέτοια, ὥστεεἴοἱ
τι γίνεται - Ἂς ἐξετάσουμε
σιωμένα τέκνα τῆςβαθειὰ τὸν ἑαυτό
«βασιλείας» του, μας.δηλαδὴὉ
δωλο. Καὶ αὐτὸς ἀκόμη ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος,
μαθηταὶ ἄρχισαν νὰ σκέπτωνται ἐκεῖνο ποὺ ὁ ἀπόστολος Παῦλος βοᾷ· Ἀγαπῆστε
τῆς Ἐκκλησίας του, θὰ καθώμαστε συνδαιτυ- πάνω ἀπ᾽
λαὸς
μὲ μιὰ αὐτὸς δὲν σκεπτόταν·
ἐκφυλισμένη ἀγάπη πρὸς τί θὰ τὸν
γίνῃἑαυτό
ἂν νυ- ὅλα
μόνεςτὸ Χριστό.
στὴν τράπεζα Καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶςτου,
τοῦ ἐλέους ὁ Αἰτωλός,
ἡ ὁποία
του καὶ τὰ πάθη του, γίνεται αὐτοείδωλο. κό-
χτώσῃ; Ποῦ θὰ βρεθοῦν τρόφιμα γιὰ τόσο θαυμαστὴς καὶ μιμητὴς τοῦ
πάντοτε θὰ ἔχῃ κάτι νὰ μᾶς δώσῃ καὶ γιὰ ἀποστόλου Παύ-
τὴν
σμο; πῶς θὰ οἰκονομηθῇ ἀπὸ πλευρᾶς φαγη- λου, λέει· «Χριστὸς καὶ ψυχὴ σᾶς χρειάζον -
* * * Γι᾽ αὐτὸ οἱ μαθηταὶ ψυχή μας καὶ γιὰ τὸ σῶμα μας. Διότι ὁ Κύριος
τοῦ τέτοια συγκέντρωσι;
Ἐὰν τώρα κάποιος, ἀγαπητοί μου, παρατη- ται. Αὐτὰ τὰ δύο, ὅλος ὁ κόσμος
εἶνε αὐτὸς ποὺ τρέφει ὅλους, καὶ μάλιστα νὰ πέσῃ ἐπά-
παίρνουν τὸ θάρρος καὶ παρεμβαίνουν γιὰ νὰ νω σας, δὲν ἠμπορεῖ νὰ σᾶς τὰδιὰ πάρῃ
ρήσῃ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐκτροπὲς καὶ δῇ ὅλες τὶς τοὺς ἀφωσιωμένους σ᾽ αὐτὸν τῆςἐκτὸς
πίστε-
παρακαλέσουν τὸν Κύριο νὰ ἀπολύσῃ τοὺς ὄ- καὶ τὰ δώσετε μὲ τὴ θέλησί σας».
συμφορὲς ποὺ προξένησε ὁ ἐκφυλισμὸς αὐ- ως καὶ τῆς ἀρετῆς ψυχῶν.
χλους λέγοντας· «Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ
τὸς τῆς ἀγάπης, θὰ θρηνήσῃ γιὰ τὴν ἐξαχρεί- (†)
(†)ἐπίσκοπος
ἐπίσκοποςΑὐγουστῖνοςΑὐγουστῖνος
ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους,
Ὁμιλία ληφθεῖσα απὸ τὴν Α΄ ἔκδοσι τοῦ βιβλίου Σπινθῆρες ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο (Ἀθῆναι 1983). Μικρὰ συμ πλήρωσις 1-2-2003, ἐπανέκδοσις 7-1-2021.
Ἄρθρο ποὺ δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός» (Μεσολόγγι, φ. 214-215/23-7-1939, σ. 77).
Μεταγλώττισις στὴν καθομιλουμένη καὶ μικρὴ ἐπέκτασις 20-7-2016.

Τὸ φυλλάδιο διανέμεται ἀπὸ τὸν Ἱεραποστολικὸ Σύλλογο Κυριακή, τηλ: 23510 22183 – Κατερίνη,
Στὸ διαδίκτυο στὸν ἰστότοπο: http://iskiriaki.com