Wergiliusz, Eneida R strona 1/5
Geneza
• Eneida jest dziełem wyrastającym wprost z eposów Ho-
mera – Odysei i Iliady. Wergiliusz stworzył narodową
epopeję opiewającą męstwo uchodźców opuszczają-
cych zniszczoną Troję, którzy stali się protoplastami
Rzymu. Autor nawiązuje do eposów Homera, co jest
widoczne nie tylko w  konstrukcji fabuły, lecz także
w wykorzystaniu analogicznych motywów. Bohaterami
utworu są ludzie, którzy potrafili się podnieść po po-
niesionej klęsce, i bogowie, którzy wywierają znaczny
wpływ na to, co dzieje się w ludzkim świecie. Ukazane
w końcowych pieśniach Eneidy męstwo i heroizm Tro-
jan i Latynów służą wyrażeniu poglądu, że dorównują
oni opisanej w eposach Homera legendzie Greków,
a celem ich walki jest zbudowanie nowego państwa
– Rzymu.
• Rzymianie wierzyli, że są potomkami Trojan, którym
udało się przetrwać i opuścić spalone miasto. Wer­
giliusz wykorzystał tę wiarę, tworząc utwór sławiący
hart ducha, męstwo i heroizm trojańskich wygnańców.
Główny bohater, Eneasz, zostaje ukazany w  eposie
jako założyciel miasta Lawinium, a tym samym daleki
przodek Rzymian. Właściwym założycielem Rzymu stał
się kilkaset lat później Romulus – potomek Eneasza.
• Wergiliusz zrealizował w Eneidzie założenia programu
politycznego cesarza Oktawiana Augusta. Wskazując
Gatunek
Eneida jest eposem, a więc cechuje ją: paralelizm płasz-
czyzn fabularnych, mitologiczna motywacja wydarzeń
oraz realistyczne i szczegółowe opisy przedmiotów i sy-
tuacji. Utwór jest utrzymany w uroczystym, patetycznym
Tematyka
Utwór opowiada o wędrówce Eneasza od momentu
zniszczenia Troi aż po jego osiedlenie się w Lacjum (sta-
rożytna Italia). Akcja utworu rozpoczyna się wkrótce po
upadku Troi. Niewielu Trojan przeżyło rzeź. Garstka oca-
lonych pod wodzą bohatera żegluje przez Morze Śród-
ziemne i ostatecznie dociera do Italii. Do długiej tułaczki
Eneasza i jego towarzyszy przyczynia się Junona, która
wie, że z woli przeznaczenia Rzymianie, potomkowie Ene-
asza, po wiekach całkowicie zniszczą Kartaginę, której
bogini jest opiekunką.
boskie pochodzenie Eneasza (był on synem Wenus),
autor podkreśla rangę rodu julijskiego, do którego zali-
cza się pierwszy cesarz Rzymu. Dlatego też w Eneidzie
Wergiliusz często odwołuje się do czasów jemu współ-
czesnych. Dokonuje tego poprzez liczne proroctwa
i aluzje. Część z nich dotyczy właśnie cesarza Augusta
i ma służyć legitymizacji jego panowania oraz zaakcen-
towaniu, że władca Rzymu jest bezpośrednim potom-
kiem mitycznego Eneasza – założyciela miasta. W sce-
nie spotkania w świecie podziemnym Eneasza z  ojcem,
Anchizesem, autor Eneidy usankcjonował m.in. prawo
do rzymskiego panowania nad światem, ale też wska-
zał postaci, które do wielkości Rzymu się przyczynią.
Te osoby to Juliusz Cezar i Oktawian August. Szczegól-
nego znaczenia nabiera postać Oktawiana, który zosta-
je porównany do mitologicznego Herkulesa. W opisie
tarczy wykutej przez Wulkana dla Eneasza wskazane
są polityczne osiągnięcia Oktawiana Augusta, np.
zwycięska bitwa pod Akcjum – potraktowana jako
symboliczne rozpoczęcie nowej ery w dziejach Rzymu.
Mitologiczna przeszłość i  współczesna autorowi te-
raźniejszość są w Eneidzie ściśle ze sobą powiązane.
Ten związek sprawia, że w eposie mamy do czynienia
z  mitologizacją przedstawionych wydarzeń: mity
stanowią kanwę tego, co dzieje się w teraźniej-
szości, a teraźniejszość nabiera cech mitu.
tonie, pisany heksametrem. Występują w nim liczne po-
równania homeryckie, stałe epitety, częste powtórzenia
oraz typowe zwroty oznaczające początek wypowiedzi
kolejnych osób, np. na to mu odpowiedział...
Eneida stała się rzymską epopeją narodową, która
miała ukazywać Rzymianom wzór bohatera. Miała też
przypominać obywatelom rzymskim, skąd się wywodzą,
jakich mieli przodków i jakie cechy zapewniły im wła-
dzę nad światem; ukazać źródła chwały Rzymu i służyć
usankcjonowaniu jego dominującej pozycji w ówcze-
snym świecie.
nowaterazmatura.pl | © Copyright by Nowa Era Sp. z o.o.
 strona 2/5

Czas i miejsce akcji

Akcja eposu rozgrywa się w ciągu siedmiu lat. Eneasz trafia do Hadesu (Elizjum). W  końcu przybywa wraz
i jego towarzysze odbywają długą wędrówkę. Najpierw ze swoimi komapnami do Italii (Lacjum), gdzie walczy
opuszczają zniszczoną Troję. Następnie zatrzymują się o nową ojczyznę z wojskami Turnusa.
w  Libii, odwiedzają krainę cyklopa Polifema. Eneasz

Kompozycja utworu

• Eneida zbudowana jest z dwunastu ksiąg podzielonych
na dwie części. Pierwsza część – podróż Eneasza, opi-
sana w księgach I–VI – jest nawiązaniem do tułaczki
Odyseusza. Natomiast druga część – zawarta w księ-
gach VII–XII – przedstawiają wojnę Trojan z Latynami
i stanowi odpowiednik wydarzeń opisanych w Iliadzie.
Kompozycja Eneidy polega nie tylko na odwołaniu do
treści eposów Homera, lecz także na swoistym połą-
czeniu Iliady i Odysei.
• Eneasz to główny bohaterem eposu, podobnie jak
Achilles w Iliadzie czy Odyseusz w Odysei.
• Tytuł utworu wskazuje na tułaczkę bohatera. Trojański
uciekinier przeżywa przygody wzorowane na przygo-
dach Odysa. Podobnie jak Odys wyrusza w pełną przy-
gód i niebezpieczeństw drogę, która kształtuje jego
charakter, uodparnia na trudy, uczy sprytu i odwagi.
Wędrówka Eneasza jest symbolem drogi życiowej,
pełnej przeszkód, które trzeba pokonać, by osiągnąć
cel.
• Akcja, oprócz głównego wątku, obfituje w liczne epizo-
dy oraz opisy (np. tarczy Eneasza), które opóźniają jej
przebieg (retardacje).

Treść

Kartagina i spotkanie z Dydoną

Epos rozpoczyna się inwokacją skierowaną do Muzy.
Eneasz podróżuje do wyznaczonego mu przez los celu,
jednak sztorm zesłany przez boga wiatrów Eola, na roz-
kaz niechętnej Eneaszowi Junony, zmusza go do zatrzy-
mania się na wybrzeżu Libii. Wita go tam Dydona, kró-
lowa założonej niedawno Kartaginy. Bohater opowiada
jej o wojnie trojańskiej, o upadku Troi i swojej ucieczce
z miasta ze starym ojcem Anchizesem i synem Askaniu-
szem (żona Eneasza, Kreuza, zginęła w  Troi, podczas
ucieczki). Dydona zakochuje się w Eneaszu za sprawą
bogini miłości Wenus i  wkrótce zostają kochankami.
Eneasz pomaga w budowaniu Kartaginy.

Sycylia
Jowisz za pośrednictwem Merkurego przypomina boha-
terowi o przeznaczeniu i konieczności dalszej wędrów-
ki. Eneasz opuszcza Kartaginę, porzuca Dydonę i wraz
z  towarzyszami odpływa na Sycylię. Dydona przeklina
niewiernego kochanka i  popełnia samobójstwo. Po
przybyciu na Sycylię Trojanie urządzają igrzyska ku czci
zmarłego ojca Eneasza, Anchizesa. Z rozkazu Junony bo-
gini Iris namawia zmęczone wędrówką kobiety trojańskie
do buntu. Kobiety podpalają okręty, jednak deszcz gasi
pożar i ogień niszczy tylko część statków. W tej sytuacji
Eneasz pozostawia część swoich ludzi na Sycylii, a z po-
zostałymi odpływa w kierunku Italii.
Wizyta w Elizjum
Po drodze zatrzymują się w Elizjum, części świata pod-
ziemnego. Wśród przebywających tam duchów są
Andrea Sacchi, Śmierć Dydony, ok. 1630–1640
Dydona i Anchizes. Duch Anchizesa wyjawia Eneaszowi
przyszłe losy Rzymu.
Italia
Gdy Trojanie przybywają wreszcie do Italii, Eneasz spo-
tyka wróżkę Sybillę, która ostrzega go przed kolejną
wojną. Kolejnym etapem podróży Eneasza jest Lacjum.
Przybyszów przyjmuje tam król Latynów. Mimo jego
życzliwości, wielu Latynów podburzonych przez bogów
jest wyraźnie niechętnych Trojańczykom, wielu też nie
zgadza się na planowany przez Latinusa ślub Eneasza
z jego córką – Lawinią. Jednym z najbardziej zagorzałych
przeciwników Eneasza jest Turnus, dotychczasowy kon-
kurent do ręki Lawinii, król plemienia Rutulów.

nowaterazmatura.pl | © Copyright by Nowa Era Sp. z o.o.


Walka o nową ojczyznę
Wybucha wojna, która toczy się ze zmiennym szczę-
ściem. Po ciężkich stratach obie strony dążą do zawarcia
pokoju. Konflikt może rozstrzygnąć pojedynek Eneasza
i Turnusa. W czasie bitwy Eneasz i Turnus stają naprze-
ciw siebie. W tym czasie bogowie zawierają porozumie-
nie. Jowisz namawia Junonę do ustępstw i obiecuje jej,
Bohaterowie
Eneasz
• Syn Anchizesa i bogini Wenus, ojciec Askaniusza, je-
den z nielicznych, którym udało się uciec ze zdobytej
i zniszczonej przez Achajów Troi.
• Szanujący wolę bogów nieustraszony wojownik i przy-
wódca, cieszy się szacunkiem poddanych.
• Mimo licznych przeciwności losu z uporem dąży do
wyznaczoneg celu – osiedlenia w Italii. Dla osiągnięcia
tego celu poświęca nawet szczęście osobiste.
Dydona
• Władczyni Kartaginy, kochanka Eneasza. Nieszczęśli-
wa miłość staje się przyczyną jej samobójczej śmierci.
Turnus
• Główny przeciwnik Eneasza, władca plemienia Ru-
tulów, któremu obiecano rękę Lawinii. Zazdrość
i  gniew prowadzą Turnusa do wystąpienia przeciw
Eneaszowi i do wybuchu wojny.
Anchizes
• Ojciec Eneasza, wraz z nim opuszcza Troję. Nie docie-
ra do Lacjum, umiera w drodze do Italii. Wspiera syna
jako duch.
Najważniejsze problemy
Heros, ideał wojownika
Eneasz zostaje przedstawiony przez Wergiliusza jako tu-
łacz szukający wskazanej przez bogów ojczyzny. Podczas
podróży ujawnia cechy, które wyznaczają wartości rzym-
skiego kodeksu etycznego. Najważniejsze z nich to pie-
tas – pobożność, oraz officium – poczucie obowiązku.
Nałożony na niego przez bogów obowiązek znalezienia
nowej ojczyzny bohater uważa za najważniejszy, istotniej-
szy nawet od osobistego szczęścia. Wśród wyznawanych
przez niego wartości ważne miejsce zajmują: virtus –
odwaga, dzięki której bohater nie tylko odnosi zwycię-
stwo nad wrogami, lecz także pokonuje trudy tułaczki;
iustitia – sprawiedliwość, realizowana zgodnie z zasa-
dą unicuique suum – każdemu, co mu się słusznie
strona 3/5
że Trojanie i Italowie stworzą jeden lud posługujący się
łaciną i otaczający Junonę kultem. Eneasz wygrywa więc
starcie z Turnusem, który błaga go o litość. Poemat koń-
czy się opisem śmierci Turnusa. Zgodnie z przeznacze-
niem, Eneasz bierze ślub z Lawinią i zakłada nazwane na
jej cześć miasto Lawinium.
Askaniusz
• Syn Eneasza i Kreuzy, nazwany później Julusem. Sym-
bolizuje przyszłość Rzymu, a jego imię wiąże się z ro-
dem Juliuszów, z którego wywodzili się Cezar i August. 
Kreuza
• Żona Eneasza, zginęła podczas ucieczki z Troi. Ukazuje
się mężowi jako duch.
Latinus
• Władca Latynów, plemienia italskiego zamieszkujące-
go Lacjum. Stary, ale mądry i rozsądny władca. 
Lawinia
• Córka Latinusa. Oddanie jej Eneaszowi za żonę przez
Latinusa jest przyczyną wojny między Latynami i Tro-
janami.
Pallas
• Młody przywódca oddziałów pomocniczych. Ginie
w starciu z Turnusem, co wywołuje rozpacz Eneasza
i pragnienie odwetu.
Achates
• Trojanin, przyjaciel Eneasza, wzór dobrego przyjaciela
i stronnika. 
należy. Bohater ten jest nie tylko walecznym, mężnym
i nieustraszonym wojownikiem, lecz także rozważnym,
przewidującym dowódcą, wiernym przyjacielem pełnym
wyrozumiałości i wrażliwości – te cechy Eneasza zostały
określone w rzymskim kodeksie mianem – humanitas.
Bohater potrafi też być bezwzględny i okrutny, mszcząc
się za doznane krzywdy.
Jego przeznaczeniem jest cierpienie, któremu musi sta-
wić czoła. Eneasz jest archetypem herosa na miarę
Achillesa, jednak Wergiliusz wyposażył go w cechy nie
tylko wspaniałego wojownika, lecz także idealnego przy-
wódcy i odpowiedzialnego władcy stanowiącego prawa
i będącego worem dla przyszłych pokoleń. Eneasz staje
się więc bohaterem narodowym, kładącym podwaliny
nowaterazmatura.pl | © Copyright by Nowa Era Sp. z o.o.

pod wielką przyszłość Rzymu, który stanie się najwięk-
szym imperium. Przede wszystkim jednak jest nośnikiem
tych cech, którymi powinien się charakteryzować praw-
dziwy Rzymianin.
Boska ingerencja w świat ludzi
W Eneidzie – podobnie jak w Iliadzie – bogowie ingerują
w świat ludzi, nie jest to jednak ingerencja tak ostenta-
cyjna jak w  eposie Homera. Najwyższy z  bogów – Jo-
wisz – sam jest posłuszny woli przeznaczenia i jest jego
strażnikiem. Jest również rozjemcą i sędzią w sporach
prowadzonych przez innych bogów. Ma wpływ na życie
Eneasza, dbając o to, by bohater realizował swoje prze-
znaczenie. Bogini Wenus sprzyja Eneaszowi i opiekuje się
nim (jest jego matką). Natomiast boginią zdecydowanie
wrogą bohaterowi i komplikującą jego losy jest Junona,
opiekunka Kartaginy, która wie, że w przyszłości Rzymia-
nie zburzą to miasto, więc za wszelką cenę nie chce do
tego dopuścić. Bogowie potrafią jednak dojść do poro-
zumienia, czego rezultatem jest koniec krwawej wojny.
Tragizm kondycji ludzkiej
Na losy bohaterów Eneidy zasadniczy wpływ ma przezna-
czenie (fatum). Są ludzie tacy jak Dydona, której losem
jest wyłącznie cierpienie, i  tacy jak Turnus, który jest
skłonny walczyć z przeznaczeniem, nawet jeśli jest to
walka beznadziejna.
Dydona zakochuje się w Eneaszu za sprawą podstępu
bogini Wenus, a  kiedy zostaje porzucona, na skutek
wyroków Jowisza, popełnia samobójstwo. Można powie-
dzieć, że jej życie zależy od kaprysów bogów i losu, wo-
bec których jest całkowicie bezradna. Śmierć królowej
zapoczątkowuje konflikt między Kartaginą i Rzymem.
Turnus zna swoje przeznaczenie, jednak wróżby i prze-
powiednie interpretuje na własną korzyść, lekceważąc
ich prawdziwe znaczenie. Próby przechytrzenia fatum
kończą się klęską.
Eneasz to postać, której los w jakimś stopniu również
jest tragiczny. Przeznaczone mu jest cierpienie, które
jednak przyjmuje ze spokojem. Jest człowiekiem poboż-
nym, a więc godzi się z wyrokami losu, stawiając je wyżej
niż osobiste pragnienia.
Triumf sprawiedliwości
Negatywną postacią Eneidy jest Turnus, bohater pełen
dumy, pychy i buty, ale też zdolny i ceniący honor dowód-
ca. Cechuje go odwaga, ale także arogancja. Mimo że
zna przeznaczenie i wolę bogów, decyduje się wystąpić
przeciw nim, zdając sobie sprawę, że musi ponieść klę-
skę. Turnus sprzeciwia się też woli starego króla Latinu-
sa. Gdy Eneasz wygrywa pojedynek z Turnusem, ten bła-
ga go o litość. Trojańczyk chce darować wrogowi życie
– dostrzega jednak na Turnusie pas, który zrabował on
zabitemu Pallasowi. To powoduje, że Eneasz zapomina
o miłosierdziu. Klęska Turnusa jest zasłużona i kończy
krwawą wojnę, wywołaną jego urażoną ambicją. Spra-
wiedliwość triumfuje.
strona 4/5
Eneasz walczący pod
Troją, płaskorzeźba
grecka, ok. VI w. p.n.e.
Mit założycielski
Eneida tworzy związany z założeniem imperium rzymskie-
go mit, zgodnie z którym korzenie Rzymu są wcześniejsze
niż wskazuje na to legenda o Romusie i Romulusie. Wy-
wodząc rodowód założyciela miasta od mitycznych Tro-
jan, epos uwzniośla początki Rzymu, którego protopla-
stów cechowało męstwo, bohaterstwo i  nieugiętość,
a ich przywódca, jako potomek bogini Wenus, realizował
zamysł i plan bogów. Dzieło Wergiliusza podkreśla, że
wielkość Rzymu wyrasta bezpośrednio z wielkości jego
założycieli, a rzymskie cnoty są kontynuacją cnót Ene-
asza i jego towarzyszy.
O związkach powstania Rzymu z upadkiem mitologicznej
Troi dowiadujemy się z opowiadania Eneasza zawartego
w Księgach II i III.
Treść mitu: Do opowieści o upadku Troi nakłoniła Ene-
asza królowa Kartaginy, Dydona. Zafascynowana podróż-
nikiem i jego losami kobieta, podczas wydanej na cześć
przybyszów uczty, z uwagą słuchała dramatycznej rela-
cji ich przywódcy. Opowieść Eneasza była pełna emocji
i bólu. Opowiedział, jak przebiegłym Achajom udało się
zmylić czujność Trojan pozornym wycofaniem się spod
murów miasta i pozostawieniem przed nim ogromnego
drewnianego konia. Część mieszkańców Troi uznała go
za trofeum, inni wyrażali obawy przed wprowadzeniem
kolosa za bramy miasta. Wśród zdecydowanych prze-
ciwników przyjęcia daru najbardziej wyróżnił się Laokon.
Uważał on, że Grekom nie należy ufać, nie należy także
ufać pozostawionym przez nich darom. Podejrzewał pod-
stęp, który może narazić miasto na niebezpieczeństwo.
Niestety, mimo jego determinacji (rzucił włócznią w bok
olbrzymiego konia), nie udało mu się przekonać więk-
szości Trojan, zwłaszcza że w okolicach miasta pasterze
pojmali młodego Greka, zbiega z armii, który wyznał, że
Achajowie potraktowali go okrutnie i niesprawiedliwie
i aby przebłagać bogów i zapewnić sobie powodzenie
w wojnie, chcieli złożyć go w ofierze. Udało mu się jed-
nak uciec i ukryć się, a następnie oddać w ręce prze-
ciwników. Większość mieszkańców Troi wzruszył los
młodzieńca, zdjęto mu więzy i wypytano o kolosa pozosta-
wionego przed murami miasta. Młodzieniec opowiedział,
że koń został zbudowany jako dar dla bogini Minerwy po
nowaterazmatura.pl | © Copyright by Nowa Era Sp. z o.o.

to, by ją przebłagać i zyskać jej przychylność. To osta-
tecznie przekonało Trojan do wprowadzenia kolosa za
bramy. Eneasz miał sen, w  którym zobaczył Hektora
sponiewieranego po śmierci przez bezlitosnego Achille-
sa. Hektor nakazał mu natychmiastową ucieczkę wraz
z rodziną z wydanego na zagładę miasta. Powiedział, że
Eneasz odpływając i zabierając ze sobą towarzyszy
oraz co się da z dóbr materialnych, uratuje dziedzic-
two Troi, a za wielkim morzem zbuduje nowy gród,
który wyrośnie z  chwały trojańskich bohaterów.
Wybudzony tą wizją ze snu bohater zorientował się, że
Troja płonie. Okazało się, że nocą na pogrążonych we
śnie mieszkańców miasta napadli Grecy, którzy ukrywali
się we wnętrzu ogromnego konia. Bramy miasta zostały
otwarte, a przez nie wtargnęli go grodu ukryci w pobliżu
wojownicy achajscy. Eneasz natychmiast stanął do walki
wraz z garstką towarzyszy. Wiedział jednak, że jest już
za późno na ratunek. Miasto płonęło, Grecy bezlitośnie
mordowali mieszkańców i grabili dobytek. Wojownikom
trojańskim udało się wyrwać z rąk wroga pojmaną córkę
Priama, wieszczkę Kasandrę. Wykorzystując korytarz,
którym żona Hektora często skracała sobie drogę, obroń-
cy z Eneaszem na czele przedostali się do pałacu Pria-
ma. Niestety, przybyli za późno i byli świadkami śmierci
starego króla. Wcześniej zginął stający w obronie ojca
młodszy syn Priama. Ta sytuacja przeraziła Eneasza
i jednocześnie przypomniała mu o jego rodzinie: ojcu,
żonie i małym synku. Postanowił ich odnaleźć, lecz gdy
ruszył na ich poszukiwanie, zobaczył ukrywającą się
Helenę. Uznał, ze powinien ją ukarać, widząc w  niej
sprawczynię wojny i klęski Troi. Przed tym niegodnym
wojownika czynem powstrzymał go duch matki. Mat-
ka przypomniała mu o konieczności ratowania rodziny,
ale też niesprzeciwiania się woli bogów, którzy zesłali na
Troję klęskę. Obiecała także, że będzie go wspierać
w drodze do nowej krainy, w której się osiedli. Ene-
asz podporządkował się tym słowom. Gdy odnalazł ro-
dzinę i chciał zabrać ją z miasta, przeciwstawił się temu
jego ojciec Anchizes. Dał się on przekonać do ucieczki
Konteksty
KONTEKST LITERACKI
Literatura:
• św. Augustyn, Wyznania
• Dante Alighieri, Boska Komedia
• Wacław Potocki, Transakcja wojny chocimskiej
Utwór można wykorzystać w wypowiedziach dotyczących
• cech charakterystycznych eposu
• koncepcji człowieka i jego przeznaczenia
strona 5/5
dopiero wtedy, gdy nad głową małego Askaniusza pojawił
się promień światła odczytany jako dany przez Jowisza
wyraźny znak, że chłopiec przeznaczony jest do wielkich
czynów. W trakcie ucieczki Eneasz stracił z oczu swoją
żonę Kreuzę. Wrócił po nią, lecz spotkał tylko jej ducha,
zjawę. Usłyszał od niej jednak nakaz ucieczki z Troi i pro-
roctwo. Zjawa żony przepowiedziała mu, że czeka go
długa morska tułaczka w drodze do przeznaczenia
– żyznej, położonej nad Tybrem krainy Hesperii za-
mieszkałej przez lud Lidów. Zostanie jej władcą, oże-
ni się z piękną królewską córką i będzie szczęśliwy.
Zrozpaczony bohater musiał pogodzić się ze śmiercią
żony i przyjąć jej przepowiednię. Gdy powrócił nad brzeg
morza, do pozostawionych tam syna i ojca, zobaczył tłum
uciekinierów ze spalonego miasta pokładających w nim
nadzieję i gotowych pójść pod jego przywództwem tam,
gdzie im nakaże. Przekonał się więc, że musi zrealizo-
wać proroctwa usłyszane z ust swoich bliskich zmarłych
i znaleźć dla wygnańców nowy dom, Eneadę, w krainie
Marsa i ludu Traków, gdzie podobno znajdują się korze-
nie mieszkańców Troi. Wszyscy wygnańcy z Troi zdecydo-
wali się towarzyszyć mu w drodze do nowej ojczyzny. Po
wybudowaniu łodzi i ustaniu długiego sztormu Eneasz
z mieszkańcami Troi (także kobietami i dziećmi) ruszyli
w drogę.
Pierwszym jej etapem była Tracja, gdzie w świątyni Apol-
lina Eneasz modlił się o wskazówki od boga do dalszej
podróży. Odpowiedź, jaką uzyskał, była dość tajemnicza,
ale wynikało z niej, ze wygnańcy z Troi powinni dą-
żyć do starej krainy, która niegdyś była ziemią ich
przodków. Tam stworzą nową, potężną ojczyznę,
która zapewni sobie panowanie nad całym świa-
tem. Drogi do tej krainy Eneasz i jego towarzysze szu-
kali przez sześć lat, próbując osiąść i zbudować miasto
w różnych miejscach. Jednak w każdym z nich pojawiały
się nieprzychylne znaki i wróżby, które sprawiały, ze mu-
sieli ruszyć w dalszą drogę. Właściwe miejsce znaleźli
dopiero u brzegów Italii.
KONTEKST KULTUROWY
Muzyka:
• opera Dydona i Eneasz (Dido and Aeneas) Henry’ego
Purcella 
• opera Trojanie Hectora Berlioza (oparta częściowo na
wątkach Eneidy)
• bohaterstwa, heroizmu
• wędrówki, wytrwałości
nowaterazmatura.pl | © Copyright by Nowa Era Sp. z o.o.