Ula Zalewska jest córką doktora Zalewskiego. Po śmierci matki jej wychowaniem zajęły się ciotki.

Na stałe mieszka i
uczy się w Warszawie, a do Olszyn przyjechała na wakacje.

Ula jest wysoką, szczupłą i zgrabną dziewczyną, niepozorną i najczęściej pozostającą w cieniu swojej przyjaciółki,
Pestki. Jest nieśmiała, skryta i rzadko zwierza się ze swoich uczuć i przeżyć. Jest bardzo wrażliwa i wyczulona na
krzywdę innych. Opiekuje się bezdomnym psem, nie czując do niego wstrętu, choć jest brudny i zaniedbany.

Doskonale rozumie nieszczęście Zenka i zawsze jest gotowa, aby mu pomóc. W wielu sytuacjach to właśnie ona
wykazuje się lojalnością, subtelnością i dyskrecją. Potrafi być szlachetna i uczciwa. Jako jedyna czuje potrzebę
oddania pieniędzy, skradzionych przez chłopaka, przekonana, że tylko tyle może dla niego zrobić. Dlatego właśnie
pracuje w ogrodzie, poświęcając czas na wypoczynek. Zawsze uległa wobec Pestki, w tym przypadku pozostaje
nieugięta i wierzy, że Zenek był wobec niej szczery.

Ta cicha, z natury spokojna i lękliwa dziewczyna potrafi być nieprzejednana i uparta wobec ojca. Nie potrafi wybaczyć
mu, że odszedł od jej matki i poślubił inną kobietę. Rozwód rodziców sprawił, że czuje się niepotrzebna i niekochana.
Nie wiedziała jednak, że doktor Zalewski na prośbę ciotek nie zapraszał córki do swego domu. Przez wiele lat
udawała szczęśliwe dziecko, choć w głębi duszy czuła się nieszczęśliwa i zbyteczna. Poczucie wspólnego nieszczęścia
połączyło ją z Zenkiem, który podobnie jak ona stracił matkę i został odrzucony przez ojca. W stosunku do chłopaka
Ula jest wyrozumiała, zawsze stara się usprawiedliwić jego zachowanie i darzy go szczerymi uczuciami. Pojawienie się
Zenka w Olszynach odmieniło jej życie. Ula przebaczyła ojcu i uświadomiła sobie, jak bardzo go kocha.

Ula Zalewska jest postacią pozytywną, wzbudzającą szczerą sympatię. Zawsze potrafi wykazać się wyrozumiałością
dla drugiej osoby i lojalnością wobec tych, których kocha.

Ula Zalewska - charakterystyka

Ula nie miała szczęśliwego dzieciństwa. Jej ojciec rozwiódł się z mamą po tym, jak pokochał inną kobietę. Wkrótce jej
opiekunka zmarła, a wychowaniem małej zajęły się ciotki. Mieszkała i uczęszczała do szkoły w Warszawie. Ula miała
wysmukłą postać, chociaż urodą ustępowała Pestce. Na jej twarzy często gościł obojętny uśmieszek.

Miała pretensje do ojca, uważając, że porzucił ją i mamę, dlatego okazywała mu obojętność. Nie potrafiła przełamać
bariery, nie znała ojca w ogóle. Postanowiła okazywać mu niechęć, choć starannie wykonywała wszystkie jego
polecenia. Rozmawiali głównie o pogodzie, w rzadkich momentach, kiedy doktor nie miał dyżuru. Uważała go za
surowego człowieka. Lubiła słuchać jej opowieści o rodzinie, ponieważ sama takiej relacja z ojcem i matką nie miała.
Tęskniła za rodzinnym ciepłem. Dopiero w szczerej rozmowie z doktorem Zalewskim zrozumiała, że zawsze była
kochana, a ojciec bardzo za nią tęsknił. Wówczas pokochała go całym sercem, tak jak przed śmiercią życzyła sobie
tego jej matka.

Urszula bała się wszystkiego, przede wszystkim obcych. Cechowała ją wielka nieśmiałość. Nie potrafiła zwierzyć się
nawet najbliższej przyjaciółce – skrywała swoje emocje i uczucia. Niewiele mówiła. Bardzo lubiła Pestkę i chciała ją
mieć tylko dla siebie. Czuła do niej podziw i zazdrość. Zawsze podporządkowywała się Pestce i nikt nie pytał o jej
zdanie.

Była rozsądna i życzliwa. Podczas pierwszego spotkania z Zenkiem wykazała się pomysłowością i zręcznością –
rozpaliła ognisko i w puszce zaparzyła miętę, którą podała choremu. Kiedy trzeba było pomóc Zenkowi, zdecydowała
się poprosić ojca o pomoc, chociaż wcale tego nie chciała. Od początku czuła w stosunku do chłopaka coś więcej niż
przyjaźń. Zawsze stawała w jego obronie. Gdy wyznał jej, że jest dla niego „jedyna”, potrafiła zdobyć się na
poświęcenie i pracować przy zbiorze porzeczek, by spłacić jego dług. Spowodowało to, że Zenek wrócił i dzięki
pomocy doktora Zalewskiego odnalazł ukochanego wujka.

Ula to wrażliwa i dobra osoba. Szczegółowo analizuje wszystko co się wokół niej dzieje. Jest empatyczna – potrafi
wczuć się w sytuacje innych, widzi dokładnie ich sferę emocjonalną. Myślę, że Ula to odpowiedni kompan do
zwierzeń. Ma zadatki, by w przyszłości zostać psychologiem.