ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

ΤΗΝ ΜΥΡΟΒΛΥΤΙΣΣΑΝ ΤΗΝ ΕΝ ΑΝ∆ΡΩ

ΠΑΣΙ ΤΟΙΣ ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙΣ

Εξαντληθείσης της πρώτης εκδόσεως του Παρακλητικού Κανόνος της Υ.Θ.

Μυροβλυτίσσης, ον η µοναχή Θεοτέκνη Αγιοστεφανίτισσα µε περισσήν ευλάβειαν
συνέταξεν, δια την χαριτόβρυτον ταύτην ιεράν εικόνα της Υ.Θ., το µέγιστον αυτό
θησαύρισµα της παλαιφάτου και γεραράς ηµών Μονής, εις ήν καταφθάνουσιν καθ’
ηµέραν απ’ όλον τον κόσµον πολλές ψυχές και εναποθέτουσιν προ των ποδών Της,
τους πόνους, τας θλίψεις, τας ασθενείας και τα αιτήµατά των µε άµετρον
εµπιστοσύνην, κοµίζοντες εις Αυτής δύναµιν, παρηγορίαν και ενίσχυσιν δια την
ουρανοδρόµον πορείαν των και της δωρεάς τα ιάµατα.

Προβαίνοµεν χάριτι θεία εις την δευτέραν ταύτην έκδοσιν, τη βοηθεία

ευσεβών θεραπόντων Της, ευχόµενοι εις όλους τους ευλαβείς προσκυνητάς, τους
µετά πόθου θείου, πίστεως και ευλαβείας ψάλλοντας τον ιερόν Αυτής κανόνα, όπως η
χάρις Της σκέπει και διαφυλάττει αυτούς εν παντί και πάντοτε και ίσταται
συνοδοιπόρος και αρωγός εις τους πνευµατικούς των αγώνας δια την πνευµατικήν
των ολοκλήρωσιν και απόλαυσιν της τρυφής του παραδείσου.

Έγραφον εν τω κελλίω µου

την 24.2.2010 εορτήν της Α’ και Β’ ευρέσεως

της κεφαλής του Τιµίου Προδρόµου.

Αρχιµ. ∆ωρόθεος Θεµελής Καθηγούµενος.

1
 ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

ΤΗΝ ΜΥΡΟΒΛΥΤΙΣΣΑΝ ΤΗΝ ΕΝ ΑΝ∆ΡΩ

Ης η θεία Εικών εύρηται εν τη Ιερά Μονή

Αγίου Νικολάου του εν Μύροις εις τας Ώρας.

Ποίηµα

Θεοτέκνης Μοναχής Αγιοστεφανιτίσσης.

Ευλογήσαντος του ιερέως, το «Κύριε εισάκουσον»,

µεθ’ ό το «Θεός Κύριος», και τα εξής:

Ήχος ∆’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Υπεριδούσα τας ηµών αµαρτίας˙ τας πληθυνθείσας επ’ εσχάτων των χρόνων, εν τη
στοργή σου ∆έσποινα, φρουρείς τον λαόν, εν πολλοίς σκηνώµασι, την σην αύξουσα
χάριν, εν τη νήσω Άνδρω δε, εξαιρέτως απλούσα, σην παναγίαν σκέπην και τερπνόν,
ρέουσα µύρον, Αγνή Μυροστάλακτε.

∆όξα Πατρί. Και νυν.

Μυροβλυτίσσης τη πανσέπτω Εικόνι, εν Νικολάω του εν Μύροις Σεµνείω, εν ευλαβεία

σπεύσωµεν εν Άνδρω πιστοί, και γονυπετήσωµεν προ αυτής κατανύξει˙ βρύει γαρ
ιάµατα, και πολύτιµον µύρον, ο ευωδίαν έχει θαυµαστήν, και Παραδείσου, την
πρόγευσιν δίδωσιν.

Ο Ν’ Ψαλµός.

Και ο κανών, ου η ακροστιχίς:

«Μυροτόκε εύφρανον σην δούλην µύροις».

Ωδή α’. Ήχος ∆’, Υγράν διοδεύσας.

2
 Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

Μνήµην σου αγίαν επιτελείν, και την σην Εσθήτα, λιτανεύειν χαρµονικώς, εν Μάνδρα
του θείου Νικολάου, αξιωθείηµεν Κόρη πανύµνητε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

Ύβριν αθεΐας θεοµισή, σοις αγίοις µύροις, κατανίκησον Αγαθή, και πίστιν χορήγει ταις
καρδίαις, των προσκυνούντων σον θείον εκτύπωµα.

∆όξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύµατι.

Ρίζης Θεοτόκε εξ Ιεσσαί, τον Σωτήρα κόσµου, εξεβλάστησας Ιησούν, ον ως µήτηρ

εύστοργος δυσώπει, αµαρτιών ηµίν δούναι συγχώρησιν.

Και νυν, και αεί και εις τους αιώνας…

Όλος ηλλοιώθην εν θαυµασµώ, σην σεπτήν Εικόνα, Μυροβλύτισσα καθορών, εν

Άνδρω προχέουσαν τα µύρα, και ευωδίας πληρούσαν τα σύµπαντα.

Ωδή γ’. Ουρανίας αψίδος.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

Τείχισόν µου τας φρένας, και την ψυχήν ∆έσποινα, εξ επηρειών ολεθρίων, του
πολεµήτορος, και δος κατάνυξιν, εν τη ψυχή µου και νήψιν, όπως πόθω άδω σοι,
Κόρη Πανύµνητε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

Ολοφύροµαι πένθει, κατανοών πταίσµατα, και αµαρτιών µου τα πλήθη, Νύµφη

Πανάσπιλε, αλλά προσέρχοµαι, τη ση πολλή ευσπλαγχνία, και λιτάζω Άνασσα,
ελεηθήναί µε.

∆όξα Πατρί…

Κολυµβήθρα ως όντως, του Σιλωάµ πέφυκας, ρύουσα εκ νόσων παντοίων και

περιστάσεων, τους µυροπόλους σου, προσκυνητάς εν τη Άνδρω, τους πιστώς σοι
σπεύδοντας, Θεοχαρίτωτε.

Και νυν…

3
Ευµενεί διαθέσει, και προσηνεί βλέµµατι, τω σω αναξίω οικέτη, Μήτερ επίβλεψον, και
δος την έλλαµψιν, πνευµατικής θεωρίας, και της κατανύξεως, Χάριν παράσχου µοι.

Επίσκεψαι, εν ευλογίαις τους δούλους σου, Μυροτόκε, τους εν ευλαβεία τη ση Εικόνι

προσπίπτοντας, και χριοµένους τοις θείοις σου µύροις.

Επίβλεψον, εν ευµενεία, Πανύµνητε Θεοτόκε, επί την εµήν χαλεπήν του σώµατος
κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής µου το άλγος.

Αίτησις και το Κάθισµα.

Ήχος Β’. Πρεσβεία Θερµή.

Κρουνός δαψιλής, της χάριτος υπάρχουσα, και θεία στοργή, τα σύµπαντα εγγίζουσα,
δωρεάν προχέεις µοι, πανευώδη µύρα Πανάχραντε, και σώζεις εκ νόσων χαλεπών,
τους σους υµνητάς, Πηγή Μυρόεσσα.

Ωδή δ’. Εισακήκοα Κύριε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

Επαξίως υµνήσαί σε, µηδέ οι Αρχάγγελοι Μήτερ δύνανται, πώς εγώ δε ο πανάθλιος,
την σεπτήν εικόνα σου, ασπάσοµαι.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

Υετόν των χαρίτων σου, νήσω εν τη Άνδρω Σεµνή οµβρίζουσα, µυροβόλον κρήνην
έδειξας, «Ρίζης Ιεσσαί», σεπτόν εκτύπωµα.

∆όξα Πατρί…

Φυγαδεύσειας Άχραντε, επιχρίσει µύρου του παναγίου σου, των δαιµόνων τα

στρατεύµατα, λογισµοίς βεβήλοις τυραννούντά µε.

Και νυν…

Ράντισόν µε Μυρόρραντε, άνωθεν τω µύρω της ευσπλαγχνίας σου, και αγώνας προς
αµείνονας, µυρελαίω θείω µε υπάλειψον.

Ωδή ε’. Φώτισον ηµάς.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

4
Άσµασι τερπνοίς, καθ’ εκάστην καταξίωσον, ανυµνείν σε Μυροβλύτισσα Αγνή, και
θυµίαµα προσφέρειν τη Εικόνι σου.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

Νόσους των πιστών, και ψυχών δεινά οχλήµατα, τω σω µύρω Ανδριώτισσα Κυρά, τη
ευστόργω αντιλήψει σου θεράπευσον.

∆όξα Πατρί…

Οίκον ποθητόν, αγιάσµατος ανέδειξας, την εν Άνδρω ιεράν καταφυγήν, Παραδείσου

ως επέκτασιν Μυρόπνοε.

Και νυν…

Νάµα το ηδύ, ευφροσύνης σου Μυρόβλυτε, αναπέµπεις ταις καρδίαις των πιστών,
θυµηδίαν τε παρέχεις τοις οικέταις σου.

Ωδή στ’. Την δέησιν.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

Σωσίβιον σωτήριας πέφυκε, ση µυρόρραντος σινδόνη Παρθένε, τη εκ πνιγµού

εκλιπούση παιδίσκη, και επαφή της σης χάριτος ∆έσποινα, ελθούση πάλιν εις ζωήν,
Ζωοδόχε Πηγή Μυροβλύτισσα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

Ηλλοίωσας την ψυχήν µου Άνασσα, τη τερπνή σου ευωδία ήν χέεις, εκ της αγίας
Εικόνος σου Μήτερ, και εξιστάς των Αγγέλων τα τάγµατα, και των ανθρώπων την
πληθύν, πλησµονή σης αφάτου χρηστότητος.

∆όξα Πατρί…

Ναυάγια ψυχικά και τραύµατα, τον ηµέτερον ταράττουσι βίον, αλλά συ Μήτερ ως
Έφορος ούσα, δια της Ζώνης της θείας σου έλκυσον, εις σωτηρίας γαληνούς, και
ευδίους λιµένας τους δούλους σου.

Και νυν…

5
∆ευτέρωσον, ώ αστήρ Μυρόφεγγες, τα ελέη σου, τα πρώτα σω τέκνω, και την αρχήν
µετανοίας συντόνου, βαλείν Κυρία ταχύ µοι βοήθησον, ως αν δοξάζω σε θερµώς,
καθ’ ηµέραν Αγνή Μυροβλύτισσα.

Επίσκεψαι, εν ευλογίαις τους δούλους σου, Μυροτόκε, τους εν ευλαβεία τη ση Εικόνι

προσπίπτοντας, και χριοµένους τοις θείοις σου µύροις.

Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερµηνεύτως, επ’ εσχάτων των ηµερών τεκούσα
δυσώπησον, ως έχουσα µητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το Κοντάκιον.

Ήχος Β’. Τοις των αιµάτων σου.

Ως των αγγέλων ο αίνος ο άφθιτος, και ισαγγέλων τρυφή η ατίµητος, Παναγία Κυρά
Ανδριώτισσα τα σα τέκνα ευσπλάχνως χαρίτωσον, αεί προσβλέπειν εις Άνω
Σκηνώµατα.

Και ευθύς το Προκείµενον.

Μνησθήσοµαι του ονόµατός σου εν πάση γενεά και γενεά.

Στίχος: Άκουσον θύγατερ, και ίδε, και κλίνον το ούς σου και επιλάθου του λαού σου
και του οίκου του Πατρός σου, και επιθυµήσει ο Βασιλεύς του κάλλους σου.

Στίχος: Το πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι του λαού.

Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν

(Κεφ. α’, 39-49 – κεφ. α’, 56).

Εν ταις ηµέραις εκείναις αναστάσα Μαριάµ, επορεύθη εις την ορεινήν µετά σπουδής
εις πόλιν Ιούδα, και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου, και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και
εγένετο, ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασµόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν
τη κοιλία αυτής˙ και επλήσθη Πνεύµατος Αγίου η Ελισάβετ, και ανεφώνησε φωνή
µεγάλη και είπεν˙ Ευλογηµένη συ εν γυναιξί και ευλογηµένος ο καρπός της κοιλίας
σου. Και πόθεν µοι τούτο, ίνα έλθη η Μήτηρ του Κυρίου µου προς µε; Ιδού γαρ, ως
εγένετο, η φωνή του ασπασµού σου εις τα ώτά µου, εσκίρτησε το βρέφος εν
αγαλλιάσει εν τη κοιλία µου. Και µακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοις
λελαληµένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάµ˙ Μεγαλύνει η ψυχή µου τον

6
Κύριον, και ηγαλλίασε το πνεύµά µου επί τω Θεώ τω σωτήρί µου, ότι επέβλεψεν επί
την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ, από του νυν µακαριούσί µε πάσαι αι
γενεαί, ότι εποίησέ µοι µεγαλεία ο ∆υνατός, και άγιον το όνοµα αυτού. Έµεινε δε
Μαριάµ συν αυτή, ωσεί µήνας τρεις, και υπέστρεψεν εις τον οίκον αυτής.

∆όξα Πατρί…

Ταις της Παναχράντου, πρεσβείαις, Ελεήµον, εξάλειψον τα πλήθη των εµών

εγκληµάτων.

Και νυν…

Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ελεήµον, εξάλειψον τα πλήθη των εµών εγκληµάτων.

Και το παρών προσόµοιον,

Στίχος: Ελεήµον, ελέησόν µε ο Θεός κατά το µέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των
οικτιρµών σου εξάλειψον το ανόµηµά µου.

Ήχος πλ. Β’. Όλην αποθέµενοι.

Νεφέλη Μυρόβροχε, και Μυροστάλακτε Θρόνε, η ψυχή µου χάριτι, εκολλήθη

Άχραντε τη Εικόνι σου˙ πόθος συνέχει µε, φέρειν ου δύναµαι, της οσµής σου τα
κελεύσµατα, ά καθ’ ηµέραν µοι, πέµπεις µοι Κυρία Θεόνυµφε, ως δώρόν σου
βασίλειον, τω πτωχώ και τάλανι τέκνω σου. Όθεν µοι παράσχου, πολλάκις σην
Εικόνα προσκυνείν, και κατασπάζεσθαι ∆έσποινα, την σεπτήν Εσθήτά σου.

Ο Ιερεύς:

Σώσον ο Θεός τον λαόν σου… κ.λ.π.

Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

Όµβρισόν µοι Παρθένε, Μυροβλύτισσα φίλον, εµόν προσφύγιον, εν σώµατι την

ρώσιν, χαράν δε τη καρδία, ως αν κράζω τη Σκέπη σου˙ χαίρε Μαρία σεµνή, και
Κεχαριτωµένη.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

7
Υπέρ πάντας τυγχάνω, ενδεής των χαρίτων, και πένης Άνασσα, αλλά τω σω ελέει,
σης θείας ευωδίας, απολαύων κραυγάζω σοι˙ χαίρε Μαρία σεµνή, και Κεχαριτωµένη.

∆όξα Πατρί…

Λυτρωθείην ο τάλας, εν καιρώ της εξόδου τη µεσιτεία σου, δαιµόνων κακουργίας,

Ταρτάρου τε δυσώδους, εκφώνών σοι Πανύµνητε˙ χαίρε Μαρία σεµνή, και
Κεχαριτωµένη.

Και νυν…

Η τιµία σου Ζώνη, και Εσθής Θεοτόκε, η παναγία σου, παρέχουσιν ιάσεις, και ρύονται
δαιµόνων, εκ µανίας τους ψάλλοντας˙ χαίρε Μαρία σεµνή, και Κεχαριτωµένη.

Ωδή η’. Τον Βασιλέα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

Νέµεις την χάριν, αµαρτωλοίς και δικαίοις, ως ο ήλιος Μήτερ τω κόσµω, θέλουσα
τους πάντας, ελθείν εις σωτηρίαν.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

Μυροσταγή σε Θεοτόκε Κόρη, πηγήν θείαν εν Άνδρω γινώσκω, στάζουσαν αφθόνως,

της χάριτος τα ρείθρα.

∆όξα Πατρί…

Υπερπηδάν µε, τας του δολίου παγίδας, και τας θλίψεις βαστάζειν του βίου, ∆έσποινα
του κόσµου, ενίσχυσον σον δούλον.

Και νυν…

Ρόδων και κρίνων, η εκλεκτή ευωδία, ουκ ισχύει Παντάνασσα Κόρη, µύρου σου
καλύψαι, οσµήν την ουρανίαν.

Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

Ορέξειας σην χείρα, Άσπιλε Παρθένε, τοις εν πολέµοις, και θλίψεσι τέκνοις σου, τοις
εκβοώσιν εν πίστει, σον θείον όνοµα.

8
 Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ηµάς.

Ιάτειρα του κόσµου, τους εγχριοµένους, σω ξένω µύρω, εν τάχει θεράπευσον, και
την χαράν ευτεκνίας, σοις δούλοις δώρησαι.

∆όξα Πατρί…

Σεισµού του πανωλέθρου, και πυρός µανίας, τους προσιόντας σοι Μήτερ διάσωσον˙
συ γαρ υπάρχεις προστάτις ηµών και έφορος.

Και νυν…

Θεόν η τεκούσα, Πάναγνε Κυρία, την πεπτωκυΐαν ψυχήν µου ανάστησον˙ εις γαρ
οσµήν των σων µύρων, ο τάλας έδραµον.

Άξιον εστί, και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.

Την πεποικιλµένην εν κροσσωτοίς, δόξης ουρανίου, ανυµνήσωµεν οι πιστοί,

αειπαρθενίας, το τρίαστρον την µόνην, εν κόσµω κεκτηµένην, ως Μητροπάρθενον.

Χαίροις Νικολάου θεία Μονή, η εν τοις λειψάνοις, σεµνωµένη τη πλησµονή, και εν

τοις εσχάτοις, αξιωθείσα έχειν, Θεόπαιδος Μαρίας, επισκεπτήρια.

Μυροθήκη όντως εκ θαυµαστού, µύρου η Εικών σου, η εν Άνδρω πέλει ηµίν, και
πληροί Παρθένε, αρώµατος ευώδους, προσκυνητών σου πλήθη, χεόντων δάκρυα.

Ώσπερ εν τη µνήµη σου Μαριάµ, κρίνοι εξανθούσι, θαυµασίως εν τω Ναώ, ούτω τη

ψυχή µου, εξηραµµένη ούση, κατάπεµψον την χάριν, αναβλαστήσεως.

Μυρόρρυτος κρήνη η ση Εικών, πέλει Θεοτόκε, Μυροβλύτισσα θαυµαστή, πάσι

χορηγούσα, την ουρανίαν δρόσον, και εν Ορθοδοξία κατασφαλίζουσα.

∆άκρυα προχέουσαν συµπαθώς, οράν σε Παρθένε, ου βαστάζω ο ταπεινός˙ συ γαρ

υπέρ πάντων, στενάζεις και δακρύεις, Παραµυθία κόσµου, και πάντων Πρέσβειρα.

Ηγουµένω Μήτερ θεοφιλεί, και σοις υµνηπόλοις, νεωκόροις τε µοναχοίς, δώρησαι

υγείαν και ρώσιν ουρανόθεν, ως αν συντόνως Οίκω τω σω δουλεύωσιν.

Ιάσεις καρκίνου εκ χαλεπού, και πάσης λοιµώδους, ανηκέστου επιφοράς, το σον

µύρον Κόρη, επιτελεί εν τάχει, και τας ψυχάς λυτρούται, πάσης στενώσεως.

9
Χαίροις νήσος Άνδρος η ευαγής, η θείους Πατέρας, αναδείξασα τη ση γη, νυν δε
εξαιρέτως, την χάριν κεκτηµένη, ως σκέπην εξαισίαν, της Μυροβλύτιδος.

Τη ση ευστοργία τη µητρική, ∆έσποινα του κόσµου, καταφεύγοµεν οι πιστοί, και δια

του µύρου, χριόµενοι εν πόθω, συγχώρησιν πταισµάτων, Μήτερ αιτούµεθα.

Φύλαττε εκ πάσης επιβουλής, Μυροβόλε Κόρη, συνοδίαν της σης Μονής, και
καταξιώσαις, έως της συντελείας, την Μάνδραν σου προσµείναι, θείον προπύργιον.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδροµε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι

Πάντες, µετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ηµάς.

Το Τρισάγιον, και το Απολυτίκιον.

Ήχος Α’. Της ερήµου πολίτης.

Η µυρόβρυτος κρήνη, της Εικόνος σου Άχραντε, η εν Νικολάου τη Μάνδρα, εν τη

Άνδρω υπάρχουσα, ιάµατα εκβλύζει τοις πιστοίς, και µύρον ευωδίας θαυµαστής˙
όθεν ταύτην προσκυνούµεν πανευλαβώς, και πόθω ανακράζοµεν˙ χαίροις η «Ρίζα
Ιεσσαί», χαίροις πηγή µυρόρρυτε, χαίροις ιάτειρα σεπτή, Μυρόπνοε ∆έσποινα.

Εκτενής, και η Απόλυσις, µεθ’ ήν ψάλλοµεν το εξής:

Ήχος Β’. Πάντων προστατεύεις.

∆εύτε, φιλοθέων οι χοροί, Μάνδρα τη αγία εν Άνδρω, µετ’ ευλαβείας πολλής,

σπεύσωµεν υπόπτεροι, και ασπασθώµεν θερµώς, την Εικόνα την πάντιµον, ή ρέει τα
µύρα, ως Παντοβασίλισσα και µυροφόρος πηγή, µύρω δε αγίω χρισθέντες, πλήρωσιν
αιτήσεων σχώµεν, εκ της κυησάσης τον Φιλάνθρωπον.

∆έσποινα πρόσδεξαι…

Την πάσαν ελπίδα µου…

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ∆ΟΞΑ.

Η/Υ επιµέλεια Σοφίας Μερκούρη.

10
11